ΣΑΒΒΑΤΟ23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011

ETOΣ 22O • AP. ΦΥΛΛΟΥ 1.031

n 2

Eφημερίδα

της ανεξάρτητης

AριστεράςΠPINΣτη Γάζα εκτέλεσαν την αλληλεγγύησελ. 22

Η κυβέρνηση καταργεί

νοσοκομείασελ. 16

Ταξική Πρωτομαγιά με συγκέντρωση

στο Μουσείο, 10.30 π.μ.σελ. 5

Οι εργαζόμενοι εν τάφω Μνημονίου ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ

Στην Οδό της Ολύμπιας

εκμετάλλευσηςσελ. 12-13

Δεδομένη θεωρείται η ανοιχτή πλέον πτώχευση της χώρας, η οποία κατ’ ευφημισμό βαφτίζεται αναδιάρθρωση χρέους. Πρόκειται για μια επιλογή προς όφελος του κεφαλαίου και

σε βάρος των εργαζομένων, ενώ στο παρασκήνιο έχει οξυνθεί η δι-απάλη μεταξύ των ανταγωνιζόμενων κεφαλαίων (διεθνών και ντό-πιων) και των ιμπεριαλιστικών κρατών για τον τρόπο και το χρό-νο χρεοκοπίας. Σε οποιαδήποτε περίπτωση όμως πρόκειται για μία ακόμα κλιμάκωση στην ιστορικών διαστάσεων επίθεση του κεφαλαί-ου στους εργαζόμενους, με όργα-νο τη σύγχρονη «χούντα» κυβέρ-νησης - ΕΕ - ΔΝΤ. Η κατεδάφι-ση των κοινωνικών κατακτήσεων και του επιπέδου ζωής θα επιδι-ωχθεί να είναι ισοπεδωτική και μόνιμη. Πρόκειται για μια καρα-μπινάτη χρεοκοπία της κυβέρνη-σης του ΠΑΣΟΚ και του Μνημο-νίου, όλου του αστικού συνασπισμού εξουσίας, συνολικά του ελλη-νικού κεφαλαίου, που αφού έκλεψε τον κοινωνικό πλούτο, παρα-δίδει την εργατική τάξη, τους εργαζόμενους και όλη τη χώρα στην πτώχευση και στη φτώχεια. Όλοι αυτοί θέλουν και πάλι το λαό στη γωνία, τρομοκρατημένο από την απειλή της χρεοκοπίας, άφω-νο και άβουλο μπροστά στο μέγεθος της κοινωνικής καταστροφής.

Κι όμως, τώρα είναι η ώρα να βγει ο κόσμος της εργασίας δυναμι-κά στο προσκήνιο. «Μόνη λύση είναι οι εργαζόμενοι να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, να προχωρήσουν τώρα σε πανεργατικό απεργιακό ξεσηκωμό, να ανατρέψουν το Μνημόνιο, την κυβέρνηση και όλους τους εκφραστές του κεφαλαίου. Να επιβάλουν εδώ και τώρα μονομερή στάση πληρωμών και διαγραφή του χρέους, εθνι-κοποίηση του τραπεζικού συστήματος και των μεγάλων επιχειρή-

σεων με εργατικό έλεγχο, ριζική αναδιανομή του πλούτου, με αυ-ξήσεις στους μισθούς κα τις συ-ντάξεις, έξοδο από ΟΝΕ, ευρώ και ΕΕ, αποφασιστική ενίσχυση της δημοκρατίας για τους εργαζό-μενους ενάντια στον αυταρχισμό και τα σχέδια του νέου κοινοβου-λευτικού ολοκληρωτισμού», τονί-ζει σε ανακοίνωση της η ΑΝΤΑΡ-ΣΥΑ. Οι συγκεντρώσεις και οι δι-

αδηλώσεις της εργατικής Πρωτομαγιάς (ο Συντονισμός Πρωτοβάθ-μιων Σωματείων καλεί 10.30 π.μ. στο Μουσείο) και η μεγάλη πα-νεργατική απεργία στις 11 Μάη αποτελούν τις πρώτες μάχες για να ανατραπεί η πρωτοφανής κοινωνική οπισθοδρόμηση, για να ανοί-ξει ο δρόμος της ελπίδας για μια άλλη προοπτική προς όφελος των εργαζομένων. σελ. 2, 3, 10-11

Νέα δεινά θα φέρει η αναδιάρθρωση χρέους

που προετοιμάζουν

Αμηχανία χαρακτηρίζει την Αριστερά μπροστά στο μεγαλύτερο μεταναστευτικό ρεύμα της ιστορίας, που λόγω της κρίσης αποκτά νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Φαινόμενο αντιφατικό, η μετανάστευση στο έδαφος του καπιταλισμού αποκτά αντιδραστικό χαρακτήρα. Η πάλη υπέρ των μεταναστών δεν πρέπει να κρύψει την πάλη κατά τη μετανάστευσης, όπως ακριβώς ο αγώνας υπέρ των ανέργων δεν υποκαθιστά τον αγώνα κατά της ανεργίας.

Του Γιώργου Λαουτάρησελ. 6-7

ΘEMA Αριστερά και μετανάστευση

Χερσαία επέμβαση στη Λιβύη;

Πιο κοντά φέρνει τη «D-Day» για την εισβολή χερσαίων δυνάμεων στη Λιβύη, η

νέα «εγκάρδια συνεννόηση» Αγ-γλίας και Γαλλίας για την κλιμά-κωση της ιμπεριαλιστικής επέμ-βασης. Αν και οι διαφωνίες στους κόλπους της ιμπεριαλιστι-κής συμμαχίας δεν έχουν εκλεί-ψει, τα σύννεφα πάνω από την Τρίπολη έχουν πυκνώσει. Σαν δαρμένο σκυλί η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να έχει ντε φάκτο χρεοκοπήσει, αλλά συνε-χίζει να στηρίζει με όλες τις δυ-νάμεις –και τα χρήματα του ελλη-νικού λαού– την ιμπεριαλιστική επέμβαση, με την ελπίδα ότι θα της επιτρέψουν να βρέξει λίγο το ράμφος της. Την Τρίτη οι αντικανταφικοί ζή-τησαν για πρώτη φορά την επέμ-βαση χερσαίων δυνάμεων του ΝΑΤΟ, ενώ την κάλυψη του στο αίτημα έδωσε και ο επικεφαλής του Μεταβατικού Συμβουλίου. Αρχή χερσαίας επέμβασης και καταστρατήγηση του ψηφίσμα-τος του ΟΗΕ συνιστά η αποστο-λή περίπου 30 Βρετανών, Γάλλων και Ιταλών στρατιωτικών συνδέ-σμων στις περιοχές που ελέγ-χουν οι αντικαθεστωτικοί. Τις ευ-χές του έδωσε ο Μπαράκ Ομπά-μα, τονίζοντας όμως (για τους δι-κούς του λόγους) ότι «αμερικάνι-κες μπότες δεν πρόκειται να πα-τήσουν το έδαφος της χώρας». Η επίσημη δικαιολογία είναι η ορ-γάνωση των ανταρτών για την προστασία του άμαχου πληθυ-σμού. Επιμένουν να βαπτίζουν το… κρέας ψάρι και την αποστο-λή των «κολονέλων» ανθρωπιστι-κή επέμβαση. Παράλληλα πληθαίνουν οι απο-καλύψεις για την ελληνική συμ-μετοχή στην ιμπεριαλιστική επέμ-βαση: Το 15% των επιτιθέμενων βομβαρδιστικών εφόρμησαν από το ελληνικό έδαφος. Η συνενοχή της χώρας μας πρέπει οπωσδή-ποτε να σταματήσει.

Σ Χ O Λ Ι O

2 / ΠPIN ΠOΛITIKH ΣΑΒΒΑΤΟ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011

Παραμύθι η αναδάσωσησελ. 15

Πολλαπλά κερδοφόρα αποδεικνύεται η πρωτοβουλία για αναδασώσεις κορυφαίων επιχειρηματικών ομίλων όπως ο Σκάι, ο Τιτάν και τα ΕΛΠΕ.

Μεγάλωσε η... Ρωγμήσελ. 21

Μεγάλη απώλεια ο θάνατος του τραγουδοποιού Νίκου Παπάζογλου, που με το τραγούδι του έφερε τη λαϊκή μουσική κοντά στη νεολαία και μακριά από το καψουροτράγουδο.

Ακροδεξιά στη Φινλανδίασελ. 23

Η οικονομική κρίση γεννάει ακροδεξιά τέρατα. Προς απόδειξη τα εκλογικά αποτελέσματα στη Φινλανδία όπου το κόμμα των Αληθινών Φινλανδών αύξησε την επιρροή του.

Π P I NΙδιοκτησία: «Eκδόσεις-Μελέτες-Έρευνες»

Aστική Mη Kερδοσκοπική Eταιρεία, Kωδικός 2806Χαρ. Τρικούπη 76, 106 80 Αθήνα, Tηλ.: 210-82.27.949, Fax: 210-82.27.947

E-mail:prin@otenet.gr http://www.prin.grTραπεζικός Λογαριασμός Συνδρομών και Eνισχύσεων:

118/784133-73 EΘNIKH TPAΠEZA EΛΛAΔAΣIBAN: GR 801101180000011878413373

ΕΚΔΟΤΗΣ: Δημήτρης Δεσύλλας ΔIEYΘYNTHΣ: Γιώργος ΔελαστίκEκτύπωση XEΛIOΣ ΠPEΣ ABEE

Εικόνα διπλής κατάρ-ρευσης παρουσιάζει το αστικό κέντρο δια-χείρισης της κρίσης, το οποίο κυρίως είχε συ-

σπειρωθεί γύρω από τη γραμμή του Μνημονίου. Πρόκειται για κατάρ-ρευση οικονομική και πολιτική. Την οικονομική διάλυση τη βλέπουμε όλοι, καθώς η ανοιχτή πτώχευση της χώρας (όπως και αν τη βαφτίσουν) θεωρείται πλέον δεδομένη, με μό-νο σημείο διαπραγμάτευσης το χρό-νο και τον τρόπο που θα εκδηλωθεί, έτσι ώστε να μη θιγούν τα συμφέρο-ντα των πλέον ισχυρών πολυεθνικών κεφαλαίων. Το Μνημόνιο χρεοκοπεί μπροστά στα μάτια εκατομμυρίων Ελλήνων. Μπορεί να επιτυγχάνει, ως ένα πρώτο σημείο, τους βαθύτερους, ουσιαστικούς, ταξικούς λόγους συ-γκρότησης αυτής της πολιτικής - σοκ κατά της εργασίας (ιστορική ανατρο-πή των συσχετισμών σε βάρος των εργαζομένων), αλλά αποτυγχάνει σε αυτά που το δικαιολογούσαν στα μά-τια εκείνων των εργαζομένων και με-σοστρωμάτων, που παρέμεναν προσ-δεδεμένα στο σύστημα: Ότι θα αντι-μετωπίσει, δήθεν αποτελεσματικά, το δημόσιο χρέος και το έλλειμμα. Μέσα σε μια εικόνα κοινωνικής κα-ταστροφής, όπου δίπλα στους καρα-τομημένους μισθούς και το εκατομ-μύριο των ανέργων προστίθενται τα διαλυμένα νοσοκομεία και τα κομμέ-να σχολεία, και οι πλέον εύπιστοι ερ-γαζόμενοι ανακαλύπτουν τον… βασι-λιά γυμνό. Και αποκρουστικό.

Κι εδώ αναπτύσσεται η δεύτερη

πλευρά της κατάρρευσης του κυρί-αρχου σκηνικού στην Ελλάδα: η πο-λιτική πλευρά. Η οργή του λαού κα-τά της κυρίαρχης πολιτικής, πρώτα απ’ όλα κατά των διαχειριστών της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, είναι πρωτοφανής. Καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις, αλλά και στο δρόμο, σε οποιαδήποτε επαφή με το λαό. Ζούμε την πτώχευση της επίση-μης πολιτικής. Ο λαός δεν πρόκειται να συγχωρήσει στους αστούς πολιτι-κούς και τους πρασινογάλαζους κυ-βερνητικούς διαχειριστές, στους 300 του Κυνοβουλίου, στους βαρόνους των μίντια και στις ομιλούσες κεφα-λές της τηλεοπτικής πλύσης εγκεφά-λου των οκτώ, στους έγκυρους ανα-λυτές και σε όλους τους σφουγκο-κωλάριους της εξουσίας, του κεφα-λαίου και των τραπεζών, την πτώση της χώρας στον κοινωνικό λυκόφως, με πρώτα θύματα την εργατική τάξη, τους ανέργους και τους νέους φτω-χούς.

Τρέμουν την οργή του λαού. Γι’ αυτό ξορκίζουν τις «Κερατέες», τη «βία και την ανομία», τα γιουχαΐσμα-τα και την έκφραση της διαμαρτυρί-ας των «από κάτω», που πλέον συνο-δεύει οποιαδήποτε εμφάνιση κυβερ-νητικών στελεχών. Φοβούνται δε πε-ρισσότερο την οργανωμένη ανατρε-πτική εισβολή στο προσκήνιο ενός ταξικά ανασυγκροτημένου και πολι-τικά εξοπλισμένου μαζικού κινήμα-τος, που δεν θα έρθει για να διαμαρ-τυρηθεί, αλλά για να νικήσει.

Πώς προσπαθούν κυβέρνηση, ΜΜΕ και γκουρού της αστικής πο-

λιτικής να απαντήσουν στην πιο βα-θιά από ποτε αμφισβήτηση της επί-σημης πολιτικής; Κατ’ αρχήν, με το να σπείρουν ένα κλίμα αόριστου φό-βου, έναν ίλιγγο πτώσης στην κατα-στροφή, σαν η πτώχευση να είναι μια φυσική καταστροφή και ο λαός πρέ-πει να βγάλει το σκασμό, να κουρ-νιάσει δίπλα στην εξουσία, «για να σωθεί η χώρα». Όπως είπαν ο Γ. Πα-πακωνσταντίνου και ο Προβόπουλος της Τράπεζας της Ελλάδας δεν ωφε-λούν οι δημόσιες συζητήσεις για την αναδιάρθρωση! Οι μυστικές βέβαια

ωφελούν τα κέρδη και τις μίζες τρα-πεζιτών και παρατρεχάμενων…

Δεύτερο, προσπαθούν να συγκρο-τήσουν το «κόμμα του νόμου και της τάξης», το ευρύτερο κόμμα της αντι-δραστικής απάντησης στην αγανάκτη-ση των μαζών, της ενδεχόμενης κατα-στολής των αντιδράσεων. Όλο αυτό το μίσος για την έμπρακτη έκφραση της οργής του λαού αποκαλύπτει όχι

μόνο τον πραγματικό φόβο του πολι-τικού προσωπικού και των επίσημων προπαγανδιστών των μίντια, αλλά και την πρόθεσή τους να οργανωθεί η υπεραντιδραστική μετάλλαξη του πο-λιτικού συστήματος για να τσακιστεί το κίνημα. Μόνο, που όπως έδειξε η Κερατέα και η υποχώρηση των ΜΑΤ, απέναντι σε ένα λαό που θα ξεσηκω-θεί δεν υπάρχει δύναμη ικανή να τον συγκρατήσει.

Τρίτο, αναζητούν τρόπους ελεγ-χόμενης αναδιάταξης της κυβερνη-τικής διαχείρισης, καθώς φοβούνται απότομη κατάρρευση του κυβερνη-τικού κέντρου. Χωρίς μέχρι τώρα να έχει βρεθεί κάτι ουσιαστικό. Εύ-γλωττο το άρθρο του Α. Καρακούση στο Βήμα με τον εντυπωσιακό τίτλο «Η χώρα κινδυνεύει, ο λαός απει-λείται…». «Πανθομολογείται πλέ-ον το κενό εξουσίας και το έλλειμ-μα ηγεσίας», γράφει ο Α. Καρακού-σης. Άλλοι δίνουν μια τελευταία ευ-καιρία στην κυβέρνηση Παπανδρέ-ου για να ολοκληρώσει τη βρόμικη δουλειά, άλλοι ποντάρουν σε μια δε-ξιά εναλλακτική αλά Ουγγαρία ή Ιρ-λανδία, σπρώχνουν το σενάριο της αστικής οικουμενικής, φουσκώνουν το ΛΑΟΣ, ενώ συζητιέται και το εν-δεχόμενο μιας κοινοβουλευτικής ευ-ρωενωσιακής «χούντας» τεχνοκρα-τών - υπαλλήλων του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών.

Ακόμα, θέλοντας να απαντήσουν - αξιοποιήσουν τη γενικευμένη δυσα-ρέσκεια του λαού για την κυρίαρχη πολιτική, προσπαθούν να σπρώξουν ένα μεγάλο μέρος του (το ένα τρίτο ή

και παραπάνω) εκτός πολιτικής δια-πάλης συνολικά, όχι απλά εκτός των εκλογών, σε μια κατάσταση αφασίας, ατομικής μοιρολατρίας και πολιτικής περιθωριοποίησης (μαζί με την κοι-νωνική περιθωριοποίηση). Στο πεδίο αυτό εμφανίζονται και σπονσονάρο-νται από διάφορα κέντρα πρωτοβου-λίες που εμφανίζονται να βγαίνουν «από τα κάτω», με πομπώδεις αντιδι-κομματικές κορόνες αλλά με ένα ρη-χό αντιμνημονιακό λόγο, γερά αγκι-στρωμένες στην αστική πολιτική και σε ένα πατριωτισμό – συναινετικό με τη συνένοχη ελληνική αστική τά-ξη και πυροσβεστικό στο «έθνος των εργαζομένων» και στον αναγκαίο σύγχρονο εργατικό διεθνισμό, όπως η λεγόμενη Σπίθα.

Η Αριστερά, πρώτα και κύρια η αντικαπιταλιστική και επαναστατι-κή Αριστερά, πρέπει να απαντήσει ανατρεπτικά όχι μόνο στην οικονομι-κή πλευρά της κρίσης και της αστικής επίθεσης, αλλά και στην συνακόλου-θη πολιτική - αντιδραστική της πλευ-ρά. Όχι από θέσεις υπεράσπισης της αστικής δημοκρατίας και των σημε-ρινών θεσμών της πτώχευσης, αλλά για την επικράτηση της δημοκρατίας του κινήματος, με νέα όργανα εργα-τικής πολιτικής, για την αντικαπιταλι-στική επανάσταση και την εργατική δημοκρατία - εξουσία. Μεγάλες ευ-θύνες βρίσκονται μπροστά μας. Βρι-σκόμαστε εδώ, στη ρωγμή του χρό-νου. «Στον όγδοο μήνα είναι η ελπί-δα μας», όπως έγραψε ο Μανώλης Ρασούλης και μελοποίησε ο Νίκος Παπάζογλου!

Φοβούνται την εισβολή στο

προσκήνιο ενός ταξικά ανασυγκροτημένου και πολιτικά εξοπλισμένου

μαζικού κινήματος

ΔΙΠΛΗ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ n ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΛΑΦΡΟΣ

Πτώχευση και της κυρίαρχης αστικής πολιτικήςΠρωτοφανής λαϊκή οργή και απονομιμοποίηση των διαχειριστών της εξουσίας

Σε όργιο ιδιωτικοποι-ήσεων προχωρά η κυ-βέρνηση, που φαίνε-ται αποφασισμένη να εκχωρήσει σε ιδιώτες και τα... τελευταία ιμά-τια των δημόσιων επι-χειρήσεων με στόχο να συγκεντρώσει 50 δισ. ευρώ. Εντυπωσιασμένο από το πρόγραμμα ξεπουλήματος του ΠΑΣΟΚ δηλώνει το ΔΝΤ, όπως προκύπτει από τις δηλώσεις του υπεύθυνου της Ευρω-παϊκής Διεύθυνσης Αντόνιο Μπόρχες. «Όταν είχαμε διαπραγματευθεί το πρό-γραμμα βοήθειας, ούτε εμείς δεν είχα-

με κατά νου ένα τέτοιο σενάριο αποκρατικο-ποιήσεων», σημείωσε ο Α. Μπόρχες! Μεγά-λη Εβδομάδα και η Δι-υπουργική Επιτροπή Αποκρατικοποιήσεων

συνεδρίασε για να μεθοδεύσει μια από τις μεγαλύτερες στα παγκόσμια χρονι-κά επιχειρήσεις κατεδάφισης του δη-μόσιου τομέα ως προς την ταχύτητα και τον κυνισμό της διεξαγωγής της. Το ξή-λωμα αρχίζει με το διορισμό «συμβού-λων» που θα μεθοδεύουν το ξεπούλη-μα των πάντων. Στη λίστα βρίσκονται:

οδικό δίκτυο, δίκτυο ύδρευσης, ενέρ-γεια, επικοινωνίες, λιμάνια, μαρίνες, αεροδρόμια, τράπεζες, δημόσια γη και περιουσία.Η ανάπτυξη, την οποία υποκριτικά επι-καλείται η κυβέρνηση, αρχίζει από τον... τζόγο, αλλά ακολουθούν οι βασι-κές υποδομές. Ενδιαφέρον για τον Ιπ-πόδρομο έχει δείξει μια γαλλική εται-ρεία, ενώ αλλαγή χεριών ετοιμάζεται για τον ΟΠΑΠ. Στο σφυρί βγαίνουν ο ΟΤΕ, η ΕΥΔΑΠ, η ΕΥΑΘ, η Αγροτική Τράπεζα, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων και ο κατάλογος μακραίνει διαρκώς.

Για να ανοίξει ο δρόμος στο ξεπούλημα επιχειρείται μια ενορχηστρωμένη προ-σπάθεια συκοφάντησης των κρατικών επιχειρήσεων και των συνδικαλιστών. Μόνο που τις αμαρτωλές πτυχές του κυβερνητικού συνδικαλισμού τις γέν-νησαν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που τώρα εμφανίζεται σαν νέος αρχάγγελος της κάθαρσης.Κανείς Ιούδας που σέβεται τον εαυτό του δεν προδίδει το δάσκαλό του για 30 αργύρια, όμως η κυβέρνηση Παπαν-δρέου παραδίδει τη δημόσια περιου-σία, για να πάνε τα αργύρια σε τσέπες ξένων και ντόπιων ολιγαρχών.

Ιδιωτικοποιήσεις: Ο Ιούδας (ξε)πουλούσε υπέροχα!

ΠPIN

ΣΑΒΒΑΤΟ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011 ΠOΛITIKH ΠPIN / 3

ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ θα μπορούσε να εί-ναι ο βιβλικών προτύπων τίτλος για το δράμα που βιώνουν χιλιάδες εργαζόμενοι στη φε-τινή πασχαλινή τους εκδρομή, από τις απί-στευτες ανατιμήσεις που καλούνται να πλη-ρώσουν. Στο ράλι των αυξήσεων πρωταθλη-τής είναι φυσικά η βενζίνη που σε σχέση με πέρσι μόνο έχει εκτιναχθεί κατά 20%. Αν βέ-βαια η σύγκριση γίνει με πρόπερσι, τότε μι-λάμε για 80 λεπτά παραπάνω το λίτρο ή ανα-τίμηση 87%! Αυξήσεις θα βρούμε και στα δι-όδια των εθνικών οδών: Από 31 ευρώ που κα-λούνταν να καταβάλουν τα ΙΧ στη διαδρο-μή Αθήνα - Θεσσαλονίκη, τώρα το ποσό αυ-τό έχει σκαρφαλώσει στα 44,4 ευρώ. Από τον πέλεκυ της ακρίβειας δεν γλιτώνουν ούτε όσοι προτιμήσουν τα μέσα μαζικής μεταφο-ράς: Στο ιντερσίτι για παράδειγμα του ΟΣΕ, η διαδρομή Αθήνα - Θεσσαλονίκη ανέβηκε κατά 52%. Κι όλα αυτά την ίδια στιγμή που το δώρο Πάσχα (για όσους ακόμη το λαμβά-νουν) έχει κι αυτό αποδεκατιστεί.

ΟΥΤΕ Η 21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ δεν πήγε «χαμένη» ως επέτειος για τη Δημοκρατική Αριστερά προ-κειμένου να εκφράσει τις φιλοκυβερνητικές της διαθέσεις. «Ο φόβος για το αύριο έχει δημιουργήσει συνθήκες έντονης απογοήτευ-σης για τους πολίτες. Οι συγκρίσεις με το 1967, όμως, σε κάθε περίπτωση είναι άστο-χες και ιστορικά λαθεμένες», επισημαίνεται στην ανακοίνωση της Εκτελεστικής Επιτρο-πής του νέου κόμματος για την 44η επέτειο από την επιβολή τους χούντας. Σε μια ημε-ρομηνία που συνήθως τα κόμματα βρίσκουν αφορμή για τετριμμένες και ηθικού χαρα-κτήρα διαπιστώσεις, η «χρήσιμη Αριστερά» του Φώτη Κουβέλη βρήκε πάλι την ευκαι-ρία να ασκήσει κριτική στα αριστερά της, σε όσους δικαιολογημένα παραλληλίζουν το αντιδημοκρατικό και αντεργατικό οικο-νομικό πραξικόπημα του Μνημονίου με την επταετία.

Η ΔΩΔΩΝΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ, δηλαδή οι κτηνο-τρόφοι και οι παραγωγοί της Ηπείρου, δί-νει ραντεβού την Τετάρτη στις 12 το μεση-μέρι έξω από το εργοστάσιο. Μέσα θα συ-νεδριάζουν οι μέτοχοι της εταιρείας με θέ-μα τις τιμές του γάλακτος για τους παρα-γωγούς, οι οποίες μένουν στάσιμες ή μει-ώνονται κιόλας το τελευταίο διάστημα, στο πλαίσιο της γενικότερης απαξίωσης της βι-ομηχανίας. Οι παραγωγοί όμως είναι απο-φασισμένοι να μην το επιτρέψουν. Η συγκέ-ντρωση της Τετάρτης είναι μόνο ένα σημείο από την κινητοποίησή τους. Στη συγκέντρω-ση καλούν για πρώτη φορά στα χρονικά και οι δυνάμεις του ΚΚΕ, οι οποίες μέχρι τώρα απείχαν από τις κινητοποιήσεις κατά του ξε-πουλήματος της Δωδώνης.

ΓIΩPΓOΣ ΔEΛAΣTIK

Προς σίγουρη χρεοκοπία

Δ εν υπάρχει περίπτωση πλέον η Ελλάδα να αποφύγει τη χρεοκοπία, από τη στιγμή που οι Γερμανοί τόσο σε επίπεδο πολιτικής όσο και τραπεζικής ηγεσίας φαίνεται ότι αποφάσισαν να προχωρήσουν στο βήμα αυτό πριν από τον

Ιούνιο του 2013, αλλάζοντας τη γραμμή που είχαν μέ-χρι τώρα. Το βέβαιο είναι πως η χρεοκοπία αυτή, τους όρους και τη χρονική στιγμή της οποίας θα καθορίσει το Βερολίνο, θα γίνει πιο οργανωμένα από όσο φαντά-ζονται πολλοί και σίγουρα όχι με ηλεκτρονικά μηνύ-ματα διαφόρων αγγλοαμερικανών κερδοσκόπων σαν αυτή τη γελοία, αλλά χρυσοφόρα πιθανότατα για τους οργανωτές της, ιστορία που αναστάτωσε την Τετάρ-τη την Ελλάδα.

Παίζονται πολύ χοντρά παιχνίδια στην πλάτη της χώρας μας, με πλήρη πολιτική συνενοχή ή ενοχή της άκρως επικίνδυνης κυβέρνησης Παπανδρέου. Οι Γάλ-λοι και οι Βρετανοί είναι έξαλλοι εναντίον του Γιώργου Παπανδρέου και του υπουργού Οικονομικών Γιώργου Παπακωνσταντίνου, μαζί με τη στενή ομάδα του πρω-θυπουργικού περιβάλλοντος που χαράζει την οικονο-μική πολιτική της χώρας. Την περασμέ-νη εβδομάδα ανακάλυψαν οι Αγγλογάλ-λοι, όπως τουλάχιστον ισχυρίζονται, ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ διεξάγει ήδη μυστικές συνομιλίες με την κυβέρνηση της Μέρκελ για να συμφωνήσει μαζί της τους όρους της χρεοκοπίας! Εννο-είται ότι το Παρίσι και το Λονδίνο δικαί-ως φοβούνται ότι αν επιτρέψουν στην Αθήνα να διαπραγματευθεί τη χρεοκο-πία μόνο με το Βερολίνο, τότε θα δι-ασφαλιστούν μεν σίγουρα τα πολιτικο-οικονομικά συμφέροντα του γερμανι-κού κράτους και των γερμανικών τρα-πεζών, αδιαφορώντας για τα αντίστοι-χα συμφέροντα των γαλλικών και βρετανικών τραπε-ζών. Όταν λοιπόν βγαίνουν οι γάλλοι υπουργοί με επι-κεφαλής την υπουργό Οικονομικών Κριστίν Λαγκάρντ και τάσσονται δημοσίως κατά της αναδιάρθρωσης του ελληνικού δημοσίιου χρέους, το κάνουν όχι γιατί τους νοιάζει αν θα χρεοκοπήσει η Ελλάδα, αλλά για να καθυ-στερήσουν την πτώχευση όσο μπορούν, να κερδίσουν χρόνο και έτσι να μπορέσουν να κατοχυρώσουν και τα γαλλικά τραπεζικά συμφέροντα.

Στο μεταξύ, ενόψει της ελληνικής αναδιάρθρωσης τόσο οι γερμανικές όσο και οι γαλλικές τράπεζες «ξε-φορτώνονται» ελληνικά κρατικά ομόλογα, τα οποία δί-νουν στην ΕΚΤ. Όπως είναι ευνόητο, η ΕΚΤ παίρνει κα-τά προτίμηση ελληνικά ομόλογα π.χ. από τη γερμανι-κή Ντόιτσε Μπανκ ή τη γαλλική Κρεντί Αγκρικόλ παρά από την Εθνική. Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής εί-ναι οι γερμανικές τράπεζες να κατέχουν αυτή τη στιγμή ομόλογα του ελληνικού κράτους αξίας μόνο 16(!) δισε-κατομμυρίων ευρώ και οι γαλλικές, που τις θεωρούμε

υπερεκτεθειμένες στην ελληνική αγορά, ακόμη λιγότε-ρα, κάτω από 14 δισεκατομμύρια ευρώ! Δεν χρειάζεται ...Νομπέλ Οικονομίας για να καταλάβει ο καθένας ότι όσο λιγότερα κρατικά ελληνικά ομόλογα έχουν οι γερ-μανογαλλικές τράπεζες, τόσο λιγότερη ζημιά, ουσια-στικά ασήμαντη, θα υποστούν σε περίπτωση «κουρέ-ματος» ή κάθε άλλης μορφής αναδιάρθρωσης του ελ-ληνικού δημόσιου χρέους. Σε πολιτικό επίπεδο, αυτές οι εξελίξεις στον τραπεζικό τομέα εξηγούν και την αλ-λαγή της στάσης της Γερμανίας στο θέμα της ελληνι-κής αναδιάρθρωσης.

Τη χρεοκοπία της Ελλάδας πάντως την προεξο-φλούν πλέον οι πάντες. «Η αναγκαία αναδιάρθρωση της Ελλάδας» ήταν π.χ. ο τίτλος κύριου άρθρου της γερμανικής εφημερίδας Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε την Τετάρτη. «Με μια πιο νηφάλια εξέταση των γεγονότων, δεν υφίσταται καμία σοβαρή αμφιβολία για την ανα-γκαιότητα να επιδιώξει η Ελλάδα μια αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους της από κοινού με τους δανει-στές της» υποστηρίζει ευθύς εξαρχής το άρθρο αυ-τό. «Είναι κάτι παραπάνω από πεντακάθαρα τα σημά-

δια των πληθυσμών των πλούσιων χωρών της ευρωζώνης ότι δεν είναι διατεθειμένοι να θέτουν στη διάθε-ση των οικονομικά υποβαθμισμένων χωρών της περιφέρειας ολοένα και περισσότερα χρήματα των φορολο-γουμένων» προσθέτει κατηγορηματι-κά. Στο μεταξύ, με μια πολύ ενδιαφέ-ρουσα συνέντευξή του στο Βήμα της περασμένης Κυριακής, βγήκε και ο... Κώστας Σημίτης(!) να εκμεταλλευ-θεί την κατάσταση υποστηρίζοντας την ανάγκη άμεσης αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους, προκαλώντας πανικό στην κυβέρνηση. Όχι φυσικά

γιατί ο Γ. Παπανδρέου φοβήθηκε την επιρροή του Κ. Σημίτη, αλλά γιατί δεν μπορούσε να καταλάβει αν αυ-τή η υπερπροβολή του πρώην πρωθυπουργού συνι-στούσε κίνηση μόνο του Σταύρου Ψυχάρη ή αν απο-τελούσε τμήμα ευρύτερου σχεδίου ισχυρών οικονομι-κών κύκλων με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης Παπανδρέου. Με τα μέχρι στιγμής δεδομένα φαίνεται ότι ισχύει η πρώτη εκδοχή της μεμονωμένης κίνησης, οπότε στην κυβέρνηση ησύχασαν από αυτή τη σκοπιά, εκτιμώντας ότι δεν άνοιξε ακόμη το εσωτερικό μέτωπο ανατροπής του Γ. Παπανδρέου από την αστική τάξη, το οποίο φυσικά θα του έδινε τη χαριστική βολή.

Τόσο αντεργατικά μέτρα δεν έχει πάρει ποτέ καμιά ελ-ληνική κυβέρνηση, δημοκρατικά εκλεγμένη ή και δικτα-τορική. Μέσα σε ελάχιστους μήνες άλλωστε ο Γ. Παπαν-δρέου έριξε τους μισθούς και τις συντάξεις σχεδόν δέ-κα χρόνια πίσω, στα επίπεδα του 2003, όπως εκτιμά ακό-μη και η Τράπεζα της Ελλάδος. Και έπεται συνέχεια επι-στροφής στις δεκαετίες του 1980 και του 1970...

Εκδήλωση ΝΑΡ - νΚΑ για την 1η Μάημε θέμα «Κρίση, ανεργία

και εργατικό κίνημα»,το Σάββατο 30/4, 7 μ.μ. στη Νίκαια

(Δημαρχείο, Τσαλδάρη 10). Ομιλητές: Μ. Ρίζος (ΝΑΡ),

Γ. Μπαλάσης (νΚΑ), Ν. Αντωνίου

(Σύλλογος Βιβλίου Χάρτου), Τ. Καραγιαννάκης

(ΔΣ Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά) και Β. Τσιμπίδης

(ΔΣ Σωματείου Ναυπηγείων Σκαραμαγκά)

Επίθεση κατά ΓΕΝΟΠ και συνδικάτωνn ΕΝΟΨΕΙ ΑΠΕΡΓΙΩΝ

Τ ις μεθόδους οικονομικής συκοφάντησης και εξόντωσης των συνδικάτων που λάνσαρε το FBI στην ταραγμένη δεκαετία

του ’70, φαίνεται ότι αντιγράφει η κυβέρνηση σε συνεργασία με την τρόικα και τα δεξιά εξαπτέρυγά της για να υπονομεύσει και να ακυρώσει τις εξαγγελθείσες απεργιακές αντιδράσεις από τη ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ στο ξεπούλημα της ενέργειας και της ΔΕΗ στους ιδιώτες. Με εκτελεστές το υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργει-ας και Κλιματικής Αλλαγής, τον Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκη-σης και τη διοίκηση της ΔΕΗ ΑΕ, η κυβέρνηση περνά σε νέο επίπεδο: Σε ειδική πολυσέλιδη ανακοίνωσή του, την περασμένη Τετάρτη, ο Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης, Λέανδρος Ρακι-ντζής, κρίνει «παράνομες» όλες τις «ενισχύσεις που κατέβαλε η ΔΕΗ προς τη ΓΕΝΟΠ», στο διάστημα 1999-2010. Το «πόρι-σμα» του Λ. Ρακιντζή κατατέθηκε στην υπουργό ΠΕΚΑ, Τίνα Μπιρμπίλη, διαβιβάζεται στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθη-νών, γιατί, όπως λέει, «προκύπτουν νομικά θέματα». Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση απειλεί τη ΓΕΝΟΠ με δίκες! Η δε Τ. Μπιρ-μπίλη διέταξε τη διοίκηση της ΔΕΗ να «παγώσει» όλες τις κα-ταβολές προς τη ΓΕΝΟΠ.

Οι κινήσεις αυτές κλιμακώθηκαν αμέσως μετά τις εξαγγελί-

ες της διοίκησης της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ για απεργιακή κινητοποί-ηση διαρκείας, με επαναλαμβανόμενες 48ωρες απεργίες από τις 8 Μάη. Ωστόσο, επίσημη απόφαση δεν έχει ακόμη ανακοι-νωθεί.

Με την τακτική της κυβέρνησης, καταρρέουν και οι αυτα-πάτες για νησίδες «κοινωνικών συμβολαίων» με τα συνδικάτα των ΔΕΚΟ. Συνδικαλιστές του Συνδικάτου Ενέργειας «Εργα-τική Αλληλεγγύη», στην Κοζάνη, είπαν στο Πριν ότι «απαιτείται αποφασιστική απεργιακή απάντηση διαρκείας χωρίς χρονοτρι-βή, με περιεχόμενο πάλης συνολικά κατά των ιδιωτικοποιήσε-ων και των οδηγιών της ΕΕ, με κοινωνικές συμμαχίες κατά του Μνημονίου και της κυβέρνησης με άλλους κλάδους που τελούν υπό ιδιωτικοποίηση, καθώς και με τα κινήματα σε νοσοκομεία, παιδεία, στα διόδια κ.λπ. και με συγκρότηση ταξικού αγωνιστι-κού μετώπου στη ΔΕΗ και απεργιακών επιτροπών που θα πά-ρουν τον αγώνα στα χέρια τους». Τέλος, οι συνδικαλιστές αυ-τοί καλούν τα συνδικάτα «να απεξαρτηθούν πολιτικά και οι-κονομικά από το κράτος και την εργοδοσία» και τους εργαζό-μενους «να απεξαρτηθούν από την εργατική αριστοκρατία και γραφειοκρατία».

4 / ΠPIN ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΑΒΒΑΤΟ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011

Δικαιώνοντας με έναν τρό-πο όσους χαρακτήρισαν ως «εκλογικίστικη» την ξαφνική επανεκκίνηση του ΣΥΡΙΖΑ ο πρόεδρος του

ΣΥΝ, Α. Τσίπρας το τελευταίο δι-άστημα επίμονα ζητάει εδώ και τώρα εκλογές. «Όσο πιο γρήγορα ζητήσουμε την ετυμηγορία του λαού, τόσο το καλύτερο» τόνισε σε δή-λωση του στο real.gr. Από τη Βουδαπέστη που συμμετεί-χε σε συνεδρίαση του Κόμ-ματος Ευρωπαϊκής Αριστε-ράς είχε καλέσει την κυ-βέρνηση Παπανδρέου «να ακολουθήσει την πιο έντιμη οδό που της έχει απομείνει. Να παραιτηθεί και να θέ-σει τις επιλογές και το έρ-γο της στην κρίση του ελλη-νικού λαού». Τη διαφωνία του με το αίτημα για εκλο-γές εξέφρασε ο Δ. Παπαδη-μούλης που τονίζει ότι κα-νένα κόμμα δεν έχει κατα-φέρει να καρπωθεί τη λαϊ-κή δυσαρέσκεια.

Η ανατροπή της κυβέρ-νησης του ΠΑΣΟΚ που αποτελεί την κύρια αιχμή της συνολικής επίθεσης του κε-φαλαίου στους εργαζομένους της χώρας είναι βέβαια ζητούμε-νο για όλη την Αριστερά. Ακόμα και το ΚΚΕ που έχει πάγια θέση τα τελευταία χρόνια ότι η εναλλα-γή φρουράς στην κυβέρνηση με-ταξύ των δυνάμεων του δικομμα-τισμού δεν φέρνει καμία αλλα-γή στην πολιτική που ακολουθεί-ται ζητάει να φύγει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ όσο το δυνατόν νω-ρίτερα.

Είναι φυσικά διαφορετικό να ζητάς την ανατροπή της κυβέρνη-σης από «τα κάτω και τα Αριστε-ρά», κάτω από την πίεση του μα-ζικού κινήματος και άλλο να ενα-

ποθέτεις όλες σου τις ελπίδες στις εκλογικές διαδικασίες. Σύμφωνα με το Συνασπισμό αυτό που χρει-άζεται η χώρα είναι μια «κυβέρ-νηση έκτακτης κοινωνικής ανά-γκης, με σαφή λαϊκή εντολή να

μας βγάλει από το Μνημόνιο» και να εφαρμόσει ένα «άμεσο πρό-γραμμα αντίστροφης αναδιανο-μής του εισοδήματος για να ανα-σάνει ο κόσμος της εργασίας». Πώς μπορεί όμως να προκύψει μια τέτοια κυβέρνηση; Σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΣΥΝ μια τέ-τοια κυβέρνηση μπορεί να προκύ-ψει αν αλλάξουν ριζικά οι συσχε-τισμοί, ενισχυθεί η Αριστερά και αναδειχθεί ένα νέο πλειοψηφικό τόξο από τα αριστερά της Αριστε-ράς μέχρι τις παρυφές της σοσι-αλδημοκρατίας. Μια κυβέρνηση που θα αποτελεί προϊόν συμμα-χίας με τμήματα της αστικής τά-ξης ωστόσο δεν μπορεί να έρθει

σε σύγκρουση με την πολιτική και τα εργαλεία του συνολικού συστή-ματος εξουσίας το οποίο μπορεί να έχει ως κεντρική αιχμή την κυ-βέρνηση του ΠΑΣΟΚ αλλά φυσι-κά δεν εξαντλείται σε αυτή και

περιλαμβάνει μεταξύ άλλων όλες τις εναλλακτικές λύσεις (ΝΔ, κυ-βερνήσεις εθνικής ενότητας) το επιχειρηματικό υπερκράτος, τους υπερεθνικούς οργανισμούς (ΕΕ, ΔΝΤ) καθώς και τους κυρίαρχους μοχλούς τους κράτους. Ένας μα-ζικός αγώνας πολιτικής ρήξης και ανατροπής δεν μπορεί παρά να έρχεται σε σύγκρουση με όλους αυτούς τους θεσμούς.

Παράλληλα με τις θέσεις του ΣΥΝ και άλλα τμήματα του ΣΥΡΙ-ΖΑ προκρίνουν το σύνθημα «να γίνει της Πορτογαλίας», φέρνο-ντας σαν παράδειγμα τις διεργα-σίες που συντελούνται ανάμεσα στο ΚΚΠ και το Μπλόκο της Αρι-

στεράς. Ο Αντώνης Νταβανέλος της ΔΕΑ σε κείμενο του με αφορ-μή τις προσεγγίσεις των δύο με-γαλύτερων αριστερών κομμάτων στην Πορτογαλία παρατηρεί ότι η εξέλιξη ανοίγει δρόμους για την

Αριστερά σε όλη την Ευρώ-πη. Ο Θ. Καρτερός στην Αυ-γή γράφει ότι ίσως Μπλόκο και ΚΚ προχώρησαν στη συνεργασία και με βάση την ελληνική εμπειρία και της αδυναμίας της ελληνι-κής Αριστεράς να απαντή-σει στην κρίση λόγω και της μη κοινής δράσης.

Καμία κριτική ωστόσο δεν ασκείται από τις περισ-σότερο δυνάμεις του ΣΥ-ΡΙΖΑ στα βασικά πολιτικά χαρακτηριστικά αυτής της συμμαχίας, που είναι πολύ πίσω και από το αγωνιστι-κό κεκτημένο της Αριστε-ράς στη χώρα μας, και κυ-ριαρχείται όχι από την ανά-γκη της κοινής δράσης στο μαζικό κίνημα για την ανα-τροπή του Μνημονίου αλ-λά από την εμμονή και των δύο κομμάτων στο θεσμι-κό δρόμο μιας «αριστερής

κυβέρνησης» και της συνεργασί-ας πρώτα από όλα σε κοινοβου-λευτικό επίπεδο, μέσα στο πλαί-σιο του ευρώ και της ΕΕ. Ωστό-σο αν κάτι μας έχει διδάξει η πεί-ρα των λαϊκών αγώνων είναι ότι κάθε ρήγμα στο κεντρικό θεσμι-κό σκηνικό αποτελεί υποπροϊόν όχι του θεσμικού δρόμου αλλά της πολιτικής ρωγμής σε κοινω-νικό επίπεδο με καθοριστικό τον πολιτικό ρόλο του μαζικού κινή-ματος και σε επαναστατική προο-πτική. Αντιθέτως η εμμονή σε θε-σμικές λύσεις έχει οδηγήσει στην ενσωμάτωση της Αριστεράς και στον αφοπλισμό του κινήματος και των αγώνων.

ΣΥΝ n ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΖΙΑΝΤΖΗΣ

Κυβέρνηση «κοινωνικής ανάγκης» ζητάει ο Α. ΤσίπραςΕπίκληση του παραδείγματος της Πορτογαλίας, χωρίς κριτική στο περιεχόμενο

ΗΤΤΑ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑn ΚΕΡΑΤΕΑ

Μεγάλη νίκη πέτυχε ο λαός της Κερατέας. Μέχρι αργά το βρά-δυ της Τετάρτης ο κόσμος γλε-ντούσε για την αποχώρηση των δυνάμεων καταστολής. Στην πλα-τεία είχε στηθεί χορός ενώ οι κά-τοικοι γιορτάσανε πρόωρα την… Ανάσταση ρίχνοντας βεγγαλικά και βαρελότα. Δεν έλλειψε φυσι-κά και ο προβληματισμός καθώς οι κάτοικοι συνειδητοποιούν ότι η υποχώρηση της κυβέρνηση μπορεί να αποτελεί μια μεγάλη επιτυχία αλλά και πως ο «πόλε-μος» συνεχίζεται.

Γεγονός παραμένει ότι ο λα-ός της Κερατέας ανάγκασε μετά από τέσσερις μήνες την κυβέρ-νηση να υποχωρήσει. Η κυβέρ-νηση αυτό το διάστημα επιστρά-τευσε όλα τα μέσα: την πιο άγρια καταστολή, επιχείρησε να ποινι-κοποιήσει τους αγώνες στήνο-ντας βιομηχανία αγωγών και πα-ράλληλα προχώρησε στην άγρια συκοφάντηση των αγωνιστών με στόχο την πολιτική απομόνωση τους. Κάθε προσπάθεια όμως να σπάσουν το ηθικό των αγωνι-στών και το μέτωπο του αγώνα απέτυχε παταγωδώς. Η κυβέρνη-ση απέσυρε τα ΜΑΤ και τα μηχα-νήματα από το Οβρυόκαστρο και δεσμεύτηκε ότι θα συζητήσει την πρόταση διαχείρισης των σκου-πιδιών της περιοχής.

