ΠΡΙΝ 11 .12

24
ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011 ETOΣ 22 O AP. ΦΥΛΛΟΥ 1.064 n 2 Eφημερίδα της ανεξάρτητης Aριστεράς ΠPIN Τραμπούκικος ξυλοδαρμός συνδικαλιστή σελ. 15 Ακόμη και σήμερα μπορούν να δοθούν αυξήσεις σε μισθούς! σελ. 22 Διαδήλωση για την ανεργία στις 15 Δεκέμβρη σελ. 18 Έφοδος των αστών με ηγέτη το Pάιχ Σ ε μια νέα, πολύ πιο αντιδραστική τερατογένεση οδηγείται η Ευρωπαϊκή Ένωση υπό την ηγεμονία του γερμανικού κεφα- λαίου και την κυριαρχία των σύγχρονων υπερανεπτυγμένων πολυεθνικών και τραπεζών, με τις αποφάσεις της τελευταίας ευρω- συνόδου. «Με τα τέσσερα» έσπευσαν να συμφωνήσουν όλοι εκτός από τη Βρετανία, που έθεσε ένα άνευ αξίας βέτο για τα συμφέρο- ντα του Σίτι, αποδεικνύοντας την αντιδραστικότητα όλων των αστι- κών τάξεων. Μετά τη χρεωκοπία του «νομισματικού ζουρλομανδύα» της ΟΝΕ και του ευρώ, επιδιώκε- ται η μετατροπή της ΕΕ σε δημοσι- ονομικό «Tζουράσικ Παρκ», όπως εύστοχα τονίζει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε ανακοίνωσή της. Η Ευρώπη μετα- τρέπεται σε Κίνα: Οι δημοσιονομι- κοί στόχοι που επέβαλε ο άξονας των «Μερκoζί», για μηδενικά κρα- τικά ελλείμματα, θα οδηγήσουν σε στραγγαλισμό όλες τις κοινωνικές παροχές, ενώ οι ευρωπαϊκές ερ- γατικές τάξεις και οι λαοί θα βυθιστούν σε απερίγραπτη εργασιακή, οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση, εάν δεν αντισταθούν. Παράλ- ληλα, οι προϋπολογισμοί θα κατασκευάζονται, θα εγκρίνονται και θα ελέγχονται από ένα μη εκλεγμένο διευθυντήριο των πολυεθνικών, που θα ασκεί την «οικονομική διακυβέρνηση», εντείνοντας την κατα- πίεση ειδικά των πιο αδύναμων χωρών μελών. Η «κεντρομόλος τά- ση» των 17+9 στην ΕΕ, εκφράζει τη συνεργασία των αστικών τάξε- ων για τη διαμόρφωση του νέου αντεργατικού πλαισίου, ωστόσο, η ανώτερη «δημοσιονομική ενοποίηση» όχι μόνο δεν θα αντιμετωπίσει την κρίση, αλλά θα την ανεβάσει σε έναν ανώτερο κύκλο κρίσεων. Η δε μετάβαση από την παλιά στη νέα μορφή ευρωπαϊκής ολοκλήρω- σης θα σημαδευτεί και από νέα ένταση των ανταγωνισμών, αλλά και από μια άνευ προηγουμένου κοι- νωνική ταξική σύγκρουση σε κάθε χώρα, αλλά και σε όλες μαζί. Δεν συγχωρούνται πλέον «οι «ευρωπαϊκές αυταπάτες». Πολύ περισσότερο τώρα, που η μετατρο- πή της νομισματικής και σε δημο- σιονομική ενοποίηση συνδέει βα- θύτερα το «έξω από το ευρώ» με το «έξω από την ΕΕ». Η πάλη για ανυπακοή, ρήξη και αντικαπιταλι- στική αποδέσμευση της Ελλάδας και κάθε χώρας από την ΕΕ, απο- τελεί άμεσα όρο για την επιβίωση του λαού, διεθνιστική συμβολή στην οριστική διάλυση της ΕΕ, αλλά και δρόμο προσέγγισης της επα- νάστασης για μια αντικαπιταλιστική διεθνοποίηση και συνεργασία των λαών, με προοπτική την εθελοντική συγχώνευση όλων των εθνών στην κομμουνιστική κοινωνία. σελ. 2, 3, 6-7, 10-11 Αντικαπιταλιστική έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ για την επιβίωση του λαού Σε νέα κρίσιμη φάση εισέρχεται ο αγώνας των χαλυβουργών με αφορμή την απεργία συμπαράστασης που οργανώνεται μεθαύριο Τρίτη 13 Δεκέμβρη στο Θριάσιο. Μετά από 40 ημέρες απεργίας οι ηρωικοί εργάτες της Ελληνικής Χαλυβουργίας συνεχίζουν να διεκδικούν τα δικαιώματά τους ενάντια στο βιομήχανο Μάνεση και την κυβέρνηση που στηρίζει την αδιαλλαξία του. Των Γιώτας Ιωαννίδου Δημήτρη Σταμούλη σελ. 12-13 ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ Κρίσιμη μάχη Χρεωκοπεί το ΠΑΣΟΚ Τ ο ότι όλες οι δημοσκοπήσεις το τελευταίο διάστημα δεί- χνουν πολιτικά «ξοφλημένο» το ΠΑΣΟΚ, το ξέρουν όλοι οι Έλλη- νες. Με ποσοστά αποδοχής 15,5% ή 13% και 17,1% στις τρεις σφυγ- μομετρήσεις της κοινής γνώμης την εβδομάδα που πέρασε, μήνες τώρα το ΠΑΣΟΚ αδυνατεί να πιάσει ποσοστό 20% και πάνω. Το ότι θα φτάναμε όμως στο σημείο στη δη- μοσκόπηση για το Σκάι να τάσσεται υπέρ μονοκομματικής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ μόνο το ...2%(!!!) των ερωτηθέντων, ουδείς μπορούσε να το φανταστεί. Το ακόμη πιο διασκεδαστικό πά- ντως είναι ότι το κατ’ εξοχήν κόμ- μα των «λαμογιών», το ΠΑΣΟΚ, του οποίου δεκάδες στελέχη πλούτισαν την τελευταία τριακονταετία, απο- φάσισε να φάει τους μισθούς ακό- μη και των ...υπαλλήλων του! Δεν τους πληρώνει κι αυτοί, ανάστατοι, σκέπτονται να κάνουν ...κινητοποι- ήσεις κατά του κόμματός τους! Με- γάλη πλάκα θα είχε κάτι τέτοιο! Με τις ελληνικές τράπεζες ουσιαστι- κά χρεωκοπημένες και ανίκανες πλέ- ον να συνεχίσουν να δίνουν στο ΠΑ- ΣΟΚ και στη ΝΔ ...«προκαταβολές» από την κρατική επιχορήγηση προς τα κόμματα αυτά του έτους ...2020 και πέρα(!), αρχίζει και πέφτει φτώ- χεια στο υπαλληλικό προσωπικό των κομμάτων εξουσίας. Κι άντε να κα- τορθώσει να ξεκολλήσει κανείς κα- νένα διαμέρισμα από τον Άκη ή τον Πάγκαλο για να το «σκοτώσει» και να πληρώσει μισθούς! Ούτε στα παρα- μύθια δεν γίνονται αυτά. Αφήστε που η ιδιοκτησία είναι ό,τι ιερότερο υπάρχει στα ιδανικά του προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Για όσους το έχουν ίσως ξεχάσει ή ως νέοι δεν το έμαθαν ποτέ, ο Γιωργάκης έκανε ο αθεόφοβος έξωση στον ...πατέρα του, τον Αντρέα Παπαν- δρέου!!! Εν κατακλείδι, θα πληρώ- νονται άραγε οι υπάλληλοι του ΠΑ- ΣΟΚ σε ...είδος; Θα τους βγάλουν και σε ...εφεδρεία; Ή μήπως «τα λαμόγια ποτέ δεν πεθαίνουν;» ΣΧOΛΙO ΑΓΓΕΛΟΣ ΧΑΓΙΟΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Μέτωπο αγώνα για την ανατροπή σελ. 18-19

description

To ΠΡΙΝ της 11ης Δεκέμβρη

Transcript of ΠΡΙΝ 11 .12

Page 1: ΠΡΙΝ 11 .12

ΚΥΡΙΑΚΗ11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011

ETOΣ 22O • AP. ΦΥΛΛΟΥ 1.064

n 2

Eφημερίδα

της ανεξάρτητης

AριστεράςΠPINΤραμπούκικος ξυλοδαρμός συνδικαλιστήσελ. 15

Ακόμη και σήμερα μπορούν να δοθούν

αυξήσεις σε μισθούς!σελ. 22

Διαδήλωση για την ανεργία

στις 15 Δεκέμβρησελ. 18

Έφοδος των αστών με ηγέτη το Pάιχ

Σε μια νέα, πολύ πιο αντιδραστική τερατογένεση οδηγείται η Ευρωπαϊκή Ένωση υπό την ηγεμονία του γερμανικού κεφα-λαίου και την κυριαρχία των σύγχρονων υπερανεπτυγμένων

πολυεθνικών και τραπεζών, με τις αποφάσεις της τελευταίας ευρω-συνόδου. «Με τα τέσσερα» έσπευσαν να συμφωνήσουν όλοι εκτός από τη Βρετανία, που έθεσε ένα άνευ αξίας βέτο για τα συμφέρο-ντα του Σίτι, αποδεικνύοντας την αντιδραστικότητα όλων των αστι-κών τάξεων. Μετά τη χρεωκοπία του «νομισματικού ζουρλομανδύα» της ΟΝΕ και του ευρώ, επιδιώκε-ται η μετατροπή της ΕΕ σε δημοσι-ονομικό «Tζουράσικ Παρκ», όπως εύστοχα τονίζει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε ανακοίνωσή της. Η Ευρώπη μετα-τρέπεται σε Κίνα: Οι δημοσιονομι-κοί στόχοι που επέβαλε ο άξονας των «Μερκoζί», για μηδενικά κρα-τικά ελλείμματα, θα οδηγήσουν σε στραγγαλισμό όλες τις κοινωνικές παροχές, ενώ οι ευρωπαϊκές ερ-γατικές τάξεις και οι λαοί θα βυθιστούν σε απερίγραπτη εργασιακή, οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση, εάν δεν αντισταθούν. Παράλ-ληλα, οι προϋπολογισμοί θα κατασκευάζονται, θα εγκρίνονται και θα ελέγχονται από ένα μη εκλεγμένο διευθυντήριο των πολυεθνικών, που θα ασκεί την «οικονομική διακυβέρνηση», εντείνοντας την κατα-

πίεση ειδικά των πιο αδύναμων χωρών μελών. Η «κεντρομόλος τά-ση» των 17+9 στην ΕΕ, εκφράζει τη συνεργασία των αστικών τάξε-ων για τη διαμόρφωση του νέου αντεργατικού πλαισίου, ωστόσο, η ανώτερη «δημοσιονομική ενοποίηση» όχι μόνο δεν θα αντιμετωπίσει την κρίση, αλλά θα την ανεβάσει σε έναν ανώτερο κύκλο κρίσεων. Η δε μετάβαση από την παλιά στη νέα μορφή ευρωπαϊκής ολοκλήρω-σης θα σημαδευτεί και από νέα ένταση των ανταγωνισμών, αλλά και

από μια άνευ προηγουμένου κοι-νωνική ταξική σύγκρουση σε κάθε χώρα, αλλά και σε όλες μαζί.

Δεν συγχωρούνται πλέον «οι «ευρωπαϊκές αυταπάτες». Πολύ περισσότερο τώρα, που η μετατρο-πή της νομισματικής και σε δημο-σιονομική ενοποίηση συνδέει βα-θύτερα το «έξω από το ευρώ» με το «έξω από την ΕΕ». Η πάλη για ανυπακοή, ρήξη και αντικαπιταλι-

στική αποδέσμευση της Ελλάδας και κάθε χώρας από την ΕΕ, απο-τελεί άμεσα όρο για την επιβίωση του λαού, διεθνιστική συμβολή στην οριστική διάλυση της ΕΕ, αλλά και δρόμο προσέγγισης της επα-νάστασης για μια αντικαπιταλιστική διεθνοποίηση και συνεργασία των λαών, με προοπτική την εθελοντική συγχώνευση όλων των εθνών στην κομμουνιστική κοινωνία. σελ. 2, 3, 6-7, 10-11

Αντικαπιταλιστική έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ

για την επιβίωση του λαού

Σε νέα κρίσιμη φάση εισέρχεται ο αγώνας των χαλυβουργών με αφορμή την απεργία συμπαράστασης που οργανώνεται μεθαύριο Τρίτη 13 Δεκέμβρη στο Θριάσιο. Μετά από 40 ημέρες απεργίας οι ηρωικοί εργάτες της Ελληνικής Χαλυβουργίας συνεχίζουν να διεκδικούν τα δικαιώματά τους ενάντια στο βιομήχανο Μάνεση και την κυβέρνηση που στηρίζει την αδιαλλαξία του.

Των Γιώτας Ιωαννίδου Δημήτρη Σταμούλη

σελ. 12-13

ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ Κρίσιμη μάχη

Χρεωκοπεί το ΠΑΣΟΚ

Τ ο ότι όλες οι δημοσκοπήσεις το τελευταίο διάστημα δεί-χνουν πολιτικά «ξοφλημένο»

το ΠΑΣΟΚ, το ξέρουν όλοι οι Έλλη-νες. Με ποσοστά αποδοχής 15,5% ή 13% και 17,1% στις τρεις σφυγ-μομετρήσεις της κοινής γνώμης την εβδομάδα που πέρασε, μήνες τώρα το ΠΑΣΟΚ αδυνατεί να πιάσει ποσοστό 20% και πάνω. Το ότι θα φτάναμε όμως στο σημείο στη δη-μοσκόπηση για το Σκάι να τάσσεται υπέρ μονοκομματικής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ μόνο το ...2%(!!!) των ερωτηθέντων, ουδείς μπορούσε να το φανταστεί.Το ακόμη πιο διασκεδαστικό πά-ντως είναι ότι το κατ’ εξοχήν κόμ-μα των «λαμογιών», το ΠΑΣΟΚ, του οποίου δεκάδες στελέχη πλούτισαν την τελευταία τριακονταετία, απο-φάσισε να φάει τους μισθούς ακό-μη και των ...υπαλλήλων του! Δεν τους πληρώνει κι αυτοί, ανάστατοι, σκέπτονται να κάνουν ...κινητοποι-ήσεις κατά του κόμματός τους! Με-γάλη πλάκα θα είχε κάτι τέτοιο!Με τις ελληνικές τράπεζες ουσιαστι-κά χρεωκοπημένες και ανίκανες πλέ-ον να συνεχίσουν να δίνουν στο ΠΑ-ΣΟΚ και στη ΝΔ ...«προκαταβολές» από την κρατική επιχορήγηση προς τα κόμματα αυτά του έτους ...2020 και πέρα(!), αρχίζει και πέφτει φτώ-χεια στο υπαλληλικό προσωπικό των κομμάτων εξουσίας. Κι άντε να κα-τορθώσει να ξεκολλήσει κανείς κα-νένα διαμέρισμα από τον Άκη ή τον Πάγκαλο για να το «σκοτώσει» και να πληρώσει μισθούς! Ούτε στα παρα-μύθια δεν γίνονται αυτά.Αφήστε που η ιδιοκτησία είναι ό,τι ιερότερο υπάρχει στα ιδανικά του προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Για όσους το έχουν ίσως ξεχάσει ή ως νέοι δεν το έμαθαν ποτέ, ο Γιωργάκης έκανε ο αθεόφοβος έξωση στον ...πατέρα του, τον Αντρέα Παπαν-δρέου!!! Εν κατακλείδι, θα πληρώ-νονται άραγε οι υπάλληλοι του ΠΑ-ΣΟΚ σε ...είδος; Θα τους βγάλουν και σε ...εφεδρεία; Ή μήπως «τα λαμόγια ποτέ δεν πεθαίνουν;»

Σ Χ O Λ Ι O

ΑΓΓΕΛΟΣ ΧΑΓΙΟΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Μέτωπο αγώνα για την ανατροπή

σελ. 18-19

Page 2: ΠΡΙΝ 11 .12

� / ΠPIN ΠOΛITIKH KYPIAKH 11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011

Αντιλαϊκός προϋπολογισμόςσελ. 10

Ρεσιτάλ ανοησίας, αναισθησίας και υποκρισίας αποτελεί η πενθήμερη συζήτηση και υπερψήφιση του πιο αντιλαϊκού προϋπολογισμού όλων των εποχών από το μαύρο μέτωπο ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ.

Αριστερά και ευρώσελ. 20

Μπορεί να υπάρξει αριστερή πρόταση που να μην περιέχει πολιτικό πρόγραμμα εξόδου από το ευρώ; Ποιό είναι το καθήκον της Αριστεράς στις νέες συνθήκες.

Εκλογές στην Αίγυπτοσελ. 23

Μια νέα πολιτική πραγματικότητα επικρατεί στην Αίγυπτο μετά τη νίκη των Αδελφών Μουσουλμάνων στις εκλογές. Ο στρατός, ωστόσο, παραμένει γαντζωμένος στην εξουσία.

Π P I NΙδιοκτησία: «Eκδόσεις-Μελέτες-Έρευνες»

Aστική Mη Kερδοσκοπική Eταιρεία, Kωδικός 2806Χαρ. Τρικούπη 76, 106 80 Αθήνα, Tηλ.: 210-82.27.949, Fax: 210-82.27.947

E-mail:[email protected] http://www.prin.grTραπεζικός Λογαριασμός Συνδρομών και Eνισχύσεων:

118/784133-73 EΘNIKH TPAΠEZA EΛΛAΔAΣIBAN: GR 801101180000011878413373

ΕΚΔΟΤΗΣ: Δημήτρης Δεσύλλας ΔIEYΘYNTHΣ: Γιώργος ΔελαστίκEκτύπωση XEΛIOΣ ΠPEΣ ABEE

Ηαρχική αμηχανία των αστικών κύ-κλων και των εκδο-τών για την ευρω-σύνοδο, χθες Σάβ-

βατο, μετατράπηκε καθοδηγημένα σε υμνολόγιο. Η κυβέρνηση Παπα-δήμου, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ χαιρέ-τισαν τις αποφάσεις «γερμανοποίη-σης της Ευρώπης», από κοντά και το ΛΑΟΣ, που για να κρατήσει κάποια επαφή με την εθνικιστική του βάση, ζήτησε δημοψήφισμα. Τα κοινοβου-λευτικά κόμματα της Αριστεράς τις καταδίκασαν, από διαφορετική αφε-τηρία και με διαφορετικούς σκοπούς το καθένα, κάτι που αποτελεί θετική αφετηρία, αλλά μόνο αφετηρία (βλ. αναλυτικά σελ. 6-7).

Οι αποφάσεις της τελευταίας Ευ-ρωσυνόδου σηματοδοτούν την αρχι-κή φάση για μια πολύπλοκη και κα-θόλου ευθύγραμμη μετάβαση από μια παλιά, σχετικά κατώτερη μορ-φή της καπιταλιστικής ολοκλήρω-σης στον ιστορικό - γεωγραφικό χώ-ρο της Ευρώπης, σε μια αντιδραστι-κά ανώτερη, οικονομική - πολιτική μορφή της. Η κρίση, που «ελέγχει» τα πάντα, απέδειξε τα στενά όρια της «παλιάς» Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα οποία υποσκάφθηκαν από την απότομη εκτίναξη των παραγωγι-κών δυνάμεων. Η δομική κρίση της ευρωζώνης αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα.

Στη βάση αυτής της κρίσης, όλα δείχνουν ότι βρίσκεται η υπερανά-πτυξη και κρίση των πολυεθνικών και πολυκλαδικών μονοπωλίων. Η

οποία οδηγεί στο μετασχηματισμό τους σε μια ανώτερη μορφή συγκέ-ντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου, στα ολοκληρωτικά επι-χειρηματικά συμπλέγματα του χρη-ματοπιστωτικού - βιομηχανικού - επιστημονικού κεφαλαίου, τα λε-γόμενα «μπίζνες κλάστερς». Ταυ-τόχρονα, αναπτύχθηκε, αντιφατικά όπως πάντα, η ποιοτικά βαθύτερη κοινωνικοποίηση, διεθνοποίηση και «επιστημονικοποίηση» της σύγχρο-νης εργατικής τάξης. Αυτοί οι δυο παράγοντες, οι οποίοι χρειάζονται να τεθούν στο μικροσκόπιο της μαρ-ξιστικής θεωρητικής έρευνας, απο-τελούν το υπέδαφος της τωρινής, αλ-λά και της ιστορικής κρίσης του ολο-κληρωτικού καπιταλισμού. Υπερ-βαίνουν και ροκανίζουν την ισχύ και τον ιστορικά ξεπερασμένο ρό-λο των εθνών - κρατών και των με-ταξύ τους ανταγωνισμών. Η ανάπτυ-ξη των παραγωγικών δυνάμεων ενι-σχύει μακροπρόθεσμα την τάση για επαναστατική υπέρβαση αυτών των αντιθέσεων, για αντικαπιταλιστική και εργατικά δημοκρατική διεθνο-ποίηση, για υπέρβαση των εσωτε-ρικών - κλαδικών και εξωτερικών - εθνικών συνόρων και τελικά, για την εθελοντική συγχώνευση των εθνών στη διεθνική κομμουνιστική κοινω-νία. Αυτά τα στρατηγικά αιτήματα, που συμβαδίζουν με την εποχή μας και με τα εργατικά - λαϊκά συμφέ-ροντα και ανάγκες, πρέπει να «εκ-συγχρονιστούν» και να τεθούν «στο τιμόνι» του πολιτικού προγράμμα-τος της Αριστεράς.

Η απάντηση του ευρωπαϊκού κε-φαλαίου, σε καμία περίπτωση δεν οδηγεί σε μια «δημοκρατική, προο-δευτική και εθελοντική» συγχώνευ-ση των εθνών, αλλά σε μια νέα αντι-δαστικοποίηση. Οδηγεί σε μια μεγά-λη επίθεση, σε μια εξαιρετικά αντι-δραστική και πολύμορφη εθνική κα-ταπίεση και εκμετάλλευση των εργα-τικών τάξεων και των λαών από τα

ηγεμονικά και κυρίαρχα καπιταλι-στική έθνη. Καταπίεση που θα πάρει ακόμη και τη μορφή ανοιχτών στρα-τιωτικών, ιμπεριαλιστικών επεμβά-σεων των πολυεθνικών, μέσω του ΟΗΕ, του ΝΑΤΟ και της ίδιας της ΕΕ, όπως έδειξε η περίπτωση της Λι-βύης, όταν η καλυμμένη οικονομική και πολιτικοδιπλωματική καταπίεση και εκμετάλλευση δεν αρκεί.

Το «εθνικό ζήτημα» συνδέεται πολύ περισσότερο με το «κοινωνι-κό ζήτημα» της εκμετάλλευσης, με τον αγώνα για μια αντικαπιταλιστι-κή ανατροπή της επίθεσης των καπι-ταλιστικών κλάστερς, της ΕΕ και των εθνικών κυβερνήσεών τους, με την επανάσταση και την πορεία προς τη

διεθνική κομμουνιστική απελευθέ-ρωση. Στην εποχή μας δεν πρόκει-ται να υπάρξει «εθνική» ή «πατριω-τική» αστική τάξη (όπως δεν υπήρξε ούτε στην εποχή του ιμπεριαλισμού) για να συμμαχήσει μαζί της το εργα-τικό κίνημα. Αντίθετα, το σύγχρονο «εθνικό πρόβλημα» μετατρέπεται σε σπουδαίο πεδίο λαϊκής συμμαχί-ας και εργατικής αντικαπιταλιστικής ηγεμονίας. Και με αυτή την έννοια, τα «παλιά» αιτήματα για «εθνική ανε-ξαρτησία», «εθνική αυτοδιάθεση» και «λαϊκή κυριαρχία», όχι μόνο δεν εξα-λείφονται, αλλά αποκτούν νέο, πολύ πιο αντικαπιταλιστικό, εργατικό και κομμουνιστικό περιεχόμενο.

Από αυτή τη σκοπιά, μια «αρι-στερή» και «εθνική» αναδίπλωση της κομμουνιστικής Αριστεράς, είτε με τη μορφή του «πατριωτικού με-τώπου», είτε με τη μορφή της «λα-ϊκής εξουσίας», δεν μπορεί να δώ-σει προοδευτική - θετική διεθνιστι-κή προοπτική, ούτε άμεσες απαντή-σεις. Ακόμη περισσότερο, οι διάφο-ρες εκδοχές σοσιαλδημοκρατικού, αριστερού και κινηματικού κοσμο-πολιτισμού, που καταλήγουν, στο όνομα του διεθνισμού, είτε σε αυ-ταπάτες για μια «προοδευτική και δημοκρατική ΕΕ», με σημαία τη λα-τινοαμερικάνικη καπιταλιστική ολο-κλήρωση α λα Λούλα (διαφοροποι-ήσεις από ΠΑΣΟΚ, με πιο «αριστε-ρό» τρόπο ο Συνασπισμός), είτε στις απόψεις για το «πλήθος» της «άυλης εργασίας» που «μεταναστεύει» χα-ρούμενα, αντικειμενικά οδηγούν σε μια ενσωμάτωση του εργατικού και

λαϊκού αγώνα μέσα στην ΕΕ και στην αστική στρατηγική.

Προοπτικά, η μετατροπή της νο-μισματικής ενοποίησης της ΕΕ σε δη-μοσιονομική, όχι μόνο δεν θα ξεπε-ράσει την ιστορική κρίση του σύγχρο-νου καπιταλισμού, αλλά θα την ανε-βάσει σε ένα νέο, ποιοτικά ανώτερο και αντιδραστικό κύκλο κρίσεων. Δι-ότι ούτε η δημοσιονομική ενοποίηση δεν μπορεί να υπερβεί τη λειτουργία του «νόμου της αξίας» στις διεθνείς σχέσεις, που μια έκφρασή του είναι η ανισόμετρη ανάπτυξη των εθνι-κών οικονομιών. Ίσα - ίσα, θα τον παροξύνει, πράγμα που θα εντείνει και δεν θα μειώσει τους ανταγωνι-σμούς, προοίμιο των οποίων είναι το βρετανικό βέτο. Με αυτή την έννοια το «εθνικό ζήτημα» όχι μόνο δεν θα εξαφανιστεί, αλλά θα οξυνθεί εντός της «νέας ΕΕ».

Η μετατροπή της νομισματικής σε δημοσιονομική ενοποίηση, συν-δέει πολύ πιο στενά το αίτημα για «έξοδο από το ευρώ» με το αίτη-μα για «έξοδο από την ΕΕ». Άμε-σα, επιβάλλεται ολόκληρη η Αρι-στερά και το εργατικό - λαϊκό κί-νημα να ορθώσουν το ανάστημά τους, να πουν «όχι» στο νομισματι-κό και δημοσιονομικό Νταχάου της ΕΕ, «όχι» στη Δανειακή Σύμβαση, με κάθε τρόπο και κυρίως μέσα από αγώνες. Η αντικαπιταλιστική απο-δέσμευση από την ΕΕ, με διεθνιστι-κή, επαναστατική προοπτική, απο-τελεί, τελικά, προϋπόθεση για την επιβίωση του λαού, απέναντι στην εικοσάχρονη εξαθλίωση.

Η δημοσιονομική ενοποίηση συνδέει

πολύ πιο στενά το «έξω από το ευρώ» με το «έξω από την ΕΕ»

ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ n ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΡΚΟΥ

Μονόδρομος για το λαό η έξοδος από την ΕΕ και το ευρώ«Όχι» στην και «έξω» από τη νέα, πολύ πιο αντιδραστική Ευρωπαϊκή Ένωση

Η αηδία του κόσμου για τον Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ και η απογοή-τευση πλατιών στρωμά-των του πληθυσμού από τη φιλομνημονιακή κω-λοτούμπα του Αντώνη Σαμαρά και τη συγκυβέρνηση της ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ, δίνουν σε όλες τις δη-μοσκοπήσεις απίθανα υψηλά ποσοστά στο ΚΚΕ και στο ΣΥΡΙΖΑ. Έχουμε να κά-νουμε με ένα σκηνικό τέτοιας «μπαχα-λοποίησης» των κομμάτων εξουσίας, ώστε όχι μόνο τα αριστερά κόμματα, αλλά ακόμη και η «τσόντα» του ΠΑΣΟΚ,

το κόμμα του Κουβέλη, εμφανίζεται να μπαίνει πανηγυρικά στη Βουλή και μάλιστα με ονειρώ-δη ποσοστά!Ποσοστό 13,5% εμφανί-ζεται να συγκεντρώνει

το ΚΚΕ στη δημοσκόπηση της Πάμπλικ Ίσιου για τον Σκάι και 13,6% στη δημο-σκόπηση της Μέτρον για τον Ελεύθερο Τύπο, με το ΣΥΡΙΖΑ να πιάνει 14% και 10,7% αντιστοίχως. Όσο για την «ΠΑ-ΣΟΚοτσόντα» του Φ. Κουβέλη, τα πο-σοστά της εμφανίστηκαν στο 9,5% και 5,9% στις δύο προαναφερθείσες σφυγ-

μομετρήσεις της κοινής γνώμης.Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι κάλπες δεν θα βγάλουν τόσο ευχάριστα αποτε-λέσματα. Υπάρχουν όμως από την άλλη πλευρά όλες οι προϋποθέσεις τόσο το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ να συγκεντρώσουν στις εκλογές ακόμη και το υψηλότερο μεταπολιτευτικό ποσοστό των δύο πό-λων της ελληνικής Αριστεράς.Μόνο που αυτή η προσδοκώμενη επιτυ-χία τους θα έχει μάλλον ασήμαντο πολι-τικό αντίκτυπο. Διατυπώσεις του τύπου «η Αριστερά πήρε το 25%» δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα, ακόμη και αν υποθέσουμε ότι το άθροι-

σμα των δύο ποσοστών είναι τόσο. Από τη στιγμή που ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ αρνού-νται να συνεργαστούν και οι σχέσεις με-ταξύ τους, με πρωτοβουλία του πρώτου, παραμένουν εχθρικές, είναι προφανές ότι τα ποσοστά τους εκφράζουν διαφο-ρετικά πράγματα και είναι μη αθροίσι-μα από πολιτική σκοπιά είτε αυτό αρέ-σει σε κάποιους είτε όχι.Δεν αποκλείεται καθόλου λοιπόν η ευ-ημερία στις δημοσκοπήσεις και η ελπί-δα για καλό αποτέλεσμα του κάθε αρι-στερού κόμματος στις κάλπες να οδη-γήσει τελικά σε μια αριστερή μιζέρια συ-νήθους τύπου για ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ.

Αριστερά: Ευημερία στα γκάλοπ, ελπίδα στις κάλπες

ΠPIN

Page 3: ΠΡΙΝ 11 .12

KYPIAKH 11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011 ΠOΛITIKH ΠPIN / �

ΔΙΑΓΓΕΛΜΑΤΑ προς τους Έλληνες υπηκόους του Ράιχ απηύθυναν χθες οι Γερμανοί κυ-βερνήτες της χώρας μας μέσω των εφημε-ρίδων – ακόμη πάντως στα Eλληνικά, οφεί-λουμε να ομολογήσουμε! Ο «γκαουλάιτερ» Χορστ Ράιχενμπαχ στον Επενδυτή, ο «τα-μίας» Χανς Γιόαχιμ Φούχτελ στα Νέα έκα-ναν κάτι σαν ...προγραμματικές δηλώσεις, ο καθένας στον τομέα του. Πάντως η δημο-τικότητα του Ράιχενμπαχ σημειώνει κατα-κόρυφη πτώση στα «λαμόγια» της ελληνι-κής αστικής τάξης, από τη στιγμή που το τα-μείο το έδωσε η Μέρκελ στον Φούχτελ. Επι-κυρίαρχος χωρίς λεφτά, δεν αξίζει φράγκο! Τα ίδια έπαθε και ο Παπαδήμος που πήγε στας Ευρώπας και δεν έφερε ούτε ένα ευ-ρώ. Τώρα τον έχουν κι οι αστοί στο «φτύσι-μο» – σαν να μην έφτανε το 81%(!) των Eλ-λήνων που δήλωσε ότι δεν εμπιστεύεται την κυβέρνησή του.

ΤΟ 28o ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ θα αποκτήσει η ΕΕ από την 1η Ιούλη του 2013. Σύμφωνα με την συν-θήκη που υπογράφτηκε την Παρασκευή στις Βρυξέλλες, η Κροατία θα γίνει πλήρες μέ-λος. Η προσάρτηση της Κροατίας όπως και της Σλοβενίας αποτελούσε διακαή πόθο του Ράιχ εδώ και 20 χρόνια, όταν υποδαύλιζε τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Αντιθέτως, το Βερολίνο έδειξε για μια ακόμα φορά «κόκ-κινη κάρτα» στη Σερβία, απαιτώντας από το Βελιγράδι να αποδεχτεί το διαμελισμό της και την απόσπαση της επαρχίας του Κοσό-βου πριν της χορηγήσει καθεστώς υποψήφι-ας προς ένταξης χώρας! Η Ελλάδα τόλμη-σε να απειλήσει με βέτο την ΠΓΔΜ και κα-ταδικάστηκε από τα διεθνή δικαστήρια ενώ αυτός ο ωμός εκβιασμός θεωρείται νόμιμος! Προφανώς όλες οι χώρες είναι ίσες απένα-ντι στο (διεθνή) νόμο, απλώς κάποιες χώρες είναι πιο ίσες από τις άλλες.

ΜΕ ΤΟ ΚΥΑΛΙ θα βλέπουν οι επιβάτες τα λεω-φορεία και τα τρόλεϊ το 2012 σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε η ΟΣΥ στη δημοσιότη-τα! Χίλιες καθημερινές βάρδιες δρομολογί-ων λεωφορείων έχουν κοπεί σε σύγκριση με τον Ιανουάριο του 2010. Πεντακόσια πενή-ντα προσφάτως αγορασμένα λεωφορεία σα-πίζουν στα αμαξοστάσια, καθώς 1.240 λιγό-τεροι οδηγοί και άλλα 1.440 άτομα απασχο-λούνται σήμερα σε ΕΘΕΛ και ΗΛΠΑΠ σε σχέση με το 2010, ενώ οι εργαζόμενοι κά-νουν λόγο για περιορισμό της ποιότητας των υπηρεσιών κατά 50% τουλάχιστον. Λό-γω της διάλυσης των μέσων μαζικής μετα-φοράς, υπολογίζεται ότι μέχρι το τέλος του έτους, μόλις το 32%-35% των μετακινήσεων που πραγματοποιούνται εντός της πόλης θα αναλογούν σε μετακινήσεις με τα μέσα.

ΓIΩPΓOΣ ΔEΛAΣTIK

Επίδειξη ισχύος του Ράιχ

Δ εν χρειάστηκε παρά μία και μόνη νύχτα στα οι-κονομικά πάντσερ του Τέταρτου Ράιχ της Γερ-μανίας για να ισοπεδώσουν την πολιτική Ευ-ρώπη στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ, την Πέ-μπτη. Ξημερώματα Παρασκευής όλοι οι πρω-

θυπουργοί των χωρών - μελών της ΕΕ είχαν παραδο-θεί και ο μόνος «αντιστασιακός» –εξ ονόματος του Σίτι του Λονδίνου, μη φανταστείτε από φιλολαϊκή σκοπιά!– ο βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον, έπαιρ-νε έρημος και μόνος το αεροπλάνο για να γυρίσει στην «εξορία» του, στο νησί του. Δεν είχε κατορθώσει να προσελκύσει έστω και ένα σύμμαχο στη γραμμή του, χάριν συμβολισμού. Το Ράιχ είχε κερδίσει με 26-1!

Η γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ είχε δια-κηρύξει εκ των προτέρων αυτή τη φορά ότι ήταν απο-φασισμένη να επιβάλει ατόφιες τις θέσεις της, χωρίς να σπαταλήσει χρόνο υποκρινόμενη ότι δήθεν διαπραγμα-τεύεται να βρει κάποια συμβιβαστική λύση με τους εταί-ρους της. Αυτό και έκανε. Από τη στιγμή άλλωστε που είχε ήδη από τη Δευτέρα επιβάλει τις απόψεις της, ως συνήθως, στο γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί, η σύνο-δος κορυφής της ΕΕ είχε ουσιαστικά λή-ξει πριν καν ξεκινήσει. Αφού δεν έκανε το Βερολίνο παραχωρήσεις στον Σαρ-κοζί, σε ποιον θα έκανε, στον Μόντι ή στον Παπαδήμο; Αστεία πράγματα. Οι σύνοδοι κορυφής της ΕΕ πλέον είναι ουσιαστικά άχρηστα όργανα, τα οποία απλώς τυπικά επικυρώνουν τις αποφά-σεις της Γερμανίας, η οποία προηγου-μένως τις έχει επιβάλει στη Γαλλία και έτσι στις συνόδους της ΕΕ οι γερμανι-κές θέσεις εμφανίζονται με το περιτύ-λιγμα των «γερμανογαλλικών προτάσε-ων» – οι οποίες κατά ...σύμπτωση πάντα περνούν ατόφιες! Από ταξική σκοπιά, δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι οι θέσεις που επιβάλλει το Βερολίνο ευνοούν το κεφάλαιο όλων των χωρών της ευρωζώνης και της ΕΕ. Δεν υπάρχει όμως επίσης η παραμικρή αμφιβολία ότι οι θέσεις του Βερο-λίνου ενισχύουν παράλληλα τη θέση ηγεμονίας και υπε-ροχής του γερμανικού καπιταλισμού έναντι του καπιτα-λισμού της κάθε ευρωπαϊκής χώρας.

Έμμεση αλλά σαφέστατη απόδειξη συνιστά το γεγο-νός ότι στη σύνοδο κορυφής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος –δηλαδή των δεξιών ευρωπαϊκών κομμάτων– που έγινε στη Μασαλία την παραμονή και ανήμερα της συνόδου κορυφής της ΕΕ, η Μέρκελ και ο Σαρκοζί δεν κατόρθωσαν να πειθαναγκάσουν τους ομοϊδεάτες τους δεξιούς πρωθυπουργούς να αποδεχτούν τις προτάσεις τους! Ούτε καν νύξη δεν υπάρχει για αναφορά ή συμφω-νία του «σχεδίου Μερκοζί». Αντιθέτως, στη σύνοδο κορυ-φής του ΕΛΚ υιοθετήθηκε πανηγυρικά το σχέδιο του προ-έδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, του Βέλγου Χέρμαν βαν Ρομπέι, το οποίο απέρριψαν μετ’ επαίνων η Μέρκελ

και ο Σαρκοζί! Το σχιζοφρενικό όμως είναι ότι οι ίδιοι άν-θρωποι που στη σύνοδο του ΕΛΚ απέρριψαν τις θέσεις της Μέρκελ, λίγες ώρες αργότερα πήγαν στη σύνοδο κο-ρυφής της ΕΕ και ...υπερψήφισαν με χέρια και με πόδια το σχέδιο της Μέρκελ!!! Αυτό δεν εξηγείται μόνο με το ότι έχουμε να κάνουμε με ηγέτες - πολιτικούς απατεώνες, οι οποίοι είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να υποστηρίζουν μια θέση και αμέσως μετά και την πλήρως αντίθετη, χω-ρίς καμιά πολιτική ή ιδεολογική αναστολή.

Όταν σχεδόν όλοι οι δεξιοί ηγέτες της ΕΕ διαφωνούν με το Βερολίνο στο πιο φιλελεύθερο πλαίσιο διατύπω-σης κομματικής γνώμης χωρίς πρακτικές συνέπειες στο κορυφαίο όργανο της Ευρωδεξιάς, αλλά οι ίδιοι άνθρω-ποι υποτάσσονται στη βούληση του Βερολίνου στο πλαί-σιο της συνόδου κορυφής της ΕΕ που παίρνει αποφά-σεις, τότε είναι φανερό ότι σε κρατικό επίπεδο υποκύ-πτουν στην ισχύ της Γερμανίας παρά τη θέλησή τους. Αυτό όμως καθιστά ασταθέστερη την επικυριαρχία του Τέταρτου Ράιχ στην Ευρώπη από όσο φαίνεται επιφα-νειακά. Πόσω μάλλον αν στις κάποιες ενστάσεις των ευ-ρωπαϊκών αστικών τάξεων προστεθεί ο καθοριστικός

παράγοντας αμφισβήτησης της γερ-μανικής επικυριαρχίας. Η ριζική αντί-θεση των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων και μεγάλου τμήματος των μικρομεσαίων στην εξοντωτική πολιτική λιτότητας που ακολουθούν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις είτε αυ-τή οφείλεται πρωτίστως σε δικές τους επιλογές είτε απορρέει κυρίως κάτω από την πίεση του Βερολίνου. Το βέ-βαιο είναι ότι η κατάσταση αυτή αφή-νει περιθώρια σφυρηλάτησης ακόμη και αντιγερμανικών συμμαχιών ή του-λάχιστον συμμαχιών συσπείρωσης γύ-ρω από άλλη ηγετική χώρα ώστε να δι-

απραγματευθούν κάποια κράτη από καλύτερες θέσεις με τη Γερμανία. Για να γίνουμε σαφέστεροι, αυτό ενδι-αφέρει τις ΗΠΑ και την Αγγλία, με επίζηλο διακύβευμα τη Γαλλία. Πίσω από τους Άγγλους βρίσκονται οι Αμερι-κανοί, οι οποίοι έχουν πλέον ισχυρούς λόγους να απο-δυναμώσουν το ευρώ και τη μέσω αυτού εδραίωση της γερμανικής κυριαρχίας στην Ευρώπη. Οι Αμερικανοβρε-τανοί μπορούν να κάνουν πολλά στο χρηματοοικονομι-κό τομέα και είμαστε βέβαιοι ότι όντως θα προσπαθή-σουν να κάνουν πολλά.

Αν μάλιστα κατορθώσουν να προσεταιριστούν τη γαλλική αστική τάξη, με αφορμή και τη διαγραφόμενη ήττα του Σαρκοζί από τον Ολάντ στις προεδρικές εκλο-γές μετά από πέντε μήνες, τότε η «γερμανική Ευρώπη» θα καταρρεύσει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα. Κα-θόλου εύκολο δεν είναι βέβαια να αποσπάσουν οι Αγ-γλοαμερικανοί το Παρίσι από την υποταγή του στο Βε-ρολίνο, αλλά δεν είναι και αδύνατο. Έχουν πολλά να δουν τα μάτια μας αυτή την εποχή.

Όχι στο «δημοσιονομικό Νταχάου» της ΕΕ!nΑΝΤΑΡΣΥΑ

Μ ε δυο ανακοινώσεις που εξέδωσε το Γραφείο Τύπου (βλ. www.antarsya.org), η ΑΝΤΑΡΣΥΑ εκτιμά ότι «η

νέα Ευρωπαϊκή Ένωση και ευρωζώνη, που επιβάλλουν οι Μέρκελ - Σαρκοζί είναι το Τζουράσικ Πάρκ των πολυεθνι-κών και των τραπεζών». Και συνεχίζει: «Ο ελληνικός λαός βιώνει ήδη στο πετσί του, με τα αλλεπάλληλα μνημόνια και την πραξικοπηματική επιβολή της κυβέρνησης Παπαδήμου από το μαύρο μέτωπο ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ, το ρόλο της ΕΕ. Μπροστά στην ευρω-τερατογένεση, η απάντηση του εργατι-κού και λαϊκού κινήματος δεν μπορεί παρά να είναι η πάλη για την αντικαπιταλιστική ρήξη και έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ, αναγκαίος όρος για την ικανοποίηση των διεκδική-σεων των εργαζομένων, για την ανατροπή της επίθεσης του κεφαλαίου, για την απελευθέρωση από τα δεσμά των αγο-ρών, για μια διεθνιστική εργατική απάντηση ενάντια στον ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό».

Ακόμη, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ εκτιμά ότι: «Με το νέο δημοσιο-νομικό σύμφωνο η ευρωζώνη μετατρέπεται σε δημοσιονο-μική φυλακή για τους εργαζόμενους και τους λαούς της Ευ-ρώπης». «Μνημόνιο για πάντα», συνεχίζει, «είναι το μέλλον

που …υπόσχονται, μετατρέποντας το δίχρονο εφιάλτη που ζει ο ελληνικός λαός σε μόνιμη κατάσταση. Οι αστικές τά-ξεις των 17+6 χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που συνυ-πέγραψαν το γερμανο-γαλλικό σχέδιο ολοκληρωτικής υπο-ταγής στα συμφέροντα των τραπεζών και των πολυεθνικών μονοπωλίων, κηρύττουν τον πόλεμο στα κοινωνικά δικαιώ-ματα των εργαζομένων. Η διαφωνία της Βρετανίας εκφρά-ζει τα αυτοτελή ιμπεριαλιστικά της συμφέροντα, ενώ οι δι-αφοροποιήσεις των άλλων χωρών ιδιαίτερους εθνικούς συ-σχετισμούς. Η ελληνική συγκυβέρνηση του μαύρου μετώ-που ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ αναλαμβάνει βαρύτατες ευθύνες και ετοιμάζεται για ένα ακόμα πραξικόπημα, επιδιώκοντας να περάσει τη νέα υπεραντιδραστική συνθήκη από τη Βου-λή του αίσχους, ενάντια στη λαϊκή βούληση».

