Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΕΙΝΑΙ

ΜΑΚΡΥΣ…

ΜΑΡΟΥΛΑ ΚΛΙΑΦΑ

Διδακτική προσέγγιση Βαγιάνου Κυριακή

Τι φέρνει στο νου η λέξη «Παράδεισος» στους μαθητές του Α3

Τι απάντησε το 4ο Δημοτικό Σχολείο Χίου στην ερώτηση :Τι σας φέρνει στο νου η λέξη «Παράδεισος», στα πλαίσια ενός καταιγισμού ιδεών για την έναρξη της διδακτικής ώρας που μοιράστηκαν με τους μαθητές του Α3.

ΜΑΘΗΤΙΚΕΣ …ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΠΟΠΕΙΡΕΣ ΑΠΟ ΤΟ Α3 ΤΟΥ 1ΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΧΙΟΥ

Η ΒΕΡΟΝΙΚΑ & Η ΕΛΕΝΗ ΣΥΝΑΝΤΙΟΥΝΤΑΙ…

ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:

•Η Ελένη και η Βερόνικα συναντιούνται!! Ως μικροί συγγραφείς αξιοποιείτε την εμπειρία σας στη δημιουργική γραφή και περιγράφετε αυτή τη συνάντηση…•Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τις αφηγηματικές τεχνικές της αφήγησης , της περιγραφής, του διαλόγου , ακόμα και του εσωτερικού μονόλογου. •Και φυσικά η συγγραφική σας απόπειρα θα δημοσιοποιηθεί •στο blog του 1ου Γυμνασίου!

Τζιατζιάς Δημήτρης

Έρχεται λοιπόν η στιγμή που οι δύο φίλες συναντιούνται… Είναι Τετάρτη 22 Ιουλίου και τα κορίτσια έχουν δώσει ραντεβού στις 11: 30 το πρωί στην πλατεία Συντάγματοςστην Αθήνα. Για να μην σας ζαλίζω και πολύ ας πάμε κατευθείαν στο ψητό, που έχει και το πολύ ζουμί (πάλι σας ανοίγω την όρεξη) … Τα δύο κορίτσια ανυπομονούσαν πάρα πολύ, ήθελαν να αντικρίσουν η μία την άλλη. Βέβαια για τη Βερόνικα θα άλλαζε αυτό και ξέρετε ακριβώς γιατί… Η Ελένη είχε «περιγράψει» τον εαυτό της στη Βερόνικα , οπότε ήξερε πώς ήταν. Όταν έφτασε εκεί η Βερόνικα είχε φτιάξει μία ιδέα στο μυαλό της και περίμενε να αντικρίσει κάτι τέτοιο αλλά…

Τζιατζιάς Δημήτρης

Προς το παρόν δεν έβλεπε καμιά που να μοιάζει με την περιγραφή της Ελένης, μόνο τρεις τέσσερις τουρίστριες Γερμανίδες και ένα κοριτσάκι σε αναπηρικό καροτσάκι να την κοιτάει επίμονα! Μετά από λίγη ώρα βλέπει το κοριτσάκι με το καρότσι και την πλησιάζει, όταν πια πλησίασε αρκετά την ρωτάει: «Μήπως είσαι η Βερόνικα;» Η Βερόνικα σάστισε και ψιθύρισε «Δεν μπορεί» και συνεχίζει λίγο πιο δυνατά «Νννναι, εγώ είμαι αυτή που αλληλογραφούσες τόσο καιρό, συγγνώμη που το μαθαίνεις έτσι απότομα, πραγματικά συγγνώμη».Η Βερόνικα έτρεξε, επέστρεψε σπίτι της και έμαθε να μην εμπιστεύεται ποτέ ξανά κανέναν. Δεν ξαναμίλησαν ποτέ, και οι δύο συνέχισαν τη ζωή τους.

Τζιατζιάς Δημήτρης

Τσακός Δημήτρης

Επιτέλους έφτασε η μέρα της συνάντησης των δύο κοριτσιών. Η Βερόνικα έφτασε στο πάρκο φορώντας την κίτρινη κορδέλα στα μαλλιά της με την οποία θα την αναγνώριζε η φίλη της. Μετά από λίγο την πλησίασε ένα κορίτσι σε αναπηρικό καρότσι, χαμογελώντας της.-Γεια σου Βερόνικα!- Ελένη; Είπε σαστισμένη εκείνη.«Τι είναι πάλι αυτό; Εγώ να της λέω όλα μου τα προβλήματα κι εκείνη το παραμικρό!» σκέφτηκε θυμωμένη. « Όμως η Ελένη είναι που με κατάλαβε και με συμβούλευσε και αυτό γιατί ίσως κι ίδια ζει εξαιτίας του προβλήματός της, το ρατσισμό.» Της χαμογέλασε και της είπε: « Ελένη, εδώ πιο κάτω έχει μία καφετέρια , θέλεις να πιούμε ένα χυμό και να τα πούμε;» Τσακός Δημήτρης

