ΤΕΥΧΟΣ #4Σεπτέμβριος -

Οκτώβριος2013

ΜΜΙΙΚΚΡΡΗΗ ΙΙΣΣΤΤΟΟΡΡΙΙΑΑΛΛεευυκκέέςς ΣΣεελλίίδδεεςς

ΆΆγγγγεελλοοςς ΠΠααττσσιιάάςςΣΣχχοολλεείίοο ττηηςς ΦΦύύσσηηςς κκααιι

ττωωνν ΧΧρρωωμμάάττωωνν

HHΣΣηημμαασσίίαα ττηηςςPP22PPΘΘεεωωρρίίααςςγγιιαα ττοοννΚΚόόσσμμοο ττοουυΑΑύύρριιοο

www.youthnet.gr

ΝΝααζζίί ήή ννααΖΖεειι ??!!??!!

CChhaattrroooomm

ΠΠοουυ ββααδδίίζζεειι ττοοππααννεεππιισσττήήμμιιοο;;

ΜΜιιάά μμεεγγάάλληη εευυρρωωππααϊϊκκήή οοιικκοογγέέννεειιαα......σσττηηνν ΑΑγγγγλλίίαα

ΠΠΕΕΡΡΙΙΕΕΧΧΟΟΜΜΕΕΝΝΑΑ ΤΤΕΕΥΥΧΧΟΟΥΥΣΣ ##44

Y­MagazineΔιμηνιαίο περιοδικό για νέουςΈκδοση:Youthnet HellasΑρχισυνταξία:Ελένη ΚωνσταντινίδουΣυντακτική Ομάδα Τεύχους:Ειρήνη ΑγγελήΣταυρούλα ΔερμιτζάκηΧριστίνα ΚανάταΝίκος ΚρητικούΕλένη ΚωνσταντινίδουΔημήτρης ΜακρυστάθηςLamaj SaimirΔημήτρης ΣταματελόπουλοςΒίβιαν ΣταυριανάκουΑντώνης ΤριανταφυλλάκηςΑντώνης ΧριστάκηςΦωτογραφία Εξωφύλλου:Μαρίζα Παπαδημητρίουhttp://azymmetry.wix.com/azymmetryΓραφικά, Σελιδοποίηση:Αντώνης ΤριανταφυλλάκηςΚαλλιτεχνική Επιμέλεια:Χρήστος ΣκούρτηςΣυντονισμός Έκδοσης:Αντώνης ΧριστάκηςΔιεύθυνση:Τ.Θ.9325, Τ.Κ.10032, Αθήναwww.youthnet.gr | ymag@youthnet.gr

Το περιοδικό, συμπεριλαμβανομένου του περιεχομένου του, χορηγείται με άδεια Creative CommonsAttribution­NonCommercial­ShareAlike Greece 3.0Επιτρέπεται η διανομή και η διασκευή του, υπό τις ακόλουθες προϋποθέσεις:Αναφορά Δημιουργού ­ Μη Εμπορική Χρήση ­ Παρόμοια ΔιανομήΠληροφορίες: http://creativecommons.org/licenses/by­nc­sa/3.0/gr/

2

πρώτο θέμαΝαζί ή να Ζει ?!?!

C.I.A.Διεθνής Αμνηστία

the backpackersOxfam International

quo vadis, juvenis?Εγγύηση για τη Νεολαία

σε πρώτο πρόσωποΆγγελος ΠατσιάςΣχολείο της Φύσης και των ΧρωμάτωντεχνοΛογικάH Σημασία της P2P Θεωρίας για τονΚόσμο του Αύριο

stART & σΤΑΣΕΙΣChatroomστο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν

σελ4σελ6

σελ8σελ9

σελ10σελ12

σελ14

σελ17be my guestΠου βαδίζει το πανεπιστήμιο;

σελ19 αποδράσεις με μικρές ιστορίεςΛευκές Σελίδες

ημερολόγιο καταστρώματοςΜια μεγάλη­ ευρωπαϊκή οικογένεια…στην Αγγλίασελ15

Editorial, τεύχος #4Αρχισυντάκτης: Ελένη Κωνσταντινίδου

Φίλες και φίλοι,σας καλωσορίζουμε στο πέμπτο κατά σειρά τεύχος του y­magazine, τη συλλογική προσπάθεια μας ως μέληκαι φίλοι του Youthnet Hellas, σε εθελοντική πάντα βάση, να προσεγγίσουμε όσα δραματίζονται στηνΕλλάδα και στο εξωτερικό και αφορούν κατά κύριο λόγο στους νέους. Παρά τη διμηνιαία φύση τωνσυναντήσεών μας, προσπαθούμε και σε αυτό το τεύχος να μείνουμε κοντά στην επικαιρότητα και έτσιαποφασίσαμε να θίξουμε μια σειρά θεμάτων που έχουν διαμορφώσει το κοινωνικο­πολιτικό πλαίσιο τωντελευταίων ημερών.Έτσι, στο Πρώτο Θέμα, κάνουμε μια δική μας θεώρηση του φαινομένου του φασισμού δεδομένων τωνδιαστάσεων που έχει λάβει στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια και προσπαθούμε να τονίσουμε τη σημασία τουσεβασμού της ζωής και της ανθρώπινης ύπαρξης ως βάση κάθε αντιφασιστικής δραστηριότητας.Στην ίδια λογική, της προστασίας του δικαιώματος στη ζωή, μιλήσαμε στο πλαίσιο της στήλης μας Citizens inAction, με την υπεύθυνη τύπου του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας, κ. Μάρω Σαββοπούλου, ηοποία μας βοήθησε σε μια παρουσίαση της δράσης της οργάνωσης που εδώ και δεκαετίες δραστηριοποιείταιστο χώρο της προστασίας θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μεταναστών και αιτούντων άσυλο καισε μια καταγραφή των φαινομένων ρατσιστικής βίας.Μία ακόμα διεθνής πρωτοβουλία υπέρ του σεβασμού στο ανθρώπινο είναι αυτή που παρουσιάζουμε στηστήλη μας The Backpackers, και αφορά δεκαεφτά οργανώσεις συντεταγμένες σε ένα όνομα: την OxfamInternational και τη δράση της για την καταπολέμηση της φτώχειας και των διακρίσεων σε παγκόσμιοεπίπεδο.Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που αφορά στους νέους όχι μόνο της χώρας αλλά και σε ευρωπαϊκόεπίπεδο, θίγει η στήλη μας Quo vadis juvenis και είναι αυτό της ανεργίας. Μία από τις πολιτικέςαντιμετώπισης που έχουν ήδη εφαρμοστεί σε σκανδιναβικές χώρες ήδη από τη δεκαετία του '80 αποτελεί τοπρόγραμμα "Εγγύηση για τη Νεολαία" το οποίο συμφωνήθηκε πρόσφατα και από την Ευρωπαϊκή Ένωση.Στην αγάπη για τη ζωή, το κεντρικό μας θέμα, επιστρέφουμε και στη στήλη μας σε Πρώτο Πρόσωπο καιστη συνομιλία μας με τον Άγγελο Πατσιά, δάσκαλο στο δημοτικό σχολείο του Φουρφουρά ή αλλιώς στοσχολείο της φύσης και των χρωμάτων στην ορεινή Κρήτη. Ο Άγγελος μας εξηγεί τις ιδιαιτερότητες τουσχολείου αλλά και τα βασικά χαρακτηριστικά μιας παιδείας με κέντρο τη ζωή και τον άνθρωπο.Στη στήλη μας τεχνοΛογικά, αναλύουμε τα βασικά σημεία της ομότιμης παραγωγής και διακυβέρνησης τηςθεωρίας Ρ2Ρ και τη σημασία της στην προώθηση μιας ελεύθερης και μαζικής συνεργασίας και ανταλλαγήςδεδομένων, με στόχο την ενίσχυση της συμμετοχικότητας και της δημιουργικότητας προς όφελος όλων τωνκοινωνικών ομάδων και της παγκόσμιας ισορροπίας.Ένα έργο γραμμένο ειδικά για εφήβους, το "Chatroom" του Enda Walsh και σε σκηνοθεσία Κωστή Καπελώνη,φιλοξενείται για πρώτη φορά στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν αλλά και στη στήλη μας σtART καισΤΑΣΕΙΣ, σε μία συνομιλία με τον Νίκο Χανιωτάκη, έναν από τους συντελεστές της παραγωγής, που μαςεξηγεί πώς προέκυψε η παράσταση και τους λόγους για να την επισκεφτούμε.Mία μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια...στην Αγγλία συναντάμε στη στήλη μας Ημερολόγιο Καταστρώματος,και μοιραζόμαστε ακόμα μία συναρπαστική εμπειρία από ένα από τα προγράμματα ανταλλαγής, αυτή τη φοράμε τίτλο: "International leadership course".Τα προβλήματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης αλλά και τα όσα διακυβεύονται σήμερα στα πληττόμενα απότην κυβερνητική πολιτική πανεπιστήμια της χώρας, προσεγγίζει η στήλη be my guest, την οποίααναλαμβάνει κάθε φορά και ένας διαφορετικός φίλος του youthnet εκτός της μόνιμης συντακτικής μαςομάδας.Πόσες φορές έχει τύχει να κρατάμε στα χέρια μας ένα βιβλίο και να αναβάλλουμε συνεχώς την ανάγνωσήτου; Στις αποδράσεις...με μικρές ιστορίες η προσπάθεια αυτή λαμβάνει μια αναπάντεχη τροπή..Για ακόμα μια φορά λοιπόν...καλή ανάγνωση!

3

ΗΗ ΕΕλλέέννηη ζζεειι κκααιι εερργγάάζζεεττααιι σσττηηνν ΑΑθθήήνναα ωωςςδδηημμοοσσιιοογγρράάφφοοςς γγιιαα ττηηνν εεκκπποομμππήή ττηηςς ΝΝΕΕΤΤ““ΡΡεεπποορρττάάζζ χχωωρρίίςς ΣΣύύννοορραα””EEmmaaiill:: vveelleennii7777@@yyaahhoooo..ccoomm

ΝΝααζζίί ήή νναα ΖΖεειι ??!!??!!των Αντώνη Χριστάκη και Ελένης Κωνσταντινίδου

Μου είπαν να μην κάνω όνειρα τρελά,να μην τολμήσω να κοιτάξω τα αστέρια,μα εγώ ποτέ μου δεν τους πήρα σοβαρά,πήρα τον κόσμο ολόκληρο στα δυο μου χέρια.Killah PΟ στόχος αυτού του άρθρου δεν είναι να κάνει ακόμα μιααναφορά στο έντονο φαινόμενο της ολοκληρωτικήςλογικής, που έχει βρει πρόσφορο έδαφος ανάπτυξης στηνΕλληνική κοινωνία. Στόχος είναι να αποτελέσει κίνητροαφύπνισης στη συνείδηση κυρίως των νέων, ώστε νααποβάλει και να ξεριζώσει από την ψυχοσύνθεσή του τηνόποια ροπή του έχουν εμφυτεύσει προς τις πρακτικές τουρατσισμού, του ναζισμού και του φασισμού.Όποιος έχει δει την, όχι τυχαία, γερμανική ταινία"Το Κύμα", θα έχει μπει στο νόημα της κρυφής γοητείαςπου ασκεί η ομαδοποίηση και οι πρακτικές τουολοκληρωτισμού. Σε όλες τις εποχές και σε όλα τα πλάτηκαι τα μήκη υπήρχαν και υπάρχουν άνθρωποι που θαεπιδιώκουν να παρασυρθούν από το κύμα του φασισμού,του ρατσισμού, του ναζισμού, της ξενοφοβίας και όλωντων ειδών του ολοκληρωτισμού. Η Ελλάδα δεν αποτελείεξαίρεση και έτσι σε όλες τις εποχές μπορούμε ναδιακρίνουμε, αλλού ψήγματα και αλλού ξεκάθαρεςπρακτικές ολοκληρωτισμού.Στη σύγχρονη Ελλάδα παρόλα τα βιώματα μιας γενιάς,που ακόμα βρίσκεται εν ζωή, δεν υπάρχουν πολλέςδικαιολογίες για την εκ νέου άνθηση πολιτικών,πρακτικών και ιδεολογημάτων του φασισμού. Οισημερινοί παππούδες που έζησαν τη φρίκη του Β’Παγκοσμίου πολέμου, μπορούν να επιβεβαιώσουν τηναπάνθρωπη λογική όχι μόνο του πολέμου, αλλά και τωνανθρώπων που πίστευαν ευλαβικά στην "απόλυτηαλήθεια" του "μεγάλου" τους ηγέτη. Υπήρχαν βέβαια καιοι Έλληνες εφιάλτες, που ωφεληθήκαν καισυνεργάστηκαν στενά τόσο για ίδιο όφελος όσο και γιατίπίστευαν στο "μεγαλείο" της αρείας φυλής.Δεν μπορούμε να περιμένουμε αλλά ούτε και να είμαστετόσο αφελείς ώστε να συμμετέχουμε σε έναναντιφασιστικό αγώνα τον οποίο ισχυρίζονται ότιπροτίθενται να αναλάβουν φορείς εξουσίας, δεδομένουότι στους κόλπους τους η νεοναζιστική στελέχωση καιπρακτική είναι περισσότερο από εμφανής.Άλλωστε η ιστορία μας διδάσκει ότι ακόμα και στη χώρααπό την οποία το ναζιστικό κύμα παρέσυρε την υπόλοιπηΕυρώπη σε έναν επαχθή και καταστροφικό πόλεμο, όπωςτη Γερμανία, ο φασισμός δεν ηττήθηκε θεσμικά ούτεδικαστικά. Αν ίσχυε αυτό τότε στη δίκη της Νυρεμβέργηςθα παιζόταν η τελευταία πράξη του ολέθριου αυτούδράματος. Ωστόσο η ιστορία, που έχει την κακή συνήθειανα επαναλαμβάνεται, καταδεικνύει το αντίθετο: ότι τοκράτος υποθάλπει το φασισμό εργαλειοποιώντας τον ωςδεκανίκι προκειμένου να φιμώσει και να εξουδετερώσειμε κάθε μέσο τις φωνές που προκαλούν απειλή στιςαπεχθείς πολιτικές του. Το κράτος λοιπόν πολύ απέχει