«Δεν υπάρχουν πια περιθώρια για αυταπάτες!», γράφει η ανακοίνωση. «Είναι επιτακτικά αναγκαίο σήμερα να δυ-ναμώσει το κίνημα για την έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ, ως αναγκαία πλευρά του συνολικού αγώνα για την αντικα-πιταλιστική ανατροπή της επίθεσης κυβερνήσεων και κε-φαλαίου».

Page 4: ΠΡΙΝ 11 .12

� / ΠPIN ΠΟΛΙΤΙΚΗ KYPIAKH 11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011

Δεν κοιμάται «αγκαλιά με κάποιο ημερολόγιο» ο Αντώνης Σαμαράς, όπως τόνισε χαρακτηριστικά ο ίδιος στο Βήμα της Κυ-

ριακής, χαράσσοντας με αυτό τον τρόπο αλλαγή πλεύσης ως προς τη διεξαγωγή των εκλο-γών στα τέλη Φεβρουαρίου και προσθέτοντας ότι «αν τα πράγματα τρέξουν νωρίτερα ή αργότερα, τότε οι εκλογές μπορούν να έλθουν λίγο νω-ρίτερα ή αργότερα». Την ίδια ώρα που η μεγάλη πλειοψη-φία του ελληνικού λαού, ακό-μα και σύμφωνα με τις σφυγ-μομετρήσεις του ...Σκάι και άλλων φιλομνημονιακών μέ-σων, επιθυμεί την άμεση προ-σφυγή στις κάλπες, η προ-σαρμογή Σαμαρά στην κύρια γραμμή πλεύσης του συνολι-κού αντιδραστικού συνασπι-σμού εξουσίας δείχνει όχι μό-νο την πλήρη υποταγή της κύ-ριας εναλλακτικής πολιτικής λύσης του συστήματος στις επιθυμίες του μεγάλου κεφαλαίου αλλά και τους ευρύτερους φόβους για ολοκληρωτική κατάρρευση του δικομματισμού.

Η συγκεκριμένη συνέντευξη ση-ματοδοτεί, εκτός των άλλων, και την αποκατάσταση των επεισοδιακών σχέσεων του Σαμαρά με το συγκρό-τημα Λαμπράκη, με το οποίο ο μεσ-σήνιος πολιτικός βρισκόταν στα μα-χαίρια από την περίοδο της Πολιτι-κής Άνοιξης. Μάλιστα, ο Α. Σαμα-ράς μας εγκαλεί να αφήσουμε απε-ρίσπαστο το «μεταβατικό» πρωθυ-πουργό Λ. Παπαδήμο να «κάνει τη δουλειά του», συνδέοντας και αυτός τη διάρκεια της θητείας της συγκυ-βέρνησης παλαιοδεξιάς - νεοδεξιάς - ακροδεξιάς με την πορεία των δια-πραγματεύσεων με τις τράπεζες για το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους. Ο αρχηγός της ΝΔ δείχνει πραγμα-

τικά να συναγωνίζεται άξια τον Γ. Καρατζαφέρη και τον Γ. Παπανδρέ-ου στον άτυπο διαγωνισμό του «άρ-χοντα της κωλοτούμπας». Στην αρχή ο Αντώνης υποστήριζε ότι η συντα-γή της τρόικας ήταν λάθος. Μετά,

και κατόπιν πιέσεων, «ανακάλυψε» ότι η συνταγή είναι μεν σωστή αλ-λά είναι λάθος το «μείγμα» της ίδι-ας πολιτικής. Τώρα, με τον προϋπο-λογισμό Παπαδήμου, δηλώνει στους Ευρωπαίους ότι το νεοφιλελεύθερο μείγμα είναι πλέον σχεδόν σωστό, απλώς θέλει λίγο παραπάνω «αλά-τι», το οποίο μπορεί προφανώς να προσθέσει η κυβέρνησή του.

Φράσεις όπως «αλλαγή πολιτι-κής» και η «απαλλαγή» από το Mνη-μόνιο, στην πορεία έγιναν «αναδια-πραγμάτευση» του Mνημονίου και τώρα «τροποποίηση», «διόρθωση» ή σκέτα «επικαιροποίηση», «ενίσχυ-ση», «επιτάχυνση». Τώρα, ο Α. Σα-μαράς, μιλώντας στην Εθνική Συνο-μοσπονδία Εμπορίου, παραδέχτηκε ότι κάθε στοιχείο της οικονομικής πολιτικής του Mνημονίου (την οποία έχει δεσμευτεί να υπηρετήσει σε όλα

τα επίπεδα και με την υπογραφή του) εξαρτάται σχεδόν πλήρως από την έγκριση των δανειστών της χώ-ρας. Με αυτό τον τρόπο δείχνει ότι αποδέχεται πως η τρόικα θα αποφα-σίζει για τη μείωση ή την αύξηση των

φορολογικών συντελεστών και άλλα σημαντικά μέτρα και πως ο δικός του ρόλος του περιορίζεται στο να πα-ρουσιάζει και να προτείνει λύσεις οι οποίες θα πρέπει να εγκριθούν από ανώτατη αρχή! Και αφού παραδέχε-ται ότι τα περιθώρια για «τροποποιή-σεις» στην οικονομία είναι πολύ στε-νά, ο Α. Σαμαράς θέτει ως νέο μεγά-λο εθνικό στόχο και «απόλυτη προ-τεραιότητα για τον ίδιο» την «απο-ενοχοποίηση της επιχειρηματικότη-τας»! Και πώς θα γίνει αυτό; Κηρύσ-σοντας τον πόλεμο –δική του φράση– σε «στρεβλώσεις», όπως είναι το πα-ραεμπόριο και οι «συνεχείς κοινω-νικές διαμαρτυρίες που αναστατώ-νουν τη ζωή της πόλης»! Υποστηρί-ζοντας ότι «δεν μπορεί λίγες ...εκα-τοντάδες να καθηλώνουν τη δραστη-ριότητα εκατομμυρίων ανθρώπων», ο Σαμαράς αφήνει ανοιχτό το ενδε-

χόμενο να αλλάξει το Σύνταγμα της χώρας ώστε ακόμα και συγκεντρώ-σεις χιλιάδων ατόμων να μπορούν να απαγορεύονται ως δήθεν «μειοψη-φικές»! Την ίδια στιγμή που το 20% του ελληνικού πληθυσμού δηλώνει

στις δημοσκοπήσεις ότι έλαβε μέρος σε κάποια πορεία δια-μαρτυρίας τον τελευταίο μήνα, ανεξάρτητα από τον πραγμα-τικό αριθμό που το έκανε, γί-νεται σαφές ότι η Δεξιά ρίχνει το βάρος της στην αντιδραστι-κή θωράκιση του Συντάγματος και στην αντιμετώπιση του λαϊ-κού κινήματος.

Μπορεί τα τελευταία δη-μοσκοπικά ευρήματα να μην αποτυπώνουν την έκταση της φθοράς της ΝΔ, λόγω της συμ-μετοχής της στην κυβέρνη-ση Παπαδήμου και την ψήφι-ση του προϋπολογισμού εξα-θλίωσης, αλλά δεν μπορούν να κρύψουν ότι η επιρροή της στην κοινωνία συρρικνώνεται. Μόλις ένας στους δέκα πολί-τες επιθυμεί σήμερα αυτοδύ-

ναμη κυβέρνηση της Δεξιάς, ενώ χα-ρακτηριστικό της δυσαρέσκειας που επικρατεί, ακόμα και στους κόλπους των ψηφοφόρων της, είναι το γεγο-νός ότι ο σημερινός κομματικός της εκπρόσωπος, σε έρευνα σχετικά με τη δημοφιλία των στελεχών της ΝΔ, κατέλαβε την προτελευταία θέση! Και ενώ το επιχειρηματικό υπερκρά-τος έχει συγκροτήσει ένα ακραία νε-οφιλελεύθερο μνημονιακό μπλοκ που το αποτελούν βουλευτές όπως οι Κ. Μητσοτάκης, Κ. Χατζηδάκης, Α. Σπηλιωτόπουλος, Μ. Βαρβιτσιώτης και B. Αντώναρος, η κατάσταση στη βάση του κόμματος είναι εντελώς δι-αφορετική, καθώς τα απλά μέλη δη-λώνουν ότι η προδοσία του Α. Σαμα-ρά δεν έγκειται στο ότι κάποτε έριξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη, αλλά στο ότι σήμερα στηρίζει την ακόμα χει-ρότερη κυβέρνηση Παπαδήμου!

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ n ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΖΙΑΝΤΖΗΣ

Εκλογές; Όχι ευχαριστώΠόλεμο στην... κοινωνική διαμαρτυρία κηρύσσει ο Αντώνης Σαμαράς!

«ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ» ΩΣ ΤΗΝ ΠΕΡΕΣΤΡΟΪΚΑn ΚΚΕ

Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 τοποθέτησε η γ.γ. του ΚΚΕ το ση-μείο «μη επιστροφής» για το σοσι-αλισμό στην ΕΣΣΔ. Αφορμή για τη σχετική συζήτηση έδωσε η 13η Δι-εθνής Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων που ολο-κληρώθηκε σήμερα στον Περισσό. Οι εργασίες της συνάντησης διε-ξήχθησαν χωρίς την παρουσία του Τύπου, ωστόσο οι συμμετοχές 78 κομμάτων από 60 χώρες άφησαν να φανεί ότι υπήρχαν και αποκλί-νουσες απόψεις ως προς το θέμα των συζητήσεων, που ήταν «ο σο-σιαλισμός είναι το μέλλον, η διε-θνής κατάσταση και η εμπειρία των κομμουνιστών 20 χρόνια μετά την αντεπανάσταση στην ΕΣΣΔ». Στη συνέντευξη Τύπου που παρα-χώρησε η Αλέκα Παπαρήγα και απαντώντας σε σχετική ερώτηση του Πριν, εκτίμησε ότι την περίοδο της περεστρόικα και όχι νωρίτερα «χάθηκε η δυνατότητα να παλέψει κανείς για την αναζωογόνηση του σοσιαλισμού και κυρίως για τη διόρ-θωση σοβαρών λαθών που έγιναν». Επιπλέον, σημείωσε ότι «οι παρά-γοντες που οδήγησαν στο αδυνά-τισμα του σοσιαλιστικού συστήμα-τος και στην αλλοίωση των βασικών του αρχών, εξελίχθηκαν σταδιακά» για να υπογραμμίσει πάντως πως «η ταφόπλακα μπήκε στα μέσα της δε-καετίας του ’80». Και συμπλήρωσε ότι «ενδεχομένως τότε υπήρχαν δυ-νατότητες διόρθωσης, αλλά η συνέ-χεια έκοψε κάθε νήμα προς αυτήν την πορεία».

Κατά την εισήγηση που εκ-φώνησε προς τους ξένους συνέ-δρους, η γ.γ. του ΚΚΕ έθεσε το στόχο του κόμματός της σημειώ-νοντας ότι είναι «η κλιμάκωση της ταξικής πάλης, ώστε να μπουν όσο γίνεται εμπόδια στα χειρότε-ρα μέτρα που έρχονται, να καθυ-στερήσουν νέες επιλογές και να κερδηθεί χρόνος για την αντεπί-θεση», αποφεύγοντας αναφορές σε συνολικά αιτήματα πάλης, πέ-ρα από τα ζητήματα της ανεργίας, της μείωσης των μισθών και των απολύσεων στο Δημόσιο. Υπο-

γράμμισε ακόμη ότι «καμία αστι-κή, πολιτική πρόταση, φιλελεύ-θερη, σοσιαλδημοκρατική, αρι-στερή, ανανεωτική δεν μπορεί να αποτελέσει φιλολαϊκή πολιτική δι-έξοδο, να εξασφαλίσει ούτε βρα-χυπρόθεσμα το λαό από την εξα-θλίωση, αν δεν θέτει ως ζήτημα αρχής τη ρήξη με τα μονοπώλια, δηλαδή τη ρήξη με την καπιταλι-στική ιδιοκτησία». Η Αλ. Παπαρή-γα υπογράμμισε ακόμη πως «δεν υπάρχει επαναστατική κατάσταση στην Ελλάδα ώστε να τεθεί πρακτι-κά και ως άμεσο καθήκον η ανα-τροπή του καπιταλιστικού συστή-ματος», όμως παρατήρησε ότι αν το εργατικό κίνημα δεν θέσει ζήτη-μα εργατικής εξουσίας, την οποία βέβαια το ΚΚΕ ταυτίζει απόλυτα με τη δική του πρόταση περί λα-ϊκής εξουσίας, τότε «θα εγκλωβι-στεί στις παραλλαγές αστικής δι-αχείρισης».

Αναταράξεις και διαφωνίες προκαλεί το μονομερές άνοιγμα της ηγεσίας του Συνασπισμού προς τους ΠΑΣΟΚογενείς για εκλογικές συμ-μαχίες. Την ώρα που από τις στή-λες της Αυγής και το πολιτικό πρό-γραμμα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα δεν λείπουν ούτε μέρα τα ονόματα των ανεξάρ-τητων βουλευτών Σοφίας Σακορά-φα και Παναγιώτη Κουρουμπλή, 32 συνδικαλιστικά και πολιτικά στε-λέχη από τη Θεσσαλονίκη εκφρά-ζουν δημοσίως τη διαφωνία τους με τη μετωπική πολιτική που επέβαλε η πλατεία Κουμουνδούρου στο συμ-μαχικό σχήμα. «Αυτό που σίγουρα δεν χρειαζόμαστε είναι η συνεργα-σία με πολιτικά και συνδικαλιστι-κά στελέχη που εγκαταλείπουν το ΠΑΣΟΚ χωρίς να αποστασιοποι-ούνται από τη διαχρονική πολιτική που μας οδήγησε στην κρίση, χωρίς να κάνουν την ελάχιστη αυτοκριτική για τα μέτρα που στήριξαν επί δεκα-

ετίες», γράφουν χωρίς περιστροφές. Και δεν παραλείπουν να θυμίσουν ότι όψιμοι συνοδοιπόροι της ηγεσί-ας του Συνασπισμού «διατέλεσαν προσωπικοί σύμβουλοι - θαυμαστές του ΓΑΠ και μόνιμα στελέχη της κομματικής γραφειοκρατίας του». Και με πικρία γράφουν απευθυνό-μενοι στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ πως «εμείς δεν γράψαμε κοινή ιστο-ρία με τα συγκεκριμένα πρόσωπα».

Απαντώντας στους συνδικαλι-στές, ο γραμματέας της ΚΠΕ του Συνασπισμού Δημήτρης Βίτσας από το ραδιοσταθμό Κόκκινο, επιχείρη-σε να υποβαθμίσει τη διαφωνία χα-ρακτηρίζοντάς την άποψη 32 μόλις στελεχών, «ανάμεσα στους εκατο-

ντάδες συνδικαλιστές και τα δεκά-δες χιλιάδες μέλη». Επί της ουσίας πάντως, υπογράμμισε ότι «την Αρι-στερά δεν πρέπει να τη διακατέχουν λογικές πολιτικού ρεβανσισμού και εισαγγελικής νοοτροπίας που ξεκι-νά με εξαιρέσεις και δίκες προθέ-σεων», προσθέτοντας πως «στο ενω-τικό κάλεσμα δεν υπάρχουν εκ των προτέρων αποκλεισμοί». Ο ίδιος τόνισε ότι η επιλογή του «συνασπι-σμού εξουσίας με ένα τόξο ευρύτε-ρων δυνάμεων», αποτελεί απάντη-ση στο ερώτημα της κοινωνίας «γι-ατί δεν ενώνεστε;», χωρίς πάντως να αναφέρει πάνω σε ποιο ανα-γκαίο πρόγραμμα καλούνται οι δυ-νάμεις αυτές να ενωθούν. Στις επι-

λογές αυτές έχει εναντιωθεί και το Αριστερό Ρεύμα. Στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του Συ-νασπισμού την Τετάρτη εκφράστη-κε η άποψη ότι η «αιφνίδια αυτή συνεργασία» αποτελεί «προπομπό σε έναν ολισθηρό δρόμο». Ανάλο-γο περιεχόμενο αναμένεται να ανα-πτύξουν οι Παναγιώτης Λαφαζάνης και Θοδωρής Δρίτσας στην αυριανή συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στο δη-μαρχείο Νίκαιας στις 7.30 μ.μ.

Την ίδια στιγμή, το Μέτωπο Αλ-ληλεγγύης και Ανατροπής με μια ση-μαντική του ανακοίνωση για τις εξε-λίξεις στην ΕΕ για πρώτη φορά τρο-ποποιεί με σαφήνεια τη στάση του ως προς το ευρωπαϊκό ζήτημα: Η συγκυ-ρία απαιτεί, όπως υπογραμμίζεται, «για λόγους άμεσης επιβίωσης, την πλήρη σύγκρουση με την ευρωζώνη, την παύση πληρωμών, την εθνικοποί-ηση των τραπεζών, το δημοκρατικό σχεδιασμό της οικονομίας, την ανά-κτηση της εθνικής κυριαρχίας».

ΣΥΡΙΖΑ

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ

Δεν περνούν οι ΠΑΣΟΚογενείςΔιαφωνία του Αριστερού Ρεύματος

Page 5: ΠΡΙΝ 11 .12

KYPIAKH 11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011 ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠPIN / �

Άλλονπερίμενε,άλλονβρήκεοΤζοΜπάιντεν

Τ ονΓ.Παπανδρέουέλπιζεναβρειστη θέση του Πρωθυπουργού

οαντιπρόεδροςτωνΗΠΑΤζοΜπάι-ντεν,μεαυτήτηνπροοπτικήάλλωστεείχεπρογραμματιστείκαιηεπίσκεψη-αστραπήτουαμερικανούπολιτικούστηνΑθήναπριναπόμηνες.Στηθέ-σητουΓιώργουωστόσοοΜπάιντενβρήκετονΛ.Παπαδήμομεδιορισμέ-νογκαουλάιτερτονΦούχτελαπότημιακαιτονΡάιχενμπαχαπότηνάλλη!

Ωστόσοηεπίσκεψηήτανδύσκο-λονααναβληθεί.ΟΜπάιντενμέσασεένααντίξοοσκηνικόπροσπάθησεναυπενθυμίσειστη«μεταβατική»κυβέρ-νησηποιαχώραείναιομεγαλύτεροςμέτοχοςκαιχρηματοδότηςτουΔΝΤκαιδενντράπηκεναεπαναφέρειμά-

λιστατοθέματηςσυμμετοχήςτηςΕλ-λάδαςστιςιμπεριαλιστικέςεκστρατεί-εςτουΝΑΤΟακόμακαικάτωαπόαυ-τέςτιςσυνθήκες!Σαναντιστάθμισμα,οΑμερικανόςπρότεινεγιαμιαακό-μαφοράευνοϊκήδιαμεσολάβησηστοΜακεδονικόκαιστοΚυπριακό.Ηεπί-σκεψηΜπάιντεν,βρήκεμεμειωμένααντανακλαστικά το αντιμπεριαλιστι-κόκίνημαστηχώραμας,λίγουςμή-νεςμετάτηνπολεμικήεπέμβασηστηΛιβύηκαιπαράλληλαμετηνέα«προ-εκλογική»εκστρατείατουΟμπάμακα-τάτηςΠερσίας.Είναιηπρώτηφοράμετάτο1999πουεπισκέπτεταιτηνΕλ-λάδατόσουψηλόβαθμοςαξωματού-χοςτωνΗΠΑκαιδενπραγματοποιεί-ταικάποιαεκδήλωσηδιαμαρτυρίας,έστωγιατηντιμήτωνόπλων.

ΣεκάθετηπτώσητομνημονιακόΛΑΟΣ

Τις μεγαλύτερες απώλειες από τη συμμετοχή στην κυβέρνηση Πα-

παδήμου φέρεται να υφίσταται το κόμμα του Γ. Καρατζαφέρη, σύμφω-να με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Το βαρόμετρο του Σκάι φέρνει το ακροδεξιό μόρφωμα κάτω και από τη Δημοκρατική Αριστερά. Η εξέλι-ξη δεν πρέπει να μας ξενίζει, καθώς στις νέες συνθήκες στο ΛΑΟΣ ανατί-θεται πλέον ο ρόλος του ακροδεξιού ψάλτη της αντιλαϊκής επίθεσης. Πα-ρά την προνομιακή προβολή όλων των στελεχών του κόμματος από τα ΜΜΕ, γίνεται φανερό ότι η προ-σαρμογή του κόμματος από «πολέ-μιο της παγκοσμιοποίησης» σε προ-σκυνητή της, αφήνει κάποιο κενό που δεν είναι εύκολο να μπαλωθεί παρά τους επικοινωνιακούς ακρο-βατισμούς του αρχηγού του.

Ο Γ. Καρατζαφέρης και η ηγετι-κή του ομάδα βιάστηκε να ενταχθεί στα παιχνίδια της διευρυνσης και των ανακατατάξεων του βαθιά κλο-νισμένου πολιτικού συστήματος. Φυσικά, η κρίση αυτή στην ακρο-δεξιά πολυκατοικία όπως είναι φυ-σικό αφήνει περιθώριο να αναπτυ-χθεί η πιο ακραία νεοναζιστική εκ-δοχή της, κάτι για το οποίο το λαϊκό κίνημα οφείλει να προετοιμαστεί να αντιμετωπίσει με πολιτικό και συνο-λικό τρόπο.

Η συλλογική αντίσταση κατά της καταιγιστικής αντιλαϊκής πο-λιτικής δεν επιτυγχάνεται με ευ-χές, αλλά απαιτεί πρακτικά, συντο-νισμένα βήματα. Έτσι, η «Πρωτο-βουλία κατά του Ευρώ και της ΕΕ» απευθύνει πρόσκληση για κοινή σύσκεψη σε σωματεία, ευρύτερους κοινωνικούς φορείς, κοινωνικοπο-λιτικές συλλογικότητες και άλλες ριζοσπαστικές κινήσεις της νεο-λαίας, των εργαζομένων, των ανέρ-γων, της ζωής στην πόλη κ.ά. που αντιστέκονται στη σύγχρονη βαρ-βαρότητα. Άμεσος στόχος είναι η διερεύνηση της δυνατότητας συν-διοργάνωσης μιας μαζικής - λαϊκής συγκέντρωσης ενάντια στην Ευρω-παϊκή Ένωση και στην πολιτική της την οποία με ιδιαίτερη δουλικότη-τα εφαρμόζει η κυβέρνηση Παπα-

δήμου. Η σύσκεψη θα πραγματοποιη-θεί τη μεθεπόμενη Τρίτη, 20 Δεκέμβρη, στις 6 μ.μ. στο Εργα-τικό Κέντρο Αθήνας (3η Σεπτεμβρίου 48 και Μάρνη).

Όπως διευκρινίζεται στην πρό-σκληση, σε καμία περίπτωση η Πρωτοβουλία δεν διεκδικεί την πρωτοκαθεδρία στο κίνημα, αλλά επιδιώκει με τη στήριξη πάντοτε των κοινωνικών φορέων, κοινωνι-κών και πολιτικών συλλογικοτήτων να καταδειχθούν όσο γίνεται ευρύ-τερα οι ολέθριες αντιλαϊκές επι-πτώσεις των πολιτικών που ασκού-νται σε βάρος της κοινωνικής πλει-οψηφίας και έχουν ως φορέα τους το ευρώ και την ΕΕ. Τελικός στό-

χος, όπως επισημαί-νεται, είναι να ανα-πτυχθεί ένα μαζικό, ενωτικό, λαϊκό κί-νημα κατά του ευρώ και της ΕΕ. Το συ-ντονιστικό της Πρω-τοβουλίας προτεί-

νει, μετά τη συγκέντρωση κατά της ΕΕ, να ακολουθήσει πορεία προς τα γραφεία της ΕΕ στην Αθήνα και η εκδήλωση να γίνει μέχρι τα τέλη Ιανουαρίου 2012.

Αναμφισβήτητα πρόκειται για μια κίνηση ιδιαίτερης πολιτι-κής σημασίας, ιδιαίτερα επίκαι-ρη και αναγκαία, μετά τις τελευ-ταίες ιστορικής σημασίας αλλαγές στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Το τελευταίο διάστημα η Πρωτοβου-λία έχει εντείνει και μαζικοποιή-

σει τη δράση της, πραγματοποιώ-ντας συναντήσεις με άλλους φο-ρείς και κινήσεις πολιτών, αλλά δι-οργανώνοντας επιτυχημένες ανοι-χτές συζητήσεις σε πολλές περιο-χές της Ελλάδας από τους Δήμους του Λεκανοπεδίου μέχρι το Ηρά-κλειο της Κρήτης, τα Ιωάννινα και το Βόλο.

Επόμενες προγραμματισμένες εκδηλώσεις και συζητήσεις είναι στη Θεσσαλονίκη την Τετάρτη 14 Δεκεμ-βρίου και στην Αλεξάνδρεια Ημαθί-ας την επόμενη Κυριακή 18 Δεκέμ-βρη. Στο ιστολόγιο της Πρωτοβου-λίας, (http://stopeuroee.wordpress.com) παρέχονται περισσότερες πληροφορίες, η διακήρυξη, κείμε-να, καθώς και παραπομπές σε βί-ντεο από την ημερίδα της Πρωτο-βουλίας στο Πάντειο.

Κάλεσμα σε κοινή δράσηnΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΤΑ ΕΕ

nΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΟΥΤΑΡΗΣ

Μνημόνιο και Παπανδρέου οι σταθερές του ΠΑΣΟΚ

και το αναμενόμενο, με δεδομένη την κά-θετη πτώση της Νέας Δημοκρατίας και τη διαφαινόμενη πλέον αδυναμία του Aντώνη Σαμαρά να πετύχει αυτοδύναμη κυβέρνηση, όσες εκλογικές αναμετρήσεις κι αν γίνουν, ο Γ. Παπανδρέου υπολογίζει ότι η χώρα θα οδηγηθεί και πάλι σε κυβέρνηση συνεργασί-ας. «Οι εκλογές πολύ πιθανόν να φέρουν κυ-βερνήσεις συνεργασίας», είπε καθαρά την Τρίτη στη Βουλή. Ο ίδιος λοιπόν υπολογίζει ότι θα συνεχίσει να κατέχει τη θέση του κυ-βερνητικού εταίρου, ανεξαρτήτως του πο-σοστού που θα πάρει στις εκλογές.

Άλλωστε, από τη διαδοχολογία διαχω-ρίζουν τη θέση τους τα «βαριά» ονόματα της παράταξης. «Ντρέπομαι να μετάσχω σε οποιαδήποτε άλλη συζήτηση, η οποία στρέ-φει το ενδιαφέρον σε θέματα ασύγκριτα μι-κρότερης σημασίας», είπε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομι-κών Βαγγέλης Βενιζέλος, ερωτώμενος για τις εσωκομματικές εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ. «Κάθε εσωκομματική συζήτηση είναι άκαι-ρη και άτοπη» ξεκαθάρισε με συνέντευξή του στο Βήμα FM και ο έτερος αντιπρόε-δρος, Θ. Πάγκαλος.

Οι πολιτικές εξελίξεις μάλλον φανερώ-νουν κι από άλλη μια σκοπιά την οριστική μετάλλαξη και χρεωκοπία των σοσιαλδημο-κρατικών κομμάτων. Η απόσπασή τους από τα λαϊκά συμφέροντα, η πρόσδεσή τους με τους μηχανισμούς επιβολής της κοινής γνώ-μης και η καταφυγή σε μεθόδους πολιτικών εκβιασμών και ψεύτικων διλημμάτων υπο-γραμμίζει τη συνολική σήψη της αστικής πο-λιτικής που έχει στόχο τη διαχείριση της κρί-σης. Από αυτή την άποψη, πιο ενδιαφέρον εύρημα στην προαναφερθείσα δημοσκόπη-ση της εταιρείας Παλς για το Ποντίκι από τα σκορ των δελφίνων, ήταν ότι πάνω από τους μισούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ χαρακτη-ρίζουν την πολιτική του κόμματος που ψήφι-σαν κεντροδεξιά ή νεοφιλελεύθερη!

μάλλον παρουσιάζει την εικόνα ενός θερ-μοκηπίου, όπου ο υδράργυρος ανεβαίνει ραγδαία. Όχι ασφαλώς σε μια κατεύθυνση αλλαγής πολιτικής γραμμής και στόχευσης, αλλά από τη σκοπιά της εναλλαγής προσώ-πων που διψούν για εξουσία και θα τηρή-σουν απαρέγκλιτα ή και πιο πιστά την πο-λιτική των δανειστών και της τρόικας. Χα-ρακτηριστικό άλλωστε είναι ότι οι προαλει-

φόμενοι από τα μεγάλα μέσα ενη-μέρωσης ως μνηστήρες της διαδο-χής δεν είναι άλλοι από τους προ-σκόπους του Μνημονίου στην πιο σκληρή του εκδοχή. Το έναυσμα για την ακατάσχετη διαδοχολογία έδωσε μεταξύ άλλων σχετική δη-μοσκόπηση που δημοσιεύτηκε στο Ποντίκι την Πέμπτη, το οποίο εμφα-νίζει τον Ανδρέα Λοβέρδο να παίρ-νει «κεφάλι» μεταξύ των ψηφοφό-ρων του ΠΑΣΟΚ στην κούρσα ενδε-χόμενων εσωκομματικών διαδικα-σιών. Το ενδιαφέρον όμως της δη-μοσκόπησης είναι πως κανείς από τους δελφίνους δεν συγκεντρώ-νει ποσοστό προτίμησης άνω του 25%, ενώ ένα διόλου ευκαταφρό-νητο 20% των ερωτηθέντων απα-

ντά αόριστα «κάποιος άλλος» όταν ρωτάται ποιον θέλει αρχηγό! Ασφαλώς, κανείς από τους αδίστακτους αυτούς πολιτικούς αριβί-στες δεν υπολογίζει στο ελάχιστο τη λαϊκή βούληση, για να λάβει υπόψη του την κομ-ματική βάση.

Το ίδιο ισχύει στο μέγιστο βαθμό και για τον ίδιο τον πρώην πρωθυπουργό, ο οποί-ος υπολογίζει ότι μπορεί να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των πολιτικών εξελίξεων από πρωταγωνιστική μάλιστα θέση, αρκεί να μην εξαγγείλει συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Το σκεπτι-κό που κυριαρχεί στα σχέδια του Γιώργου Παπανδρέου είναι να παραμείνει με κάθε κόστος στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ μέχρι τις επόμενες εκλογές, χωρίς να τον ενδιαφέ-ρει ιδιαίτερα η επίδοση του κόμματός του. Έστω κι αν καταβαραθρωθεί, όπως είναι

Α ρχηγού παρόντος, πάσα δια-δοχή παυσάτω, λέει ο Γιώρ-γος Παπανδρέου για τη δι-αδοχολογία που έχει προ-σλάβει διαστάσεις επιδημί-

ας στο ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι λίγα τα ρεπορ-τάζ στις πολιτικές σελίδες των εφημερίδων που φέρουν τον πρώην πρωθυπουργό να κινεί σύντομα τις εσωκομματικές διαδικα-σίες για την αντικατάστασή του στο τιμόνι του κόμματος. Ο ίδιος ωστόσο, από τις δη-μόσιες δηλώσεις του και τη μέχρι σήμερα στάση του, φανερώνει τελείως διαφορετι-κές προθέσεις: «Η δική μου στάση και πρά-ξη να καταθέσω την πρωθυπουργία μου στη μέση της τετραετίας», είπε μιλώντας στη Βουλή ο Γιώργος Παπανδρέου, «έγινε όχι λόγω αποτυχίας, αλλά για να συνεχίσει και να πετύχει η πολιτική που ξεκινήσαμε προ διετίας». Και υποστήριξε με την απο-φασιστικότητα που δεν αφήνει αμφιβολίες για την προσήλωσή του στην εξουσία ότι

«είμαι περήφανος για τον αγώνα που έδω-σα και δίνω, για να κρατήσω μια παράτα-ξη μακριά από μικρές ή ισχυρές πελατεί-ες και παράγοντες». Άλλωστε, η δραστηρι-ότητα του πρώην πρωθυπουργού κάθε άλ-λο παρά διαθέσεις πολιτικής αποστράτευ-σης δείχνει: Την προηγούμενη εβδομάδα συναντήθηκε ιδιαιτέρως με τον αντιπρόε-δρο των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, έδωσε συνέ-ντευξη στο CNN, ενώ από αυτή την εβδο-μάδα βρίσκεται στο Ντέρμπαν της Νοτίου Αφρικής με την ιδιότητα του προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς στη Διάσκεψη του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή.

Το κλίμα βέβαια στο κόμμα που ηγείται

Page 6: ΠΡΙΝ 11 .12

� / ΠPIN E IKONOKΛAΣTEΣ KYPIAKH 11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011

ΘEMAΗ Μέρκελ ως νέος Χίτλερ

n ΟΙ ΒΑΘΥΤΕΡΕΣ ΑΙΤΙΕΣ

Τι κρύβεται πίσω από τα ξενύχτια που ρίχνουν στις τελευταίες συνόδους οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για τους δραματικούς τόνους και τα γερμανικο-γαλλικά (βασικά γερμανικά) σχέδια παραπέρα αντιδραστικής μετάλλαξης της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ολοκλήρωσης; Ποιες δυνάμεις κινούν αυτή την τερατογένεση Δημοσιονομικής Δικτατορίας στη Γηραιά Ήπειρο; Πρόκειται άραγε μόνο για τον αυταρχισμό της Μέρκελ και της γερμανικής ηγεσίας; Για τη μικρότητα του Σαρκοζί; Για την υποταγή των άλλων εταίρων και αστικών τάξεων της Ευρώπης; Τι είναι αυτό που τους ενώνει βαθύτερα και τους κάνει να ανταγωνίζονται με τον πιο λυσσαλέο τρόπο; Σε πολλά λαϊκά αναγνώσματα και επιφανειακές ιστορικές αναφορές, που ανθούν στην άλλη όχθη του Ατλαντικού Ωκεανού, για τη μεγάλη εξαετή και παγκόσμια σφαγή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ευθύνεται ο Χίτλερ («που ήταν παρανοϊκός»), ενώ η δημιουργία του Γ’ Ράιχ εμφανίζεται με έναν εξωιστορικό τρόπο, σαν να προέκυψε απλώς από την απληστία και τη βαρβαρότητα ενός συγκεκριμένου πολιτικού προσωπικού. Οι πραγματικές αιτίες, η τρομερή καπιταλιστική κρίση του 1929-33 και η μετέπειτα ύφεση, η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, η αιματοβαμμένη κατάπνιξη της επαναστατικής τάσης στη Γερμανία και η διεθνής αστικής επιδίωξη να ηττηθεί το αποτύπωμα της Οκτωβριανής Επανάστασης, δεν αναφέρονται. Έτσι και σήμερα, είναι απαραίτητο να ψάξουμε τις κοινωνικές - ταξικές αιτίες που βρίσκονται πίσω από τις πρόσφατες εξελίξεις και διεργασίες στην Ευρωπαϊκή Ένωση, γιατί μόνο έτσι το εργατικό κίνημα και η Αριστερά θα μπορέσει να έχει ουσιαστικές απαντήσεις και στρατηγική ματιά. Βεβαίως, το σημερινό κείμενο δεν φιλοδοξεί να «κλείσει» αυτό το θέμα (πως θα μπορούσε άλλωστε;) παρά μόνο να θέσει ορισμένα σημεία, ορισμένα κριτήρια και να δώσει ερεθίσματα. Νομίζουμε ότι χωρίς αμφιβολία, το βασικό κριτήριο οποιασδήποτε προσπάθειας ανάλυσης αποτελεί η εξέλιξη της καπιταλιστικής κρίσης και της Μεγάλης Ύφεσης του 21ου αιώνα που δεν λέει να τελειώσει, ενώ η απειλή ενός νταμπλ ντιπ (μιας δεύτερης κρισιακής βουτιάς, ακόμα πιο καταστροφικής) καραδοκεί. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι τον Σεπτέμβριο καταγράφηκε πτώση της βιομηχανικής παραγωγής στη Γερμανία (–2,7%, έναντι πρόβλεψης για –0,9%) ενώ η ανάκαμψη στις ΗΠΑ κινείται με μικρότερους ρυθμούς από το 2010. Οι υποβαθμίσεις (ή η απειλή υποβάθμισης) από τους διαβόητους «οίκους» των οικονομιών βασικών ευρωπαϊκών χωρών (και βεβαίως και των τραπεζικών τους συστημάτων) αποτελεί αναμφίβολα μία υπονομευτική κίνηση του αμερικανικού κυρίως παράγοντα (που ελέγχει βασικά τις εταιρείες αξιολόγησης) αλλά αποτυπώνει και τις προβλέψεις για το υφεσιακό μέλλον του ευρωπαϊκού καπιταλισμού. Το μόνο σίγουρο είναι ότι στις συνθήκες της βαθιάς ύφεσης, των τρομερών κοινωνικών συνεπειών, της όξυνσης της ταξικής πάλης και της έντασης των ενδοαστικών ανταγωνισμών, οι Συμφωνίες στην ΕΕ μόνο για τη σταθερότητά τους δεν πρόκειται να χαρακτηριστούν.

Ηκαπιταλιστική κρίση και η παρα-τεινόμενη ύφεση αναπτύσσουν δύο τάσεις στις αστικές τάξεις, οι οποί-ες καταγράφονται στις πρόσφατες εξελίξεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση

και οι οποίες δρουν συνδυαστικά, σε διαλεκτι-κή ενότητα και αντιπαράθεση. Η πρώτη τάση είναι η κεντρομόλος, η τάση συνεργασίας για τη διαμόρφωση του νέου αντεργατικού πλαισί-ου που θα επιτρέψει την εμβάθυνση της εκμε-τάλλευσης της εργατικής τάξης και την ανάτα-ξη της πτωτικής τάσης του ποσοστού κέρδους. Είναι η τάση συσπείρωσης των αστικών τάξε-ων απέναντι στους εργαζόμενους και τους λα-ούς όλων των χωρών. Ο αστικός αυτός συνε-ταιρισμός δεν γίνεται με όρους ισοτιμίας, αλλά όπως πάντα σε αυτό το βάρβαρο και ληστρι-κό σύστημα, μοιάζει με συμμορία κα-κοποιών, όπου η μοιρασιά της λείας γί-νεται με κριτήριο τη δύναμη και με σα-φείς ιεραρχίες. Αυτή η τάση εκφράζε-ται στην αποδοχή από τους 24 ηγέτες κρατών μελών της ΕΕ (πλην Λακεδαιμονίων, δηλαδή των Βρετανών) της πρότασης για Δη-μοσιονομικό Σύμφωνο Σταθερότητας, που δι-αμόρφωσε κυρίως η Γερμανία, αυτό το «Τζου-ράσικ Παρκ» των πολυεθνικών και των τραπε-ζών, όπως το χαρακτήρισε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Οι αστικές τάξεις συμμετέχουν εθελοντικά, στο πλαίσιο βέβαια των ιστορικών τους δυνατο-τήτων, δεν είναι αποτέλεσμα «κατοχής», ούτε «εθελοδουλείας». Αποτελεί έκφραση στυγνών ταξικών συμφερόντων, για τα οποία αποφασί-ζουν να παραχωρήσουν ουσιαστικό μέρος της εθνικής κυριαρχίας και της αυτοτέλειάς τους. Ο στόχος τους είναι (και της ελληνικής αστικής τάξης) αξιοποιώντας τη συνασπισμένη δύναμη του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, να μεγαλώσουν την εκμετάλλευση των εργαζομένων στη χώρα

τους, να προασπίσουν τη συμμετοχή τους στα ευρύτερα δίκτυα της καπιταλιστικής κυκλοφο-ρίας, παραχωρώντας γι’ αυτό ένα ολοένα και μεγαλύτερο μερίδιο (τίμημα, μίζα) στα ηγεμο-νικά κεφάλαια, στη συγκεκριμένη περίπτωση τα γερμανικά.

Η δεύτερη τάση είναι η φυγόκεντρος, η όξυνση του ενδοϊμπεριαλιστικού και ενδοα-στικού ανταγωνισμού, όπως εκφράστηκε στη διαφωνία της Βρετανίας, αλλά όχι μόνο. Η τά-ση του ανταγωνισμού είναι πανταχού παρούσα (γιατί είναι στο γενετικό κώδικα του καπιταλι-σμού) και δρα βεβαίως και εντός του πλαισί-ου της συμφωνίας, όπως δείχνει η διαρκής αντι-παράθεση - διαπραγμάτευση μεταξύ Μέρκελ και Σαρκοζί. Σήμερα, η κεντρομόλος τάση του ευρωπαϊκού κεφαλαίου παραμένει κυρίαρχη,

ενώ ιδιαίτερα οι αστικές τάξεις των πιο αδύνα-μων ή υπό υποβάθμιση χωρών (με πρώτη την Ελλάδα) έχουν απόφαση συμμετοχής στο νέο δημοσιονομικό Νταχάου και στη νέα ευρωζώ-νη της ασφυκτικής λιτότητας, για να προασπί-σουν την αναπαραγωγή τους. Κάτω από συν-θήκες όξυνσης των αντιθέσεων και των αδιε-ξόδων, με την παρέμβαση και ισχυρών ιμπε-ριαλιστικών κρατών (ΗΠΑ, Βρετανία κ.ά.) η φυγόκεντρος τάση μπορεί να επιφέρει ρήγμα-τα στο συγκεκριμένο ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Όλα δείχνουν ότι θα βρεθούμε μπροστά σε νέα επεισόδια της κρίσης, με ανυπολόγιστες συνέ-πειες στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, που απο-δείχθηκε εξαιρετικά αδύναμη απέναντι στα κύματα της κρίσης, παράγοντας όξυνσης της αστάθειας και σε καμία περίπτωση ασφαλές λι-

μάνι, όπως μας έλεγαν. Βασική αιτία είναι ότι τα συσσωρευμένα κεφάλαια δεν βρίσκουν διέ-ξοδο σε κερδοφόρες επενδύσεις (βλ. και πρό-σφατη απόφαση Πολιτικής Επιτροπής ΝΑΡ) με αποτέλεσμα τρία χρόνια μετά την κλιμάκωση της κρίσης, η «φούσκα» του χρηματοπιστωτι-κού συστήματος να μεγαλώνει. Το 2008, η σχέ-ση παγκόσμιου ΑΕΠ με την παγκόσμια αγο-ρά παραγώγων (εντός και εκτός χρηματιστη-ρίων) ήταν 61,26 προς 655,8 τρισεκατομμύρια δολάρια, δηλαδή 1:10,7. Το 2011 ανέβηκε στο 64,2:790,6 τρισ., δηλαδή 1:12,3! (από εισήγηση Κ. Μάρκου στο συντονιστικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στοιχεία BIS, HSBC). Την ίδια ώρα, η ενίσχυ-ση, το «τρομπάρισμα», των τραπεζών σε επί-πεδο Eυρωπαϊκής Ένωσης έχει πάρει ασύλλη-πτες διαστάσεις: Σύμφωνα με ανακοίνωση της

Kομισιόν, οι κρατικές ενισχύσεις υπέρ του χρηματοπιστωτικού τομέα από τις οποίες επωφελήθηκαν οι τράπεζες, από τον Οκτώβριο του 2008 έως την 31η Δε-κεμβρίου 2010, έφτασε στο κολοσσιαίο

ποσό των 1,6 τρισ. ευρώ! Το 74% είχε τη μορφή κρατικών εγγυήσεων. Ενδιαφέρον: Tρία κρά-τη μέλη έλαβαν σχεδόν το 60% της συνολικής ενίσχυσης: Ιρλανδία (25%), Ηνωμένο Βασίλειο (18%) και Γερμανία (15%). Ε, λοιπόν όλα αυτά τα ποσά πρέπει να συγκεντρωθούν από τη λε-ηλασία των εργαζομένων και των κοινωνικών υποδομών. Αυτό οργανώνουν οι πρόσφατες αποφάσεις των ευρωπαϊκών συνόδων.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση κάνει παραπέρα βή-ματα προς την κοινή οικονομική διακυβέρνησή της. Μόνο που σε διάψευση των ευρωπαϊστών, δεν έχουν τίποτα το φιλολαϊκό, το δημοκρατι-κό, αλλά είναι τα βήματα ενός αντεργατικού τέ-ρατος, «αποκρουστική μετάλλαξη της αντιδρα-στικής ΕΕ, που είχε στο DNA της την κυριαρ-χία του κεφαλαίου» (ΑΝΤΑΡΣΥΑ).