ΤΡΟΜΠΟΥΚΗ ΔΕΣΠΟΙΝΑ

Ήρθε η ώρα που … - ειδικά η Βερόνικα – περίμενε. Καλά… και η Ελένη ανυπομονούσε να δει από κοντά τη φίλη της. Όμως ήταν ανάπηρη και δεν το είχε αποκαλύψει στο κορίτσι. Άραγε πώς θα το ‘ παιρνε η Βερόνικα; Πάντως … η Ελένη … δεν μπορούσε να αναβάλει τη συνάντηση. Ήταν Σάββατο απόγευμα και η Βερόνικα ανέβαινε τα σκαλιά του σπιτιού της Ελένης. Χτύπησε το κουδούνι. Η μαμά της άνοιξε την πόρτα. Η Βερόνικα της συστήθηκε και κοίταξε μέσα στο σπίτι. Αντίκρισε ένα κοριτσάκι σε ένα αναπηρικό καροτσάκι. Ρώτησε αν είχε κάνει λάθος. Η Ελένη πλησίασε και της είπε όλη την αλήθεια, ποια πραγματικά είναι! Για λίγη ώρα η Βερόνικα δε μιλούσε. Ξαφνικά έτρεξε και την αγκάλιασε σφιχτά. Η Ελένη δεν είχε ξαναχαρεί έτσι στη ζωή της… Τρομπούκη Δέσποινα

ΦΩΚΙΑΝΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ

Μια μέρα η Ελένη πήγε με τον μπαμπά της μία βόλτα και πέρασαν έξω από την πολυκατοικία που μένει η Βερόνικα. Τυχαία εκείνη την ώρα η Βερόνικα βγήκε έξω να πάρει ψωμί αλλά ήταν τόσο βιαστική που σκουντούφλησε σε ένα αναπηρικό καροτσάκι που πάνω του καθόταν ένα κορίτσι.Ελένη: Με συγχωρείς! Σε χτύπησα;Βερόνικα: Όχι, είμαι μία χαρά. Πώς σε λένε; Ελ: Ελένη, εσένα;Βερ: Βερόνικα!Ελ: Έχω μία φίλη με το ίδιο όνομα αλλά γνωριζόμαστε μόνο μέσα από γράμματα.Βερ: Κι εγώ έχω μία φίλη που τη λένε Ελένη και μιλάμε με γράμματα αλλά δεν είναι σε αναπηρικό καροτσάκι.

ΦΩΚΙΑΝΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ

Ελ: κατάγεσαι από την Αλβανία;Βερ: ναι πού το κατάλαβες; Ελ: γιατί εγώ είμαι η Ελένη που στέλνεις τα γράμματα!Βερ: τι έπαθες ξαφνικά και δεν μπορείς να περπατήσεις;Ελ: εδώ και χρόνια βρίσκομαι σε αυτή τη θέση, συγγνώμη που δεν στο είπα. Τώρα πια δεν μπορώ να το κρύψω και πιστεύω να θέλεις να με έχεις ακόμα φίλη.Βερ: δεν θα άλλαζε τίποτα αν το ήξερα από την αρχή, γιατί είναι κάτι που μπορεί να συμβεί στον καθένα. Από εδώ και μπρος θα σε πηγαίνω εγώ βόλτα και όπου αλλού θέλεις. Έτσι θα είμαστε περισσότερο μαζί.Ελ: χαίρομαι, γιατί όπως ήρθαν τα πράγματα θα γίνουμε δύο αχώριστες φίλες!

