27ον ΟΚΤ. 2009 Η εφημερίδα και ο Σύλλογός μας στηρίζονται μόνο στη δική σας συμμετοχή! Σελίδα 1 από 8

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΦΛΕΣΣΑΣ (1716-1770)

Είναι γιός του Δημήτρη Φλέσσα και ο παππούς του Παπαφλέσσα, γεννήθηκε στην Πολιανή, Μεσσηνί-ας το 1716, με τους δύο αδελφούς του Νικόλαο και Κωνσταντίνο είχαν τα γιδοπρόβατα των Φλεσσαίων στην Πολιανή και το χειμώνα κατέβαιναν στο Γαρδίκι για να ξεχειμάσουν. Από πολύ μικρός εκπαιδεύτηκε στο ντουφέκι και στο γιαταγάνι από τον πατέρα του και όταν ενηλικιώθηκε έκανε δική του κλέφτικη1 ομά-δα με τ΄ αδέλφια του, και άλλους Φλεσσαίους και Πο-λιανίτες, για να προστατεύουν τις οικογένειές τους από τους Τούρκους και από τους ληστές.

Το 1770 ξέσπασε η Ελληνική εξέγερση με την υποκίνηση της Ρωσίας, η οποία έστειλε στην Ελλάδα τους αδελφούς Ορλόφ για να αναλάβουν την ηγεσία. Οι Ρώσοι και οι Έλληνες είχαν φιλικές σχέσεις λόγω της κοινής Ορθόδοξης πίστης τους. Ταυτόχρονα οι Ρώσοι θεωρούσαν ότι οι Έλληνες μπορούσαν να απο-δυναμώσουν την οθωμανική αυτοκρατορία προς δικό τους όφελος ενώ οι Έλληνες, από τότε που άρχισαν να αποκτούν εθνική συνείδηση ήλπιζαν ότι η Ρωσία θα τους χαρίσει την απελευθέρωσή τους.

Σκίτσο Τίμου Φλέσσα

Ο Μέγας Πέτρος ήταν ο πρώτος Ρώσος που είχε συλλάβει το όνειρο της ανασύστασης της βυζαντινής αυτοκρατορίας υπό τας διαταγάς του και για αυτόν το λόγο έκανε ότι μπορούσε για να διατηρεί φιλικές σχέσεις με τους Έλληνες τους οποίους λογάριαζε να χρησιμοποιήσει μελλοντικά εναντίον του Σουλτάνου. Οι Έλληνες αναγνώρισαν στο πρόσωπο του Πέτρου τον προστάτη τους και τον αντιμετώπιζαν σχεδόν σαν Άγιο. Οι ρωσικές βλέψεις κληρονομήθηκαν ως φυσική συνέχεια και στους διαδόχους τους Πέτρου. Έτσι η Αικατερίνη Β', που βρισκόταν σε πόλεμο με την Υψηλή Πύλη (Συνέχεια στη σελίδα 2)

1 Σταδιακά και μέχρι την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα το 1821, οι κλέφτες, μαζί με τους αρματολούς, αποτέλεσαν τη μόνη στρατιωτική δύναμη τη Ελλάδας η οποία μπορούσε να πολεμήσει επιτυχώς τον κατακτητή, χάρη στην επιτυχημένη εφαρ-μογή του κλεφτοπολέμου. Άσχετα λοιπόν με τα αρχικά τους κίνητρα, οι ληστρικές αυτές ομάδες αποτέλεσαν τη "μαγιά της λευ-τεριάς, όπως έγραψε λίγο αργότερα ο αγωνιστής του '21 Μακρυγιάννης. Μετά την επανάσταση, η επιτυχής συμβολή των κλεφ-τών σε αυτή έδωσε την αφορμή να αλλάξει σημασία η λέξη κλέφτης. Η ρομαντική αυτή αντίληψη για τους κλέφτες διαδόθηκε γρήγορα, γιατί κολάκευε το παρελθόν των Ελλήνων, συνδέοντας τους κλέφτες με την εθνικιστική ιδεολογία, μέσω ιστορικών όπως οι Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος και Σπυρίδων Τρικούπης. Επιπλέον, πολλοί πρώην κλέφτες ή αρματολοί ανέβηκαν στις ανώτερες βαθμίδες της στρατιωτικής, πολιτικής και οικονομικής ιεραρχίας της ελληνικής κοινωνίας του 19ου αιώνα. Αρκε-τοί από αυτούς στα απομνημονεύματά τους εξωράισαν ως πατριωτική την προεπαναστατική δράση των κλεφτών και αρματολών.

Ο ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2009 ΤΕΥΧΟΣ ΝΟ. 27 ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΩΝ ΦΛΕΣΣΑΙΩΝ «Ο ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ»

Αγίου Σίλα 29, Νέα Πεντέλη, 15236, Τηλ. 210 6138059 ΦΑΞ 210 8037827 www.flessas.eu e-mail tflessas@flessas.eu

Ο ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ

27ον ΟΚΤ. 2009 Η εφημερίδα και ο Σύλλογός μας στηρίζονται μόνο στη δική σας συμμετοχή! Σελίδα 2 από 8

από τον Ιανουάριο του 1769, σκέφτηκε αμέσως τους Έλληνες, όταν της χρειάστηκε ένας αντιπερισπασμός για να σώσει τον στρατό της που απειλούνταν από τους Τατάρους στις όχθες του Δνείπερου ποταμού.

Με τη συνθήκη Κιουτσούκ-Καϊναρτζή οι ρωσικές δυνάμεις αποχώρησαν εγκαταλείποντας τους Έλ-ληνες.

Την 5ην Ιουλίου 1770 διαδραματίσθηκε στη Μεσσήνη η τελευταία πράξη της επανάστασης του Ορ-λόφ. Εκεί μέσα στα ερείπια του παλιού πύργου της Ιζαμπώς, στο σημερινό χώρο της πανηγυρίστριας, οχυ-ρώθηκε ο μεγάλος ήρωας ο Γιώργης Φλέσσας (παππούς του Παπαφλέσσα) με 150 Μεσσήνιους. Η μάχη που κράτησε 3-4 μέρες ήταν φονικότατη. Οι Τουρκαλβανοί βασιβουζούκοι επιτίθεντο με μανία. Είχε φτά-σει εκεί νωρίτερα με 150 Μεσσήνιους για να υποστηρίξει τον Ιωάννη Σκυλόγιαννη, συγγενή του Π. Γερα-κάρη, ο οποίος διακρίθηκε επί Μοροζίνη. Ταμπουρώθηκαν στον πύργο του Γεωργίου Χατζή ή Πληγούρη, έξω από το Φρούριο της Πύλου, αλλά πολιορκήθηκαν από τους Τούρκους που έφτασαν εσπευσμένα από τη Τρίπολη και κατασφάγηκαν όλοι την 5ην Ιουλίου 1770.

