Νίκος Α. Ζώρης

Π Ο Ι Η Σ ΗΠ Ο Ι Η Σ Η

Νίκος Α. Ζώρης

Απόκρυφες γωνιές του νου και της ψυχής

Πο ί η σ η

Τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας του παρόντος έργου είναι κατοχυρωμένα στο όνο­μα του συγγραφέα­ποιητή Νίκου Α. Ζώρη, του οποίου απαιτείται η γραπτή άδεια για την ανα δημοσίευση ή αναπαραγωγή του παρόντος έργου στο σύνολό του ή τμημάτων του με οποιονδήποτε τρόπο, καθώς και η μετάφραση ή διασκευή του ή μελοποίησή του ή εκμετάλλευσή του με οποιονδήποτε τρόπο αναπαραγωγής λόγου ή τέχνης, σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου 2121/1993 και της Διεθνούς Σύμβασης Βέρνης­Παρισιού που κυρώθηκε με το νόμο 100/1975. Επίσης απαγορεύεται η αναπαραγωγή της στοιχειοθεσίας, της σελιδοποίησης, του εξωφύλλου και γενικότερα της όλης αισθητικής εμφάνισης του βιβλίου, με φωτοτυπικές, ηλεκτρονικές ή οποιεσδήποτε άλλες μεθόδους, σύμφωνα με το άρθρο 51 του νόμου 2121/1993.

Απόκρυφες γωνιές του νου και της ψυχής © Copyright 2015: Νίκος Ζώρης του Αλεξάνδρου Άπω Ανατολής 32, Γλυφάδα Αττικής, 16562 Τηλ: 6946 095859 & 210 9649210 E-mail: nikos.zoris@yahoo.com Facebook: Νίκος Ζώρης

Εμμ. Μπενάκη 36, ΑθήναΤηλ: 210 3832117 & 210 3845128Fax: 210 3832527info@lexitipon.grwww.lexitipon.gr

Ηλεκτρονική σελιδοποίηση & επιμέλεια εξωφύλλου: Ζωή Ιωαννίδου

Πρώτη έκδοση, Αθήνα, Ιούνιος 2015 ISBN: 978-618-5087-69-2

Συγγραφικό έργο του Νίκου Ζώρη

1. Ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα Ποίηση (2001)2. Πονηρές δραστηριότητες Θεατρικό έργο (2002)3. Απρόσμενα γράμματα Διηγήματα (2002)4. Σεργιάνι στο χρόνο Ποιήματα και Διηγήματα (2004) 5. Ανοιχτό παράθυρο σε θολό τοπίο Ποιήματα και Διηγήματα (2006) 6. Ανεξίτηλες εικόνες Εικονογραφημένο Λεύκωμα (2007)7. Το λυχνάρι της ελπίδας Ποίηση (2009)8. Παρέα με τους φίλους μου Στίχοι για μελοποίηση (2009)9. Σαν ξημερώσει όλα αλλάζουν… Ποίηση (2010)10. Σημαδιακά καλοκαίρια Μυθιστόρημα (2010) 11. Ακουμπισμένη στα όνειρά μας η ζωή Ποίηση (2011)12. Μοναχικοί περίπατοι Ποίηση (2012)13. Ραντεβού στο σπίτι μου Θεατρικό έργο (2014)14. Απόκρυφες γωνιές του νου και της ψυχής Ποίηση (2015)

~ 9 ~

H ποιητική μου συλλογή «Απόκρυφες γωνιές του νου και της ψυχής» απoτελείται από 70 ποιήματα. Μέσω αυτών των ποιημάτων μου προσπαθώ ν’ αποτυπώσω τις λιακάδες και τις συννεφιές της ζωής μας, τα δρώντα και τα δρώμενα, τα ανείπωτα και τα ανείδωτα, με εναλλασσόμενα συναισθήματα αισιοδοξίας, αμφιβολίας, αδημονίας, απογοήτευσης, νοσταλγίας, δικαίωσης. Και τότε προβάλλουν μπρος μου εικόνες, πρόσωπα, καταστάσεις, εποχές. Κι άλλοτε νιώθω σα να βγαίνω σε ξάγναντα που λάμπουν στο φως, άλλοτε σα να μπαίνω σε κατώγια που ’ναι βυθισμένα στο σκοτάδι.