Στις συζητήσεις μεταξύ των κατοίκων δεν έλειψαν και οι ανη-συχίες ότι η επιτυχία μπορεί να προκαλέσει εφησυχασμό. Όπως τόνισαν αγωνιστές τώρα ακρι-βώς είναι ανάγκη να συνεχιστεί ο αγώνας με καλύτερη οργάνω-ση και με μεγαλύτερο βάρος στις πολιτικές πρωτοβουλίες του κι-νήματος αλλά με την ίδια αποφα-σιστικότητα και αγωνιστικότητα ώστε να μην μπορέσει η κυβέρ-νηση και τα επιχειρηματικά συμ-φέροντα να εξαπολύσουν νέα επίθεση.

Την Τετάρτη με απόφαση της πρωτοβουλίας Hasta La Victoria Siempre, οι παλαίμαχοι της ΑΕΚ έδωσαν φιλικό αγώνα συμπαρά-στασης στους κατοίκους της Κε-

ρατέας με την αντίστοιχη ομά-δα του τοπικού Κεραυνού ενώ η αντιπροσωπεία της Ηasta ανάρ-τησε πανό, το οποίο έγραφε «... Mαζί σας!».

Λυπηρό περιστατικό την τε-λευταία eβδομάδα αποτελεί η πρόσφατη απαξιωτική και προ-σβλητική αναφορά στον αγώνα των κατοίκων της περιοχής από αρχηγό κόμματος της Αριστεράς με τα λόγια: «Κάποιοι θέλουν να γίνει όλη η Ελλάδα Κερατέα». Μα-κάρι όλη η Ελλάδα, τηρουμένων των αναλογιών πάντα και χωρίς να παραγνωρίζει κανείς τις αδυ-ναμίες και τις ελλείψεις, να έχει το αγωνιστικό ανάστημα των κα-τοίκων της Κερατέας και να δι-οργανώσει με το ίδιο πάθος και μαχητικότητα τον αγώνα του λα-ού ενάντια στη συνολική επίθεση του κεφαλαίου που διεξάγεται με αιχμή το Μνημόνιο.

Την ανατροπή του καπιταλισμού και τη λαϊκή εξουσία έθεσε ως απα-ραίτητη προϋπόθεση για μια φιλο-λαϊκή διέξοδο από την κρίση η γγ του ΚΚΕ στην ομιλία της τη Δευτέ-ρα στο Σύνταγμα. Σε μια ομιλία με έντονο εκλογικό χρώμα επανέλαβε ότι ο άμεσος πολιτικός αγώνας και οι εργατικές διεκδικήσεις δεν μπο-ρούν σήμερα παρά να προσφέρουν μόνο μια προσωρινή ανακούφιση στο λαό. Ιδιαίτερα προσβλητική και απαξιωτική ωσόσο ήταν η αναφορά της σε σημερινά αγωνιστικά μέτω-πα, «κάποιοι θέλουν να κάνουν όλη την Ελλάδα Κερατέα» είπε χαρα-κτηριστικά.

Το ΚΚΕ θέτει ζήτημα ανατρο-πής της εξουσίας των μονοπωλίων και λαϊκής εξουσίας χωρίς ωστόσο να ξεκαθαρίζει με ποιο τρόπο θα το πετύχει αυτό. Στην ομιλία δεν ανα-φέρθηκε η λέξη «επανάσταση» αλ-λά εξέλιξη του συσχετισμού δυνάμε-ων, μέσα από εκλογές. Όπως υπο-

γραμμίστηκε η ρήξη και η ανατροπή δεν θα γίνουν σε μια μέρα ενώ βή-μα προς αυτή την κατεύθυνση μπο-ρεί να αποτελέσει και μια περίοδος πολιτικής αστάθειας, όπου ο λαός πρέπει να αξιοποιήσει κάθε δυσκο-λία στο σχηματισμό της μιας ή της άλλης κυβέρνησης και με τον τρόπο αυτό να αδυνατίσει την εξουσία των μονοπωλίων».

Η Α. Παπαρήγα είπε –κάνοντας μια παραχώρηση– ότι και το ΚΚΕ θέλει να φύγει η κυβέρνηση μια ώρα γρηγορότερα και ζήτησε από το λαό να χρησιμοποιήσει το όπλο της ψή-φου για μια θεαματική μείωση της εκλογικής και πολιτικής δύναμης του δικομματισμού. Η Αλέκα Πα-

παρήγα υποστήριξε ότι οι εκλογές μπορούν να «σπρώξουν τα πράγ-ματα προς τα εμπρός» αν στηριχτεί το ΚΚΕ και ενισχυθεί η κοινωνική συμμαχία που προωθεί ο Περισσός, το «μέτωπο των αντιμονοπωλιακών αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων» που «σήμερα από τα ίδια τα πράγ-ματα αποκτά αντικαπιταλιστική κα-τεύθυνση» όπως είπε.

Το ερώτημα είναι πως στην πρά-ξη μπορεί να ενισχυθεί ένα μέτωπο ανατροπής χωρίς να υπάρχει πίστη στη δυνατότητα του μαζικού κινήμα-τος να κατακτά νίκες και να προκα-λεί ρωγμές στον κυρίαρχο συσχετι-σμό;

Οι αντιλήψεις αυτές δεν είναι

ασύνδετες με την υποβάθμιση από το ΚΚΕ των δυνατοτήτων και της ανεξάρτησίας του μαζικού κινήμα-τος και στη διαστρέβλωση του ρό-λου της κομμουνιστικής πρωτοπο-ρίας με την ουσιαστική αντικατά-σταση του από την κομματική ιδιο-κτησία.

Χαρακτηριστική των αντιφάσε-ων του ΚΚΕ που χαρακτηρίζει ξο-φλημένα τα καλέσματα περί «κοι-νής δράσης της Αριστεράς» είναι και η κοινή ανακοίνωση της συνά-ντησης στις Βρυξέλλες των ευρω-παϊκών κομμουνιστικών και εργα-τικών Κομμμάτων, στα οποία συμ-μετέχουν και καθεστωτικές δυνά-μεις. Η μόνη κριτική που ασκεί το διεθνές «μέτωπο των αντιμονοπωλι-ακών, αντιιμπεριαλιστικών δυνάμε-ων» στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι για τη συμμετοχή της στην πολεμική επέμβαση στη Λιβύη ενώ δεν υπάρ-χει η παραμικρή νύξη στον αντιδρα-στικό ρόλο της ΕΕ.

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ

ΨΗΦΟ ΣΤΗ ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ

Ομιλία στο Σύνταγμα με εκλογικό χρώμα«Προσωρινά αποτελέσματα» μόνο, έχουν οι αγώνες

ΣΑΒΒΑΤΟ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011 ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠPIN / 5

Αμετανόητος ο Θ. Πάγκαλος

Α κάθεκτος συνεχίζει τη συκοφα-ντική του επίθεση εναντίον των

εργαζομένων ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ο οποίος χτύπησε αυ-τή τη φορά από την Κωνσταντινού-πολη. Σε ανοιχτή εκδήλωση δήλωσε συγκεκριμένα ότι «οι Έλληνες επέ-λεξαν έναν βολικό και τεμπέλικο τρό-πο ζωής» σε αντίθεση προφανώς με τους γείτονες. Στο τσουβάλι λοιπόν για μια ακόμη φορά όλοι οι εργαζό-μενοι, οι οποίοι είναι σύμφωνα με τη λογική Πάγκαλου «τεμπέληδες».

Όπως ήταν φυσικό οι δηλώσεις αναπαράχθηκαν από τον τουρκι-κό Τύπο και κυρίως τη Χουριέτ, κά-νοντας το γνωστό για τη θρασύτη-τα του αντιπρόεδρο να αντεπιτίθε-ται λέγοντας πως δεν είπε ποτέ κά-τι τέτοιο έως ότου φυσικά αποκαλύ-φθηκε από οπτικό και ηχητικό υλικό

της εκδήλωσης, που είναι αδιάψευ-στος μάρτυρας των νέων προκλή-σεων. Φυσικά η ενασχόληση με τις αμετροέπειες Πάγκαλου και η κό-ντρα με τη Νέα Δημοκρατία έχει και τη φαιδρή της πλευρά όταν στο δια-γωνισμό υποκρισίας μπαίνει και η πι-νελιά του «εθνικού θέματος» καθώς σύμφωνα με την αξιωματική αντιπο-λίτευση μεγαλύτερη σημασία έχει εάν η ακατάσχετη λασπολογία ενα-ντίον των εργαζομένων εκτοξεύτηκε από την Κωνσταντινούπολη και όχι το περιεχόμενο των δηλώσεων.

Αισθανόμενος την ανάγκη να αμυνθεί ο αντιπρόεδρος βγήκε στη κρατική τηλεόραση και ομολόγησε «ότι αισθάνεται στόχος και της ΝΔ». Κατήγγειλε μάλιστα και τον εκπρό-σωπο Τύπου της ΝΔ ως συνεργάτη της Χουριέτ!

Προσέγγιση Α. Σαμαρά - Κ. Καραμανλή

ΟΑ. Σαμαράς και ο Κ. Καραμαν-λής συναντήθηκαν από κοντά

έπειτα από πολύ καιρό τη Μεγάλη Τρίτη στο μνημόσυνο του ιδρυτή της ΝΔ Κων. Καραμανλή και είχαν σύντομη συνομιλία σε σχέση με την πολιτική επικαιρότητα, τις αναμε-νόμενες εξελίξεις και την ελληνική οικονομία. Είναι απορίας άξιο φυ-σικά τι ανάλυση θα μπορούσαν να κάνουν για την ελληνική οικονομία οι ίδιοι οι οποίοι τοποθέτησαν βρα-δυφλεγείς βόμβες στα θεμέλιά της και φυσικά είναι μεγάλο κομμάτι του υφιστάμενου προβλήματος.

Εν πάσει περιπτώσει οι ίδιοι φαί-νεται να τα βρίσκουν και να κινού-νται σε κοινή κατεύθυνση μετά από τη στάση χρυσής ουδετερότητας και ενδοσκόπησης την οποία εί-χε επιλέξει ο τέως αρχηγός της ΝΔ αμέσως μετά τις εκλογές του 2009 και την εσωκομματική αναταραχή που ακολούθησε τη διαδοχή του. Τα επίδικα ζητήματα είναι σίγουρα ση-μαντικά και οι χρυσές «εφεδρείες» του συστήματος ετοιμάζονται για όλα τα ενδεχόμενα. Απ’ ότι δε φαί-νεται εν όψει των πολιτικών εξελίξε-ων υπάρχει κοινή γραμμή Σαμαρά - Καραμανλή και στήριξη στις επιλο-γές του νέου προέδρου.

Το κεντρικό Συντονιστικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με ανακοίνωση που εξέδωσε την περασμένη Δευτέρα, αποφάσισε «να ξεκινήσει άμεσα η διαδικασία συγγραφής των θέσεων και επεξεργασίας των οργανωτι-κών ζητημάτων για την Συνδιάσκε-ψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ». Στην ανα-κοίνωση τονίζεται ότι «η ΑΝΤΑΡ-ΣΥΑ απευθύνει στους εργαζόμε-νους πλατύ κάλεσμα για τη συμμε-τοχή στις πρωτομαγιάτικες συγκε-ντρώσεις, να διαδηλώσουν τη θέ-λησή τους να κλιμακώσουν την πά-λη για να μην ψηφιστεί το βάρβαρο “μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα” και το αντιδραστικό “Σύμφωνο για το ευρώ”, να ανατραπεί η κυβέρνηση με την πάλη των εργαζόμενων, να ωριμάσουν οι συνθήκες για τη γενι-κότερη αντικαπιταλιστική ανατρο-

πή της επίθεσης». Ειδι-κά για την Αθήνα, κα-λεί σε συμμετοχή στην ανεξάρτητη ταξική συ-γκέντρωση του Συντο-νισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων, στο Μου-σείο. Συνεχίζοντας, το Συντονιστικό καλεί την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, «να δώ-σει όλες της τις δυνά-μεις για την ευρύτερη κλιμάκωση της πάλης των εργαζόμενων, για μαχητικούς αγώνες διάρκειας στην παραπάνω πολιτική κατεύθυνση, με σοβαρό σταθμό την απεργία στις 11 Μάη» και επίσης.

Παράλληλα, με τη συμμετο-χή πολλών εργαζόμενων και νέ-ων του Γαλατσίου πραγματοποιή-θηκε η εκδήλωση που διοργάνω-

σε την Μ. Τρίτη στο δημαρχείο η Τοπική Επιτροπή Γαλατσίου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με ομιλητές τους Πάνο Γκαργκάνα, διευθυ-ντή της εφημερίδας Εργατική Αλληλεγ-γύη και Άγγελο Χά-γιο, περιφερειακό σύμβουλο Αττική με

την Αντικαπιταλιστική Ανατροπή.Ο Πάνος Γκαργκάνας έκανε

μια λεπτομερή αναδρομή στο πώς οι κυβερνήσεις και η άρχουσα τάξη δημιούργησαν το χρέος, το οποίο είναι ήδη πληρωμένο στο πολλα-πλάσιο από τους εργαζόμενους, ενώ παρουσίασε με αναλυτικό τρό-πο την αντικαπιταλιστική απάντη-ση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τόνισε ότι

αυτή η πρόταση απευθύνεται στους εργαζόμενους και στο κίνημα, που μέσα από σκληρούς αγώνες μπορεί να το επιβάλει.

Ο Άγγελος Χάγιος, αφού συ-σχέτισε τα νέα μέτρα της κυβέρνη-σης με το «Σύμφωνο για το ευρώ» της ΕΕ, σημείωσε ότι θα πρέπει να συγκροτηθεί αντικαπιταλιστικό μέ-τωπο για την ανατροπή της αντερ-γατικής λαίλαπας και της πιο αντι-δραστικής εδώ και δεκαετίες κυ-βέρνησης. Αναφέρθηκε με έμφαση στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η οποία επιδι-ώκει να αναβαθμίσει την πολιτική, ιδεολογική και οργανωτική της συ-γκρότηση με την επικείμενη πανελ-λαδική της συνδιάσκεψη και κάλε-σε στη δημιουργία τρίτου πόλου της αντικαπιταλιστικής και επαναστα-τικής - κομμουνιστικής Αριστεράς.

Ξεκινά η προετοιμασία για τη Συνδιάσκεψηn ΑΝΤΑΡΣΥΑ

n ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ

Σε ανεξάρτητη Πρωτομαγιά ανατροπής καλεί ο Συντονισμός Σωματείων

νιο τη μόνη ρεαλιστική διέξοδο από την κα-πιταλιστική κρίση, μέσα από τη συγκρότηση ενός νέου ταξικού εργατικού κινήματος ανα-τροπής.

Η φετινή Πρωτομαγιά μπορεί να συμβά-λει στο να γίνει ένα βήμα παραπέρα στο μα-κρύ και σκληρό αγώνα που απαιτεί η ιστορι-κή εποχή που διανύουμε, αξιοποιώντας το εύφλεκτο υλικό που έχει συσσωρευτεί στις εργατικές συνειδήσεις. Αιτήματα όπως η διαγραφή του χρέους και η εθνικοποίηση των τραπεζών και κρίσιμων βιομηχανικών κλάδων με εργατικό έλεγχο, η απαγόρευση των απολύσεων και οι αυξήσεις στους μι-σθούς και τα κοινωνικά επιδόματα, με λιγό-τερη δουλειά για όλους, μπορούν να γίνουν κτήμα πλατύτερων εργατικών στρωμάτων, υπερβαίνοντας αυταπάτες για βελτίωση της θέσης των εργαζομένων με «επαναδιαπραγ-μάτευση», ή περισσότερο με αναδιάρθρω-ση του χρέους. Ειδικά σε μια περίοδο που οι επίδοξοι διάδοχοι της πολιτικής Παπαν-δρέου, προεξάρχουσας της ΝΔ του Σαμα-ρά ή και άλλων καθεστωτικών πόλων, όπως εξέφρασε η παρέμβαση Σημίτη, μιλούν για την ανάγκη δήθεν σθεναρότερων απαιτήσε-ων από τους πιστωτές - εκμεταλλευττές του ελληνικού λαού. Αλλά και δυνάμεων της Αρι-στεράς, όπως ο Τσίπρας και ο ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ, που αποδέχονται το χρέος καθώς αναγνω-ρίζουν την ανάγκη «αποπληρωμής του κατά τις αντοχές μας με βάση την ανάπτυξη και την απασχόληση»!

Επιπλέον, η φετινή μάχη της εργατικής Πρωτομαγιάς δίνεται σε ένα εκρηκτικό διε-θνές περιβάλλον, όπου οι εξεγέρσεις των λα-ών της Βόρειας Αφρικής και της αραβικής χερσονήσου συγκλόνισαν πολύχρονα αντι-δραστικά καθεστώτα, έφεραν στο προσκήνιο τη δυνατότητα της μαζικής αγωνιστικής ανα-τρεπτικής δράσης, έστω κι αν δεν έχουν κα-ταφέρει να οδηγήσουν σε ανατροπή της εκμε-τάλλευσης και του δεσποτισμού.

σίες στο σώμα της εργατικής τάξης. Ανάλο-γες προσπάθειες βρίσκονται σε εξέλιξη και στη Θεσσαλονίκη, όπου πρωτοβουλία συνδι-καλιστών, αλλά και σωματείων, καλεί σε ανε-ξάρτητη ταξική συγκέντρωση στην Καμάρα, στις 10 π.μ.

Όλο και ευρύτερα τμήματα εργαζομένων συνειδητοποιούν ότι κίνημα νικηφόρο μπο-ρεί να δημιουργηθεί μόνο εάν ο κόσμος της

εργασίας χειραφετηθεί από τα δεσμά της συνδικαλιστικής και παχυλά αμει-βόμενης γραφειοκρατίας, από τη χρε-οκοπημένη γραμμή συνδιαλλαγής και ήττας απέναντι στις δυνάμεις της ερ-γοδοσίας και της κυβέρνησης. Μόνο εάν ο αγώνας οργανωθεί στη βάση των σωματείων, των γενικών συνελεύ-σεων και των επιτροπών αγώνα, μόνο εάν φέρει στο προσκήνιο των διεκδι-κήσεων τα σύγχρονα εργατικά δικαι-ώματα, τα Σικάγο του 21οι αιώνα μπο-ρούν να μην είναι μια ουτοπία αλλά να γίνουν πραγματικότητα. Από αυτή την άποψη, είναι υπόλογες όσες δυ-νάμεις –Αυτόνομη Παρέμβαση, ΣΥΝ, ΣΥΡΙΖΑ, και άλλοι– κάνουν πλάτες σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, ακόμα και στη σημερι-νή συγκυρία της απόλυτης εξαχρείω-

σης του επίσημου συνδικαλισμού, αναπαρά-γοντας απόψεις όπως ότι «οι χωριστικοί δρό-μοι δεν οδηγούν πουθενά» (Αλ. Τσίπρας). Θα λέγαμε ότι οι δρόμοι συναγελασμού με τον κυ-βερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό, η πο-λιτική ουράς απέναντί τους, και στήριξης των εκδηλώσεών τους, υπονομεύει και δυσκολεύ-ει την ανεξάρτητη ταξική συγκρότηση του κι-νήματος.

Η αφίσα του Συντονισμού, που τις επόμε-νες μέρες αναμένεται να γεμίσει τους δρό-μους και τις γειτονιές όλου του λεκανοπεδί-ου, καλεί σε «ανατροπή των αντεργατικών νό-μων και μέτρων κυβέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ, κεφα-λαίου», αλλά και σε «ανατροπή της κυβέρνη-σης και της πολιτικής του κεφαλαίου» συνολι-κά, διαμηνύει ότι «το μέλλον ανήκει στον κό-σμο της δουλειάς», φέροντας στο προσκή-

Στην πρώτη κρίσιμη πανεργατι-κή αναμέτρηση μετά την εξαγγε-λία του νέου αντεργατικού πακέ-του της κυβέρνησης Παπανδρέ-ου, στο πλαίσιο της «Συμφωνίας

για το ευρώ» εξελίσσεται η Εργατική Πρωτο-μαγιά την ερχόμενη Κυριακή, με τον κόσμο της εργασίας να ξεχειλίζει από θυμό και αγα-νάκτηση για την ανελέητη επίθεση που δέχε-ται η ζωή του και με διάθεση αυτά τα συναι-σθήματα να μεταφραστούν σε μια μεγάλη ερ-γατική απάντηση, που θα ταράξει τα φαινο-μενικά «γαλήνια νερά» του καθεστωτικού συ-στήματος. Όλες οι μεγάλες πόλεις της χώρας, αναμένεται να ξεχειλίσουν από οργισμένα πο-τάμια εργαζομένων, νεολαίας, άνεργων, απο-λυμένων, συνταξιούχων, στέλνοντας μήνυμα ανυπακοής και αποφασιστικού αγώνα για την ανατροπή της επίθεσης και της πιο αντιδρα-στικής κυβέρνησης των τελευταίων δεκαετι-ών.

Στην Αθήνα, μετά από παναθηναϊκή συνέ-

λευση του συντονισμού πρωτοβάθμιων σωμα-τείων, αποφασίστηκε για πρώτη φορά από τη συγκρότησή του, η διοργάνωση με δική του ευθύνη ανεξάρτητης ταξικής συγκέντρωσης και διαδήλωσης την 1η Μάη, με τόπο συνά-ντησης το Μουσείο στις 10.30 π.μ. Ο σαφής διαχωρισμός του Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων από την παρακμιακή φιέστα των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ στην πλατεία Κλαυθμώνος, αλ-λά και από την κομματοκεντρική και απονευ-ρωμένη εκδήλωση του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα, και η απόφαση για ξεχωριστή πανεργατική κι-νητοποίηση σε μια σημαντική ημέρα της πα-γκόσμιας εργατικής πάλης για κοινωνική απε-λευθέρωση, σηματοδοτεί ευρύτερες διεργα-

6 / ΠPIN E IKONOKΛAΣTEΣ ΣΑΒΒΑΤΟ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011

ΘEMAΗ παγκόσμια κρίση οξύνει τις αντιθέσεις

n ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΤΟΜΗ

«Είμαι άνθρωπος, τίποτε το ανθρώπινο δεν μου είναι ξένο», έγραψε το 2ο αι. π.Χ. ο Τερέντιος, ο μεγαλύτερος ρωμαίος κωμωδιογράφος. Οι αντιθέσεις και συγκρούσεις που αναπτύσσονται σήμερα στις κοινωνίες της Δύσης με τα σύγχρονα μεταναστευτικά ρεύματα οδηγούν στην αντιστροφή του ρητού: «Είμαι ξένος, τίποτε δεν μου είναι ανθρώπινο». Δεν είναι ίσως τυχαίο ότι ο Τερέντιος υπήρξε δούλος που έγινε απελεύθερος. Σήμερα, σε αντίθεση με την αρχαιότητα, «δεύτερη ευκαιρία» για μια ανθρώπινη ζωή στους μετανάστες πολύ σπάνια δίνεται. Όσο μάλιστα επιτείνεται η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, τόσο βάσιμα μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι αντιθέσεις αυτές θα οξύνονται.Το Συμβούλιο της Ευρώπης προχώρησε την προηγούμενη εβδομάδα στην εκτίμηση ότι τουλάχιστον μισό εκατομμύριο άνθρωποι επιθυμούν να εγκαταλείψουν την εμπόλεμη ζώνη της Λιβύης, να περάσουν στα γειτονικά κράτη και από εκεί να φτάσουν στην Ευρώπη. Την προηγούμενη Κυριακή δημιουργήθηκε σοβαρό διπλωματικό επεισόδιο μεταξύ Γαλλίας και Ιταλίας, καθώς οι γαλλικές αρχές σταμάτησαν ένα κομβόι μεταναστών προερχόμενο από την Ιταλία με όλα τα απαραίτητα έγγραφα στα σύνορα. «Μια επαίσχυντη συμπεριφορά από την πλευρά της Γαλλίας και μια κραυγαλέα παραβίαση της συμφωνίας του Σένγκεν», χαρακτήρισε το περιστατικό ο βρετανικός Ιντιπέντεντ, που έδωσε το δίκιο στην ιταλική κυβέρνηση, η οποία πλέον βρίσκεται σε κατάσταση πανικού εξαιτίας της άφιξης πάνω από 25.000 μεταναστών από τη Βόρεια Αφρική μόνο μέσα στους τελευταίους μήνες. Η Ιταλία πράττοντας το αυτονόητο, εξέδωσε χιλιάδες προσωρινές άδειες παραμονής, που επιτρέπουν στους κατόχους τους να ταξιδεύουν ελεύθερα εντός της Ευρώπης. Οπότε μετέτρεψε το πρόβλημά της σε πρόβλημα όλων. Σύμφωνα με έκθεση που υπέβαλε ολλανδή ευρωβουλευτής των σοσιαλιστών, πάνω από 23.000 άνθρωποι έφυγαν από την Τυνησία κι έφτασαν στο μικρό ιταλικό νησί Λαμπεντούζα, που έχει μόλις 5.000 κατοίκους! Ανάλογος πανικός έχει καταλάβει και την ελληνική κυβέρνηση. «Πρέπει να πούμε στον κόσμο την αλήθεια. Η κατάσταση δεν θα είναι ποτέ πια όπως ήταν στο παρελθόν», είπε η υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, Άννα Νταλάρα, μιλώντας πριν λίγες ημέρες στο πλαίσιο συνεδρίου για θέματα Ασφάλειας και Άμυνας και Παράνομης Μετανάστευσης. Η υφυπουργός επιβεβαίωσε ότι ακρογωνιαίος λίθος της μεταναστευτικής πολιτικής είναι η αστυνόμευση και οι απελάσεις, ενώ επίκειται και νέο αυστηρότερο πλαίσιο. Με ανάλογο πνεύμα ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Χρήστος Παπουτσής, είπε ότι με την ενσωμάτωση του Λιμενικού Σώματος και της Ελληνικής Ακτοφυλακής στο υπουργείο του, συγκροτείται ένα ολοκληρωμένο σύστημα εσωτερικής ασφάλειας. Μόνο η Αριστερά, η δύναμη που πρέπει να εκφράσει ως συνείδηση αλλά και υλική δύναμη την εργαζόμενη πλειοψηφία όλης της γης δεν διαθέτει «ολοκληρωμένο σύστημα» αντιμετώπισης του φαινομένου.

Τι πρόσημο έχει η μετανάστευση; Ακόμη και εντός της Αριστεράς οι γνώμες ποικίλλουν σε μια ευρύ-τατη γκάμα αποχρώσεων: Από το χαρακτηρισμό του φαινομένου ως

«ευλογία» μέχρι την υιοθέτηση ξενοφοβι-κών θέσεων και προτάσεων. Χαρακτηρι-στικότερη όμως είναι η τάση που παρακά-μπτει μια ιδεολογική και φιλοσοφική τοπο-θέτηση απέναντι στο σύγχρονο αυτό κοι-νωνικό φαινόμενο, προκρίνοντας μια άμε-ση πολιτική της πράξης, με περισσότερο αν-θρωπιστικά χαρακτηριστικά. Άλλη πάλι θέ-ση συνοψίζεται στο σύνθημα «σύνορα ανοι-χτά για την εργατιά»: Μια αφελής θεώρη-ση που θέλει να απαντήσει στην κατασταλ-τική πολιτική των κρατών με την άλ-λη όψη του νομίσματος. Είναι όμως η επιτακτικότητα του ζητήματος τέ-τοια στην ημερήσια διάταξη τη πολι-τικής επικαιρότητας, που η αοριστία πλέον δεν συγχωρείται.

Κι αυτό γιατί δεν βρισκόμαστε πλέον στη μετανάστευση της εποχής του Μαρξ ή του Λένιν. Τα μεταναστευτικά κύ-ματα των δύο προηγούμενων αιώνων συν-δεδεμένα με την αποικιοκρατία και το βι-ομηχανικό καπιταλισμό είχαν άλλη κλίμα-κα. Σήμερα εξελίσσεται ένα εκρηκτικό φαι-νόμενο, παράγωγο της σύγχρονης εποχής, συνδεδεμένο με την παγκοσμιοποίηση και την παγκόσμια οικονομική κρίση. Είμαστε μάρτυρες του μεγαλύτερου μεταναστευτι-κού ρεύματος στην Ιστορία, με νέα χαρα-κτηριστικά. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι σύμφωνα με την έκθεση που εξέδωσε ο ΟΗΕ για τη νέα χιλιετία, 1,2 δισεκατομμύ-ρια άνθρωποι στην υφήλιο είναι υποχρεω-

μένοι να ζουν με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα. Και οι αβυσσαλέες ανισότητες δεν υφίστανται μόνο μεταξύ κρατών αλλά και εντός των ίδιων των ανεπτυγμένων χω-ρών: Εκεί που ζει και αναπτύσσεται σε μια σκοτεινή ζώνη του κοινωνικού λυκόφωτος ο τέταρτος κόσμος της φτώχειας. Όλα αυ-τά αποτελούν την πρώτη ύλη για μια ποιο-τικά νέα κατάσταση.

Αυτό που πολύ συχνά ξεχνιέται είναι η διπλή φύση της μετανάστευσης. Από τη μια μεριά το φαινόμενο αυτό οδηγεί στην ομο-γενοποίηση της παγκόσμιας εργατικής τά-ξης, μια τάση που είναι εν δυνάμει επανα-στατική. Το αίτημα για προλεταριακό διε-θνισμό υπάρχει στη φαρέτρα του μαρξισμού

από τη ληξιαρχική πράξη γέννησής του, το Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμμα-τος των Μαρξ και Ένγκελς, στην περίφημη φράση «προλετάριοι όλων των χωρών ενω-θείτε». Δεν είναι λίγοι εκείνοι που σήμερα βλέπουν αυτή την επαναστατική προτρο-πή να παίρνει υλική υπόσταση στις μετανα-στευτικές ορδές που οργώνουν την υφήλιο και συνενώνονται στα αστικά κέντρα των ανεπτυγμένων χωρών. Ωστόσο, υπάρχει και η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού, που εί-ναι ως γνωστόν και πάντα αθέατη στο γυ-μνό μάτι. Η δεύτερη φύση του φαινομένου προκύπτει από τους ενδοαστικούς ανταγω-νισμούς σε μια χώρα, από τους ενδοϊμπερι-

αλιστικούς ανταγωνισμούς που απλώνονται σε όλο τον πλανήτη και συντελούν τελικώς στον ευνουχισμό αυτού του «δυνάμει» χα-ρακτηριστικού. Ο νόμος του ανταγωνισμού που κυριαρχεί στον καπιταλισμό παρεμβαί-νει και στην ομογενοποίηση της εργατικής τάξης τη σπρώχνει προς τα κάτω, συμπιέζο-ντας τους μισθούς. Ο νεολογισμός «κινεζο-ποίηση» περιγράφει αυτό ακριβώς το φαι-νόμενο στην πιο ακραία του μορφή, τους μι-σθούς δηλαδή που εξασφαλίζουν απλώς την υλική επιβίωση. Για το λόγο αυτό, το φαι-νόμενο της μετανάστευσης στις μέρες μας δεν έχει τίποτα από την επαναστατική του δυναμική, παρά είναι στην ουσία του αντι-δραστικό.

Τι γίνεται στις χώρες προέλευσης των μεταναστών; Η μαζική φυγή του εργατικού δυναμικού εκτονώνει την εκρηκτική συνήθως ανεργία και κατ’ αυτό τον τρόπο διευκολύνεται το έρ-γο των κυβερνήσεων στην αντιμετώ-πιση των τάσεων για εξέγερση. Κατ’

αυτό τον τρόπο όμως αδυνατίζουν τα κινή-ματα που ζητούν κοινωνική αλλαγή ή με-ταρρυθμίσεις. Ανάγεται σε μοντέλο ζωής και ενθαρρύνεται η ατομική λύση, ο μονα-χικός δρόμος προς τη σωτηρία, μακριά από τα κοινά συμφέροντα που δένουν ένα λαό και μια εθνική εργατική τάξη.

Όμως και στις χώρες υποδοχής, κανείς δεν μπορεί να κλείνει τα μάτια για τις συ-νέπειες του μεταναστευτικού φαινομένου. Η μαζική εισροή μεταναστών αξιοποιείται αντικειμενικά από το κεφάλαιο για να ρί-ξει την τιμή της εργατικής δύναμης. Υπό την ανοχή φυσικά των κρατικών αρχών (όπως η Επιθεώρηση Εργασίας, τα υπουργεία κ.λπ.)

4 Κατά της μετανάστευσης, υπέρ των μεταναστών με την ίδια έννοια που το κίνημα παλεύει

κατά της ανεργίας αλλά υπέρ των ανέργων

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ

n ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΟΥΤΑΡΗΣ

Η ομογενοποίηση της εργατικής τάξης που επισπεύδεται από τα μαζικά μεταναστευτικά κύματα είναι εν δυνάμει μόνο

επαναστατική. Σήμερα, που κυριαρχεί στον καπιταλισμό ο νόμος του ανταγωνισμού, οι μεταναστευτικές ροές οδηγούν σ’

ένα πρωτοφανές κοινωνικό ντάμπινγκ, συμπιέζοντας δραματικά την αξία της εργατικής δύναμης. Γι’ αυτό το λόγο

η μετανάστευση είναι φαινόμενο αντιδραστικό.

ΣΑΒΒΑΤΟ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011 E IKONOKΛAΣTEΣ ΠPIN / 7

ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΛΗ

Όχι στο σύστημα που γεννά μετανάστεςn ΚΑΝΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΧΑΡΤΙΑ

Το πρωταρχικό διεθνιστικό καθήκον εί-ναι να χτυπηθούν και να εκλείψουν οι αι-τίες που οδηγούν στη μετανάστευση. Να ανατραπεί δηλαδή το σύστημα που γεν-νά φτώχεια και εξαθλίωση σε όλο και με-γαλύτερο κομμάτι του πλανήτη και σπρώ-χνει τις απελπισμένες μάζες σε αναζήτη-ση ενός αμφίβολου μέλλοντος. Πιο άμεσο αίτημα είναι να σταματήσουν οι ιμπεριαλι-στικές επεμβάσεις που σπέρνουν τον τρό-μο, το θάνατο και δημιουργούν αντικειμε-νικά τα μεγάλα μεταναστευτικά κύματα. Με αυτή την έννοια, ένα άμεσο και διεθνιστικό ζήτημα πάλης είναι να σταματήσει η εμπλο-κή της χώρας στον ιμπεριαλιστικό μηχανι-σμό που διεξάγει και σήμερα πολέμους και να επιστρέψουν τα στρατεύματα από τη Λι-βύη, το Αφγανιστάν και τις άλλες εστίες πο-λέμου.

Τι γίνεται όμως με όσους μετανάστες έχουν διαβεί το Ρουβίκωνα και βρίσκονται ήδη στη χώρα μας;

Φυσικά προέχει να αρθεί η πολυπλόκαμη εκμετάλλευσή τους. Εκμετάλλευση από το κράτος που τους θέλει ημιπαράνομους για να μην έχουν πολιτικά δικαιώματα. Εκμε-τάλλευση από τους εργοδότες για να τους πληρώνουν μαύρα. Εκμετάλλευση από τους δουλέμπορους για να θησαυρίζουν σε βά-ρος τους.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, οι μη κοινοτικοί μετανάστες στη χώρα μας εί-ναι 800.000.

Η πλειοψηφία τους ζει και εργάζεται για χρόνια στη χώρα. Πάνω από τους μισούς, 400.000 άτομα, είναι αυτοί που δεν έχουν χαρτιά. Άλλο στοιχείο λέει ότι 150.000 με-τανάστες από το 2008 έχουν χάσει το δι-καίωμα για άδεια παραμονής λόγω κρίσης. Ο λόγος; Ότι η άδεια παραμονής συνδέε-ται με τα ένσημα που παρουσιάζουν. Αν εί-ναι κάτω από έναν αριθμό, στερούνται την άδεια.

Πρώτο μέτρο λοιπόν είναι η νομιμοποί-ηση όλων χωρίς όρους. Κανείς μετανάστης χωρίς χαρτιά, κανένας εργαζόμενος χωρίς ασφάλιση. Το συγκεκριμένο μέτρο είναι αυτό που μπορεί να ανακουφίσει την κατά-σταση: Να χτυπήσει τη μαύρη εργασία και το κοινωνικό ντάμπινγκ, ενώ είναι προϋπό-θεση για να υπάρχουν ίσα μεροκάματα και ίσα δικαιώματα. Χτυπάει επιπλέον το δου-λεμπόριο και αίρει τους διαχωρισμούς με τη ντόπια εργατική τάξη. Δεύτερο μέτρο εί-ναι η κατάργηση της κατάπτυστης συνθή-κης «Δουβλίνο ΙΙ».

Σε αυτό το σημείο η κυβέρνηση του ΠΑ-ΣΟΚ έχει πολύ βαριές ευθύνες. Το 2003 ο Κώστας Σημίτης ως πρωθυπουργός και ο Γιώργος Παπανδρέου ως υπουργός Εξω-τερικών υπέγραψαν να γίνει η χώρα μας αποθήκη ανθρώπων. Χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες που έχουν άλλο προορισμό παραμένουν εγκλωβισμένοι λόγω της συν-θήκης «επαναπροώθησης στη χώρα εισό-δου».

Όπως έδειξε το παράδειγμα της Ιταλί-ας, η πίεση από τις μεταναστευτικές ροές μπορεί να μετριαστεί σε σημαντικό βαθμό αν εφοδιαστούν οι άνθρωποι με ταξιδιω-τικά ντοκουμέντα και αφεθούν να προχω-ρήσουν στον πραγματικό τους προορισμό. Τρίτο μέτρο είναι η οργάνωση των μετανα-στών στα συνδικάτα και σε όλα τα μαζικά όργανα πάλης, για να αρθούν οι τεχνητοί διαχωρισμοί στο σώμα της εργατικής τά-ξης. Από αυτή την άποψη είναι σημαντικό λάθος να ιδρύονται συνδικάτα με βάση την εθνικότητα, που συντηρούν και αναπαρά-γουν τις διαιρέσεις.

Τέταρτο μέτρο είναι η αξιοπρεπής μετα-χείριση των αιτούντων άσυλο και όλων των προσφύγων. Είναι τραγικό το γεγονός ότι ο λόγος που σήμερα κερδίζει έδαφος το αίτη-μα για αλλαγή της συνθήκης «Δουβλίνο ΙΙ» είναι η απερίγραπτη κατάσταση στα κέντρα υποδοχής, ειδικά της χώρας μας.

Για όλα τα παραπάνω είναι φυσικά ανα-γκαία μια βαθύτερη μαρξιστική ανάλυση, κάτι που υπερβαίνει αυτό το κείμενο.

Ο Νέγκρι και οι «μετακινήσεις του πλήθους»n ΑΤΑΞΙΚΕΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ ΑΣΚΟΥΝ ΓΟΗΤΕΙΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Οι Τόνι Νέγκρι και Μάικλ Χαρντ γράφουν στο πολύ γνωστό έργο τους Αυτο-κρατορία: «Μέσω της κυ-κλοφορίας, το πλήθος επα-

νιδιοποιείται το χώρο και αυτοσυγκροτεί-ται ως ενεργό υποκείμενο. Οι κινήσεις αυ-τές συχνά συνεπάγονται ως αντίτιμο φρι-κτές δοκιμασίες, ταυτόχρονα όμως ενέχουν μια επιθυμία απελευθέρωσης οποία δεν κα-τασιγάζεται παρά μόνον επανιδιοποιούμε-νη νέους χώρους». Μιλούν για τα μετανα-στευτικά κύματα. Και συνεχίζουν: «Το πλή-θος αποκτά τη δύναμη να βεβαιώσει την αυ-τονομία του ταξιδεύοντας και εκφραζόμενο μέσω ενός μηχανισμού εκτεταμένης, εγκάρ-σιας εδαφικής επανιδιοποίησης». Οι λέξεις - κλειδιά στο παραπάνω απόσπασμα αλλά και σε όλο το έργο του Νέγκρι είναι «κυ-κλοφορία», «κίνηση», «ταξιδεύω». Ο όρος «μετακίνηση του πλήθους» αντικαθιστά τον όρο «μετανάστευση» σε ολόκληρο το βιβλίο

των 600 σελίδων. Γι’ αυτό άλλωστε και το αίτημα που διατυπώνουν οι συγγραφείς εί-ναι «απεριόριστες διαδρομές» και «παγκό-σμια υπηκοότητα».

Είναι αυτή η ιδεολογική και θεωρητική βάση για τις σύγχρονες απόψεις που αποδί-δουν στη μετανάστευση μια απελευθερωτι-κή δήθεν διάσταση και αρνούνται την αντι-δραστική της φύση. Οι θέσεις αυτές παρα-βλέπουν με χαρακτηριστική αφέλεια το γε-γονός ότι ελατήριο όλων των μεταναστεύσε-ων της ιστορίας υπήρξε η ανάγκη, η έλλειψη πόρων για επιβίωση, ο πόλεμος και οι φυσι-κές καταστροφές. Με ένα μοντέλο που μοιά-ζει να προέκυψε με βάση τις σύγχρονες με-τακινήσεις των φοιτητών και των ακαδημα-ϊκών από χώρα σε χώρα της Δυτικής Ευρώ-πης και της Αμερικής, ερμηνεύεται μια από τις πιο δραματικές σελίδες της ανθρώπι-νης ιστορίας. Πρόκειται βέβαια για αταξι-κές αναλύσεις, που στη θέση των κοινωνι-κών τάξεων ως δημιουργών της ιστορίας το-

ποθετούν ένα ανώνυμο και ομογενοποιημέ-νο «πλήθος».

Παρ’ όλ’ αυτά, οι θέσεις αυτές ασκούν μεγάλη γοητεία σήμερα στην ελληνική Αρι-στερά. Σε πρόσφατη εκδήλωση της Κοινο-βουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ για το μεταναστευτικό, ο Αλέξης Τσίπρας με-τά από σχετική ερώτηση του Πριν, δήλω-σε υπέρ του Νέγκρι και εξήγησε: «Η αν-θρωπότητα εξαρχής στηρίχθηκε στις μετα-κινήσεις. Δεν μπορούμε να πούμε λοιπόν ότι η βάση της ιστορίας είναι αντιδραστι-κή». Όμως και αλλού επιβιώνουν λαθραία οι απόψεις του Νέγκρι: Όταν ακούγεται το σύνθημα «σύνορα ανοιχτά για την εργα-τιά». Όταν από το δράμα τη μετανάστευ-σης και της προσφυγιάς τονίζεται ο πολυπο-λιτισμικός χαρακτήρας της παρουσίας τους, σαν η παρουσία τους να οφείλεται σε διά-θεση για γιορτή. Αλλά και κάθε φορά που υποχωρεί η ταξική οπτική στο φαινόμενο, για χάρη της ανθρωπιστικής προσέγγισης.

δημιουργείται μια παράλληλη «βάρδια» ερ-γαζομένων, χωρίς πολιτικά και συνδικαλι-στικά δικαιώματα, με εξευτελιστικούς μι-σθούς και μεροκάματα, που επιβιώνουν τε-λικώς λαθραία και στη «σκιά» της εργατι-κής νομοθεσίας, αλλά και οποιασδήποτε νο-μοθεσίας. Το γεγονός αυτό δεν είναι μονο-σήμαντο. Από τη μία μεριά θέτει το επιτα-κτικό καθήκον στην Αριστερά να παλέψει για την άρση των ανισοτήτων αυτών, από την άλλη όμως συνιστά ένα γερό χτύπημα στη ντόπια εργατική τάξη για όσο διάστη-μα η κατάσταση αυτή συντηρεί-ται. Πρώτον, διαιρεί σε κατη-γορίες και διασπά την ενότητα των εργαζομένων, κάτι που φυ-σικά επιδιώκουν αντικειμενικά οι εργοδότες. Δεύτερον, οι μά-ζες των κακοαμοιβόμενων με-ταναστών συγκροτούν έναν πο-λυάριθμο εφεδρικό «στρατό» που χτυπά τα κεκτημένα ερ-γατικά δικαιώματα. Συνιστούν δηλαδή ένα εργαλείο κοινωνι-κού ντάμπινγκ.

Στη διαπίστωση ότι η μετα-νάστευση είναι στις μέρες μας πρωτίστως αντιδραστικό φαι-νόμενο, διατυπώνονται ορισμέ-νες ενστάσεις. Πρώτη ένσταση: «Είναι πρωτίστως άνθρωποι σε ανάγκη που χρειάζονται την αλληλεγγύη μας». Κανείς φυ-σικά δεν θα διαφωνήσει με αυ-τό. Πρέπει να γίνει όμως ένας ουσιώδης διαχωρισμός: Ένα ζήτημα είναι το ίδιο το μετανα-στευτικό φαινόμενο στη σύγ-χρονη εποχή και πώς κανείς το αντιμετωπίζει. Ένα άλλο ζήτη-μα αποτελεί η στάση απέναντι στους ανθρώπους που καλώς ή κακώς βρέθηκαν στον τόπο μας και ζητούν δουλειά και δικαιώματα. Μια συνεπής στά-ση μπορεί να συνοψισθεί στη φράση «κα-τά της μετανάστευσης αλλά υπέρ των μετα-ναστών», με την ίδια έννοια που η Αριστε-ρά παλεύει κατά της ανεργίας αλλά υπέρ των ανέργων.

Δεύτερη ένσταση: «Η ιστορία του αν-θρώπου από τα πρώτα βήματά του πάνω στη Γη είναι συνυφασμένη με τις μετακινή-σεις και μεταναστεύσεις». Το γεγονός αυ-τό δεν συνιστά σε καμία περίπτωση συνη-

γορία υπέρ των μεταναστεύσεων. Πρώτον, επειδή από τη αυγή της ανθρωπότητας μέ-χρι τις μέρες μας ήταν η ανάγκη για επιβίω-ση που έσπρωχνε σε αναζήτηση καλύτερης τύχης. Δεύτερον, επειδή και άλλα φαινόμε-να συνοδεύουν τον άνθρωπο για χιλιετίες, το γεγονός αυτό όμως δεν τα κατατάσσει σε όσα θέλει να κρατήσει ο κόσμος μας: Κορυ-φαίο παράδειγμα οι πόλεμοι, οι αιμοτοχυ-σίες και οι αλληλοσφαγές. Μήπως αυτά εί-ναι προοδευτικά φαινόμενα;

Τρίτη ένσταση: «Αν τάσσεται κανείς με

το αίτημα για κλειστά σύνορα, τότε υπο-στηρίζει τους αιματοβαμμένους φράκτες του Χ. Παπουτσή». Η θέση αυτή διαστρε-βλώνει την πραγματικότητα. Οι φράκτες στον Έβρο και οι ένοπλες περιπολίες της Frontex και των ντόπιων συνοριοφυλάκων πρέπει διαμιάς να καταργηθούν. Όχι μό-νο επειδή ευθύνονται για θανάτους ανθρώ-πων. Αλλά και επειδή η μετανάστευση είναι τέτοιο ορμητικό ποτάμι που η ροή της δεν σταματά με τέτοια αστυνομικού τύπου μέ-τρα. Όπως το νερό κυλά μέσα από τα δά-

χτυλα, έτσι και ένας φράχτης 2,5 χιλιομέ-τρων δεν αρκεί για μια γραμμή 200 χιλιο-μέτρων από χερσαία μόνο σύνορα. Ο στό-χος άλλωστε της καταστολής αυτού του τύ-που βρίσκεται εντός συνόρων: Στο να φύ-γει η προσοχή από τη δραματική κοινωνική πραγματικότητα που πλήττει την εργαζόμε-νη πλειοψηφία και να εστιαστεί στο αστυ-νομικό κυνήγι ενός αόρατου εχθρού που λειτουργεί επιπλέον ως αποδιοπομπαίος τράγος.