Ιδού πως περιγράφει την μάχη ο Κωνσταντίνος Ιωάννου Φλέσσας στο ανέκδοτο βιβλίο του «Ιστορία

του Ιερού Αγώνος κατά τε της Τουρκίας και της Αυστριακής Αυτοκρατορίας» «….150 Μεσσήνιοι υπό τον Γεώργιον Δημ. Φλέσσαν παραμείναντες έξω των φρουρίων της Πύλου,

μετά τον απόπλουν εκ Κορώνης του Ρωσικού στόλου, έσπευσαν εν Νησίον της Μεσσήνης προς υποστή-ριξιν του Ιωάννη Σκυλογιάννη, συγγενούς του Π. Γερακάρη , του διακριθέντος επί Μοροζίνη και εν τη οχυρά οικία του Χατζή Γεωργίου, του καλουμένου Πληγούρη, επολιορκήθησαν υπό των αίφνης κατελ-θόντων εκ Τριπόλεως Τούρκων και εφωνεύθησαν άπαντες μεταδοθέντος του πυρός εις την οικίαν του Πληγούρη την 5ην Ιουλίου 1770……» Ο Ελληνικός λαός, ύστερα από την επανάσταση τού Ορλόφ (1770) και τον ηρωικό θάνατο τού Γεωργίου Φλέσσα, παππού τού Παπαφλέσσα, συνέθεσε το δημοτικό τραγούδι:

Λεβέντες παλικάρια από την Πολιανή με τ' ησιμόαρματά τους πάνε γιά το Νησί. Περνώντας τήν Συρόκα καί τήν Βελανιδιά Ευρίσκουν ένα γέρο μέ 4 παιδιά. Γειά σου χαρά σου γέρο Καλώς τα τά παιδιά, καλώς τον καπετάνιο μέ τα κλεφτόπουλα. Σήκω να πάμε γέρο νά πάμε στό Νησί για Τούρκικα κεφάλια έλα κοντά καί σύ.

Πώς νάρθω Καπετάνιε πού είμ' ανήμπορος, μα πάρε τα παιδιά μου κι' ας μείνω μοναχός. Πρόσεχε Καπετάνιε στό δρόμο πού θα βγής, είναι γιομάτος Τούρκους κι' αδίκως θά χαθής. Φλέσσα Γιώργη μέ λένε καί λόγια δέν ακώ. Τούς Τούρκους θα κτυπήσω το αίμα τους θα πιώ...

ΟΠΩΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ ΣΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ Η ΜΟΝΟΜΑΧΙΑ ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ Π. ΤΣΙΜΠΙΔΑΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΟΦ-

ΡΟΝΑ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ Λ. ΦΛΕΣΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑ ΤΟ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ ΤΟΥ 1914 (Ανατύπωση από το «Μεσσηνιακό Λόγο»)

ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΝΕΠΙΤΥΧΕΙΣ ΒΟΛΕΣ ΑΜΦΟΤΕΡΟΙ ΚΑΤΕΘΕΣΑΝ ΤΑ ΟΠΛΑ ΚΑΙ ΕΔΗΛΩΣΑΝ ΟΤΙ ΘΕΩΡΟΥΝ ΛΗΞΑΝ ΤΟ ΘΕΜΑ!...

ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ έχει περάσει, πλέον, η προ 95 και πλέον ετών μονομαχία δι' όπλων, μεταξύ ενός δημοσιογρά-φου και ενός δικηγόρου. Είναι όμως χρονικά "επίκαιρη", διότι ανακαλεί στη μνήμη μας το "σπορ" της μονομαχίας της εποχής εκείνης. Η μονομαχία όμως έχει την προϊστορία της από την αρχαιότητα, τόσο στην Ελλάδα όσο και σε άλλα κράτη και κυρίως στη Γαλλία Παράλληλα αποδεικνύει το υψηλό φρόνημα του ανδρός, που δεν συγχωρούσε την προσβολή από οποιονδήποτε. Η δε αποκατάστασης της τιμής και της υπόληψης του ήταν τρόπος ζωής γιατί "δεν καθόταν μύγα στο σπαθί του". (Συνέχεια στη σελίδα 3)

Ο ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ

27ον ΟΚΤ. 2009 Η εφημερίδα και ο Σύλλογός μας στηρίζονται μόνο στη δική σας συμμετοχή! Σελίδα 3 από 8

Πρόκειται λοιπόν για την μονομαχία που διεξήχθη μεταξύ του δημοσιογράφου και διευθυντού της ιστορικής εφημερί-δος "ΘΑΡΡΟΣ" Πότη Τσιμπιδάρου και του δικηγόρου Λυκούργου Φλέσσα που έγινε παρουσία των μαρτύρων Ευσ-ταθίου Μπαρδοπούλου, Παναγιώτη Σπηλιώτη, Δημητρίου Πληβούρη και Ηλία Μπαρδοπούλου. Διεξήχθη δε, ό-πως προαναφέραμε σης 22-2-1914 και ώρα 1.30 μεσημβρινήν εις το πλησίον του τότε συντάγματος παρεκκλήσιον του Αγίου Κωνσταντίνου αλλά και παρουσία ιατρών. Μετά τις δύο πρώτες ανταλλαγές βολών και το προηγηθέν πα-ράγγελμα "Πυρ εν, δύο, τρία", επειδή αμφότεροι... αστόχησαν "...κατέθεσαν τα όπλα και εχαιρέτισαν αλλήλους δια χειραψίας..." αφού δήλωσαν ότι θεωρούν λήξαν παν προηγούμενον!

