Πάνω ∆εξιά

ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΑΛΙΩΤΗΣ

ΠΠΑΑΝΝΩΩ ∆∆ΕΕΞΞΙΙΑΑ

ΕΝ∆ΥΜΙΩΝ

Τόσο από ποίηµαάλλο τόσο από σένακι έχω µια σιωπή.

7

Έτσι φύγε στην πόλη...Να βλέπουν όλοι καληµέραστα µάτια σουαπ' την απουσία µου.

8

Όµορφοι τόσο, άσχηµοι τόσοόσο µας επιτρέπειτο βλέµµα της µητέρας µας.

9

Τίποτα δεν έµεινεπου να µην άφησες λευκό...Τί να πρωτογράψω;

10

Ξέρεις τί σηµαίνεινα τρελαίνεσαι αγαπώντας;Να, όπως έκανες εσύ...δικέ µουΕγώ την έχω.Και για την ώραείναι καλά...

11

Ο πυρετόςείναι πικρό ύψοςπου µετράει κόκαλακαι αθωώνει.

12

Κι απ' τον έρωταπαίρνεις του κοριτσιούµιαν αλήθεια. Καρφωτά.

13

Σιωπή των φίλωνκι ανάµεσα µιαλεπτή θλίψη βροχή.

14

Το εγώ του ρήµατος-πρώτη δηµοτικού-θέλει και δεν θέλειτο όνοµα του ποιητή.Το πενθείς... και πας.

15

Η δύναµις του εραστούείναι ο αριθµός των χρόνωντης οπισθοδρόµησηςπου κάνει η αγαπηµένη του.

16

Το ιστολόγιο,ο κατορθωµένος Ρίλκεσε σκυλάδικο.

17

Φτιάξτε οξυγόνοκι αν σας περισσέψεικαι για µας, καλέστε µας.

18

Βιολέτα, σου εύχοµαι, ΠάρραΝα πεθάνεις από έρωταγιατί δεν µπορείς να γυρίσειςστα δεκαεφτά έχονταςζήσει έναν αιώνα...

19

Στο τέλος θα βάζω πάλι το"Εγώκαλά σου τα 'λεγα..."

20

Με αντίγραφααπόντων πρωτοτύπωνπίνεις καφέ, και πολύ είναι.

21

Ανταλλάσσω ευθιξίαµε ολίγη αυτογνωσία.

22

Κάνε µε να ζηλέψωπου χορεύω σπάνια.

23

Από που είσαι πατέρας;Από το µόνος µου...

24

Θλιµένος ναι, συνεργός στο όχιτου κόσµου...

25

Μοίρασα τον ύπνοστα κορίτσιακαι ξαγρυπνώτο ποίηµα τους.

26

Κι όπως είπε ο φίλος:τα κορίτσια τα φυσάςέξω από το διαδίκτυοαγαπώντας τα.

27

Το εµπόλεµο ήθοςθέλει καθαρό διαµάντινα κόβει αδιάφορα.

28

Ό,τι µια Κήπουυπήρξε από στιγµή µας ζει για πάντα.

29

Που να µαζεύεις πια εαυτόαπό αφηµένο πλάγιασε τόσα τραγούδια...

30

Τί ωραίαπου µε κάνεις ξένογια να µην πονάς.

31

Εγγυήσεις για τασ' αγαπώ δεν υπάρχουν.Όποιος το έχει µέσα τουτο λέει...

32

Βρες το βήµα σουστο νόµο τωνποιηµάτων και επιτέλουςδιάψευσέ µε...

33

Την ασηµαντότητατην πιάνειςκι από την πείνα τηςγια νόµο.

34

Να ταν να ρίξω µια µατιάστην πόρτα µέσα απ' τον καπνόκι εσύ να µπαίνεις...

35

Λίγο να ραγίσειςστην επιστροφήκαι σε πνίγουντα ονόµατα...

36

Αν µουσική είναιαυτό που µπορείς να επαναλάβειςαλλά δεν µπορείςνα κρατήσειςτείνω προς µουσική.

37

Στη συνέργεια της γονιµότηταςο πιο ταπεινός νέµεταιτης γλώσσας την ακραία τόλµη.

38

Να χάνεις έναν άνθρωποεσύ και να κερδίζει η ποίηση-Αυτό είναι µαγκιά.

39

Έσκυβε µέσα τουκι έβγαζε το οξυγόνοπου ανάσαινε και λέξεις.Από τις λέξεις έβγαζανκι άλλοι οξυγόνο φτάνεινα τις σκύβαν µέσα τους.

