Σ ε ολομέτωπη επίθεση θα περάσει η κυβέρνηση - δούλος του κεφαλαίου και της τρόικας από τη Δευτέρα κιόλας, καθώς το πρώτο τρίμηνο του 2011 θεωρείται από πολλούς

ως το πλέον κρίσιμο μέχρι τώρα. Με δέλεαρ την επικείμενη τέ-ταρτη δόση του δανείου - παγίδα από ΕΕ και ΔΝΤ, η κυβέρνη-ση είναι έτοιμη να προχωρήσει σε νέες πρωτοφανείς αντιδρα-στικές τομές παντού. Μετά την καρατόμηση των μισθών και των συντάξεων σε δημόσιο και ιδιω-τικό τομέα (τυπικά ή άτυπα), με-τά τη φορολογική ληστεία σε βά-ρος των μισθωτών, προετοιμά-ζουν τώρα νέα φοροεισπρακτι-κή επιδρομή, ύψους 14 δισ. ευ-ρώ. Το ποσό αυτό είναι το ίδιο σχεδόν με την τέταρτη δόση του μνημονιακού δανείου (15 δισ.), αποδεικνύοντας περίτρανα ποι-ος πληρώνει το… γιατρό Στρος Καν και τις τράπεζες (ευρωπαϊκές, ελληνικές και αμερικάνικες). Ταυτόχρονα έρχονται περικοπές στο Δημόσιο (ακόμα και τα δω-ρεάν σχολικά βιβλία θέλουν να καταργήσουν), ιδιωτικοποιήσεις, ξεχαρβάλωμα και αύξηση των εισιτηρίων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και στους σιδηροδρόμους, απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα, αλλά και στο Δημόσιο, μαζί με χιλιάδες μετατάξεις. Eπί-

σης, η κυβέρνηση δηλώνει αποφασισμένη να ανοίξει τα «κλειστά επαγγέλματα», δηλαδή να ανοίξει τις θύρες για την είσοδο των εταιρειών και του μεγάλου κεφαλαίου. Το αποτέλεσμα θα είναι η αύξηση του κόστους και η πτώση της ποιότητας των υπηρεσιών αυτών για τους εργαζόμενους, με ταυτόχρονο μεγάλο πλήγμα σε εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους. Στην πραγματικό-τητα, το πιο προκλητικό «κλειστό επάγγελμα» στην Ελλάδα εί-

ναι το επάγγελμα του αστού πο-λιτικού, του πολιτικού που είναι πάντα πρόθυμος να ικανοποιεί τις επιθυμίες των μεγάλων «συ-ντεχνιών»: των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των αρχόντων του μαύρου ή του γκρίζου χρήματος. Λαμπρό πα-ράδειγμα του προκλητικού αυ-τού επαγγέλματος ο Γ. Παπαν-δρέου και η κυβέρνησή του. Οι

εργαζόμενοι, τα εκατομμύρια αυτής της χώρας που στενάζουν και οργίζονται μπορούν να ανατρέψουν αυτή την καμαρίλα, να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, να κάνουν πολιτική για τον εαυτό τους. Με ελπίδα και αισιοδοξία, βγαλμένη από τις δυνα-τότητες του κινήματος και της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, αντικρίζουμε το 2011. σελ. 2, 3, 4

Όσα μάθαμε μετά από τη δημοσίευση 250.000 απόρρητων εγγράφων είναι πολύ λίγα σε σύγκριση με τις αποκαλύψεις ενός πολέμου νέου τύπου, που ξέσπασε στον απόηχο αυτών των ντοκουμέντων. Αυτό που ξέρουμε αποδεδειγμένα τώρα είναι ότι οι μεγιστάνες του ίντερνετ (Apple, google, amazon) αλλά και οι «θεοί» του πλαστικού χρήματος (Visa, Mastercard, Paypal) είναι εν δυνάμει και όργανα εφαρμογής της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ.

Του Δημήτρη Τζιαντζήσελ. 6-7

ΘEMA Το φαινόμενο WikiLeaks

Τα τραγούδια του Αλέξη και του Δεκέμβρησελ. 12-13

Δεν θα δίνουν δωρεάν βιβλία

Α δίστακτοι, χωρίς κανένα ηθικό ή κοινωνικό φραγ-μό είναι οι πολιτικοί απατε-

ώνες του ΠΑΣΟΚ που κυβερνούν (για πόσους μήνες ακόμα;) τη χώ-ρα. Η υπουργός Παιδείας Άννα Δι-αμαντοπούλου ετοιμάζει, η άθλια, την κατάργηση της παροχής των δωρεάν σχολικών βιβλίων! Μόνο το άγριο κράξιμο του Tύπου που αποκάλυψε τα σχέδιά της την υπο-χρέωσε να κάνει μια πολιτική «κω-λοτούμπα» και να βγάλει ανακοί-νωση ότι τα σχολικά βιβλία θα συ-νεχίσουν να διανέμονται δωρεάν. Ελπίζεται έτσι ότι με την απομά-κρυνση του ΠΑΣΟΚ από την εξου-σία θα συνεχιστεί ο θεσμός της δωρεάν διανομής των σχολικών βιβλίων που εισήγαγε το 1965 ο Γεώργιος Παπανδρέου, παππούς και συνονόματος του αχρείου εγ-γονού του.Η A. Διαμαντοπούλου διέλυσε τον Οργανισμό Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων (ΟΕΔΒ), ο οποίος με ελά-χιστο προσωπικό και επιχορήγηση περίπου 25 εκατομμυρίων ευρώ το χρόνο παρήγε 45 εκατομμύρια βι-βλία 1.200 τίτλων ετησίως, με το εκπληκτικά χαμηλό κόστος των 70 - 80 λεπτών το βιβλίο. Μετατάσσει το προσωπικό του σε άλλες υπη-ρεσίες και μεταφέρει τις αρμοδι-ότητές του μέσω του υπουργείου Παιδείας σε ένα ινστιτούτο ...ιδι-ωτικού (!) δικαίου. Το ινστιτού-το αυτό για την ώρα επιδοτείται από την ΕΕ, αλλά μόλις τελειώσει η επιδότηση το 2013 είναι προφα-νές ότι δεν θα υπάρχουν χρήμα-τα για οποιαδήποτε δραστηριότη-τα. Με το κόλπο αυτό θα οδεύσου-με προς την κατάργηση των δωρε-άν βιβλίων, ενώ για να διευκολύνει αυτό το πέρασμα η A. Διαμαντο-πούλου σκοπεύει το 2011 να μοι-ράσει ...μεταχειρισμένα σχολικά βιβλία! Πάντως, ακόμη και αν τον Σεπτέμβρη η χώρα έχει απαλλαγεί από την κυβέρνηση Παπανδρέου, τη ζημιά και στην Παιδεία θα έχουν προλάβει να την κάνουν.

Σ Χ O Λ Ι O

H εξουσία στη ΝΔ πάλι στα χέρια

των «ντιντήδων» σελ. 5

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη μάχη ανατροπής

της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚσελ. 10-11

2011: Μαύρος ορίζοντας με κόκκινο ήλιο

ΜΑΡΤΑ ΧΑΡΝΕΚΕΡ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Αναγκαίο βήμα η ρήξη με ΔΝΤ

σελ. 15

Τελειώνει οριστικά πια το «κλειστό επάγγελμα»

των πολιτικών απατεώνων

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2010

ETOΣ 21O • AP. ΦΥΛΛΟΥ 1.016

n 2

Eφημερίδα

της ανεξάρτητης

AριστεράςΠPIN

� / ΠPIN ΠOΛITIKH ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2010

Αλληλεγγύη και όχι φιλανθρωπίασελ. 10-11

Η αντικαπιταλιστική Αριστερά θα πρέπει να πρωτοστατήσει στη συγκρότηση ενός μετώπου ταξικών συνδικάτων, ενώσεων των ανέργων και οργάνων λαϊκής δράσης και αλληλεγγύης.

Γαλακτοβιομηχανία Δωδώνησελ. 16

Αγώνα μέχρι τέλους ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της Δωδώνης δίνει η εργαζόμενη πλειοψηφία και οι φτωχομεσαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι. Γιατί πρέπει να παραμείνει κρατικο-συνεταιρεστική επιχείρηση.

Παιδεία και καπιταλισμόςσελ. 20-21

Η επιστήμη στην κεφαλαιοκρατία μετατρέπεται σε άμεση παραγωγική δύναμη και το πανεπιστήμιο σε επιχείρηση, καθώς το προϊόν της έρευνας συνιστά φορέα της συνολικής εργασιακής αξίας.

Π P I NΙδιοκτησία: «Eκδόσεις-Μελέτες-Έρευνες»

Aστική Mη Kερδοσκοπική Eταιρεία, Kωδικός 2806Χαρ. Τρικούπη 76, 106 80 Αθήνα, Tηλ.: 210-82.27.949, Fax: 210-82.27.947

E-mail:prin@otenet.gr http://www.prin.grTραπεζικός Λογαριασμός Συνδρομών και Eνισχύσεων:

118/784133-73 EΘNIKH TPAΠEZA EΛΛAΔAΣΕΚΔΟΤΗΣ: Δημήτρης Δεσύλλας ΔIEYΘYNTHΣ: Γιώργος Δελαστίκ

Eκτύπωση XEΛIOΣ ΠPEΣ ABEE

Με το ενδεχόμε-νο των πρόω-ρων εκλογών τον Απρίλη θα επι-χειρήσει ο πρω-

θυπουργός να επιβάλει τα ακραία αντιλαϊκά μέτρα που ζητούν κεφά-λαιο, ΔΝΤ και ΕΕ για να εκταμι-ευτεί η τέταρτη δόση του δανείου, ύψους 15 δισ. ευρώ. Ήδη τα πα-παγαλάκια του Μαξίμου έχουν αρ-χίσει να σείουν απειλητικά το εν-δεχόμενο της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες σε μια προσπάθεια οι κοινωνικές αντιδράσεις να παρα-μείνουν καθηλωμένες και υποτονι-κές. Στην πραγματικότητα ακόμη και να ήθελε ο... Γιωργάκης Τσο-λάκογλου τις εκλογές (πιθανότη-τα αδύνατη δεδομένης της παθο-λογικής του πρόσδεσης στην πρω-θυπουργική καρέκλα) ποτέ δεν θα τον άφηναν να τις προκηρύξει τα διεθνή κέντρα, που αποφασίζουν για το παρόν και το μέλλον της Ελ-λάδας από τον Οκτώβρη του 2009. Ξέρουν πολύ καλά πως η πολιτι-κή τους δεν χαίρει της ελάχιστης καν κοινωνικής νομιμοποίησης και όπως παντού αλλού στον κόσμο (Λατινική Αμερική, Νοτιοανατολι-κή Ασία) εφαρμόζεται με τη μέθο-δο του σοκ. Γιατί να διακινδυνεύ-σουν την εφαρμογή της θέτοντάς τη στην κρίση του κόσμου;

Ακόμη κι έτσι ωστόσο, μένο-ντας δηλαδή το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών στο επίπεδο του εκβιασμού, η νέα χρονιά και για την ακρίβεια το πρώτο τετρά-

μηνο της θα συνοδευτεί από πρω-τοφανείς πολιτικούς σεισμούς. Οι κλυδωνισμοί που θα δεχτεί το πο-λιτικό σύστημα θα είναι εφάμιλλοι των αλλαγών που θα επιχειρήσει η αστική τάξη να εφαρμόσει. Το μυ-στικό αντικείμενο του πόθου της θα είναι η επόμενη, τέταρτη δό-ση του δανείου των 110 δισ. ευ-ρώ, που η χορήγησή της είναι τό-σο επισφαλής όσο καμία άλλη. Το κατέστησαν σαφές και οι εκπρό-σωποι της τρόικας στην τελευταία τους επίσκεψη στην Αθήνα. Σ’ αυ-τήν δε την πορεία θεωρείται βέ-βαιη η επιβολή ενός νέου πακέτου φορολογικών μέτρων, ύψους του-λάχιστον 14 δισ. ευρώ, που θα αυ-ξήσει τα δημόσια έσοδα. Το πόσο κοντά δε είναι τα δύο αυτά ποσά (της δόσης του δανείου, 15 δισ., και της νέας αφαίμαξης, 14 δισ.) μόνο τυχαίο δεν είναι. Επιβεβαι-ώνεται έτσι ποιος πληρώνει το λο-γαριασμό σε ΔΝΤ - ΕΕ: Mισθωτοί και συνταξιούχοι, που κάθε χρόνο βλέπουν το μερίδιό τους στα δημό-σια έσοδα να αυξάνεται.

Προς επίρρωση, στοιχεία από την επεξεργασία των φορολογι-κών δηλώσεων του 2009 που δη-μοσίευσε ο Ελεύθερος Τύπος την Τετάρτη. Όπως προκύπτει, η μέ-ση φορολογική επιβάρυνση των συνταξιούχων αυξήθηκε κατά 10%, πληρώνοντας πολύ ακρι-βά μια αύξηση στο δηλωθέν ει-σόδημά τους κατά 4%. Στην άλ-λη πλευρά, έμποροι, βιοτέχνες και βιομήχανοι που είδαν το ει-

σόδημά τους να αυξάνεται κατά 1% πλήρωσαν 5% λιγότερο φό-ρο σε σχέση με την προηγούμε-νη χρονιά! Ο εντεινόμενος ταξι-κός χαρακτήρας της φορολογίας υπογραμμίζεται επίσης από την αυξημένη συμμετοχή των μισθω-τών και συνταξιούχων στο συ-νολικό φόρο εισοδήματος (φυ-σικών και νομικών προσώπων)

που από 48% το 2008 έφθασε το 2009 το 53%. Από την άλλη, τα νομικά πρόσωπα είδαν τη δι-κή τους συμμετοχή να μειώνε-ται από 35% το 2008 σε 31% το 2009! Η ίδια, φρικτή κοινωνική εικόνα αποτυπώνεται αν απομα-κρυνθούμε από το επίπεδο των ποσοστών και σταθούμε στα ίδια τα μεγέθη, τους φόρους δηλα-δή που πληρώνει κάθε κοινωνι-κή τάξη: Η συμμετοχή μισθωτών και συνταξιούχων ανήλθε σε 7

δισ. ευρώ όταν επιχειρήσεις και υπόλοιπα νομικά πρόσωπα πλή-ρωσαν μόνο 4 δισ.!

Η εικόνα της κατάφωρης κοι-νωνικής αδικίας των δημόσιων οι-κονομικών (που οξύνεται αν στους παραπάνω άμεσους φόρους προ-σθέσουμε και τους έμμεσους) συ-μπληρώνεται αν δούμε ότι τα έσο-δα από την άμεση και έμμεση φο-ρολογία κυρίως εξυπηρετούν το δη-μόσιο χρέος που το 2011 αναμένε-ται να απορροφήσει 15,9 δισ. ευρώ. Είναι ένα ποσό που αντιστοιχεί στο 80% των δαπανών για αποδοχές δημοσίων υπαλλήλων και συντάξε-ων (19,8 δισ.) και στο 22% του συ-νόλου των δαπανών του προϋπο-λογισμού (71,8 δισ.). Ένας ελέφα-ντας στο καθιστικό που αποκλείει την άσκηση αναδιανεμητικής πολι-τικής, μετατρέποντας το στόχο της παύσης πληρωμών σε όρο εκ των ων ουκ άνευ για την βελτίωση της θέσης των εργαζομένων. Η δυνατό-τητα της παύσης πληρωμών (πέραν της αναγκαιότητας, που θεωρείται αδήριτη) υπογραμμίζεται αν δού-με πως από τον κρατικό προϋπολο-γισμό του 2011 το σύνολο των δα-πανών για παιδεία (6,5 δισ. ευρώ), υγεία (7,2 δισ.), χρηματοδότηση ασφαλιστικών ταμείων (13,2 δισ.) και αποδοχές - συντάξεις (19,8 δισ.), συμπεριλαμβανομένων των επικαλύψεων, υπολείπεται των συ-νολικών φορολογικών εσόδων που ισούνται με 53 δισ. ευρώ, έχοντας αποκλειστεί μάλιστα η αστική τάξη και η Eκκλησία από την φορολογία.

Κατά συνέπεια η παύση πληρωμών είναι εφικτή. Ακόμη και τα σημε-ρινά έσοδα του Δημοσίου φτάνουν και περισσεύουν για να συνεχίσουν να εξυπηρετούνται οι πραγματικές ανάγκες της οικονομίας, χωρίς να κινδυνεύει δηλαδή από ασφυξία αν προς στιγμή κλείσουν οι στρόφιγ-γες του δανεισμού, υπό έναν όρο φυσικά: Nα σταματήσει να εξυπη-ρετείται το δημόσιο χρέος.

Αίτημα - κλειδί, που μπορεί να απελευθερώσει τις διαδικασίες σ’ αυτή την κατεύθυνση είναι η συγκρότηση Επιτροπής Λογιστι-κού Ελέγχου που θα θέσει το αί-τημα ανοίγματος των βιβλίων του δημοσίου χρέους, ώστε να ξέρει ο ελληνικός λαός τι πληρώνει, σε ποιόν και υπό ποιους όρους. Πρόκειται για ένα βαθιά δημο-κρατικό αίτημα που δεν θα κρι-θεί στους διαδρόμους της Βου-λής και τις εντελώς αναξιόπιστες Επιτροπές - κολυμβήθρες του Σιλωάμ, όπως επιδιώκει ο πρό-εδρος του Συνασπισμού, Αλέξης Τσίπρας, ευνουχίζοντας τη δυ-ναμική του, αλλά στους δρόμους, στους εργασιακούς χώρους και τις εργατικές, συνδικαλιστικές ενώσεις. Το άνοιγμα έτσι των βι-βλίων του δημόσιου χρέους στην κοινωνία από κοινού με μαζι-κούς αγώνες για την απόκρουση και την ανατροπή της αντιλαϊκής επίθεσης μπορούν να ακυρώσουν τα σχέδια επιστροφής στον Με-σαίωνα και να κάνουν το 2011 να είναι η δική μας χρονιά!

Μεγαλώνει η συμμετοχή μισθωτών

– συνταξιούχων στα φορολογικά έσοδα,

μικραίνει των βιομηχάνων

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ n ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Με εκβιασμούς στρώνουν το έδαφος για νέα μέτραΝα ανοίξουν τα βιβλία του δημόσιου χρέους, στοιχειώδες δημοκρατικό αίτημα

Σε ποδαρικό με ξεπού-λημα του Ελληνικού προχωρά η κυβέρνηση καθώς ετοιμάζεται να μετατρέψει την έκταση του πρώην αεροδρομί-ου σε ένα απέραντο δι-ασκεδαστήριο, στο πλαίσιο της «αξι-οποίησης της δημόσιας περιουσίας». Επίσης η κυβέρνηση θα προχωρήσει μεταξύ των άλλων σε πώληση του Κα-ζίνο της Πάρνηθας, ΟΔΙΕ, Κρατικά λα-χεία, ΕΛΤΑ, Ελληνικά Αμυντικά Συστή-ματα, ΔΕΠΑ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ κ.ά. Η κυ-βέρνηση βιάζεται τόσο πολύ να τα εκ-

ποιήσει όλα ώστε θα ανοίξει κατ’ εξαίρεση τη Βουλή τη Δευτέρα 3 Ιανουαρίου, ώστε το νο-μοσχέδιο του υπουργεί-ου Ανάπτυξης να ψηφι-στεί στις 17 Γενάρη. Έ

ρε μίζες που έχουν να πέσουν! Το σχέδιο για το Ελληνικό που απο-τελεί την «ατμομηχανή» του σαρωτι-κού προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων της κυβέρνησης συμπεριλαμβάνει τον Άγιο Κοσμά και τη Μαρίνα, προβλέπει τη δημιουργία πεντάστερων ξενοδοχεί-ων, εμπορικών κέντρων, συγκροτημά-

των γραφείων και αθλητικών εγκατα-στάσεων –την ίδια στιγμή που οι εγκα-ταστάσεις των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 ρημάζουν και που η τσιμεντωμέ-νη Αττική έχει επείγουσα ανάγκη από έναν πνεύμονα πρασίνου. Στο παραλι-ακό μέτωπο θα δημιουργηθούν εστι-ατόριο και κέντρα διασκέδασης, ενώ θα παραχωρηθεί έκταση και στο Δήμο Γλυφάδας για την αναβάθμιση του γη-πέδου γκολφ. Η διυπουργική επιτρο-πή αποκρατικοποιήσεων αποφάσισε τη δημιουργία ενός φορέα ειδικού σκο-πού, που θα αναλάβει τη διαχείριση της έκτασης. Το σχέδιο θα ενταχθεί στο μη-

χανισμό του fast track. Tο... σπριντ ξε-κινά τον Φεβρουάριο με στόχο να ολο-κληρωθούν οι σχετικές διαδικασίες έως το τέλος του 2011 και να αρχίσει η υλο-ποίηση μέσω «συμβάσεων παραχώρη-σης» και όχι με πώληση εκτάσεων. Με λίγα λόγια, η «πράσινη ανάπτυξη» συ-ντελείται με την ολοκληρωτική παράδο-ση στον ιδιωτικό τομέα και με την πλή-ρη περιφρόνηση των αναγκών των κα-τοίκων του Λεκανοπεδίου για πράσινο και oύτε για τα προσχήματα η κυβέρνη-ση δεν συνομιλεί με τους δήμους, αλλά ετοιμάζεται να προσλάβει τεχνικούς και χρηματοοικονομικούς συμβούλους.

Ξεπούλημα με συνοπτικές διαδικασίες

ΠPIN

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2010 ΠOΛITIKH ΠPIN / �

ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ τρέχει πάλι ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου με τον καινούργιο χρόνο. Με το ζόρι τον κράτησαν εδώ μέχρι τα Φώτα, αλλά στις 7 Ιανουαρίου θα βρίσκεται στο Ερζερούμ για να συναντηθεί με τον τούρκο ομόλογό του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Το εξωφρενικό είναι ότι ο Γ. Παπανδρέου ταξιδεύει στην Τουρκία με αφορμή ...υπηρεσιακή σύσκεψη των Τούρ-κων! Στο Ερζερούμ θα γίνει η ετήσια σύνοδος των τούρκων πρεσβευτών και ο Ερντογάν σκέ-φτηκε να καλέσει εκεί και τον Γιωργάκη! Πέρα όμως από την πλάκα και τους συνειρμούς που προκαλεί η παρουσία του Γ. Παπανδρέου με-ταξύ των... τούρκων πρεσβευτών (!), οι συνομι-λίες του με τον Ερντογάν δύο μόλις μήνες μετά την προηγούμενη συνάντησή τους προκαλούν έντονες ανησυχίες ως προς το ενδεχόμενο πα-ραχωρήσεων σε κρίσιμα θέματα που αφορούν στα ελληνοτουρκικά προβλήματα. Όλο αυτό το παραμύθι περί της ύπαρξης άφθονου πετρελαί-ου στο Αιγαίο που προωθεί η κυβέρνηση Πα-πανδρέου επιτείνει τις υποψίες ότι κάτι ετοιμά-ζεται να ξεπουλήσει. Ίδωμεν...

ΧΑΡΙΣΕ στους Γερμανούς τις πολεμικές αποζημιώσεις η κυβέρνηση στο βωμό του Mνημονίου! Οι... γερ-μανοτσολιάδες του ΠΑΣΟΚ αντί να τολμήσουν να ψελλίσουν κουβέντα περί διαγραφής του χρέ-ους χαρίζουν και αυτά που μας χρωστάνε οι να-ζί. Αυτό αποκαλύπτει και ντοκουμέντο το οποίο δημοσίευσε το περιοδικό Επίκαιρα την Τετάρ-τη. Οι γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις αγγί-ζουν αυτή τη στιγμή τα 162 δισ. ευρώ χωρίς τους τόκους. Τα δημοσιευμένο έγγραφο με την υπο-γραφή του Γ. Παπακωνσταντίνου αποδεικνύει ότι η χώρα απεμπόλησε το δικαίωμα συμψηφι-σμού με τις γερμανικές αποζημιώσεις. Η κυβέρ-νηση με την υπογραφή της χάνει σίγουρα τις πο-λεμικές αποζημιώσεις για τη σφαγή στο Δίστο-μο των οποίων η προθεσμία λήγει στις 14 Ιανου-αρίου 2011 για την προσφυγή στο Διεθνές Δικα-στήριο της Χάγης.

ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΡΗΞΗ σημειώθηκε το πρωί της Πέ-μπτης έξω από το Πρωτοδικείο Αθηνών στην οδό Λουίζης Ριανκούρ, η οποία έγινε αισθη-τή σε όλη την περιοχή. Ευτυχώς δεν υπήρχαν θύματα καθώς η περιοχή είχε εκκενωθεί μετά από τηλεφώνημα των δραστών στην Ελευθερο-τυπία και στο Άλτερ. Η ωρολογιακή βόμβα με-γάλης ισχύος η οποία είχε τοποθετηθεί σε μπα-γκαζιέρα κλεμμένης μοτοσικλέτας προκάλεσε εκτεταμένες ζημιές στο κτίριο του Πρωτοδικεί-ου καθώς και σε παρακείμενα κτίρια. Διέλυσε ολοσχερώς οχήματα και αναποδογύρισε άλλα. Το πρακτορείο Pόιτερς σε ελάχιστο χρόνο συ-νέδεσε τη βόμβα με τις ταραχές του Δεκεμβρί-ου του 2008 και την επικείμενη δίκη των συλλη-φθέντων για συμμετοχή στην οργάνωση «Συ-νωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς».

ΓIΩPΓOΣ ΔEΛAΣTIK

Χρονιά ολέθρου και αγώνων

Τ ίποτα δεν άφησε όρθιο από τα εργατικά δικαι-ώματα η λαίλαπα Παπανδρέου κατά τη διάρ-κεια του 2010. Κανείς δεν μπορούσε να φα-νταστεί πέρυσι τέτοιο καιρό, ούτε καν οι πιο επιθετικοί κύκλοι του κεφαλαίου, ότι μέσα σε

ένα χρόνο ο Γιώργος Παπανδρέου θα πετύχαινε τό-σα πολλά για το κεφάλαιο. Τόσα όσα κανένας, κυρι-ολεκτικά κανένας πρωθυπουργός της Ελλάδας δεν είχε πετύχει ποτέ. Δικαίως του αναγνωρίζουν όλοι οι ξένοι το πρωτοφανές έργο υπέρ του κεφαλαίου που έχει ήδη εκτελέσει. Με την αξία του κέρδισε περίο-πτη θέση στην ελληνική ιστορία.

Χάρη στο έργο του είναι πλέον για τους εργαζό-μενους ο πιο μισητός πρωθυπουργός που υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα. Μόνο μίσος, μίσος βαθύ και τα-ξικό, θα προκαλεί το όνομα Γιώργος Παπανδρέου από εδώ και πέρα. Μόνο που δυστυχώς δεν έχουμε ακόμη τελειώσει μαζί του, παρά την τεράστια ζημιά που έχει προκαλέσει. Μπορεί να ρήμαξε και να λε-ηλάτησε εργατικά δικαιώματα και εισοδήματα. Μπο-ρεί να υποδούλωσε τη χώρα στην ΕΕ και στο ΔΝΤ με στόχο την ενίσχυση του κεφαλαίου. Μπορεί να διέσυρε διεθνώς την Ελλά-δα και τους Έλληνες ως «τεμπέληδες ζητιάνους», παίρνοντας την εκδίκησή του από τον ελληνικό λαό που «βλά-κα» τον ανέβαζε, «βλάκα» τον κατέβα-ζε, αλλά ο Γ. Παπανδρέου δεν ανήκει στην ιστορία. Ανήκει στο ζοφερό πα-ρόν. Εξακολουθεί να κυβερνά τη χώ-ρα και να καθορίζει τις τύχες του ελ-ληνικού λαού. Και φυσικά προτίθεται να συνεχίσει την ίδια πολιτική, ενθαρ-ρυμένος από το γεγονός ότι οι αντι-στάσεις που προβάλλονται στην πο-λιτική του είναι εντελώς ανεπαρκείς για να την αναχαιτίσουν. Αυτός πολύ σωστά πράττει από τη σκοπιά του.

Οι εργαζόμενοι, οι νέοι, οι συνταξιούχοι όμως δεν μπορούν να συνεχίσουν να κλαίνει τη μοίρα τους παραμένοντας αδρανείς παρατηρητές. Αρκε-τά κράτησε η φάση της «εθνικής κατάθλιψης» και του στρουθοκαμηλισμού. Αρκετά κράτησε η ψευ-δαίσθηση της προσμονής κάποιου Μεσσία, ο οποί-ος ως διά μαγείας θα αποκαθιστούσε την εικονι-κή οικονομική ευμάρεια της προ Παπανδρέου επο-χής, χωρίς να χρειαστεί ο κόσμος να κάνει την πα-ραμικρή προσπάθεια, ούτε καν να σηκωθεί από τον καναπέ του. Όσο σφίγγουν τα πράγματα, όλο και περισσότεροι θα συνειδητοποιούν ότι χωρίς αγώ-να δεν αλλάζουν τα πράγματα. Πρώτος στόχος είναι φυσικά η ανατροπή μέσα στο 2011 της κυβέρνησης Παπανδρέου, όσο το δυνατόν νωρίτερα. Η κυβέρ-νηση Παπανδρέου μπορεί να αντατραπεί είτε από το λαό είτε από το κεφάλαιο. Ο λαός μπορεί να ρί-

ξει τον Γ. Παπανδρέου μόνο με ένα ρωμαλέο, μαχη-τικό κίνημα. Το κεφάλαιο μπορεί να ρίξει τον Γ. Πα-πανδρέου κοινοβουλευτικά εν ριπή οφθαλμού, βά-ζοντας βουλευτές που ελέγχει να αποσύρουν την υποστήριξή τους προς την κυβέρνηση. Με δεδομέ-νη την πολιτική Παπανδρέου υπέρ των πιο ακραίων επιθυμιών του κεφαλαίου, οι αστοί θα τον στηρίξουν όσο μπορούν περισσότερο, όσο εκτιμούν ότι αντέ-χει την κοινωνική πίεση χωρίς να απειλείται κοινω-νική έκρηξη με απρόβλεπτες συνέπειες.

Το κεφάλαιο θα ανατρέψει χωρίς τον παραμικρό δισταγμό τον «ήρωά» του, τον Γ. Παπανδρέου, μό-νο αν έχει αναπτυχθεί ένα μεγάλο κίνημα των ερ-γαζόμενων και άλλων στρωμάτων του ελληνικού λα-ού που θα δείχνει ικανό να σαρώσει τα πάντα. Στο πλαίσιο αυτό, μόνο ένα κίνημα που επηρρεάζεται από την Αριστερά είναι πραγματικά επικίνδυνο για τους αστούς. Διαφορετικά, κάθε τυφλή έκρηξη, όσο ένταση και αν έχει, μπορεί ενδεχομένως να απαλλά-ξει τη χώρα από την πανούκλα της κυβέρνησης Πα-πανδρέου, σίγουρα όμως είναι ενσωματώσιμη. Θα

φέρουν μία άλλη κυβέρνηση, άγνω-στο αυτή τη στιγμή ποιάς σύνθεσης αλλά και αδιάφορο, η οποία θα συ-νεχίσει την ίδια πολιτική. Αυτό δεν σημαίνει υποβάθμιση της τεράστι-ας σημασίας που έχει για το λαϊκό κίνημα η όσο το δυνατόν ταχύτερη ανατροπή της κυβέρνησης Παπαν-δρέου, που από μόνη της η ανατρο-πή αυτή θα συνιστούσε σημαντικό-τατη νίκη των εργαζομένων και σο-βαρότατο πλήγμα κατά της πολιτι-κής του κεφαλαίου. Λογικό όμως για την Αριστερά και ιδίως την αντικαπι-ταλιστική είναι να μπορέσει να ωθή-

σει τα πράγματα πιο πέρα από την ανατροπή, απο-λύτως αναγκαία, της κυβέρνησης Παπανδρέου, στην οποία ανατροπή πρέπει επίσης να βάλει τη σφραγί-δα της. Αυτό έχει αποδειχθεί εξαιρετικά δύσκολο μέ-χρι στιγμής. Όσο παράλογο και αν ακούγεται, η ζωή απέδειξε ότι το κυριότερο πολιτικό θύμα της κρίσης υπήρξε η... Αριστερά!

Η κραυγαλέα αδυναμία της να συσπειρώσει γύρω της ευρείες μάζες εργαζομένων ακόμη και σε αυτές τις έκτακτες και ακραίες συνθήκες ανέδειξε με τρα-γικό τρόπο την αναντιστοιχία του πολιτικού της λό-γου με τη συνειδητοποίηση και τις ανάγκες των ερ-γαζομένων της εποχής μας. Πρόκειται για θεμελιώ-δες πρόβλημα ζωτικής σημασίας που καλούμαστε να το λύσουμε επειγόντως για να μπορέσουμε να παί-ξουμε πρωταγωνιστικό ρόλο στους μεγάλους αγώ-νες που κυοφορούνται από τη λαϊκή οργή. Το 2011 θα αποβεί καθοριστική χρονιά και για τις προοπτικές της Αριστεράς στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.

Συνεχίζονται οι κινητοποιήσεις nΑΣΤΙΚΕΣ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ

Π οδαρικό με απεργιακές κινητοποιήσεις θα κάνουν οι εργαζόμενοι στις αστικές συγκοινωνίες, καθώς δεν

θα κινηθούν ανήμερα την Πρωτοχρονιά οι συρμοί του Με-τρό και του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου. Την εβδομάδα που ξεκινάει από την Δευτέρα 3 Ιανουαρίου τη σκυτάλη των κινητοποιήσεων παίρνουν οι εργαζόμενοι στα μπλε λεω-φορεία με στάσεις εργασίας. Τα λεωφορεία θα κινηθούν από τις 9.00 το πρωί ως τις 21.00 το βράδυ. Την Τετάρτη 5 Ιανουαρίου τα αστικά λεωφορεία δεν θα πραγματοποιή-σουν δρομολόγια από τις 12.00 το μεσημέρι έως τις 16.00 το απόγευμα. Επίσης την προσεχή Δευτέρα 10 Ιανουαρί-ου οι εργαζόμενοι της ΕΘΕΛ θα προχωρήσουν σε στάση εργασίας από τις 11.00 το πρωί ως και τις 16.00 το από-γευμα.

Στο μεταξύ, το συντονιστικό των εργαζομένων στις εταιρείες των αστικών συγκοινωνιών που περιλαμβάνει τα λεωφορεία, τα τρόλεϊ και όλα τα μέσα σταθερής τρο-χιάς είναι σε διαρκή εγρήγορση, προκειμένου να αναλά-βει νέες αποφάσεις για απεργιακές κινητοποιήσεις, ανα-λόγως και των εξελίξεων με το αναμενόμενο νομοσχέδιο

αναδιάρθρωσης των αστικών συγκοινωνιών. Οι αλλαγές ωστόσο στις οποίες έχει καταλήξει η κυβέρ-

νηση είναι σαρωτικές, με δραστικές περικοπές προσωπι-κού και μετατάξεις κυρίως από την ΕΘΕΛ, περικοπές δρο-μολογίων, παραχώρηση υπηρεσιών ή και ολόκληρων τομέ-ων σε ιδιώτες, και φυσικά δραματικές αυξήσεις στις τιμές των εισιτηρίων. Η κυβέρνηση διαλύει τις αστικές συγκοι-νωνίες, πετώντας στα σκουπίδια κάθε έννοια κοινωνικού χαρακτήρα των μεταφορών, πλήττοντας βάναυσα όλους τους εργαζόμενους οι οποίοι χρησιμοποιούν τις συγκοι-νωνίες για τη μεταφορά τους.

Σε αυτό το έδαφος αναπτύσσεται και η κριτική σημα-ντικών κομματιών εργαζομένων για τη μεγάλη υποχωρητι-κότητα και τα παιχνίδια συνδιαλλαγών με την ηγεσία του υπουργείου Μεταφορών από την ηγεσία της ΠΑΣΚΕ τό-σο στα συνδικάτα των εταιρειών των αστικών συγκοινωνι-ών όσο και συνολικά στη ΓΣΕΕ . Η κριτική αφορά φυσικά και στην «αντιπολίτευση» της ΠΑΣΚΕ αλλά και τη ΔΑΚΕ ή ακόμη και κομμάτια της επίσημης Αριστεράς, που απο-δεικνύονται κατώτερα των περιστάσεων.

Γλέντι του Πριν

Tην Παρασκευή

21 Iανουαρίου

στο μπαρ Aρχιτεκτονική

(Γκάζι)

με τον Διονύση Tσακνή

� / ΠPIN ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2010

Απροσδόκητη αναβολή πήρε η συζήτηση για το άνοιγμα των «κλειστών λεγόμενων επαγγελμάτων» από το υπουργικό συμβούλιο της

Τετάρτης, που ήταν και το τελευταίο της χρονιάς που πέρασε. Η αλλαγή της ατζέντας δεν προ-ήλθε από κάποιον φιλολαϊκό οίστρο του πρωθυπουργού. Η πρόταση κατάργησης της δι-ανομής δωρεάν σχολικών βι-βλίων, που εξαλείφει την πιο συμβολική πλευρά της δω-ρεάν παιδείας και οδηγεί τα σχολεία στην προπολεμική περίοδο, μαζί με την επανα-φορά των ελιτίστικων πρότυ-πων σχολείων, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο ελπίδας για το περιεχόμενο της πολι-τικής που θα ακολουθήσει η κυβέρνηση και τη νέα χρο-νιά: άγρια μείωση των κοι-νωνικών δαπανών χωρίς κα-νέναν ενδοιασμό για τις επι-πτώσεις στο επίπεδο ζωής της εργαζόμενης πλειοψηφίας.

Δεν ήταν καθόλου τυχαία ωστό-σο η αναβολή της συζήτησης για το άνοιγμα των 160 περίπου «κλειστών επαγγελμάτων» ή καλύτερα για τη διευκόλυνση της πρόσβασης σε αυ-τούς τους τομείς των πολυεθνικών επιχειρήσεων, που είναι και το ζη-τούμενο. Δεδομένου ότι πρόκει-ται για μικροαστικά στρώματα με τα οποία το ΠΑΣΟΚ διατηρούσε προνομιακή πολιτική σχέση, η προ-λεταριοποίησή τους, που θα επέλ-θει αναπόφευκτα για την συντριπτι-κή πλειοψηφία του 1 εκατ. ατόμων που δραστηριοποιούνται σε αυτά, θα προκαλέσει βαθιές και μη αντι-στρεπτές ρωγμές στις σχέσεις του ΠΑΣΟΚ με την εκλογική του βά-ση. Προς επίρρωση η χρονική σύ-μπτωση της σχετικής συζήτησης με τη γενικευμένη δυσφορία την οποία εκφράζουν απέναντι στην κυβέρ-

νηση τα μέλη της Κοινοβουλευτι-κής Ομάδας που μαζεύουν το βρι-σίδι των απλών ανθρώπων, οι οποί-οι τους ψήφισαν για να πάρουν αυ-ξήσεις και τώρα δεν έχουν δουλειά και λεφτά για να περάσουν τις γιορ-

τές. Η προγραμματισμένη σύγκλιση της κοινοβουλευτικής ομάδας αυτή ακριβώς τη δυσφορία θα επιχειρή-σει να εκτονώσει, έτσι ώστε με λίγες μικροβελτιώσεις και ψευτο-διευθε-τήσεις (όπως για παράδειγμα η δυ-νατότητα κληροδότησης της άδειας του φαρμακείου) να μπορέσει να εφαρμοστεί στο ακέραιο η πολιτική ΠΑΣΟΚ - ΔΝΤ - ΕΕ.

Το έργο του... Γιωργάκη Τσολά-κογλου δεν είναι δύσκολο και διευ-κολύνεται σημαντικά από τη ρηχό-τητα των αντιδράσεων. Μέχρι στιγ-μής το «αντάρτικο» δεν αφορά τί-ποτε παραπάνω από νεύματα και υπονοούμενα, ενώ οι οργανωμένες ομάδες στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ (Σημιτικοί, Γεννηματικοί, Βενιζελι-κοί) που θα μπορούσαν να τον είχαν ανατρέψει, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να στηρίζουν με χέρια και με

πόδια τα μέτρα ΔΝΤ - ΕΕ. Το νεώ-τερο κατόρθωμά τους μάλιστα είναι ότι υποχώρησαν ακόμη και από τη γραμμή «ότι λέει το Mνημόνιο και τίποτε περισσότερο». Η νέα γραμμή άμυνας είναι «να μην μαθαίνουμε τι

λένε τα Μνημόνια από τον Τύπο». Ο Γιωργάκης δηλαδή τους έκανε γλά-στρες και εξακολουθούν να τον ανέ-χονται…

Έχοντας τους ΠΑΣΟΚους βου-λευτές στο τσεπάκι του ο Γιωργάκης προετοιμάζει για το αμέσως επό-μενο διάστημα ένα άλμα προς τα μπρος με δύο συγκεκριμένα μέτρα. Το πρώτο αφορά στην ψήφιση νέου εκλογικού νόμου. Οι δηλώσεις του Δ. Ρέππα στην Ελευθεροτυπία την προηγούμενη Κυριακή για την ανά-γκη μείωσης των βουλευτών από 300 σε 200 –που θα τους κάνει περισσό-τερο ελεγχόμενους από τον πρόε-δρο και την αστική τάξη και καθό-λου προσβάσιμους στους ψηφοφό-ρους– όπως και η σχετική αναφορά του πρωθυπουργού στη Βουλή κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού προλειαίνουν το έδαφος. Οι προ-

τεινόμενες αλλαγές θα κάνουν ακό-μη πιο εχθρικό προς την κοινωνία το πολιτικό σύστημα και πιο πρόθυμο να εφαρμόζει τα μέτρα χωρίς αντιρ-ρήσεις που ζητάει η αστική τάξη.

Η δεύτερη αλλαγή που ήδη υλο-ποιείται αφορά στη συγκέ-ντρωση όλων των κυβερνη-τικών εξουσιών στο πρωθυ-πουργικό γραφείο. Πού εί-ναι οι κορόνες για συμμετο-χική δημοκρατία και «ανοι-χτές» διαδικασίες; Βαθιά ανασφαλής και καχύποπτος ο Γιωργάκης για οποιονδή-ποτε δεν ανήκει στη στενή οι-κογένειά του ή δεν μιλάει τη μητρική του γλώσσα αντέ-γραψε το αμερικανικό μοντέ-λο και με επίκεντρο τη Ρεγγί-να Βάρτζελη μάζεψε 150 άτο-μα με θεσμοθετημένες αρμο-διότητες, υποκαθιστώντας τα υπουργεία και κάθε άλλη δι-αδικασία. Το αποτέλεσμα θα είναι όλη η εξουσία να μετα-φερθεί στους πράκτορες των πιο σκοτεινών συμφερόντων.