ΤΟ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟΝ ΜΟΝΟΜΑΧ1ΑΣ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟΝ Δον

Ημείς οι κάτωθι υπογεγραμμένοι Ευστάθιος Μπαρδόπουλος, Παναγ. Σπηλίωτης ως εκπροσωπούντες τον κ. Λυ-

κούργον Φλέσσαν και Δημήτριος Πληβούρης και Ηλίας Μπαρδόπουλος εκπροσωπούντες τον κ. Παναγ. Τσιμπιδάρον, επόμενοι τη εν τω προηγουμένω και υπό στοιχείον Γ πρωτοκόλλω αποφάσει μας, περί μονομαχίας μεταξύ των εντολέων μας, συνηντήθημεν παρά το πλησίον της πλατείας του Συντάγματος, παρεκκλήσιον του Αγίου Κωνσταντίνου, προς εκτέ-λεσιν των κατά το ανωτέρω πρωτόκολλον αποφοσισθέντων. Η συνάντησης των μαρτύρων, των αντιπάλων και των ιατ-ρών αυτών, εγένετο κατά την εκ των προτέρων αποφασισθείσαν ώραν, ήτοι την 1 και ½ μ,μ. της σήμερον. Αμέσως α μάρτυρες εξελέξαμεν το κατάλληλον προς μονομαχίαν έδαφος και κατεμετρήθη η ορισθείσα απόστασις. Είτα εξετάσ-θησαν τα ορισθέντα στρατιωτικά περίστροφα και αι σφαίρα αυτών, παραδοθέντα τοις αντίπαλοις, δια κλήρου, όπερ εγένετο και διά τας θέσεις των αντιπάλων. Είτα ο κ, Δημήτριος Πληβούρης, έκ των μαρτύρων του κ. Π. Τσιμπιδάρου, ως πρεσβύτερος μάρτυς του προσβεβλημένου, αναλαβών την διεύθυναν της μονομαχίας, ανέπτυξε εις τους αντιπάλους τας σχετικός υποχρεώσεις των και μετ' ολίγον παρήγγειλε τούτους ίνα ώσιν έτοιμα προς ανταλλαγήν των βολών. Των αν-τιπάλων ετοιμασθέντων ο κ. Δ. Πληβούρης έδιδε το παράγγελμα «Πυρ εν, δύο, τρία» και εκ μέρους των αντιπάλων αν-τηλλάσετο ταυτοχρόνως η πρώτη βολή, εντός του επιβαλλομένου χρονικού διαστήματος, άνευ ουδενός αποτελέσματος.

Μετά την πρώτην βολήν ο διευθύνων την μονομαχίαν κ. Δ. Πληβούρης παρήγγειλλε τοις αντιπάλοις όπως ώ-σιν έτοιμα δια την δευτέραν βολήν κα τούτων δηλούντων την συμμόρφωσιν των επαναλαμβάνετο το πρώτο παράγγελ-μα "Πυρ εν, δύο, τρία" παρά του κ. Δ. Πληβούρη ενώ οι αντίπαλοι ταυτοχρόνως με χαρακτηρίζουσαν δ' αμφότερους ψυχραιμίαν, αντίλλασον και την δευτέραν βολήν, αλλ' άνευ αποτελέσματος και ταύτην. Εις το σημείον τούτον αμφότερα οι τέως αντίπαλοι με διακρίνουσαν αυτοίς ευγένειαν ψυχής, κατέθεσαν τα όπλα και εχαιρέτων αλλήλους δια χειραψίας με την αμοιβαία δήλωσιν όπως παν προηγούμενον θεωρηθή μεταξύ αυτών λήξαν, επελθούσης πλήρους συμφιλιώ-σεως μεταξύ των τέως αντιπάλων, προς κοινήν πάντων ευχαρίστησιν. Είτα του σκοπού ημών θεωρηθέντος ως λήξαντος επανήλθαμεν εν τη οικία του εξ ημών Π. Σπηλιώτη, ένθα συνετάξαμεν το παρόν εις διπλούν όπερ υπεγράφη παρ΄όλων.

Εν Καλάμας τη 22 Φεβρουαρίου 1914 Π. Σπηλιώτης, Ε Μπαρδόπουλος, Δ. Πληβούρης, Ηλ. Μπαρδόττουλος, Π. Ταμττιδάρος, Λ. Φλέσσας

(Συνέχεια στη σελίδα 4)

Ο ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ

27ον ΟΚΤ. 2009 Η εφημερίδα και ο Σύλλογός μας στηρίζονται μόνο στη δική σας συμμετοχή! Σελίδα 4 από 8

ΤΑ ΠΡΟΗΓΗΘΕΝΤΑ ΑΠΟ ΤΟ «ΘΑΡΡΟΣ» Ασφαλώς δια να φθάσουν εις την μονομαχία οι δύο άνδρες, θα είχε προηγηθεί κάποια σοβαρή παρεξήγηση με-

ταξύ των. Αυτό δε επιβεβαιώνεται και από την σχετική ιστορική αναδρομή από το αρχείο του "ΘΑΡΡΟΥΣ στη στήλη "ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΠΡΙΝ ΑΠΟ 94 ΧΡΟΝΙΑ" όπου στο φύλλο της 9-2-2008 αναφερόντα κατά εξής:

"ΧΘΕΣ το απόγευμα ο Διευθυντής μας Π. Τσιμπίδαρος συνοδευόμενος παρά του Ανδρέα Καρέλια διήρχετο την κάτω Πλατείαν, ότε έξωθεν του Καταστήματος Μπόμπου συνηντήθη μετά μιας ομάδος εξ ης απεσπάσθη ο δικηγό-ρος Λ. Φλέσσας καί τον εζήτησε να του ομιλήση. Ο Τσιμπιδάρος παραμέρισεν ολίγα βήματα ότε ο συνομιλιτής του μετά τινάς φράσεις ήγειρε το μπαστούνι του και του έρριψε χαμαί τον πίλον συνοδεύσας την χειρονομίαν ταύτην δι' απειλών. Ο Τσιμπιδάρος, εν προφανεί ευρισκόμενος αμύνη, έλαβε πάντα τα κατάλληλα μέτρα δια να δώση την αρμόζουσαν απάντησιν, διότι οι μετά του Φλέσσα ευρισκόμενοι επεμβάντες παρημπόδισαν τον Τσιμπι-δάρον και έθεσαν πέρα εις το επεισόδιον."

