ΕxoMiaPeina_11Sept

πIστορίες με συνταγές,

...συνταγές με ιστορίa

αραμυθιαζόμαστε ότι είμαστε οι

πιο έξυπνοι από τους Ευρωπαί-

ους, ενώ είμαστε υπάλληλοί τους

και μάλιστα κακοπληρωμένοι.

Είναι πολύ αργά υποθέτω να αλλάξω χώρα

και να δω πως θα ήταν να ζεις κάπου που θα

λειτουργούν όλοι οι νόμοι..

Δεν ξέρω αν όλο αυτό που ζούμε θα αλ-

λάξει σε αλλά έχω σοβαρές αμφιβολίες.

Μέχρι τότε ο καθένας χτίζει το κάστρο

του και μπαίνει μέσα. Πολιορκείται από πα-

ντού, με μυνήματα παντού είδους, το ένα πιο

ηλίθιο από τα άλλα. Οι γονείς μας ζήσανε με

σπίτια ανοιχτά στην ζωή και τους φίλους.

Τώρα ζούμε σε μία λαμπερή απομόνωση,

γεμάτη με sms, mms, multimedia, επίπεδη

τηλεόραση mp3 player και άλλα θαυμαστά

και ανούσια…

Ουφ μελαγχόλησα. Και όταν μελαγχολώ

(μελαν+χολή μαυρισμένη χολή) μαγειρεύω.

Βέβαια και όταν χαίρομαι μαγειρεύω.

Και όταν είμαι κουρασμένος μαγειρεύω

για να χαλαρώσω, δηλαδή, που με χάνεις

που με βρίσκεις, μέσα στην κουζίνα θα με

βρείς.

Έχω κάποιες συνταγές σε αυτό το βι-

βλιαράκι, μαζί με ιστορίες. Ελπίζω να σας

ανοίξω την όρεξη. Για φαγητό, αλλά και για

τη ζωή την ίδια.

Πρώτη Έκδοση

Για κάποιοιους άντρες η κουζίνα είναι Terra Ingognita. Άλλοι θεωρούν ότι καλό είναι να περνάν από εκεί μόνο για να τρώνε.

Δεν θυμάμαι πότε και γιατί βρέθηκα μέσα στην κουζίνα. Μάλλον γεννήθη-κα εκεί.

Κουζινόγατος. Είχε πάντα τις αδυνα-μίες μου: γυναικεία παρουσία, ωραίες γεύσεις και μυρωδιές.

εν είμαι μάγειρας. Η ταυτότητά μου λέει «Γραφίστας», καμμία δουλειά άλλωστε δεν είναι ντροπή... Αλλά μαγειρεύω.

Δεν ξέρω αν το κάνω καλά αλλά μου αρέσει πολύ.

Σε ηλικία κοντά 16 ετών έκανα το πρώτο φαγητό και ήταν, αν είναι δυ-νατόν να το φανταστεί άνθρωπος, κοτόπουλο λαδορίγανη και ρύζι για συνοδευτικό…

Η μητέρα μου φοβήθηκε πως θα έβαζα φωτιά στο σπίτι, πράγμα όχι και ιδιαί-τερα απίθανο, εδώ που τα λέμε.

Τελικά το φαγητό ήταν μιά χαρά. Το ρύζι δεν ήταν τέλειο, αλλά η πρώτη μου φορά ήταν κάθε άλλο παρά απο-γοητευτική.

Οι περισσότεροι, άνθρωποι είμαστε γεμάτοι εμμονές.Άλλες καλές, άλλες κακές. Όμως, όπως και να το κάνουμε, αυτές μας χαρακτηρίζουν.

Μάλλον έχω μία εμμονή με το φαγητό. Όχι λόγω λαιμαργίας, όπως πολλοί θα υποθέσουν κρίνοντας (λαθεμένα) από τον όγκο μου.

Υπάρχουν πολλές τέχνες, που μπορούν να μας ενώ-σουν, να μας απογειώσουν, να μας κάνουν καλύτε-ρους ανθρώπους, αλλά η μαγειρική, είναι αυτή που μπορεί να ικανοποιήσει ταυτόχρονα, πολλούς ανθρώ-πους, με διαφορετικές ηλικίες, φύλο ή μόρφωση,

Ενώνει και κάνει τους ανθρώπους να ανοίγονται, σαν τον καλύτερο διπλωμάτη...

δ

4 5

Αφιερωμένο σε όλους και όλεςπου με αγαπάνε,

ακόμα και αν,ώρες-ώρες

τους τρελλαίνω.

ταν απολαμβάνεις ένα φαγητό μαγειρεμένο με αγάπη τότε η ικα-νοποίηση είναι άμεση

Δεν χρειάζεται είσαι γνώστης, ειδι-κά ντυμένος, ή διαβασμένος. Καλή όρεξη, χαλα-ρή διάθεση και όλα έρχονται.

Mην σάς τρομάζουν όλοι αυτοί οι, και καλά γευσιγνώστες...

Τις περισσότερερες φορές μας πουλάνε κάτι αηδίες πρώτου μεγέθους μόνο και μόνο για να δικαιολογήσουν τον τίτλο και τον μισθό τους.

α γούστα στο φαγητό, τις γεύ-σεις, τον τρόπο παρασκευής, ακόμα και τον τροπο σερβιρίσμα-τος διαφέρουν.Είναι χιλιάδες, όπως και οι

άνθρωποι. Όπως υπάρχουν άνθρωποι εκλε-πτυσμένοι, με παιδεία και καλούς τρόπους, έτσι υπάρχουν και ανάλογα φαγητά. Φαγητά τολ-μηρά ή ντροπαλά, ριζοσπαστικά ή συντηρητικά, για κόσμο ή μοναχικά.

Ό,τι έχει ποιότητα θέλει τον χρόνο του γιά να παρασκευαστεί αλλά και για να μαγειρευτεί. Μόνο το fast food θέλει λίγο χρόνο για ετοι-μασία, ελάχιστο για κατανάλωση, αλλά η ζημιά που κάνει εκτείνεται σε βάθος χρόνου.

Εγώ προσωπικά προτιμώ να τρώω ήσυχα, το φαγητό μου χαλαρά, χωρίς να βιάζομαι καθόλου.

Βέβαια, για ένα τέλειο αποτέλεσμα, χρειάζε-ται αγάπη, και μεράκι εκτός από εγκυκλοπαιδι-κές γνώσεις. Αν μέσα στην συνταγή προσθέσουμε καλή παρέα, κάποιον παραμυθά, ή μία κιθάρα και κέφι, τότε το αποτέλεσμα δεν παίζεται με τί-ποτα.

Έχω φάει σε φίλους φαγητά, που έχω πα-ρακαλέσει να μου τα δώσουν για μαζί, και όταν φτάνω σπίτι μου δεν τρώγονται με τίποτα.

Όλες οι γεύσεις φτάνουν σε μέγιστο βαθμό και συντροφεύουν τις αισθήσεις μας όταν είμαστε ανοιχτοί στην ζωή.

τ ό

6 7

ταν ήμασταν παιδιά μέναμε στην Κυψέλη, Γωνία Ανάφης και Σικίνου. Στην θέση της πιά υπάρχει πολυ-κατοικία.

Εκεί φωνίζαμε στην αγορά της Κυψέλης και κάπου εκεί κοντά ήταν και ο κουρέ-ας που πηγαίναμε.

Μας κάθιζε, πιτσιρίκια καθώς ήμασταν, στην καρέκλα βάζοντας μιά τάβλα για να φτάνουμε στο ύψος του καθρέφτη.

Αφού μας κούρευε μας τίναζε τις τρίχες και μετά μας έλεγε “με τις υγείες σας κύριοι” (κύρι-οι τώρα, που δεν φτάνανε ουτε την καρέκλα του κουρείου...).

Τι σχέση έχει αυτό με γεύση θα μου πείτε?

Μόλις φεύγαμε απο το κουρείο, γραμμή για το τυροπιτάδικο με το όνομα “Σπιτικό”.

Τρώγαμε την τυρόπιτα ή την πίτσα που έβγαζαν από τα μεταλλικό της τσέρκι χαζεύο-ντας την βιτρίνα του “Σαράφη”, παλιού φίλου του πατέρα.

Πάντα το κούρεμα είχε όμορφη γεύση...