40

Την ευαισθησία την είδες.Την ανάλογη σκληρότηταπου τη βαστάει αποκάτω...θα σε κόψει αργότερα.

41

Πόσα όχι πενθεί κάθε ναιαλλάζοντας κούρασηαπό τον έρωτα στο ποίηµα;

42

Την Επανάστασή µουγια ένα ποτό.

43

Από στο ψαλτήρι το πιστεύωνα λες και το πατερηµώνσ' έσερνε το ποίηµακι εσύ ούτε καν...

44

Μισός αιώνας κλεµµένος απότο θάνατοαυτό κι αν είναι κίνητρο ζωής.

45

Εσύ κάθε πρωίσε αναφορά ζωήςπόσους νεκρούς.σηκώνεις;

46

Και πόση άνοιξησου µένει εκτόςαπό τη λέξη άνοιξη;

47

Η σκέψη εκτός γυναίκαςείναι µελαγχολία.

48

Η σκέψη εκτός γυναίκας είναι µελαγχολία.Η σκέψη εντός γυναίκας είναι φυλακή.Η γυναίκα δεν ανήκει στησκέψη.

49

Οι φίλοι που είδαµας είχε κάνει όλους τρυφερούςη µαταιότητα.

50

Κι ας µην αλλάζουν τον κόσµοτα λόγια µας τουλάχιστονας αγαπήσουν µ' αυτά οι φίλοι.

51

∆εν ήµουνα της Ύβρης σαςκι η Νέµεση στ' αυτί µουκάλας, κάλας, κάλας...

52

Κορίτσι από την Κάλυµνοτην φώναζαν Ελλάδα,άλλη δεν γνώρισα.

53

Από το όχι κι όχι απ' το ναιφαίνεται ο άνθρωπος.

54

Πάρε απ' το σώµακαι γράφε το οµιλόνεπ' ελπίδι αληθείας.

55

Ένας ερωτευµένος ήµουν,κύριε, που έβγαζε νόηµα κιαπ’ το ασήµαντο.

56

Τότε ήταν που είδατην ποίησησαν αντίδοτο αµαρτίας.

57

Μια ζωή κόποςγια να φτάσειςστο ένδοξο ασήµαντο.∆εν είναι λίγο.

58

Ένοχος πάντακι ας µην τ' οµολογείςεκείνων που σωπαίνουν.

59

Οι άνθρωποιµε χαλασµένες ζυγαριέςχριστιανικής προελεύσεωςτραβούν την τιµωρίασαν µαγνήτες.

60

Απ' αυτούς που επείγονταινα σε φωνάξωπαίρνεις το όνοµαη Μυστική.

61

Ποίηση είναιπου να διαβάζειο βάρβαρος των απαντήσεων-και να σωπαίνει.

62

Η απάντησηστη θέση µιας σιωπήςδείχνει πόσο απέχειςαπό την απάντηση.

63

Και του ποιήµατος η εκκλησία-έχει ζητιάνους απέξωπου θέλουν οβολό ερµηνείας.

64

Η θέση στο γραµµένοδεν κερδίζεταιµε έγερση δικαιωµάτων.

65

Απ' τις καθυστερήσεις στο όχι-σιγουρεύεται η λήθη.

66

Η στιλπνότητατου δεν σε θέλω-τυφλώνει σαν καθρέφτηςστον ήλιο.

67

Κορµί της γυναίκαςτο αλεξιµάταιο.

68

Γωνία Ιστορίαςκαι Ποιήµατος...το Σώµα.

69

Από λευκό και χρόνοθάνατος.

70

Να κερδίζεις ανθρώπουςέναντι δικαιωµάτων.

71

Γίνε του έρωτα εσύκι ο χρόνος τί θα κάνειθα συγκατανεύσει.

72

Μην υποτιµάςτο άµµο που τελειώνειστην κλεψύδρα της φιλίας.

73

Τα ονόµατα που φεύγουν...ηαπόσταση µετριέται σε νύχτες.Πόσες;

74

Όταν πεθαµένοςτα νύχια µου θα µεγαλώνουν-ποιός θα τα κόψει;

75

Πεσσόα, εκ του περσόνα,πρόσωπο εις την νιοστή...

76

Ο τροχός του θέλωγυρίζει στο άξονατης απούσας µητέρας.

77

Να εµπνέεσαι απότα οριακά και τα αδιέξοδα,είναι οι µπροστά πηγές.