από το να διεκδικεί την ανάληψη οποιασδήποτεαντιφασιστικής πρακτικής, όταν στην ουσία αυτό πουκάνει είναι να περιορίζεται στην κατασταλτική τουλειτουργία την οποία και βλέπουμε καθημερινά ναεντατικοποιεί εις βάρος εκείνων των πολιτών και τωνκοινωνικών χώρων που προωθούν την αντίσταση και τηνχειραφέτηση.Δεν μπορούμε σε καμιά περίπτωση να περιοριστούμε στημάχη κατά του φασισμού στην καθημερινή πρακτικήαλλά καλούμαστε να δώσουμε ακόμα περισσότερα στηδημιουργία και στήριξη δομών για μια κοινωνία με κέντροτον άνθρωπο.Είναι προφανές ότι δε μπορούμε να συνδιαλεχθούμε μετη βαρβαρότητα την οποία μας επιβάλλουν οι κρατικέςπολιτικές αλλά ούτε και να αναλωθούμε σε ιδεολογικέςδιαμάχες. Καμία ανοχή στις φασιστικές συμπεριφορές σεκάθε έκφανση της ζωής ­ είναι ένα βασικό πρόταγμα, τοοποίο σίγουρα δεν αφήνει έξω το θέμα της βίας. Γίνεταιφανερό ότι η βία ως αυτοάμυνα στις πρακτικές τουολοκληρωτισμού αποτελεί το έσχατο όπλο και δεν μπορείνα είναι καν αθέμιτη όταν πρόκειται για την προσπάθειααπόκρουσης φασιστικής επίθεσης. Ωστόσο, η διαιώνισητης χρήσης βίας είναι μια προσαρμογή στη φασιστικήλογική που δεν είναι άλλη από την προσκόλληση στοφόνο.Η καταπολέμηση της φτωχοποίησης στην οποία μαςοδηγούν οι κρατικές πολιτικές που συνθλίβουν τονάνθρωπο και όχι μόνο τον Έλληνα και οι πολιτικές πουσυνεχίζουν να οδηγούν κοινωνικά στρώματα στηνεξαθλίωση και σε αδιέξοδα και τρέφουν το ζόφο και τηναπελπισία και ενίσχυσαν μέσω μιας καλά οργανωμένηςπροπαγάνδας από τα ΜΜΕ την (παρα­)λογική τουαποδιοπομπαίου τράγου απέναντι στο διαφορετικό απόόπου και αν προέρχεται, από όποια χώρα ή από όποιοχώρο. Καλούμαστε λοιπόν σε καθημερινή βάση να πούμεόχι στο φόβο και όχι στην απελπισία που οδηγεί στονπόλεμο όλων εναντίον όλων. Καλούμαστε ναδιοχετεύσουμε την οργή σε δημιουργικότητα και σεδημιουργία αλληλέγγυων δομών αλληλοβοήθειας, όπωςοι συλλογικές κουζίνες, τα κοινωνικά ιατρεία, οι ομάδεςαυτομόρφωσης, οι χώροι αυτονομίας και αυτοδιαχείρισηςστο σύνολό τους.Το στοίχημά μας είναι μια παιδεία ουσιαστικάανθρωπιστική, μια κοινωνία πέρα από τη βαρβαρότητα,που να μας επιτρέπει να διδαχθούμε την αυτονομία, τηνελευθερία και τη χειραφέτηση του ατόμου μέσα από τηναγάπη και την αλληλεγγύη από τον άνθρωπο για τονάνθρωπο.Μια τέτοια κοινωνία όχι μόνο είναι εφικτή αλλά εδώ καιπολύ καιρό έχει αρχίσει να οικοδομείται σε τοπικό αλλάκαι παγκόσμιο επίπεδο. Ο αγώνας όλων θα πρέπει ναείναι όχι μόνο κατά του φασισμού αλλά υπέρ τηςανθρώπινης ύπαρξης.

4

Το κύριο άρθρο κάθε τεύχους. Aφορά σε ένα επίκαιρο θέμα σε συνάρτηση πάντα με τη νεολαία και τοκοινωνικοπολιτικό περιβάλλον της χώρας

5ππηηγγήή φφωωττοογγρρααφφίίααςς:: ##σσιιγγάά__μμηη__φφοοββηηθθώώ

ΔΔιιεεθθννήήςς ΑΑμμννηησσττίίαα της Σταυρούλας ΔερμιτζάκηΗ Διεθνής Αμνηστία είναι ένα παγκόσμιο κίνημαπερισσότερων από 3 εκατομμύρια υποστηρικτών, μελώνκαι ακτιβιστών που αγωνίζονται για την προστασία τωνδιεθνώς αναγνωρισμένων ανθρωπίνων δικαιωμάτων.Όραμά της είναι ένας κόσμος όπου όλοι οι άνθρωποι θααπολαμβάνουν όλα τα δικαιώματα που αναγνωρίζονταιαπό την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων τουΑνθρώπου και από άλλα διεθνή πρότυπα. Βασικές αξίεςτης η αλληλεγγύη σε παγκόσμιο επίπεδο, η αμεροληψίακαι η διαφάνεια, η δημοκρατία και ο αμοιβαίοςσεβασμός.Ξεκίνησε τη δράση της το 1961. Η ιστορία δύοΠορτογάλων φοιτητών που καταδικάστηκαν σε επτάχρόνια φυλάκιση, επειδή έκαναν πρόποση στηνελευθερία, εξόργισε το βρετανό δικηγόρο ΠίτερΜπένενσον. Ο Μπένενσον έγραψε το άρθρο "Οιξεχασμένοι κρατούμενοι" στη βρετανικήεφημερίδα "The Observer" απευθύνονταςέκκληση για μια διεθνή εκστρατεία. Με βάσητην απλή του ιδέα, στήθηκε ένα δίκτυοαποτελούμενο από ανθρώπους που έγραφανγράμματα, για να βομβαρδίσει τις κυβερνήσειςμε εκκλήσεις υπέρ κρατουμένων που φυλακίστηκανκαι υποβλήθηκαν σε κακομεταχείριση, κατά παράβασητης Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων τουΑνθρώπου.Σήμερα, η Διεθνής Αμνηστία αναλαμβάνει δράση γιατον τερματισμό των σοβαρών παραβιάσεων τωνανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως η σωματική και ψυχικήακεραιότητα, η ελευθερία της έκφρασης και τηςσυνείδησης, η ελευθερία από διακρίσεις. Η δράση τηςπεριλαμβάνει ένα πολύ ευρύ φάσμα θεμάτων.Υπερασπίζονται τους κρατούμενους της συνείδησης,της βίας, αλλά και της φτώχειας.Αγωνίζονται για τον τερματισμό της βίας κατά τωνγυναικών, την κατάργηση της θανατικής ποινής, τωνβασανιστηρίων και του περιορισμού των ελευθεριών στοόνομα του "πολέμου κατά της τρομοκρατίας." Για τηνκαταπολέμηση των διακρίσεων που υφίστανται οιπρόσφυγες, οι μετανάστες, οι μειονότητες, αλλά και οιυπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Όπως μας ενημέρωσε η υπεύθυνη τύπου της ΔιεθνούςΑμνηστίας κ. Σαββοπούλου Μάρω "κυρίως δύοθεματικές απασχολούν τη Διεθνή Αμνηστία στηνΕλλάδα. Η μία είναι τα δικαιώματα των μεταναστών καιαιτούντων άσυλο ­ καθώς ο αριθμός των παραβιάσεωναυτών ολοένα και αυξάνεται και η άλλη είναι η χρήσηυπερβολικής βίας των σωμάτων ασφαλείας. Υπάρχουνπολλές τέτοιου είδους καταγγελίες, ιδιαίτερα μετά απόδιαδηλώσεις και πορείες."Η Διεθνής Αμνηστία είναι, πλέον, η μεγαλύτερηεθελοντική οργάνωση που ασχολείται με τα ανθρώπιναδικαιώματα στον κόσμο αριθμώντας περισσότερα από2,8 εκατομμύρια μέλη, υποστηρικτές και ακτιβιστές σεπερισσότερες από 150 χώρες.

Με το πέρασμα των χρόνων, διεύρυνε την αρχική τηςεντολή για να συμπεριλάβει καταπατήσειςανθρωπίνων δικαιωμάτων από μη κυβερνητικέςομάδες και ιδιώτες (μη κρατικούς φορείς).Η οργάνωση αντιτίθεται στις παραβιάσεις απόένοπλες πολιτικές ομάδες (είτε αυτές ελέγχουνμια περιοχή είτε ενεργούν σε αντίθεση προς τηνκυβέρνηση), όπως ομηρία, βασανιστήρια και παράνομεςθανατώσεις.Η Διεθνής Αμνηστία αντιτίθεται επίσης σε παραβιάσειςτων ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράττονται σεβάρος αμάχων και μη μαχητών, κατά τη διάρκειαένοπλων συγκρούσεων και από τις δύο πλευρές. Ηοργάνωση έχει θέσει επίσης στο στόχαστρό τηνκακομεταχείριση στο σπίτι ή στην κοινότητα, όταν οικυβερνήσεις είναι συνένοχες ή δεν αναλαμβάνουναποτελεσματική δράση.Πως φέρει εις πέρας το έργο της :· Διερευνούν τα γεγονότα.· Στέλνουν ειδικούς να μιλήσουν με τα θύματα, ναπαρακολουθήσουν δίκες και να πάρουν συνεντεύξειςαπό ντόπιους ακτιβιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματακαι αξιωματούχους.· Παρακολουθούν χιλιάδες μέσα μαζικής επικοινωνίαςκαι διατηρούν επαφή με αξιόπιστες πηγέςπληροφόρησης σε όλον τον κόσμο. Οι έρευνεςπραγματοποιούνται από εξειδικευμένο προσωπικό, πουυποστηρίζεται από ειδικούς σε πολλούς τομείς, όπως ηδιεθνής νομοθεσίας, τα ΜΜΕ και η τεχνολογία.· Εκδίδουν λεπτομερείς αναφορές.· Ενημερώνουν τα ΜΜΕ.· Δημοσιοποιούν τις ανησυχίες για τα δικαιώματα σεφυλλάδια, αφίσες, δημοσιεύσεις, περιοδικά καιιστοσελίδες.Η κ. Μάρω Σαββοπούλου μας πληροφόρησε ότι "ηΔιεθνής Αμνηστία επιτελεί το έργο της κυρίως ασκώνταςπίεση στις κυβερνήσεις μετά από ένα διερευνητικόστάδιο. Συγκεκριμένα, αυτή τη περίοδο που τοπρόβλημα της μετανάστευσης είναι εντονότερο κυρίωςαπό Συρία­ Ιράν­Αφγανιστάν, μας απασχολεί το θέματων παράνομων απωθήσεων των μεταναστών σταπαράλια της χώρας μας καθώς η χώρα μας πρέπει να

C.I.A. (Citizens in Action)Στη στήλη αυτή “κατασκοπεύουμε” μια διαφορετική, κάθε φορά, μη Μη Κυβερνητική Οργάνωση, τοντρόπο λειτουργίας και τις δράσεις της

6

σταματήσει τις παράνομες απωθήσεις και να διασφαλίσειότι όλοι όσοι συλλαμβάνονται στα σύνορα, θα έχουνπρόσβαση στο άσυλο μέσα από μια δίκαιη διαδικασία.Είναι υποχρέωση της Ελλάδας να δίνει τη δυνατότηταυποβολής ασύλου και να την εξετάσει. Ωστόσο, ηευθύνη παροχής ασύλου πρέπει να μοιραστεί μεταξύ τηςχώρας μας, των κρατών – μελών και της ίδιας τηςΕυρωπαϊκής Ένωσης ώστε να είναι αποτελεσματική ηόλη διαδικασία."Τα μέλη της, οι υποστηρικτές της και το προσωπικό τηςΔιεθνούς Αμνηστίας σε όλο τον κόσμο κινητοποιούν τηνκοινή γνώμη ώστε αυτή να ασκήσει πίεση στιςκυβερνήσεις και άλλους με επιρροή, για να σταματήσουνοι παραβιάσεις. Οι δραστηριότητές ποικίλλουν καιεκτείνονται από δημόσιες διαδηλώσεις μέχρι σύνταξηεκκλήσεων, από εκπαίδευση σε θέματα ανθρωπίνωνδικαιωμάτων μέχρι συναυλίες για συγκέντρωση πόρων,από στοχευμένες εκκλήσεις υπέρ ενός μεμονωμένουατόμου μέχρι παγκόσμιες εκστρατείες για μιασυγκεκριμένη χώρα ή θέμα, από επαφές με τοπικέςαρχές μέχρι άσκηση πίεσης σε διακυβερνητικούςοργανισμούς. Το παγκόσμιο δίκτυο της ΔιεθνούςΑμνηστίας παράγει χιλιάδες εκκλήσεις υπέρ ατόμων καικοινοτήτων που κινδυνεύουν.Μία από αυτές τις δραστηριότητες της Διεθνής Αμνηστίαςείναι η προσπάθεια να συμβάλλει στο έργο του Δικτύουγια την καταγραφή της ρατσιστικής βίας καθώς αποτελείμέρος του δικτύου αυτού η δράση του οποίου είναισυλλογική. Όπως μας δήλωσε η υπεύθυνη Τύπου κ.Σαββοπούλου Μάρω "Τα περιστατικά ρατσιστικής βίαςπου συνδέονται με τη δράση εξτρεμιστικών ομάδωνείναι πολύ περισσότερα από αυτά που καταγράφονταικαθώς τα θύματα φοβούνται να καταγγείλουν τοπεριστατικό επειδή συλλαμβάνονται κ πάντα υπάρχει οφόβος της απέλασης. Η Διεθνή Αμνηστία προσπαθεί ναφέρνει στο φως της δημοσιότητας τέτοια περιστατικά καινα ασκεί πίεση ώστε να επιλυθούν."

Εάν χρειάζεται επείγουσα δράση για να σωθούν ζωές,εθελοντές από όλο τον κόσμο ενεργοποιούνται και μέσασε λίγες ώρες στέλνονται γράμματα, φαξ καιηλεκτρονικά μηνύματα. Όταν προκύπτει μία μεγάληςκλίμακας κρίση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα μέλη τηςκινητοποιούνται γρήγορα σε μια παγκόσμια εκστρατεία.Το 1977, Η Διεθνής Αμνηστία τιμήθηκε με το βραβείοΝόμπελ Ειρήνης "για τη συνεισφορά της στηνεξασφάλιση της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και κατ’επέκταση της ειρήνης στον κόσμο."

Ευχαριστούμε πολύ την υπεύθυνη τύπου του ΕλληνικούΤμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας κ. ΜάρωΣαββοπούλου για την ενημέρωση που μας παραχώρησε.

πηγή πληροφοριών και φωτογραφιών:www.amnesty.org.gr

7

ΗΗ ΣΣττααυυρροούύλλαα σσπποουυδδάάζζεειι ννοομμιικκήή σσττοοΕΕθθννιικκόό κκααιι ΚΚααπποοδδιισσττρριιαακκόό ΠΠααννεεππιισσττήήμμιιοοΑΑθθηηννώώνν εεννώώ ππααρράάλλλληηλλαα δδοουυλλεεύύεειιεεθθεελλοοννττιικκάά σσττοο YYoouutthhnneett HHeellllaass

OOxxffaamm IInntteerrnnaattiioonnaallτης Χριστίνας Κανάτα

the backpackersΗ στήλη αυτή “γυρίζει” τον κόσμο με ένα σακίδιο στην πλάτη και αποτελεί το ημερολόγιο διεθνών δράσεων καιπρωτοβουλιών από επιλεγμένες Μ.Κ.Ο., πλατφόρμες και άτυπες ομάδες νέων

Στο τεύχος αυτό θα μιλήσουμε για 17 οργανώσεις σε μία, ή αλλιώς για την Oxfam International.