Σε ανθρωπάκια που δεν δίνουν λο-γαριασμό σε κανέναν και θωρακι-σμένα από το τρισκατάρατο πολιτι-κό κόστος θα μπορούν να εφαρμό-ζουν την πιο σκληρή, φιλεοργοδο-τική και υποτελή στα διεθνή συμ-φέροντα πολιτική. Ο «Γιωργάκης Τσολάκογλου» θα κάνει δηλαδή ότι ακριβώς έκανε και στο υπουρ-γείο Εξωτερικών όταν τα «μυστικά κονδύλια» έτρεχαν από τα παράθυ-ρα προς εξυπηρέτηση πάντα μεγα-λεπήβολων εθνικών στόχων (σχέδιο Ανάν, μοίρασμα του Αιγαίου κ.ά.)… Το 2011 παρ’ όλα αυτά μπορεί να γί-νει η χρονιά που ο Γιωργάκης θα μαζέψει όλο το συρφετό του και θα πάει από ’κει που ήρθε. Μπορεί να γίνει η χρονιά που με μαζικούς αγώ-νες οι εργαζόμενοι θα ανατρέψουν αυτή την πολιτική. Οι αυταπάτες άλ-λωστε τελείωσαν προ πολλού.

ΠΑΣΟΚ n ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Τελειώνουν τα καύσιμα του ΓιωργάκηΑπρόθυμη η κοινοβουλευτική ομάδα να βάλει πλάτη στην κοινωνική σφαγή

ΣΕ ΑΔΙΕΞΟΔΟ Ο ΣΥΡΙΖΑn Γ. ΛΑΟΥΤΑΡΗΣ

Ορόσημο στην ιστορία της συμμαχί-ας θα είναι το νέο έτος για το ΣΥΡΙ-ΖΑ. Ενδεχόμενη εκλογική αναμέτρη-ση είναι βέβαιο ότι θα διαλύσει ορι-στικά το σχήμα όπως το ξέραμε μέ-χρι σήμερα, την ίδια στιγμή που και η διαχείριση της καθημερινής πολι-τικής επικαιρότητας γίνεται όλο και πιο δυσχερής. Επιλογή της Κου-μουνδούρου είναι να θέσει τέρμα στις συνεδριάσεις του Συντονιστι-κού του ΣΥΡΙΖΑ αφού δεν έχει συ-γκληθεί τους τελευταίους τέσσερις μήνες. Η λειτουργία των γραφείων της Βαλτετσίου έχει αντικατασταθεί από την Κοινοβουλευτική Ομάδα, όπου εκτός από τους δύο ανεξάρ-τητους βουλευτές (Β. Μουλόπου-λο και Θ. Δρίτσα) οι υπόλοιποι προ-έρχονται από το Συνασπισμό. Με αφορμή τις δημοτικές και περιφερει-ακές εκλογές του Νοεμβρίου ήρθαν στο προσκήνιο οι στρατηγικές αντι-θέσεις των συνιστωσών που αποτε-λούν το ΣΥΡΙΖΑ, κατά τρόπο τέτοιο που το μέλλον της συμμαχίας θεω-ρείται πλέον αβέβαιο, αν όχι προδι-αγεγραμμένο.

Οι προκλήσεις της νέας χρονιάς για τον Αλέξη Τσίπρα και την ηγετι-κή ομάδα του Συνασπισμού δεν εί-ναι λίγες: Πρώτον, καθώς η οικονο-μική και πολιτική κρίση οξύνεται, η επιλογή μιας καλύτερης ΕΕ ως προ-οπτικής θα βρίσκει όλο και μικρότε-ρη απήχηση. Δεύτερον, η κρίση στη ΓΣΕΕ και η γενικότερη κατακραυ-γή του επίσημου συνδικαλισμού θα θέσει σε αμφισβήτηση την επιλο-γή της συνδιαχείρισης που έχει επι-κρατήσει με τη συμμετοχή του ΣΥΡΙ-ΖΑ στο προεδρείο της συνομοσπον-δίας. Τρίτον, η επιλογή συνάντησης με τους «πασοκογενείς» απειλεί-ται με παταγώδη αποτυχία, τη στιγ-μή που ο συγκεκριμένος χώρος γί-νεται προσπάθεια να καλυφθεί από τον πιο γνήσιο εκφραστή της πολιτι-κής αυτής, τον Φώτη Κουβέλη, που φέρεται να βρίσκεται σε στενές επα-φές με τον Γ. Δημαρά και τον Β. Οι-κονόμου.

Πρώτο στοιχείο που ώθησε την κρίση στα άκρα ήταν η επιλογή της κύριας συνιστώσας, του Συνασπι-σμού, να αναζητήσει συμμαχίες στον πολιτικό χώρο που προέρχεται από

το ΠΑΣΟΚ αλλά πλέον διαχωρίζεται ως προς τις επιλογές της κυβέρνη-σης. Η πικρή περιπέτεια αναζήτησης προσώπου για να τεθεί επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο της περιφέρειας Ατ-τικής και η τελική επιλογή του Αλέξη Μητρόπουλου, για πολλούς έθεσε τέρμα στη ριζοσπαστική φυσιογνω-μία του Συνασπισμού, την ίδια στιγ-μή που «άδειασε» τους συμμάχους του. Παράλληλα, νέο στοιχείο κρί-σης του Συνασπισμού, αλλά σε θε-τική κατεύθυνση, αποτέλεσε το γε-γονός ότι για πρώτη φορά φέτος, με αφορμή την κρίση, αμφισβητήθηκε τόσο οργανωμένα η ευρωπαϊκή ταυ-τότητα της Κουμουνδούρου. Μολο-νότι ο ευρωπαϊκός και φιλο-ΕΕ προ-σανατολισμός δεν βγήκε ποτέ από τα επίσημα κείμενα και τις ομιλίες, η ιστορικότερη τάση του κόμματος, το «Αριστερό Ρεύμα», αμφισβήτησε ανοιχτά πλέον το ρόλο της Ευρωπαϊ-κής Ένωσης, κάνοντας μια τομή στη μέχρι σήμερα φυσιογνωμία του Συ-νασπισμού.

Εξόφθαλμη ταξική πολιτική εξόντωσης των χαμηλών εισο-δημάτων ακολουθεί η κυβέρνη-ση με τα νέα «φουσκωμένα» τι-μολόγια της ΔΕΗ. Για πρώτη φο-ρά στην ιστορία όλες τις αυξήσεις του ρεύματος τις φορτώνονται τα νοικοκυριά με μικρή κατανάλω-ση, την ίδια στιγμή που για τις βί-λες των εκατοντάδων τετραγωνι-κών και τις επιχειρήσεις που καί-νε χιλιάδες κιλοβατώρες το τετρά-μηνο, προβλέπονται μειώσεις! Κι όλα αυτά, την ώρα που η οικονομι-κή κρίση και η ανεργία έχει οδη-γήσει χιλιάδες νοικοκυριά στο σημείο να μη μπορούν να πληρώ-σουν τους λογαριασμούς τους, με αποτέλεσμα το συνολικό ποσό των ανείσπρακτων οφειλών να ανέρ-χεται στα 200 εκατ. ευρώ.

Το νέο τιμολόγιο θα ισχύσει από τις πρώτες ημέρες του χρόνου και προβλέπει: αύξηση 13,7% για τους 2,8 εκατ. καταναλωτές με τη

μικρότερη κατανάλωση, μέχρι 800 κιλοβατώρες το τετράμηνο. Εκεί συμπεριλαμβάνονται όλα τα φτω-χότερα σπίτια. Τα 2 εκατ. νοικο-κυριά στην επόμενη κλίμακα κα-τανάλωσης θα υποστούν αύξηση 2,6%, η τρίτη κλίμακα καταναλω-τών (από 1.600 ως 2.000 κιλοβα-τώρες) θα επιβαρυνθούν με αύξη-ση μόλις 1,6%, ενώ μειώσεις μέχρι 14% προβλέπονται για τους πολύ λίγους καταναλωτές που «καίνε» πάνω από 3.000 κιλοβατώρες το τετράμηνο. Μειωμένες τιμές από 5% ως 17% θα ισχύσουν και για τις επιχειρήσεις. Επιβαρυντικά θα λειτουργήσει στους λογαριασμούς του ρεύματος η αναπροσαρμο-

γή του ΦΠΑ από 11% σε 13% όχι βέβαια σε όσους διαθέτουν μεγά-λα σπίτια και ανέσεις, αλλά στους εργαζόμενους που μετρούν πλέον και την τελευταία δεκάρα.

Οι αυξήσεις αυτές δυστυχώς αποτελούν την πρώτη μόλις δό-ση, καθώς μέσα στην τριετία 2011-2013, που αποδεικνύεται εφιαλτική, έχουν προγραμματι-στεί κι άλλες αυξήσεις που συνο-λικά υπολογίζεται ότι θα εκτινά-ξουν την αξία του ρεύματος κατά 20%-30%.

Το «Κοινωνικό Οικιακό Τιμο-λόγιο» που θέσπισε η ΔΕΗ για να ανακουφίσει υποτίθεται τα χαμη-λά εισοδήματα αποδεικνύεται κο-

ροϊδία. Ενώ αφορά πάνω από 1 εκατ. νοικοκυριά, οι αιτήσεις που είχαν κατατεθεί μέχρι την αρχή της εβδομάδας δεν ξεπερνούσαν τις 150.000. Δικαίωμα για την έκ-πτωση όμως είχαν μόνο όσοι υπέ-βαλλαν αιτήσεις μέχρι τις 31 Ια-νουαρίου!

Η δικαιολογία της ΔΕΗ για τις προγραμματισμένες όπως υποστηρίζει αυξήσεις, είναι ότι γίνονται για να χρηματοδοτηθεί η ανάπτυξη των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και η σταδια-κή αντικατάσταση του λιγνίτη. Η κυβέρνηση όμως και η διοίκηση της ΔΕΗ επέλεξε την πιο δύσκο-λη στιγμή για τα μικρά εισοδήμα-τα και τους εργαζόμενους για να αποτελέσουν αυτοί τον αιμοδότη της «ανάπτυξης» και όχι εκείνοι που εμπράκτως δείχνουν ότι δι-αθέτουν τους πόρους. Άλλη μια όψη της ταξικής πολιτικής που επιβάλλει το Μνημόνιο.

ΔΕΗ

ΝΕΑ ΤΙΜΟΛΟΓΙΑ

Αυξήσεις για τους φτωχούςΤαξική πολιτική του Mνημονίου

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2010 ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠPIN / �

ΟρκομωσίααντιπροσώπωντηςΑνταρσίας

Γ ια πρώτηφοράηαντικαπιταλι-στικήΑριστεράσυμμετέχειστο

Δημοτικό Συμβούλιο Αθηναίων εκ-προσωπούμενη από το σύμβουλοΠέτροΚωνσταντίνουκαιτιςκοινοτι-κέςσυμβούλουςΤάνιαΒριζάκηκαιΝανάΕφραιμίδου.ΟιεκλεγμένοιμετηνΑνταρσίαστιςγειτονιέςτηςΑθή-ναςορκίστηκαντηνΤετάρτημεπο-λιτικόόρκοκαιμεανακοίνωσητουςτονίζουνότιορόλοςτωνεκλεγμέ-νωνσυμβούλωντηςαντικαπιταλιστι-κήςΑριστεράςδενείναιναδιαχειρί-ζονταιτακινήματααλλάναταστηρί-ζουνκαιναταυπηρετούν.Υπογραμ-μίζουν ότι: «αγωνιζόμαστε για τηνκατάργησητουΜνημονίουκαι του“Καλλικράτη”πουοδηγούνσε έναατέλειωτοσφαγείοσεβάροςτωνερ-γαζόμενωνκαιτωνκοινωνικώνυπη-ρεσιώντουΔήμουΑθηναίων.Αγωνι-ζόμαστεκαιδιαδηλώνουμευπερτηςμονιμοποίησης των ΣυμβασιούχωνστοΔήμοΑθηναίωνπουπρόκειταινααπολυθούνκαιζητάμετηνάμεσηκαταβολήτωνδεδουλευμένων».

Έξωαπότοκτίριοείχανμαζευ-τείεργαζόμενοισυμβασιούχοιπουδι-αδήλωσανγιατοδικαίωμάτουςγιαδουλειά.ΣτηνΠάτρασετελετήπουέγινεστις27Δεκέμβρηοπεριφερει-ακόςσύμβουλοςτηςαντικαπιταλιστι-κήςΑριστεράςστηΔυτικήΕλλάδαΔ.Δεσύλλαςορκίστηκε«ναυπερασπι-στεί τασυμφέροντατωνεργαζομέ-νων,αγωνιζόμενοςγιατηνανατροπήτουΜνημονίουκαιτου“Καλλικράτη”,γενικότερατηςαντιλαϊκήςπολιτικήςΚυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ,γιαμιανέακοινωνία,χωρίςεκμετάλλευσηκαικα-ταπίεση,σοσιαλιστικήκαισύγχρονακομμουνιστική».

Ηδιαχείρισητουςφέρνεικοντά

Ολο και πιο πολύ συγκλίνουν οι… δημοκρατικές δυνάμεις

και πιο συγκεκριμένα η Δημοκρα-τική Αριστερά κι η Δημοκρατική Συμμαχία. Μετά το μέτωπο στήρι-ξης του Mνημονίου, της κυβέρνη-σης ΠΑΣΟΚ και τρόικας και της

αντεργατικής πολιτικής τους, τώ-ρα κάνουν ένα βήμα παραπέρα καθώς οι πρόεδροι των δύο κομ-μάτων που ιδρύθηκαν πρόσφατα, Φ. Κουβέλης και Ντ. Μπακογιάννη, πήραν την απόφαση να συγκροτή-σουν κοινοβουλευτική ομάδα ανε-ξαρτήτων. Για τη συγκρότηση κοι-νοβουλευτικής ομάδας χρειάζο-νται 10 βουλευτές. Σε αυτή τη φά-ση οι δύο σχηματισμοί συγκεντρώ-νουν 9 (τέσσερις βουλευτές η Δη-μοκρατική Αριστερά, τρεις η Δημο-κρατική Συμμαχία κι άλλοι δύο που βρίσκονται στο “κατώφλι” της ΔΗ-ΣΥ). Ενώ μένει ανοιχτό το ενδεχό-μενο για το δέκατο που θα απαρτί-σει την ομάδα, χωρίς να αποκλείο-νται προσχωρήσεις από τους ανε-ξάρτητους βουλευτές που διαγρά-φηκαν από το ΠΑΣΟΚ, καθώς οι Β. Οικονόμου και Γ. Δημαράς έχουν ανοικτούς διαύλους επικοινωνίας με τη Δημοκρατική Αριστερά.

Τσουνάμι μετατάξεων στο Δη-μόσιο θα πραγματοποιηθεί το πρώτο εξάμηνο του 2011, καθώς χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι θα υπαχθούν σε καθεστώς αναγκα-στικής μετάταξης. Μάλιστα, όπως δήλωσε ο υπουργός Εσωτερικών, Γ. Ραγκούσης οι μετατάξεις θα γί-νουν πράξη, αφού ψηφιστεί το Ενι-αίο Μισθολόγιο, ενώ η «αναδιάτα-ξη» των δημοσίων υπαλλήλων και υπηρεσιών αναμένεται κυρίως με-τά τις 28 Φεβρουαρίου, όταν θα έχουν ολοκληρωθεί οι συγχωνεύ-σεις και οι καταργήσεις των Νο-μικών Προσώπων και των Δημοτι-κών Επιχειρήσεων, που από 6.000 θα φτάσουν τις 1.500. Βέβαια κα-νείς δεν εξασφαλίζει ότι τα λουκέ-τα στις δημοτικές επιχειρήσεις δεν θα επιφέρουν εκτός των μετατάξε-

ων και απολύσεις στο Δημόσιο, ιδιαίτερα όταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και της τρόι-κας έχει αποδείξει το στυγνό αντεργατικό της χαρακτήρα. Το σί-γουρο είναι πάντως ότι πολλές δημόσιες υπηρεσίες θα αποψι-λωθούν από προσωπι-κό, με αποτέλεσμα να υπολειτουρ-γούν, «παρέχοντας» περίσσεια τα-λαιπωρία σε εργαζόμενους και πο-λίτες.

Με… χλιαρό τρόπο αντιμετώπι-σε η συνδικαλιστική γραφειοκρα-τία της ΑΔΕΔΥ το επαπειλούμε-νο κύμα των μετατάξεων, που έχει προκαλέσει οργή στις τάξεις των δημοσίων υπαλλήλων. «Δεν θα δε-

χτούμε υποχρεωτικές μετατάξεις που θα γίνουν με λογιστικά κριτήρια, χωρίς κα-τά βάση να είμαστε αντίθετοι στην κινη-τικότητα των υπαλ-λήλων στο Δημόσιο» δήλωσε ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ Σπύρος Παπασπύρος.

Πάντως για να γίνει κατανοη-τή η κατάσταση που θα δημιουρ-γηθεί με τις μετατάξεις αρκεί να δούμε την περίπτωση του ΟΣΕ: Η διαδικασία μετατάξεων από τον ΟΣΕ σε άλλες υπηρεσίες του Δη-μοσίου έληξε την προηγούμενη εβδομάδα, με 1.100 σιδηροδρο-μικούς να υποβάλουν αίτηση. Οι περισσότεροι αποτελούν προσω-

πικό του ΟΣΕ και της ΤΡΑΙΝΟ-ΣΕ, που εργάζονταν σε περιοχές όπου η λειτουργία του σιδηρόδρο-μου αναστέλλεται, όπως για παρά-δειγμα στην Πελοπόννησο και την Δυτική Μακεδονία. Οι κενές θέ-σεις για τις οποίες είχαν δικαίω-μα να υποβάλουν τα χαρτιά τους ανήκουν σε νοσοκομεία, ιδρύματα πρόνοιας, δικαστήρια, τις διευθύν-σεις αλλοδαπών των περιφερειών, την τοπική αυτοδιοίκηση α’ και β’ βαθμού κ.λπ. Η κατάσταση είναι τραγελαφική, καθώς οι μετακινού-μενοι υπάλληλοι είναι στην πλειο-ψηφία τους μεγάλης ηλικίας, που έχουν ακόμη 4, 5 ή 6 χρόνια εργα-σιακού βίου πριν τη συνταξιοδότη-ση, και από τη μια στιγμή στην άλ-λη θα μετατραπούν από σταθμάρ-χες σε... τραυματιοφορείς.

Μετατάξεις τιμωρίας στο ΔημόσιοnΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ

nΝΑΤΑΣΑ ΚΕΦΑΛΛΗΝΟΥ

Ανασχηματισμός της κυβερνητικής αντιπολίτευσης

νται σημαντικές αποκλίσεις μεταξύ των στε-λεχών της κατ’ όνομα αξιωματικής αντιπο-λίτευσης.

Πάντως το κύριο δίλημμα, στο οποίο θα δοθεί μια πρώτη απάντηση μόλις «γεννη-θεί» η σκιώδης κυβέρνηση της ΝΔ και επιλε-χθούν τα πρόσωπα που θα την απαρτίζουν, είναι αν το κόμμα θα τηρήσει την αντιμνημο-νιακή –έστω και στα λόγια – γραμμή του. Άλ-λωστε οι πιέσεις που δέχεται ο Αντ. Σαμα-ράς για ανάκληση της αντιμνημονιακής ρη-τορείας και ενίσχυση της συναίνεσης είναι πολλαπλές: από τα δεξιά εξαπτέρυγα του ΠΑΣΟΚ, από εσωκομματικές φωνές που συχνά πυκνά διαφοροποιούνται αλλά και από τους ομολόγους του στο εξωτερικό. Σε αυτό το φόντο θα αναπροσαρμόσει άραγε την τακτική του; Πάντως η σχετική εισήγη-ση και τα προτεινόμενα πρόσωπα φαίνεται να προοιωνίζονται τη σχετική αλλαγή πλεύ-σης. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται: Η προ-ώθηση του Ευριπίδη Στυλιανίδη, ενός από τα στελέχη που είχαν αξιοποιηθεί ιδιαίτερα κατά τη μισητή καραμανλική περίοδο (που συνέδεσε το όνομα του με την προωθούμε-νη «αναγνώριση» των κολεγίων, το διπλασια-σμό της τιμής του εισιτηρίου στα Μέσα Μα-ζικής Mεταφοράς), στην ενοποιημένη Γραμ-ματεία Πολιτικού Σχεδιασμού και Προγράμ-ματος. Αλλά και οι αλλαγές στο επικοινωνι-ακό επιτελείο, με την… απόσυρση από τη θέση του εκπροσώπου Τύπου του Π. Πανα-γιωτόπουλου. Παράλληλα την τάση αυτή για στροφή στην πολιτική της ΝΔ, αναδεικνύει και η πρόθεση του Αντ. Σαμαρά να ξεκινή-σει κύκλο συνομιλιών με υψηλόβαθμα στε-λέχη της ΕΕ και αρχηγούς «αδελφών» κομ-μάτων της Ευρώπης, αμέσως μετά την Πρω-τοχρονιά, επεκτείνοντας έτσι το κλίμα που δημιουργήθηκε κατά τη συνάντησή του με τον Ζ. Κ. Γιούνκερ στην οποία διαγνώστηκε διάθεση μετατόπισης και στήριξης κάποιων πρωτοβουλιών της κυβέρνησης.

Η τακτική του Αντ. Σαμαρά να προχωρή-σει σε δραστικές αλλαγές στην οργανωτική δομή του κομματικού μηχανισμού, δεν επι-λέχθηκε τυχαία να υλοποιηθεί τώρα. Σκοπός του προέδρου της ΝΔ είναι να δημιουργήσει ένα ετοιμοπόλεμο σχήμα, που θα δώσει τη μάχη των επικείμενων εκλογών, καθώς απ’ ότι φαίνεται ο αρχηγός της μείζονος αντιπολί-τευσης έχει «τσιμπήσει» στα σενάρια που δι-

αρρέει η κυβέρνηση και κάνουν λόγο για επικείμενες εκλογές στους πρώ-τους μήνες του 2011. Η εντολή Σαμα-ρά λοιπόν είναι να μπει το κόμμα σε κατάσταση «εκτάκτου ανάγκης» και τα στελέχη να τεθούν με το... όπλο παρά πόδας, προκειμένου σε ενδε-χόμενες εκλογές η NΔ να επωφελη-θεί από τη λαϊκή οργή που έχει ξεχει-λίσει εναντίον της πολιτικής του ΠΑ-ΣΟΚ και της τρόικας.

Πέρα όμως από αυτό, απ’ ότι φαί-νεται στόχος του Αντ. Σαμαρά είναι με τον κομματικό ανασχηματισμό να παρουσιάσει ένα προφίλ ενότη-τας, το οποίο έχει υποστεί σημαντι-κό πλήγμα από την αποχώρηση Ντό-ρας και άλλων προσκείμενων σε αυ-τή βουλευτών και το σχηματισμό της

Δημοκρατικής Συμμαχίας. Σ’ αυτό το πλαί-σιο φημολογείται η αξιοποίηση και αναβάθ-μιση στελεχών, που προ έτους στήριξαν την υποψηφιότητα Μπακογιάννη για την προε-δρία του κόμματος, όπως ο Κ. Χατζηδάκης, ο Ν. Δένδιας, ο Κ. Μητσοτάκης, ενώ ρόλο στο νέο σχήμα εκτιμάται ότι θα έχουν και οι Αρ. Σπηλιωτόπουλος και Σ. Κεδίκογλου. Το γεφύρωμα των προσωπικών και πολιτι-κών αντιθέσεων πάντως στοχεύει και στο να παύσει η… πολυφωνία εντός και εκτός κόμματος, απέναντι στην ατζέντα της κυ-βερνητικής πολιτικής, καθώς εκτιμάται ότι πλήττει τη ΝΔ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η… πολυτασική στάση της ΝΔ απέναντι στο νέο κύκλο μεταρρυθμίσεων της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και πιο συγκεκριμένα επί των «κλει-στών επαγγελμάτων», όπου ήδη καταγράφο-

Π ρωτοχρονιάτικο μποναμά φαίνεται ότι επιφύλασσε ο Αντ. Σαμαράς στους βουλευ-τές της ΝΔ, με την πραγμα-τοποίηση ανασχηματισμού

του κομματικού του επιτελείου. Το... λίφτινγκ στο προφίλ της ΝΔ, που θα επιχειρηθεί μετά την Πρωτοχρονιά, ήδη έχει προκαλέσει εσω-κομματικές αναταράξεις και κόντρες. Για μια ακόμη φορά ο «πόλεμος» μέσα στο κόμ-μα της αξιωματικής αντιπολίτευσης εντάθη-κε, με συγκρούσεις στελεχών και βουλευτών για το ποιος θα καθίσει στις καρέκλες της σκιώδους κυβέρνησης, που θέλει να συγκρο-τήσει ο Αντ. Σαμαράς, αλλά και για τη νομή των κομματικών οφίτσιων.

Μέσα σε αυτό το τεταμένο κλίμα, λάδι στη φωτιά έριξε το εμπρηστικό άρθρο στενού συ-νεργάτη και άτυπου συμβούλου του προέ-δρου της ΝΔ, Φ. Κρανιδιώτη στο antinews. Με σαρκαστικό τρόπο αναφέρθηκε στο «με-σαιοχωρίτικο αυτισμό», …καρφώνοντας τη

γραμμή Καραμανλή περί μεσαίου χώρου. Φωτογράφισε επίσης στελέχη της ΝΔ, ανα-φέροντας χαρακτηριστικά ότι «Λίγο γκλα-μουριά, πολύς βερμπαλισμός αλλά, αδέρ-φια, άμα δεν υπάρχει ιδεολογική ραχοκοκα-λιά, μόνο με “αδερφίστικα” κόλπα, δεν κά-νεις πολιτική, ούτε κόμμα». Αυτές οι απόψεις προκάλεσαν τη δυσφορία «γαλάζιων στελε-χών», χωρίς ωστόσο να δηλώσει κανείς δη-μόσια την αντίθεση του στο παραπάνω άρ-θρο – ενώ ο Φ. Κρανιδιώτης, αφού πέταξε τη… βόμβα, φρόντισε αμέσως να το μαζέψει, κάνοντας λόγο για παρανοήσεις, αφού επέ-μεινε ότι δεν αναφέρονταν μόνο στη ΝΔ αλ-λά συνολικά στο δικομματισμό.

� / ΠPIN E IKONOKΛAΣTEΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2010

ΘEMAΤι μάθαμε από το wikileaks

n ΟΙ ΦΡΟΥΡΟΙ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ

Σεξ, ψέματα και συνωμοσίες θα μπορούσε να τιτλοφορηθεί η αυτοβιογραφία του 39χρονου αυστραλού Τζούλιαν Ασάντζ, ιδρυτή του wikileaks και πιο πολυσυζητημένου προσώπου της χρονιάς παγκοσμίως, που πρόσφατα υπέγραψε, αντί 1,14 εκατ. ευρώ, συμβόλαιο για την έκδοση της αυτοβιογραφίας του, η οποία θεωρείται βέβαιο ότι θα μεταφερθεί σύντομα και στη μεγάλη οθόνη. «Δεν θέλω να γράψω αυτό το βιβλίο, αλλά θα το κάνω» δηλώνει ο Τ. Ασάντζ πέφτοντας έτσι, με έναν τρόπο και όχι μόνο με την έκδοση του βιβλίου, στην παγίδα που του έστησαν οι αντίπαλοι του. Δηλαδή της προσωποποίησης μιας συλλογικής προσπάθειας και του αποπροσανατολισμού της συζήτησης από τις ίδιες τις αποκαλύψεις του λεγόμενου «cablegate», της διαρροής 250.000 απόρρητων τηλεγραφημάτων αμερικανικών πρεσβειών απ’ όλο τον κόσμο προς το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, στην ίδια την προσωπικότητα του T. Ασάντζ. Στη νέα επίσημη ιστοσελίδα wikileaks.ch (που ήδη έχει κλωνοποιηθεί σε δεκάδες αντίγραφα) δεσπόζει η φωτογραφία του ίδιου του ιδρυτή της, ο οποίος παροτρύνει τη διαδικτυακή κοινότητα να βοηθήσει την επιχείρηση ξεσκεπάσματος της μυστικής επικοινωνίας των κυβερνήσεων και αποδυνάμωσης των απολυταρχικών καθεστώτων. Η πρόσφατη ιστορία του διαδικτυακού ιστότοπου αποκαλύψεων wikileaks ξεπερνάει τη φαντασία των πιο διάσημων συγγραφέων ιστοριών συνομωσίας, όπως του Κράιτον, του Γκρίσαμ και του Νταν Μπράουν. Διεθνή σκάνδαλα πρώτου μεγέθους, συμβόλαια θανάτου, μυστικοί πράκτορες της CIA, αντιμαχόμενες «φράξιες» μέσα στις μυστικές υπηρεσίες, προδοσίες, εξωφρενικές κατηγορίες για βιασμό ή ακόμα και κατασκοπία, προσπάθειες συγκάλυψης, ηλεκτρονική κατασκοπία και ηλεκτρονική τρομοκρατία, διαπλοκή ΜΜΕ - κυβερνήσεων - ιδιωτικών εταιρειών και ένας εκρηκτικός καταιγισμός πληροφοριών που προκαλεί μεγάλη σύγχυση στο κοινό. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ, σε συγχορδία με έναν πανίσχυρο παγκόσμιο συνασπισμό εξουσίας κυβερνήσεων, εταιρειών και ΜΜΕ, προχώρησε σε μια πρωτοφανή εκστρατεία σαμποτάζ, συκοφάντησης, ηλεκτρονικής καταστολής, επιχειρηματικού εμπάργκο, διώξεων της ελεύθερης διακίνησης αυτών των πληροφοριών. Το ερώτημα είναι γιατί; Αυτό που μάθαμε μέσα από την επιλεκτική δημοσίευση 250.000 απόρρητων –και λιγότερο απόρρητων– εγγράφων είναι σχεδόν τίποτα σε σύγκριση με τις αποκαλύψεις ενός πολέμου νέου τύπου, που ξέσπασε στον απόηχο αυτών των αποκαλύψεων. Ενός πολέμου μεταξύ των υποστηρικτών του wikileaks και των πολέμιών του. Μέσα από τη φυλακή, όπου κλείστηκε με την εντελώς ανυπόστατη κατηγορία του «βιασμού» δύο γυναικών, ο Ασάντζ ανέφερε, ότι «ξέρουμε αποδεδειγμένα τώρα ότι η Visa, η Mastercard, η Paypal κ.ά. είναι όργανα εφαρμογής της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ». Ο κατάλογος ωστόσο των λακέδων στην υπηρεσία της νέας τάξης και των συμφερόντων του διεθνούς ιμπεριαλισμού είναι πολύ μακροσκελής.

Ηαλήθεια είναι κάπου εκεί έξω» ήταν το σύνθημα παλιάς δημο-φιλούς σειράς επιστημονικής φαντασίας, με θέμα την κυ-βέρνηση των ΗΠΑ να ηγείται

μιας γιγαντιαίας προσπάθειας συγκάλυ-ψης της συνωμοσίας μεταξύ των γήινων κυβερνήσεων και των εξωγήινων δυνά-μεων με στόχο την προετοιμασία μιας επικείμενης εισβολής. Σύμφωνα με την αρχή του wikileaks, η αλήθεια βρίσκεται στο Διαδίκτυο, μέσα σε εκατοντάδες χι-λιάδες έγγραφα που άλλα έχουν ήδη δι-αρρεύσει και άλλα παραμένουν σε κα-τάσταση «ύπνωσης»

Ένα ηλεκτρονικό αρχείο με-γέθους 1,4 gb κυκλοφορεί σε όλες τις ιστοσελίδες ελεύθερης ανταλ-λαγής αρχείων μεταξύ των χρη-στών του Διαδικτύου, κρυπτογρα-φημένο με έναν πολύ προχωρη-μένο μυστικό συνδυασμό που εί-ναι αδύνατο να σπάσει, εκτός αν κάποιο «ατύχημα» συμβεί στον Τζούλιαν Ασάντζ και τους άλλους ηγέ-τες του wikileaks.

To αρχείο έχει το κωδικό όνομα «ασφάλεια ζωής» καθώς η ηγετική ομά-δα του wikileaks έχει βάσιμους λόγους να φοβάται ότι η ζωή των μελών της βρί-σκεται σε κίνδυνο.

Ακόμα και ο πρώην κυβερνήτης του Αρκάνσας και υποψήφιος για το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων Μάικ Χάκαμπι, σε τηλεοπτική συνέντευξή του, χαρακτήρι-σε τον Ασάντζ «ένοχο εσχάτης προδοσί-ας» και ζήτησε δημοσίως την εκτέλεσή του, καθώς με οποιαδήποτε άλλη ποι-

νή «πέφτει στα μαλακά»! Στα ΜΜΕ των ΗΠΑ, καθώς και της Βρετανίας, έχει ξεσπάσει μια ανοιχτή σύγκρουση για το θέμα του wikileaks, με πιο τραντα-χτή περίπτωση τη διαμάχη μεταξύ του εναλλακτικού ηλεκτρονικού περιοδικού Salon και του «απόλυτου κυβερνοπεριο-δικού» (της δεκαετίας του ’90) Wired.

Όπως παρατηρεί σε κείμενο του ο αρχισυντάκτης του Salon, η μεγαλύτε-ρη αποκάλυψη αυτής της περιόδου εί-ναι η απόλυτη ταύτιση των μεγαλοδημο-σιογράφων των καναλιών με τις επίση-μες κυβερνητικές θέσεις και με το πολι-τικό κατεστημένο: «Δεν υπάρχει καμιά

απολύτως διαφορά στον τρόπο που σκέ-φτονται, στις αξίες και τις προτεραιότη-τες που προωθούν και στο πόσο εύκολα αναπαράγουν την καραμέλα ότι ο Ασά-ντζ αποτελεί τη χάι τεκ εκδοχή του Σα-ντάμ και του Μπιν Λάντεν. Έχουν πά-ψει πλέον να υποκρίνονται ότι υποδύο-νται διακριτούς ρόλους», παρατηρεί.

Και αν στην Ελλάδα όλοι σχεδόν οι δημοσιογράφοι εμφανίζονται υπέρ-μαχοι λίγο-πολύ της εκστρατείας του wikileaks και της ελεύθερης διακίνησης απόρρητων πληροφοριών (καθώς το θέ-μα αποτελεί μια ανέξοδη ευκαιρία για

επίδειξη προοδευτικότητας), ωστόσο στο ζήτημα του μονόδρομου του Msνη-μονίου και των μέτρων της πολιτικής κυ-βέρνησης και τρόικας τα εγχώρια δημο-σιογραφικά παπαγαλάκια επιδεικνύουν την ίδια μονολιθικότητα και ταύτιση με την επίσημη γραμμή, χαρακτηρίζοντας Ταλιμπάν όσους αγωνίζονται για την ανα`τροπή αυτής της πολιτικής. Και εδώ τίθεται το πραγματικά μεγάλο θέμα που ανέκυψε με αφορμή το wikileaks. Πόσο πραγματικά ελεύθερη είναι η διακίνη-ση πληροφοριών σήμερα; Ζούμε ένα τέ-λος εποχής για την παραδοσιακή δημο-σιογραφία με το Διαδίκτυο και τα ηλε-

κτρονικά μέσα να αποκτούν ολο-ένα και μεγαλύτερο μερίδιο αγο-ράς από τα μέσα που τυπώνονται πάνω σε «νεκρά δέντρα».

Ακόμα και η πολυθρύλητη ερευνητική δημοσιογραφία των επίσημων ΜΜΕ έχει φτάσει να θεωρείται σε έναν βαθμό αναξι-όπιστη καθώς οι πηγές της εξα-

ντλούνται σε κατευθυνόμενες κυβερνη-τικές και άλλες διαρροές, σε αρχειακό υλικό κ.λπ., σε παράγοντες γενικά που δεν αποστασιοποιούνται από τα πολιτι-κά και οικονομικά συμφέροντα των εκ-δοτών τους, ενώ η ανεξάρτητη δημοσι-ογραφία και οι μπλόγκερς προσπαθούν να καλύψουν το κενό, με χλιαρά απο-τελέσματα.

Την ίδια στιγμή, παρά τις εκατοντά-δες ιστοσελίδες και ιστολόγια «εναλ-λακτικής πληροφόρησης», η θέση των παραδοσιακών ΜΜΕ έχει ισχυροποιη-θεί καθώς κάθε κείμενο από μια «έγκυ-

4 Η μεγαλύτερη αποκάλυψη αυτής της περιόδου είναι η απόλυτη ταύτιση των μεγαλοδημοσιογράφων

των αμερικανικών καναλιών με τις επίσημες κυβερνητικές θέσεις

Ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ

n ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΖΙΑΝΤΖΗΣ

Η αποκάλυψη απόρρητων ή μισο-απόρρητων εγγράφων της αμερικανικής διπλωματίας από το ιντερνετικό δίκτυο wikileaks,

πέρα από τη δυσοσμία της αμερικανικής πολιτικής έφερε στο προσκήνιο μια παγκόσμια αντιπαράθεση για τις δυνατότητες

και τη χρήση του Διαδικτύου, ένα μεγάλο ψηφιακό πόλεμο με επιθέσεις «χάκερς» φιλικών ή εχθρικών προς τον Ασάντζ

και την παρέα του.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2010 E IKONOKΛAΣTEΣ ΠPIN / �

ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ

Δεν είναι κάθε συνωμοσία «θεωρίες»n ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ

Μέσα από 250.000 απόρρητα έγγραφα δεν μά-θαμε κάτι συνταρακτικό, που κανείς δεν υπο-ψιαζόταν, τουλάχιστον στην Ελλάδα. Η αλήθεια δεν βρίσκεται μέσα σε τηλεγραφήματα. Από την άλλη πλευρά, η επεξεργασία των πληροφοριών έγινε μόνο από πέντε μεγάλες εφημερίδες και περιοδικά (Νιου Γιορκ Τάιμς, Γκάρντιαν, Ελ Παίς, Λε μοντ και Ντερ Σπίγκελ), έντυπα που επέλεξε το ίδιο το wikileaks. Το αποτέλεσμα ήταν να έρ-θουν στο προσκήνιο πληροφορίες που προκά-λεσαν περισσότερη αμηχανία σε διάφορα κόμ-ματα και κυβερνήσεις παρά στις ΗΠΑ. Για πα-ράδειγμα, χαμός έγινε στη γερμανική Αριστερά μετά την αποκάλυψη του Spiegel ότι ο επικε-φαλής της κοινοβουλευτικής της ομάδας εξέ-φρασε το Νοέμβριο στον αμερικάνο πρέσβη στη Γερμανία την άποψη ότι το αίτημα του κόμ-ματος για κατάργηση του ΝΑΤΟ χρησιμοποιεί-ται απλά για να ενσωματώνονται και να καλύ-πτονται οι «ακραίες τάσεις στο κόμμα», ώστε να αποφευχθεί η ριζοσπαστικοποίηση του επικίν-δυνου λαϊκού αιτήματος για απόσυρση της Γερ-μανίας από τη στρατιωτική συμμαχία.

Τα περισσότερα από τα 250.000 τηλεγραφή-ματα περιέχουν εντελώς άχρηστες πληροφορίες που κανείς αναγνώστης δεν μπορεί να κάνει τον κόπο να διαβάσει μήπως και ανακαλύψει λαβρά-κι. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι κοντά στους κύκλους της wikileaks έχουν τοποθετηθεί άνθρωποι της CIA, της Μ-I5 και άλλων μυστικών υπηρεσιών. Άλλωστε, από την όλη ιστορία πε-ρί «βιασμού» το μόνο που προέκυψε είναι ότι εί-χε στηθεί στον Ασάντζ μια ερωτική παγίδα, κάτι που παραδέχτηκε και ο ίδιος. Η Άννα Άρντιν, μια από τις γυναίκες που τον κατηγόρησαν αποδεί-χτηκε ότι είχε στενούς δεσμούς με αντικομμου-νιστικές αντι-Καστρικές ομάδες, ενώ σύνδεσμός της ήταν ο διαβόητος πατενταρισμένος πράκτο-ρας της CIA (αποδεδειγμένα από μη διαβαθμι-σμένο έγγραφο του 1976,) Λουί Ποσάντα!

Πέρα από το στενό «εναγκαλισμό» του wikileaks από μυστικές υπηρεσίες και τις εύλο-γες αμφιβολίες που προκύπτουν από πού προ-ήλθαν όλες αυτές οι πληροφορίες, δεν έχου-με καμία ένδειξη ότι ο Ασάντζ και η ομάδα του εξυπηρετούν κάποια «σκοτεινά κέντρα». Αντιθέ-τως, όλα τα στοιχεία και η ιστορία της ομάδας αυτής μαρτυρούν ότι πρόκειται για ανθρώπους οι οποίοι πραγματικά πιστεύουν στην ελεύθε-ρη διακίνηση πληροφοριών και στην υπονόμευ-ση του βρόμικου ρόλου των ΗΠΑ, της Βρετανί-ας, του Ισραήλ. Παρά τις καλές προθέσεις, κα-νείς δεν μπορεί να αποκλείσει τη δυνατότητα το wikileaks και τα δεκάδες ανάλογα δίκτυα που άνοιξαν το τελευταίο διάστημα, να χρησιμοποι-ηθούν μελλοντικά από το Λευκό Οίκο, τη CIA ή διάφορες κυβερνήσεις. Το ρεαλιστικό αυτό ενδεχόμενο σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να υπερασπίσουμε το wikileaks στην επίθεση που δέχεται και κυρίως να υπερα-σπίσουμε την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και δε-δομένων στο διαδίκτυο.

Ο γνωστός αμερικανός δημοσιογράφος Τζέι Κίνεϊ πραγματοποίησε μια έρευνα για τη συνωμοσιολογική «καταιγίδα», η οποία (όπως ο ίδιος καταγγέλλει) «κόπηκε» από το περι-οδικό Salon. Ο Tζ. Κίνεϊ καταλήγει στο εξής συμπέρασμα: «Όσο και αν κάποιοι προσπα-θούν να απαξιώσουν τις θεωρίες συνωμοσί-ας, αυτές δεν πρόκειται να εξαφανιστούν όσο η πραγματικότητα, μέσα από τις καθημερινές ειδήσεις, συνεχίζει να γεννά γεγονότα που δεν μπορούν να εξηγηθούν παρά μόνο σαν... συνωμοσίες οργανωμένων συμφερόντων». Ο Κίνεϊ παραδέχεται ότι αρκετές από τις θεω-ρίες στην πορεία αποδείχτηκαν ότι πράγματι εξηγούν ιστορικά γεγονότα και κυρίως επιση-μαίνει ότι δεν πρέπει να αφήνουμε τις πιο πα-ράλογες θεωρίες να αποπροσανατολίζουν τον κόσμο από λογικά συμπεράσματα, που προ-κύπτουν μέσα από τα πολλά ερωτήματα που αφήνουν πίσω τους οι κυβερνητικές και επι-χειρηματικές απόπειρες συγκάλυψης. Συχνά η εμφανώς γελοία συνωμοσιολογία υπηρε-τεί και δικαιώνει τη φαινομενικά ορθολογική αντι-συνωμοσιολογία, που ουσιαστικά απορ-ρίπτει τα ερωτήματα ώστε να μη δοθούν πο-τέ απαντήσεις, να μην αναζητηθούν οι ηθικοί αυτουργοί των πολλαπλών εγκλημάτων και να εξασφαλιστεί η ατιμωρησία τους.