Συνεπώς, το μεταναστευτικό δεν είναι πρόβλημα ρατσισμού ή έλ-λειψης ανθρωπιάς. Έχει την καρδιά του στο ευρύ-τερο ζήτημα της εκμετάλ-λευσης της εργατικής τά-ξης και εκεί βρίσκεται και η λύση του. Οι μετανάστες άλλωστε δεν έχουν ανάγκη από μια Αριστερά προστά-τη των «μειονοτήτων», οι οποίες απλώς στερούνται κάποιων δικαιωμάτων και γίνονται στόχος ακραί-ων δεξιών και φασιστικών επιθέσεων. Όσο η συζή-τηση του μεταναστευτικού εξαντλείται σε αυτό το επί-πεδο, τόσο πετυχαίνει ένα ευφυές σχέδιο κοινωνικού αυτοματισμού, που θα μπο-ρούσε να πάρει τον κωδι-κό τίτλο «Εξάρχεια ενα-ντίον Αγίου Παντελεήμο-να». Η αντιπαράθεση των «άκρων» όπως εξελίσσεται μέχρι σήμερα η πάλη για την υπεράσπιση των μετα-ναστών, αφήνει τον κατάλ-ληλο χώρο για να επικρα-τήσει τελικώς μια «μέση»

υποτίθεται νηφάλια κυβερνητική παρέμβα-ση, των ΜΑΤ, της τάξης και της αντεργα-τικής πολιτικής που αγγίζει όλους. Η αντι-παράθεση με την ακροδεξιά είναι μέρος του γενικότερου δημοκρατικού ζητήματος. Την πάλη δηλαδή για να αποκαλυφθεί και να εξουδετερωθεί το παρακράτος των τρα-μπούκων και των παρακολουθήσεων, ο πα-ρακρατικός εκτελεστικός βραχίωνας τύπου Χρυσής Αυγής, αλλά και το μιντιακό υπερ-κράτος των επιχειρηματιών που συντονίζει τις επιθέσεις όλων των παραπάνω.

8 / ΠPIN ΠPINHΔON ΣΑΒΒΑΤΟ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011

Ήταν 26 Απριλίου 1986, ημέρα Σάβ-βατο και ώρα 01.20. Στον πυρηνικό αντι-δραστήρα Νο 4 η νυχτερινή βάρδια έκα-νε ένα πείραμα, χωρίς όμως να διακό-ψει τη λειτουργία του. Ο τεράστιος πυ-ρηνικός αντιδραστήρας είχε γεμίσει με 180.000 κιλά ραδιενεργού υλικού, όσο δηλαδή θα περιείχαν χίλιες βόμβες σαν αυτές της Χιροσίμας. Λίγα λεπτά αργό-τερα και ενώ οι διαδικασίες είχαν ξεφύ-γει από κάθε έλεγχο, ο πυρηνικός αντι-δραστήρας Νο 4 του πυρηνικού εργο-στασίου του Τσερνόμπιλ, τινάχτηκε στον αέρα από έκρηξη. Διακόσια ραδιενερ-γά στοιχεία άρχισαν να απλώνονται, με τη βοήθεια των ανέμων, σ’ όλες τις ηπεί-

ρους του πλανήτη. Η πυρηνική παραφροσύνη σ’ όλο της το

μεγαλείο.Τις επόμενες μέρες

εκκενώθηκαν όλες οι πόλεις και τα χωριά και μετακι-νήθηκαν αναγκα-στικά 140.000 άν-θρωποι σε από-σταση τριάντα χι-λιομέτρων, περι-

μετρικά του πυρη-νικού εργοστασί-

ου, που ονομάστηκε «απαγορευμένη ζώνη».

Από τους 700.000 που δέ-χθηκαν υψηλές δόσεις ραδιε-

νέργειας, έχουν πεθάνει έως σήμερα πε-ρισσότεροι από 30.000 κι άλλοι 150.000 είναι ανάπηροι και ανίκανοι για εργα-σία. Οι καρκίνοι, οι λευχαιμίες και άλ-λες ασθένειες τους θέρισαν. Το μεγαλύ-τερο όμως πρόβλημα που αντιμετωπίζου-με όλοι σήμερα, είναι το τι θα γίνει με τη σαρκοφάγο, μέσα στην οποία βρίσκε-ται ο κατεστραμμένος μεν, αλλά ενεργός πυρηνικός αντιδραστήρας με 180.000 κι-λά ραδιενεργού υλικού. Ποιος εγγυάται ότι δεν υπάρχουν συχνές διαρροές στην ατμόσφαιρα ή στα υπόγεια ύδατα;

Η πυρηνική καταστροφή ήταν, σύμ-φωνα με ορισμένους πολιτικούς αναλυ-

τές, η αρχή του τέλους της ΕΣΣΔ και του Μιχ. Γκορμπατσόφ, ο οποίος είχε πά-ρει τα ηνία της εξουσίας ένα χρόνο νω-ρίτερα (Μάρτιος 1985). Τον Απρίλη του 1986 ετέθη εκτός λειτουργίας, με τραγι-κό τρόπο για την ανθρωπότητα, ο πυρη-νικός αντιδραστήρας Τσερνόμπιλ Νο 4 και πέντε χρόνια αργότερα, τον Νοέμβρη του 1991 ετέθη εκτός νόμου (προεδρεύο-ντος μάλιστα του Μιχ. Γκορμπατσόφ!) το ΚΚΣΕ. Και τον Δεκέμβρη του ίδιου χρό-νου διαλύθηκε η ΕΣΣΔ. Ποιος μπορού-σε να το προβλέψει έξι χρόνια νωρίτερα, όταν ο Μιχ. Γκορμπατσόφ εγκαινίαζε τη γκλάσνοστ και την περεστρόικα;

Το καπιταλιστικό - ιμπεριαλιστικό πυ-ρηνικό λόμπι θριαμβολογούσε τότε και από τη μια διέδιδε σκόπιμα ότι η χρήση της πυρηνικής ενέργειας είναι η καλύτε-ρη λύση στο φαινόμενο του θερμοκηπί-ου, ενώ από την άλλη αντιστάθμιζε την κατάρρευση του πυρηνικού αντιδραστή-ρα στο Τσερνόμπιλ με την κατάρρευση της ΕΣΣΔ.

Το ίδιο λόμπι επί εικοσιπέντε χρόνια μετά το Τσερνόμπιλ σχεδίαζε την αναγέν-νηση της πυρηνικής ενέργειας. Μιλούσαν για καθαρή και οικονομική ενέργεια, χω-ρίς φυσικά να κάνουν λόγο για τα από-βλητα των πυρηνικών εργοστασίων, τα οποία όμως παραμένουν ραδιενεργά για πολλές χιλιάδες χρόνια, ενώ ταυτόχρο-να δεν έχει βρεθεί τρόπος για την ασφα-λή αποθήκευσή τους. Η διαδικασία αυτή συνεπάγεται σημαντικό κόστος το οποίο οι υποστηρικτές της πυρηνικής ενέργειας δεν συνυπολογίζουν στο περιβαλλοντικό και στο οικονομικό κόστος.

Το ιδεολογικό και πολιτικό ρεύμα όμως που αγωνίζεται και στη χώρα μας για την επαναθεμελίωση του κομμουνι-στικού κινήματος, τη χειραφέτηση του νέου εργατικού κινήματος και τη γονι-μοποίηση της ταξικής συνείδησης με τις ιδέες των αντιπυρηνικών αγώνων είχε δι-ακηρύξει σ’ όλους τους τόνους και προς κάθε κατεύθυνση ότι η χρήση της πυρη-νικής ενέργειας μπορεί ν’ αποβεί κατα-στροφική, είτε στη Δύση είτε στην Ανα-

τολή. Τα χρόνια περνούσαν και ο εφιάλτης

ήταν πάντα παρών. Στον πυρηνικό αντι-δραστήρα Τσερνόμπιλ Νο 4 εξακολου-θούν να εργάζονται περίπου τρεις χιλιά-δες εργάτες, οι οποίοι αγωνίζονται νυ-χθημερόν για να αποτρέψουν μια νέα και χειρότερη καταστροφή. Η ραδιενερ-γός σκόνη κατακλύζει την περιοχή όταν πνέουν οι άνεμοι. Το περιβάλλον γύρω από το πυρηνικό εργοστάσιο θα παρα-μένει μολυσμένο όσο υπάρχει ο πλανή-της Γη. Εκατοντάδες χιλιάδες έχασαν τη ζωή τους στη σημερινή Ουκρανία και χι-λιάδες παιδιά ζουν παραμορφωμένα.

Έτσι φθάσαμε στην αποφράδα μέ-ρα της 11ης Μαρτίου 2011, όταν ο σει-σμός και το τσουνάμι σκόρπισαν το θά-νατο στη βορειοανατολική ακτή της Ια-πωνίας και ταυτόχρονα προκάλεσαν τέ-τοιες ζημιές στους πυρηνικούς αντιδρα-στήρες του εργοστασίου στη Φουκουσί-μα, ώστε η πυρηνική κρίση που δημιουρ-γήθηκε κατατάσσεται ήδη στην ανώτατη βαθμίδα των πυρηνικών ατυχημάτων και θεωρείται πλέον ισοδύναμη μ’ αυτήν του Τσερνόμπιλ!

Η φύση εκδικήθηκε για τις «νίκες» της τεχνολογικής αλαζονείας. Ο αναπτυγμέ-νος όμως καπιταλισμός αυτής της περιο-χής του πλανήτη, με τα ιδιαίτερα ιαπω-νικά χαρακτηριστικά του, υπέστη ένα ακόμη ισχυρό πλήγμα και μάλιστα κα-τά την ίδια χρονική περίοδο που ο ευρω-παϊκός και ο αμερικάνικος καπιταλισμός ξεπουλούσαν στις αγορές τα νέα χρημα-τοπιστωτικά τους προϊόντα και εισέρχο-νταν ταυτόχρονα σε πρωτοφανή οικονο-μική κρίση.

Δυστυχώς δεν έχουμε πληροφορη-θεί ακόμη τις πραγματικές τραγικές επι-πτώσεις στο περιβάλλον και στην υγεία μας. Αποκλειστικά υπεύθυνοι είναι τόσο η ιδιωτική εταιρεία όσο και η ιαπωνική κυβέρνηση λόγω ελλιπούς άσκησης του απαιτούμενου δημόσιου ελέγχου. Το βέ-βαιο είναι ότι ακόμη και ειρηνική χρήση της πυρηνικής ενέργειας αποτελεί πηγή ολέθρου για την ανθρωπότητα.

Δεν θέλουν να διασώσουν τις επιχειρή-σεις τους στα ΜΜΕ. Το βασικό ερώτημα που θέτουν είναι: «Με εμάς και με δουλειά ή με τους άλλους και άνεργος»; Οι ιδιοκτήτες των Μέσων είναι κοντά στα όρια της πανικού υπερασπιζόμενοι ένα Μνημόνιο που καταβα-ραθρώνει τις εταιρείες τους. Οι περισσότεροι εξ αυτών είναι υπεύθυνοι για τη σημερινή κα-τάσταση της χώρας, αφού σιώπησαν στην κα-ταστροφή της, στηρίζοντας άχρηστες κυβερ-νήσεις, με αντάλλαγμα την εξασφάλιση χρη-μάτων από το ελληνικό Δημόσιο.

Ο πανικός τους είναι διάχυτος έχοντας συμμαχήσει με τις πλέον ετερόκλητες δυνά-

μεις, επιστρέφοντας στη λογική της δεκαετί-ας του ‘60. Στήνουν απεργοσπαστικούς μηχα-νισμούς με δημοσιογράφους και τεχνικούς, θέλουν να ελέγξουν με δικά τους πρόσωπα τις επικείμενες εκλογές στην ΕΣΗΕΑ και κάθε βράδυ βρίζουν απροκάλυπτα την κοι-νωνία, έχοντας στο δυναμικό τους πρόσωπα σε ανώτατες θέσεις, τα οποία πρωταγωνίστη-σαν στη σπατάλη του δημοσίου χρήματος! Εί-ναι ίσως η χειρότερη εποχή για την ελληνική δημοσιογραφία.

Το βασικό τους δόγμα είναι οι απολύσεις και οι περικοπές μισθών και εργαζομένων, καθώς δεν είναι διατεθειμένοι να βάλουν στο τραπέζι τα λεφτά που έβγαλαν όλα τα προη-γούμενα χρόνια και να σώσουν τις δουλειές τους. Αντιθέτως έχουν μετατρέψει την εσω-τερική τους μάχη με τους άλλους ιδιοκτήτες σε μια μάχη επιβίωσης όπου όλοι προσπα-θούν να μειώσουν το κόστος εργασίας για να πνίξουν τον αντίπαλο.

Και σε αυτή τη μάχη μπορούν να κά-νουν τα πάντα καθώς λεφτά υπάρχουν. Όταν θα αρχίσει να μειώνεται δραματικά η αξία διαφόρων σημαντικών Μέσων Ενημέρωσης θα μπουν για να αγοράσουν εκείνοι που μπο-

ρούν. Εκείνοι που δεν μπορούν, δηλαδή οι επιχειρηματίες που έχουν πραγματικό πρό-βλημα αναμένεται να συνασπιστούν και να δημιουργήσουν νέα σχήματα περιμένοντας την συνεργασία με άλλες πολυεθνικές εται-ρείες, αν αυτές έλθουν στην Ελλάδα.

Όμως η διαδρομή δεν έχει μόνο ευθείες. Τα κενά που αφήνουν οι επιχειρηματίες αρ-χίζουν ήδη να καλύπτονται από τους νεόκο-πους (και πολύ συχνά άξεστους) επιχειρημα-τίες που μπαίνουν απευθείας στο ίντερνετ και με χαμηλότερα μεροκάματα, ανταγωνίζο-νται τους παλαιούς. Και εδώ η κατάσταση όμως δεν είναι ιδανική αφού ο χώρος του ίντερνετ ελέγχεται κυρίως από τους εκβια-στές δημοσιογράφους, οι οποίοι έχουν μετε-ξελιχθεί σε φερέφωνα των έντιμων και αμό-λυντων ιδιοκτητών.

Η αίσθηση που υπάρχει πάντως είναι πως θα οδηγηθούμε σε ακόμη σκληρότερες και ενδεχομένως πιο βίαιες καταστάσεις, αφού στα ΜΜΕ έχουν επικρατήσει οι «μου-λάδες» της εργοδοσίας. Άνθρωποι μέτριων γνώσεων με μόνη γνώση την απόλυτη πίστη στα αφεντικά, είναι εκείνοι που οδηγούν τα Μέσα σε μια πρωτοφανή πτώση.

AΠO

σπόντα••• Φθάσαμε στο Πάσχα, αλλά (κατά την έκφραση του συρμού) η... Ανάσταση αργεί να έρθει στην πολύπαθη ελληνική οικονομία και κοινωνία • Ο Γ. Παπανδρέου μας πέταξε κατάμουτρα ότι δεν βλέπει πουθενά ορίζοντα εξόδου από την κρίση, και τώρα λέει ετοιμάζεται για το μεταπασχαλινό ανασχηματισμό και την ψήφο εμπιστοσύνης που θα ζητήσει από τη Βουλή η νέα κυβέρνηση, η οποία ειρήσθω εν παρόδω θα οριστικοποιήσει το νέο σκληρό πακέτο των μέτρων • Η εμμονή στη σκληρή γραμμή συνοδεύεται από την επιχείρηση δημόσιου διασυρμού των «συνδικαλιστικών συντεχνιών» (βλ. ΔΕΗ), ενώ και το σενάριο των εκλογών περιμένει επί του παρόντος στο «ράφι» την ώρα του... ••• Αλλά, η οργή του απλού κόσμου δεν μαζεύεται • Όταν βλέπουμε να τρώει αυγά ακόμη και ο Λοβέρδος, που στο κάτω - κάτω δεν είναι και ο πιο αντιδημοφιλής υπουργός στις τάξεις των οπαδών του ΠΑΣΟΚ, ε τότε κάτι κινείται • Δηλαδή, αν εμφανιστεί ο Γ. Παπακωνσταντίνου κατά Περιστέρι μεριά, τι θα γίνει; • Παρ’ όλα αυτά, η εμμονή στη σκληρή γραμμή, συνεχίζεται • Και τα σενάρια περί επικείμενης αναδιάρθρωσης, παρά τις επίσημες διαψεύσεις σε Αθήνα και Βρυξέλλες, έχουν εκτινάξει τα περιβόητα spread στο... Θεό • O Κ. Σημίτης, αν και είναι ο τελευταίος που δικαιούται διά να ομιλεί, επί της ουσίας δεν έχει άδικο • Η Ελλάδα είναι αδύνατον να ξεχρεώσει ποτέ, όπως το πάει ο Γ. Παπανδρέου... ••• Και ερχόμαστε στον Αντ. Σαμαρά, η τελική απόφαση του οποίου στο καίριο δίλημμα, όταν έρθει η ώρα της ψήφου των 180 βουλευτών για το νέο μεγάλο πακέτο, θα μετρήσει πολύ • Ας διαλέξει, ή θα πάει μπροστά, ή θα μείνει πίσω ουραγός, όπως η Ντόρα και οι άλλοι πρόθυμοι της Βουλής, που οι άνθρωποι συμπεριφέρονται λες και πολιτικά είναι «της μιας χρήσεως» • Μα δεν εξηγείται αλλιώς • Αφού ο κατήφορος αυτός, όπως φαίνεται, δεν έχει τέλος • Ή μάλλον θα έχει, αλλά τότε θα είναι αργά και η ζημιά στο υπάρχον πολιτικό προσωπικό θα είναι μοιραία.••• Όσο για την κρίση στα ΜΜΕ; • Η κατάληξη που θα έχει το σήριαλ με το Άλτερ θα δείξει πολλά • Διότι εκεί είναι μπλεγμένες τράπεζες, χρηματιστήρια, διαφημιστικές και ο Θεός βοηθός...

ΔIA-

λογος

Ένα νέο Τσερνόμπιλ, 25 χρόνια μετάn ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΑΤΖΗΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

ΠIΣΩ από τις

κάμερες

ΣΑΒΒΑΤΟ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011 ΠPINHΔON ΠPIN / 9

δικαλιστές, καλεί τους εργαζόμενους να δε-χτούν περικοπές μισθών «για να επιβιώσου-με». Το... δούλεμα πάει σύννεφο: «Σας βλέ-πω να πηδάτε κάγκελα για να δουλέψετε (σ.σ. από την πρόσφατη απεργία στην ΙΜΑ-ΚΟ...) και μου δίνετε κουράγιο να συνεχίσω τον αγώνα». Μιλά δήθεν για «προσπάθειες» που έκανε και για «αιματηρές περικοπές σε προμηθευτές, χαρτιά, φωτογραφικές παρα-γωγές», «ξεχνώντας» ωστόσο τις πρόσφατες

γε από τη ζωή την περασμένη Κυρια-κή, αφήνοντας πίσω δάκρυα και θλίψη στους αμέτρητους λάτρεις των τραγου-διών του. «Διάλεξε» να φύγει όμως την Κυριακή, όταν τα περισσότερα μουσικά ραδιόφωνα έπαιζαν κονσέρβες και προ-κατασκευασμένες λίστες τραγουδιών. Ειδικά, σχεδόν όλοι οι μουσικοί σταθμοί δεν διέκοψαν το πρόγραμμά τους, ακό-μα και οι πιο «ποιοτικοί», καθώς φαί-

γασία, αποτελούν νόμιμο λόγο απόλυσης, δίχως αποζημίωση! Το θέμα ήρθε στο προ-σκήνιο κατόπιν δικαστικής δικαίωσης αε-ροπορικής εταιρείας, που απέλυσε υπάλ-ληλό της, επειδή επισκεπτόταν καθημερι-νά διάφορες ιστοσελίδες. Η συγκεκριμέ-νη δικαστική απόφαση είναι σταθμός, δι-ότι λύνει τα χέρια σε χιλιάδες εργοδότες που απασχολούν εργαζόμενους σε υπολο-γιστές, να απολύουν κατά βούληση όποι-ον τολμήσει να «σερφάρει» για μια στιγμή έστω, σε σελίδες που «δεν έχουν παραγωγικό ρόλο». Άρα, δυνάμει, είμαστε όλοι υπο-ψήφιοι προς απόλυση άνευ απο-ζημίωσης...

Με την ΠΑΣΚΕ το ΠΑΜΕΣτις πρόσφατες εκλογές που

έγιναν στο Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων Πρέβεζας μία έδρα εξέλεξε η Αγωνιστική Παρέμ-βαση, και από 2 ΠΑΣΚΕ - ΠΑ-ΜΕ. Στο ΔΣ συγκρότησης σε σώ-μα, ΠΑΣΚΕ και ΠΑΜΕ πρότει-ναν διαπαραταξιακό προεδρείο, με μοίρασμα θέσεων χωρίς συ-ζήτηση για πρόγραμμα δράσης. Η Αγωνιστική Παρέμβαση αντι-πρότεινε προγραμματικό προε-δρείο με τους τρεις συμβούλους της Αριστεράς, χωρίς το ΠΑΣΟΚ, με πολιτικό πλαίσιο και πρόγραμ-μα πάλης. Ωστόσο, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ προτίμησαν να συ-μπορευτούν με την κυβερνητική παράταξη, εκλέγοντας από κοι-νού πρόεδρο και ταμία της ΠΑ-ΣΚΕ, με αντάλλαγμα τη θέση του γραμματέα. Αυτό θα πει «ταξικό μέτωπο κα-τά του κυβερνητικού συνδικαλισμού» ...

Άλλοι γλεντάνε, άλλοι πεινάνεΜε μια προκλητική επιστολή του προς

τους εργαζόμενους, ο ιδιοκτήτης της ΙΜΑ-ΚΟ Πέτρος Κωστόπουλος, αφού φρόντι-σε να απολύσει τους «ενοχλητικούς» συν-

Βρόμικα ΜΑΤ στην ΚερατέαΜαύρη μαυρίλα, αποκαΐδια και σκουπί-

δια άφησαν πίσω τους οι ορδές των ΜΑΤ που επί τετράμηνο είχαν καταλάβει το Οβριόκαστρο Κερατέας! Χωρίς υπερβολή, ο σκουπιδότοπος που θέλει να εγκαταστή-σει η κυβέρνηση εγκαινιάστηκε από τις δυ-νάμεις καταστολής, οι οποίες έδειξαν και το πολιτισμικό τους βάθος: Τα πέντε ξύλινα φυλάκια που είχαν χτιστεί από το Δήμο Κε-ρατέας το 2007 για πυροπροστασία κάηκαν ολοσχερώς, ένα αρχαίο πηγάδι 25 αιώνων έγινε αποδέκτης σκουπιδιών και ...κεραί-ας τηλεόρασης, καναπέδες και καρέκλες των φυλακίων, ακόμα και δέντρα ή θάμνοι χρησίμευσαν ως προσάναμμα φωτιάς, ακό-μα και λάστιχα από εγκαταλελειμμένα αυ-τοκίνητα έκαψαν οι αθεόφοβοι μπάτσοι. Η αθλιότητα και η βρομιά της εξουσίας απο-καλύφθηκε σε όλο της το μεγαλείο!

Χρυσαυγίτης φονιάς;Για τη δολοφονία δύο ατόμων προ διε-

τίας κατηγορείται ένα από τα πλέον δρα-στήρια μέλη της Χρυσής Αυγής, ο οποίος μάλιστα συμμετείχε ως υποψήφιος περι-εφερειάρχης στη Δυτική Ελλάδα, τον πε-ρασμένο Νοέμβριο! Το ίδιο ...μπουμπού-κι πρωτοστατούσε στα ρατσιστικά επει-σόδια των φασιστοειδών στον Αγιο Πα-ντελεήμονα, ενώ συχνά τα γιουρούσια τους οργανώνονταν στην καφετέρια που διατηρούσε στην περιοχή. Μέχρι και οι αξιωματικοί της ΕΛΑΣ μιλούν για «δυ-σώδη υπόθεση» που συνδέει οργανω-μένο έγκλημα και συμβόλαια θανάτου με ακροδεξιές οργανώσεις. Άλλωστε, ο Χρυσαυγίτης αυτός έχει ξανασυλληφθεί έχοντας στην κατοχή του όπλο, έχει κα-τηγορηθεί στο παρελθόν για συμμετοχή σε απόπειρα δολοφονίας, σε εκβιασμούς ιδιοκτητών νυκτερινών κέντρων. Το αυγό του φιδιού επωάζει ...δολοφόνους!

Άλλοθι το FacebookΜια απόφαση - πιλότο για αθρόες

απολύσεις εργαζομένων χωρίς αποζημίω-ση έλαβε πρόσφατα το Πρωτοδικείο Αθη-νών. Όπως αποφάνθηκε, οι επισκέψεις στο Facebook και σε άλλες ιστοσελίδες που δεν έχουν παραγωγικό ρόλο στην ερ-

Άλλο ξεκίνησα να γράφω γι’ αυτή την Κυριακή, την αναστάσιμη, αλλά στο με-ταξύ χτύπησε το τηλέφω-νο, όπως φοβόμουν. Κι έτσι οι ειδήσεις αντιστρέ-φονται στην ιεράρχηση. Όπως και οι σκέψεις. Κα-θώς, όταν μαθαίνεις τα νέα αυτού του είδους, όσο και αν τα περιμένεις, ποτέ δεν είσαι προ-ετοιμασμένος και κυρίως δεν μένεις μόνο με μια σκέψη. Εισβάλλουν όλοι οι απολε-σθέντες, όλοι οι άδικοι και δίκαιοι διακα-νονισμοί, όλες οι μικρές ημέρες και τα με-γάλα γεγονότα. Κι έτσι θες δεν θες ξεφυλ-λίζεις όλο το χρόνο ως εδώ. Δεν είναι τό-σο θλιμμένο όσο ακούγεται, αν καταλά-

βεις τις αναγκαιότητές του καιρού και τη συμ-βολή του καθενός. Γιατί κανείς δεν ήταν αμέτο-χος. Κανείς δεν πέρασε χωρίς να αφήσει ίχνη. Ο Πάνος, ο Μάκης, ο Γιάν-νης, ο Θανάσης… και τώρα ο Πρόδρομος. Αλ-λά πάντα η γεύση έχει

μια πίκρα. Στο χωριό του Πρόδρομου την πρώτη

Ανάσταση μετά το τέλος του εμφυλίου ο Ραμαντάνης, ηττημένος αντάρτης που γύ-ρισε, δεν άντεξε κι αντί να ψάλει, ψάλτης στο ψαλτήρι, τα αναστάσιμα, τραγούδη-σε «πέφτουν οι σφαίρες σα το χαλάζι», με όλες τις συνέπειες που ακολούθησαν. Για

το γαμώτο, την αποκοτιά του ανυπότα-κτου, το δεν θα κάνω το δικό σας, το δεν ηττήθηκα ποτέ μέσα μου! Αυτή την ιστο-ρία ακολούθησε ο Πρόδρομος.

Στην παρέα την Παρασκευή κρατά-

με σταθερές τις θέσεις μας στο τραπέζι. Λίγες φορές παραβιάζουμε τη σειρά, δεν έχουμε διαθέσεις για αλλαγή. Είναι το το-πίο των απέναντι βλεμμάτων που δεν θέ-λουμε να αντικαταστήσουμε. Είναι οι δι-ασταυρώσεις των λέξεων που παίρνουν υπόσταση εκεί πάνω από το κρασί και τα αισθήματα. Είναι τα τραγούδια που δέχο-νται το νόημα της σκέψης μας.

Τώρα όμως αναγκαστικά πρέπει να αλλάξουμε το τοπίο του Πρόδρομου. Τους στίχους, το μπαγλαμά, τις εμμονές

και τα πειράγματά του. Αδήριτα γεγονό-τα μας το επιβάλλουν.

Καθένας που μας λείπει είναι μια τρύ-πα στο σώμα, έτσι που σε λίγο κινδυνεύ-ουμε να γίνουμε διάφανοι, θα μας προ-σπερνάνε τα γεγονότα χωρίς να αισθάνο-νται το αποτύπωμά μας.

Αλλά εμείς, ο Πρόδρομος και οι άλλοι καθόλου δεν ήθελαν να είναι έτσι, ούτε εκείνοι, ούτε εμείς.

Όσο για τη μάχη με τη φθορά, κανείς δεν νικήθηκε αν δεν ήθελε να νικηθεί. Ήδη ακούγεται με διαφορετικό ήχο ο στί-χος του Σεφέρη που γράφτηκε εδώ μόλις την προηγούμενη Κυριακή, «κι είναι και-ρός να πούμε τα λιγοστά μας λόγια, γιατί η ψυχή μας αύριο κάνει πανιά».

σχόλιαστο ημιΦΩΣ

ΘANAΣHΣ ΣKAMNAKHΣ

Για τον Πρόδρομο Μιχαηλίδη

TEΛEYTAIA

λέξη

νεται οι πλείστες περικοπές προσωπι-κού, και τα μειωμένα μπάτζετ στην επο-χή του Μνημονίου και του ΔΝΤ, έχουν καταστήσει κλινικά νεκρό το πιο άμεσο ίσως μέσο ενημέρωσης. Όταν η ενημέ-ρωση των ακροατών μπαίνει στον «αυ-τόματο πιλότο» από τα αφεντικά των μί-ντια, τότε είναι αναπόφευκτη η πτώση και η συντριβή...

10 απολύσεις. Κι όμως, λίγες μέρες πριν, δεν τσιγκουνεύτηκε να παραθέσει γκλαμουράτο πάρτι σε «κέντρο της παραλίας», με «όλα τα ονόματα της σόου μπιζ»!

Αναίσθητη πλέι λιστΟ πολυαγαπημένος τραγουδοποιός

κι ερμηνευτής Νίκος Παπάζογλου έφυ-

ΤΟΥ ΣΤΑΘΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

10 / ΠPIN AΠOΨEIΣ ΣΑΒΒΑΤΟ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011

ΥΠ. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ

Καταργούν τις φοροαπαλλαγές

n ΠΕΤΡΟΣ ΚΟΣΜΑΣ

Σούβλισμα ...μισθών και επιδομάτων έρχε-ται μετά το Πάσχα με επτά αντεργατικά μέτρα, που προβλέπουν ψαλίδισμα κοινωνικών επιδο-μάτων και φοροαπαλλαγών, περικοπές σε μι-σθούς, συντάξεις, επιχορηγήσεις και παροχές και αυξήσεις στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ.Αυτό στοχεύει στην απόσπαση από τους εργαζομέ-νους ενός σημαντικού κομματιού του παραγό-μενου τους πλούτου, προκειμένου να συμπλη-ρωθεί η πίτα των 26 δισ. ευρώ μέχρι το 2015.

Το νέο φορολογικό «ηλεκτροσόκ» περιμέ-νει σύντομα εκατομμύρια εργαζομένους. Μπο-ρεί ο υπουργός Οικονομικών να δεσμεύθηκε πριν λίγες μέρες στο υπουργικό συμβούλιο ότι δεν θα αυξηθεί ο ΦΠΑ και δεν θα επιβλη-θούν νέοι φόροι, λίγο νωρίτερα, όμως, ο υφι-στάμενός του, υφυπουργός Οικονομικών, Φί-λιππος Σαχινίδης, προανήγγειλε φορολογικές επιβαρύνσεις για όλα τα φυσικά πρόσωπα από την... πίσω πόρτα. Μέσω δηλαδή της κατάργη-σης πολλών από τις φοροαπαλλαγές. Όπως και να το κάνουμε οι πάσης φύσεως φοροαπαλλα-γές ανακουφίζουν (έστω και ορισμένως) τη συ-ντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων, κυρί-ως αυτούς που εμφανίζουν χαμηλά και μεσαία εισοδήματα. Στα μέτρα αυτά, όπως αναφέρο-νται στο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονο-μικής Στρατηγικής, προβλέπονται μεταξύ άλ-λων εκπτώσεις και απαλλαγές φόρου από ενοί-κια, δίδακτρα, ασφάλιστρα, ιατρικές δαπάνες, ενισχυμένο αφορολόγητο όταν υπάρχουν παι-διά. Επίσης, οι απαλλαγές ή μειωμένοι συντελεστές ΦΠΑ και άλλοι ειδικοί φό-ροι σε συγκεκριμένα προϊ-όντα, που ισχύουν για τους κατοίκους νησιών, απαλ-λαγές στην πρώτη κατοικία και στους φόρους κληρονο-μιών κ.λπ., καθώς και τα μει-ωμένα τέλη ταξινόμησης αυ-τοκινήτων, που απολαμβά-νουν ανάπηροι, πολύτεκνοι και άλλες κατηγορίες φορο-λογουμένων.

Σύμφωνα με το κυβερνη-τικό σχέδιο, το ψαλίδισμα ή η κατάργηση των φοροαπαλ-λαγών και τα πάσης φύσεως επιδόματα, εισοδηματικές ενισχύσεις και παροχές σε είδος και χρήμα για μισθω-τούς θα γίνεται με βάση το εισόδημα και την περιουσι-ακή κατάσταση του φορολο-γουμένου. Αυτό σημαίνει ότι όποιος έχει εισόδημα ή περιουσιακά στοιχεία πάνω από ένα ορισμένο ύψος θα χάνει μέρος ή και ολόκληρη την απαλλαγή για τόκους στε-γαστικών δανείων, ιατρική και νοσοκομειακή περίθαλψη, ασφάλιστρα, δίδακτρα, ενοίκια και άλλες δαπάνες. Όσοι διαθέτουν ιδιόκτητη κα-τοικία ή άλλα περιουσιακά στοιχεία δεν θα δι-καιούνται κανενός είδους κοινωνική παροχή, συμπεριλαμβανομένων των οικογενειακών επι-δομάτων ή του επιδόματος ανεργίας.

Από πότε όμως η ιδιοκατοίκηση μετατράπη-κε σε πολλαπλασιαστή πλούτου; Και αν το σπί-τι που διαμένει κάποιο νοικοκυριό το έχει απο-κτήσει με στεγαστικό δάνειο; Την ίδια ώρα στο Μνημόνιο υπάρχει πρόβλεψη για περικοπή 500 εκατ. ευρώ στα επιδόματα ανεργίας, το οποίο θα χορηγείται μόνο στους ανέργους που στερού-νται τα ελάχιστα μέσα διαβίωσης… Επίσης, θα καταργηθούν δεκάδες απαλλαγές, εξαιρέσεις, καθώς και μειωμένοι συντελεστές που ισχύουν σήμερα στη φορολογία κεφαλαίου, στον ΦΠΑ και στους ειδικούς φόρους κατανάλωσης, ενώ θα επανεξετασθούν από μηδενική βάση οι φό-ροι υπέρ τρίτων. Το σούβλισμα των φοροαπαλ-λαγών αποτελεί πλήγμα για τα λαϊκά στρώμα-τα καθιστώντας με έμμεσο τρόπο τη φορολογική πολιτική των κρατούντων ακόμα πιο ταξική.

Ακόμη πιο ταξική θα

γίνει η φορολογία

αν καταργηθούν διάφορες

ελαφρύνσεις

Το θέμα δεν είναι αν θα γίνει ανα-διάρθρωση του ελληνικού δημό-σιου χρέους, αλλά το πότε θα γί-νει και επίσης η μορφή που θα πά-ρει! Αυτή είναι η πραγματικότη-

τα έναν ακριβώς χρόνο μετά την επίσημη προσφυγή της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέ-ου στον κατ’ ευφημισμό «μηχανισμό διά-σωσης» ΔΝΤ - ΕΕ, κάτω από το εκβιαστι-κό δίλημμα Μνημόνιο ή χρεοκοπία. Δώδε-κα μήνες μετά και αφότου έχουν δοθεί στη δημοσιότητα τέσσερα μνημόνια η κήρυξη χρεοκοπίας είναι προ των πυλών και θέμα λίγων εβδομάδων.

Εξ αρχής να γίνει σαφές ότι η περίφημη αναδιάρθρωση δεν είναι τίποτε άλλο πα-ρά χρεοκοπία. Ο λόγος που δεν χρησιμο-ποιούν τη συγκεκριμένη, αρνητικά φορτι-σμένη λέξη και αντί αυτής την τεχνοκρατι-κή και ουδέτερη λέξη «αναδιάρθρωση» εί-ναι για να μη φανεί το ναυάγιο της συγκε-κριμένης οικονομικής πολιτικής, η οποία εφαρμόστηκε παρά τις τεράστιες κοινωνι-κές αντιδράσεις μόνο και μόνο για να δια-χειριστεί το «ακανθώδες» υποτίθεται πρό-βλημα του δημοσίου χρέους. Σ’ αυτό το βω-μό θυσιάστηκαν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα, το δικαίωμα των απολυμένων στην αποζη-μίωση, η κατάργηση επιδομάτων, η άγρια περικοπή μισθών και ημερομισθίων, χιλιά-δες σχολεία και ακόμη η ύπαρξη 100 νοσο-κομείων! Για να εξυπηρετηθεί το χρέος! Κι έρχονται τώρα λέγοντας επί της ουσίας ότι το δημόσιο χρέος δεν μπορεί να εξυπηρε-τηθεί κι απεργάζονται νέα σχέδια για να διαχειριστούν αυτή την κατάσταση που οι ίδιοι προκάλεσαν.

Γιατί, όσο γίνεται ηλίου φαεινότερο ότι άλλο ήταν τελικά το ζητούμενο αυτών των σκληρών ταξικών μέτρων –η διευκόλυνση των όρων αναπαραγωγής και κερδοφορίας του κεφαλαίου, μέσω της βίαιης αφαίρεσης εργατικών δικαιωμάτων, και όχι η επίλυ-ση του δημοσιονομικού προβλήματος– άλ-λο τόσο έντονα γίνεται εμφανές ότι αυτή η πολιτική όχι απλώς δεν έλυσε αλλά οδήγη-

σε σε παροξυσμό το δημοσιονομικό πρό-βλημα. Με άλλα λόγια, η διαχείριση του προβλήματος από την κυβέρνηση του ΠΑ-ΣΟΚ και υπό τις οδηγίες ΔΝΤ - ΕΕ ενέ-τεινε το δημοσιονομικό πρόβλημα, «καίγο-ντας» κάθε άλλη δυνατότητα ήπιας επίλυ-σής του, που υπήρχε μέχρι πέρυσι. Ειδικό-τερα, η βύθιση της οικονομίας στην ύφε-ση, με αποτέλεσμα να μειωθούν μισθοί και ημερομίσθια, ιδιωτική καταναλωτική δαπάνη και δημόσια έσοδα, η συρρίκνω-ση της οικονομίας με αποτέλεσμα τη ση-μαντική αύξηση του δημόσιου χρέους όπως

μετριέται ως ποσοστό του ΑΕΠ και η πε-ραιτέρω μείωση των φορολογικών συντε-λεστών των επιχειρήσεων με το τελευταίο φορολογικό νομοσχέδιο που θα οδηγήσει σε νέα μείωση των δημοσίων εσόδων οδή-γησαν στη χρεοκοπία την οποία μετέτρε-ψαν κι αυτή σε μονόδρομο, στο πλαίσιο άσκησης της σημερινής ακραίας νεοφιλε-λεύθερης, φιλοεργοδοτικής πολιτικής. Με λίγα λόγια, η χρεοκοπία προήλθε ως συνέ-πεια της πολιτικής που εφάρμοσε η κατο-χική κυβέρνηση του Γιωργάκη Τσολάκο-γλου και όλη αυτή η αξιοθρήνητη παρέα που αποτελεί το στενό του περιβάλλον.

Η αναμενόμενη χρεοκοπία επίσης, επι-βεβαιώνοντας το ρόλο του ΔΝΤ ως πυρο-μανούς πυροσβέστη, αποτελεί και μια επί-λυση του προβλήματος του ελληνικού δημο-σίου χρέους που είναι η καλύτερη δυνατή για τα συμφέροντα της αστικής τάξης και δη

των ηγετικών της μερίδων όπως είναι οι διε-θνείς τραπεζίτες, αξιοποιώντας στο έπακρο τους σημερινούς συσχετισμούς για το κεφά-λαιο. Η λύση αυτή δε απομακρύνει την μο-ναδική πραγματική επίλυση του προβλήμα-τος του δημοσίου χρέους που είναι η άμεση παύση πληρωμών και η διαγραφή του χρέ-ους. Κάνουν αναδιάρθρωση, με άλλα λόγια, για να μην κάνουμε παύση πληρωμών.

Πέραν των αιτιών, το δεύτερο ουσιώ-δες στοιχείο σχετικά με την αναδιάρθρω-ση, δηλαδή την πτώχευση, αφορά στο ότι δεν παρέχεται ...αχρεωστήτως. Ούτε αυ-τή! Εμφανιζόμενη ως διευκόλυνση των πι-στωτών προς την κυβέρνηση, συνοδεύε-ται από την αγωνία τους μην τυχόν και η αναδιάρθρωση σημάνει τη χαλάρωση των προσπαθειών εξορθολογισμού των δημό-σιων οικονομικών, οπότε θα συνοδευτεί με νέα μέτρα μείωσης των δημοσίων δα-πανών για να μειωθεί το έλλειμμα: μείωση μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, εκποί-ηση της δημόσιας περιουσίας για να βρε-θούν υποτίθεται νέοι πόροι, μείωση δαπα-νών για παιδεία και υγεία, κοκ.

Ακόμη όμως και τίποτε από τα παραπά-νω να μην ίσχυε η αναδιάρθρωση του δημό-σιου χρέους, όπως προωθείται από τους πι-στωτές και με βάση την εμπειρία των τελευ-ταίων δεκαετιών από άλλες χώρες του κό-σμου όπου εφαρμόστηκε, είναι ένα μέτρο εις βάρος των φορολογουμένων και προς όφελος των δανειστών. Αποδεικνύεται από το γεγονός ότι ο συνολικός όγκος του χρέ-ους αυξάνεται και δεν μειώνεται, εν είδει τιμήματος για τον «διακανονισμό».

Μέχρι στιγμής η μορφή που θα λάβει η αναδιάρθρωση του χρέους δεν έχει οριστι-κοποιηθεί. Δύο είναι οι πιθανότερες μορ-φές χωρίς να αποκλείεται να εφαρμοστούν και οι δύο και χωρίς επίσης να αποκλείεται να εφαρμοστούν κι άλλες που υπάρχουν στη φαρέτρα των εξειδικευμένων τραπε-ζών, των συμβούλων και της ΕΚΤ, όπως για παράδειγμα νέα δάνεια που θα δο-θούν το 2012, με τα οποία θα επιχειρηθεί να αντιμετωπιστεί η αδυναμία του ελληνι-

Μαύρες μέρες θα φέρει η αναδιάρθρωση του χρέους

n ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

ΟΡΓΙΟ ΣΕΝΑΡΙΩΝ ΚΑΙ ΠΙΕΣΕΩΝ

Τόπο στα νιάτα αποφάσι-σε να κάνει η πολιτική ηγε-σία του Κοσόβου. Η εξέλι-ξη αυτή ήταν αποτέλεσμα της πολιτικής κρίσης που έχει ξε-σπάσει στο προτεκτοράτο του ΝΑΤΟ, μετά την απόφαση του συνταγματικού του δικαστηρί-ου, ότι υπήρξαν παρατυπίες κατά τη διαδικασία εκλογής του Μπεντζέτ Πατσόλι, πολυ-εκατομμυριούχου με ελβετι-κή υπηκοότητα, από τη Βουλή στο αξίωμα του προέδρου της χώρας. Μπροστά όμως στη δι-αφαινόμενη παράταση της πο-λιτικής αστάθειας, ο αμερικα-νικός παράγοντας που πάντα φροντίζει για αυτά τα ζητήμα-τα, με αποφασιστική του πα-ρέμβαση έβαλε τα πράγματα στη θέση τους.

Έτσι λοιπόν την Τετάρτη 6 Απριλίου, ο αμερικανός πρέ-

σβης Κρίστοφερ Ντελ, κάλεσε την πολιτική ηγεσία του Κοσό-βου, δηλαδή τον πρωθυπουργό Χακίμ Θάτσι, τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Ισα Μουστάφα και τον έκπτω-το πρόεδρο της Δημοκρατίας Μπεντζέτ Πατσόλι στο σπί-τι του, προκειμένου να τους… υποδείξει τον τρόπο ξεπερά-σματος του αδιεξόδου. Με τη... διακριτικότητα και τους λεπτούς χειρισμούς που είναι η αλήθεια ότι χαρακτηρίζουν τους πρεσβευτές των ΗΠΑ σε όλο τον κόσμο, τους κατέστησε

σαφές ότι δεν μπορεί να συνε-χιστεί άλλο αυτή η αστάθεια, ενώ ξεκαθάρισε –πάντα δια-κριτικά– πως σε περίπτωση μη συμμόρφωσης «προς τας υπο-δείξεις», η οικονομική βοή-θεια από το θείο Σαμ τίθεται σε αμφισβήτηση.

Οι τρεις πολιτικοί, με πε-ρήφανο και ατρόμητο τρόπο αντιμετώπισαν τις προκλήσεις της αμερικάνικης διπλωματί-ας και αποφάσισαν να αντα-ποκριθούν άμεσα στη νέα κα-τάσταση όπως αυτή διαμορφώ-νεται. Με υψηλό αίσθημα ευθύ-

νης απέναντι στην πατρίδα τους αποφάσισαν να κάνουν αποδε-κτή την πρόταση που τους έγινε από την πλευρά των ΗΠΑ πα-ραμερίζοντας τις όποιες προ-σωπικές τους φιλοδοξίες.

