Δημήτρης Τζουβάλης

Το κέρας της Αμαλθείας(Η αυτοκτονία του ενδόξου κυρίου Αναξίμανδρου

και της ευγενέστατης κυρίας Αμάλθειας)

Θέατρο

1996

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

Πρόσωπα

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ακαθορίστου ηλικίας. Να μπορεί να δείχνει 50 – 70 ετών. Θα μπορούσε κανείς να τον εκλάβει σαν συνταξιούχο στρατιωτικό. Είναι ντυμένος με τα “καλά” του. Ένα τριμμένο μα πεντακάθαρο κοστούμι. Το παντελόνι του, με τιράντες που το τραβάνε προς τα πάνω και αφήνουν εκτεθειμένους τους αστραγάλους. Κρατάει μπαστούνι. Όταν τον βλέπει η γυναίκα του, το χρησιμοποιεί για να στηρίζεται και κουτσαίνει. Όταν ξεφεύγει από την προσοχή της, το χρησιμοποιεί σαν δανδής και περπατάει κανονικά.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Σύζυγος του Αναξίμανδρου. Ακόμη πιο ακαθορίστου ηλικίας από τον άνδρα της. Καλοδιατηρημένη. Έχει αριστοκρατικό ύφος. Φοράει ένα φόρεμα νεανικό με λουλούδια. Το έχει, ως φαίνεται, από την εποχή της νεότητάς της. Το σκεπάζει με ένα δεύτερο, ένα τριμμένο τσίτι δίκην ρόμπας με πάνινη ζώνη. Ανοίγει τη ρόμπα και παίρνει πόζες ναζιάρικες όταν δεν την βλέπει ο Αναξίμανδρος.

Τρελοί από μοναξιά

Δ. Τζουβάλης 1996 2/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

ΣΚΗΝΙΚΟ

Ένα μεγάλο δωμάτιο, όπου οι ένοικοι έχουν προσπαθήσει, και τα κατάφεραν, να το κάνουν πολλαπλών χρήσεων και να διατηρήσουν μια αξιοθαύμαστη ευταξία:

Σαλόνι: Ένας μικρός καναπές στο κέντρο της σκηνής και ένας πολυέλαιος που κρέμεται από πάνω του.

Γραφείο: Ένα μικρό στενόμακρο τραπέζι στην αριστερή γωνία της σκηνής και μια καρέκλα παλιά με εντυπωσιακή πλάτη. Στον τοίχο ένας πίνακας με το κυνήγι της αλεπούς στη Βρετανία.

Καθιστικό: Ένα μικρό τραπέζι καφενείου μπροστά αριστερά, σκεπασμένο με κεντημένο τραπεζομάντιλο. Δύο καρέκλες.

Κουζίνα: Η δεξιά γωνία είναι μια κουζίνα με μόνο τα απολύτως απαραίτητα. Στον τοίχο ένα ντουλάπι.

Ένας καθρέφτης ελλειψοειδής με πόδια στην δεξιά πλευρά.

Αριστερά μια πόρτα βγάζει στην κρεβατοκάμαρα.

Μπροστά δεξιά υπάρχει μπαλκόνι.

Ένα κλουβί καναρινιού προς το μέρος του μπαλκονιού

Δ. Τζουβάλης 1996 3/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

ΣΚΗΝΗ 1η

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: (Μισοσκόταδο. Μπαίνει ο Αναξίμανδρος, από την κρεβατοκάμαρα, κοιτάζοντας ανήσυχα γύρω του. Ανάβει ένα φως. Φοράει πιτζάμες και σκούφο ύπνου. Κρατάει ένα χαρτόκουτο στο οποίο έχει κάνει τρύπες. Ψάχνει μπουσουλώντας στο δωμάτιο). ψι-ψι-ψι. Ψιψίνα! Έλα στο θείο Αναξίμανδρο. Θα σου δώσει ψαράκι ο θείος. Έλα μη φοβάσαι, έχω βάλει και στρυχνίνη μέσα. Έλα να σου δώσω κοκό, έλα ψιψίνα. (Πιάνει μια γάτα από την ουρά και προσπαθεί να την βάλει στο κουτί. Εκείνη τσιρίζει. Αφού τα καταφέρει, πηγαίνει και κρύβει το κουτί κάτω από το γραφείο. Κάνει νόημα με το δάχτυλο στη γάτα να σωπάσει. Εκείνη συνεχίζει το νιαούρισμα). Σκάσε μωρή! (Αφού η γάτα δεν σταματάει και σε δεύτερη προτροπή, κλωτσάει το κουτί και σταματούν οι διαμαρτυρίες από το εσωτερικό του, απότομα. Ρίχνει πάνω από το κουτί ένα πουκάμισο που είναι κρεμασμένο στην καρέκλα του γραφείου. Βεβαιώνεται πως το νιαούρισμα δεν θα ξαναρχίσει, σβήνει το φώς και πάει να φύγει. Ακούει θόρυβο και κρύβεται πίσω από τον καναπέ.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Μπαίνει με προφύλαξη. Φοράει τη νυχτικιά της. Τα μαλλιά της είναι τυλιγμένα με ρόλεϊ. Κρατάει ένα μικρό κουτί με τρύπες. Ανάβει το φως. Ο Αναξίμανδρος φεύγει σαν κλέφτης μπουσουλώντας. Η Αμάλθεια πάει προς το μπαλκόνι που είναι κρεμασμένο το κλουβί του καναρινιού, σκεπασμένο με ένα πανί για τη νύχτα). Πουλ-πουλ-πουλ. Έλα στη θεία την Αμάλθεια να σου δώσει κανναβούρι. Έλα, εδώ στο κουτάκι το έχω. Έλα γλυκό μου. Μη φοβάσαι δε θα σε πειράξω. Απλώς θα σε πνίξω. (Ξεσκεπάζει το κλουβί και παίρνει τον ένοικο από μέσα, κάτω από τις έντονες διαμαρτυρίες του. Το βάζει μέσα στο κουτί και πάει να το κρύψει στο συρτάρι του γραφείου. Μετανοιώνει. Το κρύβει στο ντουλάπι της κουζίνας. Κάνει νόημα με το δάχτυλο να σταματήσουν οι διαμαρτυρίες που συνεχίζονται αγνοώντας την). Σκάσε αναθεματισμένο! (Χτυπάει το χέρι της στο ντουλάπι και ο αιχμάλωτος σταματάει να τσιρίζει. Κλείνει το φως και φεύγει).

Δ. Τζουβάλης 1996 4/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

ΣΚΗΝΗ 2η

Μπαίνει ο Αναξίμανδρος ντυμένος με τα καλά του. Πηγαίνει στον καθρέφτη, παίρνει το καπέλο του και το μπαστούνι του από τον καλόγερο και καθρεφτίζεται με αυταρέσκεια. Πηδάει σαν παιδί πάνω από τον καναπέ του “σαλονιού” και βγαίνει στο μπαλκόνι.

Μπαίνει η Αμάλθεια φορώντας τη ρόμπα της. Πάει κι αυτή στον καθρέφτη. Ανοίγει τη ρόμπα και φαίνεται από μέσα το λουλουδάτο φόρεμα που αναφέρεται στην εισαγωγή. Καθρεπτίζεται παίρνοντας πόζες ναζιάρικες, χτενίζεται, βάζει κραγιόν, δοκιμάζει καπέλα..

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Φιλάει το πρόσωπό της στον καθρέφτη με αυταρέσκεια). Καθρέφτη καθρεφτάκη μου...

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Καλημέρα σας κύριε αστυνόμε! Πώς έχετε στην υγεία σας! Τι κάνει η αξιότιμη σύζυγός σας! Καλά ευχαριστώ. Η Αμάλθεια σας στέλνει τους χαιρετισμούς της!

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Μουντζώνει προς το μπαλκόνι με χαριτωμένη κίνηση ενώ συνεχίζει τις πόζες της). ...Ποια είναι η πιο ωραία;

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Αντίο κύριε αστυνόμε. Τα σέβη μου στην κυρία.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Ειρωνικά). Ο κόμης και η κόμισα αστυνόμου εκ Κατούνης Ξηρομέρου! Μμ!...

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Καλημέρα σας κύριε Γιώργο! Μην αφήσετε γάλα σήμερα. Δεν θα το χρειαστούμε. Μα σας είπα να μην αφήσετε! (Προς την Αμάλθεια) Μα ποτέ δεν ακούει αυτός ο Άνθρωπος.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Στον κόσμο της) Το υπηρετικό προσωπικό αυθαδιάζει.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: (Με ιδιαίτερη χαρά). Πως είστε κυρία Μαριάνθη! Σας χάσαμε!

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Μουντζώνει. Μιλάει ειρωνικά). Η Αξιέραστος κυρία Μαριάνθη...

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Περάστε να πάρετε τσάι μαζί μας. Ακατάδεχτη μας γίνατε τελευταία. Η Αμάλθεια σας έχει αδυναμία.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Μουντζώνει με τα δύο της τα χέρια). Η ωραιότατη κυρία Μαριάνθη...

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Μας ξέχασε η κυρία Μαριάνθη, λέει η Αμάλθεια.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Του πετάει ένα κύπελο που βρίσκει μπροστά της). Η θελκτικότατη κυρία Μαριάνθη...

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Προσοχή αγάπη μου, με εκθέτεις στη κυρία.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Τον εκθέτουμε στην “κυρία” τον “κύριο”.

Δ. Τζουβάλης 1996 5/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Στο καλό κυρία Μαριάνθη. Ευτυχής που σας είδα και πάλι σήμερα.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Μιμείται κωμικά). Ευτυχής που σας είδα και πάλι σήμερα. (Βγάζει τη γλώσσα).

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: (Ξινά). Α, εσύ είσαι Μενέλαε; Δεν σε είδα. Είναι βουλωμένα τ’ αυτιά μου σήμερα.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Παρατάει τις πόζες και πάει προς το μπαλκόνι. Ο Αναξίμανδρος την εμποδίζει με την πλάτη του). Κύριε Μενέλαε, κύριε Μενέλαε!..

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Όχι Μενέλαε, η Αμάλθεια δεν είναι εδώ. Πήγε να δει το γυιο μας.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Μάταια προσπαθεί να βγει στο μπαλκόνι. Ο Αναξίμανδρος την εμποδίζει). Κύριε Μενέλαε βοήθεια! Είμαι αιχμάλωτη...

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Να περάσεις για τσάι; Ξέρεις Μενέλαε δεν δεχόμαστε επισκέψεις.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Δεχόμαστε, δεχόμαστε!

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Πενθούμε. Πέθανε η γάτα μας.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Του πετάει μια βούρτσα μαλλιών). Γρουσούζη! Το καναρίνι σου να πεθάνει!

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: (Χαιρετάει προς το δρόμο χαμογελαστά). Στον αγύριστο κύριε Μενέλαε! (Γυρνάει προς την Αμάλθεια).

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Κλείνει γρήγορα τη ρόμπα της). Η σαχλή κυρία Μαριάνθη... (Πάει προς τη “κουζίνα”, παίρνει ένα δίσκο με φλιτζάνια και τον φέρνει στο “καθιστικό”).

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: (Πάει προς το γραφείο προσποιούμενος το ραμολιμέντο). Ο κύριος Μενέλαος. Ορίστε μας!

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Τελείωσε η έξοδος; Έχουμε και δουλειές.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: (Με ειρωνικό θαυμασμό). Πέρασε και ο αξιέραστος κύριος Μενέλαος!

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Με ειρωνικό θαυμασμό). Και η χαριτόβρυτος κυρία Μαριάνθη αν δεν κάνω λάθος.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ο αξιέραστος κύριος Μενέλαος, ήθελε να μας κάνει βίζιτα.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ενώ η κυρία Μαριάνθη δεν ήθελε.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: ...Ήθελε να τον κεράσουμε τσάι ο κύριος Μενέλαος. Τον απέπεμψα φυσικά.

Δ. Τζουβάλης 1996 6/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ενώ την χαριτόβρυτον κυρία Μαριάνθη, προσπάθησες να την φέρεις με το ζόρι.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Μα πρόκειται περί εξαιρετικής κυρίας!

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Μα Πρόκειται περί εξαιρετικής καρακάξας! Της συνομοταξίας των κορακοειδών.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: (Μονολογεί). Ο αξιέραστος κύριος Μενέλαος! Ορίστε μας.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Μονολογεί). Η εξαιρετική κυρία Μαριάνθη!

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Διακρίνω μια σκιά ζήλειας στο πρόσωπό σου;

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Η κοινωνική μου θέση κύριε, δεν μου επιτρέπει να ζηλέψω αυτό το νυμφίδιο την “κυρία” Μαριάνθη.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Δεν έχεις δίκιο, πρόκειται περί σοβαρής κυρίας.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Οι σοβαρές κυρίες, κύριε, δεν ξελογιάζουν τους παντρεμένους.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Μα τρέφω απλώς μια εκτίμηση προς το πρόσωπό της. Εκτιμώ τα πνευματικά της χαρίσματα.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Τα μάτια σου όλο στο ντεκολτέ της βοσκάνε! Κύριε.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Τα μάτια της, έχουν μια έκφραση λεπτότητας και καλλιέργειας.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Αλλά προτιμάς τα οπίσθιά της που είναι στρουμπουλά και ακαλλιέργητα.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Εκχυδαΐζετε τη συζήτηση κυρία μου.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Μα πρόκειται περί πόρνης αγαπητέ μου κύριε.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Δεν σας ακούω πια. Κάνατε σαν τρελή για να μιλήσετε στον κύριο Μενέλαο.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Διακρίνω μια σκιά ζήλειας στο πρόσωπό σου;

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Η κοινωνική μου θέση κύρια, δεν μου επιτρέπει να ζηλέψω αυτό το κνώδαλο τον “κύριο” Μενέλαο. Ούτε σε μονομαχία δεν μου επιτρέπεται να τον καλέσω. Δεν μονομαχώ με αλήτες.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Δεν έχεις δίκιο, πρόκειται περί σοβαρού κυρίου.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Οι σοβαροί κύριοι, κυρία, δεν ξελογιάζουν τις παντρεμένες.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Μα τρέφει απλώς μια εκτίμηση προς το πρόσωπό μου. Εκτιμά τα ψυχικά μου χαρίσματα.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Τα μάτια του όλο στο ντεκολτέ σου βοσκάνε! Κυρία.