Ξεθεωμένοι από το παιχνίδι ο αδελφούλης μου Αλέξης και η αφεντιά μου, ανεβαίναμε για να πιούμε λίγο νερό και να φάμε κάτι για να συνεχί-σουμε με νέα ορμή, οι αβγόφετες ήταν ό,τι καλύ-τερο.

Και είναι τόσο απλές… Με μερικές φέτες ψωμί ακόμα και αν είναι ελαφρά μπαγιάτικο, 2 αβγά, ένα τηγάνι, λαδάκι, λίγη ζάχαρη και λίγη κα-νέλλα. Χτυπάς τους κρόκους μαζί με τα ασπρά-δια των αβγών σε ένα πιάτο. Μετά πανάρεις τις φέτες στο αβγό και από τις δύο πλευρές.

Βάζεις σε ένα τηγάνι το λάδι να κάψει και μετά τηγανίζεις τις φέτες του ψωμιού και από τις δύο πλευρές.

Όταν τηγανιστούν τις πασπαλίζεις με ζάχα-ρη και κανέλλα και... παρατηρείς τους πιτσιρικά-δες να γλύφουν και το πιάτο.

Η πεθερά μου κάνει επίσης, ένα κορυφαίο «σνακ» θα λέγαμε (τρομάρα μας..).

Φέτες ψωμί με λάδι και ζάχαρη. Όταν τα παι-διά θέλουν κάτι για να φάνε για να χορτάσουν την πείνα τους μετά από το παιχνίδι, είναι «όλα τα λεφτά».

Είναι κάποιες γεύσεις που έχουν κορυφαία θέση στην καρ-διά (και το στομάχι μου βέβαια), όχι τόσο λόγω της πολυπλοκό-τητάς τους ή των γευσιγνω-στικών τους χαρακτηριστικών, απλά, εμένα με συνδέουν με στιγμές, ή ανθρώπους που αγαπώ.

ό

8 9

Αδε

λαϊδ

α Κο

σσαρ

ά

Λίγα πράγματα θυμάμαι από

την παιδική μου ηλικία. Πολλοί

λένε πως θυμούνται τα πάντα.

Εγώ πάλι, λες και δεν πέρασα απο

κεί.

Η πρώτη ανάμνηση έχει να κά-

νει με γεύση. και μάλιστα με ντομά-

τες γεμιστές.

Καθόμασταν με την γιαγιά μου

στο τραπέζι της κουζίνας.

Τις έκανε πάντα με σταφίδα και

κουκουνάρι. Αυτό που με άφησε με

το στόμα ανοιχτό, χρόνια μετά, ήταν

πως τις ντομάτες χωρίς κιμά τις

λένε ορφανές. Εγώ μόνο έτσι μπο-

ρώ να τις φάω.

Λένε πως οι γεύσεις είναι θέμα

συνήθειας από την παιδική μας ηλι-

κία. Υποθέτω πως είναι σωστό.

Παρόλο που δεν έχω γευστι-

κές παρωπίδες, κάποια φαγητά δεν

μπορώ να τα φάω παρά μαγειρεμέ-

να με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο.

Μία αστή με καλοσυνάτο χαρακτήρα, παρότι είχε περάσει στη

ζωη της διάφορα δεν την θυμάμαι να ήταν ποτέ της γκρινιάρα.

Υπομονετική και γελαστή με ένα όνομα σπάνιο που δυστυχώς

δεν συνέχισε στις επόμενες γενιές.

Ντομάτες γεμιστέςφαγητό καλοκαιρινό και αγαπημένο

Υλικά:

6 ντομάτες μεγάλες ομοίου σχήματος στρογγυλές

6 πιπεριές

1 κουταλάκι ζάχαρη (κατά προτίμηση μαύρη)

1 φλυτζάνι λάδι

1 φλυτζάνι ρύζι Agrino για γεμιστά

1 φλυτζάνι σταφίδες σουλτανίνες

1 φλυτζάνι κουκουνάρι

1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο

1/2 του κιλού πατάτες

2 σκελίδες σκόρδο

1 ματσάκι μαϊντανό ψιλοκομμένο

αλάτι - πιπέρι - γαλέτα

Σκεύη:

Κουτάλι Σούπας, Σκεύος για την γέμιση,

ένα ταψί, μαχαίρι, λαδωτήρι

Να μπούμε στην κουζίνα;

Όλα τα φαγητά είναι εύκολα και όλα δύσκολα, αρκεί να έχεις

υπομονή και όρεξη να το κάνεις.

Οι ντομάτες γεμιστές είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα.

Θέλει κάμποση ώρα, αλλά αξίζει το αποτέλεσμα. Προσωπικά προ-

τιμάω να τις τρώ την επομένη. Η συνταγή αυτή είναι με πολλά

υλικά, αλλά η γιαγιά μου την έφτιαχνε έτσι...

Ώρα να σηκώσουμε τα μανίκια....

• Με κοφτερό μαχαίρι, κόβουμε το πάνω μέρος κάθε ντομάτας

και με κουταλάκι αδειάζουμε τη σάρκα τους και την κρατάμε.

• Γυρίζουμε ανάποδα τις ντομάτες αφού έχουμε αλατίσει ελαφρά

το εσωτερικό τους.

• Σε μπώλ ανακατεύουμε τα κομμάτια που βγάλαμε από τις

ντομάτες και έχουμε ψιλοκόψει, το ρύζι, το κρεμμύδι τριμμένο

στον χοντρό τρίφτη, τον μαϊντανό ψιλοκομμένο, αλάτι, πιπέρι,

δυόσμο, σουλτανίνες, κουκουνάρι και 2 κουταλιές λάδι.

• Γεμίζουμε με το μίγμα τις ντομάτες, τις καπακώνουμε με

το κομμάτι που κόψαμε.

• Προσθέτουμε στο ταψί 1 ποτήρι νερό.

• Ό,τι γέμιση περισσεύει την βάζετε μέσα στο ταψί για να ψηθεί

• Περιχύνουμε με τον χυμό ντομάτας, το υπόλοιπο λάδι και

πασπαλίζουμε με την φρυγανιά.

• Ξεφλουδίζουμε τις πατάτες και τις κόβουμε στα τέσσερα.

Τις βάζουμε στο ταψί δίπλα από τις ντομάτες

• Ψήνουμε στους 200 C για 1 με 1 1/2 ώρα ελέγχοντας

το νερό.

Χρόνος ψησίματος/Θερμοκρασία 2000:

1 έως 1/2 ώρα (Μία έως μισή ώρα).

Μυστικά

Η γέμιση μέσα στο ταψί είναι η πιό νόστιμη. Επίσης μπορείτε

να κάνετε γεμιστές και μελιτζάνες ή και κολοκυθάκια...

σημειώσεις

10 11

“Γκιούλμπασι”

“Σάλτσα τόνου”

φαγητό κυριακάτικο, το κάνει ο σεφ μπαμπάς μου

συχνά-πυκνά και πάντα με πολύ μεγάλη επιτυχία

μου τρέχουν τα σάλια...

Υλικά:

• 2 κιλά μπούτι αρνίσιο

• Μισό κιλό κεφαλοτύρι, το οποίο κόβετε

σε μακρόστενες φέτες.

• 10 σκελίδες σκόρδο κομμένες στα δύο (προσέχουμε πάντα να

βγάζουμε το πράσινο φύτρο του σκόρδου γιατί δίνει αψάδα

στην γεύση..

• 3 λεμόνια -Αλάτι, πιπέρι, ρίγανη

Σκεύη:

-Λαμαρίνα, ή ταψί για φούρνο -Λεμονοστίφτης

-Μαχαίρι -Λαδόκολλα

Να μπούμε στην κουζίνα;

Η κάθε οικογένεια έχει κάποιες συνήθειες στη διατροφή της

που καθορίζονται από το τι παρήγαγε η περιοχή καταγωγής της.

Πολλές φορές τα παιδιά παίζουν ρόλο σε αυτό. Μετά την γέννηση

της κορούλας μου Ευαγγελίας, ο πατέρας μου, που της έχει τρελ-

λή αδυναμία, τής κάνει κάθε Κυριακή πατατούλες τηγανητές.

Ο Γιωργάκης ακολουθεί και αυτός με μανία την πατατοφα-

γία, και είναι πάντα έτοιμος για μακαρόνια με σαλτσούλα.


