· Web viewΩς ΜέΡΑ25, αναγνωρίζοντας την ανάγκη και...

(Σημείωση: Ο παρακάτω πίνακας περιεχομένων δεν αποτελεί το τελικό

κείμενο, διότι εκκρεμούν ορθογραφικές και συντακτικές διορθώσεις)

ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ

ΙΗ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΣΥΝΟΔΟΣ Α΄

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΞΣΤ΄

Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2019

ΘΕΜΑΤΑ

Α. ΕΙΔΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

1. Επικύρωση Πρακτικών, σελ.

2. Ανακοινώνεται ότι τη συνεδρίαση παρακολουθούν μαθητές από το 3ο

Δημοτικό Σχολείο Μεταμόρφωσης, το 4ο Γενικό Λύκειο Χαλκίδας, το 3ο

Αρσάκειο Δημοτικό Σχολείο Ψυχικού, δόκιμοι ανθυποπυραγοί από τη Σχολή

Δοκίμων Ανθυποπυραγών της Πυροσβεστικής Ακαδημίας, συνοδευόμενοι

από τον Διοικητή της Πυροσβεστικής Ακαδημίας, Αρχιπύραρχο κ. Δαμουλάκη

Εμμανουήλ και δύο εκπαιδευτικούς, μαθητές από το 2ο ΕΠΑΛ Σιβιτανιδείου,

το 2ο Γυμνάσιο Αγίων Αναργύρων, το Γυμνάσιο Λεβιδίου Αρκαδίας, το 4ο

Γυμνάσιο Κορίνθου, το 1ο Γυμνάσιο Χαριλάου Θεσσαλονίκης και το 1ο

Γυμνάσιο Ιεράπετρας Λασιθίου, σελ.

3. Έγκριση παράτασης της λειτουργίας της Ειδικής Κοινοβουλευτικής

Επιτροπής «για τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης σχετικά με τη

διερεύνηση αδικημάτων που τυχόν έχουν τελεσθεί από τον πρώην Υπουργό

Δικαιοσύνης κ Δημήτρη Παπαγγελόπουλο κατά την άσκηση των καθηκόντων

του», για την οποία η Ολομέλεια της Βουλής έχει ορίσει προθεσμία υποβολής

του πορίσματός της την 16η Δεκεμβρίου 2019, μέχρι τη 17η Μαρτίου 2020,

σελ.

4. Επί διαδικαστικού θέματος, σελ.

5. Επί προσωπικού θέματος, σελ.

Β. ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ

Ανακοίνωση του δελτίου επικαίρων ερωτήσεων της Πέμπτης 12 Δεκεμβρίου

2019, σελ.

Γ. ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

1. Συζήτηση και ψήφιση επί της αρχής, των άρθρων, των τροπολογιών και

του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εσωτερικών: «Διευκόλυνση

άσκησης εκλογικού δικαιώματος εκλογέων που βρίσκονται εκτός ελληνικής

επικράτειας και τροποποίηση εκλογικής διαδικασίας», σελ.

2. Κατάθεση Εκθέσεων Διαρκών Επιτροπών:

α) Η Διαρκής Επιτροπή Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων

καταθέτει την έκθεσή της στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας:

«Ρυθμίσεις θεμάτων του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας», σελ.

β) Η Διαρκής Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων καταθέτει την έκθεσή της

στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Οικονομικών: «Πρόγραμμα παροχής

εγγύησης σε τιτλοποιήσεις πιστωτικών ιδρυμάτων», σελ.

3. Ονομαστική ψηφοφορία επί της αρχής, επί των άρθρων 1 έως και 24, επί

του ακροτελεύτιου άρθρου και επί του συνόλου του σχεδίου νόμου του

Υπουργείου Εσωτερικών, σελ.

4. Επιστολικές ψήφοι επί της ονομαστικής ψηφοφορίας, σελ.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ

ΤΑΣΟΥΛΑΣ Κ. , σελ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΝΤΕΣ

ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Χ. , σελ.

ΒΙΤΣΑΣ Δ. , σελ.

ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ Ν. , σελ.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΣ Ο. , σελ.

ΜΠΟΥΡΑΣ Α. , σελ.

ΣΑΚΟΡΑΦΑ Σ. , σελ.

ΟΜΙΛΗΤΕΣ

Α. Επί διαδικαστικού θέματος:

ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Χ. , σελ.


ΓΚΙΟΚΑΣ Ι. , σελ.

ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ Κ. , σελ.

ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ Β. , σελ.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΣ Ο. , σελ.

ΛΙΑΚΟΥΛΗ Ε. , σελ.

ΜΠΟΥΡΑΣ Α. , σελ.

ΠΑΦΙΛΗΣ Α. , σελ.

ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ Ι. , σελ.


ΣΚΑΝΔΑΛΙΔΗΣ Κ. , σελ.

ΤΑΣΟΥΛΑΣ Κ. , σελ.

Β. Επί προσωπικού θέματος:


ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ Ι. , σελ.


Γ. Επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εσωτερικών:

ΑΒΡΑΜΑΚΗΣ Ε. , σελ.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Α. , σελ.

ΑΚΤΥΠΗΣ Δ. , σελ.

ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ Χ. , σελ.

ΑΜΑΝΑΤΙΔΗΣ Ι. , σελ.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ Σ. , σελ.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ Ε. , σελ.

ΑΥΓΕΡΗ Θ. , σελ.

ΒΑΡΔΑΚΗΣ Σ. , σελ.

ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ Γ. , σελ.

ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ Κ. , σελ.

ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ Β. , σελ.


ΒΛΑΣΗΣ Κ. , σελ.

ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ Φ. , σελ.

ΓΙΟΓΙΑΚΑΣ Β. , σελ.

ΓΚΙΚΑΣ Σ. , σελ.

ΓΚΙΟΚΑΣ Ι. , σελ.

ΓΚΟΚΑΣ Χ. , σελ.

ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ Κ. , σελ.

ΔΕΛΗΣ Ι. , σελ.

ΔΗΜΟΣΧΑΚΗΣ Α. , σελ.

ΔΡΙΤΣΑΣ Θ. , σελ.

ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ Κ. , σελ.

ΖΕΜΠΙΛΗΣ Α. , σελ.

ΗΓΟΥΜΕΝΙΔΗΣ Ν. , σελ.

ΘΕΟΔΩΡΙΚΑΚΟΣ Π. , σελ.

ΙΑΤΡΙΔΗ Τ. , σελ.

ΚΑΒΒΑΔΑΣ Α. , σελ.

ΚΑΜΙΝΗΣ Γ. , σελ.

ΚΑΠΠΑΤΟΣ Π. , σελ.

ΚΑΡΑΟΓΛΟΥ Θ. , σελ.

ΚΑΤΡΙΝΗΣ Μ. , σελ.

ΚΑΤΡΟΥΓΚΑΛΟΣ Γ. , σελ.

ΚΑΤΣΑΦΑΔΟΣ Κ. , σελ.


ΚΕΛΛΑΣ Χ. , σελ.

ΚΕΦΑΛΑ Μ. , σελ.

ΚΕΦΑΛΙΔΟΥ Χ. , σελ.

ΚΟΤΡΩΝΙΑΣ Γ. , σελ.

ΚΟΥΒΕΛΑΣ Δ. , σελ.

ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ Δ. , σελ.

ΚΥΡΑΝΑΚΗΣ Κ. , σελ.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ Ε. , σελ.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ Δ. , σελ.

ΚΩΤΣΟΣ Γ. , σελ.

ΛΕΟΝΤΑΡΙΔΗΣ Θ. , σελ.

ΛΙΑΚΟΣ Ε. , σελ.

ΛΙΑΚΟΥΛΗ Ε. , σελ.

ΛΙΒΑΝΙΟΣ Θ. , σελ.

ΛΙΒΑΝΟΣ Σ. , σελ.

ΛΙΟΥΠΗΣ Α. , σελ.

ΛΙΟΥΤΑΣ Α. , σελ.

ΜΑΚΡΗ Ζ. , σελ.

ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ Ν. , σελ.

ΜΕΛΑΣ Ι. , σελ.

ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ Κ. , σελ.

ΜΠΑΚΑΔΗΜΑ Φ. , σελ.

ΜΠΑΡΑΛΙΑΚΟΣ Ξ. , σελ.

ΜΠΙΖΙΟΥ Σ. , σελ.

ΜΠΛΟΥΧΟΣ Κ. , σελ.

ΜΠΟΓΔΑΝΟΣ Κ. , σελ.

ΜΠΟΥΚΩΡΟΣ Χ. , σελ.

ΜΥΛΩΝΑΚΗΣ Α. , σελ.

ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ Θ. , σελ.

ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Μ. , σελ.

ΠΑΝΑΣ Α. , σελ.

ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Χ. , σελ.

ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ Γ. , σελ.

ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ - ΠΑΛΙΟΥΡΑ Α. , σελ.

ΠΑΠΑΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ Α. , σελ.

ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ Ι. , σελ.

ΠΑΦΙΛΗΣ Α. , σελ.

ΠΛΕΥΡΗΣ Α. , σελ.

ΡΑΠΤΗ Ε. , σελ.


ΣΕΝΕΤΑΚΗΣ Μ. , σελ.


ΣΚΟΝΔΡΑ Α. , σελ.

ΣΚΟΥΡΟΛΙΑΚΟΣ Π. , σελ.

ΣΠΑΝΑΚΗΣ Β. , σελ.

ΣΤΑΜΕΝΙΤΗΣ Δ. , σελ.

ΣΤΕΦΑΝΑΔΗΣ Χ. , σελ.

ΤΖΗΚΑΛΑΓΙΑΣ Ζ. , σελ.

ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ Α. , σελ.

ΤΣΑΒΔΑΡΙΔΗΣ Λ. , σελ.

ΤΣΙΓΚΡΗΣ Ά. , σελ.

ΤΣΙΠΡΑΣ Α. , σελ.

ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ Β. , σελ.

ΦΟΡΤΩΜΑΣ Φ. , σελ.

ΦΡΑΓΓΙΔΗΣ Γ. , σελ.

ΧΑΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ Μ. , σελ.

ΧΑΡΙΤΣΗΣ Α. , σελ.

ΧΗΤΑΣ Κ. , σελ.

ΧΡΗΣΤΙΔΟΥ Ρ. , σελ.

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ

Θ΄ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗ

ΙΗ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΣΥΝΟΔΟΣ Α΄

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΞΣΤ΄

Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2019

Αθήνα, σήμερα 11 Δεκεμβρίου, ημέρα Τετάρτη και ώρα 10.13΄,

συνήλθε στην Αίθουσα των συνεδριάσεων του Βουλευτηρίου η Βουλή σε

ολομέλεια για να συνεδριάσει υπό την προεδρία του Προέδρου αυτής κ.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΑΣΟΥΛΑ.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Κωνσταντίνος Τασούλας): Κυρίες και κύριοι

συνάδελφοι, αρχίζει η συνεδρίαση.

(ΕΠΙΚΥΡΩΣΗ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ: Σύμφωνα με την από 10-12-2019

εξουσιοδότηση του Σώματος, επικυρώθηκαν με ευθύνη του Προεδρείου τα

Πρακτικά της ΞΕ΄ συνεδριάσεώς του, της 10-12-2019 σε ό,τι αφορά την

ψήφιση στο σύνολο του σχεδίου νόμου: «Κατεπείγουσες ρυθμίσεις

αρμοδιότητας των Υπουργείων Υγείας, Εσωτερικών, Εργασίας και

Κοινωνικών Υποθέσεων και άλλες διατάξεις»)

Κατ’ αρχάς επιτρέψτε μου να ανακοινώσω στο Σώμα το δελτίο

επικαίρων ερωτήσεων της Πέμπτης 12 Δεκεμβρίου 2019.

Α. ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ Πρώτου Κύκλου (Άρθρα 130 παράγραφοι

2 και 3 και 132 παράγραφος 2 του Κανονισμού της Βουλής)

1. Η με αριθμό 297/9-12-2019 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή Β΄

Δυτικής Αττικής της Νέας Δημοκρατίας κ. Ευάγγελου Λιάκου προς τον

Υπουργό Επικρατείας κ. Γεραπετρίτη, με θέμα: «Επίκαιρη ερώτηση επί των

εξελίξεων στα Ναυπηγεία Ελευσίνας».

2. Η με αριθμό 301/9-12-2019 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή

Ηρακλείου του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Σωκράτη Βαρδάκη

προς τον Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, με θέμα:

«Αναπάντητο παραμένει το ερώτημα για το αν και πότε θα εφαρμοστούν τα

ψηφισθέντα για τα δάνεια του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ) από

κεφάλαια τραπεζών με επιδότηση επιτοκίου».


Βοιωτίας του Κινήματος Αλλαγής κ. Γεωργίου Μουλκιώτη προς τον Υπουργό

Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, με θέμα: «Η Τράπεζα Πειραιώς ανοίγει

τον ασκό του Αιόλου για περαιτέρω απολύσεις τραπεζικών υπαλλήλων;».

4. Η με αριθμό 314/10-12-2019 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή Β3΄

Νοτίου Τομέα Αθηνών του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Χρήστου

Κατσώτη προς τον Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, με θέμα:

«Απολύσεις στην Τράπεζα Πειραιώς».

5. Η με αριθμό 307/10-12-2019 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή Β2΄

Δυτικού Τομέα Αθηνών του ΜέΡΑ25 κ. Κρίτωνα Αρσένη προς τον Υπουργό

Εθνικής Άμυνας, με θέμα: «Αποδέσμευση δασικών εκτάσεων των

στρατοπέδων Χαϊδαρίου και παραχώρηση κτηρίων και κοινόχρηστων χώρων

τους στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ)».

Β. ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ Δεύτερου Κύκλου (Άρθρα 130

παράγραφοι 2 και 3 και 132 παράγραφος 2 του Κανονισμού της Βουλής)

1. Η με αριθμό 298/9-12-2019 επίκαιρη ερώτηση της Βουλευτού

Καρδίτσας της Νέας Δημοκρατίας κ. Ασημίνας Σκόνδρα προς τον Υπουργό

Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, με θέμα: «Σοβαρή δυσλειτουργία λόγω

υποστελέχωσης των υπηρεσιών του ΕΦΚΑ αγροτών Θεσσαλίας».

2. Η με αριθμό 303/9-12-2019 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή Α΄

Θεσσαλονίκης του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Χρήστου

Γιαννούλη προς τον Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, με θέμα:

«Ασφαλής λειτουργία του Παραρτήματος του Κέντρου Εκπαιδεύσεως και

Αποκαταστάσεως Τυφλών στη Θεσσαλονίκης (πρώην Σχολή Τυφλών) μετά

την πρόσφατη πυρκαγιά στις εγκαταστάσεις του».


Βοιωτίας του Κινήματος Αλλαγής κ. Γεωργίου Μουλκιώτη προς τον Υπουργό

Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, με θέμα: «Υπάρχει τελικά τιτλοποίηση

και πώληση ληξιπρόθεσμων οφειλών του Κέντρου Είσπραξης Ασφαλιστικών

Οφειλών (ΚΕΑΟ);».

4. Η με αριθμό 304/9-12-2019 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή Χίου

του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Ανδρέα Μιχαηλίδη προς τον

Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, με θέμα: «Ανάκληση

εγγράφου 2016 σχετικά με την απασχόληση συνταξιούχων του ΝΑΤ σε

Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού (ΑΕΝ)».

5. Η με αριθμό 300/9-12-2019 επίκαιρη ερώτηση του Ε΄ Αντιπροέδρου

της Βουλής και Βουλευτή Αρκαδίας του Κινήματος Αλλαγής κ. Οδυσσέα

Κωνσταντινόπουλου προς τον Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών

Υποθέσεων, με θέμα: «Διευκόλυνση απασχόλησης των νέων, παράταση

προγράμματος Νο 11/2018».


Μεσσηνίας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Αλέξανδρου

Χαρίτση προς τον Υπουργό Εσωτερικών, με θέμα: «Πρόγραμμα

“ΦιλόΔημος”».


Ηρακλείου του Κινήματος Αλλαγής κ. Βασιλείου Κεγκέρογλου προς τον

Υπουργό Εσωτερικών, με θέμα: «Εκπροσώπηση της Ελλάδας στην επιτροπή

περιφερειών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.)».


Ηρακλείου του Κινήματος Αλλαγής κ. Βασιλείου Κεγκέρογλου προς τον

Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, με θέμα: «Μοναχικά ΑΜΕΑ,

Γονείς ΑΜΕΑ, οικογένειες με παιδιά με αναπηρία άνω των είκοσι τεσσάρων

ετών και παιδιά τρίτεκνων οικογενειών μένουν εκτός κοινωνικού μερίσματος».

ΑΝΑΦΟΡΕΣ - ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ (Άρθρο 130 παράγραφος 5 του

Κανονισμού της Βουλής)

1. Η με αριθμό 1819/8-11-2019 ερώτηση του Βουλευτή Αργολίδας του

Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Γιάννη Γκιόλα προς τον Υπουργό

Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, με θέμα: «Έργο μεταφοράς και διανομής

νερού άρδευσης από δίκτυα Αναβάλου στο Δήμο Ερμιονίδας, Νομού

Αργολίδας».

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επίσης έχω την τιμή να ανακοινώσω

προς το Σώμα τα εξής:

Ο Υπουργός Οικονομικών κατέθεσε στις 10-12-2019 σχέδιο νόμου:

«Πρόγραμμα παροχής εγγύησης σε τιτλοποιήσεις πιστωτικών ιδρυμάτων».

Ακόμη, ο Βουλευτής κ. Γεώργιος Καμίνης ζητεί άδεια απουσίας στο

εξωτερικό για τις 16-12-2019. Η Βουλή εγκρίνει;

ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Κωνσταντίνος Τασούλας): Συνεπώς η Βουλή ενέκρινε

τη ζητηθείσα άδεια.

Τέλος, ο Βουλευτής κ. Τρύφων Αλεξιάδης ζητεί άδεια ολιγοήμερης

απουσίας στο εξωτερικό από 8-1-2020 έως 10-1-2020. Η Βουλή εγκρίνει;

ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Κωνσταντίνος Τασούλας):Συνεπώς η Βουλή ενέκρινε

τη ζητηθείσα άδεια.

ΑΛΛΑΓΗ ΣΕΛΙΔΑΣ ΛΟΓΩ ΑΛΛΑΓΗ ΘΕΜΑΤΟΣ


συνάδελφοι, εισερχόμαστε στην ημερήσια διάταξη της

ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Μόνη συζήτηση και ψήφιση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου

του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εσωτερικών: «Διευκόλυνση άσκησης

εκλογικού δικαιώματος εκλογέων που βρίσκονται εκτός ελληνικής επικράτειας

και τροποποίηση εκλογικής διαδικασίας».

Η Διάσκεψη των Προέδρων αποφάσισε στη συνεδρίασή της, στις 3

Δεκεμβρίου 2019 τη συζήτηση του νομοσχεδίου σε μία συνεδρίαση ενιαία επί

της αρχής, των άρθρων και των τροπολογιών.

Συμφωνεί το Σώμα;


ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Κωνσταντίνος Τασούλας): Συνεπώς το Σώμα

συνεφώνησε.

Πριν προχωρήσουμε στους εισηγητές, ήθελα να σας ενημερώσω ότι

σύμφωνα με το άρθρο 72 παράγραφος 1 εδάφιο γ του Κανονισμού της

Βουλής που αναφέρεται στις δυνατότητες ονομαστικής ψηφοφορίας, θα

διεξαχθεί με το πέρας της συζήτησης ονομαστική ψηφοφορία επί της αρχής,

των επιμέρους άρθρων, από το 1 έως και το 24, για τα οποία απαιτείται η

προβλεπόμενη πλειοψηφία του άρθρου 51 παράγραφος 4 του Συντάγματος -

των 2/3 δηλαδή- του ακροτελεύτιου άρθρου, καθώς και του συνόλου του

νομοσχεδίου.

Η πρόταση αυτή ονομαστικής ψηφοφορίας δεν είναι αυτό που ίσως έχετε

συνηθίσει, που κατατίθεται πρόταση με υπογραφή Βουλευτών, αλλά είναι

προβλεπόμενη έπειτα από πρόταση του Προέδρου της Βουλής, εφόσον κρίνει

ότι είναι επάναγκες. Και προφανώς η κατοχύρωση της ισχύος ενός

νομοσχεδίου τέτοιας ιστορικής, θα έλεγα, και θεσμικής σημασίας πρέπει να

γίνει με την διαπίστωση των 2/3. Συνεπώς είναι αναγκαία η ονομαστική

ψηφοφορία για τα άρθρα που σας είπα. Αυτό θα γίνει στο τέλος της

συζήτησης.

Τον λόγο έχει τώρα για δεκαπέντε λεπτά η εισηγήτρια της Νέας

Δημοκρατίας κ. Άννα Μάνη - Παπαδημητρίου.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΚΑΝΔΑΛΙΔΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, μήπως πρέπει να

ορίσουμε και το τέλος της συνεδρίασης για να μη λείπουν οι Βουλευτές την

ώρα της ψηφοφορίας;

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Κωνσταντίνος Τασούλας): Δεν μπορούμε να το

προεξοφλήσουμε αυτό, κύριε συνάδελφε. Θα δούμε τις εγγραφές και θα το

ρυθμίσουμε.

Ορίστε, κυρία Παπαδημητρίου, έχετε τον λόγο.

ΑΝΝΑ ΜΑΝΗ - ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κύριοι Υπουργοί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εισάγεται σήμερα προς

ψήφιση στην Ολομέλεια της Βουλής των Ελλήνων ένα εμβληματικό

νομοσχέδιο υψίστης σημασίας για τον απανταχού Ελληνισμό, η υπερψήφιση

του οποίου θα σηματοδοτήσει το πέρασμα σε μία άλλη εποχή. Είναι ένα

νομοσχέδιο που αφορά τη διευκόλυνση της ψήφου των Ελλήνων του

εξωτερικού, ένα ζήτημα κορυφαίο για το οποίο δίνεται σε μας, στους

Βουλευτές της παρούσας Βουλής, η ιστορική ευκαιρία να πράξουμε το

αυτονόητο και να αποκαταστήσουμε μια αδικία που διήρκησε δεκαετίες,

ανταποκρινόμενοι στο ηθικό και εθνικό μας καθήκον.

Για τον λόγο αυτό αποτελεί και ιδιαίτερη τιμή για μένα να το εισηγούμαι

σήμερα για λογαριασμό της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Εξάλλου, το

ιστορικό παρελθόν μας μας υπαγορεύει να κινηθούμε σε αυτή την

κατεύθυνση, όταν πριν από εκατόν πενήντα επτά χρόνια, το 1862, ο

Θρασύβουλος Ζαΐμης, Υπουργός Εσωτερικών, με ειδική νομοθεσία φρόντισε

να ψηφίζουν για πρώτη φορά οι Έλληνες του εξωτερικού. Χρειάστηκε, λοιπόν,

να περάσουν πάνω από εκατόν πενήντα χρόνια για να ξεπεράσουμε τις

όποιες αντιπαραθέσεις και με συνεννόηση και αίσθημα ευθύνης να βρούμε τη

χρυσή τομή, ώστε να διευκολύνουμε τους Έλληνες του εξωτερικού να

συμμετέχουν στο πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας μας.

(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Α΄ Αντιπρόεδρος

της Βουλής κ. ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ)

Άλλωστε, οι συνθήκες για το βήμα αυτό έχουν πλέον ωριμάσει και δεν

μπορεί η Ελλάδα να αποτελεί την εξαίρεση, καθώς στο σύνολο των είκοσι

οκτώ κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης μόνο δύο εξ αυτών δεν

ρυθμίζουν δικαίωμα ψήφου για τους εκτός της επικράτειας πολίτες τους, με τη

χώρα μας να ανήκει, δυστυχώς, σε αυτή τη θλιβερή μειοψηφία.

Η Ελλάδα, αγαπητοί συνάδελφοι, έχει ανάγκη σήμερα όσο ποτέ σε μία

ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο τον παγκόσμιο Ελληνισμό, τους συμπατριώτες μας

που έφυγαν πριν από δεκαετίες. Είναι αυτοί που όταν χρειάζεται,

υπερασπίζονται τα εθνικά μας συμφέροντα εκεί όπου διαμορφώνεται η

διεθνής κοινή γνώμη, που μπορούν να αποτελέσουν δύναμη στήριξης της

εξωτερικής μας πολιτικής, καθώς ασκούν σημαντική επιρροή όντας σε πολλές

περιπτώσεις υπολογίσιμη εκλογική δύναμη στις χώρες στις οποίες διαβιούν.

Είναι αυτοί που μπορούν να ενισχύσουν οικονομικά τη χώρα μας με

επενδύσεις συμβάλλοντας στην πολυπόθητη ανάπτυξη, αυτοί που κατάφεραν

να διακριθούν σε κάθε τομέα και στο πρόσωπό τους να διακριθεί όλη η

Ελλάδα, είναι αυτοί που αν και ζουν δεκαετίες στο εξωτερικό, κρατούν ψηλά

τη σημαία της Ελλάδας και δακρύζουν στην ανάκρουση του εθνικού μας

ύμνου.

Η πατρίδα έχει όμως ανάγκη και τους χιλιάδες νέους, που κατά τα

χρόνια της κρίσης της τελευταίας δεκαετίας, έφυγαν μαζικά στο εξωτερικό, με

σκοπό την αναζήτηση εργασίας. Δεν καταφέραμε να κρατήσουμε στην

πατρίδα μας αυτά τα παιδιά κι αυτά αναζήτησαν νέες πατρίδες. Είναι μια

νεολαία με γνώσεις, με ευφυΐα, με κριτική σκέψη, με όρεξη για δουλειά και για

ζωή και αυτή η νεολαία μάς παρατηρεί. Πρέπει να τους δείξουμε ότι στη χώρα

υπάρχει ακόμη ελπίδα. Έχουμε ανάγκη αυτούς τους νέους όσο ποτέ άλλοτε.

Και επειδή δεν αρκούν οι αόριστες εξαγγελίες και οι καλές προθέσεις, το

πρώτο βήμα για να φέρουμε πιο κοντά αυτά τα παιδιά στην πατρίδα είναι να

τους δώσουμε το ελάχιστο, το δικαίωμα να συναποφασίζουν με εμάς για τη

διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος.

Εξάλλου το εκλογικό δικαίωμα των Ελλήνων του εξωτερικού ήταν

συνταγματικά κατοχυρωμένο στο Σύνταγμα του 1975 αλλά και σε αυτό του

2001, χωρίς ωστόσο να έχει υλοποιηθεί, καθώς απαιτείται η υπερψήφιση του

εφαρμοστικού νόμου από διακόσιους Βουλευτές, με αποτέλεσμα η

συνταγματική πρόβλεψη να αποτελεί μέχρι σήμερα κενό γράμμα. Η Νέα

Δημοκρατία κατέθεσε, επανειλημμένα, στο παρελθόν νομοσχέδια αλλά και

προτάσεις νόμου, χωρίς ωστόσο να επιτευχθεί η απαραίτητη κοινοβουλευτική

Πλειοψηφία. Ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και Πρωθυπουργός της

χώρας, Κυριάκος Μητσοτάκης, πιστός στην προεκλογική του δέσμευση, έθεσε

το ζήτημα στις προτεραιότητες της Κυβέρνησης και ξεκίνησε άμεσα

συζητήσεις με τους πολιτικούς Αρχηγούς. Οι συζητήσεις κατέληξαν στη

σύσταση διακομματικής επιτροπής, με εκπροσώπηση όλων των κομμάτων

του Κοινοβουλίου, όπου μετά από επαρκή διάλογο διαμορφώθηκε ένα βασικό

πλαίσιο συμφωνίας με τέσσερις κύριους άξονες. Η θέση της Νέας

Δημοκρατίας, από την αφετηρία αυτού του διαλόγου, ήταν και είναι ότι πρέπει

να ψηφίζουν όλοι οι Έλληνες του εξωτερικού, χωρίς εξαιρέσεις και

προϋποθέσεις, και μάλιστα με επιστολική ψήφο. Η Κυβέρνηση δεν έκανε

εκπτώσεις από τις αρχικές της θέσεις, αλλά η άλλη επιλογή ήταν το αδιέξοδο

και με δεδομένη την απαραίτητη πλειοψηφία των διακοσίων Βουλευτών, που

προβλέπει το Σύνταγμα, έγιναν συμβιβασμοί, με το βλέμμα στραμμένο στη

μεγάλη θεσμική τομή που πρέπει να υλοποιηθεί.

Το πρώτο βήμα προς την υλοποίηση της συμφωνίας αυτής έγινε

πρόσφατα από την παρούσα Βουλή, με την αναθεώρηση του άρθρου 54 του

Συντάγματος και τη σχετική προσθήκη της παραγράφου 4, με την οποία και

θωρακίστηκαν συνταγματικά προβλέψεις του σημερινού νομοσχεδίου. Το

δεύτερο και καθοριστικό βήμα θα είναι η υπερψήφιση του παρόντος

νομοσχεδίου. Η υπό συζήτηση ρύθμιση της διευκόλυνσης των αποδήμων

Ελλήνων ολοκληρώνει το πλαίσιο διευκόλυνσης των εκλογέων αυτών και

προσδίδει στην αρχή της καθολικότητας της ψηφοφορίας, που κατοχυρώνεται

στο άρθρο 51 του Συντάγματος, μια ουσιαστική και δυναμική διάσταση. Η

ελληνική πολιτεία, με τον τρόπο αυτό, εκπληρώνει το συνταγματικό της

καθήκον, διασφαλίζοντας εν τοις πράγμασι την καθολικότητα αυτή και οι

συνταγματικές διατάξεις αποκτούν πλήρη και αποτελεσματική κανονιστική

ακτινοβολία.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι γεγονός ότι το παρόν νομοσχέδιο,

όπως εισάγεται σήμερα στην τελική του μορφή, είναι προϊόν γόνιμου

διαλόγου, όπως ο διάλογος αυτός αναπτύχθηκε και κατά τις συνεδριάσεις των

αρμοδίων επιτροπών. Υπήρξαν ζητήματα για τα οποία διατυπώθηκαν

διαφορετικές απόψεις και έγιναν συζητήσεις, οι οποίες μετά από

συμβιβασμούς και υποχωρήσεις κατέληξαν στις συγκεκριμένες διατάξεις,

όπως αυτές τελικά διαμορφώθηκαν και εισάγονται σήμερα.

Καθοριστικής σημασίας για τη διαμόρφωση του τελικού κειμένου ήταν

και η ακρόαση των φορέων, με τη συμμετοχή των εκπροσώπων της

ομογένειας. Οι εκπρόσωποι των συμπατριωτών μας του εξωτερικού

προσήλθαν σε δύο συνεδριάσεις των επιτροπών, διατύπωσαν τις απόψεις

τους και ακούστηκε η φωνή της ομογένειας.

Το παρόν νομοσχέδιο δομείται σε δύο μέρη. Το πρώτο αφορά τη

διευκόλυνση της άσκησης του εκλογικού δικαιώματος εκλογέων που

βρίσκονται εκτός της ελληνικής επικράτειας, στις εθνικές εκλογές, στις

ευρωεκλογές και κατά την διεξαγωγή εθνικού δημοψηφίσματος και το δεύτερο

μέρος την τροποποίηση της εκλογικής νομοθεσίας για την εκλογή Βουλευτών.

Οι βασικοί άξονες του πρώτου μέρους, οι οποίοι ενσωματώνουν τη

συμφωνία της διακομματικής επιτροπής αλλά και την επεξεργασία που

μεσολάβησε στις επιτροπές είναι οι εξής τέσσερις: Κατ’ αρχάς, ορίζεται ποιοι

από τους Έλληνες του εξωτερικού μπορούν να ασκήσουν το εκλογικό τους

δικαίωμα στον τόπο κατοικίας τους και με ποιες προϋποθέσεις. Πρώτον,

πρέπει να είναι ήδη εγγεγραμμένοι στους γενικούς εκλογικούς καταλόγους

δήμου της Ελληνικής Δημοκρατίας και επιπλέον θα πρέπει να συντρέχουν στο

πρόσωπό τους σωρευτικά και οι εξής δύο προϋποθέσεις: Πρώτον, να έχουν

μείνει συνολικά δύο έτη στην Ελλάδα, κατά το χρονικό διάστημα των

τελευταίων τριάντα πέντε ετών, ανεξάρτητα από τον χρόνο αποχώρησής

τους. Η διαπίστωση της διετούς διαμονής, η οποία σημειωτέον δεν απαιτείται

να είναι συνεχόμενη, θα αποδεικνύεται από δημόσια έγγραφα, ιδίως από

βεβαίωση φοίτησης ελληνικού σχολείου κάθε βαθμίδας, βεβαίωση καταβολής

ασφαλιστικών εισφορών ή βεβαίωση εκπλήρωσης στρατιωτικής θητείας.

Δεύτερον, πρέπει να έχουν υποβάλει φορολογική δήλωση, είτε κατά το τρέχον

είτε κατά το προηγούμενο φορολογικό έτος. Η συγκεκριμένη προϋπόθεση

πληρείται και με την υποβολή μόνο απλής φορολογικής δήλωσης, δηλαδή με

την υποβολή μόνο του εντύπου Ε1, χωρίς να απαιτείται να διαθέτει κάποιος

και περιουσιακά στοιχεία στην Ελλάδα. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό ότι η

υποβολή φορολογικής δήλωσης δεν απαιτείται για τους εκλογείς που δεν

έχουν συμπληρώσει το τριακοστό έτος της ηλικίας τους, με την προϋπόθεση

όμως να έχουν υποβάλει φορολογική δήλωση συγγενείς πρώτου βαθμού,

κατά το τρέχον ή κατά το προηγούμενο φορολογικό έτος. Με την εξαίρεση

αυτή παρέχεται ουσιαστική διευκόλυνση στα Ελληνόπουλα που έφυγαν στο

εξωτερικό, στα χρόνια της κρίσης, ώστε να μπορούν να ασκούν το εκλογικό

τους δικαίωμα με τις ελάχιστες απαιτούμενες προϋποθέσεις.

Με τον δεύτερο άξονα ορίζεται ο τρόπος με τον οποίο ασκείται το

εκλογικό δικαίωμα. Η πάγια θέση της Νέας Δημοκρατίας, αλλά

ομολογουμένως κι άλλων κομμάτων, ήταν η θέσπιση επιστολικής ψήφου,

αίτημα που έθεσαν άλλωστε και οι εκπρόσωποι της ομογένειας. Στο πλαίσιο,

όμως, της απαραίτητης ευρύτερης πλειοψηφίας των διακοσίων ψήφων, η

διάταξη προβλέπει την αυτοπρόσωπη παρουσία του εκλογέα σε εκλογικά

τμήματα, που θα συσταθούν σε πρεσβείες, προξενεία ή και σε άλλα

καταστήματα ψηφοφορίας. Και στο σημείο αυτό είναι πολύ σημαντική η

δέσμευση του κυρίου Υπουργού ότι θα καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια,

σε συνεννόηση και με τα κράτη του εξωτερικού όπου ζουν Έλληνες, ώστε να

παραχωρηθούν, αν κριθεί απαραίτητο, και άλλοι κατάλληλοι χώροι για τη

διεξαγωγή της εν λόγω εκλογικής διαδικασίας. Απώτερος στόχος είναι να

ψηφίζουν οι συμπατριώτες μας όσο το δυνατόν πλησιέστερα στην κατοικία

τους και με τη μικρότερη δυνατή οικονομική επιβάρυνση και ταλαιπωρία.

Ο τρίτος άξονας προβλέπει ότι η ψήφος των ως άνω εκλογέων θα

μετράει ισότιμα στο συνολικό εκλογικό αποτέλεσμα και επομένως και για τη

συνολική κατανομή των εδρών.

Ο τέταρτος ορίζει ότι οι εκλογείς του εξωτερικού θα ψηφίζουν στο

ψηφοδέλτιο επικρατείας του κόμματος που επιθυμούν, χωρίς όμως να έχουν

δικαίωμα σταυρού προτίμησης στις γενικές βουλευτικές εκλογές. Ωστόσο, στις

ευρωεκλογές θα εκφράζουν προτίμηση μεταξύ των υποψηφίων των

ψηφοδελτίων, κατά τρόπο ανάλογο με τους εκλογείς που ασκούν το εκλογικό

τους δικαίωμα εντός επικρατείας. Στο σημείο αυτό είναι ιδιαίτερα κρίσιμη η

νομοτεχνική βελτίωση που κατατέθηκε από το επισπεύδον Υπουργείο,

σύμφωνα με την οποία τρεις από τους δεκαπέντε βουλευτές του ψηφοδελτίου

επικρατείας κάθε κόμματος θα προέρχονται από τη διασπορά και μάλιστα ο

ένας εκ των τριών αυτών υποψηφίων τοποθετείται υποχρεωτικά στις τρεις

πρώτες θέσεις του ψηφοδελτίου. Έτσι, με τη νέα ρύθμιση, θεσπίζεται

αυτοτελές δικαίωμα εκλέγεσθαι για τους Έλληνες της διασποράς,

ικανοποιείται κατ’ αυτόν τον τρόπο και ανάλογο αίτημα της ομογένειας και

ενισχύεται περισσότερο η εκπροσώπησή τους στο ελληνικό Κοινοβούλιο.

Στις λοιπές διατάξεις του πρώτου μέρους περιγράφονται ο τρόπος

εγγραφής των εκλογέων τους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους του

εξωτερικού, ο χρόνος και ο τρόπος διεξαγωγής της ψηφοφορίας και άλλες επί

μέρους λεπτομέρειες. Συγκεκριμένα, η αίτηση εγγραφής του εκλογέα θα

γίνεται ηλεκτρονικά, σε ειδική πύλη του Υπουργείου Εσωτερικών, στην οποία

θα επισυνάπτονται και τα απαιτούμενα δικαιολογητικά, και όσα στοιχεία είναι

διαθέσιμα σε βάσεις δεδομένων του δημοσίου θα αντλούνται αυτεπάγγελτα,

με τη συναίνεση πάντα του εκλογέα. Επίσης με νομοτεχνική βελτίωση, που

κατατέθηκε, προβλέπεται η σύσταση ειδικής διακομματικής επιτροπής,

αρμοδιότητα της οποίας είναι αφ’ ενός να εξετάζει ενστάσεις επί των

απορριπτικών αποφάσεων για τις αιτήσεις εγγραφής που απορρίφθηκαν και

αφ’ ετέρου να διενεργεί δειγματοληπτικούς ελέγχους των ως άνω αιτήσεων

εγγραφής που έχουν γίνει αποδεκτές. Με τη ρύθμιση αυτή εξαλείφεται ακόμα

και η παραμικρή ανησυχία για την εγκυρότητα και τη διαφάνεια της όλης

διαδικασίας. Η διεξαγωγή της ψηφοφορίας θα πραγματοποιείται μεταξύ

Τετάρτης και Σαββάτου, πριν την Κυριακή των εθνικών εκλογών, και θα

ολοκληρώνεται σε μία ημέρα. Η δε καταμέτρηση και ανακοίνωση των

αποτελεσμάτων θα γίνεται ταυτόχρονα με αυτή της ελληνικής επικράτειας,

αφού αποσταλούν αεροπορικώς οι φάκελοι στην Αθήνα και συγκεκριμένα

στην κεντρική εφορευτική επιτροπή εκλογέων εξωτερικού στο Εφετείο

Αθηνών, χωρίς όμως να έχουν αποσφραγιστεί.

Στο δεύτερο μέρος του νομοσχεδίου επιχειρούνται στοχευμένες

παρεμβάσεις στην εκλογική νομοθεσία για την εκλογή Βουλευτών, με βασικό

στόχο την απλοποίηση της διαδικασίας και την εναρμόνιση με τις σύγχρονες

τεχνολογικές εξελίξεις.

Ορισμένες από τις βασικές καινοτομίες που εισάγονται είναι: η αύξηση

του αριθμού Βουλευτών Επικρατείας από δώδεκα σε δεκαπέντε, με

αντίστοιχη αναπροσαρμογή του αριθμού των λοιπών Βουλευτών, η

καθιέρωση ηλεκτρονικής διαδικασίας υποβολής υποψηφιοτήτων, η πρόβλεψη

για καταβολή αποζημίωσης στα μέλη των εφορευτικών επιτροπών, η

υποχρέωση των δικαστικών αντιπροσώπων να μεταδίδουν κατά τη διάρκεια

της ψηφοφορίας τον αριθμό των ψηφισάντων, ώστε να ενημερώνεται η κοινή

γνώμη για την πορεία της εκλογικής διαδικασίας, η απλοποίηση της

διαδικασίας παραίτησης από θέσεις που αποτελούν κώλυμα εκλογιμότητας, η

αντικατάσταση της έντυπης μορφής των εκλογικών καταλόγων, οι οποίοι

πλέον θα αποστέλλονται αρμοδίως αποθηκευμένοι μόνο σε ψηφιακό μέσο

μοναδικής εγγραφής.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το παρόν νομοσχέδιο είναι αποτέλεσμα

συνεννόησης και συνεργασίας των κομμάτων. Επιτέλους, καταφέραμε να

βρούμε κοινό βηματισμό και δίνεται η ευκαιρία να εδραιώσουμε μια πολιτική

κουλτούρα συναίνεσης, σταθμό στον κοινοβουλευτικό μας βίο. Είναι ένα από

τα λίγα νομοσχέδια που δομήθηκε σε μια άλλη λογική, στη λογική της εθνικής

συνεννόησης στο όνομα της εθνικής ενότητας. Δεν υπάρχει πια καμμία

δικαιολογία καταψήφισής του. Η στάση του καθενός από εμάς απέναντι στο

νομοσχέδιο θα μας θέσει ενώπιον της ιστορικής μας ευθύνης. Και ας μην

ξεχνάμε πως η ιστορία της πατρίδας μας μας έχει διδάξει πως η ενότητα είναι

ο δρόμος για να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες.

Ας εκπέμψουμε, λοιπόν, σήμερα ένα ισχυρό μήνυμα ενότητας προς

τους Έλληνες όλης της οικουμένης που μας παρακολουθούν, με την

υπερψήφιση του νομοσχεδίου με τη μέγιστη δυνατή πλειοψηφία, σε μια

κρίσιμη και φορτισμένη περίοδο για τα εθνικά μας θέματα.

Αγαπητοί συνάδελφοι, ο Βίκτωρ Ουγκώ είχε πει πως «ο κόσμος είναι η

Ελλάδα που διαστέλλεται». Σας καλώ, λοιπόν, σήμερα να ξεπεράσουμε τα

κομματικά όρια, να υπερβούμε τα σύνορα και να γίνουμε η γέφυρα που θα

ενώσει τον οικουμενικό ελληνισμό με την πατρίδα.

Σας ευχαριστώ.

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Κυρίες και κύριοι

συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι τη συνεδρίασή μας

παρακολουθούν από τα άνω δυτικά θεωρεία τη συνεδρίασή μας σαράντα

πέντε μαθητές και μαθήτριες και τέσσερις συνοδοί εκπαιδευτικοί από το 3ο

Δημοτικό Σχολείο Μεταμόρφωσης.

Η Βουλή τούς καλωσορίζει.

(Χειροκροτήματα από όλες τις πτέρυγες της Βουλής)

Αγαπητοί συνάδελφοι, προσέξτε. Θα ήθελα τη συναίνεσή σας στο εξής:

Μέχρι στιγμής έχουν εγγραφεί εξήντα πέντε συνάδελφοι. Υπολογίζω ότι θα

εγγραφούν γύρω στους ογδόντα. Κάναμε έναν πρόχειρο υπολογισμό.

Προσθέσαμε και τους πολιτικούς Αρχηγούς, που κατά πάσα βεβαιότητα -

επισήμως δεν το έχει το Προεδρείο- θα μιλήσουν -και αν όχι όλοι, οι

περισσότεροι- και όλοι γνωρίζουμε ότι ουδείς πολιτικός Αρχηγός τηρεί τον

χρόνο του. Υπολογίστε μιάμιση με δύο ώρες.

Η πρόταση που κάνει το Προεδρείο είναι ότι στις 12 η ώρα, ακόμα και

αν κάποιοι συνάδελφοι δεν έχουν μιλήσει και δεν θα προλάβουν να μιλήσουν,

να κλείσει η συνεδρίαση και να γίνει η ψηφοφορία.

Έχω τη συναίνεσή σας;


Εγκρίνεται ομοφώνως η πρόταση.

Προχωρούμε με τον κ. Γεώργιο Κατρούγκαλο, εισηγητή από τον

ΣΥΡΙΖΑ.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΤΡΟΥΓΚΑΛΟΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.

Το θέμα της ρύθμισης της ψήφου των Ελλήνων του εξωτερικού

αποτελεί συνταγματική επιταγή ήδη από το 1975. Γιατί δεν ρυθμίστηκε μέχρι

σήμερα και γιατί θέτω αυτή την ερώτηση αρχικά;

Προϋπόθεση για να προσεγγίζουμε κάθε εθνικό θέμα -και αυτό είναι

εθνικό θέμα- είναι να το αντιμετωπίσουμε με όρους ειλικρίνειας και όχι

υποκρισίας, γιατί τα αναγκαία μέτωπα χτίζονται ακριβώς σε αυτή τη βάση.

Η αλήθεια είναι ότι κανένα από τα δύο κόμματα, τα οποία κυβερνούσαν

με εναλλαγή μεταξύ τους μέχρι το 2015, δεν ήθελε, πράγματι, να λυθεί το

ζήτημα. Άλλωστε αυξημένη πλειοψηφία προβλέπεται μόνο μετά τη

συνταγματική Αναθεώρηση του 2001. Γιατί; Γιατί όλα τα προηγούμενα χρόνια

τα κόμματα τα οποία σήμερα κόπτονται για την ανάγκη να ψηφιστεί -και

συμφωνούμε μαζί τους- δεν εξηγούν γιατί δεν το έκαναν το προηγούμενο

διάστημα; Η απάντηση είναι προφανής. Παραπέμπω στην κριτική που

άσκησε ο Ευάγγελος Βενιζέλος στην αντίστοιχη πρόταση νόμου του 2001 της

Νέας Δημοκρατίας που είχε όμοια χαρακτηριστικά με την πρόταση που

αρχικά κατέθεσε. Διαβάστε τι λέει εκεί για την εργαλειοποίηση των αποδήμων,

για την προσπάθεια να γίνουν παιχνίδι στα εσωτερικά κομματικά παιχνίδια.

Εμείς δεν είμαστε έτσι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Εμείς είμαστε το

μόνο κόμμα που, όταν ήρθε στην κυβέρνηση, επεδίωξε να λύσει με

σοβαρότητα και διακομματική συναίνεση το ζήτημα. Εμείς όχι μόνο θέσαμε το

θέμα της αναθεώρησης του άρθρου 54 -εμείς το θέσαμε, όχι εσείς- αλλά και

προβλέψαμε τη συγκρότηση νομοπαρασκευαστικής επιτροπής, ούτως ώστε

με τη συμμετοχή των ειδικών και στη βάση των προτάσεων των αποδήμων να

έχουμε το νομοσχέδιο.

Η συγκρότηση της εν λόγω επιτροπής από το άρθρο 256 του

ν.455/2018 είχε ευρύτερη στήριξη. Ψηφίστηκε, εκτός από εμάς και από τους

ΑΝΕΛ -την τότε κυβερνητική πλειοψηφία- και από τη Δημοκρατική

Συμπαράταξη και από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας, με ανοχή του

Ποταμιού και μία ψήφο «κατά», τη δική σας, κύριοι της Νέας Δημοκρατίας.

Εσείς, που σήμερα εμφανίζεστε ως οι προστάτες της ψήφου των αποδήμων,

είσαστε αυτοί που και δεν ρυθμίσατε το θέμα επί σαράντα χρόνια και που

όταν ήρθε η ευκαιρία να ρυθμιστεί με διακομματική συναίνεση, τορπιλίσατε

την προσπάθεια αυτή. Και η υποκρισία δεν σταματά εδώ.

Η αρχική τοποθέτησή σας ήταν επιστολική ψήφος χωρίς κριτήριο,

γενικευμένη ψήφος των Ελλήνων του εξωτερικού. Και τι μας είπατε; Ότι αυτή

η πρότασή σας αφορά μόνο τριακόσιες με τριακόσιες πενήντα χιλιάδες

εγγεγραμμένους στους εκλογικούς καταλόγους. Δεν μπορούν να χτιστούν

εθνικά μέτρα στην αναλήθεια. Προσέχω τις εκφράσεις μου γιατί δεν θέλω να

είμαι οξύς.

Ξέρατε ότι αυτό το νούμερο δεν είναι ακριβές, όχι μόνον γιατί η Νέα

Δημοκρατία ως κυβέρνηση το 2007 επιχειρηματολόγησε στο Ευρωπαϊκό

Δικαστήριο, αναφέροντας με επιχείρημα περιορισμού ανάλογο με αυτό στο

οποίο καταλήγει το νομοσχέδιο της διευκόλυνσης ψήφου, ότι οι εκλογείς στο

εξωτερικό είναι τριάμισι εκατομμύρια, αλλά και γιατί ξέρετε ότι με βάση τον

Κώδικα της ιθαγένειας και το δίκαιο του αίματος που καθιερώνει, οι δυνάμει

ψηφοφόροι, αυτοί που μπορούν να πάρουν την ελληνική υπηκοότητα και να

ψηφίσουν -γιατί δεν υπάρχει ενδιάμεσο στάδιο, όλοι οι Έλληνες, όλοι όσοι

έχουν την ελληνική υπηκοότητα ψηφίζουν- ανέρχονται σε πολλαπλάσια

εκατομμύρια. Στην ακρόαση των φορέων ακούσαμε για οκτώ εκατομμύρια,

μόνο από μία ήπειρο.

Γιατί χρειάστηκε να καταφύγετε, λοιπόν, σε αυτή την απόκρυψη της

αλήθειας; Για τον απλό λόγο ότι δεν υπάρχει στην ευρωπαϊκή εμπειρία και

παγκόσμια χώρα με σημαντική διασπορά όπως η δική μας, που να

καθιερώνει τόσο γενικευμένη διευκόλυνση ψήφου για τους αποδήμους.

Οι χώρες οι οποίες έχουν σημαντική διασπορά όπως εμείς ή

μεγαλύτερη διασπορά από εμάς, όπως η Ιρλανδία, η Κύπρος, το Ισραήλ, η

Αρμενία, φθάνουν σε ένα άκρο που εμείς ποτέ δεν το υιοθετήσαμε και

αποκλείουν εντελώς τους κατοίκους εξωτερικού από τη δυνατότητα ψήφου,

ακόμη κι όταν είναι στην χώρα. Εμείς προφανώς θέλουμε οι απόδημοι να

έχουν φωνή, ψήφο και δικαίωμα του εκλέγεσθαι, αλλά με βάση και κριτήριο τη

δημοκρατική αρχή και την ευρωπαϊκή εμπειρία.

Ο λόγος για τον οποίο οι χώρες που προανέφερα δεν καθιερώνουν

γενικευμένη διευκόλυνση ψήφου, όπως αυτή την οποία προτείνετε, είναι ο

εξής. Είναι προφανές ότι όταν υπάρχει ένα πολλαπλάσιο εκλογικό σώμα έξω

από την επικράτεια και του δινόταν η γενικευμένη διευκόλυνση ψήφου, αυτό

ουσιαστικά θα αποφάσιζε στις εκλογές. Θα αλλοίωνε, με λίγα λόγια, τη

βούληση του εκλογικού σώματος που απαρτίζεται από τους μόνιμους

κατοίκους της χώρας. Γι’ αυτόν τον λόγο, λοιπόν, τι είπε το Ευρωπαϊκό

Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου; Ότι είναι δεκτικό περιορισμών

το δικαίωμα αυτό. Σας διαβάζω από την απόφαση Σιταρόπουλος κατά

Ελλάδας: «Λαμβάνοντας υπ’ όψιν το τεκμήριο ότι οι πολίτες που δεν

κατοικούν εντός της επικράτειας δεν επηρεάζονται τόσο άμεσα ή διαρκώς από

τα καθημερινά προβλήματα της χώρας τους κι έχουν λιγότερη πληροφόρηση

για αυτά, δεύτερον, τη στενή σχέση μεταξύ του δικαιώματος ψήφου στις

βουλευτικές εκλογές και το να επηρεάζεται κάποιος άμεσα από τις αποφάσεις

των πολιτικών οργάνων που εκλέγονται με αυτόν τον τρόπο, και τρίτον, την

εύλογη φροντίδα του νομοθέτη να περιορίσει την επιρροή των πολιτών που

ζουν στο εξωτερικό στις εκλογές επί ζητημάτων τα οποία, ενώ είναι κατά

γενική ομολογία θεμελιώδη, αφορούν κατά κύριο λόγο άτομα που ζουν εντός

της χώρας».

Εν όψει αυτών, λοιπόν, ποια είναι η γενικευμένη, η απόλυτη

ευρωπαϊκή πρακτική; Δύο συστήματα επικρατούν, τα οποία σταθμίζουν με

τον έναν ή με τον άλλον τρόπο την ψήφο των αποδήμων. Το πρώτο είναι το

λεγόμενο κλειστό σύστημα εκπροσώπησης. Εκλέγουν οι απόδημοι έναν

αριθμό δικών τους αντιπροσώπων στο πλαίσιο περιφερειών που

ανταποκρίνονται στη μόνιμη εγκατάστασή τους. Αυτό είναι το σύστημα που

εφαρμόζει η Γαλλία, η Πορτογαλία, η Ιταλία. Αυτό είναι, όπως θα σας πω στη

συνέχεια, και αυτό που προκρίνει και η Εθνική Επιτροπή Δικαιωμάτων του

Ανθρώπου και η επιτροπή της Βενετίας, το αρμόδιο θεσμικό όργανο του

Συμβουλίου της Ευρώπης αλλά και το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού,

όταν είχε διατυπώσει τις απόψεις του. Αυτή ήταν ακριβώς η πρόταση την

οποία κατέθεσε στη συνταγματική αναθεώρηση του άρθρου 54 ο ΣΥΡΙΖΑ, να

υπάρξουν δηλαδή έως πέντε εκλογικές περιφέρειες κατοίκων του εξωτερικού,

προφανώς μετά από απογραφή, όπου θα εκλέγονταν εκπρόσωποι των

συμπατριωτών μας που διαμένουν εκεί, ούτως ώστε να μην έχουν μόνο το

δικαίωμα του εκλέγειν, που μένει ανάπηρο αν δεν συνοδεύεται και από το

δικαίωμα του εκλέγεσθαι.

Σας διαβάζω, προς απόδειξη του ισχυρισμού μου ότι αυτή είναι η

πάγια πρακτική του Συμβουλίου της Ευρώπης, αλλά και αυτό που ζητούσαν

τα θεσμικά όργανα που σχετίζονται με τη δική μας χώρα, τι πρότεινε η

Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου σε μια μάλιστα έκθεση που ένας

από τους συντάκτες της ήταν ο συνάδελφος και ομότεχνος, Υπουργός

Επικρατείας κ. Γεραπετρίτης: «Η θεσμοθέτηση ψήφου εκπροσώπησης σε

περιπτώσεις κρατών με μεγάλο αριθμό εκτός επικρατείας εκλογέων»,

προφανώς όπως η χώρα μας, «συνιστά βέλτιστη πρακτική, η οποία

απαμβλύνει τις συνέπειες της μαζικότητας της συμμετοχής των εκτός

επικρατείας εκλογέων στις εθνικές εκλογές, αναγνωρίζοντας στους

τελευταίους δικαίωμα εκπροσώπησης μέσω προκαθορισμένου αριθμού

βουλευτών ή γερουσιαστών».

Και αντίστοιχη πρόταση είχε διατυπώσει, όπως είπα προηγουμένως,

και το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού, προτείνοντας οι απόδημοι να

εκλέγουν τους δικούς τους εκπροσώπους. Αυτό θα το βρείτε στην έκθεση

Προεδρείου του ΣΑΕ επί του κειμένου εργασίας «Άσκηση του εκλογικού

δικαιώματος κατά τις γενικές βουλευτικές εκλογές». Αυτή, λοιπόν, ήταν η

πρόταση που καταθέσαμε και εξακολουθούμε και σήμερα να τη θεωρούμε τη

βέλτιστη.

Από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας κατατέθηκε μία πρόταση που

επίσης έχει έρεισμα στην ευρωπαϊκή πρακτική. Δεν ακολουθείται όμως

συνήθως από χώρες που έχουν μεγάλη διασπορά όπως εμείς. Είναι η

επιλογή της Αγγλίας, της Γερμανίας, ορισμένων σκανδιναβικών χωρών, να

τεθούν περιορισμοί σχετικοί με τον πραγματικό δεσμό που έχει ο εκλογέας ως

προς τη διευκόλυνση της άσκησης του δικαιώματος. Εμείς δεχθήκαμε να

συζητήσουμε στη βάση αυτή της πρότασης του Κομμουνιστικού Κόμματος

Ελλάδας. Γιατί; Πρώτον, γιατί θέλουμε να υπάρχει λύση και δεύτερον, γιατί

δεν συνιστά απόκλιση από την αρχική δική μας σύλληψη, που θέλει να

σταθμίζεται με κάποιον τρόπο η ψήφος των αποδήμων. Γιατί; Για να γίνεται

σεβαστή η δημοκρατική αρχή, για να μην αλλοιώνεται η βούληση του

εκλογικού σώματος των μονίμων κατοίκων. Αυτή ήταν η «κόκκινη γραμμή»

που εξαρχής είχαμε θέσει.

Η Νέα Δημοκρατία μετατοπίστηκε στρατηγικά ως προς αυτό, ακριβώς

γιατί η αρχική της θέση ήταν διαφορετική, αντίθετη με τον κοινό ευρωπαϊκό

νομικό πολιτισμό, και στην πραγματικότητα αντίθετη, όπως σας είπα, και με

τις προτάσεις του Συμβουλίου των Αποδήμων. Καθιέρωνε στην αρχική

εκδοχή ένα γενικευμένο δικαίωμα ψήφου χωρίς δικαίωμα εκπροσώπησης.

Είναι ενδιαφέρον ότι η αιτιολογική έκθεση υιοθετεί τη δική μας λογική και

αποδεικνύει τον ισχυρισμό μας περί στρατηγικής μετατόπισης της θέσης του

κυβερνητικού κόμματος. Σας διαβάζω από την εισηγητική επί λέξει: «Οι

τιθέμενοι περιορισμοί» αυτοί που τέθηκαν στην συνταγματική Αναθεώρηση

μετά από πρόταση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, «ως δικλίδες

ασφαλείας αποσκοπούν στην αποτροπή οποιασδήποτε επέμβασης επί του

εκλογικού αποτελέσματος σε βαθμό ικανό», προσέξτε τη φράση, «να

αλλοιώσει τη βούληση του εκλογικού σώματος», η δική μας λογική, «και τούτο

διότι ο συνολικός αριθμός των εκτός επικρατείας Ελλήνων ευρίσκεται στη

βάση προβληματισμών σχετικών με το κατά πόσον είναι θεμιτό δικαιοπολιτικά

να επεμβαίνει αποφασιστικά στη διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος.

Οι συνταγματικοί ανεκτοί αυτοί περιορισμοί επιφέρουν μια στάθμιση του

αποτελέσματος», ξανά μία λέξη για την οποία ασκήθηκε κριτική, ως

αντισυνταγματική είχε κατηγορηθεί η φράση «στάθμιση», που είχα

χρησιμοποιήσει, από τον κ. Γεραπετρίτη, «η οποία επιτρέπει την άσκηση του

δικαιώματος από τους εκτός επικρατείας εκλογείς, αφ’ ετέρου δε δεν δύναται

να μεταβάλει την εκλογική συμπεριφορά των εντός επικρατείας εκλογέων».

Προσήλθαμε, λοιπόν, στη συζήτηση σε αυτή τη βάση, γιατί

επαναλαμβάνω ότι θέλουμε να έχουν οι απόδημοι φωνή, ψήφο και δικαίωμα

του εκλέγεσθαι. Καταθέσαμε προτάσεις συγκεκριμένες και γραπτές σε ένα

ιδιαίτερα πρόχειρο σχέδιο νόμου, το οποίο αδικούσε τη σοβαρότητα του

θέματος. Ορισμένες από τις αρχικές ελλείψεις του σχεδίου καλύφθηκαν κατά

τη συζήτηση στην επιτροπή. Παραμένουν ουσιώδη προβλήματα, στα οποία

θα αναφερθώ, αλλά και νομοτεχνικές αβλεψίες, τις οποίες επισημαίνει

άλλωστε και η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής. Η αρχική

αντισυνταγματική πρόβλεψη για δικαιοδοσία στον έλεγχο των διαφορών σε

σχέση με τους καταλόγους από την εκουσία δικαιοδοσία διορθώθηκε με το

ορθό δικαστήριο, το διοικητικό πρωτοδικείο, αλλά η λέξη «εκουσία

δικαιοδοσία» παρέμεινε στον νόμο, λες και υπάρχει εκούσια δικαιοδοσία στα

διοικητικά δικαστήρια. Αυτό το αναφέρω ως ένα από τα δείγματα της

προχειρότητας στη σύνταξη του σχεδίου, αλλά επειδή ήδη ο χρόνος μου

τελειώνει, περνάω στα ουσιώδη.

Τι ζητήσαμε εμείς στην επιτροπή; Να κατοχυρώσει δύο πράγματα. Το

ένα ήταν το αδιάβλητο και η διαφάνεια της διαδικασίας, αυτονόητο για

οποιονδήποτε σέβεται τη δημοκρατία.

Το δεύτερο είναι να δοθεί αυτοτελές δικαίωμα εκλέγεσθαι στους

απόδημους. Έγιναν βήματα και προς τις δύο κατευθύνσεις. Έγινε δεκτό να

υπάρχει διακομματική επιτροπή, για την οποία, επειδή υπάρχει σχετική

αμφιβολία στην έκθεση της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής, σας

παρακαλώ, κύριε Υπουργέ, να επιβεβαιώσετε ότι έχει αποφασιστική

αρμοδιότητα επί του ελέγχου της διαδικασίας.

Κι έγινε επίσης δεκτό μερικώς, όχι με τον τρόπο που θα θέλαμε, αλλά

οπωσδήποτε ως ένα βήμα, να μπορούν να εκλέγουν αυτοτελώς οι απόδημοι

έναν εκπρόσωπό τους μέσω του ψηφοδελτίου επικρατείας, όχι επαφιέμενο

στον πατριωτισμό των κομμάτων, αλλά με συγκεκριμένη δέσμευση.

Παραμένουν, όμως, δύο σοβαρά ζητήματα, τα οποία ελπίζουμε μέχρι

το τέλος η Κυβέρνηση να αντιμετωπίσει όπως πρέπει, ακριβώς γιατί δεν

σχετίζονται με οποιαδήποτε κομματική σκοπιμότητα αλλά με την ανάγκη να

υπηρετηθεί η δημοκρατία και το αδιάβλητο και η διαφάνεια και γενικά, η καλή

διεξαγωγή των εκλογών.

Το ένα είναι η ανανέωση των εκλογικών καταλόγων. Προβλέπεται

δεκαετής διάρκεια. Δεν έχουμε προηγούμενο στην ελληνική έννομη τάξη. Και

όχι μόνο δεν έχουμε προηγούμενο, αλλά δεκαετής ισχύς των εκλογικών

καταλόγων σημαίνει ότι η τριακονταπενταετία την οποία έχουμε συμφωνήσει

ως αποδεκτό περιορισμό…

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Κύριε Κατρούγκαλε, πρέπει

να συμπυκνώσετε.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΤΡΟΥΓΚΑΛΟΣ: Συμπυκνώνω. Μπορείτε να μου

δώσετε δύο λεπτά;

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Σας έχω δώσει ήδη δυόμισι.

Κοιτάξτε το ρολόι.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΤΡΟΥΓΚΑΛΟΣ: Ολοκληρώνω. Είμαι στα ουσιώδη.

Η μετατροπή της τριακονταπενταετίας σε τεσσαρακονταπενταετία

ουσιαστικά θέτει ένα ζήτημα αμφισβήτησης του πραγματικού δεσμού ως

κριτηρίου της ψήφου, όπως είναι συνταγματικά ορισμένο στο άρθρο 54

παράγραφος 4.

Η δεύτερη ουσιώδης παρατήρησή μας είναι να υπάρξει δεσμευτική

σύμφωνη γνώμη της διακομματικής επιτροπής που συμφωνήθηκε ως προς

την άσκηση της κανονιστικής αρμοδιότητας του Υπουργού. Είναι θέμα που θα

ρυθμιστεί για πρώτη φορά. Το Σύνταγμα επιβάλλει συναινέσεις. Τα 2/3 ζητά

για την ψήφιση αυτού του νόμου. Οι αντίστοιχες διακομματικές συναινέσεις

αλλά και η διαφάνεια πρέπει να υπηρετηθούν με την ύπαρξη προηγούμενης

γνώμης.

Να επισημάνω δε ότι η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής ως προς

άλλο άρθρο, αλλά πάλι σχετικό με εξουσιοδότηση, το άρθρο 24, συμφωνεί με

την παρατήρησή μας ότι τόσο γενικευμένες εξουσιοδοτήσεις χωρίς

προηγούμενη δέσμευση δημιουργούν προβλήματα συνταγματικότητας, σε

σχέση με το άρθρο 43 του Συντάγματος.

Ολοκληρώνοντας, κύριοι συνάδελφοι, είναι, πράγματι, μια στιγμή που

μπορεί να γίνει ιστορική, εάν αντιμετωπίσουμε με υπευθυνότητα, με σεβασμό

στη δημοκρατία και τον ευρωπαϊκό νομικό πολιτισμό, το θέμα.

Εμείς θέλουμε οι απόδημοι να έχουν φωνή, ψήφο και δικαίωμα του

εκλέγεσθαι.

Σας ευχαριστώ πολύ.

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Λοιπόν, κλείστε το σύστημα

εγγράφων. Όσοι ενεγράφησαν ενεγράφησαν.

Τα τελευταία νέα έχουν ως εξής. Είναι ογδόντα επτά οι ομιλητές.

Τελειώνοντας η κ. Φωτεινή Μπακαδήμα που είναι η τελευταία ειδική

αγορήτρια από τα κόμματα, θέλω από τώρα, παρά την ομόφωνη απόφαση

που πήραμε, να σκεφτούν οι Κοινοβουλευτικοί Εκπρόσωποι όλων των

κομμάτων, ώστε όταν αρχίσουν οι ομιλητές συνάδελφοι, προκειμένου να

μιλήσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι, μήπως το επτάλεπτο το κάνουμε

πεντάλεπτο. Αλλά ή το πεντάλεπτο θα γίνει από τον πρώτο ομιλητή ή δεν θα

γίνει καθόλου.

(Θόρυβος στην Αίθουσα)

Μη φωνάζετε. Έχετε Κοινοβουλευτικούς Εκπροσώπους. Ο ρόλος είναι

αυτός. Αν ήταν, θα ρώταγα εσάς.

Λοιπόν, μετά το τέλος της ομιλίας της κ. Μπακαδήμα, θα γίνει το

ερώτημα από το Προεδρείο και οι Κοινοβουλευτικοί Εκπρόσωποι να δώσουν

την απάντηση. Διότι πρέπει να είναι από τον πρώτο ομιλητή.

Συνεχίζουμε με την κ. Ευαγγελία Λιακούλη, ειδική αγορήτρια από το

Κίνημα Αλλαγής.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΛΙΑΚΟΥΛΗ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, οι τελευταίες ημέρες είναι η κορύφωση της

συζήτησης των τελευταίων μηνών, μετά τη συλλογική προσπάθεια να

επιχειρήσουμε για άλλη μια φορά ως πολιτικό σύστημα, ως πολιτικά κόμματα,

ως πολιτικά πρόσωπα με τον ρόλο του υπεύθυνου νομοθέτη, να αρθούμε στο

ύψος των περιστάσεων και να επιλύσουμε το θέμα της ψήφου του απόδημου

Ελληνισμού, στα πλαίσια και μόνο του εθνικού καθήκοντος.

Οι τελευταίοι μήνες είναι η συνέχεια των τελευταίων χρόνων που το

πολιτικό μας σύστημα φοβικό και άτολμο, αλυσοδέθηκε στο κατάρτι της

λησμονιάς, για να μην υποκύψει στις σειρήνες που έβλεπε και ένιωθε ότι του

έδειχναν τον δρόμο, στην πραγματικότητα μονόδρομο, αποκατάστασης μιας

μεγάλης πολιτικής αδικίας τόσο κατά το δίκαιο όσο και κατά την ηθική.

Για πολλά χρόνια αντιστάθηκε και ποτέ δεν κατάφερε να φτάσει τον

απαιτούμενο αριθμό των διακοσίων που θα έδινε τη νομοθετική διέξοδο στο

ζήτημα. Μόλις το θέμα της ψήφου των αποδήμων ήρθε στο προσκήνιο, η

κομματική ζυγαριά ακριβείας πήρε πάλι φωτιά. Προσθέσεις, αφαιρέσεις,

πολλαπλασιασμοί και διαιρέσεις έγιναν η πραγματική σπαζοκεφαλιά, κυρίως,

των αυτοαποκαλούμενων προοδευτικών του συστήματος, που τους οδήγησε

τελικά σε μια πολιτική νεύρωση, αυτοαπομόνωση και απανωτές κυβιστήσεις.

Πόσοι πολλοί είναι οι απόδημοι; Πόσοι θα ψηφίσουν; Ποια παράταξη

θα επιλέξουν; Θα αλλοιώσουν αλήθεια το εκλογικό αποτέλεσμα με επίπτωση

για εμάς; Μήπως όσο λιγότεροι τόσο καλύτερα και ασφαλέστερα; Αυτά είναι

τα ερωτήματα που κυριάρχησαν στην πολιτική σκέψη, που εκφράστηκαν στον

πολιτικό λόγο, αυτά που, πραγματικά, τελικά διαμόρφωσαν τις θέσεις των

κομμάτων.

Κάπως έτσι έληξε άδοξα το πολύχρονο κρυφτούλι πίσω από τα

«δήθεν» και τα «αλλά» που πολλά απ’ αυτά περιέχονται, βέβαια, στο άτολμο

νομοθέτημα που σήμερα συζητάμε, αλλά τουλάχιστον ξεσκέπασαν τις

αληθινές προθέσεις και μαρτύρησαν την κρυψώνα όλων. Πλέον κανείς δεν

μπορεί να κρυφτεί πίσω από τον άλλον ούτε πίσω από έωλες δικαιολογίες,

από τσιτάτα, συνθήματα ή από σενάρια κινδυνολογίας και υπονόμευσης

δήθεν του εκλογικού συστήματος, του εθνικού αποτελέσματος, φθάσαμε να

λέμε μέχρι και της συνοχής του έθνους.

Θυμίζω στον κ. Κατρούγκαλο ότι στις 5-7-2016, για την αποκατάσταση

της αλήθειας και μόνο, παρενέβη η ανεξάρτητη αρχή της Εθνικής Επιτροπής

για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Ήσασταν τότε κυβέρνηση και παρενέβη και

ζήτησε να συμπεριλάβετε το εκλογικό δικαίωμα του απόδημου Ελληνισμού

που ούτε καν σκεφτήκατε να το βάλετε μέσα στο νομοθέτημά σας. Σας

ενδιέφερε μόνο η απλή αναλογική και τίποτε άλλο. Αυτή, λοιπόν, ήταν η δική

σας μονταζιέρα. Σήμερα, λοιπόν, δεν μπορείτε τουλάχιστον γι’ αυτό το θέμα

να κουνάτε το δάκτυλο σε εμάς.

Ο πολιτικός χρόνος που διανύουμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όχι

μόνο δεν είναι ουδέτερος αλλά είναι συγκλονιστικά πυκνός με καταιγισμό

γεγονότων καθημερινά, με μεγάλα εθνικά ζητήματα να βρίσκονται στο

προσκήνιο, με τον λαό μας να περιμένει λύσεις στα μικρά και τα μεγάλα της

καθημερινής ζωής. Είμαστε εμείς και είναι και ο κόσμος γύρω μας που

συνεχώς αλλάζει. Όσο και αν οι αλλαγές τρομάζουν, δεν μπορούμε να

προχωρήσουμε αν δεν γίνουμε μέρος αυτών.

Προερχόμαστε από μια απονευρωμένη, μια κουτσουρεμένη

συνταγματική Αναθεώρηση, μια αναθεώρηση η οποία εξαγγέλθηκε το 2016

από την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ακατανόητα, κατά την άποψή μου,

πανηγυρική. Μια πανηγυρική αναθεώρηση, είπαν. Άστοχα στη συνέχεια από

την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας επιχειρήθηκε να αξιοποιηθεί

επικοινωνιακά. Ήταν αλήθεια κάτι τέτοιο;

Ήταν μια άνευρη, πενιχρή, διαδικαστική, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων,

κακώς εννοούμενη συναινετική διαδικασία. Σχεδόν μηδέν, αν δεν υπήρχε το

άρθρο 54 του Συντάγματος. Πραγματικά ίσως από τις στιγμές που μπορούμε

να νιώθουμε περηφάνια για κάτι που καταφέραμε συλλογικά να

πραγματώσουμε μετά το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση, το οποίο

έγινε με την συνταγματική Αναθεώρηση του 2001 και φέρει, βεβαίως, τη

σφραγίδα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

Σε σχέση με το άρθρο 54 του Συντάγματος, τα κόμματα κάναμε τις

αναγκαίες αμοιβαίες υποχωρήσεις. Όλοι το ίδιο; Όχι. Άλλοι περισσότερο άλλοι

λιγότερο και άλλοι πολύ πολύ λιγότερο. Ας μου επιτραπεί να πω απ’ αυτό το

Βήμα ότι είμαστε, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η παράταξη που νιώθω ότι

κάναμε από τα περισσότερα.

Και δεν αναφέρομαι μόνο στα όσα έγιναν τα τελευταία δύο χρόνια με

τις διακομματικές επιτροπές, υποτίθεται, συνεννόησης ή πιο πίσω ακόμη στις

αρχές της δεκαετίας του 2000 με τη συνταγματική Αναθεώρηση και την

πρόβλεψη του συνταγματικού νομοθέτη για ακόμη και επιστολική ψήφο τότε –

προσέξτε- τόσα χρόνια πριν, δεκαοκτώ, που ξεκάθαρα έφερε τη σφραγίδα

επίσης του ΠΑΣΟΚ.

Πηγαίνω ακόμη παλιότερα, στις απαρχές του πρώιμου ΠΑΣΟΚ και τη

δημιουργία του ΠΑΚ. Αναφέρομαι στη βαριά ιστορική παρακαταθήκη που

κουβαλάμε στις ιδεολογικές αποσκευές μας η οποία διαμορφώθηκε στα τέλη

της δεκαετίας του 1960 και των αρχών του 1970, όταν οι τότε μνηστήρες της

εξουσίας με άρματα μάχης, ΕΑΤ-ΕΣΑ, εξορίες και δολοφονίες πολιτικών

αντιπάλων κρατούσαν με νύχια και με δόντια τις τύχες της Ελλάδας στα

βρώμικα χέρια τους.

Αναφέρομαι τότε που οι σύντροφοι και οι συντρόφισσές μας

ιχνηλατούσαν τις προοπτικές μιας σύγχρονης, δημοκρατικής, κοινωνικά

ευαίσθητης Ελλάδας από το εξωτερικό, όταν η χώρα βρισκόταν στις πιο

μαύρες ημέρες της πρόσφατης ιστορίας, με τα μέλη του ΠΑΚ να

δραστηριοποιούνται στη Γερμανία, την Ιταλία, τη Σουηδία, το Βέλγιο, την

Αγγλία, τον Καναδά και όπου αλλού έβρισκαν πρόσφορο έδαφος. Διότι ήταν

αδήριτη ανάγκη οι τότε συσχετισμοί εξουσίας στην πρωταρχική κοιτίδα, την

Ελλάδα, να αλλάξουν δραστικά. Η οικουμένη, λοιπόν, έγινε από τότε το σπίτι

μας. Η οικουμένη έγινε το σπίτι μιας δράκας ανθρώπων που διαπνέονταν από

υψηλά ιδεώδη από τη στιγμή που το πραγματικό τους σπίτι ήταν

κατειλημμένο.

Δεν είναι, λοιπόν, λόγοι μικροπολιτικής που ορίζουν τη στάση του

Κινήματός μας στη διευκόλυνση της ψήφου των αποδήμων. Είναι λόγοι

ιστορίας, είναι λόγοι πολιτικού DNA που ορίζουν τις στάσεις στα όσα λέμε και

όσα κάνουμε, προκειμένου να πετύχουμε τον σκοπό μας, που δεν είναι άλλος

από την επίτευξη μιας απολύτως οργανικής πολιτικής επανασύνδεσης του

οικουμενικού Ελληνισμού με τον εγχώριο Ελληνισμό, μιας οργανικής

πολιτικής επανασύνδεσης που δεν έχει τίποτα να κάνει με «κόφτες», μίζερους

γραφειοκρατικούς περιορισμούς, μάχες μπρος-πίσω, μάχες «είπα-ξείπα» και

όλους εκείνους τους μίζερους τακτικισμούς στους οποίους μεγάλη μερίδα του

ντόπιου πολιτικού συστήματος έχει εθιστεί, προκειμένου να διατηρεί

απρόσκοπτα και δίχως εξωτερικό αντίλογο τα προνόμιά του.

Με αυτές τις απόψεις, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στο όνομα της

συναίνεσης, στο όνομα της επίτευξης του κοινού σκοπού, ξεπεράσαμε τις

όποιες επιμέρους διαφωνίες και συμφωνήσαμε, έστω και στοιχειωδώς, έστω

και στο μίνιμουμ, στο αυτονόητο. Να θεσμοθετήσουμε περαιτέρω σε

συνταγματικό επίπεδο την ψήφο των εκτός επικρατείας Ελλήνων, να

δώσουμε φωνή και εκπροσώπηση στους συμπατριώτες του εξωτερικού,

στους επιστήμονες του πρόσφατου brain-drain, στις κοινότητες των Ελλήνων

σε κάθε γωνιά της γης, των Ελλήνων και Ελληνίδων που μαζικά έφυγαν από

τη χώρα στα χρόνια της οικονομικής κρίσης και που σύμφωνα με τα στοιχεία

της ΕΛΣΤΑΤ έφτασαν στις εξακόσιες ενενήντα εννέα χιλιάδες εκατόν δέκα

οκτώ άτομα μόνο μέχρι το 2015.

Επίσης, θα πρέπει να σημειωθεί πως ούτε πάλι σήμερα

πρωτοπορούμε όχι σε σχέση με τα σύγχρονα ευρωπαϊκά κράτη αλλά σε

σχέση ακόμη και με την πρώιμη ιστορία του ελληνικού κράτους. Θυμίζω πως

ακόμη και στις εκλογές του 1862 ψήφισαν για την ανάδειξη των μελών της Β΄

Εθνοσυνέλευσης και Έλληνες εκτός επικρατείας. Ας κάνουμε την αριθμητική,

λοιπόν, και ας βρούμε ότι μας χωρίζει ενάμιση σχεδόν αιώνας από τότε.

Σήμερα πάλι σε ένα εκτελεστικό του Συντάγματος νομοσχέδιο, ένα

νομοσχέδιο που θα έπρεπε να αποτελεί τομή στη σύσφιξη των σχέσεων της

Ελλάδας με τους ανθρώπους στο εξωτερικό, αποφεύγουμε να γίνουμε

ρηξικέλευθοι, αποφεύγουμε να αντικρίσουμε την ευρωπαϊκή πραγματικότητα

στα μάτια, αποφεύγουμε να συγχρονιστούμε με τις ψηφιακές πραγματικότητες

της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης.

Τι κάνουμε, λοιπόν; Κάνουμε αυτό που ξέρουμε καλύτερα ως πολιτικό

σύστημα. Γινόμαστε για άλλη μία φορά όμηροι των πολιτικών τακτικισμών,

έρμαια των «ναι μεν, αλλά», των αστερίσκων, των υποσημειώσεων, των

συνεχών ενστάσεων επί της διαδικασίας.

Γιατί; Με σκοπό να χάσουμε τελικά την ουσία, πάντα συγκεκαλυμένη

πίσω από υψηλή θεωρία, πίσω από υποτιθέμενα θέσφατους οικονομισμούς

και ένα ψευδεπίγραφο άγχος δήθεν για τη λειτουργία της δημοκρατίας μας, τη

νόθευση της λαϊκής ετυμηγορίας, ξεχνώντας βέβαια ότι το πραγματικό

πολιτικό επίδικο για τη λειτουργία της δημοκρατίας και τη λαϊκή ετυμηγορία

είναι η ίδια, η ουσιαστικότερη, η πληρέστερη και χωρίς περιορισμούς έκφραση

όλων των Ελλήνων.

Θεσμοθετούμε, λοιπόν, σήμερα μια καφκική γραφειοκρατική διαδικασία

για την απόκτηση δικαιώματος ψήφου, δικαίωμα και όχι παραχώρηση, που

είναι βέβαιο πως θα απογοητεύσει και θα αποθαρρύνει πολλούς απόδημους

από το να καταθέσουν τη σχετική αίτηση.

Χαρακτηριστικό σημείο του νομοσχεδίου είναι οι περιβόητοι «κόφτες».

Οι ίδιοι οι απόδημοι ήρθαν και τους απαρίθμησαν έναν προς έναν: Τριάντα

πέντε χρόνια, ΑΦΜ, μαζί και διετία που πρέπει να αποδεικνύεται από

έγγραφα, για να αποκτήσουν το δικαίωμα οι απόδημοι Έλληνες να εγγραφούν

στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους του εξωτερικού.

Από την αρχή της σχετικής συζήτησης στο Κίνημα Αλλαγής ήμασταν

ξεκάθαροι, με ίσιο βλέμμα. Είπαμε ότι είναι απαραίτητο τώρα και σήμερα να

ενεργοποιηθεί η νέα συνταγματική διάταξη και να ψηφιστεί ο νόμος που θα

καθιστά δυνατή τη συμμετοχή στις βουλευτικές εκλογές των Ελλήνων

κατοίκων του εξωτερικού.

Είπαμε ότι δικαίωμα ψήφου πρέπει να έχουν όλοι οι Έλληνες κάτοικοι

του εξωτερικού εφόσον είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους και

στα δημοτολόγια με επικαιροποίηση της εγγραφής τους σχετική δήλωσή τους

προς τα κατά τόπους προξενεία και τις πρεσβείες της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Είπαμε και επιμένουμε και επιμένουμε τώρα, σήμερα, ξανά γιατί

μπορούμε να το ξανασκεφτούμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, και να το

αποφασίσουμε όλοι μαζί μέχρι την ώρα της τελικής ψηφοφορίας, πως

θέλουμε η συμμετοχή τους να εκφράζεται με επιστολική ψήφο, με διαδικασίες

που θα διασφαλίζουν πλήρως την εγκυρότητά της. Διότι είναι πραγματικά

κρίμα για άλλη μία φορά να μην επιτελούμε τα όσα όρισε ο συνταγματικός

νομοθέτης από το 2001, ο οποίος αναφέρθηκε ρητά τότε για πρώτη φορά στο

ενδεχόμενο νομοθέτησης της επιστολικής ψήφου.

Είπαμε και απαιτήσαμε, στον βαθμό που μπορούμε, ότι η ψήφος θα

προσμετράται στο συνολικό εθνικό εκλογικό αποτέλεσμα. Αναρωτιέται κανείς

όταν τα ακούει αυτά, μα θα μπορούσε να είναι αλλιώς; Βεβαίως. Υπήρξε

μεγάλο πολιτικό ζήτημα, το μεγαλύτερο κατά την άποψή μας, το οποίο

κληθήκαμε με ειλικρίνεια και ανυπόκριτα να κλείσουμε στις επιτροπές.

Η δική μας πρόταση ήταν η πραγματική εκπροσώπηση των αποδήμων

να εξασφαλίζεται με τη δημιουργία ενιαίας περιφέρειας Ελλήνων κατοίκων

εξωτερικού που θα εκλέγει πέντε με επτά Βουλευτές, μέσω των ειδικών

ψηφοδελτίων των κομμάτων, ενώ οι έδρες που θα καταλαμβάνονται με αυτόν

τον τρόπο θα αφαιρούνται από το ψηφοδέλτιο Επικρατείας και από τις λοιπές

εκλογικές περιφέρειες, διασφαλίζοντας παράλληλα όλες τις αναγκαίες

νομοτεχνικές βελτιώσεις για τις οποίες μίλαγε ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Για την

απογραφή, λοιπόν, μίλαγε ο Ευάγγελος Βενιζέλος και όχι για την ουσία, όπως

ο κ. Κατρούγκαλος, μισό το διάβασε.

Υπενθυμίσαμε, λοιπόν, πως όλα αυτά δεν συνιστούν παραχώρηση

προς τους απόδημους Έλληνες, αλλά αυτονόητη υποχρέωσή μας απέναντί

τους, ένα ξεκάθαρο καθήκον της ελληνικής πολιτείας.

Ήμασταν και εξακολουθούμε να είμαστε εκείνο το κόμμα το οποίο με

τις προτάσεις του επιδιώκει την ευρύτερη δυνατή συμμετοχή των αποδήμων

στις βουλευτικές εκλογές και ζητήσαμε από την αρχή διακριτή κατηγορία στη

Βουλή, εκπροσώπηση.

Και εδώ προέκυψε, βεβαίως, το άλλο μεγάλο θέμα. Όταν η Κυβέρνηση

έφερε τον νόμο στη διαβούλευση, αντιδράσαμε άμεσα στο γεγονός ότι δεν

προέβλεπε ούτε με μία αράδα το παραμικρό για τη διακριτή εκπροσώπηση

των απόδημων, ούτε καν το έλασσον ούτε καν την υποχρεωτικότητα της

συμμετοχής τους στα ψηφοδέλτια Επικρατείας, επαφιόμενοι όλοι στην

ευχέρεια των κομμάτων και στις κατά καιρούς καλές προθέσεις.

Καλέσαμε την Κυβέρνηση και όλα τα κόμματα του Κοινοβουλίου να

αναλογιστούμε την τεράστια πολιτική ευθύνη της εθελοτυφλίας. Στη διάρκεια

του διαλόγου καταθέσαμε την εναλλακτική μας πρόταση για συμμετοχή

τουλάχιστον τριών εκπροσώπων των αποδήμων στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας

με υποχρέωση συμμετοχής τουλάχιστον του ενός από αυτούς στις τρεις

πρώτες θέσεις του ψηφοδελτίου.

Μάλλον όχι σκόπιμα, νομίζω με παράλειψη, ο κ. Κατρούγκαλος δεν

αναφέρθηκε στο ποιος έφερε την πρόταση αυτή και ποιος την υιοθέτησε. Την

υιοθέτησε ο Υπουργός. Την έφερε, όμως, το Κίνημα Αλλαγής την πρόταση

αυτή και τη χαιρετίζουμε.

Αυτονόητα και αντανακλαστικά εξαρχής ταχθήκαμε απέναντι στον

δυναμιτισμό της διαδικασίας από την Αξιωματική Αντιπολίτευση, ένα διόλου

τυχαίο μέγα πολιτικό και θεσμικό σφάλμα, που ζητούσε τον μη

συνυπολογισμό της ψήφου των Ελλήνων κατοίκων εξωτερικού στο εθνικό

αποτέλεσμα των εκλογών.

Προκύπτει ένα ζήτημα ερμηνείας αυτής της στάσης της Αξιωματικής

Αντιπολίτευσης. Για ποιον λόγο, λοιπόν, δεν αναγνωρίζει την ισοτιμία της

ψήφου; Κατηγορία Α: ψηφοφόροι εσωτερικού, και κατηγορία Β: απόδημοι

Έλληνες. Αντιστρατεύεται σε όλες τις αποφάσεις και εκθέσεις των διεθνών

οργανισμών και των ανεξάρτητων αρχών.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όλοι έχουμε βγάλει τα συμπεράσματά

μας. Τις τελευταίες ημέρες ακούστηκαν πολλά. Άλλα περισσότερα και άλλα

λιγότερο σπουδαία, άλλα κοινότοπα και προβλέψιμα, άλλα ενδιαφέροντα και

πρωτότυπα.

Εμείς θα πούμε πως όλα ήταν χρήσιμα. Όταν προσέρχεσαι σε ανοιχτό

δημόσιο διάλογο, ακόμα και τα αναμενόμενα είναι χρήσιμα. Κάποια όμως από

αυτά ήταν πραγματικά αξιομνημόνευτα και κάποια άλλα συγκλονιστικά.

Αυτά που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι ακούστηκε πως οι απόδημοι

ενδιαφέρονται λιγότερο για την πατρίδα, ότι έχουν αποκοπεί από αυτή, ότι

είναι λιγότερο γνωστές της καθημερινότητας και έφτασαν κάποιοι να λένε:

«Δυσκολευόμαστε τα προεκλογικά μας προγράμματα να τα μάθουν οι

απόδημοι».

Κανένα από αυτά τα επιχειρήματα, κατά την άποψή μας, δεν ευσταθεί.

Ο μεγάλος αριθμός αυτών που διευκολύνονται με το παρόν νομοσχέδιο

αναγκάστηκαν να αποδημήσουν από τη χώρα λόγω της πρόσφατης

οικονομικής κρίσης. Άρα και γνώση και επιθυμία να συμμετέχουν έχουν. Η

συνάρτηση της ψήφου και των πολιτικών συνεπειών είναι ορατή σε όλους.

Θέλουν να πάρουν την ευθύνη που εμείς αρνούμαστε να τους δώσουμε,

θεωρώντας τάχα πως οι απόδημοι, αυτομάτως μόλις περνούν τα σύνορά μας,

μετατρέπονται σε ένα είδος πολιτικού ανηλίκου.

Η μιζέρια, όμως, των όσων σε αυτά επιμένουν θυμίζουν τους παλιούς

κοτζαμπάσηδες, που πάντοτε ό,τι καινούργιο ερχόταν το πολεμούσαν

λυσσαλέα μέχρι το τέλος.

Εμείς τον δρόμο δεν θα τον ακολουθήσουμε.

(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της

κυρίας Βουλευτού)

Εκτός, όμως, από τα αξιομνημόνευτα -και τελειώνω, κύριε Πρόεδρε-

υπάρχουν και κάποια συγκλονιστικά, όπως η στάση και η θέση των

αποδήμων αυτοπροσώπως σε εμάς, που βιώσαμε τις τρεις μέρες της

επιτροπής και ακούσαμε αυτούς τους ανθρώπους όχι με σπαστά ελληνικά,

αλλά με πολύ καλά ελληνικά να μιλούν για το έθνος και την πατρίδα, να

μιλούν για το πώς αυτοί συναισθάνονται τους θεσμούς και να απευθύνονται

σε εμάς, λέγοντας «για ποιον λόγο, αλήθεια, όχι επιστολική ψήφο, για ποιον

λόγο δεν μας διευκολύνετε και δεν μας δίνετε αυτό το δικαίωμα για να

συμμετέχουμε όλοι». Και εκεί τα στόματα των παρατάξεων που αντιτίθενται σε

αυτό έμειναν ερμητικά.

Συγκλονιστική ήταν η παρουσία, όπως ήταν και η επιστολή των

αποδήμων. Διότι τι να πει, για παράδειγμα, το κόμμα της Αξιωματικής

Αντιπολίτευσης, όταν στις 5-7-2019, δύο μέρες πριν τις εθνικές εκλογές, οι

απόδημοι όλου του κόσμου έστελναν επιστολή στον πρώην Πρωθυπουργό κ.

Τσίπρα και του έλεγαν «ήταν στο χέρι σας να δώσετε δικαίωμα ψήφου για

όλους τους Έλληνες του εξωτερικού από τον τόπο διαμονής τους, χωρίς

δικαιολογίες, χωρίς καθυστερήσεις, χωρίς παραθυράκια». Αυτό ήταν

πραγματικά δίκαιο και εσείς δεν το κάνατε πράξη.

(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Γ΄

Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΠΟΥΡΑΣ)

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τελειώνοντας, θέλω να πω κάτι

σημαντικό. Το παρόν νομοσχέδιο αποτελεί έναν καταλύτη προκειμένου να

γίνει ευρύτερα γνωστό ό,τι πρεσβεύει ο καθένας από μας και πως το

πρεσβεύει αυτό. Εδώ στην Ολομέλεια κρινόμαστε όλοι, οι πολιτικές δυνάμεις,

τα κόμματα, τα πρόσωπα. Θα κριθεί η τόλμη και ατολμία, η άποψη που

έχουμε για τους πολίτες της χώρας, καθαρά και ξάστερα, είτε διαβιούν εντός

είτε εκτός συνόρων. Θα κριθεί ποιος αρέσκεται να κρύβεται πίσω από

πολιτικούς φερετζέδες, ποιος πολιτεύεται με καθαρό μέτωπο, ακόμη και σε

αυτή την κουτσουρεμένη σχεδόν φοβική νομοθετική πρωτοβουλία, μια

πρωτοβουλία που προφανώς εμείς στηρίζουμε, γνωρίζοντας ωστόσο πως

δεν είναι αρκετή.

Η δική μας άποψη είναι πως οι απόδημοι ανέκαθεν ήταν, κυρίως,

ευεργέτες και όχι μόνο επενδυτές. Η διευκόλυνση της ψήφου στους εκτός

επικρατείας Έλληνες είναι ένα κρίσιμο εργαλείο για την επαναφορά της

Ελλάδας στην ορθή πορεία. Γι’ αυτό και πρέπει, ως πολιτικό σύστημα, να

δώσουμε το δικαίωμα αυτό και οφείλουμε.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Μπούρας): Ολοκληρώστε, κυρία

συνάδελφε.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΛΙΑΚΟΥΛΗ: Ολοκληρώνω, κύριε Πρόεδρε.

Σήμερα ζούμε μια ιστορική μέρα, όσο και αν τα εμπορικά θέματα της

επικαιρότητας βλέπω ότι την καταπίνουν. Μπορούμε να προσφέρουμε

«νόστιμον ήμαρ» σε όλους τους απανταχού απόδημους Έλληνες πατριώτες.

Σήμερα μπορούμε να τους προσφέρουμε «καπνόν αποθρώσκοντα της

Ιθάκης». Και γιατί σήμερα;

Διότι σήμερα συνηγορεί το ιστορικό σύμπαν, κυρίες και κύριοι

Βουλευτές, διότι σαν σήμερα, στις 11 Δεκέμβρη του 1963, ο μεγάλος Γιώργος

Σεφέρης, κατά την απονομή του Νόμπελ στο πρόσωπό του έλεγε: «Ανήκω σε

μια χώρα μικρή, ένα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο, που δεν έχει άλλο

αγαθό παρά τον αγώνα του λαού, τη θάλασσα και το φως του ήλιου.

Χαρακτηριστικό της παράδοσης η αγάπη για την ανθρωπιά, κανόνας η

δικαιοσύνη. Σε αυτόν τον κόσμο που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας

χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει να αναζητήσουμε τον άνθρωπο όπου

και αν βρίσκεται, γιατί η λέξη άνθρωπος είναι αυτή που χάλασε τα τέρατα. Και

έχουμε πολλά τέρατα να καταστρέψουμε. Ας συλλογιστούμε, λοιπόν, την

απόκριση του Οιδίποδα».

Ευχαριστώ.

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του Κινήματος Αλλαγής)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Μπούρας): Κυρίες και κύριοι


παρακολουθούν από τα άνω δυτικά θεωρεία, αφού προηγουμένως

ξεναγήθηκαν στην έκθεση της αίθουσας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ» και

ενημερώθηκαν για την ιστορία του κτηρίου και τον τρόπο οργάνωσης και

λειτουργίας της Βουλής, σαράντα πέντε μαθητές και μαθήτριες και τρεις

εκπαιδευτικοί συνοδοί τους από το 4ο Γενικό Λύκειο Χαλκίδος.

Η Βουλή σας καλωσορίζει.


Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ειπώθηκε πριν από λίγο από τον κ.

Κακλαμάνη -και επειδή πρέπει ό,τι κάνουμε να το κάνουμε από την αρχή- αν

έχουν συνεννοηθεί οι Κοινοβουλευτικοί Εκπρόσωποι όσον αφορά στον χρόνο

ομιλίας των Βουλευτών. Από τον πρώτο κιόλας ειπώθηκε ότι πρέπει να

περιοριστεί στα πέντε λεπτά, διότι έχουν εγγραφεί ογδόντα επτά συνάδελφοι

και επομένως, για να μην υπάρχει αδικία από το μέσον να περιορίζονται οι

Βουλευτές, εγώ περιμένω ακόμη να συνεννοηθείτε μεταξύ σας, έτσι ώστε και

αυτοί που θα μιλήσουν πρώτοι, να προσαρμόσουν την ομιλία τους στα πέντε

λεπτά.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε…

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Μπούρας): Αυτή είναι η πρόταση, για να

μπορέσει να μιλήσει όσο το δυνατόν περισσότερος αριθμός συναδέλφων.

Δεν ξέρω αν είστε έτοιμοι…

ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, να ολοκληρώσουν οι εισηγητές

και μετά.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Μπούρας): Κατ’ αρχάς, εγώ πρέπει να

αρχίσω να εφαρμόζω αυτόν τον χρόνο από τον πρώτο ομιλητή. Ο πρώτος

ομιλητής θα πρέπει από τώρα να γνωρίζει ότι είναι πέντε τα λεπτά του. Αν το

πούμε, όταν τελειώσουν οι εισηγητές, τότε ο πρώτος δεν θα ψάχνεται στα

χαρτιά του πώς θα περιορίσει.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΦΙΛΗΣ: Έχουμε χρόνο ακόμη.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Μπούρας): Εγώ, λοιπόν, περιμένω τη

λήξη της ομιλίας του κ. Γκιόκα, οποίος καλείται στο Βήμα, ως ειδικός αγορητής

του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.

Μετά τη λήξη της δικής σας ομιλίας, θα πρέπει να μου πείτε αν ο

χρόνος θα είναι αυτός που είναι και άρα, δεν θα μιλήσουν όλοι οι συνάδελφοι

ή θα περιοριστούμε στα πέντε λεπτά για να πετύχουμε τον στόχο που

θέλουμε.

Ορίστε, κύριε Γκιόκα, έχετε τον λόγο.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή προσήλθε

σε αυτή τη συζήτηση με καθαρές θέσεις, με μια συνεκτική και ολοκληρωμένη

πρόταση, η οποία, κατά τη γνώμη μας, έχει τύχει πλατιάς αποδοχής, με

δεδομένο ότι τα κριτήρια που θέτει ανταποκρίνονται σε πολύ μεγάλο βαθμό

σε αυτά που υπάρχουν και στη διεθνή πρακτική, ανταποκρίνονται και στην

κοινή λογική, ότι όποιος με την ψήφο του καθορίζει τις πολιτικές εξελίξεις,

πρέπει να υφίσταται και τις όποιες συνέπειες αυτής της πολιτικής επιλογής.

Αντιμετωπίσαμε το θέμα της ψήφου των Ελλήνων του εξωτερικού

χωρίς τακτικισμούς, χωρίς σκοπιμότητες και με στόχο την εξεύρεση μιας

λύσης που θα διευκολύνει πραγματικά τους Έλληνες που ζουν και εργάζονται

στο εξωτερικό ή σπουδάζουν, που έχουν δεσμούς με τη χώρα, να ασκούν το

εκλογικό τους δικαίωμα από τον τόπο διαμονής, ιδιαίτερα εκείνοι οι νέοι και οι

νέες που έφυγαν τα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων. Και όταν λέμε

έφυγαν», θέλουμε να το επαναλάβουμε ότι τους έδιωξαν οι κυβερνήσεις με

την πολιτική τους, γιατί ούτε η μετανάστευση ούτε η προσφυγιά είναι φυσικό

φαινόμενο. Ορισμένοι που βγάζουν κορώνες σήμερα υπέρ των αποδήμων, ας

κάνουν την αυτοκριτική τους πρώτα για το ότι με την πολιτική τους έδιωξαν

όλον αυτόν τον κόσμο τα προηγούμενα χρόνια στο εξωτερικό.

Εμείς έχουμε και είχαμε τη δυνατότητα να κοιτάμε στα μάτια αυτόν τον

κόσμο, γιατί το ΚΚΕ δεν συγκαταλέγεται σε εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις που

ευθύνονται με την πολιτική τους για το ότι αυτός ο κόσμος βρέθηκε στο

εξωτερικό. Ευθύνονται οι κυβερνήσεις όλα τα προηγούμενα χρόνια που

έφυγαν, ευθύνονται που δεν επιστρέφουν, όπως επίσης ευθύνονται και για το

γεγονός ότι μια σειρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες

μετανάστες, που έχουν να κάνουν με την εκπαίδευση, με φορολογικά

ζητήματα, με άλλα ζητήματα, όχι μόνο διαιωνίζονται, αλλά χρόνο με τον χρόνο

αυξάνονται ολοένα και περισσότερο.

Επίσης, ευθύνονται αυτές οι πολιτικές δυνάμεις που κυβέρνησαν τα

προηγούμενα χρόνια για το ότι, αν και είχαν τη δυνατότητα, δεν ρύθμισαν το

ζήτημα της ψήφου των αποδήμων, γιατί τότε δεν συνέφερε τον ανταγωνισμό

ανάμεσα στον πάλαι ποτέ δικομματισμό, στη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ.

Από αυτή την άποψη, η διευκόλυνση των αποδήμων να ασκούν το

δικαίωμα στον τόπο διαμονής τους σε καμμιά περίπτωση δεν θα πρέπει να

λειτουργήσει ως «πλυντήριο» ευθυνών για αυτές τις πολιτικές δυνάμεις και για

εκείνες τις κυβερνήσεις που όχι μόνο ευθύνονται για τη μετανάστευση αυτών

των ανθρώπων, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια αλλά και παλιότερα, αλλά

ευθύνονται και για σειρά ζητήματα-προβλήματα που τους απασχολούν,

προβλήματα που έχουν καταγραφεί πάρα πολλές φορές σε ομόφωνα ακόμη

πορίσματα της Επιτροπής Απόδημου Ελληνισμού της Βουλής, προβλήματα

όμως που παραμένουν άλυτα, ανεκπλήρωτα, με ευθύνη όλων των

κυβερνήσεων.

Ως ΚΚΕ προτείναμε μια λύση που, από τη μια, θα διευκολύνει την

άσκηση του εκλογικού δικαιώματος, από την άλλη, όμως, θα αποτρέπει την

αλλοίωση του εκλογικού σώματος με ψηφοφόρους που, ενδεχομένως, δεν

έχουν γνώση της ελληνικής πραγματικότητας, δεν έχουν πραγματικούς και

ουσιαστικούς δεσμούς με τη χώρα και κυρίως -και αυτό, κατά τη γνώμη μας,

είναι το πιο σημαντικό- δεν θα υποστούν και τις συνέπειες των όποιων

πολιτικών τους επιλογών.

Και εδώ υπάρχει ένα βασικό ερώτημα: Υπήρχε και υπάρχει ο κίνδυνος

αλλοίωσης του εκλογικού σώματος; Δυστυχώς, υπήρχε και υπάρχει γιατί στο

ελληνικό δίκαιο ιθαγένειας κυριαρχεί ακόμη και σήμερα το αναχρονιστικό

δίκαιο του αίματος, το οποίο κανένα κόμμα, πλην ΚΚΕ, δεν θέτει ζήτημα

άμεσης αλλαγής.

Αυτό το δίκαιο έχει ως αποτέλεσμα όσοι έχουν ακόμη και μια πολύ

μακρινή ελληνική καταγωγή –αρκεί από έναν μακρινό πρόγονο- να μπορούν

να αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια. Και αυτή η κτήση της ιθαγένειας

συνεπάγεται αυτόματα και την εγγραφή στους εκλογικούς καταλόγους και άρα

το δικαίωμα της ψήφου για πολλές χιλιάδες ακόμη, που μπορεί τώρα να μην

είναι στους εκλογικούς καταλόγους, αλλά δυνητικά μπορούν να εγγραφούν

στο μέλλον.

Αυτοί οι άνθρωποι, αν και κατάγονται από την Ελλάδα, αν και αγαπούν

την Ελλάδα -δεν το αμφισβητεί κανένας αυτό- εντούτοις, λόγω της

μακρόχρονης διαμονής τους στο εξωτερικό -οι περισσότεροι μπορεί να έχουν

γεννηθεί στο εξωτερικό, να είναι απόγονοι παλιών μεταναστών- έχουν

αντικειμενικά ενσωματωθεί στις κοινωνίες αυτών των χωρών, έχουν συνδέσει

τη ζωή και το μέλλον τους με αυτές τις κοινωνίες και το πιο σημαντικό είναι ότι

διαμορφώνουν κριτήριο και πολιτική συνείδηση με βάση την πραγματικότητα

και τις εξελίξεις σε αυτές τις χώρες.

Ρωτήσαμε στην ακρόαση φορέων για ποιον λόγο αν και στις

ευρωεκλογές υπήρχε η δυνατότητα ψήφου όλων των αποδήμων στις χώρες

διαμονής, στις χώρες εννοείται των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έγινε

χρήση αυτής της δυνατότητας από έναν περιορισμένο αριθμό.

Ξέρετε ποια ήταν η απάντηση; Είναι χαρακτηριστική. Η απάντηση είναι

ότι, παραδείγματος χάριν, στη Γερμανία προτίμησαν να πάρουν μέρος στις

γερμανικές ευρωεκλογές αντί στις ελληνικές ευρωεκλογές.

Αυτό είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα για το ότι αυτοί οι άνθρωποι

αντικειμενικά –δεν λέω αν είναι σωστό ή λάθος, είναι αντικειμενικό και λογικό-

έχουν συνδέσει τη ζωή τους με τις εξελίξεις σε μια άλλη χώρα.

Γι’ αυτόν τον λόγο –λέμε ξανά- ότι έπρεπε να υπάρχουν κριτήρια για να

σταματήσει αυτός ο αναχρονισμός στο δίκαιο της ιθαγένειας, που επιτρέπει

σήμερα να μπει κάποιος και να αποκτήσει την ελληνική ιθαγένεια, να

αποκτήσει δικαίωμα ψήφου, γιατί είναι αυτόματη αυτή η διαδικασία και δεν

παρεμβάλλονται στάδια κ. ο. κ..

Οι αρχικές προτάσεις όλων των άλλων κομμάτων, ανεξάρτητα από τις

επιμέρους διαφορές, στηρίζονταν σε αυτό το δίκαιο του αίματος. Η Νέα

Δημοκρατία, το ΚΙΝΑΛ, η Ελληνική Λύση σίγουρα υποστηρίζουν –το λένε

άλλωστε- ότι πρέπει να ψηφίζουν όλοι ανεξάρτητα από το αν είναι δεύτερη,

τρίτη, τέταρτη γενιά. Το ίδιο λέει και το ΜέΡΑ25 για τη δεύτερη, τρίτη, τέταρτη

γενιά να ψηφίζουν με βάση αυτό το δίκαιο του αίματος. Όμως, και η αρχική

πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ που κατατέθηκε στη συνταγματική Αναθεώρηση και

ανέπτυξε και ο κ. Κατρούγκαλος πριν, στηριζόταν ως ένα βαθμό σε αυτό το

δίκαιο της ιθαγένειας, έστω και αν αυτό αφορούσε έναν περιορισμένο αριθμό

Βουλευτών και χωρίς προσμέτρηση στον εκλογικό συσχετισμό.

Όμως, άνοιγε μια επικίνδυνη κερκόπορτα και, μάλιστα, δινόταν αυτό το

δικαίωμα με ενιαίο ψηφοδέλτιο που είναι ο ορισμός της αποπολιτικοποίησης,

που υποτιμά τις κοινωνικές και πολιτικές διαφορές που υπάρχουν και μέσα

στην ίδια την ομογένεια και καλλιεργεί την άποψη ότι η ομογένεια πρέπει να

εκπροσωπείται ως τέτοια στο ελληνικό Κοινοβούλιο, ενώ εμείς θεωρούμε ότι

αυτοί οι άνθρωποι που έχουν δεσμούς είναι κομμάτι του ελληνικού λαού, με

τα προβλήματα και τις δυσκολίες που και ίδιος ο ελληνικός λαός έχει και, από

αυτήν την άποψη, πρέπει έτσι να εκπροσωπείται.

Η πρόταση του ΚΚΕ είχε τρεις βασικούς άξονες.

Ο πρώτος άξονας ήταν αυτό ακριβώς, η ύπαρξη πραγματικών

οικονομικών και κοινωνικών δεσμών και όχι απλά ενός ψυχικού δεσμού που

μπορεί να υπάρχει, αλλά δεν αρκεί. Πρέπει να υπάρχει η ενεργητική σχέση

του πολίτη με το κράτος, που ακόμη και στον πυρήνα της αστικής αντίληψης

για το δικαίωμα της ψήφου υπάρχει αυτό το ζήτημα.

Αυτοί οι πραγματικοί δεσμοί κάπως έπρεπε να αποτυπωθούν. Να

αποτυπωθεί, δηλαδή, ότι όποιος με την ψήφο του θα καθορίσει ζητήματα που

έχουν να κάνουν με την υγεία, με την παιδεία, με τη φορολογία, με τις

πολιτικές εξελίξεις, θα πρέπει να υφίσταται και ο ίδιος τις συνέπειες αυτών

των πολιτικών επιλογών. Αυτό αντικειμενικά μόνο στο επίπεδο των

φορολογικών υποχρεώσεων μπορούσε με κάποιο τρόπο να διαπιστωθεί. Και

εδώ δεν μιλάμε για απόδοση δικαιώματος, επειδή υπάρχει αυτή η

διαστρέβλωση, δεν μιλάμε για τους πεντακοσιομέδιμνους και τους

τριακοσιομέδιμνους της αρχαίας Αθήνας, εδώ μιλάμε για την πιστοποίηση των

πραγματικών δεσμών για την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος από τον

τόπο διαμονής.

Ο δεύτερος άξονας ήταν η ύπαρξη ενός ανώτατου χρόνου απουσίας

από τη χώρα ή το αντίστροφο, ενός ελάχιστου χρόνου παρουσίας στη χώρα.

Όταν μιλάμε για τα τριάντα πέντε χρόνια, δεν μιλάμε για τα χρόνια απουσίας

από την Ελλάδα, γιατί όντως κάποιος μπορεί να έφυγε πριν σαράντα ή πριν

σαράντα πέντε χρόνια. Μιλάμε για το χρονικό όριο των τριάντα πέντε χρόνων,

μέσα στο οποίο όριο πρέπει να διαπιστωθεί και η διετία της παραμονής στη

χώρα. Αυτό είναι τα τριάντα πέντε χρόνια.

Και εδώ υπήρχε το εξής πρόβλημα και τέθηκε αυτός ο όρος. Ποιο ήταν

το πρόβλημα; Ότι το ελληνικό κράτος δεν είχε κάνει ποτέ μα ποτέ απογραφή

πόσοι Έλληνες ζουν στο εξωτερικό και πότε έφυγαν αυτοί οι άνθρωποι. Δεν

υπάρχει τέτοιο στοιχείο, παρά το γεγονός ότι εμείς ως ΚΚΕ σε παρόμοιες

διακομματικές επιτροπές που γίνονταν στο παρελθόν ζητάγαμε να υπάρχει το

στοιχείο της απογραφής. Ούτε αυτό δεν καταφέρατε να κάνετε οι κυβερνήσεις

του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Ούτε καν το ελάχιστο, την απογραφή

πόσοι ζουν στο εξωτερικό και πότε έφυγαν αυτοί οι άνθρωποι.

Ο τρίτος άξονας που θέσαμε ήταν η αυτοπρόσωπη παρουσία σε

εκλογικά τμήματα του εξωτερικού, κάτι που εγγυάται και την εγκυρότητα της

ψήφου. Όμως, δεν είναι μόνο αυτό. Δεν είναι μόνο το ζήτημα της εγκυρότητας

της ψήφου. Εγγυάται η αυτοπρόσωπη παρουσία την ουσιαστική πολιτική

συμμετοχή αυτών των ανθρώπων σε μια εκλογική διαδικασία κόντρα σε όλες

αυτές τις μοντέρνες θεωρίες της ψηφιακής και της ηλεκτρονικής δημοκρατίας,

που έχουν γίνει πολύ της μόδας τα τελευταία χρόνια και σε όλα τα Κόμματα.

Η συμμετοχή, όμως, σε μια εκλογική διαδικασία, η συμμετοχή σε ένα

κόμμα, η συμμετοχή ακόμη και σε ένα συνδικάτο δεν μπορεί να είναι πατάω

ένα κουμπί, κάνω ένα like ή ταχυδρομώ έναν φάκελο. Η συμμετοχή σημαίνει

συζήτηση, σημαίνει συμμετοχή, σημαίνει αντιπαράθεση και αυτό δεν μπορεί

να γίνει με όρους επιστολικών ή ηλεκτρονικών ψήφων και όλα αυτά τα δήθεν

μοντέρνα που λανσάρονται το τελευταίο διάστημα και που όπου και αν

εφαρμόστηκαν, δεν βελτίωσαν και την ποιότητα της δημοκρατίας.

Δεν ζηλεύουμε, για παράδειγμα, εμείς τη Δημοκρατία των Ηνωμένων

Πολιτειών της Αμερικής, που δεν ψηφίζει ουσιαστικά, δεν εκλέγει πρόεδρο

ούτε το 20%.

Τέλος, τονίσαμε την ανάγκη τα κριτήρια αυτά να θωρακιστούν και

συνταγματικά. Θεωρούμε ότι αυτό σ’ έναν βαθμό επιτεύχθηκε με την

προσθήκη παραγράφου στο άρθρο 54 στο πλαίσιο της τελευταίας

συνταγματικής αναθεώρησης.

Εδώ παραμένει στην αιτιολογική έκθεση ότι μιλάμε για ερμηνευτική

δήλωση. Δεν είναι ερμηνευτική δήλωση. Είναι συνταγματική διάταξη που

προστέθηκε με την τελευταία συνταγματική Αναθεώρηση και πρέπει να

διορθωθεί.

Αυτή η πρόταση του ΚΚΕ δεν ήταν κάποια δική μας εφεύρεση ή

επινόηση. Απορρέει από τη διεθνή πρακτική και τη νομοθεσία άλλων χωρών,

την οποία εδώ ορισμένοι συστηματικά αγνοούν.

Είπε η εκπρόσωπος του ΚΙΝΑΛ για τους φραγμούς, για τα κριτήρια

κ.λπ., μα, αυτό είναι η διεθνής πρακτική! Όλες οι χώρες τις οποίες επικαλείσθε

για άλλα ζητήματα, για να εφαρμόζετε αντιλαϊκά μέτρα κ.λπ., εφαρμόζουν

τέτοια κριτήρια. Όμως, όλως τυχαίως το αγνοείτε μόνο σε ό,τι αφορά τα

κριτήρια που πρέπει να μπουν για την ψήφο των αποδήμων. Γερμανία,

Μεγάλη Βρετανία, Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής για την ψήφο των δικών

τους αποδήμων βάζουν αντίστοιχα κριτήρια, τα οποία σε ορισμένες

περιπτώσεις είναι και πιο αυστηρά από τα κριτήρια που μπαίνουν στο παρόν

σχέδιο νόμου, πέρα από το γεγονός ότι υπάρχουν χώρες όπως είναι το

Ισραήλ, όπως είναι η Ιρλανδία που για ευνόητους λόγους απαγορεύουν

εντελώς την ψήφο των δικών τους αποδήμων στις χώρες διαμονής.

Επίσης, αυτά τα κριτήρια απορρέουν από την πάγια νομολογία του

Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Αναφέρθηκε πριν η

υπόθεση Σιταρόπουλου με την επιχειρηματολογία που ανέπτυξε η ίδια τότε

κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

Όμως, υπάρχουν και άλλες υποθέσεις. Υπάρχει η υπόθεση

Μελνιτσένκο όπου λέει ότι η δυνατότητα αποκλεισμού όσων δεν κατοικούν

στο κράτος δικαιολογείται, όταν για παράδειγμα ένας υπήκοος που κατοικεί

εντός του κράτους δεν θίγεται άμεσα από τις πράξεις των πολιτικών οργάνων

που καλείται να εκλέξει και ότι γενικότερα δεν επηρεάζεται τόσο άμεσα ή

διαρκώς από τα καθημερινά προβλήματα της χώρας.

Να, λοιπόν, από πού απορρέουν τα κριτήρια τα οποία τίθενται και στο

παρόν σχέδιο νόμου.

Θα υπάρξουν ενδεχομένως ορισμένες αδικίες, δηλαδή να μείνουν

εκτός ρύθμισης ψηφοφόροι, αν και έχουν πραγματικούς δεσμούς με τη χώρα;

Ναι, μπορεί να υπάρξουν. Κάποιες ελάχιστες περιπτώσεις, όμως η αδικία

αυτή είναι πολύ μικρότερη από την αδικία που θα υπήρχε αν δεν έμπαιναν

καθόλου τέτοια κριτήρια. Γιατί σκεφτείτε τι κλίμα θα δημιουργούνταν και

εναντίον των ίδιων των αποδήμων, αν σε οριακές καταστάσεις εκλογικά

αποτελέσματα κρίνονταν από ανθρώπους που δεν έχουν σχέση με τη χώρα

και πόσο αυτό θα υπονόμευε την όλη διαδικασία και θα τροφοδοτούσε

επικίνδυνες λογικές «οι μέσα και οι έξω»! Αυτό αποφεύγεται θέτοντας

συγκεκριμένα κριτήρια.

Όσον αφορά το ΚΚΕ, το γεγονός ότι λειτουργούμε στη βάση αρχών,

προκύπτει –το φέραμε ως παράδειγμα και στην επιτροπή- και από το εξής:

Υπάρχει μια κατηγορία αποδήμων, με τους οποίους το κόμμα μας έχει

ισχυρότατους δεσμούς, δεσμούς αίματος. Είναι πολιτικοί πρόσφυγες, είναι οι

απόγονοί τους, γιατί οι περισσότεροι έχουν πεθάνει. Με την πρόταση που

κάναμε, η πλειοψηφία αυτών των ανθρώπων μένει εκτός! Όμως, συνειδητά

κάναμε αυτή την επιλογή γιατί δεν λειτουργούμε με σκοπιμότητες ή με

μικροκομματικά κριτήρια.

Θεωρούμε ότι το νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή και συζητάμε

σήμερα ενσωματώνει βασικά κριτήρια που είχαμε θέσει, σε αντίθεση με το

νομοσχέδιο που είχε μπει στη διαβούλευση. Αυτό που είχε μπει στη

διαβούλευση, κατά τη γνώμη μας, είχε σοβαρά προβλήματα. Για παράδειγμα,

όσον αφορά τις φορολογικές υποχρεώσεις προέβλεπε μόνο την κατοχή ΑΦΜ,

ενώ σήμερα προβλέπεται η υποβολή φορολογικής δήλωσης κ.λπ..

Επίσης, το σημερινό νομοσχέδιο προβλέπει πιστοποίηση με δημόσια

έγγραφα, ενώ αυτό που τέθηκε στη διαβούλευση μιλούσε για πιστοποίηση με

κάθε πρόσφορο μέσο, το οποίο μπορούσε να είναι ό,τι να ’ναι, καθώς επίσης

προβλέπει ότι η εγγραφή στους εκλογικούς καταλόγους θα γίνεται για ένα

χρονικό διάστημα και ότι μετά την πάροδο αυτού του χρονικού διαστήματος –

το οποίο συμφωνούμε να είναι το πιο περιορισμένο- θα γίνεται επανέλεγχος

των κριτηρίων για το αν υπάρχει εκπλήρωση μετά από ένα χρονικό διάστημα.

Θεωρούμε ότι πρέπει να υπάρχουν περαιτέρω βελτιώσεις.

Αναφέρθηκα ήδη στην αιτιολογική έκθεση για το άρθρο 54.

Θέσαμε το ζήτημα των υπουργικών αποφάσεων. Κατ’ αρχάς, κάποιες

υπουργικές αποφάσεις δεν χρειάζεται καν να υπάρχουν. Για παράδειγμα,

υπάρχει πρόβλεψη υπουργικής απόφασης, την οποία επισημαίνει και η

Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής, για τη δυνατότητα κατάθεσης των

εγγράφων στις προξενικές αρχές. Αυτό θα μπορούσε να υπάρχει ως

πρόβλεψη στο νόμο, ιδιαίτερα για ορισμένες περιπτώσεις κάτω των 30, που

δεν έχουν πρόσβαση στο σύστημα του TAXIS.

Όμως, επειδή όντως μιλάμε για μια καινούργια διαδικασία, με πολλά

προβλήματα, που μπορούν να προκύψουν στο μέλλον, δεν μπορεί να

υπάρχει μια γενική εξουσιοδότηση στον Υπουργό να λύνει τέτοια ζητήματα,

αλλά αυτό θα πρέπει να έχει και τη σύμφωνη γνώμη μιας επιτροπής της

Βουλής στη βάση των 2/3, προκειμένου να υπηρετείται και η συνταγματική

πρόβλεψ,η που υπάρχει και η επιταγή για τα 2/3.

