ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΕΡΓΑΣΤΗΡΙ

3ου Γυμνασίου Αχαρνών

ΥπεύθυνεςΥπεύθυνες προγράμματοςπρογράμματοςΒιβήΒιβή ΑντωνογιάννηΑντωνογιάννη

ΜαίρηΜαίρη ΚαλδήΚαλδή

Τι είναι το Λογοτεχνικό εργαστήρι;• Ελεύθερη έκφραση

• Ομαδικότητα συνεργασία σεβασμός• Ταξίδι χωρίς όρια

• Απόδραση από τη ρουτίνα• Γαλήνη έρωτας αγάπη

αυτοπεποίθηση• Τρένο που τρέχει στη φαντασία όλου

του κόσμου• Γνωριμία με τα συναισθήματά μας

αλλά και με των άλλων

Γιατί γράφουμε ποιήματακαι διηγήματα;

• Εκφράζουμε τα συναισθήματά μας• Μοιραζόμαστε τις ιδέες μας• Είμαστε δημιουργικοί

• Συνομιλούμε με φανταστικούς ήρωες• Βάζουμε τον εαυτό μας σε μια ιστορία

• Καταγράφουμε τη ζωή μας

Κάθε σταγόνα κι ένα ΕσύΑντώνης Ντούμη

Κάθε σταγόνα κι ένα εσύσε σκέφτομαι κάθε στιγμήτα βήματά σου ακολουθώαλλά εσύ δεν είσαι εδώ.

Κάθε σταγόνα κι ένα εσύσε σκέφτομαι όλο πιο πολύτη φωνή σου ακολουθώψάχνω να σε βρω.

Κάθε σταγόνα κι ένα εσύσε ψάχνω μέσα στη βροχήμα δεν σε βλέπω πουθενά.

χάνομαι στην ερημιά.

Κάθε σταγόνα και ένα εσύόλο πυκνώνει η βροχήένα κύμα τρομαγμένο

μου ψιθύρισε «Σε θέλω».

Μέσα στον καθρέφτη της ζωήςΜάρω Χωριανοπούλου

Άλλοι τον άκουσαν να μιλά μοναχό καθώς περνούσεγια σπασμένους καθρέφτες πριν από χρόνια,για σπασμένες μορφές μέσα στους καθρέφτες.Εγώ τον άκουσα να ουρλιάζει μες τη νύχτα.Να με καλεί βουβά, με άδεια ψυχή,με τη θάλασσα να καθρεφτίζεται στα μάτια τουκι εγώ...Εγώ να δακρύζω, αλμυρό νερό...Του φώναξα..., δεν απάντησε..., με αγνόησε...,προχώρησε..., έφυγε...,χάθηκε... σε μια σκοτεινή πτυχή του καθρέφτη.Κι ο καθρέφτης έσπασε... σπάζοντας...Δεν τέλειωσε εδώ...Απ' τις ρωγμές έτρεχε πια καθαρό νερό...Το νερό της ψυχής του...Το μάζεψα σαν αγιασμό...Τότε, φως με έλουσεκαι μια ακτίνα του ήλιου διαπέρασε τον καθρέφτη,διαπέρασε την καρδιά του, τη δικιά μου,διαπέρασε τη λογική, το συναίσθημα,έφτασε στο κενό.

Μέσα στον καθρέφτη της ζωήςΚαι τότε και μόνο τότε τον είδα...τον είδα να χαμογελά, να ανυψώνεται...Με το ανοιγόκλειμμα τον βλεφάρων μουτον έχασα, τον ξέχασα..Κι όμως ο καθρέφτης πάντα αναδεικνύει μια σπασμένη μορφή,ένα σπασμένο χαμόγελο που τον θυμίζει...Ίσως, οι κρυστάλλινοι δρόμοι φωτιστούν ξανά.Ίσως, μια φωνή μου θυμίσει τον ήχο της φωνής του...Ίσως,... ίσως δεν ξέχασε...Μια σιωπηλή, θολή φιγούρα διασχίζει τον καθρέφτη,σαν πριν από χρόνια να έβρεξε στην ψυχή του,σαν να άκουσε τους διάφανους κρυστάλλους να τον καλούν,καμπάνες, έξω απ' τον καθρέφτη, στην ελευθερία...Όμως, η σιωπή λείπει απ' την καρδιά του...δεν μπορεί να ακούσει τον απαλό χτύπο της τύχης, της καρδιάς,της ελευθερίας...Η αυλαία έπεσε κι ο σπασμένος καθρέφτης ξεχάστηκεσε μια σκοτεινή, απαστράπτουσα αποθήκη...Της καρδιάς;...Η λάμψη δεν θα σβήσει ποτέ...Το ανέσπερο φως θα ανατέλλει ξανά.Με αφορμή τους στίχους του Σεφέρη "Άλλοι τον άκουσαν να μιλά μοναχό καθώς περνούσε/ Γιασπασμένους καθρέφτες πριν από χρόνια/ Για σπασμένες μορφές μέσα στους καθρέφτες" στοποίημά του "Αφήγηση".

