Όταν τα παιδιά συνεργάζονται μάνης

10
1

description

Οι μαθητές της Δ΄τάξης έγιναν συγγραφείς Οι μαθητές της Δ΄ τάξης, στα πλαίσια του Διαγωνισμού Παιδικού Παραμυθιού του Δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας, συνεργάστηκαν αφήνοντας τη φαντασία τους ελεύθερη και δημιούργησαν καταπληκτικά παραμύθια. Οι μαθητές της Δ2 τάξης με την επιμέλεια της δασκάλας τους Μαρίας Γκαναβία με τίτλο «Όταν τα παιδιά συνεργάζονται».

Transcript of Όταν τα παιδιά συνεργάζονται μάνης

1

Μια φορά κι έναν καιρό σε µια µακρινή πολιτεία ζούσε ο Μάνης

Μανιτάρης µε τη γυναίκα του και τα εννιάχρονα τρί

Ορφέα, τον Άρη και τη Ρένια.

Ήταν πολύ πλούσιος, γιατί είχε µεγάλες εκτάσεις καλλιέργειας

µανιταριών και βιοµηχανία τυποποίησής τους. Έµενε σ’ έ

αρχοντικό σπίτι µε τεράστιες αυλές που τις στόλιζαν

πανέµορφα λουλούδια. Το µεθυστικό άρωµά τους ευωδίαζε όλ

Φηµιζόταν όµως για τα

Οι κάτοικοι της πολιτείας ζούσαν σε φτωχικά αλλά περιποιηµένα και

καθαρά σπίτια. Δούλευ

να αµείβονται ικανοποιητικά

προσέφεραν. Άλλοι δούλευαν στα αµέτρητα χωράφια του και άλλοι

αναζητούσαν στο κοντινό δάσος σπάνια είδη µανιταριών. Ήταν καλόκαρδοι,

ευγενικοί και ανακουφισµένοι που µπορούσαν να εξασφαλίσουν τα

απαραίτητα στην οικογένειά

Μια φορά κι έναν καιρό σε µια µακρινή πολιτεία ζούσε ο Μάνης

Μανιτάρης µε τη γυναίκα του και τα εννιάχρονα τρίδυµα

, τον Άρη και τη Ρένια.

Ήταν πολύ πλούσιος, γιατί είχε µεγάλες εκτάσεις καλλιέργειας

µανιταριών και βιοµηχανία τυποποίησής τους. Έµενε σ’ έ

µε τεράστιες αυλές που τις στόλιζαν πανύψηλα δέντρα και

πανέµορφα λουλούδια. Το µεθυστικό άρωµά τους ευωδίαζε όλ

Φηµιζόταν όµως για τα πολλά και σπάνια είδη µανιταριών

Οι κάτοικοι της πολιτείας ζούσαν σε φτωχικά αλλά περιποιηµένα και

καθαρά σπίτια. Δούλευαν πολλές ώρες στον κύριο Μανιτάρη

να αµείβονται ικανοποιητικά για την κουραστική εργασία που του

προσέφεραν. Άλλοι δούλευαν στα αµέτρητα χωράφια του και άλλοι

αναζητούσαν στο κοντινό δάσος σπάνια είδη µανιταριών. Ήταν καλόκαρδοι,

ευγενικοί και ανακουφισµένοι που µπορούσαν να εξασφαλίσουν τα

ην οικογένειά τους.

2

Μια φορά κι έναν καιρό σε µια µακρινή πολιτεία ζούσε ο Μάνης

δυµα παιδιά τους, τον

Ήταν πολύ πλούσιος, γιατί είχε µεγάλες εκτάσεις καλλιέργειας

µανιταριών και βιοµηχανία τυποποίησής τους. Έµενε σ’ ένα πέτρινο

πανύψηλα δέντρα και

πανέµορφα λουλούδια. Το µεθυστικό άρωµά τους ευωδίαζε όλη την περιοχή.

που διέθετε.

