Τόσον καιρό πολεμούσαν τέρατα, τώρα όμως μαθαίνουν πως εκείνοι είναι το τέ-ρας. Η φυλή της Μελίνας στρέφεται ενα-

ντίον της και ως απόρροια, οι ζωές των φίλων της μπαίνουν σε κίνδυνο. Σα να μην έφτανε αυτό, ο Κωμικός περπατάει για ακόμα μια φορά ανάμεσά τους, διεκδικώντας τη μόνο για εκείνον.

Ποιος θα είναι ο τελικός νικητής στο παιχνίδι που έχει σχεδιάσει για όλους ο Νικολά;

Πόσο μπορεί να αλλάξει ο κόσμος τους μέσα σε μια μέρα;

Ποιος θα είναι αυτός που θα πάρει τη θέση του στον κόσμο των σκιών;

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108E-MAIL: ekdoseis.ocelotos@gmail.com

www. ocelotos. gr

ΕΚΔΟΣΕ ΙΣοσελότος

ΕΚΔΟΣΕ ΙΣοσελότος

Μελίνα

σκοτεινές ψυχές

sofia

H Σοφία Αποστολίδη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1989. Είναι απόφοιτος ενιαίου λυκείου της τάξης του 2007 και φοιτήτρια στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Ασχολείται με τη συγγραφή από νεότατη ηλικία. Το πρώτο της βιβλίο με τίτλο Ελσάντα (ανέκδοτο) αποτέλεσε την εκκίνηση για την πλούσια συγγραφική της δραστηριότητα.

Άλλα έργα της:

Μελίνα, η αρχή, 2010 εκδ. Οσελότος

Μελίνα, ο κόσμος των σκιών, 2012 εκδ. Οσελότος.

Melina, the begining, μτφ. του ομώνυμου έργου, 2012, εκδ. Οσελότος

Μελίνα, το πέπλο του σκότους, 2014, εκδ. Οσελότος

ISBN 978-960-564-263-1

ΕΚΔΟΣΕ ΙΣοσελότος

123 × 170 SPINE: 24 FLAPS: 80

cover_melina skoteines psyxes.indd 1 20/5/2015 6:01:44 μμ

μελίνασκοτεινές ψυχές

ΤιΤλος Mελίνα, σκοτεινές ψυχές

ςυγγραφέας Σοφία Αποστολίδη ςειρα Φανταστικό [1063]0515/01 Copyright© 2015 Σοφία Αποστολίδη ΠρώΤη εκδοςη Αθήνα, 2015 ISBN 978-960-564-263-1

Η γενική επιμέλεια της έκδοσης έγινε από τις εκδόσεις οσελότος

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108E–MAIL: ekdoseis.ocelotos@gmail.com

www. ocelotos. gr

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις πε-ρί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χω-ρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.

ΕΚΔΟΣΕ ΙΣοσελότος

Αν δεν δοκιμάσεις, δεν θα μάθεις ποτέ

Believe that dreams come true every day, because they do

Ιt makes your heart poundit makes your knees bend

it makes your temperature riseit makes you feel you are still alive

it’s not your sweet anticipationit is your fear

congratulations, you got what you wished

σκ οτ ε ι νές ψυχές 5

Απιστία

«Μέχρι εδώ… πρέπει να σταματήσεις».«Έχεις δίκιο, το ξέρω… απλά, δεν μπορώ. Δεν μπορώ να σταμα-

τήσω να το σκέφτομαι. Δεν αντέχω εδώ πέρα Μελίνα, θα κάνω κάτι ανόητο, το αισθάνομαι».

Η Μελίνα ήταν για ακόμα μια φορά στο τηλέφωνο με την Σίλια. Η συμπεριφορά της τον τελευταίο καιρό είχε αλλάξει. Αυτό δεν είχε περάσει απαρατήρητο από τη φυλή της και σίγουρα δεν ήταν αρεστό. Τα αισθήματά της για τον Μιχάλη επέφεραν από μέρους της αντι-δράσεις που δεν μπορούσαν να γίνουν αποδεκτές από τον κύκλο της. Ρωτούσε διαρκώς την Μελίνα για εκείνον αλλά μόνο τώρα εκείνη μπορούσε να δει πόσο λάθος της ήταν να δώσει τροφή σε αυτό της το συναίσθημα.