Αποκαλύψεις δολοφονιών και συγκάλυψηn ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΗΠΑ ΕΦΕΡΕ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΟ WIKILEAKS

Οσο λάθος είναι η ρηχή απο-θέωση του wikileaks, των αποκαλύψεων του και της νέας «μη ιεραρχικής», αυ-τοδιαχειριζόμενης και συ-

νεργατικής δομής του, άλλο τόσο λαθε-μένη είναι και η υποβάθμιση του ίδιου του δικτύου και των αποκαλύψεων και οι εύκολοι αφορισμοί τύπου «παιχνίδια μυ-στικών υπηρεσιών».

Οι φρικιαστικές αποκαλύψεις για τις δεκάδες χιλιάδες «κρυφές» δολοφονί-ες και τους βομβαρδισμούς αμάχων και για τα βασανιστήρια σε Ιράκ και Αφγα-νιστάν, για τον κυνισμό της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας και την αδιαφορία τους για τις ανθρώπινες ζωές, οι πληρο-φορίες για ένα τεράστιο δίκτυο «πληρο-φοριοδοτών» και μυστικών «συνεργα-τών» σε αυτές τις χώρες, δεν είναι καθό-λου ασήμαντες ειδήσεις, αλλά αποτελούν ανεκτίμητο υλικό και οπωσδήποτε στρί-μωξαν τον «πλανητάρχη» Ομπάμα δυνα-μώνοντας τις φωνές κατά του πολέμου.

Όπως αποκαλύφθηκε από το νέο κύ-

μα απόρρητων εγγράφων, ο νέος πρόε-δρος των ΗΠΑ κάλυψε τα εγκλήματα της διακυβέρνησης Μπους που συνεχίστη-καν και επί των ημερών του και σκοπί-μως παρεμπόδισε κάθε ουσιαστική δικα-στική έρευνα για αυτά.

Τον Απρίλιο του 2010 το wikileaks συγκλόνισε την παγκόσμια κοινή γνώμη, όταν δημοσιοποίησε το βίντεο με τη δο-λοφονία δύο δημοσιογράφων του πρα-κτορείου Ρόιτερς, καθώς και εννιά άμα-χων Ιρακινών τους οποίους το Πεντάγω-νο είχε χαρακτηρίσει «εχθρικές δυνά-μεις».

Ακόμα μεγαλύτερος αποτροπιασμός για το ρόλο του στρατού των ΗΠΑ δη-μιουργήθηκε με το περιβόητο βίντεο «Colateral Murder» (Παράπλευρη Δολο-φονία) όπου οι αμερικανοί πιλότοι σκο-τώνουν αμάχους και γελάνε στον ασύρ-ματο («χα, χα, τον πέτυχα!»), λες και παίζουν βιντεοπαιχνίδι.

Το γύρο του κόσμου έκαναν μυστικές οδηγίες για «στραβά μάτια» στις ανα-φορές για βασανιστήρια αντρών και γυ-

ναικών κρατουμένων με ξυλοδαρμό, κά-ψιμο, ηλεκτροσόκ και βιασμούς. Ακό-μα μάθαμε ότι η αμερικανική κυβέρνη-ση έστειλε τηλεγράφημα στις γερμανι-κές αρχές ζητώντας να αφήσουν ελεύθε-ρους πράκτορες της CIA, υπόπτους για βασανισμούς.

Χάρη στο wikileaks έχουν αποκαλυ-φθεί δεκάδες πληροφορίες με ξεχωρι-στή σημασία, όπως για παράδειγμα ότι ο πάπας έκλεισε τα μάτια σε σεξουαλικά σκάνδαλα, αποκαλύψεις για το ρόλο της «εκκλησίας της Σαϊεντολογίας» κ.ά.

Δεν έλειψαν ωστόσο και οι περιπτώ-σεις που οι αποκαλύψεις του wikileaks εξυπηρέτησαν άμεσα τα συμφέροντα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.

Για παράδειγμα, μετά την «αποκάλυ-ψη» ότι η κινέζικη κυβέρνηση βρισκό-ταν πίσω από τις ηλεκτρονικές επιθέσεις στην κινέζικη εκδοχή της μηχανής ανα-ζήτησης google, η εταιρεία αποσύρθηκε από την κινέζικη αγορά για ένα χρονικό διάστημα, κάτι που ζητούσε και η αμερι-κανική κυβέρνηση.

ρη πηγή» αναπαράγεται από εκατοντά-δες άλλες. Την ίδια ώρα το ίδιο το Δι-αδίκτυο βρίσκεται σε μια οριακή κα-μπή που προαναγγέλλει το πέρασμα σε ένα νέο στάδιο. Σύμφωνα με αρκετές εκτιμήσεις, στα επόμενα πέντε χρόνια η πλειονότητα των χρηστών στις ανα-πτυγμένες χώρες δεν θα ενημερώνεται μέσω των παραδοσιακών ηλεκτρονικών υπολογιστών, αλλά μέσα από τα πιο ευ-έλικτα «έξυπνα τηλέφωνα» και τις φο-ρητές ηλεκτρονικές συσκευές ανάγνω-σης τύπου kindle της Amazon, ipad της Apple και Android της google ή της νέας ταμπλέτας της Microsoft.

Τι κοινό έχουν αυτά τα νέα συ-στήματα; Ότι σε αντίθεση με την αρχή της κοινοκτημοσύνης ή το «κομμουνιστικό» κεκτημένο της εποχής της αθωότητας στο Δι-αδίκτυο, αυτά αποτελούν απο-λύτως «κλειστά συστήματα» (με την εξαίρεση μέχρι στιγμής του Android).

Κάθε εφαρμογή που μπορεί να εγκατασταθεί στις νέες συσκευ-ές πρέπει να έχει την προέγκρι-ση της Apple ή της Microsoft, και καθώς η ανάγνωση ειδήσεων θα γίνεται στο μέλλον περισσότερο μέσα από εξειδικευμένες on-line εφαρμογές παρά με τους παραδο-σιακούς τρόπους πλοήγησης.

Η εξέλιξη αυτή μπορεί να απο-τελέσει έναν πολύ μεγάλο κίνδυ-νο για την ελεύθερη διακίνηση πληροφοριών καθώς συγκεντρώ-νει τον έλεγχο της πληροφορίας στα χέρια πολύ λίγων πολυεθνι-κών εταιρειών, οι οποίες συνεργάζο-νται με την αμερικάνικη κυβέρνηση. Η Apple απέσυρε εσπευσμένα την εφαρ-μογή wikileaks για το iphone, η οποία επέτρεπε απευθείας πρόσβαση στο Twitter της WikiLeaks, καθώς και σε όλα τα έγγραφα που αναρτά στην ιστο-σελίδα της (ακόμα και όταν η ιστοσε-λίδα δεν λειτουργούσε), με τη δικαιο-λογία ότι παραβίαζε τον όρο ότι «δεν

μπορούν να θέτουν κάποιο πρόσωπο ή μια συγκεκριμένη ομάδα σε κίνδυνο»! Πριν από ένα μήνα η Apple είχε αποσύ-ρει ξανά μια άλλη εφαρμογή για πολιτι-κούς λόγους προκαλώντας έντονες αντι-δράσεις και διχογνωμία. (Πρόκειται για μια εφαρμογή που τασσόταν ενάντια στο γάμο μεταξύ ανθρώπων του ίδιου φύλου.)

Ακόμα και ακτιβιστές του γκέι κινή-ματος κατήγγειλαν την απαγόρευση κα-θώς ανοίγει την κερκόπορτα της λογο-

κρισίας και δημιουργεί παράθυρο για μελλοντικές απαγορεύσεις. Η ιδιοκτή-τρια του μεγαλύτερου ηλεκτρονικού καταστήματος στον κόσμο Amazon.com κατέβασε τα ρολά στο www.wikipedia.org, λυγίζοντας κάτω από τις ασφυκτι-κές πιέσεις της αμερικανικής κυβέρ-νησης. Η paypal και σχεδόν κάθε άλλο τραπεζικό σύστημα ηλεκτρονικών συ-ναλλαγών στο διαδίκτυο αρνήθηκαν την

παροχή των υπηρεσιών τους στην ιστο-σελίδα wikileaks. Το ίδιο έκαναν και άλ-λοι διακομιστές ανακατεύθυνσης, όπως το anydns, με την αιτιολογία ότι οι επι-θέσεις που δεχόντουσαν οι servers της από τους κυβερνητικούς χάκερ ΗΠΑ και Βρετανίας οδήγησαν ολόκληρο το σύστημά της σε κατάρρευση. Στη συνέ-χεια, η εταιρεία anydns αναγκάστηκε να ανακαλέσει καθώς οι servers της συνέ-χιζαν να δέχονται ηλεκτρονικές επιθέ-σεις από τους υποστηρικτές – αυτή τη

φορά- του wikileaks. Ωστόσο, όλη αυτή η επίθε-

ση και η καταστολή ενίσχυ-σαν το αυθόρμητο κύμα συ-μπαράστασης και συμπάθει-ας στους σκοπούς του δικτύ-ου. Το wikileaks κατήγγειλε το facebook ότι έκλεισε την ομάδα υποστηρικτών του. Το facebook απάντησε αμέσως αποκαθιστώντας την ομάδα και λέγοντας ότι επρόκειτο για τυπικό λάθος μετά από τις καταγγελίες που δέχτηκε. Η ομάδα υποστηρικτών του wikileaks στο facebook εκτι-νάχτηκε σε δύο μήνες από 30.000 μέλη σε 1.300.000 ξε-περνώντας σε ρυθμούς ανά-πτυξης ακόμα και τους φί-λους της Lady Gaga!

Στο νέο αρχιπέλαγος των ΜΜΕ υπάρχει θεωρη-τικά χώρος για όλους. Για την εμβάθυνση και την ξε-πέτα, για τους ηθικολόγους και τους χυδαίους, για τους πολυπράγμονες και τους ει-

δικούς. Όμως, το παιχνίδι τελικά κρίνεται

όχι στο ποιος πουλάει και τι, αλλά στο τι μένει. Και αυτό που συνήθως μένει, είναι ένα κενό, ένα μπούχτισμα, ένα ανάθεμα στην παντοκρατορία του «Τί-ποτα». Οι μακροσκελείς αναλύσεις εί-ναι καμιά φορά για πέταμα, αλλά και το διαδικτυακό ζάπινγκ δεν σώζει την κατάσταση.

� / ΠPIN ΠPINHΔON ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2010

Η απεργία της 15ης Δεκεμβρίου και οι κινητοποιήσεις σε δεκάδες πόλεις είχαν τα δικά τους αναβαθμισμένα ποι-οτικά χαρακτηριστικά και βάθυναν την αντιπαράθεση μεταξύ του κόσμου της εργασίας απ’ την μια και του κεφαλαί-ου και των πολιτικών του υπαλλήλων απ’ την άλλη.

Δεν πρέπει να σταθούμε απλά και μόνον στην μαζικότερη συμμετοχή –εδώ το διακύβευμα παραμένει η διά-ταξη του άτακτου σώματος της επισφα-λούς εργασίας– αλλά στο ξεπέρασμα της αμηχανίας που σημειώθηκε μετά την 5η του Μαΐου και το κρατικό «Ράι-χσταγκ» της Μαρφίν.

Η συσπείρωση με άξονα τα πρωτοβάθμια σωματεία,

ο συντονισμός των μα-χητικών τους αποφά-

σεων και οι πρωτό-γνωρες προσυγκε-ντρώσεις με αφε-τηρία το Μου-σείο - Πολυτε-χνείο δείχνουν να αποτελούν τον καλύτερο κρίκο

σε μια αλυσίδα διαρκούς αντιπα-

ράθεσης με το κεφά-λαιο και την κατοχική

κυβέρνηση, με τους μηχα-νισμούς του κράτους και τους

οργανικούς του διανοουμένους (τμή-μα των αστικών ΜΜΕ και εξωνημένους καθηγητές πανεπιστημίου).

Η μαχητικότητα, τα αντι-ΕΕ και αντι-ΔΝΤ συνθήματα και το (μερι-κό) ξεπέρασμα των σκοπέλων (που ακούν στο όνομα συμβιβασμένες ηγε-σίες ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ - ΕΚΑ) προκα-λούν τη δική τους ρωγμή στην επίπλα-στη συναίνεση των πραιτοριανών του καπιταλισμού.

Η μικρή αλλά διακριτή παρουσία συνελεύσεων κατοίκων από γειτονι-ές της Αθήνας, αποτυπώνουν επίσης –με εμβρυακό τρόπο– το τερέν που πρέ-

πει να δουλέψουν οι κομμουνιστές το επόμενο διάστημα στο πύρινο έδαφος της κοινωνίας: πρωτοβάθμια σωμα-τεία και γειτονιές. Με μοχλό τη δου-λειά στα πρωτοβάθμια σωματεία θα ξεπεραστούν στην πράξη οι δυσκολί-ες της ταξικής αναζωογόνησης, ενώ θα επιστρέψει η εργατική τάξη στα πρω-τογενή κύτταρα διεκδίκησης, αλληλεγ-γύης, ζύμωσης. Με μοχλό την δουλειά στις γειτονιές (ακόμη και με αφετηρία τα πολιτιστικά προτάγματα) θα ενισχυ-θεί ο κοινωνικός ιστός με όρους ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου, θα προ-κύψουν τα προπλάσματα λαϊκών θε-σμών και θα διαμορφωθεί ο προθάλα-μος για να ετοιμαστεί η εργατική τά-ξη και οι σύμμαχοί της για την οικο-δόμηση του νέου πολιτικού υποκειμέ-νου (ναι, για το κόμμα νέου τύπου μι-λώ) που τόσο λείπει σήμερα. Αυτό βε-βαίως συνεπάγεται μια παραπέρα πο-λιτικοποίηση των δράσεων, χωρίς όμως εκ προοιμίου συνταγές, αλλά με δυνά-μωμα της ταξικής πάλης, περιφρούρη-ση και επαγρύπνηση της εργατικής τά-ξης, όσμωση και διάλογο όλων των πο-λιτικών της εκδοχών (απ’ τα αριστερά και απ’ τα κάτω πάντα).

Η απεργία της 15ης Δεκεμβρίου βέ-βαια ήταν πολύτιμη και για την άντληση συμπερασμάτων σε πρακτικό επίπεδο. Κι αυτό διότι η μαζικότερη έκφραση του εργατικού κινήματος οδηγεί με ανάλο-γο τρόπο στην μαζικότερη έκφραση των οργάνων του κράτους και στην παράλ-ληλη και αναβαθμισμένη δράση των πα-ρακρατικών του κέντρων. Οι ομάδες των κουκουλοφόρων-ασφαλιτών (εδώ χρει-άζεται σοβαρός διαχωρισμός απ’ την κουκούλα που φοράει ο απλός και ανυ-περάσπιστος διαδηλωτής για να προ-στατευθεί απ’ τις κάμερες και τα χημικά των Κουίσλινγκ) που δρουν πλάι και πί-σω απ’ τις επίσημες δυνάμεις καταστο-λής μόνον με αποφασιστικότητα πρέπει να αντιμετωπιστούν. Σε αυτό το σημείο μπορεί να βλέπω με επιείκεια την ανω-ριμότητα και την απειρία μεγάλης μά-

ζας των διαδηλωτών στα πρώτα χτυπή-ματα απ’ την ΕΛΑΣ κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων, δεν μπορώ όμως να δω αντίστοιχα την μαλθακή στάση πολι-τικών οργανώσεων δεδομένης της συσ-σωρευμένης πείρας τους. Μάλλον μερι-κοί δεν έχουν συνειδητοποιήσει το βά-θος της κρίσης και τα επίδικα που προ-βάλλουν. Η συζήτηση για την οργανω-μένη απάντηση, διάταξη, περιφρούρηση απέναντι στην καταστολή των ΕΕ-Πα-πανδρέου είναι επείγουσα αφού η στά-ση των ΜΑΤ, ΔΙΑΣ κ.λπ. θα έχει μοι-ραία αποτελέσματα.

Πέραν πάντως της έντασης της κα-ταστολής αλλά και του τρόπου απάντη-σης απ’ τη μεριά των κομμουνιστών, συμπεραίνουμε επιστρέφοντας στα αρχικά: Η ταξική πίεση στην ΓΣΕΕ, η μητροπολιτική αποκέντρωση του κινή-ματος, οι επαρχιακές διαδηλώσεις και η (μερική) αποφασιστικότητα του κό-σμου είναι παρακαταθήκες ενόψει της ραγδαίας όξυνσης της ταξικής πάλης μετά τον Ιανουάριο του 2011, την ορι-στική πτώχευση της χώρας, την ένταση της καταστολής (σε λίγο οι ιδέες και οι διατυπώσεις τους θα αρκούν για φυ-λακίσεις και βασανιστήρια) και τη τε-χνητή συναίνεση που θα επιχειρηθεί με πυρήνα τη συγκυβέρνηση απ’ τα αστι-κά κόμματα. Κάθε ημέρα που περνά-ει θα πρέπει να αποκρυσταλλώνει με-τατοπίσεις συνειδήσεων, ετοιμασία της εργατικής τάξης για κοινωνικό πόλεμο, περιφρούρηση και επαγρύπνηση. Αν όμως, ως βασική και αμετακίνητη στό-χευση δεν τίθεται η συνολική αντιπα-ράθεση με τον ιμπεριαλισμό, ο ιδεολο-γικός εξοπλισμός του κόσμου της εργα-σίας με επεξεργασμένες προτάσεις για το σήμερα και χωρίς βερμπαλισμούς, η ένταση της δουλειάς σε φορείς και σω-ματεία, κανένα πλήγμα δεν θα έχει κα-τορθωθεί. Περισσότερο δε σήμερα, που όλα θυμίζουν προεξεγερτική περί-οδο στην Ρωσία των τελών του 19ου αι-ώνα αλλά χωρίς την ύπαρξη κόμματος νέου τύπου.

Οι βόμβες άρχισαν να σκάνε. Σήμερα κυκλοφορεί για τελευταία φορά το Veto μετά από την απόφαση της ιδιοκτησίας του να κλείσει την εφημερίδα, έπειτα από ένα χρό-νο παρουσίας στον Τύπο. Περίπου 70 εργα-ζόμενοι θα χάσουν τη δουλειά εκ των οποί-ων οι περισσότεροι δεν έχουν άλλη εργασία. Η απόφαση για το κλείσιμο ελήφθη, λίγο με-τά τη διακοπή της χρηματοδότησης από τον μειοψηφούντα μέτοχο, Γιώργο Κυριακίδη. Ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος, αστέρας της τηλεόρασης ιδιοκτήτης του www.zougla.gr έλαβε την απόφαση για το κλείσιμο υποστη-ρίζοντας πως δεν θέλει να διατηρήσει το δη-μιούργημά του.

Ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος, που-λώντας τη συμμετοχή του στο Θέμα στην οκογένεια Μπόμπολα πριν από δύο χρόνια είχε λάβει ένα σεβαστό ποσό που του επέ-τρεψε να κάνει την ηλεκτρονική ιστοσελίδα και να εκδώσει το Veto. Η εφημερίδα εξαρ-χής έδειξε πως δεν είχε μέλλον όταν και αποχώρησαν από τις πρώτες μέρες οι 3 από τους 4 γυμνούς και ντυμένους διαφημιζόμε-νους της εκδοτικής ομάδας. Οι Θανάσης Λάλας, Χρίστος Μουλίνος και Παντελής Ζαγοριανίτης έφυγαν νωρίς και η εκδοτική απάντηση στο Πρώτο Θέμα έμεινε στα σκα-ριά.

Το δεύτερο καυτό μέτωπο που ανοίγει είναι αυτό του Alter. Οι τράπεζες Πειραιώς και Marfin αποφάσισαν να σώσουν έστω και προσωρινά την τηλεοπτική επιχείρηση χο-ρηγώντας νέα δάνεια σε συμφωνία με το Γι-ώργο Κουρή. Θα θέσουν το κανάλι υπό έλεγ-χο, θα ορίσουν νέα διοίκηση, παραμερίζο-ντας το διευθύνοντα σύμβουλο, Κώστα Γιαν-νίκο, και θα προχωρήσουν σε εκτεταμένες απολύσεις και περικοπές μισθών. Σήμερα το κανάλι έχει περίπου 700 εργαζόμενοι και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις περίπου οι μισοί θα απομακρυνθούν το επόμενο διάστημα.

Σημειώνουμε, πως αν τελικά ολοκληρωθεί η συμφωνία και είναι η Τράπεζα Πειραιώς στο σχήμα, στο σύνολο θα υποστηρίζει άμεσα 3 εταιρείες ΜΜΕ, που έχει διανειοδοτήσει. Το Alter, την Ελευθεροτυπία και το Θέμα.

Η «διάσωση» του Alter θα ανοίξει την όρεξη και για νέες περικοπές και απολύσεις στις εκδοτικές επιχειρήσεις με το φόβητρο του κλεισίματος των εντύπων. Όμως επί της ουσίας το μοντέλο που θα ακολουθηθεί εί-ναι είτε αυτό του Ελεύθερου Τύπου με το κλείσιμο της εφημερίδας και την επανέκδο-ση του ίδιου ή και παρεμφερούς τίτλου, με λιγότερο προσωπικό, ή το λουκέτο στην έντυπη ημερήσια έκδοση και την αντικατά-στασή τους από τις ηλεκτρονικές εκδόσεις. Οι κινήσεις αυτές θα είναι επιδοτούμενες από το κράτος, ενώ για τους εργαζόμενους το μέλλον θα είναι μια εργασιακή γαλέρα, με το μανδύα του newsroom.

Την ίδια ώρα η ΕΣΗΕΑ αρνήθηκε στους εργαζόμενους της Απογευματινής να αυξήσει το όριο του οικογενειακού εισοδή-ματος (25.000 ευρώ) για τη χορήγηση του επιδόματος, με αποτέλεσμα η πλειονότητα να μη είναι σε θέση να το λάβει!

AΠO

σπόντα••• Το 2010 φεύγει και μας αφήνει με το ερώτημα αν η περαιτέρω παραμονή της κυβέρνησης Παπανδρέου στην εξουσία εξακολουθεί να αποτελεί «λύση» η μήπως τώρα πια «πρόβλημα» για τη διέξοδο της χώρας από την οικονομική κρίση • Εννοείται, πρόβλημα όχι μόνο από τη σκοπιά των εργατικού λαϊκού κινήματος, που δικαίως θέτει ως στόχο του την ανατροπή της κυβέρνησης, αλλά και από τη σκοπιά των οικονομικών συμφερόντων • «Ο Γιώργος, καλός και πρόθυμος είναι, αλλά δεν τραβάει...», είναι μια κουβέντα που ακούγεται όλο και πιο συχνά τελευταία στα γιορτινά τραπέζια • Φυσικά, ουδείς λόγος γίνεται για άρση της εμπιστοσύνης στο πρόσωπο του, αυτό θα ήταν κάτι πρόωρο και επιπόλαιο, αλλά οι διεργασίες δεν σταματούν εδώ • Το 2011 θα δείξει...••• Οι εκλογές θα ήταν λύση; • Καθόλου βέβαιο, εκτός και αν όλοι είναι διατεθειμένοι να το παίξουν «όλα για όλα» • Να χάσει ο Γ. Παπανδρέου και να κερδίσει ο Aντ. Σαμαράς • Να πάμε σε κατάσταση μη αυτοδυναμίας, με απροθυμία όλων να συμπράξουν σε συμμαχική κυβέρνηση • Να συγκυβερνήσουν Παπανδρέου - Σαμαράς, αλλά θα πρέπει τότε να βάλουν μέσα και τη Ντόρα με τον Φ. Κουβέλη • Να συγκυβερνήσουν Παπανδρέου - Ντόρα - Κουβέλης, αλλά τότε οι δυο τελευταίοι κινδυνεύουν να αχρηστευθούν σε «μια χρήση». • Δύσκολα πράματα...••• Πάντως, ένα σενάριο προερχόμενο από τραπεζικούς κύκλους επιμένει ότι εν τέλει με τα πολλά οι ευρωπαίοι ηγέτες θα συρθούν στη γραμμή Τρισέ και μια έκτακτη σύνοδος κορυφής, κάπου εκεί περί τον Φεβρουάριο, θα αποφανθεί υπέρ του ευρωομόλογου με στόχο να ανακουφιστούν οι δοκιμαζόμενες χώρες από την κρίση και να διασωθεί η ιδέα και η συνοχή της Ευρώπης • Και έτσι να διασωθεί και ο Γ. Παπανδρέου, τόσο πρόθυμος και τόσο χρήσιμος, στη διακυβέρνηση της Ελλάδας...••• Με την ευκαιρία, στο ΠΑΣΟΚ δεν λείπουν όσοι καλοβλέπουν την πιθανότητα μεταπήδησης του Γ. Παπανδρέου σε καμιά Γενική Γραμματεία του ΟΗΕ, για να τον ξεφορτωθούν και να κινηθούν έγκαιρα οι διαδικασίες της διαδοχής, γιατί αλλιώς με τον Παπανδρέου το ΠΑΣΟΚ απειλείται ανά πάσα στιγμή με διάλυση • Τόσο καλά!

ΔIA-

λογος

Η παρακαταθήκη της 15ης Δεκεμβρίουn Δ. Ν. Μ., ανένταχτος κομμουνιστής

ΠIΣΩ από τις

κάμερες

ΠAPAΣKEYH 31 ΔEKEMΒΡΙΟΥ 2010 ΠPINHΔON ΠPIN / �

ΙΚΑ Νέου Κόσμου καταγγέλλουν ότι για να κλείσουν ραντεβού για αιματολογικές εξετάσεις χρειάζεται να περιμένουν έως και 40 ημέρες, ενώ για να παραλάβουν τα αποτελέσματα θα χρειαστούν επιπλέον 60 ημέρες. Δηλαδή, συνολικά πρέπει να περι-μένουν 100 περίπου ημέρες! Με τη μαζική εργοδοτική εισφοροδιαφυγή και τη «μαύ-ρη» εργασία να είναι πλέον ...θεσμοθετη-μένο καθεστώς, και τα νέα μέτρα μείωσης

κομίζουν οι χονδρέμποροι, οι διακινη-τές και οι μεταποιητές αγροτικών προϊό-ντων, όπως αποκαλύπτει έρευνα της ΠΑ-ΣΕΓΕΣ. Ακόμα και αν οι τιμές παραγω-γού σε μια σειρά προϊόντων παραμένουν στα περσινά επίπεδα, η ψαλίδα με τις λι-ανικές τιμές συνεχώς μεγαλώνει. Ένα κι-λό αλεύρι πωλείται στα σουπερμάρκετ με +495% από την τιμή πώλησης του παρα-γωγού, ένα μαρούλι με +520%, ένα κι-

στίνιους και Αφγανούς, που είχαν κατα-λύσει τις τελευταίες ημέρες σε αντίσκη-να σε παράδρομο της Κηφισίας στο Ψυ-χικό, κοντά στο κτίριο της Ύπατης Αρ-μοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυ-γες. Το έγκλημά τους ήταν ότι ζητούσαν με αυτό τον τρόπο να ακουστεί το αίτημά τους για παροχή πολιτικού ασύλου. Οργή ωστόσο προκαλεί και η πρόφαση των Αρ-χών να επέμβουν, καθώς επικαλέστηκαν έγγραφα της Διεύθυνσης Υγιει-νής και του Δήμου Ψυχικού που ανέφεραν πως δεν υπήρχε τή-ρηση κανόνων υγιεινής! Τι να πει κανείς....

Περικοπές στον Προαστιακό

Οι κυβερνητικές εξαγγελίες για περικοπές δρομολογίων στις συγκοινωνίες βρήκε αμέσως πε-δίο εφαρμογής στον Προαστια-κό. Το δρομολόγιο Άνω Λιό-σια-Αεροδρόμιο μέχρι πρό-σφατα εκτελείτο ανά 15 λεπτά. Όμως μετά την πρόθεση της κυ-βέρνησης να συρρικνώσει τα δρομολόγια, επισήμως εκτελού-νται ανά 20 λεπτά, ενώ σύμφω-να με καταγγελίες επιβατών στο Πριν, στην πράξη οι επιβάτες θα πρέπει να πετύχουν ένα από τα ...δύο δρομολόγια που γίνονται σε διάστημα μίας ώρας! Δηλα-δή, έχουμε μείωση δρομολογίων κατά 50% ανά ώρα σε μία δια-δρομή που ουσιαστικά καλύπτει όλη την Αττική, κατακόρυφη αύ-ξηση της ταλαιπωρίας των επιβατών και εξώθηση σε χρήση ΙΧ...

Διαλυμένο ΙΚΑΗ καταβαράθρωση των παρεχόμε-

νων υπηρεσιών υγείας από τα κατά τό-πους υποκαταστήματα του ΙΚΑ δεν έχει πάτο. Για παράδειγμα, ασφαλισμένοι στο

Παιχνίδια με τα καύσιμαΜία μέρα μετά τη δημόσια καταγγε-

λία της ομοσπονδίας πρατηριούχων καυ-σίμων ΠΟΠΕΚ, έσπευσε το υπουργείο Ανάπτυξης να... διατρανώσει την από-φασή του για «πάταξη» του φαινομένου. Ωστόσο, οι κυβερνητικοί λεονταρισμοί και οι εξαγγελίες για μελλοντικά –αλλά όχι ...κατεπείγοντα– νομοθετήματα έρ-χονται απλώς να καλύψουν την έλλειψη οποιασδήποτε διάθεσης πάταξης των λα-θρεμπόρων, των κλεφτών βενζινοπωλών, μα προπαντός του «νόμιμου» κυκλώμα-τος διυλιστηρίων και εταιρειών εμπορίας καυσίμων, που έχουν επιβάλει ανατιμή-σεις-ρεκόρ εν μέσω γιορτών. Γιατί όμως δεν κατονομάζεται έστω κι ένας απατεώ-νας βενζινοπώλης; Πέρα από την κυβερ-νητική υποκρισία, είναι τραγική και η ανεπάρκεια του ελεγκτικού μηχανισμού που δεν επαρκεί για 7.000 βενζινάδικα.

Ιδιώτες στα σκουπίδιαΠαρέα με χιλιάδες τόνους σκουπιδι-

ών στους δρόμους περνούν οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης, καθώς έχει καταρ-ρεύσει το τμήμα καθαριότητας του δή-μου από την έλλειψη κονδυλίων για τη σωστή συντήρηση των απορριμματοφό-ρων. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τα 68 οχήματα που διαθέτει ο δήμος, κινούνται μόνο τα οκτώ. Ωστόσο, η λύση που σκέ-φτεται ο δήμος είναι προκλητική, καθώς πέρα από την ενίσχυση με οχήματα όμο-ρων δήμων, μεθοδεύεται η χρησιμοποίη-ση και ιδιωτικών εταιρειών για την απο-κομιδή των απορριμμάτων. Η μέθοδος είναι κλασική και αποτελεσματική: Aφή-νουμε να χρεοκοπήσει το δημόσιο σύστη-μα, ώστε να φανεί στους δημότες ως δώ-ρο εξ ουρανού η έλευση των ιδιωτικών σκουπιδιάρικων.

«Σκούπισαν» πολιτικούς πρόσφυγες!

Πρωτοφανή κυνισμό και απανθρω-πιά επέδειξαν κυβέρνηση, δικαστικές και αστυνομικές αρχές, με την απόφασή τους να απομακρύνουν βίαια δεκάδες πολιτι-κούς πρόσφυγες, κυρίως Ιρανούς, Παλαι-

Ημέρες που είναι ταιριάζει καλύτερα να ανταλλάσσουμε ευχές κι ελπίδες. Έχοντας πα-ρακαταθήκη τις πολύ-τιμες ημέρες που ζήσα-με κι έχουμε τη διαρκή επιθυμία εκείνες που θα ’ρθουν να είναι οι καλύ-τερες. Οι εποχές προσφέ-ρονται για όνειρα. Μικρά ή μεγάλα. Κα-λά θα είναι να μη τις δυσαρεστήσουμε. Κι έτσι εισάγοντας στο θέμα και στις γι-ορτινές ημέρες, ας πάω σε κάτι που συ-νιστά μέρος αυτών των μικρών, και για-τί όχι και των μεγάλων, ονείρων.

Είναι μερικά βιβλία που δεν περιέ-χουν όγκους. Είναι μικρές ιστορίες. Αλ-

λά αν επιτρέψεις στα μάτια σου να τρέξουν στις εικόνες τους κι αν βάλεις τον εαυτό σου σε πορεία προς τα μέσα, μπορεί να μείνεις ώρες πολλές μετρώντας σκέ-ψεις (δικές τους και δι-κές σου). Η καθημερι-νότητα μας είναι παγί-

δα. Όπως τρέχουμε προσπερνάμε τα συμβάντα, βλέπει το μάτι μας αλλά δεν παρατηρεί ο νους, τουρίστας στη ζωή του, σαν για να προλάβει όλα όσα προ-τείνει ο τουριστικός οδηγός της. Σχε-δόν ποτέ μια άλλη φωτογραφία, μονά-χα αυτές από την κατανάλωση, ποτέ μια κουβέντα μοιρασμένη σε φέτες και

σε χρόνο, πάντα μια βιάση για το τίπο-τα, ώστε τα αισθήματά μας να μη στα-θούν σε μια ευημερία της στιγμής, να μη νικήσουν το χρόνο σε αποστάγμα-τα ωραιότητας.

Γι’ αυτό οι ιστορίες των βιβλίων εί-ναι πολύτιμες. Είναι αυτές οι αναγνώ-σεις που δεν σε μαθαίνουν ποιοι νίκη-σαν στα Γαυγάμηλα και στις Αρδένες, ή ποια τραγική μοίρα ορίζει ανθρώ-πους και θεούς. Έρχονται ακροπατώ-ντας. Όταν αρχίσεις να διαβάζεις είναι σαν να μην τις πρόσεξες (τις ιστορίες τους), έχεις προχωρήσει κι ακόμα ανα-ρωτιέσαι γιατί γραφτήκαν, κι ωστόσο έχεις χαθείς εντός τους κι όταν τελει-ώσει κάνεις ξανά βόλτα στις δικές σου ημέρες ανάποδα, σκάβεις να βρεις τις

εικόνες που έμειναν θαμμένες, ανεξε-ρεύνητες πάντως και ίσως τσάμπα ξο-δεμένες. Έχουν αυτή την ικανότητα παρόμοια βιβλία. Να μη λένε για σένα αλλά να είναι σαν για να σου αποδώ-σουν τη ζωή σου. Τις μικρές τις ευτυχί-ες που συνηγορούν όλες στη διεκδίκη-ση της μεγάλης…

Αναγιγνώσκοντας το μικρό βιβλια-ράκι του Ηλία Χ. Παπαδημητρακόπου-λου, Ο θησαυρός των Αηδονιών (εκδό-σεις Γαβριηλίδης).

Εμένα προσωπικά θα μού ’φτα-νε από το βιβλίο αν διάβαζα και μόνο το μικρό τετράστιχο: «Λι. Ένας λύκος που κλαίει από μοναξιά φτάνει για να μας κάνει να ξαναδιαβάζουμε τον κό-σμο μας.

σχόλιαστο ημιΦΩΣ

ΘANAΣHΣ ΣKAMNAKHΣ

Μικρές ιστορίες

TEΛEYTAIA

λέξη

λό ζάχαρη με +435%. Ακόμη μεγαλύτε-ρη ψαλίδα παρατηρείται όταν η σύγκρι-ση μεταξύ της τιμής παραγωγού και λι-ανικής τιμής αφορά σε είδη όπου μεσο-λαβούν περισσότερα στάδια επεξεργα-σίας, όπως χωριάτικο ψωμί με 1.543% (+891% το 2008), χύμα κρασί +752% (+378% το 2008), ρύζι +658% (+324% το 2008).

των εργοδοτικών εισφορών προ των πυ-λών, πολύ σύντομα τα ασφαλιστικά ταμεία θα οδηγηθούν σε πλήρη κατάρρευση, μαζί και οι όποιες παροχές τους, ωθώντας τους ασφαλισμένους στους ιδιώτες.

Τρελά κέρδη για μεσάζοντεςΤρομακτικά είναι τα κέρδη που απο-

ΤΟΥΓIANNHKAΛAΪTZHAΠOTHNEΛEYΘEPOTYΠIA

10 / ΠPIN AΠOΨEIΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2010

ΕΡΡΙΚΟΣ ΝΤΥΝΑΝ

Να γίνει αληθινά κοινωφελέςn ΝΤΙΝΑ ΧΑΡΙΤΑΤΟΥ

Το επικίνδυνο θέατρο του παραλόγου συνε-χίζεται για πολλοστή φορά στο νοσοκομείο Ερ-ρίκος Ντυνάν. Τράπεζες, επιχειρηματίες της υγείας, αποτυχημένες διοικήσεις, υπουργεία και κυβερνήσεις κάνουν ότι περνάει από το χέ-ρι τους για να βάλουν ταφόπλακα σε ένα από τα πιο σύγχρονα νοσοκομεία της χώρας. Ένα νοσοκομείο που για κοινωφελές έργο ξεκίνησε και πεδίο μάχης κερδοσκοπικών συμφερόντων κατάντησε…

Αυτά αναφέρουν οι ίδιοι οι αγωνιζόμενοι γιατροί του νοσοκομείου Ερρίκος Ντυνάν, οι οποίοι παραμονές Χριστουγέννων άκουσαν από τον πρόεδρο του νοσοκομείου Α. Μαρτίνη την ανακοίνωση της πώλησης του νοσοκομείου σε επενδυτικό σχήμα συμφερόντων του κ. Απο-στολόπουλου και γερμανικής κοινοπραξίας! Η ανακοίνωση αυτή διαψεύστηκε μόλις μια μέρα μετά από το υπουργείο Υγείας, το οποίο παρότι συνδιοικεί το νοσοκομείο με τρεις εκπροσώπους στο εφταμελές ΔΣ του ιδρύματος δήλωσε ότι δεν γνωρίζει τίποτα! Τι πράγματι συμβαίνει;

Κατ’ αρχάς το Ερρίκος Ντυνάν, όπως και πλή-θος ανάλογων μορφών Νομικών Προσώπων Ιδι-ωτικού Δικαίου με «κοινωφελή λειτουργία», είναι στην ουσία μια ιδιωτική επιχείρηση υγείας υπό την αιγίδα και την υψηλή προστασία του κράτους και του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού. Το Ερ-ρίκος Ντυνάν είναι βεβαίως μια ιδιόμορφη επι-χείρηση, χωρίς δηλωμένα κέρδη, χωρίς ατομικό ή εταιρικό ιδιοκτήτη, αλλά εργαζόμενο σταθε-ρά με όρους αγοράς. Στηρι-ζόταν στο δόγμα δωρεάν πα-ροχή υπηρεσιών υγείας για την «εξουσία» (πολιτικό προ-σωπικό κλπ.) και πανάκριβη περίθαλψη με σκληρά ιδιω-τικοοικονομικά κριτήρια για όλους τους υπόλοιπους.

Η τράπεζα Μαρφίν του Α. Βγενόπουλου είναι ο βασικός δανειστής και χρηματοδότης του Ντυνάν. Τώρα, καθώς το νοσοκομείο δεν μπορεί να αποπληρώσει τα δάνειά του, κρατεί τους μισθούς του προ-σωπικού του, δίνοντας μό-νο το δώρο! Το ΔΣ του Ντυ-νάν, η κυβέρνηση (υπεύθυνοι μαζί με όλο το σάπιο πολιτι-κό σύστημα των τελευταίων δεκαετιών για την κατάντια) απαιτούν και αυτοί απολύ-σεις, πετσόκομμα μισθών, δι-άλυση Συλλογικών Συμβάσε-ων, κραδαίνοντας την απειλή της χρεοκοπίας και του ξεπουλήματος. Υποψή-φιος αγοραστής ο όμιλος του Ιατρικού Αθηνών (Αποστολόπουλος), ο οποίος έχει ήδη εγκατα-σταθεί ως γυναικολογική κλινική στο Ντυνάν. Το υπουργείο Υγείας δεν έχει καμιά διάθεση χρηματοδότησης του νοσοκομείου, δεν ενισχύει την κοινωφέλειά του, ούτε προωθεί την ένταξή του στο ΕΣΥ. Αξίζει βέβαια να υπογραμμιστεί ότι το καταστατικό του νοσοκομείου ορίζει με σαφήνεια την τύχη της περιουσίας του, η οποία περιέρχεται στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό και στο ελληνικό Δημόσιο.

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση το σωμα-τείο και η ένωση γιατρών του Ντυνάν αγωνίζο-νται για να μη χαθούν μισθοί και θέσεις εργασί-ας. Ταυτόχρονα ωριμάζει μια γραμμή πάλης που στοχεύει στη ρήξη με τον A.Βγενόπουλο (με άρ-νηση πληρωμής του δανείου του), στην αποφασι-στική άρνηση κάθε ιδιωτικοποίησης (και βεβαί-ως πρώτα και κύρια του Αποστολόπουλου) και στον αγώνα για την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής στην Υγεία και συνολικά. Με τη διεκ-δίκηση κρατικής χρηματοδότησης και διαχείρι-σης με έλεγχο των εργαζομένων, άμεσης πληρω-μής των χρωστούμενων από τα ταμεία. Πάταξη της πραγματικής και όχι προσχηματικής διαφθο-ράς, ενίσχυση των λειτουργών της υγείας.

Σχέδια ξεπουλήματος

και άγριων περικοπών του

νοσοκομείου Eρρίκος Nτυνάν

Σύμφωνα με τον Tύπο αυτών των ημερών οι πρώτοι μήνες του 2011 θα είναι οι πιο κρί-σιμοι της σύγχρονης μεταπολι-τευτικής ιστορίας. Η κυβέρνη-

ση του ΠΑΣΟΚ έχει στόχο να συνεχί-σει τον οδοστρωτήρα της διάλυσης της κοινωνίας, μέσα σε ένα κλίμα ραγδαί-ας πολιτικής απονομιμοποίησης της ίδι-ας και του πολιτικού συστήματος, πρω-τοφανούς κοινωνικής και οικονομικής κρίσης και δυσαρέσκειας των πιο πλα-τιών τμημάτων των εργαζομένων και τέλος συνέχισης της διεθνούς οικονομι-κής κρίσης, η οποία –ιδιαίτερα για την Ευρώπη και την ΕΕ- καλά κρατεί.