Οι κάτοικοι της πολιτείας ζούσαν σε φτωχικά αλλά περιποιηµένα και

αν πολλές ώρες στον κύριο Μανιτάρη, χωρίς όµως

εργασία που του

προσέφεραν. Άλλοι δούλευαν στα αµέτρητα χωράφια του και άλλοι

αναζητούσαν στο κοντινό δάσος σπάνια είδη µανιταριών. Ήταν καλόκαρδοι,

ευγενικοί και ανακουφισµένοι που µπορούσαν να εξασφαλίσουν τα

Ο Ορφέας, ο Άρης και η Ρένια πήγαιναν στο ίδιο σχολείο µε τα

υπόλοιπα παιδιά της περιοχής. Ήταν κακοµαθηµένα και φέρονταν

υπεροπτικά και αλαζονικά στους συµµαθητές τους. Τα ρούχα τους

ήταν από τα πιο ακριβά µαγαζιά του εξωτερικ

ανώτεροι, γιατί είχαν ότι ήθελαν στη ζωή

Μια µέρα ήρθε στην τάξη ένας καινούριος µαθητής. Το όνοµά του ήταν

Έντεν. Κοντός, αδύνατος και το χρώµα του µαυρι

συνεσταλµένος , µε µάτια γεµάτα θλίψη.

Ήταν παλιά και γεµάτα µπαλώµατα.

Η δασκάλα τους, η κυρία Ευτυχία, του

Άρη, γιατί υπήρχε µια θέση

καρέκλα από τον Έντεν κα

Η κυρία Ευτυχία του

µε σπαστά ελληνικά είπε: «

πόλεµος και µέρες περπατούσαµε σε δύσβατα µέρη νηστικοί και ξυπόλητο

χωρίς να ξέρουµε πού θα µας βγάλει ο δρόµος. Όταν φτάσαµε εδώ ένας

κύριος µας παραχώρησε ένα δωµάτιο για να παραµείνουµε µέχρι να βρει ο

πατέρας µου δουλειά

απαραίτητα για να επιβιώσουµε

, ο Άρης και η Ρένια πήγαιναν στο ίδιο σχολείο µε τα

υπόλοιπα παιδιά της περιοχής. Ήταν κακοµαθηµένα και φέρονταν

υπεροπτικά και αλαζονικά στους συµµαθητές τους. Τα ρούχα τους

ήταν από τα πιο ακριβά µαγαζιά του εξωτερικού και νόµιζαν ότι ήταν

ανώτεροι, γιατί είχαν ότι ήθελαν στη ζωή τους.

Μια µέρα ήρθε στην τάξη ένας καινούριος µαθητής. Το όνοµά του ήταν

Έντεν. Κοντός, αδύνατος και το χρώµα του µαυριδερό. Ταλαιπωρηµένος,

, µε µάτια γεµάτα θλίψη. Τα ρούχα του έπλεαν πάνω του.

Ήταν παλιά και γεµάτα µπαλώµατα.

τους, η κυρία Ευτυχία, του είπε να καθίσει στην οµάδα του

Άρη, γιατί υπήρχε µια θέση άδεια. Ο Άρης άρχισε να αποµακρύνει την

καρέκλα από τον Έντεν και τον κοίταζε περίεργα και µε αποστροφή.

κυρία Ευτυχία του ζήτησε να συστηθεί. Εκείνος γεµάτος ντροπή

είπε: « Είµαι από το Πολεµιστάν. Στη χώρα µου γινόταν

πόλεµος και µέρες περπατούσαµε σε δύσβατα µέρη νηστικοί και ξυπόλητο

χωρίς να ξέρουµε πού θα µας βγάλει ο δρόµος. Όταν φτάσαµε εδώ ένας

κύριος µας παραχώρησε ένα δωµάτιο για να παραµείνουµε µέχρι να βρει ο

πατέρας µου δουλειά. Ευτυχώς όλη η γειτονιά µας εφοδίασε µε τα

απαραίτητα για να επιβιώσουµε».