4 Η κεντρομόλος τάση στην ΕΕ εκφράζει τη συνεργασία των αστικών τάξεων

για τη διαμόρφωση του νέου αντεργατικού πλαισίου

ΤΕΡΑΤΟΓΕΝΕΣΗ

ΕΕ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗ

n ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΛΑΦΡΟΣ

Όλα δείχνουν ότι θα βρεθούμε μπροστά σε νέα επεισόδια της κρίσης, με ανυπολόγιστες συνέπειες στην ευρωπαϊκή

ολοκλήρωση, που αποδείχθηκε εξαιρετικά αδύναμη απέναντι στα κύματα της κρίσης, παράγοντας όξυνσης της αστάθειας

και σε καμία περίπτωση ασφαλές λιμάνι, όπως μας έλεγαν.

Page 7: ΠΡΙΝ 11 .12

KYPIAKH 11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011 E IKONOKΛAΣTEΣ ΠPIN / �

ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΕΥΡΩ, ΤΙ;

ΗπάληκατάτηςΕΕκαιηεξουσίαn ΜΥΘΟΙ ΕΥΡΩΛΑΓΝΩΝ

Τα τελευταίο καταφύγιο της μνημονιακής προπαγάνδας είναι ο τρόμος του χειρότε-ρου. Μπορεί με το ευρώ να έχουμε πολλά προβλήματα, αλλά μήπως έξω από την ευ-ρωζώνη και την ΕΕ έχουμε ακόμη περισσό-τερα; Η επιλογή της εξόδου από το ευρώ όμως, δεν σημαίνει ένα άλλο νόμισμα με συ-νέχιση της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής. Αντί-θετα: Η έξοδος από το ευρώ και η συνολική αποδέσμευση από την ΕΕ, καθώς και η ανα-τροπή των αντεργατικών και αντικοινωνικών πολιτικών για να εξασφαλιστεί μια αξιοπρε-πής ζωή των εργαζομένων και μια άλλη πο-ρεία της χώρας, είναι δύο παράλληλες αλ-ληλοσυμπληρούμενες και αξεχώριστες επι-λογές.

Ας δούμε δύο κλασικά επιχειρήματα, δη-λωτικά της άθλιας προπαγάνδας ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ: «Θα υπάρξει αύξηση του δημό-σιου χρέους, μιας και αυτό θα είναι σε ευρώ το οποίο θα υπερτιμηθεί έναντι του νέου νο-μίσματος». Μα η επιλογή πρέπει να είναι η άρνηση και όχι η πληρωμή του χρέους! Αυ-τή είναι η απάντησή μας. Αλλά ποιος μας εί-πε ακόμη ότι το ευρώ δεν θα υποτιμηθεί ή ότι και θα μακροημερεύσει;

«Θα υπάρξει πρόβλημα με βασικά εισα-γόμενα προϊόντα (καύσιμα, φάρμακα κ.λπ.), των οποίων οι τιμές θα απογειωθούν». Όμως, η τιμή των καυσίμων μπορεί να συ-γκρατηθεί με δραστική μείωση της κρατικής φορολογίας που επιβάλλεται επί της τιμής πώλησής τους. Βασικά προϊόντα μπορούν να επιδοτηθούν από το κράτος με τον ταυ-τόχρονο έλεγχο των τιμών. Η αντικαπιταλι-στική παραγωγική ανασυγκρότηση της οικο-νομίας με την αξιοποίηση των πλουτοπαρα-γωγικών πηγών της χώρας προς όφελος της ικανοποίησης των κοινωνικών αναγκών και όχι του μέγιστου κέρδους, θα διευκολύνει τη βιομηχανική και παραγωγική αναγέννη-ση της οικονομίας. Θα στηρίξει τους υπάρ-χοντες κλάδους, θα προχωρήσει στην ανα-γέννηση παλαιών και θα δημιουργήσει νέ-ους κλάδους παραγωγής. Θα αντιστρέψει τη σχέση εισαγωγών - εξαγωγών, θα μειώσει το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου, συμ-βάλλοντας και με αυτόν τον τρόπο στη μεί-ωση του ελλείμματος του ισοζυγίου των τρε-χουσών συναλλαγών και θα δώσει τη δυνα-τότητα δημιουργίας συναλλαγματικών δια-θεσίμων.

Μα ποιος θα τα κάνει όλα αυτά; Μπορούν να γίνουν; Είναι καθοριστικό το ερώτημα. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αποκοιμίζει τους πάντες, απα-ντώντας πως το εργαλείο θα είναι μια «αρι-στερή προοδευτική κυβέρνηση» και μια ανα-τροπή της «νεοφιλελεύθερης αρχιτεκτονι-κής της ΕΕ».

Η επαναστατική Αριστερά απαντάει πως αυτή η αντικαπιταλιστική ανατροπή και πο-ρεία μπορεί να επιβληθεί μόνο με λαϊκή εξέ-γερση και νέα όργανα συγκρότησης ενός μαχόμενου και με πολιτικά χαρακτηριστι-κά εργατικού και λαϊκού κινήματος. Με την επαναστατική απειλή, ακόμη και αστικές κυ-βερνήσεις μπορεί να κινηθούν στη λήψη μέ-τρων όπως τα παραπάνω. Ωστόσο, η υλοποί-ηση προοδευτικών μέτρων, μπορεί να ολο-κληρωθεί μόνο με αντικαπιταλιστική επανά-σταση, αλλαγή του ταξικού κοινωνικού συ-σχετισμού, ήττα της αστικής τάξης και ερ-γατική εξουσία.

Στη συλλογιστική του ΚΚΕ, την αποδέ-σμευση θα την πραγματοποιήσει η λαϊκή εξουσία. Η προσέγγιση αυτή είναι εντελώς σχηματική και τελικά λαθεμένη. Οι αναγκαίοι κοινωνικά πολιτικοί στόχοι όπως αυτός της αποδέσμευσης από την ΕΕ ή και της διαγρα-φής του χρέους, δεν θα είναι μόνο αποτέλε-σμα της επανάστασης, αλλά και δρόμοι προ-σέγγισής της. Και αν αυτό δεν το αποδέχε-ται το ΚΚΕ, τότε χρωστάει μια απάντηση στο ερώτημα: Ωραία! Η «λαϊκή εξουσία» πώς θα προκύψει; Αφού ούτε η επανάσταση θεωρεί-ται αναγκαία γι’ αυτήν, ούτε οι αντικαπιταλι-στικοί στόχοι έχουν κάποια αξία για τη ριζο-σπαστικοποίηση και την άνοδο της πολιτικής αυτοπεποίθησης του λαού, αλήθεια τι άλλο μένει εκτός από την ψήφο στο ΚΚΕ;

Ολα δείχνουν ότι οι εποχές της βεβαιότητας για την ευ-ρωζώνη ανήκουν στο πα-ρελθόν. Ο πανικός πλανά-ται στα κεφάλια των αστών,

των πολιτικών ηγετών και γραφειοκρατών. Αλλά και η ανησυχία στη σκέψη του κόσμου, περισσεύει.

Ωστόσο και η Αριστερά δεν αποδείχνεται ιδιαίτερα υποψιασμένη μπροστά σε αυτή την κρίση θανάτου της μεγαλύτερης και πιο ώρι-μης περιφερειακής καπιταλιστικής ολοκλήρω-σης του κόσμου, με τις τόσες φιλοδοξίες. Ειδι-κά η λεγόμενη «ευρωπαϊκή Αριστερά» νοιώ-θει να αφαιρείται το χαλί κάτω από τα πόδια της, καθώς ο προοδευτικός μετασχηματισμός της νεοφιλελεύθερης ΕΕ σε κοιτίδα του δημο-κρατικού σοσιαλισμού, αποτέλεσε και αποτε-λεί στρατηγική αφετηρία της. Το θεωρητικό σχήμα είναι γνωστό: Η διεθνοποίη-ση του καπιταλισμού είναι μια διαδι-κασία συγκεκριμένου βέλους, σχεδόν αδιατάρακτη και αντικειμενικά προ-οδευτική. Υποτίθεται πως θα σάρω-νε τον εθνικισμό και τον αυταρχισμό, που σχεδόν αξιωματικά συνδέονταν με την «καθυστέρηση» και την επιβί-ωση συντηρητικών λογικών στους πο-λιτικούς θεσμούς αλλά και στην κοι-νωνική ψυχολογία. Η ενωμένη Ευρώ-πη, αναγκαστικά σε πρώτη φάση κα-πιταλιστική, θα σάρωνε τις δικτατορι-κές τάσεις και θα χώνευε τους βαλκά-νιους και άλλους σωβινισμούς στο με-γάλο κοσμοπολίτικο καζάνι της. Τι πιο φιλόξενο πεδίο για τη δράση της Αρι-στεράς που οραματικά ζητά την κα-τάργηση των συνόρων...

Ο Λένιν ωστόσο έλεγε πως «οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα σε καπιταλιστικό καθεστώς, εί-τε είναι απραγματοποίητες, είτε εί-ναι αντιδραστικές». Επιβεβαιώνεται διπλά. Κατ’ αρχήν στο ότι δεν μπο-ρεί να υπάρξει ενωμένη Ευρώπη ως σκαλοπάτι προόδου και βήμα σοσια-λισμού. Αλλά και στο ότι η αβεβαιό-τητα ανάμεσα στο «απραγματοποίη-το» ή «αντιδραστικό» θα είναι διαρ-κής και όλο και πιο εφιαλτική.

Οι τάσεις τόσο της ανάπτυξης και ενοποίησης των αγορών, όσο και της έντασης της πολιτικής και οικονομι-κής ανισομετρίας, είναι φυσιολογικές για τον καπιταλισμό. Εμείς όμως δεν είμα-στε ουδέτεροι παρατηρητές και ψυχροί σχο-λιαστές. Για τους εργαζόμενους, αναπτύσσο-νται πάνω στη σφαγή των βασικών δικαιω-μάτων τους. Αποτελούν μόνιμη απειλή και παράγοντα υποβάθμισης της ποιότητας ζω-ής και της δημοκρατίας.

Οι καπιταλιστικές ολοκληρώσεις, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, αποτελούν υπερεθνικές πολιτικές και οικονομικές ενώσεις, που επι-χειρούν να επιτύχουν ένα δύσκολο συνδυα-σμό. Από τη μια, σηματοδοτούν την ενότητα του αστικού καπιταλιστικού κόσμου απένα-ντι στον κόσμο της εργασίας. Δεν τα πήγαν άσχημα. Οι κοινές ευρωπαϊκές πολιτικές στις

εργασιακές σχέσεις, την παιδεία, το ασφαλι-στικό σύστημα, τις δημοκρατικές ελευθερίες, το περιβάλλον, σταδιακά ή/και με τομές, επέ-βαλλαν αλλαγές βάθους υπέρ του κεφαλαίου και σε βάρος των εργαζομένων. Από την άλ-λη, επιχειρούν να θέσουν σε μια κάποια ρύθ-μιση τον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό, με τους όρους φυσικά της επιβολής των ηγεμο-νικών καπιταλιστικών δυνάμεων της Ευρώ-πης. Ο δρόμος αυτός είναι αναγκαίος, τόσο για την προφύλαξη από το απρόβλεπτο των κοινωνικών επαναστάσεων, όσο και για την ισχυροποίηση απέναντι σε άλλους παγκόσμι-ους καπιταλιστικούς πόλους (ΗΠΑ, Ιαπωνία, Κίνα κ.λπ.). Εδώ τα πράγματα αποδείχτηκαν δύσκολα. Για την ακρίβεια άλυτα.

Αντικαπιταλιστικός αγώνας χωρίς τον πολιτικό στόχο για διάλυση της Ευρωπαϊ-κής Ένωσης, δεν μπορεί να υπάρξει. Για κά-

θε χωριστή χώρα μέλος, αυτό μεταφράζεται στο στόχο της αντικαπιταλιστικής αποδέσμευ-σης, ως συμβολή στο διεθνιστικό καθήκον και στόχο της ανατροπής της ΕΕ. Η αποδέσμευ-ση σηματοδοτεί το σπάσιμο του κρίκου. Το αντικαπιταλιστικό της πρόσημο, συμπυκνώ-νει μια πορεία έξω και ενάντια στον καπι-ταλισμό. Αυτό δεν σημαίνει ότι αυτά τα δύο ταυτίζονται μηχανιστικά. Ο καπιταλισμός εί-ναι παγκόσμιο σύστημα. Δεν ανατρέπεται με την απαγκίστρωση μιας χώρας, ειδικά αν εί-ναι μικρή, από μια περιφερειακή ολοκλήρω-σή του, ούτε καν με την ανατροπή της αστικής κυριαρχίας στη χώρα αυτή. Θα είναι και πάλι παρών μέσα από το καθεστώς της ανισότιμης

αλληλεξάρτησής της με το διεθνές καπιταλι-στικό εμπόριο, αλλά και τις διεθνείς σχέσεις γενικά που κυριαρχούνται από τον ιμπερια-λισμό. Ο δρόμος όμως έξω από την ΕΕ σημα-τοδοτεί μια δυναμική σύγκρουσης, που αφε-νός θα πυροδοτεί όξυνση της κρίσης στο οι-κοδόμημά της, αλλά και, αφετέρου, θα δημι-ουργεί προϋποθέσεις διεθνιστικής συμπαρά-ταξης με εργαζόμενους άλλων χωρών μέσα στην ΕΕ για ανάλογη κατεύθυνση ρήξης.

Το να μιλάς σήμερα για οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα χωρίς να θέτεις θέ-μα ΕΕ, είναι σαν να μιλάς για αυξήσεις μι-σθών σε μια απεργία και να αρνείσαι να μιλήσεις για περιορισμό ή κατάργηση της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Το να σηκώ-νεις τους τόνους για δημοκρατία, χωρίς να μιλάς για την ΕΕ, είναι σαν να έχεις δικτα-τορία, να παλεύεις για ελευθερία και να μη

ζητάς την ανατροπή της χούντας. Το να εξανίσταται κανείς για εθνική τα-πείνωση και περιορισμό της λαϊκής κυριαρχίας και να μη θέτει ζήτημα εξόδου από την ευρωζώνη και την ΕΕ, είναι σαν να κάνει αντίσταση σε μια κατοχή και να μη ζητά να φύγει ο καταχτητής.

Οι στόχοι σήμερα για έξοδο από την ευρωζώνη και αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από την ΕΕ προσεγγί-ζονται και στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες, ως αναγκαίοι για την επιβίω-ση των εργαζομένων και των χωρών στις οποίες ζουν, ενάντια στην προ-οπτική υποθήκευσή τους για δύο και τρεις γενιές στη διεθνή κεφαλαιοκρα-τία και τοκογλυφία.

Η πάλη ενάντια στην ΕΕ αποτε-λεί αναγκαίο και σημαντικό δρόμο για μια ευρεία αντικαπιταλιστική ρι-ζοσπαστικοποίηση, που θα δίνει φτε-ρά σε μια κοινωνική συμμαχία ανα-τροπής με πυρήνα τα συμφέροντα της εργαζόμενης πλειοψηφίας.

Ο φιλολογικός υπερθεματισμός υπέρ του ταξικού αντικαπιταλιστι-κού αγώνα, έναντι της «εθνικιστικής απόκλισης» της πάλης κατά της ΕΕ, στον οποίο ασκούνται διάφοροι οι-κονομολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ, δεν αντέ-χει σε σοβαρή κριτική. Η ΕΕ είναι το μεγάλο στήριγμα της ελληνικής αστι-κής τάξης. Ο μηχανισμός στερέωσης και επιβολής της κυριαρχίας της. Η

ίδια πλούτισε από αυτή τη σύνδεση, την ώρα που φτώχυνε ο λαός και υποθηκεύτηκε ο δη-μόσιος πλούτος στην Ελλάδα. Η τωρινή με-γάλη αντεργατική επίθεση σχεδιάστηκε και εξελίσσεται με καθοριστικό παράγοντα την ΕΕ, με την αστική τάξη σε ρόλου εκπροσώ-που και υπηρέτη ταυτόχρονα.

Η επαναστατική Αριστερά θα επιδιώξει με όλες τις δυνάμεις της να αποκτήσει σαφές προβάδισμα η πολιτική απαίτηση για έξοδο από την ευρωζώνη και την ΕΕ. Η αόριστη επίκληση της ανάγκης για «ρήξη» ή οι υπεκ-φυγές και ατολμίες του τύπου «το ευρώ δεν είναι θέσφατο», δεν αποτελούν απάντηση και ακυρώνουν την Αριστερά.

Αντικαπιταλιστικός αγώνας χωρίς τον πολιτικό στόχο για διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν μπορεί να υπάρξει.

Για κάθε χωριστή χώρα μέλος, αυτό μεταφράζεται στο στόχο της αντικαπιταλιστικής αποδέσμευσης, ως συμβολή

στο διεθνιστικό καθήκον και στόχο της ανατροπής της ΕΕ.

4 Η ΕΕ είναι το μεγάλο στήριγμα της ελληνικής αστικής τάξης. Ο μηχανισμός στερέωσης και

επιβολής της κυριαρχίας της.

ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ

nΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ

Η έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ αναγκαία για το λαό

Page 8: ΠΡΙΝ 11 .12

� / ΠPIN ΠPINHΔON KYPIAKH 11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011

Οι γειτονιές των δυτικών προαστίων πάει καιρός τώρα που είναι σε αναβρα-σμό. Οι κάτοικοι αυτών των λαϊκών συ-νοικιών έχουν νιώσει καλά στο πετσί τους την κατακρήμνιση των μισθών, τις περικο-πές των συντάξεων και την αυξανόμενη ανεργία. Έτσι το χαράτσι μέσω των λο-γαριασμών της ΔΕΗ συνέβαλε στο να με-τατραπεί η απελπισία σε οργή και διάθε-ση συλλογικής ανυπακοής και άρνησης πληρωμής.

Συνελεύσεις γειτονιών έχουν αρχίσει να ξεφυτρώνουν σε διάφορες περιοχές του Ιλίου, της Πετρούπολης, του Καματε-ρού και των Αγίων Αναργύρων. Ο κόσμος που συμμετέχει σε αυτές δεν ανήκει απο-

κλειστικά και μόνο στους γνω-στούς, διαφόρων αποχρώ-

σεων, αριστερούς. Είναι ο εργαζόμενος, συ-

νταξιούχος, άνεργος γείτονας της διπλα-νής πόρτας, που δεν έχει να πλη-ρώσει ή δεν θέ-λει να πληρώνει άλλο για να «σω-θεί η χώρα». Έχει

αγανακτήσει με την προηγούμενη κυ-

βέρνηση και δεν πε-ριμένει τίποτα καλύτε-

ρο από την τωρινή. Πηγαί-νει στη συνέλευση της γειτονι-

άς του, για να συζητήσει αλλά και για να μάθει πώς θα αντισταθεί έμπρακτα, για να οργανώσει τη δράση του και το απα-ραίτητο δίκτυο αλληλεγγύης που θα μπλο-κάρει τη διακοπή ρεύματος στο δικό του ή στο διπλανό σπίτι. Η κουβέντα ανάβει και σπάνια μένει μόνο στο χαράτσι. Όλοι διαισθάνονται ότι χρειάζεται συνολικότε-ρη αντίσταση και πάλη. Η ελπίδα εναλ-λάσσεται με το σκεπτικισμό για την απο-τελεσματικότητα της συλλογικής δράσης, η ριζοσπαστικοποίηση κονταροχτυπιέται με την προσήλωση στο συγκεκριμένο, με το φόβο της ταύτισης με πολιτικά ρεύμα-τα. Στο τέλος όμως αυτό που μένει είναι

η αίσθηση δύναμης που γεννά η συλλογι-κότητα και αλληλεγγύη στις άλλοτε σιω-πηλές πλατείες και δρόμους.

Στο Ίλιον λειτουργούν έξι τέτοιες συ-νελεύσεις γειτονιών, που μαζεύονται σχεδόν κάθε Κυριακή. Η συμμετοχή εί-ναι σταθερή και ανάλογα με τη γειτονιά συγκεντρώνονται από 50 έως 100 άτο-μα. Κάθε συνέλευση έχει τη δική της επι-τροπή, ενώ λειτουργεί και συντονιστικό όλων των επιτροπών στο Ίλιο που μα-ζεύεται τακτικά κάθε εβδομάδα και συ-ντονίζει της παρεμβάσεις σε όλο το δήμο. Στο ενεργητικό τους αυτές οι συνελεύσεις έχουν μια μαζική παράσταση στο δημοτι-κό συμβούλιο, όπου ανάγκασαν τη δημο-τική αρχή που υποστηρίζεται από το ΠΑ-

ΣΟΚ να ψελλίσει κάποια λόγια συμπαρά-στασης και να πάρει μια μεσοβέζικη από-φαση στήριξης των δημοτών που δεν θα έχουν να πληρώσουν. Πραγματοποίησαν μια συγκέντρωση και πορεία 300 ατόμων στο Ίλιο, όπου τα συνθήματα κατά της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ, τάρα-ξαν το εμπορικό κέντρο. Αυτή την Κυρια-κή δεν θα γίνουν οι τοπικές συνελεύσεις. Θα αντικατασταθούν από μια εκδήλωση - συζήτηση για το χαράτσι με τη συμμε-τοχή κατοίκων, εκπροσώπων εργαζόμε-νων από τη ΔΕΗ και δήμων που αντιστέ-κονται.

Στον ενοποιημένο δήμο των Αγ. Αναρ-γύρων - Καματερού, η δημοτική αρχή που στηρίζεται από το ΠΑΣΟΚ είχε το θρά-σος να προτείνει ψήφισμα καταδίκης των

δημοτών που «φοροδιαφεύγουν» και αρ-νούνται να πληρώσουν το χαράτσι. Λο-γάριαζαν όμως χωρίς τον ξενοδόχο. Με μαζική παρουσία και παρέμβαση, η λαϊ-κή συνέλευση Αγ. Αναργύρων τους εξα-νάγκασε να το πάρουν πίσω άρον άρον, στηλιτεύοντας την υποκριτική ευαισθησία του δημάρχου για τους άπορους δημότες αλλά και τη στάση δημοτικών συμβούλων άλλων παρατάξεων που με την παρουσία και τη σιωπή τους πήραν μέρος στην ιλα-ροτραγωδία. Η λαϊκή συνέλευση έχει στο ιστορικό της και μια επανασύνδεση ηλε-κτρικού ρεύματος σε σπίτι ανέργου. Πα-ράλληλα με τη λαϊκή συνέλευση, λειτουρ-γούν άλλες τρεις συνελεύσεις γειτονιών στο Καματερό, οι οποίες σε συντονισμό και με την επιτροπή του Ζεφυρίου έκα-ναν πορεία στο Καματερό.

Στην Πετρούπολη οι κάτοικοι μαζεύο-νται κάθε εβδομάδα σε πέντε συνελεύσεις γειτονιών. Παρόλο που σε αρκετά νοικο-κυριά το χαράτσι δεν έχει φτάσει ακόμα, ο κόσμος είναι σε αναμονή και εγρήγορ-ση. Ήδη γίνονται προσπάθειες συντονι-σμού των διαφόρων συνελεύσεων, προ-κειμένου να υπάρξει μια μαζική συγκέ-ντρωση στην Πετρούπολη. Ο δήμος έχει δηλώσει την έμπρακτη συμπαράστασή του σε όσους δημότες δεν πληρώσουν το χα-ράτσι. Οι κάτοικοι δεν αρκούνται όμως σε αυτό. Μαζεύονται και προχωρούν σε τακτικές ενημερώσεις των γειτονιών, φτι-άχνουν τα δικά τους δίκτυα ενημέρωσης και αλληλεγγύης. Έτσι κυκλοφόρησε μέ-σα σε λίγες μόνο ώρες η είδηση της δια-κοπής ρεύματος σε έναν άνεργο στην Πε-τρούπολη. Η αντίδραση ήταν άμεση. Στη γειτονιά μαζεύτηκαν μέσα σε ελάχιστο χρόνο 50 άτομα, ενώ συνεργείο του δή-μου επανασύνδεσε το ρεύμα.

Η επόμενη μέρα αυτών των πρωτό-λειων λαϊκών οργάνων είναι μη προβλέ-ψιμη. Το σίγουρο πάντως είναι ότι όσο εντείνεται η επίθεση των διαφόρων εκ-φραστών του συστήματος στους εργαζό-μενους, τόσο οι γειτονιές των πόλεων θα θυμίζουν την Κοκκινιά και την Καισαρι-ανή της κατοχής.

Λιγότερα μέσα ενημέρωσης, περισσό-τερος έλεγχος. Εισερχόμαστε στην τελική φάση αλλαγής της φυσιογνωμίας των μέσων ενημέρωσης που περιλαμβάνει το κλείσιμο εκείνων που εμφανίζονται απείθαρχοι ή ανε-ξέλεγκτοι. Σημείωση απαραίτητη. Είναι εκείνα τα μέσα που οι ιδιοκτησίες τους, με τη στρατηγική τους έδωσαν την αφορμή να εμφανιστούν σε κατάσταση απελπισίας. Όμως σε σχέση με τους «άλλους», οι μνημο-νιακοί εκδότες έχουν ήδη (προσφέροντας τα μέσα τους) εξασφαλίσει τη διάσωσή τους από το σημερινό πολιτικό σχηματισμό.

Θεωρείται δεδομένο πως θα υπάρ-

ξουν ένα με δύο μεγάλα λουκέτα σε ΜΜΕ, έτσι ώστε να «συνετιστούν» οι άλ-λοι και να πέσουν από το τρομακτικό κύ-μα ανεργίας, τα μεροκάματα. Στη συνέ-χεια θα ακολουθήσουν οι συγχωνεύσεις, συνεπώς το δεύτερο κύμα απολύσεων και μείωσης των αποδοχών.

Η Ελευθεροτυπία αυτή τη στιγμή είναι η εφημερίδα που αντιμετωπίζει το μεγαλύτερο κίνδυνο, με το λουκέτο δυστυχώς να έρχεται πιο κοντά, όσο πιέζουν τη λαβή πολιτικοί και άλλοι ιδιοκτήτες ΜΜΕ που θα ήθελαν να αποχωρήσει από το πεδίο, κάποιος απρόβλε-πτος εκδότης. Ο χρόνος τελειώνει και για το Άλτερ, που ως τις αρχές Ιανουαρίου, οπότε λήγει και η προθεσμία του άρθρου 99, πρέπει να έχει βρει το σχήμα που θα αναλάβει τη λει-τουργία του τηλεοπτικού σταθμού και την πληρωμή αποζημιώσεων και ζημιών.

Προς αποχώρηση οδεύουν και οι Γερ-μανοί του Άλφα με τον προηγούμενο ιδιο-κτήτη να αναλαμβάνει το κόστος λειτουρ-γίας του σταθμού, την κάλυψη των οικονο-μικών υποχρεώσεων, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται και οι αποζημιώσεις. Οι απολύσεις ξεκίνησαν και στο Σταρ, καθώς

ο όμιλος Βαρδινογιάννη... δεν βγαίνει και η προοπτική συγχώνευσης με το Μέγκα όπου δεν είναι όλοι οι μέτοχοί του διατε-θειμένοι να βάλουν χρήματα, έρχεται πιο κοντά.

Ο πολιτικός στόχος είναι ο έλεγχος της γνώμης. Όσο λιγότερα μέσα θα υπάρ-χουν, τόσο θα διευκολύνεται η διοχέτευση της προπαγάνδας από 3 εφημερίδες αντί για 10, 2 ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθ-μούς και την κρατική τηλεόραση και 2 ή 3 ενημερωτικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς. Θα πρόκειται βέβαια για ένα πεδίο που δι-αρκώς θα συρρικνώνεται σε απήχηση, κα-θώς το μήνυμα που θα εκπέμπουν θα είναι όλο και πιο σκληρό και κυνικό, για λιτότη-τα και καταστολή, με εξαφάνιση της οποι-αδήποτε άλλης πρότασης ή και αναφοράς.

Για να αντιμετωπιστεί αυτός ο πολι-τικός σχεδιασμός για τον αποκλεισμό των αριστερών φωνών, πρέπει να υπάρξει ένας νέος σχεδιασμός στη δημοσιογρα-φία, με τη δημιουργία μιας πλατφόρμας που θα έχει την οικονομική δυνατότητα να πλησιάσει ξανά την κοινωνία. Δύσκολος στόχος, είναι αλήθεια.

AΠO

σπόντα••• Ο βετεράνος σοσιαλδημοκράτης, πρώην καγκελάριος της Αυστρίας Φραντς Βρανίτσκι έλεγε κάποτε ότι «όποιος έχει οράματα, πρέπει να πάει στο γιατρό» • Η ρήση αποτύπωνε τον εφησυχασμό μιας μακράς περιόδου δυναμικής ανάπτυξης της τότε Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας, που όμως σήμερα, δεκαετίες αργότερα και υπό τον προσχηματικό πλέον μανδύα της «Ευρωπαικής Ένωσης» φαίνεται να αγγίζει τα όρια μιας «φυσικής εξάντλησης» • Ιστορικά, προηγήθηκαν τα διαδοχικά «όχι» των Γάλλων και των Ολλανδών και το «ναυάγιο» των Βρυξελλών, στο λεγόμενο ευρωσύνταγμα • Η ΕΕ τότε πλήρωνε ακριβά την απερίσκεπτη και ...βίαιη διεύρυνση των «27».••• Ο Τζέρεμι Ρίφκιν τότε έγραφε σε άρθρο του στην εφημερίδα Γκάρντιαν ότι αυτό που δοκιμαζόταν δεν ήταν τόσο το μέλλον του ευρωσυντάγματος, όσο το ίδιο «το μέλλον του καπιταλισμού» στην ευρωπαϊκή ήπειρο • Με την έννοια ότι θα έπρεπε να επιλέξει ένα διαφορετικό μείγμα φιλελεύθερης οικονομίας και κοινωνικής προστασίας, για να σχεδιάσει το μέλλον της Ενωμένης Ευρώπης...••• Ύστερα ήρθε η εποχή της Μέρκελ και από κοντά και η εποχή Σαρκοζί, με τη Βρετανία στη μετά Μπλερ εποχή να διαχωρίζει το δρόμο της • Και στο «καπάκι» ενέσκυψε η μεγάλη οικονομική κρίση του 2008, που σφράγισε καταλυτικά τις ευρωπαϊκές εξελίξεις• Η ιδέα της «Μεγάλης Ευρώπης» ως παγκόσμιας υπερδύναμης, σταδιακά υποχωρούσε και έδινε τη θέση της στην «Μικρή Ευρώπη», πλέον ως περιφερειακής δύναμης • Δηλαδή της Γερμανίας, υπερνισχυμένης με όποιους άλλους «ευρωπαϊκούς δορυφόρους» προθυμοποιούνταν να την συνδράμουν... ••• Αυτό ακριβώς δρομολογείται σήμερα από την κρίσιμη ευρωπαϊκή σύνοδο, υπό τη δουλική υποταγή του Σαρκοζί, δηλαδή μια «Pax Germanica», όπως έγραψαν χθες τα Νέα • Τούτο το πολυδιαφημιζόμενο ως «ιστορικό βήμα» προς τα εμπρός, χωρίς αμφιβολία, θα συνοδευτεί από μια παρατεταμένη περίοδο ευρωπαϊκών αναταράξεων, στη διάρκεια της οποίας οι ευρωπαϊκοί λαοί θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν τα επερχόμενα και να επιλέξουν το μέλλον τους • Βρισκόμαστε μόνο στην αρχή...

ΑΝΤΙ-

σταση

Λαϊκή οργάνωση ενάντια στα χαράτσιαn ΑΣΠΑ ΜΠΙΝΙΩΡΗ

ΠIΣΩ από τις

κάμερες

Οργανώνονται οι εργατικές γειτονιές ενάντια στη φοροκλοπή

της κυβέρνησης

Page 9: ΠΡΙΝ 11 .12

KYPIAKH 11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011 ΠPINHΔON ΠPIN / �

στολή του, η οποία δεν δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα. Ο ένας εκ των συντακτών του «κομμένου» πλέον Ιού, έστειλε απάντηση σε απαράδεκτο κείμενο αρθρογράφου σε περίοπτη σελίδα της εφημερίδας, το οποίο καταφερόταν εναντίον του προέδρου της ΕΣΗΕΑ, Δ. Τρίμη, αλλά και του ίδιου, χωρίς να τον κατονομάζει. Η αυτονόητη υποχρέω-ση της διοίκησης να δημοσιεύσει την επομέ-νη απάντηση δεν τηρήθηκε και έτσι η πάλαι

προϊόντα των πολυεθνικών στην ελληνι-κή αγορά, όπως αποκάλυψαν οι τιμοληψί-ες της Υπηρεσίας Εποπτείας Αγοράς του υπουργείου Ανάπτυξης. Κι όλα αυτά, πα-ρά την πρωτοφανή λεηλασία των μισθών και τα ποσοστά ανεργίας, που ουδόλως συγκινούν τα μονοπωλιακά αρπακτικά. Τρόφιμα, αναψυκτικά, είδη προσωπικής υγιεινής, απορρυπαντικά, σοκολατοειδή, καφέδες, αλκοολούχα ποτά και οπωρο-

ντας μόνο το «γνωστό σκηνικό κλεφτοπόλε-μου ανάμεσα σε ΜΑΤ - κουκουλοφόρους». Μάλιστα, αναφερόμενος στην απογευμα-τινή συγκέντρωση έγραψε ότι «οι κουκου-λοφόροι βγήκαν μέσα από την πορεία στην οποία συμμετείχαν […] η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ», προσπαθώντας εμμέσως πλην σαφώς να στοχοποιήσει την αντικαπι-ταλιστική Αριστερά και όχι μόνο, ως χώρο υπόθαλψης κουκουλοφόρων. Παλιό το έρ-γο...

«Επιτροπή» προθύμων στα ΑΕΙ

Η Οργανωτική Επιτροπή που διόρισε το υπουργείο Παιδείας στο Πανεπιστήμιο Πατρών για να διενεργήσει τις εκλογές για το συμβούλιο του ιδρύματος, ζη-τά έμμεσα «δηλώσεις νομιμο-φροσύνης» από τα μέλη ΔΕΠ που αντιτάσσονται στο νέο νό-μο που παραδίδει τα πανεπιστή-μια στις επιχειρήσεις και στη δι-αδικασία εκλογής που επιβάλ-λει. Το μήνυμα μάλιστα έχει χα-ρακτήρα ...τελεσιγράφου: Ορ-θά κοφτά ζητά από τους διδά-σκοντες ηλεκτρονική «δήλωσης στήριξης» προς την Οργανωτική Επιτροπή διεξαγωγής εκλογών για το Συμβούλιο Ιδρύματος! Ουδείς γνωρίζει ποια θα είναι η αξιοποίηση της όποιας απάντη-σης. Μάλιστα, διαδίδεται σε κά-ποια πανεπιστήμια ότι η αρνητι-κή απάντηση σε τέτοιες επιστο-λές ίσως εκληφθεί ως προοίμιο για «εφεδρειακή» προώθηση των μη συμ-μορφουμένων.

Λογοκρισία στην ΕλευθεροτυπίαΕκτός από στάση πληρωμών στους 800

εργαζόμενους, η διοίκηση της Χ.Κ. Τεγόπου-λος έχει κηρύξει και …στάση ελευθεροτυπί-ας, όπως εύστοχα τονίζει ο Δ. Ψαράς σε επι-

Λεφτά υπάρχουν για «φράχτες»Μπορεί να «έφαγε πόρτα» από την ΕΕ

το σχέδιο της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ να σηκώσει το φράχτη του αί-σχους στον Έβρο με κοινοτικά κονδύλια, ωστόσο το «έργο» δεν αναστέλλεται. Αντί-θετα, ο αρμόδιος υπουργός Χρ. Παπουτσής έσπευσε να ξεκαθαρίσει ότι η κατασκευή θα προχωρήσει με κονδύλια από το Πρόγραμ-μα Δημοσίων Επενδύσεων, δηλαδή με χρή-ματα των ελλήνων και μεταναστών εργαζό-μενων. Λεφτά λοιπόν υπάρχουν για τέτοιου είδους φασιστικής έμπνευσης «επενδύσεις», και μάλιστα υπερβαίνουν τα 5 εκατομμύρια ευρώ, τα οποία θα καταλήξουν στις διάφο-ρες κατασκευαστικές εταιρείες. Κι αυτό όταν άλλα έργα κοινωνικής υποδομής όπως σχολεία, νοσοκομεία, δρόμοι κ.α. έχουν μεί-νει στα χαρτιά ή στα γιαπιά.

Χρυσοπληρωμένος «φίλος»Ενάμιση χρόνο αφότου απομακρύνθη-

κε από το ...ταμείο ο ισπανός αρχιτέκτονας Αθεμπίγιο, «φίλος» του Παπανδρέου, μά-θαμε ότι εισέπραξε 180.000 ευρώ, προκει-μένου να εκπονήσει «εθελοντικά» ένα δομι-κό «μάστερ πλαν» για το Ελληνικό. Το ομο-λόγησε ο Γ. Παπακωνσταντίνου στη Βουλή, ο οποίος μάλιστα είχε το θράσος να χαρα-κτηρίσει το ποσό που τσέπωσε ως «εξαιρε-τικά εύλογο για τέτοιου είδους μελέτη». Κι όλα αυτά τα ...φιλικά, χωρίς δημόσιο διαγω-νισμό. Ωστόσο, η συγκυβέρνηση γυρνά και πάλι στον τόπο του εγκλήματος στο Ελληνι-κό, προκηρύσσοντας διαγωνισμό για το ποι-ος θα κτίσει πάνω από 3.000 στρέμματα στη μεγαλύτερη αδόμητη έκταση της Αττικής! Το δήθεν πάρκο, θα περιοριστεί δραματικά εν είδει ...ζαρντινιέρας ανάμεσα στα πολυ-τελή θέρετρα και τις βίλες.

Θλιβεροί απόντεςΣαν να μην υπήρξε η θλιβερή επέτειος

από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπου-λου και οι διαδηλώσεις που διοργανώθηκαν σε όλη τη χώρα, από μαθητές, νέους και ερ-γαζόμενους. Ποια εξέγερση, ποιος ξεση-κωμός του 2008! Ούτε ένα κάλεσμα από την ΚΝΕ, ούτε μία ανακοίνωση από το ΚΚΕ. Ο Ριζοσπάστης έβγαλε (την επόμενη μέρα) την «υποχρέωση», όπως το ...Μέγκα, βλέπο-

Ο πόλεμος διεξάγεται με άνισο τρόπο. Άνισο όχι μόνο ή κυρίως γιατί η μια πλευρά είναι δυνατή και καλά εξο-πλισμένη κι η άλλη προσπα-θεί να απαντήσει με λιανο-ντούφεκα, αλλά κυρίως γι-ατί η πρώτη έχει πλήρη συ-νείδηση αυτού του πολέμου και ενώνεται, έστω και προσωρινά, για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του, ενώ η δεύ-τερη σαν κεραυνόπληκτη δείχνει να ψάχνει ακόμα έναν τρόπο να αντιδράσει, εξοργι-σμένη ασφαλώς αλλά απόλεμη περισσότερο, στρέφεται προς τα καταφύγια παρά προς τα έμπεδα της αναμέτρησης. Κυρίως κομματια-σμένη. Σαν ο καθένας μόνος του, σε ξεχωρι-

στό κόσμο από το διπλα-νό, τον απέναντι, ακόμα και από τον άλλο του εαυ-τό ή τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Αλλά έτσι δι-αμοιρασμένοι σε ατομικό-τητες οι άνθρωποι μπορεί να έχουν άπειρες ευκαιρί-ες να δουν εντός τους και

να ψυχαναλυθούν αλλά έχουν λίγες πιθανό-τητες να επιβιώσουν και πολύ περισσότερο να νικήσουν. Η λογική του «εγώ ελπίζω να τη βολέψω» απέδωσε πιθανόν πολλά στην προ-ηγούμενη εποχή, αλλά τώρα η σελίδα άλλαξε και δρεπανηφόρα άρματα ορμούν σε διάτα-ξη μάχης θερίζοντας ζωές αδιακρίτως.

Έχω υπόψη μου τα σχετικά με την απερ-

γία στη Χαλυβουργία. Με δυο λόγια, σχε-δόν δυο μήνες απεργούν στο εργοστάσιο της Ελευσίνας, έχουν προκαλέσει ένα μεγάλο κύμα αλληλεγγύης στο Θριάσιο πεδίο αλλά και ευρύτερα, έχουν γίνει παράδειγμα αγω-νιστικότητας και θάρρους, αλλά οι συνάδελ-φοί τους στα άλλα δύο εργοστάσια της εται-ρείας που βρίσκονται στο Βόλο, δεν έχουν πειστεί για την ανάγκη να ενωθούν και να παλέψουν μαζί. Θεωρούν πως ό,τι συμβαί-νει εκεί κάτω δεν τους αφορά, αυτοί τη δου-λειά τους την έχουν έστω και μειωμένη, έστω και με λιγότερα λεφτά. Πηγαίνουν καθημε-ρινά στη δουλειά και παράγουν ακόμα πε-ρισσότερο σίδερο, καλύπτοντας τις απώλει-ες από τη διακοπή της παραγωγής στο εργο-στάσιο της Ελευσίνας, διατηρώντας αμείωτα

τα κέρδη του εργοδότη και επιτρέποντάς του να απελεί τους απεργούς. Ομάδα των απερ-γών από την Ελευσίνα πήγαν στο Βόλο και έμειναν μπροστά από το εργοστάσιο. Πολ-λοί από τους Βολιώτες δάκρυσαν, ντράπη-καν, κατέβασαν το κεφάλι και… μπήκαν για δουλειά. Κι οι Ελευσίνιοι έμειναν μόνοι έξω, κατανοώντας τι σημαίνει διασπασμένη εργα-τική τάξη.

Βέβαια η κρίση επελαύνει αδυσώπητη. Βέβαια τώρα ο καιρός μετράει γρήγορα. Βέ-βαια μαθαίνουμε σε λίγο χρόνο όσα δεν μά-θαμε δεκαετίες ολόκληρες. Και βέβαια κά-ποια στιγμή όλοι θα μάθουν, τι σημαίνει συ-ντροφικότητα και ενότητα των εργατών και πώς διεξάγεται ο σύγχρονος αυτός πόλεμος. Αρκεί να μην είναι πολύ αργά.

σχόλιαστο ημιΦΩΣ

ΘANAΣHΣ ΣKAMNAKHΣ

Χαλυβουργία (συνέχεια)

TEΛEYTAIA

λέξη

κηπευτικά, που πωλούνται από τις ίδιες εταιρείες σε Ισπανία, Βρετανία, και Ελ-λάδα, εδώ διατίθενται πολύ πιο ακριβά. Επιπλέον, οι έλληνες καταναλωτές έχουν να αντιμετωπίσουν και τη βουλιμία των σούπερ μάρκετ, πολυεθνικών και εγχώ-ριων, που κάνουν αυξήσεις έως και 7% στα προϊόντα «ιδιωτικής ετικέτας». Από παντού μας κλέβουν!

ποτέ «εφημερίδα των συντακτών» έχει εκπέ-σει σε εφημερίδα των …λογοκριμένων συ-ντακτών. Αρνητική η διεύθυνση ακόμα και ύστερα από κείμενο διαμαρτυρίας 90 εργα-ζομένων της εφημερίδας.

Πολυεθνικές και πολύ …ακριβέςΑκριβότερα κατά 84% πωλούνται τα

ΤΟΥΚΩΣΤΑΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥΑΠΟΤΑ ΝΕΑ

Page 10: ΠΡΙΝ 11 .12

10 / ΠPIN AΠOΨEIΣ ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011

ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Μαύρο μέτωπο ληστείας του λαού

n ΜΑΚΗΣ ΒΑΣΙΛΑΣ

Μέσα σε γενικευμένη ανυποληψία και αδιαφορία, ψηφίστηκε την περασμένη Τρί-τη από την ολομέλεια της Βουλής από τους βουλευτές του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ και με την ευγενική συνδρομή της πάντοτε πρόθυμης Ντόρας, ο πιο αντιλαϊκός προϋπολογισμός όλων των εποχών. Η συζή-τηση είχε πενθήμερη διάρκεια και αναμενό-μενη κατάληξη. Αυτό που δεν ήταν και τόσο αναμενόμενο έχει να κάνει κυρίως με την εμ-φάνιση σε όλο του το μεγαλείο, του μεγέθους της αδιανόητης γελοιότητας που διαθέτουν οι κυβερνητικοί βουλευτές και η εθνοσωτήρια κυβέρνηση συνολικά.

Επί πέντε ημέρες λοιπόν, όλοι οι ομιλητές της κυβερνητικής χούντας, ανεξαρτήτως κομ-ματικής προέλευσης, έδωσαν ρεσιτάλ ανοη-σίας και αναισθησίας, αποδεικνύοντας και στον πλέον καλόπιστο, το βαθμό αποξένω-σης από την ελληνική πραγματικότητα και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζό-μενοι και η νεολαία. Το γεγονός αυτό είναι φανερό πως αναδεικνύει την κυβέρνηση του μαύρου μετώπου ως την πλέον επικίνδυνη για τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα, την πλέ-ον αδίστακτη και ταξική κυβέρνηση που εί-χε ίσως ποτέ αυτός ο τόπος. Μια μόνο μα-τιά να ρίξει κανείς στα στοιχεία του προϋπο-λογισμού αρκεί για να διαπιστωθεί το μέγε-θος της κοινωνικής λεηλασίας που θα υπάρ-ξει από τη μία και το μέγεθος του κοινωνι-κού κανιβαλισμού που δια-κατέχει το αστικό πολιτικό προσωπικό.