Έτσι λοιπόν το επεισόδιο που προηγήθηκε και μάλιστα στην κεντρική πλατεία (Κάτω) της Καλαμάτας, την εποχή εκείνη, αποτέλεσε την αφορμή της σφοδρής σύγκρουσης των δυο ανδρών,, η οποία τους οδήγησε στη μονομαχώ που αποτελούσε το δρόμο της επίλυσης δια των όπλων της διαφοράς των παρά την προσωποποίηση των οποιονδήποτε προσωπικών διαφορών φαίνεται ότι η πολιτική τοποθέτηση του ενός εξ αυτών (Π. Τσιμπιδάρου) στην Βενιζελική παράταξη και του άλλου (Π. Φλέσσα) στην Βασιλική παράταξη, φαίνεται ότι επέδρασε σημαντικά στη σύγκρουση και τούτο αποδεικνύεται από το γεγονός ότι τρία χρόνια μεταγενέστερα ο Λυκούργος Φλέσσας φονεύθηκε από τους επίστρατους του Βενιζέλου. 'Ήταν η περίοδος του δι-χασμού την οποία πλήρωσε ακριβά η Ελλάδα που για χρόνια αργότερα συρρικνώθηκε εξαιτίας του διχασμού.

Ευτυχώς όμως χάρις στην παρέμβαση των ψυχραιμοτέρων αλλά και στη "δεξιοτεχνία" του χειρισμού του θέματος από τον πρεσβύτερο Δημήτριον Πληβούρην, ειρήνευσε τα διεστότα μέρη και έδωσαν τας χείρας συμφωνηθέντες!

ΠΟΤΗΣ ΤΣΙΜΠΙΔΑΡΟΣ Ο αείμνηστος δημοσιογράφος Πότης Τσιμπιδάρος που καταγόταν από τον Κορέα της Μέσα Μάνης, ή-

ταν 27χρονος τότε που μονομάχησε με τον επίσης αείμνηστο Λυκούργο Φλέσσα και είχε λαμπρό μέλλον αφού διετέλεσε υπουργός του Ελευθερίου Βενιζέλου.

Σύμφωνα με τα βιογραφικά του στοιχεία που περιέχονται στο Μεσσηνιακό Βιογραφικό Λεξικό του Νίκου Καράμπελα, ο Πότης Τσιμπιδάρος, δικηγόρος, δημοσιογράφος και πολιτευτής, ήταν αδελφός του Βάσου Τσιμπι-δάρου (με το γνωστό λογοτεχνικό ψευδώνυμο Γ. Φτέρης) και γεννήθηκε στον Καρέα το 1887. Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Καλαμάτας και σπούδασε νομικά. Δικηγόρησε στην Καλαμάτα και ταυτόχρονα ήταν διευθυντής της ε-φημερίδας "ΘΑΡΡΟΣ" μέχρι το 1916, οπότε προσχώρησε στο Κίνημα της Θεσσαλονίκης. Διορίσθηκε ανώτερος υπάλληλος του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και αρθρογραφούσε ταυτόχρονα στη "Μακεδονία". Με την επέ-κταση του κράτους της Θεσσαλονίκης σε ολόκληρη τη χώρα, εξέδωκε την ημερήσια απογευματινή εφημ. – «Βαλκανικός Ταχυδρόμος» (1918-1920). Συνέχεια διετέλεσε αρθρογράφος του "Ελεύθερου Τύπου", της «Πατρίδος», του Ελεύθερου Λόγου", του «Ελεύθερου Βήματος», του "Νέου Κόσμου", της Εργασίας" και της Ελ-ληνικής Ημέρας". Γενικός διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου στις κυβερνήσεις Γ. Καφαντάρη (1924) και Ελ. Βενι-ζέλου (1929-1932). Βουλευτής Αθηνών (1932-1946). Εξελέγη τιμητικά αντιπρόεδρος της Ενώσεως Συντακτών δύο φορές. Επίσης διετέλεσε Βουλευτής Αθηνών το 1932 και το 1916 το κόμμα των Φιλελευθέρων και υπηρεσιακός Υπουργός Προεδρίας στην κυβέρνηση Μαυρομιχάλη (1963) και έγραψε πολλά βιβλία με ειδικότερη αναφορά στο "Χαίρε ω χαίρε Ελευθέρια" το 1941.

Ο ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ Π. ΦΛΕΣΣΑΣ (1884-1917) Ο Αείμνηστος Λυκούργος Φλέσσας (1884-1917), ήταν 30ετής κατά τον χρόνο της μονομαχίας. Από τα

πρωτοκλασάτα μέλη της οικογένειας Φλέσσα, αλλά από τα φανατικότερα στελέχη της Βασιλικής παράταξης και γνωστός για την αντιβενιζελική του δράση συνεπεία της οποίας και εφονεύθει το 1917.

Αναφερόμενος στα Βιογραφικά του ο Ν. Καράμπελας από το προαναφερθέν βιβλίο του, γράφει: " Λυκούργος Παν. Φλέσσας (1884-1917). Δικηγόρος. Γεννήθηκε στο Πήδημα, σπούδασε νομικά στο Πανεπισ-

τήμιο Αθηνών και δικηγόρησε στην Καλαμάτα. Πρόεδρος των Επιστράτων φονεύθηκε από στρατιωτικό α-πόσπασμα για την αντιβενιζελική του δράση.

Είχε δύο αδέλφια τον Στάικο και τον Γιώρη και δύο αδελφές, την Αναστασία και την Άννα. Η Ανασ-τασία ήταν παντρεμένη με τον συγγραφέα Δημήτρη Κ. Νικολή και είχε δύο παιδιά. Η Άννα ήταν παντρεμέ-νη με τον Δημήτρη Γκίζα.

Ο Λυκούργος άφησε δύο κόρες την Λυκουργία και την Ιφιγένεια.