3

, ο Άρης και η Ρένια πήγαιναν στο ίδιο σχολείο µε τα

υπόλοιπα παιδιά της περιοχής. Ήταν κακοµαθηµένα και φέρονταν

υπεροπτικά και αλαζονικά στους συµµαθητές τους. Τα ρούχα τους

ού και νόµιζαν ότι ήταν

Μια µέρα ήρθε στην τάξη ένας καινούριος µαθητής. Το όνοµά του ήταν

δερό. Ταλαιπωρηµένος,

Τα ρούχα του έπλεαν πάνω του.

είπε να καθίσει στην οµάδα του

Άρης άρχισε να αποµακρύνει την

ι τον κοίταζε περίεργα και µε αποστροφή.

γεµάτος ντροπή και

Στη χώρα µου γινόταν

πόλεµος και µέρες περπατούσαµε σε δύσβατα µέρη νηστικοί και ξυπόλητοι,

χωρίς να ξέρουµε πού θα µας βγάλει ο δρόµος. Όταν φτάσαµε εδώ ένας

κύριος µας παραχώρησε ένα δωµάτιο για να παραµείνουµε µέχρι να βρει ο

. Ευτυχώς όλη η γειτονιά µας εφοδίασε µε τα

- Εδώ είσαι ασφαλής!

- Θα γίνεις γρήγορα

ελληνικά, είπε µε συµπάθεια ο Πέτρος, ο σοφός της τάξης.

- Εµείς θα σου µάθουµε

σου, συµπλήρωσε η Ροζαλίντα

- Δεν µπορούµε να χάνουµε το χρόνο µας

είπε ειρωνικά ο Άρης.

- Εµείς έχουµε τις παρέες µας και περνάµε υπέροχα, συµπλήρωσε ο

Ορφέας.

- Όλοι έχουµε τα ίδια δικαιώµατα στη ζωή

σχολείο, υποστήριξε

- Μπράβο, στα παιδιά που αγκαλιάζουν τον Έντεν

αντιµετωπίζουν ως ίσο άσχετα µε το χρώµα και την καταγωγή του.

Όλοι είµαστε διαφορετικοί, αλλά ίδι

Η Ρένια, όταν µαζεύτηκε όλη η οικογένεια γύρω από το µεσηµεριανό

τραπέζι, µίλησε στους γονείς της µε

τους ζήτησε να προσλάβουν τον µπαµπά του στη δουλειά τους.

µε την αδυναµία που της είχαν δε θα µπορούσαν να της

Εδώ είσαι ασφαλής! φώναξε µε αποφασιστικότητα η Ρένια.

γρήγορα φίλος µας και θα σε βοηθήσουµε να µάθεις καλά τα

είπε µε συµπάθεια ο Πέτρος, ο σοφός της τάξης.

Εµείς θα σου µάθουµε τη γλώσσα µας και εσύ θα µας

, συµπλήρωσε η Ροζαλίντα.

ν µπορούµε να χάνουµε το χρόνο µας µαζί του

είπε ειρωνικά ο Άρης.

Εµείς έχουµε τις παρέες µας και περνάµε υπέροχα, συµπλήρωσε ο

Όλοι έχουµε τα ίδια δικαιώµατα στη ζωή! Αυτά µαθαίνουµε στο

υποστήριξε µε πείσµα η Ρένια.

Μπράβο, στα παιδιά που αγκαλιάζουν τον Έντεν

αντιµετωπίζουν ως ίσο άσχετα µε το χρώµα και την καταγωγή του.

οι είµαστε διαφορετικοί, αλλά ίδιοι, τόνισε η κυρία Ευτυχία.

όταν µαζεύτηκε όλη η οικογένεια γύρω από το µεσηµεριανό

τραπέζι, µίλησε στους γονείς της µε καλοσύνη για τον καινούριο µαθητή και

τους ζήτησε να προσλάβουν τον µπαµπά του στη δουλειά τους.