Για όσους έχουν ζήσει στη Μ. Βρετανία η εικόνα ενός “βιβλιοπωλείου” της Oxfam είναι σίγουρα οικεία. Άλλωστε δενπερνά απαρατήρητο το χρώμα που έχει επιλέξει για το logo της, ούτε όμως και το ιδιότυπο καθεστώς ανταλλακτηρίου­βιβλιοπωλείου που λανσάρει. Πρόκειται για χώρους όπου μπορείς να προσφέρεις ένα βιβλίο που δεν χρειάζεσαι πλέονκαι το οποίο θα αγοράσει κάποιος σε τιμή second­hand, γνωρίζοντας ότι τα χρήματά του θα πάνε για καλό σκοπό.Πόσοι όμως αναρωτιούνται ποιο ακριβώς είναι το αντικείμενο και το πεδίο δράσης της Oxfam; Η απάντηση είναισίγουρα πολυδιάστατη, αλλά κατά βάση είναι μία: η φτώχεια και η αδικία σε παγκόσμιο επίπεδο. Συνδέοντας αυτές τιςδύο έννοιες με την έλλειψη εκπαίδευσης, την ανισότητα των φύλων, τις διακρίσεις αναφορικά με τα δικαιώματα τωνμειονοτήτων, τις ελλείψεις σε φυσικές πηγές, τα ζητήματα ειρήνης και ασφάλειας, την κλιματική αλλαγή και τιςασθένειες που σε συνδυασμό με τα ελλιπή συστήματα υγείας απειλούν ανθρώπινες ζωές, η δράση της Oxfamεξαπλώνεται σε ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων.Μπορεί η πρωτοβουλία να είναι βρετανική, οι συνεργασίες της όμως καικυρίως το πεδίο δράσης της εξαπλώνονται και στις πέντε ηπείρους,μέσω των προγραμμάτων της, των εκστρατειών ενημέρωσης αλλά καιμέσω των “πρεσβευτών” της, που είναι αναγνωρίσιμες διεθνείςπροσωπικότητες και προσδίδουν περισσότερη αίγλη και διεθνήαναγνώριση στη δράση της οργάνωσης.Η Oxfam επενδύει σε προγράμματα που αφορούν τους νέους, καθώςτους αντιμετωπίζει ως τους ηγέτες του μέλλοντος που θα κληθούν να εξαφανίσουν τη φτώχεια από το πρόσωπο τουπλανήτη. Για το λόγο αυτό έχει δημιουργήσει ένα δίκτυο συνεργασιών σε 150 χώρες και έχει καταφέρει να εκπαιδεύσειεκατοντάδες νέους ανθρώπους, οι οποίοι λειτουργούν ως πολλαπλασιαστές του οράματος της Oxfam, αναλαμβάνονταςπρωτοβουλίες και δράσεις σε τοπικό επίπεδο, πάντα με σκοπό την καταπολέμηση της φτώχειας και της αδικίας.Παράλληλα, η Oxfam επενδύει σε προγράμματα καταπολέμησης των διακρίσεων εις βάρος των γυναικών. Μερικέςπολύ ενδιαφέρουσες στατιστικές καταδεικνύουν πως ό,τι θεωρούμε αυτονόητο στον ανεπτυγμένο κόσμο, συγκριτικάμε το σύνολο του πληθυσμού του πλανήτη, δεν αφορά πάρα μια μειοψηφία των γυναικών, καθώς παγκοσμίως τα δύοτρίτα των παιδιών που δεν λαμβάνουν εκπαίδευση είναι γυναίκες,κερδίζουν μόλις το ένα δέκατο του παγκόσμιου εισοδήματοςδουλεύοντας τα δύο τρίτα του συνολικού χρόνου εργασίας,κατέχουν μόλις το 14% των κυβερνητικών θέσεων ανά τον κόσμοκαι τέλος, η βασικότερη αιτία τραυματισμού και θανάτου για τιςγυναίκες είναι η οικιακή βία. Βασική αιτία της φτώχειας, στην οποίαβασίζεται η στρατηγική της Oxfam για τη βελτίωση της θέσης τωνγυκαικών, είναι η έλλειψη ευκαιριών και δύναμης, σε συνδυασμό μεπαραδοσιακές νοοτροπίες που περιορίζουν σημαντικά το ρόλο τουςστις τοπικές κοινωνίες. Οι καμπάνιες της Oxfam σ' αυτόν τοντομέα αφορούν οικονομικά προγράμματα με αποδέκτεςαποκλειστικά γυναίκες, με σκοπό να αυξήσουν με αυτόν τον τρόπο σημαντικά τα εισοδήματα πολύ φτωχώνοικογενειών, αφορούν την ενίσχυση των δικαιωμάτων και του ρόλου τους, ώστε να αποκτήσουν ηγετικές θέσεις στηνκοινότητα στην οποία ζουν, αλλά και σε πολλές περιπτώσεις χωρών αφορούν μέχρι και νομικές αλλαγές, προκειμένουνα βελτιωθεί σημαντικά η θέση των γυναικών. Πάνω απ' όλα όμως η Oxfam επενδύει στην αλλαγή νοοτροπίας τηςεκάστοτε κοινωνίας και στην προετοιμασία της ώστε να είναι θετική απέναντι σε αυτές τις αλλαγές και να καλωσορίσειτις γυναίκες στον καινούριο τους ρόλο. Πηγή: http://www.oxfam.org/enΠηγή φωτό: http://www.oxfam.org/en

8

Η Ευρώπη βιώνει μια από τις πιο δύσκολες περιόδους τηςστον οικονομικό τομέα. Σύμφωνα με τα πιο πρόσφαταδεδομένα της Eurostat (Αύγουστος 2013), οι άνεργοι νέοικάτω των 25 ετών στην Ευρωπαϊκή Ένωση ανέρχονται σε5,5 εκατομμύρια, δηλαδή ποσοστό 23,3%! Στην Ελλάδατα στατιστικά είναι περισσότερο αποκαρδιωτικά, καθώς ηνεανική ανεργία ανήλθε σε 55,1% τον Ιούλιο.Συνυπολογίζοντας και τα 7,5 εκατομμύρια των NEETs(Νέοι Εκτός Απασχόλησης, Εκπαίδευσης ή Κατάρτισης)γίνεται εύκολα αντιληπτό πως μια ολόκληρη γενιά νέωνανθρώπων “θυσιάζεται”. Η κατάσταση αυτή, όπως είναιφυσικό, έχει θορυβήσει την ηγεσία της Ε.Ε. και τωνκρατών­μελών που ψάχνουν τρόπους αντιμετώπισηςαυτού του επώδυνου και επικίνδυνου φαινομένου πουαποτελεί απειλή για το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο.Προκειμένου να αντιμετωπιστεί η ανεργία των νέωνπροτάθηκε η “Εγγύηση για τη Νεολαία”. Πρόκειται γιαμια πρωτοβουλία, η οποία εξασφαλίζει ότι όλοι οι νέοι,κάτω των 25 ετών, λαμβάνουν προσφορά καλήςποιότητας εργασίας, συνεχούς εκπαίδευσης, µαθητείας ήάσκησης, εντός τεσσάρων µηνών από τη στιγµή πουκαθίστανται άνεργοι ή εξέρχονται από την επίσηµηεκπαίδευση και προσαρμόζεται στις ανάγκες τουκάθε ατόμου ξεχωριστά! Η “Εγγύηση γιατη Νεολαία” συμφωνήθηκε στις 28Φεβρουαρίου 2013, αποτέλεσε σύστασητου Συμβουλίου στις 22 Απριλίου 2013και συµβάλλει σε τρεις από τουςστόχους της στρατηγικής“Ευρώπη 2020”. Συγκεκριµένα, ότι το75% της ηλικιακής οµάδας 20­64 ετώνθα πρέπει να εργάζεται, ότι το ποσοστότων ατόµων που εγκαταλείπουν πρόωρατο σχολείο θα πρέπει να είναι χαµηλότεροαπό 10% και ότι τουλάχιστον 20εκατοµµύρια άτοµα θα πρέπει να απαλλαγούναπό τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισµό.Όμως, η “Εγγύηση για τη Νεολαία” δεν είναι κάτικαινούργιο στον ευρωπαϊκό χώρο. Ήδη, από το 1981, είχεοριστεί από το Σκανδιναβικό Συμβούλιο ενώ τη δεκαετίατου ’90 μερικές ευρωπαϊκές χώρες εφάρμοσαν ανάλογεςπολιτικές για την ομαλή είσοδο των νέων στην αγοράεργασίας. Η Δανία από το 1990 εισήγαγε την εγγύηση ωςμέτρο για τους νέους που ήταν άνεργοι, αλλά δεντύγχαναν των αντίστοιχων προνομίων. Εστίαζε κυρίωςστην τεχνική εκπαίδευση και κατάρτιση και απέδωσεάμεσα στην πτώση της νεανικής ανεργίας! Η Σουηδίαεφαρμόζοντας μια αντίστοιχη εγγύηση παρέχει στουςάνεργους νέους κάτω των 25 ετών μια θέση εργασίας ήκατάρτισης στις πρώτες 100 ημέρες ανεργίας.Στη Φινλανδία, η εγγύηση προσφέρει μια θέση εργασίαςσε κάθε άνεργο νέο κάτω των 25 ετών ή απόφοιτοπανεπιστημίου κάτω των 30 ετών μέσα σε τρεις μήνες απότη στιγµή που καθίστανται άνεργοι ή αποφοιτούν. Ηαξιολόγηση του κατέδειξε πως το 2011 το 83,5% τωνάνεργων νέων ωφελήθηκε από το πρόγραμμα. Μπορούμενα πούμε πως η “Εγγύηση για τη Νεολαία” τηςΕυρωπαϊκής Ένωσης ακολουθεί το επιτυχημένοφινλανδικό μοντέλο. Μάλιστα, η φινλανδική κυβέρνηση

έχει αναγνωρίσει τη σπουδαιότητά του και επενδύει 60εκατομμύρια ευρώ ετησίως στο πρόγραμμα αυτό! Τέλος, ηΑυστρία, παρόλο που δεν διαθέτει παρόμοια εγγύηση, έχειλάβει ειδικά μέτρα και παρέχει υψηλού επιπέδουπροσαρμοσμένες υπηρεσίες στους νέους που βρίσκονταιυπό τον κίνδυνο μακροχρόνιας ανεργίας. Και αυτό τομέτρο έχει αποδώσει καρπούς κι έτσι η Αυστρία είναι ηχώρα με τη χαμηλότερη νεανική ανεργία στην ΕυρωπαϊκήΈνωση.Τα παραπάνω μέτρα παρά τις δυσκολίες πουεμφανίστηκαν (κυρίως λόγω γραφειοκρατίας και κακήςδιαχείρισης πόρων) κατάφεραν να επιτύχουν το σκοπότους. Σήμερα, η νεανική ανεργία ανέρχεται σε 4,9% στηνΑυστρία, 5,2% στη Δανία και από 8% σε Σουηδία καιΦινλανδία. Αυτό έδωσε την αφορμή στο ΕυρωπαϊκόΦόρουμ Νεολαίας να ξεκινήσει μια εκστρατεία για τηνκαθιέρωση της “Εγγύησης για τη Νεολαία” ήδη από τοΣεπτέμβριο του 2010.Το Μάιο του 2012, η “Εγγύηση για τη Νεολαία” εξελίχθηκεσε μία από τις κύριες εκστρατείες του ΕυρωπαϊκούΣοσιαλιστικού Κόμματος, το οποίο υπό τοσύνθημα “Το μέλλον σου είναι το μέλλον μου– Ευρωπαϊκή Εγγύηση για τη Νεολαία τώρα”ανέδειξε το θέμα της εγγύησης σε ανώτεροεπίπεδο στα θεσμικά όργανα τηςΕυρωπαϊκής Ένωσης. Υποστήριξε,μάλιστα, πως με χρηματοδότηση 10 διςευρώ από το Ευρωπαϊκό ΚοινωνικόΤαμείο θα έβγαιναν από την ανεργία2 εκατομμύρια νέοι έως το 2014. Τοζήτημα της εγγύησης αποτέλεσε, επίσης,ένα από τα βασικά σημεία τουπροεκλογικού προγράμματος τουγερμανικού SPD στις πρόσφατεςομοσπονδιακές εκλογές.

Το εκτιμώμενο κόστος για τη δημιουργίαπρογραμμάτων στα πλαίσια της εγγύησης στις χώρες τηςΕυρωζώνης ανέρχεται στα 21 δις ευρώ ετησίως. Ωστόσο,αν δεν υπάρξει άμεση δράση το κόστος θα είναι πολύμεγαλύτερο, αφού (σύμφωνα με το Eurofound) οι NEETsκοστίζουν στην Ε.Ε. 153 δις ευρώ ετησίως! Σαφώς, ηεγγύηση δεν είναι πανάκεια και χρειάζεται μεθοδικόσχεδιασμό, υλοποίηση και αξιολόγηση για να καταστείαποτελεσματική και να μην αποτελέσει άλλο έναμεγαλόπνοο σχέδιο που έμεινε στα χαρτιά. Οι νέοι τηςΕυρώπης πρέπει να προστατευτούν αυτή την περίοδο καινα μην “θυσιαστούν” στο βωμό της λιτότητας. Άλλωστε, οιαρνητικές επιπτώσεις δεν αφορούν μόνο την οικονομία,αλλά και τη δημοκρατία την ίδια!Διαβάστε και το σχετικό δελτίο τύπουΠηγή φωτό: youth­guarantee.eu

ΕΕγγγγύύηησσηη γγιιαα ττηη ΝΝεεοολλααίίαατου Δημήτρη Μακρυστάθη

quo vadis, juvenis?Βάζουμε τους νέους στο επίκεντρο και αναλύουμε πολιτικές για τη νεολαία στην Ελλάδα και τον κόσμο. Πρακτικές,

τάσεις και προοπτικές για τη νέα γενιά, στο σύγχρονο πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον

9

ΟΟ ΔΔηημμήήττρρηηςς σσπποουυδδάάζζεειι σσττοο ΤΤμμήήμμαα ΜΜηηχχααννιικκώώνν ΗΗ//ΥΥ && ΠΠλληηρροοφφοορριικκήήςςσσττοο ΠΠααννεεππιισσττήήμμιιοο ΠΠααττρρώώνν.. ΑΑσσχχοολλεείίττααιι εεννεερργγάά σσττοονν χχώώρροο ττηηςςννεεοολλααίίααςς μμεε σσυυμμμμεεττοοχχήή σσεε δδιιάάφφοορρεεςς εεππιιττρροοππέέςς κκααιι οορργγααννιισσμμοούύςς..ee­­mmaaiill:: ddiimmiittrriissmmaakkrryyssttaatthhiiss@@yyaahhoooo..ggrr

ΆΆγγγγεελλοοςς ΠΠααττσσιιάάςςδάσκαλος στο σχολείο της Φύσης και των Χρωμάτων

συνέντευξη στην Ελένη ΚωνσταντινίδουΤί είναι το σχολείο τηςφύσης και των χρωμάτων?Πώς ξεκίνησε η ιδέα?Το σχολείο τηςΦύσης και των Χρωμάτων είναι τοΔημοτικό Σχολείο του Φουρφουρά, στην ενδοχώρα τουορεινού Ρεθύμνου. Το όνομα δόθηκε πολύ αυθόρμητα καιμάλλον αυτό έγινε γιατί από την πρώτη στιγμή δώσαμεπολύ μεγάλη σημασία και στη φύση αλλά και στο χρώμα.Αργότερα αυτός ο τίτλος έδωσε ακόμα μεγαλύτερηκατεύθυνση στις διδασκαλίες μας, δίνοντας χαρακτήρα στιςδράσεις που αναπτύσαμε.Πού οφείλεται η επιτυχία του πειράματος?Δε ξέρω αν μπορούμε να μιλήσουμε ακόμα για επιτυχία.Αυτό θα φανεί όταν οι μαθητές μας ενηλικιωθούν. Ωστόσοαρχίζουν να φαίνονται δείγματα ότι πάμε προς τη σωστήκατεύθυνση. Αυτό συμβαίνει γιατί όλα αυτά τα χρόνιαυπήρχε ένας πολύ σταθερός πυρήνας συμπεριφοράς απόεμάς προς τους μαθητές, ο οποίος ήταν στραμμένος στηνεκπαίδευση αξιών αλλά και μια προσαρμογή της ύλης μεδικές μας δράσεις ώστε να μπορούν οι μαθητές να χτίσουντα νοητικά τους μονοπάτια σύμφωνα με αυτά τα εργαλείαπου διαθέτουν. Από εκεί και πέρα έχουμε έναν πολύ καλόαριθμό μαθητών που βοηθάει στον πειραματισμό, έχουμεσυνδιδασκαλίες που κατά τη γνώμη μου είναι ένα από ταπολύ δυνατά και δυστυχώς υποτιμημένα εργαλεία τωνολιγοθέσιων και υπάρχει θετική ενίσχυση από όλη τηνκοινότητα που πλαισιώνει το σχολείο.