• Ανοίγουμε τα σκόρδα και τα ξεφλουδίζουμε

• Πλένουμε καλά το μπούτι και ετοιμάζουμε σε ένα μπωλ

αλάτι και πιπέρι και ρίγανη.

• Χαράζουμε το μπολυτι σε διάφορα σημεία με μαχαίρι ή ειδικό

ψαλίδι και βάζουμε σκόρδα μέσα.

• Απλώνουμε μία λαδόκολλα και βάζουμε επάνω το μπουτάκι.

• Αλατοπιπερώνουμε και τυλίγουμε το μπούτι στην πρώτη

λαδόκολλα.

• Αφού τυλίξουμε το μπούτι σε 5-6 διαφορετικές λαδόκολλες

πέρνουμε έναν σπάγγο (προσοχή όχι πλαστικό) και τυλίγουμε

σταυρωτά το πακέτο.

• Βάζουμε το πακέτο στον φούρνο και το αφήνουμε να ψηθεί για

4 περίπου ώρες σε 180 βαθμούς.

Χρόνος ψησίματος/Θερμοκρασία 1800:

4 ώρες

Δεν έχω καταλάβει ποτέ που

είχε κρυφτεί ο μάγειρας πίσω από

τον πατέρα μου..

Κανείς δεν ήξερε ότι μαγεί-

ρευε. Βέβαια πάντα ξεσήκωνε

σχέδια και συνταγές όπως από τον

καπετάν Μιχαήλη για ψαρομαγει-

ρέματα, αλλά δεν θυμάμαι να είχε

μπει ποτέ μέσα στη κουζίνα για να

μαγειρέψει μέχρι που φτιάξαμε το

εξοχικό μας.

Στα χρόνια των, τουριστικών

και γευστικών μας ανά την Ελλάδα

περιπλανήσεων είχαμε δοκιμάσει

πολλά και διάφορα. Ένα από τα πιό

περίεργα φαγητά ήταν το τηγανητό

χταπόδι στην Ιθάκη.

Μία νοστιμιά που αν και ασυνή-

θιστη μας άφησε με το στόμα ανοι-

χτό (και μπουκωμένο...).

Οπλισμένος με πολύ μεράκι

και όλες αυτές τις γευστικές

εμπειρίες, κάνει φαγητά με ένα

«χέρι» και μιά ικανότητα που

πάντα μας εκπλήσσει.

Το γκιούλμπασι είναι μία

από τις πιό αγαπημένες μας

(κρεατοφαγικές) συνταγές.

Γιώργ

ος Ν

. Δρό

σος

Την γιαγιά Χρυσούλα την θυμάμαι σαν μία γλυκιά παρουσία,

μέσα στην θολούρα των παιδικών αναμνήσεων. Μου χτένιζε τα

μαλλιά με την χτένα και το νερό για να πάω καλοχτενισμένος στο

σχολείο.

Ήρεμη και καλοσυνάτη, με τον γλυκό αέρα που όλες οι γυναί-

κες της οικογενείας Δρόσου έχουν, και που τον βρίσκω και

σήμερα στην γλυκειά μου θεία Ιωάννα Μπαλλά και την κόρη της

Χρυσούλα έχουν, είναι και αυτή χαμένη μέσα στις μνήμες και τις

μυρωδιές της κουζίνας.

Μια απλή κόκκινη σάλτσα με έναν κρυμμένο άσσο

• Κάνετε την σάλτσα σας, όπως θέλετε, μην βάλετε μόνο μέσα

κανέλλα, καρότο ή γαρυφαλλόκαρφα.

• Απαραίτητα πολύ σκόρδο.

• Πάρτε μία κονσέρβα τόνου (σε νερό), και πατήστε τον με ένα

πηρούνι σε ένα ρηχό πιάτο.

• Λίγο προτού να βγάλετε την σάλτσα από το μάτι, βάζετε μέσα

τον τόνο και ανακατεύετε. Το αποτέλεσμα θα είναι μοναδικό!!!


12 13

Λίτσ

α Δ

ρόσο

υ

Η μητέρα μου ήταν, και μέχρι σήμερα είναι πάντα

επιμελής μαθήτρια. Στην πορεία της ζωής της, μέ-

χρι πρόσφατα, έχει μάθει τέσσερεις γλώσσες.

Όταν, λιοιπόν, αποφάσισε να μάθει να μαγειρεύει,

πήρε το μπλοκάκι της, το στυλό της και άρχισε να

σημειώνει συνταγές με ζήλο.

Τώρα πιά, υπάρχουν φαγητά που τα κάνει με τόσο

επιτυχία που δεν μπορώ να τα φανταστώ διαφορε-

τικά μαγειρεμένα.

Η μητέρα μου ήταν, και μέχρι σήμερα είναι πάντα

επιμελής μαθήτρια. Όταν αποφάσισε να μάθει να

μαγειρεύει, πήρε το μπλοκάκι της, το στυλό της και

άρχισε να σημειώνει συνταγές με ζήλο.

Τώρα πιά, υπάρχουν φαγητά που τα κάνει με τόσο

επιτυχία που δεν μπορώ να τα φανταστώ διαφορε-

τικά μαγειρεμένα.

Υλικά

• 1 1/2 κιλό αρνί (στήθος)

• 2 λεμόνια

• 2 κουταλάκια ρίγανη

• 1 κούπα λάδι

• Αλάτι

• Πιπέρι


• Πλένουμε το κρέας, το αλατοπιερώνουμε και το

βάζουμε στο ταψί.

• Ρίχνουμε την ρίγανη, τον χυμό λεμονιού και το λάδι.

• Ψήνουμε σε μέτριο φούρνο και όταν περάσει λίγη

ώρα προσθέτουμε 1 κούπα ζεστό νερό.

• Καθώς το φαγητό ψήνεται με ένα κουτάλι ρίχνουμε

από το ζουμί πάνω στο κρέας.

• Σερβίρεται ζεστό με τηγανητές πατάτες κομμένες σε

ροδέλες και πασπαλισμένες με κεφαλοτύρι.

Υλικά

• 1 κιλό Βερύκοκα

• 700 γραμμάρια ζάχαρη

• Χυμό από μισό λεμόνι


• Πλένουμε και ξεφλουδίζουμε τα βερύκοκα.

• Βάζουμε σε μία κατσσαρόλα τον πολτό των βερύκοκων

και την ζάχαρη.

• Σιγά σιγά τα βερύκκοκα αφήνουν τους χυμούς.

• Όταν τα υλικά πήξουν και δημιουργήσουν την

μαρμελάδα, βγάζουμε την μαρμελάδα από την φωτιά.

• Την βάζουμε σε βάζα που έχουμε βράσει σε νερό.

Αποθηκεύουμε στο ψυγείο και απολαμβάνουμε την

μοναδική γεύση της

Κουνέλι Λαδορίγανη

Μαρμελάδα Βερύκοκο

πολύ καλό ακόμα και για κοτοπουλάκι

πολύ καλό ακόμα και για κοτοπουλάκι


14 15

Υλικά• 12 αβγά• Μισό κιλό ντομάτες, ώριμες• Λάδι για το τηγάνι• 2 σκελίδες σκόρδο τριμμένο (αν θέλετε βάζετε παραπάνω)• 1 μεγάλο κρεμμύδι βατικιώτικο• 2 πρέζες ζάχαρη• 1 πρέζα ρίγανη• αλάτι, πιπέρι• μαιντανός ψιλοκομμένος

• Ξεφλουδίζετε τις ντομάτες.

• Τις ψιλοκόβετε και τις ρίχνετε στο τηγάνι μαζί με το

ψιλοκομμένο σκόρδο, το κρεμμύδι που έχετε περάσει από

τον τρίφτη, το λάδι, την ζάχαρη.

• Σιγοβράζετε τη ντομάτα μέχρι να τραβήξει όλα

τα υγρά της και να δέσει σαν κανονική σάλτσα.

• Τότε ρίχνετε μέσα τα αβγά που έχετε χτυπήσει (σαν ομελέτα). Ανακατεύετε με το σύρμα γρήγορα και δυνατά έτσι ώστε να μην προλάβουν να σφίξουν.

Φαγητό απλό και καλοκαιρινό που είναι από τα πιό αγαπημένα μας.