Ο ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ

27ον ΟΚΤ. 2009 Η εφημερίδα και ο Σύλλογός μας στηρίζονται μόνο στη δική σας συμμετοχή! Σελίδα 5 από 8

Η εκτέλεση του Λυκούργου Φλέσσα

ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ Γ΄ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ 1920-1922 Κατά την συνεδρίαση της Βουλής, υπό τον νεοεκλεγέντα Πρωθυπουργό Νικόλαο Καλαγερόπουλο,2

την 28ην Ιανουαρίου 1921, βάσει των πρακτικών και στην παράγραφο 131 ο Πληρεξούσιος Ν. Λεβί δ ης παρακαλεί τους αρμοδίους Υπουργούς να καταθέσωσιν εις την Συνέλευσιν πίνακας εμφαίνοντας, 1) Πόσοι αξιωματικοί, υπαξιωματικοί καί στρατιώται και εν γένει πολίται άπο του 1917 έτους και ιδία κατά το 1918 και εφεξής κατεδικάσθησαν εις θάνατον υπό τών Στρατοδικείων τακτικών τε και εκτάκτων, 2) Τα ονόματα αυτών, τον βαθμόν και επάγγελμα, 3) Πόσοι τούτων έτυφεκίσθησαν, 4) Την ήμερομηνίαν τών αποφάσεων και το όνομα τών Δικαστηρίων, 5) Τά ονόματα τών Στρατοδικών και τών Βασιλικών Επιτρόπων, ως καί τον βαθ-μόν αυτών, τών συγκροτησάντων τά δικαστήρια, 6) Την ήμερομηνίαν τών εκτελέσεων 7) Τίνες τών τυφε-κισθέντων, ήσαν έγγαμοι καί τίνες είχον τέκνα καί πόσα κατά φύλο ν, 8) Τον τόπον εν ω έγένετο πάσα έκ-τέλεσις. 9) Βεβαιούται ότι καί άνευ αποφάσεων Στρατοδικείων κατεδίκάσησαν καί έτυφεκίσθησαν υπαξιωμα-τικοί καί στρατιώται. Καί τούτων, αν ήδυνήθη νά μάθη ή Κυβέρνησις, νά καταθέση πίνακα μετά τών ανωτέρω λεπτομερειών.

Περαιτέρω λέγει: έχω κατάλογον εις χείρας μου 90 αξιωματικών, υπαξιωματικών, οπλιτών καί πολιτών τυφεκισθέντων, τών οποίων το αίμα βοά έκδίκησιν, οίτινες διά τών στρατιωτικών δικαστηρίων απώλεσαν την εύτυχίαν αυτών, ήτις εισέτι δεν άπεκατεστάθη. Έδώ πρόκειται περί οικογενειών καταστραφεισών, εδώ πρόκει-ται περί μιας οικογενείας, της οποίας ή κόρη έτρελλάθη, όπως προ ολίγων ήμερων ανέφερα εις την Συνέλευ-σιν. Πρόκειται περί εγκλημάτων εναντίον θείου καί ανθρωπίνου νόμου. Θά βεβαιωθή ότι ό Κούνδουρος δια τών ποδών αύτού έλάκτισε τά πτώματα τών τυφεκισθέντων. Θά άποδειχθώσι τερατώδι πράγματα. Θά άπο-δειχθή ότι το Διάταγμα του 1861 «περί εκτελέσεως της θανατικής ποινής τών στρατιωτών», τό όποιον διαγ-ράφει διά τρόπου τραγικού το πώς εκτελείται ή ποινή ή θανατική, το διάταγμα αύτό κατεξευτελίσθη. Έθετον γονατιστούς τους τυφεκιζομένους καί έπυροβόλουν αυτούς ως άτιμους εκ τών όπισθεν, εν ώ το Διάταγμα λέγει, ότι, ό καθ΄ ου γίνεται ή έκτέλεσις, πρέπει νά ίσταται όρθιος καί μόνον αν δέχεται, δύναται νά τού κλείσωσι τους οφθαλμούς διά ρινομάκτρου.

— Συζήτησης περί εγκλημάτων πραχθέντων υπό τού προκατόχου καθεστώτος (φόνοι, Κατσούλης έξωθι τών Σερβίων, Λυκούργου Φλέσσα Δικηγόρου, τού Λοχαγού Κολύγα κ.λ.π. (Συνέχεια στη σελίδα 6)

2 Ο Νικόλαος Καλογερόπουλος ήταν Έλληνας πολιτικός, ο οποίος διετέλεσε και Πρωθυπουργός. Γεννήθηκε το

1851 στη Χαλκίδα. Σπούδασε Νομική στην Αθήνα και το Παρίσι. Προσχώρησε στο Λαϊκό Κόμμα από την ίδρυσή του το 1920 και εξελέγη βουλευτής Ευβοίας συνολικά δέκα φορές. Παράλληλα με την πρώτη του πρωθυπουργική θητεία, υπηρέτησε και ως υπουργός Οικονομικών και Στρατιωτικών, ενώ κατά τη δεύτερη θητεία είχε παράλληλα και το ρόλο του υπουργού Εξωτερικών. Και τις δύο φορές η πρωθυπουργική του θητεία ήταν βραχύβια: 3 Σεπτεμβρίου ως 16 Σεπτεμβρίου του 1916 η πρώτη και 24 Ιανουαρίου ως 25 Μαρτίου του 1921.

Ο ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ

27ον ΟΚΤ. 2009 Η εφημερίδα και ο Σύλλογός μας στηρίζονται μόνο στη δική σας συμμετοχή! Σελίδα 6 από 8

Η ΜΟΝΟΜΑΧΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ Η θεωρία από τα παλιά χρόνια δέχεται ότι η μονομαχία είναι ιδιόρρυθμη συμπλοκή ενός προς ένα άλ-

λον. Δηλαδή, συνάντηση δύο αντιπάλων, εκ των οποίων ο ένας ζητεί από τον άλλον επανόρθωσιν δια των όπλων γενομένης προς αυτόν προσβολής. Αμφότεροι συνοδεύονται υπό δύο μαρτύρων. Ανταγωνισμός δύο δυνά-μεων (πολιτικών, οικονομικών, κοινωνικών, ιδεολογικών κ.λ.π.). Συναγωνισμός, άμιλλα δύο ατόμων.

ΑΝΑΦΟΡΑ ΝΙΚΗΤΑ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΦΛΕΣΣΑ 1823

Το 1823, πριν καλά καλά εδραιωθεί η επανάσταση, ξεσπά στον Πύργο, εμφύλιος σπαραγμός ανάμεσα στις τάξεις των στρατιωτικών και των πολιτικών, με σκοπό τον έλεγχο της εξουσίας. Ο τότε Υπουργός των Εσωτερικών και Δημοσίας Τάξεως Άγιος Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Δίκαιος Παπαφλέσσας στέλνει τα δύο του ανίψια, τον Νικήτα Φλέσια του Παναγιώτη και τον Δημήτρη Φλέσια του Ηλία να παραλάβουν 150 στρατιώτες από το Λεοντάρι και να εκστρατεύσουν εναντίον του Πύργου της Ηλείας για να καταστείλουν την επανάσταση.

