Τ.Ε.Ι. ΚΑΒΑΛΑΣ ΤΜΗΜΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΣΧΟΛΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

Π Τ Υ Χ Ι Α Κ Η Ε Ρ Γ Α Σ Ι Α ΘΕΜΑ: ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΓΙΑ ΓΡΑΜΜΕΣ

ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΘΟΔΟ ΕΞΟΜΟΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ XML.

ΜΕΛΕΤΗ: ΧΡΙΣΤΟΦΙΔΕΛΗ ΕΙΡΗΝΗ ΕΙΣΗΓΗΣΗ: κ. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗΣ ΣΟΦΟΚΛΗΣ

Α Π Ρ Ι Λ Ι Ο Σ Κ Α Β Α Λ Α 2 0 0 6

1

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ............................................................................................ 1

Κεφάλαιο 1: ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΜΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ; ........................................... 4

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΕΦΟΔΙΑΣΤΙΚΗΣ ΑΛΥΣΙΔΑΣ ................................................. 7

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΩΝ .......................................... 9

ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΗ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ .................................................................. 13

ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΒΗΜΑ: ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ (VIRTUAL MANAGEMENT

– VM) .................................................................................................... 14

Κεφάλαιο 2: ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ........................................................ 18

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ................................................................................................. 18

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΡΟΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ; ................................................. 18

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΡΟΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ; ................................ 19

ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΡΟΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ................................................................ 20

ΤΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ-ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΟΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ...................... 22

Η ΑΥΤΟΜΑΤΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ..................................................... 22

ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΕΙΣ .......................................................... 23

ΤΥΠΟΙ ΡΟΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ .............................................................................. 25

ΠΑΡΑΓΩΓΗ ............................................................................................. 25

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ........................................................................................... 26

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ .......................................................................................... 26

PROJECTS ΡΟΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ....................................................................... 27

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ PROJECTS .............................................................................. 29

ΤΥΠΙΚΕΣ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ: Το μοντέλο Petri Nets ........................................ 29

PETRI NETS ΧΑΜΗΛΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ .......................................................... 32

PETRI NETS ΥΨΗΛΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ ............................................................ 35

Κεφάλαιο 3: ΓΛΩΣΣΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ

ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ ΒΑΣΙΣΜΕΝΗ ΣΤΗΝ

XML ............................................................................................................ 40

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ................................................................................................. 40

2

ΡΟΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ .......................................................................................... 42

IPM-PDL: ΜΙΑ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΒΑΣΙΣΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΥ XML ... 45

Η ΒΑΣΙΚΗ ΡΟΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ....................................................................... 45

ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΗ ΡΟΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ .................................................................. 46

ΤΜΗΜΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΟΥ ΚΑΝΟΝΑ ......................................................... 46

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗΣ ΓΝΩΣΗΣ ...................................................... 46

XML DTD................................................................................................... 47

ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ IPM-PDL ................................................................ 48

ΕΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ. ............................ 49

ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΣΕ IPM-PDL. ......................................... 49

COLORED PETRI NET................................................................................. 50

ΕΝΑ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΙΑ IPM-PDL ................................................... 51

Κεφάλαιο 4: ΜΟΝΤΕΛΟΠΟΙΗΣΗ ΓΡΑΜΜΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ........................ 53

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗΣ ................................................ 56

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΠΑΡΑΛΛΗΛΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΕΜΗΜΕΝΗΣ ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗΣ ...... 57

ΤΟ PDS ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗ ΓΡΑΜΜΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ................................ 61

ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ ΜΟΝΤΕΛΩΝ ......................................................................... 62

ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗΣ ..................................................... 63

ΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ....................................................................... 63

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΜΟΝΤΕΛΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΩΝ ................................. 67

DEVELOPMENT STAGE ........................................................................... 67

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ......................................................................... 68

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΠΙΚΗΣ ΜΟΝΤΕΛΟΠΟΙΗΣΗΣ ............................................ 68

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ PDS .................................................................................. 69

Κεφάλαιο 5: ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΥΞΗΣΗ

ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΕΙ ΣΕ ΓΡΑΜΜΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ .............................................. 71

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ................................................................................................. 71

ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗΣ ............................................................. 72

ΓΕΝΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ) ...................... 73

ΛΕΠΤΟΜΕΡΗΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕΛΟΥ ............................................ 74

3

ΣΕΝΑΡΙΑ ................................................................................................... 77

ΒΑΣΙΚΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ...................................................................................... 78

ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ. ........................................................................ 79

ΣΥΝΕΧΗΣ ΑΝΕΦΟΔΙΑΣΜΟΣ ........................................................................ 80

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΩΝ. .......................................................... 80

Συνδυασμένη Διαχείριση Γραμμής Παραγωγής. ............................................ 80

ΕΞΕΤΑΣΗ ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗΣ ........................................................................ 81

ΕΞΕΤΑΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ. ..................................................................... 81

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ............................................................................. 81

Συγκριτική Ανάλυση Σεναρίου. ................................................................ 82

Κεφάλαιο 6: ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗ ΓΡΑΜΜΩΝ

ΑΝΕΦΟΔΙΑΣΜΟΥ ....................................................................................... 85

ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΒΗΜΑΤΩΝ ........................................................ 90

ΒΗΜΑ ΕΝΑ ................................................................................................ 92

ΒΗΜΑ ΔΥΟ ................................................................................................ 93

ΒΗΜΑ ΤΡΙΑ ............................................................................................... 95

ΒΗΜΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ......................................................................................... 97

Κεφάλαιο 7: ΜΟΝΤΕΛΟΠΟΙΗΣΗ ΓΡΑΜΜΩΝ ΕΦΟΔΙΑΣΜΟΥ .................... 98

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΞΟΜΟΙΩΣΗΣ ΠΡΟΤΥΠΩΝ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΜΕΡΙΜΝΩΝ .................. 99

ΕΞΟΜΟΙΩΤΗΣ LOGSIM ............................................................................. 101

ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗ ΓΡΑΜΜΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΤΗΣ NOKIA .................................. 103

INTELLIGENT COMMERCE .................................................................... 105

ADE ARCHITECTURE ............................................................................ 106

GOVERNMENT APPLICATION ................................................................ 107

Κεφάλαιο 5: ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ............................................................... 108

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ............................................................................................ 113

XML ........................................................................................................ 114

Τι είναι η XML ...................................................................................... 114

ΣΧΗΜΑ XML ΓΙΑ ΓΡΑΜΜΕΣ ΕΦΟΔΙΑΣΜΟΥ ............................................. 129

4

Κεφάλαιο 1: ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΜΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ;

Μία γραμμής παραγωγής αποτελείται από όλα τα συμβαλλόμενα μέρη που

συμμετέχουν, έμμεσα ή άμεσα, στην πραγματοποίηση της απαίτησης του πελάτη.

Μία γραμμή παραγωγής δεν περιλαμβάνει μόνο τους κατασκευαστές και τους

προμηθευτές, αλλά επιπλέον τους μεταφορείς, αποθήκες εμπορευμάτων

λιανοπωλητές, και οι ίδιοι οι πελάτες. Μέσα σε κάθε οργάνωση (πράξη ή μέθοδο),

όπως είναι ο κατασκευαστής, η γραμμή παραγωγής περιλαμβάνει όλες τις

λειτουργίες που είναι σχετικές με την λήψη και ικανοποίηση ενός αιτήματος του

πελάτη. Αυτές οι λειτουργίες περιλαμβάνουν, αλλά δεν περιορίζονται, στην

ανάπτυξη νέων προϊόντων, στο μάρκετινγκ, στις λειτουργίες, την διανομή, την

οικονομική κατάσταση και την εξυπηρέτηση πελατών.

Ας εξετάσουμε έναν πελάτη που πηγαίνει σε ένα κατάστημα για να αγοράσει ένα

απορρυπαντικό. Η γραμμή παραγωγής αρχίζει με τον πελάτη και την ανάγκη του

για το απορρυπαντικό. Το επόμενο στάδιο της γραμμής παραγωγής είναι το

λιανικό κατάστημα που επισκέπτεται ο πελάτης. Το κατάστημα τοποθετεί τα

αποθέματα του με την χρησιμοποίηση καταλόγου ο οποίος μπορεί να έχει

προμηθευτεί από μία αποθήκη τελικών προϊόντων που διαχειρίζεται το κατάστημα

ή από έναν διανομέα χρησιμοποιώντας φορτηγά που παρέχονται από κάποιο

τρίτο. Ο διανομέας στην συνέχεια εφοδιάζεται από ένα κατασκευαστή π.χ. σε

αυτή την περίπτωση Procter & Gamble (P&G). Οι εγκαταστάσεις του

κατασκευαστή P&G λαμβάνουν την πρώτη ύλη από διάφορους προμηθευτές οι

οποίοι μπορεί οι ίδιοι να προμηθεύονται από προμηθευτές χαμηλότερης σειράς.

Για παράδειγμα, η συσκευασία του υλικού μπορεί να προέλθει από την Tenneco

συσκευάζοντας όσο η Tenneco λαμβάνει τις πρώτες ύλες για να κατασκευάσει

την συσκευασίας από άλλους προμηθευτές.

Μία γραμμή παραγωγής είναι δυναμική και περιλαμβάνει την σταθερή ροή των

πληροφοριών, του προϊόντος, και των αποθεμάτων μεταξύ των διαφορετικών

σταδίων. Στο παράδειγμά μας, το κατάστημα που παρέχει το προϊόν, όπως και τις

πληροφορίες τιμολόγησης και διαθεσιμότητας στον πελάτη. Οι πελάτες

5

μεταφέρουν τα αποθέματα στο κατάστημα, το κατάστημα μεταφέρει τα

δεδομένα του σημείου πώλησης όπως επίσης την παραγγελία ανεφοδιασμού

μέσω φορτηγών στο κατάστημα. Το κατάστημα μεταφέρει τα αποθέματα στον

διανομέα μετά τον ανεφοδιασμό. Ο διανομέας επίσης παρέχει πληροφορίες

τιμολόγησης και στέλνει την σχεδιασμένη παράδοση στο κατάστημα. Οι

παρόμοιες πληροφορίες, τα υλικά και οι ροές αποθεμάτων πραγματοποιούνται δια

μέσου ολόκληρης της γραμμής παραγωγής.

Σε ένα άλλο παράδειγμα, όταν ο πελάτης αγοράζει on-line από μία εταιρεία

υπολογιστών, η γραμμή παραγωγής περιλαμβάνει, μεταξύ των άλλων, τον

πελάτη, την ιστοσελίδα του καταστήματος που παίρνει την παραγγελία του

πελάτη, εγκαταστάσεις συναρμολογήσεων της εταιρείας, οι προμηθευτές της

εταιρείας και οι προμηθευτές των προμηθευτών. Η ιστοσελίδα παρέχει στον

πελάτη τις πληροφορίες σχετικά με την τιμολόγηση, την ποικιλία και την

διαθεσιμότητα των προϊόντων. Κάνοντας μία επιλογή προϊόντος, ο πελάτης

μπαίνει σε μία σελίδα και ελέγχει την κατάσταση της παραγγελίας. Τα περαιτέρω

στάδια της γραμμής παραγωγής χρησιμοποιούν την πληροφορία της παραγγελίας

του πελάτη για να συμπληρώσει την παραγγελία. Αυτή η διαδικασία περιλαμβάνει

μία πρόσθετη ροή πληροφοριών, προϊόντος, και αποθεμάτων μεταξύ διάφορων

σταδίων της γραμμής παραγωγής.

Αυτά τα παραδείγματα μας διευκρινίζουν ότι ο πελάτης είναι αναπόσπαστο τμήμα

της γραμμής παραγωγής. Ο αρχικός σκοπός από τν ύπαρξη οποιασδήποτε

γραμμής παραγωγής είναι η ικανοποίηση των αναγκών του πελάτη, σε αυτήν την

διαδικασία παράγονται οφέλη. Οι δραστηριότητες των γραμμών παραγωγής

ξεκινούν με μία παραγγελία από τον πελάτη και τελειώνουν όταν ικανοποιημένος

ο πελάτης πληρώνει για την αγορά του. Ο όρος της γραμμής παραγωγής

ανακαλεί την απεικόνιση του προϊόντος ή ο ανεφοδιασμός μετακινείται από τους

προμηθευτές προς τους κατασκευαστές, τους διανομείς, τους λιανοπωλητές, και

τους πελάτες κατά μήκος της γραμμής παραγωγής. Είναι σημαντικό να

απεικονιστούν οι πληροφορίες, τα αποθέματα, και οι ροές των προϊόντων κατά

μήκος και των δύο κατευθύνσεων αυτής της αλυσίδας. Ο όρος της γραμμής

6

παραγωγής μπορεί επίσης να συνεπιφέρει ότι μόνο ένας φορέας περιλαμβάνεται

σε κάθε στάδιο. Στην πραγματικότητα, ένας κατασκευαστής μπορεί να λάβει

υλικό από διάφορους προμηθευτές και στην συνέχεια να προμηθεύσει μερικούς

διανομείς. Κατά συνέπεια οι περισσότερες γραμμές παραγωγής είναι πραγματικά

δίκτυα. Μπορεί να είναι περισσότερο ορθό να χρησιμοποιήσουμε τον όρο δίκτυο

γραμμής παραγωγής ή ιστός παραγωγής για να περιγράψουμε την δομή των

περισσότερων γραμμών παραγωγής.

Μία χαρακτηριστική γραμμή παραγωγής μπορεί να περιλάβει ποικίλα στάδια. Αυτά

τα στάδια περιλαμβάνουν:

Πελάτες

Λιανοπωλητές

Χονδρέμπορους/Διανομείς

Κατασκευαστές

Προμηθευτές συστατικών/πρώτης ύλης.

Το κάθε στάδιο δεν χρειάζεται να παρουσιάζει μέσα στην γραμμή παραγωγής. Το

κατάλληλο σχέδιο της γραμμής παραγωγής θα εξαρτηθεί από τις ανάγκες του

πελάτη και από τους ρόλους που εμπλέκονται σε κάθε στάδιο. Σε μερικές

περιπτώσεις, όπως της εταιρείας υπολογιστών, ένας κατασκευαστής μπορεί να

ανεφοδιάσει τις παραγγελίες των πελατών άμεσα. Η εταιρεία κατασκευάζει την

παραγγελία, δηλαδή μία παραγγελία ενός πελάτη κατασκευάζεται μέσα στην

εταιρεία. Η εταιρεία αυτή δεν έχει λιανοπωλητή, χονδρέμπορο ή διανομέα στην

γραμμή παραγωγής της. Σε άλλες περιπτώσεις, όπως η παραγγελία μέσω

ταχυδρομείου , οι κατασκευαστές δεν ανταποκρίνονται άμεσα στις παραγγελίες

των πελατών. Σε αυτήν την περίπτωση η εταιρεία διατηρεί έναν κατάλογο ή ένα

προϊόν από το οποίο θα εφοδιάσει την παραγγελία του πελάτη. Σε μία τέτοια

γραμμή παραγωγής προστίθεται ένα στάδιο μεταξύ του πελάτη και του

κατασκευαστή. Στην περίπτωση άλλων λιανικών καταστημάτων, η γραμμή

παραγωγής μπορεί επίσης να περιέχει ένα χονδρέμπορο ή διανομέα μεταξύ του

καταστήματος και του κατασκευαστή.

7

(Chopra, Sunil and Peter Meindl. Supply Chain Management. 2 ed. Upper Saddle

River: Pearson Prentice Hall, 2004.)

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΕΦΟΔΙΑΣΤΙΚΗΣ ΑΛΥΣΙΔΑΣ

Τα συστήματα EOQ, MRP, MRPII, JIT, TQM και TOC επικεντρώνονται κυρίως

στην παραγωγική διαδικασία. Με τα TBC και SCM άρχισαν οι σκέψεις για εύρεση

οδών που θα οδηγούσαν στο πλεονέκτημα, πέρα από την βιομηχανία παραγωγής.

Η αποτελεσματική διαχείριση της εφοδιαστικής αλυσίδας αποτελεί μέσο για την

απόκτηση ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος. Καθώς οι επιχειρήσεις συνεχώς

αναζητούν τρόπους για να διανέμουν τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους στους

πελάτες τους όσο το δυνατό γρηγορότερα και φθηνότερα, από ότι οι

ανταγωνιστές τους, οι υπεύθυνοι έχουν κατανοήσει ότι δεν μπορούν να το

κάνουν μόνοι τους. Είναι απαραίτητη η συλλογική εργασία μέσα στα πλαίσια της

εταιρίας σε συνδυασμό με τη σωστή οργάνωση των αλυσίδων προμηθειών.

Οι καλύτερες και μεγαλύτερες εταιρείες του κόσμου τώρα εφαρμόζουν ένα νέο

δυναμικό τρόπο για να εξασφαλίσουν το ανταγωνιστικό τους πλεονέκτημα. Είναι

η διαχείριση της εφοδιαστικής αλυσίδας τους, που περιέχει ενοποιημένες δράσεις

για την εμφάνιση του προϊόντος στην αγορά και τη δημιουργία ικανοποιημένων

πελατών.

Ένα πρόγραμμα Διαχείρισης της Εφοδιαστικής Αλυσίδας ενοποιεί σε μία ολότητα

θέματα που σχετίζονται με λειτουργίες όπως την κατασκευή, απόκτηση,

μεταφορά 198 και φυσική διανομή. Η επιτυχία ενός τέτοιου προγράμματος

εξαρτάται από το πόσο καλά θα συντονίσει και θα συνδυάσει αυτές τις

λειτουργίες σε μία διαδικασία, συνδέοντας όλους τους συμμετέχοντες στην

αλυσίδα. Οι «συμμετέχοντες» εκτός των ενδοεπιχειρησιακών τμημάτων είναι και

οι εργαζόμενοι, οι μεταφορείς, «τρίτες» επιχειρήσεις, καθώς και προμηθευτές

πληροφοριακών συστημάτων.

Με τον όρο Εφοδιαστική Αλυσίδα εννοούμε όλες εκείνες τις δραστηριότητες που

σχετίζονται με ροή των αγαθών από το στάδιο των πρώτων υλών μέχρι τον

8

τελικό αποδέκτη, καθώς και τη ροή των πληροφοριών που σχετίζονται με τις

παραπάνω

διαδικασίες. Η ροή αυτή είναι αμφίδρομη. Η όγδοη έκδοση του APICS Dictionary

(1995) ορίζει την εφοδιαστική αλυσίδα ως εξής: Η διασύνδεση των διαδικασιών

μεταξύ των επιχειρήσεων προμηθευτών – χρηστών, από τις αρχικές πρώτες ύλες,

ως την ύστατη κατανάλωση του τελικού προϊόντος. Η διαχείριση της αλυσίδας

προμηθειών σχετίζεται με την ολοκλήρωση των παραπάνω δραστηριοτήτων με

σκοπό την απόκτηση ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος.

Η φιλοσοφία της διαχείρισης της εφοδιαστικής αλυσίδας φαίνεται να έχει τις ρίζες

της, στη θεωρία της επέκτασης της οργάνωσης (organizational extension theory)

που αναπτύχθηκε από τον Mallen το 1963. Ο Mallen προασπίστηκε την ιδέα της

επέκτασης του οργανισμού ώστε να περιλαμβάνει και όλα τα μέλη του δικτύου

διανομής.

Η απήχηση της φιλοσοφίας SCM είναι εμφανής και από την ύπαρξη 229 σχετικών

διαδικτυακών τόπων στην βάση δεδομένων CARL μεταξύ 1991 και 1997. Οι

επιτυχημένοι διαχειριστές έχτιζαν δυνατές σχέσεις με τους προμηθευτές τους και

κέρδιζαν το πλεονέκτημα. Επίσης κατήργησαν τους φραγμούς στην άμεση

επικοινωνία με τους πελάτες, βελτιώνοντας έτσι την ζήτηση στο σημείο που

ιδιαίτερα προϊόντα παράγονταν, για μεμονωμένους πελάτες, σύμφωνα με τις

απαιτήσεις τους. Για να είναι ανταγωνιστικός πλέον ένας οργανισμός πρέπει να

μειώσει τα σκάρτα, να

παραγάγει ποιοτικό προϊόν, να μεγιστοποιήσει την απόδοση της παραγωγής και

τέλος να βραχύνει και να ισχυροποιήσει την εφοδιαστική αλυσίδα.

Η συνδυασμένη εξέλιξη της υποδομής του Διαδικτύου και των γλωσσών

προγραμματισμού, έχει καταστήσει δυνατή την αδιάκοπη ροή ηλεκτρονικών

δεδομένων μεταξύ των συνεταίρων, καθ’ όλο το μήκος της εφοδιαστικής

αλυσίδας, από την πηγή της πληροφορίας μέχρι τον τελικό χρήστη. Το SCM

μειώνει την μεταβλητότητα (αστάθεια) του συνολικού συστήματος,

αναπτύσσοντας ισχυρούς δεσμούς μεταξύ των επεκτάσεων πελατών και

πωλητών. Οι καλύτερες σχέσεις με τους προμηθευτές πρέπει να έχουν ως

9

αποτέλεσμα χαμηλότερο κόστος για την επιχείρηση. Αντίστοιχα οι βελτιωμένες

σχέσεις με τους πελάτες πρέπει να καταλήγουν σε αύξηση των πωλήσεων.

Οπότε, το SCM περικλείει τόσο την επιδίωξη της μείωση του κόστους των EOQ,

MRP, MRP II και JIT όσο και τον αντικειμενικό σκοπό της αύξησης των εσόδων

των συστημάτων TQM, TOC και TBC.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΩΝ

Στον παρακάτω πίνακα παρουσιάζονται κατά χρονολογική σειρά οι διάφορες

φιλοσοφίες και η εξέλιξη τους, εστιάζοντας στα: αποθέματα, ελαττωματικά,

ποιότητα, απόδοση παραγωγής, ευκινησία και ευελιξία, χρόνος και ισχυρότεροι

δεσμοί της εφοδιαστικής αλυσίδας. Τα μειονεκτήματα μια φιλοσοφίας οδηγούν

στην ανακάλυψη και υιοθέτηση της επόμενης. Τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα

μιας επιχείρησης συνδυάζονται και αυξάνουν, καθώς αυτή προχωρά από μια

φιλοσοφία σε μια άλλη. Οι χρονολογίες αναφέρονται σύμφωνα με την γενική

παραδοχή, στις ΗΠΑ, για τον χρόνο εμφάνισης των φιλοσοφιών και έτσι είναι

κατά προσέγγιση.

Πρέπει να σημειωθεί, ότι εφόσον τα μαθήματα από μια φιλοσοφία έχουν

αφομοιωθεί, η κουλτούρα του οργανισμού έχει προετοιμαστεί να δεχθεί την

επόμενη φιλοσοφία επιτυχώς και χωρίς σημαντικά τραύματα. Η υπερπήδηση ή

παράλειψη φιλοσοφιών έχει σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός κενού στις

γνώσεις και τις δεξιότητες που είναι απαραίτητες για την επιτυχή εφαρμογή της

επόμενης φιλοσοφίας, κατά σειρά εξέλιξης.

Φιλοσοφία Χρονολογία

εμφάνισης

Πλεονεκτήματα Μειονεκτήματα

EOQ 1915 Ελαχιστοποίηση του

κόστους αποθεμάτων σε

περιπτώσεις ανεξάρτητης

ζήτησης

Ακατάλληλη για

εξαρτημένη ζήτηση

MRP 1965 Ελαχιστοποίηση του

κόστους αποθεμάτων και

-Απαιτεί ακριβείς

πληροφορίες

10

για την εξαρτημένη

ζήτηση

-Πολύ δύσκολη η

εφαρμογή της

MRP II 1970 Ολοκληρωμένος

οικονομικός και

εμπορικός σχεδιασμός με

στοιχεία παραγωγικού

σχεδιασμού

Απαιτεί εκτεταμένο

hardware (συστήματα

υπολογιστών),

λογισμικό και εμπειρία

στους Η/Υ

JIT 1975 Εξάλειψη των σκάρτων

με την μείωση των

περιττών αποθεμάτων

και βελτίωση της

παραγωγικής διαδικασίας

(ομοιόμορφη παραγωγή)

-Είναι βασικά

στρατηγική μείωσης

κόστους εστιασμένη

στο εξωτερικό της

επιχείρηση

-Υψηλή εξάρτηση από

τις έγκαιρες

παραδόσεις

προμηθειών

-Ευπρόσβλητη (δεν

υπάρχουν δικλίδες

ασφαλείας) και

στρεσογόνος

TQM 1980 Επικέντρωση στην

ποιότητα και τη διαρκή

βελτίωση των

διαδικασιών

- Εστιασμένη στο

εσωτερικό περιβάλλον

της επιχείρησης

- Έλλειψη βάρους

στην βελτίωση των

παραγωγικών

διεργασιών

11

TOC 1985 Επικέντρωση στους

περιοριστικούς

παράγοντες για την

βελτίωση της απόδοσης

της παραγωγής

Περιορισμένο βάρος

στους παράγοντες

που εμποδίζουν από

το εσωτερικό της ίδιας

της επιχείρησης

TBC 1990 Προσπάθειες για

βράχυνση της

εφοδιαστικής αλυσίδας.

Εστίαση στον χρόνο, ως

μεταβλητής του

ανταγωνιστικού

πλεονεκτήματος. Έλξη

των πελατών και

προϋποθέσεις για

κέρδους παραγωγής

- Περιορισμοί στο

πόσο μπορεί να

μικρύνει η αλυσίδα.

- Οι ανταγωνιστές

υιοθετούν ταχύτατα

παρόμοιες στρατηγικές

SCM 1995 Επέκταση της εστίασης

ώστε να

περιλαμβάνονται οι

προμηθευτές και οι

πελάτες

Στο επόμενο σχήμα1 απεικονίζονται σχηματικά τα «σημεία επίδρασης» των

επιμέρους συστημάτων και φιλοσοφιών, σε μία επιχείρηση και το περιβάλλον της.

Οι EOQ, MRP, MRP II και JIT συνδυάζονται για τη μείωση του κόστους, μέσω

μείωσης των περιττών αποθεμάτων, της επανεπεξεργασίας και των σκάρτων. Τα

συστήματα TQM, TOC και TBC συνδυάζονται για να αυξήσουν τα έσοδα από τις

πωλήσεις, βελτιώνοντας την ποιότητα και αυξάνοντας την απόδοση παραγωγής

ενώ παράλληλα μειώνουν δραστικά τους χρόνους παραγωγής και παράδοσης:

12

Οι φιλοσοφίες που προηγήθηκαν της SCM είχαν ως στόχο τον πυρήνα της

παραγωγής και το πρώτο επίπεδο των σχέσεων με προμηθευτές και πελάτες, ενώ

η αναζήτηση του συγκριτικού πλεονεκτήματος γινόταν μέσω της μείωσης του

κόστους, της υψηλής ποιότητας και της έγκαιρης παράδοσης.

Στο παρακάτω σχήμα2 παρουσιάζεται η κατακόρυφη επέκταση του πυρήνα της

παραγωγής, ώστε να περιλαμβάνει πολλαπλά επίπεδα προμηθευτών και πελατών.

Αυτή η επέκταση κατέστη δυνατή και διευκολύνθηκε χάρη στην πρόοδο της

πληροφορικής και της επιστήμης των Η/Υ. Σήμερα οι προσπάθειες για διαχείριση

μπορούν να είναι πιο αποτελεσματικές και αποδοτικές, αν και έχουν να κάνουν με

ένα διευρυμένο δίκτυο οργανισμών. Έτσι οι σύγχρονοι managers πρέπει να

βλέπουν πέρα από το πρώτο επίπεδο προμηθευτών και πελατών και να

αναπτύσσουν

σχέσεις δευτέρου και τρίτου επιπέδου. Η φιλοσοφία SCM ενσωματώνει μια

κατακόρυφη ολοκληρωμένη προσέγγιση χωρίς να είναι απαραίτητη η ιδιοκτησία

όλων των μελών της αλυσίδας.

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΠΟΡΩΝ

ΠΥΡΗΝΑΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ

ΤΕΛΙΚΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ

Σ

Κ

Α

Ρ

Τ

Α

Ε

Π

Ε

Ξ

Ε

Ρ

Γ

Α

Σ

Ι

Α

ΠΩΛΗΣΕΙΣ

TOC

TQM

TBC

JIT MRP

MRP II

Σχήμα 1: Σημεία επίδρασης των φιλοσοφιών

POM

13

ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΗ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ

Στο σχήμα 3 έπειτα απεικονίζονται τα πλεονεκτήματα που εξασφαλίζουν οι

επιχειρήσεις καθώς προχωρούν στην σταδιακή υιοθέτησης και στην συνθετική

εφαρμογή των διάφορων φιλοσοφιών. Οι Tugo και Wartman περιγράφουν έξοχα

την ανάπτυξη της φιλοσοφίας JIT στην Toyota. Στην περιγραφή τους η JIT

φιλοσοφία περικλείει αρχές άλλων φιλοσοφιών και συστημάτων (encompassing

philosophy). Τα TQM, TOC, TBC και SCM έχουν τις ρίζες τους στην JIT

φιλοσοφία. Έτσι το βέλος που απεικονίζει το αυξανόμενο (συσσωρευόμενο)

πλεονέκτημα ξεκινά την άνοδο από την πηγή του, το JIT.

ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΗΣ 2 ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΗΣ 2

ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΗΣ 2

ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΗΣ 1

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΠΟΡΩΝ

ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΣ ΠΥΡΗΝΑΣ

ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ

ΤΕΛΙΚΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ

Σ

Κ

Α

Ρ

Τ

Α

Ε

Π

Ε

Ξ

Ε

Ρ

Γ

Α

Σ

Ι

Α

ΠΩΛΗΤΕΣ

ΧΟΝΔΡΙΚΗΣ-ΛΙΑΝΙΚΗΣ

ΧΡΗΣΤΗΣ ΧΡΗΣΤΗΣ ΧΡΗΣΤΗΣ

Σχήμα2: Διαχείριση της Εφοδιαστικής

Αλυσίδας

14

Οι σύγχρονες αντιλήψεις διοίκησης προϋποθέτουν την εστίαση στις “εξωτερικές”

σχέσεις με τους πελάτες και τους προμηθευτές, επιπλέον της παραγωγικής

διαδικασίας. Ενώ το επίκεντρο του ενδιαφέροντος αλλάζει, τα μαθήματα από την

JIT φιλοσοφία έχουν ενσωματωθεί και εξελιχθεί στις φιλοσοφίες TQM, TOC, TBC

και SCM. Τα αποτελέσματα από την ως τώρα εφαρμογή τους έχουν “χαραχθεί”

στην κουλτούρα των οργανισμών και έχει καταστεί πλέον εφικτή η επιδίωξη του

ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος μέσω της διοίκησης ολόκληρης της

εφοδιαστικής αλυσίδας. Παρότι το SCM είναι στις μέρες μας διαδεδομένη

φιλοσοφία, γίνεται πιο εύκολα κατανοητό αν ακολουθηθεί η διαδρομή της

εξέλιξης του από τις ρίζες του, στο JIT.

Σήμερα οι μάνατζερ πρέπει να εφαρμόζουν αντίστοιχα την SCM φιλοσοφία για να

κερδίσουν το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Για να γίνει σωστή κατανόηση και

εφαρμογή των νέων φιλοσοφιών πρέπει αυτές να μην εξετάζονται απομονωμένες

ιστορικά. Ενώ κάθε φιλοσοφία προσθέτει στον “κορμό” της γνώσης, αποτελούν

μια ατελή λύση όταν εξετάζονται μεμονωμένα. Η εφαρμογή του JIT πέτυχε την

μείωση των σκάρτων και το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα μέσω της στρατηγικής

του “προμηθευτή με χαμηλό κόστος”. Εφόσον οι σπατάλες ελαχιστοποιήθηκαν

και το κόστος παραγωγής έπεσε σε πολύ χαμηλά επίπεδα, αναπτύχθηκε και

εφαρμόστηκε το TQM για να “επιτεθεί” στο πρόβλημα της χαμηλής ποιότητας.

Μια στενή και μυωπική αντιμετώπιση του TQM θα κατέληγε σε ένα

προσανατολισμό προς την ποιότητα, χωρίς τον απαραίτητο περιορισμό των

ελαττωματικών και την ελαχιστοποίηση του κόστους. Η SCM φιλοσοφία

συνδυάζει τις αρχές και αξιοποιεί τα διδάγματα από την εφαρμογή του JIT και

των επόμενων φιλοσοφιών, χωρίς σε καμία περίπτωση να τις αντικαθιστά

ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΒΗΜΑ: ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ (VIRTUAL

MANAGEMENT – VM)

Το μέρος της γνώσης που σχετίζεται με την διοίκηση της παραγωγής και των

διαδικασιών της θα συνεχίσει να εξελίσσεται. Οι μάνατζερ που έχουν κατανοήσει

σε βάθος τις φιλοσοφίες που έχουν αναπτυχθεί ως και την SCM θα είναι σε θέση

15

να υιοθετήσουν με επιτυχία την επόμενη εξελιγμένη φιλοσοφία και να

αξιοποιήσουν τις διαδικασίες και τα εργαλεία που τη συνοδεύουν.

Καθώς η SCM φιλοσοφία εξελίσσεται όλο και περισσότερο, είναι καιρός να δούμε

το επόμενο λογικό βήμα στη διαχείριση της παραγωγής και των διαδικασιών. Η

τάση φαίνεται να είναι προς την κατεύθυνση της συμπερίληψης, επιπλέον,

εξωτερικών συστατικών ως μέρη των εκτεταμένων οργανισμών.

Το SCM καταλήγει σε μια εικονική κατακόρυφη ολοκλήρωση. Οι προμηθευτές, και

οι έμποροι χονδρικής και λιανικής πώλησης λειτουργούν σαν ένας οργανισμός στα

μάτια του τελικού χρήστη. Το μέλλον πιθανότατα θα περιλαμβάνει και την

εικονική οριζόντια ολοκλήρωση.

Το VM θα εκτείνει τον παραγωγικό πυρήνα οριζόντια, μέσω πολλών επιπέδων

προμηθευτών υποστηρικτικών λειτουργιών (Support function providers). Οι

διακανονισμοί outsourcing (αναθέσεις εργασιών σε εξωτερικούς κατασκευαστές,

ή προμήθειες υπηρεσιών από εξωτερικούς προμηθευτές, με σκοπό τον

περιορισμό του κόστους) είναι παραδείγματα αυτής της οριζόντιας επέκτασης. Η

λειτουργία της διαχείρισης ανθρώπινων πόρων (human resource function) είναι

μια κρίσιμη λειτουργία για το προσωπικό μιας βιομηχανίας. Οι κατασκευαστές

είναι καλοί, και επικεντρώνουν κυρίως, στην παραγωγική διαδικασία. Στην

προσέγγιση του VM μπορεί να περιλαμβάνεται διακανονισμός με κάποιο

οργανισμό που ειδικεύεται στην διαχείριση ανθρωπίνων πόρων. Έτσι οι

κατασκευαστές – παρασκευαστές μπορούν να εστιάζουν στην παραγωγή, ενώ θα

αγοράζουν την λειτουργία των ανθρώπινων πόρων εξωτερικά, από ένα οργανισμό

ειδικευμένο στην διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού.

Η πλήρης εφαρμογή του VM θα έχει ως αποτέλεσμα ο παραγωγικός πυρήνας να

υπερέχει στην παραγωγή, ενώ παράλληλα ολοκληρώνεται απρόσκοπτα με 205

εξωτερικούς οργανισμούς που ειδικεύονται σε απαραίτητες -αλλά περιφερειακές-

λειτουργίες σχετικές με το προσωπικό.

Η κύρια διαφορά μεταξύ της αυτοδύναμης ολοκλήρωσης και της πιο

παραδοσιακής αντίληψης της ολοκλήρωσης έγκειται στην ιδιοκτησία των

ολοκληρωμένων συστατικών στοιχείων. Η προσέγγιση της αυτοδύναμης

16

ολοκλήρωσης απαιτεί αυτοδύναμη ιδιοκτησία του κάθε συστατικού. Κάθε

ολοκληρωμένο συστατικό έχει την δική του ιδιοκτησία και είναι στοχευμένο προς

κάποιο συγκεκριμένο στόχο.

Η τεχνολογία της πληροφορικής θα προσδώσει ευκινησία και ευελιξία στους

αυτοδύναμους οργανισμούς και θα δώσει την δυνατότητα να εμφανίζονται οι

βιομηχανίες, με τους περιφερειακούς αυτοδύναμους οργανισμούς, σαν ένας

οργανισμός στον τελικό χρήστη του προϊόντος ή της υπηρεσίας. Κανένα στοιχείο

του αυτοδύναμου οργανισμού δεν θα βρίσκεται υπό την εξουσία άλλου

στοιχείου, όπως συμβαίνει στην παραδοσιακή οργάνωση όπου οι λειτουργίες του

προσωπικού έχουν υποστηρικτικό χαρακτήρα στην βασική γραμμή παραγωγής. Η

επιτυχής εφαρμογή VM δεν είναι δυνατή χωρίς την προηγούμενη εφαρμογή και

υποστήριξη των

παλιότερων φιλοσοφιών.

Στο παρακάτω σχήμα 3 απεικονίζονται οι οριζόντιες και κατακόρυφες σχέσεις που

είναι πιθανόν να προκύψουν από την εφαρμογή της φιλοσοφίας της VM.

17

*Προμηθευτές Υπηρεσιών Υποστήριξης

Σχήμα 3: Αυτοδύναμη Διαχείριση (Virtual Management)

ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΗΣ 2 ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΗΣ 2

ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΗΣ 1

ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΗΣ 2

ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ

* ΠΥΥ

2

ΠΥΥ

2

ΠΥΥ

2

ΠΥΥ

2

ΠΥΥ

2 ΠΥΥ

2

ΠΥΥ

2 ΠΥΥ

2

ΠΥΥ

1 ΠΥΥ

1

ΠΥΥ

1 ΠΥΥ

1

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΠΟΡΩΝ

ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΣ

ΠΥΡΗΝΑΣ

ΤΕΛΙΚΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ

Σ

Κ

Α

Ρ

Τ

Α

Ε

Π

Ε

Ξ

Ε

Ρ

Γ

Α

Σ

Ι

Α

ΠΩΛΗΤΕΣ ΧΟΝΔΡΙΚΗΣ

– ΛΙΑΝΙΚΗΣ

ΧΡΗΣΤΗΣ ΧΡΗΣΤΗΣ ΧΡΗΣΤΗΣ

ΚΑΘΕΤΗ

ΟΛΟΚΛΗΡ

ΩΣΗ

18

Κεφάλαιο 2: ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Το διάγραμμα ροής εργασίας είναι σημαντικό. Είναι μία πολύτιμη τεχνολογία.

Είναι επίσης ένας επιστημονικός κλάδος, μία πρακτική και μία έννοια. Όπως η

διαχείριση της πληροφορίας, όλα τα είδη των προμηθευτών υποστηρίζουν ότι το

προϊόν ή η υπηρεσία τους είναι “ροή εργασίας” επειδή είναι τόσο σημαντική. Έχει

πάρει το Workflow Management Coalition (WfMC) περίπου πέντε χρόνια

σταθερής συνεργασίας και εκπαίδευσης για να πετύχει μία κοινή εκτίμηση για το

ποια ροή είναι πραγματικά, και ποια δεν είναι. Σε αυτά τα πέντε χρόνια, η

πρακτική τεχνολογίας και επέκτασης έχει αναπτυχθεί και ωριμάσει ουσιαστικά,

έτσι ώστε να μπορούμε να έχουμε δυσκολία στην αναγνώριση των πέντε χρόνων

παλαιών προϊόντων ροής εργασίας.

Είναι πολύ σημαντικό ότι η ροή εργασίας εφαρμόζεται σωστά, επειδή η

τεχνολογία ασκεί σημαντική επίδραση στις λειτουργίες ενός οργανισμού.

Αυτό το κεφάλαιο περιγράφει την διαδεδομένη κατανόηση «της ροής ερφασίας»

με την υπόθεση ότι ο αναγνώστης δεν έχει καμία προγενέστερη γνώση του

θέματος

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΡΟΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ;

Η Workflow Management Coalition δημοσίευσε ένα γλωσσάριο με όλους τους

χρήσιμους όρους σχετικά με την ροή εργασίας. Η ροή εργασίας καθορίζεται ως

εξής:

Η αυτοματοποίηση μίας επιχειρησιακής διαδικασίας ,στο σύνολο ή σε ένα μέρος,

κατά την διάρκεια των οποίων έγγραφα, πληροφορίες εργασίες περνούν από τον

έναν συμμέτοχο στον άλλο για την ενέργεια, σύμφωνα με ένα σύνολο

διαδικαστικών κανόνων.

Τα πρώτα χρόνια, είχε περάσει από τον ένα συμμετέχοντα (ή εργάτη) στον

επόμενο. Τα κύρια οφέλη ήταν ότι η εργασία παραδόθηκε στους ανθρώπους, και

κάθε εργάτης θα μπορούσε να υποθέσει πότε μία εργασία ήταν έτοιμη για

19

επεξεργασία, επειδή το σύστημα ροής της εργασίας δεν θα διαβίβαζε τα ελλιπή

στοιχεία. Η παράδοση ήταν αυτοματοποιημένη.

Σήμερα η τεχνολογία ροής εργασίας έχει ολοκληρωθεί, είναι η διεργασία από

μόνη της αυτοματοποιημένη. Όταν δημιουργείται μία πληροφορία εργασίας ή ένα

σύνολο δεδομένων, και όταν επεξεργάζεται και αλλάζει σταδιακά σε διάφορα

σημεία διεργασίας για να εκπληρώνει τους στόχους τις επιχείρησης. Οι

περισσότερες μηχανές ροής εργασίας μπορούν τώρα να χειριστούν περισσότερο

σύνθετη σειρά διεργασιών. Οποιοσδήποτε όρος που μπορεί να εκφραστεί από

μαθηματική άποψη μπορεί να ρυθμίζεται από ένα σύστημα ροής της εργασίας.

Υπάρχει ένας νέος κλάδος του Υπολογισμού που έχει δημιουργηθεί για να

υποστηρίξει την βιομηχανία ροής εργασίας για να διαχειριστεί την αύξηση της

πολυπλοκότητας.

Η ροής εργασίας κανονικά περιλαμβάνει κανονικά διάφορες λογικές βαθμίδες,

κάθε μία από τις οποίες είναι γνωστές ως δραστηριότητες. Μία δραστηριότητα

μπορεί να περιλάβει την χειρωνακτική αλληλεπίδραση με έναν χρήστη ή έναν

συμμετέχοντα στην ροής εργασίας, ή την δραστηριότητα να μπορεί να εκτελείται

χρησιμοποιώντας τους πόρους των μηχανών. Η παράδοση εργασίας τους χρήστες

αυξάνει την αποδοτικότητα. Η αυτοματοποίηση της πραγματικής εργασίας

παρέχει τεράστιες αυξήσεις στην αποδοτικότητα και παρέχει στους διαχειριστές

με τις εγκαταστάσεις να δημιουργήσουν έναν Εικονικό Οργανισμό, και να

συμμετέχει αποτελεσματικά στην επανάσταση του ηλεκτρονικού εμπορίου.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΡΟΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ;

Είναι ένα σύστημα που καθορίζει, δημιουργεί και διαχειρίζεται την εκτέλεση ροών

εργασίας μέσω της χρήσης λογισμικού, που τρέχει σε μία ή περισσότερες μηχανές

ροής εργασίας, οι οποίες είναι ικανές να αναπαραστήσουν τον ορισμό της

διεργασίας, αλληλεπιδρούν με τους συμμετέχοντες της ροής εργασίας και, όπου

απαιτείται, επικαλούνται τα IT εργαλεία και εφαρμογές.