Η σύνοδος της ΕΕ, με την αναμε-νόμενη έγκριση του «μηχανισμού στή-ριξης» δεν φαίνεται να έλυσε κάποιο πρόβλημα. Αντίθετα επανέρχονται τα «σενάρια» για πολλαπλή διάσπαση της ευρωζώνης ώστε ο αναπτυγμένος πυ-ρήνας «να μη φορτωθεί τα προβλήμα-τα του χρέους» των υπολοίπων. Η βα-θύτατη κρίση της ευρωπαϊκής στρατη-γικής της αστικής τάξης είναι το πρώτο στοιχείο της περιόδου.

Παράλληλα βαθαίνει η κρίση του πολιτικού συστήματος. Δεν πρόκειται κυρίως «για στροφή στην απολιτικότη-τα» ή την «τυφλή βία», όπως αρέσκο-νται να «αναλύουν» οι αστοί κονδυλο-φόροι, αλλά για την διάρρηξη των δε-σμών πολύ πλατιών μαζών με τη ΝΔ και κυρίως με το ΠΑΣΟΚ, σημαντικό τμήμα των οποίων –ειδικά στην εργατική του βάση– αναζητά προς τα αριστερά, δια-φοροποιείται από την ΠΑΣΚΕ, παίρνει μέρος στους αγώνες. Η κρίση του πολι-τικού συστήματος και η τάση αλλαγής των συσχετισμών, με ανοιχτό το ενδε-χόμενο σημαντικής ενίσχυσης της Αρι-στεράς και της αντικαπιταλιστικής Αρι-στεράς, είναι το δεύτερο στοιχείο της περιόδου που ανοίγεται μπροστά μας.

Η συντηρητική μετάλλαξη και η δυ-νάμει αποδιάρθρωση του ΠΑΣΟΚ, μαζί

με το πλήρες «αδιέξοδο» αυτής της πολι-τικής, είναι που εντείνουν τις συγκρού-σεις και τις αντιθέσεις στο επίπεδο των ηγετικών μερίδων του ΠΑΣΟΚ. Πολιτι-κές παρεμβάσεις σαν αυτή της Eκκλη-σίας αντανακλούν την όξυνση των αντι-θέσεων και των προβληματισμών στο «στρατόπεδο» της αστικής τάξης, όπου η μικροαστική βάση της πυραμίδας της πλήττεται βάναυσα. Κρίση ηγεσίας και ένταση της διαπάλης των αστικών μερί-δων, αυτό είναι το τρίτο στοιχείο.

Σοβαρότατο τέλος στοιχείο της πε-

ριόδου είναι η κρίση της συνδικαλιστι-κής γραφειοκρατίας, η πλήρης απονο-μιμοποίηση της ΓΣΕΕ υπό την ηγεσία Γ. Παναγόπουλου. Η ολοσχερής απο-μόνωσή της στην απεργιακή συγκέ-ντρωση της 15ης Δεκέμβρη στην Αθή-να και αντίστοιχα σε πολλές άλλες πό-λεις (Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ηράκλειο, Χανιά κ.λπ.), η επιστροφή χιλιάδων δι-αδηλωτών στη ΓΣΕΕ για να διατρανώ-σουν με την κατάληψη του κτιρίου την αντίθεσή τους στο ξεπούλημα και να απαιτήσουν τη συνέχιση της πάλης, εί-ναι χαρακτηριστικά αυτής της τάσης.

Τούτων δοθέντων ο στόχος για την

επόμενη περίοδο δεν μπορεί να είναι άλλος από την ανατροπή της κυβέρνη-σης του ΠΑΣΟΚ και της πολιτικής του σφαγείου που προωθεί με την τρόικα. Η έκρηξη των κοινωνικών αγώνων και της αδυναμίας του πολιτικού συστήμα-τος να προχωρήσει την πολιτική του με την αποτροπή των πρωτοβουλιών ανα-σύνταξης του αστικού μπλοκ για τη «συ-ντεταγμένη» συνέχιση της ίδιας, πάνω κάτω, πολιτικής.

Γιατί είναι σχεδόν βέβαιο ότι ποικί-λες δυνάμεις και κέντρα του συστήμα-τος κινούνται για τη συγκρότηση «συ-μπληρωματικών, διορθωτικών λύσε-ων» για τη συνέχιση της ίδιας πολιτι-κής, όπως οι προτάσεις για «οικουμενι-κές κυβερνήσεις με αναδιαπραγμάτευ-ση του Μνημονίου» ή διεργασίες που είναι σε εξέλιξη τόσο «στα αριστερά» του ΠΑΣΟΚ, (Δημοκρατική Αριστερά, τμήμα των διαγραμμένων βουλευτών του ΠΑΣΟΚ) όσο και στα «δεξιά» του (Nτ. Μπακογιάννη).

Όμως μέσα στις συνθήκες της πρω-τοφανούς επίθεσης, οι «διορθωτικές» κινήσεις, στο πλαίσιο του Mνημονίου και της κυρίαρχης πολιτικής, φαντά-ζουν αστείες. Η πολιτική της αντικα-πιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης θα αποκτά όλο και περισσότερο χαρα-κτήρα επιβίωσης για πλατιά στρώματα των εργαζόμενων. Όταν το χρέος ξεπέ-ρασε για πρώτη φορά το 2010 στις χώ-ρες του ΟΟΣΑ κατά μέσο όρο το 100% του ΑΕΠ, ενώ δεκάδες πόλεις στη Γαλ-λία και την ίδια την Γερμανία, αλλά και ολόκληρες Πολιτείες στις ΗΠΑ εί-ναι στα όρια της κατάρρευσης, η «παύ-ση πληρωμών και η διαγραφή του χρέ-ους», η κατακόρυφη αύξηση της φορο-λογίας του κεφαλαίου, η εθνικοποίη-ση των τραπεζών είναι αναπόδραστος μονόδρομος. Όταν η ΕΕ βαδίζει στο δρόμο μιας τερατώδους μετάλλαξης σε έναν μόνιμο μηχανισμό συντριβής των λαών και επιβολής των απαιτήσε-

Η κρίση του πολιτικού συστήματος και η αντικαπιταλιστική Αριστερά

n ΑΝΤΩΝΗΣ ΔΡΑΓΑΝΙΓΟΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Διανύουμε ίσως τις πιο «πέν-θιμες» γιορτές των τελευταίων χρόνων. Τα προβλήματα επιβίω-σης χτυπούν όλο και περισσότε-ρες πόρτες εργατικών και λαϊκών νοικοκυριών. Αρκετοί εργαζόμε-νοι είχαν πειστεί πως ότι κάνει η κυβέρνηση είναι μονόδρομος. Τώρα που ο μονόδρομος οδηγεί στην καταστροφή γίνεται αντιλη-πτό ότι όλες μα όλες οι θυσίες στις οποίες υποβάλλεται ο εργαζόμε-νος λαός είναι μάταιες, μιας και η χρεοκοπία των εργαζομένων ίσως να συμπληρωθεί από την ολοσχερή (κι όχι απλώς την ελεγ-χόμενη) χρεοκοπία του κράτους. Αυτό θα σημάνει απότομη χειρο-τέρευση των όρων διαβίωσης της συντριπτικής πλειοψηφίας του πληθυσμού. Από την άλλη πλη-θαίνουν αυτοί που, από διαφο-ρετικές σκοπιές, αισθάνονται ότι η αδικία και η ανέχεια φέρνουν

όλο και πιο κοντά την εξέγερση. Και για τα δυο αυτά ενδεχόμε-να η αντικαπιταλιστική Αριστερά οφείλει να προετοιμάζεται.

Η αντικαπιταλιστική Αριστε-ρά, παράλληλα με την προβολή του ανατρεπτικού της προγράμ-ματος και της αναγκαιότητας της εργατικής εξουσίας, θα πρέπει να πρωτοστατήσει στη συγκρό-τηση ενός μετώπου ταξικών συν-δικάτων, ενώσεων των ανέργων και οργάνων λαϊκής δράσης και αλληλεγγύης σε πόλεις, γειτονιές και χωριά, με στόχο την απόκρου-ση της επίθεσης στα δικαιώματα

του κόσμου της εργασίας, απα-ντώντας με αποφασιστική διεκδί-κηση των αναγκών της.

Απ’ αυτή τη σκοπιά επιβάλλε-ται να μην αφεθεί κανένας μόνος και απροστάτευτος, αλλά και κα-νένας αδρανής και έξω από τον αγώνα. Η αλληλεγγύη συνοδεύει την εργατική τάξη από την εμφά-νισή της στο προσκήνιο της ιστο-ρίας. Η εργατική τάξη θα ανα-καλύψει εκ νέου την αλληλοβοή-θεια και την αλληλεγγύη. Την ίδια στιγμή πρέπει να ξεσκεπάζεται η ξετσίπωτη φιλανθρωπία ανθρώ-πων του κεφαλαίου, που ξεζουμί-

ζουν τους εργάτες τους και μοιρά-ζουν τον ξένο ιδρώτα καμαρωτοί μπροστά στις κάμερες για το κα-τόρθωμά τους. Σ’ αυτή την κατη-γορία ανήκει και η εκκλησιαστι-κή ιεραρχία.

Οι οδυνηρές συνέπειες της κρίσης απαιτούν πολιτική και κι-νηματική απάντηση. Δεν αντιμε-τωπίζονται με ελεημοσύνη και φι-λανθρωπία που αποκοιμίζει, αλ-λά με αγώνα και αλληλεγγύη που εμψυχώνει. Δεν παραιτούμαστε από την υπεράσπιση και διεκδί-κηση των δημόσιων και δωρεάν υπηρεσιών που εγκαταλείπει το κράτος, ούτε θεωρητικοποιού-με την αδυναμία του κινήματος βλέποντας ως τη μόνη ελπίδα αλ-λαγής της κοινωνίας τις συλλογι-κές κουζίνες, τα χαριστικά παζά-ρια, τον «τρίτο τομέα» της οικο-νομίας. Δεν εξαντλούμε τη σκέ-ψη και τη δράση μας στην αλλη-

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΥΡΙΑΚΑΚΗΣ

Η ανατροπή, όρος για την επιβίωση

Ο στόχος της επόμενης περιόδου δεν μπορεί να είναι άλλος από την ανατροπή της

κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και της πολιτικής - σφαγείο που προωθεί με την τρόικα

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2010 AΠOΨEIΣ ΠPIN / 11

ΑΙΓΑΙΟ

Συνδιαχείριση πολυεθνικών

n ΠΕΤΡΟΣ ΚΟΣΜΑΣ

Φουντώνουν τα σενάρια, το τελευταίο διά-στημα, για την «πολυπόθητη» συνδιαχείριση-συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, μεταξύ Ελλά-δος και Τουρκίας. Ο τούρκος υπουργός Επι-κρατείας και επικεφαλής των διαπραγματεύ-σεων Τουρκίας - Ευρωπαϊκής Ένωσης επανέ-φερε με συνέντευξη του στην κυπριακή εφη-μερίδα Σημερινή την «πρόταση» για συνεκ-μετάλλευση - συγκυριαρχία του Αιγαίου. Με τη συνέντευξη του Εγκεμέν Μπαγίς, η Τουρ-κία επιχειρεί να στείλει ηχηρά μηνύματα όχι μόνο προς την Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά και προς την ΕΕ, καθώς η συνέντευξη έλαβε χώρα λίγες μόλις ημέρες πριν τη Σύνοδο Κο-ρυφής (16 - 17/12). Παρουσιάζοντας τις από-ψεις του, ως δήθεν προσωπικές, ο Ε. Μπαγίς, προτείνει τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, σε ποσοστό 50% - 50%, μέσω της διενέργει-ας κοινών ερευνών για πετρέλαιο στην υφα-λοκρηπίδα του. Μάλιστα, ο τούρκος αξιωμα-τούχος, παρουσιάζει την πρόταση αυτή και ως «λύση» στο ενδεχόμενο επέκτασης των χωρι-κών υδάτων της Ελλάδας στα 12 ναυτικά μί-λια, επέκταση την οποία ο ίδιος δήθεν δεν θε-ωρεί ως «πρόβλημα» για την Τουρκία. Σύμ-φωνα, με τον Ε. Μπαγίς όταν η Τουρκία γί-νει πλήρες μέλος της ΕΕ, τότε «το Αιγαίο θα μετατραπεί σε μια ευρωπαϊκή θάλασσα κέρ-δους». Κι όλα αυτά όταν την ίδια ώρα το τουρ-κικό υπουργείο Εξωτερικών έδειξε έντονο εκνευρισμό για τη συμφωνία Κύπρου - Ισραήλ

για από κοινού καθορισμό Αποκλειστικών Οικονομι-κών Ζωνών. Η Άγκυρα δι-απιστώνει ότι η «επεκτατι-κή» εξωτερική πολιτική στη Μέση Ανατολή έχει (και) δυσάρεστες παρενέργει-ες. Μέχρι και η ΝΔ θεωρεί ότι η κυβέρνηση κάνει κα-τάχρηση της έννοιας «εμπι-στευτικότητα» και εστιά-ζει στα σενάρια περί μυστι-κής διπλωματίας. Παρατη-ρεί ότι κορυφαίοι τούρκοι υπουργοί (Νταβούτογλου, Μπαγίς) μιλούν κάθε τόσο για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, ενώ ο πρωθυπουρ-γός και ο υπουργός Εξωτερι-κών συνεχίζουν τα τετ α τετ με τους ομολόγους τους της ΠΓΔΜ, σε μία διαδικασία που παραπέμπει σε «διμερο-ποίηση» του Σκοπιανού.

Οι εκτιμήσεις που ήθελαν την Άγκυρα να επαναοριοθετεί τις προτεραιότητες της, με το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας να αποκτά κυρίαρ-χη θέση – σε αντίθεση, με τα χρόνια που ακο-λούθησαν τα Ίμια, όπου οι «γκρίζες ζώνες» εί-χαν την πρωτοκαθεδρία ή πιο πρόσφατα, όπου το FΙR και ο εναέριος χώρος είχαν προτεραιό-τητα (βάσει και της σωρείας των παραβάσεων και παραβιάσεων), επαληθεύονται.

Επίσημα, όμως η Τουρκία ουδέποτε απέ-συρε το δόγμα του κάζους μπέλι σε μια ενδε-χόμενη επέκταση των χωρικών υδάτων της Ελ-λάδας στα 12 ναυτικά μίλια. Παράλληλα, προ-ωθείται η ντε φάκτο συγκυριαρχία Ελλάδας - Τουρκίας στο Αιγαίο, μέσω μίας επικείμε-νης συνεκμετάλλευσης της υφαλοκρηπίδας, η οποία αναλόγως των ιμπεριαλιστικών επιδιώ-ξεων του κεφαλαίου θα μπορεί να εξελιχθεί και σε ντε γιούρε. Το Αιγαίο θα μοιραστεί όπως η Κύπρος ή οι βαλκανικές χώρες, με δι-αιτητές τη νέα ιμπεριαλιστική αποικιοκρατία ενάντια στα συμφέροντα των λαών, υπέρ των πολυεθνικών. Αποκρύπτουν όμως από τον ελ-ληνικό λαό ότι εξόρυξη πετρελαίου δεν μπο-ρεί να γίνει στην παρούσα φάση, λόγω ότι η υπάρχουσα τεχνολογία και το κόστος αυτής δεν συμβαδίζει με τη γεωλογική ιδιαιτερότη-τα της ευρύτερης περιοχής του Αιγαίου…

Διπλωματικό παιχνίδι της Τουρκίας, που επαναφέρει την πρόταση συνδιαχείρισης του Αιγαίου

λεγγύη για να αποσυρθούμε από το έδαφος της πολιτικής, απελπι-σμένοι από την κυριαρχία του κε-φαλαίου. Απορεί κανείς πως τέ-τοιες διαχειριστικές απόψεις δη-μιουργούν αυταπάτες και σε δυ-νάμεις της ελευθεριακής και αντι-καπιταλιστικής Αριστεράς.

Οι πρωτοβουλίες αλληλεγγύ-ης θα πυκνώσουν το επόμενο δι-άστημα. Είναι κρίσιμο ζήτημα με ποια λογική θα παρθούν και σε ποιο σχέδιο θα συμβάλουν. Ο κομματικός ακτιβισμός του ΠΑ-ΜΕ προσδίδει σε αυτές τις δρά-σεις κυρίως συμβολικό χαρακτή-ρα, χωρίς την εμπλοκή ζωντανών δυνάμεων του κινήματος. Αλλά και ο ΣΥΝ, στη μέχρι τώρα γραμ-μή της ανώδυνης αλληλεγγύης, έρχεται να προσθέσει τον κομμα-τικό έλεγχο, όπως φαίνεται από την τοποθέτηση του μέλους της ΚΠΕ Α. Καρίτζη στην ιστοσελίδα

του κόμματος. «Σκοπός μας πρέ-πει να είναι να μην οδηγηθούν οι εργαζόμενοι σε συνθήκες ακραί-ας ανέχειας. Το κόμμα κεντρι-κά πρέπει να διασφαλίσει τη λει-τουργία μιας συλλογικότητας που θα αναλαμβάνει την οργάνωση παρεμβάσεων έμπρακτης αλλη-λεγγύης - ανυπακοής στη βάση της αποτροπής κατασχέσεων, κό-ψιμου του ηλεκτρικού, απολύσε-ων, μειώσεων αποδοχών».

Υπάρχουν δυνατότητες να ξε-περαστεί η ανεπάρκεια των ΚΚΕ και ΣΥΝ. Οι πρώτες πρωτοβουλί-ες δείχνουν ένα αγωνιστικό, κινη-ματικό δρόμο που κοντράρει την κυβέρνηση και την αστική πολι-τική. Οι νοσοκομειακοί γιατροί άνοιξαν τα νοσοκομεία όλης της χώρας για δωρεάν εξετάσεις από 22 έως 28 Νοέμβρη. Στη ΔΕΗ οι πρωτοβουλίες επανασύνδεσης του ρεύματος σε οικογένειες που

δεν έχουν να πληρώσουν, κυρίως με πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ ως τώρα, πρέπει να βρει μιμητές πα-ντού και τα συνδικάτα στη ΔΕΗ να μην υλοποιούν τις διακοπές παροχής ρεύματος σε εργατικές οικογένειες. Οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες, οι καθηγητές συζη-τούν ήδη τρόπους αντίστασης και ανυπακοής.

Εννοείται πως αυτές και άλλες δράσεις που θα αναπτυχθούν δεν αλλάζουν μόνες τους το βάρβα-ρο και απάνθρωπο αυτό σύστη-μα. Οι πρωτοβουλίες αυτές απο-κτούν νόημα μόνο εάν εντάσσο-νται σε μια λογική κινήματος και ανατροπής κι όχι υποκατάστασης της διεκδικητικής δράσης. Όταν συνοδεύονται με ένα αντικαπι-ταλιστικό πρόγραμμα ανατρο-πής της αστικής κυριαρχίας και δεν εγκλωβίζονται σε ανώφελες προσπάθειες εκδημοκρατισμού

της ΕΚΤ και έκδοσης ευρωομο-λόγου.

Θα αναρωτηθεί κανείς: Μα δεν είναι αντιφατικό να οργανώ-νεις δράσεις αλληλεγγύης και να θέλεις να ανατρέψεις τον καπι-ταλισμό; Είναι, έτσι ήταν πάντα. Όπως αντιφατικό είναι να διεκδι-κείς δουλειά και να είσαι εναντί-ον της μισθωτής εργασίας. Αντι-φατικό είναι να διεκδικείς δημό-σιες και δωρεάν υπηρεσίες παι-δείας και υγείας, ενώ αυτές συ-ντελούν στην άμβλυνση των ταξι-κών αντιθέσεων.

Δρούμε στο έδαφος μιας αντιφατικής πραγματικότητας αλλά «για να κυριαρχήσουμε σ’ αυτή και να την ξεπεράσου-με» (Γκράμσι). Σ’ αυτή μας την προσπάθεια ισχύει αυτό που ο Μπρεχτ έγραφε για άλλους το 1936 :«…η αντίφαση είναι σύμ-μαχός σας».

ων των Μέρκελ, Σαρκοζί κ.λπ., η έξο-δος από την ευρωζώνη και την ΕΕ γί-νεται όρος επιβίωσης των λαών. Όταν η ανεργία και η φτώχεια γίνονται συ-νώνυμο μιας κοινωνίας πλούτου και τε-ράστιων δυνατοτήτων, μόνο η αύξηση στους μισθούς και τις συντάξεις, η με-γάλη, πανκοινωνική μείωση των ωρών εργασίας μπορεί να ανακουφίσει τους εργαζόμενους από το τέρας της φτώχει-ας και της ανεργίας. Όταν το κεφάλαιο ιδιωτικοποιεί μέχρι και τον αέρα που αναπνέουμε η «επιστροφή στο μέλλον» της κοινωνικής ιδιοκτησίας και του δη-μοκρατικού, εργατικού ελέγχου είναι η δική μας απάντηση.

Η αντικαπιταλιστική αυτή απάντηση σημαίνει αναπόφευκτα σε ρήξη με την αστική τάξη και τους διεθνείς ιμπερια-λιστικούς μηχανισμούς. Σημαίνει, στο μέτρο που προωθείται, μια μεγάλης έκτασης όξυνση της ταξικής αναμέτρη-σης, η οποία θα θέσει στην «ημερήσια διάταξη» το ερώτημα της εξουσίας στην ελληνική κοινωνία, ανοίγοντας το δρό-μο για την αντικαπιταλιστική επανά-σταση και την εργατική εξουσία. Από αυτήν την άποψη δεν έχει σχέση με τις προτεινόμενες «αριστερές κυβερνητι-κές λύσεις» που κινούνται από την αυ-ταπάτη της φιλολαϊκής διαχείρισης του

καπιταλισμού μέσα στην πιο βαθιά κρί-ση της ιστορίας του! Η εμβάθυνση και η ανάπτυξη αυτής της πολιτικής κατεύ-θυνσης είναι ο πρώτος όρος για τη ριζι-κή αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων.

Η επείγουσα τομή στο εργατικό - συνδικαλιστικό και ευρύτερα στο λαϊ-κό κίνημα είναι τότε ο δεύτερος. Για-τί πράγματι την υπεράσπιση των κοι-νωνικών δικαιωμάτων και τη σύγκρου-ση με τις βασικές πλευρές της επίθεσης πρέπει να την «πάρει πάνω του» το ίδιο το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Γιατί εί-ναι ώρα για πρωτοβουλίες ενότητας και κοινής δράσης με στόχο ένα ποιο-τικά και ποσοτικά ανώτερο συντονισμό ταξικών δυνάμεων, τα ΣΑΔΕΟ της νέ-ας εποχής, που συγκροτημένα σε κάθε κλάδο «από κάτω μέχρι πάνω» θα απα-ντάνε στην κρίση του καπιταλισμού και την κρίση της γραφειοκρατίας πιο μα-ζικά, πιο δημοκρατικά και πιο μαχητι-κά από τους προκατόχους τους. Για μια αποφασιστική στροφή στα πιο εργατι-κά, πιο πληβειακά στρώματα της κοι-νωνίας που στενάζουν από τη φτώχεια και τη σύγχρονη εξαθλίωση, για μια σοβαρή ενίσχυση των στοιχείων περι-φρούρησης και λαϊκής αυτοάμυνας του κινήματος, για όξυνση των μορφών πά-λης. Άλλωστε ο ηρωικός αγώνας των

κατοίκων και της νεολαίας στην Κερα-τέα δείχνει πολλά.

Η αντικαπιταλιστική Αριστερά πρέ-πει και μπορεί να μπει μπροστά στην πάλη των εργαζόμενων σε αυτήν τη νέα περίοδο. Να συνδεθεί με τις πιο ριζο-σπαστικές αγωνιστικές τάσεις και πρα-κτικές που αναδύονται από την κοινω-νία, είτε αυτή είναι η «κατάληψη» των αμαξοστάσιων της ΕΘΕΛ για τη ντεφά-κτο επιβολή της 24ωρης απεργίας και η μαχητικότητα των απεργών του Μετρό, είτε αγώνες «τύπου Κερατέας».

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορεί, στο μέτρο που δένεται με αυτές τις πρωτοπόρες αγωνιστικές δυνάμεις και αναπτύσ-σει τη δημοκρατική της συγκρότηση, να μπει σε ένα νέο κύκλο ανάπτυξης και ουσιαστικού μετασχηματισμού σε εργατική κατεύθυνση, υπερβαίνοντας ουσιαστικά τα πολιτικά και κοινωνικο-ταξικά όρια της διαδικασίας συγκρό-τησής της.

Τέλος η αντικαπιταλιστική Αριστερά πρέπει να γίνει βηματοδότης μιας ευ-ρύτερης πολύμορφης επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης με τις αναπτυσσόμε-νες τάσεις αναζήτησης μιας σύγχρονης αντικαπιταλιστικής και κομμουνιστικής προοπτικής που αγκαλιάζουν σημαντικά τμήματα της βάσης της Αριστεράς, αλλά και του ΠΑΣΟΚ, ανεξάρτητα από το αν αυτές σήμερα προσανατολίζονται στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή όχι. Χρειάζεται για αυ-τό να αναπτύξει πιο επιθετικά πρωτο-βουλίες ανατρεπτικής κοινής δράσης, ιδιαίτερα γύρω από τα ζητήματα αιχ-μής (παύση πληρωμών - διαγραφή του χρέους, ρήξη και έξοδος από ΕΕ -ΟΝΕ, ριζική βελτίωση της θέσης των εργαζό-μενων, ρήξη με τη συνδικαλιστική γρα-φειοκρατία, δημοκρατικά δικαιώματα της εποχής) με κοινωνικές και πολιτι-κές δυνάμεις που συμφωνούν σε βασι-κές πλευρές τους, χωρίς αυτό να σημαί-νει συνολική πολιτική συμφωνία με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ανάπτυξη του πολιτι-κο-θεωρητικού διαλόγου, αξιοποιώντας κάθε πρωτοβουλία που μπορεί να συμ-βάλει σε αυτήν την κατεύθυνση.

Τα παλιά «κελύφη» της Αριστεράς έχουν μπει σε μια περίοδο αναδιάταξης και δοκιμασίας, άλλοτε μέσα από εμ-φανείς αναταράξεις, άλλοτε μέσα από υπόγειες αναζητήσεις χιλιάδων αγωνι-στών. Όσο πιο γρήγορα αναπτυχθούν τα μαζικά αντικαπιταλιστικά και επα-ναστατικά ρεύματα της νέας εποχής, τόσο καλύτερα. Ο χρόνος δεν περισ-σεύει.

12 / ΠPIN H AΛΛH OΨH ΠAPAΣKEYH 31 ΔEKEMBPIOY 2010

Δύο χρόνια μετά τα συγκλονιστικά γεγονότα του Δεκέμβρη του 2008, όπως είναι φυσικό αποπειρούνται πολλών ειδών καταγραφές, στις πραγματικά πολυδιάστατες πλευρές

του. Στο παρόν άρθρο επιχειρούμε μια διαφορετική καταγραφή, η οποία αν και δεν συνηθίζεται ή δεν έχει την ίδια αντιμετώπιση με την ιστορική ή κοινωνικο-πολιτική διάσταση του ζητήματος, εκφράζει σημαντικές τάσεις στο σώμα της νεολαίας και όχι μόνο. Επιχειρούμε μια μουσική καταγραφή, γιατί το τραγούδι, αποτελεί μια συναισθηματικά φορτισμένη και «θερμή» αφήγηση, είναι μια διαφορετική μορφή λαϊκής ιστοριογραφίας. Με άλλα λόγια, αν θες να καταλάβεις την ουσία μιας εποχής άκου τα τραγούδια της…Πρόσφατα ο Φοίβος Δεληβοριάς σε συνέντευξη του στο Επτά της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας έλεγε ότι είναι άσχημο να χρειάζεται να σκοτωθεί ένας ανήλικος για να γραφτούν πολιτικά τραγούδια, όσοι είχαν κότσια τα έγραφαν και πριν από αυτά τα γεγονότα. Η άποψη αυτή είναι τόσο σωστή όσο και λάθος. Είναι σωστή από τη μια όταν αναφέρεται στην όψιμη αγωνία διαφόρων, κυρίως αναγνωρισμένων να «πιάσουν το παλμό και τις αγωνίες της νεολαίας» με ένα τρόπο που δεν δείχνει αυθεντικός. Είναι λάθος από την άλλη, γιατί υποτιμά το συμβάν και τη λειτουργικότητα του, που θα έλεγε και ο Aλ. Μπαντιού. Το συμβάν της νεολαιίστικης εξέγερσης του Δεκέμβρη, το οποίο δημιούργησε μια νέα κατάσταση στα μυαλά και τις αναζητήσεις πολλών μουσικών κυρίως νέων... Αυτό που υπογραμμίζουν τα τραγούδια τα οποία θα αναφερθούν καθώς και πολλά άλλα είναι ότι η συνάντηση ιστορικού χαρακτήρα κοινωνικών και πολιτικών γεγονότων όπως ο Δεκέμβρης, με τα αδιέξοδα, τις ανησυχίες, τους προβληματισμούς και τις επιθυμίες μιας νέας γενιάς δημιουργών, δημιουργεί το καμβά για τους νέους χρωματισμούς του κοινωνικού και πολιτικού τραγουδιού. Αυτό άλλωστε γίνονταν πάντα, αυτό έγινε και με το movement της αποκαλουμένης γενιάς του ’68, αυτό έγινε με το αντιπολεμικό τραγούδι του Βιετνάμ και με τη δική μας μεταπολίτευση. Ο Δεκέμβρης δείχνει να είναι η δική μας πολιτική τομή στο σύγχρονο νεολαιίστικο τραγούδι. Το αν αυτή η τομή θα επουλωθεί ή θα γίνει ρήγμα αποτελεί αντικείμενο μιας άλλης συζήτησης…

n ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΠΑΜΑΚΑΡΙΟΣ

Αυτή η ζωντανή καταγραφή από τους «έμμετρους λαϊκούς ιστορικούς» ξεκίνησε από τις πρώτες ημέρες των γεγο-νότων. Άμεσα εμφανίστηκαν

τραγούδια για τον Αλέξη και το κίνημα που προκάλεσε η δολοφονία του: «για-τί ακόμη δεν είπαμε την τελευταία λέ-ξη, μπάτσοι θα πληρώσετε το αίμα του Αλέξη» ραπάριζε ο Javaspa από τις πρώτες ημέρες των γεγονότων, είναι γνωστή άλλωστε η ικανότητα του hip hop να απαντά με έμμετρο τρόπο άμε-σα στα γεγονότα.

Από μπαλάντες μαθητών και ερα-σιτεχνών, hip hop κομμάτια, ακόμα και σκυλάδικα γράφτηκαν για τη δο-λοφονία του Αλέξη και διοχετεύθηκαν στο διαδίκτυο. Αυτή η μουσική παρέμ-βαση δεν αφορούσε μόνο την Ελλά-

δα αλλά εξαπλώ-θηκε και σε άλ-λες χώρες. Από τη μακρινή Αυ-στραλία ο Matt Black, ο οποίος κινείται στο χώ-ρο του πανκ ροκ συνέθεσε ένα ep αφιερωμένο στην ελληνική εξέγερ-ση με τίτλο Army of Alexis, ενώ ο ράπερ S1 έγραψε το κομμάτι Stand Up, το όποιο εί-χε διατεθεί για d o w n l o a d i n g εκείνες τις ημέ-ρες από το indymedia. Μα-ζί με αυτά έχει κ υ κ λ ο φ ο ρ ή σ ε ι το December Riots, ένα dub/electronica κομ-μάτι γεμάτο από συνθήματα των

διαδηλώσεων της 13ης Δεκεμβρίου. Βέβαια αξίζει να σταθουμε σε

τρεις πραγματικές μουσικές «προβλέ-ψεις» των γεγονότων, τριών τραγου-διών που είχαν συλλάβει το κοινωνι-κό και πολιτικό κλίμα των όσων προ-ηγήθηκαν και το κοινωνικό - πολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο ξέσπασαν τα Δεκεμβριανά.

Ο Δημήτρης Πουλικάκος ιστορική φυσιογνωμία του ελληνικού ροκ τρα-γουδά στο δίσκο Τα παιδία παίζει που κυκλοφόρησε μαζί με το Σταύρο Λο-γαρίδη στο τραγούδι Φτάνει πια: «ως πότε πια για ψέματα θα πεθαίνουν τα παιδιά μας/ως πότε θα σβήνουνε τα όνειρα μας/ ως πότε η ζωή της κτηνωδί-ας/ ως πότε η εποχή της κρατικής τρο-μολαγνείας/ φτάνει πια δεν πάει άλλο/ ως πότε αμάθεια, απάθεια, μαλακία και ατιμωρησία/ ως πότε παλικάρια θα ζούμε στα στενά/ και ποτέ πες μου πό-

τε, θα ξαναβγούμε στα βουνά/ φωνάζει ο Ρήγας απ το τάφο του ως πότε αυτό το χάλι, το ψάρι παραβρώμησε απ’ το κεφάλι/ στα σπίτια μας επέλαση ριάλι-τι αστέρες και δεν καταλαβαίνουμε ού-τε με σφαίρες….». Το κομμάτι γράφτη-κε πριν τα γεγονότα, ο Δ. Πουλικάκος το είχε παίξει άλλωστε στη συναυλία της 19ης Δεκεμβρίου στα Προπύλαια, αλλά έχει μέσα του όλη την ουσία της κοινωνικής και πολιτικής κατάστασης στην οποία ξέσπασε ο Δεκέμβρης.

Λίγες εβδομάδες πριν τα γεγο-νότα ο B. D. Foxmoor είχε γράψει το κομμάτι του Στου ραγιά το φαύ-λο κράτος, το οποίο συμπεριλήφθη-κε αργότερα στο διπλό cd και βινύ-λιο Απ’ της φτιάξης μας τα λάθια. «Κάνε μου Αλογοσκουφιές και κρά-τα με ανασφάλιστο/ δως μου τραπε-ζοκωλιές και δάνειο προάριστο/ πέ-τα με ξεβράκωτο μες στα βατοπέδια/ στο ’ριξα αδάγκωτο, μα τώρα αλλά-ζω σχέδια/μπουρλότο στα πηγαδάκια της Βουλής/ για να χαρούν οι μονα-ξιώτες κι οι απανταχού της γης/ κι οι υψηλόμισθοι πολιτευτές μας/να δουν τι κρύβαμε πίσω απ’ τον μπερντέ μας/μπουρλότο στα σουλτανάτα των κομ-μάτων/ κι άμεση αναγνώριση πτωμά-των,/ μπουρλότο σε κάθε εφορεία και ΙΚΑ/ άνεργε αδερφέ μου «εν τούτω νίκα»/ στήστε μπάρμπεκιου στης γει-τονιάς το τμήμα/ βάλτε για κάρβου-νο βρόμικο χρήμα/μπουρλότο για ότι να ’ναι κι όπου να ’ναι οι αδικημέ-νοι παντού εκδίκηση ζητάνε/ μπουρ-λότο στο γαμημένο το μυαλό μας/ που κράτησε από μας μακριά τον εαυτό μας/ μπουρλότο σ’ όλα πριν ξαναν-θίσει ο πάτος/ στου ραγιά το φαύλο κράτος».

Σε όλους επίσης είχε κάνει εξαιρε-τική εντύπωση το «θα πάρω φόρα» του σχήματος Κίτρινα Ποδήλατα «και άμα τα πάρω θα πάρω φόρα/ θα σας ρημά-ξω στις κλωτσιές στην ανηφόρα/ άμα τα πάρω δεν θα μπορέσουν 2 διμοιρί-ες από ΜΑΤ να με βολέψουν». Το φο-βερό με το κομμάτι αυτό είναι το ότι

Μουσικά έργα για τον Αλέξη και τη γενιά του Δεκέμβρη

Π έρα όμως από τα τραγούδια, έχουν γραφτεί και δύο ολο-κληρωμένα μουσικά έργα αφι-ερωμένα στο Δεκέμβρη. Πρό-κειται για δύο concept, δηλαδή

για άλμπουμ βασισμένα πάνω σε μια κε-ντρική ιδέα. Tο πρώτο είναι το Voluntary electrocution των modern-e-quartet. Ανοί-γοντας το καλαίσθητο ένθετο διαβάζεις: «Αφιερωμένο στην μνήμη του Αλέξη Γρηγορόπουλου και την νεολαία του Δε-κέμβρη του 2008». Οι modern-e-quartet είναι τέσσερις καταξιωμένοι και ανήσυ-χοι μουσικοί από το χώρο της κλασσικής μουσικής, οι Κώστας Αναστασόπουλος, Στέλλα Καρυτινού, Μάριος Δαπέργολας και Christopher Humphrys, ένα κουαρτέ-το εγχόρδων δηλαδή, το οποίο συναντώ-ντας την ηλεκτρονική μουσική και αξιο-ποιώντας με τη μέθοδο του Sampling συν-θήματα από τις διαδηλώσεις και ήχους

από τους δρόμους κατά τη διάρκεια των γεγονότων, έχουν συνθέσει ένα μουσικό κολάζ της εξέγερσης, ένα πειραματικό, λυρικό και έντονα πολιτικοποιημένο έρ-γο, μια πραγματική ελεγεία για το Δε-κέμβρη του 2008.

Ρωτήσαμε τον Κώστα Αναστασόπου-λο πως γεννήθηκε αυτή η ιδέα. Μας εί-πε χαρακτηριστικά: «Η ιδέα ήταν αρχι-κά η περιγραφή μέσω της μουσικής δύο χρωμάτων: μαύρο και κόκκινο. Αισθητι-κά, πολιτικά, εικαστικά. Με την δολοφο-νία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και την εξέγερση του Δεκέμβρη το project βρήκε το δικό του δρόμο… Τα γεγονό-τα προκάλεσαν “Εθελοντική Ηλεκτρο-πληξία” στο μυαλό και την ψυχή μας. Τα χρώματα και η μουσική έπρεπε να περι-γράψουν την αίσθηση της απώλειας αλλά και τη δημιουργία μιας ελπίδας». Οι ίδι-οι χαρακτηρίζουν τη δουλειά τους μουσι-

Δεκέμβρης 2008: Το διαρκές σάουντρακ του κινήματος

ΠAPAΣKEYH 31 ΔEKEMBPIOY 2010 H AΛΛH OΨH ΠPIN / 13

Μουσικά έργα για τον Αλέξη και τη γενιά του Δεκέμβρη κό ντοκιμαντέρ: «Τα “μουσικά ντοκιμαντέρ” τα οποία δημιουργούμε εμπεριέχουν γεγονό-τα, μιμήσεις, χρώματα, εξιστορήσεις. Η μου-σική άλλωστε από μόνη της (ως η υπέρτα-τη μορφή τέχνης για μας) είναι αρκετή για να σε οδηγήσει σε έναν νέο κόσμο. Η άπο-ψή μας είναι ότι τα πάντα είναι μουσική! Τα πάντα είναι πολιτική!».

Το δεύτερο άλμπουμ είναι το Άφοβοι έφη-βοι ενός πολύ σημαντικού μας μουσικού του Μανώλη Γαλιάτσου, το οποίο κυκλοφόρησε την περίοδο των πρόσφατων εκλογών. Ο ίδι-ος ο δημιουργός αναφερόμενος σε αυτά που τον επηρέασαν για να κάνει αυτό το δίσκο μας λέει:«Οι Άφοβοι - Έφηβοι πραγματεύο-νται το χρονικό μιας διαρκούς επικαιρότη-τας: Αυτής των εξεγερμένων νέων, οι οποί-οι επιτίθενται σε μια κοινωνία που στερεί-ται αξιομνημόνευτης κοινωνικής συνείδη-σης και δημιουργικών στόχων. Το σκηνικό αυτής της βίαιης σύγκρουσης, μέσα από την

ιδιαίτερη βιωματική αίσθηση που ορίζει μι-αν αρχή κι ένα τέλος της νεότητας, αποτελεί το θεματικό υλικό αυτού του δίσκου». Συνε-χίζει δε λέγοντας: «Την επομένη της καμέ-νης και με σπασμένες βιτρίνες Αθήνας –με-τά τα γεγονότα του προπέρσινου Δεκέμβρη– βρέθηκα στο κέντρο της πόλης, στους σχεδόν άδειους δρόμους της. Δυο κοπέλες, καθισμέ-νες σ’ ένα πεζοδρόμιο, μου ζήτησαν τσιγά-ρο. Υπήρχε ένα περίεργο είδος κατευνα-σμένης συνενοχής στην ατμόσφαιρα. Οι λι-γοστοί άνθρωποι που κυκλοφορούσαν, ένι-ωθες ότι είχαν την ανάγκη να βρεθούν πιο κοντά, σαν στοιχείο μιας αυτόβουλης διάθε-σης για ηθικό επαναπροσδιορισμό. Αυτό εί-ναι κάτι που δεν το κατάφερε ποτέ η επίση-μη πολιτική».

Και τα δύο αυτά έργα στερούνται στίχων, αυτό όμως αναδεικνύει περισσότερο την ου-σία της μουσικής και του ηχητικού τους χα-ρακτήρα και τη δυνατότητα τους να κατα-

γράψουν την πραγματικότητα εκείνων των γεγονότων. Το Voluntary electrocution των Modern-e-quartet φιλοξενεί δημιουργικά τον sub-comandante Marcos και τους ήχους των διαδηλώσεων, μέσα σε ένα καταιγισμό εγχόρδων. Άγριες δοξαριές που συμβολί-ζουν την αγριότητα των καιρών, ηχητικά κο-λάζ αστικών ήχων με λυρικές εξάρσεις των εγχόρδων, αλλά και πειραματικές στιγμές με ακανόνιστες μουσικές ακολουθίες που δεν ακολουθούν τους κανόνες της αρμονίας και απαντούν με τον τρόπο τους στον παραλογι-σμό της «κανονικότητας» των ημερών μας. Από την άλλη μεριά η δουλειά του Γαλιά-τσου αποτελεί μια καταγραφή, που παρά-γει εντάσεις και συναισθηματικές εναλλα-γές, στοιχεία δηλαδή που χαρακτήρισαν τους «άφοβους έφηβους» των Δεκεμβριανών. Τα συνθήματα και οι ήχοι της φωτιάς, τα σπα-σίματα και οι ήχοι των δρόμων συνδυάζο-νται με ορχηστρικά στοιχεία και ηλεκτρονι-

κές παρεμβολές. Πρόκειται για ένα φιλόδο-ξο έργο μουσικής αναπαράστασης των όσων ζήσαμε εκείνες τις ημέρες, του οποίου το ει-καστικό μέρος ανήκει σ’ έναν νεαρό καλλι-τέχνη, τον Δανιήλ Γουδέλη.