Όπως όμως φαίνεται στην παρακάτω αναφορά και των δύο, δεν κατόρθωσαν να μαζέψουν αρκετούς στρατιώτες και επέστρεψαν στα Κυπαρίσσια Μεσσηνίας αναμένοντες περεταίρω οδηγίες. Σημ. Η αποστολή αυτή εξετελέσθη από τους ιδίους σε νεώτερη ημερομηνία αφού εφοδιάστηκαν με 200 στρατιώτες και 4 φορτώματα ψωμί και τυρί για το σιτηρέσιο τους. ..... Αναφορά των χιλιάρχων Νικήτα Φλέσσα και Δημητρίου Ηλιού Φλέσσα ειδοποιούντων ότι οι εκατόν διορισθέντες στρατιώται Λεονταρίου δεν τους ηκολούθησαν.

(Α. Δια χειρός Δ. Φλέσια) Εξοχότατε, προσκυνούμεν

Κατά τήν προσταγήν της Διοικήσεως ήρθαμε εις στο Λεοντάρι και ηυρήκαμε όλην τήν έπαρχίαν συ-ναγμένη είς το Λεοντάρι και τους είπαμε διά τους στρατιώτας καθώς είμαστε προσταγμένοι, και μας υποσχέ-θηκαν ότι βγαίνουν. Και έστειλαν οι επιστάτες τεσκερέδες εις όλα τα χωρία δια να εβγούν και μερικά χωρία έβγήκαν καί μερικά δέν εβγήκαν και άπό τους εκατόν πενήντα στρατιώτας έβγήκαν μόνον εξήντα και Τερβε-νοχωρίτες κανένας δέν έβγήκαν. Λοιπόν επήραμε τους εξήντα καί έκστρατέψαμεν τήν Τετράδη καί ήρθαμε είς στα Κυπαρίσσια καί άμα οπού ήρθαμε, επειδή καί ακούσανε οι στρατιώται τον κυρ Άνάστου τον σκοτωμόν του καί λένε ότι δέν πηγαίνουμε είς τον Πύργον. Δια τριτοδέκατα ότι έρχουν καί αυτοί είς μας καί διά τούτου έσηκώθηκαν και έφυγαν και μας άφήκαν μοναχούς και πάμε πίσω εις το Λεοντάρι και προσμένουμε τήν ά-ποκρισίν σας. Τα όσα ήκολούθησαν θέλει στά είπεί έκ στόματος ο κύρ Δημητράκης Άχαλος και μέ ανυ-πομονησία μας προσμένουμε τήν σεβασμιότατη σας άποκρισίν σας.

1823, 29; Ιουνίου, Κυπαρίσσια Ευπειθέστατοι των μπροσταγών σας

Νικήτας Φλέσσας Δημήτριος Ήλιού Φλέσσας

Επί του νώτου : Τω έξοχωτάτω Άγίω Άρχινμαντρίτη Γρηγόριγον Δικαίω Υπουργόν των Εσωτερικών. Είς Τριπολιτζά -' Αρ. 814... (αρχεία της ελληνικής παλιγγενεσίας τόμος 13 αριθ. 421)

ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΟ ΚΛΙΜΑ ΠΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΣΕ ΤΟ 1823 Από τους πρώτους κιόλας μήνες της επανάστασης έγινε φανερό το χάσμα μεταξύ Φιλικών, που απο-

τελούσαν την δημοκρατική πολιτική παράταξη της επαναστατημένης Ελλάδας, και Κοτζαμπάσηδων του Μοριά που με κύριο όργανο εξουσίας, την Πελοποννησιακή γερουσία αλλά και τις τοπικές δημογεροντίες, εκπροσωπούσαν την ολιγαρχική παράταξη. Η άρνηση των τελευταίων να δεχτούν τις προτάσεις του Δημητ-ρίου Υψηλάντη, πληρεξούσιου του Μοριά και γενικού επιτρόπου της Ανωτάτης αρχής, με τις οποίες απαι-τούσε από τους κοτζαμπάσηδες τον πλήρη έλεγχο της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας της επανάστασης πόλωσε το ήδη τεταμένο κλίμα. Ακολούθησε η εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου με την οποία επισφραγίστη-κε η ήττα των Φιλικών αφού παραμερίστηκαν εντελώς από την πολιτική εξουσία.

Καθοριστικής σημασίας για την εξέλιξη των πραγμάτων στην Ελλάδα αποδείχτηκε η Β΄ εθνοσυνέλε-υση του Άστρους Κυνουρίας. Στην εθνοσυνέλευση διαμορφώθηκαν τρείς πολιτικές παρατάξεις, αυτή των Φιλικών, που αποτελείτο από δημοκρατικούς με κυρίαρχες μορφές τον Κολοκοτρώνη και τον Δ. Υψηλάντη, αυτή ων κοτζαμπάσηδων του Μοριά και τέλος αυτή των (Συνέχεια στη σελίδα 7)

Ο ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ

27ον ΟΚΤ. 2009 Η εφημερίδα και ο Σύλλογός μας στηρίζονται μόνο στη δική σας συμμετοχή! Σελίδα 7 από 8

Υδραίων καραβοκύρηδων που συνεργάζονταν με τους Ρουμελιώτες. Οι δύο τελευταίοι είχαν την απόλυτη πλειοψηφία στην εθνοσυνέλευση έχοντας δύναμη 150 πληρεξουσίων. Οι αποφάσεις της εθνοσυνέλευσης ήταν καταδικαστικές για το κόμμα των δημοκρατικών. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης έχασε την αρχιστρατη-γία ενώ οι περισσότερες και ουσιαστικότερες πολιτικές θέσεις καλύφθηκαν από μέλη του κόμματος των κοτζαμπάσηδων και των Υδραίων. Ο εμφύλιος πόλεμος πια ήταν προ των πυλών.

Α΄ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ Το Φθινόπωρο του 1823 συγκεντρώθηκαν στη Σιλίμνα της Τρίπολης οι Θεόδωρος και Πάνος Κολο-

κοτρώνης, Θ. Νέγρης, Γεώργιος Σισίνης, Φωτήλας, Οδυσσέας Ανδρούτσος, Δημήτριος Πλαπούτας, Νικη-ταράς, Δημήτριος Υψηλάντης, Γ. Καραμάνος, Μούρτζινος κ.α. Εκεί αποφασίστηκε από κοινού η αντίσταση κατά του εκτελεστικού, δηλαδή του κυρίαρχου οργάνου εξουσίας, και όλοι μαζί ορκίστηκαν «ενώπιον της εικόνας του Χριστού» ότι θα αγωνιστούν ενωμένοι.