Με βάση λοιπόν τα ίδια τα στοιχεία του προϋπολο-γισμού, προβλέπεται ότι από τις συνολικές δαπάνες που έχουν εγγραφεί ύψους περίπου 170 δισ. ευρώ, τα 88,5 δισ. προορίζονται για τοκοχρεωλύσια! Δηλαδή, το 52% αυτών που θα ξο-δέψει το ελληνικό κράτος το 2012 προορίζεται για τους δανειστές! Κατά τα άλλα, οι θλιβεροί απολο-γητές της μνημονιακής πο-λιτικής με προεξάρχοντες τους εξωνημένους τηλεδη-μοσιογράφους φοβέριζαν και συνεχίζουν να φοβερί-ζουν τον κόσμο ότι δεν θα έχουμε λεφτά για μισθούς και συντάξεις αν δεν ψη-φιστούν τα κάθε φορά νέα μέτρα, ενώ η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική, αφού από τα ίδια τα στοιχεία τους προκύπτει ότι ο μόνος δρόμος για να κα-ταβάλλονται απρόσκοπτα μισθοί και συντά-ξεις είναι η άρνηση πληρωμής και η διαγρα-φή του ληστρικού και τοκογλυφικού χρέους. Είναι ίσως λίγες οι φορές που ένα τόσο ξεκά-θαρο συμπέρασμα βγαίνει εντελώς αβίαστα για όποιον έχει την κοινή λογική. Αλλά είναι ίσως και λίγες οι φορές που η λογική δεν έχει καμία σημασία, μπροστά στην ανάγκη του κε-φαλαίου για τη διασφάλιση των κερδών του και των τραπεζών του και την ανάγκη του πο-λιτικού του προσωπικού να διασφαλίσει την εύνοιά του, μήπως και στο νέο σκηνικό που διαμορφώνεται μπορέσει να διασώσει τη θλι-βερή του ύπαρξη.

Γι’ αυτό άλλωστε όλο το πενθήμερο της υποτιθέμενης συζήτησης το μόνο που παρα-κολουθήσαμε ήταν παράλληλοι μονόλογοι, είτε για τα ζητήματα της όποιας εσωκομμα-τικής συγκυρίας στο ΠΑΣΟΚ, είτε για το αν συγκυβερνά ή απλά στηρίζει την κυβέρνηση η ΝΔ. Η ανατροπή τους είναι η μόνη λύση που έχουν πλέον οι εργαζόμενοι, προκειμέ-νου να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν με αξι-οπρέπεια το μέλλον τους.

Από τις συνολικές

δαπάνες ύψους 170 δισ. ευρώ,

τα 88,5 δισ. προορίζονται για τοκοχρεωλύσια!

Τι ειρωνεία! Η πρώτη και κορυφαία επίσημη αμφισβήτηση που δέχθη-κε η ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την οποία κήρυξε τον πιο αδυσώπητο πόλεμο ενάντια

στους ευρωπαϊκούς λαούς προήλθε από το βρετανό πρωθυπουργό που εφαρμόζει ένα εξίσου ανηλεές πρόγραμμα λιτότητας στο εσωτερικό του, κόβοντας κοινωνικές δα-πάνες και αυξάνοντας τα δίδακτρα στα πα-νεπιστήμια. Δεν ήταν όμως και η μοναδική αντίδραση απέναντι στα σχέδια της Γερ-μανίας αυτή που προήλθε από το Λονδίνο. Εξίσου σθεναρά αντέδρασε και η γραφειο-κρατία των Βρυξελλών, αμφισβητώντας τις γερμανικές οδηγίες και δίνοντας τη στήριξή της στον πρόεδρο της ΕΕ, Χέρμαν Βαν Ρο-μπάι. Οι παραπάνω αντιδράσεις είναι πέ-ρα για πέρα πραγματικές και φέρνουν στην επιφάνεια τις σοβαρές αναταράξεις που δημιουργεί το γερμανικό σχέδιο αναθεώ-ρησης των συνθηκών ίδρυσης της ΕΕ στην ισορροπία των αστικών και ιμπεριαλιστι-κών συμφερόντων όπως έχουν αποκρυσταλ-λωθεί στην «παλιά ΕΕ». Αυτή όμως ανήκει στο παρελθόν. Πριν απ’ όλους το κατάλα-βε το Σίτι και οι κηφήνες των Βρυξελλών, μη διστάζοντας να συγκρουστούν με το Βε-ρολίνο και να επιχειρήσουν να θέσουν ανα-χώματα στην προέλασή του. Ας ελπίσουμε το ίδιο γρήγορα να αντιδράσουν κι όσοι θα δουν τη ζωή τους να ισοπεδώνεται όταν θα εφαρμοστούν τα νέα μέτρα.

Πριν δούμε μία προς μία τις αλλαγές που αποφασίστηκαν, αξίζει να πούμε ότι η σθεναρή αντίδραση του Ντέιβιντ Κάμερον απέναντι στις δρομολογούμενες αλλαγές εί-χε ως αφορμή τον κίνδυνο να τεθεί η βρε-τανική χρηματοπιστωτική αγορά υπό τους ρυθμιστικούς ελέγχους των Βρυξελλών. Το πραγματικό κίνητρο, ωστόσο, της αντίδρα-σής του ήταν να βάλει ένα φρένο στις διαδι-κασίες ενοποίησης των χωρών της ευρωζώ-νης, στο βαθμό που αυτή η διαδικασία έχει αποδειχθεί ότι αναβαθμίζει τη θέση της Γερμανίας σε βάρος των χωρών που βρί-σκονται εκτός της ευρωζώνης, όπως είναι

η Αγγλία. Γι’ αυτό το λόγο ο αρχηγός των Τόρηδων έβαλε βέτο στο νέο «δημοσιονο-μικό κανόνα» όπως ονομάστηκε η νέα συμ-φωνία, αυξάνοντας έτσι τα θεσμικά εμπό-δια στο δρόμο της Γερμανίας που εναγωνί-ως επιδίωκε μια ομόφωνη έγκριση των 27 στις προτεινόμενες αλλαγές. Τώρα, αντίθε-τα, το συνταγματικό πραξικόπημα που προ-ωθείται κατά παράβαση των συνθηκών λει-τουργίας της ΕΕ είναι κατάφωρο, εκθέτο-ντας ανεπανόρθωτα τη Γερμανία και απο-καλύπτοντας ότι το περίφημο «δημοκρατικό κεκτημένο» της ΕΕ είναι απλώς στάχτη στα

μάτια των λαών. Ως αποτέλεσμα αυτών των αντιδράσεων, τα συμπεράσματα της Συνό-δου Κορυφής, που θεσμοθετούν για πρώτη φορά την «ΕΕ των δύο ταχυτήτων», εγκρί-θηκαν από τις 17 χώρες της ευρωζώνης συν 9 ακόμη. Στέρησε έτσι η Αγγλία τη χαρά από τη Γερμανία να εμφανίσει τα αποτελέ-σματα ως απόφαση των 27.

Το «νέο δημοσιονομικό συμβόλαιο» περιλαμβάνει τη δέσμευση των κυβερνή-σεων για ισοσκελισμένους ή πλεονασματι-κούς προϋπολογισμούς, με την έννοια ότι το ετήσιο διαρθρωτικό έλλειμμα δεν θα υπερβαίνει το 0,5% του ΑΕΠ. Αυτός ο κα-νόνας όπως αναφέρεται στη «δήλωση των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων» (και όχι απόφαση της Συνόδου Κορυφής καθώς κάτι τέτοιο αποτράπηκε) «θα περιληφθεί

στα εθνικά νομικά συστήματα των κρα-τών μελών σε συνταγματικό ή ισοδύναμο επίπεδο», ενώ οι 26 δηλώνουν πως «ανα-γνωρίζουμε τη δικαιοδοσία του Δικαστη-ρίου να επιβεβαιώσει τη μεταφορά του κα-νόνα αυτού σε εθνικό επίπεδο». Αυξημέ-νες αρμοδιότητες αναγνωρίζονται όχι μό-νο στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αλλά επί-σης στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Συμ-βούλιο των αρχηγών, όπου θα υποβάλλο-νται τα χρονοδιαγράμματα συμμόρφωσης κάθε κράτους - μέλους στο δημοσιονομικό κανόνα και «θα περιγράφονται λεπτομε-ρώς οι απαραίτητες διαρθρωτικές μεταρ-ρυθμίσεις». Η απαρέγκλιτη εφαρμογή του στόχου διατήρησης του ελλείμματος κάτω από το 3% του ΑΕΠ θα εξασφαλιστεί μέ-σα από την επιβολή αυτόματων συνεπει-ών, «εκτός αν αντιταχθεί ειδική πλειοψη-φία των κρατών μελών της ευρωζώνης», δι-ευκρίνιση που απέχει από το αρχικό σχέ-διο δείχνοντας ότι η Γερμανία υποχώρη-σε, έστω προσωρινά, κι αφού πέτυχε φυ-σικά το σημαντικότερο. Ιδιαίτερη σημασία επίσης έχει ότι τα κράτη μέλη ανέλαβαν να ενσωματώσουν στο δίκαιό τους τον «κανό-να του 1/20» βάσει του οποίου κάθε χρό-νο οφείλουν να μειώνουν το δημόσιο χρέ-ος τους κατά 5%!!!

Τέλος, ανέλαβαν τη δέσμευση «η έγκρι-ση να γίνει μέσω διεθνούς συμφωνίας» (εφόσον το βρετανικό βέτο δεν επέτρεψε να βαπτιστεί η συμφωνία ως αναθεώρηση της Συνθήκης της Λισσαβόνας) που θα υπο-γραφεί μέχρι τον Μάρτιο. Ας μη νομίζουμε όμως ότι το Τέταρτο Ράιχ και οι συνεργάτες του στη γηραιά ήπειρο έχουν μπροστά τους ένα ανθόσπαρτο δρόμο. Τα εμπόδια που πρέπει να ξεπεράσουν για να υλοποιηθούν οι αλλαγές ενδέχεται να αποδειχθούν εν τέ-λει ανυπέρβλητα. Για παράδειγμα στην Ελ-λάδα δεν είναι δυνατό να γίνει συνταγματι-κή αναθεώρηση πριν το 2018! Επτά χρόνια θα πρέπει να περιμένουν με άλλα λόγια τα γερμανικά πάντσερ για να γίνουν οι αλλα-γές που θέλουν, χωρίς φυσικά αυτό να ση-μαίνει ότι δεν υπάρχουν κι άλλοι «ισοδύνα-

Η νέα γερμανική ΕΕ της φτώχειας και της πείνας είναι γεγονός

n ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΟΡΥΦΗΣ

Έντονη δραστηριότητα πα-ρατηρείται τους τελευταίους μήνες στο υπουργείο Περι-βάλλοντος και Κλιματικής Αλ-λαγής (ΥΠΕΚΑ). Νομοσχέδια για τη ρύθμιση των αυθαιρέ-των, για την καταστροφική αλ-λαγή των όρων δόμησης σε βι-ότοπους και αρχαιολογικούς χώρους, για την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου, για την έρευνα και εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων κ.ά. ψηφί-ζονται στη Βουλή. Νομοσχέδια για τα οποία υπάρχουν μεγά-λες αντιδράσεις από τους επι-στημονικούς φορείς, που όμως η κυβέρνηση δεν τους ακούει. Μέσα σ’ όλα, το ΥΠΕΚΑ έθε-σε σε λειτουργία και το ονο-μαζόμενο «Φόρουμ υδρογο-νανθράκων», στο οποίο συμ-μετέχουν όλοι οι επιστημονι-κοί φορείς και τα επιμελητή-

ρια της Ελλάδας. Σκοπός του φόρουμ είναι να παρέχει στον υπουργό την επιστημονική του βοήθεια για τη χάραξη και δι-αμόρφωση της πολιτικής του υπουργείου σε σχέση με τους υδρογονάνθρακες. Από το φό-ρουμ αυτό, στη δεύτερη συνε-δρίασή του αποχώρησε ο πρό-εδρος της Ελληνικής Γεωλο-γικής Εταιρίας καταθέτοντας στη συνεδρίαση το κείμενο που ακολουθεί. Κατά τη γνώ-μη του ήταν το ελάχιστο που μπορούσε να κάνει προκειμέ-νου να τονίσει την αντίδρασή

του στο ξεπούλημα της δημό-σιας περιουσίας και του ορυ-κτού πλούτου της χώρας.

«Αγαπητοί συνάδελφοι, κύριε υπουργέ, επικροτώ την πρωτοβουλία του υπουργείου σας για τη δημιουργία αλλά και τη λειτουργία του Φόρουμ Υδρογονανθράκων. Αυτό δεί-χνει ότι αναγνωρίζετε, σέβε-στε και σας ενδιαφέρει η γνώ-μη των επαϊόντων επιστημό-νων, που ενδεχομένως να σας βοηθήσει στη χάραξη της πο-λιτικής του υπουργείου σας.

Διαφωνώ όμως με την πο-

λιτική σας. Μια πολιτική που συνδέεται με την εκποίηση και ξεπούλημα του εθνικού μας πλούτου.

Δεν θέλω να χρησιμοποιη-θεί η όποια γνώση μου επί θε-μάτων που αφορούν το Φό-ρουμ για να φτιαχτεί ένα “ωραίο” προϊόν που θα εκχω-ρηθεί σε τρίτους, οι οποίοι θα συνεχίζουν να καταληστεύ-ουν τη χώρα μας και τον πλού-το μας. Το λέω αυτό διότι με μεγάλη έκπληξη, πριν ακόμη προλάβει να στεγνώσει το με-λάνι των υπογραφών των συμ-μετεχόντων σ’ αυτό το αλλο-πρόσαλλο κατά τη γνώμη μου κυβερνητικό, υπό τον κ. Πα-παδήμα, σχήμα, διάβασα ότι:

“Με απόφαση της Διυ-πουργικής Επιτροπής Αναδι-αρθρώσεων και Αποκρατικο-ποιήσεων μεταβιβάστηκε στο

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ Γ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ*

«Δεν συνεργώ στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας»

Απολύσεις 300.000 δημοσίων υπαλλήλων

ετοιμάζει ο δοτός πρωθυπουργός Παπαδήμος

κατ’ εφαρμογή των όσων ανακοινώθηκαν

Page 11: ΠΡΙΝ 11 .12

ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011 AΠOΨEIΣ ΠPIN / 11

ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ

Να γίνει παντού της Κερατέας!n ΚΩΣΤΑΣ ΤΟΥΛΓΑΡΙΔΗΣ

Σαν σήμερα, 11 Δεκεμβρίου, συμπληρώνε-ται ένας χρόνος από την εισβολή των ΜΑΤ και των εργολάβων στην Κερατέα. Ένα χρόνο με-τά, ο αγώνας στην Κερατέα και ευρύτερα στη Λαυρεωτική έχει αποκτήσει συμβολική διά-σταση, γιατί έδειξε σε όλους τους εργαζόμε-νους ότι στην εποχή της φαινομενικής παντο-δυναμίας του αντίπαλου, των κυβερνήσεων και συγκυβερνήσεων του μαύρου μετώπου, των πο-λιτικών δυνάμεων του συστήματος, των επιχει-ρηματικών συμφερόντων, του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΔΝΤ και όλου του μηχανισμού της χουντικής καταστολής τους δεν είναι ανίκητοι! Η χούντα δεν πέρασε στην Κερατέα και το ίδιο μπορεί να συμβεί και στην κοινωνία.

Όταν ο λαός αμφισβητήσει τα ψέματά τους και βάλει πάνω από όλα τις ανάγκες και τα δι-καιώματά του για μια αξιοπρεπή ζωή, μπο-ρεί να βάλει εμπόδια και να σταματήσει την καπιταλιστική βαρβαρότητα και την υποταγή του ανθρώπου και της φύσης στην κερδοφο-ρία του κεφαλαίου. Όταν βγει στο δρόμο, ενω-μένος στον αγώνα, αποφασισμένος να αναμε-τρηθεί με τη βία της εξουσίας και αντιπαρα-θέσει την αυτοοργάνωση και τη μαζική αυτο-άμυνα, που στηρίζεται σε ευρύτερες κοινωνι-κές δυνάμεις. Όταν στηρίζεται στην πλατιά δη-μοκρατία της βάσης των αγωνιστών που παίρ-νουν την τύχη του αγώνα στα χέρια τους και πι-στεύουν στο δίκιο και στις δυνάμεις τους, πα-ρόλες τις αδυναμίες που είχε, στην Κερατέα

τόσο στον αποφασιστικό χα-ρακτήρα σε όλα τα επίπεδα (αιτήματα - στόχους πάλης, διαπραγμάτευση κ.λπ.) όσο και στη σταθερή αποφασι-στική λειτουργία της συνέ-λευσης του μπλόκου. Όταν στηριχτεί σε ένα τεράστιο κίνημα αλληλεγγύης σε όλη τη χώρα και στο εξωτερικό. Όταν το κίνημα δημιουργεί το δικό του πολιτισμό και νέες σχέσεις αλληλεγγύης μεταξύ των αγωνιστών. Τό-τε όχι μόνο θα αντιμετωπί-σει τη συκοφαντία και την απομόνωση που επιχειρεί ο αντίπαλος, αλλά μπορεί να νικήσει.

Σήμερα στρεφόμαστε με σεβασμό στον αγώνα στην Κερατέα για τα συμπερά-σματα την αυτοπεποίθηση και τις παρακαταθήκες που

μας έδωσε. Σήμερα ταυτόχρονα, οι αγωνιστές στην Κερατέα και τη Λαυρεωτική είναι μπρο-στά στην πρόκληση να κάνουν ακόμα ένα βήμα και να απαντήσουν στις νέες ανάγκες του κινή-ματος. Η σαφής προβολή του στόχου της ανα-τροπής του περιφερειακού σχεδιασμού και του μοντέλου διαχείρισης των απορριμμάτων που προωθούν κυβέρνηση και εργολάβοι, η άρνη-ση κάθε μορφής ιδιωτικοποίησης και επιβά-ρυνσης του περιβάλλοντος και του λαού με το κόστος, η διεκδίκηση και επιβολή ενός μοντέ-λου διαχείρισης, δημόσιου και αποκεντρωμέ-νου, με μόνιμους υπαλλήλους στους δήμους, με βάση την επαναχρησιμοποίηση, διαλογή στην πηγή, ανακύκλωση, κομποστοποίηση και η ενεργή επανεμφάνιση του μετώπου στην Κε-ρατέα σε συντονισμό με όλες τις συλλογικότη-τες που αναπτύσσονται σε όλη τη χώρα, είναι αναγκαία ιδιαίτερα τώρα που επανεμφανίζο-νται τα γεράκια στην περιοχή και προσπαθούν να επανενεργοποιήσουν τα σχέδιά τους (επί-σκεψη Παπακωνσταντίνου στην Κερατέα).

Επίσης, η παρουσία του μετώπου της Κερα-τέας στον αγώνα ενάντια στα χαράτσια και ευ-ρύτερα της πολιτικής που τα γεννάει και στην πάλη για να φύγουν μια ώρα αρχύτερα η συ-γκυβέρνηση (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ), ΕΕ και ΔΝΤ είναι αναγκαία.

Ο ηρωικός αγώναςστην Κερατέα απέδειξε ότι η σύγχρονη χούντα δεν είναι ανίκητη

Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτι-κής Περιουσίας του Δημοσί-ου, μεταξύ των άλλων, η Νό-τια Καβάλα. Πιο συγκεκριμέ-να μεταβιβάστηκαν: Τα υφι-στάμενα και μελλοντικά περι-ουσιακής φύσεως δικαιώμα-τα του Δημοσίου, δικαιώμα-τα διαχείρισης και εκμετάλ-λευσης, κεκτημένα οικονομι-κά συμφέροντα, άυλα δικαιώ-ματα και δικαιώματα λειτουρ-γίας, που απορρέουν από την από 23 Νοεμβρίου 1999 σύμ-βαση μεταξύ του Δημοσίου και της εταιρίας Kαβάλα Oil ΑΕ”. Επισημαίνω ότι με προη-γούμενη διυπουργική απόφα-ση έχει ήδη μεταβιβαστεί στο Ταμείο και το 35,77% των Ελ-ληνικών Πετρελαίων ΑΕ.

Λαμβάνοντας λοιπόν υπό-ψη τα παραπάνω, σε συνδυ-ασμό με τις υποχρεώσεις που

απορρέουν από το Μεσοπρό-θεσμο Πρόγραμμα, σύμφωνα με τις οποίες:

Πρώτο, στο Ταμείο Αξιο-ποίησης μεταβιβάζονται και περιέρχονται, χωρίς αντάλ-λαγμα κατά πλήρη κυριότητα, νομή και κατοχή όλη η Δημό-σια περιουσία κάθε τύπου και μορφής.

Δεύτερο, το πράγμα ή το δικαίωμα που μεταβιβάστηκε ή παραχωρήθηκε στο Ταμείο δεν μπορεί να αναμεταβιβα-στεί στον προηγούμενο κύριο ή δικαιούχο, καθ’ οιονδήποτε τρόπο.

Τρίτο, δηλώνεται ευθύς εξαρχής, με ρητή διάταξη ότι τα έσοδα από την πώληση ή εκμετάλλευση της δημόσιας περιουσίας πηγαίνει κατευ-θείαν στους τοκογλύφους δα-νειστές μας και

τέταρτο, την απαξίωση και απογύμνωση του Ινστιτούτου Γεωλογικών και Μεταλλευτι-κών Ερευνών από το εξειδι-κευμένο προσωπικό του.

Δηλώνω ότι δεν μπορώ να συνεχίσω να συμμετέχω στις εργασίες του Φόρουμ Υδρο-γονανθράκων. Δεν μπορώ να συμμετέχω στη διαμόρφωση καλύτερων συνθηκών για το ξεπούλημα του εθνικού μας πλούτου.

Απ. Αλεξόπουλος».Όπως σημειώνει ο Απ.

Αλεξόπουλος, στο νόμο 4001/2011, όπου μεταξύ των άλλων γίνεται και η «Σύστα-ση Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρίας Υδρογονανθράκων ΑΕ», στο άρθρο 156 παρά-γραφος 1, προβλέπονται ρητά τα παρακάτω:«Το δικαίωμα αναζήτησης, έρευνας και εκ-

μετάλλευσης των υδρογοναν-θράκων που υπάρχουν στις χερσαίες, στις υπολίμνιες και υποθαλάσσιες περιοχές στις οποίες η Ελληνική Δημοκρα-τία ασκεί αντιστοίχως κυρι-αρχία ή κυριαρχικά δικαιώ-ματα σύμφωνα με τις διατά-ξεις της Σύμβασης των Ηνω-μένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, όπως κυρώ-θηκε με το ν. 2321/1995 ανή-κει αποκλειστικά στο Δημό-σιο (άρα μπορεί άνετα να με-ταβιβαστεί πλέον στο Ταμείο Αξιοποίησης) και η άσκησή του αφορά πάντοτε τη δημό-σια ωφέλεια».

* Αναπληρωτής καθηγητής Τμήματος Γεωλογίας

και Γεωπεριβάλλοντος Πανεπιστημίου Αθηνών,

Πρόεδρος της Ελληνικής Γεωλογικής Εταιρείας.

μοι» τρόποι, όπως αναφέρεται στη δήλωση των γερμανόδουλων αρχηγών.

Με αυτούς τους «ισοδύναμους» τρόπους θα προωθηθεί άρον άρον η πιο αιματηρή λι-τότητα που έχει γνωρίσει ποτέ η ευρωπαϊ-κή ήπειρος. Με τα παραπάνω μέτρα (όριο του ελλείμματος 0,5%, συνταγματικό φρέ-νο χρέους, κυρώσεις και κανόνας του 1/20 – από που να γλυτώσει κανείς;) η Γερμανία θα βυθίσει τους λαούς στην εξαθλίωση και θα αφαιρέσει όλες τις κοινωνικές κατακτή-σεις, συντρίβοντας το σημερινό βιοτικό επί-πεδο. Το αποτέλεσμα παρόλ’ αυτά, αν κρί-νουμε τους ονομαστικούς στόχους, θα είναι εντελώς αναντίστοιχο της προσπάθειας. Τέ-λος δεν θα έχει αυτή η διαδρομή, καθώς η λιτότητα που θα επιβάλεται μέσω της μείω-σης των κοινωνικών δαπανών και των μι-σθών στον ιδιωτικό τομέα θα συρρικνώνει τα δημόσια έσοδα, ο κρατικός προϋπολογι-σμός θα έρχεται μετά να λειτουργήσει σαν σωσίβιο για την αστική τάξη που θα βλέπει τις πωλήσεις να καταρρέουν, με αποτέλε-σμα τα ελλείμματα να γίνονται μεγαλύτερα, εμφανίζοντας ως αναγκαία νέα μέτρα περι-κοπών κ.ο.κ.

Όλη η Ευρώπη έτσι θα μετατραπεί σε Ελ-λάδα, δηλαδή σε μια απέραντη οικονομική έρημο φτώχειας και ύφεσης. Τα τελευταία στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα για την ελληνική οικονομία και προηγήθηκαν της ανακοίνωσης του δοτού πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου μετά τον τερματισμό του

Συμβουλίου, όπου ανέφερε ότι δεν αποκλεί-ται η λήψη νέων μέτρων για το 2012, είναι εν-δεικτικά. Τα νέα μέτρα για το 2012, που θα ξεπερνούν σε αξία τα 5 δισ. ευρώ θα περι-λαμβάνουν κατ’ αρχάς ένα μαζικό κύμα απο-λύσεων στο δημόσιο τομέα, που θα ανακοι-νωθεί υπό την επίκληση της αποτυχίας του μέτρου της εργασιακής εφεδρείας. Εντός του 2012 αναμένεται να απολυθούν 100.000 υπάληλλοι και μέχρι και το 2015 συνολικά θα απολυθούν 300.000 δημόσιοι υπάλληλοι! Λαμβάνοντας υπόψη μας ότι όλη την προη-γούμενη διετία το ΠΑΣΟΚ, με βάση ομολο-γία του Δημ. Ρέππα έχει διώξει από το δημό-σιο τομέα 200.000 επιπλέον υπαλλήλους, εί-ναι εμφανές ότι στόχος της συγκυβέρνησης είναι μέσα σε 3 χρόνια να έχει διαλύσει πλή-ρως το δημόσιο τομέα και στα μισθολόγιά του να παραμένουν μόνο τα ΜΑΤ, οι ασφα-λίτες και οι υπουργοί! Όλα τα υπόλοιπα θα είναι ιδιωτικά και ...όποιος αντέξει, χάρην της δημιουργίας πλεονασμάτων!

Στα επιπλέον μέτρα θα συμπεριληφθούν νέες αυξήσεις στο ΦΠΑ, κατάργηση και των εναπομεινάντων φορολογικών ελα-φρύνσεων (όχι προφανώς αυτές των εφο-πλιστών) και μειώσεις των συντάξεων που θα φτάνουν ακόμη και το 50%. Η ανακοί-νωση των παραπάνω μέτρων λιτότητας κα-θίσταται αναγκαία λόγω της αναμενόμενης εκτίναξης του δημοσιονομικού ελλείματος για το 2011 στο 11,5%, πολύ παραπάνω δη-λαδή από εκεί που ήταν τον Οκτώβριο του

2009 (στο 9%), όταν ανέλαβε ο Τσολάκο-γλου και πριν βάλουν το χεράκι τους Τρά-πεζα της Ελλάδος και Γιούροστατ, εφαρμό-ζοντας τη δημιουργική λογιστική. Κι έκτοτε, το έλλειμμα αυξάνεται σταθερά. Η πορεία δε του ΑΕΠ είναι σε ελεύθερη πτώση: Κα-τά 6,9% μειώθηκε το ΑΕΠ το πρώτο εννιά-μηνο του τρέχοντος έτους, προοιωνιζόμενο μια ραγδαία πτώση για όλο το έτος. Κι αυ-τά ενώ τα σχολεία δεν έχουν πετρέλαιο και εργαζόμενοι σε σούπερ μάρκετ της Λάρι-σας ειδοποιούνται απο τη διεύθυνση ότι θα πληρώνονται σε είδη κι όχι σε χρήμα. Ευ-τυχώς που δεν έχουμε βγει κι από το ευρώ, οπότε το πετρέλαιο ρέει άφθονο και υπάρ-χει χρήμα στην αγορά!

Αν λοιπόν συμβαίνουν όλα αυτά τα κοι-νωνικά δράματα και ταυτόχρονα έχουμε δη-μοσιονομικό έλλειμμα της τάξης του 11,5% του ΑΕΠ, μπορούμε να φανταστούμε τι θα συμβεί στην κοινωνία για να φτάσει το έλ-λειμμα εκεί που το θέλει το Τέταρτο Ράιχ! Δάκρυα και αίμα θα χυθεί σε μια πορεία (εντελώς αναποτελεσματική σε ό,τι αφορά τα δημόσια οικονομικά, απόλυτα επιτυχη-μένη όμως σε ό,τι αφορά την αναδιανομή του πλούτου προς όφελος του κεφαλαίου) που θα ισοδυναμεί με εφιάλτη και θα κάνει την κρίση ακόμη πιο οξεία. Δεν πρόκειται να την επιλύσει δηλαδή. Αν το ζητούμενο ήταν η αντιμετώπιση της κρίσης είχαν μέσα να τη χειριστούν αποτελεσματικά.

Ξεχωριστή σημασία σε αυτό το πλαίσιο έχει η απροθυμία της Γερμανίας να χρημα-τοδοτήσει με επαρκείς πόρους (τουλάχι-στον 500 δισ. ευρώ) τους μηχανισμούς δι-αχείρισης της κρίσης που διαθέτει η ευρω-ζώνη (Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτι-κής Σταθερότητας) και η συνεχιζόμενη ασά-φεια για το ύψος των κεφαλαίων και τις πη-γές εύρεσής τους, καθώς έτσι είναι σίγου-ρο ότι η κρίση στην ευρωζώνη δεν πρόκει-ται να τερματιστεί. Αντίθετα, η έλλειψη πό-ρων μαζί με τη νέα ώθηση που δίνεται στη λιτότητα, βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθε-σμα θα οξύνουν τα προβλήματα χρηματο-δότησης των κρατικών προϋπολογισμών. Σε αυτό το πλαίσιο, η απορριπτική στάση που κράτησαν οι οίκοι αξιολόγησης, όπως φάνηκε με την απόφασή τους να θέσουν σε αρνητική προοπτική όλη την ευρωζώνη την ίδια μέρα που Μέρκελ και Σαρκοζί γνωστο-ποίησαν τις προθέσεις τους με συνέντευξη Τύπου, είναι δηλωτική των μαύρων ημερών που έρχονται.

Υπό το πρίσμα αυτών των εξελίξεων, ο στόχος εξόδου από την ευρωζώνη της εξα-θλίωσης και την ΕΕ του αυταρχισμού ανα-δεικνύεται σε ουσιώδη όρο ανατροπής της επίθεσης που δεχόμαστε.

Page 12: ΠΡΙΝ 11 .12

12 / ΠPIN H AΛΛH OΨH KYPIAKH 11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011

Ο σκληρός αγώνας των χαλυβουργών ενάντια στη διάλυση των δικαιωμάτων και της ζωής τους, που επιχειρεί να επιβάλει ο βιομήχανος Μάνεσης, με την

αμέριστη στήριξη της συγκυβέρνησης και του ΣΕΒ, εισέρχεται σε μια νέα φάση κλιμάκωσης την ερχόμενη εβδομάδα. Μετά από 40 μέρες διαρκούς απεργίας, πρωτοφανούς εργατικής αλληλεγγύης και ευρύτατης λαϊκής στήριξης, την Τρίτη 13 Δεκεμβρίου διοργανώνεται η πρώτη πανεργατική απεργία συμπαράστασης σε όλο το Θριάσιο. Η απόφαση λήφθηκε μετά από ευρεία σύσκεψη που συγκλήθηκε με πρωτοβουλία του επιχειρησιακού σωματείου της Ελληνικής Χαλυβουργίας και παρουσία πολλών πρωτοβάθμιων σωματείων της περιοχής από εργοστάσια, σωματείων εκπαιδευτικών, όπως ΕΛΜΕ Ελευσίνας και Α’ Δυτικής Αττικής, σύλλογος ΠΕ Κερατσινίου κ.α. σωματείων του ΠΑΜΕ αλλά και από το Συντονισμό Πρωτοβάθμιων Σωματείων Αττικής (σωματεία μισθωτών τεχνικών, βιβλίου χάρτου, ΣΕΦΚ). Η απεργιακή συγκέντρωση θα γίνει την ίδια μέρα στις 10 π.μ. στην πλατεία Ηρώων Ελευσίνας.Οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ που ελέγχουν τις πλειοψηφίες σε Εργατικό Κέντρο Ελευσίνας και Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργατών Μετάλλου, αρχικά παρουσιάστηκαν αρνητικοί στην ανάγκη ευρύτερης απεργιακής απάντησης, ισχυριζόμενοι ότι «δεν τραβάνε», ενώ με προκλητικό τρόπο επιτέθηκαν στο σωματείο των απεργών της Ελληνικής Χαλυβουργίας για την κριτική που τους έχει ασκήσει, με αφορμή το γεγονός ότι οι πρώτες ανακοινώσεις συμπαράστασης αυτών των οργάνων εκδόθηκαν μετά από δύο εβδομάδες απεργίας! Δηλαδή, οι ταγοί του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού αντί να απολογηθούν για τη στάση τους, πήγαν να βγουν κι από πάνω! Τελικά, η 24ωρη απεργία προέκυψε μετά την αφόρητη πίεση των απεργών αλλά και των μαχόμενων πρωτοβάθμιων σωματείων και καλύπτει όλους τους χώρους εργασίας στο Θριάσιο. Αυτό όμως που αποδείχτηκε περίτρανα και σε αυτή την περίπτωση είναι ότι ο νικηφόρος πανεργατικός αγώνας δεν μπορεί να ξεδιπλωθεί με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία στο τιμόνι, με παραταξιακές συνδιαλλαγές σε επίπεδο κορυφών ή με κήρυξη απεργιών για τους τύπους. Αυτό που απαιτείται είναι «η στροφή στην εργατική βάση, η σφυρηλάτηση της εργατικής ενότητας απέναντι στην ενότητα των βιομηχάνων, οι γενικές συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς, ο συντονισμός σωματείων και απεργιακών επιτροπών», όπως μας είπε κι ένας εργάτης από την Πρωτοβουλία Εργαζόμενων Θριάσιου. Το δρόμο του πανεργατικού συντονισμού πρότειναν συνδικαλιστές και σωματεία του Συντονισμού, κάτι που όμως απέρριψε ασυζητητί η ηγεσία του ΠΑΜΕ. Ωστόσο, η ανάγκη οι ίδιοι οι εργάτες πρέπει να πάρουν τις τύχες του αγώνα στα χέρια τους, να φτιάξουν τα δικά τους όργανα πάλης, υπερκεράζοντας τον εργοδοτικό και γραφειοκρατικό συνδικαλισμό. Και απόδειξη για τα πιο πάνω είναι ότι η ΠΑΣΚΕ στα εργοστάσια του Θριάσιου προσπάθησε να κάνει την 24ωρη απεργία …τετράωρη στάση εργασίας, αλλά δεν της βγήκε!Η απεργία της Τρίτης είναι πρόκληση για το εργατικό κίνημα, που μπορεί να στείλει μήνυμα αλληλεγγύης στους χαλυβουργούς, αλλά και πανεργατικού αγώνα απέναντι στους βιομήχανους, σπάζοντας την εργοδοτική τρομοκρατία και τα όρια του υποταγμένου συνδικαλισμού.

Δημήτρης Σταμούλης

n ΓΙΩΤΑ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ

Μια φωτιά καίει στις πύλες της Ελληνικής Χαλυβουργί-ας. Μια φωτιά που ζεσταίνει τις χούφτες των απεργών χα-λυβουργών, μα και τις καρ-

διές των εργαζόμενων, των ανέργων, των δασκάλων, των μαθητών, των φτω-χών του 21ου αιώνα. Όταν ξεκίνησε η απεργία στην Ελληνική Χαλυβουργία στον Ασπρόπυργο, κοντά ενάμιση μήνα τώρα, ήταν ένα δυνατό «όχι» στα σχέ-δια της εργοδοσίας για εκ περιτροπής εργασία ή 5ωρο με 40% μείωση αποδο-χών και στις πρώτες 34 απολύσεις. «Μη μας νομίσετε και για ήρωες», περιέγρα-φε ένα μέλος της διοίκησης του σωμα-τείου στην πύλη. «Αν ήμασταν τέτοιοι,

δεν θα παίρναμε 1.200 ευρώ μετά από 23 χρόνια δουλειάς, παίζοντας τη ζωή μας κορώνα - γράμματα κάθε μέρα». «Πέρυσι σκοτώθηκε ένας συνάδελφος και ένας άλλος καταστράφηκε τελείως επειδή τους είχαν να δουλεύουν κάτω από το λιωμένο σίδερο, παρότι το σω-ματείο είχε προειδοποιήσει. Και στο δι-καστήριο προχθές μας είπαν ότι έφται-γαν οι εργάτες γιατί δεν έτρεξαν να σω-θούν». «Αλλά, να! Μας έδειξαν πια τον γκρεμό και είπαμε: E, όχι δεν θα πέσου-με κιόλας! Κι ήρθατε κι εσείς και στα-θήκατε πλάι μας και κάναμε δυο βήμα-τα δώθε. Γι’ αυτό αισθανόμαστε, σα να έχουμε πάρει την πρώτη νίκη. Νικήσαμε το φόβο». «Σπάσαμε τη σιωπή», θα πει ο πρόεδρος του σωματείου, στην ομιλία του στη συγκέντρωση έξω από την πύ-λη, στις 24 Νοέμβρη, στην τρίωρη στά-

ση εργασίας, σε όλο το Θριάσιο, συνε-χίζοντας: «Οι βιομήχανοι μας κλείνουν τα σπίτια κι όχι ο αγώνας μας για δου-λειά. Το ψωμί μας το υπερασπίζουμε με αγώνα κι όχι με παρακάλια». «Έτσι, πή-ραμε την απόφαση και πάγωσε η τσιμι-νιέρα. Θα φυλάξουμε πύλες εργοστασι-ακές. Θα παλέψουμε. Άλλωστε έχουμε μάθει να ζούμε με φωτιά και ατσάλι».

Κι όμως, ήταν μια ηρωική απόφα-ση. Σε καιρούς που όλα σαρώνονται, να υψώνεις μπόι και να μη δέχεσαι ψί-χουλα. Να κοιτάς το διπλανό σου και να βλέπεις τον εαυτό σου κι όχι τις παρά-πλευρες απώλειες - απολύσεις. Να μη δέχεσαι ότι νόμος αυτού του κόσμου εί-ναι τον πλούτο που παράγεις να τον μοι-ράζουν πάντα οι εργοδότες, κατά πώς τους βολεύει, με αφορμή την κρίση ή χωρίς αυτήν. Να ξεκινάς τον αγώνα για κάτι που ξέρεις ότι αφορά όλους και να μην κοιτάς μόνο τη δική σου βολή, αλλά πώς θα ’ρθουν κι άλλοι εργαζόμενοι μα-ζί σου. «Γιατί στην Ελληνική Χαλυβουρ-γία, οι βιομήχανοι με τη μαύρη κυβέρ-νησή τους δοκιμάζουν την αντοχή όλης της εργατικής τάξης». Γιατί τα σχέδια του Μάνεση είναι «λαγός για τα σχέ-δια όλων των βιομηχάνων» κι αφορούν όλους τους εργαζόμενους. Μα για να νι-κήσουν, πρέπει να ανάψουν απεργιακές φωτιές και σ’ άλλες εργοστασιακές πύ-λες. Γιατί το δίκιο σήμερα όλοι καταλα-βαίνουν ότι το έχουν οι εργαζόμενοι, αλλά δεν νικά εκείνος που έχει δίκιο, αλλά αυτός που παλεύει γι’ αυτό.

Με τον Δεκέμβρη οι απολυμένοι έγι-ναν 50. «Είμαστε όλοι απολυμένοι! Αλ-λά είμαστε όλοι σαν μια γροθιά, αιχ-μή του δόρατος για την εργατική τά-ξη. Αν δεν νικήσουμε, δεν θα γυρίσου-με», απάντησαν οι απεργοί στη Γενική τους Συνέλευση. Τώρα πια, η απεργία και το μήνυμά της ξέφυγε από τους τοί-χους της Ελληνικής Χαλυβουργίας. «Συ-νάδελφοι, εργάτες, τα μέτρα γενικεύ-

Φουντώνει η αναμέτρηση σε εργοστάσια και επιχειρήσειςn ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ

Φαίνεται πως η εργοδοτική επί-θεση στην Ελληνική Χαλυ-βουργία δεν ήταν τυχαία, ού-τε και επιλεκτική. Λίγες μέ-ρες μετά το ξέσπασμα της με-

γάλης απεργίας των χαλυβουργών στον Ασπρόπυργο, τη σκυτάλη πήραν κι άλ-λοι βιομήχανοι οι οποίοι προετοιμάζουν μια τεράστια εκστρατεία ενάντια στα συλλογικά εργατικά δικαιώματα, με μει-ώσεις μισθών, κατάργηση της σταθερής εργασίας, επιβολή ελαστικών εργασια-κών σχέσεων, και μαζικές απολύσεις. Το μόνο τους εμπόδιο είναι η ύπαρξη σε αρκετούς χώρους επιχειρησιακών σωματείων που δεν ελέγχονται από την εργοδοσία και γι’ αυτό, προϋπόθεση εί-ναι η σύνθλιψη των όποιων εργατικών αντιστάσεων εκδηλωθούν.

Η διοίκηση των Τσιμέντων Τιτάν έχει διαμηνύσει στους εργαζόμενους σε Ελευσίνα και Δερβενοχώρια ότι λόγω κρίσης σχεδιάζει να απολύσει 100 άτο-μα, παρότι ο κύκλος εργασιών του ομί-λου το εννεάμηνο 2011 ήταν 840 εκατ.

ευρώ με λειτουργικά κέρδη προ φόρων 219 εκατ. ευρώ. Σε μια άλλη κερδοφό-ρα βιομηχανία τσιμέντου (17 εκατ. ευ-ρώ το 2010), τη Χάλυψ στον Ασπρόπυρ-γο, η εργοδοσία ανακοίνωσε το σχέδιό της για μείωση μισθών, που αν δεν γί-νει αποδεκτό από τους εργαζόμενους, θα ακολουθήσουν απολύσεις. Στα Ναυ-πηγεία Ελευσίνας η διοίκηση διαμήνυσε ότι δεν υπάρχουν χρήματα ούτε καν για την πληρωμή των δώρων Χριστουγέν-νων, ενώ στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά στους 1.000 περίπου εργαζόμενους ανα-κοινώθηκε ότι από 1η Δεκεμβρίου επι-βάλλεται καθεστώς εκ περιτροπής ερ-γασίας δύο ημερών τη βδομάδα, που θα αποφέρει περικοπή μισθών κατά 60% για 3 μήνες και «μετά βλέπουμε».

Οι εργάτες βέβαια δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη. Εκεί που υπάρ-χουν εργοστασιακά σωματεία εξελίσ-σονται σημαντικές διεργασίες, που δεί-χνουν ότι για ένα ολοένα αυξανόμενο τμήμα της εργατικής τάξης που αποτε-λεί αντικείμενο άγριας εκμετάλλευσης, ο σκληρός κι ανυποχώρητος αγώνας εί-ναι η πιο «ρεαλιστική» λύση. Στη Χαλυ-

«Αν δεν νικήσουμε, δεν θα γυρίσουμε»

Page 13: ΠΡΙΝ 11 .12

KYPIAKH 11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011 H AΛΛH OΨH ΠPIN / 13

Φουντώνει η αναμέτρηση σε εργοστάσια και επιχειρήσειςβουργική του Αγγελόπουλου, που γειτνιά-ζει με την Ελληνική Χαλυβουργία του Μάνε-ση, οι εργάτες αποφάσισαν 24ωρη απεργία την ερχόμενη Τρίτη, συμμετέχοντας αποφα-σιστικά στην απεργία του Θριάσιου, παρά τις προσπάθειες των εργοδοτικών συνδικα-λιστών της ΠΑΣΚΕ να συρρικνώσουν την απεργία σε 4ωρη στάση εργασίας. Στο εργο-στάσιο της Χάλυψ με συνέλευσή τους οι ερ-γάτες υπερψήφισαν την πρόταση για 24ωρη απεργία, παρά την προσπάθεια της πλειο-ψηφίας του σωματείου να επιβάλει 4ωρη στάση εργασίας. Το αποτέλεσμα στρίμωξε τόσο το ΔΣ του σωματείου, που δήλωσε πα-ραίτηση. Στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά και Ελευσίνας προχθές Παρασκευή πραγματο-ποιήθηκε 4ωρη προειδοποιητική στάση ερ-γασίας και πορεία στο υπουργείο Οικονο-μικών. Βέβαια, κι εκεί το ελεγχόμενο από την ΠΑΣΚΕ σωματείο, προτάσσει το δικα-στικό από τον απεργιακό αγώνα, ενώ αρνεί-ται να συγκαλέσει ακόμα και συνέλευση ερ-γαζομένων.