Θα μπορούσε να φανεί πλεόνασμα απλοποίησης για να πούμε ότι το σύστημα

διαχείρισης ροής εργασίας διαχειρίζεται την ροή εργασίας. Ωστόσο, η

20

κατηγοριοποίηση ενός συστήματος ροής εργασίας είναι αυτή που μπορεί να

επεξηγήσει την καθορισμό της συνήθως, αλλά όχι πάντα, να παράγεται χωριστά,

να διαχειρίζεται τις ωθήσεις, τους συναγερμούς, και να επικοινωνεί με εξωτερικά

συστήματα. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ενώ ο καθορισμός καλύπτει το

φάσμα των συστημάτων ροής εργασίας, αποκλείει απλά συγγενικά συστήματα

(όπως;) και συστήματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου με επιδεχόμενο

προγραμματισμό μηχανικής παράδοσης.

ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΡΟΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Η ροή εργασίας έχει μία πρακτική επίδραση στις επιχειρησιακές λειτουργίες. Ας

εξετάσουμε το πριν-και-μετά σενάριο σε ένα επιχειρησιακό τμήμα που λαμβάνει

αιτήσεις δανείων, των ειδών και των αναθεωρήσεων αυτών που αποφασίζουν

έπειτα για να χορηγήσουν το δάνειο. Η διαδικασίες έχουν απλοποιηθεί για να

βοηθήσουν να παρουσιαστεί η επίδραση που ασκεί η ροή εργασίας.

21

Υποδιαδικασία

Διεργασία Επιχείρησης

Αποτελούμενη

από

Διαχειρίζεται από

Καθορισμός

Διεργασίας

Σύστημα

Διαχείρισης

Ροής

Εργασίας

καθορισμός

Χρησιμοποιείται

για να

δημιουργήσει

Διαχειρίζεται

Περιπτώσεις

διεργασίας

Ενέργειες

Περιλαμβάνει μία

ή περισσότερες

Χειροκίνητες

ενέργειες

Αυτοματοποι

-ημένες

ενέργειες

ή

Περιπτώσεις

ενεργειών

Κατά την

εκτέλεση

απεικονίζεται από

Στοιχείο

εργασίας

Επικαλεσμένες

εφαρμογές

Και/ή

22

ΤΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ-ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΟΗ

ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Μία αίτηση υποψηφιότητας φτάνει στο ταχυδρομείο. Ταξινομείται κατά το

δωμάτιο διαχείρισης αλληλογραφίας και διανέμεται σε έναν (από πολλούς

υπαλλήλους) ο οποίος το ελέγχει για την πληρότητά του. Σε αυτό το σημείο το

έντυπο μπορεί να σταλθεί στον πελάτη για περισσότερες πληροφορίες, ή να

απορριφθεί από τον έλεγχο, ή ο υπάλληλος θα εισάγει τις λεπτομέρειες από την

εφαρμογή στις πληροφορίες πελατών της επιχείρησης. το σύστημα έπειτα τον

περνάει στον επόμενο υπάλληλο. Η διαδικασία της παροχής δανείου μπορεί να

περιλάβει μέχρι οχτώ υπό-διαδικασίες. Σε μερικούς οργανισμούς, υπάρχει ένας

υπάλληλος ή μία ομάδα υπαλλήλων για κάθε υπό-διαδικασία, σε άλλους, ένας

υπάλληλος διαχειρίζεται όλους τους στόχους για μία μεμονωμένη εφαρμογή.

Μπορεί να είναι δύσκολο να προσπαθήσουμε με βρούμε τι είναι η θέση της

οποιαδήποτε εφαρμογής. (Ο χειρισμός ενός αυξανόμενου φόρτου εργασίας έχει

μία άμεση σχέση με τον αριθμό προσωπικού, όσο περισσότερη εργασία, τόσο

περισσότερο προσωπικό χρειάζεται η επιχείρηση.) Η εφαρμογή μπορεί να

αναφερθεί σε έναν επόπτη σε οποιοδήποτε από τα σημεία της διαδικασίας.

Κανονικά, ένας επόπτης επίσης εξετάζει την αίτηση υποψηφιότητας και όλη την

σχετική εσωτερική τεκμηρίωση πριν το δάνειο τελικά χορηγηθεί.

Η ΑΥΤΟΜΑΤΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Οι υποψήφιοι επισκέπτονται την ιστοσελίδα της επιχείρησης δανείου. Τους

παρέχονται όλες οι πληροφορίες που είναι απαραίτητες για να αποφασίσουν εάν

θα προχωρήσουν και κατόπιν συμπληρώνουν μία αίτηση υποψηφιότητας. Η

τεχνολογία εξασφαλίζει ότι όλοι οι υποχρεωτικοί τομείς είναι συμπληρωμένοι. Η

επιχείρηση έπειτα λαμβάνει μία αίτηση με το σύνολο των στοιχείων που

συμπληρώνονται από τον πελάτη. Η πρώτη δραστηριότητα της ροής εργασίας

είναι να επικυρωθεί η υποψηφιότητα, και να σταλεί στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο

του υποψηφίου μία ευχαριστήρια επιστολή για την αίτηση του και να του παρέχει

έναν αριθμό αναφοράς της εφαρμογής.

23

Έπειτα η εφαρμογή αυτή κλωνοποιείται έτσι ώστε το σύστημα διαχείρισης

εργασίας να μπορεί να εκτελέσει πολλές παράλληλες δραστηριότητες – που

μειώνουν τον χρόνο που παίρνει για χειριστεί η κάθε εφαρμογή και να βελτιώσει

την εξυπηρέτηση πελατών. Τα αποτελέσματα αυτά είναι τραγικά. Η εφαρμογή

της ροής εργασίας μειώνει τους χρόνους εργασίας ουσιαστικά. Πριν από μία

δεκαετία ήταν λογικό ήταν λογικό για μία αίτηση δανείου να χρειαζόταν μία

εβδομάδα ή ενώ σήμερα ο υποψήφιος μία σχεδόν στιγμιαία απάντηση. Ο χρόνος

έχει μειωθεί από τις εβδομάδες, όχι σε μέρες αλλά ώρες.

Με την ροή εργασίας να χειρίζεται την συνηθισμένη εργασία, ο επόπτης

χρειάζεται μόνο για να χειριστεί τις εξαιρέσεις. Η λογική στις μηχανές ροής

εργασίας είναι αρκετά ικανές στην απόφαση για τον αν πρέπει να ληφθεί ένα

δάνειο ή όχι.

Με την ροή εργασίας, η βάση της απόφασης μπορεί τώρα να καθοριστεί

αυτόματα 24 ώρες την μέρα. Οι πελάτες αναμένουν να είναι σε θέση να

επικοινωνήσουν μαζί σας και να μπορούν να εκτελέσουν εργασία οποιαδήποτε

ώρα της μέρας. Το ηλεκτρονικό εμπόριο επίσης σημαίνει ότι για πολλές

επιχειρήσεις, οι ευκαιρίες πωλήσεων μπορούν να φθάσουν από οποιαδήποτε

περιοχή στον πλανήτη.

Το WMS θα ενημερώσει επίσης αυτόματα τα άλλα συστήματα. Η παροχή του

συστήματος εξετάζεται καλά, το ανθρώπινο λάθος εξαλείφεται. Το WMS μπορεί

να καθοδηγήσει το πρόγραμμα για να δημιουργηθούν οι επιστολές απόρριψης ή

αποδοχής και συμβάσεις δανείου. Εποπτεύουν την διαδικασία έγκρισης και

οδηγούν άλλες εφαρμογές για να αποσταλούν τα έγγραφα με fax ή με το

ηλεκτρονικό ταχυδρομείο.

ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΕΙΣ

Η ροή εργασίας κάνει σημαντικές συνεισφορές σε πολλούς τύπους επιχειρήσεων.

Οι διαφορετικοί τύποι ροών εργασίας περιγράφονται σε αυτήν την εισαγωγή, και

για κάθε οργανισμό χρηστών θα επεκτείνει το λογισμικό τους με διαφορετικούς

τρόπους. Έτσι για κάθε έναν η αξία θα μετρηθεί ελαφρώς με έναν διαφορετικό

24

τρόπο. Εντούτοις, οι επιστροφές είναι ιδιαίτερες.(υπάρχει παράδειγμα με την

Kraft Foods)

Όλα τα συστήματα ροής εργασίας έχουν προσανατολισμένη πορεία. Ο

καθορισμός της διεργασίας, η αντιπροσώπευση για το τι πρέπει να συμβεί,

δημιουργείται και αυτό χαρακτηριστικά περιλαμβάνει μερικές υπό-διαδικασίες.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, μια επιχειρησιακή διαδικασία να μπορεί να χορηγήσει ένα

νέο δάνειο. Αυτή η διαδικασία μπορεί να χωριστεί σε υπό-διαδικασίες όπως η

εξέταση της αίτησης για την πληρότητα και την ακρίβεια, εκτελώντας πιστωτικό

έλεγχο που δημιουργεί μία νέα σύμβαση δανείου που την στέλνει ο πελάτης,

ελέγχει την μορφή στην επιστροφή της, οργάνωση του προγράμματος πληρωμής

και στο τέλος να εκδίδει την επαλήθευση.

Κάθε διαδικασία και υπό-διαδικασία περιλαμβάνουν μερικές ενέργειες . κάθε

ενέργεια είναι ένα ενιαίο λογικό βήμα στην διενέργεια. Το να κάνεις ή όχι μία

πληρωμή είναι μία διαδικασία. Μερικές φορές δεν είναι πρακτικό να

αυτοματοποιούνται όλες οι δραστηριότητες κατά την διάρκεια ενός ενιαίου

προγράμματος. Επομένως η ροή εργασίας εκτελεί τις αυτοματοποιημένες

δραστηριότητες ενώ οι ορισμοί διαδικασίας θα περιγράψουν όλες τις

δραστηριότητες αν είναι αυτόματες ή χειρωνακτικές. Για παράδειγμα, εάν ο νόμος

δηλώνει ότι οι συμβάσεις για τα δάνεια πρέπει να υπογραφούν μπροστά από

ανεξάρτητους μάρτυρες, τότε αυτό είναι μία χειρωνακτική δραστηριότητα μέσα

σε ολόκληρη διαδικασία ενός δανείου.

Οι Επιχειρηματικές Διαδικασίες πραγματεύονται κανονικά εκτεταμένα μέσα στην

ομάδα λειτουργίας. Οι IT επαγγελματίες γενικά συμμετέχουν στην αναθεώρηση,

όπως γίνεται με τις ομάδες νομικής και λογιστικής. Αυτή η διαδικασία της

πραγμάτευσης της διενέργειας έχει την αξία να είναι ορθή από μόνη της. Όταν ο

καθορισμός της διεργασίας έχει ελεγχθεί και μπαίνει στην παραγωγή, αναφέρεται

ως παράδειγμα αυτής της ροής της διεργασίας μέσω του συστήματος.

Ο καθορισμός της διαδικασίας περιγράφει πως ένα δάνειο χορηγείται από την

επιχείρηση. Η περίπτωση αυτή πραγματικά χορηγεί ένα δάνειο στον πελάτη. Η

περίπτωση μίας διαδικασίας να αποτελείται από τις ενεργά αιτήματα τα οποία θα

25

περιλάβουν τα στοιχεία τα αντικείμενα εργασίας τα οποία περνούν σε ένα άτομο

(ή συμμετέχοντα στην ροή εργασίας ή σε έναν χρήστη) για δράση, ή σε μία άλλη

διαδικασία για δράση. Έτσι, ένας χρήστης μπορεί να λάβει όλα τα έγγραφα που

είναι σχετικά με το δάνειο, και μπορεί να κληθεί να το εγκρίνει. Εναλλακτικά, η

περίπτωση δραστηριότητας μπορεί να επικαλεσθεί ένα ερώτημα σε να δημόσιο

σύστημα ελέγχου πίστωσης, έπειτα να παίρνει το αποτέλεσμα, υπολογίζοντας το

αντίθετα με τα προκαθορισμένα κριτήρια, και να περάσει στην επόμενη

δραστηριότητα με ένα δυαδικό αποτέλεσμα (Εγκρίνεται ή Απορρίπτεται).

ΤΥΠΟΙ ΡΟΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Ο τύπος ροής εργασίας που θα έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε εξαρτάται από αυτά

που θέλουμε να επιτύχουμε. Πολλές μεγάλες οργανώσεις χρησιμοποιούν

περισσότερες από μία ροές εργασίας προϊόντων που προέρχονται από

διαφορετικές εταιρείες. Δεν είναι ασυνήθιστο για τις επιχειρήσεις να

χρησιμοποιούν την ίδια ροή εργασίας προϊόντος με διαφορετικούς τρόπους. Για

να βοηθήσουν τον κόσμο να καταλάβει την αγορά καλύτερα, έχει προταθεί ένας

αριθμός διαμερισμών. Ο ακόλουθος διαμερισμός είναι περισσότερο χρήσιμος.

ΠΑΡΑΓΩΓΗ

Ο βασικός στόχος στη παραγωγή της ροής εργασίας είναι να διαχειριστεί έναν

μεγάλο αριθμό από παρόμοιες εργασίες, και να βελτιώσει την παραγωγικότητα.

Αυτό επιτυγχάνεται, με την αυτοματοποίηση τόσο πολλών δραστηριοτήτων όσο

και πρακτικών, και για να ακολουθήσουν αδιάκοπα όλο και περισσότερη

αυτοματοποίηση μέχρι η Straight-Through-Processing (ευθύς-μέσω-

επεξεργασίας)να έχει πραγματοποιήσει και την ανθρώπινη εισροή που απαιτείται

μόνο για να διαχειριστεί τις εξαιρέσεις-εκείνα τα στοιχεία εργασίας που

κατευθύνονται από έξω και προκαθορίσουν της ανοχές της διαδικασίας.

Τα γεγονότα που απαιτούν την ανθρώπινη συμβολή ελαχιστοποιούνται, όπως

είναι η διάρκεια και η πολυπλοκότητα όπως αυτής της παρέμβασης. Η ροή

εργασίας της παραγωγής βελτιστοποιείται για να επιτύχει υψηλά επίπεδα

26

ποιότητας και ακρίβειας με την εκτέλεση ιδιαίτερα επαναλαμβανόμενοι στόχοι,

συνήθως με ασταμάτητο τρόπο.

Η ροή εργασίας της παραγωγής μπορεί να διαχειριστεί τις τεράστιες και σύνθετες

διαδικασίες και μπορεί να ενσωματώνεται στενά με τα υπάρχοντα συστήματα.

Στην πραγματικότητα η γενική κατεύθυνση είναι να ενσωματώνουν το τμήμα

ροής εργασίας στις μεγάλες εφαρμογές όπου ο ρόλος της είναι να ενεργήσει ως

Μηχανή Κανόνων.

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ

Το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό ενός συστήματος ροής εργασίας είναι η ευκολία

του καθορισμού της διαδικασίας. Τυπικά υπάρχουν πολλοί καθορισμοί (εργασίας)

που ισχύουν ταυτόχρονα και οι οποίοι έχουν την τάση να εμπλέκουν μεγάλο

αριθμό εργαζομένων. Οι διαδικαστικοί καθορισμοί δημιουργούνται συνήθως μέσα

από την χρήση φορμών – και εάν ο καθορισμός είναι πολύ πολύπλοκος για την

φόρμα τότε απλά χρειάζεται να χρησιμοποιηθεί άλλο προϊόν. Η ευελιξία είναι

σημαντικότερη από την παραγωγικότητα, και αυτά τα συστήματα χρησιμοποιούν

μία ή δύο σειρές χαμηλής σημασίας αριθμών για περιστάσεις ανά ώρα από ότι το

Σύστημα Παραγωγής Ροής Εργασίας.

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

Η συνεργατική ροή της εργασίας εστιάζει στην συνεργασία ομάδων (εργασίας)

απέναντι σε έναν κοινό σκοπό. Οι ομάδες πρέπει να ποικίλουν από μικρές

καθορισμένες ομάδες έργου μέχρι ευρείες ομάδες με κοινά ενδιαφέροντα. Η

αποτελεσματική χρήση της συνεργατικής ροής εργασίας στην στήριξη των

ομάδων θεωρείται πλέον ένα ζωτικής σημασίας στοιχείο για την επιτυχία όλων

των ειδών των επιχειρήσεων. Η χρήση του Internet και του www στην

υποστήριξη μιας ομαδικής επικοινωνίας μεταξύ επιχειρήσεων είναι επίσης ένας

βασικός παράγοντας επιτυχίας για τους περισσότερους οργανισμούς.

Η διαδικασία του καθορισμού δεν χαρακτηρίζεται από “στενά” όρια και γι’ αυτό

τον λόγο μπορεί να τροποποιείται τακτικά. Η Συνεργατική Ροή Εργασίας μπορεί

μερικές φορές να ονομαστεί και Groupware.

27

PROJECTS ΡΟΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ

Δεν υπάρχει τίποτα το μυστικό σχετικά με ένα project ροής εργασίας. Είναι

παρόμοιο με άλλα τεχνολογικά projects πληροφοριών. Πρέπει να αποφασιστεί

από την αρχή του έργου ποιος είναι ο σκοπός/στόχος του. Εν συνεχεία πρέπει να

σχεδιάσουμε την εφαρμογή πολύ προσεκτικά, να βελτιώσουμε την τεχνολογία,

να την εφαρμόσουμε και τέλος να δοκιμάσουμε με αυστηρό τρόπο πρώτοι τις

εφαρμογές στην παραγωγή. Υπάρχουν τρία βασικά βήματα:

1. Project Scope: Είναι βασικό να καθοριστούν τα όρια του project καθώς το

project εξελίσσεται, οι αλλαγές του σκοπού/πεδίου ενδιαφέροντος πρέπει

να εξελίσσονται προσεκτικά. Οι μεγάλοι οργανισμοί που είναι συνηθισμένη

με την ανεπτυγμένη τεχνολογικά ροής εργασίας, εφαρμόζουν τώρα

σύνθετα παγκόσμια project, αλλά ακόμα και αυτοί θα συνιστούσαν ότι

πρώτο project ροής εργασίας σε έναν οργανισμό να γίνει σε ένα τμήμα

που δεν υπάρχει αποστολή (δεν υπάρχει δηλαδή λόγος να αλλάξει).

Επιλογές πρέπει να γίνουν όσον αφορά τον τύπο της ροής εργασίας που

θα εφαρμοστεί. Τα οικονομικά projects πρέπει να συζητιούνται και να

καθορίζονται. Κάθε τομέας του έργου πρέπει να έχει τα δικά του μετρητά

χρήματα, αλλά λίγη ευελιξία πάντα συνίσταται. Παρ’ όλα αυτά όμως η

προσοχή της υπερανάλυσης, οδηγεί στην ανεπάρκεια του χρόνου και του

χρήματος για την κατάληξη της σημαντικής φάσης της εφαρμογής του

project (του σχεδίου).

2. Implementation Planning: Αυτή είναι η κρίσιμη στιγμή του project. Όσο

περισσότερη προσοχή δίνεται στην λεπτομέρεια τόσο πιο επιτυχημένο θα

είναι το project. Το πρώτο στάδιο είναι η κατανόηση του πως οι

επιχειρησιακές διαδικασίες λειτουργούν αυτήν την στιγμή. Αυτό προκύπτει

συνήθως μέσα από την συνέντευξη των συμμετεχόντων και της

διοικητικής τους ομάδας (management team). Δεν είναι ασυνήθιστο να

διαμορφώνεται διαφορετική εικόνα από διαφορετικά άτομα που

συμμετέχουν και είναι σημαντικό να κερδίζεις την κοινή συνένωση ή

28

ομοφωνία της τρέχουσας διαδικασίας. Πετυχαίνοντας αυτό οι βελτιώσεις

των διαδικασιών μπορούν να μελετηθούν, ειδικότερα κάνοντας επανάληψη

των βελτιώσεων των διαδικασιών που η ροή εργασία μπορεί να φέρει ή να

δημιουργήσει. Όταν τελειώσει και αυτή η διαδικασία θα υπάρχουν δύο

μοντέλα το “NOW” και το “TO BE”.

3. Application Development: Πριν εμπλακεί κάποιος σε ένα project ροής

εργασίας πολλοί πιστεύουν ότι η βελτίωση της εφαρμογής είναι το

δυσκολότερο κομμάτι. Στην πραγματικότητα είναι το πιο εύκολο στοιχείο.

Η τεχνολογία της ροής εργασίας είναι ώριμη. Οι περισσότεροι δημιουργοί

των software έχουν παράγει εύκολα-στην-χρήση-εργαλεία για την

δημιουργία ορισμών διαδικασίας και τα εκτελούν σε ένα δοκιμαστικό

περιβάλλον. Επιπλέον καλά και καθορισμένα API’s που βοηθούν τον

βελτιωτή να έχει πρόσβαση σε εξωτερικές πηγές δεδομένων.

4. Testing: Ξανά αυτό το κομμάτι του έργου δεν διαφέρει από άλλα σχετικά

σύνθετα software projects. Πρέπει να γίνει ένα δοκιμαστικό πλάνο

(σχέδιο) που να καλύπτει κάθε κατανοητή πιθανότητα / ενδεχόμενο. Κατά

τη διάρκεια της δοκιμής νέες καταστάσεις μπορεί να προκύψουν κάνοντας

αναγκαία τη διόρθωση των ορισμών διαδικασίας. Αυτό πρέπει να γίνει

κάτω από αυστηρούς διοικητικούς κανόνες αλλαγών.

5. Pre-Implementation:, Η τεχνολογία ροής εργασίας δεν εφαρμόζεται απλά.

Τα άτομα εμπλέκονται στις νέες διαδικασίες με ποικίλους τρόπους. Αυτό

σημαίνει ότι η εκπαίδευση είναι ζωτικής σημασίας κομμάτι σε κάθε project

ροής εργασίας. Μερικά μεγάλα συστήματα ενοποίησης απασχολούν

βιομηχανικούς ψυχολόγους στις ομάδες εφαρμογών ώστε να βοηθούν

στην εκπαιδευτική διαδικασία. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει μόνο να

προσαρμόζονται στις ανάγκες της εργασίας τους που τους παραδίδεται

στην οθόνη τους (μια αλλαγή από γραφική σε ηλεκτρονική μορφή),

πρέπει επίσης να προσαρμόζονται στις νέες επιχειρηματικές μεθόδους. Εάν

αυτή η αλλαγή / μετάβαση έχει επιτευχθεί ομαλά, αυτό συμβάλλει

σημαντικά στο project.

29

6. Post-Implémentation: Η τεχνολογία έχει παραδοθεί και οι ορισμοί

διαδικασιών εφαρμόζονται ομαλά σ’ όλο τον οργανισμό με επιτυχία. Τώρα

είναι η στιγμή να εξετάσουμε την αποτελεσματικότητα των νέων μεθόδων

και να μάθουμε από την εμπειρία μας, ώστε η αποτελεσματικότητα να

αυξηθεί. Τα περισσότερα projects ροής εργασίας παραδίδουν νέα

«κυκλοφορία» της εφαρμογής μέσα σε 6 μήνες από την πρώτη παράδοση.

Πολλοί managers κατανοούν ότι η δεύτερη εφαρμογή μπορεί να

διπλασιάσει την αποτελεσματικότητα της πρώτης.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ PROJECTS

Η ομάδα καλείται να σχεδιάσει νέες επιχειρηματικές διαδικασίες. Ένα μέρος αυτού

του ανασχεδιασμού είναι:

Αυστηρή ανάλυση των υπαρχόντων διαδικασιών

Διεξαγωγή εκτεταμένων και λεπτομερών συνεντεύξεων με τις ομάδες

εργασίας

Συνεντεύξεις με άτομα άλλων λειτουργιών και διαφημιστικών επιχειρήσεων

που μπορεί να έχουν χρήσιμες πληροφορίες

Έρευνα στα διαθέσιμα λειτουργικά συστήματα πληροφοριών.

Ανάπτυξη νέων διαδικασιών χρησιμοποιώντας διαδικασίες τεχνικών

οπτικοποίησης.

Προσεκτική δοκιμή των νέων διαδικασιών, συμβουλευόμενοι μαζί με τους

χρήστες και την μετατροπή των διαδικασιών που απαιτούνται.

Η εκτέλεση μιας φάσης της εφαρμογής, εστιάζοντας την ενέργεια σε

τμήματα εύκολα στο χειρισμό, εστιάζοντας στις περιοχές όπου τα

περισσότερα οφέλη μπορούν να πραγματοποιηθούν νωρίς στο project.

ΤΥΠΙΚΕΣ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ: Το μοντέλο Petri Nets

Τα δίκτυα Petri Nets (Petri Nets PNs) είναι ένα ισχυρό γραφικό εργαλείο

προδιαγραφών το οποίο ενσωματώνει ισχυρά μαθηματικά θεμέλια και

30

αναπαριστούν ένα σύστημα ως σύνολο αλληλεπιδρώντων ενεργών και παθητικών

συστατικών.

Τα ενεργά συστατικά καλούνται μεταβάσεις (transitions) και τα παθητικά

συστατικά καλούνται θέσεις (places).

Ένα PN είναι ένα διμερές, κατευθυνόμενο γράφημα με βάρη, με δύο τύπους

κόμβων που αντιπροσωπεύουν τις μεταβάσεις και τις θέσεις, και τόξα από έναν

κόμβο ενός τύπου σε έναν κόμβο άλλου τύπου. Ένα τόξο δεν αντιπροσωπεύει

ένα συστατικό του συστήματος, αλλά συμβολίζει μία σχέση μεταξύ των

συστατικών του συστήματος, π.χ. λογικές συνδέσεις, δικαιώματα πρόσβασης και

προτεραιότητες, φυσική γειτνίαση ή άμεσες συνδέσεις.

Τα αντικείμενα που χρησιμοποιούνται για να αναπαραστήσουν είτε ένα τμήμα

των πληροφοριών είτε για να ελέγξουν τις ροές πληροφορίας μεταξύ των θέσεων

και μέσω των μεταβάσεων, καλούνται κουπόνια ή σημεία (tokens).

Στην γραφική αντιπροσώπευση ενός μοντέλου PN, οι μεταβάσεις και οι θέσεις

αναπαρίστανται από τα ορθογώνια (ή τις ράβδους) και τους κύκλους, αντίστοιχα.

Τα κουπόνια απεικονίζονται ως μαύρα σημεία μέσα στις θέσεις.

Το μοντέλο PN είναι ένα χρήσιμο και δημοφιλές εργαλείο για τα συστήματα

επεξεργασίας πληροφοριών που χαρακτηρίζονται σαν ασύγχρονα, κατανεμημένα,

παράλληλα, μη-ντετερμινιστικά και στοχαστικά.

Τα PNs είναι κατάλληλα για τέτοια συστήματα στα οποία υπάρχει ταυτόχρονη

επεξεργασία και δυναμικές αλληλο-εξαρτίσεις. Κοινά παραδείγματα

μοντελοποίησης είναι για μηχανές πεπερασμένων καταστάσεων, παράλληλους

υπολογισμούς, υπολογισμούς ροής πληροφοριών, πρωτόκολλα επικοινωνίας,

ελέγχους συγχρονισμού, παραγώγους-καταναλωτικών συστημάτων με

προτεραιότητες (ή όχι), τυπικές γλώσσες, συστήματα πολυεπεξεργαστών κ.τ.λ.

Τα PNs είναι κατάλληλα για την σχεδίαση δυναμικών συστημάτων γεγονότος

(Discrete Event Dynamic Systems DEDS) τα οποία αντιδρούν στα εξωτερικά μη-

συνεχή γεγονότα σύμφωνα με την εσωτερική τους κατάσταση, παράγουν

γεγονότα και ελέγχουν φυσικές δραστηριότητες.

31

Τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά των PNs που τα καθιστούν κατάλληλα για την

αναπαράσταση αυτών των περιπτώσεων είναι:

1. Υποστηρίζουν τη ρητή αναπαράσταση των εξαρτήσεων και μη-

εξαρτήσεων.

2. Επιτρέπουν την περιγραφή ενός συστήματος με διαφορετικούς βαθμούς

αφαίρεσης, χωρίς αλλαγή της γλώσσας που χρησιμοποιείται για την

μοντελοποίηση.

3. υποστηρίζουν την αναπαράσταση των ιδιοτήτων του συστήματος με μέσα

παρόμοια με το ίδιο το σύστημα. Τα PNs επιτρέπουν την μοντελοποίηση

των αποφάσεων «(αποκαλούμενων και “συγκρούσεις”), και έτσι μπορούν

να χαρακτηριστούν ως μη-ντετερμινιστικά μοντέλα.

Ένα PN, όπως το σύστημα που διαμορφώνει, θεωρείται ως ακολουθία διακριτών

γεγονότων, όπου η εμφάνιση της καθεμίας ακολουθίας είναι μία από τις πολλές

πιθανές που επιτρέπονται από τη βασική δομή.

Η μη-ντετερμινιστική φύση των PNs είναι συμφέρουσα από την άποψη της

μοντελοποίησης, αλλά μπορεί να εισάγει ιδιαίτερη πολυπλοκότητα στην ανάλυση

και επαλήθευση του PN.

Επιπλέον, η δυνατότητα των PNs να μοντελοποιήσουν ένα σύστημα ιεραρχικά

προέρχεται από το γεγονός ότι ένα ολόκληρο Δίκτυο-Petri μπορεί να

αντικατασταθεί από μία θέση ή μία μετάβαση, ή οι θέσεις και οι μεταβάσεις

μπορούν να αντικατασταθούν από υποδίκτυα.

Με αυτούς τους τρόπους, ο σχεδιαστής έχεις τις δυνατότητες για μοντελοποίηση

σε περισσότερα αφηρημένα επίπεδα (η ιδιότητα της αφαίρεσης-abstraction) ή να

παρέχει πιο λεπτομερή μοντελοποίηση (η ιδιότητα του καθαρισμού-refinement).

Άλλα πλεονεκτήματα της χρήσης Δικτύων-Petri περιλαμβάνουν τη δυνατότητα

τους να μοντελοποιούν ένα σύστημα χρησιμοποιώντας γραφικά και να παρέχουν

την ανάλυση των ποιοτικών και των ποσοτικών ιδιοτήτων των συστημάτων.

Συμπερασματικά, η σημαντικότερη διαφορά μεταξύ PNs και των άλλων μεθόδων

μοντελοποίησης και ανάλυσης είναι το γεγονός ότι χειρίζονται με παρόμοιο τρόπο

τα ενεργά (transitions) και παθητικά (places) συστατικά συστημάτων και, προ

32

πάντων, παρέχουν την δυνατότητα προοδευτικής μοντελοποίησης, από την

περιγραφή των στατικών τμημάτων των συστημάτων στην αναπαράσταση της

δυναμικής συμπεριφοράς, σε υψηλό επίπεδο και με οποιοδήποτε βαθμό

αφαίρεσης.

Το σημαντικότερο μειονέκτημα των PNs είναι ότι οδηγούν συνήθως σε μεγάλα

μοντέλα. Έτσι τα PNs χαρακτηρίζονται από δυσκολία στην διαχείριση και στην

εύκολη ανάγνωση, ακόμη και για την περιγραφή συστημάτων μέσης

πολυπλοκότητας.

Επίσης, περιορισμοί προκύπτουν επειδή το μοντέλο PN μοντελοποιεί μόνο την

ροή του ελέγχου ή την ροή πληροφορίας του συστήματος και δεν μπορεί να

μοντελοποιήσει άμεσα την ροή των πόρων, των μερών και των δεδομένων του

συστήματος. Τελικά οι αδυναμίες των PNs μπορούν να συνοψιστούν ως εξής:

Ένας τύπος θέσεων χρησιμοποιείται για να αντιπροσωπεύσει τις καταστάσεις του

συστήματος και έτσι οι πραγματικές διαδικασίες των συστημάτων δεν

μοντελοποιούνται επαρκώς.

Ένας τύπος κουπονιών χρησιμοποιείται για να αντιπροσωπεύσει είτε ένα κομμάτι

των πληροφοριών είτε την ροή του ελέγχου. Για τον λόγο αυτό, δεν υπάρχει

ταυτόχρονη αναπαράσταση της ροής των μερών, των συμπεριφοριστικών

στοιχείων, των πληροφοριών και του έλεγχου του συστήματος.

Δεν υπάρχει ακριβές πρότυπο ροής των κουπονιών-σημείων, μέσω των

μεταβάσεων, από τις θέσεις εισόδου στις θέσεις εξόδου. Αυτό οδηγεί σε μια

ασάφεια για τη δομή και τη λειτουργία του συστήματος που μοντελοποιείται.

PETRI NETS ΧΑΜΗΛΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ

Το υποδίκτυο που έχει περιγραφεί μέχρι τώρα είναι γνωστό στην βιβλιογραφία ως

δίκτυο θέσης/μετάβασης (Place/Transition net ή PT-nets). Με ειδική

υποκατηγορία των PT-nets είναι τα δίκτυα συνθήκης/γεγονός (Condition/Event

Nets ή CE-nets), οι θέσεις των οποίων δεν μπορούν να φέρουν περισσότερα από

ένα κουπόνια (χωρητικότητα ″1″για κάθε θέση)και έχουν βάρος ίσο με ″1″σε

33

κάθε βέλος. Στα CE-nets οι θέσεις και οι μεταβάσεις αντιπροσωπεύουν τις

συνθήκες και τα γεγονότα αντίστοιχα.

Ένα γεγονός σε ένα CE-Net μπορεί να εμφανιστεί εάν όλες οι προϋποθέσεις (pre-

conditions)εκπληρώνονται και όλες οι post-conditions είναι ανεκπλήρωτες. Τέτοια

γεγονότα θεωρούνται ενεργοποιημένα (επιτρεπτά). Εάν ένα γεγονός είναι

ενεργοποιημένο και εμφανίζεται, οι pre-conditions του γίνονται ανεκπλήρωτες και

οι post-conditions του γίνονται εκπληρωμένες. Τα PT-nets παρέχουν

συμπαγέστερα και ευκολότερα να κατανοηθούν μοντέλα. Αντίθετα, τα CE-nets

παρέχουν τεράστια μοντέλα, αλλά αντιπροσωπεύουν αποτελεσματικά τα

επιμέρους, διακριτά τμήματα των συστημάτων (ενεργητικά ή παθητικά). Με άλλα

λόγια τα δυο μοντέλα έχουν την ίδια ισχύ μοντελοποίησης και η μόνη διαφορά

βρίσκεται στην αποδοτικότητα και στην ευκολία μοντελοποίησης.

Οι υποκατηγορίες των PNs καθορίζονται με την εισαγωγή των περιορισμών στο

γενικό μοντέλο. Η διάκριση του εάν ένα δίκτυο ανήκει σε μία ιδιαίτερη

υποκατηγορία είναι χρήσιμη επειδή μερικές ιδιότητες, συγκεκριμένες για κάθε

υποκατηγορία, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να βοηθήσουν στην ανάλυση

του δικτύου. Αυτές οι υποκατηγορίες λέγονται μοντέλα PNs χαμηλού επιπέδου

(low level). Οι πέντε υποκατηγορίες είναι οι εξής:

1. Μηχανές καταστάσεων (State Machines)

2. Σημειωμένα Γραφήματα (Marked Graphs)

3. Δίκτυα Ελεύθερης Επιλογής (Free-Choice Nets)

4. Εκτεταμένα Δίκτυα Ελεύθερης Επιλογής (Extended Free-Choice Nets)

5. Δίκτυα Ασυμμετρικής Ε πιλογής

34

Για να συνοψίσουμε, τα SMs δεν επιτρέπουν κανέναν συγχρονισμό, τα MGs δεν

αναγνωρίζουν καμία σύγκρουση, τα FCs απαγορεύουν την σύγχυση, και τα ACs

επιτρέπουν την ασσυμετρική αλλά απαγορεύουν τη συμμετρική σύγχυση. Το

διάγραμμα Venn για τις ανωτέρω υποκατηγορίες εμφανίζεται παραπάνω στο

σχήμα .

Κατά την μοντελοποίηση ενός συστήματος με τη χρησιμοποίηση συνθηκών και

γεγονότων, οι θέσεις αντιπροσωπεύουν τις συνθήκες, και οι μεταβάσεις

αντιπροσωπεύουν τα γεγονότα. Τα pre-set και τα post set μιας μετάβασης

αναπαριστούν τις pre-conditions και τις post-conditions του γεγονότος

αντίστοιχα.

Η παρουσία (απουσία) ενός κουπονιού σε μία θέση ερμηνεύεται ως επαλήθευση

(διάψευση) της συνθήκης που σχετίζεται με την θέση.

Θέσεις εισόδου Μεταβάσεις Θέσεις εξόδου

Προϋποθέσεις Γεγονότα Αποτελέσματα

PNs ACs

EFCs

FCs

SMs MGs

Υποκατηγορίες του PNs και του διαγράμματος Venn τους

35

Δεδομένα εισόδου Βήμα υπολογισμού Δεδομένα εξόδου

Σήματα εισόδου Επεξεργαστής συστημάτων Σήματα εξόδου

Πόροι που

απαιτούνται

Στοιχειώδης ενέργεια-

εργασία

Πόροι που

απελευθερώνονται

Συνθήκες Πρόταση λογικής Συμπέρασμα(τα)

Προσωρινή μνήμη Επεξεργαστής Προσωρινή μνήμη

Η δυναμική συμπεριφορά των PNs και επομένως η συμπεριφορά των

διαμορφωμένων συστημάτων μπορεί να αναλυθεί χρησιμοποιώντας τρεις

μεθόδους που καλούνται και τεχνικές ανάλυσης:

Η μέθοδος κάλυψης δέντρων (coverability or reachability tree)

Η προσέγγιση μήτρας-εξίσωσης (matrix-equation)

Και οι τεχνικές μείωσης ή αποσύνθεσης και μέθοδοι σύνθεσης.

PETRI NETS ΥΨΗΛΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ

Ο σημαντικότερος περιορισμός των κλασσικών μοντέλων PN που περιγράφηκαν

πιο πάνω είναι ότι συνήθως απαιτούνται μεγάλες γραφικές παραστάσεις για να

περιγράψουν τα συστήματα μιας μέσης πολυπλοκότητας. Επίσης, έχει αποδειχτεί

ότι τα PNs με μηδενικές δυνατότητες για testing έχουν την ισχύ προδιαγραφών

των μηχανών Turing, αλλά δυστυχώς έχουν χαμηλή ισχύ ως προς την ανάλυση.

Ενώ η εκφραστική δύναμη είναι χαμηλού θεωρητικού ενδιαφέροντος, είναι πολύ

σημαντική στις πρακτικές εφαρμογές. Η πρόσφατη έρευνα στην θεωρία των PNs

και την τεχνολογία του λογισμικού προτείνει ολοκληρωμένες προσεγγίσεις για να

αυξήσει την ισχύ μοντελοποίησης με PNs. Επομένως προκειμένου να μειωθεί το

μέγεθος και για να αυξηθεί η εκφραστική δύναμη ενός καθαρού μοντέλου,

γενικότερα μοντέλα έχουν προταθεί. Αυτά είναι γνωστά ως υψηλού επιπέδου

PNs.

Πριν επιλεγεί ένα μοντέλο επιπέδου PN, πρέπει να γίνει μια απλή αλλά σημαντική

εκτίμηση: όσο ισχυρότερο είναι το μοντέλο, τόσο δυσκολότερο υπολογιστικά

Πίνακας : Ερμηνεία μεταβάσεων - θέσεων

36

γίνεται. Επομένως, εάν ο βασικός σκοπός είναι η ανάλυση, τότε το κλασσικό PT-

net είναι το καταλληλότερο. Αντίθετα, για εφαρμογές βασισμένες στην

προσομοίωση, όπου ο βασικός στόχος ένα μειωθεί είναι “ανάλυση από σύνθεση”,

προκειμένου να μειωθεί η πολυπλοκότητα του συστήματος, η επιλογή ενός

υψηλού επιπέδου μπορεί να είναι συμφέρουσα. Επιπλέον αυτά τα μοντέλα είναι

εξαιρετικά κατάλληλα στην μοντελοποίηση και την ανάλυση των προγραμμάτων

λογικής (π.χ. στην μετάβαση από την προτασιακή λογική στην first-order

predicate λογική).

Τα σημαντικότερα PNs υψηλού επιπέδου παρουσιάζονται στην συνέχεια.

Στα Predicate/Transition-nets (PrT-nets) επιτρέπονται μεμονωμένα (διακριτά)

κουπόνια-σημεία (οι θέσεις μπορούν να αποθηκεύσουν πολλαπλούς τύπους

κουπονιών) και τα κατηγορήματα μπορούν να συνδεθούν με μερικές ή με όλες τις

μεταβάσεις. Επιπλέον τα Prt-net επιτρέπουν επιγραφές σε κάθε τόξο.

PNs με Transition Enabling Functions (PNe) επιτρέπουν την συσχέτιση ενός

κατηγορήματος με κάθε μετάβαση κατά τρόπο παρόμοιο με τα PrT-nets.

Εντούτοις, τα PrT-nets μπορούν να προσδιορίσουν ένα διαφορετικό κατηγόρημα

για κάθε τύπο κουπονιού. Σε PrT-nets οι επιγραφές συνδέονται με κάθε τόξο, τα

κουπόνια έχουν τύπους και κατά την διάρκεια μιας πυροδότησης μετάβασης τα

κουπόνια μετασχηματίζονται σύμφωνα με τις επιγραφές των τόξων. Επιπλέον,

πολλαπλοί τύποι κουπονιών μπορούν να αποθηκευτούν στις θέσεις. Αυτές οι

επεκτάσεις παρέχουν απλουστευμένα μοντέλα για τα σχετικά σύνθετα δίκτυα.

Αντιθέτως, επειδή τα κουπόνια έχουν τύπους, διάφορες συνθήκες μπορούν να

αντιπροσωπεύονται μέσα σε μία θέση, και αυτό οδηγεί σε δίκτυα που μπορεί να

μην αντιστοιχούν οπτικά στο αρχικό μοντέλο. Ολόκληρη η δομή του συστήματος

ενσωματώνετε στα κατηγορήματα των μεταβάσεων και στις επιγραφές. Το

PN προδιαγράφει τη δομή συστημάτων με χρήση του κλασσικού PN και τη

“στρατηγική ελέγχου” (control strategy) του συστήματος χρησιμοποιώντας τις

Transition Enabling Functions (TEFs).

37

Τα NPNs περιλαμβάνουν PrT-nets ως υποκατηγορία και έχουν την ισχύ των

μηχανών Turing στην μοντελοποίηση.

Τα Χρωματισμένα PNs (Colored PNs-CPNs) και τα PrT-nets είναι παρόμοια: είναι

ισοδύναμα υπό την έννοια ότι οποιαδήποτε έννοια, αλγόριθμος ή θεώρημα που

εφαρμόζεται στο ένα μοντέλο, εφαρμόζεται και στο άλλο επίσης. Τα πρώτα

φαίνονται καταλληλότερα για την περιγραφή των συστημάτων και είναι

εφοδιασμένα με μια πιο διαφανή μέθοδο ανάλυσης. Τα CPNs επεκτείνουν το

κλασσικό μοντέλο συσχετίζοντας χρώματα με κουπόνια, θέσεις ή μεταβάσεις ενός

δικτύου. Το χρώμα είναι απλά μια μέθοδος διαχωρισμού των κλάσεων των

στοιχείων που ανήκουν στην ίδια δομική κατηγορία.