78

Το ζήτηµα είναινα µην είσαιαπό το παρόν.

79

Τα σώµατασήµατα είναισε αναστολή

80

Και στο θάνατο σουνιόγαµπρος.

81

Η Μεγάλη Παρασκευήλουλουδού που προσφέρειγαρίφαλα κοιµητηρίωνσε σκυλάδικα.

82

Από Γρανάδα δώσε µουκι από Σεβίλλη θάνατοπου είναι γυναίκα.

83

Να αγαπάς µια θλίψηγυναίκας που ποτέ δενείδε θάλασσα.

84

Ο ήλιος πρόλαβε να κάνειµάγουλο εκτυφλωτικότο µάρµαρο. Να σε φιλήσουντα παιδιά.

85

Εγώ, που σου έδωσασώµα γυναίκας καµωµένοαπό ύπνο.

86

Την ευκολία που δεν σου δό-θηκε δεν το αντέχεις να τησπαταλάωψάχνοντάς της δυσκολίες.

87

Υπαστυνόµοι βήτατης λογοτεχνίαςαπό πατέρα και µάναπου να ντρέπεστε,να µην αξίζουν ένα ποίηµα.

88

∆εν το διαβάζω.Με διαβάζει ενώ διαβάζω.

89

Για να υπάρξω ως ίχνοςονόµατος ενώπιον νεκρούθεού γράφω...

90

Απ' το δε µ' ακούνε σε θέλω-ταπί κι ψύχραιµη.

91

Από θάλασσες λέωτα δυο σου χέριαθα µάθαν αλφάβητοστο σχολείο των δελφινιών.

92

Μ΄ακούς, Αέρας;Είσαι όνοµα γυναίκαςαπό τη µεριάτης ευγνωµοσύνηςµου στον κόσµο.

93

Με το χέρι στον ώµοµιας Αντιγόνης, έτσι...

94

Μικρές ποιήτριεςαπό Ηλέκτραςδιαλέγουν ζωντα-νούς για να πληγώσουντο νεκρόπατέρα τους.

95

Μαθαίνουν ότι αξίζουνόσο το ποίηµα τους που δίνουν-και ποτέ...

96

Με γερµανική κουλτούραπροάγεσαι σε διερµηνέαγια τα κάθε φορά τουςΆουσβιτς.

97

Πούλησαν όλους τους νεκρούςστα ποιήµατα. Τώρα ο Ελπήνοραςέρχεται µόνο σε σκυλάδικα.

98

Κάθε κεφάλι και τριάντα ένα-γιατί κερδίζουν όσοι δεν παί-ζουν;

99

Αυτό που κόστισε έναν άνθρω-ποήρθε στην ώρα του φτηνόγια να κάνει λίγο ακόµα πιοφτηνότον άνθρωπο που κόστισε.

100

Ο Αντίνοος είναι µηχανισµόςσκιά µιας θλίψης ανεπιτυχούςεθελουσίας εξόδου.

101

Συγνώµη για τον έρωτα.

102

Αηδιάζεις κάποτε. Από λέξεις.

103

Η µέρα σου έχει λώρονα γεννηθώ στο θάνατο.

104

Πρωτεύουσα της Γερµανίας,λέγε; Άουσβιτς.

105

Το µόνο δίκαιο φωςπάνω στο λευκό µάρµαροείναι στα κοιµητήρια.

106

Αλλιώς αγαπάς µε βροχή.Αλλιώς µετά.

107

Καλύτερα του κόσµουκαι ubi bene ubi patriaπαρά στη βρωµοχώρα σας...

108

Το νόηµα του χειµώναείναι λέξεις της άνοιξης.

109

Από σιωπή θα παςµε τόσα λόγια...

110

Αληθεύω µε βροχή.

111

Στο εγώ του ποιήµατοςµιαν απόσταση δίκαιηκι εγώ που το έγραψααναγνώστης.

112

Φύγετε απ' τη µέση.Εµποδίζετε το χρόνοµε την τιµή της πώλησής σας.

113

Οι τελευταίοι έφευγανκι εµείς που ξέραµε την είδαµε-εκεί που αλήθευε το ποίηµαν’ ανεβαίνει. Ο αριθµός δύοκάποτε τόσο πικρός.

114

Τραβάει χιλιόµετρα ένα όχισαν κάτι περισσότεροαπ'το γκρεµό του τίποτα.