Υλικά

• 1/2 φλ. πιπεριές διάφορες

• 2 σκελίδες σκόρδο

• 1/2 φλ. ελαιόλαδο

• 1/2 φλ. ψωμί μπαγιάτικο, ή ψωμί του τοστ

• 1 κουταλιά της σούπας Ξύδι

• αλάτι, Πιπέρι

Καθαρίζουμε τις πιπεριές, κόβοντας το καπάκι και βγάζοντας

τους σπόρους. Τις κόβουμε σε μεγάλα κομμάτια και τις βάζουμε μαζί μετο σκόρδο και τα καρύδια ή τα κουκουνάρια στο μπλέντερ. Προσθέτουμε το ελαιόλαδο και ανακατεύουμε μέχρι να γίνει ένα λείο μείγμα. Πρέπει να είναι σχετικά πηχτό, σαν πάστα. 3. Μπορούμε να προσθέσουμε αν θέλουμε και τριμμένο τυρί.

Στραπατσάδαγνωστή και ως καγιανάς

Πέστο αλα γκρεκενάντια στα κάθε λογής «spread»

Σκεύη:

Τηγάνι βαθύ, ένα μπωλ για το ανακάτεμα των αβγών, σύρμα ή

πηρούνι για το ανακετεμά τους, σπάτουλα.

Πολλές φορές υπάρχουν άνθρωποι που

σου δίνουν την εντύπωση πως τους ξέρεις

από καιρό. Άλλους πάλι, σαν τον αδερφό μου,

τους μαθαίνεις σιγά-σιγά. Λόγω των τελείως

διαφορετικών χαρακτήρων μας, φοβάμαι πως

τον κάνω να αναδιπλώνεται και να μην θέλει

να ανοιχτεί.

Οπλισμένος με οικολογικές ευαισθησίες,

και διάθεση για ακτιβισμό, είναι πετυχημένος

σε πολλά πράγματα που εγώ δεν τα έχω

καταφέρει.

Θα ήθελα να είμαι πιο τυπικός όπως και

αυτός, αλλά πολλές φορές ο χύμα εαυτός μου

νικάει.Αλέ

ξιος

Γ. Δ

ρόσο

ςσημειώσεις

Μυστικά

Εάν βάλετε τις ντομάτες σε καφτό νερό για 2 λεπτά,

ξεφλουδίζονται πανέυκολα.

16 17

Όταν γνώρισα την γυναίκα μου ήταν, σχε-

δόν, παιδάκι (καλά και εγώ δεν ήμουν παπ-

πούς...). Στα πάνω από δεκαπέντε χρόνια της

κοινής συμβίωσής μας, αποκαλύφτηκαν πολ-

λές αρετές που τα πρώτα χρόνια δεν μπορού-

σαν να αποκαλυφτούν.

Φασαριόζα και ενθουσιώδης (με τρόπο

διαφορετικό από το δικό μου), με φωνή που

πολλές φορές σκεπάζει όλης της οικογενείας,

με έχει στηρίξει στα καλά και στα στραβά. Εδώ

που τα λέμε δεν είμαι πάντα εύκολος άνθρω-

πος και όταν στραβώνω, όχι πάντα χωρίς λόγο,

δύσκολα μανουβράρομαι.

Η κοινή μας αδυναμία στα κρεμμύδια και

τα σκόρδα μας κάνει να μην διαφωνήσουμε σε

θέματα καρυκευμάτων. Βέβαι έχουμε διαφω-

νίες σε πάρα πολλά άλλα θέματα, αλλα αυτό

δεν μειώνει την αγάπη και την εκτίμησή μου

σε αυτήν.

Στην αρχή του Γαλατσίου όχι μακρυά από μας, έμενε ο μέγιστος

Θανάσης Βέγγος. Τον θυμάμαι που γύριζε μία ταινία με την Τριφύλλη

και ήταν πάνω σε μία “γουρούνα” και έτρεχε.

Στο πέρασμα των χρόνων η αγάπη και ο θαυμασμόςμου για αυτόν

τον άνθρωπο μεγάλωσε γιατί το ταλέντο του που είχε είναι τεράστιο

αλλά και η καρδιά του ήταν ανάλογου μεγέθους. Είναι από τις λίγες

περιπτώσεις ανθρώπων που είναι όπως στην όθόνη έτσι και στη ζωή.

Χρόνια μετά ο Βέγγος συναντήθηκε με ανθρώπους, που θα γινό-

ντουσαν μέλη της οικογενείας μου, η διπλανή φωτογραφία το δείχνει

καθαρά.

Αγγ

ελικ

ή Δ

ρόσο

υΥλικά

• 1 πακέτο κουρού (2 φύλλα)

• 2 πακέτα μανιτάρια στρογγυλά,ή pleurot us

• 1 ματσάκι άνηθο

• 2 κουταλιές λάδι ή βούτυρο

• 3 αβγά

• 600γρ. τριμμένα τυριά

(ένταμ, γκούνταμ καπνιστό, Σαν Μιχάλη, κασέρι,

Γραβιέρα Αμφιλοχίας, ή ότι άλλο θέλετε)

• Aλατάκι

• Πιπεράκι, σκόρδο κατά βούληση

Σκεύη:

Τηγάνι, Μαχαίρι, Πιάτο, Ταψί μεσαίου μεγέθους


• Αφού πλύνουμε καλά τα μανιτάρια, τα κόβουμε σε

κομμάτια και τα τσιγαρίζουμε.

• Ανακατεύουμε ώσπου να πιούν όλα τα υγρά τους,

και τα ανακατεύουμε με όλα τα τυριά και τα

φέρνουμε έναν γύρο στο τηγάνι στο τέλος

προσθέτουμε τα αβγά και τον άνηθο.

• Τοποθετούμε σε ένα μέτριο ταψί το ένα φύλλο

σφολιάτας

• Στη συνέχεια απλώνουμε επάνω στο φύλλο

κουρού το μείγμα των μανιταριών και του τυριού.

• Σκεπάζουμε με το δεύτερο φύλλο

• Χαράζουμε σε κομμάτια

• Το τοποθετούμε στο φούρνο για μια ώρα στους 220

βαθμούς

• Όταν μπορούμε να βυθίσουμε το μαχαίρι μας στην

μανιταρόπιτα χωρίς να έχει υγρασία επάνω του είναι

έτοιμη.

Παπαζάνη Αγγελική ή σύζυγος, “ζωγράφισε”σημειώσεις Μανιταρόπιττα

πάρχουν μόδες και στα φαγητά. Το ίδιο

ηλίθιες και φτιαγμένες από κομπλε-

ξικούς και ματαιόδοξους ανθρώπους,

όπως και αυτές των ρούχων.

Αυτή η έρμη η αστακομακαρονά-

δα μου κάθεται στον λαιμό μόνο που

την σκέφτομαι. Είναι χαρακτηριστικό δείγμα βλαχιάς

και αντάξιο ενος Porsche Cayenne ή ενός Hummer που

το παίρνει ο χλιδόγυφτος για να το κυκλοφορεί μόνο

στην πλατεία Κολωνακίου, την Κηφισίας και την πα-

ραλιακή.

Δεν αντέχω, τις κρέμες γάλακτος και τα τέσσε-

ρα τυριά. Καλά, ούτε περισσότερα ούτε λιγότερα τυριά

δεν βάζουμε;

Όσο για την κρέμα γάλακτος αυτό είναι (7 στις

10 φορές) σαν να βάζεις κουρτίνα για να κρύψεις την

αποτυχία ενός φαγητού.

Τα περισσότερα εστιατόρια επιμένουν στο φιγουρα-

τζίδικο φαγητό, και έχουν λόγο που τοι κάνουν. Όταν

σερβίρεις «πουγγί λαχανικών με σώς χαβιάρι, ριζό-

το με αυγά στρουθοκαμήλου και μανιτάρια τρούφες»,

ο άσχετος θα εντυπωσιαστεί και θα τα πληρώσει έναν

σκασμό ευρώπουλα χωρίς αντίρηση.

Το να μπορέσεις να κάνεις καλό τηγάνισμα η ψή-

σιμο αποδίδοντας με νέο τρόπο γεύσεις οικείες, είναι

σκάλες δυσκολότερο, άσε που δεν μπορείς να χρεώσεις

όσο θέλεις. Λίγα μαγαζιά έχουν τα κότσια να κάνουν

«μετωπική» με την παραδοσιακή γεύση και να δώσουν

μία άλλη διάσταση.