Το r-net μοντέλο αποτελεί μια επέκταση του CPN με την συμπερίληψη των

χρονικών-μεταβάσεων και της ιεραρχίας των κουπονιών και μεταβάσεων.

Η ανάπτυξη των Individual Token Nets (ITNs) επηρεάστηκε από τις ίδιες έννοιες

που χαρακτηρίζονται τα CPNs, αλλά είναι περισσότερο καταληπτά, διότι ο

φορμαλισμός τους είναι απλούστερος.

Τα δίκτυα FIFO έχουν εισαχθεί για την μοντελοποίηση συγχρονισμένων

παράλληλων συστημάτων όπου η διεργασίες επικοινωνούν με την αποστολή των

μηνυμάτων και χρησιμοποιούν την κατάταξη εκπομπής. Τα FIFO-Nets είναι μία

γενίκευση των PNs, όπου οι θέσεις αντικαθίστανται από τις σειρές αναμονής που

τρέχουν στο fifo και τα κουπόνια από γράμματα.

Τα Fuzzy PNs (FPNs) παρέχουν μία αποδοτική μέθοδο για την αναπαράσταση της

γνώσης που χρησιμοποιείται για την λήψη αποφάσεων.

Τα PT-nets με χρεωστικά τόξα χρησιμοποιούνται για να προδιαγράψουν γεγονότα

που μπορούν να συμβούν ακόμα και όταν δεν συναντιούνται όλες οι pre-

conditions πυροδότησης. Από μία θεωρητική προοπτική τα PT-nets με χρωστικά-

τόξα αυξάνουν την ισχύ των PT-nets για αναγνώριση γλωσσών. Η επέκταση των

χρωστικών-τόξων μπορεί να θεωρηθεί ως πιο φυσική από την επέκταση των

ανασταλτικών τόξων δεδομένου ότι δεν κωδικοποιεί τον “μηδενικό έλεγχο”

άμεσα, ενώ είναι μία εξίσου άμεση συντακτική επέκταση των PT-nets.

38

Τα PRO-cess-Translatable PNs (PROT-nets) συνδυάζουν PNs και εκτεταμένα Data

Flow Diagrams σε έναν φορμαλισμό προσανατολισμένο στα αντικείμενα. Είναι

εκτεταμένα PNs που μπορούν να θεωρηθούν ως εκτελέσιμα εκτεταμένα data

flows επειδή τα data flows, τα control flows και τα state transition diagrams είναι

ενσωματωμένα σε μία ομοιόμορφη αναπαράσταση. Με άλλα λόγια, με την

επέκταση των state transition diagrams υπάρχει πρόβλεψη για “multiple threads

of control”. Ο φορμαλισμός που χρησιμοποιείται είναι παρόμοιος με άλλα υψηλού

επιπέδου μοντέλα PN όπου τα κουπόνια είναι δεδομένα που διακινούνται.

Επιπλέον τα PROT-nets μπορούν να θεωρηθούν ως υψηλού επιπέδου PNs που

μπορούν να μεταφραστούν σε πραγματικά προγράμματα.

Τα Εκτεταμένα PNs (Extended PNs-EPNs) χρησιμοποιούνται για την

μοντελοποίηση Flexible Manufacturing Systems. Έχουν εισαχθεί προκειμένου να

ενισχυθεί η περιορισμένη γραφική ισχύς των PNs. Ένα EPN μπορεί να έχει έξι

διαφορετικού τύπους θέσεων για να αντιπροσωπεύσει όλες τις κλάσεις των

συνθηκών που μπορούν να υπάρξουν σε ένα σύστημα. Είναι κατάλληλα για την

ρητή μοντελοποίηση της ροής του ελέγχου, των πόρων και των πληροφοριών

του συστήματος που μοντελοποιούν επειδή έχουν προταθεί πολλά είδη των

κουπονιών και των τόξων.

Τα Petri Net Objects (PNO) χρησιμοποιούνται για την σχεδίαση των user

interfaces οδηγούμενα-από-γεγονότα (event-driven). Αρχικά, ένα interface

εμφανίζεται ως αντικείμενο του οποίου οι μέθοδοι μπορούν να προκληθούν από

τον χρήστη αμφίδρομα. Κατόπιν, η συμπεριφορά κάθε αντικειμένου (δηλ. η

αυθόρμητη δραστηριότητα του αντικειμένου, η επίδραση στην διαθεσιμότητα

των διεργασιών του αντικειμένου και η επίδραση των διεργασιών στην εσωτερική

κατάσταση του αντικειμένου) μπορεί να περιγραφεί από ένα PNO.

Το Γράφημα Αλληλεπίδρασης Πολλαπλής Ροής (Interaction Multi Flow Graph –

IMFG) προσφέρει στους σχεδιαστές την δυνατότητα να αναπαραστήσουν

διάφορες “πλευρές” μιας διαλογικής-αλληλεπιδραστικής εφαρμογής και να

δημιουργήσουν μία γραφική αναπαράσταση της δομής και της δυναμικής

συμπεριφοράς της. Το IMFG ενσωματώνει, χρησιμοποιώντας το θεωρητικό

39

υπόβαθρο της φαινομενολογίας, τα πιο χρήσιμα χαρακτηριστικά των υπαρχόντων

μοντέλων περιγραφής διαλόγου και συγχρόνως ενσωματώνει τα χαρακτηριστικά

γνωρίσματα των γνωστικών μοντέλων της συμπεριφοράς χρηστών στον τυπικό

φορμαλισμό των PNs. Η βασική ιδέα πίσω από το IMFG είναι ότι οποιοδήποτε

διαλογικό σύστημα αποτελείται από ενεργητικά και παθητικά συστατικά. Τα

παθητικά συστατικά στο IMFG καλούνται Links και τα ενεργά συστατικά

καλούνται actors οι οποίοι αντιπροσωπεύουν είτε τις διεργασίες του interface είτε

τις πραγματικές διεργασίες που εκτελούνται από την εφαρμογή. Ένας actor

μπορεί να ενεργοποιηθεί από τα γεγονότα και η πυροδότηση του τροποποιεί την

κατάσταση του συστήματος σύμφωνα με ένα σύνολο κανόνων συμπεριφοράς

των actors.

40

Κεφάλαιο 3: ΓΛΩΣΣΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗΣ ΚΑΙ

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΩΝ

ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ ΒΑΣΙΣΜΕΝΗ

ΣΤΗΝ XML

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Μετά από την πρόταση του M. Hammer’s για το Business Process Reengineering

(BPR), η αντίληψη για την ανάπτυξη εταιρείας είχε αρχίσει πολυάριθμα

ακαδημαϊκά και βιομηχανικά έργα να καλυτερεύει την διαχείριση ανάπτυξης της

επιχείρησης για να εξασφαλίσει την ικανοποίηση των πελατών, να βελτιώσει την

λειτουργική αποδοτικότητα, να μειώσει τα επιχειρησιακά κόστη, και να

διατηρήσει να πλεονέκτημα του ανταγωνισμού. Εστιάζοντας στην βελτίωση των

λίγων διαδικασιών εκτέλεσης μετρώντας όμοια σαν την διαδικασία χρονικού

κύκλου και εργατών, το BPR δεν είχε προσφέρει αυστηρά θεμελιώδεις κανόνες

για βάσιμη και βελτιστοποιημένη της redesigned λειτουργίας ή μηχανισμών με

αυτοματοποιημένη και ελεγχόμενη επιχειρησιακή ανάπτυξη.

Πρόσφατα, η διαχείριση ροής εργασίας είχε υιοθετηθεί σαν μια ανώτερη

πληροφορία τεχνολογίας για την διαχείριση ανάπτυξης επιχείρησης. Σκοπεύει

στην αυτοματοποίηση της ανάπτυξης της επιχείρησης μεταφέροντας απαραίτητα

έγγραφα, πληροφορίες, και μεθόδους σύμφωνα με προκαθορισμένους κανόνες. Η

προσπάθεια της έρευνας για την διαχείριση ροής εργασίας έχει παρουσιάσει

πολλά θεωρητικά και ηχηρά αποτελέσματα. Κυρίως εστιάζοντας στον έλεγχο και

τον αυτοματισμό από πλευράς της ανάπτυξης εταιρείας, ωστόσο διαχείριση ροής

εργασίας δεν είχε προσφέρει συνενωτική λύση για αποτελεσματική διαχείριση

ανάπτυξης εργασίας στην διάρκεια του κύκλου ζωής τους.

Στο μεταξύ, η ιστορική ανάπτυξη του Internet και παγκόσμιου ιστού η αποδοχή

του ηλεκτρονικού εμπορίου αλλάζουνε το παράδειγμα διοίκησης της εταιρείας.

Ειδικά, μεγεθύνοντας τα ενδιαφέροντα στην διαχείριση προμήθειας αλυσίδας,

41

B2B ηλεκτρονικό εμπόριο, και εικονικές επιχειρήσεις απαιτούν το μοίρασμα της

ενέργειας και την ικανότητα να αναλύουν και να ενσωματώνουν υπάρχουσες

διαδικασίες για να σχεδιάσουν μια καινούργια πορεία της επιχείρησης. Σε αυτό το

ραγδαία μεταβαλλόμενο περιβάλλον, οι εταιρείας χρειάζονται να σχεδιάσουν, να

αποτιμήσουν, και να εκμεταλλευτούν την πλήρη διαδικασία αλυσίδων

συμπεριλαμβανομένου της απαιτούμενης πρόβλεψης, διευθέτησης, σχεδιασμού,

παραγωγής, υπηρεσιών, έρευνας και ανάπτυξης. Αυτό είναι, η επιχειρησιακή

ανάπτυξη είναι αυξημένα αναγνωρισμένη σαν σημαντικό ομαδικό προσόν το

οποίο χρειάζεται να διαχειριστεί στην διάρκεια του κύκλου ζωής τους.

Συνεπώς, απαιτείται να ένα νέο παράδειγμα σχεδιαστεί, σύνεργο που να επιδρά

στην πορεία της επιχείρησης υπεράνω του περιορισμού του BPR και της workflow

διαχείρισης. Η ολοκληρωμένη διοίκηση της πορείας (IBM) είχε προταθεί σαν ένα

νέο ολοκληρωμένο παράδειγμα που έχει σκοπό να προφέρει θεωρίες, τεχνικές και

μεθοδολογίες για να ενοποιήσει την εξέλιξη και για να στηρίξει τον σχεδιασμό,

την ανάλυση, την αυτοματοποίηση, και την διαχείριση της πορείας της γνώσης.

Το IPM ενσωματώνει τον ορισμό της εξέλιξης και συσχετίζει δεδομένα

χρησιμοποιώντας XML το οποίο πρόκειται να μεταφραστεί σε ένα έγχρωμο Petri

Net. Ποικιλόμορφη ανάλυση και προσομοίωση μπορεί να εκπληρωθεί για να

ελέγξει την εγκυρότητα της νέας διενέργειας και εκτιμήσει την προσπάθεια του.

Επιπλέον η εξέλιξη της γνώσης μπορεί να δημιουργηθεί και να διαχειρισθεί από

την συσχέτιση όλων των δεδομένων για να οριστεί η μέθοδος και τα

αποτελέσματα της υλοποίησης της. Αυτοί οι ποικίλοι κύκλοι ζωής υποχρεώνουν

τα IPM να είναι ταξινομημένα όπως ακολουθούν:

Process Modeling and Integration (PMI)

Process Analysis and Optimization (PAO)

Process Automation and Control (PAC)

Process-oriented Integration (POI)

Process Knowledge Management (PKM)

Το σχήμα 1 δείχνει την συνολική αρχιτεκτονική (σχεδίαση) του IPM που

απεικονίζει πως το κάθε συστατικό αλληλεπιδρά για να πραγματοποιηθεί ο

42

σκοπός του IPM. Ο χρήστης εισέρχεται στον ορισμό της εξέλιξης (διαδικασίας)

και συσχετίζει τους κανόνες της εταιρείας δια μέσου του Process Designer, ένα

PMI μέτρο που πρόκειται να τους αποθηκεύσει στην XML. Εάν είναι αναγκαίο,

υπάρχουσες διαδικασίες (και συσχετισμένοι επιχειρησιακοί κανόνες) είναι

ολοκληρωμένες μέσα από την διαδικασία ορισμού της XML μέσω του Process

Integrator (ένα PMI μέτρο). Ο ορισμός της διαδικασίας μεταφράζεται σε ένα Task

Net το οποίο είναι έγχρωμο Petri Net αυξημένο με τους κανόνες της επιχείρησης,

από τον Task Net Translator ένα PAO μέτρο). Τα Task Nets είναι επίσης

καθορισμένα στην XML να εξουσιοδοτούν την υλοποίηση σε ποικίλες πλατφόρμες

και ποικίλα συστηματικά και έγκυρα ελεγχόμενα από τα PMI και PAO.

Αποτελέσματα της πρόσφατης σχεδιασμένης διαδικασίας είναι εκτιμημένα από

την εκτέλεση των Task Nets χρησιμοποιώντας προσομοίωση (PAO). Η διαδικασία

είναι περιγραφόμενη δια παραδείγματος, εκτελεσμένη και παρακολουθούμενη

από την IPM Μηχανή (PAC). Όταν η διαδικασία της εκτέλεσης είναι πλήρης, τα

στατιστικά της εκτέλεσης και οι διάφορες διενέργειες έχουν εκπληρωθεί το μέσο

μέτρησης αποθηκεύεται και διαχειρίζεται από το PKM.

ΡΟΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Η διαχείριση της ροής εργασίας, είναι ένα κλειδί τεχνολογίας για το IPM, είχε

υιοθετηθεί σαν μία από τις ευρύτερες πληροφορίες τεχνολογίας για την

διαχείριση ανάπτυξης εταιρείας. Αυτό δοκιμάζει να αυτοματοποιήσει την εξέλιξη

της εταιρείας με την παράδοση απαραίτητων εγγράφων, πληροφορίες και

διενέργειες σύμφωνα με τους προκαθορισμένους κανόνες. Η διαχείριση ροής

εργασίας είχε μελετηθεί στις ακολουθούμενες περιοχές: ανάπτυξη μοντελισμού

και αντιπροσώπευση μεθοδολογίας, Petri Net-based process βάσιμη και

εξακριβωμένη, αυτόματη διαδικασία αναπαράστασης σε διασκορπισμένα

περιβάλλοντα και σε συναλλαγμένα workflow. Πρόσφατα, η διαχείριση ροής

εργασίας ενέχεται σαν πυρήνας τεχνολογίας για το ηλεκτρονικά εμπόριο μαζί με

το σύστημα διαχείρισης ροής εργασίας (WfMS) χρησιμοποιείται σαν κορμός

(κύριο μέρος) του ηλεκτρονικού εμπορίου. Εκεί έχουν γίνει μερικές προσπάθειες

43

έρευνας για την ροή εργασίας θέσπιση στα διαμοιρασμένα περιβάλλοντα,

διαλειτουργικότητας μεταξύ των συστημάτων ροής εργασίας και εφαρμογής, και

ασφάλειας.

Περισσότερο περιεκτική τεχνολογία για την διαχείριση ανάπτυξης εταιρείας είναι

το Business Process Management System (BPMS). Αυτή η τεχνολογία σκοπεύει

στην ενσωμάτωση συστημάτων, αυτοματοποιημένη αλληλουχία ενεργειών,

διοίκηση όλων φάσεων της ανάπτυξης, επέκταση της διαδικασίας γραμμής

συναρμολόγησης, και τροφοδότηση end to end ορατότητα και έλεγχος. Στην

διαχείριση πρωτοβουλίας επιχειρησιακής διαδικασίας (BPMI), ένας διεθνείς

οργανισμός, τοποθετεί δεδομένα πάνω στο BPMS, είχαν αρχίσει το 2000. Είχε

αφοσιωθεί στην ανάπτυξη των ανοιχτών προδιαγραφών για την διαχείριση

διενέργειας του e-Business αυτό το διάστημα πολλαπλές εφαρμογές, ομαδικά

τμήματα, και συνεργάτες στο διαδύκτιο. Στο BPMI είχε προταθεί η γλώσσα

μοντελοποίησης επιχειρησιακής διαδικασίας (BPML). Αυτήν την περίοδο

λειτουργεί στην Business Process Query Language (BPQL) και σε Business

Process Modeling Notation (BPMN).

Έχουν προταθεί διάφορες γλώσσες για τον προσδιορισμό της διαδικασίας και τον

σχεδιασμό. Οι πιο ξεχωριστές είναι οι Process Interchange Format (PIF), WfMC’s

Workflow Process Definition Language (WPDL) και η NIST’s Process Specification

Language (PSL) για να εξασφαλιστεί μία δεδομένη γλώσσα καθορισμού

διαδικασίας (το πρόγραμμα PIF συγχωνεύτηκε με τον πρόγραμμα). Οι πρόσφατες

ερευνητικές δραστηριότητες στράφηκαν στην χρησιμοποίηση της XML για να

προσδιορίσει και να ανταλλάξει διαδικασίες καθορισμού. Περιλαμβάνουν την

χαρτογράφηση της PSL σε XML για να ανταλλάξει πληροφορίες διαδικασίας,

μετάφραση το κάθε WfMC Interface σε XML, η BPML όπου είναι μία XML-

βασισμένη στην γλώσσα καθορισμού διαδικασίας (based process definition

language), και την eXchangeable Routing Language (XRL) η οποίο μεταφράζει

τον δια-οργανωτικό καθορισμό ροής εργασίας σε XML. Το WfMC δημοσίευσε την

έκδοση του προσχεδίου σε έκδοση της XML Process Definition Language (XPDL).

Επίσης καθιέρωσαν μία διαλειτουργικότητα της Wf-XML σύνδεσης σχεδιασμένης

44

για να διαμορφώσει την απαίτηση μεταφοράς δεδομένων που εκτίθενται στην

προδιαγραφή του WfMC’s Interoperability Abstract.

Το BPML προτείνεται από την BPMI μεταγλώττιση για τον σχεδιασμό των

επιχειρησιακών διαδικασιών. Δεκαέξι επιχειρήσεις και οργανισμοί εξαρτώνται από

το BPMI. Το πρώτο που είναι παραδοτέο είναι ένα XML σχήμα για το BPML. Η

γλώσσα παρέχει μία δεδομένη μέθοδο για να διαμορφώσει μία κρίσιμη αποστολή

στις επιχειρησιακές διαδικασίες. Το BPML επίσης παρέχει ένα αποκομμένο

πρότυπο εκτέλεσης για συνεργασιακές και συναλλαγματικές επιχειρησιακές

διαδικασίες βασισμένο στην ιδέα μιας μηχανής συναλλαγών «μετρημένων»

συνθηκών.

Η XRL είναι μια XML-γλώσσα βασισμένη στον καθορισμό της διεργασίας η οποία

παρέχει υποστήριξη για την δρομολόγηση διαδικασίας μεταξύ εμπορικών

συνεταίρων προκειμένου να παρέχουν internet-βασισμένο στις υπηρεσίες του

ηλεκτρονικού εμπορίου. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του πυρήνα της XRL είναι

ότι παρέχει ένα μηχανισμό που περιγράφει την διαδικασία σε επίπεδο

παραδείγματος. Επιπλέον, η σημασιολογία της XRL ενδείκνυται αναφορικά στα

Petri Nets για τα οποία είναι διαθέσιμες ισχυρές τεχνικές ανάλυσης

Οι XML- γλώσσες βασισμένες στον καθορισμό διεργασιών όπως αναφέρονται

παραπάνω, σχεδιάζονται κυρίως για την ανταλλαξιμότητα, δηλαδή για την

ανταλλαγή των ορισμών των διαδικασιών μεταξύ δύο διαφορετικών συστημάτων.

Επιπλέον δεν είναι κατάλληλες για την υποστήριξη ολόκληρης της διαδικασίας του

κύκλου ζωής επειδή συγκεντρώθηκαν στις συγκεκριμένες πτυχές του κύκλου

ζωής όπως η εκτέλεση, η ανάλυση, η προσομοίωση κ.α. Τα IPM-PDL

σχεδιάστηκαν για να υποστηρίξουν ολόκληρο τον κύκλο ζωής της διαδικασίας.

Επιπλέον, περιλαμβάνουν ένα συνολικό επίπεδο πληροφοριών για την ακριβή

περιγραφή των ενεργειών, τις διαδικασίες του μέρους της κεντρικής

ολοκλήρωσης (ή ενσωμάτωσης) και την διαδικασία που είναι σχετική με το μέρος

της γνώσης (το πρότυπο ροής εργασίας METEOR είναι μία από τις λίγες

προσεγγίσεις με συνολικό επίπεδο στις δυνατότητες προδιαγραφών). Αυτές οι

διαφορές εξηγούνται παρακάτω στην ενότητα 3.

45

Η γενική προσέγγιση του IPM είναι παρόμοια με XRL/flower με XRL/Woflan

δεδομένου ότι έχουν υιοθετηθεί από την XML για τον καθορισμό της διαδικασίας

και την διαδικασία προσομοίωσης στα PN. Το IPM ωστόσο, χρησιμοποιεί τους

καθορισμούς διαδικασίας XML, για την άμεση εκτέλεση και την διαχείρηση της

σχετιζόμενης διαδικασίας-γνώσης. Το IPM-PDL έχει προεκταθεί σε IPM-EPDL που

είναι μια XML –εκτελέσιμη βασισμένη διαδικασία γλώσσας καθορισμού. Το XML-

net είναι επίσης μία XML- βασισμένη γλώσσα προδιαγραφών, άμεσα εκτελέσιμη

από την ροή εργασίας του.

Ο σκοπός του IPM είναι παρόμοιος με αυτόν του BPMS από το BPMI.. ένα

παράδειγμα του BPMS είναι το Staffware Process Suite. Οι BPMS-σχετικές

ερευνητικές προσπάθειες ή προϊόντα δεν έχουν υιοθετήσει πλήρως τα ερευνητικά

αποτελέσματα για τη διαδικασία ανάλυσης ή προσομοίωσης από την κοινωνία

ροής εργασίας. Δεν έχουν επίσης αντιμετωπιστεί αρκετά οι εκδόσεις των

στοιχείων της ολοκλήρωσης και την διαδικασία διαχείρισης της γνώσης.

IPM-PDL: ΜΙΑ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΒΑΣΙΣΜΕΝΗ ΣΤΗΝ

ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΥ XML

Για να ικανοποιήσει τις διάφορες απαιτήσεις του IPM, που αυτές είναι η

υποστήριξη του Process Modeling and Integration (PMI) Process Analysis and

Optimization (PAO), Process Automation and Control (PAC), Process-Oriented

Integration (POI), Process Knowledge Management (PKM), το IPM-PDL

αποτελείται από τέσσερα συστατικά: την βασική ροή εργασίας, συναλλαγματική

ροή εργασίας, κανόνες εργασίας, διαδικασία – κατεύθυνσης της ολοκλήρωσης και

την διαδικασία ολοκλήρωσης της γνώσης, όπως απεικονίζεται στην εικόνα.

Έπειτα, κάθε ένα από τα συστατικά IPM-PDL περιγράφονται από την σύνταξη

που καθορίζεται μέσω της XML DTD.

Η ΒΑΣΙΚΗ ΡΟΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Το βασικό τμήμα της ροής εργασίας υποστηρίζει την βασική δομή που

προτείνεται από το WfMC. Αυτό το συστατικό, το οποίο είναι συμβατό με την

46

Διασύνδεση 1, στο Workflow Reference Model, που καθορίζει την σταθερή

διαδικασία των δεδομένων. Οι επιχειρησιακές διαδικασίες καθορίζονται ως πέντε

εσωτερικά αντικείμενα όπως ο στόχος, η μετάβαση, η καθοδήγηση των

σημειώσεων OR/AND και join/split, η σχετική ροή εργασίας στοιχείων, ο

εκτελεστής, οι εφαρμογές και τα τρία εξωτερικά αντικείμενα όπως το σύστημα,

τα στοιχεία του περιβάλλοντος, το οργανωτικό πρότυπο κ.τ.λ.

ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΗ ΡΟΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Αυτό το συστατικό προστίθεται για να περιγράψει τις έννοιες της συναλλαγής στο

μοντέλο της ροής εργασίας. Το άρθρο αυτό προτείνει ένα μοντέλο ροής εργασίας

βασισμένο στον συναλλασσόμενο (transactional) στόχο, την δομή και την

εγκυρότητα της δήλωσης του στόχου. Επιπλέον αυτό καθιέρωσε μία θεωρητική

βάση για την εκπλήρωση της εξομοίωσης της ροής εργασίας με την μετάφραση

του καθορισμού της διαδικασίας συμπεριλαμβανομένης της συναλλασσόμενης

εγκυρότητας του στόχου από ένα Colored Petri Net Model. Με αυτό το μοντέλο

ποικίλες πρότερες αναλύσεις μπορούν να εκτελεσθούν.

ΤΜΗΜΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΟΥ ΚΑΝΟΝΑ

Γενικά, οι επιχειρησιακοί κανόνες είναι ταξινομημένοι σε στοιχεία κανόνων

ακεραιότητας και κανόνες συμπεριφοράς για αντικείμενα της επιχείρησης και

κανόνες της παραγωγής. Το IPM-PDL περιλαμβάνει βασικές πρότερες και μετά-

περιορισμούς του μοντέλου ροής εργασίας προτεινόμενοι από το WfMC και την

δομή της εγκυρότητας του στόχου που αναπαριστά τις σχέσεις μεταξύ των

διά/ενδό διαδικασιών. Το IPM-PDL επίσης επιτρέπει την δήλωση ορισμένων

περιορισμών από την εφαρμογή.

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗΣ ΓΝΩΣΗΣ

Με σκοπό την διαδικασία προσανατολισμού της ολοκλήρωσης , όλες οι

διαδικασίες που είναι σχετικές με τα στοιχεία πρέπει να καθοριστούν. Τα

περισσότερα υπάρχων συστήματα ροής εργασίας υποστηρίζουν μόνο τον

καθορισμό της ροής εργασίας που είναι σχετιζόμενη με τα στοιχεία για να

47

ελέγχουν την αναπαράστασή της. Επιπλέον, εκτός από την ροή εργασίας που

σχετίζεται με τα στοιχεία, το IPM-PDL υποστηρίζει τον καθορισμό της εφαρμογής

της (ροής εργασίας στοιχείων). Η εφαρμογή της ροής εργασίας στοιχείων

καθορίζεται για την εφαρμογή που καλείται από τα συστήματα της ροής

εργασίας. Περιγράφουν τα στοιχεία που απαιτούνται για την επίκληση και την

πρόσβαση της εφαρμογής, επιτρέποντας την διαδικασία προσανατολισμού της

ολοκλήρωσης και την ανάλυση τη διαδικασίας. Τα συστήματα όπως το LBG-

Vectus και το FLOWer παρέχουν παρόμοιες ικανότητες. Για την διαδικασία

διαχείρισης της γνώσης, η σχετική γνώση της ροής εργασίας καθορίζεται για να

περιλάβει τέτοιες ιδιότητες όπως ο προσδιορισμός της γνώσης, το όνομα, η

περιγραφή, ο τύπος της γνώσης και η θέση της γνώσης που είναι παραπεφθείσα

από τις διαδικασίες και τους στόχους.

XML DTD

Σε αυτήν την ενότητα, περιγράφεται η XML DTD για το IPM-PDL. Το σχήμα 3

δείχνει την κορυφαία δομή του XML DTD. Το DTD ξεκινάει με WF-MODEL ετικέτα

που χρησιμοποιείται για να συνδυάσει μερικούς καθορισμούς διαδικασίας και

σχετικές πληροφορίες. Οι υποετικέτες του WF-MODEL περιλαμβάνουν ετικέτες

όπως την περιγραφή, τους πόρους, στοιχεία σχετικά με την ροή εργασίας ,

στοιχεία εφαρμογής και στοιχεία γνώσης κ.α.

Η ετικέτα WORKFLOW αποτελείται από την διαδικασία, την δραστηριότητα και τις

ετικέτες ελέγχου σχήμα4. αυτή η ετικέτα παίζει ένα απλό ρόλο δέσμευσης των

υποετικετών. Επειδή μία αρχική δραστηριότητα μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε

πολλούς ορισμούς διαδικασίας, μια δραστηριότητα είναι ορισμένη ως μία εργασία

μονάδων που μπορεί να παρακαμφθεί από άλλες από άλλες διαδικασίες όποτε

αυτή απαιτείται.

Το σχήμα 4 επίσης παρουσιάζει και άλλες ετικέτες. Οι ετικέτες RESOURCE,

RELEVANT DATA και PARTICIPANT είναι συμβατές για την Διασύνδεση1 στο

Workflow Reference Model του WfMC. Η ετικέτα APPLICATION DATA έχει τις

ετικέτες ENTITY, DESCRIPTION και LOCATION. Η ετικέτα ENTITY διευκρινίζει τις

48

ιδιότητες και τις μεθόδους των στοιχείων και ετικέτα LOCATION διευκρινίζει που

αποθηκεύονται τα στοιχεία. Η ετικέτα KNOWLEDGE DATA έχει επίσης ετικέτες ια

την περιγραφή και την θέση αποθήκευσης

ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ IPM-PDL

Η σημαντικότερη διαφορά μεταξύ IPM-PDL και των περισσότερων υπαρχόντων

γλωσσών καθορισμού διαδικασίας είναι ότι το IPM-PDL περιλαμβάνει τις

πληροφορίες της φάσης των δραστηριοτήτων διευκρινιστεί μία διαδικασία

ακριβέστερα και και να επιτρέπει διάφορες προ/μετά αναλύσεις για σχεδιασμένες

διαδικασίες. Τα άλλα οφέλη συνοψίζονται ως εξής:

Πρώτον, το IPM-PDL μπορεί να ανταλλαχθεί εύκολα μεταξύ επιχειρήσεων

δεδομένου ότι είναι βασισμένο σε XML και ότι το βασικό συστατικό του IPM-PDL

είναι συμβατό με την Διασύνδεση1 του WfMC Workflow Reference Model το

οποίο είναι για το καθορισμό της διαδικασίας. Οι επιχειρήσεις μπορούν να

μοιραστούν τις διαδικασίες DTDs σε μια κοινή αποθήκη και ένα μοντέλο

επιχειρηματικής διαδικασίας βασισμένο σε DTD. Κατόπιν η διαδικασία καθορισμού

του στοιχείου μπορεί να ανταλλαχθεί.

Δεύτερον χρησιμοποιώντας της XML μέσο της παρουσίασης το IPM-PDL

προσφέρει την ευελιξία της αποδοχής διαφορετικών παρουσιάσεων για το ίδιο

περιεχόμενο. Οι διαφορετικοί χρήστες χρειάζονται διαφορετικές παρουσιάσεις της

ίδιας διαδικασίας μοντέλου σύμφωνα με τις ανάγκες τους. Για τον σκοπό της

διαδικασίας ανταλλαγής στοιχείων, μπορεί να αρκέσει ένα βασικό μοντέλο ροής

εργασίας. Για να εκτελεστεί ή να εξομοιωθεί η διαδικασία, η ανταλλαγή της ροής

εργασίας και τα μέλη της επιχειρήσεως πρέπει να είναι επιπροσθέτως

διευκρινισμένοι. Χρησιμοποιώντας Cascading Style Sheets (CSS) και Extensible

Stylesheet Language (XSL), τα στοιχεία της διαδικασίας μπορούν να

μετασχηματιστούν ανάλογα με τις απαιτήσεις του χρήστη. Το σχήμα 6 δείχνει ένα

σχέδιο μετασχηματισμού του καθορισμού της διαδικασίας.

49

Το τρίτο πλεονέκτημα του IPM-PDL είναι ότι αυτή η γλώσσα το καθιστά ικανό να

περιγράψει τα στοιχεία της εφαρμογής και την σχετική γνώση. Αυτό το επιτρέψει

την κεντρική διαδικασία της ολοκλήρωσης και την διαχείριση της γνώσης.

ΕΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΥ ΤΗΣ

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ.

Αυτό το τμήμα εισάγει ένα παράδειγμα επιχειρηματικής διαδικασίας και μα σ

επιδεικνύει πως καθορίζεται σε IPM-PDL που θα μεταφραστεί σε Colored Petri Net

για την διευκόλυνση της προσομοίωσης και τις αναλύσεις για την διαδικασία.

ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΣΕ IPM-PDL.

Το σενάριο της επιχειρηματικής διαδικασίας που χρησιμοποιείται σε αυτό το

τμήμα είναι υιοθετημένο από το CrossFlow Project. Στο σενάριο η AGFIL, μια

ασφαλιστική εταιρεία Ουσιαστική συνεργασία με άλλους «παίκτες» όπως η

Europe Assist, η Lee Consulting Services και η Garaz. Mόνο η συνεργασία μεταξύ

AGFIL και Lee Consulting Services (LEE C.S.) χαρακτηρίζεται από απλότητα. Η

LEE C.S. συντονίζει και διοικεί την λειτουργία του Emergency Service για

λογαριασμό της AGFIL. Δηλαδή η LEE C.S. θα εξετάζει όλα τα τιμολόγια από τα

γκαράζ ώστε να διασφαλίζει ότι οι τιμές δεν θα υπερβούν το το βιομηχανικό

πρότυπο. Το σχήμα 7 μας δείχνει την όλη διαδικασία. Το σχήμα 8 απεικονίζει την

ανταπόκριση του ορισμού στη IPM-PDL.

Ο ορισμός του IPM-PDL για μία από τις δραστηριότητες φαίνεται στο σχήμα 9. Το

σχήμα μας δείχνει πώς καθορίζεται η πληροφορία στη φάση της διαδικασίας. Όλη

η δραστηριότητα έχει τέσσερα στάδια (ανενεργή, λαμβανόμενη, λειτουργία,

ολοκλήρωση) και μετάβαση μεταξύ αυτών.

Το σχήμα 10 δείχνει ένα παράδειγμα του καθορισμού του επιχειρηματικού

κανόνα. Εδώ, καθορίζονται οι αλληλοεξαρτήσεις μεταξύ των έργων διαφορετικών

διαδικασιών, οι οποίες σχεδιάζονται με γραμμές τελειών. Για παράδειγμα, ο

πρώτος κανόνας δηλώνει ότι η δραστηριότητα Agree repair της εταιρείας Lee

C.S. πρέπει να ξεκινήσει πριν τη δραστηριότητα Amend estimate της AGFIL. Πιο

50

συγκεκριμένα μας δείχνει ότι το επίπεδο λειτουργίας της τελευταίας

δραστηριότητας πρέπει να προηγείται από το στάδιο ολοκλήρωσης της

προηγούμενης ενέργειας.

Το σχήμα 11 δείχνει ένα παράδειγμα της λειτουργίας δεδομένων και

σχετιζόμενων γνωστικών ορισμών. Όλα τα σχετιζόμενα δεδομένα στο

συγκεκριμένο σενάριο είναι καθορισμένα και ένα web site και ένας ειδικός

εγγράφονται ως πηγή γνώσης.

COLORED PETRI NET

Στο IPM, μια διαδικασία ορισμού μεταφράζεται σε ένα Task Net, το οποίο είναι

ένα colored Petri Net που συμβαδίζει με τους επιχειρηματικούς κανόνες από το

μεταφραστή Τask Net. Τα Task Nets καθορίζονται επίσης στην XML έτσι ώστε να

υπάρχει δυνατότητα προσομοίωσης σε ποικίλες πλατφόρμες. Δηλαδή μία

διαδικασία καθορισμού μεταφραζόμενη σε ένα Task Net μπορεί εύκολα να

μεταφραστεί σε μία εισροή του Colored Petri Net εξομοιωτή πάνω σε μια

συγκεκριμένη πλατφόρμα. Πριν την προσομοίωση, ποικίλοι συντακτικοί και

λογικοί έλεγχοι εφαρμόζονται ώστε να αποφευχθούν ανώφελες προσπάθειες

εξομοίωσης, όπως τα αδιέξοδα. Ο υπενθυμητής του τμήματος μας δείχνει πως μια

διαδικασία ορισμού μεταφράζεται σε ένα Task Net.

Ένα Task Net αποτελείται από δραστηριότητες, καθεμία από τις οποίες

αναπαρίσταται από ένα δομημένο έργο που περιγράφει τη φάση της

συμπεριφοράς της δραστηριότητας. Η φάση της δομής της ενέργειας, για

παράδειγμα της δραστηριότητας Check Invoice, μεταφράζεται σε ένα Petri Net,

όπως φαίνεται στο σχήμα 12.

Μετά την παρουσίαση της φάσης δόμησης όλων των δραστηριοτήτων, το Task

Net ολοκληρώνεται καθορίζοντας επιπλέον τοποθεσίες και τόξα που δείχνουν

καθορισμένες σχέσεις μεταξύ των δραστηριοτήτων. Ένα token σε μια επιπλέον

τοποθεσία σημαίνει την ολοκλήρωση της προπορεύουσας ενέργειας και

λειτουργεί σαν ένα γεγονός για να πυροδοτήσει την επόμενη δραστηριότητα.

Δηλαδή, η επιπλέον τοποθεσία συνδέεται με την μεταβολή μεταξύ της ανενεργής

51

φάσης και της λαμβανόμενης φάσης της κάθε διαδικασίας, όπως φαίνεται στο

σχήμα 13

Ένα από τα πλεονεκτήματα της χρήσης TASK NET είναι ότι μπορούν να

διευκρινίσουν την κατάσταση της κάθε δραστηριότητας ατομικά. Για να

υποστηρίξει αυτό το χαρακτηριστικό, δύο είδη των token colors

χρησιμοποιούνται: ένα για την επιχείρηση CASE και το άλλο για την

δραστηριότητα STATE. Όταν μία δραστηριότητα ολοκληρωθεί ο τύπος token

Case τοποθετείται στο μέρος της εξόδου του, ώστε να πυροδοτήσει την επόμενη

δραστηριότητα, ενώ ο τύπος STATE επιστρέφει στην «ανενεργή του» θέση. Γι’

αυτόν τον λόγο ο αριθμός των token States που είναι τοποθετημένα σε μία

ενεργή κατάσταση της κάθε διαδικασίας μπορεί να ερμηνευτεί ως τον αριθμό των

παραδειγμάτων δραστηριότητας που επιτρέπονται να εκτελούνται ταυτόχρονα.

Σε αυτό το παράδειγμα, υποτίθεται ότι όλες οι δραστηριότητες έχουν μόνο ένα

token στην ενεργή φάση ως ένα αρχικό σημείο.

ΕΝΑ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΙΑ IPM-PDL

αυτή η ενότητα παρουσιάζει το Process Ware, ένα πρότυπο σύστημα για την

IPM-PDL. Αυτό το σύστημα (το Process Ware) σχεδιάστηκε για να ικανοποιεί

όλες τις απαιτήσεις του IPM ;όπως απεικονίζεται στο σχήμα 1. Δεν είναι, παρ’ όλα

αυτά, εξελιγμένο ολοκληρωτικά ακόμα. Εμπεριέχει επίσης μερικά συστατικά

υιοθετημένα από τα υπάρχοντα εργαλεία, ειδικά για την εξομοίωση τουPetri Net.

Το σχήμα 15 μας δείχνει την αρχιτεκτονική του συστήματος της Process Ware

για την διαδικασία σχεδιασμού και την διαδικασία εκτέλεσης/ελέγχου. Το

επιλεγμένο περιβάλλον είναι αυτό που ακολουθεί:

Γλώσσα προγραμματισμού: JDK1.4, Java Servlet, JAXP(SUN)

Γλώσσα καθορισμού:XML, WML, XSLT, XML Schema

Περιβάλλον server: Tomcat 3.2, Apache 1.3.2

Περιβάλλον πελάτη: Internet Explore, Nokia Mobile Internet Toolkit.

Το σχήμα 16 δείχνει τις μεγαλύτερες οθόνες του Process Ware. Από την στιγμή

που βασίζεται στο Web, υποστηρίζει κάθε Web Browser. Ο χρήστης μπορεί να

52

μπει ή να δει την διαδικασία ορισμού και ορισμούς συσχετισμού δεδομένων ανά

πάσα στιγμή σε οποιοδήποτε μέρος από ένα browser δικής του/της επιλογής

συμπεριλαμβανομένου χειροκίνητες συσκευές όπως φαίνεται στο σχεδιάγραμμα.

Χρησιμοποιώντας Petri Nets ποικίλα μέτρα εκτέλεσης όπως είναι η ώρα και το

σύνολο του υλικού που διεκπεραιώθηκε μπορούν να εκτιμηθούν ειδικά όταν

πολλές διαδικασίες ή περιστασιακές διαδικασίες ανταγωνίζονται για μοιρασμένες

πηγές.

53

Κεφάλαιο 4: ΜΟΝΤΕΛΟΠΟΙΗΣΗ ΓΡΑΜΜΩΝ

ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ

Οι μοντέρνες βιομηχανικές επιχειρήσεις λειτουργούν σε ένα κόσμο που αλλάζει

ταχύτατα, φορτισμένο από ένα ακόμα περισσότερο σφαιρικό ανταγωνισμό,

διοικώντας την παγκόσμια προμήθεια και τις διανεμημένες αγορές, επιβλέποντας

γεωγραφικά διαμοιρασμένα παραγωγικά σχέδια, πασχίζοντας για την παροχή

πολύ καλύτερων προϊόντων και την υψηλή ποιότητα εξυπηρέτησης πελατών.

Περισσότερο απ’ ότι στο παρελθόν, οι εταιρείες οι οποίες δεν είναι δυνατό να

αναθεωρούν περιοδικά τις στρατηγικές τους και, επομένως να τροποποιούν τις

οργανωτικές διαδικασίες, βρίσκονται σε σοβαρό κίνδυνο να βγουν έξω από το

ανταγωνιστικό όριο.

Την δεκαετία του 1990, οι εταιρίες έκαναν τεράστιες προσπάθειες για να ρέουν

οι εσωτερικές επιχειρησιακές διαδικασίες, ταυτοποιώντας και αυξάνοντας την

ουσία των δραστηριοτήτων αναφορικά με την αλυσίδα της αξίας του προϊόντος,

και επενδύοντας μαζικά σε μια καινούργια πλατφόρμα πληροφοριών και

επικοινωνιών ενδοεπιχειρήσεων, σαν αποθήκες δεδομένων ή ERP συστήματα.

Τα τελευταία χρόνια, οι συνολικά ενεργές επιχειρήσεις, όπως και τα SMEs,

συνειδητοποιούν ότι η αποδοτικότητα της δικής τους δουλειάς είναι βαριά

εξαρτώμενη πάνω στην συνεργασία μαζί με δικούς της προμηθευτές, όπως επίσης

με τους δικούς της πελάτες. Αυτή η εξωτερική προοπτική είναι ορισμένη στο

έντυπο υλικό κάτω από ευρεία έννοια σχεδίου την διαχείρισης προμηθειών

αλυσίδας, η οποία ενδιαφέρεται με την στρατηγική που πλησιάζει τις δοσοληψίες

με δια – εταιρικά υπολογιστικά σχέδια και λειτουργία πάνω στην ενσωμάτωση

βάσεων. Το να υιοθετείται η στρατηγική της διοίκησης προμήθειας αλυσίδας

σημαίνει ότι εφαρμόζεται στην δουλειά μία φιλοσοφία όπου περισσότεροι

βιομηχανικοί κόμποι κατά μήκος με υπολογιστικά δίκτυα ενεργούν μαζί σε ένα

συνεργατικό περιβάλλον με κοινά αντικείμενα , ανταλλάζοντας συνεχώς

πληροφορίες, αλλά ταυτόχρονα διατηρώντας την οργανωτική αυτονομία σε κάθε

54

μοναδική μονάδα. Αυτά τα οράματα των επιχειρήσεων εφαρμόζονται σε

διαφορετικές βιομηχανικές μεθόδους (π.χ. προμήθεια, υπολογιστικές, διοικητικές)

και ενεργεί με διαφορετικές πολιτικές (π.χ. συνεχές ανεφοδιασμός). Η

ενσωματωμένη διαχείριση του σκελετού (σαν το μοντέλο SCOR) υποστηρίζει την

εξέλιξη της συνεργασίας μεταξύ πολλαπλών σειρών δια μέσου αμοιβαίας

σχεδίασης και εκτέλεσης της μεθόδου κατά μήκος της πλήρης προμήθειας

αλυσίδας (SC).