Αν κάποιοι από τους στίχους αυτού του βιβλίου μου καταφέρουν, όταν θα τους διαβάζετε, να σας κάνουν να νιώσετε μια στοχαστική διάθεση, έναν προβληματισμό, μια νοσταλγία, μια συγκίνηση, μια εσωτερική απογείωση, τότε το βάσανο της συγγραφικής μου αμφιβολίας θα απαλυνθεί κάπως και ενδεχομένως να καταλήξει στη διαβεβαίωση ότι αξίζει τον κόπο να συνεχίσω αυτή τη μοναχική διαδικασία που λέγεται γράψιμο.

Αυτή την ηδονική συνάντησή μου με τις λέξεις.

Νίκος Α. ΖώρηςΙούνιος 2015

Νίκος Α. Ζώρης • Απόκρυφες γωνιές του νου και της ψυχής

~ 11 ~

Μια καινούργια μέρα

Μια καινούργια μέρα ξημέρωσε! Ανοίγω το παράθυρο. Το χρυσόξανθο φως του ήλιου, χάδι απαλό στης γης τα υπάρχοντα!Ο ουρανός υπόσχεται!

Κοιτάω δυό αγριολούλουδα που ερωτοτροπούν!Ακούω των πουλιών το κελάιδισμα, εμπνευσμένη απ’ τη φύση μουσική, ύμνος συνεχής στη ζωή!

«Να γευτείς κι αυτή τη μέρα», μου σιγοψιθυρίζει τ’ αγέρι!

Το καλύτερο απ’ τα ξυπνήματά μου, έκθαμβος μέσα σ’ αυτό το σμίξιμο γαλήνης και χαράς, στο ημέρωμα ψυχής, στο στάξιμο ζωής!

Νίκος Α. Ζώρης • Απόκρυφες γωνιές του νου και της ψυχής

~ 12 ~

Ανάμνηση της πρώτης αγάπης

Μεσοκαλόκαιρο ήταν όταν σε πρωτοείδα! Σκίρτησα σαν μου χαμογέλασες! Κορίτσι τότε εσύ αμάθητο στου έρωτα τα χάδια,έγινες η μούσα μου, έγινες το καύχημά μου!

Ποθοπλαντάζαμε κάποιες φεγγαροβραδιές που ανταμώναμε κρυφά οι δυο μας, χαδιάρες ώρες, φλογερές στιγμές, νύχτες αξημέρωτες και σαγηνευτικές!

Μα ήταν γραφτό οι δρόμοι μας ν’ αλλάξουνε κάποια στιγμή.Κι έβλεπα τότε χίλια λουλούδια να ’χει η γη κι εγώ χωρίς λουλούδι να ’χω μείνει!

Απόψε ήρθε μια ανάμνηση παλιά και μου τα ξαναθύμισε όλα! Αγάπη μου πρώτη, παιδούλα βεργολυγερή, της νιότης μου πλανεύτρα!

Ω εσύ κυρά της σιγαλιάς μου, σ’ ευχαριστώ για όλα όσα κάποτε μου χάρισες!

Νίκος Α. Ζώρης • Απόκρυφες γωνιές του νου και της ψυχής

~ 13 ~

Τα παιδιά όλου του κόσμου

Λαλιές κι αντιλαλιές ακούγονται παντού, πειράγματα και γέλια.Είν’ απ’ τα παιδιά όλου του κόσμου που παίζουνε ανέμελα!Η χαρά τους με ρούχα πολύχρωμα ντυμένη, για όσα τη νιότη τους ως άνθη τη στολίζουνε!

Μα ξάφνου πόλεμοι, αρρώστιες, πείνα, ορφάνια, εγκατάλειψη, προσφυγιά!Γιατί; Γιατί; Αναρωτιούνται τα παιδιά!Γιατί δε μας αφήνετε να χαρούμε;Θα κλάψουμε αργότερα! Υπάρχει χρόνος!

Δεν έχει ο κόσμος τούτος ομορφιά, αν τη χαρά κλέβουμε απ’ τα παιδιά!