µε την αδυναµία που της είχαν δε θα µπορούσαν να της αρνηθούν.

4

η Ρένια.

ουµε να µάθεις καλά τα

είπε µε συµπάθεια ο Πέτρος, ο σοφός της τάξης.

µας µάθεις τη δική

µαζί του να του εξηγούµε,

Εµείς έχουµε τις παρέες µας και περνάµε υπέροχα, συµπλήρωσε ο

! Αυτά µαθαίνουµε στο

Μπράβο, στα παιδιά που αγκαλιάζουν τον Έντεν και τον

αντιµετωπίζουν ως ίσο άσχετα µε το χρώµα και την καταγωγή του.

κυρία Ευτυχία.

όταν µαζεύτηκε όλη η οικογένεια γύρω από το µεσηµεριανό

για τον καινούριο µαθητή και

τους ζήτησε να προσλάβουν τον µπαµπά του στη δουλειά τους. Αυτοί βέβαια

αρνηθούν.

5

Οι µέρες κυλούσαν µε ενδιαφέρον και προσπάθεια να βοηθήσουν τον

Έντεν για να προσαρµοστεί. Κάποια παιδιά τον κοίταζαν υποτιµητικά ή τον

κορόιδευαν. Αµέσως η τάξη κινητοποιήθηκε. Μια οµάδα µίλησε στον

διευθυντή για την απαράδεκτη συµπεριφορά τους. Αµέσως όλο το σχολείο

ανέλαβε δράση για τον ρατσισµό. Είδαν βιντεάκια, έκαναν συζητήσεις,

θεατρικά, αφίσες και πανό τα οποία τοποθέτησαν στην αυλή. Οι µαθητές

συνειδητοποίησαν το λάθος τους και όχι µόνο τον αποδέχτηκαν αλλά τον

έκαναν φίλο τους και έπαιζαν όλοι µαζί.

Η Ρένια είδε θετική αλλαγή στον τρόπο που συµπεριφέρονταν τα αδέλφια

της στον Έντεν. Μια µέρα του ζήτησε να επιστρέψουν όλοι µαζί στο σπίτι. Τα

αδέλφια της δεν πέταξαν από τη χαρά τους αλλά για να µη της χαλάσουν το

χατίρι δέχτηκαν µε κρύα καρδιά. Πρότεινε µε ενθουσιασµό να του δείξουν τη

σπηλιά που υπήρχε στους πρόποδες του βουνού.

Εκείνη τη µέρα όµως έγινε κάτι φοβερό. Οι εργάτες που µάζευαν µανιτά-

ρια στο δάσος ανακάλυψαν ένα

γιγάντιο µανιτάρι και όλοι µαζί κα-

τάφεραν να το κόψουν. Αυτό όµως

ήταν το σπίτι µιας µάγισσας, της

Κακίστρως, που το είχε µεταµορφώ-

σει έτσι για να προσελκύει τα βλέµ-

µατα όλων και να µη θαυµάζουν

µόνο το σπίτι του κυρίου Μάνη Μα-

νιτάρη.

Όταν γύρισε η µάγισσα και αντι-

λήφθηκε τι είχε συµβεί, εξοργισµέ-

νη πήρε τη µαγική σκούπα της και

ανέβηκε ψηλά στον ουρανό να εντο-

πίσει το µανιταρόσπιτό της. Τελικά

µε έκπληξη και οργή διαπίστωσε

ότι βρισκόταν στο εργοστάσιο. Οι

εργάτες χαρούµενοι για την καλή

τους σοδειά το τεµάχιζαν για να το

τυποποιήσουν.

Η µάγισσα όλο µίσος άρχισε να

λέει το ξόρκι της.

6

Ραβδάκι µαγικό

µαρµάρωσε όλο το χωριό

για το µεγάλο το κακό

που µου ‘καναν στο σπιτικό.