Και, όσο και αν όλοι οι εστιάτορες έχουν βαλθεί να

μας πείσουν περί του αντιθέτου, το χλιδάτο εστιατόριο

αν δεν έχει καλο μάγειρα και καλά πρώτα υλικά, είναι

ο,τι χειρότερο...

Το χλιδάτο μαγαζί με ονειρική ατμόσφαιρα και θέα

την Ακρόπολη που τρώς μία αηδία στην μέση του πιά-

του χωρίς καμμία γευστική αξία μόνο και μόνο γιατί

είναι «γαλλική κουζίνα» με αφήνει παγερά αδιάφορο.

Προτιμάω να πάω στον «Τέλη» στην κεντρική αγο-

ρα τής Αθήνας και να φάω την απίστευτη μπριζόλα του,

σε ένα σκηνικό που μοιάζει με μαγειρείο στρατώνα.

Άσε που μου έτυχε να πάω, για λόγους επαγγελ-

ματικούς, σε ένα και καλά χλιδάτο, «ποιότητας», μαγαζί

και ο sommelier μπέρδευε τον οινοποιό Βασιλείου με

τον οινοποιό Γεροβασιλείου. Άσε που πολλαπλασιάζουν

Χ4 την τιμή αγοράς του κρασιού για να βγάλουν την

τιμή πώλησης...

O έρωτας περνάει από το στομάχι λένε. Δεν είμαι

σίγουρος. Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι ένα καλό

φαγητό είναι σαν μία ωραία γυναίκα.

Ο μάγειρας διαλέγει τα υλικά, το σώμα δηλαδή και

τo ντύνει αναλόγως. Υπάρχουν φαγητά που είναι βαρυ-

φορτωμένα σαν γυναίκες που φοράνε τόνους make up,

κοσμήματα και φανταχτερά ρούχα επειδή είναι τελείως

άνοστες και δεν σε κάνουν να τις επιθυμείς.

Επίσης φαγητά που, χωρίς περιττά καρυκεύματα

και στολίδια, σε τραβάν να ορμήσεις στην ζουμερή τους

σάρκα και να τ’ απολαύσεις με πάθος. Μερικές γεύσεις

σε οδηγούν σε μία πληρότητα, σχεδόν ερωτική ενώ άλ-

λες σε γεμίζουν με μία γεύση πικρή και μελαγχολική

σαν ένα βράδυ έρωτος χωρίς ουσία.

Γι’ αυτό και όταν λέμε για ένα μωράκι ότι είναι

πολύ γλυκό λέμε ότι είναι για να το φάς (να θυμηθώ να

φάω την Ευαγγελία τον Γιωργάκη και το στερνοπούλι

μου την Θεοδώρα), ή για μία γυναίκα ότι είναι νόστιμη

ή ακόμα και λαχταριστή.

καημένε

αστακέ...

20 21

Προχθές πήγα σε ένα πολυεθνικό πολυκατάστημα

ηλεκτρικών, από αυτά που έχουν ψυγεία με τηλε-

όραση (!) στην πόρτα και άλλα τέτοια κουλά...

Ένας κυριούλης μιάς κάποιας ηλικίας καθώς περ-

νούσα από δίπλα του γυρνάει και μου λέει, μάλλον

μονολόγησε δυνατά: Κοίτα μια τηλεόραση!!!

Μπερδεύουμε την ζωή με την τηλεόραση...

Τα τραγούδια λένε ιστορίες, πολλές φορές με

τρόπο πιό άμεσο και καίρο από τις, χωρίς λόγο,

αοριστολογίες.

Προημερών μπήκα σε ένα λεωφορείο,

πράγμα σπάνιο για μένα. Αισθανόμουν περί-

εργα, κάτι δεν μου κόλλαγε. Πέρασε ώρα να

καταλάβω τί. Είχα χρόνια να μπώ σε μέσο μα-

ζικής μεταφοράς, από φοιτητής,

Τότε έβλεπα ανθρώπους κουρασμένους,

πιεσμένους, ανήσυχους ή, ακόμα σπανιότερα,

ευτυχισμένους και ερωτευμένους.

Αυτή την φορά είδα κάτι διαφορετικό. Πέ-

ραν του γεγονότος ότι είδα όλες τις φυλές του

Ισραήλ κάτι άλλο με εξέπληξε.

Όλοι είχαν μία έκφραση απορίας στο πρό-

σωπο, ποιός είμαι, που πάω, τι κάνω..

Ζούμε με απορία και πεθαίνουμε με το

παράπονο σε αυτή την χώρα των περασμένων

μεγαλείων

Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι

Φτιάχνουν απόψε με κουρέλια και σανίδιαέναν συνοικισμό αυτόνομο

αυτοί που ψάχνουν για διαμάντια στα σκουπίδιακαι στον υπόνομο

κι εσύ που ψάχνεις το κουκί και το ρεβίθιστο τέλμα αυτό που βυθιζόμαστε

φτιάξε μαζί τους το δικό σου παραμύθιγιατί χανόμαστε

μες στο δικό σου παραμύθι ξαναβρέστοτο ξεχασμένο μονοπάτι σου

και ξαναχάστο, ξαναβρέστο, ξαναπέστοτο τραγουδάκι σου

ξελευθερώνω την ωραία πεταλούδααπό τη σφραγισμένη γυάλα της

να σου δανείσει τα φτερά της τα βελούδακαι τα μεγάλα της

κι αντί να ψάχνεις τριαντάφυλλα στα στήθηαυτών που χάμω τα πετάξανε

φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθιαλλιώς τη βάψαμε



φτιάχνω απόψε με κουρέλια και σανίδιαέναν συνοικισμό αυτόνομο

μ’ αυτούς που ψάχνουν για διαμάντια στα σκουπίδιακαι στον υπόνομο

κι αντί να ψάχνω το κουκί και το ρεβίθιστο τέλμα αυτό που βυθιζόμαστε

φτιάχνω μαζί σας το δικό μας παραμύθιγιατί χανόμαστε



Ένας άνθρωπος σοβαρός είναι πά-

ντα σίγουρος. Βασίζεσαι επάνω του.

Δεν έχεις εκπλήξεις, αλλά έχεις σι-

γουριά. Βάζεις σειρά και προγραμ-

ματίζεις. Δεν έχεις τα πολύ πάνω και

τα πολύ κάτω. Είσαι πάντα στα λεφτά

σου.

Ο Pier Paolo Fornacetti είχε μιά

εμμονή, μάλλον δεν ήταν σοβαρός

άνθρωπος. Είχε ασχοληθεί επί πολ-

λά χρόνια με μία γκραβούρα. Μόνο

αυτήν. Την έκανε να γελάει, να τρώει

να χαμογελάει, να βγάζει τη γλώσσα

της.

Καμμία σοβαρότης. Μήπως όμως

είχε εμμονή με μία προβολή του εαυ-

τού του σε όλες τις εκδοχές. Μπορεί

να έλεγε μέσα απο αυτή τη εμμονή,

όλα όσα δεν ήθελε ή δεν μπορούσε να

πεί μέ λόγια.

Δεν ξέρω πάλι, δεν είμαι τόσο

διαβασμένος να ξέρω τη πραγματική

αιτία, άσε που ο Fornacetti έχει πεθά-

νει και δεν θα τον βρώ να μου λύσει

τη απορία...

Σε εποχές, μακρινές απο την σημε-

ρινή εποχή παραθερίζαμε στο Τολό.

Ήταν ένα ήσυχο παραθαλλάσιο ψα-

ροχώρι που μπορούσες να βρείς κά-

ποια δωμάτια για να νοικιάσεις. Είχε μόνο ένα ξενοδοχείο.

Εκεί, στην ταβερνούλα που είχε το ξενοδοχείο, με την θά-

λασσα να γλύφει την μάντρα, καθόμασταν και τρώγαμε ψά-

ρια. Τα μαγείρευαν κατευθείαν από το τελλάρο που έφερνε

το καϊκι που είχε βγεί για ψάρεμα.

Μια μέρα, οι ψαράδες είχαν αργήσει και ο πατέρας μου είχε

επιμείνει να τηγανισουν ψάρια απο την προηγούμενη ψαρια.