Δεν είναι τυχαίο βέβαια το γεγονός ότι και τα δύο αυτά αφιερωμένα στο Δεκέμβρη του 2008, έργα έχουν εκδοθεί και κυκλοφο-ρούν με ανεξάρτητο τρόπο. Το μεν Voluntary electrocution από την ανεξάρτητη καλλιτε-χνική ομάδα Ekfrasis και το Άφοβοι έφη-βοι από την Soundforce music group. Προ-φανώς η επικινδυνότητα των γεγονότων στα οποία αναφέρονται και η πολύ κοντινή τους σχέση χρονικά με τους χιλιάδες ανθρώπους που τα βίωσαν, αποτρέπουν τις δισκογραφι-κές εταιρείες από το να αναλάβουν την έκδο-ση τέτοιων εγχειρημάτων. Αλλά σε ότι αφο-ρά τους συγκεκριμένους δημιουργούς αυτή τους η επιλογή δεν έγινε από ανάγκη αλλά από άποψη.

Δεκέμβρης 2008: Το διαρκές σάουντρακ του κινήματοςπαρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη τηλεόραση το απόγευμα της 5ης Δε-κεμβρίου του 2008, ένα εικοσιτετρά-ωρο δηλαδή περίπου πριν τη δολοφο-νία του Αλέξη και είναι πραγματικά σαν να γράφτηκε για τα όσα επακο-λούθησαν.

Αλλά το σημαντικό για τη μουσι-κή καταγραφή του Δεκέμβρη έχει να κάνει με τα όσα ακολούθησαν το διά-στημα αμέσως μετά τα γεγονότα μέχρι στην κυριολεξία τις τελευταίες εβδο-μάδες.

Πάντα ο χρόνος βοηθά για να χω-νευτούν και επανεπεξεργαστούν τα γεγονότα από τα μυαλά των ανθρώ-πων και των καλλιτεχνών. «Μαμά, μπαμπά είμαι κουκουλοφόρος, μαμά, μπαμπά είμαι κακό παιδί, μαμά μπα-μπά τις τράπεζες χτυπούσα, μπαμπά, μαμά τις έβριζες και εσύ» τραγουδά ο Σπύρος Γραμμένος, ίσως στην πιο χα-ρακτηριστική τραγουδοποιητική κατά-θεση του Δεκέμβρη. Το κομμάτι αυτό το οποίο κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο και υπάρχει και στο cd του, Λίγο πριν τα τιράντα.

«Στην πόρτα μας ρωτήσανε αν έχου-με μολότοφ, στη τσάντα σου είχες μό-νο προκηρύξεις», συνεχίζει η Δανάη Παναγιωτόπουλου, φροντίζοντας από το πρώτο της κομμάτι του δίσκου της Homo logotypous, με τίτλο Mολότοφ να μας υπενθυμίσει το κλίμα των ημε-ρών. Για να πάρει τη σκυτάλη ο Στά-θης Δρογώσης: «Γένοβα, Σιάτλ, Πρά-γα, Εξάρχεια./ Όσο και να τρέχουνε τα δάκρυα,/ όσο και αν χτυπούν θα μας βρουν μπροστά με συνθήματα και πέ-τρες για τα αφεντικά./ Αυτό είναι ένα απλό τραγούδι μιλάει για ελπίδα για μια καινούργια αρχή». Το τραγούδι του αυτό έχει συμπεριληφθεί στο δί-σκο του Η αγάπη στο τέλος νικά, του 2009.

«Κάψτε τη πόλη,/ κάψτε όλα τα σπίτια και χτίστε δέντρα στις θέσεις τους, όσους προσφέρουν καρκίνους σε burger και ελπίδες σε δάνεια./ Δεν μας τρομάζουν όσα δακρυγόνα κι αν έχουν

οι επιθέσεις τους,/ έχει οξυγόνο στην επιφάνεια».

Το ρεφραίν του κομματιού Αυτά που θέλω να πω από τον Ζακ Στεφά-νου και των Μπάντα Κοάλα και το άλ-μπουμ τους Koalaboration του 2010, δείχνει εκτός των άλλων ότι ο Δεκέμ-βρης υπήρξε το τέλος της αθωότη-τας για μια ολόκληρη γενιά. Μια γε-νιά που στέλνει πλέον το δικό της μή-νυμα: «κάτω τα χέρια κουφάλες από τα όνειρα μας,/ δεν παζαρεύουμε τα δικαιώματα μας/, πάρτε ένα μήνυμα καλό απ΄ τη γενιά μας/, το πτυχιούχο μας μέλλον είναι άνεργο κι αυτό», ρα-πάρουν οι Praeda με τον Totem, από την low bap κολεκτίβα του Περάμα-τος στο συλλογικό άλμπουμ Unsighted United.

Μιλώντας για κολεκτίβες θα στα-θούμε και στο ομώνυμο συγκρότημα, τους KollektivA (πρώην ΦΕΜΔ), από τους οποίου ακούμε στίχους σαν τους παρακάτω «κάθε φορά που εξοστρα-κίζεται μια σφαίρα/, κάθε φορά που οι σφαίρες σου τελειώνουν,/ κάθε φο-ρά εγώ ζητάω εκδίκηση/, κάθε φορά εγώ δεν είμαι για λύπηση,/ κάθε φορά ψωμί, παιδεία, ελευθερία, κάθε φορά και ας με λες ταραξία», από το κομ-μάτι τους

Κάθε φορά και τον δίσκο τους με τίτλο το όνομα τους που κυκλο-φόρησε πριν λίγες ημέρες. Συνεχί-ζουν στο κομμάτι τους 2010 : «άρα-γε κλαίνε τα πουλιά άμα δεχτούνε δακρυγόνα»;

Η φωτιά υπήρξε χαρακτηριστικό σημάδι των άγριων νυχτών του Δε-κέμβρη. «Η Αθήνα καίγεται κάτω από το σύνθημα αν δεν υπάρξει δικαιοσύ-νη δεν θα υπάρξει ειρήνη», ραπάρει ο κουβανός Kumar πάνω στο συγκλο-νιστικό βαλκανικό jam των Palyrria, Se Quema, στον τελευταίο τους δίσκο Electrifying Nature. Τα Κίτρινα Ποδή-λατα επανήλθαν το 2009 με το κομ-μάτι τους Το κράτος, τραγουδώντας μας: «τα αυτιά σου άνοιξε καλά και άκουσε Μανώλη, αντί να αλλάζεις το

ζυγό σταμάτα να είσαι βόδι, τρύπες φίλε μου μπαλώνεις, μάθε πώς να τις ξηλώνεις και αν παθητικά θυμώνεις, βολεύεσαι και αμύνεσαι, ιστορικά ευθύνεσαι».

Οπωσδήποτε πρόκειται για μια τραγουδοποιητική κριτική σε πάρα πολλούς, που στη φάση της κρίσης και την πρωτοφανούς αντιλαϊκής επίθε-σης «παθητικά θυμώνουν», «βολεύο-νται και αμύνονται», μια κριτική που φέρει κλίμα Δεκέμβρη. O Δεκέμβρης άλλωστε υπήρξε και ένα αίτημα στους μεγαλύτερους να σηκωθούν από τους καναπέδες, να ξεβολευτούν.

Οι Μαύρη Μαγιονέζα από την πλευ-ρά τους ροκάρουν πάνω στο ρεμπέτικο κουτσαβάκι του Ανέστη Δελιά τραγου-δώντας: «σερίφη το πιστόλι σου για να το κουμαντάρεις,/ πρέπει να έχεις τη ψυχή, νιονιό για να το βγάλεις./ Σε μέ-να δεν περνάν αυτά και κρύψε το κα-νόνι,/ με τσαμπουκάδες σε παιδιά, ρε

θα σε φτύνουν όλοι». Tο κομμάτι συνοδεύεται από δηλώ-

σεις αυτοπτών μαρτύρων της δολοφο-νίας Γρηγορόπουλου, καθώς και στιγ-μιότυπα από την κάλυψη των γεγο-νότων από ΜΜΕ εκείνες τις ημέρες. «Όταν έγινε το περιστατικό παίζαμε live και πιστέψαμε ότι είχε γίνει κά-τι το σύνηθες, “κάποιος μπάτσος είχε χτυπήσει ένα παιδί στα Εξάρχεια”, το ανακοίνωσα μάλιστα από το μικρόφω-νο αλλά δεν γνωρίζαμε ότι είχε σκοτω-θεί ένας νέος άνθρωπος από την αστυ-νομία.

Βγαίνοντας από το live είδαμε τη Θεσσαλονίκη καμένη και τότε κατα-λάβαμε», μας είπε ο Ανδρέας Ασημα-κόπουλος από το συγκρότημα.

Οι ίδιοι αργότερα διασκευάσαν στι-χουργικά το τραγούδι τους Χωρίς επω-δό, από το άλμπουμ τους Καλή όρεξη, αφιερώνοντας το στα Δεκεμβριανά γε-γονότα.

Πολύ γρήγορα ο Δεκέμβρης του 2008 αποτυπώθηκε σε μουσικά ακούσματα που με τον τρόπο τους τίμησαν τον Δεκέμβρη και τον Aλέξη

14 / ΠPIN EΠIKAIPOTHTA ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2010

Ι σως καμιά άλλη εικόνα να μην εκφράζει με τόση τραγική δύ-

ναμη το πνεύμα των Χριστουγέν-νων της κρίσης όσο εκείνη που απεικονίζει μια απόπειρα αυτοκτο-νίας στο ρουμανικό Κοινοβούλιο.

Προπαραμονή των Χριστουγέν-νων, ένας 40χρονος τεχνικός της κρατικής ρουμανικής τηλεόρασης TVR σκαρφαλώνει στο στηθαίο του εξώστη της κεντρικής αίθουσας της Βουλής και ύστερα σαλτάρει στο κενό, με κατεύθυνση τις έδρες των βουλευτών. Εκείνη την ώρα το θέμα της συνεδρίασης είναι η χο-ρήγηση ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση του Εμίλ Μποκ, όμως το εκτός ημερήσιας διάταξης γε-γονός οδηγεί στην αναβολή της συ-ζήτησης. Στο βίντεο βλέπουμε κά-ποιους βουλευτές να περικυκλώ-

νουν το ασάλευτο σώμα, ενώ άλ-λοι γουρουνοκέφαλοι συνάδελφοί τους σταυροκοπιούνται και απομα-κρύνονται.

Ο επίδοξος αυτόχειρας δεν άφησε αποχαιρετιστήριο σημεί-ωμα, όμως είχε το κατηγορητήριο γραμμένο στο βαμβακερό μπλου-ζάκι του: «Σκοτώσατε το μέλλον μας». Ο άνθρωπος επέζησε με μια βαριά διάσειση και με κατάγματα στα οστά του προσώπου.

Ο τεχνικός ήταν πατέρας ενός αυτιστικού αγοριού και βρέθηκε σε δεινή θέση αφού η κυβέρνηση κα-τάργησε μια σειρά επιδόματα των

δημόσιων υπαλλήλων, εφαρμόζο-ντας ένα πρόγραμμα εξυγίανσης καθ’ υπαγόρευση του ΔΝΤ. Μά-λιστα, αυτή την εβδομάδα ο Μποκ ανακοίνωσε με καμάρι ότι ο αριθ-μός των δημόσιων υπαλλήλων στη χώρα του μειώθηκε κατά 123.000 (από 1.397.000 το 2009 σε 1.274.000 φέτος).

«Εργατικό ατύχημα εν ώρα υπη-ρεσίας» χαρακτηρίστηκε αυτή η απόπειρα αυτοκτονίας, την οποία όλος ο κόσμος πληροφορήθηκε αυθημερόν αφού στην αίθουσα της Βουλής υπήρχαν κάμερες. Κυρια-κή, έξι μέρες πριν από τα Χριστού-

γεννα και εν ώρα μαύρη εργασί-ας συνέβη ένα θανατηφόρο εργα-τικό ατύχημα στην Ελλάδα, σε κτί-ριο του υπουργείου Εργασίας – και επί εννέα μέρες το υπουργείο σιω-πούσε, εφαρμόζοντας το δόγμα ότι όταν κάτι δεν το δείχνει η τηλεόρα-ση δεν υπάρχει! Ο 44χρονος Αιγύ-πτιος Εμάντ Αζίζ ήταν ανασφάλι-στος, ανύπαρκτος σαν εργαζόμενος και καθάριζε τζάμια χωρίς γερανο-φόρο όχημα, χωρίς κρεμαστή πλατ-φόρμα, χωρίς ειδική ζώνη με κρίκο ...σαν πετεινό του ουρανού.

«Θα μας πάρουν με τις πέτρες», είναι μια από τις φετινές μνημειώ-δεις φράσεις του Γ. Παπανδρέου. Το σίγουρο είναι ότι θα τους πά-ρουν με τα... πτώματα, με τις νε-κρές ζωές που σπέρνουν στο διά-βα τους.

AKPOBAΣIEΣ n ΓIANNHΣ ΔEPMENTZOΓΛOY

TO TEΛOΣ THΣ AΓOPAΣ

MAPIANNA TZIANTZH

Θα τους πάρουν με τα πτώματα

Συνέλευση σωματείων στη ΘεσσαλονίκηΟ Συντονισμός Πρωτοβάθ-μιων Σωματείων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα Θεσ-σαλονίκης καλεί τα σωμα-τεία από όλους τους κλάδους σε κοινή συνέλευση την Κυ-ριακή 16/1 στις 11 π.μ. στην ΕΔΟΘ «ώστε να συζητήσου-με το σχεδιασμό συντονισμέ-νου αγώνα ενάντια στις πολι-τικές που καταργούν όλα τα εργατικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν τον τελευταίο αιώνα». Όπως τονίζει ο Συ-ντονισμός σε ανακοίνωση του «η μεγαλειώδης απερ-γία και οι μαζικές, μαχητι-κές διαδηλώσεις στις 15 Δε-κέμβρη θέτουν άμεσα το ζή-τημα της κλιμάκωσης των

απεργιακών αγώνων, πα-ρά την προδοτική στάση της συνδικαλιστικής πλειοψηφί-ας των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ». Κι όλα αυτά σε μια εποχή όπου κυβέρνηση και τρόικα «κατε-δαφίζουν πλήρως τα εργατι-κά δικαιώματα», προωθούν «την ιδιωτικοποίηση των δη-μόσιων υπηρεσιών, της υγεί-ας, της παιδείας, των ΔΕΚΟ και των ΟΤΑ», «καταργού-νται οι ΣΣΕ και αντικαθίστα-νται από ατομικές συμβάσεις αποικιακού τύπου», «υπο-γράφθηκε ο πιο κανιβαλικός προϋπολογισμός εδώ και δε-καετίες», ενώ «δίνουν προ-κλητικά κίνητρα στο κεφά-λαιο».

Κυκλοφόρησε η εφημερίδα των εργατών της ΔΕΗΚυκλοφόρησε η Υψηλή Τά-ση, η τρίμηνη εφημερίδα του Συνδικάτου Ενέργειας «Ερ-γατική Αλληλεγγύη», και πιο συγκεκριμένα το τεύχος 13 του Δεκεμβρίου. Η εξαιρε-

τική εκδοτική προσπάθεια των εργατών της ΔΕΗ είναι πλούσια σε θεματολογία: από το 34ο έκτακτο συνέδριο της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ μέχρι τον προ-ϋπολογισμό - σφαγείο.

EIΔHΣEIΣ

Στις 8 Γενάρη θα πραγματοποι-ηθεί στην Αθήνα πανελλαδική συνάντηση αδιόριστων εκπαι-δευτικών με θέμα το νέο σχολείο και οι εργασιακές σχέσεις σε αυτό. Σκοπός της συνέλευσης - συνάντησης είναι να συζητηθούν από κοινού οι νέες αλλαγές στο σχολείο και πώς επηρεάζουν τους διορισμούς και τις σχέσεις εργασίας, καθώς και να οριστεί η συλλογική απάντηση των αδιό-ριστων. Η συνέλευση θα πραγμα-τοποιηθεί στις 10.30 π.μ. σε χώρο που θα ανακοινωθεί άμεσα.

Η Αντίσταση με του Πολίτες του Χαλανδρίου, η Δράση για μια Άλλη Πόλη (κίνηση δημοτών Βριλησσίων) και οι Ηλιόσποροι θα πραγματοποιήσουν εκδήλω-ση στις 3/1/2011, ώρα 7.30 μ.μ. στο Χώρο Διαλόγου Αβέρωφ 7Α με θέμα την απο-ανάπτυξη και την εναλλακτική οικονομία. Θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ Φόρος τιμής στην Καταλωνία. Θα ακολουθήσει συζήτηση με τον Γιώργο Κάλλη (καθηγητής, Αυτόνομο Πανεπιστήμιο Βαρ-κελώνης) με θέμα: «H αποα-νάπτυξη μια απάντηση για την κρίση».

Οι μαθητές Anticapitalista θα πραγματοποιήσουν μαθητικό φεστιβάλ την Πέμπτη 6 Γενάρη στο Πολυτεχνείο. Στις 12-1.30 μ.μ. θα πραγματοποιηθεί συζή-τηση με θέμα «Η κοινωνία αλ-λάζει με επαναστάσεις», στις 2.30-4 μ.μ. θα συζητηθεί το θέμα «Εργατική τάξη, η δύναμη της ανατροπής» και από τις 4.30-6 μ.μ. το ερώτημα«Γιατί χρειαζό-μαστε επαναστατικό κόμμα;».

Πρώτη νίκη αναπληρωτών

Μια πρώτη νίκη γεύτηκαν οι αγωνιζόμενοι αναπλη-ρωτές που έχουν προσλη-φθεί μέσω των προγραμμά-των ΕΣΠΑ στα 800 ολοήμε-ρα της… φράου Διαμαντο-πούλου. Μετά την επίσχε-ση εργασίας που πραγμα-τοποίησαν από την Πέμπτη 16/12, το υπουργείο άρχισε να καταβάλει τις προηγού-μενες μέρες τα χρωστούμε-να. Οι 5.500 αναπληρωτές που η μισθοδοσία τους δεν είχε ενταχθεί στον κρατικό προϋπολογισμό αλλά στα ευρωπαϊκά προγράμματα του ΕΣΠΑ, δεν είχαν πλη-ρωθεί μέχρι τα τέλη Δεκέμ-βρη, (4 μισθοί και το δώρο) βιώνοντας ένα καθεστώς εργασιακής ομηρίας. Τε-λικά 500 αναπληρωτές, με την κινητοποίηση του Συ-ντονιστικού Ωρομίσθιων - Αναπληρωτών και της Πα-νελλήνιας Ένωσης Αδιό-ριστων, πραγματοποίησαν επίσχεση εργασίας, κατορ-θώνοντας να πάρουν τα δε-δουλευμένα τους και οι ίδι-οι αλλά και οι άλλοι συνά-δελφοι τους που δεν είχαν καταφύγει στην επίσχεση εργασίας. Βέβαια σημαντι-κό είναι να καταβληθούν στο σύνολο των αναπληρω-τών τα δεδουλευμένα, κα-θώς μέχρι τώρα καταβάλ-λονται τμηματικά. Παράλ-ληλα απαιτείται η κατάργη-ση των αναπληρωτών μέσω ΕΣΠΑ και η ένταξη της μι-σθοδοσίας τους στον κρατι-κό προϋπολογισμό.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙ

➨

ΜΑΘΗΤΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ

➨

Χωρίς περίθαλψη στον ΟΑΕΕΑπίστευτο και όμως αληθινό.

Οι εκατοντάδες χιλιάδες ασφαλισμένοι του Οργανισμού Ασφάλισης Ελεύθερων Επαγ-γελματιών (ΟΑΕΕ) και οι οικο-γένειες τους θα μείνουν χωρίς ιατρική περίθαλψη από πρώτης του νέου έτος. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι δεν μπορούν να καταχωρήσουν ιατρούς στα βι-βλιάρια υγείας για το 2011, κα-θώς ο οργανισμός δεν έχει συ-μπληρώσει τη λίστα με τους ια-τρούς, όπως αναφέρεται στο Φ.73/39/20-12-2010 έγγρα-φο της διεύθυνσης παροχών

ασθενείας του οργανισμού. Οι ασφαλισμένοι δεν θα μπορούν να εξεταστούν από γιατρό, δεν θα μπορούν να γράφουν φάρμα-κα, αλλά ούτε και να κάνουν δι-αγνωστικές εξετάσεις. Το πλέ-ον παράδοξο είναι ότι για μία εβδομάδα από 13-12-2010 μέ-χρι 20-12-2010, καταχωρούνταν ιατροί στα βιβλιάρια των ασφα-λισμένων. Αποτέλεσμα αυτής της παράνοιας είναι ακόμη και οι ασφαλισμένοι που ήδη κατα-χώρησαν γιατρούς, από 1ης του έτους δεν θα μπορούν να τους επισκεφθούν ούτε να γράψουν φάρμακα. Ακόμη και αν (υπο-θετικά) από τις αρχές του νέου έτους υπάρξει η δυνατότητα κα-ταχώρησης ιατρών στα βιβλιά-ρια των ασφαλισμένων, θα πε-ράσει τουλάχιστον ένας μήνας ακόμη έως ότου μπορέσουν οι ασφαλισμένοι να εξυπηρετη-θούν από τα κατά τόπους πα-ραρτήματα του ΟΑΕΕ, λόγω της τεράστιας προσέλευσης. Η κυ-βέρνηση απροκάλυπτα σπρώ-χνει τους ασφαλισμένους του ΟΑΕΕ σε ιδιώτες ιατρούς, σε ιδιωτικά θεραπευτήρια και δια-γνωστικά κέντρα και σε ασφαλι-στικές εταιρείες.

Νέα αύξηση στον ΟΑΣΘΣτη Θεσσαλονίκη, ο ΟΑΣΘ

ανεβάζει το αντίτιμο των ει-σιτήριων για δεύτερη φορά μέ-σα σε 6 μήνες, συνεχίζοντας την πολιτική περιορισμού των μετε-πιβιβάσεων. Κι όλα αυτά σε μια πόλη όπου η ανεργία αναμένε-ται να φτάσει το 2011 το 30%, σύμφωνα με τον πρόεδρο του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου. Μάλιστα η διοίκηση του ΟΑΣΘ έχει βάλει στο στόχαστρο ακό-μα και το ελάχιστο δείγμα εργα-τικής αλληλεγγύης, δηλαδή την ανταλλαγή των εισιτηρίων μετα-ξύ των επιβατών, πληρώνοντας σεκιουριτάδες για να περιορί-σουν το φαινόμενο. Ενώ έβγαλε ακόμη και ανακοίνωση που κα-λεί τους επιβάτες να σκίζουν τα εισιτήρια τους πριν τα πετάξουν στα σκουπίδια! Είναι προκλητι-κό να ζητούν από τους επιβάτες να πληρώσουν το κόστος από τη μείωση της κρατικής επιχο-ρήγησης.

KOINΩNIA

EIΔHΣEIΣ

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΑΔΙΟΡΙΣΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

➨

Αποχαιρετισμός στον Λεωνίδα ΝικολούζοΈφυγε από τη ζωή την ημέ-ρα των Xριστουγέννων ο Λε-ωνίδας Nικολούζος. H κη-δεία του πραγματοποιήθη-κε την Tετάρτη 29/12. Γεν-νημένος το 1950, πήρε μέρος στην αντιδικτατορική πάλη, οργανωμένος στις γραμμές της KNE και της αντι-EΦEE. Eπιστρατεύτηκε και κυνη-γήθηκε από τη χούντα. Eίχε δράσει στο χώρο της δικαι-οσύνης και των δημοκρατι-κών δικαιωμάτων. Yπήρξε υπεύθυνος της κοινοβουλευ-

τικής ομάδας του KKE ως το 1991. Aργότερα εντάχθηκε στο ΣYN. Πέρα από τις με-γάλες ιδεολογικές και πολι-τικές διαφορές μέσα στο αρι-στερό κίνημα είναι πανθομο-λογούμενο ότι ο Λ. Nικολού-ζος είχε κατακτήσει τη γενι-κη αναγνώριση ως μια από τις πιο τίμιες και ευγενικές μορφές του. Tο Πριν και το NAP καταθέ-τουν τα συλληπητήρια τους στη σύζυγο και την οικογέ-νεια του εκλιπόντος.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2010 ΣYNENTEYΞH ΠPIN / 15

– Αναφέρεστε πολύ συχνά στους όρους σοσιαλισμός και δημοκρατία. Όμως στην Ελλάδα, η κυβέρνηση προσδιορίζεται ως «σοσιαλιστική», αλλά έφερε το ΔΝΤ στη χώρα, ενώ οι χώρες της Δύσης έκαναν πόλεμο στο Αφγανιστάν και το Ιράκ στο όνομα της δημοκρατίας. Θεωρείτε ότι για να ξαναχρησιμοποιήσουμε αυτές τις λέξεις θα πρέπει να τους δώσουμε ένα νέο νόημα;– Εμείς το κάναμε στη Λατινική Αμερική. Η Δεξιά οικειοποιήθηκε και η Αριστερά εγκατέλειψε τη λέ-ξη δημοκρατία. Αλλά μετά από την εμπειρία μιας δικτατορίας, καταλα-βαίνεις ότι ακόμα και η πιο περιορι-σμένη δημοκρατία είναι καλύτερη. Στη συνέχεια γίναμε συγκεκριμένοι, λέγοντας ότι δεν θέλουμε την αστική δημοκρατία. Για μας η δημοκρατία είναι η ισότητα. Δεν μπορούμε να έχουμε δημοκρατία, με ανθρώπους χωρίς φαγητό, στέγη, σχολεία κ.λπ. Θεωρούμε επίσης ότι το κεντρικό ζητούμενο είναι η συμμετοχή της κοινωνίας στις αποφάσεις. Γι' αυ-τό μιλάμε για πρωταγωνιστική δη-μοκρατία, όπου η συμμετοχή είναι απαραίτητη, με τη ριζοσπαστική έν-νοια, όπου οι άνθρωποι θα μπορούν να δημιουργήσουν τη δική τους κοι-νωνία, θα μπορούν να συμμετέχουν στην κριτική, θα υπάρχουν χώροι επικοινωνίας. Αυτή η δημοκρατία συνδέεται με τη νέα κοινωνία που θέλουμε να οικοδομήσουμε. Όταν ρωτούν τον Oυ. Τσάβες γι-ατί μιλά για «σοσιαλισμό του 21ου αιώνα», αφού ο σοσιαλισμός ταυτίστηκε με χαρακτηριστικά όπως το μοναδικό κόμμα, η αθεΐα, η κατάργηση της μικρής ιδιοκτησίας, τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, εξηγεί ότι δια-φοροποιείται από το παρελθόν, αλλά δείχνει –μέσω μιας βαθιάς παιδαγωγικής– τις δια-φορές του καπιταλισμού και αυτού του τύπου σοσιαλισμού. Όμως το σημαντικό είναι ότι θέλουμε να δη-μιουργήσουμε μια νέα κοινωνία, όπου ελεύ-θεροι άνθρωποι θα μπορούν να αναπτύξουν πλήρως την προσωπικότητά τους. Μια κοι-νωνία που θα δημιουργηθεί από τους ανθρώ-πους. Γι' αυτό είναι απαραίτητο ένα πολιτικό εργαλείο συμβατό με το όραμα αυτό. – Αντιμετωπίζουμε μια παγκόσμια οικονομική κρίση, που πλήττει σοβαρά την ΕΕ. Ως απά-ντηση εισάγονται οι πολιτικές του ΔΝΤ στην Ευρώπη, και ειδικά στην Ελλάδα, που έχει πλέον υπαχθεί στο Mνημόνιο. Μπορούν οι εμπειρίες της Λατινικής Αμερικής να διδάξουν τον ελληνικό λαό για το πραγματικό αποτέλε-σμα αυτών των πολιτικών; – Νομίζω ότι οφείλετε να χρησιμοποιήσετε τα αποτελέσματα των πολιτικών του ΔΝΤ στη Λατινική Αμερική. Η χειρότερη περίο-δος που είχαμε στα 200 χρόνια ανάπτυξης μας ήταν αυτή κατά την οποία οι κυβερνήσεις μας εφάρμοσαν πολιτική ΔΝΤ. Αυτή τη στιγ-μή έχουμε το αντίθετο, έχουμε κυβερνήσεις

που ήρθαν σε ρήξη με το ΔΝΤ και γι’ αυτό τα χρήματα πλέον χρησιμοποιούνται διαφο-ρετικά. Γιατί ένα από τα πρώτα πράγματα που επιβάλει το ΔΝΤ είναι οι περικοπές στο κοινωνικό κράτος. Εμείς κάνουμε το αντίθε-το. Η Παγκόσμια Τράπεζα πραγματοποιεί στην Κούβα μια οικονομική συνάντηση κάθε χρόνο. Και αυτοί, οι καπιταλιστές λένε ότι η Κούβα είναι η χώρα με μεγαλύτερη προο-πτική επιτυχίας σε ένα παγκοσμιοποιημένο οικονομικό περιβάλλον στο μέλλον, γιατί η ψαλίδα μεταξύ πλουσίων και φτωχών είναι η μικρότερη και έχει τη μεγαλύτερη επάρκεια επαγγελματικού προσωπικού. Θα πρέπει λοιπόν να σκεφτείτε για λύσεις, στο ευρωπαϊκό περιβάλλον που είναι διαφο-ρετικό από το δικό μας. Θεωρώ όμως ότι η εμπειρία του Εκουαδόρ, που έχει εφαρμόσει έλεγχο διαφάνειας στο χρέος του και καθόρι-σε το επαχθές χρέος, θα ήταν ενδιαφέρουσα στην Ελλάδα. Πώς μπορείς να αναγκάσεις έναν λαό να αποπληρώνει μακροχρόνια, μά-λιστα χωρίς να έχει τους πόρους, ένα χρέος που ουσιαστικά παράχθηκε σε συνθήκες δι-αφθοράς;– Θεωρείτε ότι σε μια κατάσταση όπως αυτή στην Ελλάδα, η Αριστερά θα έπρεπε να προτεί-νει ως λύση την παύση πληρωμών; – Νομίζω ότι θα πρέπει να μελετήσετε πολύ την κατάσταση. Κάποια συνθήματα μπορεί να ακούγονται πολύ όμορφα, αλλά δεν ξέρω τι

αποτελέσματα θα είχαν. Το Εκου-αδόρ δεν ξεκίνησε λέγοντας ότι δεν θα πληρώσει το χρέος, είπε ότι θα μελετήσει και θα καθορίσει το επαχθές χρέος και θα αποπληρώ-σει το πραγματικό. Όταν ξεκινάς την ανάλυση, καταλήγουν να σου χρωστούν περισσότερα χρήματα από αυτά που σου ζητάν να πληρώ-σεις. Επίσης θα πρέπει να δείτε τη διασύνδεση με τις άλλες οικονομίες. Είναι πολύπλοκο, θα πρέπει να σκε-φτείτε παγκόσμια.– Στην Ελλάδα αλλά και σε όλη την Ευρώπη υπάρχουν μεγάλες κινητο-ποιήσεις. Αλλάζει το σκηνικό;– Συχνά λέμε ότι όταν βλέπεις απ’ έξω τη Λατινική Αμερική φαντάζε-σαι να συμβαίνουν μεγάλα πράγ-ματα. Όταν ήρθα στην Ελλάδα, κατάλαβα ότι η αντίληψή σας για το τι συμβαίνει εδώ δεν είναι τόσο αισιόδοξη όσο είμαστε εμείς στη Λατινική Αμερική για σας. Αυτό που με κάνει αισιόδοξη είναι το εξής: Θα έλεγα ότι υπάρχουν δύο περίοδοι στην ιστορία, αυτή όπου οι ανάπτυξη είναι πολύ αργή και χωρίς μεγάλα άλματα, και η περίο-δος, ειδικά εν μέσω κρίσεων όπου οι άνθρωποι κατανοούν γρήγορα, μιας και σοκάρονται από τα αποτε-λέσματα των κρίσεων, και ξεκινούν μικρά κινήματα, αλλά κατά τη δια-δικασία αυτή παράγονται άλματα. Νομίζω ότι αυτό αρχίζει να συμ-βαίνει τώρα στην Ευρώπη. Δείτε τι έγινε στη Λατινική Αμερική. Μέσα σε πέντε χρόνια όλα άλλαξαν. Σε

τόσο μικρό χρόνο. Το 1998, χρονιά που εξε-λέγη ο Oυ. Τσάβες, ήταν εντελώς μόνος και οι νεοφιλελεύθεροι μιλούσαν για το τέλος της Iστορίας. Τώρα όλα άλλαξαν. Νομίζω ότι αυ-τό μπορεί να συμβεί. Κάθε κρίση μετατοπίζει με επαναστατικό τρόπο τη συνείδηση, αρκεί όλοι όσοι επηρεάζονται να οργανώνονται, να συμμετέχουν και να δημιουργείται μια πλατ-φόρμα που να χωράει όλα τα κινήματα. Για να συμβεί αυτό πρέπει να αλλάξει ο πολιτι-σμός της Αριστεράς. Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο εχθρός βρίσκεται απέναντί μας και να ενωθούμε. Ακόμα κι αν έχουμε διαφορές θα πρέπει να μάθουμε να τις αποδεχόμαστε. Και ειδικά να κατανοήσουμε ποια είναι τα πραγ-ματικά προβλήματα των ανθρώπων και να τα χρησιμοποιήσουμε ως σημαία. Υπάρχουν κάποιες ήττες που μπορεί να με-τατραπούν σε νίκες, ανάλογα με το πώς αντι-δράς σε αυτές. Ένα από τα ελαττώματα της Αριστεράς στο παρελθόν ήταν ότι δεν ανα-γνωρίζαμε τις ήττες μας. Θέλαμε να κάνουμε μια απεργία, υποτίθεται ότι θα κινητοποιού-νταν 20.000 εργάτες, κινητοποιούνταν 1.000 και αντί να παραδεχτούμε ότι δεν αγγίξαμε το στόχο μας, λέγαμε ότι νικήσαμε γιατί έκλεισε ένας δρόμος. Πιστεύω ότι αν αυτή η αυτοκρι-τική έρχεται για να διορθώσει τις πολιτικές που ακολουθούνται τότε πρόκειται για κάτι υπέροχο.

Η Μάρτα Χάρνεκερ είναι σύμβουλος του Ούγκο Τσάβες. Χιλιανή, αυστριακής καταγωγής, εργάστηκε για την κυβέρνηση

Λαϊκής Ενότητας και έζησε πολλά χρόνια εξόριστη στην Κούβα μετά το πραξικόπημα Πινοσέτ. Έχοντας μεγάλη εμπειρία

από τους αγώνες της Αριστεράς στη Λατινική Αμερική επισκέφθηκε τον Δεκέμβρη την Ελλάδα, μαζί με το συνεργάτη της

Μάικλ Λίμποβιτς, ύστερα από πρόσκληση του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς.

Ό,τι χειρότερο το ΔΝΤ στα 200 χρόνιαnΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ

4 Στις κρίσεις ξεκινούν μικρά κινήματα, αλλά κατά τη διαδικασία αυτή παράγονται άλματα.

Νομίζω ότι αυτό αρχίζει τώρα στην Ευρώπη.

ΜΑΡΤΑ ΧΑΡΝΕΚΕΡ, πανεπιστημιακός

ΠΟΛΛΑΠΛΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟΥ

Κείμενα αυτοκριτικής στη Βενεζουέλα

– Στις τελευταίες εκλογές στη Βενεζουέλα, το κόμ-μα του Oυ. Τσάβες κέρδισε με ποσοστό περίπου 48%. Στα δυτικά ΜΜΕ το αποτέλεσμα των εκλο-γών παρουσιάστηκε ως ήττα. Τι έγινε τελικά;– Εξαρτάται από ποια σκοπιά μιλάς για νίκη ή ήττα: Από τη σκοπιά των μελών του κοινοβου-λίου, έχουμε την πλειοψηφία. Αλλά το πρόβλη-μα είναι ποιες ήταν οι προσδοκίες από αυτές τις εκλογές: Yπό αυτή την έννοια ο Oυ. Τσάβες και το κόμμα περίμεναν περισσότερα, γιατί με το σημερινό συσχετισμό δυνάμεων οι διαδικασίες θα είναι πιο αργές, θα υπάρχουν εμπόδια στην έγκριση μεταρρυθμιστικών νόμων. Απ' αυτή τη σκοπιά δεν ήταν νίκη, πήραν λιγότερες ψήφους από ότι περίμεναν. Και με αφορμή αυτό παρά-χθηκε μια πλατειά διαδικασία αναλύσεων για το τι συνέβη. Και είναι πολύ ενδιαφέρον, γιατί υπάρχουν κείμενα του κόμματος, που ήταν αρ-κετά αυτοκριτικά. – Μιλήσατε για τις πολλαπλές μορφές ή την πολ-λαπλότητα του επαναστατικού υποκειμένου στη Λατινική Αμερική. Τι νομίζετε ότι συνδέει αυτές τις διαφορετικές ομάδες ανθρώπων ώστε να συ-νεργάζονται για το Σοσιαλισμό του 21ου αιώνα; – Αυτό που ήθελα να τονίσω είναι ότι σε αυτή τη διαδικασία εμφανίζονται νέα υποκείμενα, που δεν εντάσσονται στα κλασικά μαρξικά. Η εργα-τική τάξη δεν ήταν στην πρώτη γραμμή του αγώ-να, γιατί ο νεοφιλελευθερισμός την είχε ήδη κα-ταστρέψει μιας και ήταν γι' αυτόν και η πιο επι-κίνδυνη. Ένας από τους στόχους του νεοφιλε-λευθερισμού είναι να επιδιώκει την, όσο μπο-ρεί, πολυδιάσπαση της κοινωνίας. Γι’ αυτό γε-νικά δεν έχουμε εμπειρίες όπου η εργατική τά-ξη ήταν στην πρωτοπορία του αγώνα. Εμφανί-ζονται όμως νέα υποκείμενα, για παράδειγμα οι γυναίκες έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στον αγώνα ενάντια στη δικτατορία. Υπάρχει επίσης και το πρόβλημα της οικονομικής κρίσης. Η δυ-σκολία των ανθρώπων να βρουν δουλειά, δημι-ουργεί τύπους αντιδράσεων όπως αυτή των Πι-κετέρος στην Αργεντινή και στο Μεξικό. Θεωρώ λοιπόν ότι το νέο πολιτικό εργαλείο θα πρέπει να συνδυάζει κάποιες όψεις των παραδο-σιακών κομμάτων με τη δυνατότητα σύνδεσης με τα κοινωνικά κινήματα. Και υπάρχουν εμπειρίες στη Λατινική Αμερική όπου το πολιτικό εργαλείο γεννήθηκε από το κοινωνικό κίνημα. Το Εκουα-δόρ με το Κίνημα Πατσακούτι, που είναι ένα ιθα-γενικό πολιτικό εργαλείο, είναι ένα παράδειγμα. Ήταν όμως ξεκάθαρο για τους ιθαγενείς ότι δεν θα μπορούσαν να νικήσουν, αν δεν συμμαχήσουν και με άλλα κομμάτια της κοινωνίας. Η σχέση βέβαια κινημάτων και αριστερών κυ-βερνήσεων δεν είναι παντού ίδια. Υπάρχουν χώ-ρες στις οποίες ο ρόλος των κοινωνικών κινη-μάτων ήταν πολύ σημαντικός και άλλες χώρες, όπως η Αργεντινή, όπου ήταν η κρίση και η ελ-πίδα αλλαγής των πραγμάτων που οδήγησε στην επικράτηση αυτών των υποψηφίων. Η Αριστερά υπέφερε πολύ από την κρίση του σοσιαλισμού, πριν ο νεοφιλελευθερισμός εξα-πλωθεί στη Λατινική Αμερική. Νομίζω ότι υπάρ-χει περισσότερη ωριμότητα για να αντιμετωπι-στεί η κατάσταση σε σχέση με παλαιότερα, όταν ο σεχταρισμός, ο δογματισμός, η λάθος αντίλη-ψη για την πρωτοπορία ήταν κύρια χαρακτηρι-στικά της Αριστεράς, ειδικά της μαρξιστικής - λενινιστικής.

