[1]

Ο παρευξείνιος Ελληνισμός κατά τον 19ο και 20ο αιώνακαι ο κίνδυνος υπερίσχυσης του ψέματος έναντι της

«Ιστορικής Αλήθειας».Με αυτήν την επικεφαλίδα ξεκινούσε το εννέα (9) σελίδων κεφάλαιο,

στο βιβλίο της ιστορίας της Γ’ Λυκείου.Αφαιρέθηκε και ταυτόχροναπροστέθηκαν από την επιτροπή τουΥπουργείου Πολιτισμού, Παιδείας καιΘρησκευμάτων, πιθανόν πιο ουσιώδεςκεφάλαια, εκτάσεως συνολικά τριάνταμία (31) περίπου σελίδων. Ως εκ τούτουη δικαιολογία του περιορισμού της ύληςείναι ανυπόστατη.

Το εν λόγω κεφάλαιο, ήταν αποτέλεσμα της αναγνώρισης από τηνβουλή των Ελλήνων το 1994, κατόπιν εισηγήσεως του τότεπρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, της γενοκτονίας των Ελλήνωντου Πόντου από τους Νεότουρκους κατά την περίοδο 1914 – 1923.Γενοκτονία, η οποία είχε ως αποτέλεσμα, των βίαιο θάνατο 353.000περίπου αθώων ψυχών.

Ως όρος η γενοκτονία είναι ταυτόσημη με τον διεθνώςχρησιμοποιούμενο όρο genocide που προέρχεται από τις Ελληνικέςλέξεις γένος και κτείνω που σημαίνει φονεύω. Και οι δύο αυτοί όροιδημιουργήθηκαν επίσημα μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Με τον όροαυτό αποδίδεται επακριβώς η έννοια των μαζικών εγκλημάτων τα οποίααποβλέπουν στην συστηματική, με βίαια ως επί το πλείστον μέσα, όπωςτα «Αμελέ Ταμπουρού – Τάγματα Εργασίας» γερμανικής φιλοσοφίας,τα οποία αποβλέπουν στην εξόντωση ολόκληρης φυλής ή τμήματος αυτήςσε ορισμένο – συγκεκριμένο τόπο. Η γενοκτονία μπορεί να επιδιωχθεί είτε

[2]

με σειρά ομαδικών φόνων, όλων, ή σχεδόν όλων των μελών της φυλής ήέθνους. Συμπεριλαμβάνονται απαγορευτικά μέτρα επί εθνικών,θρησκευτικών, γλωσσικών, ηθικών, ιστορικών ή άλλων παραδόσεων,προκειμένου να επέλθει διαφοροποίηση ή αλλοίωση της καταδιωκόμενηςφυλής, με βέβαιη την συν το χρόνω απώλεια του εθνικού και φυλετικούγνωρίσματός της.

Είναι ο όρος τον οποίο διατύπωσε πρώτος ο πολωνόςδικηγόρος Raphael Lemkin το 1944, λίγο πριν την δίκη τηςΝυρεμβέργης κατά των πρωταιτίων της εξολόθρευσης των Εβραίων απότον Ναζισμό. Η βάρβαρη βιολογική εξόντωση της εβραϊκής φυλής ώθησετην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ να χαρακτηρίσει επίσημα την γενοκτονίαως Έγκλημα που τιμωρείτε σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο.

Σύμφωνα με καταγεγραμμένες μαρτυρίες καθώς επίσης μεοπτικοακουστικά αποδεικτικά στοιχεία και έχοντας γνώση, η παγκόσμιακοινωνία άρχισε να αναγνωρίζει την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.Η απαρχή όπως αναφέρθηκε παραπάνω ήταν η Ελληνική αναγνώριση το1994. Έτσι την σκυτάλη πήραν η Κυπριακή Βουλή το 1994, η ΔιεθνήςΈνωση Ακαδημαϊκών για την Μελέτη των Γενοκτονιών το 2007, η Βουλήτης Νότιας Αυστραλίας το 2009, το Σουηδικό Κοινοβούλιο το 2010, ηΓερουσία της Νέας Νότιας Ουαλίας το 2013, η Αρμενία το 2015, ηΟλλανδία το 2015 με δεσμευτικό ψήφισμα, οι Πολιτείες των Η.Π.Α. ΝέαΥόρκη το 2002, το New Jersey το 2002, η Κολούμπια το 2002, ηΠενσυλβάνια το 2003, η Νότια Καρολίνα το 2003, η Γεωργία το 2003, τοNorwalk το 2004, το Κλίβελαντ το 2005, η Florida το 2005, το Σικάγο το2006, το Ρόουντ Άϊλαντ το 2008, η Ιντιάνα το 2014 και η South Dakota το2015.

Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου θεωρείτε μία από τιςπρώτες σύγχρονες γενοκτονίες παγκοσμίως. Αναφέρεται σε σφαγές,εκτοπισμούς, εξάντληση, κακουχίες, βασανιστήρια, πείνα, δίψα και θάνατοστα Στρατόπεδα Θανάτου στην έρημο. Η διεθνής βιβλιογραφία βρίθειμαρτυριών για αυτό το ειδεχθές έγκλημα.

Είναι σίγουρο ότι η παράθεση των παραπάνω παραγράφωνιστορικής αναδρομής, είναι εις γνώση του Υπουργείου. Ο Άλφονς ΜαρίΝτε Λαμαρτέν είχε κάποτε πει πως «Η Ιστορία διδάσκει τα πάνταακόμα και το μέλλον» ενώ ο Ζ. Ρενάν ότι «Οι αληθινοί άνθρωποι τηςπροόδου, όπως πιστεύουμε ότι είστε εσείς κυρίες και κύριοι, είναιαυτοί που τρέφουν βαθύ σεβασμό στο παρελθόν». Το παρελθόν είναιο θεματοφύλακας του μέλλοντός μας του μέλλοντος των επόμενων γενιώνμας. Υπάρχουν αλήθειες τόσο ισχυρές και αδιαμφισβήτητες στην ιστορίαμας , τις οποίες ούτε εκ παραδρομής δεν πρέπει να αποκρύπτουμε.

[3]

Άλλωστε όπως είχε πει ο George Santayana «Αυτοί που ξεχνάνε τηνιστορία τους είναι καταδικασμένοι να την ξαναζήσουν».

Σε μια χώρα στην οποία η δημοκρατία της κλονίζετε, οι αξίες τιςπαραπαίουν, τα ήθη, τα έθιμα, η θρησκεία, και οι παραδόσεις τηςξεθωριάζουν από την ολοένα αυξανόμενη οικονομική κρίση, δεν πρέπει οθεματοφύλακας όλων αυτών και κυρίως της γνώσης, όπως είναι τοΥπουργείο Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων, να λειτουργείαφαιρετικά σβήνοντας κομμάτια της ιστορικής μας αλήθειας ως έθνος,ούτε φυσικά να παραποιεί και να παραμορφώνει. Γιατί κάθε πληγή στολαβωμένο κορμί της πολύπαθης χώρας μας, δεν λησμονείτε και ας έχουνεπουλωθεί τα τραύματά της. Αυτά έχουν αφήσει τα ανεξίτηλα σημάδιατους ώστε να θυμούνται οι παλαιοί και να διεκδικούν οι νέοι, αυτά πουδικαιωματικά μας ανήκουν. Δεν θα πρέπει άλλωστε να φερόμαστερατσιστικά στους ανθρώπους που διάγουν όλες αυτές τις παραδόσεις καιαξίες εκείνων που οι διώκτες είτε εκτόπισαν είτε σφαγίασαν. Εμείς που τηνίδια στιγμή ψηφίζουμε, ορθά, τον αντιρατσιστικό νόμο.

Κύριε Υπουργέ Κυρίες και κύριοι της επιτροπής, είστε το δέντρο καιείμαστε το δάσος. Δεν είναι δυνατόν να κρύψετε το δάσος πίσω από τονδικό σας φύλλωμα. Αναλογιστείτε την ιστορική σας ευθύνη έναντι τηςμερίδας αυτής των Ελλήνων του Πόντου. Μην εξυπηρετήσετε εφήμεραμικροκομματικά συμφέροντα. Το συμφέρον σας είναι εδώ σε τούτη τηνχώρα στο τώρα αλλά και στο μέλλον και αυτό πρέπει να το αντιληφθείτε.

Οι φήμες ότι η ιστορία ξαναγράφεται για να εξυπηρετήσει τηνπαγκοσμιοποίηση, θα πρέπει να διαψευστούν. Πρώτα από εσάς,εντάσσοντας ξανά στην ύλη της Ιστορίας των σχολείων, το μάθημα για τονπαρευξείνιο Ελληνισμό. Ύλη η οποία στα δισεκατομμύρια αυτά τωνσελίδων της ιστορίας ήταν βελόνα στον ωκεανό. Αλλά βελόνα η οποίακέντριζε και ερέθιζε την ψυχή και την νοσταλγία, όλων αυτών που χάσαμεπρογόνους, με αυτόν των απάνθρωπο τρόπο.

«Κάθε βήμα προς το Ιστορικό Ψέμα και στην απόκρυψη τηςΑλήθειας από τις νεότερες γενιές, είναι ένα βήμα προς τον Εθνικό μαςθάνατο». Ας γεννήσουμε ζωή όπως οι πρόγονοί μας κάποτε γέννησαν τηνδημοκρατία και τον πολιτισμό.