Ο καταστηματάρχης του επέμενε πως δεν κάναν γιατί “ήταν

πρωϊνά”!!! Όταν ήρθε μετά από λίγη ώρα η νέα ψαριά, η νο-

στιμιά της ήταν σκάλες ανώτερη.

Υλικά:

• Υλικά για τη γέμιση

• 3 φλιτζάνια αλεύρι μαλακό

• 3 κουταλάκια μπέικιν - πάουντερ

• 3 φλιτζάνια καρυδόψιχα ψιλοκομμένα

• 3 φλιτζάνια καρυδόψιχα χοντροκομμένα

• 1 κουταλιά κανέλα

• 1 κουταλιά γαρίφαλα

• 1 φλιτζάνι βούτυρο ή βιτάμ

• 1 φλιτζάνι ζάχαρη (εγω πάντα προτιμάω την μαύρη)

• 7 αβγά

Υλικά για το σιρόπι

• 2 φλιτζάνια ζάχαρη

• 1 φλιτζάνι νερό

• χυμός από ένα λεμόνι

Σκεύη:

Μίξερ, μπωλ για την ανάμιξη των αβγών, ταψί, μικρό κατσαρο-

λάκι, αβγοδάρτης, σπάτουλα ζαχαροπλαστικής, κουτάλι


• Βάζουμε το βούτυρο, την ζάχαρη, την κανέλα και

τους κρόκους των αυγών στο μίξερ.

Τα χτυπάμε στο μίξερ περίπου για 10 λεπτά.

• Χτυπάμε με έναν αβγοδάρτη τα ασπράδια των αυγών.

Όταν γίνουν μαρέγκα τα προσθέτουμε προσεκτικά

στο μίγμα μας.

• Παίρνουμε τα καρύδια προσθέτουμε το αλεύρι το

baking powder και τα προσθέτουμε στην ζύμη μας

σιγά-σιγά και ανακατεύουμε σιγά-σιγά ώσπου να γίνει

ομοιογενές μίγμα.

• Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς.

• Λαδώνουμε ελαφρά τον πάτο ενός ταψιού

(και το βιτάμ κάνει).

• Ρίχνουμε το μίγμα και το απλώνουμε ομοιόμορφα.

• Ψήνουμε στους 180 για περίπου μία-μιάμιση ώρα

μέχρι να πάρε καφέ χρώμα, βυθίζετε το μαχαίρι σας

και αν βγαίνει στεγνό τοτε είναι έτοιμη.

Αν μοιάζει μαύρο τότε μάλλον την κάψατε.

• Βράζετε σε ένα κατσαρολάκι το νερό με την ζάχαρη

και τον χυμό λεμόνι.

Μελαχροινήστα γλυκά, αλλά και στα φαγητά η πεθερά μου «ζωγραφίζει»

Τώρα υπάρχουν δύο περιπτώσεις για το πώς

θα ρίξετε το σιρόπι. Ή έχετε αφήσει τη καρυ-

δόπιτα να κρυώσει και ρίχνετε το σιρόπι κα-

φτό ή το αντίθετο. Εγώ μάλλον είμαι οπαδός

της κρύας καρυδόπιττας με καφτό σιρόπι.

24 25

Μήτ

σος

Βαρ

λάμ

οςO θείος μου ο Μήτσος, συνταξιούχος

δάσκαλος, ποιητής και λαϊκός φιλόσοφος,

χήρεψε πρόσφατα. Η γυναίκα του η θεία

μου η Μαίρη, δασκάλα, ήταν ο έρωτας της

ζωής του. Της έγραφε ποιήματα ερωτικά

με πάθος, μία ζωή.

Τώρα έχει παιδιά εγγόνια και θα δεί

και δισέγγονα... Μα αυτό δεν του κάνει το

κενό λιγότερο. Έχω εσάς που είστε αστέρια

λαμπρά, τους λέει, αλλά ο ήλιος μου έσβησε

για μένα.

Μπορώ να λέω ώρες ολόκληρες ιστο-

ρίες που μας έχει αφηγηθεί, μα μου έκανε

εντύπωση κάτι που μου είπε τελευταία.

-Δεν βγαίνω έξω γιατί βλέπω παντού

γέρους, λέει.

-Ρε πατέρα του λεν τα παιδιά, και εσύ

γέρος είσαι.

-Είμαι μεγάλος άνθρωπος σε ηλικία

αλλά γέρος δεν είμαι τους αντείπε.

Έλληνες αεί παίδες!!! Μια γνήσια Ελ-

ληνική ψυχή..

Όταν κάποια βράδια οι γονείς μου κά-

ναν τραπέζι σε φίλους και συγγενείς, ο θείος

Μήτσος, παραμυθάς και τραγουδιστής δη-

μοτικών τραγουδιών, με φωνή με μοναδικό

μέταλλο, είχε την τιμητική του.

Όταν εμείς τα πιτσιρικάκια, πηγαίναμε

για ύπνο, τον ακούγαμε να τραγουδάει και

να διηγείται ιστορίες από τη ζωή του και ο

ύπνος έπεφτε σαν χάδι στα βλεφαρά μας.

Πόσο απλή είναι η ευτυχία..

Την σκορδαλιά τήν πρωτοείδα να την κάνουν πρώτη φορά σε “χαβάνι” δηλαδί

μπρούτζινο γουδί με τον ανάλογο χαρακτηριστικό ήχο, σαν να χτυπούσε μικρή

καμπάνα.

Τώρα έχουμε μούλτι και χίλιες δύο άλλες ευκολίες, αλλά η μαστοριά και το με-

ράκι είναι αυτή που κάνει τη διαφορά.

H σκορδαλιά, ή αλιάδα, έχει διάφορες

εκδοχές ανά την Ελλάδα. Αλλού την κάνουν

με πατάτα αλλού με ψωμί.

Σε μερικές περιοχές προσθέτουν μπα-

καλιαρόζουμο.

Ο παππούς Τρύφωνας Καρατζίνας, ήταν με-

ρακλής και μάγειρας πρώτης τάξεως. Πατέ-

ρας αγαπημένης οικογενειακής φίλης, φιλό-

σοφος και καλλιτέχνης έφυγε στον ύπνο του

σε βαθύ γήρας, πλήρης ημερών και εν μέσω

λατρεμένων παιδιών, εγγονιών και δισέγγο-

νων με διαύγεια που ούτε εμείς έχουμε.

Μαγείρευε λαγό, που, αφού τον έκανε κοκκι-

νιστό προσέθετε σκορδαλιά με καρύδι κάνο-

ντας το “λαγωτό”.

Το φαγητό αυτό, αν είστε στομαχικοί

μην το δοκιμάσετε. Αν πάλι αντέχετε

σε μεγάλες συγκινήσεις, είναι γιορτή

των αισθήσεων.

Μπορείτε να κάνετε μία παραλλαγή του

“λαγωτού” με κοτόπουλο, χοιρινο ή

και με αρνάκι.

Πάντως η πρωτότυπη συνταγή είναι η

καλύτερη...

Υλικά:

• 5 σκ. σκόρδο

• 1 φλιτζάνι τσαγιού ψίχα ψωμιού

• 1 φλιτζάνι τσαγιού κοπανισμένο καρύδι

λίγο αλάτι

• ξίδι ανάλογα με το πόσο πικάντικη

θέλουμε την γεύση

• 1 φλιτζάνι τσαγιού λάδι


• Μουσκεύετε το ψωμί για λίγη ώρα

• Κατόπιν το βάζετε στην χούφτα σας και το

στραγγίζετε, για να φύγει το νερό

• Βάζετε στον πολτοποιητή το σκόρδο,

λίγο αλάτι και λίγο λάδι

• Προσθέτετε το ψωμί το καρύδι και το υπόλοιπο λάδι

• Στο τέλος, προσθέστε όσο ξίδι θέλετε ανάλογα

με το γούστο σας.

• Χτυπάτε ώσπου να γίνουν ένα μίγμα

ομοιογενές σαν αλοιφή.

Σκορδαλιά καρυδάτηδεν παίζεται, της μανούλας μου

Κ. Γιαννέλη, Γ. Σακκά, Αλφαβητάριο. Ο.Ε.Σ.Β,

Αθήνα 1955.

Εικονογράφηση Κ. Γραμματόπουλος.