Τελειώνω με το εξής, κύριε Πρόεδρε. Επειδή από χθες -φαντάζομαι ότι

αυτό θα γίνει και σήμερα- περισσεύει και η εθνική ομοψυχία και η εθνική

συναίνεση και με αφορμή το Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής και με αφορμή

τη σημερινή συζήτηση, εμείς θέλουμε να το ξεκαθαρίσουμε. Ομοψυχία από

εμάς δεν υπάρχει σε μια πολιτική γενικά, που στοχοποιεί τον ελληνικό λαό, σε

μια πολιτική που διώχνει εργαζόμενους, φοιτητές στο εξωτερικό, σε μια

πολιτική, η οποία ακουμπά το συμφέρον του ελληνικού λαού, τα κυριαρχικά

δικαιώματα της χώρας σε συμμαχίες τύπου ΝΑΤΟ, Ευρωπαϊκής Ένωσης,

Ηνωμένων Πολιτειών και ούτω καθεξής.

Διέξοδος είναι η ανατροπή αυτής της πολιτικής και οι Έλληνες

μετανάστες του εξωτερικού έχουν κάθε συμφέρον να αγωνιστούν σε αυτή την

κατεύθυνση.

Ευχαριστώ.






λειτουργίας της Βουλής, σαράντα δύο μαθήτριες και μαθητές και δύο

εκπαιδευτικοί συνοδοί τους από το 4ο Γενικό Λύκειο Χαλκίδας (δεύτερο

τμήμα).

Η Βουλή τούς καλωσορίζει.


Επίσης, γίνεται γνωστό στο Σώμα ότι από τα άνω δυτικά θεωρεία

παρακολουθούν τη συνεδρίαση, αφού συμμετείχαν στο εκπαιδευτικό

πρόγραμμα «Εργαστήρι Δημοκρατίας» που διοργανώνει το Ίδρυμα της

Βουλής, δεκαοκτώ μαθήτριες και μαθητές και τρεις συνοδοί εκπαιδευτικοί από

το 3ο Αρσάκειο Δημοτικό Σχολείο Ψυχικού.

Η Βουλή σάς καλωσορίζει.


Πριν προχωρήσουμε στον επόμενο ομιλητή, ειδικό αγορητή, θέλω να

σας πω την τελική πρόταση, την οποία θέτω υπό την έγκρισή σας. Μετά από

τη διαβούλευση μέσω των Κοινοβουλευτικών Εκπροσώπων, η τελική

πρόταση είναι η εξής: Οι έξι πρώτοι, οι οποίοι είναι ένας ανά κόμμα, να

μιλήσουν από επτά λεπτά, επειδή είναι ένας από κάθε Κοινοβουλευτική

Ομάδα, έτσι ώστε στον χρόνο αυτό -ήδη εγώ έδωσα εντολή να ειδοποιηθούν

οι Κοινοβουλευτικές Ομάδες να ενημερώσουν τους ομιλητές Βουλευτές τους

ότι ο χρόνος των υπολοίπων θα είναι πέντε λεπτά- να γίνει και η προσαρμογή

των τοποθετήσεων.

Διαβάζω, λοιπόν, τα πρώτα έξι ονόματα των συναδέλφων. Είναι ο κ.

Βασίλειος Γιόγιακας από τη Νέα Δημοκρατία, η κ. Θεοδώρα Αυγέρη από τον

ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Γεώργιος Φραγγίδης από το Κίνημα Αλλαγής, ο κ. Ιωάννης

Δελής από το ΚΚΕ, ο κ. Κωνσταντίνος Χήτας από την Ελληνική Λύση και η κ.

Μαρία Απατζίδη από το ΜέΡΑ25.

Επαναλαμβάνω ότι αυτοί θα έχουν επτά λεπτά, ενώ όλοι οι επόμενοι

από πέντε λεπτά.

Συμφωνεί το Σώμα;


ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Μπούρας): Το Σώμα συνεφώνησε

ομοφώνως.

Τον λόγο έχει ο ειδικός αγορητής από την Ελληνική Λύση κ. Αντώνιος

Μυλωνάκης.

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΜΥΛΩΝΑΚΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κύριοι Υπουργοί, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, ήταν σίγουρο ότι ο

ειδικός αγορητής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, ο κ. Γκιόκας, ο

οποίος είναι εξαιρετικός πολιτικός, θα έκλεινε με τη φράση ότι η εθνική

ομοψυχία για το ΚΚΕ ακόμα και σε αυτές τις δύσκολες στιγμές της πατρίδας

μας δεν υπάρχει, όπως και το όμαιμον για την απόδειξη της ιθαγένειας δεν

υπάρχει.

Θα πρέπει να τον ρωτήσω κάποια στιγμή -και θα μας απαντήσει διότι

είναι σοβαρός άνθρωπος- τι άραγε υπάρχει τελικά για τον ελληνισμό; Σήμερα,

εάν οι τριακόσιοι Βουλευτές ήμασταν υποψήφιοι στο μάθημα της έκθεσης στις

πανελλαδικές εξετάσεις, θα ήταν σίγουρο ότι θα παίρναμε κάτω από τη βάση.

Γιατί; Θα σας εξηγήσω. Διότι έρχεται ένα νομοσχέδιο, το οποίο αφορά τη

διευκόλυνση -το λέω όπως ακριβώς είναι ο τίτλος του νομοσχεδίου του

Υπουργείου Εσωτερικών- άσκησης εκλογικού δικαιώματος εκλογέων που

βρίσκονται εκτός ελληνικής επικράτειας. Ήθελα, λοιπόν, να ρωτήσω το εξής:

Είμαστε ευχαριστημένοι από αυτό το νομοσχέδιο, το οποίο είναι προϊόν ενός

δικομματισμού, ενός εκβιαστικού διλήμματος, είμαστε ευχαριστημένοι από

αυτό το νομοσχέδιο το οποίο έρχεται να διευκολύνει τη συνταγματικά

κατοχυρωμένη ψήφο; Προσέξτε, δεν δίνουμε εμείς το δικαίωμα ψήφου στους

ομογενείς, αλλά είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη. Εμείς τι ήρθαμε να

κάνουμε, λοιπόν; Να τους διευκολύνουμε.

Αν, λοιπόν, πιστεύετε ότι τους διευκολύνουμε, δεν έχετε, κύριοι

Υπουργοί, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, παρά να διαβάσετε τις επιστολές, οι

οποίες εστάλησαν από ομογενειακά σωματεία, από φορείς, αλλά και να

ακούσετε, αν είχατε τη δυνατότητα, αυτούς οι οποίοι εκπροσώπησαν τα

ομογενειακά σωματεία και τους φορείς στις επιτροπές μας. Έφτασαν στο

σημείο να απολογηθούν και ο Υπουργός κ. Θεοδωρικάκος, αλλά και ο ειδικός

αγορητής του ΚΚΕ κ. Γκιόκας. Μάλιστα. ο κύριος Υπουργός απολογήθηκε

τρεις φορές. Αν κάνω λάθος κάπου, κύριε Υπουργέ, να με διορθώσετε. Τρεις

φορές απολογηθήκατε! Και τι είπε; Ότι ζητούμε συγγνώμη, αλλά δεν ήταν δικό

μας το σχέδιο αυτό. Αυτό που φέραμε ήταν ένα προϊόν εκβιασμού. Γιατί ήταν

ένα προϊόν εκβιασμού; Διότι το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας έβαλε τέτοιες

δικλείδες ασφαλείας, ούτως ώστε πάνω από το 85% αυτών των Ελλήνων,

των πραγματικών Ελλήνων, οι οποίοι σηκώνουν, χρόνια τώρα, το βάρος της

Ελλάδας στην πλάτη τους, αλλά και μέσα στην ψυχή τους τον ελληνισμό, δεν

θα μπορούν να εκτελέσουν το εκλογικό τους δικαίωμα.

Φεύγοντας από εδώ, θα είμαστε όλοι ευχαριστημένοι, γιατί ακόμα και οι

κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ -και βλέπω μπροστά μου τον κ. Κατρούγκαλο, στον οποίο

το έχω πει ξανά- είναι υπεύθυνοι γι’ αυτή την κατάσταση, διότι αν είχαν

συνηγορήσει από την αρχή, δεν θα υπήρχε το πρόβλημα των ψήφων του

Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, οι οποίοι έρχονται να μας πουν ότι δεν

ομοψυχούν εθνικά. Διότι προφανώς, δεν αισθάνονται και τόσο Έλληνες

πατριώτες. Προφανώς!

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΤΡΟΥΓΚΑΛΟΣ: Ντροπή!

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΦΙΛΗΣ: Μη μου πουλάτε τώρα τις επιστολές του Ιησού

για…(δεν ακούστηκε)

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΜΥΛΩΝΑΚΗΣ: Ηρεμήστε, κύριε Παφίλη! Όταν θα έρθει η

ώρα σας, θα μιλήσετε. Εγώ άκουσα τον κ. Γκιόκα.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΤΡΟΥΓΚΑΛΟΣ: Όλοι είναι πατριώτες!

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΜΥΛΩΝΑΚΗΣ: Α, ήρθε και ο δικός μας Πρόεδρος εδώ.

Κύριε Πρόεδρε, φαίνεται ότι σας είδε και γι’ αυτό το είπε.

Ας έρθουμε τώρα στα σοβαρά, διότι η πατρίδα μας κινδυνεύει, κυρίες και

κύριοι. Όσοι δεν έχετε καταλάβει -κύριε Σκανδαλίδη, απευθύνομαι και σε εσάς,

που με κοιτάτε τώρα- τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή, θα ήθελα να σας πω ότι

είμαι αρκετά ανήσυχος. Για να είμαι αρκετά ανήσυχος, σημαίνει ότι υπάρχει

τεράστιο πρόβλημα. Υπάρχει τεράστιο πρόβλημα! Η περιοχή μας φλέγεται.

Είναι αδιανόητα αυτά τα οποία έχουν συμβεί τα τελευταία δέκα χρόνια στην

πατρίδα μας με τις μνημονιακές κυβερνήσεις και τις εξυπνάδες των

τροϊκανών, που μας έχουν αφαιρέσει το δικαίωμα να έχουμε ισχυρές Ένοπλες

Δυνάμεις. Είναι αδιανόητα! Θα τα πούμε βέβαια και την Παρασκευή στο

νομοσχέδιο του Υπουργείου Άμυνας για τα εξοπλιστικά.

Είναι αδιανόητο, κυρίες και κύριοι, να υπάρχουν αυτή τη στιγμή Έλληνες

που να λένε ότι δεν υπάρχει εθνική ομοψυχία. Πρέπει να υπάρξει εθνική

ομοψυχία. Και αν δεν θέλουν, να τη δώσουν υποχρεωτικά. Θα βγούμε έξω

από εδώ και θα είμαστε όλοι ευχαριστημένοι, κύριε Υπουργέ. Θα βγουν τα

μέσα μαζικής ενημέρωσης και θα πουν «μπράβο και οι τριακόσοι

συναίνεσαν…» -γιατί και ο ΣΥΡΙΖΑ στο τέλος θα το ψηφίσει επί της αρχής-

«…για την ψήφο των αποδήμων». Μα, η ψήφος των αποδήμων είναι

συνταγματικά κατοχυρωμένη.

Είναι νομοσχέδιο αυτό το οποίο έρχεται; Όχι. Είναι προϊόν μιας

δικομματικής, τρικομματικής θολοκουλτούρας, η οποία εκβιάζει -γιατί

πρόκειται για στυγνό εκβιασμό- την ψήφο των διακοσίων.

Εμείς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν υπήρχε περίπτωση να

ψηφίσουμε αυτό το νομοσχέδιο, αλλά βάλαμε πάρα πολύ νερό στο κρασί μας.

Σας το λέω ειλικρινά, διότι η δική πρόταση υπήρχε στο πρόγραμμά μας από

την αρχή. Μάλιστα, αν θέλετε, έχω εδώ μέρος των επιστολών και είμαι πάρα

πολύ ευχαριστημένος και προβληματισμένος, θα έλεγα, όταν αρκετοί

εκπρόσωποι φορέων μού έδωσαν συγχαρητήρια φεύγοντας. Και θα ήθελα να

μεταφέρω και στον κ. Βελόπουλο τις θερμές ευχαριστίες τους, διότι ήμασταν

το μόνο κόμμα το οποίο συμφώνησε -προσέξτε!- στα τέσσερα βασικά σημεία

στα οποία οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούν να ψηφίσουν, δεν θέλουν να

υπάρχουν. Διαβάστε. Έχω εδώ τις επιστολές. Αν θέλετε, να σας τις δώσω. Αν

θέλετε, ρωτήστε και οι ίδιοι τους συναδέλφους σας οι οποίοι ήταν στις

επιτροπές.

Κανένας, μα κανένας δεν συμφώνησε. Τότε, τι διάλογο τους φώναξαν να

κάνουμε; Γιατί να κάνουν διάλογο μαζί μας; Υπήρχε λόγος να ξενιτευτεί ο

άλλος, να έρθει από τις Ηνωμένες Πολιτείες ή από τη Σουηδία ή από τη

Γερμανία για να μιλήσει 3-4 λεπτά και να μας πει «κύριοι, μας προδίδετε»; Και

βγήκε ο κ. Γκιόκας -εδώ είναι ο κ. Γκιόκας- και απολογήθηκε λέγοντας

«ξέρετε, εμείς το κάναμε γι’ αυτόν τον λόγο…», αυτά που είπε σήμερα. Βγήκε

και ο κύριος Υπουργός τρεις φορές και είπε «εμείς δεν φταίμε, εκβιαστήκαμε».

Είναι αλήθεια ότι εκβιαστήκατε, κύριε Υπουργέ. Εντάξει, δεν είπατε τη λέξη

«εκβιαστήκαμε», αλλά είπατε ότι αναγκαστήκατε. Ναι ή όχι; Ναι,

αναγκαστήκατε, λοιπόν. Αυτό είναι το θέμα.

Θα με συγχωρέσετε, επειδή καμμιά φορά, ανεβάζω τους τόνους, γιατί

μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Δεν γίνεται να λέμε ότι ψάχνουμε ακόμα την

ιθαγένεια και δεν είναι το «όμαιμον». Δεν γίνεται αυτό το πράγμα και δεν

γίνεται να φταίει και γι’ αυτό η Ελληνική Λύση. Δεν γίνεται! Εκτός αν θέλουμε,

όλους τους ανιθαγενείς να τους κάνουμε ιθαγενείς και να φύγουμε εμείς που

είμαστε ιθαγενείς. Δεν μπορεί, λέει, ο άλλος να εξακριβώσει αν είναι τρίτη

γενεά, δεύτερη γενεά, τέταρτη γενεά από το αίμα. Γιατί δεν μπορεί; Γιατί δεν

είναι Έλληνας; Τότε ποιος είναι Έλληνας; Τώρα, αν συμβεί κάτι στην πατρίδα

μας το επόμενο χρονικό διάστημα, θα πρέπει να ζητήσουμε τη βοήθειά τους -

και όχι μόνο- για να δώσουν χρήματα για το ταμείο της Εθνικής Άμυνας που

το έχετε κατασπαταλήσει και δεν έχετε κάνει τίποτα. Όπως είπα στην

επιτροπή, οι Πρωθυπουργοί και οι Υπουργοί Άμυνας των τελευταίων δέκα

ετών θα έπρεπε να έχουν κάνει χαρακίρι με αυτά που ακούγονται. Χαρακίρι

θα έπρεπε να έχουν κάνει! Έχε χάρη, που δεν μπορώ να πω τίποτα άλλο!

Χαρακίρι! Είναι απίστευτο! Αν ήμασταν στην Ιαπωνία, θα το είχαν κάνει και

αυτό!

Και μετά θέλουμε διπλωματία. Τι διπλωματία θέλουμε; Η διπλωματία

είναι το δίκαιο του ισχυρού. Διεθνές δίκαιο, λέει, μόλις χθες ο πρέσβης της

Γερμανίας, ο φίλος σας. Διότι, άμα πούμε ότι οι Γερμανοί δεν είναι φίλοι μας,

γίνεται χαμός εδώ μέσα. Το είπε ο Πρόεδρος προχθές και κοντέψατε να τον

φάτε. Να διαγραφεί, λέει. Γιατί να διαγραφεί; Ο πρέσβης της Γερμανίας χθες.

Τι είπε; «Ναι, το πρόβλημα της Ελλάδας υπάρχει, δυστυχώς, μετά τη

συμφωνία». Άρα, αποδεκτή η συμφωνία Λιβύης - Τουρκίας. Αποδεκτή! Και

από τον ΟΗΕ αποδεκτή, κυρίες και κύριοι, διότι την παρέλαβε. Να δω τι θα

κάνουμε εμείς μέσα σε σαράντα μέρες που έχουν δικαίωμα. Όμως, αυτά θα τα

πούμε την Παρασκευή, πρώτα ο Θεός!

Η Ελληνική Λύση, κυρίες και κύριοι, ήταν ξεκάθαρη από την αρχή πάντα

με γνώμονα ένα πράγμα: πρώτα η Ελλάδα και πρώτα οι Έλληνες, όπου

υπάρχει Έλληνας απανταχού της γης. Δεν υπάρχει αυτό το οποίο λέει η

κοινότητα από το Παρίσι. Κύριοι Βουλευτές, το να είσαι Έλληνας του

εξωτερικού δεν σε κάνει αυτόματα «αμερικανάκι».

Θέλετε να σας διαβάσω και άλλα τέτοια; Τα ξέρετε και κάνετε το

κορόιδο. Γιατί; Για να πάρετε τους διακόσιους, αλλά δεν φταίει κανένας άλλος,

φταίνε εδώ οι κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ. Αφού κατέστρεψαν την Ελλάδα επί

τεσσεράμισι χρόνια, τώρα ήρθαν να πουν «όχι, στην αρχή δεν το κάνουμε

γιατί υπάρχουν λόγοι». Κανένας λόγος τελικά. Σήμερα θα ψηφίσουν και θα

πουν και ένα τραγούδι και θα βγούμε όλοι έξω και θα πούμε μετά «μπράβο,

εθνική συναίνεση». Ωραία!

Ποιος σας είπε, κυρίες και κύριοι, ότι τρία πράγματα συγχρόνως πρέπει

να έχει κάποιος για να ψηφίσει από το εξωτερικό; Εδώ υπάρχουν άνθρωποι οι

οποίοι γεννήθηκαν, μεγάλωσαν στο εξωτερικό, οι γονείς τους έφυγαν για μια

καλύτερη ζωή, να βρουν εργασία, να μεγαλώσουν τις οικογένειές τους.

Τριάντα πέντε χρόνια, μάλιστα, με δύο χρόνια παραμονής. Μάλιστα. Δηλαδή,

αυτά είναι συν.

Ρώτησα τον κύριο Υπουργό, ο οποίος υποσχέθηκε ότι θα το κάνει. Δεν

το βλέπω, όμως, κύριε Υπουργέ. Τα δύο χρόνια παραμονής είπαμε ότι θα

είναι σωρευτικά. Σωστά;

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΙΚΑΚΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών): Ναι.

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΜΥΛΩΝΑΚΗΣ: Να τη δώσουμε αυτή τη διευκρίνιση, κύριε

Υπουργέ, διότι δεν υπάρχει αυτή η διευκρίνιση. Αυτή τη στιγμή, μας παίρνουν

τηλέφωνο και μας ρωτούν «πώς θα αποδειχθεί ότι εγώ ήμουν δύο χρόνια;».

Και είπατε ότι δύο χρόνια, αν ερχόταν κάθε καλοκαίρι τρεις μήνες σωρευτικά

και αποδεικνυόταν αυτό το πράγμα από το διαβατήριό του, θα το κάνατε. Άρα,

φέρτε το, να το δούμε και να το κάνετε! Τουλάχιστον, αυτοί οι άνθρωποι να

ελαφρύνουν κατά τι.

Έχουμε την περίπτωση του ΑΦΜ. Γιατί αντίγραφο φορολογικού

μητρώου; Δηλαδή σε έναν δεκαεφτάχρονο στον τόπο που ψηφίζει ή σε

όποιον πάει να ψηφίσει ζητάμε αντίγραφο φορολογικού μητρώου; Αυτό από

πού βγαίνει; Υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι δεν έχουν έρθει τριάντα πέντε

χρόνια στην Ελλάδα, όμως, έχουν περιουσιακά στοιχεία στην Ελλάδα,

υποβάλλουν φορολογικές δηλώσεις στην Ελλάδα.. Τι να κάνουμε τώρα; Δεν

μπόρεσαν να έρθουν. Και αυτοί αποκλείονται.

Μετά το μεγάλο θέμα, το οποίο έθεσαν όλοι: Επιστολική ψήφος. «Τι

διευκόλυνση μας κάνετε;», λένε, «όταν εγώ είμαι εκατόν είκοσι, εκατόν

πενήντα, διακόσια χιλιόμετρα από το προξενείο ή από την πρεσβεία και δεν

μπορώ να πάω, ποια είναι η διευκόλυνση που μου κάνετε;». Ηλεκτρονική

ψήφος! Δεν μπορούμε, λέτε, ακόμα. Για ποιον λόγο δεν μπορούμε; Θα το

δούμε και αυτό. Άρα, η επιστολική ψήφος είναι σίγουρη ψήφος, θα μπορούσε

να γίνει.

Μετά έρχεται κάποιος άνθρωπος από το εξωτερικό στην Ελλάδα κατά

τη διάρκεια των εκλογών. Βρίσκεται εδώ, είναι γραμμένος σε ειδικούς

εκλογικούς καταλόγους και δεν μπορεί να ψηφίσει. Γιατί δεν γίνεται αυτό, που

γίνεται στους ετεροδημότες; Με μία απλή υπεύθυνη δήλωση, υπογεγραμμένη

και από τον εκλογικό αντιπρόσωπο ότι ψήφισε και δεν έχει δικαίωμα να

ψηφίσει κάπου αλλού. Άρα, λοιπόν, και αυτό λύνεται.

Αυτά τα απλά λέει η Ελληνική Λύση, τα πολύ απλά, αλλά λογικά. Και

ξέρετε, δεν είχαμε συνεννοηθεί -πιστεύω- ούτε και είμαστε από αυτούς οι

οποίοι εισπράξαμε τις περισσότερες ψήφους από τους κατοίκους του

εξωτερικού, δεν ήμασταν. Άρα, λοιπόν, δεν είχαμε συνεννοηθεί μαζί τους. Ό,τι

είπαμε στην επιτροπή, ό,τι ζητήσαμε ως κόμμα -και το είχαμε και στο

πρόγραμμά μας- ακριβώς τα ίδια λένε και αυτοί οι άνθρωποι, λες και είμαστε

προσυνεννοημένοι. Άρα, λοιπόν, δεν είναι κάτι το εξωπραγματικό, είναι κάτι

το πολύ λογικό.

Για να μην καταχρώμαι άλλο χρόνο, θέλω να πω το εξής: Πρέπει

οπωσδήποτε -κατά την άποψή μας, έστω και την τελευταία στιγμή- να δούμε,

να δείτε, κύριε Υπουργέ, αυτό το θέμα με την τριαντακονταπενταετία και τα

δύο χρόνια, να δείτε το θέμα με το ΑΦΜ. Το ΑΦΜ. Είναι ουτοπικό, επειδή δεν

θα έχει αποκτήσει κάποιος ΑΦΜ να τον αποκλείσουμε.

Στο τέλος, για το άρθρο 24 -στο οποίο επιμένουμε- επειδή είπατε ότι θα

είναι σήμερα -το είπε ο Πρόεδρος της Βουλής- ονομαστική η ψηφοφορία,

εμείς έχουμε καταθέσει μία τροπολογία. Αυτή η τροπολογία δεν είναι τίποτα

παραπάνω από μία διευκόλυνση επόμενων κυβερνήσεων, για να μην

αναζητούν πάλι αυτό το εκβιαστικό δίλημμα των διακοσίων ψήφων. Τι λέμε,

λοιπόν; Ότι θα μπορεί με ένα απλό προεδρικό διάταγμα να αλλάξει ή να

προστεθεί κάτι. Δηλαδή θέλουμε να προσθέσουμε την επιστολική ψήφο, να

μην χρειάζεται πάλι από την αρχή η συναίνεση διακοσίων Βουλευτών. Είναι

συνταγματικό, δεν είναι αντισυνταγματικό και νομίζω ότι είναι κάτι το οποίο θα

μπορούσαμε να κάνουμε, διότι τα προβλήματα αυτού του νόμου θα τα δούμε

στην πράξη και θα είναι πάρα πολλά.

Είπαμε ότι ψηφίζουμε το νομοσχέδιο επί της αρχής, ορισμένα άρθρα

θα τα ψηφίσουμε, βάζοντας πολύ νερό στο κρασί μας -πολύ νερό!- γιατί

θέλαμε να γίνει αυτή η συζήτηση, να την ακούσουν από όλο τον κόσμο, ποιος

και ποιο κόμμα έχει θέσεις οι οποίες διευκολύνουν -όχι επιτρέπουν, είναι

συνταγματικό δικαίωμα κατοχυρωμένο- τον Έλληνα ομογενή, τον Έλληνα ο

οποίος βρίσκεται στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, στη Σουηδία, στη Γερμανία,

στη Γαλλία να κάνει το καθήκον του απέναντι στον τόπο του, στην πατρίδα

του που την υπεραγαπά.

Ευχαριστώ πολύ.

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Ελληνικής Λύσης)






λειτουργίας της Βουλής, είκοσι τρεις δόκιμοι ανθυποπυραγοί από τη Σχολή

Δοκίμων Ανθυποπυραγών της Πυροσβεστικής Ακαδημίας, συνοδευόμενοι

από τον Διοικητή της Πυροσβεστικής Ακαδημίας, Αρχιπύραρχο κ. Δαμουλάκη

Εμμανουήλ και δύο εκπαιδευτικούς.


(Χειροκροτήματα απ’ όλες τις πτέρυγες της Βουλής)

Ολοκληρώνουμε με την ειδική αγορήτρια του ΜέΡΑ25 κ. Φωτεινή

Μπακαδήμα.

Ορίστε, κυρία συνάδελφε, έχετε τον λόγο.

ΦΩΤΕΙΝΗ ΜΠΑΚΑΔΗΜΑ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.

Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το υπό συζήτηση

νομοσχέδιο χωρίζεται ουσιαστικά σε δύο μέρη. Το πρώτο αφορά την ψήφο

των αποδήμων και το δεύτερο τροποποιεί τις κείμενες διατάξεις, που

σχετίζονται με την εκλογική διαδικασία.

Το αίτημα διευκόλυνσης της άσκησης του εκλογικού δικαιώματος των

Ελλήνων, που ζουν στο εξωτερικό είναι πάγιο και πρέπει να ικανοποιηθεί.

Ως ΜέΡΑ25, αναγνωρίζοντας την ανάγκη και νιώθοντας τον πόνο των

αποδήμων, όπως και την επιθυμία τους να έχουν ενεργό ρόλο στα πολιτικά

δρώμενα της χώρας μας, καταθέσαμε τη δική μας ολοκληρωμένη πρόταση,

που έλυνε το θέμα του εκλέγειν, όπως και του εκλέγεσθαι, για τους

συμπολίτες μας, που ζουν εκτός της ελληνικής επικράτειας.

Τα βασικά στοιχεία αυτής της πρότασης ήταν ο διαχωρισμός των

πρόσφατων μεταναστών, ανθρώπων, που αναγκάστηκαν να φύγουν στα

χρόνια της κρίσης -σχηματικά από το 2010 και μετά- από εκείνους που ζουν

μόνιμα στο εξωτερικό για είκοσι, τριάντα ή και περισσότερα χρόνια.

Για τις δύο αυτές κατηγορίες προτείναμε το εξής: Πρώτον, οι

πρόσφατοι μετανάστες να μπορούν να ψηφίζουν από τον τόπο κατοικίας τους

για την εντός της Ελλάδας επικράτεια, στην οποία ανήκαν πριν φύγουν. Οι

συμπολίτες μας που ζουν, από την άλλη, περισσότερα χρόνια εκτός, να

μπορούν να ψηφίζουν υποψηφίους των εκλογικών περιφερειών εξωτερικού,

που θα έπρεπε να δημιουργηθούν, Αυστραλίας, Νέας Ζηλανδίας, Βορείου

Αμερικής και τα λοιπά.

Με τον τρόπο αυτό θα είχαν τη δυνατότητα να στείλουν στο ελληνικό

Κοινοβούλιο ανθρώπους, που γνωρίζουν και θα επιτυγχάναμε έναν διττό

στόχο, αφ’ ενός θα είχαμε στο ελληνικό Κοινοβούλιο τη φωνή των αποδήμων

μέσω εκλεγμένων εκπροσώπων της ομογένειας και αφ’ ετέρου θα

ενισχύονταν ακόμη περισσότερο οι δεσμοί μεταξύ αποδήμων και Ελλάδας.

Δυστυχώς, παρά την αρχική θετική διάθεση για συνεργασία με την

οποία προσήλθαμε στις συνεδριάσεις της διακομματικής επιτροπής που

δημιουργήθηκε υπό τον αρμόδιο Υπουργό Εσωτερικών, δεν κατέστη δυνατόν

να καταλήξουμε σε τελική συμφωνία, μιας και υπάρχουν στο σχέδιο νόμου

αρκετά σημεία-αγκάθια, που ακόμη και μετά τις νομοτεχνικές βελτιώσεις, δεν

μας επιτρέπουν να κάνουμε κάτι άλλο, παρά να καταψηφίσουμε επί της αρχής

το νομοσχέδιο.

Επιτρέψτε μου να εξηγήσω γιατί. Πρώτα από όλα, το νομοσχέδιο

προβλέπει μεν τη δυνατότητα ψήφου από τον τόπο διαμονής, με την ψήφο

πράγματι να προσμετράται στο τελικό αποτέλεσμα, αλλά χωρίς να δίνεται

καμμία δυνατότητα σταυροδοσίας στις εθνικές εκλογές.

Οι εκτός επικρατείας συμπολίτες μας θα μπορούν να ψηφίσουν μόνο

μία λίστα επικρατείας, δηλαδή μόνο κόμμα, χωρίς να επιλέξουν

συγκεκριμένους εκπροσώπους. Έτσι, δημιουργείται μία άνιση κατηγορία

ψηφοφόρων με μειωμένα εκλογικά δικαιώματα. Διατείνεται το Υπουργείο πως

διευκολύνει τη δυνατότητα άσκησης του εκλέγειν, ενώ ουσιαστικά και

πρακτικά στερούμε από τους συμπολίτες μας εκτός της χώρας ένα δικαίωμα

που διατηρούν, αν τελικά επιλέξουν να έρθουν στην Ελλάδα για να ψηφίσουν.

Άρα λέμε ότι τους διευκολύνουμε, ανταλλάσσοντας τη δυνατότητα

ψηφοφορίας από τον τόπο διαμονής τους, με αντάλλαγμα τη σταυροδοσία.

Επιλέγοντας το ψηφοδέλτιο επικρατείας οι Έλληνες του εξωτερικού θα είναι οι

μόνοι Έλληνες, που δεν θα έχουν το δικαίωμα επιλογής Βουλευτών, που

σήμερα, όπως προείπα, διατηρούν αν επιστρέψουν στη χώρα μας για να

ψηφίσουν. Με την κυβερνητική πρόταση θα ψηφίζουν μόνο κόμμα, γεγονός

που εισάγει μια αδιανόητη για ευνομούμενη πολιτεία διάκριση και ανισότητα

μεταξύ εντός και εκτός Ελλάδος εκλογέων. Μάλιστα, αξίζει να σημειώσουμε

πως στις ευρωεκλογές οι απόδημοι διατηρούν το δικαίωμα σταυροδοσίας,

εφόσον βρίσκονται σε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ και σε περίπτωση

δημοψηφίσματος έχουν σύμφωνα με το παρόν νομοσχέδιο τα ίδια

δικαιώματα, που έχουν και οι εντός επικρατείας ψηφοφόροι.

Το παρόν σχέδιο νόμου, με τις διατάξεις του άρθρου 2, θέτει τις δύο

βασικές προϋποθέσεις που πρέπει να πληροί κάποιος, ώστε να μπορεί να

καταφέρει να εγγραφεί στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους. Αυτές είναι οι

εξής: Πρώτον, αποδεδειγμένη διετή παρουσία στη χώρα εντός των τελευταίων

τριάντα πέντε ετών, παρουσία που μπορεί να λειτουργήσει σωρευτικά, και,

δεύτερον, υποβολή Ε1, Ε2, Ε3 ή Ε9, κατά το τρέχον ή το προηγούμενο

φορολογικό έτος. Ως ΜέΡΑ25 θεωρούμε απαράδεκτο να συνδέεται η κατοχή

περιουσίας με το δικαίωμα ψήφου. Επίσης, αν κάποιος έχει υποβάλει

μηδενική φορολογική δήλωση, ακόμη δεν έχουμε πάρει απάντηση στο αν θα

μπορεί τελικά να ψηφίσει ή όχι. Το ίδιο άρθρο προβλέπει πως ο απόδημος θα

παραμένει στους καταλόγους για δέκα χρόνια, χωρίς καμμία πρόνοια για το τι

θα γίνεται μετά από αυτά και για το πώς θα επικαιροποιείται ο κατάλογος.

Παράλληλα, αν ένας απόδημος όντως ολοκληρώσει τη διαδικασία και

εγγραφεί στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους και τύχει να βρεθεί στην

Ελλάδα την ημέρα των εκλογών δεν θα μπορέσει να ψηφίσει παρά μόνο αν

προχωρήσει σε διαγραφή του από τους ειδικούς καταλόγους.

Το άρθρο 4 αναφέρει τους τρόπους πιστοποίησης της διετούς

παραμονής, οι οποίοι είναι η βεβαίωση φοίτησης σε σχολείο της Ελλάδας, η

εκπλήρωση στρατιωτικής θητείας ή η καταβολή ασφαλιστικών εισφορών στη

χώρα. Θεωρούμε πως είναι κατακριτέο να συνδέεται το δικαίωμα ψήφου με

την υποχρέωση εργασίας, ενώ επίσης είναι απαράδεκτο να παρέχεται η

δυνατότητα στον εκάστοτε Υπουργό να μπορεί να τροποποιήσει αυτά τα

κριτήρια, κατά το δοκούν και ανάλογα με το τι θα λειτουργήσει προς όφελος

του κόμματός του.

Προχωρώντας, στο άρθρο 7 έχουμε την πρόβλεψη πως ο ελάχιστος

αριθμός εγγεγραμμένων σε ένα εκλογικό κέντρο του εξωτερικού είναι σαράντα

και δεν μπορούμε παρά να αναρωτηθούμε τι πρόβλεψη θα υπάρξει αν

προκύψει μία περιοχή που ζουν λιγότεροι από σαράντα Έλληνες, αλλά παρ’

όλα αυτά, θέλουν να ψηφίσουν.

Το άρθρο 10 προβλέπει πως στους απόδημους θα προσφέρονται μόνο

ψηφοδέλτια επικρατείας, μετατρέποντάς τους σε ψηφοφόρους β΄ κατηγορίας.

Δεν γίνεται να επιχειρούμε να προωθήσουμε ως διευκόλυνση άσκησης του

δημοκρατικού δικαιώματος της ψήφου μια περικοπή αυτού, μέσω της

θέσπισης αυτής της μοναδικής εναλλακτικής για ψήφο επιλογής του

ψηφοδελτίου επικρατείας.

Το άρθρο 12 αποτελεί εύλογη ρύθμιση του εκλογικού νόμου, η οποία

όμως συνοδεύει το γεγονός πως οι εκτός Ελλάδας Έλληνες θα μπορούν να

ψηφίσουν μόνο ψηφοδέλτιο επικρατείας, αν και τελικά, αυτή καθαυτή η εκλογή

των αντιπροσώπων θα εξαρτάται από το συνολικό ποσοστό, που θα λάβει

ένα κόμμα, συνυπολογίζοντας το ποσοστό του εντός και εκτός Ελλάδας.

Το δεύτερο μέρος του νομοσχεδίου περιέχει κυρίως διατάξεις, που

στοχεύουν στη διευκόλυνση της εκλογικής διαδικασίας και άρθρα που είναι

κατά κόρον διαδικαστικά, επιδιώκοντας την εναρμόνιση της εκλογικής

διαδικασίας με τις τεχνολογικές εξελίξεις, όπως και την απλοποίηση των

σχετικών διαδικασιών. Οι βασικότερες καινοτομίες που εισάγει είναι η

δημιουργία μιας ηλεκτρονικής πύλης καταχώρησης υποψηφίων, που θα

αντικαθιστά την ως τώρα ισχύουσα διαδικασία επίδοσης με δικαστικό

επιμελητή, καθώς και την ανακήρυξη σε δημόσια συνεδρίαση από το Α΄ τμήμα

του Αρείου Πάγου, που θα αφορά την ανακήρυξη συνδυασμών κομμάτων,

συνασπισμών, συνεργαζόμενων κομμάτων, ανεξάρτητων και μεμονωμένων

υποψηφίων.

Το άρθρο 26 καταργεί τη διάκριση μεταξύ μητρώου αρρένων και

δημοτολογίου, δημιουργώντας το νέο μητρώο πολιτών, ενώ το άρθρο 27

μικραίνει την προθεσμία δήλωσης εμβλημάτων και ονομάτων και επισημαίνει

την υποχρέωση του Υπουργείου Εσωτερικών να αναρτά στην ιστοσελίδα του

τις υποψηφιότητες.

Το επόμενο, το άρθρο 28, προχωρά σε σύντμηση των προθεσμιών

επίλυσης οποιασδήποτε διαφοράς, απομακρύνοντας ταυτόχρονα κάθε

κίνδυνο διασάλευσης της ομαλής διεξαγωγής των εκλογών. Το άρθρο 29

προβλέπει τη δήλωση υποψηφιότητας μέσω της ηλεκτρονικής πύλης

υποψηφίων, ενώ το άρθρο 30 περιγράφει τη διαδικασία πρόσβασης σε αυτήν.

Το άρθρο 31 ορίζει το ύψος του εκλογικού παραβόλου,

στρογγυλοποιώντας το λίγο προς τα πάνω, στο ποσό των 150 ευρώ. Ως

ΜέΡΑ25 είμαστε ενάντιοι σε οποιαδήποτε χρηματική καταβολή για την

άσκηση του δικαιώματος του εκλέγεσθαι, γι’ αυτό και θα το καταψηφίσουμε.

Στο άρθρο 32, έπειτα από νομοτεχνική βελτίωση, προβλέπεται ότι το

1/5 των υποψηφίων του ψηφοδελτίου επικρατείας ενός κόμματος θα πρέπει

να καλύπτεται με απόδημους, εκ των οποίων ο ένας τουλάχιστον να

τοποθετείται σε μία από τις τρεις πρώτες θέσεις. Με αυτή την πρόβλεψη, τα

κόμματα υποχρεώνονται να τοποθετήσουν πέντε Έλληνες του εξωτερικού στα

ψηφοδέλτια επικρατείας τους, με τον ένα δυνητικά σε εκλόγιμη θέση. Η

διάταξη αυτή καθαυτή δεν είναι αρνητική, όμως απέχει πάρα πολύ από την

αναλογικότητα, που αποτελούσε πυλώνα της δικής μας πρότασης, σύμφωνα

με την οποία οι έδρες που θα καταλάμβαναν οι Βουλευτές των εκλογικών

περιφερειών αποδήμων Ελλήνων θα ήταν συνάρτηση των εγγεγραμμένων

εκλογέων σε κάθε μία από αυτές.

Το άρθρο 33 πηγαίνει χέρι-χέρι με το άρθρο 36, που ορίζει τη

διεύρυνση του ψηφοδελτίου επικρατείας, από τα δώδεκα άτομα, που αριθμεί

τώρα στα δεκαπέντε. Ως ΜέΡΑ25 είμαστε αντίθετοι σε αυτήν καθαυτή την

έννοια του ψηφοδελτίου επικρατείας, όπως έχουμε αναφέρει λεπτομερώς και

στο εκλογικό μας πρόγραμμα.

Το άρθρο 28 προβλέπει την καταβολή ημερήσιας αποζημίωσης για τα

μέλη των εφορευτικών επιτροπών, διάταξη που αδιαμφισβήτητα κρίνουμε ως

θετική, δεδομένου ότι θα λύσει το πάγιο πρόβλημα της μη προσέλευσης των

εφορευτικών επιτροπών για την άσκηση των καθηκόντων τους την ημέρα των

εκλογών.

Ενώ το άρθρο 39, που επίσης το κρίνουμε ως θετικό, επεκτείνει το

κώλυμα διορισμού εφορευτικών επιτροπών και για τέως Βουλευτές, μέλη

κυβερνήσεων κ.λπ..

Το άρθρο 41 θεσμοθετεί την ανακήρυξη των αναπληρωματικών

Βουλευτών, που πλέον δεν θα γίνεται από το αρμόδιο Πρωτοδικείο αλλά από

τον Άρειο Πάγο.

Στη συνέχεια, το άρθρο 42 διευρύνει το πλαίσιο των προσώπων, που

θα μπορούν να κάνουν επιδόσεις και κοινοποιήσεις, προσθέτοντας σε αυτούς

υπαλλήλους της δημοτικής αστυνομίας και δημοτικούς υπαλλήλους.

Οι διατάξεις του άρθρου 43 δίνουν στους ετεροδημότες, που επιθυμούν

να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα στον τόπο διαμονής τους, τη

δυνατότητα να το αιτηθούν μέσω μίας ηλεκτρονικής αίτησης, μειώνοντας έτσι

κατά πολύ τη γραφειοκρατία που ισχύει μέχρι τώρα.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι απόδημοι είναι κοντά στην Ελλάδα.

Παρακολουθούν τις εξελίξεις, μαθαίνουν για την επικαιρότητα, είναι κομμάτι

της χώρας και πρεσβευτές αυτής στο εξωτερικό, γι’ αυτό και οφείλουμε να

τους διευκολύνουμε να ασκήσουν τα θεσπισμένα από το Σύνταγμα

δικαιώματά τους. Οφείλουμε να τους διευκολύνουμε να ψηφίζουν από τον

τόπο διαμονής τους, όμως είναι υποχρέωσή μας να το κάνουμε, έχοντας ως

γνώμονα την πραγματική προάσπιση των δικαιωμάτων τους και όχι

προσπαθώντας να τους πείσουμε ότι τους διευκολύνουμε. Δυστυχώς, το

παρόν σχέδιο νόμου τούς στερεί ένα θεμελιώδες δικαίωμα, αυτό της

σταυροδοσίας, κάνοντάς τους ψηφοφόρους δεύτερης κατηγορίας στον βωμό

της ψηφοφορίας στον τόπο διαμονής.

Παράλληλα, προωθείται ως επιπλέον διευκόλυνση η ένταξη στο

ψηφοδέλτιο επικρατείας, δείχνοντας να προσπαθούμε να παραμερίσουμε

προς στιγμήν το γεγονός πως και τώρα ένας απόδημος μπορεί να είναι

υποψήφιος σε όποιο κόμμα επιθυμεί, είτε στο ψηφοδέλτιο επικρατείας είτε σε

κάποια περιφέρεια. Άρα δεν τους δίνουμε κάτι καινούργιο, απλώς γίνεται μια

επικοινωνιακή χρήση ενός δικαιώματος που ήδη υπάρχει.

Την ίδια στιγμή, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε και όλα τα θετικά

στοιχεία, που προέκυψαν μέσα από τη διαδικασία των συνεδριάσεων της

διακομματικής επιτροπής, ξεκινώντας από την προσθήκη στο άρθρο 54 του

Συντάγματος, ώστε να παρέχεται η δυνατότητα για τη μελλοντική δημιουργία

των εκλογικών περιφερειών εξωτερικού, που αποτελεί κεντρικό σημείο και της

δικής μας πρότασης.

Συνεχίζουμε με τη χρήση της πλατφόρμας του TAXISNET για τη

δήλωση εγγραφής στους ειδικούς καταλόγους, πλατφόρμα που και εμείς

έχουμε αναγνωρίσει ως κατάλληλη για τέτοια χρήση. Δεν θα μπορούσα

επίσης να αφήσω εκτός την εγκατάλειψη της αρχικής σκέψης της Κυβέρνησης

για επιστολική ψήφο, μιας και εμείς εξαρχής κρίναμε πως είναι μια αφερέγγυα

λύση, εξαιτίας της έλλειψης -στην τρέχουσα πάντα χρονική περίοδο- των

απαραίτητων εγγυήσεων διασφάλισης του απορρήτου και του αδιάβλητου

χαρακτήρα της ψήφου.

Το ΜέΡΑ25 εκπόνησε μια ολοκληρωμένη πρόταση, που απέχει πολύ

από την ανάλογη κυβερνητική, μία πρόταση που διασφάλιζε τόσο το δικαίωμα

του εκλέγειν, όσο και του εκλέγεσθαι για τους εκτός επικρατείας Έλληνες

πολίτες με τρόπο αναλογικό και δίκαιο. Γι’ αυτό και δεν μπορούμε, όπως

δήλωσα ήδη, παρά να καταψηφίσουμε επί της αρχής το νομοσχέδιο, όπως

και όλες τις διατάξεις εκείνες που επιτείνουν, αντί να επιλύουν το πρόβλημα,

στηρίζοντας ταυτόχρονα άρθρα, που ρυθμίζουν με θετικό τρόπο διαδικαστικά

θέματα.

Ευχαριστώ.

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΜέΡΑ25)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Μπούρας): Μπαίνουμε τώρα στον

κατάλογο των ομιλητών. Πρώτος έχει τον λόγο ο κ. Βασίλειος Γιόγιακας από

τη Νέα Δημοκρατία για επτά λεπτά.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΓΙΟΓΙΑΚΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι

συνάδελφοι, η δυνατότητα Ελλήνων που ζουν στο εξωτερικό να ασκήσουν το

εκλογικό τους δικαίωμα, αν και αυτονόητη, δεν ήταν ούτε εύκολη ούτε

δεδομένη.

Για να φτάσουμε εδώ που βρισκόμαστε σήμερα, χρειάστηκε επιμονή

και υπομονή, υπερβάσεις και υποχωρήσεις. Κατανοούμε τις θέσεις όλων

εκείνων, που περίμεναν κάτι πιο τολμηρό, πιο προχωρημένο, ώστε να

μπορούν να ψηφίζουν ακόμα περισσότεροι συμπατριώτες μας, για να μη

χρειάζεται η φυσική παρουσία σε εκλογικό κέντρο ή για να μπορούν να

ψηφίζουν σε ειδικές εκλογικές περιφέρειες.

Θα ήθελα, όμως, να τους πω ότι αυτή ακριβώς η επιδίωξη μιας λύσης,

που θα ικανοποιούσε τους πάντες ήταν ένας από τους λόγους, που για

δεκαετίες ολόκληρες η πρόοδος στο θέμα αυτό ήταν μηδενική. Με άλλοθι τις

διαφορές μας, αγνοήσαμε ότι πολλές φορές οι λύσεις ξεκινούν με έναν

ελάχιστο κοινό παρονομαστή, ότι δεν μπορεί να επιδιώκεις το μέγιστο, όταν

δεν μπορείς να διασφαλίσεις το ελάχιστο, ότι κάτι μπορεί να ξεκινήσει σε

μικρότερη έκταση, προκειμένου να δούμε πώς λειτουργεί στην πράξη, να

δούμε εάν και πού μπορούμε να το βελτιώσουμε.

Αυτόν τον δρόμο επέλεξε η σημερινή Κυβέρνηση. Επέλεξε το εφικτό

αντί του ιδανικού, διαφορετικό από το τίποτα ή το σχεδόν του παρελθόντος.

Και επέλεξε να απαντήσει γρήγορα, μέσα στο πρώτο πεντάμηνο της θητείας

της. Επέλεξε να μην οχυρωθεί πίσω από τις δικές τις πιο προχωρημένες

θέσεις, κάτι που θα καταδίκαζε την όλη προσπάθεια σε αποτυχία, όπως το

2009, όταν είχε φέρει ανάλογο νομοσχέδιο στη Βουλή, που δυστυχώς τότε,

υπερψήφισαν μόνο εκατόν πενήντα εννιά συνάδελφοι και το οποίο ο

Συνασπισμός είχε καταψηφίσει ή όπως το 2016, το 2017 και το 2019, όταν ως

Αξιωματική Αντιπολίτευση καταθέταμε ξανά και ξανά την ίδια πρόταση νόμου,

που αγνοήθηκε επιδεικτικά από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Το γεγονός ότι καθίσαμε γύρω από το ίδιο τραπέζι, συζητήσαμε,

αναζητήσαμε και τελικά βρήκαμε πού μπορούμε να συμφωνήσουμε, είναι κάτι

περισσότερο από μία επιτυχία της Κυβέρνησής μας. Είναι μία

κοινοβουλευτική κατάκτηση, είναι σημάδι ότι το πολιτικό σύστημα ωριμάζει,

ότι έχει αρχίσει να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα της εποχής μετά την

κρίση και σε αυτή την πραγματικότητα περιλαμβάνονται εκατοντάδες χιλιάδες

συμπολίτες μας, που πήραν την απόφαση να ζήσουν, να εργαστούν, να

μεγαλώσουν οικογένεια στο εξωτερικό.

Είναι και κάτι ακόμα, αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι. Ο σεβασμός

στην άσκηση του εκλογικού δικαιώματος δεν έχει μόνο πρακτικό αντίκρισμα.

Είναι και μία αναγνώριση της αξίας του κεφαλαίου που λέγεται Ελληνισμός

εκτός Ελλάδας, εκείνων που με το προσωπικό τους παράδειγμα διαφημίζουν

τη χώρα μας και τους ανθρώπους της, που επιλέγουν να διατηρούν ζωντανή

τη σχέση τους με την πατρίδα μας και που σε πολλές περιπτώσεις -ιδιαίτερα

νεότερων ανθρώπων- αδημονούν να επιστρέψουν, εφόσον τους δοθούν

ευκαιρίες και κίνητρα. Σε αυτό το κεφάλαιο, στους Έλληνες της Διασποράς,

που αναζήτησαν εργασία και καλύτερες συνθήκες στο εξωτερικό, έχουμε ως

Κυβέρνηση στραμμένη την προσοχή μας, όπως κάνουμε με τον «Rebrain

Greece», την πρωτοβουλία για τον επαναπατρισμό νέων πτυχιούχων στη

χώρα μας.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επειδή τη δημόσια συζήτηση για το

νομοσχέδιο μονοπώλησε, όπως ήταν αναμενόμενο, το ποιοι και πώς πρέπει

να ψηφίζουν, θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθούμε σε κάποιες άλλες

καινοτομίες, που ο κόσμος αξίζει να έχει υπόψη του. Είναι η νέα διαδικασία

για την υποβολή υποψηφιοτήτων μέσα από ειδική ηλεκτρονική πύλη. Είναι η

δυνατότητα καταβολής αποζημίωσης στα μέλη των εφορευτικών επιτροπών,

αλλά και η πρόβλεψη για πρώτη φορά οι δικαστικοί αντιπρόσωποι να

υποχρεούνται να μεταδίδουν πόσοι έχουν ψηφίσει, ενώ η ψηφοφορία είναι σε

εξέλιξη, ώστε να γνωρίζουν οι πολίτες πώς προχωρά η εκλογική διαδικασία.

Και βέβαια, είναι η αύξηση των Βουλευτών Επικρατείας από δώδεκα σε

δεκαπέντε, ώστε να μπορούν να συμπεριληφθούν και πρόσωπα που να

εκφράζουν τους δεσμούς με τους Έλληνες του εξωτερικού.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σήμερα γίνεται μία νέα αρχή. Από μόνη

της η ψήφιση του νομοσχεδίου είναι ένα σημαντικό βήμα. Έχουμε μία

αφετηρία, ένα σημείο αναφοράς. Η πρόκληση από δω και πέρα είναι διπλή:

Πρώτα να κάνουμε τον νόμο όσο πιο λειτουργικό γίνεται στις επιμέρους

προβλέψεις του, όπως πρέπει να γίνει, για παράδειγμα, με τα εκλογικά

τμήματα, που πρέπει να στηθούν με σκοπό να εξυπηρετήσουν τον

μεγαλύτερο δυνατό αριθμό ψηφοφόρων. Η δεύτερη πρόκληση είναι, αφού

έχουμε δει τα αποτελέσματα στην πράξη, να μπορέσουμε να συμφωνήσουμε

σε επόμενες αλλαγές, που θα απηχούν το αίσθημα και τις προσδοκίες ακόμα

περισσότερων συμπατριωτών μας. Γι’ αυτό τους καλούμε να ανταποκριθούν

σε αυτό το πρώτο πολύ σημαντικό βήμα, γιατί είναι το δικό τους ενδιαφέρον, η

δική τους προσέλευση που θα στείλει το μήνυμα σε εκείνους που σήμερα δεν

τόλμησαν αρκετά, για να τολμήσουν περισσότερο στο μέλλον.

Ευχαριστώ.


ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Μπούρας): Και εμείς ευχαριστούμε και

για την τήρηση του χρόνου.

Τον λόγο έχει ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της

Ελληνικής λύσης κ. Κυριάκος Βελόπουλος για δεκαπέντε λεπτά.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ (Πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης):

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα ξεκινώντας την ομιλία μου να σας

μιλήσω ως γιος μεταναστών. Οι γονείς μου επί μία εικοσαετία ήταν στη

Γερμανία. Κάθε χρόνο, το καλοκαίρι έρχονταν στην Ελλάδα και κάθε φορά

που έρχονταν εκλογές, επειδή δεν είχαν τη δυνατότητα να μετακινηθούμε με

τα λεωφορεία ή τα αεροπλάνα, για τα οποία δίνονταν απλόχερα από τα

κόμματα τα λεφτά, ερχόταν μόνο ο πατέρας μου για να ψηφίσει.

Ξέρετε, το να στερούμε το δικαίωμα από ανθρώπους, στους οποίους ο

νόστος είναι έντονος, εμένα με ενοχλεί, ως άνθρωπο. Επειδή πολλοί από

εσάς εδώ μέσα είστε ιδιαίτερα ευαίσθητοι με τους μετανάστες, θα ήθελα να

πω ότι δεν είδα αυτήν την ευαισθησία σήμερα, δεν διέκρινα την ίδια

ευαισθησία προς τον Έλληνα μετανάστη. Και σας μιλάω ως άνθρωπος, που

μεγάλωσε στο εξωτερικό.

Έχω δεχθεί πάρα πολλά μηνύματα για το έκτρωμα το οποίο ψηφίζεται

σήμερα. Και λέω «έκτρωμα» όχι γιατί φταίει η Κυβέρνηση. Όχι. Είναι οι

εκβιασμοί που έγιναν από κάποιους, ωμοί εκβιασμοί κομματικής συναλλαγής.

Αναρωτιέμαι ειλικρινά, τι θα πω εγώ στους συγγενείς μου -οι συγγενείς μου

ήταν μετανάστες τη δεκαετία του ’50 και του ’60- που ακόμη και τώρα μένουν

στη Γερμανία ή στην Αμερική ή στην Αυστραλία. Ότι: ξέρετε, επειδή το ΚΚΕ

είχε μία δική του άποψη επειδή είχε 14% στην Ευρώπη και δεν ήθελε ο

Αυστραλός να ψηφίζει, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ είχε 15% στην Ευρώπη και δεν

ήθελε οι υπόλοιποι να ψηφίσουν, δεν θα ψηφίσεις εσύ, θείε Γιώργο, από την

Αυστραλία;

Αυτό είναι η δημοκρατία για σας; Το κομματικό σας συμφέρον; Αυτή

είναι η αγάπη για τους μετανάστες, που έχετε μόνο για τον Ιμπραήμ ή τον

Χασάν ή τον Γιώργο, τον Νίκο, τον Σταύρο που έρχεται από μια άλλη χώρα; Ο

Έλληνας μετανάστης δεν έχει το δικαίωμα να ψηφίσει; Αυτό λέγεται

δημοκρατική ευαισθησία;

Εγώ θα το πω ωμά, κύριε Υπουργέ. Είναι προϊόν συναλλαγής.

Ξεκάθαρα πράγματα. Αυτός ο νόμος είναι ένα προϊόν συναλλαγής. Και η λέξη

«αναγκαστικά», που είπε ο Υπουργός ή «αναγκάστηκα», που είπε ο

Υπουργός, υποδηλώνει την συναλλαγή ή τον έμμεσο ωμό εκβιασμό. Κάθισαν

δηλαδή σε ένα τραπέζι πέντε - έξι φίλοι, των κομμάτων εκπρόσωποι ή εχθροί

κομματικοί, και μοίρασαν τα ιμάτια της ψήφου των ομογενών. Αυτό έκαναν.

Και αν εμένα με βόλευε έπρεπε να πω «ναι» σε αυτό που λέει ο νόμος. Αν δεν

με βόλευε, άσχετα αν αδικούσα τον Έλληνα μετανάστη, θα έλεγα «όχι».

Έτσι, με το σκεπτικό της Αριστεράς του ΚΚΕ, θα έπρεπε κι εγώ να πω

«όχι» στην ψήφο των ομογενών της Ευρώπης, γιατί εμείς πήραμε 1,5%, 1,7%

από την Ευρώπη. Τι έκανε όμως η Ελληνική Λύση; Θυσιάζει το κομματικό της

συμφέρον η Ελληνική Λύση για το εθνικό συμφέρον στην ψηφοφορία των

ομογενών, να ψηφίζουν οι ομογενείς.


Έτσι, λοιπόν, δεν θα πάμε ποτέ μπροστά, και σας το λέω ως γιος,

επαναλαμβάνω, μεταναστών. Τουλάχιστον εγώ, γνωρίζω τι σημαίνει

μετανάστης, γνωρίζω τι σημαίνει ρατσισμός. Γιατί πολλοί εδώ μέσα μιλάτε για

ρατσισμό, αλλά δεν έχετε πάει σε γερμανικό σχολείο να δείτε τι «ωραία» που

περάσαμε εμείς οι μετανάστες και τι δικαιώματα είχαμε εμείς, σε σχέση με

τους υπολοίπους και πόσο νόμιμοι ή παράνομοι ήταν οι υπόλοιποι, τότε που

μεγάλωνα εγώ. Άρα, το θεωρώ άδικο και το άδικο δεν το θέλει κανείς. Δεν λέω

για τον Θεό. Ο Θεός δεν θέλει το άδικο, έτσι κι αλλιώς. Πολλοί είστε και άθεοι

εδώ μέσα. Δικαίωμά σας, αλλά το άδικο δεν το θέλει κανένας. Είναι ένας

άδικος νόμος, ένας νόμος που παραβιάζει την αρχή της δημοκρατίας, της

ισοδικίας, της ισονομίας, της ισοπολιτείας, των ίσων δικαιωμάτων των

Ελλήνων, και αυτό με ενοχλεί. Με ενοχλεί πάρα πολύ.

Βέβαια, με περίσσεια άνεση δέχεστε ελεύθερα να παίρνουν σε τρία -

τέσσερα χρόνια κάποιοι εδώ πολιτογράφηση και να ψηφίζουν. Ούτε καν

μετανάστες μπορεί να είναι. Με πλαστά χαρτιά έρχονται, τους κάνετε

Έλληνες, ελληνοποιηθέντες, και ψηφίζουν. Τους δίνετε και ιθαγένειες, τα

δίνετε όλα. Και στον Έλληνα ομογενή; Στους συγγενείς μου στη Γερμανία,

στην Αυστραλία, στην Αμερική που πήγαν μετανάστες, γιατί τους στερείτε το

δικαίωμα αυτό να ψηφίζουν -δεν το καταλαβαίνω- επειδή το κόμμα σας δεν

πήρε παραπάνω ποσοστό από 2% ή 3% στην Αμερική ή στην Αυστραλία;

Ειλικρινά, δεν το καταλαβαίνω. Και δεν με ενδιαφέρει η ρατσιστική τάση, που

έχετε έναντι των Ελλήνων. Γιατί είστε ελληνοφοβικοί, οι περισσότεροι εδώ

μέσα. Και δείχνω την πορεία, προς τα πού το δείχνω. Οι άλλοι είναι

πολυπολιτισμικοί, θέλουν να μπολιαστούν με άλλα πράγματα.

Το λέω αυτό για να καταλάβετε ότι δεν είστε πραγματικά υπέρ των

ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν είστε υπέρ της ίσης μεταχείρισης των πολιτών

και των Ελλήνων. Διαφοροποιείστε κατά το δοκούν. Στους νέους εκλογικούς

καταλόγους το ποσοστό των νέων εισερχομένων ψηφοφόρων στην Ελλάδα

θα είναι 2,2%. Τα τελευταία πέντε χρόνια το 2,2% πήραν το δικαίωμα στην

Ελλάδα. Μπορεί να είναι ο Ισμαήλ, ο Αχμέτ, μπορεί να είναι ο Νικ δε Γκρικ

από την Πολωνία. Λέω τα ονόματα τυχαία. Αυτοί λοιπόν, το 2,2%, που σε

τρία-τέσσερα χρόνια πήραν το δικαίωμα, θα μπορούν να ψηφίσουν. Ο

Έλληνας, που έστελνε τα λεφτά του από τη Γερμανία, ο πατέρας μου στην

Εθνική Τράπεζα, κάθε χρόνο, για να στηρίξει την ελληνική οικονομία του ’60,

του ’70, του ’80, δεν θα ψηφίσει; Αν δεν υπήρχαν αυτοί οι άνθρωποι, δεν θα

υπήρχε Ελληνική Δημοκρατία. Δούλευαν από το πρωί μέχρι το βράδυ, για να

μπορούν να έχουν και δύο δουλειές. Ο πατέρας μου ανθρακωρύχος ήταν.

Και του στερείτε το δικαίωμα να ψηφίσει; Με ποιο δικαίωμα το κάνετε αυτό;

Ποιος σας δίνει το δικαίωμα να διαχωρίζετε τους πολίτες σε μία, δύο, τρεις,

πέντε, έξι κατηγορίες; Δεν το καταλαβαίνω. Δεν το αντιλαμβάνομαι. Πάνω από

όλα το κόμμα είναι; Πάνω από την Ελλάδα, από την πατρίδα είναι το κόμμα

σας;

Αντί να συμφωνήσουμε και οι τριακόσιοι να ψηφίζουν όλοι οι Έλληνες –

όλοι!- είστε ικανοί να βάλετε να ψηφίσουν όλοι αυτοί που ήρθαν τα τελευταία

χρόνια εδώ, οι αλλόθρησκοι, οι αλλογενείς, οι μη γηγενείς, και να μην ψηφίζει

ο Έλληνας της Ομογένειας! Τι να πω! «Παραδίδομαι», όπως έλεγε εδώ χθες ο

κ. Κλέων Γρηγοριάδης. Παραδίδω και πνεύμα, παραδίδω και λογική,

παραδίδω και σάρκα στη λογική του παραλογισμού σας. Δεν μπορώ να

παρακολουθήσω. Ειλικρινά, αδυνατώ.

Βέβαια ο νόμος μιλάει για διευκόλυνση της ψήφου των ομογενών, όχι

για πλήρη εξίσωση. Θα μπορούσα να πω πολλά πράγματα για το ΑΦΜ, για

όλα αυτά. Δεν με ενδιαφέρουν καν. Μένετε όλοι στην λεπτομέρεια. Ψάχνετε να

βρείτε μια λεπτομέρεια για να αρνηθείτε την ψήφο στους ομογενείς. Ψάχνετε

από τον κ. Θεοδωρικάκο κάτι που ίσως διαφωνείτε, για να πείτε «όχι, δεν το

ψηφίζουμε», αρκεί από κάτω βέβαια να υπάρχει το κομματικό συμφέρον. Τι

να πω! Κι έτσι θα πάει μπροστά η Ελλάδα!

Όσο για την εθνική ομοψυχία, δεν θα γίνει ποτέ στην Ελλάδα εθνική

ομοψυχία. Ποτέ, αν λειτουργούμε με αυτή τη λογική, ότι η Ελληνική Λύση

επειδή στην Ευρώπη πήρε 1,7%, 1,78% -δεν ξέρω πόσο πήραμε- δεν έπρεπε

εγώ να συνδράμω στην επιλογή τού να ψηφίζει ο ομογενής από την Γερμανία

ή από το Βέλγιο ή από την Ολλανδία. Όχι κύριοι, κάνετε λάθος. Αυτά είναι

παλαιοκομματικά. Οι καιροί είναι πολύ κρίσιμοι, για να διχάζουμε συνεχώς

τους Έλληνες. Είναι ντροπή να έρχεται σήμερα το ελληνικό Κοινοβούλιο και

να λέει στους ομογενείς μας ότι υπάρχουν τριών κατηγοριών Έλληνες. Ο

Έλληνας, που δεν θα ψηφίζει, αυτός που ήρθε εδώ και θα ψηφίζει, αρκεί να

λέγεται Ιμπραήμ ή ξέρω εγώ, όπως και να λέγεται, Νικολάεβ, και θα υπάρχει

και ο άλλος Έλληνας ο οποίος θα έχει το δικαίωμα να ψηφίζει και να μην

πηγαίνει και να ψηφίζει κιόλας. Ξέρετε, υπάρχουν και πολλοί που είναι

απολιτίκ στην Ελλάδα και δικαίωμά τους είναι, δεν ψηφίζουν. Και σε αυτόν

που θέλει να ψηφίσει του στερούμε το δικαίωμα!

Φίλες και φίλοι, όλα αυτά καταδεικνύουν κάτι πολύ απλό. Αν με βάση

το κομματικό μας συμφέρον νομοθετούμε, τότε οδηγούμε την ίδια την

δημοκρατία στην καταστροφή της. Εσείς που μιλάτε για δημοκρατία και

δημοκρατικούς θεσμούς, για ανθρώπινα δικαιώματα και αλληλεγγύη, θα

έπρεπε να είστε πολύ προσεκτικότεροι -κυρίως οι της Αριστεράς- στους

αστερίσκους και στους όρους που βάλατε σε αυτό το νομοσχέδιο. Θα έπρεπε

να ήσασταν οι πρώτοι που θα λέγατε ναι, να ψηφίζουν όλοι οι Έλληνες σε όλο

το μήκος του πλανήτη. Από την Αυστραλία, την Αμερική, την Ευρώπη, τη

Ρωσία, όπου και αν βρίσκονται, αν είναι Έλληνες να ψηφίζουν.


Δεν το πράξατε. Και δεν το πράξατε γιατί πάντα, υπολογίζετε το

ποσοστό του κόμματός σας. Εμένα δεν με απασχολεί αν η Ελληνική Λύση

αύριο το πρωί δεν είναι στο ελληνικό Κοινοβούλιο, πιστέψτε με.

Επιχειρηματίας είμαι, έχω τις δουλειές μου, θα πάω πίσω στην εταιρεία μου,

θα πάω στις δουλειές μου, θα ασχοληθώ με τη δουλειά μου. Θέλω όμως να

αφήσω πίσω κάτι. Να έχω συνέπεια λόγων και έργων, κι όχι ανάλογα το τι με

συμφέρει το κόμμα μου ψηφίζω κι ό,τι δεν με συμφέρει δεν το ψηφίζω. Τότε

είναι ιδιοτελής η σχέση του Βουλευτού, του κόμματος, με την ίδια τη

δημοκρατία. Είναι ιδιοτελής η σχέση. Και πρέπει να είμαστε ανιδιοτελείς όλοι

μας, τουλάχιστον όσο μπορούμε.

Μιλάμε για ένα μείζονος σημασίας ζήτημα, που αφορά την υπόσταση

ενός έθνους, που πεθαίνει δημογραφικά. Η Ελλάδα πεθαίνει. Δεν έχει

Έλληνες πλέον. Δημογραφικά πεθαίνουμε. Και αντί να αγκαλιάσουμε τα

παιδιά αυτά των ομογενών, των μεταναστών, τα τρίτης και τέταρτης γενιάς,

όπως εγώ ήμουν δεύτερης γενιάς, αντί να μας αγκαλιάσετε και να πείτε ναι,

είμαστε εδώ για σας, το ελληνικό Κοινοβούλιο είναι κοντά σας, εμείς τους

διώχνουμε πάλι. Ωραίοι είστε! Να σας χαίρονται οι ψηφοφόροι σας, να σας

χαίρονται οι ψηφοφόροι οι δικοί σας! Ντρέπομαι γιατί ειλικρινά είμαι,

επαναλαμβάνω, γιος μεταναστών και ξέρω τι μου έχουν πει στο τηλέφωνο

όλοι οι συγγενείς μου γι’ αυτό που κάνετε. Είναι έγκλημα, γιατί απομονώνετε

και αποξενώνετε μια Ελλάδα που είναι έξω από τα σύνορά μας. Την

απομονώσατε, γιατί το κομματικό σας συμφέρον λέει κάτι άλλο. Όχι, κύριοι. Ο

Έλληνας της Γερμανίας δεν είναι ούτε κομμουνιστής, ούτε Ελληνική Λύση

ούτε νεοδημοκράτης ούτε τίποτα. Ο Έλληνας της Γερμανίας ό,τι και να

ψηφίζει, ό,τι και να πιστεύει, είναι Έλληνας! Το καταλαβαίνετε; Έλληνας! Ό,τι

και να ψηφίζει.


Ειλικρινά, απορώ. Προσπαθώ να χτυπήσω τις χορδές του

συναισθήματός σας, κάποια στιγμή να καταλάβετε ότι δεν είναι κάτι παγερά

αδιάφορο αυτό που κάνετε. Είναι σημαντικό. Μπορεί ο καθένας να πιστεύει

ό,τι θέλει, δικαίωμά του, άποψή του. Αλλά όλοι εσείς που μιλάτε για

μετανάστες και για λαθρομετανάστες και για πρόσφυγες να ξέρετε ότι

απέναντί σας έχετε ένα κόμμα στο οποίο οι δύο -τρεις Βουλευτές από εκεί

μέσα είναι παιδιά μεταναστών. Άρα σε εμάς υποδείξεις για το πώς πρέπει να

είμαστε ακριβοδίκαιοι, ισοδίκαιοι και κυρίως έντιμοι με όλους τους

ανθρώπους, ανεξάρτητα αν είναι Έλληνες ή κάτι άλλο, δεν θα μας κάνετε

ποτέ. Εσείς είστε ρατσιστές έναντι των Ελλήνων ομογενών, τους στερείτε το

δικαίωμα της ψήφου και μην μου λέτε για ρατσισμό εδώ μέσα.


Φίλες και φίλοι, δεν θέλω να καταναλώσω πολύ χρόνο, θα ήθελα όμως

να πω μερικά πράγματα, γιατί δυστυχώς κύριε Υπουργέ, χθες έγινε το

Συμβούλιο αυτό με τους εκπροσώπους των κομμάτων, για τα ελληνοτουρκικά.

Δεν έχουμε καταλάβει ένα πράγμα. Θα σας διαβάσω τι λέει ο Εμμανουήλ

Ρούκουνας, ο οποίος είναι καθηγητής Διεθνούς Δικαίου, ακαδημαϊκός. Δεν

καταλάβατε τι έγινε ακριβώς με την Τουρκία. Η Τουρκία δημιούργησε εθιμικό

δίκαιο με την επιστολή στον ΟΗΕ. Κι όσοι ξέρουν λίγο από διεθνείς σχέσεις -

γιατί δυστυχώς ασχολήθηκα με το Διεθνές Δίκαιο κι εγώ αναγκαστικά, λόγω

της σχολής μου, ασχολήθηκα με την γεωστρατηγική- το εθιμικό δίκαιο παράγει

δίκαιο διεθνώς, διότι εξαρτάται από τη δεύτερη χώρα, αν αντιδράσει. Αν δεν

αντιδράσει, τότε είναι παγιωμένο εθιμικό δίκαιο, δηλαδή αν δεν αντιδράσει η

Ελλάδα στην έλευση ενός πλοίου κάτω από την Κρήτη, όχι διπλωματικά. Γιατί

το πρώτο ημίχρονο το χάσαμε. Έστειλαν πρώτα την επιστολή οι Τούρκοι και

εμείς ακολουθήσαμε μετά από μία εβδομάδα με μια επιστολή. Δημιούργησε η

Τουρκία δεδομένα, τα οποία δεν ανατρέπονται εύκολα.

Καλώ, λοιπόν, τον Πρωθυπουργό της χώρας αν το έκανε ακούσια –και

θέλω να πιστεύω ότι έγινε ακούσια ότι μετά από μία εβδομάδα απαντήσαμε-,

να κάτσει να κάνει σύσκεψη αρχηγών, γιατί τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.

Επικαλούμαστε τον συγκεκριμένο ακαδημαϊκό στο βιβλίο του «Διεθνές

Δίκαιο», που μιλάει για το εθιμικό ή το έθιμο. Επαναλαμβάνω ότι αυτό που

έγινε με την Τουρκία είναι μια de facto, αν δεν αντιδράσει η Ελλάδα σθεναρά,

επιβολή του εθίμου στο Διεθνές Δίκαιο. Όποιος καταλαβαίνει τι του λέω

καταλαβαίνει. Όποιος δεν θέλει, τότε έχουμε πρόβλημα αντιληπτικότητας.

Κανείς εδώ μέσα δεν θέλει τον πόλεμο. Ποιος θέλει πόλεμο εδώ μέσα;

Εγώ άμα γίνει πόλεμος, θα χάσω και λεφτά, θα χάσω και περιουσία, θα χάσω

το παιδί μου. Θα χάσουμε όλοι κάτι. Αλλά υπάρχει εκείνη η στιγμή που

αναρωτιέσαι: Μέχρι πού μπορούν να φτάσουν τα τουρκικά πλοία; Στο Σούνιο

ας πούμε; Στη Σαλαμίνα; Πού πρέπει να φτάσουν για να αντιδράσει η Ελλάδα,

ως κόμματα, ως φορείς απέναντι στην τουρκική σοβινιστική μιλιταριστική

προκλητικότητα; Πείτε μου εσείς. Βγείτε και πείτε μου οι αρχηγοί σας τι λένε γι’

αυτό. Κανένας δεν μιλάει. Κι έχω κουραστεί να ακούω «ψυχραιμία».

Η άποψή μου, κύριε Υπουργέ, κύριε Θεοδωρικάκο, επειδή σας σέβομαι

ως άνθρωπο, είναι ότι ψυχραιμία και ψυχρό αίμα έχουν τα φίδια, τα ερπετά. Ο

άνθρωπος δεν μπορεί να έχει ψυχραιμία, ψυχρό αίμα. Πρέπει να το

καταλάβετε, λοιπόν. Αν έρθουν στο Σούνιο τι πρέπει να κάνουμε; Ρωτώ εσάς

τι πρέπει να γίνει. Απαντήστε μου. Υπάρχει κάποιος να μου πει τι θα γίνει;

Ξέρετε, επειδή ελέγχετε τα κανάλια εσείς στη Νέα Δημοκρατία, βλέπω

τους διεθνολόγους σας, οι οποίοι πηγαίνουν από εδώ και από εκεί. Και

άκουσα και μερικούς Υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί καμμιά φορά η ημιμάθεια

είναι χειρότερη από την αμάθεια, να λένε το εξής αμίμητο: Η επιστολή, λέει,

που έστειλε η Τουρκία δεν σημαίνει τίποτα, δεν είναι τίποτα. Η ασχετοσύνη

σας σε όλο το μεγαλείο.

Μα, δημιουργεί δεδομένα η όποια επιστολή από τη στιγμή που την

παραλαμβάνει και την παρέλαβε. Δεν το καταλαβαίνετε; Τα αυτονόητα; Και

κυβερνήσατε την πατρίδα; Και κυβερνάτε την Ελλάδα έτσι, καλλιεργώντας

στον Έλληνα τον εφησυχασμό και τη φοβία; «Τι θα γίνει; Πόλεμο θέλετε;».

Άκουσα την κ. Μπακογιάννη να λέει το εξής: Αν βγει ο τουρκικός

στόλος στο Αιγαίο τι θα κάνει η Ελλάδα; Τι θα κάνουμε, κύριε Υπουργέ; Θα

ξεβρακωθούμε; Αυτό λέμε; Αυτό είπε η κ. Μπακογιάννη. Δεν θέλουμε πόλεμο

σαφώς, αλλά τι θέλουμε, τελικά; Το έχουμε συζητήσει;

Να δώσουμε την Κρήτη; Να δώσουμε το Καστελόριζο; Να δώσουμε το

Αιγαίο ή τη Θράκη, για να μην γίνει πόλεμος ποτέ; Όσο λειτουργεί η λογική

του κατευνασμού και όσο υποχωρείς εσύ τόσο ο ισχυρός προχωράει

μπροστά. Καταλάβετέ το. Χρειάζεται λογική και σοβαρότητα.

Και κλείνοντας, θα το ξαναπώ ακόμη μια φορά. Έχετε χάσει πολλά

ημίχρονα. Με τον Χαφτάρ χάσατε ένα πολύ μεγάλο πλεονέκτημα που θα

μπορούσε να έχει η χώρα μας. Φέρνετε την Πέμπτη, λέει, τον Πρόεδρο της

Βουλής εδώ και καλά κάνετε και μαζί σας είμαστε. Το θέμα είναι να

καθορίσετε ΑΟΖ. Εάν δεν καθορίσουμε ΑΟΖ, θα είμαστε αναγκασμένοι να

συρθούμε πίσω από τις εξελίξεις και να μοιράσουμε το πετρέλαιο ή το φυσικό

αέριο και να πάμε στην εκμετάλλευση.

Τι θα πούμε στα νέα παιδιά που μας κοιτούν από πάνω; «Ξέρετε δεν

προκάμαμε», που είπε ο αείμνηστος Χαρίλαος Φλωράκης; Δεν είναι ότι «δεν

προκάμαμε». Δεν είναι ότι δεν σκεφτήκαμε. Γιατί εμείς ως Ελληνική Λύση σας

λέμε τι πρέπει να κάνετε, απλά κάνετε πως δεν ακούτε. Αυτό είναι που με

ενοχλεί.

Μιλάμε σε ώτα μη ακουόντων, σε κωφαλάλους, οι οποίοι δεν θέλουν

να καταλάβουν τι τους λέμε. Δεν υπάρχουν φιλίες. Καταλάβετέ το. Δεν

υπάρχει Ευρωπαϊκή Ένωση. Μην ταΐζετε τον κόσμο σανό, λέγοντας ότι η

Ευρωπαϊκή Ένωση αντέδρασε. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει στρατό για να

επιβάλλει την πολιτική βούληση.

Έλεγε ο Θουκυδίδης, κύριε Λιβανέ, ότι μια πόλη κράτος χωρίς στρατό

όσο ισχυρή οικονομικά και να είναι, δεν μπορεί να επιβάλλει τη βούλησή της.

Αυτή είναι η Ευρώπη. Ισχυρή οικονομικά, δεν έχει στρατό, δεν μπορεί να

επιβάλλει τη βούλησή της. Θα μας προστατέψει το ΝΑΤΟ; Ποιοι; Οι

Αμερικανοί που κάνουν τεμενάδες στον Ερντογάν; Μόνοι είμαστε. Εμείς, τα

παιδιά μας, τα εγγόνια μας, τα ανίψια μας, οι συγγενείς μας και οι φίλοι μας.

Μόνοι είμαστε οι Έλληνες. Το λέω και το φωνάζω.

Θα έρθει εκείνη η κρίσιμη στιγμή -για να τελειώνει και το παραμύθι-

που όλοι μαζί πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί η Κυβέρνηση αυτή επέτρεψε

μεταφορά πολεμικού υλικού από την Κωνσταντινούπολη, σύμφωνα με το icao

που μεταδόθηκε εδώ από τη Λάρισα. Η διαδρομή του cargo αεροπλάνου πριν

από τρεις μέρες μετέφερε οπλισμό από την Κωνσταντινούπολη προς τη

Λιβύη.

Πώς επετράπη από τη Λάρισα να πετάξει το συγκεκριμένο αεροπλάνο;

Έχω φωτογραφία του αεροπλάνου, ορίστε. Για την πληροφόρησή μας είναι

πολύ καλή. Μετέφερε οπλισμό. Πώς επέτρεψε η Κυβέρνηση ή η πολιτική

αεροπορία της χώρας μας να μεταφερθεί οπλισμός σε μια χώρα, τη Λιβύη,

που μας έκανε με την εχθρική της ενέργεια να γίνουμε «μαλλιά κουβάρια» στο

Αιγαίο ή τη Κρήτη. Πώς το επιτρέψατε και αυτό; Και σε αυτό στον ύπνο σας

έπιασαν;

Η εταιρεία cargo λέγεται «AEROTRANS» κύριε Λιβανέ. Σημειώστε το.

Ψάξτε το, να δείτε ότι ισχύει. Αυτό που σας λέω ισχύει. Ακόμη και τώρα

μεταφέρουν οπλισμό. Και η ελληνική Κυβέρνηση ποιεί την νήσσαν ή κοιμάται

τον ύπνο του δικαίου; Δεν ξέρω. Ή οι υπηρεσίες; Δεν φταίει ο Υπουργός.

Έχουμε πολιτική αεροπορία, πολιτική υπηρεσία. Τίποτα δεν γίνεται.

Κλείνω εδώ, διαβάζοντας αυτό που είπε ο Τζόζεφ Μπόρελ, ο ύπατος

εκπρόσωπος για την εξωτερική πολιτική: «Δεν είπα ποτέ πως η συμφωνία

είναι παράνομη. Είπα ότι μας προκαλεί ανησυχία. Ο Ευρωπαίος φίλος σας,

όπως λέτε! Φίλοι, αλληλέγγυοι, συμμέτοχοι. Προσπαθείτε να πείσετε τον

ελληνικό λαό ότι θα μας σώσουν οι Ευρωπαίοι.

Πότε μας έσωσαν οι Ευρωπαίοι; Όταν μας πήραν φαλάγγι οι Τούρκοι

στο Σαγγάριο, που τους βοηθούσαν συνεχώς οι πρώην σύμμαχοί μας; Πότε

μας έσωσαν οι Ευρωπαίοι; Όταν μας έβαλαν και σφαχτήκαμε αριστεροί με

δεξιούς; Το 1945 - 1949 μας βοήθησαν οι σύμμαχοί μας; Πού τα λέμε αυτά; Ή

με την Κύπρο μας, που μπήκαν μέσα οι Τούρκοι και οι Αμερικανοί σφύριζαν

αδιάφορα;

Πότε βοήθησαν οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί μας; Ποτέ! Σταματήστε,

λοιπόν, να είστε δουλοπρεπείς απέναντι σε συμμαχίες που δεν υπάρχουν.

Ορθώστε επιτέλους ανάστημα να συσκεφτούν οι πολιτικοί αρχηγοί και να

μιλήσουν στα παιδιά μας, τα εγγόνια μας για το τι μέλλει γενέσθαι από εδώ και

πέρα και τι θα κάνουμε ως χώρα.

Μη σκύβουμε το κεφάλι. Αρκετά το σκύψαμε, φίλες και φίλοι. Και δεν

θέλω να γίνω μάντης κακών. Μακάρι να είμαι ο λάθος εγώ, αλλά εγώ

προειδοποιώ, χτυπάω καμπανάκι προς όλους μας, θα είναι δύσκολο ο

χειμώνας. Γιατί μετά τον Μάρτιο η Τουρκία δεν πρόκειται να κάνει το

παραμικρό επεισόδιο. Ξέρετε γιατί; Δεν θέλει πολύ μυαλό η πολιτική. Θέλει να

προβλέπεις τα γεγονότα. Γιατί έχει τον τουρισμό της. Άρα, ό,τι είναι να γίνει θα

γίνει Δεκέμβρη, Ιανουάριο, Φεβρουάριο. Μακάρι να μην γίνει τίποτα. Αλλά

σκεφτείτε ότι και τα Ίμια έγιναν χειμώνα. Σκεφτείτε τις προϋποθέσεις μερικών

επεισοδίων. Σκεφτείτε τι μπορεί να συμβεί.

Σας λέω, λοιπόν, ότι είναι κρίσιμες οι στιγμές. Ας αφήσουμε τα

υπόλοιπα και ας συνεννοηθούμε γιατί έρχονται χειρότερες καταστάσεις.

Μακριά από κομματικές αγκυλώσεις. Πάνω απ’ όλα και πάνω απ’ όλους είναι

η Ελλάδα μας και τα παιδιά μας που είναι από πάνω και μας βλέπουν!





παρακολουθούν από τα άνω δυτικά θεωρεία, δεκαεννέα μαθήτριες και

μαθητές και δύο εκπαιδευτικοί συνοδοί τους από το 2ο ΕΠΑΛ Σιβιτανιδείου.



Επίσης, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι τη συνεδρίασή μας


ξεναγήθηκαν στην έκθεση της αίθουσας ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ και


λειτουργίας της Βουλής, σαράντα οκτώ μαθήτριες και μαθητές και τρεις

εκπαιδευτικοί συνοδοί τους από το 2ο Γυμνάσιο Αγίων Αναργύρων.



Και τώρα τον λόγο έχει η κ. Θεοδώρα Αυγέρη από τον ΣΥΡΙΖΑ για

επτά λεπτά.

ΘΕΟΔΩΡΑ (ΔΩΡΑ) ΑΥΓΕΡΗ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κύριοι Υπουργοί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το δικαίωμα του

εκλέγειν και εκλέγεσθαι είναι η ψυχή του Συντάγματός μας. Η ψήφος είναι η

καρδιά της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας γύρω από την οποία έχουμε

συναρθρώσει τον κοινωνικό και πολιτικό βίο μας. Είναι ένα σημείο αναφοράς

στην ιστορία μας, που διατρέχει όλες τις εκφάνσεις της συλλογικής μας

συνείδησης.

Στην Ολομέλεια σήμερα συζητάμε για το δικαίωμα της ψήφου των

Ελλήνων του εξωτερικού, το οποίο αν και συνταγματικά κατοχυρωμένο ήδη

από το 1975, παρέμενε στην ουσία ανενεργό, λόγω της διαχρονικής

αδράνειας και αδιαφορίας όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων της Νέας

Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ.

Παρ’όλο που πρόκειται για εθνικό ζήτημα στον βαθμό που οι ελληνικές

κοινότητες του εξωτερικού συνεισφέρουν στην ενίσχυση της διεθνούς θέσης

της χώρας, παρ’όλο που αφορά στην οργανική σχέση της πολιτείας με τους

συμπατριώτες και συμπολίτες μας, οι οποίοι βρέθηκαν να κατοικούν σε μια

άλλη χώρα, το δικαίωμα αυτό παρέμενε ανενεργό για τέσσερις δεκαετίες.

Γιατί; Η απάντηση που έχουν δώσει και δίνουν μέχρι και αυτή τη στιγμή οι

εκπρόσωποι του Κινήματος Αλλαγής και της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι

πειστικές. Και δεν είναι πειστικές, έτσι όπως τις αντιλαμβανόμαστε εμείς στον

ΣΥΡΙΖΑ ή όπως τις αντιλαμβάνομαι εγώ.

Έχω την αίσθηση ότι δεν ήταν και πειστικές και για τους εκπροσώπους

των οργανώσεων των φορέων των ομογενών του απόδημου Ελληνισμού που

διατύπωσαν αυτό το «γιατί» όλες αυτές τις προηγηθείσες ημέρες στις

συνεδριάσεις της Επιτροπής Απόδημου Ελληνισμού.

Παραμένει γεγονός ότι όσοι εν μέσω κρίσης σήκωσαν το θέμα με

διάθεση μικροπολιτικής πολεμικής, δεν έκαναν τίποτα προηγουμένως πέρα

από ανέξοδες πολιτικές ρητορείες και ευχολόγια.

Βεβαίως, η μνημονιακή κρίση ξανάφερε το ζήτημα στην αιχμή των

πολιτικών προτάσεων για έναν ουσιαστικό λόγο: Η οικονομική μετανάστευση

νέων, κατά βάση, ανθρώπων αποτέλεσε συμβάν καθοριστικό, για να

μπορέσει επιτέλους να αντιληφθεί το πολιτικό σύστημα του εύρος των

συνεπειών της κρίσης, όχι για να χρησιμοποιήσει, όπως έκανε, την κρίση ως

ευκαιρία διάλυσης των κοινωνικών δεσμών, για να επισπεύσει

νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις, που απονευρώνουν τον κοινωνικό ιστό,

αλλά για να μπορέσει να συνειδητοποιήσει πώς η πολιτεία μπορεί να

προστατεύσει και να διευρύνει τα δικαιώματα ολόκληρης της κοινωνίας όσων

ζουν και εργάζονται εδώ, στην Ελλάδα ή όσων ζουν εργάζονται στο εξωτερικό

και την έχουν ως σημείο αναφοράς, παρά τις αντιξοότητες και κόντρα σε

αυτές.

Από την πλευρά μας, ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση, το 2018 προχώρησε

στη συγκρότηση Ειδικής Επιστημονικής Επιτροπής του Υπουργείου

Εσωτερικών, καθώς και στην εκπόνηση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου νόμου,

το οποίο κατέγραφε με πληρότητα τη σχετική διεθνή εμπειρία,

αντιμετωπίζοντας τόσο ζητήματα συνταγματικής τάξης όσο και τα πολιτικά ή

διοικητικά προβλήματα που αναφύονταν.

Ταυτόχρονα, με δική μας πρωτοβουλία ανοίξαμε και τη συζήτηση για

τη Συνταγματική Αναθεώρηση του σχετικού άρθρου 54 στην

προαναθεωρητική Βουλή. Εξαρχής, η στάση και η θέση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν

ξεκάθαρη. Προκρίναμε μια αποτελεσματική, διαφανή και αδιάβλητη

διαδικασία, που θα εγγυάται τόσο το δικαίωμα του εκλέγειν όσο και το

δικαίωμα του εκλέγεσθαι των Ελλήνων που ζουν και εργάζονται στο

εξωτερικό, τη δίκαιη εκπροσώπησή τους στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και όχι

την ψηφοθηρία, την παραπλάνηση και τον διχασμό του απανταχού

Ελληνισμού. Επιδιώξαμε και επιδιώκουμε να δοθεί φωνή στους Έλληνες που

ζουν εκτός των συνόρων της χώρας, ώστε να κατοχυρωθεί αυτοτελώς το

δικαίωμα του εκλέγεσθαι να διασφαλιστεί το αδιάβλητο της διαδικασίας υπό

την εποπτεία μιας διακομματικής επιτροπής, με σεβασμό στην αρχή της

ισότητας της ψήφου, προασπίζοντας παράλληλα το ευρωπαϊκό κεκτημένο και

τον συνταγματικό μας πολιτισμό.

Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια του τότε Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα

από αυτό εδώ το Βήμα της Βουλής, τον περασμένο Μάιο, σε σχετική πρόταση

του Κυριάκου Μητσοτάκη. «Αυτούς», έλεγε ο Αλέξης Τσίπρας, «τους

ανθρώπους που η δική σας παράταξη έδιωξε από τη χώρα, αυτούς θα

είμαστε εμείς οι πρώτοι που θα τους δώσουμε δικαίωμα ψήφου».

Φτάνουμε στο σήμερα, όπου η Νέα Δημοκρατία εισήγαγε με

προχειρότητα, με θεσμικές και συνταγματικές ακροβασίες, με μικροκομματική

ιδιοτέλεια και σκοπιμότητα ένα ακόμη νομοσχέδιο, επιζητώντας προσχηματικά

και συγκυριακά πολιτικές συναινέσεις και απευθύνοντας διακομματικά

προσκλητήρια δήθεν ενότητας και συνεννόησης.

Δυστυχώς, η Νέα Δημοκρατία ξεκίνησε, ψαρεύοντας σε θολά νερά,

υπαναχωρώντας στην πορεία, όταν αποτύγχαναν τα ψηφοθηρικά της σχέδια,

επενδύοντας σε τακτικισμούς και μεθοδεύσεις και εργαλειοποιώντας, ακόμη

και την ψήφο χιλιάδων Ελλήνων.

Το κύριο ζητούμενο, όμως, σε κάθε περίπτωση, κυρίες και κύριοι

συνάδελφοι, είναι η ύπαρξη, η διατήρηση και η ενδυνάμωση των

πραγματικών και ισχυρών δεσμών των Ελλήνων του εξωτερικού με την

πατρίδα, με την ελληνική κοινωνία και την ελληνική πολιτεία. Τότε μόνον

αποκτά ουσιαστικό νόημα και υπόσταση η δημοκρατική εκπροσώπηση των

εκτός επικρατείας διαμενόντων εκλογέων.

Όλα αυτά δεν συνιστούν κανονικότητα για ένα δήθεν επιτελικό κράτος,

το οποίο ανάγει την κομματική συναλλαγή και τη διαπλοκή σε βασικό προσόν

αριστείας, ένα δήθεν επιτελικό κράτος, που στήνεται για να πλήξει το

κοινωνικό κράτος, που διατρανώνει τη στήριξή του στη μεσαία τάξη και στο

τέλος, την χαντακώνει για άλλη μια φορά.

Μισό εκατομμύριο νέοι άνθρωποι έφυγαν από την Ελλάδα την περίοδο

της κρίσης, επιστήμονες, επαγγελματίες, ακολουθώντας άλλους νέους, που

χωρίς περιουσίες πέτυχαν να φτιάξουν τις δικές τους επιχειρήσεις σε

οικονομικά ανταγωνιστικές κοινωνίες και περιβάλλοντα, με μοναδικό

συγκριτικό πλεονέκτημα την τιμιότητα, την εργατικότητα και την επιμονή.

Πώς, λοιπόν και με ποια προσδοκία μπορεί να επιστρέψουν στην

πατρίδα τους αυτοί οι άνθρωποι; Όχι, πάντως, με τα κάποια τριχίλιαρα, που

θέλει να μοιράσει η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

Αναρωτιέστε, άραγε, κυρίες και κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, της

Κυβέρνησης, την αντίφαση με την οποία εισέρχεστε για άλλη μια φορά σε

κρίσιμα ζητήματα; Μήπως θέλετε να κάνετε κοινωνούς σε όλη αυτή την

μικροπολιτική ή πολιτική μιζέρια και τους Έλληνες, που ζουν, εργάζονται και

προσπαθούν σκληρά στο εξωτερικό;



Ολοκληρώνω, κύριε Πρόεδρε.

Είτε αφορούν στην εξωτερική πολιτική και τη γεωπολιτική της

σταθερότητα είτε αφορούν στο προσφυγικό, η Κυβέρνησή σας δείχνει ότι είναι

πλήρως ανέτοιμη, συντονισμένη αποκλειστικά με τους καταλόγους των

προεκλογικών της υποσχέσεων και των ιδεολογικών της εμμονών.

Ας τα έχουμε αυτά, λοιπόν, κατά νου, ενώπιον μιας σημαντικής

απόφασης, που δεν νοείται να μετατρέπεται σε ένα ακόμη φθηνό κομματικό

παιγνίδι.

Ο ΣΥΡΙΖΑ -και κλείνω με αυτό, κύριε Πρόεδρε- θα συναινέσει σε ό,τι

είναι αυτονόητα θετικό, σε ό,τι συνιστά το κοινωνικό δίκαιο και το εθνικά

αληθές. Οι καιροί επιτάσσουν όχι απλώς τη μικροπολιτική διαχείριση ενός

προβλήματος, αλλά την οραματική σχέση όλων των Ελλήνων πολιτών με την

Ελληνική Δημοκρατία. Ας ξεφύγουμε από τους στενούς και μονόπλευρους

ιδεολογικούς ορίζοντες και ας δούμε με προοδευτική ματιά πως η δημοκρατία

μας θα καταστεί σημείο αναφοράς των νέων, ένα πεδίο διανοητικής αφετηρίας

και δημιουργικού προορισμού και όχι άλλο ένα απλό πέρασμα από τη ζωή

τους.



ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Μπούρας): Τον λόγο έχει από το

Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος ο κ. Ιωάννης Δελής για επτά λεπτά.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΕΛΗΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.

Δεν νομίζουμε, κυρίες και κύριοι, ότι υπάρχει άνθρωπος καλόπιστος -

και σε αυτή την κατηγορία, προφανώς και δεν ανήκει ούτε ο κ Βελόπουλος

ούτε οι Βουλευτές του κόμματός του- που να μην αναγνωρίζει στο ΚΚΕ ότι για

το συγκεκριμένο θέμα τοποθετήθηκε καθαρά και ξάστερα και χωρίς την

παραμικρή υστεροβουλία.

Δηλώσαμε, λοιπόν, από την αρχή ότι ασφαλώς μπορεί και πρέπει να

διευκολυνθούν οι Έλληνες που εργάζονται ή σπουδάζουν στο εξωτερικό,

ώστε να μπορούν να ψηφίζουν στις ελληνικές εκλογές από τον λίγο ως πολύ

μακρινό τόπο διαμονής τους και ότι αυτό δεν ήταν δύσκολο να γίνει με

ορισμένες σχετικές προβλέψεις.

Πήραμε, κατ’ αρχάς, υπ’ όψιν όλους εκείνους τους εκατοντάδες

χιλιάδες νέους στην πλειοψηφία τους, που τα τελευταία χρόνια έφυγαν από τη

χώρα, μια φυγή που πήρε, μάλιστα, μαζικά χαρακτηριστικά στα χρόνια της

κρίσης και των απανωτών μνημονίων.

Ξέρετε κάτι; Όλοι αυτοί δεν έφυγαν και τόσο εκούσια ούτε για τουρισμό.

Στην πραγματικότητα, τους έδιωξαν οι κυβερνήσεις της χώρας με την πολιτική

τους, με τους αντιλαϊκούς νόμους που ψήφισαν, ψήφιζαν και ψηφίζουν,

προκειμένου να στηρίζουν με κάθε τρόπο τα κέρδη των επιχειρηματικών

ομίλων. Αυτές οι κυβερνήσεις και οι πολιτικές τους είναι και οι μεγάλοι ένοχοι

για τη μετανάστευση ενός μεγάλου τμήματος της ελληνικής νεολαίας και αυτό

δεν ξεπλένεται με καμμιά επιδότηση επιστροφής για ελάχιστους, επιδότηση η

οποία, στην ουσία, χρηματοδοτεί και πάλι τους μεγαλοεπιχειρηματίες,

προσφέροντάς τους φρέσκια, φθηνή και υψηλής ειδίκευσης εργατική δύναμη.

Βλέπετε ούτε η μετανάστευση διαχρονικά ούτε πολύ περισσότερο η

προσφυγιά αποτελούν φυσικά περιοδικά φαινόμενα, όπως συχνά

παρουσιάζονται, αλλά αναγκαστική επιλογή χιλιάδων, εκατομμυρίων

ανθρώπων είτε για οικονομικούς λόγους, προκειμένου να βρουν δουλειά είτε

για πολιτικούς λόγους, ακόμα και για λόγους επιβίωσης.

Με την πρόταση που κατέθεσε το ΚΚΕ για το θέμα της διευκόλυνσης

των Ελλήνων εκλογέων του εξωτερικού θεωρούμε ότι, όχι μόνο καλύπτονται

όλοι αυτοί οι άνθρωποι, που μετανάστευσαν στα χρόνια της κρίσης και των

μνημονίων, αλλά ότι επιπλέον καλύπτονται και διευκολύνονται, ώστε να

ψηφίσουν στον τόπο διαμονής τους ακόμα και όσοι και όσες έφυγαν αρκετά

χρόνια πριν από την κρίση και δεν μπόρεσαν να επιστρέψουν στη χώρα,

εξαιτίας ακριβώς αυτής της κρίσης, παρ’όλο που είχαν και εξακολουθούν να

έχουν μια τέτοια επιθυμία και προσδοκία.

Από την αρχή όμως και χωρίς περιστροφές, είπαμε για τη διευκόλυνση

αυτή ότι πρέπει να υπόκειται σε ορισμένα κριτήρια, ώστε να αποτρέπεται η

αλλοίωση του εκλογικού σώματος με ψηφοφόρους, των οποίων οι αντιλήψεις

και οι αποφάσεις διαμορφώνονται πολλές φορές σε τελείως διαφορετικό

πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον ή με εκλογείς χωρίς ή με ελάχιστη γνώση

της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας ή με εκλογείς χωρίς ουσιαστικούς

δεσμούς με τη χώρα ούτε βέβαια, με εκλογείς οι οποίοι δεν επηρεάζονται από

την όποια πολιτική εφαρμόζεται στην Ελλάδα, ούτε πρόκειται να υποστούν

την παραμικρή συνέπεια της όποιας εκλογικής τους επιλογής μιας και η ζωή

τους, έτσι κι αλλιώς, συνδέεται πια αποκλειστικά με την πολιτική και κοινωνική

πραγματικότητα όχι της Ελλάδας, αλλά της χώρας στην οποία ζουν.

Ήταν άραγε τόσο απίθανο να συμβεί αυτή η αλλοίωση του εκλογικού

σώματος με μία υπέρμετρη διόγκωσή του; Καθόλου. Με βάση το ισχύον

δίκαιο ιθαγένειας και πολιτογράφησης στη χώρα μας, το οποίο θεμελιώνεται

στην αναχρονιστική αντίληψη του δικαίου του αίματος και το οποίο στη χώρα

μας οδηγεί αυτοδίκαια και στην εγγραφή στους εκλογικούς καταλόγους -κάτι

που δεν συμβαίνει για παράδειγμα σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες- αυτό θα

μπορούσε να συμβεί ακόμα και με μακρινούς απογόνους τρίτης και τέταρτης

γενιάς, οι οποίοι απλώς θα είχαν έναν Έλληνα πρόγονο, χωρίς αυτοί οι ίδιοι

να έχουν σχέση με την Ελληνική πραγματικότητα.

Ορισμένοι έρχονται εδώ και προβάλλουν την ύπαρξη ψυχικών και

συναισθηματικών δεσμών με την Ελλάδα. Αυτοί οι δεσμοί όχι μόνο δεν

αμφισβητούνται, αλλά είναι και καθόλα άξιοι και σεβαστοί, όμως δεν είναι

αρκετοί για να θεμελιώσουν τη διευκόλυνση του εκλογικού δικαιώματος, ενός

βασικού πολιτικού δικαιώματος, το οποίο στον πυρήνα του, σύμφωνα και με

την αστική αντίληψη, συνδέει τις συνέπειες της άσκησης αυτού του

δικαιώματος με όποιον το ασκεί.

Αυτό δεν το υποστηρίζει μόνο το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας,

δεν είναι αυθαίρετο. Αποτελεί διεθνή θέση και πρακτική και μάλιστα, χωρών

όπως η Γερμανία, η Μεγάλη Βρετανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες. Χώρες

δηλαδή, που συνήθως προσβάλλονται από εσάς ως πρότυπα.

Εδώ εδράζονται και τα τρία κριτήρια τα οποία πρότεινε το κόμμα μας

για τη διευκόλυνση των Ελλήνων εκλογέων του εξωτερικού, κριτήρια τα οποία

συνάντησαν ευρύτατη κοινωνική αποδοχή. Αυτό αποτυπώθηκε και σε

πρόσφατες δημοσκοπήσεις τόσο στο εσωτερικό, όσο και στους απόδημους.

Αυτά τα κριτήρια είναι: Πρώτον, η αποδεδειγμένη ύπαρξη και

λειτουργία πραγματικών και ουσιαστικών δεσμών με τη χώρα, παραδείγματος

χάρη οικονομικών, φορολογικών, κοινωνικών.

Δεύτερον, η συνολική, και όχι απαραίτητα συνεχόμενη, διετής

παραμονή στην Ελλάδα για τα τελευταία τριάντα πέντε χρόνια. Η Γερμανία για

παράδειγμα εδώ είναι πιο αυστηρή. Το όριο το έχει στα δεκαπέντε χρόνια. Τα

τριάντα πέντε χρόνια -ας πάψει πια αυτή η παρανόηση- δεν αποτελούν όριο,

αλλά είναι το χρονικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο οφείλει να αποδειχτεί η διετής

παραμονή.

Τρίτον, η υπεύθυνη αυτοπρόσωπη παρουσία του εκλογέα μπροστά

στην κάλπη και όχι η ψήφος δια αλληλογραφίας ή η ηλεκτρονική ψήφος, που

ούτε τη μυστικότητα της ψήφου ούτε την εγκυρότητα της εκλογικής

διαδικασίας εγγυώνται, κάτι που φάνηκε παλαιότερα -για όσους θυμούνται-

στις ιταλικές εκλογές με την επιστολική ψήφο για την οποία μερίμνησε η

μαφία. Κυρίως, όμως, αυτές οι πρακτικές της επιστολικής και ηλεκτρονικής

ψήφου υποβαθμίζουν και υπονομεύουν την ουσία της πολιτικής συμμετοχής.

Ορισμένοι, τα κριτήρια αυτά τα εμφάνισαν ακόμα και ως

γραφειοκρατικά εμπόδια. Σε κάθε περίπτωση, είναι πολύ λιγότερα αυτά τα

εμπόδια από αυτά για τη χορήγηση παραδείγματος χάριν είτε του επιδόματος

θέρμανσης είτε άλλων κοινωνικών επιδομάτων.

Κλείνοντας, θα ήθελα να πω πως αυτά τα κριτήρια ούτε περιορίζουν

ούτε αφαιρούν το εκλογικό δικαίωμα κανενός. Αποτελούν απλώς, τις

προϋποθέσεις για την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος, μέσω της ένταξης

στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους των Ελλήνων του εξωτερικού, και

λειτουργούν τελικά προς το συμφέρον και των ίδιων των αποδήμων, κόντρα

σε διαιρετικές λογικές που ενδεχομένως δημιουργηθούν σε οριακές εκλογικές

αναμετρήσεις.

Τέλος, ελπίζουμε αυτό το νομοσχέδιο να γίνει οδηγός και για τη

διευκόλυνση των Ελλήνων εκλογέων του εσωτερικού, κύριε Υπουργέ, καθώς

στις εκλογές του περασμένου Ιούλη χιλιάδες εργαζόμενοι στον τουριστικό

κλάδο, όχι μόνο δεν διευκολυνθήκαν για να ασκήσουν αυτό το δικαίωμά τους,

αλλά ουσιαστικά η εργοδοσία τους το απαγόρευσε.

Ευχαριστώ.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα τον λόγο για ένα

λεπτό.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Μπούρας): Παρακαλώ.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, διαστρεβλώθηκαν τα λόγια

του Προέδρου μας προηγουμένως και θα ήθελα να το διορθώσω.

Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης αναφέρθηκε στους Έλληνες, που

έχουν φύγει στην Αυστραλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες και όχι σε αυτούς που

έφυγαν τώρα τελευταία. Οπότε, απλά διαστρεβλώθηκαν τα λόγια του και δεν

είναι καλό να διαστρεβλώνονται έτσι τα λόγια του.


ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Μπούρας): Ωραία, διευκρινίστηκε το

θέμα.

Η κ. Απατζίδη από το ΜέΡΑ25 έχει τον λόγο για επτά λεπτά.

ΜΑΡΙΑ ΑΠΑΤΖΙΔΗ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, καλούμαστε σήμερα να

νομοθετήσουμε ένα καίριας σημασίας θέμα για τον απόδημο ελληνισμό.

Αφορά στη σύνθεση του εκλογικού σώματος που θα καθορίσει τα μελλοντικά

Κοινοβούλια και κυβερνήσεις. Αφορά στο πώς κατανοούμε τι είναι ο λαός της

Ελληνικής Δημοκρατίας.

Το κόμμα μας, το ΜέΡΑ25, οραματίζεται έναν ενιαίο δημοκρατικό

ελληνισμό που θα προτρέπει σε πολιτικές ζυμώσεις στο διεθνές επίπεδο.

Εμείς έχουμε καθήκον να εξυπηρετήσουμε όσους αναγκαστικά έπρεπε να

φύγουν, για να ζήσουν λόγω της «χρεοδουλοπαροικίας» ή στα άλλα πολύ

δύσκολα χρόνια της Ελλάδας μας.

Η σπουδαιότητα στο ζήτημα, όμως, είναι η θεμελιώδης πολιτική

ανάμιξη των αποδήμων. Θέλουμε οι απόδημοι να είναι πρεσβευτές της

Ελλάδας στις χώρες, όπου ζουν και εργάζονται, να προβάλλουν τα αιτήματα

της χώρας, να προκαλέσουν ζυμώσεις και εστίες πολιτικών παρεμβάσεων στο

εξωτερικό.

Λίγα σχόλια για τη στάση των διαφορετικών κομμάτων, η οποία δείχνει

τι σημαίνει για κάθε κόμμα ο λαός της δημοκρατίας, ο λαός που ψηφίζει:

Η Νέα Δημοκρατία τελικά, θέλει οι απόδημοι μόνο να εκλέγουν κόμμα

και κομματάρχη και κατά τα άλλα να μένουν χωρίς πολιτική φωνή.

Αντιλαμβάνεται τον λαό σαν έναν κομματικό στρατό χωρίς λόγο για τα δικά

του προβλήματα και αιτήματα. Ο λαός γίνεται μέσο για αναρρίχηση των

κομμάτων στην εξουσία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί το αντίστροφο. Προσήλθε με φόβο στον διάλογο

για ένα θέμα που του επιβλήθηκε. Τελικά, πρότεινε η εκπροσώπηση των

αποδήμων να περιορίζεται σε δώδεκα Βουλευτές και να μην επηρεάζει το

εκλογικό αποτέλεσμα.

Το ΜέΡΑ25 υποστηρίζει μια συνθετική λύση. Προσφέρει στον απόδημο

ελληνισμό ένα συνδυασμό των δικαιωμάτων, που του παρέχουν η Νέα

Δημοκρατία και ο ΣΥΡΙΖΑ, αφαιρώντας τους περιορισμούς. Η λύση του

ΜέΡΑ25 έχει και το στοιχείο του εκλέγεσθε και της αντιπροσώπευσης που

θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ και το στοιχείο του να καθορίζουν οι απόδημοι το εκλογικό

αποτέλεσμα, όπως θέλει η Νέα Δημοκρατία.

Επιπλέον, επιμένουμε οι απόδημοι να ψηφίζουν με σταυροδοσία, ενώ

το Κίνημα Αλλαγής πρότεινε ένα μέτριο, υποβαθμισμένο συνδυασμό

προτάσεων της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ. Το ΜέΡΑ25 επιχειρεί

πραγματική σύνθεση. Να δίνεται στους απόδημους Έλληνες πλήρες εκλέγειν

και πλήρες εκλέγεσθαι, με ισοτιμία και αναλογικότητα.

Το πρόβλημα με τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι οδηγούν σε

σεκταρισμό. Κατά ΣΥΡΙΖΑ, οι Βουλευτές των αποδήμων δεν θα είναι ίσοι με

το υπόλοιπο Κοινοβούλιο, καθώς δεν θα διαμορφώνουν το εκλογικό

αποτέλεσμα. Δηλαδή Κοινοβούλιο πολλών ταχυτήτων.

Το ΚΚΕ φαίνεται να έχει επίσης μια φοβία προς τους απόδημους, γι’

αυτό επέβαλε στη Νέα Δημοκρατία περιορισμούς, που κατά τραγική ειρωνεία

είναι μάλλον δεξιοί. Σημαίνουν εξάρτηση της ψήφου από την οικονομική

δραστηριότητα. Η λογική του ΚΚΕ είναι λίγο-πολύ ότι για να ψηφίζεις πρέπει

να είσαι έτοιμος να αισθανθείς τα αποτελέσματα μιας μελλοντικής

διακυβέρνησης στην τσέπη σου, για να το πούμε απλά. Αυτό όμως είναι μία

επικίνδυνη λογική. Ίσχυε σε παλαιότερες εποχές, που δεν είχε εμπεδωθεί

πλήρης δημοκρατία.

Δυστυχώς, το νομοσχέδιο προέκυψε μέσα από ένα συμβιβασμό μεταξύ

Νέας Δημοκρατίας και ΚΚΕ, ο οποίος συνδυάζει τα αρνητικά και των δύο

προτάσεων. Γι’ αυτό και είμαστε κριτικοί απέναντί του, επειδή το να μην

προσφέρεται στους απόδημους η δυνατότητα σταυροδοσίας δεν είναι ισότιμη

η ψήφος σε σχέση με τους εγχώριους πολίτες της Ελλάδας. Τελικά ΣΥΡΙΖΑ

και ΚΚΕ εξέφρασαν φοβία προς τον λαό των αποδήμων.

Στο ΜέΡΑ25 επιθυμούμε την απαλλαγή από αυτή τη φοβία. Θεωρούμε

ότι ο Αριστερός είναι αυτός που έχει αυτοπεποίθηση για το δίκιο του αγώνα

του και τη δύναμη, που του δίνει η πειθώ του λογικού επιχειρήματος.

Το να εκχωρείται ο απόδημος Ελληνισμός στη Δεξιά είναι μια στάση

ηττοπαθής. Είναι στο χέρι μας να προσπαθήσουμε για μια καλύτερη πολιτική,

με αριστερό και δημοκρατικό πρόσημο.

(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Ζ' Αντιπρόεδρος της

Βουλής κ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΒΔΕΛΑΣ).

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι απορροφημένος από το παιχνίδι της διαχείρισης στο

εσωτερικό και δεν βλέπει το δίδαγμα του 2015 ότι για να αλλάξει η Ελλάδα

πρέπει μέσα από διεθνή αντίσταση να αλλάξουμε όλοι μαζί. Χρειάζεται γι’

αυτό μια ευρύτατη δημοσιοποίηση των προβλημάτων της Ελλάδας.

Για το ΜέΡΑ25, Αριστερά δεν σημαίνει απομόνωση, αναδίπλωση,

φοβία, ο ορισμός του λαού με βάση την περιουσία και την πραγματιστική

μικροδιαχείριση. Αριστερά σημαίνει διεθνισμός, δηλαδή να επιδιώκουμε

διεθνείς δημοκρατικές ζυμώσεις, στις οποίες θα εμπλέκονται και οι απόδημοι

Έλληνες και οι ξένοι.

Άλλωστε, το Μέρα25 είναι μέρος του διεθνούς πανευρωπαϊκού

κινήματος DiEM25 και Αριστερά σημαίνει πίστη στον λαό, αυτοπεποίθηση

στον ορθό λόγο και εμπιστοσύνη στο μέλλον.


(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της ΜέΡΑ25)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Απόστολος Αβδελάς): Κι εμείς ευχαριστούμε.

Καλό μεσημέρι και από εμένα σε όλους σας!

Καλώ στο Βήμα τον κ. Γεώργιο Φραγγίδη από το Κίνημα Αλλαγής για

επτά λεπτά. Είναι ο τελευταίος που θα έχει τον λόγο για επτά λεπτά. Μετά

πάμε στα πέντε λεπτά.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΦΡΑΓΓΙΔΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κύριε Πρόεδρε, κατ’ αρχάς, ευχαριστώ για την κατανόηση.

Κύριοι Υπουργοί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το θέμα της ψήφου των

εκτός επικρατείας εκλογέων, δηλαδή των Ελλήνων του εξωτερικού, ήταν ένας

από τους λόγους που η πρόσφατη, άνευρη κατά τα άλλα, συνταγματική

Αναθεώρηση απέκτησε νόημα και ουσία.

Ήταν θέμα πολιτικού και νομικού πολιτισμού να δώσουμε στους

Έλληνες τους προσωρινά ή μόνιμα διαμένοντες στο εξωτερικό την ουσιαστική

δυνατότητα να ασκήσουν το θεμελιώδες δικαίωμα της ψήφου. Αποτελούσε,

εξάλλου, ένα πάγιο αίτημά τους εδώ και πάρα πολλά χρόνια και ήταν και

δίκαιο και ηθικό να ικανοποιηθεί.

Η απόκτηση του εκλογικού δικαιώματος δεν σηματοδοτεί, βέβαια,

αυτόματα και την ικανότητα άσκησής του. Έτσι, λοιπόν, οι εκτός επικρατείας

Έλληνες, αν και κατείχαν νομικά την ικανότητα να ψηφίζουν στις εκλογές της

πατρίδας τους, δεν είχαν μέχρι τώρα πραγματικά τη δυνατότητα να ασκήσουν

το εκλογικό τους δικαίωμα.

Με το νομοσχέδιο αυτό ενεργοποιείται η διάταξη του άρθρου 51 του

Συντάγματος που δίνει στον νομοθέτη την ευχέρεια να ορίσει τον τρόπο

άσκησης του εκλογικού δικαιώματος. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς η

Ελλάδα είναι μια χώρα που ανέκαθεν είχε πάρα πολλούς μετανάστες στο

εξωτερικό. Επιπλέον, στα πρόσφατα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων,

δυστυχώς, καταγράφεται ένα νέο κύμα μετανάστευσης και, μάλιστα, νέων

ανθρώπων υψηλής μόρφωσης.

Με την ψήφιση του νομοσχεδίου, που συζητάμε σήμερα, μια μεγάλη

μερίδα Ελλήνων πολιτών που βρίσκονται στους τέσσερις ορίζοντες της

υφηλίου, αλλά η καρδιά τους χτυπά στην Ελλάδα, θα μπορούν από εδώ και

στο εξής να συμμετέχουν ενεργά στη διαμόρφωση της πολιτικής κατάστασης

της χώρας καταγωγής τους, ενισχύοντας τους δεσμούς με την πατρίδα και

διατηρώντας υψηλό το αίσθημα του πατριωτισμού.

Είναι χρέος μας, λοιπόν, και όχι παραχώρηση να αγκαλιάσουμε τους

Έλληνες όπου και αν βρίσκονται και να προχωρήσουμε μαζί με πνεύμα

ενότητας και ομοψυχίας, μεταδίδοντας το ανάλογο μήνυμα προς όλες τις

κατευθύνσεις σε μια κρίσιμη περίοδο για τα εθνικά μας θέματα.

Αναρωτιέμαι, ωστόσο, αν αυτό το μήνυμα καταφέρνει να περάσει

επαρκώς μέσα από το συγκεκριμένο νομοσχέδιο με όλους αυτούς τους

περιορισμούς και κόφτες που εμπεριέχει.

Παρά την ιδιαίτερη σημασία του, το νομοσχέδιο δεν ανταποκρίνεται,

δυστυχώς, στις επιταγές της σύγχρονης εποχής και είναι κατώτερο των

περιστάσεων. Τολμώ να πω ότι είναι άτολμο και σε πολλά σημεία ασαφές,

ίσως, μάλιστα, κάποιες διατάξεις να εγείρουν και νομικά θέματα.

Το κόμμα μας εδώ και χρόνια ζητούσε να έρθει στη Βουλή το θέμα της

ψήφου των εκτός επικρατείας Ελλήνων. Επί ΠΑΣΟΚ, εξάλλου, το 2001 έγινε η

συνταγματική Αναθεώρηση που προέβλεπε την ψήφο.

Οι προτάσεις μας είναι συγκεκριμένες και ξεκάθαρες τόσο για τις

προϋποθέσεις όσο και για τον τρόπο άσκησης του εκλογικού δικαιώματος,

δηλαδή εγγραφή στους εκλογικούς καταλόγους και επικαιροποίηση των

στοιχείων, προσμέτρηση της ψήφου στο εκλογικό αποτέλεσμα, εκλογικές

περιφέρειες ή εκλογική περιφέρεια εξωτερικού και επιστολική ψήφος.

Η πολιτική μας παράταξη, λοιπόν, ήταν η μόνη που εξέφρασε στο

100% τα αιτήματα των αποδήμων και οι προτάσεις μας έτυχαν καθολικής

αποδοχής από τους φορείς και τις κοινότητες που τους εκπροσωπούν.

Στο νομοσχέδιο αυτό, όμως, τίθενται προϋποθέσεις και περιορισμοί

που πρέπει να τύχουν ιδιαίτερης προσοχής. Η κατοχή ΑΦΜ, ο ορισμός της

ελάχιστης διαμονής δύο χρόνων στην Ελλάδα και της μέγιστης απουσίας τα

τριάντα πέντε χρόνων στο εξωτερικό ως προϋποθέσεις συμμετοχής στις

εκλογές, πέραν του αυθαιρέτου χαρακτήρα τους, θέτουν και ζητήματα

ισότητας μεταξύ των εκλογέων.

Επιπλέον, αφαιρούν τη δυνατότητα του εκλέγειν από την πλειονότητα

των Ελλήνων του εξωτερικού, κυρίως των μεταναστών δεύτερης γενιάς και

αυτών που έχουν φύγει από την Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια, τη δεκαετία

του 1960. Αυτό πρέπει να το δούμε, γιατί ξέρουμε ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι

και αυτοί που επιδιώκουν με κάθε ευκαιρία να έρθουν στην Ελλάδα.

Είναι πιθανό, λοιπόν, να δημιουργήσουμε εκλογείς δύο ταχυτήτων,

όταν θέτουμε περιορισμούς στον Έλληνα του εξωτερικού όταν αυτός ασκεί το

εκλογικό του δικαίωμα στον τόπο διαμονής, ενώ δεν κάνουμε το ίδιο όταν ο

ίδιος ο Έλληνας έρχεται να ψηφίσει στην Ελλάδα.