Φωκιανού Κατερίνα

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΦΩΤΗΣ

Η Βερόνικα και η Ελένη μετά από κάποιους μήνες που αλληλογραφούσαν , αποφάσισαν να βρεθούν για να γνωριστούν καλύτερα. Συμφώνησαν να συναντηθούν σε ένα παρκάκι κοντά στο σπίτι της Ελένης. Στο τελευταίο τους γράμμα είχε περιγράψει η καθεμιά τον εαυτό της για να μπορούν να αναγνωρίσουν εύκολα η μία την άλλη. Η Βερόνικα πήγε νωρίτερα γιατί ανυπομονούσε να δει από κοντά τη φίλη της. Έψαχνε με τα μάτια για να βρει ανάμεσα στο πλήθος την Ελένη αλλά καμιά κοπέλα δεν ταίριαζε στην περιγραφή της. Ξαφνικά ένα κορίτσι που καθόταν σε ένα αναπηρικό καροτσάκι ήρθε προς το μέρος της και της είπε απλά «είμαι η Ελένη». Η Βερόνικα τα’ χασε, έμεινε άναυδη. Από μέσα της αναρωτιόταν γιατί η φίλη της της έκρυβε ένα τόσο μεγάλο μυστικό και ταυτόχρονα στεναχωριόταν για όσες φορές την είχε ζηλέψει.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΦΩΤΗΣ

Η Ελένη της ζήτησε συγγνώμη που της είχε κρύψει την αλήθεια και της εξήγησε γιατί δεν της είχε ομολογήσει ότι είχε κινητικές δυσκολίες. Τα δύο κορίτσια σιγά- σιγά ξεπέρασαν την αμηχανία τους και η Βερόνικα μετά την έκπληξή της κατάλαβε ότι τους έδεναν πολύ περισσότερα πράγματα απ’ ό,τι νόμιζε. Από εκείνη τη μέρα οι δύο φίλες συναντιόταν συχνά, δεν είχαν μυστικά μεταξύ τους και στήριζε η μία την άλλη, όπως κάνουν οι αληθινοί φίλοι.

Φώτης Παναγιώτης

ΣΦΗΚΑΣ ΚΩΣΤΑΣ

Η Βερόνικα πηγαίνει με την οικογένειά της στην Αθήνα για δουλειές και βρίσκει την ευκαιρία να συναντήσει την Ελένη. Η Βερόνικα περιμένει γεμάτη αγωνία και ενθουσιασμό στην πλατεία που έδωσαν ραντεβού να βρεθεί επιτέλους από κοντά με την αγαπημένη της φίλη Ελένη. Τότε πλησιάζει τη Βερόνικα ένα όμορφο κορίτσι καθισμένο σε αναπηρικό καροτσάκι. Έχει μακριά και λαμπερά μαλλιά, χαμογελαστά μάτια και κρατάει ένα κόκκινο τριαντάφυλλο. Καθώς το προσφέρει στη Βερόνικα , της συστήνεται: «Γεια σου, είμαι η Ελένη».Η Βερόνικα πλημμυρίζει με ανάμεικτα συναισθήματα . Από τη μια μεγάλη χαρά, επειδή έχει μπροστά της το κορίτσι με το οποίο μοιράζεται τις ανησυχίες της και από την άλλη έκπληξη αλλά και θυμό αφού η Ελένη

ΣΦΗΚΑΣ ΚΩΣΤΑΣ

Της είχε δώσει μια άλλη εικόνα για τον εαυτό της. Τότε κατάλαβε τι εννοούσε η φίλη της λέγοντας ότι ο δρόμος για τον παράδεισο είναι μακρύς. Συγκινημένες και οι δύο αγκαλιάζονται και δακρύζουν. Όμως για τη Βερόνικα η συνάντηση αυτή είναι μία νέα αρχή αφού από τη στιγμή εκείνη βλέπει τη ζωή με άλλο μάτι και καταλαβαίνει ότι η ψυχική δύναμη μας βοηθά να αντιμετωπίσουμε όλες τις δυσκολίες της ζωής.

Σφήκας Κώστας

ΦΑΚΟΥΔΗΣ ΦΩΤΗΣ

Η μεγάλη ώρα Από καιρό, η Βερόνικα ήθελε να συναντήσει την Ελένη. Όμως φοβόταν να της το προτείνει. Βρήκε τελικά την ευκαιρία να της το πει. Μιας και θα κατέβαινε στην πόλη καιρός ήταν να συναντηθούν. Η Ελένη τρομοκρατήθηκε, διότι σκεφτόταν πώς θα αποκαλύψει ότι είναι ανάπηρη. Θα της καταστρέψει όλη τους τη σχέση. Δεν πρόκειται να την ξαναεμπιστευτεί κι ούτε θα θέλει να της ξαναμιλήσει. Όμως έπρεπε να της πει την αλήθεια. Έτσι έδωσαν ραντεβού σε μία καφετέρια. Είχαν συμφωνήσει την ημέρα και την ώρα. Επίσης είχαν πει ότι η Ελένη θα κρατάει ένα κόκκινο τριαντάφυλλο.