Από την IT προοπτική, έρχεται ένα νέο κύμα λύσεων με κυρίως τέχνασμα να

καταβάλλει όλα τα φυσικά, οργανωτικά και πληροφοριακά εμπόδια τα οποία

μπορούν να διακινδυνέψουν σοβαρά οποιαδήποτε προσπάθεια της συνεργασίας.

Η αναπτυγμένη σχεδίαση και δρομολόγηση (APS) των συστημάτων που

σκοπεύουν να υπερβούν την ενδοεταιρεία στην ολοκλήρωση προμήθειας με ERP

συστήματα παρέχοντας μια κοινή δια-οργανωτική SCM πλατφόρμα, η οποία

υποστηρίζει την υπολογιστική αλυσίδα κατά μήκος ολόκληρου του κύκλου ζωής

του προϊόντος, από τις αρχικές προβλέψεις δεδομένων, στην σχεδίαση και

δρομολόγηση και τελικά στην μεταφορά και διανομή και στον τελευταίο πελάτη.

Παρά το γεγονός ότι τρέχουν συγχρόνως ποικίλες λύσεις στην αγορά, τα κοινά

χαρακτηριστικά γνωρίσματα των APS προϊόντων με την εντατική χρήση

σύγχρονων μεθόδων παράσχουν στους χρήστες με την καλύτερη λύση κάθε

φορά. Σαν παράδειγμα δίνεται ένας ανάμικτος γραμμικός ακέραιος αριθμός

προγραμματίζοντας τεχνικές και γενετικούς αλγόριθμους για λύση των multi-site

ή για μεταφορά σχεδιασμένων προβλημάτων, ή χρονοσειρές και οπισθοδρομικές

τεχνικές για απαίτηση σχεδίασης προβλημάτων.

Μεταξύ αυτών των ποσοτικών μεθόδων, η προσομοίωση είναι αναμφίβολα μία

από τις πιο ισχυρές τεχνικές που εφαρμόζονται, σαν μια απόφαση που

υποστηρίζει το σύστημα, μέσα σε ένα περιβάλλον προμήθειας αλυσίδας.

Στην βιομηχανική περιοχή, η προσομοίωση είχε κυρίως χρησιμοποιηθεί για

δεκαετίες σαν μια σημαντική υποστήριξη για τις παραγωγικές μηχανές σε

τεκμηρίωση νέων ταξιθετημένων επιλογών και σωστού μεγέθους του σχεδίου

παραγωγής. Στις μέρες μας η γνώση της προσομοίωσης θεωρείται μία από τις πιο

55

σημαντικές ικανότητες για να απόκτηση της ανάπτυξης μέσα σε μία επιχείρηση με

διαφορετική διαδικασία. Μέσα στα Οράματα για τις 2k-επιχειρήσεις, η

προσομοίωση θεωρείται το πιο αξιόπιστο κλειδί επιτυχίας εργοστασίων για την

επιβίωση εταιριών, χάρη στα προβλεπόμενα χαρακτηριστικά της. Μερικοί

οργανισμοί θεωρούν την προσομοίωση σαν μία ουσιώδης απόφαση για την

προμήθεια συστήματος, για παράδειγμα, από το 1966, το Αμερικανικό Υπουργείο

Άμυνας είχε επιβάλει σε όλες τις υπηρεσίες του και τα τμήματα προμήθειας να

χορηγούνται το μοντέλο της προσομοίωσης από την παροχή

προϊόντος/λειτουργίας.

Για την ακρίβεια, η προμήθεια αλυσίδας είναι ένα τυπικό περιβάλλον όπου η

προσομοίωση (για την ακρίβεια, διακεκριμένο-αποτέλεσμα προσομοίωσης) μπορεί

να θεωρηθεί ένα χρήσιμο τέχνασμα. Στην πραγματικότητα είναι αρκετά φανερό

για να βρεθεί το πώς , χρησιμοποιώντας την τεχνική της προσομοίωσης, είναι

πιθανό να αναπαράγεις και να εξετάσεις μια διαφορετική εναλλακτική λήψη

απόφασης πάνω σε πιθανότερα προβλέψιμα σενάρια, σε σειρά να εξακριβώσει το

προχωρημένο επίπεδο αριστότητας και την ευρωστία του να προσφέρεται

στρατηγική.

Σκοπός του άρθρου είναι να επιθεωρήσει πως οι τεχνικές της προσομοίωσης (για

την ακρίβεια, διακεκριμένο-αποτέλεσμα προσομοίωσης) μπορεί να

αναπαραστήσει ένα από τα κύρια IT εξουσιοδότηση στην προμήθεια

περιεχομένου αλυσίδας για την δημιουργία ενός σφαιρικού περιβάλλοντος μεταξύ

υπολογιστικών σειρών.

Μετά της εισαγωγή του προσδιορισμού της προσομοίωσης και της ορολογίας,

προτείνετε μία λεπτομερείς αναθεώρηση έντυπου υλικού σε σειρά να αναλύσει

τον σκοπό της χρήσης, τα παραδείγματα ενασχολούμενων και τα κύρια οφέλη

αναφέρονται από την υιοθεσία των τεχνικών της προσομοίωσης στην προμήθεια

περιεχομένου αλυσίδας.

56

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗΣ

Παρά το γεγονός της σπουδαίας έμφασης που δόθηκε την προηγούμενη δεκαετία

πάνω στην χρησιμότητα για τις επιχειρήσεις για να ομαλύνουν τα φυσικά σύνορα

για χάρη της ολοκλήρωσης των απόψεων, εκεί συχνά μεταξύ περισσότερων

ενασκούμενων υπάρχει πολλή αβεβαιότητα και ελαττωματικότητα της χρήσης και

των περιόδων “ενσωμάτωσης”.

Ο Stevens προμηθεύει ένα σκελετό για να πραγματοποιήσει την ενσωμάτωση

στην γραμμή παραγωγής, τονίζοντας ότι η ενσωμάτωση της λειτουργίας

διοικητικής μέριμνας απαιτεί μία σταδιακή εξέλιξη από ενδοεταιρεία λειτουργικής

ενσωμάτωσης (δηλαδή αλλαγή από την λειτουργία σε μια επεξεργασία άποψης

εσωτερικών ενεργειών) σε ένα εσωτερικό ολοκληρωμένο σωματειακό με

διοικητική logistics (υποστηριγμένο από ERP, DRP συστήματα) και τελικά σε μία

εξωτερική σύνθεση σε προτεινόμενο λογιστικό δίκτυο σε αντίθεση με τους

προμηθευτές και με την κατεύθυνση των πελατών.

Το τελευταίο βήμα είναι αναμφίβολα το πιο προκλητικό. Παρ’ όλα αυτά, επιπλέον

στο κλασσικό μορφολογικό προσχέδιο ομαδικού logistic, ένα λογιστικό δίκτυο

απαιτεί, ανάμεσα στα άλλα, υποστήριξη των δικτυακών στρατηγικών και

ενδιαφερόντων, αμοιβαία αδιαφανές εμπιστοσύνη μεταξύ των σειρών(;)(tiers),

υψηλή ένταση του μοιράσματος πληροφοριών, και συνεργάσιμο σχεδιασμό

αποφάσεων και χρησιμοποίηση IT εργαλείων.

Αυτές τις απαιτήσεις απεικονίζουν συχνά τα ανώτερα εμπόδια αναστέλλοντας την

πλήρη ενσωμάτωση των λογιστικών αλυσίδων: ακόμα και στην παρουσία μιας

δυνατής συνεργασίας και αμοιβαίας εμπιστοσύνης μεταξύ των λογιστικών

κόμβων, εκεί υπάρχει ένα προφανές ρίσκο από την ενδεχόμενη έκταση

σύγκρουσης των τοπικών ενάντια των παγκοσμίων συμφερόντων και δυνατής

απροθυμίας του να μοιράζεσαι κοινές πληροφορίες σχετιζόμενες με τα σχέδια

παραγωγής και προγραμματίζοντας για παράδειγμα κατάλογος απογραφής και τα

επίπεδα παραγωγικής ικανότητας.

57

Ως εκ τούτου από την IT ουσία υπάρχει μία ισχυρή απαίτηση, να υιοθετήσει

κατανεμημένη συνεργάσιμη λύση, η οποία μπορεί να προστατεύει την ίδια στιγμή

την τοπική αυτονομία και την ιδιωτικότητα των λογιστικών δεδομένων. Επιπλέον

σε αυτές τις λύσεις πρέπει απαραιτήτως η βάση στήριξης να είναι ανεξάρτητη,

ευχερείς και αλληλοσυνδεδεμένη με κληροδοτημένα συστήματα εταιρειών.

Αυτές οι απαιτήσεις αλλάζουν έντονα επιπλέον τα παραδοσιακά θεμελιώδη

παραδείγματα στον κόσμο της προσομοίωσης. Στο έντυπο υλικό, υπάρχει μία

προοδευτική μεταβολή της έρευνας και την εφαρμογή επεξεργασίας από τοπικά,

όπου ο κάθε κόμβος προσομοίωσης μελετά την μορφοποίηση πιο πολύπλοκων

συστημάτων, σε λογιστικά κανάλια που είναι.

Γενικά, η προσομοίωση τέτοιων συστημάτων μπορούν να εξάγουν σύμφωνα με

δύο δομικά παραδείγματα: την χρησιμοποίηση μόνο ενός μοντέλου

προσομοίωσης, πραγματοποιείται μέσω ενός υπολογιστή (τοπική προσομοίωση),

ή την εφαρμογή περισσότερων μοντέλων, πραγματοποιώντας ακόμα

περισσότερους υπολογισμούς επεξεργαστών (υπολογιστές και/ ή

πολυεπεξεργαστές) σε μια παράλληλη ή κατανεμημένη μορφοποίηση .

Συνεπώς, ένα μοντέλο προσομοίωσης της γραμμής παραγωγής μπορεί να

σχεδιαστεί και να υλοποιηθεί έκαστος παραδοσιακά σαν ένα ολόκληρο μοναδικό

μοντέλο αναπαραγωγής όλων των κόμβων, ή χρησιμοποιώντας περισσότερα

ενσωματωμένα μοντέλα (ένα για κάθε κόμβο), τα οποία είναι ικανά να τρέξουν μ

παράλληλο τρόπο σε μία μοναδική συνεργασία προσομοίωσης.

Το επόμενο τμήμα θα αναφερθεί κυρίως στις προδιαγραφές παραδειγμάτων της

παράλληλης και κατανεμημένης προσομοίωσης.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΠΑΡΑΛΛΗΛΗΣ ΚΑΙ

ΚΑΤΑΝΕΜΗΜΕΝΗΣ ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗΣ

Παράλληλο διακεκριμένο- γεγονός προσομοίωσης αναμιγνύεται με την υλοποίηση

των προγραμμάτων προσομοίωσης σε πολυεπεξεργαστές υπολογίζοντας βάσεις

στήριξης, όσο κατανέμεται η προσομοίωση αναμιγνύεται την υλοποίηση

προσομοίωσης σε γεωγραφικά κατανεμημένους υπολογιστές

58

αλληλοσυνδεδεμένους μέσω ενός δικτύου, τοπικού ή ευρύτερου. Και στις δύο

περιπτώσεις περιπλέκεται η εκτέλεση ενός μοναδικού κύριου μοντέλου

προσομοίωσης, κατασκευασμένο από μερικά υπό-προσομοίωσης μοντέλα, το

οποία εκτελούνται, σε μία διανεμημένη τεχνοτροπία, μέσω ενός πολλαπλού

υπολογισμού. Από εδώ είναι πιθανό να χρησιμοποιηθεί μία μοναδική έκφραση,

PDS, αναφερόμενη και στις δύο καταστάσεις.

Το PDS παράδειγμα είναι βασισμένο πάνω σε μία συνεργασία και στην έννοια της

συνεργασίας στην οποία το κάθε μοντέλο συμμετέχει σε μία μοναδική εκτέλεση,

σαν ένας λήπτης αποφάσεων του “ενοποιημένου” περιβάλλοντος.

Η ανάγκη μίας διανεμημένης εκτέλεσης της προσομοίωσης δια μέσου πολλαπλών

υπολογιστών αποκομισμένων από τέσσερις κυρίους λόγους:

Να μειώσει τον χρόνο εκτέλεσης της προσομοίωσης: Μία μεγάλη

προσομοίωση μπορεί να χωριστεί σε περισσότερα μοντέλα και έτσι να

εκτελείται σε μικρότερο χρονικό διάστημα.

Να αναπαράγει ένα γεωγραφικά κατανεμημένο σύστημα: Μερικά

συστήματα (σαν τα συστήματα γραμμής παραγωγής ή στρατιωτικές

εφαρμογές) είναι γεωγραφικά κατανεμημένα. Συνεπώς, μειώνοντας τα σε

ατομικά μοντέλα προσομοίωσης είναι μια πρόχειρη προσέγγιση. Με το να

διατηρείται η γεωγραφική κατανομή, η εκτέλεση ενός PDS μέσω

διανεμημένων υπολογιστών καθίσταται ικανή η δημιουργία εικονικών

κόσμων με πολλαπλές συμμετοχές που είναι φυσικά τοποθετημένες σε

διαφορετικές περιοχές.

Να ενσωματώσει διαφορετικά μοντέλα προσομοίωσης τα οποία ήδη

υπάρχουν και να συνενώσει διαφορετικά εργαλεία και γλώσσες

προσομοίωσης.: τα μοντέλα προσομοίωσης μίας μεμονωμένης τοποθεσίας

υπό-μοντέλων, μπορεί ήδη να υπάρχουν πριν από την σχεδίαση των PDS

(π.χ. ο προσομοιωτής πτήσης στην στρατιωτική εφαρμογή, αλλά επίσης

τοπικά παραγωγικά συστήματα στην προμήθεια περιεχομένου αλυσίδας)

και ίσως να είχε γραφτεί σε διαφορετικές γλώσσες προσομοίωσης και να

είναι εκτελεσμένα πάνω σε διαφορετικές πλατφόρμες. Με την

59

χρησιμοποίησης ενός PDS παραδείγματος, είναι πιθανό να ενσωματωθούν

υπάρχοντα μοντέλα και διαφορετικά εργαλεία προσομοίωσης μέσα σε ένα

μεμονωμένο περιβάλλον, χωρίς να χρειάζεται να υιοθετηθούν κοινές

πλατφόρμες και γλώσσες και να ξαναγραφούν τα μοντέλα.

Να αυξηθεί η ανεκτικότητα στην ανεπάρκεια προσομοίωσης: Αυτό είναι το

ενδεχόμενο όφελος για ειδικά συστήματα προσομοίωσης. Μέσα στο PDS,

συγκροτημένοι από διάφορους επεξεργαστές προσομοίωσης, εάν ένας

επεξεργαστής αποτύχει, μπορεί να είναι δυνατό για τους άλλους

επεξεργαστές να συνεχίσουν με την προσομοίωση να τρέχει χωρίς τον

χαλασμένο επεξεργαστή.

Το PDS παράδειγμα προκύπτει από μελέτες τόσο ακαδημαϊκών

βιβλιοθηκών και επιπλέον στρατιωτικά πρακτορεία έχουν πραγματοποιήσει

από το 1970. Αυτές οι μελέτες μπορούν να ταξινομηθούν σύμφωνα με τον

Fujimoto σε δύο μεγάλες κατηγορίες.

Αναλυτική προσομοίωση: Αυτός ο τύπος προσομοίωσης χρησιμοποιείται

για να αναλύσει ποσοτικά την συμπεριφορά των συστημάτων. Σε αυτή την

περίπτωση, το PDS παράδειγμα εφαρμόζεται για να εκτελεστεί όσο πιο

γρήγορα είναι δυνατόν οι πειραματικές καμπάνιες προσομοίωσης.

Ενσωμάτωση εικονικού περιβάλλοντος: Ένα εικονικό περιβάλλον είναι

συγκροτημένο από περισσότερες εφαρμογές προσομοίωσης οι οποίες

χρησιμοποιούνται για να δημιουργήσουν έναν εικονικό κόσμο όπου οι

άνθρωποι θα μπορούν να είναι περιζωμένοι για εξάσκηση (για παράδειγμα

εκπαίδευση στρατιωτών σε επίπεδα μάχης) όπως επίσης και για σκοπούς

διασκέδασης (για παράδειγμα ενσωματωμένα video games)

Τα σύγχρονα χρόνια, το PDS παράδειγμα έχει χρησιμοποιηθεί κυρίως στις

στρατιωτικές εφαρμογές, αλλά επίσης και σε μερικούς πολιτικούς τομείς.

Η πρακτική εκτέλεση του PDS απαιτεί έναν σκελετό, ο οποίος επιτρέπει

στο μοντέλο να μοιράζει τις πληροφορίες και να συγχρονίζεται ανάμεσα

στις τοπικές προσομοιώσεις. Στο έντυπο υλικό, είναι πιθανό να ξεχωρίσει

60

δύο διαφορετικούς PDS σκελετούς, χωρισμένους από την λογική βάση του

συντονισμού.

Μία κατασκευή δικτύου διανομής, βασισμένη σε λογικά ενσωματωμένα

πρωτόκολλα, στα οποία μεμονωμένοι κόμβοι είναι αμοιβαία

διασυνδεδεμένοι.

Συγκέντρωση μορφολογίας, βρίσκεται σε μία κεντρική λογική, στην οποία

σε μεμονωμένη επεξεργασία διαχείρισης είναι υπεύθυνη για την σύνδεση

συμμετοχικών κόμβων

Για τους σκοπούς του άρθρου, είναι πιθανό να συνθέσουμε τους δύο

σκελετούς όπως ακολουθεί.

Ενσωματωμένοι χάρτες πρωτοκόλλων αλληλεπίδρασης μηνυμάτων τα

οποία το καθένα συμμετοχικό μοντέλο στέλνει συνεχώς στους άλλους

κόμβους, για να μεταφέρει την κατάλληλη αναβάθμιση της κατάστασης

προσομοίωσης. MPI-ASP και GRIDS είναι τα παραδείγματα των λογικών

ενσωματωμένων πρωτοκόλλων.

Η κεντρική λογική παρέχει ένα εργαλείο λογισμικού το οποίο είναι ικανό να

παραλαμβάνει δεδομένα μηνύματα από κάθε συνδεδεμένο κόμβο και

επομένως να ξεχωρίζει τις απαιτούμενες επικοινωνίες μεταξύ μεμονωμένων

συμμετεχόντων κόμβων προσομοίωσης.

Η τελευταία λογική, είναι πιθανό να γίνει κατανοητή από το

ακολουθούμενο έγγραφο υλικό επισκόπησης, γίνεται η ποιο ευρέα

χρησιμοποίηση, από τότε που καθαρότερα κατανέμει την σύνδεση και την

ενεργητικότητα του μοντέλου. Στην πραγματικότητα, σε μία PDS κεντρική

διάρθρωση, ένας χρήστης απασχολείται στην δημιουργία μοντέλου, όσο

τον κεντρικό λογισμικό λύνει όλα τα προβλήματα σύνδεσης.

Η υψηλή επιπέδου αρχιτεκτονική (HLA) είναι ο πιο γνωστός PDS σκελετός.

Η HLA είναι η δεδομένη PDS αρχιτεκτονική αναπτυσσόμενη από τον US

DoD για στρατιωτικούς σκοπούς και στις μέρες μας γίνεται ένα IEEE

δεδομένο. Ένα PDS στην HLA είναι ονομασμένο σαν “ομοσπονδία¨ όσων

συμμετεχόντων μοντέλων είναι οριζόμενα ως “ενοποιοί”. Ένα HLA- PDS

61

είναι βασισμένο πάνω στην “ομοσπονδία και στους ομόσπονδους κανόνες”,

τους οποίους καθιερώνει για την δημιουργία και διαχείριση της

προσομοίωσης. Ειδικά οι δέκα κανόνες αναγνωρίζουν:

Το HLA αλληλεπιδρά στις προδιαγραφές, αυτές καθορίζουν τις υπηρεσίες

για την ομοσπονδοποίηση εκτέλεσης:

Η Object Modeling Template (OMT) είναι γλώσσα, για τον καθορισμό των

επικοινωνιών μεταξύ των ομόσπονδων.

Μέσα στον HLA σκελετό, μία ενσωματωμένη προσομοίωση είναι

ολοκληρωμένη μέσω “ομοσπονδίας¨ της ταυτόχρονης “ενοποίησης”,

αλληλεπιδρώντας ανάμεσα στους εαυτούς τους με την σημασία του

μοιρασμένου μοντέλου δεδομένων και υπηρεσίες της ομοσπονδίας

(συγκεκριμένα ενσωμάτωση χρόνου και δεδομένων διοίκησης

υπηρεσιών). Οι υπηρεσίες της ομοσπονδίας είναι τροφοδοτημένες από το

λογισμικό εργαλείο Run Time Infrastructure (RTI), υποχωρητικό στην HLA

αλληλεπίδραση προσδιορισμού.

ΤΟ PDS ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗ ΓΡΑΜΜΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ

Πολλοί πωλητές λογισμικού, πανεπιστήμια και συμβουλευτικές εταιρείες έχουν

παραδοσιακή χρήση στην τοπική προσομοίωση προσεγγίζοντας την προμήθεια

γραμμής παραγωγής. Μόνο στα πρόσφατα χρόνια, μερικά από τα χαρακτηριστικά

του PDS έχουν αναγνωριστεί σαν σημαντικά πλεονεκτήματα για την

εξουσιοδότηση ήχου μοντέλων προσομοίωσης με υποστήριξη των SCM

στρατηγικών.

Το PDS εξασφαλίζει τις πιθανότητες για να πραγματοποιήσει πολυσύνθετα

μοντέλα προσομοίωσης τα οποία σταυρώνουν τα σύνορα της επιχείρησης

χωρίς καμία ανάγκη της κοινής συμμετοχής των τοπικών μοντέλων

παραγωγικών συστημάτων και δεδομένων. Όπως πρωτύτερα συζητήθηκε,

οι εταιρίες που δεν ανήκουν στην ίδια επιχείρηση δεν πρόκειται να

μοιράσουν τα δεδομένα τους ανοιχτά. Εξηγεί ότι το παράδειγμα του PDS

εγγυάται την “συμπύκνωση” διαφορετικών τοπικών μοντέλων μέσα σε ένα

62

συνολικό πολυσύνθετο σύστημα προσομοίωσης, ώστε αυτό, ανεξάρτητα

από την ανταλλαγμένη πληροφορία, κάθε μοντέλο να είναι

αυτοελεγχόμενο.

Το PDS παρέχει μία σύνδεση ανάμεσα στους κόμβους παροχής αλυσίδας οι

οποίοι είναι γεωγραφικά κατανεμημένοι καθ’ όλη την Γη, δίνοντας εγγύηση

ότι κάθε μεμονωμένο μοντέλο προσομοίωσης είναι πραγματικά συνδεμένο

στην αντίστοιχη βιομηχανική σελίδα.

Σε μερικές περιπτώσει, η εκτέλεση ενός PDS μοντέλου επιτρέπει την

αναπαραγωγή του χρόνου που ξοδεύτηκε για την προσομοίωση, από τότε

που χωριστά μοντέλα τρέχουν γρηγορότερα από ένα μεμονωμένο

πολυσύνθετο μοντέλο.

ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ ΜΟΝΤΕΛΩΝ

Η επισκόπηση έχει οδηγήσει σχετικά με τα επιστημονικά έντυπα υλικά σε σειρά

για να εξακριβώσει ποιες συνολικά αντικειμενικές προσομοιώσεις καλούνται

γενικώς για να λύσουν, χρησιμοποιώντας κάποια παραδείγματα, εργαλεία

προσομοίωσης ή γλώσσες και να αποκομίζουν χρήσιμες οδηγίες και οι δύο για

επαγγελματίες και εξερευνητές εφαρμόσιμες στην διαδικασία κατασκευής

απόφασης μαζί με την προμήθεια περιεχομένου της αλυσίδας.

Περισσότερα από 80 άρθρα έχουν ανασκοπηθεί. Τα εισαγωγικά άρθρα πάνω στην

προσομοίωση παροχής αλυσίδας ήταν τόσο αναλυτικά αλλά δεν ήταν απόρρητα

μαζί με τα περιεχόμενα. Ο αναγνώστης μπορεί να σημειώσει ότι η παροχή αφορά

μόνο τα άρθρα και τις παραπομπές αυτών που προτείνουν εφαρμογές για την

προσομοίωση παροχής αλυσίδας, σαν (i) περιπτώσεις βιομηχανικών ελέγχων ή (ii)

λογισμικό προσομοίωσης ειδικότερα σχεδιασμένο για μοντελισμό παροχής

αλυσίδας ή (iii) προσομοίωση ελέγχων συνοδευόμενο από λογιστικό δίκτυο.

Η παροχή κάνει χρήση ενός διαγράμματος συστήματος ταξινόμησης και τα

αποτελέσματα είναι συνοψισμένα στους πίνακες 1&2. Πριν από την λεπτομερείς

63

περιεκτικότητα των πινάκων, είναι απαραίτητο να παρουσιάσουμε τα υιοθετημένα

κριτήρια του συστήματος ταξινόμησης.

ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗΣ

Τρία κριτήρια συστήματος ταξινόμησης έχουν υιοθετηθεί για κατηγοριοποίηση

των εξεταζόμενων άρθρων.

Εύκαιρο και αντικειμενικό: είναι συνδεδεμένο με το ειδικό πλαίσιο, τα αντικείμενα

και την διαβάθμιση του προβλήματος των τεχνικών της προσομοίωσης που

επιχειρούσε την εκτέλεση του έργου.

Παράδειγμα προσομοίωσης και τεχνολογία: Δηλώνει το παράδειγμα

προσομοίωσης και τα εργαλεία προσομοίωσης και τις γλώσσες που υιοθετήθηκαν.

Στάδιο ανάπτυξης: Παραπέμπει σε διαφορετικά επίπεδα της εφαρμογής

προσομοίωσης αναφερόμενα στα άρθρα.

ΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ

Το πρόγραμμα ταξινόμησης είναι επιπλέον συγκροτημένο σε τρία υπό-κριτήρια:

(1) αντικείμενα, (2) διεργασίες, (3) μορφολογία

1. ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ: Είναι πιθανό να τονιστούν δύο μακρό αντικείμενα

(i) Σχεδιασμός δικτύου SC: Η προσομοίωση μπορεί να

χρησιμοποιηθεί σαν ένα σύστημα στήριξης αποφάσεων μαζί με

φάσεις σχεδιασμού. Δύο υπό-επίπεδα είναι καθορισμένα.

i. Σχεδιασμός: Υποστηρίζεται για λογική μορφοποίηση και

διαμόρφωση βιομηχανικών κόμβων. Είναι πιθανό να

παρατηρηθεί ότι όλα τα άρθρα απεικονίζουν σαφή εργαλεία

προσομοίωσης με έμφαση σε αυτά τα αντικείμενα. Για

παράδειγμα, ένας σαφές εργαλείο προσομοίωσης προμήθειας

αλυσίδας ονομάζεται το LOCOMOTIVE, είναι υιοθετημένο για

να πιστοποιεί και να ελέγχει περισσότερες λύσεις σε ένα

λογιστικό δίκτυο για συσκευασία οίκο-επαναχρησιμοποίησης

και επανάκτησης.

64

ii. Εντόπιση κόμβου: Συσχετίζει την δραστηριότητα

τοποθέτησης κόμβου προμήθειας αλυσίδας σε μία

καθορισμένη γεωγραφικά σελίδα. Μόνο λίγα μοντέλα και

εργαλεία προσομοίωσης ανάμεσα αυτών των

επιθεωρημένων, αντιμετωπίζουν το πρόβλημα γεωγραφικής

διάθεσης των βιομηχανικών κόμβων. Για παράδειγμα, ένα

μοντέλο προσομοίωσης είναι νοητό σε αρμονία να

αναγνωρίσει την σωστή γεωγραφική διάθεση για

ενσωματωμένα κέντρα, σκοπεύοντας να ελαχιστοποιήσουν

τα κόστη μεταφοράς διαμέσου της χρησιμοποίησης

κατάλληλων λειτουργικών κοστών.

(ii) Υποστήριξη SC στρατηγικών αποφάσεων: Η προσομοίωση είναι

εφαρμοσμένη μέσω της προμήθειας αλυσίδας για να αποτιμήσει

περισσότερες στρατηγικές εναλλακτικές λύσεις, γύρω από

στρατηγικές βασισμένες στην γρήγορη ανταπόκριση,

συνεργατικό σχεδιασμό και πρόβλεψη ή μεταφορά στα τρίτα

συμβαλλόμενα μέρη. Για παράδειγμα η προσομοίωση είναι

εφαρμοσμένη στα Brazilian beer προμήθειας δικτύων διανομής

σε σειρά να εκτιμούν την πιθανότητα των συνολικών

εξωτερικών πηγών λογιστικών διεργασιών σε ένα εξωτερικό

προμηθευτή.

2. ΔΙΕΡΓΑΣΙΕΣ: Η μελέτη εξετάζει ποιες διεργασίες είναι αναγραφόμενες και

ποια επίπεδα αποφάσεων είναι σταθμισμένα στις εφαρμογές της

προσομοίωσης ύστερα από εξονυχιστική διερεύνηση. Η ταξινόμηση

προκαλεί την χρήση της ίδιας κατηγοριοποίησης των περισσότερων APS

συστημάτων.

(i) Σχεδιασμός ζήτησης και πωλήσεων. Η διεργασία της

προσομοίωσης αντιμετωπίζει την στοχαστική απαίτηση της

παραγωγής και την πρόβλεψη σχεδιασμού του προσδιορισμού.

65

(ii) Σχεδιασμός παροχής αλυσίδας: Η διεργασία της προσομοίωσης

υποστηρίζει τον παραγωγικό σχεδιασμό και την διανομή πόρων

ανάθεσης, υπό την παροχή και την χωρητικότητα συσκευής

αποθήκευσης περιορίζει για παράδειγμα, περιγραφή των

εργαλείων προσομοίωσης, ο Λύτης Παροχής, ο οποίος

διασυνδέεται με ένα εξωτερικό συντελεστή, ο οποίος εφαρμόζει

αποδοτικά την λύση για την διανομή και το πρόβλημα ανάθεσης

της παραγωγής.

(iii) Σχεδιασμός απογραφής: Η διεργασία της προσομοίωσης

υποστηρίζει μία πολύ-απογραφής, το εμπορικό εργαλείο

προσομοίωσης προγραμματίζεται από το Promodel , SCGuru,

προτείνοντας ένα ρητό συντελεστή για την διαχείριση

καταλόγων απογραφής και βελτιστοποίησης.

(iv) Σχεδιασμός διανομής και μεταφοράς: Η προσομοίωση των

κέντρων μεταφοράς, τα περιορισμένα sites και ο σχεδιασμός

μεταφοράς, σε σχέση με των δείκτη των πόρων, του χρόνου και

του κόστους, είναι μία από τις περισσότερο επαναλαμβανόμενες

διεργασίες προσομοίωσης αναφερόμενες στο έντυπο υλικό, για

παράδειγμα ο IBM αναλυτής παροχής αλυσίδας έχει δύο

χωριστούς συντελεστές (σχεδιασμός διανομής και μεταφοράς)

για να προσομοιώσει κέντρα κατανομής, τύπου μεταφοράς και

συσχετιζόμενες διενέργειες διοίκησης.

(v) Σχεδιασμός και προγραμματισμός παραγωγής: Η διαδικασία της

προσομοίωσης είναι συσχετιζόμενη με την διαχείριση

παραγωγής. Κάθε διοικητικός κόμβος είναι προσομοιωμένος

στην επίστρωση της βιομηχανικής παραγωγής, σαν μια

συγκεκριμένη τοποθέτηση μηχανών, κελιά και γραμμές. Ο

σχεδιασμός κατασκευής είναι πραγματοποιημένος από τα

μοντέλα προσομοίωσης, τα οποία συνενώνουν διαφορετικά

μοντέλα επίστρωσης, από μεμονωμένη γραμμή παραγωγής σε

66

ολόκληρο το εργοστάσιο και σε όλες τις αλυσίδες τις διοίκησης.

Το SDI Industry Pro είναι ένα από τα σημαντικότερα

παραδείγματα κατασκευασμένης εφαρμογής σχεδιασμού, το SDI

είναι ένα εργαλείο προσομοίωσης ειδικά αναπτυσσόμενο για

διοικητικές αλυσίδες, το οποίο επιτρέπει την ανάπτυξη των

μοντέλων από μεμονωμένες παραγωγικές μονάδες σε

περισσότερο πολύπλοκα κέντρα κατανομής.

3. Μορφολογία: Η μορφολογία της παροχής αλυσίδων προσφωνείται από τα

μοντέλα προσομοίωσης που μπορούν επιπλέον να καθοριστούν ως εξής.

(i) Supply chain ownership: Το οποίο διακρίνετε σε δύο πιθανές

καταστάσεις.

i. Single ownership: Αυτή είναι η τυπική περίπτωση των

πολυεθνικών εταιρειών, των οποίων οι βιομηχανικοί κόμβοι

είναι κατανεμημένοι ανά τον κόσμο. Σαν παράδειγμα στην

περίπτωση του IBM και στην παροχή αναλυτή αλυσίδας

ειδικά τα εργαλεία προσομοίωσης αξιοποιούνται σαν

αποφάσεις στήριξης συστημάτων για την λύση στην διανομή

παροχής αλυσίδας των εταιρειών.

ii. Multi-ownership: Σε αυτήν την περίπτωση υπάρχει μία δίκαιη

ισορροπία δύναμης μεταξύ περισσότερο αυτόνομων

επιχειρήσεων συνδέοντας υπολογιστικά δίκτυα. Στην

Ευρωπαϊκή έρευνα LOGSME-ESPRIT 22633, το εργαλείο

προσομοίωσης έχει αναπτυχθεί για να υποστηρίξει την

διαδικασία decision-making των υπολογιστικών δικτύων που

είναι φτιαγμένα από τα SMEs.

(ii) Supply chain levels: Με προσοχή στην σειρά των αριθμών κατά

μήκος της παροχής της αλυσίδας, από την μελέτη, βγήκε μετά

από ανασκόπηση των περισσότερων άρθρων δεν παρέχεται

καθαρή πληροφόρηση για την φυσική διάσταση των

προσομοιωμένων συστημάτων.

67

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΜΟΝΤΕΛΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΩΝ

Όπως αναφέρθηκε παραπάνω υπάρχουν άρθρα δύο κύριες εναλλακτικές

υιοθετημένες προσεγγίσεις, με διαφορετικές επιλογές με υιοθετημένα εργαλεία

και γλώσσες.

Local simulation paradigm

Parallel and distributed simulation paradigm

DEVELOPMENT STAGE

Από την γραπτή ανασκόπηση, είναι πιθανό να επιχειρηματολογούν ότι τα

αναφερόμενα στάδια προσομοίωσης είναι σε διαφορετικά επίπεδα ανάπτυξης,

παρατάσσοντας τα ως εξής:

Conceptual level: Τα άρθρα τα οποία επιδεικνύουν ένα εννοιολογικό

περιεχόμενο, από τότε που τα μοντέλα προσομοίωσης δεν παρουσιάζονται

ακόμα εφαρμοσμένα και ελεγμένα ή είναι κυρίως προτεινόμενα για νέες

περιγραφικές μεθοδολογίες υποστηρίζοντας την υιοθέτηση προσομοίωσης

στο περιβάλλον προμήθειας αλυσίδας ή περιγράφοντας την εφαρμογή των

πρωτότυπων παραδειγμάτων προσομοίωσης, σαν μία web-based

προσομοίωση.

Software description.Άρθρα τα οποία εξηγούν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά

των εργαλείων ειδικότερα δημιουργημένα για σχεδιασμό και ανάπτυξη των

μοντέλων προσομοίωσης. Παραδείγματα από αυτήν την κατηγορία

άρθρων είναι οι δύο εφημερίδες που παρουσίασαν το 1998 και 2000 το

Winter Simulation Conference (WSC) από δύο λογισμικά προσομοίωσης

ανάπτυξης ομάδων, το IBM supply chain analyzer και το SDI Industry Pro

Experience description: Άρθρα τα οποία περιγράφουν πραγματικές

εφαρμογές προσομοίωσης προμήθειας αλυσίδας. Για παράδειγμα στην

αναφορά 28, περιγράφει μια προσομοίωσης σε υπολογιστικό δίκτυο

σκοπεύοντας να πιστοποιήσει την αποτελεσματικότητα των εναλλακτικών

υπολογιστικών στρατηγικών διοίκησης, ιδιαίτερα, την υιοθέτηση συνεχούς

αναπλήρωσης τακτικών.

68

Testing activity: Άρθρα που πιστοποιούν την προσομοίωση τεχνολογίας

φορητής στο περιεχόμενο προμήθειας αλυσίδας. Ιδιαίτερα σε αυτά τα

άρθρα είναι ελεγμένες οι IT πλατφόρμες και οι λύσεις λογισμικού. Η

σταθερότητα των διανεμημένων παραδειγμάτων προσομοίωσης είναι το

πιο πειραματικό πρόβλημα, όπως εμφανίζεται από την παρουσίαση

άρθρων από ομάδες εξερεύνησης του πανεπιστημίου της Σιγκαπούρης και

του πανεπιστήμιου Magdeburg

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ

Από την επιθεώρηση του έντυπου υλικού, είναι πιθανό να βγουν μερικά χρήσιμα

δείγματα για την αναγνώριση μελλοντικής κατεύθυνσης των εφαρμογών

προσομοίωσης στην παροχή περιεχομένου αλυσίδας.

Αρχικά, είναι σημαντικό να σημειώσουμε την καθαρή διαφορά που υπάρχει

μεταξύ της τοπικής προσομοίωσης και του PDS παραδείγματος. Στην

πραγματικότητα, μετά από αυτή την απόδειξη, οι δημιουργοί αποφάσισαν να

χωρίσουν τους Πίνακες 1 και 2 σε τοπική προσομοίωση και PDS δοκιμασίες. Η

επόμενη θεώρηση αναφέρεται για να έχουμε κατά νου τον πρώτο καθαρό

διαχωρισμό.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΠΙΚΗΣ ΜΟΝΤΕΛΟΠΟΙΗΣΗΣ

Το παράδειγμα τοπικής προσομοίωσης παραμένει η κυριότερη εφαρμοσμένη

προσέγγιση στο έντυπο υλικό. Κυρίως είναι εφαρμοσμένο για την προμήθεια

αλυσίδας για τον σχεδιασμό δικτύου διανομής, αλλά επίσης για εξακρίβωση

στρατηγικών μοντέλων και αρχέτυπα διοίκησης. Η περισσότερο εκτελούμενες

διεργασίες προσομοίωσης είναι συσχετιζόμενες με την διανομή, μεταφορά και

στον σχεδιασμό απογραφής. Με προσοχή στα εργαλεία προσομοίωσης

υιοθετήθηκαν, πιο ικανά εργαλεία, βασισμένα πάνω σε σύνθετη κατασκευή, είναι

πιθανότερο να περιγραφούν λεπτομερέστερα βιομηχανικά μοντέλα και

πολύπλοκες διαδικασίες προμήθειας αλυσίδας, από την άλλη μεριά, γενικού-

σκοπού γλώσσες προσομοίωσης εγγυώνται περισσότερη ευελιξία προγραμμάτων,

69

αλλά με πιο περίπλοκη ώστε αυτό που εμφανίζεται να μην ταιριάζει για

προσομοίωση multi-tier υπολογιστικών δικτύων.

Σε σύνθεση, το παράδειγμα της τοπικής προσομοίωσης:

1. Είναι χρησιμοποιημένο σε πολλά πειράματα, με ετερογενείς αντικείμενα,

από την σχεδίαση προμήθειας αλυσίδας μέχρι στρατηγικές αποφάσεις,

μέσα σε βιομηχανικούς τομείς και με διαφορετικές εταιρικές φολίδες.

2. Είναι συχνά συνειδητό, μέσα στο βιομηχανικό περιβάλλον, με καθορισμένα

εργαλεία προσομοίωσης, ενώ οι ακαδημαϊκοί χρήστες εφαρμόζουν κυρίως

γενικά εργαλεία προσομοίωσης.

3. Είναι συνήθως εφαρμοσμένο σε single-ownership παροχή αλυσίδας,

παρόλο που μόνο για μερικά πειράματα είναι εφαρμοσμένο σε multi-

ownership παροχή αλυσίδας, για τον κύριο λόγο ότι κάθε επιχείρηση

κανονικά δεν προτίθεται να μοιραστεί τα δικά της μοντέλα προσομοίωσης

και δεδομένα με τους άλλους tiers του δικτύου.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ PDS

Η επιθεώρηση έντυπου υλικού πάνω στις εφαρμογές του PDS σκοπεύουν

καθαρά ότι το PDS παράδειγμα δεν έχει γίνει σταθερή εφαρμοσμένη μεθοδολογία

και πιθανόν, αυτόν τον καιρό, η προσεκτική έρευνα συγκεντρώνεται για την

προώθηση της ανάπτυξης και user-friendly απασχόληση δεν έχει ακόμα

κατορθωθεί. Αναμφίβολα, αυτό οφείλεται στην ευρύτερη IT περιπλοκή που

επιφέρει το παράδειγμα του PDS.

Ανάμεσα στις μελέτες αναφέρεται η χρήση του PDS παραδείγματος, που αξίζει να

αναφερθεί σε δύο ειδικά πειράματα.

Το Web Integrated Logistics Designer (WILD) project, οδηγείται από τους

δημιουργούς, το οποίο κάνει χρήση των ετερογενών μοντέλων

προσομοίωσης, κάθε αναπαραγωγή ενός βιομηχανικού κόμβου των

αεροναυτικών multi-ownership υπολογιστικών αλυσίδων, είναι γραμμένο

σε διαφορετικές γλώσσες και συμπλέκεται μέσα από την χρήση του HLA

framework, ο κύριος στόχος της μελέτης ήταν να συνενώσει τον τοπικό

70

σχεδιασμό παραγωγής και προγραμματίζοντας ενέργειες σε κάθε κόμβο

που σημαίνει την αλληλεπίδραση μεταξύ διανεμημένων μοντέλων

προσομοίωσης, τοπικών παραγωγικών συστημάτων, παραγωγικής

διοίκησης και προγραμματίζοντας ενέργειες.