Μεγάλης βαρύτητας είναι και η επιστολική ψήφος. Σε μια εποχή που σε

άλλες χώρες της Δύσης αυτός ο τρόπος συμμετοχής των αποδήμων στις

εκλογές είναι καθιερωμένος από καιρό, εμείς αμφισβητούμε και τη

φερεγγυότητα και την αδιαβλητότητα της διαδικασίας. Είναι παρωχημένες και

σκοταδιστικές απόψεις, όταν στον σύγχρονο κόσμο υφίσταται πλέον η

ηλεκτρονική ψήφος και γι’ αυτήν τη διαδικασία θα έπρεπε σήμερα να μιλάμε

εδώ. Η επιστολική ψήφος θα ήταν μια τομή στην εκλογική διαδικασία και θα

συνέβαλε στη μαζικότητα της συμμετοχής. Είναι κρίμα πως σκοντάφτει στις

εμμονικές αγκυλώσεις και στη μικροκομματική σκοπιμότητα του ΣΥΡΙΖΑ και

του ΚΚΕ.

Δίκαιο και δημοκρατικό θα ήταν, επίσης, να υπάρχει σαφής και διακριτή

εκπροσώπηση των Ελλήνων του εξωτερικού στις εκλογές. Αυτό θα το

εξασφάλιζε η δημιουργία μιας ειδικής περιφέρειας για εκείνους μέσω ειδικών

ψηφοδελτίων των κομμάτων με υποψηφίους δικούς τους.

Κλείνοντας, η διασπορά είναι αναπόσπαστο κομμάτι του Ελληνισμού

και, βεβαίως, πρέπει να αποκτήσει φωνή που θα μπορεί, όμως, να ακούγεται

καθαρά και δυνατά. Είναι μια δεύτερη Ελλάδα που βρίσκεται εκτός της

επικράτειας. Είναι μεγάλη σε μέγεθος και σε ψυχή. Τη χρειαζόμαστε και δεν

πρέπει ούτε να την ξεχνούμε, αλλά ούτε και να την αδικούμε.



ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Απόστολος Αβδελάς): Κι εμείς ευχαριστούμε και για

την τήρηση του χρόνου και με το παραπάνω.

Τον λόγο έχει ο κ. Νικόλαος Ηγουμενίδης από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ.

Ηγουμενίδης ξεκινάει τον μαραθώνιο με τα πέντε λεπτά.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΗΓΟΥΜΕΝΙΔΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κύριοι Υπουργοί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συγχρονίζοντας τον

βηματισμό τους τα μέσα μαζικής ενημέρωσης με τις δηλώσεις του Υπουργού

Εσωτερικών ουσιαστικά καλύπτουν το θέμα που συζητάμε με τους εξής

τίτλους: «Ψήφος αποδήμων. Αλλαγή της θέσης του ΣΥΡΙΖΑ. Κυβίστηση του

ΣΥΡΙΖΑ», «Ψήφος αποδήμων. Όλοι μαζί και ο ΣΥΡΙΖΑ στη γωνία. Όλοι μαζί

εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ», «Ψήφος αποδήμων. Όλοι μαζί και ο ΣΥΡΙΖΑ χώρια».

Όλο αυτό το κλίμα δεν μπορώ να το αντιληφθώ διαφορετικά, παρά σαν

μια συντονισμένη προσπάθεια να περάσει ένα μήνυμα στην κοινωνία ότι τάχα

ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να ψηφίσουν οι απόδημοι Έλληνες. Και αν, κατά τη

γνώμη μου, ούτε ο Υπουργός ούτε οι ευρισκόμενοι σε διατεταγμένη υπηρεσία

δημοσιογράφοι δεν έχουν ανάγκη της διάψευσης, το ξέρουν πολύ καλά ότι

ψεύδονται. Ωστόσο, θα ήθελα σε αυτό το θέμα να σταθώ στην ομιλία μου.

Κατά τη γνώμη μου, υπάρχουν τέσσερα - πέντε πραγματάκια που

πρέπει να επισημανθούν.

Πρώτον, δεν μπορούμε να δούμε τη σημερινή συζήτηση ξεκομμένη

από όλη την πολιτική πραγματικότητα του τελευταίου διαστήματος, όπως το

πόρισμα για τις γερμανικές αποζημιώσεις και τα βήματα στη διεκδίκησή τους,

τα προοδευτικά νομοσχέδια κατάργησης των φυλετικών διακρίσεων, η

προστασία των ευάλωτων κοινωνικά ομάδων, οι ιστορικές πρωτοβουλίες στις

σχέσεις Κράτους - Εκκλησίας, η απάλειψη της ουσιαστικής διάταξης για την

ευθύνη των Υπουργών, η θεσμοθέτηση της απλής αναλογικής.

Αυτή ήταν η πολιτική πραγματικότητα που δρομολογήθηκε. Σε αυτή

την πραγματικότητα που εκφράζει τις επιταγές της κοινωνίας που επιθυμούσε

και επιθυμεί επιτέλους να πάμε μπροστά, σε αυτή την πραγματικότητα, σε

αυτό το κάλεσμα, σε αυτή την απαίτηση της κοινωνίας, ήρθε και η

πρωτοβουλία της Κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ για την έμπρακτη κατοχύρωση

του δικαιώματος του εκλέγειν αλλά και του εκλέγεσθαι για τους απόδημους

Έλληνες.

Δεύτερον, πέρα από την πολιτική πραγματικότητα, βιώνουμε μια

κοινωνική πραγματικότητα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η οποία είναι η

αμείλικτη πραγματικότητα της κρίσης, που επίσης δεν φωτίζουν τα μέσα

μαζικής ενημέρωσης και η οποία ωστόσο κάνει επιτακτικότερη την ανάγκη

αντιμετώπισης του προβλήματος της ψήφου των αποδήμων. Αναφέρομαι

στους δεκάδες χιλιάδες νέους που ξεριζώθηκαν από την πατρίδα, για να

εξασφαλίσουν ένα καλύτερο μέλλον και αξιοπρεπέστερες συνθήκες ζωής.

Παρακολούθησα με ενδιαφέρον τη συγκινητική, συναισθηματική

προσέγγιση της εισηγήτριας της Νέας Δημοκρατίας. Διερωτώμαι όμως: Ποιος

εξέθρεψε τη «μεταπτυχιίτιδα» και εν γένει το κυνήγι προσόντων μετά το

πτυχίο για να βρει κάποιος δουλειά; Ποιες εκπαιδευτικές πολιτικές

υποβάθμισαν τα πτυχία των νέων επιστημόνων; Πότε και πώς ενδιαφέρθηκαν

για τη νεολαία που ερωτεύεται, για τη νεολαία που θέλει να δουλέψει, για τη

νεολαία που θέλει να κάνει οικογένεια, για τη νεολαία που θέλει να ζήσει όλη

τη ζωή και όχι μόνο αυτό που της επιτρέπουν οι παιδονόμοι της εξουσίας;

Εκτός από το τείχος που για δεκαετίες όρθωσε η Νέα Δημοκρατία με την

πολιτική της για να βαράει το κεφάλι της, τι άλλο έκαναν, τι προσέφεραν σε

αυτή τη νεολαία;

Τρίτο θέμα. Είναι σαφές ότι δεν πρέπει να εργαλειοποιήσουμε την

ψήφο των αποδήμων. Λέει ο Αρχηγός της Ελληνικής λύσης ότι ψάχνουμε

αφορμή να καταψηφίσουμε το νομοσχέδιο της Νέας Δημοκρατίας. Αλήθεια; Γι’

αυτό προσπαθήσαμε να το κατοχυρώσουμε στην Αναθεώρηση του

Συντάγματος; Γι’ αυτό, αν το θέλετε, δεν προτείναμε -επιτρέψτε μου την

έκφραση- τότε που είχαμε την πλειοψηφία στη Βουλή δικό μας νομοσχέδιο ή

δική μας επιτροπή, αλλά παραπέμψαμε το θέμα σε νομοπαρασκευαστική

επιτροπή του Υπουργείου Εσωτερικών, με συμμετοχή ειδικών;

Κι εγώ σας απαντάω ευθέως, κύριε Βελόπουλε, και σε όλους εσάς. Η

αλήθεια είναι ότι το κόμμα σας, το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, κομμάτι από

τη σάρκα της Νέας Δημοκρατίας, αίμα από το αίμα της Νέας Δημοκρατίας

είναι και η Ελληνική Λύση, ουδέποτε θέλησε να κατοχυρώσει το δικαίωμα που

ήταν υπερώριμο και προβλεπόταν ήδη από το Σύνταγμα του ΄75.

Κύριοι Υπουργοί, τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, μαζί με τα ψεύτικα τα

βιογραφικά -και, ω του θαύματος, ψεύτικο βιογραφικό του ανθρώπου που είχε

το χαρτοφυλάκιο για τους απόδημους Έλληνες- έλεος! Αυτά τα ψεύτικα λόγια

οφείλουν να καταδικαστούν και να τελειώσουμε οριστικά με αυτά.

Νομίζω ότι η κατοχύρωση του δικαιώματος της φωνής, του

δικαιώματος της ψήφου και του αυτοτελούς δικαιώματος του εκλέγεσθαι των

αποδήμων Ελλήνων, αυτή η κατοχύρωση μέσα από διαφανή, αδιάβλητη

διαδικασία και με σεβασμό στο Σύνταγμα, έχει πρώτα από όλα να κάνει με την

ποιότητα της δημοκρατίας μας.




Τον λόγο έχει ο κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος από τη Νέα Δημοκρατία για

πέντε λεπτά.

ΜΑΞΙΜΟΣ ΧΑΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συζητούμε σήμερα ένα νομοσχέδιο που

έχει αργήσει πολύ καιρό και τώρα που έρχεται προς ψήφιση είναι, δυστυχώς,

μισό ή και λιγότερο μισό από ό,τι έπρεπε να είναι, γιατί το δικαίωμα ψήφου

στους Έλληνες του εξωτερικού θα έπρεπε να είναι αυτονόητη πράξη της

ελληνικής πολιτείας εδώ και χρόνια.

Εν τούτοις, στη χώρα της παραδοξότητας ούτε αυτό κατέστη δυνατό να

πραγματοποιηθεί και έπρεπε να περάσει η κρίση των δέκα τελευταίων ετών, η

μαζική φυγή εκατοντάδων χιλιάδων νέων στο εξωτερικό προς αναζήτηση

εργασίας και τέλος η νίκη της Νέας Δημοκρατίας στις πρόσφατες εκλογές, για

να φτάσουμε σε μία σοβαρή νομοθετική πρόταση.

Όμως, ακόμη και τώρα, αν δεν καταβαλλόταν τεράστια προσπάθεια

από τον Υπουργό Εσωτερικών που προχώρησε σε συμβιβασμούς και

υποχωρήσεις, δεν θα βρίσκονταν οι τουλάχιστον διακόσιοι Βουλευτές, οι

απαραίτητοι για την υπερψήφιση του νομοσχεδίου. Αυτό καταδεικνύει τις

σοβαρές παθογένειες του πολιτικού μας συστήματος, την έλλειψη τόλμης και

εσωστρέφειας που το διακρίνει.

Και όμως τα επιχειρήματα για τη διευθέτηση του προβλήματος είναι

πασιφανή και είμαι βέβαιος ότι τα αντιλαμβάνεται και τα ενστερνίζεται ο μέσος

Έλληνας πολίτης, που το πιο πιθανό είναι άλλωστε να έχει συγγενείς ή και

φίλους στο εξωτερικό.

Κατ’ αρχάς διατηρείται ο δεσμός των αποδήμων με τη μητέρα πατρίδα,

ένας δεσμός βαθύς και ισχυρός που ως νόστος δεν αλλοιώνεται από τη

μακρόχρονη παραμονή τους στην αλλοδαπή, μια σχέση που η ίδια η πατρίδα

θα έπρεπε να έχει την υποχρέωση να τη διατηρήσει και να την ενισχύσει στο

διάβα του χρόνου.

Η άμεση συμμετοχή στα εκλογικά δρώμενα είναι μία έμπρακτη

αναγνώριση στους απόδημους Έλληνες ότι ενδιαφέρονται και αγωνιούν για τη

γενέτειρά τους. Είναι μία πράξη ενεργότερης σύνδεσης με την πατρίδα και

αυτό έχει ιδιαίτερη αξία για τις εκατοντάδες χιλιάδες των νέων μας που

μετανάστευσαν τα προηγούμενα χρόνια και εγκαταστάθηκαν πρωτίστως στη

δυτική Ευρώπη. Αυτούς τους ανθρώπους δεν πρέπει να τους χάσουμε.

Στόχος μας πρωτίστως πρέπει να είναι η επιστροφή τους στην Ελλάδα, αλλά

για όσο μένουν μακριά πρέπει να έχουν λόγο και συμμετοχή στα πράγματα

του τόπου.

Δεύτερον, αναγνωρίζεται η προσφορά του απόδημου ελληνισμού στην

προώθηση των εθνικών μας ζητημάτων, σταθερή και διαρκής εδώ και

δεκαετίες. Για την Κύπρο, τη Μακεδονία, για τους Ολυμπιακούς Αγώνες οι

Έλληνες του εξωτερικού βρίσκονταν πάντοτε στην πρώτη γραμμή

κοινωνώντας τα Ελληνικά Δίκαια στις χώρες διαμονής τους.

Δεν χρειάζεται νομίζω να επιχειρηματολογήσω ιδιαίτερα για το τι έχει

προσφέρει η ελληνική Ομογένεια στις ΗΠΑ, εκεί όπου οι πολιτικές αποφάσεις

ως γνωστόν επηρεάζονται καθοριστικά από τα οργανωμένα λόμπι ή τι έχουν

κάνει οι Έλληνες της Αυστραλίας ή της δυτικής Ευρώπης. Τους ζητούμε,

λοιπόν, να συμμετάσχουν στους αγώνες του τόπου, αλλά τους αρνούμαστε το

δικαίωμα της ψήφου, επειδή κάποιοι φοβούνται ότι θα αλλοιώσουν το

εκλογικό αποτέλεσμα.

Τρίτον, με την απόδοση δικαιώματος ψήφου στους Έλληνες του

εξωτερικού ενισχύεται η εθνική ενότητα και μάλιστα σε διεθνές επίπεδο,

προϋπόθεση απαραίτητη για την αντιμετώπιση των σοβαρών προκλήσεων

που δέχεται η χώρα αυτή την περίοδο από τον αναθεωρητισμό της γείτονος.

Σε όλα αυτά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έρχεται να απαντήσει εν

μέρει το νομοσχέδιο που συζητούμε, παρ’ όλο που δικαίως οι εκπρόσωποι

των ομογενειακών μας οργανώσεων διαμαρτύρονται, όπως τους ακούσαμε

στην επιτροπή, γιατί μένει εκτός νυμφώνος, χωρίς τη δυνατότητα να ψηφίζει

στον τόπο διαμονής της, η μεγάλη πλειοψηφία των συμπατριωτών μας.

Σίγουρα δεν ήταν αυτός ο στόχος της δικής μας παράταξης. Ωστόσο, ήταν μια

λύση ανάγκης μπροστά στον κίνδυνο να χαθεί η δυνατότητα να ψηφίζουν

έστω και όσοι σήμερα συμπεριλαμβάνονται στις διατάξεις του νομοσχεδίου.

Εν πάση περιπτώσει, η ψήφιση του νομοσχεδίου συνιστά ένα ιστορικό

γεγονός και λόγω της ευρείας πλειοψηφίας που προβλέπεται να λάβει και ως

τέτοιο το χαιρετίζουμε.

(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του

κυρίου Βουλευτή)

Ολοκληρώνω, κύριε Πρόεδρε, λέγοντας ότι ελπίζω ότι θα υπάρξει

σύντομα η ευκαιρία ο νόμος αυτός να τροποποιηθεί, δίνοντας τη δυνατότητα

σε όλους τους συμπατριώτες μας στο εξωτερικό να λαμβάνουν μέρος στις

εκλογές, ακόμη και με επιστολική ψήφο.

Μακάρι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το βήμα αυτό να έχει συνέχεια

και στο μέλλον όλοι οι Έλληνες εκτός συνόρων, οι Έλληνες ομογενείς, που

στα ξένα είναι Έλληνες, να μην αντιμετωπίζονται ως ξένοι στην Ελλάδα!




Και από τη Λάρισα στην Κεφαλονιά!

Τον λόγο έχει ο κ. Παναγής Καππάτος από τη Νέα Δημοκρατία.

ΠΑΝΑΓΗΣ ΚΑΠΠΑΤΟΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κάθε χρόνο στις αρχές

Αυγούστου λαμβάνει χώρα στα νησιά μας το ετήσιο συνέδριο απόδημων

Κεφαλλήνων και Ιθακησίων. Στο πλαίσιο αυτού προσκαλούνται

προσωπικότητες του τόπου μας, απόδημοι και μη, ώστε να καταθέσουν

απόψεις, προτάσεις και ενστάσεις επί διαφόρων ζητημάτων που απασχολούν

τους εκτός επικράτειας συμπατριώτες μας.

Το όχι και πολύ μακρινό 2009, παρουσία του Βουλευτή τότε Προκόπη

Παυλόπουλου, έλαβε χώρα το συνέδριο με θεματική την ψήφο των

αποδήμων. Παρά τα όσα ενδιαφέροντα κρίσιμα και χρήσιμα συμπεράσματα

προέκυψαν, τα περισσότερα έμειναν στα χαρτιά. Αυτό, άλλωστε,

καταμαρτυρά η σημερινή μας παρουσία στην Ολομέλεια, όπου δέκα χρόνια

μετά συζητούμε το ίδιο ζήτημα.

Το θετικό παρ’ όλα αυτά είναι πως σήμερα όχι μόνο το συζητάμε, αλλά

το ψηφίζουμε. Σήμερα η διευκόλυνση των αποδήμων Ελλήνων, των

Κεφαλλήνων και Ιθακησίων της Διασποράς, να ασκούν το συνταγματικό τους

δικαίωμα γίνεται νόμος του κράτους.

Προκύπτουν σημεία του νόμου που μας προβληματίζουν; Ναι. Θα

μπορούσε το τελικό κείμενο του νομοσχεδίου να ήταν διαφορετικό; Ίσως. Θα

υπήρχε τότε η πιθανότητα να ψηφιστεί με ευρεία πλειοψηφία από τη Βουλή

των Ελλήνων; Ξεκάθαρα, όχι.

Η πολιτική συνηθίζουμε να λέμε πως είναι η τέχνη του εφικτού, το

αποτέλεσμα μιας επίπονης, αλλά συνεπούς διαδικασίας από την οποία

προκύπτουν αποφάσεις καθοριστικές για τη ζωή όλων μας. Αυτή την αρχή

υιοθετεί το νομοσχέδιο για το οποίο συζητούμε σήμερα.

Έγραφε ο Παύλος Μπακογιάννης: «Μπορούμε και διαφωνούμε γιατί

μπορούμε να συνυπάρχουμε». Και η αλήθεια είναι πως τώρα που η

συναίνεσή μας οδηγεί σε ένα τελικό κείμενο, αποδεκτό από την ευρεία

πλειοψηφία, δεν μπορούμε παρά να παραδεχτούμε πως τελικά υπάρχει η

δυνατότητα να συμφωνήσουμε παρά τις μεταξύ μας πολιτικές διαφωνίες, πως

μπορούμε να βρούμε κοινό τόπο σε καίρια ζητήματα, όπως η ψήφος των

Ελλήνων που αναγκάστηκαν ή επέλεξαν να χτίσουν το μέλλον τους έξω από

την πατρίδα μας, πως τελικά η φωνή του Κεφαλλονίτη και Θιακού της

Διασποράς μπορεί να ακουστεί θεσμικά.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το νομοσχέδιο του Υπουργείου

Εσωτερικών, που αφορά στη διευκόλυνση άσκησης εκλογικού δικαιώματος

εκλογέων που βρίσκονται εκτός ελληνικής επικράτειας, προέκυψε μετά την

πρόσφατη αναθεώρηση του άρθρου 54 του Συντάγματος. Είναι η συνέχεια

της δέσμευσής μας προεκλογικά ότι θα δώσουμε φωνή στους Έλληνες

πολίτες του εξωτερικού ως ένα από τα σημαντικότερα διακυβεύματα που

θέσαμε ως αξιωματική αντιπολίτευση. Σήμερα αυτό γίνεται πράξη. Είναι η

απτή απόδειξη πως ό,τι λέμε το κάνουμε, ακόμη και αν αυτό δεν ήταν τόσο

αυτονόητο κατά το παρελθόν.

Τα χρόνια της κρίσης, που ώθησαν χιλιάδες συμπολιτών μας στο

εξωτερικό, θέλουμε να πιστεύουμε πως άλλαξαν τον τρόπο που

συμπεριφερόμαστε, που σκεφτόμαστε, που συνυπάρχουμε. Άλλαξαν, όμως,

ακόμη και τον τρόπο που νομοθετούμε.

Η σημερινή ψηφοφορία γίνεται στη βάση μιας καταρχήν συμφωνίας σε

τέσσερα σημεία, τη διεξαγωγή της ψηφοφορίας με αυτοπρόσωπη παρουσία

του εκλογέα σε εκλογικά τμήματα που θα συσταθούν σε πρεσβείες,

προξενεία, ή και άλλους κατάλληλους χώρους, την ισοτιμία της ψήφου επί του

συνολικού αποτελέσματος των εκλογέων που ασκούν το εκλογικό τους

δικαίωμα, το δικαίωμα εγγραφής στους εκλογικούς καταλόγους του

εξωτερικού και την αύξηση των Βουλευτών Επικρατείας σε δεκαπέντε από

δώδεκα.

Η ψήφιση του νομοσχεδίου είναι επομένως ένα σημαντικό βήμα παρά

τις επιμέρους βελτιώσεις που ενδεχομένως στο μέλλον να μας δοθεί η

δυνατότητα να υλοποιήσουμε.

Δεν μπορούμε, όμως και δεν μας αξίζει να αγνοήσουμε την

πραγματικότητα. Ένα δικαίωμα, για το οποίο συζητούσαμε εν πολλοίς σε

θεωρητικό επίπεδο δέκα χρόνια πριν, γίνεται σήμερα νόμος του κράτους.

Είναι επομένως στο χέρι μας αυτός ο νόμος να τύχει ευρείας

αποδοχής, να κινητοποιήσουμε τους Έλληνες πολίτες του εξωτερικού, ώστε η

συναίνεση που σήμερα επιδιώκουμε στο επίπεδο των Κοινοβουλευτικών

Ομάδων να βρει αντίκρισμα στο κοινωνικό σύνολο.

Πρέπει να δώσουν, όμως και τα πολιτικά κόμματα πρώτα το

παράδειγμα. Εάν εννοούμε τα όσα λέμε, εναπόκειται στις πολιτικές δυνάμεις

να επιλέξουν υποψηφίους στα ψηφοδέλτια επικρατείας που θα προέρχονται

από τον Ελληνισμό της Διασποράς. Τότε μόνο θα μπορούν να έχουν

ουσιαστικό λόγο για το μέλλον της πατρίδας μας, συμμετέχοντας ενεργά στη

διαμόρφωσή της, γιατί αν σήμερα εκείνοι οι πολίτες είναι απόντες από την

εκλογική διαδικασία, δεν δικαιολογούμαστε να τους καταστήσουμε απέχοντες

στην επόμενη, στην αμέσως επόμενη.




Τον λόγο έχει η κ. Ραλλία Χρηστίδου από τον ΣΥΡΙΖΑ.

ΡΑΛΛΙΑ ΧΡΗΣΤΙΔΟΥ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.

Πριν μπω στο θέμα που θα συζητήσουμε σήμερα -σεβόμενη πάντα το

άρθρο 66 του Κανονισμού της Βουλής και την παράγραφο 5 αλλά και την

παράγραφο 8- επειδή ακούστηκαν και συνεχώς ακούγονται διάφορα

πράγματα μέσα σε αυτή την Αίθουσα, να θυμίσουμε για άλλη μια φορά στους

συναδέλφους και από την ελάσσονα Αντιπολίτευση ότι η Κυβέρνηση αυτή τη

στιγμή είναι κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, δεν είναι κυβέρνηση του

ΣΥΡΙΖΑ.

Και κατά τη δική μας γνώμη, θεωρούμε ότι είσαστε δεκανίκι της

Κυβέρνησης, είσαστε δεκανίκι της Νέας Δημοκρατίας, είσαστε γρανάζι της και

όσο ακροδεξιό λαϊκισμό και αν πουλήσετε, τον περισσότερο κόσμο δεν τον

πείθετε. Είναι χρέος μας να αντιστεκόμαστε στις φασιστικές φωνές που

ποτίζουν μίσος την κοινωνία και λυπάμαι πάρα πολύ που ορισμένοι

αντιμετωπίζουν τον κοινοβουλευτισμό και τη δημοκρατία ως μαγαζί και τον

εαυτό τους ως προϊόντα προς πώληση.

Για να ξαναέρθω στο θέμα μας, σήμερα ερχόμαστε να αποφασίσουμε

για ένα θέμα εξαιρετικά σημαντικό τόσο σε επίπεδο συμβολισμού όσο και

ουσίας, η συζήτηση του οποίου ξεκίνησε με τη συνταγματική Αναθεώρηση και

το οποίο δείχνει για άλλη μία φορά, δυστυχώς, τη διάθεση της Πλειοψηφίας

για στράτευση ακόμη και των πιο σημαντικών εθνικών θεμάτων στο

βραχυπρόθεσμο κομματικό συμφέρον.

Η Ελλάδα έχει διαχρονικά μία τεράστια Διασπορά και απλώνεται σε

πολλές χώρες και σε διαφορετικές χρονικές περιόδους.

Το βασικό επιχείρημα αυτού του νομοσχεδίου είναι ότι επιθυμείτε να

ψηφίζουν όλοι οι Έλληνες. Από το 1975 έως τώρα, όμως, τα κόμματα του

δικομματισμού δεν είχαν ασχοληθεί με το ζήτημα της ψήφου των αποδήμων,

αν και ήταν πράγματι ώριμο ως αίτημα και υπήρχε και η σχετική πρόνοια στο

Σύνταγμα. Τόσα χρόνια τι κάνατε;

Αυτόν τον φαύλο κύκλο έσπασε ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν στην πρώτη μόλις

τετραετία διακυβέρνησης προσπάθησε να δώσει μία λύση στο πρόβλημα με

αντικειμενικότητα, με αξιοπιστία και όχι εργαλειοποιώντας τους απόδημους,

όπως γινόταν έως τότε, με τη συγκρότηση νομοπαρασκευαστικής επιτροπής

στο Υπουργείο Εσωτερικών, με τη συμμετοχή ειδικών που δεν είχαν

κομματικές αλλά επιστημονικές περγαμηνές, ακολουθώντας πάντα τη

δημοκρατική αρχή, ακολουθώντας πάντα τις καλές ευρωπαϊκές πρακτικές.

Μελετήθηκε το ευρωπαϊκό παράδειγμα χωρών που έχουν, όπως η Ελλάδα,

μεγάλη Διασπορά, μελετήθηκε και η διεθνής εμπειρία του Ευρωπαϊκού

Δικαστηρίου.

Με την πρόθεση, λοιπόν, να μετέχουν όλοι οι απόδημοι τόσο στο

εκλέγειν όσο και στο εκλέγεσθαι προχωρήσαμε σε μία ολοκληρωμένη

πρόταση με τη δυνατότητα να εκλέγουν οι απόδημοι Έλληνες τον εκπρόσωπό

τους. Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ είναι σύμφωνη με το πνεύμα των αποφάσεων

του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού, είναι σύμφωνη με τις προτάσεις της

Επιτροπής Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, αλλά φυσικά και σύμφωνη με την

ευρωπαϊκή εμπειρία.

Η επιστολική ψήφος χωρίς προϋποθέσεις που υποστήριξε αρχικά η

Νέα Δημοκρατία ήταν σαφές ότι θα δημιουργούσε τεράστια προβλήματα

διαφάνειας και εγκυρότητας της ίδιας της διαδικασίας, αλλά και ότι θα

αλλοίωνε σημαντικά το εκλογικό αποτέλεσμα.

Ακόμα και η πρόταση του ΚΚΕ έχει σημαντικές αδυναμίες, καθώς δεν

εξασφαλίζει το δικαίωμα εκλέγειν των απόδημων και δεν διασαφηνίζει σημεία

που θα μπορούσαν να υπονομεύσουν την αξιοπιστία και τη διαφάνεια της

όλης διαδικασίας.

Ωστόσο, έχοντας την πρόθεση να βρεθεί ένας κοινός τόπος

συνεννόησης επί αυτής της βάσης, εμείς προτείναμε για να διασφαλίζεται η

διαφάνεια στην κατάρτιση των εκλογικών καταλόγων, ο έλεγχος των

κριτηρίων και η διαχείριση κάθε αίτησης να γίνεται από διακομματική

επιτροπή που να συστήνεται με απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών και

προκαθορισμένη σύνθεση. Οι ειδικοί εκλογικοί κατάλογοι εξωτερικού να

επικαιροποιούνται σε ετήσια βάση και όχι ανά δεκαετία, όπως προτείνεται,

καθώς και η πρόβλεψη αυτή εκτός από προβληματική είναι και

αντισυνταγματική.

Όπως έχει σχεδιαστεί ο νόμος αυτή τη στιγμή, δίνει στον Υπουργό

Εσωτερικών τη δυνατότητα να ρυθμίζει σοβαρά θέματα σχετικά με την

εγγραφή στους καταλόγους και την πιστοποίηση των εκλογέων, γεγονός που

παραβιάζει τη συνταγματική πρόνοια για ευρεία διακομματική συναίνεση και

ενημέρωση στα ζητήματα αυτά. Οπότε, εμείς προτείνουμε η απόφαση αυτή

να εκδίδεται μετά από τη σύμφωνη γνώμη των 2/3 της Ειδικής Μόνιμης

Επιτροπής Ελληνισμού της Διασποράς.

Τέλος, επειδή εμείς δεν αντιμετωπίζουμε τους απόδημους ως μία

δεξαμενή ψήφων, θέλουμε να έχουν και το δικαίωμα του εκλέγεσθαι.

Επιμένουμε στην αρχική μας πρόταση, λοιπόν, με δύο κατηγορίες

ψηφοδελτίων επικρατείας, ένα εσωτερικού και ένα εξωτερικού.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο τρόπος που αντιμετωπίστηκε το εν

λόγω σχέδιο νόμου τόσο από εμάς όσο και από την Πλειοψηφία είναι

αντίστοιχος της πολιτικής αντίληψης και στάσης της κάθε πλευράς.



Κλείνω, κύριε Πρόεδρε.

Εμείς αντιμετωπίσαμε το ζήτημα πολιτικά και υπεύθυνα με βάση την

ευρωπαϊκή εμπειρία και με πρόθεση για ουσιαστική συμμετοχή των

απόδημων. Από την άλλη πλευρά, έχουμε τη Νέα Δημοκρατία. Σκοπός,

διακαής της πόθος είναι η εκμετάλλευση της πολιτικής συγκυρίας. Σήμερα,

τώρα σε ένα ζήτημα τεράστιας σημασίας για το πολίτευμα και τη δημοκρατική

του νομιμοποίηση στα μάτια της κοινωνίας, αλλά και απέναντι στο Σύνταγμα

οι Βουλευτές της Πλειοψηφίας βλέπουν μόνο ψήφους, ενώ τα ζητήματα που

ενδέχεται να προκύψουν είναι πάρα πάρα πολύ σημαντικά.

Και κλείνω, κύριε Πρόεδρε, με το εξής. Χθες ο καλός συνάδελφος

Κλέων Γρηγοριάδης επανέλαβε επτά φορές τη λέξη «παραδίνομαι» θέλοντας

να αναδείξει την αχρείαστη αγριότητα και τη βάρβαρη καταστολή σε άοπλους

συμπολίτες μας. Εγώ πάλι δηλώνω ότι δεν παραδινόμαστε, δεν παραδίνομαι

ποτέ σε καμμία αυταρχική επιβολή βίας. Η Αριστερά και η ιστορία της

Αριστεράς δεν παραδίνεται ποτέ!



ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Απόστολος Αβδελάς): Και εμείς σας ευχαριστούμε.

Συνεχίζουμε με τον ΣΥΡΙΖΑ. Τον λόγο έχει ο κ. Ευάγγελος Αποστόλου.

Ορίστε, κύριε Αποστόλου, έχετε τον λόγο.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ξεκινώ την

παρέμβασή μου θυμίζοντας στους συναδέλφους της Νέας Δημοκρατίας ότι

ήταν ο χώρος της ανανεωτικής αριστεράς, ο χώρος ο δικός μας ο οποίος εδώ

και χρόνια προσπαθούσε να επιβάλει τη συνταγματική επιταγή με την οποία

δίνεται η δυνατότητα στους Έλληνες του εξωτερικού να συμμετέχουν στην

πολιτική ζωή της χώρας. Γι’ αυτόν τον λόγο όχι μόνο εξειδικεύσαμε την αρχική

πρόβλεψη στην Αναθεώρηση, αλλά φροντίσαμε και να καταρτιστεί

συγκεκριμένη πρόταση νόμου στη Βουλή. Πρόκειται για το προσχέδιο νόμου

που είχε καταρτίσει η επιτροπή του άρθρου 256 του ν.4558/2018, στην οποία

συμμετείχαν αξιόλογοι επιστήμονες από όλο το πολιτικό φάσμα, καθώς και τα

επιτελικά στελέχη των Υπουργείων Εσωτερικών και Εξωτερικών.

Η πρωτοβουλία της τότε κυβέρνησής μας για τη συγκρότηση της εν

λόγω επιτροπής και η κατά γενική ομολογία άψογη λειτουργία της αποτέλεσε

την πρώτη προσπάθεια συγκροτημένης και αντικειμενικής σφαιρικής

προσέγγισης του θέματος, γεγονός που αποδεικνύει την ουσιαστική βούληση

του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο ως κυβέρνησης όσο και ως αντιπολίτευσης σήμερα, να

βρεθεί μια λύση στο συγκεκριμένο θέμα, ένα θέμα που χρονίζει και βεβαίως η

λύση να μην είναι ανεύθυνη και επικοινωνιακή και να μη στοχεύει μόνο στη

μικροκομματική πλειοδοσία.

Θέλω, επίσης, να υπενθυμίσω ότι η συγκρότηση της εν λόγω

επιτροπής έλαβε στην ψήφο ευρύτατη διακομματική στήριξη με τις θετικές

ψήφους των Βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, του

ΚΚΕ και των ΑΝΕΛ, καθώς και την ανοχή με την ψήφο «ΠΑΡΩΝ» του

Ποταμιού.

Ας δούμε ποια ήταν τα βασικά σημεία της τότε πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ.

Πρώτον, η δυνατότητα άσκησης του εκλογικού δικαιώματος από το εξωτερικό

θα αφορά όλους τους Έλληνες πολίτες εκλογείς με την προϋπόθεση

εγγραφής τους στους ειδικούς καταλόγους του εξωτερικού. Δεύτερον, το

εκλογικό δικαίωμα των συγκεκριμένων εκλογέων θα ασκείται αυτοπροσώπως

σε ειδικά εκλογικά τμήματα εξωτερικού που θα δημιουργούνται στις έδρες των

ελληνικών διπλωματικών αρχών και οπουδήποτε αλλού συγκεντρώνεται

επαρκής αριθμός εκλογέων. Τρίτον, οι εκλογείς του εξωτερικού θα ψηφίζουν

για τους συνδυασμούς επικρατείας των κομμάτων για έναν ορισμένο αριθμό

εδρών που θα καθορίζεται αποκλειστικά με βάση τις ψήφους του εξωτερικού

και θα κυμαίνεται μεταξύ τριών και δώδεκα ανάλογα με τον αριθμό των

εκλογέων που θα εγγράφονται σε κάθε εκλογική διαδικασία στους ειδικούς

εκλογικούς καταλόγους εξωτερικού.

Το σχέδιο νόμου όμως, που κατατέθηκε από την Κυβέρνηση δεν

ανταποκρινόταν στην ανάγκη να κατοχυρωθεί το δικαίωμα του εκλέγειν και

εκλέγεσθαι των Ελλήνων του εξωτερικού με μια διαδικασία αποτελεσματική

και διαφανή.

Παρά ταύτα, δεχτήκαμε και εμείς να συζητήσουμε επί της πρότασης

της Νέας Δημοκρατίας θέτοντας συγκεκριμένες προϋποθέσεις αρχής και με

προαπαιτούμενο ότι η όποια νομοθετική πρόταση θα έχει και την αναγκαία

συνταγματική υποδοχή μέσω της Αναθεώρησης του Συντάγματος. Και αυτό

έγινε, αν και με παραλείψεις, με την προσθήκη της παραγράφου 4 στο άρθρο

54.

Επίσης, στο πλαίσιο του διαλόγου που ακολούθησε, η Νέα Δημοκρατία

εγκατέλειψε την αρχική της θέση περί επιστολικής ψήφου χωρίς

προϋποθέσεις και υιοθέτησε ως βάση συζήτησης τη θέση του Κομμουνιστικού

Κόμματος Ελλάδας με την οποία και εμείς είχαμε ήδη συμφωνήσει.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επιμείναμε ιδιαίτερα στη θέσπιση

καθαρών κριτηρίων για το ποιος έχει δικαίωμα ψήφου, γιατί διαφορετικά θα

αλλοιωνόταν σε μεγάλο βαθμό η λαϊκή ετυμηγορία, θέση την οποία

εξέφρασαν και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης.

Η πρόταση νόμου του ΣΥΡΙΖΑ υιοθετεί, δηλαδή, πλήρως τις απόψεις

που έχουν διατυπωθεί από όλους τους θεσμικά αρμόδιους εθνικούς και

διεθνείς φορείς, και ειδικά του συμβουλίου του απόδημου ελληνισμού.



Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε.

Εμείς είπαμε ότι θέλουμε οι απόδημοι, οι Έλληνες του εξωτερικού, να

έχουν φωνή, ψήφο και δικαίωμα αυτοτελούς εκπροσώπησης. Και αυτό δεν το

ακούσατε μόνο από εμάς, αλλά και από άλλες πλευρές της Αίθουσας. Έχουμε

χρόνο ακόμα. Πιστεύουμε ότι στο τέλος μπορούμε να φτάσουμε σε ένα καλό

αποτέλεσμα που θα το ψηφίσουν όλες οι πτέρυγες της Βουλής. Το χρωστάμε,

αγαπητοί συνάδελφοι, στους απόδημους συμπατριώτες μας.


ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Απόστολος Αβδελάς): Ευχαριστούμε πολύ τον κ.

Αποστόλου.

Τον λόγο έχει τώρα ο κ. Στέφανος Γκίκας από τη Νέα Δημοκρατία και

στη συνέχεια θα πάρει τον λόγο ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος από το

Κίνημα Αλλαγής κ. Κωνσταντίνος Σκανδαλίδης.

Ορίστε, κύριε Γκίκα, έχετε τον λόγο.

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΓΚΙΚΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το σημερινό νομοσχέδιο

δεν είναι ένα τυχαίο νομοσχέδιο. Είναι ένα νομοσχέδιο εθνικής σημασίας, ένας

νόμος που θα έπρεπε να έχει εφαρμοστεί εδώ και πολλά χρόνια καθότι ήταν

και αίτημα των απόδημων Ελλήνων στο εξωτερικό.

Με αυτή την πρωτοβουλία η Κυβέρνησή μας μετά από συνεννόηση με

τα κόμματα φέρνει αυτό το σχέδιο νόμου και ευελπιστώ ότι όλοι απόψε το

βράδυ θα ψηφίσουμε αυτό το σημαντικό, εθνικής σημασίας νομοσχέδιο.

Βεβαίως, οφείλω να πω ότι η αρχική πρόταση της Νέας Δημοκρατίας

ήταν καλύτερη, ήταν ευρύτερη. Παρ’ όλα αυτά, έστω κι έτσι, είναι προς τη

θετική κατεύθυνση. Δίνουμε λοιπόν σήμερα τη δυνατότητα σε σημαντικό

αριθμό αποδήμων Ελλήνων να εκφράσουν το συνταγματικό τους δικαίωμα,

την ψήφο, και να συμμετέχουν στα δρώμενα της πατρίδας. Αν σκεφτούμε ότι

μόνο στην Αμερική είναι πάνω από τρία εκατομμύρια Έλληνες, στην

Αυστραλία επτακόσιες χιλιάδες, σε άλλες χώρες της Ευρώπης κοντά

τετρακόσιες χιλιάδες, καταλαβαίνουμε πόσο σημαντική είναι η σημερινή ημέρα

για όλους αυτούς τους Έλληνες.

Βεβαίως, στον νόμο αυτόν μπαίνουν κάποιες δικλίδες. Δεν θα

μπορούσε, άλλωστε, να μη γίνει αυτό. Παρ’ όλα αυτά, δίνεται η δυνατότητα σε

μεγάλο αριθμό, που νομίζω θα προσεγγίσει τις πεντακόσιες χιλιάδες, να

ασκήσουν το δικαίωμά τους, το δικαίωμα της ψήφου. Θα πρέπει, βεβαίως, να

είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους και σύμφωνα με τον νόμο,

που σε λίγο θα γίνει νόμος του κράτους, θα πρέπει σωρευτικά να υπάρχουν

δύο συγκεκριμένες διαδικασίες. Κατά την πρώτη, τα τελευταία τριάντα πέντε

χρόνια θα πρέπει να έχουν διαμείνει συνολικά δύο χρόνια στη χώρα, στην

Ελλάδα, και κατά τη δεύτερη, θα πρέπει να έχουν υποβάλει φορολογική

δήλωση κατά το τρέχον ή το προηγούμενο φορολογικό έτος. Βεβαίως, εδώ

εξαιρούνται οι νέοι κάτω των τριάντα ετών, αλλά θα πρέπει οι συγγενείς του

πρώτου βαθμού να έχουν υποβάλει αυτοί σχετική φορολογική δήλωση.

Εκτός από τους απόδημους Έλληνες υπάρχουν, ξέρετε, και οι

μετανάστες της τελευταίας πενταετίας, δεκαετίας, τα νέα παιδιά, που έχουν

φύγει στο εξωτερικό αναζητώντας μια καλύτερη ζωή, κάτω από συνθήκες όχι

τόσο ευνοϊκές πολλές φορές. Με αυτό λοιπόν το νομοσχέδιο δίνεται η

δυνατότητα και σε αυτά τα παιδιά να συμμετέχουν στην πολιτική διαδικασία,

να μην αισθάνονται αποκομμένα από τεκτενόμενα στη χώρα και να μπορούν

να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα.

Προβλέπεται, επίσης -και είναι πολύ σημαντικό- ότι αυξάνεται ο

αριθμός των Βουλευτών Επικρατείας σε δεκαπέντε και μάλιστα τρεις θα

πρέπει να προέρχονται οπωσδήποτε από τους εγγεγραμμένους στους

καταλόγους των αποδήμων Ελλήνων, του εξωτερικού, και ένας εξ αυτών θα

πρέπει να ευρίσκεται στις τρεις πρώτες θέσεις, που σημαίνει ότι τουλάχιστον

στα δύο μεγαλύτερα κόμματα θα έχουμε, στην επόμενη Βουλή, Βουλευτές

που προέρχονται από τους απόδημους Έλληνες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και

με την εικόνα που πρέπει να δώσουμε και προς τα έξω.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, νομίζω ότι κάτω από τη σημερινή

ιδιάζουσα συγκυρία, και στα γεωπολιτικά αλλά γενικότερα στα εθνικά μας

ζητήματα, το να ψηφίσει η Βουλή ομόφωνα ένα νομοσχέδιο τέτοιας σημασίας

δίνει ένα ηχηρό μήνυμα, εντός και εκτός Ελλάδος, και περνάει το μήνυμα ότι

στα εθνικά ζητήματα υπάρχει ομόνοια, υπάρχει σύμπνοια, υπάρχει ενότητα.

Γι’ αυτό, σας καλώ απόψε όλους να το υπερψηφίσετε.



ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Απόστολος Αβδελάς): Κι εμείς ευχαριστούμε, κύριε

Γκίκα.

Τον λόγο έχει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κινήματος

Αλλαγής κ. Κωνσταντίνος Σκανδαλίδης για δώδεκα λεπτά.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΚΑΝΔΑΛΙΔΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

ξεκινώντας μου είναι αδύνατον να μην μπω στον πειρασμό να σχολιάσω μια

συζήτηση που προηγήθηκε εδώ. Θέλω να φέρω μια αντίστιξη ανάμεσα στο

κομμάτι που διάβασε η εισηγήτρια της παράταξής μας, το κομμάτι του

Σεφέρη, που αναφερόταν στην Ελλάδα και τον Ελληνισμό και τον τρόπο που

έγινε εδώ αυτή η συζήτηση. Θέλω να πω ότι ο Ελληνισμός ως έθνος δεν

δίδαξε απλώς τη δημοκρατία και την ισηγορία, αλλά υπήρξε πάντοτε ένα

βαθιά ουμανιστικό έθνος. Μετέδωσε την ασύλληπτη σχέση του με το

φιλελεύθερο και αναγεννησιακό του πνεύμα, όταν όντας υπόδουλος

υποδαύλισε την ευρωπαϊκή Αναγέννηση και την εποχή του Διαφωτισμού. Ο

πατριωτισμός λοιπόν, για εμάς, είναι ένα ισχυρό, χαμηλόφωνο και βαθύ

συναίσθημα, που στην κρίσιμη στιγμή πρέπει να εκφράζεται, υπερασπιζόμενο

τα δίκαια μιας πατρίδας, για την οποία πρέπει να είμαστε περήφανοι, και

παράλληλα οι ανθρωπιστικές αξίες. Μπορεί τα τελευταία χρόνια στη ζωή μας

να εισέβαλαν μισαλλοδοξίες και μίση και διχασμοί, όμως οι ανθρωπιστικές

αξίες είναι κομμάτι του βιώματος και της νοοτροπίας αυτού του λαού.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πολύς λόγος γίνεται για το παρελθόν. Τα

δεδομένα είναι πολύ συγκεκριμένα και πρέπει να τα απομυθοποιήσουμε λίγο.

Η ψήφος για τους απόδημους Έλληνες προβλέφθηκε, βέβαια, στο Σύνταγμα

του 1975 με έναν γενικό τρόπο. Πρέπει να ομολογήσουμε ότι εκείνη την

εποχή, πέρα από το πολιτικό κόστος ή αν θέλετε την πολιτική σκοπιμότητα,

εάν μπορούσε κανείς να ζήσει τους εκλογικούς καταλόγους που υπήρχαν, τα

εκλογικά βιβλιάρια και όλη αυτή τη διαδικασία, όπως και πριν τη

Μεταπολίτευση την προδικτατορική εμπειρία εκλογών, που δεν έγιναν με τον

καλύτερο τρόπο, είναι φανερό ότι υπήρχε ένα τεράστιο κλίμα δυσπιστίας, που

δεν επέτρεπε εύκολα να περάσουν τέτοια νομοθεσία και να εφαρμοστεί.

Υπήρξε, όμως, η αναθεώρηση του 2001, που με ορόσημο αυτή έγιναν

και μια σειρά άλλες αλλαγές, όπως είναι η κατάργηση των εκλογικών

βιβλιαρίων, η ταύτισή τους με τα δημοτολόγια, η εκκαθάριση των

δημοτολογίων, η ψήφος των ετεροδημοτών, που επιτυχημένα εφαρμόστηκε,

σημαντικός εκσυγχρονισμός της εκλογικής διαδικασίας. Μπορεί να γίνει μια

σοβαρή κριτική, πράγματι, για το πολιτικό κόστος ή άλλο, που υπολόγιζαν τα

κόμματα, κάθε φορά που ερχόταν η συζήτηση για το αν πρέπει να γίνει ή πώς

πρέπει να γίνει αυτός ο νόμος.

Όμως, τώρα άλλαξαν ριζικά οι συνθήκες. Ας μην μιλάμε μόνο για το

παρελθόν. Άλλαξε ριζικά το σώμα των εκλογέων. Επτακόσιες χιλιάδες νέοι

άνθρωποι τα τελευταία χρόνια πήγαν στο εξωτερικό, αναζητώντας την τύχη

τους. Άλλαξε η επαφή και η σχέση τους με την Ελλάδα. Τα μέσα επικοινωνίας

του πολίτη με την πολιτική εξέλιξη στη χώρα μας είναι τελείως διαφορετικά.

Άνθρωποι ασχολούνται καθημερινά στο εξωτερικό με το τι γίνεται στην

Ελλάδα κι είναι πάρα πολύ εύκολο γι’ αυτούς. Άλλαξε και προχώρησε η ίδια η

δημοκρατία μας. Η εκλογική διαδικασία ουσιαστικά έγινε πιο κρυστάλλινη, δεν

υπάρχουν έξωθεν παρεμβάσεις, δεν αμφισβήτησε κανείς εκλογικά

αποτελέσματα, σε όλο τον ιστορικό κύκλο της Μεταπολίτευσης. Και άλλαξε

ακόμα περισσότερο η δυνατότητα των κομμάτων να επηρεάσουν το εκλογικό

αποτέλεσμα με την παλιά, παραδοσιακή μορφή. Όποιος ισχυρίζεται ότι

μπορεί να φτιάξει έναν μηχανισμό και να ξοδέψει τόσα χρήματα για να

μεταφέρει αποδήμους -που δεν μπορεί να μεταφέρει πια ούτε έναν

ετεροδημότη από εδώ και να τον πάει στον τόπο του να ψηφίσει- νομίζω ότι

είναι έξω από την πραγματικότητα. Δεν υπάρχει κανένας φόβος να βλέπουμε

όλη τη διαδικασία της δημοκρατίας, σε μια σύγχρονη εποχή, μέσα από το

πρίσμα των παλιών εποχών, των παλιών αντιθέσεων, των παλιών

αντιπαραθέσεων, των παλιών διχασμών.

Έστω και με χρονική καθυστέρηση, τώρα είναι η ώρα. Το επιτρέπει μια

επιφανειακή και χωρίς αναγκαίο βάθος Αναθεώρηση του Συντάγματος, που

σε αυτό τουλάχιστον το κομμάτι δίνει μια ευκαιρία με πολλά προβλήματα να

υπάρξει επιτέλους λύση. Τώρα είναι η ώρα που έχουμε τη δυνατότητα, χωρίς

να έχουμε προκαταλήψεις, να καταλήγαμε σε μία πραγματική λύση.

Υπάρχει η ανάγκη της συνταγματικής πλειοψηφίας, που τη θεωρώ

πάρα πολύ σημαντική, όπως και στον εκλογικό νόμο -που δεν είναι ίδια

βέβαια. Τη θεωρώ πολύ σημαντική, γιατί αυτή η συνταγματική πλειοψηφία

επιτρέπει στα κόμματα να συναινούν σε ευρύτερες συνθέσεις, προκειμένου να

ψηφίσουν έναν νόμο που επηρεάζει άμεσα το εκλογικό αποτέλεσμα και την

εκλογή της κυβέρνησης. Άρα λοιπόν αυτή η συνταγματική πλειοψηφία, όμως,

εξανάγκασε το σημερινό πολιτικό σύστημα να συμφωνήσει σε μια «χαμηλή»

λύση, σε μια λύση που εκ των πραγμάτων δεν είναι η αρμόζουσα.

Έκανε μια αξιόλογη προσπάθεια ο Υπουργός των Εξωτερικών με τη

Διακομματική Επιτροπή. Και τα κόμματα έκαναν αξιόλογη προσπάθεια.

Έμειναν στις θέσεις τους, έδωσαν τη μάχη τους, είπε το καθένα τα δικά του.

Φτάσαμε σε μία κολοβή λύση, μια λύση που βρήκε δυστυχώς απέναντι τις

ομογενειακές οργανώσεις. Αυτό κανένας δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Τα

είπαν οι άνθρωποι με τα πιο μελανά χρώματα. Είναι μία λύση που φοβάμαι

ότι από την πρώτη εφαρμογή της θα έχει προβλήματα, που ελπίζω να μην

είναι αξεπέραστα. Είναι μία λύση εκ των πραγμάτων μεταβατική.

Οι αρχές οι δικές μας από την πρώτη στιγμή ήταν κρυστάλλινες και θα

ήθελα με πολύ επιγραμματικό τρόπο να τις πω.

Η πρώτη αρχή ήταν ότι κάθε πολίτης της χώρας που είναι γραμμένος

στα δημοτολόγιά της και νιώθει Έλληνας πρέπει να διευκολυνθεί να ασκήσει

το αναφαίρετο δικαίωμά του. Άρα κάθε πολίτης, χωρίς αποκλεισμούς, πρέπει

να διευκολυνθεί και να ασκήσει το δικαίωμά του.

Δεύτερον, το δικαίωμα αυτό το ασκεί πλήρως και ύψιστη έκφραση

αυτού του δικαιώματος είναι να μπορεί να εκλέξει την Κυβέρνηση, τον

Πρωθυπουργό, την Εθνική Αντιπροσωπεία που θα διευθύνουν τη χώρα. Άρα

η ισοδυναμία της ψήφου δεν είναι μία επιλογή σκοπιμότητας ή συσχετισμών,

δεν είναι μία επιλογή που βρίσκει τροχοπέδη σε κομματικούς υπολογισμούς.

Είναι μία επιλογή αρχής της δημοκρατίας.

Τρίτον, επειδή υπάρχει κοινότητα προβλημάτων στο εξωτερικό, επειδή

επιδιώκουμε συνεχώς σχέσεις, να μπουν στις επιλογές, να βοηθήσουν τη

χώρα, επειδή έχουν δικά τους ειδικά προβλήματα, επειδή τους χρειαζόμαστε

πάντα σε ζητήματα εθνικής στρατηγικής, επειδή πρέπει η φωνή τους να

ακούγεται και στο Εθνικό Κοινοβούλιο, πρέπει εδώ με κάποιον τρόπο να

εκφράζονται. Άρα χρειάζεται η αντιπροσώπευσή τους στο ελληνικό

Κοινοβούλιο.

Τέταρτον, για να διευκολυνθούν όλοι αυτοί χωρίς καμμία εξαίρεση,

πρέπει να προβλεφθεί η πιο σύγχρονη διαδικασία. Όταν προβλέφθηκε το

2001 η επιστολική ψήφος δεν ήταν για άμεση εφαρμογή ούτε ήταν εύκολο με

τις τότε συνθήκες να υπάρξει. Σήμερα όμως είναι εύκολο να υπάρξει.

Προχώρησαν τα πράγματα. Η δημοκρατία ενσωματώνει τις εξελίξεις,

ενσωματώνει τις νέες τεχνολογίες, ενσωματώνει αυτά που μπορούν να την

βοηθήσουν να εκφράζεται καλύτερα, αυθεντικότερα, διαφανέστερα.

Εγώ ισχυρίζομαι ότι η επιστολική ψήφος είναι σαφώς πιο διαφανής και

πιο ανεπηρέαστη διαδικασία από το να στήσεις, για παράδειγμα στη Νεβάδα

των Ηνωμένων Πολιτειών ένα εκλογικό κέντρο σε ένα κατάστημα, να πάνε οι

κλασικές αντιπροσωπείες των κομμάτων, να πάνε όλα τα ψηφοδέλτια εκεί και

να ζήσουμε πράγματα τα οποία έχουμε ζήσει στο παρελθόν και τα έχουμε

ξεπεράσει, τουλάχιστον στη χώρα μας. Αντίθετα, η επιστολική ψήφος είναι μια

σχέση καθαρή που έχει σχέση με την επιστήμη και την τεχνολογία. Υπάρχουν

εφαρμογές, που τις φοβόμασταν στην αρχή, τώρα όμως έχουν δοκιμαστεί,

έχουν αποδειχθεί κρυστάλλινες και άρα μπορούμε και εμείς να

προστατεύσουμε την αυθεντική σχέση που θα έχει ο καθένας με την ψήφο του

και τη σχέση του με την Ελλάδα, τη σχέση του με το Υπουργείο Εσωτερικών

και με τους εκλογικούς καταλόγους, που έχουμε αποφασίσει να κάνουμε.

Θέλω να πω, δηλαδή, ότι δεν έχουμε τόλμη να βγούμε λίγο έξω από το

ύφασμα του κομματικού μας, αν θέλετε, πατριωτισμού ή της κομματικής μας

σκοπιμότητας. Δεν έχουμε την τόλμη να διαρρήξουμε λίγο αυτό που μας

σέρνει συνέχεια προς τα πίσω και δεν μας αφήνει να προχωρήσουμε

μπροστά.

Εγώ, αγαπητοί συνάδελφοι, δεν είμαι εδώ για να κάνω πολιτική

αντιπαράθεση. Ήταν και θα είναι εμπαιγμός στη Βουλή να μην αποφασίσει

αυτή τη φορά να δώσει ψήφο στους απόδημους. Η άρνηση να αντιμετωπιστεί

το θέμα θα μας αναδείκνυε επιλήσμονες ενός εθνικού χρέους. Ψηφίζουμε

έναν νόμο κολοβό, μία ημιτελή λύση, έναν νόμο με συμβιβασμούς, που θα

συμπληρωθεί προφανώς σε επόμενη φάση και φοβάμαι ότι το αμφίβολο

πολιτικό κόστος μικραίνει το καθολικό πολιτικό κέρδος που έχει μια τέτοια

τεράστιας σημασίας για εμάς εθνική επιλογή.

Πιστεύω ότι επειδή θα υπάρξει φαντάζομαι, σύμφωνα με αυτά που

ακούω, η πλειοψηφία και θα είναι και μεγάλη αυτή η πλειοψηφία, θέλω να

καλέσω το Υπουργείο Εσωτερικών να ξαναδούμε τον νόμο που ψηφίσαμε για

την καλύτερη πρώτη του εφαρμογή, γιατί από τώρα θα χρειαστεί να τον

αλλάξουμε για τη μεθεπόμενη φορά.


ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Απόστολος Αβδελάς): Ευχαριστούμε πολύ τον κ.

Σκανδαλίδη.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα

ότι τη συνεδρίασή μας παρακολουθούν από τα άνω δυτικά θεωρεία, αφού

προηγουμένως ξεναγήθηκαν στην έκθεση της αίθουσας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ

ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ» και ενημερώθηκαν για την ιστορία του κτηρίου και τον τρόπο

οργάνωσης και λειτουργίας της Βουλής, σαράντα μαθητές και μαθήτριες και

τρεις εκπαιδευτικοί συνοδοί τους από το Γυμνάσιο Λεβιδίου Αρκαδίας.



Τον λόγο έχει ο κ. Μανωλάκος από τη Νέα Δημοκρατία.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κύριε Υπουργέ κυρίες και κύριοι Βουλευτές, το νομοσχέδιο αυτό

αντανακλά τις προσπάθειες της Κυβέρνησης να αναζητήσει τις ευρύτερες

πολιτικές συναινέσεις προκειμένου ο απαιτούμενος κατά το Σύνταγμα

εφαρμοστικός νόμος να ψηφιστεί από διακόσιους Βουλευτές. Η εκπλήρωση

αυτής της συνταγματικής επιταγής είναι θεσμικά και τεχνικά ώριμο αίτημα και

υποχρέωση της πολιτείας μας έναντι μιας σημαντικής κατηγορίας Ελλήνων

πολιτών που ζουν στο εξωτερικό και ο αριθμός τους έχει αυξηθεί σημαντικά

τα τελευταία χρόνια λόγω της οικονομικής κρίσης.

Σήμερα, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, έχουμε μια ευκαιρία να

επανορθώσουμε μία χρόνια εκκρεμότητα της Μεταπολίτευσης -στα όρια της

αδικίας θα έλεγα- και να πάμε τη χώρα μπροστά, αρκεί να βάλουμε στην άκρη

τον φόβο και να κάνουμε όλοι μαζί την υπέρβαση.

Η Κυβέρνηση αυτή δεν προχωρά με τη σημαία «Ή όλα ή τίποτα».

Αντίθετα επιλέξαμε να προτάξουμε το εθνικό συμφέρον έναντι της κομματικής

αδιαλλαξίας, το οποίο είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων των κυβερνήσεων

της Νέας Δημοκρατίας. Κάναμε υποχωρήσεις από την αρχική μας θέση και

θυσιάσαμε την πρότασή μας για επιστολική ψήφο. Αποδεχθήκαμε την

πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ και πλέον σε τρεις από τις δεκαπέντε θέσεις του

ψηφοδελτίου επικρατείας τα κόμματα θα τοποθετούν υποψηφίους από την

ομογένεια, ενώ ένας εξ αυτών θα τοποθετείται στις τρεις πρώτες εκλόγιμες

θέσεις.

Λάβαμε, επίσης, σοβαρά υπ’ όψιν την πρόταση του Κομμουνιστικού

Κόμματος αναφορικά με την έννοια του δεσμού που συνδέει την ομογένεια με

την πατρίδα και ενσωματώνουμε την απόδειξη παρουσίας στην Ελλάδα βάσει

δημόσιων εγγράφων. Αντιλαμβάνομαι, όμως, ότι η συντριπτική πλειοψηφία

των Ελλήνων του εξωτερικού διαφωνεί με τον περιορισμό που τίθεται ως

προς την απόδειξη διετούς μόνιμης παρουσίας στην Ελλάδα κατά τα

τελευταία τριάντα πέντε χρόνια. Ωστόσο την παρούσα στιγμή τα παραπάνω

βήματα διακομματικής συναίνεσης που καταγράφονται είναι ο κοινός τόπος

και αποτελούν αναγκαία και ικανή συνθήκη για να μην πέσει στο κενό η εν

λόγω νομοθετική πρωτοβουλία. Προσωπικά είμαι υπέρ του δικαιώματος της

επιστολικής ή της ηλεκτρονικής ψήφου, όπως συμβαίνει άλλωστε εδώ και

πολλά χρόνια σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Οι τυχόν ανησυχίες περί

διαβλητού συστήματος θεωρώ ότι δεν ευσταθούν καθότι βρισκόμαστε στο

κατώφλι του 2020 και είναι αδιανόητο να παραδεχόμαστε ότι δεν μπορούμε με

τη νέα τεχνολογία να διασφαλίσουμε το αδιάβλητο της εκλογικής διαδικασίας.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, το νομοσχέδιο αυτό ναι μεν τυγχάνει

ευρείας συναίνεσης, που θα φανεί νομίζω και κατά τη διάρκεια της

ψηφοφορίας, αλλά δεν μπορώ να μην υπογραμμίσω ότι θέτει περιορισμούς

απαγορευτικούς για ένα πολύ μεγάλο κομμάτι των Ελλήνων του εξωτερικού.

Υπάρχουν αδικίες και εμπόδια; Ασφαλώς και υπάρχουν. Ευελπιστούμε

όμως με τα χρόνια να αρθούν. Υπάρχουν κριτήρια; Ασφαλώς και υπάρχουν,

και είναι εκεί για να αποτρέψουν την υπονόμευση του θεσμού. Δεν μπορώ

ωστόσο να μην αναγνωρίσω πως πάει σχεδόν μισός αιώνας από την ιστορική

εκείνη στιγμή που ο Εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής και η Νέα

Δημοκρατία, ως κυβέρνηση τότε, καθιέρωσε για πρώτη φορά την ψήφο του

απόδημου Ελληνισμού, διάταξη του Συντάγματος που όμως παραμένει

ανενεργή.

Σήμερα ερχόμαστε για να ολοκληρώσουμε αυτό που σαράντα πέντε

χρόνια πριν αφήσαμε στη μέση. Με αυτόν τον τρόπο πραγματοποιούμε το

πρώτο βήμα για να δώσουμε φωνή στους Έλληνες της Διασποράς και τα

πολιτικά δρώμενα της μητέρας πατρίδας. Καλώ τους Έλληνες του εξωτερικού

να ενεργοποιηθούν και να εγγραφούν στους εκλογικούς καταλόγους, ώστε να

λειτουργήσει ο νόμος για την ψήφο των απόδημων. Οι Έλληνες όπου και αν

βρισκόμαστε έχουμε την πατρίδα μέσα στην καρδιά μας, κουβαλάμε την

αγάπη για την Ελλάδα και την ευθύνη για να την προστατεύουμε και θέλουμε

να έχουμε λόγο στις αποφάσεις που λαμβάνονται για αυτήν.

Με το παρόν νομοθέτημα, το οποίο και υπερψηφίζω, δράττομαι της

ευκαιρίας να απευθύνω έκκληση προς όλους τους Έλληνες εκτός της

επικράτειας να δουν με ρεαλισμό, κατανόηση και πρωτίστως με αισιοδοξία τις

ρυθμίσεις που λαμβάνονται, ρυθμίσεις που αναμφίβολα αποτελούν ένα μικρό

βήμα προόδου και καλύπτουν έστω εν μέρει ένα χρόνιο και συνάμα δίκαιο

αίτημα ενεργού συμμετοχής στη γιορτή της δημοκρατίας, που γεννήθηκε

αλώστε εδώ στην πατρίδα μας, την Ελλάδα, και καθιστούν τον Βουλευτή από

απλό αντιπρόσωπο του ελληνικού λαού σε αντιπρόσωπο του ελληνικού

έθνους.




Τον λόγο έχει ο κ. Διονύσιος Σταμενίτης από τη Νέα Δημοκρατία.

Είχε ζητήσει τον λόγο να μιλήσει στις 14.00΄ ο κ. Κλέων Γρηγοριάδης

από το ΜέΡΑ25. Θα μιλήσει αμέσως μετά, να πάρει και μια ανάσα, διότι ήρθε

κατευθείαν από τη Διάσκεψη.

Ορίστε κύριε Σταμενίτη, έχετε τον λόγο.

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΤΑΜΕΝΙΤΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η σημερινή ημέρα αναμφίβολα είναι μια

ημέρα ιστορική για τους απανταχού Έλληνες. Το νομοσχέδιο του Υπουργείου

Εσωτερικών έχει ιδιαίτερη πολιτική και εθνική σημασία. Αποτελεί αναντίρρητα

μια μεγάλη θεσμική τομή, η οποία λαμβάνει χώρα τώρα, από την σημερινή

Κυβέρνηση του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και από το Υπουργείο

Εσωτερικών. Συζητάμε σήμερα και καλούμαστε να επικυρώσουμε με την

ψήφο μας το αυτονόητο και δημοκρατικό δικαίωμα των Ελληνίδων και των

Ελλήνων που ζουν στο εξωτερικό να μπορούν να ψηφίζουν στις εθνικές

εκλογές, στις ευρωεκλογές και στα εθνικά δημοψηφίσματα από τον τόπο

διαμονής τους, ένα συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα που για λόγους

έλλειψης πολιτικής βούλησης αλλά και τεχνικών προβλημάτων και άλλων

προτεραιοτήτων της πολιτικής πράγματι έμεινε για πολλά χρόνια ανενεργό. Η

σημερινή Κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έθεσαν το

ζήτημα ως μια από τις βασικές προτεραιότητες και τα κατάφεραν. Μέσα από

τον διάλογο, τη συνεννόηση, αλλά και τις υποχωρήσεις φθάσαμε στην

επίτευξη του πρώτου και ιστορικού βήματος, δηλαδή να συζητάμε σήμερα και

να είμαστε έτοιμοι να καταστήσουμε το δικαίωμα αυτό νόμο του κράτους.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι γνωστό ότι η αρχική θέση της Νέας

Δημοκρατίας, όπως διατυπώθηκε και ισχύει και σήμερα, ήταν η ψήφος στον

τόπο διαμονής να γίνεται χωρίς περιορισμούς και χωρίς διακρίσεις.

Καταλληλότερος τρόπος μάλιστα για να επιτευχθεί αυτό ήταν η καθιέρωση της

επιστολικής ψήφου, όπως γίνεται εδώ και χρόνια σε όλα τα δημοκρατικά και

πολιτισμένα κράτη στον κόσμο. Το Σύνταγμά μας, όπως ισχύει από το 2001,

απαιτεί 200 ψήφους για να εφαρμοστεί η συγκεκριμένη διευκόλυνση. Αυτό

σημαίνει ότι στην περίπτωση που δεν συγκεντρωθούν αυτές οι ψήφοι, ο

νόμος δεν μπορεί να ψηφιστεί από τη Βουλή κι έτσι θα χάναμε μια ακόμη

μεγάλη ευκαιρία.

Δεδομένου ότι τα υπόλοιπα κόμματα δεν είχαν την ίδια άποψη μαζί

μας, τέθηκε το μεγάλο δίλημμα: Ή μένουμε ανυποχώρητοι στις θέσεις μας ή

προχωρούμε σε υποχωρήσεις ώστε να επιτευχθεί η σύγκλιση των πολιτικών

δυνάμεων που απαιτούνται. Στην προκειμένη περίπτωση η ελληνική

Κυβέρνηση απάντησε θετικά σε αυτή την ιστορική πρόκληση. Επέλεξε τον

δρόμο της συνεννόησης, την οποία προσπάθησε να επιτύχει πάνω στον

ελάχιστο κοινό παρονομαστή. Γιατί μπροστά στη διευκόλυνση της ψήφου των

Ελλήνων της Διασποράς εμείς πιστεύουμε ότι αυτά που μας ενώνουν είναι και

πρέπει να είναι περισσότερα από όσα μας χωρίζουν. Στα μεγάλα ζητήματα

οφείλουμε να αποδείξουμε στην πράξη ότι μπορούμε να συμπλεύσουμε, να

υπερβούμε τις διαχωριστικές γραμμές και τις αντιθέσεις και να ενεργήσουμε

με το βλέμμα στο μέλλον. Άλλωστε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τα πρακτικά

εμπόδια που υπήρχαν αποτελούσαν μια μεγάλη και βαθιά πληγή στην χώρα

που γεννήθηκε και άνθησε το δημοκρατικό πολίτευμα.

Όσον αφορά τις διατάξεις του νομοσχεδίου θα ήθελα να αναφέρω

επιγραμματικά τα πέντε βασικά σημεία που ήρθε και η σύγκλιση: Διεξαγωγή

της ψηφοφορίας με την παρουσία του εκλογέα σε εκλογικά τμήματα που θα

συσταθούν σε πρεσβείες, προξενεία ή σε άλλους χώρους υπηρετώντας τη

διαφάνεια, ισοτιμία στην ψήφο των εκλογέων και προσμέτρηση στο συνολικό

εκλογικό αποτέλεσμα, υπηρετώντας τη δημοκρατία, αύξηση των βουλευτών

από δώδεκα σε δεκαπέντε ώστε να δίνεται η δυνατότητα σε Έλληνες της

Διασποράς να συμμετέχουν, κριτήρια για την εγγραφή στους εκλογικούς

καταλόγους να είναι η παραμονή για δύο χρόνια στην Ελλάδα τα τελευταία

τριάντα πέντε χρόνια και η υποβολή φορολογικής δήλωσης είτε στο τρέχον

είτε στο προηγούμενο φορολογικό έτος. Και τέλος, η ολοκλήρωση της

αναθεώρησης του άρθρου 54 του Συντάγματος, ώστε να είναι συμβατοί με το

Σύνταγμα οι περιορισμοί του σημείου 4. Βέβαια το έχουμε εκφράσει

πολλαπλά ότι στοχεύουμε η ίδια διαδικασία μέσα από τη συμμετοχή των

εκλογέων και τις επιλογές τους τα επόμενα χρόνια να πείσει και τις υπόλοιπες

πολιτικές δυνάμεις, ώστε να οδηγηθούμε με την μεγαλύτερη συναίνεση που

θα αίρει τους περιορισμούς και τις διακρίσεις που προβλέπονται στο

συγκεκριμένο σχέδιο νόμου.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, την ψήφιση του συγκεκριμένου

νομοσχεδίου την επιβάλλει η ιστορία. Η χώρα μας, μέσα από τις αξίες και τις

ιδέες που γέννησε αλλά και την παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά που

προσέφερε απλόχερα στην οικουμένη, είναι κάτι πολύ μεγάλο για να το

κλείσουμε στα στενά γεωγραφικά όρια. Απέναντι σε αυτή την σπουδαία

παρακαταθήκη και στα όσα συμβολίζει ο Ελληνισμός οφείλουμε να σταθούμε

με υπευθυνότητα και πνεύμα ομονοίας, να κάνουμε το καθήκον μας ως μέλη

της Εθνικής Αντιπροσωπείας. Μετά από δέκα χρόνια οικονομικής κρίσης,

δικαστικών διλημμάτων, ανάδυσης των παθογενειών του πολιτικού

συστήματος, η ψήφιση της εκχώρησης, των διευκολύνσεων της ψήφου των

Ελλήνων της Διασποράς είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για το πολιτικό

προσωπικό της χώρας να αποδείξει ότι έμαθε από τα λάθη του και μπορεί πια

να αναγνωρίσει πότε το εθνικό συμφέρον απαιτεί σύμπνοια και πότε απαιτεί

συναίνεση.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι Έλληνες που ζουν εκτός της

επικράτειας είναι άνθρωποι που υπερασπίζονται τα εθνικά μας συμφέροντα.

Αποτελούν ένα ισχυρό χαρτί στη στήριξη της εξωτερικής μας πολιτικής. Είναι

οι καλύτεροι πρεσβευτές της χώρας μας, αυτοί που κρατούν την Ελλάδα

ψηλά.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κλείνοντας θα ήθελα να πω ότι η

Διασπορά είναι αναπόσπαστο κομμάτι του ελληνισμού και πρέπει να μπορεί

να εκφράζεται και στην κάλπη.

Σας καλώ και εγώ με τη σειρά μου όλους σας να στηρίξετε το παρόν

σχέδιο νόμου του Υπουργείου Εσωτερικών.

Σας ευχαριστώ



Τον λόγο έχει ο Υπουργός κ. Θεοδωρικάκος.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΙΚΑΚΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών): Κύριε

Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, για ένα λεπτό παίρνω τον λόγο, για να

καταθέσω πέντε νομοτεχνικές βελτιώσεις - προσθήκες, οι οποίες παρακαλώ

να δοθούν σε όλους τους κυρίους συναδέλφους, για να μην τις διαβάζω.

Θέλω να σταθώ σε αυτές που αξιολογώ ως πιο σημαντικές.

Πρώτη είναι η εξής. Στη Διακομματική Επιτροπή υπό τον Υπουργό των

Εσωτερικών για την κρίση και την αξιολόγηση των αιτήσεων και της

διαδικασίας που αφορά τις αιτήσεις των Ελλήνων του εξωτερικού, εισηγητής

ορίζεται εκπρόσωπος της Ανεξάρτητης Αρχής του Συνηγόρου του Πολίτη, σε

όλες τις υποθέσεις, χωρίς δικαίωμα ψήφου.

Η δεύτερη αφορά το εξής. Στο δεύτερο εδάφιο της παραγράφου 3 του

άρθρου 2 του σχεδίου νόμου η φράση «δέκα (10) ετών» που αφορά τους

εκλογικούς καταλόγους αντικαθίσταται από τη φράση «οκτώ (8) ετών». Αυτή

είναι περισσότερο συμβολική επί της ουσίας, για να φύγει και αυτό το

«αγκάθι» από τη συζήτηση, διότι στην πραγματικότητα η ανανέωση των

εκλογικών καταλόγων είναι συνεχής με βάση τις αιτήσεις και την όλη

διαδικασία που γίνεται.

Και τέλος σε ό,τι αφορά το τελευταίο εδάφιο της εσωτερικής

παραγράφου 2 του άρθρου 34Α, προεδρικού διατάγματος 26/2012 του

άρθρου 32 του σχεδίου νόμου, η φράση το «Το ένα πέμπτο (1/5)» η οποία

αφορά το ζήτημα των Βουλευτών Επικρατείας που προέρχονται από τους

εκτός επικρατείας Έλληνες, τους εγγεγραμμένους στους εκλογικούς

καταλόγους του εξωτερικού, αντικαθίσταται από τη φράση «τουλάχιστον το

ένα πέμπτο (1/5)».

(Στο σημείο αυτό ο Υπουργός Εσωτερικών, κ. Παναγιώτης

Θεοδωρικάκος καταθέτει για τα Πρακτικά τις προαναφερθείσες νομοτεχνικές

βελτιώσεις οι οποίες έχουν ως εξής:

ΑΛΛΑΓΗ ΣΕΛΙΔΑΣ

(Να μπει η σελ. 168)


ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Απόστολος Αβδελάς): Ευχαριστούμε πολύ.

Να διανεμηθεί παρακαλώ.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΤΡΟΥΓΚΑΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, παρακαλώ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Απόστολος Αβδελάς): Έχετε τον λόγο για ένα

λεπτό.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΤΡΟΥΓΚΑΛΟΣ: Μια διευκρινιστική ερώτηση θα ήθελα

να θέσω για ένα θέμα που έχετε τεθεί και από την Επιστημονική Υπηρεσία ως

προς την αποφασιστική αρμοδιότητα της επιτροπής, νομίζω δεν διαβάστηκε.

Απλώς διευκρινίστε το.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΙΚΑΚΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών):

Μπορείτε να δείτε τις τροποποιήσεις. Είναι μέσα.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Απόστολος Αβδελάς): Να διανεμηθεί παρακαλώ.

Τον λόγο έχει ο κ. Κλέων Γρηγοριάδης, Κοινοβουλευτικός

Εκπρόσωπος από το ΜέΡΑ25. Κύριε Γρηγοριάδη, παραδοθείτε στο

Κοινοβούλιο.

ΚΛΕΩΝ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, αν θέλουμε να παρέχουμε πραγματικά το

δικαίωμα της ισότιμης ψήφου σε όλους τους Έλληνες που ζουν μακριά από

την Ελλάδα, αλλά εντούτοις επιμένουν να ενδιαφέρονται και να νοιάζονται

πραγματικά για τη χώρα καταγωγής τους και τα τεκταινόμενα σε αυτήν και όχι

απλώς να ψηφοθηρούμε αντιμετωπίζοντάς τους σαν μια καινούργια δεξαμενή

ενδεχόμενων ψηφοφόρων μας, την οποία προσπαθούμε απλώς να

εκμεταλλευτούμε όσο καλύτερα μπορούμε, θα πρέπει επιτέλους κάποια

στιγμή να τους αντιμετωπίσουμε όλοι μας όπως τους αξίζει και όχι σαν

ψηφοφόρους και κατ’ επέκταση σαν πολίτες δεύτερης κατηγορίας, δεύτερης

διαλογής.

Το σχέδιο νόμου που έρχεται σήμερα για ψήφιση στη Βουλή δίνει

βέβαια τη δυνατότητα ψήφου στους απόδημους στον τόπο διαμονής τους,

αλλά τους στερεί το δικαίωμα της σταυροδοσίας. Έτσι δημιουργείται μια νέα

και πραγματικά τελείως παράλογα άνιση, κατά τη γνώμη μας, συγκριτικά με

όλους εμάς τους υπόλοιπους εκλογείς, κατηγορία ψηφοφόρων, αφού αυτοί, οι

καινούργιοι ψηφοφόροι δηλαδή, θα μπορούν βέβαια να ψηφίζουν αλλά δεν θα

μπορούν να στείλουν επιλεγμένους αντιπροσώπους τους στη Βουλή.

Δηλαδή έχουμε ίση ψήφο με μία ψήφο του εσωτερικού να έχει την ίδια

βαρύτητα με μία ψήφο του εξωτερικού στο τελικό εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά

συνολικά δεν έχουμε και τόσο ίση ψήφο, αφού οι εντός Ελλάδας εκλογείς

διαλέγουν και Βουλευτές, ενώ οι εκτός Ελλάδας διαλέγουν μόνο κόμμα.

Σημειώνεται εδώ πως οι άνθρωποι για τους οποίους μιλάμε διατηρούν

αυτή τη στιγμή το δικαίωμα της σταυροδοσίας, αν απλώς έρθουν εδώ στην

Ελλάδα για να ψηφίσουν, γεγονός που, συγγνώμη που θα το πω, κατά τη

γνώμη μου, εισάγει και μια μικρή νότα υπερρεαλισμού στο παρόν νομοσχέδιο,

αφού μόλις αυτό γίνει νόμος του κράτους, θα λέει ουσιαστικά στους

απόδημους συμπατριώτες μας: Μπορείς εσύ ο ίδιος άνθρωπος να ταξιδέψεις

πίσω στην πατρίδα, αν έχεις την οικονομική δυνατότητα και τον χρόνο για κάτι

τέτοιο και τότε θα έχεις το δικαίωμα της πλήρους ψήφου που παρέχει εκτός

από την επιλογή του κόμματος και την επιλογή των προσώπων που θέλεις να

σε εκπροσωπούν ή μπορείς να χαλαρώσεις, να μείνεις και να ψηφίσεις

ξεκούραστα και ξέγνοιαστα και ανέξοδα στη χώρα διαμονής σου, μόνο που

τότε η ψήφος σου κουτσουρεύεται κατά τι, δηλαδή χάνεις το δικαίωμα του

σταυρού.

Όσο και αν παλεύω, αγαπητοί συνάδελφοι, μέσα μου δεν βρίσκω

κανέναν απολύτως λογικό λόγο στο ίδιο φυσικό πρόσωπο να αφαιρείται ένα

δικαίωμα κάθε φορά που βρίσκεται έξω από τα σύνορα της πατρίδας του και

να του επιστρέφεται αυτομάτως μόλις το πρόσωπο αυτό βρεθεί ξανά εντός

των συνόρων.

Θέλω να πω με άλλα λόγια ότι προφανώς κάθε άνθρωπος, κάθε

φυσικό πρόσωπο μπορεί μόνο να έχει ή να μην έχει ένα δικαίωμα και δεν

μπορεί σε καΜμία περίπτωση η άρση ή όχι αυτού του δικαιώματος να

συνδέεται με γεωγραφικές ή άλλες παραμέτρους. Είναι παράλογο. Δεν το

βλέπετε;

Εκτός και αν είναι ένα είδος τιμωρίας που επιφυλάσσει ο νομοθέτης για

τους φτωχούς ή οκνηρούς απόδημους σε αντιδιαστολή με μια επιβράβευση

για όσους ιδρώνουν πραγματικά τη «φανέλα» και δύνανται, αλλά επίσης είναι

διατεθειμένοι, να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για την πατρίδα.

Σε λίγο αν συνεχίσουμε σε αυτόν τον δρόμο, φοβάμαι ότι θα τους

ζητάμε να λαμβάνουν μέρος και σε τίποτα επικίνδυνες αποστολές,

προκειμένου να αποδείξουν τον εθνικόφρονα ζήλο τους κι έτσι να μπορούν να

ψηφίζουν ισότιμα. Είναι παράλογο και δημιουργεί μια νέα ομάδα Ελλήνων

πολιτών η οποία έχει μειωμένα εκλογικά δικαιώματα έναντι των υπολοίπων.

Αυτός και μόνο ο λόγος, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, καθιστά το σχέδιο

νόμου κατά τη γνώμη μας απαράδεκτο και αρκεί για την καταψήφισή του.

Ακόμη μια σουρεαλιστική αλλά κάπως, επιτρέψτε μου να πω, κωμική

νότα αυτού του σχεδίου νόμου είναι ότι ναι μεν οι Έλληνες του εξωτερικού δεν

θα μπορούν να επιλέξουν Βουλευτές, πλην των προεπιλεγμένων του

ψηφοδελτίου Επικρατείας, αλλά ω του θαύματος, στην περίπτωση που

βρίσκονται κάπου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα μπορούν κανονικά να

σταυροδοτούν υποψήφιους Ευρωβουλευτές, όπως επίσης και να

συμμετέχουν σε ενδεχόμενα δημοψηφίσματα.

Δηλαδή τα ίδια αυτά φυσικά πρόσωπα χάνουν ένα κρίσιμης σημασίας

δικαίωμά τους στις εθνικές εκλογές, αλλά το διατηρούν στις ευρωεκλογές.

Είναι κι αυτό κάπως παράλογο. Όλα αυτά σας βγάζουν πραγματικά εσάς της

συμπολίτευσης κανένα νόημα;

Επίσης, ξέρετε, φοβόμαστε ότι κανένα νόημα δεν βγάζει και η αύξηση

του αριθμού των Βουλευτών Επικρατείας από δώδεκα σε δεκαπέντε, καθώς

δεν έχει την παραμικρή στην πραγματικότητα σχέση με την ψήφο των

αποδήμων. Είναι απλώς ένα ζήτημα που πρέπει να επιλυθεί, που έχει

αποφασίσει η Κυβέρνηση να το βάλει στον εκλογικό νόμο και άρα, κατά

κάποιον τρόπο αποτελεί μια μικρή κοροϊδία.

Όπως μια μικρή κοροϊδία είναι επίσης να νομοθετείτε σήμερα την

υποχρέωση των κομμάτων να περιλαμβάνει η λίστα του ψηφοδελτίου

Επικράτειάς τους τουλάχιστον έναν απόδημο υποψήφιο στις θέσεις ένα ως

τρία, τη στιγμή που ανέκαθεν κάθε απόδημος ο οποίος είχε ιθαγένεια, είχε και

διατηρεί το δικαίωμα να είναι υποψήφιος σε οποιοδήποτε ψηφοδέλτιο

οποιουδήποτε ελληνικού κόμματος. Το έχουν πράξει αρκετοί. Ενδεικτικά

αναφέρω κατά τις τελευταίες εκλογές που μας έβαλαν στη Βουλή εμείς είχαμε

στον ψηφοδέλτιο Επικρατείας δύο απόδημους υποψηφίους.

Ο δεύτερος λόγος για να καταψηφίσει κανείς αυτό το νομοσχέδιο είναι

ότι δεν διευκολύνει τους κατά τεκμήριο νέους και ελπίζουμε προσωρινούς

μετανάστες, δηλαδή τους φοιτητές και τους εργαζόμενους στο εξωτερικό, τα

λεγόμενα, όπως όλοι ξέρετε, παιδιά της κρίσης. Δεν διευκολύνει πουθενά,

λοιπόν, αυτό το νομοσχέδιο στο να μπορούν να ψηφίσουν από τις χώρες

διαμονής τους στην εκλογική περιφέρεια όπου ψήφιζαν πάντα, πριν φύγουν

δηλαδή, εκλέγοντας τους εκεί Βουλευτές. Αυτό είναι ένα αίτημά μας το οποίο

δεν έγινε δεκτό. Θεωρούμε ότι είναι πολύ λογικό να γινόταν δεκτό.

Επίσης η προϋπόθεση της αθροιστικής παρουσίας του αποδήμου στην

Ελλάδα για δύο συνολικά χρόνια μέσα στην τελευταία τριακονταπενταετία,

κατά τη γνώμη μας δεν θα έπρεπε να αποτελεί προϋπόθεση από την οποία

εξαρτάται ένα τόσο θεμελιώδες δικαίωμα όσο το δικαίωμα της ψήφου κι ούτε

μια τέτοια παρουσία, κατά τη γνώμη μας πάλι, συνεπάγεται και αποδεικνύει

κατά κανέναν τρόπο ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον η σχέση του ψηφοφόρου με τις

τύχες της χώρας και τη διακυβέρνησή της. Μπορεί απλά να ερχόταν διακοπές

έναν μήνα τον χρόνο επί τριάντα πέντε χρόνια -για να το κάνω πιο απλά-

μόνο και μόνο επειδή απλώς νοσταλγούσε το ωραίο εύκρατο κλίμα της

χώρας.

Τουλάχιστον σε αυτό το νομοσχέδιο -να πω και μια καλή κουβέντα- δεν

προβλέπεται σε καμμία περίπτωση η επιστολική ψήφος. Αυτό μας βρίσκει,

όπως ξέρετε, απόλυτα σύμφωνους, δεδομένου ότι στην παρούσα φάση

εκτιμούμε ότι μια τέτοια ψήφος θα ήταν δυνητικά αφερέγγυα, καθώς δεν

υπάρχουν εγγυήσεις για τη διασφάλιση του απορρήτου και αδιάβλητου

χαρακτήρα της ψηφοφορίας.

Επίσης η απλή κατοχή ΑΦΜ, αριθμού φορολογικού μητρώου, δεν μας

βρίσκει σε διαφωνία. Συμφωνούμε. Την επικροτούμε μάλιστα, αφού δίνει τη

δυνατότητα χρήσης του taxisnet. Όμως τα κριτήρια οικονομικής

δραστηριότητας που εντάσσονται στο νομοσχέδιο, όπως είναι η εμφάνιση

ενσήμων για την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος σε μια χώρα σαν τη δική

μας με πρωτοφανή ανεργία εδώ και έντεκα χρόνια, μας βρίσκουν εντελώς

αντίθετους, μιας και θεωρούμε απαράδεκτη τη συνάρτηση άσκησης εκλογικού

δικαιώματος και οικονομικής δραστηριότητας και φορολογίας.

Κλείνοντας, θα πρέπει να σημειώσουμε και τις τρεις μικρές νίκες που

πέτυχε το ΜέΡΑ25 κατά τη διάρκεια της διαβούλευσης αυτού του νομοσχεδίου

και αφορούν κάποιες αλλαγές που έγιναν είτε μετά από πρωτοβουλία είτε

μετά από πίεσή μας.

Πρώτη αλλαγή. Αναθεωρήθηκε από την Κυβέρνηση το άρθρο 54 του

Συντάγματος, μεταξύ άλλων και προς την κατεύθυνση της μελλοντικής

δυνατότητας δημιουργίας εκλογικών περιφερειών εκτός Ελλάδος Ελλήνων,

όπως από καιρό εμείς στο ΜέΡΑ25 επιμένουμε να ζητάμε. Είναι καθοριστικής

σημασίας και αν δεν θέλουμε να κοροϊδευόμαστε, αυτοί οι άνθρωποι έχουν το

δικαίωμα και θα πρέπει να ψηφίζουν σε περιφέρειες των τόπων διαμονής

τους. Εκεί τα πράγματα τους αφορούν, εκεί ζουν και εκεί είναι πολύ σημαντικό

να ψηφίζουν και οι περιφέρειές τους να είναι εκεί και να είναι και υποψήφιοι

εκεί.

Δεύτερον, συμπεριλήφθηκε στο νομοσχέδιο η χρήση της πλατφόρμας

του taxisnet, όπως προείπα, για τη δήλωση της εγγραφής στους ειδικούς

εκλογικούς καταλόγους εξωτερικού η οποία είναι και η μοναδική κατάλληλη

για ένα τέτοιο πράγμα, της οποία η χρήση κατά τη γνώμη μας επιβάλλεται να

επεκταθεί περαιτέρω και σε διάφορους άλλους τομείς.

Τρίτο και τελευταίο, αποκλείστηκε τελεσιδίκως η χρήση της

συνταγματικά προβλεπόμενης δυνατότητας επιστολικής ψήφου.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, θα αισθανόμασταν πολύ καλύτερα αν

είχαμε καταφέρει να σας πείσουμε να εξαλείψουμε από το νομοσχέδιο την

απαράδεκτη διάκριση και ανισότητα όσον αφορά το δικαίωμα σταυροδοσίας

ανάμεσα στους εντός και εκτός επικρατείας εκλογείς. Αυτό θα ήταν μια

πραγματικά μεγάλη νίκη, που την αφήνουμε αναγκαστικά για αργότερα.

Προς το παρόν, τόσο εμείς όσο και οι απόδημοι Έλληνες εκλογείς θα

πρέπει να αρκεστούμε στις τρεις μικρές.



ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Απόστολος Αβδελάς): Και εμείς ευχαριστούμε και

συγχαρητήρια για την τήρηση του χρόνου, με το παραπάνω δηλαδή, εννέα

λεπτά και είκοσι επτά δευτερόλεπτα στα δώδεκα λεπτά.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέλω να θέσω υπ’ όψιν σας ότι η Ειδική

Κοινοβουλευτική Επιτροπή «για τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης

σχετικά με τη διερεύνηση αδικημάτων που τυχόν έχουν τελεσθεί από τον

πρώην Υπουργό Δικαιοσύνης κ Δημήτρη Παπαγγελόπουλο κατά την άσκηση

των καθηκόντων του», για την οποία η Ολομέλεια της Βουλής έχει ορίσει

προθεσμία υποβολής του πορίσματός της την 16η Δεκεμβρίου 2019, ζητεί με

έγγραφό της παράταση της λειτουργίας της μέχρι τη 17η Μαρτίου 2020.

(Το προαναφερθέν έγγραφο καταχωρίζεται στα Πρακτικά και έχει ως

εξής:


(Να μπει η σελ. 177)


ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Απόστολος Αβδελάς): Συμφωνεί το Σώμα να δοθεί

παράταση υποβολής του σχετικού πορίσματος μέχρι και τη 17η Μαρτίου 2020;


ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Απόστολος Αβδελάς): Το Σώμα συμφώνησε

ομοφώνως.

Τον λόγο έχει τώρα η κ. Τσαμπίκα Ιατρίδη από τη Νέα Δημοκρατία και

την όμορφη Ρόδο.

ΤΣΑΜΠΙΚΑ ΙΑΤΡΙΔΗ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πιστεύω ότι σήμερα είναι μια ιδιαίτερη

μέρα για όλους τους απόδημους Έλληνες, για όλες τις απόδημες Ελληνίδες.

Είναι σήμερα μια ιδιαίτερη μέρα για όλους τους συμπατριώτες και όλες τις

συμπατριώτισσές μας, που για διάφορους ιστορικούς, κοινωνικούς και

οικονομικούς λόγους βρέθηκαν μακριά από την πατρίδα τους, μακριά από την

Ελλάδα. Είναι σήμερα μια ιδιαίτερη μέρα και για τους Δωδεκανήσιους του

εξωτερικού, οι οποίοι ζουν και διαπρέπουν εκτός Ελλάδας.

Ως Δωδεκανήσια, αισθάνομαι ιδιαίτερη χαρά σήμερα, γιατί ξέρω ότι σε

όλη την υφήλιο οι νησιώτισσες και οι νησιώτες που βρίσκονται σε άλλες

χώρες αισθάνονται ότι βρίσκονται πιο κοντά σε εμάς, αισθάνονται ότι

βρίσκονται πιο κοντά στην πατρίδα τους, αισθάνονται ότι συνεχίζουν και

αποτελούν ζωτικό κομμάτι του Ελληνισμού, αισθάνονται ότι αποτελούν την

ίδια στιγμή φορείς της ελληνικής κουλτούρας, της ελληνικής παράδοσης και

της ελληνικής εργατικότητας σε όλον τον κόσμο.

Δεν μπορώ παρά να αναφερθώ σήμερα, από αυτό το Βήμα, στους

Δωδεκανήσιους που βρίσκονται διεσπαρμένοι όλες τις ηπείρους, στη

Συνομοσπονδία Αμερικής και Καναδά και σε όλες τις οργανώσεις των νησιών

μας, της Πάτμου, της Λέρου, της Σύμης, της Νισύρου, της Ρόδου στη βόρεια

Αμερική, στις Κοινότητες των Δωδεκανησίων στην Αυστραλία, την Ευρώπη

και την Αφρική, στους Καλύμνιους, που εδώ και πολλά χρόνια βρίσκονται στη

Φλόριντα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και μάλιστα, εκεί είχε εκλεγεί

και δήμαρχος Καλύμνιος στην περιοχή Τάρπον Σπρινγκς, ο κ. Κρις

Αλαχούζος.

Όλοι αυτοί οι Δωδεκανήσιοι του εξωτερικού, αλλά βέβαια και όλοι οι

άλλοι Έλληνες συμπατριώτες μας, είχαν πάντα στον νου και την καρδιά τους

την Ελλάδα μας, είχαν πάντα στον νου τους την πρόοδο της πατρίδας μας.

Επιτρέψτε μου να αναφερθώ εδώ και σε ένα ιστορικό περιστατικό,

όπως το αναφέρει ένας έγκριτος Δωδεκανήσιος επιστήμονας, ο κ. Μιλτιάδης

Λογοθέτης. Πιο συγκεκριμένα, στην Αμερική είχε συγκροτηθεί η γνωστή

«Δωδεκανησιακή Νεολαία Αμερικής». Σε αυτή τη νεολαία πρωταγωνιστικό

ρόλο είχαν ο Μάνος Αθανασιάδης από το Γεννάδι, ο Ιάκωβος Καζαβής από τη

Νίσυρο, οι Χατζημιχάλης και Μανούσος από την Κω και άλλοι.

Μάλιστα, όταν τον Ιούλιο του 1946 συζητούσαν στο Παρίσι τη Συνθήκη

της Ειρήνης για την παραχώρηση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα και η

ελληνική αντιπροσωπεία θέλησε να ενημερώσει την αμερικανική για το

Δωδεκανησιακό Ζήτημα, εκείνοι είπαν: «Δεν χρειάζεται. Μας έχουν

ενημερώσει οι Νισύριοι, οι Ροδίτες και οι Καρπάθιοι της Αμερικής».

Το αναφέρω αυτό για να δείξω και με αυτό το παράδειγμα ανάμεσα σε

τόσα άλλα πόσο σημαντικός είναι διαχρονικά για την πατρίδα μας ο

απόδημος ελληνισμός, γι’ αυτό και σήμερα η ψήφιση του νομοσχεδίου από το

σύνολο των Βουλευτών είναι ένα ελάχιστο δείγμα αναγνώρισης αυτής της

αξίας και ένας ουσιαστικός τρόπος να δείξουμε ότι απλώνουμε ουσιαστικά το

χέρι στους απόδημους συμπατριώτες μας.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είμαστε πολύ κοντά στην ψήφιση ενός

νομοσχεδίου που διευκολύνει σε σημαντικό βαθμό τους Έλληνες και τις

Ελληνίδες του εξωτερικού στην άσκηση του εκλογικού τους δικαιώματος.

Συμφωνούμε όλοι ότι έπρεπε το νομοσχέδιο αυτό να έχει ψηφιστεί από τη

Βουλή των Ελλήνων πολλά χρόνια πριν.

Όμως, είμαστε σήμερα εδώ για να κοιτάξουμε στο μέλλον, να

κοιτάξουμε μπροστά. Αυτό κάνει η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και ο

Κυριάκος Μητσοτάκης. Είχαμε υποσχεθεί στους Έλληνες και τις Ελληνίδες ότι

θα προωθήσουμε νομοσχέδιο για την ψήφο των απόδημων Ελλήνων και ήταν

ουσιαστική δέσμευσή μας, γιατί όλοι οι απόδημοι Έλληνες αισθάνονται τη

χώρα τους ως οικογένειά τους. Έχουν, άλλωστε, αφήσει εδώ μέλη της

οικογένειάς τους.

Για να γίνει πράξη η ψήφιση του νομοσχεδίου αυτού, δεν μπορώ να

μην αναφέρω την ολόψυχη θέληση του Υπουργού Εσωτερικών, του κ.

Θεοδωρικάκου και του Υφυπουργού κ. Λιβανίου, να γίνει η σύνθεση των

απόψεων της Νέας Δημοκρατίας με τις απόψεις των κομμάτων της

Αντιπολίτευσης. Η χώρα μας σε κρίσιμα ζητήματα χρειάζεται τη σύνθεση και

μπορούμε να αποφεύγουμε τη διαίρεση και την αφαίρεση.

Θα μπορούσε το νομοσχέδιο να ήταν πιο τολμηρό; Πιστεύω ότι θα

μπορούσε. Ούτως ή άλλως, οι θέσεις της Νέας Δημοκρατίας είναι τολμηρές

και ανταποκρίνονται στα σύγχρονα δεδομένα, αλλά και στις θέσεις των

φορέων των απόδημων Ελλήνων, που ταξίδεψαν και κατέθεσαν τις απόψεις

τους στις επιτροπές της Βουλής.

Η πάγια θέση της Νέας Δημοκρατίας στο θέμα της ψήφου των

αποδήμων ήταν ευρύτερα γνωστή και η θέση μας αυτή συνοψιζόταν στη

δυνατότητα όλων των Ελλήνων του εξωτερικού να ψηφίζουν στον τόπο

κατοικίας τους, ακόμα και με επιστολική ψήφο.



Μισό λεπτό ακόμα, κύριε Πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Απόστολος Αβδελάς): Παρακαλώ.

ΤΣΑΜΠΙΚΑ ΙΑΤΡΙΔΗ: Ευχαριστώ πολύ.

Όμως, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έδωσε προτεραιότητα στο

να γίνει επιτέλους ένα σημαντικό βήμα για τη διευκόλυνση της ψήφου των

αποδήμων παρά να χαθεί μία ακόμα ευκαιρία και πιστεύω ότι υπήρξε εκ

μέρους της Κυβέρνησης ειλικρινής διάθεση για συνεννόηση και είναι θετικό ότι

υπήρξε και η αντίστοιχη ανταπόκριση από τα κόμματα της Αντιπολίτευσης.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι μία μοναδική ευκαιρία να

ανταποκριθούμε όλοι στις σύγχρονες ανάγκες, αλλά και τις προκλήσεις, που

αντιμετωπίζει ο Ελληνισμός. Η επιθετικότητα της Τουρκίας στο Αιγαίο και την

ανατολική Μεσόγειο, το ζήτημα του μεταναστευτικού ως μοχλός πίεσης από

τη γειτονική μας χώρα και ο αναθεωρητισμός της χρειάζονται τις καλύτερες

δυνατές απαντήσεις. Αυτές σε διπλωματικό επίπεδο δίνονται από την

Κυβέρνηση και τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Όμως, σε αυτή την ιστορική συγκυρία είναι δεδομένο ότι ο Ελληνισμός

πρέπει να εμφανίζεται ενιαίος, ενωμένος και αποφασιστικός. Δίνουμε έτσι το

απαραίτητο και σαφές μήνυμα όχι μόνο στην Τουρκία, αλλά και στους

εταίρους μας, ότι ο Ελληνισμός έχει την απαραίτητη δύναμη και ισχύ να

επηρεάσει αποφάσεις, να καθορίσει εξελίξεις.

Γι’ αυτό τον λόγο σήμερα αυτό το νομοσχέδιο πρέπει να ψηφιστεί από

όλους μας, γιατί πρώτα και πάνω από όλα, αποπνέει ένα κλίμα

εμπιστοσύνης, ένα κλίμα συνεννόησης, ένα κλίμα αρραγούς μετώπου, το

οποίο έχουμε ανάγκη.



ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Απόστολος Αβδελάς): Και εμείς ευχαριστούμε.

Από τα Δωδεκάνησα πάμε στον κάμπο της Λάρισας. Τον λόγο έχει η κ.

Στέλλα Μπίζιου από τη Νέα Δημοκρατία.

ΣΤΕΡΓΙΑΝΗ (ΣΤΕΛΛΑ) ΜΠΙΖΙΟΥ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κύριοι Υπουργοί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, βρισκόμαστε ενώπιον

ενός νομοσχεδίου ιστορικής σημασίας, ενός νομοσχεδίου κορυφαίας εθνικής

σημασίας, θα έλεγα, γιατί αφορά στον Ελληνισμό της οικουμένης.

Πολλές φορές μιλάμε στην Αίθουσα αυτή, κυρίες και κύριοι,

εκπέμποντας το μήνυμα πως δεν έχουμε επαφή με όλα αυτά που πραγματικά

απασχολούν τους Έλληνες. Είναι ένα σημείο κριτικής που δέχεται το

Κοινοβούλιο από μεγάλο μέρος των πολιτών.

Το παρόν νομοσχέδιο, λοιπόν, αναφέρεται σε όλους τους Έλληνες, σε

όλους αυτούς που για πολλούς και διαφορετικούς λόγους βρίσκονται σήμερα

εκτός των γεωγραφικών ορίων της πατρίδας μας. Καλούμαστε, λοιπόν, να

απαντήσουμε στο ερώτημα: Τι είναι πατρίδα; Μπορεί σε κάποιους να

ακούγεται ερώτημα ρητορικό, σε κάποιους άλλους να ακούγεται ερώτημα

βαθιάς ιδεολογικής υφής. Ωστόσο, για όσους έχουν ζήσει και έχουν εργαστεί

στο εξωτερικό, για όσους έχουν βρεθεί μακριά από την Ελλάδα το ερώτημα

αυτό αποκτά υπαρξιακές διαστάσεις.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μόνο κατά τη διάρκεια των τελευταίων

ετών πεντακόσιες χιλιάδες νέοι άνθρωποι, άνθρωποι της ηλικίας μου, με

όνειρα και σχέδια για το μέλλον, αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν, να

αφήσουν πίσω τους όλα όσα τους έδεναν με τον τόπο αυτό και να ψάξουν για

ευκαιρίες στο εξωτερικό. Όλοι αυτοί οι νέοι άνθρωπο προστίθενται στο

πολυάριθμο ελληνικό στοιχείο, που ζει και αναπνέει στα πέρατα της

οικουμένης, σηκώνοντας ψηλά την ελληνική σημαία, όταν εμείς που έχουμε

παραμείνει εδώ την αντιμετωπίζουμε κάποιες φορές σαν ένα απλό πανί. Όλοι

οι άνθρωποι αυτοί, οι Έλληνες του εξωτερικού, οι καλύτεροι πρεσβευτές της

πατρίδας μας στον πλανήτη, έχουν σήμερα τα μάτια τους στραμμένα στην

Αίθουσα αυτή.

Το σημερινό νομοσχέδιο, λοιπόν, είναι συνέχεια της συνταγματικής

Αναθεώρησης που συζητήσαμε πρόσφατα. Είναι ένα νομοσχέδιο που

επιδιώκει την ενεργοποίηση της συνταγματικής επιταγής για τη διευκόλυνση

της ψήφου των αποδήμων και των εξορθολογισμό των διαδικασιών της

εκλογικής νομοθεσίας.

Η θέση της Νέας Δημοκρατίας για το συγκεκριμένο θέμα είναι γνωστή.

Όλοι οι Έλληνες, που βρίσκονται στο εξωτερικό πρέπει να έχουν το

δικαίωμα να ψηφίζουν από τη χώρα στην οποία βρίσκονται, χωρίς εξαιρέσεις,

χωρίς διακρίσεις και περιορισμούς. Είναι αδιανόητο η χώρα, που γέννησε τη

δημοκρατία να στερεί ως σήμερα από τους Έλληνες που βρίσκονται εκτός

των συνόρων της το δικαίωμα να ψηφίζουν.

Με τη θέση αυτή ταυτίζεται και το σύνολο του απόδημου Ελληνισμού.

Το εξέφρασαν άλλωστε με κάθε τρόπο κατά τη διάρκεια της διαβούλευσης του

νομοσχεδίου οι εκπρόσωποι των οργανώσεων της ομογένειας. Δεν πρέπει

όμως να στεκόμαστε σήμερα στο τι θα μπορούσε να γίνει, αλλά να δούμε την

επιτυχία. Ήμασταν αποφασισμένοι να μην αφήσουμε την ευκαιρία να πάει

χαμένη και το πετύχαμε. Ήμασταν αποφασισμένοι να εξασφαλίσουμε

δικαίωμα ψήφου στους ομογενείς μας και το πετύχαμε.

Για να πετύχουμε τον στόχο αυτό επιλέξαμε τη στρατηγική των λογικών

συμβιβασμών, όπως είπε και ο Υπουργός Εσωτερικών. Είμαστε η παράταξη

της συναίνεσης και της εξωστρέφειας και το αποδείξαμε για άλλη μία φορά. Το

στίγμα της συναίνεσης το έδωσε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, που ανέλαβε

πρωτοβουλίες με διάθεση συνεννόησης και αμοιβαίων υποχωρήσεων στις

συναντήσεις του με τους αρχηγούς των κομμάτων.

Ο βασικός στόχος για τη Νέα Δημοκρατία ήταν η ανεύρεση κοινού

τόπου με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις και όχι μικροκομματικές επιδιώξεις. Το

ζητούμενο για τη Νέα Δημοκρατία ήταν να εξασφαλίσει δικαίωμα ψήφου στο

μεγαλύτερο δυνατό αριθμό αποδήμων και το πετύχαμε. Για πρώτη φορά οι

απόδημοι Έλληνες έχουν δικαίωμα ψήφου.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με βάση τις εκτιμήσεις της Γενικής

Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού οι Έλληνες του εξωτερικού είναι γύρω

στα πέντε εκατομμύρια και ζουν σε εκατόν σαράντα χώρες του κόσμου, ο δε

συνολικός αριθμός των Ελλήνων, που μετανάστευσαν στο εξωτερικό τα

χρόνια της κρίσης αγγίζει τις πεντακόσιες χιλιάδες. Αυτούς τους ανθρώπους,

τους μορφωμένους, τους επιστήμονες, τους αγρότες, τους εργάτες, όλους

ανεξαιρέτως, πρέπει να τους φέρουμε πίσω.

Οι δεσμοί της ομογένειας με την πατρίδα είναι διαχρονικοί και

άρρηκτοι. Δεν τους κάνουμε κάποια χάρη σήμερα δίνοντάς τους δικαίωμα

ψήφου, επανορθώνουμε μία αδικία, έστω και μερικώς. Το περιεχόμενο αυτού

του νομοσχεδίου πρέπει να υπερψηφιστεί από το σύνολο των Ελλήνων

Βουλευτών. Θα είναι ένα συμβολικό μήνυμα ενότητας, ένα μήνυμα προς τον

Ελληνισμό της γης.

Οι Έλληνες ομογενείς έχουν αποδείξει με το έργο τους ότι όπου και να

διαμένουν νοιάζονται για τα συμφέροντα της Ελλάδας. Τους οφείλουμε τον

ελάχιστο σεβασμό αναγνωρίζοντάς τους το αυτονόητο δικαίωμα της ψήφου,

ώστε να μπορούν να συμβάλλουν όχι μόνο με τις δράσεις τους, αλλά και με

την ψήφο τους στην προαγωγή των εθνικών μας επιδιώξεων, επιλέγοντας την

κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας.

Θέλω να κλείσω με τα λόγια, την παράκληση μάλλον, ενός Έλληνα

όπως τη διάβασα κατά τη διάρκεια της δημόσιας διαβούλευσης του

νομοσχεδίου: «Φέρτε μας πιο κοντά στην πατρίδα». Ας πράξουμε αυτό,

κυρίες και κύριοι, είναι στο χέρι μας. Ας φέρουμε τους Έλληνες κοντά στην

πατρίδα.

Ευχαριστώ.



Τον λόγο είχε η κ. Μαρία Κεφάλα από τη Νέα Δημοκρατία και τα

Γιάννενα.

ΜΑΡΙΑ - ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΕΦΑΛΑ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κύριοι Υπουργοί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα μου επιτρέψετε να

ξεκινήσω λίγο διαφορετικά τη σημερινή ομιλία.

«Αγαπητή Μαρία, θα ήθελα να σου ευχηθώ από καρδιάς τα θερμά μου

συγχαρητήρια για την επιτυχία σου, παρ’ ότι βρίσκομαι εδώ και εξίμισι χρόνια

στο εξωτερικό και δεν μπόρεσα να συμμετέχω δυστυχώς στην εκλογική

διαδικασία. Ελπίζω να είναι κάτι, που θα αλλάξει αυτό. Μακάρι να γίνει

επιτέλους το αυτονόητο. Με ρωτούσαν εδώ οι συνάδελφοί μου τι ψήφισα και

όταν τους έλεγα ότι δεν υπήρχε η δυνατότητα, απορούσαν. Με εκτίμηση,

Παύλος».

Αυτό είναι ένα από τα πρώτα μηνύματα που έλαβα μετά τις εκλογές της

7ης Ιουλίου. Είναι από ένα συνάδελφο γιατρό, που λόγω της κρίσης έφυγε και

τώρα εργάζεται στην Αυστρία. Είναι ένας από τους επιστήμονες του γνωστού

brain-drain.

Γι’ αυτό είμαι δίπλα χαρούμενη σήμερα που ένα χρόνιο αίτημα των

Ελλήνων του εξωτερικού παίρνει σάρκα και οστά. Ποιο; Μα να μπορούν να

ψηφίζουν στον τόπο διαμονής τους, με τρόπο αξιόπιστο, συνταγματικά ορθό

και δημοκρατικά αποτελεσματικό.

Είμαι χαρούμενη για τον Παύλο, αλλά και για τον Δημήτρη, τη Σοφία,

τον Τάσο, την Αλεξάνδρα και τους άλλους Έλληνες, που ζουν κάπου στο

εξωτερικό:

Γιατί με το παρόν σχέδιο νόμου ρυθμίζεται η συνταγματική πρόβλεψη

για τον τρόπο άσκησης του εκλογικού δικαιώματος εκείνων, που την ημέρα

των εθνικών εκλογών αλλά και των ευρωεκλογών ή κατά τη διάρκεια

διεξαγωγής εθνικού δημοψηφίσματος βρίσκονται εκτός επικράτειας.

Γιατί διευκολύνουμε τους Έλληνες εκλογείς και τους δίνουμε τη

δυνατότητα να ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα στα τμήματα της έδρας

κάθε ελληνικής διπλωματικής αρχής όπου κατανέμονται σύμφωνα με την

διπλωματική περιφέρειά τους.

Γιατί πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν στο πολιτικό

γίγνεσθαι και να διατηρούν τους δεσμούς τους με τη μητέρα-πατρίδα, όπως

επιτάσσει το Σύνταγμα και όχι να μένουν απλοί θεατές των εξελίξεων, αλλά να

έχουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των πολιτικών πραγμάτων και να

νιώθουν ότι οι εξελίξεις στη χώρα τους, τούς επηρεάζουν άμεσα, ώστε να

είμαστε όλοι οι Έλληνες συσπειρωμένοι απέναντι σε όλες αυτές τις εξωτερικές

απειλές και τους κινδύνους που ελλοχεύουν.

Εξάλλου από τη Μεταπολίτευση συζητάμε το δικαίωμα των Ελλήνων

εκλογέων, που διαμένουν στο εξωτερικό να ψηφίζουν στην Ελλάδα. Για

πολλά χρόνια αιωρείται το αναπάντητο ερώτημα ποιος έχει το δικαίωμα να πει

«όχι» στην ψήφο κάποιου, που ζει στο εξωτερικό είτε λόγω ανάγκης είτε λόγω

επιθυμίας.

Κατά την πρόσφατη διαδικασία της Αναθεώρησης του Συντάγματος, η

Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας επανέφερε στον δημόσιο διάλογο την

πρότασή της να μπορούν να ψηφίζουν οι Έλληνες του εξωτερικού από τον

τόπο κατοικίας τους.

Ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης μαζί με την ηγεσία του

Υπουργείου Εσωτερικών ξεκίνησαν διαβουλεύσεις με ανοιχτό πνεύμα, με όλα

τα κόμματα της Βουλής, ώστε να επιτευχθεί η ευρύτερη δυνατή συναίνεση και

να εξασφαλιστεί η κατά το Σύνταγμα απαιτούμενη πλειοψηφία των 2/3 επί του

συνόλου των Βουλευτών. Διότι σε ένα κορυφαίο ζήτημα δημοκρατίας, έτσι

πρέπει να λειτουργεί μία υπεύθυνη κυβέρνηση.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με το παρόν νομοσχέδιο δείχνουμε

έμπρακτα σε όλους τους Έλληνες σε κάθε γωνιά της γης ότι η πατρίδα τους,

τους αγκαλιάζει. Όσοι αρνούνται να διευκολύνουν τους Έλληνες να ψηφίζουν

στον τόπο κατοικίας τους, ουσιαστικά δίνουν το δικαίωμα να ψηφίζουν μόνο

αυτοί, που έχουν την οικονομική δυνατότητα να ταξιδέψουν στην Ελλάδα,

γιατί δεν μπορεί να υπάρχουν Έλληνες δύο ταχυτήτων και δύο κατηγοριών.

Θέλουμε η ψήφος των Ελλήνων του εξωτερικού να είναι ισοδύναμη με

την ψήφο των Ελλήνων στο εσωτερικό και δεν είναι ένα επιπλέον δικαίωμα,

αλλά μία διευκόλυνση, γιατί είναι αναφαίρετο δικαίωμα του απόδημου

ελληνισμού να συνδιαμορφώνει με την ψήφο του την ανάδειξη της εκάστοτε

πολιτικής εξουσίας.

Κάναμε το καλύτερο; Όχι, δεν είναι το καλύτερο. Είναι αποτέλεσμα ενός

συμβιβασμού. Έπρεπε να γίνουν κάποιες υποχωρήσεις για να μην χαθεί ξανά

η ευκαιρία.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σήμερα έχουμε την ευκαιρία να

καταστήσουμε πολιτικά ενεργή και να δώσουμε φωνή στην πολυάριθμη

κοινότητα των Ελλήνων πολιτών, που διαβιούν εκτός των συνόρων της

χώρας. Σήμερα βοηθάμε τα παιδιά του brain-drain και όλους εκείνους, που

έφυγαν στα χρόνια της κρίσης να μην αποκόπτουν τον ομφάλιο λώρο με την

Ελλάδα.

Σήμερα υπερψηφίζουμε το παρόν σχέδιο νόμου δίνοντας δικαίωμα

συμμετοχής σε όλους αυτούς στη διαμόρφωση της πολιτικής κατάστασης στη

χώρα. Σήμερα υπερψηφίζουμε ένα ιστορικής σημασίας νομοσχέδιο, που

χαρακτηρίζεται από εθνική ενότητα και εθνική συνεννόηση και δεν υπάρχει

ούτε ένας λόγος καταψήφισής του. Σήμερα σφυρηλατούμε δεσμούς

ουσιαστικούς με τον απόδημο ελληνισμό.




Τον λόγο ζήτησε η Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ,

Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, για δώδεκα λεπτά.

ΜΑΡΙΛΙΖΑ ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε

Πρόεδρε.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σίγουρα είναι μία σημαντική ημέρα

σήμερα για την Εθνική Αντιπροσωπεία, καθώς καλούμαστε και συζητάμε ένα

σχέδιο νόμου, που αφορά την ψήφο των αποδήμων, μία δημοκρατική θεσμική

εκκρεμότητα πολλών ετών. Ήδη από το Σύνταγμα του 1975 είχε γίνει η

αντίστοιχη πρόβλεψη. Και φυσικά έχει σημασία το ότι έχει διαμορφωθεί ένα

κλίμα, που επιτρέπει να υπάρχει μία βάση κοινής συζήτησης σήμερα.

Θέλω, όμως, εξαρχής να καθαρίσω τρία πράγματα:

Πρώτα από όλα, επειδή μας ακούνε οι Έλληνες πολίτες με ενδιαφέρον

και σίγουρα παρακολουθούν τη συζήτησή μας και οι απόδημοι συμπατριώτες

μας στο εξωτερικό, θέλω να πω πως δεν μιλάμε για το δικαίωμα άσκησης του

εκλογικού δικαιώματος. Να είμαστε σαφείς, μιλάμε για τη διευκόλυνση. Αυτό

έχει σημασία γιατί όλο το προηγούμενο διάστημα δημιουργήθηκε μία εικόνα

ότι υπάρχει η τάση να αποκλείσουμε τους απόδημους Έλληνες από τη

δυνατότητα να ψηφίζουν. Αυτό προς θεού δεν υπάρχει. Πρέπει να είμαστε

σαφείς και να τονίσουμε ότι εδώ μιλάμε για τη διευκόλυνση της άσκησης του

εκλογικού δικαιώματος στους τόπους που ζουν.

Το δεύτερο θέμα όσον αφορά τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ: Εμείς έχουμε

προσέλθει εξαρχής με ιδιαίτερα θετικό και εποικοδομητικό πνεύμα. Μάλιστα,

όπως είπε και ο εισηγητής μας, κ. Κατρούγκαλος, η βασική μας αρχή, από την

πρώτη στιγμή που ξεκίνησε αυτή η κουβέντα, ήταν να υπάρξει η δυνατότητα

ψήφου, φωνής και εκπροσώπησης για τον απόδημο ελληνισμό.

Εξάλλου, αν σήμερα βρισκόμαστε εδώ και έχουμε τη δυνατότητα να

συζητάμε το παρόν νομοσχέδιο, που έφερε η Κυβέρνηση, είναι ακριβώς γιατί

η πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ στην προηγούμενη προτείνουσα Βουλή ήταν εκείνη

η οποία έδωσε τη δυνατότητα, με την πρότασή της, να ανοίξει το άρθρο 54,

να δωθεί το συνταγματικό πλαίσιο για να υπάρξει η σημερινή πρόταση νόμου.

Επίσης, και ο παριστάμενος συνάδελφος, ο πρώην Υπουργός

Εσωτερικών, ο κ. Αλέξης Χαρίτσης, με το που ανέλαβε Υπουργός

Εσωτερικών, πέρυσι το φθινόπωρο, συγκρότησε όπως ξέρετε επιτροπή στο

Υπουργείο Εσωτερικών, όπως ξέρετε, η οποία κατέληξε σε πόρισμα μετά από

μερικούς μήνες, βάσει της ψηφοφορίας που είχε γίνει στο νομοσχέδιο που

τότε είχε φέρει η κυβέρνηση, το καλοκαίρι, τον «ΚΛΕΙΣΘΕΝΗ», το οποίο,

όπως ξέρετε, δεν είχε ψηφιστεί από όλα τα κόμματα και δεν είχε υποστηριχθεί

από το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.