Ποιά είναι τα στερεότυπα της εκπαίδευσης όπως τηγνωρίζουμε που έχουν καταρριφθεί στο σχολείο?πχ. αισθητική διαμόρφωση του χώρου, μαθήματαστην ύπαιθρο?Θα έλεγα ότι ορισμένες φορές το δημοτικό θυμίζει πολύνηπιαγωγείο. Άσχετα με την τάξη. Τα γνωστικά αντικείμεναμπλέκονται με τέτοιον τρόπο ώστε δεν υπάρχει αυτό τοπρώτη ώρα γλώσσα, δεύτερη μαθηματικά και πάειλέγοντας. Αυτό δε γίνεται πάντα αλλά όσο μαθαίνουμε και

εμείς μπορούμε και λειτουργούμε έτσι συχνότερα. Οι χώροιτου σχολείου θυμίζουν είτε μάντρα πεταμένων υλικών είτεπαιδότοπο. Ο σκοπός είναι τα πιτσιρίκια μέσα σε αυτούς ναεκφράζονται δημιουργικά ζώντας τη παιδική τους ηλικία ωςπειρατές, ως νίντζα ως πριγκίπισσες ή όπως αλλιώςθέλουν. Το ίδιο συμβαίνει λίγο πολύ και με το εσωτερικότου σχολείου. Τάξεις δημιουργούνται παντού, γιατί σε έναζωντανό δημιουργικό παιχνίδι, γεννιούνται πάντα πολύμεγάλα ερωτήματα και προκύπτουν αφορμές για φοβερέςσυζητήσεις.Ποιές είναι οι ανεπάρκειες του εκπαιδευτικού μαςσυστήματος?Υπάρχουν φοβερά χάσματα ανάμεσα στις τάξεις τουεκπαιδευτικού συστήματος. Και χρησιμοποιώ τη λέξηφοβερά γιατί προκαλούν τρόμο σε εμάς που τα ζούμε απόμέσα. Το υπουργείο δε ρωτάει τους εκπαιδευτικούς και οιεκπαιδευτικοί δε ρωτάνε ποτέ τους μαθητές για το τίθέλουν. Και στις δύο περιπτώσεις οι ανώτεροι πάνταθεωρούν ότι για κάποιο λόγο αυτοί ξέρουν καλύτερα. Έτσιλοιπόν δημιουργούμε ένα περιβάλλον και μεδυσαρεστημένους εκπαιδευτικούς και δυσαρεστημένουςμαθητές. Και μέσα από τη δυσαρέσκεια μειώνεται ηαπόδοση.Τιμωρία υπάρχει στο σχολείο τουΦουρφουρά? Ανναι ή όχι, γιατί?Τιμωρία υπήρχε. Τα τελευταία 3 χρόνια όχι. Αυτό πουκάνει η τιμωρία είναι να εξιλεώνει τον δράστη. Σου λέειέκανα, τιμωρήθηκα, καθάρισα. Πάμε για άλλα τώρα. Αυτόπου υπάρχει όμως είναι ένα πολύ έντονο αίσθημασυνέπειας της κάθε πράξης. Οι κανόνες του σχολείου είναιελάχιστοι. Βγήκαν όλοι από τα παιδιά και αν τουςδιαβάσετε οι περισσότεροι δεν αφορούν απαγορεύσεις,αλλά υποδείξεις για τις μεταξύ τους σχέσεις. Ειλικρινά δεξέρω πως φτάσαμε σε αυτό το σημείο.Τί χαρακτηρίζει έναν αληθινό δάσκαλο? Ποιάπροσόντα έχει?Πραγματικά δε ξέρω. Το να είσαι δάσκαλος όπως και το ναείσαι γονιός δε βγαίνει σε εγχειρίδιο. Μπορεί κάτι που κάνωεγώ να είναι απόλυτα αποτυχημένο κάπου και αυτό πουεγώ θεωρώ ότι δεν πετυχαίνει, να έχει εκπληκτικάαποτελέσματα αλλού. Ωστόσο, αν κάτσεις και σκεφτείςποια είναι τα ελάχιστα πράγματα που πρέπει να έχουμε γιανα υπάρχει σχολείο, θα καταλήξεις ότι αυτό που μένει,αφαιρώντας κτίρια, πίνακες κτλ, είναι ο δάσκαλος, ομαθητής και λίγος χώρος ανάμεσα. Συνεπώς το “μαγικόσυστατικό” μάλλον βρίσκεται στο πώς ο δάσκαλος θαχειριστεί τη μεταξύ τους σχέση.Τί εφόδια έχει ένα παιδί πουφεύγει από το σχολείοτουΦουρφουρά?Ποιό είναι το σημαντικότερο απόαυτά για να αντιμετωπίσει μια ανταγωνιστική κοινωνίαπροσανατολισμένη στο κέρδος και την επιτυχία?

σε πρώτο πρόσωποΤο Youthnet Hellas συνομιλεί κάθε φορά με μία προσωπικότητα από το κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικόγίγνεσθαι, εντός και εκτός των ορίων της χώρας, πάνω σε θέματα της επικαιρότητας και όχι μόνο

10

Νομίζω ότι ένα παιδί που φεύγει από το σχολείο μας έχειμια αρκετά καλή γνώση του εαυτού του. Ξέρει ποιο είναικαι ότι μπορεί να κάνει ότι θέλει αρκεί να το επιλέξει. Κατάπάσα πιθανότητα στο βουνό δε θα επιλέξουν να πάνε γύρωγύρω. Δε δημιουργήσαμε ποτέ κάποιο φόβο για τηνκοινωνία ή για το μέλλον. Δεν ήταν ούτε θα είναι ποτέαυτός ο τρόπος μας. Σκοπός μας είναι να αντέξουν ότιβρεθεί στο δρόμο τους με αισιοδοξία και να μπορούν νααλλάζουν ενωμένα τις καταστάσεις προς στο καλύτερο.Ποιά ήταν η αντιμετώπιση της τοπικής κοινωνίας καιτων γονέων σε πιο αντισυμβατικές μορφέςμάθησης? Είναι ανοιχτή η ελληνική κοινωνία σεεναλλακτικές μορφές εκπαίδευσης?Τώρα πια οι χωριανοί είναι οικογένεια μας και μαςεμπιστεύονται και στους επιτυχημένους αλλά και στουςαποτυχημένους πειραματισμούς. Ξέρουν ότι κάνουμε ό,τικαλύτερο μπορούμε για τα πιτσιρίκια. Στην αρχή ίσως ναυπήρχαν κάποιες σκέψεις από μέρους τους αλλά σεαπόλυτα φυσιολογικά επίπεδα. Εξάλλου οι άνθρωποινοιάζονται για τα παιδιά τους. Εμείς ήμασταν αυτοί πουέπρεπε να δείξουμε πόσο νοιαζόμαστε για αυτά. Τώρα αν ηελληνική κοινωνία είναι έτοιμη αυτό δε το ξέρω. Ένακομμάτι της φαντάζομαι ότι θα είναι και ένα άλλο θα έχειπιο συντηρητική αντίληψη. Το θέμα είναι αν οιεκπαιδευτικοί είμαστε έτοιμοι να αλλάξουμε τηνπαρεχόμενη εκπαίδευση και αν φυσικά το υπουργείοκαταλαβαίνει την ανάγκη αυτή. Θεωρώ πως γίνονται πολύσημαντικά βήματα και όλα θα πάνε καλά με τον καιρό.Έχει μειονεκτήματα το σχολείο?Στο μυαλό μου δεν έχει. Όχι με την έννοια ότι λύσαμε τοπρόβλημα της παιδείας. Καμία σχέση με αυτό. Απλώς έχειστηθεί έτσι ώστε να μας ταιριάζει. Σε καμία περίπτωση δενείναι όλα ρόδινα αλλα αυτή είναι η ζωή.Ποιές είναι οι θεμελιώδεις αρχές που θαδρομολογήσουν την κοινωνία του μέλλοντος?Κατα τη γνώμη μου είναι η αγάπη και η εικαστική ματιά. Ανένα παιδί μάθει να αγαπά θα σέβεται κάθε έμψυχο καιάψυχο δημιούργημα του πλανήτη. Αν μάθει να βλέπει τονκόσμο με εικαστική ματιά δε θα δεχθεί ποτέ ένα μολυσμένοπεριβάλλον και θα ξέρει να εκφράζει κάθε σκέψη καισυναίσθημα του μέσα από τις τέχνες. Ξέρετε πόσαπροβλήματα θα λύνονταν αν οι πολιτικοί μας ξόδευαν λίγοαπό τον πολύτιμο χρόνο τους για να πιάσουν καμιάξυλομπογιά;

Μπορεί να γίνει μια ριζική αναδόμηση της κοινωνίαςμέσα από τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών? Ανθέλεις κάνε μας ένα σχόλιο και για το αν η παιδείαμπορεί να ενεργοποιήσει τα αντιρατσιστικά­αντιφασιστικά ανακλαστικά μιας κοινωνίας.Φυσικά. Εμείς οι εκπαιδευτικοί έχουμε το μεγαλύτερο όπλοπου υπάρχει. Τα παιδιά. Μπορούμε μέσα από τιςδιδασκαλίες μας να αλλάξουμε τον κόσμο. Βέβαια το πιοδύσκολο είναι να κρατήσεις απόσταση από τις δικές σουπεποιθήσεις και να κάνεις πολιτική και όχι κατευθυνόμενοσυνδικαλισμό. Για μένα είναι τρομερό λάθος ναπροσπαθήσεις να κάνεις τα παιδιά να δούν τον κόσμο μέσααπό τις πεποιθήσεις σου. Τώρα για το δεύτερο σκέλος τηςερώτησης, θα ήθελα να πω ότι εγώ στο σχολείο δεχρησιμοποιώ ποτέ τέτοιες λέξεις όπως αντιρατσιστικός καιαντιφασιστικός. Θεωρώ ότι το αντι­ δημιουργεί αυτόματακαι ένα αντίπαλο δέος με το οποίο συγκρούεται για το ποιοθα επιβιώσει. Τον τελευταίο καιρό έγιναν πολλά τέτοιακινήματα και πραγματικά δε καταλάβαινα σε ποιουςαπευθύνονταν. Εγώ αν ήμουν ρατσιστής δε θα άλλαζαβλέποντας ένα τετοιο φεστιβάλ. Θα αντιδρούσα χειρότερα.Ο άσωτος υιός είναι που χρειάζεται να δει τον κόσμοδιαφορετικά. Έτσι λοιπόν εμείς στο σχολείο διδάσκουμεαγάπη όπως είπα και παραπάνω. Και θεωρώ ότι κανέναπαιδί μεγαλώνοντας δε θα κάνει ποτέ μα ποτέ διακρίσεις,είτε φυλετικές είτε κοινωνικές.

"Φτάσε όπου δεν μπορείς", γιατί δε μας το μαθαίνειη παιδεία μας? Είναι εφικτή μια ανατροπή τουεκπαιδευτικού μας συστήματος?Φαντάζομαι ότι ένα σύστημα που θέλει να έχει έλεγχο δεθέλει ανθρώπους που να έχουν τον έλεγχο στις ζωές τους.Γι αυτό ποτέ δε θα μας μάθει κάτι τετοιο. Το εκπαιδευτικόμας σύστημα είναι περίπου έτσι τα τελευταία 200 χρόνια.Τωρα που έχουμε φύγει πια από τη βιομηχανικήεπανάσταση που το καθιέρωσε θα προσπαθήσουν ναβρουν ένα τρόπο να το κάνουν να εξυπηρετεί τις νέεςανάγκες οπότε και θα αλλάξει μάλλον. Δε ξέρω όμως ανείναι για καλό. Εμείς έστω και στη ζούλα πρέπει ναδιδάσκουμε κάποιες διαχρονικές αξίες, όπως αγάπη,συναδελφικότητα, ανθρωπιά κ.α. ώστε να μπορούν οιμαθητές μας να δημιουργήσουν ένα καλύτερο κόσμο με ότιμέσα θα διαθέτουν.