Το Osim project, οδηγείται από το πανεπιστήμιο του Karlsruhe, το οποίο

σκοπεύει να δημιουργήσει μία ιεραρχική προσομοίωση όπου

αλληλοσυνδεόμενα μοντέλα προσομοίωσης αναπαράγουν διαφορετικές

“βιομηχανικές” διαδικασίες και επίπεδα για να διαμορφώσουν μεμονωμένα

κάθε κόμβο προμήθειας αλυσίδας. Αυτά τα συνδυαζόμενα μοντέλα

μπορούν να αλληλοσυνδεθούν σε μια περισσότερο εκτεταμένη

προσομοίωσης προμήθειας αλυσίδας με μοντέλα από άλλους

βιομηχανικούς κόμβους.

Και τα δύο πειράματα τονίζουν την αυξανόμενη προσοχή της επιστημονικής και

βιομηχανικής κοινότητας για παράλληλη και διανεμημένη προσομοίωση παροχή

αλυσίδας, η οποία είναι αναπτυσσόμενη με διαφορετικούς τρόπους:

Στην εξερεύνηση του κόσμου, είναι σε μία πειραματική φάση, πάνω απ’

όλα για την λύση σταθερότητας των IT προβλημάτων.

Δεν υπάρχει ακόμα επαρκή προσεκτική συνολική έρευνα για την διεύρυνση

των PDS εφαρμογών.

Εφαρμόζεται κυρίως σε multi-ownership παροχή αλυσίδας, για την κύριά

τους ιδιότητα να λύνουν οποιαδήποτε information-sharing που εκδηλώνετε

μεταξύ των κόμβων, οφείλεται στον εφοδιασμό κοινών πληροφοριών

οπού κάθε μοντέλο προσομοίωσης, ακόμα κι αν έχει γραφεί με ιδιωτική

γλώσσα, μπορεί να φράζεται και να συγχρονίζεται.

Στο IT εφαρμοσμένο επίπεδο, είναι πιθανό να παρατηρηθεί μια εξελικτική

τάση από την κατασκευή του δικτύου, βασισμένο σε διαμοιρασμένα

πρωτοκόλλα προσεγγίζοντας, σε μια κεντρική κατασκευή, ειδικά βασισμένη

στο HLA standard framework.

71

Κεφάλαιο 5: ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗΣ ΓΙΑ

ΝΑ ΑΥΞΗΣΗ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΕΙ ΣΕ ΓΡΑΜΜΕΣ

ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η Γραμμή Παραγωγής είναι μια σειρά ενεργειών που ένας οργανισμός

χρησιμοποιεί για να προσδώσει αξία, είτε υπό τη μορφή ενός προϊόντος ή

υπηρεσίας είτε έναν συνδυασμό και των δύο, στους πελάτες τους. Οι πρόσφατες

τάσεις στην οικονομία έχουν χάσει/αποδυναμώσει (de-emphasized) τα οφέλη της

κάθετης ολοκλήρωσης (οικονομία κλίμακας, πρόσβαση στο κεφάλαιο, μεγάλη

φυσική επένδυση οργανωτικής δομής κ.τ.λ.) και αντί αυτού εστιάζει στα οφέλη

του να είναι συγκεντρωμένος και εξειδικευμένος (ταχύτητα, ευκινησία, γρήγορη

ανάπτυξη, βαθιές ικανότητες κ.τ.λ.). Αυτές οι τάσεις έχουν αναγκάσει ακόμη και

τους μεγάλους οργανισμούς να στηριχθούν στις εκατοντάδες ή ακόμα και

χιλιάδες εξωτερικές εταιρείες ή προμηθευτές για να προσδώσουν αξία στην

αγορά.

Δεδομένου ότι αυτή η αλλαγή έχει πραγματοποιηθεί, η σπουδαιότητα της

διαχείρισης και του συντονισμού των δραστηριοτήτων μεταξύ αυτών των

ανόμοιων οντοτήτων έχουν γίνει κυρίαρχες. Σήμερα εκείνη η προσπάθεια συχνά

αναφέρεται ως Διαχείριση Γραμμών Παραγωγής (Supply Chain Management

SCM). Το SCM μπορεί να οριστεί ως επίτευξη μιας βάσιμης ανταγωνιστικής θέσης

και μεγιστοποίηση της αξίας των μετόχων με την βελτιστοποίηση της σχέσης της

διαδικασίας, πληροφορίας και των φυσικών αγαθών μεταξύ των εσωτερικών και

εξωτερικών εμπορικών συναλλαγών με συνεργάτες. Αυτή η διαδικασία

βελτιστοποίησης περιλαμβάνει τις παρακάτω δραστηριότητες:

1. Customer Demand Planning (Προγραμματισμός Απαιτήσεων Πελατών)

2. Customer Order Fulfillment and Customer Service (Εκπλήρωση

παραγγελίας του πελάτη και εξυπηρέτηση πελατών)

3. Strategic Sourcing and Procurement (Στρατηγικές πηγές και εφοδιασμός)

72

4. Production Logistics (Λογιστικές μέριμνες παραγωγής)

5. Distribution Networks and Warehouse Management (Δίκτυα διανομής και

διαχείριση αποθήκευσης εμπορευμάτων

6. Transportation and Shipment Management (Μεταφορά και διαχείριση

φόρτωσης.

7. Integrated Supply and Demand Planning (Πλήρης προγραμματισμός

προσφοράς και ζήτησης)

Το επιτυχές SCM προϋποθέτει μια ολοκλήρωση αυτών των δραστηριοτήτων σε

μία ενιαία διαδικασία. Αυτή η διαδικασία πρέπει να περιλαμβάνει τα τμήματα του

οργανισμού που είναι αρμόδια για κάθε ενέργεια και τους εξωτερικούς

προμηθευτές και πελάτες που είναι μέρος της εξίσωσης. Ο σκοπός είναι η

ταχύτητα στην αγορά, η ευκινησία και η ευελιξία να ανταποκριθεί γρηγορότερα

στην πραγματική απαίτηση του πελάτη, ενώ θα κρατείται το κόστος στο

ελάχιστο. Εν τω παρόντι βρίσκεται η πιθανότητα μιας ολοκληρωμένης διαδικασίας

SCM.

Ένα κρίσιμο πρόσθετο στοιχείο είναι τα συστήματα πληροφοριών που

απαιτούνται για να ελέγξουν αυτές τις δραστηριότητες. Οι πληροφορίες είναι το

κλειδί. Πρέπει να είναι αμφίδρομο μεταξύ των οργανωτικών τμημάτων και των

προμηθευτών/συνεργατών για να δώσει την εκκίνηση στη γραμμή παραγωγής.

Χαρακτηριστικά οι δαπάνες του SCM αντιπροσωπεύουν μια πλειοψηφία εξόδων

λειτουργίας των περισσότερων επιχειρήσεων. Αυτές οι δαπάνες ποικίλλουν από

30% έως 75%. Επιπλέον στη μείωση των δαπανών λειτουργίας, το SCM μπορεί

να παρέχει επιπρόσθετα οφέλη στους οργανισμούς όπως βελτίωση του

προτερήματος της παραγωγικότητας και συμπίεση του καθορισμένου χρόνου.

Αυτά τα οφέλη μπορούν να συμβάλλουν στην μακροπρόθεσμη αποδοτικότητα

κάθε αναπτυσσόμενης επιχείρησης.

ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗΣ

Για να εξηγήσουν πως οι πρακτικές και πολιτικές του SCM ότι μπορούν να

ασκήσουν σημαντική επίδραση σε μία επιχείρηση και στη χρηματοοικονομική της

73

λειτουργία, οι δημιουργοί έχουν αναπτύξει την ακόλουθη περιπτωσιολογική /

υποθετική μελέτη. Αυτή η μελέτη σχεδιάζεται γύρω από μια υποθετική επιχείρηση

αποκαλούμενη Global Food Manufacturing (GFM). Αυτή η μελέτη σχεδιάζεται για

να αναλύσει την κατασκευή, την διανομή, την μεταφορά και την πλευρά της

λιανικής πώλησης της γραμμής παραγωγής στην οποία λειτουργεί το GFM. Ένα

εργαλείο προσομοίωσης (The IBM Supply Chain Analyzer) χρησιμοποιείται μετά

για να καθορίσει την ποσότητα των αποτελεσμάτων των αλλαγών σε όλη την

γραμμή παραγωγής και την επίδραση αυτών των αλλαγών στην ανταγωνιστική

τους λειτουργία/παρουσία στην αγορά.

ΓΕΝΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ

ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ)

Το GFM είναι ένας θεωρητικός πολυεθνικός κατασκευαστής τροφίμων που

λειτουργεί σε τρεις περιφερειακές γραμμές παραγωγής, μία στην Βόρεια Αμερική,

μία στην Ευρώπη και μία στην Αυστραλία. Κάθε περιφερειακή γραμμή παραγωγής

περιέχει GFM εργοστάσια, έναν χονδρέμπορο, και μία τοποθεσία λιανικής

πώλησης καθώς επίσης και ανταγωνιστές σε κάθε επίπεδο για να ικανοποιήσει τις

απαιτήσεις του πελάτη. Μία υψηλού επιπέδου αντιπροσώπευση της Βόρειας

Αμερικάνικης γραμμής παραγωγής παρουσιάζεται παρακάτω .

Το GFM κατασκευάζει τρόφιμα και γνωστής/μαρκαρισμένης και κρυφής ετικέτας.

Το GFM λειτουργεί το δικό του κέντρο διανομής για να διευκολύνει τη φόρτωση

74

των μαρκαρισμένων εμπορευμάτων απευθείας στους λιανοπωλητές. Τα

εμπορεύματα κρυφής ετικέτας φορτώνονται σε έναν χονδρέμπορο.

Το GFM μεταφέρει αγαθά με κρυφή ετικέτα από το εργοστάσιο στην αποθήκη

του χονδρέμπορου όπου κρατούνται σε καταλόγους μέχρι να χρειαστεί να

συμπληρώσουν μια παραγγελία από έναν λιανοπωλητή. Μόλις διατεθεί για μια

παραγγελία, ο χονδρέμπορος προσαρτεί την κατάλληλη ετικέτα και φορτώνει τα

προϊόντα στον λιανοπωλητή. Αυτός παραλαμβάνει και το μαρκαρισμένο

εμπόρευμα (από το GFM) και το κρυφής ετικέτας (από τον χονδρέμπορο) και τα

κάνει διαθέσιμα στους πελάτες σε κάθε κατάστημα. Το μοντέλο περιέχει

εναλλακτικούς κατασκευαστές, χονδρέμπορους και λιανοπωλητές με απεριόριστη

ικανότητα να αναπαριστούν την ανταγωνιστική γραμμή παραγωγής για να

χρησιμοποιηθεί όποτε οι απαιτήσεις δεν μπορούν να ικανοποιηθούν από την

γραμμή παραγωγής του GFM.

ΛΕΠΤΟΜΕΡΗΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕΛΟΥ

Οι κατασκευαστές ομαδοποιούνται σε ένα μοντέλο υπό-διαδικασίας με τίτλο “NA

Manufacturing”

Το GFM χειρίζεται εργοστάσια τα οποία βρίσκονται στον Καναδά, τις Η.Π.Α. και

το Μεξικό. Το Καναδέζικο εργοστάσιο κατασκευάζει παγωμένα προϊόντα κρυφής

και μαρκαρισμένης/επώνυμης ετικέτας. Το Αμερικάνικο εργοστάσιο κατασκευάζει

75

κατεψυγμένα προϊόντα κρυφής και μαρκαρισμένης ετικέτας. Το Μεξικάνικο

εργοστάσιο κατασκευάζει ξηρά/στεγνά προϊόντα κρυφής και επώνυμης ετικέτας.

Το GFM μεταφέρει όλα τα μαρκαρισμένα προϊόντα από αυτά τα τρία εργοστάσια

στο δικό του κέντρο διανομής όπου διατηρούνται στον κατάλογο μέχρι να

χρειαστεί να συμπληρώσουν μια παραγγελία από τους Βορειοαμερικάνους

λιανοπωλητές. Η GFM διανομή περιέχεται σε μία υπό-διαδικασία μέσα στη

βορειοαμερικανική κατασκευή.

Ένας χονδρέμπορος χρησιμοποιείται για να διανέμει όλα τα GFM προϊόντα

κρυφής ετικέτας. Η διαδικασία του χονδρέμπορου ομαδοποιείται στην υπό-

διαδικασία που ονομάζεται “NA Wholesale” (βορειοαμερικανικό χονδρεμπόριο)

Ο χονδρέμπορος μεταφέρει τα προϊόντα κρυφής ετικέτας στο κέντρο διανομής

τους και τα κρατά στον κατάλογο μέχρι να χρειαστεί να καλύψουν μια

παραγγελία από έναν λιανοπωλητή. Μόλις μια παραγγελία παραλαμβάνεται από

τον λιανοπωλητή, τα προϊόντα παραχωρούνται, με ετικέτα και απεσταλμένα στον

λιανοπωλητή. Ο αρχικός προμηθευτής του χονδρέμπορου είναι το GFM. Ωστόσο

εάν τα προϊόντα χρειάζεται να συμπληρώσουν μία παραγγελία που δεν είναι

διαθέσιμη από το GFM, ο χονδρέμπορος χρησιμοποιεί τον “Ανταγωνιστή

Κατασκευαστή/Χρηματομεσίτη” για να συμπληρώσει την παραγγελία. Όλες οι

παραγγελίες που συμπληρώνονται από τον Α.Κ/Χ. λογίζονται σαν μία χαμένη

πώληση για το GFM, η οποία λογαριάζεται για την μετά την προσομοίωση

76

ανάλυση. Ο λιανοπωλητής περιέχεται στην υπό-διαδικασία που ονομάζεται “NA

Retail” (βορειοαμερικανική λιανική πώληση)

Οι παραγγελίες για τα προϊόντα κρυφής ετικέτας πηγαίνουν αρχικά στον

χονδρέμπορο, και έπειτα, αν τα προϊόντα με κρυφή ετικέτα δεν είναι διαθέσιμα

στον χονδρέμπορο η παραγγελία τοποθετείται στον Competitor

Wholesale/Manufacturer Distributor (Ανταγωνιστή Χονδρέμπορο/Κατασκευαστή

Διανομέα). Οι παραγγελίες για τα μαρκαρισμένα προϊόντα πηγαίνουν στο κέντρο

διανομής του GFM και έπειτα, εάν τα μαρκαρισμένα προϊόντα δεν είναι διαθέσιμα

στο κέντρο διανομής του GFM, η παραγγελία πηγαίνει στον Competitor

Wholesale/Manufacturer Distributor. Οι παραγγελίες για τα μαρκαρισμένα

προϊόντα οι οποίες συμπληρώνονται από τον Competitor Wholesale/Manufacturer

Distributor λογίζονται σαν χαμένες πωλήσεις για το GFM, οι οποίες λογαριάζονται

και αναφέρονται με του GFM τις χαμένες πωλήσεις. Ομοίως, οι παραγγελίες που

συμπληρώνονται από προϊόντα με κρυφή ετικέτα από τον Competitor

Wholesale/Manufacturer Distributor αναφέρονται σαν χαμένες πωλήσεις για τον

χονδρέμπορο. Ο Competitor Wholesale/Manufacturer Distributor διατηρεί έναν

απεριόριστο κατάλογο όλων των προϊόντων, ώστε μόλις μια παραγγελία χαθεί σε

έναν ανταγωνιστή, η παραγγελία να μην επιστρέφεται. Ωστόσο από τότε που οι

αρχικοί και οι εναλλακτικοί προμηθευτές δεν αλλάζουν, κάθε παραγγελία

ακολουθεί την ίδια σειρά ανεξάρτητα από την προηγούμενη διαθεσιμότητα.

77

Ο πελάτης σε κάθε λιανοπωλητή μπορεί επίσης να βρεθεί στην υπο-διαδικασία με

τον τίτλο “NA Retailer”. Αυτός ο κόμβος ονομάζεται “NA Retail Demand”. Οι

πελάτες τοποθετούν παραγγελίες και για κρυφής ετικέτας και για μαρκαρισμένα

προϊόντα στον λιανοπωλητή τους όπως υπαγορεύεται από το πρόγραμμα

απαίτησης. Εάν ο λιανοπωλητής είναι ανίκανος να εκπληρώσει αυτήν την

απαίτηση, ο πελάτης πηγαίνει έπειτα στον “Competitor Retail”που γεμίζει την

παραγγελία με το απεριόριστο απόθεμά του. Κάθε παραγγελία που

συμπληρώνεται από τον “Competitor Retail” λογίζεται σαν χαμένη πώληση για

τον Λιανοπωλητή και υπολογίζεται για την ανάλυση της προσομοίωσης. Οι

ευρωπαϊκές και οι αυστραλιανές περιοχές λειτουργούν κατά κάποιο παρόμοιο

τρόπο με την βορειοαμερικανική περιοχή.

ΣΕΝΑΡΙΑ

Πέντε διαφορετικά σενάρια της γραμμής παραγωγής GFM έχουν αναπτυχθεί για

να μετρήσουν και να ποσοτικοποιήσουν τα αποτελέσματα των αλλαγών στην

GFM γραμμή παραγωγής. Αυτά τα πέντε σενάρια έχουν ως εξής:

1. Περίπτωση βάσης –οι πρακτικές της τρέχουσας γραμμής παραγωγής GFM

με μια εσωτερική έμφαση.

2. Μεταφορά – μια αλλαγή από ένα γεμάτο φορτίο εμπορευμάτων (Full

Truckload) σε ένα μικρότερο φορτίο εμπορευμάτων (Less Than Truckload)

για να μειώσει το χρόνο μεταφοράς.

3. Συνεχής ανεφοδιασμός – μία μετατόπιση της διαχείρισης του καταλόγου

στον κατασκευαστή ή στον χονδρέμπορο.

4. Πρόγραμμα συνεργασιών – μία διανομή πληροφοριών μεταξύ όλων των

συμμετεχόντων της γραμμής παραγωγής.

5. Συνδυασμένη διαχείριση γραμμής παραγωγής – ένας συνδυασμός των

προηγούμενων τριών περιπτώσεων εφαρμοσμένων στην περίπτωση της

βάσης.

78

ΒΑΣΙΚΟ ΣΕΝΑΡΙΟ

Απαίτηση: Η χαρακτηριστική απαίτηση στους λιανοπωλητές παράγεται από μία

ομοιόμορφη διανομή για κάθε προϊόν σε κάθε περίοδο. Η εξαίρεση σε αυτό το

πρόγραμμα απαίτησης είναι η περιοδική απαίτηση που εμφανίζεται σπάνια σε

μεμονωμένες ομάδες προϊόντων. Η απαίτηση των πελατών παραμένει η ίδια

μεταξύ των διαφορετικών σεναρίων του μοντέλου.

Πρόβλεψη: Οι κατασκευαστές του GFM σε αυτό το σενάριο σχεδιάζουν τις

ενέργειές τους σύμφωνα με την πρόβλεψή τους. Ιστορικά, αυτή η πρόβλεψη

είναι ανώτερη από την πραγματική απαίτηση, η οποία έχει δημιουργήσει απώλειες

στους καταλόγους και ενίοτε μη διαθεσιμότητα προϊόντων. Το αποτέλεσμα των

χαμένων πωλήσεων από καταστάσεις αποθεμάτων σε όλο το μοντέλο

αντιπροσωπεύει τις πιθανές βελτιώσεις στο μερίδιο αγοράς. Οι ανεπάρκειες των

καταλόγων δημιουργούν την δυνατότητα για βελτιώσεις στην διατήρηση

καταλόγων και τον χειρισμό των εξόδων.

Ανεφοδιασμός: Οι λιανοπωλητές ξεκινούν με έναν αρχικό κατάλογο κάθε ομάδα

προϊόντων. Η πολιτική του περιοδικού ανεφοδιασμού υπαγορεύει ότι διατηρούν

τον κατάλογο διαθέσιμο για να καλύψει την εμφανιζόμενη απαίτηση για κάποιο

αριθμό ημερών. Αυτό το επίπεδο των “Ημερών Παραγωγής” αναθεωρείται

περιοδικά για να καθορίσει εάν μία διαταγή ανεφοδιασμού είναι απαραίτητο να

διατηρήσει τους στόχους των καταλόγων. Όταν μία διαταγή ανεφοδιασμού

θέτεται σε εφαρμογή από τον λιανοπωλητή, στέλνεται αρχικά στον πρώτο

προμηθευτή του. Για τα μαρκαρισμένα προϊόντα ο αρχικός προμηθευτής είναι το

GFM και για τα προϊόντα με κρυφή ετικέτα ο αρχικός προμηθευτής είναι ο

χονδρέμπορος. Αν το προϊόν δεν είναι διαθέσιμο στον αρχικό προμηθευτή η

παραγγελία πηγαίνει σε έναν δεύτερο προμηθευτή. Αυτός ο δευτερεύων

προμηθευτής για όλα τα προϊόντα είναι μία τοποθεσία με απεριόριστο απόθεμα

που αντιπροσωπεύει το υπόλοιπο της αγοράς.

Ο χονδρέμπορος ξεκινά με έναν αρχικό κατάλογο προϊόντων με κρυφή ετικέτα.

Τα κέντρα διανομής GFM ξεκινούν με έναν αρχικό κατάλογο της ομάδας

79

προϊόντων με μαρκαρισμένη/επώνυμη ετικέτα. Και τα κέντρα διανομής GFM και

οι χονδρέμποροι έχουν μία πολιτική περιοδικού ανεφοδιασμού για την διατήρηση

αρκετών αποθεμάτων. Οι παραγγελίες ανεφοδιασμού από τον χονδρέμπορο για

τα προϊόντα με κρυφή ετικέτα πηγαίνουν πρώτα στον αρχικό προμηθευτή (GFM)

αλλά διαβιβάζονται στον δευτεροβάθμιο προμηθευτή εάν ο κατασκευαστής GFM

δεν έχει απόθεμα. Από τις παραγωγές GFM μαρκάρονται στοιχεία άμεσα από τον

λιανοπωλητή μέσω του κέντρου διανομής του, εάν το GFM εργοστάσιο είναι

ανίκανο να παρέχει το GFM κέντρο διανομής, τότε αυτό μένει εκτός αποθέματος

μέχρι το προϊόν να διατίθεται πάλι από το εργοστάσιο.

Τα GFM εργοστάσια χτίζουν τον κατάλογο πρώτης ύλης τους σε σχέδιο

βασισμένο πάνω στις προβλέψεις του πελάτη και τους χρόνους καθυστέρησης. Οι

τοπικοί προμηθευτές με τον απεριόριστο ανεφοδιασμό εξοφλούν τις πρώτες ύλες

που χρησιμοποιούνται στην κατασκευή.

Φόρτωση και Χειρισμός: Εκτός από τον πελάτη το κόστος των

μεταφερόμενων προϊόντων μέσα από την γραμμή παραγωγής γίνεται αντιληπτό

από την επιχείρηση που της ανήκει η τοποθεσία από την οποία τα προϊόντα

αποστέλλονται. Σε αυτό το σενάριο η πολιτική μεταφορών προϊόντων εξελίσσεται

από το Full Truckloads (FTL). Η παραγγελία ανεφοδιασμού χρόνου καθυστέρησης

περιλαμβάνει περιήγηση στον προορισμό συν την προσέγγιση χειρισμού στον

προορισμό.

ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ.

Το σενάριο μεταφορών σχεδιάστηκε για να καθορίσει την ποσότητα των

αποτελεσμάτων ώστε μικρότερες, πιο περιοδικές, Less-Than-Truckload (LTL)

παραδόσεις να έχουν συμμετοχή στην γραμμή παραγωγής GFM.

Πρόβλεψη, Απαίτηση και Ανεφοδιασμός: αυτά είναι αμετάβλητα από την

περίπτωση βάσης.

Φόρτωση και Χειρισμός: Η πολιτική μεταφορών LTL υιοθετήθηκε για να

μειώσει τον κύκλο ζωής των συμμετεχόντων γραμμών παραγωγής. Αυτό μειώνει

τον κίνδυνο έλλειψης αποθεμάτων χωρίς αυξανόμενα επίπεδα καταλόγων. Το

80

αποτέλεσμα των δαπανών των μεταφορών είναι πως πρέπει να είναι υψηλότερες

από την περίπτωση βάσης, η οποία χρησιμοποιεί την πολιτική LTL.

ΣΥΝΕΧΗΣ ΑΝΕΦΟΔΙΑΣΜΟΣ

Το GFM διαχειρίζεται τον κατάλογο για τον χονδρέμπορο και τον λιανοπωλητή για

τα μαρκαρισμένα προϊόντα. Ο χονδρέμπορος διαχειρίζεται τον κατάλογο λιανικής

πώλησης για τα προϊόντα με κρυφή ετικέτα .

Πρόβλεψη και Απαίτηση: αυτά παραμένουν αμετάβλητα από το σενάριο.

Ανεφοδιασμός: Η μνήμη της χονδρικής και λιανικής πώλησης είναι

μεταβαλλόμενη μέσα σε έναν συνεχή τύπο, και τα σημεία επανάληψης

παραγγελίας είναι περιοδικά βελτιωμένα μέσω της χρήσης της βελτίωσης

καταλόγου που συναρμόζεται στον IBM Αναλυτή Γραμμής Παραγωγής.

Φόρτωση και Χειρισμός: αυτά παραμένουν αμετάβλητα από το σενάριο.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΩΝ.

Το σενάριο του προγραμματισμού συνεργασιών παρουσιάζει το αποτέλεσμα

συμμετεχόντων γραμμών παραγωγής που μοιράζονται τις πληροφορίες για τις

προβλέψεις, τη μετακίνηση προϊόντων, καταλόγων και απαίτησης.

Πρόβλεψη: Λόγω των πληροφοριών που μοιράζονται μεταξύ των λιανοπωλητών

και άλλων συμμετεχόντων της γραμμής παραγωγής, οι προβλέψεις είναι 20%

υψηλότερες στο Base Case με ακρίβεια.

Ανεφοδιασμός: Ο περιοδικός ανεφοδιασμός των μνημών είναι τώρα συνεχής.

Απαίτηση, Φόρτωση και Χειρισμός: αυτά παραμένουν αμετάβλητα από το

σενάριο.

Συνδυασμένη Διαχείριση Γραμμής Παραγωγής.

Οι πρωτοβουλίες που περιγράφονται στα προηγούμενα τρία σενάρια

συνδυάζονται σε ένα ενιαίο σενάριο.

Πρόβλεψη: Η πρόβλεψη είναι η ίδια με το Σενάριο Προγραμματισμού

Συνεργασιών.

Απαίτηση: Η απαίτηση είναι αμετάβλητη από το Σενάριο Περίπτωσης Βάσεων.

81

Ανεφοδιασμός: Ο ανεφοδιασμός είναι ο ίδιος με το Σενάριο Συνεχόμενου

Ανεφοδιασμού.

Φόρτωση και Χειρισμός: Η φόρτωση και ο χειρισμός είναι ίδιοι με το Σενάριο

Πολιτικής Μεταφορών.

ΕΞΕΤΑΣΗ ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗΣ

Πέντε μοντέλα για τα προηγούμενα σενάρια αναπτύχθηκαν και αποτελέσματα

παρήχθησαν χρησιμοποιώντας τον αναλυτή γραμμής παραγωγής IBM, ένα

εργαλείο λογισμικού που μπορεί να βοηθήσει μία εταιρεία ή μία ομάδα

επιχειρήσεων να λάβουν στρατηγικές επιχειρησιακές αποφάσεις σχετικά με το

σχέδιο και την λειτουργία της γραμμής παραγωγής. Πολλαπλά αντίγραφα, για

κάθε μία με ένα περιθώριο διαδικασίας προσομοίωσης δύο ετών, όπου τρέχουν

για να μειώσουν τα λάθη δειγματοληψίας. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της

οικονομικής αναφοράς του αναλυτή παράγει λεπτομερές αρχείο συναλλαγών που

περιλαμβάνει τα εξής:

Κόστος της πρώτης ύλης.

Εισόδημα από τα αγαθά που πωλούνται.

Δραστηριότητα βασισμένη στην κοστολόγηση όπως ο χειρισμός και η

κατασκευή υλικού.

Κατάλογοι εκμετάλλευσης δαπανών.

Δαπάνες μεταφορών.

Η διαδικασία του προγράμματος επεξεργασίας πινάκων των συναλλαγών

αποδίδει τις απαραίτητες χρηματοοικονομικές μετρήσεις που

περιγράφονται στον ακόλουθο τομέα.

ΕΞΕΤΑΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΜΕΤΡΑ

Τα ακολουθούμενα είναι εξηγήσεις των οικονομικών μέτρων που είναι

χρησιμοποιημένα για να αξιολογήσουν τα αποτελέσματα του σεναρίου:

82

Inventory Turns: Inventory turns= (κόστος πωληθέντων αγαθών) Costs of

goods sold/Average Inventory on hand (μέσος κατάλογος διαθέσιμος). Είναι ο

αριθμός των φορών όπου το μέσο ποσό του καταλόγου που είναι σε ετοιμότητα

πωλείται εντός μιας δεδομένης περιόδου. Ο μέσος όρος καταλόγου υπολογίζεται

με το μέσο όρο της αρχής και του τέλους του καταλόγου.

Gross Margin Return on Investment (GMROI): GMROI= Gross Profit Margin

Percent * (Inventory Turnover Rate/1 – Gross Profit Margin Percent). Κοινές

τιμές βιομηχανίας τροφίμων για την σειρά GMROI από 3.0 έως 8.6 για τους

κατασκευαστές, 7.7 έως 23.1 για τους χονδρέμπορους και 13.2 έως 24.5 για τους

λιανοπωλητές. Το GMROI είναι το ποσό που κάθε επιχείρηση κερδίζει με το

Ακαθόριστο Κέρδος για κάθε δολάριο που επενδύει στον κατάλογο.

Profit Margin (Περιθώριο κέρδους): Περιθώριο Κέρδους= εισόδημα δικτύου

μετά από φόρους/ πωλήσεις

Return to Assets (ROA) (Επιστροφή στο στοιχείο του Ενεργητικού): ROA=

Εισόδημα δικτύου μετά από Φόρους/ Επιστροφή στο στοιχείο του Ενεργητικού.

Το ROA παρουσιάζει πόσο η επιχείρηση έχει κερδίσει στην επένδυση όλων των

κεφαλαίων που είναι δεσμευμένα στην επιχείρηση.

Stock out Delays (Καθυστέρηση Αποθεμάτων): Αυτός είναι ένας υπολογισμός

του μέσου όρου καθυστέρησης που υφίσταται όταν μια παραγγελία ή

ανεφοδιασμός του πελάτη είναι αναγκασμένη να βρει έναν εναλλακτικό

προμηθευτή σε περίπτωση έλλειψης αποθεμάτων.

Συγκριτική Ανάλυση Σεναρίου.

Τα αποτελέσματα των μοντέλων επεξηγούν τα οφέλη βασικών στρατηγικών

γραμμών παραγωγής και πως μπορούν να είναι περαιτέρω ισχυρά όταν αυτές οι

στρατηγικές είναι επεκτεινόμενες εκτός των τεσσάρων τοίχων της επιχείρησης για

να περιλάβουν τους συνεργάτες γραμμών παραγωγής.

Περίπτωση βάσεων εναντίον της νέας πολιτικής μεταφορών: Από τότε

που οι πολιτικές πρόβλεψης, απαίτησης και ανεφοδιασμού ήταν αμετάβλητες σε

αυτό το σενάριο μεταφορών απομονώνονται τα αποτελέσματα σε περισσότερο

83

μικρότερα, πιο συχνές LTL παραδόσεις, έχουν συμμετοχή στην γραμμή

παραγωγής GFM (σχήμα 5). Η λογική πίσω από αυτό το σενάριο είναι να μειώσει

τον κύκλο ζωής της παροχής τελειωμένων προϊόντων στον πελάτη έτσι ώστε η

γραμμή παραγωγής να μπορούσε να ανταποκριθεί περισσότερο στην απαίτηση

του πελάτη. Όπως φαίνεται στα διαγράμματα παρακάτω, αυτό αποδείχθηκε

ευεργετικό σε κάθε μέτρηση. Η επιτυχία αυτής της πολιτικής είναι εξαρτώμενη

από τα οφέλη των αυξημένων πωλήσεων, αυξανόμενων ενεργειών καταλόγων,

και η προκύπτουσα μείωση στον κατάλογο φέρνοντας αλλαγές για να

υπερνικήσει την αύξηση στην μεταφορά δαπανών που συνοδεύουν τις συχνές

παραδόσεις LTL.

Περίπτωση βάσεων εναντίον συνεχούς ανεφοδιασμού: Σε αυτό το σενάριο

η πρόβλεψη και η απαίτηση παρέμειναν αμετάβλητες από την Περίπτωση

Βάσεων. Εντούτοις, την πολιτική ανεφοδιασμού άλλαξαν σε συνεχή με τα σημεία

αναπαραγγελίας που βελτιώνονται περιοδικά με την Βελτιστοποίηση Καταλόγου

SCA. Όπως με το σενάριο μεταφορών, αυτή η πολιτική καθιερώθηκε για να κάνει

την γραμμή παραγωγής με περισσότερη ανταπόκριση στις απαιτήσεις πελατών.

Εδώ το GFM διαχειρίζεται τον κατάλογο για τον χονδρέμπορο και τον

λιανοπωλητή για τα μαρκαρισμένα προϊόντα και για τα προϊόντα με κρυφή

ετικέτα. Σε αυτό το σενάριο το GFM είναι ικανό να προσμένει την απαίτηση από

τον χονδρέμπορο και τον λιανοπωλητή νωρίτερα στον κύκλο κατασκευής. Αυτό

επιτρέπει στο GFM για να μειώσει τις λειτουργικές δαπάνες με την ευθυγράμμιση

της οργάνωσης, τις ποσότητες work-in-process, ομαδοποιημένα μεγέθη κ.τ.λ. με

περισσότερη αμεσότητα πραγματικής απαίτησης. Κατ’ αυτό τον τρόπο έχει ως

αποτέλεσμα τις βελτιώσεις στην λειτουργική ευελιξία και διαθεσιμότητα των

προϊόντων στον τελικό πελάτη. Το τελικό αποτέλεσμα είναι η βελτιωμένη

απόδοση πέρα από την Περίπτωση των Βάσεων μέσα σε κάθε μέτρο (δείτε σχήμα

6).

Περίπτωση βάσεων εναντίον του προγραμματισμού συνεργασιών: Το

σενάριο Προγραμματισμού Συνεργασιών δραματοποιεί τα μοιρασμένα

αποτελέσματα την καλύτερη δυνατή απαίτηση πρόβλεψης της πληροφορίας

84

μεταξύ των συνεργατών της γραμμής παραγωγής. Η προκύπτουσα βελτίωση σε

απαίτηση πληροφοριών πρόβλεψης επιτρέπει μία δραματική μείωση του ποσού

του αποθέματος ασφάλειας που απαιτείται για να καλύψει την αβεβαιότητα της

ανακριβούς πρόβλεψης (δείτε σχήμα 7). Όπως ένα αποτέλεσμα, ο κατάλογος

κύκλου εργασιών αυξάνεται σε αναλογία και το σύνολο φέρνοντας αλλαγές

μείωσης όσο η γραμμή παραγωγής είναι ικανή να αυξήσει την διαθεσιμότητα των

αγαθών στον πελάτη.

Περίπτωση βάσεων εναντίον όλων των πρωτοβουλιών: Η περισσότερο

δραματική βελτίωση όλων των σεναρίων πέρα από την περίπτωση βάσεων είναι

όταν όλες οι προαναφερθείσες πρωτοβουλίες γραμμών παραγωγής είναι

εφαρμοσμένες ταυτόχρονα. Αυτό το σενάριο συνδυάζει τα οφέλη των

περισσότερων συχνών παραδόσεων, την κατασκευή ευθυγράμμισης του GFM με

απαίτηση, και την διανομή καλύτερων προβλέψεων απαίτησης. Το καθαρό

αποτέλεσμα είναι μία γενική μείωση δαπανών και βελτίωση της εξυπηρέτησης

πελατών. Αυτά τα οφέλη τονίζονται στις συνοδευτικές γραφικές παραστάσεις

(σχήμα 8).

Περίληψη και συμπεράσματα: Όπως δηλώνεται και στην αρχή αυτού του

άρθρου, στο σημερινό κόσμο των ανταγωνιστικών επιχειρήσεων δεν είναι πια οι

επιχειρήσεις εκείνες που ανταγωνίζονται αλλά οι γραμμές παραγωγής. Για να

ανταγωνιστεί αποτελεσματικά σε αυτό το περιβάλλον, η δυνατότητα να μετρήσει

τον αντίκτυπο των πολιτικών και στρατηγικών δια μέσου της γραμμής

παραγωγής γίνεται κρίσιμη. Μέσω της χρήσης ενός εξειδικευμένου εργαλείου

προσομοίωσης, ο IBM Αναλυτής Γραμμής Παραγωγής, οι δημιουργοί

αποδεικνύουν τον οικονομικό αντίκτυπο από μερικές εναλλακτικές πολιτικές

γραμμών παραγωγής χρησιμοποιώντας μια περιπτωσιολογική μελέτη

προσέγγισης. Το καθαρό αποτέλεσμα είναι μία σημαντική βελτίωση μέσα στην

λειτουργική και χρηματοοικονομική απόδοση για όλους τους συμμετέχοντες μέσα

στην γραμμή παραγωγής, συμπεριλαμβανομένου και του τελικού πελάτη. Σαφώς

αυτή η προσέγγιση καταδεικνύει την αξία του να κοιτάς πέρα από τους τέσσερις

τοίχους της επιχείρησης και πως η συνεργασία κατά μήκος της γραμμής

85

παραγωγής για να μπορεί να οδηγήσει σε μία κατάσταση νίκης για όλα τα

συμβαλλόμενα μέρη.

Κεφάλαιο 6: ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ

ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗ ΓΡΑΜΜΩΝ ΑΝΕΦΟΔΙΑΣΜΟΥ

Από τότε που είναι εμπορευματοποιημένη και πολλαπλασιασμένη μία εφαρμόσιμη

βιομηχανική τεχνολογία, ο σχεδιασμός διακεκριμένου γεγονότος προσομοίωσης

(DES) έχει επιτελέσει μία κατάσταση της pro-eminence στην ανάλυση

πολυπλοκότητας των συστημάτων. Το DES προσφέρει αναλυτές και λήπτες

αποφάσεων ένα τρόπο να αντιγράφουν την συμπεριφορά των συστημάτων

πολυπλεξίας όσο επιδρούν μέσα στον χρόνο. Οι πιο κοινές εφαρμογές του DES

περιλαμβάνουν εγκατάσταση βάσης λειτουργιών, υπολογιστικών συστημάτων και

συστήματα διανομής ανθρώπινης εξυπηρέτησης, παρόλο που εκεί υπάρχουν

πολλές διαφορετικές εφαρμογές για να μην πέφτουν τακτικά μέσα σε μία από

αυτές τις τρεις επικεφαλίδες.

Καθώς η DES τεχνολογία έχει ωριμάσει, υποστηρίζοντας μεθοδολογίες και

αποδεχόμενες πρακτικές έχουν αναπτυχθεί μαζί με αυτό, να παρέχει ένα πρότυπο

του πώς αναπτύσσεται πετυχημένα και να αποφεύγει τους κινδύνους των παλιών

αποτυχημένων μελετών. Ωστόσο, όσο το κέντρο του πυρήνα των αφιερωμένων

ειδικών και πωλητών έχει βοηθηθεί να υποστηρίξει την ανάπτυξη και ωρίμανση

της DES τεχνολογίας, η ανάθεση της διευκρίνησης των ορίων των συνθηκών τα

οποία καθορίζουν την σημεία βελτίωσης του DES με άλλες εναλλακτικές

τεχνολογίες σχεδίασης έχει σε μεγάλο βαθμό αφεθεί στην κοινότητα των

χρηστών. Πολλοί ειδικοί προσομοίωσης επικεντρώνουν και προωθούν την χρήση

της τεχνολογίας προσομοίωσης με προσοχή στα προβλήματα που μπορούν να

λυθούν, αλλά λίγοι έχουν σημειωματάριο που περιέχει προσδιορισμένα τι δεν

μπορεί να κάνει η προσομοίωση.

Κατά μέρος από τους εκπαιδευτικούς και λίγους πρωτοποριακούς εξερευνητές,

αυτή είναι η User Community από μόνη της που έχει γίνει υποχρεωτική να

86

αναλαμβάνει την ανυπέρβλητη εργασία προσδιορίζοντας πότε η προσομοίωση

είναι σχετική και πότε όχι. Εξίσου οι περισσότεροι επαγγελματίες βεβαιώνουν, το

πιο κρίσιμο στάδιο για κάθε μελέτη που απαιτεί λύσει προβλήματος και λήψη

απόφασης είναι η επινόηση ενός προβλήματος από μόνο του και η επιλογή με

ποία εργαλεία και τεχνολογίες θα επιτεθούν στο πρόβλημα. Μόλις κάποιος ξέρει

ότι μία διανομή είναι πρόβλημα «προσομοίωσης», ένας μπορεί να συνεχίσει με

καθιερωμένες μεθοδολογίες. Μόλις κάποιος ξέρει ότι δεν είναι, ένας μπορεί να

επιλέξει μια διαφορετική προσέγγιση.

Στα πρόσφατα χρόνια το πρόβλημα του «καθορισμού τομέα»γινόταν όλο και

περισσότερο πιο έντονο. Όσο οι επαγγελματίες μέσα στην βιομηχανία συνεχίζουν

να απαιτούν καλύτερες λύσεις για τα αναλυτικά και σχεδιασμού προβλήματα,

έχουν ωθηθεί τεχνολογίες σαν το DES επερχόμενο των ορίων του τι μπορούν να

περιμένουν να κάνει. Η προσομοίωση, μια φορά απασχόλησε σαν τεχνική

στατιστικού δείγματος για συλλογή τελικών αποφάσεων που τώρα είναι

αναμενόμενο να προσφέρει προέκταση, πρόγνωση και ακόμα οδηγίες για το πώς

ένα σχέδιο μπορεί να βελτιωθεί ή ένα πρόβλημα που πρέπει να λυθεί.

Αυτές οι αυξανόμενες προσδοκίες είναι αποτελέσματα ανανεωμένων έργων από

τους βιομηχανικούς ειδικούς προσομοίωσης να συμπεριλαμβάνουν άλλες τεχνικές

μέσα στις προσομοιώσεις τους, και το 1994, SimRunner, το πρώτο πακέτο

προσομοίωσης-βελτιστοποίησης απελευθερώθηκε από το Decision Science, Inc.

μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια που ακολούθησαν, σχεδόν όλοι οι μεγαλύτεροι

πωλητές προσομοίωσης έχουν ενσωματώσει μερικές φόρμες από

βελτιστοποιημένα μοντέλα ή βελτιωμένη ποσότητα ανάλυσης μέσα στα εργαλεία

τους.

Δυστυχώς, όσο βελτιώνεται το μέγεθος του DES τόσο ο ορισμός της κυριαρχίας

προβλήματος-λύσης αυξάνεται, αυτές οι εξελίξεις επίσης έχουν ένα

καταστρεπτικό έργο στον καθορισμό τομέα, σκοπεύοντας της κοινότητα των

χρηστών να είναι λιγότερο διαφανής σχετικά με το ποια προβλήματα είναι

κατάλληλα για ασυνεχής γεγονότα προσομοίωσης, και ποια προβλήματα όχι.

87

Ίσως πουθενά αυτό το πρόβλημα δεν έχει γίνει περισσότερο προφανές από αυτή

την περιοχή του σχεδιασμού της γραμμής παραγωγής. Τα προβλήματα της

γραμμής παραγωγής περιστοιχίζουν την διαδικασία βιομηχανικής παραγωγής και

βελτίωσης, την πολιτική ελέγχου απογραφής, διαχείριση μεταφοράς, επίβλεψη

προμήθειας, και την απαίτηση planning-in short, όλων τω μεγαλύτερων

ενεργειών όπου μια μεγάλη βιομηχανική επιχείρηση μπορεί να περιλαμβάνει μαζί.

