ΡΟΥΛΗΣ Ο ΣΚΙΟΥΡΟΥΛΗΣ

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΤΑΚΤΟΥΛΗΣ

Μια φορά κι έναν καιρό, σ ένα δάσος, ζούσε ο

Ρούλης ο Σκιουρούλης μόνος του, στην κουφάλα

ενός μεγάλου δέντρου.

Ο Ρούλης είχε χάσει τους γονείς του, όταν

κάποια μέρα απομακρύνθηκε πολύ από το

σπίτι του και χάθηκε μέσα στο δάσος.

Ο Ρούλης, αν και ήταν ατακτούλης και πειραχτήρι, είχε πολλούς φίλους στο

δάσος, που ζούσε τώρα. Με το λαγό ,τη χελώνα και την αλεπού έπαιζε

κάθε μέρα. Στο σχολείο, στην παιδική χαρά, στο δάσος………

Τα ζωάκια τον αγαπούσαν πολύ το Ρούλη, όμως εκείνος συνέχεια τα

πείραζε. Εκείνα συνεχώς του λέγανε: « Ρούλη, μην είσαι ατακτούλης,

γιατί θα μείνεις μοναχούλης»

Εκείνος όμως δεν άκουγε τίποτα. Συνέχιζε τα πειράγματα . Χτυπούσε,

κλωτσούσε, κορόιδευε. Οι φίλοι του άλλες φορές στεναχωριόνταν κι

άλλες φορές θύμωναν με τη συμπεριφορά του .

Μια μέρα, ο Ρούλης έκανε κάτι πολύ άσχημο.

Έβαλε τρικλοποδιά στο φίλο του το λαγό. Ο

καημένος ο λαγός έπεσε και έσπασε το

ποδαράκι του. Τότε τα ζωάκια αποφάσισαν να

τιμωρήσουν το Ρούλη. Τον άφησαν μόνο,

χωρίς παρέα, χωρίς παιχνίδι. Ούτε καν του

μιλούσαν.

Ο Ρούλης έμεινε τώρα μοναχούλης. Ένιωθε πολύ άσχημα. Δεν του

άρεσε καθόλου που δεν είχε κοντά του τους αγαπημένους του

φίλους.

Τότε, πήγε στους φίλους του και κλαίγοντας ζήτησε συγνώμη. Τα ζωάκια είχαν καλή

καρδιά και τον συγχώρεσαν. Εκείνος υποσχέθηκε ότι θα σταματήσει τα πειράγματα. Τα

ζωάκια τώρα ήταν πολύ ευτυχισμένα.

Όμως, ο Ρούλης πολλές φορές ήταν σκεπτικός και ένιωθε μόνος. Του έλειπαν οι

γονείς του. Οι φίλοι του όταν κατάλαβαν τι συμβαίνει αποφάσισαν να κάνουν κάτι

για το φίλο τους. Έψαξαν στο μεγάλο δάσος και μετά από αρκετές μέρες βρήκαν

τους γονείς του Ρούλη. Τώρα ο Ρούλης ζει πολύ ευτυχισμένος μαζί με τους γονείς

του και κοντά στους αγαπημένους του φίλους.

Παραμύθι κατά της ενδοσχολικής βίας

από τους μαθητές του 2/θ νηπιαγωγείου Μεγάλης Παναγίας

Υπεύθυνη νηπιαγωγός: Σμαρώ Αυγολούπη