Δ. Τζουβάλης 1996 7/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Κοιτάζει τα μάτια μου, που έχουν μια έκφραση λεπτότητας και καλλιέργειας.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Αλλά προτιμά να καλλιεργήσει άλλους αγρούς του σώματός σου.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Εκχυδαΐζετε τη συζήτηση κύριέ μου.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Μα πρόκειται περί πόρνου αγαπητή μου κυρία.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Δεν σας ακούω πια. Αρνούμαι να συζητήσω μαζί σας κύριε. (Πάει προς την “κουζίνα”).

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Η σιωπή μου προς απάντησή σας κυρία. (Πάει και κάθεται στο γραφείο).

(Περνούν κάποια δευτερόλεπτα ηρεμίας. Ο Αναξίμανδρος σκαλίζει τα χαρτιά του και η Αμάλθεια ζεσταίνει νερό για τσάι).

(Μουσική)

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Φώναζε το πουλί μου απόψε, το άκουσες;

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Αν εννοείς το καναρίνι σου, το άκουσα. Αν υπονοείς κάτι άλλο, έχω πολύν καιρό να το ακούσω.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Τι θέλεις να πεις δηλαδή;

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Βουβαμάρα.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Κυρία, σας απαγορεύω τέτοιους υπαινιγμούς περί του ανδρισμού μου.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Χάνεται στα βάθη των αιώνων η φωνή του.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Είμαι άνδρας εγώ, κυρία μου. Μπορεί να είμαι μιας κάποιας ηλικίας, αλλά όλα μου τα όργανα λειτουργούν κανονικά.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Όλα;

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Όλα!

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Χωρίς ίσως κάποια εξαίρεση;

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Οι εξαιρέσεις κυρία μου, επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Τον κανόνα, ναι. Τον άνδρα όμως όχι.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Τρίζει η γη στο πέρασμά μου...

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Όταν παντρεύεσαι, έχεις υποχρεώσεις, κύριε.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: ...Πλαντάζουν τα θηλυκά από τον απελπισμένο τους έρωτα.

Δ. Τζουβάλης 1996 8/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: ...Και μάλιστα μια σημαντική και φιλέραστη γυναίκα...

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: ...Τι άνδρας, λιγώνονται.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ:... Όταν έχεις στο πλάι σου μια νέα γυναίκα, δεν εγκαταλείπεις το πεδίο της τιμής.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: ...Το βασίλειό μου για ένα φιλί σου Αναξίμανδρε, έλεγε η κυρία Μαριάνθη...

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: ...Η γυναίκα σου στέναζε κι εσύ κυλιόσουνα στο βούρκο της αμαρτίας.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: ...Αλλά εγώ βράχος. Δεν ενέδωσα στο ερωτικό κάλεσμα της κυρίας Μαριάνθης.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Δεν θέλω ν’ ακούω για την “κυρία” Μαριάνθη.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: ...Ελάτε να φύγουμε κύριε Αναξίμανδρε...

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Βουλώνω τ’ αυτιά μου.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: ...Θα σας έχω σα βασιλιά μου.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Σας ποθώ ως κολασμένη, κύριε Αναξίμανδρε.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ματαιοπονείτε κύριε.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: ...Ελάτε στην αγκαλιά μου κύριε Αναξίμανδρε! Κωλύομαι κυρία Μαριάνθη!

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Του πετάει ένα μαξιλάρι από τον καναπέ). Δεν θέλω ν’ ακούω για την “κυρία” Μαριάνθη, σου είπα.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Μαριάνθη, Μαριάνθη, Μαριάνθη!

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Με κάποιο σπάσιμο –λυγμό– στη φωνή της). Δεν θέλω ν’ ακούσω.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Με προκαλέσατε κυρία μου.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Σε προκάλεσα; Τι γνωρίζεις εσύ από προκλήσεις. Και το γατάκι μου φώναζε απόψε, το άκουσες;

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Αν εννοείς την ψιψίνα σου, την άκουσα. Αν υπονοείς κάτι άλλο, έχω πολύν καιρό να το ακούσω.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Τι θέλεις να πεις δηλαδή;

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Βουβαμάρα.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Κύριε, σας απαγορεύω τέτοιους υπαινιγμούς περί της θηλυκότητας μου.

Δ. Τζουβάλης 1996 9/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Χάνεται στα βάθη των αιώνων η φωνή του.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Είμαι γυναίκα εκρηκτική εγώ, κύριέ μου. Και όλα μου τα όργανα λειτουργούν κανονικά.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Όλα;

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Όλα!

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Χωρίς ίσως κάποια εξαίρεση;

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Οι εξαιρέσεις κύριέ μου, επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Τον κανόνα, ναι. Το “εκρηκτικό” σας όμως όχι.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Τρίζει η γη στο πέρασμά μου...

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Όταν όμως παντρεύεσαι, έχεις υποχρεώσεις, κυρία.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: ...Πλαντάζουν τ’ αρσενικά στο αντίκρισμά μου, από τον απελπισμένο τους έρωτα.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: ...Και μάλιστα όταν παντρεύεσαι έναν άνδρα της ολκής μου...

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: ...Τι γυναίκα, ανακράζουν λιγωμένα.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ:... Όταν έχεις στο πλάι σου νέον και ερωτομανή άνδρα, δεν εγκαταλείπεις το πεδίο της τιμής.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Το βασίλειό μου για ένα φιλί σου Αμάλθεια, έλεγε ο κύριος Μενέλαος...

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ο άνδρας σου στέναζε κι εσύ κυλιόσουνα στο βούρκο της αμαρτίας.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: ...Αλλά εγώ βράχος. Δεν ενέδωσα στο ερωτικό κάλεσμα του κυρίου Μενελάου.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Δεν θέλω ν’ ακούω για τον “κύριο” Μενέλαο.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ελάτε να φύγουμε κυρία Αμάλθεια...

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Βουλώνω τ’ αυτιά μου.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: ...Θα σας έχω βασίλισσά μου.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Σας ποθώ ως κολασμένος, κυρία Αμάλθεια.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ματαιοπονείτε κυρία μου.

Δ. Τζουβάλης 1996 10/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: ...Ελάτε στην αγκαλιά μου κυρία Αμάλθεια. Κωλύομαι κύριε Μενέλαε!

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: (Της πετάει ένα μαξιλάρι από τον καναπέ). Δεν θέλω ν’ ακούω για τον “κύριο” Μενέλαο σου είπα.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Μενέλαος, Μενέλαος, Μενέλαος!

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: (Με κάποιο σπάσιμο –λυγμό– στη φωνή του). Δεν θέλω ν’ ακούσω.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Με προκαλέσατε κύριέ μου.

(Μουσική πέντε δευτερολέπτων)

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Γίνεσαι απαίσια μερικές φορές.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Γίνεσαι ανυπόφορος μερικές φορές.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Θα κλειστώ στο γραφείο μου.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Θα πάω στην κουζίνα.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Δεν θα δεχτώ επισκέψεις...

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Δεν είμαι εδώ για κανέναν...

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ούτε την κυρία Μαριάνθη!..

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ούτε για τον κύριο Μενέλαο!

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ίσως τον Νίκο...

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ίσως...

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Αν έρθει...

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Αν έρθει...

(Μουσική)

Δ. Τζουβάλης 1996 11/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

ΣΚΗΝΗ 3η

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Αμάθεια, έγραψες το γράμμα;

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Αμάλθεια, με λάμδα. Γίνεσαι αηδιαστικός όταν σαλιαρίζεις με τις κοκότες που περνούν στο δρόμο.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Το έγραψες;

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: ...Αμάλθεια, ήταν η κατσίκα με τα πλούσια κέρατα που έτρεφε τον Δία...

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Το γράμμα το έγραψες;

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: ...Έχω τ’ όνομά της. Ελπίζω πως όχι και το διάκοσμο του μετώπου της. Πάντα παραποιείς τ’ όνομά μου.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Γλώσσα λανθάνουσα τ’ αληθή λέγει! (Γελάει χαιρέκακα) Αμάλθεια... Αμάθεια... Η κοινή ρίζα δείχνει τη συγγένεια των λέξεων ... και των ανθρώπων. (Γελάει χαιρέκακα)

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Πώς είπατε ...Αναξίανδρε;

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Αναξίμανδρος! Με μι. Δεν παίρνεις από αστεία εσύ.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Γλώσσα λανθάνουσα τ’ αληθή λέγει! (Γελάει χαιρέκακα μιμούμενη τον τρόπο του άνδρα της) Αναξίμανδρος... Αναξίανδρος... Η κοινή ρίζα δείχνει τη συγγένεια των λέξεων ... και των ανθρώπων. (Γελάει χαιρέκακα)

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Πέρασε και ο αξιέραστος κύριος Μενέλαος!

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Πέρασε και η χαριτόβρυτος κυρία Μαριάνθη!

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Λοιπόν, το έγραψες;

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Το έγραψα.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Δώστο μου να το ελέγξω.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Έχει δει το πουκάμισο κάτω από το γραφείο). Θα μπορούσες βέβαια να το γράψεις εσύ... (Πλησιάζει).

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: ( Προσπαθεί να της πάρει το γράμμα). Μα είσαι η γραμματέας μου.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: ...Εξ άλλου η καρέκλα του γραφείου, στην οποία έχω περιορισμένα δικαιώματα χρήσης, είναι δική σου.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Είναι η καρέκλα των προγόνων μου!

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: ...Την κληρονόμησες από τον πατέρα σου.

Δ. Τζουβάλης 1996 12/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ο πατέρας ήταν μεγάλος άνδρας!

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Με ειρωνεία). Στρατιωτικός!

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Μεγάλη προσωπικότης!

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Προσποιείται πως του δίνει το γράμμα για να ελέγξει κάτω από το τραπέζι για τη γάτα της) Πετάς τα πουκάμισά σου όπου λάχει.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: ( Την εμποδίζει) .Αδιαμφισβήτητη αξία! (Παίρνει το πουκάμισο και της το δίνει. Από κάτω φαίνεται το κουτί. Η Αμάλθεια προσποιείται πως δεν το είδε. Παίρνει το πουκάμισο και το πάει στην κρεβατοκάμαρα. Ο Αναξίμανδρος παίρνει το κουτί και το βάζει σε μια κασέλα. Ανοιγοκλείνει την μπαλκονόπορτα για να παραπλανήσει την Αμάλθεια. Βάζει κάτω από το γραφείο ένα σκαμνί και το σκεπάζει με το κέντημα της κασέλας. Μπαίνει η Αμάλθεια τη στιγμή του σκεπάσματος. Προσποιείται την αδιάφορη. Πάει στην κουζίνα και παίρνει κουταλάκια και τα φέρνει στο καθιστικό) Κοφτερό μυαλό ο πατέρας!

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Με ειρωνεία). Όπως και ο υιός!

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ταξίαρχος πυροβολικού Λαχανάς Αχιλεύς! Γόνος ενδόξου οικογενείας στρατιωτικών!

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ο Νίκος λέει πως ήταν λοχίας στον ουλαμό των ημιονηγών. (Πάει προς τον καθρέφτη)

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: (Πάει στο καθιστικό και κάθεται στην καρέκλα του δεξιά και αλλάζει τη θέση των φλυτζανιών. Η Αμάλθεια παρακολουθεί προσποιούμενη πως δεν βλέπει). Ο γυιος σου είναι κνώδαλο!

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Έχουμε συμφωνήσει πως δεν θα βρίζεις το Νίκο μας!

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Μα είναι δυνατόν ένας λοχίας να είχε στο γραφείο του τέτοια καρέκλα;

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Με ειρωνεία). Αδύνατον!

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ήταν ταξίαρχος και δεν το θέτω υπό συζήτηση!

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Με ειρωνεία). Ταξίαρχος πυροβολικού Λαχανάς Αχιλεύς! Γόνος ενδόξου οικογενείας στρατιωτικών!

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Τον είδε η μητέρα με τη στολή και τον ερωτεύτηκε.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Με ειρωνεία Κατ’ ιδίαν). Τι άνδρας ανέκραξε!

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ή αυτόν ή κλείνομαι σε μοναστήρι, είπε στον πατέρα της.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ο Νίκος τα λέει κάπως διαφορετικά...

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Τέτοιοι άνδρες κόρη μου, της είπε εκείνος, μια φορά στα χίλια χρόνια βρίσκονται!

Δ. Τζουβάλης 1996 13/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

ΑΜΑΛΘΕΙΑ:...(Μιμείται). Καλύτερα να σε δω καλόγρια να θλίβεται η ψυχή μου, παρά να σε δώσω σ’ αυτόν τον καραβανά που μυρίζει σβουνιά, της είπε.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: ...Με την ευχή μου κόρη μου. Είχε, με την καταλυτική του παρουσία, εντυπωσιάσει το μέλλοντα πεθερό του

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Κι αφού δεν του την έδινε, την έκλεψε κι έφυγαν πάνω σε ένα από τα μουλάρια που είχε υπό τας διαταγάς του, λέει ο Νίκος...

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: (Σηκώνεται και πάει στο γραφείο). Να μου κάνει τη χάρη ο αλήτης ο γυιος σου!

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Συμφωνήσαμε πως δεν θα βρίζουμε το Νίκο!