Μέσα σε λίγα λεπτά µαρµάρωσαν οι άνθρωποι, τα ζώα και τα φυτά. Τα

πρόσωπα όλων έδειχναν τροµαγµένα. Κάποιοι εργάτες έµειναν ακίνητοι µε

το µαχαίρι στο χέρι, µερικοί σκυφτοί να κόβουν µανιτάρια και άλλοι στο

εργοστάσιο. Ο Μάνης Μανιτάρης να βάζει τα χρήµατα σε στοίβες στον

µπαούλο. Τα παιδιά να γράφουν τα µαθήµατά τους. Νεκρική σιγή

επικρατούσε.

Τα τέσσερα παιδιά όµως που βρίσκονταν στη σπηλιά δεν επηρεάστηκαν

από το ξόρκι της µάγισσας. Όταν βγήκαν έξω και αντίκρισαν αυτό το θέαµα

έµειναν άφωνοι και µε µάτια γουρλωµένα. Ενώ προσπαθούσαν να µαντέψουν

τι είχε συµβεί, στον ορίζοντα είδαν να πετά µια µάγισσα πάνω στην ιπτάµενη

σκούπα της.

Αµέσως ξαναµπήκαν στη σπηλιά να κρυφτούν για να µην τους δει. Όταν

αποµακρύνθηκε, βγήκαν κι έκατσαν κιτρινισµένοι από τον φόβο τους σ’ ένα

παγκάκι.

7

- Κάτι περίεργο συµβαίνει! Η ατµόσφαιρα είναι παγερή! διαπίστωσε

ξαφνιασµένη η Ρένια.

- Λες και σταµάτησε ο χρόνος και ακινητοποιήθηκαν τα πάντα!

συµπλήρωσε ο Άρης.

- Φοβάµαι ότι η µάγισσα θα έκανε κάτι κακό στην πολιτεία µας, είπε

φοβισµένος ο Ορφέας.

- Πρέπει να καταστρώσουµε κάποιο σχέδιο όλοι µαζί, αποκρίθηκε µε

ψυχραιµία ο Έντεν.

Ενώ συζητούσαν εµφανίστηκε µια µικρή νεράιδα, η Ελπίδα, και τους

είπε: «Καλά µου παιδιά, καλά φανταστήκατε. Η µάγισσα µαρµάρωσε όλη την

πολιτεία. Αν δε λύσετε τα µάγια µέχρι τα µεσάνυχτα, το ξόρκι θα ισχύει για

πάντα. Σας συµβουλεύω να ηρεµήσετε και να συνεργαστείτε για να

προλάβετε να τους σώσετε».

Τα παιδιά κοιτάχτηκαν στα µάτια, έσφιξαν τα χέρια τους δυνατά και µε

φωνή αποφασιστική της απάντησαν: « Θα κάνουµε ότι µας πείτε!».

8

- Θα σας χαρίσω δυνάµεις, για να εξασφαλίσετε το βιβλίο µε τα ξόρκια.

Θα πάτε στο σκοτεινό κάστρο της µάγισσας που είναι στο λόφο του

σκότους. Ο Ορφέας θα πηδήξει

ψηλά και ο Έντεν µε τα ελαστικά

χέρια θα φτάσουν στον φεγγίτη

για να το πάρουν. Η Ρένια θα

τραγουδήσει γλυκά για να

κοιµίσει τον δράκο.

Ο Άρης θα τρέξει γρήγορα

για να µεταδώσει το αντι-

ξόρκι παντού.

Τα δύο παιδιά µε κοµµένη την

ανάσα ανέβηκαν στο κάστρο

και έψαχναν παντού.

Το βιβλίο το βρήκαν

κρυµµένο στο µπαούλο.

-Έρχεται η µάγισσα! τους προειδοποιεί από κάτω φοβισµένος ο Άρης.

-Τώρα τι κάνουµε; ρωτάει αµήχανος ο Ορφέας.

-Θα τη δέσω µε τα ελαστικά µου χέρια, απάντησε µε θάρρος ο Έντεν.