Επιβραβεύοντας την υπεύ-θυνη αυτή στάση τους, ο πρε-σβευτής των Ηνωμένων Πολι-τειών άνοιξε τον φάκελο που κρατούσε στα χέρια του και ανακοίνωσε πρώτα σε αυτούς το όνομα του νέου προέδρου που είχαν επιλέξει τα αμερικα-νικά επιτελεία, για την πολύπα-θη περιοχή του Κοσόβου. Για την ακρίβεια το όνομα της προ-έδρου, καθώς πρόκειται για την Ατιφέπε Γιαχιάγκα. Βέβαια η πολιτική ηγεσία της περιοχής δεν κατάλαβε στην αρχή για ποια πρόκειται, αφού η κυρία αυτή δεν ανήκει στα πρόσωπα της τρέχουσας πολιτικής επι-

ΚΟΣΟΒΟ

ΜΑΚΗΣ ΒΑΣΙΛΑΣ

Ο πρεσβευτής των ΗΠΑ διόρισε την… πρόεδρο!

Οποιοδήποτε σχέδιο πτώχευσης κι αν

εφαρμοστεί θα συνοδευτεί από νέα μέτρα λιτότητας

ΣΑΒΒΑΤΟ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011 AΠOΨEIΣ ΠPIN / 11

ΜΙΧΑΣ – ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ

Μισαλλόδοξες αθλιότητες

n ΜΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ

Το αστικό κράτος κινδυνεύει! Από ποιους; Μα από τις «αριστερές συμμορίες», από τη «γε-νικευμένη ανομία», από σύμπασα την «ολοκλη-ρωτική Aριστερά» η οποία δρα υπονομευτικά και επιδιώκει μέσω «φασαριών» τη χρεοκοπία της Ελλάδας για να εκμεταλλευτεί με τον κα-λύτερο τρόπο την κατάσταση και να μετατρέ-ψει τη χώρα σε …«Βόρεια Κορέα ή Βενεζου-έλα του Τσάβες». Είναι πασιφανές ότι η χώρα βρίσκεται στα όρια του «συμμοριτοπόλεμου» και ειλικρινά δεν θα ήξερε κανείς τι να πιστέ-ψει για ένα τέτοιο αντικομμουνιστικό παραλή-ρημα εάν δεν είχε την υπογραφή του Τάκη Μί-χα και μάλιστα στη βίβλο του χρηματιστικού κε-φαλαίου και των μουτζαχεντίν της ελεύθερης οικονομίας, την εφημερίδα Γουόλ Στριτ Τζέρ-ναλ. Βρίθει ο τόπος από τέτοιου είδους ρυπαρά λιβελογραφήματα ανάξια λόγου έστω και αν απευθύνονται σε χαχόλους αμερικανούς ή ευ-ρωπαίους γιάπηδες που τρέμουν και μόνο στην ιδέα της παραμικρής αλλαγής.

Επιπλέον το ζήτημα δεν είναι ούτε οι ευ-σεβείς πόθοι κάποιων φασιστοειδών να ανοί-ξουν ξανά τα Μακρονήσια ή ακόμη και η γε-λοιότητα της εικόνας τρομοκρατημένων από τη λαϊκή οργή τύπων. Το ζήτημα προκύπτει εξαιτίας της ιδιότητας με την οποία υπογρά-φει ο συγκεκριμένος οπαδός της «ελεύθερης δημοκρατικής κοινωνίας και της οικονομί-ας της αγοράς», που δεν είναι άλλος από τον γραμματέα Διεθνών Σχέσεων της Δημοκρατι-

κής Συμμαχίας και άρα στα γραφόμενά του καθρεφτί-ζονται οι ιδεολογικοί προ-σανατολισμοί και τα μανι-φέστα της Ντ. Μπακογιάν-νη. Μιλώντας για «αναρχο-σταλινικούς» και διψασμέ-νους για αίμα οπαδούς ολο-κληρωτικών καθεστώτων, ο Τ. Μίχας αποδίδει αυθαίρε-τα σε ακροαριστερές συμ-μορίες στις οποίες συμπε-ριλαμβάνει ακόμη και τα κοινοβουλευτικά κόμματα της Αριστεράς, εγκληματι-κές πράξεις όπως η πυρπό-ληση της Μαρφίν τον Μάιο του 2010.

O ίδιος, για να αποδεί-ξει τη νέα συνομωσία των κομμουνιστών, καταφεύ-γει αλλού : «Αν το μοντέ-λο Κερατέας γίνει αποδε-κτό ως μέθοδος διαμαρτυ-

ρίας», γράφει ο δημοσιογράφος Αλέξης Πα-παχελάς στην εφημερίδα Καθημερινή, «η χώ-ρα θα εισέλθει σε μία πολύ ταραγμένη περί-οδο – μία φάση όπου το ρίσκο της εμφύλιας σύγκρουσης δεν θα πρέπει να γελοιοποιεί-ται ως τελεολογική πρόβλεψη». Είναι εμφα-νές: «(…)Αυτή η κατάρρευση θα μπορούσε να θεωρηθεί ως το προϊόν μίας προσπάθειας της ολοκληρωτικής Αριστεράς, να εκμεταλλευθεί την παρούσα οικονομική κρίση και να γκρε-μίσει τους δημοκρατικούς και οικονομικούς θεσμούς». Στο φόντο όλων των παραινέσεων υπάρχει μια λέξη, η καταστολή: «Η ανοχή που δείχνουν αυτοί οι δημοκράτες στους οπαδούς του ολοκληρωτισμού, έχουν επιτρέψει στους δεύτερους να παίζουν κεντρικό ρόλο στη δι-αμόρφωση του δημόσιου λόγου. Μπορούν να φανταστούν την ανταπόδοση της Ριζοσπαστι-κής Αριστεράς, σε περίπτωση που αυτή ήταν στα πράγματα; Δεν νομίζω». Το μόνο που ίσως αξίζει να πει κανείς για τους τυμβωρύχους της ιστορίας, τους νεοπαγείς κήνσορες της φαυλο-κρατίας και απολογητές της καθεστωτικής σα-πίλας είναι ότι αποτελεί ντροπή να παριστά-νουν τους τιμητές της Αριστεράς όταν αποτε-λούν οι ίδιοι αρνητικό παράγοντα ιστορικώς αποδεδειγμένα ακόμη και για το ίδιο το αστι-κό καθεστώς το οποίο υπερασπίζονται.

Λιβελογράφημα του Τ. Μίχα κατά της Αριστεράς, υπεύθυνου διεθνών σχέσεων του κόμματος της Ντόρας

καιρότητας, ούτε είναι με κά-ποιον άλλο τρόπο γνωστή. Την ήξεραν όμως εκείνοι που χρει-αζόταν να τη γνωρίζουν, δηλα-δή η πρεσβεία των ΗΠΑ και το FBI. Και αυτή τους η γνωριμία προκύπτει από το γεγονός ότι η μόλις τριάντα έξι ετών Γιαχιά-γκα, ήταν μέχρι την ημέρα που η πατρίδα την κάλεσε να προ-σφέρει τις υπηρεσίες της από το ανώτατο πολιτειακό αξίω-μα, αναπληρώτρια αρχηγός της αστυνομίας. Μάλιστα είχε λάβει την εκπαίδευσή της από το ίδιο το FBI κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης παραμονής της στις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι με άλλα λόγια ο «άνθρω-πός τους στην Πρίστινα». Άλ-λωστε κατά το παρελθόν κατά τη διάρκεια επισκέψεών τους τόσο ο πρώην πρόεδρος Τζόρ-τζ Μπους ο νεώτερος, όσο και

η σημερινή υπουργός εξωτερι-κών των ΗΠΑ Χίλαρυ Κλίντον, εκτός από τον Χακίμ Θάτσι και μερικούς κυβερνητικούς αξιω-ματούχους, ζητούσαν να δουν και τη Γιαχιάγκα, γεγονός που αποδεικνύει ότι από καιρό υπήρχε σχεδιασμός για τη συ-γκεκριμένη εξέλιξη.

Μετά λοιπόν το πέρας της συνάντησης στην αμερικανι-κή πρεσβεία, ο λαός του Κο-σόβου μάθαινε από τους τη-λεοπτικούς του δέκτες το όνο-μα της νέας προέδρου του, ενώ την επομένη η Βουλή με ελεύ-θερη και ανεπηρέαστη ψηφο-φορία αναδείκνυε την κυρία Γιαχιάγκα στο ύπατο αξίωμα της χώρας. Συγκινημένη η ίδια δήλωνε ότι θα κάνει το καθή-κον της και μόλις ολοκληρώ-σει το τιτάνιο έργο της θα επι-στρέψει στην προηγούμενη θέ-

ση της, όπως ακριβώς προβλέ-πεται και στα σχέδια των Αμε-ρικανών, καθώς εγκαινιάζεται μια μεταβατική περίοδος που περιλαμβάνει αλλαγή στον εκλογικό νόμο και τροποποί-ηση του Συντάγματος και νέ-ες βουλευτικές και προεδρι-κές εκλογές στο τέλος αυτής της περιόδου.

Τα παραπάνω γεγονότα φανερώνουν με τον πιο ξεκά-θαρο τρόπο την τύχη που περι-μένει κάθε λαό που «εμπιστεύ-εται» το μέλλον του στις λεγό-μενες «ανθρωπιστικές» –όπως είναι ο σύγχρονος πολιτικά ορθός χαρακτηρισμός για τις ιμπεριαλιστικές– επεμβάσεις των ΗΠΑ του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Πέρα από τη μαζική εξα-θλίωση του πληθυσμού που ήδη διαβιώνει στα όρια της φτώχειας, επέρχεται χρόνια

ανάμειξη στις εσωτερικές υπο-θέσεις χωρίς άμεση προοπτική βελτίωσης, αφού δεσμεύονται οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της περιοχής και υπογράφο-νται ληστρικά συμβόλαια εκ-μετάλλευσης με εταιρείες των χωρών που εισβάλλουν. Αυτό ας το ζυγίσουν και ορισμένες δυνάμεις της χώρας μας που δεν είναι και τόσο πρόθυμες να καταδικάσουν την ιμπερια-λιστική εισβολή στη Λιβύη με το πρόσχημα της καταγγελίας του –αιμοσταγούς πράγματι– δικτάτορα Καντάφι. Δεν είναι βέβαια τυχαίο ότι πρόκειται για τις ίδιες δυνάμεις που και κατά το παρελθόν είχαν την ίδια στάση σε ανάλογες περι-πτώσεις διεθνών επεμβάσεων υπό το πρόσχημα της προστα-σίας των ανθρωπίνων δικαιω-μάτων.

κού Δημοσίου να αποπληρώσει τα ομόλο-γα που λείπουν το 2012, δεδομένου ότι ο δανεισμός από τις αγορές, όπως προβλέ-πεται στο Μνημόνιο, θα είναι απαγορευτι-κός. Μάρτυρας η εκτίναξη των επιτοκίων των ομολόγων στη δευτερογενή αγορά σε δυσθεώρητα επίπεδα ρεκόρ, ανώτερα ακό-μη κι εκείνων που είχαν διαμορφωθεί πριν την προσφυγή στην τρόικα.

Η πρώτη μορφή αναδιάρθρωσης είναι η επιμήκυνση της περιόδου αποπληρωμής του ελληνικού δημόσιου χρέους των 340 δισ. ευ-ρώ με την έκδοση νέων ομολόγων, μένοντας ανοιχτό το θέμα των τοκομεριδίων, αν δη-λαδή θα μείνουν ίδια ή θα είναι χαμηλότε-ρα. Μένει επίσης να κριθεί και ο χαρακτή-ρας της συμφωνίας που θα επέλθει μετα-ξύ ελληνικού Δημοσίου και πιστωτών, κα-τά πόσο δηλαδή θα υπάρξει μια οικειοθε-λής, συναινετική λύση ή μονομερείς ανακοι-νώσεις από την μεριά της Ελλάδας. Προφα-νώς εδώ, η επίδειξη πυγμής στην οποία έχει προβεί επανειλημμένες φορές η κυβέρνη-ση του προέδρου της Σοσιαλιστικής Διε-θνούς εναντίον των εκπροσώπων του πα-ρηκμασμένου και παρασιτικού καπιταλι-σμού αποκλείει κάθε πιθανότητα συνεννό-ησης με τους τραπεζίτες... Όσο για το ενδε-χόμενο οι ξένες τράπεζες να ανακοινώσουν το σχέδιο με ένα μέιλ στο γραφείο του Γ. Παπακωνσταντίνου ούτε καν συζητιέται.

Αυτή η λύση παρότι εμφανίζεται ως η πιο ανώδυνη, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα, εί-ναι η πιο καταστροφική για τα δημόσια οι-κονομικά. Μάρτυρας η Λατινική Αμερική, καθώς εκεί εφαρμόστηκε στην πιο ευρεία έκταση αυτό το σχέδιο, μέσω των ομολόγων Μπρέιντι. Με την έκδοση αυτών των ομολό-γων, που πήραν το όνομα τους από τον αμε-ρικανό υφυπουργό Οικονομικών, επιχει-ρήθηκε να γίνει μια αντίστοιχη διαχείριση της κρίσης χρέους των λατινοαμερικανικών χωρών την δεκαετία του ’80. Η συνέχεια εί-ναι γνωστή: Η αναγκαστική παύση πληρω-μών αποφεύχθηκε μεν για εκείνη την περί-οδο για να μετατεθεί όμως λίγα χρόνια αρ-γότερα και όχι για να επιλυθεί. Έλαβε επί-σης πιο εκρηκτικές διαστάσεις και μεγαλύ-τερη διάρκεια. Τα ομόλογα Μπρέιντι σήμα-ναν τον αργό θάνατο των οικονομιών της Λ. Αμερικής.

Η δεύτερη μορφή είναι το λεγόμενο κού-ρεμα των ομολόγων, δηλαδή η απομείωση της ονομαστικής τους αξίας από 30% έως και 70% σε συνάρτηση με τη διάρκειά τους. Πρόκειται για ένα σενάριο που θα είναι κα-ταστρεπτικό πρώτα και κύρια για τα ασφα-λιστικά ταμεία αλλά και για το εγχώριο τρα-πεζικό σύστημα, καθώς η αξία των τοποθε-τήσεων τους σε ελληνικά ομόλογα θα μειω-θεί ισόποσα με αποτέλεσμα ειδικά οι τρά-πεζες να βρεθούν πίσω από την κόκκινη

γραμμή των δεικτών φερεγγυότητας. Τό-τε δεν θα τις σώσει ούτε πιθανή επίσπευ-ση των σχεδίων οικειοθελούς συγχώνευσής τους, με αποτέλεσμα να συμβεί ότι έχει συμ-βεί σε όλες τις χώρες απ’ όπου πέρασε το ΔΝΤ: Η ιδιοκτησία των τραπεζών να περά-σει σε ξένα χέρια, πιθανά αμερικανικά και γερμανικά, που θα τις αγοράσουν έναντι πι-νακίου φακής, με ιστορικής σημασίας επι-πτώσεις για τη συσσώρευση του κεφαλαί-ου στην Ελλάδα. Αυτός είναι κι ο λόγος που οι εγχώριοι τραπεζίτες απεύχονται με κάθε τρόπο το «κούρεμα», καθώς ξέρουν πως θα σημάνει το τέλος τους.

Οι δηλώσεις των κάθε λογής αρμοδί-ων από Γερμανία κυρίως και ΗΠΑ (κα-θώς εσχάτως που ‘μάθαν ότι χρεωνόμαστε πλακώσανε και οι... ξένοι) είναι εν πολλοίς αντικρουόμενες εκφράζοντας τα διαφορε-τικά συμφέροντα που διακυβεύονται και την απουσία μιας σταθερής, κοινά συμφω-νημένης γραμμής από την μεριά της αστι-κής τάξης – με εξαίρεση φυσικά την ανά-γκη επιβολής νέων, εξοντωτικών μέτρων λιτότητας. Όπως ακριβώς συνέβαινε και πέρυσι τέτοια εποχή, για να εφαρμοστούν τελικά οι χειρότερες απ’ όλες τις δυνατές επιλογές. Εντελώς ενδεικτικά ο Τζορτζ Σό-ρος κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα τάχθηκε υπέρ της επιμήκυνσης της περιόδου λήξης των ομολόγων. Στην άλ-λη μεριά μόλις την Τρίτη 19 Απρίλη ο επι-κεφαλής του συνδέσμου των γερμανικών κρατικών τραπεζών, Κριστιάν Μπραντ, δήλωσε πως ένα κούρεμα των ελληνικών ομολόγων «δεν θα ήταν το τέλος του κό-σμου». Το τι ακριβώς θα γίνει θα το μά-θουμε μέχρι τον Ιούνη, οπότε θα δοθεί στη δημοσιότητα έκθεση της Ευρωπαϊκής Κε-ντρικής Τράπεζας για το ύψος του δημόσι-ου χρέους στην ευρωζώνη. Τότε αναμένο-νται και οι οριστικές αποφάσεις και όχι το 2013 όπως ορίστηκε στην τελευταία σύνο-δο κορυφής της ΕΕ οπότε και τέθηκε ένα προτιμησιακό πλαίσιο υπέρ των κρατών -πιστωτών και εις βάρος των ιδιωτών.

Η επίσπευση ωστόσο της ελληνικής χρε-οκοπίας από την κυβέρνηση και τους πι-στωτές ανοίγει το θέμα του τι πρέπει άμε-σα να γίνει με το δημόσιο χρέος. Απένα-ντι σε αυτά τα σενάρια, που θα οδηγήσουν ακόμη πιο βαθιά την οικονομία στη δίνη της υπερχρέωσης και της ύφεσης, ο στό-χος της απόκρουσης και ανατροπής αυτής της πολιτικής και της πτώσης της κυβέρνη-σης Γ. Παπανδρέου πρέπει να συνοδεύε-ται από το στόχο της δημιουργίας Επιτρο-πής Λογιστικού Ελέγχου που θα ανοίξει τα βιβλία του δημόσιου χρέους, επιτρέποντας τη διαγραφή του.

12 / ΠPIN H AΛΛH OΨH ΣΑΒΒΑΤΟ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011

Δεν τους φτάνουν όσα έχουν ήδη κερδίσει από την κατασκευή των αυτοκινητοδρόμων, μεγαλοεργολάβοι –«εθνικοί» και διεθνείς– προχωρούν ο ένας μετά τον άλλο και σε παύση

εργασιών, απολύσεις και υποχρεωτικές άδειες για χιλιάδες εργαζόμενους, προκειμένου να εξασφαλίσουν ακόμα μεγαλύτερα κέρδη. Η J&P Άβαξ έβγαλε από την Τετάρτη σε υποχρεωτική άδεια –μέχρι τις 31 Μαΐου– τους εργαζόμενους που απασχολούσε στην Ολύμπια Οδός (Ελευσίνα - Τσακώνα). Ο «εθνικός εργολάβος», εταίρος στο ίδιο έργο, έχει προχωρήσει ήδη σε μαζικές απολύσεις, ενώ η γαλλική Vinci, που κατασκευάζει το τμήμα Πάτρα - Αίγιο, έχει ήδη απολύσει περί τους 120 εργαζόμενους – σε αρκετές περιπτώσεις, όπως τον περασμένο Ιανουάριο, παραβιάζοντας και το όριο του 5%. Πληροφορίες μάλιστα, κάνουν λόγο για κλείσιμο των εργοταξίων της, την επομένη του Πάσχα… Έχει προηγηθεί, από τον περασμένο Νοέμβρη, το πάγωμα της χρηματοδότησης όλων των έργων στους οδικούς άξονες της χώρας από τις τράπεζες, μεταξύ αυτών και όλων των ελληνικών τραπεζών, που εκβιάζουν για αύξηση του επιτοκίου δανεισμού των έργων, πάνω από το 1% που προέβλεπαν οι αρχικές συμβάσεις.Οι κατασκευάστριες εταιρείες επικαλούνται, προσχηματικά πάντα όπως αποδεικνύουν τα κέρδη τους από την εκτέλεση των συγκεκριμένων έργων, τη ζημιά που έχουν υποστεί από το κίνημα «Δεν πληρώνω», την πτώση της κίνησης των ΙΧ στις εθνικές οδούς απ’ όπου εισπράττουν διόδια, αλλά και καθυστερήσεις στις απαλλοτριώσεις. Οι τελευταίες αν και υπάρχουν δεν τους εμποδίζουν να συνεχίσουν τις εργασίες τους. Σκοπός τους είναι να εξασφαλίσουν ζεστό δημόσιο χρήμα, μηδενίζοντας ουσιαστικά τη συμβολή τους στην κατασκευή των συγκεκριμένων έργων, η οποία εξαρχής κυμαίνονταν σε μονοψήφιο ποσοστό. Ενδεικτική των ληστρικών προθέσεων του κατασκευαστικού κεφαλαίου που εμπλέκεται στα οδικά έργα είναι η περίπτωση της κοινοπραξίας που κατασκευάζει την Ολυμπία Οδό. Ενώ συμμετέχει στη χρηματοδότηση του έργου (ίδια κεφάλαια) με το… τεράστιο ποσοστό 7%, έχει υλοποιήσει ποσοστό του έργου που δεν ξεπερνά το 16% (θα έπρεπε να είχε τελειώσει). Έχει λάβει πάνω από το 50% της δημόσιας χρηματοδότησης, ενώ συνεχίζει να εισπράττει διόδια ακόμα και σε περιπτώσεις που με βάση τη σύμβαση θα έπρεπε να είχε σταματήσει (Ρίο από 4/4/2011). Γνωρίζει ότι θα εκμεταλλεύεται το έργο 15 χρόνια (2022 -2037) μόνο για τα υπερ-κέρδη της (το… νόμιμο κέρδος θα το έχει εξασφαλίσει μέχρι το 2022)… Μετά από αυτά απολύει, κάνει παύση εργασιών και ζητά παράταση του χρόνου εκμετάλλευσης! Όχι μόνο του έργου, αλλά και των… ανθρώπων, των εργαζομένων στην κατασκευή του. Αυτό προέκυψε από την επίσκεψή μας, την προηγούμενη εβδομάδα στο εργοτάξιο της Vinci (μία από τις κατασκευάστριες της Ολύμπιας Οδού) και την συνάντηση που είχαμε με μέλη της διοίκησης του Σωματείου «Γαλαρία» και εργαζόμενους.

n ΣΤΡΑΤΟΣ ΒΟΥΡΑΖΕΡΗΣ, ΠΑΝΟΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ, αποστολή στην Πάτρα

Οπως συχνά λέγεται «παντού υπάρχει ένας μύθος…». Και όσο αυξάνονται τα χρήματα και οι προσδοκίες για κέρδη, τόσο αυξάνονται και οι μύθοι

- περιτύλιγμα για κάθε «μεγάλη αναπτυ-ξιακή ιδέα, για το καλό της κοινωνίας». Ο λόγος αυτή τη φορά για τους μύθους που συνοδεύουν την κατασκευή των με-γάλων οδικών αξόνων, τους οποίους από κοινού καλλιεργούν κράτος, εργολάβοι, τραπεζίτες και Ευρωπαϊκή Ένωση. Μύ-θοι - πυλώνες, που επιδιώκουν να «θεμε-λιώσουν» τα έργα αυτά στη συνείδηση της κοινωνικής πλειοψηφίας. Μύθοι που πρέ-πει να καταρριφθούν, μιας και το τίμημα για τους εργαζόμενους (εντός και εκτός εργοταξίων) είναι ήδη βαρύ…

Πρώτα και κύρια ο μύθος περί «αυ-τοχρηματοδοτούμενου έργου»… Και στους πέντε αυτοκινητόδρομους το κό-

στος βαραίνει κυρίως το Δημόσιο, μέσω του οποίου ανοίγονται νέα πεδία κερδο-φορίας για το τραπεζικό και κατασκευα-στικό κεφάλαιο. Συγκεκριμένα, με έξοδα του Δημοσίου καλύπτονται τόσο οι απαλ-λοτριώσεις, όσο και οι γεωτεχνικές - γε-ωλογικές μελέτες –γίνονται για τον καθο-ρισμό της χάραξης νέων τμημάτων, πριν τη δημοπράτηση του έργου– τα οποία αντιπροσωπεύουν το μεγαλύτερο μερί-διο στο κόστος τέτοιων έργων. Ειδικό-τερα, για το ζήτημα των απαλλοτριώσε-ων αποκαλυπτικές είναι οι συμβάσεις πα-ραχώρησης που ορίζουν αποζημίωση σε περίπτωση μη εκπλήρωσής τους σε διά-στημα ενός χρόνου, ενώ είναι γνωστό σε όλους ότι ο μέσος χρόνος που απαιτείται σε τέτοια μεγάλα έργα είναι τουλάχιστον τα δύο χρόνια. Στην Ιόνια Οδό, μάλιστα, συγκεκριμένα κομμάτια δεν έχουν ολο-κληρωθεί ακόμα ενώ έχουν περάσει 40 μήνες από την έναρξη παραχώρησης!

Το ποσοστό των τραπεζών - κατασκευ-αστικών εταιρειών είναι αθροιστικά μι-κρότερο από το ποσοστό του Δημοσίου

στη χρηματοδότηση του έργου. Στην ανα-λογία προφανώς τα έσοδα από τα διόδια υπολογίζονται ως δημόσια χρηματοδότη-ση, αφού οι δρόμοι αποτελούν κοινωνι-κό πλούτο που ανήκει σε όλους τους ερ-γαζόμενους και το λαό αυτής της χώρας. Η παραδοχή αυτή δεν ισχύει βέβαια για το ντόπιο και ξένο κατασκευαστικό κε-φάλαιο, τις τράπεζες, την ΕΕ και φυσικά το κράτος, που με ληστρικές «Συμβάσεις Παραχώρησης» τους τα εκχωρεί. Με αυ-τό το κριτήριο, στο έργο Ελευσίνα - Κόριν-θος - Πάτρα - Πύργος - Τσακώνα το πο-σοστό του Δημοσίου φτάνει στο 52%, ενώ το σύνολο των… ιδιωτικών κεφαλαίων στο 48%, εκ των οποίων το 41%, προσφέ-ρουν οι τράπεζες μέσω δανείων –με εγγύ-ηση του ελληνικού Δημοσίου– τα οποία θα αποπληρωθούν από τα διόδια (βλ. κοινω-νία) και μένει για τις κατασκευαστικές το τεράστιο ποσοστό... του 7%.

Μύθος αποδεικνύεται εξάλλου και τα λεγόμενα περί γρήγορης - εμπρόθεσμης (με βάση τη σύμβαση) ολοκλήρωσης της κατασκευής και της ποιοτικής εξασφά-λισης του έργου, όπως και οι υψηλές πα-ρεχόμενες υπηρεσίες κατά τη λειτουργία του. Μόνο για το «Πάτρα - Αθήνα - Θεσ-σαλονίκη - Εύζωνοι (ΠΑΘΕ)» (τμήμα Μεταμόρφωση - Σκάρφεια Φθιώτιδας), που ήταν ένα έργο συντήρησης αποκλει-στικά, ενώ η σύμβαση καθόριζε ότι θα εί-χαν ολοκληρωθεί οι εργασίες σε 32 μήνες, το έργο δεν έχει τελειώσει 44 μήνες μετά! Έχει «παγώσει», σχεδόν όλοι οι εργαζό-μενοι έχουν απολυθεί –εκτός φυσικά από τα στελέχη– ενώ τράπεζες και κατασκευ-αστικές πιέζουν το κράτος για διαφυγό-ντα κέρδη. Θυμίζουμε ότι εισέπρατταν τα έσοδα από τα διόδια πριν αρχίσει η συντή-ρηση, ενώ συνεχίζουν ακόμα και σήμερα που είναι εκπρόθεσμοι! Το ίδιο ισχύει και για το Α’ τμήμα της Ιόνιας Οδού (Αντίρ-ριο - Νότιο άκρο Παράκαμψης Αγρινίου) το οποίο έπρεπε να ολοκληρωθεί σε 40 μή-νες (18/4/2011) από την έναρξη παραχώ-ρησης (ίδια με το ΠΑΘΕ) και 44 μήνες με-τά δρόμος δεν υπάρχει…

Σχετικά με την ποιότητα κατασκευ-ής, μόνο ερωτηματικά δημιουργεί ο ελε-

Τα παιδιά της «Γαλαρίας» δεν έσκυψαν το κεφάλι, ούτε τη μέση

Ηανάγκη για τη σύσταση σωμα-τείου εργαζομένων στο εργοτά-ξιο της Vinci προέκυψε από τις πρώτες ημέρες έναρξης των ερ-γασιών στο τμήμα Πάτρας - Αι-

γίου, οπότε και εμφανίστηκαν τα πρώτα κρούσματα εργοδοτικής αυθαιρεσίας από την πλευρά των Γάλλων. Τα κύρια σημεία τριβής μεταξύ εργαζομένων και εργοδοσί-ας, από το καλοκαίρι του 2009, οπότε και προσλήφθηκαν οι πρώτοι εργαζόμενοι και ξεκίνησε το έργο, ήταν το αντικείμενο ερ-γασίας του κάθε εργαζόμενου, που σπά-νια περιοριζόταν στην ειδικότητα για την οποία είχε προσληφθεί. Η καταστρατήγη-ση όρων των κλαδικών συμβάσεων, κυρί-ως όσο αφορά στην καταβολή κλαδικών επιδομάτων, αλλά και μία γενικότερη επί-δειξη αυταρχισμού και απαξιωτικής συ-μπεριφοράς απέναντι στους εργαζόμε-νους, αλλά και το σωματείο. Ο Θόδωρος Τσελεπής, πρόεδρος του Σωματείου ερ-γαζομένων στη Vinci, μας τόνισε ότι «αρ-

χικά φάνηκε ότι πίστευαν, πως το σωμα-τείο θα ήταν ένας “κοινωνικός εταίρος”, με τον οποίο μέσα από “αμοιβαίες υποχω-ρήσεις”, θα φρόντιζαν από κοινού για το “καλό του έργου”. Από τη στιγμή που το σωματείο, άρχισε να διεκδικεί, επιχείρη-σαν με κάθε τρόπο να μας λιώσουν να μας εξαφανίσουν…».

Από τις πρώτες ημέρες λειτουργίας των εργοταξίων της Vinci το σωματείο απαίτη-σε ο κάθε εργαζόμενος να δουλεύει στο αντικείμενο για το οποίο προσελήφθη. «Πείτε μας που τελειώνει η καλώς νοού-μενη βοήθεια προς το συνάδελφο και που αρχίζει το “αντικείμενό μου τα πάντα”», ρωτούσαν την εργοδοσία, χωρίς καμία απάντηση. Σύμφωνα με τον Θ. Τσελεπή ήθελαν πλήρως ελαστικοποιημένους εργα-ζόμενους, πρόθυμους να κάνουν τα πάντα, ακόμα και με κίνδυνο της ζωής τους…

Οι φωτογραφίες με αναποδογυρισμέ-να χωματουργικά μηχανήματα, που μας παρουσίασαν τα μέλη της διοίκησης του

Εισπράττουν διόδια με συμμετοχή στο έργο 7%

ΣΑΒΒΑΤΟ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011 H AΛΛH OΨH ΠPIN / 13

Τα παιδιά της «Γαλαρίας» δεν έσκυψαν το κεφάλι, ούτε τη μέση«Γαλαρία», είναι αποκαλυπτικές. Ο Χρήστος, τριάντα και πλέον χρόνια χειριστής μηχανη-μάτων, τονίζει ότι δεν θα είχαν προκληθεί τέ-τοιου είδους ατυχήματα αν στο χειρισμό του μηχανήματος δεν βρισκόταν ένας… ηλεκτρο-συγκολλητής ή ένας οξυγονοκολλητής.

Η υποταγή των κανόνων ασφαλείας στην κερδοφόρα κατασκευή του έργου ήταν διαρ-κής. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των εκρηκτικών που χρησιμοποιήθηκαν για τη διά-νοιξη των σηράγγων… «Είχαμε σοβαρές αμφι-βολίες για την ποιότητα των εκρηκτικών» μας είπε ο Θ. Τσελεπής, «τις οποίες κατ’ επανάλη-ψη διατυπώσαμε στην Επιθεώρηση Εργασίας, ζητώντας να διερευνήσει το θέμα». Για απά-ντηση έλαβαν αποσπάσματα από την «ισχύου-σα νομοθεσία για τα εκρηκτικά». «Κατά τη δι-άρκεια των εκρήξεων, ούτε τα στοιχειώδη δεν τηρούνταν…» μας επεσήμαναν εργαζόμενοι στις γαλαρίες του αυτοκινητοδρόμου. Σύμφω-να με την ισχύουσα νομοθεσία για 15 λεπτά με-τά την έκρηξη, απαγορεύεται η είσοδο οποιου-δήποτε στις γαλαρίες. «Αυτό δεν τηρήθηκε πο-

τέ…» επισημαίνει ο Θ. Τσελεπής, συμπληρώ-νοντας ότι «με δεδομένο ότι γίνονταν περί τις 12 ανατινάξεις την ημέρα, κάτι τέτοιο θα σή-μαινε τρεις ώρες νεκρός χρόνος για τον εργο-δότη…».

Σε πολλούς εργαζόμενους δεν δίνονταν ει-δικά επιδόματα τα οποία προέβλεπαν οι κλα-δικές τους συμβάσεις, ενώ μετά από συνεχείς πιέσεις του σωματείου, χορηγήθηκαν ελάχιστα χρήματα για τη μετακίνηση των εργαζομένων στον τόπο μόνιμης κατοικίας τους.

Στα μεγάλα τεχνικά έργα, απασχολούνται εργαζόμενοι προερχόμενοι από απομακρυ-σμένες περιοχές. Στον αυτοκινητόδρομο Πά-τρα - Αιγίου εργάστηκαν εργαζόμενοι προερ-χόμενοι ακόμα και από τη Μακεδονία και τη Θράκη. «Αν και αποτελεί εθιμικό δικαίωμα στα μεγάλα έργα η παροχή στέγης στην περι-οχή του έργου από την κατασκευάστρια εται-ρεία και η εξασφάλιση της μετακίνησης από και προς το εργοτάξιο, η Vinci αρνήθηκε τέ-τοιου είδους παροχές. Μετά από συνεχείς πι-έσεις του σωματείου για την κάλυψη των δαπα-

νών αυτών στο σύνολό τους, από το περασμένο φθινόπωρο μας χορηγείται το αντίτιμο του 1/3 της βενζίνης που καταναλώνουμε μηνιαίως για να πάμε στα σπίτια μας, τιμολογημένη προς 1,5 ευρώ το λίτρο» μας είπε ο Χρήστος. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι κάποιος που μετακινείται τα Σαββατοκύριακα στην Πρέβεζα για να δει την οικογένειά του παίρνει μόλις 31 ευρώ το μήνα ως επίδομα βενζίνης, ενώ για την Αθήνα 32 ευ-ρώ! Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση εργα-ζόμενου ηλεκτροσυγκολλητή από το Αγρίνιο, ο οποίος επέλεξε να παραμείνει στην πόλη του προκειμένου να γλιτώσει το ενοίκιο στην Πά-τρα. «Δουλεύω 9 και 10 ώρες (σ.σ. αυτό είναι το ωράριο στο έργο) για 600 ευρώ. Παίρνω μι-σθό 1.296 ευρώ. Πληρώνω διόδια και βενζίνες περί τα 670 ευρώ. Τι μένει; Και στην Πάτρα να έμενα θα τα έτρωγε το ενοίκιο».

Σ’ αυτό το περιβάλλον εργοδοτικής αυθαι-ρεσίας, πρόκληση αποτελεί η ένοχη σιωπή τό-σο της Επιθεώρησης Εργασίας Αχαΐας, όσο και του Εργατικού Κέντρου. «Η Επιθεώρηση Εργασίας και να ήθελε να παρέμβει –που δεν

μας έχει πείσει– δεν μπορεί αφού διαθέτει μό-λις δύο υπαλλήλους για όλο το νομό», τόνισε ο Θ. Τσελεπής. Ενώ υπάρχει καταγγελία του σωματείου για τις απολύσεις του Μαρτίου, μέ-χρι τα μέσα του Απρίλη η Επιθεώρηση δεν εί-χε επιληφθεί του θέματος. Το Εργατικό Κέ-ντρο εξάλλου αν και έχει κληθεί κατ’ επανά-ληψη να στηρίξει τις κινητοποιήσεις των ερ-γαζομένων στον αυτοκινητόδρομο, έχει απο-φύγει ακόμα και την έκδοση ψηφίσματος συ-μπαράστασης!

Στο πλευρό των εργαζομένων στα εργοτά-ξια της Vinci, βρέθηκε από την πρώτη στιγμή ο Συντονισμός των Πρωτοβάθμιων Σωματεί-ων, τόσο με ανακοινώσεις όσο και με παρεμ-βάσεις στην πόλη της Πάτρας, αλλά και στα εργοτάξια του έργου. Αναφερόμενος στις προ-σπάθειες ανεξάρτητου συντονισμού στο εργα-τικό κίνημα, ο Θ. Τσελεπής τόνισε ότι απαι-τείται να γίνουν άμεσα βήματα, για να προλα-βαίνουμε τις κινήσεις εργοδοτών και κράτους και να διαμορφώνονται καλύτεροι όροι για την ανατροπή τους.

Εισπράττουν διόδια με συμμετοχή στο έργο 7%γκτικός μηχανισμός που λειτουργεί. Πώς μπορεί κάποιος να ελέγξει τα ασφαλτο-μείγματα, το σκυρόδεμα, τα υλικά επι-χωμάτων, τα αδρανή, την άσφαλτο κ.λπ. σε καθημερινή βάση με ένα μόνο εργα-στήριο, σε ένα δρόμο μήκους 170 χιλιο-μέτρων (ΠΑΘΕ); Πώς εξασφαλίζονται τα περιβόητα υψηλά στάνταρτ ποιότη-τας, όταν μελέτες κατασκευής και υλικά, ελέγχονται και εγκρίνονται από ανεξάρ-τητο μηχανικό (που έχει και την επιτή-ρηση του έργου), όχι πριν αλλά μετά την υλοποίηση και χρήση τους αντίστοιχα;

Ίσως όμως ο μεγαλύτερος μύθος να είναι αυτός περί ευκαιριών απασχόλη-σης, ανθρώπινων ωραρίων εργασίας, καλών αμοιβών και τήρησης των μέτρων υγιεινής και ασφάλειας. Ο μύθος αυτός καταρρίφθηκε πολλές φορές, με τίμημα όμως τον τραυματισμό εργαζομένων στα μεγάλα έργα των οδικών αξόνων. Του-λάχιστον σε ότι αφορά στις κατασκευα-στικές κοινοπραξίες, στους εργαζόμε-νους των οποίων πέφτει και το βάρος από την πίεση των χρονοδιαγραμμάτων κατα-σκευής, τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι όπως τα παρουσιάζουν.

Στον ΠΑΘΕ συγκεκριμένα, που το κα-λοκαίρι του 2010 υπήρξε φοβερή εντατι-κοποίηση εργασιών, όχι μόνο δεν προ-σλήφθηκαν εργαζόμενοι αλλά αντίθετα απολύθηκαν, των οποίων η δουλειά με-τατέθηκε σε όσους παρέμειναν. Ανάλο-γη κατάσταση καταγγέλλουν εργαζόμε-νοι στη Vinci, η οποία έχει απολύσει μέ-χρι σήμερα 120 εργαζόμενους, ενώ τα έρ-γα στις γαλαρίες του νομού Αχαΐας συνε-χίζονται με υπερεντατικούς ρυθμούς. Χα-ρακτηριστικό της πολιτικής μισθών που ακολουθούν οι εταιρείες είναι η μεγάλη ψαλίδα μεταξύ των μισθών των εργοδη-γών, των νέων μηχανικών, των εργαστη-ριακών, γενικά όσων δουλεύουν στα έρ-γα αυτά, χωρίς να έχουν θέση ιεραρχίας, και των προϊσταμένων των τμημάτων τους ή των διευθυντών των έργων. Οι πολυδια-φημισμένες «καλές αμοιβές» δεν ισχύουν για… όλους μιας και είναι μόνο για προϊ-σταμένους και διευθυντές – οι οποίοι όχι άδικα, νοιάζονται περισσότερο να τρέχει

το έργο «απρόσκοπτα», χωρίς σωματεία, απεργίες και εργατικές διεκδικήσεις.

Μύθο αποτελούν εξάλλου και τα «πε-ρί του δικαίου της είσπραξης των διοδί-ων από τους ιδιώτες» για την αποπληρω-μή των δανείων των τραπεζών, που έχει ως κατάληξη και την ποινικοποίηση του κινήματος «Δεν Πληρώνω». Η αποδοχή του, άλλωστε προϋποθέτει την παράλογη απαίτηση να θεωρήσουμε όλα τα μεγά-λα δημόσια έργα ως ευκαιρία για «πάρ-τι κερδών» του μεγάλου κεφαλαίου και όχι ως αναγκαία, κοινωνικά ωφέλιμα και χρήσιμα. Με κριτήριο τη δεύτερη θεώρη-ση, την κοινωνική πλειοψηφία την ενδια-φέρει, όχι η ανταποδοτικότητα των αυτο-κινητόδρομων αλλά η ποιοτική και ασφα-λής μετακίνηση των χρηστών, χωρίς απώ-λειες ανθρώπινων ζωών.

Μπροστά στους εκβιασμούς των κα-τασκευαστριών εταιρειών και των τρα-πεζών, οι εργαζόμενοι στα μεγάλα οδι-κά έργα και ο κόσμος της εργασίας συνο-λικά που χρησιμοποιεί τους δρόμους, θα πρέπει να προβάλουν τα δικά τους δικαι-ώματα και συμφέροντα. Στην εργασία, στους μισθούς, στη μετακίνηση, τα δη-μόσια αγαθά. Μέσα από επιτροπές αγώ-να και πρωτοβάθμια σωματεία, σε κάθε έργο και κατασκευαστική κοινοπραξία. Με σαφή διαχωρισμό από την εργοδο-σία και τα υψηλόβαθμα στελέχη, με στό-χο την υπεράσπιση των εργατικών συμ-φερόντων. Αμφισβητώντας συνολικά το μοντέλο των «αυτοχρηματοδοτούμενων έργων», σε συμμαχία και κοινή δράση με τις επιτροπές αγώνα ενάντια στα διόδια. Με κριτήριο τα εργατικά και κοινωνικά συμφέροντα για να ακυρωθεί το μοντέλο των «αυτοχρηματοδοτούμενων έργων».

Να καταγγελθούν όλες οι δανειακές συμβάσεις με τις τράπεζες, χωρίς κα-μία αποζημίωση και παύση της εμπλοκής τους στις χρηματοδοτήσεις των έργων. Αποτελεί πρόκληση να επιδοτούνται τα δύο τελευταία χρόνια οι τράπεζες με 78 δισ. ευρώ και να περιμένουν άλλα 30 δισ. ευρώ από το κράτος και αυτές να εκβιά-ζουν για επαναδιαπραγμάτευση των συμ-βάσεων για να επιτύχουν καλύτερους τό-

κους στην αποπληρωμή.Να χρηματοδοτηθούν αυτά τα έργα

(και άλλα όπως σιδηροδρομικά δίκτυα, σχολικά και νοσοκομειακά κτίρια, λιμά-νια) ως κοινωνικά αναγκαία - ωφέλιμα και χρήσιμα κατευθείαν από το ελληνι-κό Δημόσιο και να υλοποιηθούν από ένα δημόσιο φορέα κατασκευών. Εκτός από την κατασκευή, το Δημόσιο να αναλάβει και τη συντήρησή τους. Ειδικότερα για τα οδικά έργα να καταργηθούν όλα τα διό-δια. Κατά μήκος της χάραξης αυτών των δρόμων, να συνδεθούν όλες οι μεγάλες πόλεις με σιδηροδρομικό δίκτυο, με φθη-νό εισιτήριο για όλους και ειδικά για συ-νταξιούχους, ανέργους κ.λπ.

Να διασφαλιστεί η ποιότητα των έργων με επίβλεψη από έναν δημόσιο φορέα, με μόνιμο προσωπικό. Να υπάρχει σε κάθε μεγάλη πόλη Περιφερειακό Εργαστήριο Δημοσίων Έργων (ΠΕΔΕ) και να στη-θούν και εργοταξιακά εργαστήρια όπου χρειάζεται, με μόνιμο προσωπικό γεωλό-γων και έμπειρων εργαστηριακών και μό-νο αυτά να εκτελούν τις απαραίτητες δο-

κιμές για τον ποιοτικό έλεγχο των έργων. Άμεσες προσλήψεις στο ΙΓΜΕ, στήριξη και αναβάθμιση του στο πλαίσιο της αξιο-ποίησής του στα δημόσια έργα.

Εργατικός έλεγχος με μόνο μέσο την τα-ξική πάλη των εργαζομένων σε όλο τον τε-χνικό κλάδο (δημόσιο και ιδιωτικό), με όπλο τα πρωτοβάθμια σωματεία τους, διεκδικώ-ντας να έχουν λόγο πάνω στο περιεχόμενο της εργασίας τους. Ειδικότερα για τις κατα-σκευαστικές κοινοπραξίες, είναι άμεσα επι-τακτικό να δημιουργηθούν επιτροπές αγώνα και πρωτοβάθμια σωματεία με άμεσους στό-χους την ανάκληση των απολύσεων και την υπεράσπιση των εργασιακών σχέσεων συ-νολικά, και με κριτήριο την ικανοποίηση των εργατικών αναγκών και δικαιωμάτων, θέτο-ντας ως στόχο και την ανατροπή της σχέσης μισθών - κερδών μέσα στις ίδιες τις εταιρεί-ες. Τέλος, για όσο καιρό δεν εκτελούνται τα έργα, όλοι οι εργαζόμενοι να λαμβάνουν επίδομα ανεργίας ίσο με τον προηγούμε-νο μισθό τους και να παρέχονται σ’ αυτούς δωρεάν όλες οι υπηρεσίες κοινής ωφέλειας (ΕΥΔΑΠ, ΔΕΗ, ΟΤΕ κ.λπ.).

Κατασκευαστικές και τράπεζες διεκδικούν μεγαλύτερα κέρδη από την εκμετάλλευση των δημόσιων οδών.

14 / ΠPIN EΠIKAIPOTHTA ΣΑΒΒΑΤΟ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011

Μες στην καρδιά της κρίσης, η βρετανική μοναρχία και η

κυβέρνηση προχωρούν σε ένα όρ-γιο σπατάλης, επίδειξης πλούτου και περιφρόνησης των αναγκών και της αγωνίας όχι μόνο των υπη-κόων τους αλλά και όλης της αν-θρωπότητας. Ενώ τα βρετανικά πολεμικά αεροπλάνα «ραίνουν» με βόμβες τη Λιβύη, τα διεθνή ΜΜΕ προμοτάρουν και επιβάλ-λουν ένα πανάκριβο υπερθέαμα, μια βασιλική γαμήλια φούσκα.

