Post on 28-Jul-2015
«ΌΤΑΝ ΠΡΩΤΟΚΑΤΕΒΗΚΑ ΣΤΗ ΣΜΥΡΝΗ»
Δίδώ Σωτηρίου
«Ματωμένα χώματα»
Σεπτέμβρης ήταν του 1910, όταν πρωτοκατέβηκα στη Σμύρνη. Θυμάμαι πόσο σκιάχτηκα μόλις βρέθηκα μόνος μου σε μια τέτοια πολιτεία.
Τη θάλασσα; Τα βαποράκια της Χαμιδίε που σκίζαν το νερά δίχως να βουλιάζουν;
Τα μεγάλα μαρμάρινα σπίτια με ξύλινα κλειστά, όλα μυστήριο παράθυρα;
Τις καρότσες με το ρυθμικό τους χτύπο πάνω στο γρανιτένιο πλακόστρωτο;Τα τράμια που τα σέρνανε άλογα ;
Ή όλον εκείνο τον χαρωπό, ξέγνοιστο κόσμο που μπαινόβγαινε με σαματά στις λέσχες και στα καφενεία και έμοιαζε να ζει πανηγύρι;
Τράβηξα ίσια στην Αγία Φωτεινή….
…και ύστερα καρφώθηκα να βλέπω και να μην χορταίνω το καμπαναριό.
Είκοσι μέτρα μπόι ,τέσσερα πατώματα , όλο μάρμαρο
… που το είχαν καύχημα ,γιατί ο σταυρός έστεκε πιο ψηλά από την ημισέληνο που ήταν στημένη στο μιναρέ του Ισάρ Τζαμί.
Βρήκα και την Ευαγγελική Σχολή. Είχα κάνει όνειρα α μπω εδώ μέσα.
Αυτή ήταν η όμορφη πλευρά της Σμύρνης …Όμως το 1922 βλέπουμε και την
άσχημη πλευρά της .
600.000 νεκροί &
1.500.000 πρόσφυγες
ΤΕΛΟΣ!!!