Νίκος Α. Ζώρης • Απόκρυφες γωνιές του νου και της ψυχής

~ 14 ~

Σε κοιτώ όταν δε με βλέπεις

Μ’ αρέσει να σε κοιτώ όταν δε με βλέπεις! Να κοιτώ το βλέμμα σου, άλλοτε να ’ναι χαρούμενο,άλλοτε ονειροπόλο, άλλοτε μελαγχολικό!

Μ’ αρέσει να σε θωρώ ερήμην σου! Να θωρώ το βλέμμα σου, πότε να ’ναι παιχνιδιάρικο,  πότε ήρεμο, πότε σαστισμένο!

Μ’ αρέσει να σε παρατηρώ κρυφά!Να παρατηρώ το βλέμμα σου, κάποτε να ’ναι απορημένο, κάποτε αμήχανο, κάποτε ανακουφισμένο!

Ανάλογα με ποιό χρώμα κάθε φορά ζωγραφίζεις την ψυχή σου!

Νίκος Α. Ζώρης • Απόκρυφες γωνιές του νου και της ψυχής

~ 15 ~

Στιγμές απελπισίας(Λίγες μέρες μετά το θάνατο του πατέρα μου)

Πατέρα μου έφυγες, 48 χρονών εσύ κι εγώ στα 18 μου!Πού να την πω την λύπη μου, πώς να την ξεγελάσω, όλα αλλάζουν χρώματα και μόνο η ψυχή μου μαύρη!

Ανείπωτη, ανυπόφερτη η θλίψη που με θλίβει!Αυτή η απέραντη, η αφόρητη, η μαύρη θλίψη! Πόση ηλιοφεγγιά να μπειμέσα στο σκοτεινό υπόγειο μιας ψυχής;

Πατέρα, σκληρή η μοίρα κι άδικη, έχω παράπονα, αφού η ζωή μου τώρα έχει αφεθεί σε ξένα χέρια άπονα!

Μοίρα γεμάτη χάσματα, τύχη δοσμένη απατηλά,σαν τη γιατρειά που σου γνέφει μα δεν έρχεται!

Κι αυτό το “χθες” δε λέει να φύγει απ’ το νου μου!

Ίσως δεν έμεινε για μένα εδώ στράτα για να την πάρω!

Νίκος Α. Ζώρης • Απόκρυφες γωνιές του νου και της ψυχής

~ 16 ~

Το περιττό που έγινε ανάγκη!

Στην εποχή μας πάνω ασελγήσαμε, χωρίς καμία αίσθηση ευθύνης!Μέρες ασυδοσίας, ανοησίας και σπατάλης στην πατρίδα μας! Όλα άναρχα, ανορθόδοξα, ακατανόητα, στρεβλά!Ανωφέλειες και ουτοπίες!

Οι επιδιώξεις μας σε μια αέναη δημοπρασία,οι προσμονές μας σε τζάμι θολό καθρεφτισμένες!Άβουλοι προσκυνητές στο κέλευσμα των άκρατων επιθυμιών μας! Το περιττό που έγινε ανάγκη!

Κι αυτός ο καιρός της Ελλάδας, ο σχεδόν πάντα αίθριος, συναυτουργός!Χαλαρότητα και ραθυμία μεταδίδει!

Αλλοτριωμένοι στοχασμοί, πνευματικοί χαλασμοί!Κι η κατάρρευση ήρθε! Ανταμοιβή για τη συνενοχή και τις επιλογές! Η ζωή μας αναποδογυρισμένη τώρα!

Μικρή μου, ωραία κι ανυποψίαστη πατρίδα,μονάχη σου έστησες παγίδα!

Νίκος Α. Ζώρης • Απόκρυφες γωνιές του νου και της ψυχής

~ 17 ~

Η ζωή μας σε αναβολή

Σκοτωμένες ώρες, σκιερές αμφιβολίες, εκούσιες αναβολές, λαθεμένες ατολμίες!Πολυάσχολα “τίποτα” που τη ζωή αναβάλλουν!«Θα δούμε…» λέμε κι απόφαση δεν παίρνουμε!Διεκπεραίωση κι όχι δημιουργία!