16 / ΠPIN KOINΩΝΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2010

Η ομάδα του... MνημονιακούΤούτη την περίοδο τα ελληνικά και ξένα ΜΜΕ αναδεικνύουν τους κορυφαίους αθλητές του 2010. Εμείς λέμε να πρωτοτυπήσουμε κάπως: εκλαμβάνοντας ως ποδοσφαιρική ομάδα το τσούρμο των «υπεύθυνων πολιτικών» που καταβαραθρώνουν το βιοτικό επίπεδο της ελληνικής κοινωνίας, θα εντοπίσουμε τους «διακριθέντες». Τους εντυπωσιακότερους του «Mνημονιακού», ομάδας που προέκυψε από τη συγχώνευση του ΜΠΑ.ΣΟΚ («Μπανανιακός Σύλλογος Ολικών Καταστροφών») με τον μικρότερο σύλλογο ΛΑ.ΟΣ («Λακέδες Ολοκληρωτικού Συστήματος»). Ξεχωριστός είναι ο τερματοφύλακας - θεματοφύλακας του «Mνημονιακού», ο Θ. Πάγκαλος. Το σώμα του καλύπτει τα 3/5 της εστίας, αλλά την ιδιότητα του ξεχωριστού την οφείλει στη γλώσσα του: Όταν η εστία του γίνεται σουρωτήρι κι ο κόσμος φωνάζει «πώς τα τρως έτσι, μωρέ, τα γκολ;», αυτός κοιτάζει την κερκίδα με υπεροψία και λέει: «Μαζί τα φάγαμε». Τρομερή χρονιά έκανε και το μεγάλο «κλαδευτήρι» της ομάδας, ο Γ. Παπακωνσταντίνου. «Κλαδεύει» συνεχώς, φωνάζοντας πως αυτοί είναι πλέον οι ευρωπαϊκοί κανονισμοί. Όσους διαμαρτύρονται τους απειλεί με κόκκινη κάρτα, αδιαφορώντας για την κερκίδα που του φωνάζει διαρκώς «πάρτα», αφιερώνοντάς του ανοιχτές παλάμες. Στους «κορυφαίους», συγκαταλέγεται και ο Α. Λοβέρδος. Εάν κάποτε ο ελληνικός κινηματογράφος πάντρεψε με το ποδόσφαιρο τη Βλαχοπούλου (Η Ρένα είναι οφ σάιντ), ο εν λόγω παικταράς του «Μνημονιακού» φαίνεται ότι εμπνέεται από άλλη ηθοποιό: τη Μάρθα Βούρτση. Στην αρχή της σεζόν κλαψούριζε διαρκώς κι έλεγε πως θα αποχωρούσε. «Κλάδευε» όμως χειρότερα κι από τον Γ. Παπακωνσταντίνου – ίσως από τσαντίλα, επειδή το στιλ της ομάδας τον «απωθούσε». Μια χαρά παρέμεινε στο «Μνημονιακό» ο μεγάλος αυτός άσος που άφησε στον άσο τους ασφαλισμένους. Στην (κανονική) ποδοσφαιρική ορολογία, κάθε παίκτης που συνηθίζει να σωριάζεται κάτω για να κερδίσει φάουλ ονομάζεται σκωπτικά «πεφταράς». Ως κατά φαντασίαν «πεφταράς», ο A. Λοβέρδος πρωτοτύπησε: Eίναι ο μόνος παίκτης που «έκανε παιχνίδι» προειδοποιώντας –με μυξοκλάματα– ότι θα πέσει. Τελικά, όμως, μόνο το ασφαλιστικό σωριάστηκε κατάχαμα. Απόλυτος «ολ αράουντ» παίκτης: Γ. Καρατζαφέρης. Πού τον βρίσκεις; Παντού και πουθενά. Τι κι αν στο ποδόσφαιρο οι κωλοτούμπες συνηθίζονται μόνο ως τρόπος πανηγυρισμού; Αυτός τις μετέτρεψε σε μέθοδο προσωπικής άμυνας. Εντυπωσιακές ήταν και οι εμφανίσεις του Χ. Παπουτσή. Πάλαι ποτέ αριστερό μπακ, έκατσε για λίγο στον πάγκο και όταν κλήθηκε στη βασική εντεκάδα ανέλαβε σύνθετο ρόλο: Nα βοηθήσει το παιχνίδι προς τα δεξιά, αλλά και να δίνει εντολή στα ΜΑΤ να πνίγουν στα χημικά τους θεατές, όποτε εκείνοι φωνάζουν «θα μπούμε μέσα». Μέχρι τώρα στην ιστορία του αθλήματος υπήρξαν αρκετοί παίκτες - προπονητές, αλλά παίκτης - ψεκαστής - υπεύθυνος σεκιουριτάδων μόνο ο Xρ. Παπουτσής έγινε. Ο προπονητής Τζορτζ εφαρμόζει το σύστημα 4-3-3 το οποίο, σύμφωνα με αναλύσεις ειδικών, υλοποιείται ως εξής: «Πότε θα πάρετε σύνταξη; Όταν θα σας κουβαλήσουν τέσσερις. Τι μισθό θα παίρνετε; Τα τρία μου. Ποιος το λεει αυτό; Η τρόικα». Στον πάγκο η Ντόρα περιμένει εντολή να αρχίσει να προθερμαίνεται. Θερμό αναμένεται όμως και το 2011. Κάποιος Καζαμίας «βλέπει» το ασκέρι του «Μνημονιακού» να τρέχει δεξιά κι αριστερά, καταδιωκόμενο από το πλήθος. Το Τζορτζ να ψάχνει ποδήλατο για να διαφύγει ταχύτερα και τον Θ. Πάγκαλο να εξαίρει το πνεύμα συλλογικότητας που διέπει –και στα δύσκολα– την ομάδα, με τη φράση: «Tελικά, μαζί τις φάγαμε». Τις πέτρες.

Tελικά αποδεικνύεται ότι στο στρατό μπορεί να υπάρχει για τα πάντα πρόβλε-ψη από διαταγές έως τη στρατιωτική νο-μοθεσία, μπορεί να υπάρχει προεκλογι-κή δέσμευση του υπουργού Εθνικής Άμυ-

νας Ευ.Βενιζέλου για «σεβασμό των δικαιωμάτων των στρατευμέ-νων», αλλά αν δεν υπάρξει μαχη-τική διεκδίκηση από τους φαντά-ρους, όλα μένουν κενό γράμμα!

Η ανεξιθρησκία είναι από-λυτο συνταγματικό δικαίωμα, όμως, θρησκευτικές μειοψηφί-ες χρειάζεται να αγωνιστούν για

να το κατοχυρώσουν στην πράξη. Η πο-λιτική ορκωμοσία αποτελεί επίδικο πά-λης, η άρνηση γνώσης προσευχών προ-καλεί απορημένα βλέμματα και γκρί-νια των μονίμων. Η ομοιογένεια και τα στερεότυπα που κυριαρχούν στο στρατό απεχθάνονται τις εξαιρέσεις, απαγορεύ-οντας ταυτόχρονα την ιδεολογική διαπά-

λη, αφού η επίσημη στρατιωτική προπα-γάνδα δεν είναι προς κρίση, αλλά προς επιβολή. Οι άθεοι θεωρούνται από το στρατό ως ο μεγαλύτερος εχθρός, αφού έχουν εκ διαμέτρου αντίθετα πιστεύω. Μουσουλμάνοι, χριστιανικές αιρέσεις και άθεοι αντιμετωπίζουν τον καλλιερ-γούμενο φόβο των κυρώσεων και πολ-λές φορές υποχρεώνονται να κρύψουν τις πραγματικές τους πεποιθήσεις.

Η κατάσταση αλλάζει. Με τη στήριξη της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμέ-νων, όλο και περισσότεροι νέοι άνθρωποι διεκδικούν τα δικαιώματα τους και τολ-μούν να ζητήσουν πολιτική ορκωμοσία. Η Επιτροπή στηρίζει με κάθε τρόπο αυτό το δικαίωμα όχι αποκλειστικά ενάντια στην ορθόδοξη πίστη, που μόνο σε ένα περι-βάλλον και με μεθόδους ελεύθερης δια-πάλης ιδεών μπορεί να αμφισβητηθεί, αλ-λά ως υπεράσπιση των συνταγματικά κα-τοχυρωμένων δικαιωμάτων και των κατα-

πιεσμένων μειοψηφιών. Φυσικά ακόμη και σήμερα υπάρχουν

επικίνδυνες συμπεριφορές όπως του αν-θυπολοχαγού Κουτσουπιά στο ΚΕ πυρο-βολικού στη Θήβα. Στην τελευταία ορκω-μοσία έβγαλε όλο το μένος του, προσπα-θώντας να τρομοκρατήσει και να εκβιά-σει αφού οι 14 φαντάροι που αρνήθηκαν τη θρησκευτική ορκωμοσία του φάνηκαν πολλοί. Ακόμα και η λέξη άθεος ακούγε-ται σαν βρισιά: «Είστε και άθεοι και αξύ-ριστοι», «Αν ήταν στο χέρι μου θα υπη-ρετούσατε 4 χρόνια». Μέσα στο παραλή-ρημα του πλησίασε φαντάρο και «γενναι-όδωρα» του έδωσε την ευκαιρία να αλ-λάξει άποψη. Καλούμε τους φαντάρους απλώς να μη φοβούνται. Είμαστε πολίτες με στολή. Ό,τι αντιλήψεις έχουμε έξω θα έχουμε και μέσα στα στρατόπεδα.

Τηλ. επικοινωνίας: 6932955437 Diktiospartakos.blogspot.com

ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΟΙ n ΔΙΚΤΥO ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚOΣ

Όχι στη θρησκευτική ορκωμοσία

Λίγο πριν κλείσει το 2010, η διοίκηση της Αγροτικής Τράπεζας παράλλη-λα με τη μείωση των μισθών για τους υπαλλήλους της, εισηγείται την πώλη-ση όλων των συνεταιριστικών επιχει-

ρήσεων που βρίσκονται υπό τον έλεγχό της. Η κίνηση αυτή αποτελεί το τελευταίο στάδιο απα-γκίστρωσης της ΑΤΕ από την παραγωγική δια-δικασία, ανοίγοντας διάπλατα το δρόμο για την πώλησή της ή της συμμετοχής της σε διάφορες ανακατατάξεις στο χρηματοπιστωτικό τομέα.

Ανάμεσα στις επιχειρήσεις αυτές είναι και η κερδοφόρα γαλακτοβιομηχανία Δωδώνη που δραστηριοποιείται στην περιοχή της Ηπείρου. Στην Δωδώνη εκτός από την ΑΤΕ, συνιδιοκτή-τες είναι και Ενώσεις Αγροτικών Συνεταιρι-σμών. Ταυτόχρονα οι συνεχείς μεταρρυθμίσεις της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΕ και η πλήρης υποταγή του αγροτικού τομέα στην αγο-ρά μείωσε σημαντικά τον αριθμό των φτωχομε-σαίων αγροτοκτηνοτρόφων. Ρόλο έπαιξε και ο εκφυλισμός των ΕΑΣ με ευθύνη των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ αλλά και του ΚΚΕ (όπου τις διαχειρίστη-κε). Τη γαλακτοβιομηχανία Δωδώνη την έχουν χρυσοπληρώσει οι παραγωγοί με αντάλλαγ-μα τις καλύτερες τιμές σε σχέση με τις υπόλοι-πες βιομηχανίες (ΦΑΓΕ, ΔΕΛΤΑ κ.λπ.), δια-μορφώνοντας ουσιαστικά το «ταβάνι» πανελ-λαδικά στις τιμές. Η προσπάθεια ιδιωτικοποίη-σής της έχει ξεκινήσει από την κυβέρνηση Μη-τσοτάκη, συνεχίστηκε από τις κυβερνήσεις Κα-ραμανλή - Σημίτη και συνεχίζεται σήμερα από την κυβέρνηση Παπανδρέου με το μπαμπούλα του ΔΝΤ.

Όλα αυτά τα χρόνια η ιδιωτικοποίηση της Δωδώνης δεν πέρασε γιατί ο αποφασιστικός αγώνας των κτηνοτρόφων τίναζε τα σχέδιά τους στον αέρα. Ένας αγώνας ανεξάρτητος από την ΠΑΣΕΓΕΣ και τη ΓΕΣΑΣΕ, ενωτικός με τη συ-γκρότηση επιτροπών κτηνοτρόφων σε όλη την Ήπειρο. Ένας αγώνας που δεν απομονώθη-

κε στα στενά όρια της ΠΑΣΥ, η οποία αυτή την κρίσιμη στιγμή στήνει κομματικοκεντρικό συ-ντονιστικό φορέων με τους κτηνοτρόφους από-ντες, λασπολογόντας σε βάρος του ΝΑΡ λέγο-ντας ότι έχει την ίδια γραμμή με το ΠΑΣΟΚ.

Η διατήρηση της Δωδώνης ως κερδοφό-ρας κρατικοσυνεταιριστικής επιχείρησης τόσο με τις εξαγωγές όσο και με την τοπική στήρι-ξη, αναδεικνύει με αντιφάσεις τη δυναμική των παραγωγικών δυνάμεων που φυλακίζονται στο πλαίσιο των καπιταλιστικών σχέσεων παραγω-γής. Οι ΕΑΣ παίζουν το παιχνίδι της ΑΤΕ και βάζουν τρικλοποδιές στον αγώνα των κτηνο-τρόφων. Οι φτωχομεσαίοι αγροτοκτηνοτρό-φοι αλλά και τα λαϊκά - εργατικά στρώματα της Ηπείρου που τους στηρίζουν (συμπαρασύρουν και την Τοπική Αυτοδιοίκηση), κατανοούν πως η εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους περνά μέσα από τη στήριξη της κρατικοσυνεταιριστι-κής λειτουργίας της Δωδώνης. Μόνο που αυτή η αυθόρμητη στήριξη πρέπει να μετασχηματιστεί σε συνειδητή πολιτική πράξη σύγκρουσης με τα καρτέλ, τις πολυεθνικές τροφίμων, την ΠΑΣΕ-ΓΕΣ την κυβέρνηση την ΕE και το ΔΝΤ.

Tο ΝΑΡ υποστηρίζει πως η Δωδώνη πρέπει να παραμείνει κρατικοσυνεταιριστική επιχεί-ρηση. Ο αγώνας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση περνάει μέσα από τον αγώνα ενάντια στα ση-μερινά αφεντικά της εταιρείας (ΑΤΕ και ΕΑΣ), με το πέρασμα των μετοχών τους σε ένα ενιαίο πρωτοβάθμιο παραγωγικό συνεταιρισμό των χιλιάδων κτηνοτρόφων. Ο συνεταιρισμός να διοικείται από τους ίδιους τους κτηνοτρόφους, με ουσιαστική (διοικητική, οικονομική) κρατι-κή υποστήριξη και ενεργητικό ρόλο των εργα-ζομένων της επιχείρησης. Με αυτή τη λογική η οργανική συνεργασία όλων των πρωτοβάθμι-ων συνεταιριστικών επιχειρήσεων στην περιο-χή θα αποδείξουν ότι μπορούν να παίζουν πρω-ταγωνιστικό ρόλο στην ανασυγκρότηση του πα-ραγωγικού ιστού που δεν θα χρειάζεται τον ιδι-

ώτη - αφεντικό, που δεν θα στηρίζεται στο κέρ-δος αλλά στις λαϊκές και εργατικές ανάγκες. Η πρότασή μας δεν έχει να κάνει με διαχειριστι-κές λογικές αλλά με την κατεύθυνση της αντι-καπιταλιστικής επανάστασης και της κομμου-νιστικής επαναθεμελίωσης. Είναι μια ρεαλιστι-κή πρόταση που απευθύνεται στην εργαζόμενη πλειοψηφία και όχι προς την όποια αστική κυ-βέρνηση ή το σύστημα.

Η εργαζόμενη πλειοψηφία και οι φτωχομε-σαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι βιώνουν στο πετσί τους την καπιταλιστική κρίση και υπάρχει ανα-γκαιότητα να οργανωθεί η αντίστασή τους. Κα-τά συνέπεια, ο αγώνας για τη σωτηρία της Δω-δώνης πρέπει να συνδεθεί με τους εργατικούς και νεολαιίστικους αγώνες στην περιοχή και να περάσει μέσα από τη συγκρότηση ενός κινήμα-τος που θα διεκδικήσει την πτώση της κυβέρνη-σης, τη διαγραφή του χρέους, την έξοδο από το ΔΝΤ και την ΕΕ, την εθνικοποίηση χωρίς απο-ζημίωση των τραπεζών και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, τη δήμευση της εκκλησι-αστικής περιουσίας, τη μόνιμη εργασία, τη απα-γόρευση των απολύσεων, τις αυξήσεις στους μι-σθούς, με τη θεσμοθέτηση κατώτερων εγγυημέ-νων τιμών σε όλα τα αγροτικά προϊόντα, με την κατάργηση των επιδοτήσεων σε βιομηχάνους και μεγαλοαγρότες, ενάντια στο μητρώο αγρο-τών και τον «Καλλικράτη», μείωση του κόστους παραγωγής, κατάργηση του ΦΠΑ, πλήρη και δημόσια ασφάλιση και περίθαλψη για όλο το λαό, με μια αγροτική οικονομία που θα σέβε-ται το περιβάλλον, τούς παραγωγούς, τους κα-ταναλωτές και θα στηρίζεται στην παραγωγική ανασυγκρότηση με βάση τους πρωτοβάθμιους παραγωγικούς συνεταιρισμούς.

Αν τολμήσουν να πουλήσουν τη Δωδώνη βάζουμε τη γραμμή κατάληψης - λειτουργί-ας του εργοστασίου από τους φτωχομεσαίους αγροτοκτηνοτρόφους και τους εργαζόμενους της επιχείρησης.

n ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΡΓΥΡΟΣ, ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΝΑΝΟΣ

ΓΑΛΑΚΤΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΔΩΔΩΝΗ

ΜΑΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΗΣΟ αγώνας στα χέρια φτωχομεσαίων αγροτών και κτηνοτρόφων

ΑΡΙΣΤΕΡΟΕΞΤΡΕΜ

n ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑΤΟΣ

ΠAPAΣKEYH 31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟY 2010 ΜΟΝΤΕΡΝΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΠPIN / 17

Θεσπίστηκε πέρυσι η οδη-γία 443/2009 για τις εκ-πομπές διοξειδίου του άνθρακα από τα ΙΧ αυ-τοκίνητα. Ενώ η νομοθε-

σία αυτή δείχνει ότι είναι φιλική προς το περιβάλλον, μια και θέτει ένα όριο 95 γραμμάρια CO2 ανά χιλιόμετρο, από μία κα-λύτερη ανάγνωσή της φαίνε-ται ότι οι πλούσιοι εξαιρού-νται σκανδαλωδώς, καθώς η νομοθεσία αυτή αφήνει τέσ-σερα σημαντικά παράθυρα. Το πρώτο είναι ότι το όριο αυτό δεν επιβάλλεται σε κά-θε αυτοκίνητο αλλά χρη-σιμοποιείται ο μέσος όρος του κάθε κατασκευαστή και μάλιστα οι κατασκευαστές μπορούν να ενωθούν μεταξύ τους για τον υπολογισμό του μέσου όρου. Το σημείο αυ-τό έρχεται σε πλήρη αντίθε-ση με τη νομοθεσία για τους υπόλοιπους ρύπους από τα ΙΧ όπου υπάρχει όριο ανά όχημα και όχι ανά κατασκευαστή. Επί-σης, ακόμα και αν ο μέσος όρος ενός κατασκευαστή ικανοποιεί-ται, το όριο αυτό είναι σε κύκλο οδήγησης και όχι σε πραγματικές συνθήκες. Τα πιο μεγάλα αυτοκί-νητα, δηλαδή αυτά που έχουν υψη-λότερες εκπομπές, διανύουν στην πράξη περισσότερα ετήσια χιλιό-μετρα από ότι τα μικρότερα, οπό-τε οι συνολικές εκπομπές θα είναι αυξημένες.

Το δεύτερο σημείο είναι ότι υπάρχουν εξαιρέσεις για μερικά χρόνια για κατασκευαστές που πα-ράγουν λιγότερο από 10.000 οχή-ματα το χρόνο. Η εξαίρεση αυτή απευθύνεται στην πράξη σε πέντε μάρκες: Ferrari και Maserati που ανήκουν στην FIAT και Bentley, Bugatti και Lamborghini που ανή-

κουν στην VW. Τα πανάκριβα αυτά αυτοκίνητα δεν είναι για την τσέπη του μέσου Ευρωπαίου.Για παρά-δειγμα η Lamborghini Reventon Roadster κοστίζει την εξωφρενι-κή τιμή των 1.100.000 ευρώ και εκ-πέμπει την υψηλή ποσότητα των

495 gCO2/km. Αφού επιτρέπεται η ένωση των κατασκευαστών, οι μάρκες αυτές θα ενωθούν φυσικά με τις μητρικές τους εταιρείες και θα παρουσιάσουν έναν κοινό μέσο όρο. Επειδή ο αριθμός των οχημά-των τους είναι μικρός, ο μέσος όρος των μητρικών εταιρειών δεν θα αλ-λάξει οπότε τα αυτοκίνητα αυτά μπορούν να έχουν πολύ υψηλές εκ-πομπές και στο μέλλον. Οι πλούσι-οι μπορούν και επίσημα λοιπόν να αγοράζουν ρυπογόνα ΙΧ.

Το τρίτο παράθυρο είναι το πρόστιμο που πληρώνεται για την υπέρβαση του ορίου όταν κάποιος κατασκευαστής το ξεπεράσει. Το πρόστιμο είναι 95 ευρώ ανά όχημα και ανά επιπλέον γραμμάριο CO2 και είναι φυσικό ότι στην πράξη θα ενσωματωθεί στην τιμή του αυ-τοκινήτου. Αυτή η επιπλέον τιμή

μπορεί να είναι ένα κίνητρο αγο-ράς για τα πιο φτηνά αυτοκίνητα, αλλά κάποιος που δίνει 1.600.000 ευρώ για την αγορά μίας Bugatti Veyron Grand Sport που εκπέμπει 596 gCO2/km πόσο θα ενοχληθεί αν πληρώσει 50.000 ευρώ παραπά-

νω ώστε το αυτοκίνητό του να ρυ-παίνει όσο ρυπαίνει σήμερα;

Η οδηγία αυτή δίνει τη δυνα-τότητα να αναπροσδιοριστεί τού-το το όριο. Παρατηρώντας τις τά-σεις, βλέπουμε ότι έχει γίνει μία μικρή μόνο μείωση στο μέσο όρο ανά όχημα από 187g/km το 1995 σε 153g/km το 2008 (μείωση μόνο 18% σε 13 χρόνια). Αν συνεχιστεί η γενική αυτή τάση θα φτάσουμε σε μία τιμή από 136 μέχρι σήμερα, στην καλύτερη περίπτωση, σε 110g/km το 2020. Οι περισσότερες μάρ-κες είναι πολύ μακριά από το όριο και ειδικά αυτές που πουλάνε ακρι-βά αυτοκίνητα, μερικές από τις τε-λευταίες έχουν μάλιστα ακόμα και αύξηση των εκπομπών τους. Σε επί-πεδο χωρών, αυτές που έχουν με-γάλα αυτοκίνητα, όπως η Σουηδία και η «οικολογική» Γερμανία, εί-

ναι πάρα πολύ μακριά από το όριο των 95g/km. Η Ελλάδα είναι επί-σης πολύ μακριά. Αυτό σημαίνει ότι οι εταιρείες θα πιέσουν ώστε να υπάρχει αναπροσαρμογή του ορίου προς τα πάνω, μια και δεν θα «μπο-ρέσουν» να ικανοποιήσουν το όριο

των 95g/km.Η λύση είναι φυσικά

απλή: ίδιο όριο για όλα τα ΙΧ και χωρίς δυνατότητα αναπροσαρμογής. Σήμερα υπάρχουν ήδη αυτοκίνητα που βρίσκονται στο επίπεδο των 95 g/km, αυτά είναι όμως μικρά οχήματα. Η εφαρμογή του ορίου αυτού προϋποθέ-τει ότι θα σταματήσει η πα-ραγωγή μεγάλων και ρυπο-γόνων ΙΧ και θα στραφεί σε πιο μικρά και πιο οικονομι-κά. Πώς όμως θα αντιστα-θεί, π.χ. η Ferrari ή οι άλλες εταιρείες παραγωγής πολυ-τελών ΙΧ σε μία τέτοια ρύθ-μιση; Πώς θα μπορέσουν να

δεχτούν οι αγοραστές αυτών των ΙΧ να σταματήσουν να κάνουν τη φιγούρα τους στους δρόμους; Πώς θα δεχτούν όλες οι εταιρείες το σταμάτημα της παραγωγής μεγά-λων ΙΧ όπου έχουν αυξημένο πε-ριθώριο κέρδους και να επικε-ντρωθούν μόνο σε μικρότερα οχή-ματα; Ας σημειωθεί ότι τα μικρό-τερα οχήματα έχουν και λιγότερα υλικά οπότε οι θετικές επιδράσεις στο περιβάλλον είναι ακόμα μεγα-λύτερες αν υπολογιστεί και η δι-αδικασία της παραγωγής. Πώς θα δεχτεί όλη η κοινωνία τελικά να αποδεσμευτεί από το αυτοκίνητο ως μέσο μετακίνησης και να διεκ-δικήσει φτηνά, γρήγορα, ασφαλή, άνετα και φιλικότερα προς το πε-ριβάλλον μέσα μαζικής μεταφοράς ή μετακίνηση με τα πόδια και το ποδήλατο;

ΕΚΠΟΜΠΕΣ ΡΥΠΩΝn ΜΑΚΗΣ ΖΕΡΒΑΣ

Κοροϊδία οι οδηγίες για τα αυτοκίνηταΣημαντικά παραθυράκια προς όφελος των ακριβών αυτοκινήτων

Κατοχύρωσετονήλιοωςιδιοκτησίατης!A κούγεται γελοίο και είναι φυ-

σικά, αλλά για πόσο ακόμα. Η Άνχελες Ντουράν, μία ισπα-νίδα δικηγόρος προσήλθε πρό-σφατα σε έναν συμβολαιογρά-φο και δήλωσε ότι είναι ιδιοκτή-της του ήλιου. Η δικηγόρος βα-σίστηκε στο ότι υπάρχει μια δι-εθνής σύμβαση που απαγορεύ-ει σε χώρες να είναι ιδιοκτήτες πλανητών, αλλά δεν γίνεται κα-μία αναφορά σε ιδιώτες. Ήδη ένας Αμερικάνος έχει κάνει κάτι παρόμοιο μια και «κατοχύρωσε» την ιδιοκτησία του φεγγαριού και πολλών πλανητών. Η Άνχε-λες δηλώνει ότι σκοπεύει να δη-μιουργήσει ένα φόρο για όλους όσους χρησιμοποιούν τον ήλιο και θα διανείμει τα κέρδη στην Ισπανία, σε ανθρωπιστικές ορ-γανώσεις και φυσικά στον εαυ-τό της.

Παρότι είναι από εξαιρετικά απίθανο έως αδύνατο να γίνει κάτι τέτοιο σήμερα ή ακόμα και στο προσεχές μέλλον, βλέπου-με ότι τα τελευταία χρόνια προ-χωρά αργά αλλά σταθερά η ιδέα της ιδιοκτησίας πραγμάτων που από τη φύση τους δεν μπορούν να ανήκουν σε κάποιον. Αρχικά υπήρχε η λογική της ιδιοκτησί-ας της γης. Ας αναφέρουμε για παράδειγμα τους πρώτους αποί-κους στη Βόρειο Αμερική, όπου ο πρώτος που έφτανε σε ένα μέ-ρος το κατοχύρωνε. Η λογική αυ-τή που παροτρύνθηκε από την τότε εξουσία είχε ως σκοπό το γρήγορο αποικισμό, και άρα κα-τάκτηση, της περιοχής που έγι-νε αργότερα οι ΗΠΑ, όχι φυσικά χωρίς πολέμους με τους ινδιά-νους που θεωρούσαν τη γη σαν κοινό αγαθό.

Στη συνέχεια η λογική αυτή προωθήθηκε περισσότερο και εφαρμόστηκαν τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας όπου αυτός που έκανε μία ανακάλυψη θεωρεί-ται και ο φυσιολογικός ιδιοκτή-της της. Στη συνέχεια προωθεί-ται ακόμα περισσότερο και κα-τοχυρώνεται όχι κάτι που ανα-καλύπτεται, αλλά κάτι που απλά

αποκρυπτογραφείται, όπως έγι-νε πριν μερικά χρόνια όπου ορι-σμένες εταιρείες βιοτεχνολογί-ας κατοχύρωσαν νομικά τμήμα-τα του DNA.

Τώρα κατοχυρώνεται νομι-κά ακόμα και ο ήλιος, αύριο γι-ατί όχι ο αέρας που αναπνέου-με (το νερό έχει ήδη ιδιωτικο-ποιηθεί εδώ και χρόνια) και τε-λικά η ίδια η ύπαρξη της ζωής. Γιατί όχι και ο «φόρος ύπαρξης» όπου οι πιο φτωχοί απλά δεν θα έχουν δικαίωμα να ζουν; Φαίνε-ται παράξενο, αλλά το ίδιο πα-ράξενο φαίνονταν στους ινδιά-νους η ύπαρξη του φράχτη στις πεδιάδες.

Οι ινδιάνοι δυστυχώς όμως έχασαν και αποδεκατίστηκαν γι-ατί, μεταξύ άλλων, δεν μπόρεσαν να καταλάβουν επαρκώς το νέο κόσμο που τους έρχεται, εμείς όμως που δεν είμαστε στην ίδια κατάσταση;

TPOMOΛAΓNEIAnMΠONTY ΣKANEPΣ

Στριπ – τιζ στα αεροδρόμια

Hκρίση του καπιταλισμού επιβάλλει και έναν αυστη-ρότερο έλεγχο των πολιτών ώστε να περιοριστούν στο μέγιστο οι όποιες αντιδρά-

σεις. Στο πλαίσιο αυτό έχουν εγκα-τασταθεί σε πολλά αεροδρόμια, κυ-ρίως των ΗΠΑ, οι ανιχνευτές σώ-ματος (body scanners). Οι συσκευ-ές αυτές χρησιμοποιούν ακτίνες Τ, των οποίων το μήκος κύματος είναι μεταξύ του υπέρυθρου και των μι-κροκυμάτων και οι οποίες περνά-νε τα ρούχα. Ο επιβάτης εμφανίζε-ται περίπου γυμνός και επιτρέπε-ται η απεικόνιση αντικειμένων που υπάρχουν κάτω από τα ρούχα. Οι

υποστηριχτές τους επιβεβαιώνουν ότι κανένας δεν μπορεί πλέον να κρύψει όπλα και έτσι περιορίζονται οι τρομοκρατικές ενέργειες.

Οι πρώτες αντιδράσεις προήλ-θαν από θρησκευτικές οργανώσεις που έθεσαν το θέμα της προστασί-ας του ανθρώπινου κορμιού από τα αδιάκριτα βλέμματα. Οι αμερικάνι-κες αρχές επέμεναν ότι οι συσκευ-ές αυτές δεν έχουν δυνατότητα κα-ταγραφής των εικόνων, αλλά πρό-σφατα ανακαλύφτηκαν 3.500 κατα-γεγραμμένες εικόνες επιβατών σε αεροδρόμιο των ΗΠΑ.

Οι εικόνες του κάθε επιβάτη μπορούν να αποτελέσουν ακόμα και

αντικείμενο εκβιασμού. Η επόμενη αντίδραση προήλθε από τον ιατρικό κόσμο που αποκάλυψε ότι η ακτινο-βολία δεν είναι ακίνδυνη, αλλά μπο-ρεί να προκαλέσει καρκίνο και να επιδράσει στο DNA. Οι κατασκευ-άστριες εταιρείες διαψεύδουν αυ-τές τις κατηγορίες, αλλά οι γιατροί υπογραμμίζουν ότι δεν έγινε ποτέ κάποια μελέτη η οποία να αποδει-κνύει την ασφάλειά τους.

Η αμερικάνικη κυβέρνηση, μετά τα αεροδρόμια, σκοπεύει να εγκατα-στήσει τέτοιες συσκευές ακόμα και σε σταθμούς τρένων και λεωφορείων και άλλα σημεία μαζικής προσέλευσης.

Τα ευρωπαϊκά αεροδρόμια αρ-

χίζουν και αυτά να εξοπλίζονται και σε ορισμένα μέρη υπάρχει η εξής απλή σκέψη για να πειστούν και οι πιο δύστροποι: ή πέρασμα από την συσκευή ή «προχωρημένος» σω-ματικός έλεγχος! Οι αντιδράσεις έχουν αυξηθεί και υπάρχουν ακόμα και στις ΗΠΑ φωνές που υπογραμ-μίζουν ότι δεν μπορεί ο κάθε πολί-της να αντιμετωπίζεται σαν δυνητι-κός τρομοκράτης.

Όμως η τρομολαγνεία και τα κέρδη των εταιρειών «ασφαλείας» τοποθετούνται πάνω από όλα, και κυρίως ο καπιταλισμός πρέπει να επιβληθεί με κάθε θυσία τη δύσκο-λη αυτή περίοδο.

18 / ΠPIN K INHΣH IΔEΩN ΠAPAΣKEYH 31 ΔEKEMBPIOY 2010

ΠΟΙΟΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

ΝΕΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

ΑΓΡΙΑ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΦαινόμενα «αυτοδικίας»Οι κινητοποιήσεις της 15ης Δεκέμβρη ανέδειξαν ξεκάθαρα δύο νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά της κρίσης στην Ελλάδα, τα οποία με τη σειρά τους έβαλαν στο τραπέζι της ανάλυσης δύο συγκεκριμένες απορίες. Το πρώτο ζήτημα απορρέει aπό την άγρια καταστολή των κινητοποιήσεων. Η μαζική και ανοιχτή δράση ασφαλιτών, η ντε φάκτο απαγόρευση κυκλοφορίας, οι επιθετικές επελάσεις της αστυνομίας στα κορμιά των διαδηλωτών χωρίς την παραμικρή αφορμή, θύμισαν σε πολλούς/-ές εποχές χούντας. Η πρώτη απορία λοιπόν είναι εύλογη και τέθηκε μεταξύ άλλων απο τον Γιώργο Ρούση στην Ελευθεροτυπία: Βρίσκεται το ελληνικό κράτος προ των πυλών της φασιστικοποιήσης; Το δεύτερο ζήτημα προκύπτει από την επίθεση των διαδηλωτών στον πρώην υπουργό της Νέας Δημοκρατίας K. Χατζηδάκη, το οποίο εξίσου ερμηνεύτηκε ως πρωτόγνωρο στοιχείο, χαρακτηριζόμενο ως «αυτοδικία» από σοκαρισμένους εκπροσώπους της πεφωτισμένης, «αδέσμευτης» ενημέρωσης (βλ. Κούλογλου) με τη βοήθεια ανιστόρητων συγκρίσεων με τον Μεσαίωνα. Η δεύτερη απορία αφορά λοιπόν στη φύση αυτών των φαινομένων βίας: Ανήκουν στη σφαίρα της αυτοδικίας; Το παρόν κείμενο φιλοδοξεί να προτείνει κάποιες πρώτες, σκόρπιες σκέψεις σε αυτές τις απορίες. Για βοήθεια προστρέχει στην Ιστορία, η οποία λειτουργεί σαν το κουτί με τις «πρώτες βοήθειες» σχεδόν κάθε φορά που η συλλογική εμπειρία έρχεται αντιμέτωπη με ανεξήγητα, πρωτόγνωρα φαινόμενα. Τότε ανοίγουμε το μπαουλάκι με τα σκονισμένα γεγονότα και ψάχνουμε να βρούμε ποιο από αυτά «γιατρεύει» πιο καλά τις πληγές που άνοιξε το Σήμερα. Ωστόσο, κάθε τέτοια κίνηση ελοχεύει τόσους κινδύνους, όσο καλά προσφέρει σιγουριά. Πρέπει να βεβαιωθούμε πως το σκονισμένο γεγονός, ή μοντέλο εξήγησης δεν είναι απλά ένα πλασέμπο και πως τελικά ο ασθενής δεν αργοπεθαίνει. Ποιά είναι τα νέα στοιχεία της κατάστασης που θα μας επιτρέψουν να μετατρέψουμε μια ιστορική γνώση σε χρήσιμο εργαλείο ανάλυσης του σήμερα; Τούτο είναι το γενικότερο ερώτημα που τίθεται σε κάθε περίπτωση ιστορικών αναλογιών είτε πρόκειται για τη θέση περί φασιστικοποίησης ή για εκείνη της αυτοδικίας. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Στην πρώτη περίπτωση, το κλασικό έργο της Άννα Αρεντ Οι απαρχές του ολοκληρωτισμού μάς παρέχει μια εγγυημένη μέθοδο να ανοίξουμε το μπαουλάκι της Ιστορίας χωρίς να τυφλωθούμε από τη σκόνη της στιγμής. Η μέθοδος της A. Άρεντ βασίζεται στην προσπάθεια να απομονωθούν αναλυτικά τα στοιχεία που ενυπάρχουν σε ολοκληρωτικά καθεστώτα διαμορφώνοντας έτσι ένα είδος ιδιότυπης check list. Ας τα δούμε ένα ένα.

Τ ο πρώτο στοιχείο ενός ολο-κληρωτικού καθεστώτος για την A. Άρεντ αποτελεί η ύπαρξη μιας ιδεολογίας που λειτουργεί ώς υπεραίσθηση

(supersense). Με τη βοήθειά της το καθε-στώς «εξηγεί τα πάντα» από την περασμέ-νη Ιστορία μέχρι την επερχόμενη Σωτηρία. Η ίδια ιδεολογία κατηγοριοποιεί τους αν-θρώπους σε «ανώτερους», που κιν-δυνεύουν να αφανιστούν και σε «κα-τώτερους» που επιτάσσεται να αφα-νιστούν, χρησιμοποιώντας ως κριτή-ριο επιλογής μια βασική Αρχή. Αυ-τή η απόλυτη Αρχή ήταν η Φύση στο ναζισμό, και η Ιστορία στο σταλινι-σμό. Έτσι, ο,τιδήποτε, ή οποιοσδή-ποτε αντιστεκόταν στη Φυσική επι-λογή ή στο ρου της Ιστορίας αντί-στοιχα έπρεπε να φύγει από τη μέ-ση. Έχουμε σήμερα να κάνουμε με κάποιου είδους υπεραίσθηση λοι-πόν; Είναι οι ιδεολογίες του νεοφι-λευθερισμού, του νεοπατριωτισμού, της ισλαμοφοβίας, ικανές να εμπνεύ-σουν τέτοιες πρακτικές; Από μόνες τους μάλλον όχι, καθότι δεν μπορούν να βασιστούν παρά μόνο σε πεπερα-σμένες υποσχέσεις, αλλά ίσως η ιδε-ολογία της Ασφάλειας (security) να μπορεί να αποτελέσει την κοινή τους βάση, ως μια ιδεολογία ολοκληρωτι-κή. Ωστόσο, το δόγμα της Ασφάλει-ας βασίζεται κατ’ εξοχήν στο Φόβο ως κινητήρια αρχή και σε κανενός εί-δους ουτοπία.

Το δεύτερο στοιχείο του ολο-κληρωτισμού κατά A. Άρεντ είναι ο «ολοκληρωτικός τρόμος» (total terror), αποκρυσταλλωμένος στην πρακτική του στρατόπεδου συγκέ-ντρωσης. Εδώ η απάντηση είναι απλή και αφορά κατ’ αρχήν κά-θε μετανάστη χωρίς χαρτιά επί ελληνι-κού εδάφους, ο οποίος μπορεί ανά πάσα στιγμή να βρεθεί φυλακισμένος, βασανι-σμένος ή νεκρός σε διάφορες παραλλαγές των στρατόπεδων συγκέντρωσης ανά την επικράτεια (συνοριακά περάσματα, αστυ-νομικά τμήματα, στρατόπεδα μεταναστών κ.λπ.). Ωστόσο, το στίγμα του «(επι-)κιν-δύνου» μπορεί εύκολα να διασωθεί και να αποδοθεί και σε άλλα κομμάτια του πλη-θυσμού, όπως τους ένοπλους αντάρτες πό-λης, ποινικούς παραβάτες, ναρκομανείς, αλλά ακόμα σε όλους εκείνους που εμπί-πτουν στην κατηγορία του «εσωτερικού εχθρού» (απεργοί, διαδηλωτές, διαφω-νούντες κ.λπ. ).

Για την A. Άρεντ, τα δύο πρώτα στοιχεία προκαλούν την καταβαράθρωση της «πολι-τικής» ως συμμετοχής στα κοινά, μέσω της καταστροφής των «κοινών χώρων» συνεύ-ρεσης, διαλόγου και συντονισμού, ενώ το τρίτο στοιχείο διαλύει προσωπικούς δε-σμούς και κοινωνικά δίκτυα. Εδώ, ο «κα-

ταδότης», ο «ρουφιάνος» ως πρότυπο κοι-νωνικής δράσης, ως το πρόσωπο που μετα-μορφώνει μια προσωπική εμπειρία σε ηθι-κή κατηγορία με κρατική υπόσταση, έχει κεντρικό ρόλο. Μπορεί τέτοιοι ρόλοι να περιορίζονται σήμερα κυρίως σε μεγαλο-δημοσιογράφους του καθεστώτος, ωστόσο η όλο και βαθύτερη εισχώρηση υπηρεσι-ών παρακολούθησης σε ευρύτερους τομείς

της κοινωνικής ζωής, όπως το ίντερνετ, τα προσωπικά δεδομένα, οι χώροι κοινωνικής δράσης κ.ά. , περιέχει στοιχεία ολοκληρω-τισμού.

Τέλος, η διακυβέρνηση από γραφειο-κράτες, ειδικούς και τεχνοκράτες, αποτε-λούσε για την Άρεντ βασικό στοιχείο ολο-κληρωτισμού. Φυσικά, κάτι τέτοιο θα μπο-ρούσε να επιτευχθεί ή να γίνει αποδεκτό μονάχα μέσω της καταστροφής της πολιτι-κής ώς πεδίου στο οποίο διάφορα συμφέ-ροντα, ιδέες, και οράματα συγκρούονται, συνδιαλέγονται και μεταμορφώνονται σε δράση. Η επικράτηση των τεχνοκρατών αντί της πολιτικής, των οικονομικών δει-κτών αντί της επικοινωνίας, και των κατα-δοτών αντί της ανταλλαγής τείνει να στρώ-νει το έδαφος για την επικράτηση ολοκλη-ρωτικών καθεστώτων. Συμπερασματικά, θα μπορούσαμε να πούμε πως η σημερινή συγκυρία φέρει με σιγουριά μαζί της ολο-κληρωτικά στοιχεία, με τη διαφορά πως η Αρχή πάνω στην οποία αυτά βασίζονται

είναι ο Φόβος. Αυτός ο φόβος μπορεί να παράγει καταδότες, αλλά όχι οραματιστές και είναι οι τελευταίοι που χρειάζονται σε κάθε ολοκληρωτικό καθεστώς.

Τώρα, απέναντι σε αυτό το καθεστώς είναι αυτονόητο πως νέες μορφές αντιδρά-σεων θα αναπτυχθούν. Για να τις καταλά-βουμε καλύτερα, ίσως θα ήταν χρήσιμο να αφήσουμε κατά μέρος τα στοιχεία εκείνα

που τρομάζουν μετριοπαθείς διανο-ούμενους και ανιστόρητους δημοσιο-γράφους και θολώνουν τα νερά κάθε ανάλυσης, όπως η καθαυτή άσκηση βίας, και να δούμε το ζήτημα σε σχέ-ση με τη συζήτηση μας περί ολοκλη-ρωτισμού. Αν λοιπόν, ισχύει πως σε ένα μεγάλο βαθμό σήμερα μπορούμε να μιλάμε για την (εν μέρει τουλάχι-στον) καταστροφή της πολιτικής, τι είδους βία είναι αυτή που στρέφεται εναντίον πολιτικών; Και πού χωράει η προτροπή της «καταδίκης της βίας από όπου κι αν προέρχεται» σε αυ-τήν την οπτική;

Προς βοήθεια προτείνω να γυρί-σουμε ξανά σε ένα ιστορικό γεγονός των τελευταίων χρόνων, δηλαδή το κύμα βίας που ξεσήκωσε η δημοσίευ-ση των σκίτσων του προφήτη Μωά-μεθ. Αναλύοντας αυτήν την περίπτω-ση, ο ανθρωπολόγος Μαχμούντ Μα-μντάνι συνέστησε τη διάκριση μετα-ξύ «βλασφημίας» και «μισαλλοδο-ξίας». Ενώ η πρώτη είναι η πρακτι-κή της κριτικής μιας παράδοσης, μι-ας εξουσίας «εκ των έσω», η δεύτερη αποτελεί επίθεση της εξουσίας στην κριτική ή στην ίδια αυτή παράδοση «απ’ έξω». Η βλασφημία ελλοχεύ-ει αμέτρητους κινδύνους για το βλά-σφημο, ενώ η μισαλλοδοξία εκτοξεύ-εται από τον άμβωνα της εξουσίας εκ του ασφαλούς. Με απλά λόγια, η βλα-

σφημία είναι ανατρεπτική ενώ η μισαλλο-δοξία εξουσιαστική.