Οι πρώτοι μήνες του 2011 ση-μαδεύτηκαν από την κάθοδο δε-κάδων εκατομμυρίων ανθρώπων στους δρόμους και στις πλατεί-ες των πόλεων σε πολλές χώρες των κόσμων. Ανθρώπων που ζη-τούσαν δημοκρατικές ελευθερί-ες, που διαμαρτύρονταν για την

καλπάζουσα φτώχεια, την ανερ-γία και τη συρρίκνωση του κοινω-νικού κράτους. Ωστόσο, εδώ και εβδομάδες τα μεγάλα τηλεοπτι-κά δίκτυα προετοιμάζονται ώστε η τελευταία εβδομάδα του Απρίλη να μη σημαδευτεί από τις εξεγέρ-σεις στη Μέση Ανατολή ή την πυ-ρηνική φρίκη στην Ιαπωνία, αλ-λά από τον πριγκιπικό γάμο στο Λονδίνο.

Για «μιντιακή φρενίτιδα» μι-λά ο ξένος τύπος. Μόνο το CNN στέλνει στο Λονδίνο 125 άτομα! Το δημοσιογραφικό και τεχνι-κό προσωπικό από όλο τον κό-

σμο που θα βρεθεί στο Λονδί-νο για το γάμο είναι μεγαλύτε-ρο από ό,τι έχει μέχρι στιγμής δι-ατεθεί για την κάλυψη όλων των εξελίξεων στον αραβικό κόσμο «και» της πυρηνικής κρίσης στην Ιαπωνία. Το κόστος της ασφάλει-ας του γαμήλιου ταρατατζούμ εί-ναι τουλάχιστον 15 εκατ. λίρες με-γαλύτερο από ό,τι ξοδεύτηκε για την αντιμετώπιση των διαδηλω-τών στη σύνοδο της G20 το 2009 στο Λονδίνο. Ταυτόχρονα, η βρε-τανική αστυνομία δηλώνει ότι θα προχωρήσει σε προληπτικές συλ-λήψεις αν το κίνημα κατά των πε-

ρικοπών (UK Uncut) τολμήσει να οργανώσει διαδηλώσεις την ερχό-μενη Παρασκευή, έστω και εκτός της διαδρομής της βασιλικής άμα-ξας.

Το 1981, 750 εκατ. άνθρωποι σε όλο τον κόσμο παρακολούθη-σαν στην τηλεόραση τον «παρα-μυθένιο» γάμο του Καρόλου και της Νταϊάνα. Φέτος οι προσδοκί-ες των καναλιών είναι για δύο δι-σεκατομμύρια τηλεθεατές.

Ένα παραμυθάκι, ένα πανη-γυράκι για να ξεχάσουμε τη μαύ-ρη πραγματικότητα θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι όλη αυτή η ιστορία, που δεν αξίζει να την πάρουμε στα σοβαρά. Μόνο που αυτό το παραμυθάκι είναι ακρι-βοπληρωμένο με τον...9 ιδρώτα και το αίμα των άλλων.

AKPOBAΣIEΣ n ΓIANNHΣ ΔEPMENTZOΓΛOY

TO TEΛOΣ THΣ AΓOPAΣ

MAPIANNA TZIANTZH

Μια βασιλική γαμήλια φούσκα

Δ. Δεσύλλας: Τα στρατόπεδα στο λαόΡιζικά αντίθετη με την επι-χειρηματική «αξιοποίηση», με άλλα λόγια το ξεπούλη-μα, του κέντρου 2/39 Συ-ντάγματος Ευζώνων, που σύμφωνα με φήμες πρόκει-ται να κλείσει είναι η Αρι-στερή Παρέμβαση στην Δυτική Ελλάδα. Ο περιφε-ρειακός σύμβουλος Δημή-τρης Δεσύλλας επέμεινε στο περιφερειακό συμβού-λιο ότι: «Από θέση αρχών, είμαστε αντίθετοι σε κάθε ψηφοθηρική, δημαγωγική, τοπικιστική εκμετάλλευση του θέματος. Η χωροθέτη-ση των στρατοπέδων δεν πρέπει να έχει ως κριτή-ριο τους λόγους “εθνικής ασφάλειας” που επικαλεί-ται (!) ο Δήμαρχος Μεσο-

λογγίου, δηλαδή την αντι-μετώπιση του “εσωτερικού εχθρού - λαού” που δικαί-ως θα εξεγερθεί κατά του Μνημονίου διαρκείας (ως το 2024)» επεσήμανε. Ενώ συνέχισε: «Η ανάπτυξη ει-δικά της πόλης του Μεσο-λογγίου δεν μπορεί να στη-ρίζεται στη στρατιωτικο-ποίηση της και στην “κα-τανάλωση” των στρατιω-τών (σε καφενεία, μπαρ, εστιατόρια κ.ά.). (…) Εί-μαστε υπέρ της παραχώρη-σής του (σ.σ. στρατοπέδου) στο δήμο Μεσολογγίου για την εξυπηρέτηση των κοι-νωνικών αναγκών των κα-τοίκων της πόλης (χώροι πρασίνου, άθλησης, ανα-ψυχής, πολιτισμού κ.ά.).

Αλληλεγγύη στον Π. Αντωνόπουλο από ΠρωτοβάθμιαΟ Συντονισμός Πρωτο-βάθμιων Σωματείων κα-ταγγέλλει την «προβοκα-τόρικη και συκοφαντική επίθεση» που έχει ξεκινή-σει εδώ και ενάμιση μήνα το ΛΑΟΣ μέσω του βου-λευτή του Κ. Βελόπουλου εναντίον του συνδικαλι-στικού στελέχους της Δευ-τεροβάθμιας Εκπαίδευ-σης Παύλου Αντωνόπου-λου. Κλιμακώνοντας την επίθεση του ο παραπάνω βουλευτής προχώρησε σε ερώτηση στη Βουλή. «Κα-ταγγέλλουμε το υπουργείο Παιδείας που σε απόλυτη ταύτιση με τους ακροδεξι-

ούς κύκλους κάλεσε το συ-νάδελφο Π. Αντωνόπουλο σε έγγραφη αναφορά, συ-ντασσόμενο πλήρως με τις απαιτήσεις του ΛΑ-ΟΣ» τονίζεται στην ανα-κοίνωση. «Η κυβέρνηση θα βρει απέναντι της ενωμένο το ταξικό εργατικό κίνημα αν επιχειρήσει να στρα-φεί κατά των αγωνιστών του κινήματος. Η αντερ-γατική πολιτική δεν θα πε-ράσει. Οι εργαζόμενοι θα ανατρέψουν αυτήν την πο-λιτική και όσους την απο-φασίζουν και τη στηρί-ζουν» επισημαίνεται.

EIΔHΣEIΣ

Το Ανοιχτό Φιλοσοφικό Σχο-λείο πραγματοποιεί εκδήλωση την Τρίτη 3/5/2011 στις 7 μ.μ. (Πολιτιστικό Κέντρο Αρχέλαος, Γρυπάρη 195 και Σκρά, Δήμος Καλλιθεάς) με θέμα: «Εισαγωγή στη Ζωή και τη φιλοσοφία των Εγκυκλοπαιδιστών», με εισηγή-τρια τη Νέλλη Χανιά.

Στα γραφεία του Συλλόγου Υπαλ-λήλων Βιβλίου - Χάρτου Αττικής, (Λόντου 6, β’ όροφος, Εξάρχεια) την Πέμπτη 28/4 στις 7.30 μ.μ. θα πραγματοποιηθεί συζήτηση - εκ-δήλωση με θέμα «Το κίνημα του εργοστασιακού συνδικαλισμού στη Μεταπολίτευση». Εισηγητής: Μάκης Σέρβος.

Η Carousel Films παρουσιάζει το έργο ζωής του ανατρεπτι-κού κινηματογραφιστή Peter Watkins (Punishment Park, Edvard Munch), Η κομμούνα (La commune, Paris 1871), στην αυθεντική, ολοκληρωμένη μορφή των 345 λεπτών. Από την Πέμπτη 28 Απριλίου, στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος (Ιεράς Οδού 48, στάση Μετρό Κεραμεικός, τηλ 210 3609695).

Την επόμενη Τετάρτη 27/4, όπως κάθε Τετάρτη, από τις 2.30 μ.μ. μέχρι τις 7 μ.μ. πραγματοποιείται συλλογική κουζίνα στο Αυτόνο-μο Στέκι (Ζωοδόχου Πηγής και Ισαύρων, Εξάρχεια). Στη συνέ-χεια λειτουργεί μέχρι τις 11 μ.μ. αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο καθώς και αυτοδιαχειριζόμενη δανειστική βιβλιόθηκη. Επιτρέ-πεται το διάβασμα, η μουσική, οι συζητήσεις και (εννοείται) το κάπνισμα.

Αντίσταση στις αγωγές κατά

του ΤύπουΗ βιομηχανία αγωγών με στόχο την ελευθερία του Τύπου καλά κρατεί. Αφού εκδικάζεται για άλλη μια φορά στο Εφετείο Αθηνών, αγωγή του πρώην αρχιφύ-λακα των φυλακών Κορυ-δαλλού και σήμερα αρχι-φύλακα των φυλακών νέων Αυλώνα Αντώνη Αραβαντι-νού, κατά του δημοσιογρά-φου Νικόλα Βαφειάδη με την οποία ζητείται ως ηθική βλάβη το ποσό των 150.000 ευρώ. Ο δημοσιογράφος σε έρευνά του, που είχε δημο-σιευθεί το 1997 στο περιο-δικό Μετρό, έκανε αναφο-ρά στα παράνομα κυκλώ-ματα των φυλακών και στις σχέσεις του κρατικού μηχα-νισμού με αυτά με αναφορά και παράθεση συγκεκριμέ-νων στοιχείων και πραγμα-τικών περιστατικών. Η μέ-θοδος της υποβολής εξο-ντωτικών αγωγών για δή-θεν συκοφαντική δυσφήμι-ση, που στοιχειοθετείται και νομοθετικά, αποτελεί κατά-φωρη φίμωση των δημοσιο-γράφων. Ανακοίνωση υπο-στήριξης στον Ν. Βαφειάδη εξέδωσε το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, στην οποία τονίζει ότι «θα αγωνιστεί για να προασπί-σει την ελευθερία του Τύ-που, που διώκεται στο πρό-σωπό του. Ζητεί δε από την κυβέρνηση να τροποποιήσει τις συγκεκριμένες διατάξεις που επιτρέπουν τη φίμωση των δημοσιογράφων».

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ

➨

ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ WATKINS

➨

ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ

Κινητοποιήσεις στο ΙΓΜΕΣτο δρόμο του αγώνα βρίσκο-

νται για άλλη μια φορά οι ερ-γαζόμενοι στο ΙΓΜΕ. Στη διήμερη κινητοποίηση τους (Δευτέρα - Τρί-τη) προχώρησαν σε λειτουργική κατάληψη του ΙΓΜΕ για να εμπο-δίσουν τη διοίκηση να εισέλθει και την επόμενη μέρα πραγματο-ποίησαν συγκέντρωση διαμαρτυ-ρίας στις 11.30 π.μ. μπροστά στο ΥΠΕΚΑ. Οι εργαζόμενοι κινητοποιούνται για άλλη μια φορά γιατί: Δεν τους καταβάλλονται τα δεδουλευμένα. Καθυστερεί η πληρωμή του 15θή-μερου με αποτέλεσμα να κινδυ-

νεύουν να μείνουν απλήρωτοι το Πάσχα. Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ δεν καλύπτει το έλλειμμα προϋπολογι-σμού του 2010. Δεν καταβάλλεται εγκαίρως η μηνιαία χρηματοδότη-ση του ΙΓΜΕ. Δεν προωθούνται τα έργα ΕΣΠΑ και οι αναγκαίες για τη λειτουργία του ΙΓΜΕ προσλήψεις. Δεν προωθείται η Υπουργική Από-φαση για την κάλυψη των υποχρε-ώσεων του ΙΓΜΕ προς τους 150 συνταξιούχους. Ενώ σημειώνουν ότι: «Το ΥΠΕΚΑ για τη μη αντιμε-τώπιση τρεχόντων προβλημάτων μεταθέτει την ευθύνη στο υπουρ-γείο Οικονομικών, όμως αποδεί-χτηκε ότι ψεύδεται. Η καθυστέρη-ση –π.χ. πληρωμών των εργαζο-μένων– κάθε άλλο παρά τυχαία εί-ναι, για τα προβλήματα του ΙΓΜΕ συνυπεύθυνη είναι συνολικά η κυ-βέρνηση».

Στάση πληρωμών στο δήμο ΒύρωναΤο Σάββατο και την Κυριακή 16

και 17/4/2011 δεν έγινε η προ-γραμματισμένη αποκομιδή απορ-ριμμάτων στο δήμο Βύρωνα, λόγω έλλειψης χρημάτων για τα καύσιμα. «Αν έβγαιναν το Σαββατοκύριακο δεν θα μπορούσαν να βγουν από Δευτέρα», δήλωσε ο κ. Ανδρίτσος από τη δημοτική αρχή στη συνεδρί-αση της Οικονομικής Επιτροπής του δήμου τη Δευτέρα 18/4/2011.Όπως επισημαίνει η Αριστερή Πα-ρέμβαση πολιτών Βύρωνα: «Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να δικαιολο-γηθεί από τις περικοπές των κον-δυλίων της κεντρικής κυβέρνησης, αφού τα χρήματα για την καθαριό-τητα ο δήμος τα εισπράττει απευ-θείας από τους κατοίκους, τη στιγ-μή, μάλιστα, που οι κάτοικοι πλη-ρώνουν στο δήμο, φόρους και δη-μοτικά τέλη ύψους 10 εκατ. Το συ-γκεκριμένο περιστατικό αποτελεί ένα ακόμη κρίκο στην αλυσίδα της αδιέξοδης οικονομικής πολιτικής, που ακολουθεί ο δήμος, στα πρό-τυπα της κυβέρνησης». Το τελευταίο διάστημα πληθαί-νουν τα κρούσματα, που δείχνουν ότι και στο δήμο εφαρμόζεται η στάση πληρωμών προς τους οφει-λέτες με πρώτο θύμα τους εργα-ζόμενους. Προβλήματα υπάρ-χουν στη μισθοδοσία των υπαλ-λήλων του ΚΑΠΗ και του Πνευμα-τικού Κέντρου, καθώς δεν έχουν πληρωθεί το δώρο του Πάσχα και το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Απριλίου.

KOINΩNIA

EIΔHΣEIΣ

ΕΓΚΥΚΛΟ-ΠΑΙΔΙΣΤΕΣ

➨

ΣΑΒΒΑΤΟ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011 ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠPIN / 15

n ΚΩΣΤΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Όταν η αναδάσωση είναι το άλλοθι για να ανθίσει το συμφέρον

της «πράσινης» επιχειρηματικότητας

Αποτυχημένες δεντροφυτεύσειςΠοια είναι όμως η αποτελεσματι-

κότητα (από τεχνοκρατική άπο-ψη) των εθελοντικών αναδασώσεων, που γίνονται με χορηγίες ή υιοθεσί-ες; Κατά κανόνα έχουν μεγάλα ποσο-στά αποτυχίας, κυρίως λόγω άγνοιας των φυτευτικών κανόνων από τους εθελοντές, της λανθασμένης επιλο-γής ειδών (λόγω αυξημένων ανα-γκών και έλλειψης στα δημόσια δασι-κά φυτώρια, οι οργανωτές καταφεύ-

γουν σε ιδιωτικά και παίρνουν ότι φυ-τά βρουν), της λανθασμένης πολλές φορές εποχής φύτευσης, της έλλει-ψης των απαραίτητων προεργασιών (καθαρισμοί καμένης βλάστησης, ερ-γασίες συγκράτησης εδαφών, οδοί προσπέλασης, εξασφάλιση κατάλ-ληλων λάκκων κ.λπ.) ή και έλλειψης των απαραίτητων εργασιών συντήρη-σης των φυτών τουλάχιστον τα δύο πρώτα χρόνια (διόρθωση των φυτεύ-σεων, διαμόρφωση λεκάνης άρδευ-σης, σκάλισμα, βοτάνισμα, λίπανση, άρδευση).

Οι δενδροφυτεύσεις των εταιρει-ών πραγματοποιούνται μόνο σε προ-σβάσιμες, με ομαλές κλίσεις περιο-χές. Αυτές όμως αποτελούν μόνο ένα ελάχιστο μέρος των συνολικών εκτά-σεων στις οποίες χρειάζεται ολοκλη-ρωμένη παρέμβαση με αναδασωτικές κι άλλες δασοτεχνικές εργασίες.

Οι δασοτεχνικές μελέτες, για τις συγκεκριμένες αναδασώσεις πολ-λές φορές είναι πρόχειρες, ελλιπείς ή γίνονται κατά παραγγελία, αφού πρώτα έχει αποφασιστεί η εθελοντι-κή δράση, ενώ η επίβλεψη των εργα-σιών από τους ειδικούς και οι οδηγί-ες την ημέρα της εθελοντικής αναδά-σωσης συνήθως είναι αδύνατο να γί-νουν, σε περιπτώσεις που στην εθε-λοντική αναδάσωση συμμετέχουν χι-λιάδες πολίτες. Η μεγάλη συγκέντρω-ση ατόμων την ημέρα της αναδάσω-σης, συνήθως σε ευαίσθητες καμέ-νες δασικές εκτάσεις, έχει πολλές φορές περισσότερες αρνητικές συ-νέπειες από τα θετικά αποτελέσματα (καταστροφή φυσικής αναγέννησης, συμπίεση γόνιμου επιφανειακού εδά-φους κ.λπ.)

Σε σχετικό κείμενο της ΕΕΔΕΠ (δασολόγοι εργολήπτες) αναφέρε-ται ότι «(…)η επιτακτική ανάγκη είναι ένα οργανωμένο σχέδιο δράσης για την αποκατάσταση αυτών των εκτά-σεων. Σίγουρα για ευνόητους λόγους ένα κομμάτι πρέπει να καλυφθεί από τον εθελοντισμό. Αρκεί όμως αυτό; (…) μήπως θα έπρεπε να γίνει κά-ποια ανάλυση των οικονομικών μεγε-θών σχετικά με το κόστος των εθελο-ντικών εργασιών; Μήπως τελικά μας κοστίζουν πιο ακριβά σαν κοινωνία όταν λόγω αποτυχίας (που συχνά εί-ναι μεγάλη) θα πρέπει οι ίδιες επιφά-νειες να ξανα-αναδασωθούν; (…) Τε-λικά μήπως πληρώνουμε πολύ ακρι-βά την προβολή κάποιων μέσα από αυτές τις εκδηλώσεις εθελοντισμού; Μήπως η υπαρκτή οικολογική ευαι-σθησία και ο κοινωνικός σκοπός των χιλιάδων εθελοντών “αξιοποιούνται” από συμφέροντα άσχετα με το περι-βάλλον, συνθλίβονται από ιδιοτελείς σκοπούς επιχειρηματικών και μικρο-πολιτικών σχηματισμών;».

Εδώ και αρκετό καιρό με-γάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, αλλά και μεσαί-ου μεγέθους εταιρείες, (π.χ. Σκάι, Τιτάν, ΕΛ-

ΠΕ, Φουρλής κ.λπ.) ασχολούνται με τις αναδασώσεις σε δημόσιες δασικές εκτάσεις, είτε οργανώνο-ντας μεγάλης έκτασης (από πλευ-ράς κόσμου) εθελοντικές αναδα-σώσεις, είτε μέσα από στοχευ-μένες χορηγίες προς τα Δασαρ-χεία, τη Διεύθυνση Αναδασώσε-ων ή τους Φορείς Διαχείρισης, εί-τε εκτελώντας οι ίδιες (με δικά τους μέσα) αναδασωτικές εργασί-ες σε καμένες εκτάσεις, τις οποίες έχουν «υιοθετήσει».

Πού οφείλεται όμως το ενδι-αφέρον μεγάλων επιχειρηματι-κών ομίλων για την αναδάσωση των δασών; Σίγουρα αξιοποιούν την υπαρκτή οικολογική ευαισθη-σία των χιλιάδων εθελοντών και την υπαρκτή κοινωνική ανάγκη για προστασία του δασικού περι-βάλλοντος και αποκατάσταση των μεγάλων περιβαλλοντικών κατα-στροφών των τελευταίων χρόνων (Ηλεία, Πάρνηθα, Βόρεια Αττική κ.ά.). Οι εταιρείες όμως δεν έγι-ναν ξαφνικά «πράσινες» λόγω οι-κολογικής ή κοινωνικής ευαισθη-σίας… Αποκομίζουν άμεσα κέρδη μέσω της διαφήμισης των «πράσι-νων» δράσεών τους, αλλά και μέ-σω της ένταξής τους σε χρηματο-δοτούμενα προγράμματα ...πρά-σινων επενδύσεων. Μεσοπρόθε-σμα εξασφαλίζουν «πράσινα πι-στοποιητικά», ως διαβατήρια ει-σόδου τους στις νέες αγορές και ως εμπειρία - πιστοποίηση ποι-ότητας για την επικράτησή τους στο νέο ανταγωνιστικό περιβάλ-λον της πράσινης επιχειρηματι-κότητας. Οι επιχειρηματικές ανα-δασώσεις γίνονται εκεί που εκτι-μούν οι εταιρείες ότι χρειάζεται:

στα μητροπολιτικά περιαστικά μέρη, ή κατά μήκος των ζωτικών μεγάλων οδικών αξόνων, πολλές φορές μόνο οπτικά. Άλλες φο-ρές επιλέγονται μέρη για λόγους ασφάλειας των ίδιων των επενδύ-σεών τους από πιθανές περιβαλ-λοντικές καταστροφές (π.χ. με-γάλοι οδοί ή βιομηχανικά κτίρια ή οικισμοί στα κατάντι δασικών εκτάσεων με με-γάλη κλίση κ.λπ.). Χαρακτηριστικό εί-ναι το παράδειγμα αναδάσωσης που έγινε στην Πάρνη-θα, με χορηγία συ-γκεκριμένης εται-ρείας, όπου φυτεύ-θηκε έκταση 20 πε-ρίπου στρεμμάτων δίπλα στο δρόμο για το Καζίνο και απέναντι από αυτό, σε μέρος με άμεση ορατότητα από αυ-τό και με προφανή σκοπό την τέρψη των μελλοντικών τζογαδόρων…

Επίσης, οι ανα-δασώσεις είναι για τις εταιρείες η αφορμή για να αρχίσουν σιγά σι-γά να έχουν λόγο πάνω σ’ ένα δυ-νητικά μεγάλο κεφάλαιο που λέ-γεται δάση και δασικές εκτάσεις (το 70% της έκτασης της Ελλάδας ) με πολλές αξιοποιήσιμες παρα-μέτρους και το οποίο προς το πα-ρόν βρίσκεται σε ύπνωση.

Παρόμοιες παρεμβάσεις των εταιρειών εντάσσονται στη λογι-κή της «εταιρικής ευθύνης». Οι εταιρείες έρχονται να καλύψουν την άρνηση του κράτους να παίξει τον έστω μέχρι τώρα γνωστό «κοι-νωνικό» του ρόλο στην προστα-σία των δασών και του περιβάλ-λοντος (μέσω νομοθεσίας, χρημα-

τοδότησης των δασικών υπηρεσι-ών κ.λπ.). Στην πράξη οι εταιρείες παρακάμπτουν το «άχρηστο κρά-τος» (αφού έτσι το κατάντησαν) άρα και το στοιχειώδη δημοκρα-τικό κοινωνικό έλεγχο πάνω στη δασική πολιτική: Στο ποιοι νό-μοι θα ψηφιστούν, πού θα πάνε οι χρηματοδοτήσεις, με ποια κρι-τήρια, με ποιες προτεραιότητες

και σε ποιες περιοχές. Οι εται-ρείες οργανώνουν αναδασώσεις και άλλες παρεμφερείς δράσεις, όπου θέλουν κι όπως θέλουν, με μόνο κριτήριο το άμεσο και έμ-μεσο κέρδος. Αξιοποιούν ακό-μα –ως ένα μεταβατικό στάδιο άραγε;– εκείνους τους τομείς του κράτους ή και δημιουργούν νέ-ους, όπως το Πράσινο Ταμείο του ΥΠΕΚΑ, που μπορούν σήμερα να ελέγξουν ευθέως (βλ. Δ.Σ. Πρά-σινου Ταμείου) έτσι ώστε, πα-ρακάμπτοντας γραφειοκρατίες και ελέγχους, να απορροφήσουν άμεσα τα κονδύλια της Ευρωπα-ϊκής Ένωσης κ.λπ., για πράσινες επενδύσεις. Εξαφανίζουν πλέ-

ον οποιοδήποτε περιθώριο δημο-κρατικής συμμετοχής –ούτε καν επιρροής– στη λήψη των αποφά-σεων, όχι μόνο σε επίπεδο «εκ-προσώπων» που νομοθετούν, αλ-λά ούτε καν σε επίπεδο υπαλλή-λων των δημόσιων φορέων, που ως τώρα υποτίθεται ότι εξυπηρε-τούσαν ως ένα βαθμό το δημόσιο συμφέρον.

Θέλουν να μας πείσουν ότι η προ-στασία των δασών και του περιβάλ-λοντος δεν αποτε-λεί ένα κοινωνι-κό δικαίωμα, άρα αποτελεί υποχρέ-ωση της πολιτείας. Σύμφωνα με τη λο-γική τους, η ύπαρξη των δασών, η απο-κατάσταση των κα-μένων, η προστα-σία τους, θα εξαρ-τιέται κατ’ αρχήν από την καλή θέ-ληση και τη χρημα-τοδότηση των εται-ρειών. Άρα έγκει-ται στον κάθε πο-

λίτη, ως ιδιώτη, μέσω μιας καλής διαπραγμάτευσης με την εταιρεία να πετύχει μια χορηγία αναδάσω-σης ή μια διοργάνωση εθελοντι-κής αναδάσωσης ή μια υιοθεσία καμένης έκτασης.

Ακριβώς όπως αντικείμε-νο προσωπικής διαπραγμάτευ-σης γίνεται πλέον και το δικαίω-μα σε ένα καλό μισθό ή στην ίδια τη δουλειά. Επειδή είναι «καλή» η εταιρεία, θα μας δώσει δουλειά, θα μας δώσει καλό μισθό. Επει-δή είναι καλή η εταιρεία θα μας φτιάξει ένα γυμναστήριο, θα μας φτιάξει το καμένο δασάκι πάνω από τον οικισμό. Όχι βέβαια σε όλους τους οικισμούς…

Η προβολή του εθελοντισμού μέσω των περιβαλλοντικών

δράσεων που προωθούν οι εται-ρίες, δεν θα πρέπει να οδηγεί στο συμπέρασμα ότι αυτές είναι υπέρ του εθελοντισμού γενικά. Ας μη ξεχνάμε ότι δεν προσφέ-ρουν … εθελοντικά τις βασικές υπηρεσίες τους στο κοινό. Ου-σιαστικά αξιοποιούν την υπαρ-κτή οικολογική ευαισθησία των χιλιάδων εθελοντών και τη διά-θεσή τους για εθελοντική κοινω-νική προσφορά, για να πετύχουν τους δικούς τους στόχους.

Θέλουν να μας πείσουν επί-σης, ότι η προστασία των δασών και του περιβάλλοντος, εκτός από την καλή θέληση των εται-ρειών, εξαρτάται και από τη χρι-στιανικά εννοούμενη προσφο-

ρά του κάθε εθε-λοντή, κάτω από το πρίσμα «σκά-βε, φύτευε και μη ερεύνα» και μάλι-στα τζάμπα. Χω-ρίς να έχει προη-γηθεί η συμμετοχή του με οποιονδήποτε τρόπο στις διαδικασίες λήψης των αποφάσε-ων, χωρίς να έχει γνώση ουσια-στική για το τι κάνει, πώς, πού, γιατί και αν αυτό είναι χρήσιμο και αποτελεσματικό.

Η εταιρεία αποφασίζει για

όλα κι ο εθελο-ντής απλά σκάβει ακολουθώντας τις οδηγίες της, βοη-θώντας τη δια-φήμισή της, εξυ-πηρετώντας τους άμεσους και έμ-

μεσους στόχους της. Αυτό δεν εί-ναι εθελοντική κοινωνική προ-σφορά αλλά μάλλον εθελοντι-κή καπιταλιστική εκμετάλλευση. Στην ουσία ο εθελοντής δεν εί-ναι παρά ένας απλός (και μάλι-στα άμισθος) εργάτης των εται-

ρειών, που τον εκμεταλλεύο-νται για να πετύχουν τις επιδιώ-ξεις τους, ενώ ένα απειροελάχι-στο μόνο μέρος της εργασίας του πραγματοποιείται προς όφελος του περιβάλλοντος και του κοι-νωνικού συνόλου (κι αυτό ίσως ναι ίσως και όχι – λόγω κακών στόχων, λειψών μελετών, λανθα-σμένης επιλογής ειδών, αναποτε-λεσματικότητας κ.λπ.).

Η ουσιαστική εθελοντική προ-σφορά έχει ως κριτήριο τη συλ-λογική και δημοκρατική απόφα-ση προστασίας των δασών μας, όταν εμείς όλοι αποφασίζουμε τι θα αναδασώσουμε, με ποια κρι-τήρια κ.λπ., όταν δηλαδή η εθε-λοντική προσφορά ξέρουμε ότι θα είναι πράγματι υπέρ του κοι-νωνικού συνόλου.

ΠΟΙΟΣ ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ;

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Άμισθοι υπάλληλοι των εταιρειών

ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ

ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΒΟΛΗ

16 / ΠPIN KOINΩΝΙΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011

Η πολλαπλή χρησιμότητα των βαρβάρων...Ποικίλο το «μενού» της ποδοσφαιρικής επικαιρότητας – κάτι σαν πλούσιο πασχαλινό τραπέζι... Σταχυολογούμε: Πρώτο, ο Ολυμπιακός γιορτάζει τον τίτλο του πρωταθλήματος κι οι τέσσερις επόμενες ομάδες της βαθμολογίας ετοιμάζονται για τα πλέι οφ – έναν θεσμό που «γεννήθηκε» μόνο και μόνο για να εισρεύσουν μερικά λεφτά παραπάνω στα ταμεία των ομάδων. Δεύτερο, ο περσινός πρωταθλητής Παναθηναϊκός προσπαθεί να βρει «όρεξη» εν όψει πλέι οφ, μαζεύοντας ταυτοχρόνως τα κομμάτια της θρυμματισμένης «πολυμετοχικότητας». Οι επίδοξοι «Μεσίες» που –κατά την περίφημη ρήση Βγενόπουλου– ισοδυναμούσαν με «δέκα Αμπράμοβιτς» έγιναν ανέκδοτο στη συνείδηση των φίλων του ΠΑΟ, οι οποίοι, όπως και οι οπαδοί των άλλων συλλόγων, στο εξής δεν θα είναι τόσο εύπιστοι όταν ακούν μπαρούφες για «αγνές αγάπες» και για «ομάδες - ιδέες» στην καρδιά διάφορων επιχειρηματικών πόλων. Τρίτο: Τα ύποπτα ματς των τριών μεγαλύτερων κατηγοριών και του Κυπέλλου έγιναν 39 – όσα και τα σκαλοπάτια της γνωστής ταινίας του Χίτσκοκ. Σε ότι αφορά όμως στα διάφορα «θα» περί «κάθαρσης», το πράγμα περισσότερο ...φέρνει προς κωμωδία. Ο ΟΠΑΠ δεν καλείται καν να πει για ποιους λόγους εξαιρεί από το κουπόνι του Στοιχήματος παιχνίδια (χωριό που φαίνεται...), όπως το πρόσφατο Ηλιούπολη - Λεβαδειακός, αλλά κατά τ’ άλλα η «πολιτική βούληση να χυθεί άπλετο φως» παραμένει ακλόνητη... Τέταρτο: Ο Αχιλλέας Μπέος επιδίδεται σε επιδείξεις «ψευτομαγκιάς», αδιαφορώντας για το εάν έτσι τείνει να παραδώσει στη γενική αντιπάθεια την –εξαιρετική κατά τα άλλα – ομάδα του, το Βόλο. Τι θα έκαναν όμως χωρίς βαρβάρους και οι «καθώς πρέπει» παράγοντες του ελληνικού ποδοσφαίρου; Οι βάρβαροι ανέκαθεν «ήσαν μια κάποια λύσις»... Κι αν ο Καβάφης το συμπέραινε αυτό «περιμένοντας τους βαρβάρους», η Σούπερ Λιγκ δεν άφησε να κυλήσει λεπτό αναμονής: Με συντριπτική πλειοψηφία εξέλεξε τον Αχ. Μπέο ως εκπρόσωπό της στην ποδοσφαιρική ομοσπονδία, (ΕΠΟ), ακριβώς την ημέρα που ο αθλητικός εισαγγελέας ασκούσε εναντίον του ποινική δίωξη για την υπόθεση του διαιτητή Δαλούκα. Οι «βάρβαροι» είναι πολλαπλώς χρήσιμοι στους «καθώς πρέπει». Ως σύμμαχοι - ευκαιριακοί φυσικά, αλλά ποιος περιμένει σταθερότητα και μόνιμες «φιλίες» στο θαυμαστό κόσμο των «λυκοσυνεταιρισμών»; Ως σύμβολα «σκληρής στάσης» - μην τυχόν και σκεφτεί στα σοβαρά η κρατική εξουσία να κάνει οικονομικά και θεσμικά καψώνια στις ΠΑΕ. Κυρίως όμως οι «βάρβαροι» είναι χρήσιμοι ως αλεξικέραυνα, αλλά και ως βολικό μέτρο σύγκρισης: Τραβούν δυσμενείς κριτικές και αιτιάσεις και επιτρέπουν στους «μέινστριμ» παράγοντες να φαντάζουν ...ανεκτοί, σε σύγκριση με τις «καλτ φιγούρες» του ελληνικού ποδοσφαίρου. Αν ο Αχ. Μπέος κάνει μια - δυο εξυπνάδες ακόμη, θα ξεχαστούν όλα τα άλλα – και ...οι άλλοι: Η ανεκδιήγητη στάση του Β. Μαρινάκη έπειτα από τη λήξη του ντέρμπι των «αιωνίων» στο Φάληρο, η εμπλοκή του Ν. Πατέρα στην υπόθεση Δαλούκα, κ.λπ. Πριν από μερικά χρόνια ο (τότε) υφυπουργός Αθλητισμού Γ. Λιάνης έκανε «σταυροφορία» εναντίον του Μ. Ψωμιάδη, που ήταν «αφεντικό» της ΑΕΚ, αξιοποιώντας την κόντρα του «Μάκαρου» με τον –ποδοσφαιριστή ακόμη– Ντέμη Νικολαΐδη. Ε, αυτό ήταν το εύκολο κρατικό «ξεκάρφωμα»! Αρκεί να σκεφθεί κανείς πόσο χρήμα χάρισε η κρατική εξουσία από τότε στις ΠΑΕ, με... καθαρό το κούτελό της – διότι «στρίμωξε» τον Ψωμιάδη... Είπαμε: οι βάρβαροι είναι χρήσιμοι σε κόσμο και κοσμάκη...

Τραγικές συνθήκες στο ναυτικό νο-σοκομείο, παρόμοιες με το σύνολο του ΕΣΥ! Σε απελπιστική κατάσταση βρί-σκεται το σύνολο των νοσοκομείων της χώρας όπου ο κίνδυνος απώλει-

ας ανθρώπινης ζωής ελλοχεύ-ει, εξαιτίας των περικοπών της κυβέρνησης, η οποία ωθεί τους πολίτες στα ιδιωτικά νοσοκο-μεία και χαρατσώνει άγρια τον κάθε ασθενή. Ενδεικτική η μαρτυρία ανθρώπου από το ναυτικό νοσοκομείο (ΝΝΑ): «Τι πρέπει να ξέρει ο ασθενής

που έρχεται στο ΝΝΑ: Στον επόμενο υπέρηχο για να σκουπισθεί ο ασθενής από το τζελ πρέπει να έχει προνοήσει να φέρει χαρτοβάμβακο από το σπίτι του. Στην επόμενη αιμοληψία πρέπει να έχει φέρει και βαμβάκι από το σπί-τι του και όχι μόνον τσιρότο που απαι-τείται σήμερα. Στην επόμενη εξέτα-

ση να φέρει σεντόνια από το σπίτι του αφού ήδη “απόλαυσε” την εμπειρία να ξαπλώσει πάνω στη δερματίνη που ξά-πλωσαν οι 30 προηγούμενοι της ημέ-ρας αυτής και οι αντίστοιχοι των τελευ-ταίων 30 ημερών.

Στην επόμενη εξέτασή του ας περά-σει από το συνοικιακό πολυκατάστη-μα να διαθέσει 1,5 ευρώ για να προ-σκομίσει γάντια μιας χρήσης για το γιατρό και το νοσηλευτικό προσωπι-κό. Αν μπορούσε να κρατάει και ένα καρδιογράφο που να λειτουργεί σω-στά θα αισθανόταν σίγουρα πιό ασφα-λής για το αποτέλεσμα που θα έπαιρ-νε στα χέρια του. Αναμένεται βεβαίως το ΝΝΑ να συμπεριληφθεί στο νομο-σχέδιο για τα τυχερά παίγνια μια και από ότι φαίνεται οι προσερχόμενοι για μικροβιολογικές εξετάσεις κάθε πρωί θα μπαίνουν στην κλήρωση προκειμέ-νου να γίνεται επιλογή διά κληρώσεως

για το ποιοι θα μπορούν σήμερα να κά-νουν εξετάσεις.

Βέβαια ο κ. Α/ΓΕΝ μπορεί να ανα-φερόταν στην υψηλή ποιότητα με την έννοια ότι είναι ίσως το μόνο Νοσο-κομείο τον 21ο αιώνα που παραδίδει «χειροποίητες» γνωματεύσεις εξετά-σεων καθ’ όσον ο γνωματεύων καλεί-ται να γράψει με τα χέρια του τη γνω-μάτευση πάνω στο χαρτί του καρδιο-γραφήματος, του υπερήχου κ.λπ. και ο ασθενής καλείται να ερμηνεύσει τη γραφή!

Ο Διευθυντής αισθάνθηκε πετυχημέ-νος αφού ανέφερε στο προϊστάμενο του (κατά 4 χρόνια λιγότερα στο Ναυτικό) ότι η τρύπα του Νοσοκομείου συγκρα-τείται σε διψήφιο αριθμό (92,4 εκατ. ευ-ρώ)».

Τηλ. Επικ. 6932955437 diktiospartakos.blogspot.com

ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΟΙ n ΔΙΚΤΥO ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚOΣ

Βουλιάζει το ναυτικό νοσοκομείο

Διώξεις σε όσους γιατρούς καταγγέλ-λουν το πλήρες ξεχαρβάλωμα του δη-μόσιου συστήματος υγείας εγκαινία-σε το υπουργείο Υγείας. Την πρακτι-κή αυτή έβαλε μπροστά με την απο-

μάκρυνση της διοικήτριας του «Αλεξάνδρα» και του αναπληρωτή διοικητή, που ανακοίνω-σε την Πέμπτη, ο υπουργός Υγείας, Ανδρέας Λοβέρδος. Είχε προηγηθεί η αναστολή των εφημεριών από τη διοικήτρια, η οποία επι-καλέστηκε έλλειψη υγειονομικών υλικών και πληρότητα κλινών. Ακολούθησε αιφνιδια-στική έρευνα με επικεφαλή διευθυντή της Α’ Υγειονομικής Περιφέρειας Αττικής, ο οποί-ος αποφάνθηκε ότι υπήρχε επάρκεια υλικών. Άστραψε και βρόντηξε ο Ανδ. Λοβέρος που διέταξε ένορκη διοικητική εξέταση για την υπόθεση, το πόρισμα της οποίας έφτασε στα χέρια του την Πέμπτη το μεσημέρι.

Το… κυνήγι των χαμένων υλικών συνε-χίστηκε όλη την προηγούμενη εβδομάδα, με τη συνδρομή των τηλεοπτικών καμερών στα νοσοκομεία ΚΑΤ και «Ευαγγελισμός». Ο Α. Λοβέρδος ωρυόταν ότι στήνεται παιχνί-δι «υπονόμευσης του δημόσιου συστήματος υγείας» και επεσήμανε ότι οι γιατροί κρα-τούν …αδιάθετες κλίνες, ενώ δηλώνουν ψέ-ματα ότι υπάρχουν ελλείψεις υλικών. Ενώ προχώρησε και σε ωμές απειλές για διαπό-μπευση και δίωξη όσων έστω «τολμούν όχι να κριτικάρουν, απλά να ενημερώσουν λακωνι-κά την κοινή γνώμη για την πραγματικότητα», όπως χαρακτηριστικά κατήγγειλε σε ανακοί-νωση της η ΑΡΣΙ.

To καλοστημένο τηλεοπτικό παιχνίδι εντυ-πώσεων προσπαθούσε εναγωνίως να πείσει τον τηλεθεατή ότι ο διοικητής της Υγειονο-μικής Περιφέρειας Α. Μουσιώνης και άλ-λοι υπεύθυνοι γνωρίζουν καλύτερα την κα-τάσταση και τις τραγικές ελλείψεις στα νο-σοκομεία από τους ίδιους τους εργαζομένους

που δίνουν μάχη για να λειτουργεί το ΕΣΥ. Αλλά δεν είναι και πολύ εύκολο το έργο τους, αφού ο μέσος τηλεθεατής έχει κάνει σίγου-ρα μια επίσκεψη σε δημόσιο νοσοκομείο τον τελευταίο καιρό και έχει βιώσει κυριολεκτι-κά στο πετσί του τις τεράστιες ελλείψεις προ-σωπικού αλλά ακόμη στοιχειωδών αναλώσι-μων υλικών.

Ελλείψεις σε καθετήρες για διασωλήνω-ση ασθενών στην… εντατική καταγγέλλο-νται στον «Ευαγγελισμό», ενώ με το σταγο-νόμετρο δίνονται επιδεσμικό υλικό κ.ά. Στο ΚΑΤ, που το υπουργείο επιμένει ότι υπάρχει επάρκεια, λείπουν γάζες, γύψοι, ακόμη και… αποστειρωμένα γάντια. Ενώ στο ίδιο νοσοκο-μεία για να γίνουν 23 χειρουργεία την… ημέ-ρα της εφόδου (από τα 40 μόνο τακτικά, που γίνονται την ημέρα), συγκεντρώθηκαν υλικά από όλα τα τμήματα! Μόνο τα επείγοντα χει-ρουργεία εξυπηρετούνται στο Πανεπιστημι-ακό Γενικό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης από την Τετάρτη, καθώς ο Σύλλογος Υπαλ-λήλων Κρατικών Νοσοκομείων Έβρου (ΣΥ-ΚΝΕ) πραγματοποιεί επίσχεση εργασίας, διεκδικώντας την καταβολή δεδουλευμένων, υπερωριών και νυχτερινών.

Ο κουρνιαχτός που ξεσήκωσε ο υπουργός Υγείας διόλου τυχαίος δεν είναι. Δεν έχει ως μόνο σκοπό τη συγκάλυψη της κατάρρευσης του ΕΣΥ, εξαιτίας της υποχρηματοδότησης, αλλά προσπαθεί και να αποπροσανατολί-σει φορτώνοντας τις ευθύνες στις πλάτες των γιατρών, ώστε να περάσει με ευκολία τις ερ-πύστριες του ΔΝΤ και πάνω από τα νοσοκο-μεία. «Ξεκινούμε με συγχωνεύσεις μέσα στα νοσοκομεία» δήλωσε ο Α. Λοβέρδος ανα-κοινώνοντας τον «Καλλικράτη της Υγείας». Τι σημαίνει αυτό: Από τα περίπου 150 νοσο-κομεία που υπάρχουν τώρα στην Ελλάδα, θα μείνουν γύρω στα πενήντα νοσοκομεία, επι-σημαίνουν οι γιατροί.

Στην ουσία 2 έως και 5 νοσοκομεία συγ-χωνεύονται - ενοποιούνται κάτω από μία δι-οίκηση ενώ δημιουργούνται 5 ομάδες υγειο-νομικών μονάδων και στο βάθος φαίνονται …λουκέτα. Η ιστορία με το Αρεταίειο και του Αιγινήτειο είναι αρκετά διδακτική: υποχρη-ματοδοτούσαν και τα δύο συστηματικά, ανα-γκάζοντας τα να πάψουν να λειτουργούν ως νοσοκομεία και να μετατραπούν σε εξωτε-ρικά ιατρεία και στην συνέχεια να κλείσουν οριστικά. Ο στόχος προφανής: Να μειωθούν οι κρατικές δαπάνες. Μάλιστα η πρώτη de facto… συγχώνευση νοσοκομείων πραγμα-τοποιήθηκε με την απομάκρυνση της διοι-κήτριας του «Αλεξάνδρα», τη διοίκηση του οποίου ανέλαβε ο διοικητής του μαιευτηρί-ου «Έλενα», ο οποίος θα συνδιοικεί τα δύο νοσοκομεία.

Η ΑΡΣΙ καταγγέλλει την ηγεσία του υπουργείου Υγείας για «κομμένες και ραμ-μένες στα μέτρα του ΔΝΤ δραματικές περι-κοπές». Ενώ συνεχίζει: «Οι συγκεκριμένες προτάσεις (σ.σ. του υπουργού Υγείας) δεί-χνουν ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέ-ση με την πραγματικότητα των νοσοκομείων. Π.χ. η εισήγηση να γίνει ο “Αγ. Σάββας” (!) ή το “Ελπίς”(!) κεντρικό εφημεριακό κέντρο (ενώ αντίθετα νοσοκομεία όπως ο “Ερυθρός” δεν κρίνονται κατάλληλα για επικεφαλής».

«Οι δηλώσεις Λοβέρδου επιβεβαιώνουν αυτό που τόσο καιρό λέει το υγειονομικό κί-νημα: ότι το Μνημόνιο δεν συμβαδίζει με τη δημόσια δωρεάν υγεία» τονίζει ο Μάρκος Κλονιζάκης, μέλος της εκτελεστικής Γραμ-ματείας της ΟΕΝΓΕ. Και συνεχίζει: «Αυτή τη στιγμή τα νοσοκομεία βρίσκονται υπό κα-τάρρευση και με τις εξαγγελίες του υπουργού για συγχωνεύσεις - καταργήσεις σκοπεύουν να διαλύσουν ολοκληρωτικά το ΕΣΥ, στερώ-ντας από τους εργαζόμενους ένα βασικό κοι-νωνικό αγαθό όπως η υγεία».

n ΝΑΤΑΣΑ ΚΕΦΑΛΛΗΝΟΥ

ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ ΒΑΣΙΚΩΝ ΥΛΙΚΩΝ

ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΔΙΑΛΥΕΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣΑπό τα 150 νοσοκομεία θα παραμείνουν μόνο 50!