ΦΑΚΟΥΔΗΣ ΦΩΤΗΣ

Έφτασε η μεγάλη μέρα της συνάντησης. Η Ελένη στεναχωρημένη ετοιμάστηκε κι έφυγε για την καφετέρια. Η Βερόνικα αντίθετα γεμάτη χαρά που θα συναντήσει την φίλη της πήγε στην καφετέρια. Μόλις είδε την Ελένη να κάθεται σε αναπηρικό καροτσάκι σάστισε. Δεν το περίμενε. Νόμιζε ότι είδε λάθος. Όμως την πλησίασε και της είπε: -Καλά, γιατί δεν μου το είχες πει;- Φοβόμουν την αντίδρασή σου.- Δεν σου έχω θυμώσει απλώς έπρεπε να μου το είχες πει.- Έχεις δίκιο απλώς φοβόμουν μην με κοροϊδέψεις σαν όλο τον κόσμο.- Εγώ; Εγώ είμαι από τους λίγους που σε καταλαβαίνουν. Θα σε βοηθούσα να ξεπεράσεις το φόβο σου.

ΦΑΚΟΥΔΗΣ ΦΩΤΗΣ

-Ευχαριστώ πολύ! Τα λόγια σου με κάνουν να νιώθω ότι τώρα θα σηκωθώ και θα περπατήσω κι ότι κανείς δεν θα είναι ρατσιστής. - Είδες , αν μου το είχες πει πιο νωρίς όλα θα ήταν καλύτερα. Το σημαντικότερο είναι να αποδεχόμαστε τον εαυτό μας! Έπειτα από αυτήν κουβέντα συνέχισαν να μιλάνε για ώρες και ποτέ πια δεν έκρυψε η μία τίποτα από την άλλη.

Φακούδης Φώτης

ΦΙΣΤΕ ΚΑΛΛΙΟΠΗ

Τα δύο κορίτσια συναντιούνται

Η Ελένη και η Βερόνικα συνέχισαν να στέλνουν γράμματα η μία στην άλλη για αρκετό καιρό. Η Βερόνικα πρότεινε στην Ελένη να συναντηθούνε για να συζητήσουν από κοντά. Η Ελένη ήξερε πως αυτό θα συνέβαινε κι είχε προβληματιστεί. Η ίδια προσπαθούσε να κάνει τη φίλη της να αγαπήσει και να αποδεχτεί τον εαυτό της ενώ εκείνη δεν το έκανε. Άργησε πολύ να της απαντήσει. Μετά από αρκετή σκέψη αποφάσισαν να συναντηθούν .Το μέρος συνάντησης ήταν ο σταθμός του μετρό, συγκεκριμένα ένα παγκάκι…δεν ήθελαν να είναι κοντά στον κόσμο.

ΦΙΣΤΕ ΚΑΛΛΙΟΠΗ

Η Βερόνικα έφτασε στη στάση πρώτη. Όταν η Ελένη έφτασε με το καροτσάκι η Βερόνικα την αγνόησε. Η Ελένη βρήκε το κουράγιο να μιλήσει και προσπάθησε να της εξηγήσει. Η Βερόνικα σηκώθηκε κι έφυγε. Ήταν πληγωμένη. Είχε εμπιστευτεί προσωπικά θέματα σε αυτό το κορίτσι και εκείνη δεν της είπε ένα από τα πιο σημαντικά της μυστικά. Καθώς είχε φτάσει στο τέλος της στάσης σκέφτηκε πως η ίδια είχε γίνει ρατσίστρια. Η Ελένη φοβόταν τη γνώμη του κόσμου όπως και η Βερόνικα. Άλλαξε γνώμη και χωρίς καμία σκέψη έφυγε τρέχοντας και πήρε αγκαλιά την Ελένη. Ζήτησε να την στγχωρέσει για την αντίδρασή της και να προχωρήσουν κανονικά τη φιλία τους. Αποδείχτηκε πως αυτά τα κορίτσια ήταν διαφορετικά μα παράλληλα τόσο ίδια.Φιστέ Καλλιόπη