-Ζήτω! Της έπεσε το ραβδί. Τρέχω να το πιάσω γρήγορα, είπε µε

αποφασιστικότητα ο Άρης.

Το έπιασε και γρήγορα τη

µεταµόρφωσε σε µια καλόκαρδη

γυναίκα, για να µην κινδυνεύει

η πολιτεία πια. Εν τω µεταξύ ο

Ορφέας βρήκε το αντιξόρκι, το

έδωσε στον Άρη και εκείνος

τρέχοντας το µετέδωσε παντού.

9

Ραβδάκι µου καλό

πάρε πίσω το ξόρκι το κακό

ζωντάνεψε όλο το χωριό

και παντού να κυριαρχεί το καλό.

Ο ήλιος φώτισε τον ουρανό και ο τόπος γέµισε µε όµορφα χρώµατα. Τα

λουλούδια άνθισαν και µε το υπέροχο και µεθυστικό άρωµά τους ευωδίασαν

ξανά τον τόπο. Τα πουλιά κελαηδούσαν γλυκά και φτερούγιζαν χαρούµενα

στον ζεστό αέρα. Οι κάµπιες έβγαιναν µέσα από το κουκούλι τους και

µεταµορφώνονταν σε πανέµορφες πεταλούδες. Οι µέλισσες ζουζούνιζαν

παίρνοντας το νέκταρ των λουλουδιών. Τα ζώα έτρεχαν χαρούµενα και

κυλιόντουσαν στο καταπράσινο χορτάρι.

Οι άνθρωποι χοροπηδούσαν και αγκαλιάζονταν µε ένα πλατύ χαµόγελο

ζωγραφισµένο στο πρόσωπό τους. Μαζεύτηκαν όλοι µαζί στην πλατεία και

έκαναν µεγάλη γιορτή πληµµυρισµένοι από αγάπη και συγκίνηση για τα παιδιά

που τους έσωσαν από το µεγάλο κακό. Εκείνα ένιωσαν απέραντη χαρά και

ικανοποίηση που συνέλαβαν στη σωτηρία τους.

Ο Μάνης Μανιτάρης κατάλαβε ότι τα χρήµατα τελικά δεν είναι το παν

και έβλεπε τη ζωή µε άλλο µάτι. Διέθεσε πολλά χρήµατα να γίνουν

βιβλιοθήκες, γήπεδα, γυµναστήρια και ιατρεία. Αύξησε το µισθό στους

εργάτες και στην πολιτεία υπήρξε ανάπτυξη και πρόοδος.

Η νεράιδα χαρούµενη από ψηλά για το αποτέλεσµα της συνεργασίας, πήγε

µακριά και µετέδιδε το νέο ότι όλοι µαζί µπορούµε να καταφέρουµε τα πάντα.

10

3ο Δηµοτικό σχολείο Κερατσινίου

Δ2΄ Τάξη

Όταν τα παιδιά συνεργάζονται…

Συγγραφείς – Εικονογράφοι:

Κανάκης Σταµάτιος

Κράτσας Νικόλαος

Κτιστάκης Ιωάννης

Κυριακίδης Μιχάλης

Κωνσταντινόπουλος Βασίλειος

Λυµπέρης Παναγιώτης

Μανούσου Μαριάνθη

Μελισσουργού Αθανασία

Μενεγάτος Άγγελος

Μενεγάτος Θεοδόσης

Παπαδόπουλος Δηµήτριος

Πατσάκη Δήµητρα

Πολίτης Αλέξανδρος

Πολυζώη Νεφέλη

Πράσινος Δηµήτριος

Ρούσσος Απόστολος

Σαλίβερου Αντιγόνη

Σπυριδάκη Βαρβάρα

Συρµαλής Εµµανουήλ

Τσαβαρή Αγγελική

Φιράι Κλαούντια

Η δασκάλα της τάξης: Μαρία Γκαναβία

Επιµέλεια εξώφυλλου: Σέργιος Γεωργακόπουλος