2726

Υλικά• 4 μεγάλες πατάτες• 1 μεγάλο κρεμμύδι βατικιώτικο (εγώ βάζω δύο)• 3 λεμόνια• 1 κουταλιά της σούπας πάπρικα• Λάδι περίπου μισή κούπα του τσαγιού• Αλάτι για να “μαράνουμε” τα κρεμμύδια• Αλάτι για την σαλάτα

Υλικά

•4 Μελιτζάνες •2 αυγά •1/2 κιλό κεφαλοτύρι •1 κουταλάκι σόδα

•ψίχα ψωμιού •μαϊντανός •αλάτι •πιπέρι •κρεμμύδι •γαλέτα (ή

παξιμάδι)

Μελιτζανοκεφτέδες

Σκεύη:

Μαχαίρι, Κατσαρόλα, Μπώλ για την Σαλάτα, Μπωλ για τα κρεμ-

μύδια


• Καθαρίζουμε τις πατάτες και τις βράζουμε.

• Αφού κρυώσουν, τις κόβουμε σε κομμάτια και τις βάζουμε σε ένα μεγάλο μπωλ.

• Καθαρίζουμε το κρεμμύδι (εγώ βάζω και δύο κρεμμύδια) το κόβουμε σε κομμάτια και το βάζουμε σε ένα μπολ γεμάτο νερό και αλάτι. Τα αφήνουμε για μερικά λεπτά για να “μαραθούν” ανακατεύοντάς τα με τα χέρια μας.

• Βγάζουμε το αλατόνερο από το μπώλ, και ρίχνουμε άφθονο νερό για να ξεπλύνουμε το κρεμμύδι

• Στύβουμε το λεμόνι

• Βάζουμε στο μπωλ με τις πατάτες, κρεμμύδια, λεμόνι πάπρικα, αλάτι, ανακατεύουμε και κατόπιν

περιχύνουμε το μείγμα με λεμόνι.

Λεπτομέρεια Φτιάχτε την σαλάτα περίπου μία ώρα πριν να την σερβίρετε, έτσι τα υλικά θα μαριναριστούν και θα πάρουν μία

γεύση απίθανη

* Πάπρικα γλυκιά ή καυτερή ανάλογα με το γούστο σας.


• Πλένουμε τις μελιτζάνες και τις βάζουμε στο γκριλ μέχρι να

μαυρίσουν ή τα ακουμπάμε στο γκαζάκι που τα ψήνουμε μέχρι

να μαυρίσουν επίσης. Βέβαια το τέλειο είναι να τις ψήσουμε

στην φωτιά ή σε ξυλόφουρνο.

• Όταν είναι έτοιμες τις ξεφλουδίζουμε, και αφού βγάλουμε

τους σπόρους από τις μελιτζάνες τις λειώνομε πολύ καλά

πατώντας τις μέ ένα πηρούνι ώσπου να γίνουν σαν πουρές.

• Σε μια λεκανίτσα ρίχνουμε 2 φλιτζάνια από τον πολτό

μελιτζάνας μαζί με τα υπόλοιπα υλικά και τα ζυμώνουμε

καλα ώσπου να γίνουν ένα συμπαγές μίγμα.

• Κάνουμε «κεφτεδάκια» τα περνάμε από γαλέττα, ή παξιμάδι

τριμμένο και τα τηγανίζομε, ώσπου να ροδοψηθούν.

Μία νοικοκυρά, καλονοικοκυρά γιά να

ευχαριστήσει την πεθερά της είπε να κάνει μία

πίτσα.

-Άφήστε με μητέρα της είπε, να σάς μα-

γειρέψω μία μοντέρνα πίτα.

Πήγε λοιπόν στην αγορά και αγόρασε τα

καλύτερα υλικά. Εκλεκτό τυρί, βιολογικές

ντομάτες, μπέϊκον και ζαμπόν...

Αφού την ετοίμασε και την έψησε, ψώναξε

την πεθερά της, να την σερβίρει.

Όταν την έφαγε η κοπέλλα την ρώτησε

πως της φάνηκε.

-Κορίτσι μου, αυτά τα υλικά και από μόνα

τους να τα έβαζες, και πάλι νόστιμα θα ήτανε.

Της καλονοικοκυράς οι πίττες είναι από ό,τι

βρέθηκε.

...δεν είναι θέμα υλικών, αλλά αποτέλε-

σμα αγάπης το καλό φαγητό.

Τ’ εμέτερον παιδίον, Κώστας Προυσαλί-

δης, «Πόντιος κε με ένα ομμάτ», έχει όλα τα,

καλά χαρακτηριστικά της φυλής του. Και λέω

φυλής του, γιατί όσο και να λέμε πως η Ελλά-

δα είναι ενιαία, ξέρουμε καλά πως δεν είναι

αλήθεια. Οι Πελλοπονήσιοι, είναι διαφορετικοί

από τους Κρητικούς, οι Αρβανίτες από τους

Μακεδόνες και πάει λέγοντας.

Με τον Κώστα μάθαμε τα καφτερά, πιό

πριν δεν είχαμε καμμία επαφή με το άθλημα.

Α, και τώρα που το θυμάμαι. Τα ανέκδοτα

για τους Ποντίους, τα βγάζουν οι Πόντιοι.

Κώ

στας

Προ

υσα

λίδη

ςσημειώσεις Πατατοσαλάτα

με κρεμμύδια, λεμόνι & πάπρικα*

28 29

Νικ

όλας

Γ.Δ

ρόσο

ς

Δεν έχω να πώ πολλά πράγ-

ματα. Έχω μια πείνα, και, ίσως, και

μια πίκρα.

Πολλά πράγματα στη ζωή μου,

καλά και κακά, γίνονται ερήμην

μου. Ξέρω πολύ καλά πως δεν με

έχουν κάνει αυτό που είμαι τα ναι,

αλλά τα όχι που δεν είπα.

Πάντα με κατέτρεχε ο φόβος

του τι θα πουν οι άλλοι, σαν να είναι

οι άλλοι η ζωή και εγώ ο παρείσα-

κτος.

Πολυλογάς και εξωστρεφής,

είναι, μάλλον, η εντύπωση που

έχουν οι περισσότεροι για μένα.

Δεν είναι λάθος, αλλά απέχει

μακρυά από το να είναι αλήθεια.

Δεν είμα χαλαρός, αναβλητικός και

αδιάφορος, φοβισμένος είμαι.

Κρύβομαι πίσω από πράγματα

που δεν μπορώ να παλέψω, ακόμα

και από πράγματα κατώτερα των

ικανοτήτων μου.

Άνοιξε την πόρτα. Δεν τα είχε

καταφέρει και άσχημα. Μάλλον πε-

τυχημένο θα τον έλεγες. Αλλού το

όνειρο και αλλού το θάμα μονολό-

γησε...

Τίποτα από όλα αυτά που πέ-

τυχα δεν είναι επιλογή μου, σκέ-

φτηκε. Ανθρωπάκι ήμουνα και

πάντα των άλλων η θέληση είχε

προτεραιότητα.

Και κάτι καλύτερο να πετύχω

δεν μπορώ, και να μείνω δεν γίνε-

ται.

Πορεύονται όλοι και χωρίς

εμένα.

Μακαρόνια με σκόρδοκαι μανιτάρια

Υλικά(για 4 άτομα):

• 1 πακέτο μακαρόνια ή ταλιατέλες

• 250γρ. μανιτάρια φρέσκα κομμένα σε φέτες

• 3-4 σκόρδα

• λίγο λαδάκι για το τσιγάρισμα

• μαϊντανός

• αλάτι

Σκεύη:

Μαχαίρι, Κατσαρόλα, Μπώλ για την Σαλάτα, Μπωλ για τα κρεμ-

μύδια


• Βράζουμε τα μακαρόνια και τα κρατάμε στην άκρη.

• Σε άλλη κατσαρόλα, τσιγαρίζουμε τα μανιτάρια με τα σκόρδα και

τα αλατίζουμε.

• Στη συνέχεια, προσθέτουμε τα μακαρόνια και ανακατεύουμε για

να πάρουν τη μυρωδιά του σκόρδου.

• Σερβίρονται με ψιλοκομμένο μαϊντανό.

• Εάν προτιμάτε μπορείτε να βάλετε φρεσκοτριμμένο πιπέρι.