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Η Μητέρα ποτέ δεν θα έφευγε χωρίς την άδεια του πατέρα της. Είναι προσβολή, ακόμα και να το σκέφτεσαι.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: ( Πάει προς το σκεπασμένο κουτί) Την είχε αφιονίσει η βαρβατίλα που απέπνεε ο ημιονηγός, λέει ο Νίκος.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: (Προσποιείται πως την εμποδίζει). Ευαίσθητος και λεπτός χαρακτήρας η μητέρα.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Σηκώνει το κέντημα, βλέπει από κάτω το σκαμνί και “θυμώνει” που ξεγελάστηκε.) Λεπτός χαρακτήρας ενενήντα κιλών.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: (Γλεντάει την αποτυχία της να βρει τη γάτα). Ήταν αρχοντοπούλα, με τρόπους και ανατροφή η μητέρα.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Εκδικείται. Πάει στο καθιστικό και αλλάζει με “τρόπο” τα φλυτζάνια, κάτω από το “αδιάφορο”, πλην άγρυπνο βλέμμα του Αναξίμανδρου). Ο Νίκος λέει πως ήταν κόρη του νερουλά.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ο γυιος σου είναι βλάξ! Ορίστε μας. Κοίτα αυτόν τον πολυέλαιο. Τον βλέπεις;

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Τον βλέπω.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Είναι δυνατόν να ήταν σε σπίτι νερουλά; Όχι πες μου. Σε σπίτι νερουλά, ένας γνήσιος μουράνο! Αδύνατον αγαπητή μου.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Είναι σε σπίτι δημοσίου υπαλλήλου συνταξιούχου. Γραφέως Β’, αν δεν κάνω λάθος. Γιατί όχι σε σπίτι νερουλά;

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ένας νερουλάς, δεν έχει την καλλιέργεια να σκεφτεί ν’ αγοράσει έναν πολυέλαιο.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Περισσότερα βγάζανε οι νερουλάδες από τους γραφείς Β’.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Σου έχω ζητήσει να μην επαναφέρεις το θέμα της σταδιοδρομίας μου. Ορίστε μας! Ξέρεις πολύ καλά, πως υπήρξα θύμα δυσμενούς μεταχείρισης, εκ μέρους του αδαούς που είχα για προϊστάμενο.

Δ. Τζουβάλης 1996 14/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Δεν μπορεί όλοι οι προϊστάμενοι που άλλαξες να ήταν αδαείς, λέει ο Νίκος.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Αδαείς σαν και του λόγου του. Ορίστε μας!

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ο γυιος μου είναι έξυπνος.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Τα κριτήρια των προαγωγών εξαρτώνται από την ομορφιά και τη διαθεσιμότητα της συζύγου του κρινόμενου υπαλλήλου.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Κι εσύ είχες όμορφη γυναίκα.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: ...Κυρίως τη διαθεσιμότητα.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Θα μπορούσα να θυσιαστώ για χάρη σου.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: ...Τη διαθεσιμότητα μόνο. Αδυνατούν να ξεχωρίσουν το ωραίο αυτοί οι “κύριοι” προϊστάμενοι.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Πάει στον καθρέφτη και ποζάρει). Εσύ με ήθελες κατ’ αποκλειστικότητα. Θα μπορούσες να εξελιχθείς διαφορετικά αν...

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: (Αλλάζει τα φλιτζάνια, κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της Αμάλθειας). Σιωπή! Τα κριτήριά τους, έχουν σχέση με το μέγεθος και την επιδεξιότητα της γλώσσας του κρινόμενου, να κινείται σαν σφουγγαρόπανο στα οπίσθιά τους.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Θα μπορούσες κι εσύ να γλύψεις κάποια οπίσθια, για το καλό της οικογένειάς σου, λέει ο Νίκος.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Να τον βρίσω να ευχαριστηθείς; Μόνο κάποια μεγάλα ζώα, τα βόδια φερ’ ειπείν, μπορούν να έχουν το μέγεθος της γλώσσας που χρειάζεται για την περίσταση...

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Τα συμπαθώ αυτά τα ζώα...

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Γι’ αυτό τα συμπαθή κατά τα άλλα τετράποδα, τα συναντάμε συχνά πυκνά, στις ανώτατες κρατικές θέσεις.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: ...Έχουν αθώα μάτια.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Οι προαγόμενοι συνεπώς στα ανώτατα κρατικά αξιώματα, είναι κάποια βόδια που ακολούθησαν τον δημοσιοϋπαλληλικό κλάδο!

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ας πήγαινες στον ιδιωτικό τομέα, λέει ο Νίκος.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Στον ιδιωτικό, να πεις στο γιο σου το βόδι, τα βόδια αυτά, είναι συνήθως συγγενείς του ιδιοκτήτη ή σύζυγοι των παλλακίδων του.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Δεν θα μπορούσα κι εγώ να συμβάλλω;

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Αν τα κριτήρια ήταν αξιοκρατικά, αν είχαν λάβει υπ’ όψη τα προσόντα μου, σήμερα θα ήμουν συνταξιούχος διευθυντής τμήματος του υπουργείου των οικονομικών.

Δ. Τζουβάλης 1996 15/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Τα δικά μου τα κάλλη έμειναν ανεκμετάλλευτα.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Είχα βγάλει το σχολαρχείο, εγώ. Στο πανεπιστήμιο δεν πήγα, λόγω κάποιων ατυχών συγκυριών...

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: ...Μαράθηκαν χωρίς να μας φέρουν πλούτο.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Υπαινιγμούς για την οικονομική μου κατάσταση και για την τιμή μου, δεν δέχομαι. Ξέρεις πολύ καλά άλλωστε, πως η αξία του ανθρώπου βρίσκεται στο “είναι” και όχι στο “έχειν”

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ο Νίκος λέει, πως ανά τους αιώνες, το “έχειν”, έφτιαχνε και το “είναι”.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Στα παλιά μου τα υποδήματα η γνώμη του γιου σου. Εδώ υπάρχουν γνώμες των ειδημόνων για μένα. Ο διάδοχός σου ο Αναξίμανδρος, είναι πανέξυπνος έλεγαν στον πατέρα. Θα γίνει πολύ μεγάλος άνδρας.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Με ειρωνεία). Θα εννοούσαν ντερέκι, λέει ο Νίκος.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Άνδρας, κυρία μου, άνδρας. Η εξέλιξή του, έλεγαν στον πατέρα, θα είναι ραγδαία,.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Με ειρωνεία). Ως λαίλαψ!

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Θα είσαι υπερήφανος για τον γιο σου, έλεγαν οι επαΐοντες. (Η Αμάλθεια πάει προς την μπαλκονόπορτα, βέβαιη πως εκεί έκρυψε το κουτί ο Αναξίμανδρος, που την “εμποδίζει” στην αρχή, αλλά την αφήνει εν τέλει ν’ ανοίξει την πόρτα. Απογοήτευση από τη μεριά της, χαρούλες από τον Αναξίμανδρο). Είθε η πατρίς, έλεγαν στον πατέρα, να ήταν γεμάτη με Αναξίμανδρους!

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Εκδικείται). Δεν χρειάζονταν δα η πατρίς τόσους γραφείς Β’ για τα υπουργεία της, λέει ο Νίκος.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Σιωπή, αμαθεστάτη, ...με λάμδα. Ο Νίκος κι ο Νίκος. Έχετε συνασπισθεί εναντίον μου, εσύ και ο γυιος σου. (Πάει προς το μπαλκόνι. Μετανιώνει και έρχεται και κάθεται στο καθιστικό. Παίρνει το φλιτζάνι να πιει. Θυμάται το δηλητήριο και σταματάει, προς απογοήτευση της Αμάλθειας που παρακολουθεί με ενδιαφέρον. Παίρνει ένα κουλουράκι και δαγκώνει την άκρη του). Ορίστε μας! (Αλλάζει τα φλιτζάνια). Μετά το θάνατο του πατέρα, αναγκάστηκα να σταματήσω τις σπουδές.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Τι κρίμα Αναξιμανδρούλη μου.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Δεν είχαμε χρήματα. Όπως δεν έχει κάθε αξιοπρεπής οικογένεια, που αρνείται να κλέβει κι εργάζεται για τα προς το ζην...

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Τι πέρασες κι εσύ αγάπη μου.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ένα κριτήριο αγαπητή μου αλάνθαστο. Σε όσους περισσεύουν χρήματα, είναι κατά τεκμήριο κλέφτες.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Πάει μπροστά στον καθρέφτη). Κλέφτες, παντού κλέφτες!..

(Μουσική)

Δ. Τζουβάλης 1996 16/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

ΣΚΗΝΗ 4η

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Είσαι κλέφτης Αναξίμανδρε.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Κλέφτης εγώ Αμαλθίτσα μου;

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Μου έκλεψες τη ζωή μου.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Είμαι λοιπόν ζωοκλέφτης! (Γελάει).

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Τόσοι ωραίοι και ευκατάστατοι νέοι με φλερτάριζαν κι εγώ διάλεξα την καταστροφή μου.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: (Ειρωνικά). Ω, βέβαια, μονομαχούσαν για χάρη σου.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: ( Καθρεφτίζεται ανοίγοντας τη ρόμπα της, σχεδόν χορεύοντας). Σα δελφινάκι, που έχασε τον προσανατολισμό του, εξόκειλα στην αφιλόξενη στεριά

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ή σα φώκια. Και οι φώκιες χάνουν ενίοτε τον προσανατολισμό τους Αμαλθίτσα μου.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ενώ τα βόδια, χρησιμοποιούν τα κέρατά τους σαν αντένες και δεν χάνουν ποτέ το δρόμο τους.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Είσαι χυδαία!

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Είσαι βλάξ Αναξίμανδρε!

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ο Νίκος λέει πως δεν μπορούσες να βρεις γαμπρό και το είχες ρίξει στα θεία.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Οι καλύτεροι νέοι της υψηλής κοινωνίας με ποθούσαν, να πεις στο γιο σου τον επίσης βλάκα.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ξημεροβραδιαζόσουνα στις εκκλησίες και τα ξωκλήσια...

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Δεν μπορώ να καταλάβω τι του ήρθε του πατέρα και είπε το ναι, όταν ήρθες και με ζήτησες.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: ...Θα υπανδρευτώ τον Κύριο, θα γίνω μοναχή, έλεγες στις φιλενάδες σου...

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: ...Θα μπορούσε ο πατέρας ν’ αρνηθεί να εγκρίνει τη δική μου επιπολαιότητα και να με σώσει από τον όλεθρο της συμβίωσης μαζί σου...

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: ...Ύστερα βρέθηκε ο ...κύριος Αναξίμανδρος. Τη γλύτωσε ο άλλος ο Κύριος...

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Το κοινωνικό χάσμα ανάμεσα στις οικογένειές μας, ήταν μια σοβαρή δικαιολογία για ν’ αρνηθεί.

Δ. Τζουβάλης 1996 17/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Παρ’ την να φύγει από πάνω μου, με παρακάλεσε ο πατέρας σου. Δεν τις αντέχω και τις δυο, μάνα και κόρη.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Δεν είσαι άξιος να κάνεις υπαινιγμούς για τη μητέρα. Και μάλιστα να βάλεις στο στόμα του πατέρα τέτοιες διαβολές.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Άμα πάρεις και τη μάνα μαζί, θα σου διπλασιάσω την προίκα, είπε ο ταλαιπωρημένος ο άνθρωπος.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Η μητέρα ήταν τόσο ευχάριστη. Η συμβίωση μαζί της, ήτανε παραδεισένια εμπειρία. (Αλλάζει τα φλιτζάνια εκδικούμενη).

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: ...Σου δίνω και το σπίτι στην Αμφιλοχία.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Τυχερός είσαι που έχεις τέτοια σύζυγο, έλεγαν στον πατέρα...

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Βεβαίως εγώ δεν εκμεταλλεύτηκα την περίσταση.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: ...Μορφωμένη, νοικοκυρά, αρχοντοπούλα.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: ...Εγώ αγαπώ την κόρη σας, αγαπητέ μου πεθερέ, του είπα. Δεν θέλω προίκα και το σπίτι μου θα είναι πάντα ανοιχτό για σένα και την πεθερά μου.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: ...Ήτανε πολύ ταιριαστό ζευγάρι ο πατέρας και η μητέρα. Όλοι το έλεγαν. Μακάρι όλα τα ζευγάρια της Κέρκυρας να ήταν σαν κι εσάς, έλεγαν στον πατέρα.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: ...Δεν κατάπινα καλύτερα τη γλώσσα μου. Πληρώνεται ακριβά η επιπολαιότητα των λόγων. (Αλλάζει τα φλιτζάνια).

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Το καλύτερο ζευγάρι της Κέρκυρας. Με τι χάρη κινούταν η μαμά στα σαλόνια των ευγενών. Και ο πατέρας, τι κύριος. Όλοι επιθυμούσαν τη συντροφιά τους. Ελάτε να φάμε μαζί απόψε, έλεγαν ο κόντηδες και οι κοντέσες.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Θα σου κάνω τη χάρη γαμπρέ μου, θα σου κάνω τη χάρη να σου δώσω την πεθερά σου, να σας βοηθήσει στο ξεκίνημα της ζωής σας. Μπορείτε να την κρατήσετε όσο θέλετε...

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Πάντα αλτρουιστής ο πατέρας. Στερήθηκε την συντροφιά μιας τόσο σημαντικής γυναίκας για να μας βοηθήσει.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: ...Κρατήστε την όσο αντέξετε, τέλος πάντων.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Μας βοήθησε πολύ η μαμά. Τι ήμουνα εγώ τότε; Ένα πουλάκι που δοκίμαζε τα φτερά του, ήμουνα...

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Πρέπει να σκέφτεται κανείς δυο και τρεις πριν δεχτεί ύποπτες προσφορές.

Δ. Τζουβάλης 1996 18/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ένα πουλάκι που είχε ανάγκη την αγκαλιά της μανούλας του να το ζεστάνει, μιας και η αγκαλιά του συζύγου αδυνατούσε να κάνει πλήρως το καθήκον της. (Πάει προς το ντουλάπι. Ο Αναξίμανδρος την ακολουθεί. Εκείνη στέκεται μπροστά στο ντουλάπι και τον εμποδίζει να προχωρήσει).

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Βεβαίως! Ένα πουλάκι εσύ κι ένα η μάνα σου. Πέσατε και οι δυο επάνω μου σαν πουλάκια. Σαν όρνια! (Πάει στο μπαλκόνι. Η Αμάλθεια παίρνει το κουτί από το ντουλάπι και το βάζει στο συρτάρι του γραφείου).

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Κι όταν αποκτήσαμε το Νίκο μας, η μητέρα με βοήθησε να τον μεγαλώσω. Εσύ πάντα έλειπες. Κι εγώ, χωρίς τη μητέρα, θα πέθαινα από την απελπισία μου.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Μ’ ανέθρεψε η Σκύλα και η Χάρυβδη, έλεγε ο Νίκος. (Πάει στο ντουλάπι. Το ανοίγει προσμένοντας να βρει το κουτί με το καναρίνι. Απογοητεύεται).