«Μην λες ανοησίες, ξέρεις πολύ καλά ότι θα σε σκοτώσουν πριν προλάβεις να σκεφτείς πως θες να φύγεις. Πόσο μάλλον για κάποιον Νόθο, για έναν Νόθο που δεν ξέρει τίποτα για εσένα Σίλια. Και δεν θα σταματήσουν εκεί, θα έρθουν για τον Μιχάλη…». Η ιδέα και μόνο την έκανε να χάσει τη γη κάτω από τα πόδια της. Πώς μπορούσε να κάνει κάτι τόσο ανόητο; Γιατί δεν είχε αναγκάσει την Σίλια να ξε-χάσει τον Μιχάλη όταν ήταν ακόμα νωρίς;

Η αλήθεια όμως ήταν πως είχε βρεθεί στη θέση της, ήξερε πολύ

6 σοφ ία απο σ τολ ί δη

καλά πως είναι να προσπαθείς απεγνωσμένα να ξεφύγεις από κάτι. Αυτός ίσως ήταν ο λόγος της… ίσως αυτή να ήταν η δικαιολογία της. Αλλά τώρα τα πράγματα είχαν ξεφύγει, ακόμα και αν η Σίλια κατάφερνε να φύγει, δεν θα υπήρχε μέρος για εκείνη να κρυφτεί από τον δεσμό τους. Όπου και να πήγαινε… ό, τι και να έκανε, θα την έβρισκαν. Και όσο και αν η Μελίνα ήθελε να την προστατέψει από τη φυλή τους, δεν μπορούσε να φέρει τον δικό της πόλεμο στην πόρτα των φίλων της.

«Ναι… ναι, φυσικά. Έχεις δίκιο… και εσύ… θα κυνηγήσουν σί-γουρα εσένα. Όχι, έχεις δίκιο, συγγνώμη. Δεν θα σου το έκανα ποτέ μου αυτό».

«Όχι… όχι, εγώ είμαι αυτή που πρέπει να ζητήσει συγγνώμη. Δεν ξέρω τι μ’ έπιασε. Απλά δεν ξέρω πως μπορώ να βοηθήσω…».

«Όχι, είχες δίκιο… αλλά δεν μπορώ να το εξηγήσω Μελίνα. Εί-ναι… σαν ένστικτο. Πολύ δυνατό ένστικτο. Και με οδηγεί στον Μι-χάλη. Είναι η πρώτη φορά που μου συμβαίνει αυτό και μου αρέσει τόσο πολύ». Και για μια στιγμή η φωνή της έγινε μελιστάλαχτη, ήταν και πάλι ήρεμη. «Αλλά εκείνος δεν ξέρει καν πως υπάρχω», συ-νέχισε κακοδιάθετη.

«Αυτό δεν είναι το μόνο πρόβλημα», ξεκίνησε να λέει διστακτι-κά. «Ξέρεις ότι τα έχει με την Θάλεια. Δεν τη συμπαθώ την κοπέλα αλλά αν τον κάνει ευτυχισμένο…». Ακολούθησε μια μακρόσυρτη παύση και η Μελίνα ευχόταν να είχε δαγκώσει τη γλώσσα της παρά να μιλήσει. Πώς μπορούσε να είναι τόσο κακιά μαζί της;

«Ούτε εγώ το θέλω Μελίνα… αν είναι εκείνος καλά… αυτό εί-ναι το μόνο που θέλω», κατένευσε με κομμένη την ανάσα. «Πρέπει να κλείσω… ακούω κάποιον να έρχεται. Κάτι τελευταίο, ο Στέφανος έχει αρχίσει να γκρινιάζει, δεν του αρέσει που χάθηκες. Ίσως μπορείς να περάσεις μια από αυτές τις μέρες, να σε δω και εγώ από κοντά».