Αυτά τα λέμε γιατί πρέπει να υπάρχει αποκατάσταση της αλήθειας και

να μη δημιουργούνται εντυπώσεις ότι κάποιοι είναι περισσότερο ή λιγότερο

υπέρ της ψήφου, της διευκόλυνσης της άσκησης του δικαιώματος των

αποδήμων.

Το τρίτο θέμα αφορά τη συναίνεση. Επειδή ακούστηκαν κάποιες

εκφράσεις προηγουμένως ότι είναι ένας καταναγκασμός, πιστεύω ότι σωστά ο

συνταγματικός νομοθέτης έχει θεσπίσει την ενισχυμένη πλειοψηφία διακοσίων

ψήφων γι’ αυτό το θέμα μετά το 2001, γιατί ακριβώς –και εκεί είναι και όλη η

υπόθεση, για την οποία γίνεται τόσο μεγάλη συζήτηση και προσπάθεια από

όλους μας- το θέμα αυτό, δεν επηρεάζει απλώς την εκλογική διαδικασία, δεν

είναι ένας απλός εκλογικός νόμος, αλλά είναι ένα θέμα το οποίο, εν δυνάμει,

επηρεάζει φυσικά την έκφραση της ίδιας της λαϊκής κυριαρχίας, το

αποτέλεσμα των εκλογών και τη δυνατότητα συγκρότησης κυβέρνησης.

Άρα, είναι ξεκάθαρο αυτό το τοπίο όσον αφορά τις βασικές μας αρχές

και κατευθύνσεις.

Θα ήθελα και εγώ από την πλευρά μου να τονίσω ότι η αρχική

πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ και η πρόταση νόμου, που καταθέσαμε φέτος τον

Σεπτέμβριο είχε στόχο και επιδίωξη ακριβώς να μπορούν να ψηφίζουν οι

Έλληνες απόδημοι στους τόπους που διαμένουν και, ταυτόχρονα, αυτό να

γίνεται με σεβασμό στη δημοκρατική αρχή, να μην υπάρχει δηλαδή αυτή η

επίδραση όσον αφορά τα αποτελέσματα των εκλογών και, φυσικά,

λαμβάνοντας υπ’ όψιν την μεγάλη ευρωπαϊκή και διεθνή εμπειρία και

νομολογία γύρω από όλα αυτά τα θέματα. Έγινε λεπτομερής αναφορά

προηγουμένως και από τον εισηγητή μας, τον κ. Κατρούγκαλο, και από

πολλούς συναδέλφους από κόμματα της Αντιπολίτευσης.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, όταν κληθήκαμε από τον κύριο Υπουργό

στη διακομματική αυτή συζήτηση, και εκεί προσήλθαμε με πολύ θετικό και

εποικοδομητικό πνεύμα, γιατί ακριβώς θέλουμε και επιδιώκουμε να υπάρχει

συναίνεση, αρκεί να τηρούνται κάποιες βασικές αρχές.

Η πραγματικότητα, λοιπόν, είναι ότι η πρόταση, που κατέθεσε το

Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας ήταν μια σημαντική πρόταση, η οποία

διευκόλυνε να υπάρξει μία μετακίνηση θέσεων και να υπάρξει μία βάση

συζήτησης και συναίνεσης.

Και εδώ πρέπει να δηλώσουμε και είναι σαφές ότι και η Νέα

Δημοκρατία από την πλευρά της έκανε μία στρατηγική μετατόπιση. Στην

αρχική πρόταση της Νέας Δημοκρατίας εμείς είχαμε μία σαφή αντίρρηση,

δηλαδή αφ’ ενός με τον τρόπο που ετίθετο το θέμα της επιστολικής ψήφους,

αλλά, επίσης, και στην αβεβαιότητα ως προς τους εκλογικούς καταλόγους και

τι επίδραση θα είχε αυτό στη δημοκρατική αρχή και την επιρροή στο τελικό

αποτέλεσμα των εκλογών, κάτι που με λεπτομερή τρόπο ανέφερε ο εισηγητής

μας και στην επιτροπή είχαμε την ευκαιρία να τονίσουμε, αλλά και που η ίδια

πλέον η εισηγητική έκθεση του σχεδίου νόμου, που κατέθεσε το Υπουργείο

Εσωτερικών αναγνωρίζει ότι, δηλαδή, είναι θεμιτές εκείνες οι προϋποθέσεις

και οι περιορισμοί, οι οποίοι έρχονται ακριβώς για να εξασφαλίσουν ότι ο

τρόπος, που ασκείται αυτό το δικαίωμα από τους απόδημους εκλογείς δεν

επηρεάζει την κατεύθυνση του τελικού αποτελέσματος. Στην ουσία, όπως

αναφέρθηκε, μιλάμε για προϋποθέσεις και ασφαλιστικές δικλείδες ταύτισης.

Αυτό, λοιπόν, ήταν η ουσιαστική αλλαγή, η οποία διευκόλυνε και εμάς

να μπορέσουμε σε αυτή τη συζήτηση να είμαστε εποικοδομητικοί και θετικοί.

Η αλήθεια είναι ότι το αρχικό σχέδιο νόμου, που ήλθε στη Βουλή είχε

αρκετά ζητήματα όπου είχαμε παρατηρήσεις. Έγινε αναφορά σε πολλά από

αυτά. Θεωρώ, όμως, και θέλω να το αναγνωρίσω ότι και από τη μεριά του

Υπουργού υπήρχε καλή διάθεση κατά τη συνεδρίαση της επιτροπής και έτσι

εισακούστηκαν πολλές από τις προτάσεις –όχι όλες, θα αναφερθώ πιο

αναλυτικά- που και εμείς και άλλα κόμματα της Αντιπολίτευσης έθεσαν.

Για εμάς ήταν σαφές ότι, όσον αφορά το σχέδιο νόμου, εφόσον πλέον

είχαν τεθεί οι προϋποθέσεις και η λογική της στάθμισης της ψήφου των

αποδήμων, έμπαινε η ανάγκη σεβασμού δύο βασικών αρχών.

Η πρώτη είχε να κάνει με το αδιάβλητο της ψηφοφορίας. Δηλαδή, είναι

μια πρωτόγνωρη διαδικασία αυτή, που έχουμε μπροστά μας. Είναι

πρωτόγνωρη και νομίζω ότι δεν έχει και κανείς συμφέρον να υπάρχει

οποιαδήποτε σκιά.

Γι’ αυτόν τον λόγο εμείς κάναμε τρεις συγκεκριμένες προτάσεις.

Είπαμε, πρώτα από όλα, ότι θα πρέπει να υπάρχει μία διακομματική

επιτροπή. Δεν αμφισβητούμε την ικανότητα και την εμπειρία των διευθύνσεων

του Υπουργείου Εσωτερικών. Όμως, εδώ είναι ένα θέμα όπου χρειάζεται να

υπάρχει αυτή η εποπτεία και ο ελεγκτικός ρόλος.

Και θέλω να πω ότι είναι θετικό, κύριε Υπουργέ, που αναφέρατε ότι σ’

αυτή τη διακομματική θα είναι εισηγητής χωρίς ψήφο ο εκπρόσωπος του

Συνηγόρου του Πολίτη και θα έχει και αποφασιστική αρμοδιότητα. Αυτό είναι

σαφές ότι αναγνωρίζεται και να πρέπει να γίνει ξεκάθαρο.

Δεύτερον, τονίσαμε ότι δεν μπορεί να παραμένουν οι κατάλογοι για

δέκα χρόνια χωρίς επικαιροποίηση. Κάνατε ένα βήμα. Εμείς θεωρούμε ότι θα

έπρεπε να είναι πιο τακτική η ενημέρωση των εκλογικών καταλόγων για να

μην υπάρχει στην πράξη μία επιμήκυνση όσον αφορά την

τριακονταπενταετία.

Φυσικά, το τρίτο θέμα, για το οποίο δεν έχουμε ακόμα κάποια

συγκεκριμένη αντίδραση από την πλευρά του Υπουργού, αλλά θα θέλαμε να

ζητήσουμε μέχρι το πέρας της διαδικασίας να το σκεφτεί πολύ σοβαρά, είναι

το θέμα των εξουσιοδοτήσεων. Νομίζω ότι το έθεσε και ο συνάδελφος από το

Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.

Οι εξουσιοδοτήσεις αυτές έχουν χαρακτηριστικά, που είναι και

κανονιστικά. Ακόμα και η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής με την έκθεσή

της αναφέρεται σε κάποια ζητήματα λέγοντας, ότι θα ήταν καλύτερο ίσως

κάποια από αυτά τα θέματα να είχαν συμπεριληφθεί στο ίδιο το σώμα του

σχεδίου νόμου.

Άρα, κύριε Υπουργέ, και το θέμα μιας πιο τακτικής ενημέρωσης των

εκλογικών καταλόγων, αλλά και τα θέματα των εξουσιοδοτήσεων, εμείς θα

θέλαμε με αυτό το πνεύμα το συναινετικό και το θετικό που έχουμε προσέλθει,

να τα δείτε πολύ σοβαρά.

Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σε όλα τα άλλα ζητήματα, που είχαν

να κάνουν με την αρχιτεκτονική και τη φυσιογνωμία του σχεδίου νόμου έχει

πλέον επιτευχθεί το μέγιστο της συναίνεσης μέσα από την αναγνώριση της

ανάγκης ενός ουσιαστικού πραγματικού δεσμού και των προϋποθέσεων που

έχουν τεθεί. Αυτό ήταν το κλειδί εξάλλου, προκειμένου να μπορέσει να

συναντηθεί η διαφορετική προσέγγιση, που είχαν τα περισσότερα κόμματα

της Αντιπολίτευσης.

Το άλλο θέμα που θέσαμε –και εκεί ο Υπουργός, και το

αναγνωρίζουμε, το δέχτηκε και μάλιστα το βελτίωσε με τη σημερινή

νομοτεχνική του διόρθωση- έχει να κάνει με το δικαίωμα του εκλέγεσθαι. Για

εμάς ήταν κομβικό θέμα αυτό. Γι’ αυτό είπαμε ότι είχαμε δύο θέματα με το

νομοσχέδιο. Το ένα ήταν οι εγγυήσεις όσον αφορά το αδιάβλητο, τη διαφάνεια

της διαδικασίας, το άλλο όσον αφορά το δικαίωμα του εκλέγεσθαι.

Παρ’ ότι εμείς αρχικά είχαμε φυσικά έναν πιο αυξημένο αριθμό

δυνατοτήτων να εκλεγούν από την ομογένεια Βουλευτές, έστω και αυτό είναι

ένα μεγάλο βήμα, γιατί βάζει με δεσμευτικό τρόπο την εκλογή υποψηφίων

Βουλευτών από την ομογένεια στα ψηφοδέλτια επικρατείας. Άρα, σίγουρα

αυτό είναι θετικό βήμα και νομίζω ότι είναι και μία κατάκτηση της όλης

προσπάθειας της κοινής επεξεργασίας και της διαβούλευσης.

Κλείνοντας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σίγουρα είναι μία σημαντική

μέρα σήμερα. Είναι σημαντική, εφόσον μπορέσουμε όλοι ή τουλάχιστον με

ευρεία πλειοψηφία κάνουμε αυτό το θεσμικό δημοκρατικό βήμα. Πιστεύω ότι

από τη μεριά της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης έχουμε κάνει πολύ μεγάλη

προσπάθεια συναίνεσης.

Γι’ αυτό, κύριε Υπουργέ, θα ήθελα –και με αυτό θα κλείσω- να ζητήσω

και από εσάς, με τη σκέψη μάλιστα και μελλοντικά στην εκάστοτε κυβέρνηση,

που στο μέλλον θα πρέπει να υλοποιήσει αυτό τον νόμο, αλλά κυρίως στην

πρώτη εφαρμογή του νόμου, που εκεί θα κριθεί πραγματικά –και αυτό

τονίστηκε από όλους τους εισηγητές- η εγκυρότητα της διαδικασίας, το

αδιάβλητο και διαφάνεια, να σκεφτείτε και τις δύο τελευταίες παρατηρήσεις,

που κάναμε όσον αφορά τη διαδικασία της εκλογής.



ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Απόστολος Αβδελάς): Κι εμείς ευχαριστούμε την κ.

Ξενογιαννακοπούλου.


ότι τη συνεδρίασή μας παρακολουθούν από τα άνω δυτικά θεωρεία, αφού

προηγουμένως ξεναγήθηκαν στην έκθεση της αίθουσας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ


οργάνωσης και λειτουργίας της Βουλής, τριάντα εννέα μαθήτριες και μαθητές

και τρεις εκπαιδευτικοί συνοδοί τους από το 4ο Γενικό Λύκειο Κορίνθου

(πρώτο τμήμα).



Τον λόγο έχει ο κ. Γεώργιος Κωτσός, Βουλευτής Καρδίτσας της Νέας

Δημοκρατίας.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΩΤΣΟΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.

Κύριοι Υπουργοί, αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, εξ όσων έχω

καταλάβει από τις τοποθετήσεις των εκπροσώπων όλων των πτερύγων της

Βουλής αντιλαμβανόμαστε όλοι την αναγκαιότητα να αποκτήσουν δικαίωμα

ψήφου οι Έλληνες της Διασποράς όπου γης.

Βέβαια, είναι αλήθεια ότι η κάθε πολιτική πτέρυγα, ανάλογα με την

ιδεολογική της φυσιογνωμία, με τις ιδιαίτερες προσεγγίσεις που έχει, βάζει τη

δική της παράμετρο πάνω στο συγκεκριμένο θέμα. Όμως, ευθύνη της

Κυβέρνησης και του Υπουργού είναι να βρει την κοινή συνισταμένη όλων

αυτών των διαφορετικών αντιλήψεων και απόψεων και να τις συγκεράσει

μέσα σε ένα νομοθέτημα.

Αυτό κάνει το σημερινό σχέδιο νόμου, που κουβεντιάζουμε και είναι μία

μεγάλη επιτυχία και του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας και

του Υπουργού, διότι κατόρθωσαν να συγκεράσουν, να βρουν την κοινή

συνισταμένη όλων των αντιλήψεων που υπάρχουν μέσα στο Κοινοβούλιο.

Εύχομαι και ελπίζω ακόμα και εκείνοι, που διατηρούν έστω και μικρές

αμφιβολίες, στο τέλος της διαδικασίας να υπερψηφίσουν αυτό το ιστορικό

νομοσχέδιο, διότι πραγματικά, αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, σήμερα

γράφουμε ιστορία. Θα μπορούσα να παραλληλίσω τη σημερινή μας

απόφαση, το σημερινό σχέδιο νόμου με το αντίστοιχο, όταν κάποτε δόθηκε το

δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες, γιατί πραγματικά αναγνωρίζουμε το δικαίωμα

να συνδράμουν και να συμβάλλουν στη διαμόρφωση της πολιτικής ζωής της

χώρας μας όλες οι Ελληνίδες, όλοι οι Έλληνες που διαμένουν στο εξωτερικό

και αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του Ελληνισμού.

Τα δύσκολα χρόνια που πέρασε ο ελληνισμός μετά το μεσοπόλεμο

αλλά και τα δύσκολα χρόνια της κρίσης ανάγκασαν πάρα πολλούς

συμπατριώτες μας να αναζητήσουν καλύτερη τύχη, πηγαίνοντας σε χώρες

του εξωτερικού, είτε για να αντιμετωπίσουν προβλήματα που είχαν να κάνουν

με τη διαβίωσή τους είτε πραγματικά για να διαμορφώσουν μία καλύτερη

καριέρα.

Συνεπώς έχει δημιουργηθεί μία πολυάριθμη κοινότητα Ελληνίδων και

Ελλήνων πολιτών και υπάρχει αδήριτη η ανάγκη σφυρηλάτησης ουσιαστικών

δεσμών του απόδημου ελληνισμού με την πατρίδα μας, με την Ελλάδα μας,

με τη συμμετοχή στη διαμόρφωση της πολιτικής κατάστασης της χώρας μας,

όπως επισημαίνεται και στην έκθεση της Εθνικής Επιτροπής για τα

Ανθρώπινα Δικαιώματα τον Δεκέμβρη του ’17. Την ψήφο των εκλογέων του

εξωτερικού ο νομοθέτης ούτως ή άλλως την έχει ορίσει ως δυνατότητα από το

1975 και αυτή τη στιγμή η δυνατότητα ψήφου των εκλογέων του εξωτερικού

υπάρχει σε εκατόν δεκαπέντε χώρες. Βέβαια, η κάθε μία χώρα έχει τις δικές

της εκφάνσεις πάνω στη συγκεκριμένη διαδικασία.

Κι εδώ, λοιπόν, είναι που η Κυβέρνηση έρχεται και παρ’ ότι θα

επιθυμούσε μία πιο προωθημένη διαδικασία ψήφου των ομογενών, όπως η

επιστολική ψήφος –που και εμένα με βρίσκει πολύ σύμφωνο και θεωρώ ότι

δεν ενέχει κινδύνους αλλοίωσης του αποτελέσματος-, με το παρόν όμως

σχέδιο νόμου δείχνει πόσο διαλλακτική, συναινετική και συνθετική είναι. Όταν,

λοιπόν, υπάρχουν προτάσεις από τα υπόλοιπα κόμματα –και αυτό είναι

κανόνας δημοκρατίας, είναι κανόνας πολιτισμού, είναι κανόνας προόδου-,

αξιολογούνται αυτές οι προτάσεις και εναρμονίζονται στο τελικό σχέδιο νόμου

που κατατίθεται σήμερα προς ψήφιση.

Έτσι χτίζουμε εμείς, η Νέα Δημοκρατία αλλά και όλοι εσείς, τις βάσεις

για τη χώρα που οραματιζόμαστε και είναι μία ευκαιρία να δείξουμε μέσα από

αυτό το σχέδιο νόμου την ενότητά μας, που πρέπει να μας διακρίνει ως λαό

και να το ψηφίσουμε όλοι μας, σε μία σημαντική στιγμή για τη χώρα μας που

βλέπετε ότι βάλλεται από πάρα πολλούς εξωτερικούς κινδύνους και

επιβάλλεται αυτούς τους εξωτερικούς κινδύνους, αυτές τις δύσκολες στιγμές

που διέρχεται ο Ελληνισμός να τα αντιμετωπίσουμε με ενότητα και με

συνένωση όλων των δυνάμεων του Ελληνισμού όπου κι αν βρίσκονται οι

Ελληνίδες και Έλληνες, όποια ιδεολογική και πολιτική προσέγγιση και αν

έχουν.

Αυτόν τον κυρίαρχο εθνικό στόχο της εθνικής ενότητας, της εθνικής

συνεννόησης έρχεται να υπηρετήσει το παρόν σχέδιο νόμου, σε μία

προσπάθεια να υπάρξει η μέγιστη δυνατή συναίνεση μέσα στο Κοινοβούλιο,

προκειμένου να επιτευχθεί το πρώτο και σημαντικότερο βήμα, που είναι η

εκκίνηση της διαδικασίας της ψήφου των ομογενών.

Στη χώρα μας, με το παρόν σχέδιο νόμου, γίνεται έστω και με

περιορισμούς το πρώτο, το ουσιαστικότερο, το σημαντικότερο βήμα για να

ανοίξει αυτή η διαδικασία. Και ξέρετε ότι η αρχή είναι το ήμισυ του παντός.

Ένας Ρωμαίος κωμωδιογράφος, ο Τερέντιος, λέει πως: «άνθρωπος

είμαι, τίποτα το ανθρώπινο δεν μου είναι ξένο». Ας το έχουμε αυτό ως ένα

ευγενές σύνθημα μέσα μας, ένα ευγενές σύνθημα, που θα καθορίζει την

εποχή μας και, βεβαίως, να ξεπεράσουμε τις όποιες αντιθέσεις,

αντιπαραθέσεις ή επιμέρους διαφοροποιήσεις στο συγκεκριμένο ζήτημα και

να δούμε το μεγάλο στόχο, να δούμε το μεγάλο κάδρο που είναι να εντάξουμε

μέσα στο πολιτικό μας σύστημα τις Ελληνίδες και τους Έλληνες, όπου κι αν

βρίσκονται αυτοί.



Επειδή ο χρόνος είναι λίγος, θα ήθελα να καλέσω το σύνολο του

Σώματος να υπερψηφίσει το νομοσχέδιο και να είμαστε βέβαιοι, συνάδελφοι,

ότι έτσι συμβάλλουμε στη σφυρηλάτηση της εθνικής ενότητας. Ταυτόχρονα,

να είμαστε βέβαιοι ότι με την ψήφιση του νομοσχεδίου θα προσδώσουμε στον

απόδημο ελληνισμό, που σήμερα συντηρεί σε επίπεδο συλλογικό ή ατομικό

τις υλικές, πολιτιστικές και συναισθηματικές του σχέσεις με την πατρίδα μας,

με την Ελλάδα μας, τη δυνατότητα να αποκτήσει και πολιτική ευθύνη μέσα

από την ψήφο και τη διαμόρφωση των εκάστοτε κυβερνήσεων στη χώρα μας.



ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Απόστολος Αβδελάς): Και εμείς ευχαριστούμε.

Να φύγουμε από την Καρδίτσα και να πάμε λίγο πιο πάνω, στην

Καστοριά, παραμένοντας στη Νέα Δημοκρατία.

Τον λόγο έχει ο συνάδελφος κ. Ζήσης Τζηκαλάγιας.

ΖΗΣΗΣ ΤΖΗΚΑΛΑΓΙΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αν χαρακτήριζα τη σημερινή μέρα

σημαντική, ίσως να ήταν λίγο. Αν την χαρακτήριζα ιστορική, ίσως αυτός ο

χαρακτηρισμός να μην αποτελούσε υπερβολή. Για πρώτη φορά στην ιστορία

του σύγχρονου ελληνικού κράτους, σήμερα, η Βουλή των Ελλήνων

αποφασίζει να δώσει το δικαίωμα ψήφου σε όλους τους Έλληνες, όχι μόνον

στους κατοίκους του σημερινού ελληνικού κράτους, αλλά και σε αυτούς πού

βρίσκονται παντού. Πού; Πώς να τους χαρακτηρίσω; Είναι τόσος ο πλούτος

της ελληνικής γλώσσας! Να πω στον οικουμενικό ελληνισμό; Στον ελληνισμό

της Διασποράς; Στους απόδημους Έλληνες, τους απανταχού Έλληνες, τους

πανέλληνες, τους συνέλληνες; Είναι μια σπουδαία μέρα σήμερα για τη

δημοκρατία μας.

Η Νέα Δημοκρατία διαχρονικά έχει σταθερή θέση στο ζήτημα της

ψήφου σε όλους τους Έλληνες, όπου γης, πάντοτε, με όλους τους

Προέδρους, όλα τα χρόνια. Όμως, ιδιαίτερα την τελευταία τετραετία, με την

ανάληψη της Προεδρίας από τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη, το έθεσε

πρωταρχικό στόχο. Ήταν προεκλογική μας δέσμευση και είμαστε υπερήφανοι

σήμερα που το φέρνουμε στην Εθνική Αντιπροσωπεία!

Δεν μπορώ, βέβαια, να μην καταθέσω ότι και τα κόμματα της

Αντιπολίτευσης έδειξαν εθνική συναίνεση και συνείδηση και συνεργασία σε

αυτό το μεγάλο ζήτημα και παρά το ότι το τελικό κείμενο δεν είναι αυτό, που

θα ήθελε η Νέα Δημοκρατία, ωστόσο αποτελεί σήμερα ένα πάρα πολύ

σημαντικό βήμα.

Στον λίγο χρόνο που έχω στη διάθεσή μου, κύριε Πρόεδρε, θα

προσπαθήσω συνοπτικά να παραθέσω κάποια ιστορικά –ίσως εθνολογικά-

δημογραφικά στοιχεία για τη διαδρομή του ελληνισμού στους αιώνες.

Έλληνες παρατηρούνται από το 3000 π.Χ., άρα έχουμε μία

πενταχιλιόχρονη ιστορία. Περάσαμε από την Αθηναϊκή Δημοκρατία, τότε που

ήταν τα οι πόλεις-κράτη, το κράτος του Μεγάλου Αλεξάνδρου του Μακεδόνα.

Μετά Χριστόν είχαμε τους ελληνιστικούς χρόνους, τους ελληνορωμαϊκούς

χρόνους, τα χρόνια της κραταιάς Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, μετά τα σκοτεινά

χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Τότε και σε εκείνα τα χρόνια είναι γνωστό ότι είχαμε μεγάλη Διασπορά

του Ελληνισμού στη Μικρά Ασία, στην εν τω βάθει Μικρά Ασία, στην

Καππαδοκία, στον Πόντο, όχι μόνο τον γνωστό Πόντο της σημερινής

Τουρκίας, αλλά και πιο πάνω, εκεί στην Αμπχαζία, στο Σοχούμι, στη

Μαριούπολη, στην Τσάλκα της Γεωργίας. Ίσως δεν είναι μύθος ο μύθος του

χρυσόμαλλου δέρατος. Είναι σίγουρο ότι έχει ιστορικά δεδομένα.

(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Δ΄

Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΒΙΤΣΑΣ)

Μετά από εκεί, λοιπόν, φτάσαμε στο σύγχρονο ελληνικό κράτος που

δημιουργήθηκε το 1821 με την απελευθέρωση, όταν ουσιαστικά Ελλάδα ήταν

σχεδόν μόνο η Ρούμελη και ο Μοριάς, μέσα από μία διαδρομή

απελευθερωτικών αγώνων, το 1864 η Θεσσαλία, η Κρήτη αργότερα. Το 1912

με τον Μακεδονικό Αγώνα απελευθερώθηκε η Μακεδονία, το 1924 η Θράκη

και από το 1947 σταματάει το σύγχρονο ελληνικό κράτος με την ενσωμάτωση

της Δωδεκανήσου, όπως είπε πριν και η συνάδελφος.

Όλα, λοιπόν, αυτά τα χρόνια είχαμε μεταναστεύσεις. Κυρίως, όμως, οι

μεταναστεύσεις αρχίζουν από τα τέλη του 19ου αιώνος, από το 1880 και μετά.

Γίνεται πιο έντονη η μετανάστευση στις αρχές του 20ου αιώνος. Έχουμε και

στον Μεσοπόλεμο. Φτάνουμε στη δεκαετία του 1940, όπου είχαμε πολλές

απώλειες και από τους αγώνες ενάντια στους Ιταλούς, τους Γερμανούς, τους

Βούλγαρους. Είχαμε απώλειες, δυστυχώς, και στον Εμφύλιο πόλεμο.

Μετά το 1950 αρχίζει η μεγαλύτερη μετανάστευση, κυρίως, προς την

Αμερική, την Αυστραλία και σε κάποιες χώρες της Ευρώπης, κυρίως στη

Γερμανία.

Ο Ελληνισμός κάποια χρόνια αυξήθηκε -ας πούμε- από τα δυσάρεστα

γεγονότα του 1922, της Μικρασιατικής Καταστροφής ή νωρίτερα της

Γενοκτονίας του Πόντου. Είχαμε την καταστροφή εκεί, αλλά με την

αναγκαστική μετανάστευση στη χώρα αυξήθηκε ο πληθυσμός και σίγουρα

τονώθηκε το ντόπιο στοιχείο και στη Μακεδονία και στη Θράκη.

Μέχρι το 1980, κύριε Υπουργέ, παρά το ότι είχαμε μεγάλη

μετανάστευση, τότε οι δημογραφικοί δείκτες ήταν ισχυροί και δεν ήταν τόσο

μεγάλο το πρόβλημα.

Το πρόβλημα μπορούμε να πούμε ότι αρχίζει ουσιαστικά μετά το 1980,

όπου έχουμε χαμηλούς δημογραφικούς δείκτες και αυτό είναι ένα μεταξύ των

άλλων επιχειρημάτων για το γεγονός ότι πρέπει να ενωθούμε ακόμα

περισσότερο ως Έλληνες. Και αυτό γιατί αν σήμερα κατοικούμε στην Ελλάδα

–έτσι αδρά, με συν και πλην- περίπου δέκα εκατομμύρια Έλληνες,

υπολογίζονται οι Έλληνες της Διασποράς -όσο και αν φαίνεται μεγάλος ο

αριθμός- γύρω στα επτά εκατομμύρια, αν βάλουμε τον Ελληνισμό της

Αμερικής, της Αυστραλίας, της Ευρώπης, του Πόντου και του βάθους της

πρώην Σοβιετικής Ένωσης ή της σημερινής Ρωσίας και των άλλων πρώην

κρατών.

Επειδή δεν έχω χρόνο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέλω κλείνοντας

να επισημάνω πως στις δύσκολες μέρες, που περνάει ο Ελληνισμός, στις

απειλές, που δεχόμαστε κυρίως από Ανατολάς το σημερινό νομοσχέδιο ας

αποτελέσει μία αφετηρία για να σφυρηλατήσουμε εντονότερα την εθνική μας

ενότητα. Έχουμε έτσι πολύ περισσότερα να πετύχουμε από αυτά τα πολύ

λιγότερα που μας χωρίζουν.

Ευχαριστώ.


ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Βίτσας): Ευχαριστούμε και εμείς.

Ο κ. Αναστασιάδης από τη Νέα Δημοκρατία έχει τον λόγο και αμέσως

μετά ο κ. Κοτρωνιάς από τη Νέα Δημοκρατία.

Ορίστε, κύριε συνάδελφε, έχετε τον λόγο για πέντε λεπτά.

ΣΑΒΒΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.

Πιστεύω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι κανείς δεν θα υπάρχει

σήμερα μέσα σε αυτή την Αίθουσα, που να διαφωνεί πως το σημερινό

νομοσχέδιο που συζητάμε και έχει σχέση με την άσκηση του εκλογικού

δικαιώματος των Ελλήνων του εξωτερικού από τον τόπο κατοικίας τους είναι

ένα ζήτημα υψίστης σημασίας, εθνικής σημασίας και βεβαίως και ιστορικής

σημασίας για την Ελλάδα.

Βεβαίως, έχει σημασία η οπτική γωνία από την οποία κάνεις

αντιμετωπίζει αυτό το ζήτημα, δηλαδή αν κανείς το αντιμετωπίζει με στενά

κομματικούς όρους –ωφελιμίστικους, αν θέλετε- αν κανείς πιστεύει ότι εάν

δοθεί αυτό το δικαίωμα, υπάρχει περίπτωση να ενισχυθούν κάποια αντίπαλα

κόμματα ή στρατόπεδα -είναι κάτι, που δεν συμβαίνει στην ουσία, διότι όσοι

παρακολουθούμε τους συμπατριώτες μας στο εξωτερικό γνωρίζουμε ότι και

εκεί οι τάσεις δημιουργούνται από τις πολιτικές τάσεις, που επικρατούν και

δημιουργούνται στη συγκεκριμένη περίοδο στη χώρα μας- ή αν κάποιος το

βλέπει από μία οπτική γωνία πιο ευρεία, με πιο ευρύ πνεύμα, στην

πραγματική του διάσταση, την εθνική και την οικουμενική.

Δεν θα σταθώ καθόλου στα τεχνικά θέματα, δηλαδή ποιες ήταν οι

θέσεις των κομμάτων, ποια ήταν η θέση της Νέας Δημοκρατίας για το ζήτημα,

ποιους όρους και προϋποθέσεις έβαλαν τα κόμματα της Αντιπολίτευσης.

Θα σταθώ, όμως και θα επισημάνω την υπέρβαση, που έγινε και έκανε

η Νέα Δημοκρατία και τον συμβιβασμό, υποχωρώντας από τις αρχικές της

θέσεις, για να πετύχουμε επιτέλους να γίνει πράξη αυτό το αίτημα σαράντα

πέντε χρόνων από τους Έλληνες του εξωτερικού, να ψηφίζουν δηλαδή στον

τόπο κατοικίας τους και να εκπροσωπούνται με την αύξηση των εδρών της

επικρατείας στο ελληνικό Κοινοβούλιο.

Και βεβαίως, πρέπει να σταθούμε και στη διαπραγματευτική ικανότητα

του παριστάμενου Υπουργού Εσωτερικών, ο οποίος με πολλή ευελιξία

συμβίβασε όλες σχεδόν τις τάσεις και κατάφερε να φέρει ένα νομοσχέδιο, το

οποίο ψηφίζεται σχεδόν από το σύνολο του Κοινοβουλίου. Του αξίζουν,

βεβαίως, τα εύσημα, αλλά και στα κόμματα για τη συναίνεση, που έδειξαν στο

συγκεκριμένο θέμα.

Πέρα, όμως, από τα τεχνικά θέματα, τους όρους και τις προϋποθέσεις,

που βάζει κάθε πλευρά και μας απασχόλησαν τις προηγούμενες μέρες αλλά

και σήμερα στη συζήτηση, δεν πρέπει να μας διαφεύγει -και αυτό νομίζω ότι

είναι το σημαντικό- το γεγονός της επιρροής, της επίδρασης, της

ενεργοποίησης και της ανταπόκρισης, που θα έχει η ψήφιση αυτού του

νομοσχεδίου στους Έλληνες του εξωτερικού.

Διότι πιστεύω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι με τον τρόπο αυτό το

ελληνικό Κοινοβούλιο και η Ελλάδα ανοίγουν νέες γέφυρες, νέους δρόμους

επανασύνδεσης και επικοινωνίας με τους Έλληνες του εξωτερικού και

ενισχύουν ή –αν θέλετε- και επανακτούν τη σχέση των Ελλήνων του

εξωτερικού με την Ελλάδα και όχι μόνο με την πρώτη γενιά, αλλά και με τη

δεύτερη και την τρίτη γενιά η οποία κινδυνεύει να χάσει τις ρίζες της και τους

δεσμούς της με την Ελλάδα.

Αυτός νομίζω ότι είναι και ο βασικός λόγος, που στη Νέα Δημοκρατία

ζητούσαμε ελεύθερη και καθολική ψήφο, για να δοθεί η δυνατότητα σε όλους

του Έλληνες του εξωτερικού, σε όσους, βέβαια, έχουν το δικαίωμα να

ψηφίζουν στις εθνικές εκλογές.

Διότι δεν πρέπει να μας διαφεύγει, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι

είμαστε ένα έθνος, που από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα δεν

περιορίστηκε στα σύνορα ενός κράτους. Οι Έλληνες του εξωτερικού εκτιμάται

ότι αντιστοιχούν περίπου στο 1/3 του πληθυσμού της Ελλάδος, κατ’ άλλους

είναι ίσως περισσότεροι.

Τίθεται, λοιπόν, το ερώτημα: Θέλουμε όλοι αυτοί να διατηρήσουν,

ακόμα και να ενισχύσουν ή να επανακτήσουν, αν έχουν χάσει τη σχέση τους

με την ελληνική πολιτεία; Νομίζω ότι το ερώτημα δεν θέλει καμμία απάντηση.

Απαντάται από την ίδια την ιστορία. Κάθε φορά που κυριάρχησε η αντίληψη

για μία μικρή Ελλάδα, για μία φοβική Ελλάδα, κλεισμένη στα σύνορά της, τα

αποτελέσματα ήταν καταστροφικά. Και κάθε φορά, που επικράτησε το ανοιχτό

πνεύμα, το οικουμενικό πνεύμα, το ενιαίο πνεύμα, ο Ελληνισμός

μεγαλούργησε.

(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξης του χρόνου ομιλίας του


Δώστε μου ένα λεπτό ακόμα, κύριε Πρόεδρε.

Από τους Έλληνες του εξωτερικού, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

έχουμε μόνο να κερδίσουμε εθνικά και οικονομικά και πολιτισμικά. Πρέπει να

επιδιώξουμε με κάθε τρόπο να τους φέρουμε κοντά μας και η ελεύθερη

άσκηση του δικαιώματός τους είναι ένας σημαντικός τρόπος για να

ενισχύσουμε τη σχέση τους, να επαναφέρουμε τις σχέσεις τους με την

Ελλάδα.

Σε μία περίοδο που η χώρα μας και ο κυπριακός Ελληνισμός

προκαλείται και απειλείται από τον τουρκικό επεκτατισμό, ο Ελληνισμός μόνο

ενωμένος στο σύνολό του μπορεί να αντιμετωπίσει τον τουρκικό επεκτατισμό.

Είναι σημαντικό να δημιουργήσουμε συνθήκες, που θα ενώνουν τον

Ελληνισμό και θα μεγαλώνουν την Ελλάδα, αλλά και τη δύναμή της. Μία

τέτοια διάσταση έχει το νομοσχέδιο, που συζητάμε σήμερα. Γι’ αυτό καλώ όλα

τα κόμματα να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να ψηφίσουμε το

νομοσχέδιο, για να δώσουμε έτσι ένα μήνυμα ενότητας και αρραγούς

μετώπου στους επίβουλους του έθνους.



ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Βίτσας): Ευχαριστούμε και εμείς, κύριε

Αναστασιάδη.

Τον λόγο έχει τώρα ο κ. Κοτρωνιάς από τη Νέα Δημοκρατία και

ακολουθεί ο κ. Στεφανάδης.

Ορίστε, κύριε Κοτρωνιά, έχετε τον λόγο.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΤΡΩΝΙΑΣ: Όπως η μάνα νοιάζεται για όλα τα παιδιά της

και περισσότερο για εκείνα, που βρίσκονται στα ξένα, έτσι και η πατρίδα μέσα

από το παρόν νομοσχέδιο μετά από πολλά χρόνια και παρά τη συνταγματική

πρόβλεψη του 1975 δείχνει, επιτέλους, ότι νοιάζεται για τα ξενιτεμένα παιδιά

της και τους δίνει το αυτονόητο δικαίωμα να έχουν λόγο για την πορεία της

πατρίδας.

Αυτό ασφαλώς δεν γίνεται τέλεια, δεν γίνεται χωρίς όρους, δεν γίνεται

χωρίς αδικίες, δεν γίνεται απλά και καθολικά, όπως ίσως θα φαντάζεται ο

κάθε απλός πολίτης. Και τούτο γιατί προφανώς ακόμη και σε αυτά τα εθνικής

σημασίας νομοσχέδια υπάρχουν διαφορετικές οπτικές, διαφορετικές

προσεγγίσεις που επηρεάζονται από κομματικές επιδιώξεις, από ιδεολογικές

αντιλήψεις και από ιδεολογικές αφετηρίες.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι γνωστό ότι η πολιτική είναι η τέχνη

του εφικτού και παρά την επιθυμία της Κυβέρνησής μας έπρεπε να

συγκεραστούν όλες οι διαφορετικές απόψεις, ώστε να υλοποιηθεί η

συνταγματική πρόβλεψη για την υπερψήφιση του νομοσχεδίου με διακόσιες,

τουλάχιστον ψήφους.

Με αυτά τα δεδομένα και με αυτό το σκεπτικό, αδιαμφισβήτητα το

νομοσχέδιο για την ψήφο των αποδήμων συμπατριωτών μας είναι κορυφαίας

σημασίας για ολόκληρο το έθνος. Όλοι γνωρίζουν ότι πρόθεση του

Πρωθυπουργού και της Κυβέρνησής μας διαχρονικά ήταν και είναι η

διευκόλυνση των συμπατριωτών μας Ελλήνων, που ζουν στο εξωτερικό να

μπορούν να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα από τον τόπο κατοικίας και

διαμονής τους απρόσκοπτα, χωρίς όρους και προϋποθέσεις και με επιστολική

ακόμα ψήφο, όπως ορίζει το Σύνταγμα.

Ο Πρωθυπουργός αναγνωρίζοντας την εθνικής σημασίας ψήφισή του

πήρε την πρωτοβουλία να διαπραγματευτεί με τις πολιτικές δυνάμεις της

χώρας για το σημαντικό αυτό ζήτημα και για να επιτύχουμε τη μέγιστη δυνατή

συναίνεση και την ευρύτερη δυνατή αποδοχή.

Το προτεινόμενο σχέδιο νόμου, το οποίο αποτελείται από πενήντα

τέσσερα άρθρα, περιγράφει την εκλογική διαδικασία στα εκτός επικρατείας

εκλογικά κέντρα και τις επιπρόσθετες προϋποθέσεις, που πρέπει να πληρούν

οι εκλογείς για να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα. Ρυθμίζεται η

συνταγματική πρόβλεψη για τον τρόπο άσκησης του εκλογικού δικαιώματος

των ψηφοφόρων, οι οποίοι την ημέρα των εθνικών εκλογών, των

ευρωεκλογών και της διεξαγωγής κάποιου εθνικού δημοψηφίσματος

βρίσκονται εκτός επικράτειας.

Τα βασικά σημεία στα οποία, νομίζω, ότι αξίζει να μείνουμε είναι,

πρώτον, ότι η διεξαγωγή της ψηφοφορίας γίνεται με αυτοπρόσωπη παρουσία

του εκλογέα σε εκλογικά τμήματα, που θα συσταθούν σε πρεσβείες,

προξενεία και κατάλληλους χώρους και με ελάχιστο αριθμό για να

συγκροτηθεί ένα εκλογικό τμήμα τους σαράντα εκλογείς.

Δεύτερον, το γεγονός ότι η ψήφος των εκλογέων θα μετράει ισότιμα στο

συνολικό εκλογικό αποτέλεσμα και επομένως στη συνολική κατανομή των

εδρών.

Το τρίτο σημείο έχει σχέση με το δικαίωμα εγγραφής στους εκλογικούς

καταλόγους. Δεν θα αναφερθώ στις προβλέψεις. Είναι γνωστό ότι είναι τα δύο

έτη, που πρέπει να έχουν ζήσει τα τελευταία τριάντα πέντε χρόνια και να

έχουν υποβάλει φορολογική δήλωση, εκτός από τους κάτω των 30 ετών, που

αρκεί να την έχει υποβάλει συγγενικό τους πρόσωπο.

Το τέταρτο σημείο αφορά το γεγονός ότι αυξάνεται ο αριθμός των

Βουλευτών Επικρατείας από δώδεκα σε δεκαπέντε. Οι τρεις από τους

συνολικά δεκαπέντε υποψηφίους θα πρέπει να είναι κάτοικοι του εξωτερικού.

Η Κυβέρνηση λαμβάνοντας υπ’ όψιν τόσο τις τοποθετήσεις και τα

αιτήματα των εκπροσώπων και των φορέων των Ελλήνων του εξωτερικού

όσο και των πολιτικών κομμάτων της χώρας προχώρησε και σε νομοτεχνικές

βελτιώσεις και παρεμβάσεις, όπως αυτή που προαναφέρθηκε για την ύπαρξη

ενός αποδήμου στις τρεις πρώτες θέσεις του ψηφοδελτίου, καθώς και για τη

συγκρότηση ειδικής διακομματικής επιτροπής.

Όλα αυτά αποτελούν ενέργειες που καταδεικνύουν τη θέληση, την

πρόθεση της Κυβέρνησης να επιτευχθεί όσο το δυνατόν ευρύτερη αποδοχή

και συναίνεση, κάτι που είναι ζήτημα υπεύθυνης πολιτικής.

Είμαι βέβαιος ότι με την εξασφάλιση των διακοσίων ψήφων προχωράμε

σε μία θεσμική τομή, η οποία είναι προϊόν γόνιμου διαλόγου και η οποία

αποτελεί το θεμέλιο στο οποίο ευελπιστώ στο μέλλον να εδραστεί ένα

βελτιωμένο και απλούστερο σύστημα, που θα δίνει τη δυνατότητα σε όλους,

μα σε όλους τους Έλληνες της Διασποράς να έρθουν πιο κοντά στην πατρίδα.

Είναι μία ενέργεια, που συμβάλλει στη σφυρηλάτηση και ενδυνάμωση της

εθνικής ταυτότητας, της εθνικής συνείδησης και της εθνικής ενότητας, που

τόσο έχουμε ανάγκη αυτή την εποχή.



ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Βίτσας): Και εμείς σας ευχαριστούμε.

Τον λόγο έχει τώρα ο κ. Στεφανάδης από τη Νέα Δημοκρατία και

ακολουθεί ο κ. Λιούπης πάλι από τη Νέα Δημοκρατία.

Ορίστε, κύριε Στεφανάδη, έχετε τον λόγο.

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΣΤΕΦΑΝΑΔΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, το νομοσχέδιο που

συζητείται σήμερα θα καταγραφεί στην κοινοβουλευτική ιστορία, κατά την

άποψή μας, ως μία από τις πιο ουσιαστικές και δημοκρατικές συζητήσεις, που

έχουν διεξαχθεί μέχρι σήμερα, αφού αδιαμφισβήτητα το δικαίωμα του εκλέγειν

είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την έννοια και την ιδιότητα του πολίτη στις

σύγχρονες δημοκρατίες.

Με βάση το Σύνταγμά μας, δικαίωμα ψήφου έχουν όλοι οι Έλληνες

πάνω από 17 ετών και με λευκό ποινικό μητρώο. Στο άρθρο 51 και ειδικά

στην παράγραφο 4 του Συντάγματος προβλέπεται η άσκηση του εκλογικού

δικαιώματος στους Έλληνες πολίτες εκτός επικράτειας, αρκεί το Κοινοβούλιο

να υιοθετήσει σχετικό εκτελεστικό νόμο με αυξημένη πλειοψηφία, κάτι που,

δυστυχώς, δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα.

Ήδη, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε είκοσι πέντε κράτη-μέλη της

Ευρωπαϊκής Ένωσης ισχύει αυτή η ρύθμιση, ενώ παγκοσμίως ογδόντα εννέα

από τις εκατόν είκοσι τέσσερις χώρες επιτρέπουν στους πολίτες της

Διασποράς τους να ψηφίζουν εκτός της επικράτειας. Και τα τρία τέταρτα

περίπου από τα σαράντα επτά κράτη-μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης

έχουν καθιερώσει την ψήφο στους ομογενείς τους από τον τόπο της διαμονής

τους στις εθνικές τους εκλογές. Μεταξύ των χωρών, που δεν προβλέπεται

ψήφος στους αποδήμους τους από τον τόπο διαμονής είναι η Αλβανία, η

Ανδόρα, η Αρμενία, το Αζερμπαϊτζάν, η Μάλτα, το Μαυροβούνιο, ο Άγιος

Μαρίνος και η χώρα μας.

Αυτό συμβαίνει, γιατί προφανώς μέχρι σήμερα υπήρχε το σαθρό, κατά

την άποψή μας, επιχείρημα ότι οι Έλληνες του εξωτερικού δεν έχουν επαφή

με την ελληνική πραγματικότητα. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν συμβαίνει.

Αναλογιστείτε ότι από το 2011 μέχρι σήμερα, δηλαδή σε αυτή την οκταετία της

κρίσης, πεντακόσιες χιλιάδες Έλληνες έφυγαν από τη χώρα και οι

περισσότεροι από αυτούς είχαν τελειώσει όλα τα έτη της εκπαίδευσης,

πρωτοβάθμιας, δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας, στην Ελλάδα. Επίσης, μία

έρευνα αναφέρει ότι μεγάλος αριθμός των Ελλήνων ανδρών της Διασποράς

έχει πραγματοποιήσει τη στρατιωτική του θητεία στην Ελλάδα, ενώ έχει ακόμα

και περιουσιακά στοιχεία εδώ πέρα. Υπολογίζεται ότι πάνω από τριακόσιες

πενήντα χιλιάδες Έλληνες ομογενείς είναι γραμμένοι στους εκλογικούς μας

καταλόγους και έχουν βέβαια ελληνικό φορολογικό μητρώο. Ο αριθμός αυτός

αναμένεται να αυξηθεί εάν αυτοί οι άνθρωποι αισθανθούν ότι μπορούν να

συμμετάσχουν ενεργά στα ελληνικά δρώμενα με μία ψήφο στις εθνικές

εκλογές.

Βάσει του Συντάγματός μας, δεν υπάρχει περιορισμός στην άσκηση των

εκλογικών δικαιωμάτων των ομογενών στην Ελλάδα. Ο περιορισμός είναι

καθαρά γεωγραφικός και έγκειται στο γεγονός ότι δεν μπορεί ο απόδημος

ελληνισμός να ψηφίζει εξ αποστάσεως, κάτι που έχει επιτευχθεί, όπως

είπαμε, σε άλλα κράτη χάριν της προόδου και της τεχνολογίας που έχει

αναπτυχθεί.

Χώρες στις οποίες αναφέρθηκα στην αρχή προβλέπουν είτε την ψήφο

σε εκλογικά κέντρα της περιοχής τους, συνήθως πρεσβείες ή προξενεία, είτε

την επιστολική ψήφο ή και τα δύο.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Ελβετία, η Ολλανδία και η

Εσθονία, όπου υπάρχει δυνατότητα και ηλεκτρονικής ψήφου. Εξαίρεση για

τους απόδημους Έλληνες αποτελεί μόνο η συμμετοχή που τους δίνεται στην

εκλογή του αντιπροσώπων για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στο παρόν σχέδιο νόμου προβλέπεται,

ανάμεσα στα άλλα, η δημιουργία ειδικών εκλογικών τμημάτων, ενώ

παράλληλα, για να διασφαλιστεί το αδιάβλητο του αποτελέσματος,

καθορίζεται τόσο ο τρόπος διεξαγωγής της ψηφοφορίας στο εξωτερικό, όσο

και οι προϋποθέσεις, που πρέπει να πληρούνται για την άσκηση του

εκλογικού δικαιώματος.

Η καθολική συμμετοχή των Ελλήνων στις δημοκρατικές διαδικασίες για

λήψη κρίσιμων αποφάσεων αποτελεί και ηθικό χρέος προς εκείνους, που

έφυγαν στο εξωτερικό και συνέβαλαν στην ανοικοδόμηση της χώρας μας.

Ηθικό χρέος απέναντι στους νέους που μετανάστευσαν, αναζητώντας ένα

καλύτερο αύριο στο εξωτερικό με την ελπίδα ότι θα επιστρέψουν κάποτε. Σε

αυτή την κατηγορία η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας στέλνει ένα ηχηρό

μήνυμα, ότι θα δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες, που θα κάνουν την

Ελλάδα ανταγωνιστική και ελκυστική για τους νέους. Είναι ανάγκη, επομένως,

να αξιοποιήσουμε τον απόδημο ελληνισμό, που αποτελεί ανεκτίμητο δυναμικό

για τη χώρα μας, δίνοντας δικαίωμα ψήφου σε αυτούς.

Ακόμα η απόφασή μας σήμερα -που πιστεύω ότι θα έρθει με

παμψηφία- θα δημιουργήσει πιο ισχυρές σχέσεις ανάμεσα στη χώρα μας και

τον απόδημο ελληνισμό. Αναλογιστείτε ότι μόνο στην Αμερική ο αριθμός των

Ελλήνων ομογενών εκτιμάται στα δύο εκατομμύρια περίπου.

Σήμερα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, γίνεται το πρώτο βήμα. Αυτοί

που είναι τουλάχιστον εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους και έχουν

ελληνικό ΑΦΜ πρέπει να μπορούν να ψηφίσουν στον τόπο διαμονής τους.

Κύριε Υπουργέ, πιστεύω ότι στο ορατό μέλλον ένα άλλο σώμα, μία

άλλη Βουλή θα διευρύνει και την εκλογική βάση των αποδήμων και τον τρόπο

ψηφοφορίας γιατί η τεχνολογία το επιτρέπει. Αναφέρομαι στην επιστολική

ψήφο.



ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Βίτσας): Ευχαριστούμε τον κ.

Στεφανάδη.

Τον λόγο έχει ο κ. Λιούπης από τη Νέα Δημοκρατία και στη συνέχεια ο

κ. Ζεμπίλης επίσης από τη Νέα Δημοκρατία.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΛΙΟΥΠΗΣ: Σας ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κύριοι Υπουργοί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το νομοσχέδιο που

έρχεται σήμερα προς ψήφιση μετά την αναθεώρηση του άρθρου 54 του

Συντάγματος είναι ιστορικής σημασίας και αποτελεί προϊόν κοινωνικών και

πολιτικών ζυμώσεων πολλών ετών.

Η Κυβέρνηση, ανταποκρινόμενη στις προεκλογικές της δεσμεύσεις και

προσβλέποντας στην κατά το δυνατόν μεγαλύτερη πολιτική συναίνεση,

προκειμένου φυσικά να συγκεντρωθεί η απαιτούμενη πλειοψηφία των

διακοσίων Βουλευτών, κατέθεσε το παρόν νομοσχέδιο, που δίνει για πρώτη

φορά τη δυνατότητα στους Έλληνες, που βρίσκονται στο εξωτερικό να

ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα στις εθνικές εκλογές, στις ευρωεκλογές και

στα εθνικά δημοψηφίσματα. Αν και περισσότερες από εκατόν δεκαπέντε

χώρες παγκοσμίως έχουν προβλέψει τη συμμετοχή των πολιτών τους, που

βρίσκονται στο εξωτερικό στις εθνικές εκλογές, η Ελλάδα δεν είχε θεσπίσει τη

δυνατότητα αυτή, παρ’ όλο που οι δεσμοί είναι στενοί και άρρηκτοι με τους

Έλληνες της Διασποράς.

Στο πρώτο μέρος του νομοσχεδίου ορίζεται πως οι Έλληνες πολίτες,

που κατά την ημέρα των εκλογών βρίσκονται προσωρινά ή μόνιμα στο

εξωτερικό και είναι ήδη εγγεγραμμένοι σε εκλογικούς καταλόγους δήμων της

ελληνικής επικράτειας έχουν το δικαίωμα να εγγραφούν στους ειδικούς

καταλόγους ψηφοφόρων του εξωτερικού, προκειμένου να ασκήσουν το

εκλογικό τους δικαίωμα, όταν συντρέχουν στο πρόσωπό τους σωρευτικά οι

εξής δύο προϋποθέσεις:

Πρώτη προϋπόθεση είναι τα τελευταία τριάντα πέντε έτη από την

ημερομηνία υποβολής της αίτησης εγγραφής στους ειδικούς καταλόγους να

έχουν διαμείνει συνολικά δύο χρόνια στην Ελλάδα, είτε συνεχόμενα είτε

διακοπτόμενα και φυσικά η διετής διαμονή μπορεί να αποδειχθεί από δημόσια

έγγραφα.

Δεύτερη προϋπόθεση είναι να έχουν υποβάλει κατά το τρέχον ή κατά

το παρελθόν φορολογικό έτος δήλωση φορολογίας εισοδήματος. Εξαρτώμενα

μέλη των οικογενειών εξαιρούνται του περιορισμού, εφόσον δεν έχουν

συμπληρώσει το 30ό έτος ηλικίας και έχουν υποβάλει φορολογική δήλωση

συγγενείς πρώτου βαθμού κατά το τρέχον ή το προηγούμενο έτος.

Η αίτηση για εγγραφή στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους

ψηφοφόρων του εξωτερικού γίνεται ηλεκτρονικά με μέριμνα του

ενδιαφερόμενου και η διαπίστωση των απαιτούμενων κριτηρίων γίνεται άπαξ

κατά την εγγραφή και διαρκεί δέκα έτη από την αποδοχή της αίτησης. Στο

Υπουργείο Εσωτερικών θα λειτουργεί ειδική εφαρμογή για την εγγραφή,

μεταβολή στοιχείων και διαγραφή από τους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους

ψηφοφόρων του εξωτερικού.

Η βούληση της Κυβέρνησης για ευρεία διακομματική συναίνεση

εκφράστηκε και από την άμεση αποδοχή της πρότασης της Αντιπολίτευσης

για τη σύσταση ειδικής διακομματικής επιτροπής με έργο την εξέταση των

ενστάσεων, τη διενέργεια δειγματοληπτικών ελέγχων των αιτήσεων και τη

διατύπωση γνώμης για ρύθμιση κάθε αναγκαίας λεπτομέρειας.

Η ψηφοφορία είναι αυτοπρόσωπη σε ειδικά εκλογικά τμήματα, που

συστήνονται σε πρεσβείες, κτήρια ελληνικών αρχών, γραφεία ιερών ναών,

καταστήματα ελληνικών συλλόγων ή οργανώσεων. Στα εκλογικά τμήματα ο

αριθμός των εκλογέων θα είναι από σαράντα έως εξακόσιοι. Οι εκλογείς

ψηφίζουν το ψηφοδέλτιο επικρατείας του συνδυασμού που επιθυμούν, χωρίς

δικαίωμα βέβαια σταυρού προτίμησης. Η ψήφος των Ελλήνων του εξωτερικού

προσμετράται στο συνολικό εκλογικό αποτέλεσμα. Οι έδρες επικρατείας

γίνονται δεκαπέντε. Στο σημείο αυτό μάλιστα η Κυβέρνηση, αναγνωρίζοντας

το δικαίωμα του εκλέγεσθαι των αποδήμων Ελλήνων, προσέθεσε στο άρθρο

32 ρύθμιση, ώστε το ένα πέμπτο των υποψηφίων του ψηφοδελτίου να

προέρχεται από εγγεγραμμένους των ειδικών εκλογικών καταλόγων

εξωτερικού και τουλάχιστον ένας τοποθετείται υποχρεωτικά στις τρεις πρώτες

θέσεις του ψηφοδελτίου.

Μεγάλη συζήτηση προκάλεσε επίσης ο χρόνος και ο τόπος διαλογής

και καταμέτρησης των ψήφων του εξωτερικού. Στον αντίλογο για την

καταμέτρησή τους στην Ελλάδα απάντησε ο αρμόδιος Υπουργός, τονίζοντας

ότι επελέγη αυτή η λύση για να αποφευχθεί ο κίνδυνος διαρροής τυχόν

αποτελεσμάτων σε χρόνο που στην Ελλάδα δεν έχει ολοκληρωθεί η εκλογική

διαδικασία.

Σημαντική εξάλλου είναι και η πρόβλεψη, στο άρθρο 6, της

δυνατότητας των Ελλήνων ναυτικών να ψηφίζουν εκτός ελληνικής επικράτειας

με το ναυτικό τους φυλλάδιο στο πλησιέστερο εκλογικό τμήμα.

Στο δεύτερο μέρος του νομοσχεδίου επιχειρείται η απλούστευση της

εκλογικής διαδικασίας με την αξιοποίηση νέων τεχνολογιών. Στο άρθρο 25

ορίζεται συγκεκριμένη μέρα ψηφοφορίας η τελευταία Κυριακή πριν τη

συμπλήρωση τριάντα ημερών από το προεδρικό διάταγμα. Με το άρθρο 29

καθιερώνεται η ηλεκτρονική διαδικασία υποβολής υποψηφιοτήτων και με το

άρθρο 33 απλοποιείται η διαδικασία παραίτησης από θέσεις που αποτελούν

εκλογικό κόλλημα. Με το άρθρο 38 ικανοποιείται το πάγιο αίτημα για

αποζημίωση των μελών των εφορευτικών επιτροπών. Όλοι γνωρίζουμε ότι

μέχρι τώρα τις περισσότερες φορές γίνονται εκλογές με δικαστικό

αντιπρόσωπο μόνο και τον γραμματέα. Το άρθρο 43 διευκολύνει τη

διαδικασία υποβολής αίτησης ετεροδημότη.

Κλείνω με την πεποίθηση ότι το παρόν νομοσχέδιο θα συγκεντρώσει

την ψήφο του συνόλου σχεδόν των κομμάτων που εκπροσωπούνται στη

Βουλή. Η ευκαιρία αυτή δεν πρέπει να χαθεί. Το πρώτο βήμα έγινε.


ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Βίτσας): Ευχαριστώ.

Τον λόγο έχει ο κ. Ζεμπίλης από τη Νέα Δημοκρατία και ακολουθεί ο κ.

Χαρίτσης από τον ΣΥΡΙΖΑ.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΖΕΜΠΙΛΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Υπουργοί, κυρίες και

κύριοι συνάδελφοι, κατά την αποικιοκρατική περίοδο διαμορφώθηκαν ισχυροί

οικονομικοί, γλωσσικοί και πολιτιστικοί δεσμοί μεταξύ λαών της οικουμένης,

που μεταγενέστερα εξελίχθηκαν σε σταθερούς άξονες πολιτικής και

διπλωματικής συνεργασίας.

Σε αυτόν τον κόσμο η χώρα μας δεν είχε θέση. Εάν εξαιρέσουμε τους

αδελφούς μας Κυπρίους κατά τα λοιπά βιώναμε την εθνική μας μοναξιά, μία

μοναξιά, που μας οδήγησε ενίοτε και σε φοβικές συμπεριφορές,

αναπτύσσοντας το «σύνδρομο του σκαντζόχοιρου» και έχοντας τα αγκάθια

της καχυποψίας προτεταμένα. Η αυτοαπομόνωση και οι κομματικοί

τακτικισμοί άλλωστε οδήγησαν στο σημείο η χώρα μας να παραμένει μία από

τις τελευταίες χώρες, που δεν έχουν ρυθμίσει ακόμα την ψήφο των

αποδήμων, παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα μεγάλωσε και ισχυροποιήθηκε

όταν βασίστηκε στην ενότητα του οικουμενικού Ελληνισμού.

Είναι προφανές, λοιπόν, ότι στην εσωστρεφή αυτή αντίληψη θα πρέπει

να αντιπαραβάλουμε την ακτινοβολία και το μεγαλείο του απόδημου

ελληνισμού. Προς την κατεύθυνση αυτή οφείλουμε να ισχυροποιήσουμε τις

σχέσεις μας με τους απόδημους και κυρίως να τους καταστήσουμε κοινωνούς

των προκλήσεων, που αντιμετωπίζει το έθνος μας. Και για να συμβεί αυτό,

απαραίτητη προϋπόθεση είναι η συμμετοχή τους στην κορυφαία δημοκρατική

διαδικασία. Είναι δε βέβαιο ότι κατά την προεκλογική περίοδο θα εισφέρουν

τις βέλτιστες πρακτικές από τις χώρες διαμονής τους συμβάλλοντας στην

ώσμωση και την προαγωγή του δημόσιου λόγου.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το παρόν

σχέδιο νόμου δεν καλύπτει τις αντιλήψεις της παράταξής μας που πιστεύει ότι

η ταυτότητα του έθνους μας, σε συνδυασμό με τη δύναμη της Ομογένειας και

τη μεγάλη της διασπορά, θα έπρεπε να μας ωθήσουν προς την ακριβώς

αντίθετη κατεύθυνση, δηλαδή της γενικευμένης επιστολικής ψήφου. Άλλωστε

πρέπει να κατανοήσουμε ότι η ρύθμιση αυτή είναι, κυρίως, ζήτημα

δημοκρατίας και ίσων δικαιωμάτων. Και το λέω αυτό γιατί στον διάλογο, που

αναπτύσσεται διατυπώνονται αδικαιολόγητες επιφυλάξεις και μεμψιμοιρίες,

αναντίστοιχες της ιστορικής ευθύνης, και μάλιστα διατυπώνονται από

εκείνους, που έθεταν ζήτημα ισότητας και δημοκρατίας αξιώνοντας την ψήφο

των μεταναστών στις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης. Ήταν εκείνοι, που

μιλούσαν για δικαιώματα και για ανοιχτά θαλάσσια σύνορα. Τώρα, αντίθετα,

ορθώνουν τοίχους και στήνουν φράκτες, απομειώνοντας τα δημοκρατικά

δικαιώματα των Ελλήνων αδελφών μας.

Ωστόσο σήμερα πρέπει να αφήσουμε πίσω μας όσα μας χωρίζουν και

να προχωρήσουμε ενωμένοι μπροστά, γιατί σήμερα ανοίγουμε τα σύνορα της

πατρίδας για να υποδεχθούμε τους συμπατριώτες μας που είναι δύο φορές

Έλληνες. Ανοίγουμε τα σύνορα για τους Έλληνες της ξενιτιάς που

μεγαλούργησαν, αλλά δεν ξέχασαν ποτέ την γλυκιά πατρίδα. Ανοίγουμε τα

σύνορα για τους απόδημους, που συμμετείχαν στους εθνικούς και

δημοκρατικούς αγώνες και πολέμησαν τη δικτατορία από το εξωτερικό.

Ανοίγουμε τα σύνορα στους συμπατριώτες μας, που έσπευδαν με εράνους να

βοηθήσουν τους πυρόπληκτους, τους σεισμοπαθείς και γενικά τους

κατατρεγμένους συμπολίτες μας. Ανοίγουμε, τέλος, τα σύνορα και τις καρδιές

μας για τους νέους ανθρώπους, που με πόνο ψυχής εγκατέλειψαν την χώρα

μας τα πέτρινα μνημονιακά χρόνια.

Πράγματι, κατά την περίοδο της κρίσης περισσότεροι από πεντακόσιες

χιλιάδες νέοι επιστήμονες υποχρεώθηκαν να φύγουν από τη χώρα. Το

ελληνικό κράτος και οι οικογένειές τους είχαν δαπανήσει ποσό που

υπερέβαινε τα 15 δισεκατομμύρια, για να τους εξασφαλίσουν ένα καλύτερο

μέλλον. Ωστόσο το κόστος είναι πολύ μεγαλύτερο αν συνεκτιμήσουμε τα

σοβαρά δημογραφικά προβλήματα της χώρας και τις συνέπειές τους στην

μελλοντική παραγωγική μας δυνατότητα. Στο πλαίσιο αυτό είναι πολύ

σημαντικό το φιλόδοξο πρόγραμμα «Επιστρέφω στην Ελλάδα», που

δημιουργεί τις οικονομικές, κυρίως, συνθήκες για την παλιννόστηση αυτής της

γενιάς.

Αντίστοιχα, με τις διατάξεις του παρόντος σχεδίου νόμου διατηρούνται

ζωντανοί οι πολιτικοί δεσμοί με τη διευκόλυνση στην ενάσκηση των εκλογικών

τους δικαιωμάτων. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα νεανικά τους όνειρα σε

πολλές περιπτώσεις θα πληγώθηκαν από την αναξιοκρατία και τη φαυλότητα

που ενδημούν σε όλο το φάσμα της δημόσιας διοίκησης, ενίοτε και στην

κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα. Ωστόσο η ενεργή συμμετοχή τους στα

πολιτικά δρώμενα είναι βέβαιο ότι θα ενισχύσει οριζόντια τις δυνάμεις του

εκσυγχρονισμού και της εξυγίανσης του δημόσιου βίου.

Τελειώνοντας θα ήθελα να πω ότι επιτέλους το νερό μπήκε στο αυλάκι

της ιστορίας κι είναι βέβαιο ότι στην πορεία του χρόνου θα συμπαρασύρει

περιορισμούς, εξαιρέσεις και αποκλεισμούς. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, η

αγάπη των αποδήμων αδερφών μας για την πατρίδα δεν χωράει σε

εννιαψήφιους αριθμούς φορολογικών μητρώων και σε στρεμματικές δηλώσεις

του Ε9, γιατί καθώς λέει και ο Κωστής Παλαμάς, «η μεγαλοσύνη των λαών

δεν μετριέται με το στρέμμα, με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το

αίμα».

Ευχαριστώ.


ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Βίτσας): Ευχαριστούμε.

Τον λόγο έχει ο κ. Χαρίτσης από τον ΣΥΡΙΖΑ και μετά ο κ. Πάνας από

το Κίνημα Αλλαγής.

ΑΛΕΞΗΣ ΧΑΡΙΤΣΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Βεβαίως σε πέντε λεπτά να συζητήσεις για ένα τόσο σύνθετο και

θεσμικά κρίσιμο ζήτημα είναι πάρα πολύ δύσκολο, θα προσπαθήσω όμως να

αναδείξω κάποιες πτυχές οι οποίες θεωρώ ότι μέχρι τώρα δεν έχουν

αναδειχθεί. Στο σχολείο λέγαμε «verba volant, scripta manent», τα λόγια

πετούν, τα γραπτά μένουν. Το ζήτημα της διευκόλυνσης της ψήφου των

αποδήμων, όσο και συνολικά θα έλεγα της σχέσης της ελληνικής Ομογένειας

με την ελληνική πολιτεία, με το ελληνικό κράτος, είναι ένα από εκείνα τα πεδία

του δημόσιου διαλόγου, που είχαμε υπερπληθώρα λόγων όλα τα

προηγούμενα χρόνια. Δεν χρειάζεται να θυμίσω ότι από το 1974 και μετά

διαδοχικές κυβερνήσεις υποσχέθηκαν να κάνουν κάτι για αυτό το θέμα και

ποτέ μέχρι την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αυτό το κάτι δεν έγινε συγκεκριμένο.

Δεν χρειάζεται να θυμίσω τις μεγαλόστομες διακηρύξεις, τις χοντροκομμένες

επιθέσεις γοητείας προς την Ομογένεια, τις προκλητικές ναυλώσεις

αεροπλάνων για τη μεταφορά ψηφοφόρων και από την άλλη, τη συνολική

απροθυμία και αδυναμία του παλιού πολιτικού συστήματος να προχωρήσει σε

συγκεκριμένη νομοθετική ρύθμιση για τη διευκόλυνση της ψήφου των

αποδήμων. Οι λόγοι πολλοί, κυρίως όμως ο υπολογισμός του

μικροκομματικού συμφέροντος ήταν αυτός, που ευνοούσε τα λόγια έναντι των

έργων.

Σε αντίθεση λοιπόν με την αδράνεια του παλιού πολιτικού συστήματος

ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ, που προχώρησε επιτέλους σε συγκεκριμένες ενέργειες, ήταν

η δική μας κοινοβουλευτική πλειοψηφία, που κατέθεσε ως πρόταση την

αναθεώρηση του σχετικού άρθρου 54 του Συντάγματος. Και ήταν η δική μας

κυβέρνηση, που ασχολήθηκε επί της ουσίας με το συγκεκριμένο ζήτημα

αντιμετωπίζοντάς το με τη δέουσα θεσμική σοβαρότητα. Στο Υπουργείο

Εσωτερικών συγκροτήσαμε επιτροπή διακομματικού χαρακτήρα, με τη

συμμετοχή κορυφαίων επιστημόνων και συνταγματολόγων, με στόχο να

έχουμε για πρώτη φορά μία συγκεκριμένη, ολοκληρωμένη και τεκμηριωμένη

πρόταση επί του θέματος. Γι’ αυτό ξεκίνησα με την αναφορά στα γραπτά που

τελικά μένουν, γιατί αυτό που μένει και τελικά αυτό που επέτρεψε να

ξεκινήσουμε τη σχετική συζήτηση στο ελληνικό Κοινοβούλιο είναι το πόρισμα

της επιτροπής, το οποίο κατά γενική ομολογία έθεσε τα πράγματα σε

ρεαλιστική βάση, συνέκρινε τη διεθνή εμπειρία, συνυπολόγισε τις ιστορικές και

πολιτικές διαστάσεις της ελληνικής περίπτωσης και προχώρησε στη

διατύπωση συγκεκριμένων και απτών ρυθμίσεων, που είχαν δύο κυρίως

στόχους: τη διευκόλυνση της ψήφου των αποδήμων, που διατηρούν δεσμούς

με τη χώρα και τη διασφάλιση ότι η διευκόλυνση αυτή δεν θα ανοίξει το

παράθυρο για αδιαφανείς διαδικασίες που οδηγούν σε αλλοίωση του

εκλογικού σώματος.

Πιο συγκεκριμένα, η πρόταση της επιτροπής, η οποία αποτέλεσε και τη

βάση της νομοθετικής πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ, όριζε αυτοπρόσωπη παρουσία

των εκλογέων, συνυπολογισμό της ψήφου των αποδήμων στον συνδυασμό

επικρατείας με ανάλογη διεύρυνση του αριθμού των Βουλευτών Επικρατείας,

θέσπιση μίας συγκεκριμένης σύννομης και προσεκτικής διαδικασίας, που δεν

θα άφηνε περιθώρια εντάσεων, αμφισβήτησης του εκλογικού αποτελέσματος

και κυρίως τεχνητού διχασμού μεταξύ των εντός και των εκτός της

επικράτειας. Ανατρέξτε, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, στην πρόταση νόμου του

ΣΥΡΙΖΑ και θα δείτε έναν οδικό χάρτη για την επίλυση ενός δίκαιου ιστορικού

αιτήματος για τη διευκόλυνση της ψήφου των εκτός επικρατείας Ελλήνων

εκλογέων.

Η πρόταση αυτή, άλλωστε, προτείνεται και ως βέλτιστη λύση για χώρες

με μεγάλο αριθμό αποδήμων, όπως η Ελλάδα, από την Επιτροπή της

Βενετίας του Συμβουλίου της Ευρώπης, ενώ και η Εθνική Επιτροπή για τα

Δικαιώματα του Ανθρώπου στην σχετική έκθεσή της το 2017 αναφέρει ρητά

ότι μία τέτοια λύση αποτελεί εύλογο περιορισμό της αρχής της ισότητας της

ψήφου, κατά την πάγια νομολογία του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου. Και

ποιος είναι ο συντάκτης της σχετικής έκθεσης της ΕΕΔΑ; Ο σημερινός

Υπουργός Επικρατείας της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, κ.

Γεραπετρίτης.

Τα γραπτά λοιπόν μένουν, τα λόγια όμως πετούν και την ίδια περίοδο

που ο ΣΥΡΙΖΑ κατέθετε μία ολοκληρωμένη, τεκμηριωμένη πρόταση, η Νέα

Δημοκρατία δυστυχώς επιδιδόταν σε έναν διαγωνισμό ανεύθυνων ρητορικών

υποσχέσεων. Θυμόμαστε όλοι πολύ καλά τον Πρωθυπουργό κ. Μητσοτάκη

να περιοδεύει στην Ομογένεια και να τάζει τα πάντα στους πάντες, δίχως να

σκέπτεται τις συνέπειες των λόγων του.

Η Νέα Δημοκρατία, λοιπόν, πολιτεύθηκε με ανεύθυνο τρόπο σε αυτό το

ζήτημα. Ευτυχώς στην πορεία συνειδητοποίησε πού οδηγούσε αυτός ο

λαϊκισμός και με τη συνετή στάση της Αντιπολίτευσης αναζήτησε τη συναίνεση

κι επιτέλους προχώρησε σε μία συγκεκριμένη διαδικασία που οδήγησε στην

παρούσα πρόταση νόμου. Ευτυχώς –και θέλω να είμαι δίκαιος σε αυτό- η

πρόταση νόμου ενσωματώνει κάποιες από τις βασικές θέσεις της επιτροπής,

του Υπουργείου Εσωτερικών και της νομοθετικής πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ,

ανάμεσά τους την αυτοπρόσωπη ψήφο και τη θέσπιση σαφών κριτηρίων. Θα

είχαμε γλυτώσει χρόνο αν η Νέα Δημοκρατία εξαρχής συνειδητοποιούσε ότι

αυτό επέβαλλε ο σεβασμός στην έννομη τάξη αλλά και στην κοινή λογική.



Ένα λεπτό θα χρειαστώ μόνο, κύριε Πρόεδρε.

Επίσης, θετικό είναι το γεγονός ότι η Κυβέρνηση αποδέχθηκε τη λογική

του ΣΥΡΙΖΑ και του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας και υιοθέτησε δύο

από τις προτάσεις τις οποίες θέσαμε και στην επιτροπή, για τη συγκρότηση

διακομματικής επιτροπής για τον έλεγχο των καταλόγων και για την

εξασφάλιση του δικαιώματος του εκλέγεσθαι για τους απόδημους.

Συνολικά, λοιπόν, θεωρούμε ότι η δική μας πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, μία

πρόταση τεκμηριωμένη, συγκεκριμένη, καρπός εργασίας κορυφαίων

επιστημόνων και συνταγματολόγων, υπερτερεί σημαντικά του σχεδίου της

Νέας Δημοκρατίας.

Παρ’ όλα αυτά και όπως έχουμε αποδείξει εξαρχής, θέλουμε να

υπάρξει λύση και επιδιώκουμε τη συναίνεση. Είναι επιτέλους καιρός οι

Έλληνες της Διασποράς να ενταχθούν ενεργά στην πολιτική ζωή του τόπου.

Σε κάθε περίπτωση, παραμένουμε σε εγρήγορση για την υλοποίηση ενός

αξιόπιστου μακράς πνοής και λειτουργικού πλαισίου που θα διασφαλίζει την

ψήφο των αποδήμων και θα προφυλάσσει την εκλογική διαδικασία από

ενδεχόμενα θεσμικά ατοπήματα.


ΠΡΟΕΔΡΕΩΝ (Δημήτριος Βίτσας): Ευχαριστούμε κι εμείς.

Τον λόγο έχει ο κ. Πάνας από το Κίνημα Αλλαγής και μετά ακολουθεί ο

κ. Κέλλας από τη Νέα Δημοκρατία.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΝΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι Βουλευτές,

συζητάμε σήμερα περί του νομοσχεδίου του Υπουργείου Εσωτερικών για τη

διευκόλυνση άσκησης εκλογικού δικαιώματος εκλογέων, που βρίσκονται εκτός

ελληνικής επικράτειας και την τροποποίηση της εκλογικής διαδικασίας.

Πρόκειται αδιαμφισβήτητα για μία συζήτηση ιστορικής αξίας για τον

απανταχού Ελληνισμό, για μία συζήτηση κομβικής σημασίας για το στίγμα

που θα αφήσουμε ως αντιπρόσωποι του ελληνικού λαού και εσείς, κύριοι της

κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, ως κυβερνώσα παράταξη.

Σε μία τόσο κρίσιμη εποχή για τη χώρα όπου μετά από μία δεινή

οικονομική κρίση, της οποίας τα σημάδια μένουν ανεξίτηλα στην κοινωνία,

τώρα αμφισβητούνται ευθέως τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Σε μία εποχή,

κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, που πρέπει να κυριαρχεί η ομοψυχία και να

χαραχθεί κοινή εθνική γραμμή για την εκπροσώπηση των συμφερόντων της

χώρας, νομοθετούμε σήμερα ώστε οι συμπατριώτες μας, που ζουν στο

εξωτερικό να έχουν επιτέλους ανάλογα εκλογικά δικαιώματα με κάθε Έλληνα

πολίτη. Πρόκειται για ένα σχέδιο νόμου, που θα λέγαμε ότι άργησε πολύ να

έρθει, τη στιγμή που όλες οι ευρωπαϊκές ευνομούμενες πολιτείες έχουν

θεσμοθετήσει εδώ και δεκαετίες το αντίστοιχο πλαίσιο.

Φυσικά λοιπόν και λέμε ένα «ναι» επί της αρχής του νομοσχεδίου, το

οποίο ας μην ξεχνάμε ότι αποτέλεσε πρόβλεψη της συνταγματικής

Αναθεώρησης του 2001 επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ, δεκαοκτώ χρόνια πριν.

Λέμε «ναι» διότι αποτελεί ιστορική ευκαιρία μετά την ολοκλήρωση και της

συνταγματικής Αναθεώρησης να ρυθμιστούν οι παράμετροι και να

προσδιοριστούν οι ασφαλιστικές δικλείδες στον τρόπο άσκησης του

δικαιώματος αυτού των αποδήμων με νόμο του κράτους.

Επιτρέψτε μου, όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να σχολιάσω κι

εγώ με τη σειρά μου τις παραμέτρους και τις δικλείδες αυτές ή αλλιώς τους

λεγόμενους «κόφτες» και τον τρόπο με τον οποίο θεσμοθετούνται.

Κατ’ αρχάς για ακόμη μία φορά η Κυβέρνηση ανεπίδεκτη μαθήσεως,

καθώς φαίνεται δείγμα κακής νομοθέτησης και απαξίωσης ενός νόμου, άκρως

σημαντικού και συμβολικού για το έθνος και για τον Ελληνισμό, αντί να

διατηρεί το νομοσχέδιο ως είχε στη διαβούλευση, δηλαδή αριθμώντας είκοσι

πέντε άρθρα, επέλεξε να προσθέσει τελευταία στιγμή στο αρχικό νομοσχέδιο

και άλλο νομοσχέδιο με τον τίτλο: «Τροποποίηση εκλογικής διαδικασίας» το

οποίο συνιστά δεύτερο μέρος του σχεδίου νόμου, καταλήγοντας να

περιλαμβάνει πενήντα τέσσερα συνολικά άρθρα.

Η κίνηση αυτή δεν επιτρέπει στο τελικό κείμενο να έχει την απαραίτητη

συμβολική αξία και τον πανηγυρικό χαρακτήρα, που αρμόζει σε ένα τόσο

βαρύνουσας σημασίας νομοθέτημα. Για τον λόγο αυτό, ήταν επιβεβλημένο να

μην υπάρξει καμμία βιασύνη στη συζήτηση του νομοσχεδίου και να δοθεί το

περιθώριο να έρθουν οι εκπρόσωποι των ομογενών, που θεωρούνταν οι πιο

αντιπροσωπευτικοί για να εκθέσουν τις απόψεις τους στις αρμόδιες επιτροπές

της Βουλής. Αυτό ωστόσο δεν έγινε, γιατί συνάντησε πρακτικές δυσκολίες και

φυσικά γιατί δεν δόθηκε ο απαραίτητος πολιτικός χρόνος από την Κυβέρνηση.

Και η ερώτησή μας είναι γιατί. Αφού παραδοχή και των ίδιων

εκπροσώπων της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας είναι ότι πρόκειται για μία

νομοθετική ρύθμιση - τομή για το πολίτευμά μας, που στόχο έχει να ενώσει

όλους τους Έλληνες. Πώς θα πετύχει αυτό το νομοσχέδιο τον στόχο του

άραγε, αν δεν ακουστούν οι απόψεις αυτών, που επί της ουσίας τους αφορά

και που γνωρίζουν καλύτερα απ’ όλους τις δυσκολίες να μένεις μακριά από τη

γενέτειρα σου;

Η Κυβέρνηση, λοιπόν, σήμερα στερεί τη δυνατότητα στους Έλληνες

αυτούς για την άνευ κινδύνου άσκηση του δικαιώματος εκλέγειν και

εκλέγεσθαι, απαξιώνοντας την ουσία, το συνταγματικό αυτό μέγιστης

σημασίας δικαίωμα κάθε Έλληνα πολίτη.

Διαφωνούμε λοιπόν με τους περιορισμούς στην ψήφο των Ελλήνων

του εξωτερικού, όπως τίθενται στο εν λόγω νομοσχέδιο, τους λεγόμενους

«κόφτες», οι οποίοι έχουμε την πεποίθηση ότι θα προσβληθούν ως προς την

συνταγματικότητά τους και ίσως παρασύρουν και όλο τον νόμο μελλοντικά.

Αυτό είναι ένα σοβαρό ενδεχόμενο, το οποίο πρέπει να εκτιμήσει η

Κυβέρνηση τώρα όσο είναι ακόμα καιρός.

Όπως διατύπωσαν άλλωστε και οι εκπρόσωποι αποδήμων Ελλήνων

με τα σχόλιά τους στη διαβούλευση, υπάρχουν κομβικά σημεία που

καθιερώνουν ψηφοφόρους δύο ταχυτήτων. Πρώτο και κύριο η έλλειψη του

δικαιώματος ψηφοφορίας με επιστολική ψήφο. Η μέθοδος αυτή εφαρμόζεται

και από το ίδιο το ελληνικό Κοινοβούλιο και εφαρμόζεται επίσης και σε άλλες

ευρωπαϊκές χώρες. Η επιστολική ψήφος αποτελεί θέση του Κινήματος

Αλλαγής, την οποία στηρίζουμε σθεναρά, αλλά και πάγια θέση των Ελλήνων

του εξωτερικού. Επομένως, για ποιο συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα

όλων των Ελλήνων πολιτών μιλάμε; Διότι εδώ πρόκειται για μια ευθεία

παράβασή του.

Η επιστολική ψήφος επίσης που θα διευκόλυνε τους ομογενείς, που

κατοικούν μακριά από προξενεία ή πρεσβείες κοστίζει πολύ λιγότερο στο

ελληνικό κράτος και είναι εξίσου ασφαλής, καθώς η αποσφράγιση του

φακέλου γίνεται στην Ελλάδα από διακομματική εφορευτική επιτροπή.

Δεύτερο σημείο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, που θα ήθελα να σταθώ

αναφορικά με τους «κόφτες» είναι η καθιέρωση της προϋπόθεσης για

τουλάχιστον δύο έτη διαμονής στην Ελλάδα κατά τα τελευταία τριάντα πέντε

έτη.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να συνοψίσω παρατηρώντας

ότι πρόκειται για μια νομοθετική ρύθμιση όπως οι άλλες, βεβιασμένη και

ελλιπής, χωρίς τον απαραίτητο κοινοβουλευτικό χρόνο και το κύρος, που

αρμόζει σε αυτή την ύψιστης σημασίας θεσμοθέτηση. Θα είναι αποτυχία για

εμάς και απογοήτευση για τους συμπατριώτες μας, που με τόσο θέρμη

αγωνιούν να συμμετάσχουν στην πολιτική ζωή του τόπου τους, να

νομοθετούμε σήμερα αποκλείοντας ευθέως πλήθος Ελλήνων του εξωτερικού,

δίνοντας τη θετική μας ψήφο στις απαγορευτικές προϋποθέσεις που θέτει το

νομοσχέδιο.



ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Βίτσας): Τον λόγο έχει ο κ. Κέλλας από

τη Νέα Δημοκρατία και μετά η κ. Σακοράφα από το ΜέΡΑ25.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΕΛΛΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σήμερα ψηφίζουμε ένα νομοσχέδιο το

οποίο είναι ιστορικό, ενωτικό και βαθύτατα δημοκρατικό.

Όπως αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση, ήδη από το 1862 η

προσωρινή κυβέρνηση της Ελλάδος στην προκήρυξή της προς τον ελληνικό

λαό, έπειτα από την ανατροπή του Όθωνα, είχε προβλέψει την ψήφο και την

εκπροσώπηση των εκτός επικρατείας εκλογέων, αναφέροντας

χαρακτηριστικά: Καλούνται εις τη συνέλευσιν πληρεξούσιοι ου μόνον των εν

τη ημεδαπή πολιτών Ελλήνων, αλλά και εκείνων οίτινες μακράν αυτής

κοπιώσιν εργαζόμενοι υπέρ του μεγαλείου του ελληνικού ονόματος.

Στη συνέχεια δε, ακολούθησε το ψήφισμα περί εκλογής των

πληρεξουσίων του έθνους που προέβλεπε την εκλογή αντιπροσώπων των

αποδήμων. Τόσο πρωτοπόροι, δημοκρατικοί και με έντονα σφυρηλατημένη

εθνική συνείδηση ήταν οι πρόγονοί μας, των οποίων την παρακαταθήκη

καλούμεθα να διαφυλάξουμε.

Στη σύγχρονη εποχή το άρθρο 108 του Συντάγματός μας, ορίζει

αναλόγως πως το κράτος μέριμνα για τη ζωή του απόδημου ελληνισμού και

τη διατήρηση των δεσμών του με τη μητέρα πατρίδα. Επίσης μέριμνα για την

παιδεία και την κοινωνική και επαγγελματική προαγωγή των Ελλήνων που

εργάζονται έξω από την επικράτεια.

Οι Έλληνες του εξωτερικού δεν αποτελούν μόνο τους συγγενείς και

τους φίλους που έχουν οργανώσει τη ζωή τους και διαβιούν από χρόνια

μακριά από τον τόπο μας, καθώς και τους νέους που έφυγαν κατά χιλιάδες

από τη χώρα τα χρόνια της κρίσης, για να αναζητήσουν καλύτερες συνθήκες

εργασίας ή και για να σπουδάσουν, αλλά συνιστούν στο σύνολό τους μια

δεύτερη Ελλάδα που αγωνίζεται και μεγαλουργεί εκτός συνόρων, κάνοντάς

μας υπερήφανους. Όλες και όλοι μαζί συνθέτουν έναν σύγχρονο πυλώνα του

έθνους και του ελληνικού κράτους.

Για τις μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη η Διασπορά καθίσταται ένα

ισχυρό μέσο εμπλαισίωσης των υψηλών στρατηγικών τους. Αυτό πρέπει να

αντιληφθούμε και εμείς, πέρα από ιδεολογίες και κομματικές προελεύσεις

προκειμένου να βελτιώσουμε τη διεθνή εικόνα της χώρας μας και να

αναβαθμίσουμε τη θέση της στον κόσμο, για τα παιδιά μας και τη νέα γενιά,

γιατί πάνω απ’ όλα είμαστε Έλληνες.

Με το παρόν σχέδιο νόμου εκπληρώνουμε την ελάχιστη υποχρέωση

απέναντι στους συμπατριώτες μας διασφαλίζοντας το ιερό δικαίωμα του

εκλέγειν σ’ όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου και εμβαθύνοντας στη

δημοκρατία μας.

Η πατρίδα θα έχει πολλαπλασιαστικά οφέλη από τη συμμετοχή των

αποδήμων στην πολιτική ζωή, ενώ οι εκπρόσωποί τους που θα τίθενται

υποχρεωτικά υποψήφιοι στις πρώτες θέσεις του ψηφοδελτίου Επικρατείας, οι

αυριανοί δηλαδή συνάδελφοί μας, σύμφωνα με τις προβλέψεις του άρθρου

32, θα αναπτύξουν μια ιδιαίτερη δυναμική στον δημόσιο διάλογο και στις

κοινοβουλευτικές διαδικασίες.

Σύμφωνα με το άρθρο 51 παράγραφος 4 του Συντάγματος, απαιτείται

πλειοψηφία διακοσίων Βουλευτών προκειμένου να ψηφιστεί ο συγκεκριμένος

νόμος. Αν και θα μπορούσαμε να πετύχουμε περισσότερα σε σχέση με τη

διεύρυνση των εκλογέων και την επιστολική ψήφο, διασφαλίζουμε παρ’ όλα

αυτά, έπειτα από διαβούλευση με τους εκπροσώπους των υπόλοιπων

κομμάτων, τη σύγκλισή μας σε τέσσερα σημεία.

Πρώτον, στη διεξαγωγή της ψηφοφορίας με αυτοπρόσωπη παρουσία

του εκλογέα σε εκλογικά τμήματα που θα συσταθούν σε πρεσβείες,

προξενεία, χώρους οργανώσεων των αποδήμων ή και άλλους κατάλληλους

χώρους. Ο ελάχιστος αριθμός για να συγκροτηθεί ένα εκλογικό τμήμα είναι οι

σαράντα εκλογείς.

Δεύτερον, η ψήφος των εκλογέων -που ασκούν το εκλογικό τους

δικαίωμα στα ανωτέρω εκλογικά τμήματα- θα μετράει ισότιμα στο συνολικό

εκλογικό αποτέλεσμα και επομένως στη συνολική κατανομή των εδρών.

Τρίτον, στην αύξηση των Βουλευτών Επικρατείας από δώδεκα σε

δεκαπέντε.

Τέταρτον, στις προϋποθέσεις εγγραφής στους εκλογικούς καταλόγους

του εξωτερικού.

Επιπλέον, πραγματοποιήθηκε και η αναθεώρηση του άρθρου 54 και

ειδικότερα στη διάταξη του άρθρου 7 του νομοσχεδίου, σε σχέση με την

πρόβλεψη πραγματοποίησης της ψηφοφορίας επιπλέον των κτηρίων των

προξενικών αρχών, στα ανεξάρτητα γραφεία ιερών ναών της

Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας.

Κύριε Υπουργέ, μπράβο σας! Έχει μεγάλη σημασία η συγκεκριμένη

πρόβλεψη, αφού η Ελληνορθοδοξία, πέραν του ότι αποτελεί στοιχείο της

ταυτότητας του λαού μας και έχει συμβάλλει ανά τους αιώνες στη διατήρηση

της εθνικής μας συνείδησης, εξακολουθεί να αποτελεί ενοποιητικό παράγοντα

για τους Έλληνες του εξωτερικού και βεβαίως, συντελεστή της εθνικής μας

ισχύος, που δύναται να αξιοποιηθεί περισσότερο σε συνδυασμό με την

κινητοποίηση της Ομογένειας στο σύνολό της.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Βουλή των Ελλήνων προχωρά σήμερα

με ευρύτατη πλειοψηφία, όπως όλα δείχνουν, στην ψήφιση ενός νόμου που

θα μας φέρει πιο κοντά στις Ελληνίδες και τους Έλληνες του εξωτερικού,

ανοίγοντας τον δρόμο για την εμβάθυνση της αλληλεπίδρασής μας στο

μέλλον.

Συγχρόνως, συνειδητοποιούμε για ακόμη μια φορά στη σύγχρονη

ιστορία μας ότι η συναντίληψή μας σε σχέση με ζητήματα εθνικού χαρακτήρα

είναι εξαιρετικά πολύτιμη. Λίγες ώρες μετά τη σύμπνοια που υπήρξε κατά τη

συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής απέναντι στην

τουρκική προκλητικότητα, ερχόμαστε σήμερα εδώ, όλες και όλοι μαζί,

προκειμένου να διασυνδέσουμε τον απόδημο ελληνισμό πιο στενά με την

πατρίδα.

Εύχομαι η συγκεκριμένη συγκυρία να καταστεί οδηγός για το μέλλον

μας, διότι η ενότητα αποτελεί τον πιο καθοριστικό συντελεστή ισχύος ενός

έθνους και στην περίπτωσή μας, τον πιο αποτελεσματικό τρόπο για την

προάσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και την υπεράσπιση της

ακεραιότητας της χώρας.



ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Βίτσας): Ευχαριστώ και εγώ τον κ.

Κέλλα.

Τον λόγο έχει η κ. Σακοράφα από το ΜέΡΑ25 και μετά ο κ.

Λεονταρίδης.

Πριν δώσω τον λόγο στην κ. Σακοράφα, θα ήθελα να κάνω μια

ανακοίνωση προς το Σώμα. Η Διαρκής Επιτροπή Εθνικής Άμυνας και

Εξωτερικών Υποθέσεων καταθέτει την έκθεσή της στο σχέδιο νόμου του

Υπουργείου Εθνικής Άμυνας «Ρυθμίσεις θεμάτων του Υπουργείου Εθνικής

Άμυνας».

Κυρία Σακοράφα, έχετε τον λόγο.

ΣΟΦΙΑ ΣΑΚΟΡΑΦΑ (Η΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Ευχαριστώ

πολύ, κύριε Πρόεδρε.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το ΜέΡΑ25 έχει τίμια και ξεκάθαρη θέση

σε σχέση με την άσκηση του δικαιώματος ψήφου των αποδήμων, θέση για

πραγματική διευκόλυνση της άσκησης του δικαιώματος ψήφου και μάλιστα,

ψήφου ισότιμης. Δηλαδή η ακώλυτη και πλήρης εκλογική έκφραση του

τμήματος αυτού του ελληνικού εκλογικού σώματος. Αυτή είναι θέση αρχής για

μας.

Η θέση μας αυτή λειτούργησε καταλυτικά στη συνταγματική

Αναθεώρηση, όπου έγινε ένα βήμα για την εξασφάλιση της δυνατότητας

ψήφου των αποδήμων και με τη δυνατότητα δημιουργίας εκλογικών

περιφερειών αποδήμου ελληνισμού. Επειδή, ακριβώς, είμαστε υπέρ του

δικαιώματος ψήφου των αποδήμων, είμαστε υποχρεωμένοι να

καταψηφίσουμε αυτό το νομοσχέδιο.

Είμαστε αντίθετοι σ’ αυτό το φοβικό νομοσχέδιο, ένα νομοσχέδιο που

φοβάται την πολιτική έκφραση των αποδήμων και τη βάζει στην κλίνη του

Προκρούστη, με αδικαιολόγητους περιορισμούς, που αναδεικνύουν την

ανεπάρκεια του ελληνικού μητροπολιτικού κέντρου να χειριστεί επάξια ένα

θεμελιώδες ζήτημα.

Η θέση μας είναι σαφής και θα ήταν η μόνη που θα ρύθμιζε πλήρως

και μια για πάντα το ευαίσθητο αυτό θέμα, ως προς το οποίο η ελληνική

πολιτεία έχει δείξει ήδη ανεπίτρεπτη καθυστέρηση: Κανονικό και πλήρες

δικαίωμα ψήφου και κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης για τους αποδήμους

σε θεσπισμένες εκλογικές περιφέρειες του τόπου διαμονής τους, με

αντίστοιχα ψηφοδέλτια κομμάτων και υποψήφιων Βουλευτών.

Η ιστορική ευθύνη ζητά από μας ένα νομοθετικό πλαίσιο για την

πραγματική διευκόλυνση των εκτός επικράτειας εκλογέων να μετέχουν ισότιμα

στις εθνικές εκλογές. Εμείς, αντί να ανταποκριθούμε, προσφέρουμε έναν νόμο

με κριτήρια αποκλεισμού από τη συμμετοχή και μάλιστα, θεσπίζοντας μια

ψήφο δεύτερης κατηγορίας, θεσμοθετώντας μια κατηγορία ψηφοφόρων

δεύτερης κατηγορίας.

Είναι ένα νομοσχέδιο που θεσπίζει ανισότητες. Ανισότητες για τις

οποίες θα πρέπει να απολογηθεί η ελληνική πολιτεία στους απόδημους,

παραδείγματος χάριν, στη Γερμανία, τη Σουηδία, τη Βρετανία, σ’ όλη την

Ευρώπη, στην Αμερική, στην Αυστραλία, στην Αφρική και όπου υπάρχει

ζωντανό ελληνικό στοιχείο. Ο Έλληνας κάτοικος οπουδήποτε στην ελληνική

επικράτεια έχει το δικαίωμα με τον σταυρό που θα βάλει να επιλέξει τον

υποψήφιο από το ψηφοδέλτιο του κόμματος της επιλογής του. Στον Έλληνα

απόδημο, που δεν έχει τη δυνατότητα να ταξιδέψει τη μέρα των εκλογών και

να ψηφίσει όπου είναι εγγεγραμμένος εντός της επικράτειας, το ελληνικό

κράτος, που δήθεν τον διευκολύνει να ψηφίσει, δεν του αποδίδει το ίδιο

δικαίωμα. Θα πάει να ψηφίσει μόνο κόμμα και όχι υποψήφιο και εναπόκειται

στα κομματικά παρασκήνια το αν θα τοποθετηθούν υποψήφιοι από τον

απόδημο ελληνισμό σε εκλόγιμες θέσεις στο επικρατείας.

Αυτό δεν είναι ψήφος ισότητας. Είναι ψήφος ανισότητας και στην

ανισότητα αυτή εμείς γυρίζουμε την πλάτη.

Δίνουμε στους απόδημους, κύριοι συνάδελφοι, ψήφο δεύτερης

κατηγορίας. Δεν έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν εκπρόσωπο στο

Κοινοβούλιο. Τους παρέχεται έμμεσα και μόνο η ανάδειξη και όχι η εκλογή

Βουλευτών μέσω του ψηφοδελτίου επικρατείας. Και πάλι φαλκίδευση των

δικαιωμάτων, γιατί οι Βουλευτές Επικρατείας θα εκλ ν βάσει του ποσοστού

κάθε κόμματος στο σύνολο της επικράτειας και όχι από την ψήφο των

αποδήμων αυτή καθαυτή.

Εξάλλου, το γνωρίζετε, κύριε Υπουργέ, με το σύστημα που εισάγεται,

μικρότερα κόμματα που δεν εκλέγουν Βουλευτές Επικρατείας δεν θα έχουν τη

δυνατότητα, όσο και αν το επιθυμούν, να έχουν Βουλευτές από τον απόδημο

ελληνισμό.

Όμως, ας πάμε και στις λεπτομέρειες όπου συνηθίζει να κρύβεται ο

διάβολος. Ο απόδημος θα πρέπει να τεκμηριώσει αθροιστική παρουσία δύο

ετών στα τελευταία τριανταπέντε χρόνια. Αυτή συνδέεται και με οικονομικά

κριτήρια, υποβολή δηλώσεων κ.λπ., που δίνουν δυνατότητες αυθαίρετων

προσεγγίσεων.

Το νομοσχέδιο συνδέει τη δημοκρατική άσκηση των πολιτικών

δικαιωμάτων με χρονικά και οικονομικά κριτήρια. Όμως, τα χρονικά και

οικονομικά κριτήρια, πολύ απλά, θεσπίζουν ανισότητες. Το λογικό θα ήταν τα

θύματα του νέου κύματος της μετανάστευσης να έχουν τη δυνατότητα να

επιλέξουν που θα ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα, στις εκλογικές

περιφέρειες εντός της επικράτειας ή εκτός.

Το ελληνικό πολιτικό σύστημα έσπρωξε τους νέους στη μαζική

μετανάστευση και τώρα πάλι τους περιορίζει στην άσκηση του εκλογικού τους

δικαιώματος. Ο τρόπος, λοιπόν, με τον οποίο φερόμαστε σ’ όλους αυτούς

τους ανθρώπους, που εμείς, ως ελληνικό πολιτικό σύστημα, τους

υποχρεώσαμε να εγκαταλείψουν την πατρίδα, είναι αδιανόητος. Φαίνεται,

λοιπόν, ότι δεν θέλουμε την ισότιμη δημοκρατική ψήφο των αποδήμων από

όλα τα κόμματα, δημοκρατικά και ισότιμα.

Εμείς, λοιπόν, στο ΜέΡΑ25, δεν θέλουμε να συμμετέχουμε σ’ αυτή την

κοροϊδία των αποδήμων και δηλώνουμε αντίθετοι. Είμαστε αντίθετοι στη

δημιουργία ενός σώματος ψηφοφόρων δεύτερης κατηγορίας, με περιορισμένο

δικαίωμα ψήφου.

Άλλη μια ευκαιρία, λοιπόν, πάλι πάει χαμένη, κύριοι της Κυβέρνησης.

Κλείνοντας, κύριε Πρόεδρε, αναρωτιέμαι το εξής: Άραγε, πόσο θα

χρειαστεί να περιμένουμε και κυρίως πόσο θα πρέπει να περιμένουν οι

απόδημοι για να ωριμάσουν οι συνθήκες, ώστε να έχουμε έναν νόμο που θα

ανταποκρίνεται στοιχειωδώς στην ιστορική ευθύνη της ελληνικής πολιτείας;


ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Βίτσας): Ευχαριστώ και εγώ, κυρία

Σακοράφα.

Ο κ. Λεονταρίδης από τη Νέα Δημοκρατία έχει τον λόγο και επόμενος

είναι ο κ. Μπλούχος, επίσης από τη Νέα Δημοκρατία.

ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΔΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο

απόδημος ελληνισμός έχει συμβάλει διαχρονικά στην πορεία της πατρίδας

μας, σ’ όλους τους αγώνες στην ιστορική της διαδρομή. Σε όλους τους

Έλληνες της Διασποράς που διατηρούν άσβεστη τη φλόγα του Ελληνισμού

δεν έχει κανείς το δικαίωμα να βάζει εμπόδια στο αναφαίρετο δικαίωμα να

ψηφίζουν στον τόπο διαμονής τους, διαμορφώνοντας τις πολιτικές εξελίξεις

για τη χώρα που αγαπούν και αισθάνονται περήφανοι γι’ αυτήν.

Αυτό που προέχει, λοιπόν, είναι η αντιμετώπιση του νέου Ελληνισμού

ως όλου. Οι Έλληνες που διαπρέπουν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του

κόσμου δεν είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Αυτό που μας καθιστά

συλλογική οντότητα είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων, όπως η γλώσσα,

η ιστορία, αλλά και η συνείδηση πως ανήκουμε σε ένα έθνος.

Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς όπου τα εθνικά ζητήματα, ο

πολιτισμός και η γλώσσα, είναι και τρόπος ζωής των Ελλήνων της

Διασποράς, οφείλουμε να κερδίσουμε ένα μεγάλο στοίχημα, τη συνέχεια του

Ελληνισμού. Με περίσσευμα καρδιάς, με ανοικτό πνεύμα να σφυρηλατήσουμε

την ενότητα του οικουμενικού Ελληνισμού. Δεν χρειάζονται μικροκομματικά

παιχνίδια και αριθμητικοί υπολογισμοί τι συμφέρει τους κομματικούς

σχηματισμούς. Συμφέρει να πάμε όλοι μαζί και χωρίς διαχωρισμούς και

αποκλεισμούς να υπερβούμε προκαταλήψεις, καχυποψίες και μιζέριες.

Ιστορική μας αποστολή είναι να μεταδώσουμε κάποιες πολύ

σημαντικές αξίες στους ανθρώπους που θα μας διαδεχθούν στον τόπο αυτό.

Το νομοσχέδιο που καλούμαστε να ψηφίσουμε σήμερα έχει ιδιαίτερη πολιτική

και εθνική σημασία γιατί αναφέρεται σε ένα αυτονόητο δημοκρατικό δικαίωμα

των Ελλήνων που κατοικούν ή που βρίσκονται στο εξωτερικό. Το δικαίωμα

συμμετοχής των Ελλήνων του εξωτερικού στη διαδικασία του εκλέγειν και

εκλέγεσθαι είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο.

Η θέση της Νέας Δημοκρατίας για την άσκηση του εκλογικού

δικαιώματος εκλογέων που βρίσκονται εκτός ελληνικής επικράτειας ήταν πολύ

πιο προωθημένη από αυτό που είναι το περιεχόμενο αυτού του νομοσχεδίου.

Η άποψή μας ήταν και είναι ότι το δικαίωμα να ψηφίζουν στη χώρα

στην οποία βρίσκονται θα έπρεπε να το έχουν όλοι οι Έλληνες που ζουν στο

εξωτερικό χωρίς διακρίσεις και ότι ο καταλληλότερος τρόπος για να

συμμετέχουν στην ψηφοφορία για τις βουλευτικές εκλογές είναι η επιστολική

ψήφος, μέθοδο την οποία χρησιμοποιούν όλες οι πολιτισμένες δημοκρατικές

χώρες του κόσμου.

Το δίλημμα ήταν να προσπαθήσουμε μ’ όλες μας τις δυνάμεις να

βρούμε κοινούς τόπους, συγκλίσεις και να πετύχουμε μία συναίνεση σε μία

συμβιβαστική λύση, κάνοντας το πρώτο μεγάλο βήμα για να ψηφίζουν οι

Έλληνες του εξωτερικού από τη χώρα στην οποία βρίσκονται ή να εμείνουμε

ο καθένας στη δική του άποψη και τελικά να μην υπάρξει κανένα αποτέλεσμα.

Ο αναγκαίος αυτός συμβιβασμός έγινε γιατί απαιτείται πλειοψηφία

διακοσίων ψήφων για να εφαρμοστεί η συγκεκριμένη διευκόλυνση, πράγμα

που δεν διέθετε η Κυβέρνηση. Καλούμε το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων

του Κοινοβουλίου να στηρίξουν και να ψηφίσουν αυτό το νομοσχέδιο για να

στείλουμε ένα ισχυρό μήνυμα ενότητας του πολιτικού κόσμου και σεβασμού

απέναντι στον παγκόσμιο Ελληνισμό, μήνυμα και βήμα αναγκαίο στην

περίοδο που ζούμε.

Πιστεύουμε ότι είναι ώρα ευθύνης για όλους και ένα προσκλητήριο από

το οποίο δεν πρέπει να απουσιάσει καμμία πολιτική δύναμη γιατί δεν υπάρχει

λόγος και κανένα πραγματικό επιχείρημα.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το πρώτο βήμα για την υλοποίηση του

στόχου ώστε να ψηφίζουν οι Έλληνες του εξωτερικού από τον τόπο στον

οποίο βρίσκονται, έγινε με την αναθεώρηση του άρθρου 54 του Συντάγματος,

με την προσθήκη της σχετικής παραγράφου 4, με την οποία θωρακίστηκαν

συνταγματικά οι προβλέψεις του σημερινού νομοσχεδίου.

Το δεύτερο και ουσιαστικό βήμα στο ζήτημα αυτό είναι το νομοσχέδιο

που συζητάμε σήμερα το οποίο ενσωματώνει τους τέσσερις κύριους άξονες

της διακομματικής συμφωνίας.

Πρώτος άξονας, απαραίτητη προϋπόθεση είναι οι εκτός επικρατείας

εκλογείς να είναι εγγεγραμμένοι στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους και

περαιτέρω θα πρέπει να πληρούν σωρευτικά τα εξής κριτήρια: Τα τελευταία

τριάντα πέντε χρόνια να έχουν ζήσει δύο χρόνια στην Ελλάδα, ανεξάρτητα

από πότε έφυγαν από την πατρίδα τους, να έχουν υποβάλει φορολογική

δήλωση -έντυπο Ε1 ή Ε2 ή Ε3 ή Ε9- είτε το τρέχον έτος, είτε το προηγούμενο

φορολογικό έτος. Η πιστοποίηση των κριτηρίων διετούς διαμονής θα

διαπιστώνεται από δημόσια έγγραφα.

Δεύτερος άξονας, ο τρόπος με τον οποίο ψηφίζουν οι Έλληνες του

εξωτερικού. Η ψηφοφορία θα γίνεται με αυτοπρόσωπη παρουσία του εκλογέα

σε εκλογικά τμήματα που θα συσταθούν σε πρεσβείες, προξενεία ή άλλα

καταστήματα ψηφοφορίας που θα οριστούν με απόφαση του Υπουργείου

Εξωτερικών. Ο ελάχιστος αριθμός για να συγκροτηθεί εκλογικό τμήμα είναι

σαράντα εκλογείς.

Τρίτος άξονας, η προσμέτρηση των ψήφων των εκλογέων του

εξωτερικού στη διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος στην ημεδαπή. Η

ψήφος θα μετράει ισότιμα στο συνολικό εκλογικό αποτέλεσμα και επομένως

για τη συνολική κατανομή των εδρών.

Τέταρτος άξονας, το τι θα μπορούν να ψηφίζουν οι εκλογείς στο

εξωτερικό. Συγκεκριμένα, θα μπορούν να ψηφίζουν το ψηφοδέλτιο

Επικρατείας του κόμματος που επιθυμούν, χωρίς όμως να έχουν δικαίωμα

σταυρού προτίμησης στις γενικές βουλευτικές εκλογές. Αυξάνονται σε

δεκαπέντε από δώδεκα οι Βουλευτές Επικρατείας, με αντίστοιχη

αναπροσαρμογή του αριθμού των λοιπών Βουλευτών.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επειδή δεν έχω και χρόνο, όλες αυτές τις

μέρες και εκπρόσωποι των αποδήμων Ελλήνων που κλήθηκαν στην

επιτροπή της Βουλής που επεξεργάστηκε το νομοσχέδιο, είναι αλήθεια ότι

εξέφρασαν την απογοήτευσή τους και την απορία τους γιατί με τις

προϋποθέσεις που θέτει το νομοσχέδιο αποκλείεται ένα τεράστιο τμήμα των

Ελλήνων του εξωτερικού να ψηφίζουν στον τόπο που διαμένουν.

Εμείς είμαστε μαζί τους. Αισιοδοξούμε ότι μετά την πρώτη εφαρμογή...

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Βίτσας): Κύριε Λεονταρίδη, πρέπει να

κλείσετε.

ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΔΗΣ: ...και με βάση πραγματικά δεδομένα μία

επόμενη Βουλή θα μπορεί να τροποποιήσει το νομοσχέδιο αίροντας κάποιους

ή όλους από τους περιορισμούς για την εγγραφή στους ειδικούς εκλογικούς

καταλόγους του εξωτερικού.

Η ψήφιση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου αποτελεί την απόδοση της

ελάχιστης τιμής και ευγνωμοσύνης προς όλους τους απόδημους Έλληνες που

βρέθηκαν στην ξενιτιά και που διαχρονικά στηρίζουν με κάθε τρόπο την

πατρίδα.

Με άλλα λόγια...

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Βίτσας): Όχι με άλλα λόγια, κύριε

Λεονταρίδη.

ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΔΗΣ: …το ελληνικό Κοινοβούλιο πρέπει

σύσσωμο να αποδείξει πως θέλει πάντα κοντά του τους απόδημους Έλληνες

και πως το δικαίωμα ψήφου που τους παρέχει, αποτελεί ένα διαχρονικό

οφειλόμενο χρέος.

Ευχαριστώ.


ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Βίτσας): Ευχαριστούμε.

Θέλω, όμως, να πω το εξής. Παρακολουθώ εδώ και αρκετή ώρα -δεν

αφορά τον τελευταίο ομιλητή- Βουλευτές οι οποίοι μας λένε τι λέει το κάθε

άρθρο. Στη Βουλή ξέρουμε τι λέει το κάθε άρθρο. Ας επιλέξουν κάτι και ας

κάνουν ανάλυση.

Ο κ. Μπλούχος έχει τον λόγο τώρα.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΛΟΥΧΟΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Εγώ δεν θα πω τι λέει το κάθε άρθρο.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η σύγχρονη ιστορία και το ελληνικό μας

κράτος από τη γέννησή του ως τα σήμερα απέδειξε περίτρανα, πλείστα τα

παραδείγματα, την εγγενή του αδυναμία ή κατ’ άλλους την επίκτητη

ανεπάρκειά του, στο να διασώσει επίκαιρο στη διαχρονία του και το

πολιτισμικό του παράδειγμα και την ουσιαστική προοπτική του στον χρόνο.

Το πιθανολογούμενο σφάλμα πηγάζει από το ότι δεν εγέρθησαν ποτέ

αξιώσεις καθολικής δεσμευτικότητας, συμφωνημένα υπονοούμενα δηλαδή,

και ας μην στηρίζονται σε ορθολογικά αποδείξιμες ή απόλυτες παραδοχές και

ας φάνταζαν κενοί τύποι και ας αποσιωπώνταν και ας προϋποτίθονταν

υπόρρητα.

Η στοχοθεσία του παρόντος είναι προϊόν ώριμης και νηφάλιας

πολιτικής προσέγγισης λες και αναστοχαζόταν η παρούσα Βουλή την ιστορική

της πορεία και καθώς αναστοχάζεται παραιτείται ταυτόχρονα από τη βαριά

ιστορία των δογματισμών, των φανατισμών και εν τέλει των καταστροφών.

Ένας άρρητος αναστοχασμός που αναδεύει τα στάσιμα νερά ενός,

ρομαντικού ίσως, οικουμενικού Ελληνισμού πέρα και έξω από κάθε

προσπάθεια καναλιζαρισμού και μυωπικών οριοθετήσεων, πέρα και έξω από

την εναγώνια λάγνα προσπάθεια εθνομηδενιστών ή πατριδοκάπηλων.

Η ύπαρξη και η πραγμάτωση του απόδημου ελληνισμού είναι ένα

ζήτημα, η αξία και η απαξία του είναι ένα άλλο και περνά καθ’ ολοκληρία από

το χέρι μας. Το σφάλμα μας ως πολιτικό σύστημα εν γένει είναι ότι

αποζητούμε την εγκυρότητα ή μη της ελληνικότητας σε φυσικά, κοινωνικο-

κρατικά ή ψυχολογικά δεδομένα, αλλά αγνοούμε, παρορούμε ότι η

ελληνικότητα είναι το «είναι», κάτι δηλαδή αυθύπαρκτο σαν γενόμενο, που

δεν προσδιορίζεται με όρους και συνθήκες.

Από τη φωνή των φορέων καταγγέλθηκαν οι αντιφάσεις και η

παραδοξότητά μας. Εκείνο που εύγλωττα αποτυπώθηκε ήταν ότι η

ελληνοσύνη της διασποράς υφίσταται και δεν χαρίζεται σε κανέναν μας, μόνο

στην πατρίδα. Αποκαλύφθηκε ο πυρήνας των παραδοχών μας και έβαλαν

τέλος στην ατέρμονη παραδομένη αντιπαράθεσή μας. Εξουδετέρωσαν όλες

τις προκατασκευασμένες απαντήσεις, άνοιξαν ορθάνοιχτα τις πόρτες και τα

παράθυρα, απογύμνωσαν την πολιτική συζήτηση και τη μετατόπισαν σε

ανοικτά πεδία με έκδηλη την αμηχανία μας, αλλά στο τέλος-τέλος ίσως και να

αναζωογόνησαν τα φυτά του θερμοκηπίου!

Με το παρόν τι φιλοδοξεί το πολιτικό μας σύστημα; Θέλω να πιστεύω

στη διαθλαστική του ερμηνεία και όχι στην αναγκαιότητα της αυτορρύθμισης

της μικροκομματικής μας παρακμής. Τη βεβαιότητα αυτή την εγγυάται η

ηγεσία της Κυβέρνησης.

Η -έστω και «κουτσουρεμένη»- απόδειξη μέριμνάς μας επιδιώκει τι;

Την ενεργοποίηση των συναισθηματικών δεσμών των αποδήμων με απώτερο

στόχο την ετοιμότητά τους να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες βοήθειας στις

εθνικές μας επιδιώξεις; Αυτό μάλλον ήταν το ενδιαφέρον μας. Η επενέργεια

του παρόντος και η προοπτική της πολιτικής αυτής της Κυβέρνησης δεν

περιχαρακώνεται αποκλειστικά στη συντήρηση των δυνατοτήτων για την

περιπτωτική και περιστασιακή χρησιμοποίηση της διασποράς.

Όμως, τουναντίον, αυτό που αναφαίνεται και εμφαντικά δηλώνεται από

την Κυβέρνηση, σε αντιδιαστολή με τον ιστορικά πολιτικό μηρυκασμό μας

είναι η απαρχή ουσιαστικού συστηματικού σχεδιασμού και πλέον με

ευδιάκριτους στόχους την ενσωμάτωση της διασποράς στο πολιτικό και

λειτουργικό γίγνεσθαι του Ελληνισμού.

Ας αποτυπώσουμε λίγο ρεαλιστικά τη διαδρομή μας χωρίς τις

στρουθοκαμηλικές υπεκφυγές μας ή τον φαρισαϊκό βερμπαλισμό μας .

Αφού, λοιπόν, κατά τη διάρκεια της συζήτησης στην επιτροπή και κατά

την ακρόαση των φορέων, πλειοδοτήσαμε σε ύμνους για τη διασπορά μας,

υπερβάλλαμε σε επίδειξη πολιτικής κοσμιότητας, υπερχειλίσαμε από

κατανόηση για την αυθεντική τους αντίδραση και τις κατατεθειμένες ενστάσεις

τους, συμμεριστήκαμε και διαισθανθήκαμε την αγωνία τους, τι εκάμαμε;

Προσπαθήσαμε να κατευνάσουμε τα πάθη, να αμβλύνουμε τις

επίπλαστες διαφορές μας, εφηύραμε άλλοθι για να οχυρώσουμε ή να

διασφαλίσουμε την εσωτερική μας συνέπεια, ψελλίσαμε αληθοφανείς

δικαιολογίες, στο τέλος απεκδυθήκαμε την αυστηρή κομματική μας λεοντή και

προσπαθούμε να κάνουμε σήμερα μιαν υπέρβαση.

Σαφέστατα, έστω και καθυστερημένη, πρέπει να είναι ιστορική η

στιγμή. Θα συνέβαλλε, επίσης, στην ιστορική αποτύπωση αν συνηγορούσε

στην κατατεθειμένη, την ακρωτηριασμένη έστω, πρόταση όλο το Σώμα. Η

αναγκαιότητα ήταν δεδομένη. Η υπέρβαση σήμερα θα καταγραφεί.

Αγαπητοί συνάδελφοι, βάλαμε όρους και προϋποθέσεις σ’ ένα ζήτημα

που απαιτείται μία μόνο και ικανή ζώσα συνθήκη. Με στόχο την ευρύτερη

δυνατή συναίνεση, με έκπτωση για εμάς, με υπερβολή για εσάς

συναντηθήκαμε –ναι- για να υπερκεραστεί το της συνταγματικής επιταγής.

Άξιζε; Αξίζει;



Την ανοχή σας ελάχιστα, κύριε Πρόεδρε.

Επιτρέψετέ μου, όμως, να διερωτηθώ: Τίθεται υπό αμφισβήτηση η

ελληνικότητα; Η κρατική, μάλλον, γιατί δεν μπορεί η κοινωνικοπολιτική μας.

Τίθεται υπό κατηγοριοποίηση η ελληνικότητα; Τίθεται ή μάλλον ενοχοποιείται

τελικά η δημοκρατικότητά μας; Μήπως τελικά και μόνη αυτή καθαυτή η

διαφοροποίηση σε ελλαδικό μητροπολιτικό κέντρο και σε Διασπορά

αυτοματοποιεί σε κάποιους όρους διάκρισης και ανισοσκελισμού;

Τέλος, για ποια ελληνικότητα φρονούμε σήμερα όλοι μας και γινόμαστε

και τιμητές της; Αυτή που διασώζουμε εμείς, οι κάποιοι ελληνώνυμοι, αυτή της

αλλοτριωμένης ελληνότροπης αυτοσυνειδησίας μας, του γραικυλισμού μας

ενίοτε, του κοτζαμπασιδισμού μας;

Τα ζητήματα αυτά είναι που χρόνισαν και πολλά άλλα συνάμα που δεν

επιδείξαμε ποτέ θάρρος και παρρησία και αυτά συνέβαλαν στην παρακμή

μας.