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Χαίρεται με την απογοήτευση του Αναξίμανδρου). Εμείς ήμασταν άλλη οικογένεια. Κερκυραίοι με ρίζες εγγλέζικες. Άρχοντες! Δεν ήμασταν χωριάτες εμείς όπως το σόι σου. Είχαμε άλλον αέρα. Ευγενική καταγωγή. Με τα πιάνα μας, με τα κοπανέλια μας, με τα γαλλικά μας, με τις καθημερινές μας δεξιώσεις. (Αλλάζει τα φλιτζάνια).

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ο Νίκος λέει, όσον αφορά τις εγγλέζικες ρίζες, πως ο πατέρας σου ήταν υπηρέτης στον Άγγλο αρμοστή της Κέρκυρας.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ο πατέρας ήταν κόντες. Ο κόντες Δελαμάρες με τ’ όνομα. Μια από τις περιφανέστερες εγγραφές του Libro d’ oro της Κέρκυρας. Κι ο γυιος σου είναι χαζοβιόλης.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ο κόντες Δελασάρες – Μάρες, λέει ο Νίκος! (Γελάει).

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Αλλάζει τα φλιτζάνια). Οι σημαντικότερες προσωπικότητες της Κέρκυρας και ολόκληρης της Ελλάδας, είχαν περάσει από το αρχοντικό μας. Βλέπεις αυτόν εδώ τον ανεκτίμητης αξίας πίνακα, που παριστάνει τους προγόνους μας στην Αγγλία στο κυνήγι της αλεπούς;

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Τον βλέπω.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Για να καταλάβεις την πλούσια διακόσμηση του σπιτιού μας, τον ανεκτίμητο αυτόν πίνακα, τον είχαμε κρεμασμένο στα διαμερίσματα του υπηρετικού προσωπικού.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ο πρόγονός σας, ήταν η αλεπού λέει ο Νίκος.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ο γυιος σου είναι βλάξ. Βλακωδέστερος από τον πατέρα του.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Είπαμε δεν θα βρίζουμε το Νίκο μας!

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ας μη με προκαλεί τότε ο πατέρας του εν λόγω κυρίου. Βλέπεις αυτήν εδώ την τρομπέτα;

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Την Βλέπω.

Δ. Τζουβάλης 1996 19/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Μ’ αυτήν σάλπιζαν οι ευγενείς προσκεκλημένοι του πατέρα στο κυνήγι της αλεπούς.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ο Νίκος λέει πως την τρομπέτα την αγόρασες από το Μοναστηράκι. (Γελάει).

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ω, με τι στυλ ίππευε ο πατέρας και σάλπιζε την τρομπέτα!

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Και τον πίνακα με το κυνήγι της αλεπούς, τον μάζεψε από τα σκουπίδια, που τον είχε πετάξει ο Άγγλος αρμοστής, λέει ο Νίκος.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ο γυιος σου θα κάνει καλά να κοιτάει τα χάλια του πατέρα του και τα δικά του.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Υπάρχουν βέβαια και οι διαδόσεις, λέει ο Νίκος, πως δεν ήταν παρά ένας υπηρέτης του σταβλάρχη του Άγγλου αρμοστή. (Αλλάζει τα φλιτζάνια).

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ο πατέρας ήταν μια εξέχουσα προσωπικότης. Μια ευγενική ψυχή. Ένας καλλιτέχνης. Ένας από τους σημαντικότερους ζωγράφους της εποχής του.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ζωγράφιζε έτσι, λέει ο Νίκος. (Μιμείται κάποιον που σπρώχνει σκουπίδια με τη σκούπα). Με τη βούρτσα του στάβλου, λέει ο Νίκος. (Γελάει).

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Οι πίνακές του κοσμούν τα μεγαλύτερα μουσεία της Ευρώπης. Αυτός ζωγράφισε τον πίνακα που θαυμάζεις καθημερινά. Ήταν κόντες και ζωγράφος και δεν το θέτω υπό συζήτηση. Και καλά θα κάνετε να μη με συγχύζετε εσύ και ο τυχάρπαστος ο γυιος σου.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Αν ήταν του πατέρα σου ο πίνακας, γιατί έσβησες την υπογραφή, ρωτάει ο Νίκος. (Γελάει).

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Του πετάει ένα μαξιλάρι. Κάθεται στον καναπέ και βουρκώνει). Μερικές φορές, εύχομαι να μην είχα γεννήσει ποτέ το Νίκο.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Όχι, όχι το Νίκο μας Αμαλθίτσα μου!

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Να ήμουνα άκληρη.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Όχι, ποτέ αυτό Αμαλθίτσα μου. Εγώ ήμουνα θαυμαστής του κόντε ζωγράφου πατέρα σου. (Κάθεται δίπλα της και την αγκαλιάζει).

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ποτέ του δε μ’ αγάπησε...

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ο Νίκος μας σ’ αγαπάει, Αμαλθίτσα μου.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ούτε κι εσύ μ’ αγάπησες.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Σ’ αγαπώ Αμαλθίτσα μου.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ποτέ του... Ποτέ σου.

(Μουσική)

Δ. Τζουβάλης 1996 20/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

Σκηνή 5η

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Θυμωμένη και με παράπονο). Ο χαζό – Νίκος σου, είναι άξιος γυιος, αναξίου πατρός. Για να μην κάνω σχόλια περί του πατρός. (Πηγαίνει και κάθεται στο καθιστικό).

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: (Στον καναπέ). Κυρία μου, σήμερα οι παντοειδείς υπαινιγμοί σας, ξεπερνούν τα όρια της ευπρέπειας. Να τα κάνετε κυρία μου τα σχόλιά σας. Έχω από την αρχή αντιληφθεί, πως αυτό το ταπεινό υποκείμενο, ο γυιος σου, δεν έχει τίποτε, μα τίποτε από μένα. Τίποτε από την προσωπικότητά μου. Τίποτε το αρχοντικό. Είναι ένας ξένος για μένα. Η ψύχραιμη και νηφάλια στάση μου στο θέμα, δεν είναι, παρά δηλωτικό της ευγενούς μου καταγωγής και του άκρατου ανδρισμού μου.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Αλλάζει τα φλιτζάνια). Δεν έχει την ειρωνεία σου;

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Εγώ είρων; Ο Γαλατάς της γειτονιάς μας, ίσως.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Δεν έχει την ‘στρατιωτική’ σου αλαζονεία;

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Με κάποιον χαμερπή περαστικό μανάβη τον συνέλαβες.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Δεν έχει την ‘αριστοκρατική’ αδιαφορία σου;

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Με κάποιο ταπεινό ανθρωπάριο τον έκανες.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Δεν έχετε την ίδια γαϊδάρου κεφαλή;

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Κάποιο φίδι κολοβό είναι ο πατέρας του. Ίσως ο

αντιπαθέστατος ο κύριος Μενέλαος.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Τον αγκαλιάζει από πίσω). Μοιάζετε όμως, σαν δυο σταγόνες νερό.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: (Ικανοποιημένος). Ναι μοιάζουμε, αυτό είναι αλήθεια.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Σαν πατέρας και γυιος.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: (Ευτυχισμένος). Σαν πατέρας και γυιος.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Εκδικητικά). Ε, λοιπόν δεν είναι γυιος σου. (Φεύγει από πίσω του)

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: (Με ανησυχία τώρα). Μη με τρελαίνεις. Ο Νίκος είναι γυιος

μου.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Μοιάζετε λόγω συμβίωσης και μόνο. Όσοι μένουν μαζί αποκτούν

κοινά χαρακτηριστικά. Με το στραβό θα κοιμηθείς, αλλήθωρος θα ξυπνήσεις.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Μη με αναγκάσεις μα γίνω δολοφόνος για να ξεπλύνω την

ντροπή μου.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Και ποιον θα σκοτώσεις;

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Τον Μενέλαο φυσικά, ορίστε μας.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Τον Μενέλαο; Μα ο Μενέλαος δεν είναι ο πατέρας του Νίκου μου.

Δ. Τζουβάλης 1996 21/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Γνωρίζεις πολύ καλά, πως η εκκλησία μας αποστρέφεται τους

καρπούς του παράνομου έρωτα. Ομολόγησε γρήγορα! Ποιος είναι ο πατέρας αυτού

του εξώγαμου.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ο Δίας! Κατέβη ως χρυσή βροχή στον τάφο που με είχες κλεισμένη

και με γονιμοποίησε.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Θα γίνω θεοκτόνος!

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ίσως ο Απόλλωνας, δεν είμαι σίγουρη. Ίσως κάποιος άγγελος…

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Μα ο Νίκος μας, είναι είρων όπως κι εγώ.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Είρων εσύ; Ο γαλατάς της γειτονιάς μας ίσως.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Δεν έχει την αλαζονεία μου;

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Εσύ αλαζών; Με κάποιον χαμερπή περαστικό μανάβη τον συνέλαβα.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Δεν έχει την αδιαφορία μου;

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Με κάποιο ανθρωπάριο ταπεινό τον έκανα.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Δεν έχουμε την ίδια γαϊδάρου κεφαλή;

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Κάποιο φίδι κολοβό είναι ο πατέρας του. Ίσως ο συμπαθέστατος ο

κύριος Μενέλαος. Δεν θυμάμαι.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Θα σκοτώσω τον Μενέλαο κι όλους όσους δεν θυμάσαι!

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Να σκοτώσεις και την κυρία Μαριάνθη κι όλες όσες δεν θυμάσαι!

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: (Παραδομένος). Μοιάζουμε όμως σα δυο σταγόνες νερό.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Γλυκά). Ναι μοιάζετε, σαν πατέρας και γυιος.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Άρα είναι γυιος μου.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Άξιος γυιος άξιου πατρός.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: (Ευτυχισμένος) Ο γυιος μας. (Την αγκαλιάζει από πίσω).

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Παλικάρι όπως ο παππούς του, ο… Ταξίαρχος.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: (Όλο γλύκα). Με συγχωρείς για το λάμδα που ξεχνάω στο

‘Αμάλθεια’. Γέρασα και ξεχνάω μερικές φορές.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Όλο γλύκα). Με συγχωρείς για το μι που ξεχνάω στο ‘Αναξίμανδρος’.

Είναι τόσο κοντά στο λάμδα.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ο Νίκος μας, έχει πάρει την αρχοντιά του… κόντε παππού του

από την Κέρκυρα. Σωστός τζέντλεμαν. Μου φαίνεται πως εγγλεζοφέρνει και λίγο.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Τον φαντάζομαι μερικές έφιππο, να ηγείται μιας ίλης πυροβολικού, με

ξεγυμνωμένο το ξίφος του, όπως ο ταξίαρχος παππούς του. Κι όπως παρ’ ολίγον ο

πατέρας του.

Δ. Τζουβάλης 1996 22/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Μου φαντάζει μερικές φορές, σα να είναι βγαλμένος κατ’

ευθείαν απ’ αυτόν τον πίνακα με το κυνήγι της αλεπούς.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Σαν αληθινός ταξίαρχος και κόμης…

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ταξικόμης…

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ο κόμης Λαχανάς – Δελαμάρες, ταξίαρχος πυροβολικού…

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: …Αλεπού κολοβή. Που είναι τώρα που τον χρειαζόμαστε.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Μην τον κακολογείς. Που να είναι τώρα το παιδάκι μας.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Έφυγε.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Πάνε τώρα είκοσι χρόνια.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Είκοσι ολόκληρα χρόνια.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Και τρεις μέρες.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Τρεις ολόκληρες μέρες.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Δεν άντεχε μαζί μας.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Σ’ αγαπώ πατερούλη, μου έλεγε.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Σ’ αγαπώ μανούλα, μου έλεγε.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Τι καλό που ήταν το παιδάκι μας.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Το αγγελούδι μας.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Θυμάμαι που παίζαμε μαζί, ώρες ατελείωτες. Εσύ είσαι καλός

πατερούλη. Η μανούλα όμως με δέρνει.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Του τραγουδούσα και του έλεγα παραμύθια πριν κοιμηθεί. Να ήταν κι

πατερούλης τόσο καλός, όσο εσύ μανούλα, μου έλεγε με παράπονο.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Δεν μ’ αγαπάει η μανούλα, πατερούλη, μου έλεγε.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ο Πατερούλης είναι κακός μανούλα, μου έλεγε.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Η στρίγκλα η μάνα του. (Αλλάζει τα φλιτζάνια).

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ο γεροξούρας ο πατέρας του.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: (Πάει και ανοίγει την μπαλκονόπορτα. Καθώς δεν τον βλέπει η Αμάλθεια,

συμπεριφέρεται πάλι σαν Δανδής. Βγαίνει στο μπαλκόνι και στηρίζεται στα κάγκελα).

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Αλλάζει τα φλιτζάνια. Πάει στην κουζίνα. Κρυφοκοιτάζει στο μπαλκόνι και καθώς

βεβαιώνεται πως ο Αναξίμανδρος δεν την βλέπει, ανοίγι τη ρόμπα της, παίρνει πόζες και θαυμάζει το

λουλουδάτο της φόρεμα).

Δ. Τζουβάλης 1996 23/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

Σκηνή 6η

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Αν τον είχες αφήσει να γίνει δικηγόρος, θα ήταν τώρα νοικοκύρης κοντά μας.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Νοικοκύρης; Ένας γόνος ενδόξου οικογενείας; Το παιδί ήθελε να γίνει στρατιωτικός όπως ο παππούς του. Τον απέτρεψες και γκρέμισες όλα του τα όνειρα για μάχες στα πεδία της τιμής και αξιώματα.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ένας πετυχημένος δικηγόρος που θα συνέχιζε την ένδοξη ιστορία της οικογένειας Δελαμάρες.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Θα ήταν τώρα (υπολογίζει) συνταγματάρχης πυροβολικού. Συνταγματάρχης πυροβολικού, Λαχανάς Νικόλαος. Παράδοση, αγαπητή μου, παράδοση.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Θα είχε στην πόρτα του γραφείου του τον θυρεό της οικογενείας μας.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Θα ήταν υπασπιστής του βασιλέως.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Θα είχε κληρονομήσει τον τίτλο του παππού του, Κόντες Νικόλαος Δελαμάρες.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Νικόλαος Λαχανάς, κυρία μου. Πού ακούστηκε άνδρας και μάλιστα στρατιωτικός, να παίρνει το όνομα της μητέρας του; Ορίστε μας.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ένας δικηγόρος, χρειάζεται αέρα για να πετάξει. Χρειάζεται ένα όνομα αναγνωρισμένο, που θα τον βοηθήσει στην ανοδική του πορεία. Ορίστε σας.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Όνομα; Ενδοξότερο από της οικογενείας μου; Θα αστειεύεστε μαντάμ. (αλλάζει τα φλιτζάνια)

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Κύριέ μου, όταν μιλάω για το όνομα των Δελαμάρες, δεν αστειεύομαι.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Τι σας ήταν ο ένδοξος Ταξίαρχος Λαχανάς Αχιλλεύς; Θα τον ρωτούσαν όσοι έβλεπαν το παράστημά του.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: θα είστε βέβαια γόνος της μεγάλης οικογενείας εκ Κερκύρας, θα έλεγαν όσοι έβλεπαν τους λεπτούς του τρόπους.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Κουβαλάτε μεγάλο βάρος στις πλάτες σας, νέε μου.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Είστε ο τελευταίος απόγονος μιας αριστοκρατικής οικογένειας.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ο τελευταίος απόγονος...