«Ααμμ… ν…», δεν πρόλαβε να τελειώσει τη φράση της και η Σίλια είχε κιόλας κλείσει το τηλέφωνο. Η Μελίνα πέταξε μπουχτι-σμένη τη συσκευή πάνω στο κρεβάτι και ύστερα ξάπλωσε παίρνοντας

σκ οτ ε ι νές ψυχές 7

μια βαθιά ανάσα.«Ποιος ήταν στο τηλέφωνο;» η φωνή του Μάρκο την τρόμαξε

και ανασηκώθηκε τρομαγμένη. Το παράθυρο του δωματίου πίσω του ήταν ανοιχτό, δίνοντάς του

την ευκαιρία να τρυπώσει. Είχε χρησιμοποιήσει το νυχτολούλουδο που αναρριχούταν στον τοίχο. Ακόμα και η ίδια είχε βρει κάποια χρή-ση σε εκείνη τη μικρή παράκαμψη. Ήταν για τις νύχτες που γυρνούσε αργά. Δεν ήθελε να χρησιμοποιήσει την κύρια είσοδο, ήξερε πως με αυτόν τον τρόπο θα ρίσκαρε να πέσει πάνω στον Δημήτρη.

«Η πόρτα είναι πολύ βαρετή για εσένα;» τον πείραξε η κοπέλα που πήδησε την αγκαλιά του χαρούμενη και τον φίλησε. Η αλήθεια ήταν πως άφηνε εκείνο το παράθυρο πάντα ανοιχτό, δεν ήταν η πρώ-τη φορά που ο Μάρκο το χρησιμοποιούσε και η Μελίνα πάντα ήλπιζε πως θα πεταγόταν για ακόμα μια φορά… ακόμα μια νύχτα, να τη δει.

«Απλά δεν θέλω να δω τα μούτρα του αρχηγού σου», το αγόρι είπε μέσα από τα δόντια του. «Πόσο μάλλον να πάρω την άδειά του για να σε δω», μουρμούρισε αφήνοντάς την κάτω.

«Είναι το σπίτι του», του θύμισε διστακτικά. Εκείνος την κοίταξε με βλέμμα που η Μελίνα δεν ήξερε πως να εξηγήσει ενώ δεν μπήκε καν στον κόπο να της απαντήσει. Αντί αυτού έφερε μια μικρή βόλτα στο δωμάτιο, επεξεργαζόμενος τα πάντα γύρω του σα να έψαχνε για κάτι, κάποια αλλαγή.

«Δεν μου απάντησες», συνέχισε με ένα κρυφό παράπονο που έκανε την Μελίνα να δαγκώσει το κάτω χείλος της.

«Ήταν η Σίλια, πήρε να μου πει ότι ο Στέφανος γκρινιάζει πάλι που δεν περνάω αρκετό χρόνο με τη φυλή μου». Δεν του είχε πει τί-ποτα για τα αισθήματα της κοπέλας για τον φίλο της και κατά συνέ-πεια για τους κινδύνους πίσω από αυτό, δεν πίστευε πως τον αφορού-σε. Αλλά τώρα τσάκωνε τον εαυτό της να θέλει να του μιλήσει.

Σταύρωσε τα χέρια της κάτω από το στήθος της ασυναίσθητα και μετά άρχισε να συγυρίζει το δωμάτιό της. Ήταν χάλια, το προηγούμε-νο κιόλας βράδυ είχε βγει με τον Μάρκο και είχε φέρει τα πάνω κάτω

8 σοφ ία απο σ τολ ί δη

για να βρει κάτι όμορφο να φορέσει.«Δείχνεις ένοχη», της είπε. Η Μελίνα δεν τον είχε ακούσει να πλησιάζει. Δεν ήξερε πως στε-

κόταν σε απόσταση αναπνοής πίσω από εκείνη. Όχι προτού εκείνος πάρει την μπλούζα που κρατούσε μέσα στα χέρια της για να τη μυ-ρίσει. Η κίνησή του την έκανε να αισθάνεται άβολα αλλά αυτό δεν κράτησε για πολύ, απομακρύνθηκε από κοντά της για να μετακινήσει ένα από τα μαξιλάρια και να σηκώσει το μαύρο του πουκάμισο. «Το έψαχνα αυτό», της είπε με ένα ειρωνικό χαμόγελο και την κοίταξε πονηρά.

«Να πάρεις άλλο», η Μελίνα αντέτεινε αυταρχικά και πήρε το ρούχο μέσα από τα χέρια του για να το καταχωνιάσει και πάλι εκεί που το είχε βρει το αγόρι εξ αρχής. Ήταν ανόητο, δεν μπορούσε πλέον να κοιμηθεί μόνη τα βράδια. Ήθελε τη μυρωδιά του μαζί της, έτσι είχε δανειστεί το πουκάμισό του.