ΑΡΙΣΤΕΡΟΕΞΤΡΕΜ

n ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑΤΟΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011 Ο ΙΚΟΛΟΓΙΑ ΠPIN / 17

Οκώδικας Αλιμεντάριους ισχύει από το 1963 με ευθύνη μιας επιτροπής, η οποία υπάγεται στον ΟΗΕ. Επίση-μα, στόχος του, είναι να διασφαλί-σει ενιαία ποιοτικά κριτήρια αξιολό-

γησης για τα τρόφιμα. Αν και πολλοί θεωρούν ότι επιδιώκει τον έλεγχο του πληθυσμού μέσα από τη διατροφή. Αποτελεί ιδέα του προέδρου της εταιρείας I. G. Farben, η οποία κατασκεύ-αζε όπλα για το ναζιστικό στρατό, καθώς και το αέριο μαζικής εξόντωσης των κρατούμενων. Η φονική αυτή εταιρεία, μετά τον πόλεμο, δια-σπάστηκε για ευνόητους λόγους σε τρεις γνω-στές εταιρείες φαρμάκων: Bayer, Hoechst και Basf!

Από το 2011 ο κώδικας τρο-ποποιήθηκε στην Αμερική (USA: Νόμος S-510) και από 1 Απριλίου εισάγεται, σταδιακά και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Συνοπτικά, ο νόμος προβλέπει ότι τα τρόφιμα θα υποβάλονται υποχρεωτικά σε ελέγχους των συστατικών τους και θα τροπο-ποιούνται με ακτινοβολία, έτσι ώστε να αποβάλουν οποιαδή-ποτε πλεονάζουσα «τοξική» ουσία, εκτός κι αν καταναλώ-νονται ωμά και σε τοπικό επί-πεδο. Επίσης, η λίστα των θρε-πτικών ουσιών θα είναι αρκε-τά περιορισμένη και την ίδια στιγμή θα προστίθενται σ’ αυ-τές κάποιες επιβλαβείς ουσίες, όπως για παράδειγμα το φθό-ριο. Παράλληλα, προωθεί τα γενετικά τροποποιημένα τρό-φιμα. Για παράδειγμα, οι αγελάδες, θα λαμ-βάνουν υποχρεωτικά την αυξητική ορμόνη rBGH της διαβόητης Μονσάντο (το αγελα-δινό γάλα αποτελεί το νούμερο ένα κίνδυ-νο ασθενειών του πλανήτη). Υποχρεωτική θα είναι και η αγωγή με υποκλινικά αντιβι-οτικά και αυξητικές ορμόνες. Ακόμα και τα φυσικά και βιολογικά τρόφιμα θα χρησιμο-ποιούν κτηνιατρικά φάρμακα, αυξητικές ορ-μόνες κ.λπ. Κατά συνέπεια, όποιος θέλει θα βαφτίζει το οποιοδήποτε τρόφιμο βιολογικό.

Αλλάζουν τα όρια για εξαιρετικά τοξικές χη-μικές ουσίες, όπως οι αφλατοξίνες. Συγκριτι-κά, αυτές είναι 1.000 φορές ισχυρότερες του βενζοπυρενίου, συστατικό του καπνού των τσιγάρων. Τέλος, κάθε χώρα που θα υποδε-χτεί τον κώδικα υποχρεούται να μην εμπο-δίζει την ελεύθερη εισαγωγή γενετικά τρο-ποποιημένων προϊόντων, ζώων και επικίνδυ-νων χημικών.

Ως τώρα η υιοθέτησή ήταν προαιρετική. Εφεξής, όλες οι χώρες του Παγκόσμιου Οργα-νισμού Εμπορίου, δηλαδή και η Ελλάδα, πρέ-πει να τον αποδεχτούν. Οποιαδήποτε αντίστα-ση στον κώδικα θα θεωρείται συγκαλυμμένη

παρεμπόδιση του ελεύθερου εμπορίου και θα συνεπάγεται οικονομικές κυρώσεις για τη χώ-ρα που θα αντιδράσει, όπως αδυναμία εισα-γωγής ή εξαγωγής προϊόντων διατροφής. Έγ-γραφα, που δόθηκαν στη δημοσιότητα από το Wikileaks αποκαλύπτουν ότι «η Ουάσινγκτον (…) θα ξεκινούσε έναν στρατιωτικού τύπου “εμπορικό πόλεμο” ενάντια σε όποια χώρα της ΕΕ θα εναντιωνόταν στους γενετικά τρο-ποποιημένους οργανισμούς». Όταν η Γαλλία απαγόρευσε την καλλιέργεια ποικιλίας μεταλ-

λαγμένου καλαμποκιού της Μονσάντο στα τέ-λη του 2007, ο πρέσβης των ΗΠΑ, ζήτησε να «(...) να ορίσουμε μια στοχευμένη λίστα αντι-ποίνων που θα προκαλέσουν κάποιο “πόνο” στην Ευρώπη για την εναντίωση στους γενετι-κά τροποποιημένους οργανισμούς».

Ταυτόχρονα, στην ΕΕ διαμορφώνεται νομο-θετικό πλαίσιο για τον περιορισμό των καλλι-εργειών με παραδοσιακούς σπόρους. Η σπο-ροπαραγωγική βιομηχανία ασκεί έντονες πι-έσεις στα κέντρα αποφάσεων των Βρυξελλών. Οι εταιρείες ισχυρίζονται ότι χάνουν αυτή τη στιγμή το 40% των εν δυνάμει αγορών λόγω μη καταχωρημένων ποικιλιών και «παράνο-

μης αναπαραγωγής», όπως την ονομάζουν. Ενδεικτικά, αναφέ-ρουμε ότι δέκα εταιρείες ελέγ-χουν το 67% της διεθνούς αγο-ράς. Επιδιώκουν τον ολοκληρω-τικό έλεγχο.

Είναι εύκολο να αντιληφθεί κάποιος τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα που κρύβονται πί-σω απ’ τον κώδικα Αλιμεντάρι-ους. Οι εξελίξεις αυτές επιβεβαι-ώνουν με δραματικό τρόπο ότι ο καπιταλισμός θα χρησιμοποιήσει όλες «τις μεθόδους φτηναίματος των κοινωνικών όρων αναπαρα-γωγής της εργατικής δύναμης, όπως η διατροφή» και θα κατα-φύγει «στην καθολική υπαγω-γή όλων των πλευρών της κοινω-νικής ζωής και της φύσης στους όρους της κεφαλαιακής αξιοποί-ησης». Εντέλει, απειλεί το σύνο-λο των όρων ύπαρξής μας οικο-

νομικών, κοινωνικών και βιολογικών. Η ανατροπή του καπιταλισμού είναι πλέον

αναγκαιότητα, όχι μόνο για να απελευθερωθεί η εργατική τάξη από τα δεσμά της μισθωτής ερ-γασίας, αλλά και για να επιβιώσει. Η οικοδό-μηση μιας κοινωνίας ελεύθερα συνεταιριζόμε-νων παραγωγών, που θα βάλει στη θέση του κέρδους τις κοινωνικές και ευρύτερα πολιτι-σμικές ανάγκες, τον απόλυτο σεβασμό της φύ-σης και θα μετατρέψει τα μέσα παραγωγής σε κοινωνική ιδιοκτησία είναι εφικτή.

n ΣΟΦΙΑ ΣΤΕΦΑΝΙΔΟΥ

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΥ ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗn Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποι-ήθηκε η εκδήλωση που διοργάνωσε την Παρασκευή 15 Απρίλη η Eπιτρο-πή Aγώνα Νέας Προποντίδας στα Νέα Μουδανιά Χαλκιδικής με τίτλο «Μεταλ-λεία χρυσού – μια απειλή για τη Χαλ-κιδική». Οι περισσότεροι θυμόμαστε ίσως τον ηρωικό αγώνα των κατοίκων της Ολυμπιάδας ενάντια στην εταιρεία TVX Gold και τα σχέδια εξόρυξης χρυ-

σού και καταστροφής του περιβάλλο-ντος. Με την πτώχευση της TVX Gold ήρθε η εταιρεία Ελληνικός Χρυσός (Hellas Gold) να αγοράσει τα μεταλ-λεία και να εκπονήσει νέα σχέδια εξό-ρυξης στην περιοχή. Όμως η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που κα-τέθεσε, έχει ήδη απορριφθεί από την... υπεράνω πάσης επαναστατικής υπο-ψίας Διοικούσα Επιτροπή του ΤΕΕ Κε-ντρικής Μακεδονίας! Η ΔΕ έκανε δε-κτά τα συμπεράσματα του πορίσματος της ειδικής ομάδας εργασίας που συ-στήθηκε για το σκοπό αυτό. Σύμφω-να με το πόρισμα, αποδεικνύεται ότι η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσε-ων δεν παραθέτει βασικά επιστημονι-κά κριτήρια αξιολόγησης της επένδυ-σης. Υποστηρίζεται δε ότι, ακόμα και αν ο νόμος αφήνει κάποια περιθώρια, πρέπει να εξετάζονται οι δυσμενέστε-ρες περιπτώσεις και να εξαντλούνται τα προληπτικά μέσα.

ΡΥΠΑΝΣΗ ΕΚΤΟΣ ΟΡΙΩΝ ΛΟΓΩ ΔΕΗn Μία στις πέντε μέρες η ατμοσφαιρική ρύπανση στην Πτολεμαΐδα και τη Φλώρινα είναι πάνω από τα όρια, σύμφωνα με έρευνα του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης (εργαστήριο Φυσικής) το 2010. Το πρόβλημα είναι εντονότερο τις πρωινές ώρες, οπότε η κατάσταση στην ατμόσφαιρα δυσχεραίνει την ταχεία απομάκρυνση των ρύπων. Για το πρόβλημα ενοχοποιούνται κυρίως τα ορυχεία και οι ατμοηλεκτρικοί σταθμοί της ΔΕΗ. Υπενθυμίζουμε ότι σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, υπέρβαση των ορίων των ατμοσφαιρικών ρύπων επιτρέπεται να εμφανίζεται με συχνότητα, μία στις δέκα ημέρες κάθε έτους.

KATAΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟn SOS εκπέμπει ο ΧΥΤΑ στο Γραμματικό, καθώς έγγραφο της Ειδικής Υπηρεσίας Επιθεωρητών Περιβάλλοντος επισημαίνει μια μεγάλη καταστροφή: Συγκεκριμένα, μεγάλος όγκος υλικών εκσκαφής, κοινώς μπάζα, που είχαν εναποτεθεί στις όχθες υδατορέματος που διαρρέει τον υπό κατασκευή Χώρο Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων Γραμματικού, έχουν παρασυρθεί στην παρακείμενη ακτή και στη θάλασσα.

ΚΩΔΙΚΑΣ ΑΛΙΜΕΝΤΑΡΙΟΥΣ

n ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ

«Πράματα και θάματα» συμβαίνουν στο Γαλάτσι, προκειμένου το Παλέ που κατασκευ-άστηκε παράνομα και παράτυπα στο όνομα

της Ολυμπιάδας του 2004, να μετα-τραπεί μέσω του φαστ τρακ σε ένα νέο γιγάντιο Μολ, σε μια περιοχή που είναι δασική. Το αθλητικό κέ-ντρο Γαλατσίου είναι ένα στάδιο 5.200 θέσεων, που καταλαμβάνει 38 στρέμματα, σε συνολική έκταση 90 στρεμμάτων του δασοκτήματος

Βεΐκου. Παραχωρήθηκε με διαγωνισμό από τα Ολυμπιακά Aκίνητα ΑΕ στον όμιλο Χαρα-γκιώνη και την πορτογαλική Σόνα Σιέρα για εμπορική χρήση.

Η κατασκευή ενός ακόμα τεράστιου εμπο-ρικού κέντρου στην περιοχή συνάντησε τη σθε-

ναρή αντίδραση κυρίως των κατοίκων και λι-γότερο των όμορων δήμων. Είναι δε χαρακτη-ριστικό, ότι ο Θ. Χαραγκιώνης δεν έχει άδεια για να προχωρήσει στο εμπορικό κέντρο λόγω μη τήρησης των περιβαλλοντικών όρων.

Βεβαίως, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κά-νει τα πάντα για να προχωρήσουν τα σχέδια του κεφαλαίου σε βάρος του περιβάλλοντος. Πριν από ένα χρόνο, ο Θ. Πάγκαλος δημοσιο-ποίησε επιστολή του Θ. Χαραγκιώνη, ο οποί-ος τον ευχαριστούσε για την παρέμβασή του στην αναβίωση της σύμβασης, που είχε «κολ-λήσει». Το Δεκέμβριο 2010 προστέθηκε ένα ...παράδοξο ΦΕΚ που υπέγραψε ο υπουργός Μεταφορών Δ. Ρέππας, και το οποίο χαρα-κτηρίζει «οδικό άξονα Εθνικού Επιπέδου» το οδικό τμήμα της δημοτικής οδού Βεϊκου, από τη διασταύρωση με τη Λ. Γαλατσίου μέχρι τη διασταύρωση με την οδό Καποδιστρίου! Η ευ-

ρύτερη περιοχή του Παλέ, μαζί με τις εγκατα-στάσεις, αποτελούν ένα σημαντικό «φιλέτο» για το κεφάλαιο. Προσφέρεται από την κυ-βέρνηση, καταστρέφοντας άλλη μια ελεύθε-ρη έκταση που θα μπορούσε να αποτελέσει ένα σημαντικό πνεύμονα πρασίνου και εστία μαζικής άθλησης της νεολαίας και των εργα-ζόμενων της ευρύτερης περιοχής Γαλατσίου και Ν. Ιωνίας.

Το Κίνημα Φορέων και Πολιτών που έχει συγκροτηθεί στην περιοχή απαιτεί να μη γίνει το Παλέ εμπορικό κέντρο, να παραμείνει δη-μόσιος δωρεάν χώρος αθλητισμού και πολιτι-σμού για όλους τους πολίτες και να αλλάξει ο νόμος 3342/2005 «για τη μετα-ολυμπιακή αξι-οποίηση των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων». Και φυσικά, έχουν πάρει μπροστά οι μηχανές για νέους, ακόμα πιο αποφασιστικούς αγώνες για την αποτροπή του ξεπουλήματος.

Πάλη για το Παλέ στο Γαλάτσι

ΕΛΕΓΧΟΝΤΑΣ ΤΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗΘα τρώμε μόνο όσα εγκρίνουν οι πολυεθνικές

18 / ΠPIN KOINΩΝΙΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011

ΑΡΗΣ... Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΩΝ ΑΤΑΚΤΩΝΤο κατάφερε κι αυτό ο Άρης: Στην ελληνική Χρεοκρατία δεν τον εμπό-δισαν οι ισραηλινοί αλεξιπτωτιστές στη Γάζα ούτε το φωτορεπορτάζ για τους τοίχους τον Δεκέμβρη 2008 με τα συνθήματα του Αλέξη ούτε οι δο-νητές της τρόικας.

Τον έφαγε ο άλλος... Άρης, ο Πορ-τοσάλτε!«Τοις κείνου (Αλαφούζου) ρήμασι πειθόμενος» κι αυτός: Ο διεξαγόμε-νος Infowar έχει απώλειες...Λοιπόν, εγώ ως δικηγόρος - ακρο-ατής του Σκάι 100,3 προσφέρθη-κα να αναλάβω εθελοντικά τριάντα (30) υποθέσεις απολυομένων ενώπι-ον της Επιθεώρησης Εργασίας στο «Πρόγραμμα όλοι μαζί» του Σταθ-μού. Μάλιστα στις 14/03/2011 με εί-χαν συνέντευξη επί δεκάλεπτο στην εκπομπή τους οι Χριστίνα Βίδου και Γιώργος Γιαγτζόγλου. Έτυχε έως σήμερα να μη με καλέσει κανείς. Ωστόσο, μόλις άκουσα την είδηση της απόλυσης Χατζηστεφάνου, επι-κοινώνησα με το σταθμό και τους εί-πα ότι ανακαλώ την προσφορά μου: Συμβιβάζεται εγώ να προσφέρω μέ-σω Σκάι κάλυψη σε απολυόμενους και ο Σκάι να απολύει; Όχι, νομίζω...Και πώς τα φέρνει ο Θεός: Εγώ προ-σφέρομαι (και το εννοώ!) να αναλά-βω την υπόθεση Χατζηστεφάνου κα-τά τον Σκάι για την παράνομη από-λυσή του! «Όλοι μαζί» είπαμε; Το εν-νοούμε!Μήπως ήλθε η ώρα η υπερήφανη Αριστερά να ορθωθεί; Μήπως πρέ-πει από κάπου όσοι σκέπτονται ν’ αλλάξουν την Αριστερά, μα δεν σκέ-πτονται ν’ αλλάξουν τον αριστερό, να ξεκινήσουν; Μήπως στις σειρή-νες του κοινωνικού πολέμου να προ-σφέρουμε τις καμπάνες της κοινω-νικής απελευθέρωσης, πριν γίνει η ιστορική μνήμη ανάμνηση; Προτού γίνουν όλοι οι άνθρωποι υπάνθρω-ποι; Η περίπτωση Άρη Χατζηστεφά-νου έχει όλα τα στοιχεία για εύκολη επικοινωνιακή διάχυση. Η ώρα ήλθε και σαν τον Νικήτα Μιχάλκωφ στον Ψεύτη Ήλιο πρέπει να πούμε όλοι: «Η “κάποια μέρα’’ δεν είναι μέρα της εβδομάδας μου»...Την ώρα αυτή ο Άρης μας χρειάζε-ται όλους. Αλλιώς η σιωπή και μοι-ρολατρεία μας θα ’ναι σαν το ΑΔΕΛ-ΦΟ-ΒΑΡΙΜΟ, τον τραυματισμό από χέρι αδελφού...

Μεθ’ υπολήψεως, Γιάννης Ελ. Κυμιωνής,

συνοδοιπόρος, υμέτερος

Με καθολική συμμετοχή, παρά τους απερ-γοσπαστικούς μηχανισμούς, oλοκληρώθηκε η απεργία των εργαζομένων στη Wind τη Με-γάλη Εβδομάδα. Ο τριήμερος πανελλαδικός απεργιακός αγώνας, με 8ωρες επαναλαμβα-

νόμενες και μία 24ωρη, ήταν η απάντηση των εργαζομένων στο πο-γκρόμ απολύσεων των τελευταίων εβδομά-δων. Η Wind, μια από τις μεγαλύτερες εται-ρείες τηλεπικοινωνιών στην Ελλάδα, που απα-

σχολεί περίπου 1.450 άτομα, απέλυσε δεκά-δες εργαζομένους σε διάστημα λίγων εβδο-μάδων, παρά τις υποσχέσεις των διευθυντών ότι «δεν θα γίνουν απολύσεις».

Η απάντηση του σωματείου, στο οποίο συμμετέχουν όλοι ανεξαρτήτως ειδικότητας ή σχέσης απασχόλησης, ήταν άμεση: Κλιμά-κωση του απεργιακού αγώνα, για την ανά-

κληση των απολύσεων και την υπεράσπιση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Εί-χαν προηγηθεί πετυχημένες και περιφρουρη-μένες απεργιακές κινητοποιήσεις την προη-γούμενη εβδομάδα και αγώνες που πήραν πί-σω μειώσεις μισθών.

Αμεση και τρομοκρατική ήταν η αντίδρα-ση της εργοδοσίας, που όχι μόνο δεν σταμά-τησε το κύμα απολύσεων, αλλά έστειλε εκ-βιαστικές εσωτερικές επιστολές, που καλού-σε τους εργαζόμενους να δηλώσουν «παρα-κώλυση εισόδου», επιχειρώντας να διασπά-σει εργαζόμενους, σωματείο, αλλά και τα μέ-λη του ΔΣ μεταξύ τους.

Στην ίδια επιστολη η διοίκηση έχυνε κρο-κοδείλια δάκρυα για την άσχημη οικονομική κατάσταση της επιχείρησης, κατηγορώντας τις κινητοποιήσεις. «Θα μας κλείσουν την επι-χείρηση οι απεργίες» ήταν η απειλή - κλάψα της εργοδοσίας, που φυσικά απέχει χιλιόμε-τρα από την αλήθεια. Παρά τους εργοδοτι-κούς ισχυρισμούς περί μη συμμετοχής στην

απεργία, η πραγματική συμμετοχή ξεπέρασε το 90% και τις τρεις ημέρες, με αποκλεισμούς στα κεντρικά γραφεία της εταιρείας.

Απεργοσπαστικοί μηχανισμοί έστελναν κρυφά εργαζομένους σε κτίρια θυγατρι-κής εταιρείας ή ακόμα και άλλων εταιρειών. Ωστόσο, εργαζόμενοι και αλληλέγγυοι που περιφρουρούσαν τα κεντρικά της Wind, στη Λεωφόρο Αθηνών και στην Κηφισίας, μαρ-τυρούν την επιτυχία της απεργίας. Στην περι-φρούρηση της 24ωρης στην Κηφισίας δεν εί-δαμε ούτε έναν απεργοσπάστη.

Η απεργία κρίθηκε παράνομη, η δικαστι-κή απόφαση βγήκε όμως αργά τη νύχτα, αφού η απεργία ολοκληρώθηκε επιτυχώς. Το σω-ματείο των εργαζομένων, με μαζικές γενικές συνελεύσεις, είναι αποφασισμένο να συνεχί-σει τους αγώνες. Το εργατικό κίνημα που δεν περιμένει τις διαμεσολαβήσεις των γραφειο-κρατών, οφείλει να εκφράσει την έμπρακτη αλληλεγγύη στους εργαζόμενους της Wind και να συνταχθεί στο πλευρό τους.

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΗ WIND n ΕΚΒΙΑΖΕΙ Η ΕΡΓΟΔΟΣΙΑ

Πετυχημένη απεργία

Πέθανε την Τρίτη, 19 Απρίλη στον Ευαγ-γελισμό και κηδεύτηκε την Πέμπτη, 21 Απρίλη στις 2 το μεσημέρι, με πολιτική κηδεία, στο Ά Νεκροταφείο Αθηνών, ο αγαπημένος φίλος και σύντροφος, δι-

κηγόρος Πρόδρομος Μιχαηλίδης. Ο Πρόδρομος γεννήθηκε «σε αντάρτικο χει-

μώνα», στη Σκύδρα Πέλλας το 1944. Σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών. Οργανώθηκε στη Νεολαία Λαμπράκη, πάλεψε στο Πολυτεχνείο και μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ από τη με-ταπολίτευση. Μαχητικό συνδικαλιστικό στέλεχος της «Νέας Κίνησης Δικηγόρων».

Σε όλη του τη ζωή υπήρξε ένας μαχόμενος δι-κηγόρος, «πρώτα ο αγώνας και ύστερα ο πελά-της» όπως τόνιζε σε ένα τραγούδι του. Υπερά-σπισε αγωνιστές σε πολλές δίκες. Ήταν μάρτυ-ρας κατηγορίας στη δίκη του Πολυτεχνείου και δικηγόρος πολιτικής αγωγής στη δίκη των βασα-νιστών της χούντας στη Χαλκίδα. Αδιάλλακτος πολέμιος σε αυτό που αποκαλούσε «ΕΔΥΣΠ»

(Ενιαίο Διαχρονικό Υποτελές Συναινετικό Πα-ρακράτος) ιδιαίτερα της δικαστικής του πτέρυ-γας. Στηλίτευε τα κακώς κείμενα και σάρκαζε την πολιτική επικαιρότητα με τους ευθύβολους, αυτοσχέδιους και πηγαίους στίχους του, πάνω σε λαϊκά μοτίβα, που τους τραγουδούσε με το μπα-γλαμαδάκι του δίνοντας τον τόνο στην «Παρέα της Παρασκευής» καθώς και σε συντροφικά γλέ-ντια.

Με μαχητικότητα, υπερηφάνεια και αξιοπρέ-πεια αντιμετώπισε και την ασθένειά του, που τε-λικά τον κατέβαλε. Τα τελευταία, τα δικά του «λι-γοστά λόγια» ήταν ένα σχόλιο - στίχος πάνω στην πολιτική επικαιρότητα: «Στο Τούνεσι, στη Μπαρ-μπαριά, τους έπιασε κακοκαιριά» !

Πρόδρομε, θα ζεις για πάντα, μέσα από την κόρη σου την Ηλέκτρα, τη συντρόφισσά σου Μα-ρία, τα αδέρφια σου Χρύση και Φανή, τους συ-ντρόφους σου, τους φίλους σου. Μέσα στο τσού-γκρισμα των ποτηριών, κάθε Παρασκευή θα βλέ-πουμε το καθαρό γέλιο σου και θα αναζητούμε τον ήχο σου. Καλό σου ταξίδι, φιλιά και χαιρετί-σματα στον Πάνο Γεραμάνη!

Στη μνήμη του Πρόδρομου Μιχαηλίδη ας θυ-μηθούμε ένα δικό του «Βασικό Χασάπικο», που έπαιζε με το μπαγλαμαδάκι του και το τραγου-δούσαμε τις Παρασκευές, που είχε «συλλείτουρ-γο η καρδιά μας».

Ο Τετραγωνισμός του ΠενταγώνουΜικρός τρομοκρατήθηκα, γιατί φτωχός γεννή-

θηκα,βελόνα σ’ αχερώνα κι αντάρτικη κρυψώνακαι βγήκα στον αγώνα, σ’ εμφύλιο χειμώνα!

Περνούσα βίον άγονο, με φταίχτη το Πεντά-γωνο

και την πλουτοκρατία, που ζουν απ’ τη ληστεία,αυτά ’ναι κι η αιτία για την «τρομοκρατία»!

Με βία αμερικάνικη, πενήντα χρόνια οι άδικοι,

με πόλεμους πλουτίζαν, με πρέζες καζαντίζαν,τον κόσμο φοβερίζαν κι αλλιώς δεν χαμπα-

ρίζαν.

Στα ταξικά μας πράματα, βλέπω όλο ξένα ορά-ματα,

τα βλέπω σαν εφιάλτη, στη νύχτα μου τη σκάρ-τη,

μετά με βλέπω αντάρτη από φωτιά και στάχτη.

Τώρα που το Πεντάγωνο τους το ’καναν Τετρά-γωνο,

και τέσσερα αεροπλάνα, του γάμησαν τη μάνα,σχεδιάζουν νέα πλάνα μέσ’ σε καινούργια αλά-

να.

Αμέτρητα πατώματα, θά ‘ναι γεμάτα πτώματα,τρακόσια επί τρακόσια, θα γίνουν άλλα τόσα,αν στου κακού τη γλώσσα, δεν βρούμε νέα

γλώσσα!Αθήνα, ΕΜΠ 14/9/2001

n ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΕΣΥΛΛΑΣ

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΠΡΟΔΡΟΜΕ!Αποχαιρετισμός στον Πρόδρομο Μιχαηλίδη

TAXYΔPOMEIO

ΣΑΒΒΑΤΟ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011 ΞΕΝΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΠPIN / 19

Η Τράπεζα της Ελλάδος εξαρχής είχε υποστηρίξει ότι η Συμφωνία Στήριξης θα έπαιζε σημαντικό ρόλο στην αντι-μετώπιση της κρίσης, καθώς θα εξα-σφάλιζε τα αναγκαία κεφάλαια σε μια

περίοδο που η χώρα είχε πρακτικά αποκλειστεί από τις αγορές, θα επέβαλλε πειθαρχία στην τήρηση των χρονοδιαγραμμάτων, θα προσέφερε τεχνογνωσία στην εφαρμογή της οικονομικής πολιτικής και θα δι-ευκόλυνε τη δημοσιονομική προσαρμογή.

Η Συμφωνία Στήριξης απέτρεψε τη χρεοκοπία και επέβαλε τον αναπροσανατολισμό της οικονομι-κής πολιτικής

Πράγματι, η Συμφωνία όχι μόνο εξασφάλισε τα αναγκαία κεφάλαια αλλά και έδρασε ως καταλύτης για το ριζικό αναπροσανατολισμό της οικονομικής πολιτικής προς δύο κύριες κατευθύνσεις: την ταχεία δημοσιονομική προσαρμογή και την εφαρμογή διαρ-θρωτικών μεταρρυθμίσεων. Η στροφή αυτή έπρεπε βεβαίως να έχει γίνει πολλά χρόνια πριν, όταν οι συν-θήκες ήταν ευνοϊκότερες. Τον Απρίλιο πάντως του 2010 όλα τα περιθώρια για αναβολές είχαν εξαντλη-θεί και η αλλαγή κατεύθυνσης ήταν επιτακτικά ανα-γκαία. Η πολιτική που άρχισε να εφαρμόζεται ήταν ο μόνος τρόπος για να ανακοπεί η περιθωριοποίηση της χώρας, η μόνη ελπίδα για τη δημιουργία προϋπο-θέσεων που θα επέτρεπαν μια συντεταγμένη πορεία πάνω σε νέες βάσεις το ταχύτερο δυνατόν.

Οι παρεμβάσεις της ΕΚΤ και τα μέτρα ενί-σχυσης της ρευστότητας απέτρεψαν την πιστωτι-κή ασφυξία

Την ίδια αυτή περίοδο, όταν οι υποβαθμίσεις της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας συμπαρέσυραν και τις αξιολογήσεις των τραπεζών, οι ομαλές συνθή-κες ρευστότητας εξασφαλίστηκαν χάρη στην πολιτι-κή και τις παρεμβάσεις του Ευρωσυστήματος. Η νο-μισματική πολιτική παρέμεινε σε διευκολυντική κα-τεύθυνση, διατηρώντας τα επιτόκια σε χαμηλά επίπε-δα. Παράλληλα, το Ευρωσύστημα εξακολούθησε να προσφεύγει στη χρήση μη συμβατικών μέτρων νομι-σματικής πολιτικής, τα οποία βελτίωσαν τη ρευστό-τητα των τραπεζών και της οικονομίας υπό συνθήκες που ήταν εξαιρετικά δυσμενείς για την Ελλάδα. Τέ-λος, ελήφθη και η πολύ σημαντική απόφαση να παρέ-χεται χρηματοδότηση από το Ευρωσύστημα στις τρά-πεζες, έναντι χρεογράφων τα οποία έχει εκδώσει ή εγγυηθεί το Ελληνικό Δημόσιο, ανεξαρτήτως πιστω-τικής διαβάθμισης.

Είναι βεβαίως γνωστό ότι δυσχέρειες στη χρη-ματοδότηση των επιχειρήσεων υπήρξαν και εξακο-λουθούν να υπάρχουν. Θα πρέπει όμως να συγκρι-θούν με τα ανυπέρβλητα εμπόδια που θα είχαν δη-μιουργηθεί, αν δεν είχαν γίνει οι σωτήριες αυτές πα-ρεμβάσεις, που απέτρεψαν τη διαμόρφωση συνθηκών πιστωτικής ασφυξίας.

Η προσαρμογή ξεκίνησε το 2010 με απτά απο-τελέσματα στο δημοσιονομικό τομέα

Η προσπάθεια αντιστροφής των εξελίξεων άρχι-σε με παρεμβάσεις σε πολλούς τομείς και είχε απτά αποτελέσματα, κυρίως στον δημοσιονομικό τομέα. Το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης ως ποσοστό του ΑΕΠ μειώθηκε περίπου κατά 5 ποσοστιαίες μονά-δες. Η πρόοδος αναγνωρίστηκε από την Ευρωπαϊ-κή Επιτροπή και το ΔΝΤ, σε τρεις διαδοχικές αξιο-λογήσεις, γεγονός που επέτρεψε την ομαλή ροή της χρηματοδότησης που προέβλεπε η Συμφωνία Στήρι-ξης. Αποτράπηκαν έτσι οι ολέθριες εξελίξεις που ένα χρόνο πριν έμοιαζαν αναπόφευκτες και δόθηκε στην οικονομία ένα χρονικό περιθώριο, για να προχωρή-σει στις αλλαγές που ούτως ή άλλως, με ή χωρίς Μνη-μόνιο, έπρεπε να γίνουν.

*****Καθυστερήσεις αλλά και αντικειμενικές δυσκο-

λίες συντηρούν την αβεβαιότητα των αγορώνΜέσα στο χρόνο που πέρασε έγιναν πολλά.

Όμως, παρά τα θετικά αποτελέσματα και τη μεγάλη προσπάθεια που έχει καταβληθεί, οι παράγοντες που δημιουργούν αβεβαιότητες και τροφοδοτούν την επι-φυλακτικότητα των αγορών διατηρούνται ισχυροί.

• Πρώτον, η δυναμική του χρέους παραμένει δυσμενής, καθώς οι συσσωρευμένες ανισορροπίες εί-ναι μεγάλες και η πρόοδος των προσαρμογών δεν εί-ναι αρκετά ταχεία για να αντιστρέψει γρήγορα και αποφασιστικά αυτή τη δυναμική.

• Δεύτερον, η ανταγωνιστικότητα βελτιώθηκε ελαφρά, κυρίως λόγω μειώσεων στο κόστος παραγω-γής. Δεν βελτιώθηκε όμως η «διαρθρωτική» ανταγω-νιστικότητα, που συνδέεται με τη δημιουργία περι-βάλλοντος φιλικού προς την επιχειρηματική δραστη-ριότητα. Εξάλλου, η βελτίωση της ανταγωνιστικότη-τας κόστους το 2010 ήταν μικρή σε σχέση με τις σω-ρευτικές απώλειες της τελευταίας δεκαετίας.

• Τρίτον, παρά τις μεταρρυθμίσεις στη λειτουρ-γία του δημόσιου τομέα, δεν υπήρξε ακόμη ουσιαστι-κή βελτίωση εκεί όπου πρωτογενώς παράγονται τα ελ-λείμματα -- στη δημόσια διοίκηση, τους πολυάριθμους οργανισμούς, την τοπική αυτοδιοίκηση – ούτε και στην αποτελεσματικότητα του φοροεισπρακτικού μηχανι-σμού. Έτσι, η δημοσιονομική πορεία, μετά την ισχυ-ρή εκκίνηση που έγινε, εμφανίζει στις αρχές του 2011 σημεία κόπωσης και αποκλίσεις από τους στόχους. Το έλλειμμα του 2010, παρά τη μεγάλη μείωσή του, απέ-κλινε από την αρχική πρόβλεψη, ενώ αποκλίσεις κατα-γράφονται και το πρώτο τρίμηνο του 2011.

• Τέταρτον, στο πεδίο των διαρθρωτικών αλλα-γών ψηφίστηκαν σημαντικά νομοθετήματα, που αφο-ρούν το ασφαλιστικό σύστημα, το σύστημα υγείας, τα κλειστά επαγγέλματα και την αγορά εργασίας, και σε αρκετές περιπτώσεις υπήρξε πρόοδος. Σε ορισμέ-νες περιπτώσεις όμως οι μεταρρυθμίσεις δεν προχω-ρούν όσο βαθιά χρειάζεται, ενώ συχνά η εφαρμογή τους καθυστερεί, είτε επειδή προσκρούει σε διοικη-τικές δυσλειτουργίες είτε επειδή εκδηλώνεται διστα-κτικότητα λόγω αντιδράσεων.

• Πέμπτον, η πραγματική οικονομία εξελίχθη-κε δυσμενέστερα από ό,τι αναμενόταν. Το ΑΕΠ μει-ώθηκε το 2010 κατά 4,5%, λόγω της υποχώρησης της ιδιωτικής κατανάλωσης κατά 4,5%, της δημόσιας κα-τανάλωσης κατά 6,5% και των ακαθάριστων επενδύ-σεων παγίου κεφαλαίου κατά 16,5%. Η ύφεση όμως

εκτιμάται ότι θα ήταν ηπιότερη, αν προχωρούσαν τα-χύτερα οι μεταρρυθμίσεις για τη βελτίωση του περι-βάλλοντος της επιχειρηματικής δραστηριότητας, η αξιοποίηση των κοινοτικών πόρων του ΕΣΠΑ, και η βελτίωση της αποτελεσματικότητας των δημόσι-ων δαπανών.

• Έκτον, η ύφεση προκάλεσε απώλειες θέσεων εργασίας σε όλους τους τομείς και άνοδο της ανεργίας. Η απασχόληση το τελευταίο τρίμηνο του 2010 ήταν μει-ωμένη κατά 4% έναντι του αντίστοιχου τριμήνου του 2009, υποδηλώνοντας την απώλεια 180 χιλιάδων θέσε-ων εργασίας, ενώ το ποσοστό ανεργίας το ίδιο τρίμη-νο έφθασε το 14,2% του εργατικού δυναμικού. Η μέση ετήσια μείωση της απασχόλησης (-2,7%) ήταν μικρότε-ρη από τη μείωση του ΑΕΠ, με αποτέλεσμα να υποχω-ρήσει και η παραγωγικότητα (κατά 1,8%).

• Τέλος, η ενημέρωση και η δημόσια συζήτηση για τα αίτια της κρίσης, την πραγματική κατάσταση της οικονομίας και κυρίως για τις αντικειμενικές συν-θήκες που επιβάλλουν αυτή την πολιτική ήταν απο-σπασματική και ελλιπής. Το Μνημόνιο αντιμετωπί-ζεται συχνά ως υπαίτιο των συμπτωμάτων της κρίσης και όχι ως αναπόφευκτη παρέμβαση για την αντιμε-τώπισή της. Δεν έχει εξάλλου εξηγηθεί επαρκώς ότι το Μνημόνιο περιόρισε την οξύτητα αυτών των συ-μπτωμάτων, η οποία θα ήταν πολλαπλάσια χωρίς αυ-τό. Η στήριξη των μεταρρυθμίσεων αποδείχθηκε σε αρκετές περιπτώσεις άτολμη, ενώ τα συμπτώματα της κρίσης μεγαλοποιούνται στο δημόσιο διάλογο, χωρίς όμως καμία αναφορά στους λόγους που επιβάλλουν τις αλλαγές.

Αποτέλεσμα του ελλείμματος πληροφόρησης ήταν η στάση μερίδας της κοινής γνώμης απένα-ντι στις αλλαγές, η οποία ήταν αμήχανη και επιφυ-λακτική, καθώς η νέα πολιτική αμφισβήτησε βεβαι-ότητες που για πολλά χρόνια θεωρούνταν ακλόνη-τες, ενώ παράλληλα δεν είχε εξηγηθεί με πειστικό τρόπο η προτεινόμενη διέξοδος. Η αβεβαιότητα αυ-τή εμπόδισε την ενεργητική κατάφαση και συστρά-τευση κοινωνικών δυνάμεων. Υπήρξαν βεβαίως και αντιδράσεις που απλώς επιδίωκαν να μην αλλάξει τί-ποτα και να υπάρξει επιστροφή σε πρακτικές του πα-ρελθόντος.

Οι προβλέψεις για το 2011 δεν επιτρέπουν εφη-συχασμό

Οι προβλέψεις για το 2011, παρά κάποιες θετι-κές ενδείξεις που διαφαίνονται, δεν επιτρέπουν εφη-συχασμό.

• Η ύφεση θα συνεχιστεί. Το ΑΕΠ προβλέπεται ότι θα μειωθεί κατά 3% χωρίς να μπορεί να αποκλει-στεί και κατά τι μεγαλύτερη πτώση.

• Η ανεργία θα συνεχίσει να αυξάνεται και θα υπερβεί το 15%.

• Ο μέσος ετήσιος ρυθμός πληθωρισμού θα υποχωρήσει σημαντικά σε σχέση με το 2010, όμως θα πλησιάσει το 3¼%.

• Ο ετήσιος ρυθμός πιστωτικής επέκτασης προς τον ιδιωτικό τομέα, που ήδη ήταν αρνητικός τους δύο πρώτους μήνες του έτους, αναμένεται να παραμείνει σε αρνητικά επίπεδα καθ΄όλη τη διάρκεια του 2011.

• Η ανταγωνιστικότητα θα συνεχίσει να βελτι-ώνεται το 2011, καθώς θα εξακολουθήσει να μειώνε-ται το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος και ο πληθωρισμός θα υποχωρήσει.

• Το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλ-λαγών θα περιοριστεί κάτω του 9% του ΑΕΠ, αφού προβλέπεται ότι θα ανακάμψουν οι εξαγωγές και οι τουριστικές εισπράξεις, ενώ θα συνεχίσουν να μειώ-νονται οι εισαγωγές καταναλωτικών αγαθών.Το παλιό υποχωρεί, όμως το νέο καθυστερεί ακόμη

Βρισκόμαστε σήμερα σε ένα κρίσιμο σταυροδρό-μι. Από την μια πλευρά είναι φανερό ότι το πρότυπο ανάπτυξης που επικράτησε στο παρελθόν καταρρέ-ει. Από την άλλη όμως, δεν έχουν αρχίσει να διαφαί-νονται οι νέες πρακτικές, οι νέοι θεσμοί και οι νέες νοοτροπίες που θα αναζωογονήσουν την οικονομία. Αυτό είναι το κύριο ζητούμενο σήμερα: η ταχεία με-τάβαση από ένα πρότυπο ανάπτυξης που δεν είναι δι-ατηρήσιμο σε ένα νέο που μπορεί να εμπνεύσει για τη θετική προοπτική της οικονομίας, να κινητοποιήσει παραγωγικές δυνάμεις, να αποκαταστήσει την εμπι-στοσύνη των αγορών και να βελτιώσει το κλίμα.Η κρίση είναι κρίση του προτύπου ανάπτυξης, όχι του Μνημονίου

Το πρότυπο ανάπτυξης που έχει πλέον εξαντλή-σει τα όριά του στηρίχθηκε στην εγχώρια κατανάλω-ση, δημόσια και ιδιωτική, και τροφοδοτήθηκε με δα-νεισμό. Ο επιχειρηματικός τομέας δεν κατόρθωσε να επωφεληθεί επαρκώς από τις ευκαιρίες που πα-ρείχε η ένταξη στη ζώνη του ευρώ, ενώ οι βελτιωμέ-νες προσδοκίες των νοικοκυριών λόγω της ένταξης και η διόγκωση του δημόσιου τομέα ενθάρρυναν τον υπερκαταναλωτισμό. Τα αποτελέσματα ήταν: αρνητι-κή καθαρή εθνική αποταμίευση από το 2002 μέχρι σή-μερα και συνεχής μεταφορά πόρων από τον επιχειρη-ματικό στον υπερτροφικό και χαμηλής παραγωγικό-τητας δημόσιο τομέα. Το πρότυπο αυτό ικανοποιούσε την κατανάλωση του παρόντος εις βάρος του μέλλο-ντος και βασιζόταν στην ψευδαίσθηση ότι η ανάπτυξη θα μπορούσε να στηρίζεται επ’ άπειρον στο δημόσιο τομέα. Η άνοδος της κατανάλωσης, που χαρακτηριζό-ταν και από ισχυρή ροπή προς εισαγόμενα αγαθά, εν-θάρρυνε και στήριξε μια “ρηχή” εγχώρια επιχειρημα-τικότητα, που ήταν προσανατολισμένη στον τομέα της διανομής και στον τελικό καταναλωτή. Καθώς όμως έχουν ανατραπεί οι παράγοντες που τροφοδοτούσαν την κατανάλωση στο παρελθόν, ήταν αναπόφευκτο να πληγεί ανάλογα αυτή η μορφή επιχειρηματικής δραστηριότητας. Ταυτόχρονα, δεν έχουν ακόμη δη-μιουργηθεί οι προϋποθέσεις για να ενθαρρυνθεί μια νέα επιχειρηματικότητα στη θέση της παλιάς. Η κρί-ση της οικονομίας είναι η κρίση ενός προτύπου ανά-πτυξης το οποίο δεν μπορούσε να διατηρηθεί άλλο. Το κόστος που η κοινωνία καλείται σήμερα να κατα-βάλει οφείλεται επίσης και στο ότι καθυστερεί η με-τάβαση στο νέο πρότυπο.

*****Στροφή στο μέλλον: ένα νέο πρότυπο ανάπτυξης

Το νέο πρότυπο ανάπτυξης που χρειάζεται η χώ-ρα σημαίνει στροφή από την κατανάλωση στην απο-

ταμίευση, τις επενδύσεις και τις εξαγωγές, από τον κρατισμό και την αναπαραγωγή προνομίων στον ανταγωνισμό και την επιχειρηματική πρωτοβουλία. Σημαίνει δηλαδή νέο υπόδειγμα κατανάλωσης, επι-χειρηματικότητας και λειτουργίας του κράτους. Ση-μαίνει αύξηση του μεριδίου των επενδύσεων και των εξαγωγών στο ΑΕΠ, συρρίκνωση του μεριδίου της ιδιωτικής και της δημόσιας κατανάλωσης, ουσιαστι-κή ενίσχυση της αποταμίευσης, στροφή της επιχειρη-ματικότητας στον ανταγωνιστικό τομέα της παραγω-γής με προσανατολισμό στις διεθνείς αγορές και λει-τουργία της δημόσιας διοίκησης με τρόπο που δεν θα αποθαρρύνει τις επενδύσεις ούτε θα ανέχεται τη φο-ροδιαφυγή. Ισχυρή επανεκκίνηση της προσπάθειας για να δοθεί νέα ορμή στη μεταρρυθμιστική πολιτική

Σήμερα η οικονομία βρίσκεται σε μεταίχμιο, κα-θώς η προσαρμογή έχει κάνει προόδους, αλλά παρα-μένει βραδεία σε σχέση με τη δυναμική του χρέους. Χρειάζεται τώρα μια ισχυρή επανεκκίνηση της προ-σπάθειας, που θα καλύψει γρήγορα τις υστερήσεις και θα δώσει νέα ορμή στη μεταρρυθμιστική πολιτι-κή. Βασικές προϋποθέσεις για να συμβεί αυτό είναι:

• Να καταδεικνύεται στην πράξη η ισχυρή βού-ληση της κυβέρνησης να προχωρήσει χωρίς αμφιθυ-μίες και δισταγμούς στο δύσκολο δρόμο που έχει χα-ράξει.

• Η κοινωνία να ενημερώνεται συστηματικά για τις δυνατότητες της οικονομίας, τις επιδιώξεις της πο-λιτικής που ασκείται, τις δυσκολίες και τους κινδύ-νους που υπάρχουν, το δρόμο που πρέπει να διανυ-θεί, τον τελικό στόχο, αλλά και τις συνέπειες μιας τυ-χόν αποτυχίας.

• Με σαφήνεια να αναδεικνύεται το όφελος των μεταρρυθμίσεων, οι οποίες όχι μόνο είναι αναγκαίες, αλλά έχουν και ισχυρή ηθική βάση, καθώς καταργούν προνόμια και αποσκοπούν να εξασφαλίσουν ίσες και καλύτερες ευκαιρίες για όλους.