Ορφέας και ΕυρυδίκηΑνθή Πρέπη

• Μαγεύτηκε η χιλιόμορφη απ’ τον ωραίο Ορφέα• Κι εκείνος επλανεύτηκε και ζήσανε μοιραία• Μα σχέδια αντίθετα είχε γι’ αυτούς η μοίρα• Ο θάνατος τη ζήλεψε και έκοψε το νήμα• Μερόνυχτα ακούγεται τώρα να παίζει λύρα• Που μ’ έναν πένθιμο ρυθμό της λέει «πίσω γύρνα»• «Σήκω κορίτσι μου γλυκό, σήκω γλυκιά μου αγάπη• Και έλα στην αγκάλη μου, ζέστη να νιώσεις πάλι• ∆εν μου μιλάς, δεν με κοιτάς κι ο ήλιος σκοτεινιάζει• Μονάχη η καρδούλα μου τους χτύπους μετριάζει»• Αδύνατη η απάντηση στα λόγια τα μεγάλα• Και δάκρυα από τα μάτια του πέφτανε στάλα στάλα• Το είπε μια, το είπε δυο, το είπε τρεις και τέρμα• Από τον κόσμο χάθηκε και από ανθρώπου βλέμμα.

ΑυτόφωροΑνθή Πρέπη

•Σήμερα με δικάζουν. Σπατάλησα, λένε, όλη μου την αγάπη χωρίς νασκεφτώ τον εαυτό μου. Αυτός δεν είναι λόγος για δίκη. Αυτό σημαίνειότι υπάρχει ακόμη αγάπη που περισσεύει. Με δίκασαν, με καταδίκασαν, θα με αποκεφαλίσουν αύριο, λένε… Στο δικαστήριο βλέμματα γεμάταοργή, σώματα έτοιμα να μου χιμήξουν, να με φάνε. Πόσο θα ήθελα ναήταν εκείνη εκεί, να με αγκαλιάσει σφιχτά, να με υπερασπιστεί, νανιώσω την αγάπη δίπλα μου. Έλειπε κι αυτή. Ήμουν μόνη, χωρίςδικηγόρο. Τα λόγια του σκληρού κριτή μου πρόκες στο κορμί, μεκάρφωναν στην καρδιά: «Γιατί σπαταλάς αγάπη; ∆εν σου έχουν πει ότιείναι σπάνια; Γιατί την σκόρπισες; Γιατί ήσουν ευάλωτη; Τέλος, σεκαταδικάζω σε θάνατο».• Τώρα ξημερώνει, πλησιάζει το τέλος μου. Σκέφτομαι «υπάρχειάραγε κανείς που κατάλαβε;» Ήρθε η ώρα. Μπαίνουν στο κελί μου καιμε χειροπέδες με δένουν και με αρπάζουν. Με οδηγούν στην πλατεία. Ακουμπάνε το κεφάλι μου στο ξύλο. Κοιτάζω το πλήθος που χαρούμενοκοιτά να πνίγομαι, να παλεύω να λυτρωθώ από τον λήθαργο πουχρόνια τώρα με πνίγει… ∆εν μπορεί, ποια είναι αυτή στο βάθος πουκλαίει; Είναι εκείνη, η μόνη που κλαίει... Κλείνω τα μάτια και νιώθω τοτέλος να έρχεται… Αυτά είναι τα μόνα που θυμάμαι.

Ταξίδι στον κόσμο της φαντασίας

Γράφοντας ποιήματα μεαφορμή κάποιες εικόνες

Γράφοντας ποιήματα με τον ήχο τηςβροχής και εικόνες του Βαν Γκογκ

Παγωμένες εικόνες από ποιήματα…ΘέλωΘέλω νανα φύγωφύγω πιαπια απόαπό δωδω, , ΚΚ. . ΚαρυωτάκηΚαρυωτάκη

ΗΗ αυτόχειραυτόχειρ, , Μ. ΣαχτούρηΘαΘα σαςσας αφήσωαφήσω, , ΜΜ. . ΚατσαρόςΚατσαρός

Επίσκεψη και γνωριμία με μαθητέςτου 2ου Γυμνασίου Αχαρνών

Συμμετοχή στο ∆ιαγωνισμόΛογοτεχνικό εργαστήρι 2012

• Τα αποτελέσματαφετινού διαγωνισμού• του θα τα μάθετε• του χρόνου!!!!