Αναγνώριζε το έγκλημά της, του πήγαινε πάρα πολύ για να του το στερήσει αλλά το ήθελε για εκείνη και ήξερε πως δεν τον πείρα-ζε πραγματικά. Για κάποιον λόγο, ποτέ του δεν έδινε σημασία στα πράγματά του. Τα έχανε όλη την ώρα… από την άλλη, ήταν ιδιαίτερα υπερπροστατευτικός με την κουζίνα του και ο,τιδήποτε βρισκόταν μέσα σε εκείνη.

Αυτή δεν ήταν η μόνη του αδυναμία, η Μελίνα είχε ανακαλύψει ένα μικρό στούντιο στο σπίτι του. Εκεί κλείδωνε τα αγαπημένα του σκίτσα και εκεί βρισκόντουσαν οι υπολογιστές του. Πέρα από τη ζωγραφική και τη μαγειρική, ο Μάρκο έδειχνε να περνάει πολύ ώρα φτιάχνοντας τα δικά του βίντεο και να επεξεργάζεται τα σκίτσα του στον υπολογιστή.

Η Μελίνα είχε αποφασίσει να μην μοιραστεί μαζί του αυτήν της την ανακάλυψη. Δεν ήξερε τον λόγο, αλλά της άρεσε να τον μελετάει και δεν ήθελε πάντα να τον αφήνει να βλέπει εκείνη της την αδυναμία.

«Σου λείπω τα βράδια;» το χαμόγελό του έγινε ακόμα πιο πλατύ καθώς τη ρωτούσε ενώ την ίδια στιγμή την έπιασε από τη μέση και

σκ οτ ε ι νές ψυχές 9

την τράβηξε κοντά του.«Όχι, απλά ήθελα να το κρατήσω», είπε ψέματα. Όμως δεν τον

έπεισε. Ποτέ δεν τον έπειθε… ακόμα και αν έλεγε την αλήθεια. «Νό-μιζα ότι θα έβγαινες με τα παιδιά», άλλαξε θέμα.

«Θα βγω, πέρασα μόνο για να σε δω για λίγο. Δεν έκανα καλά;» συνέχισε χαϊδεύοντας το πρόσωπό της.

«Δεν είπα κάτι τέτοιο».«Μέλα… ήρθαν οι πίτσες. Αργείς;» ο Μιχάλης της φώναξε από

τη σκάλα.«Έρχομαι σε δύο λεπτά…», του απάντησε.«Δεν θα βγεις;» ο Μάρκο τη ρώτησε παραξενεμένος.«Όχι, ο Μιχάλης δεν είχε κανονίσει τίποτα και είπα να κάτσω

μαζί του», του είπε αδιάφορα. Ήξερε πως η Μελίνα ζήλευε που εκεί-νος θα έβγαινε με τους φίλους του, όπως επίσης ήξερε πως δεν θα το παραδεχόταν ποτέ. Δεν ήθελε να τον πιέζει και πίστευε ακόμα πως σε ένα ζευγάρι ο κάθε ένας έπρεπε να έχει τον χρόνο που χρειαζόταν για τον εαυτό του.

Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο όμως ο Μάρκο συνέχιζε να βγαίνει, ίσως τώρα πιο συχνά απ’ ότι συνήθιζε. Ήθελε να την κάνει να το πα-ραδεχτεί, βέβαια το μόνο που κατάφερνε ήταν να την πεισμώσει και να την προκαλέσει να περάσει σε αντίποινα. Έτσι του είχε πει πως εκείνο το βράδυ θα έβγαινε με την Μαρία και την Βαλένα, είχε ακόμα πει τα κορίτσια να του πουν το ίδιο ψέμα αν χρειαζόταν. «…μπορεί να βγούμε αργότερα, θα δείξει».

Τον τσάκωσε να την κοιτάζει με μάτια λάγνα και ήθελε να τον πιλατεύσει λίγο ακόμα, έτσι τον φίλησε βιαστικά και βάλθηκε να κατέβει κάτω. «Καλά να περάσεις». Όμως το αγόρι τη σταμάτησε προτού κλείσει την πόρτα πίσω της. Η Μελίνα δεν ήξερε τι ακριβώς περίμενε αλλά σίγουρα δεν ήθελε να ακούσει την απάντηση που έδω-σε στα πείσματά της. «Να είσαι σίγουρη ότι θα περάσω καλά. Μπορεί να περάσω αργότερα… θα δείξει».