Η επίθεση στον K. Χατζηδάκη, όσο πρω-τόγνωρη κι αν δείχνει, είναι βασικά απο-μεινάρι της παλιάς αντίληψης περί πολιτι-κής, στην οποία πολιτικός και πολίτης ανή-κουν στην ίδια παράδοση, στην ίδια «κοινό-τητα». Είναι μια πράξη βλάσφημη και δημι-ουργική. Από την άλλη, η επιτακτική προ-τροπή της «καταδίκης» της βλάσφημης πρά-ξης αποτελεί πρόταγμα μισαλλοδοξίας, γι-ατί αρνείται να αναγνωρίσει τη βάση πάνω στην οποία τελέσθηκε η πράξη, δηλαδή την ύπαρξη της πολιτικής ως ενιαίου χώρου πο-λίτη - πολιτικού. Αντίθετα, κινείται εκ του ασφαλούς κα εμφορείται από το πνεύμα του διαχωρισμού τους, που επιβάλλει η κα-ταστροφή της πολιτικής μέσω των ολοκλη-ρωτικών στοιχείων.

Στην εποχή που οι ολοκληρωτισμοί βασι-σμένοι στον Φόβο και την Ανασφάλεια τεί-νουν να ολοκληρωθούν, πράξεις βλάσφη-μες είναι η αρχή κάθε Αντίστασης.

Η απεργία και η μαζική διαδήλωση της 15ης Δεκέμβρη χαρακτηρίστηκαν από δύο πρωτόγνωρα γεγονότα:

την απροκάλυπτη δράση εκατοντάδων ασφαλιτών, που έκαναν ακόμη και συλλήψεις, και τη βίαιη επίθεση διαδηλωτών

στον πρώην υπουργό της κυβέρνησης Κ. Καραμανλή, Κωστή Χατζηδάκη.

Ολοκληρωτισμός και βλασφημία μετά τις 15 Δεκέμβρη

n ΝΙΚΟΛΑΣ ΚΟΣΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ

4 Tο δόγμα της ασφάλειας βασίζεται κατεξοχήν στο φόβο

ΠAPAΣKEYH 31 ΔEKEMBPIOY 2010 Κ ΙΝΗΣΗ ΙΔΕΩΝ ΠPIN / 19

Σημαντικές πτυχές για τη δράση και τις θέσεις του ΚΚΕ, όπως για παράδειγμα στο μακεδονικό, αλλά και τις σχέσεις του

με άλλα κομμουνιστικά κόμματα, φέρνει στην επιφάνεια το βιβλίο Το ΚΚΕ μέσα από τα αρχεία του Κομμουνιστικού Κόμματος

Βουλγαρίας (εκδόσεις Νόβολι).

Το ΚΚΕ μέσα απ’ τα αρχεία του Κομμουνιστικού Κόμματος Βουλγαρίας

Μ πορούν να «μιλήσουν» τα αρχεία ενός ξένου κομ-μουνιστικού κόμματος για την ιστορία της Ελλάδας και του ΚΚΕ και ε τι βαθ-

μό; Μπορούν! Και μάλιστα έχουν να «διηγη-θούν» πολλές και σημαντικές ιστορίες. Άλλω-στε το κομμουνιστικά κόμματα είχαν πάντοτε ως γνώρισμά τους τη στενή συνερ-γασία με τα «αδερφά» τους κόμ-ματα και τα διεθνή κομμουνιστι-κά κέντρα. Τέτοια ήταν, στην πε-ρίοδο του Mεσοπολέμου, η Βαλ-κανική Κομμουνιστική Ομοσπον-δία (ΒΚΟ) και η Κομμουνιστική Διεθνής (ΚΔ). Όμως, ιδιαίτερα στην περίπτωση του ΚΚΕ αυτή η διασύνδεση έλαβε πρωτόγνωρες διαστάσεις αργότερα μέσω των ειδικών περιστάσεων που έφε-ραν ο εμφύλιος πόλεμος κι η με-τέπειτα αναγκαστική έξοδος χιλι-άδων αγωνιστών και της ηγεσίας του προς μισή ντουζίνα χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ.

Ταυτοχρόνως, πλήθος ιστο-ρικών ερωτημάτων που απασχο-λούν το κομμουνιστικό κίνημα της χώρας μας αλλά και κάθε αρι-στερό αγωνιστή μένουν αναπά-ντητα κάτω από την άρνηση του ΚΚΕ να καταστήσει προσβάσιμο το αρχειακό του υλικό στο ευρύ κοινό. Όλα αυτά τα χρόνια έχου-με μια μερική αξιοποίηση των δι-αθέσιμων ιστορικών τεκμηρίων, που παραμένουν στον Περισ-σό, με την έκδοση συλλογών ντο-κουμέντων που απαρτίζονται βα-σικά από αποφάσεις συνεδρίων και ολομελειών. Έτσι, σημαντικά ιστορικά ζητήματα αντί να φωτι-στούν ολόπλευρα βάσει ιστορι-κών πηγών παραμένουν πεδίο ει-κασιών και θεωρητικών αναλύ-σεων βάσει ενδείξεων ή θεωρητι-κών κατασκευών. Υπάρχει με άλ-λα λόγια ένα κενό γνώσης για την ίδια μας την ιστορία.

Ένα τέτοιο κενό έρχεται να καλύψει η κυκλοφορία απ’ τις εκδόσεις Νόβολι της σειράς Το ΚΚΕ μέσα από τα αρχεία του Κομμουνιστικού Κόμμα-τος Βουλγαρίας. Την επιμέλεια της σειράς έχουν αναλάβει ο ιστορικός Γιώργος Λεοντι-άδης κι η ιστορικός Μποριάνα Μπουζάσκα, πρώην πρόεδρος των κρατικών αρχείων της Βουλγαρίας. Πρόκειται για μια συλλογή εγ-γράφων που επιχειρούν να φωτίσουν σημα-ντικές πτυχές της ιστορίας του ΚΚΕ και μέσω αυτού της Ελλάδας. Ας σημειωθεί ότι στο αρ-χείο του ΒΚΚ φυλάσσονται σημαντικά στοι-χεία για το κομμουνιστικό κίνημα των Βαλ-κανίων κυρίως λόγω της εξέχουσας και κα-θοδηγητικής θέσης που κατείχε ο ηγέτης του Γκεόργκι Δημητρόφ τόσο στην ΒΚΟ όσο και

στην ΚΔ. Ο πρώτος τόμος της σειράς που κυ-κλοφόρησε πρόσφατα, παρουσιάζει έγγραφα του μεσοπολέμου προερχόμενα βασικά από το κομματικό αρχείο του ΒΚΚ αλλά και της ΚΔ. Καλύπτονται θεματικές όπως η εμπλο-κή της ΒΚΟ και της ΚΔ στις εσωτερικές δια-μάχες του ΚΚΕ και τη διαμόρφωση της πολι-τικής του, η περίπτωση του μακεδονικού ζη-

τήματος, η οικονομική παράμετρος των σχέ-σεων ΚΚΕ και διεθνών κέντρων κ.ά. Έτσι ο αναγνώστης μπορεί να έρθει σε άμεση επαφή με τη συλλογιστική των διαφόρων δρώντων και τους παράγοντες που καθόρισαν την εσω-τερική ανάπτυξη και την πολιτική του ΚΚΕ σε πλήθος ζητημάτων.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι επίμονες προσπάθειες του Δημητρόφ και της ΒΚΟ το 1924 και το 1927 για τη γεφύρω-ση του χάσματος που οδήγησε σε διάσπα-ση το ΚΚΕ (ομάδες Κομμουνιστική Ένωση και Αριστερή Αντιπολίτευση αντίστοιχα) και την ενιαία έκφραση των κομμουνιστών μέσα από ένα κόμμα, όπως κι η αντιπαράθεση γύ-

ρω από το ζήτημα της ανεξαρτησίας της Μα-κεδονίας και της Θράκης. Άλλες ενδιαφέρου-σες πτυχές είναι οι αναλύσεις κι οι προτάσεις της ΒΚΟ για την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα σε περιόδους κρίσεων του πολιτικού σκηνικού όπως στα μέσα της δεκαετίας του ’20, στις αρχές του ’30 και με την άνοδο του φασισμού στα μέσα της ίδιας δεκαετίας. Επί-

σης σημαντική άποψη αποκτά κα-νείς όσον αφορά στην καθοδήγη-ση του κόμματος σε συνδικαλιστι-κά θέματα. Τέλος ο αναγνώστης παίρνει μια γεύση για την κατά-σταση του εργατικού κινήματος και της ελληνικής κοινωνίας γε-νικότερα σε εποχές και περιοχές πολύ λίγο φωτισμένες για το ευρύ κοινό όπως η Θράκη του 1920.

Είναι ίσως ειρωνικό να ανα-γκαζόμαστε να μάθουμε την ιστο-ρία του κομμουνιστικού κινήμα-τος της χώρας μας από ξένες πη-γές. Η συνεισφορά όμως τέτοιων εγχειρημάτων είναι ανεκτίμητη, ενάντια στη λογική που θέλει η ιστορία ενός κόμματος να είναι ελεγχόμενη και προσβάσιμη σε μια μικρή μειοψηφία και ταυτό-χρονα κρυφή από τη μεγάλη πλει-οψηφία των μελών και υποστηρι-κτών του. Το κομμουνιστικό κίνη-μα, αν θέλει να αναγεννηθεί πρέ-πει να σταθεί γενναία απέναντι στο παρελθόν του και να κερδί-σει τον κόσμο στη βάση της συλ-λογικής γνώσης κι εκτίμησης της ιστορίας του κι όχι της εργαλει-ακής διαχείρισής της. Είναι κα-κή κληρονομιά του παρελθόντος η λογική που θέλει την εμπει-ρία και τη γνώση να τη διαχειρί-ζεται μια μικρή κομματική ελίτ, ενώ να θεωρείται ανεπιθύμητη κι επικίνδυνη η πρόσβαση των «παραέξω» ακόμα και των συ ντρόφων.

Στους επόμενους δύο τόμους που θα κυκλοφορήσουν προσε-χώς θα καλυφθεί μία ακόμη πιο θολή περίοδος στην ιστορία του ΚΚΕ. Ο δεύτερος τόμος θα περι-

λαμβάνει έγγραφα της περιόδου 1936-1956 άρα σχετικά με την περίοδο της δικτατορί-ας του Μεταξά, της αντίστασης, του εμφυλί-ου πολέμου και της παρανομίας. Eνώ ο τρί-τος τόμος θα καλύψει την περίοδο 1957-1989 άρα την καθαίρεση Ζαχαριάδη, την ανάπτυξη της ΕΔΑ, της δικτατορίας, τη διάσπαση με το ΚΚΕ (εσ.), την περίοδο της μεταπολίτευσης κ.ο.κ.. Ζητήματα όπως η στάση του ΚΚΕ αλλά και των «αδερφών» του κομμάτων στο θέμα της εξουσίας, του εμφυλίου πολέμου, του μα-κεδονικού, των προσφύγων (παιδιών κι ενηλί-κων), της ΕΔΑ, των εσωτερικών συγκρούσε-ων και διασπάσεων, της δικτατορίας και άλ-λα πολλά αναμένουν απαντήσεις.

4 Όρος για την αναγέννηση του κομμουνιστικού κινήματος αποτελεί η γενναία αντιμετώπιση

της ιστορίας του

ΜανδραγΟρας

Τεύχος 43ΦάκελοςεκπαίδευσηΜια κραυγή αγωνίας από εκπαιδευτικούς και μαθητές φιλοξενεί το τελευταίο τεύχος του Μανδραγόρα που κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία. Στις 50 σελίδες του «φακέλου» φιλοξενούνται απόψεις εκπαιδευτικών του παρελθόντος (Δημήτρης Γληνός, Αλέξανδρος Δελμούζος, Μίλτος Κουντουράς, Αμύλκας Αλιβιζάτος κ.ά.), που διατηρούν ακέραιη την αξία τους και τη διαχρονικότητά τους. Οι θέσεις αυτές συναρθρώνονται με απόψεις και προτάσεις εν ενεργεία εκπαιδευτικών αλλά και μαθητών που μεταφέρουν τις σύγχρονές τους εμπειρίες. Την επιμέλεια του αφιερώματος είχε η Ξένη Σκαρτσή. Στο αφιέρωμα συμμετέχουν: Εμμανουήλ Κριαράς (στον οποίο και αφιερώνεται όλος ο φάκελος), Νίκος Ανδριώτης, Σπήλιος Αργυρόπουλος, Παναγιώτης Βούζης, Ελένη Γούλα, Στάθης Γράψας, Δέσποινα Δεμερτζή, Πηνελόπη Ζαρδούκα, Κατερίνα Ζησάκη, Δημήτριος Ιακωβίδης, Χάιδω Καλλιτσάκη, Ρούλα Κούβαρη, Αλεξάνδρα Λεμονή, Λέλα Λυμπεροπούλου, Χριστόφορς Μηλιώνης, Κατερίνα Μιχαλοπούλου, Γ. Δ. Παγανός, Θανάσης Παπαγεωργίου, Μαλβίνα Παπαδάκη, Δημήτρης Παπαχατζόπουλος, Θεόδωρος Πάσχος, Δημήτρης Ρόκος, Νίκη Ρουμπάνη, Κώστας Στεργιόπουλος, Αναστάσιος Στέφος, Βιβή Τουρόγιαννη, Άννα Τσιλιμπάρη και Μαρία Φωκά. Στα ερωτήματα του Μανδραγόρα απαντούν οι: Γιώργος Βαρθαλίτης, Θανάσης Βλάχος, Δημήτρης Καπουσούζ, Φωτεινή Κατσέλη – Παπαϊωάννου, Δανάη Λάγκα, Ελευθέριος Μαραγκουδάκης, Αλεξάνδρα Μελίστα, Ελένη Σακαντάνη – Μπότσογλου, Στάιης Στυλιάρης και Παναγιώτης Τραγαζίκης. Ακόμα, στις σελίδες του περιοδικού ξεχωρίζει η αναφορά στην ποιήτρια Βικτωρία Θεοδώρου. Γράφουν οι Αλέξης Ζήρας και Κώστας Κρεμμύδας, ενώ η ίδια δημοσιεύει ανέκδοτα ποιήματά της καθώς και μια διάλεξη για το Ακρωτήρι Χανίων στην Κατοχή. Επίσης, παρουσιάζεται και ανθολογείται ο ποιητής Χρήστος Μπράβος. Στις σελίδες της πεζογραφίας, παρουσιάζεται η εργασία του Βασίλη Στεριάδη με σχολιασμό του Λάμπρου Παγκάκη. Ακόμα, στο τρέχον τεύχος περιέχεται μια συζήτηση μαθητριών Λυκείου με τον πεζογράφο Θανάση Βαλτινό. Ο Σάββας Μιχαήλ γράφει για το Θανάση Τζούλη, ενώ ο Δημήτρης Ραυτόπουλος για το Μανώλη Φουρτούνη. Επίσης, ξεχωρίζει η κριτική του Παναγιώτη Νούτσου για το Διπλό βιβλίο του Δημήτρη Χατζή. Πρωτότυπη ποίηση υπογράφουν οι: Σωκράτης Σκαρτσής, Χλόη Κουτσουμπέλη, Ντίνος Σιώτης, Εύη Μπούκλη, Μάγδα Χριστοπούλου, Λαμπρινή Αιωροκλέους, Αλέξης Δάρας, Μαρία Νιάρχου, Μιχάλης Παπανικολάου, Θωμάς Ιωάννου, Αλέξανδρος Αραμπατζής, Πηνελόπη Ζαρδούκα, Θεόδωρος Μπασιάκος, Αρετή Γκανίδου και Νίκος Αργυρόπουλος. Επίσης, παρουσιάζονται τρεις ηπειρώτες γλύπτες, οι Θεόδωρος Παπαγιάννης, Κυριάκος Ρόκος και Γιώργος Χουλιαράς, ενώ αναφορά γίνεται και στη ζωγράφο Γιουλίκα Λακερίδου.

ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ

ΛΑΒΑΜΕ

nΓΙΩΡΓΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ

20 / ΠPIN AΠOΨEIΣ ΠAPAΣKEYH 31 ΔEKEMBPIOY 2010

ΠΑΙΔΕΙΑYπαγωγή της επιστήμης στο κεφάλαιο

n ΣΤΑΔΙΑΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Η μετατροπή της επιστήμης σε άμεση παραγωγική δύναμη και η συνδεόμενη μ’ αυτήν υπαγωγή της επιστήμης στο κεφάλαιο, δεν επέρχεται γραμμικά και ακαριαία, αλλά κλιμακωτά και αντιφατικά επί κεφαλαιοκρατίας, μέσω της θέσης και του ρόλου της στην τεχνική-τεχνολογική διαμεσολάβηση της εργασιακής επενέργειας στη φύση και στην κοινωνία. Μέσω αυτής της διαμεσολάβησης, επιτυγχάνεται η ενίσχυση, διεύρυνση, εμβάθυνση, επιτάχυνση, διακρίβωση και η κοινωνικοποίηση (διαφοροποίηση -διασύνδεση - ενοποίηση) των μέσων και των τρόπων αυτής της επενέργειας. Η επιστήμη είναι μια διαδικασία, μια δραστηριότητα, στο πλαίσιο της οποίας ορισμένο υποκείμενο (ατομικό, συλλογικό) διεξάγει έρευνα, με ορισμένα μέσα και τρόπους (όργανα, μεθόδους, κ.ο.κ.), αποτέλεσμα της οποίας είναι οι όποιες ιστορικά προσδιορισμένες κεκτημένες γνώσεις (θεωρίες, μεθοδολογίες). Η δραστηριότητα αυτή, όρος της οποίας είναι και η προπαρασκευή του υποκειμένου της, απαιτεί θεσμική οργάνωση και πόρους, υλικοτεχνική υποδομή με αντίστοιχη ιεραρχία της «επιστημονικής κοινότητας» (εκπαιδευτικοί θεσμοί, πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα). Μέσω αυτής της θεσμικής οργάνωσης, και των εκάστοτε ιστορικά προσδιορισμένων, ποικίλων βαθμών διαμεσολάβησης αλληλεπιδράσεών της με τη σφαίρα της παραγωγής και με τις υπόλοιπες σφαίρες της κοινωνίας, επιτελείται και η λειτουργία της επιστήμης ως παραγωγικής δύναμης. Η σχέση της επιστήμης με τη σφαίρα της παραγωγής, όσο αναπτύσσεται η κοινωνία, αφενός γίνεται όλο και πιο άμεση, αφετέρου, αποκτά και νέες διαμεσολαβήσεις. Η σχέση αυτή σε κάθε περίπτωση αφορά τις εφαρμοσμένες και τεχνολογικές διεξόδους της επιστήμης, αλλά και τη συμβολή της στην παραγωγή και αναπαραγωγή του υποκειμένου της έρευνας και της παραγωγής. Η μετατροπή της επιστήμης σε παραγωγική δύναμη την καθιστά το θεμελιώδη παράγοντα κοινωνικοποίησης της εργασίας - παραγωγής, δεδομένου ότι, όπως απέδειξε ο Μαρξ στις οικονομικές έρευνές του, η επιστήμη συνιστά «καθολική εργασία», προϊόν και δημιουργική δύναμη της γενικής διάνοιας της ανθρωπότητας. Επιπλέον, η επιστήμη συνιστά και μορφή κοινωνικής συνείδησης, στο βαθμό που συντελεί στη συνειδητοποίηση των σχέσεων των ανθρώπων με τους αντικειμενικούς και υποκειμενικούς όρους της ύπαρξης και ανάπτυξής τους. Συνιστά και ιδεολογία, στο βαθμό που συμβάλλει σε στάσεις ζωής και γίνεται οδηγός για δράση ανθρώπων και κοινωνικών ομάδων, τάξεων, κ.ο.κ. στην κατεύθυνση της προόδου, της συντήρησης είτε της οπισθοδρόμησης της ανθρωπότητας.

Είναι γεγονός ότι επί κεφαλαιοκρα-τίας η επιστημονική γνώση είναι δυ-νάμει αξία χρήσης, η μετατροπή της οποίας σε ενεργεία (άμεσα κοινωνι-κή αξία) διαμεσολαβείται από ένα

περίπλοκο πλέγμα αλληλεπιδράσεων μεταξύ παραγωγικών δυνάμεων (παραγωγικών ανα-γκών) και κοινωνικών σχέσεων (οικονομικών, κοινωνικών, πολιτικών και ιδεολογικών), το οποίο (πλέγμα) συγκροτεί και τους αναγκαί-ους και ικανούς όρους αυτής της μετατροπής. Το προϊόν της επιστημονικής έρευνας επί κε-φαλαιοκρατίας δεν συνιστά επιμέρους αυτο-τελή αξία χρήσης, αλλά φορέα της συνολικής εργασιακής αξίας κατά τρεις τρόπους: Πρώ-το, λειτουργεί ως μηχανισμός μεταβίβασης αξί-ας σε άλλα προϊόντα (μέσω του σχεδι-ασμού και της τεχνολογίας). Δεύτερο, λειτουργεί ως μέσο και τρόπος μετα-βίβασης αξίας, με το σύστημα προπα-ρασκευής του ανθρώπου ως υποκειμέ-νου της εργασίας (ποικίλων βαθμών μόρφωσης, κατάρτισης, εξειδίκευσης, κ.ο.κ.) και του συνόλου των κοινωνικών σχέ-σεων και δραστηριοτήτων (παιδεία, εκπαίδευ-ση ως μηχανισμός «κατεργασίας» ανθρώπων μέσω της «κατεργασίας» γνώσεων) και, τρίτο, ως κεκτημένη γνώση, λειτουργεί (ευρετικά και μεθοδολογικά) ως μέσο και τρόπος προσπορι-σμού νέας γνώσης, ως μηχανισμός μεταβίβα-σης αξίας στη νέα γνώση. Για τους παραπάνω λόγους, η επιστήμη και το πανεπιστήμιο απο-κτούν στρατηγική σημασία επί κεφαλαιοκρατί-ας, μια σημασία που μεταβάλλεται ιστορικά.

Πρώτο, κατά το στάδιο του «ελεύθερου ανταγωνισμού», στο βαθμό που δρομολογεί-ται η εντατική ανάπτυξη της βιομηχανικής πα-ραγωγής, ξεκινά η μετατροπή της επιστήμης

σε άμεση παραγωγική δύναμη, ξεκινά η υπα-γωγή της επιστήμης στο κεφάλαιο (ως αποτέ-λεσμα της απόσπασης της σκοποθεσίας από την εκτελεστική εργασία, ως όρος της πραγ-ματικής - τεχνικής υπαγωγής της εργασίας στο κεφάλαιο), στο βαθμό που αυτή συνδέε-ται με τη «νεκρή εργασία», με τους εμπράγμα-τους όρους της παραγωγής (μηχανές, τεχνολο-γικές διατάξεις, κ.ο.κ.), σε αντιδιαστολή με τη «ζωντανή εργασία» του μισθωτού εργαζόμε-νου. Ωστόσο, η υπαγωγή της επιστήμης και του πανεπιστημίου στο κεφάλαιο είναι έμμεση. Το πανεπιστήμιο, κατ’ εξοχήν κλειστό και ελιτίστι-κο, απευθυνόμενο στα αστικά και μεσο-αστι-κά στρώματα, συνδέεται ακόμα σε σημαντικό βαθμό με τη θεραπεία των βασικών επιστη-

μών, με εκδοχές της αστικής ιδεολογίας που απηχούν σε διάφορους βαθμούς θέσεις της φι-λοσοφίας του διαφωτισμού και με τη συμβολή του στη συγκρότηση της διανόησης των ιδεολό-γων της αστικής τάξης, των κρατικών αξιωμα-τούχων και των ελευθερίων επαγγελμάτων (δι-κηγόρων, γιατρών). Τότε εμφανίζονται και τα πρώτα πολυτεχνεία, που εκφράζουν πιο άμεσα τις παραγωγικές ανάγκες του κεφαλαίου για τεχνική διανόηση.

Δεύτερο, κατά το κρατικο-μονοπωλιακό στάδιο της κεφαλαιοκρατίας κυριαρχεί η εντα-τική ανάπτυξη της παραγωγής, βάσει του πρώ-του σταδίου της επιστημονικοτεχνικής επανά-στασης (αρχές αυτοματοποίησης σε επίπεδο

γραμμών παραγωγής, τμημάτων, εργαστηρί-ων, ενιαία ενεργειακά - παραγωγικά συγκρο-τήματα, εν σειρά και εν αλληλουχία παραγω-γή - συναρμολόγηση, φορντισμός, τεϋλορι-σμός, κ.ο.κ.), γεγονός που αναβαθμίζει τη θέ-ση και το ρόλο της επιστήμης ως πιο άμεσης παραγωγικής δύναμης. Το πανεπιστήμιο (κατ’ εξοχήν δημόσιο, στη δικαιοδοσία του «συλλο-γικού κεφαλαιοκράτη») συνδέεται πιο άμεσα με τις στρατηγικές επιλογές βάσει των ανα-γκών της παραγωγής, μαζικοποιείται, διαφο-ροποιείται εσωτερικά, αναβαθμίζεται ο ρόλος των τεχνολογικών σπουδών και η κατανεμητι-κή λειτουργία του στην κοινωνία (με σημαντι-κό ρόλο στην κοινωνική ανέλιξη).

Τρίτο, το διακρατικό - μονοπωλιακό στά-διο της κεφαλαιοκρατίας (που συμπί-πτει με την ραγδαία άνοδο των διεθνι-κών-πολυεθνικών - πολυκλαδικών μο-νοπωλιακών ομίλων) άρχισε στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και στην δεκαε-τία του ’80. Έχει ως τεχνολογική βάση το δεύτερο στάδιο της επιστημονικοτε-

χνικής επανάστασης, οπότε παρατηρείται η με-τάβαση σε άλλο επίπεδο της κατ’ εξοχήν εντα-τικής ανάπτυξης της κεφαλαιοκρατίας, στην εντατική διαμόρφωση ενός πληροφοριακού τεχνολογικού συγκροτήματος (ενιαία αυτομα-τοποιημένα συμπλέγματα, έναρξη παραγωγής αυτομάτων μέσω αυτομάτων, έναρξη αυτομα-τοποίησης κλάδων, διακρατικά - διηπειρωτικά ενεργειακά συγκροτήματα, διαστημική, έναρ-ξη τηλεματικής και διαδικτύωσης σε παγκό-σμιο ιστό). Αυτό έχει ως αποτέλεσμα αναδι-αρθρώσεις σε επίπεδο εργασιακών σχέσεων και σχέσεων παραγωγής και αντίστοιχες αλ-λαγές σε επιστήμη - πανεπιστήμιο, που προω-θούνται με την κινούμενη στον αντίποδα της

4 Η υποβάθμιση της έρευνας προσλαμβάνει καταστροφικές διαστάσεις υπονομεύοντας

τα θεμέλια της παιδείας

ΤΟ ΚΑΤΟΧΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ -

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ

n ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΤΕΛΗΣ

Η επιστήμη και το πανεπιστήμιο αποκτούν στρατηγική σημασία στην κεφαλαιοκρατία καθώς το προϊόν της επιστημονικής

έρευνας συνιστά φορεά της συνολικής εργασιακής αξίας κατά τρεις τρόπους: λειτουργώντας ως μηχανισμός μεταβίβασης

αξίας σε άλλα προϊόντα, ως μέσο και τρόπος μεταβίβασης αξίας, και, τρίτο, ως κεκτημένη γνώση, λειτουργεί (ευρετικά

και μεθοδολογικά) ως μέσο και τρόπος προσπορισμού νέας γνώσης.

ΠAPAΣKEYH 31 ΔEKEMBPIOY 2010 AΠOΨEIΣ ΠPIN / 21

ΕΠΙΒΟΛΗ ΔΙΔΑΚΤΡΩΝ

Μέτωπο παιδείας - εργασίαςn ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ

Θεσμοθετούνται «Κέντρα Αριστείας», με το αζη-μίωτο, ως υποδείγματα υπαγωγής - συμόρφω-σης στα αγοραία πρότυπα (από όποιους επιτή-δειους προλάβουν και αυτοπλασαριστούν - αξι-ολογηθούν δεόντως), τα οποία στη συνέχεια δι-αχέονται και επιβάλλονται σε όλα τα ιδρύματα.

Στο πλαίσιο της «Διά Βίου Μάθησης» προ-τείνεται πλήρης ευελιξία στην παροχή εκπαι-δευτικών υπηρεσιών, ώστε να γίνουμε «χώρα εισαγωγής φοιτητών». Υπόρρητη στόχευση αυ-τής της πρότασης, είναι ενδεχομένως η βαθμι-αία θέσπιση της διδασκαλίας στην αγγλική, αλ-λά και η βαθμιαία γενίκευση της επιβολής διδά-κτρων, αρχής γενομένης από αλλοδαπούς φοι-τητές.

Στο πνεύμα του διεθνούς επιχειρηματικού ανοίγματος, προτείνεται και η «στήριξη της ίδρυσης παραρτημάτων των ελληνικών ιδρυμά-των σε άλλες χώρες». Το τελευταίο, βάσει της αρχής της αμοιβαιότητας, θα συνεπιφέρει την αυτόματη αναγνώριση ως πανεπιστημιακών, όλων των επιχειρήσεων κατάρτισης που αυτο-προβάλλονται ως παραρτήματα πανεπιστημίων της αλλοδαπής, ώστε να ολοκληρωθεί η ιδιω-τικοποίηση του ενιαίου μετα-λυκειακού χώρου. Προβλέπεται μεταξύ άλλων και η «θεσμοθέτηση της δυνατότητας χορηγίας εδρών, με βάση προ-διαγραφές που θέτει το ίδρυμα».

Η επιστήμη και το πανεπιστήμιο, εν μέσω γε-νικευμένης κρίσης, υπάγεται όλο και πιο πολύ στο κεφάλαιο. Η άμεση υπαγωγή της επιστήμης και της παιδείας στο κεφάλαιο είναι πλέον μια άγουσα τάση που προωθείται και θεσμικά με δι-κτατορικούς τρόπους. Ωστόσο, η υπαγωγή αυ-τή δεν είναι, ούτε και θα καταστεί ποτέ απόλυτη. Η επιστήμη, η τεχνολογία και η παιδεία είναι πο-λύ σοβαρές υποθέσεις της ανθρωπότητας ώστε να αφεθούν στην ιδιοτελή δικαιοδοσία του κε-φαλαίου και των τεχνοκρατών υπηρετών του, εί-τε στην υπονόμευσή τους από εκδοχές του τε-χνοφοβικού ρομαντισμού.

Οι αντιστάσεις που συναντά αυτή η υπαγω-γή, είναι δηλωτικές του εύρους και του βάθους της αντιφατικότητας αυτής της διαδικασίας, η οποία συνδέεται με μια θεμελιώδη αντίφαση: την αντίφαση μεταξύ του καθολικού δημιουρ-γικού χαρακτήρα της επιστήμης και της παιδεί-ας και της μονομέρειας του ιδιωτικού συμφέρο-ντος του κεφαλαίου. Εντός αυτής της αντιφα-τικής διαδικασίας αναπτύσσονται οι συνδεόμε-νες με την αλματωδώς αύξουσα κοινωνικοποί-ηση της εργασίας δυνάμεις αμφισβήτησης και ανατροπής της κυριαρχίας του κεφαλαίου, ιδι-αίτερα της νεολαίας, εντός και εκτός ΑΕΙ. Οι δυ-νάμεις αυτές, εκφράζονται με προσωπικότητες και συλλογικότητες, οι οποίες με το ανιδιοτελές και πρωτοπόρο ερευνητικό και κοινωνικό τους έργο βρίσκονται στα πλέον προκεχωρημένα φυ-λάκια της επιστήμης και της παιδείας, γεγονός που τους επιτρέπει να συνειδητοποιούν σταδι-ακά και να καταδεικνύουν τόσο τους συνδεόμε-νους με την κυριαρχία του κεφαλαίου περιορι-σμούς και καταστροφικούς κινδύνους, όσο και τη νομοτελή αναγκαιότητα ενός μετώπου παι-δείας - εργασίας, για τη διέξοδο της ανθρωπό-τητας σε ένα ριζικά διαφορετικό τύπο συγκρό-τησης και ανάπτυξης.

Η ίδια η κρισιακή συγκυρία εξακοντίζει όλα τα ζητήματα στο επίκεντρο του πολιτικού, κοινω-νικού και οικονομικού αγώνα, γεγονός που επι-τάσσει την αναγκαιότητα συγκρότησης ενιαίου μετώπου παιδείας - εργασίας εναντίον του κα-θεστώτος κατοχής και του καταστροφικού του έργου. Η κριτική τ ης χειραγωγικής ουσίας της υπαγωγής της επιστήμης και του πανεπιστημί-ου στο κεφάλαιο και το αντίστοιχο κίνημα, οφεί-λουν να αντιπαραθέτουν σε αυτήν το θετικό ιδε-ώδες της ολόπλευρης καλλιέργειας του ανθρώ-που του μέλλοντος (στοιχεία του οποίου ανι-χνεύονται ήδη στην αντιφατικότητα του παρό-ντος), συνδέοντας έτσι τις διεκδικήσεις στο χώ-ρο της επιστήμης και της παιδείας με την προο-πτική του ριζικού μετασχηματισμού της κοινωνί-ας στην κατεύθυνση προς την ώριμη κοινωνικο-ποιημένη ανθρωπότητα, τον κομμουνισμό.

Αναλυτικότερα βλέπε και Διεθνή Σχολή «Λο-γική της Ιστορίας» (Δ.Σ.Λ.Ι.) http://www.ilhs.tuc.gr/gr/index.htm Επίσης, Δίκτυο Πληροφόρησης και συντονιμσού για το πανεπιστημαικό κίνημα: http://net.glotta.ntua.gr/

Τελειώνει η δημόσια χρηματοδότησηn Ο ΠΡΥΤΑΝΗΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΙΕΥΘΥΝΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ

Το κατοχικό καθεστώς ΔΝΤ -ΕΕ με τα όργανα κοινοβου-λευτικής δικτατορίας του, προωθούν την πιο άμεση και βάναυση υπαγωγή του πανε-

πιστημίου στο κεφάλαιο (βλ.«Κείμενο δι-αβούλευσης για την έναρξη διαλόγου. Εθνική στρατηγική για την Ανώτατη Εκ-παίδευση...»). Η όλη θεσμική συγκρότη-ση, η δομή, τα όργανα και η διοίκηση των ΑΕΙ αλλάζουν άρδην, κατά τα πρότυπα της επιχείρησης ΑΕ με τον Πρύτανη - Δι-ευθύνοντα Σύμβουλο και το ΔΣ.

Καταργείται η βαθμίδα του Λέκτορα, ο οποίος μετατρέπεται σε συμβασιούχο διδάσκοντα, χωρίς δυνατότητα εξέλιξης με κυρίως (αν όχι αποκλειστικά) διδακτι-κά καθήκοντα. Καταργείται η μονιμότητα του Επίκουρου Καθηγητή. Η προερχόμε-νη από τον εθισμό σε έξωθεν επιτήρηση των κυβερνώντων συμπλεγματική ξενο-μανία, αναγορεύεται σε γενικευμένη θέ-σμιση της εξευτελιστικής δουλοπρέπειάς τους, ακόμα και με τη «διεθνή σύνθεση» και τους «εξωτερικούς κριτές» των εκλε-κτορικών σωμάτων. Μοναδική πρωτοτυ-πία του κατοχικού Πανεπιστημίου του Μνημονίου!

Η περιβόητη «οικονομική αυτοτέ-λεια», σημαίνει αποδέσμευση της κυβέρ-

νησης από τη συνταγματική υποχρέωση της δημόσιας χρηματοδότησης των ΑΕΙ. Έτσι αντικαθίσταται το ενιαίο μισθολο-γίο των πανεπιστημιακών από ένα «επί-δομα» επιβίωσης και οι αμοιβές εξατο-μικεύονται βάσει των «επιδόσεών» τους στις αξιολογήσεις. Η χρηματοδότηση συ-ναρτάται ωμά και κατηγορηματικά με την αγοραία αξιολόγηση, για την επιχειρημα-τική μετάλλαξη των ΑΕΙ. Το ΑΕΙ θα τι-μωρείται αξιολογικά και για την ανεργία των αποφοίτων! Η χρηματοδότηση της έρευνας θα γίνεται μόνο επιλεκτικά με συγκεκριμένα πακέτα και με τους όρους που αυτά επιβάλλουν.

Οι ανθρωπιστικές σπουδές, η φιλοσο-φία και οι κοινωνικές επιστήμες θα αντι-μετωπίσουν το μαρασμό και την κατάργη-ση των τμημάτων τους!

Στη θέση της δημόσιας δωρεάν παιδεί-ας, προτείνονται στους φοιτητές και στις οικογένειές τους «υπηρεσίες υποστήρι-ξης», όπως η «κάρτα του φοιτητή» για πρόσβαση σε υπηρεσίες, η ανάθεση της σίτισης και της στέγασης σε σχήματα γνω-στά από τις «Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα», ενώ το έλλειμμα χρη-ματοδότησης θα επιτείνει και την ιδιωτι-κοποίηση των σπουδών, με την «κοινω-νική πολιτική» της εξώθησης των φοιτη-

τών και των οικογενειών τους στα φοιτη-τικά δάνεια και την υπερχρέωση. Η «Χω-ροταξική και θεματική αναδιάρθρωση», με κλείσιμο, συγχωνεύσεις, καταργήσεις, κ.ο.κ. ιδρυμάτων, σχολών και τμημάτων, προτείνεται ωμά για λόγους κατοχικής λι-τότητας, για «τον περιορισμό των διοικη-τικών και διαχειριστικών δαπανών».

Η δομή συγκεντροποιείται γύρω από τη σχολή. Η πραγματική διεπιστημονικό-τητα προϋποθέτει ως βάση την επιστημο-νική πειθαρχία. Στην αντίθετη περίπτω-ση υπονομεύει κάθε έννοια επιστημονι-κότητας. Στο όνομα μιας στρεβλής «διε-πιστημονικότητας», καταργείται το τμή-μα, ως βασική λειτουργική - διοικητική μονάδα επιστημονικού έργου σε ένα ορι-οθετημένο κλάδο, βάσει μιας επιστημονι-κής πειθαρχίας που προσδιορίζεται από το χαρακτήρα του γνωστικού αντικειμέ-νου. Προς την ίδια κατεύθυνση λειτουρ-γεί ο κατακερματισμός της ενότητας των σπουδών και των πτυχίων που προωθεί-ται με την πρακτική άθροισης πιστωτι-κών μονάδων από μαθήματα σε ΑΕΙ αλ-λά και σε ιδρύματα «διά βίου εκπαίδευ-σης». Συνακόλουθα, διασπάται και η ενι-αία ακαδημαϊκή ταυτότητα των επαγγελ-ματικών δικαιωμάτων που αντιστοιχούν σε κάθε κλάδο.

«γραφειοκρατικής ακαμψίας» της παραδοσι-ακής κρατικομονοπωλιακής ρύθμισης στρατη-γική του νεοσυντηρητισμού - νεοφιλελευθερι-σμού. Στις μέρες μας σημειώνεται νέα στρο-φή στις παραγωγικές δυνάμεις, με εντατικό-τερη προώθηση της αυτοματοποίησης και του πληροφοριακού - τεχνολογικού συγκροτήμα-τος, των βιοτεχνολογιών, νέων ισχυρότερων πηγών ενέργειας με υψηλό συντελεστή από-δοσης, νέων δυνατοτήτων επίδρασης στον άν-θρωπο και στον ανθρώπινο ψυχισμό, κ.ο.κ.. Οι πολυεθνικές εταιρείες και οι χώρες που ελέγ-χουν και διαχειρίζονται αυτές τις κατα-κτήσεις της επιστημονικοτεχνικής προ-όδου, κατέχουν ηγεμονική και κυρίαρ-χη θέση στον κόσμο. Χαρακτηριστική για την εποχή μας είναι η πρωτόγνω-ρου βαθμού συγκέντρωση και συγκε-ντροποίηση της μονοπωλιακής χρήσης των επιστημονικών ερευνών. Το πανε-πιστήμιο (δημόσιο με ιδιωτικοοικονο-μικά κριτήρια, ιδιωτικό, επιχειρηματι-κό, στη δικαιοδοσία υπερεθνικών ορ-γάνων της νέας μορφής του χρηματιστι-κού κεφαλαίου) συνδέεται πιο άμεσα με τις στρατηγικές επιλογές των ανα-γκών για ακαριαίες ροές χρηματοπι-στωτικού κεφαλαίου, όπου υπάρχει έστω και αμυδρή υπόσχεση άντλησης μονοπωλιακού υπερκέρδους, ως αντι-στάθμισμα στην πτωτική τάση του μέ-σου ποσοστού κέρδους. Μαζικοποι-είται περαιτέρω, διαφοροποιείται και κατακερματίζεται εσωτερικά, υιοθετεί εντός του όλο και πιο διαφοροποιημένες μορ-φές ελαστικών εργασιακών σχέσεων και αντα-γωνισμού, γίνεται το ίδιο επιχείρηση παροχής ερευνητικών και διδακτικών υπηρεσιών, γίνε-ται πανεπιστήμιο «πολλών ταχυτήτων» (από ιδρύματα και σχολές ελίτ, μέχρι και νέες μορ-φές εκπαιδευτηρίων βραχυχρόνιας κατάρτι-σης, βάσει πακέτων πληροφοριών και δεξιο-τήτων με ημερομηνία λήξης), ενώ αλλάζει και η κατανεμητική λειτουργία του στην κοινωνία (με σημαντικό ρόλο στην παραγωγή - αναπα-ραγωγή νέων στρατιών της μισθωτής εργασί-ας, των νέων απασχολήσιμων και διά βίου - διά

της βίας επανακαταρτιζόμενων). Η πιο άμεση υπαγωγή επιστήμης και πανεπιστημίου στο κεφάλαιο επιτυγχάνεται μόνο μέσω της κατα-στροφικής μετάλλαξής τους.

Προωθείται λοιπόν ένα σύστημα «διά βί-ου κατάρτισης» πολλών ταχυτήτων, όπου ανα-σφαλείς εκπαιδευτές θα εκπαιδεύουν με τη σειρά τους εφήμερους εκπαιδευτές ανέργων και οι εκπαιδευόμενοι άνεργοι θα ανταγωνί-ζονται αλλήλους και θα πιέζουν για θέσεις ερ-γασίας. Η υποβάθμιση της βασικής έρευνας, των κοινωνικών επιστημών και της φιλοσοφί-

ας προσλαμβάνει καταστροφικές διαστάσεις που υπονομεύουν τα θεμέλια της παιδείας. Η πολιτική που εφαρμόζει αυτή τη στρατηγι-κή αναμόρφωσης της έρευνας, αποσκοπεί σα-φώς στην ακύρωση των όποιων θεσμικά κατο-χυρωμένων μηχανισμών αυτονομίας, ασυλίας και κοινωνικού ελέγχου της ελεύθερης έρευ-νας (όπου θα μπορούσε να υπόκειται σε τρό-πον τινά δημοκρατικό έλεγχο, ώστε να στρέφε-ται στις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας), και στη μετάθεση αυτού του ελέγχου στην ιδιω-τική σφαίρα, όπου ο μόνος εφικτός «έλεγχος» είναι αυτός που ασκείται εμμέσως, δια των μη-

χανισμών της αγοράς, δηλαδή, αυτός που δι-ασφαλίζει την κυριαρχία του ισχυρότερου κε-φαλαίου. Στην πορεία αυτή μετέρχονται απρο-κάλυπτα των πλέον αυταρχικών - πραξικοπη-ματικών μεθόδων, θέτοντας κυριολεκτικά υπό διωγμό, όχι μόνον όσους δεν υποτάσσονται σε αυτή την «μεταρρύθμιση», αλλά και εκείνα τα γνωστικά αντικείμενα που επιτρέπουν τον αναστοχασμό επί αυτών των ζητημάτων (φιλο-σοφία, κοινωνικές επιστήμες).