115

∆εν ανεβαίνεις από το όχιστο παράδεισο έξω από ποίηµα.

116

Για να δούµε, έµεινε καθόλουΟδυσσέαςστο αίµα µας;

117

Μισού αιώνοςκαι µε θέλει ηΙστορίατον ασήµαντοπου έλεγα να ετοιµάσωθάνατο.

118

∆εν ειν' από στιγµή ο θάνατοςκι αν δεν το ξέρεις, και δεν θαξέρεις ν' αγαπάς γι αυτό, ξεκίνα από καµιά εκταφή...

119

Σταµατήστε την ιστορίαν'αλλάξουµε φορεσιάφωνάζουν στα αποδυτήριατων πουληµένων.

120

Με µια δεκάρα Κάρµεν.

121

Πολλοί πίνουν ουίσκιµα ελάχιστοι θα φτάσουν Κέρουακ.

122

Ακούω, τόσο ακούωόσο δεν µπορώ...

123

Παίζω "µαύρα κοράκια" Μόνοαν βρείτε"κόκκινακοράκια"καλώς. Αλλιώς δεν γίνεται.

124

Γίνεται να ψηφίσωΚαλάσνικοφ;

125

Λύπη µου κήπε προς τα µέσα-και προς τα έξω της γραπτήςσιωπής.

126

Εκεί όπου το γραπτό είναι-µπορώ να απουσιάζω.

127

Εκεί...

128

Και την απάντησή σου σταµέτρα της ερώτησης.Μη µε κάνεις πατέρα.

129

Από πηλό και φωςλέξεις και σώµατα.

130

Μοιχός ονείρουπόσο πιο χαµηλάνα πέσω...

131

Και το λεπτό σιγής το δώσαµε-και τη λύπηγια διψασµένες αυλές...Μα εδώ είναι νόσος ιερά.

132

Ωραίος τοίχος για διάλογο.Αυτό είναι ποίηµα.

133

Από πού γράφεις;Από το όχι που έπεσα πριν χρόνια.

134

Καταπάνω στοΤραύµα τηςΒαβέλ. Πιέζοντας τη µητρικήως την ήττα.

135

Τα µέσα µαρµαράκιαµόνο µε δάκρυα λευκαίνουν.

136

Για να µένει ανοιχτή, η ποίησηλέω, γίνεται πουτάνατου κάθε φιλόδοξου.

137

Όταν µεσολαβεί αιδοίο σταπράγµατα η καλύτερη θέση είναι ο εξώστης.

138

Σεβασµός στο χαµόπου έχει ο καθένας µέσα του.

139

Έπεσα σε κάτι όχικαι µου έµεινε το γράψιµο.

140

Με τόση οργήαπό πατέρα άπαιχτο τον φυσάµε απαλά στις φούστες.Όχι άλλους ασθενείςγια φέτος.

141

Κοστίζει ανθρώπουςαυτό που απολαµβάνεις τούφος. Ξέχασα...Τους ανθρώπουςτους σκοτώνεις εσύ.

142

Είδες πώς όταν φεύγουνοι οικείοι ρίχνουντις τελευταίεςφτυαριές; Έτσι.

143

Άνθρωποιπου να πενθείς το ποίηµαπου δεν έγραψεςστο χρόνο τους.

144

Η παρενόχλησις γραφήςποιήµατος, υπό εκτελεστικωνοργάνων φιλόδοξων αιδοίωντιµωρείται. Σιωπή από λευκού.

145

Ήταν λίγος ο αέραςόλος της φωτιάςδεν έφτανε για λέξεις.

146

Ήξερε να σωπαίνειόταν δεν τον έπαιρνε,µα είχε τόση θέρµη να επιβεβαιώσει το ποίηµα του...

147

Κουνήσουη δόξα επείγει...

148

Εκεί που αγαπώφτάνουν ελάχιστα.Καλύτερα να µη ρωτήσειςαν υπάρχεις. ∆εν.

149

Απ’ τη σιωπή πληρώνειςόχι απ' την κραυγήόταν είσαι εκτός εµβέλειαςτου τί θα πουν οι άλλοι.

150

Φαίνεται ο καθέναςτί ελπίδα έχει να σκοτώσειακόµα µέσα του.

151

Ο άνθρωπος ελπίζεισε ταχύτητα.Τα γεγονότα όµωςπάνε συνήθως µε επιτάχυνση.

152

Το κακό µε τον πατέρα µουήταν ότι µιλούσε για κεφάλιακι όχι για τοίχους.