Και όμως έπρεπε να πνίξει εκείνη την ακαταμάχητη επιθυμία να

10 σοφ ία απο σ τολ ί δη

τον χαστουκίσει. Και τα κατάφερε, απλά του χαμογέλασε και έφυγε. Ένιωθε τα μάτια του επάνω της για λίγο ακόμα, τα ένιωθε να τη γδύ-νουν και αυτό της άρεσε. Και μετά σταμάτησαν.

Η Μελίνα κοίταξε πάνω από τον ώμο της φευγαλέα για να σιγου-ρευτεί πως είχε φύγει και συνέχισε τον δρόμο της απογοητευμένη.

Στο σαλόνι βρήκε τον Δημήτρη και τον Πέτρο ντυμένους στην τρίχα ενώ ο Μιχάλης είχε ξαπλώσει στον καναπέ και κοιτούσε βαριε-στημένα τις διαφημίσεις.

«Βλέπω έχουμε άγριες διαθέσεις», πείραξε τους δύο φίλους της.«Ναι, η Ρόζα θέλει να τσεκάρουμε ένα καινούριο εστιατόριο»,

γκρίνιαξε ο Πέτρος. Δεν του άρεσε να τον αναγκάζουν ντύνεται επί-σημα.

«Ακούγεται… βαρετό», η Μελίνα αποφάσισε πως συμπάσχει. Τα μάτια της ωστόσο ήταν ακόμα καρφωμένα στον Δημήτρη. Σκε-φτόταν πόσο πολύ του πήγαινε το γιλέκο που φορούσε.

Δεν το συνήθιζε, αλλά σε επίσημες περιπτώσεις προτιμούσε να συνδυάζει τα κουστούμια του με γιλέκα, αν και δεν φορούσε ποτέ του σακάκι. Αυτός ο συνδυασμός τον έκανε ιδιαίτερα ελκυστικό, σκέ-φτηκε η κοπέλα που έστρεψε το βλέμμα της ξανά στον Πέτρο μεμιάς. «Ποιοι θα είστε;»

«Η Άννα με την αγέλη της και εμείς», αντέτεινε το αγόρι.«Και είσαι σίγουρος ότι προτιμάς να μείνεις μέσα μαζί μου;» η

Μελίνα γύρισε παραξενεμένη στον Μιχάλη.«Μέλα, θα διάλεγα εσένα εκατό φορές», το αγόρι της είπε μετα-

ξύ σοβαρού και αστείου, κερδίζοντας ένα απροσδιόριστο βλέμμα από τον Δημήτρη. «Δεν είναι το κορίτσι σου πια μεγάλε, τώρα μπορώ να τη διεκδικώ όσο θέλω», τον πείραξε ο Μιχάλης που χασκογελούσε μαζί με τον Πέτρο.

«Έτσι λες;» αντέτεινε ο Δημήτρης με μια σκοτεινή χροιά χρω-ματίζει τη φωνή του. Η Μελίνα ήξερε πως το μόνο που ήθελε ήταν να πειράξει τον φίλο τους, ο Μιχάλης ωστόσο έμεινε να τον κοιτάζει αμήχανα για λίγο.

σκ οτ ε ι νές ψυχές 11

«Άφησέ τον ήσυχο», τον υπερασπίστηκε η Μελίνα σκουντώ-ντας τον Δημήτρη.

«Κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι», σχολίασε ο Πέτρος παιχνιδιάρικα. Η Μελίνα του έβγαλε τη γλώσσα και στένεψε τα μάτια ενώ ο Μιχάλης του έκανε μια απρεπή χειρονομία. «Πάμε πριν αυτοί οι δύο κάνουν πάλι κόμμα», είπε στον Δημήτρη. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που η Μελίνα συνειδητοποίησε πως τόση ώρα αυτός κοιτούσε μονάχα εκείνη. Και αυτό την έκανε να αισθάνεται άβολα.

Κοκκίνισε και του γύρισε την πλάτη πριν καλά καλά το καταλά-βει. Ο αρχηγός τους ωστόσο την κράτησε σε μια φευγαλέα αγκαλιά προτού τη φιλήσει στο πίσω μέρος του κεφαλιού.