Παρόλο που το μέλλον των κοτζαμπάσηδων προδιαγραφόταν δυσοίωνο λόγω της μεγάλης δημοτικό-τητας που είχαν οι αντίπαλοι τους στα λαϊκά στρώματα, ο Κολοκοτρώνης εντελώς ξαφνικά προσχωρεί στο κόμμα των κοτζαμπάσηδων με αντάλλαγμα τον διορισμό του γιού του Πάνου ως φρουράρχου του Ναυπλί-ου και τον διορισμό του ίδιου στη θέση του αντιπροέδρου του εκτελεστικού. Επίσης στη συμφωνία αποφα-σίστηκε να αρραβωνιάσει τον γιό του, Κολίνο, με την κόρη του Κανέλλου Δεληγιάννη, προκρίτου της Γορ-τυνίας. Η απόφαση αυτή του Κολοκοτρώνη εξόργισε τους συναγωνιστές του και ιδιαίτερα τον Δημήτριο Πλαπούτα.

Αν και στην θέση του αντιπροέδρου του εκτελεστικού, ο Κολοκοτρώνης παρέμενε πολιτικά ανίσχυ-ρος. Ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος ως πρόεδρος του βουλευτικού προωθούσε τα σχέδια του με αποτέλεσ-μα να έρθει σε σύγκρουση με τον Κολοκοτρώνη. Οι ενέργειες του πρώτου τον εξαγρίωσαν και τον απείλησε λέγοντας του «μην καθίσεις πρόεδρος, ότι έρχομαι και σε διώχνω με τα λεμόνια, με τη βελάδα όπου ήρθες». Ύστερα από αυτή την προειδοποίηση ο Μαυροκορδάτος αναχώρησε για την Ύδρα, όπου μπορούσε ελεύθε-ρα να σχεδιάσει τις πολιτικές του κινήσεις. Η αποχώρηση του Μαυροκορδάτου θεωρήθηκε επιτυχία του Κολοκοτρώνη που δεν μπορούσε τότε να συνειδητοποιήσει τα μελλούμενα. Ο Μαυροκορδάτος έχοντας στενές επαφές με την Αγγλική κυβέρνηση, είχε σχεδόν εξασφαλίσει την υπόσχεση τους για δάνειο, το οποίο σκοπό είχε να το χρησιμοποιήσει για πολιτικούς σκοπούς. Αλλά και η κίνηση του να καταφύγει στην Ύδρα φανέρωσε τις στενές του σχέσεις με την οικογένεια Κουντουριώτη, η οποία από αυτό το σημείο και μετά θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στις εμφύλιες διαμάχες.

Η επανάσταση είχε φτάσει σε κρίσιμη καμπή. Ο Κολοκοτρώνης καταφέρνει να πείσει τα μέλη του Εκτελεστικού να εγκατασταθούν στο Ναύπλιο, το οποίο ήλεγχε ο γιος του ενώ τα μέλη του Βουλευτικού αρνούνται να τους ακολουθήσουν παραμένοντας στο Άργος. Ο Κολοκοτρώνης παραιτείται από το Εκτελεσ-τικό ενώ το Βουλευτικό καθαιρεί πραξικοπηματικά το μέλος του Εκτελεστικού, Μεταξά, φιλικά προσκείμε-νο στην παράταξη Κολοκοτρώνη. Στις 28 Νοεμβρίου στρατιωτικό σώμα, περίπου στα 200 άτομα, με επικε-φαλής τον Νικηταρά, τον Χατζηχρήστο και τον Πάνο Κολοκοτρώνη κατευθύνεται προς το Άργος όπου αρ-χίζει τις διαπραγματεύσεις. Οι τελευταίοι αρπάζουν εκ μέρους του εκτελεστικού τις σφραγίδες και τα πρακ-τικά ενώ 23 από τους 40 βουλευτές κατέφυγαν στο Κρανίδι ζητώντας την προστασία των Υδραίων. Αμέσως το Βουλευτικό αν και δεν είχε την απαραίτητη απαρτία καθαίρεσε τον πρόεδρο του Εκτελεστικού Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη καθώς και τον Σωτήρη Χαραλάμπη, απλό μέλος, αντικαθιστώντας τους με τους Γεώργιο Κουντουριώτη, Μπότσαρη, Ανδρέα Λόντο, Ιωάννη Κωλέττη και Ανδρέα Ζαΐμη. Ο τελευταίος πα-ραιτήθηκε και την θέση του πήρε ο Σπηλιωτάκης. Στη συνέχεια η κυβέρνηση του Κρανιδίου προκήρυξε εκ-λογές με σκοπό την αντικατάσταση των βουλευτών που αρνήθηκαν να προσέλθουν στο Κρανίδι. Παράλλη-λα όμως και η κυβέρνηση του Ναυπλίου προκήρυξε εκλογές για τον ίδιο ακριβώς λόγο. (Συνέχεια Σελ. 8)

Η κατάσταση ήταν δραματική αφού όχι μόνο υπήρχαν δύο πόλοι εξουσίας αλλά κυκλοφορούσαν και φήμες σχετικά με τουρκικά στρατεύματα που ετοιμάζονταν να προελάσουν στην Πελοπόννησο. Η κυβέρ-νηση του Ναυπλίου ήταν αδύναμη σε σχέση με αυτή του Κρανιδίου αφού είχε χάσει την υποστήριξη των λαϊκών μαζών εξαιτίας της δυσπιστίας τους προς το πρόσωπο του Κολοκοτρώνη. Επιπλέον είχε απέναντι της τους καπεταναίους της Ρούμελης, οι οποίοι είχαν συμμαχήσει με τους κοτζαμπάσηδες του Μοριά και τους καραβοκύρηδες της Ύδρας.

