ΕΝΙΑΙΟ ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΛΥΚΕΙΟ ΝΑΥΠΛΙΟΥ

Α΄ ΛυκείουΣχολικό Έτος 2013-14

Δημιουργική γραφή Τα δικά μας χαϊκού

Με αφορμή«Το μοιρολόγι της φώκιας»

του Α. Παπαδιαμάντη

Tα χαϊκού είναι:• Η πιο σύντομη μορφή ποίησης. Εμφανίστηκε στην Ιαπωνία

τον 16ο αιώνα και έφτασε στην Ευρώπη στις αρχές του 20ου αιώνα.

• Ένα αυθεντικό χαϊκού αποτελείται από 17 συλλαβές και 3 στίχους που δεν ομοιοκαταληκτούν (α΄ στίχος 5 συλλαβές, β΄ στίχος 7 συλλαβές, γ΄ στίχος 5 συλλαβές).

• Τα χαϊκού δεν φέρουν τίτλο και συνήθως (όχι πάντα) αναφέρονται σε μια εικόνα της φύσης.

• Η διάθεσή τους είναι λυρική ή χιουμοριστική ενώ ο τελευταίος στίχος συχνά περιέχει το στοιχείο της έκπληξης.

Γραία Λούκαινα... Χαροκαμένη μάνα

Φορτίο βαρύ.

Θεοδοσιάδης Παναγιώτης

Λύπη ή χαρά;Βγαίνει απ’ την ψυχή τηςΑναστεναγμός.

Θεοδοσιάδης Παναγιώτης

Μοιρολογώνταςτους καημούς της ζωής,δάκρυ κύλισε.

Θεοδοσιάδης Παναγιώτης

Αναπολώνταςτα πονεμένα χρόνια,

ξεχαστήκαμε...Ανδριανή Τόσκα-Ρετσινά

Χλωμή κοπέλατα βράχια αγναντεύει.Χάδι του νερού.

Ανδρικοπούλου Αθανασία

Αννούλα με ταβάσανά σου τα πολλά...

Ρίχτα στο γιαλό.

Τζούβελη Λίτσα

Νερό αλμυρόΒάρκα που αρμενίζει

Βράχια κοφτερά

Θεοδοσιάδης Παναγιώτης

Βάρκα είναι ηφωνή σου.. Και ο βοσκός

το τραγούδι σου.

Κόρακας Γιώργος

Σπασμένη βάρκα Μια φώκια πληγωμένηΒασανισμένη...

Τσιώρος Ραφαήλ

Κοπέλι νέοζήλεψεν η θάλασσα!

Τάφος ο βυθός...

Ανδρικοπούλου Αθανασία

Βαρύς ο πόνοςΉρεμη η θάλασσαΠικρό το δάκρυ...

Ανδρικοπούλου Αθανασία

Χτυπά η βάρκατα βράχια παγωμένα.

Μοιρολόι πικρό.

Ανδριανή Τόσκα-Ρετσινά

Ξανθό κορίτσιμε τα φύκια μπλεγμένο...Στεφάνι στερνό.

Ανδριανή Τόσκα-Ρετσινά

Το μοιρολόιακούς του βράχου... Γιατί

κόρη μου; Κρίμα.

Κόρακας Γιώργος

Μαύρο στεφάνιμε φύκια στολισμένο.

Μαρίνα, γιατί; Τσιώρος Ραφαήλ

Σκίρτημα νερούΜοιρολογώ την τύχη

Κοχύλι λευκό

Θεοδοσιάδης Παναγιώτης

Κορίτσι, είσαι του Θεού ή του νερούτο μοιρολόγι;

Κόρακας Γιώργος

Στεφάνι MαγιούΦύκια μέσα στο βούρκο

Κόρη όμορφη

Θεοδοσιάδης Παναγιώτης

Θάλασσα καημού,μοιρολογώ εσένα

με πόνο βαθύ...

Σέργιος Μπρέβκο

Έχει στεφάνιαπροίκα της η θάλασσα.Και σβήνει ο ήλιος...

Μπαϊρακτάρη Δήμητρα

Το μοιρολόιτης θάλασσας ακούει

η φώκια. Σιωπή...

Ανδρικοπούλου Αθανασία

Ζωής νοσταλγός...Γλυκιά η μελωδίαΆδικο τέλος.

Σέργιος Μπρέβκο

Δάκρυα ζεστάσε ροζιασμένα μήλα.

Παράπονό μου...

Ανδριανή Τόσκα-Ρετσινά

Η πλάση θρηνείκατά τον ίδιο τρόποτα πλάσματά της.

Τζούβελη Λίτσα

Όσο κι αν πονάς,ποτέ να μη λυγίζεις...

Έτσι προχωράς!

Τσιώρος Ραφαήλ

Ομάδα εργασίαςΑνδρικοπούλου Αθανασία

Καρανικόλα ΝικολέταΘεοδοσιάδης Παναγιώτης

Επιβλέπoυσα εργασίας: κ. Ντασκαγιάννη ΈφηΥποστήριξη εργασίας: κ. Γιολδάσης Κώστας