«Να μου την προσέχεις», έδωσε τις εντολές του στον Μιχάλη καθώς έφευγε. Το εναπομείναν πλέον αρσενικό μέλος της αγέλης έφερε το χέρι του στο κούτελό σα ναυτάκι όσο η Μελίνα χαιρετούσε με ένα νεύμα του χεριού τους δύο φίλους, ακόμα φουντωμένη από την παραβίαση του προσωπικού της χώρου.

Είχε σχεδόν ξεχάσει τη μυρωδιά του Δημήτρη… ήταν το μόνο που μπορούσε να σκεφτεί για λίγο. Μετά θυμήθηκε πως ο Μάρκο πρέπει να ήταν τώρα στον δρόμο για να συναντήσει την αγέλη του και αυτό σήμαινε μόνο πως σύντομα θα βρισκόντουσαν περικυκλω-μένος από πειρασμούς. Και αυτό δεν της άρεσε καθόλου.

Ξάπλωσε κοντά στον Μιχάλη με άσχημη διάθεση και για λίγο ακόμα κανείς από τους δύο δεν μιλούσε.

«Εσύ τι έχεις;» η Μελίνα έσπασε πρώτη τη σιωπή.«Δεν ξέρω… βαριέμαι», της είπε άκεφα.«Τσακώθηκες με την Θάλεια, έτσι δεν είναι;»«Όχι, αυτό είναι το θέμα!» ζωήρεψε ξεβολεύοντάς την και ανα-

γκάζοντάς τη να σηκωθεί μαζί του. «Δεν τσακωνόμαστε πια! Δεν υπάρχει ενδιαφέρον… την άκουσα να λέει στην Άννα ότι θα με φέρει στα νερά της. Γιατί εσείς οι γυναίκες δεν μπορείτε να μας δεχτείτε όπως είμαστε;» τον έπιασε το παράπονο. «Εγώ δεν θέλω να την αλ-λάξω… δεν θέλω να αλλάξω τίποτα από τα όσα έχουμε. Εκείνη όμως

Τόσον καιρό πολεμούσαν τέρατα, τώρα όμως μαθαίνουν πως εκείνοι είναι το τέ-ρας. Η φυλή της Μελίνας στρέφεται ενα-

ντίον της και ως απόρροια, οι ζωές των φίλων της μπαίνουν σε κίνδυνο. Σα να μην έφτανε αυτό, ο Κωμικός περπατάει για ακόμα μια φορά ανάμεσά τους, διεκδικώντας τη μόνο για εκείνον.

Ποιος θα είναι ο τελικός νικητής στο παιχνίδι που έχει σχεδιάσει για όλους ο Νικολά;

Πόσο μπορεί να αλλάξει ο κόσμος τους μέσα σε μια μέρα;

Ποιος θα είναι αυτός που θα πάρει τη θέση του στον κόσμο των σκιών;

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108E-MAIL: ekdoseis.ocelotos@gmail.com

www. ocelotos. gr

ΕΚΔΟΣΕ ΙΣοσελότος

ΕΚΔΟΣΕ ΙΣοσελότος

Μελίνα

σκοτεινές ψυχές

sofia

H Σοφία Αποστολίδη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1989. Είναι απόφοιτος ενιαίου λυκείου της τάξης του 2007 και φοιτήτρια στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Ασχολείται με τη συγγραφή από νεότατη ηλικία. Το πρώτο της βιβλίο με τίτλο Ελσάντα (ανέκδοτο) αποτέλεσε την εκκίνηση για την πλούσια συγγραφική της δραστηριότητα.

Άλλα έργα της:

Μελίνα, η αρχή, 2010 εκδ. Οσελότος

Μελίνα, ο κόσμος των σκιών, 2012 εκδ. Οσελότος.

Melina, the begining, μτφ. του ομώνυμου έργου, 2012, εκδ. Οσελότος

Μελίνα, το πέπλο του σκότους, 2014, εκδ. Οσελότος

ISBN 978-960-564-263-1

ΕΚΔΟΣΕ ΙΣοσελότος

123 × 170 SPINE: 24 FLAPS: 80

cover_melina skoteines psyxes.indd 1 20/5/2015 6:01:44 μμ