Όλο και περισσότερο σε αυτήν την δεκαετία, συνεργάσιμοι σχεδιαστές και

διαχειριστές επιχειρήσεων έχουν καταφέρει να συνειδητοποιήσουν ότι είναι

ιδιαίτερο γεγονός η περιπλοκή των επιχειρήσεων που προκύπτει από τα

προβλήματα σχεδιασμού και λήψης απόφασης. Ωστόσο το πρώτο βήμα της

ανάλυσης επιχειρήσεων και η προσπάθεια βελτίωσης να ελαττώσουν τα

περιθώρια του προβλήματος σε βολικό μέγεθος εξετάζοντας μόνο μία όψη

(σύνδεσμο) στην γραμμή παραγωγής, είναι τώρα κοινή γνώση ότι τεμαχίζοντας

το πρόβλημα πιθανόν δικαιολογεί το υφιστάμενο επίπεδο που εξαιτίας του

εξαφανίζονται τα συμπτώματα των προβλημάτων.

Με άλλα λόγια, απλοποιώντας το πρόβλημα σχεδιασμού της γραμμής παραγωγής

ή ελαττώνοντάς την σε μέρη, συχνά αποδίδεται στην συζήτηση ανάλυσης αυτής.

Είναι η περιπλοκή και η ανεξαρτησία των επιχειρησιακών συνδέσμων που

προκύπτουν μέσα στους χώρους ενδιαφέροντος για την τυπική βιομηχανική λήψη

αποφάσεων. Ως εκ τούτου, η ανάγκη για την ανάλυση μελέτης της γραμμής

παραγωγής να ασχολείται όχι μόνο με την περιπλοκή και ανεξαρτησία άλλα και με

την τύχη(;) επίσης. Πρέπει να διαμορφώνει ορθά προβλήματα, αλλά να τα λύνει

το ίδιο ορθά, να περιγράφει και να καθορίζει, μόνο τότε θα προβλέπει και θα

καθορίζει την πορεία.

Με λίγα λόγια, ο σχεδιασμός της γραμμής παραγωγής και η απαίτηση ανάλυσης

σημείων μπορεί να είναι συμμέτοχη πάνω στην χρήση πολλαπλών τεχνικών και

τεχνολογιών, όσο χρειάζεται, να καταλήξει σε διαφορετικές απόψεις για μια

πολυσύνθετη λύση. Φυσικά, αυτό είναι ακριβώς η αναλυτική προσέγγιση στην

απλοποίηση στον προσδιορισμό τομέα, και πριν επιδεινωθεί από την έλλειψη του.

88

Αυτό είναι ένα πρόβλημα με τεράστιες οικονομικές συνέπειες για τους

επαγγελματίες, και απαιτεί προσοχή. Μέσα στα δύο τελευταία χρόνια, μια ομάδα

ειδικών από διαφορετική τεχνολογία υποστήριξης απόφασης έχει συνεργαστεί

πάνω σε μελέτες και μοιρασμένες πληροφορίες σχετικά με τα προϊόντα τους. Ο

στόχος αυτής της συνεργασίας ήταν να παρουσιάσει μια κοινή προσέγγιση ή

μεθοδολογία, για την αξιοποίηση διαφορετικών τεχνικών σχεδίασης για να

βοηθήσουν να αναλυθεί και να λύσουν τα προβλήματα στρατηγικής σχεδίασης

προμήθειας αλυσίδας. Η ομάδα εστιάζει στις στρατηγικές αποφάσεις επειδή είναι

οι πιο διφορούμενες και οι πιο εξαρτώμενες στον εξελιγμένο σχεδιασμό και

τεχνικές προσομοίωσης. Η υπενθύμιση αυτού του άρθρου πρόκειται να επιδιώξει

την σκιαγράφηση της προσέγγισης, καλώντας της Four Step Methodology.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι νέα δεδομένα και νέες προοπτικές έχουν ήδη

καταλήξει στην τροποποίηση του Four Step Methodology. Η Μεθοδολογία είναι

μόνο το πρώτο, δοκιμαστικό βήμα από ένα μακρύ μονοπάτι το οποίο,

ελπιδοφόρα πρόκειται να οδηγήσει προς ένα βελτιωμένο περιβάλλον για τους

χρήστες και καλύτερες σχεδιασμένες αποφάσεις προμήθειας αλυσίδας.

Πριν εξετάσουμε τα βήματα στην Four Step Methodology, πρέπει να ορίσουμε

μερικά όρια. Οι λέξεις προσομοίωση, βελτιστοποίηση, σχεδιασμός και συστήματα

είναι χρησιμοποιημένες από πολλούς ανθρώπους για να περιγράφουν πολλά

διάφορα πράγματα. Το ίδιο ισχύει και για το όρο «γραμμή παραγωγής», και

καθαρά η «στρατηγική»είναι το μάτι του παρατηρητή.

Όσον αφορά αυτό το άρθρο, ο σχεδιασμός είναι όρος του γένους ο οποίος

παραπέμπει στην διαδικασία της δημιουργίας θεωρητικής αντιπροσώπευσης ενός

συστήματος. Ο διαχωρισμός, ή το πρότυπο είναι χρησιμοποιημένα για να

αποκτήσουν διορατικότητα μέσα στην λειτουργία που αντιπροσωπεύει το

σύστημα, ή να προβλέπει την μελλοντική εκτέλεση του συστήματος, ή να

εξετάζει τα αποτελέσματα αλλαγών μερικών όψεων του συστήματος. Ο

σχεδιασμός προσεγγίζει ποικίλη σημαντικότητα, από γραφική και φυσική, σε

προσανατολισμό λογικής δομής και δεδομένων. Από την ανάλυση των

συστημάτων γραμμής παραγωγής, οι τεχνικές σχεδιασμού είναι γενικά

89

μαθηματικές από την φύση τους, και χρησιμοποιούνται για να υπολογίσουν

μερικές θεωρίες εκτέλεσης πραγματικών συστημάτων.

Βελτιστοποίηση σημαίνει να βρίσκεις την σαφή και σίγουρη τοποθέτηση

εισαγόμενων δεδομένων σε μια συνάρτηση, τέτοια που οποιαδήποτε αλλαγή σε

οποιοδήποτε εισαγόμενο δεδομένο πρόκειται να προκύψει λιγότερο επιθυμητή

συνάρτηση επεξεργασίας στοιχείων. Η προσέγγιση της βελτιστοποίησης είναι

γενικά στοχασμός από όσο έκαστος αναλυτικός/ μαθηματικός ή άμεσος/

εμπειρικός. Σε μια συνηθισμένη βελτιστοποίηση σε πιο γενική αίσθηση είναι μια

διαδικασία που, όταν εφαρμόζεται σε ένα μοντέλο, προκύπτει στην τελική

απόφαση του καλύτερου σχεδίου όπως καθορίζεται από την καταλληλότητα μιας

αντικειμενικής συνάρτησης. Τα περισσότερα προβλήματα λύνονται συνδυάζοντας

την προσέγγιση σχεδίασης με την βελτιστοποίηση, ή προσεγγίζοντας λύση.

Διαφορετικά ταιριάσματα έχουν διαφορετικές δυνάμεις και αδυναμίες, αλλά

επιδρούν στην ίδια κοινή ιδέα. Η προσομοίωση είναι ένας ειδικός υπολογιστής με

διαμορφωμένη μεθοδολογία ή οποία χρησιμοποιείται σε μια αλυσίδα με σχέσεις

αίτιου και αποτελέσματος, για να βοηθήσουν τον χρήστη στο χτίσιμο

πολύπλοκων μοντέλων από την βάση προς τα πάνω, ένα σύνδεσμο τη φορά. Από

την άλλη πλευρά, η βελτιστοποίηση συχνά προϋποθέτει μια απλοϊκή προσέγγιση

σχεδίασης σε σειρά που να έχει ένα μοντέλο που μπορεί να είναι ολοκληρωτικά

εκμεταλλεύσιμο.

Τελικά, ενώ υπάρχουν πολλοί δημοσιευμένοι ορισμοί του όρου «γραμμή

παραγωγής», ο πιο γενικός και ευρύς ορισμός είναι η προμήθεια τις σειράς των

βημάτων και λειτουργίες που παίρνουν ακατέργαστα υλικά και πόρους στο τέλος

τις διεργασίας, και παράγουν καταναλώσιμα προϊόντα στο άλλο τέλος της

διεργασίας. Οι λειτουργίες της προμήθειας αλυσίδας περιλαμβάνει προμήθεια,

παραγωγή, κατάλογο απογραφής, μεταφορά και απαίτηση σχεδίου.

Όσο μερικοί σύμβουλοι υποστηρίζουν ότι η γραμμή παραγωγής πρέπει

απαραιτήτως να είναι μια “intra-enterprise”επιχείρηση, αυτό το άρθρο

παραδέχεται ότι μια εταιρεία μπορεί να αποβλέπει μόνο στις δικές της εσωτερικές

λειτουργίες και διαδικασίες. Σε αυτήν την περίπτωση, ο όρος “business

90

logistics”είναι ακριβώς κατάλληλος, αλλά όσες περισσότερες μελέτες εξετάζονται

ένα μερίδιο της προμήθειας αλυσίδας με σκοπό να διαστέλλει πάνω και κάτω την

αλυσίδα, ο όρος “γραμμή παραγωγής” φαίνεται σωστότερη η εισαγωγή στοιχείων

της σύγχρονης νοοτροπίας αυτών των μελετών.

ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΒΗΜΑΤΩΝ

Ο στρατηγικός σχεδιασμός προβλημάτων της προμήθειας αλυσίδας εμπλέκει

αποφάσεις σχετικά με το πώς μιας εταιρείας η εσωτερική γραμμή παραγωγής και

εξωτερικές συνδέσεις (μαζί με τους προμηθευτές και τους πελάτες) είναι

θεμελιώδης οργανωμένη. Από τις προοπτικές των συστημάτων, μία μπορεί ‘να

προτείνει από μια ολόκληρη γραμμή παραγωγής σαν ένα σύνολο αντικειμένων

που αλληλεπιδρούν για να εκτελέσουν μια λειτουργία – σε αυτήν την περίπτωση,

η συνάντηση του τελικού πελάτη απαιτεί τον πιο αποτελεσματική πιθανότητα. Τα

στοιχεία, ή αντικείμενα, που μπορούν να φτιάξουν το σύστημα, μπορούν να

απασχολήσουν στην κατασκευή γραμμών παραγωγής. Μερικά παραδείγματα

κατασκευαστικών στοιχείων περιλαμβάνουν: προϊόντα, ιστοσελίδες, αποστολή

φορτίων, πλεονεκτήματα μεταφοράς, μηχανήματα και εργαζόμένους.

Όλα αυτά τα αντικείμενα αλληλεπιδρούν με άλλα, και πως γίνεται ώστε να

κατευθύνεται από κανόνες, ή πολιτικές που ακολουθούν τα αντικείμενα. Οι

πολιτικές μπορεί να είναι κανόνες οι οποίοι ελέγχουν πόσο πολύ αποθηκεύεται ο

κατάλογος απογραφής στην ιστοσελίδα, ή πως οι ιστοσελίδες αντιδρούν όταν μια

παραγγελία παραλαμβάνεται, ή πως οι ιστοσελίδες εμπορεύονται φορτία

προϊόντων τα οποία φθάνουν. Συνδυάζοντας μια δόμηση γραμμής παραγωγής με

ένα σύνολο πολιτικών γραμμών παραγωγής, ένα μπορεί να καταλήξει σε μια πολύ

ακριβής περιγραφή επιχειρησιακών γραμμών παραγωγής. Περισσότερες

στρατηγικές αποφάσεις και σχεδιασμένες δραστηριότητες απαιτούν είτε

προτεινόμενες αλλαγές στην δομή της γραμμής παραγωγής ή αλλιώς

τροποποίηση των πολιτικών(συμπεριφορών) στις γραμμές παραγωγής. Το νόημα

των τεσσάρων βημάτων μεθοδολογίας είναι να βοηθήσει τους οδηγούς χρήστες

να αποφασίσουν ποιες τεχνικές είναι κατάλληλες για κάθε τύπο απόφασης.

91

Τα τέσσερα βήματα μεθοδολογίας ξεκινούν από την παραδοχή από την οποία

ξεκινά η διαδικασία στρατηγικού σχεδιασμού γραμμών παραγωγής με ένα

“καθαρό φύλλο χαρτιού”. Με άλλα λόγια, αν το μόνο που υπάρχει είναι μια λίστα

σημειωμένες απαιτήσεις πελατών, η μεθοδολογία θα ληφθεί πλήρη δια μέσου

ολόκληρου στρατηγικού σχεδιασμού χωρίς προ-θεωρημένα αντικείμενα. Ωστόσο,

εκτός από μερικές περιπτώσεις, τέτοιος σχεδιασμός να εισβάλλει μια νέα αγορά, ή

να εκτίμηση την ενδεχόμενη κατασκευής, ο χρήστης συνήθως έχει μια

υπάρχουσα γραμμή παραγωγής, και ψάχνει να την τροποποιήσει. Από τότε οι

περισσότερες επιχειρήσεις ήδη έχουν μια δομή των γραμμών παραγωγής που

επιθυμούν να τροποποιήσουν ή να αλλάξουν , οι χρήστες δεν πρόκειται συνήθως

να κάνουν όλα τα βήματα αποτελεσματικά, την περισσότερη ώρα εστιάζουν στο

ένα ή το άλλο βήμα, κάτι το οποίο πρόκειται να τους εξαναγκάσει να πάνε πίσω ή

μπροστά για να απαντήσουν άλλα νέα ερωτήματα.

Σημαντικό ενδιαφέρον πρέπει να δοθεί στην διατύπωση των απαιτήσεων των

δεδομένων για να οδηγήσουν στην ανάλυση άσχετα με το βήμα ή τα βήματα που

περιλαμβάνονται. Για την ανάλυση στρατηγικών επιπέδων την αυθεντική

απαίτηση τα δεδομένα συνήθως είναι μαζεμένα ή συσσωματωμένα μέσα σε ένα

υψηλότερο επίπεδο. Ωστόσο, από τότε που οι περισσότερες ασκήσεις

στρατηγικού σχεδιασμού είναι εκτελεσμένες να παίρνουν αποφάσεις στο μέλλον,

στις περισσότερες αναλύσεις, σε μερικά επίπεδα απαιτήσεων προϋποτίθεται η

πρόβλεψη. Κοινώς χρησιμοποιώντας καμπύλη ταιριάζοντας τα εργαλεία να

αντιμετωπίζουν επαναλαμβανόμενα πρότυπα, τάσης, και επικαιρότητα. Ακόμη,

αντίθετα με την σημαντικότητα του σχεδιασμού στρατηγικών διαδικασιών, η

απαίτηση πρόβλεψης για να παραλαμβάνει ελάχιστη προσοχή από τα πρότυπα.

Με αυτήν την προειδοποίηση, άπαξ και δεχτούμε καλό μέλλον απαιτείται κρίση

για την μελέτη των στρατηγικών επιπέδων, που μπορούμε να προβιβάσουμε στο

πρώτο βήμα.

92

ΒΗΜΑ ΕΝΑ

Το αντικείμενο του πρώτου βήματος είναι να καταλήξει σε ένα συνολικό

κατασκευαστικό δίκτυο το οποίο να είναι αποτελεσματικό, συναντά όλες τις

τρέχουσες απαιτήσεις, ελαχιστοποιώντας κατασκευαστικά θεμελιωμένα απόρροια

κόστους, και υποστηρίζει κάθε άλλο περιορισμένο διαχειριστή. Στα LP-MIP

μοντέλα, στην δομή της γραμμής παραγωγής είναι συναρμολογημένη σαν ένα

γενετικό δίκτυο με κόμβους και αψίδες. Με την αλλαγή και την μετακίνηση της

ροής μεταξύ διαφορετικών κόμβων, προκύπτουν διαφορετικά κόστη. Το πρότυπο

είναι ένα μαθηματικό μοντέλο που παίρνει ένα διασπασμένο δευτερόλεπτο για να

εκτιμηθεί το συνολικό κόστος. Οι ικανοί λύτες της βελτιστοποίησης είναι

εφαρμοσμένοι στον κύκλο δια μέσου χιλιάδων εναλλακτικών κατασκευών,

μεταβάλλοντας υποψήφιες αποθήκες και εργοστάσια σε ανοικτά και κλειστά, και

δοκιμάζοντας πολλές διαφορετικές θέσης παραγωγής. Η ροή των αποτελεσμάτων

αποδίδει διαφορετικά κόστη προϊόντων.

Η ισχύς της βελτιστοποίησης της διαμόρφωσης του δικτύου απλώνεται σε δύο

κύριες δυνάμεις. Πρώτον, μπορεί να διαπιστωθεί η βέλτιστη σφαιρική μαθηματική

λύση για παροχή στο πρόβλημα. Ο λύτης πρόκειται, με προσέγγιση στην

βεβαιότητα (εξαρτώμενος σε έναν ειδικό αλγόριθμο), να εντοπίσει το ελάχιστο

πραγματοποιήσιμο κόστος στην κατασκευή του δικτύου. Δεύτερον, τα μοντέλα

βελτιστοποίησης δικτύου μπορούν να χειριστούν χιλιάδες και χιλιάδες πιθανόν

εναλλακτικών σχεδιασμών σε πολύ μικρό χρόνο. Μεγάλα, σφαιρικά, πολύ-

τροποποιητικά διανεμημένα δίκτυα μπορούν να εκμεταλλευθούν αποτελεσματικά.

Βέβαια, η αδυναμία της προσέγγισης αναχαίτισης είναι από την ίδια πηγή της

ισχύος της. Σε βαθμό να παρέχει ένα μοντέλο το οποίο μπορεί να εκτιμηθεί

γρήγορα και αποτελεσματικά, έχουν δημιουργηθεί πολλές απλοποιήσεις. Πιο

αξιοσημείωτή ανάλυση αυτή εκπληρώνεται κανονικά για ένα, για συσσωμάτωση

δεδομένων. Με άλλα λόγια, η γραμμή παραγωγής είναι απλοποιημένη για να είναι

σε μακρινή εξαγωγή από την πραγματικότητα ώστε να μπορεί να λυθεί σε

κοντινό ανερχόμενο χρόνο.

93

Μια σύνοψη μερικών απαιτήσεων των δεδομένων για το Πρώτο Βήμα

περιλαμβάνουν:

Λίστα υποψήφιων σελίδων, υποψήφιες τοποθεσίες σελίδων

Λίστα απαιτήσεων των σελίδων, απαιτήσεις τοποθεσιών

Συνολική απαίτηση ποσοτήτων ανά τοποθεσία

Κόστος ανά μονάδα της ροής και έξω από κάθε σελίδα

Κόστος μεταφοράς μονάδων μέσα και έξω

Περιορισμοί, όμοιοι με τις προϋποθέσεις που κάθε σημείο απαίτησης είναι

μέσα σε 500 μίλια από την αποθήκη

Τα παραγόμενα αποτελέσματα του Πρώτου Βήματος περιλαμβάνουν έναν αριθμό

από περιληπτικές στατιστικές, όμοιες με το συνολικό κόστος, συνολική ροή μέσα

και έξω από κάθε κόμβο, η βλάβη στον τρόπο μεταφοράς χρήση περάσματος, η

κατασκευαστική χωρητικότητα χρησιμοποιούμενη από την διαμόρφωση σχεδίου

και ποιοι κόμβοι παράγουν άλλους κόμβους. Συνολικά με την εξέταση της τελικής

ροής από κόμβο σε κόμβο, μπορεί να καθοριστεί ποιες αποθήκες πρέπει να

παρέχουν ποιους πελάτες, και ποια εργοστάσια πρέπει να παρέχουν ποιες

αποθήκες.

Η τεχνολογία για την βελτιστοποίηση δικτύων έχει επιτυχώς αναπτυχθεί και

χρησιμοποιηθεί από χιλιάδες ενασκούμενους. Μερικά από τα περισσότερα

εξελιγμένα εργαλεία για την εκπλήρωση βελτιστοποίησης επιπλέον υπάρχουν

μερικές αδυναμίες για να κάνει πολύχρονες περιόδους βελτιστοποίησης,

ενσωματωμένες παραγωγές και περιορισμού του συνόλου του υλικού που

διεκπεραιώθηκε, και περίπλοκο χειρισμό υπολογισμού φόρου και τιμολογίου.

ΒΗΜΑ ΔΥΟ

Όσο το Πρώτο Βήμα πρόκειται να παρουσιάσει την παρουσιάσει μια “άριστη”

δομή γραμμής παραγωγής, είναι πραγματικά αγνοημένο το πώς το δίκτυο

πρόκειται να συμπεριφέρεται μέσα στον χρόνο. Σαν αποτέλεσμα, μας καθοδηγεί

τι γραμμή παραγωγής σχεδίασης του δικτύου να διαλέξουμε, αλλά δεν μπορεί να

94

μας πει ακριβώς τι μπορεί να συμβεί όταν η σχεδίαση είναι πράγματι

εκτελεσμένη.

Σε βαθμό να προβλέψει ακριβώς πως μια σχεδίαση γραμμής παραγωγής πρόκειται

να επιδράσει, η σχεδίαση πρέπει να εξομοιωθεί στο Δεύτερο Βήμα της

Μεθοδολογίας. Σε αυτό το βήμα εξομοίωσης δικτύου, ένα διακεκριμένο γεγονός

εξομοίωσης μοντέλου, κατασκευάστηκε για να αντιγράψει το σχέδιο που είχε

παραχθεί στο Πρώτο Βήμα. Ωστόσο ο σχεδιασμός είναι απλά μια δομή ή

“κέλυφος” ενός προτεινόμενου δικτύου σχεδιασμού. Σε θέση να προβλέψει την

εκτέλεση του συστήματος, απαιτούνται περισσότερα δεδομένα από την

εξομοίωση, όσο μερικά δεδομένα απαιτούνται από το Πρώτο βήμα δεν είναι

απαραίτητα στο Δεύτερο.

Περισσότερο σημαντική, στο Πρώτο βήμα, απαίτηση δεδομένων ήταν

συσσωματωμένη και η λογική διαδικασία αχρείαστη. Στο Δεύτερο Βήμα, ο

χρήστης πρέπει να καθορίζει τους κανόνες ή τις πολιτικές, οι οποίες ελέγχουν πως

διαχειρίζεται ο κατάλογος απογραφής και πότε θα αποκατασταθεί. Πρέπει να

καθοριστεί ο τρόπος που βρίσκονται οι πηγές και μεταφέρονται οι πολιτικές.

Για να εκπληρωθεί Εξομοίωση Δικτύου, ο αναφερόμενος χρόνος απαίτησης

δεδομένων πρέπει να συμπεριλαμβάνεται μέσα στο μοντέλο. Όσο οι

συσσωματωμένες ποσότητες ήταν επαρκής για την βελτιστοποίηση της ροής, σε

θέση να εξομοιώσει τα χαρακτηριστικά απαίτησης, το μοντέλο πρέπει να γνωρίζει

πως η απαίτηση φτάνει εκτός χρόνου.

Μια σύνοψη μερικών απαιτήσεων των δεδομένων για το Πρώτο Βήμα

περιλαμβάνουν:

Λίστα υποψήφιων site, υποψήφιες τοποθεσίες

Λίστα απαιτήσεων των ιστοσελίδων, απαίτηση τοποθεσιών

Συνολική απαίτηση ποσοστού ανά τοποθεσία

Κόστος ανά μονάδα ροής και έξω από κάθε ιστοσελίδα

Κόστος μεταφερόμενων μονάδων μέσα και έξω

Περιορισμός, όμοιος με την προϋπόθεση όπου κάθε σημείο απαίτησης

είναι μέσα σε 500 μίλια από την αποθήκη.

95

Η μεγαλύτερη δύναμη του Εξομοιωτή Δικτύου είναι η ικανότητα να προβλέπει με

πολύ ακρίβεια πόσο καλά η σχεδίαση πρόκειται να εκτελεστεί, σε μια ποικιλία

μετρικών κατηγοριών, όμοιες με το επίπεδο καταλόγου απογραφής, μέτρηση

κύκλου του χρόνου, ρυθμός συμπλήρωσης αποθήκης, και απαριθμημένο

κοστολόγιο. Ωστόσο, η εξομοίωση σαν τεχνική γενικά απαιτεί μακρύ σχεδιασμό

χτισίματος χρόνου, και μακρύς χρόνος δουλειάς, περιορίζοντας την χρησιμότητά

του σαν “επιλεγμένο” εργαλείο. Στο Δεύτερο Βήμα, δεν είναι σημαντικό

πλεονέκτημα, όσο το αντικειμενικό του Δεύτερου Βήματος που είναι να

προβλέπει την εκτέλεση σχεδιασμού. Για επιχειρήσεις που ήδη έχουν έναν

υπάρχον σχεδιασμό γραμμών παραγωγής δικτύου, το Πρώτο Βήμα δεν είναι

απαραίτητο, και ξεκινούν από το Δεύτερο.

Θα πρέπει να είναι εμφανές ότι το Πρώτο και Δεύτερο Βήμα, Βελτιστοποίηση και

Εξομοίωση Δικτύου, είναι συμπληρωματική προσέγγιση διαμόρφωσης ή οποία

προσφέρει δύο διαφορετικού, χρήσιμους δρόμους για να αναλυθεί και να

καθοριστεί η σχεδίαση γραμμής παραγωγής.

ΒΗΜΑ ΤΡΙΑ

Όσο διακεκριμένο γεγονός εξομοίωσης είναι μια υπερβολικά ακριβής προσέγγιση

διαμόρφωσης, ικανή να προβλέψει την εκτέλεση του συστήματος, δεν βοηθάει το

εαυτό του να βελτιώσει τον σχεδιασμό του συστήματος. Το δίκτυο προκύπτει

από το Πρώτο και Δεύτερο Βήμα, είναι γραμμή παραγωγής δικτύου,

συμπεριλαμβανομένου την δομή και το προσχέδιο πολιτικής. Η βελτιστοποίηση

δικτύου εφοδιάζει μια δυνατή σημασία επιλογής μιας βέλτιστης δομής γραμμής

παραγωγής. Ωστόσο, η σχεδίαση μπορεί ακόμα να βελτιωθεί μέσω μιας

προσπάθειας να βελτιώσει τις πολιτικές επιλογές που χρησιμοποιούνται για να

ελέγχει την συμπεριφορά του δικτύου.

Το DES πρέπει να χρησιμοποιείται για να προβλέψει την εκπλήρωση ποικίλων

πολιτικών προσέγγισης. Το Τρίτο Βήμα επηρεάζει το τρέξιμο πολλαπλών

εξομοιωτών σε θέση να παρατηρεί τα αποτελέσματα διαφορετικών πολιτικών και

διαλέξει το καλύτερο σύνολο. Αυτό το βήμα μπορεί να εκτελεστή από τον

96

αναλυτή στην χειρονακτική προσέγγιση, αλλά αυτό είναι μια κουραστική και

δύσκολη μέθοδος. Αντίθετα, μια καλύτερη μέθοδο είναι να χρησιμοποιηθεί η

εξομοίωση-βελτιστοποίηση σαν κατασκευή και προσέγγιση λύσης προβλήματος η

οποία πρόκειται με απόρροια σε ένα εκμεταλλευόμενο μοντέλο εξομοίωσης που

επιβάλλει την απογραφή, την αιτία, και πολιτικές μεταφοράς τα οποία πρέπει να

υιοθετηθεί από το στρατηγικό επίπεδο στον σχεδιασμό δικτύου.

Οι εφαρμογές εξομοίωσης-βελτιστοποίησης είναι μια άμεση μέθοδος

βελτιστοποίησης οι οποίες εφαρμόζουν έναν έξυπνο αλγόριθμο για ένα

διακεκριμένο συμβάν μοντέλου εξομοίωσης. Μόνο τα τελευταία χρόνια έχει αυτή

η τεχνική εμπορευματοποιηθεί και μελετηθεί αρκετά για να αποδώσει αυτό μια

εφικτή μέθοδο για τους επαγγελματίες.

Οι προϋποθέσεις δεδομένων για το Τρίτο Βήμα είναι ίδιες με το Δεύτερο Βήμα,

μαζί με επιπρόσθετες προϋποθέσεις που οι υποψήφιες πολιτικές και παραμέτρους

πολιτικής που πρέπει να σαφώς αναγνωρισμένες. Για την πολιτική απογραφής για

παράδειγμα, τα υψηλότερα και χαμηλότερα όρια του σημείου παραγγελίας και

την ποσότητα παραγγελίας που πρέπει να καθοριστούν. Για την πολιτική της

μεταφοράς, όλοι οι ενδεχόμενοι τρόποι μεταφοράς πρέπει να καθοριστούν.

Μια επιπρόσθετη προϋπόθεση είναι το σύνολο των δεδομένων για την εξομοίωση

να έχουν βελτιστοποιηθεί πρέπει να είναι πλήρης και ορθά. Όσο το βήμα δύο

μπορεί να εκπληρώνεται λογικά καλά με ένα ελλιπής σύνολο δεδομένων, στο

Βήμα Τρία κάθε χαμένο δεδομένο ή ελλιπές κόστος πρόκειται να προκύψει σε

έναν αλγόριθμο “τσεκαρισμένο” προτείνοντας την λάθος λύση.

Οι πολιτική βελτιστοποίησης είναι μια τεχνολογία που μπορεί να παράγει

πολύτιμες προτάσεις για την βελτίωση της πολιτικής και καλύτερο σχεδιασμό

γραμμής παραγωγής. Ωστόσο, μαζί με αυτή την δύναμη, έχει αρκετές αδυναμίες

οι οποίες πρέπει να παρακολουθούνται με ενδιαφέρον. Πρώτον, όπως

αναφέρθηκε, η εξομοίωση-βελτιστοποίηση προϋποθέτει ένα πλήρες μοντέλο με

σταθερά και ακριβής δεδομένα και κόστη. Δεύτερον επειδή κάθε εξομοίωση που

τρέχει μπορεί να πάρει μερικά λεπτά να ολοκληρωθεί, μια πλήρης βελτιστοποίηση

εξομοίωσης θα διαρκέσει αρκετή ώρα. Αυτοί οι συνδυασμοί μαζί με το τρίτο

97

πρόβλημα, αυτή η ρεαλιστική βελτιστοποίηση πολιτικής μπορεί να αποτελέσει σε

εκατοντάδες ή χιλιάδες ποικίλους σχεδιασμούς, οι οποίοι πρέπει να χειριστούν και

να εκμεταλλευθούν.

ΒΗΜΑ ΤΕΣΣΕΡΑ

Το τελικό βήμα από τα Τέσσερα Βήματα Μεθοδολογίας είναι το Design for

Robustness. Το αντικείμενου αυτού του βήματος είναι να εξασφαλίσει ότι κάθε

τελική επιλογή της δικτύου γραμμών παραγωγής και πολιτικών πρόκειται να

λειτουργήσουν καλά υπό μια ευρεία ποικιλία καταστάσεων. Στην διάρκεια των

τριών πρώτων βημάτων της Μεθοδολογίας, ο χρήστης παραδέχεται ότι ο

σχεδιασμός έχει βελτιωθεί για να ενεργήσει σαν αποτελεσματικός και όσο

αποτελεσματικός γίνεται.

Ίσως περισσότερο σημαντικό, εκτελεσμένο κατάλληλα, το Τέταρτο Βήμα

πρόκειται να εξασφαλίσει αυτό που η επιλεγμένη σχεδίαση γραμμής παραγωγής

πρόκειται, κάτω από λιγότερο από τις αναμενόμενες ή ασυνήθιστες περιστάσεις

που δε πρόκειται να εκπληρώσει απαράδεκτα. Αυτό δεν πρέπει να μπερδεύεται με

απλή ποικιλία. Στο Δεύτερο και Τρίτο Βήμα η τυχαία ποικιλία μπορεί να έχει

παρουσιαστεί για να παράγει περισσότερο ρεαλιστικές προσεγγίσεις. Οπότε, το

Τέταρτο Βήμα δεν επικεντρώνεται γύρω από την τύχη και τα αποτελέσματά της,

ακριβέστερα είναι η εκτίμηση των αποτελεσμάτων των αλλαγών μερικών από τα

εξωτερικά “δοσμένα” δεδομένα ανάληψης.

Το Τέταρτο Βήμα χρησιμοποιεί όλες τις τεχνικές που συζητήθηκαν σε αυτό το

άρθρο. Δεν υπάρχουν οδηγοί που θα προβλέψουν ποια τεχνική να

χρησιμοποιήσουν για ποια απάντηση. Αντίθετα, το Τέταρτο Βήμα εστιάζει στην

πάνω στην γνώση και την εξάσκηση των χρηστών.

98

Κεφάλαιο 7: ΜΟΝΤΕΛΟΠΟΙΗΣΗ ΓΡΑΜΜΩΝ

ΕΦΟΔΙΑΣΜΟΥ

Στην γρήγορα αναπτυσσόμενη βιομηχανία τηλεπικοινωνιών, η ικανότητα να

προωθούν τα νέα νεωτεριστικά προϊόντα στην αγορά προτού οι ανταγωνιστές να

είναι ο σημαντικότερος ανταγωνιστικός παράγοντας για έναν κατασκευαστή

εξοπλισμού. Ο σύντομος χρόνος αγοράς πρέπει να είναι πραγματοποιήσιμος χωρίς

θυσία αποδοτικότητας και επομένως πρόκειται τα λογιστικά αποτελέσματα της

εισαγωγής νέων προϊόντων και νέων πρακτικών λειτουργιών να μπορούν να είναι

αξιολογημένα πριν αρχίσει η παραγωγή. Ιδιαίτερο γεγονός εξομοίωσης έχει

χρησιμοποιηθεί για αρκετά χρόνια στην Nokia για να αναλύσει τα αποτελέσματα

στην κατασκευαστική τους γραμμή στο σχήμα 1 παρακάτω. Οι δυνατότητες

αυτού του μοντέλου έχουν περιοριστεί για να περιλάβουν μόνο τους

προμηθευτές πρώτης σειράς, και την διανομή τμήματος της γραμμής παραγωγής

έχει διαμορφωθεί σύμφωνα σε ένα πολύ πρόχειρο επίπεδο. Τα βασικά στοιχεία

που χρειάζονται για ένα μοντέλο εξομοίωσης αυτού του μοντέλου γραμμής

παραγωγής είναι: προμηθευτές προσωρινή μνήμη, διαδικασίες παραγωγής και

συνελεύσεων, πελάτες και υλικό προγραμματισμού απαιτήσεων απόδοσης (MRP),

αλλά κατά τα τελευταία χρόνια οι εστίαση στις δραστηριότητες εξομοίωσης έχουν

επεκταθεί στα λογιστικά ζητήματα, καλύπτοντας ολόκληρη την γραμμή

παραγωγής από τους συστατικούς προμηθευτές μέχρι τους τελικούς πελάτες.

Η σημαντικότερη χρήση για την εξομοίωση διοικητικών μεριμνών στην Nokia

είναι η ανάλυση της εναλλακτικής κατασκευής προϊόντος και εναλλακτικό

κατάλογο και έλεγχο παραγωγικών μεθόδων. Σε μια χαρακτηριστική περίπτωση

εξομοίωσης, μια απόφαση σχετικά με τον αριθμός παραλλαγών των προϊόντων ή

υποσυγκροτημάτων πρόκειται να γίνει, με το κόστος μεταφοράς των καταλόγων

ως έναν από τους κυρίαρχους παράγοντες για να λογαριαστεί. Σε αυτές τις

περιπτώσεις, η εξομοίωση μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αξιολογήσουν τα

επίπεδα καταλόγων που απαιτούνται προκειμένου να επιτύχουν ένα δεδομένο

99

στόχο επιπέδων υπηρεσιών και για να εκτελέσει την ευαισθησία ανάλυσης

σχετικά με τον αριθμό παραλλαγών των προϊόντων. Όταν συνίστανται οι νέες

μέθοδοι ελέγχου καταλόγων και παραγωγής, η εξομοίωση μπορεί να

χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά για να μελετήσει τα γενικά αποτελέσματα των

τροποποιήσεων παρέχουν ολόκληρη την γραμμή παραγωγής παρόλο που

περιορίζει την ανάλυση στα τοπικά αποτελέσματα σε μια ενιαία διαδικασία

κατασκευής ή σε μία ενιαία περιοχή προσωρινής αποθήκευσης.

Τα μοντέλα εξομοίωσης διοικητικής μέριμνας μπορούν να χτιστούν το καθένα για

τα μίας-φοράς προγράμματα, για να εκτελέσουν την ανάλυση της προϋπόθεσης

για να υποστηρίξουν την λήψη απόφασης σε μια συγκεκριμένη επιχειρησιακή

περίπτωση ή να υποστηρίξει την λήψη απόφασης που κάνει σε μια τρέχουσα

βάση με την ενσωμάτωση του προτύπου σε έναν ειδικής χρήσης εξομοιωτή.

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΞΟΜΟΙΩΣΗΣ ΠΡΟΤΥΠΩΝ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ

ΜΕΡΙΜΝΩΝ

Η γενική δομή μιας χαρακτηριστικής γραμμής παραγωγής παρουσιάζεται μέσα

στην εισαγωγή της κατασκευής εξοπλισμού τηλεπικοινωνιών.

Οι προμηθευτές μπορούν να διαμορφωθούν ως διεργασίες οι οποίες παίρνουν

διαταγές είτε από το MRP ή από μία συστατική μνήμη και παράδοση

ανεφοδιασμού σε μια συστατική μνήμη που δίνει χρονική διανομή παράδοσης. Με

την χρήση ενός χαρακτηριστικού για να εμφανίσει ο συστατικός τύπος, ένας

ενιαίος παράγοντας μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αναπαραστήσει όλους τους

προμηθευτές που παραδίδουν τα συστατικά σε συγκεκριμένη προσωρινή μνήμη.

Τα πιο λεπτομερή πρότυπα προμηθευτών μπορούν να περιλάβουν παράμετροι για

την ευελιξία προμηθευτών και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να αξιολογήσουν

τα επίπεδα των καταλόγων που απαιτούνται στον προμηθευτή.

Οι προσωρινή μνήμη χρησιμοποιείται για να παρουσιάσει τους καταλόγους που

είναι κρατημένοι στην γραμμή παραγωγής. Η προσωρινή μνήμη μπορεί εύκολα να

διαμορφωθεί με την χρησιμοποίηση πινάκων για αποθηκεύει το επίπεδο του

καταλόγου και άλλες απαραίτητες πληροφορίες για κάθε τύπο υλικού που

100

αποθηκεύεται. Αν οι πληροφορίες απαιτούνται στον χρόνο που ξοδεύεται στην

μνήμη κατά συγκεκριμένο πλήθος από υλικά, ένα περισσότερο λεπτομερείς

μοντέλο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Οι μνήμες μπορεί να είναι παθητικές

χωρίς οποιοδήποτε κατάλογο ελέγχου, οπότε σε αυτήν την περίπτωση η

προηγούμενη διεργασία ωθεί το υλικό στην μνήμη και στην επόμενη διεργασία

τραβά το υλικό από την μνήμη. Συνήθως οι κατάλογοι ελέγχονται με μια πολιτική

ελέγχου καταλόγων , όπως η μέθοδος διαταγής-σημείου ή MRP. Στα πρότυπα

εξομοίωσης που χτίζονται στο NRC, το MRP έχει εφαρμοστεί ως χωριστό στοιχείο

(δείτε κατώτερο) αλλά η μέθοδος διαταγής-σημείου και άλλες απλές πολιτικές

ελέγχου καταλόγων έχουν ενσωματωθεί στο στοιχείο της μνήμης.

Οι διαδικασίες παραγωγής και συναρμολόγησης είναι τα σημεία στην γραμμή

παραγωγής όπου οι υλικές ροές μετασχηματίζονται και συγχωνεύονται από τα

συστατικά στις υποσυγκεντρώσεις και από τις υποσυγκεντρώσεις στα τελικά

προϊόντα. Στις τηλεπικοινωνίες η κατασκευή εξοπλισμού, παραδείγματα της

παραγωγής και διαδικασίας συναρμολόγησης περιλαμβάνει συναρμολόγηση

πινάκων στις αυτοματοποιημένες γραμμές SMD,το εγχειρίδιο μηχανικών

συναρμολογήσεων και συσκευασίας. Μια διαδικασία οδηγείται από εργασίες-

διαταγές που μπορούν να βασιστούν σε ένα προγραμματισμένο σχέδιο

παραγωγής, παραγγελίες πελατών ή εσωτερικές παραγγελίες ανεφοδιασμού. Μια

διεργασία τότε προσελκύει τα απαιτούμενα συστατικά από ένα συστατικό της

μνήμης και ώθηση την υποσυναρμολόγηση ή το τελικό προϊόν σε μια

μεταγενέστερη μνήμη. Στην ανάλυση γραμμής παραγωγής, το επίπεδο της

λεπτομέρειας που απαιτείται για να διαμορφωθεί μια διεργασία είναι συνήθως

χαμηλό, χωρίς την ανάλυση ή απεικόνιση της εσωτερικής λογικής διάταξης μιας

διεργασίας. Στο NRC, οι διεργασίες έχουν διαμορφωθεί συχνά απλά εξίσου

έχοντας μια σταθερή ικανότητα και ένα σταθερό χρόνο στον ρυθμό απόδοσης.

Τα πρότυπα των συγκεκριμένων γραμμών παραγωγής και τα συναρμολογημένα

στοιχεία είχαν κατασκευαστεί χωριστά για να μελετηθεί λεπτομερέστερα η

απόδοσή τους, χρησιμοποιώντας τρισδιάστατη τεχνική απεικόνισης και άλλων

κατάλληλων τύπων απεικόνισης.

101

Οι πελάτες αντιπροσωπεύονται από τα στοιχεία που παράγουν οι παραγγελίες

των πελατών και λήψη παραδόσεων. Για λιγότερο λεπτομερείς ανάλυση, η

λειτουργία παραγωγής παραγγελίας μπορεί να είναι προσαρμοσμένη μέσα στο

πρότυπο εξομοίωσης, με στατιστικές διανομές που εφοδιάζονται από το

λογισμικό εξομοίωσης. Για περισσότερο πολύπλοκα μοντέλα απαίτησης μια

χωριστή απαίτηση λειτουργίας προτύπου μπορεί να χτιστεί και να εφαρμοστεί και

να συνδεθεί στο πρότυπο εξομοίωσης. Αυτή η προσέγγιση ακολουθείται στον

LOGSIM εξομοιωτή (δείτε παρακάτω). Το στοιχείο πελάτης ενός μοντέλου

εξομοίωσης χρησιμοποιείται επίσης για να συγκεντρώσει δεδομένα όσων αφορά

τους παράμερους εξυπηρέτησης πελατών, όπως οι χρόνοι παράδοσης και

ακρίβεια παράδοσης.