ΤΣΙΟΥΚΑΝΤΑΝΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Η αλληλογραφία των δύο δεκαπεντάχρονων κοριτσιών και φιλενάδων συνεχίστηκε για αρκετό καιρό ακόμη χωρίς να υπάρχει συνάντηση μεταξύ τους. Όμως αυτό δε θα ήταν δυνατόν να συνεχιστεί για πολύ καιρό ακόμα λόγω της … περιέργειας. Η Βερόνικα ήταν αυτή που πήρε την πρωτοβουλία και σε ένα από τα γράμματά της δήλωσε στην Ελένη πως επιθυμεί να τη γνωρίσει. Εκείνη, παρά τους αρχικούς δισταγμούς της συμφώνησε, αφού πίστευε ότι ήταν πια καιρός να αποκαλυφθεί το μεγάλο μυστικό που έκρυβε. Μέσα από τα γράμματά τους ορίστηκε και η τελική ημερομηνία αλλά και ο τόπος της πολυπόθητης συνάντησης. Η ώρα είχε επιτέλους φτάσει. Η συνάντηση των δύο κοριτσιών αναμενόταν από λεπτό σε λεπτό. Η Βερόνικα είχε ήδη φτάσει στον τόπο συνάντησης και περίμενε με ανυπομονησία τη φίλη της. Σε λίγο κατέφθασε και η Ελένη.

ΤΣΙΟΥΚΑΝΤΑΝΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Με τη βοήθεια του αναπηρικού αμαξιδίου διέσχισε και τα τελευταία μέτρα και στάθηκε μπροστά στη Βερόνικα. Τα δύο κορίτσια αντικρίθηκαν . Δε χρειαζόταν καμία σύσταση. Η Βερόνικα κοιτούσε έκπληκτη την εικόνα της Ελένης. Η Ελένη διατήρησε την ψυχραιμία της, δε μίλησε, δεν έκανε καμία απολύτως κίνηση. Δεν άντεξε όμως για πολύ. Ένα μεγάλο και δυνατό συγγνώμη ακούστηκε και έσπασε τη σιωπή που επικρατούσε. Η Βερόνικα ξέσπασε σε λυγμούς και αποχώρησε από το χώρο. Η Ελένη την άφησε, δεν την ακολούθησε, προτίμησε να παραμείνει ση θέση της και να την αφήσει για λίγο να σκεφτεί ανενόχλητη. Σε μερικά λεπτά η Ελένη πήγε να βρει τη φίλη της. Της εξήγησε την κατάσταση, της εξήγησε γιατί δεν της το είχε αποκαλύψει νωρίτερα και της ζήτησε συγγνώμη.

Τσιουκαντάνας Παναγιώτης

Τα δύο δεκαπεντάχρονα κορίτσια άρχισαν τη συζήτηση, μέσα από την οποία αντιλήφθηκαν πως έχουν πολλά κοινά σημεία αλλά και προβλήματα. Από τότε δεν ξαναχώρισαν ποτέ. Η Βερόνικα μάλιστα επιδίωξε μία νέα μετακόμιση της οικογένειάς της, ώστε να βρίσκεται κοντά στην περιοχή που κατοικεί η Ελένη. Βοηθούσε η μία την άλλη, διασκέδαζε η μία την άλλη και γενικά μπορούμε εύκολα να θεωρήσουμε ότι η καθεμία βρήκε το άλλο της μισό. Βρήκε κάποια που να τη συμπληρώνει σε όλα. Μία φιλία σαν αυτή θα μπορούσε να κρατήσει για πάντα, ακόμη και μετά το θάνατο, κάπου ψηλά στον ουρανό.Τσιουκαντάνας Παναγιώτης

Η Βερόνικα άκουσε με μεγάλη κατανόηση την Ελένη και τη συγχώρεσε. Τη συγχώρεσε γιατί ένιωσε πραγματικά τους λόγους για τους οποίους της απέκρυψε ένα τόσο μεγάλο και σοβαρό μυστικό παρ’ όλο που ένιωθε προδομένη.

Οι μαθητές κλήθηκαν να οπτικοποιήσουν τα πρόσωπα των δύο ηρωίδων μας και να δικαιολογήσουν την επιλογή τους.

Η Ελένη και η Βερόνικα λοιπόν με σάρκα και οστά!

Άραγε ποια είναι ποια;;;;

Αυτό το κορίτσι είναι η Βερόνικα επειδή η στάση που έχει δείχνει ότι είναι κλειστή στον εαυτό της και δεν της αρέσει η συμπεριφορά κάποιων ανθρώπων.

Αυτό το κορίτσι είναι η Ελένη γιατί το βλέμμα της είναι ήρεμο και υπομονετικό και δείχνει να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες της ζωής με δύναμη ψυχής

Ελένη και Βερόνικα διαφορετικές μα τόσο !!!ΙΔΙΕΣ

Ποιά είναι η διαφορά?? ΚΑΜΙΑ