Σημαντικές εξελίξεις υπάρχουν όμως και σε μεγάλους χώρους δουλειάς στη βόρεια πλευρά της Αττικής. Στην εταιρεία φαρμά-κων Αλάπις του Λαυρεντιάδη, σε απόλυτη

αβεβαιότητα βρίσκονται οι 1.400 εργαζό-μενοι του ομίλου, μετά και την «εξαφάνι-ση» της εργοδοσίας, η οποία δεν απέστειλε καν εκπρόσωπό της στην τελευταία τριμε-ρή συνάντηση στο υπουργείο Εργασίας την Τετάρτη. Το νεοσύστατο σωματείο καταγ-γέλλει ότι οι εργαζόμενοι εκβιάζονται για να υπογράψουν αναθεωρημένες ατομικές συμβάσεις εργασίας που προβλέπουν μειώ-σεις μισθών έως και 30%, ενώ έχουν ξεκι-νήσει οι απολύσεις που σύμφωνα με τα λε-γόμενα της επιχείρησης θα φτάσουν το 50%. Παράλληλα, στο σχέδιο προβλέπεται και η εισαγωγή από 1/1/2012 στη διαθεσιμότητα του 80% του προσωπικού, με προτεραιότη-τα όσων δεν δέχονται τη μείωση του μισθού τους. Οι εργαζόμενοι αποφάσισαν στη συνέ-λευσή τους ότι δεν δέχονται το εργοδοτικό σχέδιο μείωσης ωραρίου και μισθών.

Στη Γερολυμάτος Κοσμέτικς, που είχε εξαγοραστεί κι αυτή από τον Λαυρεντιάδη, η εργοδοσία αφού δήλωσε στους 330 εργα-ζόμενους ότι θα τεθούν σε καθεστώς …δι-αλείπουσας απασχόλησης με τυπική εργα-σία μία μέρα τη βδομάδα, «αγνοείται», ενώ ακόμα και δύο άτομα που εμφανίστηκαν ως μέλη της διοίκησης, επιχειρώντας να αφαι-

ρέσουν προϊόντα αξίας 4 εκατ. ευρώ από τις αποθήκες, αθωώθηκαν από το αυτόφω-ρο καθώς «δεν προέκυψε ότι εκπροσωπούν την εταιρεία»! Οι εργαζόμενοι, στην πλειο-ψηφία τους γυναίκες, έχουν προβεί σε περι-φρούρηση των αποθηκών της εταιρείας προ-κειμένου να μην απομακρυνθούν τα προϊό-ντα που αποτελούν και τα μοναδικά περι-ουσιακά στοιχεία της εταιρείας, αφού δεν υπάρχει πλέον αντικείμενο εργασίας.

Σε έναν άλλο μεγάλο χώρο εργασίας, στο ξενοδοχείο Πόρτο Καρράς στη Χαλκι-δική, οι εργαζόμενοι κάνουν 48ωρες απερ-γίες από την περασμένη Παρασκευή, ζητώ-ντας τα δεδουλευμένα τριών μηνών, το επί-δομα αδείας και τις αποζημιώσεις 350 επο-χιακών εργαζομένων. Κι όλα αυτά, όταν τα ξενοδοχεία της περιοχής είχαν αύξηση 13% στην πληρότητα και 5% στον τζίρο τους! Το εξωφρενικό είναι ότι η εργοδοσία μήνυσε 15 εργαζόμενους και στο πλαίσιο αυτό συ-νελήφθησαν ο πρόεδρος του Εργατικού Κέ-ντρου Χαλκιδικής και δύο μέλη του σωμα-τείου εργαζομένων Κέλυφος Ν. Μαρμαρά, με τις κατηγορίες της διατάραξης οικιακής ειρήνης!

Το απεργιακό παζλ της εβδομάδας συ-

μπληρώνουν οι εργαζόμενοι στο Εθνικό Τυ-πογραφείο, που με απεργιακό αγώνα διαρ-κείας στις περαιτέρω περικοπές των μισθών τους και στα σχέδια διάλυσης μια σύγχρονης παραγωγικής μονάδας, που ενώ έχει τερά-στιες παραγωγικές δυνατότητες προς όφελος των κοινωνικών αναγκών (εκτύπωση σχολι-κών βιβλίων κ.ά.) οδηγείται στη συρρίκνω-ση. Η συμμετοχή των εργαζομένων του Εθνι-κού Τυπογραφείου στην πρώτη 48ωρη απερ-γία που έγινε στις 28 και 29 Νοεμβρίου ήταν καθολική, ενώ στην πρωτοφανούς μαζικότη-τας γενική συνέλευση που ακολούθησε στις 2 Δεκεμβρίου, αποφασίστηκε ομόφωνα η συ-νέχιση της απεργίας έως τις 7 Δεκεμβρίου και νέα γενική συνέλευση την επόμενη ημέ-ρα. Στις 6 Δεκεμβρίου, το υπουργείο απά-ντησε με δικαστική προσφυγή για να κηρυ-χθεί η απεργία «παράνομη και καταχρηστι-κή». Η Αγωνιστική Κίνηση Εθνικού Τυπο-γραφείου αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «πα-ρά το κλίμα τρομοκρατίας που επιχειρήθηκε να δημιουργηθεί από την επίσημη ΠΑΣΚ και τα ανεπίσημα παρακλάδιά της, η μαζικότατη γενική συνέλευση που μεσολάβησε επανεπι-βεβαίωσε την απόφαση για πραγματοποίηση απεργίας διαρκείας»!

«Αν δεν νικήσουμε, δεν θα γυρίσουμε»ονται. Δεν είναι μόνο οι χαλυβουργοί στο στόχο, είμαστε όλοι. Η συμμετο-χή στον αγώνα δεν είναι ζήτημα αλλη-λεγγύης. Είναι ζήτημα ζωής και θανά-του για όλη την εργατική τάξη... Παρα-μερίστε τους ανθρώπους των βιομηχά-νων, μην τους φοβάστε. Είναι ανίσχυ-ροι, όταν οι εργάτες πάρουν απόφαση. Κάντε Γενικές Συνελεύσεις. Προχωρή-στε σε απεργία», γράφουν οι απεργοί, σε κάλεσμα προς όλους τους εργαζόμε-νους. Στη σύσκεψη σωματείων, συλλό-γων και επιτροπών που κάλεσε το σω-ματείο στις 5 Δεκέμβρη στο Eργατικό Kέντρο Ελευσίνας, φάνηκε ότι οι απο-λύσεις και η ελαστική εργασία άρχισαν να εμφανίζονται σε πολλά εργοστάσια του Θριάσιου. Η 24ωρη απεργία της ερ-χόμενης Τρίτης είναι μια αρχή. Ο ερ-γασιακός μεσαίωνας που απλώνεται σε όλους τους τόπους δουλειάς, με τις επιχειρησιακές συμβάσεις, τις απολύ-σεις και όλο το αντεργατικό μνημονια-κό, οπλοστάσιο, είναι το καίριο ζήτημα που έφερε στην πρώτη γραμμή ο αγώ-νας των χαλυβουργών. Όχι όμως απλώς σαν αναγκαίο κακό ή αναπότρεπτη εξέ-λιξη μιας βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, αλλά σαν πεδίο που η εργατική τάξη σή-μερα οφείλει να αναμετρηθεί και να νι-κήσει.

Γι’ αυτό αυτός ο αγώνας αγκαλιά-στηκε από τον άνεργο και το συνταξι-ούχο, μέχρι τον κάθε εργαζόμενο και το μαθητή. Από την Κρήτη και την Πε-λοπόννησο μέχρι την Κοζάνη και την Αλεξανδρούπολη. Από τη Φρανκφούρ-τη και το Βέλγιο, μέχρι τη Νέα Υόρκη και το Μπρίσμπεν. Από τους σιδηρουρ-γούς του Βελγίου και τους COBAS, μέ-χρι την ομοσπονδία εργαζομένων σε ορυχεία, μεταλλουργεία της Κολομβίας και τους εργαζόμενους της Αργεντινής. Είναι ένας αποφασιστικός αγώνας που υψώνει ανάστημα στη δίνη της κρίσης, στο μεταίχμιο της εποχής. Κι ο καθέ-

νας και η καθεμιά προβάλλει σε αυτόν τις προσδοκίες που γεννάει η οργή του, βλέπει σ’ αυτόν τον εαυτό του. Ο εργα-ζόμενος αναγεννάει τις ελπίδες του, ο άνεργος νοιώθει την αγωνία του απολυ-μένου, ο δάσκαλος αναζητάει κάτι για να διδάξει την αξιοπρέπεια, ο μαθητής θέλει την έμπνευση αυτών που σκέφτο-νται αλλόκοτα σε τέτοιες εποχές πως θα νικήσουν, αντί να μοιρολογούν και να υπομένουν.

Όλοι αυτοί είναι οι λόγοι της τερά-στιας αλληλεγγύης σ’ αυτόν τον αγώ-να. Πρέπει να αντέξουν οι χαλυβουρ-γοί για να νικήσουν κι αυτό το αισθάνο-νται όλοι. Γιατί θα νικήσουν για όλους κι όχι μόνο για τους ίδιους. Έτσι έρχο-νται τόνοι τα τρόφιμα για τις οικογένει-ές τους και χρήματα όχι κυρίως από το περίσσευμα, αλλά από το υστέρημα του καθένα.

Γι’ αυτό περνά ο κυρ Αντρέας και φέρνει την πίτα που έφτιαξε η κυρά του στην πύλη κι ένα πενηντάρικο από τη σύνταξη. Κι ο Νικολάκης από το δη-μοτικό έρχεται να δώσει το χαρτζιλίκι του. Κι ο καθηγητής από την περιοχή προσφέρεται να κάνει δωρεάν μαθήμα-τα, όπου υπάρχει ανάγκη. Και η κυρά Αρχόντω, από την Ελευσίνα μαγειρεύ-ει κάθε εβδομάδα φαΐ για εκατό άτομα και τρώει γύρω από τη φωτιά...

«Η εργοδοσία μας απειλεί. Εμείς όμως αυτές τις ημέρες περνάμε εδώ Πανεπιστήμιο και μαθαίνουμε. Σκλά-βοι για τα κέρδη των βιομηχάνων δεν θα γίνουμε», γράφουν σε κάλεσμα τους. Όλα αυτά είναι σχολείο για τους εργα-ζόμενους. Οι γενικές συνελεύσεις και οι αποφάσεις τους. Οι περιοδείες σε ερ-γοστάσια, τόπους δουλειάς και οι ομι-λίες.

Η επιτροπή αγώνα έχει ανέβει πά-νω από 5 φορές στο Βόλο, για να πεί-σει τους χαλυβουργούς να προσπερά-σουν «το χτες που με απειλές και εκβι-

ασμούς τους επέβαλλαν τη δήθεν συμ-φωνία τους στα μέτρα του Μάνεση και να δουν πως σήμερα, είναι μια καινούρ-για μέρα… είναι πιο δυνατοί. Με τη Γε-νική Συνέλευση και την απεργία μπο-ρούν να νικήσουν».

Η επιτροπή τροφοδοσίας διαχει-ρίζεται τα τρόφιμα ώστε να μοιράζο-νται ακριβοδίκαια και πρώτα σ’ αυτούς που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη. Η επι-τροπή των γυναικών των χαλυβουργών απλώνει το απεργιακό μήνυμα παντού και προσπαθεί κανείς απεργός στο σπί-τι του να μην αισθάνεται μόνος με τα προβλήματά του. Οι εργαζόμενοι στή-νουν συναυλίες, συζητήσεις. Όλοι μι-λούν στην πύλη. Ανταλλάσσουν χαρές και λύπες. Τα συχαρίκια σ’ αυτόν που έγινε πατέρας, τη συμπαράσταση στην κυρά του άλλου που τα παιδιά της ετοι-

μάζονται για μετανάστες. Μοιράζονται και γι’ αυτό δυναμώνουν κι αντέχουν.

Για όλα αυτά και για πολλά ακόμη, που δεν μπορούν εύκολα να αποτυπω-θούν, αυτός ο αγώνας πρέπει να νική-σει. Κάθε πολιτική δύναμη της Αριστε-ράς οφείλει να αναμετρηθεί με αυτό το ζητούμενο και να δώσει όλες της τις δυ-νάμεις. Η απεργία στην Ελληνική Χαλυ-βουργία πήρε τη σκυτάλη από την ιστο-ρία της. Τη μεγάλη απεργία του 1978 για έξι μήνες. Τώρα παλεύει να δια-βεί στο μεταίχμιο των εποχών της κρί-σης και των νέων μεγάλων εξεγέρσεων που θα παλέψουν για τη ζωή, την αξιο-πρέπεια και την ελπίδα. Η καρδιά και ο νους της εργατικής τάξης κτυπά εκεί. Οι απεργιακές φωτιές γοργά πρέπει να ανάψουν και στις άλλες πύλες. Το προ-σκλητήριο ακούστηκε. Εγερθείτε!

Για να νικήσουν οι χαλυβουργοί πρέπει να ανάψουν απεργιακές φωτιές και σ’ άλλες εργοστασιακές πύλες

Page 14: ΠΡΙΝ 11 .12

14 / ΠPIN EΠIKAIPOTHTA KYPIAKH 11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011

Τ η λέξη «plus» (πλας, το «συν», το θετικό πρόσημο της αριθ-

μητικής) την πρωτάκουσα στην τηλεοπτική καθομιλουμένη, σε μια κουτσομπολίστικη εκπομπή όπου κάποιος σταρ εξηγούσε ότι το σκι (δεν θυμάμαι καλά, ίσως η γιόγκα, το εξοχικό του, η νέα του σχέση ή ο σκύλος του) «είναι ένα plus» στη ζωή του, δηλαδή κάτι θετικό. Από τότε πρόσεξα ότι η λατινική αυτή λέξη χρησιμοποιεί-ται ευρέως στο λογότυπο προϊό-ντων ή υπηρεσιών για να δηλώσει το κάτι παραπάνω, το κάτι καλύ-τερο, π.χ., γιαούρτι ενισχυμένο με ασβέστιο, απορρυπαντικό πλυντη-ρίου με χρωματιστούς κόκκους.

Πρόσφατα, ένα άλλο plus ήρ-θε στην πολιτική επικαιρότητα, ύστερα από μια τηλεοπτική συ-

νέντευξη της Άννας Διαμαντο-πούλου, η οποία μίλησε για ένα νέο ΠΑΣΟΚ, που θα προσελκύ-σει το «δυναμικό Κέντρο» και την «υπεύθυνη Αριστερά», κοντολο-γίς ένα «ΠΑΣΟΚ plus». Ακολού-θησε ένας χείμαρρος από σχό-λια, κυρίως ειρωνικά, ενώ το πε-ριεχόμενο των δηλώσεων της κυ-ρίας υπουργού πέρασε απαρατή-ρητο. Ωστόσο, αυτό δεν οφείλε-ται στο ότι ο Έλληνας ασχολείται μόνο με το εξαντρίκ, αλλά κυρίως στο ότι ο ίδιος ο πολιτικός λόγος δεν έχει ουσία. Αντιθέτως, ουσία έχουν οι πράξεις – και η πείρα

μας από τις πράξεις του ΠΑΣΟΚ και της συγκυβέρνησης είναι πι-κρή, πικρότατη.

Η σύζευξη του ΠΑΣΟΚ με τη δυναμική, νεοφιλελεύθερη Δε-ξιά και με την υπεύθυνη Ακροδε-ξιά μάλλον δεν φαίνεται να οδηγεί στο plus, αλλά στο minus, τουλάχι-στον το αριθμητικό, όπως δείχνουν και οι τελευταίες δημοσκοπήσεις. Προς το παρόν, διαπιστώνουμε ότι πληρώνουμε φόρους plus, δια-θέτουμε ανεργία plus, για το 2012 περιμένουμε μέτρα plus, ενώ ως προς τη δημόσια περιουσία αρχί-ζει το ξεπούλημα plus…

Πάντως, το πιο γνωστό «συν» διεθνώς, εκτός από το Google plus, είναι ένα γιαπωνέζικο βιντε-ογκέιμ, το Love plus, στο οποίο ο παίχτης και κεντρικός ήρωας δο-κιμάζεται στην τέχνη του φλερτ, «χτίζει» μια αισθηματική σχέ-ση μέσω της οθόνης. Σε μια τέ-τοια ζωή φαίνεται να οδηγεί τη νεολαία και τους περισσότερους Έλληνες η πολιτική της πρώην και της νυν κυβέρνησης: Σε εικο-νική εργασία, εικονική υγεία, ει-κονική προσωπική και οικογενει-ακή ζωή.

Αν μη τι άλλο, τη γύμνια της ελπίδας δείχνουν αυτά τα δια-φημιστικά συνθήματα, τα κού-φια «πλας» που θυμίζουν το πλιτς πλατς της βροχής πάνω σε μια τσί-γκινη στέγη.

AKPOBAΣIEΣ

TO TEΛOΣ THΣ AΓOPAΣ

MAPIANNA TZIANTZH

Από την «Ομόνοια πλας» στο ΠΑΣΟΚ plus

Κλιμακώνεται ο αγώνας στο Άλτερ

Συμπληρώθηκε ήδη ένας μήνας από την ημέρα που οι εργαζόμενοι στον τηλε-οπτικό σταθμό Άλτερ προ-χώρησαν, για τρίτη φο-ρά μέσα στο 2011, σε επί-σχεση εργασίας διεκδικώ-ντας την καταβολή των δε-δουλευμένων τους. Το σύ-νολο των εργαζομένων εί-ναι απλήρωτοι για πέ-ντε, έξι ή και περισσότε-ρους μήνες. Η πολιτική της στάσης πληρωμών και του εμπαιγμού που ακολου-θεί η διοίκηση και η ιδιο-κτησία του σταθμού έχει οδηγήσει σε τραγικά αδιέ-ξοδα. Εδώ και περίπου 15 ημέρες οι εργαζόμενοι, οι οποίοι ανέρχονται σε 650, με μαζικές συνελεύσεις πή-ραν την κατάσταση στα χέ-ρια τους και το μοναδικό πρόγραμμα που εκπέμπει

ο σταθμός είναι κάρτες με τα αιτήματά τους, αλλά και με μηνύματα συμπαράστα-σης και αλληλεγγύης από και προς όλους τους αγω-νιζόμενους χώρους στον Τύπο και άλλους εργασι-ακούς κλάδους. Όλος αυ-τός ο αγώνας περιφρου-ρείται σε καθημερινή βά-ση με την παρουσία των εργαζομένων, ενώ ανα-πτύσσεται πλέον ένα ση-μαντικό κίνημα αλληλεγ-γύης τόσο από την τοπική κοινωνία του Περιστερίου αλλά και μαζικούς φορείς και σωματεία. Παράλληλα, αναπτύσσεται και ο συντο-νισμός με εργασιακές επι-τροπές άλλων συγκροτη-μάτων του Τύπου με άμε-σο στόχο την ανατροπή της επίθεσης που έχει εξαπο-λύσει παντού η εργοδοσία.

Περιοδικό Unfollow

Ένα νέο, μηνιαίο πολι-τικό περιοδικό κάνει την εμφάνισή του στα περί-πτερα όλης της Ελλάδας την Τετάρτη 14 Δεκέμ-βρη, με τίτλο Unfollow. Πρόκειται για μια ανε-ξάρτητη έκδοση, υψηλών επαγγελματικών απαι-τήσεων, χωρίς ωστό-σο εξωτερικό χρηματο-δότη, που εξαρχής τάσ-σεται κριτικά απέναντι στη σημερινή πραγματι-κότητα.«Είμαστε ξεκάθαρα υπέρ

της χειραφέτησης όλων, κυρίως μέσω της σκέψης, της γνώσης, της αμφισβή-τησης και της πολιτικής συμεμτοχής», αναφέρουν οι συντάκτες του.Το θέμα που κυριαρχεί στο εξώφυλλο είναι «Ο βιασμός της Ευρώπης» και μέσα στο μουντό το-πίο φαίνεται η ολόφωτη έξοδος διαφυγής...Η επίσημη παρουσίαση θα γίνει μεθαύριο, Τρί-τη 13 Δεκέμβρη, στις 12 μ. στην ΕΣΗΕΑ.

EIΔHΣEIΣ

Η ΤE ΑΝΤΑΡΣΥΑ Ελασσόνας στη μνήμη του συντρόφου Κώστα Τζια-ντζή προσφέρει στο Πριν 150 ευρώ και 150 ευρώ προσφέρει η Tαξική Kίνηση. Φίλοι του ΝΑΡ από τον Κολωνό προσφέρουν 50 ευρώ στο Πριν στη μνήμη του αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης Βασίλη Αντω-νόπουλου. 200 ευρώ προσφέρει στο Πριν ο Π.Λ.

Την Πέμπτη 15/12, στις 7.30 μ.μ. στο δημαρχείο Καισαριανής η ΤΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ Βύρωνα, Καισαρια-νής, Παγκρατίου οργανώνει συζή-τηση για το ευρώ με τους Μ. Ρίζο, Σ. Κοντογιάννη, Τ. Θανασούλα.

Η τοπική ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί σε εκδήλωση το Σάββατο 17/12 στις 6.30 μ.μ. στο Δημαρχείο της πόλης με θέμα: «Αγωνιστικό μέτωπο ρή-ξης και ανατροπής». Ομιλητές: Σπ. Κοντομάρης και Π. Μαυροειδής.

Την Τετάρτη 14/12 στον Πολυχώρο Ιντεάλ (Αγ. Νικολάου 4), 6.30 μ.μ. η ΑΡΑΝ διοργανώνει συζήτηση για την Αριστερά και το κίνημα. Ομιλητές: Δ. Δεσύλλας, Π. Λαφα-ζάνης, Χρ. Πατούχας, Π. Σωτή-ρης.

Την Τρίτη, 13 Δεκεμβρίου 2011, στις 8. μ.μ, στην αίθουσα Auditorium, Σίνα 2-4, παρουσιάζεται το βιβλίο της Νάντιας Βαλαβάνη Ψωμί και τριαντάφυλλα. Θέματα τέχνης και πολιτικής. Θα μιλήσουν οι: Α. Αλα-βάνος, Έλ. Πατρικίου, Στάθης.

H ANTAPΣYA Bάρης Bούλας Bουλιαγμένης καλεί σε εκδήλω-ση για τις πολιτικές εξελίξεις την Kυριακή 18/12 στις 7 μ.μ. στο καφέ Eσπλανάντ (παραλία Bάρκιζας) με τον Γ. Eλαφρό.

Ματς αλληλεγγύης στη Χαλυβουργία

Ποιος είπε ότι η συμπα-ράσταση σε έναν απεργι-ακό αγώνα δεν γίνεται με τη συνδρομή και ενός πο-δοσφαιρικού; Συνεπικου-ρούμενοι από παλαίμα-χους ποδοσφαιριστές της Προοδευτικής, οι απερ-γοί της Χαλυβουργίας παί-ζουν μπάλα με την ομάδα της κοινωνικής αθλητικής κίνησης Hasta la Victoria Siempre την Τετάρτη, 14 Δεκεμβρίου στο γήπεδο του Αίαντα, στην παρα-λία Ασπροπύργου. Πριν από το ματς, στις 2.30 μ.μ., στο χώρο της απερ-γίας, θα πραγματοποιη-θεί μουσική εκδήλωση με τους Β. Λέκκα και Β. Μη-χαηλίδη. Την ομάδα αλληλεγγύης της Hasta απαρτίζουν οι: Μ. Παπαϊωάννου, Σ. Πα-πάζογλου, Στ. Σεραφεί-δης, Μ. Συμιγδαλάς, Ν. Σαργκάνης, Η. Ατματζί-δης, Χ. Ρότσα, Δ. Σαρα-βάκος, Κ. Μπατσινίλας, Σ. Κωφίδης, Ηλ. Πουρ-σανίδης, Λ.Καραδήμος, Ν. Μάλλιαρης, Κ. Παντέ-λης, Π. Παπαναγή. Ακό-μη, ο διεθνής διαιτητής Τ. Κάκος, ο βολεϊμπολίστας Γ. Ντράγκοβιτς, ο δημοσι-ογράφος Ν. Μπογιόπου-λος, οι τραγουδιστές Β. Λέκκας, Β. Μιχαηλίδης, οι ηθοποιοί Η. Λογοθέ-της, Γ. Μποσταντζόγλου, Γ. Ζουμπαντής, Γ. Παπα-θανάσης και Τ. Βαμβακί-δης.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΑΓ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

Στηρίζουν τους 17 διωκόμενους της 28ης ΟκτωβρίουΣ ε συνέντευξη Tύπου, στις 7/12

στα γραφεία της ΕΣΗΕΜΘ, φο-ρείς, κόμματα, οργανώσεις, πανεπι-στημιακοί, νομικοί και πολίτες εξέ-φρασαν την αμέριστη αλληλεγγύη τους στους 17 διωκόμενους για τα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου και ζήτησαν να τεθεί άμεσα η υπόθε-ση στο αρχείο. Η δικηγόρος Αρε-τή Σκουνάκη, που περιλαμβάνεται στους 17 διωκόμενους, ενημέρωσε για την εξέλιξη των διώξεων και για το νομικό σκέλος της υπόθεσης.

Ανακοινώθηκε ακόμη ότι ψηφί-σματα συμπαράταξης, συμπαράστα-

σης και αλληλεγγύης έχουν εκδοθεί μέχρι τώρα από 60 φορείς (μεταξύ των οποίων ΑΔΕΔΥ, Ενιαίος Σύλλο-γος ΔEΠ ΑΠΘ, Δημοτικό Συμβού-λιο Θεσσαλονίκης, ΔΟΕ, ΕΔΟΘ κ.ά.) ενώ το κείμενο συλλογής υπογρα-φών «ήμουν κι εγώ εκεί, στην Παρέ-λαση του Λαού» έχει υπογραφεί από περισσότερους από χίλιους πολί-τες. Στο κείμενο των πανεπιστημια-κών, καλλιτεχνών, λογοτεχνών έχουν συγκεντρωθεί ήδη αρκετές δεκάδες υπογραφές.

Στη συνέντευξη Tύπου παρευρέ-θηκαν και δήλωσαν τη συμπαράτα-ξή τους στους 17 διωκόμενους η Δέ-σποινα Χαραλαμπίδου (αναπλ. γραμ-ματέας ΕΚΘ), ο Απ. Παζάρας (γενι-κός γραμματέας ΕΔΟΘ), ο Τ. Κουρά-κης (βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ), ο Γ. Γρόλ-λιος (καθηγητής Παιδαγωγικής, πρό-εδρος του ΠΤΔΕ ΑΠΘ), ο Σπ. Μαρ-κέτος (καθηγητής Πολιτικών Επιστη-μών ΑΠΘ), ο Γ. Κούτρας (περιφερει-ακός σύμβουλος Κεντρ. Μακεδονί-ας), ο Τρ. Μηταφίδης (δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης), ο Δ. Σα-ραφιανός (μέλος του ΔΣ Δικηγορι-κού Συλλόγου Αθηνών και εκπρό-σωπος της Κεντρικής Συντονιστικής Επιτροπής ΑΝΤΑΡΣΥΑ), ο Ν. Σαμα-νίδης (Γραμματέας ΣΥΝ Θεσσαλο-νίκης), ο Θ. Κοροβίνης (εκπαιδευτι-κός - συγγραφέας), η Ελ. Μπιρμπίλη (συγγραφέας), ο Γ. Λαθήρας (μέλος ΔΣ Γ’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης) κ.ά.

Αποκλεισμός των κέντρων διακοπής ρεύματοςΠ ραγματοποιήθηκε την Παρα-

σκευή το συντονιστικό της επι-τροπής σωματείων, κινήσεων, συνε-λεύσεων «Δεν χρωστάμε, δεν που-λάμε, δεν πληρώνουμε» με παρου-σία μελών αρκετών λαϊκών συνε-λεύσεων και επιτροπών και εκπρο-σώπων πρωτοβάθμιων σωματεί-ων. Επιβεβαιώθηκε το κάλεσμα για αποκλεισμό (ταυτόχρονα) στις 20 Δεκέμβρη το πρωί (7.30 π.μ.) των επτά κέντρων διανομής της ΔΕΗ στην Αττική, τα οποία εκδίδουν τις εντολές αποκοπής (διακοπές) για όσους δεν έχουν πληρώσει τους λο-γαριασμούς της ΔΕΗ. Από αυτά, τα πέντε βρίσκονται εντός Λεκανοπε-δίου (Αθήνας, Πειραιά, Καλλιθέας, Φιλοθέης-Κηφισιάς και Περιστερί-ου) ένα είναι στην Ελευσίνα και ένα στα Μεσόγεια.

Επίσης αποφασίστηκε η πραγμα-τοποίηση συλλαλητηρίου στις 19 Ια-νουαρίου στο κέντρο της Αθήνας για το θέμα των χαρατσιών της ΔΕΗ.

KOINΩNIA

EIΔHΣEIΣ

ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΣΤΟ ΠΡΙΝ

KAΛHNYXTA, ΠPAΣINE HΛIE, KAΛHNYXTA

ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΒΥΡΩΝΑ - ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ-ΠΑΓΚΡΑΤΙΟΥ

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΑΡΑΝ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ

ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΒΑΡΗΣ - ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ

Page 15: ΠΡΙΝ 11 .12

KYPIAKH 11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011 EPΓAZOMENOI ΠPIN / 15

nΣΤΡΑΤΟΣ ΒΟΥΡΑΖΕΡΗΣ

Ξυλοδαρμός Α. Σταματόπουλου: Διά ροπάλου η επιβολή της υποταγής

των εργαζομένων στα μέσα μεταφοράς

ΆρχισεηεπίθεσητωντραπεζιτώνΟ ιτραπεζίτεςφαίνεταιπωςμε-

θοδεύουνεπίθεσηκατάμέτω-ποσταεργασιακάδικαιώματατωντραπεζοϋπαλλήλωναπότηνΤρά-πεζα Πειραιώς,όπουπριναπόλί-γεςημέρεςηδιοίκησητηςενλόγωτράπεζαςανακοίνωσεμειώσειςμι-σθώνκαιμερικήαπασχόληση.Συ-γκεκριμένα,μεεπιστολήτουοδι-ευθύνωνσύμβουλοςτηςΠειραιώς Λεκκάκοςδιαμήνυσεστουςεργα-

ζόμενους της τράπεζας τα εξής:«Θαπροχωρήσουμεχωρίς ναθί-ξουμε τις υφιστάμενες κλαδικέςεγγυήσεις,σεμείωσητωναποδο-χώντωνεργαζομένωνκαιόπουαυ-τόδενκαταστείεφικτό,θακαθιε-ρώσουμετοσύστηματης4ήμερηςεβδομαδιαίαςεκπεριτροπήςαπα-σχόλησηςανάλογαμετιςυπηρε-σιακές ανάγκες κάθε μονάδας».Τοπετσόκομμαμισθώνπουγίνε-ται στο όνομα «της διαφύλαξηςτωνθέσεωνεργασίας»,θακινηθείαπό10%έως20%κατάπερίπτω-σηκαιστόχοςτηςτράπεζαςείναιηαφαίμαξη50εκατ.ευρώαπευθεί-αςαπότουςμισθούςτωνεργαζο-μένων.

Ναθυμίσουμεπωςέχειπροηγη-θείπρόγραμμα«εθελουσίας»εξό-δουστηΜιλένιουμ, ενώμειώσειςστιςαποδοχέςαπό15%έως20%μεθοδεύουνοιτράπεζεςΕμπορική,Εθνική,Γενική,Αγροτική,Ταχυδρο-μικό Ταμιευτήριο καιΓιούρομπανκ.

Απέναντισεαυτέςτιςεξελίξεις,ηΟΤΟΕαπάντησεπωςείναικάθε-τααντίθετησε…«μονομερείς»και«αψυχολόγητες» ενέργειες τωντραπεζιτών.Τοζήτημαβέβαιαεί-ναιότιογραφειοκρατικόςκιεργο-δοτικός συνδικαλισμός στις τρά-πεζεςείναιανίκανοςνασταματή-σειτοτσουνάμιπουέρχεται.Μόνηελπίδαανατροπήςτουσκηνικούεί-ναιηεργατικήαπάντησητηςμαχό-μενηςβάσηςτωντραπεζοϋπαλλή-λωνκαιοισυνελεύσειςτους.

ΑγωνιστικήΠαρέμβασηστοΕΚΠρέβεζαςΑ νανέωσε την παρουσία της

για τρίτη συνεχόμενη θητεία στο ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Πρέβεζας η Αγωνιστική Παρέμβα-ση εργαζομένων Πρέβεζας. Το ψη-φοδέλτιο Αγωνιστική Παρέμβαση-συνεργαζόμενοι έλαβε 11 ψήφους αντιπροσώπων και επανεξέλεξε τη μία έδρα που είχε στο νέο ΔΣ. Το κοινό ψηφοδέλτιο ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ έλαβε 42 ψήφους και 5 έδρες (εί-χε 5), ενώ η ΔΑΣ (ΠΑΜΕ) έλαβε 23 ψήφους και 3 έδρες. Τις επό-μενες μέρες θα υπάρξει εκτίμηση για τα αποτελέσματα των εκλογών και την παρέμβαση στους χώρους δουλειάς, όπως εκλογές σε πρω-τοβάθμια σωματεία, επίσχεση ερ-γασίας στο νοσοκομείο, απογευ-ματινό συλλαλητήριο μέσα στις γι-ορτές για ανεργία, απλήρωτη ερ-γασία κ.λπ.

Θύμα τρομοκρατικής επί-θεσης έπεσε τη Δευτέ-ρα στον Πειραιά ο πρό-εδρος των εργαζομέ-νων στο Μετρό (ΣΕΛ-

ΜΑ), Αντώνης Σταματόπουλος. Την ώρα που έβγαινε από σύσκε-ψη των ΔΣ των σωματείων εργα-ζομένων στα μέσα σταθερής τρο-χιάς, σχετικά με το μέλλον των κι-νητοποιήσεών τους ενάντια στην εργασιακή εφεδρεία και το ενι-αίο μισθολόγιο, δέχτηκε επίθεση από ομάδα ατόμων. Επικεφαλής, σύμφωνα με την ανακοίνωση του ΣΕΛΜΑ, ήταν στέλεχος της ΠΑ-ΣΚΕ στους ηλεκτροδηγούς, που συμμετείχε στη σύσκεψη. Η επί-θεση ήταν εξαιρετικά άγρια και καλά προετοιμασμένη, μιας και η ομάδα των τραμπούκων έκανε χρήση σπρέι πιπεριού(!) για να ακινητοποιήσει τον Α. Σταματό-πουλο, αλλά και το συνάδελφό του Δημήτρη Κατσαφάδο, που τον συ-νόδευε. Και οι δύο μεταφέρθηκαν με σοβαρά τραύματα στο κεφάλι στο νοσοκομείο της Νίκαιας, από το οποίο ο Δ. Κατσαφάδος, έλα-βε εξιτήριο την επομένη, ενώ ο Α. Σταματόπουλος, νοσηλευόταν μέ-χρι και την Πέμπτη.

Η επίθεση, η οποία καταδικά-στηκε από το Συντονισμό Πρωτο-βάθμιων Σωματείων, την ΑΝΤΑΡ-ΣΥΑ, την κίνηση Δικαίωμα κ.ά., παρουσιάστηκε από συνδικαλι-στές της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, αλλά και από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης –όχι τυχαία– ως «κα-βγάς συνδικαλιστών», ο οποίος ξεπέρασε τα όρια… Σε αυτό συνη-γόρησε η αναφορά στην καταγγε-λία για το συμβάν που εξέδωσε το ΣΕΛΜΑ, σύμφωνα με την οποία «αιτία του σοβαρότατου επεισοδί-ου στάθηκε η καταγγελία του προ-έδρου μας για την άνιση μεταχεί-ριση μεταξύ των εργαζομένων στο

Μετρό και τον ηλεκτρικό σχετικά με το νέο μισθολόγιο». Είναι γε-γονός ότι κατά τη διάρκεια της σύ-σκεψης, υπήρξε έντονη φραστική διαφωνία του Α. Σταματόπουλου (πρότεινε 24ωρη απεργία την Τε-τάρτη 7/12 για τα θέματα του μι-σθολογίου και της εφεδρείας) με τους άλλους συνδικαλιστές. Η επί-κλησή της όμως ως αίτιο για την επίθεση κατά του Α. Σταματόπου-λου, δεν επαρκεί, αφού τα …παλι-κάρια που κτύπη-σαν το συνδικαλι-στή δεν συμμετεί-χαν στη σύσκεψη, τον συνάντησαν εκτός του χώρου που αυτή πραγμα-τοποιούνταν και ήταν και κατάλ-ληλα εξοπλισμέ-να, στοιχεία που παραπέμπουν σε σχεδιασμένη επί-θεση, που αξιο-ποίησε τις λεκτι-κές αντιπαραθέ-σεις κατά τη δι-άρκεια της συνδικαλιστικής σύ-σκεψης.

Εργαζόμενοι στο Μετρό, αλ-λά και στο χώρο των συγκοινωνι-ών, συσχετίζουν το συμβάν με την αγωνιστική στάση του Α. Σταμα-τόπουλου, το τελευταίο 18μηνο, ενάντια στα μέτρα του Μνημονί-ου συνολικά, αλλά ειδικότερα σε αυτά που εφαρμόστηκαν στο Με-τρό (απολύσεις, μειώσεις μισθών, διάλυση επιχείρησης με σκοπό την ιδιωτικοποίηση κ.λπ.). Κάνουν λό-γο για προσπάθεια σπίλωσης του Α. Σταματόπουλου από μέλη του ΔΣ του ΣΕΛΜΑ που πρόσκεινται στην ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ, τα οποία ενώ έσπευσαν, λίγες ώρες

μετά την επίθεση, να λάβουν από-φαση για 48ωρη απεργία (8-9/12), με αποκλειστικό αίτημα την τιμω-ρία των ενόχων της δολοφονι-κής επίθεσης, την ανέστειλαν λί-γες ώρες πριν ξεκινήσει την Πέ-μπτη το πρωί, προκειμένου να «μην ταλαιπωρηθούν οι επιβά-τες» και μαζί με αυτή το συλλα-λητήριο που είχαν εξαγγείλει έξω

από τα γραφεία της εταιρείας, για την Πέμπτη το μεσημέρι. Θυμίζου-με εδώ ότι οι συγκεκριμένοι συν-δικαλιστές δεν είχαν επιδείξει τα ίδια αγωνιστικά αντανακλαστι-κά στις εκατοντάδες απολύσεις συναδέλφων τους στις αρχές του έτους, ούτε και την περίοδο που ψηφίζονταν οι νόμοι στη Βουλή για τις αλλαγές στις αστικές συ-γκοινωνίες.

Εξάλλου, στην κατεύθυν-ση ενοχοποίησης του Α. Σταμα-τόπουλου για το συγκεκριμένο συμβάν κινείται και η ανακοί-νωση της Ένωσης Εργαζομένων ΗΣΑΠ (7/12), η οποία εκδόθηκε προκειμένου να «περιγράψει με

ακριβή και αντικειμeνικό τρόπο τα όσο συνέβησαν». Έτσι λοιπόν ενώ χρεώνει στον Α. Σταματόπου-λο χειροδικία –κατά τη διάρκεια της σύσκεψης– εναντίον του προ-έδρου του Σωματείου Ηλεκτρο-δηγών ΗΣΑΠ, κάτι το οποίο δεν επιβεβαιώνεται, για το συμβάν του ξυλοδαρμού υιοθετεί μία άπο-ψη η οποία ενοχοποιεί τον πρόε-

δρο του ΣΕΛΜΑ, αφού «κάλεσε άτομα προς βο-ήθεια» τα οποία συνεπλάκησαν με άλλους εμπλεκό-μενους(;).

Εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής μεταφοράς συ-σχετίζουν τον ξυ-λοδαρμό του Α. Σταματόπουλου, όπως και αυτό της αιφνίδιας επίσκε-ψης του ΣΔΟΕ (7/12), στα γρα-φεία του συνδι-κάτου εργαζομέ-νων στην ΕΘΕΛ, με την έλευση του

Μ. Βορίδη στο υπουργείο Μετα-φορών και την προσπάθειά του να τελειώνει με το αγωνιστικό μπλοκ στο χώρο των συγκοινωνιών που είχε εμφανιστεί το προηγούμενο διάστημα. Η επίσκεψη του ΣΔΟΕ, έγινε κατόπιν κλήσης μέλους της παράταξης «Σύνδεσμος Οδηγών» (εργαζόμενοι στην ΕΘΕΛ κάνουν λόγο για σχέση της με τον ακροδε-ξιό χώρο), προκειμένου να διευ-ρευνηθούν φαινόμενα ...φοροδια-φυγής. Το ΣΔΟΕ, που έχει επιδεί-ξει παροιμιώδη ανεπάρκεια στο να ελέγξει επιχειρήσεις που δια-κινούν δισ. αποφάσισε να ερευ-νήσει το συγκεκριμένο συνδικα-λιστικό φορέα…

Η εταιρεία σεκιούριτι ICTS που δραστηριοποιείται στο αερο-

δρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος», έχο-ντας «πιάσει» το μήνυμα της κυβερ-νητικής πολιτικής που της δίνει το δι-καίωμα να επιβάλει το «νόμο του ερ-γοδότη», δημιουργεί ένα καθεστώς βαρβαρότητας και άγριας εκμετάλ-λευσης, όπου όσοι εργαζόμενοι αντι-στέκονται σε αυτό, κατηγορούνται ότι υπονομεύουν την «ανταγωνιστικότη-τα» της εταιρείας και κατά συνέπεια αυτό που τους αξίζει είναι όχι απλά η απόλυση, αλλά ακόμα και η βιαιο-πραγία.

Η απλήρωτη εργασία, οι απολύ-σεις εργαζόμενων που διεκδικού-σαν με αξιοπρέπεια τα δικαιώμα-τά τους, η παραβίαση ακόμα και αυ-τών των κλαδικών συμβάσεων και τέ-λος, η απόλυση της εργαζόμενης Χα-ράς Σταματέλου, ιδρυτικού μέλους

του κλαδικού Σωματείου Yπάλληλων Aσφάλειας, συμπληρώνει το τοπίο της εργοδοτικής τρομοκρατί-ας και αυθαιρεσίας από την εργοδοσία της ICTS.

Όταν καταγγέλθηκαν αυτές οι πρακτικές από το συνδικάτο του αε-ροδρόμιου και το κλαδικό σωματείο στην επιθεώρηση εργασίας, η εργο-δοσία αντέδρασε με «συγκέντρω-ση υποστήριξης» από μέλη του ερ-γοδοτικού σωματείου –που πρόσφα-τα στήθηκε από διευθυντές και προ-ϊστάμενους της εταιρείας– προκει-μένου να «εκφράσουν την αλληλεγ-

γύη τους» προς αυτήν κα-τά την τριμερή συνάντηση στην Επιθεώρηση Εργα-σίας Παλλήνης.

Οι εργοδοτικοί τρα-μπούκοι καθοδηγούμενοι από το δι-ευθυντή προσωπικού της εταιρείας, με βρισιές, απειλές, σπρωξίματα και ύπουλα κτυπήματα, προσπάθησαν να ακυρώσουν τη διαδικασία και παράλ-ληλα να τρομοκρατήσουν τους συνα-δέλφους από τα πρωτοβάθμια σωμα-τεία του χώρου αλλά και τον επιθε-ωρητή εργασίας που θα προήδρευε της τριμερούς. Επιτέθηκαν και προ-πηλάκισαν λεκτικά αλλά και σωμα-

τικά τους συνδικαλιστές από το συν-δικάτο του αεροδρομίου, του ΚΣΥΑ , του Εργατικού Κέντρου Αθήνας. Με κραυγές και με χυδαία συνθήμα-τα δεν άφηναν να ξεκινήσει η διαδι-κασία, ενώ αυθαίρετα κατέλαβαν το χώρο, απειλώντας και βρίζοντας τους παρευρισκόμενους συναδέλφους.

Έχει μεγάλη σημασία σε αυτές της συνθήκες βίας και τρομοκρατί-ας από τους εργοδότες που οδηγούν τη συνδικαλιστική δράση σε μια ιδιό-τυπη παρανομία να δυναμώσει το κί-νημα αλληλεγγύης στα σωματεία του χώρου που αντιστέκονται στην εργο-δοτική τρομοκρατία. Στην κατεύθυν-ση αυτή, το συνδικάτο του αεροδρο-μίου καλεί σε ανοιχτή σύσκεψη την Τετάρτη 14/12, 5.30 μ.μ. στο Olympus Plaza (δίπλα από το ΙΚΕΑ στο αερο-δρόμιο) για την οργάνωση της αγωνι-στικής απάντησης.

ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ

ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

Μπράβοι κατά κλαδικού σωματείου

KTYΠΩNTAΣ KAPTA

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Page 16: ΠΡΙΝ 11 .12

16 / ΠPIN KOINΩΝΙΑ KYPIAKH 11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011

Ο Μιχάλης, ο Σόιμπλε και οι μαλ....Τι κι αν τα αρχεία του FBI ενίοτε ανοίγουν με καθυστέρηση 30 ετών; Η ... φιλαλήθεια του βραβευμένου από το FBI Μ. Χρυσοχοΐδη δεν είναι τόσο καρτερική. Δυο χρόνια «άντεξε» ο άνθρωπος – τώρα, βλέπετε, κρίνει ότι δεν πρέπει να αντέξει άλλο η καρέκλα του ΓΑΠ. Έτσι, την περασμένη Κυριακή αποφάσισε να αποκαλύψει το «μυστικό» για το οποίο σύμπασα η ελληνική κοινωνία ήταν ...ανυποψίαστη. «Η διετής διακυβέρνησή μας οδήγησε σε αδιέξοδα οικονομικά, κοινωνικά, εθνικά. Οδήγησε σε φτώχεια και κοινωνική αποσύνθεση. Οδήγησε σε βαθιά, πρωτοφανή, οικονομική ύφεση. Οδήγησε σε εθνική ταπείνωση και εθνική αναξιοπρέπεια. Τέλος οδήγησε σε κρατική αποδιοργάνωση». Τι λες μεγάλε ...οδηγητή της σκέψης μας – έτσι είναι τα πράγματα; Σώώώπααα... Εμβρόντητοι μένουμε! Ώστε λοιπόν «η πραγματικότητα αυτή είναι αποτέλεσμα των πολιτικών που εφαρμόστηκαν» από την κυβέρνηση του τέως α-ΓΑΠ-ημένου σου; Τα πεπραγμένα της διετίας ήταν, λοιπόν, ο καταλυτικός, αυτοτελής, συντελεστής του προαναφερθέντος ολέθρου; Δεν ήταν ο «εθνικά αναγκαίος μονόδρομος» που θα μας διέσωζε; Ώστε δεν ήταν πηγή του κακού η προηγηθείσα ...λαίλαπα της τεμπελιάς των Ελλήνων, της –ικανής να συναγωνιστεί τον Πάγκαλο– αδηφαγίας τους, του «κρατισμού», των χαμένων αγροτικών επιδοτήσεων της δεκαετίας του ’80, της καραμανλικής «σοσιαλμανίας» του ’70, της Μεταπολίτευσης – αν αν όχι και του ΕΑΜικού «λαϊκισμού» ή των ψυχολογικών κληροδοτημάτων της ήττας στη μάχη του Πέτα; Και ποιος κάνει τώρα, παρακαλώ, αυτές τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις; Ο Χρυσοχοΐδης, ο οποίος –εκτός των άλλων– τον περασμένο Μάιο καμάρωνε στην ανοιχτή γενική συνέλευση του ΣΕΒ, διαφημίζοντας την οικονομική κυβερνητική πολιτική ως «αποσοβιετοποίηση της ελληνικής οικονομίας»! Αλλά, όλα κι όλα... Κάνει και αυτοκριτική ο γενναίος πολιτικός ανήρ: «Ευθύνες έχουμε όλοι – εγώ έφθασα στα όρια του πολιτικού λάθους»... Αφού κάνει τέτοιο ...χαρακίρι, βγάλτε τον αρχηγό – κάντε του το χατίρι... Επί της ουσίας, ο Χρυσοχοΐδης παραδέχθηκε αυτό που είχε γράψει για το Μνημόνιο, πολύ εύστοχα, ο αρθρογράφος των Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, Τζον Ντιζάρντ: «Θαρρείς πως οι Έλληνες δανείζονται από έναν τοκογλύφο της Μαφίας, για να αποπληρώσουν ένα δάνειο από τη γιαγιά τους». Τελικά, για να εκστομίσουν καμιά αλήθεια (έστω και πασιφανή) οι σύγχρονοι «αστέρες» της αστικής πολιτικής, θα πρέπει να απευθύνονται σε κοινό «ειδικό», «δικό» τους. Σήμερα ο «δελφίνος» Χρυσοχοΐδης στρέφει το βλέμμα προς το υπόλοιπο... ενυδρείο, δηλαδή τη «λιανομαρίδα» των αυριανών εκλεκτόρων του ΠΑΣΟΚ. Πριν από κάμποσο καιρό, ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Β. Σόιμπλε απευθυνόταν στο «μέσο» γερμανό φορολογούμενο - ψηφοφόρο λέγοντάς του ότι δεν πρέπει να δυσανασχετεί για την «επιχείρηση διάσωσης» της Ελλάδας, καθόσον από το ευρώ –όπως τόνισε– «η Γερμανία έχει βγει περισσότερο κερδισμένη από την Ελλάδα» («όχι απλώς περισσότερο κι όχι μόνο από την Ελλάδα», θα συμπλήρωνε ένας απλός παρατηρητής). Οι γερμανοί εργαζόμενοι βεβαίως έχουν πληρώσει με δεκαετές –τουλάχιστον– πάγωμα το μισθών τους το ευρώ, αλλά κι εκεί ο κανόνας είναι άτεγκτος: «Άλλο» το «καλό της χώρας» κι «άλλο» της κοινωνίας... Ας επανέλθουμε όμως στον Σόιμπλε. Ας αντιδιαστείλουμε την προαναφερθείσα ρήση - ομολογία του προς τη «σοβαρότατη» ιδέα των εγχώριων «παπαγάλων», ότι η Γερμανία μοιάζει με το Βέγγο στο ρόλο του ...καλόκαρδου Αγαθοκλή, που κάποια στιγμή βαρέθηκε να σκορπά τα λεφτά του. «Μα πόσοι μπορεί να τα πιστεύουν αυτά;» θα αναρωτηθεί κανείς. Η απάντηση είναι άγνωστη. Δυστυχώς, ο Πάγκαλος δεν μετρά πραγματικούς «κομμουνιστές, φασίστες και μαλάκες». Ειδάλλως, όταν τελείωνε την καταμέτρηση και της τρίτης κατηγορίας, θα ξέραμε.

Το διάστημα Ιανουαρίου - Μαΐου έλαβε χώρα η γενική απογραφή πλη-θυσμού και κατοικιών από την Ελλη-νική Στατιστική Αρχή. Κι ενώ η απο-γραφή είχε ολοκληρωθεί στα τέλη Μα-

ΐου, οι μήνες περνούσαν και η ΕΛΣΤΑΤ εμφα-νιζόταν ως αναρμόδια στις επίμονες ερωτήσεις των απογραφέων για την πληρωμή τους, ρίχνοντας το «μπαλάκι» στο υπουρ-

γείο Οικονομικών, κάνοντας λόγο για άδεια ταμεία! Βέβαια, το πρόγραμμα ολοκληρώθηκε στο πλαίσιο της πανευ-ρωπαϊκής απογραφής και χρηματοδο-τήθηκε κατά 80% από ευρωπαϊκό κον-δύλι. Μετά από όλα αυτά, οι εργαζό-μενοι δημιούργησαν πρωτοβουλίες σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα και απο-φάσισαν να δράσουν για την άμεση κα-ταβολή των δεδουλευμένων τους.

Στην Αθήνα, στην πρώτη παρέμβα-ση (29/9) η διευθύντρια κ. Ξενάκη δι-αβεβαίωνε τους εργαζόμενους ότι οι καταστάσεις πληρωμών έχουν φύγει από την ΕΛΣΤΑΤ προς το υπουργείο Οικονομικών. Στη δεύτερη παρέμβα-ση (13/10) και έπειτα από έντονες πιέ-σεις για έγγραφη βεβαίωση της ημερο-μηνίας πληρωμής, με ανακοίνωσή της η ΕΛΣΤΑΤ παραδέχεται τον εμπαιγμό, αφού ανέφερε εγγράφως ότι οι διαδι-κασίες δεν θα έχουν ολοκληρωθεί νω-ρίτερα από τις 30/11!

Η πρωτοβουλία προχώρησε σε τρί-τη παρέμβαση (1/11), ύστερα από συ-ντονισμό με τις πρωτοβουλίες Πάτρας - Θεσσαλονίκης. Στην προσπάθειά τους μάλιστα οι απογραφείς να μπουν στο κτίριο της ΕΛΣΤΑΤ στην Αθήνα, βρέ-θηκαν αντιμέτωποι με δυνάμεις κατα-στολής που είχε καλέσει ο πρόεδρος, τις οποίες και απώθησαν με τη βοή-

θεια των μονίμων - απλήρωτων εργα-ζομένων της ΕΛΣΤΑΤ. Μετά από πο-λύωρη διαδικασία και από κοινή συ-νέλευση μονίμων και μη εργαζομένων, η πρωτοβουλία απέσπασε την έγγρα-φη βεβαίωση για ολοκλήρωση όλων των πληρωμών μέχρι το τέλος Δεκεμ-βρίου 2011. Την ίδια μέρα στη Θεσσα-λονίκη ξεκινά από τους εκεί απογρα-φείς διήμερη κατάληψη των γραφείων της ΕΛΣΤΑΤ.

Στις 25/11 άρχισαν οι πληρωμές ερ-γαζομένων, αφού προηγουμένως ανα-κοινώθηκε η καταβολή των δεδουλευ-μένων σε 2 περιόδους. Παρά τη νίκη, οι πρωτοβουλίες βρίσκονται σε εγρή-γορση μέχρι την τελική πληρωμή όλων. Η δικαίωση του αγώνα των απογραφέ-ων-τομεαρχών είναι αποτέλεσμα συλ-λογικών και ακηδεμόνευτων διαδικα-σιών κόντρα στον ατομικισμό και την ανασφάλεια που προωθείται.

ΑΠΟΓΡΑΦΕΙΣ - ΤΟΜΕΑΡΧΕΣ n ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΑΤΙΚΑΣ

Δικαιώθηκε ο αγώνας

Oταν για να βρεις δεν υπάρχει κα-μιά δουλειά / Πρέπει να αντιστα-θείς! / Πρέπει ολάκερο το κράτος / Τα πάνω κάτω ανάποδα να φέ-ρεις / Μέχρι να γίνεις ο ίδιος του

εαυτού σου εργοδότης / και τότε πάντα δια-θέσιμη δουλειά για σένα θα ’χει / Όταν για την αδυναμία σας σάς περιγελούν / Δεν επι-τρέπεται καιρό να χάνετε άλλο! / Πρέπει έτσι να φροντίσετε / Που όλοι, όσοι αδύνατοι εί-ναι, να βαδίσουνε μαζί / Τότε μεγάλη δύνα-μη πια θα ’στε / Να σας περιγελάει τότε δε θα τολμά κανείς».

Το κάλεσμα αυτό του Μπρεχτ επιδιώ-κει να υλοποιήσει μια πολύ σημαντική πρω-τοβουλία που λαμβάνει χώρα τις μέρες αυ-τές. Μετά από αρκετές προσπάθειες, διαφο-ρετικές συλλογικότητες και επιτροπές ανέρ-γων συντονίστηκαν για την από κοινού διορ-γάνωση ενός μεγάλου συλλαλητηρίου στο κέντρο της Αθήνας, στις 15 Δεκέμβρη, στις 6 μ.μ, από το Σύνταγμα. Στόχος είναι ο μόνι-μος αγώνας και η κοινή δράση. Μέχρι στιγ-μής συμμετέχει η Συνέλευση Ανέργων Σωμα-τείου Μισθωτών Τεχνικών, η Ανοιχτή Πρω-τοβουλία Ανέργων (ΣΩ.Β.Α.), η Πρωτοβου-λία Ανέργων Περιστερίου, η Εργατική Λέ-σχη Νέας Σμύρνης και το Δίκτυο Επισφαλώς Εργαζομένων Ανέργων. Ωστόσο μέρα με τη μέρα, στο μεγάλο συλλαλητήριο θα δηλώνουν συμμετοχή κινήσεις, σωματεία, σύλλογοι φοι-τητών, μαθητές, ενώ σύμμαχος στο εγχείρη-μα αυτό ήταν εξ αρχής ο συντονισμός Πρω-τοβάθμιων Σωματείων.

Το κάλεσμα που εκδόθηκε αναφέρει: «Απέναντι στον εκβιασμό της πείνας και της εξαθλίωσης, της ηττοπάθειας και της ατομι-κής ευθύνης και ενοχής οι εκατοντάδες χιλι-άδες άνεργοι, Έλληνες και μετανάστες, είναι επιτακτική ανάγκη να αποκτήσουμε φωνή και πρόσωπο τώρα. Να πάψουμε να είμαστε ψη-

φία σε στατιστικές αναλύσεις, να συναντη-θούμε μεταξύ μας, να σπάσουμε την απομό-νωση και τον ατομισμό, να ζητήσουμε την αλ-ληλεγγύη και την υποστήριξη από την κοινω-νία, να συναντηθούμε με όλους τους εργαζό-μενους του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα που μάχονται να κρατήσουν τις δουλειές τους και όσα δικαιώματα απέμειναν».

Η προσπάθεια αυτή είναι επιτακτική. Η ανεργία σκαρφαλώνει κάθε μήνα, φτάνοντας στο 20% στα επίσημα στοιχεία, στο 50% περί-που για τους νέους, στον αριθμό του ενός εκα-τομμυρίου. Ο οικονομικά ανενεργός πληθυ-σμός ξεπερνά τον ενεργό. Και το μέλλον προ-μηνύεται απείρως χειρότερο με τις επιχειρή-σεις να απολύουν και την κυβέρνηση και την τρόικα να προετοιμάζουν δεκάδες χιλιάδες και για το δημόσιο τομέα.

Όμως πέρα από τη μεγάλη μάζα των ση-μερινών ανέργων, που πρέπει να βρει φωνή, η προσπάθεια αυτή «ακουμπά» και σε μια ευ-ρύτερη μετάλλαξη ιστορικών διαστάσεων που φέρνει η ιστορική καπιταλιστική κρίση. Πλέον το συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι της κοι-νωνίας και της εργατικής τάξης θα βρίσκεται σε ένα μόνιμο καθεστώς ελαστικής εργασίας και ανεργίας, ενώ ένα μέρος θα περάσει τη ζώνη του λυκόφωτος προς τη μόνιμη εξαθλίω-ση και το περιθώριο. Οδηγούμαστε σε μια φά-ση της καπιταλιστικής παραγωγής που η αξία της εργατικής δύναμης θα είναι μηδαμινή, που το όριο μεταξύ ανεργίας και εργασίας θα εί-ναι ασαφές, όπως και αυτό μεταξύ της επιβί-ωσης και του αφανισμού.

Επομένως, η προσπάθεια οργάνωσης και παρέμβασης στο μέτωπο της ανεργίας δεν εί-ναι μια «θεματική» προσπάθεια, αλλά βασική μάχη του εργατικού κινήματος, αγώνας επι-βίωσης και προοπτικής για την εργατική τά-ξη και τη νέα γενιά. Γι’ αυτό, δεν αρκούν με-μονωμένες και ολιγομελείς ομάδες διαφορε-

τικών πολιτικών χώρων όπως μέχρι σήμερα. Χρειάζεται οργάνωση σε κάθε γειτονιά και σωματείο για την ανεργία, κοινωνικά κέντρα και πρωτοβουλίες που όλα θα συντονίζονται σε μια ενιαία μορφή. Απαιτείται να «σηκώ-σουν το γάντι» τα ίδια τα πρωτοβάθμια σωμα-τεία, τη στιγμή που ο επίσημος συνδικαλισμός και δεν θέλει και δεν μπορεί.

Η ιστορία έχει δείξει πόσο επαναστατι-κή μπορεί να είναι η αγωνιστική δράση των ανέργων σε τέτοιες περιόδους (από τους πικε-τέρος της Αργεντινής και τις οργανώσεις στις ΗΠΑ του μεσοπολέμου, μέχρι το ΕΑΜ) αλλά και από την άλλη πόσο αντιδραστικός μπορεί να γίνει ο προσανατολισμός αν ηγεμονεύσει ο ατομισμός και η απελπισία, μαζί με ακροδε-ξιές και εθνικιστικές αστικές επιδιώξεις (χιτ-λερική Γερμανία).

Έτσι, βασική πλευρά του αγωνιστικού με-τώπου ανατροπής που αποτελεί στοίχημα για την Αριστερά είναι η παρέμβαση στους άνερ-γους και κυρίως η δημιουργία μορφών αγωνι-στικής έκφρασης και εν σπέρματι άλλης οργά-νωσης της κοινωνίας και της παραγωγής.

Γι’ αυτό η νεολαία Κομμουνιστική Απε-λευθέρωση και το ΝΑΡ, αυτοτελώς και μέ-σα στο κίνημα, δίνουν όλες τους τις δυνάμεις για την επιτυχία της πρώτης αυτής μεγάλης προσπάθειας. Επιδιώκουμε να υιοθετηθούν αποφάσεις και ψηφίσματα από παντού: Σω-ματεία, φοιτητικούς συλλόγους, σχολεία, λα-ϊκές συνελεύσεις. Προωθούμε το κάλεσμα σε όλες τις γειτονιές, στους ΟΑΕΔ, στα αγωνι-στικά μέτωπα. Είναι μια μάχη που συνδέει το νέο άνεργο, το σύγχρονο μετανάστη, το δημό-σιο υπάλληλο, το χαλυβουργό. Είναι μια μά-χη αντισυστημική, ενάντια στο μαύρο μέτω-πο της συγκυβέρνησης και τους ξένους συμ-μάχους τους, αλλά και ενάντια στον ταξικό εχθρό που ακόμα περισσότερο σήμερα επι-βιώνει πίνοντας το αίμα μας.

n ΘΑΝΟΣ ΑΝΔΡΙΤΣΟΣ

ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑΜεγάλη συγκέντρωση την Πέμπτη 15 Δεκέμβρη στο Σύνταγμα

Π ριν-ίσματαn ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑΤΟΣ

εποχής

Page 17: ΠΡΙΝ 11 .12

KYPIAKH 11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011 KOINΩΝΙΑ ΠPIN / 17

Τρία χρόνια μετά, η 6η Δε-κέμβρη παραμένει σημα-διακή μέρα. Η νεολαιίστι-κη έκρηξη που συγκλό-νισε τον κόσμο, η πρώ-

τη εξέγερση μετά το ξεδίπλωμα της καπιταλιστικής κρίσης, ακόμα εμπνέει και αποτελεί κόμβο για τους σημερινούς αγώνες. Τότε, η σφαίρα ενός ειδικού φρουρού που δολοφόνησε εν ψυχρώ έναν 15χρονο. Σήμε-ρα, η πολιτική των κυβερνή-σεων των μνημονίων που δο-λοφονούν το μέλλον της νεο-λαίας στην Ελλάδα, την Ευ-ρώπη και τον κόσμο. Ωστό-σο, αυτό έχει οδηγήσει σε συνθήκες ολότελα διαφορε-τικές από το 2008: Πλέον, οι κινητοποιήσεις είναι καθη-μερινή πραγματικότητα, σε συνέχεια του ρήγματος που έφερε ο Δεκέμβρης. Αυτή είναι πλέον και η κύρια ση-μασία των σύγχρονων «Δε-κεμβριανών», που συνδυά-ζουν την οργή της νεολαίας με την εμπειρία του λαϊκού κινήματος που βρίσκεται συνεχώς στο δρόμο εδώ και δύο χρόνια.

Την Τρίτη αυτό επαληθεύτη-κε πολλάκις. Στην Αθήνα, το νή-μα ξετύλιξαν από το πρωί οι μα-θητές, πραγματοποιώντας αποχή από τα μαθήματα και ταυτόχρο-νες πορείες σε πολλές συνοικίες της πρωτεύουσας όπως το Περι-στέρι, τα Πατήσια, ο Χολαργός, το Χαλάνδρι κ.α. Το μεσημέρι, χιλιάδες μαθητών βρέθηκαν στα Προπύλαια, μαζί με τους φοιτη-τικούς συλλόγους και βροντοφώ-ναξαν ενάντια στην πολιτική που καταστέλλει, δολοφονεί και δια-γράφει το μέλλον τους σε παιδεία κι εργασία. Μαθητές που το 2008 μπορεί να ήταν ακόμη στο Δημο-

τικό, φοιτητές που ήταν τότε στο πρωτοπόρο κομμάτι των σχολεί-ων, βρέθηκαν ξανά και διαδήλω-σαν ενάντια στην καταστολή, αλ-λά πλέον και ενάντια στη σύγχρο-νη χούντα συγκυβέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ. Δείχνοντας ότι τα νοήμα-

τα δεν είναι στο παρελθόν, αλλά μένουν διαχρονικά κι εμπλουτί-ζονται. Με κέντρο βαρύτητας το Σύνταγμα όπως το καλοκαίρι στο «κίνημα των πλατειών», η πορεία ολοκληρώθηκε με τους αγωνιστές να ξαναδίνουν ραντεβού για την απογευματινή πορεία, αυτή τη φο-ρά με ορδές αστυνομικών να είναι στημένοι σε κάθε σημείο του κέ-ντρου. Με τη συμμετοχή αρκετών χιλιάδων εργαζομένων, η πορεία ήταν μαχητική και δυναμική σε όλο της το μήκος, παρά την προ-κλητική στάση των δυνάμεων κα-ταστολής, που για ακόμη μια φορά «έπνιξαν» σημεία του κέντρου με χημικά, δυναμώνοντας την αντί-δραση των διαδηλωτών εναντίον

τους. Ανάμεσα στη μεσημεριανή και την απογευματινή διαδήλωση, δύο διμοιρίες ΜΑΤ εισέβαλαν τε-λείως απρόκλητα και αδικαιολό-γητα στο κοινωνικο-πολιτιστικό κέντρο Νοσότρος στα Εξάρχεια. Η απαράδεκτη και προκλητική

αυτή ενέργεια έγινε δήθεν λόγω ανώνυμης καταγγελίας…

Στη Θεσσαλονίκη, αντίστοιχα, μαζικότατη συμμετοχή είχε τόσο η πρωινή μαθητική πορεία, όσο και το παλλαϊκό απογευματινό συλλα-λητήριο. Ωστόσο, εκεί η αστυνο-μία πήρε την επιλογή να επιτεθεί απρόκλητα στην πορεία, με απο-τέλεσμα δεκάδες τραυματισμούς διαδηλωτών, ενώ αρκετοί από αυ-τούς συνελήφθησαν σε μια καθ’ όλα ειρηνική συγκέντρωση, όταν αυτή προσέγγισε το πρώην υπουρ-γείο Μακεδονίας - Θράκης.

Στην Κρήτη πραγματοποιήθη-καν πορείες σε Ηράκλειο και Χα-νιά, με το μαθητικό στοιχείο επί-σης έντονο να θυμίζει τις πρωτό-

γνωρες για την περιοχή κινητοποι-ήσεις του 2008. Προκλητική κι εκεί η στάση της αστυνομίας, με χαρα-κτηριστική την παρουσία μεγάλου αριθμού αστυνομικών με πολιτι-κά, που και στις δύο πόλεις εμφα-νίστηκαν κατά εκατοντάδες, συλ-

λαμβάνοντας ακόμα και μα-θητές Γυμνασίου με βίαιο και τρομοκρατικό τρόπο, αφού πολλοί από αυτούς φο-ρούσαν κουκούλες (απαγο-ρευμένες από τον κουκουλο-νόμο για τον απλό πολίτη)!

Αντίστοιχες ήταν και οι εικόνες από τις υπόλοιπες πόλεις της επαρχίας, όπου πραγματοποιήθηκαν πορεί-ες, όπως η Πάτρα, τα Γιάν-νενα, ο Βόλος, το Αγρίνιο, η Άρτα, η Μυτιλήνη, η Κο-μοτηνή, τα Τρίκαλα, η Φλώ-ρινα, η Ξάνθη, η Λάρισα, η Λαμία, η Κόρινθος, η Κοζά-νη, η Τρίπολη κ.λπ.

Ο τρίτος χρόνος από την κρατική δολοφονία του Αλέ-ξη Γρηγορόπουλου και τη νεολαιίστικη εξέγερση ση-

μαδεύτηκε αναπόφευκτα από τη λαϊκή οργή για τις μέρες που ζού-με, δείχνοντας ότι η 6η Δεκέμβρη παραμένει σύμβολο ανυπακοής και εξέγερσης της νεολαίας, μπο-λιασμένη στις τωρινές ανάγκες των νέων και όλων των εργαζόμε-νων. Είναι οδηγός για τις κινητο-ποιήσεις που έρχονται, δείχνοντας πως οποιοσδήποτε κόμβος μπορεί να πάρει εξεγερτικά χαρακτηρι-στικά, όταν ο λαϊκός παράγοντας αποφασίσει να ανατρέψει τη σύγ-χρονη χούντα. Θυμίζοντας στους αστούς ότι μπορεί να βάζουν πά-νω απ’ όλα το κέρδος, αλλά το δι-κό μας κίνημα θα μιλάει για την ανθρώπινη ζωή και το μέλλον αυ-τής της γενιάς.

6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2011n ΤΑΣΟΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

Σύμβολο ανυπακοής και εξέγερσηςΧιλιάδες μαθητές, νέοι και εργαζόμενοι ενάντια στη χούντα και την καταστολή

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΓΟΡΑ ΚΥΨΕΛΗΣnΞΕΝΙΩ ΔΡΟΣΟΥ - ΧΑΡΗΣ ΤΣΙΜΠΛΗΣ

Θα παραμείνει στα χέρια των κατοίκων!

Tην επανακατάληψη του αυ-τοδιαχειριζόμενου χώρου της Αγοράς Κυψέλης από το δήμο Αθήνας επιθυμεί διακαώς η παράταξη Καμί-

νη, η οποία την περασμένη Τετάρτη στο Κοινοτικό Συμβούλιο 6ου δια-μερίσματος πρότεινε τη στέγαση σε αυτόν διαφόρων υπηρεσιών του δι-αμερίσματος. Κι αυτό, παρότι ο χώ-ρος αυτή τη στιγμή είναι ακατάλλη-λος, κι ενώ υπάρχουν δεκάδες ελεύ-θερα δημοτικά κτίρια. Στόχος τους δεν είναι άλλος από τη φίμωση του λαού της Κυψέλης που μπορεί στην Αγορά να λειτουργεί συλλογικά και να συσπειρώνεται. Η παράσταση δι-

αμαρτυρίας με στόχο την ανάκληση του θέματος ήταν πολύ μαζική και απέδειξε ότι οι κάτοικοι δεν υπο-χωρούν.

Η δημοτική αρχή έχει ξεκινήσει εδώ και μήνες μια οργανωμένη προ-σπάθεια να πάρει τη Δημοτική Αγο-ρά της Κυψέλης από τα χέρια των κα-τοίκων. Η προσπάθεια αυτή εντάθη-κε με την εκλογή δημοτικού και δια-μερισματικού συμβούλου της Χρυ-σής Αυγής στο Δήμο Αθηνών και στο 6ο διαμέρισμα. Η κίνηση αυτή λοι-πόν δεν είναι τυχαία και δεν αποτε-λεί μεμονωμένη σκέψη του κοινοτι-κού συμβουλίου, αλλά ενορχηστρώ-νεται από τη συγκυβέρνηση του μαύ-

ρου μετώπου και το δήμαρχο Καμί-νη, ενάντια σε κάθε ελεύθερο χώρο διακίνησης ιδεών και αντίστασης στις κυρίαρχες πολιτικές. Άλλωστε, η ίδια δημοτική αρχή διαλύει τις δημοτικές δομές πρόνοιας, κλείνει δημόσια ια-τρεία, σχολεία και νηπιαγωγεία, απο-λύει συμβασιούχους.

Η Ανοιχτή Κατάληψη της Δη-μοτικής Αγοράς της Κυψέλης τα τε-λευταία 5 χρόνια λειτουργεί με πρω-τοβουλία των κατοίκων ως ανοι-χτός αυτοδιαχειριζόμενος χώρος και αντιεμπορικός. Αποτελεί ένα πείρα-μα άμεσης δημοκρατίας, αυτοδιαχεί-ρισης και αλληλεγγύης και έχει προ-σφέρει έργο κοινωνικό και πολιτιστι-

κό με σειρά εκδηλώσεων και πρω-τοβουλιών, Έχει φιλοξενήσει πάνω από 600 πολιτιστικές, κοινωνικές και πολιτικές εκδηλώσεις καθώς και συ-νελεύσεις κατοίκων και εργαζομένων ενώ το σχολείο της Αγοράς κάθε χρό-νο μαθαίνει Eλληνικά σε πάνω από 100 μετανάστες μαθητές.

Η Τοπική Επιτροπή ΑΝΤΑΡ-ΣΥΑ Κυψέλης Πατησίων Γαλατσί-ου, η οποία στηρίζει αποφασιστικά τον αγώνα των κατοίκων, καταγγέλ-λει τις μεθοδευμένες κινήσεις απένα-ντι στη Δημοτική Αγορά Κυψέλης και κάθε ελεύθερο χώρο έκφρασης, ζύ-μωσης, σύνθεσης απόψεων ανέργων, εργαζομένων και κατοίκων.

Στερνό«αντίο»στονΔημήτρηΑ ιφνιδιαστικά και αναπάντεχα

έφυγεαπόκοντάμαςγιαπά-νταοΔημήτρηςΕυθυμίου.Λίγοπά-νωαπότα40ήταναλλάδενπρόλα-βεναπραγματοποιήσειόλατουταόνειραγιαμιακοινωνίαχωρίςεκμε-τάλλευση.Ηανεργίακαιηζοφερήκοινωνικήκατάστασηδεντονάφη-νενααναπνεύσειόπωςθαήθελε,ώσπουτηνπροηγούμενηΤρίτηηκαρδιάτουτονπρόδωσε.Πρόλα-βεόμωςνακάνειπράξηκαιστά-ση ζωής τηναλληλεγγύη και τηνανθρωπιά,δείχνονταςμετοπαρά-δειγμάτουότιυπάρχεικαιοεργα-τικόςπολιτισμόςπουδενέχεισχέ-σημετονατομισμό:Τομικρόβοή-θημαπουέπαιρνεαπότηνοικογέ-νειάτουγιαναταβγάλειπέραμεαξιοπρέπειαδεντοκρατούσεγιατονεαυτότου,αλλάτομοίραζεμεσυντρόφουςκαιφίλουςπουήτανκιαυτοίστηνανεργία.Tηνπροη-γούμενηTετάρτηεκατοντάδεςσύ-ντροφοικαιφίλοιτουΔημήτρηεί-παντοστερνό«αντίο»στονεκρο-ταφείοZωγράφου.

Αυτέςτιςτραγικέςστιγμέςκαιγιαόλεςτιςεπόμενεςπουηθύμι-σητουΔημήτρηθαγεμίζειθλίψη,ησκέψημαςβρίσκεταιμαζίμετημάνα,τηδικήμαςΞένηΜητσοβασί-λη,αλλάκαιτησύντροφότουστηζωή,Μαρία.«Κάνελίγηυπομονή,κιεμείςθ’ανταμωθούμε,οκόσμοςοπανανθρώπινοςπουονειρευτή-καμεθαγίνει»,έγραψεσελίγουςστίχουςηΞένη,όπωςκαλάξέρεινααποτυπώνειτονπόνοστοχαρ-τί.ΤοδικότηςτονΔημήτρηθατοναγαπάπιασταπρόσωπαόλωντωνπαιδιώντουκόσμουπουτόσοφρο-ντίζει.

ΑήθηςεπίθεσηστονΧρήστοΚορτζίδηΕ νμέσωαπίστευτωνύβρεωννα

υποκύψεισεεπιχειρηματικούςεκβιασμούς βρέθηκε ο δήμαρχοςΕλληνικού-Αργυρούπολης,ΧρήστοςΚορτζίδης.ΑφορμήηαπαίτησητηςπολυεθνικήςαλυσίδαςΚαρφούρναμειώσειοδήμοςτοενοίκιοστοδη-μοτικόκτίριοπουχρησιμοποιείγια

τοκατάστηματηςΑργυρούπολης.ΗαρχικήάρνησητουδημάρχουναμειωθούνταέσοδατουΔήμουσυ-νάντησε οργισμένες αντιδράσειςαπόμερίδατουτοπικούΤύπουκαιπολιτικέςπαρατάξεις,πουκατηγό-ρησαντονΧρ.Κορτζίδημεπρωτο-φανές θράσοςότι η «αγωνιστικό-τητάτουθέτεισεκίνδυνοδεκάδεςθέσειςεργασίας».Αφορμήηαπει-λήτηςεταιρείαςότιθαβάλειλουκέ-τοστοκατάστημαανδενικανοποι-ηθείτοαίτημάτης.Ηθαρραλέακαιφιλολαϊκήστάσητουδημάρχουναμηνυποκύψειαυτομάτωςστουςεκ-βιασμούςτηςπολυεθνικής,σίγου-ραδενείναισυνηθισμένηστηντο-πικήαυτοδιοίκηση.

Τελικώς,τοΔημοτικόΣυμβούλιοαυτήτηνεβδομάδαψήφισεμείωση25% του μισθώματος, φέρνονταςέκδηλη ικανοποίηση τόσο στουςεπιχειρηματίες,όσοκαιστουςπο-λιτικούςκύκλουςπουεξαπέλυσαντηναήθηεπίθεσηστοπρόσωποτουΧρήστουΚορτζίδη.

Page 18: ΠΡΙΝ 11 .12

18 / ΠPIN ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ KYPIAKH 11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011

n ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ ΒΟΥΡΑΖΕΡΗ

– Ποιος θα υλοποιήσει την ανατροπή που απαιτεί η εποχή μας;– Δεν ξεχνάμε ότι την ιστορία την γρά-φουν οι λαοί. Τις ανατροπές, τις εξε-γέρσεις, τις επαναστάσεις, τις πραγμα-τοποιούν πάντα οι τάξεις και οι κοινω-νικές τους συμμαχίες. Στο πεδίο αυτό συγκροτούνται, δοκιμάζονται, αλλάζουν και αναδιαμορφώνονται τα πολιτικά μέ-τωπα και υποκείμενα.

Η κρίση είναι σε εξέλιξη και είναι βαθιά. Δημιουργείται, ήδη, ένα εκρη-κτικό μίγμα. Που μπορεί να οδηγήσει με απρόβλεπτους δρόμους και αφορμές σε εξεγερτικά ή και επαναστατικά γε-γονότα. Σε μια παρατεταμένη, σκληρή και πιο βαθιά από ποτέ κοινωνική σύ-γκρουση. Έχουμε σαφή δείγματα με τον ηρωικό αγώνα στη Χαλυβουργία, τη λαϊκή αντίσταση στα χαράτσια, τη μάχη

ενάντια στις εφεδρείες - απολύσεις.Ως ΝΑΡ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ, προτεί-

νουμε σε όλες τις μαχόμενες δυνάμεις του κινήματος και της Αριστεράς να εργαστούμε από κοινού. Εδώ και τώρα. Για ένα πολύμορφο, βαθύτερα πολιτικό, ασυμβίβαστο μέχρι τέλους, λαϊκό κίνημα διαρκείας. Που θα ενώνει όλες τις αντι-στάσεις, όλες τις αγωνιστικές τάσεις στη βάση πολιτικών στόχων και μορφών πάλης ανατροπής. Με καρδιά και νου το ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα. Που θα οργανώνει μετωπικά το λαϊκό ξεσηκωμό, τις εργατικές εξεγέρ-σεις και θα τους οπλίζει με αντικαπιτα-λιστική προοπτική. Δεν μιλάμε, απλώς, για ένα κινηματικό μέτωπο. Αλλά για μια τετραπλή συμπόρευση. Της σύγκλι-σης όλων των αντιστάσεων και αγώνων. Της καθοριστικής ταξικής ενότητας και ηγεμονίας των εργαζομένων. Της κοινω-νικής συμμαχίας τους με τα πληττόμενα λαϊκά στρώματα. Της κοινής δράσης

κάθε αγωνιστικής φωνής, ιδιαίτερα της Αριστεράς. Αυτόν τον πολιτικό ρόλο μπορεί να αναλάβει ένα αγωνιστικό μέ-τωπο αντίστασης, ρήξης και ανατροπής. – Η προοπτική νίκης ενός τέτοιου μετώ-που, δεν προϋποθέτει μια πρόταση εξου-σίας; – Η πολιτική αυτή πρόταση εκφράζει στο σήμερα και τη θέση μας στο ζήτημα της εξουσίας. Το μέτωπο αυτό για να μπορεί να επιβάλλει την εργατική - λαϊκή θέλη-ση και τον εργατικό - κοινωνικό έλεγχο είναι ανάγκη να συγκροτεί τα δικά του όργανα. Όργανα ανταγωνιστικά στους αστικούς θεσμούς. Με καθοριστικό τον εξωκοινοβουλευτικό αγώνα και την απόκρουση της αποθέωσης του αστικού κοινοβουλευτισμού. Σε αντιπαράθεση με τον αστικοποιημένο συνδικαλισμό. Που θα εκφράζουν την τάση εργατικής χειραφέτησης και διεκδίκησης της ερ-γατικής διεύθυνσης. Που μπορούν να αποτελέσουν, σε επόμενες επαναστα-τικές καμπές, τα έμβρυα της εργατικής εξουσίας. Οι διάφορες κυβερνητικές προτάσεις από το χώρο της Αριστεράς δεν συμβάλλουν στη στρατηγική αυτή. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, κινούνται στο έδαφος της καπιταλιστικής κυριαρ-χίας.

Τα όργανα αυτά δεν θα γεννηθούν όπως η Αθηνά από το κεφάλι του Δία. Αλλά από την πείρα των ίδιων των ερ-γαζομένων. Ήδη υπάρχουν πρωτόλεια παραδείγματα, από τους συντονισμούς των πρωτοβάθμιων σωματείων, τις ερ-γατικές συνελεύσεις βάσης, τις απεργια-κές επιτροπές, τις μαζικές πρωτοβουλίες ενάντια στα χαράτσια, ως τις αυθεντικές συνελεύσεις γειτονιών.– Άλλες δυνάμεις της Αριστεράς προτεί-νουν μια πλατιά εκλογική συνεργασία. Γιατί δεν συμφωνείτε;– Οι μαύρες συμμαχίες και οι χούντες δεν πέφτουν με εκλογές αλλά με εξε-γέρσεις. Αυτή η ιστορική αλήθεια έχει συσκοτιστεί μετά τη μεταπολίτευση. Παρά την εμπειρία του Πολυτεχνείου. Η

Αντικαπιταλιστική Αριστερά για τη νικηφόρα προοπτική– Καλείτε σε αγώνα για την αντικαπιτα-λιστική ανατροπή της επίθεσης. Και μετά τι; Υπάρχει ζωή έξω από το ευρώ, την ΕΕ και τον καπιταλισμό;– Ο δρόμος μέσα στο ευρώ και την ΕΕ είναι που οδηγεί σε μια ζωή χωρίς δι-καιώματα, ελπίδα, αξιοπρέπεια. Με όποια μορφή «αντιμνημονιακής» δια-χείρισης. Είτε του Σαμαρά, το πήγε κι αυτός το γράμμα, είτε «αριστερή». Να τελειώνουμε με αυτή την τρομοκρατία. Ο λαός μας έχει αποδείξει πως έχει την πείρα και τις δυνάμεις, με τους εργαζό-μενους στη διεύθυνση των πραγμάτων, να βαδίσει σε μια άλλη πορεία με άξονα τις κοινωνικές ανάγκες.

Οι πρόσφατοι αγώνες έδειξαν ότι δεν αρκεί ο όποιος κλονισμός της αστι-κής πολιτικής ηγεμονίας. Προκύπτει η ανάγκη να συγκροτηθούν, σε ανώτερο επίπεδο, όλες οι υπαρκτές αγωνιστικές τάσεις και δυνατότητες. Με στόχο τη συνολική ρήξη και εν τέλει την κατάλυ-ση της καθολικής αστικής ηγεμονίας.

Για να μπορέσει η τάση χειραφέτη-

σης να διεκδικήσει το πολιτικό προβά-δισμα και την πλειοψηφία μέσα στην εργατική τάξη. Ώστε να δημιουργεί έδαφος για επαναστατικά γεγονότα. Να «μεταφέρει» την «κρίση ηγεμονί-ας» μέσα στις γραμμές της αστικής τά-ξης. Να διαμορφώνει μια επαναστατική κατάσταση, μια κατάσταση «δυαδικής» εξουσίας. Που θα βάζει, τελικά, στην ημερήσια διάταξη το ζήτημα της εργα-τικής εξουσίας και της ανατροπής της αστικής κυριαρχίας.– Επιμένετε στην ανάγκη μιας αντικα-πιταλιστικής επαναστατικής Αριστεράς, της σύγχρονης κομμουνιστικής προοπτι-κής. Δεν είναι άραγε πολυτέλεια στην εποχή που μας τα παίρνουν όλα; – Πρόκειται για τη νικηφόρα προοπτική του αγώνα. Γι’ αυτό είναι αναγκαία η εμφάνιση και συνολική παρέμβαση, σε πανεθνικό και πανκοινωνικό επίπεδο, ενός πόλου, ενός μετώπου της επανα-στατικής αριστεράς. Μιας Αριστεράς στρατηγικά επανεξοπλισμένης. Ρηξι-ακής με το σύστημα, ρηξικέλευθης για

Για την ανάγκη ενός αγωνιστικού μετώπου αντίστασης, ρήξης και ανατροπής της ολομέτωπης επίθεσης του κεφαλαίου μιλά ο Άγγελος Χάγιος, περιφερειακός σύμβουλος Αττικής και στέλεχος

του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ο Ά. Χάγιος απευθύνει κάλεσμα σε όλες τις μαχόμενες δυνάμεις της Αριστεράς και του κινήματος, υπογραμμίζοντας τον αντιδιαχειριστικό και αντικυβερνητικό, αντιΕΕ- αντιιμπεριαλιστικό, αντισυστημικό, αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό του αγώνα.– Ποιο είναι το βασικό συμπέρασμα από την προ-χθεσινή σύνοδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης; – Οι ηγεμονικές δυνάμεις της ΕΕ προωθούν με διαδικασία «φαστ τρακ» την «οικονομική διακυ-βέρνηση», τη νομοθετική και συνταγματική κα-τοχύρωση της αέναης λιτότητας. Αυτό γίνεται εν μέσω οξυνόμενων ανταγωνισμών, ποιoς θα πλη-ρώσει και ποιo μερίδιο, μεταξύ των καπιταλιστών της ΕΕ αλλά και μεταξύ ΕΕ, ιδιαίτερα της Γερ-μανίας, με τις ΗΠΑ. Αυτό έχει αντανάκλαση και στον αστικό κόσμο της χώρας. Συμφωνούν, ωστό-σο, στο στόχο να περάσουν τη δανειακή σύμβαση και τα νέα μνημόνια. Και στο συνολικό πολιτικό τους σχέδιο, στην αντιδραστική ανασυγκρότηση του ελληνικού καπιταλισμού. Με ακόμα πιο βα-θιά πρόσδεση στην κλυδωνιζόμενη ευρωζώνη και την ΕΕ. Αλλά και στις γεωπολιτικές και ιμπερι-αλιστικές επιδιώξεις των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή της Αν. Μεσογείου και Β. Αφρικής. – Πολύς κόσμος που θίγεται από τα βάναυσα μέ-τρα, δεχόμενος και την τρομοκρατία από ΜΜΕ και αστικά κόμματα, αναρωτιέται εάν υπάρχει άλλος δρόμος. Υπάρχει τελικά άλλος δρόμος;– Δεν μπορούμε να σπέρνουμε αυταπάτες στην εργατική τάξη και το λαό. Για να επιβιώσουν και να διεκδικήσουν μια ζωή αντάξια της εποχής, ένας είναι ο δρόμος. Να σηκώσουν το γάντι, απέ-ναντι στον οδοστρωτήρα της βίαιης καπιταλιστι-κής ανασυγκρότησης, της ακόμα πιο αντιδραστι-κής ΕΕ και των επικίνδυνων ανταγωνισμών των ιμπεριαλιστών. Αυτά καθορίζουν το περιεχόμενο του αναγκαίου όσο ποτέ πλειοψηφικού κοινωνι-κού - πολιτικού κινήματος. Ενός αγωνιστικού με-τώπου. Που θα αναδειχτεί σε αντίπαλο δέος. Με προσανατολισμό, επομένως, αντιδιαχειριστικό και αντικυβερνητικό, αντιΕΕ, αντιιμπεριαλιστι-κό, αντισυστημικό, αντικαπιταλιστικό. Για την απελευθέρωση από τη δικτατορία των αγορών, των πολυεθνικών, των τραπεζών, των εθνικών και υπερεθνικών οργάνων τους και των σφετεριστών του παραγόμενου από τους εργαζόμενους κοινω-νικού πλούτου! Με πρώτο στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ και κάθε κυβέρνησης αυτής της πολιτικής. Για να τεθεί, πρακτικά, η ανατροπή της πολιτικής ΕΕ, ΔΝΤ, ελληνικού και ξένου κεφαλαίου. Να μπουν στην ημερήσια διάταξη οι διεκδικήσεις για το κοινωνικό πρόβλημα, πρωτίστως, αλλά και για τα σύγχρονα προβλήματα των πολιτικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων και της λαϊκής κυρι-αρχίας. Και να συνδεθούν στενά με τη μη ανα-γνώριση, την παύση πληρωμής και τη διαγραφή του χιλιοπληρωμένου χρέους. Με την έξοδο από το ευρώ και την αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από την ΕΕ. Για ριζική ανακατανομή του πλού-του σε βάρος του κεφαλαίου. Για να περάσουν στο Δημόσιο, χωρίς καμιά επιβάρυνση για το λαό και με εργατικό έλεγχο η Τράπεζα της Ελλάδος, όλες οι τράπεζες και οι επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας.