Είναι καιρός, όμως. «Κι ενώ εδώ θα ζούμε καταρρεύσεις, ο έξω

Ελληνισμός θα προχωρεί και φως και μουσική μιας άλλης σκέψης στη μείζονα

Ελλάδα θα εκραγεί στους Πανέλληνες».

Για μια Ελλάδα αόριστη, λοιπόν, όπως τραγουδά ο εθνικός μας

παραμυθάς και τροβαδούρος, ο Διονύσης Σαββόπουλος.

Ευχαριστώ.


ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Βίτσας): Ευχαριστώ και εγώ.


ότι τη συνεδρίασή μας παρακολουθούν από τα άνω δυτικά θεωρεία της

Βουλής, αφού ξεναγήθηκαν στην έκθεση της αίθουσας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ


οργάνωσης και λειτουργίας της Βουλής, σαράντα τρεις μαθήτριες και μαθητές

και τρεις εκπαιδευτικοί συνοδοί από το 4ο Γενικό Λύκειο Κορίνθου (δεύτερο

τμήμα).



Τον λόγο έχει η κ. Αλεξοπούλου από τη Νέα Δημοκρατία και μετά η κ.

Ζέττα Μακρή από τη Νέα Δημοκρατία, επίσης.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχουμε σήμερα με το παρόν νομοσχέδιο

την ευκαιρία να πάμε μπροστά, στέλνοντας ένα ισχυρό μήνυμα εθνικής

ενότητας και αξιοπιστίας στον απανταχού Ελληνισμό, όπου και αν έχει

ριζώσει.

Ήρθε η ώρα να ικανοποιήσουμε ένα πάγιο αίτημα δεκαετιών. Από τις

πρώτες ημέρες της ανάληψης της διακυβέρνησης της χώρας ο

Πρωθυπουργός, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, έθεσε το ζήτημα στις άμεσες

προτεραιότητες της Κυβέρνησης. Με διάθεση συνεννόησης, συνάντησε όλους

τους πολιτικούς αρχηγούς με στόχο την επίτευξη συναίνεσης και την από

κοινού ψήφιση νόμου με τη μέγιστη δυνατή πλειοψηφία, όχι μόνο των

διακοσίων Βουλευτών, όπως ορίζει το Σύνταγμα, αλλά ει δυνατόν και των

τριακοσίων. Σήμερα είναι το επιστέγασμα αυτής της προσπάθειας.

Σε όλη αυτή τη διαδικασία η Κυβέρνηση έθεσε μόνο μία κόκκινη

γραμμή που αποτελεί βασική δημοκρατική και συνταγματική αρχή, η ψήφος

να είναι ισότιμη.

Δεν θα μπορούσε, λοιπόν, όπως πρότεινε ο ΣΥΡΙΖΑ, η ψήφος των

Ελλήνων εκλογέων που ζουν εκτός της επικράτειας να μην καταμετράται με

τον ίδιον ακριβώς τρόπο, όπως αυτή όλων ημών που ζούμε εντός. Θα

διαχωρίζαμε τους Έλληνες σε ψηφοφόρους δύο ταχυτήτων, σε πολίτες Α΄ και

Β΄ κατηγορίας. Δεν μπορεί να έχει διαφορετική βαρύτητα η μία ψήφος έναντι

της άλλης.

Η ψήφος των εκτός συνόρων συμπατριωτών δεν είναι απλά η

αναγνώριση ενός δικαιώματός τους. Ο απόδημος Ελληνισμός είναι ένα

τεράστιο ανθρώπινο δυναμικό, το οποίο η πατρίδα οφείλει να το αξιοποιήσει,

ενισχύοντας τους δεσμούς μαζί του. Το δικαίωμα ψήφου είναι ένας από

αυτούς τους τρόπους.

Είναι κρίσιμο να παραμείνει αναλλοίωτος ο συνδετικός ιστός, να

διατηρήσουν οι απόδημοι την ελληνική τους ταυτότητα με πολλαπλά οφέλη

για τον τόπο τόσο σε πολιτικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο. Η εκπλήρωση

αυτού του δικαιώματος αποτελεί συνταγματική επιταγή και υποχρέωση της

πολιτείας έναντι μιας σημαντικής κατηγορίας Ελλήνων πολιτών που αυξήθηκε

ραγδαία τα τελευταία χρόνια λόγω της οικονομικής κρίσης.

Συνειδητοποιήσαμε πως μοιάζει να λείπουν από εδώ, από το ελληνικό

εργατικό δυναμικό και από τις οικογένειές τους τόσοι νέοι άνθρωποι με

σπουδές, ταλέντα και όρεξη για δημιουργία. Η γενιά του brain drain

αναγκάστηκε να φύγει από τη χώρα αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον στο

εξωτερικό.

Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των ανθρώπων επιθυμεί να

επιστρέψει στην Ελλάδα. Αυτό που ζητούν είναι να αποκτήσουν φωνή και

ψήφο. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούν να συνδιαμορφώσουν τις πολιτικές

που εφαρμόζονται στη χώρα μας. Έτσι οι δεσμοί με την πατρίδα θα γίνουν

ακόμη πιο ισχυροί και θα ενισχυθεί σημαντικά το κίνητρο για να πάρουν την

απόφαση της επιστροφής τους.

Είναι αλήθεια πως το νομοσχέδιο αποτελεί προϊόν συμβιβασμού,

καθώς η αρχική πρόταση της Κυβέρνησης ήταν ακόμα πιο πρωτοποριακή.

Θέση της Νέας Δημοκρατίας ήταν να μπορούν να ψηφίζουν από τη

χώρα στην οποία βρίσκονται όλοι οι Έλληνες του εξωτερικού με επιστολική

ψήφο και χωρίς διακρίσεις, εξαιρέσεις και περιορισμούς. Αυτή ήταν ξεκάθαρα

και η επιθυμία όλων των εκπροσώπων των ελληνικών κοινοτήτων,

ομοσπονδιών και οργανώσεων των Ελλήνων του εξωτερικού, όπως

εκφράστηκε στην επιτροπή όπου είχαν κληθεί για να καταθέσουν τις απόψεις

τους. Όλοι τους ανεξαιρέτως τάχθηκαν υπέρ της επιστολικής ψήφου,

δηλώνοντας τη διαφωνία τους για την πρόβλεψη της αυτοπρόσωπης

παρουσίας.

Αυτή ήταν και η δική μας θέση, που, δυστυχώς, δεν είχε την έγκριση

των διακοσίων Βουλευτών που απαιτούνται από το Σύνταγμα, ώστε να

μπορεί να καθιερωθεί.

Η Κυβέρνηση είχε να πάρει μια σημαντική απόφαση. Αν επέμενε σε

αυτήν την επιλογή χωρίς να κάνει τους απαραίτητους συμβιβασμούς για την

αναζήτηση μιας λύσης ευρύτερης αποδοχής, το αποτέλεσμα θα ήταν τελικά

να μην ψηφίσει κάποιος για πολλά χρόνια ακόμα μέχρις ότου κάποια στιγμή

στο μέλλον βρεθεί η ζητούμενη πλειοψηφία.

Ωστόσο, δεν νομίζω ότι οι ενστάσεις για την επιστολική ψήφο έχουν

πραγματική βάση. Δεν δικαιολογούνται σ’ ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος εν

έτει 2019. Υπάρχει μεγάλος αριθμός κρατών, ευρωπαϊκών και μη, που

εφαρμόζουν τη διαδικασία της επιστολικής ψήφου εδώ και δεκαετίες χωρίς να

έχει ανακύψει κάποιο σημαντικό πρόβλημα.

Υπάρχουν δε χώρες, όπως η Ολλανδία, η Ελβετία και η Εσθονία, που

έχουν εισάγει και πρακτικές ηλεκτρονικής ψηφοφορίας. Πρέπει κάποια στιγμή

να αντιληφθούμε ότι βρισκόμαστε στον εικοστό πρώτο αιώνα και δεν έχουμε

«παγώσει» στο παρελθόν. Η τεχνολογία μπορεί να συνεισφέρει τα μέγιστα

στη δημοκρατία μας και την εκλογική διαδικασία.



Μισό λεπτάκι, κύριε Πρόεδρε.

Υπάρχει μια θεματική περιοχή στον χώρο της πληροφορικής σε

παγκόσμιο επίπεδο που ονομάζεται ηλεκτρονική δημοκρατία και αναφέρεται

στη χρήση των τεχνολογιών προς ενίσχυση και βελτίωση των πολιτικών

διεργασιών με μείωση του κόστους των εκλογών, ταχύτερη καταμέτρηση των

ψήφων και αύξηση του ποσοστού συμμετοχής. Άρα, το ζήτημα εντοπίζεται

μάλλον στον φόβο και την καχυποψία κάποιων μπροστά σε κάτι άγνωστο.

Όπως και να έχει, το πρώτο βήμα έγινε. Αισθανόμαστε δικαιωμένοι για

το αποτέλεσμα μιας συμφωνίας που ικανοποιεί σχεδόν όλες τις πλευρές.

Επιτέλους, το πολιτικό σύστημα κάνει πράξη τη δέσμευσή του απέναντι

σ’ όλους τους συμπατριώτες μας του εξωτερικού. Τριακόσιοι σαράντα χιλιάδες

Έλληνες αποκτούν σήμερα το δικαίωμα ψήφου. Μετά από όλες τις

διαβουλεύσεις και τις τελευταίες νομοτεχνικές βελτιώσεις φαίνεται ότι

επιτυγχάνεται μια μοναδική, στη σύγχρονη ιστορία του τόπου, συμφωνία με

την κατάρτιση ενός νομοσχεδίου, το οποίο φαίνεται ότι θα συγκεντρώσει τη

στήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού Κοινοβουλίου.



ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Βίτσας): Ευχαριστούμε, κυρία

Αλεξοπούλου.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ: Ο αρχικός στόχος επετεύχθη. Θα

συνεχίσουμε την προσπάθεια διαμορφώνοντας το έδαφος και τις κατάλληλες

συνθήκες, ώστε στο μέλλον όλο και περισσότεροι Έλληνες να συμμετέχουν

ενεργά στις εκλογές της πατρίδας που μας χρειάζεται όλους χωρίς διακρίσεις

και εξαιρέσεις.



ΖΕΤΤΑ ΜΑΚΡΗ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.

Κύριοι Υπουργοί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι πρόγονοί μας στη

νεοσύστατη, εύθραυστη και μικρή γεωγραφικά Ελλάδα του 1862 είχαν το

σθένος και το αντισυμβατικό και καινοτόμο πνεύμα, αλλά προπαντός έντονο

το ένστικτο της δημοκρατικότητας ώστε να διαρρυθμίσουν γενναία τον τότε

εκλογικό χάρτη της χώρας. Οι Έλληνες υπήκοοι, οπουδήποτε εκτός της

Ελλάδας ευρισκόμενοι, είχαν δικαίωμα ψήφου στη Εθνική Συνέλευση του

1862. Βεβαίως ψήφισαν για πρώτη και τελευταία φορά στα προξενεία του

Λονδίνου, της Αλεξάνδρειας και της Κωνσταντινούπολης. Μάλιστα, οι

Έλληνες εξέλεξαν τότε και Βουλευτές της Διασποράς, ανάμεσά τους τον

Χαρίλαο Τρικούπη που ήταν αντιπρόσωπος Λονδίνου και τον Γεώργιο

Αβέρωφ, αντιπρόσωπο Καΐρου.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τελικά τα γεγονότα αποδεικνύουν

περίτρανα ότι μάλλον εμείς, οι σύγχρονοι Έλληνες, υπολειπόμεθα των

προγόνων μας σε δημοκρατικότητα, αφού μόλις το 1975, στην αρχή της

μεταπολίτευσης, εισάγαμε ακροθιγώς μία αρχική διάταξη για την άσκηση στην

πράξη του εκλογικού δικαιώματος από τους εκτός της επικράτειας Έλληνες

εκλογείς, και το 2001 απλώς την συμπληρώσουμε με το να επιτρέπονται ρητά

αποκλίσεις από την αρχή της ταυτόχρονης διεξαγωγής της ψηφοφορίας, ώστε

να μπορεί ο εκτός Ελλάδας εκλογέας να ψηφίσει πριν την ημέρα των

βουλευτικών εκλογών ή του δημοψηφίσματος και να ψηφίσει με επιστολική

ψήφο ή με άλλο πρόσφορο μέσο.

Βεβαίως, θα πρέπει να τονίσουμε ότι προστέθηκε και η ρήτρα της

αυξημένης πλειοψηφίας των 2/3, με την οποία πρέπει να ψηφιστεί ο νόμος,

που θα ενεργοποιούσε τη συγκεκριμένη συνταγματική διάταξη, καθώς

σύμφωνα με τον τότε συνταγματικό νομοθέτη αποτελεί μεταπλειοψηφική

εγγύηση, για να μην τροποποιηθεί το εκλογικό σύστημα και αλλοιωθεί η

σύνθεση του εκλογικού σώματος.

Ποτέ όμως δεν επιτρέψαμε να ενεργοποιηθεί η συγκεκριμένη διάταξη,

δεκαοκτώ χρόνια μετά, παρά κάποιες ομιχλώδεις προσπάθειες το 2009. Αυτή

δε η εκκωφαντική μας παράλειψη έγινε ακόμη πιο κραυγαλέα μετά το 2010,

όταν η οικονομική κρίση οδήγησε στη μετανάστευση εκατοντάδες χιλιάδες

συμπολίτες μας.

Δίνεται, λοιπόν, σε όλους εμάς που εκπροσωπούμε το σύγχρονο

πολιτικό σύστημα, σ’ αυτή τη χρονική συγκυρία, σε συνέχεια της πρόσφατης

συνταγματικής Αναθεώρησης του άρθρου 54 –Αναθεώρηση στην οποία

συμμετείχα ενεργά και είμαι περήφανη για το αποτέλεσμά της- η δυνατότητα

να πάψουμε να διακατεχόμαστε από φοβίες και καχυποψία.

Με περισσή, λοιπόν, διαβουλευτική διάθεση μεταξύ των

Κοινοβουλευτικών Ομάδων, η οποία αποδείχθηκε περίτρανα ότι υπάρχει στο

πλαίσιο των τριών συνεδριάσεων της Διακομματικής Επιτροπής και με τη

συγκέντρωση ευρύτατης συναίνεσης, ένα κεφαλαιώδες ζήτημα για την

απόδοση πρόσθετης αξίας στο πολιτειακό μας σύστημα, θα πρέπει επιτέλους

να προχωρήσουμε στην επίλυση μιας θεσμικής εκκρεμότητας που μας

ταλανίζει πάνω από σαράντα πέντε χρόνια, ώστε να πάψουν οι εκλογείς που

διαμένουν στο εξωτερικό να αντιμετωπίζονται ως μη πολίτες.

Δεν θα σταθώ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στα πολύπλοκα

συνταγματικά ζητήματα που ήδη απασχόλησαν επίμονα και αδιαλείπτως

όλους εμάς που συμμετείχαμε στις εργασίες της Επιτροπής Αναθεώρησης

του Συντάγματος, καθώς και τους έγκριτους και εγνωσμένου κύρους

συνταγματολόγους και ακαδημαϊκούς, για τη θέσπιση του νόμου για την

άσκηση του εκλογικού δικαιώματος των Ελλήνων εκτός της επικράτειας.

Θεωρώ άλλωστε ότι αυτά έχουν λειανθεί, με τη σύγκλιση σε μία συμφωνία

τεσσάρων συν ενός σημείων, η οποία δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την

επίτευξη της πλειοψηφίας των διακοσίων και πλέον θετικών ψήφων.

Απλώς, θα προσπαθήσω να ερμηνεύσω τη συγκεκριμένη διάταξη του

Συντάγματος, κατά την εφαρμογή της οποίας και στην οποία βασίζεται το

παρόν νομοσχέδιο. Το Σύνταγμα δεν λέει τίποτε άλλο από το εύλογο: να

ρυθμιστούν με νόμο -δηλαδή με το παρόν νομοσχέδιο που καλούμαστε εμείς

σήμερα να κρίνουμε και να ψηφίσουμε- με πλειοψηφία τουλάχιστον διακοσίων

Βουλευτών, θέματα της διάταξης του άρθρου 54.

Συνεπώς, δεν αποφασίζουμε να δώσουμε δικαίωμα ψήφου σε

οποιονδήποτε τρίτο, απλά διευκολύνουμε την άσκηση του εκλογικού

δικαιώματος από Έλληνες πολίτες που είναι εγγεγραμμένοι στα δημοτολόγια

και συνεπώς έχουν εκλογικό δικαίωμα, αλλά έχουν αποφασίσει μόνιμα ή

προσωρινά να διαμένουν στο εξωτερικό. Άρα, οι συγκεκριμένοι πολίτες

συμμετέχουν στη λαϊκή κυριαρχία, μετέχουν και εκείνοι όπως και εμείς, αλλά

δεν βρίσκονται στην επικράτεια την ημέρα των εκλογών.

Τι άλλο πρέπει να εξετάσουμε στο πλαίσιο της άσκησης του εκλογικού

δικαιώματος των συγκεκριμένων πολιτών; Προφανώς, το γεγονός ότι η ψήφος

τους πρέπει να είναι ισότιμη, να έχει δηλαδή την ίδια έννομη σχέση που έχει

κάθε άλλη ψήφος. Αυτονόητο είναι ότι η ψήφος τους θα πρέπει να

συνυπολογίζεται στη συνολική εκλογική δύναμη κάθε κόμματος για την

κατανομή των εδρών.

Τα κόμματα θα ενθαρρύνονται να συμπεριλάβουν στους εκλογικούς

καταλόγους των Βουλευτών Επικρατείας Έλληνες από τη Διασπορά και

εναπόκειται στη διακριτική τους ευχέρεια η επιλογή του αριθμού των

υποψηφίων. Ουσιαστικά, δηλαδή, θα πρόκειται για μία αυτορρύθμιση των

ίδιων των κομμάτων να περιλάβουν σε εκλόγιμες θέσεις Έλληνες της

Διασποράς και γι’ αυτόν τον λόγο άλλωστε διευρύνεται ο αριθμός των

Βουλευτών Επικρατείας από δώδεκα σε δεκαπέντε, δηλαδή στο μέγιστο που

προβλέπει το Σύνταγμα για τους Βουλευτές Επικρατείας.

Το άλλο ζήτημα που ρυθμίζεται είναι ο τρόπος με τον οποίο θα

ψηφίζουν οι εκτός επικρατείας εκλογείς. Η θέση που τελικά προκρίνεται από

τη διακομματική σύγκλιση είναι ότι δεν θα υπάρχει αυστηρός αριθμός για τους

Έλληνες της Διασποράς που θα συμμετέχουν ούτε ειδική εκλογική περιφέρεια

αποδήμων. Θα ψηφίζουν μόνο το ψηφοδέλτιο Επικρατείας, χωρίς να θέτουν

σταυρό προτίμησης και η ψήφος τους θα προσμετράται τελικά και συνολικά

στην εξαγωγή του εκλογικού αποτελέσματος, άρα θα είναι και ισότιμη.

Ως δικλίδα ασφαλείας στη διευκόλυνση της άσκησης του εκλογικού

δικαιώματος θα πρέπει να πληρούνται σωρευτικά τα παρακάτω κριτήρια: να

έχει παραμείνει στη χώρα για μία διετία είτε άπαξ είτε τμηματικά τα τελευταία

τριάντα πέντε χρόνια, να έχει υποβάλει φορολογική δήλωση είτε το τρέχον είτε

το προηγούμενο φορολογικό έτος και υπό τις προϋποθέσεις αυτές θα πρέπει

να εγγραφεί σε ειδικό κατάλογο εξωτερικού και θα μπορεί με τη φυσική του

παρουσία να ψηφίσει σε πρεσβεία, προξενείο, χώρους οργανώσεων

αποδήμων ή άλλους κατάλληλους χώρους, για τη συγκρότηση των οποίων

απαιτείται ο ελάχιστος αριθμός των σαράντα εκλογέων.

(Στο σημείο αυτό κτυπά το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της


Σε ένα λεπτό, κύριε Πρόεδρε, τελειώνω.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Βίτσας): Όχι σε ένα λεπτό, γιατί μιλάτε

επτά λεπτά.

ΖΕΤΤΑ ΜΑΚΡΗ: Πέντε λεπτά μιλάω, σε ένα δευτερόλεπτο

ολοκληρώνω.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι μια μοναδική ευκαιρία να λυθεί ένα

τέτοιο θέμα εθνικής σημασίας με ευρύτατη συναίνεση. Οι Έλληνες είμαστε

πολύ λίγοι για να είμαστε διχασμένοι, ειδικά σ’ αυτήν τη χρονική συγκυρία και

οφείλουμε με την ψήφιση του παρόντος νομοσχεδίου να δείξουμε ότι

ενώνουμε τις δυνάμεις μας για να προχωρήσουμε μπροστά, όπως είπε ο

Υπουργός, τουλάχιστον σ’ αυτό το αυτονόητο δημοκρατικό δικαίωμα των

Ελλήνων σε όλη τη γη.



ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Βίτσας): Ευχαριστώ κι εγώ.

Τον λόγο έχει τώρα ο κ. Δημοσχάκης και θα ακολουθήσει η κ. Σκόνδρα,

Βουλευτές και οι δύο της Νέας Δημοκρατίας.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ (ΤΑΣΟΣ) ΔΗΜΟΣΧΑΚΗΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε

Πρόεδρε.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Κυβέρνηση από την αρχή επέδειξε

πνεύμα συναίνεσης, διάθεση συνεννόησης με τα πολιτικά κόμματα,

προκειμένου να υλοποιηθεί ένα αίτημα δεκαετιών των οργανώσεων των

Ελλήνων του εξωτερικού και των απανταχού συμπατριωτών μας.

Το ιστορικό μας παρελθόν άλλωστε μας υπαγορεύει να κινηθούμε

προς αυτή την κατεύθυνση. Θυμόμαστε όλοι την ειδική νομοθεσία του

Υπουργού Εσωτερικών Θρασυβούλου Ζαΐμη πριν από εκατόν πενήντα επτά

χρόνια, όπου προβλεπόταν για πρώτη φορά το δικαίωμα των Ελλήνων του

εξωτερικού να ψηφίζουν από τον τόπο της διαμονής τους.

Πέρασαν πάνω από εκατόν πενήντα χρόνια και φτάσαμε στο σήμερα,

για να ξεπεράσουμε τις όποιες πολιτικές αντιπαραθέσεις και με αίσθημα

ευθύνης να διευκολύνουμε όλους τους Έλληνες της οικουμένης να

συμμετέχουν ενεργά στα πολιτικά δρώμενα της πατρίδας μας.

Αυτό συντελείται σε χρονική περίοδο που η χώρα μας απειλείται από

την επιθετική, παράνομη και ανιστόρητη πολιτική του γείτονά μας και των

αυξημένων εισροών κυρίως οικονομικών μεταναστών στα νησιά και την

ενδοχώρα. Η πατρίδα μας έχει ανάγκη τα νέα παιδιά του εξωτερικού όσο ποτέ

άλλοτε και δεν πρέπει να τους απομακρύνουμε οριστικά από τα δρώμενα της

χώρας.

Επιθυμούμε να λειτουργούν ως πρεσβευτές της χώρας μας στο

εξωτερικό, να είναι αρωγοί στα εθνικά μας θέματα, να συνδράμουν στην

προσπάθεια οικονομικής ανόρθωσης της πατρίδας, προσβλέποντας στην

ενίσχυση των δεσμών με όλον τον οικουμενικό ελληνισμό.

Η Νέα Δημοκρατία διαχρονικά διεκδικούσε την κατοχύρωση του

δικαιώματος αυτού και πίστευε στη σύνθεση απόψεων και όχι στην

αντιπαράθεση. Για τον λόγο αυτό κατέθεσε επανειλημμένα στο παρελθόν

νομοσχέδια, αλλά και προτάσεις νόμων, χωρίς ωστόσο να επιτευχθεί το

ζητούμενο, κύριε Υπουργέ. Τα νομοσχέδια που κατατέθηκαν δεν

υπερψηφίστηκαν από τον «μαγικό» αριθμό των διακοσίων Βουλευτών από

την αντιπολίτευση. Σήμερα επιδιώκουμε να διασφαλιστεί επιτέλους η θεσμική

αυτή τομή.

Ως τομεάρχης της Νέας Δημοκρατίας στα θέματα του απόδημου

ελληνισμού, υποστήριζα ότι η αξιοποίηση του οικουμενικού ελληνισμού

αποτελεί αποστολή του ελληνικού κράτους. Από το 2016 τόνιζα ότι βασική

προτεραιότητά μας θα πρέπει να είναι η συμμετοχή των αποδήμων στα κοινά

της πατρίδας. Η χορήγηση του δικαιώματος της ψήφου δεν συνιστά απλά

υποχρέωση κράτους, αλλά αυτονόητο δικαίωμα και ένδειξη εκσυγχρονισμού

του ελληνικού κράτους αποτάσσοντας τις μικροκομματικές σκοπιμότητες.

Η Κυβέρνηση με το εν λόγω σχέδιο νόμου αποδεικνύει εμπράκτως ότι

θεωρεί τους Έλληνες αποδήμους αναπόσπαστο κομμάτι της πατρίδας.

Παραλλήλως, από το τότε αξίωμά μου υπογράμμιζα ότι απαιτείται η

οργάνωση του απόδημου ελληνισμού σε νέες βάσεις.

Είμαι σίγουρος ότι ο νέος και νεοφώτιστος Υφυπουργός Απόδημου

Ελληνισμού του Υπουργείου Εξωτερικών θα βάλει σε νέες βάσεις το θέμα το

οποίο αυτή τη στιγμή συζητούμε, μία αποτελεσματική οργάνωση που θα

ενώνει δυνάμεις, θα συντονίζει δράσεις και θα προωθεί εθνικούς στόχους.

Αυτό διαμηνύω και τώρα από το Βήμα της Βουλής: Ο απόδημος

ελληνισμός, οργανώνοντας κοινότητες και επιστημονικές ενώσεις, κτίζοντας

σχολεία, εκκλησίες και πολιτιστικά κέντρα δεν επιβίωσε, αλλά μεγαλούργησε.

Όμως, δεν ξέχασε την πατρίδα. Όλα τα εμβληματικά κτήρια της νεοελληνικής

Αθήνας, αλλά και της χώρας ανήκουν στους Έλληνες ευεργέτες και δωρητές.

Γι’ αυτό και εγώ, από αυτό το Βήμα, εκφράζω τις ευχαριστίες και την

ευγνωμοσύνη μου και τις δικές μου, αλλά και της παράταξής μου και της

Κυβέρνησής μας.

Προς αυτή την κατεύθυνση το πρώτο και σημαντικό βήμα ήταν η

αναθεώρηση του άρθρου 54 του Συντάγματος κατά την πρόσφατη

αναθεωρητική διαδικασία, αποδεικνύοντας την ωριμότητα του πολιτικού

κόσμου. Λίγες μέρες μετά, η Κυβέρνηση προβαίνει στο δεύτερο και

ουσιαστικό βήμα που αποτυπώνει την εθνική συνεννόηση, φέρνοντας το

παρόν νομοσχέδιο.

Είμαστε περήφανοι που ψηφίζουμε αυτό το νομοσχέδιο και καλούμε

τους Έλληνες απανταχού της οικουμένης να ανταποκριθούν. Είμαστε βέβαιοι

ότι θα το πράξουν.

Ας αξιοποιήσουμε τα χρόνια που έχουμε μπροστά μας, ώστε

δουλεύοντας σκληρά και μεθοδικά, με γνώμονα το εθνικό συμφέρον, ο

Ελληνισμός -ελλαδικός και απόδημος- να κάνει νέο και ελπιδοφόρο ξεκίνημα.

Οι Έλληνες είμαστε λίγοι, αλλά δυνατοί και είναι πολυτέλεια να είμαστε

διχασμένοι. Όλοι μαζί μπορούμε να πετύχουμε αυτά τα οποία πέτυχαν και οι

πρόγονοί μας.

Σας ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας.


ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Βίτσας): Η κ. Σκόνδρα από τη Νέα

Δημοκρατία έχει τον λόγο και ακολουθεί η κ. Κεφαλίδου από το Κίνημα

Αλλαγής.

ΑΣΗΜΙΝΑ ΣΚΟΝΔΡΑ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο συνταγματικός

νομοθέτης ορίζει από το 1975 στο Σύνταγμα της Ελλάδος την ισοτιμία της

ψήφου των Ελλήνων. Δεν διαχωρίζει την ψήφο εκείνων που ζουν εντός των

γεωγραφικών συνόρων από εκείνη αυτών που ζουν εκτός.

Φτάσαμε εν έτει 2019 για να υλοποιηθεί επιτέλους από την Κυβέρνηση

του Κυριάκου Μητσοτάκη το αυτονόητο, μιας και κατά το παρελθόν σχετική

απόπειρα πάλι της Νέας Δημοκρατίας απέτυχε.

Η διευκόλυνση της άσκησης του εκλογικού δικαιώματος της

Ομογένειας αποτελούσε πάγιο αίτημα εδώ και πολλές δεκαετίες σύσσωμου

του Ελληνισμού.

Σήμερα, μετά από επίμονη και επίπονη προσπάθεια του Υπουργού

Εσωτερικών κ. Θεοδωρικάκου, στον οποίο και αξίζουν πολλά συγχαρητήρια,

ερχόμαστε ένα βήμα πιο κοντά στην ικανοποίηση αυτού του δίκαιου και

σωστού αιτήματος. Λέω «ένα βήμα», γιατί αρχικά υπήρξε τεράστια απόσταση

στις θέσεις των κομμάτων και απαιτήθηκαν ευρύτατος διάλογος, συμβιβασμοί

και συναινέσεις.

Εμείς πιστεύουμε και επιδιώκουμε την εθνική ενότητα, την εθνική

συνεννόηση και αυτό το αποδεικνύουμε στην πράξη, όπως και με το παρόν


Η θέση της Νέας Δημοκρατίας στο θέμα της ψήφου των αποδήμων

ήταν και παραμένει πάγια: Θέλουμε να ψηφίζουν όλοι οι Έλληνες και οι

Ελληνίδες της Διασποράς από τον τόπο που κατοικούν με επιστολική ψήφο,

χωρίς καμμία εξαίρεση και καμμία διάκριση. Αυτή είναι και η θέση των

ομογενειακών οργανώσεων.

Κάποια κόμματα της Αντιπολίτευσης, ωστόσο, είχαν αντιρρήσεις πάνω

σ’ αυτό. Και αφού το Σύνταγμά μας θέτει όριο διακόσιους ψήφους

προκειμένου να ψηφιστεί ο εφαρμοστικός νόμος, χρειάστηκαν αυτές οι

υποχωρήσεις. Σε διαφορετική περίπτωση, σήμερα δεν θα είχαμε κάνει ούτε

αυτό το πρώτο βήμα.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, βασική αρχή που διέπει αυτό το

νομοσχέδιο είναι η διευκόλυνση, ακριβώς, της συμμετοχής και της άσκησης

του εκλογικού δικαιώματος στον τόπο κατοικίας των αποδήμων και η ισότιμη

προσμέτρηση της ψήφου τους στο εκλογικό αποτέλεσμα.

Η Κυβέρνηση βρέθηκε μπροστά σε γρίφο, προσπάθησε να λύσει ένα

πρόβλημα, σεβόμενη παράλληλα τις απόψεις της Αντιπολίτευσης, με τις

οποίες όμως προφανώς και διαφωνεί.

Λόγω της οικονομίας του χρόνου και επειδή μειώθηκαν τα λεπτά της

ομιλίας μας, προχωρώ και λέω ότι με ρύθμιση που εισήγαγε ο Υπουργός μας

τρεις από τους δεκαπέντε Βουλευτές του ψηφοδελτίου της επικρατείας κάθε

κόμματος θα προέρχονται από τη Διασπορά. Και αυτό το λέω γι’ αυτούς που

ισχυρίζονται ότι δεν θα εκπροσωπούνται. Μάλιστα, ο ένας τουλάχιστον εκ των

τριών τοποθετείται υποχρεωτικά στις τρεις πρώτες θέσεις κάθε ψηφοδελτίου.

Έτσι, θεσπίζεται αυτοτελές δικαίωμα εκλέγεσθαι για τους Έλληνες της

Διασποράς.

Σχετικά με το δικαίωμα εγγραφής στους εκλογικούς καταλόγους του

εξωτερικού, το έχουν όσοι πληρούν διάφορα κριτήρια.

Δεν θα αναφερθώ, κύριε Πρόεδρε, στα κριτήρια, είναι γνωστά, όπως

είπατε.

Όμως, να διευκρινίσουμε ότι στο σκεπτικό κυρίως του ΚΚΕ, το οποίο

ήμασταν υποχρεωμένοι να το λάβουμε υπ’ όψιν, υπάρχει η έννοια του δεσμού

με τη χώρα, η οποία πρέπει να γίνει αποδεκτή.

Ωστόσο, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι δεν υπάρχει προϋπόθεση ως

προς τα πόσα χρόνια λείπει κάποιος από την πατρίδα, όπως και το ότι η

παρουσία των δύο ετών μπορεί να είναι διακεκομμένη και σε διαφορετικά

χρονικά διαστήματα. Διασφαλίζονται δε πλήρως τα δικαιώματα όλων των

Ελλήνων που έχουν φύγει τα τελευταία δώδεκα χρόνια από τη χώρα μας

χωρίς τις προαναφερθείσες προϋποθέσεις, όπου και αν βρίσκονται. Είναι

σημείο κρίσιμο, λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι δεν υπάρχει μέλλον και δεν υπάρχει

Ελλάδα χωρίς τη νέα γενιά.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πολύ σωστά ακούστηκε από τους φορείς

στην αρμόδια επιτροπή κάτι που και εγώ προσωπικά είχα εισηγηθεί, δηλαδή

να γίνει μια ακριβής καταγραφή των Ελλήνων του εξωτερικού και να ξέρουμε

για τι αριθμό μιλάμε. Ξέρουμε ότι είμαστε μια Ελλάδα εδώ και μια άλλη

Ελλάδα διάσπαρτη στην οικουμένη. Και αυτό είναι αόριστο.

Συμμερίζομαι ακόμα τους προβληματισμούς των ομογενών μας πως

μεγάλος αριθμός των αποδήμων δεν θα μπορεί να συμμετάσχει στην εκλογική

διαδικασία, γιατί δεν πληροί όλες τις προϋποθέσεις.

Υπάρχει, όμως, χρόνος, κύριοι συνάδελφοι που διαφωνείτε, να το

αλλάξουμε αυτό.



Αποτελεί μομφή –τελειώνω, κύριε Πρόεδρε- προς ολόκληρο το

πολιτικό σύστημα της χώρας που γέννησε τη Δημοκρατία, αυτήν τη στιγμή η

δυνατότητα ψήφου των εκλογέων εξωτερικού να είναι κατοχυρωμένη σε

τουλάχιστον εκατόν δεκαπέντε χώρες στον κόσμο και εμείς ακόμα να το

συζητάμε και να διαφωνούμε. Μάλιστα, στις χώρες αυτές έχουν καθιερωθεί

ευέλικτες μορφές ψήφου, όπως η επιστολική, η διά αντιπροσώπου και η

ηλεκτρονική ψήφος.

Κλείνω λέγοντας ότι ο νόμος υπολείπεται των προσδοκιών και των

ομογενών και της Νέας Δημοκρατίας. Είναι, όμως, η πρώτη σημαντική

ρύθμιση και προς τη σωστή κατεύθυνση. Γι’ αυτό και είναι ιστορική η ψήφισή

του και η μεγάλη συμμετοχή των αποδήμων στην πρώτη εκλογική διαδικασία

που θα προκύψει θα αυξήσει την πίεση στα κόμματα που σήμερα έχουν

επιφυλάξεις να άρουν τις ενστάσεις και τους περιορισμούς για να

καταλήξουμε οριστικά σε αυτά που εμείς λέμε από σήμερα.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, την Ελλάδα την αγαπάμε και την πονάμε

όλοι εξίσου. Δεν περισσεύει κανένας. Ο Ελληνισμός πρέπει ειδικά τώρα να

είναι ενωμένος. Η πατρίδα μας βάλλεται από διάφορες κατευθύνσεις.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Βίτσας): Ευχαριστούμε, κυρία Σκόνδρα.

ΑΣΗΜΙΝΑ ΣΚΟΝΔΡΑ: Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε.

Οι απόδημοι αποτελούν την αιχμή του δόρατος. Στις χώρες που ζουν

οι δυναμικές τους κοινότητες μπορούν να δράσουν και να επηρεάσουν

σημαντικά τις ηγεσίες ανά τον κόσμο υπέρ του δίκιου και του εθνικού

συμφέροντος της πατρίδας μας. Πολλοί είναι σε ύπατα αξιώματα και θέσεις-

κλειδιά σε όλους τους τομείς. Ζητάμε να κάνουν το χρέος τους.

Οφείλουμε και εμείς ως αντιπρόσωποι της μητέρας πατρίδας να

κάνουμε το δικό μας χρέος απέναντί τους.



ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Βίτσας): Η κ. Κεφαλίδου από το Κίνημα

Αλλαγής έχει τον λόγο και μετά ο κ. Πλεύρης από τη Νέα Δημοκρατία.

Παρακαλώ να κρατάμε τον χρόνο, είναι πολλοί οι ομιλητές. Τώρα θα

αρχίσουν να μιλούν και οι Κοινοβουλευτικοί Εκπρόσωποι.

Ορίστε, κυρία συνάδελφε, έχετε τον λόγο.

ΧΑΡΟΥΛΑ (ΧΑΡΑ) ΚΕΦΑΛΙΔΟΥ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.

Κύριοι Υπουργοί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μετά τη γενναία

Αναθεώρηση του 2001 και την τωρινή υπερψήφιση της αναθεώρησης του

άρθρου 54 του Συντάγματος, άνοιξε ο δρόμος για την ψήφιση του νόμου που

θα διευκολύνει τους Έλληνες κατοίκους του εξωτερικού να ψηφίζουν, όπως οι

περισσότεροι πολίτες της Ευρώπης, σε εκλογές και δημοψηφίσματα χωρίς να

απαιτείται να έρχονται στην Ελλάδα.

Το νομοσχέδιο για την ψήφο των αποδήμων είναι προϊόν

διαπραγματεύσεων και συμβιβασμών με τα υπόλοιπα κόμματα. Για να τεθεί

σε ισχύ χρειάζονται τουλάχιστον διακόσιες ψήφοι, αλλιώς δεν εφαρμόζεται

καθόλου.

Στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων είχε διαφανεί μια συναίνεση με τη

συντριπτική πλειοψηφία των κομμάτων. Σήμερα συζητάμε τον τρόπο και τη

διαδικασία, κυρίως όμως συζητάμε τους περιορισμούς που θέτει το παρόν

σχέδιο νόμου στη δυνατότητα της ψήφου των αποδήμων από τον τόπο που

βρίσκονται. Τελευταίοι και καταϊδρωμένοι δώσαμε τη δυνατότητα στους

Έλληνες που κατοικούν στο εξωτερικό να ψηφίζουν στον τόπο κατοικίας τους

ή περίπου στον τόπο κατοικίας τους, γιατί αν σκεφτεί κάποιος τις αποστάσεις

των προξενείων μας σε πολλές χώρες του εξωτερικού, καθιστά το όλο

εγχείρημα ελαχίστου αποτελέσματος.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θεσμοθετήσαμε σε συνταγματικό

επίπεδο την ψήφο των εκτός επικράτειας Ελλήνων, προκειμένου να κάνουμε

το αυτονόητο, να δώσουμε φωνή και εκπροσώπηση στους χιλιάδες Έλληνες

και Ελληνίδες που ζουν και εργάζονται στο εξωτερικό.

Τα τελευταία χρόνια το ζούμε όλοι: Από το 2005-2018 ο αριθμός των

αποδήμων αυξήθηκε δραματικά, με τη μαζικότητα της εξόδου από τη χώρα να

φτάνει, λόγω και του brain drain, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, τα

εξακόσια ενενήντα εννέα χιλιάδες εκατόν δεκαοκτώ άτομα.

Η απογοήτευση των ομογενών είναι διάχυτη, αφού οι περισσότεροι,

λόγω των συμβιβασμών που έγιναν, αποκλείστηκαν από τη διαδικασία. Πριν

αποφασίσουν, όσοι μπορούν και δεν τους αποκλείει ο νόμος, εάν θα

συμμετάσχουν στην επόμενη εκλογική διαδικασία, θα πρέπει να απαντήσουν

σε ορισμένα υπαρξιακά ερωτήματα: Γιατί η χώρα τους τους αντιμετωπίζει ως

πολίτες δεύτερης κατηγορίας; Γιατί πολίτες άλλων χωρών εδώ και δεκαετίες

ψηφίζουν από τον τόπο διαμονής τους εύκολα και ανέξοδα; Και τελικά, γιατί

να γυρίσουν σε μία χώρα που μονίμως τους διώχνει;

Η τελευταία πρωτοβουλία του Υπουργείου Εργασίας με τις 3.000 ευρώ

τον μήνα ως κίνητρο γι’ αυτούς που θα επιστρέψουν στη χώρα και θα

δουλέψουν εδώ ακούγεται πολύ ωραία επικοινωνιακά. Όμως, φτάνει; Μια

χώρα που με τεράστιο κόπο και με περισσή δυσθυμία κάνει τα μισά από τα

αυτονόητα δεν πείθει και δυστυχώς δεν φτάνει.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, γιατί όλοι αυτοί οι περιορισμοί; Γιατί το

κριτήριο των τριάντα πέντε χρόνων παραμονής στο εξωτερικό αυτόματα να

στερεί το δικαίωμα να ψηφίσουν όσοι ζουν εκτός Ελλάδας περισσότερα

χρόνια; Γιατί τα δύο χρόνια παραμονής στην Ελλάδα; Αυτό δε το κριτήριο της

διετούς παραμονής στην Ελλάδα εμποδίζει την πλειονότητα των ομογενών να

ψηφίσει σε ποσοστό έως και 90%. Ξέρετε ότι οι περισσότεροι επιστρέφουν

στην Ελλάδα για ολιγοήμερες διακοπές. Η είσοδος και η παραμονή στην

Ελλάδα των ομογενών που κατοικούν σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν

καταγράφεται καν. Πώς θα μπορεί, λοιπόν, κάποιος να το αποδείξει; Γιατί η

κατοχή ενεργού ΑΦΜ και η ενεργή οικονομική φορολογική σχέση με την

Ελλάδα, κυρίως αφού όλα αυτά είναι θέματα που δεν απαιτούνται από τους

ψηφοφόρους που ζουν στην Ελλάδα; Πόσο συνταγματικά θεμιτοί είναι όλοι

αυτοί οι περιορισμοί και οι διακρίσεις;

Στα παραπάνω ερωτήματα δυστυχώς δεν δόθηκε καμμιά πειστική

απάντηση. Θεωρητικά στη συζήτηση για την ψήφο των αποδήμων όλοι

συμφωνούμε ότι οι σχετικές προϋποθέσεις σκοπό έχουν να προστατεύσουν

την ίδια την εκλογική διαδικασία από τυχόν νόθευση του εκλογικού

αποτελέσματος. Είναι πολύ αμφίβολο κατά πόσο οι προβλέψεις του παρόντος

σχεδίου νόμου το επιτυγχάνουν και είναι εντελώς αμφίβολο κατά πόσο αυτοί

οι περιορισμοί συνάδουν με το Σύνταγμά μας.

Ρυθμίσεις που έχουν υιοθετήσει άλλες χώρες, περιορίζουν το δικαίωμα

ψήφου των ομογενών. Αυτές, όμως, δεν μπορεί να εκτείνονται μέχρι του

σημείου να αποκλείουν πολίτες που γεννήθηκαν, μεγάλωσαν και σπούδασαν

στην Ελλάδα, δηλαδή ανθρώπους που αν ήταν αλλοδαποί, θα μπορούσαν με

τις ίδιες προϋποθέσεις να αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια.



Κύριε Πρόεδρε, με την ανοχή σας, θα χρειαστώ ένα λεπτό ακόμα.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συζητάμε εδώ ένα σχέδιο νόμου που

αφορά κυρίως στα εμπόδια που θα θέσουμε στους αποδήμους στο θέμα της

ψήφου, ώστε τελικά να καταφέρουμε να μην μπορούν και να μη θέλουν να

ψηφίσουν. Ταυτόχρονα, όμως, να μπορούμε να λέμε και κυρίως να δείχνουμε

ότι η ελληνική πολιτεία εκσυγχρονίζεται.

Όταν λέμε ότι το νομοσχέδιο δίνει τη δυνατότητα στους απόδημους να

συμμετέχουν ισότιμα ή στο περίπου ισότιμα στην εκλογική διαδικασία, ποιον

θα πείσουμε; Πάντως όχι τους ομογενείς που κατοικούν στο εξωτερικό.

Το γεγονός ότι επιτεύχθηκε μία συμφωνία θα μπορούσε να είναι μια

εξαιρετικά σημαντική επιτυχία, θα μπορούσε να δώσει μία λύση σε ένα

πρόβλημα δεκαετιών. Όμως, δεν το θέλαμε στα αλήθεια. Αν πράγματι μας

ενδιέφερε να δώσουμε φωνή σ’ αυτούς τους ανθρώπους, θα έπρεπε να

υιοθετήσουμε χωρίς δεύτερη κουβέντα την πρόταση του Κινήματος Αλλαγής

για επιστολική ψήφο.

Θετικό, αν και αυτονόητο, κύριε Υπουργέ, ότι δεχθήκατε έστω και με

νομοθετική βελτίωση την πρότασή μας ώστε τρεις τουλάχιστον από τους

υποψηφίους που προέρχονται από τους Έλληνες κατοίκους του εξωτερικού

και ένας τουλάχιστον εξ αυτών να είναι υποχρεωτικά στις τρεις πρώτες θέσεις

του ψηφοδελτίου επικρατείας. Η πρόκριση της συγκεκριμένης επιλογής δεν

μας κάνει όμως ιδιαίτερα περήφανους. Εκείνο που μπορεί να κάνει είναι να

μας πει πολλά για τον βαθμό του πολιτικού μας πολιτισμού και των

δημοκρατικών ευαισθησιών μας.

Και παραφράζοντας τελικά το λαϊκό γνωμικό «από το ολότελα, καλή και

η ατελής δυνατότητα ψήφου στους αποδήμους», λέμε «ναι» σε μία

πρωτοβουλία που έπρεπε να είναι πολύ πιο τολμηρή.



ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Βίτσας): Τον λόγο έχει τώρα ο κ.

Πλεύρης από τη Νέα Δημοκρατία και ακολουθεί ο κ. Καββαδάς πάλι από τη

Νέα Δημοκρατία.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σήμερα

συζητάμε ένα πάρα πολύ σημαντικό νομοσχέδιο και κυρίως μας βλέπουν οι

συμπατριώτες μας οι οποίοι βρίσκονται εκτός της ελληνικής επικράτειας.

Πραγματικά η παράταξή μας προσπάθησε και στο παρελθόν να επιλύσει αυτό

το θέμα. Δυστυχώς, όμως, λόγω της πρόβλεψης που υπάρχει για τους

διακόσιους Βουλευτές ήταν αδύνατο να καταφέρουμε να έχουμε τις συγκλίσεις

που απαιτούνταν, όπως έχουμε σήμερα, κάνοντας έκπτωση από την αρχική

μας θέση προκειμένου να υπάρξει η απαιτούμενη συναίνεση.

Το βασικό κομμάτι είναι ότι εμείς θεωρούμε πως οι Έλληνες που

βρίσκονται στο εξωτερικό, που βρίσκονται στην αλλοδαπή, είναι

αναπόσπαστο μέρος του ελληνικού έθνους. Και επειδή εδώ πέρα δεν

αντιμετωπίζουμε τον ελληνικό λαό ως ένα απρόσωπο συνονθύλευμα λαού,

αλλά θεωρούμε ότι υπάρχουν κοινές καταγωγές και καταβολές που μας

συνδέουν, αυτός ήταν ο βασικός λόγος που θέλαμε διαχρονικά οι

συγκεκριμένοι άνθρωποι να έχουν το δικαίωμα ψήφου.

Αισθανόμαστε άμεσα ότι είμαστε δίπλα τους και κοντά τους, είμαστε

δίπλα και κοντά στα ζωτικά τους συμφέροντα, όσα χρόνια κι αν έχουν

περάσει, όπου κι αν βρίσκονται.

Αυτή λοιπόν είναι μία βασική, κεντρική ιδεολογική δική μας αφετηρία

και γι’ αυτόν τον λόγο θέλαμε εξ αρχής το δικαίωμα ψήφου των αποδήμων να

είναι όπως ακριβώς γίνεται με τους καταλόγους στους οποίους μπορεί να

εγγραφεί ο καθένας ο οποίος έχει την ελληνική υπηκοότητα και δεν μπορεί να

του το απαγορεύσει κανείς, όπως δύναται να εγγραφεί στους καταλόγους και

να έρθει εδώ πέρα να ψηφίζει, έτσι να μπορεί να ψηφίζει και από τον τόπο της

διαμονής του.

Υπήρχε μία άλλη ιδεολογική προσέγγιση στο θέμα, την οποία δεν

εκφράζει η παράταξή μας, που έχει να κάνει με το ότι θα πρέπει να δούμε

κατά πόσο οι συγκεκριμένοι άνθρωποι έχουν έναν δεσμό και θα πρέπει να

γίνει μία έκπτωση προς αυτή την κατεύθυνση. Χωρίς να χρειαστεί να μπούμε

σε μια ιδεολογική αντιπαράθεση, αυτή η άποψη σφάλλει στο εξής: Θα ήταν

μια κουβέντα σχετικά με το ποιος εν γένει έχει το δικαίωμα ψήφου. Θα

μπορούσαμε να βγούμε και να πούμε «Όλοι πρέπει να έχουν το δικαίωμα

ψήφου ή μπαίνουμε σε μία κουβέντα σχετικά με το αν κάποιος απέχει, δεν

πρέπει να έχει το δικαίωμα ψήφου;». Προφανώς κανείς δεν θα έκανε τέτοια

σοβαρή κουβέντα. Όμως, εκεί θα υπήρχε μία βάση κουβέντας. Πού σφάλλει

αυτό το επιχείρημα; Στο γεγονός ότι από τη στιγμή που έχει κάποιος το

δικαίωμα να εγγραφεί στους εκλογικούς καταλόγους όντας Έλληνας, έχοντας

την ελληνική υπηκοότητα, ανά πάσα στιγμή, όσα χρόνια και να βρίσκεται και

κανέναν δεσμό να μη διατηρεί, έχει τη δυνατότητα να πάρει το αυτοκίνητο, το

αεροπλάνο, το τρένο, οποιοδήποτε μεταφορικό μέσο και να έρθει να ψηφίσει.

Άρα, εκ των πραγμάτων, έχει το δικαίωμα της ψήφου.

Τι κάνουμε τώρα εμείς, με την έκπτωση που αναγκαστήκαμε να

κάνουμε στην αρχική μας θέση, προκειμένου να υπάρξει η σύγκλιση των

διακοσίων Βουλευτών; Ουσιαστικά λέμε σε αυτούς τους ανθρώπους, ότι αν

πάρουν το αεροπλάνο και έρθουν εδώ, θα μπορέσουν να ψηφίσουν χωρίς

πρόβλημα και κανένας δεν θα τους ρωτήσει αν έχουν μείνει δύο χρόνια στην

Ελλάδα ή αν απέχουν τριάντα πέντε ή παραπάνω χρόνια. Αντιθέτως, δεν

μπορούν να ασκήσουν το δικαίωμά τους εκεί που θα το ασκήσει ο άνθρωπος

που μένει δίπλα τους και από τύχη βρέθηκε για δύο χρόνια στην ελληνική

επικράτεια ή κάνει φορολογική δήλωση γιατί έχει ένα αγροτεμάχιο που έχει

μείνει από τον πατέρα του και δεν το έχει δει ποτέ. Αυτός θα μπορεί να ασκεί

το δικαίωμα από το εξωτερικό σύμφωνα με τις διαδικασίες που υπάρχουν,

ενώ ο άλλος για να ασκήσει το δικαίωμά του θα πρέπει να πάρει το

μεταφορικό μέσο να έρθει στην Ελλάδα. Θεωρούμε ότι αδικούνται οι

συγκεκριμένοι άνθρωποι, ενώ θα μπορούσε να μην υπάρχει κανένα

πρόβλημα.

Ποιο είναι, όμως, το σημαντικό; Έχουμε μια διαδικασία που δείχνει ότι

και σε συνθήκες πόλωσης και σε συνθήκες ιδεολογικής διαμάχης και σε

άκρως αντίθετες απόψεις και ιδεολογίες που υπάρχουν, μπορούμε να βρούμε

έστω και μία μέση λύση. Η μέση αυτή λύση σίγουρα δεν θα ικανοποιεί όλους

και σίγουρα όλοι θα αισθάνονται ότι έχουν ένα παράπονο, διότι δεν μπόρεσε

η θέση τους να υλοποιηθεί.

Εμείς, λοιπόν, πιστεύουμε ότι η βασική μας κόκκινη γραμμή, που ήταν

η ισότητα και η ισοτιμία της ψήφου, που ήταν αδιαπραγμάτευτα, επετεύχθη

και από εκεί και πέρα ήμασταν έτοιμοι να κάνουμε οποιαδήποτε παραχώρηση

προκειμένου αυτοί οι άνθρωποι, στο μεγαλύτερό τους μέρος, να μπορούν να

ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα από το εξωτερικό. Αυτό επετεύχθη. Από

εκεί και πέρα κάνουμε το πρώτο βήμα και ευελπιστούμε ο νομοθέτης του

μέλλοντος στην πράξη να μπορέσει να καλύψει ένα κενό που δημιουργείται

αναφορικά με τις προϋποθέσεις οι οποίες μπήκαν και αποκλείουν ένα κομμάτι

των Ελλήνων ψηφοφόρων του εξωτερικού, διότι παραμένουμε παγιωμένοι

στη θέση μας ότι όλοι οι Έλληνες, οπουδήποτε και αν βρίσκονται, όσα χρόνια

και να βρίσκονται, αρκεί να είναι Έλληνες για να μπορούν να ασκήσουν το

εκλογικό τους δικαίωμα.



ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Βίτσας): Ευχαριστούμε και εμείς, κύριε

Πλεύρη. Τον λόγο έχει ο κ. Καββαδάς από τη Νέα Δημοκρατία και ακολουθεί

ο κ. Ξανθόπουλος από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Κύριε Καββαδά, έχετε τον λόγο.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΑΒΒΑΔΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κύριοι Υπουργοί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η ψήφιση του

σημερινού νομοσχεδίου -και μάλιστα με ευρεία πλειοψηφία- είναι μία

κορυφαία ιστορική πράξη. Έχει εθνική σημασία και είναι το ελάχιστο που

μπορούμε να κάνουμε για την ομογένεια, που ποτέ δεν ξέχασε την πατρίδα

και πάντα ήταν και είναι δίπλα της, στηρίζοντάς την με κάθε τρόπο.

Η Ελλάδα μεγαλώνει δίνοντας δικαίωμα ψήφου στους απόδημους

Έλληνες, ένα δικαίωμα που κακώς είχαν στερηθεί τα προηγούμενα χρόνια.

Δίνει το δικαίωμα ψήφου σε ανθρώπους που είχαν και έχουν την Ελλάδα

μέσα στην καρδιά τους. Στους νέους ανθρώπους που έφυγαν από τη χώρα

στα χρόνια της κρίσης και που, όπως είπε ο Υπουργός Εσωτερικών κ.

Θεοδωρικάκος, «χωρίς αυτούς δεν υπάρχει Ελλάδα». Όσες προσπάθειες

είχαν γίνει κατά το παρελθόν, δεν είχαν τελεσφορήσει, με αποτέλεσμα οι

απόδημοι να στερούνται το δικαίωμα του εκλέγειν, να αποξενώνονται από τη

μητέρα πατρίδα, να μικραίνει η Ελλάδα.

Η σημερινή ευρεία Πλειοψηφία κτίστηκε στο πεδίο της συνεννόησης και

της σύνθεσης. Ένα πεδίο που επέλεξε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, όταν άνοιξε

αυτό το μεγάλο ζήτημα. Η σημερινή εξέλιξη αποτελεί δικαίωση των

προσπαθειών του, αφού από την πρώτη στιγμή έδειξε αποφασισμένος να

προχωρήσει μέσα από συγκλίσεις και συμβιβασμούς στον σχηματισμό της

σημερινής ευρείας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας που στηρίζει αυτό το


Για εμάς ήταν θέση αρχής η ισοτιμία της ψήφου των Ελλήνων του

εξωτερικού. Χαιρόμαστε που τελικά προσχώρησαν σε αυτή την άποψη και

συμφωνούν, ακόμη και όσοι αρχικά ήταν αντίθετοι. Μπορεί να διαφωνούμε σε

πολλά πράγματα, αλλά αποδεικνύεται ότι υπάρχουν ζητήματα και πεδία στα

οποία μπορεί να υπάρξει συναίνεση και συνεννόηση. Αυτό ενδεχομένως

αποτελεί και ένα πρόκριμα για τα δύσκολα προβλήματα που έχουμε να

διαχειριστούμε και ιδιαίτερα απέναντι στις επιβουλές της εθνικής μας

κυριαρχίας, που πληθαίνουν τον τελευταίο καιρό.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με το νομοσχέδιο προβλέπεται η αύξηση

των Βουλευτών Επικρατείας σε δεκαπέντε από δώδεκα, ενώ οι απόδημοι

Έλληνες που θα ψηφίζουν στα τμήματα του εξωτερικού, θα επιλέγουν το

ψηφοδέλτιο Επικρατείας του κόμματος που επιθυμούν.

Δικαίωμα εγγραφής στους εκλογικούς καταλόγους του εξωτερικού

έχουν οι Έλληνες πολίτες που διαμένουν στο εξωτερικό και οι οποίοι τα

τελευταία τριάντα πέντε χρόνια έχουν ζήσει δύο χρόνια στην Ελλάδα και

έχουν υποβάλει φορολογική δήλωση είτε το τρέχον είτε το προηγούμενο

φορολογικό έτος. Αν ο εκλογέας δεν έχει συμπληρώσει το τριακοστό έτος της

ηλικίας του, αρκεί να την υποβάλει συγγενής πρώτου βαθμού.

Θέλοντας να διευκολύνουμε τους πολίτες που διαμένουν στο εξωτερικό

να εγγραφούν στους εκλογικούς καταλόγους, η εγγραφή τους θα γίνεται

ηλεκτρονικά, σε ειδική πύλη, η οποία αναμένεται να λειτουργήσει εντός δύο

μηνών από την ψήφιση του νόμου. Μάλιστα, τα στοιχεία για την απόδειξη των

κριτηρίων και των προϋποθέσεων που ανέφερα πριν είναι διαθέσιμα σε

βάσεις δεδομένων του δημοσίου και μπορούν να αντλούνται αυτεπάγγελτα,

άμεσα και με τη συναίνεση του πολίτη.

Είναι πολύ σημαντικό, επίσης, ότι η διαδικασία πιστοποίησης των

κριτηρίων διαμονής είναι απλή. Είναι επίσης θετικό ότι τα εκλογικά κέντρα δεν

θα περιοριστούν στις πρεσβείες και τα προξενεία, αλλά θα διευκολυνθεί η

συμμετοχή με χρήση και άλλων δημόσιων χώρων, εφόσον υπάρχουν

τουλάχιστον σαράντα εκλογείς.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αντιλαμβάνομαι την απογοήτευση

κάποιων ομογενειακών οργανώσεων, ανθρώπων που είναι και αισθάνονται

Έλληνες, αλλά δυστυχώς δεν συμπεριλαμβάνονται στα κριτήρια αυτού του

νομοσχεδίου, που όπως είπα αποτελεί προϊόν συμβιβασμού. Έγινε, όμως, η

αρχή και μπορούμε να δούμε στο μέλλον και όλα τα άλλα ζητήματα.

Η παροχή του δικαιώματος του εκλέγειν στους Έλληνες που διαμένουν

στο εξωτερικό αναβαθμίζει την ποιότητα της δημοκρατίας μας, αλλά και τη

δημοκρατική νομιμοποίηση του πολιτικού μας συστήματος. Σε ένα τέτοιο θέμα

εθνικής σημασίας χρειαζόμαστε κοινό βηματισμό και ενότητα. Η θετική ψήφος

στο νομοσχέδιο αυτό δεν είναι μόνο χρέος απέναντι στο έθνος, αλλά και

απέναντι στη δημοκρατία. Γι’ αυτό, από αυτό εδώ το Βήμα, καλώ όλες τις

πτέρυγες της Βουλής να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, ακολουθώντας

το παράδειγμα του Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής, που απέδειξε ότι όταν

βρισκόμαστε μπροστά σε εθνικά κρίσιμες περιστάσεις μπορεί να υπάρξει

αρραγές μέτωπο με εθνική σύμπνοια και ομόνοια.



ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Βίτσας): Ευχαριστούμε τον κ. Καββαδά

και για την τήρηση του χρόνου.

Τον λόγο έχει τώρα ο κ. Ξανθόπουλος από τον ΣΥΡΙΖΑ και μετά ο

Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας ο κ. Λιβανός.

Κύριε Ξανθόπουλε, έχετε τον λόγο.

ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ: Σας ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, απασχολεί την ημερήσια διάταξη το

νομοσχέδιο για την ψήφο των αποδήμων, των εκτός Ελλάδος Ελλήνων στην

πράξη, η οποία ψήφος προβλέπεται από το Σύνταγμα του 1975. Μέχρι τώρα,

όμως, τα κόμματα που είχαν την ευθύνη της διακυβέρνησης δεν είχαν

προχωρήσει στη ρύθμιση αυτής της συνταγματικής πρόβλεψης ιδιοτελώς

σκεπτόμενα και πονηρώς ενεργούντα.

Αντίθετα με την πρακτική που είχε διαμορφωθεί από την έλλειψη

συναίνεσης μεταξύ του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, ο ΣΥΡΙΖΑ κατά την

πρώτη κυβερνητική του θητεία εργάστηκε για να καταλήξει στο κατάλληλο

θεσμικό πλαίσιο, το οποίο θα ρυθμίσει την ψήφο των εκτός Ελλάδας

Ελλήνων, διαμόρφωσε το λεγόμενο «πόρισμα Χαρίτση» και με την εκκίνηση

της συνταγματικής Αναθεώρησης άνοιξε τον δρόμο για τη σημερινή μέρα.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η ψήφος είναι το συστατικό στοιχείο του

πολίτη. Δεν αρκεί απλώς η καταγωγή. Πρέπει να συντρέχουν και άλλες

προϋποθέσεις για να ψηφίσει κάποιος. Οι περιορισμοί του Ευρωπαϊκού

Δικαστηρίου -το είπε ρητά ο γενικός εισηγητής μας, ο κ. Κατρούγκαλος-

επιτρέπουν τη διάκριση μεταξύ ψηφοφόρων του εσωτερικού και ψηφοφόρων

του εξωτερικού. Επομένως, το να επανέρχονται τα κροκοδείλια δάκρυα για

τους δυστυχείς ομογενείς, που δεν τους αφήνει η έννομη τάξη της χώρας να

ψηφίσουν, ενώ δικαιούνται, είναι υποκριτικό. Βεβαίως και μπορούν να

ψηφίσουν, με τις συγκεκριμένες προϋποθέσεις που θέτει το υπό ψήφιση


Ποιο είναι το μείζον σήμερα; Η διαφαινόμενη συναίνεση. Πώς

επιτεύχθηκε αυτή; Με τη στρατηγική μετατόπιση της Νέας Δημοκρατίας από

την αλόγιστη -σε εισαγωγικά- ψήφο -και δη επιστολική- των Ελλήνων,

μετατοπίστηκε στη σημερινή πρόταση, η οποία και δημιουργεί συναινέσεις.

Επίσης, η σύσταση της επιτροπής ελέγχου των εκλογικών καταλόγων

κινείται σε θετική κατεύθυνση. Μένει ανεπίλυτο το θέμα της αποφασιστικής

αρμοδιότητας και της σύμφωνης γνώμης της επιτροπής αυτής. Τέλος,

εκκρεμεί το θέμα της ανανέωσης των εκλογικών καταλόγων. Η δεκαετία που

προτείνει η Κυβέρνηση είναι μεγάλο διάστημα και ουσιαστικά επεκτείνει διά

της πλαγίας οδού την προβλεπόμενη τριακονταπενταετία σε

τεσσαρακονταπενταετία.

Επομένως, αναμένουμε και απ’ αυτό το Βήμα από πλευράς

Κυβέρνησης να επιτευχθούν οι απαραίτητες συγκλίσεις, έτσι ώστε η Βουλή να

κλείσει την εκκρεμότητα αυτή που υφίσταται σχεδόν μισό αιώνα.

Λέει ο μέγας Σεφέρης: «Στη βάση κάθε συζήτησης εξυπακούεται ένα

σιωπηρό συμβόλαιο, χωρίς αυτό έχουμε ίσως παράλληλους μονολόγους,

αλλά δεν έχουμε διάλογο. Για την ώρα είμαστε η χώρα των παραλλήλων

μονολόγων.». Ας τον διαψεύσουμε.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, τώρα ξεκινά αυτή η μεγάλη θεσμική

αλλαγή και πρέπει να θωρακιστεί για να λειτουργήσει ως εφαλτήριο για την

ένταξη των συνελλήνων στην πολιτική διαδικασία. Να μην υπάρξουν

φαινόμενα αμφισβήτησης του δημοκρατικού κεκτημένου, να μην

δημιουργούνται γκρίζες ζώνες έκφρασης της λαϊκής ψήφου και να δοθεί η

δυνατότητα σε όσους επιθυμούν να είναι συνδιαμορφωτές του μέλλοντος της

χώρας.

Κρινόμαστε με τα μεγέθη της ιστορίας και ας αναλάβουμε όλοι τις

ευθύνες μας.


ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Βίτσας): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

γίνεται γνωστό στο Σώμα ότι από τα άνω δυτικά θεωρεία παρακολουθούν τη

συνεδρίαση, αφού ενημερώθηκαν για την ιστορία του κτηρίου και τον τρόπο

οργάνωσης και λειτουργίας της Βουλής και ξεναγήθηκαν στην έκθεση της

αίθουσας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ», τριάντα εννιά μαθήτριες και μαθητές

και τρεις συνοδοί εκπαιδευτικοί από το 4ο Γενικό Λύκειο Κορίνθου, (τρίτο

τμήμα).



Τον λόγο έχει ο κ. Λιβανός από τη Νέα Δημοκρατία για δώδεκα λεπτά.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ - ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (ΣΠΗΛΙΟΣ) ΛΙΒΑΝΟΣ: Ευχαριστώ, κύριε

Πρόεδρε.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η ψήφιση του σχεδίου νόμου για τη

διευκόλυνση του εκλογικού δικαιώματος στο εξωτερικό αποτελεί έμπρακτη

απόδειξη της συναίνεσης, που μπορεί να πετύχει το πολιτικό μας σύστημα.

Συναίνεση που με χαρά και ικανοποίηση είδαμε να διαμορφώνεται χθες και

στο Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής.

Η κατάσταση με την Τουρκία είναι δύσκολη. Το μνημόνιο που

υπέγραψε με την Λιβύη και οι απειλές του Τούρκου Προέδρου για διενέργεια

γεωτρήσεων στις περιοχές της υφαλοκρηπίδας της Κρήτης, δείχνουν ότι η

όξυνση που παρατηρείται ήρθε προφανώς για να μείνει. Η Κυβέρνηση δρα με

γνώμονα τα εθνικά συμφέροντα, οικοδομώντας ισχυρές συμμαχίες και

ουσιαστικά απομονώνοντας την Τουρκία. Στο προσχέδιο της Συνόδου

Κορυφής φαίνεται ότι θα υπάρξει ρητή καταδίκη της τουρκικής συμπεριφοράς

ενώ οι ηγέτες της Ένωσης θα τονίσουν ότι το μνημόνιο Τουρκίας-Λιβύης δεν

έχει καμμία νομική ισχύ.

Παράλληλα με τις επιστολές στον γενικό γραμματέα και στο Συμβούλιο

Ασφαλείας του ΟΗΕ η Κυβέρνηση ζητά και την καταδίκη από το σύνολο της

διεθνούς κοινότητας. Επίσης, κατέστησε σαφές τόσο στο εσωτερικό όσο και

στο εξωτερικό ακροατήριο ότι θα κάνει ό,τι ακριβώς χρειάζεται για να

υπερασπιστεί την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας μας.

Ως προς την κριτική που ασκήθηκε σήμερα στην Αίθουσα και

συγκεκριμένα από τον κ. Βελόπουλο, θα του συνιστούσα να μελετήσει λίγο

καλύτερα τον καθηγητή κ. Ρούκουνα. Για να υπάρξει εθιμικό δίκαιο -όπως

φυσικά αναφέρει ο μεγάλος αυτός καθηγητής στο βιβλίο του- θα πρέπει να

υπάρχει και μακρόχρονη, ομοιόμορφη και σταθερή πρακτική, αλλά και

πεποίθηση δικαίου. Αυτά λέει ο κ. Ρούκουνας. Δεν αρκεί, λοιπόν, δυστυχώς -

γιατί θα μπορούσαμε να το χρησιμοποιήσουμε και εμείς εάν μπορούσαμε- μία

απλή επιστολή για τη δημιουργία εθιμικού δικαίου.

Ως προς το εμπόριο όπλων προς τη Λιβύη, υπενθυμίζω την πρόσφατη

απόφαση της 2ας Δεκεμβρίου του Συμβουλίου Ασφαλείας, που κάλεσε τους

πάντες να σεβαστούν ακριβώς το εμπάργκο των όπλων που έχει επιβληθεί

μετά την διπλωματική πίεση που άσκησε ο Πρωθυπουργός και ο Υπουργός

Εξωτερικών.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, όταν οι συνάδελφοί μας το 1975 ψήφιζαν

το Σύνταγμα, είμαι βέβαιος ότι δεν θα περίμεναν 44 χρόνια μετά να μην έχει

γίνει πράξη αυτό που εκείνοι θέσπισαν, δηλαδή, ότι δεν έχει καταστεί

πραγματικότητα η ψήφος των αποδήμων στον τόπο διαμονής τους.

Η αναμονή, όμως, των αποδήμων λαμβάνει τέλος. Επιτέλους, η

πατρίδα διορθώνει την ιστορική αβελτηρία της προς τους καλύτερους

πρεσβευτές της ανά την υφήλιο, που διατηρούν ψηλά την ελληνική σημαία,

που στηρίζουν την πατρίδα σε κάθε γωνιά της γης, που δίνουν στήριξη

διαχρονική και σταθερή.

Ποιος απ’ όλους εμάς ξεχνά την ενίσχυση του Ελληνισμού της

Διασποράς στην Επανάσταση του ’21, την αδιάλειπτη οικονομική στήριξη της

μητέρας πατρίδας από τους απλούς ανθρώπους του μόχθου, που έστειλαν τα

εμβάσματα, που στέλνουν τα εμβάσματα πίσω στην πατρίδα, μέχρι τους

ισχυρούς παράγοντες της ομογένειας που ευεργέτησαν το έθνος;

Με το παρόν, λοιπόν, νομοσχέδιο η ελληνική πολιτεία αποπληρώνει

ουσιαστικά ένα ιστορικό χρέος προς τους απόδημους Έλληνες και κυρίως -για

να έρθουμε και στις μέρες μας- προς τους χιλιάδες που έφυγαν τα χρόνια της

κρίσης. Κάνουμε το ελάχιστο που θα μπορούσαμε να κάνουμε, δίνοντας το

δικαίωμα σ’ αυτούς τους ανθρώπους να ψηφίζουν για τον τόπο τους από εκεί

που τους έσπρωξε η ζωή, με βασικό στόχο το brain drain πολύ σύντομα να

γίνει brain gain.

Για να γίνει, όμως, πράξη το νομοσχέδιο που συζητούμε σήμερα

απαιτήθηκε ένα βήμα ωρίμανσης του πολιτικού μας συστήματος, το οποίο

έγινε με την αναθεώρηση του άρθρου 54 του Συντάγματος και την προσθήκη

της παραγράφου 4. Και με την ευκαιρία, θέλω να απευθύνω πάλι ένα μεγάλο

ευχαριστώ προς εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις, που ψήφισαν το συγκεκριμένο

άρθρο.

Είναι αυτή η πρόταση, που έχουμε σήμερα να ψηφίσουμε, η βέλτιστη;

Προφανώς όχι. Το έχουν απαντήσει σχεδόν όλοι οι ομιλητές της Νέας

Δημοκρατίας. Το επισημαίνω και εγώ. Οι θέσεις μας ήταν και είναι γνωστές.

Πιστεύουμε ότι θα έπρεπε να μην υπάρχει περιορισμός στην άσκηση του

δικαιώματος ψήφου από τους απόδημους Έλληνες, να μην εμποδίζονται να

ασκήσουν ένα δικαίωμα από τον τόπο διαμονής τους. Ενώ, εάν ήταν στην

Ελλάδα, θα μπορούσαν να το ασκούν απροϋπόθετα. Να μπορούν εν έτει

2019 να ψηφίζουν μέσω επιστολικής ψήφου και να μην απαιτείται η

αυτοπρόσωπη παρουσία. Να ψηφίζουν όλοι οι Έλληνες πολίτες που είναι

εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους ακριβώς στις εκλογικές τους

περιφέρειες. Δεν διαθέτουμε, όμως, δυστυχώς -και το ξέρετε καλά αυτό- τις

απαιτούμενες εκ του Συντάγματος ψήφους.

Ακούσαμε σήμερα τόσο από την κ. Ξενογιαννακοπούλου όσο και από

τον εισηγητή του ΣΥΡΙΖΑ να μας εγκαλούν πρακτικά για στρατηγικές

μετατοπίσεις και για προτάσεις εκτός της ευρωπαϊκής νομικής

πραγματικότητας, με λόγο –θα μου επιτρέψετε να πω- αποσπασματικό, όπως

αποσπασματική είναι και η σκέψη και η πολιτική λογική του ΣΥΡΙΖΑ τους

τελευταίους μήνες.

Δεν θα μπω στο δρόμο της αντιπαράθεσης. Απλώς για να

αποκατασταθεί η αλήθεια, συστήματα σαν την αρχική πρόταση για την ψήφο

των αποδήμων με επιστολική ψήφο και συνυπολογισμό του αποτελέσματος

στο σύνολο της επικράτειας έχει η Ελβετία, η Αυστρία, η Σουηδία, η Εσθονία

και πολλές άλλες χώρες. Αυτά τα λέω για να μην μας λέτε ότι αποκλίνουμε

από τον ευρωπαϊκό πολιτισμό.

Είχαμε, λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μία επιλογή: Να

επιμείνουμε στις θέσεις μας δογματικά, παρατείνοντας την αναμονή για τους

Έλληνες του εξωτερικού ή να αναζητήσουμε ευρύτερες συναινέσεις

απομακρυνόμενοι από τις θέσεις μας και από την ελπίδα των απανταχού

Ελλήνων. Η παράταξή μας και η Κυβέρνηση επέλεξε τον δύσκολο δρόμο,

προκειμένου να πετύχει τον βασικό στόχο, τη δυνατότητα, δηλαδή, των

αποδήμων να ψηφίζουν επιτέλους από τον τόπο διαμονής τους. Αναζήτησε,

λοιπόν, συναινέσεις με μία και μόνη απαράβατη κόκκινη γραμμή, την ισότητα

της ψήφου των Ελλήνων του εσωτερικού με των Ελλήνων του εξωτερικού. Η

ψήφος είναι μία και είναι ισότιμη για όλους.

Με αυτή την κόκκινη γραμμή η Κυβέρνηση διά του κυρίου Υπουργού

της σε συναντήσεις με τους εκπροσώπους όλων των κομμάτων διαμόρφωσε

το παρόν νομοσχέδιο, το οποίο έρχεται να διορθώσει μία ιστορική αδικία. Θα

ήθελα και απ’ αυτό το Βήμα να συγχαρώ τον κ. Θεοδωρικάκο και τον κ.

Λιβάνιο για τις ευρύτερες συναινέσεις που πέτυχαν, αντιλαμβανόμενοι

ουσιαστικά την ιστορική σημασία της θεσμικής παρέμβασής τους.

Η συναίνεση αυτή αποτυπώθηκε και κατά τη συζήτηση στην αρμόδια

επιτροπή -οπότε έγιναν δεκτές οι περισσότερες προτάσεις της

Αντιπολίτευσης- αλλά ακόμα και σήμερα με τις αλλαγές που πριν από δύο

ώρες ανακοίνωσε ο κ. Θεοδωρικάκος στην κατεύθυνση ακριβώς -και δεν το

πρόσεξε ο προηγούμενος ομιλητής, κ. Ξανθόπουλος, θα ενημερωθεί

φαντάζομαι- των προτάσεων της Αντιπολίτευσης.

Δίνουμε, λοιπόν, τη δυνατότητα στους απόδημους Έλληνες να

ψηφίζουν από τον τόπο κατοικίας τους εάν έμειναν στην Ελλάδα τα τελευταία

τριάντα πέντε χρόνια για διάστημα δύο ετών και εάν έχουν υποβάλει

φορολογική δήλωση.

Δεκτή απόλυτα η κριτική της πάντα τεκμηριωμένης συναδέλφου κ.

Κεφαλίδου από το Κίνημα Αλλαγής. Άξιζε, όμως, πραγματικά τον κόπο και

απευθύνομαι και στους ανθρώπους εκτός της Αίθουσας, να χαθεί συνολικά

αυτή η ευκαιρία για να μην δώσουμε όλα τα δικαιώματα; Η γνώμη μας είναι

πως όχι.

Παράλληλα το εκλογικό δικαίωμα θα ασκείται με αυτοπρόσωπη

παρουσία στις έδρες των ελληνικών διπλωματικών αρχών ή σε συγκεκριμένα

σημεία της ομογένειας όπου θα δημιουργηθούν εκλογικά τμήματα αρκεί να

υπάρχουν τουλάχιστον σαράντα εκλογείς. Είναι περιορισμοί που, όπως

ανέφεραν και οι φορείς, οι ομογενειακές οργανώσεις που ήρθαν στη Βουλή,

των οποίων η ανταπόκριση ήταν πραγματικά συγκινητική αφού έκαναν

υπερατλαντικά ταξίδια για είναι εδώ κοντά μας μέσα σε δύο ημέρες, στερούν

από πολλούς εξ αυτών το δικαίωμα ψήφου από τον τόπο διαμονής τους.

Αποτελούν, όμως, περιορισμούς ανεκτούς κατά το Σύνταγμα και την

Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Το μέλλον είναι μπροστά μας, η αρχή γίνεται σήμερα και βέβαια πάντα

ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, κλείνοντας, το παρόν νομοσχέδιο

ενσαρκώνει το τι μπορούμε να πετύχουμε όλοι μαζί όταν βάζουμε το

συμφέρον της πατρίδας πάνω από μικροκομματικά οφέλη και σκοπιμότητες.

Όπως είπε εύστοχα ο Υπουργός Εσωτερικών σε μία από τις ομιλίες

του, οι Έλληνες είμαστε πολύ λίγοι για να είμαστε διχασμένοι και έχουμε

πληρώσει πολύ ακριβά τους εθνικούς μας διχασμούς. Οι καιροί είναι κρίσιμοι

και η ενότητα είναι αναγκαία. Η ψήφος των αποδήμων είναι ένα κρίσιμο βήμα

προς αυτήν την κατεύθυνση. Οι απόδημοι αποκτούν λόγο για τα τεκταινόμενα

στην πατρογονική γη.

Το παρόν νομοσχέδιο θα έπρεπε να υπερψηφιστεί από τριακόσιους

Βουλευτές. Ας το ψηφίσουμε, απ’ ό,τι καταλαβαίνω ότι είναι εφικτό, έστω και

διακόσιοι ενενήντα ένας από εμάς. Αυτό θα αποτελούσε ένα τέλειο μήνυμα

ενότητας προς όλες τις κατευθύνσεις σε μια περίεργη ιστορική συγκυρία.



ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Τον λόγο έχει ο κ. Χήτας

από την Ελληνική Λύση.

Μετά θα ακολουθήσει ο Υφυπουργός Εξωτερικών κ. Βλάσης.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΗΤΑΣ: Ευχαριστώ πάρα πολύ, κύριε Πρόεδρε.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, επιτρέψτε μου να ξεκινήσω απαντώντας,

όπως οφείλω, στον κύριο Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο της Νέας


Κύριε Λιβανέ, θα μας επιτρέψετε να διαφωνήσουμε δυστυχώς. Δεν

βλέπουμε καμμία ομοψυχία. Θα έπρεπε να βλέπουμε ομοψυχία, αλλά αυτό

που βλέπουμε είναι το κομματικό συμφέρον. Αυτό σας ενδιαφέρει κυρίως.

Αυτή δυστυχώς είναι η πραγματικότητα.

Επίσης για τα όπλα, κύριε Λιβανέ, να σας πω ότι η «AIRTRANS»

μεταφέρει όπλα πάνω από το στρατηγείο της Λάρισας. Οι Τούρκοι τα

μεταφέρουν και τα πηγαίνουν στη Λιβύη. Αυτό γίνεται μήνες τώρα, δεν γίνεται

σήμερα. Απλά αναφέρθηκε σήμερα και το τονίσαμε σήμερα λόγω της έντονης

κλιμάκωσης των σχέσεων Ελλάδας - Τουρκίας. Την ώρα, λοιπόν, που είμαστε

στα «κόκκινα», στα «σκοινιά» έχουμε τους Τούρκους να χρησιμοποιούν τον

δικό μας εναέριο χώρο και να μεταφέρουν όπλα πάνω από τον εναέριο χώρο

της Ελλάδας στη Λιβύη.

Και ρωτάω: Είναι αυτό φυσιολογικό; Είναι σωστό; Το βλέπετε πρέπον;

Αυτό λέμε γιατί είναι η πραγματικότητα. Ρωτήστε τον κ. Καλεντερίδη αν εμείς

λέμε ψέματα.

Η συμφωνία Λιβύης - Τουρκίας δυστυχώς, επίσης, είναι ένα δεδομένο,

έγινε. Αν βγει παράνομη, μακάρι να βγει. Δημιουργεί, όμως, κάποια δεδομένα,

είναι ένα δεδομένο εφόσον για άλλη μια φορά δυστυχώς μας πρόλαβαν οι

Τούρκοι. Γιατί δυστυχώς έχουμε μάθει να σερνόμαστε πίσω από τις εξελίξεις

αντί να τις δημιουργούμε, να τις προκαλούμε εμείς τις εξελίξεις.

Δεν καθορίσαμε ΑΟΖ, κύριε Λιβανέ, όπως οφείλαμε να κάνουμε ως

κράτος και όπως φωνάζαμε ως κόμμα με μπροστάρη τον Πρόεδρό μας

«ορίστε ΑΟΖ όσο δύσκολο και αν είναι ή όχι». Να μαζευτούμε όλα τα

κόμματα, όλοι οι Αρχηγοί των κομμάτων και να κάνουμε αυτό το σημαντικό

βήμα να ορίσουμε ΑΟΖ. Θα καταλήξει στο τέλος να γίνει ανέκδοτο δυστυχώς

ένα τόσο σοβαρό θέμα. Και τώρα δυστυχώς τρέχουμε πίσω από τις εξελίξεις.

Αυτή είναι η αλήθεια.

Τώρα αν θέλουμε να ωραιοποιούμε καταστάσεις και να παρουσιάζουμε

κάτι άλλο και να λέμε «τι καλά περνάμε εδώ, και έχουμε, και ομοψυχία, και

έχουμε και σύμπνοια, και όλοι μαζί για τον κοινό σκοπό» μπορούμε να

συμμετέχουμε στο θέατρο αυτό. Άλλη είναι η πραγματικότητα. Η

πραγματικότητα είναι ότι ο καθένας εδώ μέσα κοιτάει το κομματικό του

συμφέρον.

Συμμετείχα και στην Αναθεώρηση του Συντάγματος με μεγάλο αίσθημα

ευθύνης και με περηφάνια και ήταν ένα από τα βασικά θέματα της συζήτησης

η ψήφος των ομογενών και πώς θα επιτευχθεί αυτή γιατί είναι δικαίωμά τους

ούτως ή άλλως. Παρά το ότι είχαμε πάρα πολύ σημαντικές αντιρρήσεις σε

όσα μας φέρατε σχεδόν πέσαμε χωρίς όρους και είπαμε μπρος στο κοινό

καλό των ανθρώπων αυτών δεχόμαστε σχεδόν τα πάντα. Κάναμε

υποχωρήσεις, βάλαμε πάρα πολύ νερό στο κρασί μας.

Αλλά εδώ κάθε ένα από τα κόμματα που συμμετέχουν αυτήν τη στιγμή

στο ελληνικό Κοινοβούλιο και πρέπει να το πούμε ότι αυτή η συμφωνία, αυτή

η ψήφιση σήμερα που θα ψηφιστεί απ’ όλους εκτός μάλλον από το ΜέΡΑ25 –

δεν ξέρω και δεν με ενδιαφέρει κιόλας, όλοι οι υπόλοιποι θα συναινέσουμε σε

αυτό, δεν θα καταφέρουμε το τριακόσια το απόλυτο- είναι ένα προϊόν

κομματικής συναλλαγής. Είναι απλό. Δηλαδή κάθε ένας από εσάς κερδίζει

κάτι. Είναι μια συμφωνία στη σκακιέρα. Τα βάλαμε επάνω, ποιες θα είναι οι

κινήσεις μας τι θα κάνουμε. «Τι κερδίζω εγώ; Τι θα πάρω εγώ; Θα σε ψηφίσω,

δώσε μου αυτό, πάρε μου εκείνο. Αυτό θέλω για να συμφωνήσω». Έτσι

γίνεται.

Για παράδειγμα το ΚΚΕ. Δεν υπάρχει λόγος ούτε να αντιπαρατιθέμεθα

ούτε να μαλώνουμε. Έχουμε τις απόψεις μας, μας ακούει ο κόσμος, μας

κρίνει. Κάποιοι συμφωνούν κάποιοι διαφωνούν. Εμείς λέμε ότι λέμε την

πραγματικότητα και την αλήθεια.

Τι λέμε, λοιπόν; Ότι το ΚΚΕ δεν ήθελε να ψηφίζουν, για παράδειγμα, οι

ομογενείς στην Αυστραλία, στην Αμερική. Δεν θέλω να βγει τώρα το ΚΚΕ να

μου πει δεν είναι έτσι. Το λέω με σεβασμό. Δεν είναι αυτό το νόημα της

κουβέντας. Ήθελε τους Έλληνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γιατί; Γιατί εκεί

έχει υψηλό ποσοστό. Είχε τα δικά του συμφέροντα, είχε 14%. Έτσι έκρινε το

ΚΚΕ, έτσι προχώρησε. Το ίδιο και ο ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με τους Έλληνες της

Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Αμερική κ.λπ..

Βάλατε κόκκινες γραμμές, είπατε «όχι εδώ». Κόκκινες γραμμές στα

σοβαρά δεν βάζουμε, να πούμε μέχρι που είναι οι δικές μας κόκκινες γραμμές

στα εθνικά θέματα. Κόκκινες γραμμές στα μικρά εσωκομματικά

μικροκομματικά παιχνίδια των κομμάτων βάζετε. Και αποδεικνύουν οι

κόκκινες γραμμές τη σκοπιμότητα πίσω από αυτό το νομοσχέδιο.

Και η σκοπιμότητα είναι η αύξηση των ποσοστών σας και όχι το

δικαίωμα των ομογενών. Αυτή είναι η σκοπιμότητα. Εσείς θέλατε την αύξηση

των ποσοστών σας και όχι το να ψηφίσουν όλοι οι ομογενείς. Και έτσι με αυτό

μας σέρνετε και εμάς πίσω από την ψήφιση του νομοσχεδίου.

Για παράδειγμα άρθρο 2, ειδικοί εκλογικοί κατάλογοι. Προϋπόθεση

διετούς διαμονής, εκτός Ευρώπης. Για αυτούς, λοιπόν, της Ευρωπαϊκής

Ένωσης. Να αποκλείσουμε όλους τους υπόλοιπους.

Όπως επίσης το άρθρο 4, δικαιολογητικά για εγγραφή σε καταλόγους.

Το υπόβαλε επίσης το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας ώστε να τεθούν εκτός

καταλόγων οι εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες που είναι εκτός Ευρωπαϊκής

Ένωσης. Είπαμε ότι δεν τους συμφέρει. Και με τα ψηφοδέλτια το ίδιο.

Η θέση μας και τελειώνω, κύριε Πρόεδρε, είναι ξεκάθαρη. Πρέπει

επιτέλους να ψηφίσουν όλοι οι Έλληνες της Διασποράς. Και ως παιδιά

μεταναστών -και μην το προσπερνάτε είναι σημαντικό- και ο Πρόεδρός μας

που έζησε πολλά χρόνια εκεί και εγώ -εγώ μεγάλωσα εκεί έντεκα χρόνια-

ξέρω τι θα πει και μπορώ να σας μεταφέρω ότι είμαστε ιδιαίτερα ευαίσθητοι

πάνω στο θέμα αυτό.

Και κλείνοντας, παρ’ όλα αυτά οι Έλληνες παρά το ότι εμείς δεν δείξαμε

το καλό παράδειγμα όλα αυτά τα χρόνια που αυτοί βρίσκονταν στην ξενιτιά

και πολλές φορές ψιθύριζαν ότι είναι Έλληνες γιατί αυτά που κάναμε εδώ δεν

μας τιμούσαν και ιδιαίτερα ιδίως στην πολιτική, κρατούσαν ψηλά τη σημαία

της Ελλάδας και ήταν περήφανοι για αυτό που είναι.

Τους είδαμε στις επιτροπές, τους ακούσαμε, τους νιώσαμε. Είδαμε

πόσο θέλουν να έχουν το δικαίωμα να ψηφίζουν. Ακούσαμε να μας εξηγούν

γιατί δεν έπαψαν ποτέ να θεωρούν την Ελλάδα πατρίδα τους. Και τους

νιώσαμε στο πετσί μας πραγματικά ότι δεν έπαψαν ποτέ να αισθάνονται

Έλληνες.

Και κλείνω θέλοντας να πω ότι πρέπει όλοι εδώ τώρα, την ύστατη ώρα

να δούμε τη μεγάλη εικόνα μπροστά μας, τη μεγάλη Ελλάδα, την παγκόσμια

Ελλάδα, η οποία ξεπερνά κατά πολύ τους νάνους εμάς εδώ, τους

κομματικούς νάνους. Αυτήν την παγκόσμια Ελλάδα πρέπει να δούμε.

Για εμάς, την Ελληνική Λύση, είναι μια ευκαιρία να δείξουμε ότι το δικό

μας βουλευτικό αξίωμα, όλων εδώ, πράγματι υπάρχει για να λειτουργεί υπέρ

της πατρίδας. Είναι ώρα να κάνουμε πράξη το σύνθημά μας «Πρώτα η

Ελλάδα, πρώτα οι Έλληνες».


ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Τον λόγο έχει ο

Υφυπουργός Εξωτερικών κ. Βλάσης Κωνστνατίνος.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΛΑΣΗΣ (Υφυπουργός Εξωτερικών): Ευχαριστώ,

κύριε Πρόεδρε.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι για εμένα ευτυχής συγκυρία το

γεγονός ότι η σημερινή συζήτηση σχεδόν συνέπεσε χρονικά με την ανάληψη

από πλευράς μου της θέσης του Υφυπουργού Εξωτερικών με αρμοδιότητα τα

θέματα του απόδημου ελληνισμού, θέση για την οποία οφείλω και από το

Βήμα της Βουλής να ευχαριστήσω τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη για

την εμπιστοσύνη που έδειξε στο πρόσωπό μου.

Για όσους δεν το γνωρίζουν η σχέση που έχουμε αναπτύξει με τους

απόδημους Έλληνες είναι σχέση ετών και διακρίνεται από ισχυρούς δεσμούς.

Από τις πρώτες κιόλας στιγμές της ενασχόλησής μου με τα κοινά φρόντισα να

βρίσκομαι συνεχώς σε επαφή μαζί τους. Η επαφή αυτή μου δίδαξε ότι αυτό

που πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας είναι ότι οι Έλληνες ομογενείς δεν είναι

λιγότερο Έλληνες από εμάς και ότι η αγάπη τους για τη μητρική γη δεν είναι

λιγότερη από αυτή που νιώθουμε εμείς που ζούμε στην πατρίδα. Ίσως,

μάλιστα, πολλές φορές η αγάπη τους για την πατρίδα να είναι ακόμα πιο

ισχυρή, γιατί νιώθουν ότι όσα έχουν και έχουν πετύχει τα χρωστούν σε μεγάλο

βαθμό στην καταγωγή τους και στην κληρονομιά που αυτή κουβαλά.

Είναι συγκινητικές οι προσπάθειές τους να μετέχουν του ελληνικού

πολιτισμού, της ελληνικής παιδείας, των ηθών και των εθίμων τους. Η φλόγα

της Ελλάδας και του ελληνικού πνεύματος καίει άσβεστη μέσα τους και κάθε

τους επαφή με ό,τι έχει να κάνει με τη μητρική τους γη τους συγκινεί και τους

γεμίζει υπερηφάνεια.

Από όλα αυτά αναδεικνύεται το παράδοξο στη μη συμμετοχή τους στην

εκλογική διαδικασία με τρόπο ρεαλιστικό και αποδοτικό, όπως συμβαίνει σε

όλα σχεδόν τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και το παράδοξο γίνεται

ακόμα πιο έντονο αν αναλογιστούμε πως οι άνθρωποι αυτοί σε πολλές

περιπτώσεις έχουν μεγαλουργήσει σε ξένους τόπους, έχουν διακριθεί σε

όλους τους τομείς και σε κάποιες περιπτώσεις αποτελούν ρυθμιστικούς

παράγοντες στις δεύτερες πατρίδες τους. Αυτούς τους ανθρώπους, αυτό το

πολύτιμο δυναμικό δεν είναι δυνατόν να μην τους θέλουμε συμμέτοχους στην

προσπάθεια που κάνουμε για την αναγέννηση της πατρίδας μας. Δεν είναι

δυνατόν να μην αποζητούμε την τεχνογνωσία τους, την εμπειρία τους, τις

ιδέες και τις πάμπολλες παραστάσεις που έχουν από το διεθνές περιβάλλον.

Όμως, από την άλλη, δεν μπορούμε να στοχεύουμε στη βοήθειά τους,

εκμεταλλευόμενοι την ανιδιοτελή αγάπη τους, επιτρέποντάς τους να είναι

απλώς θεατές όσων συμβαίνουν στην πατρίδα. Όπως όλοι αναγνωρίζουμε

πρόκειται για ένα ιδιαιτέρως ευαίσθητο θέμα για το οποίο μοιραζόμαστε τις

ίδιες ανησυχίες και τους ίδιους προβληματισμούς με τους αποδήμους.

Το αίτημά τους ήταν χρόνιο και δίκαιο. Το αίτημά τους ήταν αυτονόητο

και ήρθε η ώρα να γίνει ευπρόσδεκτο και να εισακουστεί, γιατί σε μια εποχή

κατά την οποία οι διακρατικές σχέσεις δοκιμάζονται ποικιλοτρόπως η πιο

στέρεη και αποφασιστική απάντηση που μπορούμε να δώσουμε είναι αυτή

της ενότητας. Μπορεί η λέξη αυτή να ακούγεται κοινότυπη και οι πάσης

φύσεως συζητήσεις γύρω από αυτή να μοιάζουν τετριμμένες, όμως, επί της

ουσίας, η ενότητα μπορεί να κάνει τη διαφορά σε ένα συνεχώς

μεταβαλλόμενο διεθνές περιβάλλον.

Στο πλαίσιο αυτό η ψήφος των απόδημων Ελλήνων αποτελεί μια

σημαντική και ουσιαστική θεσμική νίκη του ελληνικού Κοινοβουλίου και του

ελληνικού πολιτικού συστήματος. Η σημασία της εξέλιξης αυτής είναι

πολύπλευρη και με πολλαπλές θετικές προεκτάσεις. Αποτελεί μια έμπρακτη

αναγνώριση της στήριξης και της αδιαμφισβήτητης αγάπης των Ελλήνων του

εξωτερικού προς την μητρική γη.

Αποτελεί μια άμεση εφαρμογή της ορθολογιστικής προσέγγισης που

πρεσβεύει ότι στην τεράστια προσπάθεια που καταβάλλουμε για να

αναγεννήσουμε την πατρίδα μας και να διασφαλίσουμε ότι θα πατά γερά στα

πόδια της στο μέλλον κανένας δεν περισσεύει και πως είναι απαραίτητες όλες

οι διαθέσιμες, δημιουργικές δυνάμεις.

Αποτελεί μια ρεαλιστική παραδοχή και προσαρμογή στη μαζική φυγή

των νέων Ελλήνων στο εξωτερικό τα τελευταία χρόνια λόγω της

παρατεταμένης οικονομικής κρίσης. Αποτελεί ένα ισχυρό μήνυμα με πολλούς

αποδέκτες, ότι στα σημαντικά εθνικά ζητήματα είμαστε ενωμένοι με γνώμονα

το καλό -και μόνο- της πατρίδας. Αποτελεί ένα καίριο κτύπημα στα διχαστικά

διλήμματα του παρελθόντος και μια νίκη της δημοκρατίας μας.

Σήμερα κάνουμε το πρώτο σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση αυτή

και μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχει ο Υπουργός ο κ. Θεοδωρικάκος.

Καταλαβαίνω ότι πολλοί μπορούν να διαφωνούν με το πλαίσιο που

συμφωνήθηκε, πολλοί μπορεί να μπορούν να θεωρούν ότι η λύση είναι

κατώτερη των προσδοκιών μας και σίγουρα θα ήθελαν κάτι παραπάνω και

είμαι και εγώ ένας από αυτούς. Όμως, η μη επίτευξη της βέλτιστης λύσης δεν

μπορούσε να λειτουργήσει ως δικαιολογία για να μην εκκινήσουμε τη

διαδικασία αυτή. Μπορεί η πρόθεση της Κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού

να ήταν να μην τεθούν όρια και περιορισμοί στην ψήφο των αποδήμων.

Όμως, η διάταξη του Συντάγματος είναι σαφής: Χρειαζόμασταν διακόσιες

ψήφους και επομένως, ήμασταν αναγκασμένοι όλοι να κάνουμε τους

απαραίτητους συμβιβασμούς, προκειμένου έτσι να πετύχουμε την απαραίτητη

συναίνεση.

Το γεγονός ότι επιτεύχθηκε μια συμφωνία αποτελεί μια σημαντική

επιτυχία και δίνει λύση σε ένα ζήτημα δεκαετιών. Με υπευθυνότητα, αλλά και

τόλμη ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στάθηκε στο ύψος των

περιστάσεων και αυτό οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε όλοι. Το μήνυμα είναι

ένα: Ενωμένοι μπορούμε να πετύχουμε πολλά.



ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Τον λόγο έχει ο κ.

Μπαραλιάκος από τη Νέα Δημοκρατία.

ΞΕΝΟΦΩΝ (ΦΩΝΤΑΣ) ΜΠΑΡΑΛΙΑΚΟΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε

Πρόεδρε.

Κύριοι Υπουργοί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο χαρακτήρας του

παρόντος νομοσχεδίου είναι πολυσήμαντος και ιστορικός. Ο εθνικός του

συμβολισμός είναι αναντίρρητα πολύ ισχυρός μιας και αγγίζει το σύνολο του

Ελληνισμού, ακουμπά την πολυαιώνια ιστορία του και αφορά το πρόσωπό

του στο παγκόσμιο γίγνεσθαι που αναδιαμορφώνεται και αναδιατάσσεται και

γι’ αυτό ακριβώς απαιτεί κοινοβουλευτική σύμπνοια και εθνική ομοθυμία. Δεν

μπορεί να μετατραπεί αυτή η κορυφαία διαδικασία σε αρένα μικροκομματικών

διαξιφισμών και ούτε σε πεδίο ανέξοδων και λαϊκιστικών αντιπαραθέσεων.

Εδώ μιλάμε για ένα χρέος που μας υπερβαίνει. Η σημερινή παρακαταθήκη

είναι έργο και κτήμα όλων μας, και του παρόντος αλλά κυρίως του μέλλοντος.

Αφορά την αρραγή ενότητα και την αδιάσπαστη συνέχεια του Ελληνισμού

εντός και εκτός συνόρων.

Ο Ελληνισμός διαχρονικά υπήρξε οντότητα οικουμενική και

υπερεθνική. Δεν περιορίστηκε στα σημερινά στενά γεωγραφικά όρια της

Ελλάδος. Με ορμητήριο το μητροπολιτικό κέντρο οι Έλληνες μετέφεραν το

ιδιότυπο πολιτισμικό τους παράδειγμα από άκρη σε άκρη σε όλο τον κόσμο.

Ακόμα και όταν η απόσταση από την πατρίδα μας στάθηκε ακατάβλητο

εμπόδιο, ποτέ δεν έπαψε να σιγοκαίει ο πόθος της επιστροφής και η έγνοια

για τις τύχες των συμπατριωτών τους.

Η Ελλάδα είναι για τους απόδημους Έλληνες ο φυσικός φάρος γύρω

από τον οποίο συγκροτείται η βαθύτερη υπόστασή τους. Άλλωστε δεν είναι

τυχαίο που κάποιοι από τους σπουδαιότερους εθνικούς μας ευεργέτες ήταν

Έλληνες της Διασποράς. Μεγαλούργησαν με την οικονομική τους

δραστηριότητα στους νέους τόπους που εγκαταστάθηκαν, κυριάρχησαν και

αναρριχήθηκαν γρήγορα στις υψηλότερες κοινωνικές βαθμίδες, ωστόσο

παρέμειναν πάντα ένθερμοι και φλογεροί πατριώτες. Η αρωγή τους σε όλα τα

επίπεδα υπήρξε καταλυτική στις υποθέσεις του Ελληνισμού και συνέβαλε τα

μέγιστα στην αποτελεσματική προάσπιση των εθνικών μας συμφερόντων.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η ψήφιση των διατάξεων του παρόντος

νομοσχεδίου αποτελεί ένα ιστορικό ορόσημο στα κοινοβουλευτικά

τεκταινόμενα της χώρας μας τις τελευταίες δεκαετίες.

Η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας επιδιώκοντας ευρύτερη κοινωνική

συναίνεση έρχεται όχι μόνο να εκπληρώσει μια ακόμα προεκλογική της

δέσμευση σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, αλλά και να διορθώσει μια

διαρκή παράλειψη του ελληνικού κράτους.

Η παράταξή μας διαχρονικά υπήρξε στυλοβάτης της ελληνικής

Διασποράς, αφουγκράζονταν τη δικαιολογημένη αγανάκτησή τους για τον

αποκλεισμό τους από την επίσημη πολιτεία και στάθηκε συνεπής αγωγός του

κορυφαίου αυτού αιτήματος που σήμερα γίνεται νόμος του κράτους.

Η συμμετοχή των αποδήμων Ελλήνων στις εκλογές για την ανάδειξη

των αντιπροσώπων του έθνους στο Κοινοβούλιο ήταν ένα αίτημα ώριμο,

νομικά κατοχυρωμένο με συνταγματική περιωπή ήδη από το 1975 αλλά

κυρίως ηθικά επιβεβλημένο. Η υιοθέτηση των διαδικασιών που θα διευκολύνει

τη συμμετοχή των απανταχού Ελλήνων στο εκλογικό τους δικαίωμα, είναι ένα

καθήκον που οφείλουμε να υπηρετήσουμε με τον προσήκοντα σεβασμό και

ζήλο.

Η αγωνία των Ελλήνων του εξωτερικού για επιμέρους τεχνικά ζητήματα

που ρυθμίζουν οι προτεινόμενες διατάξεις είναι κατανοητή και δίκαιη. Η

ψήφιση, όμως, αυτού του νομοσχεδίου είναι το πρώτο και μεγάλο βήμα. Η

εφαρμογή του είναι το εφαλτήριο για ακόμα περισσότερες διευκολύνσεις και

βελτιώσεις στο μέλλον.

Κλείνοντας την ομιλία μου θα ήθελα να υπογραμμίσω, κυρίες και κύριοι

Βουλευτές, μια ακόμα σπουδαία πτυχή του συγκεκριμένου νομοσχεδίου. Το

μαζικό κύμα φυγής της νέας γενιάς Ελλήνων που αναγκάστηκε να

εγκαταλείψει τη χώρα εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και αποστράγγισε την

πατρίδα μας από ένα σημαντικό κομμάτι του πιο δυναμικού, προικισμένου,

ελπιδοφόρου κεφαλαίου της, το λεγόμενο brain drain, αποτελεί ένα τραύμα

ανοιχτό για την ελληνική κοινωνία, στο οποίο θα πρέπει να στρέψουμε κάθε

ικμάδα της δύναμής μας για να το επουλώσουμε. Ο τρόπος για την επάνοδο

των Ελλήνων στον τόπο τους πρέπει να εκδηλώνεται με κάθε πρόσφορο

μέσο, συντεταγμένα και με σχέδιο. Με την ψήφιση αυτού του νομοσχεδίου

δείχνουμε εμπράκτως ότι δεν τους ξεχνάνε, ίσα-ίσα τους υπολογίζουμε. Η

γνώμη τους μετράει για εμάς. Επιθυμούμε την ενεργό συμμετοχή τους στα

κοινά στην πατρίδα μας, ώστε μαζί να οικοδομήσουμε τις προϋποθέσεις για

τη μελλοντική αναγέννηση του τόπου μας, στον οποίο θα έχουν ρόλο

πρωταγωνιστικό και ηγετικό.

Το υπό ψήφιση νομοσχέδιο αρδεύει από τις ρίζες του ιστορικού μας

παρελθόντος, αλλά διασχίζει με κοφτερή ματιά το μέλλον. Ο απανταχού

Ελληνισμός και ομοψυχία και ενότητα είναι έτοιμος να ανταποκριθεί στις

προκλήσεις του μέλλοντος.



ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Τον λόγο έχει ο κ. Χρήστος

Μπουκώρος από τη Νέα Δημοκρατία.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΟΥΚΩΡΟΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κύριοι Υπουργοί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν θα αναφερθώ στις

διατάξεις του νομοσχεδίου οι οποίες με ενάργεια και αρκετή πειθώ

αναλύθηκαν από συναδέλφους ολόκληρου του πολιτικού φάσματος.

Θέλω μόνο να δηλώσω από το Βήμα της Εθνικής Αντιπροσωπείας ότι

το σημερινό νομοσχέδιο είναι μία από τις στιγμές που δικαιολογημένα σε

κάνει να αισθάνεσαι υπερήφανος ως μέλος της Εθνικής Αντιπροσωπείας, όχι

γιατί συνέβη κάτι το σπουδαίο ή κάτι το πολύ καινοτόμο. Συνέβη, όμως, μία

μικρή επανάσταση του αυτονόητου σε μια χώρα όπου, δυστυχώς, το

αυτονόητο παραμένει ζητούμενο. Συμβαίνει με το νομοσχέδιο αυτό μια

επαναφορά της λογικής, η οποία πολλές φορές δείχνει να φτερουγίζει εκτός

τειχών στη χώρα μας.

Τι κάνει το σημερινό νομοσχέδιο; Τεκμηριώνει ή θεσμοθετεί κάποιο

καινούργιο δικαίωμα για τους Έλληνες του εξωτερικού; Κάθε άλλο. Απλώς

διευκολύνει την άσκηση ενός υπαρκτού δικαιώματος, όπως οφείλει να

λειτουργεί και να πράττει κάθε οργανωμένη και δημοκρατική πολιτεία για τους

πολίτες της και μάλιστα, για τους πολίτες που αντιμετωπίζουν τεχνικής

φύσεως προβλήματα στο συμμετοχικό μας πολίτευμα, στην Κοινοβουλευτική

μας Δημοκρατία. Αυτό και μόνο γίνεται.

Ωστόσο, προκαλεί ικανοποίηση το γεγονός των συναινέσεων που

επιτεύχθηκαν τόσο με απόφαση του Πρωθυπουργού, του Κυριάκου

Μητσοτάκη όσο και του αρμόδιου Υπουργού του κ. Θεοδωρικάκου. Μπράβο,

καταφέραμε ένα πρώτο, μικρό αλλά αναγκαίο βήμα για να καταλήξουμε σε

αυτό που όλοι γνωρίζουμε, αλλά οι πολιτικές σκοπιμότητες μας οδηγούν στο

να το παραμερίζουμε. Ποιο είναι αυτό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι; Αυτά

που μας ενώνουν είναι περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν και ότι

επιβεβαιώνεται για μία ακόμη φορά ότι η ενότητα είναι βασικό συστατικό για

τη διαχρονική πορεία του έθνους μας και του Ελληνισμού.

Θα ήθελα, αν και δεν το συνηθίζω, να προτείνω και στο μοναδικό

κόμμα που ακόμα εγείρει αντιρρήσεις για την ψήφιση του νομοσχεδίου, πολύ

περισσότερο όταν αυτό το κόμμα λέει ότι διαθέτει πανευρωπαϊκή δομή και

πολιτική εξωστρέφεια και ενδιαφέρεται όχι μόνο για τον ελληνικό λαό, αλλά για

όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς, να ξαναδεί τις αντιρρήσεις του και αν είναι

δυνατόν να τις αποσύρει. Γιατί το ζητάω αυτό; Το ζητάω γιατί θα αποτελούσε

πάρα πολύ ισχυρό μήνυμα η ψήφιση του σημερινού νομοσχεδίου από

τριακόσιους Βουλευτές, ένα μήνυμα κατ’ αρχάς, προς το εσωτερικό της

χώρας, κατά δεύτερον προς τα εκατομμύρια των ομογενών μας. Τρίτον, θα

αποτελούσε ένα μήνυμα και στους γείτονές μας σε εποχές γεωπολιτικής

αστάθειας και έντασης, αν θέλετε, και απειλών από την πλευρά τους. Είναι μία

καλή ευκαιρία να δείξουμε την απόλυτη ομόνοια, την απόλυτη εθνική

ομοψυχία. Όλοι, άλλωστε, προέβησαν σε βήματα συναίνεσης. Όλοι έκαναν

βήματα συναίνεσης, όλο το πολιτικό φάσμα από τα αριστερά μέχρι τα δεξιά.

Θα ήταν μία καλή ευκαιρία, σεβόμενοι τις όποιες αντιρρήσεις εγείρουν, να τις

αποσύρουν και να πάμε όλοι μαζί ενωμένοι με τριακόσιες ψήφους σε αυτό το


Ο οικουμενικός Ελληνισμός αφορά τους καλύτερους πρεσβευτές του

Ελληνισμού. Είναι η ζωογόνος δύναμη του μητροπολιτικού κέντρου ο

οικουμενικός Ελληνισμός και ήταν πάντα τέτοια ζωογόνος δύναμη, πολύ πριν

και από τα χρόνια της Επανάστασης του 1821. Ας μην το παραγνωρίσουμε.

Ας μην αφήσουμε να χαθεί μία ευκαιρία. Κυρίως, ας δεσμευτούμε, κυρίες και

κύριοι συνάδελφοι, ότι αυτό είναι το πρώτο, μικρό και αναγκαίο βήμα και

τάχιστα θα συνεχίσουμε στα επόμενα, ώστε να υπάρξει η πλήρης

ενσωμάτωση και αξιοποίηση των Ελλήνων όπου γης. Τους έχουμε ανάγκη. Η

νοσταλγία τους για την πατρίδα είναι δεδομένη. Ας αξιοποιήσουμε αυτό το

μεγάλο χαρτί του ελληνισμού.



ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Τον λόγο έχει ο κ.

Γεώργιος Παπαηλιού από τον ΣΥΡΙΖΑ.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι

συνάδελφοι, δεν θα διαφωνήσω με το ενωτικό πνεύμα της ομιλίας του

προλαλήσαντος συναδέλφου. Πρέπει, όμως, να επισημάνω ότι συνολικά η

συζήτηση τού υπό κρίση νομοσχεδίου εκκινήθη σε δύο επίπεδα. Το πρώτο

είναι αυτό της τελικά διαμορφωθείσας εκδοχής για διευκόλυνση της άσκησης

του δικαιώματος ψήφου των διαμενόντων στο εξωτερικό Ελλήνων, που

φαίνεται ότι οδηγεί σε ευρύτατη πλειοψηφία, στην ψήφιση του νομοσχεδίου

δηλαδή από ευρύτατη πλειοψηφία. Το δεύτερο είναι αυτό της προπαγάνδας

και των ψευδών εντυπώσεων που έχουν δημιουργηθεί εις βάρος του ΣΥΡΙΖΑ

από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης και την κυβερνώσα παράταξη.

Η προπαγάνδα και οι ψευδείς εντυπώσεις εμφανίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ

αρνητικό και αντίθετο προς την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού. Έτσι

αναφέρεται εδώ και αρκετό καιρό και στα μέσα και το αναφέρουν και οι

εκπρόσωποι της κυβερνώσας πλειοψηφίας. Τον εμφανίζουν, επίσης,

απομονωμένο από τα υπόλοιπα κόμματα κατά τη διαδικασία του διαλόγου

που έλαβε χώρα. Δυστυχώς, αυτή η προσπάθεια συνεχίστηκε και

κορυφώθηκε και με τοποθετήσεις του αρμόδιου Υπουργού Εσωτερικών και

Βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας και στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής,

ακόμα και κατά τη διαδικασία ακρόασης των φορέων, εν προκειμένω των

εκπροσώπων των Ελλήνων του εξωτερικού.

Σήμερα οφείλω να ομολογήσω ότι οι τόνοι είναι διαφορετικοί. Παρά

ταύτα, χρειάζεται αποκατάσταση της αλήθειας. Η πρωτοβουλία, όχι για τη

χορήγηση δικαιώματος ψήφου στους Έλληνες του εξωτερικού το οποίο έχουν,

αλλά για τη διευκόλυνση της άσκησής του στον τόπο διαμονής τους, ανήκει

στο ΣΥΡΙΖΑ, κατ’ αρχάς μέσω της συνταγματικής Αναθεώρησης και

συγκεκριμένα του άρθρου 54 του Συντάγματος, με προσθήκη συγκεκριμένης

διάταξης που ρυθμίζει το θέμα –αυτό έγινε στην προτείνουσα Βουλή- με

τρόπο που να ανταποκρίνεται στις αρχές της δημοκρατίας, της διασφάλισης

του δικαιώματος του εκλέγεσθαι και της μη αλλοίωσης του εκλογικού

αποτελέσματος.

Επιπλέον, ας μην λησμονείτε ότι η Κοινοβουλευτική Ομάδα του

ΣΥΡΙΖΑ είχε υιοθετήσει και καταθέσει στη Βουλή το προσχέδιο νόμου που

είχε καταρτήσει η επιτροπή του άρθρου 256 του ν.4555/2018, στην οποία

συμμετείχαν ειδικοί επιστήμονες απ’ όλο το πολιτικό φάσμα και επιτελικά

υπηρεσιακά στελέχη των συναρμόδιων Υπουργείων Εσωτερικών και

Εξωτερικών.

Βασικά σημεία της πρότασής μας: Η δυνατότητα άσκησης του

εκλογικού δικαιώματος από το εξωτερικό θα αφορά όλους τους Έλληνες

πολίτες εκλογής με την προϋπόθεση εγγραφής τους στους ειδικούς

εκλογικούς καταλόγους του εξωτερικού. Το εκλογικό δικαίωμα των

συγκεκριμένων εκλογέων θα ασκείται αυτοπροσώπως σε ειδικά εκλογικά

τμήματα του εξωτερικού που θα δημιουργούνται στις έδρες ελληνικών

διπλωματικών αρχών και οπουδήποτε αλλού συγκεντρώνεται επαρκής

αριθμός εκλογέων. Οι εκλογείς του εξωτερικού θα ψηφίζουν για τους

συνδυασμούς επικρατείας των κομμάτων για έναν ορισμένο αριθμό εδρών

που θα καθορίζεται αποκλειστικά με βάση τις ψήφους του εξωτερικού.

Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ ανταποκρίνεται και στις αποφάσεις του

Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού, του συνταγματικού οργάνου που

εκφράζει τους Έλληνες απόδημους, και στην έκθεση της επιτροπής για τη

δημοκρατία μέσω του δικαίου του Συμβουλίου της Ευρώπης, και επιπλέον

στη σύσταση της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, αλλά

και στις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και στην ευρωπαϊκή

εμπειρία. Η πρόταση αυτή διευκολύνει τους Έλληνες του εξωτερικού να

ψηφίζουν στον τόπο διαμονής τους, κατοχυρώνει το δικαίωμά τους να έχουν

φωνή, ψήφο που να παράγει αποτελέσματα για αυτούς και κυρίως να

εκλέγουν εκπροσώπους στην ελληνική Βουλή, δηλαδή διασφάλιζε για αυτούς

του δικαίωμα του εκλέγεσθαι. Αυτή η διασφάλιση είναι και το σημαντικότερο,

γιατί με αυτόν τον τρόπο οι εκτός Ελλάδας Έλληνες αποκτούν φωνή και

συνακόλουθα μπορούν να προβάλουν θέσεις και αιτήματα τα οποία δεν θα

μπορούσαν να προβάλουν, αν απλώς η ψήφος εξασφάλιζε την εκλογή

Βουλευτών σε κάποια εκλογική περιφέρεια.

Για να τελειώσω, κυρίες και κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, στον

αντίποδα η Νέα Δημοκρατία υπαναχώρησε από την αρχική της θέση. Προέβη

πράγματι σε στρατηγική υποχώρηση, γεγονός που αποτυπώνεται και στην

αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου.

Τέλος, στο πλαίσιο της αναζήτησης και της εξεύρεσης συναίνεσης, ο

ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα αποδεχθήκαμε τη λογική της πρότασης η ψήφος

των εκτός Ελλάδος Ελλήνων να έχει ως προϋπόθεση τον πραγματικό δεσμό

τους με την Ελλάδα, πράγμα που προκύπτει με όσα τίθενται ως

προϋποθέσεις και στο υπό κρίση νομοσχέδιο. Σε αυτές προστίθεται και η εν

τέλει εκ μέρους της Κυβέρνησης αποδοχή του αυτοτελούς δικαιώματος του

εκλέγεσθαι μέσω του ψηφοδελτίου Επικρατείας, όπως επίσης και με την

καθιέρωση της διακομματικής επιτροπής με αποφασιστικές αρμοδιότητες.

Συνεπώς, είναι ένα νομοσχέδιο που πράγματι εκπέμπει ένα ενωτικό πνεύμα,

αλλά ήμουν υποχρεωμένος να αποκαταστήσω τα πράγματα όπως ακριβώς

ήταν, γιατί δυστυχώς όλο αυτό το χρονικό διάστημα διακινούνταν απόψεις,

διακινούνταν εκδοχές οι οποίες δεν είχαν καμμία σχέση με την αλήθεια.



ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Τον λόγο έχει ο

Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Ελληνικής Λύσης, κ. Βιλιάρδος.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.

Πριν απ’ όλα, θέλω να τονίσω ξανά πως η Ελλάδα έχει χάσει την

εθνική της κυριαρχία το 2012 με την υπογραφή του PSI ενώ υποθήκευσε τα

πάντα. Το 2015 δε, έχασε το χρηματοπιστωτικό της σύστημα και

υποχρεώθηκε να μεταφέρει όλα της τα περιουσιακά στοιχεία στο υπερταμείο.

Σήμερα αφού προηγήθηκε η απώλεια του ονόματος της Μακεδονίας,

πιθανότατα με αντάλλαγμα την επιμήκυνση των 96 δισεκατομμυρίων ευρώ για

μετά το 2032 μάλλον με εκβιασμό της Γερμανίας, κινδυνεύει η εδαφική της

ακεραιότητα πολύ σοβαρά από την Τουρκία. Επομένως, χρειάζεται όσο ποτέ

η ενότητα, η συνοχή και η βοήθεια όλων των Ελλήνων εντός και εκτός της

χώρας, για να μη χαθούμε ως έθνος.

Επειδή τώρα κάποιος Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρθηκε στην Ιταλία

λέγοντας πράγματα που δεν ισχύουν, θέλουμε να ενημερώσουμε για το εξής.

Ιταλός που μένει μόνιμα στην Ελλάδα επί τριάντα χρόνια, χωρίς να κάνει

φορολογική δήλωση στην Ιταλία, ψηφίζει στην Ελλάδα αυτός, η σύζυγός του

και τα παιδιά του που, ενώ γεννήθηκαν στην Ελλάδα και μένουν στην Ελλάδα,

διατηρούν το δικαίωμα του εκλέγειν, αφού δικαιούνται να έχουν την ιθαγένεια

και την υπηκοότητα από τον πατέρα τους.