Πηγή φωτό: http://fourfourasweb.wordpress.com

11

HH ΣΣηημμαασσίίαα ττηηςς PP22PP ΘΘεεωωρρίίααςς γγιιααττοονν ΚΚόόσσμμοο ττοουυ ΑΑύύρριιοοΑΑννααδδηημμοοσσίίεευυσσηη ααππόό ττοο PP22PP FFoouunnddaattiioonn

τεχνοΛογικάΙστορίες περί ανοιχτού κώδικα, ελεύθερου λογισμικού, peer­to­peer και των κοινωνικών τους προεκτάσεων

12

Το παρακάτω κείμενο αποτελεί περίληψη των βασικώνσημείων της P2P θεωρίας και γράφτηκε από το MichelBauwens στα Αγγλικά το 2007 με τίτλο: η σημασία τηςP2P θεωρίας για τον κόσμο του αύριο ("what P2P meansfor the world of tomorrow"). Η ελεύθερη μετάφραση σταΕλληνικά έγινε από τον Βασίλη Κωστάκη.Μέρος Πρώτο: Η ανάδυση του P2P πολιτισμού καιτης P2P πολιτικής οικονομίας1. Το σημερινό κοινωνικοοικονομικό σύστημα έχειυιοθετήσει μια εγγενώς αρρωστημένη διττή λογική:Α. Βασίζεται στην υπόθεση της αφθονίας σε έναπεπερασμένο υλικό κόσμο. Πιο συγκεκριμένα ασπάζεταιτην αέναη υλική παραγωγή και κατανάλωση: η συνεχήςανάπτυξη (σύμφωνα με το μότο «ανάπτυξη ή θάνατος»)σε ένα κόσμο με περιορισμένους φυσικούς πόρους.Β. Προωθεί τη ψευδαίσθηση της έλλειψης πόρων στο μηυλικό κόσμο: περιορισμένη μη υλική (πνευματική)παραγωγή αντί τη συνεχή ανάπτυξη της καινοτομίας καιτων πρωτοποριακών ιδεών, θέτοντας τεχνητά όρια καινομιμοειδές εμπόδια μέσω της θέσπισης αυστηράπεριοριστικών πατέντων και copyrights (πνευματικάδικαιώματα).2. Επομένως, προτεραιότητα για την επίτευξη ενόςβιώσιμου συστήματος και ενός υγιή πολιτισμού αποτελείη αναστροφή της παραπάνω λογικής. Το ανεστραμμένοείδωλό της θα βασίζεται:Α. Στην αναγνώριση και ουσιαστική συνειδητοποίηση τουπεπερασμένου των φυσικών πόρων, πετυχαίνοντας έτσιμια βιώσιμη οικονομία.Β. Στη προώθηση της ελεύθερης και μαζικήςσυνεργασίας, τροποποιώντας την αδιαλλαξία τωνπατέντων και των copyrights, ενισχύοντας έτσι τησυνεργατική, P2P φιλοσοφία και ανάπτυξη.3. Η ιεραρχία, η αγορά, ακόμη και η δημοκρατία είναιμέσα για τη κατανομή περιορισμένων πόρων ανάμεσαστους ανθρώπους μέσω τιμολόγησης, εξουσίας καιδιαπραγμάτευσης. Τα παραπάνω δεν χρησιμεύουν στηδημιουργία της μη υλικής αξίας και στην ελεύθερηανταλλαγή της, η οποία θα αναδεικνύεται από μορφέςομότιμης διακυβέρνησης (peer governance).4. Η αγορά, σα μέσο ελέγχου των περιορισμένωνφυσικών πόρων, πρέπει να είναι κάτι το αυτοτελές,εντελώς αποκομμένο από τη κεντρική ιδέα τουκαπιταλισμού που βασίζεται στον αέναο παραγωγικό καικαταναλωτικό επεκτατισμό.5. Η δημιουργία της μη υλικής (πνευματικής)παραγωγής, η οποία οφείλει ξανά να κυριαρχήσει σε έναμετά­υλιστικό κόσμο που θα αναγνωρίζει το πεπερασμένοτης υλικής παραγωγής, θα χαρακτηρίζεται από τηπεραιτέρω ανάδυση της μη αμοιβαίας ομότιμηςπαραγωγής (peer production).6. Η ομότιμη παραγωγή είναι αποτελεσματικότεροσύστημα από το καθιερωμένο κερδοσκοπικό τρόπο

παραγωγής για τη παραγωγή της μη υλικής(πνευματικής) αξίας. Στη περίπτωση που ο ανταγωνισμόςανάμεσα στους κερδοσκοπικούς (π.χ. εταιρίες,επιχειρήσεις) και μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς (π.χ.κοινότητες, οργανώσεις) είναι ασύμμετρος, οι τελευταίοιθα τείνουν να διακρίνονται και να επικρατούν.7. Η ομότιμη παραγωγή οδηγεί σε μεγαλύτερηικανοποίηση των συναισθηματικών και κοινωνικώναναγκών καθώς:Α. Βασίζεται στην υψηλότερη μορφή προσωπικήςκινητοποίησης και δραστηριοποίησης για συμμετοχή καιδημιουργία.Β. Βασίζεται στην υψηλότερη μορφή συλλογικήςσυνεργασίας και συμμετοχικότητας (μέσα από ομότιμεςεργασίες επωφελούνται οι συμμετέχοντες, η κοινωνία,και γενικότερα προωθείται η παγκόσμια ισορροπία ).8. Η ομότιμη διακυβέρνηση (peer governance) αποτελείμια μορφή διακυβέρνησης όπου η εξουσία διαμοιράζεταιανάμεσα σ’ όλους αυτούς που λαμβάνουν μέρος στιςομότιμες εργασίες (peer projects) και είναι πολιτικά πιοπαραγωγική από την αντιπροσωπευόμενη δημοκρατία. Ηομότιμη διακυβέρνηση θα συνεχίσει να αναδεικνύεται στημη υλική (πνευματική) παραγωγή και γενικότερα σεοποιαδήποτε κοινωνικοοικονομική εργασία και διαδικασίαπου χαρακτηρίζεται από αφθονία πόρων. Επομένως, ηομότιμη διακυβέρνηση θα αποτελεί συμπληρωματικόεργαλείο στη πολιτική, καθώς αυτό που χρειάζεταισήμερα είναι πολιτικές δομές που μέσω των οποίων ταπροσωπικά και συλλογικά συμφέροντα θα συγκλίνουν.9. Η ομότιμη ιδιοκτησία (peer property) περικλείει νόμιμαθεσμικά μέσα για τη κοινωνική αναπαραγωγή τωνομότιμων εργασιών (peer projects) τα οποία είναι έμφυταπιο διανεμημένα (distributed) από τη δημόσια και ιδιωτικήιδιοκτησία μαζί. Η ομότιμη ιδιοκτησία θα τείνει να γίνει ηδεσπόζουσα μορφή ιδιοκτησίας στη μη υλική(πνευματική) παραγωγή (η οποία περιλαμβάνει και τοσχεδιασμό των υλικών προϊόντων).10. Η P2P φιλοσοφία, η οποία ενέχει τη δυναμική τηςελεύθερης και ανοικτής δραστηριοποίησης τωνανθρώπων σε διανεμημένα δίκτυα (distributednetworks), θα διαμορφώνει το κυρίαρχο τρόπο μη υλικής(πνευματικής) παραγωγής. Παρόλο αυτά όπου θαυπάρχει έλλειψη πόρων η P2P λογική θα ενδυναμώνειτην ομότιμη πληροφόρηση ανάμεσα στουςσυμμετέχοντες, η οποία αποτελεί σημαντικότατοπαράγοντα που καθορίζει τη πορεία της αγοράς(ενδυνάμωση των peer­informed market modes) και τηνεξέλιξη των μορφών διακυβέρνησης (ενδυνάμωση τωνpeer­informed state forms).11. Η πολιτεία πρέπει να μετουσιωθεί από προστάτης τωνκυρίαρχων συμφερόντων και τυπικός διαιτητής ανάμεσαστην εύρυθμη λειτουργία των δημόσιων φορέων και τουςιδιωτικούς επιχειρηματικούς / εταιρικούς τρεκλισμούς, σεαντικειμενικό και αποφασιστικό ρυθμιστή των σχέσεωνανάμεσα στη τριαρχία: δημόσιου τομέα, ιδιωτικού τομέα

13

και της άμεσης κοινωνικής παραγωγής (π.χ. ομότιμηςπαραγωγής).12. Η υλική οικονομία (υλική παραγωγή, διανομή καικατανάλωση) πρέπει να χαρακτηρίζεται από:Α. Βιώσιμες μορφές αγορών που στηρίζονται σε ομότιμηπληροφόρηση (peer­informed market exchange).B. Αναβαθμισμένες μορφές της «οικονομίας τηςαμοιβαιότητας» (reciprocal economy) και της «οικονομίαςτου δώρου» (gift economy).Γ. Στην αρχή της ελεύθερης, συμμετοχικής καινοτομίαςκαι του ανοικτού σχεδιασμού, στοιχεία που θα είναιδιαθέσιμα στη φυσική, υλική παραγωγή ανεξαιρέτουτόπου και χώρας προέλευσης.13. «Η διανομή όλων» (the distribution of everything)αποτελεί των καλύτερο εγγυητή για τη διάδοση της P2Pλογικής στο κόσμο της υλικής παραγωγής. Με τον όρο«διανομή όλων» εννοείται ότι τα μέσα παραγωγήςανήκουν και κατακτώνται απ’όλους τους ανθρώπους καιτις κοινωνικές ομάδες, ούτως ώστε να επιτευχθεί ημαζική συμμετοχή και συνεργασία. Ενώ η μη υλικήοικονομία (μη υλική / πνευματική παραγωγή, διανομή καικατανάλωση) θα χαρακτηρίζεται από μια P2P λογικήβασισμένη σε μια νοοτροπία μη αμοιβαίας (non­reciprocal) ανταλλαγής, η υλική οικονομία θαχαρακτηρίζεται από εξελισσόμενες μορφές αμοιβαίαςανταλλαγής (reciprocal exchange).14. Η τωρινή αντικαπιταλιστικήαναποτελεσματική ρητορικήχρειάζεται να μετουσιωθεί σε γόνιμη, καινοτόμα μετα­καταπιταλιστική δημιουργία. Η P2P θεωρία σα μιαπροσπάθεια ανάλυσης και επεξήγησης των μορφώνομότιμης διακυβέρνησης, ομότιμης παραγωγής καιομότιμης ιδιοκτησίας, καταγράφει τα αναδυόμενασύστημα αξιών που προκύπτουν από τα ανοικτά /ελεύθερα, συμμετοχικά και κοινωνικά κινήματα(open/free, participatory and commons oriented socialmovements). Η P2P θεωρία επιχειρεί να παντρέψειμερικές φιλελεύθερες ιδέες με τις αξίες και τα ιδανικά τηςαριστεράς και του σοσιαλισμού. Στη P2P λογική το έναπροϋποθέτει το άλλο, τα πάντα είναι διανεμημένα κάτωαπό ένα πρίσμα ελεύθερης συνεργατικότητας καισυμμετοχικότητας.15. Οφείλουμε να ευαισθητοποιηθούμε πολιτικά σεαόρατες αρχιτεκτονικές δομές εξουσίας. Στα διανεμημένασυστήματα δεν υπάρχει κάποια προφανής ιεραρχικήδομή καθώς η εξουσία / δύναμη αποτελεί μια από τιςλειτουργίες του σχεδιασμού. Ένα τέτοιο σύστημα, ίσωςτο πιο σημαντικό όλων, είναι το νομισματικό σύστηματου οποίου ο εγγενής συσσωρευτικός σχεδιασμός απαιτείτην ύπαρξη συνδέσμου ανάμεσα στη αγορά και σε ένασύστημα αέναης εξάπλωσης και ανάπτυξης. Ο παραπάνωσύνδεσμος πρέπει να σπάσει: μία παγκόσμια αναδόμησητου νομισματικού συστήματος ή η διάδοση νέων μέσωνάμεσης κοινωνικής παραγωγής του χρήματος είναιαπαραίτητοι όροι για τη κατάρρευση αυτού τουσυνδέσμου.16. Αυτή είναι η αλήθεια της P2P φιλοσοφίας ως προς τιςκοινωνικές σχέσεις: μαζί έχουμε τα πάντα και μαζίγνωρίζουμε τα πάντα. Οι όροι για αξιοπρεπή υλική καιπνευματική ισορροπία και εξέλιξη καθορίζονται από εμάς,ο καθένας μας ορίζει και διαμορφώνει το μικρόκοσμό τουκαι σαν προέκταση την ίδια τη κοινωνία. Η P2P θεωρία δε

προσφέρει λύσεις σε προβλήματα που απασχολούν τηπαγκόσμια κοινότητα αλλά τα μέσα για την αντιμετώπισηαυτών βασιζόμενη στη συλλογική σοφία των ανθρώπων.Παρακολουθούμε την επιταχυνόμενη ανάδυση των P2Pεργαλείων στον εικονικό κόσμο (virtual world) και τωντεχνικών διευκόλυνσης στον φυσικό κόσμο (physicalworld) για πρόσωπο με πρόσωπο συναντήσεις, που καιτα δύο θα συνεισφέρουν στη συνειδητοποίηση και τηναλλαγή νοοτροπίας. Είναι στο χέρι μας να δούμε πέρααπό τους ορίζοντες που ανοίγονται.17. Η παραγωγικότητα και η αποδοτικότητα τωνκερδοσκοπικών οργανισμών επωφελείται από τηνεκμετάλλευση της καινοτομίας που πηγάζει από τηκοινωνία (η καινοτομία σαν αναδυόμενη ιδιοκτησία τηςκοινωνίας που τη παράγει και όχι σαν εσωτερικόχαρακτηριστικό οποιασδήποτε άλλης οντότητας) χωρίςόμως να υπάρχει μηχανισμός ανταπόδοσης προς τηκοινωνία. Είναι απαραίτητη η δημιουργία μηχανισμών,από τη πολιτεία και τους κερδοσκοπικούς οργανισμούς,ικανών να υποστηρίξουν μορφές ανταπόδοσης καιεπιβράβευσης για τη κοινωνική καινοτομία (ανταμοιβήτης κοινωνικής παραγωγής πλούτου) διαφορετικές απόαυτές του εισοδήματος (ιδιωτική παραγωγή πλούτου).Μέρος Δεύτερο: Απόψεις του John Heron για τηνομότιμη διακυβέρνηση1. Υπάρχουν τουλάχιστον τέσσερις κατηγορίεςπολιτισμικής ανάπτυξης και εξέλιξης.Α. Αυταρχικά καθεστώτα που καθορίζουν ταπεριορισμένα δικαιώματα των ανθρώπων και δεναφήνουν περιθώρια για πολιτική συμμετοχή.Β. Περιορισμένες δημοκρατικά κουλτούρες στις οποίες ηπολιτική διαμορφώνεται μέσα από την αντιπροσώπευση,μα τα περιθώρια είναι ανύπαρκτα ή σχεδόν ανύπαρκταγια τη συμμετοχή των ανθρώπων στη διαδικασία λήψηςαποφάσεων που αφορούν όλες τις άλλες έκφανσης τηςζωής, π.χ. έρευνα, θρησκεία, βιομηχανία, παιδεία καιεκπαίδευση κ.α.Γ. Προοδευτικότερες δημοκρατικές κουλτούρες πουπροωθούν τη συμμετοχικότητα στο πολιτικό καικοινωνικό γίγνεσθαι μα διαφοροποιείται ο βαθμόςσυμμετοχικότητας για το κάθε άνθρωπο ή τη κάθεκοινωνική ομάδα.Δ. Οι P2P κουλτούρες των κοινών (commons P2Pcultures) που αναδύονται σε ένα ελεύθερο καιπροσανατολισμένο στην αφθονία παγκόσμιο δίκτυο, μεισοδύναμα δικαιώματα συμμετοχής για το καθένα σε όλεςτις εκφάνσεις της ανθρώπινης ύπαρξης.2. Οι προαναφερόμενοι τέσσερις βαθμοί πολιτισμικήςανάπτυξης και εξέλιξης εκφρασμένοι ανάλογα με τησχέση τους με τις έννοιες της ιεραρχίας, συνεργασίας καιαυτονομίας:Α. Η ιεραρχία ορίζει, καθορίζει, ελέγχει και περιορίζει τησυνεργασία και την αυτονομία.Β. Η ιεραρχία ενδυναμώνει ένα βαθμό συνεργασίας καιαυτονομίας στη πολιτική σφαίρα μόνο.Γ. Η ιεραρχία ενδυναμώνει ένα βαθμό συνεργασίας καιαυτονομίας στη πολιτική σφαίρα και διαφοροποιείται οβαθμός αυτός στους υπόλοιπους τομείς της ζωής.Δ. Ο ρόλος της ιεραρχίας καθορίζεται από τηναυτοδιάθεση των συνεργαζόμενων ανθρώπων καιβασίζεται στην αυθόρμητη εμφάνισή της και στην συνεχήανάπτυξη της αυτονομίας μέσα σε όλες τις εκφάνσεις τηςανθρώπινης ύπαρξης.