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Η ελπίδα μας...

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ο τελευταίος απόγονος...

Δ. Τζουβάλης 1996 24/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Η τελευταία μας ελπίδα...

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Η συνέχιση του ταξιδιού μας στην αιωνιότητα (Μένουν σιωπηλοί)

Δ. Τζουβάλης 1996 25/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

Σκηνή 7η

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Εσύ τον έδιωξες με την επιμονή σου. Ήθελες να γίνει αυτό που εσύ απέτυχες να γίνεις.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Η παράδοση αγαπητή μου. Η παράδοση υπεράνω όλων.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Η παράδοση και η παράδοση. Εσύ γιατί δεν την ακολούθησες;

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ο παππούς και ο εγγονός...

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Γιατί δεν έγινες στρατιωτικός εσύ;

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ο παππούς και ο εγγονός, γίνονται στρατιωτικοί, λέει η παράδοση.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Την παράδοση την κόβεις στα μέτρα σου, λέει ο Νίκος.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ο παππούς παραδίδει το ξίφος στον εγγονό, λέει η παράδοση.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ο παππούς παραδίδει το ξίφος στον εγγονό, όταν ο υιός αδυνατεί να το σηκώσει, λέει ο Νίκος.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: σε παρακαλώ, μην επανέρχεσαι σε ένα θέμα που το έχουμε ολοκληρώσει.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Φοβήθηκες την επιστράτευση, ήσουνα χέστης, λέει ο Νίκος.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: (ονειροπολεί) το όνειρό μου ήταν να γίνω στρατιωτικός...

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Επελέγης σαν βοηθητικός, γιώτα πέντε, λέει ο Νίκος.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Εύελπις!

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (απαγγέλλει ταυτόχρονα, ενώ μιλάει ο Αναξίμανδρος); Ο Αναξίμανδρος το καλό παιδί...

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: έδωσα όρκο φοβερό προς την πατρίδα.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: ...και το άξιο παλικάρι....

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Υπόσχομαι να φυλάττω πίστιν εις την πατρίδα...

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: ...όταν ακούει πόλεμο...

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Να υπερασπίζομαι με πίστιν και αφοσίωσιν και μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματός μου, τας σημαίας!

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: ...τρυπώνει στο αμπάρι...

Δ. Τζουβάλης 1996 26/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Τας σημαίας!

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (έχει πάρει τη σκούπα και την κρατάει σαν σημαία κάνοντας σημειωτόν. Επίσης, ένα μπουκάλι που το κρατάει στο χέρι της)

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Να ιππεύω και να διατάσσω επέλαση. Με το ξίφος προτεταμένο να ηγούμαι του στρατεύματος.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (σηκώνει το μπουκάλι σαν σάλπιγγα και σαλπίζει επέλαση) Ταταρά ταράτατά. Όνειρα! Να ιππεύεις όνειρα που ο καλπασμός τους σε απμακρύνει από τη μάχη. Να ηγείσαι της φαντασίας σου.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: (σηκώνει το μπαστούνι του και σπαθίζει). Επίθεση γενναίοι μου! (την κυνηγάει με το μπαστούνι)

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Κρύφτηκες και ο πατέρας σου έψαχνε να σε βρει, όταν ήρθε η ώρα της κατάταξης, λέει ο Νίκος.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Όχι αιχμαλώτους!

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Αυτοκτόνησε ο γέρος όταν κηρύχτηκες λιποτάκτης, λέει ο Νίκος.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Έλεος σε κανέναν!

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (πέφτει στον καναπέ ) Βοήθεια!

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: (βάζει τη μύτη του ‘ξίφους’ στο στήθος της Αμάλθειας. Μιλάει αργά και τα μάτια του γυαλίζουν). Κυρία μου, μάθετε άπαξ δια παντός, πως μου είναι αδιάφορο τι λέτε, εσύ και το μαμμόθρεφτό σου. Κι ο πατέρας δεν αυτοκτόνησε. Έπεσε στο πεδίο της τιμής.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Μη σκοτώνεις τη μάννα του παιδιού σου.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Δεν ήμουν ρίψασπις εγώ, κυρία μου.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Όχι Αναξιμανδρούλη μου, αστεία το είπα.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ή ταν, ή επί τας!

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Είσαι ήρωας, Αναξίμανδρέ μου.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ίτε παίδες Ελλήνων!

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Αν δεν είχες εκείνο το τραύμα στο πόδι, θα σε είχαν δεχτεί στη σχολή και θα ήσουν σήμερα στρατηγός.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Νυν υπέρ πάντων ο αγών!

Δ. Τζουβάλης 1996 27/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

Σκηνή 8η

Χτυπάει το τηλέφωνο

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Χτυπάει.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Μην το σηκώσεις.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Μπορεί να είναι ο Νίκος.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Μην το σηκώσεις!

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Μα δεν είναι ευγενικό!

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Μην το σηκώσεις σε παρακαλώ.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Μα μπορεί να είναι από την αστυνομία.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Όχι. Δεν τον χωνεύω τον αστυνόμο.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ίσως συνέβη κάτι στο Νίκο μας.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Τον χτύπησε αυτοκίνητο!

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Τον χτύπησε αυτοκίνητο καθώς ερχόταν να μας δει!

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Εσύ φταις, που θέλεις να έρχεται να μας βλέπει συνεχώς.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Για να σ’ ευχαριστήσω το έκανα.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Θυσίασες το παιδί μας για τη δική μου ευχαρίστηση;

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Μπορεί να μη σκοτώθηκε, μπορεί να είναι στο νοσοκομείο βαριά τραυματισμένος.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Πρέπει να τρέξουμε θα έχει την ανάγκη μας.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ίσως χρειάζεται αίμα. Στο αίμα του τρέχει το ηρωικό αίμα των Λαχανάδων. Μόνο εγώ μπορώ να του δώσω. Να μην αλλοιωθεί η σύστασή του.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Έχει το γαλάζιο αίμα των προγόνων μου. Μόνο εγώ μπορώ να του δώσω. Να μην ανακατευτεί με κατώτερης ποιότητας υγρά.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Να φωνάξουμε το στρατιωτικό γιατρό, τον κύριο Παρμενίωνα.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Να φωνάξουμε τον προσωπικό γιατρό του πατέρα, τον κύριο Μελίδη.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Να το σηκώσω.

Δ. Τζουβάλης 1996 28/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Όχι, μη!

(το τηλέφωνο σταματάει να χτυπάει)

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Γιατί δεν το σήκωσες!

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Μα δεν με άφησες.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Και μπόρεσα εγώ, ένα αδύναμο πλάσμα, να καταφέρω έναν άντρακλα σαν και σένα; Το παιδάκι μας μπορεί να υποφέρει αυτή τη στιγμή στο νοσοκομείο.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Μπορεί ίσως να έχει μπλεχτεί με ναρκωτικά και τώρα τον έχουν στη φυλακή. Μπορεί να πήραν από κει να μας ειδοποιήσουν.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Το παιδί μας έμπορος ναρκωτικών; Έπρεπε να το σηκώσεις.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ένας Λαχανάς έπεσε σε τέτοιο χαμηλό επίπεδο;

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ένας Δελαμάρες κατρακύλησε στο βούρκο;

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Θα πρέπει λοιπόν τώρα να αναθεωρήσουμε τη στάση μας;

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Θα πρέπει να αγαπάμε τους κακοποιούς, αφού δεν μπορούμε να μισήσουμε το παιδάκι μας;

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Δεν είναι και τόσο κακοί, να διατυμπανίζουμε.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Είναι τα παιδιά μας, τα αγγελούδια μας είναι, να λέμε.

(χτυπάει πάλι το τηλέφωνο. Ο Αναξίμανδρος πάει να το σηκώσει.)

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Μην το σηκώσεις!

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Μα δεν είναι ευγενικό!

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Μην το σηκώσεις!

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Θα είναι από το νοσοκομείο.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ή, ακόμη χειρότερα από την αστυνομία.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Το χάνουμε το παιδάκι μας.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Δεν τον χωνεύω τον αστυνόμο.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Θα τον πυροβόλησαν σε μια μάχη για ξεκαθάρισμα λογαριασμών.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Θα είναι σε κώμα!

Δ. Τζουβάλης 1996 29/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Θα το σηκώσω.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Όχι, μη!

(Ο Αναξίμανδρος σηκώνει το τηλέφωνο)

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Οικία Αναξιμάνδρου Λαχανά. (τον κοιτάζει επιτιμητικά η Αμάλθεια). Και Αμαλθείας Λαχανά. (τον κοιτάζει πάλι). Αμαλθείας Λαχανά – Δελαμάρες. Πώς είπατε; Α, καλημέρα σας κυρία Ερμιόνη. (σκεπάζοντας το ακουστικό) Η κυρία Ερμιόνη που μένει από κάτω.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Πάει στον καθρέφτη, ανοίγει τη ρόμπα της και ποζάρει). Της είπες πως δεν δεχόμαστε επισκέψεις;

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Μάλιστα κυρία Ερμιόνη. Πώς έχετε την υγεία σας; Καλά ευχαριστώ κι εκείνη σας χαιρετάει.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (μουντζώνει χαριτωμένα). Της είπες πως δεν δεχόμαστε;

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: (στην Αμάλθεια). Μα δεν εξέφρασε την επιθυμία). (Στο τηλέφωνο). Ξανατηλεφωνήσατε; Πάντα με τη δεύτερη φορά το σηκώνουμε; Ξέρετε, είμαστε στο σαλόνι και το τηλέφωνο είναι στο γραφείο και καμιά φορά, δεν το ακούμε. Τι πρέπει να αδειάσουμε; Το βόθρο; Εμείς κυρία Ερμιόνη δεν ασχολούμαστε με τέτοιες υποθέσεις. Είμεθα υπεράνω πλέον. Θέλετε να τον αδειάσετε, αδειάστε τον. Εμείς δεν θα φέρουμε προσκόμματα. Για μας είναι πλέον αργά. Δεν συμμετέχουμε στο γέμισμα πόσο δε μάλλον στην εκκένωση. Καταλαβαίνετε. Τι θα μας κάνουν είπατε; Θα μας πνίξουν; Ποιος θα μας πνίξει κυρία Ερμιόνη; Τα σκ... Σας είπα κυρία Ερμιόνη, δεν μας απασχολεί. Ήδη, η κοινωνία μυρίζει δυσωδέστερα του βόθρου και κανείς δεν σκέφτηκε να την εκκενώσει. Αν δεν ήταν πλέον αργά, κυρία Ερμιόνη, θα σας εξέθετα δια μακρού τις απόψεις μου περί κοινωνίας. Είναι πρωί ακόμα; Το ξέρω πως είναι πρωί. Δεν αναφέρομαι στο χρόνο, όταν λέω ‘αργά’. Είναι μια άλλη διάσταση. Πώς να σας εξηγήσω, είναι αργά για μας, είναι αργά για την ανθρωπότητα. Σε λίγο θα περάσουμε στην κατάσταση του μη όντος, αντιλαμβάνεστε; Γνωρίζετε τον Αριστοτέλη; Όχι αυτόν. Τον φιλόσοφο εννοώ. Αν ξεφυλλίσετε τα βιβλία του, θα πάρετε μία γεύση περί όντος και μη όντος. Αντιλαμβάνομαι τη σύγχυση σας. Κανείς μέχρι σήμερα δεν μπόρεσε επακριβώς να το αποσαφηνίσει. Οι φυσικοί και οι βιολόγοι, παρά είναι κυνικοί, οι φιλόσοφοι παρά είναι ποιητές και οι θεολόγοι παρά είναι κουτοί. Αντιλαμβάνομαι την αδυναμία σας. Πώς είπατε; Να πληρώσουμε το μερίδιο που μας αναλογεί; Εμείς, κυρία Ερμιόνη, έχουμε πληρώσει και με το παραπάνω. Μάλιστα κάποιους ληξιπρόθεσμους λογαριασμούς της κοινωνίας, δεν τους εισπράξαμε ακόμα. Σας παραχωρούμε όλα μας τα δικαιώματα είσπραξης. Θα είναι βέβαια κάπως δύσκολο να μετατρέψετε σε χρήμα τις οφειλές της κοινωνίας προς εμάς. Την οφειλόμενη τιμή, την οφειλόμενη προσοχή, την οφειλόμενη φιλία, την μη καταβληθείσα αγάπη. Πιστέψτε με, αν καταφέρετε να εισπράξετε τα μισά από αυτά, μπορείτε να θεωρείτε τον εαυτό σας πλούσιο. Αντίο σας κυρία Ερμιόνη. Σας εξουσιοδοτούμε εν λευκώ, για όλες μας τις υποθέσεις. Σας αφήνω τώρα γιατί περιμένουμε τηλέφωνο από το γιο μας. Ποιον γιο μας; Από τον Νικόλαο, φυσικά. (αφήνει το ακουστικό). Η κυρία Ερμιόνη.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Της είπες πως δεν δεχόμαστε επισκέψεις;

Δ. Τζουβάλης 1996 30/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Μα δεν εξέφρασε την επιθυμία.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Έπρεπε να της πεις πως δεν δεχόμαστε επισκέψεις.