153

Για να είναι απ'το θέλωσου φτάνει λίγο. Πώς αλλιώςόµως θα τολµούσανα σ'έχω πάνω µου σαν ψυχή;

154

Ποτέ δεν έφτανεη ζωή τους ωςεδώ, δεν άγγιξαν την περιέρ-γεια ενός ποιήµατος.

155

Υπάρχει τόσο µέσαπου δεν σε περιέχει.∆οκίµασε...

156

Κάθε καινούριο ποίηµαείναι µια νίκηκατά των εχθρών της σιωπήςπριν τη γραφή του.

157

Καθαρό Όχιτου βάζει λίγο ναιµε έξοδα δικά τουεκείνος που δεν έχει αλλούνα πάει.

158

Το Όχι τέλος τέλοςκαταπίνεταιαπ'τα χάπια του.

159

Αν καταλάβαινετο Όχιδε θα ήταν τρέλα.

160

Πέρα από τη λύπη τουθα τον δεις τον άνθρωπο.

161

Συγχώρεσέ µουτα ποιήµαταεγώ πήγαιναγια λευκά τριαντάφυλλα.

162

Μονάχα το παιδίαγκαλιάζειαπό την πλευρά της µοναξιάςπου τρέφει όλους τους άλλους.

163

Σπάνια υπολογίζειςπόσοι θα επαληθεύσουνετο ποίηµα.

164

Σας τραβάνε τα ψοφίµιατουπαλιού εαυτού σαςγια διάλογο.Έχει η σιωπή.

165

Ώρα την ώρακαινουργιώνει ο χρόνοςκαι τραβάει στο ποίηµα του.

166

Άλλοι δεν έχουν θέµακι εγώ περιέργεια.

167

Η ζωή είναι µεγάληκυρίως επειδή χωράειν'αφήσεις πίσω πολλούς.

168

Το να ανέβεις από τηνπαραζωούλα ήταν πάνταζήτηµα σιωπής.

169

∆εν έχει µπράβους το ποίηµανα πετάει στο δρόµο τα καψούρια του.

170

Άνθρωποι είµαστε:Βόηθα µε Θεέ µουνα είµαι σαν το φίλο µουστην ώρα της συγγνώµης.

171

Αν σε µιλάει το ποίηµαµίλησέ το κι εσύαυτός που το έγραψεείναι κιόλας στο επόµενο.

172

Λίγοςο ποιητής που ενδιατρίβειστο γραµµένο του.

173

Ξένος κι άγνωστος,έτσι, παραµερίζονταςτην τρέχουσα Θεσσαλονίκηνα βλέπω τί µένει από τους ποιητές.

174

Πόσο βλέµµα βρώµικονα χωνέψει ο τόπος;

175

Είναι αυτό που λέµε:γράφειςάρα υπάρχω,αλλά στην κωµική του.

176

Με πόσα σ'αγαπώ απαντάςστις λεκτικές αποχετεύσειςτου ξεπεσµένου απότην οµορφιά της σιωπής τουκακοαγαπηµένου;

177

Ήτο ποιήτριαεκ πεπτοκότων Μουσών

178

Ξέρει κανείςπου επισκευάζεταιµεταχειρισµένη Θεσσαλονίκη;

179

Σώµα γραµµένολέξεις που πονάνε.

180

Πες µου ποιός σε βλέπειόταν γράφειςνα σου πω ποιός είσαι.

181

Μην το παίζειςαπογαλακτισµό. Μίλησέ το...

182

∆εν είχαν ζωήζούσαν παράσιτα ποιηµάτων.

183

Τί τζιτζίκι ξοδεύει για τη σιωπή τούτοτο καλοκαίρι.

184

∆εν γράφεις. Τί περισσότερο;

185

Τα έξοδα του κενούείναι ασταθή λεκτικά σύµπαντα.

186

Ο τελευταίος λόγος τουείναι που λέει στο χαµένο:έχασες!

187

Πιανόταν λέξεις απόοπουδήποτεκι απο κάτω γκρε-µός.Η ερηµιά είναι γεµάτη λέξεις.

188

Μάτια µε µάτιαπόσες λέξεις ακυρώνονται;

189

Ξοδεύει αληθοφάνεια σε κύ-κλους εκείνο που σε παίζειµέχρι να το δεις.

190

Είπε: Μπορείς χωρίςτο ποίηµα;Είπα: Όχι. Κι έφυγε.