Το Θέατρο Τέχνης, για πρώτη φορά στην πολύχρονηιστορία του και στον ιστορικό χώρο του Υπογείου, δίνει τηνδυνατότητα στους νέους να δουν μια εναλλακτικήπαράσταση με στόχο να προβληματιστούν και παράλληλανα περάσουν ευχάριστα. Με ειλικρίνεια, τόλμη, χιούμορ,τρυφερότητα, πλαισιωμένο με άφθονη νεανική μουσική, το"Chatroom", φέρνει επί σκηνής ανθρώπινες σχέσεις,δυνατές φιλίες, αλλά και σφοδρές συγκρούσεις.

Συνομιλήσαμε με ένα από τους συντελεστές τηςπαράστασης Νίκο Χανιωτάκη και μας απάντησε για τηνπαράσταση:­ Νίκο, πως προέκυψε η παράσταση Chatroom τουEnda Walsh στο Θέατρο Τέχνης;"Το Θέατρο Τέχνης αποφάσισε φέτος να τολμήσει και ναβάλει ένα μεγάλο στοίχημα: να ανεβάσει όχι μία, όπωςσυνήθιζε, αλλά τρεις παραστάσεις για παιδιά. Εκτός από τοπαιδικό του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν "Μια ζωή σανπαραμύθι" στη Β’ Σκηνή της Φρυνίχου, οι νεαροί θεατές θαέχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν άλλα δύο έργα,με θέματα που τους αφορούν άμεσα, στο Υπόγειο(Πεσμαζόγλου 5, Στοά του Βιβλίου) : το "Η Αριάδνη, η Εύακι ο Αρχιτυμπανιστής" (για παιδιά νηπιαγωγείου καιδημοτικού) και το "Chatroom" (για παιδιά Γυμνασίου –Λυκείου). Είναι η πρώτη φορά που το Θέατρο Τέχνηςπαρουσιάζει ένα έργο για το εφηβικό –κυρίως­ κοινό καιείναι η πρώτη φορά μετά από 20 χρόνια που γίνεται παιδικόστον ιστορικό χώρο του Υπογείου του Κουν μετά τηντεράστια επιτυχία του "Μικρού Πρίγκιπα".­ Ποια είναι η υπόθεση του έργου;"Το "Chatroom" είναι ένα έργο γραμμένο ειδικά γιαεφήβους, που διακρίθηκε το 2005 στο πρόγραμμα τουΕθνικού Θεάτρου της Αγγλίας, “Connections”, ενός από ταμεγαλύτερα γεγονότα του εφηβικού θεάτρου διεθνώς.Πρόκειται για μια ιστορία περιπλάνησης στον γοητευτικό,αλλά και επικίνδυνο, κόσμο του διαδικτύου. Έξι νέοι,άγνωστοι μεταξύ τους επιλέγουν να εισέλθουν και ναζήσουν στον Κυβερνοχώρο αντικαθιστώντας τα εφηβικάτους δωμάτια με chatrooms. O Έντι, ο Τζίμ, η Εύα, ηΈμιλυ, η Λάουρα κι ο Γουίλιαμ γνωρίζονται, επικοινωνούν,μεγαλώνουν και εξελίσσονται μέσα από τα διαδικτυακάτους "παράθυρα". Συχνά όμως η μάσκα της ανωνυμίαςεγκλωβίζει τα πρόσωπα, οδηγώντας τα σε οριακέςκαταστάσεις... Με ειλικρίνεια, τόλμη, χιούμορ,τρυφερότητα, πλαισιωμένο με άφθονη νεανική μουσική, το

"Chatroom", φέρνει επί σκηνής ανθρώπινες σχέσεις,δυνατές φιλίες, αλλά και σφοδρές συγκρούσεις".­ Ποιος είναι ο δικός σου ρόλος;"Υποδύομαι τον 16χρονο Τζιμ, ο οποίος αναγκάζεται ναμεγαλώσει γρήγορα μετά την αιφνίδια εξαφάνιση τουπατέρα του και έχει πέσει σε κατάθλιψη. Για να βρει χώρονα επικοινωνήσει τα προβλήματά του μπαίνει σε chatroomsκαι γνωρίζει άλλα παιδιά της ηλικίας του. Κάποια θέλουν νατον βοηθήσουν αλλά κάποια άλλα προσπαθούν ναεκμεταλλευτούν την κατάστασή του και να τον κάνουν ναπληγώσει τον εαυτό του".Η σκηνοθεσία του Κωστή Καπελώνη, μέσα από τοιδιαίτερο σκηνικό της Κατερίνας Σωτηρίου δημιουργεί μιαγνώριμη εικόνα για τους εφήβους. Οι ηθοποιοί μελετώνταςτις συνήθειες των σημερινών εφήβων, αλλά και λόγω τουνεαρού της ηλικίας τους, μεταφέρουν μια πραγματικήεικόνα επί σκηνής, που θα συμπαρασύρει τα παιδιά ναγίνουν με έναν τρόπο μέρος της παράστασης.Τις μέρες που η εφηβική σκέψη, ο τρόπος επικοινωνίας καιαντίδρασης των νέων απασχολεί την κοινή γνώμη και τηνκαθημερινή μας δράση, χωρίς διδακτισμό, αλλά γεμάτοκατανόηση για την εφηβική ψυχή, το έργο του Enda Walshεκθέτει με ειλικρίνεια και τόλμη την κατάσταση τηςμετάβασης από την παιδική ηλικία στην ενήλικη ζωή.

Ο Νίκος αυτή την περίοδο παίζει και στην παράσταση"Ποιος τη Ζωή μου…" για τον Μίκη Θεοδωράκη πουσκηνοθετεί ο Θέμης Μουμουλίδης στο Θέατρο Badminton,ενώ σε λίγες μέρες ξεκινάει πρόβες στο ίδιο θέατρο με τοκαινούργιο παιδικό έργο της Μαριανίνας Κριεζή “ΖέβραΠιτζάμα” σε σκηνοθεσία Άννας Παναγιωτοπούλου.INFOChatroom του Enda WalshΥπόγειο Θεάτρου Τέχνης (Πεσμαζόγλου 5, Στοά του Βιβλίου)Από 10 Νοεμβρίου 2013 κάθε Κυριακή στις 5 μ.μ.Και καθημερινές πρωί για ΣχολείαΕισιτήριο: 10 ευρώ (Γενική Είσοδος), 6 ευρώ (για παρέες από 10άτομα και πάνω).το Θέατρο Τέχνης προσέφερε 5 διπλές προσκλήσεις για τηνπαράσταση οι οποίες θα διατεθούν στους αναγνώστες τουy­magazine

CChhaattrroooommτου Enda Walsh, από το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουντου Δημήτρη Σταματελόπουλου

stART & σΤΑΣΕΙΣΕικαστικές εκθέσεις, δράσεις και events που συμβαίνουν σε όλη την Ελλάδα και δεν τα πιάνει το αυτί σου ή το μάτισου. Προτεραιότητα θα δίνεται σε ό,τι ετοιμάζεται από φοιτητές και νέους καλλιτέχνες

14ΟΟ ΔΔηημμήήττρρηηςς εείίννααιι ηηθθοοπποοιιόόςς

Καλή αρχή!Όλα ξεκίνησαν πριν από ενάμιση χρόνο, όταν εντελώςτυχαία και μέσω διαδικτύου είδα μια αίτηση συμμετοχήςγια το πρόγραμμα “international leadership course” στηνΑγγλία. Δεν είχα ιδέα ούτε του τι είναι του Youth inAction, ούτε του πως λειτουργεί αλλά σκέφτηκα απλά ότιδεν έχω τίποτα να χάσω.Η έκπληξή μου όταν έμαθα ότιθα είμαι μια εκ των συμμετεχόντων δεν περιγράφεται!Φυσικά δεν ήξερα ακριβώς τι να περιμένω καιανυπομονούσα να μάθω περισσότερα. Ήξερα μόνο ότι θαγνώριζα συνομήλικους από Αγγλία, Βουλγαρία ,Ολλανδία, Αυστρία και Ελλάδα με τους οποίους θαπερνούσαμε μαζί οχτώ ημέρες σε δύο πόλεις της Αγγλίας,το Λονδίνο και το Σέφιλντ.Ξύπνα.. Φτάσαμε!Φτάσαμε μαζί με μια φίλη από Ελλάδα, στα αεροδρόμιομας περίμενε επίσης μια κοπέλα που ταξίδευε από τοΗράκλειο και μια ακόμα από Αυστρία. Με αμάξι τωνδιοργανωτών πήγαμε μαζί στην εστία του Πανεπιστημίουπου θα μας φιλοξενούσε. Ήμασταν οι τελευταίοι πουφτάσαμε, και όλοι αρκετά κουρασμένοι από το ταξίδιοπότε η αρχική ιδέα να βγούμε αμέσως όλοι μαζί σε pubτης περιοχής για να γνωριστούμε μας φάνηκε ίσως λίγοπερίεργη αλλά τελικά.. ΑΞΙΖΕ! Οι πρώτες μου σκέψεις;«νομίζω θα περάσουμε τέλεια αλλά..δεν υπάρχειπερίπτωση να θυμάμαι όλα αυτά τα ονόματα»!

London calling!Μείναμε στο Λονδίνο για 4 ημέρες!4 πολύ γεμάτες μέρες!Την πρώτη μέρα, αφού χωριστήκαμε σε 3 ομάδες παίξαμεένα ιδιότυπο «παιχνίδι του χαμένου θησαυρού» στοΛονδίνο, προσπαθώντας να συλλέξουμε όσα περισσότεραστοιχεία μπορούμε, να βγάλουμε τις φωτογραφίες πουμας είχαν ζητηθεί και να μαζέψουμε όσο το δυνατόνπερισσότερους πόντους μπορούμε στο χρόνο που μας είχεδοθεί. Ήταν σίγουρα ο καλύτερος και πιο διασκεδαστικόςτρόπος να δούμε το Λονδίνο μέσα σε λίγες ώρες καιταυτόχρονα να λειτουργούμε στα πλαίσια μιας ομάδας. Το

ίδιο βράδυ, οι διοργανωτές για καλωσόρισμα μας πήγανκρουαζιέρα στον Τάμεση. Δεν πιστεύαμε ότι τόσο άμεσαθα δημιουργηθεί τέτοιο ομαδικό κλίμα! Οι επόμενες μέρεςήταν εξίσου γεμάτες. Ξεκινούσαμε κάθε μέρα στις 8.30και το πρόγραμμα τελείωνε αργά το βράδυ, δουλεύαμε σεομάδες, μοιραζόμασταν σκέψεις, ήμασταν πλέον μιαμεγάλη πολυπολιτισμική παρέα. Τα σεμινάρια ήτανβασισμένα περισσότερο σε διαδραστικά παιχνίδια πουσίγουρα δε θυμίζουν σε τίποτα το εκπαιδευτικό σύστημαόπως το ξέρουμε. Δε θα ξεχάσω πότε το παιχνίδι με τιςφυλές των Ινδιάνων μέσα από το οποίο οι συμμετέχοντεςχωρισμένοι σε Μάγια, Ίνκας και Ατζέκους,συνειδητοποιούσαν πως λειτουργούν οι κοινωνικές τάξεις.Αλλά αυτή είναι απλά μία από τις πολλές δραστηριότητεςτου προγράμματος. Στο Λονδίνο κάναμε επίσης σεμινάριαpersonal branding, παρουσιάσεις για leader και πώς αυτοίέκαναν τη διαφορά, επισκέψεις σε διάφορα μέρη, ένα εκτων οποίον το Κοινοβούλιο, όπου είχαμε τη δυνατότητανα μιλήσουμε και να ανταλλάξουμε απόψεις με μιαβουλευτή.

Μετακομίζουμε!Μετά τις πρώτες μέρες στο Λονδίνο, μετακομίσαμε στοSheffield! Tο μόνο που γνωρίζαμε είναι πως θα λάβουμεμέρος σε ένα μεγάλο event αλλά τίποτα παραπάνω.Ήμασταν ήδη μια μεγάλη δεμένη ομάδα και σίγουρα θα τακαταφέρναμε.Ενημερωθήκαμε πως τα τελευταία χρόνιαστο Sheffield γίνεται το S­Factor, ένα talent show γιαμαθητές δύο ειδικών σχολείων της περιοχής από 11 έως15 ετών, και πως θα συμβάλαμε στη διοργάνωσή του.Κάποια από αυτά τα παιδιά είχαν σύνδρομο Down, άλλααυτισμό, άλλα νοητικά ή κινητικά προβλήματα. Μάθαμετη βασική νοηματική ώστε να μπορούμε νασυνεννοηθούμε με τα παιδιά που είχαν δυσκολία στηνομιλία, γνωριστήκαμε, γελάσαμε, μοιραστήκαμε εμπειρίες,νιώσαμε ευγνωμοσύνη που ήμασταν εκεί.

ΜΜιιαα μμεεγγάάλληη­­ εευυρρωωππααϊϊκκήή οοιικκοογγέέννεειιαα……σσττηηνν ΑΑγγγγλλίίαα Συμμετέχουσα: Ειρήνη ΑγγελήΕπιμέλεια: Βίβιαν Σταυριανάκου

ημερολόγιο καταστρώματοςΟι φίλες και φίλοι του Youthnet Hellas καταγράφουν σε προσωπικό ύφος εντυπώσεις και εμπειρίες από τη συμμετοχήτους σε κάποιο πρόγραμμα ανταλλαγής, σε χώρες εντός και εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης*

15

Κάθε ομάδα αποτελούνταν από 2 συμμετέχοντες τουπρογράμματος, 2 μαθητές τοπικών σχολείων και 2 παιδιάτων ειδικών σχολείων και η γκάμα των δραστηριοτήτωνμας ήταν μεγάλη, από το management στις πωλήσεις καιαπό τη βιντεοσκόπηση στην παρουσίαση του event. Στοevent παρευρέθηκαν περίπου 600 θεατές,χειροκροτήσαμε μαζί τα παιδιά που χόρεψαν ,τραγούδησαν και έκαναν σκετσάκια για μας και νιώσαμεπως βάλαμε και εμείς ένα μικρό λιθαράκι για ναυλοποιηθεί όλο αυτό. Τα παιδιά μας έδωσαν τα πιοβασικά.. Χαμόγελα, αγάπη και εμπιστοσύνη.Kαι τώρα τι;Έχει περάσει πάνω από ένας χρόνος από τότε. Με κάθεαναφορά στο πρόγραμμα αυτό έρχονται στο μυαλό μουμόνο θετικές σκέψεις και ίσως και νοσταλγία για τιςυπέροχες στιγμές που ζήσαμε όλοι μαζί. Με πολλούς απότους συμμετέχοντες μιλάμε σχεδόν καθημερινά. Ακόμαθεωρώ πως είμαστε μια μεγάλη­ ευρωπαϊκή οικογένεια και

16

*Κάντο κι εσύ...Μπες τώρα στη σελίδα μας με ταευρωπαϊκά προγράμματα στα οποίασυμμετέχουμε ως εταίροι και απόκτησεκι εσύ μιά μοναδική εμπειρία!