Άγγελος Χάγιος : Αγωνιστικό μέτωπο ανατροπής τώρα!

Page 19: ΠΡΙΝ 11 .12

KYPIAKH 11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠPIN / 19

Αντικαπιταλιστική Αριστερά για τη νικηφόρα προοπτικήτην ανατροπή. Για την προοπτική μιας εκ βάθρων αλλαγής της ση-μερινής πολιτικής - οικονομικής - κοινωνικής άθλιας πραγματικότη-τας, η οποία βέβαια θα είναι έργο της ίδιας της εργατικής τάξης και των άλλων καταπιεζόμενων. Με ανώτερη συγκρότηση και παρέμ-βαση σε αυτή των δυνάμεων της επαναθεμελίωσης της κομμουνι-στικής απελευθέρωσης .– Το ΚΚΕ θέτει το ζήτημα της λαϊ-κής εξουσίας και μάλιστα σε πρώτο πλάνο. Πώς το κρίνετε αυτό;– Το πρόβλημα με το ΚΚΕ είναι ότι δεν επιλέγει μια επαναστα-τική πολιτική. Δεν απαντά στο πώς η κοινωνική διαμαρτυρία, θα συγκροτηθεί σε κοινωνικό και πολιτικό υποκείμενο ανατροπής της επίθεσης. Είναι κρίσιμο ζή-τημα αυτό. Δεν απαντιέται με ένα συνδυασμό ρηχής ιδεολογικής κα-τήχησης και οιονεί εκλογικής εκ-στρατείας για «εξαγωγή συμπερα-

σμάτων» και ενίσχυση του ΚΚΕ. Η τακτική αυτή δεν γονιμοποιεί αντι-καπιταλιστικά τις συνειδήσεις του κόσμου. Προσφέρει και «άλλοθι» για τον εύκολο δρόμο της υποτα-γής σε νέα σοσιαλδημοκρατικά σενάρια. Το ΚΚΕ έκανε ζημιά με την άρνησή του να θέσει σε πρώτο πλάνο τα αιτήματα για έξοδο από ευρώ και ΕΕ και διαγραφή του χρέους. Τώρα τα βάζει, αυτό είναι θετικό, αλλά τα παραπέμπει στις καλένδες της λαϊκής εξουσίας. Η λογική του επιθετικού πολέμου προς άλλες αριστερές φωνές και ιδιαίτερα προς τις αντικαπιταλι-στικές κομμουνιστικές δυνάμεις που είναι στα αριστερά του, η άρ-νηση της κοινής δράσης στο μαζι-κό κίνημα, υπονομεύουν τον αγώ-να. Πεποίθησή μας είναι πως αν οι δυνάμεις του ΚΚΕ, του ΠΑΜΕ, του ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, έθεταν συντονισμένα και αποφα-σιστικά το ζήτημα του παλλαϊκού

ξεσηκωμού για την ανατροπή της κυβέρνησης και της επίθεσης, θα είχαμε ταχύτατη άνοδο της λαϊκής αυτοπεποίθησης και εξεγερτικά γεγονότα. Το ΚΚΕ, ως η μεγαλύ-τερη δύναμη της Αριστεράς και με ιδιαίτερη βαρύτητα στην εργατική τάξη, κρίνεται πολύ αυστηρά γι’ αυτό. Αλλά το ζήτημα δεν είναι η αυτοκριτική μετά από 50 χρόνια, αλλά αυτό που πρέπει να γίνει τώρα.– Και ποιοι θα την φτιάξουν την Αριστερά της ανατροπής; Είναι υπόθεση μόνο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ;– Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συμβάλλει ου-σιαστικά στην κατεύθυνση μιας άλλης μετωπικής αντικαπιταλι-στικής Αριστεράς. Ενός διακρι-τού μαζικού πολιτικού ρεύματος αυτοτελούς. Και όχι ως αντικαπι-ταλιστικό - επαναστατικό «άκρο» μιας παναριστερής συμμαχίας ή ενός αντιμνημονιακού - αντινεο-φιλελεύθερου μετώπου και όποι-

ου σχεδίου νέας σοσιαλδημοκρα-τίας.

Η πολιτική της αυτοτέλεια –σε όλα τα επίπεδα– είναι αναγκαία, αλλά όχι αυτοσκοπός. Συνοδεύεται με την προσπάθεια για κοινή δρά-ση μέσα στο κίνημα και πρωτοβου-λίες συντονισμού της Αριστεράς σε καίρια πολιτικά ζητήματα.

Δυστυχώς, μέχρι σήμερα δεν έχουν μορφοποιηθεί οργανωμένες πολιτικές δυνάμεις που μπορεί να συμπαραταχθούν μετωπικά σε συ-νολικό πολιτικό επίπεδο. Με στό-χο την αντικαπιταλιστική ανατροπή στην πορεία για την επαναστατική αλλαγή και την κοινωνική απελευ-θέρωση. Όμως, οι πολιτικές δια-φοροποιήσεις είναι ταχύτατες. Οι αναζητήσεις των κινηματικών και αριστερών πρωτοποριών μαζικές κι απαιτητικές. Θα υπάρξουν και άλλες συλλογικές απόπειρες που θα συμβάλουν σε μια αντικαπιτα-λιστική Αριστερά. Αυτά μας υπο-

χρεώνουν να εργαστούμε τολμηρά, μαζικά και πλατιά. Προς συλλογι-κότητες, δυνάμεις και οργανώσεις που αναφέρονται στον αντικαπιτα-λισμό, στη ρήξη και την ανατροπή.

Στόχος αυτών είναι η κοινή δρά-ση στο κίνημα. Ο συντονισμός και η συμπόρευση σε κρίσιμα ζητήματα, η ανάπτυξη του διαλόγου. Είναι, ακόμα, να μετατοπιστούν πιο μόνι-μα και σταθερά προς το αντικαπι-ταλιστικό πρόγραμμα και μέτωπο οι τάσεις που διαφοροποιούνται προς τα αριστερά. Που προέρχονται από το χώρο και την επιρροή των ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής και ευρύτερα της εξωκοινοβουλευτικής ή ανένταχτης Αριστεράς. Πρωτίστως, βέβαια, οι σχετικά φρέσκιες πρωτοπορίες του εργατικού κινήματος και της νεο-λαίας. Που η ένταξη τους στην κοι-νή προσπάθεια δίνουν άλλον αέρα και αισιόδοξη προοπτική νίκης και ανατροπής.

ρεφορμιστική και η διαχειριστική Αριστερά, αυτή τη φορά, δεν «παί-ζει» στα σενάρια συναίνεσης, όπως το ’89. Αναπαράγει, ωστόσο, τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες. Δεν υποτιμούμε καθόλου την εκλογική μάχη που, άλλωστε, θα δώσουμε ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ με το αντικαπιτα-λιστικό πρόγραμμα.

Είναι ανάγκη, ωστόσο, να κατα-λυθεί η ηγεμονία της κοινοβουλευ-τικής διεξόδου ακόμα και σε κόσμο του αγώνα και της Αριστεράς. Η πολιτική μας πρόταση επιχειρεί να μετακινήσει τον άξονα από την αστικοδημοκρατική διαδικασία στη δημοκρατία του κινήματος. Στην εργατική δημοκρατία που υπερβαί-νει ποιοτικά όλες τις προηγούμενες μορφές. Μέσα σε ένα αγωνιστικό μέτωπο συγκροτείται πραγματικά το δικαίωμα ξεχωριστής συμβο-λής κάθε ρεύματος. Η δυνατότητα δημοκρατικής, με όρους ισοτιμίας, συζήτησης, αντιπαράθεσης και σύν-θεσης, με βάση τις απόψεις και το πρόγραμμά τους. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα συμβάλει με συγκεκριμένες πρωτοβουλίες. Θα απευθύνει κα-θαρά αυτή την πρόταση σε όλες τις αγωνιστικές τάσεις του κινήματος, στη βάση και την κορυφή όλων των μαχόμενων δυνάμεων της Αριστε-ράς, κοινοβουλευτικής και εξωκοι-νοβουλευτικής. – Η χώρα έχει μπει υπό επιτροπεία, το πολιτικό προσωπικό άγεται και φέρεται. Τελικά μήπως το αναγκαίο μέτωπο πρέπει να είναι ένα νέο ΕΑΜ; – Η καταστροφή που ζούμε κι αυτή που έρχεται, επιβάλλεται από τις τράπεζες, τις επιχειρήσεις και από τα καπιταλιστικά εθνικά κράτη. Αλλά και από τα γιγάντια πολυε-θνικά πολυκλαδικά μονοπώλια και από τις υπερεθνικές ενώσεις, ΕΕ, ΔΝΤ, G20. Και, για να μη ξεχνιό-

μαστε, από τους ιμπεριαλιστές του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ και τους ανταγωνισμούς τους. Δεν επιβάλ-λεται, προς το παρόν τουλάχιστον, με στρατιωτική εισβολή και με στρατιωτικές χούντες. Επιστρατεύ-εται για το σκοπό αυτό το αστικό πολιτικό σύστημα, οι θεσμοί του, τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Η άμεση ανάληψης πολιτικής διαχείρισης από εκπροσώπους του κεφαλαίου, (κυβερνήσεις Παπαδήμου, Μόντι κ.λπ.).

Ανακύπτει σαφώς «εθνικό ζή-τημα» με σύγχρονους όρους. Ο ελ-ληνικός καπιταλισμός, που ανήκει στη δεύτερη ταχύτητα του διεθνούς πλέγματος του κεφαλαίου, υπο-βαθμίζεται στην ήδη άνιση σχέση αλληλεξάρτησης από τις ηγεμονι-κές ευρωπαϊκές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Το γεγονός αυτό οξύνει την αντεργατική επίθεση, τη νέο-απολυταρχική επιβολή του κεφα-λαίου και την εμπλοκή στο διεθνές καπιταλιστικό πλέγμα. Η εξέλιξη αυτή δημιουργεί σοβαρά εμπόδια και κινδύνους στο «έθνος των ερ-γαζομένων». Στον καθημερινό του αγώνα και κυρίως, στην πραγμα-τοποίηση της αντικαπιταλιστικής επανάστασης σε μια χώρα, όπως στην Ελλάδα που είναι «αδύναμος κρίκος». Αυτό σημαίνει ότι τα αι-τήματα για δημοκρατία των εργα-ζομένων και απελευθέρωση από τα δεσμά των υπερεθνικών καπιταλι-στικών κέντρων, πρέπει να ενδυ-ναμώσουν το συνολικό αγώνα για την αντικαπιταλιστική ανατροπή και όχι να τον ακυρώσουν ή να το φέρνουν σε δεύτερο πλάνο.

Για μας, η πτυχή του «εθνικού» ζητήματος σήμερα, συνίσταται πριν από όλα στην προβολή του στόχου για έξοδο από την ΕΕ και την άρ-νηση εφαρμογής των πολιτικών που επιβάλλει. Στη συνολική σύγκρουση

με τις δυνάμεις του ιμπεριαλισμού, τόσο της ΕΕ όσο και των ΗΠΑ, με τους οξυνόμενους ανταγωνισμούς αλλά και τις συμμαχίες της «δικής μας» αστικής τάξης. Αν δεν μπαίνει αυτός ο στόχος, τότε οι προτάσεις για «εθνική ενότητα», για «πα-τριωτικό» μέτωπο, ενάντια στους «μεγάλους» και τους «ξένους», δεν είναι απλά λαθεμένες, αλλά εχθρι-κές στην προσπάθεια πολιτικής και αγωνιστικής αφύπνισης του λαού. Εκμεταλλεύονται την περηφάνια του, για να τον υποτάξουν βαθύ-τερα.

Στην κατεύθυνση αυτή αξιοποι-ούμε και την εμπειρία του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, θετική και αρνητική, για τη συγκρότηση ενός μετώπου με πυρήνα τα σημερινά και αυριανά συμφέροντα της εργαζόμενης πλει-οψηφίας, με ορίζοντα κοινωνικής

χειραφέτησης από τα δεσμά του κεφαλαίου. – Βλέπουμε το Συνασπισμό να ανα-ζητά συνεργασίες, σε εκλογική ή γενικότερη βάση, με θραύσματα του ΠΑΣΟΚ. Εσείς στέκεστε αρνητικά. Δεν έχει θέση αυτός ο κόσμος στο κίνημα ή σε μια συνεργασία με την Αριστερά; – Με τέτοιες επιλογές, αυτός που διεμβολίζεται είναι η Αριστερά και η στρατηγική της. Πρόκειται για συνεργασία αντιμνημονιακού χυλού. Που «βάζει πλάτη» στην ανασύσταση της κεντροαριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας σε μια εκδοχή της. Συναγωνίζεται τη ΔΗ-ΜΑΡ στη γνωστή πολιτική «ουράς». Αυτή που ακολούθησε η Aριστερά απέναντι στη «δημοκρατική παρά-ταξη» του Γεωργίου Παπανδρέου παλιότερα και στο «σοσιαλιστικό»

ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου στη μεταπολίτευση. Στη γραμμή αυ-τή, η ηγεσία του Συνασπισμού καλεί αυτάρεσκα την Αριστερά σε ενότη-τα. Σε ένα «ελάχιστο» πρόγραμμα, δηλαδή στο δικό του πρόγραμμα. Που παραπέμπει τα προβλήματα στις καλένδες της λεγόμενης δημο-κρατικής επανίδρυσης της ΕΕ και μιας «αριστερής», σοσιαλδημοκρα-τικής δηλαδή, κυβέρνησης. Η εμπει-ρία των «αριστερών» κυβερνήσεων στην Κύπρο σήμερα και στην Ιταλία παλιότερα δεν τους έχει διδάξει τίποτα. Οι διαφοροποιήσεις από το χώρο του ΠΑΣΟΚ προς τα αρι-στερά, φυσικά και είναι αναγκαίος στόχος. Πρέπει να αναζητούνται στο πλαίσιο του αναγκαίου μετώπου ανατροπής της επίθεσης και διεκδί-κησης μιας πορείας έξω από την ΕΕ και τον καπιταλισμό.

Άγγελος Χάγιος : Αγωνιστικό μέτωπο ανατροπής τώρα!

4 Λέμε «όχι» σε μια συνεργασία αντιμνημονιακού χυλού, που «βάζει πλάτη» στην ανασύσταση της κεντροαριστεράς

Page 20: ΠΡΙΝ 11 .12

20 / ΠPIN K INHΣH IΔEΩN KYPIAKH 11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011

ΖΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩ

ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ

ΔΕΣΠΟΖΟΥΣΑ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ Η ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩΝεκροζώντανες οικονομίες με τις νέες ευρωπαϊκές συνθήκεςΤα κύματα του σεισμού της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης του 2008, που είχε ως επίκεντρο τις ΗΠΑ, δόνησαν τη ζώνη του ευρώ, μεταφέροντας το επίκεντρο καταρχάς στην Ελλάδα και ευρύτερα στα PI(I)GS.Στην πραγματικότητα, διεγέρθηκαν τα τεράστια ρήγματα, που είχε δημιουργήσει η συνθήκη του Μάαστριχτ και το ευρώ, που μέχρι χθες, έμοιαζαν κρυφά.Μπορούμε να ισχυριστούμε, ότι οι ισχυρές δονήσεις που σημειώνονται στη ζώνη του ευρώ αυτή την περίοδο έχουν ως κύρια αιτία, περισσότερο την ίδια. Η Ελλάδα έγινε ο πυροκροτητής της κρίσης της ευρωζώνης, που με την σειρά της απειλεί να βυθίσει σε μεγάλη περιπέτεια τη Γηραιά Ήπειρο, απειλώντας και το σύνολο του πλανήτη.Αυτό σημαίνει πως η εξέλιξη θα οδηγήσει σε μία άλλη μορφή την ευρωζώνη. Είναι πιθανό το σενάριο μιας διάλυσης, περισσότερο πιθανό το σενάριο μιας πιο περιορισμένης ευρωζώνης.Είναι βέβαιο όμως, από τις οικονομικές και πολιτικές συνθήκες που κυριαρχούν στην Ευρώπη, ότι για να γίνουν δομικές αλλαγές που θα σώσουν το «κοινό» νόμισμα και για να συμπεριλάβουν αρχικά και τις 17 χώρες, το κέντρο θα επιβάλλει σιδερένια δεσμά στην περιφέρεια.Η Ελλάδα είτε εκδιωχθεί για να καθησυχαστούν οι αγορές και να αποτελέσει την αφετηρία της συρρίκνωσης, είτε καταρρεύσει απότομα, είτε διαλυθεί η ευρωζώνη, είτε μπει και διά του «νόμου» των «νέων» ευρωπαϊκών συνθηκών, στο θάλαμο της νεκροζώντανης οικονομίας και κοινωνίας, πλησιάζει με μαθηματική ακρίβεια στη δραχμή, στην τελευταία περίπτωση, διά της εις άτοπον εναλλακτικής λύσης. Με αυτή την έννοια, η συζήτηση για την έξοδο από το ευρώ δεν είναι μόνο μια πολιτική εκλογή που έρχεται ως συνέπεια της επιλογής της στάσης πληρωμών έναντι του εξωτερικού χρέους ή μιας πολιτικής για την ανάκαμψη της οικονομίας, αλλά η δεσπόζουσα πιθανότητα που προκύπτει από την αντικειμενική φορά των πραγμάτων. Άρα το πρόγραμμα για την αποχώρηση έχει τεράστια σημασία, μέσα σε ένα συνολικό εναλλακτικό σχέδιο, ώστε αυτή να μην γίνει με άτακτο και ανεξέλεγκτο τρόπο, ούτε κάτω από τον έλεγχο των πιστωτών και του Βερολίνου, αλλά να συνοδευτεί, με την ενίσχυση των δυνάμεων της εργασίας και της δημοκρατίας.

Ε ίναι μάλλον κοινοτοπία να δια-πιστώσει κανείς τώρα ότι οικο-νομίες που λειτουργούν σε θε-μελιωδώς διαφορετικά επίπε-δα ανάπτυξης και ανταγωνι-

σμού, δεν ταιριάζουν σε μια νομισματική ένω-ση. Αντίθετα, οι ανισότητες και οι αποκλίσεις εντείνονται, με λογικό αποτέλεσμα την διάλυ-ση ή την συρρίκνωση σε όσους μπορούν να συ-γκροτήσουν μια βέλτιστη νομισματική περιοχή. Ακόμη και ορθόδοξοι οικονομολόγοι προειδο-ποιούσαν για τα σαθρά θεμέλια της νομισματι-κής ένωσης και έβλεπαν ως ένα από τα βασικά ελαττώματα την έλλειψη ενός διορθωτικού μη-χανισμού, ενός συστήματος μεταβιβα-στικών πληρωμών από τις ισχυρές οι-κονομίες προς τις αδύναμες, ίσως τε-λικά έναν ομοσπονδιακό προϋπολογι-σμό, που θα συνδυαζόταν με την ελευ-θερία της δημοσιονομικής πολιτικής. Είναι κάτι που δεν υπήρξε, γιατί άλλοι ήταν οι στόχοι της δημιουργίας του ευ-ρώ και που δεν θα υπάρξει ποτέ.

Αντίθετα, και η οποιαδήποτε δυ-νατότητα αντικυκλικής δημοσιονομι-κής πολιτικής καταργείται οριστικά. Σε ένα τέτοιο σύστημα, οι καθαρές με-ταβιβαστικές πληρωμές θα ήταν σταθε-ρά μονόδρομες (από τις ανεπτυγμένες χώρες και περιφέρειες στις υποβαθ-μιζόμενες). Επειδή, ανάμεσα στα άλ-λα, θα απαιτείτο η Ελλάδα και ο Νό-τος να έχουν σταθερά απλωμένο το χέ-ρι στη Γερμανία, το «αριστερό» αίτημα ένας τέτοιου δημοσιονομικού φεντερα-λισμού ανάγεται στην σφαίρα της ου-τοπίας.

Το «ρόλο» όμως του ομοσπονδια-κού προϋπολογισμού, τον έπαιξε προσωρινά ο εξωτερικός δανεισμός της περιφέρειας, που «έκρυψε» τα πολεμικά ελλείμματα των ισοζυ-γίων τρεχουσών συναλλαγών της, που οφείλο-νταν στις τεράστιες διαφορές ανταγωνιστικό-τητας με το κέντρο. Έτσι, φτάσαμε στην υπερ-χρέωση της τελευταίας και στην συνεπακόλου-θη αδυναμία εξυπηρέτησης των εξωτερικών χρεών της.

Tέλος, ενώ η κρίση έχει συμμετρική μορφή, οι οικονομίες είναι ανόμοιες και δεν βρίσκο-νται σε παρόμοια κατάσταση (ακόμη και όσον αφορά σε βασικά μακροοικονομικά μεγέθη). Καθίσταται έτσι ιδιαίτερα προβληματική, αν όχι αδύνατη, η διαχείριση της κρίσης μέσω μι-ας ενιαίας δέσμης μέτρων και αναδεικνύεται το έλλειμμα των εθνικών οικονομικών πολιτικών, ιδιαίτερα στην περιφέρεια, που δέχεται το ισχυ-ρό πλήγμα (βλ. και Θ. Μαριόλη: «Η ζώνη του ευρώ και η διεθνής οικονομική κρίση», 2009, κεφ. 4 στο Ελλάδα, Ευρωπαϊκή Ένωση και οι-κονομική κρίση, εκδ. Ματura, Aθήνα, 2011).

H Ελλάδα και η περιφέρεια βρέθηκαν σε ελεύθερο εμπόριο, «πρόσωπο με πρόσωπο» στον ανταγωνισμό τους με τη Γερμανία και τις άλλες ισχυρές οικονομίες, με οδυνηρές εξελί-ξεις για την παραγωγική τους βάση. Ο υψηλότε-ρος πληθωρισμός της περιφέρειας ενέτεινε την αδυναμία της απέναντι στο κέντρο. Το σκλη-

ρό ευρώ και η αλματώδης ανατίμησή του ένα-ντι του δολαρίου κλόνισε την ανταγωνιστικό-τητά τους έναντι των χωρών εκτός ευρωζώνης. Η νομισματική πολιτική της ΕΚΤ, με τα χαμη-λά επιτόκια, που ήταν αντίθετη με τον οικονομι-κό κύκλο της περιφέρειας, σε συνδυασμό με το «φτηνό» εξωτερικό δανεισμό και το ανταγωνι-στικό έλλειμμα, οδήγησε σε βαθιά στρέβλωση τις οικονομίες των PIGS, σε φούσκες ακινήτων κ.λπ. Η κατάργηση της ικανότητας εκτύπωσης χρήματος, ένα ουσιαστικό εργαλείο νομισματι-κής πολιτικής, οδήγησε τις αδύναμες ευρωπα-ϊκές οικονομίες στις αγκαλιές των αγορών και τελικά στη χρεωκοπία. Γνωρίζουμε ότι ιδίως σε

συνθήκες ύφεσης, η δυνατότητα βραχυχρόνιας νομισματικής χρηματοδότησης του δημόσιου ελλείμματος σε λογικά ποσοστά, δεν οδηγεί σε σημαντικές πληθωριστικές πιέσεις, αλλά στην ανάκαμψη. Τελικά, η κατάργηση του εκδοτικού προνομίου, κτύπησε και τον πυρήνα.

Η παράδοση του εθνικού ελέγχου της νο-μισματικής πολιτικής είχε δραματικές συνέ-πειες για την περιφέρεια, ενίσχυσε σημαντι-κά τη δύναμη του χρηματοπιστωτικού κεφα-λαίου, ενώ ωφέλησε και το παραγωγικό κεφά-λαιο του κέντρου, ιδιαίτερα τη Γερμανία. Συ-μπερασματικά, αν τα PI(I)GS δεν εισέρχονταν στη ζώνη του ευρώ, θα ήταν αρκετά προφυλαγ-μένα από τις συνέπειες της παγκόσμιας καπι-ταλιστικής κρίσης και δεν θα ζούσαμε την ελ-ληνική τραγωδία. Ή όπως ομολόγησε ο πρώ-ην πρωθυπουργός της Ιταλίας, Τζουλιάνο Αμά-το: «Έχουμε αρχίσει να κοιτάμε έξω, τις άλ-λες ελεύθερες χώρες να κάνουν ό,τι θεωρούν σωστό για τις οικονομίες τους και τα νομίσμα-τα τους και νιώθουμε γι’ αυτές έναν ανομολό-γητο φθόνο».

Είναι τέτοιες οι αντιφάσεις των συμφερό-ντων ανάμεσα στα έθνη στο παραγωγικό και χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, όσο και ανάμεσα σε μερίδες των τελευταίων, που δεν αποκλεί-εται η διάλυση της ευρωζώνης, αφού η αστα-θής ισορροπία της έχει ήδη κλονιστεί. Επει-

δή όμως μια τέτοια κατάσταση αδυνατίζει την ιμπεριαλιστική συμμαχία, ενώ συγχρόνως μπο-ρεί να πυροδοτήσει τη μητέρα των κρίσεων για το ευρωπαϊκό κέντρο, είναι πιθανότερος ο συμ-βιβασμός, χωρίς να εξασφαλίζεται ότι μπορεί να ελεγχθεί η δυναμική της αποσύνθεσης της ευρωζώνης.

Η διεθνοποίηση των χρεών μέσω της εκτύ-πωσης χρήματος σημαίνει συγχρόνως και εξά-τμιση εκείνου του τμήματος της γερμανικής αποταμίευσης που χρηματοδότησε τα ελλείμ-ματα του Νότου, συλλογική ανάληψη των ζημι-ών. Σημαίνει ακόμη την υποχώρηση του ευρώ, έναντι του δολαρίου στην ιεραρχία των αποθε-

ματικών νομισμάτων. Το ευρωομόλο-γο από την άλλη, χωρίς να δίνει μεσο-πρόθεσμη και μακροπρόθεσμη λύση, επιβαρύνει σημαντικά τη Γερμανία. Επίσης οι αγορές ομολόγων, από την ΕΚΤ, γίνεται ουσιαστικά πάλι από την Γερμανία. Είναι φυσικό η Μέρκελ να διαπραγματεύεται, απαιτώντας σκλη-ρά ανταλλάγματα, μέσω της αλλαγής των ευρωπαϊκών συνθηκών.

Τα τελευταία σημαίνουν για το Νό-το τη μετατροπή του σε αποικία του Βε-ρολίνου, τη φτωχοποίησή του και ερή-μωσή του, προς όφελος του κέντρου. Μια «δομική» λύση για το σημερινό σύνολο της ευρωζώνης σημαίνει στην καλύτερη περίπτωση ένα νεκροζώντα-νο οικονομικά και κοινωνικά Νότο. Όμως ίσως είναι πιο πιθανή η κατάρ-ρευση μίας - μίας των χωρών της περι-φέρειας, με πρώτη υποψήφια την Ελλά-δα, οπότε αυτόματα θα αρχίσει η διαδι-κασία σαλαμοποίησης της ευρωζώνης. Σε ποια χώρα θα σταματήσει, δεν μπο-

ρεί να προβλεφθεί κατηγορηματικά. Mία ελεγ-χόμενη έξοδος από όλες τις πλευρές (οικονο-μικές-πολιτικές) αρχικά της Ελλάδας, που θα δρομολογεί κατεύθυνση προς μια ομοιογενή νομισματική περιοχή, θα ήταν η καλύτερη λύ-ση για την ευρωζώνη και την ΕΕ. Το ζήτημα εί-ναι πώς μπορεί να ελεγχθεί αυτή η διαδικασία σταδιακής συρρίκνωσης της ζώνης του ευρώ;

Όσον αφορά στην Ελλάδα, η αναζήτηση πρωτογενών πλεονασμάτων και ανάπτυξης συνάμα, σε συνθήκες της μεγαλύτερης ύφεσης στην μεταπολεμική της ιστορία, συνιστά μεγά-λο οικονομικό παράδοξο. Συνεπώς, δύναται να λεχθεί ότι η Ελλάδα πολύ δύσκολα μπορεί να ακολουθήσει τις εξελίξεις στο πλαίσιο των μνημονίων, πόσο περισσότερο σε μια πιο σκλη-ρή ευρωζώνη, άρα πλησιάζει –ανεξάρτητα από πολιτικές βουλήσεις– στη δραχμή.

Καθήκον της Αριστεράς είναι η συγκρό-τηση λαϊκού κινήματος, σε αμφίδρομη σχέ-ση με ένα συνολικό πολιτικό πρόγραμμα που θα εμπεριέχει την αριστερή έξοδο. Ένα πο-λιτικό πρόγραμμα που πρέπει να είναι σαφέ-στατο και συγκεκριμένο, ώστε να γίνει συνεί-δηση στο λαϊκό παράγοντα, ανάμεσα στα άλ-λα, ότι το ευρώ είναι ένας μηχανισμός για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μεγάλων επιχειρήσεων και τραπεζών του κέντρου και τίποτα άλλο.

H Ελλάδα πολύ δύσκολα μπορεί να ακολουθήσει τις εξελίξεις στο πλαίσιο των μνημονίων, πόσο περισσότερο σε μια πιο σκληρή

ευρωζώνη, άρα πλησιάζει –ανεξάρτητα από πολιτικές βουλήσεις– στη δραχμή. Καθήκον της Αριστεράς είναι η συγκρότηση

λαϊκού κινήματος, σε αμφίδρομη σχέση με ένα συνολικό πολιτικό πρόγραμμα που θα εμπεριέχει την αριστερή έξοδο.

Ανάγκη προγράμματος για αριστερή έξοδο από το ευρώ

n ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΟΥΛΗΣ

4 Το ευρώ είναι ένας μηχανισμός για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μεγάλων

επιχειρήσεων και τραπεζών του κέντρου

Page 21: ΠΡΙΝ 11 .12

KYPIAKH 11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011 ΠOΛITIΣMOΣ ΠPIN / 21

ΗΛαοκρατία και ο Άρης ξα-ναβρίσκονται τριάντα χρό-νια μετά από την πρώτη τους συνάντηση, στην Πλα-τεία Μπελογιάννη. Η θύμη-

ση και η κυρίως η κριτική αποτί-μηση όσων μεγάλων και σπουδαί-ων γεγονότων έζησαν οι ήρωες εί-ναι κυρίαρχη στο βιβλίο του Γιώρ-γου Αλεξάτου, Πλατεία Μπελογι-άννη (εκδόσεις ΚΨΜ). Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα εναλλακτικής ιστορίας, όπως και το ίδιο το εξώ-φυλλο του βιβλίου αναφέρει. Το λογοτεχνικό είδος έχει μακρά ιστο-ρία: Aρκεί να θυμίσουμε το βιβλίο του Φίλιπ Κ. Ντικ, Ο άνθρωπος στο ψηλό κάστρο, με την αφήγηση να εξελίσσεται το 1962 στη κατεχόμε-νη από τους ναζί Αμερική. Τέτοι-ου είδους λογοτεχνικά κείμενα ξε-κινούν με «υλικά» του παρελθόντος για να κτίσουν μια καινούργια κα-τασκευή, μια νέα αφήγηση. Η Ιστο-ρία δίνει την πρώτη ύλη και η μυθο-πλασία πλέκει τις δικές τις ιστορί-ες. Στην περίπτωση του βιβλίου του Γιώργου Αλεξάτου, διαμορφώνεται ένα εναλλακτικό σενάριο για το τι θα συνέβαινε αν η Αριστερά και ο Δημοκρατικός Στρατός συγκροτού-σαν μια Λαϊκή Δημοκρατία στην κεντρική και Βόρεια Ελλάδα. «Γι-ατί, ίσως θα μπορούσε να γίνει και έτσι…», όπως αναφέρεται στο οπι-σθόφυλλο, καθώς αυτό το ενδεχό-μενο ήταν υπαρκτό, μιας και η ήττα του ΔΣΕ καθόλου βέβαιη δεν ήταν το 1947-1948, ενόσω εξελισσόταν ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος.

Σε αυτό το λογοτεχνικό πλαίσιο, τον Αύγουστο του ’49 αντί να επι-σφραγιστεί η ήττα του κομμουνι-στικού κινήματος, με την παράδο-ση του Γράμμου, οι εξεγερμένοι στη Θεσ-σαλονίκη καταδιώκουν τα απομεινάρια του Eθνικού Στρατού και την κηρύσσουν πρωτεύουσα της Λαϊκής Δημοκρατίας. Αυ-τά στο Bορρά, γιατί στο Nότο, στο «Βασί-

λειο της Ελλάδας», η ανέχεια, η κρατική βία και η εκμετάλλευση αποτελούν το τρί-πτυχο της διακυβέρνησης του μετεμφυλι-ακού κράτους. Ακριβώς εδώ είναι και το ιδιαίτερο προτέρημα του βιβλίου, καθώς

πλάι στην εναλλακτική ιστορική αφήγη-ση, παρατίθενται όλα τα ιστορικά γεγονό-τα που εκτυλίχθηκαν με την εγκαθίδρυση του κράτους της Δεξιάς, στο τέλος του εμ-φυλίου πολέμου.

Και παρά το γεγονός ότι η Λαϊκή Δη-μοκρατία στην εκκίνησή της μοιάζει με το σοβιετικό μοντέλο των χρεωκοπημένων και γραφειοκρατικών καθεστώτων που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο γεννήθηκαν μετά το

τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ωστόσο μια ακόμη ανατροπή συμ-βαίνει στην… Ιστορία: Οι παραγω-γοί του κοινωνικού πλούτου με τη μαζική συμμετοχή τους, αλλά και η ακηδεμόνευτη στάση του ΚΚΕ σε σχέση με το κομμουνιστικό κέντρο, τη Μόσχα, φέρνουν ...τούμπα όλα όσα ξέραμε, πραγματοποιώντας μια νέα επαναστατική διαδικα-σία, το «κίνημα της Επιτάχυνσης». Έτσι ο Γιώργος Αλεξάτος δεν μας δίνει μόνο μια εναλλακτική ιστο-ρική αφήγηση για τη νέα ελληνι-κή ιστορία αλλά και για την ιστο-ρία του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος. Τελικά ο σοσιαλιστι-κός Βορράς κατορθώνει μετά την πτώση της χούντας και την εισβολή στην Κύπρο να επιβάλει την Επα-νένωση με την Ελλάδα. Κι όμως ο σοσιαλιστικός χαρακτήρας της χώ-ρας έρχεται να αμφισβητηθεί από τους… εκσυγχρονιστές, προεξέχο-ντος του Κώστα Σημίτη. Η κορύ-φωση αυτών των γεγονότων συντε-λείται σε ένα άλλο βρόμικο ’89... Παρ’ όλα αυτά το χειμώνα του ’91 ένα νεολαιίστικο κίνημα θα οδη-γήσει στην εξέγερση της Ανάκτη-σης, κάνοντας πρόδηλη την πρόθε-ση του συγγραφέα να υποστηρίζει ότι η επαναστατική διαδικασία εί-τε θα είναι συνεχής ή δεν θα είναι επαναστατική.

Στις αρετές του κειμένου πρέ-πει να καταγραφεί ότι ο συγγρα-φέας δεν φτιάχνει έναν αγγελι-κά πλασμένο –και γι’ αυτό ψεύτι-

κο– σοσιαλιστικό κόσμο, ίσα ίσα σκιαγρα-φεί πλειάδα αντιθέσεων εντός τους, ανα-δεικνύει αντιφάσεις και συγκρούσεις, ενώ κρατά κριτική στάση απέναντι στις αδυνα-μίες της Αριστεράς…

Μια εντελώς παράδοξη ιστορία αφηγείται ο Γιώργος Αλεξάτος στο βιβλίο του Πλατεία Μπελογιάννη, η οποία

εκτυλίσσεται στη ...λαοκρατούμενη βόρεια Ελλάδα, εκεί που ο Δημοκρατικός Στρατός ουδέποτε ηττήθηκε, ο Γράμμος

ποτέ δεν παραδόθηκε και η Θεσσαλονίκη ανακηρύχθηκε πρωτεύουσα μετά την εκδίωξη του Eθνικού Στρατού.

«Λαϊκή Δημοκρατία της Ελλάδας» εναντίον «Βασιλείου της Ελλάδας»

nΝΑΤΑΣΑ ΚΕΦΑΛΛΗΝΟΥ

4 Στο βιβλίο του Αλεξάτου δεν αντιστρέφεται μόνο η επίσημη Iστορία αλλά και η ιστορία της κομμουνιστικής Αριστεράς

ΘΕΑΤΡΟ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ

«ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΓΚΟΝΤΟ» ΣΤΟ ΤΕΧΝΗΣΠολύ πετυχημένο γυναικείο κάστινγκΟ Βλαντίμιρ και ο Εστραγκόν, οι δύο βασικοί ήρωες του έργου, δεν περιμένουν την έλευση της ιστορίας. Ούτε την προκαλούν. Δεν προετοιμάζουν κάποια ανατροπή. Στην πραγματικότητα δεν πιστεύουν σε τίποτα. Ούτε σε Θεό ούτε σε ανθρώπους. Πνίγονται σε ένα υπαρξιακό αδιέξοδο και φλερτάρουν διαρκώς με την ιδέα του θανάτου. Μισοαστεία, μισοσοβαρά. Ο θάνατος πάντως είναι εκεί, στο σκοινί που τους λείπει για να κρεμαστούν από το ξεραμένο δέντρο. Μοιάζουν ίσως με εκείνους τους σημερινούς ανθρώπους, που βουλιάζουν ολοένα στην κινούμενη άμμο μιας κατάστασης έκτακτης ανάγκης, όπου όλα τους τα δικαιώματα μεμιάς ακυρώθηκαν. Οι πιο πολιτικοποιημένοι μπορεί και να περιμένουν ή κάποτε να περίμεναν, την έλευση του θαύματος - συμβάντος που θα αλλάξει την κατάσταση. Για λίγο. Σκληρή και ανιαρή είναι η ζωή τους. Είτε διαμαρτύρονται για την αδικία, είτε στοχάζονται, είτε υποτάσσονται στην αθλιότητα, όπως και οι ήρωες του Μπέκετ, δεν αγαπούν τους ανθρώπους θεωρώντας τους λίγο ή πολύ πρόβατα και ηλίθιους. Έτσι δεν τους απομένει καμιά ελπίδα και καμιά πραγματική σωτηρία. Αυτή η υπαρξιακή και πολιτική αγωνία είναι καταλυτικά παρούσα στη σκηνή του θεάτρου Τέχνης, όπου ένα λεπτό συρμάτινο πλέγμα –μια διάφανη αυλαία - κρησάρα– χωρίζει τους ηθοποιούς από τους θεατές. (Σκηνική επιλογή του σκηνοθέτη Κ. Καπελώνη.) Κάτια Γέρου και Δήμητρα Χατούπη ενσαρκώνουν τους δύο φίλους, Λουκία Πιστιόλα και Μυρτώ Αλικάκη συμπληρώνουν το πολύ πετυχημένο θηλυκό κάστινγκ.Το Περιμένοντας τον Γκοντό, αυτή η σπουδαία στιγμή για το θέατρο του παραλόγου, αντανακλά τις καθηλωμένες κοινωνικές σχέσεις και το πολιτιστικό αδιέξοδο στο μεταπολεμικό κόσμο. Εδώ η μοίρα, η φυσική κατάσταση του ανθρώπου είναι η αποξένωση. Η αναμονή ατομική, πλάθει μια λύτρωση η οποία δεν έρχεται. Διαφορετική αυτή από την αναμονή στο ποίημα του Καβάφη – όπου οι Βάρβαροι αποτελούσαν κάποια λύση, εκπροσωπώντας το καινούργιο που λειτουργεί σαν καταλύτης μιας αλλαγής. Δεν υπάρχει καινούργιο, δεν υπάρχει παλιό στο χρόνο του έργου. Ακινησία υπάρχει και μια δυσκολία αναγνώρισης των εποχών. Αυτό το αντιδραστικό και ακυρωμένο ιστορικά «τίποτα δεν γίνεται» εκφράζει ιδεολογικά το έργο από την πρώτη του αράδα: «Nothing to be done». Αλλά το εκφράζει με κορυφαίο τρόπο από καλλιτεχνική άποψη, αποδίδοντας το πνεύμα μιας ιστορικής περιόδου που επανέρχεται και δεν εξαλείφεται χωρίς τη συνειδητή αναμονή και προετοιμασία του συλλογικού απελευθερωτικού σχεδίου. Παραστάσεις: Τετάρτη - Κυριακή. Φρυνίχου 14, Πλάκα. Εισιτήριο για νέους κάτω των 25 ετών: 10 ευρώ. Τηλ. 210 3222464, 210 3236732.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Η ομάδα του εκδοτικού συνε-ταιρισμού Alterthess παρουσιά-ζει το πρώτο της εκδοτικό εγχεί-ρημα, ένα χρονικό της άλλης Θεσ-σαλονίκης - ημερολόγιο του 2012. Η έκδοση αυτή είναι ταυτόχρονα η αρχή μια σειράς αφιερωμάτων και ρεπορτάζ για τη Θεσσαλονίκη του χθες και του σήμερα που ορ-γανώνει η ομάδα του Alterthess μέσα στο επετειακό 2012.

«Το 2012 οι εξουσίες της πό-λης θα “γιορτάσουν” τα 100 χρόνια από την ενσωμάτωση της Θεσσαλονίκης στο ελληνικό κράτος. Ποιας Θεσσαλονίκης όμως; Υπάρχουν πολλές Θεσσα-λονίκες και δεν πέρασαν όλες το ίδιο καλά τα τελευταία 100 χρό-νια, για να γιορτάζουμε όλοι μα-ζί», αναφέρει η ομάδα.

Tο Ημερολόγιο 2012 είναι καθημερινή ατζέντα του έτους ενώ ταυτόχρονα εμπεριέχει ένα χρονολόγιο - ξεφύλλισμα, με τη ματιά της ομάδας, σε μια προ-σέγγιση της ιστορίας της Θεσ-

σαλονίκης, της Σελανίκ, της Σα-λόνικα, της Σόλουν, της Σαλονί-κης…

Για την παρουσίαση του Ημε-ρολογίου 2012, το Alterthess δι-οργανώνει εκδήλωση στην Αθή-να, στο χώρο του Radio Bubble (Ιπποκράτους 146), το Σάββατο 17 Δεκεμβρίου στις 7 μ.μ. Ακό-μη, παρουσιάσεις μέσα στο Δε-κέμβρη θα γίνουν στον Πύργο του Παιδαγωγικού ΑΠΘ, στην Καλαμαριά και στον Εύοσμο.

