Συντελεστές

Σκηνικά

Κοστούμια

Επιμέλεια προγράμματος

Ελευθερία Φιλοκώστα

Εύα Μουλατζίκου

Δημήτρης Σακελλαρίου

Το Γυμνάσιο – Λ.Τ. Αρμενίου

παρουσιάζει το έργο

«Ευμενίδες» του Αισχύλου

Ευχαριστούμε

Τους καθηγητές και τις καθηγήτριες του Γυμνασίου – Λ.Τ.

Αρμενίου και το Διευθυντή κ. Σκούφα Ιωάννη για τη

συμπαράσταση και την κατανόηση που επέδειξαν στη διάρκεια

της προετοιμασίας της παράστασης.

Την ΠΔΕ Θεσσαλίας, την ΔΔΕ Λάρισας, την ΙΕ’ Εφορεία Π/Κ

αρχαιοτήτων και το Γραφείο Σχολικών Δραστηριοτήτων της

ΔΔΕ Λάρισας και ιδιαίτερα την κα Οικονομάκη για την

πρωτοβουλία και τη βοήθειά τους στο «στήσιμο» της

παράστασης.

Για όσους αισθάνονται ακόμη τύψεις…

Πέμπτη 8 Μαΐου, 7μμ – Β’ Αρχαίο Θέατρο Λάρισας

«Ευμενίδες»

Σκηνοθεσία

Δημήτρης Σακελλαρίου (ΠΕ2)

ΔΙΑΝΟΜΗ

Προφήτισσα: Αντιγόνη Χατζοπούλου

Απόλλων: Φάνης Τσίκας

Ορέστης: Γιώργος Νταρμπινιάν

Κλυταιμήστρα: Ελευθερία Χριστοδούλου

Αθηνά: Φένια Νασιούλα

Χορός Ερινύων - Ευμενίδων:

Γεωργία Βλάχου

Φιλιώ Βλάχου

Χριστίνα Κιόσια

Μυρσίνη Μπαλούλη

Ευδοκία Τσιουμπέκα

Γεωργία Χούρλια

Συνοδοί - Αθηναίοι πολίτες – δικαστές

Νικολέτα Κουκουμάνη

Ελευθερία Φιλοκώστα

Ιωάννα Φιλοκώστα

Σημείωμα της θεατρικής ομάδας

Οι «Ευμενίδες» είναι το 3ο μέρος της τριλογίας του Αισχύλου «Ορέστεια». Το

έργο αρχίζει με την προσευχή της Προφήτισσας στο ιερό του Απόλλωνα στους

Δελφούς. Εκεί βλέπει τον Ορέστη να προσεύχεται στον θεό – προστάτη του για τη

λύτρωση. Δίπλα του βρίσκονται οι Ερινύες, Τύψεις, που τον κυνήγησαν μέχρι εκεί.

Τις έχει αποκοιμίσει ο θεός για να μπορέσει να δραπετεύσει ο προστατευόμενός

του, τον οποίο ο θεός στέλνει στην Αθήνα για να ζητήσει τη συνδρομή της Αθηνάς.

Όμως και πάλι οι Ερινύες τον κυνηγούν, καθώς τις ξυπνά η μάνα και θύμα του

Ορέστη, η Κλυταιμήστρα, θυμίζοντάς τους πως ρόλος τους είναι να μην αφήνουν

ήσυχο τον φονιά.

Οι Τύψεις-Ερινύες κατατρέχουν τον Ορέστη, κυνηγώντας τον μέχρι την Αθήνα..

Εκεί τον σώζει τελευταία στιγμή η Αθηνά, η οποία συγκροτεί ειδικό δικαστήριο και

καλεί τους πολίτες να τον δικάσουν. Ο Ορέστης αθωώνεται, με τη βοήθεια της

δικής της ψήφου. Αλλά η θεά, που δεν θέλει να μείνουν οι άνθρωποι ανεξέλεγκτοι,

έρμαια των παθών και των έμφυτων τάσεών τους, μεταμορφώνει τις Τύψεις

(Ερινύες) σε Αξίες (Ευμενίδες). Ρόλος τους είναι να αποτρέπουν τους ανθρώπους

απ΄ το έγκλημα. Έτσι γεννιέται ο καινούργιος κόσμος. Ο κόσμος του πολιτισμού

και του νόμου. Ο κόσμος της Αιδούς και της Δίκης, όπως θα διακηρύξει

αργότερα ο Πρωταγόρας.

Τι μπορεί να σημαίνει όμως για τον άνθρωπο του 21ου αιώνα ο μύθος της

τραγωδίας του Αισχύλου, γραμμένης πριν από 2500 χρόνια;

Στο πρόσωπο του Ορέστη ο καθένας από μας μπορεί να διακρίνει κάτι από τον

εαυτό του. Όλοι μας έχουμε διαπράξει κάποιο μικρό ή μεγάλο σφάλμα. Μερικοί ίσως

και έγκλημα. Κι αν δεν σκοτώσαμε τη μάνα μας, κάποιον πληγώσαμε. Εσκεμμένα ή

αθέλητα. Τον Ορέστη ήταν ο Απόλλωνας που τον παρακίνησε. Για τον σύγχρονο

άνθρωπο νέοι «θεοί» παίρνουν τη θέση του και μας εμπλέκουν σε τέτοιες ιστορίες.

Εγωισμός, απληστία, οργή. Ο φόνος της Κλυταιμήστρας που διέπραξε ο Ορέστης

είναι, στα καθ’ ημάς, κάθε άδικη πράξη που αναζητά δικαίωση και ξυπνά τις Τύψεις

μέσα μας. Οι Ερινύες που κατατρύχουν το γιο του Αγαμέμνονα είναι οι Τύψεις που

μας «τρώνε» για τα σφάλματά μας.

Αυτές οι σκέψεις μάς παρακίνησαν στην επιλογή του συγκεκριμένου έργου για τη

φετινή μας προσπάθεια. Ο κορυφαίος τραγωδός μας διδάσκει ότι αντί ο άνθρωπος

να εγκληματεί και να τον κυνηγούν οι Τύψεις – αν δεν τις έχασε κι αυτές σήμερα… –

μήπως είναι προτιμότερο να έχει αξίες που να τον συγκρατούν απ΄ τα

εγκλήματα;

Αυτό το ερώτημα θέτει το έργο. Αυτό το ερώτημα περιμένει πάντα μια απάντηση…