ΗΗ ΒΒίίββιιαανν εείίννααιι φφοοιιττήήττρριιαα σσττοο ΠΠααννεεππιισσττήήμμιιοο ττοουυΠΠεειιρρααιιάά σσττοο ΤΤμμήήμμαα ΔΔιιοοίίκκηησσηηςς ΕΕππιιχχεειιρρήήσσεεωωνν κκααιιέέκκααννεε EErraassmmuuss σσττηηνν ΠΠοολλωωννίίαα σσττοοΠΠααννεεππιισσττήήμμιιοο UUnniivveerrssiittyy ooff TTeecchhnnoollooggyy aannddLLiiffee SScciieenncceess σσττηηνν ππόόλληη BByyddggoosszzcczz

πως μας δένει μια πολύ σημαντική εμπειρία. Με μερικούς χαθήκαμε, αλλά και πάλι ήταν ο καθένας τους ξεχωριστάένας ακόμα λόγος για να γίνει αυτή η εμπειρία αξέχαστη! Γυρίσαμε γεμάτοι αισιοδοξία και με την πεποίθηση ότι μεομαδικό πνεύμα και διάθεση μπορούμε να κάνουμε πράγματα που ίσως φαντάζουν αδύνατα αρχικά. Ξέρω πως ίσωςφαίνεται περίεργο αλλά τελικά όντως, μόλις μια βδομάδα μπορεί να είναι ικανή να αλλάξει τον τρόπο που σκέφτεσαι καιαντιμετωπίζεις τον κόσμο..

ΠΠοουυ ββααδδίίζζεειι ττοο ππααννεεππιισσττήήμμιιοο;;του Lamaj Saimir

be my guestΈνας νέος αρθρογράφος φιλοξενείται σε κάθε τεύχος, με διαφορετική κάθε φορά θεματολογία

17

Τα προβλήματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στηνΕλλάδα είναι πολλά και μπορεί με ευκολία ναυποστηριχθεί ότι πηγάζουν από την αβουλία τουκράτους να την χρηματοδοτήσει. Αυτό οδηγεί σελειτουργικές ελλείψεις, είτε από την πλευρά τουδιδακτικού προσωπικού είτε των λειτουργικών δαπανώνκαι της συντήρησης των υποδομών. Δεν είναι λίγα ταπανεπιστήμια που αδυνατούν να σχεδιάσουν τοπρόγραμμα μαθημάτων ακόμα και λόγω της ανυπαρξίαςεπαρκών αιθουσών. Ενώ τα περισσότερα ζητούνπροσωπικό για οργανικές θέσεις εφόσον δεν μπορούν ναανταποκριθούν στα προγράμματα σπουδών. Όσοναφορά μάλιστα τα κεντρικά πανεπιστήμια τα οποία έχουνμεγαλύτερο αριθμό εισακτέων, ανέκαθεν αντιμετώπιζαν,εκτός των άλλων, και διοικητικές δυσλειτουργίες.Συνεπώς κάθε συζήτηση που κάνει λόγο γιαεκπαιδευτική μεταρρύθμιση οφείλει να λάβει σοβαρά υπ’όψιν την δεδομένη πραγματικότητα. Διαφορετικά είναικαταδικασμένη να αποτύχει. Γιατί όμως να βγάλουμεγρήγορα συμπεράσματα; Ας δούμε τι πραγματικάσυμβαίνει σήμερα. Από τη μια έχουμε τους πρυτάνειςτων πανεπιστημίων να τονίζουν την περαιτέρωσυρρίκνωση του προϋπολογισμού της νέας χρονιάς κατά15%, πέραν των ήδη ασφυκτικών μειώσεων τηςτελευταίας τετραετίας καθώς και το πρόβλημα πουπροκαλεί η μη έγκριση, από πλευράς Υπουργείου, τηςδυνατότητας αξιοποίησης των διαθέσιμων αποθεματικώντων ιδρυμάτων. Από την άλλη έχουμε το υπουργείο ναεξαγγέλλει ότι 1349 διοικητικοί υπάλληλοι από 8ιδρύματα πρέπει να ενταχθούν στο μέτρο τηςδιαθεσιμότητας ενώ την ίδια στιγμή καταργούν την θέσητης φύλαξης σε όλα. Μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για ταμεγαλύτερα πανεπιστήμια της χώρας.Θέμα χρόνου τα δίδακτραΤίθεται έτσι το εύλογο ερώτημα: που βαδίζει τοπανεπιστήμιο; Για να θυμηθούμε τον Πλάτωνα ο οποίοςαναρωτιόταν "Ποιος θα φυλάξει τους φύλακες" εμείς θααναρωτηθούμε ακόμα ποιος θα φυλάξει το πανεπιστήμιο.

"Εταιρία σεκιούριτι", είναι μια αυθόρμητη απάντηση. Αςσυνεχίσουμε το νοητικό παιχνίδι. Ποιος θα πληρώσει τηνεταιρία σε ένα υπεχρηματοδοτούμενο πανεπιστήμιο καισε ένα αδύναμο κράτος; Η απάντηση είναι προφανής: οφοιτητής. Η ραχοκοκαλιά του πανεπιστημίου, τουποκείμενό του, το οποίο πέρασε από μια δευτεροβάθμιαεκπαίδευση, πληρώνοντας ιδιωτικά κέντρα εκπαίδευσης,με απώτερο σκοπό την πρόσβαση του στο «δημόσιο καιδωρεάν» πανεπιστήμιο, καλείται να καλύψει έξοδαδιαμονής, μεταφοράς, πολλές φορές και συγγραμμάτων.Σύντομα φαίνεται πως θα πληρώσει και τις λειτουργικέςδαπάνες του ιδρύματος. Αν συνεχίσουμε με την ίδιαλογική μπορούμε να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα.Είναι ηλίου φαεινότερο άλλωστε ότι τα δίδακτρα δεναργούν. Ήδη σε μεταπτυχιακό επίπεδο ηνεοφιλελεύθερη συνταγή έχει ολοκληρωθεί.Διαθεσιμότητα σημαίνει απόλυση"Η κινητικότητα δεν αποτελεί μόνο υποχρέωση τηςχώρας μας έναντι των πιστωτών, αλλά είναι και έναθετικό εργαλείο, που, τελικά, θα οδηγήσει στηνκαλύτερη αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού τουΔημόσιου Τομέα", τάδε έφη Κυριάκος Μητσοτάκης,υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και ΗλεκτρονικήςΔιακυβέρνησης αναφερόμενος στη μνημονιακήεκπαιδευτική πολιτική. Ας αποδημήσουμε τη δήλωσηαυτή με το απλό εξής παράδειγμα. Διοικητικόςυπάλληλος του πανεπιστημίου Κρήτης μπαίνει στηδιαθεσιμότητα περιμένοντας προκήρυξη για μια άλληθέση. Υποθέτουμε, με μια ισχυρή δόση αισιοδοξίας, ότικάποια στιγμή αυτό συμβαίνει. Η θέση που τουπροσφέρεται είναι στο πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Πόσοεύκολο είναι για έναν άνθρωπο να αφήσει τηνοικογένεια του, και να εργαστεί εντός της ίδιαςεπικράτειας πλην όμως τόσο μακριά. Αν δεν σας αρκείαυτό ας το προσεγγίσουμε με υλικούς όρους. Καλείται οεν λόγω εργαζόμενος να νοικιάσει στα Γιάννενα, νααυτοσυντηρηθεί και προφανώς να στέλνει χρήματα καιστην οικογένεια του.

18

Με το βασικό μισθό μπορεί να συμβεί αυτό; OXI.Φωνάζει ο υπουργός για αναδιάρθρωση με σκοπό ναπροκαλέσει σύγχυση, είναι σαφές όμως πωςδιαθεσιμότητα – κινητικότητα σημαίνει απόλυση. Ταχτυπήματα προς την εκπαίδευση πάντως δεν σταματούνεδώ μιας και ήδη βρίσκεται επί χάρτου το επόμενο τοοποίο αφορά την διαθεσιμότητα του εργαστηριακού καιδιδακτικού προσωπικού.Γιατί τα συγκεκριμένα οχτώ;Αναφέραμε ήδη ότι τα πληττόμενα από το μέτρο τηςδιαθεσιμότητας πανεπιστήμια είναι συνάμα και ταμεγαλύτερα της χώρας. Είναι επίσης, αυτά που έχουνμια αξιόλογη εκπαιδευτική και ερευνητικήδραστηριότητα διεθνώς με τα περισσότερα μάλιστα νακαταλαμβάνουν αξιοζήλευτες θέσεις στις διεθνείςκατατάξεις. Για να κάνεις πιο ανταγωνιστικά καιαποτελεσματικά αυτά τα ιδρύματα, πρέπει να ενισχύσειςμε ανθρώπινο δυναμικό και όχι να αφαιρείς μέροςαυτού. Τίποτα παραπάνω από κοινή λογική. Το γεγονόςπάντως ότι μπαίνουν στο στόχαστρο αρχικά τα μεγάλαπανεπιστήμια προεξοφλεί και την μοίρα των μικρότερων.Φάγαμε το γάιδαρο, και μας έμεινε η ουρά, θα σκεφτεί ηκυβέρνηση. Πρόκειται για το κλασσικό "διαίρει καιβασίλευε", αλλά εμείς θα το αποκαλέσουμε "θεσμικόαυτοματισμό". Καλλιεργούνται καθώς φαίνεται οισυνθήκες για ένα "Αθηνά 2" το οποίο ενδεχομένως ναδώσει την χαριστική βολή στις κοινωνικές επιστήμες μιαςκαι όπως προπαγανδίζουν επιτυχώς οι διαμορφωτές τιςκοινής γνώμης "τι να τους κάνουμε τόσουςκοινωνιολόγους / πολιτικούς επιστήμονες /ψυχολόγους" κ.ο.κ.Ετοιμάζουν το ταξικό πανεπιστήμιοΑν και μας έδωσαν χρήσιμα συμπεράσματα είναι καιρόςνα αφήσουμε λίγο τα νοητικά παιχνίδια. Η εκπαιδευτικήπολιτική που υλοποιεί αδιάλλακτα η κυβέρνηση έχει ωςστόχο να εγκλωβίσει την γνώση στα χέρια όσων θαμπορέσουν να πληρώσουν το ιερό αγαθό της παιδείας. Ηδυνατότητα στη μόρφωση παγιδεύεται ξανά. Αυτή τηφορά από τη δύναμη του χρήματος. Το αυριανόπανεπιστήμιο θα θυμίζει το χθεσινό μοναστήρι. Τοκαταφέρνουν με σχετική μάλιστα ευκολία από τη στιγμήπου κατάφεραν να σπείρουν εντός των τειχών τουπανεπιστημίου μηχανισμούς παραγωγής αδιαφορίας καιαποπροσανατολισμού.Το πανεπιστήμιο ως ιδεολογικός μηχανισμός τουκράτους αντανακλά πρώτο τις υπό διαμόρφωσηκοινωνικές σχέσεις. Ένα εκπαιδευτικό σύστημα που λίγοιθα έχουν την δυνατότητα πρόσβασης και το οποίο θαδώσει βάρος κατά κύριο λόγο στις θετικές επιστήμεςείναι στον πυρήνα του διαφορετικό από αυτό που είχαμεγνωρίσει από την μεταπολίτευση και ύστερα. Για αυτόπρέπει να καταλάβουμε πως η λογική που λέει ότι "εγώθα βρω την άκρη μου", αρκεί να πάρω πτυχίο τοσυντομότερο μπορεί να χαρακτηρισθεί τουλάχιστοντυφλή, καθώς εκτός των παραπάνω αδυνατεί να δει ταποσοστά ανεργίας στην νεολαία, την μετανάστευση τωνπτυχιούχων, ή ακόμη και τον περίγυρο τον ίδιο, όπουδεν είναι λίγοι αυτοί που αναγκάζονται να εργαστούν μεμισθούς πείνας, και όχι απαραίτητα στο αντικείμενότους. Ας μου επιτραπεί μια πρόβλεψη. Αν δεν υπάρξειαπάντηση σε αυτό που μας επιβάλλουν, τα επόμενα 10

χρόνια η δυνατότητα πρόσβασης στην τριτοβάθμιαεκπαίδευση θα αποτελέσει νοσταλγία για κάποιονχαμένο παράδεισο.Κοινωνικό χρέος η υπεράσπιση του πανεπιστημίουΕργαζόμενοι, μέλη ΔΕΠ και φοιτητές τόσο τωνπληττόμενων πανεπιστημίων της χώρας όσο και των –προς το παρών – μη πληττόμενων οφείλουν νακινητοποιηθούν με σκοπό την προστασία του δημόσιουαγαθού εν ονόματι «Παιδεία». Έχοντας εκ των έσωγνώση για την πορεία των πραγμάτων, οι τρεις πυλώνεςτου πανεπιστημίου πρέπει να δώσουν μάχες παρόλεςτις εσωτερικές αντιφάσεις που μπορεί να ενυπάρχουν.Το πανεπιστήμιο οδεύει ολοταχώς προς τηνιδιωτικοποίηση αποκλείοντας με αυτόν τον τρόπο τομεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας η οποία εξαθλιωμένηκαθώς είναι αδυνατεί να εκλογικεύσει πως ηκυβερνητική επίθεση δεν στοχεύει μόνο τουςδιοικητικούς υπαλλήλους αλλά και την ίδια. Λογικό ανσκεφτεί κανείς ότι κανένας κοινωνικός αγώνας δενκερδήθηκε ποτέ αν δεν είχε ήδη προηγουμένωςεξασθενήσει ο ηττημένος από ηθική σκοπιά. Δεν υπάρχεικαμιά αμφιβολία άλλωστε ότι η κυβέρνηση αυτή έχειστα ύψη την αυτοπεποίθησή της από τη στιγμή πουυποβαθμίζει συνεχώς το βιοτικό επίπεδο του λαού. Αςμην επιτρέψουμε όμως να αποτελειώσουν το μοναδικόσυλλογικό μας όπλο, την παιδεία. Οφείλουμε ωςκοινωνία να υψώσουμε ανάστημα ώστε να μηνβρεθούμε απροετοίμαστοι μπροστά στα γεγονότα.