Φαντάρος έκανα στην Αλεξανδρούπολη. Ο τόπος καθενός εί-

ναι λατρεμένος, αλλά εμένα αυτή η πόλη δεν μου άρεσε. Βέβαια

όπου πάμε φαντάροι σπανίως βλέπουμε την περιοχή με μάτι του-

ριστικό...

Εκεί στην αρχή της πόλης υπήρχε ένα μπαράκι. Δεν ήταν

ούτε “φανταρίστικο”, ούτε κσομοπολίτικο. Μάλλον “σπιτικό” θα

το έλεγα.

Το είχε ένας τύπος γύρω στα 40, δεν έμοιαζε μπάρμαν με τί-

ποτα. Ξέρεις πως βλέπεις κάποιον χοντρό και σου λέει ότι είναι

δάσκαλος χορού... κάτι τέτοιο.

Μιά μέρα τον ρώτησα

-Σπούδασες κάτι

-Ναι μαθηματικός.

-Και...

-Σχολείο τελείωσα πρώτος, στην μαθηματική μπήκα πρώ-

τος, τελείωσα πρώτος.

-Και τι έγινε

-Γνώρισα την Άννα και ήταν σαν να πέρασε από πάνω μου τρι-

αξονικό. Χωρίσαμε και όταν κάποια στιγμή μάζεψα τα κομμάτια

μου και άνοιξα το μπαρ.

30 31

ιστο

ρίες

αγν

ώστ

ων

Σε ένα τρόλλευ ή μητέρα μου

έπιασε κουβέντα με μία κυρία.

Ήταν μαζεμένη, με ρούχα καθαρά

και συντηρητικά, μα έδειχνε λίγο

σαν χαμένη.

-Γύρναγα από το μπάνιο κυρία

μου, άρχισε, και καθώς ήμουν με

το μαγιό, και την πετσέτα μου βλέ-

πω από μακρυά το σπίτι μου που

έφτιαξα με τόσο κόπο να καίγεται , .

-Και δεν τρελλάθηκες; (λόγος

σκληρός, αλλά πολλές φορές δέν

καταλαβαίνουμε τι λέμε), ήρθε αυ-

θόρμητα η ερώτηση.

-Mόλις βγήκα από το Δαφνί,

ήμουνα μέσα για μήνες...

Οι ιστορίες των ανθρώπων

έχουν χαρά και λύπη σε λίγες λέ-

ξεις...

Στην γειτονιά μας

έμενε ο Φώτης Κό-

ντογλου, 100 μέτρα

από το σπίτι μας.

Κάποια στιγμή πι-

τσιρικάκι ήμουν,

άκουσα μιά φήμη

για κάποιο θησαυρό

που ανακαλύφτηκε

στο σπίτι του.

Έπρεπε να περάσουν χρόνια να γνωρίσω την

κόρη του και να μάθω πως κάποια στιγμή, σε

καιρό οικονομικής δυσπραγίας είχε πουλήσει

το σπίτι του και ο νέος ιδιοκτήτης είχε σοβατί-

σει τις τοιχογραφίες. Μόνο όταν αγόρασαν ξανά

το σπίτι αποκαλύψαν ξανά τις τοιχογραφίες.

Η χυδαιότητα του πρακτικού αντιμέτωπη με

τη τέχνη.

Της μοίρας τα γυρίσματα φέραν τον Φώτη Κό-

ντογλου να έχει συναντηθεί στην Αβυσσυνία

με τον πατέρα μιάς αγαπημένης φίλης .

Στα Χωριά της Κάτω Ιταλίας στη

περιοχή της Απουλίας (Σα-λέντο) υπάρχoυν χωριά που οι κάτοικοί του, μετανάστες πέμπτης (και βάλε) γενιάς από την Ελλάδα μιλάνε τα «γκρεκάνικα».

Αυτή η γλώσσα έχει σπα-ράγματα αρχαίων Ελληνι-κών ζυμωμένων με Ιταλι-κές λέξεις.

Περιοχές απομονωμένες, φτωχές.

Eκεί οι κάτοικοι χορεύουν την «ταραντέλλα», χορό με αρχαιοελληνική προέλευση. Οι ρίζες της βρίσκονται στην λατρεία του Διόνυσου. Μία εκδοχή της είναι η Tα-ραντέλλα Πίτσικα που ήταν θεραπευτικός χορός για αυ-τούς που είχαν τσιμπηθεί από δηλητηριώδη αράχνη.

Το «πίτσικα» προέρχεται από το πιτσικάρε το τσίμπημα δηλαδή. Ο χορός έκανε τον άρρωστο να πέφτει σε μία μορφή έκστασης, διονυσιασμού και έτσι θεραπευόταν

Υπήρχαν αρκετές εκδοχές του χορού. Οι κορδέλες των χορευτών είχαν χρώματα ανάλογα με το χρώμα της αράχνης που δάγκωσε τον άρρωστο.

Οι μουσικοί αρχίζαν να παίζουν δοκιμάζοντας πολλές μελωδίες ώσπου ο «ταραντάτος» πέφτει σε μία κρίση σαν επιληψίας. Τότε οι μουσικοί επαναλαμβάνουν την ίδια μελωδία ξανά και ξανά για ώρες ή ακόμα και μέ-ρες. Πολλές φορές τα χέρια των μουσικών ματώναν από τα όργανα. Στό τέλος ο άρρωστος σηκωνόταν θερα-πευμένος πλέον.

Στο ελληνόφωνο χωριό Γκαλατίνα, η ταραντέλα πίτσι-κα έχει καί το χριστιανό προστάτη της, τον Αγιο Παύλο. Κάθε 29η Ιουνίου οι παλαιοί πάνε και χορεύουν μέσα στο ναό.

Μοιάζει λίγο πολύ με τα δικά μας Αναστενάρια χορός που επίσης βασίζεται στην αρχαία διονυσιακή τελετή και προστατεύονται από τους αγίους Κωνσταντίνο κι Ελένη.

Σήμερα πολύ λίγοι τηρούν αυτη την παράδοση και μόνο χάρη στην απομόνωση αυτών των χωριών υπάρχει η ανάμνησή της...

32

Τώρα που χωνεύουμε ώρα

για τσιγαράκι... θα πει ο θερια-

κλής της παρέας. Και θα συμφω-

νήσω. Δικαίωμα όλων μας να

καπνίζουμε, η και να μην καπνί-

ζουμε βέβαια.

Τσιγάρο καπνός ή πούρο εί-

ναι μέσα στο πρόγραμμα, αρκεί να

μην είναι παιδιά γύρω. Αν τρώμε

έξω και τα παιδιά είναι μακρυά

από το τραπέζι, τότε ανάψτε άνετα.

Το θέμα του πούρου είναι πιό περίπλοκο. Ακόμα

και αν η οικονομική σας κατάσταση αντέχει ένα πούρο

Τσώρτσιλ, αν δεν έχετε σκοπό να κεράσετε, μην το ανά-

βετε.

Κάποια μικρότερα cigarillos, είναι πιό κατάλληλα

αφού βέβαια ρωτήσετε τους άλλους αν τους ενοχλεί η

μυρωδιά.

Και πάλι κεράστε...

Δεν επιτρέπονται σε καμμία περίπτωση είναι

Gauloises ή και τα & Gitanes που η βρώμα τους με

έκανε να τα σταματήσω, παρόλο που

μου άρεσαν τρομερά.

Και αποφύγετε τα πούρα με άρω-

μα σοκολάτας.

Θεωρία και πράξη

Μουσική & Στίχοι από τον Γιώργο Ζήκα

Τόσα χρόνια στο σχολείο, κάθε χρόνο άλλο θρανίο

μια ζωή στην ίδια τάξη, θεωρία μα και πράξη

Κι ύστερα μέσα στους δρόμους, θες δε θες σκύβεις τους ώμους

ούτε φράγκο για κουλούρι, της ζωής το καλαμπούρι

Σαν γαϊδούρι που παλιώνει, μα περπατησιά δεν στρώνει

έμεινα στην ίδια τάξη, θεωρία μα και πράξη

Μόνη και στερνή μου ελπίδα, η δική σου η παγίδα

ας το κάνουμε το βήμα, πέρασέ με σε άλλο τμήμα,

η θεωρία ας γίνει πράξη, κι όλα θα ‘χουνε αλλάξει.

αντί επιλόγου

ΕxoMiaPeina_11Sept

Documents

Transcript of ΕxoMiaPeina_11Sept