Στο θέμα μας τώρα, έχοντας ζήσει αρκετά χρόνια στο εξωτερικό,

γνωρίζω πολύ καλά πως οι Έλληνες που ζουν εκεί αγαπούν την Ελλάδα πολύ

περισσότερο από εμάς. Νιώθουν όμως ταυτόχρονα απόρριψη από την

πατρίδα τους, η οποία δεν τους επέτρεπε μέχρι σήμερα ούτε καν να

ψηφίσουν, παρά το ότι ταξιδεύουν κάθε χρόνο δαπανώντας σημαντικά ποσά,

στέλνουν σημαντικά εμβάσματα στους συγγενείς τους και στηρίζουν την

οικονομία της χώρας μας καταναλώνοντας ή πουλώντας ελληνικά προϊόντα

στις χώρες της διαμονής τους. Διαμένοντας δε σε κράτη όπως η Γερμανία, τα

οποία τους αντιμετωπίζουν εχθρικά συνήθως ως ξένους μετανάστες, ενώ τα

τελευταία χρόνια τους προσβάλλουν συνεχώς μετά τα προβλήματα χρέους

της Ελλάδας, στις χώρες που μένουν νιώθουν ξένοι, ενώ, όταν έρχονται στην

Ελλάδα, νιώθουν επίσης ξένοι. Είναι κάτι που δύσκολα καταλαβαίνει κανείς,

εάν δεν έχει τη συγκεκριμένη εμπειρία, γεγονός που ελπίζουμε να αλλάξει

έστω με το ελλιπές αυτό νομοσχέδιο που κατατίθεται σήμερα προς ψήφιση.

Εμείς ως Ελληνική Λύση, αν και το θεωρούμε ένα πολύ μικρό βήμα προς τη

σωστή κατεύθυνση, με πάρα πολλά λάθη, φυσικά θα το υπερψηφίσουμε.

Σύμφωνα τώρα με μια δημοσκόπηση του 2017 που θα καταθέσω στα

Πρακτικά, το 65% περίπου των Ελλήνων που μένουν στην Ελλάδα

συμφωνούν με την παροχή δυνατότητας ψήφου στους αποδήμους. Οι

απόδημοι το επιθυμούν σε ποσοστό 75%, ενώ κατά 90% αυτοί που

μετανάστευσαν σχετικά πρόσφατα. Θα το καταθέσω επίσης στα Πρακτικά.

(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Βασίλειος Βιλιάρδος καταθέτει για τα

Πρακτικά τα προαναφερθέντα έγγραφα, τα οποία βρίσκονται στο αρχείο του

Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της

Βουλής)

Εν τούτοις, με βάση μια άλλη μελέτη του πανεπιστημίου της Οξφόρδης

από το 2019 σε συνεργασία με τη ΔΙΑΝΕΟΣΙΣ το ποσοστό μειώνεται

δυστυχώς σε 67,9% από τους μετανάστες μετά την κρίση, με το 24,9% των

ίδιων των μεταναστών να θεωρεί παραδόξως πως οι Έλληνες του εξωτερικού

δεν πρέπει να έχουν το δικαίωμα να ψηφίζουν. Το γεγονός αυτό είναι

ανησυχητικό ,αφού δείχνει μια τάση αποξένωσης ακόμη και εχθρότητας, κάτι

που πιθανότατα θα επιδεινώσει το παρόν νομοσχέδιο, αφού ναι μεν είναι

προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά περιορίζει τον αριθμό αυτών που θα

μπορούσαν να ψηφίσουν σε μεγάλο βαθμό με τις προϋποθέσεις που θέτει.

Οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ πως η μετανάστευση λόγω της κρίσης είναι η

τρίτη κατά σειρά στη Νεότερη Ελληνική Ιστορία και η δεύτερη μεγαλύτερη,

αφού υπολογιζόταν το 2018 στις εξακόσιες χιλιάδες άτομα, χωρίς όμως να

ανακόπτεται η τάση, ειδικά στους νέους, αφού οι συνθήκες στην οικονομία

μας δεν βελτιώνονται.

Σύμφωνα δε με στοιχεία της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων Ελλάδος

έχουν εγκαταλείψει τη χώρα μας εκατόν ογδόντα χιλιάδες πτυχιούχοι, ενώ το

76% των σημερινών εφήβων σκέφτεται επίσης να μεταναστεύσει.

(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Βασίλειος Βιλιάρδος καταθέτει για τα

Πρακτικά το προαναφερθέν έγγραφο, το οποίο βρίσκεται στο αρχείο του


Βουλής)

Προφανώς, λοιπόν, η κατάσταση είναι εξαιρετικά ανησυχητική όσον

αφορά το μέλλον της Ελλάδας, πόσω μάλλον αφού οι θάνατοι υπερβαίνουν

κατά πολύ τις γεννήσεις με το δημογραφικό να εξελίσσεται σε ένα από τα

μεγαλύτερα προβλήματα της χώρας μας. Σε συνδυασμό δε με τη συνεχώς

αυξανόμενη αλλοίωση του πληθυσμού από τις μεταναστευτικές εισροές

Ασιατών και Αφρικανών, το μέλλον της Ελλάδας δεν διαγράφεται ευοίωνο.

Ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η ανάπτυξη της οικονομίας μιας χώρας

εξαρτάται απόλυτα από τον αριθμό και από την ποιότητα των κατοίκων της.

Από την άλλη πλευρά τώρα, η εκτίμηση του μεγέθους της ομογένειας

εξαρτάται από το πώς καθορίζει ο καθένας την ελληνικότητα, με δεδομένο το

ότι δεν έχουν όλοι οι Έλληνες του εξωτερικού ελληνικό διαβατήριο. Σύμφωνα

πάντως με εκτιμήσεις της Γενικής Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού,

περισσότεροι από πέντε εκατομμύρια πολίτες ελληνικής καταγωγής ζουν σε

εκατόν σαράντα χώρες του πλανήτη, εκ των οποίων τα τρία εκατομμύρια στις

Ηνωμένες Πολιτείες, το ένα εκατομμύριο στην Ευρώπη,

συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας και των ανατολικών χωρών, οι επτακόσιες

χιλιάδες στην Αυστραλία, οι τριακόσιες χιλιάδες στον Καναδά, οι εκατό

χιλιάδες στην Ασία - Αφρική και εξήντα χιλιάδες στην Κεντρική και Νότια

Αμερική. Από τα τρία εκατομμύρια βέβαια των Ηνωμένων Πολιτειών, μόλις οι

τριακόσιοι χιλιάδες μιλούν ελληνικά. Εν τούτοις το 70% των Ελλήνων της

δεύτερης γενιάς και το 60% της τρίτης έχουν συνείδηση της ελληνικής

καταγωγής τους και δηλώνουν υπερήφανοι γι’ αυτήν, ενώ έχουν υιοθετήσει τις

ελληνικές παραδόσεις.

Κλείνοντας, σε σχέση με τα βασικά επιχειρήματα που διατυπώθηκαν

εναντίον της ψήφου των αποδήμων Ελλήνων, θα πω τα εξής: Πρώτον, η

πληρωμή φόρων εκ μέρους τους, έτσι ώστε να είναι πιο υπεύθυνη η ψήφος

τους, είναι λάθος, αφού οι φόροι για τους Έλληνες του εξωτερικού δεν είναι

ανταποδοτικοί, όπως οι αντίστοιχοι για όλους εμάς. Για παράδειγμα, δεν

χρησιμοποιούν τις δημόσιες υποδομές για τις οποίες άλλωστε πληρώνονται οι

φόροι. Οπότε, δεν είναι σωστό να τους επιβαρύνει κανείς.

Δεύτερον, το επιχείρημα ότι οι απόδημοι μπορεί να επηρεάζουν

υπέρμετρα τις εκλογές, δεν φαίνεται να φοβίζει άλλες χώρες. Όπως το

παράδειγμα της Πορτογαλίας που το 14% των πολιτών της ζει στο εξωτερικό

ή το 9,1% της Πολωνίας που επίσης ζει στο εξωτερικό όταν και οι δύο αυτές

χώρες επιτρέπουν την ψήφο των μεταναστών τους.

Τέλος, με κριτήριο τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών που

επιτράπηκε η ψήφος στο εξωτερικό, τα αποτελέσματα δεν ήταν τόσο

διαφορετικά από τα αντίστοιχα της Ελλάδας.



ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Τον λόγο έχει ο Υπουργός

Εσωτερικών ο κ. Θεοδωρικάκος.


Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, προσέρχομαι στο Βήμα του εθνικού

Κοινοβουλίου με αίσθημα ευθύνης, αλλά και βαθιάς ικανοποίησης, γιατί

πετυχαίνουμε σήμερα σε σημαντικό βαθμό να κάνουμε πράξη τη διευκόλυνση

του δικαιώματος να ψηφίζουν οι Έλληνες του εξωτερικού από τη χώρα στην

οποία βρίσκονται. Ένα αίτημα δεκαετιών των οργανώσεων των Ελλήνων

μεταναστών, ένα συνταγματικά προβλεπόμενο αυτονόητο δημοκρατικό

δικαίωμα των πολιτών που ζουν στο εξωτερικό, γίνεται πράξη. Η ψήφιση του

νομοσχεδίου αυτού σήμερα έχει πολύ μεγάλη εθνική και πολιτική σημασία

εξαιτίας του περιεχομένου του, αλλά και γιατί πραγματοποιείται σε μία πολύ

ιδιαίτερη περίοδο για την πατρίδα μας.

Η Ελλάδα με την πολιτική αλλαγή που σηματοδότησαν οι εκλογές της

7ης Ιουλίου βρίσκεται σε τροχιά σημαντικής οικονομικής ανάπτυξης και

ανασυγκρότησης. Ύστερα από μία δεκαετία βαθιάς κρίσης και ψεύτικων

διχαστικών διλημμάτων που έφεραν πολύ πίσω τη χώρα, η αισιοδοξία

επανέρχεται για το σήμερα και το αύριο της χώρας και της κοινωνίας. Την ίδια

ώρα, όμως, δεχόμαστε βαριές απειλές από τη γειτονική Τουρκία, η οποία

συστηματικά παραβιάζει με προκλητικό τρόπο κυριαρχικά δικαιώματά μας και

η χώρα δέχεται κύματα παράνομων μεταναστών και προσφύγων, με κλειστά

πίσω μας τα ευρωπαϊκά σύνορα και επίσης απειλείται πολύ σοβαρά από το

δημογραφικό πρόβλημα που εξελίσσεται σε ωρολογιακή βόμβα.

Έχουμε ανάγκη όσο ποτέ την υλοποίηση μιας ολοκληρωμένης εθνικής

στρατηγικής την οποία έχει χαράξει και προωθεί ο Πρωθυπουργός Κυριάκος

Μητσοτάκης. Εθνική στρατηγική που υποθέτει συναινέσεις και συγκλίσεις,

ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τους τομείς της πολιτικής που έχουν ευθέως σχέση με

τα εθνικά μας συμφέροντα. Στο πλαίσιο αυτής της εθνικής στρατηγικής, είναι

απολύτως απαραίτητη η κινητοποίηση του παγκόσμιου Ελληνισμού και

ταυτόχρονα η υλοποίηση ενός έμπρακτου και ουσιαστικού ενδιαφέροντος για

τις νεότερες γενιές εντός και εκτός Ελλάδας. Και αυτή η προϋπόθεση απαιτεί

με τη σειρά της τη συνέχιση του στοιχειώδους δεσμού ανάμεσα στους

Έλληνες του εξωτερικού και την πατρίδα. Και αυτός ο δεσμός δεν είναι άλλος

από το αυτονόητο, δημοκρατικό και συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμά

τους να μπορούν να ψηφίζουν για την Ελλάδα από τη χώρα στην οποία

βρίσκονται.

Γι’ αυτούς τους λόγους η υπερψήφιση σήμερα από το σύνολο των

μελών της Εθνικής Αντιπροσωπείας αυτού του νομοσχεδίου θα είναι μία

σπουδαία πράξη που συμβολίζει την εθνική ενότητα, αλλά και τη στοιχειώδη

αξιοπιστία του πολιτικού μας συστήματος απέναντι στον ελληνικό λαό και

απέναντι στον απόδημο Ελληνισμό. Πήρε σαράντα πέντε χρόνια για να

μπορέσει το πολιτικό σύστημα της χώρας να κάνει σήμερα το αυτονόητο.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το ενδιαφέρον της μεγάλης φιλελεύθερης

παράταξης για τη διευκόλυνση της ψήφου των Ελλήνων του εξωτερικού είναι

συνεχές και διαχρονικό. Την πρώτη δεκαετία αυτού του αιώνα η κυβέρνηση

της Νέας Δημοκρατίας με Πρωθυπουργό τον Κώστα Καραμανλή και Υπουργό

Εσωτερικών τον σημερινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο

κατέθεσε πρόταση για τη διευκόλυνση των Ελλήνων του εξωτερικού να

ψηφίζουν από τη χώρα στην οποία κατοικούν. Δεν κατέστη δυνατόν τότε να

συγκεντρωθεί η απαιτούμενη πλειοψηφία των διακοσίων βουλευτών, ενώ

επίσης δεν ευδοκίμησαν ούτε αντίστοιχες προσπάθειες που έγιναν επί

πρωθυπουργίας του Αντώνη Σαμαρά στα πολύ δύσκολα μνημονιακά χρόνια

που κυβέρνησε τη χώρα.

Από τη στιγμή που ανέλαβε την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας ο

Κυριάκος Μητσοτάκης κατέβαλε συστηματικές προσπάθειες για να γίνει

πράξη η διευκόλυνση της ψήφου των Ελλήνων του εξωτερικού. Η Νέα

Δημοκρατία ως Αξιωματική Αντιπολίτευση κατέθεσε προτάσεις νόμου, οι

οποίες δεν εδέησαν να συζητηθούν ποτέ τελικά στα χρόνια της προηγούμενης

διακυβέρνησης. Και έτσι φτάσαμε στις μέρες μας όπου από την πρώτη στιγμή

ετέθη μπροστά μας το κρίσιμο δίλημμα: Να προχωρήσουμε μέσα από

συμβιβασμούς και συγκλίσεις με τα άλλα κόμματα, αναζητώντας κοινό τόπο

μαζί τους, ώστε να συγκεντρωθούν οι διακόσιες ψήφοι ή να επιμείνουμε ως το

τέλος στην άποψή μας και επομένως να χαθεί ξανά η ευκαιρία ψήφιση ενός

νόμου που θα παράγει αποτελέσματα;

Η απόφαση ήταν ξεκάθαρη και σταθερή. Θέλαμε και θέλουμε πάση

θυσία να πετύχουμε μία συμφωνία η οποία θα μας πηγαίνει μπροστά, θα δίνει

τη δυνατότητα στους Έλληνες του εξωτερικού να ψηφίζουν από τη χώρα που

βρίσκονται, μία συμφωνία η οποία θα είναι λειτουργική.

Για τον λόγο αυτό ο Πρωθυπουργός πήρε μία σπουδαία απόφαση την

οποία ανακοίνωσε στις 31 Ιουλίου να διαχωρίσει τη συζήτηση για το εκλογικό

σύστημα, των επόμενων βουλευτικών εκλογών, των βουλευτικών εκλογών εν

γένει, από τη συζήτηση για την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού. Αυτή η

απόφαση διευκόλυνε πάρα πολύ τις μετέπειτα εξελίξεις και ο Πρωθυπουργός

στις συναντήσεις που πραγματοποιήθηκαν με τους πολιτικούς Αρχηγούς στις

11 Οκτωβρίου, έθεσε με σαφήνεια μία και μόνη κόκκινη γραμμή, την ισοτιμία

της ψήφου των Ελλήνων του εξωτερικού με αυτήν όλων ημών που ψηφίζουμε

στο εσωτερικό της χώρας. Αυτή άλλωστε, αξιότιμοι κυρίες και κύριοι της

Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, να μου επιτρέψετε να πω, είναι και η βασική

διαφορά ανάμεσα στο πόρισμα Χαρίτση και στο περιεχόμενο του σημερινού

νομοσχεδίου ότι αυτός ο νόμος που και εσείς τώρα τον αποδέχεστε, δίνει τη

δυνατότητα ισότιμης εκλογικής συμμετοχής για την ανάδειξη κυβέρνησης στη

χώρα με το δικαίωμα ψήφου των Ελλήνων του εξωτερικού.

Όταν ετέθη αυτή η κόκκινη γραμμή διαφάνηκε και η δυνατότητα να

υπάρξει συμφωνία ανάμεσα στα κόμματα, συμφωνία που να οδηγεί στις

διακόσιες ψήφους. Ακολούθησαν επίπονες και επίμονες προσπάθειες μέσα

από τις συνεδριάσεις της διακομματικής επιτροπής, οι οποίες

πραγματοποιήθηκαν στις 16, στις 21 και στις 22 Οκτωβρίου. Σε αυτές τις

συζητήσεις η Νέα Δημοκρατία περιέγραψε τη βασική της θέση, να ψηφίζουν

όλοι οι Έλληνες χωρίς διακρίσεις και εξαιρέσεις και ότι η καλύτερη μέθοδος

είναι αυτή της επιστολικής ψήφου.

Ήταν φανερό ότι με αυτήν τη θέση δεν είχαμε καμμία απολύτως

πιθανότητα να συγκεντρώσουμε διακόσιες ψήφους, καθώς σ’ αυτήν την

άποψη συνέκλιναν μόνο, πλην της Νέας Δημοκρατίας, άλλα δύο κόμματα, το

Κίνημα Αλλαγής και η Ελληνική Λύση, που είχαν εξαρχής πολύ θετική

συμβολή σ’ αυτήν την υπόθεση.

Ωστόσο, στις συζητήσεις της διακομματικής επιτροπής εμείς μπήκαμε

με ανοιχτό πνεύμα, χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς ιδεοληψίες. Μοναδική

κόκκινη γραμμή ήταν αυτό που είχε πει ο Πρωθυπουργός. Παρακολουθήσαμε

και αναλύσαμε πολύ προσεκτικά τη δομημένη επιχειρηματολογία των άλλων

κομμάτων, κομμάτων με τα οποία μας χωρίζουν βαθιές ιδεολογικές διαφορές,

όπως το Κομμουνιστικό Κόμμα, συζητώντας όμως μαζί τους, με σεβασμό και

κυρίως με αξιοπιστία, θέλοντας να κατανοήσουμε τις αιτίες και τους λόγους

των δικών τους θέσεων και επιχειρημάτων. Το κάναμε με πολύ επίμονο και

συστηματικό τρόπο έως ότου καταλήξαμε σε μία συμφωνία, η οποία εν

πολλοίς περιγράφεται στο νομοσχέδιο που καλούμαστε σήμερα να

ψηφίσουμε.

Η λύση που δίνουμε δεν είναι η ιδεώδης, δεν είναι η ιδανική. Είναι,

όμως, η μόνη ρεαλιστική από πολιτική άποψη και η μόνη που μπορεί να μας

πάει μπροστά. Είναι φανερό ότι αυτό το περιεχόμενο είναι το σημείο

συμφωνίας για το σημερινό πολιτικό σύστημα. Συνέβαλαν θετικά σ’ αυτό, με

διαβαθμίσεις βέβαια, όλα τα κόμματα με τους εκπροσώπους τους στη

διακομματική επιτροπή και τους ευχαριστώ γι’ αυτό.

Βρίσκεται, ασφαλώς, μπροστά αυτό το σημείο απ’ όσο ήταν το πολιτικό

σύστημα τα προηγούμενα χρόνια και τις προηγούμενες δεκαετίες, αλλά είναι

πολύ πίσω από εκεί που βρίσκονται οι αντιλήψεις του ελληνικού λαού και

ιδιαιτέρως του απόδημου Ελληνισμού, που θα ήθελε να αποφευχθεί

οποιαδήποτε εξαίρεση και διάκριση. Με τη λύση που δίνουμε, όμως,

πετυχαίνουμε κάτι που θεωρώ ότι είναι σπουδαίο. Όλοι οι νέοι άνθρωποι

ηλικίας έως τριάντα ετών μπορούν να ψηφίζουν από τη χώρα, στην οποία

βρίσκονται, στην ουσία χωρίς καμμία απολύτως προϋπόθεση. Κατ’ αυτόν τον

τρόπο, εκατοντάδες χιλιάδες νέα παιδιά που έφυγαν από την πατρίδα μας είτε

για να σπουδάσουν, είτε για να σταδιοδρομήσουν επαγγελματικά, για να

αναζητήσουν μία καλύτερη λύση τα χρόνια της κρίσης, εκατοντάδες χιλιάδες

παιδιά που αποτελούν τον κορμό και την ελπίδα της Ελλάδας του σήμερα και

του αύριο έχουν το δικαίωμα να ψηφίσουν. Το ενδιαφέρον μας γι’ αυτήν τη

γενιά δεν είναι ευκαιριακό, είναι προτεραιότητα αυτής της Κυβέρνησης και

εκφράζεται με σημαντικές συνδυαστικές πολιτικές που αφορούν την

απασχόληση, τη στήριξη των νέων ζευγαριών και της οικογένειας στη χώρα

μας.

Ταυτόχρονα, υπογραμμίζω ότι δεν υπάρχει κανένα όριο στον νόμο για

το πότε έφυγε κάποιος από τη χώρα, σε σχέση με το δικαίωμά του να ψηφίζει

από τη χώρα από την οποία βρίσκεται. Είτε κάποιος έφυγε πριν είκοσι,

τριάντα, σαράντα ή πενήντα χρόνια από την πατρίδα, η προϋπόθεση που

ζητάει ο νόμος είναι να μπορεί να αποδείξει με δημόσια έγγραφα ότι τα

τελευταία τριάντα πέντε χρόνια υπήρξαν τουλάχιστον δύο και όχι

υποχρεωτικά συνεχόμενα, στα οποία βρέθηκε στην Ελλάδα, είτε για να

εργαστεί στον ιδιωτικό ή στον δημόσιο τομέα, είτε για να αναπτύξει

επιχειρηματική δραστηριότητα, είτε για να σπουδάσει, να παρακολουθήσει μία

δημόσια ή ιδιωτική τεχνική επαγγελματική σχολή, είτε για να πραγματοποιήσει

τη στρατιωτική του υποχρέωση απέναντι στην πατρίδα.

Στην πραγματικότητα, λοιπόν, με την ύπαρξη αυτών των

προϋποθέσεων η μεγάλη πλειονότητα των Ελλήνων του εξωτερικού έχει τη

δυνατότητα να συμμετέχει στις σχετικές ρυθμίσεις. Οι δε προϋποθέσεις που

περιγράφονται για την ύπαρξη ενεργής φορολογικής δήλωσης πρέπει να είναι

ξεκάθαρο ότι σε καμμία περίπτωση δεν έχουν μπει, γιατί μας ενδιαφέρει το

ταξικό πρόσημο στην πορεία, στη ζωή και στην ταυτότητα κάθε Έλληνα

πολίτη, αλλά απλώς γιατί ετέθη από πολιτικές δυνάμεις η ανάγκη απόδειξης

της συνειδητοποίησης των συμφερόντων του πολίτη ως προς την πολιτική

κατάσταση της χώρας, καθώς και ενός στοιχειώδους οικονομικού θεσμού με

την πατρίδα.

Αυτή η ρύθμιση, λοιπόν, αφορά εν τοις πράγμασι εκατοντάδες χιλιάδες

Έλληνες του εξωτερικού. Σημασία έχει πόσοι απ’ αυτούς θα θελήσουν να

αξιοποιήσουν αυτήν τη δυνατότητα. Αυτό εξαρτάται από τα μηνύματα που θα

εκπέμψουν η Εθνική Αντιπροσωπεία και το πολιτικό σύστημα σήμερα και το

επόμενο χρονικό διάστημα, από την ενημέρωση που οφείλουμε να κάνουμε

στους Έλληνες του εξωτερικού και ασφαλώς από τη στάση που θα κρατήσουν

τα οργανωμένα σύνολα και οι δυνάμεις των Ελλήνων μεταναστών.

Γι’ αυτόν τον επιπρόσθετο λόγο σήμερα καλούμαστε όλοι να

ψηφίσουμε με δύναμη θετικά και αποφασιστικά αυτό το νομοσχέδιο,

υπερβαίνοντας ο καθένας τις δικές του ξεχωριστές προτάσεις. Ας το

ψηφίσουμε ομόφωνα, στέλνοντας ένα πολύ ισχυρό μήνυμα στους

συμπατριώτες μας σε όλη τη γη. Η Ελλάδα τους αγκαλιάζει, τους αγαπά,

όπως και εκείνοι αγαπούν την πατρίδα και σήμερα κάνουμε μαζί ένα βήμα, για

να ικανοποιήσουμε ένα βασικό δημοκρατικό τους δικαίωμα.

Προσωπικά, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, θεωρώ λάθος το «όλα ή

τίποτα», που υποστηρίζουν μέσα στο πάθος και την αγάπη τους για την

πατρίδα κάποιες ομογενειακές οργανώσεις, γιατί είδαμε ότι επί τόσα χρόνια

είχαμε μείνει κολλημένοι στο τίποτα και αυτό είναι πολύ άδικο ιδιαίτερα για

τους νέους ανθρώπους, που, όπως είπαμε πριν, έφυγαν στα χρόνια της

κρίσης στο εξωτερικό. Δεν μπορεί κανείς να τους αποκλείσει από τον τόπο

στον οποίο γεννήθηκαν και έκαναν τα πρώτα τους βήματα.

Θα ήθελα, επίσης, να σας πω, όταν κάποιοι ρωτούν εάν βλέπω το

ποτήρι μισογεμάτο ή μισοάδειο σ’ αυτήν την υπόθεση, ότι και στις δύο

περιπτώσεις αυτό το ποτήρι έχει μέσα νερό, ενώ εάν δεν ψηφίσουμε όλοι μαζί

αυτήν τη ρύθμιση, το ποτήρι αυτό δεν έχει μέσα ούτε μία σταγόνα.

Αναρωτιούνται, επίσης, κάποιοι μήπως όλη αυτή η επίμονη

προσπάθεια της Κυβέρνησης την οδηγεί στο να χάνει την ιδεολογική της

σαφήνεια και την πολιτική της στόχευση, μήπως πρόκειται για μία άσκηση

συναίνεσης για τη συναίνεση ως αυτοσκοπό. Ασφαλώς και δεν ισχύει αυτό.

Τα κόμματα έχουν διαφορετικές αξιακές και ιδεολογικές αναφορές και

διαφορετικά πολιτικά προτάγματα. Όταν πρόκειται, όμως, για θέματα που

αφορούν ευθέως το εθνικό συμφέρον, τη στοιχειώδη εθνική ενότητα και τα

στοιχειωδώς αυτονόητα δημοκρατικά δικαιώματα, η συναίνεση είναι

επιβεβλημένη και είναι πράξη ευθύνης απ’ όλους μας και όχι επικοινωνιακή

τακτική.

Σε όσους δε κατηγόρησαν την Κυβέρνηση, με αφορμή αυτό το

νομοσχέδιο, ότι όλο αυτό είναι ένας μικροκομματικός τακτικισμός, για να κάνει

κάτι που θα έχει όφελος η Νέα Δημοκρατία σε ψήφους στις επόμενες εκλογές,

έχω να τους πω και με την ιδιότητα του πολιτικού επιστήμονα και αναλυτή ότι

εάν κάποιος ζημιώνεται προφανέστατα από την ύπαρξη όρων και

προϋποθέσεων, που προφανώς βλάπτουν περισσότερο τους μετανάστες που

απουσιάζουν για πολλές δεκαετίες από τη χώρα, αυτός ο κάποιος είναι

πολιτικές δυνάμεις οι οποίες έχουν ιστορική πολιτική ταυτότητα. Και η Νέα

Δημοκρατία, ασφαλώς, έχει ιστορική πολιτική ταυτότητα και μεγάλο τμήμα των

ομογενών που μετανάστευσαν πριν από πολλές δεκαετίες είναι παραδοσιακά

κοντά στις δικές της και συντηρητικές και φιλελεύθερες αξίες.

Επομένως, εμείς δεν κινηθήκαμε ούτε για μία στιγμή από

μικροκομματικό τακτικισμό. Το αποδείξαμε εμπράκτως από την αρχή μέχρι

και σήμερα με τις αλλεπάλληλες τροποποιήσεις που καταθέσαμε, για να μην

αφήσουμε την παραμικρή αμφιβολία σε κανέναν.

Υπάρχουν κάποιοι που ανησυχούν, μήπως χάσαμε τελικά την ουσία.

Δεν έχουν δίκιο. Στην πολιτική προχωράς μόνο με προωθητικούς

συμβιβασμούς, που αυτοί σε οδηγούν σε τομές. Το ίδιο, άλλωστε, έκανε αυτή

η Κυβέρνηση και με τη συνταγματική Αναθεώρηση. Μία συνταγματική

Αναθεώρηση, που ασφαλώς προσέφερε θετικές ρυθμίσεις, αλλά αναγκαστικά

άφησε εκτός συζήτησης κρίσιμα και σπουδαία θέματα για λόγους που

αφορούν την προηγούμενη κυβερνητική πλειοψηφία. Εδώ πετύχαμε, λοιπόν,

ένα μεγάλο βήμα μπροστά και είναι στο χέρι των Ελλήνων να προχωρήσουμε

στο μέλλον πολύ περισσότερο, εφαρμόζοντας αυτήν τη ρύθμιση και

προχωρώντας παρακάτω.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν είναι χωρίς σημασία να σημειώσω

και κάτι ακόμα. Τις τελευταίες ημέρες, η Αξιωματική Αντιπολίτευση, στην

προσπάθειά της να διαμορφώσει μία στοιχειωδώς οργανωμένη

αντιπολιτευτική στρατηγική, επιτίθεται στην Κυβέρνησή μας με μία

παρωχημένη, επιτρέψτε μου να πω, και ανεδαφική ρητορική περί

παλινόρθωσης του αυταρχικού αστυνομικού κράτους της κακιάς Δεξιάς.

Σήμερα αποδεικνύεται ξανά ότι αυτό, που εσείς προσπαθείτε να ονομάσετε

κακιά Δεξιά, είναι απλώς μία μεγάλη φιλελεύθερη λαϊκή παράταξη που έχει

την ικανότητα να απευθύνεται σε όλους τους Έλληνες, έχει την ικανότητα να

ενώνει δυνάμεις, έχει την ικανότητα να οδηγεί σε συγκλίσεις και να

υπερασπίζεται αυτονόητα δημοκρατικά δικαιώματα όλων των Ελλήνων,

παίρνοντας σημαντικές πολιτικές πρωτοβουλίες με ευρύτερη απήχηση. Έχει

την ικανότητα να προχωρά μπροστά τη χώρα και στον τομέα της δημοκρατίας

και της κοινωνικής συμμετοχής και φυσικά στον τομέα της ασφάλειας των

πολιτών, η οποία είναι προϋπόθεση ελευθερίας.

Θέλω να κλείσω με ένα κάλεσμα. Ελληνίδες και Έλληνες που

βρίσκεστε στο εξωτερικό, συμπατριώτες μας, που αυτήν τη στιγμή μας ακούτε

και παρακολουθείτε τη συζήτηση στη Βουλή των Ελλήνων, σε λίγο θα

ακούσετε τον Πρωθυπουργό της χώρας, θα ακούσετε τους πολιτικούς

Αρχηγούς.

Ξέρετε ότι, παρά τους περιορισμούς, παρά τις δυσκολίες και τα

εμπόδια, είστε το ίδιο Έλληνες μ’ εμάς, αγαπάτε την πατρίδα όσο την

αγαπάμε κι εμείς, είμαστε και θα είμαστε ενωμένοι όσο ποτέ και αυτή είναι η

προϋπόθεση για να κρατήσουμε όρθια την πατρίδα μας και να

προχωρήσουμε μπροστά. Όπως κάνατε το χρέος σας στο παρελθόν, είμαι

σίγουρος ότι θα το κάνετε και τώρα και θα συνδράμετε στο να πετύχει αυτή η

ρύθμιση που σήμερα ψηφίζουμε και στις επόμενες εκλογές εκατοντάδες

χιλιάδες Έλληνες θα ψηφίσουν από τη χώρα στην οποία βρίσκονται.

Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέλω κλείνοντας να

ευχαριστήσω ιδιαίτερα τον Πρωθυπουργό της χώρας για την εμπιστοσύνη

που μου έδειξε αναθέτοντάς μου τα καθήκοντα του Υπουργού Εσωτερικών,

που εκ των πραγμάτων συνεπάγονταν αυτήν την υπεύθυνη και δύσκολη

αποστολή, αλλά να τον ευχαριστήσω και για τη συνεχή στήριξή του όλο αυτό

το διάστημα σε πολλές δυσκολίες και κακοτοπιές που είχε αυτή η

προσπάθεια. Δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί το αποτέλεσμα, αν δεν είχα

αυτήν τη στήριξη.

Θέλω επίσης και πολιτικά και ανθρώπινα να ευχαριστήσω τον

Υφυπουργό Εσωτερικών Θεόδωρο Λιβάνιο για την άριστη συνεργασία μας

και τη διαρκή υποστήριξή του σε αυτήν την προσπάθεια ειδικά σε

καθοριστικές τεχνικές παραμέτρους.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σήμερα όλοι μαζί κάνουμε ένα βήμα

μπροστά. Το χρειάζονται οι πολίτες και η πατρίδα μας.



ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Κυρίες και κύριοι

συνάδελφοι, γίνεται γνωστό στο Σώμα ότι από τα άνω δυτικά θεωρεία

παρακολουθούν τη συνεδρίαση, αφού ενημερώθηκαν για την ιστορία του

κτηρίου και τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας της Βουλής και

ξεναγήθηκαν στην έκθεση της αίθουσας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ»,

τριάντα μαθήτριες και μαθητές και δύο συνοδοί εκπαιδευτικοί από το 1ο

Γυμνάσιο Χαριλάου Θεσσαλονίκης, (πρώτο τμήμα).



Τον λόγο έχει ο Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του

Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, ο Δημήτρης ο Κουτσούμπας.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ (Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής

Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας): Κυρίες και κύριοι,

είναι αλήθεια ότι οι εξελίξεις της τελευταίας δεκαετίας με το ξέσπασμα της

οικονομικής κρίσης, με τα μνημόνια, που προκάλεσαν και νέα κύματα

μετανάστευσης, ιδιαίτερα νέων ανθρώπων και όχι μόνο, έφεραν στο

προσκήνιο πιο επιτακτικά το αίτημα της συμμετοχής αυτών των ανθρώπων

στις εκλογικές διαδικασίες στη χώρα μας.

Όπως έχουμε πει πολλές φορές και το έχουμε αποδείξει, το ΚΚΕ

αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει το θέμα αυτό χωρίς τακτικισμούς, με στόχο

την εξεύρεση μιας λύσης που θα διευκολύνει τους Έλληνες που εργάζονται ή

σπουδάζουν στο εξωτερικό, που έχουν δεσμούς με τη χώρα και πιθανόν την

ελπίδα επιστροφής σε αυτήν, να ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα από τον

τόπο διαμονής τους, γιατί θεωρούμε αυτόν τον κόσμο αναπόσπαστο τμήμα

του ελληνικού λαού που εξαναγκάστηκε να φύγει στο εξωτερικό.

Ανεξάρτητα από τη θετική ψήφο μας και τη σύμπτωση με άλλα

κόμματα στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο, αυτή η στάση αρχών του ΚΚΕ

διέφερε ριζικά από τη στάση που κράτησαν από την αρχή άλλες πολιτικές

δυνάμεις, οι οποίες έδιναν την εντύπωση ότι κυρίως μετρούσαν τις ψήφους

των αποδήμων ως κουκιά για να καθορίσουν τη στάση τους και είτε

επεδίωκαν με αφορμή την ψήφο των αποδήμων μια τεχνητή υπερδιόγκωση

του εκλογικού σώματος, όπως έκαναν βασικά η Νέα Δημοκρατία και το

ΚΙΝΑΛ, είτε κρύβονταν πίσω από αμφιλεγόμενα και επικίνδυνα σχήματα,

όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, αρνούμενος ουσιαστικά αυτό το δικαίωμα για τους

απόδημους Έλληνες.

Και επειδή πάντα περισσεύουν και οι κορώνες περί συναίνεσης,

εθνικής ομοψυχίας, θα θέλαμε να επισημάνουμε ότι το ΚΚΕ δεν θα επιτρέψει

να κρυφτούν πίσω από το συγκεκριμένο νομοσχέδιο οι μεγάλες ευθύνες των

πολιτικών δυνάμεων, ιδιαίτερα της Νέας Δημοκρατίας, του ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ

και του ΚΙΝΑΛ – ΠΑΣΟΚ, ευθύνες για το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι

διώχτηκαν από τη χώρα μας εξαιτίας της πολιτικής σας, του αντιλαϊκού

δρόμου που ακολουθήσατε όλοι σας, γιατί η μετανάστευση και η προσφυγιά

δεν είναι φυσικά φαινόμενα. Ευθύνες επίσης για το ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν

επιστρέφουν στη χώρα μας, παρά το γεγονός ότι πανηγυρίζετε για την

ανάπτυξη, για το καλό οικονομικό κλίμα.

Όσο για τους πεντακόσιους όλους και όλους τους νέους και νέες που

θα επιστρέψουν για να δουλέψουν με καλό μισθό, τον οποίο φυσικά

επιδοτείτε κατά 70%, ξέρετε ότι είναι σταγόνα στον ωκεανό των πεντακοσίων

χιλιάδων που έχουν εγκαταλείψει τη χώρα στα χρόνια αυτά της κρίσης. Και

ξέρετε επίσης πως, αν αποφασίσουν να γυρίσουν πίσω, αυτό που τους

περιμένει είναι ευελιξία για έξι στις δέκα θέσεις εργασίας, ένας μέσος μισθός

περίπου 409 ευρώ για τη μερική απασχόληση που αφορά πλέον επτακόσιες

χιλιάδες εργαζόμενους.

Οι μεγάλες ευθύνες των συγκεκριμένων πολιτικών δυνάμεων αφορούν

και τη ζωή αυτών των ανθρώπων στις χώρες διαμονής τους, ιδιαίτερα για

ζητήματα εκπαίδευσης, φορολογίας και άλλα που δείχνουν τη διαχρονική

εγκατάλειψή τους από το ελληνικό κράτος. Τα υπομνήματα και οι

διαμαρτυρίες που λαμβάνουμε κάθε χρόνο για την κατάσταση των ελληνικών

σχολείων και γενικά της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στο εξωτερικό είναι ένα

χαρακτηριστικό παράδειγμα. Δεν είναι όμως το μοναδικό. Υπάρχουν ευθύνες

επίσης που έχουν να κάνουν και με αυτή καθαυτή τη δυνατότητα να ψηφίζουν

και από τις χώρες διαμονής τους στο εξωτερικό.

Παρά το γεγονός ότι αυτή η δυνατότητα υπήρχε από το 2001, η Νέα

Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, ο πάλαι ποτέ δικομματισμός, που έχει και την

πρώτη ευθύνη για τη φυγή αυτών των ανθρώπων στο εξωτερικό, ποτέ δεν

την έκαναν πράξη, αν και μαζί οι δυο τους είχαν τότε τις διακόσιες ψήφους.

Και δεν το έκαναν γιατί αντιμετώπιζαν αυτούς τους ανθρώπους αποκλειστικά

και μόνο ως εκλογική πελατεία στον μεταξύ τους ανταγωνισμό. Κι έτσι δεν

φρόντισαν ποτέ να κάνουν ούτε το στοιχειώδες, μια απογραφή έστω για να

δούμε πόσοι Έλληνες πολίτες βρίσκονται στο εξωτερικό.

Ας σταματήσει, λοιπόν, η υποκρισία και η δήθεν στοργή που σας

έπιασε τώρα για τους απόδημους. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι

Έλληνες μετανάστες στη σχέση τους με το ελληνικό κράτος δεν οφείλονται σε

έλλειμμα εκπροσώπησης, οφείλονται κυρίως σε έλλειμμα πολιτικής βούλησης.

Και η διευκόλυνση που δίνει ο σημερινός υπό ψήφιση νόμος όσον αφορά την

άσκηση του εκλογικού τους δικαιώματος πρέπει να αξιοποιηθεί από τους

ίδιους και για να τιμωρηθούν εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις που ευθύνονται και

για την ξενιτιά τους και για την εγκατάλειψή τους όλα αυτά τα χρόνια.

Εμείς σε αυτούς τους συμπατριώτες μας απευθυνόμαστε, ιδιαίτερα

στους μισθωτούς εργαζόμενους, υπαλλήλους, στους επιστήμονες, στους

αυτοαπασχολούμενους, τους επαγγελματίες, στους φοιτητές, δηλαδή όλους

και όσους βλέπουν μέσα και από την ίδια τους την πείρα ότι η κατάσταση και

στις άλλες χώρες, σε αυτές δηλαδή που έχουν μεταναστεύσει, δεν είναι

ρόδινη.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η πρόταση του ΚΚΕ έχει τρεις βασικούς

άξονες, προκειμένου να ασκείται το εκλογικό δικαίωμα στον τόπο διαμονής. Ο

πρώτος άξονας είναι η ύπαρξη πραγματικών οικονομικών και κοινωνικών

δεσμών με την Ελλάδα, όπως παραδείγματος χάριν φορολογικών

υποχρεώσεων και όχι απλά ενός γενικά ψυχικού δεσμού. Άλλωστε, στον

πυρήνα ακόμα και της αστικής δημοκρατικής αντίληψης για την τυπική

ισότητα του δικαιώματος της ψήφου βρίσκεται η συσχέτιση του δικαιώματος

του εκλέγειν στις βουλευτικές εκλογές από τη μία και της ύπαρξης

υποχρεώσεων από την άλλη, δηλαδή το να υφίσταται κανείς και τις συνέπειες

από την όποια πολιτική του επιλογή.

Ο δεύτερος άξονας είναι η ύπαρξη ενός ανώτατου χρόνου απουσίας

από τη χώρα ή ενός ελάχιστου χρόνου παρουσίας στη χώρα.

Ο τρίτος άξονας της πρότασής μας είναι η αυτοπρόσωπη παρουσία σε

εκλογικά τμήματα του εξωτερικού, που εγγυάται τη μυστικότητα και την

εγκυρότητα της ψήφου. Κυρίως όμως εγγυάται την ουσιαστική πολιτική

συμμετοχή σε μια εκλογική διαδικασία, σε αντίθεση με όλες αυτές τις γνωστές

θεωρίες της e-democracy, ηλεκτρονικής ή ψηφιακής δημοκρατίας, που είναι

πολύ της μόδας τώρα τελευταία.

Αυτές οι προτάσεις καλύπτουν και με το παραπάνω όσους έφυγαν,

κυρίως στα χρόνια της κρίσης, αλλά και αρκετά πιο πίσω και διαμορφώνουν

ένα εκλογικό σώμα που προσομοιάζει με τις συνθήκες ζωής του ελληνικού

λαού στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και στις ειδικές και δύσκολες συνθήκες

της μετανάστευσης. Αυτές οι προτάσεις δεν συνιστούν ούτε περιορισμό ούτε

απώλεια του εκλογικού δικαιώματος. Όσοι δεν έχουν τις προϋποθέσεις για να

ενταχθούν σε αυτούς τους καταλόγους δεν σημαίνει ότι χάνουν το δικαίωμα

ψήφου. Είναι απλά προϋποθέσεις άσκησης του εκλογικού δικαιώματος μέσω

της ένταξής τους στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους του εξωτερικού.

Θέσαμε, λοιπόν, κάποια αναγκαία κριτήρια, έτσι ώστε να αποτραπεί η

αλλοίωση του εκλογικού σώματος με ψηφοφόρους που ενδεχομένως δεν

έχουν ούτε γνώση της ελληνικής πραγματικότητας ούτε έχουν πραγματικούς,

ουσιαστικούς δεσμούς με τη χώρα και κυρίως, δεν υφίστανται τις συνέπειες

των όποιων πολιτικών τους επιλογών. Μιλάμε, δηλαδή, για ανθρώπους που

λόγω της μακρόχρονης διαμονής τους στο εξωτερικό -οι περισσότεροι μπορεί

να έχουν γεννηθεί στο εξωτερικό και να είναι απόγονοι παλιών μεταναστών-

έχουν αντικειμενικά ενσωματωθεί στις κοινωνίες αυτών των χωρών. Έχουν

συνδέσει τη ζωή και το μέλλον τους με αυτές τις κοινωνίες. Και το πιο

σημαντικό, διαμορφώνουν πολιτική συνείδηση, κριτήριο με βάση τις εξελίξεις,

τον συσχετισμό, την κατάσταση εκεί του κινήματος, τα πολιτικά τεκταινόμενα

σε αυτές τις χώρες και όχι με βάση τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα.

(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Πρόεδρος της

Βουλής της Βουλής κ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΑΣΟΥΛΑΣ)

Υπήρχε ο κίνδυνος αλλοίωσης του εκλογικού σώματος; Δυστυχώς,

υπήρχε. Και υπήρχε, γιατί στο Ελληνικό Δίκαιο ιθαγένειας κυριαρχεί ακόμα και

σήμερα το αναχρονιστικό δίκαιο του αίματος, το οποίο κανένα κόμμα, πλην

του ΚΚΕ, δεν έχει θέσει -και δεν θέτει- ζήτημα αλλαγής του.

Αντίθετα, στις προτάσεις των άλλων κομμάτων για την ψήφο των

αποδήμων, παρά τις επιμέρους διαφορές τους, σε όλες κυριαρχεί το δίκαιο

του αίματος. Αυτό το δίκαιο έχει ως αποτέλεσμα όσοι έχουν ακόμη και μία

μακρινή ελληνική καταγωγή -αρκεί ένα πολύ μακρινό πρόγονο- μπορούν να

αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια. Και αυτή η κτήση της ιθαγένειας

συνεπάγεται αυτόματα και την εγγραφή στους εκλογικούς καταλόγους και

άρα, το δικαίωμα της ψήφου για πολλές χιλιάδες ακόμη που δυνητικά

μπορούν να εγγραφούν στους εκλογικούς καταλόγους, οι οποίοι αν και

κατάγονται από την Ελλάδα, αν και αγαπούν την Ελλάδα -δεν το αμφισβητεί

κάνεις αυτό- εν τούτοις, δεν γνωρίζουν την ελληνική πολιτική πραγματικότητα.

Δεν έχουν δεσμούς. Δεν διαμορφώνουν κριτήριο και συνείδηση με βάση αυτή

την πραγματικότητα, αλλά με βάση την πραγματικότητα στις κοινωνίες που

ζουν.

Για να αποφευχθεί, λοιπόν, αυτό το ενδεχόμενο, έπρεπε να μπουν

ορισμένα κριτήρια στη διευκόλυνση της ψήφου από τον τόπο διαμονής, έστω

κι αν αυτό δημιουργεί ενδεχομένως κάποιες αδικίες. Θεωρούμε ότι η ύπαρξη

κριτηρίων είναι προς το συμφέρον και των ίδιων των αποδήμων. Διότι μπορεί

να φανταστεί και να σκεφτεί κανείς τι ζημιά μπορεί να προκληθεί αν

αποδειχθεί ότι η έκβαση εκλογικών μαχών, το ποιος είναι στην Κυβέρνηση,

ποιος εκλέγεται και μπαίνει ή δεν μπαίνει στη Βουλή κ.α. καθοριστεί από την

ψήφο αυτών των ανθρώπων που δεν έχουν καμμία συνέπεια, καμμία

επίπτωση για αυτές τους τις επιλογές.

Αυτό μπορεί να ανοίξει τον δρόμο για να επικρατήσουν λογικές –ή

μέσα στη χώρα ή έξω από αυτή- κατά τη γνώμη μας, πάρα πολύ επικίνδυνες.

Αυτός ο κίνδυνος αποτρέπεται με αυτήν την πρόταση που πατάει πάνω στη

διεθνή πρακτική και εμπειρία, στη νομοθεσία άλλων χωρών. Η πρόταση του

ΚΚΕ στηρίζεται σε νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του

Ανθρώπου και κυρίως, έχει τύχει αποδοχής από μεγάλα τμήματα του

ελληνικού λαού, γιατί είναι μία πρόταση λογική, συνεκτική, ολοκληρωμένη.

Αυτός είναι και ο λόγος που η πρόταση του ΚΚΕ μπήκε στο επίκεντρο

–αν θέλετε- της συζήτησης ή του προβληματισμού και όχι βέβαια, γιατί το ΚΚΕ

έγινε ή είναι ρυθμιστής ή θα μπορούσε να είναι απορρυθμιστής της όλης

διαδικασίας, όπως διακινούνταν από διάφορους.

Φυσικά, η θετική μας ψήφος στο νομοσχέδιο δεν σημαίνει καθόλου και

αποδοχή των επιχειρημάτων των άλλων κομμάτων, της Κυβέρνησης για την

Ελλάδα που μεγαλώνει έτσι, για τα εθνικά μας δίκαια που τώρα θα βρουν

νέους εκφραστές και διάφορα άλλα τέτοια γλυκανάλατα.

Οι απλοί άνθρωποι, οι Έλληνες μετανάστες, οι απόδημοι Έλληνες

πάντα αγωνίζονταν και ενδιαφέρονταν για τα προβλήματα της χώρας και του

ελληνικού λαού με ανιδιοτέλεια, σε αντίθεση φυσικά, με διάφορα λόμπι

μεγάλων οικονομικών ή -αν θέλετε- κυρίως, πολιτικών συμφερόντων. Διότι η

ταξική διάρθρωση, έτσι όπως υπάρχει στην ελληνική κοινωνία, υπάρχει και

στην ομογένεια. Και εκεί, υπάρχει ο Έλληνας εργάτης, ο υπάλληλος, ο

φοιτητής, ο μισθωτός επιστήμονας, ο οικογενειάρχης μικροεπιχειρηματίας

που παλεύει σε δύσκολες συνθήκες στην ξενιτιά. Όπως υπάρχουν και οι

διάφοροι μεγαλοσχήμονες, τα διάφορα κυκλώματα, οι εκμεταλλευτές.

Κατά καιρούς, μάλιστα, έχουμε δει και Έλληνες στην καταγωγή

γερουσιαστές, παραδείγματος χάριν στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίοι ούτε

για το γκριζάρισμα στο Αιγαίο που ανέχονται οι Ηνωμένες Πολιτείες λένε

τίποτα, ούτε βγάζουν άχνα για τα ονομαζόμενα ως εθνικά θέματα, ούτε τίποτα

και οι οποίοι μάλιστα, στήριξαν κυβερνήσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες

Αμερικής, παραδείγματος χάριν, υπερασπίζοντας τα συμφέροντα των ΗΠΑ,

ποδοπατώντας όμως ή έστω αγνοώντας κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας,

του ελληνικού λαού μέσω διαφόρων συμμαχιών και με κάθε τρόπο. Όχι ότι

δεν υπάρχουν και έντιμοι άνθρωποι φυσικά ανάμεσά τους. Δεν λέμε αυτό.

Άρα, σε σχέση με τα εθνικά δίκαια -αν και ο όρος δεν είναι ούτε ακριβής

ούτε σωστός, κατά την άποψή μας- και την αμφισβήτηση αυτών των εθνικών

δικαίων, ιδιαίτερα σήμερα, αλλού είναι το πρόβλημα. Και δεν πρόκειται,

δυστυχώς, να λυθεί με την ψήφο των αποδήμων. Διότι οι ελληνικές

κυβερνήσεις και οι πολιτικοί τους διαχρονικά είναι μέρος του προβλήματος.

Και η πολιτική που ασπάζεται το δόγμα πως αν η Ελλάδα είναι το καλό παιδί

του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής θα προστατεύσει –δήθεν-

τα κυριαρχικά της δικαιώματα έχει πλήρως και αποδεδειγμένα και ιστορικά

χρεοκοπήσει. Και σε αυτό το δόγμα, δυστυχώς, είστε όλοι σας -οπωσδήποτε

με διαβαθμίσεις- προσηλωμένοι, ταγμένοι.

Τόσο κερδισμένος είναι ο λαός μας από τις συμμαχίες μας, τόση

ασφάλεια και προστασία του παρέχει το ΝΑΤΟ και οι συμφωνίες με τις

Ηνωμένες Πολιτείες που έχετε φτάσει στο σημείο όλοι σας να θέτετε στον λαό

το δίλημμα, με τον ένα ή άλλο τρόπο: συνεκμετάλλευση, υποχώρηση με την

Τουρκία ή σύγκρουση και τελικά πολεμική εμπλοκή;

Ήρθε στην επικαιρότητα ξανά αυτές τις μέρες με αφορμή την

απαράδεκτη συμφωνία Τουρκίας και ονομαζόμενης κυβέρνησης της Λιβύης.

Μόνο που αυτό το ψευτοδίλημμα είναι εξίσου επικίνδυνο για το παρόν και το

μέλλον του λαού μας για τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, για την ειρήνη. Διότι

στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, του Αιγαίου υπάρχουν σημαντικά

και πλούσια κοιτάσματα υδρογονανθράκων, κυρίως, φυσικού αερίου. Αυτά τα

κοιτάσματα θέλει να τα ελέγξει, εκτός από την αστική τάξη της Ελλάδας και η

αστική τάξη της Τουρκίας, όπως και άλλα κράτη της περιοχής.

Κονταροχτυπιούνται, όμως, κυρίως μεγάλες δυνάμεις, όπως οι Ηνωμένες

Πολιτείες Αμερικής, η Γαλλία, η Βρετανία, η Ιταλία, η Γερμανία, η Ρωσία, η

Κίνα κ.α.

Και ο λαός μας πρέπει να ξέρει πως αυτή οι έντονοι ανταγωνισμοί για

το ποιος θα βάλει στο χέρι τον πλούτο μιας ολόκληρης περιοχής, με

μαθηματική ακρίβεια οδηγούν σε πολεμικές συγκρούσεις. Τέτοιοι

ανταγωνισμοί βρίσκονται πίσω από τις πολύχρονες ιμπεριαλιστικές

επεμβάσεις στη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική, τη Λιβύη.

Το ΚΚΕ, για μία ακόμη φορά, τοποθετείται καθαρά, απευθύνεται με

ευθύνη στους εργαζόμενους, στον λαό και τη νεολαία, όπως και στους

ξενιτεμένους μας. Απορρίπτουμε τα διάφορα τέτοια ψευτοδιλήμματα. Δεν

πρέπει να υπάρχει καμμία υποχώρηση σε κυριαρχικά δικαιώματα της

Ελλάδας εκ μέρους της ελληνικής Κυβέρνησης. Όποια διαπραγμάτευση,

συμφωνία και διευθέτηση με την Τουρκία πρέπει να γίνει στη βάση του

Διεθνούς Δικαίου, του Δικαίου της Θάλασσας, των κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Βέβαια, οι εξελίξεις δείχνουν πως οι ιμπεριαλιστές φίλοι δεν πιάνονται.

Εμείς θεωρούμε ότι αυτό που μπορεί να ταρακουνήσει για τα καλά τα νερά και

να φωτίσει μία άλλη διέξοδο είναι ο απεγκλωβισμός απ’ αυτόν τον

θανατηφόρο εναγκαλισμό του ΝΑΤΟ. Είναι η πάλη για να κλείσουν όλες οι

βάσεις στη χώρα μας, για να ανοίξει ο δρόμος για άλλες εναλλακτικές σε

συντονισμό με τους λαούς, με τα λαϊκά κινήματα της περιοχής και του

υπολοίπου κόσμου, για ριζικές αλλαγές.

Η θέση μας, ο ελληνικός λαός μαζί με τον λαό της Τουρκίας, τους

άλλους λαούς της περιοχής να επιβάλουν με την πάλη τους την αποδέσμευση

από τέτοιους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, είναι η πιο φιλική θέση και για

τους λαούς και για τις χώρες μας.

Δεν λέμε ότι δεν πρέπει να έχουμε πολύμορφες καλές σχέσεις με όλες

τις χώρες του κόσμου, πρώτα απ’ όλα της περιοχής μας βέβαια. Είναι

σημαντικό να αναπτύξουμε τέτοιες σχέσεις συνεργασίας και ισοτιμίας με όλες

τις χώρες του κόσμου. Αυτές οι σχέσεις, όμως, να στηρίζονται κυρίως στους

λαούς, στα κινήματά τους, στη φιλία τους, στον αγώνα τους, σε αυτές τις

χώρες. Ακόμα, να στηρίζονται και σε μία εξουσία, σε μία διακυβέρνηση που

θα υπερασπίζεται τα συμφέροντα των εργαζομένων. Και όχι να

υπερασπίζεται τα συμφέροντα των διαφόρων επιχειρηματικών κολοσσών,

που τρώγονται σαν τα σκυλιά για το ποιος θα πρωτοβάλει χέρι σε

πλουτοπαραγωγικές πηγές και της χώρας μας και της περιοχής όλης.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, τελειώνω με το εξής: Για το νομοσχέδιο

της ψήφου των αποδήμων έγινε επίκληση της ισοτιμίας της ψήφου. Βεβαίως,

αυτή την ισοτιμία την επικαλείστε επιλεκτικά, αλά καρτ. Γιατί ούτε σήμερα

υπάρχει ισοτιμία της ψήφου έστω και με την τυπική της έννοια. Γιατί

ουσιαστικά δεν υπάρχει ούτως ή άλλως στο πλαίσιο ενός τέτοιου συστήματος,

όταν υπάρχουν πλαφόν, όταν υπάρχουν μπόνους στον εκλογικό νόμο. Και

μάλιστα προετοιμάζετε έναν εκλογικό νόμο σε χειρότερη κατεύθυνση,

επαναφέροντας το μπόνους. Και εκβιάζετε τα άλλα κόμματα της

Αντιπολίτευσης να συναινέσουν στη διαμόρφωση νέου εκλογικού νόμου, που

θα αποκλείσει τις διπλές εκλογές, οι οποίες θα γίνουν μόνο και μόνο για να

καταργηθεί ο προηγούμενος πιο αναλογικός νόμος.

Η επίκληση εκ μέρους σας της εξασφάλισης της σταθερότητας ή της

αποτροπής περιπετειών είναι το προπαγανδιστικό κυρίως επιχείρημα μόνο

όμως για την εξασφάλιση της σταθερότητας του διπολισμού, δικομματισμού -

όπως το λέγαμε παλιά- κόντρα στα πραγματικά λαϊκά συμφέροντα και τις

υπαρκτές αγωνίες των απλών ανθρώπων, του λαού μας. Και την ίδια στιγμή,

βέβαια, εσείς της Νέας Δημοκρατίας δίνετε και την πάσα στον ΣΥΡΙΖΑ -που

είναι πλέον το μεταμοντέρνο ΠΑΣΟΚ- να επαναφέρει τα αλήστου μνήμης

σχήματα περί «δημοκρατικών δυνάμεων» από δω και «κακιάς δεξιάς» από

κει», τα οποία ακόμα και τα δικά του στελέχη -του Συνασπισμού κυρίως

βέβαια- αντιπάλευαν τη δεκαετία του ‘80 και μετέπειτα, μόνο και μόνο για να

παίζετε σήμερα εσείς τις κοκορομαχίες σας. Βέβαια τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ

τότε απ’ ότι φαίνεται τα αντιπάλευαν όχι πάλι από θέση αρχής, αλλά γιατί

ήθελαν διακαώς να γίνουν ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ, να

στρογγυλοκαθίσουν και αυτοί στις καρέκλες της αστικής εξουσίας.

Σταματήστε, λοιπόν, σας λέμε τους διάφορους εκβιασμούς. Αφού κι αν

δεν προκύψει μία αυτοδύναμη κυβέρνηση, μία χαρά μπορείτε να τα βρείτε

μεταξύ σας, όπως κάνατε και το καλοκαίρι του 2015 στην κρίσιμη φάση της

ψήφισης του 3ου επαίσχυντου μνημονίου. Άλλωστε στα κρίσιμα ζητήματα έχετε

παρόμοια πολιτική.

Ούτε κατά διάνοια πιστεύουμε πως στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ

ανατριχιάζουν με την προοπτική συγκυβέρνησης ακόμα και με τη Νέα

Δημοκρατία. Βλέπετε το τι σκέπτεται και το τι επιδιώκει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ

πατρονάροντας ένα μέρος της Αριστερής αγνής βάσης της, είναι σε

διαφορετικό μήκος κύματος από τις αγνές προθέσεις των περισσότερων

εργαζομένων οπαδών της.

Η μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ΠΑΣΟΚ είναι τέτοια, που ένας πυρήνας

άρτι αφιχθέντων στελεχών στον ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη συγκυβερνήσει και όχι μόνο

μία φορά, με την επάρατη –όπως την λέγατε- Δεξιά, με την Νέα Δημοκρατία.

Δεν χρειάζονται περισσότερα λόγια και αποδεικτικά στοιχεία. Τα ίδια τα

γεγονότα και οι θέσεις όλων μιλούν. Όσο και εάν σηκωθούν οι τόνοι της

αντιπαράθεσης ανάμεσα στο σημερινό δίπολο του αστικού πολιτικού

συστήματος, υπάρχει ένα αδιαμφισβήτητο δεδομένο. Ο ελληνικός λαός έχει

απέναντί του ένα ενιαίο μπλοκ δυνάμεων που υπηρετεί με πάθος και

σταθερότητα πλέον την πολιτική του μεγάλου κεφαλαίου, της Ευρωπαϊκής

Ένωσης, του ΝΑΤΟ.

Για να μπουν συνεπώς εμπόδια σε αυτήν την πολιτική, για να ανοίξει ο

δρόμος για καλύτερους όρους δουλειάς και ζωής, για την υπεράσπιση λαϊκών

δικαιωμάτων, υπάρχει επίσης ένα δεδομένο: Η μαχητική συμπόρευση με το

ΚΚΕ στον δρόμο του αγώνα με την πρόθεση να εξασφαλίσει μέσα στην ζωή

μια πλατιά αντικαπιταλιστική, αντιμονοπωλιακή σε περιεχόμενο, συμμαχία,

εκεί που τελικά κρίνονται όλα. Και σε αυτόν τον δρόμο έχουν θέση και οι

συμπατριώτες μας Έλληνες μετανάστες, οι εργαζόμενοι, οι φοιτητές, οι

επιστήμονες που βλέπουν από πρώτο χέρι ότι και στις άλλες χώρες, στις

χώρες που ζουν, το καπιταλιστικό όνειρο μετατρέπεται ολοένα και

περισσότερο σε εφιάλτη και μάλιστα στην εποχή της 4ης νέας βιομηχανικής

επανάστασης, της τεράστιας ανάπτυξης των επιστημών, της τεχνολογίας, της

μεγάλης κοινωνικοποίησης της παραγωγής και των ίδιων των δυνατοτήτων

του ανθρώπου να ζήσει με ευημερία και ευτυχία παντού.

Μόνο που όλοι ξέρουμε πολύ καλά ότι αυτό προϋποθέτει και το

πέρασμα σε μία νέα οργάνωση της οικονομίας, συνολικά της κοινωνίας, με

την εξουσία και την ιδιοκτησία στα χέρια των ανθρώπων που παράγουν

πραγματικά όλο αυτόν τον πλούτο.


ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Κωνσταντίνος Τασούλας): Κι εμείς ευχαριστούμε τον κ.

Κουτσούμπα.

Τον λόγο έχει η Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του

Κινήματος Αλλαγής, κ,.Φωτεινή Γεννηματά.

ΦΩΤΕΙΝΗ (ΦΩΦΗ) ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ (Πρόεδρος του Κινήματος

Αλλαγής): Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, εντυπωσιάζομαι πραγματικά

καθημερινά από το πόσες φορές γίνεται αναφορά από το Βήμα του

Κοινοβουλίου στο ΠΑΣΟΚ. Και χαίρομαι πραγματικά γιατί αργά αλλά σταθερά

αποκαθίσταται η αξία του και η προσφορά του σε όλη αυτή την ιστορική του

διαδρομή. Μία παρατήρηση μονάχα για τον κ. Κουτσούμπα: Δεν είναι πια,

κύριε Κουτσούμπα, ο ΣΥΡΙΖΑ, οι πρώην σύντροφοί σας στο ΚΚΕ εσωτερικού;

Θα το συζητήσουμε αυτό κάποια άλλη φορά κατ’ ιδίαν.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ (Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής

Επιτροπής του Κομουνιστικού Κόμματος Ελλάδας): Ναι, πριν από εξήντα

χρόνια.

ΦΩΤΕΙΝΗ (ΦΩΦΗ) ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ (Πρόεδρος του Κινήματος

Αλλαγής): Θα ήθελα, λοιπόν, να ξεκινήσω την τοποθέτησή μου, δεδομένου

ότι αύριο έχουμε ένα κρίσιμο ευρωπαϊκό συμβούλιο με τα εθνικά μας θέματα.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, λοιπόν, η συμφωνία Τουρκίας - Λιβύης

αναβαθμίζει την τουρκική προκλητικότητα στο επίπεδο των επιθετικών

κινήσεων. Έχουμε την αρχή μίας νέας περιόδου εκδήλωσης του τουρκικού

επεκτατισμού στην καρδιά των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, όπως

αυτά προσδιορίζονται από το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας.

Έχουμε τώρα ένα νέο, επικίνδυνο και αρνητικό άλμα του τουρκικού

σχεδιασμού, μία νέα πραγματικότητα, που επιβάλλει εγρήγορση με ψυχραιμία

και αποφασιστικότητα. Επιβάλλεται να υπάρξουν καθαρές εθνικές γραμμές,

που θα στηρίζονται αλλά και θα εμπεδώνουν την αναγκαία εθνική ομοψυχία.

Τέσσερις προτεραιότητες για την προάσπιση των εθνικών

συμφερόντων: Πρώτον, η στοχευμένη διπλωματική δραστηριοποίηση όχι

μόνο με ενημέρωση, αλλά με απαίτηση ενεργητικής συμπαράστασης και

αλληλεγγύης από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ και όλους τους διεθνείς

οργανισμούς. Συγκεκριμένα το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο να ξεκαθαρίσει σε

σχέση με το παράνομο μνημόνιο της Τουρκίας με την Λιβύη ότι πρώτον η

Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη-μέλη δεν αναγνωρίζουν το μνημόνιο

Τουρκίας - Λιβύης, δεν αναγνωρίζουν θαλάσσιες ζώνες που έχουν

οριοθετηθεί με παράνομο τρόπο. Και δεύτερον, ότι θα επιβάλει κυρώσεις κατά

οποίου δραστηριοποιηθεί σε παράνομα οριοθετημένη ζώνη, που αφορά

κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αυτό θα είναι ένα σημαντικό βήμα στη διαμόρφωση ενός ευρύτερου

μετώπου διεθνούς υποστήριξης των δικαιωμάτων μας που το έχουμε σήμερα

ανάγκη.

Στο πλαίσιο αυτό τόσο εσείς, κύριε Πρωθυπουργέ, στο Λαϊκό Κόμμα

όσο και εγώ προσωπικά στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα θα κάνουμε τις

απαραίτητες κινήσεις ώστε να πετύχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Δεύτερον, η ενίσχυση όλων των σχημάτων συνεργασιών που

οικοδομήθηκαν στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και πρωτοβουλίες σε διμερές

επίπεδο με χώρες που τις αφορά η σταθερότητα και η ασφάλεια στην περιοχή

από την Ρωσία ως την Κίνα και κάθε χώρα που έχει συμφέροντα στην

περιοχή μας.

Τρίτον, η άμεση ποιοτική αναβάθμιση των εθνικών δυνάμεων

αποτροπής. Έχουμε το πλεονέκτημα να διαθέτουμε ένα υψηλού επιπέδου

έμπειρο και αξιόμαχο προσωπικό στις ένοπλες δυνάμεις. Οφείλουμε, λοιπόν,

να τους παράσχουμε όλα τα μέσα ώστε να καταστεί φανερό ότι όποιος

απλώσει δάχτυλο στα εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα θα χάσει το χέρι.


Τέταρτον, να επιδιώξουμε την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών με

τις όμορες χώρες. Να καταστήσουμε σαφές προς την Τουρκία ότι η μόνη οδός

που υπάρχει για την επίλυση της διαφοράς είναι η Χάγη στο πλαίσιο του

Διεθνούς Δικαίου. Να αναγνωρίσει τη δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου

της Χάγης, να αρχίσουν συνομιλίες για την κατάρτιση του συνυποσχετικού

ώστε να οδηγηθούμε στην εκδίκαση της διαφοράς.

Όλα αυτά αποκτούν δύναμη και παράγουν αποτέλεσμα στη βάση της

ομοψυχίας. Οι Έλληνες θέλουμε την ειρήνη, θέλουμε την καλή γειτονία, τη

συνεννόηση και τη συνεργασία. Η εθνική μας κόκκινη γραμμή είναι η

υπεράσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Όποιος θέλει παρά το δίκαιο

να ασκήσει βία για να καταπατήσει τα δικά μας νόμιμα κυριαρχικά δικαιώματα

οφείλει να γνωρίζει από τώρα ότι θα πληρώσει ακριβά το τίμημα.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η σημερινή συνεδρίαση τολμώ να πω ότι

είναι ιστορική. Η ψήφος των Ελλήνων κατοίκων εξωτερικού γίνεται επιτέλους

πράξη. Χρειάστηκε να περάσουν δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια από την

καθοριστική πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ κατά τη συνταγματική Αναθεώρηση

του 2001 που έδωσε το πράσινο φως για να προχωρήσουμε.

Είναι αυτονόητο να έχουν τη δυνατότητα να ψηφίσουν οι απανταχού

Έλληνες. Όπως είναι αυτονόητο να έχουν το δικαίωμα να ψηφίσουν, τη

δυνατότητα να ψηφίσουν τα παιδιά, οι νέοι επιστήμονες που ξενιτεύτηκαν τα

τελευταία χρόνια μέσα στην κρίση αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον. Είναι

δικαίωμά τους, είναι θέμα εθνικό, είναι δικό μας χρέος να το διασφαλίσουμε.

Εμείς από την πρώτη στιγμή πήραμε μία πολύ ξεκάθαρη θέση.

Προτείναμε να έχουν δικαίωμα ψήφου όλοι οι Έλληνες κάτοικοι εξωτερικού

εφόσον είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους και στα

δημοτολόγια. Για τη συμμετοχή τους στις εκλογές από τον τόπο κατοικίας ή

εργασίας τους ζητήσαμε την επικαιροποίηση της εγγραφής τους με σχετική

δήλωσή τους στα κατά τόπους προξενεία και πρεσβείες της Ελληνικής


Διεκδικούμε τη δυνατότητα έκφρασης της συμμετοχής τους με

επιστολική ψήφο και διαδικασίες που θα διασφαλίζουν πλήρως την

εγκυρότητά της.

Ξεκαθαρίσαμε ότι είναι απαραίτητο να προσμετράται η ψήφος τους στο

συνολικό εθνικό εκλογικό αποτέλεσμα.

Διατυπώσαμε εξ αρχής με απόλυτη σαφήνεια την πρότασή μας για την

πραγματική εκπροσώπηση των αποδήμων που ζητήσαμε να εξασφαλίζεται

με τη δημιουργία μιας νέας ενιαίας περιφέρειας Ελλήνων κατοίκων εξωτερικού

που θα εκλέγει Βουλευτές μέσω των ειδικών ψηφοδελτίων των κομμάτων.

Με τις προτάσεις μας αυτές επιδιώξαμε την ευρύτερη δυνατή

συμμετοχή των Ελλήνων κατοίκων εξωτερικού στις βουλευτικές εκλογές, την

πλήρη διαφάνεια στις διαδικασίες της ψηφοφορίας, την εκπροσώπησή τους

ως διακριτής κατηγορίας στη Βουλή μέσω Βουλευτών που θα εκλέγονται και

θα εκπροσωπούν τους ίδιους.

Ο δρόμος του διαλόγου, όμως, και της συνεννόησης δεν ήταν καθόλου

εύκολος. Από την αρχή η μεν Νέα Δημοκρατία δεν έθεσε σε διαβούλευση τις

προτάσεις της και περιορίστηκε σε διαρροές, προφανώς επιλέγοντας τη

λογική του βλέποντας και κάνοντας, ο δε ΣΥΡΙΖΑ έκανε το πρωτοφανές

πολιτικό και θεσμικό ατόπημα να προτείνει το μη συνυπολογισμό της ψήφου

των Ελλήνων κατοίκων εξωτερικού στο εθνικό αποτέλεσμα των εκλογών,

παραβιάζοντας έτσι απόλυτα τη συνταγματική αρχή της ισοτιμίας της ψήφου

και αντιμετωπίζοντας τους απόδημους Έλληνες ως πολίτες δεύτερης

κατηγορίας.

Παράλληλα από την αρχή και μέχρι το τέλος ο ΣΥΡΙΖΑ στάθηκε

αντίθετος στην επιστολική ψήφο και στη διευκόλυνση των αποδήμων κατά την

άσκηση του εκλογικού δικαιώματός τους.

Το ΚΚΕ έθεσε, επίσης, σειρά προϋποθέσεων και όρων που περιόριζαν

σημαντικά το σώμα των εκλογέων του εξωτερικού.

Με όλα τα παραπάνω εύκολα συμπεραίνει κανείς ότι ακριβώς την ώρα

που εμείς υπογραμμίζαμε το αυτονόητο και δίναμε τη μάχη για αυτό άλλοι

έβαζαν αστερίσκους και ερωτηματικά. Όταν εμείς υποστηρίζαμε την

καθολικότητα της ψήφου άλλοι έθεταν προϋποθέσεις που οδηγούσαν σε

αποκλεισμούς. Και όταν εμείς επιμείναμε μέχρι το τέλος στην επιστολική

ψήφο άλλοι ξεκάθαρα την αρνήθηκαν και έφτασαν στο σημείο να βάλουν

βέτο. Όταν εμείς βάλαμε στο τραπέζι όχι μόνο την ψήφο των αποδήμων, αλλά

και την εκπροσώπησή τους με εκλογή Βουλευτών που τους

αντιπροσωπεύουν, άλλοι πρότειναν να μην συμπεριλαμβάνεται καν η ψήφος

τους στο εθνικό αποτέλεσμα.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, το νομοθέτημα που σήμερα έρχεται να

ψηφιστεί στη Βουλή προφανώς δεν είναι αυτό που επιδιώκουμε. Είναι

κατώτερο, φοβικό και με αρκετά προβληματικά σημεία. Γιατί; Γιατί

επικράτησαν οι κομματικές υστεροβουλίες. Είναι βέβαια μία αρχή. Και γι’ αυτό

ακριβώς παρά τις ενστάσεις μας και τις επιφυλάξεις μας εμείς δίνουμε τη

θετική μας ψήφο γιατί έστω και κάτω από αυτούς τους όρους γίνεται η αρχή,

γίνεται το πρώτο βήμα για την κατεύθυνση που εμείς επιδιώκουμε.


Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που το Κίνημα Αλλαγής έκανε τις

μεγαλύτερες προσπάθειες, αλλά και αρκετές υποχωρήσεις για να επιτευχθεί

μια κατ’ αρχάς συμφωνία, εργάστηκε σκληρά και με πείσμα ώστε να υπάρξει

συναίνεση και να υπάρξει έστω αυτή η αρχή.

Όταν ξεκίνησε αυτός ο διάλογος φαινόταν ότι δεν υπήρχε καμμία

απολύτως προοπτική να συνεννοηθούμε. Καταφέραμε σήμερα με επιμονή και

πίστη στη σπουδαιότητα αυτού του πολιτικού εγχειρήματος να πετύχουμε το

μίνιμουμ μιας συμφωνίας των πολιτικών δυνάμεων.

Ανοίξαμε υπομονετικά και μεθοδικά τη συζήτηση για το δικαίωμα της

εκπροσώπησής τους, το δικαίωμα του εκλέγεσθε και καταφέραμε τελικά να

διαμορφώσουμε και να γίνει δεκτή η εναλλακτική δική μας πρόταση με

υποχρεωτική συμμετοχή τριών υποψηφίων Βουλευτών από τους κατοίκους

του Εξωτερικού στο ψηφοδέλτιο επικρατείας εκ των οποίων ο ένας

υποχρεωτικά θα συμπεριλαμβάνεται στις τρεις πρώτες θέσεις.

Οι Έλληνες του εξωτερικού μας κρίνουν, μας συγκρίνουν και μας

αξιολογούν. Κρίνουν ιστορικά όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου και τη

στάση τους μέσα στον χρόνο. Συγκρίνουν τις θέσεις του κάθε πολιτικού

χώρου και την καθαρότητα στη διατύπωσή τους. Και τέλος αξιολογούν την

ειλικρίνεια και τη συνέπεια όπως επίσης και τους αντιπερισπασμούς, τις

κυβιστήσεις και τις μικροκομματικές σκοπιμότητες που εξυπηρετεί ο καθένας.

Εμείς νιώθουμε ότι πραγματικά σταθήκαμε με απόλυτη συνέπεια και

ευθύνη απέναντι σε αυτό το ζήτημα. Εκφράσαμε καθαρά τις θέσεις μας, δεν

κρυφτήκαμε πίσω από αντιρρήσεις άλλου κόμματος, ανοίξαμε δρόμους για να

υπάρξει συναίνεση και συμφωνία όλων των κομμάτων στο θέμα της

εκπροσώπησης των αποδήμων στα ψηφοδέλτια. Πολύ απλά αυτός είναι ο

τρόπος που εμείς αντιλαμβανόμαστε τη συνεννόηση.

Δυστυχώς δεν είναι πραγματικά πάρα πολλοί οι πιστοί που επιδιώκουν

τη συμφωνία σε μεγάλα θέματα της χώρας. Δυστυχώς αποδεικνύονται λίγοι.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, όλο αυτό το διάστημα, τους τελευταίους

μήνες συναντηθήκαμε με πολλούς αντιπροσώπους αποδήμων. Μελέτησα τις

τοποθετήσεις τους στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, αλλά και τα

υπομνήματα που μας έχουν αποστείλει. Αντιλαμβάνομαι τη βαθιά

απογοήτευσή τους και συμμερίζομαι τι ακριβώς εννοούν όταν λένε ότι

νιώθουν προσβεβλημένοι με τους όρους και τις προϋποθέσεις που τίθενται

προκειμένου να έχουν δικαίωμα εγγραφής στους εκλογικούς καταλόγους.

Πώς να μη νιώθουν προσβεβλημένοι όταν την ώρα που οι απόδημοι

διαμαρτύρονται σθεναρά, την ώρα που ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας

Βρυξελλών διαμηνύει από το Βήμα της Γερουσίας ότι ο ίδιος δεν θα ψηφίσει

στις επόμενες εκλογές επειδή δεν πληροί τις φορολογικές και χρονικές

προϋποθέσεις που ορίζει ο νόμος, πολλοί ανάμεσά μας προσποιούνται ότι

δεν καταλαβαίνουν απολύτως τίποτα.

Εμείς επαναλαμβάνουμε το αίτημα που οι ίδιοι οι απόδημοι

διατύπωσαν χωρίς περιστροφές: Η επιστολική ψήφος είναι αναγκαία. Είναι

μια πρακτική δοκιμασμένη, μια δυνατότητα καθοριστική για τη διευκόλυνση

και τελικά την ίδια τη συμμετοχή των αποδήμων.


Ακόμη και τώρα, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, υπάρχει περιθώριο να

κάνουμε την υπέρβαση και να συμφωνήσουμε όλοι μαζί. Η Κυβέρνηση ήδη

διαμήνυσε επανειλημμένα διά του Υπουργού της ότι συμφωνεί τελικά με την

επιστολική ψήφο.

Η Αξιωματική Αντιπολίτευση διά στόματος του Αρχηγού της του κ.

Τσίπρα δήλωνε τον Ιούνιο του 2009 στο 19ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας

Ελληνικών Κοινοτήτων Σουηδίας, στο οποίο είχε παραβρεθεί, υπέρμαχος της

επιστολικής ψήφου. Βέβαια, σήμερα ο κ. Τσίπρας αρνείται πεισματικά και θα

πρέπει να μας εξηγήσει αυτή την αλλαγή της θέσης του, όπως, βέβαια, και το

ΚΚΕ την αρνείται.

Όμως, οι περιορισμοί που επιβάλλονται με το νομοσχέδιο στη

συμμετοχή προκαλούν μια απίστευτη ταλαιπωρία, γραφειοκρατία και

αποκλείουν πάρα πολλούς. Στερούν τη δυνατότητα ψήφου στους οικονομικά

αδύναμους, με λίγα λόγια σε αυτούς που δεν έχουν τη δυνατότητα να

αγοράσουν το αεροπορικό εισιτήριο για να έρθουν στην Ελλάδα να ψηφίσουν.

Οι περιορισμοί, λοιπόν, που εσείς βάζετε οδηγούν σε μια ταξική ψήφο.

Σκεφθείτε το ξανά. Εμείς δεν θα σταματήσουμε να επιμένουμε ότι όλες αυτές

οι προβληματικές ρυθμίσεις θα πρέπει να αλλάξουν.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, ο Ελληνισμός της Διασποράς είναι μια

εθνική δύναμη. Είναι δικαίωμα των αποδήμων η ψήφος και χρέος δικό μας να

τους διευκολύνουμε με κάθε τρόπο τη συμμετοχή τους.

Μια λέξη θέλω να πω: Μην εμποδίζετε με τους περιορισμούς σας τον

Οδυσσέα να επιστρέψει στην Ιθάκη, δηλαδή στο σπίτι του. Έχουμε περιθώριο

ακόμα να το διορθώσουμε.








λειτουργίας της Βουλής, είκοσι εννιά μαθητές και μαθήτριες και δύο

εκπαιδευτικοί συνοδοί τους από το 1ο Γυμνάσιο Χαριλάου Θεσσαλονίκης.



Καλείται στο Βήμα ο Πρωθυπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης,

Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Δημοκρατίας.

(Όρθιοι οι Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας χειροκροτούν ζωηρά και

παρατεταμένα)

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ (Πρόεδρος της Κυβέρνησης): Κυρίες και

κύριοι Βουλευτές, στις 3 Απριλίου του 1975 και στη νεαρή ακόμα Βουλή των

Ελλήνων, την πρώτη ύστερα από επτά χρόνια τυραννίας συζητείται το νέο

δημοκρατικό Σύνταγμα. Ο εισηγητής της Πλειοψηφίας, Δημήτριος

Παπασπύρου παρουσιάζει το άρθρο 51 και διατυπώνει την τέταρτη

παράγραφό του: «Νόμος δύναται να ορίζει τα της ασκήσεως του εκλογικού

δικαιώματος υπό των εκτός επικρατείας ευρισκομένων εκλογέων». Αυτά

αναφέρει επί λέξει και το άρθρο ψηφίζεται.

Στην Αναθεώρηση του 2001 -εμβληματική, όπως τη χαρακτηρίσατε, κ.

Γεννηματά- το άρθρο τροποποιείται. Όμως, πλέον απαιτείται πλειοψηφία

διακοσίων Βουλευτών για να ψηφιστεί ο σχετικός νόμος. Και όμως, έπρεπε

τελικά να περάσουν σαράντα τέσσερα χρόνια και οκτώ μήνες για να λάβει το

άρθρο αυτό νομική σάρκα και οστά. Είμαι περήφανος που αυτό συμβαίνει με

πρωτοβουλία της Νέας Δημοκρατίας.


Είμαι υπερήφανος που συμβαίνει, καθώς φαίνεται, και με μεγάλη

διακομματική συναίνεση, που είμαι σίγουρος ότι θα μπορούσε να είχε

επιτευχθεί και πολύ νωρίτερα εάν η προηγούμενη κυβερνητική πλειοψηφία

είχε επιλέξει να φέρει προς ψήφιση σχετικό νομοσχέδιο.

Θέλω να θυμίσω ότι δύο φορές κατατέθηκε πρόταση νόμου της Νέας

Δημοκρατίας, η οποία ουδέποτε συζητήθηκε. Όμως, κάλλιο αργά παρά ποτέ.

Και αυτό το ιδιότυπο ανάχωμα στην επαφή των Ελλήνων του

εξωτερικού με την πατρίδα υπήρξε ένα θεσμικό στίγμα σε μια χώρα που

θυμίζω ότι καθιέρωσε την καθολική ψηφοφορία από το 1864 και τηρεί την

αρχή της δεδηλωμένης από το 1875. Όμως, υπήρξε και έλλειμα δημοκρατίας

και σύγχρονης λειτουργίας για ένα κράτος στο κέντρο της Ευρώπης του 21ου

αιώνα.

Συνεπώς η σημερινή συνεδρίαση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί

κυριολεκτικά ιστορική. Απαντά σε ένα πολύχρονο αίτημα του χθες.

Ανταποκρίνεται σε μια ανάγκη του σήμερα και ανοίγει σίγουρα για όλο τον

Ελληνισμό τον δρόμο για ένα καλύτερο αύριο.

Με τον νόμο, τον οποίο ψηφίζουμε σήμερα, δίνουμε σάρκα και οστά

στην πρόσφατη ενισχυμένη συνταγματική κατοχύρωση της δυνατότητας των

Ελλήνων του εξωτερικού να ψηφίζουν στον μόνιμο τόπο κατοικίας τους. Ήταν

μια μεταρρύθμιση που αποδέχθηκαν πάνω από τα δύο τρίτα της Εθνικής

Αντιπροσωπείας, η οποία μπορεί να προτάθηκε από την κυβερνητική

πλειοψηφία, ωστόσο, απέκτησε εμβέλεια χάρη στον διακομματικό διάλογο

που την περιέβαλε.

Έτσι, αποτελεί μια νίκη του Κοινοβουλευτισμού και την ενότητας, ένα

υπόδειγμα συναίνεσης και πολιτικής συνεννόησης. Άλλωστε, εξ αρχής είχα

δηλώσει πως ήθελα, ευελπιστούσα και ήλπιζα μια τέτοια τομή να ψηφιστεί και

από τους τριακόσους της Βουλής. Όμως, είμαι ευχαριστημένος, γιατί έστω θα

πλησιάσουμε αυτόν τον αριθμό.

Κάνω μια έκκληση της τελευταίας στιγμής στο μόνο κόμμα, το οποίο

έχει δηλώσει ότι δεν θα ψηφίσει το σχετικό νομοσχέδιο, να αναθεωρήσει τη

στάση του.

Κύριε Βαρουφάκη, θα θεωρούσα εξαιρετικά σημαντικό για συμβολικούς

λόγους το παρόν νομοσχέδιο, παρά τις ατέλειές του και τις αδυναμίες του, -θα

αναφερθώ στη συνέχεια σε αυτές- να έχει υπερψηφιστεί από όλους

ανεξαιρέτως τους Έλληνες Βουλευτές.

Είναι αλήθεια πως η αρχική εισήγηση της κυβερνητικής Πλειοψηφίας

και η αρχική εισήγηση του Κινήματος Αλλαγής υπήρξαν σαφώς πιο

γενναιόδωρες προς τους συμπολίτες μας του εξωτερικού. Η δική μας

πρόταση, όπως είχε κατατεθεί στον δημόσιο διάλογο, δεν έθετε περιορισμούς

στο εύρος του εκλογικού σώματος και φυσικά ναι, αναγνώριζε την επιστολική

ψήφο.

Θυμίζω ότι ήταν συνταγματικά κατοχυρωμένη από το 2001. Αυτή ήταν

η θετική προσθήκη της Αναθεώρησης του 2001. Η αρνητική προσθήκη ήταν

οι διακόσιοι Βουλευτές, η υπερπλειοψηφία που απαιτούσε το Σύνταγμα για να

ψηφιστεί ο εφαρμοστικός νόμος.

Όμως, όπως ξέρετε, το Σύνταγμα απαιτεί συμφωνία διακοσίων

Βουλευτών για να ισχύσει οποιαδήποτε αλλαγή. Είχαμε, λοιπόν, χρέος ως

άκαμπτοι στο μεγάλο στόχο να φανούμε ευέλικτοι στον δρόμο προς την

επίτευξή του. Καλέσαμε σε διάλογο όλες τις πολιτικές δυνάμεις. Η αρμόδια

διακομματική επιτροπή συνεδρίασε μέσα σε ένα δεκαήμερο τρεις φορές και

είχε αρκετές επαφές στη συνέχεια για την περαιτέρω εξειδίκευση των

προτάσεων. Εγώ ο ίδιος συναντήθηκα προσωπικά με τους πολιτικούς

Αρχηγούς, επιδιώκοντας πάντα με πνεύμα καλής διάθεσης τη μέγιστη δυνατή

συναίνεση.

Βέβαια, το ίδιο έκανε με επιμονή και ζήλο ο Υπουργός Εσωτερικών και

στο πλευρό του ο Υπουργός Επικρατείας. Θέλω να τους ευχαριστήσω και να

τους συγχαρώ για την προσπάθεια την οποία κατέβαλαν.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι διατάξεις που θα ψηφιστούν σήμερα

με ευρεία πλειοψηφία ενσωματώνουν τέσσερα κομβικά σημεία. Δεν

φαντάζομαι να αλλάξετε γνώμη. Αν τουλάχιστον κρίνω από αυτά τα οποία

έχετε πει στην επιτροπή, μην μας εκπλήξετε δυσάρεστα. Σημειώθηκαν

συγκλίσεις σε τέσσερα σημεία, τα οποία συγκροτούν τον κορμό της

μεταρρύθμισης.

Το πρώτο και σημαντικότερο, ο ένας αδιαπραγμάτευτος όρος τον

οποίο έθεσε η κυβερνητική πλειοψηφία: Η απόλυτη προσμέτρηση της ψήφου

των εκτός επικρατείας Ελλήνων ψηφοφόρων στο συνολικό εθνικό

αποτέλεσμα των εκλογικών αναμετρήσεων.


Απορώ πώς μπορούσε να σκεφτεί κανείς οποιαδήποτε άλλη

εναλλακτική πρόταση, η οποία στοιχειωδώς να ανταποκρίνεται στις

απαιτήσεις του Συντάγματος. Γνωρίζετε ότι κάθε διαφορετική προσέγγιση θα

ήταν ευθέως αντισυνταγματική, θα προσέκρουε στον κανόνα της

δημοκρατικής εκπροσώπησης και της ισοτιμίας της ψήφου.

Δεύτερον, συμπατριώτες μας μόνιμοι κάτοικοι του εξωτερικού θα

μπορούν να ασκούν το δικαίωμά τους σε εκλογικά τμήματα με σαράντα

τουλάχιστον εκλογείς. Αυτά θα δημιουργούνται σε πρεσβείες, σε προξενεία,

αλλά και σε εγκαταστάσεις των αποδήμων, καθώς και σε άλλα κτήρια στις

χώρες όπου είναι μεγάλες οι αποστάσεις από την έδρα των εθνικών αρχών.

Τρίτον, αυξάνονται από δώδεκα σε δεκαπέντε οι Βουλευτές

Επικρατείας, μεταξύ των οποίων θα επιλέγουν οι εκτός συνόρων ψηφοφόροι.

Εκεί άλλωστε θα βρίσκονται υποψήφιοι και υποψήφιοι της διασποράς. Η κάθε

άλλη λύση σχετικά με τη σταυροδοσία των εκλογέων του εξωτερικού θα

δημιουργούσε ανυπέρβλητα τεχνικά προβλήματα. Απαιτείται πλέον -ήταν

σωστή η πρόταση η οποία έγινε και την αποδέχτηκε η κυβερνητική

πλειοψηφία- τρεις στους δεκαπέντε υποψηφίους του ψηφοδελτίου επικρατείας

να είναι εγγεγραμμένοι στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους του εξωτερικού,

ένας εκ των οποίων, ένας τουλάχιστον, να βρίσκεται σε μία από τις πρώτες

τρεις θέσεις.

Είναι πρότασή σας, κυρία Γεννηματά. Δεν έχω δυσκολία να το

αναγνωρίσω. Είναι σωστή η πρόταση. Εξασφαλίζει ότι τα κόμματα τα οποία

θα εκλέξουν τουλάχιστον τρεις Βουλευτές Επικρατείας, θα εκλέξουν κατ’

ελάχιστον έναν εκπρόσωπο των Ελλήνων του εξωτερικού.

Τέταρτον, ορίζεται ότι προκειμένου οι Έλληνες του εξωτερικού να

διευκολυνθούν να ψηφίζουν, τίθενται δύο προϋποθέσεις. Θέλω να

ξεκαθαρίσω εξαρχής ότι αυτές οι προϋποθέσεις, οι οποίες δημιούργησαν

κάποιες αντιδράσεις από Έλληνες που λείπουν πολλά χρόνια από την

Ελλάδα, αλλά εξακολουθούν να είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς

καταλόγους, αυτές οι προϋποθέσεις δεν τέθηκαν -θα το ξαναπώ- από την

κυβερνητική πλειοψηφία. Αναφέρομαι στην υποχρέωση να έχουν διαμείνει

δύο τουλάχιστον χρόνια στην Ελλάδα την τελευταία τριακονταπενταετία και να

είναι φορολογικά ενεργοί κατά το τελευταίο ή το τρέχον έτος, εκτός εάν είναι

κάτω των τριάντα ετών.

Ήταν προϋποθέσεις οι οποίες τέθηκαν από άλλα κόμματα. Ήταν

απαραίτητη προϋπόθεση για να πετύχουμε τη συναίνεση την οποία

χρειαζόμασταν για να ξεπεράσουμε το όριο των διακοσίων Βουλευτών.

Τέθηκαν από το Κομμουνιστικό Κόμμα και από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός είναι ο

λόγος που σήμερα υπάρχουν αυτοί οι περιορισμοί. Τρία κόμματα, η Ελληνική

Λύση, το Κίνημα Αλλαγής και η Νέα Δημοκρατία δεν τους θεωρούσαν

απαραίτητους.

Θέλω να είμαι απολύτως ξεκάθαρος προς όσους μας ακούν ότι οι

περιορισμοί αυτοί ήταν αποτέλεσμα της αναγκαίας υποχώρησης που έπρεπε

να κάνει η κυβερνητική πλειοψηφία για να φτάσουμε στον αριθμό των

διακοσίων κατ’ ελάχιστον Βουλευτών, για να μπορέσει να ισχύσει αυτή η

σημαντική μεταρρύθμιση.

Η διαδικασία πιστοποίησης θα είναι απλή. Ο ψηφοφόρος του

εξωτερικού θα εγγράφεται ηλεκτρονικά στον αντίστοιχο εκλογικό κατάλογο,

είτε υποβάλλοντας τα αναγκαία δικαιολογητικά είτε επιτρέποντας στις

δημόσιες υπηρεσίες να τα αντλήσουν από δικές τους βάσεις δεδομένων. Με

ένα απλό έγγραφο, δηλαδή, μία βεβαίωση σπουδών, μία καταβολή εισφορών,

ένα απολυτήριο στρατού ο Έλληνες που ζει μόνιμα εκτός συνόρων θα μπορεί

να ψηφίζει πια από τον τόπο διαμονής τους. Και βέβαια όλοι, θα το ξαναπώ,

όλοι διατηρούν πάντα το δικαίωμα της ψήφου στο οικείο εκλογικό τμήμα εντός

Ελλάδας. Δεν συζητάμε για πρόσθετο δικαίωμα. Συζητάμε για μία

διευκόλυνση στην άσκηση του εκλογικού δικαιώματος.

Θα το ξαναπώ. Αυτό το τετράπτυχο δεν ήταν η ιδανικότερη λύση.

Ήταν, όμως, η μόνη ρεαλιστική και άμεσα εφαρμόσιμη λύση. Διαφορετικά το

μείζον θα υποτασσόταν στο ελάσσον και αντί να κάνουμε ένα έστω

σημαντικό, κατά την άποψή μου, βήμα μπροστά από την καθήλωσή, θα

υποχωρούσαμε δύο βήματα στο όνομα ενός άλματος που δεν θα κάναμε

ποτέ. Με άλλα λόγια, δεν θα δίναμε δυνατότητα ψήφου στους Έλληνες που

διαμένουν μόνιμα στο εξωτερικό, όπως συνέβαινε επί σχεδόν μισό αιώνα,

ενώ τώρα έχουμε έναν νόμο, έστω και με κάποιες εκπτώσεις. Όλη η γενιά του

brain drain, όλα τα νέα παιδιά που έφυγαν από την Ελλάδα τα χρόνια της

κρίσης, υπάγονται αυτόματα στις προβλέψεις του νόμου και πολλοί από τους

Έλληνες οι οποίοι έφυγαν από τη χώρα παλαιότερα και που κατοικούν για

πολλά χρόνια στο εξωτερικό θα μπορούν να κάνουν χρήση του δικαιώματος

να ψηφίζουν από τον μόνιμο τόπο διαμονής τους.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, το παρόν νομοσχέδιο μπορεί να

εγγράφεται ως μία δημοκρατική νίκη, αφού ουσιαστικά διευρύνει στην πράξη

το δικαίωμα της ψήφου. Διότι γνωρίζετε πολύ καλά ότι πάρα πολλοί Έλληνες

του εξωτερικού δεν είχαν τη δυνατότητα να επιστρέψουν στην Ελλάδα, έστω

κι αν το επιθυμούσαν. Αυτός ο αποκλεισμός τους από τη δυνατότητα

συμμετοχής στην εκλογική διαδικασία είχε και ένα έντονο ταξικό πρόσημο.

Δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό. Το να επιστρέψει κάποιος στην Ελλάδα ένα

σαββατοκύριακο για να ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα είναι μία αρκετά

ακριβή διαδικασία και το βασικό εμπόδιο για πολλούς συμπολίτες μας του

εξωτερικού ήταν ακριβώς το κόστος. Αυτό ξεπερνιέται, λοιπόν, σήμερα. Γι’

αυτό είναι και μία δημοκρατική νίκη. Διευρύνει ουσιαστικά το δικαίωμα της

ψήφου. Είναι μία κοινοβουλευτική επιτυχία, κοινοβουλευτική νίκη, αφού

αποτυπώνει τον κοινό τόπο διαφορετικών αντιλήψεων.

Πρωτίστως, όμως, αποτελεί μία νίκη εθνική. Επιτελεί ένα χρέος που η

Ελλάδα είχε απέναντι στα παιδιά της. Ανασυνδέει τους Έλληνες του κόσμου

με την εθνική τους εστία, τους δίνει λόγο για ό,τι συμβαίνει στην πατρίδα.

Αναθερμαίνει έτσι το ενδιαφέρον για την πατρίδα σε παλαιότερες αλλά και σε

νεότερες γενιές, για τους γονείς, τους θείους μας που πρόκοψαν εκεί, αλλά και

για τα παιδιά, τα ανίψια που είτε σπουδάζουν στο εξωτερικό είτε έφυγαν στο

εξωτερικό τα χρόνια της κρίσης.

Η σημασία της ψήφου των Ελλήνων του εξωτερικού απλώνει ακόμα

πιο μακριά το εθνικό βλέμμα, βαθαίνει ακόμα περισσότερο την εθνική

συνείδηση. Γιατί ενώνει και πάλι τους Έλληνες της οικουμένης των πολλών

εκατομμυρίων, αυξάνοντας έτσι την ισχύ τους. Και αναγεννά και την παλιά

τους εξωστρέφεια, αυτή η οποία ανέκαθεν μεγάλωνε τη χώρα και πλάταινε

την επιρροή της στα πέρατα του κόσμου. Για να χρησιμοποιήσω τα λόγια του

διανοητή Στέλιου Ράμφου :«Περνάμε από τον περιορισμένο ελλαδισμό στον

αληθινό ελληνισμό των ανοιχτών οριζόντων».

Πάνω απ’ όλα όμως, και σε αυτήν την ευαίσθητη συγκυρία η σημερινή

συνεδρίαση της Βουλής αποτελεί ένα μήνυμα σύμπνοιας, ενότητας και

αποφασιστικότητας, μήνυμα πως είμαστε λίγοι για να είμαστε διχασμένοι, γι’

αυτό και επιλέγουμε να μη μείνουμε διασκορπισμένοι. Ο παγκόσμιος

ελληνισμός, λοιπόν, είναι εδώ και σας καλώ να το αποδείξετε και με τη δική

σας ψήφο σε λίγο.

Ευχαριστώ.

(Όρθιοι οι Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας χειροκροτούν ζωηρά και

παρατεταμένα)

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Κωνσταντίνος Τασούλας): Καλείται στο Βήμα ο

Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλέξης Τσίπρας.


ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ (Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής

Αριστεράς): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Λυπάμαι που σε μια συνεδρίαση, που, όπως τη χαρακτήρισε πριν ο κ.

Μητσοτάκης ιστορική, δεν βρίσκει το χρόνο να καθίσει να ακούσει την ομιλία

του Αρχηγού της Αντιπολίτευσης, παρά το γεγονός ότι γνωρίζει -και γι’ αυτό

άλλωστε μιλά και για ιστορική συνεδρίαση- ότι θα ψηφίσουμε, επί της αρχής

τουλάχιστον, υπέρ του νομοσχεδίου. Βεβαίως, κατανοώ, γιατί έχω διατελέσει

στη θέση αυτή. Δεν το κάνει ενδεχομένως επί τούτω. Όμως, είναι μια αρνητική

στιγμή και οφείλω να το επισημάνω.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, σήμερα συζητάμε για την άσκηση του

δικαιώματος του εκλέγειν, αλλά και του εκλέγεσθαι από τους απόδημους

Έλληνες, ένα θέμα εκκρεμές επί σαράντα πέντε ολόκληρα χρόνια και όχι

τυχαία εκκρεμές. Είπε ο κ. Μητσοτάκης «σαράντα χρόνια και ήρθε η Νέα

Δημοκρατία». Άραγε, όλα τα προηγούμενα σαράντα χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ

κυβερνούσε και δεν μπορούσε αυτή η νομοθετική πρωτοβουλία να γίνει

πράξη;


Και μάλιστα μέχρι το 2001, επί είκοσι επτά ολόκληρα χρόνια

χρειαζόταν μια απλή πλειοψηφία, για να γίνει νόμος του κράτους. Δεν είχε

αλλάξει το Σύνταγμα, ώστε να θέλει τα 2/3 των Βουλευτών. Άρα, λοιπόν, δεν

ήταν τυχαία εκκρεμές το ζήτημα αυτό. Για ένα θέμα που βεβαίως απαιτεί από

το Σύνταγμα ευρεία συναίνεση, δεν είναι τυχαίο ότι δεν βρέθηκε ποτέ αυτή η

συναίνεση από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Ούτε επίσης είναι τυχαίο ότι

ο δρόμος για την επίλυση του ζητήματος αυτού άνοιξε όταν εμείς ήρθαμε στη

διακυβέρνηση με την αναθεώρηση του άρθρου 54 του Συντάγματος αλλά και

μέσω της διαμόρφωσης μιας αναλυτικής πρότασης νόμου για πρώτη φορά

στην ιστορία της χώρας. Και βεβαίως, δεν είναι και τυχαίο που συμβαίνει

σήμερα η ψήφιση αυτής της νομοθετικής πρωτοβουλίας με μεγάλη

πλειοψηφία, με τον ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση, δηλαδή σε μια θέση, όπου τα

κόμματα του παλιού δικομματισμού συνήθως όταν βρισκόντουσαν, συνήθιζαν

να λένε «όχι» και στα θέματα που βεβαίως διαφωνούσαν -και σωστά έλεγαν

«όχι»- αλλά και στα θέματα στα οποία πιθανώς να συμφωνούσαν.

Έτσι ακριβώς έκανε και η δική σας Κυβέρνηση και ο κ. Μητσοτάκης ως

αρχηγός της αντιπολίτευσης από τότε που εξελέγη Πρόεδρος της Νέας

Δημοκρατίας, επί τρεισήμισι έτη. Και δεν το κάνατε μονάχα στην οικονομία ή

στο θέμα που σήμερα τείνουμε να επιλύσουμε, το θέμα των αποδήμων, όπου

να σας θυμίσω ότι ήσασταν το μόνο κόμμα που καταψηφίσατε πριν από ένα

χρόνο την πρόταση νόμου που προέβλεπε τη σύσταση της Ειδικής

Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων, για να φέρει πρόταση για την ψήφο των

αποδήμων. Όλα τα άλλα κόμματα υπερψήφισαν. Αλλά αυτή τη στάση της

καθολικής άρνησης όσο ήσασταν εσείς στη θέση της Αξιωματικής

Αντιπολίτευσης, με τον κ. Μητσοτάκη ιδίως στη θέση του αρχηγού της

Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, την επιλέγατε κυρίως κατά κόρον και για τα

κρίσιμα θέματα της εξωτερικής πολιτικής.

Και επειδή θεωρώ ότι οι στιγμές είναι κρίσιμες όσον αφορά τις

ελληνοτουρκικές σχέσεις και τις εξελίξεις στην περιοχή μας, θα μου επιτρέψετε

να αναφερθώ ειδικότερα στο θέμα αυτό. Επειδή έλειπα στο εξωτερικό, αλλά

έμαθα ότι ο Πρωθυπουργός ήρθε στη Βουλή μετά τη συνάντησή του με τον

Ερντογάν και μου επιτέθηκε προσωπικά, επειδή άσκησα κριτική στην

Κυβέρνηση για τις αντιφάσεις, για την αμηχανία της στη διαχείριση της

έντασης των σχέσεων με την Τουρκία, και επειδή σας ακούω και σας

ξανακούω να μιλάτε διαρκώς για το λαϊκισμό, θέλω κατ’ αρχάς να σας

καθησυχάσω, κυρίες και κύριοι της Κυβέρνησης και θα μιλήσω και σε

προσωπικό τόνο και στον κ. Μητσοτάκη. Παρ’ ότι δεν είναι εδώ, νομίζω ότι θα

ακούσει την ομιλία μου. Θέλω να τον καθησυχάσω να μην ανησυχεί και να

σας διαβεβαιώσω όλες και όλους και κυρίως τον ελληνικό λαό ότι ειδικότερα

στα θέματα εξωτερικής πολιτικής εγώ δεν θα κάνω αυτά που έκανε ο κ.

Μητσοτάκης, όταν ήταν αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.


Ασφαλώς και θα σας ασκήσουμε κριτική, ασφαλώς και θα

επισημάνουμε τις αστοχίες, τις αρρυθμίες, τις αντιφάσεις. Είναι υποχρέωση,

θα έλεγα, πατριωτικό μας καθήκον να το πράξουμε. Αλλά αυτό που κάνατε

εσείς, να διχάσετε τον ελληνικό λαό για μια συμφωνία που τώρα θέλετε όχι

απλά να την τηρήσετε, αλλά και να την τιμήσετε, αυτό που κάνατε να

μετατρέψετε τα εθνικά μας θέματα σε κεντρικό πεδίο αντιπαράθεσης προς

άγραν ψήφων, εμείς δεν θα το κάνουμε. Αλλά πάει πολύ να μιλά και από

πάνω ο κ. Μητσοτάκης για λαϊκισμό ειδικά στα εθνικά θέματα. Διότι δεν

μπορούμε να ξεχάσουμε ότι ήταν αυτός που βασίστηκε κατ’ εξοχήν στην

κινητοποίηση και συσπείρωση του ακροατηρίου που ήταν στα δεξιά του

κόμματός του, προκειμένου να εκλεγεί.

Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι, όταν ήρθε εδώ ο Τούρκος Πρόεδρος

σε πρώτη επίσημη επίσκεψη μετά από εξήντα πέντε χρόνια Τούρκου

Προέδρου στην Ελλάδα, η Νέα Δημοκρατία τότε εκραύγαζε ότι δώσαμε στον

Τούρκο Πρόεδρο βήμα για να εκφράσει τον αναθεωρητισμό του, όταν τόσο ο

Πρόεδρος της Δημοκρατίας όσο και εγώ σταθήκαμε στο ύψος των

περιστάσεων και απαντήσαμε, δεν μασήσαμε τα λόγια μας δημόσια.

Και βεβαίως, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε όταν στελέχη της

αντιπολίτευσης, της Νέας Δημοκρατίας επιτίθονταν προσωπικά σε εμένα και

στην κυβέρνησή μου κάθε φορά που ανοίγαμε έναν δίαυλο επικοινωνίας με τη

γείτονα χώρα ή που έφτασαν κάποιοι στο σημείο -δεν είναι σήμερα Βουλευτές

αλλά βολεύονται σε άλλες κρατικές θέσεις, στο Ταμείο Παρακαταθηκών και

Δανείων απ’ ό,τι έμαθα-, που έσπευσαν να πουν «εμπιστευόμαστε

περισσότερο τον Ερντογάν απ’ ό,τι τον Έλληνα Πρωθυπουργό», για το θέμα

των οχτώ αξιωματικών, αν δεν κάνω λάθος.

Και βεβαίως, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι ήταν ο κ. Μητσοτάκης

αυτός που χωρίς ντροπή με κατηγόρησε δημόσια ότι πούλησα τη Μακεδονία,

για να πάρω τη μη περικοπή των συντάξεων.

Άρα, λοιπόν, πάει πολύ σήμερα να μας εγκαλείτε για λαϊκισμό ιδίως σε

ό,τι αφορά τα εθνικά θέματα.

Εγώ, όμως, δεν θα ακολουθήσω αυτό το παράδειγμα, όχι μόνο γιατί

είναι παράδειγμα προς αποφυγή, όχι μόνο γιατί είναι ο ορισμός του λαϊκισμού

και της πολιτικής υποκρισίας, όχι μόνο γιατί είναι επιζήμιο για τον τόπο, αλλά

γιατί αυτή η επιλογή έχει κοντά ποδάρια. Θα έλεγα ότι είναι αυτοκαταστροφική

και πολύ γρήγορα θα βρείτε μπροστά σας, εάν δεν τις έχετε ήδη βρει, τις

αντιφάσεις της προεκλογικής σας ρητορικής σε σχέση με τις μετεκλογικές σας

πράξεις.

Εδώ, λοιπόν, βρίσκεται, εάν θέλετε, η διαφορά μας. Δεν θα

συνεχίσουμε εμείς σ’ αυτά τα χνάρια. Θα ασκήσουμε αντιπολίτευση με

πατριωτική ευθύνη, με στήριξη εκεί όπου συμφωνούμε και με εποικοδομητική

κριτική εκεί που διαφωνούμε. Και δεν πρόκειται να σιωπήσουμε, επειδή εσείς

τώρα αρχίζετε να αντιμετωπίζετε, να «θερίζετε» τις συνέπειες όλης αυτής της

εθνικιστικής έξαρσης, που σπείρατε τα προηγούμενα χρόνια και όλης αυτής

της πατριδοκαπηλίας.

Σας λέω, λοιπόν, τώρα ξεκάθαρα ότι στηρίζουμε την πολιτική των

ανοιχτών διαύλων. Καλά κάνατε και συναντάτε τον κ. Ερντογάν. Σας λέω

ξεκάθαρα ότι στηρίζουμε την επανεκκίνηση του διαλόγου για μέτρα

οικοδόμησης εμπιστοσύνης, που συμφωνήσατε και σωστά και κακώς είχαν

«παγώσει» τόσους μήνες. Ευτυχώς, συνεννοηθήκατε, εν τέλει, με τον

Υπουργό Εθνικής Άμυνας και σταματήσατε αυτές τις αντικρουόμενες

διαρροές, που έκαναν κακό στην εικόνα της χώρας.

Σας λέω, επίσης, ότι στηρίζουμε τη διεθνοποίηση του ζητήματος της

παράνομης και άκυρης συμφωνίας της Τουρκίας με τη Λιβύη. Είναι θετικό και

σημαντικό ότι υπήρξαν δηλώσεις υποστήριξης από την Ευρωπαϊκή Ένωση,

το State Department και τους εταίρους μας.

Όμως, ας είμαστε απολύτως σαφείς. Οι επικίνδυνες εξελίξεις των

τελευταίων ημερών δεν έπρεπε να σας έχουν αιφνιδιάσει. Η στρατηγική της

Τουρκίας δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία. Θα έλεγα ότι αποτελεί το τίμημα της

επιτυχίας της χώρας μας τα τελευταία χρόνια, της αναβάθμισης του

γεωπολιτικού της ρόλου, ιδίως με συμμαχίες στην Ανατολική Μεσόγειο,

συμμαχίες με το Ισραήλ, την Αίγυπτο, αλλά και με την καθιέρωση του

στρατηγικού διαλόγου με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι το τίμημα της

επιτυχίας, γιατί προωθήσαμε τον αγωγό EastMed έναντι ενδεχομένως

κάποιου άλλου αγωγού που θα πήγαινε στην Τουρκία, ενός project που

αλλάζει τις ισορροπίες της περιοχής και τον ενεργειακό χάρτη της περιοχής

και ειδικότερα της επιτυχίας να προχωρήσει αυτό το σχέδιο και με τη στήριξη

των Ηνωμένων Πολιτειών, μετά τη δημιουργία του σχήματος «3 + 1».

Η κλιμάκωση των απαράδεκτων ενεργειών, βέβαια, της Τουρκίας στη

Λιβύη και την Ανατολική Μεσόγειο ήρθαν μετά από έναν ανίερο διακανονισμό

με τις Ηνωμένες Πολιτείες στο Συριακό και ενδεχομένως και στη Λιβύη.

Έρχονται, δυστυχώς, και μετά από την εφαρμογή μιας απολύτως

λανθασμένης, κατά της γνώμης μας, αλλαγής στρατηγικής της Ελληνικής

Κυβέρνησης στο πεδίο των εθνικών θεμάτων σε σχέση με την περίοδο της

δικής μας διακυβέρνησης. Σας προειδοποίησα εγκαίρως ότι ήταν σφάλμα

αυτή η αλλαγή στρατηγικής, την οποία στρατηγική εξέφρασε με σαφήνεια ο

κυβερνητικός εκπρόσωπος, ασχέτως εάν με είπε ψεύτη εκείνη την ημέρα ο κ.

Μητσοτάκης και δεν είχε και την εντιμότητα να αναγνωρίσει αργότερα το

λάθος του.

Εφαρμόσατε το δόγμα της λεγόμενης λεπτής γραμμής, όπως είχε πει ο

κ. Πέτσας, που συνδέει το προσφυγικό με τα ελληνοτουρκικά, το Συριακό και

την Ανατολική Μεσόγειο και αυτό ήταν σφάλμα. Ένα δόγμα, που ούτε το

προσφυγικό βοήθησε, όπως φάνηκε από την κατακόρυφη αύξηση των ροών,

ούτε βεβαίως αντιμετώπισε και την προκλητικότητα. Ενδεχομένως να

φοβηθήκατε να ανεβάσετε τους τόνους λόγω του προσφυγικού. Ενδεχομένως

να μην τολμήσατε να πιέσετε τους εταίρους μας, που διστάζουν αυτή την

περίοδο να ανοίξουν ένα νέο μέτωπο στην ήδη επιβαρυμένη ατζέντα τους με

την Τουρκία.

Ο κ. Μητσοτάκης συνάντησε τον Τούρκο Πρόεδρο στον ΟΗΕ και ορθά

έκανε, αλλά μάλλον πρέπει να είναι ο πρώτος από τους ελάχιστους, εάν όχι ο

πρώτος Πρωθυπουργός, που δεν του έθεσε το ζήτημα των παραβιάσεων στο

Αιγαίο. Χωρίς να υπάρχουν οι προϋποθέσεις, αποφασίσατε αμέσως μετά τη

διεξαγωγή και Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας με την Τουρκία. Και όταν

έγινε η εξόρυξη έξω από την Κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, ο κ.

Δένδιας, ο Υπουργός Εξωτερικών, μας έλεγε δημόσια σε συνεντεύξεις του ότι

η Τουρκία ζημιώνει την εικόνα της, διότι εκεί βρίσκει μόνο λάσπη, λες και ήταν

αυτό το θέμα της Τουρκίας, εάν θα βρει ή όχι λάσπη και όχι εάν θα

δημιουργήσει ένα τετελεσμένο.

Κυρίως, όμως, αρνηθήκατε να αξιοποιήσετε και εντός της Ευρωπαϊκής

Ένωσης και σε πολιτικό επίπεδο το μεγαλύτερο ευρωπαϊκό όπλο που

εξασφάλισε η ελληνική διπλωματία τα τελευταία χρόνια, το πλαίσιο δηλαδή

των κυρώσεων που υιοθετήθηκε στη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου

τον περασμένο Ιούνιο.

Τέλος, μετά τη συνάντηση με τον Τούρκο Πρόεδρο, ο Έλληνας

Πρωθυπουργός έκανε μία τουλάχιστον ατυχή δήλωση, λέγοντας ότι πρέπει

και οι δύο πλευρές να δείξουν καλή διάθεση, ενώ μόλις λίγες ώρες πριν από

τη συνάντηση η Τουρκία είχε ανακοινώσει ότι θα προχωρήσει σε γεωτρήσεις

έξω από την Κρήτη, λες και είμαστε εμείς αυτοί που δεν έχουμε δείξει καλή

διάθεση τόσα χρόνια. Τόσα χρόνια εμείς προτείναμε στην Τουρκία να καθίσει

στο τραπέζι, για να επανεκκινήσουμε τις διερευνητικές συνομιλίες. Από το

2016, που έγινε η τελευταία και έγινε με δική μας πρωτοβουλία, διαρκώς αυτό

ζητούσαμε από την Τουρκία και η Τουρκία το αρνιόταν.

Τα λέω αυτά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κύριοι και της Κυβέρνησης,

όχι για να σας επιτεθώ. Δεν είναι αυτή η διάθεσή μου. Άλλωστε, διαπιστώσατε

και χθες στη Σύνοδο του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής ότι η

πρόθεσή μας είναι να υπάρξει αρραγές εθνικό μέτωπο στην αντιμετώπιση της

έντασης με τη γείτονα. Τα λέω αυτά, επαναλαμβάνω, γιατί αισθάνομαι

καθήκον να σας τα επισημάνω, ώστε να αφήσουμε πίσω μια στρατηγική που

είναι ατελέσφορη, τη στρατηγική η οποία εκφράστηκε δια των δηλώσεων του

Κυβερνητικού Εκπροσώπου και να επιστρέψει η χώρα το γρηγορότερο

δυνατό στην ενεργητική στρατηγική.

Δεν πρόκειται να ζητήσω, προφανώς, από τον Πρωθυπουργό να μας

μιλήσει για την «κόκκινη γραμμή» της Ελλάδας. Αυτό θα το πει όποτε αυτός

κρίνει ή, εν πάση περιπτώσει, φαντάζομαι ότι θα το συζητήσει και με τα

πολιτικά κόμματα. Αυτό που λέω, όμως, αφού δεν θεώρησε σκόπιμο να πάρει

τη γνώμη μου πριν συναντηθεί με τον Τούρκο Πρόεδρο -και το λέω δημόσια-

είναι ότι πρέπει να ξαναπιάσει η χώρα το νήμα μιας πραγματικά ενεργητικής

εξωτερικής πολιτικής, μιας πολιτικής δυναμικών διπλωματικών

πρωτοβουλιών, ακριβώς για να μην φτάσουμε στην ανάγκη δυναμικών

στρατιωτικών πρωτοβουλιών. Πρέπει να ξαναχαράξετε σαφείς γραμμές και

πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση της αναβαθμισμένης πρακτικής των

παράνομων ενεργειών και διεκδικήσεων της Τουρκίας.

Θα είναι πολύ θετικό να υπάρξουν συμπεράσματα της Ευρωπαϊκής

Ένωσης, που να υπογραμμίζουν ότι δεν παράγονται νομικά αποτελέσματα

από τη συμφωνία Λιβύης-Τουρκίας. Λυπάμαι που θα το πω, αλλά σε μία τόσο

κρίσιμη στιγμή δεν φτάνουν οι δηλώσεις. Τον Δεκέμβρη του 2019 δεν φθάνει

πια να γίνονται ευρωπαϊκές δηλώσεις για την παραβίαση του Διεθνούς

Δικαίου.

Αυτό ήταν σημαντικό τον Ιούνη του 2019. Ήταν σημαντικό τον Μάρτη

του 2018, όταν εξασφαλίσαμε για πρώτη φορά ξεκάθαρα καταδικαστικά

συμπεράσματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέναντι στην Τουρκία. Δεν είμαστε

πια στη φάση των δηλώσεων. Είμαστε στη φάση των κυρώσεων και των

πρωτοβουλιών. Και αυτό δεν είναι μια ακραία προσέγγιση, είναι μια

ρεαλιστική προσέγγιση.

Η Τουρκία ανακοίνωσε ότι δεν θα επιτρέψει ελληνικά πλοία στην

περιοχή συμφωνίας της με τη Λιβύη. Συνεπώς είτε θα υπάρξει η πολιτική των

ευρωπαϊκών κυρώσεων τώρα, είτε η πολιτική των ελληνικών φρεγατών

ύστερα, όταν θα είναι πια αργά. Και επειδή, ανάμεσα στα δυο, αναφανδόν

προτιμάμε το πρώτο, γι’ αυτό ακριβώς μας είναι ακατανόητο γιατί τόσους

μήνες, αντί να καλείτε την Τουρκία να συμμορφωθεί, δεν αξιοποιείτε ευθέως

την απειλή των ευρωπαϊκών κυρώσεων.