Δ. Τζουβάλης 1996 31/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

ΣΚΗΝΗ 9η

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: (γυρίζει προς το μέρος της. Εκείνη τσακίζεται να κλείσει τη ρόμπα της). Φέρε το γράμμα. (Του δίνει το γράμμα που έχει στην τσέπη της. Εκείνος το διαβάζει μεγαλοφώνως) “Φεύγουμε από τη ζωή γιατί δεν αντέχουμε άλλο”. Πολύ πεζό. Θα μπορούσες να είχες χρησιμοποιήσει ένα πιο ποιητικό λόγο.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ας το έγραφες εσύ που γράφεις και ποιήματα. Ο Νίκος λέει...

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: ...ο Νίκος λέει πως τα ποιήματά μου είναι νερόβραστα. Μας έγινε τώρα και κριτικός λογοτεχνίας, ο γιος σου. Σε πληροφορώ, πως πήρα τις καλλίτερες κριτικές από το έγκυρο περιοδικό ‘Σύνθεση’ και να πάει να κουρεύεται ο Νίκος σου. Ένα από τα πιο αξιόλογα λογοτεχνικά περιοδικά του αιώνα μας.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Μμμ... Το περιοδικό που βγάζει το άλλο ραμολιμέντο. Ο φίλος σου ο Μήτσος, που έχει ακράτεια λόγου και ακράτεια... (κάνει χειρονομία με το χέρι υπονοώντας ακράτεια ούρων) Χι, χι, χι.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ο Δημήτρης είναι εκ των επιφανέστερων κριτικών. “Τα καλλίτερα ποιήματα που διάβασα την τελευταία τριακονταετία”, έγραψε για το έργο μου.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Αυτά που γράφατε μαζί, όταν μπεκρουλιάζατε.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Πλείστοι όσοι κριτικοί και ο κύριος Σ.Κ.Σ., αναφέρθηκαν ευμενώς στο έργο μου.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ο συμμαθητής σου από το Αγρίνιο.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: (Βήχει για να την επαναφέρει στην τάξη). Ας σοβαρευτούμε αγαπητή μου. (Κάθεται στο γραφείο και γράφει. Απαγγέλλει ταυτόχρονα μεγαλόφωνα). ‘Ο ήλιος’...

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Τι δουλειά έχει ο ήλιος μ’ αυτό που θα κάνουμε; Ούτε που θα μας βλέπει, ούτε που θα τον βλέπουμε.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Μη με σταματάς όταν μου έρχεται η έμπνευση. Σου έχω πει να μη μ’ ενοχλείς όταν γράφω ποιήματα. (Απαγγέλλει) ‘Ο ήλιος ας είναι μάρτυρας...’

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Σιγά να μην είναι και δικηγόρος. Χα, χα, χα. Ή δικαστής καλλίτερα. Χα, χα, χα.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: (Δίνει τόπο στην οργή) ‘Ο ήλιος ας είναι μάρτυρας της μονομαχίας που θα δώσουμε σήμερα με το θάνατο’. Ή καλλίτερα να γράψουμε, ‘της παράδοσής μας στη σκοτεινή αγκαλιά του θανάτου’. Διότι πρόκειται περί παράδοσης και όχι περί μάχης. Πιο καλό, ε;

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Έχει πάρει το κέντημά της). Αχ, πολύ ωραίο αυτό Αναξίμανδρέ μου. Συνεχώς βελτιώνεσαι.

Δ. Τζουβάλης 1996 32/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: (Ικανοποιημένος συνεχίζει). Κι αυτό που έγραψες εσύ, ωραίο είναι Αμαλθίτσα μου. “Φεύγουμε από τη ζωή γιατί δεν αντέχουμε άλλο”. Θα το κρατήσουμε ως έχει. Λοιπόν, είσαι ποιήτρια και δεν το ξέρεις. (Συνεχίζει). “Τους φίλους που θα μας θρηνήσουν, τους ευχαριστούμε. Κι εμείς θρηνούσαμε τη συνεχή απουσία τους από τη ζωή μας”. Χα, χα, χα. Όχι, θα τη γλίτωναν. “Τους αφήνουμε ό, τι πιο πολύτιμο έχουμε, την αγάπη μας. Στον υιόν μας Νικόλαο, μη έχοντες, ως έντιμοι άνθρωποι, περιουσιακά στοιχεία, αφήνουμε το ένδοξο όνομα της οικογενείας μας. Να το παραδώσεi αμόλευτο και ενδοξότερο στις επερχόμενες γενεές”. Διότι οι άνθρωποι, για ένα όνομα ζουν, Αμάλθειά μου. Ένα όνομα που το χρησιμοποιούν κατά βούληση. Το εξυψώνουν, το αμαυρώνουν, το τιμούν, το διασύρουν, το δοξάζουν, το ντροπιάζουν, το υπερασπίζουν, το αλλάζουν. “Στην κηδεία μας, δεν θέλουμε τιμές, μουσικές και επικήδειους. Να μας μεταχειριστείτε όπως μέχρι στιγμής μας μεταχειριστήκατε. Ως να μην υπήρχαμε. Διατελούμε μετά τιμής, Αμάλθεια και Αναξίμανδρος”. Αν και αυτό, το “μετά τιμής”, μου φαίνεται κάπως υπερβολικό για μια κοινωνία ανέντιμη. Ίσως, το “διατελούμεν μεθ’ υπολήψεως” ταιριάζει καλλίτερα. Βέβαια και η υπόληψη είναι αγαθό που σπανίζει. Αν έγραφα, “διατελούμεν υμέτεροι;” Αλλά ποτέ δεν μας θεώρησαν δικούς τους. Ούτε κι εμείς άλλωστε. Τους αφήσαμε να ζουν μόνοι τους, Αμαλθίτσα μου. Το καλλίτερο είναι το σκέτο. “Διατελούμεν, Αναξίμανδρος και Αμάλθεια”. Καλά δεν τους τα λέω, Αμαλθίτσα μου;

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Καλά τους τα ψέλνεις, Αναξιμανδρούλη μου.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Όλα είναι έτοιμα, λοιπόν.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Όλα έτοιμα, αγόρι μου.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Πήρες τα απαραίτητα, κοριτσάκι μου;

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Τα πήρα τα απαραίτητα. ( του δείχνει ένα μικρό μπουκαλάκι που το ακουμπάει στο τραπέζι).

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Τι σου είπε ο φαρμακοποιός; Φαντάζομαι ότι δεν κίνησες υποψίες.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Μου είπε, χα, χα, χα, τον άνδρα σου θα φαρμακώσεις κυρία Αμάλθεια; Ναι, του λέω, ελπίζω να τα καταφέρω αυτή τη φορά. Ξεκαρδίστηκε από τα γέλια.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Α, όλα φυσιολογικά, δηλαδή.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Δεν υποπτεύτηκε τίποτε.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Θα μπορούσε να ειδοποιήσει την αστυνομία, όπως την πρώτη φορά.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ή, ακόμα χειρότερα, τον Νίκο. Δεν τον χωνεύω τον αστυνόμο. Ήρθε απρόσκλητος και ήθελε να έχει συνέντευξη μαζί μου. Δεν δεχόμαστε επισκέψεις, κύριε! Κλείσαμε! Βαρεθήκαμε να περιμένουμε τις επισκέψεις να έρθουν κι αποφασίσαμε πως δε θα δεχόμαστε πλέον. “Εμένα θα με δεχτείτε, κυρία μου” είπε “εγώ, έρχομαι εκ μέρους της πολιτείας και για την πολιτεία, δεν υπάρχουν περιορισμοί πρόσβασης” και γέλασε “χα, χα, χα”. Κύριε, του λέω, κάποια στιγμή είχαμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε δυο αγαπημένες, την πολιτεία και τη γαλήνη. Δεν μπορούσαν να συμβιώσουν. Προτιμήσαμε τη γαλήνη κι

Δ. Τζουβάλης 1996 33/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

εξορίσαμε την πολιτεία. Την καταδικάσαμε να ζει έρημη, κατηφής, χωρίς τη χαρούμενη πινελιά της παρουσίας μας.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Την εξοστρακίσαμε, Αμαλθίτσα μου.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: “Εγώ, κυρία μου, είμαι ο Νόμος. Πάω παντού” είπε. Ω, μη μου θυμίζεις άλλον αγαπημένο, ξέσπασα. Βαρεθήκαμε την απουσία του ή την επώδυνη και μεροληπτική παρουσία του και θέσαμε εαυτούς εκτός νόμου. Δεν υπακούμε παρά μόνο στους δικούς μας ρυθμούς και κανόνες, πλέον. Στο καθημερινό μας προσκλητήριο, θεωρούμε θετική την μη παρουσία της πολιτείας και εφησυχαστική την ανυπαρξία του νόμου. Κρατήσαμε μόνο όσες αξίες δεν εξέπεσαν στο χρηματιστήριο των ιδεών.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ή κάποιες άλλες που εξέπεσαν, αλλά σ’ εμάς, εξακολουθούν να αρέσουν.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Βλέπετε κύριε, μας αρέσει να ζούμε σε μια πικρή αλήθεια που δημιουργούμε οι ίδιοι, παρά σε ένα ευχάριστο ψέμα που δημιουργούν οι άλλοι. Κλείσαμε τις πύλες. Πηγαίνετε.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Τις ανοίγουμε μόνο για κάποιες δικές μας φευγαλέες εξόδους, που σκοπό έχουν να επιβεβαιώσουν την ορθότητα των αποφάσεών μας.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: “Είστε τρελή, κυρία μου” είπε. Το προτιμώ, κύριέ μου, του λέω. Προτιμώ να με πείτε τρελή, παρά να με πείτε κοινωνική ή νόμιμη, όταν οι αξίες αυτές έχουν παρακμάσει πλέον. Άνοιξε ένα στόμα, να. “Για δέσιμο είστε”, είπε. “Κοιτάξτε να μην παίζετε με τα δηλητήρια” κι έφυγε.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Τρελοί είστε εσείς οι υπόλοιποι. Γι αυτό σας κλείσαμε έξω των τειχών μας.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Μόνον ο γιος μας, ο Νίκος μας, έχει το δικαίωμα να μας επισκέπτεται από τον έξω κόσμο.

(Χτυπάει το τηλέφωνο. Το κοιτούν, χωρίς να το σηκώνουν)

Δ. Τζουβάλης 1996 34/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

ΣΚΗΝΗ 10

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Πήρες το Νίκο τηλέφωνο ότι φεύγουμε, μην έρθει και μας τα χαλάσει;

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Πήρα, δεν ήταν εκεί.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Αυτό το παιδί, ποτέ δεν είναι εκεί όταν το χρειάζεσαι. Θα άφησες μήνυμα στον αυτόματο τηλεφωνητή, βεβαίως.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ναι, άφησα. Μου αρέσει να αφήνω μηνύματα στον αυτόματο τηλεφωνητή. Μου αρέσει να ακούω τη φωνή του Νίκου μας. “Μετά τον χαρακτηριστικό ήχο, αφήστε το μήνυμά σας”. Πολύ γλυκιά η φωνή του Νίκου μας.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Έδωσες στο καναρίνι τροφή και νερό, να έχει μέχρι να μας βρούνε;

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Δεν σηκώνει αντίρρηση) Είπαμε όλοι! Και το καναρίνι σου μαζί!

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Για καναρίνι δεν είπαμε. Ορίστε μας. (πάει στο κλουβί).

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Όλοι είπαμε. ( Βάζει και το υπόλοιπο περιεχόμενο του μπουκαλιού στο φλιτζάνι του Αναξίμανδρου. Εκείνος, την παρακολουθεί μέσα απ’ τον καθρέφτη, καθώς περιεργάζεται δήθεν το κλουβί) Όπως οι βασιλείς της Αιγύπτου. Διάβασα πως όταν πέθαιναν, τα αγαπημένα τους ζώα τους ακολουθούσαν στο θάνατο. Πολύ ρομαντικό.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Είσαι σκατόψυχη. Τι θα πεις στο Θεό σε λίγο που θα τον αντικρίσουμε; Καλά τον εαυτό σου, κυρία Αμάλθεια θα σου πει. Καλά εκείνον τον άγιο άνθρωπο τον άνδρα σου, αλλά το καναρίνι, εκείνη η ψυχούλα, τι σου έφταιξε, κυρά Αμάλθεια; Τι θα του πεις τότε; Ορίστε μας.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Χαιρετίσματα από τη θεια μου, θα του πω του στραβούλιακα. Μια ζωή ψωριάρα που μου έδωσε, την επιστρέφω. Δεν θέλω να Του χρωστάω τίποτε

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Γιατί στραβούλιακας;

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Άμα υπάρχει θεός, έλεγε πεθαίνοντας η θεια μου η Κλειώ, θα Του βγάλω τα μάτια, που μ’ έριξε εδώ και δε νοιάστηκε αν φύτρωσα στ’ αγκάθια. Κι η θεια μου, ό,τι έλεγε το έκανε. (πάει να πάρει το τσάι). Αν υπάρχει λοιπόν θεός, τα μάτια του είναι βγαλμένα από τη θεία μου. Γι αυτό δεν μπορεί να δει τα στραβά του κόσμου και να τα φτιάξει.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: (Αλλάζει τα φλιτζάνια, η Αμάλθεια τον βλέπει) Είπαμε οι δυο μας μόνο, αλλιώς, μπαίνει και η γάτα σου στο σχέδιο.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Τη γάτα μου, να την αφήσεις ήσυχη. (Μιμείται τον Αναξίμανδρο) Ορίστε μας.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Μα είπαμε όλα τα ζώα. Όπως οι βασιλείς της Αιγύπτου. Ρομαντικό, ε;

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Δεν είμαι τόσο σίγουρη ότι διάβασα και για γάτες. Για καναρίνια, ναι, αλλά για γάτες δεν είμαι σίγουρη. Εξάλλου, την έχω χάσει από το πρωί. Ελπίζω να μη φρόντισες εσύ για την εξαφάνισή της.