• Να επιδιωχθεί, σε μια ελάχιστη βάση, συμφω-νία των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που θα εξασφαλίσει τη συνέχεια της προσαρμογής, η διάρκεια της οποίας υπερβαίνει τη θητεία μίας κυβέρνησης.ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΠΟ-ΛΙΤΙΚΗΣα) Σταθεροποίηση με μέτρα διαρθρωτικής προσαρ-μογής

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η επίσπευση της ανάκαμψης και η ανάπτυξη αποτελούν τον καθο-ριστικό παράγοντα της επιτυχίας στα επόμενα χρό-νια. Δεν θα υπάρξει όμως ανάκαμψη, αν δεν θερα-πευθούν οι βασικές αιτίες που μας οδήγησαν στην κρίση: η γιγάντωση των ελλειμμάτων και των χρεών του Δημοσίου και η σοβαρή υποχώρηση της ανταγω-νιστικής θέσης της χώρας. Πρώτο βήμα συνεπώς για την ανάπτυξη είναι η σταθεροποίηση της οικονομίας. Όπως έχει δείξει και η διεθνής εμπειρία, η ύπαρξη μεγάλων δημόσιων ελλειμμάτων και χρεών δεν στηρί-ζει την ανάπτυξη. Αντίθετα, την υπονομεύει.Επιτάχυνση των αλλαγών στο δημόσιο τομέα

Η σταθεροποίηση έχει εισέλθει στη δεύτερη και δυσκολότερη φάση. Μετά τις οριζόντιες περικοπές στους μισθούς και τις αυξήσεις των φόρων, πρέπει τώρα να στραφεί αποφασιστικά στις διαρθρωτικές αλλαγές στο δημόσιο τομέα για να μειώσει, σε μόνι-μη βάση, δαπάνες που προέρχονται από την αναπο-τελεσματική του λειτουργία.

Περιθώρια στο χώρο αυτό υπάρχουν και είναι μεγάλα. Πρέπει ταυτόχρονα να αξιοποιηθούν δύο ση-μαντικές ευκαιρίες που παρουσιάζονται σήμερα και οι οποίες μπορούν να αποτελέσουν καταλύτη για την επανεκκίνηση της μεταρρυθμιστικής προσπάθειας.

n Πρώτον, το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσι-ονομικής Στρατηγικής δίνει τη δυνατότητα να ακο-λουθηθεί μια δημοσιονομική πολιτική με σαφείς στό-χους, εξειδικευμένα μέτρα και συγκεκριμένα χρονο-διαγράμματα εφαρμογής, αντί για αποσπασματικές παρεμβάσεις και έκτακτα μέτρα. Για να έχει το Πλαί-σιο τα αναμενόμενα αποτελέσματα θα πρέπει να εξα-λείψει τους παράγοντες που γεννούν ελλείμματα, κυ-ρίως να περικόψει τις δαπάνες.

n Δεύτερον, το Πρόγραμμα Αποκρατικοποιήσε-ων και Αξιοποίησης της Δημόσιας Περιουσίας μπο-ρεί, αν εφαρμοσθεί με τόλμη και ταχύτητα, να συμ-βάλει ουσιαστικά στον περιορισμό του χρέους και να ενισχύσει την εισροή ξένων άμεσων επενδύσεων.β) Άμβλυνση των συνεπειών της ύφεσης και επί-σπευση της ανάκαμψης

Η οικονομική πολιτική πρέπει, χωρίς εκπτώσεις στη δημοσιονομική προσαρμογή, να επιδιώξει πα-ράλληλα την άμβλυνση της ύφεσης και την ταχύτερη δυνατή επαναφορά των ρυθμών μεταβολής του ΑΕΠ σε θετικές τιμές.

n Σε πρώτη φάση πρέπει να αποφευχθεί η πε-ραιτέρω επιβάρυνση των επιχειρήσεων, των εργαζο-μένων και των συνταξιούχων που πληρώνουν κανο-νικά τους φόρους και, αντ’ αυτού, να υπάρξει ουσι-αστική πρόοδος όσον αφορά την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής. Αυτό είναι κρίσιμο και για να ενισχυθεί το αίσθημα δικαιοσύ-νης και να αυξηθεί ο βαθμός συναίνεσης στο πρό-γραμμα προσαρμογής.

n Ταυτόχρονα, πρέπει να εξαντληθούν όλες οι δυνατότητες για:

•• εξοικονόμηση δαπανών με εξάλειψη της σπατάλης, κατάργηση φορέων που δεν προσφέρουν έργο και συγχωνεύσεις άλλων,

•• ανακατανομή των συνολικών δαπανών με βάση αναπτυξιακά και κοινωνικά κριτήρια και βελ-τίωση της αποτελεσματικότητάς τους.

Έτσι θα είναι εφικτό να στηριχθούν οι πιο ευά-λωτες κοινωνικές ομάδες, να διευκολυνθεί η κινητι-κότητα της εργασίας μεταξύ κλάδων και ειδικοτήτων και να αυξηθεί το μερίδιο των δημόσιων πόρων που διατίθενται για επενδύσεις.

• Πρέπει επίσης να επιταχυνθεί η αξιοποίηση των κοινοτικών πόρων που παραμένουν στη διάθε-ση της χώρας, με χρησιμοποίηση των εργαλείων που προβλέπονται στο νέο αναπτυξιακό νόμο και με πλή-ρη ενεργοποίηση του ΕΤΕΑΝ.

• Τέλος, πρέπει να προχωρήσει αμέσως η υλο-

ποίηση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων μηδενι-κού ή χαμηλού δημοσιονομικού κόστους και άμεσης απόδοσης, όπως είναι αυτές που αφορούν την κατα-πολέμηση της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς και την εξάλειψη των αγκυλώσεων στις αγορές προ-ϊόντων και εργασίας. γ) Προσέλκυση ξένων επενδύσεων

Καθώς οι εγχώριοι πόροι που θα μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν την ανάπτυξη είναι στην παρού-σα φάση εξαιρετικά περιορισμένοι, πρέπει να εν-θαρρυνθεί η εισαγόμενη αποταμίευση, να προσελ-κυστούν δηλαδή ξένες άμεσες επενδύσεις. Βεβαίως, οι συνθήκες είναι αντίξοες, καθώς το κλίμα που επι-κρατεί για την Ελλάδα είναι δυσμενές και οι αβεβαι-ότητες μεγάλες. Μπορούν όμως να υπάρξουν παρά-πλευρες ωφέλειες από το Πρόγραμμα Αποκρατικο-ποιήσεων και βεβαίως από τα μέτρα βελτίωσης του περιβάλλοντος της επιχειρηματικής δραστηριότητας που επείγει να υλοποιηθούν. δ) Βελτίωση της ανταγωνιστικότητας με επιτάχυν-ση των μεταρρυθμίσεων

Η ανάπτυξη προϋποθέτει ταχεία βελτίωση της ανταγωνιστικότητας. Αυτό σημαίνει τη λειτουργία ανταγωνιστικών επιχειρήσεων που θα προσανατολί-ζονται στις διεθνείς αγορές. Προϋποθέτει επίσης τη ριζική αλλαγή του κλίματος, με τη δημιουργία περι-βάλλοντος που θα ευνοεί την ανάληψη παραγωγικών-επενδυτικών πρωτοβουλιών. Πρέπει τώρα να προχω-ρήσουν με πολύ ταχύτερο βήμα οι διαρθρωτικές αλ-λαγές στις αγορές και κυρίως οι μεταρρυθμίσεις στο δημόσιο τομέα – μεταρρυθμίσεις που θα εστιάζονται, πέρα από την ανάκτηση των απωλειών της διεθνούς ανταγωνιστικότητας κόστους, στη βελτίωση της διαρ-θρωτικής ανταγωνιστικότητας.

Οι βασικές κατευθύνσεις των μεταρρυθμίσεων –αρκετές από τις οποίες έχουν ήδη δρομολογηθεί– πρέπει να αφορούν:

• την ενδυνάμωση του ανταγωνισμού στις αγο-ρές αγαθών και υπηρεσιών,

• την ενίσχυση της ευελιξίας και της κινητικό-τητας στην αγορά εργασίας,

• τη βελτίωση της απορρόφησης των κοινοτι-κών πόρων, την ενθάρρυνση και διευκόλυνση των επενδύσεων και την ενίσχυση του εξαγωγικού προ-σανατολισμού της οικονομίας,

• την αύξηση της αποτελεσματικότητας όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης και την ενθάρρυνση της καινοτομίας και της έρευνας,

• την αλλαγή του σημερινού προτύπου παραγω-γής και κατανάλωσης ενέργειας.ε) Αξιοποίηση των δυνατοτήτων ανάπτυξης

Οι κυριότερες πηγές ανάπτυξης είναι: • Οι μεγάλες επενδύσεις στο χώρο της ενέργειας,• Η αναβάθμιση του τουρισμού με προσέλκυση

επισκεπτών υψηλοτέρου εισοδηματικού επιπέδου, εν-θάρρυνση της μόνιμης ή εποχικής διαμονής εύπορων συνταξιούχων από άλλες χώρες αλλά και εργαζόμε-νων ελεύθερων επαγγελματιών, ενθάρρυνση του συ-νεδριακού τουρισμού, διευκόλυνση της κρουαζιέρας και προσέλκυση ξένων επισκεπτών και στην ηπειρω-τική και ορεινή Ελλάδα.

• Η περαιτέρω ανάπτυξη των υπερπόντιων θα-λάσσιων εμπορικών μεταφορών.

• Οι επιδόσεις των κλάδων εκείνων της μετα-ποίησης που έχουν επιδείξει αξιόλογο εξαγωγικό δυ-ναμισμό, αλλά και πολλών δυναμικών επιχειρήσεων σε όλους τους κλάδους.

• Η αξιοποίηση της αγροτικής παραγωγής με μεταποίηση προϊόντων γεωργίας και κτηνοτροφίας.

• Η ανάδειξη της Ελλάδος σε διαμετακομιστι-κό κόμβο μεταξύ άλλων με την αξιοποίηση των λιμέ-νων της, καθώς και η παροχή υψηλής ποιότητας υπη-ρεσιών τόσο υγείας όσο και εκπαίδευσης σε «κατα-ναλωτές» από την ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου. Η ανάπτυξη αυτών των κλάδων μπορεί να αποτρέψει την έξοδο του επι-στημονικού δυναμικού από τη χώρα και να ενθαρρύ-νει ταυτόχρονα την επιστροφή Ελλήνων επιστημόνων από το εξωτερικό.

*****ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΣΟ-ΒΑΡΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣΑναγκαία προς το παρόν η παροχή κρατικών εγγυή-σεων για την ενίσχυση της ρευστότητας

Είναι γνωστό ότι οι ελληνικές τράπεζες δεν δη-μιούργησαν την κρίση όπως συνέβη σε άλλες χώρες, αλλά υπέστησαν τις συνέπειες του δημοσιονομικού εκτροχιασμού. Η υποβάθμιση της πιστοληπτικής τους ικανότητας, συνέπεια των υποβαθμίσεων της χώρας, τις αποξένωσε από τις αγορές, ενώ απώλεσαν σημα-ντικό τμήμα των καταθέσεών τους. Για να αντιμετω-πιστούν οι αυξημένες ανάγκες ρευστότητας που δη-μιουργήθηκαν από αυτές τις εξελίξεις, χρησιμοποιή-θηκαν μέτρα που είχε υιοθετήσει και το σύνολο των χωρών της ΕΕ το 2008 κατά την έξαρση της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης, δηλαδή μέτρα ενίσχυσης της ρευστότητας της οικονομίας μέσω της παροχής εγγυήσεων.

Υπενθυμίζεται ότι το μέτρο των εγγυήσεων συ-νίσταται στην έναντι αμοιβής παροχή εγγυήσεων του Δημοσίου για τους τίτλους που εκδίδουν οι τράπεζες και όχι στην καταβολή χρηματικών ποσών σε αυτές. Οι παρεχόμενες εγγυήσεις διευκολύνουν τις τράπεζες να αντλούν ρευστότητα από το Ευρωσύστημα έναντι αποδεκτού ενεχύρου. Υπενθυμίζεται επίσης ότι, λόγω της περικοπής αποτίμησης, τα κεφάλαια που αντλού-νται από τα πιστωτικά ιδρύματα μέσω των τίτλων που είναι εγγυημένοι από το κράτος υπολείπονται σημα-ντικά της ονομαστικής αξίας των τίτλων.

Η δυνατότητα των τραπεζών να αντλούν ρευστό-τητα από το Ευρωσύστημα αξιοποιώντας την παροχή κρατικών εγγυήσεων απέτρεψε την εμφάνιση συνθη-κών πιστωτικής ασφυξίας. Μολονότι το 2010 το ονο-μαστικό ΑΕΠ υποχώρησε κατά 2,1%, το υπόλοιπο της τραπεζικής χρηματοδότησης του ιδιωτικού τομέα διαμορφώθηκε το Δεκέμβριο του 2010 στο ίδιο επίπε-δο όπως και το Δεκέμβριο του 2009. Χωρίς την έκτα-κτη παροχή ρευστότητας από το Ευρωσύστημα και με δεδομένο το χρηματοπιστωτικό περιβάλλον, οι τρά-πεζες θα ήταν αναγκασμένες να επισπεύδουν την εί-

σπραξη απαιτήσεων, να περικόπτουν την ανακύκλω-ση δανείων, να περιορίζουν τις ρυθμίσεις συμβάσε-ων που διευκολύνουν την εξυπηρέτηση παλαιών δα-νείων και να απορρίπτουν νέες αιτήσεις δανειοδότη-σης φερέγγυων πελατών.

Τα έκτακτα μέτρα στήριξης της ρευστότητας που ελήφθησαν από την ΕΚΤ και το κράτος έχουν ωστόσο προσωρινό χαρακτήρα. Στόχος τους είναι να διευρύ-νουν τα χρονικά περιθώρια εντός των οποίων οι τρά-πεζες θα προσαρμόσουν, όπως απαιτούν οι περιστά-σεις, το επιχειρηματικό υπόδειγμα λειτουργίας τους. Η προσαρμογή αυτή χρειάζεται να γίνει συντεταγμέ-να, με τρόπους που δεν θα επιδεινώνουν τη σημερι-νή οικονομική ύφεση ούτε θα ανακόπτουν τους ρυθ-μούς της ανάκαμψης, όταν αυτή ξεκινήσει. Χρειάζε-ται δηλαδή, το συντομότερο δυνατόν, οι τράπεζες να είναι σε θέση να διαμεσολαβούν αυτοδύναμα μετα-ξύ των αποταμιευτών και επενδυτών, έχοντας απε-ξαρτηθεί από την ανάγκη έκτακτης στήριξης της ΕΚΤ ή του κράτους.Οι νέες συνθήκες επιτάσσουν αλλαγή επιχειρηματι-κού μοντέλου και στον τραπεζικό τομέα

Το τραπεζικό σύστημα, όπως το σύνολο της οικο-νομίας, βρέθηκε μπροστά σε πρωτόγνωρες προκλή-σεις και έπρεπε να αντιμετωπίσει παράγοντες που επηρέασαν τις επιδόσεις του και διαμόρφωσαν συν-θήκες αβεβαιότητας.

Η σημερινή πραγματικότητα είναι δεδομένη και για το μέλλον τα μηνύματα είναι σαφή όσον αφορά τις βασικές παραμέτρους του οικονομικού περιβάλ-λοντος και του ρυθμιστικού πλαισίου. Επιβάλλεται συνεπώς οι τράπεζες να προσαρμόσουν ανάλογα το επιχειρηματικό τους μοντέλο, στηρίζοντάς το σε ολι-κή ανασύνταξη δυνάμεων. Οι ανασυντάξεις και οι συνενώσεις είναι επιτυχέστερες όταν δρομολογού-νται με προβλεπτική ικανότητα, λαμβάνουν υπόψη όλα τα δεδομένα και είναι αποτέλεσμα φιλικής δι-απραγμάτευσης.

Η αναδιάταξη του τραπεζικού τομέα θα ενισχύ-σει σημαντικά τη συμβολή του στην αναπτυξιακή δια-δικασία, όταν ξεκινήσει η ανάκαμψη της οικονομίας. Θα αποτελέσει επίσης παράγοντα ισχυρής στήριξης της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, υπό την προ-ϋπόθεση βεβαίως ότι θα συντρέξει και ο πρωταρχι-κός για τη σταθερότητα παράγοντας, που είναι η απο-κατάσταση και παγίωση της εμπιστοσύνης των οικο-νομικών φορέων, των αγορών και της διεθνούς κοι-νότητας. Καμία αναδιάταξη του χρηματοπιστωτικού συστήματος δεν μπορεί να υποκαταστήσει την ανά-γκη συνέχισης της δημοσιονομικής προσπάθειας και επίσπευσης των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στο κράτος και στην οικονομία.

*****Δημιουργική προσαρμογή στο διεθνές και ευρωπα-ϊκό περιβάλλον

Οι Έλληνες συχνά προσεγγίζουμε τις συνθήκες που επικρατούν διεθνώς με υποκειμενική διάθεση και ελληνοκεντρική οπτική.

Αν όμως αποδεχθούμε την αλήθεια ότι το διε-θνές περιβάλλον διαμορφώνει μια αντικειμενική πραγματικότητα, που δεν είναι δυνατόν να ανατρα-πεί απλώς επειδή το επιθυμούμε, τότε θα κατανοή-σουμε ότι οι προοπτικές μας εξαρτώνται από τη συ-νέπεια με την οποία θα προσαρμοστούμε σ’ αυτήν. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τις σχέσεις με την Ευρω-παϊκή Ένωση και τη ζώνη του ευρώ, οι οποίες διέ-πονται από σαφείς κανόνες, τους οποίους άλλωστε συνδιαμορφώνουμε. Οι κανόνες μάλιστα αυτοί αλλά-ζουν τώρα καθώς η ΕΕ και η ζώνη του ευρώ αναζη-τούν νέους όρους οικονομικής διακυβέρνησης, που θα αποτρέψουν την επανάληψη των κρίσεων και νέ-ους μηχανισμούς παρέμβασης. Ο Ευρωπαϊκός Μηχα-νισμός Σταθερότητας και το “Σύμφωνο για το Ευρώ +”, που οι βασικές τους αρχές αποφασίστηκαν πρό-σφατα, θα διαμορφώσουν ένα νέο πλαίσιο, το οποίο συνεπάγεται για όλες τις χώρες-μέλη μακροχρόνιες δεσμεύσεις, ιδίως όσον αφορά τη δημοσιονομική πει-θαρχία και την εστίαση της οικονομικής πολιτικής στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας – δηλαδή ακριβώς τις δύο μείζονες προκλήσεις που ούτως ή άλλως οφεί-λει να αντιμετωπίσει η Ελλάδα.

Επομένως, οι κυοφορούμενες εξελίξεις στην ΕΕ και τη ζώνη του ευρώ στηρίζουν και ενισχύουν το συ-μπέρασμα ότι πρέπει να εντείνουμε την προσπάθεια για δημοσιονομική προσαρμογή και ουσιαστική βελ-τίωση της ανταγωνιστικότητας.

Η εμμονή σ’ αυτές τις κατευθύνσεις αποτελεί και την καλύτερη απάντηση στα επαναλαμβανόμενα σε-νάρια αναδιάρθρωσης του χρέους. Η Τράπεζα της Ελλάδος από τον περασμένο Οκτώβριο έχει εξηγή-σει με σαφήνεια ότι μια τέτοια επιλογή δεν είναι ούτε αναγκαία ούτε επιθυμητή. Δεν είναι αναγκαία, γιατί μπορούμε να πετύχουμε τους στόχους μας αν εφαρ-μόσουμε σωστά τις πολιτικές που προαναφέρθηκαν. Δεν είναι επιθυμητή, γιατί θα είχε καταστροφικές συ-νέπειες όσον αφορά την πρόσβαση της ίδιας της κυ-βέρνησης και των επιχειρήσεων στις διεθνείς αγορές κεφαλαίων, αλλά και πολύ αρνητικές επιπτώσεις στα περιουσιακά στοιχεία των ασφαλιστικών ταμείων, των τραπεζών και των ιδιωτών που έχουν επενδύσει σε τίτλους του Ελληνικού Δημοσίου.

*****Βρισκόμαστε σήμερα στην αρχή μιας μεγάλης

πορείας ανασυγκρότησης της οικονομίας με εμπό-δια, κινδύνους αλλά και πολλές ευκαιρίες που πρέπει να αξιοποιήσουμε. Για να επιτύχουμε επιβάλλεται κι-νητοποίηση των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων της χώρας. Η τελική έκβαση θα εξαρτηθεί από:

• τη δική μας συλλογική βούληση και αποφα-σιστικότητα,

• τη διορατικότητα και τον προγραμματισμό με μακροχρόνιο ορίζοντα,

• τον συντονισμένο σχεδιασμό, την εσωτερική συνοχή των απαιτούμενων ενεργειών, την ταχύτη-τα στην εφαρμογή τους, και κυρίως τη διαχειριστι-κή επάρκεια.

Όλα αυτά προϋποθέτουν την αμετακίνητη προ-σήλωση στον τελικό στόχο: να κάνουμε την Ελλάδα μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα με οικονομική ευη-μερία και κοινωνική συνοχή.

ΟΜΙΛIΑ ΤΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤH ΤΗΣ ΤΡAΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ κ. ΓΕΩΡΓIΟΥ Α. ΠΡΟΒOΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗΝ 78Η ΕΤΗΣΙΑ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΟΧΩΝ 18 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011

Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΣΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΚΑΜΠΗ ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

20 / ΠPIN K INHΣH IΔEΩN ΣΑΒΒΑΤΟ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ

ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΟΛΙΤΗ

Ο ΦΑΡΦΟΥΛΑΣ …ΕΝ ΩΡΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ51 εργαζόμενοι γράφουν και σκιτσάρουν την ώρα της δουλειάς τουςΟι φίλοι του Πριν γνωρίζουν το περιοδικό Φαρφουλάς από τα πρώτα κιόλας τεύχη του, το 2001, όταν οι δημιουργοί του μας σύστησαν με γνήσιες μορφές εργατικής και αυθόρμητης καλλιτεχνικής δημιουργίας, χωρίς προσποιήσεις και φολκλόρ. Ο τίτλος Φαρφουλάς εμπνευσμένος από ένα διήγημα του Δημοσθένη Βουτυρά, δείχνει τις προθέσεις του περιοδικού, να ανιχνεύσει και να παρουσιάσει τέχνες και πρόσωπα που σπάνια προβάλλονται από τα συνήθη λόγια «λογοτεχνικά περιοδικά». Το εξαντλημένο πλέον τεύχος του Φαρφουλά αφιερωμένο στο Πέραμα, την τέχνη και τους ανθρώπους του, ήταν ένα υποδειγματικό εγχείρημα προσέγγισης της σύγχρονης λαϊκότητας, αποφεύγοντας γραφικές, εν τέλει μικροαστικές ωραιοποιήσεις. Ήταν η εποχή που το λάιφ-στάιλ ανακάλυπτε τη λαβωμένη ομορφιά της βιομηχανικής ζώνης, τα «μερακλίδικα ουζάδικα» πλάι στα καρνάγια και φλέρταρε με την οργή της «νεολαίας των δυτικών προαστίων», προσπαθώντας να την κάνει μόδα. Η οπτική του Φαρφουλά, ήταν από τότε, και εξακολουθεί και σήμερα, να βρίσκεται στην αντίπερα όχθη. Δέκα χρόνια, πολλά σκαμπανεβάσματα, μια οικονομική κρίση και δυο-τρία μνημόνια αργότερα, ο Φαρφουλάς όχι μόνο εξακολουθεί να εκδίδεται με πείσμα, αλλά έχει αποκτήσει και το εκδοτικό του αδελφάκι. Οι ομώνυμες Εκδόσεις Φαρφουλάς μέσα σε τρία χρόνια έφτασαν τους 35 τίτλους με μια ετερόκλητη παρέα δημιουργών από τον Γκιγιόμ Απολινέρ και τον Αρτούρ Κραβάν μέχρι νέους έλληνες ποιητές, όπως ο Νίκος Σταμπάκης και ο Κωσταντίνος Μπούρας .Πιστός στις ανορθόδοξες απόψεις του, ο Φαρφουλάς εξέδωσε πρόσφατα το 14ο, ανοιξιάτικο, τεύχος του με τίτλο «...Εν ώρα εργασίας». 51 εργαζόμενοι, από διαφορετικά επαγγέλματα, γράφουν και σκιτσάρουν την ώρα της δουλειάς τους. Το αποτέλεσμα, που φιλοξενείται στο περιοδικό δείχνει με απτό τρόπο, το πως η ζωή βρίσκει χώρο και τρυπώνει ακόμα και τις ώρες που θεωρητικά πρέπει να βρίσκεται σε αναστολή. Η θεωρία της αλλοτρίωσης του Μαρξ εμπλουτίζεται με νέους όρους, όπως το «εργασιακό μπερν άουτ» - το κάψιμο του εγκεφάλου ακόμα και ιατρικά σύνδρομα της εποχής της ελαστασφάλειας, όπως η διαταρραχή ύπνου λόγω κυλιόμενων ωραρίων. Μια καθαρίστρια από το Ναύπλιο, ένας λαμαρινάς από τη Λιβαδειά, μία αντιπρόσωπος κατεψυγμένων ψαριών, μια τραπεζοϋπάλληλος, ένας λιθογράφος και δεκάδες άλλοι εργαζόμενοι, καταγράφουν σκέψεις, μουντζουρώνουν, σχεδιάζουν, σκαρφίζονται στίχους και ιστορίες, όλα τους σε «κλεμμένο» χρόνο, από το χρόνο που ούτως ή άλλως μας κλέβουν.

Ο πρώτος τόμος του βιβλί-ου του Σπύρου Μαρκέτου, Πως φίλησα τον Μουσολίνι! Τα πρώτα βήματα του ελλη-νικού φασισμού, έρχεται και

διαλύει στα «εξ ων συνετέθησαν» όλες τις αναπαραστάσεις που έχει διαμορφώσει τό-σο η αριστερή όσο και η δεξιά ιστοριογρα-φία για το δημοκρατικό και προοδευτικό χα-ρακτήρα του ελληνικού αστισμού κα-τά την περίοδο του μεσοπολέμου. Κε-ντρικό πόρισμα είναι πως οι φασιστι-κές ιδέες είχαν εξαπλωθεί στην Ελλά-δα ως τα μέσα του 1933, όχι μόνο με-ταξύ των μικροαστικών και των περι-θωριακών στοιχείων αλλά και μετα-ξύ αστικών μερίδων, ιδιαίτερα εκεί-νων των ομάδων που έλεγχαν τα μέ-σα ενημέρωσης και των πολιτικών που ασκούσαν την εξουσία. Μάλιστα, σύμφωνα με τον Σπ. Μαρκέτο, στην Ελλάδα ο κορμός του πολιτικού κό-σμου οικειοποιήθηκε σε τέτοιο βαθ-μό τα περισσότερα από τα μοτίβα του φασισμού ώστε να μην υπάρξει πολι-τικός χώρος για την ανάπτυξη κανε-νός αυτόνομου φασιστικού κινήματος. Ως φασισμός δεν πρέπει να θεωρού-νται μόνο τα δύο τυπικά παραδείγμα-τα της Ιταλίας και της Γερμανίας, αλ-λά πολλές άλλες περιπτώσεις αποτυ-χημένων φασισμών, που όμως παρα-μένουν φασισμοί. Έτσι, το βιβλίο πα-ρουσιάζει ακριβώς όλους αυτούς τους μικρούς ανολοκλήρωτους φασισμούς ή τις απόπειρες εγκαθίδρυσης φασι-σμών στην Ελλάδα που μπορεί στην εκκίνησή τους να μην παρουσιάζο-νταν ως φασισμοί, αλλά έφεραν όλα εκείνα τα στοιχεία που θα μπορούσαν να δώσουν μια τέτοια εξέλιξη.

Παρατηρεί ότι πολλά από τα κινή-ματα της ριζοσπαστικής Δεξιάς των αρχών του 20ου αιώνα και πολλά από τα στοιχεία του εθνικού διχασμού εξέ-φρασαν εθνικισμούς που σε άλλες χώ-ρες αποτέλεσαν προδρόμους του φα-σισμού. Για τον Σπ. Μαρκέτο η αγρο-τική μεταρρύθμιση με την αγροτική μι-κροϊδιοκτησία, που επιλέχθηκε για να απο-τρέψει τον κομμουνισμό τελικά απέτρεψε και το φασισμό. Οι αγρότες οι οποίοι σε άλ-λες χώρες τάχθηκαν με τα συντηρητικά και φασιστικά κόμματα στελέχωσαν κινήματα και κόμματα φιλελεύθερης δημοκρατικής κατεύθυνσης.

Αποσυνδέει το δίπολο δημοκρατία/συντή-ρηση από το δίπολο βενιζελισμός/εκσυγχρο-νισμός. Και στα δύο στρατόπεδα εμφανίζο-νται και συνυπάρχουν ετερόκλητες ιδεολογι-κές τάσεις. Έτσι, ο Σπ. Μαρκέτος διαβλέπει στις τελετές που οργάνωνε το καθεστώς του Βενιζέλου στα 1917 και τις πολιτικές του αυ-ταρχισμού πολλά φασιστικά στοιχεία. Θεω-ρεί ότι ο Γούναρης αποπειράται να εγκατα-στήσει την περίοδο 1920-1922 ένα φασιστι-

κό καθεστώς κινούμενος σε μια παραλληλία με τον Μουσολίνι, εντάσσοντας το εγχείρη-μά του στο πλήθος των αποτυχημένων φασι-σμών που εμφανίστηκαν σε όλες τις ευρωπα-ϊκές χώρες στη μεσοπολεμική περίοδο. Υπο-στηρίζει πως παρότι υπήρξε στα 1922-’23 κρί-ση και δυνατότητα στους φασίστες να συμμα-χήσουν με εδραιωμένες ελίτ, τελικά δεν εί-χε εμφανιστεί ακόμα το απαραίτητο πολιτικό

κενό. Η υπόσχεση κοινωνικής μεταρρύθμι-σης, μεταξύ άλλων παραγόντων που εμπόδι-σαν την άνοδο της Αριστεράς, δεν καθιστού-σε το φασισμό ακόμα μία αξιόπιστη διέξο-δο. Χαρακτηρίζει επίσης τους προσανατολι-σμούς των Πάγκαλου, Κονδύλη και Πλαστή-ρα ως φασιστικούς. Το καθεστώς Πάγκαλου συγκεκριμένα απέτυχε να ολοκληρώσει τις φασιστικές του τάσεις χωρίς αυτό να αναι-ρεί όμως τις προθέσεις του.

Για άλλη μια φορά ο κοινοβουλευτισμός έρχεται ως λύση προκαλώντας την ανάσχε-ση του αντιβασιλικού φασισμού. Πράγματι, η Ελλάδα αποτελούσε παραφωνία σε σχέ-ση με το διεθνή της περίγυρο, καθώς ο Βενι-ζέλος προτάσσει τη δημοκρατία και ένα φι-λόδοξο πρόγραμμα κοινωνικών ασφαλίσεων

ως εχέγγυα για μια νέα πορεία του ελληνι-σμού. Ήδη από τα 1929 η κυβέρνηση του Ελ. Βενιζέλου θέτει όμως την κατασταλτική πο-λιτική θεσμό της Β΄ Ελληνικής Δημοκρατίας εφαρμόζοντας το περίφημο «ιδιώνυμο»». Οι διώξεις, οι βίαιες συγκρούσεις με την Αρι-στερά, οι φυλακίσεις, η ποινικοποίηση του αριστερού φρονήματος, οι ένοπλες συγκρού-σεις με διαδηλωτές, τα εσωτερικά σκάνδαλα

του καθεστώτος μετέτρεψαν την Αβα-σίλευτη Δημοκρατία σε ένα είδος κοι-νοβουλευτικής δικτατορίας. Η εργατι-κή τάξη έβλεπε σε αυτήν τον αυταρ-χισμό και η αστική τάξη την αναρχία. Μπροστά στην οικονομική κρίση η Δη-μοκρατία φαινόταν επικίνδυνη για το καθεστώς. Οι φιλοφασιστικές τάσεις διαχέονται και στις δύο πολιτικές πα-ρατάξεις και το κοινοβουλευτικό σύ-στημα χάνει τη νομιμοποίησή του. Ο Βενιζέλος σχεδιάζει συνταγματική μεταρρύθμιση με την παροχή δικτα-τορικών εξουσιών στον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Το πολιτικό αδιέξοδο προκαλούσε ετοιμασίες για στρατιω-τικό πραξικόπημα. Οι υποψήφιοι δι-κτάτορες πολλοί: Πάγκαλος, Πλαστή-ρας, Κονδύλης, Οθωναίος. Η αποτυ-χία του Παπαναστασίου να παραμεί-νει στην κυβέρνηση καθιστά την δη-μοκρατία ακόμη πιο έωλη. Οι εκλογές του 1932 ήταν μια μεγάλη ήττα για το βενιζελισμό. Σε αυτές το ερώτημα «δη-μοκρατία ή στρατοκρατία;» επισκίασε ουσιαστικά το ερώτημα «αβασίλευτη ή βασιλευόμενη;» δημοκρατία που υπο-τίθεται ότι διαχώρισε το μεσοπολεμι-κό αστικό κόσμο. Ο Βενιζέλος διεκ-δικούσε την αντιβασιλική ψήφο προ-τείνοντας ένα αυταρχικότερο πολιτι-κό σύστημα, ενώ οι Παπαναστασίου και Καφαντάρης, πρώην υπαρχηγοί του, συνεργάζονταν με τους Λαϊκούς επισείοντας τον κίνδυνο ενός στρατι-ωτικού κινήματος. Η προσπάθεια του Βενιζέλου να επιβάλει μία δικτατο-ρία, που θα γίνει ανοικτά στα 1933, θα πρέπει να ενταχθεί και αυτή στις ανολοκλήρωτες προσπάθειες.

Στο βιβλίο του ο Σπ. Μαρκέτος προτείνει μια εντελώς διαφορετική θέαση του μεσο-πολέμου. Σε αυτή ο φασισμός δεν είναι ένα περιθωριακό φαινόμενο που κάποια στιγ-μή επένδυσε ιδεολογικά μια απλή δικτατο-ρία, αλλά μια δυναμική της ελληνικής κοι-νωνίας που αναπτύσσεται στο εσωτερικό της άρχουσας τάξης. Αναμετριέται με την κοι-νοβουλευτική δημοκρατία, η κοινοβουλευ-τική δημοκρατία προσπαθεί να φασιστικο-ποιηθεί, τελικά αποτυγχάνει και το πεδίο με-τά είναι ελεύθερο για την έλευση του φασι-σμού. Στο σημείο αυτό προτείνει τη σύγκρι-ση της Β’ Ελληνικής Δημοκρατίας με τη Δη-μοκρατία της Βαϊμάρης. Ο ελληνικός μεσο-πόλεμος δεν είναι λοιπόν μια ιδιαιτερότητα, αλλά αντίθετα μέρος του γενικού κανόνα.

Τη φασιστικοποίηση του πολιτικού συστήματος της μεσοπολεμικής περιόδου και τις ευθύνες επομένως της κορυφής

της ελληνικής αστικής τάξης καταδεικνύει το βιβλίο του Σπύρου Μαρκέτου, Πως φίλησα τον Μουσολίνι,

τα πρώτα βήματα του ελληνικού φασισμού, Α’ Τόμος: 1921-1932, (Εκδ. Βιβλιόραμα, 2006).

Ο Μεσοπόλεμος, ως ελληνική εκδοχή της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης

n ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΛΟΥΚΗΣ

4 Κατά τον Σπύρο Μαρκέτο, μέχρι το 1933 οι φασιστικές ιδέες είχαν εξαπλωθεί στην

Ελλάδα στο εσωτερικό των αστικών μερίδων, ιδιαίτερα όσων ήλεγχαν τα μέσα ενημέρωσης

και την πολιτική εξουσία

ΣΑΒΒΑΤΟ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011 ΠOΛITIΣMOΣ ΠPIN / 21

Υπηρέτησε το έντεχνο λαϊκό τραγούδι με σεμνότητα: να μια φράση κλισέ για τυπική αναφορά. Ο Νίκος Παπάζογλου

έκανε όμως περισσότερα. Μας κράτησε συντροφιά ενώ μεγαλώναμε σε έναν κόσμο χωρίς πυξίδα. Και κράτησε ανοιχτό

το μονοπάτι για ένα τραγούδι που δεν χώραγε στην ευκολία και την ξενιτιά του «ατομικού δρόμου».

Η ήσυχη υπεροχή του Νίκου Παπάζογλουn ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ

Θ α τον θυμόμαστε. Πρώτα απ’ όλα γιατί μένουν πίσω τα τραγούδια του. Από τότε που το φεγγάρι ήταν στρογ-γυλό σαν τα

μάτια των παιδιών και κίνα-γε να πάει να τη βρει έναν Αύγουστο – γνωρίζοντας πως βαδίζει πάνω στη Στη ρωγμή του χρόνου. Εκεί στις αρχές της ζόρικης δεκαετί-ας του ’90 γνωστό το τρα-γούδι - σάουντρακ μαθητι-κών καταλήψεων και αγα-πημένο κομμάτι για αυτο-σχεδιασμό σε συναυλια-κές ηλεκτρικές μπάντες. Κι έφηβοι τότε να ψάχνουν να βρουν τι εννοεί ο ποιη-τής μιλώντας για «του Ου-λιάνοφ το μειδίαμα». «Στη ρωγμή του χρόνου» κανονι-κά που πήγαινε να καταπιεί το χαμόγελο όσων θέλησαν ν’ αλλάξουν για πάντα τον κόσμο. Κι όπως είπε ένας φίλος που δεν έχει κλείσει ακόμα τα τριάντα, αυτός ο άνθρωπος νιώθεις πως ήταν πιο πολύ δικός μας, παρά των πατεράδων μας.

Δεν τραγούδησε για με-γάλους σκοπούς, γύρω κα-τέρρεε το σύμπαν, αλλά τα τραγούδια του ήταν παρη-γοριά έντιμη. Εκλεινε μέσα τους μια πίκρα, για τον ίδιο τον κολοβό πολιτισμό της μεταπολίτευσης γυρίζοντας την πλάτη στην επιδειξιομα-νία και τα τηλεοπτικά ήθη, τα οποία άρχισαν να μεγα-λώνουν τις δόσεις της ασχή-μιας που ανήγειραν οι τά-ξεις των Κωστόπουλων στο μεσουράνημα του παλαιού ΠΑΣΟΚ στις ετοιμασίες του για το σκληρό και κακόηχο ροκ του εκσυγχρονισμού.

Η φωνή του ήταν εκεί. Στην αναμέτρη-ση με τη μοναξιά και στον έρωτα που θέ-λει τόλμη πάνω απ’ όλα («θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό»). Στον καημό και την αγάπη για την πατρίδα που δεν φροντίζει

όσο θα ’πρεπε τα καλύτερα παιδιά της («Αχ Ελλάδα σ’ αγαπώ και βαθιά σ’ ευχαριστώ… και να μη σε υποφέρω»). Μαζί με το σπέρ-μα της ανυπακοής, ακόμα και μπροστά στον

ίδιο το θάνατο. Τα τραγούδια του Παπά-ζογλου έφταναν σε μια ποιότητα ορισμένη όπου το σκέφτομαι και το ξεχνάω, δεν εί-χε καμία σχέση με το τα σπάω, σε αντίθεση με τη μπουζουκιά του συρμού, με ένα λαϊ-κότροπο φτηνό τραγούδι της καψούρας και της εκτόνωσης που φτιάχνεται μαζικά και

ανεβαίνει έντεχνα προωθούμενο από πα-ντού. Για αυτό μπορούσε το ίδιο ωραία να μιλήσει και να συντροφέψει και στον πό-νο και στη χαρά. Για αυτό αγαπήθηκε από

πολλούς, συχνά αντίθετους μεταξύ τους μικρόκοσμους. Για αυτό διείσδυε πάντα και εκεί που κέρναγε η ευκολία.

Δεν είναι άσχετη με όλα αυτά η σωματική σχέση του με την παραγωγή των δίσκων, στο φιλόξενο στούντιο Αγρο-τικόν. Εργάτης του τραγου-διού, και μάστορας που φτιά-χνει και κατέχει με το μυαλό και τα χέρια του το υλικό του. Παλαιάς κοπής δηλαδή, αυ-θεντικός κι αδιαμεσολάβη-τος: πρώτα απ’ όλα στη σχέ-ση του με τη μουσική, κι ύστε-ρα με τους ανθρώπους.

Ήταν και τυχερός γιατί βρέθηκε στο δρόμο του ιερού Σαββόπουλου, πριν αυτός το γυρίσει, κι η αλυσίδα πά-ει περίπου ως εξής: Σαββό-πουλος, μετά οι τρεις, Ξυδά-κης, Παπάζογλου, Ρασούλης (σχεδόν μαζί έφυγαν οι δυο τους…) κι από εκεί κατευ-θείαν Θανάσης Παπακων-σταντίνου – ξεχωριστός απ’ όλους της νέας βάρδιας. Αν για κάτι ακόμα λοιπόν πρέ-πει να τον ευχαριστούμε και να τον θυμόμαστε είναι το ότι σε δύσκολες εποχές κράτησε ανοιχτό ένα δρόμο του ελλη-νικού λαϊκού έντεχνου τρα-γουδιού, για να μπορέσουν μετά να περάσουν από εκεί οι επόμενοι, ξεπερνώντας τον. Γιατί έτσι πρέπει να γί-νεται, ο μαθητής να μαθαί-νει και να προχωρά πιο πέ-ρα από το δάσκαλο. Το 1993

ο Παπάζογλου αναλαμβάνει την παραγω-γή στον πρώτο προσωπικό δίσκο του μαέ-στρου από τη Θεσσαλία, την Αγία Νοσταλ-γία. Λέει ο στίχος στα Τρία Ρουμπαγιάτ: «Μια κούπα από τη στάχτη μου να φτιάξε-τε συντρόφοι / σαν θα γεμίζει με κρασί μπο-ρεί να ξαναζήσω».

4 Τα τραγούδια του N. Παπάζογλου γύριζαν την πλάτη στον πολιτισμό της επίδειξης

και της καψούρας

Η ΣΤΑΥΡΩΣΗ, ΕΝΑ ΓΕΓΟΝΟΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΠΟΛΛΑ ΑΛΛΑΟ μύλος και ο σταυρόςΑφορμή για το σημερινό μας σημείωμα αποτελεί η προβολή της διεθνούς παραγωγής ταινία του πολωνού σκηνοθέτη, Λεχ Μαγιέβσκι, Ο μύλος και ο σταυρός, την Κυριακή του Πάσχα, 24 Απρίλη. Η ταινία εμπνεύστηκε και αποτελεί αναφορά στον περίφημο πίνακα του πολύ σημαντικού φλαμανδού ζωγράφου Πίτερ Μπρεγκέλ, Ο Χριστός φέρων τον σταυρό ή αλλιώς Ο δρόμος για τον Γολγοθά. Ο πίνακας απεικονίζει τα πάθη του Χριστού, αλλά το θέμα είναι τοποθετημένο στη Φλάνδρα, υπό την σκληρή ισπανική κυριαρχία το έτος 1564. Στον πίνακα περιλαμβάνονται περίπου 500 ανθρώπινες φιγούρες, που γεμίζουν τον καμβά, οι οποίες αποπροσανατολίζουν το θεατή από το κεντρικό θέμα, που είναι ο Χριστός που οδεύει προς το Γολγοθά. Αυτό το στοιχείο τοποθετείται σκόπιμα, σε μια ευφυή σύλληψη από τον ζωγράφο. Με αυτόν τον τρόπο, ο Μπρέγκελ σχολιάζει τις πολιτικές εξελίξεις: Όπως σε πολλά έργα του, έτσι και εδώ προσπαθεί να κρύψει το εμφανές, γεμίζοντας την εικόνα με περισπασμούς. Έτσι, ενώ το κεντρικό θέμα του πίνακα είναι το μαρτύριο του Χριστού, το γεγονός αυτό είναι κυριολεκτικά κρυμμένο ανάμεσα σε άλλα, πολυάριθμα επεισόδια, που συμβαίνουν μέσα σε έναν πολυπληθή, τεράστιο καμβά. Με αυτό το τέχνασμα, ο δημιουργός δείχνει την ουσία και τη μοναχικότητα του πόνου, την ασημαντότητα της ύπαρξης αλλά και τα κοσμοϊστορικά γεγονότα που συνέβαιναν τότε, που εμπόδιζαν να παρατηρήσεις ακόμα και κάτι τόσο σημαντικό.Ο Πίτερ Μπρέγκελ, ο Πρεσβύτερος, που γεννήθηκε το 1525, ήταν ένας φλαμανδός ζωγράφος της Αναγέννησης, σχεδιαστής και χαράκτης.Ο Μπρέγκελ αν και είχε γνωρίσει την τεχνική των ιταλών αναγεννησιακών, που ήταν ο πιο διαδεδομένος τρόπος ζωγραφικής τότε, κατέληξε σε ένα είδος ζωγραφικής πιο απλό. Η πιο προφανής επιρροή στον τρόπο δουλειάς του ήταν ο γηραιότερός του, ολλανδός «δάσκαλος», Ιερώνυμος Μπος, κάτι που φαίνεται ειδικά στα πρώτα «δαιμονολογικά» έργα του, όπως Ο θρίαμβος του θανάτου. Όμως, ήταν η φύση που τον ενέπνεε περισσότερο να δημιουργήσει πίνακες και μάλιστα έχει αναγνωριστεί ως «αυθεντία στα τοπία». Σε αυτά τα τοπία, ο Μπρέγκελ κατάφερνε με δεξιοτεχνία να δημιουργήσει μια ιστορία, συνδυάζοντας διάφορες σκηνές μέσα σε έναν πίνακα. Από την Κυριακή του Πάσχα στον κινηματογράφο Τριανόν (Κοδρικτώνος 21, 210.82.15.469).

Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΓΚΡΟΝΧΟΛΜ Θέατρο Κ. Κουν

Για τέταρτη χρονιά ανεβαί-νει από την προσεχή Τετάρτη 27/4 η πολυβραβευμένη παρά-σταση Η μέθοδος Gronholm του Τζόρντι Γκαλθεράν σε σκηνοθεσία του Διαγόρα Χρο-νόπουλου στο θέατρο Κάρολου Κουν (Πεσμαζόγλου 5, Αθήνα). Το έργο αναφέρεται στο σκλη-

ρό και απάνθρωπο τρόπο που εφαρμόζουν οι πολυεθνικές εταιρείες για την πρόσληψη των υποψηφίων στελεχών τους. Το χιούμορ και ο δραματικός τόνος, το λυπηρό και το γελοίο διαπλέκονται με πανέξυπνους διαλόγους, που μας μεταφέ-ρουν στον ανταγωνιστικό χώ-ρο των εταιρικών μεγαθηρίων, όπου μικρά και μεσαία στελέ-χη επιβεβαιώνουν τις θεωρίες περί αλλοτρίωσης.

Η παράσταση έχει αποσπά-σει συνολικά περισσότερα από είκοσι βραβεία.

Έχει επίσης γυριστεί και σε ταινία, της οποίας τη δι-ασκευή υπογράφει ο ίδιος ο Γκαλθεράν, το 2003, με τίτλο El Metodo. Παίζουν οι Γιώρ-γος Καραμίχος, Πέτρος Λα-γούτης, Χρήστος Σαπουντζής και Βίκυ Παπαδοπούλου. Οι παραστάσεις θα κρατήσουν ω τις 22 Μαΐου.