Επιτρέψτε μου, λοιπόν, να καταθέσω στον δημόσιο διάλογο, αλλά από

εδώ από το Βήμα της Εθνικής Αντιπροσωπείας, μια δέσμη έξι πρωτοβουλιών

που πιστεύουμε ότι πρέπει να λάβει η Κυβέρνηση στο επόμενο διάστημα,

προκειμένου να προλάβουμε δυσάρεστες εξελίξεις.

Πρώτον, πρέπει να ζητήσετε να εφαρμοστούν άμεσα οι ευρωπαϊκές

κυρώσεις σε πρόσωπα και εταιρείες που προβαίνουν σε παράνομες ενέργειες

στην κυπριακή ΑΟΖ, καθώς και η εφαρμογή τους.

Δεύτερον και κυριότερο, να ζητήσετε την επέκταση αυτών των

κυρώσεων και για πρόσωπα και εταιρείες που πιθανόν να προβούν σε

παράνομες ενέργειες και εντός της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής

Ζώνης στην περιοχή που καλύπτει η παράνομη Συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης

και χαίρομαι ιδιαίτερα γιατί άκουσα ότι με τη θέση αυτή συμφωνεί και η κ.

Γεννηματά και ενδεχομένως να έχουμε τη δυνατότητα να το θέσουμε αύριο

στη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Κόμματος των Σοσιαλιστών. Αλλά δεν αρκεί

αυτό. Το θέμα είναι τι θα κάνει η Κυβέρνηση και τι θα πάρει η Κυβέρνηση στη

Σύνοδο Κορυφής.

Τρίτον, πρέπει με απόλυτα σαφή τρόπο να μεταφέρετε στις Ηνωμένες

Πολιτείες εν όψει του ταξιδιού του κ. Μητσοτάκη και εν όψει της κύρωσης της

αναθεωρημένης συμφωνίας αμυντικής συνεργασίας μας, ότι πρέπει να προβεί

σε συγκεκριμένες ενέργειες, με πρώτη και σημαντικότερη την

πραγματοποίηση νέας συνάντησης τρία συν ένα -μαζί, δηλαδή, με το Ισραήλ

και την Κύπρο- για την προώθηση του Αγωγού East Med, που περνάει τόσο

από το κομμάτι της κυπριακής ΑΟΖ, όπου πραγματοποιεί η Τουρκία

εξορύξεις, όσο και από την περιοχή έξω από την Κρήτη, που καλύπτει η

παράνομη αυτή συμφωνία.

Καλό είναι που έχουμε μαζί μας το Ισραήλ, αλλά πρέπει να δοθεί

σαφώς το μήνυμα από τις Ηνωμένες Πολιτείες ότι θα στηρίξει έως το τέλος

τον Αγωγό East Med, όπως είχε δηλώσει ο Αμερικανός Υπουργός

Εξωτερικών τον Απρίλη.

Τέταρτον, πρέπει επιτέλους να προτείνετε τη σύγκλιση της Συνόδου

των ευρωπαϊκών χωρών του Νότου, των εγγύτερων συμμάχων μας, που

μπορεί βέβαια να μην έχουν νικήσει όλοι τον λαϊκισμό, όπως δήλωσε ο κ.

Μητσοτάκης μετά τη συνάντησή του με τον Ιταλό Πρωθυπουργό, λίγο

υποτιμητικά για τις άλλες χώρες, αλλά εν πάση περιπτώσει είναι αυτοί που

στην Ευρώπη μπορούν να μας στηρίξουν και παράλληλα να ανοίξουμε μια

στρατηγική συζήτηση με τη Ρωσία, η οποία αποκτά άλλο ένα και

σημαντικότερο ρόλο στην περιοχή και ειδικότερα στη Λιβύη. Και οι σχέσεις

μας δεν μπορούν να μένουν μόνο στα οικονομικά και πολιτιστικά. Πρέπει να

πάνε και στα στρατηγικά ζητήματα.

Πέμπτον, πρέπει να απαιτήσετε την συμμετοχή της Ελλάδας στη

διαδικασία του Βερολίνου για τη Λιβύη, που άρχισε τον Σεπτέμβριο. Δεν

μπορούμε να μείνουμε απ’ έξω από τη διαδικασία, ιδίως μετά τα τελευταία

γεγονότα και ειδικά εφόσον σε αυτή τη διαδικασία συμμετέχει η Τουρκία.

Έκτον και τελευταίο πρέπει να δώσετε σαφώς το μήνυμα ότι η Τουρκία

πρέπει να τερματίσει την προσπάθεια δημιουργίας τετελεσμένων, αλλά

ταυτόχρονα σαφώς και το μήνυμα ότι όχι μόνο η Ελλάδα δεν εγκαταλείπει το

τραπέζι του διαλόγου, αλλά αντιθέτως επιτακτικά ζητά να ξαναρχίσουν οι

διερευνητικές συνομιλίες, όπως σταθερά προτείνουμε από το 2016 και

ασφαλώς να ξαναρχίσουν και οι συνομιλίες για το Κυπριακό στη βάση που

συμφωνήθηκε στο Βερολίνο που χάρη και στις προσπάθειές μας

συμπεριλαμβάνει το πλαίσιο Γκουτέρες, με κατάργηση δηλαδή, των

εγγυήσεων και αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων.

Αυτά πιστεύω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι περιμένει ο ελληνικός

λαός από την Κυβέρνηση και σε αυτά, όπως και σε οποιαδήποτε ουσιαστική

πρωτοβουλία που δεν περιορίζεται μόνο σε δηλώσεις να ξέρετε ότι θα έχετε

τη στήριξή μας, όχι, όμως, τη σιωπή μας. Με αίσθηση πατριωτικής ευθύνης,

θα είμαστε εδώ. Αντίστοιχη στάση ευθύνης κρατήσαμε και στο θέμα της

ψήφου των αποδήμων Ελλήνων. Και επανέρχομαι -και ευχαριστώ για την

κατανόηση, κύριε Πρόεδρε- στο θέμα της σημερινής ψηφοφορίας.

Έλεγα ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτή που επεδίωξε τη

συγκροτημένη, σφαιρική και αντικειμενική προσέγγιση του θέματος, χωρίς

καμία πίσω σκέψη για μικροκομματικά οφέλη. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο

συγκροτήσαμε αυτή τη διακομματική επιτροπή με ευρύτατη στήριξη, πλην της

Νέας Δημοκρατίας, μια επιτροπή αποτελούμενη από ειδικούς επιστήμονες,

πρόσωπα εγνωσμένου κύρους και από όλο το πολιτικό φάσμα.

Η ειδική επιτροπή κατέληξε περίπου στο ίδιο πλαίσιο που έχουν

καταλήξει όλοι οι αντίστοιχοι θεσμικοί φορείς στην περίπτωση χωρών με

μεγάλο αριθμό αποδήμων, όπως η Ελλάδα, στο λεγόμενο δηλαδή, σύστημα

κλειστής εκπροσώπησης, με προκαθορισμένο, κλειστό, αριθμό εδρών που

αντιστοιχούν στους ψηφοφόρους του εξωτερικού. Είναι το μοντέλο που

υιοθετούν κράτη με σημαντική διασπορά, όπως η Γαλλία, η Ιταλία, η

Πορτογαλία. Είναι το μοντέλο το οποίο προκρίνουν ως βέλτιστη πρακτική, η

Εθνική Επιτροπή για τα δικαιώματα του ανθρώπου και η Επιτροπή της

Βενετίας, του Συμβουλίου της Ευρώπης. Είναι το μοντέλο που ανταποκρίνεται

στις θέσεις του ΣΑΕ, του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού.

Ήρθαμε, λοιπόν, στον δημόσιο διάλογο από τη θέση της

Αντιπολίτευσης, φέροντας ως δική μας πρόταση την πρόταση στην οποία

κατέληξε αυτή η επιτροπή. Ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή, προσήλθε σε αυτή τη

συζήτηση όχι φορώντας την κομματική φανέλα, αλλά τα εθνικά χρώματα.

Νομίζω ότι πρέπει να κάνετε έναν απολογισμό, γιατί εσείς όλα τα

προηγούμενα χρόνια δεν είχατε ανοίξει αυτό το θέμα και τι είχατε πράξει. Και

δεν είναι υπερβολή η κριτική που θα σας κάνω. Βλέπατε πάντοτε τους

απόδημους ως ένα εν δυνάμει κομματικό εργαλείο, γι’ αυτό και δεν

καταλήξαμε σαράντα χρόνια. Οι παλαιότεροι θα θυμούνται βεβαίως, τις

ναυλωμένες πτήσεις με τα πλαστικά σημαιάκια και τα δωρεάν εισιτήρια που

μετέφεραν οπαδούς από το εξωτερικό για να ψηφίσουν. Αλλά και όταν

αποφασίσατε να ψηφίσετε νομοθετικά το θέμα το 2009, η πρόταση της

κυβέρνησής σας τότε είχε βρει τη μεγάλη αντίδραση του συνόλου της

αντιπολίτευσης, διότι ήταν αντισυνταγματική και προσβλητική για το πολιτικό

σύστημα, αλλά κυρίως για τους απόδημους Έλληνες, αυτή την κοινή μας

πατρίδα, όπου γης, που εσείς θελήσατε να την εντάξετε σε μικροκομματικά

παιχνίδια. Αυτή την άποψη είχατε για την ομογένεια και αυτήν έχετε ακόμα. Το

κομματικό κοστούμι είναι το φυσικό σας ένδυμα απέναντι στον απόδημο

Ελληνισμό. Αν δεν ήταν άλλωστε, δεν θα διαλέγατε ως Υφυπουργό αρμόδιο

για τα θέματα του απόδημου Ελληνισμού τον κ. Διαματάρη. Γιατί ξέρατε καλά

τον κ. Διαματάρη, πολύ πριν τον κάνετε Υφυπουργό. Ξέρατε πολύ καλά ότι

όχι μόνο δεν είχε πτυχίο, αλλά και την ιστορία του «ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΗΡΥΚΑ» και

ήξερε ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης ότι ο κ. Διαματάρης είχε υπογράψει στην

εφημερίδα του κείμενο το 2017, με αφορμή τα πενήντα χρόνια από το

πραξικόπημα, στο οποίο αποκαλούσε τους χουντικούς «μάλλον

καλοπροαίρετους» ανθρώπους για την πατρίδα.

Και ξέρατε πολύ καλά ότι ο κ. Διαματάρης έχει χαρακτηρίσει πάλι στον

«ΕΘΝΙΚΟ ΚΗΡΥΚΑ» τον Αμερικανό Πρέσβη στην Αθήνα, τον κ. Πάιατ,

«χειροκροτητή του Τσίπρα». Και έγραφε στο άρθρο του: «Μήπως, λοιπόν,

έφτασε η ώρα για τη μετάθεσή του, πριν κάνει ακόμα μεγαλύτερη ζημιά στις

σχέσεις των δύο λαών;». Αυτά έλεγε ο κ. Διαματάρης. Τον περασμένο

Απρίλιο τα έγραφε αυτά στον «ΕΘΝΙΚΟ ΚΗΡΥΚΑ», τρεις μήνες πριν ο κ.

Μητσοτάκης τον κάνει Υφυπουργό. Και ήξερε πολύ καλά ποιος είναι. Όμως ο

κ. Μητσοτάκης δεν ήθελε Υφυπουργό για τον απόδημο ελληνισμό που να

ενώνει, έναν κομματάρχη της ομογένειας ήθελε. Γιατί αν ο κ. Πατέρας

κουβαλούσε χίλιες πεντακόσιες ψήφους -έτσι δήλωσε- προκειμένου να πάρει

μια θέση διοικητή νοσοκομείου, ενδεχομένως στο μυαλό του κ. Μητσοτάκη ο

κ. Διαματάρης να κουβαλούσε όχι χίλιες πεντακόσιες, αλλά πολλές χιλιάδες

ψήφους της ομογένειας και γι’ αυτό πήρε τη θέση του Υφυπουργού.


Και γι’ αυτό άλλωστε και παρά τον σάλο που έγινε με την ψεύτικη

αριστεία στο βιογραφικό του, ο κ. Μητσοτάκης δεν τόλμησε να τον αποπέμψει

και ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος μιλούσε για ένα θέμα το οποίο έχει λήξει.

Ο κ. Διαματάρης, λοιπόν, αποτελεί, παρότι έφυγε, χαρακτηριστικό

υπόδειγμα του πώς βλέπετε τους απόδημους και πώς η βασική σας επιθυμία

ήταν να τους μετατρέψετε σε κάτι μικρό και κομματικά ελεγχόμενο.

Γι’ αυτό και αρνηθήκατε άλλωστε τη δική μας πρόταση, που ήταν -

επαναλαμβάνω- η πρόταση της επιτροπής των εμπειρογνωμόνων για κλειστή

εκπροσώπηση με συγκεκριμένο αριθμό εδρών, που θα πηγαίνουν στους

εκπροσώπους της ομογένειας, μια πρόταση που δεν απέκλειε κανέναν. Όλοι

θα είχαν δικαίωμα ψήφου και αυτό το κατανοούν αυτοί που μας ακούνε.

Κατανοούν αυτοί που μας ακούνε ότι κάνατε μια ολόκληρη καμπάνια να

δημιουργήσετε το αίσθημα ότι ανοίγετε τη δυνατότητα ψήφου σε αυτούς, αλλά

στην πραγματικότητα τώρα το κλείνετε, διότι κανένας από αυτούς δεν έχει

φύγει από το ’85 και μετά από την πατρίδα.

Όταν όμως είδατε ότι δεν προκύπτουν οι διακόσιοι Βουλευτές, τότε

αναγκαστήκατε να υποχωρήσετε και να υιοθετήσετε ως βάση συζήτησης την

πρόταση του ΚΚΕ, η οποία απηχεί πράγματι τον ευρωπαϊκό νομικό πολιτισμό

και θέτει συγκεκριμένες προϋποθέσεις στην άσκηση του εκλογικού

δικαιώματος, όπως η ύπαρξη πραγματικού δεσμού του εκλογέα με τη χώρα.

Θέλω να είμαι σαφής. Η πρόταση αυτή δεν είναι αντίστοιχα επαρκής με τη

δική μας πρόταση. Όχι γιατί είναι δική μας η δική μας πρόταση και πρέπει να

την υποστηρίξω, αλλά γιατί αφ’ ενός η πρότασή μας είναι που προέβλεπε

αυτοτελές δικαίωμα του εκλέγεσθαι εκτός από του εκλέγειν και αφ’ ετέρου

γιατί η πρότασή μας ήταν, όπως ανέφερα ήδη, η πρόταση που υιοθετούν επί

του θέματος όλοι οι θεσμικά αρμόδιοι εθνικοί και διεθνείς φορείς.

Παρ’ όλα αυτά, προσήλθαμε στη συζήτηση, θεωρώντας ότι πρέπει να

γίνει ένα βήμα, πρέπει να κλείσει ένα θέμα που παραμένει αρρύθμιστο επί

σαράντα χρόνια και ότι πρέπει να σταθούμε ως πολιτικά κόμματα, ως πολιτική

ηγεσία αντάξιοι των προσδοκιών των αποδήμων αλλά και της αξίας που

έχουν αυτοί οι άνθρωποι ως πρεσβευτές της χώρας μας, της γλώσσας μας,

του πολιτισμού μας, των δυνατοτήτων μας στην παγκόσμια σφαίρα.

Εντοπίσαμε λοιπόν, κύριε Υπουργέ, τέσσερα βασικά προβλήματα στο

νομοσχέδιο που φέρατε και προτείναμε τέσσερις αντίστοιχες λύσεις. Προς

τιμήν σας αποδεχθήκατε τις δύο, έστω και μερικώς. Παραμένουν όμως άλλα

δύο ζητήματα, κορυφαία κατά την άποψή μας, που θα έπρεπε, έστω και την

τελευταία στιγμή, να γίνουν κατανοητά από την Κυβέρνησή σας.

Το πρώτο έχει να κάνει με την επικαιροποίηση των ειδικών εκλογικών

καταλόγων εξωτερικού. Προβλέποντας το νομοσχέδιο εφάπαξ εγγραφή και

διατήρηση των ίδιων εκλογικών καταλόγων για μία οκταετία -το διορθώσατε

από δεκαετία-, δεν εξασφαλίζει για το μέλλον την ύπαρξη του προβλεπόμενου

πραγματικού δεσμού του εκλογέα με τη χώρα, τον πραγματικό δεσμό δηλαδή

που συνίσταται στη διετή διαμονή στην Ελλάδα εντός τριακονταπενταετίας και

στην υποβολή φορολογικής δήλωσης το ίδιο ή το προηγούμενο έτος

εγγραφής. Και νομίζω ότι η πρότασή μας λύνει το πρόβλημα. Η πρότασή μας

είναι οι ειδικοί εκλογικοί κατάλογοι εξωτερικού να επικαιροποιούνται, είτε σε

ετήσια είτε σε διετή βάση.

Το δεύτερο βασικό ζήτημα έχει να κάνει με το ότι στο νομοσχέδιο

περιλαμβάνονται ευρύτατες εξουσιοδοτήσεις προς τον εκάστοτε Υπουργό

Εσωτερικών για ρύθμιση βασικών θεμάτων, όπως η διαδικασία εγγραφής

στους καταλόγους και ο τρόπος πιστοποίησης του εκλογέα. Αν όμως μπορεί

αυτά τα θέματα να τα ρυθμίζει ο Υπουργός με υπουργικές αποφάσεις, τότε

παρακάμπτεται η ίδια η απαίτηση του Συντάγματος για έγκριση από τα 2/3 της

Βουλής, γι’ αυτό και προτείνουμε ως λύση όλες οι σχετικές υπουργικές

αποφάσεις να εκδίδονται ύστερα από σύμφωνη γνώμη, όχι απλή, όπως

προβλέπει το νομοσχέδιο, και μόνο για κάποιες αποφάσεις από αυτές, όχι για

όλες, με σύμφωνη γνώμη και με πλειοψηφία των 2/3 της Ειδικής Μόνιμης

Επιτροπής Ελληνισμού της Διασποράς ή της διακομματικής επιτροπής.

Και να σημειώσω, κύριε Υπουργέ, ότι και η Επιστημονική Υπηρεσία της

Βουλής επισημαίνει ότι υφίσταται θέμα συνταγματικότητας λόγω της

ευρύτατης νομοθετικής εξουσιοδότησης που προβλέψατε. Σας ζητώ, λοιπόν,

να κάνετε κάποια βήματα για να λυθούν τα ζητήματα αυτά, προκειμένου να

μπορέσουμε να υπερψηφίσουμε το νομοσχέδιο, όχι μόνο επί της αρχής, αλλά

και επί όλων των άρθρων. Νομίζω ότι θα ήταν μια θετική εξέλιξη αυτή.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η στάση μας απέναντι στο σημερινό

νομοσχέδιο είναι ακριβώς η στάση που είχαμε απέναντι στους απόδημους τα

τεσσεράμισι χρόνια που ήμασταν στη διακυβέρνηση του τόπου, μια στάση

σεβασμού και ειλικρίνειας, που και εκείνοι περιμένουν από την ελληνική

πολιτεία και ταυτόχρονα από ένα σύγχρονο κράτος. Είναι ακριβώς η ίδια

στάση που δείξαμε και στο σύνολο της εξωτερικής μας πολιτικής,

αναπτύσσοντας μια υπεύθυνη εξωτερική πολιτική που έφερε καρπούς σε

ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Είναι ακριβώς αυτή η πολιτική που σε

κρίσιμης εθνικής σημασίας θέματα οφείλει να τηρεί μια δύναμη πατριωτικής

ευθύνης, είτε βρίσκεται στην κυβέρνηση είτε βρίσκεται στην αντιπολίτευση.

Και είναι μια στάση που δυστυχώς αποδείξατε τα τρία προηγούμενα

χρόνια ότι δεν μπορέσατε να ασκήσετε ως αντιπολίτευση, γιατί ως κόμμα -ας

μου επιτραπεί αυτή η έκφραση- πάσχετε από ένα σύνδρομο, το σύνδρομο

του πολιτικού Ιανού. Από τη μια πλευρά, θέλετε να πηγαίνετε έξω στην

Ευρώπη και να χαίρετε σεβασμού από τους ευρωπαίους ομολόγους σας, να

μη σας αντιμετωπίζουν ως Όρμπαν του Νότου, από την άλλη πλευρά όμως

κουβαλάτε τα βάρη του ίδιου σας του εαυτού, την ακροδεξιά λαϊκίστικη

ρητορική με την οποία κερδίσατε τις εκλογές: «Προδοσία η Συμφωνία των

Πρεσπών» μέσα, «θα την τηρήσουμε και θα την τιμήσουμε» έξω. «Ο ΣΥΡΙΖΑ

φέρνει τους λαθρομετανάστες» μέσα, «γεωπολιτικό και μη διαχειρίσιμο το

πρόβλημα» έξω. «Δικαίωμα ψήφου σε όλους τους αποδήμους» έξω,

παιχνίδια για εκλογική πελατεία και εν τέλει αποκλεισμός της μεγάλης

πλειοψηφίας των αποδήμων από το εκλέγεσθαι και του εκλέγειν μέσα.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, εμείς είμαστε περήφανοι που δεν

ακολουθήσαμε ούτε θα ακολουθήσουμε αυτή την πρακτική, γιατί η

προοδευτική και δημοκρατική παράταξη ήταν, είναι και θα είναι πάντοτε

δύναμη πατριωτικής ευθύνης.



ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Κωνσταντίνος Τασούλας): Κύριες και κύριοι

συνάδελφοι, γίνεται γνωστό στο Σώμα ότι από τα άνω δυτικά θεωρεία

παρακολουθούν τη συνεδρίαση, αφού ενημερώθηκαν για την ιστορία του

κτηρίου και τον τρόπο οργανώσεως και λειτουργίας της Βουλής και

ξεναγήθηκαν στην έκθεση της Αίθουσας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ»,

σαράντα τρεις μαθήτριες και μαθητές και τέσσερις συνοδοί εκπαιδευτικοί από

το 1ο Γυμνάσιο Ιεράπετρας Λασιθίου.



Έχει ζητήσει τον λόγο εκ μέρους της Κυβερνήσεως για λίγα λεπτά,

όπως δικαιούται, ο Υπουργός Εσωτερικών, ο κ.Θεοδωρικάκος.

Ορίστε, έχετε τον λόγο.

Έχει ζητήσει τον λόγο εκ μέρους της Κυβερνήσεως για λίγα λεπτά,

όπως δικαιούται, ο Υπουργός Εσωτερικών, ο κ. Θεοδωρικάκος.

Κύριε Θεοδωρικάκο, έχετε τον λόγο.


Πρόεδρε, έχει φύγει ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Φαντάζομαι,

όμως, θα ακούσει την απάντηση της Κυβερνήσεως.

Φοβούμαι ότι ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και Αρχηγός της Αξιωματικής

Αντιπολίτευσης έχει μπερδευτεί με την τοποθέτηση του. Το αντικείμενο της

σημερινής συζήτησης ήταν, πράγματι, ένα εθνικό θέμα. Ήταν αυτό της

διευκόλυνσης της ψήφου των Ελλήνων του εξωτερικού. Δεν ήταν αντικείμενο

της σημερινής συζήτησης οι ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Να μου επιτρέψετε να σας πω ότι την ημέρα που ο Αρχηγός της

Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ανακοίνωσε την πρόθεση του κόμματός του να

υπερψηφίσει επί της αρχής το νομοσχέδιο για την ψήφο των Ελλήνων του

εξωτερικού, την ημέρα που η ελληνική Βουλή με διακόσιες ενενήντα μία

ψήφους θα εκπέμψει ένα μήνυμα εθνικής ενότητας, συναίνεσης και

συνεννόησης των κομμάτων για να γίνει πράξη μία μεγάλη θεσμική τομή που

τη χρωστάμε στους Έλληνες του εξωτερικού μισό ολόκληρο αιώνα ως

ελληνική πολιτεία, αυτήν την ημέρα επέλεξε ο Αρχηγός της Αξιωματικής

Αντιπολίτευσης για να επιτεθεί πολιτικά στον Πρωθυπουργό της χώρας για τα

εθνικά μας θέματα.

(Θόρυβος από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)

Θέλω, λοιπόν, να σας πω, κύριοι, ότι πρέπει να εναρμονιστείτε και να

κάνετε με την ψυχή σας και την καρδιά σας αυτό που θα γίνει σήμερα στο

Ελληνικό Κοινοβούλιο και αφορά την ψήφο των αποδήμων.

Σε ό,τι αφορά τα εθνικά μας θέματα και ιδίως, σε ό,τι αφορά τις

εξελίξεις για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ο κύριος Πρωθυπουργός

ενημέρωσε ο ίδιος τη Βουλή των Ελλήνων. Στη συνέχεια, όπως πιστεύω ότι

άριστα γνωρίζει ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, συνεδρίασε

κεκλεισμένων των θυρών το Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής, το

οποίο έτυχε αναλυτικής ενημέρωσης από τον Υπουργό Εξωτερικών, τον κ.

Δένδια. Και όπως επανειλημμένα έχει πει ο Πρωθυπουργός, ο Αρχηγός της

Αξιωματικής Αντιπολίτευσης έχει πάντοτε τη δυνατότητα -γιατί είναι ανοιχτός ο

Πρωθυπουργός- να ενημερωθεί για οποιοδήποτε θέμα θεωρεί ότι χρειάζεται.

Δεν πρόκειται, όμως, να μακρηγορήσω για αυτό το ζήτημα, γιατί δεν

είναι ούτε το δικό μου θέμα αυτό. Το έκανα μόνο για να καλύψω την ουσία

των πραγμάτων.

Σε ό,τι αφορά το ζήτημα του νόμου που συζητάμε σήμερα και την

επιχειρηματολογία που ανέπτυξε ο κ. Τσίπρας, αναρωτήθηκε γιατί σαράντα

πέντε χρόνια δεν έχει ψηφιστεί η σχετική ρύθμιση και έδωσε τις ερμηνείες του.

Προσωπικά, ως ένας άνθρωπος που για πρώτη φορά στη διάρκεια αυτής της

θητείας βρίσκεται και στα Βουλευτικά και στα Υπουργικά έδρανα, έχω να

παρατηρήσω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας κυβέρνησαν τη χώρα τέσσερα

χρόνια και δεν έλυσαν το θέμα, ενώ ο κ. Μητσοτάκης το έλυσε σε τέσσερις

μήνες. Αυτή είναι η πραγματικότητα.


Η επιτροπή, στην οποία αναφέρθηκε ο Αρχηγός της Αξιωματικής

Αντιπολίτευσης ότι συστάθηκε στη δική του διακυβέρνηση, στο τελικό της

πόρισμα, όπως ανέφερα και προηγουμένως στην ομιλία μου, είχε μία

κεφαλαιώδη διαφορά από τις ρυθμίσεις του παρόντος νόμου. Ποια είναι η

διαφορά; Η διαφορά είναι ότι δεν προέβλεπε -το αντίθετο μάλιστα, ήταν

ενάντια- την ισότιμη ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού. Δεν επέτρεπε στους

Έλληνες του εξωτερικού να ψηφίζουν για την ανάδειξη κυβέρνησης στην

πατρίδα μας και για την ανάδειξη των πολιτικών συσχετισμών. Ας μην

κάνουμε ότι αυτό είναι ένα δευτερεύον θέμα, γιατί αυτή ήταν η καθοριστική

κόκκινη γραμμή που είχε τεθεί στη διάρκεια όλης αυτής της συζήτησης.

Επίσης, είναι σε όλους γνωστό ότι επί τέσσερα χρόνια υπήρξε άρνηση

από την προηγούμενη κυβέρνηση να συζητήσει εδώ στο Κοινοβούλιο την

πρόταση που είχε καταθέσει η Αξιωματική Αντιπολίτευση και ο Αρχηγός της

για το συγκεκριμένο θέμα, για το νομοσχέδιο της ψήφου των Ελλήνων του

εξωτερικού. Δεν έγινε ποτέ πραγματικότητα.

Να μου επιτρέψετε να σας πω και κάτι τελευταίο. Πιστεύω ότι ο κύριος

Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης πρέπει να στοχαστεί συνολικά

πάνω στη στρατηγική του και στην πολιτική πορεία του κόμματος του

ΣΥΡΙΖΑ, ύστερα από την τετραετή κυβερνητική εμπειρία. Το βασικότερο που

πρέπει να γίνει είναι ότι πρέπει να μπει ένα τέλος σε επιλογές ψεμάτων και

άρνησης της αλήθειας και της πραγματικότητας.

Και μια και το ισχυρίζομαι, θέλω ξεκάθαρα σήμερα να σας πω ότι η

στιγμή στην οποία το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης μετέβαλε τη

συμπεριφορά του και ήρθε να αποδεχθεί την άποψη ότι οι Έλληνες του

εξωτερικού θα ψηφίζουν για την ανάδειξη Κυβέρνησης στην Ελλάδα είναι η

στιγμή κατά την οποία διεφάνη από τις τοποθετήσεις του Κομμουνιστικού

Κόμματος στη διακομματική επιτροπή ότι μπορούν να υπάρξουν οι διακόσιες

ψήφοι. Τότε, ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να μην απομονωθεί πολιτικά. Και έκανε

πάρα πολύ σωστά. Αυτή, όμως, είναι η αλήθεια και η πραγματικότητα. Και

είναι καλό κανείς να την παραδέχεται.

Και επειδή όλοι οφείλουμε να την παραδεχόμαστε, θέλω να σας πω -

επειδή άκουσα ξανά ένα τόσο διαφορετικό θέμα από αυτό που συζητάμε

σήμερα- για κάποιο ζήτημα με κάποιον ηλικιωμένο Πρόεδρο που

τοποθετήθηκε σε ένα επαρχιακό νοσοκομείο. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά της

Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας από την Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ: Η

Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ξέρει να διορθώνει αμέσως ακόμα και αυτά

τα μικρά λάθη της, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να ζει μέσα στα λάθη.


ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Κωνσταντίνος Τασούλας): Τον λόγο έχει η κ.

Ξενογιαννακοπούλου για τρία λεπτά.

ΜΑΡΙΛΙΖΑ ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Θα ήθελα να απευθυνθώ στον κύριο Υπουργό Εσωτερικών με τρία

σημεία. Πρώτα απ’ όλα, είναι φανερό ότι ο κύριος Υπουργός δεν κατάλαβε το

νόημα από την ομιλία του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Είναι

σίγουρο, όμως, ότι κατάλαβε ο ελληνικός λαός που μας άκουσε.

Διότι το μήνυμα του, κύριε Υπουργέ, ήταν ξεκάθαρο. Εμείς ως

Αντιπολίτευση δεν πρόκειται να κάνουμε την ισοπεδωτική αντιπολίτευση που

κάνατε εσείς τα προηγούμενα χρόνια, ιδιαίτερα στα εθνικά θέματα, όπως τη

Συμφωνία των Πρεσπών. Αντίθετα, σήμερα που είναι η παραμονή του

Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, ενός κρίσιμου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, ήρθε εδώ

ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, προκειμένου να υποβάλει

προτάσεις και να δηλώσει ότι παρά την κριτική που έχουμε κάνει το

προηγούμενο διάστημα, όσον αφορά την αδράνεια που έδειξε η Κυβέρνηση

και τον αιφνιδιασμό που υπέστη από την επιθετικότητα της Τουρκίας και την

αναβάθμιση αυτή της επιθετικότητας, εμείς είμαστε εδώ ακριβώς για να

στείλουμε το μήνυμα ενός αρραγούς εθνικού μετώπου. Και για αυτόν τον

λόγο, σας υπέβαλε και συγκεκριμένες προτάσεις. Και ελπίζουμε πραγματικά

να αξιοποιηθούν και από τον Πρωθυπουργό αύριο.

Και φυσικά, τα λεγόμενα εδώ, στην Εθνική Αντιπροσωπεία, παίζουν

ρόλο, όπως ξέρετε και στη διπλωματία, ιδιαίτερα, όταν μιλάει και η

Αντιπολίτευση, προκειμένου και να εφαρμοστούν οι κυρώσεις, οι οποίες

καθυστέρησαν να επιβεβαιωθούν και επίσης, να επεκταθούν και τα άλλα

σημεία που ανέφερε ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

Όσον αφορά το νομοσχέδιο, κύριε Υπουργέ, το είπαμε και

προηγούμενα και το είπε και ο Αρχηγός της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του

ΣΥΡΙΖΑ. Αν σήμερα συζητάμε εδώ το νομοσχέδιο και υπάρχει μία ευρύτερη

συναίνεση για την εξεύρεση –επιτέλους- μιας λύσης σε αυτήν τη θεσμική

εκκρεμότητα της διευκόλυνσης της ψήφου των αποδήμων είναι γιατί η

πλειοψηφία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ στην προτείνουσα

Βουλή ήταν αυτή που πρότεινε στην αναθεώρηση του Συντάγματος -και

υιοθετήθηκε- να ανοίξει το άρθρο 54. Αλλιώς, σήμερα, δεν θα υπήρχε η

συνταγματική δυνατότητα και οι εγγυήσεις για να διασφαλιστεί η συνταγματική

θεσμοθέτηση γύρω από το σχέδιο νόμου και να για να υπάρξει ευρύτερη

συναίνεση. Και ξέρετε πολύ καλά ότι προσήλθε ο ΣΥΡΙΖΑ στη διακομματική

συζήτηση στο Υπουργείο Εσωτερικών με πολύ θετικό τρόπο. Και αυτό

αποτυπώθηκε και στην επιτροπή και στην ομιλία σήμερα του Προέδρου του

ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτό που σας είπαμε -και κλείνω με αυτό, κύριε Πρόεδρε- είναι ότι

έχουν καλυφθεί τα περισσότερα θέματα ουσίας μέσα από και τη δική σας

προσπάθεια που την αναγνωρίζουμε και τις βελτιώσεις που κάνατε σήμερα

και την προσπάθεια όλων των κομμάτων της Αντιπολίτευσης.

Παραμένουν δύο θέματα που για εμάς είναι σημαντικά. Πραγματικά

σας το ζητάμε αυτό και σας το ζήτησε και ο κ. Τσίπρας προηγουμένως. Το

θέμα αφορά το αδιάβλητο και τη διαφάνεια μιας πρωτόγνωρης διαδικασίας

που θα εφαρμοστεί για πρώτη φορά. Κύριε Υπουργέ, είναι προς συμφέρον

σας να μπορέσετε και εσείς να ανταποκριθείτε, έστω και την τελευταία στιγμή,

σε μία πιο τακτική επικαιροποίηση των καταλόγων. Διότι όπως είπε ο

Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ορισμένες από τις κανονιστικές εξουσιοδοτικές

πράξεις πρέπει να έχουν την κάλυψη της διακομματικής επιτροπής.

Πιστεύουμε ότι αυτό είναι και για το δικό σας συμφέρον. Διότι η πρώτη

εφαρμογή αυτής της πρωτόγνωρης διαδικασία θα είναι κρίσιμη.

Δεν πρέπει να υπάρχει καμμία σκιά. Να είμαστε σίγουροι ότι η πρώτη

εφαρμογή μιας διαδικασίας που ολόψυχα όλοι θέλουμε να στηρίξουμε, θα

γίνει με αδιάβλητο και δημοκρατικό τρόπο.



ΚΛΕΩΝ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, τον λόγο επί της διαδικασίας.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Κωνσταντίνος Τασούλας): Ορίστε, κύριε Γρηγοριάδη,

έχετε τον λόγο.

ΚΛΕΩΝ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ: Ήθελα να πω ότι συμβαίνουν πρωτόγνωρα

πράγματα. Ο κ. Βαρουφάκης ηγείται Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Και είναι

προφανές ότι κανένας Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος αντικαθιστώντας τον

Πρόεδρό του, δεν έχει δικαίωμα να προηγηθεί. Το ξέρω και εγώ που είμαι εδώ

πέντε μήνες.

Εσείς -φαντάζομαι- όλοι εκεί πάνω το ξέρετε καλύτερα από εμένα.

Διαμαρτυρόμαστε εντόνως.

Ευχαριστώ.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Κωνσταντίνος Τασούλας): Διαμαρτύρεστε και εντόνως

αλλά νομίζω και αδίκως. Γιατί, ο Υπουργός που μίλησε δικαιούται βάσει του

Κανονισμού να λαμβάνει τον λόγο όποτε τον ζητά για πέντε ή για τρία λεπτά.

ΚΛΕΩΝ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ: Σωστά.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Κωνσταντίνος Τασούλας): Αμέσως μετά, επειδή έλειπε

ο Αρχηγός της Αντιπολιτεύσεως -ο κ. Θεοδωρικάκος απάντησε στον κ.

Τσίπρα- απάντησε για λογαριασμό του η κ. Ξενογιαννακοπούλου για τρία

λεπτά και έληξε το θέμα.

ΚΛΕΩΝ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ: Αυτή είναι η ένστασή μας επί της διαδικασίας

ότι δεν θα έπρεπε να απαντήσει η κ. Ξενογιαννακοπούλου. Εάν ήταν ο κ.

Τσίπρας, τότε καλώς είχε το δικαίωμα. Αλλά δεν μεταπηδά το δικαίωμα κατά

τη δική μας ανάγνωση του Κανονισμού στην κ. Ξενογιαννακοπούλου. Και μην

το παίρνετε προσωπικά, κυρία Ξενογιαννακοπούλου. Με το Προεδρείο

έχουμε ένσταση. Δεν έχει σχέση με εσάς, αλλά με τον χειρισμό του

Προεδρείου.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Κωνσταντίνος Τασούλας): Προφανώς.

Τον λόγο έχει ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΜέΡΑ25,

κ. Γιάνης Βαρουφάκης.

ΓΙΑΝΗΣ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ (Γραμματέας του ΜέΡΑ25): Ευχαριστώ,


Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, σήμερα είχαμε μία εξαιρετική ευκαιρία να

διορθώσουμε μία κατάφωρη αδικία απέναντι στην ελληνική διασπορά.

Δυστυχώς, δεν ξεκινήσαμε καλά. Ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης

μίλησε είκοσι λεπτά για να υπερασπιστεί του καλύτερου δώρου που

μπορούσε να κάνει ως Πρωθυπουργός στον κ. Ερντογάν μέσα από την

λυκοφιλία του με τον κ. Νετανιάχου και τον δικτάτορα της Αιγύπτου. Από την

άλλη μεριά κύριε Θεοδωρικάκο έχετε δίκιο για τη συμπεριφορά του Αρχηγού

της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αλλά ο δικός σας Πρόεδρος, ο

Πρωθυπουργός, αφού έκανε μία σωστή έκκληση για ομοψυχία απ’ όλους μας,

αποχώρησε χωρίς να ακούσει ούτε τον Αρχηγό της Αξιωματικής

Αντιπολίτευσης, ούτε και να συμμετάσχει στη συζήτηση.

Εμείς ως ΜέΡΑ25 παραμένουμε προσηλωμένοι σε αυτή τη μοναδική

ευκαιρία για τη διόρθωση της κατάφωρης αδικίας απέναντι στην ελληνική

Διασπορά. Η Ελλάδα δεν είναι Γερμανία, Γαλλία, Βρετανία, Ηνωμένες

Πολιτείες. Αντίθετα με αυτές τις χώρες η καρδιά της Ελλάδας πάλλεται στη

Διασπορά. Και πάλλεται το ίδιο έντονα στην Διασπορά όσο πάλλεται και εντός

της γεωγραφικής επικρατείας αυτού του κράτους, που με νύχια και με δόντια

στήσαμε, υπερασπιστήκαμε. Ένα κράτος το οποίο δεν θα μπορούσαμε να

έχουμε στήσει ή να υπερασπιστούμε χωρίς τη Διασπορά. Ίσως η ελληνική

καρδιά, η ελληνική ψυχή να πάλλεται ακόμα πιο έντονα στη Διασπορά απ’ ό,τι

εντός των συνόρων. Η αδικία που καλούμαστε να διορθώσουμε συνεπώς

υπερβαίνει τα τεχνικά ζητήματα μιας διευκόλυνσης άσκησης εκλογικού

δικαιώματος.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μιλάμε για ανθρώπους που η πατρίδα

έδιωξε κατά κύματα, πολλές φορές ξεπούλησε, με τα παιδιά της κρίσης να

είναι το τελευταίο κύμα, κρούσμα. Μιλάμε για ανθρώπους που διατηρούν

σχέσεις λατρείας και θυμού με την πατρίδα. Μιλάμε για ανθρώπους -μην το

ξεχνάμε αυτό, ίσως να μην το ξέρετε όσοι δεν έχετε άμεση σχέση με Έλληνες

του εξωτερικού, με απόδημους- που όταν φτάνουν στο αεροδρόμιο, πολλοί

από εμάς τους γηγενείς τους κοροϊδεύουμε για την προφορά τους. Κάποιοι

τους εκμεταλλεύονται. Μιλάμε για ανθρώπους που τους θυμόμαστε ως

ελληνική πολιτεία μόνο όταν τους έχουμε ανάγκη. Ανθρώπους που τους

περιφρονούμε ως πολιτεία συστηματικά και κατ’ εξακολούθηση στην πράξη,

ενώ τους εκθειάζουμε στα λόγια και κάθε χρόνο την 25η Μαρτίου. Μιλάμε για

ανθρώπους που η ένταξή τους στην εκλογική διαδικασία δεν είναι -άλλη μία

φορά θα το πω- τεχνικό, νομικό θέμα. Αφορά τη λαχτάρα τους για την

πατρίδα, αφορά τις αμαρτίες μας ως πολιτεία, αφορά το αγκάλιασμα ενός

μεγάλου μέρους της ψυχής μας, που πάλλεται στο εξωτερικό.

Γι’ αυτό όταν η Νέα Δημοκρατία, ο κ. Πρωθυπουργός προσωπικά πήγε

στην Αστόρια και τους υποσχέθηκε πρόσβαση σε κάλπες, ψήφο, εμείς στο

ΜέΡΑ25 δεν το είδαμε μικροκομματικά. Θα θυμάστε ίσως από τις πρώτες

συναντήσεις μας σε αυτή την Ολομέλεια στο πλαίσιο της συζήτησης των

προγραμματικών σας δηλώσεων, εμείς στο ΜέΡΑ25 δεν μετρήσαμε κουκιά,

αλλά υπερθεματίσαμε. Είδαμε την απόδοση του δικαιώματος -της

διευκόλυνσης αν θέλετε- ψήφου των μεταναστών, των αποδήμων σαν μία

ευκαιρία απονομής δικαιοσύνης. Την είδαμε σαν μία ευκαιρία μάλιστα

ενίσχυσης του κοινοβουλευτισμού μας.

Εμείς καταθέσαμε άμεσα πρόταση νόμου για δημιουργία εκλογικών

περιφερειών του εξωτερικού, έτσι ώστε οι Έλληνες της Αυστραλίας, οι

Έλληνες Αμερικής να στέλνουν εκλεγμένους εκπροσώπους τους και να

κάθονται εδώ μεταξύ μας. Αυτό θα ήταν δύναμη τόσο για εμάς όσο και για τον

Ελληνισμό εκτός συνόρων. Με άλλα λόγια να τους δώσουμε πραγματικά

δικαίωμα στο εκλέγειν αλλά και στο εκλέγεσθαι.

Από την επόμενη μέρα, δυστυχώς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο

δημόσιος διάλογος δηλητηριάστηκε. Εμείς, το ΜέΡΑ25 που καταθέσαμε

πρώτοι σε αυτή την Αίθουσα την πρόταση για εκλογικές περιφέρειες

αποδήμων, λοιδορηθήκαμε στα μέσα κοινωνικής επικοινωνίας, στις

τηλεοράσεις. Δεχθήκαμε επιθέσεις θλιβερής χυδαιότητας. Ακούσαμε να μας

λένε: «Και τι είστε εσείς που θα δώσετε ψήφο σε αυτούς, που ενώ δεν ζουν

εδώ και δεν πληρώνουν φόρο εδώ, θα έρχονται να μας λένε τι να κάνουμε;».

Μια αβάσταχτη δειλία γέννησε επικίνδυνα επιχειρήματα.

Όποιος δεν θέλει να αποδοθούν, να διευκολυνθούν τα πολιτικά

δικαιώματα για την Διασπορά, για τους απόδημους, ας το πει ξεκάθαρα. Πείτε

το, να είμαστε σαν τη Δανία. Ξέρετε, οι Δανοί πολίτες με το που γίνονται

μόνιμοι κάτοικοι στη Σουηδία, στην Αυστραλία χάνουν το δικαίωμα του

εκλέγειν και του εκλέγεσθαι. Και το αεροπλάνο να πάρουν να πάνε στην

Κοπεγχάγη, δεν ψηφίζουν. Έτσι αποφάσισαν μετά από ξεκάθαρη συζήτηση οι

Βουλευτές στο δανέζικο κοινοβούλιο.

Στη Βρετανία ισχύει κάτι διαφορετικό. Κάθε πέντε με δεκαεπτά μήνες -

εξαρτάται- ανανεώνονται οι εκλογικοί κατάλογοι. Και αν δεν είσαι μόνιμος

κάτοικος της περιοχής σου, χάνεις το εκλογικό σου δικαίωμα. Όποιος θέλει να

το τολμήσει, να ζητήσει την αφαίρεση των εκλογικών δικαιωμάτων από τους

απόδημους, ας το κάνει. Μην τολμήσετε, όμως, να κρυφτείτε -όπως κρύβεστε

πάρα πολλοί από σας- αγαπητοί συνάδελφοι, πίσω από ακροβατισμούς.

Φτάσαμε εμείς στο ΜέΡΑ25 να ακούμε από κύκλους υποτιθέμενους

της Αριστεράς επιχειρήματα υπέρ της διασύνδεσης της ψήφου με τη

φορολογία! Με άλλα λόγια δεν έχουνε πρόβλημα με έναν εφοπλιστή -που έχει

μία βίλα στην Καστέλα ή στην Εκάλη που είναι offshore και δεν πληρώνει

τίποτα γιατί είναι φορολογικός κάτοικος Λονδίνου- να ψηφίζει στην Καστέλα,

στην Εκάλη. Αλλά έχουν πρόβλημα με τον μεροκαματιάρη της Μελβούρνης,

που πασχίζει και κόπτεται για την πατρίδα.

Οι συνάδελφοι που τα λένε αυτά, οι πολίτες που τα λένε, δεν

καταλαβαίνουν ότι ανοίγουν έναν ασκό του Αιόλου; Το επόμενο βήμα δεν

καταλαβαίνετε ότι θα είναι το επιχείρημα ή το ερώτημα, «Γιατί να ψηφίσει ένας

άστεγος, που δεν κάνει δήλωση στην εφορία;». Αποτελεί βασική παραβίαση

αρχών της Αριστεράς αυτό που έχουμε δει τις τελευταίες εβδομάδες, τους

τελευταίους μήνες, το να υπολογίζουν τις εκλογικές απώλειες και να κρίνουν

για την απονομή συγκεκριμένων εκλογικών δικαιωμάτων ανάλογα με αυτό.

Θέλω να σας θυμίσω ότι υπήρχε μία επίσημη Αριστερά με αρχές στις

αρχές της δεκαετίας του ’50, η Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά. Όταν, λοιπόν,

ετέθη τότε το ζήτημα της ψήφου των γυναικών, παρά το γεγονός ότι ήταν

ξεκάθαρο ότι η πλειοψηφία των γενικών δεν θα ψήφιζε ΕΔΑ, αλλά

συντηρητικά κόμματα, η Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά πρωτοστάτησε στα

δικαιώματα των γυναικών και στο δικαίωμα στην ψήφο. Γι’ αυτό υπάρχει το

ΜέΡΑ25 σήμερα, για να θυμίζει κάποια τέτοια ζητήματα.

Τελικά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τα βρήκατε. Παντρέψατε τη

σκοπιμότητα με την εμπάθεια απέναντι στους απόδημους, για να καταλήξετε

στην υποκρισία και στον εμπαιγμό των αποδήμων. Κι έτσι το ΜέΡΑ25, το

κόμμα που με ενθουσιασμό αγκάλιασε την πρωτοβουλία για ψήφο στους

απόδημους, σήμερα θα είμαστε το μόνο κόμμα, που θα καταψηφίσει για

λόγους αρχής.

Γιατί θα καταψηφίσουμε; Επιτρέψτε μου μερικά πολύ συγκεκριμένα

παραδείγματα, μια αναφορά σε ανθρώπους που αναπνέουν, ελπίζουν,

λαχταρούν και περιμένουν κάτι από εσάς και από εμάς σήμερα εδώ από την

Ολομέλεια. Είναι συγκεκριμένα άτομα με ονοματεπώνυμα.

Ο πρώτος ονομάζεται Γιώργος Μπίζος. Είναι ενενήντα ενός ετών.

Γεννήθηκε το 1928 κοντά στη Μεθώνη. Δεκατεσσάρων ετών φυγαδεύτηκε

μαζί με τον πατέρα του, ο οποίος είχε βοηθήσει κάποιους Άγγλους

στρατιώτες, και με μια βάρκα κατέληξε στην Αλεξάνδρεια και από εκεί στη

Νότια Αφρική όπου πάσχισε, πήγε κόντρα στον ρατσισμό, σπούδασε

δικηγόρος και έγινε ο δικηγόρος του Νέλσον Μαντέλα. Αργότερα, μετά την

αποφυλάκιση του Νέλσον Μαντέλα ο Γιώργος Μπίζος συνέγραψε το

Σύνταγμα της Νότιας Αφρικής.

Λοιπόν, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, ο Γιώργος Μπίζος σύμφωνα με

τον νόμο σας που ψηφίζεται σήμερα δεν θα μπορεί να ψηφίζει στο

Γιοχάνεσμπουργκ.

Γεωργία Παπαδοπούλου ετών εβδομήντα έξι, γεννηθείσα το 1943. Το

1960 μετέβη στη Φιλαδέλφεια των Ηνωμένων Πολιτειών ως νύφη. Εκεί έκανε

παιδιά, έκανε εγγόνια, τα οποία πασχίζει να τα κρατήσει όσο πιο κοντά γίνεται

στην Ελλάδα ζώντας, αναπνέοντας, αφουγκραζόμενη καθημερινά η ίδια η

Γεωργία Παπαδοπούλου την πατρίδα. Σύμφωνα με τον νόμο σας η Γεωργία

Παπαδοπούλου δεν θα μπορεί να ψηφίζει στη Φιλαδέλφεια.

Μάρη Βελονάκη πενήντα δύο ετών, γεννηθείσα το 1967, κόρη

διπλωματικού υπαλλήλου. Τελείωσε το δημοτικό εδώ και μετά ακολουθώντας

τον πατέρα της, την οικογένειά της ζούσε όπου πήγαινε ο πατέρας της, στην

πρεσβεία στη Λευκωσία, στο Παρίσι, στην Ελβετία. Τελείωσε τις σπουδές της

στην Ελβετία, στη σχολή καλών τεχνών.

Σήμερα η Μάρη Βελονάκη είναι από τις πρώτες καθηγήτριες

κοινωνικής ρομποτικής στο Πανεπιστήμιο του New South Wales στην

Αυστραλία, τιμάει την Ελλάδα, φέρνει τη ρομποτική στην Ιαπωνία, στο Σαν

Φρανσίσκο, στην Αφρική. Όπου πηγαίνει αποτελεί ένα σύμβολο για το τι

μπορεί να πετύχουν οι Έλληνες. Σύμφωνα με τον νόμο σας η Μάρη Βελονάκη

δεν θα μπορεί να ψηφίζει στον τόπο κατοικίας της στο Σύδνεϋ.

Νίκος Παπαστεργιάδης πενήντα οκτώ ετών, γεννηθείς το 1961,

συνομήλικός μου, δεύτερης γενιάς Έλληνας. Διέπρεψε στο Πανεπιστήμιο του

Μάντσεστερ και στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. Για δεκαετίες είναι

καθηγητής σύγχρονης τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης και κριτικός

τέχνης. Από την Κορέα, την Ελβετία, τη Σουηδία έως τις Ηνωμένες Πολιτείες

και στον Καναδά ο Νίκος Παπαστεργιάδης είναι γνωστός ως ένας από τους

πιο σπουδαίους κριτικούς τέχνης στον κόσμο. Όπου πηγαίνει κουβαλάει μαζί

του την Ελλάδα, είναι πρέσβης της. Ο Νίκος Παπαστεργιάδης δεν θα μπορεί

να ψηφίζει σύμφωνα με τον νόμο σας στη Μελβούρνη.

Χρήστος Μηχαηλίδης. Είναι εξήντα επτά ετών. Το 1972 ως φοιτητής

της Ανωτάτης Εμπορικής τότε, κυνηγημένος από τη χούντα, πήγε στη

Σουηδία όπου τελείωσε τις σπουδές του, έστησε τη ζωή του, έχει δύο κόρες.

Η επαφή του με τα ελληνικά πολιτιστικά και πολιτικά δρώμενα είναι συνεχής.

Αν και ο Χρήστος και οι κόρες του ψηφίζουν στη Στοκχόλμη στις ευρωεκλογές

και μάλιστα με σταυρό, σύμφωνα με τον νόμο σας δεν θα ψηφίζουν στις

εθνικές εκλογές.

Το πέμπτο άτομο δεν θα το κατονομάσω, είναι αφηρημένο. Θα

μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε φοιτητής, ερευνητής, οποιοδήποτε παιδί της

χρεοδουλοπαροικίας η Ελλάς, της Ελλάδας των μνημονίων που ζει σε

οποιαδήποτε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το αντιπροσωπευτικό αυτό άτομο εκατοντάδων χιλιάδων συμπολιτών

μας, που ψήφισε την 26 Μαΐου στις ευρωεκλογές με σταυρό προτίμησης,

σύμφωνα με τον νόμο σας, κύριε Υπουργέ, δεν θα μπορεί να ψηφίσει με

σταυρό εκπρόσωπό του ή της εδώ στο Κοινοβούλιο. Μόνο αρχηγό κόμματος

θα μπορεί να ψηφίζει και τις επιλογές του ή της του αρχηγού κόμματος στο

ψηφοδέλτιο επικρατείας.

Και μην μου πείτε ότι διευρύνατε το ψηφοδέλτιο επικρατείας για να

δικαιολογήσετε τα αδικαιολόγητα. Αναφέρθηκα σε δύο άτομα πριν, τη Μάρη

Βελονάκη και τον Νίκο Παπαστεργιάδη. Οι δυο τους κόσμησαν το ψηφοδέλτιο

επικρατείας του ΜέΡΑ25 στις προηγούμενες εκλογές. Εμείς δεν χρειαστήκαμε

τον νόμο σας για να εντάξουμε επιφανείς απόδημους στο ψηφοδέλτιο

επικρατείας μας. Ο νόμος σας τι τους προσέφερε; Τι προσέφερε και τι

προσφέρει;

Προσφέρει ένα μόνο πράγμα: την προσβολή. Λέει σε απόδημους

κοσμήματα, όπως η Μάρη, ο Νίκος, ο μέγας αγωνιστής της Νότας Αφρικής

Γιώργος Μπίζος, «θα κάνουμε πιο πολύ χώρο για το ψηφοδέλτιο επικρατείας

το οποίο βεβαίως θα το προσδιορίζει ο αρχηγός του κόμματος, αλλά σε εσάς

δεν θα δώσουμε το δικαίωμα να ψηφίζετε στους τόπους διαμονής σας

αντίθετα με άλλους».

Δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν, κύριε Υπουργέ, κόμμα αρχών, όπως το

ΜέΡΑ25, να ψηφίσει υπέρ επί της αρχής έναν τέτοιο προσβλητικό νόμο.

Στις συζητήσεις που κάναμε, που ήταν πολύ φιλικές, ευχάριστες και

νομίζω ότι συμφωνούμε πολύ περισσότερο απ’ ό,τι διαφωνούμε σε

προσωπικό τουλάχιστον επίπεδο, μου θέσατε ένα ερώτημα. Δεν θυμάμαι αν

μου το θέσατε με τα παρακάτω λόγια, αλλά διαψεύστε με εάν το νόημά του

δεν είναι αυτό που θα πω. Μήπως το καλύτερο είναι ο μέγιστος εχθρός του

κακού; Δεν δίνουμε κάτι στους απόδημους; Δεν είναι καλύτερο αυτό το κάτι

από το τίποτα;

Όχι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Όχι μόνο δεν δίνουμε με αυτόν τον

νόμο κάτι αξιόλογο, αλλά παίρνουμε πολλά και σημαντικά και όχι μόνο από

τους απόδημους.

Ο νόμος εισάγει μεγάλες απειλές, επικίνδυνα δαιμόνια για βασικές

δημοκρατικές κατακτήσεις των πολιτών που ζουν εδώ, στην ελληνική

επικράτεια. Αναφέρομαι βέβαια στα κριτήριά σας για τη διετία παραμονής στη

χώρα. Είναι απίστευτο ότι επιστρέφετε στο πνεύμα με τη βοήθεια του ΚΚΕ της

πρωσικής αρχής του 1848 που διασύνδεσε την πρόσβαση στην κάλπη με τη

φορολογική δήλωση. Είναι ακόμα πιο απίστευτο ότι αυτή η ιδέα προέκυψε

από την εξ ευωνύμων πτέρυγα της Βουλής. Είναι άκρως ανησυχητική η

διασύνδεση ακόμα και του απολυτήριου στρατού, που εξαιρεί γυναίκες ή

μεροληπτεί εναντίον γυναικών, όσον αφορά την κατοχύρωση της διετίας.

Συνειδητοποιείτε τι κάνετε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι; Κατ’ αρχάς

έχετε πάει ποτέ σε προξενείο στην Αυστραλία, στην Ουάσιγκτον; Έχετε πάει

ποτέ στην πρεσβεία να δείτε πώς ελάχιστοι υπάλληλοι πασχίζουν με ένα

βουνό χαρτιού και γραφειοκρατίας; Θα τους βάλετε εκείνους να κοιτάνε τα

δικαιολογητικά, τα Ε1 και τα Ε9 και τα απολυτήρια δημοτικού ή γυμνασίου για

να αποφανθούν αν κάποιος θα εγγραφεί;

Πιο εύκολο δεν θα ήταν να έχουμε εκλογικούς καταλόγους και

εκλογικές περιφέρειες και να ψηφίζουν σε αυτές τις περιφέρειες οι απόδημοί

μας;

Συνειδητοποιείτε τι κάνετε όταν εισάγετε αυτά τα κριτήρια για την

κατοχύρωση της διετίας; Είπα και πριν, το υπονόησα αλλά τώρα θα το πω

άλλη μια φορά πιο έντονα, εάν εισάγετε, όπως θα το κάνετε σήμερα με

διακόσιες ενενήντα μία ψήφους όπως κοκορεύεστε, το κριτήριο της

φορολογικής δήλωσης, γιατί κάποιος εδώ στην Ελλάδα να μην θέσει το

ερώτημα «γιατί να ψηφίζει αυτός που δεν καταθέτει φορολογική δήλωση, ο

άστεγος, ο άκληρος;» Κάποιος άλλος θα πει γιατί να ψηφίζει ο αμόρφωτος.

Και ξέρετε πολύ καλά ότι στο Απαρτχάιντ της Ροδεσίας και σε άλλες χώρες

ένας τρόπος για να αποκλειστεί η πλειοψηφία από το δικαίωμα του εκλέγειν

και του εκλέγεσθε ήταν μέσα από μορφωτικά τεστ κατανόησης κειμένου κ.λπ..

Γιατί να ψηφίζει αυτός που δεν έκανε το στρατιωτικό του από τη στιγμή

που ζητάτε το στρατιωτικό απολυτήριο ως έγγραφο που κατοχυρώνει τη

διετία;

Η δημοκρατία μας μπαίνει σε περιπέτειες με αυτόν τον νόμο. Κανένα

κριτήριο πλην της υπηκοότητας δεν μπορεί να εισαχθεί για να κριθεί η

πρόσβαση Έλληνα υπηκόου στις κάλπες.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ήρθε η ώρα της αλήθειας. Θέλετε ένταξη

των αποδήμων ή όχι; Το πρόβλημα είναι ότι δεν τολμάτε. Τολμήστε είτε να

αποδεχθείτε την πρόταση του ΜέΡΑ25 για εκλογικές περιφέρειες αποδήμων

αναλογικά με τον αριθμό των πολιτών που μεταφέρουν τα εκλογικά τους

δικαιώματα στην Αυστραλία, στην Αμερική, στην Ιταλία κ.λπ. ή καταργήστε τα

εκλογικά δικαιώματα όλων των μόνιμων κατοίκων εκτός Ελλάδας όπως κάνει,

όπως είπα πριν, η Δανία και το Ηνωμένο Βασίλειο.

Εμείς είμαστε ξεκάθαρα υπέρ της ψήφου των αποδήμων. Εσείς με τον

μεσοβέζικο νόμο σας, με τον τρόπο με τον οποίο βρήκατε για να

ικανοποιηθούν και οι μεν και οι δε και παραδέ τους προσβάλλετε τους

απόδημους και προσβάλλετε βασικές αρχές ισοτιμίας της ψήφου.

Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επιτρέψτε μου να κλείσω

επί προσωπικού. Η κόρη μου γεννήθηκε και μεγαλώνει στην Αυστραλία. Σε

έναν χρόνο θα έχει το δικαίωμα να ασκήσει το εκλογικό της δικαίωμα στη Β3΄

Περιφέρεια Αθηνών. Μέσα από αυτή την προσωπική μου εμπειρία γνωρίζω

πάρα πολύ καλά την αγωνία των απόδημων γονιών, παππούδων, γιαγιάδων

να κάνουμε τα παιδιά μας να αγαπήσουν την Ελλάδα, να νιώσουν τη ζεστή,

ανοιχτή αγκαλιά της πατρίδας.

Από καιρό λέω στην κόρη μου, ότι «ξέρεις κάτι; Το 2020 θα έχεις

δικαίωμα ψήφου». Γιατί; Γιατί το πολιτικό δικαίωμα δημιουργεί και

ψυχολογικό, πολιτιστικό σύνδεσμο με τη χώρα που το δίνει.

Έως απόψε η Ξένια ήξερε ότι όποιος είναι Έλλην πολίτης, αλλά

τυχαίνει να μην είναι στην Ελλάδα, δεν μπορεί να ψηφίσει στις εθνικές

εκλογές. Άρα, ένιωθε το ίδιο με εσάς, με εμένα που θα τύχαινε την ημέρα των

εκλογών να μην είμαστε στη χώρα. Από αύριο αυτό δεν θα ισχύει γιατί εκείνη,

η μητέρα της, η γιαγιά της, δεν θα έχουν το δικαίωμα που δίνεται σε κάποιους

με Ε9 με κάποια αποδεικτικά στοιχεία. Δεν θα ισχύει για τον μεγάλο Γιώργο

Μπίζο, τον αγωνιστή στη Νότια Αφρική.

Με άλλα λόγια, δεν δίνουμε κάτι τις, παίρνουμε πολλά περισσότερα

από ό,τι δικαιούμαστε από τους απόδημους, την ώρα που εισάγουμε δαιμόνια

εντός της ελληνικής πολιτικής διαδικασίας και δαιμόνια τα οποία μόνο να

υποσκάψουν και να υπονομεύσουν δημοκρατικές κατακτήσεις μπορούν να

μας προσφέρουν.

Η διευκόλυνσή σας δεν θα ισχύει για την πλειοψηφία των απόδημων,

κύριε Υπουργέ. Και ακόμα για εκείνους που θα ισχύει δεν θα τους δίνει

ισότιμη ψήφο, δεν θα μπορούν να στέλνουν Βουλευτές που επιλέγουν με

σταυρό. Απόψε, στο όνομα της διευκόλυνσης της ψήφου των αποδήμων

πικραίνετε τους απόδημους, εισάγοντας απειλές για τις κατακτήσεις μας.

(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει η Η΄

Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΣΟΦΙΑ ΣΑΚΟΡΑΦΑ)

Το ΜέΡΑ25 δεσμεύεται να αγωνιστεί για την προάσπιση των

δημοκρατικών κατακτήσεων όσων ζουν εδώ και για να τιμηθούν επιτέλους οι

προσδοκίες των απόδημων για την πραγματική ένταξή τους στην εκλογική

διαδικασία. Στο πλαίσιο αυτού του καλού δημοκρατικού αγώνα εμείς

καταψηφίζουμε.

Ευχαριστώ.


ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Σοφία Σακοράφα): Και εμείς ευχαριστούμε, κύριε

Πρόεδρε.

Θα μου επιτρέψετε να κάνω μια ανακοίνωση προς το Σώμα: Η Διαρκής

Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων καταθέτει την έκθεσή της στο σχέδιο

νόμου του Υπουργείου Οικονομικών: «Πρόγραμμα παροχής εγγύησης σε

τιτλοποιήσεις πιστωτικών ιδρυμάτων».

Τώρα θα δώσω τον λόγο στον κ. Υψηλάντη από τη Νέα Δημοκρατία

και αμέσως μετά ακολουθεί ο κ. Κωνσταντόπουλος από το Κίνημα Αλλαγής.

Κύριε συνάδελφε, έχετε τον λόγο για πέντε λεπτά.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ - ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ: Ευχαριστώ πολύ, κυρία

Πρόεδρε.

Είναι αλήθεια ότι την τελευταία ώρα παρακολουθώντας τις ομιλίες της

Βουλής ήλθε στο μυαλό μου -όχι μόνο σε μένα πιστεύω, αλλά και σε όλο τον

ελληνικό λαό- το θλιβερό καλοκαίρι του 2015 όταν δύο άνθρωποι χεράκι-

χεράκι κόντευαν να ρίξουν τη χώρα στα βράχια και όταν σήμερα, την ημέρα

που θα έπρεπε να κοιτάξουμε με σοβαρότητα και ωριμότητα τον απανταχού

Ελληνισμό, ο κάθε ένας για τον δικό του λόγο αλλάζει το θέμα για να

μπερδέψει καταστάσεις. Όμως, είναι πλέον γνωστές στην ελληνική κοινωνία

οι θέσεις τους και η πολιτική τους και η πορεία τους.

Επιστρέφω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στο θέμα μου, μια που όλη

αυτή την ώρα πολλά ακούσαμε εκτός θέματος για να μπερδευτούν οι Έλληνες

πολίτες, και να μιλήσω για μια δέσμευση αυτής της Κυβέρνησης βασική, με

βαθύτατο εθνικό πρόσημο, που αφορά τη διευκόλυνση της ψήφου, της

άσκησης του εκλογικού δικαιώματος των Ελλήνων του εξωτερικού.

Βεβαίως πόρρω απέχει το τελικό πλαίσιο από την αρχική ξεκάθαρη και

τολμηρή πρόταση της Νέας Δημοκρατίας που υιοθετούσε και την επιστολική

ψήφο και αυτό που αληθινά επιδίωκαν οι Έλληνες του εξωτερικού, αλλά αυτό

το υπό ψήφιση νομοσχέδιο να αποτελεί εν τέλει ένα πρώτο θετικό σημαντικό

βήμα στην προσπάθεια αυτή.

Η υιοθέτηση από πλευράς της Νέας Δημοκρατίας της οδού της εθνικής

συνεννόησης και της επιδίωξης ακόμα ενός αυτονόητου νομοθετήματος για

την αναζωογόνηση και τον εκσυγχρονισμό της χώρας μας είναι η υπεύθυνη

απάντηση στις δυνάμεις της υποκρισίας και της αδράνειας που με ποιητικό

και βερμπαλιστικό και μόνο πατριωτισμό, νομικισμούς και σοφιστείες

επεδίωξαν τη μη εφαρμογή τους.

Έτσι, για την ιστορική αλήθεια, υπενθυμίζω ότι αποφεύγεται αυτό που

είχε συμβεί το 2009, όταν επιδιώχθηκε και πάλι από τη Νέα Δημοκρατία να

ψηφιστεί ανάλογος νόμος και οι εκατόν πενήντα εννιά ψήφοι στους

τριακόσιους δεν ήταν αρκετές για να το θεσπίσουν και ότι χρειάστηκε τρεις

φορές τον Απρίλιο του 2016, το 2017 και το 2018 να καταθέσει πρόταση

νόμου ο Κυριάκος Μητσοτάκης, η Νέα Δημοκρατία για να προχωρήσει τελικά

ο ΣΥΡΙΖΑ, η τότε Κυβέρνηση και σημερινή Αξιωματική Αντιπολίτευση στη

σύσταση επιτροπής για την εξέταση του ζητήματος.

Συνεπώς, σήμερα, τολμάμε άλλη μια τομή και αυτό ακούγεται

ξεκάθαρα στον ελληνικό λαό, ακολουθώντας τη συνταγματική επιταγή του

άρθρου 51, σύμφωνα με την οποία απαιτείται η πλειοψηφία των δύο τρίτων

του συνόλου των Βουλευτών, επιδιώκοντας την ψήφιση ενός εφαρμοστικού

νόμου στη συνταγματική αυτή πρόβλεψη για τη διευκόλυνση άσκησης του

εκλογικού δικαιώματος των Ελλήνων του εξωτερικού, κατοχυρώνοντας

διαφάνεια και εγκυρότητα στην όλη διαδικασία, όπως αυτό αποτυπώνεται στη

νέα έκτη παράγραφο του άρθρου 2 του νομοσχεδίου και βέβαια, αυτοτελές

δικαίωμα εκλέγεσθαι για τους συμπατριώτες μας της διασποράς, αφού με το

άρθρο 32 προβλέπεται ότι τρεις από τους δεκαπέντε Βουλευτές Επικρατείας

κάθε κόμματος θα προέρχονται από τους Έλληνες της Διασποράς που θα

είναι εγγεγραμμένοι στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους του εξωτερικού.

Επίσης η επιλογή της αυτοπρόσωπης ψήφου μετά από την απόρριψη

από την Αξιωματική Αντιπολίτευση της επιστολικής ψήφου συνοδεύεται από

προβλέψεις που διευκολύνουν την άσκηση του δικαιώματος όσο δυνατόν

εγγύτερα στον τόπο διαμονής τους με μικρότερη οικονομική επιβάρυνση και

ταλαιπωρία.

Τέλος, με τη νομοτεχνική βελτίωση του άρθρου 16 και τον ορισμό ότι η

αποσφράγιση των φακέλων και η διαλογή των ψηφοδελτίων γίνονται αμέσως

μετά το πέρας της ψηφοφορίας σύμφωνα με την εκλογική νομοθεσία,

αποφεύγεται ο οποιοσδήποτε κίνδυνος επηρεασμού του εκλογικού σώματος

ενόσω διαρκεί η ψηφοφορία εντός της επικράτειας.

Και μια σημαντική, κατά την άποψή μου, σημείωση: Από τα σαράντα

πέντε κράτη-μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης μόνο οκτώ, μεταξύ των

οποίων και η Ελλάδα μέχρι σήμερα, δεν είχαν ρυθμίσει τη διευκόλυνση της

ψήφου των ευρισκομένων στο εξωτερικό υπηκόων τους. Είναι η Αλβανία, η

Ανδόρα, η Αρμενία, το Αζερμπαϊτζάν, η Μάλτα, το Μαυροβούνιο και ο Άγιος

Μαρίνος. Ευτυχώς, η χώρα μας έφυγε από αυτή τη λίστα.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, προσωπικά λαμβάνω μηνύματα

ικανοποίησης από συμπατριώτες μου Δωδεκανήσιους που κατοικούν και

εργάζονται στο εξωτερικό. Η ικανοποίηση αυτή του οικουμενικού Ελληνισμού

έρχεται μάλιστα σε μια ιστορικά και εθνικά κρίσιμη συγκυρία. Σήμερα, η

Ολομέλεια της Βουλής θα έπρεπε και όφειλε να στείλει -και εστάλη, νομίζω,

από αρκετούς εδώ μέσα- ηχηρό μήνυμα εθνικής ενότητας και ομοψυχίας και

πνεύμα κατανόησης των απανταχού Ελλήνων.

Με τις σκέψεις αυτές, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δηλώνω ότι

υπερψηφίζω το παρόν νομοσχέδιο, το υπό εξέταση νομοσχέδιο.

Ευχαριστώ.


ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Σοφία Σακοράφα): Και εγώ σας ευχαριστώ, κύριε

συνάδελφε.

Τον λόγο έχει ο κ. Κωνσταντόπουλος από το Κίνημα Αλλαγής και

αμέσως μετά ο κ. Ακτύπης από τη Νέα Δημοκρατία.

Κύριε συνάδελφε, έχετε τον λόγο.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και

κύριοι συνάδελφοι, κύριοι Υπουργοί, θέματα που άπτονται της εθνικής μας

συνείδησης, της εθνικής μας ταυτότητας και ζητήματα που αφορούν την

άμυνα της χώρας, καθώς την εξωτερική πολιτική και το συνταγματικό

δικαίωμα του εκλέγειν για όλους τους Έλληνες είτε εντός είτε εκτός της

Ελλάδας είναι θέματα τα οποία θα πρέπει να προτάσσονται και να

αποφασίζονται ομοφώνως.

Δεν χωρούν διαξιφισμοί και κομματικές κορώνες, καθώς και διχαστικές

αντιλήψεις. Χαιρετίζω, λοιπόν, τη στάση των κομμάτων για το δικαίωμα της

ψήφου του απόδημου ελληνισμού, μια στάση που αποτελεί μια δημοκρατική

νίκη του κοινοβουλευτισμού.

Αγαπητοί συνάδελφοι, εδώ και καιρό έχει ωριμάσει η ιδέα στην

κοινωνία αλλά και στα κόμματα, στους πολίτες, σε όλους μας ότι επιτέλους θα

πρέπει να δοθεί η δυνατότητα ψήφου στους Έλληνες του εξωτερικού. Παρ΄ ότι

βέβαια αργήσαμε, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και ενώ υπάρχουν

εκατέρωθεν ευθύνες, είναι σημαντικό που σήμερα αποφασίζεται η ψήφος του

απόδημου Ελληνισμού.

Αγαπητοί συνάδελφοι, να θυμίσω ότι το συνταγματικό υπόβαθρο

υπήρχε από το Σύνταγμα του 1975, στο άρθρο 51 παράγραφος 4. Θυμίζω ότι

μέσα στις θεσμικές βελτιώσεις που έφερε το ΠΑΣΟΚ το 2001 διαμορφώθηκε

ένα πλαίσιο για να καταχωρηθεί θεσμικά η ψήφος των αποδήμων.

Καταργήθηκαν οι εκλογικοί κατάλογοι, δημιουργήθηκαν τα δημοτολόγια και

θεσπίστηκε η επιστολική ψήφος. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η ψήφος των

αποδήμων να μπορεί να διασφαλιστεί με έναν κοινό νόμο, αρκεί βέβαια αυτός

ο νόμος θα ψηφιζόταν από διακόσιους Βουλευτές. Καμμία, όμως, κυβέρνηση

έκτοτε δεν έφερε αυτόν τον νόμο στη Βουλή, δεν έφερε αυτό το νομοσχέδιο να

ψηφιστεί και να γίνει νόμος του κράτους.

Και φυσικά, εδώ υπάρχουν ευθύνες εκατέρωθεν και το λέω αυτό για

την ιστορία, για να υπενθυμίσω σε όλους τους υποστηρικτές της διασποράς

ότι η δημοκρατική παράταξη ήταν πάντοτε στην πλευρά της θεσμικής

κατοχύρωσης της ψήφου των εκτός επικράτειας Ελλήνων. Ο σοφός λαός

εδώ, βέβαια, απαντά «κάλλιο αργά, παρά ποτέ». Σας καλωσορίζουμε, λοιπόν,

στη θέση μας και την Αντιπολίτευση και τη Συμπολίτευση. Πετύχαμε,

επιτέλους, μετά από είκοσι χρόνια τη συναντίληψη ότι ο Ελληνισμός της

Διασποράς διατηρεί στενούς δεσμούς με την πατρίδα και ότι οφείλει να έχει

κατ’ ουσίαν λόγο και άποψη για τα πράγματα της χώρας.

Προσωπικά, αγαπητοί συνάδελφοι, πιστεύω ότι οι Έλληνες ομογενείς

επιτελούν ιδιαίτερο ρόλο για την Ελλάδα στο διεθνές περιβάλλον. Από τη

δημιουργία του νεοελληνικού κράτους ο Ελληνισμός εκτός συνόρων, να

θυμίσω, ήταν ο κύριος αρωγός για όλους όσους βρίσκονταν εντός των

συνόρων. Θυμίζω τις οικονομικά εύρωστες και με διασυνδέσεις ελληνικές

παροικίες που στήριζαν την πατρίδα στα δύσκολα, επικοινωνώντας μάλιστα

θα έλεγα και με την ιστορία και τον ελληνικό πολιτισμό, έχοντας πολλές φορές

και άτυπο συμβουλευτικό ρόλο, μάλιστα πολλές φορές και στη δομή της

εξουσίας.

Τα αναφέρω όλα αυτά, γιατί κάποιοι θέλουν να περάσουν στην

ελληνική κοινωνία ότι αυτή η νομοθετική πρωτοβουλία αφορά τους

πεντακόσιες χιλιάδες νέους που έφυγαν με το brain drain στο εξωτερικό. Είναι

μία απάντηση και σε αυτούς, με σεβασμό σε αυτή τη γενιά, να δώσουμε σε

αυτή τη γενιά, δημιουργώντας τις υποδομές και το περιβάλλον που χρειάζεται

για να γυρίσουν πάλι πίσω. Άλλωστε, μην ξεχνάτε, αγαπητοί συνάδελφοι, ότι

αυτή η γενιά είναι που θα αλλάξει χώρα.

Επιτρέψτε μου εδώ να πω ότι αυτή η γενιά χρειάζεται ένα σύγχρονο

περιβάλλον εργασιακής και οικογενειακής ζωή, ένα σύγχρονο περιβάλλον να

γυρίσουν πίσω, να δημιουργήσουν και να κάνουν τις δικές τους οικογένειες.

Αγαπητοί συνάδελφοι, η θέση του Κινήματος Αλλαγής - ΠΑΣΟΚ στην

άρδευση για την ψήφο των αποδήμων διαμορφώνεται σε τέσσερις άξονες. Ο

πρώτος άξονας αφορά την ψήφο σε κάθε Έλληνα εκτός επικρατείας που είναι

γραμμένος στα δημοτολόγια και επιθυμεί να ψηφίσει. Στόχος είναι να έχουμε

τη μεγαλύτερη δυνατή, δηλαδή, συμμετοχή των αποδήμων, χωρίς βέβαια

περιορισμούς, κάτι το οποίο δεν έγινε αποδεκτό από όλα τα κόμματα.

Δεύτερος άξονας, επικαιροποίηση της εγγραφής των Ελλήνων του εξωτερικού

στα δημοτολόγια. Τρίτος άξονας, επιστολική ψήφος. Στην εποχή που όλα

ψηφιοποιούνται, που σε λίγο θα έχουμε ακόμα και ηλεκτρονική ψήφο, εμείς

δεν αποδεχόμαστε την επιστολική ψήφο. Τα συμπεράσματα δικά σας.

Τέταρτος άξονας, η ψήφος των αποδήμων να προσμετράται στο συνολικό

εθνικό εκλογικό αποτέλεσμα και τούτο για λόγους ισότητας και καθολικότητας

και η εκπροσώπησή τους στη Βουλή να γίνεται μέσα από διακριτή κατηγορία.

Ολοκληρώνοντας, αγαπητοί συνάδελφοι, θεωρώ ότι σήμερα κάνουμε

ένα ιστορικό βήμα, ένα βήμα που έχει να κάνει με θέματα τα οποία έπρεπε να

λυθούν εδώ και δεκαετίες, που άλλες ώριμες δημοκρατίες τα έχουν λύσει.

Είναι ώρα να τα λύσουμε και εμείς. Γι’ αυτό χρειάζεται να δείξουμε σύμπνοια

και ομοψυχία. Σήμερα τιμούμε με τη στάση μας και την ψήφο μας όλους τους

Έλληνες της Διασποράς, τιμούμε τους συμπατριώτες που βρέθηκαν εκτός

επικρατείας, θα έλεγα εκτός της χώρας μας. Τους δίνουμε το δικαίωμα

σήμερα και αυτοί να μπορούν να συναποφασίζουν για την πατρίδα τους, για

τη χώρα τους. Τιμούμε τους ζωντανούς πρεσβευτές του πολιτισμού μας, την

ιστορία μας, αλλά και τον σύγχρονο προβληματισμό μας.

Κλείνω με μία σκέψη. Σήμερα δίνουμε είσοδο στο εθνικό μας

Κοινοβούλιο στους Έλληνες της επικράτειας, τους στέλνουμε ένα μήνυμα για

ισχυροποίηση των δεσμών των απανταχού Ελλήνων. Χρειάζεται, ωστόσο, να

στείλουμε και ένα άλλο εθνικό μήνυμα προς τη γείτονα χώρα, την Τουρκία.

Άλλωστε, αγαπητοί συνάδελφοι, η γείτονα χώρα, η Τουρκία, αυτή είναι, την

ξέρουμε πολύ καλά. Δεν αλλάζει. Με αυτή πορευόμαστε. Καμμία μα καμμία

παραβίαση στο Διεθνές Δίκαιο, καμμία μα καμμία παραβίαση στο Διεθνές

Δίκαιο της θάλασσας, καμμία υποχώρηση στα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Σε

ό,τι αφορά εμάς, θα πρέπει να είμαστε ένα εθνικό πολιτικό μέτωπο εδώ, για

μία εθνική γραμμή η οποία θα υπηρετεί την εθνική στρατηγική για τη χώρα.

Ευχαριστώ.


ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Σοφία Σακοράφα): Κι εγώ, κύριε συνάδελφε.

Τον λόγο έχει ο κ. Ακτύπης από τη Νέα Δημοκρατία για πέντε λεπτά.

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΑΚΤΥΠΗΣ: Ευχαριστώ πολύ, κυρία Πρόεδρε.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, για μία ακόμα φορά αποδεικνύεται ότι η

Κυβέρνηση με αποφασιστικότητα και αίσθημα ευθύνης απέναντι στον

ελληνικό λαό προχωρά μπροστά, κάνοντας πράξη όλες ανεξαιρέτως τις

προεκλογικές της δεσμεύσεις.

Η διευκόλυνση της άσκησης του εκλογικού δικαιώματος των εκτός

επικρατείας Ελλήνων και Ελληνίδων απετέλεσε τόσο προεκλογικά, όσο και

μετεκλογικά ζήτημα πρώτης προτεραιότητας για την Κυβέρνηση και όχι άδικα,

αφού το ζήτημα αυτό, ιδίως σήμερα, αποτελεί ζήτημα υψίστης σημασίας.

Άλλωστε η θεμελίωση και η διασφάλιση του δικαιώματος ψήφου των Ελλήνων

του εξωτερικού σχετίζεται άμεσα τόσο με την ποιότητα του δημοκρατικού μας

πολιτεύματος όσο και με τη διασφάλιση της ακεραιότητάς του.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι σημαντικό να σταθούμε στη

σημασία που έχει αυτή η νομοθετική ρύθμιση σήμερα, σήμερα που κάνοντας

τον απολογισμό μας, βλέπουμε πως τα χρόνια της κρίσης μάς κόστισαν

πολλά, αλλά πάνω από όλα μας κόστισαν νιάτα και μυαλά. Οι αριθμοί των

νέων που έχουν για οικονομικούς λόγους μεταναστεύσει στο εξωτερικό είναι

πραγματικά εντυπωσιακοί, νέοι άνθρωποι με σπίτια και περιουσίες στην

Ελλάδα, μορφωμένοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία, που πήραν τον

δρόμο για το εξωτερικό επειδή η χώρα τους δεν τους παρείχε κίνητρα για να

παραμείνουν και να φτιάξουν τη ζωή τους. Για αυτούς τους ανθρώπους έχει

ανυπολόγιστο νόημα να αποκτήσουν λόγο στην πολιτική ζωή της χώρας τους.

Και αυτό γιατί στην πλειοψηφία τους διατηρούν ιδιαιτέρως στενούς δεσμούς

με το ελληνικό γίγνεσθαι, αφού οι περισσότεροι δεν επέλεξαν, αλλά

αναγκάστηκαν να φύγουν και άρα έφυγαν πρόσφατα και με την ελπίδα ότι θα

ξαναγυρίσουν. Ταυτόχρονα με τη διασφάλιση της συμμετοχής τους στην

εκλογική διαδικασία, δίνεται ακόμα και στους πιο αποφασισμένους να

παραμείνουν στο εξωτερικό, ένα σοβαρό κίνητρο να διατηρήσουν έναν δεσμό

με μια χώρα που ζητάει τη γνώμη τους, τους υπολογίζει στο δυναμικό της και

τελικά του θέλει πίσω.

Θα πρέπει, λοιπόν, η ανάσχεση της φυγής των νέων να αποτελέσει

μείζονα στόχο για τη χώρα μας, καθώς αν δεν επιτευχθεί, θα έχει άμεση

επίδραση στην παραγωγική της διαδικασία και στην απασχόληση. Άρα,

σήμερα η ψήφος των Ελλήνων του εξωτερικού είναι ένα ζήτημα πιο επίκαιρο

αλλά και πιο κρίσιμο από ποτέ.

Έτσι, λοιπόν, η Κυβέρνηση με το νομοσχέδιο αυτό πράττει το

αυτονόητο για την αποκατάσταση μιας αδικίας που διήρκεσε δεκαετίες και την

οποία η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ φρόντισε να διαιωνίζει και μάλιστα, κατά τρόπο

ανέντιμο, αφού από τη μία τόνιζε τη σημασία του και από την άλλη το έθαβε

βαθιά, γιατί δεν άντεχε το πολιτικό κόστος της συμφωνίας για την αναγνώριση

του δικαιώματος ψήφου των Ελλήνων του εξωτερικού.

Η θεμελίωση και διασφάλιση του δικαιώματος της ψήφου των Ελλήνων

του εξωτερικού όμως έχει πολύ μεγάλη σημασία και για τους Έλληνες που

έχουν παραμείνει για διάστημα δεκαετιών στο εξωτερικό. Πρόκειται άλλωστε

για κοινότητες που στην πλειοψηφία τους τιμούν τον ελληνικό πολιτισμό με τα

έθιμα και τις παραδόσεις του και μάλιστα, ανελλιπώς και με αίσθημα ευθύνης

απέναντι στην κληρονομιά μας. Συνεπώς οι άνθρωποι αυτοί διατηρούν πολύ

στενούς δεσμούς με τη χώρα μας και θα ήταν μάλλον ευχή να τους δοθεί η

ευκαιρία να έχουν λόγο στο πολιτικό σκηνικό της χώρας, που έτσι κι αλλιώς

πάντα θα είναι η χώρα τους.

Ακόμη και σήμερα, όμως κύριοι της Αντιπολίτευσης, όταν με

πρωτοβουλία της σημερινής Κυβέρνησης επανήλθε το θέμα στο επίκεντρο

του κοινοβουλευτικού λόγου, εσείς μόνο προβλήματα και περιορισμούς είχατε

να εισφέρετε, δυσαρεστώντας μάλιστα τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων

του εξωτερικού. Ήταν άλλωστε στις προθέσεις της Κυβέρνησης να ανοίξει ο

διάλογος για την επιστολική ψήφο. Ωστόσο ήταν προφανές ότι η κατεύθυνση

αυτή δεν θα είχε την απαιτούμενη πλειοψηφία, με αποτέλεσμα να

διακινδυνεύαμε να φτάσουμε πάλι στο σημείο μηδέν.

Είμαι βέβαιος, όμως, ότι κάνοντας αρχή με το σημερινό νομοσχέδιο

ανοίγει ο δρόμος για περαιτέρω διεύρυνση του δικαιώματος συμμετοχής στην

πολιτική ζωή της χώρας των συμπατριωτών μας που ζούνε στο εξωτερικό.

Δεν μπορεί άλλωστε, η χώρα μας να εξακολουθήσει να αποτελεί τη σκοτεινή

εξαίρεση στον ευρωπαϊκό χάρτη, όταν η πλειοψηφία των κρατών-μελών της

Ένωσης έχουν πράξει το αυτονόητο, αφού από το σύνολο των κρατών-μελών

της Ευρωπαϊκής Ένωσης μόνο δύο είναι τα κράτη που δεν θεμελιώνουν

δικαιώμα ψήφου για τους εκτός επικρατείας πολίτες τους, με την Ελλάδα να

ανήκει σε αυτή τη μειοψηφία.

Είναι σημαντικό, βεβαίως, να υπογραμμίσουμε ότι το δικαίωμα

συμμετοχής των Ελλήνων του εξωτερικού στην εκλογική διαδικασία ήταν

κατοχυρωμένο τόσο στο Σύνταγμα του 1975 όσο και σε αυτό του 2001.

Αποτελεί, όμως, έως και σήμερα κενό γράμμα, αφού δεν έχει υλοποιηθεί από

το πολιτικό μας σύστημα, μία παράλειψη στην οποία οδήγησε η έλλειψη

σύγκλισης απόψεων για τις επιμέρους ρυθμίσεις εφαρμογής του. Θα ήθελα

εδώ να τονίσω ότι η Νέα Δημοκρατία είχε επανειλημμένως καταθέσει στο

παρελθόν τόσο προτάσεις νόμων όσο και νομοσχέδια επιδιώκοντας τη

θεμελίωση του εν λόγω δικαιώματος των Ελλήνων του εξωτερικού. Ωστόσο,

αυτά κυρίως λόγω της αρνητικής στάσης της Αντιπολίτευσης δεν ήταν δυνατό

να αποσπάσουν τις απαραίτητες πλειοψηφίες.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η εκπλήρωση της συνταγματικής

επιταγής είναι θεσμικά και τεχνικά ώριμο αίτημα και συνιστά υποχρέωση της

πολιτείας μας έναντι μίας σημαντικής κατηγορίας Ελλήνων πολιτών, που

αυξήθηκε μάλιστα κατακόρυφα τα τελευταία χρόνια λόγω της οικονομικής

κρίσης.

Το βήμα που γίνεται σήμερα είναι βήμα εξαιρετικής σημασίας και

τολμώ να πω ότι η διευκόλυνση του δικαιώματος στην εκλογική διαδικασία

απηχεί τη συνολική αναπτυξιακή πολιτική της Κυβέρνησης, η οποία είναι

έτοιμη να παράσχει κάθε είδους κίνητρο, ώστε όχι μόνο να σταματήσει η

χώρα μας να αιμορραγεί νέους και παραγωγικούς ανθρώπους, αλλά και να

δοθούν κίνητρα σε όσους έφυγαν να επιστρέψουν στον τόπο τους, στις

οικογένειές τους, στα σπίτια τους. Μόνο έτσι άλλωστε θα ξαναχτίσουμε μία

Ελλάδα με σημαντική και υπολογίσιμη παρουσία στο διεθνές στερέωμα.



ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Σοφία Σακοράφα): Και εγώ, κύριε συνάδελφε.

Θα δώσω τώρα τον λόγο στον Υφυπουργό κ. Λιβάνιο και αμέσως μετά

στον κ. Γκόκα.

Ορίστε, κύριε Υφυπουργέ, έχετε τον λόγο για δέκα λεπτά.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΛΙΒΑΝΙΟΣ (Υφυπουργός Εσωτερικών): Ευχαριστώ,

κυρία Πρόεδρε.

Θα σας εκπλήξω. Θα ξεκινήσω λίγο ανάποδα, από το δεύτερο μέρος

του νομοσχεδίου, το οποίο κρύφτηκε μπροστά στο κεντρικό ζητούμενο που

ήταν η ψήφος των εκτός Ελλάδας εκλογέων.

Θέλω για δύο λεπτά να σταχυολογήσω δύο-τρεις σημαντικές αλλαγές

οι οποίες είναι πάρα πολύ σημαντικές για την εκλογική διαδικασία.

Το πρώτο είναι ότι προχωράμε σε μία ψηφιοποίηση της διαδικασίας

υποβολής υποψηφιοτήτων. Όποιος έχει ασχοληθεί με τις εκλογές γνωρίζει ότι

την παραμονή των εκλογών, λίγες ημέρες πριν, τόνοι χαρτιών διακινούνται,

προκειμένου να καταθέσουν τα κόμματα την υποψηφιότητά τους στα

πρωτοδικεία και δευτερευόντως, σε δεύτερο χρόνο, ερχόταν το κόμμα και

κατήρτιζε συνδυασμούς σε όλη την επικράτεια. Αυτό πλέον αλλάζει. Τα

κόμματα, αλλά και όποιος μεμονωμένος υποψήφιος θέλει θα μπορεί να

μπαίνει σε ηλεκτρονική πύλη και να καταθέτει την υποψηφιότητα χωρίς να

χρειάζεται σχεδόν να υποβάλει κανένα δικαιολογητικό, γιατί θα αναζητούνται

αυτεπάγγελτα.

Το δεύτερο σημαντικό είναι ότι προχωράμε στην ταχεία μετάδοση του

εκλογικού αποτελέσματος. Εκτιμούμε ότι είναι κάτι το οποίο άτυπα

εφαρμόζεται ήδη από το 2009 στις εκλογές. Εκτιμούμε ότι με την καθολική

εφαρμογή της ηλεκτρονικής μετάδοσης του εκλογικού αποτελέσματος, γύρω

στις 10 το βράδυ θα έχουμε το οριστικό αποτέλεσμα από όλα τα εκλογικά

κέντρα και γύρω στα μεσάνυχτα θα έχουμε και τους σταυρούς των

υποψηφίων Βουλευτών. Κι αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό για την

ενημέρωση κυρίως των πολιτών. Φυσικά, η δικαιοδοσία των δικαστηρίων

παραμένει και είναι σε πλήρη ισχύ.

Θα περάσω τώρα στο δεύτερο κομμάτι που είναι το κεντρικό ζητούμενο

και είναι η ψήφος των εκτός Ελλάδας εκλογέων. Νομίζω ότι η νομοθετική

πρωτοβουλία, το νομοσχέδιο που συζητάμε σήμερα έχει αδικηθεί σε τέσσερα

σημεία. Πριν αναφέρω τα σημεία, νοιώθω την ανάγκη, αν και δεν είμαι

υποχρεωμένος, να «απολογηθώ» -εντός εισαγωγικών- για τον Κωνσταντίνο

Στεφανόπουλο, για τον Γιώργο Γεννηματά, για τον Αλέκο Παπαδόπουλο, για

τον Σωτήρη Κούβελα, για τον Γιάννη Κεφαλογιάννη, για τον Κώστα

Σκανδαλίδη, Υπουργούς Εσωτερικών που κατηγορούνται, γιατί επί σαράντα

πέντε χρόνια δεν έφεραν νομοσχέδιο στη Βουλή. Η απάντηση νομίζω ότι είναι

σχετικά απλή. Μέχρι το 2007 όλα τα εκλογικά συστήματα που ίσχυαν στη

χώρα καθιστούσαν σχετικά αδύνατη τη διεξαγωγή ψηφοφορίας εκτός

επικρατείας. Θα έπρεπε να στήναμε άπειρες κάλπες σε κάθε εκλογικό κέντρο.

Τεχνικά η δυνατότητα δόθηκε μετά το 2004, με τον νόμο Σκανδαλίδη, και με

την προσαρμογή του από τον Προκόπη Παυλόπουλο φτάσαμε στο σημερινό

εκλογικό σύστημα, όπου μπορούμε μόνο με το αποτέλεσμα της επικράτειας

να γίνεται η κατανομή των εδρών. Μέχρι το 2004 ήταν πρακτικά αδύνατο. Και

το λέω όχι από τη σημερινή θέση που κατέχω. Το λέω επειδή έχει τύχει και

έχω μελετήσει πολλά χρόνια τα εκλογικά συστήματα. Ήταν αδύνατον να

υπάρξει οποιαδήποτε ψήφος εκτός επικρατείας. Και μέχρι το 2001 που δεν

ήθελε και αυξημένη πλειοψηφία. Και γι’ αυτό ήταν ένας λόγος που δεν

προχώρησε.

Αδικήθηκε, λοιπόν, η νομοθετική πρωτοβουλία σε τέσσερα σημεία:

Το πρώτο σημείο ήταν στο ποιοι ψηφίζουν. Ακούστηκαν διάφορα

νούμερα και χρησιμοποιήθηκαν διαφορετικές ορολογίες. Κάποιοι έλεγαν για

ψήφο ομογενών. Κάποιοι έλεγαν για ψήφο εκτός Ελλάδας εκλογέων. Κάποιοι

έλεγαν για απόδημους. Κάποιοι έλεγαν διάφορες ορολογίες. Η

πραγματικότητα είναι ότι το δικαίωμα ψήφου σήμερα, όπως είναι οι εκλογικοί

κατάλογοι, είναι συγκεκριμένο. Το έχουν σήμερα που μιλάμε περίπου εννέα

εκατομμύρια εννιακόσιες χιλιάδες άτομα. Αυτοί είναι όλοι Έλληνες πολίτες

που είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους, άνω των δεκαεπτά

ετών. Ούτε άλλη μια Ελλάδα εκτός συνόρων υπάρχει, ούτε πέντε εκατομμύρια

υπάρχουν ούτε τίποτα. Υπάρχουν σήμερα στον κατάλογο εννέα εκατομμύρια

ενιακόσιες χιλιάδες εγγεγραμμένοι. Από την απογραφή του 2001 οι Έλληνες

πολίτες οι οποίοι είναι άνω των δεκαεπτά ετών και ζουν στην Ελλάδα –το

νούμερο έχει πιθανόν μεταβληθεί γιατί έχει περάσει μια εννιαετία αλλά η τάξη

μεγέθους είναι σχεδόν ίδια είναι οκτώ εκατομμύρια τριακόσιες χιλιάδες. Άρα,

λοιπόν, η πραγματική διαφορά είναι ένα εκατομμύριο εξακόσιες χιλιάδες.

Ακούστε, όμως κι άλλο ένα. Απογραφή του 2001: Έλληνες πολίτες άνω των

εβδομήντα ετών, ένα εκατομμύριο πεντακόσιες χιλιάδες. Στον εκλογικό

κατάλογο είναι δύο εκατομμύρια τετρακόσιες χιλιάδες. Υπάρχουν, δηλαδή,

εννιακόσιες χιλιάδες άνθρωποι που είναι άνω των εβδομήντα ετών και οι

οποίοι δεν απογράφονται στην Ελλάδα. Και προφανώς, δεν είναι όλοι κάτοικοι

του εξωτερικού. Είναι προβλήματα κυρίως από κατοίκους του εξωτερικού οι

οποίοι έχουν πεθάνει και δεν έχουν ενημερωθεί οι βασικοί εκλογικοί κατάλογοι

και πρέπει να φτάσουν εκατόν δεκαπέντε ετών, οπότε σβήνονται αυτοδικαίως.

Άρα, λοιπόν, τα νούμερα είναι εντελώς διαφορετικά και είναι πολύ

σημαντικό, διότι τέθηκε κυρίως από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδα ένα

θέμα το οποίο είναι παρεμφερές αλλά είναι διαφορετικό, που είναι ο Κώδικας

Ιθαγένειας. Είναι άλλη η κουβέντα για τον Κώδικα Ιθαγένειας και άλλη η

κουβέντα για το ποιοι έχουν δικαίωμα. Μάλιστα, το Σύνταγμά μας είναι σαφές.

Περιορισμό στο δικαίωμα αυτό καθ’ αυτό δεν μπορούμε να βάλουμε παρά

μόνο για όριο ηλικίας. Υπήρχε και η ποινική καταδίκη, έφυγε με την πρόσφατη

τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα. Επομένως, το μόνο πραγματικό όριο που

υπάρχει είναι το όριο ηλικίας. Αυτός είναι ο μόνος περιορισμός.

Δεύτερο σημείο που αδικήθηκε η νομοθετική πρωτοβουλία είναι στο

πώς ψηφίζουμε. Έγινε, λοιπόν, μια κουβέντα στην προηγούμενη επιτροπή

υπό τον κ. Πουλάκη, η οποία διήρκησε δεκαπέντε λεπτά. Δεν επεκτάθηκε

παραπάνω, θέλετε γιατί και οι συμμετέχοντες έως ένα σημείο έχουν τις

επιφυλάξεις και τις παραστάσεις από διάφορα προβλήματα που υπήρχαν

στην ψηφοφορία ιδίως στην προδικτατορική εποχή. Η κουβέντα, όμως, που

έγινε για την επιστολική ψήφο ήταν δεκαπέντε λεπτά. Για φαγητό να διάλεγαν

να πηγαίνανε, θα τους έπαιρνε περισσότερο χρόνο. Άρα, λοιπόν, σοβαρή

κουβέντα για την επιστολική ψήφο δεν έχει γίνει.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΜΑΝΑΤΙΔΗΣ: Είχε ομοφωνία, όμως.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΛΙΒΑΝΙΟΣ (Υφυπουργός Εσωτερικών): Είχε

ομοφωνία, ναι. Δεν αντιλέγω σ’ αυτό. Απλώς σας λέω ότι δεν έγινε κουβέντα.

Και επειδή τέθηκε το θέμα για την επιστολική ψήφο και το έθεσε και ο

κ. Τσίπρας και το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και χρησιμοποίησαν το

παράδειγμα της Γερμανίας για τα όρια ηλικίας –που σωστά το

χρησιμοποίησαν, κι εγώ αν ήμουν στη θέση τους, θα το χρησιμοποιούσα- δεν

είπαν κουβέντα ότι ένας στους τέσσερις Γερμανούς ψηφίζει με επιστολική

ψήφο. Λιγότερο ευαίσθητοι δημοκρατικά είναι αυτοί; Λιγότερο ενδιαφέρον

έχουν για την πολιτική; Λιγότερο φοβούνται για τη νοθεία;

Παρεμπιπτόντως, είναι πολύ σημαντική η διαδικασία για την εγγραφή

κάποιου στον εκλογικό κατάλογο των κατοίκων του εξωτερικού. Θα είναι

ηλεκτρονική, ό,τι μπορούμε θα το ζητήσουμε αυτεπάγγελτα από τα μητρώα

του δημοσίου. Δεν θα αναγκάσουμε τους εκλογείς να συλλέγουν οι ίδιοι

χαρτιά, να πηγαίνουν να τα καταθέτουν αυτοπροσώπως στα προξενεία.

Παρεμπιπτόντως αυτή είναι μια πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ η οποία ακούστηκε

στην επιτροπή και εμένα με σόκαρε γιατί είναι εντελώς σε μια άλλη φιλοσοφία.

Κάνουμε την ηλεκτρονική αίτηση, βάζουμε τα χαρτιά και τι λέμε στον εκλογέα;

Πάρ’ τα χαρτιά και πήγαινέ τα και στο προξενείο.

Τον λέμε απατεώνα, που θα τα αλλάξει, θα τα μεταβάλλει. Όταν έχουμε

καταργήσει τα πιστοποιητικά επί υπουργίας του Κυριάκου Μητσοτάκη στο

Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης από το 2013 στην Ελλάδα. Και τι λέμε;

Όχι, πηγαίντε εκεί πέρα. Ξέρετε ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Το είδαμε στις

ευρωεκλογές, δεκαπέντε χιλιάδες γράφτηκαν. Ναι, κάποιοι ψήφισαν για τις

χώρες που κατοικούν. Δεκαπέντε χιλιάδες Έλληνες πολίτες γράφτηκαν να

ψηφίσουν από το εξωτερικό. Και πόσοι ψήφισαν; Δώδεκα χιλιάδες. Γιατί; Γιατί

έπρεπε να πάνε μια φορά στο προξενείο να υποβάλλουν τα χαρτιά και να

πάνε και μια δεύτερη φορά να ψηφίσουν. Δεν νομίζω ότι κάποιος που κατοικεί

στο Εδιμβούργο είναι εύκολο να μεταβεί στο Λονδίνο δύο φορές μέσα σε

είκοσι πέντε-τριάντα μέρες σε εργάσιμη μέρα, για να ψηφίσει.

Παρεμπιπτόντως, επειδή άκουσα με προσοχή και τις προτάσεις του

ΜέΡΑ25, είναι κάθετα αντίθετο στην επιστολική ψήφο. Σεβαστό. Διαφωνώ,

αλλά σεβαστό. Την ίδια στιγμή λέει ότι όσοι λείπουν –αν το έχω αντιληφθεί

σωστά- μέχρι εννιά χρόνια, να ψηφίσουν από το εξωτερικό για την εκλογική

περιφέρεια που είναι γραμμένοι στην Ελλάδα. Αυτό, συγγνώμη, αλλά εκτός

από επιστολική ψήφο δεν γίνεται αλλιώς. Πρακτικά δεν γίνεται. Ή θα πάω στο

προξενείο στο Λονδίνο και θα στήσω 59 κάλπες, για την Αχαΐα, για την

Αιτωλοακαρνανία, για τη Λάρισα και τη Μαγνησία και θα ρίχνω στο καθένα.

Και τα δύο μαζί δεν γίνονται.

Τρίτο σημείο παρανόησης, το τι ψηφίζουν. Αν θέλαμε να ψηφίζουν τον

υποψήφιο Βουλευτή που θέλουν στην εκλογική περιφέρεια που είναι

εγγεγραμμένοι, ένας τρόπος υπάρχει. Μόνο η επιστολική ψήφος. Δεν υπάρχει

άλλος τρόπος. Πρακτικά δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Άρα, για αυτό

αναγκαζόμαστε και πάμε σε μια λίστα επικρατείας, όπου πλέον έχουμε τρεις

υποψηφίους από δεκαπέντε καταλόγους του εξωτερικού εκ των οποίων ο

ένας στις τρεις πρώτες θέσεις, το οποίο μαθηματικά βγάζει τουλάχιστον τρεις

Βουλευτές από το εξωτερικό στην επόμενη Βουλή.

Γιατί κάνουμε ένα και όχι δύο Επικρατείας; Άλλο ερώτημα που τέθηκε.

Η απάντηση νομίζω ότι είναι σχετικά απλή. Εάν κάναμε δύο Επικρατείας,

κινδύνευαν κόμματα που παίρνουν γύρω στο 5%-6%, να μην εκλέξουν

Βουλευτή Επικρατείας ούτε στη μια λίστα του εσωτερικού ούτε στην άλλη του

εσωτερικού, το οποίο θα ήταν εξαιρετικά άδικο. Αν, λοιπόν, για παράδειγμα

λέω το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος που είναι σε αυτά τα ποσοστά, δεν θα

έβγαζε έδρα, επειδή το εκλογικό μέτρο στο εσωτερικό θα ήταν υψηλό, ούτε

στο εσωτερικό και αν για κάποιο λόγο δεν είχε καλή επίδοση στο εξωτερικό,

δεν θα έβγαζε ούτε από το εξωτερικό.

Τέταρτον, αν υπολογίζεται η ψήφος. Αναλώσαμε κάτι το οποίο ήταν

προδήλως συνταγματικό και η ίδια η επιτροπή Πουλάκη το λέει ξεκάθαρα.

Αλλάξτε το Σύνταγμα, για να μπορεί να εφαρμοστεί αυτό που λέμε. Δεν λένε

κάτι άλλο. Είπαν ότι ναι θα ψηφίσουν. Δέκα είναι, είκοσι, πενήντα, εκατό,

διακόσιοι, πεντακόσιοι, τρία εκατομμύρια ψήφοι στο εξωτερικό, μέχρι δώδεκα

έδρες. Αυτά όμως υπολογίζουν. Όλοι οι υπόλοιποι τις διακόσιες ενενήντα

έδρες, τις υπόλοιπες από τις τριακόσιες. Αυτό είναι προδήλως

αντισυνταγματικό και το ξέραμε όλοι και δεν είναι τυχαίο ότι στην επιτροπή

μειοψήφησαν οι δύο συνταγματολόγοι. Είπαν ναι οι πολιτικοί επιστήμονες,

διότι οι πολιτικοί επιστήμονες –εγώ είμαι από μάθημα πολιτικός επιστήμονας-

είμαστε καλοί στο μαγείρεμα και στο κουτάλι, αλλά στην πραγματικότητα

ανέρχεται το συνταγματικό θέμα εκεί. Οι δύο συνταγματολόγοι είπαν ότι αυτά

δεν γίνονται.

Είχαμε το εξής παράλογο. Ο χ εκλογέας ο οποίος θα ψήφιζε στο

Λονδίνο για τις δώδεκα έδρες, αν έπαιρνε το αεροπλάνο και ερχόταν στην

Ελλάδα στο εκλογικό τμήμα που ήταν γραμμένος, θα ψήφιζε για όλες τις

έδρες. Αυτό ήταν το πραγματικό πρόβλημα της ισότητας ψήφου. Γιατί το

πρόβλημα της ισότητας ψήφου για το μπόνους που τέθηκε, επίσης, έχει κριθεί

με αποφάσεις του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου και έχει κριθεί οριστικά. Το

μπόνους είναι συμβατό με το Σύνταγμα στα πλαίσια του νόμου που το διέπει,

αλλά δεν είναι συνταγματική η διπλή ψήφος.

Κλείνοντας, θεωρώ ότι είναι σημαντικό ο τρόπος που συνεργάστηκαν

όλα τα κόμματα στο νομοσχέδιο αυτό, η καλή διάθεση που έδειξαν όλα τα

κόμματα. Εγώ δεν αδικώ και το ΜέΡΑ25. Εκτιμώ ότι είναι ένα καλό βήμα, είναι

ένα πρώτο βήμα και θεωρώ ότι η επόμενη Βουλή με πραγματικά στοιχεία, με

πραγματικούς εγγεγραμμένους, με πραγματικούς ψηφοφόρους θα κληθεί να

αναθεωρήσει και να πάει ένα βήμα παραπέρα. Είναι στο χέρι της επόμενης

Βουλής και αν θέλετε είναι και στο χέρι των πολιτών που θα εκτιμήσουν τη

νομοθετική πρωτοβουλία και θα κρίνουν αναλόγως.



ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Σοφία Σακοράφα): Και εγώ σας ευχαριστώ κύριε

Υφυπουργέ.

Τον λόγο έχει τώρα ο κ. Γκόκας από το Κίνημα Αλλαγής.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΚΟΚΑΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, βρισκόμαστε σήμερα μπροστά στην

εκπλήρωση της επί δεκαετίες αναβαλλόμενης εθνικής υποχρέωσης για τη

συμμετοχή της άλλης Ελλάδας, της Ελλάδας όλου του κόσμου στην εθνική

εκλογική διαδικασία.

Η αίσθηση του δικαιώματος ψήφου των απανταχού πολιτών ενός

έθνους και η άσκησή του αποτελεί ένα διαρκές παγκόσμιο ζήτημα, για αυτό η

επιτροπή της Βενετίας, τονίζει στα συμπεράσματά της, ότι η ψήφος των

αποδήμων διατηρεί τους δεσμούς τους με τη χώρα προέλευσής τους και

ενισχύει το συναίσθημά τους ότι ανήκουν σε έναν λαό, σε ένα έθνος.

Οι διαχρονικοί δε δεσμοί του Ελληνισμού της Διασποράς με τη μητέρα

πατρίδα είναι δεδομένοι και ισχυροί. Η φωνή και η ψυχή του απόδημου

Ελληνισμού στηρίζει αποφασιστικά την Ελλάδα μας στα εθνικά θέματα στη

διεθνή σκηνή, με όποιες δυνατότητες έχει που είναι πάρα πολλές και

σημαντικές.

Σήμερα σε μια κρίσιμη φάση των εθνικών μας θεμάτων, η ενίσχυση της

τύχης της ομογένειας, όλων όσων έχουν τις ρίζες τους και διατηρούν τους

δεσμούς τους με την Ελλάδα, αποτελεί σημαντικό παράγοντα για τις εθνικές

μας πρωτοβουλίες και δράσεις σε όλα τα επίπεδα.

Θα ήθελα εδώ να κάνω μια ειδική αναφορά στην ιδιαίτερη πατρίδα μου

την Άρτα και να πω το εξής: το καλοκαίρι συνήθως τόσο στην Άρτα, όσο και

σε όλη την Ήπειρο, το κλίμα που επικρατεί, και στα καφενεία που γεμίζουν

από απόδημους Έλληνες και στις παρέες τους, είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί

ζουν πραγματικά για την Ελλάδα.

Η ίδια πνοή, το ίδιο κλίμα, όπως μου μεταφέρουν επικρατεί και στα

ελληνικά καφενεία ή στις παρέες όλον τον υπόλοιπο χρόνο στον τόπο που

ζουν και εργάζονται, εκτός Ελλάδας, όλοι αυτοί οι συμπολίτες μας. Όλοι αυτοί

θέλουν, όχι μόνο να ψηφίζουν, αλλά οι περισσότεροι από αυτούς θέλουν να

επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Σε κάθε περίπτωση η αναφορά ή η επίκληση

πρακτικών άλλων χωρών ή θέσεων διεθνών οργανισμών γύρω από τα

ζητήματα έκφρασης της βούλησης των λαών και των εθνών δεν μπορεί να

αγνοεί τη συγκυρία, που για μας οδήγησε εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες,

κυρίως νέους, τα τελευταία χρόνια στο εξωτερικό.

Επομένως η συζήτηση πρέπει να γίνεται προσαρμόζοντας τις επιλογές

μας στην ελληνική εθνική πραγματικότητα. Όλη αυτή η έντονη

πραγματικότητα, παρά τη συναισθηματική φόρτιση, καταγράφει με ρεαλισμό

το κύριο ζητούμενο. Δηλαδή την πλήρη αντιπροσώπευση του Ελληνισμού

στην πολιτική ζωή του τόπου μας και ας προσπάθησαν κάποιοι να

αποκλείσουν όσους περισσότερους γίνεται.

Οι αποκλεισμοί περιόριζαν την υποτιθέμενη αλλοίωση του εκλογικού

αποτελέσματος, όπως το έβλεπαν μερικοί. Είναι όμως δυνατόν οι Έλληνες

κάτοικοι του εξωτερικού να αντιμετωπίζονται με αυτόν τον τρόπο; Και θέλω σε

αυτό το σημείο να επαναλάβω -ακούστηκε και από άλλους ομιλητές της

παράταξής μας- ότι το ΠΑΣΟΚ άνοιξε το δρόμο από το 2001 με τη

συνταγματική Αναθεώρηση, κάνοντας το πρώτο βήμα για να εκφράζεται ο

Ελληνισμός της Διασποράς με την ψήφο του, με πρόβλεψη μάλιστα και για

την επιστολική ψήφο, και έκανε και ο κύριος Υπουργός πριν μια αναφορά και

στον Κώστα τον Σκανδαλίδη για το νόμο και τις προβλέψεις που περιείχε και

βοηθούν την εξέλιξη αυτού του ζητήματος.

Σήμερα, θα αναγκαστούμε να υποχωρήσουμε χάριν της συναίνεσης,

για την οποία συναίνεση εμείς μιλάμε εδώ και δέκα χρόνια. Κάποιοι άλλοι

όψιμα την ανακαλύπτουν. Αναγκαζόμαστε, λοιπόν, να οδηγηθούμε σε μια

λύση χωρίς επιστολική ψήφο και με πολλές άλλες περιοριστικές

προϋποθέσεις που αφορούν σε διάφορα άλλα έγγραφα και γραφειοκρατίες,

πράγματα που δύσκολα βρίσκονται, όπως στοιχεία τρακοπενταετίας, ΑΦΜ

και άλλα φορολογικά στοιχεία.

Όταν, όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η τεχνολογία σήμερα

διασφαλίζει διακίνηση τρισεκατομμυρίων παγκοσμίως κάθε μέρα, μπορούμε

να φοβόμαστε το αδιάβλητο της ψήφου των αποδήμων και ειδικά με

επιστολική ψήφο; Κάποιοι λειτούργησαν κάτω από πολιτικές σκοπιμότητες,

όπως η Αξιωματική Αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ που δεν ήθελε η ψήφος να

προσμετράται στο εθνικό αποτέλεσμα ή η Νέα Δημοκρατία που δεν

προσδιόριζε σαφή και διακριτή εκπροσώπηση. Δώσαμε μάχη και για τα δύο.

Και για την εκπροσώπηση και για να προσμετράται η ψήφος στο εθνικό

αποτέλεσμα, στη βάση της αρχής της ισοτιμίας της ψήφου. Για εμάς οι

προϋποθέσεις ήταν απλές και συγκεκριμένες. Εγγραφή στους εκλογικούς

καταλόγους, επικαιροποίηση των εκλογικών καταλόγων, επιστολική ψήφος με

αδιάβλητη διαδικασία.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οφείλουμε στη βάση της ειλικρίνειας και

όχι της υποκρισίας, που ακόμα και σήμερα εκφράστηκε εδώ σ’ αυτή την

Αίθουσα, να μειώσουμε τους περιορισμούς για το τμήμα του εκλογικού

σώματος που αφορά τον απόδημο ελληνισμό και να μεριμνήσουμε για τη

διευκόλυνση στην άσκηση του εκλογικού δικαιώματος, επιμένοντας και

σήμερα, έστω και την ύστατη στιγμή, να θεσπίσουμε την επιστολική ψήφο,

παρ’ ότι δεχθήκαμε μια κουτσουρεμένη λύση από τη μη λύση. Γιατί η

δημοκρατική προοδευτική παράταξή μας, με το ΠΑΣΟΚ και το Κίνημα

Αλλαγής, δεν υπήρξε ποτέ πολιτική δύναμη, ούτε εθνομηδενιστική, ούτε

εθνικιστική. Υπήρξε πάντα βαθιά πατριωτική και υπεύθυνη, έχοντας το

βλέμμα στραμμένο σε όλο τον Ελληνισμό.

Κλείνοντας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, καταθέτω την ελπίδα μου ότι

αυτό που σήμερα δεν ολοκληρώθηκε θα γίνει το συντομότερο. Πιστεύω ότι

όλοι μας οφείλουμε, ακόμη και όσοι μέχρι τώρα ίσως υπήρξαν δέσμιοι

τακτικισμών ή μικροκομματικών σχεδίων και στόχων, να βοηθήσουμε στη

συνέχεια στην ολοκλήρωση της εθνικής αυτής υποχρέωσης.



ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Σοφία Σακοράφα): Και εγώ σας ευχαριστώ, κύριε

συνάδελφε.

Τον λόγο έχει ο κ. Βαρδάκης από τον ΣΥΡΙΖΑ.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΒΑΡΔΑΚΗΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.

Θορυβήθηκε ο κύριος Υπουργός Εσωτερικών πριν λίγο, γιατί

αναφέρθηκε ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στην τουρκική προκλητικότητα. Δεν

ήταν, λέει, της παρούσης. Αλήθεια; Ξύνονται μάλλον πληγές.

Εμείς δεν έχουμε τον χρόνο να τοποθετηθούμε για την τουρκική

προκλητικότητα. Τα είπε, εξάλλου, ο Πρόεδρός μας προηγουμένως. Ένα

μόνο ερώτημα θέλω να κάνω: Γιατί αυτές οι ενέργειες που πρέπει να γίνουν ή

έπρεπε να γίνουν, όπως είπαν και η κ. Γεννηματά και κάποιοι άλλοι, όπως

δηλαδή συνομιλίες, Δικαστήριο της Χάγης, ΑΟΖ, οριοθετήσεις, δεν έγιναν

τόσα χρόνια;

Εμείς, αγαπητοί συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, μαζί σας είμαστε,

αρκεί να πάρετε επιτέλους μπροστά, για να δούμε πώς όλοι μαζί από κοινού

θα διατηρήσουμε, θα διασφαλίσουμε, τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας

μας.

Ιστορική συνεδρίαση, είπαν όλοι σχεδόν σήμερα. Εμβληματικό

νομοσχέδιο, είπαν άλλοι και ο κύριος Πρωθυπουργός αφιέρωσε μόνο δεκαέξι

λεπτά. Ούτε το προβλεπόμενο εικοσάλεπτο δεν κάλυψε. Μας έπεισε όλους

στα δεκαέξι για το τι να ψηφίσουμε σήμερα.

Κυρίες και κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, εμφανίζεστε σήμερα ως

τιμητές μιας δημοκρατικής διαδικασίας, της ψήφου των αποδήμων.

Ταυτόχρονα, είστε εσείς, που όχι μόνο επί δεκαετίες δεν ρυθμίζατε το θέμα,

αλλά τορπιλίσατε προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση.

Το θέμα της ρύθμισης της ψήφου των Ελλήνων του εξωτερικού

αποτελεί συνταγματική επιταγή ήδη από το 1975, χωρίς ωστόσο να έχει

ρυθμιστεί μέχρι σήμερα.

Η αλήθεια είναι ότι κανένα από τα δύο κόμματα, τα οποία κυβερνούσαν

μέχρι το 2015, δεν προσπάθησε πραγματικά να λύσει το πρόβλημα. Και αυτό,

γιατί προϋπόθεση, για να προσεγγίσουμε και να λύσουμε ένα υψίστης

σημασίας εθνικό θέμα, όπως αυτό της ψήφου των αποδήμων, είναι να το

αντιμετωπίζουμε με όρους ειλικρίνειας. Μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση,

επιδίωξε να λύσει με σοβαρότητα και συναίνεση το θέμα της ψήφου των

αποδήμων μέσω συγκεκριμένων προτάσεων στα πλαίσια της συνταγματικής

Αναθεώρησης για την κατοχύρωση του ενεργητικού και του παθητικού

εκλογικού δικαιώματος των αποδήμων, προτείνοντας ψήφο σε όλους τους

Έλληνες του εξωτερικού και αυτοτελές δικαίωμα εκλογής των εκπροσώπων

τους.