Στις 17 Ιανουαρίου 1824 η κυβέρνηση του Ναυπλίου εγκαθίσταται στην Τρίπολη. Στις 2 Μαρτίου του ίδιου χρόνου ο Ανδρέας Μιαούλης αρχίζει να πολιορκεί το Ναύπλιο εκ μέρους της κυβέρνησης του Κρανι-δίου και στις 31 Μαρτίου οι Νοταράς, Λόντος και Ζαΐμης φτάνουν μπροστά από τα τείχη της Τρίπολης. Τε-λικά ύστερα από διαπραγματεύσεις ο Κολοκοτρώνης συμφωνεί να εγκαταλείψει την Τρίπολη και αυτή να ανακηρυχτεί ελεύθερη πόλη χωρίς να έχει κανείς το δικαίωμα να την καταλάβει. (Συνέχεια στη σελίδα 8)

Ο ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ

27ον ΟΚΤ. 2009 Η εφημερίδα και ο Σύλλογός μας στηρίζονται μόνο στη δική σας συμμετοχή! Σελίδα 8 από 8

Οι κοτζαμπάσηδες όμως καταπατούν την συμφωνία προκαλώντας την οργή του Κολοκοτρώνη, ο ο-ποίος δίνει εντολή στον γιο του, Πάνο, να καταλάβει το Άργος και παράλληλα να λύσει την πολιορκία του Ναυπλίου. Με τη σειρά του ξεκίνησε να πολιορκεί την Τρίπολη. Σε αυτό το σημείο πρέπει να σημειωθεί ότι ο Παπαφλέσσας και ο Αναγνωσταράς είχαν προσχωρήσει στην αντίπαλη παράταξη δημιουργώντας τεράστιο πρόβλημα στον Κολοκοτρώνη και γενικότερα στους Φιλικούς. Με αυτά τα δεδομένα η αποτυχία της παράταξης του Κολοκοτρώνη ήταν κάτι περισσότερο από σίγουρη. Έτσι στις 7 Ιουνίου και παρά τις αντιρρήσεις των Υδραίων, οι οποίοι ήθελαν ολοκληρωτική καταστροφή του Κολοκοτρώνη και των περί αυτόν, οι κοτζαμπάσηδες, συγκεκριμένα ο Λόντος και ο Ζαΐμης, έγιναν, ύσ-τερα από διαπραγματεύσεις, κύριοι του Ναυπλίου. Με το τελευταίο αυτό γεγονός κλείνει η πρώτη φάση του ελληνικού εμφυλίου πολέμου της περιόδου 1823-1825.

ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ ΚΑΤΑ ΝΟΤΑΡΑ. ΈΝΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ. Ένα μήνα πριν από την Επανάσταση, το Φλεβάρη του 1821 ύστερα από τη σύσκεψη της Βοστίτσας έρχεται στο μοναστήρι του Αη-Γιώργη ο Παπαφλέσσας και καλεί σε σύσκεψη τους πρόκριτους της Κοριν-θίας και των Καλαβρύτων, για να πάρουν αποφάσεις. Στη σύσκεψη παίρνουν μέρος ο ηγούμενος της μονής Ναθαναήλ, ο γέρο-Πανούτσος Νοταράς, ο Ασημάκης Φωτήλας, ο Σωτήρης Χαραλάμπης, ο Σωτήρης Θεο-χαρόπουλος και πολλοί άλλοι. Ανάμεσα σ' αυτούς και οι αρχηγοί των όπλων της ορεινής Κορινθίας Γεώρ-γιος Παπανίκας από την Καστανιά και Αναγνώστης Οικονομόπουλος από τη Λαύκα. Σαν ήρθαν στην κουβέντα ο Παπαφλέσσας τους λέει ότι η επανάσταση πρέπει να αρχίσει αμέσως «για-τί το πράγμα δεν επιδέχεται αργοπορίαν». Ο γέρο-Νοταράς απαντάει ότι «δεν μπορούμε να τολμήσουμε επα-νάσταση χωρίς να προετοιμαστούμε καλά - καλά καί να εξασφαλίσουμε τα χρειαζούμενα. Με τα ψέμματα δου-λεία δεν γίνεται. Κι αν ενεργήσουμε αστόχαστα θα πάρουμε τον κόσμο στο λαιμό μας». Τότε ο Παπαφλέσσας ορμητικός και οξύθιμος καθώς ήταν, εξαγριώνεται και λέει του Νοταρά : - Άρχοντα Πανούτσο σου κόβω το κεφάλι αν ματα-ειπείς τέτοιες κουβέντες. Και ο Νοταράς ήρεμος του απάντησε: - Ακόνισε το σπαθί σου Παπαφλέσσα για να κόψεις Τούρκικα κεφάλια και άσε το δικό μου στη θέση του. Μπορεί και να σου χρειαστεί. Τότε ένας από τους ανθρώπους του Νοταρά ο Πανάγου οργισμένος λέει του Παπαφλέσσα. - Ε, ρε συ παπά τα παλληκάρια δεν φοβερίζουν τους γερόντους... Μόνο σώπαινε γιατί σου κόβω εγώ το δικό σου το κεφάλι. Κι ενώ ήσαν έτοιμοι να «σφαγούν» ο γέρο-Νοταράς μπαίνει στη μέση. - Ας λείψουν οι διχόνοιες μεταξύ σας παιδιά μου και κρατήστε την παλληκαριά σας για τους οχτρούς μας, τους είπε και τους αγκάλιασε και τους φίλησε.

.

ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

ΤΩΝ ΦΛΕΣΣΑΙΩΝ Ο «ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ» Αγίου Σίλα 29, Νέα Πεντέλη, 15236.

ΑΦΜ 998185780 ΔΟΥ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ ΤΗΛ. 210- 6138059, -ΦΑΞ 210- 8037827

e-mail tflessas@flessas.eu, www.flessas.eu ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ Αριθ. Τεύχους 26 Εκδότης Διευθυντής Τίμος Φλέσσας

Διανέμεται ΔΩΡΕΑΝ ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΕΙΣΦΟΡΕΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΔΕΚΤΕΣ. ΕΠΙΤΑΓΕΣ ΚΑΙ ΕΜΒΑΣΜΑΤΑ ΣΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΣΤΗΝ ΑΝΩΤΕΡΩ ΔΙΕΥ-ΘΥΝΣΗ Ή ΣΤΟ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ 051/296036-26 ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑ-ΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Εγώ πλήρωσα την συνδρομή μου.

ΕΣΕΙΣ; Τιμή Συνδρομής 25

Εάν όχι παρακαλούμε θερμά να την εξοφλήσετε είτε με ταχυδρομική επιταγή στα γραφεία του Συλ-λόγου ή μέσω της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος

στο λογαριασμό 051/296036-26 ενημερώνοντας την ταμία μας

για την κατάθεση.