Και σέρνουμε τα χωρίς αντήχηση βήματά μας! Του εαυτού μας δέσμιοι και δεσμοφύλακες!Κι αργούμε κι ο χρόνος χάνεται μαζί κι οι ευκαιρίες!Κι η ζωή μας όλο λιγοστεύει, όλο λιγοστεύει! Και το καλύτερο, τ’ αλλιώτικο δεν έρχεται,μένουν όλα απαράλλαχτα και ίδια!

Και κάποια στιγμή βλέπουμε ότι είν’ αργά!Και μετανιώνουμε που δεν αφήσαμε τον εαυτό μας να δοκιμάσει να πετύχει ή ν’ αποτύχει!

O χρόνος άχρονος έγινε για εμάς και τιμωρός συνάμα! Κι ένα “τίποτα” ως έπαθλο θα λάβουμε, επειδή πάντα ανταλλάσσαμε το “τώρα” με το “αύριο”!

Αχ, όσες μας οι χίμαιρες τόσες κι οι προσμονές μας!

Νίκος Α. Ζώρης • Απόκρυφες γωνιές του νου και της ψυχής

~ 18 ~

Ευχές πολλές!

Κάθε που έρχονται γιορτές, ευχές, πολλές ευχές, λογής-λογής ευχές!

Συναισθηματικές εξάρσεις, πρόσκαιρες συμπόνιες,φτιασιδωμένες αισιοδοξίες, κούφιες προτροπές, πομπώδεις εκκλήσεις, γυαλισμένες χαρές!

Οι λέξεις μας πολύχρωμες και στολισμένες, οι πράξεις μας απρόθυμες κι αποστασιοποιημένες!

Ευχές περίσσιες, αλλά άπρακτες!

Νίκος Α. Ζώρης • Απόκρυφες γωνιές του νου και της ψυχής

~ 19 ~

Η μοναξιά τους

Στο σπίτι τους επισκέπτη άλλον δεν έχουνε εκτός από τη μοναξιά! Κι αυτός ο ψίθυρος του αγέρα πόσο τους ξεγελά κάθε φορά! Ποτέ δεν ακολουθεί κάποιος ερχομός!Η αιτία της προσμονής η γελασμένη!

Η μοναξιά στρογγυλοκάθεται, η χαρά πέφτει για ύπνο! Κι οι δικοί τους άνθρωποι έχουν πια φύγει για τους ουρανούς!Μια ανάμνηση που σαν ήλιος χειμωνιάτικος προβάλλει!

Πεντάρφανη η ψυχή τους! Τραύμα βαθύ η ερημιά τους!Ω μοίρα της ανημποριάς τους!

Νίκος Α. Ζώρης • Απόκρυφες γωνιές του νου και της ψυχής

~ 20 ~

Ένας επίλογος λυτρωτικός!(Αφιερωμένο στη μνήμη του φίλου μουκαι συναδέλφου μου Παύλου Περβολαράκη,ενός εξαίρετου ανθρώπου που έφυγε πολύ νωρίς…)

Ένιωθε σα ν’ άκουγε μέσα απ’ το κορμί του αλλόκοτους θορύβους απ’ τα όργανά του, που καταστρέφονταν σιγά-σιγάαπ’ την ανίατη αρρώστια του!

Και ρουφούσε τη ζωή, το κάθε της δευτερόλεπτο, το κάθε της λεπτό, την κάθε ώρα της!Έτσι, όπως ποτέ του δεν είχε ξανακάνει!Κι αφηνόταν στου πόνου τις ωδίνεςκι υπέμενε της ψυχής του τ’ ανεμόβροχο! Πόσες φορές κάποιες νύχτες αγρυπνώντας τον συλλογιζόμουν!Είν’ οι φορές που τα βάσανα των άλλων ξάγρυπνο με κρατάνε!

Κατάματα με κοιτούσε σα να ’θελε να μου πει πως φεύγει! Σα να μου ’λεγε: «Έρχεται το τέλος, θα το γευτώ μονάχος μου»!Αποτολμούσε κι έγνεφε στο χάρο να τον πάρει!

Κι έφυγε αξιοπρεπώς, με τους δικούς του όρους! Κι ήταν ένας επίλογος λυτρωτικός, δοσμένος μ’ αντρίκια λεβεντιά!

9 786185 087692