Δ. Τζουβάλης 1996 35/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Εγώ; Δεν έχω ιδέα. Ο Νίκος λέει, πως οι γάτες εξαφανίζονται και εμφανίζονται κατά βούληση. Απαίσια ζώα. Ο Νίκος λέει πως είναι οι κατάσκοποι των εξωγήινων στον πλανήτη μας. Γι αυτό είναι τόσες πολλές και παντού. Μεταδίδουν, με τα μαγνητικά κύματα των ματιών τους τις πληροφορίες στο υπερπέραν. Στις θάλασσες, αυτή τη δουλειά την κάνει το καλαμάρι.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Πού είναι λοιπόν;

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Το καλαμάρι; Στις θάλασσες. Στα βάθη των ωκεανών. Παντού.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Η γάτα μου.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ο Νίκος λέει, πως οι αρμόδιες αρχές αντικατασκοπίας, συλλαμβάνουν από καιρού εις καιρόν τις πλέον επικίνδυνες και τις απελαύνουν. Των καλαμαριών η μοίρα, είναι πιο τραγική. Συλλαμβάνονται και γίνονται τροφή. Οι Ιάπωνες, έχουν εφεύρει εκπληκτικά μηχανήματα για την μαζική εξόντωσή τους.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Την σκότωσες;

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Αν μαθαίναμε στους Ιάπωνες να τρώνε τις γάτες, θα εφεύρισκαν πλείστα όσα μηχανήματα για την εξόντωσή τους.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Είσαι, λοιπόν, δολοφόνος.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Α, τώρα καταλαβαίνω το πανούργο σου σχέδιο. Την αμόλησες και τώρα προσπαθείς να με ενοχοποιήσεις. Συνεργάζεσαι ίσως με αυτό το απεχθές δίκτυο κατασκοπίας. Δεν θα αρέσει καθόλου στην αστυνομία, όταν τους το ανακοινώσω. Α, Αμαλθίτσα μου, το χρέος υπεράνω όλων.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Έχεις πραγματικά τρελαθεί.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Με συντριβή σας ανακοινώνω, κύριε αστυνόμε, πως η σύζυγός μου, Αμάλθεια, είναι αναμεμιγμένη σε υπόθεση κατασκοπίας.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Πρέπει επειγόντως να σε δει γιατρός.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Συνεργάζεται με τη γάτα μας, για την καταστροφή του πλανήτη.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Προδότη.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Συνεργάζεται με εξωγήινους.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Αυτό δεν μπορείς να το αποδείξεις.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Είναι και η ίδια εξωγήινη, αν κρίνουμε από τον τρόπο που κάνει έρωτα.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Πώς κάνω έρωτα;

Δ. Τζουβάλης 1996 36/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Αυτό, θα μου επιτρέψετε να μην το αποκαλύψω, κύριε εισαγγελέα. Μόνο κάποιες νύξεις για την συχνότητα και την ποιότητα θα μπορούσα να κάνω.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Πώς κάνω έρωτα;

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Με χάπι, όπως όλοι οι εξωγήινοι.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Είσαι τρελός.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ζητώ την παραδειγματική τιμωρία της, κύριε εισαγγελέα. Στα κάτεργα, η κακούργα. Ορίστε μας.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Θα τηλεφωνήσω στο Νίκο.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Όχι στο Νίκο. Θα αμολήσω κι εγώ το καναρίνι.

(σωπαίνουν για λίγο)

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Σερβίρει το τσάι. Αλλάζει τα φλιτζάνια. Βγάζει το μπουκαλάκι και το ‘στύβει’ στο δικό του). Τόσες φορές του άνοιξες την πόρτα. Δεν ξέρει να πετάει. Γεννήθηκε σκλάβος σε κλουβί. Ούτε που νοιάζεται να φύγει. Εμένα, δεν μου άνοιξες ποτέ ούτε μια τόση δα χαραμάδα. Δεν γεννήθηκα σε κλουβί, εγώ. Δεν τόλμησες ποτέ να μου ανοίξεις την πόρτα.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Θα μπορούσες να την ανοίξεις μόνη σου.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ναι, αλλά εσύ στεκόσουνα φρουρός ακοίμητος απ’ έξω.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Το αποδέχτηκες. Σου άρεσε που σε θεωρούσα ανεκτίμητο θησαυρό, άξιο να φρουρηθεί. Σε κολάκευε η ζήλια μου.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ήθελα μερικές φορές να πετάξω. Δοκίμασα τις φτερούγες μου, αλλά ήταν μουδιασμένες.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Δεν ήταν μουδιασμένες, τις είχες κόψει σύρριζα. Και τις δικές μου είχες κόψει. “Αφού αγαπιόμαστε, τι τις θέλουμε τις φτερούγες Αναξίμανδρε;” Μου είχες πει. “Ας τις κόψουμε”.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: “Ας τις κόψουμε, μη μας ξεγελάσει ο πειρασμός και πετάξουμε” πρόσθεσες εσύ.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Με παρέσυρες. Έγινα σκλάβος με τη θέλησή μου. Το καναρινάκι δεν είχε επιλογές. Έτσι γεννήθηκε. Εμείς όμως... (ξεσκεπάζει το κλουβί) Φύγε! Φύγε γιατί θα σε αυτοκτονήσει η μουρλόγρια. Ένα κουνελάκι που είχα, το έκανε στιφάδο κι έτρωγε τρεις μέρες. Εγώ, ούτε που τ’ άγγιξα. Κι εμένα, φαγωμένο μ’ έχει. Μια ζωή με τρώει. Φύγε λοιπόν! Μα δεν είναι εδώ το καναρίνι μου. Τι το έκανες το καναρινάκι μου;

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Εγώ; Δεν έχω ιδέα. Ο Νίκος λέει, πως και τα καναρίνια συμμετέχουν σ’ αυτή την υπόθεση κατασκοπίας που ανέφερες. Γι αυτό υπάρχουν κλουβιά σε κάθε σπίτι. Κι όταν οι γάτες έχουν βλάβη στα μαγνητικά τους κύματα, ανοίγουν τις πόρτες των κλουβιών και τα

Δ. Τζουβάλης 1996 37/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

καναρίνια πετάνε στους άλλους πλανήτες να μεταφέρουν τα όσα υπέκλεψαν οι γάτες. Λογικό, ε;. Στις θάλασσες, αυτή τη δουλειά την κάνουν οι γλάροι.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Πού είναι λοιπόν;

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Οι γλάροι; Στον αέρα, παντού.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Το καναρίνι μου.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ο Νίκος λέει, πως οι αρμόδιες αρχές αντικατασκοπίας, συλλαμβάνουν από καιρού εις καιρόν τα πλέον επικίνδυνα και τα απελαύνουν. Των γλάρων η μοίρα, είναι πιο τραγική. Συλλαμβάνονται και γίνονται σούπα. Οι Ιάπωνες έχουν εφεύρει φοβερά μηχανήματα για τη σύλληψή τους.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Το σκότωσες;

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Αν μαθαίναμε στους Ιάπωνες να τρώνε τα καναρίνια, θα εφεύρισκαν πλείστα όσα μηχανήματα για τη μαζική εξόντωσή τους.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Είσαι λοιπόν, δολοφόνος;

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Τώρα καταλαβαίνω το πανούργο σου σχέδιο. Το αμόλησες και τώρα προσπαθείς να με ενοχοποιήσεις. Συνεργάζεσαι ίσως μ’ αυτό το απεχθές δίκτυο κατασκοπίας. Δεν θα αρέσει καθόλου στην αστυνομία, όταν τους το ανακοινώσω. Α, Αναξιμανδρούλη μου, το χρέος προς την πατρίδα, υπεράνω όλων.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Έχεις πραγματικά τρελαθεί.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Με συντριβή σας ανακοινώνω, κύριε αστυνόμε, πως ο σύζυγός μου Αναξίμανδρος, είναι αναμεμιγμένος σε υπόθεση κατασκοπίας.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Πρέπει επειγόντως να σε δει γιατρός.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Συνεργάζεται με το καναρίνι μας για την καταστροφή του πλανήτη.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Προδότισσα.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Συνεργάζεται με εξωγήινους.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Αυτό, δεν μπορείς να το αποδείξεις.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Είναι και ο ίδιος εξωγήινος, αν κρίνουμε από τον τρόπο που κάνει έρωτα.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Πώς κάνω έρωτα;

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Δεν κάνεις.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Είσαι τρελή;

Δ. Τζουβάλης 1996 38/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ζητώ την παραδειγματική τιμωρία του, κύριε εισαγγελέα. Στα κάτεργα ο κακούργος.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Θα τηλεφωνήσω στον Νίκο.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Όχι στο Νίκο.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Τι έκανες λοιπόν το καναρίνι μου;

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ό, τι έκανες κι εσύ τη γάτα μου.

(Κοιτάζονται για λίγο σα μονομάχοι. Η Αμάλθεια μπαίνει στην κρεβατοκάμαρα. Ο Αναξίμανδρος αλλάζει φλιτζάνια)

Δ. Τζουβάλης 1996 39/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

Σκηνή 11

(Η αμάλθεια επιστρέφει φέρνοντας μια Βαλίτσα. Το ίδιο και ο Αναξίμανδρος. Πηγαινοέρχονται φέρνοντας ρούχα σα να έχουν αποφασίσει να φύγει ο ένας από τον άλλον. Αλληλοκοιτάζονται αγέρωχα κάθε φορά που συναντιούνται).

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Θα πάω να ζήσω με τον κύριο Μενέλαο...

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Θα πάω να ζήσω με την κυρία Μαριάνθη...

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ή με το γιό μου...

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ή με κάποια άλλη κυρία...

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ο κύριος Μενέλαος σέβεται την καταγωγή μου.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Η κυρία Μαριάνθη με υπολήπτεται.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ο κύριος Μενέλαος δεν θα κατέδιδε ποτέ τη γατούλα μου.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Η κυρία Μαριάνθη δεν θα πρόδιδε ποτέ το καναρίνι μου.

(Κοιτιούνται απελπισμένοι. Αγκαλιάζονται).

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Σ’ αγαπώ Αναξίμανδρε!

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Σ’ αγαπώ Αμάλθεια!

(Αδειάζουν τις βαλίτσες πηγαίνοντας ένα - ένα τα ρούχα στην κρεβατοκάμαρα. Κάθε φορά που συναντιούνται φιλιούνται στα πεταχτά).

Δ. Τζουβάλης 1996 40/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

Σκηνή 12

(Η Αμάλθεια έχει αφήσει την βαλίτσα στην κρεβατοκάμαρα και μπαίνει πρώτη στη σκηνή. Βλέπει τον Αναξίμανδρο να μπαίνει και τον καμαρώνει. Την καμαρώνει και εκείνος, καθώς ΄ςχει βγάλει την ρόμπα της και είναι με το λουλουδάτο καλό της φόρεμα)

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Λοιπόν, εγώ ετοιμάστηκα.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Μα είσαι υπέροχη.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Νομίζεις;

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Είσαι ίδια με το κορίτσι που γνώρισα στο άλσος. Θυμάσαι; Περπατούσες με το παρασόλι σου ανοιχτό, σ’ ερωτεύτηκα κεραυνοβόλα, δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ κι έτρεξα πίσω σου. Θυμάσαι αγάπη μου;

(Συγκίνηση. Η Αμάλθεια παίρνει το παρασόλι της, το ανοίγει και προσποιείται πως περνάει στο δρόμο αδιάφορη. Ο Αναξίμανδρος αλλάζει τα φλιτζάνια, εις βάρος του τώρα. Παίρνει το ψαθάκι του από τον καλόγερο και χωρίς να κουτσαίνει, χρησιμοποιώντας το μπαστούνι του σαν δανδής εκείνης της εποχής, τρέχει πίσω της. Η Αμάλθεια έχει δει την αλλαγή των φλιτζανιών).

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Κυρία μου!... (Εκείνη δεν γυρίζει). Ωραία μου κυρία!

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Χωρίς να γυρίσει). Σ’ εμένα μιλήσατε κύριε;

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Σε σας! Καλά κάνετε και χρησιμοποιείτε παρασόλι. Φοβάμαι πως αλλιώς, η ομορφιά σας θα είχε κατακάψει τον δύστυχο τον ήλιο, όπως έκαψε κι εμένα.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Είστε πολύ ευγενικός. Τα παραλέτε όμως.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Τ’ αληθή λέγω. Να ξέρετε όμως πως το παρασόλι σας, δεν θα μπορέσει να εξοστρακίσει τα θερμά, τα καυτά μου για σας αισθήματα.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Δεν νομίζετε πως είστε λιγάκι βιαστικός κύριε...

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Με συγχωρείτε, παράλειψις. Αναξίμανδρος κι από του εξής, δούλος σας.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Γυρίζει να τον δει, αλλ’ αυτός έχει πλησιάσει περισσότερο και η ομπρέλα της τον χτυπάει στο μάτι). Ω! Σας χτύπησα; (Αφήνει το παρασόλι και τον βοηθάει να καθίσει στην καρέκλα του καθιστικού). Καθίστε εδώ στο παγκάκι. (Πάει πίσω του και του πιάνει το κεφάλι γυρίζοντάς το ελαφρά προς τα επάνω). Αφήστε να δω το μάτι σας. (Βγάζει ένα μαντήλι από το μανίκι της και του περιποιείται το μάτι. Εκείνος πλέει σε πελάγη ευτυχίας). Σας πονάει ακόμα το ματάκι σας;

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Το ματάκι μου; Όχι κυρία μου. Το μαντιλάκι σας λειτούργησε σαν βάλσαμο επάνω του. Αλλού πονάω τώρα.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Σας χτύπησα κι αλλού;

Δ. Τζουβάλης 1996 41/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Στο μάτι, μου προξενήσατε ένα επιπόλαιο τραύμα κυρία μου. Στην καρδιά όμως, με χτυπήσατε καίρια, αλύπητα, κεραυνοβόλα.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ω! Δυστυχώς, δεν νομίζω πως το μαντιλάκι μου μπορεί να βοηθήσει σε τέτοια τραύματα. Λυπάμαι πολύ...

