Παραμύθι γραμμένο από τα σοφά παιδιά!2ο και 5ο ΟΛ.ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΧΡΥΣΟΥΠΟΛΗΣΣΧ. ΕΤΟΣ 2015-2016

ΑΝΘΡΩΠΟΙ….ΞΥΠΝΗΣΤΕ….ΘΕΛΟΥΜΕ…ΕΙΡΗΝΗ

Πόλεμος ή Ειρήνη;

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν δυο μικρά παιδιά. Ζούσαν πολύ ευτυχισμένα με τους γονείς τους σένα μεγάλο κι όμορφο σπίτι! Κάθε απόγευμα τα παιδιά έπαιζαν ήσυχα στο δωμάτιό τους με τα παιχνίδια τους και οι γονείς τους απολάμβαναν το καφεδάκι τους στο σαλόνι. Κάποια μέρα συνέβη κάτι περίεργο. Οι γονείς τους ήταν ανήσυχοι, νευρικοί. Περπατούσαν πάνω κάτω. Άκουγαν ειδήσεις στην τηλεόραση, έψαχναν στο internet, μιλούσαν στο τηλέφωνο με τους φίλους και τους συγγενείς. Τα παιδιά τα έστειλαν στο δωμάτιο τους και ζήτησαν να μην τους ενοχλήσουν.Λίγο αργότερα ακούστηκε η φωνή του πατέρα. «Καταστροφή¨¨….πόλεμος….πρέπει να βιαστούμε. Πρέπει να φύγουμε γρήγορα .Πρέπει να σώσουμε τα παιδιά. Αχ τα παιδιά….

Από εκείνη τη στιγμή όλα άλλαξαν ! Όλα σκοτείνιασαν. Οι δρόμοι γέμισαν απελπισμένους ανθρώπους . Τα σπίτια άδειασαν .Φωνές…κραυγές. Βόμβες παντού . Όλα καταστράφηκαν. Όλα άλλαξαν. Έπρεπε να φύγουν.Τα τανκς κατέστρεψαν τα πάντα. Οι άνθρωποι πήραν από τα σπίτια τους ότι πρόλαβαν …λίγα ρούχα λίγα παιχνίδια και φύγανε με πολύ στεναχώρια λύπη και θυμό ! Τα παιδιά κλαίγανε … Τους πήρε ένα λεωφορείο και τους πήγε στη θάλασσα . Από εκεί τους πήραν φουσκωτά και τους μετέφεραν σε άλλα μέρη. Εκεί όπου δεν υπήρχε πόλεμος,

Στην αρχή δεν είχαν σπίτια και στήσανε σκηνές . Μάζεψαν ξύλα κι άναψαν φωτιές για να ζεσταθούν . Οι άνθρωποι που βρισκόταν κοντά , τους καλωσόρισαν και τους έδειξαν με πολλούς τρόπους την αγάπη τους! Τους έδωσαν φαγητό, νερό , ρούχα καθαρά. Στα παιδιά έδωσαν παιχνίδια μολύβια , μπογιές και χαρτιά για να ζωγραφίσουν και να χαρούν! Ο χρόνος περνούσε και σιγά σιγά τα παιδιά ξεχνούσαν τις άσχημες εικόνες που είχαν μέσα στο μυαλό τους.Τα δυο αδέρφια έπαιζαν κι αυτά με τα υπόλοιπα παιδιά. Περνούσαν όμορφα .Όμως δεν σταμάτησαν στιγμή να σκέφτονται πως έπρεπε να κάνουν κάτι για να πάψει ο πόλεμος και να ξανάρθει η Ειρήνη!

Μια μέρα φώναξαν όλα τα παιδιά και συμφώνησαν να δώσουν τα χέρια σ’όλη τη γη όλα τα παιδιά και να φωνάξουν «Θέλουμε ΕΙΡΗΝΗ». Ήθελαν η φωνή τους να ακουστεί παντού .Φώναζαν «Άνθρωποι πέστε ΕΙΡΗΝΗ¨» γιατί η γη έχει πονόλαιμο, πονάει η καρδιά της και κλαίνε τα παιδιά της, Ενάντια στο πόλεμο ,στον πόνο και τον πονόλαιμο υπάρχει μια ασπιρίνη: ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΕΣΤΕ ΕΙΡΗΝΗ»Τότε οι μεγάλοι άκουσαν το όμορφο τραγούδι των παιδιών, τ΄αγκάλιασαν και πέταξαν τα όπλα! Πήραν τα δυο αδερφάκια και όλα τα παιδιά του κόσμου τα έσφιξαν σφιχτά και υποσχέθηκαν πως όλα θα αλλάξουν,,,θα γίνουν καλυτερα.Όλοι μικροί μεγάλοι επέστρεψαν στη πατρίδα και τα σπίτια τους! Όλα φωτίστηκαν! Η ζωή τους γινόταν κάθε μέρα και καλύτερη!Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Σχ. Έτος2015-2016

Συγγραφική ομάδα : τα παιδιά του 2ου και 5ου Νηπιαγωγείου Χρυσούπολης.

Βοηθοί τους: Οι Νηπιαγωγοί: Θεοδωράκογλου Ελένη (5ο Ν/Γ) Λυμπερίδου Ελένη (2ο Ν/Γ) Χᨨ¨¨¨¨ιτίδου Χριστίνα (2ο Ν/Γ)