O Lamaj Saimir είναι φοιτητής ΠολιτικήςΕπιστήμης στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Μέλοςτου Αλβανικού Συλλόγου Αλβανών Φοιτητώνστην Ελλάδα

ΛΛεευυκκέέςς ΣΣεελλίίδδεεςςτου Νίκου Κρητικού

Αν δεν είχα συμπαθήσει τόσο πολύ τον θείο μου δενθα ασχολιόμουν καν με το βιβλίο του. Τα σέβομαι ταβιβλία, εκτιμώ την αξία τους και αισθάνομαι ένααόριστο δέος για αυτά, καθώς και για όσους ταδιαβάζουν. Αλλά η δική μου σχέση μαζί τους ποτέ δενήταν και τόσο προσωπική. Κοντολογίς, δεν διαβάζω,πέρα από τα σχολικά που μου χρειάζονται για ναπεράσω σε καμιά σχολή.Δεν είναι ότι δεν μου αρέσει το διάβασμα. Απλώςπροτιμώ όταν είμαι στο σπίτι και έχω ελεύθερο χρόνονα παίζω κανά παιχνίδι στον υπολογιστή ή να βλέπωκαμιά ταινία. Στο κάτω κάτω, εννιά μήνες τον χρόνοπαιδεύομαι με τα μαθήματα του σχολείου. Και ανβάλεις και το διάβασμα των φροντιστηρίων, ε, μιλάμεγια υπερβολική δόση. Το τελευταίο πράγμα που ήθελαστις καλοκαιρινές διακοπές ήταν να συνεχίσω ναβλέπω αραδιασμένες παραγράφους στο χαρτί.Αλλά είχα ραγίσει το πόδι μου στο ποδόσφαιρο και ηκαλοκαιρινή διασκέδαση είχε αντικατασταθεί μεανάρρωση στο κρεβάτι. Θα περνούσα τουλάχιστονδύο εβδομάδες ακινησίας, όπως είπε ο γιατρός, καιπροσπάθησα να προετοιμαστώ όσο καλύτεραμπορούσα: η τηλεόραση μπροστά μου και μονίμωςανοικτή, ο υπολογιστής σε ένα τραπεζάκι δίπλα απότο κρεβάτι, και το κινητό ετοιμοπόλεμο για να λέωμερικές κουβέντες. Και πάνω στο κομοδίνο, τομοναδικό βιβλίο της περιοχής, εκείνο που μου είχεφέρει ο θείος μου.Το γιατί το δανείστηκα, το παραδέχομαι, ήταν γιατίντράπηκα. Δεν ήθελα να φανώ σαν ένας ακόμα ρηχόςέφηβος στα μάτια του θείου μου, που είχε εμφανιστείπολύ ξαφνικά στην ζωή μας. Ζούσε στο εξωτερικό καισυχνά άλλαζε χώρες δουλεύοντας σε κάτι που είχεσχέση με τις πωλήσεις στις τέχνες ή κάτι τέτοιο, δενείχα καταλάβει ακριβώς. Είχε επιστρέψει για ναδουλέψει εδώ μερικά χρόνια και μετά να ξαναφύγει,και τον είχα συμπαθήσει αμέσως.Βλέπετε, αυτός ο θείος ήταν ένας σαραντάρης μεγκριζαρισμένα μαλλιά αλλά νεανικό πρόσωπο καιφοβερούς τρόπους. Άνετος, κομψός, από αυτούς τουςθείους που δεν έχεις κανένα πρόβλημα να τον φέρειςστην παρέα σου ή ακόμα και να κυνηγήσετε μαζί καναθηλυκό. Είχε ένα πολύ συγκροτημένο λόγο καιέμοιαζε με μια αστείρευτη πηγή γνώσεων, τόσο πουνα νομίζω πως έχει διαβάσει τα πάντα. Δεν το είχεκάνει –με διαβεβαίωνε για αυτό­ αλλά τα καλά βιβλίαήταν από τις αγαπημένες του ασχολίες. Είχεκαλλιεργηθεί τόσο πολύ που, παρά την απλοϊκή καιμοντέρνα του συμπεριφορά, προκαλούσε ένα δέοςστους υπόλοιπους της οικογένειας. Ε, δεν μπορούσαπαρά να του πω ψέματα ότι κι εμένα μου αρέσει τοδιάβασμα, απλώς δεν είχα χρόνο για να το κάνω.Ήταν πολύ έμπειρος για να με πιστέψει. Έδινε τηνεντύπωση πως διάβαζε τους ανθρώπους με μία καιμόνο ματιά, θα ήταν δύσκολο να μη καταλάβει τηνπαρορμητική συμπεριφορά ενός έφηβου. Αλλά ούτε

με κορόιδεψε ούτε με αποπήρε. Το δέχτηκε σαν νατου έλεγα την αλήθεια. Και δεν το έκανε γιατί με είχεσυμπαθήσει ή γιατί ήταν συγγενής αλλά γιατί δενπρόσβαλλε ποτέ κανέναν.Επειδή κι εγώ κατάλαβα ότι με κατάλαβε, ντράπηκατόσο πολύ που τελικά του ζήτησα ο ίδιος ένα βιβλίο.Εκείνος μου έφερε ένα από την συλλογή του, που,όπως μου είπε, ήταν γραμμένο σε απλή γλώσσα καιήταν ότι πρέπει για όσους αρχίζουν την μύηση στηνκαλή λογοτεχνία. Οι αλήθειες του περνούσαν μέσααπό μια όμορφη ιστορία, σχεδόν κινηματογραφική. Αντο έβρισκα ενδιαφέρον, θα χαιρόταν πολύ να τιςσυζητήσει μαζί μου.Μου κίνησε την περιέργεια κι έτσι το ίδιο απόγευμαάρχισα να το ξεφυλλίζω. Το βιβλίο ήταν σχετικά μικρόσε μέγεθος και χωρίς δύστροπες λέξεις ή μπερδεμένεςπροτάσεις. Διάβασα μάλιστα κανα δυο σελίδες αλλάβαρέθηκα γρήγορα. Όχι γιατί δεν ήταν καλογραμμένοαλλά γιατί η ανάγνωση χρειαζόταν πνευματικήεγρήγορση κι εγώ δεν ήμουν σε τέτοια φάση. Τοάφησα στην άκρη με σκοπό να το ξαναπιάσω τοβράδυ και άνοιξα την τηλεόραση.Όταν βράδιασε, και αφού είχα γίνει κουρούμπελο απότις ταινίες που είχα δει, νύσταζα τόσο πολύ που δενυπήρχε περίπτωση να διαβάσω λέξη. Με πονούσε καιτο πόδι μου και είχα πάρει και μερικά αναλγητικά, πουμου είχαν φέρει μια επιπλέον υπνηλία. Έπεσα γιαύπνο και δεν άνοιξα τα μάτια μου παρά μονάχα αργάτην επόμενη ημέρα.Πέρασα το μεσημέρι με καφέ και παίζοντας παιχνίδιαστον υπολογιστή και το απόγευμα με επισκέφτηκε οθείος μου. Προς μεγάλη μου ανακούφιση δεν ανέφερεκαθόλου το βιβλίο ούτε και με ρώτησε για αυτό. Σαννα το είχε ξεχάσει ή σαν να μη μου το είχε δώσειποτέ. Φυσικά, το έκανε λόγω της συνηθισμένης τουδιακριτικότητας. Δεν είχε καμία πρόθεση να με φέρεισε δύσκολη θέση αν δεν το είχα αγγίξει.Όταν έφυγε, επηρεασμένος από την ευγένεια του καιτην γενικότερη παρουσία του, άνοιξα το βιβλίο καιδιάβασα μερικές ακόμα σελίδες. Και πολύ σύντομαέπιασα τον εαυτό μου να διαβάζει επιφανειακά. Οιλέξεις έγιναν σκέτα σύμβολα, χωρίς να μουμεταφέρουν τις έννοιες τους. Εικόνες που απλώςπαρέλαυναν από μπροστά μου. Χρειαζότανπροσπάθεια για να συνεχίσω και όχι γιατί έπρεπε ναστίψω το μυαλό μου αλλά γιατί βαριόμουνπραγματικά. Αισθανόμουν πως είχα σπαταλήσει τηνενέργεια μου διαβάζοντας τα σχολικά βιβλία τωνπροηγούμενων μηνών, ίσως μάλιστα αυτό να με είχεκάνει να αντιπαθήσω και το διάβασμα γενικότερα.Όπως και να ‘χει, άνοιξα ξανά την τηλεόραση.Δεν μπόρεσα όμως να την παρακολουθήσω. Ήμουνπροβληματισμένος γιατί ένιωθα το διάβασμα τουβιβλίου σαν ένα χρέος που είχα αναλάβει και δεν είχακαμία όρεξη να κάνω. Προτιμούσα την ψυχαγωγία

αποδράσεις με μικρές ιστορίεςΙστορίες που μπορούν να ταξιδέψουν για λίγο τον αναγνώστη μακριά από τη ρουτίνα

19

της οθόνης, όσο ρηχό και να ακούγεται αυτό, αλλάήξερα πως όταν θα ερχόταν η ώρα να το επιστρέψωθα αισθανόμουν άσχημα. Ο θείος μου θα καταλάβαινεότι δεν θα το είχα διαβάσει, έστω κι αν δεν έλεγελέξη.Αποφάσισα να χαλαρώσω, να παρακολουθήσω τηνταινία και να ξαναπροσπαθήσω αργότερα. Όπως καιέκανα, μόνο που και αυτή η προσπάθεια αποδείχτηκεάκαρπη. Διάβασα μερικές σελίδες και μετά άρχισα πάλινα χάνω το νόημα των λέξεων. Προσπάθησα νασυγκεντρωθώ και να τις ξαναδιαβάσω, αλλάπροχώρησα λίγο παρακάτω και έχασα τις επόμενες.Συνειδητοποίησα πως ήταν ανώφελο. Τα μυαλό μουπήγαινε οπουδήποτε αλλού εκτός από το βιβλίο.Το κατέβασα στα πόδια μου και σκέφτηκα πόσο πιοδιασκεδαστικά πράγματα υπήρχαν στον υπολογιστή ήστην τηλεόραση. Εξάλλου, παρά την αναγκαστική μουπαραμονή στο κρεβάτι, έξω ήταν καλοκαίρι. Γιατί θαέπρεπε να βάζω το μυαλό μου να σκέφτεται; Θαέπρεπε να εκμεταλλεύομαι τις διακοπές για χαλάρωσηκαι να αφήνω τα πιο σοβαρά θέματα για τον χειμώνα.Ωστόσο, όταν σκεφτόμουν τι θα έλεγα στον θείο μουαν θα το επέστρεφα αδιάβαστο, δεν έβρισκα κάτι τηςπροκοπής. Άνοιξα ξανά την τηλεόραση και τηνπαρακολούθησα χωρίς στην ουσία να βλέπω. Τομυαλό μου έψαχνε μια λύση στο μικρό μου πρόβλημα.Δεν ήθελα να πω ψέματα ούτε και να τοναπογοητεύσω. Τελικά έπεισα τον εαυτό μου ναδιαβάσει μερικές ακόμα σελίδες. Χαμήλωσα την φωνήτης τηλεόρασης και ξανάπιασα το βιβλίο.Διάβασα μία σελίδα, μετά άλλη μία, και τότε έγινε κάτιπου δεν το πίστευα: μία λέξη από την πρώτη γραμμήτης σελίδας αναπήδησε. Την κοίταξα έκπληκτος. Καναδυο δευτερόλεπτα αργότερα, η λέξη τρεμόπαιξε σαννα αντιστεκόταν αλλά τελικά πετάχτηκε στο πάνωπεριθώριο, παρασύροντας όλη την γραμμή της μαζί,σαν ένα σεντόνι που το τραβάς από το κέντρο του.Η λέξη βγήκε από το βιβλίο λες και κάτι τηνρουφούσε, και πίσω της ακολούθησαν όλες οιπροτάσεις της σελίδας, σχηματίζοντας μια γραμμήστον αέρα. Άρχισαν να βγαίνουν κι άλλες λέξεις, κιαπό άλλες σελίδες, που έμπαιναν στην σειρά καιακολουθούσαν. Τα γράμματα πετούσαν απαλά,μαγικά, ακολουθώντας την πρώτη λέξη που κατέληξεστον οθόνη της τηλεόρασης. Έφερα άφωνος το χέριμου μέσα στην ιπτάμενη κορδέλα και τα γράμματαδιαχύθηκαν σαν νερό ανάμεσα από τα δάχτυλα μου.Ο θαυμασμός μου έσβησε όταν άρχισα νασυνειδητοποιώ πως το βιβλίο άδειαζε. Έκλεισα ταδάχτυλα προσπαθώντας να αποτρέψω την πορεία τωνγραμμάτων αλλά εκείνα κύλησαν δεξιά και αριστεράαπό την παλάμη μου. Έφερα και το δεύτερο χέρι μουπροσπαθώντας να τους κλείσω τον δρόμο αλλά ούτεέτσι τα εμπόδισα. Άρχισα τότε να τα μαζεύω με τιςχούφτες και να τα ξανασπρώχνω στις σελίδες, χωρίςόμως αποτέλεσμα.Μέσα στον πανικό μου, δεν σκέφτηκα να κλείσω την

τηλεόραση, αλλά ούτε και μπορούσα να ξέρω αν έτσιθα σταματούσε να ρουφά τις λέξεις. Το μόνο πουσκεφτόμουν ήταν ότι θα επέστρεφα το βιβλίο άδειο,και για κάποιο λόγο ήξερα πως θα ντρεπόμουναφάνταστα. Και καθώς τα γράμματα έφευγαν από τηνθέση τους, έκανα όλο και πιο γρήγορες κινήσεις γιανα τα μαζέψω.Αλλά μάταια, γιατί δεν πέρασε ούτε μισό λεπτό μέχρινα εξαφανιστεί και το τελευταίο γράμμα και να μείνωμε ένα μάτσο λευκές σελίδες στα χέρια, δεμένες μεεξώφυλλο σε ένα πακέτο χωρίς κανένα περιεχόμενο.

* Ο Νίκος Κρητικού γράφει στοhttp://nikoskritikou.blogspot.gr

Έχεις κι εσύμια μικρή ιστορία;

Το Y­Magazine μπορεί να τηφιλοξενήσει!Στείλε μας στο

ymag@youthnet.gr

20

Γίνε κι εσύ αρθρογράφος στο Y­magazine!Αναζητούμε νέους αρθογράφους που ενδιαφέρονται να

καλύψουν μία από τις στήλες του περιοδικού ή ναδημιουργήσουν μία νέα στήλη.

Επίσης, μας ενδιαφέρουν οι απόψεις, η κριτική σου, ιδέεςαλλά και ανησυχίες που θα ήθελες να εκφράσεις μέσα από το

περιοδικό.Κάνε το Y­magazine δικό σου!

Επικοινώνησε μαζί μας στο ymag@youthnet.gr

Ακολούθησέ μας!στην ιστοσελίδα μαςστο facebookστο twitter

Το περιοδικόδημιουργήθηκεαποκλειστικά με

ελεύθερολογισμικό

Το περιοδικό, συμπεριλαμβανομένου του περιεχομένου του, χορηγείται με άδεια Creative CommonsAttribution­NonCommercial­ShareAlike Greece 3.0Επιτρέπεται η διανομή και η διασκευή του, υπό τις ακόλουθες προϋποθέσεις:Αναφορά Δημιουργού ­ Μη Εμπορική Χρήση ­ Παρόμοια ΔιανομήΠληροφορίες: http://creativecommons.org/licenses/by­nc­sa/3.0/gr/

ΦΦωωττοογγρρααφφίίεεςς ααππόό ττηη ββρράάββεευυσσηη ττοουυYYoouutthhnneett HHeellllaass σσττιιςς ΒΒρρυυξξέέλλλλεεςς!!Βραβείο Ευρωπαίου Πολίτη 2013