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Το μαντιλάκι σας; Ίσως το μαντιλάκι σας αδυνατεί. Το χεράκι σας όμως; Θα λειτουργούσε λυτρωτικά το κρινένιο σας χεράκι. Θα μπορούσατε να μου δανείσετε το χεράκι σας;

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Μα έχω δυστυχώς, μόνο δύο χεράκια. Με το ένα κρατώ το παρασόλι μου και με το άλλο το τσαντάκι μου. Είσαστε άτυχος κύριέ μου.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Είμαι ο πιο τυχερός άνθρωπος στη γη κυρία μου, που αξιώθηκα το προνόμιο να με χτυπήσετε με το παρασόλι σας στο μάτι μου. Να ελπίζω πως θα σας ξαναδώ;

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Νομίζω πως ναι. Δεν προξένησα δα και τόσο μεγάλη βλάβη στην όρασή σας.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Μα όχι! Τ’ αντίθετο μάλιστα. Ήμουν τυφλός και ανέβλεψα. Αγγίξατε με το χεράκι σας το μάτι μου και βρήκα το φως μου. Και το φως μου είστε εσείς. Εννοώ αν θα ξανασυναντηθούμε.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Η τύχη ξέρετε είναι τυφλή. Πέρασε τόσος καιρός από τη ζωή μας χωρίς να έχουμε συναντηθεί ποτέ. Ποιος μπορεί με σιγουριά να μαντέψει τα μελλούμενα; Και να σκεφτεί κανείς, πως αυτός είναι ο καθημερινός μου περίπατος.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: (Πετάει από τη χαρά του). Από αύριο θα είναι και ο δικός μου αξιαγάπητη κυρία μου. Ωρεβουάρ! Πετώ, πετώ! (Ακροβατεί στο ένα του πόδι κουνώντας τα χέρια του σα να πετάει).

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ωρεβουάρ, κύριέ μου. Και προσοχή στις πτήσεις σας. Οι πτήσεις και οι πτώσεις έχουν την ίδια ρίζα.

(Ο Αναξίμανδρος ταλαντεύεται και πέφτει. Η Αμάλθεια ποζάρει στον καθρέφτη. Ο Αναξίμανδρος σηκώνεται, πάει κοντά της και την αγκαλιάζει. Καθρεφτίζονται μαζί).

Δ. Τζουβάλης 1996 42/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

Σκηνή 13

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Λοιπόν θα μου πεις;

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Εσύ να μου πεις.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Στο έχω πει εκατοντάδες φορές.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Εγώ στο είπα χιλιάδες.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Με τρώει συνέχεια η ανησυχία. Έρχεται, μπαίνει στο κρανίο μου και με τυραννάει.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ποιος;

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ξέρεις ποιος.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Δεν κοιμάμαι τα βράδια. Έρχεται σαν εφιάλτης, σαν άρπυια και με κατατρομάζει.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ποια;

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ξέρεις ποια.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ο Νίκος λέει μ’ απατάς...

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: ...Λέει πως είμαι όνομα και πράμα. Κερασφόρος Αμάλθεια. (Με παράπονο), Φρόντισες εσύ γι αυτό, (λυγμός), λέει ο Νίκος.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: ...Μ’ εκείνον τον τζιτζιφιόγκο τον Μενέλαο.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Μ’ εκείνη τη γελοία τη Μαριάνθη.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: (Προσποιείται τον Μενέλαο). Κυρία Αμάλθεια σας αγαπώ.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Κύριε Μενέλαε, απορώ που βρήκατε το θράσος.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Είμαι τρελός κυρία μου, με τρέλανε η ομορφιά σας.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Κύριε Μενέλαε σας επαναφέρω στην τάξη.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ένα φιλί σας κυρία μου κι ας πεθάνω.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Τα φιλιά μου, κύριε Μενέλαε, τα έχω για τον νόμιμο άντρα μου. Και για τίποτε στον κόσμο δεν θα πρόδιδα τον Αναξίμανδρό μου.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: (Αλλάζει ύφος). Εδώ Αμάλθειά μου έχω μια ένσταση. Ο Νίκος λέει πως αλλιώς έγιναν τα πράγματα.

Δ. Τζουβάλης 1996 43/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ο Νίκος σου είναι βλάξ, το ξέρεις δεν το ξέρεις;

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: “Αν είναι να πεθάνετε για ένα φιλί μου Μενέλαε, δεν μπορώ να σας καταδικάσω. Να σας το δώσω για να σωθείτε”, είπες, λέει ο Νίκος.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ο Νίκος είναι Μπαμπουΐνος.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Και έκτοτε τον έσωσες πολλές φορές, λέει ο Νίκος.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ποτέ Αναξιμανδρούλη μου.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Λες αλήθεια;

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ήσουν η μοναδική μου αγάπη, αγάπη μου.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ο Νίκος είναι κώθων.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ο Νίκος είναι μάπας.

(Αγκαλιάζονται τρυφερά. Σιωπή)

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Εσύ όμως Αναξιμανδρούλη μου;

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Τι εγώ;

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Εσύ μπόρεσες ν’ αντισταθείς στην κυρία Μαριάνθη;

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Εγώ, βράχος κυρία μου.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Μιμείται την Μαριάνθη). Κύριε Αναξίμανδρε, σας ηράσθην σφόδρα.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Κυρία Μαριάνθη, δεν σας έδωσα το δικαίωμα.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Το πήρα μόνη μου το δικαίωμα. Είμαι τρελή για σας κύριέ μου. Με τρέλανε το παράστημά σας, ο ανδρισμός σας, η φλόγα των ματιών σας, το ένδοξο παρελθόν σας.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Κυρία Μαριάνθη, υπερβήκατε τα εσκαμένα.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Σας αγαπώ.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Μην παίζετε με τη φωτιά, Σας επαναφέρω στην τάξη.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ένα φιλί σας κύριέ μου κι ας πεθάνω στην αγκαλιά σας.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Με κολακεύετε κυρία μου, αλλά τα φιλιά μου τα έχω για την νόμιμη σύζυγό μου. Με τίποτε στον κόσμο δεν θα πρόδιδα την Αμάλθειά μου.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Εδώ Αναξίμανδρέ μου έχω μια ένσταση. Ο Νίκος λέει πως δεν άντεξες στον πειρασμό και υπέκυψες στη λαγνεία της κυρίας Μαριάνθης.

Δ. Τζουβάλης 1996 44/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Γνωρίζεις πολύ καλά πως ο Νίκος σου είναι βλάξ.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: “Αν είναι να πεθάνετε για ένα μου φιλί, Μαριάνθη, δεν θα αφήσω τέτοια κάλλη στην κρύα αγκαλιά της γης. Θα υποκύψω για να σας σώσω”, είπες, λέει ο Νίκος...

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ο Νίκος είναι ορνιθόμυαλος.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: ...και έκτοτε, υπέκυπτες συνεχώς και έσωζες κατ’ επανάληψη τα κάλλη της από την κρύα αγκαλιά της γης, λέει ο Νίκος.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ποτέ Αμαλθίτσα μου.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Λες αλήθεια;

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ήσουν η μοναδική αγάπη στη ζωή μου.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ήσουν ο μοναδικός μου έρωτας.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Σ’ αγαπώ... Μαριάνθη.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Σ’ αγαπώ... Μενέλαε.

Δ. Τζουβάλης 1996 45/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

Σκηνή 14

(Η Αμάλθεια πάει στο καθιστικό και αλλάζει τα φλιτζάνια ώστε να πιει η ίδια το δηλητήριο. Ο Αναξίμανδρος Την παρακολουθεί από τον καθρέφτη).

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Λοιπόν, ας τελειώνουμε, νεαρέ Αναξίμανδρε.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Το καναρίνι μου;

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Θα το αφήσουμε να ζήσει για να ...κατασκοπεύει την ανθρωπότητα. (Παίρνει το κουτί από το τραπέζι, το ανοίγει και βάζει το καναρίνι στο κλουβί). Και η γατούλα μου;

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Θα την αφήσουμε να ζήσει κι αυτή για να στέλνει μηνύματα στους ...εξωγήινους. (Πάει στην κασέλα και βγάζει το κουτί. Ακούγεται ένα νιαούρισμα από μέσα. Πάει και το ανοίγει στο μπαλκόνι). Με γρατσούνισε...

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Κακή γατούλα. Να το φιλήσω εγώ να περάσει. (Τον οδηγεί στην καρέκλα του καθιστικού, από τη μεριά που είναι το φλιτζάνι που δεν έχει δηλητήριο). Μα το χεράκι του Αναξιμανδρούλη μου. Πέρασε με το φιλάκι;

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: (Ευτυχισμένος) Πέρασε.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Σηκώνει το φλιτζάνι της που ξέρει πως έχει το δηλητήριο) Αντίο λοιπόν Αναξίμανδρέ μου.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: (Σηκώνει το φλιτζάνι του). Αντίο λοιπόν Αμάλθειά μου. (Κοιτάζονται στα μάτια). Μην το πιεις! Ας αλλάξουμε φλιτζάνια. (Της παίρνει το δηλητηριασμένο φλιτζάνι και το φέρνει στο στόμα του). Αντίο γλυκιά μου Αμάλθεια.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Μην το πιεις! (Του παίρνει το φλιτζάνι και το αδειάζει στο νεροχύτη).

Δ. Τζουβάλης 1996 46/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

Σκηνή 15

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Παταγώδης αποτυχία.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Πάλι δεν έπιασε.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Δεν μ’ αγαπάς πολύ για να μπορέσεις να με σκοτώσεις.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Αν μ’ αγαπούσες περισσότερο...

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Μοιράζεις την αγάπη σου ανάμεσα σε μένα και την χαριτόβρυτον κυρία Μαριάνθη.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Αν μου έδινες το μερίδιο της αγάπης σου προς τον αξιέραστο κύριο Μενέλαο...

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Αλλά πως θα ζήσουν χωρίς αγάπη;

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Η έλλειψη αγάπης σκοτώνει.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Δεν μπορούμε να τους σκοτώσουμε.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Είναι κρίμα.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Θα μας τιμωρήσει ο Θεός.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Θα μας τιμωρήσουν κι αυτοί.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Και ίσως δεν ξαναρθούν...

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Θα μας εγκαταλείψουν...

(Σιωπή)

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Και η υπερβολική αγάπη σκοτώνει.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Προτιμώ τον θάνατο από υπερβολική αγάπη.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ο Θάνατος από έλλειψη αγάπης είναι κρύος σαν πάγος.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Θα δοκιμάσουμε αύριο πάλι.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Μην ξεχάσεις να πάρεις τα απαραίτητα.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Έγνοια σου, δε θα ξεχάσω.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Με προσοχή, μην καταλάβει τίποτε ο φαρμακοποιός.

Δ. Τζουβάλης 1996 47/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Θα μπορούσε να ειδοποιήσει την αστυνομία.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Θεός φυλάξει.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ή ακόμα χειρότερα το Νίκο.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Πιστεύεις έναν τυχάρπαστο φαρμακοποιό και όχι τους γονείς που σε ανάστησαν, θα του πούμε.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Αν συναντηθώ με τον αστυνόμο έχω έτοιμη τη δικαιολογία. Γέμισε αρουραίους το σπίτι μας κύριε αστυνόμε και πήρα δηλητήριο να τους σκοτώσω.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Πολύ ωραία Αμαλθίτσα μου.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ίσως να του πρότεινα να χρησιμοποιήσει κι αυτός λίγο, για να σκοτώσει τους αρουραίους που κυκλοφορούν μέσα του.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ίσως να προτείναμε στην πολιτεία να ραντίσει με αεροπλάνο τις καρδιές των ανθρώπων για ποντικοκτονία.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ποια πολιτεία.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Λέμε τώρα... Υποτεθήστω πως υπήρχε μια πολιτεία.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ας κοιμηθούμε τώρα κι ας την ονειρευτούμε.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Μια κοινωνία με ανθρώπους.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Χωρίς αρουραίους μέσα τους...

(Σιωπή)

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Να ειδοποιήσουμε το Νίκο πως μπορεί να περάσει απόψε.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Αν δεν τον βρούμε, θα μιλήσουμε στον αυτόματο τηλεφωνητή του.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Η τεχνολογία αγαπητή μου, υποκαθιστά τα πάντα...

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Μην ξεχάσεις να πληρώσεις τον λογαριασμό του τηλεφώνου του. Αλλιώς θα σταματήσει να μας απαντάει.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: ...Έφυγε ανεπιστρεπτί ο γυιος σας κυρία Αμάλθεια; Θα σας προμηθεύσουμε έναν άλλο...

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ένα γιο παρόντα.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Που τον βρίσκεις πάντα όταν τον χρειάζεσαι.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Έναν αυτόματο τηλεφωνητή.

Δ. Τζουβάλης 1996 48/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Τεχνολογία αγαπητή μου, τεχνολογία.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Υποκαθιστά τα πάντα.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Αυτός είναι ο γυιος μας, χρόνια τώρα.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Είκοσι χρόνια.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Είκοσι ολόκληρα χρόνια.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Και τρεις μέρες.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Τρεις ολόκληρες μέρες.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Και κάποια λεπτά και δευτερόλεπτα.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Αιώνες ολόκληροι τα δευτερόλεπτα.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Τικ τακ, τικ τακ...

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Απαίσιοι κρωγμοί...

(Σιωπή)

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Μην ξεχάσεις το λογαριασμό.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Όχι δε θα ξεχάσω.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Είναι τόσο καλό το καινούργιο μας παιδάκι.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ακούει πάντα με υπομονή ό, τι του λέμε.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Και δεν φέρνει αντιρρήσεις.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ούτε μας πειράζει όπως παλιά.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Δέχεται τις συμβουλές μας χωρίς να θυμώνει.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Είναι ένας υπάκουος γυιος.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ο γυιος σου.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Ο γυιος σου.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Ο γυιος μας.

(Αγκαλιάζονται τρυφερά στον καναπέ)

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Νομίζω πως ένα τίλιο θα ήταν ευπρόσδεκτο αγάπη μου. Θα μας βοηθούσε να χαλαρώσουμε, ύστερα από αυτή την κουραστική μέρα.

Δ. Τζουβάλης 1996 49/50

Το Κέρας της Αμαλθείας Νέα γραφή 2007

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Έχεις δίκιο αγάπη μου.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Θα σηκωθείς να το φτιάξεις, αγάπη μου.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Δεν μπορώ, νυστάζω, αγάπη μου.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Κι εγώ, πως θα πιω τίλιο , αγάπη μου;

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: Θα το φτιάξεις μόνος σου, αγάπη μου.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Μα εσύ το φτιάχνεις καλύτερα, αγάπη μου.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ: (Έχει γείρει στον ώμο του και κοιμάται).

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ: Α στο διάλο... αγάπη μου.

ΤΕΛΟΣ

Δ. Τζουβάλης 1996 50/50