Όλο και πιο σαφής γίνεται η διάκριση με-ταξύ των επιστημόνων που ασχολούνται κατ’

εξοχήν με την έρευνα, με τη διδα-σκαλία και εκείνων που ασχολού-νται με τη διοίκηση της επιστήμης. Οι μεν πρώτοι, προτάσσουν στην κλίμακα αξιών τους τη δημιουρ-γία νέας γνώσης, οι δε δεύτεροι - τους (αγοραίους ποσοτικούς) δείκτες που χειρίζονται στις διοι-κητικές λειτουργίες τους, συστα-τικό στοιχείο των οποίων γίνεται όλο και πιο πολύ το μάρκετινγκ, η προβολή των δεικτών που κατα-δεικνύουν την υπεροχή του ιδρύ-ματος (σχολής, τμήματος) που δι-οικούν στο γενικότερο ανταγω-νισμό της αγοράς, ώστε να δια-σφαλίσουν εύσημα και πόρους από την πολιτική ηγεσία, αλλά και από τις δυνάμεις της αγοράς. Οι δύο αυτές κατηγορίες ανθρώ-πων της επιστήμης (με την ευρεία έννοια, διότι ο ασκών τη διοίκη-

ση, κατά κανόνα δεν προλαβαίνει και ίσως δεν μπορεί πλέον να ασχολείται πρωτίστως με την έρευνα, άρα προτάσσει το διοικητικό του αξί-ωμα ως κατ’ εξοχήν πεδίο κοινωνικής καταξί-ωσης) ομιλούν τελικά σε διαφορετικές γλώσ-σες. Είναι εντελώς διαφορετικού χαρακτήρα, τύπου και επιπέδου η επιχειρηματική δραστη-ριότητα και η ερευνητική - διδακτική δραστη-ριότητα. Η όποια υπαγωγή της δεύτερης στην πρώτη, με αντίστοιχο αναπροσανατολισμό δει-κτών - κινήτρων, συνεπιφέρει καταστροφή των νοητικών και ευρύτερα των ψυχικών - συνειδη-σιακών λειτουργιών του ερευνητή.

22 / ΠPIN AΠOΨEIΣ ΠAPAΣKEYH 31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2010

Σκληρή η σημερινή πραγματικότητα με όλα τα μέτρα που υιοθετούνται από τη δωσίλογη κυβέρνηση Παπανδρέου, η οποία συμπεριφέρεται σαν να βρίσκεται σε κατεχόμε-νη χώρα, παλεύοντας να επαναφέρει στο προσκήνιο τη λογική του ραγιά μετά από τετρακόσια χρόνια. Μια κυ-

βέρνηση πλήρως υποταγμένη στην υπηρεσία των διεθνών τοκο-γλύφων, η οποία το μόνο που θέλει να κάνει είναι να εξυπηρετή-σει τα οικονομικά και πολιτικά τους συμφέροντα. Με οικονομικά μέτρα που παραπέμπουν στη λογική ενός πατρώνου της διεθνούς πολιτικής σκηνής, του Χένρι Κίσινγκερ. «Διαλύεις μια κοινωνία, ένα έθνος, ειδικά το ελληνικό, όταν αλλοιώσεις τον πολιτισμό του, τη γλώσσα του, και την ιστορία του».

Με τον Γ. Παπανδρέου και τους περί αυτών συνεργάτες να έχουν αναλάβει εργολαβικά την οικονομική χρεοκοπία του ελλη-νικού λαού, καταργώντας εργασιακά, συνταξιοδοτικά και κοινω-νικά δικαιώματα. Απαξιώνοντας τη δημόσια παιδεία, υποβαθμί-ζοντας την ποιότητα εκπαίδευσης και παραδίνοντας την στο ιδι-ωτικό κεφάλαιο. Απαξιώνοντας το δημόσιο σύστημα υγείας, και προσφέροντας το άνευ όρων στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Κάνοντας καθαρά εμπορευματική διαδικασία την Τοπική Αυτοδιοίκηση, ονοματίζοντας βαθειά τομή τον «Καλλικράτη» και διαλύοντας κάθε ίχνος τοπικής κοινωνίας.

Προωθώντας ανερυθρίαστα το μοντέλο της αγγλικής γλώσσας σε επίπεδο διεθνών και διημέρων σχέσεων, υποβαθμίζοντας την ελληνική γλώσσα. Αγνοώντας τη βασική αρχή της διεθνούς διπλω-ματίας, πως η καλύτερη γλώσσα για κάθε χώρα σε διεθνείς συνα-ντήσεις είναι η μητρική της γλώσσα.

Μέσω λοιπόν της κατάργησης της ιστορίας και της αφαίρεσης της συνείδησης του λαού, κάνοντας τον να αγνοεί ποιος είναι και που πάει, του αφαιρείς την καθαρή εθνική του συνείδηση, κατα-κρεουργώντας τη γεωγραφική αναφορά του και τον αφανίζεις τε-λικά ως λαό. Με τη δεδομένη μορφή αφελληνισμού δημιουργού-νται άμεσες λογικές υποταγής και υποδούλωσης, προλειαίνοντας το έδαφος για μελλοντικές εθνικές και γεωγραφικές ανακατατά-

ξεις. Καταφέρνοντας να δημιουρωλον. Καταστρέφοντας τη συνεί-δηση ενός λαού μέσα στο πέρασμα των ιστορικών χρόνων εξυπη-ρετείς αντεθνικά συμφέροντα και γίνεσαι εχθρός της πολιτισμι-κής αντίληψης της ίδιας σου της χώρας.

Όταν μάλιστα οι ίδιοι οι θεσμοί της χώρας έχουν χάσει κάθε σημασία, έννοια και αξία. Το υποτιθέμενο λίκνο της αστικής δη-μοκρατίας το κοινοβούλιο, αλλοιώνεται με την υποταγή στη θέλη-ση του πρωθυπουργού και των ξένων κέντρων. Οι βουλευτές γίνο-νται σε μια νύχτα «βολευτές» ξένων συμφερόντων, λειτουργώντας πρακτικά ως μια άβουλη μάζα, κόντρα στον ίδιο τους το ρόλο. Πα-ραβιάζοντας συνειδητά τις επιταγές του Συντάγματος, δεχόμενοι με την ψήφο τους την κατάργηση βασικών συνταγματικών δικαι-ωμάτων, όπως η εργασία, η παιδεία και η υγεία.

Καταργούν την έννοια της δικαιοσύνης και της ισονομίας και της όποιας νομιμότητας, εγκλωβίζοντας την στην εξυπηρέτηση δικών τους σκοπιμοτήτων, αναγάγοντας την όποια κυβερνητική απόφαση σε εθνική. Ενώ κάθε εργατική διεκδίκηση κρίνεται ως παράνομη και καταχρηστική. Δηλαδή μιας μορφής δικαιοσύνη από εμάς για εμάς.

Την ελληνική Bουλή χωρίς καμία ντροπή και αίσχος επισκέ-πτονται οι διεθνείς τοκογλύφοι κάνοντας παραινέσεις, τόσο προς τον ελληνικό λαό, όσο και ως προς τα ελληνικά κόμματα, τα οποία εσχάτως χαρακτηρίζονται ως «πολιτικά πρόσωπα», άρα υπάλλη-λοι που διεκπαιρεώνουν εντολές και κατευθυντήριες πολιτικές, και όχι ως εκπρόσωποι του ελληνικού λαού.

Την ίδια στιγμή η Αριστερά τόσο σε κοινοβουλευτικό, όσο και σε εξωκοινοβουλευτικό επίπεδο, μοιάζει ανήμπορη να αντιδρά-σει. Το κάθε της κομμάτι, έχει ιδιοποιηθεί μια λογική τύπου «μεσ-σιανισμού» και για όποιον δεν συμφωνεί μαζί της αλλοίμονο του – δεν είναι παρά εχθρός της εργατικής τάξης και εφεδρεία του συ-στήματος. Αγνοώντας το καθήκον της κοινωνικής και πολιτικής συνεργασίας για να δημιουργηθεί μια ικανή πλειοψηφία, που σε πρώτο στάδιο θα ανατρέψει την υπάρχουσα κατάσταση και στη συνέχεια θα υλοποιήσει το σοσιαλιστικό όραμα.

Η συγκεκριμένη λογική και αντίληψη οδηγεί σε ημιτελείς δρά-σεις, δημιουργώντας σε πολλές περιπτώσεις ερωτηματικά. Γιατί άραγε δεν γίνεται ικανό να κατανοηθεί η ανάγκη κοινής δράσης πάνω σε συγκεκριμένα λαϊκά προβλήματα; Γιατί δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι ο καθένας μας και η κάθε συλλογικότητα αντι-λαμβάνεται από τη δική της οπτική τα πράγματα, αλλά ωστόσο μπο-ρούν να αναληφθούν από κοινού δράσεις για αλλαγή της πορείας του τόπου; Ξεχνάμε μήπως τις ευθύνες μας απέναντι στο λαό, ή θέ-λουμε ένα λαό που να υιοθετεί την κάθε άποψη άκριτα και χωρίς δεύτερη σκέψη; Άλλωστε τη λύση των προβλημάτων την καθορίζει η ταξική πάλι και όχι τα εκλογικά αποτελέσματα και ποσοστά. Η ταξική πάλι κρίνει τις πράξεις μας, διαμορφώνει τη συνείδησης μας, αναδεικνύει τις πρωτοπόρες δυνάμεις και τους λαϊκούς ηγέτες.

Στη σημερινή κατάσταση ένα ζήτημα εθνικού χαρακτήρα εί-ναι πολύ πιθανόν να έχει και έντονα ταξικά χαρακτηριστικά. Η εργατική τάξη και οι εργαζόμενες μάζες είναι αναγκαίο να ξεπε-ράσουν το σοκ της επίθεσης από την κυβέρνηση και τους συνδαι-τημόνες της, να ανασυνταχθούν και να θέσουν ζητήματα ανατρο-πής του σκηνικού υποδούλωσης της χώρας.

Ας φέρουμε στο μυαλό μας τα παραδείγματα των χωρών της Λατινικής Αμερικής, αλλά και της Ρωσίας, που επλήγησαν από το νεοφιλελευθερισμό και υποτάχτηκαν στις αμερικάνικες λογικές, χάνοντας τα πάντα είτε με μεγάλες ήττες, είτε με ακόμη μεγαλύ-τερους συμβιβασμούς. Επομένως το ταξικό κριτήριο οφείλει να είναι η βάση της συσπείρωσης των λαϊκών μαζών για την ανατρο-πή της επίθεσης και με βάση τα συμφέροντα τους να υπάρξει μια πλατύτερη συμμαχία με άλλα στρώματα της κοινωνίας τα οποία πλήττονται καίρια και σ’ όλα τα επίπεδα.

Με την κοινή δράση, εκεί που συμφωνούμε μπορούμε να λύ-σουμε σημαντικά προβλήματα, ελπίζοντας πως ο λαός θα βρεί σύ-ντομα το βηματισμό του και θα αναλάβει δράση. Με τη βοήθεια της αριστερής διανόησης θα βγει μπροστά, θα μπορεί να δίνει λύ-σεις να ερμηνεύει και να προτείνει. Για να μείνει ζωντανή και πά-λι η ελπίδα.

n ΘΑΝΑΣΗΣ Κ. ΚΑΠΠΟΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΡΙΚΑΛΙΝΟΣ

ΤΗΝ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ ΠΡΟΩΘΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

ΡΑΓΙΑΔΕΣ ΤΟΤΕ, ΡΑΓΙΑΔΕΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ

ΠAPAΣKEYH 31 ΔEKEMBPIOY 2010 Δ IEΘNH ΠPIN / 23

Όπως είχε συμβεί πρόσφατα στη Γαλλία έτσι και τώρα στην Ιταλία ο απόηχος των μαζικών φοιτητικών αντι-κυβερνητικών

διαδηλώσεων έσβησε απότομα στο κλίμα τρομολαγνείας που καλλιεργήθηκε με αφορμή τα πακέτα με εκρηκτικά

που βρέθηκαν στις ξένες πρεσβείες.

Aπό θύτης, θύμα ο MπερλουσκόνιnΕΙΡΗΝΗ ΚΟΣΜΑ

Τ α εκρηκτικά πακέτα σε ξένες πρεσβείες στην Ιταλία αποτε-λούν το θέμα που μονοπώλη-σε τα πρωτοσέλιδα των εφη-μερίδων στη χώρα, αυτή την

εβδομάδα. Λίγες μέρες νωρίτερα, το εν-διαφέρον του Τύ-που, ιταλικού αλλά και πανευρωπαϊκού μονοπωλούσε η πρό-ταση μομφής κατά της δεξιάς κυβέρνη-σης Μπερλουσκόνι. Όλος ο ευρωπαϊκός Τύπος ανέφερε ότι ο ιταλός πρωθυπουρ-γός πλήρωσε αδρά ορισμένους βουλευ-τές για να εξασφα-λίσει την ψήφο εμπι-στοσύνης τους. Οργι-σμένοι πολίτες πραγ-ματοποίησαν μαζι-κές διαδηλώσεις στη Ρώμη και αντέδρα-σαν έντονα όταν πλη-ροφορήθηκαν ότι ο Μπερλουσκόνι επιβί-ωσε πολιτικά. Η μετατόπιση του ενδιαφέ-ροντος στα τρομο-πακέτα είναι προφανώς βολικότερη για τον ιταλό πρωθυπουργό και μεγιστάνα των μίντια. Οι πολιτικές επιλο-γές του, που αποδυνάμωσαν την κυβέρνη-σή του και η συνεπακόλουθη πρόταση μομ-φής στη Βουλή, την οποία αντιμετώπισε με μαφιόζικες πρακτικές, περνούν σε δεύτερη μοίρα. Η οργή των φοιτητών κατά της αντι-εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης στα ΑΕΙ της χώρας και οι μεγάλες διαδηλώσεις στις με-γαλύτερες πόλεις της, το πρόγραμμα λιτό-τητας, η πρόταση μομφής, οι μπερλουσκο-νικές πρακτικές που αποτελούν βίαιη πρά-ξη κατά της Δημοκρατίας, αποτελούν ζητή-ματα που εκθέτουν την ιταλική κυβέρνηση. Τα τρομο-πακέτα βοήθησαν τον Μπερλου-σκόνι να πάρει ανάσα, μετά από εβδομά-δες κατά τις οποίες οι επιλογές και οι απο-φάσεις του βρέθηκαν στο στόχαστρο. Δεν είναι η πρώτη φορά τους τελευταίους μή-νες που η τρομοκρατία δίνει ανάσα σε μία ευρωπαϊκή κυβέρνηση η οποία βρίσκεται αντιμέτωπη με λαϊκή δυσαρέσκεια και πο-λιτική κρίση, εξαιτίας των προγραμμάτων λιτότητας και των αντιλαϊκών μεταρρυθμί-σεων που προωθεί.

Προηγήθηκαν οι φημολογίες περί τρο-μοκρατικού χτυπήματος στη Γαλλία, όταν η δεξιά κυβέρνηση Σαρκοζί βρισκόταν αντι-μέτωπη με το τσουνάμι των αντιδράσεων ενάντια στη μεταρρύθμιση του ασφαλιστι-κού που προωθούσε. Το ενδιαφέρον του Τύπου μετατοπίστηκε από τις μεγαλειώδεις διαδηλώσεις με τη συμμετοχή εκατομμυρί-ων πολιτών και τις μαζικότατες απεργιακές κινητοποιήσεις, στις ανησυχίες των μυστι-κών υπηρεσιών και άλλων αρχών ασφάλει-ας για τη δήθεν απειλή από τρομοκρατικό χτύπημα. Επιπλέον, την περίοδο που η Γερ-μανία προωθούσε το δικό της πρόγραμμα λιτότητας, πλήττοντας την πλειοψηφία των πολιτών στη χώρα, οργίασαν οι φημολογί-ες, και εκεί, περί κινδύνου εκδήλωσης τρο-μοκρατικής επίθεσης. Οι αντιδράσεις των πολιτών με μαζικές διαδηλώσεις και απερ-

γίες, μετά από χρόνια νηνεμίας επισκιά-στηκαν από την ευρεία διοχέτευση πληρο-φοριών στον Τύπο σχετικά με την τρομο-κρατική απειλή στην «καρδιά» της Ευρώ-πης. Αντίστοιχα, τα πακέτα-βόμβες με απο-δέκτες από ξένες πρεσβείες, μέχρι την κα-

γκελάριο της Γερμανίας, Άνγκελα Μέρκελ στην Ελλάδα, την περίοδο που η κυβέρνηση Παπανδρέου προωθούσε τα μέτρα στραγ-γαλιστικής λιτότητας και αποσάθρωσης των σχέσεων εργασίας, επισκίασαν οποιοδήπο-τε άλλο ζήτημα της επικαιρότητας για αρκε-τές μέρες, το περασμένο φθινόπωρο. Τέλος, πριν από λίγες μέρες, στον απόηχο των ορ-γισμένων φοιτητικών κινητοποιήσεων, των

μεγαλύτερων από 1968, στη Βρετανία, έγι-ναν συλλήψεις σε τρεις πόλεις ατόμων που κατηγορούνται πως σχεδίαζαν τρομοκρα-τικό χτύπημα, μεταξύ άλλων, στο Μπιγκ Μπεν του Λονδίνου! Όσο η τρομο-απειλή μεγεθύνεται, τόσο η καταστολή σκληραίνει και αυξάνονται οι πιθανότητες στοχοποίη-σης ατόμων, που όποτε αντιδρούν στις κυ-βερνητικές επιλογές θα καταλήγουν να βρί-σκονται αντιμέτωποι με τρομονόμους.

Είναι προφανές ότι, ακόμα και αν η τρομοκρατία δεν υπήρχε, πιθανόν οι ευ-ρωπαϊκές κυβερνήσεις της λιτότητας, θα χρειαζόταν να την… εφεύρουν για να επι-βιώσουν πολιτικά. Οι υπηρεσίες που προ-σφέρουν οι «τρομοκράτες» στους διαχειρι-στές της εξουσίας της ΕΕ, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ και στην ευρωζώνη των προϋπολογι-σμών της πείνας και της επιτήρησης, απο-

δεικνύεται ότι είναι ανυπολόγιστης αξίας. Ιδιαίτερα όταν κάθε άλλη απόπειρα να τε-θεί υπό έλεγχο η λαϊκή οργή ή να χειραγω-γηθεί η κοινή γνώμη αποτυγχάνει. Η βία, πολιτική, τυφλή, προβοκατόρικη ή αυθόρ-μητη ξαναέρχεται στο προσκήνιο ως ρυθ-

μιστής των εξελίξε-ων πλέον, στην ΕΕ του 21ου αιώνα. Εί-τε εκφράζεται αυ-θόρμητα μέσα από τις οργισμένες δια-δηλώσεις πολιτών, όπως στην περίπτω-ση της Ρώμης, όπου η πόλη έγινε γης μα-διάμ, όταν αποκα-λύφθηκε η απάτη Μπερλουσκόνι, μέ-σω της οποίας παρέ-μεινε στην εξουσία, είτε με τη μορφή τυ-φλής βίας και μεθο-δευμένης ενέργει-ας, που στρέφεται ενάντια σε κινήμα-τα και διαδηλωτές. Όπως στην περίπτω-

ση της Μαρφίν, την 5η Μαΐου στην Αθή-να. Ακόμα, αξιοποιείται από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ με τη μορφή απειλής που υποβόσκει, όπως συνέβη με τη φημο-λογία περί τρομοκρατικού χτυπήματος για τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώ-μης από μείζονα ζητήματα. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ανακοινώνουν ότι θα προχω-ρήσουν στη βίαιη εφαρμογή των προγραμ-μάτων αφαίμαξης της εργαζόμενης πλειο-ψηφίας και στη βίαιη κατάργηση δικαιω-μάτων ενός αιώνα, αδιαφορώντας για το κοινωνικό κόστος των πολιτικών τους επι-λογών.

Παράλληλα, στο πλαίσιο του σωφρονι-σμού και της ευρω-πειθαρχίας, δηλώνουν αφοσίωση στα προγράμματα μείωσης του δημοσίου χρέους, απειλώντας τους λαούς με χρεοκοπία, αν δεν υπακούσουν. Επεν-δύουν στη διασπορά φόβου χρησιμοποιώ-ντας ψυχολογική βία και απειλώντας με χρεοκοπία ή με έκρηξη της βίας, προκει-μένου να «πείσουν» όσους αρνούνται να υποκύψουν στις απαιτήσεις του διευθυ-ντηρίου των Βρυξελλών, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ. Ελπίζουν πως έτσι, θα καταφέρουν να διασφαλίσουν την πολιτική τους επιβί-ωση, γνωρίζοντας πως έχουν αποτύχει να πείσουν για το δίκιο των μέτρων που ακο-λουθούν. Η ΕΕ της τρομολαγνείας και οι πολιτικοί που την εκφράζουν όμως, έχουν ελάχιστες πιθανότητες να αποφύγουν τη συντριβή, όσο θα αναπτύσσονται τα ελ-πιδοφόρα κινήματα των εργαζόμενων και των νέων στα κράτη -μέλη της. Είναι ζή-τημα χρόνου, η ιδεολογική και στρατηγι-κή ήττα της σημερινής ευρωπαϊκής πολιτι-κής ελίτ. Η δε ΕΕ του φόβου, του διχασμού και της κρίσης, πολιτικής και οικονομικής, είναι καταδικασμένη σε εξίσου βίαιη οι-κονομική και κοινωνική καταστροφή. Τα εκρηκτικά πακέτα της βίας φέρνουν στο προσκήνιο τα σαθρά θεμέλια στα οποία στηρίζεται το ευρωπαϊκό οικοδόμημα της λιτότητας, της ανεργίας, της ανέχειας και της κρίσης.

ΤοΜαβίΜαρμαράεπέστρεψε,ταελληνικά;nΑΡΗΣ ΧΑΤΖΗΣΤΕΦΑΝΟΥ

Τουλάχιστον 150.000 άνθρωποι με παλαιστινιακές και τουρκικές σημαίες υποδέχτηκαν το πλοίο Mavi Marmara που επέστρεψε την περασμένη Κυριακή στην Κωνσταντινούπολη, σχεδόν επτά μήνες από την αιματηρή επιδρομή των ισραηλινών κομάντος εναντίον του Στόλου της Ελευθερίας. Δεκάδες πλοι-άρια αλλά και δημοσιογραφικά συνεργεία από όλο τον κόσμο παρακολουθούσαν το πλοίο καθώς ει-σερχόταν στο λιμάνι. Στη μια πλευρά του πλοίου γιγαντιαίες φωτογραφίες απεικόνιζαν τα πρόσω-πα των εννέα ακτιβιστών που, όπως αποδείχθηκε και από την ιατροδικαστική έρευνα, εκτελέστηκαν από τις ισραηλινές δυνάμεις. Ανάμεσα στους συ-γκεντρωμένους βρίσκονταν και εκατοντάδες από τα μέλη της αποστολής που φυλακίστηκαν και σε ορισμένες περιπτώσεις βασανίστηκαν μέσα σε ισ-ραηλινές φυλακές ύστερα από την απαγωγή τους σε διεθνή χωρικά ύδατα. Οι διοργανωτές έδωσαν πρώτα το λόγο στον εκ-πρόσωπο της ελληνικής αποστολής Δ. Πλοιώνη που περιέγραψε τις ενέργειες για το σχηματισμό του δευτέρου Στόλου της Ελευθερίας από τουλάχι-στον 18 πρωτοβουλίες σε όλο τον κόσμο. Η δεύτε-ρη αποστολή, μεγαλύτερη σε όγκο, αναμένεται να ξεκινήσει στο τέλος Μαΐου και θα περιλαμβάνει και το πλοίο Mavi Marmara παρά τις εκτεταμένες κατα-στροφές και τη λεηλασία που του έχουν προκαλέ-σει οι ισραηλινοί στρατιώτες. Την ίδια ώρα όμως το Ισραήλ προκαλεί συνεχώς κα-

θυστερήσεις στην επιστροφή των δυο ελληνικών πλοίων που παρα-μένουν σε καθεστώς αιχμαλωσίας στο λιμάνι της Χάιφα. Ύστερα από συνεχείς πιέσεις επέτρεψαν σε εκ-πρόσωπο της αποστολής να επι-βιβαστεί για ελάχιστο χρονικό διά-στημα στα πλοία όπου διαπίστωσε για άλλη μια φορά την καταστροφι-κή μανία του ισραηλινού στρατού. Είναι χαρακτηριστικό ότι η πρόχει-

ρη πραγματογνωμοσύνη έγινε σχεδόν στο σκοτά-δι αφού οι ισραηλινές αρχές δεν έδιναν ούτε φως στον απεσταλμένο της ελληνικής αποστολής. Οι ισ-ραηλινές λιμενικές αρχές καθυστερούν την έκδοση των απαραίτητων εγγράφων ενώ εκβιάζουν για τη χρήση συγκεκριμένων ρυμουλκών πλοίων που ζη-τούν ληστρικές τιμές. Η πρωτοβουλία Ένα καράβι για τη Γάζα θα εκθέσει για άλλη μια φορά την κα-τάσταση στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, το οποίο σε αντίθεση με την τουρκική πλευρά κινείται ράθυμα – προφανώς για να μη διαταράξει τη στρα-τηγική συνεργασία του Γ. Παπανδρέου με το κρά-τος δολοφόνο της Μέσης Ανατολής. Κανένα νεότερο δεν υπάρχει και στο ζήτημα της επιστροφής των προσωπικών αντικειμένων των ακτιβιστών και των δημοσιογράφων που επέβαι-ναν στην αποστολή – αντικείμενα τα οποία έκλε-ψαν ισραηλινοί στρατιώτες μαζί με χρήματα και πι-στωτικές κάρτες. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ένωση ισραηλινών δημοσιογράφων, που υποτίθεται θα με-σολαβούσε για την επιστροφή του εξοπλισμού, αρ-χικά απαίτησε από τους δημοσιογράφους να υπο-γράψουν ότι δεν θα στραφούν νομικά εναντίον της και στη συνέχεια κράτησε τον εξοπλισμό. Ο πρόε-δρος της ένωσης μάλιστα ζητούσε από τους ξένους δημοσιογράφους «δηλώσεις μετάνοιας» για το γε-γονός ότι κάλυψαν την αποστολή. Από την πλευρά του το Ισραήλ με προκλητικές δη-λώσεις τόνισε ότι δεν πρόκειται να απολογηθεί στην Τουρκία και σε καμία άλλη χώρα για την επί-θεση. «Εάν κάποιος πρέπει να απολογηθεί είναι η τουρκική κυβέρνηση για την υποστήριξη που πα-ρέχει στην οργάνωση IHH (που οργάνωσε το τουρ-κικό σκέλος της αποστολής) τη Χαμάς και τη Χε-ζμπολάχ» δήλωσε το ακροδεξιό ρατσιστικό κατα-κάθι, υπουργός Εξωτερικών Άβιγκντορ Λίμπερμαν. Πρόκειται για τη γνωστή επιχειρηματολογία που εί-χαν αναλάβει να προωθήσουν σε όλο τον κόσμο οι ισραηλινές πρεσβείες χρησιμοποιώντας επιλεγ-μένους δημοσιογράφους και ακαδημαϊκούς, που εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία προς το ισραη-λινό κράτος. Τις προηγούμενες εβδομάδες Άγκυρα και Τελ Αβίβ έδειχναν να πραγματοποιούν σημαντικές κι-νήσεις για την εξομάλυνση της διπλωματικής σύ-γκρουσης που ακολούθησε την τρομοκρατική επί-θεση του Ισραήλ σε διεθνή χωρικά ύδατα. Παρά το γεγονός όμως ότι οι δυο χώρες έδειξαν ότι είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμες να επιστρέψουν στην… πρωτέρα κατάσταση, το ισραηλινό υπουργείο Εξωτερικών προτίμησε να δυναμιτίσει τη σχετική προσπάθεια.

Το τρομο-πακέτα αποδείχθηκαν μάννα

εξ ουρανού για την ιταλική κυβέρνηση που ξαφνικά εμφανίστηκε αμυνόμενη

και με την πλάτη στον τοίχο

EKTOΣ OPIΩN n ΜΙΧΑΛΗΣ ΨΥΛΟΣ

Τα εγκληματικά λαμόγια της «Μεγάλης Αλβανίας»

Ο αλβανός πρωθυπουργός Σα-λί Μπερίσα «από τους μεγαλύ-τερους λαθρέμπορους όπλων στη διάρκεια της σύγκρου-σης στο Κόσοβο, το 1998 και

1999», αποκαλύπτει η σερβική εφημερίδα Πολί-τικα. Ο πρωθυπουργός του Κοσόβου, Χασίμ Θά-τσι «επικεφαλής εγκληματικής οργάνωσης δι-ακίνησης όπλων, ναρκωτικών και ανθρωπίνων οργάνων», όταν ήταν επικεφαλής του διαβόη-του «Απελευθερωτικού Στρατού του Κοσόβου ( UCK), σύμφωνα με έκθεση του ειδικού εισηγη-τή του Συμβουλίου της Ευρώπης, ελβετού φιλε-

της Ντρένιτσα», που δολοφονούσε το 1999 και το 2000 σέρβους αιχμαλώτους και Αλβανούς και πουλούσε τα νεφρά τους για μεταμοσχεύσεις

στη μαύρη αγορά: «Όταν οι χει-ρουργοί που έκαναν τις μετα-μοσχεύσεις ήταν έτοιμοι για την επέμβαση, οι αιχμάλωτοι μετα-φέρονταν έξω από το “ασφα-λές σπίτι”, όπου κρατούνταν και εκτελούνταν από έναν ένοπλο του UCK .Οι σοροί τους μεταφέ-ρονταν αμέσως στην κλινική για τη μεταμόσχευση» γράφει στην έκθεσή του ο Ντικ Μάρτι. Στην έκθεσή του, ο Μάρτι αναφέ-ρει χαρακτηριστικά ότι ο Θάτσι ενεργούσε «με την υποστήριξη και τη συνενοχή και της τότε σο-σιαλιστικής κυβέρνησης της Αλ-βανίας, των μυστικών υπηρεσι-ών και της αλβανικής μαφίας».

Τα φρικιαστικά αυτά εγκλήματα είχε αναφέ-ρει και η εισαγγελέας του Ποινικού Δικαστηρίου της Χάγης για την πρώην Γιουγκοασλαβία, Κάρ-λα Ντελ Πόντε, η οποία φυσικά μόνο για φιλο-σερβισμό δεν μπορεί να κατηγορηθεί. Η επί-σης ελβετίδα εισαγγελέας και σήμερα πρέσβει-ρα, ομολόγησε μάλιστα ότι τότε «δέχτηκε πολι-τικές πιέσεις και εμποδίστηκε στην έρευνά της για τις θηριωδίες του UCK στη διάρκεια του πο-λέμου».

Σήμερα, τα εγκλήματα έρχονται στο φως από τον Ντικ Μάρτι που θεωρείται άνθρωπος της επιρροής των Γερμανών και έγινε πασίγνω-στος σε όλο τον κόσμο από τις αποκαλύψεις που έκανε για τις παράνομες φυλακές της CIA στην Ευρώπη. Όσο και αν ο Μπερίσα έσπευ-σε να κάνει λόγο για «ρατσιστικές αντι-αλβανι-κές συκοφαντίες» του Ντικ Μάρτι, οι καταγγελί-ες παραμένουν και από ότι φαίνεται αποτελούν μόνο την κορυφή του παγόβουνου για την δρά-ση των δύο αλβανών ηγετών – των πιο πιστών οπαδών της αμερικανικής πολιτικής στα Βαλκά-νια. Τις καταγγελίες κατά του Μπερίσα διατύπω-σαν τέσσερα πρώην στελέχη του UCK, σύμφω-να με τους οποίους ο αλβανός πρωθυπουργός ειχε μετατρέψει το πατρικό σπίτι του, κοντά στο Τρόπογιε, στα σύνορα με το Κόσοβο το 1998 σε «κέντρο αγοράς όπλων».

Από την πλευρά του ο σύμμαχος και εταίρος του Μπερίσα, Θάτσι, απείλησε να δώσει στη δη-μοσιότητα τα ονόματα των τεσσάρων μαρτύρων, προφανώς για να γίνουν αντικείμενο «λιντσαρί-σματος» από εξτρεμιστικά στοιχεία, όπως δήλω-σε ο σέρβος εισαγγελέας Μπρούνο Βέκαριτς.

Πολλοί αναλυτές αφήνουν να εννοηθεί πάντως ότι οι αποκαλύψεις αυτές συνδέονται και με την προσπάθεια που καταβάλει πλέον η Γερμανία να επεκτείνει την επιρροή της στην Αλβανία και στο Κόσοβο, που θεωρούνται οι πιο φιλο-αμερικανικές χώρες της Ευρώπης.

Οι καταγγελίες προκαλούν ήδη τεράστια

αναταραχή την επομένη των βουλευτικών εκλογών στο Κόσοβο και λίγους μήνες πριν τις προγραμματισμένες για τον Μάιο εκλογές στην Αλβανία, αλλά και εν –όψει της ανάλη-ψης τον Φεβρουάριο του 2011 του ελέγχου του Βορείου Κοσόβου –της περιοχής όπου πλειοψηφούν οι Σέρβοι και όπου συχνά ση-μειώνονται επεισόδια– από τις αμερικανικες δυνάμεις της KFOR.

Στις εκλογές στο Κόσοβο, που οι Αμερικα-νοί χαρακτήρισαν «ορόσημο» παρά τις καταγ-γελίες της αντιπολίτευσης για νοθεία, το κόμμα του Χασίμ Θάτσι αναδείχτηκε μεν πρώτο, αλ-λά για να συγκροτήσει κυβέρνηση χρειάζεται τη στήριξη των μικρότερων κομμάτων. Μετα-ξύ αυτών και του κόμματος Αυτοδιάθεση του Αλμπίν Κούρτι, το οποίο υποστηρίζεται από τους Γερμανούς και ήρθε τρίτο στις εκλογές με 12,2%, αν και κατέβηκε για πρώτη φορά .Το πολιτικό σκηνικό στην Αλβανία και το Κόσοβο αναμένεται να επισκιαστεί από τη μετεκλογική παρέμβαση των ΗΠΑ, αλλά και της Γερμανίας που επιδίδονται σε μια σκληρή διαπάλη με στό-χο την αύξηση της επιρροής τους στα Τίρανα και την Πρίστινα.

Αίμα στην Ακτή Ελεφαντοστού

Βαθαίνει η πολιτική και κοινω-νική κρίση στην Ακτή Ελεφαντο-στού, η οποία βρίσκεται στα «πρό-θυρα της γενοκτονίας», σύμφωνα με το νέο πρέσβη της στα Ηνωμέ-να Έθνη. Δεκάδες χιλιάδες πολίτες έχουν εγκαταλείψει τη χώρα και πε-ρίπου 200 έχουν χάσει τη ζωή τους σε ταραχές που ξεκίνησαν μετά τις αμφισβητούμενες εκλογές της 28ης Νοεμβρίου. Τόσο ο επικεφαλής της αντιπολίτευσης, Αλασάν Ουατάρα, όσο και ο πρώην ηγέτης της χώρας, Λοράν Γκμπάγκμπο, έχουν αυτοα-νακηρυχθεί νικητές της εκλογικής αναμέτρησης. Ο πρώτος στηρίζε-ται από τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και την πλειοψηφία της διεθνούς κοινότη-τας, ενώ ο δεύτερος κάνει λόγο για «γαλλο-αμερικανική συνομωσία», με στόχο την απομάκρυνσή του απ’ την εξουσία. Την Τετάρτη, τρεις πρόεδροι χωρών της Δυτικής Αφρι-κής επισκέφτηκαν τον Γκμπάγκμπο για να τον πείσουν να δώσει τα ηνία της χώρας στον αντίπαλό του. Ωστό-σο, έφυγαν άπραγοι, απειλώντας με στρατιωτική επέμβαση, σε περίπτω-ση που ο Γκμπάγκμπο εξακολουθή-σει να μη συμμορφώνεται.

Στην ευρωζώνη η Εσθονία

Στη ζώνη του ευρώ εισέρχεται

από την 1η Ιανουαρίου η Εσθονία, την ώρα που η ΕΕ βιώνει τη σοβα-ρότερη, ίσως, κρίση από την επο-χή της δημιουργίας της. Πρόκειται για τη δεύτερη φορά που η μικρή χώρα της Βαλτικής επιχειρεί κά-τι τέτοιο, καθώς το 2007 ο υψηλός πληθωρισμός της δεν της επέτρεψε να το καταφέρει. Η είσοδος στην ευρωζώνη έχει διχάσει τους πολί-τες, με τις δημοσκοπήσεις να δεί-χνουν ότι μόλις το 49-52% συμφω-νεί με αυτή την απόφαση. Την ίδια στιγμή, έρευνα του πρακτορεί-ου Ρόιτερς προβλέπει επιβράδυν-ση της τάξης του 1,5-1,7% στη ζώ-νη του ευρώ για την επόμενη χρο-νιά. «Λιτότητα και υπερβολές θα

χαρακτηρίσουν το 2011» σημειώ-νει η έρευνα, με τους οικονομολό-γους που συμμετείχαν σε αυτή να υποστηρίζουν πως η ταυτόχρονη δημοσιονομική προσαρμογή από πολλές χώρες θα ασκήσει μεγαλύ-τερη από την αναμενόμενη πίεση στην ανάπτυξη της ευρωπαϊκής οι-κονομίας.

Αλλάζει η Κούβα

Νέα μέτρα εισάγει η κουβα-νική κυβέρνηση, επιχειρώντας να μειώσει τις κρατικές δαπά-νες. Από την 1η Ιανουαρίου, το σαπούνι, η οδοντόκρεμα και το

απορρυπαντικό αφαιρούνται από τα προϊόντα που διανέμονται κά-θε μήνα με δελτίο, και θα πω-λούνται σε καταστήματα με στα-θερές (αλλά αυξημένες σε σχέ-ση με τις σημερινές, επιδοτούμε-νες) τιμές. Από τη λίστα των προ-ϊόντων με δελτίο, η οποία εγκαι-νιάστηκε το 1959, προκειμένου να μην υποφέρει ο πληθυσμός από το αμερικανικό εμπάργκο, έχουν ήδη αφαιρεθεί οι πατάτες, το αλάτι, τα πούρα, τα τσιγάρα κ.ο.κ. Η κυβέρνηση έχει δεσμευ-τεί ότι διαφυλάξει το δωρεάν χα-ρακτήρα της παιδείας και της υγείας, όμως θα κόψει τις περισ-σότερες απ’ τις υπόλοιπες επιδο-

τήσεις, ενώ θα μειώσει τις θέσεις εργασίας στο δημόσιο τομέα κα-τά 500.000.

Βολές κατά Ουγγαρίας

Έντονες αντιδράσεις συνε-χίζει να προκαλεί ο νέος νόμος για τα μέσα ενημέρωσης που τί-θεται σε ισχύ στην Ουγγαρία από την 1η Ιανουαρίου. Ο νόμος δη-μιουργεί μια νέα κρατική Αρ-χή Μέσων και Επικοινωνιών, η οποία θα μπορεί να επιβάλει βαρύτατα πρόστιμα για ασαφή παραπτώματα, όπως η μη ισορ-ροπημένη κάλυψη ή η αναφορά ειδήσεων που αντίκεινται στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τα χρηστά ήθη. Μπορεί ακόμα και να κλείσει Μέσα, όταν το έργο τους αντιβαίνει στο «δημόσιο συμφέρον», ενώ στις διατάξεις του περιλαμβάνονται αμφιλεγό-μενες ρυθμίσεις, όπως η υποχρέ-ωση των προγραμμάτων να παί-ζουν κατά 40% ούγγρικη μουσι-κή. «Ο νόμος μπορεί να εξουδε-τερώσει μέσα ενημέρωσης που επικρίνουν την κυβέρνηση και το δημόσιο διάλογο στη χώρα» δήλωσε εκπρόσωπος του ΟΑΣΕ. «Εγείρονται ερωτήματα για το αν μια χώρα με τέτοιο νόμο για τον Τύπο αξίζει να ηγείται της Ευρωπαϊκής Ένωσης», σημείω-σε ο υπουργός Εξωτερικών του Λουξεμβούργου, καθώς η Ουγ-γαρία θα αναλάβει αυτό το ρό-λο από τη νέα χρονιά. Εντός της χώρας, γνωστός ραδιοφωνικός παραγωγός κράτησε ενα λεπτό ραδιοφωνικής σιγής στη μνήμη της ελευθερίας του Τύπου, για να απολυθεί μετά το τέλος της εκπομπής, μαζί με τον αρχισυ-ντάκτη του.

λεύθερου γερουσιαστή Ντικ Μάρτι. Ο εισηγητής του Συμβουλίου της Ευρώπης

κατηγορεί ευθέως τον Χασίμ Θάτσι ως ηγετικό στέλεχος της κοσοβάρικης συμμορίας «Ομάδα

ΠEPIσκόπιο

Δεν κάλυψε με ομοιόμορφο τρόπο τα αεροδρόμια της Μόσχας και του Λονδίνου το πυκνό χιόνι που έπεσε την προηγούμενη εβδομάδα. Κατά μία δια-βολική σύμπτωση τόσο στη βρετανική όσο και στη ρωσική πρωτεύουσα τα αεροδρόμια που έκλεισαν, ταλαιπωρώντας χιλιάδες τουρίστες, ήταν τα μόνα

ιδιωτικά: το Χίθροου στο Λονδίνο και το Ντομοντέ-ντοβο στην Μόσχα. Αποδείχθηκε έτσι ότι τα πανά-κριβα τέλη χρήσης δεν σημαίνουν καλύτερες υπη-ρεσίες για το επιβατικό κοινό, ούτε μεγαλύτερη ασφάλεια. Το αντίθετο σημαίνουν: προχειρότητα, απουσία υποδομών και κερδοσκοπία.

24 / ΠPIN ΔIEΘNH ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2010