Τηλέφωνα επικοινωνίας: 6947040575, 6936623222. E-mail: [email protected]

ALTERTHESS

Page 22: ΠΡΙΝ 11 .12

22 / ΠPIN Ο IΚΟΝΟΜΙΑ KYPIAKH 11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011

Η ΕΛΛΑΔΑ ...ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΑ ΨΩΡΟΚΩΣΤΑΙΝΑΔεν είναι μονόδρομος η υποτέλειαΤα κυρίαρχα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης βομβαρδίζουν καθημερινά την κοινή γνώμη με το στερεότυπο μιας Ελλάδας - μεταμοντέρνας Ψωροκώσταινας, που δεν παράγει τίποτα, είναι αναγκασμένη να τείνει διαρκώς το καπέλο του ζητιάνου στους δανειστές της για να πληρώσει μισθούς και συντάξεις, επομένως δεν της μένει καμιά επιλογή παρά να σφίγγει διαρκώς το ζωνάρι και να υπακούει αγόγγυστα στους όποιους όρους των Γερμανών. Το ίδιο στερεότυπο έρχεται να στηρίξει την ιδεολογική τρομοκρατία για το ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ, που εμφανίζεται περίπου ως επιστροφή στη Λίθινη Εποχή, αφού μια Ελλάδα που δεν θα παράγει τίποτα και δεν θa ’χει να δανειστεί κι από κανένα, δεν θα μπορεί να εισάγει ούτε τρόφιμα, ούτε πετρέλαιο και θα πρέπει να επιβιώσει ως έθνος τροφοσυλλεκτών, που θα φοράνε προβιές και θα ζεσταίνονται γύρω από τη φωτιά.Αφήνουμε στην άκρη τον προβληματισμό αν ακόμη κι αυτή η προοπτική είναι περισσότερο ζοφερή από την εγγυημένη βεβαιότητα των μνημονίων, των μεσοπρόθεσμων και των μακροπρόθεσμων να μετατραπούμε σε έθνος κανιβάλων, που θα τρώνε ο ένας τις σάρκες του άλλου με έπαθλο την απλή επιβίωση. Για οικονομία της συζήτησης, ας δεχτούμε ότι «δεν υπάρχει άλλος δρόμος» από τον καπιταλισμό και τη συμμετοχή στην ευρωζώνη (που καταστρέφει τον παραγωγικό, βιομηχανικό και αγροτικό ιστό) κι ας δούμε τι λέει η ψυχρή λογική των αριθμών.Η σημερινή Ελλάδα, με όλα της τα χάλια, παράγει πλούτο αξίας 232 δισ. ευρώ το χρόνο. Τόσο ήταν το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν της χώρας το 2010, σύμφωνα με τη Γιούροστατ. Ως προς το κατά κεφαλήν ΑΕΠ, η Ελλάδα συμπεριλαμβάνεται στην προνομιούχα λέσχη των αναπτυγμένων χωρών, έρχεται 31η ανάμεσα σε 183 χώρες του κόσμου και 16η μεταξύ των 27 χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όχι κάτι εξαιρετικό, πάντως αρκετά μακριά από την εποχή του ρόπαλου και του ακόντιου. Ας πάρουμε λοιπόν αυτά τα στοιχεία ως βάση αναφοράς, ξεχνώντας την απότομη πτώση του ΑΕΠ για τρία συνεχή χρόνια λόγω δρακόντειων μέτρων και λησμονώντας προς το παρόν τι θα μπορούσε να συμβεί αν οι άνεργοι εύρισκαν δουλειά κ.λπ. Το ΑΕΠ μιας χώρας είναι το άθροισμα τεσσάρων συνιστωσών: Ιδιωτική κατανάλωση των νοικοκυριών (ένα πολύ χονδρικό μέτρο για την τάξη μεγέθους του πραγματικού διαθέσιμου εισοδήματος των πολιτών, μετά από φόρους, εισφορές κ.λπ.). Επενδύσεις παγίου κεφαλαίου (ιδιωτικές και κρατικές). Κρατική κατανάλωση (λειτουργικές δαπάνες του κράτους). Εξαγωγές μείον εισαγωγές (δηλαδή, εμπορικό πλεόνασμα ή έλλειμμα). Στην Ελλάδα, η ιδιωτική κατανάλωση κάλυπτε το 2010 το 75,4% του ΑΕΠ. Επομένως, το πραγματικό, διαθέσιμο για κατανάλωση εισόδημα των Ελλήνων ήταν 173,889 δισ. ευρώ.

ΜΥΘΟΙ ΤΩΝ ΜΜΕ

ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΣ ΤΡΟΜΟΣ

Ιδεολογικοί αγύρτες όσοι εμφανίζουν ως αναπόδραστη μοίρα μας την αιώνια λιτότητα. Όπως δείχνεται στη συνέχεια,

ο παραγόμενος πλούτος της Ελλάδας, παρά μάλιστα τη συρρίκνωση του ΑΕΠ που έχει επέλθει για τρίτη συνεχόμενη χρονιά

λόγω ύφεσης, ακόμη και με μια μικρή αναδιανομή υπέρ των ασθενέστερων είναι αρκετός για να εγγυηθεί μια αξιοπρεπή ζωή.

Είμαστε καταδικασμένοι να πεινάσουμε;n ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Το ΑΕΠ πρέπει να τονίσουμε, σε συνέχεια των προηγούμενων, δεν μοιράζεται, έστω και πολύ άνισα, σε όλους τους κατοίκους της χώ-ρας. Υπάρχουν τα παιδιά, οι νοι-

κοκυρές, οι άνθρωποι που για τον άλφα ή βή-τα λόγο δεν δουλεύουν αλλά και δεν ψάχνουν για δουλειά και οποίοι συγκαταλέγονται (μα-ζί με τους συνταξιούχους) στο μη ενεργό οικο-νομικά πληθυσμό (4.385.584 άτομα).

Υποθέτουμε, απλώς για αποκτήσουμε μια πρώτη, εντελώς χονδρική ιδέα, ότι όλοι οι απασχολούμενοι έχουν το ίδιο πραγματικό εισόδημα, το ύψος του οποίου μένει να προσ-διοριστεί. Επίσης υποθέτου-με (και θα δούμε στην πο-ρεία αν «βγαίνουμε» ή όχι) ότι το κράτος εγγυάται για καθέναν από τους 793.685 ανέργους καθαρό μηνιαίο εισόδημα 900 ευρώ, χωρίς προϋποθέσεις και χρονι-κούς περιορισμούς (σήμε-ρα το επίδομα του ΟΑΕΔ, που δίνεται υπό προϋποθέ-σεις και το πολύ για 12 μή-νες είναι 461 ευρώ το μήνα, μεικτά, συν 10% αύξηση για κάθε προστατευόμενο μέ-λος της οικογένειας). Επι-πλέον, υποθέτουμε ότι όλα τα άτομα ηλικίας 65 ετών (1.873.243) έχουν δικαίωμα σύνταξης και εξασφαλίζουν ειόδημα 1.500 ευρώ καθαρά κατά μέσον όρο (σήμερα η κατώτατη σύνταξη του ΙΚΑ είναι 487 ευρώ μεικτά και η τρόικα θέλει να το κατεβά-σει στα 350, αυξάνοντας το όριο συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια, ενώ η μέση σύ-νταξη των τριών ασφαλι-στικών ταμείων που καλύ-πτουν την πλειονότητα των συνταξιούχων –ΙΚΑ, ΟΓΑ, ΟΑΕΕ– είναι 770 ευρώ μει-κτά). Τέλος, υποθέτουμε το ίδιο εισόδημα, κατά μέσον όρο 1.500 ευρώ, για τους 55.192 συνταξιούχους κάτω των 65 ετών.

Με αυτά τα δεδομένα, το συνολικό, ετήσιο καθαρό εισόδημα των συνταξιούχων ανέρχε-ται σε 43,621 δισ. ευρώ και των ανέργων σε 5,534 δισ. ευρώ. Αν αφαιρέσουμε αυτά τα ποσά από τα 173,889 δισ. που είναι το συνο-λικό καθαρό εισόδημα του πληθυσμού, μας μένουν για το σύνολο των απασχολούμενων (μισθωτών, αυτοαπασχολούμενων, εργοδο-τών) 124,734 δισ. Αν αυτό το διαιρέσουμε με το πλήθος των απασχολούμενων 15-65 ετών (αφαιρώντας τους περίπου 78.000 εργαζόμε-νους άνω των 65 ετών που πρέπει να συντα-ξιοδοτηθούν, όπως υποθέσαμε) μας δίνει ένα καθαρό, κατά κεφαλήν εισόδημα 30.959 ευρώ το χρόνο ή 2.580 το μήνα. Σημειωτέον, ότι σή-μερα ο κατώτατος μισθός είναι στα 751 ευρώ μεικτά στον ιδιωτικό τομέα, για δε τους νέους απασχολούμενους και τους εργαζόμενους με επιχειρησιακές συμβάσεις 601 ευρώ, ενώ στο Δημόσιο είναι 780 ευρώ μεικτά.

Ανακεφαλαιώνουμε: Δεν κάναμε καμία

υπόθεση για αλλαγή των κοινωνικών σχέ-σεων στην Ελλάδα (οι καπιταλιστές παρα-μένουν καπιταλιστές, οι εργάτες εργάτες, οι νοικοκυρές νοικοκυρές, οι άνεργοι άνεργοι κ.λπ.). Επομένως, δεν μιλήσαμε για την επίλυ-ση των θεμελιωδών προβλημάτων των εργα-ζομένων, αλλά μόνο για καταπραϋντικά μέ-τρα στο πλαίσιο του συστήματος. Και τι βρή-καμε; Ότι η σημερινή Ελλάδα, με όλα τα χά-λια της, «αντέχει» να δίνει εισόδημα 2.580 ευ-ρώ το μήνα σε κάθε απασχολούμενο, 900 ευ-ρώ σε κάθε άνεργο και 1.500 σε κάθε συντα-ξιούχο. Αυτό σημαίνει ότι μια μέση τετραμε-λής οικογένεια με ένα ζευγάρι απασχολού-

μενων, ένα μικρό παιδί και ένα μεγαλύτερο στην ανεργία θα είχε εισόδημα 6.060 ευρώ το μήνα, ενώ ένα ζευγάρι ηλικιωμένων άνω των 65 ετών θα ζούσε με 3.000 ευρώ το μήνα κατά μέσον όρο. Η μόνη προϋπόθεση είναι ότι θα πραγματοποιηθεί μια δραστική αναδιανομή εισοδήματος και βέβαια, ότι θα αντιμετωπι-στεί αποφασιστικά το εθνικό σπορ της ελλη-νικής αστικής τάξης, η φοροδιαφυγή (ενδει-κτικά, μόλις το 3,1% των νοικοκυριών δηλώ-νει ετήσιο, ακαθάριστο οικογενειακό εισόδη-μα άνω των 65.000 ευρώ και μόλις 1,3% άνω των 100.000 ευρώ).

Με τέτοια εισοδήματα, η Ελλάδα θα μπο-ρούσε να εξυπηρετεί και ολόκληρο το εμπο-ρικό της έλλειμμα (εισαγωγές-εξαγωγές), το οποίο περιλαμβάνεται στο ΑΕΠ. Ας σημειω-θεί ότι οι λογαριασμοί μας είναι μάλλον «τσι-γκούνικοι» και ότι το πραγματικό διαθέσι-μο εισόδημα είναι ακόμη μεγαλύτερο, κα-θώς στις ιδιωτικές δαπάνες δεν υπολογίζο-νται τα ποσά που επενδύονται από τα νοικο-κυριά (π.χ. με στεγαστικά δάνεια). Όπως και ότι δεν υπολογίζεται στο ΑΕΠ η οικιακή πα-

ραγωγή (π.χ. των αγροτών), η ανταλλαγή με-ταξύ νοικοκυριών σε είδος και ό,τι παράγεται μεν, αλλά δεν μπαίνει στον κύκλο της εμπο-ρευματικής κυκλοφορίας.

Φυσικά, η ισοκατανομή του πραγματικού εισοδήματος είναι αδύνατη. Ας υποθέσουμε ότι η αναλογία του συνολικού εισοδήματος του πλουσιότερου 20% των απασχολούμενων προς το φτωχότερο 20% είναι 4,2:1 – δηλαδή, όσο στη σημερινή Γερμανία και Γαλλία (στην Ελλάδα με τις μεγαλύτερες ανισότητες είναι 6:1). Τότε, το φτωχότερο 20% θα κυμαινόταν γύρω από τα 1.000 ευρώ το μήνα ανά άτομο και το πλουσιότερο γύρω από τα 4.200, πάντα

κατά μέσον όρο, με το υπό-λοιπο 60% να κυμαίνεται γύ-ρω από τα 2.600 ευρώ το μή-να. Ακόμα κι έτσι, τα πράγ-ματα θα ήταν πολύ καλύτε-ρα από σήμερα που σύμφω-να με τη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημά-των του υπουργείου Οικο-νομικών, το 33% των νοικο-κυριών (όχι των ατόμων, των νοικοκυριών!) έχει ακαθά-ριστο ετήσιο εισόδημα κάτω των 10.000 ευρώ, δηλαδή κά-τω από 833 ευρώ το μήνα και το 63,5% των νοικοκυριών έχει ετήσιο ακαθάριστο ει-σόδημα κάτω των 20.000 ευ-ρώ, δηλαδή κάτω των 1.666 ευρώ το μήνα.

Επομένως, είναι απολύ-τως ρεαλιστικό, ακόμη και με τις σημερινές, τρομερά δύσκολες συνθήκες που έχει δημιουργήσει η ολιγαρχία και οι ξένοι σύμμαχοί της, από αύριο κιόλας, να εξα-σφαλίζει ο μεγάλος όγκος των απασχολουμένων και των συνταξιούχων πολύ με-γαλύτερες απολαβές από τις σημερινές και μάλιστα με ένα δίχτυ κοινωνικής προ-

στασίας που θα εγγυάται ότι ακόμη κι αν μεί-νει κανείς άνεργος για μεγάλο διάστημα, θα συνεχίζει να παίρνει ένα επίδομα που θα του εξασφαλίζει αξιοπρεπή ζωή.

Προφανώς, το πρόβλημα δεν είναι αριθ-μητικό, αλλά πολιτικό. Μια τεράστια ανα-διανομή εισοδήματος της τάξης που αναφέ-ρουμε και ένα δίχτυ κοινωνικής προστασίας που θα μείωνε κατά πολύ τον τρόμο της από-λυσης και της ανεργίας δεν θα το δεχόταν η αστική τάξη παρά μόνο με το πιστόλι του λαϊ-κού κινήματος στον κρόταφο, καθώς θα ανα-τίναζε τις βάσεις της καπιταλιστικής συσσώ-ρευσης. Άλλωστε, αν το εργατικό κίνημα ήταν τόσο δυνατό ώστε να επιβάλει μια τέτοια λύ-ση, ασφαλώς και δεν θα σταμάταγε στη μέ-ση του δρόμου (αλλά και η ίδια η αστική τά-ξη δεν θα ανεχόταν για πολύ μια τέτοια κατά-σταση, η οποία θα έθετε γρήγορα επί τάπητος το πρόβλημα της εξουσίας). Επομένως, το μο-ντέλο που περιγράψαμε είναι καθαρά ιδεατό – ικανό όμως, πιστεύουμε, να καταδείξει την ιδεολογική αγυρτεία των απολογητών της αι-ώνιας λιτότητας.

4 Η σημερινή Ελλάδα, με όλα τα χάλια της, «αντέχει» να δίνει εισόδημα 2.580 ευρώ το μήνα σε κάθε απασχολούμενο

και 1.500 σε κάθε συνταξιούχο

Page 23: ΠΡΙΝ 11 .12

KYPIAKH 11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011 Δ IEΘNH ΠPIN / 23

Δύο ισλαμικά κόμματα, οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι και το (ακραίο σαλαφιστικό) Αλ Νουρ, αναδείχθηκαν στις πρώτες θέσεις

των εκλογών στην Αίγυπτο. Την ίδια ώρα ο στρατός αρνείται να παραδώσει τα ηνία της εξουσίας κι επιμένει να ελέγχει

τα κρίσιμα κέντρα του κράτους, με αποτέλεσμα τα δύο αυτά κόμματα να τίθενται προ των ευθυνών τους...

Κινούμενη (πολιτική) άμμος η ΑίγυπτοςnΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ

Ηολοκλήρωση και της δεύτε-ρης φάσης του πρώτου γύ-ρου των βουλευτικών εκλο-γών στην Αίγυπτο έφερε τη χώρα αντιμέτωπη με ένα νέο,

εξίσου αβέβαιο, πολιτικό τοπίο. Η δεύτερη εκλογική διαδικασία, που στόχευε στο να καλυφθούν οι θέσεις 52 εδρών της Εθνο-συνέλευσης (Κάτω Βουλή) από κάποι-ους από τους εκατο-ντάδες, κυρίως ανε-ξάρτητους, υποψη-φίους ή στο να ολο-κληρωθούν επαναλη-πτικές τοπικές ψηφο-φορίες των πολιτικών κομμάτων, ολοκλη-ρώθηκε το βράδυ της Τρίτης με συμμετοχή κατά πολύ χαμηλότε-ρη αυτής της πρώτης εβδομάδας. Εν μέσω καταγγελιών περι-στατικών βίας ή πα-ραβίασης του εκλογι-κού νόμου, το κλείσιμο της κάλπης έφερε μαζί και το πρώτο εκλεγμένο, πολυκομμα-τικό κοινοβούλιο στο οποίο επικρατούν τα ισλαμικά κόμματα.

Τα αποτελέσματα έχουν καταγράψει ένα ποσοστό 60% στα ισλαμικά κόμματα, με το 36% των ψηφοφόρων να επιλέγει το κόμμα των Αδελφών Μουσουλμάνων, Ελευθερία και Δικαιοσύνη και το 24% να στηρίζει το νεοσύστατο σαλαφιστικό ακραίο κόμμα Αλ Νουρ. Τρίτη έρχεται η επίσης νεοσύστατη φιλελεύθερη εκλογική συμμαχία Αιγυπτια-κό Μπλοκ με 13%, ενώ οι πολύ παλιότεροι κομματικοί σχηματισμοί του φιλελεύθερου Αλ Γουάφτ και του κεντρώου Αλ Γουασάτ διέψευσαν όλες τις προβλέψεις που τους έφεραν σε καλύτερες θέσεις και κατέγρα-ψαν 7% και 4% αντίστοιχα.

Κάποιες έδρες στο κοινοβούλιο, με πο-σοστό που φτάνει το 3% αλλά και μέσω ανε-ξάρτητων υποψηφίων, καταλαμβάνει και η εκλογική συμμαχία «Η επανάσταση συνεχί-ζεται» που δημιουργήθηκε μετά την πτώση του καθεστώτος Μουμπάρακ και αποτελεί ίσως τη μόνη εκλογική καταγραφή που στή-ριζε σταθερά και με την παρουσία της την αιγυπτιακή επανάσταση, όπως πλέον ονο-μάζουν οι ίδιοι οι Αιγύπτιοι τις κινητοποι-ήσεις που οδήγησαν στην πτώση Μουμπά-ρακ και συνεχίζονται ως σήμερα. Η συμμα-χία αποτελείται από ένα φάσμα πολιτικών χώρων που ξεκινούν από την Αριστερά και αγγίζουν και μέρος της νεολαίας των αδελ-φών μουσουλμάνων που αποσχίστηκε κα-τά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων στην Ταχρίρ, αποκτώντας πιο κινηματικά χαρα-κτηριστικά. Έτσι, στο σχηματισμό συμμε-τέχουν από τη Σοσιαλιστική Λαϊκή Συμμα-χία, το αιγυπτιακό Σοσιαλιστικό Κόμμα και το Αιγυπτιακό Ρεύμα, μέχρι και ομάδες που συνέδεσαν απολύτως το όνομά τους με την αιγυπτιακή επανάσταση όπως ο Συνασπι-σμός Επαναστατικής Νεολαίας. Η σύνδε-σή της με την εξεγερμένη Αίγυπτο φαίνε-ται όχι μόνο από το γεγονός ότι αποτελεί-ται σε μεγάλο ποσοστό από νέους αλλά και

από το ότι ήταν ο μόνος εκλογικός συνδυα-σμός που κατά την εξέγερση του Νοεμβρίου ανέστειλε την προεκλογική του εκστρατεία συμμετέχοντας στα γεγονότα της Ταχρίρ.

Κι ενώ ο πρώτος γύρος των εκλογών ολοκληρώθηκε, η επόμενη μέρα φέρνει τη

νέα πολιτική κατάσταση αντιμέτωπη με τις κατεστημένες δομές. Το Ανώτατο Στρατι-ωτικό Σύμβούλιο είχε άλλωστε φροντίσει πριν τις εκλογές να ψαλιδίσει τις δυνατό-τητες του νέου κοινοβουλίου να ορίσει την επιτροπή της συνταγματικής αναθεώρησης, μιας και ήδη από την ανακοίνωση της από-φασης που έγινε γνωστή ως έγγραφο Σέλ-μυ (από τον αξιοματούχο Αλί αλ Σέλμυ που

την παρουσίασε), μόνο 20 από τα 100 μέ-λη της επιτροπής θα ορίζονταν από το κοι-νοβούλιο. Επιπλέον, θα έχει τη δυνατότη-τα να ζητήσει αναθεωρήσεις του όποιου συ-ντάγματος προκύψει και να παραπέμψει τις αλλαγές σε συνταγματικό δικαστήριο. Άλ-λωστε, το Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο της χώρας δεν φαίνεται διατεθειμένο να αφήσει τον έλεγχο του στρατού σε πολιτι-κούς προϊστάμενους, πράγμα που ήταν και η αφορμή για την εξέγερση του Νοεμβρίου η οποία έφερε και πάλι την πλατεία Ταχρίρ στο επίκεντρο των εξελίξεων.

Επιστέγασμα όλων αυτών των προσπα-θειών του Στρατιωτικού Συμβουλίου ήταν η απόφαση να δώσει αυξημένες αρμοδιότητες στο νεοδιορισμένο μεταβατικό πρωθυπουρ-γό Καμάλ Ελ Γκανζούρι αλλά και οι δηλώ-σεις που έκανε ο στρατηγός Μουχτάρ Μου-λά που έφεραν και την πρώτη ρήξη του Συμ-βουλίου με τους μέχρι τώρα σταθερούς συ-νομιλιτές του, Αδελφούς Μουσουλμάνους.

Μετά από την επιμονή του να παραμείνει ο προϋπολογισμός του στρατού μακριά από πολιτικό έλεγχο, ο Μουλά κατέληξε ότι η δημοκρατία στην Αίγυπτο βρίσκεται ακό-μα στο πρώτο στάδιο και χαρακτηριστικά ανέφερε πως «στο μέλλον, το κοινοβούλιο

μπορεί να έχει τη δυ-νατότητα να αποφα-σίζει. Αυτή τη στιγ-μή όμως, με δεδομέ-νη την αστάθεια της κατάστασης, το κοι-νοβούλιο δεν αντι-προσωπεύει όλο τον αιγυπτιακό λαό». Ως άμεση απάντηση και με τον αέρα της νί-κης, οι Αδελφοί Μου-σουλμάνοι αποχώρη-σαν από τις συνομιλί-ες για τη δημιουργία με πρωτοβουλία του στρατού «συμβου-λευτικού οργάνου» που θα έχει επικου-ρικό για το Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβού-λιο ρόλο μέχρι την

εκλογή του νέου προέδρου της χώρας.Η πρώτη αυτή ρήξη φέρνει τους νικη-

τές των εκλογών αντιμέτωπους πλέον με τις πραγματικές τους πολιτικές ευθύνες. Απο-τελώντας την πρώτη δύναμη, οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι θα πρέπει να αναμετρηθούν με τις προτάσεις τους για την οικονομία που δεν ξεφεύγουν από το νεοφιλελεύθερο πρό-τυπο και τα αποτελέσματα, να αντιμετωπί-σουν τη στρατιωτική ηγεμονία που δεν πα-ραχωρεί την εξουσία της, να ισορροπήσουν με δεύτερη δύναμη τους σαλαφιστές του Αλ Νουρ που δηλώνουν τις ξεκάθαρα ακραίες ισλαμιστικές τους θέσεις και να προστατεύ-σουν τις θρησκευτικές μειονότητες της χώ-ρας. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να βρουν διό-δους συμμαχίας μέσα στο νέο κοινοβούλιο για να μπορέσει αυτό να είναι αποδοτικό. Αναγκάζονται ήδη να διαψεύσουν δηλώ-σεις αμερικανών αξιωματούχων περι ύπαρ-ξης συνομιλιών μεταξύ των ηγετών τους και των ΗΠΑ σε σχέση με την αναθεώρηση των συμφωνιών του Καμπ Ντέιβιντ, τη συνθήκη ειρήνης δηλαδή που υπεγράφη μεταξύ Αι-γύπτου και Ισραήλ στα τέλη του 1970. Αυ-τά, τη στιγμή που το Ισραήλ δηλώνει ανή-συχο από τα αποτελέσματα των αιγυπτια-κών εκλογών.

Με τη χώρα να βρίσκεται σε μια αβέ-βαιη διαδικασία μετάβασης, με τις δυσκο-λίες που αυτό σημαίνει για έναν πληθυσμό που μαστίζεται από αναλφαβητισμό και αε-φύρωτες κοινωνικές ανισότητες, με μεγά-λα ποσοστά να ζουν σε αγροτικές περιοχές με βαθιά συντηρητικά χαρακτηριστικά, οι φωνές της πλατείας Ταχρίρ δεν σωπαίνουν. Από τη δημιουργία νέων αιτημάτων όπως αυτό για μια άλλη εθνική μεταβατική κυ-βέρνηση σωτηρίας που θα αποτελείται από πολιτικούς οι οποίοι στήριξαν την «επανά-σταση της 25ης Γενάρη» και δεν θα ελέγχε-ται από το στρατό, μέχρι την υπεράσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, των εργα-τικών διεκδικήσεων αλλά και των χιλιάδων πολιτικών κρατουμένων, οι αγώνες των Αι-γυπτίων συνεχίζονται σε κάθε επίπεδο.

ΣετροχιάλιτότηταςεισήλθετοΒέλγιοnΕΙΡΗΝΗ ΚΟΣΜΑ

Πακέτο μέτρων λιτότητας είναι το «δωράκι» του νέου πρωθυπουργού προς τους εργαζόμενους στο Βέλγιο, οι οποίοι επί περίπου ενάμιση χρόνο έκαναν υπομονή, προσβλέποντας στο σχηματι-σμό κυβέρνησης που θα τους γλίτωνε από τα δει-νά της οικονομικής κρίσης η οποία σαρώνει την Ευρώπη. Η νέα κυβέρνηση, μετά από μία περίο-δο-ρεκόρ μαραθωνίων διαβουλεύσεων που οδή-γησαν στο σχηματισμό της, έρχεται για να επιβά-λει τα δυστυχώς, γνώριμα πλέον, σε αυξανόμε-νο αριθμό ευρωπαϊκών χωρών, σκληρά νεοφιλε-λεύθερα μέτρα που φτωχαίνουν τους πολλούς και αυξάνουν τα πλούτη για τους λίγους. Ο φιλελευ-θερισμός πέρασε το κατώφλι από την περιφέρεια προς την καρδιά της Ευρώπης για να υιοθετηθεί από τη νέα κυβέρνηση των Βρυξελλών. Φυσικά οι Βρυξέλλες, στο 18μηνο διάστημα που μεσολάβησε από τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές μέχρι το σχηματισμό της κυβέρνησης συ-νεργασίας, δεν αποτέλεσαν μοντέλο ...ακυβέρνη-της πολιτείας. Αντιθέτως, η υπηρεσιακή κυβέρνη-ση που είχε αναλάβει τα ηνία αντεπεξήλθε πέρυ-σι στα καθήκοντά της και μάλιστα ως προεδρεύ-ουσα της ΕΕ, ενώ η ρουτίνα της διαχείρισης δεν προσέκρουσε σε σοβαρά προβλήματα. Επιπλέον, προλείανε το έδαφος για την επερχόμενη νεοφι-λελεύθερη επέλαση που απειλεί να διαλύσει τον ήδη τραυματισμένο κοινωνικό ιστό της χώρας. Ύστερα από τις 540 μέρες ασυνεννοησίας, τα

έξι βελγικά κόμματα κατέληξαν σε συμφωνία για το σχηματισμό κυ-βέρνησης συνασπισμού, με βασι-κή δέσμευση την εφαρμογή προ-γράμματος λιτότητας. Η κυβέρνηση συνασπισμού με τον εικονιζόμενο γαλλόφωνο σοσιαλι-στή Ελιό Ντι Ρουπό στο «τιμόνι» της βελγικής πρωθυπουργίας και

το φιλελεύθερο Ντιντιέ Ρέιντερς, υπουργό Οικο-νομικών από το 1999, ως επικεφαλής της διπλω-ματίας των Βρυξελλών, από τη θέση του υπουρ-γού Εξωτερικών, προχωρά με διαδικασίες φαστ τρακ στην επιβολή των νέων μέτρων. Το έδαφος προετοίμασε τόσο η μακρά περίοδος πολιτικού αδιεξόδου όσο και οι σειρήνες για τον κίνδυνο οικονομικής κατάρρευσης που ηχούν ολοένα πιο δυνατά στις Βρυξέλλες. Υπενθυμίζεται πως η πολιτική κρίση στο Βέλγιο ξέσπασε με αφορμή την όξυνση του ανταγωνισμού ανάμεσα σε Βα-λόνους και Φλαμανδούς, που απείλησε να οδη-γήσει τη χώρα σε διάσπαση. Στη θέση του «τσά-ρου» της οικονομίας, σε πνεύμα «εθνικής συμφι-λίωσης» ορίστηκε ο φλαμανδός χριστιανοδημο-κράτης Στέφεν Βανάκερε. Στο διάστημα που μεσολάβησε από την έναρξη της περιόδου πολιτικής κρίσης στην οποία εισήλ-θε η χώρα, μέχρι τη συμφωνία των κομμάτων, με-σολάβησε μία υποβάθμιση της πιστοληπτικής αξι-ολόγησης της βελγικής οικονομίας από την S&P, στα τέλη Νοεμβρίου. Η πολιτική ηγεσία των Βρυ-ξελλών υπό την απειλή των διεθνών αγορών και με τους οίκους αξιολόγησης να προειδοποιούν για κινδύνους στο τραπεζικό σύστημα, εξαιτίας του κρατικού χρέους, έδωσε νεοφιλελεύθερους «όρκους» πριν ακόμα ορκιστεί για να κυβερνή-σει. Η συμφωνία των έξι κομμάτων για τη διανο-μή των υπουργικών χαρτοφυλακίων σήμανε το τέ-λος της περιόδου δοκιμασίας των ορίων της αστι-κής δημοκρατίας - Φρανκενστάιν επί ευρωπαϊκού εδάφους. Ωστόσο, η δοκιμασία για την κοινωνική πλειοψηφία στο Βέλγιο συνεχίζεται με μέτρα οι-κονομικής ασφυξίας. Οι εργαζόμενοι από την πλευρά τους κατέστη-σαν σαφές ότι δεν θα υπάρξει περίοδος χάριτος για τη νέα κυβέρνηση. Πριν την ορκωμοσία της, που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη, η κυβέρνηση του Ντι Ρουπό, που διαδέχεται εκείνη του χριστι-ανοδημοκράτη Ιβ Λετέρμ, βρέθηκε αντιμέτωπη με το μεγαλύτερο κύμα λαϊκής οργής των τελευ-ταίων ετών. Ογκώδης διαδήλωση πραγματοποιή-θηκε την Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου, στην οποία συμμετείχαν δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στις μεταλλουργίες, στο δημόσιο τομέα, στις ζυθοποι-ίες, στον κατασκευαστικό κλάδο και στην εκπαί-δευση. Σύμφωνα με τα εργατικά συνδικάτα, οι δι-αδηλωτές στην πορεία που έγινε στο κέντρο των Βρυξελλών ξεπέρασαν τις 50.000. Βασικό αίτη-μά τους, η καταψήφιση του προϋπολογισμού του 2012 που προβλέπει μεταξύ άλλων περικοπές του επιδόματος ανεργίας, περιορισμούς στην πρόω-ρη συνταξιοδότηση και μείωση των δημόσιων δα-πανών.

Κοντά στο 3% τα ποσοστά του κόμματος

«Η επανάσταση συνεχίζεται» που υπηρετεί τις ιδέες

της εξέγερσης

Page 24: ΠΡΙΝ 11 .12

EKTOΣ OPIΩN n ΜΙΧΑΛΗΣ ΨΥΛΟΣ

Σε πρωτοφανή δοκιμασία το καθεστώς Πούτιν

X αστούκι έκπληξη για τον Πού-τιν» γράφει η γαλλική Λιμπε-ρασιόν. «Ο Πούτιν χάνει τη σκληρή λαβή του» υποστηρί-ζει ο Εκόνομιστ. «Η Ρωσία του

Βλαντίμιρ Πούτιν αποσυντίθεται», προβλέπει το Σπίγκελ. «Η Ρωσία αρχίζει να αμφισβητεί την εξουσία του Πούτιν» σημειώνει η ισπανι-κή Ελ Παΐς. Αυτοί είναι μόνο μερικοί από τους τίτλους των πλέον σοβαρών δυτικών εντύπων για τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλο-γών στη Ρωσία την περασμένη Κυριακή.

Μια αναμέτρηση όπου το κόμμα Ενωμένη

στη νέα Δούμα (238 έδρες σε σύνολο 450). Η αλήθεια είναι ότι σε σχέση με τις προηγούμε-νες εκλογές το κόμμα του Πούτιν κατέγραψε

σημαντικές απώλειες, υποχω-ρώντας κατά 14 ποσοστιαίες μονάδες και περίπου 10 εκα-τομμύρια ψήφους. Μόνο που οι απώλειες αυτές δεν κατευ-θύνθηκαν προς τα διάφορα δεξιά και νεοφιλελεύθερα κόμ-ματα, αλλά προς τα αριστερά και κυρίως προς το Κομμουνι-στικό Kόμμα του Γενάντι Ζιου-γκάνοφ, που διπλασίασε σχε-δόν τα ποσοστά του κι αναδεί-χτηκε αξιωματική αντιπολίτευ-ση με σχεδόν 20% των ψήφων και 92 έδρες Στη νέα Δούμα θα εκπροσωπηθούν επίσης το σο-σιαλδημοκρατικό κόμμα Δίκαιη Ρωσία, που εξέλεξε 64 βουλευ-

τές και το υπερεθνικιστικό κομμα του Ζιρινόφ-σκι, με 56 έδρες.

Αντίθετα, ούτε ένα από τα νεοφιλελεύθε-ρα και φιλοδυτικά κόμματα της χώρας δεν κα-τόρθωσε να ξεπεράσει το φράγμα του 7% για να εκπροσωπηθεί στη Δούμα, ενώ η μεγάλη ελπίδα της Δύσης – το Γιάμπλοκο πήρε μόλις το 3,43%.

Η γερμανική συντηρητική εφημερίδα Ντι Βέλτ σημειώνει μάλιστα σε κύριο άρθρο της

ότι αν και υπήρξαν παρατυπίες στις εκλογές, «σε γενικές γραμμές τα εκλογικά ποσοστά ανταποκρίνονται στη ρωσική πραγματικότητα και θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη, τό-σο στη Ρωσία όσο και στη Δύση».

Οι καταγγελίες για νοθεία στις εκλογές πυ-ροδότησαν αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στη Μόσχα, με αποτέλεσμα να συλληφθούν εκα-τοντάδες διαδηλωτές, ενώ επανεμφανίστηκε και ο Γκορμπατσόφ για να ζητήσει ακύρωση των εκλογών. Για νοθεία μίλησε και η Χίλαρι Κλίντον, προκαλώντας την οργή του Πούτιν, που απέδωσε μάλιστα τη μείωση των ποσο-στών του κόμματός του σε …«κεφάλαια από το εξωτερικό».

Παρά τη σημαντική υποχώρηση της Ενωμέ-νης Ρωσίας στις βουλευτικές εκλογές, σχεδόν όλοι οι αναλυτές εκτιμούν πάντως ότι ο Πού-τιν θα εκλεγεί άνετα στην προεδρία της Ρω-σίας στις προεδρικές εκλογές της 4ης Μαρ-τίου, μετά το τετραετές «αγροτικό» του στην πρωθυπουργία.

Ο Πούτιν, που ουσιαστικά κυβερνά τη Ρω-σία από το 1999, πέτυχε να εμφανιστεί στα μάτια εκατομμυρίων Ρώσων που ζουν κυρίως εκτός των αστικών κέντρων ως «ο σιδηρούς ηγέτης», που χρειάζεται η χώρα για να επα-νέλθει στο καθεστώς της μεγάλης δύναμης. Προέρχεται άλλωστε από έναν κρατικό μηχα-νισμό που κάποτε αισθανόταν συγκυρίαρχος του πλανήτη.

Η απώλεια μεγάλου ποσοστού ψήφων στις βουλευτικές εκλογές για το κυβερνών κόμμα οφείλεται φυσικά στην πτώση του βιοτικού επιπέδου πολλών Ρώσων τον τελευταίο χρό-νο, η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο από το 1999.

Η Ρωσία είναι φυσικά γεμάτη προβλήμα-τα. Τα χωριά αδειάζουν, τα καλύτερα μυαλά φεύγουν για το εξωτερικό. Το 1% του πληθυ-σμού κατέχει σχεδόν το σύνολο του πλούτου. Η διαφθορά εξαπλώνεται και η αποβιομηχανο-ποίηση πλήττει και την εργατική τάξη. Ο Πού-τιν απευθύνεται πάντως στο εγχώριο ακροα-τήριο, υποσχόμενος να αυξήσει τις συντάξεις και την προστασία των εργατών, για να ενισχύ-σει τη δημοτικότητά του. Ενόψει των προεδρι-κών εκλογών του Μαρτίου, αναμένεται να ανα-κοινώσει παροχές, όπως έκανε και πρόσφατα που αύξησε τους μισθούς των στρατιωτικών και τις συντάξεις, ενώ αναμένεται να αυξήσει τους μισθούς των δασκάλων. Όπως γράφουν οι Τάιμς της Νέας Υόρκης, «ο Πούτιν φαίνεται να κάνει ό,τι χρειάζεται για να σώσει την …ιε-ρή αγελάδα του, δηλαδή τη σταθερότητα και την ενότητα της χώρας».

Ζυμώσεις στην Ιταλία

«Χλιαρή» είναι η πρώτη απάντη-ση των μεγάλων συνδικάτων της Ιτα-λίας στα μέτρα λιτότητας που ανακοί-νωσε την εβδομάδα που πέρασε η κυ-βέρνηση Μόντι. Η έκτακτη δέσμη οι-κονομικών μέτρων συνολικού ύψους 30 δισ. ευρώ περιλαμβάνει την αύξη-ση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότη-σης για τις γυναίκες στα 62 χρόνια και για τους άντρες στα 66, αύξηση και των απαιτούμενων χρόνων εισφορών και το πάγωμα το 2012 και 2013 της τιμα-ριθμικής προσαρμογής των συντάξεων. Ανάμεσα στα μέτρα υπάρχει και η επι-βολή νέων φόρων, με άυξηση του φό-ρου προστιθέμενης αξίας. Ως απάντη-ση στα σκληρά μέτρα λιτότητας, τα τρία μεγάλα συνδικάτα της χώρας η CGIL, η CISL και η UIL ανακοίνωσαν στά-σεις εργασίας τεσσάρων και δύο ωρών αντίστοιχα για τη Δευτέρα ενώ προ-γραμμάτισαν και συνάντηση με τον πρωθυπουργό. Στο συνδικαλιστικό αντίποδα, οι COBAS που καταγγέλ-λουν τα μεγάλα συνδικάτα για ολιγω-ρία, αξιώνουν γενική απεργία και κα-λούν απ’ την πλευρά τους τη Δευτέρα σε απεργιακές κινητοποιήσεις.

Νέα ισραηλινή κτηνωδία

Σε αεροπορικές επιθέσεις κατά της Λωρίδας της Γάζας προέβη για άλλη μια φορά το Ισραήλ την εβδομάδα που πέρασε, με αποτέλεσμα να προκαλέσει το θάνατο τριών Παλαιστινίων, ανάμε-

σά τους ένας πατέρας και ο δωδεκά-χρονος γιός του. Οι νεκροί της Παρα-σκευής έχασαν τη ζωή τους όταν δύο ισραηλινά βομβαρδιστικά επιτέθηκαν σε τουλάχιστον δύο στόχους που οι Ισ-ραηλινοί περιέγραψαν ως τοποθεσίες εκπαίδευσης του ενόπλου τμήματος της Χαμάς. Μόνο που οι τοποθεσίες απο-δείχτηκε πως ήταν κατοικία και η αε-ροπορική επίθεση είχε ως αποτέλεσμα εκτός από τους θανάτους και τον τραυ-ματισμό άλλων επτά μελών της οικογέ-νειας, ανάμεσά τους δύο γυναίκες και παιδιά. Οι επιθέσεις του Ισραήλ έγι-ναν σύμφωνα με ισραηλινούς αξιωμα-τούχους την Παρασκευή ως απάντηση σε πυραύλους που εκτοξεύτηκαν από τη Λωρίδα της Γάζας προς το έδαφος

του Ισραήλ, χωρίς όμως να προκαλέ-σουν θύματα. Αλλά σύμφωνα με την ισραηλινή εφημερίδα Χααρέτζ, οι πύ-ραυλοι εκτοξεύθηκαν από τα παλαι-στινιακά εδάφη ως απάντηση σε επι-θέσεις στη Γάζα το βράδυ της Πέμπτης που άφησαν πίσω τους ένα νεκρό και 12 τραυματίες. Οι Παλαιστίνιοι συνε-χίζουν να μετρούν θύματα...

Νοσοκομείο - ξενοδοχείο έγινε πυρανάλωμα!

Η ανθούσα βιομηχανία ιδιωτικών νοσοκομείων στην Ινδία της μεγάλης φτώχειας, υπέστη ένα σοβαρό πλήγ-μα στην εικόνα της με τη φωτιά που

ξέσπασε σε ένα απο τα πολυτελέστε-ρα ιδιωτικά ιδρύματα της Καλκούτα, το Ινστιτούτο Προωθημένης Ιατρικής Έρευνας (ΑΜRI). Το νοσοκομείο των 180 κλινών που προσέφερε πολυ-τελείς σουίτες για τους ασθενείς του και μονάδα εντατικής θεραπείας, εί-χε τεράστιο έλλειμμα στην ασφάλεια. Εκεί μια μικρή φωτιά που ξέσπασε στο υπόγειο του κτιρίου το οποίο ουσιαστι-κά λειτουργούσε ολόκληρο με κλιμα-τισμό, δεν αντιμετωπίστηκε εγκαίρως. Τραγικό αποτέλεσμα ήταν ο θάνατος 94 ανθρώπων και ο τραυματισμός πολ-λών περισσότερων. Στο υπόγειο υπήρ-χαν μεγάλες δεξαμενές ντίζελ και λα-διών μηχανής που με τη φωτιά παρή-γαγαν πυκνό καπνό που ανέβηκε στους

παραπάνω ορόφους μέσω των φρεατί-ων των ανελκυστήρων. Ο σχεδιασμός του εξωτερικού του κτιρίου με γυάλινη πρόσοψη δεν προέβλεπε να ανοίγουν τα παράθυρα. Κι ενώ οι γιατροί εγκα-τέλειψαν εγκαίρως το νοσοκομείο, πε-ριμένοντας την επέμβαση της πυροσβε-στικής, ασθενείς που δεν είχαν τη δυ-νατότητα να μετακινηθούν, αφέθηκαν στην τύχη τους.

Σταθμός της CIA στη Ρουμανία

Νέο επισόδειο στο σίριαλ των πα-ράνομων απαγωγών και κρατήσεων ανθρώπων από τη CIA αποκάλυψε το Ασοσιέιτεντ Πρες και η γερμανική εφη-μερίδα Ζιντόιτσε Tσάιτουνγκ, φέρνο-ντας στο φως την ύπαρξη μυστικής φυ-λακής στη Ρουμανία στο υπόγειο του Εθνικού Αρχείου Απόρρητων Πληρο-φοριών της χώρας. Η ρουμανική φυλα-κή αποτελούσε μέρος του δικτύου των λεγόμενων «μαύρων τοποθεσιών» που λειτουργούσε η CIA και περιλάμβα-ναν αντίστοιχες φυλακές στην Ταϊλάν-δη, τη Λιθουανία και την Πολωνία για την εξυπηρέτηση του «προγράμματος κράτησης και ανάκρισης» της μυστικής υπηρεσίας. Η φυλακή που δεν χρειαζό-ταν να βρίσκεται σε απομονωμένη το-ποθεσία, μιας και η στέγαση σε κυβερ-νητικό κτίριο της έδινε την απαραίτη-τη ασφάλεια από τους περίεργους, άρ-χισε να λειτουργεί το φθινόπωρο του 2003, μετά την εκκένωση της αντίστοι-χης στην Πολωνία και έκλεισε το 2009. Σύμφωνα με μαρτυρίες, οι κρατούμε-νοι που ήταν ύποπτοι την περίοδο εκεί-νη στο όνομα του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας», ήταν και θύματα βα-σανισμών, αφού κατά τη διάρκεια της ανάκρισης που μπορούσε να διαρκέ-σει μέρες τους στερούσαν τον ύπνο και τους ανάγκαζαν να στέκονται σε θέ-σεις που προκαλούσαν πόνο.

Ρωσία του νυν πρωθυπουργού και σίγουρου νέου προέδρου της Ρωσίας, Βλαντίμιρ Πούτιν, αναδείχτηκε πρώτο, αποσπώντας σχεδόν το 50% των ψήφων και την απόλυτη πλειοψηφία

ΠEPIσκόπιο

Μετά από 30 ολόκληρα χρόνια στη φυλακή, ο Μουμία Αμπού Τζαμάλ δεν είναι πια θανατοποινίτης. Ο πρώην δημοσιογράφος και μέλος των Μαύρων Πανθήρων που κατηγορήθηκε για τη δολοφονία ενός λευκού αστυνομικού, καταδικάστηκε σε θάνατο σε μια από τις πιο αμφισβητούμενες αποφάσεις των αμερικανικών δικαστηρίων και ξεσήκωσε ένα παγκόσμιο κίνημα συμπαράστασης, τελεί πλέον υπό ισόβια κάθειρξη.Οι εισαγγελείς της Φιλαδέλφειας, μετά την απόρριψη τον Οκτώβριο του αιτήματός τους για εκ νέου επιβολή της θανατικής ποινής, αποφάσισαν αυτή την εβδομάδα να μην ασκήσουν έφεση.

24 / ΠPIN ΔIEΘNH KYPIAKH 11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011