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΣΙΤΑΣ

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

n ΚΟΥΒΑ

Ανησυχία από τις «διορθώσεις»

22 / ΠPIN Δ ΙΕΘΝΗ ΣΑΒΒΑΤΟ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011

Ηείδηση της δολοφονίας του ιταλού ακτιβιστή Βιτόριο Αριγκόνι έπε-σε σαν κεραυνός σε ολόκληρο τον κόσμο. Άμεσα τα νέα διαδόθηκαν, γνωστοποιώντας και τις συνθήκες

του θανάτου του αλλά και σημαντικές πτυχές της ζωής και του έργου του. Ο Βιτόριο βρέθη-κε νεκρός σε ένα διαμέρισμα στη Γάζα, ενώ εί-χε προηγηθεί καταδίωξη με ανταλλαγή πυρών και τραυματίες. Είχε απαχθεί από μια ομά-δα με τον όνομα «ταξιαρχία Mohamed Bin Moslama». Πρόκειται για ακραία εξτρεμιστι-κή ομάδα, σαλαφιτών ισλαμιστών που βρίσκο-νται σε διαμάχη με τη Χαμάς. Σύμφωνα με βί-ντεο που κυκλοφόρησε λίγες ώρες πριν τη δο-λοφονία, η ομάδα αυτή απαιτούσε την απελευ-θέρωση του σεΐχη Αμπού Αλ Γουαλίντ Αλ Μα-κντίζι, που συνελήφθη πριν από ένα μήνα και κρατείται στη φυλακή, ωστόσο πριν ολοκληρω-θεί η διορία των 30 ωρών, εκτέλεσαν τον όμηρο τους. Η κυβέρνηση της Χαμάς, συνέλαβε μέ-λη της οργάνωσης, τα οποία την οδήγησαν και στον τόπο της δολοφονίας, ενώ στο ανθρωπο-κυνηγητό που διεξάγεται όλες αυτές τις μέρες, έχουν βρει το θάνατο άλλοι δύο από τους βα-σικούς ύποπτους της δολοφονίας.

Δημιουργούνται μεγάλα ερωτηματικά και είναι σίγουρο ότι θα έρθουν στο φως περισ-σότερες πληροφορίες. Από τη μεριά των Πα-λαιστίνιων, γίνεται σαφές ότι πίσω από αυτή τη δολοφονία κρύβονται οι μυστικές υπηρεσί-ες του Ισραήλ. Αρκετοί προχωρούν παραπέρα υποστηρίζοντας ότι ολόκληρες ομάδες υποτι-θέμενων υποστηρικτών της Αλ Κάιντα και του Οσάμα Μπιν Λάντεν έχουν ιδρυθεί στη λωρί-δα της Γάζας απευθείας από τις ισραηλινές αρ-χές. Ίσως να μην γνωρίζουμε ακόμα ολόκληρη την αλήθεια, αυτό όμως που με σιγουριά κατα-λαβαίνουμε, είναι ότι ήταν μια ενέργεια που προσφέρει πολύτιμη υπηρεσία στη δολοφονι-κή ιμπεριαλιστική πολιτική των κατακτητών.

Τα αποτελέσματα στα οποία αποσκοπεί είναι εμφανέστατα: Να χτυπήσει την παλαιστινια-κή αντίσταση, να κάμψει το κίνημα αλληλεγ-γύης και να δώσει την εικόνα ότι κυριαρχούν οι εξτρεμιστικές θρησκευτικές διαμάχες. Είναι όμως σίγουρο ότι θα πέσουν έξω. Γιατί ο θά-νατος, αλλά ακόμα περισσότερο, η ζωή του Βι-τόριο ήταν ένα διαρκές μάθημα αγώνα, επιμο-νής και αυταπάρνησης, που θα δυναμώσει τη στήριξη στους Παλαιστίνιους και σε όλους τους αγωνιζόμενους του κόσμου.

Ο Βιτόριο Αριγκόνι ήταν ένας από τους ήρωες της κοινωνικής χειραφέτησης και της αξιοπρέπειας της εποχής μας. Δυναμι-κός και ανιδιοτελής, ρεαλιστής και οραματι-στής. Υπήρξε για πολλά χρόνια ακτιβιστής του International Solidarity Movement, και δεν φοβόταν να ρισκάρει τη ζωή του, ζώντας για μεγάλες περιόδους στη Γάζα, ακόμα και κα-τά τη διάρκεια βομβαρδισμών και αποκλει-σμών. Πολλές φορές συνελήφθη και βασανί-στηκε από τις ισραηλινές Δυνάμεις Κατοχής. Ωστόσο πάντοτε με ακόμα μεγαλύτερη θέληση επέστρεφε στην καθημερινή πάλη και τη βοή-θεια των καταπιεσμένων Παλαιστινίων. Έγρα-φε συχνά για τις εμπειρίες του σε εφημερίδες και στο προσωπικό του blog (guerrillaradio.iobloggo.com). Μάλιστα, το 2009 εκδόθηκε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο Restiamo umani (Πα-ραμένουμε άνθρωποι). Με αυτή την προτροπή έκλεινε και τα κείμενα του που αποτελούν ζω-ντανές μαρτυρίες των καθημερινών θηριωδιών των σύγχρονων Ναζί. Και όπως έγραψε στην ανακοίνωση του, ο σύλλογος Ιντιφάντα, η υπό-σχεση που δίνουμε «είναι ότι θα παραμείνου-με άνθρωποι, θα συνεχίσουμε τον αγώνα ενά-ντια στην κατοχή της Παλαιστίνης, θα επιμεί-νουμε στην “ουτοπία” της κοινωνικής απελευ-θέρωσης». Το κείμενο αυτό θα κλείσει με μια ανταπόκριση που είχε στείλει ο Βιτόριο:

«“Πάρε μερικά γατάκια και βάλε τα μέσα

σ’ ένα κουτί”μου λέει ο Τζαμάλ, χειρούργος στο νοσοκομείο Αλ Σίφα, το βασικό στη Γάζα, ενώ μια νοσοκόμα αφήνει στο έδαφος ακριβώς μπροστά μας κανά δυο χάρτινα κουτιά, καλυμ-μένα με πιτσιλιές από αίμα.

“Κλείσε τώρα το κουτί, και με όλο σου το βάρος και όλη σου τη δύναμη πήδηξε πάνω του μέχρι ν’ ακούσεις τον ήχο από τα κόκαλα που σπάνε, και το τελευταίο νιαούρισμα να πνίγεται”. Καθώς κοιτάω τα κουτιά αποσβο-λωμένος, ο γιατρός συνεχίζει. “Προσπάθησε τώρα να φανταστείς τι θα γινόταν μετά τη δη-μοσιοποίηση ενός τέτοιου συμβάντος, την κα-θόλα δίκαιη αντίδραση της διεθνούς κοινής γνώμης, τις καταγγελίες των οργανώσεων για τα δικαιώματα των ζώων…”, ο γιατρός συνε-χίζει την αφήγησή του, ενώ εγώ δεν καταφέρ-νω να πάρω τα μάτια μου πάνω αυτά τα κου-τιά που είναι τοποθετημένα ακριβώς μπροστά στα πόδια μου. “Το Ισραήλ κλείδωσε εκατο-ντάδες πολίτες μέσα σ’ ένα σχολείο σαν να ήταν ένα κουτί, δεκάδες παιδιά, και μετά πά-τησε πάνω του με όλο το βάρος των βομβών του. Και ποιες ήταν οι αντιδράσεις ανά τον κόσμο; Σχεδόν καμία. Θα ήμασταν πιο ασφα-λείς αν είχαμε γεννηθεί ζώα, παρά Παλαιστί-νιοι”.

Σ’ αυτό το σημείο ο γιατρός σκύβει προς ένα από αυτά τα κουτιά, και το ανοίγει μπροστά μου. Μέσα βρίσκονται ανθρώπινα άκρα, χέ-ρια και πόδια, από το γόνατο και κάτω ή ολό-κληρα από το μηρό, που ανήκαν στους ακρω-τηριασμένους τραυματίες που φέρανε από το σχολείο των Ηνωμένων Εθνών Al Fakhura di Jabalia, όπου τα θύματα είναι περισσότε-ρα από 50 μέχρι στιγμής. Προφασίζομαι ένα επείγον τηλεφώνημα και αποχαιρετώ τον Τζα-μάλ. Στην πραγματικότητα κατευθύνομαι προς τις τουαλέτες, διπλώνομαι στα δύο και κάνω εμετό. Γάζα, 8 Ιανουαρίου 2009. (Μετάφραση: Νιόβη Ζαραμπούκα Χατζημάνου)».

n ΘΑΝΟΣ ΑΝΔΡΙΤΣΟΣ

ΜΝΗΜΗ ΒΙΤΟΡΙΟ ΑΡΙΓΚΟΝΙ

Το 6ο συνέδριο του Κουβα-νικού Κομμουνιστικού Κόμμα-τος ενέκρινε το πρόγραμμα «με-ταρρυθμίσεων» και «ανοίγμα-τος» που πρότεινε ο πρόεδρος Ραούλ Κάστρο για να «διορθώ-σει» το σοσιαλιστικό μοντέλο που βρίσκεται σε ισχύ εδώ και μισό αιώνα.

Η ολομέλεια των 1.000 συνέ-δρων, που συνήλθαν για πρώ-τη φορά από το 1997, ψήφισε το πρόγραμμα, το οποίο περιλαμ-βάνει περίπου 300 μέτρα.

Βασικοί άξονες του προ-γράμματος, το άνοιγμα του ιδι-

ωτικού τομέα, η μείωση των θέ-σεων εργασίας στο Δημόσιο, οι περικοπές των κρατικών επιδο-τήσεων, η προώθηση μορφών αυτοδιαχείρισης σε επιχειρή-σεις, φορολογικό σύστημα, και η αποκέντρωση του κρατικού μηχανισμού.

«Στον εκσυγχρονισμό του οικονομικού μοντέλου, ο σχε-διασμός θα έχει το προβάδι-σμα, αλλά θα λαμβάνει υπόψη τις τάσεις της αγοράς», αναφέ-ρεται στην απόφαση που δημο-σιοποιήθηκε από τον ιστότοπο Cubadebate.cu.

Υπογραμμίζεται πάντως, ότι «μόνο ο σοσιαλισμός είναι ικα-νός να νικήσει τις δυσκολίες και να διαφυλάξει τις κατακτήσεις της επανάστασης». Η έγκριση του προγράμματος από το συνέ-

δριο ήταν αναμενόμενη, επει-δή κάποιες από τις μεταρρυθ-μίσεις, όπως η ενίσχυση της αυ-τοαπασχόλησης και η μίσθωση κρατικής γης σε ιδιώτες αγρό-τες, έχουν ήδη τεθεί σε εφαρμο-γή. Ο Ραούλ Κάστρο φιλοδοξεί να εισάγει τη χώρα σε μία μει-κτή οικονομία, εισάγοντας τους νόμους της αγοράς, αλλά διατη-ρώντας ταυτόχρονα τις «κατα-κτήσεις του σοσιαλισμού».

Η εκλογή της Κεντρικής Επι-τροπής σηματοδοτήθηκε από την αποχώρηση του Φιντέλ Κά-στρο από τη θέση του πρώτου Γραμματέα του ΚΚ Κούβας, στην οποία βρισκόταν από την ίδρυσή του, το 1965.

Ο αδελφός του Ραούλ που έχει αναλάβει την προεδρία της χώρας από το 2006, τον διαδέ-

χεται και στο κομματικό αξίω-μα. «Η νέα γενιά καλείται να διορθώσει και να αλλάξει χω-ρίς δισταγμούς όλα εκείνα που οφείλουν να διορθωθούν και να αλλάξουν», τόνισε ο 84χρονος Φιντέλ.

Σύμφωνα με τον κουβανό αναλυτή Αρτούρο Λόπες-Λέβι του Πανεπιστημίου του Ντένβερ στις ΗΠΑ πάντως, ο οποίος εν-δέχεται να εκφράζει και τις επι-θυμίες αμερικανικών κύκλων, «η απόφαση έχει ληφθεί» για τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις που θα φέρουν την Κούβα εγγύ-τερα στην οικονομία της αγοράς και «το ερώτημα είναι πλέον για το ΚΚ Κούβας να καθορίσει την ταχύτητα, τη μορφή, τη διαδικα-σία, την έκταση και την ένταση» αυτής της πορείας.

ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ!Στο πλευρό των Παλαιστινίων και όσων αντιπαλεύουν την τυραννία

ΒΟΡΕΙΑ ΑΦΡΙΚΗ

ΛΙΒΥΗ

Βαθαίνει η εμπλοκή των ΔυτικώνΕ ντείνουν την επέμβαση στη Λιβύη

οι ευρωπαϊκές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, σε συνεργασία με το ΝΑ-ΤΟ σε στρατιωτικό επίπεδο, ενώ βα-θαίνουν την εμπλοκή τους στις εσω-τερικές εξελίξεις της χώρας με νέες παρεμβάσεις στο πολιτικό και διπλω-ματικό πεδίο. Ο γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί συναντήθηκε αυτή

την εβδομάδα για πρώτη φορά με τον Μουσταφά Αμπντέλ Τζαλίλ, ηγέ-τη των αντικαθεστωτικών και πρώ-ην υπουργό Δικαιοσύνης του Καντά-φι. Νωρίτερα, το Παρίσι είχε ανακοι-νώσει πως γάλλοι αξιωματικοί πραγ-ματοποιούν αποστολή που έχει στό-χο την παροχή συμβουλών στο μετα-βατικό «Εθνικό Συμβούλιο» της Λιβύ-ης. Αποστολή για τη Λιβύη έφυγε αυ-τή την εβδομάδα και από τη Βρετα-νία και την Ιταλία. Λονδίνο και Ρώμη έστειλαν από δέκα στρατιωτικούς εκ-παιδευτές στo προπύργιο των ανταρ-τών, τη Βεγγάζη.

Παρά την ενίσχυση από τη Δύση πάντως, οι δυνάμεις των αντικαθε-στωτικών έχουν πετύχει ισχνή πρό-οδο στην προέλασή τους κατά της πρωτεύουσας Τρίπολης. Καθώς η κατάσταση στη Λιβύη περιπλέκεται, η αμερικανική κυβέρνηση άφησε ανοι-χτό το ενδεχόμενο να προχωρήσει σε στρατιωτικό εξοπλισμό με σύγχρονο πολεμικό υλικό των αντικαθεστωτι-κών. Ταυτόχρονα όμως, διαμήνυσε πως δεν προτίθεται να «ανοιχτεί» πε-ραιτέρω στο λιβυκό μέτωπο. Ο αντι-πρόεδρος Μπάιντεν δήλωσε ότι το ΝΑΤΟ δεν έχει ανάγκη τις ΗΠΑ για τις επιχειρήσεις του στη Λιβύη. Πρόσθε-σε ακόμα πως οι ΗΠΑ πρέπει να απο-φασίσουν αν οι δυνάμεις τους πρέπει να επικεντρωθούν στο Ιράν, στην Αί-γυπτο, στη Βόρεια Κορέα, στο Αφγα-νιστάν και στο Πακιστάν ή αν πρέπει να κάνουν περισσότερα στη Λιβύη. «Δεν μπορούμε να τα κάνουμε όλα», υπογράμμισε.

Τα μαχητικά του ΝΑΤΟ πράγματι, κάνουν ήδη τη δουλειά γι’ αυτούς, προχωρώντας στο βομβαρδισμό και μη στρατιωτικών στόχων, τηλεπικοι-νωνιακών υποδομών και σταθμών αναμετάδοσης του σήματος ραδιο-φωνικών και τηλεοπτικών σταθμών σε πολλές πόλεις, σύμφωνα με τη λι-βυκή τηλεόραση. Εν μέσω των βομ-βαρδισμών, ο υπουργός Εξωτερικών της Λιβύης Ομπέιντι προχώρησε σε νέο διπλωματικό ελιγμό. Ανακοίνω-σε πως αν σταματήσουν οι βομβαρ-δισμοί του NATO θα γίνουν εκλο-γές στη χώρα. Ενώ ο γιος του Κα-ντάφι, Σάιφ αλ Ισλάμ, απευθυνόμε-νους στο εσωτερικό, αφού δήλωσε βέβαιος για την επικράτηση των κα-θεστωτικών δυνάμεων, υποσχέθηκε νέο Σύνταγμα που θα τεθεί σε ισχύ μόλις καταπνιγεί η «στάση». Εντω-μεταξύ, συνεχίζεται το ανθρωπιστι-κό δράμα των προσφύγων που δια-φεύγουν στη γειτονική Τυνησία κα-ταδιωκόμενοι από τους ανελέητους βομβαρδισμούς.

Ειρήνη Κοσμά

ΣΑΒΒΑΤΟ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011 Δ IEΘNH ΠPIN / 23

Τις ευρύτερες τάσεις αντιδραστικοποίησης του πολιτικού συστήματος λόγω της οικονομικής κρίσης αντανακλά

η σημαντική άνοδος στις πρόσφατες εκλογές του κόμματος των Αληθινών Φινλανδών, οι οποίοι κατέκτησαν

39 έδρες από 5 που κατείχαν στην προηγούμενη Βουλή των 200 αντιπροσώπων.

Ακροδεξιά άνοδος στην Φινλανδίαn ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ

Ηανησυχία είναι μάλλον με-τριοπαθής αντίδραση μπρο-στά στα αποτελέσματα που καταγράφηκαν στις φινλαν-δικές εκλογές την περασμέ-

νη Κυριακή. Γιατί η πραγματικά αλματώ-δης άνοδος του εθνι-κιστικού ακροδεξιού κόμματος των Αληθι-νών Φινλανδών μέσα στο κλίμα κρίσης και φόβου που καλλι-εργείται σε ολόκλη-ρη την Ευρώπη δεν μπορεί παρά να θεω-ρηθεί ως μάντης κα-κών.

Τα ποσοστά είναι αποκαλυπτικά για τη δεξιά στροφή της φινλανδικής κοινω-νίας. Το μόνο κόμμα που σημείωσε άνο-δο ήταν οι Αληθινοί Φινλανδοί που από 5 έδρες που κατέκτη-σαν στις εκλογές του 2007 τώρα βρέθηκαν με ποσοστό 19% να καταλαμβάνουν 39 έδρες στο κοινοβούλιο και να έρχονται τρίτο στη σειρά κόμμα, με μόλις 0,1% δια-φορά από τους Σοσιαλδημοκράτες. Όλοι οι υπόλοιποι παίχτες της πολιτικής σκακιέ-ρας σημείωσαν πτώση σε ποσοστά και εκ-προσώπηση στο φινλανδικό κοινοβούλιο των 200 εδρών. Αναλυτικά, σε πρώτο κόμ-μα αναδείχτηκε η Εθνική Συμμαχία με πο-σοστό 20,4% και 44 έδρες, χάνοντας όμως 6 έδρες. Δεύτεροι οι Σοσιαλδημοκράτες με ποσοστό 19,1% και με 42 έδρες στο κοι-νοβούλιο, έχοντας επίσης χάσει 3 έδρες. Μετά τους τρίτους Αληθινούς Φινλανδούς ακολουθεί το κόμμα του Κέντρου, που χά-νοντας 16 έδρες, καταλήγει με 34 έδρες στη νέα Βουλή και ποσοστό 15,8%. Ακο-λουθούν η Αριστερή Συμμαχία με ποσο-στό 8,1% και πτώση στις 14 έδρες, οι Πρά-σινοι με ποσοστό 7,2% και πτώση στις 10 έδρες, το Κόμμα του Σουηδικού Λαού με 4,3 % και 9 έδρες, οι Χριστιανοδημοκρά-τες με 4% και 6 έδρες. Ακόμα πιο ενδεικτι-κό της κατάστασης είναι ότι η συμμετοχή στις εκλογές, σε αντίθεση με ότι συνηθίζε-ται, σημείωσε αύξηση από αυτή του 2007.

Η καταγραφή στον πολιτικό χάρτη του εθνικιστικού κόμματος με τέτοιο αποτέ-λεσμα ανέτρεψε ουσιαστικά την πολιτική σκηνή στη Φινλανδία που από τις εκλογές του 1983 χαρακτηρίζονταν από τη σταθερή εικόνα των «τριών μεγάλων κομμάτων». Οι Σοσιαλδημοκράτες, το Κόμμα του Κέντρου και η Εθνική Συμμαχία εναλλασσόταν στα-θερά στο σχηματισμό κυβερνήσεων .

Η Φινλανδία είναι μία χώρα από τις πιο ανεπτυγμένες της Ευρωπαϊκής Ένω-σης, με μέχρι πρότινος σταθερό προσα-νατολισμό προς την ΕΕ, μιας και είναι η πρώτη σκανδιναβική χώρα που υιοθέτη-σε το ευρώ. Με μόλις το 3% του πληθυ-σμού των 5,5 εκατομμυρίων να είναι με-τανάστες, με την ανεργία να καταγράφε-ται στο 8,2% τον Ιανουάριο του 2011 και τους οίκους αξιολόγησης να βαθμολογούν

τα κρατικά ομόλογα σταθερά με ΑΑΑ μία τέτοια κοινωνική στροφή προς την άκρα Δεξιά προβληματίζει.

Όμως σε συνθήκες οικονομικής κρίσης και ταυτόχρονα κρίσης της ευρωζώνης όλα τα δεδομένα αμφισβητούνται. Τον τελευ-

ταίο χρόνο το πολιτικό σύστημα της χώ-ρας βρίσκεται σταθερά σε αμφισβήτηση και απονομιμοποίηση με το Κόμμα του Κέ-ντρου και την Εθνική Συμμαχία να εμπλέ-κονται σε σκάνδαλα χρηματοδότησης. Από αυτή την κρίση δεν γλιτώνουν ούτε οι Σο-σιαλδημοκράτες, που θεωρούνται μέρος

του πολιτικού κατεστημένου. Η κοινωνία φαίνεται να διχάζεται και στο ζήτημα των μεταναστών, ενώ ολόκληρο το φθινόπωρο η διαμάχη περιστρεφόταν γύρω από τα δι-καιώματα των ομοφυλοφίλων – με τη δι-αφοροποίηση μεταξύ του κοσμοπολίτικου Ελσίνκι και των πιο φοβικών επαρχιακών περιοχών να γίνεται διακριτή και τη συ-ζήτηση να ξυπνά συντηρητικά αντανακλα-στικά.

Ταυτόχρονα έχουν ξεσπάσει ισχυρές και ουσιαστικές διαφωνίες για το ρόλο της Φινλανδίας στον Ευρωπαϊκό Μηχανι-σμό Στήριξης. Η κοινή γνώμη στη χώρα εί-ναι πολύ επικριτική απέναντι στην εμπλο-κή της Φινλανδίας στα «πακέτα διάσωσης» και σταθεροποίησης και το θέμα αυτό κυ-ριάρχησε στην προεκλογική περίοδο με

τους συντηρητικούς της Εθνικής Συμμαχί-ας να είναι οι μόνοι που πήραν ξεκάθαρη θέση υπέρ αυτών των χρηματοδοτήσεων. Ήδη η προηγούμενη κυβέρνηση της Μάρι Κιβινιέμι και υπό την πίεση του εθνικιστι-κού προεκλογικού λόγου του αρχηγού των

Αληθινών Φινλανδών Τίμο Σόινι, εξέφρα-ζε ενστάσεις στην προσπάθεια χρημα-τοδότησης των κρα-τών της ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν άμεσα τα αποτελέ-σματα της οικονομι-κής κρίσης. Η στάση τους για το ρόλο της Φινλανδίας στην Ευ-ρωζώνη φαίνεται να είναι αυτή που ουσι-αστικά ενδυνάμωσε τους Αληθινούς Φι-λανδούς. Ο ίδιος ο Τ. Σόινι εξάλλου εμ-φανίζεται με λαϊκό προφίλ και είναι το κεντρικό πρόσωπο των Αληθινών Φιν-λανδών, των οποίων οι υποψήφιοι στην

περιφέρεια ήταν σχετικά άγνωστοι αν και ουσιαστικά αυτοί είναι που προωθούν τον πιο ακραίο εθνικιστικό και πολλές φορές ρατσιστικό λόγο, που όμως αποκρύπτεται από τα μέσα ενημέρωσης της χώρας.

Μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμά-των ο ηγέτης των συντηρητικών της Εθνι-κής Συμμαχίας και εν αναμονή πρωθυ-πουργός Γίρκι Κατάινεν δήλωσε ότι ο πι-θανότερος κυβερνητικός σχηματισμός θα περιλαμβάνει και τα τρία επικρατέστερα κόμματα, ενώ οι Σοσιαλδημοκράτες ανα-γνώρισαν ότι είναι «αυτονόητη» η συμ-μετοχή των Αληθινών Φινλανδών στην κυβέρνηση. Ο Τ. Σόινι με πλέον σταθε-ρό αντιευρωπαϊκό προσανατολισμό ξε-καθάρισε ότι: «Τα χρήματά μας δεν πρέ-πει να σπαταλούνται σε μηχανισμούς που δεν λειτουργούν», και με το δεδομένο ότι κάθε εμπλοκή της χώρας στην ΕΕ πρέπει να επικυρώνεται από το φινλανδικό κοι-νοβούλιο, οι αγορές έχουν ήδη αρχίσει να παίζουν το παιχνίδι τους πιέζοντας ασφυ-κτικά την πορτογαλική αγορά ομολόγων και στέλνοντας το spread του δεκαετούς ομολόγου έναντι του γερμανικού στο επί-πεδο ρεκόρ των 599 μονάδων βάσης, από της 538 που ήταν την Παρασκευή πριν τις εκλογές.

Ο φόβος και η ανασφάλεια μοιάζει να γίνεται τυφλός οδηγός για ολόκληρα κοι-νωνικά στρώματα και στη Φινλανδία. Σε μια περίοδο κρίσης ο ρατσισμός είναι μια εύπεπτη λύση, ειδικά όταν κόμματα όπως οι Αληθινοί Φινλανδοί δεν έχουν πραγμα-τικά τίποτα άλλο να προτείνουν πέρα από μια ρητορική απομόνωσης και ανωτερότη-τας εντός των συνόρων, που κρύβει μόνο το μίσος. Το εφιαλτικό σενάριο μιας κοι-νωνίας που δεν γνωρίζει την πραγματική αλληλεγγύη φαίνεται να επιστρέφει και ο καπιταλισμός θα μπορεί εκεί να αναπαρα-χθεί απρόσκοπτα, μιας και δεν βρίσκει ου-σιαστικό ταξικό αντίπαλο.

Εκτονωτική παραπομπή Χ. Μουμπάρακn ΑΙΓΥΠΤΟΣ

Αν υπάρχει ένας τρόπος για το Ύπατο Συμβούλιο των Ενόπλων Δυνάμεων που κυβερνά την Αίγυ-πτο μετά την πτώση Μουμπάρακ να κερδίσει πο-λιτικό χρόνο απέναντι στον αιγυπτιακό λαό που βλέπει τις προσδοκίες του να μην πραγματοποι-ούνται, αυτός είναι η παραπομπή του Μουμπάρακ αλλά και των δύο γιων του Γκαμάλ και Αλάα στη δικαιοσύνη. Αυτό καταλήγει να είναι μια απαραί-τητη και ίσως επείγουσα για το στρατό πολιτική κίνηση, ειδικά μετά την αιματηρή καταστολή της μεγάλης διαδήλωσης που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή που πέρασε στην Πλατεία Ταχρίρ, με αίτημα τη δημοκρατία, η οποία είχε ως απολογι-σμό 6 νεκρούς και 71 τραυματίες. Υπό το φως μά-λιστα της δημοσιοποίησης του βασανισμού από το στρατό διαδηλωτών, του εξευτελισμού γυναι-κών που υποβλήθηκαν μέχρι και σε τεστ παρθενί-ας επειδή συμμετείχαν σε κινητοποιήσεις αλλά και των αποφάσεων που απαγορεύουν απεργίες, δι-αμαρτυρίες και διαδηλώσεις με απειλή φυλάκισης και προστίμου και με τα αποτελέσματα του δημο-ψηφίσματος να είναι συνεχώς υπό αμφισβήτηση, η δικαιοσύνη ουσιαστικά αναγκάστηκε να εκπλη-ρώσει ένα από τα κύρια αιτήματα της άνοιξης του αιγυπτιακού λαού.Έτσι στις φυλακές Τόρα έξω από το Κάιρο, όπου βρίσκονται πολλά από τα μέλη της μέχρι πρότινος πολιτικοοικονομικής ελίτ της χώρας, κρατούνται τις τελευταίες μέρες οι γιοι του έκπτωτου προέ-

δρου. Ο ίδιος ο δικτάτορας, που μέχρι πρότινος φαινόταν ανίκη-τος, νοσηλεύεται υπό περιορισμό στο νοσοκομείο του Σαρμ ελ Σεΐχ με ραγδαία επιδείνωση της υγεί-ας του, μετά την έναρξη της δι-κής του ανάκρισης για αντίστοι-χα αδικήματα. Βρίσκεται στη διά-θεση των δικαστικών αρχών που έχουν ζητήσει και τη μεταφορά του στο νοσοκομείο των φυλακών

Τόρα, με κατηγορίες υπό διερεύνηση για διαφθο-ρά, απάτη, διασπάθιση δημοσίου χρήματος αλλά και συνενοχή σε φόνο διαδηλωτών. Οι ανακριτικές αρχές, που έχουν 15 μέρες να στοιχειοθετήσουν την υπόθεση μέχρι να απαγ-γελθούν οι κατηγορίες, θα διερευνήσουν τις πη-γές αλλά και το που βρίσκεται ο τεράστιος πλού-τος στης οικογένειας Μουμπάρακ. Πλούτος που υπολογίζεται ότι μπορεί να αγγίζει μέχρι και τα 700 δισ. δολάρια. Ήδη πολλές χώρες έχουν συμ-φωνήσει να εντοπίσουν και να παγώσουν τα πε-ριουσιακά στοιχεία της οικογένειας.Επιπλέον, κρατική επιτροπή που είχε αναλάβει μέρος της έρευνα κατέληξε την Τρίτη ότι η αστυ-νομία «έκανε χρήση υπερβολικής βίας ενάντια σε ειρηνικούς διαδηλωτές που ζητούσαν δημοκρα-τία» και μετά από τρεις ολόκληρους μήνες εμφά-νισε στη δημοσιότητα το πόρισμα που δίνει την πρώτη επίσημη καταμέτρηση των θυμάτων των αιγυπτιακών κινητοποιήσεων. Το πόρισμα αναφέ-ρει ότι σκοτώθηκαν 846 διαδηλωτές και τραυμα-τίστηκαν πάνω από 6.000. Γίνεται επίσης λεπτο-μερής αναφορά για τις μεθόδους της αστυνομί-ας, τους ελεύθερους σκοπευτές, τη χρήση οχη-μάτων που τραυμάτιζαν διαδηλωτές, ακόμα και τη χρήση από την αστυνομία κακοποιών στοιχεί-ων που επί πληρωμή εκτελούσαν επιθέσεις. Πα-ράλληλα με την οικογένεια Μουμπάρακ σε δίκη με την κατηγορία της διασπάθισης δημόσιου χρή-ματος παραπέμπεται και ο πρώην πρωθυπουρ-γός Αχμέτ Ναζίφ και οι πρώην υπουργοί Οικονο-μικών, Γιούσεφ Μπούτρους Γκάλι, και Εσωτερι-κών, Χαμπίμπ αλ Άντλι, ο οποίος βαρύνεται επί-σης και με κατηγορίες για τα τραγικά αποτελέ-σματα της καταστολής.Οι κινήσεις του ατρατού στοχεύουν απροκάλυ-πτα να εκτονώσουν την οργή των Αιγυπτίων που αμφισβητούν πλέον και μέλη του ίδιου του Συμ-βουλίου των Ενόπλων Δυνάμεων για τη διαπλοκή τους με το προηγούμενο καθεστώς. Η λαϊκή οργή δεν έχει ησυχάσει και οι διαδηλωτές ακόμα δηλώ-νουν ξεκάθαρα ότι δεν είναι ικανοποιημένοι. Δι-αδηλώσεις ξεσπούν μέχρι και έξω από το νοσο-κομείο που κρατείται ο Μουμπάρακ. Όμως ακό-μα κι αν η καταδίκη ενός πρώην ηγέτη σαν τον Χ. Μουμπάρακ θα έχει τεράστια συμβολική σημασία τόσο για το λαό της Αιγύπτου όσο και για όλους τους εξεγερμένους του αραβικού κόσμου, στην πραγματικότητα η έκβαση αυτού του αγώνα συ-νολικά δεν έχει κριθεί. Παραμένει ακόμα ανοιχτό αν οι Αιγύπτιοι, όπως και οι άλλοι λαοί της περιο-χής, θα πουν την τελευταία λέξη.

Αποκαλύψεις για οικονομικά σκάνδαλα προκάλεσαν

την αποστροφή των ψηφοφόρων

στα παραδοσιακά κόμματα

EKTOΣ OPIΩN n ΜΙΧΑΛΗΣ ΨΥΛΟΣ

Η Συρία και το κουτί της Πανδώρας

Σ ε μια συνέντευξή του στην εφημερίδα Wall Street Journal, στα τέλη Ιανουαρί-ου, ο σύρος πρόεδρος Μπα-σάρ αλ Άσσαντ διαβεβαίω-

νε ότι η Συρία δεν πρόκειται να επηρεα-στεί από τις λαϊκές εξεγέρσεις στις υπό-λοιπες αραβικές χώρες. Δύο μήνες μετά, η χώρα του έχει εξελιχθεί σε θέατρο αιμα-τηρών συγκρούσεων ανάμεσα στις δυνά-μεις ασφαλείας και χιλιάδες διαδηλωτές, με τη Διεθνή Αμνηστεία να κάνει λόγο για 200 νεκρούς και 1.000 τραυματίες. Αν και

μανικό περιοδικό Σπίγκελ. Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης υποστη-

ρίζουν ότι η εξέγερση στη Συρία ξέσπα-σε αυθόρμητα, όπως στην Τυνησία λίγους μήνες πριν. Οι ηγέτες του κινήματος πα-ραμένουν ανώνυμοι. Μέρος της δυσαρέσκειας κατά του Άσαντ φαίνεται να πηγάζει από την ευνοϊκή μεταχεί-ριση της μειονότητας των αλεβιτών, στην οποία ανή-κει και ο ίδιος και η οποία απολαμβάνει ποικίλα πολιτι-κά και επιχειρηματικά προ-νόμια και φυσικά την εξου-σία. Πρόκειται για παρακλά-δι του σιιτικού Ισλάμ σε μια χώρα με μεγάλη σουνιτική πλειοψηφία.

Όπως έγραψε πάντως η Washington Post επικαλούμενη αμερι-κανικά διπλωματικά τηλεγραφήματα τα οποία περιήλθαν στην κατοχή του ιστότο-που WikiLeaks, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ χρη-ματοδότησε και χρηματοδοτεί μυστικά ορ-γανώσεις της αντιπολίτευσης στη Συρία. Διοχέτευσε μάλιστα έως και 6 εκατ. δολά-ρια από το 2006 σε μια οργάνωση σύρων εξορίστων. Είναι σαφές ότι οι Αμερικανοί προσπαθούν εδώ και χρόνια να εγκαταστή-

σουν και στη Συρία ένα καθεστώς ανδρει-κέλων. Αν και ο Μπασάρ αλ Άσσαντ ακο-λούθησε το δρόμο του Καντάφι και σε με-γάλο βαθμό συμβιβάστηκε με τους Αμερι-κανούς στη διάρκεια των 11 ετών που βρί-σκεται στην εξουσία, η Ουάσινγκτον θεω-ρεί ότι κάποια ανδρείκελά της θα εξυπηρε-τήσουν πιο αποτελεσματικά τα συμφέρο-ντά της, όπως φυσικά και του γειτονικού Ισραήλ. Με δεδομένη όμως τη γεωπολιτική θέση της Συρίας και τις καλές της σχέσεις με το Ιράν και την Χεζμπολάχ στο Λίβανο, η Δαμασκός είναι μάλλον απίθανο να γίνει στόχος επίθεσης από το ΝΑΤΟ. Όπως εκτι-μά ο καθηγητής Χιλάλ Κασάν του Αμερικα-νικού Πανεπιστημίου της Βηρυτού η κρί-ση της Συρίας «θα μπορούσε να ανοίξει το κουτί της Πανδώρας. Εάν η Συρία εκραγεί, το Ιράκ θα εκραγεί, η Ιορδανία θα εκραγεί και ο Λίβανος θα παρασυρθεί και αυτός. Θα βρεθούμε αντιμέτωποι μ’ έναν πόλεμο σουνιτών και αλεβιτών, που θα επεκτεινό-ταν ταχύτατα στον αραβικό κόσμο ως πό-λεμος σουνιτών - σιιτών».

Η ιρανική ιστοσελίδα Press TV προχώ-ρησε ακόμη πιο μακριά. Σε άρθρο με τίτ-λο «H Σαουδική Αραβία και η Ιορδανία πί-σω από την αναταραχή στη Συρία», υπο-στηρίζει ότι «η Σαουδική Αραβία, που συ-χνά υποκλίνεται στην πολιτική των ΗΠΑ και του Ισραήλ στην περιοχή, προσπάθησε και προσπαθεί να αποσταθεροποιήσει την κυ-

βέρνηση του Μπασάρ αλ Άσαντ υπονομεύ-οντας την εξουσία του» . Με την έκρηξη των λαϊκών εξεγέρσεων σε Τυνησία, Αίγυ-πτο, Λιβύη, Υεμένη και Μπαχρέιν, η Σαου-δική Αραβία προσπάθησε να εκμεταλλευ-τεί επίσης την ευκαιρία για να προκαλέσει ρήγμα στον άξονα Τεχεράνης- Δαμασκού - Βηρυτού. Σύμφωνα με την ιρανική ιστοσε-λίδα, η Σαουδική Αραβία χρηματοδότησε με 30 εκατομμύρια δολάρια τον εξόριστο πρώην αντιπρόεδρο της Συρίας, Αμπντούλ Χαλίμ Χαντάμ, για να αποχωρήσει αρχικά από την κυβέρνηση το 2005 και στη συνέ-χεια να ζητήσει άσυλο στη Γαλλία. Ο Χα-ντάμ είναι συγγενής του σαουδάραβα βα-σιλιά Αμπντάλα, αλλά και του δολοφονηθέ-ντος λιβανέζου πρωθυπουργού Ραφίκ Χα-ρίρι, καθώς και οι σύζυγοι του Χαντάμ, του βασιλιά Αμπντάλα και η χήρα του Χαρίρι είναι αδελφές. Ο Χαντάμ φέρεται μάλιστα να διευθύνει από το Βέλγιο το σχέδιο απο-σταθεροποίησης της Συρίας, ως επικεφα-λής ενός ειδικού γραφείου που έχουν συ-στήσει οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ!

Ισραηλινή τρομοκρατία

Δυο άτομα σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια επιχείρησης των δυνάμε-ων ασφαλείας της Χαμάς για τον εντοπισμό των δραστών της απα-γωγής και δολοφονίας του ιταλού ακτιβιστή Βιτόριο Αριγκόνι στη Γάζα. Η δολοφονία του έρχεται μόλις λίγες εβδομάδες μετά τη δο-λοφονία του Τζουλιάνο Μερ Κεμίς στη Δυτική Όχθη γεγονός που δη-μιουργεί ερωτήματα για την ταυτό-τητα και τους στόχους των εκτελε-στών. Οι οργανώσεις που συμμε-τέχουν στη νέα αποστολή καταγ-γέλλουν επιχείρηση σπίλωσης αλ-λά και τρομοκράτησης λίγες εβδο-μάδες πριν ξεκινήσει ο δεύτερος Στόλος της Ελευθερίας με προορι-σμό τη Γάζα. Ο Αριγκόνι ήταν μέ-λος του Διεθνούς Κινήματος Αλλη-λεγγύης (ISM) στον παλαιστινιακό λαό και ζούσε από το 2008 στη Γά-ζα όπου έφτασε με την αποστολή που κατάφερε να σπάσει το θανά-σιμο αποκλεισμό του Ισραήλ.

Νεκρός Κούρδος

Η τουρκική αστυνομία άνοι-ξε πυρ εναντίον διαδηλωτών στο Ντιγιάρμπαρκιρ με αποτέλεσμα να σκοτωθεί ένα άτομο. Οι κούρ-δοι διαδηλωτές διαμαρτύρονταν για το γεγονός ότι απαγορεύθη-κε η συμμετοχή στις επερχόμενες εκλογές δώδεκα κορυφαίων στε-

λεχών του κουρδικού Κόμματος Ειρήνη και Δημοκρατία. Μετα-ξύ των πολιτικών βρίσκεται και η ακτιβίστρια Λεϊλά Ζανά, η οποία είχε μείνει φυλακισμένη για δέκα χρόνια. Μετά το θάνατο του δια-δηλωτή ακολούθησαν εκτεταμέ-να επεισόδια σε ολόκληρο το Ντι-γιάρμπακιρ, καθώς διαδηλωτές πυρπόλησαν τα γραφεία του Κόμ-ματος Δικαιοσύνη και Ανάπτυξη του Ερντογάν ενώ έβαλαν φωτιά σε αυτοκίνητα και λεωφορεία με αποτέλεσμα να τραυματιστεί πολύ σοβαρά ο οδηγός. Οι απαγορεύ-σεις εναντίον κούρδων πολιτικών αυξάνονται καθώς η χώρα μπαίνει στην τελική ευθεία για τις εκλογές της 12ης Ιουνίου.

Βασανιστήρια στις ΗΠΑ

Σε νέες εγκαταστάσεις φυλακών μεταφέρθηκε ο στρατιώτης Μπρά-ντλεϊ Μάνινγκ ο οποίος κατηγορεί-ται ότι έδωσε στο Wikileaks απόρ-ρητα έγγραφα της αμερικανικής κυ-βέρνησης. Η μεταφορά του σε στρα-τιωτική βάση του Κάνσας πραγματο-ποιείται μια εβδομάδα από τη στιγ-μή που ειδικός εμπειρογνώμονας του ΟΗΕ για βασανιστήρια κατήγγειλε ότι του απαγορεύθηκε να συναντή-σει τον κρατούμενο. Οργανώσεις όπως η Διεθνής Αμνηστία αλλά και ομάδα γερμανών βουλευτών έχουν καταγγείλει τις συνθήκες κράτησης του Μάνινγκ, ο οποίος αντιμετωπί-ζει περισσότερες από 20 κατηγορίες

και βρίσκεται πλέον αντιμέτωπος και με την ποινή του θανάτου.

Περιβαλλοντική βόμβα

Σε άρση του μορατόριουμ για εξό-ρυξη πετρελαίου από εξέδρες μεγά-λου βάθους στον Κόλπο του Μεξικού προχώρησε η αμερικανική κυβέρνη-ση ένα χρόνο μετά το καταστροφικό ατύχημα στις εγκαταστάσεις της BP. Διατηρώντας τα σχετικά πρόστιμα για περίπτωση ατυχημάτων σε ιδιαίτερα χαμηλά επίπεδα οι ΗΠΑ τοποθετούν μια ακόμη περιβαλλοντική βόμβα. Την ίδια ώρα τοπικές οργανώσεις αλ-λά και δημοσιογράφοι καταγγέλλουν ότι τα χημικά που χρησιμοποιήθηκαν

για τον περιορισμό της πετρελαιοκη-λίδας προκάλεσαν άλλα προβλήματα στο οικοσύστημα ενώ γιατροί σε τοπι-κά νοσοκομεία καταγγέλλουν ότι αρ-κετοί κάτοικοι αντιμετωπίζουν έντο-να προβλήματα υγείας. Στην επέτειο ενός χρόνου από τη μεγαλύτερη πε-ριβαλλοντική καταστροφή στην ιστο-ρία των ΗΠΑ οι συγγενείς των θυμά-των κατήγγειλαν την BP και τη Χαλι-μπάρτον για ένα «προδιαγεγραμμέ-νο έγκλημα», το οποίο πραγματοποί-ησαν με την ανοχή της αμερικανικής κυβέρνησης.

Κακάο και αίμα

Ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις στις αναπτυσσόμενες χώρες το ΔΝΤ σε συ-νεργασία με ιμπεριαλιστικές δυνάμεις όπως η Γαλλία. Ο νέος πρόεδρος της Ακτής Ελεφαντοστού, Αλασάν Ουα-τάρα – πρώην στέλεχος του ΔΝΤ, έθε-σε ως πρώτη προτεραιότητα της δια-κυβέρνησης του να «επαναληφθούν άμεσα οι εξαγωγές κακάο» και να «επαναλειτουργήσουν οι ξένες τράπε-ζες –κυρίως γαλλικές– στη χώρα»! Ας θυμίσουμε ότι ο πρώην πρόεδρος της χώρας συνελήφθη από γάλλους κομά-ντος και πως από τον περσινό Νοέμ-βριο στον εμφύλιο πόλεμο περισσότε-ροι από 1.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν και περίπου 130.000 άμαχοι κατέφυ-γαν στη γειτονική Λιβερία. Η Ευρω-παϊκή Επιτροπή την Τετάρτη ανακοί-νωσε το διπλασιασμό της «ανθρωπι-στικής» βοήθειας προς την πρώτη σε μέγεθος παραγωγό κακάο στο πλανή-τη. Ωστόσο προτεραιότητα δεν δίνε-ται στην ανακούφιση του πληθυσμού αλλά στη συνέχιση της «επιχειρηματι-κής δραστηριότητας» και στην αποκα-τάσταση της αναστολής της λειτουργί-ας των τραπεζών και διακίνησης του κακάο προς τις μεγάλες ευρωπαϊκές βιομηχανίες.

τα στοιχεία για τον ακριβή αριθμό των θυ-μάτων είναι αντιφατικά, «πολύ αίμα έχει χυ-θεί για μια εξέγερση, η έκβαση της οποίας παραμένει αβέβαιη», όπως γράφει το γερ-

ΠEPIσκόπιο

Αποφασισμένο να συνεχίσει τους βομβαρδισμούς με μη επανδρωμένα αεροσκάφη στο Πακιστάν δηλώνει το Αμερικανικό Πεντάγωνο. Πρόσφατη έρευνα απο-δεικνύει ότι μόνο το 2010 οι σχετικές επιχειρήσεις προκάλεσαν το θάνατο 957 ατόμων χωρίς να υπάρ-

χουν επαρκή στοιχεία για το πόσοι από αυτούς ήταν άμαχοι. Οι σχετικές επιδρομές κλιμακώθηκαν και δι-ευρύνθηκαν επί προεδρίας Μπ. Ομπάμα με αποτέ-λεσμα να αυξηθεί δραματικά ο αριθμός των θυμάτων μεταξύ του άμαχου πληθυσμού.

24 / ΠPIN ΔIEΘNH ΣΑΒΒΑΤΟ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011