191

Γιατί να µεγαλώσωαφού είναι να συναντηθούµε;

192

Αέρας και φυσάει φύλλα κοµ-µένα τα παίρνει ο κήπος.Σκύβω να µαζέψωκαι λέω: Απ'τα γραµµένα χάνω σε λέξεις καικερδίζω εσένα.

193

Ας τονα γίνει µουσική.

194

Ζω τις µέρες µουσηµαιωµένες από ποιήµατα.Εσείς;

195

Μάθηµα πρώτον: από τα λόγιακυρίως δείχνεται η σιωπή.

196

Από το λεληθότοςπάει η ανάγνωση.

197

Η Σελήνη µια χαρά.Για το βλέµµα µου ανησυχώ.

198

Όλα συνωµοτούνγια να σου φέρουν έως αφήςτο φως.

199

Έχεις ακούσει νύχτανα αδειάζουν κάδουςµε σκουπίδια; Ε, έτσι είναι η ζωή.

200

Λιγότερο στο βλέµµαπερισσότερο στο όνειρο.

201

Τί φαντασµαγορίαγια ένα όχιπριν το καταπιείς.Μετά µαθαίνεις...

202

Ο κόπος του άλλουνα επισηµάνει το ασήµαντο σουείναι που σε κάνει σηµαντικό-τουλάχιστον γι αυτόν.

203

Το ποίηµα είναι να φεύγειςόχι να καταρρέεις µέσα του.

204

Καλύτερα να µην έχεις λέξειςγια ένα συναίσθηµαπαρά να το καταστρέψεις µελέξεις.

205

Αν είναι να µε διαβάσεις σεσχολείο βάλε γαµιέστε δεν πριν το κάθε στίχο.

206

Τη γνώµη µου που τη µετράωγια µία την υψώνεις για να µεχτυπήσεις, χτυπάς πάνω στο:τη µετράω για µία. Kαι δε µεχτυπάς, και την αφήνεις υψω-µένη.

207

Μακριά κι ας είν' και κώνειο.Και πετεινό στον Ασκληπιόγια την ωραία στύση...

208

Γράφε σβήνοντας προς το απο-φατικό αν δε θες να πας ακουβέντιαστος µε το θάνατο.

209

Το ναι µε την ευθυβολία του ναικι ούτε στιγµή σε όσα το κυκλώνουν όχι.

210

Έναντι του ανέλπιστουέχεις κάποιο δρόµο.

211

Βρε δενκαι κεράκι στον άγιο.

212

Οι πρώτοι πυροβολισµοίαντηχούν κιόλαςµες στα όνειρα.

213

Μουσικήο συντονισµός αστερισµώνκαι σπλάχνων προς ακοήν.

214

Ένας αργός του ενστίκτουείναι ο άνθρωπος.

215

Την τυφλότητα των εγώτη µετράς µε τη γύµνια σου.

216

Έχει κέντρα γεγονότωνκαι στις άκρες του βλέµµατος.

217

Το όχι είναι µωρόκαι του ξοδεύειςνανουρίσµατα.

218

Την ήττα µουγράψτηνε από µουσική.

219

Το ανυπεράσπιστο λάµπει.Γι αυτό ερωτευόµαστε.

220

Η Κυριακή αργεί να φύγειµια δυο µέρες.Είναι που αγαπάς.

221

Ο τόπος αλλάζει όχι ο κόπρος.

222

Ο φορτικός είναι εφεκτικόςστην πλάνη, είναι ακριβέστερα-εθελοντής του γέλιου τωνάλλων.

223

Αν µετρήσωαπ' τα όχι το ναι σε σέναείναι ανθοδέσµη από όχιστα χέρια σου.

224

Και να είχες µια ζωήτί οικονοµία.

225

Κατάληψη στόµατοςαπό οµιλόν αιδοίοµετά συνειρµών.Εγώ κατε-βαίνω εδώ.

226

Με το δικό σου τρόπο. Πάµε. Οκόσµος χτενίζεται, τί καίγεται;

227

Όλη η πόληαπουσίαζε απ' το ποίηµα της.

228

Κι από µακριά η ηθικήµυρίζει ήττα του έρωτα.

229

Από παιδίαπέλπιζα τρελέςκαι ξέρω.

230

Το ποίηµα δεν ξέρεις πότεθα σε βρει.

231

Αναγνώστης από πούτο παράσιτο του βίου.

232

Πώς τολµούσες ν΄αγαπάς πρινσε γνωρίσω...

233

236