Υλικές απαιτήσεις προγραμματισμού (MRP) είναι ακόμα η κυρίαρχη παραγωγική

και υλική μέθοδος διαχείρισης μέσα στην κατασκευή εξοπλισμού

τηλεπικοινωνιών, αν και βασισμένες μέθοδοι, όπως του Kanban. Λαμβάνοντας

υπόψη την δύναμη υπολογισμού στα σημερινά PC, το MRP μπορεί να

χρησιμοποιηθεί σε πρότυπα εξομοίωσης με απολύτως πραγματική παραγωγική

κατασκευή. Ο προγραμματισμός της λογικής του MRP μέσα σε ένα μοντέλο

εξομοίωσης δεν είναι πρόβλημα, αλλά ο περιορισμός δεδομένων-κατασκευής ενός

λογισμικού εξομοίωσης μπορεί να είναι πρόβλημα.

ΕΞΟΜΟΙΩΤΗΣ LOGSIM

Η γενική δομή του εξομοιωτή LOGSIM παρουσιάζεται μέσα στο σχήμα 2. ο

εξομοιωτής αποτελείται από τέσσερις ενότητες: διασύνδεση του χρήστη

λειτουργία γεννήτριας μοντέλο εξομοίωσης και η λειτουργία παραγωγής. Οι

μετρητές της διασύνδεσης του χρήστη, της λειτουργία της γεννήτριας και η

λειτουργία παραγωγής είναι εφαρμοσμένα με την Visual Basic for Applications

(VBA 4.0) με το Excel ’97 σαν υπόβαθρο της εφαρμογής. Το Excel είναι οικείο

περιβάλλον για τους χρήστες της εξομοίωσης, το οποίο κάνει τον εξομοιωτή

ευκολότερο για να τον μάθεις και δίνει στους χρήστες την δυνατότητα να

καθορίσουν τις αναφορές τους. Το μοντέλο εξομοίωσης έχει κατασκευαστεί με το

102

ProModel 4.0., το οποίο επικοινωνεί με το Excel μέσω της αυτοματοποίησης OLE,

με φακέλους κειμένων και φακέλους wk1 (τρόπος αποθήκευσης δεδομένων

αρχείων άφιξης σε ProModel.

Η διασύνδεση του χρήστη του LOGSIM προσφέρει έναν καλά δομημένο τρόπο

της τοποθεσίας των παραμέτρων εισαγωγής του προτύπου εξομοίωσης, με μια

on-line περιέχοντας όλους τους ορισμούς των παραμέτρων. Υπάρχει επίσης μια

βάσιμη λειτουργία δεδομένων, η οποία εξασφαλίζει ότι μόνο οι έγκυροι

παράμετροι δίνονται σαν εισαγωγές στο μοντέλο εξομοίωσης.

Η αρμονία της λειτουργίας δημιουργεί εισερχόμενους φακέλους, με την κάθε

σειρά του φακέλου να παρουσιάζει την παραγγελία του πελάτη, με καθορισμένη

ώρα άφιξης, το μέγεθος και τον τύπο του προϊόντος. Οι εισερχόμενοι φάκελοι

λειτουργούν βασισμένοι πάνω στις προϋποθέσεις των παραμέτρων όπως είναι η

ποσότητα των πωλήσεων, η πρόβλεψη ακρίβειας και το μέγεθος της διανομής. Τα

ψευτό-τυχαία νούμερα παραγωγικής λειτουργίας στο VBA χρησιμοποιούνται για

να προκαλέσουν τυχαίες ώρες άφιξης και τυχαία μεγέθη. Η προσέγγιση που

παίρνει μέσα στο LOGSIM έχει γίνει για να επιτρέπει τον χρήστη να καθορίζει

κατηγορηματικά ένα σχέδιο πώλησης και για να παράγει τις παραγγελίες των

πελατών, ώστε να ακολουθεί το σχέδιο μαζί με καθορισμένη πρόβλεψη ακρίβειας.

Το κατηγορηματική μορφή του σχεδίου πώλησης δίνεται από τον χρήστη και

χρησιμοποιείται για τους υπολογισμούς στο MRP κατά την διάρκεια εξομοίωσης

όσο οι παραγόμενες παραγγελίες των πελατών απεικονίζουν την πραγματική

απαίτηση.

Η διασύνδεση του χρήστη του LOGSIM παρέχει έναν καλά κατασκευασμένο

τρόπο διάταξης των εισροών παραμέτρων του μοντέλου εξομοίωσης, με μία on-

line βοήθεια περιέχοντας όλους τους ορισμούς. Υπάρχει επίσης ένα βάσιμο

λειτουργικό δεδομένο, το οποίο εξασφαλίζει ότι μόνο οι έγκυροι παράμετροι

δίνονται ως εισροές στο μοντέλο εξομοίωσης.

Το μοντέλο εξομοίωσης που ενσωματώνεται σε LOGSIM περιλαμβάνει τα βασικά

στοιχεία που περιγράφονται στον προηγούμενο τομέα. Ο αριθμός των

αποκρίσεων που εκτελούνται για ένα ιδιαίτερο σύνολο εισερχόμενων παραμέτρων

103

που είναι τοποθετημένες από τον χρήστη, όπως είναι το run-length της

απόκρουσης. Κάθε απόκρουση έχει μία μοναδική παραγγελία πελάτη και μία

διαφορετική σανίδα (seed) για στατιστικές κατανομές που χρησιμοποιούνται μέσα

στο μοντέλο (π.χ. ώρα παράδοσης προμηθευτών).

Ο έλεγχος παραγωγής αυτοτελής μονάδας δημιουργεί μια προκαθορισμένη

συνοπτική αναφορά των εξατομικευμένων αντίτυπων. Η βασική αρχή

(κανόνας)στην παραγωγή των πληροφοριών έχει γίνει για να διασφαλίζει όλα τα

εξερχόμενα δεδομένα που τρέχουν από την εξομοίωση σε μια βάση διεξαγωγής

(ή συναλλαγής), με όσο δυνατών μικρό υπολογισμό του μέσου όρου. Από τότε

που όλα τα εξερχόμενα προμηθεύονται στα φύλλα εργασίας του Excel, είναι

εύκολο για τον χρήστη να δημιουργήσει τις προσωποποιημένες του αναφορές, αν

αυτό είναι απαραίτητο.

ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗ ΓΡΑΜΜΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΤΗΣ NOKIA

Συνολικά, οι εμπειρίες από την χρήση γραμμών παραγωγής με την μέθοδο της

εξομοίωσης στην Nokia έχει γίνει πολύ θετική. Η σπουδαιότητα ενός εργαλείου,

τα οποία επιτρέπουν τους decision-makers να αναλύσουν τους καταλόγους και

την κατηγορηματική εκτέλεση στην εξυπηρέτηση πελατών, έχει αναγνωριστεί

ευρέως στις επιχειρηματικές μονάδες της Nokia.

Υπάρχουν ωστόσο μερικές σημαντικές προβληματικές περιοχές που εμπλέκονται

στην γραμμή παραγωγής της εξομοίωσης. Πρώτα απ’ όλα μια βασική κατανόηση

της τυχαίας δημιουργίας της προϋπόθεσης και των αποτελεσματικών γραμμών

παραγωγής είναι απαραίτητη πριν ο decision-maker να μπορεί να εξηγήσει τα

αποτελέσματα που δίνονται από μία εξομοίωση. Ένα μοντέλο εξομοίωσης το ίδιο

μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να εξηγήσει τα βασικά φαινόμενα, και είναι βασικά

αυτό γίνεται πριν διενεργήσει στην εξομοίωση μίας πραγματικής επιχειρησιακής

περίπτωσης. Η πολυπλοκότητα ακόμη και των απλούστερων πραγματικών

καταστάσεων το καθιστά αδύνατο να ερμηνεύσει τα αποτελέσματα της

εξομοίωσης χωρίς την διορατικότητα της δυναμικής των συστημάτων.

104

Αν είναι δυνατόν, τα αποτελέσματα της εξομοίωσης πρέπει να παρουσιαστούν

χρησιμοποιώντας τις μετρικές και την φόρμα της παρουσίασης που

χρησιμοποιείται σε καθιερωμένες λειτουργικές περιγραφές. Μια γνωστή μορφή

παρουσίασης την καθιστά ευκολότερη για τους decision-makers για να

ερμηνεύσουν τα αποτελέσματα.

Κατασκευάζοντας έναν ειδικής χρήσης εξομοιωτή που μπορεί να χρησιμοποιηθεί

από ανθρώπους χωρίς υπόβαθρο (γνώσεις) εξομοίωσης είναι ο περισσότερο

αποδοτικός τρόπος για την χρήση της εξομοίωσης γραμμών παραγωγής μέσα σε

ένα οργανισμό, παρέχοντας ότι ο εξομοιωτής έχει εφαρμοστεί και εκτελεστεί

καλά. Το υπόστρωμα του μοντέλο εξομοίωσης δεν είναι απαραίτητο να είναι

state-of-the-art, η έμφαση πρέπει να είναι στην διασύνδεση του χρήστη και στην

αναφορά των ικανοτήτων. Μόλις οι χρήστες έχουν εξοικειωθεί με την εκτέλεση

των εξομοιώσεων και την ανάλυση των αποτελεσμάτων, με μιας μπορούν να

αναπτύξουν περαιτέρω το υπόστρωμα του μοντέλου εξομοίωσης. Για να

κατανοηθούν τα ζητήματα όπως ο καθορισμός χρόνου προθέρμανσης και ο λόγος

για την κατασκευή μερικών αντίτυπων μπορεί να πάρει ώρα, και είναι καλύτερο

να ξεκινάς με ένα απλό μοντέλο, το οποίο επιτρέπει στους χρήστες να

εξοικειωθούν με τις βασικές πτυχές της εξομοίωσης.

Αν και η εξομοίωση γραμμών παραγωγής έχουν ήδη γίνει αποδεκτή μέσα στην

Nokia σαν πολύτιμο εργαλείο ανάλυσης, υπάρχουν μερικά θέματα σχετικά με την

εξομοίωση γραμμών παραγωγής που προϋποθέτουν περαιτέρω έρευνα. Η

ολοκλήρωση του LOGSIM εξομοιωτή με την διαδικασία χαρτογράφησης κόστους

εργαλείων και προϊόντων, τα μοντέλα είναι μία από τις βασικές περιοχές που

εξετάζονται. Μία άλλη κατεύθυνση για την εξομοίωση γραμμών παραγωγής μέσα

στην Nokia είναι η ανάπτυξη των σύνθετων μοντέλων εξομοίωσης τα οποία

μπορούν εύκολα να τροποποιηθούν για να ταιριάξουν σε μια ιδιαίτερη δομή

γραμμής παραγωγής. Το κλειδί για αυτού του είδους την ρύθμιση είναι η χρήση

του αντικειμενικού προσανατολισμού των εργαλείων εξομοίωσης. Οι βασισμένες

στο Web εξομοιώσεις προσφέρουν επίσης ενδιαφέρουσες δυνατότητες για την

εξομοίωση γραμμής παραγωγής. Με την ενσωμάτωση της διασύνδεσης του

105

χρήστη και με την αναφορά παραγωγής των ενοτήτων μηχανών αναζήτησης, την

λειτουργία της γεννήτριας, και η λειτουργία της εξομοίωσης πάνω σε έναν server,

ένα ισχυρό εργαλείο ανάλυσης γραμμών παραγωγής θα μπορούσε να μεταφερθεί

ουσιαστικά σε κάθε έδρα μέσα σε έναν οργανισμό.

INTELLIGENT COMMERCE

Η διαχείριση προμήθειας αλυσίδας απεικονίζει μια κριτική ικανότητα στον

σημερινό γρήγορο βηματισμό, στο παγκόσμιο επιχειρησιακό περιβάλλον, και έναν

αριθμό από αποτελεσματικές πρακτικές προσλαμβάνονται για να βελτιώσουν τον

ανταγωνισμό και την αποτελεσματικότητα ανά τον κόσμο. Ωστόσο, οι

περισσότερες των ικανοτήτων των επιχειρήσεων χάνονται στην διάρκεια της

μεταβολής από το EDI σε τεχνολογία Web. Και δύο δεκαετίες πειραμάτων με το

EDI υποδηλώνεται ότι η ολοκλήρωση ενός πωλητή και αγοραστή διαδικασίας

προμήθειας αλυσίδας είναι κρίσιμη για την ταχύτητα και την ανταπόκριση στις

μέρες μας στο υπερανταγωνιστικό περιβάλλον εργασίας.

Η Intelligent agent τεχνολογία προσφέρει την δυνατότητα να ολοκληρώσει

αποτελεσματικά τις διεργασίες του και πωλητή και αγοραστή χωρίς ακαμψία του

EDI. Χρησιμοποιώντας κυρίαρχη γνώση και ολοκληρωμένη τεχνολογία

προβλήματος-λύσεις για να αναπτύξει ένα μέρος της προμήθειας αλυσίδας των

intelligent agent, σε αυτό το άρθρο θα κατασκευάσουμε πάνω σε προηγούμενη

έρευνα μεταξύ αυτών των γραμμών [2,3] για να περιγράψουμε αυτήν την

ενδεχόμενη σκέψη του ενσωματωμένου πράκτορα της διεργασίας προμήθειας

αλυσίδας στην απόκτηση λογισμικού. Κατασκευάζουμε την απόδειξη της ιδέας

του συστήματος πολυπρακτόρων εφαρμοσμένα στην χρήση του Agent

Development Environment (ADE) και συνοπτικά μια σκιαγράφηση ενός

υποθετικού παραδείγματος για να εξηγήσουμε την πραγματοποιήσιμη χρήση και

την ωφελιμότητα των intelligent agents για την ενσωμάτωση στην προμήθεια

αλυσίδας.

106

ADE ARCHITECTURE

Το ADE είναι ολοκληρωμένο αναπτυγμένο περιβάλλον για σχεδίαση, αξιοποίηση,

εντόπιση και διόρθωση λαθών, αναπαράσταση και ανάπτυξη πρακτόρων. Το ADE

είναι κατασκευασμένο πάνω σε G2, ένα object-oriented ένα γραφικό περιβάλλον

το οποίο προσφέρει μια γερή πλατφόρμα για την αξιοποίηση των έξυπνων

συστημάτων πραγματικού χρόνου. Το ADE υποστηρίζει την ανάπτυξη των

εφαρμογών του multi-agents ικανές να τρέχουν σε μία μηχανή ή σε ένα

ενσωματωμένο δίκτυο. Τα κύρια συστατικά του ADE είναι Agent, Message, Host

και Environment. Το σχήμα αρχιτεκτονικής του ADE παρουσιάζεται στο σχήμα 1.

Οι πράκτορες στο ADE είναι αυτόνομοι, multi-threaded αντικείμενα με την δική

τους επισημότητα. Οι ενέργειες των πρακτόρων είναι προσδιορισμένες είτε

χρησιμοποιώντας την γλώσσα γραφικής Grafcet ή με μεθόδους δραστηριότητας

υποκατηγορίας. Το AdeGrafcet είναι γλώσσα γραφικής που δείχνει μαζί και την

παράλληλη και την συνεχή δομή έλεγχου σε ευκολονόητες εικονογραφημένες

φόρμες. Το AdeGrafcet είναι μια επέκταση τουGrafcet, ή Sequential Function

Charts, μια γραφική γλώσσα που είχε αποδεχθεί σαν ένα βιομηχανικό δεδομένο

(IEC 848 and IEC 1131-3) για τοπικά, PCL-επιπέδου διαδοχικού υπολογιστικού

ελέγχου.

Στο ADE, κάθε πράκτορας καταχωρείται από μόνος του στο AdeHost. Υπάρχει

ένα AdeHost για όλες τις λειτουργίες λογισμικού στις οποίες τρέχει μια εφαρμογή

multi-agent. Ένα AdeHost είναι υπεύθυνο για την παράδοση μηνυμάτων, όσο και

για την δυναμική επικυρωμένη, εξελισσόμενη, παραγόμενη αντιγραφή και

εξόντωση πρακτόρων. Το ADE υποστηρίζει ομάδες πρακτόρων παρέχοντας έναν

ειδικό πράκτορα ονομαζόμενο AdeEnvironment, και το ADE προσφέρει τις Yellow

Pages με δυνατότητα αναζήτησης για έρευνα inter-agent προϊόντων και

αποστολή μηνυμάτων.

Το ADE διευκολύνει την αξιοποίηση των multi-thread ικανοτήτων χωρίς να

συναλλάσσεται με γραμμές, stacks και προτεραιότητες. Ένας πράκτορας μπορεί

να εκπληρώνει ταυτόχρονα πολλαπλές ενέργειες του ίδιου τύπου ή διαφορετικών

τύπων. Μέσα σε μια ενέργεια, πολλαπλές γραμμές μπορεί να ενεργούν την ίδια

107

στιγμή. Το μηνύματα στέλνονται στον πράκτορα και μπορεί είτε να εκκινήσει μια

νέα ενέργεια ή μπορεί να συνεχίσει τον διάλογο μαζί με τις τρέχουσες ενέργειες.

Στην πρώτη περίπτωση, ο πράκτορας ξεκινάει μια καινούργια γραμμή ενέργειας.

Στην διάρκεια της εκτέλεσης μια ενέργειας ο πράκτορας μπορεί να στείλει και να

λάβει σύγχρονα και ασύγχρονα μηνύματα. Μόλις μια ενέργεια ξεκινήσει, το

μήνυμα μπορεί να σταλεί απευθείας σε αυτήν. Μια ενέργεια διατηρεί μια σειρά

από λαμβανόμενα μηνύματα. Μέσα σε έναν πράκτορα, ο Agent Handler καθορίζει

τον προορισμό ενέργειας για κάθε λαμβανόμενο μήνυμα. Αυτός ο υπεύθυνος

καλείται όταν δεν αναγνωρίζεται ο προορισμός της ενέργειας, το οποίο συμβαίνει

όταν ένας πράκτορας ξεκινά επικοινωνίες με άλλους πράκτορες.

Επειδή τα συστήματα agent-based μπορούν να παρουσιάσουν πολύπλοκες

αναδυόμενες δυναμικές, η προσομοίωση είναι θεμελιώδης συστατικό του

αναπτυξιακού περιβάλλοντος των multi-agent. Το ADE υποστηρίζει την

προσομοίωση στην διάρκεια επέκτασης μέσα από ένα Simulation Agent ο οποίος

μιμείται την συμπεριφορά εξωτερικών συσκευών ή διεργασιών. Με αυτόν τον

τρόπο, η αλληλεπίδραση των πρακτόρων μαζί με το εξωτερικό φυσικό

περιβάλλον μπορεί να προσομοιωθεί στην διάρκεια της αναπτυξιακής φάσης.

GOVERNMENT APPLICATION

Σε αυτόν τον τομέα θα συζητήσουμε την χρήση του ADE και την εφαρμογή στην

προμήθεια αλυσίδας των intelligent agent για να ανασχεδιαστεί το κυβερνητικό

λογισμικό εξασφάλισης επεξεργασίας. Δύο αρχικές διεργασίες είναι εμπλεκόμενες

με αυτήν την εφαρμογή των intelligent agent προμήθειας αλυσίδας: κυβερνητικά

λογισμικά αγοράστηκαν και ολοκληρώθηκε ταξινόμηση εμπορικού λογισμικού.

Επειδή η διαδικασία της ενσωμάτωσης είναι αξιολογημένη αποτελεσματικά στην

διαχείριση προμήθειας αλυσίδας, προτείνουμε και εξετάζουμε δύο περιπτώσεις

διεργασίας σε όρους του μοναδικού, ενσωματωμένου ολόκληρου, αυτό είναι μαζί

η αγορά και η ολοκλήρωση ταξινόμησης διαμορφωμένα σαν μια μοναδική

διεργασία που εκτείνεται σε οργανωτικά σύνορα.

108

Συγκεκριμένα, η διεργασία αγοράς του κυβερνητικού λογισμικού εξετάστηκε μέσα

από αυτήν την διερεύνηση που ανήκει σε τελειωμένη δουλειά από τον κλάδο της

προμήθειας σε έναν θεσμό έρευνας, το οποίο είναι θέμα σε όλους τους όμοιους

εξασφαλισμένους κανόνες και ρυθμίσεις οι οποίες κατευθύνουν τις αποκτημένες

ενέργειες της κάθε στρατιωτικής μονάδας ή ομοσπονδιακής υπηρεσίας. Το

εμπορικό λογισμικό διεργασίας ολοκληρωμένης ταξινόμησης εξετάστηκε μέσω

αυτής της έρευνας που ανήκει σε ολοκληρωμένη δουλειά από το παραγωγικό και

προνομιούχο τμήμα με ένα λογισμικό που δείχνει τον δρόμο σε μια ανάπτυξη

επιχείρησης η οποία παράγει με έξυπνες εφαρμογές πραγματικού χρόνου. Αυτή η

επιχείρηση διατηρεί μια ενεργή έρευνα και αναπτυξιακή δραστηριότητα που

οδηγεί περιοδικές παραγωγικές οδηγίες, ενημερώσεις και αποδεσμεύσεις, οι

οποίες αναπαριστούν το είδος της γρήγορης εξέλιξης της παραγωγής που είχε

γίνει προβληματική για την προμήθεια του συστήματος διακυβέρνησης.

Το υψηλό επίπεδο διεργασίας απεικονίζει την ολοκλήρωση των Χρηστών,

Τμήματος Προμήθειας και Εργολάβων. Η διεργασία ξεκινάει με έναν χρήστη μέσα

στην οργάνωση αναγνωρίζοντας και προσδιορίζοντας τις προκαταρκτικές

προϋποθέσεις λογισμικού, και την συναλλαγή να είναι συμπληρωμένη όσο το

λογισμικό διανέμεται στον χρήστη και πραγματοποιείται η πληρωμή. Σημαντική

γνώση, πείρας και πληροφορίας προϋποτίθεται για ανθρώπους για να

εκπληρώσουν αυτές τις λογισμικές και την ολοκλήρωση διεργασιών-ακριβώς τα

είδη τις γνώσης, της ειδικότητας και πληροφορίας που εμείς κατακτούμε μέσα

από το ADE και τα Grafcets του. Η γνώση της εφαρμοσμένης τεχνικής στον

τομέα συστήματος διακυβέρνησης είναι ιδιαίτερα ελκυστική επειδή οι αντίστοιχες

διαδικασίες είναι γενικά της καλής τεκμηρίωσης και του υψηλού διαδικαστικού

σφάλματος στην φύση του.

Κεφάλαιο 5: ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Σύμφωνα με τους Chang και Makatsoris: “διακεκριμένο-γεγονός προσομοίωσης

επιτρέπει την αποτίμηση της εκτέλεσης ανώτερων λειτουργιών στην εφαρμογή

ενός συστήματος από τότε που:

109

1. εξουσιοδοτεί επιχειρήσεις να εκπληρώσουν με μεγαλύτερη επιρροή τι κι αν

οι αναλυτές οδηγούν αυτά σε καλύτερες αποφάσεις πλάνου

2. επιδέχεται σύγκριση ποικίλων επιχειρησιακών εναλλακτικών λύσεων χωρίς

να διακόπτει το αυθεντικό σύστημα και

3. επιδέχεται σύγκριση χρόνου ώστε να μπορούν να παρθούν εγκαίρως

αποφάσεις πολιτικής”.

Αυτά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά είναι κοινή προέλευση βγαλμένη έξω από την

αναφερόμενη εξέταση σε αυτό το άρθρο, το οποίο δείχνει πως η προσομοίωσης

είναι επιτυχημένα αποδεκτή σε διαφορετικές μελέτες σχετιζόμενες με τα

υπολογιστικά δίκτυα.

Ιδιαίτερα το παράδειγμα της τοπικής προσομοίωσης είναι κατά προτίμηση

χρησιμοποιημένο μέσα σε intra-company πλάνα παροχής αλυσίδας για την

εκτίμηση και για ποσοτική κατάταξη σε διαφορετικές λύσεις σχεδίου ή για

εξακρίβωση περισσότερων στρατηγικών πολιτικών.

Αντιθέτως, αν η παροχή αλυσίδας είναι συγκροτημένη από ανεξάρτητες

επιχειρήσεις, μοιράζοντας πληροφορίες γίνεται ένα επικριτικό εμπόδιο, από τότε

που κάθε ανεξάρτητος actor τυπικά δεν προτίθεται να μοιραστεί με τους άλλους

κόμβους τα δικά του παραγωγικά δεδομένα.

Αυτά το πρόβλημα είναι περαιτέρω επιδεινωμένο σε γεωγραφικά διανεμημένα

δίκτυα. Κάθε μοντέλο προσομοίωσης ενός site τοπικής παραγωγής μις εταιρίας

χρειάζεται να είναι γειτονικός κάτοικος πάνω σε κάθε εγκατάσταση. Στην

πραγματικότητα, η διαφύλαξη ενός μοντέλου προσομοίωσης δεν μπορεί να

μεταφερθεί κεντρικά, από τότε που μόνο το τεχνικό προσωπικό άμεσα

εργαζόμενο στις εγκαταστάσεις είναι ικανό να διατηρήσει και να αναβαθμίσει

αυτό όποτε η εγκατάσταση είναι υποβαλλόμενη σε κάθε αναδιαμόρφωση.

τοπική προσομοίωση, εκπληρώνει το PDS παράδειγμα, δυνατά αυτές τις

απαιτήσεις, μέσα στο PDS προσεγγίζεται, κάθε μοντέλο προσομοίωσης που

μπορεί να τρέξει στο δικό του τοπικό περιβάλλον. Η ανταλλαγή δεδομένων, πάνω

απ’ όλα, ο συγχρονισμός με άλλα διανεμημένα μοντέλα προσομοίωσης είναι

εξασφαλισμένα από ένα μετοχικό(;) πρωτόκολλο. Έτσι, στο περιεχόμενο παροχής

110

αλυσίδας, οι συνεργατικοί κόμβοι χρειάζονται να προσδιορίζουν από την αρχή

ποια πληροφορία πρόκειται να μοιραστεί και τα βήματα του χρόνου ή τα

παραγωγικά συμβάντα τα οποία πρόκειται να προκαλέσουν την ανταλλαγή

δεδομένων.

Επιπλέον, κάθε μοντέλο μπορεί να εξελιχθεί με διαφορετικά εργαλεία

προσομοίωσης ή γλώσσες και να εκτελεστεί σε ετερογενείς πλατφόρμες, από

τότε που η εγκαθίδρυση των συμμετοχικών δικτύων είναι σχετικά παρόμοια με το

εσωτερικό εργαλείο. Αυτό ακούγεται εντελώς σημαντικό οποτεδήποτε τα μοντέλα

προσομοίωσης ήδη υπάρχουν: καθόλου ουσιαστική επανάληψη στο κώδικα

προσομοίωσης χρειάζεται να παράγεται σε βαθμό να αναρριχιέται από μια τοπική

λειτουργία σε ένα διαμοιρασμένο πειραματισμό.

Το PDS μπορεί να εφοδιαστεί με δύο frameworks το οποίο προτείνει διαφορετικές

λύσεις για τα δυο κυριότερα PDS προβλήματα:(1) ανταλλαγή δεδομένων και :(2)

ο συγχρονισμός της προσομοίωσης. Από την γραπτή επισκόπηση, είναι πιθανό να

υποστηριχθεί ότι η κεντρική λογική ανέρχεται στο περισσότερο χρησιμοποιημένο

framework. Ειδικά, το HLA μπορεί να υπολογίζει την πηγή, υιοθετημένο σε

αρκετές μελέτες προσομοίωσης με διαφορετικούς τομείς.

Αυτή η HLA υπεροχή αποκομίζεται κυρίως από την ελεύθερη πολιτική διανομής

αποφασισμένη από το USA DoD αλλά επίσης εμφανίζεται από αποδείξεις: το HLA

υποσχέθηκε μια σχετική απλή προσέγγιση στο PDS και αυτό εγγυάται όλα τα

απαραίτητα μηχανήματα και υποστήριξη.

Άλλοτε διαθέσιμα τα κατάλληλα IT εργαλεία, είναι πιθανό να υποστηρίξει αυτό

στο μέλλον, τα μοντέλα προσομοίωσης εξελίχθηκαν με την προσέγγιση του PDS

και μπορεί καλύτερα να επεκτείνει τον σύγχρονο πεδίο των εφαρμογών, σαν

υποστήριξη για την decision-making διαδικασία του SCM.

Η εντατική χρήση πρόκειται ασφαλώς να συνεισφέρει στον αποκλεισμό των

σύγχρονων εμποδίων στην επίτευξη των πραγματικών ολοκληρωμένων

υπολογιστικών δικτύων. Με την τροφοδότηση μιας συστηματικής ποσοτικής και

αντικειμενικής αποτίμησης των επακόλουθων αποτελεσμάτων από διαφορετικά

πιθανά σενάρια σχεδιασμού, από την απαίτηση σχεδίασης σε σχεδίαση

111

μεταφοράς και διανομής, τεχνικές προσομοίωσης μπορούν να κάνουν τις

επιχειρήσεις περισσότερο πληροφορημένες για τα πλεονεκτήματα που μπορούν

να βγουν από μία ενοποιημένη και co-operative στρατηγική με τους από και προς

την κατεύθυνση κόμβων σχετικά από την myopically μιας ανταγωνιστικής

συμπεριφοράς με αυτούς.

Η στρατηγική των γραμμών παραγωγής αναλύει και ο σχεδιάζει τοποθεσίες

τεράστιας δυσκολίας μπροστά στον τολμηρό χρήστη ο οποίος πρόκειται να

φροντίσει να κοιτάξει να χρησιμοποιήσει τις τελευταίες τεχνολογίες. Κάθε

ερώτηση που πρέπει να ερωτηθεί για ένα μοντέλο, εάν είναι πραγματικά

στρατηγικό από την φύση του, μπορεί να προϋποθέσει μια από τις πολλές

διαφορετικές τεχνολογικές προσεγγίσεις. Είναι η πολυπλοκότητα του

προβλήματος καθιστά αναγκαία την εξέλιξη και πολυεδρικών προσεγγίσεων για

να βρεθεί η λύση τον αναφερόμενων σε αυτό το άρθρο τεχνικών, μέσα στο

περιεχόμενο τις Four Step Methodology ο χρήστης μπορεί να αποδώσει

πρωτοφανής δυνατότητα για να λύσει τα υπάρχοντα προβλήματα, όπως επίσης

και προβλήματα που μπορεί να τύχουν στο μέλλον.

Σχεδιάσαμε, τρεις τύπους πρακτόρων ανεπτυγμένα και ολοκληρωμένα το

λογισμικό του συστήματος διακυβέρνησης της διαδικασίας εφοδιασμού με την

χρήση του ADE: α) χρήστης λογισμικού συστήματος διακυβέρνησης, β) τμήμα

εφοδιασμού του συστήματος διακυβέρνησης και γ) λογισμικό εμπορικού

μικροπωλητή. Ωστόσο η εκπλήρωση του έλεγχου της ιδέας είναι μακριά από την

εφαρμογή “βιομηχανικής δύναμης”, ικανοποιεί τον πραγματοποιήσιμο στόχο και

προτείνει την εφαρμογή βασισμένων-πρακτόρων και η ADE τεχνολογία έχει την

δυνατότητα να διαβαθμίζει κατά τρόπο ορθό δια μέσου πολλαπλών χρηστών,

πελατών και μικροπωλητών. Αυτό αναπαριστά το αρχικό αντικείμενο στόχο σε

αυτό το πρώιμο στάδιο έρευνας.

Ο πράκτορας-βασισμένος στο εφαρμογή αλυσίδων ανεφοδιασμού που

παρουσιάζεται τόσο εν συντομία ανωτέρω είναι εξαιρετικά σημαντικός, επειδή

στο σύστημα διακυβέρνησης των U.S. ο χρόνος καθοδήγησης προμήθειας είναι

εμφανώς και ο χρόνος που απαιτείται μακροχρόνια για αγορές λογισμικού που

112

συχνά υπερβαίνουν τους κύκλους ζωής των προϊόντων. Δεδομένου ότι η

κυβέρνηση αντιπροσωπεύει τον μεγαλύτερο αγοραστή στον κόσμο, με μια

εκτίμηση $40Β αξία ετήσιας προμήθειας λογισμικού, οποιαδήποτε σημαντική

βελτίωση στην ομοσπονδιακή διαδικασία προμήθειας μπορεί να επηρεάσει

τεράστια την αποταμίευση για το έθνος.

Επίσης κατασκευάσαμε ένα πρότυπο προσομοίωσης για την διαδικασία γραμμής

παραγωγής που περιγράφεται παραπάνω. Προγραμματίζουμε να

χρησιμοποιήσουμε την εξομοίωση για να αναλύσουμε το κόστος και την χρονική

ανοχή προμήθειας μεταξύ του σε χαρτί “όπως είναι” η διαδικασία και ο

ενσωματωμένος-πράκτορας στην διαδικασία ανασχεδίασης. Τα αποτελέσματα τις

εξομοίωσης πρόκειται επίσης να χρησιμοποιηθούν για να προσαρμόσουν και να

καθορίσουν τον ανεφοδιασμό πρακτόρων γραμμών παραγωγής.

Προσμένουμε κατευθείαν τα αποτελέσματα εξομοίωσης συνέχισης της έρευνας

σύμφωνα με το αντικείμενο απασχόλησης της έρευνας.

Επίσης, δεδομένου ότι το λογισμικό ως προϊόν αποτελείται από ψηφιακές

πληροφορίες, η ανταλλαγή πληροφοριών λογισμικού-προϊόντος και τα ίδια τα

αγαθά μπορούν να εκτελεσθούν ηλεκτρονικά. Αυτό έναν ελπιδοφόρο στόχο για

την μελλοντική έρευνα. Για παράδειγμα, κάποιος θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει

μια ομοσπονδία πρακτόρων για να ανταλλάξει τα προϊόντα και πληροφορίες

προϊόντων , κατά συνέπεια προάγουν την μείωση του χρόνου καθοδήγησης

προμήθειας.

113

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

114

XML

Τι είναι η XML

Η XML είναι ένα βιομηχανικό πρότυπο, ένας τρόπος αναπαράστασης δεδομένων

ανεξάρτητος από συγκεκριμένα συστήματα. Όπως η HTML (HyperText Markup

Language, γλώσσα σήμανσης υπερκειμένου), η XML εσωκλείει τα δεδομένα σε

ετικέτες, αλλά υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο γλωσσών

σήμανσης. Πρώτη διαφορά είναι ότι οι ετικέτες XML αφορούν την έννοια του

εσωκλειόμενου κειμένου, ενώ οι ετικέτες HTML προσδιορίζουν πώς να

παρουσιάσουν το εσωκλειόμενο κείμενο. Το ακόλουθο παράδειγμα XML εμφανίζει

έναν κατάλογο τιμών με το όνομα και την τιμή δύο καφέδων.

<PriceList>

<coffee>

<name>Mocha Java</name>

<price>11.95</price>

</coffee>

<coffee>

<name>Sumatra</name>

<price>12.50</price>

</coffee>

</priceList>

Οι ετικέτες <coffee> και </coffee> λένε σε έναν parser (διερμηνευτή/αναλυτή),

ότι η

πληροφορία που περιλαμβάνεται μεταξύ αυτών, αφορά έναν καφέ. Οι δύο άλλες

ετικέτες -μέσα στις ετικέτες του καφέ, προσδιορίζουν ότι οι εσωκλειόμενες

πληροφορίες είναι το όνομα του καφέ και η τιμή του. Επειδή οι ετικέτες XML

δείχνουν το περιεχόμενο και τη δομή των δεδομένων που εσωκλείουν, το

καθιστούν ικανό να κάνει πράγματα όπως αρχειοθέτηση και έρευνα. Μια δεύτερη

σημαντική διαφορά μεταξύ XML και HTML είναι ότι η XML είναι εκτατή. Με XML,

115

μπορούμε να γράψουμε τις ετικέτες μας για να περιγράψουμε το περιεχόμενο σε

έναν ιδιαίτερο τύπο εγγράφου. Με HTML, είμαστε περιορισμένοι στη

χρησιμοποίηση μόνο εκείνων των ετικετών που έχουν προκαθοριστεί στην

προδιαγραφή HTML. Μια άλλη πτυχή της εκτατότητας της XML είναι ότι

μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα αρχείο, αποκαλούμενο σχήμα (schema), για

να περιγράψουμε τη δομή ενός ιδιαίτερου τύπου εγγράφου XML. Π.χ., μπορούμε

να γράψουμε ένα σχήμα για έναν κατάλογο τιμών που προσδιορίζει ποιες ετικέτες

μπορούν να χρησιμοποιηθούν και πού μπορούν να εμφανιστούν. Οποιοδήποτε

έγγραφο XML που ακολουθεί τους περιορισμούς που καθιερώνονται σε ένα σχήμα

λέγεται «προσαρμοσμένο» σε εκείνο το σχήμα.

Πιθανώς η πιο πολύ-ευρέως χρησιμοποιημένη γλώσσα σχημάτων είναι ακόμα η

γλώσσα

DTD (Document Type Definition – Ορισμός Τύπου Εγγράφου) επειδή είναι ένα

αναπόσπαστο μέρος της προδιαγραφής XML 1.0. Ένα σχήμα που γράφεται σε

αυτήν την γλώσσα αναφέρεται συνήθως ως DTD. Το DTD που ακολουθεί

καθορίζει τις ετικέτες που χρησιμοποιούνται στον προαναφερθέντα κατάλογο

τιμών XML. Προσδιορίζει τέσσερις ετικέτες (δεδομένα) και προσδιορίζει

περαιτέρω ποιες ετικέτες μπορούν να εμφανιστούν (ή ποιες απαιτείται να

εμφανιστούν) σε άλλες ετικέτες. Το DTD καθορίζει επίσης την ιεραρχική δομή

ενός εγγράφου XML, συμπεριλαμβανομένης της κατάταξης στην οποία οι ετικέτες

πρέπει να εμφανιστούν.

<!ELEMENT priceList (coffee)+>

<!ELEMENT coffee (name, price) >

<!ELEMENT name (#PCDATA) >

<!ELEMENT price (#PCDATA) >

Η πρώτη γραμμή στο παράδειγμα δίνει το στοιχείο υψηλότερου επιπέδου,

priceList, το

οποίο σημαίνει ότι όλες οι άλλες ετικέτες στο έγγραφο θα έρθουν μεταξύ των

ετικετών

116

<priceList > και </priceList>. Η πρώτη γραμμή επίσης λέει ότι το στοιχείο

priceList πρέπει να περιέχει ένα ή περισσότερα στοιχεία coffee (που

υποδεικνύονται από το σημείο συν “+”). Η δεύτερη γραμμή προσδιορίζει ότι κάθε

στοιχείο coffee πρέπει να περιέχει και ένα στοιχείο ονόματος (name) και ένα

στοιχείο τιμής (price), με αυτήν ακριβώς τη σειρά. Η τρίτη και η τέταρτη γραμμή

προσδιορίζουν ότι τα δεδομένα μεταξύ των ετικετών <name> και </name>

καθώς και μεταξύ των <price> και </price> πρέπει να αναλυθούν ως δεδομένα

τύπου χαρακτήρα (#PCDATA). Το όνομα και η τιμή κάθε καφέ είναι το

πραγματικό κείμενο που καταχωρείται στον κατάλογο τιμών. Μια άλλη δημοφιλής

γλώσσα σχημάτων είναι το XML σχήμα, το οποίο αναπτύσσεται από την

παγκόσμια κοινοπραξία Ιστού (W3C). Το XML σχήμα είναι μια σημαντικά

ισχυρότερη γλώσσα από την DTD, και μετά το Μάιο του 2001, η χρήση και οι

εφαρμογές της έχουν αυξηθεί. Η κοινότητα των υπεύθυνων ανάπτυξης

λογισμικού που χρησιμοποιούν την πλατφόρμα της Java, το έχει αναγνωρίσει

αυτό, και η ειδική ομάδα για τα Java APIs επεξεργασίας XML (JAXP) έχει εργαστεί

για τη προσθήκη της υποστήριξης του XML σχήματος στην προδιαγραφή JAXP

Τι είναι αυτό που καθιστά την XML φορητή;

Ένα σχήμα δίνει στα δεδομένα XML τη φορητότητά τους. Το pricelist.DTD, που

αναφέραμε προηγουμένως, είναι ένα απλό παράδειγμα ενός σχήματος. Εάν σε μια

εφαρμογή στέλνεται ένα έγγραφο priceList σε μορφή XML και έχει το

priceList.DTD, τότε αυτή μπορεί να επεξεργαστεί το έγγραφο σύμφωνα με τους

κανόνες που προσδιορίζονται στο DTD. Π.χ., λαμβάνοντας υπόψη το priceList

DTD, ένας parser ξέρει τη δομή και τον τύπο περιεχομένου για οποιοδήποτε

έγγραφο XML που βασίζεται σε εκείνο το DTD. Εάν ο parser έχει και δυνατότητες

«επικύρωσης» -οι περισσότεροι πλέον έχουν - μπορεί να αντιληφθεί ότι το

έγγραφο δεν είναι έγκυρο εάν περιέχει ένα δεδομένο που δεν περιλαμβάνεται στο

DTD, όπως π.χ. το στοιχείο <tea>, ή εάν τα στοιχεία δεν συμφωνήσουν με την

καθορισμένη διάταξη, όπως π.χ. όταν το στοιχείο τιμής προηγείται του στοιχείου

ονόματος. Υπάρχουν και άλλα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της XML που

117

συμβάλλουν επίσης στη δημοτικότητά της ως μέθοδο για την ανταλλαγή

δεδομένων. Κατ’ αρχάς, γράφεται σε μορφή κειμένου: έτσι, είναι αναγνώσιμη και

από τους ανθρώπους αλλά φυσικά και από λογισμικό επιμέλειας κειμένου. Οι

εφαρμογές μπορούν να αναλύσουν και να επεξεργαστούν τα έγγραφα XML, και οι

άνθρωποι μπορούν επίσης να τα διαβάσουν σε περίπτωση που υπάρχει ένα

σφάλμα στην επεξεργασία. Ένα άλλο χαρακτηριστικό γνώρισμα είναι ότι επειδή

ένα έγγραφο XML δεν περιλαμβάνει τις οδηγίες μορφοποίησης, μπορεί να

παρουσιαστεί με διάφορους τρόπους. Η διατήρηση των δεδομένων χωριστά από

τις οδηγίες μορφοποίησης, σημαίνει ότι τα ίδια δεδομένα μπορούν να

δημοσιευθούν σε διαφορετικά μέσα.

Η XML επιτρέπει τη φορητότητα εγγράφων, αλλά για να επιτευχθεί αυτό πρέπει

τα συμβαλλόμενα μέρη που χρησιμοποιούν XML να συμφωνήσουν σε ορισμένους

όρους. Π.χ., εκτός από τη συμφωνία να χρησιμοποιηθεί XML για την επικοινωνία,

δύο εφαρμογές πρέπει να συμφωνήσουν στο σύνολο στοιχείων που θα

χρησιμοποιήσουν αλλά και τι σημασία θα έχουν τα στοιχεία αυτά. Εισαγωγή στην

XML Στη παράγραφο αυτή περιγράφονται τα σημαντικά χαρακτηριστικά

γνωρίσματα που καθιστούν την XML (εκτατή ή επεκτάσιμη γλώσσα σήμανσης)

σπουδαίο εργαλείο για την αποθήκευση και την ανταλλαγή πληροφοριών.

Περιγράφονται ακόμη οι βασικές έννοιες της XML και οι σχετικές προδιαγραφές

της, και δίνεται μια γενική ιδέα για το πώς η XML μπορεί να χρησιμοποιηθεί.

Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για την τεράστια αποδοχή της XML. Μερικοί από τους

πιο σημαντικούς είναι:

Σκέτο κείμενο (plain text): Δεδομένου ότι η XML δεν χρησιμοποιεί δυαδική

μορφή (binary format), μπορούμε να δημιουργήσουμε και να επιμεληθούμε τα

αρχεία XML με οποιοδήποτε πρόγραμμα: από έναν πρότυπο-λιτό συντάκτη

κειμένων (text editor) μέχρι και με ένα οπτικό περιβάλλον ανάπτυξης. Αυτό

καθιστά εύκολη τη διόρθωση των προγραμμάτων, καθώς και χρήσιμη σαν

γλώσσα για μικρές ποσότητες δεδομένων. Από την άλλη μεριά, ένα λογισμικό

XML πρόσβασης (front-end) σε μια βάση δεδομένων, καθιστά επίσης δυνατή την

αποτελεσματική καταχώρηση μεγάλων ποσοτήτων δεδομένων XML. Έτσι η XML

118

παρέχει κλιμάκωση- εξελιξιμότητα (scalability) για οποιοδήποτε μέγεθος από

μικρά αρχεία διαμόρφωσης έως μία επιχειρησιακή αποθήκη δεδομένων (data

repository) μεγέθους επιχειρήσεων.

Προσδιορισμός δεδομένων (data identification): Η XML μας λέει ποιο είδος

δεδομένων έχουμε, όχι πώς να το παρουσιάσουμε. Επειδή οι ετικέτες σήμανσης

προσδιορίζουν τις πληροφορίες και χωρίζουν τα δεδομένα σε ενότητες, ένα

πρόγραμμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου μπορεί να τα επεξεργαστεί, ένα

πρόγραμμα αναζήτησης μπορεί να ψάξει τα μηνύματα που στέλνονται σε

συγκεκριμένους ανθρώπους, ενώ ένα λογισμικό βιβλίου διευθύνσεων (address

book) μπορεί να εξαγάγει τις πληροφορίες διευθύνσεων από κάθε μήνυμα. Έτσι,

επειδή έχουν προσδιοριστεί τα διαφορετικά μέρη της πληροφορίας, αυτά

μπορούν να χρησιμοποιηθούν με διαφορετικούς τρόπους από διαφορετικές

εφαρμογές.

Δυνατότητα Υποστήριξης Στυλ - Ύφους (stylability): Όταν η παρουσίαση

είναι σημαντική, το πρότυπο stylesheet XSL, μας αφήνει να υπαγορεύσουμε πώς

να απεικονίσουμε τα δεδομένα. Π.χ. το υπόδειγμα στυλ (stylesheet) για το:

<to>you@it.teithe.gr</to> μπορεί να ορίσει:

1. Αρχίστε μια νέα γραμμή.

2. Παρουσιάστε το “To:” με έντονους (bold) χαρακτήρες, που ακολουθούνται

από διάστημα

3. Παρουσιάστε τα δεδομένα προορισμού.

το οποίο παράγει:: To: you@it.teithe.gr

Φυσικά, το ίδιο πράγμα μπορεί να γίνει και στην HTML, αλλά δεν θα ήμασταν σε

θέση να επεξεργαστούμε τα δεδομένα με προγράμματα αναζήτησης, με

προγράμματα εξαγωγής διεύθυνσης κλπ.. Το πιο σημαντικό, δεδομένου ότι η XML

είναι εγγενώς ελεύθερη ύφους (style-free), μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ένα

εντελώς διαφορετικό stylesheet για να παράγουμε έξοδο σε postscript, TEX

PDF, ή σε κάποια νέα μορφή που δεν έχει εφευρεθεί ακόμα. Αυτή η ευελιξία

φτάνει σε τέτοιο σημείο ώστε να χαρακτηρίζεται ως προετοιμασία δοκιμίου

παρουσίασης (future- proofing) των πληροφοριών. Τα XML έγγραφα που κάποιος

119

σήμερα συντάσσει, μπορούν να χρησιμοποιηθούν στα μελλοντικά συστήματα

παράδοσης εγγράφων (document delivery) που δεν έχουν ακόμα επινοηθεί.

Επαναχρησιμοποίηση κώδικα σε ένα – ίδιο - έγγραφο (inline

reusability): Μια από τις συμπαθητικότερες πτυχές των εγγράφων XML είναι ότι

μπορούν να συντεθούν από χωριστές οντότητες. Μπορούμε αυτό να το κάνουμε

με την HTML, αλλά μόνο με σύνδεση με άλλα έγγραφα. Αντίθετα από την HTML,

οι οντότητες XML μπορούν να περιληφθούν «μέσα» (in line) σε ένα έγγραφο. Τα

συμπεριλαμβανόμενα τμήματα μοιάζουν όπως ένα κανονικό μέρος του

εγγράφου—μπορούμε να ψάξουμε ολόκληρο το έγγραφο με τη μία ή να το

μεταφορτώσουμε (download) ως ένα κομμάτι. Αυτό μας αφήνει να

τμηματοποιήσουμε (modularize) τα έγγραφά μας χωρίς προσφυγή σε συνδέσεις.

(links). Μπορούμε να διατηρούμε ένα τμήμα σε ένα μοναδικό σημείο (single-

source), έτσι ώστε μια διόρθωση σε αυτό να απεικονίζεται παντού όπου το τμήμα

χρησιμοποιείται, και παρ’ όλα αυτά ένα έγγραφο που συντίθεται από τέτοια

κομμάτια να μοιάζει σαν ένα έγγραφο αδιαίρετο.

Συνδεσιμότητα (linkability): Χάρη στην HTML, η δυνατότητα να καθοριστούν

συνδέσεις μεταξύ εγγράφων θεωρούνται πλέον ανάγκη. Θα δούμε παρακάτω τις

προδιαγραφές των συνδέσεων. Μπορούμε να καθορίσουμε διπλής κατεύθυνσης

συνδέσεις, πολλαπλών στόχων συνδέσεις, «αναπτυσσόμενες» συνδέσεις (όπου

επιλέγοντας μια σύνδεση προκαλείται η εμφάνιση των σχετικών πληροφοριών

«μέσα» στο έγγραφο), και συνδέσεις μεταξύ δύο υπαρχόντων εγγράφων που

καθορίζονται σε ένα τρίτο έγγραφο.

Ευκολία Επεξεργασίας: Η κανονική και συνεπής σημειογραφία (notation) της

XML, καθιστά ευκολότερη τη δημιουργία ενός προγράμματος επεξεργασίας των

δεδομένων XML. Π.χ., στην HTML μια ετικέτα <dt>, μπορεί να οριοθετηθεί από

την </dt>, από μια άλλη <dt>, <dd> ή <dl>. Αυτό δημιουργεί δυσκολίες στον

προγραμματισμό. Αλλά στην XML, η ετικέτα <dt> πρέπει πάντα να έχει ένα

</dt> ως οριοθέτη, αλλιώς θα καθοριστεί ως ετικέτα <dt/>. Αυτός ο περιορισμός

είναι ένα κρίσιμο μέρος των περιορισμών που καθιστούν ένα έγγραφο XML

καλοσχηματισμένο. Και δεδομένου ότι η XML είναι ένα πρότυπο ουδέτερου-

120

προμηθευτή, μπορούμε να επιλέξουμε μεταξύ διάφορων αναλυτών (parser) XML,

οποιονδήποτε από αυτούς που είναι σε θέση να επεξεργαστεί τα δεδομένα XML.

Ιεραρχική δομή: Τα έγγραφα XML ωφελούνται από την ιεραρχική δομή τους.

Οι ιεραρχικές δομές εγγράφων είναι, γενικά, γρηγορότερες στη προσπέλασή τους,

επειδή μπορούμε να οδηγηθούμε κατευθείαν στο μέρος που χρειαζόμαστε, όπως

μέσω ενός πίνακα περιεχομένων. Είναι επίσης ευκολότερες να τακτοποιηθούν εκ

νέου, επειδή κάθε κομμάτι οριοθετείται.

Πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την XML;

Υπάρχουν διάφοροι βασικοί τρόποι για να χρησιμοποιηθεί η XML: η

Παραδοσιακή επεξεργασία δεδομένων, όπου η XML κωδικοποιεί τα δεδομένα

για ένα πρόγραμμα που θα τα επεξεργαστεί o Προγραμματισμός οδηγημένος-

από-έγγραφο (document-driven programming, DDP), όπου τα έγγραφα XML

είναι «κιβώτια» (containers) που προσδιορίζουν τη κατασκευή εφαρμογών και

διεπαφών (interfaces) βάσει υπαρχόντων συστατικών. Η Αρχειοθέτηση, η βάση

για τον οδηγημένο-από-έγγραφο προγραμματισμό, όπου η προσαρμοσμένη

έκδοση ενός συστατικού αποθηκεύεται (αρχειοθετείται), έτσι ώστε να μπορεί να

χρησιμοποιηθεί αργότερα. Ο Συσχετισμός - δέσμευση (binding), όπου το

DTD ή το σχήμα που καθορίζει μια δομή δεδομένων XML, χρησιμοποιείται για να

παράγει αυτόματα ένα σημαντικό τμήμα της εφαρμογής που θα επεξεργαστεί

τελικά τα δεδομένα αυτά. Παραδοσιακή επεξεργασία δεδομένων στην XML

γίνεται με γοργό ρυθμό η επιλεγμένη αναπαράσταση δεδομένων για τον Ιστό.

Είναι πολύ αποτελεσματική όταν χρησιμοποιείται μαζί με τα δίκτυο-κεντρικά

(network-centric) προγράμματα που γράφονται στη γλώσσα προγραμματισμού

Java, τα οποία στέλνουν και ανακτούν πληροφορίες. Έτσι μια εφαρμογή

πελατών/εξυπηρετητών (client/server) π.χ., θα μπορούσε να διαβιβάζει τα XML-

κωδικοποιημένα δεδομένα μεταξύ του πελάτη και του εξυπηρετητή-κεντρικού

υπολογιστή. Στο μέλλον, η XML θα είναι ενδεχομένως η απάντηση για την

ανταλλαγή δεδομένων σε όλα τα είδη των συναλλαγών, εφ’ όσον συμφωνήσουν

και οι δύο πλευρές σχετικά με τη σήμανση που θα χρησιμοποιούν. Π.χ., ένα

121

πρόγραμμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου θα αναμένει να δει τις ετικέτες που

ονομάζονται <FIRST> και <LAST>, ή <FIRSTNAME> και <LASTNAME>). Η

ανάγκη για κοινά πρότυπα θα παράγει πολλές προσπάθειες τυποποίησης ειδικές

για τη βιομηχανία (industry-specific) στα επόμενα χρόνια. Στο μεταξύ, οι

μηχανισμοί που σας αφήνουν να «μεταφράσετε» τις ετικέτες σε ένα XML

έγγραφο, θα είναι σημαντικοί. Τέτοιοι μηχανισμοί περιλαμβάνουν τα έργα

(projects) όπως η πρωτοβουλία RDF, που καθορίζουν τις ετικέτες «μετά-

δεδομένων», και η προδιαγραφή XSL, η οποία μας αφήνει να μεταφράσουμε τις

ετικέτες XML σε άλλες ετικέτες XML.

Προγραμματισμός οδηγούμενος από έγγραφο (DDP)

Η νεώτερη προσέγγιση στη χρησιμοποίηση XML, είναι να κατασκευαστεί ένα

έγγραφο που περιγράφει πώς μια σελίδα εφαρμογής πρέπει να φαίνεται. Το

έγγραφο, εκτός από το να παρουσιάζεται απλά, αποτελείται από αναφορές σε

συστατικά διεπαφών χρήστη και επιχειρησιακής- λογικής που «γαντζώνονται

μαζί» για να δημιουργήσουν μια εφαρμογή στα γρήγορα. Φυσικά, αυτό έχει

νόημα όταν χρησιμοποιείται η πλατφόρμα της Java για τέτοια συστατικά. Και τα

συστατικά JavaBeans για διεπαφές και τα συστατικά Enterprise JavaBeans για

την επιχειρησιακή λογική μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να κατασκευάσουν

τέτοιες εφαρμογές. Αν και καμία από τις προσπάθειες που ξεκίνησαν δεν είναι

έτοιμη μέχρι τώρα για εμπορική χρήση, πολλή προκαταρκτική εργασία έχει γίνει

ήδη.

Σημείωση: Η γλώσσα προγραμματισμού Java είναι επίσης άριστη για το γράψιμο

των XML εργαλείων επεξεργασίας, τα οποία είναι τόσο φορητά όσο και η XML.

Διάφοροι οπτικοί (visual) επεξεργαστές XML έχουν γραφτεί για την πλατφόρμα

Java

Δέσμευση (binding): Μόλις καθορίσουμε τη δομή των δεδομένων XML

χρησιμοποιώντας είτε ένα DTD, είτε ένα από τα πρότυπα σχημάτων, ένα μεγάλο

μέρος της επεξεργασίας που πρέπει να γίνει έχει καθοριστεί ήδη. Π.χ., εάν το

σχήμα λέει ότι τα δεδομένα κειμένου σε ένα στοιχείο <date> πρέπει να

ακολουθούν μια από τις αναγνωρισμένες μορφές ημερομηνίας, τότε μια πτυχή

122

των κριτηρίων επικύρωσης για τα δεδομένα έχει καθοριστεί—παραμένει μόνο να

γραφτεί ο κώδικας. Αν και μια προδιαγραφή DTD δεν μπορεί να πάει στο ίδιο

επίπεδο λεπτομέρειας, ένα DTD (όπως ένα σχήμα) παρέχει μια γραμματική που

λέει ποιες δομές δεδομένων μπορούν να εμφανιστούν και σε ποιες ακολουθίες.

Αυτή η προδιαγραφή μας λέει πώς να γραφτεί ο υψηλού επιπέδου κώδικας που

θα επεξεργαστεί τα στοιχεία των δεδομένων. Αλλά όταν η δομή δεδομένων (και

ενδεχομένως η μορφή) προσδιορίζονται πλήρως, ο κώδικας που χρειάζεται για να

υποστεί επεξεργασία αυτή, μπορεί εύκολα να παραχθεί αυτόματα. Αυτή η

διαδικασία είναι γνωστή ως δέσμευση—δημιουργία κλάσεων που αναγνωρίζουν

και επεξεργάζονται τα διαφορετικά στοιχεία των δεδομένων, με την επεξεργασία

των προδιαγραφών που καθορίζουν αυτά τα στοιχεία. Με τη πάροδο του χρόνου,

συνειδητοποιούμε ότι χρησιμοποιούμε προδιαγραφές στοιχείων για να παράγουμε

τα σημαντικά μεγάλα κομμάτια του κώδικα, και έτσι μπορούμε να εστιάσουμε τη

προσοχή μας στον προγραμματισμό των εξειδικευμένων τμημάτων που

αποτελούν μοναδικότητα στην εφαρμογή μας.

Αρχειοθέτηση: Το Ιερό Δισκοπότηρο του προγραμματισμού είναι η κατασκευή

επαναχρησιμοποιήσιμων, αυτόνομων συστατικών (modular components). Στην

ιδανική περίπτωση θα επιθυμούσαμε να τα παίρνουμε έτοιμα «από το ράφι», να

τα προσαρμόζουμε, και να τα συνδέουμε μεταξύ τους για να κατασκευάζουμε μια

εφαρμογή, καταναλώνοντας το ελάχιστο μιας πρόσθετης κωδικοποίησης και

πρόσθετης μεταγλώττισης. Ο βασικός μηχανισμός αποθήκευσης πληροφοριών

καλείται αρχειοθέτηση. Αρχειοθετούμε ένα συστατικό με το γράψιμό του σε

ένα ρεύμα εξόδου σε μια μορφή που μπορούμε να επαναχρησιμοποιήσουμε

αργότερα. Μπορούμε έπειτα να το διαβάσουμε χρησιμοποιώντας τις

αποθηκευμένες παραμέτρους του. Π.χ., εάν σώσαμε ένα συστατικό πίνακα, οι

παράμετροί του μπορεί να είναι ο αριθμός σειρών και στηλών που πρέπει να

παρουσιαστούν. Τα αρχειοθετημένα συστατικά μπορούν επίσης να κυκλοφορούν

στο Web και να χρησιμοποιούνται με ποικίλους τρόπους. Όταν όμως τα

συστατικά αρχειοθετούνται στη δυαδική μορφή, υπάρχουν μερικοί περιορισμοί

στα είδη αλλαγών που μπορούμε να κάνουμε στις υπάρχουσες κλάσεις, εάν

123

θέλουμε να διατηρήσουμε τη συμβατότητα με προηγουμένως αποθηκευμένες

εκδόσεις. Εάν θα μπορούσαμε να τροποποιήσουμε την αρχειοθετημένη έκδοση

για να απεικονίσουμε την αλλαγή, αυτό θα έλυνε το πρόβλημα. Αλλά αυτό είναι

δύσκολο να γίνει με ένα δυαδικό αντικείμενο. Τέτοιες εκτιμήσεις έχουν προτρέψει

διάφορες έρευνες στη χρησιμοποίηση XML για την αρχειοθέτηση. Έτσι, εάν η

κατάσταση ενός αντικειμένου αρχειοθετηθεί σε μορφή κειμένου χρησιμοποιώντας

XML, τότε όλα θα μπορούν να αλλάξουν τόσο εύκολα όσο λέμε « ψάξε και

αντικατέστησε». Η κείμενο-βασισμένη μορφή της XML θα μπορούσε επίσης να

καταστήσει ευκολότερη τη μεταφορά των αντικειμένων μεταξύ των εφαρμογών

που γράφτηκαν σε διαφορετικές γλώσσες. Για όλους αυτούς τους λόγους, η

βασισμένη-σε-XML αρχειοθέτηση είναι πιθανό να επεκταθεί σημαντικά στο όχι

πολύ μακρινό μέλλον.

Σύνοψη

Η XML είναι μια γλώσσα για την δόμηση δεδομένων: Με την έννοια δομημένα

δεδομένα εννοούμε μία συλλογή στοιχείων δεδομένων όπως είναι για παράδειγμα

τα λογιστικά φύλλα, οι κατάλογοι διευθύνσεων, οι παράμετροι διαμόρφωσης, οι

οικονομικές συναλλαγές και τα τεχνικά σχέδια. Η XML είναι, δηλαδή, ένα σύνολο

κανόνων (ή διαφορετικά ένα πακέτο κατευθυντήριων γραμμών ή συμβάσεων) για

το σχεδιασμό μορφών κειμένου οι οποίες διευκολύνουν τη δόμηση των

δεδομένων σας. Η XML δεν είναι γλώσσα προγραμματισμού. Δεν χρειάζεται,

επομένως, να είστε προγραμματιστής για να την χρησιμοποιήσετε ή να τη

μάθετε. Η XML διευκολύνει τον υπολογιστή να παράγει δεδομένα, να διαβάζει

δεδομένα και να εξασφαλίζει τη σαφήνεια της δομής των δεδομένων. Η XML

αποφεύγει τις συνήθεις παγίδες του σχεδιασμού γλωσσών: είναι επεκτάσιμη,

ανεξάρτητη συστήματος υλικού και μπορεί να υποστηρίξει διεθνείς και τοπικές

προσαρμογές. Η XML είναι πλήρως συμβατή με Unicode

2.Η XML θυμίζει λίγο HTML: Η XML, όπως η HTML, χρησιμοποιεί ετικέτες (tags)

(λέξεις μέσα σε γωνιακές αγκύλες ‘<’ και ‘>’) και γνωρίσματα (τύπου όνομα =

«τιμή»). Σε αντίθεση με την HTML η οποία διευκρινίζει τη σημασία κάθε ετικέτας

124

και γνωρίσματος και συχνά προσδιορίζει πως θα εμφανίζεται σε φυλλομετρητή το

κείμενο το οποίο περιλαμβάνεται σε αυτά, η XML χρησιμοποιεί ετικέτες μόνο για

να οριοθετήσει κομμάτια δεδομένων και αφήνει την ερμηνεία των δεδομένων στη

εφαρμογή που τα διαβάζει. Εν ολίγοις, εάν δείτε «<p>» σε αρχείο XML, μην

βιαστείτε να συμπεράνετε ότι είναι παράγραφος (p = paragraph). Ανάλογα με το

κείμενο, ενδέχεται να είναι τιμή (p = price), παράμετρος (p = parameter),

πρόσωπο (p = person), το γράμμα π (p = a p) ή ακόμα και κάτι που δεν αρχίζει

καν από π (p)!

3.Η XML είναι κείμενο αλλά δεν προορίζεται για ανάγνωση: Τα προγράμματα που

παράγουν λογιστικά φύλλα, καταλόγους διευθύνσεων και άλλα δομημένα

δεδομένα αποθηκεύουν, συχνά, τα εν λόγω δεδομένα στο σκληρό δίσκο,

χρησιμοποιώντας δυαδική μορφή ή μορφή κειμένου. Ένα από τα πλεονεκτήματα

της μορφής κειμένου είναι ότι επιτρέπει στο χρήστη, ένα είναι αναγκαίο, να δει τα

δεδομένα χωρίς το πρόγραμμα που τα παρήγαγε. Εάν χρειαστεί, δηλαδή, σας

δίνει τη δυνατότητα να διαβάσετε μία μορφή κειμένου με το διορθωτή κειμένου

της προτίμησής σας. Οι μορφές κειμένου επιτρέπουν, επίσης, στους

κατασκευαστές λογισμικού να εκσφαλματώνουν εφαρμογές με μεγαλύτερη

ευκολία. Όπως και τα αρχεία HTML, τα αρχεία XML είναι αρχεία κειμένου τα οποία

δεν προορίζονται για ανάγνωση αλλά προσφέρουν αυτή τη δυνατότητα στο

χρήστη εάν προκύψει ανάγκη. Ωστόσο, οι κανόνες των αρχείων XML είναι

αυστηροί σε αντίθεση με τα αρχεία HTML. Η παράληψη μίας ετικέτας ή ένα

γνώρισμα δίχως αγκύλες καθιστά άχρηστο το αρχείο XML ενώ η HTML ανέχεται

τέτοιου είδους παραλήψεις και συχνά τις επιτρέπει εξολοκλήρου. Η επίσημη

προδιαγραφή της XML δεν επιτρέπει σε εφαρμογές να προσπαθούν να

μαντέψουν ποιο είναι το πρόγραμμα δημιουργός ενός αρχείου XML με χαμένο

σύνδεσμο. Εάν ο σύνδεσμος του αρχείου παρουσιάζει πρόβλημα, η εφαρμογή

πρέπει να σταματήσει και να αναφέρει το σφάλμα.

4. Η XML είναι “φλύαρη” γλώσσα: Η XML εμφανίζεται υπό μορφή κειμένου και

χρησιμοποιεί ετικέτες για την οριοθέτηση των δεδομένων και για τον λόγο

αυτό τα αρχεία XML είναι σχεδόν πάντα μεγαλύτερα σε έκταση από συγκρίσιμα

125

αρχεία σε δυαδική μορφή. Πρόκειται για συνειδητή επιλογή των σχεδιαστών

της XML. Τα πλεονεκτήματα ενός αρχείου υπό μορφή κειμένου είναι

ολοφάνερα (δείτε χαρακτηριστικό 3) και τα μειονεκτήματα αντισταθμίζονται

συνήθως σε άλλο επίπεδο. Η χωρητικότητα του σκληρού δίσκου δεν είναι τόσο

ακριβή όσο παλαιότερα και προγράμματα όπως το zip και το gzip μπορούν να

συμπιέσουν αρχεία αποτελεσματικά και γρήγορα. Επιπρόσθετα, πρωτόκολλα

επικοινωνίας όπως τα πρωτόκολλα μόντεμ και το HTTP/1.1, το οποίο είναι το

πρωτόκολλο πυρήνας του Ιστού, μπορούν να συμπιέσουν πολύ εύκολα αρχεία

με μεγάλη ταχύτητα μεταφοράς και το ίδιο αποτελεσματικά όσο και τα δυαδικά

αρχεία.

5. Η XML συνδυάζει διαφορετικές τεχνολογίες: Η XML 1.0 είναι η προδιαγραφή

που ορίζει τι είναι οι «ετικέτες» και τα «γνωρίσματα». Πέρα από την XML 1.0,

«η οικογένεια XML» είναι ένα διαρκώς αναπτυσσόμενο σύνολο λειτουργικών

μονάδων οι οποίες προσφέρουν χρήσιμες υπηρεσίες για τη διεκπεραίωση

σημαντικών έργων τα οποία ανακύπτουν συχνά. H Xlink περιγράφει έναν

προκαθορισμένο τρόπο εισαγωγής υπερσυνδέσμων σε αρχεία XML. Τα

XPointer και τα XFragments είναι συντακτικά υπό διαμόρφωση για την

υπόδειξη θέσεων ενός εγγράφου XML. Το XPointer μοιάζει λίγο με URL αλλά

αντί να υποδεικνύει έγγραφα στον Ιστό, υποδεικνύει κομμάτια πληροφοριών

ενός εγγράφου XML. Το CSS, η γλώσσα μορφοποίησης σελίδων, είναι δυνατό

να εφαρμοστεί σε XML όπως και σε HTML. Το XSL είναι προηγμένη γλώσσα

(advanced language) μορφοποίησης σελίδων. Βασίζεται στο XSLT, μία γλώσσα

μετασχηματισμού η οποία χρησιμοποιείται για την αναδιάταξη, την πρόσθεση

και την διαγραφή ετικετών και γνωρισμάτων. Το DOM είναι ένα

προκαθορισμένο σύνολο λειτουργιών για τη διαχείριση αρχείων XML (και

HTML) από μία γλώσσα προγραμματισμού. Τα XML Schemas 1 και 2

επιτρέπουν στους κατασκευαστές λογισμικού να ορίσουν με ακρίβεια τις δομές

των δικών τους μορφών XML. Υπάρχουν αρκετά εργαλεία και λειτουργικές

μονάδες τα οποία βρίσκονται υπό διαμόρφωση ή είναι ήδη διαθέσιμα.

126

6.Η XML είναι καινούρια, όχι όμως εντελώς καινούρια: Η ανάπτυξη της XML

ξεκίνησε το 1996. Από το Φεβρουάριο του 1998 η XML αποτελεί Σύσταση του

W3C. Ίσως, λοιπόν να θεωρήσετε ότι η XML δεν έχει ωριμάσει ακόμα

τεχνολογικά. Στην πραγματικότητα, όμως, η τεχνολογία XML δεν είναι τόσο

καινούρια. Πριν από την XML υπήρχε η SGML, η οποία αναπτύχθηκε στις αρχές

της δεκαετίας του ‘80, τυποποιήθηκε από τον ISO το 1986, και χρησιμοποιήθηκε

ευρέως σε προγράμματα με εκτεταμένη τεκμηρίωση. Η ανάπτυξη της HTML

ξεκίνησε το 1990. Οι σχεδιαστές της XML επέλεξαν τα καλύτερα τμήματα της

SGML, χρησιμοποίησαν την εμπειρία που είχαν αποκτήσει κατά την ανάπτυξη της

HTML και παρήγαγαν μία γλώσσα η οποία δεν είναι λιγότερο ισχυρή από την

SGML αλλά είναι πιο κανονικοποιημένη και πολύ πιο εύχρηστη. Βλέπετε, λοιπόν,

είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς την εξελικτική από την επαναστατική πρόοδο...

Αξίζει να σημειωθεί, τέλος, ότι ενώ η SGML χρησιμοποιείται κυρίως για τεχνική

τεκμηρίωση, και πολύ λιγότερο για δεδομένα άλλου είδους, για την XML ισχύει

ακριβώς το αντίθετο.

7. Η XML οδηγεί την HTML σε XHTML: Μία από τις εφαρμογές XML υπάρχει υπό

μορφή εγγράφου: πρόκειται για την XHTML του W3C, το διάδοχο της HTML. Η

XHTML διαθέτει αρκετά κοινά στοιχεία με την HTML. Το συντακτικό, όμως,

έχει αλλάξει έτσι ώστε να συμβαδίζει με τους κανόνες της XML. Τα έγγραφα με

βάση την XML χρησιμοποιούν το συντακτικό της XML ,με ορισμένους, όμως,

περιορισμούς (π.χ., η XHTML επιτρέπει «<p>», όχι όμως «<r>»); και

πρόσθεση σημασίας στο συντακτικό (η XHTML λέει ότι το «<p>» σημαίνει

«paragraph» (παράγραφος), και όχι «price» (τιμή) ή «person» (πρόσωπο) και

όχι κάτι άλλο).

8. Η XML επιδέχεται συνδυασμό διαφορετικών μορφών: Η XML επιτρέπει στο

χρήστη τον ορισμό νέας μορφής εγγράφου προσφέροντάς του τη δυνατότητα

να συνδυάσει και να χρησιμοποιήσει άλλες μορφές. Ωστόσο, επειδή δύο

διαφορετικές μορφές, οι οποίες έχουν αναπτυχθεί ανεξάρτητα, ενδέχεται να

διαθέτουν στοιχεία ή γνωρίσματα με το ίδιο όνομα, πρέπει να αποδοθεί

ιδιαίτερη προσοχή κατά το συνδυασμό των δύο μορφών (το «<p>» μπορεί να

127

σημαίνει «paragraph» (παράγραφος) στη μία μορφή και «person» (πρόσωπο)

στην άλλη). Για την αποφυγή σύγχυσης ονομάτων κατά το συνδυασμό

μορφών, η XML παρέχει ένα μηχανισμό namespace Παραδείγματα μορφών με

βάση την XML οι οποίες χρησιμοποιούν namespaces είναι η XSL και η RDF .Το

XML Schema σχεδιάστηκε με στόχο να επιδείξει την ικανότητα υποστήριξης

συνδυασμών στο επίπεδο ορισμού δομών εγγράφου XML καθιστώντας εφικτό

το συνδυασμό δύο σχημάτων και την παραγωγή τρίτου το οποίο

αντιπροσωπεύει δύο συγχωνευμένες δομές εγγράφου.

9. Η XML αποτελεί τη βάση του RDF και του Σημασιολογικού Ιστού: Ο Σκελετός

Περιγραφής Πόρων του W3C (Resource Description Framework) (RDF) είναι

μία μορφή κειμένου XML η οποία υποστηρίζει περιγραφή πόρων και εφαρμογές

μεταδεδομένων, όπως οι κατάλογοι μουσικής, οι συλλογές φωτογραφιών και οι

βιβλιογραφίες. Για παράδειγμα, το RDF έχει τη δυνατότητα να σας βοηθήσει

να αναγνωρίσετε πρόσωπα σε ένα άλμπουμ φωτογραφιών του Ιστού

χρησιμοποιώντας πληροφορίες από μία προσωπική λίστα επαφών. Στη

συνέχεια, ο πελάτης ηλεκτρονικού ταχυδρομείου σας (mail client), μπορεί να

αποστείλει μηνύματα σε όσους εμφανίζονται στις φωτογραφίες ειδοποιώντας

τους ότι οι φωτογραφίες τους έχουν δημοσιευθεί στον Ιστό. Όπως συμβαίνει

και στα συγχωνευμένα έγγραφα (integrated documents) HTML, τα συστήματα

μενού και τις φόρμες αιτήσεων για την έναρξη του αρχικού Ιστού, το RDF

συνδυάζει εφαρμογές και πράκτορες σε έναν ενιαίο Σημασιολογικό Ιστό. Και,

βέβαια, όπως οι άνθρωποι έχουν συμφωνήσει να χρησιμοποιούν κοινές

ονομασίες για τις σημασίες των λέξεων που χρησιμοποιούν όταν επικοινωνούν,

έτσι και οι υπολογιστές χρειάζονται μηχανισμούς οι οποίοι να ορίζουν κοινά

ονόματα για τους όρους ώστε να είναι εφικτή η αποτελεσματική επικοινωνία.

Οι επίσημες περιγραφές όρων που ανήκουν σε ένα συγκεκριμένο νοηματικό

πεδίο (για παράδειγμα αυτό των αγορών ή των κατασκευών) ονομάζονται

οντολογίες και συνιστούν σημαντικό τμήμα του Σημασιολογικού Ιστού. Οι

οντολογίες του RDF, και η αναπαράσταση των διαφόρων σημασιών ώστε οι

υπολογιστές να διευκολύνουν τους ανθρώπους στην εκτέλεση διαφόρων

128

εργασιών αποτελούν μέρος της Δραστηριότητας Σημασιολογικού Ιστού

Semantic Web Activity.

10. Η XML δεν χρειάζεται άδεια χρήσης, λειτουργεί ανεξαρτήτως συστήματος

υλικού και τυγχάνει ευρείας υποστήριξης: Η επιλογή της XML ως βάση για το

έργο σας, σας προσφέρει πρόσβαση σε μια μεγάλη και διαρκώς

αναπτυσσόμενη κοινότητα εργαλείων (ένα από τα οποία μπορεί να εξυπηρετεί

πλήρως από μόνο του τις ανάγκες σας) και ειδικών με μεγάλη εμπειρία στις εν

λόγω τεχνολογίες. Αν διαλέξετε την XML είναι σαν να διαλέγετε SQL για βάσεις

δεδομένων: πρέπει να δημιουργήσετε τη δική σας βάση δεδομένων και τα δικά

σας προγράμματα και διαδικασίες για τη διαχείρισή της. Υπάρχουν, όμως,

πολλά εργαλεία στη διάθεσή σας και άνθρωποι για να σας βοηθήσουν. Και

επειδή η XML δεν χρειάζεται άδεια χρήσης μπορείτε να κατασκευάσετε πάνω

της το δικό σας λογισμικό δίχως να πρέπει να πληρώσετε τίποτα σε κανέναν.

Επίσης, τυγχάνει ευρείας και ολοένα επεκτεινόμενης υποστήριξης που σημαίνει

ότι δεν δεσμεύεστε σε ένα μόνο κατασκευαστή.

11. Η XML είναι αρκετά απλή, και πολύ ευέλικτη: Έχει πολλές χρήσεις που

ακόμα ανακαλύπτονται. Είναι το θεμέλιο για πολλά πρότυπα που έπονται,

παρέχοντας μια κοινή γλώσσα που τα διαφορετικά συστήματα υπολογιστών

μπορούν να χρησιμοποιήσουν για να ανταλλάξουν μεταξύ τους δεδομένα.

Καθώς κάθε βιομηχανία-ομάδα εμφανίζεται με τα πρότυπα για αυτό που

θέλουν να πουν, οι υπολογιστές θα αρχίσουν να συνδέουν ο ένας με τον

άλλον με τρόπους προηγουμένως αφάνταστους.

129

ΣΧΗΜΑ XML ΓΙΑ ΓΡΑΜΜΕΣ ΕΦΟΔΙΑΣΜΟΥ

130

<! ELEMENT WF_MODEL (DESCRIPTION?

RESOURCE_, RELEVANT_DATA_, PARTICIPANT

_, WORKFLOW, APPLICATION_

DATA_, KNOWLEDGE_DATA_)>

<!ATTLIST WF_MODEL

ID ID #REQUIRED

NAME CDATA #IMPLIED

CREATED CDATA #REQUIRED

VENDER CDATA #REQUIRED

VERSION CDATA #IMPLIED

AUTHOR CDATA #IMPLIED

CHARACTERSET CDATA #IMPLIED

CODEPAGE CDATA #IMPLIED

COUNTRY_KEY CDATA #IMPLIED

RESPONSIBLE IDREFS #IMPLIED

STATUS (UNDER_REVISION|RELEASED|

UNDER_TEST) #IMPLIED

PRIORITY_UNIT CDATA #IMPLIED

COST_UNIT CDATA #IMPLIED

CONFORMANCE_CLASS (NON-BLOCKED|

LOOP-BLOCKED|FULL-BLOCKED) #IMPLIED>

<!ELEMENT DESCRIPTION (#PCDATA)>

<!ELEMENT VALUE (#PCDATA)>

<!ELEMENT RESOURCE (DESCRIPTION?

TOOLNAME? PARAMETERS?)>

<!ATTLIST RESOURCE

ID ID #REQUIRED

NAME CDATA #IMPLIED>

<!ELEMENT TOOLNAME (#PCDATA)>

<!ELEMENT RELEVANT_DATA (DESCRIPTION?

131

LENGTH? DEFAULT_VALUE?)>

<!ATTLIST RELEVANT_DATA

ID ID #REQUIRED

NAME CDATA #REQUIRED

TYPE CDATA #REQUIRED>

<!ELEMENT LENGTH (#PCDATA)>

<!ELEMENT DEFAULT_VALUE (#PCDATA)>

<!ELEMENT PARTICIPANT (DESCRIPTION?)>

<!ATTLIST PARTICIPANT

ID ID #REQUIRED

NAME CDATA #IMPLIED

TYPE (ORGANISATIONAL_UNIT|HUMAN|-

ROLE|SYSTEM) #REQUIRED>

<!ELEMENT WORKFLOW (PROCESS_,

ACTIVITY_, DEPENDENCY_)>

<!ELEMENT PROCESS (DESCRIPTION?

ACTIVITY_REF_, PARAMETERS_, TRANSITION

_)>

<!ATTLIST PROCESS

ID ID #REQUIRED

NAME CDATA #IMPLIED

DURATION_UNIT CDATA #IMPLIED

CREATED CDATA #IMPLIED

AUTHOR CDATA #IMPLIED

VERSION CDATA #IMPLIED

CHARACTERSET CDATA #IMPLIED

CODEPAGE CDATA #IMPLIED

COUNTRY_KEY CDATA #IMPLIED

RESPONSIBLE IDREF #IMPLIED

STATUS (UNDER_REVISION|RELEASED|

132

UNDER_TEST) #IMPLIED

VALID_FROM CDATA #IMPLIED

VALID_TO CDATA #IMPLIED

CLASSIFICATION CDATA #IMPLIED

PRIORITY CDATA #IMPLIED

LIMIT CDATA #IMPLIED

DURATION CDATA #IMPLIED

COST CDATA #IMPLIED

WORKING_TIME CDATA #IMPLIED

WAITING_TIME CDATA #IMPLIED

RESTRICT_TO IDREFS #IMPLIED

RELATED_KNOWLEDGE IDREFS #IMPLIED>

<!ELEMENT PARAMETERS EMPTY>

<!ATTLIST PARAMETERS

IN_PARAMETERS IDREFS #IMPLIED

OUT_PARAMETERS IDREFS #IMPLIED>

<!ELEMENT ACTIVITY_REF EMPTY>

<!ATTLIST ACTIVITY_REF

ID ID #REQUIRED

TYPE (IMPLEMENTATION|ROUTE) #REQUIRED

ACTIVITY_ID IDREF #IMPLIED

JOINT (AND|XOR) #IMPLIED

SPLIT (AND|XOR) #IMPLIED>

<!ELEMENT TRANSITION (DESCRIPTION?

CONDITION?)>

<!ATTLIST TRANSITION

ID ID #REQUIRED

NAME CDATA #IMPLIED

FROM IDREF #REQUIRED

TO IDREF #REQUIRED>

133

<!ELEMENT CONDITION ANY>

<!ELEMENT ACTIVITY (DESCRIPTION?

PERFORMER_, (MANUAL|APPLICATION|-

SUBFLOW), START_TIME? END_TIME?

PRE_CONDITOIN_, POST_CONDITION_,

EXTEND_ATTRIBUTE_, STATE_, STATETRAN

_)>

<!ATTLIST ACTIVITY

ID ID #REQUIRED

NAME CDATA #IMPLIED

LIMIT CDATA #IMPLIED

PRIORITY CDATA #IMPLIED

INSTANTIATION (ONCE|MULTIPLE) #IMPLIED

DURATION CDATA #IMPLIED

COST CDATA #IMPLIED

START_MODE (AUTOMATIC|MANUAL)

#IMPLIED

FINISH_MODE (AUTOMATIC|MANUAL)

#IMPLIED

WORKING_TIME CDATA #IMPLIED

WAITING_TIME CDATA #IMPLIED

RESTRICT_TO IDREFS #IMPLIED

APPLICATION_DATA IDREFS #IMPLIED

RELATED_KNOWLEDGE IDREFS #IMPLIED>

<!ELEMENT MANUAL EMPTY>

<!ELEMENT APPLICATION (RESOURCE_

REF_)>

<!ELEMENT RESOURCE_REF (PARAMETERS?)>

<!ATTLIST RESOURCE_REF

ID IDREF #REQUIRED>

134

<!ELEMENT SUBFLOW (PARAMETERS?)>

<!ATTLIST SUBFLOW

PROCESS_ID IDREF #REQUIRED

EXECUTION_TYPE (ASYNCHR|SYNCHR)

#REQUIRED>

<!ELEMENT PERFORMER EMPTY>

<!ATTLIST PERFORMER

PERFORMER_ID IDREFS #REQUIRED>

<!ELEMENT START_TIME (DATE, TIME)>

<!ELEMENT DATE (#PCDATA)>

<!ATTLIST DATE

FORMAT (ISODATE|USDATE) #REQUIRED>

<!ELEMENT TIME (#PCDATA)>

<!ELEMENT END_TIME (DATE, TIME)>

<!ELEMENT PRE_CONDITOIN ANY>

<!ELEMENT POST_CONDITION ANY>

<!ELEMENT EXTEND_ATTRIBUTE (VALUE,

DESCRIPTION?)>

<!ATTLIST EXTEND_ATTRIBUTE

ID ID #REQUIRED

TYPE CDATA #REQUIRED>

<!ELEMENT STATE (PRE_CONDITOIN_,

POST_CONDITION_)>

<!ATTLIST STATE

ID ID #REQUIRED

NAME (Inactive|Received|Working|Alerting|-

Passing|Suspended|Completed|Aborted|Failed|-

Compensated) #REQUIRED>

<!ELEMENT STATETRAN (DESCRIPTION?

CONDITION?)>

135

<!ATTLIST STATETRAN

ID ID #REQUIRED

NAME CDATA #IMPLIED

FROM IDREF #IMPLIED

TO IDREF #IMPLIED>

<!ELEMENT DEPENDENCY (#PCDATA)>

<!ATTLIST DEPENDENCY

TYPE (INTER-TASK|INTRA-TASK) #REQUIRED

PROCESSID1 IDREF #IMPLIED

ACTIVITYID1 IDREF #REQUIRED

STATEID1 IDREF #REQUIRED

PROCESSID2 IDREF #IMPLIED

ACTIVITYID2 IDREF #IMPLIED

STATEID2 IDREF #IMPLIED

DEPENDENCYTYPE (Forward|Backward|MutualExclusion)

#REQUIRED>

<!ELEMENT APPLICATION_DATA (ENTITY_,

DESCRIPTION? LOCATION?)>

<!ATTLIST APPLICATION_DATA

ID ID #REQUIRED

NAME CDATA #REQUIRED

TYPE CDATA #REQUIRED

AUTHUSER CDATA #IMPLIED

AUTHPASS CDATA #IMPLIED>

<!ELEMENT ENTITY (ATTRIBUTE_, METHOD)>

<!ATTLIST ENTITY

ID ID #REQUIRED

NAME CDATA #REQUIRED>

<!ELEMENT ATTRIBUTE (DEFAULT_

VALUE?)>

136

<!ATTLIST ATTRIBUTE

ID ID #REQUIRED

NAME CDATA #REQUIRED

TYPE CDATA #REQUIRED>

<!ELEMENT METHOD (PARAMETERS)?>

<!ATTLIST METHOD

ID ID #REQUIRED

NAME CDATA #REQUIRED>

<!ELEMENT LOCATION (#PCDATA)>

<!ELEMENT KNOWLEDGE_DATA (DESCRIPTION?

LOCATION?)>

<!ATTLIST KNOWLEDGE_DATA

ID ID #REQUIRED

NAME CDATA #IMPLIED

TYPE (WEBDOC|EXPERT|BOOK|PROCESS_

KNOWLEDGE) #REQUIRED>