Οι απόδημοι πρέπει, επιτέλους, να έχουν φωνή. Πρέπει να

απολαμβάνουν το δικαίωμα του «εκλέγειν» και «εκλέγεσθαι», αλλά με βάση

τη δημοκρατική αρχή και την ευρωπαϊκή εμπειρία. Δεχθήκαμε να

συμμετέχουμε σ’ έναν διάλογο και αυτό άλλωστε δείχνει και η προσπάθεια

που κάνουμε να συναινέσουμε, επιδιώκοντας συγκλίσεις, αν και κρίναμε ότι η

δική μας πρόταση ήταν πολύ καλύτερη από πλευράς εξυπηρέτησης των δύο

βασικών πολιτικών και συνταγματικών σκοπών: τη διευκόλυνση του

δικαιώματος του «εκλέγειν» σε όλους τους Έλληνες αποδήμους, σε όλους του

Έλληνες εκλογείς του εξωτερικού και επιπλέον, αυτοτελές δικαίωμα

«εκλέγεσθαι» των αντιπροσώπων τους.

(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Ε΄

Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΣ)

Θέσαμε, όμως, εξαρχής συγκεκριμένες προϋποθέσεις για την τελική

μας στάση. Το σχέδιο νόμου που πρότεινε η Νέα Δημοκρατία, η σημερινή

Κυβέρνηση δεν ανταποκρίνονταν σ’ αυτές τις προϋποθέσεις, σε αρχές που

θέσαμε ήδη εδώ και πάνω από έναν μήνα. Όπως ήταν ο νόμος, δεν

κατοχύρωνε με επάρκεια το ενεργητικό και παθητικό δικαίωμα των Ελλήνων

του εξωτερικού και δημιουργούσε πολλές ανησυχίες για τον τρόπο εφαρμογής

του από πλευράς διαφάνειας, ασφάλειας, δικαίου και μη αλλοίωσης του

εκλογικού αποτελέσματος.

Έγιναν δεκτές ορισμένες από τις προτάσεις που κάναμε και αυτό

σαφώς είναι θετικότατο, θα έλεγα. Σε κάθε περίπτωση διαφαίνεται ότι οι

αλλαγές που προτείνονται ακόμα και σήμερα, την τελευταία στιγμή από την

Κυβέρνηση, μας φέρνουν πιο κοντά, για να δώσουμε θετική ψήφο. Όμως,

κύριε Πρόεδρε, επιτρέψτε μου να πω ότι εμείς θα επιμείνουμε και επιμένουμε

οι απόδημοι να έχουν φωνή, ψήφο και δικαίωμα εκλογής.


ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος): Ευχαριστώ, κύριε

Βαρδάκη. Νόμιζα ότι θέλατε περισσότερο χρόνο. Με είχατε προειδοποιήσει

από κάτω ότι θέλετε πολύ χρόνο.

Ο κ. Αμανατίδης από τον ΣΥΡΙΖΑ έχει τον λόγο.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΜΑΝΑΤΙΔΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, θα πάρω εγώ τον χρόνο

που περίσσεψε.

Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η σημερινή συνεδρίαση

είναι ιστορική και βεβαίως, μετά από την τοποθέτηση των πολιτικών Αρχηγών

μας, νομίζω ότι η αξία που υπάρχει τώρα είναι να κατατεθούν οι απόψεις των

Βουλευτών και έτσι να καταγραφούν στην ιστορία.

Πορευθήκαμε, γιατί κυβερνήσαμε αυτή τη χώρα επί τεσσεράμισι

χρόνια, βλέποντας τη Διασπορά ως ένα σημαντικό μέρος της ιστορίας του

έθνους μας, ένα μέρος της εθνικής μας ταυτότητας, των επιτευγμάτων και της

διεθνούς εικόνας της χώρας μας, με στόχους την ενίσχυση των σχέσεων της

Διασποράς με τη μητέρα - πατρίδα, την ενίσχυση του εθνικού brand name της

χώρας μας στο εξωτερικό, την προσπάθεια για την παραγωγική

ανασυγκρότηση και την έξοδο της χώρας από την κρίση και τα μνημόνια,

ασκώντας ταυτόχρονα μία συναινετική πολιτική, μια πολιτική, η οποία

φαινόταν τόσο στις συνεδριάσεις της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Ελληνισμού

της Διασποράς όσο βέβαια και στο Υπουργείο Εξωτερικών.

Θα καταθέσω στο τέλος της ομιλίας μου, ενώ είναι γνωστό βέβαια στη

Βουλή, το πώς δούλεψε αυτή η επιτροπή, με άλλον συνάδελφο ο οποίος ήταν

πρόεδρος, έτσι ώστε να βάλει μέσα στους στόχους ακόμα και την ψήφο των

ομογενών.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μπορούμε να βλέπουμε τους Έλληνες

κατοίκους του εξωτερικού στα μάτια. Και μπορούμε να τους βλέπουμε στα

μάτια, γιατί προσεγγίσαμε τη λύση αυτού του προβλήματος με ευθύνη και

ευαισθησία, όπως πάντοτε αντιμετωπίζουμε τα νομοσχέδια που αφορούν τη

δημοκρατική έκφραση της βούλησης των Ελλήνων πολιτών και τις συλλογικές

αποφάσεις για τα μικρά και μεγάλα θέματα της ζωής μας.

Επιτέλους να σταματήσουν κάποιες απόψεις για την ουσιαστική

βούληση του ΣΥΡΙΖΑ. Η ουσιαστική μας βούληση εκφράστηκε στην επιτροπή,

στην οποία έγινε επιτέλους από τον Υφυπουργό μία αναφορά. Επί ενάμιση

μήνα ζητώ από τον Υπουργό Εσωτερικών να δώσει στη δημοσιότητα και να

καταθέσει και στους Βουλευτές τα επίσημα πορίσματα της επιτροπής του κ.

Χαρίτση και του κ. Πουλάκη, που ήταν διακομματική.

Θέλω να αναφέρω τα ονόματα για την ιστορία. Είναι ο Νίκος

Αλιβιζάτος, Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, η Γεωργία Βαλατσού, Γενική

Διευθύντρια Οικονομικής Διοικητικής Υποστήριξης, ο Σπυρίδων Βλαχόπουλος

και ο Δημοσθένης Δώδος, Καθηγητές Νομικής και Πολιτικών Επιστημών, ο

Μιχάλης Κόκκινος, Γενικός Διευθυντής Απόδημου Ελληνισμού, η Δανάη

Κολτσίδα, πολιτική επιστήμονας, ο Μπαλτσιώτης, Ειδικός Γραμματέας, ο

Ηλίας Νικολακόπουλος Καθηγητής Εκλογικής Κοινωνιολογίας, ο Θεόδωρος

Οικονόμου, Γενικός Διευθυντής της Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης ΥΠΕΣ, ο

Μιχαήλ Τσαπόγας, Συνήγορος του Πολίτη και ο Δημήτρης Χριστόπουλος,

Καθηγητής Συγκριτικής Πολιτικής.

Χαίρομαι, που αισθάνθηκε την ανάγκη ο κύριος Υφυπουργός να

απαντήσει σ’ αυτά, γιατί ουσιαστικά η επιτροπή δεν έβαζε κανέναν

περιορισμό στο να ψηφίσουν, επειδή ακριβώς υπάρχει το Δίκαιο της

Ιθαγένειας.

Τι έλεγε, όμως; Έβαζε μία συμβιβαστική λύση, έτσι ώστε οι απόδημοι

να έχουν τους δικούς τους Βουλευτές. Τώρα φοβάμαι και έχω δύο φόβους γι’

αυτό το νομοσχέδιο, για το πώς θα λειτουργήσει. Γιατί, όπως γνωρίζετε, κύριε

Υπουργέ, τα νομοσχέδιο δεν κρίνονται μόνο όταν ψηφίζονται, κρίνονται και

στην πράξη. Έχω τον εξής φόβο. Αυτή τη στιγμή τα κόμματα είναι τα οποία

αποφασίζουν ποιος θα είναι στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας τους και ποιος θα

είναι στην εκλόγιμη θέση, ενώ με την πρόταση που είχαμε κάνει εμείς οι ίδιοι

οι ομογενείς σε ενιαίο ψηφοδέλτιο, με εκλογικές περιφέρειες -και εδώ θα

πρέπει το Κίνημα Αλλαγής να μας πει, γιατί άλλαξε τη θέση του σε σχέση με

τις εκλογικές περιφέρειες- θα έβγαζαν τους δικούς τους Βουλευτές, που θα

τους σταυροδοτούσαν. Τώρα δεν σταυροδοτούν τίποτα.

Ο δεύτερος φόβος μου είναι ότι πολλά μικρά κόμματα δεν θα

μπορέσουν να φτάσουν στους απόδημους.

Αυτοί ήταν οι δύο λόγοι, κύριε Υπουργέ, και το ξέρετε πολύ καλά, που

βάζει η επιτροπή Πουλάκη και λέει γιατί ακριβώς υπάρχει φόβος αλλοίωσης

του εκλογικού σώματος. Γιατί τόσα χρόνια δεν γινόταν αυτό; Εγώ θα σας

δώσω την πολιτική απάντηση: Γιατί τα πολιτικά κόμματα τα οποία

κυβέρνησαν τη χώρα αυτή -δεν ήταν μόνο οι εκλογικοί νόμοι, αν ήθελαν, θα

τους άλλαζαν- φοβόντουσαν την ψήφο των Ελλήνων κατοίκων του

εξωτερικού, γιατί οι αιτίες που τους διώξανε τους Έλληνες να πάνε στο

εξωτερικό είναι συγκεκριμένες, κοινωνικές και πολιτικές. Θα τους έριχναν την

ευθύνη και το γνώριζαν αυτό. Θεωρώ, λοιπόν, ότι για κοινωνικούς και

πολιτικούς λόγους δεν έδωσαν το δικαίωμα.

Ξέρετε πότε θα είχε αξία, κύριε Υπουργέ, να λέγατε για εθνική

ομοψυχία κ.λπ.; Εάν δεν υπήρχε η συνταγματική προνόηση για διακόσιες

ψήφους και ερχόσασταν ως Νέα Δημοκρατία και λέγατε: «Εμείς όμως θέλουμε

την εθνική συνεννόηση και θα κάνουμε τα πάντα». Δεν το κάνετε αυτό.

Αναγκαστικά το κάνετε. Ποιείτε την ανάγκη φιλοτιμία.



Κύριε Πρόεδρε, τελειώνω. Το δεύτερο που θέλω να πω, κυρίες και

κύριοι, είναι σε σχέση την ισότητα της ψήφου που δεν έχει ακουστεί. Την

ευαισθησία σας στην ισοτιμία της ψήφου να την δείξετε και στην ισοτιμία της

ψήφου των Ελλήνων του εσωτερικού, μη υιοθετώντας καλπονοθευτικά

συστήματα τα οποία δίνουν τα μπόνους και είστε κατά της απλής αναλογικής,

την οποία είπατε ότι θα καταπολεμήσετε. Ποια είναι η ευαισθησία σας

απέναντι στην ισοτιμία της ψήφου των κατοίκων του εσωτερικού;

Τι ήθελαν οι Έλληνες του εξωτερικού; Ήθελαν να ψηφίζουν όλοι.

Δεύτερον, ήθελαν την επιστολική ψήφο. Τρίτον, ήθελαν δικούς τους

αποκλειστικά. Οι προτάσεις οι δικές μας δίνανε τα δύο αυτά και αυτό πρέπει

να είναι γνωστό στους απόδημους.

Τέλος, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, από ’δω πρέπει το πολιτικό

κέρδος να το έχει πρώτα απ’ όλα η Ελλάδα. Νομίζω ότι αυτό θα είναι. Δεν

πρέπει το νομοσχέδιο αυτό να το δει κανένα κόμμα σαν κολυμβήθρα του

Σιλωάμ για τις πολιτικές που άσκησαν το προηγούμενο διάστημα. Εάν το

δουν έτσι, μη νομίζετε ότι ένα τέτοιο νομοσχέδιο φτάνει για να ξεχάσουν οι

νέοι την πράξη υπουργικού συμβουλίου με την οποία τους μειώνετε τους

μισθούς. Φτάνει αυτό για να ξεχάσουν οι νέοι το χτύπημα των εργασιών

σχέσεων; Πώς θα έρθουν αυτοί οι νέοι πίσω, αν δεν σταματήσουν αυτές

πολιτικές τις οποίες συνεχίζετε;

Και τέλος, κύριε Πρόεδρε, θέλω να κάνω και μία πρόταση στην

Κυβέρνηση…

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος): Αλλά έχετε

φτάσει στα επτά λεπτά.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΜΑΝΑΤΙΔΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, συγγνώμη.

Μουσείο Διασποράς, Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού πρέπει να

γίνει, κύριοι συνάδελφοι.

Και το τρίτο, το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού, το οποίο θα ενδυναμώσει

τους δεσμούς με τη διασπορά θα πρέπει να έρθει στο Υπουργείο Εξωτερικών,

ώστε να μπορέσουμε να κάνουμε δραστηριότητες.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος): Σας

ευχαριστούμε, κύριε Αμανατίδη.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΜΑΝΑΤΙΔΗΣ: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ, κύριε Πρόεδρε.

Μπορούμε να κοιτάμε τους Έλληνες απόδημους στα μάτια και να μας

εμπιστευθούν για το σταμάτημα των πολιτικών που τους έδιωξαν.

Να είστε καλά.

(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Ιωάννης Αμανατίδης καταθέτει για τα

Πρακτικά τα προαναφερθέντα έγγραφα, τα οποία βρίσκονται στο αρχείο του


Βουλής)


ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος): Τον λόγο έχει ο

κ. Αθανασίου Νάσος από τον ΣΥΡΙΖΑ.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, σκόπευα να ματαιώσω

την ομιλία μου, γιατί αυτή δεν είναι Βουλή Βουλευτών, αλλά κατόπιν

μετάνιωσα για δεύτερη φορά, γιατί συμβαίνει σήμερα κάτι που δεν μπορώ να

το καταπιώ. Την ίδια ώρα που λέμε στον Έλληνα του εξωτερικού «πλησίασε

και ψήφισε», την ίδια ώρα διώχνουμε κι άλλους νέους Έλληνες από την

Ελλάδα.

Θα προσπαθήσω, κύριοι συνάδελφοι, να το αποδείξω. Τι σκοπούς έχει

αυτό το νομοσχέδιο; Χρήσιμους, στοιχειώδεις σκοπούς, περιορισμένους, αλλά

χρήσιμους. Του λείπει όμως ο κυριότερος σκοπός σε μια χώρα που

αιμορραγεί πληθυσμιακά, ο σκοπός τού να αυξήσει τον πληθυσμό μας με

Έλληνες που ενδιαφέρονται πραγματικά για την Ελλάδα. Αν μπορούσα, θα

καθυστερούσα αυτό το νομοσχέδιο λίγους μήνες, για να το συνδυάσω με

άλλες πρωτοβουλίες στο πλαίσιο μιας μεγάλης εκστρατείας για την

επανασύνδεση των Ελλήνων της διασποράς με τη μητρόπολή τους.

Δύο παραδείγματα μόνο, άμεσα εφαρμόσιμα. Το παράδειγμα αυτό

είναι για τους ομογενείς που λείπουν δεκαετίες από την Ελλάδα. Αν οι

τράπεζες έκαναν μεταξύ των αποδήμων μια διαφημιστική εκστρατεία με τίτλο

«Σπίτι στην Ελλάδα», και οι ίδιες θα ωφελούνταν και πολλοί ομογενείς θα

ανταποκρίνονταν στη διαφήμιση. Διευκρινίζω, αν θέλουν σπίτι, όχι

υποχρεωτικά. Η σύνδεση πολιτικών δικαιωμάτων και κατοχής περιουσίας

απαγορεύθηκε ήδη το 1822 στο προσωρινό πολίτευμα της Επιδαύρου. Αλλά

να μην έχουμε στόχο κάθε ομογενής να έχει σπίτι στην Ελλάδα; Τι είδους

πολιτικοί είμαστε και τι είδους ομογενείς είναι εκείνοι που δεν θα ήθελαν ένα

σπίτι στην Ελλάδα για διακοπές; Χρειάζεται η δημιουργία ενός ισχυρού κρίκου

ανάμεσα στον Έλληνα της διασποράς και την πατρίδα του, κρίκου όχι

πνευματικού ή συναισθηματικού, αυτοί υπάρχουν, αλλά κρίκου χειροπιαστού,

υλικού. Να είσαι Έλληνας δέκα λεπτά κάθε τέσσερα χρόνια δεν είναι λύση.

Κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, δεν έχετε τέτοιες πολιτικές. Μιλούσατε

σπαραξικάρδια για τους χιλιάδες Έλληνες που εγκατέλειψαν την Ελλάδα στα

χρόνια της κρίσης που εσείς προκαλέσατε. Τώρα φέρνετε αυτό το νομοσχέδιο

χωρίς να το περιβάλλετε με τις ενέργειες εκείνες που θα αποδείκνυαν ότι

νοιάζεστε για τους Έλληνες του εξωτερικού. Βασιλίσσης Σοφίας 23, εδώ

δίπλα, βρίσκεται η Πορτογαλική Πρεσβεία. Να πάτε να προμηθευτείτε αυτό το

διαφημιστικό δίπτυχο. Τι γράφει; Πρόγραμμα «επιστρέφω», «REGRESSAR».

«Ήρθε η ώρα να επιστρέψω στο σπίτι μου». Όσοι εκπατρισμένοι Πορτογάλοι

το αποφασίσουν, θα δουν τη φορολογία τους -ακούστε- να μειώνεται κατά το

ήμισυ για τα επόμενα πέντε χρόνια. Θα λάβουν επίσης ρευστό για να

μετακομίσουν. Πιο είναι το δικό σας «REGRESSAR»; Δεν σας ενδιαφέρουν οι

εκπατρισμένοι, σας ενδιαφέρει η μικροκομματική ψηφοθηρία μέσω των

εκπατρισμένων.

Για να φέρει τους δικούς της πίσω η Πολωνία -μεγαλύτερο πρόβλημα

από εμάς έχει-, κατήργησε τον περασμένο Ιούλιο τη φορολογία για δύο

εκατομμύρια εργαζόμενους. Κρατήστε το νούμερο, γιατί θα το συγκρίνουμε με

ένα ελληνικό. Όλοι οι Πολωνοί εργαζόμενοι κάτω των είκοσι έξι ετών που

κερδίζουν λιγότερα από 22.500 δολάρια τον χρόνο δεν θα πληρώνουν τον

φόρο εισοδήματος 18% που ισχύει στη χώρα. Ξαναρωτώ: Ποιο είναι το δικό

σας «REGRESSAR»; Πάλι ψηφοθηρία, πάλι ρουσφετολογία, με πολλή

επικοινωνία βέβαια, για να αποκρυβεί. Ο κ. Θεοδωρικάκος εδώ κάνει

θαυμάσια δουλειά.

Προχθές ανακοινώσατε πρόγραμμα, όχι για δύο εκατομμύρια, για

πεντακόσια άτομα, πιλοτικό πρόγραμμα. Δηλαδή εσείς ψάχνετε, ενώ οι άλλοι

εφαρμόζουν. Και ποια είναι η ελάχιστη αμοιβή, βάσει αυτού του

προγράμματος, για πεντακόσια άτομα, που τελικά θα είναι τριακόσια τριάντα;

Τρεις χιλιάδες ευρώ και το επιδοτείτε κατά 70% από το ελληνικό δημόσιο.

Εδώ αρχίζει η τρέλα. Δύο εργαζόμενοι με τα ίδια ακριβώς προσόντα και τις

ίδιες ακριβώς σπουδές θα πληρώνονται διαφορετικά. Αλλά ο μισθός για τον

νέο επιστήμονα που έρχεται από τις Βρυξέλλες ή τη Σόφια είναι μεγάλος, ενώ

γι’ αυτόν που προέρχεται από το Λαύριο ή το Κορωπί είναι μικρός. Τρεις

χιλιάδες ευρώ ο μισθός με επιδότηση δημοσίου για τον εργαζόμενο των

τριάντα δύο ετών, εννιακόσια ευρώ ο μισθός για τον εργαζόμενο των σαράντα

δύο ετών με τα ίδια προσόντα. Θα δούμε τι θα αποφασίσουν τα δικαστήρια

για τους εργαζόμενους δύο ταχυτήτων.

Μήπως θέλετε να επαναπατρίσετε τα δικά σας παιδιά; Ήδη έχουν

ξεκινήσει τα τηλεφωνήματα στα πολιτικά γραφεία. Έτσι όμως δεν επιστρέφουν

οι νέοι. Έτσι φεύγουν όλο και περισσότεροι. Καταλάβατε γιατί; Ρουσφέτι το

λένε. Το 58% των Ελλήνων που έφυγαν δηλώνουν στην ICAP ότι η

πρωταρχική αιτία αποχώρησής τους είναι η έλλειψη αξιοκρατίας και η

διαφθορά στην Ελλάδα. Αξιοκρατία, λοιπόν.

Θα κλείσω με μία ερώτηση προς τον κύριο Πρωθυπουργό, με βάση το

αποτέλεσμα της έρευνας της ICAP, την αξιοκρατία. Αν, κύριε Πρωθυπουργέ,

σας προτείνω έναν ομογενή κάτοχο Όσκαρ ή κάτοχο Χρυσού Φοίνικα, θα του

προσφέρετε την αντιπροεδρία του Εθνικού Θεάτρου, αφαιρώντας την από την

αδελφή της πεθερά σας;



ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος): Τον λόγο έχει

τώρα ο κ. Σενετάκης Μάξιμος από τη Νέα Δημοκρατία.

ΜΑΞΙΜΟΣ ΣΕΝΕΤΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι Βουλευτές,

ένας από τους κεντρικούς πολιτικούς στόχους της Κυβέρνησης της Νέας

Δημοκρατίας είναι η επιστροφή των Ελλήνων που έφυγαν από την Ελλάδα τα

χρόνια της κρίσης. Είναι ένας φιλόδοξος στόχος που αφορά το μέλλον της

χώρας μας και για μένα ιδιαίτερα που ανήκω στην ίδια γενιά με πολλά από τα

παιδιά που έφυγαν αποτελεί ένα προσωπικό πολιτικό στοίχημα.

Ακόμα πιο φιλόδοξος στόχος μας είναι ο επαναπατρισμός και η

επανασύνδεση των Ελλήνων της Διασποράς, να πείσουμε όλους τους

απόδημους πως η μητέρα πατρίδα είναι ανοιχτή και έτοιμη να τους υποδεχτεί

πίσω, πως τους θέλουμε πίσω, πως η Ελλάδα μετατρέπεται σε ένα σύγχρονο

ευρωπαϊκό κράτος, ένα κράτος δικαίου που μπορεί να ικανοποιήσει τις

απαιτήσεις τους, ένα κράτος που μπορεί να συμπεριφέρεται στους πολίτες με

σεβασμό, όπως τα περισσότερα σύγχρονα κράτη.

Αυτοί οι δύο κεντρικοί πολιτικοί στόχοι μας οδήγησαν στην ανάγκη να

αναζητήσουμε ευρύτερες πολιτικές συναινέσεις στο θέμα της διευκόλυνσης

άσκησης του εκλογικού δικαιώματος των εκτός Ελλάδας εκλογέων. Ο πρώτος

λόγος ήταν καθαρά πρακτικός, καθώς σύμφωνα με το Σύνταγμα απαιτείται

αυξημένη πλειοψηφία διακοσίων Βουλευτών για να ισχύσει ο νόμος.

Ο δεύτερος βασικός λόγος ήταν καθαρά εθνικός. Η ευκαιρία δεν

έπρεπε να χαθεί. Διότι θεωρούμε αδιανόητο εν έτει 2020 να μην μπορούμε ως

κράτος, ως πολιτικό σύστημα να συμφωνήσουμε σε έναν τρόπο που θα δίνει

τη δυνατότητα στους Έλληνες στο εξωτερικό να ασκήσουν το εκλογικό τους

δικαίωμα. Και μιλάμε για ανθρώπους που είναι εγγεγραμμένοι στους

εκλογικούς καταλόγους. Αν πάρουν το αεροπλάνο και έρθουν στην Ελλάδα,

μπορούν να ψηφίσουν.

Και γιατί το θεωρούμε αδιανόητο; Διότι το μήνυμα που εκπέμπουμε

προς αυτούς τους ανθρώπους είναι πως τους έχουμε ξεχάσει, πως δεν μας

ενδιαφέρει αν θα κρατήσουν τους δεσμούς τους με την πατρίδα, πως δεν μας

ενδιαφέρει αν θα γυρίσουν πίσω. Η ελληνική πολιτεία, λοιπόν, δεν νοείται να

εκπέμπει τέτοιο μήνυμα. Είμαστε υποχρεωμένοι να πράξουμε ό,τι είναι

πολιτικά δυνατό για να λυθεί ένα ζήτημα που μας απασχολεί εδώ και

δεκαετίες.

Ασφαλώς, η συμφωνία των τεσσάρων συν ένα σημείων που πέτυχε ο

Υπουργός Εσωτερικών ικανοποιεί το βασικό μας στόχο, αλλά όχι απόλυτα. Ο

πρώτος λόγος είναι διότι έχουν μπει αρκετοί περιορισμοί. Οι προϋποθέσεις

για να ασκήσει κάποιος το εκλογικό του δικαίωμα από τον τόπο διαμονής του

θεωρούμε ότι θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί. Είμαστε, όμως, σίγουροι

πως οι Έλληνες του εξωτερικού θα λάβουν το μήνυμα, θα ξεπεράσουν τους

περιορισμούς, θα προσέλθουν στις κάλπες και με την ψήφο τους θα

αποδείξουν ότι παραμένουν κοντά μας με κάθε τρόπο. Έτσι, θα

νομιμοποιήσουν την επόμενη Βουλή να τροποποιήσει το νομοσχέδιο και να

άρει κάποιες από τις προϋποθέσεις για την εγγραφή τους στους ειδικούς

καταλόγους του εξωτερικού.

Ο δεύτερος και σημαντικότερος λόγος που δεν μας ικανοποιεί απόλυτα

η συμφωνία είναι διότι το δικαίωμα περιορίζεται στο να ψηφίζουν μόνο για το

ψηφοδέλτιο Επικρατείας, παρ’ ότι αυτό διευρύνεται από δώδεκα σε δεκαπέντε

θέσεις και όχι για το ψηφοδέλτιο της εκλογικής τους περιφέρειας.

Αυτό πρακτικά θα μπορούσε να γίνει διά της επιστολικής ψήφου που

ήταν και η αρχική πρόταση της Κυβέρνησης. Αλλιώς, θα έπρεπε να στήσουμε,

όπως είπαμε, πενήντα εννέα κάλπες σε κάθε εκλογικό κέντρο. Το δεύτερο

είναι αδύνατο να γίνει. Το πρώτο δεν το ήθελαν τα κόμματα της

Αντιπολίτευσης. Οπότε καταλήξαμε σε αυτόν τον συμβιβασμό.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, έστω και έτσι, θεωρώ ότι κάνουμε ένα

βήμα μπροστά. Και νιώθω μεγάλη χαρά ως Βουλευτής του εθνικού

Κοινοβουλίου περισσότερο και όχι ως Βουλευτής της Πλειοψηφίας μόνο που

όλοι μαζί κάναμε αυτό το βήμα. Δεν μπορώ να διανοηθώ -φαντάζομαι και όλοι

οι συνάδελφοι που υπερψηφίζουν το νομοσχέδιο- ότι δεν θα το κάναμε, ότι

δεν θα καταφέρναμε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων, ότι δεν θα

καταφέρναμε να στείλουμε στους Έλληνες όλης της γης το μήνυμα ότι η

Ελλάδα αλλάζει. Διότι φαντάζομαι πως επιθυμία όλων μας είναι η Ελλάδα να

αφήσει πίσω τη μιζέρια, την εσωστρέφεια και την κρίση και να γίνει ένα

κανονικό σύγχρονο κράτος, ένα κράτος παρόμοιο με αυτό που οι Έλληνες του

εξωτερικού επέλεξαν ως προσωρινό τόπο διαμονής, ένα κράτος που τους

θέλει να επιστρέψουν και να συνδιαμορφώσουμε το νέο ξεκίνημα για εμάς και

τα παιδιά μας.



ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος): Ευχαριστούμε

τον κ. Σενετάκη και για τον χρόνο.

Τον λόγο έχει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού

Κόμματος Ελλάδας ο κ. Παφίλης, ο οποίος μας ζήτησε να βάλουμε τον χρόνο

της δευτερολογίας και της τριτολογίας του, δηλαδή έξι λεπτά και τρία λεπτά.

Κύριε Παφίλη, έχετε τον λόγο για εννέα λεπτά.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΦΙΛΗΣ: Μπορεί να μην τα χρειαστώ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος): Μακάρι.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΦΙΛΗΣ: Ο Γενικός Γραμματέας του Κόμματος μας, ο

Δημήτρης Κουτσούμπας, ο εισηγητής μας, ο Γιάννης Γκιόκας και ο Γιάννης

Δελής μίλησαν με πληρότητα και παρουσίασαν τη θέση του ΚΚΕ για αυτό το

θέμα.

Θέλουμε να πούμε από την αρχή ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας

με μεγάλη ευθύνη στάθηκε απέναντι σε αυτό το μεγάλο πρόβλημα, το οποίο

καμμία από τις κυβερνήσεις δεν ήθελε και δεν αντιμετώπισε όλα τα

προηγούμενα χρόνια, παρά το ότι εμείς επιμέναμε ότι πρέπει να δοθεί λύση

στο θέμα των αποδήμων.

Επίσης, η συμμετοχή του και στη διακομματική επιτροπή και

γενικότερα στις συζητήσεις ήταν δημιουργική. Και θεωρούμε, χωρίς να

παινεύουμε τον εαυτό μας, ότι συνέβαλε αποφασιστικά στο να έρθει αυτό το

σχέδιο νόμου που θα ψηφιστεί, από ό,τι φαίνεται σήμερα.

Δεν σκεφτήκαμε μικροκομματικά. Κινηθήκαμε -και κινούμαστε πάντα,

άσχετα αν συμφωνούν ή διαφωνούν ορισμένοι- από θέσεις αρχών. Και αυτό

φάνηκε και από το αποτέλεσμα.

Θέλω να κάνω και ένα δεύτερο σχόλιο. Χαμηλώστε λίγο την αγάπη για

αυτούς που ξεριζώθηκαν. Ποιος τους ξερίζωσε, όχι μόνο τώρα; Ποια είναι η

αιτία της μετανάστευσης; Είναι η Ψωροκώσταινα; Διότι αυτή ήταν η θεωρία,

την οποία κατέρριψε το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας πριν από τον πόλεμο.

Όχι. Ήταν η πολιτική όλων των κυβερνήσεων που υπηρέτησαν τα

συμφέροντα του κεφαλαίου και υπηρετούν και σήμερα, που ανάγκασε τους

Έλληνες εργαζόμενους να φύγουν για να αναζητήσουν καλύτερη ζωή ή

μάλλον να ζήσουν, σε τελευταία ανάλυση.

Και όταν αναφερόμαστε στη μετανάστευση, για ρωτήστε πόσες

χιλιάδες πιάτα έχουν πλύνει οι Έλληνες μετανάστες και πώς έμεναν στις

μεγάλες φίλες χώρες; Έμεναν δεκαπέντε και είκοσι σε ένα δωμάτιο. Συνέβαινε

ό,τι συμβαίνει σήμερα και με τους άλλους μετανάστες τους όλα τα

προηγούμενα χρόνια. Πώς πληρώνονταν; Τι διακρίσεις υπήρχαν; Στη

Γερμανία, παραδείγματος χάριν, έλεγαν «απαγορεύεται η είσοδος σε σκύλους

και σε Έλληνες».

Όλα αυτά τα λέμε για να ακούει ο κόσμος και να αντιλαμβάνεται ποιος

είναι υπεύθυνος για αυτό το άθλιο που συμβαίνει -και δεν είναι αντικειμενικό

στην ιστορία- που λέγεται μετανάστευση και προσφυγιά. Για αυτό, λοιπόν,

λίγο χαμηλότερα.

Έχετε το θράσος και μιλάτε για αυτούς που ξεσπιτώθηκαν τα τελευταία

δέκα χρόνια; Μα, ποιος εφάρμοσε αυτή την πολιτική; Να τα πω; Πρώτο

μνημόνιο το ΠΑΣΟΚ. Δεύτερο μνημόνιο το ΠΑΣΟΚ με τη Νέα Δημοκρατία.

Τρίτο μνημόνιο ο ΣΥΡΙΖΑ με όλους τους υπόλοιπους. Αυτά δεν έδιωξαν τους

νέους, πάνω από μισό εκατομμύριο, έξω; Και σήμερα, βγαίνουν όλοι τιμητές,

λες και θα πάθουμε αμνησία σε αυτόν τον τόπο. Πιο χαμηλά λοιπόν.

Και αυτές οι λογικές των κριτηρίων για να έρθουν και αυτή η θεωρία

που άκουσα πριν για τα δικά μας και τα δικά σας παιδιά δεν έχουν καμμία

βάση. Γιατί να έρθουν εδώ; Με ποια μεροκάματα να έρθουν; Με ποιους

μισθούς να έρθουν; Και θα έρθουν κάποιοι με τα αυτά που επιδοτείτε. Οι

άλλοι που ζουν εδώ; Θα ζήσουν με τα 600 ευρώ και με τα 700 ευρώ με δύο

και τρία μεταπτυχιακά; Ας σταματήσει, λοιπόν, αυτή η υποκρισία.

Θα ήθελα να απαντήσω εκ μέρους του ΚΚΕ στα όσα μας είπε ο κ.

Βαρουφάκης, ο οποίος είναι καταπληκτικός οδηγός. Βγάζει φλας αριστερά και

προσπερνάει από άκρα δεξιά. Προσπάθησε με μία φρασεολογία δήθεν

προοδευτική να ντύσει ακροδεξιές απόψεις με επιχειρήματα που δανείζεται,

κυριολεκτικά, από ακροδεξιές αντιλήψεις. Και θα αποδείξουμε και το τι

κρύβεται από πίσω.

Τι υποστήριξε ο κ Βαρουφάκης; Υποστήριξε να ψηφίζουν όλοι, οι

πάντες. Με ποιο κριτήριο; Με κριτήριο το δίκαιο του αίματος. Δηλαδή ήταν ο

προπάππος του προπάππου σου ή η προγιαγιά της προγιαγιάς Ελληνίδα,

δεν έχεις καμμία σχέση με την Ελλάδα και όμως, θα έχεις δικαίωμα να

ψηφίσεις. Αυτό μας είπε. Σε λίγο θα μας πει να ψηφίζουν και Αμερικανοί

πολίτες που είναι φιλέλληνες με μία υπεύθυνη δήλωση «είμαι φιλέλληνας». Το

λέω ειρωνικά, αλλά βγαίνει κανένας από τα ρούχα του.

Σε τελευταία ανάλυση, δηλαδή, μας λέει ότι θα μπορούν -και αυτό είναι

πραγματικότητα- να καθορίζουν το ποια κυβέρνηση θα βγει οποιοιδήποτε

είναι ελληνικής καταγωγής. Είναι υπερβολικό αυτό; Πόσοι εκτιμώνται ότι είναι

οι ελληνικής καταγωγής μετανάστες; Εκτιμώνται πάνω από πέντε

εκατομμύρια. Για φανταστείτε το. Και μας λέει, λοιπόν, ότι αυτό είναι το πιο

σωστό.

Θα ψηφίζουν εκείνοι, δηλαδή, οι οποίοι δεν έχουν καμμία συνέπεια

από την πολιτική που θα επιλέξουν, από το κόμμα που θα επιλέξουν, από την

κυβέρνηση. Αν και να πούμε εδώ –για να είμαστε πιο καθαροί- ότι δεν έχουμε

καμμία αυταπάτη πώς διαμορφώνεται η ψήφος και κάτω από ποιες

προϋποθέσεις, ποιες πιέσεις, κάτω από ποιους εκβιασμούς κ.λπ..

Παρ’ όλα αυτά, όμως, λέμε, θα ψηφίζει ο οποιοσδήποτε, που δεν έχει

καμμία σχέση με την χώρα, δεν έχει κανένα συμφέρον, δεν υφίσταται τίποτα

παρά μόνο ψυχικός δεσμός; Βεβαίως, εμείς εκτιμάμε ότι υπάρχει ψυχικός

δεσμός πάρα πολλών, της συντριπτικής πλειοψηφίας, γιατί η συντριπτική

πλειοψηφία είναι εργαζόμενοι και δεν είναι πλουτοκράτες, ούτε είναι αυτοί που

έγιναν οι μεγάλοι και οι τρανοί. Ναι, έχουν, την αγαπάνε την Ελλάδα. Αυτό,

όμως, τι σημαίνει, εάν δεν έχουν καμμία συνέπεια από την πολιτική που θα

εφαρμοστεί; Δεν θα υπάρξει κανένα κριτήριο δηλαδή, θα είναι ελεύθερο;

Και σας το λέμε και πιο απλά. Θα μπορούν τα διάφορα λόμπι και ξένες

κυβερνήσεις –να το πω ανοιχτά- να καθορίζουν ειδικά σε οριακές καταστάσεις

τα αποτελέσματα; Ναι ή όχι; Σκεφτείτε το. Δεν θα μπορούν να κινητοποιήσουν

100.000 και 200.000 που θα ψηφίζουν το α ή το β κόμμα; Και προσέξτε, γιατί

καμιά φορά όποιος σκάβει τον λάκκο του άλλου, πέφτει ο ίδιος μέσα.

Εμείς, λοιπόν, τι θέσαμε; Θέσαμε ορισμένα κριτήρια. Και ο κ.

Βαρουφάκης συνειδητά και προβοκατόρικα –και κατανοούμε το γιατί και θα το

πω παρακάτω- μας έκανε μία ανήθικη επίθεση κατά τη γνώμη μας, χωρίς

ουσιαστικά επιχειρήματα. Διαστρεβλώνει τις θέσεις μας. Δεν τις ξέρει; Τι λέμε

εμείς; Παραδείγματος χάριν μας λέει ότι βάζουμε τις φορολογικές

υποχρεώσεις. Δεν βάζουμε ύψος. Και δεν βάζουμε μόνο αυτό. Βάζουμε και

άλλα κριτήρια. Με ποιο σκεπτικό το κάνουμε; Να αποδεικνύεται ότι έχει

κάποιους δεσμούς με την χώρα. Και σε όλη τη συζήτηση που έγινε και στη

διακομματική, δεν βρήκαμε άλλα. Έπρεπε να υπάρξει μία διασφάλιση, να

αποδεικνύουν ότι έχουν πραγματικό δεσμό και όχι μόνο ψυχικό με την χώρα.

Είναι λάθος αυτό; Το λέω για τη Νέα Δημοκρατία –που υποχώρησε

βέβαια- και για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ή είναι σωστό; Όταν δεν έχει καμμία συνέπεια ο

άλλος, πώς θα γίνει να ψηφίζει και να βγάζει κυβέρνηση; Έτσι, λοιπόν, λέγαμε

ότι αυτός που θα ψηφίζει να έχει έστω κάποιες συνέπειες στην φορολογία,

στον ΕΝΦΙΑ.-πού είναι ο κ. Βαρουφάκης που θα τον καταργούσε και τον

έκανε μόνιμο όταν ήταν Υπουργός;- για την παιδεία, για την υγεία. Όταν τα

παιδιά του ή κανένας τους δεν έχει σχέση με την χώρα, πώς θα αποφασίζει

για μια κυβέρνηση που έχει -όχι ότι αυτό είναι το άπαν και ότι αποφασίζουν με

αυτό το κριτήριο, αλλά λέμε- την α ή την β πολιτική; Πώς θα γίνει να ψηφίζει

αυτός, να λέει δηλαδή, «ο λογαριασμός στους άλλους»;

Και ξέρετε, κολακεύει ο κ. Βαρουφάκης τους απόδημους, αλλά δεν

ρωτάει και τους τοπικούς, να δούμε τι θα πει ο κόσμος. Και θα σου το πει

απλά: «Από πού ως πού ρε φίλε εγώ θα πληρώνω τη νύφη και ο άλλος από

το Νιου Τζέρσεϊ και από την Καλιφόρνια, το Σίδνεϋ και αλλού θα βγάζει

κυβέρνηση εδώ; Θα πληρώσει τίποτα αυτός; Θα υποστεί τίποτα αυτός;».

Είναι παράλογο αυτό; Το λέω και για τη Νέα Δημοκρατία αυτό, που φυσικά

καταλήξαμε σε μία συμφωνία, αλλά επιμένει για λόγους που ξέρουμε.

Έτσι, λοιπόν, δεν μπορούμε εμείς να αποδεχτούμε -και δεν είναι

σωστό- τον ψυχικό δεσμό μόνο και το δίκαιο του αίματος. Και μας κατηγορεί

ότι επειδή εμείς βάζουμε αυτά τα κριτήρια γυρίζουμε στην εποχή της

Πρωσίας. Ο ίδιος τι υπερασπίζεται; Το δίκαιο του αίματος που είναι

προφεουδαρχικό, αντιδραστικό.



Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε, σε μισό λεπτό.

Γιατί όλα αυτά; Υπάρχει ένα ερώτημα. Δεν ξέρει; Αυτό το κρεσέντο

βέβαια, του δήθεν ελληνισμού μου θύμισε Χρυσή Αυγή. Γιατί ξέρετε, οι

Έλληνες δεν είναι όλοι ίδιοι. Να μιλήσω ιστορικά, μην πάω στα πρόσφατα. Και

ο Πήλιος Γούσης Έλληνας ήταν. Και ο Εφιάλτης Έλληνας ήταν. Να μην

μιλήσω για ταγματασφαλίτες. Έλληνες ήταν και αυτοί. Δεν είναι ίδιοι, ούτε είναι

ίδια τα συμφέροντα. Ταξικός διαχωρισμός υπάρχει και στο εσωτερικό και

στους απόδημους. Άλλοι είναι εργάτες, άλλοι είναι μικρομεσαίοι που

φυτοζωούν ή κάνουν έστω κάποια καλύτερη ζωή και άλλοι είναι πλουτοκράτες

που εκμεταλλεύονται όλους τους υπόλοιπους.

Και επειδή μιλάμε για Ελλάδα και Ελλάδα, ο κ. Βαρουφάκης δεν

γνωρίζει ότι ελληνικής καταγωγής γερουσιαστές «κάνουν την πάπια» -να το

πω έτσι απλά- στα εθνικά θέματα μέσα στην αμερικάνικη γερουσία; Για πείτε

μας, πότε βγήκαν υπέρ της Ελλάδας; Τι υποστηρίζουν; Την εκάστοτε πολιτική

των Ηνωμένων Πολιτείων της Αμερικής, ναι ή όχι;

Να πω ένα παράδειγμα. Όταν ήταν υποψήφιος ο Δουκάκης και ο

Μπους, τα ελληνικά λόμπι και εφοπλιστές στήριξαν τον Μπους. Γιατί τον

στήριξαν; Γιατί πήραν τον ανεφοδιασμό του 6ου στόλου, να σας το πω έτσι

απλά. Και εδώ δεν υπάρχει δίκαιο αίματος, ούτε καν αυτό. Υπάρχει δίκαιο

χρήματος, όπου τους συμφέρει. Δεν είναι, λοιπόν, όλοι ίδιοι.

Και η επιλεκτική αναφορά που έκανε σε ορισμένους που όντως είχαν

προσφορά στην Ελλάδα, το έκανε για να κρύψει αυτούς που υποστηρίζει, ότι

πίσω από τις θέσεις του κρύβονται τα λόμπι και μεγάλα συμφέροντα –τα ξέρει

πάρα πολύ καλά, τα έζησε- τα οποία μπορούν να κατευθύνουν και να

διαμορφώνουν ακόμα και τα εκλογικά αποτελέσματα στην Ελλάδα.

Εμείς, αυτό που λέμε, το εννοούμε, κυρίες και κύριοι Βουλευτές και το

ξέρετε πολύ καλά, είτε συμφωνείτε, είτε διαφωνείτε. Και το εννοούμε και το

κάνουμε πράξη και το αποδείξαμε εδώ. Δεν υπηρετούμε τα συμφέροντα του

μεγάλου κεφαλαίου και τις πολιτικές του, που μάλιστα προσπαθεί ο κ.

Βαρουφάκης να τις ντύσει με προοδευτικό μανδύα. Έχουμε αρχές και δεν

είμαστε σαλταδόροι της πολιτικής όπως κάποιοι άλλοι.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος): Ευχαριστούμε, κ.

Παφίλη.

Τον λόγο έχει ο κ. Αβραμάκης Ελευθέριος από τον ΣΥΡΙΖΑ.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΑΒΡΑΜΑΚΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, νιώθω την ανάγκη να πω από του

Βήματος ότι κάποια στιγμή σε αυτή τη χώρα πρέπει να κάνουμε την

επανάσταση του αυτονόητου και της λογικής. Και για να γίνω πιο

συγκεκριμένος θα πω ότι πρέπει το πολιτικό μας σύστημα να δείξει ωριμότητα

και οι πολιτικές δυνάμεις υπευθυνότητα ώστε να κάτσουν στο τραπέζι του

διαλόγου και κάποια στιγμή να προχωρήσουν σε εκείνες τις αναγκαίες και

απαραίτητες συνθέσεις, που θα οδηγήσουν σε ευρείες συναινέσεις σε μία

σειρά θεμάτων, όπως αυτά της άμυνας, της εξωτερικής πολιτικής, της

παιδείας και της υγείας. Φυσικά όταν λέμε για συναινέσεις, να το εννοούμε

στην πράξη και όχι στα λόγια.

Εδώ θα πω ότι εμείς, ο ΣΥΡΙΖΑ, ως υπεύθυνη πολιτική δύναμη, το

υπηρέτησαμε στην πράξη. Και μόλις χθες στο Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής

Πολιτικής και σήμερα στο κατατεθέν νομοσχέδιο δείχνουμε έμπρακτα από τη

θέση της Αντιπολίτευσης τη συναίνεσή μας και την εθνική μας ταυτότητα σε

μία σειρά θεμάτων.

Καλούμαστε σήμερα να συζητήσουμε και να εγκρίνουμε την πρόταση

της Κυβέρνησης και τον τρόπο συμμετοχής των Ελλήνων, που κατοικούν

εκτός Ελλάδος στις εκλογικές διαδικασίες της χώρας. Το αίτημα να ψηφίζουν

οι Έλληνες του εξωτερικού είναι ένα αίτημα πολλών ετών, το οποίο όμως

ποτέ δεν ικανοποιήθηκε ούτε από τη Νέα Δημοκρατία, ούτε από το ΠΑΣΟΚ. Η

πρώτη ουσιαστική προσπάθεια διευκόλυνσης των Ελλήνων του εξωτερικού

να συμμετάσχουν στις ελληνικές εκλογές έγινε από την κυβέρνηση του

ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς μικροκομματικές πρακτικές, με τη συγκρότηση επιστημονικής

επιτροπής, η οποία κατέληξε σε μία πολύ συγκεκριμένη πρόταση. Η πρόταση

του ΣΥΡΙΖΑ για τη δημιουργία ενός κλειστού συστήματος συμμετοχής όλων

των Ελλήνων του εξωτερικού που θα οδηγούσε στην εκπροσώπηση της

ομογένειας χωρίς να υπάρχουν κομματικές αντιπαραθέσεις και χωρίς να

διχάζει τον Ελληνισμό, δεν έγινε δεκτή για λόγους που η Κυβέρνηση της Νέας

Δημοκρατίας δεν μας έχει εξηγήσει και δεν μας έχει παρουσιάσει.

Η αρχική πρόταση της Νέας Δημοκρατίας -που ευτυχώς δεν τίθεται

πλέον στη συζήτηση- εμπεριέχει σημαντικούς κινδύνους για την ενότητα εν

γένει του ελληνισμού. Θα μπορούσε να προκαλέσει σοβαρή αναντιστοιχία

άσκησης της ευθύνης διακυβέρνησης, χωρίς πρακτικά τη σύμφωνη γνώμη

του εντός της χώρας ελληνικού λαού, ο οποίος και επηρεάζεται άμεσα από

την ασκούμενη κυβερνητική πολιτική.

Η Νέα Δημοκρατία έστω και καθυστερημένα αντιλήφθηκε αυτόν τον

κίνδυνο και υιοθέτησε πρακτικά σχεδόν αυτούσια την πρόταση της

Αντιπολίτευσης και ειδικότερα του ΚΚΕ, που έχει ουσιαστικά την αφετηρία της

στην αποσόβηση αυτού του κινδύνου, που θα δημιουργούσε αναπόφευκτα

κοινωνικές αντιπαραθέσεις.

Η πρόταση που τελικά έρχεται για συζήτηση μετά από τις αντιδράσεις

της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης είναι σαφώς πιο ασφαλής. Επιδέχεται βέβαια

βελτιώσεων. Διασφαλίζει, όμως, σε μεγάλο βαθμό ότι οι συμμετέχοντες θα

έχουν σχετική έστω επαφή με την πραγματικότητα στην Ελλάδα και

διασφαλίζει ότι και οι εκπρόσωποι των Ελλήνων του εξωτερικού, θα

εκπροσωπούνται στην Βουλή.

Παρά τις στρεβλώσεις που δημιουργεί η τελική πρόταση της

Κυβέρνησης είναι σαφώς καλύτερη από την αρχική, πρόχειρη και προφανώς

επικίνδυνη αρχική της θέση. Υπό αυτή την έννοια γίνεται ένα σημαντικό βήμα

για τη συμμετοχή των Ελλήνων του εξωτερικού στις εθνικές μας εκλογές.

Αυτή η έστω και καθυστερημένη πρόνοια συμμετοχής βέβαια δεν αρκεί

από μόνη της για να ενισχύσει τους δεσμούς του απόδημου Ελληνισμού με

την Ελλάδα. Χρειάζονται και άλλες πρόνοιες, όπως η στήριξη των ελληνικών

σχολείων, η ενίσχυση των μαθημάτων ελληνικής γλώσσας και ιστορίας, η

πραγματοποίηση δράσεων και η ανάληψη πρωτοβουλιών που θα

αποδεικνύει στους απανταχού Έλληνες ότι εδώ υπάρχει μια πατρίδα που

νοιάζεται για αυτούς.

Σε κάθε περίπτωση γίνεται σήμερα ένα βήμα για να διατηρήσουν οι

Έλληνες του εξωτερικού επαφή με την Ελλάδα και τουλάχιστον οι νεότερες

γενιές μεταναστών που αναγκάστηκαν ή επέλεξαν να φύγουν από τη χώρα

λόγω της οικονομικής κρίσης και των κοινωνικών συνεπειών που αυτή

επέφερε.

Πρόκειται κυρίως για Έλληνες πολίτες που είχαν ήδη δικαίωμα ψήφου

στην Ελλάδα, που γνωρίζουν την πραγματική κατάσταση της ελληνικής

κοινωνίας και πολλοί από αυτούς επιθυμούν διακαώς να επιστρέψουν σε μια

χώρα που όμως δεν θα τους στερεί την αξιοπρέπεια.

Αναμφισβήτητα η διευκόλυνση συμμετοχής τους στις εκλογικές

διαδικασίες δεν θα μειώσει το ποσοστό αποχής που παρατηρείται στις

τελευταίες εκλογικές διαδικασίες αφού είναι δύσκολο και ιδιαίτερα δαπανηρό

για έναν Έλληνα του εξωτερικού να έρθει στην Ελλάδα απλώς και μόνο για να

ψηφίσει. Το αίτημα όμως της ελληνικής ομογένειας ικανοποιείται μερικώς. Με

την ψήφιση αυτού του νομοσχεδίου ορισμένοι και μόνο ορισμένοι

ικανοποιούνται και όχι οι απανταχού Έλληνες που θα μπορούσαν να έχουν το

δικαίωμα ψήφου.

Η πρόταση που είχε επεξεργαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ με τη διακριτή

εκπροσώπηση των Ελλήνων του εξωτερικού στη Βουλή των Ελλήνων θα

προσέφερε το δικαίωμα ψήφου σε όλους τους Έλληνες που θα το

επιθυμούσαν χωρίς τεχνητούς διαχωρισμούς. Θα επέτρεπε τη μεταφορά της

φωνής αυτών των πολιτών στην Ελλάδα και κυρίως δεν θα προκαλούσε τον

διαχωρισμό του απόδημου Ελληνισμού στη βάση των κομματικών

αντιπαραθέσεων.

Η δημοκρατική αυτή πρόταση δυστυχώς δεν μπορεί να γίνει δεκτή από

το κυβερνών κόμμα το οποίο σε κάθε ευκαιρία μας υπενθυμίζει ότι θεωρεί

αδιανόητο να υπάρξει Βουλή που δεν θα υπάρχει απόλυτη ταύτιση

νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας.

Σε κάθε περίπτωση είναι μια θετική εξέλιξη και έστω και με ορισμένους

υπερβολικούς όρους θα μπορούν αυτοί οι Έλληνες της Διασποράς να

συμμετέχουν όσο γίνεται περισσότεροι σε εθνικές εκλογές.

Είναι θετικό επίσης ότι το συγκεκριμένο ζήτημα δεν γίνεται τελικά πεδίο

σκληρής αντιπαράθεσης αφού υπάρχει μια κοινή βούληση όλων των

πολιτικών δυνάμεων και να γίνουν εκείνες οι κινήσεις που διευκολύνουν τους

Έλληνες του εξωτερικού να συμμετέχουν έστω σε αυτή τη βάση.

Κλείνοντας θα ήθελα ακόμα μια φορά να επισημάνω ότι ο κίνδυνος της

Τουρκίας είναι υπαρκτός και χρειαζόμαστε σήμερα περισσότερο από ποτέ μια

ενεργητική εξωτερική πολιτική. Δεν μας αρκούν οι δηλώσεις υποστήριξης, οι

λεκτικές καταδίκες και η προσφορά τελικά χώρου και χρόνου στον Ερντογάν

να αμφισβητήσει στην πράξη τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Η Ελλάδα δεν

μπορεί να στέκεται φοβικά απέναντι στην επιθετικότητα της Τουρκίας ούτε

μπορεί να γίνονται ανεκτές πλέον οι παράνομες ενέργειες είτε στην ελληνική

υφαλοκρηπίδα, τα ελληνικά νησιά και την ελληνική ΑΟΖ είτε στην κυπριακή

ΑΟΖ, στο οικόπεδο 7 ή άλλα οικόπεδα όπως αυτά έχουν χαραχθεί από την

Κυπριακή Δημοκρατία.

Η Κυβέρνηση οφείλει να αναλάβει ουσιαστικές πρωτοβουλίες. Χθες

αποδείχθηκε ότι το πολιτικό σύστημα αντιλαμβάνεται συνολικά τους κινδύνους

και το σύνολο των κομμάτων της Αντιπολίτευσης κινούνται παρά τις

επιμέρους διαφωνίες ή κριτικές στην ίδια κατεύθυνση.

Ο ελληνικός λαός πρέπει να ενημερωθεί και πρέπει να αξιοποιήσουμε

κατάλληλα κάθε διπλωματικό μέσο που μπορεί να αποσοβήσει ένα ατύχημα

και ταυτόχρονα να προασπίσει ακέραια τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.

Το γεγονός ότι η Νέα Δημοκρατία υποτίμησε αρχικά την επεκτατική

πολιτική της Τουρκίας είναι ένα σημείο κριτικής. Δεν είναι όμως τώρα η

κατάλληλη στιγμή για να επιδοθούμε σε πολιτική αντιπαράθεση. Τα δεδομένα

πλέον έχουν αλλάξει και είναι ανάγκη να αξιοποιήσουμε στο έπακρο τα

αποτελέσματα και τις δυνατότητες που δημιούργησε η πολυδιάστατη

εξωτερική πολιτική της Ελλάδος επί Πρωθυπουργίας του Αλέξη Τσίπρα.



ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος): Ευχαριστούμε,

κύριε συνάδελφε.

Τον λόγο έχει ο κ. Λιάκος Ευάγγελος από τη Νέα Δημοκρατία.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΛΙΑΚΟΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σήμερα είναι μια ιστορική ημέρα για το

ελληνικό Κοινοβούλιο, αλλά και για ολόκληρο τον Ελληνισμό από άκρη σε

άκρη της γης γιατί από σήμερα οι Έλληνες μπορούμε να είμαστε περισσότερο

ενωμένοι και πιο ισχυροί.

Με το σημερινό νομοσχέδιο γίνεται ένα πρώτο βήμα για να εισακουστεί

επιτέλους το πάγιο αίτημα των συμπατριωτών μας που ζουν εκτός

επικράτειας να συμμετέχουν στις εθνικές εκλογές, αλλά και στη διαμόρφωση

του πολιτικού σκηνικού της χώρας. Είναι ένα αίτημα το οποίο παρότι είναι

συνταγματικά κατοχυρωμένο από το 1975 χρειάστηκαν δεκαετίες για να

ξεπεραστούν οι όποιες πολιτικές μας αντιπαραθέσεις και να δούμε το θέμα

ώριμα και με αίσθημα ευθύνης.

Βέβαια πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι πρόκειται για ένα καθολικό

αίτημα της κοινωνίας, αλλά και της εποχής καθώς η διασπορά των Ελλήνων

την τελευταία δεκαετία αυξήθηκε σημαντικά. Γιατί, λοιπόν, να παραμένει η

Ελλάδα στη θλιβερή μειονότητα των χωρών που δεν έχουν το δικαίωμα

ψήφου για τους εκτός επικρατείας πολίτες όταν μάλιστα όλοι μας

αναγνωρίζουμε ότι η επιστροφή όλων όσοι έφυγαν τα τελευταία χρόνια είναι

παραπάνω από απαραίτητη; Δηλαδή τους θέλουμε πίσω ως παραγωγικούς

εργαζόμενους ενώ την ίδια στιγμή δεν τους αναγνωρίζουμε το δικαίωμα ως

ενεργούς πολίτες;

Για να οδηγηθούμε στην τελική μορφή του σημερινού νομοσχεδίου η

αλήθεια είναι ότι απαιτήθηκαν συμβιβασμοί στον βωμό των οποίων

θυσιάστηκε η επιστολική ψήφος γεγονός που απογοήτευσε αρκετούς

συμπολίτες μας και ίσως αρκετούς από εμάς. Διότι η επιστολική ψήφος δεν θα

ήταν απλώς μια πραγματικά ρηξικέλευθη τομή, αλλά θα έδινε και τη

δυνατότητα στους ομογενείς να ψηφίσουν αντιπροσώπους από τις εκλογικές

περιφέρειες της καταγωγής τους.

Η θέση της Νέας Δημοκρατίας ήταν και είναι ότι ο καταλληλότερος

τρόπος συμμετοχής των ομογενών στην ψηφοφορία για τις βουλευτικές

εκλογές είναι η επιστολική ψήφος. Είναι μέθοδος την οποία χρησιμοποιούν

όλες οι πολιτισμένες δημοκρατικές χώρες του κόσμου. Προκειμένου, όμως, να

μη χαθεί μία ακόμη ευκαιρία, κατά την άποψή μου, ευτυχώς νίκησε η

συναίνεση. Η ψήφιση αυτής της τελικής πρότασης αποτελεί ένα μεγάλο βήμα

για την ισχυροποίηση του παγκόσμιου Ελληνισμού.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, άκουσα με προσοχή όλες τις εισηγήσεις

των συναδέλφων της Αντιπολίτευσης αλλά και της Συμπολίτευσης και

ειλικρινά δεν μπόρεσα να εντοπίσω ούτε ένα ισχυρό επιχείρημα για να μην

υπερψηφιστεί το σημερινό νομοσχέδιο.

Οι περισσότεροι συνάδελφοι στις εισηγήσεις τους αλλά και στις

σημερινές ομιλίες αναφέρθηκαν πέραν όλων των άλλων και στην

πολυσυζητημένη πλέον γενιά του brain drain, δηλαδή όλοι εκείνοι οι Έλληνες

που έφυγαν από τη χώρα την περίοδο της κρίσης προς αναζήτηση δουλειάς

και καλύτερων συνθηκών διαβίωσης. Η Αξιωματική Αντιπολίτευση δε καθ’ όλη

τη διάρκεια της συζήτησης του νομοσχεδίου μάς κατηγόρησε για ανειλικρίνεια.

Θέλω, λοιπόν, σήμερα να σας ρωτήσω: Πόσοι από εσάς έχετε παιδιά

που μένουν μόνιμα πλέον στο εξωτερικό, παιδιά φίλων σας, συγγενείς,

γνωστούς, αλλά και δικούς σας φίλους; Είμαι βέβαιος πολλοί. Όπως και είμαι

βέβαιος ότι το ενδιαφέρον για την πατρίδα παραμένει ζωντανό στο ακέραιο.

Αν θελήσουμε, λοιπόν, να μιλήσουμε με ειλικρίνεια θα πρέπει να

παραδεχτούμε ότι όσα αρνητικά γνωρίσματα και αν έχουμε ως έθνος η αγάπη

και η έγνοια για την πατρίδα παραμένουν πάντα αταλάντευτα.

Γιατί πώς αλλιώς μπορώ να δικαιολογήσω το ενδιαφέρον των δικών

μου φίλων, συμμαθητών και συναδέλφων που σήμερα ζουν και εργάζονται

στο εξωτερικό και που δεν έχει υπάρξει ούτε μία ημέρα που κάποιοι εξ αυτών

να μη με ρωτήσουν ή να μην ενδιαφερθούν για το τι συμβαίνει στη χώρα;

Σε όλους αυτούς θα ήθελα να αφιερώσω τη σημερινή ημέρα. Στον

Γιώργο, την Αλίκη, την Χριστίνα που μιλάμε συνεχώς και κάνουμε όνειρα για

την επιστροφή τους σε μία καλύτερη Ελλάδα.

Εάν, λοιπόν, δεν τους χρειαζόμαστε μόνο κατά περίσταση και για

επικοινωνιακούς λόγους, οφείλουμε να τους κάνουμε συμμέτοχους για να

τους κρατήσουμε ουσιαστικά κοντά μας.

Σήμερα μπορεί να μην οραματιζόμαστε το ανέφικτο, κάνουμε όμως κάτι

πιο μεγαλειώδες, κάνουμε εφικτό το αυτονόητο. Σε μια χρονική συγκυρία που

απαιτεί εθνική ομοψυχία δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερη εξέλιξη από την

ομόφωνη ψήφιση του σημερινού νομοσχεδίου.

Διότι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι προκλήσεις και οι απειλές που

δέχεται η Ελλάδα την τελευταία περίοδο απαιτούν η πολιτική ομοφωνία να

προηγηθεί της εθνικής ομοψυχίας. Μόνο έτσι θα σταλεί ένα σαφές και ισχυρό

μήνυμα ενότητας προς όλες τις κατευθύνσεις.

Γιατί όπως έχει πει, και κλείνω με αυτό κύριε Πρόεδρε, ο Γιώργος

Σεφέρης -πενήντα έξι χρόνια πριν- στην τελετή απονομής του Νόμπελ

Λογοτεχνίας, «σε αυτόν τον κόσμο που ολοένα στενεύει ο καθένας μας

χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει να αναζητούμε τον άνθρωπο όπου και

αν βρίσκεται». Εγώ θα προσθέσω πρέπει να αναζητούμε τον Έλληνα όπου

και αν βρίσκεται.

Σας ευχαριστώ πολύ και εύχομαι όλοι να ψηφίσουν κατά συνείδηση.




Τον λόγο τώρα έχει ο κ. Φόρτωμας Φίλιππος από τη Νέα Δημοκρατία.

ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΦΟΡΤΩΜΑΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.

Οι Έλληνες μόνο ενωμένοι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Αυτό είναι

επιλογή και των Ελλήνων αλλά και του Πρωθυπουργού μας. Λίγες ημέρες

μετά την αλλαγή του άρθρου 54 του Συντάγματος, η Κυβέρνηση φέρνει και το

σχετικό νομοσχέδιο. Το παρόν νομοσχέδιο αποτελεί προϊόν ευρύτερων

συγκλίσεων, οι οποίες υπήρξαν μετά τις διαβουλεύσεις του Υπουργείου

Εσωτερικών, καθώς και με πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού μας

συνάντησης με τους υπόλοιπους πολιτικούς αρχηγούς.

Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο στην ουσία έρχεται να εκπληρώσει ένα

αίτημα ετών, όχι μόνο των Ελλήνων αποδήμων, αλλά και όλης της ελληνικής

κοινωνίας. Αφορά σήμερα σχεδόν κάθε ελληνική οικογένεια, καθώς με τη

μαζική φυγή Ελλήνων, τα τελευταία κυρίως χρόνια, οι περισσότερες ελληνικές

οικογένειες έχουν τουλάχιστον ένα μέλος τους που ζει στο εξωτερικό.

Αφορούσε, όμως, πάντα την ελληνική κοινωνία, καθώς το ελληνικό έθνος είχε

δυναμική παρουσία εκτός Ελλάδος, χωρίς, όμως, οι Έλληνες αυτοί να

γυρίσουν την πλάτη τους στη χώρα. Έλληνες ζούσαν και ζουν και στη

Γερμανία και στην Αφρική και στην Αυστραλία και στην Αμερική, αλλά

διατηρούσαν και διατηρούν ισχυρούς τους δεσμούς με τη χώρα, χωρίς να

τους είναι εύκολο να έχουν λόγο για την πορεία της.

Διευκολύνουμε, λοιπόν, τους Έλληνες του εξωτερικού να ψηφίζουν

στον τόπο κατοικίας τους. Λόγω βέβαια της συνταγματικά προβλεπόμενης

συναίνεσης υπάρχουν σημαντικοί περιορισμοί. Είναι, λοιπόν, καθήκον μας να

στηρίξουμε τους απόδημους με έργα και να τους κάνουμε συμμέτοχους στην

ανόρθωση της χώρας.

Πολλές κυβερνήσεις το συζήτησαν, αλλά η Κυβέρνηση της Νέας

Δημοκρατίας το κάνει πράξη. Το κάνουμε πράξη μάλιστα ελπίζοντας να

επιτύχουμε την απαιτούμενη διακομματική συναίνεση που απαιτείται από το

Σύνταγμα για κάθε εκλογικό νόμο ώστε να ψηφισθεί από τουλάχιστον

διακόσιους βουλευτές.

Στην ουσία το νομοσχέδιο φέρνει μια τομή στην ελληνική εκλογική

πραγματικότητα, καθώς αποδεσμεύει την έννοια της εκλογικής

πραγματικότητας και την έννοια του εκλογικού σώματος από την προϋπόθεση

της διαμονής στην Ελλάδα και φυσικά αποδεσμεύει την εκλογική διαδικασία

από την ανάγκη φυσικής παρουσίας στην Ελλάδα. Η ελληνική υπηκοότητα

αφορά και όσους δεν διαμένουν πλέον στην Ελλάδα.

Φυσικά δε θα αρκεί για έναν εκλογέα να έχει ελληνική υπηκοότητα

απλώς. Ένας –μικρός, ωστόσο αλλά συμβολικός– περιορισμός τίθεται.

Δηλαδή ποιος; Η όλη προϋπόθεση για έναν εκλογέα να έχει διαμείνει για

τουλάχιστον δύο χρόνια στην Ελλάδα.

Σημαντικό, λοιπόν, είναι ότι η εκλογική διαδικασία δεν περιορίζεται στις

πόλεις με ελληνικό προξενείο ή με κάποια πρεσβεία, καθώς προϋπόθεση για

ένα εκλογικό τμήμα εκτός των συνόρων Ελλάδος είναι να συγκεντρώνεται

αριθμός τουλάχιστον σαράντα εκλογέων.

Ο χώρος της εκλογικής διαδικασίας μπορεί να επιλεγεί σε συνεννόηση

με τις τοπικές αρχές. Με τον τρόπο αυτό το νούμερο των Ελλήνων

ψηφοφόρων προσδιορίζεται σε ποιες πόλεις θα γίνουν εκλογές και όχι το

τυπικό γεγονός της έδρας ενός προξενείου ή κάποιας πρεσβείας. Αυτό δίνει,

βέβαια, τη δυνατότητα και την ευκαιρία σε ακόμα περισσότερους να λάβουν

μέρος.

Συνεπώς με το παρόν νομοσχέδιο η σύνθεση του εκλογικού σώματος

αλλάζει. Η αλλαγή της σύνθεσης αυτής ίσως συμβάλει και σε αλλαγή στα

δεδομένα της προεκλογικής εκστρατείας, καθώς τα κόμματα θα λαμβάνουν

πλέον υπ’ όψιν τους την εικόνα που οι δικές τους πολιτικές τους και η εν γένει

παρουσία τους θα έχει και στο εξωτερικό.

Ο αντίκτυπος των πολιτικών τους στη διεθνή σκακιέρα αλλά και στη

διεθνή δυναμική της χώρας θα επιδρά σημαντικά, καθώς αναπόφευκτα θα

αποτελεί κριτήριο ψήφου για τους Έλληνες του εξωτερικού.

Σε κάθε περίπτωση, το νομοσχέδιο αποτελεί τομή στη λειτουργία της

δημοκρατίας μας. Η Κυβέρνηση αυτή τολμά να κάνει ακόμα ένα βήμα

μπροστά.


(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα από της Νέας Δημοκρατίας)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος): Ο κ. Κατσαφάδος

από τη Νέα Δημοκρατία έχει τον λόγο.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΤΣΑΦΑΔΟΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με το παρόν νομοσχέδιο

ερχόμαστε να θεραπεύσουμε, ερχόμαστε να αποκαταστήσουμε μια αδικία και

μια ηθική υποχρέωση του ελληνικού κράτους απέναντι στον Ελληνισμό, στους

Έλληνες της διασποράς οι οποίοι στήριξαν, τίμησαν και προσπάθησαν να

διατρανώσουν τις αρχές και τις αξίες τόσο της Ορθοδοξίας όσο και του

Ελληνισμού.

Η Κυβέρνηση μετά από μεγάλη συζήτηση, μετά από μεγάλη

διαβούλευση και πολλές συζητήσεις με τα κόμματα της Αντιπολίτευσης, αλλά

και με κοινωνικούς εταίρους στους πρώτους πέντε μήνες κιόλας της

διακυβέρνησης της χώρας από τον Κυριάκο Μητσοτάκη φέρνει αυτό το

νομοσχέδιο, γιατί θεωρούσαμε ότι είναι μέσα στις πρώτες προτεραιότητες τις

οποίες πρέπει να κάνει το ελληνικό κράτος, για να αποκαταστήσει αυτή τη

σχέση την οποία είχε διαχρονικά με τον Ελληνισμό της διασποράς.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κάθομαι και παρακολουθώ αυτή τη

συζήτηση από το πρωί και βλέπω έναν διαγωνισμό. Διαγωνίζονται τα

κόμματα της Αντιπολίτευσης ποιος θα το έφερνε, ποιος θα το έκανε καλύτερα,

ποιος το είχε σχεδιάσει, ποιος το είχε υλοποιήσει.

Ακούσαμε τον πρώην Πρωθυπουργό εδώ να μας κατηγορεί ότι στα

τεσσεράμισι χρόνια που ήταν στην εξουσία επτά μήνες πριν οδηγηθούμε σε

εκλογές και μετά από τις πιέσεις όλων των κομμάτων της Αντιπολίτευσης τότε,

τι ήρθε και πρότεινε από αυτό εδώ το Βήμα; Ότι θα ξεκινήσει και θα κάνει μια

επιτροπή για να δει με ποιο τρόπο θα ψηφίζουν οι Έλληνες της διασποράς.

Ενώ εμείς τι ήρθαμε και κάναμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μέσα σε

πέντε μήνες; Υπαναχωρώντας από το γενναίο, από την τολμηρή πρόταση την

οποία είχαμε για να μπορέσουμε να καλύψουμε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη

τους Έλληνες μετανάστες, κάναμε πίσω και –δυστυχώς, μετά λύπης μου το

λέω- φέρνουμε μια τσεκουρεμένη πρόταση, αλλά αυτή η πρόταση είναι η

αρχή.

Ξέρετε, κάποια στιγμή θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι η αρχή είναι το

ήμισυ του παντός. Ξεκινάμε σήμερα και δίνουμε το δικαίωμα -όχι σε όλους,

όχι σε όσους θα θέλαμε- μέσα από αυτή την εθνική πρωτοβουλία την οποία

αναλάβαμε. Και αυτό δείχνει ότι δεν το κάνουμε με μικροπολιτικούς σκοπούς,

κάτι που δυστυχώς βλέπω ότι πολλά κόμματα μέσα σε αυτό το Κοινοβούλιο

προσπαθούν να εκμεταλλευτούν, αυτή την εθνική προσπάθεια να μπορέσουν

να έχουν οι Έλληνες του εξωτερικού ψήφο, να μπορέσουν να

επανασυνδεθούν με την πατρίδα.

Μιας και

μιλάμε για τους Έλληνες του εξωτερικού και τους Έλληνες της

διασποράς, έχουμε αντιληφθεί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, διαχρονικά το τι

έχει προσφέρει όλος αυτός ο κόσμος στην μητέρα πατρίδα; Δεν μιλάω για

τους αγώνες τους οποίους έκαναν και την υποστήριξη για να μπορέσουμε να

ενσωματώσουμε στον εθνικό κορμό περιοχές ελληνικές και να μπορέσει η

χώρα μας να πάρει τη γεωγραφική μορφή την οποία έχει σήμερα.

Να μιλήσουμε για τον χώρο του πολιτισμού; Να μιλήσουμε για τις

τέχνες; Να μιλήσουμε για τα γράμματα; Να μιλήσουμε για τους Ολυμπιακούς

Αγώνες; Ο Γεώργιος Αβέρωφ ήταν αυτός, ο οποίος συνέβαλε στο να γίνει το

Παναθηναϊκό Στάδιο το 1896 και να γίνουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Ο

Ευάγγελος Ζάππας είναι αυτός, ο οποίος έφτιαξε το Ζάππειο Μέγαρο, για να

μπορέσει να φιλοξενήσει όλες αυτές τις δραστηριότητες, αλλά και πάρα

πολλοί άλλοι και ακόμα και σήμερα στις εκλογικές μας περιφέρειες. Εγώ

βλέπω από τα Κύθηρα, για παράδειγμα, που υπάρχει μια πάρα πολύ μεγάλη

παροικία Τσιριγωτών, οι οποίοι βρίσκονται στην Αυστραλία, τις προσφορές τις

οποίες κάνουν και πώς συμπαραστέκονται και στέκονται αρωγοί δίπλα στο

ελληνικό κράτος, στην ελληνική πολιτεία για να μπορέσουν να δημιουργήσουν

καλύτερες συνθήκες στον τόπο καταγωγής τους και να τις καρπωθεί το

σύνολο της τοπικής κοινωνίας.

Σε αυτούς οφείλουμε να δείξουμε την ευγνωμοσύνη μας, την

συμπαράστασή μας και να τους κάνουμε συμμέτοχους και κοινωνούς, όχι

μόνο σε αυτή τη δύσκολη οικονομική συγκυρία την οποία βιώνει η χώρα, αλλά

προπάντων, σε αυτή την εθνική συγκυρία. Θα πρέπει να δείξουμε ότι δεν

είμαστε μόνο τα δέκα εκατομμύρια Έλληνες. Υπάρχουν πάρα πολλά

εκατομμύρια Έλληνες, οι οποίοι είναι εκτός της Ελλάδος, οι οποίοι, όμως,

είναι μαζί με την Ελλάδα, νιώθουν Έλληνες, είναι Έλληνες και θα είναι οι

καλύτεροι πρεσβευτές μας στο εξωτερικό για να μπορέσουν να υποστηρίξουν

τα δίκαια αιτήματα και τις πάγιες θέσεις της πατρίδας μας.

Αυτό χρειάζεται, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ομόνοια εντός και εκτός

των συνόρων της χώρας, να μπορέσουμε όλοι μαζί να ενωθούμε σαν μια

γροθιά απέναντι στις προκλήσεις και να μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα

καλύτερο αύριο για αυτόν τον τόπο.

Αυτό το νομοσχέδιο, σας ξαναλέω, μπορεί να μην είναι τόσο τολμηρό

όσο θα χρειαζόταν, αλλά κάνει μία αρχή. Και είμαι πολύ περήφανος που η

Νέα Δημοκρατία στους πρώτους μήνες υλοποιεί άλλη μία της προεκλογική

δέσμευση, μία προεκλογική δέσμευση, που, όπως σας είπα, δεν έχει

κομματικά χαρακτηριστικά, αλλά έχει εθνικά χαρακτηριστικά. Σας καλώ,

λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όλους μέσα σε αυτήν εδώ την Αίθουσα

να την υποστηρίξουμε.



ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος): Ευχαριστούμε

τον κ. Κατσαφάδο για την τήρηση του χρόνου.

Τον λόγο τώρα έχει ο κ. Σκουρολιάκος από τον ΣΥΡΙΖΑ.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (ΠΑΝΟΣ) ΣΚΟΥΡΟΛΙΑΚΟΣ: Ευχαριστώ, κύριε

Πρόεδρε.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, αναμφισβήτητα οι απόδημοι Έλληνες με

το βάσανο της μετανάστευσης περνούν όλη τους τη ζωή. Ζουν με τη λαχτάρα

και το όνειρο της επιστροφής. Οι Έλληνες όπου γης θέλουν να συμμετέχουν

στη ζωή της χώρας και πάγιο και διαρκές αίτημά τους ήταν να μπορούν να

ψηφίζουν για την ελληνική Βουλή από τον τόπο κατοικίας τους.

Αυτή τη λαχτάρα, αυτό το δίκαιο αίτημα των Ελλήνων του εξωτερικού

έσπευσε να εκμεταλλευτεί η Νέα Δημοκρατία. Ο Αρχηγός της σε ταξίδι του

στις Ηνωμένες Πολιτείες υποσχέθηκε πως θα ψηφίζουν άπαντες. Δηλαδή

πόσοι; Τρία, πέντε, δέκα εκατομμύρια; Κατόπιν αυτού και αφού έκανε -

επιτρέψτε μου την έκφραση- τη φιγούρα του κατά το κοινώς λεγόμενο,

προσγειώθηκε στην πραγματικότητα, περικόπτοντας δραματικά τον αριθμό

των δικαιούχων στο δικαίωμα ψήφου.

Ταυτόχρονα, όμως, δεν παρέλειψε η Νέα Δημοκρατία και τα

παντοδύναμα, και πάρα πολλά, πάμπολλα φίλια προς αυτήν μέσα μαζικής

επικοινωνίας να συκοφαντήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ ότι αντιτίθεται, τάχα, στο

δικαίωμα αυτό των αποδήμων Ελλήνων. Παριστάνει πως αγνοεί το γεγονός

ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η πρώτη και μοναδική κυβέρνηση που

ασχολήθηκε σοβαρά με το θέμα σε αυτά τα σαράντα χρόνια μεταπολιτευτικής

ζωής. Με νομοθετική παρέμβαση δημιούργησε επί Υπουργίας Χαρίτση

διακομματική επιτροπή, την οποία η Νέα Δημοκρατία δεν ψήφισε,

καταψήφισε, και η οποία επιτροπή κατέληξε σε πόρισμα το οποίο αραχνιάζει

στα ράφια του Υπουργείου Εσωτερικών, μιας και η νεοδημοκρατική σημερινή

ηγεσία του Υπουργείου αρνείται να το δώσει στη δημοσιότητα.

Έτσι, λοιπόν, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας από κωλοτούμπα σε

κωλοτούμπα -θυμίζω Πρέσπες, μεταναστευτικό-προσφυγικό και τόσα άλλα-,

ξεχνά τα μεγάλα λόγια για καθολική ψηφοφορία και επιστολική ψήφο και

ενσωματώνει στον νόμο της για τη διευκόλυνση της ψήφου των εκτός

Ελλάδος συμπατριωτών μας κάποιες προτάσεις του Κομμουνιστικού

Κόμματος Ελλάδας, κρατώντας την κύρια επιδίωξη της, που είναι η

προσμέτρηση της ψήφου των ομογενών στο εκλογικό αποτέλεσμα, που

σαφέστατα αλλοιώνει το αποτέλεσμα αυτό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επέμενε στην πρότασή του για ψηφοδέλτιο εξωτερικού από

όπου οι Έλληνες της διασποράς θα επέλεγαν τους δικούς τους

αντιπροσώπους, ψηφίζοντας όλοι οι Έλληνες πολίτες οι εγγεγραμμένοι στους

δημοτικούς καταλόγους, αλλά με έναν τρόπο που δεν θα αλλοιώνεται αυτή η

ψήφος στο τελικό αποτέλεσμα.

Η κυβερνητική πλειοψηφία για να αντιμετωπίσει τη δίκαιη και δυνατή

θέση του ΣΥΡΙΖΑ έκανε μισό βήμα. Προτείνει την υποχρεωτική συμμετοχή

στο 1/5 για τις θέσεις του ψηφοδελτίου επικρατείας από υποψήφιους από την

ομογένεια, από όπου δεν πρόκειται να βγουν παραπάνω από δύο με τρεις

Βουλευτές για όλους τους ομογενείς μας. Τους αφαιρεί, λοιπόν, το δικαίωμα

της σταυροδοσίας. Αποφασίζει ο αρχηγός ή το κόμμα ποιοι ομογενείς θα

εκπροσωπήσουν τους ομογενείς μας. Τους αφαιρεί, όπως είπα, το δικαίωμα

της σταυροδοσίας. Στο άρθρο 10 που αφορά τα ψηφοδέλτια αναγράφεται

καθαρά «ο εκλογέας δεν εκφράζει προτίμηση μεταξύ των υποψηφίων του

ψηφοδελτίου επικρατείας». Τους παραχωρεί, λοιπόν, μισή δημοκρατία και

τους κολακεύει πως τάχα εξέλεξαν τους δικούς τους Βουλευτές, που όμως

έχουν προεπιλέξει και προαποφασίσει οι αρχηγοί και τα κόμματα και οι

κομματικοί μηχανισμοί και οι διεργασίες. Εν τω μεταξύ θα έχει

αντιδημοκρατικά αλλοιωθεί το τελικό αποτέλεσμα.

Όταν μιλάμε, βέβαια, για αλλοίωση του τελικού αποτελέσματος, θέλω

να πω στους κυρίους και στις κυρίες συναδέλφους της Νέας Δημοκρατίας

πως δεν πιστεύουμε πως οι απόδημοι θα εμπιστευτούν το ψηφοδέλτιο της

Νέας Δημοκρατίας. Το αντίθετο, θα στηρίξουν τους υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ,

γιατί και με αυτή την ευκαιρία της νομοθέτησης που κάνουμε σήμερα εδώ για

τη διευκόλυνση της ψήφου τους, αποδεικνύεται ποιος ενδιαφέρεται

ουσιαστικά και όχι πονηρά για αυτό το παλιό αίτημά τους.



Μισό λεπτό, κύριε Πρόεδρε. Τελειώνω.

Οι ενστάσεις των εκπροσώπων της ομογένειας κατά την ακρόαση

φορέων ήταν καταλυτικές. Ο κ. Καβαλής από την Αίγυπτο είπε επί λέξει «μας

αφαιρείτε το δικαίωμα του εκλέγεσθαι», ζητώντας παράλληλα να αρθεί ο

περιορισμός των τριάντα πέντε και των δύο ετών. Ο κ. Ρεμιδάκης από τη

Βόρεια Αμερική εκπροσωπώντας τρία εκατομμύρια Έλληνες τόνισε πως το

νομοσχέδιο δεν είναι αποδεκτό. Στερεί, επέμενε, τη συμμετοχή στη διαδικασία

των περισσότερων. Ο κ. Δροσινάκης από το Αμβούργο δήλωσε «Ο νόμος

αυτός συρρικνώνει τον απόδημο Ελληνισμό». Τα θυμίζω, γιατί είπαμε ότι ο κ.

Μητσοτάκης στη Νέα Υόρκη έλεγε ότι θα ψηφίζουν όλοι.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, ο ΣΥΡΙΖΑ στέκεται στο ύψος των

περιστάσεων, στηρίζοντας αυτή τη μισή, μίζερη, εκ του πονηρού λύση που

φέρνει η Κυβέρνηση.

Κυρίες και κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, είχατε την ευκαιρία να

συμβάλετε ώστε να καταστεί η σημερινή μέρα και διαδικασία ιστορική. Χάσατε

και μαζί έχασαν και μία μεγάλη ευκαιρία οι ομογενείς μας. Δυστυχώς το αίτημα

των ομογενών μας στο εκλέγειν και το εκλέγεσθαι με καθαρούς όρους

συρρικνώνεται. Αυτή ήταν η απόφασή σας.

Μια κουτσουρεμένη δημοκρατία σάς παραδίδουμε, αγαπητοί

συμπατριώτες εκτός Ελλάδας. Ελπίζω σύντομα ο νόμος να τροποποιηθεί,

ώστε η δημοκρατία να είναι πλήρης, ώστε οι ομογενείς να ψηφίζουν τους

υποψηφίους της επιλογής τους άμεσα, οι ίδιοι και όχι τα κόμματα για αυτούς

και αντί για αυτούς.



ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος): Ευχαριστούμε.

Ο κύριος Υπουργός έχει ζητήσει τον λόγο για ένα λεπτό.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΛΙΒΑΝΙΟΣ (Υφυπουργός Εσωτερικών): Κύριε

Πρόεδρε, ζήτησα τον λόγο γιατί νιώθω την ανάγκη να απαντήσω σε δύο

πράγματα που είπε ο κ. Σκουρολιάκος.

Πρώτον, το πόρισμα της επιτροπής είναι δημόσιο και έχει

ονοματεπώνυμο: «Πρόταση νόμου του ΣΥΡΙΖΑ», που κατατέθηκε τον

Σεπτέμβρη. Δεν έχετε αλλάξει ούτε κόμμα. Τι να καταθέσουν στα Πρακτικά;

Την πρόταση νόμου σας; Ούτε κόμμα δεν έχετε αλλάξει. Το έχω πει και

δημόσια και δεν έχω κανένα πρόβλημα να το πω ότι όσον αφορά στο πλαίσιο

που είχε η κατεύθυνση το νομοσχέδιο…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (ΠΑΝΟΣ) ΣΚΟΥΡΟΛΙΑΚΟΣ: Γιατί δεν το φέρατε στις

επιτροπές;

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΛΙΒΑΝΙΟΣ (Υφυπουργός Εσωτερικών): Μα τι να

φέρουμε; Την πρόταση νόμου τη δικιά σας θα φέρουμε στις επιτροπές, κύριε

Σκουρολιάκο; Σας παρακαλώ.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (ΠΑΝΟΣ) ΣΚΟΥΡΟΛΙΑΚΟΣ: Βεβαίως.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος): Παρακαλώ, μη

διακόπτετε.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΛΙΒΑΝΙΟΣ (Υφυπουργός Εσωτερικών): Μα εσείς την

υπογράψατε.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (ΠΑΝΟΣ) ΣΚΟΥΡΟΛΙΑΚΟΣ: Είχαμε κάνει μια δουλειά

στις επιτροπές από σημαντικούς…

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος): Κύριε

συνάδελφε, σας παρακαλώ, να μιλήσει ο Υπουργός και να προχωρήσουμε τη

διαδικασία.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΛΙΒΑΝΙΟΣ (Υφυπουργός Εσωτερικών): Δεύτερον, σε

ποιο σημείο της πρόταση νόμου που καταθέσατε μιλάτε για σταυρό στο

ψηφοδέλτιο; Πείτε μας. Θα μας τρελάνετε;

Νιώθω την ανάγκη δε να πω ότι ενώ τώρα συζητάμε σε τόσο ωραίο

κλίμα, έρχεστε και λέτε ότι κόβουμε εμείς το δικαίωμα του εκλέγειν και του

εκλέγεσθαι! Σε ποιο σημείο εσείς στη δικιά σας πρόταση και στην πρόταση

νόμου μιλάτε για σταυρό προτίμησης; Και να σας πω και κάτι; Σταυρό

προτίμησης σε όλη την υφήλιο; Με τι δαπάνες, με τι έλεγχο, με τι, με τι, με τι;

Τρίτο κομμάτι. Εκτιμώ ότι είναι ξεκάθαρο το τι θέλει ο καθένας και το τι

δεν θέλει. Είναι ξεκάθαρη πρόταση η οποία υπάρχει και η οποία συζητείται

στη Βουλή. Είναι ξεκάθαρες οι διαφορετικές, αν θέλετε, προτάσεις των

κομμάτων. Ε, το να κατηγορείτε τη Νέα Δημοκρατία ότι δεν θέλει την ψήφο

των αποδήμων, νομίζω ότι αυτό πάει πολύ. Κοιτάξτε γύρω σας και δείτε ποιοι

δεν θέλουν την ψήφο.


ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος): Τον λόγο τώρα

έχει ο κ. Πασχαλίδης από τη Νέα Δημοκρατία.

Ελάτε, κύριε συνάδελφε.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μετά την υπερψήφιση

της αναθεώρησης του άρθρου 54 στο Σύνταγμα, άνοιξε πλέον ο δρόμος για

την ψήφιση του νόμου που διευκολύνει τους Έλληνες κατοίκους του

εξωτερικού να ψηφίζουν στις εκλογές και δημοψηφίσματα, χωρίς να έρχονται

στην Ελλάδα. Πρόκειται για αυτονόητο δικαίωμα των Ελλήνων που κατοικούν

στο εξωτερικό, συνταγματικά κατοχυρωμένο και που δυστυχώς, δεν κατέστη

δυνατό να υλοποιηθεί από τις προηγούμενες κυβερνήσεις.

Το αίτημα αυτό, αίτημα δεκαετιών έρχεται σήμερα η παρούσα

Κυβέρνηση τηρώντας τις προεκλογικές της δεσμεύσεις -δεδομένου άλλωστε

ότι είχε καταστήσει το εν λόγω ζήτημα πρώτης προτεραιότητας- να το

υλοποιήσει διά του παρόντος νομοσχεδίου με την επιθυμία να ψηφιστεί, όπως

έχει πολλάκις πει ο Πρωθυπουργός, από τριακόσιους Βουλευτές. Και

ανεδείχθη και καθ’ όλη τη διάρκεια των διαδικασιών ότι η σημερινή

Κυβέρνηση αντιμετωπίζοντας το θέμα χωρίς τακτικισμούς και σκοπιμότητες

απέδειξε εμπράκτως την επιθυμία της για ευρύτατη αποδοχή εξαντλώντας

κάθε περιθώριο συναίνεσης.

Πράγματι, το παρόν νομοσχέδιο αποτελεί προϊόν εκτεταμένης

διαβούλευσης, υιοθετεί όλες τις ουσιαστικές παρατηρήσεις των κομμάτων και

περιέχει όλα τα εχέγγυα, ώστε να ψηφιστεί από το σύνολο του Κοινοβουλίου.

Όπως αναφέρθηκε, η ψήφος των εκλογέων του εξωτερικού δεν είναι τωρινό

ζήτημα. Και δεν αναφέρομαι απλώς στο ότι ο συνταγματικός νομοθέτης το

έχει ορίσει ως δυνατότητα ήδη από το 1975 αλλά και στο γεγονός ότι άλλες

χώρες έχουν τέτοιες δυνατότητες από τις αρχές του 20ού αιώνα. Αυτή τη

στιγμή η δυνατότητα ψήφου των εκλογέων του εξωτερικού είναι

κατοχυρωμένη σε τουλάχιστον εκατόν δεκαπέντε χώρες. Οι μορφές που

προσφέρονται είναι η ψήφος σε προξενικά γραφεία, η επιστολική ψήφος, η

ψήφος δι’ αντιπροσώπου και σε ορισμένες περιπτώσεις η ηλεκτρονική ψήφος.

Όσον αφορά τη χώρα μας, με την Αναθεώρηση του 2001 άλλαξαν δύο

πράγματα στην επίμαχη διάταξη. Πρώτον, προστέθηκε, κατ’ αναλογίαν με την

πλειοψηφία που χρειάζεται για να αλλάξει το εκλογικό σύστημα στις αμέσως

επόμενες εκλογές, η πρόβλεψη ότι ο σχετικός νόμος χρειάζεται την

πλειοψηφία των 2/3 του όλου αριθμού των Βουλευτών, άρα κατ’ ελάχιστον

διακόσιες ψήφους. Δεύτερον, προστέθηκε στο τέλος της παραγράφου 4 του

άρθρου 51 η διευκρίνιση ότι στους εκλογείς εκτός Ελλάδος η αρχή της

ταυτόχρονης διενέργειας των εκλογών δεν κωλύει την άσκηση του εκλογικού

τους δικαιώματος με επιστολική ψήφο ή άλλο πρόσφορο μέσον.

Εξυπακούεται ότι οι γενικές αρχές που θέτει το άρθρο 51, δηλαδή αφ’ ενός η

αμεσότητα -δηλαδή, όχι διά αντιπροσώπου-, η καθολικότητα -δηλαδή, η

ψήφος μετρά και μετρά το ίδιο- και η μυστικότητα της ψηφοφορίας, καθώς και

η υποχρεωτικότητα της άσκησης του εκλογικού δικαιώματος -χωρίς πλέον

κυρώσεις- ισχύουν για τους αποδήμους.

Με βάση αυτές τις συνταγματικές αρχές, το παρόν σχέδιο νόμου με το

οποίο ρυθμίζεται η συνταγματική πρόβλεψη για τον τρόπο άσκησης των

εκλογών για την ανάδειξη προσώπων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και της

διεξαγωγής εθνικού δημοψηφίσματος προβλέπει τα εξής: Τη διεξαγωγή της

ψηφοφορίας με αυτοπρόσωπη παρουσία του εκλογέα στα εκλογικά τμήματα

που θα συσταθούν σε πρεσβείες, προξενεία, χώρους οργανώσεων

αποδήμων ή άλλους κατάλληλους χώρους. Σημειωθήτω ότι εκτός από τα

προξενεία θα χρησιμοποιηθούν και άλλοι χώροι στους οποίους

συμπεριλαμβάνονται οι δημόσιοι χώροι της χώρας που ζουν οι εκλογείς. Για

να δημιουργηθεί ένα εκλογικό τμήμα, είναι απαραίτητη η παρουσία σαράντα

εκλογέων ενώ ο ανώτερος αριθμός είναι αυτός των εξακοσίων εκλογέων. Ο

αριθμός αυτός διευκολύνει τη δημιουργία πολλών εκλογικών κέντρων αλλά

και εξασφαλίζει τη μυστικότητα της ψήφου. Η ψήφος των εκλογέων που

ασκούν το εκλογικό δικαίωμα στα ανωτέρω εκλογικά τμήματα θα μετρά

ισότιμα στο συνολικό εκλογικό αποτέλεσμα και επομένως για τη συνολική

κατανομή των εδρών. Επίσης, οι εκλογείς στα τμήματα του εξωτερικού θα

επιλέγουν δίχως να θέτουν σταυρό προτίμησης το ψηφοδέλτιο επικρατείας

του κόμματος που επιθυμούν με παράλληλη αύξηση των Βουλευτών

επικρατείας από δώδεκα σε δεκαπέντε. Άλλωστε, η Κυβέρνηση

αποδεικνύοντας εμπράκτως την επιθυμία για την όσο το δυνατόν ευρύτερη

αποδοχή του παρόντος νομοσχεδίου, προχώρησε στη θεσμοθέτηση έως τρεις

από τους δεκαπέντε Βουλευτές του ψηφοδελτίου επικρατείας να προέρχονται

από τους απόδημους και ένας εξ αυτών να τοποθετείται στις τρεις πρώτες

θέσεις.

Όσον αφορά το δικαίωμα να εγγραφούν στους εκλογικούς καταλόγους

του εξωτερικού, έχουν το δικαίωμα όσοι εκλογείς πληρούν σωρευτικά τα

παρακάτω κριτήρια: Τα τελευταία τριάντα πέντε χρόνια να έχουν ζήσει δύο

τουλάχιστον έτη στην Ελλάδα και να έχουν υποβάλει δήλωση είτε το τρέχον

είτε το προηγούμενο φορολογικό έτος. Σημειωτέον ότι δεν απαιτείται η

υποβολή φορολογικής δήλωσης εφόσον ο εκλογέας δεν έχει συμπληρώσει τα

τριάντα έτη ζωής και έχει υποβάλει φορολογική δήλωση συγγενής Α΄ βαθμού

κατά το τρέχον και κατά το προηγούμενο φορολογικό έτος.

Τελειώνοντας, θα ήθελα να τονίσω ότι η εκπλήρωση της συνταγματικής

επιταγής είναι θεσμικά και τεχνικά υπερώριμο αίτημα και υποχρέωση της

πολιτείας έναντι μιας σημαντικής κατηγορίας Ελλήνων πολιτών. Η

συγκεκριμένη νομοθετική πρωτοβουλία έχει πλέον μείζονα πολιτική βαρύτητα,

καθώς δεν αφορά μόνο τους ομογενείς που έχουν φύγει από την Ελλάδα εδώ

και δεκαετίες αλλά και περίπου πεντακόσιες χιλιάδες πολίτες που

υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα τα χρόνια της κρίσης. Ας μην

ξεχνάμε άλλωστε –και το λέω αυτό ως καθησυχασμό των όποιων ανησυχιών

έχουν εκφραστεί από τους εκπροσώπους των αποδήμων- ότι το

συγκεκριμένο νομοσχέδιο αποτελεί ένα τεράστιο νομοθετικό βήμα από το

μηδέν και ότι μπορεί κάλλιστα στο μέλλον να βελτιωθεί.





Τον λόγο έχει τώρα ο κ. Κυρανάκης από τη Νέα Δημοκρατία και να

ετοιμάζεται ο κ. Τριανταφυλλίδης.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΥΡΑΝΑΚΗΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, νομίζω ότι έχουν γίνει απόλυτα σαφείς οι

θέσεις και οι απόψεις όλων των κομμάτων και των συναδέλφων και νομίζω ότι

σήμερα είναι μία ιστορική μέρα, διότι ξεπερνώντας τις διαφορές μας,

ξεπερνώντας την κριτική που κάνει εντός του θεσμικού πλαισίου ο ένας στον

άλλον, καταφέραμε να συμφωνήσουμε σε κάτι. Και νομίζω ότι είναι σημαντικό

το να καταφέρουμε να συμφωνήσουμε σε κάτι το οποίο έχει τόσο μεγάλη

ιστορική σημασία, αν αναλογιστεί κανείς τον ρόλο του Ελληνισμού εκτός των

συνόρων όλα αυτά τα χρόνια, ανά τους αιώνες, αν σκεφθεί κανείς τον ρόλο

και τον αγώνα του Ρήγα Φεραίου από τη Βιέννη ή τον ρόλο των Ελλήνων που

έφτιαξαν και ίδρυσαν τη Φιλική Εταιρεία από την Οδησσό, για να μπορεί

σήμερα η Ελλάδα να είναι ανεξάρτητη και να μπορεί να είναι ισχυρή. Σήμερα

πρέπει να στείλουμε όλοι μαζί ένα πάρα πολύ δυνατό, ένα ακόμα πιο ισχυρό

μήνυμα σε ολόκληρο τον Ελληνισμό για την αξία που πρέπει να δώσουμε σε

όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες που θέλουν να έχουν ρόλο και φωνή

εκτός των συνόρων, όπου και αν αυτοί βρίσκονται.

Έχοντας ζήσει και εγώ προσωπικά δέκα χρόνια μακριά από την

πατρίδα μας, γνωρίζω πολύ καλά τι αισθάνεται ένας άνθρωπος ο οποίος ναι

μεν είναι μακριά αλλά θέλει να επιστρέψει, τι του λείπει, ποια είναι τα

συναισθήματά του, ποια είναι η ψυχοσύνθεσή του, αντιλαμβανόμενος την αξία

που έχει η πατρίδα για εκείνον, για την οικογένειά του, για το μέλλον του,

όπως εκείνος ή εκείνη το ονειρεύεται.

Και η ψήφος δεν είναι αυτοσκοπός. Το δικαίωμα ψήφου δεν είναι κατά

τη γνώμη μου αυτοσκοπός. Αυτό που ορίζουμε και ρυθμίζουμε σήμερα είναι

ένα μέσο, για να μπορέσουμε να δώσουμε δύναμη και φωνή σε αυτούς τους

ανθρώπους. Είναι ένα μέσο, όμως, έχοντας στο μυαλό μου κυρίως και

ανθρώπους της δικής μου γενιάς, της γενιάς του brain drain, για να τους

κάνουμε να γυρίσουν πίσω. Και το ξέρουμε όλοι, σε όποιο κόμμα και αν

ανήκουμε -διότι όλοι συνομιλούμε με νέα παιδιά που ζουν στο εξωτερικό, είτε

αυτά είναι στη Μελβούρνη είτε στο Βερολίνο είτε στη Νέα Υόρκη είτε

οπουδήποτε αλλού- ότι πάνω απ’ όλα, για να επιστρέψουν αυτά τα παιδιά,

ζητούν αξιοκρατία. Και θέλουν να δουν από εμάς και από τη σημερινή

Κυβέρνηση και από ολόκληρο το πολιτικό σύστημα ότι αντιλαμβανόμαστε

αυτή την ανάγκη, ότι η αναξιοκρατία είναι αυτή που τους έδιωξε από τη χώρα

και ότι η αξιοκρατία και η αλλαγή νοοτροπίας που εμείς σαν πολιτικό σύστημα

οφείλουμε να φέρουμε στην Ελλάδα είναι πιθανότατα ο λόγος για να

επιστρέψουν. Εάν δουν λοιπόν ότι σήμερα –και κάνω και εγώ μία τελευταία

έκκληση προς το ΜέΡΑ25 να δει με θετικό μάτι αυτό το νομοσχέδιο- εμείς

δείξουμε για πρώτη φορά ότι ένα νομοσχέδιο ψηφίζεται από τριακόσιους

Έλληνες Βουλευτές, τότε ίσως αντιληφθούν ότι κάτι αλλάζει.

Και ναι, όλες οι κυβερνήσεις έχουν κάνει λάθη σε αυτό το κομμάτι που

λέγεται «αξιοκρατία», αλλά νομίζω ότι πρέπει το βασικό μήνυμα που θα

δώσουμε προς αυτή τη γενιά που έφυγε είναι ότι εφόσον επιστρέψουν και

εφόσον έλθουν να αναλάβουν ένα ρόλο είτε σε επιχείρηση είτε στη δημόσια

διοίκηση είτε στην πολιτική είτε οπουδήποτε αλλού, τότε τη νοοτροπία που

έχουν αποκτήσει από το εξωτερικό, αυτές τις καλές πρακτικές που λέμε και

ξαναλέμε στις διάφορες εκδηλώσεις, να τους δώσουμε την ευκαιρία να τις

βάλουν και μέσα στις ελληνικές πρακτικές οριζόντια, χωρίς περιορισμό. Αυτή

είναι η δική μου σκέψη που θέλω να καταθέσω και νομίζω και ότι όσοι με

γνωρίζετε ξέρετε πολύ καλά ότι τα αισθήματά μου απέναντι στην

Αντιπολίτευση, ειδικά προς τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν τα έχω κρύψει. Η κριτική μου

πάντα είναι πάρα πολύ έντονη.

Σήμερα, νομίζω, ότι οφείλουμε να δώσουμε συγχαρητήρια στην

Αντιπολίτευση αλλά και σε όλα τα κόμματα που έχουν δείξει ένα ανοικτό

πνεύμα και έχουν δείξει το θάρρος ότι μπορούν να ξεπεράσουν στενές

κομματικές αντιλήψεις, ώστε όλοι μαζί να υπερψηφίσουμε αυτή την αυτονόητη

πρόταση, την εθνική πρόταση για το δικαίωμα ψήφου των Ελλήνων του

εξωτερικού.

Φυσικά, συγχαρητήρια θα ήθελα να δώσω και στον Υπουργό τον κ.

Θεοδωρικάκο, τον Υφυπουργό τον κ. Λιβάνιο αλλά και τον κ. Γεραπετρίτη, οι

οποίοι πέτυχαν να προσέλθουν στις διαπραγματεύσεις με ανοικτό πνεύμα, με

ένα πνεύμα συναίνεσης και εθνικής συνεννόησης, το οποίο κατά τη γνώμη

μου θα πρέπει να διέπει και περισσότερα νομοσχέδια.

Θα ήθελα και εγώ, κύριε Πρόεδρε, να υπάρχει και δυνατότητα

επιστολικής ψήφου, να μην υπάρχει περιορισμός του ΑΦΜ ή άλλοι

περιορισμοί που τίθενται από το παρόν νομοσχέδιο, αλλά οφείλω να

αναγνωρίσω ότι είναι ένα θετικό βήμα. Είναι ένα πρώτο βήμα, είναι μία μόνο

αρχή για να μπορέσουμε να δώσουμε φωνή και δύναμη στους Έλληνες του

εξωτερικού, όπου και αν βρίσκονται σε όλο τον πλανήτη.



κ. Τριανταφυλλίδης από τον ΣΥΡΙΖΑ.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ: Σας ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, απευθύνομαι στην

Εθνική Αντιπροσωπία με αίσθηση πατριωτικής ευθύνης και συνάμα την

προσωπική ευαισθησία για τη σχέση μου με τους ομογενείς, όπως αυτή

κτίστηκε τόσο με την ιδιότητα του δημοσιογράφου με τα ρεπορτάζ, τα άρθρα,

τις συνεντεύξεις, τα τηλεοπτικά αφιερώματα στον ομογενειακό Ελληνισμό, όσο

και από την τιμητική θέση του Προέδρου της Επιτροπής της Βουλής για τον

Ελληνισμό της διασποράς.

Θέλω να είμαι καθαρός. Ψηφίζω με επιφύλαξη αυτό το πρώτο θετικό

βήμα, που όμως έχει κενά, παραλείψεις, αδυναμίες και αδικίες σε

συγκεκριμένα άρθρα. Συνεχίζω να στηρίζω και να υπερασπίζομαι την

ολοκληρωμένη πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ θεσμικά, συνταγματικά και λειτουργικά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας έφεραν στο επίκεντρο το θέμα των αποδήμων, με

την πρόταση στην αναθεώρηση του Συντάγματος για την προσθήκη στο

άρθρο 54 παράγραφος 4, για το δικαίωμα του εκλέγεσθαι. Ζητούμενο

παραμένει η πρόταση για τον ορισμό του 2020 ως έτους απογραφής των

Ελλήνων του εξωτερικού, που έχουμε καταθέσει εδώ και αρκετό χρονικό

διάστημα. Είναι πραγματικά ντροπή για το ελληνικό κράτος να μην γνωρίζει

πόσοι είναι, ποιοι είναι, πώς ζουν, πού ζουν, ποια είναι η σχέση τους με την

πατρίδα, οι Έλληνες του εξωτερικού. Ακούσαμε και στην επιτροπή και στην

ολομέλεια, από τριακόσιες χιλιάδες μέχρι τρία εκατομμύρια. Στο τέλος του

2020, στο τέλος του έτους απογραφής με τα αποτελέσματα της απογραφής

των Ελλήνων του εξωτερικού, όπως κάνει κάθε ορθολογικά σκεπτόμενη

πολιτεία, έχοντας στα χέρια μας ποσοτικά και ποιοτικά στοιχεία ως προς την

ομαδοποίηση των προβλημάτων, να έρθει η Βουλή και να καλύψει τα κενά, τις

παραλείψεις, τις αδυναμίες και τις αδικίες που έχουν επισημάνει και αρκετοί

από τους συναδέλφους.

Καταθέτω στα Πρακτικά τον ομόφωνα ψηφισθέντα οδικό χάρτη με τα

δεκαεπτά σημεία κοινής δράσης, εργαλείο και για τις επόμενες Βουλές, τους

επόμενους βουλευτές. Ψηφίστηκε ομόφωνα στην Επιτροπή Απόδημου

Ελληνισμού τον Δεκέμβριο του 2015. Εστάλη σε τρεισήμισι χιλιάδες

ομογενειακές οργανώσεις στα ελληνικά και στα αγγλικά σε όλον τον πλανήτη.

Γιατί τι είπαμε; Είπαμε ότι η ομογένεια μάς ενώνει. Η θετική αξιολόγηση

ωστόσο περιορίζεται από τον έντονα ψηφοθηρικό χαρακτήρα του τρόπου

διαχείρισης του θέματος της συμμετοχής των ομογενών από την πλευρά της

πλειοψηφίας και του Υπουργείου Εσωτερικών, με εμμονή στη θέση να

προσμετράται ντε και καλά υποχρεωτικά στο συνολικό εκλογικό αποτέλεσμα.

(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Αλέξανδρος Τριανταφυλλίδης

καταθέτει για τα Πρακτικά τον προαναφερθέντα πίνακα, ο οποίος βρίσκεται

στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και

Πρακτικών της Βουλής)

Όλες οι αρνητικές κριτικές που ακούσαμε από τους εκπροσώπους των

Ελλήνων του εξωτερικού αφορούν τους περιορισμούς που προκύπτουν από

την ψηφοθηρική πρόταση της Κυβέρνησης. Μεταξύ του να ψηφίζουν όλοι οι

Έλληνες κάτοικοι του εξωτερικού από τη μια, που πρότεινε όχι μόνο ο

ΣΥΡΙΖΑ αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ, και της υποχρεωτικής προσμέτρησης των ψήφων

των ομογενών στο συνολικό εκλογικό αποτέλεσμα, επιλέξατε το δεύτερο, με

άλλοθι την ισοτιμία της ψήφου. Η ισοτιμία της ψήφου εξωτερικού όταν μιλάμε

για την ψήφο των αποδήμων. Γιατί όταν μιλάμε για την ισοτιμία της ψήφου

εσωτερικού, μιλάμε για την άρνηση της απλής αναλογικής και τις

καρικατούρες αποτελεσμάτων -αυτό δεν σας ενοχλεί- σε νομούς, όπως τα

Χανιά, όπου το πρώτο κόμμα σε ψήφους εκλέγει έναν Βουλευτή και το

δεύτερο κόμμα τέσσερις. Αυτές είναι οι καρικατούρες της άρνησης της απλής

αναλογικής και εσείς που καίγεσθε για την ισοτιμία της ψήφου, την

υπερασπίζεστε για τους απόδημους, αλλά δεν την υπερασπίζεστε για τους

Έλληνες εντός του εσωτερικού.

Προτείναμε επανειλημμένως ως ΣΥΡΙΖΑ όλοι οι Έλληνες του

εξωτερικού, όλοι, ας το ακούσουν σε όλες των Ελλήνων τις κοινότητες, να

μπορούν να εγγραφούν χωρίς περιορισμούς με τη δημιουργία της επικράτειας

του Ελληνισμού, που θα μπορεί να εκλέγει μέχρι και δώδεκα βουλευτές από

την ομογένεια. Επιθυμούμε να δημιουργήσουμε θεσμικές διασυνδέσεις;

Φοβάμαι πως όχι. Αναντίστοιχα τα μεγάλα λόγια με τις ισχνές πράξεις.

Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ, ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία όσο

ήσασταν στην κυβέρνηση και διαθέτατε την πλειοψηφία των διακοσίων

Βουλευτών, τους λησμονήσατε, τους γυρίσατε την πλάτη στην ομογένεια,

τους ανακαλύψατε εξαιρετικά όψιμα, όταν βρεθήκατε στα έδρανα της

αντιπολίτευσης και αφού είχατε χρεοκοπήσει από κοινού και εξ αδιαιρέτου τη

χώρα, αφού είχατε στείλει τη νέα γενιά, τους νέους ανθρώπους στο εξωτερικό,

όχι μόνο γιατί λεηλατήσατε και κατακλέψατε τη χώρα, αλλά αφού εξευτελίσατε

και κάθε έννοια αξιοκρατίας με την αποθέωση του «κονέ», ισοπεδώσατε την

ισονομία, την ισοπολιτεία με τον κομματισμό, την αναξιοκρατία, το

«κολλητιλίκι», που πρόσβαλαν και εδώ και πέντε μήνες συνεχίζουν να

προσβάλλουν κάθε νέο άνθρωπο. Τώρα χύνετε κροκοδείλια δάκρυα για την

ομογένεια. Σας έπιασε ο πόνος για την ομογένεια, μαζί με τον πτυχιούχο

Υφυπουργό σας των αποδήμων. Άλλος μεγάλος πόνος και αυτός και δάκρυ

για την ομογένεια στην αναζήτηση της επικερδούς μπίζνας. Εσείς πονάτε την

ομογένεια! Σας πήραν, κατά το κοινώς λεγόμενο, χαμπάρι οι ομογενείς ότι τα

ψηφαλάκια τους ορέγεστε. Σας είπαν την προηγούμενη εβδομάδα στο

Λονδίνο οι ομογενείς φοιτητές, μη μας περιμένετε, θα αργήσουμε, φάτε.

Καταλαβαίνετε το υπονοούμενο «φάτε»; Τι σημαίνει για την Κυβέρνηση; Αυτό

ειπώθηκε, γιατί στην προτροπή σας προς τα νέα παιδιά που έφυγαν κατά

χιλιάδες, με το brain drain «γυρίστε στην Ελλάδα να γίνετε διοικητές στα

νοσοκομεία», σας απάντησαν ότι για να γίνει αυτό, πρέπει πρώτα να

περιμένουν να γίνουν ογδόντα δύο ετών. Πιάσατε και αυτό το υπονοούμενο.

Το δικαίωμα του εκλέγειν και το δικαίωμα του εκλέγεσθαι ως απολύτως

συναρτώμενα μέρη τού όλου της δημοκρατικής διαδικασίας, πρέπει να

ασκούνται στο ακέραιον όλον από τους ομογενείς. Είναι δυνατόν οι Έλληνες

ομογενείς να ψηφίζουν και να μην ψηφίζονται;

Να το πω απλά. Δεν είναι παράδοξο να ψηφίζει ο ομογενής από το

Σικάγο, τη Μελβούρνη, την Φρανφούρτη, το Ροστόφ και να επιλέγει βουλευτές

από τη Θεσσαλονίκη, το Ηράκλειο και την Κέρκυρα, για να εκπροσωπήσουν

τι; Τι γνωρίζουν οι Ελλαδίτες Βουλευτές για τα προβλήματα, την

καθημερινότητα του Έλληνα απόδημου, την αγωνία του γι’ αυτόν και τα παιδιά

του; Τον νόστο για την πατρίδα. Η ομογένεια χρειάζεται τους δικούς της

εκπροσώπους και πιστέψτε με, μετά την πρόταση που κατατέθηκε για τους

δώδεκα βουλευτές τον Ιούνιο το 2016, όπου είχε επισημανθεί και αυτό. Ποιο

δηλαδή; Η ομογένεια δεν επιθυμεί να εμπλέκεται στις τρέχουσες

διακομματικές αντιπαραθέσεις. Επιθυμεί να προσθέτει και όχι να αφαιρεί. Να

πολλαπλασιάζει και όχι να διαιρεί. Επιθυμεί να συμμετάσχει σε ένα

συναγωνισμό προσφορά της πατρίδας και όχι σε έναν ανταγωνισμό φθοράς.



ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος): Ο κ. Καμίνης έχει

τον λόγο.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΜΙΝΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, χρειάστηκε να

παρέλθει περίπου μισός αιώνας. Χρειάστηκε να μεσολαβήσουν δύο

αναθεωρήσεις του Συντάγματος, ώστε να μπορούμε σήμερα να ψηφίσουμε

τον νόμο, βάσει του οποίου θα μπορούν οι εκτός επικρατείας Έλληνες να

συμμετάσχουν στις εκλογές.

Ο λόγος αυτής της καθυστέρησης πιστεύω ότι είναι προφανής. Είναι

τόσοι πολλοί οι Έλληνες του εξωτερικού, ώστε επί δεκαετίες και ανεξαρτήτως

κοινοβουλευτικής Πλειοψηφίας είχε κυριαρχήσει ο φόβος ότι η προσέλευσή

τους στις κάλπες θα ήταν αθρόα σε τόσο μεγάλο βαθμό, ώστε να βιώσει το

εκλογικό αποτέλεσμα στο εσωτερικό της χώρας.

Γι’ αυτόν τον λόγο, άλλωστε, το 2001 η συνταγματική Αναθεώρηση

έθεσε το υψηλότατο όριο των 2/3 του όλου αριθμού των Βουλευτών,

προκειμένου να ψηφιστεί ο οικείος νόμος.

Να σημειωθεί ότι αυτό το τόσο υψηλό όριο είναι απαράκαμπτο, ενώ

αντιθέτως ακόμα και σε διαδικασίες κορυφαίας πολιτειακής σημασίας, όπως

είναι η Αναθεώρηση του Συντάγματος και η εκλογή Προέδρου της

Δημοκρατίας, το Σύνταγμα αρκείται πια σε μικρότερες ή και πολύ μικρότερες

πλειοψηφίες.

Όπως όλοι εδώ μέσα γνωρίζουμε, για να φτάσουμε σήμερα στην

απαιτούμενη από το Σύνταγμα συμφωνία των Κοινοβουλευτικών Ομάδων

χρειάστηκε και δεύτερη συνταγματική Αναθεώρηση, αυτή που ολοκληρώθηκε

μόλις πριν από λίγες εβδομάδες. Αναθεωρήσαμε το άρθρο 54, προκειμένου

να θεμελιώσουμε εκεί τη δυνατότητα του νομοθέτη να θέτει κάποιους

εύλογους περιορισμούς στην άσκηση του εκλογικού δικαιώματος.

Γνωρίζουμε, όμως, και κάτι άλλο, ότι αναθεωρήσαμε το λάθος άρθρο,

όχι βεβαίως από αβλεψία, αλλά από απρονοησία, γιατί δεν είχαμε φροντίσει

στην προτείνουσα Βουλή να συμπεριλάβουμε στα προς αναθεώρηση άρθρα

το άρθρο 51. Φτάσαμε έτσι στο παράδοξο να αναθεωρούμε εμμέσως άρθρο

του Συντάγματος κατά παράβαση του άρθρου 110. Ώρες ολόκληρες

αναλώθηκαν τόσο στην προηγούμενη Βουλή όσο και στην παρούσα ως προς

το ερώτημα της δέσμευσης της δεύτερης Βουλής από τις κατευθύνσεις της

πρώτης. Το θέμα απασχόλησε ευρύτατα και τη συνταγματική θεωρία.

Όλη αυτή η αντιπαράθεση τελικά πετάχτηκε στον κάλαθο των

αχρήστων, αφού όχι μόνο δεν σεβαστήκαμε τις κατευθύνσεις της

προτείνουσας Βουλής, αλλά υπερακοντίσαμε το ίδιο το δίλημμα,

αναθεωρώντας, χωρίς να το ομολογούμε, διατάξεις του Συντάγματος, που δεν

ήταν καν μεταξύ των αναθεωρητέων.

Η δυσαρέσκεια των οργανωμένων σε συλλόγους Ελλήνων του

εξωτερικού είναι κατανοητή, αφού οι περιορισμοί που περιλαμβάνει το

νομοσχέδιο αποκλείουν τους περισσότερους. Έχουν δίκιο. Εμείς, στο Κίνημα

Αλλαγής, εξαρχής υποστηρίξαμε την άνευ περιορισμού συμμετοχή όλων

βάσει της δημοκρατικής αρχής, της αρχής της καθολικότητας της ψήφου.

Θα μπορούσε να είναι διαφορετική η πραγματικότητα; Η απάντηση

είναι αρνητική. Γιατί; Γιατί υπάρχουν οι κοινοβουλευτικές δυνάμεις, που

ουσιαστικά ασκούν βέτο λόγω της αυξημένης πλειοψηφίας.

Όπως αναφέρεται και στην εμπεριστατωμένη έκθεση της Επιτροπής

της Βενετίας, περιορισμοί πάντως υπάρχουν σε πολλές χώρες που έχουν

μεγάλο αριθμό αποδήμων. Μάλιστα, σε ορισμένες απ’ αυτές, όπως η

Κύπρος, η Μάλτα και η Ιρλανδία, δεν υπάρχει ούτε η συνταγματική ούτε

νομοθετική πρόβλεψη για την ψήφο των αποδήμων.

Σε εμάς ο αριθμός των αποδήμων δεν είναι μεγάλος μόνο λόγω των

διαδοχικών μεταναστεύσεων. Είναι επιπλέον και απροσδιόριστος λόγω του

δικαίου του αίματος, που παραδοσιακά επικρατεί στο ελληνικό Δίκαιο της

Ιθαγένειας. Ο οποιοσδήποτε αποδεικνύει ελληνική καταγωγή, ακόμα και αν

αυτή ανατρέχει πολλές γενιές πίσω, δικαιούται να αποκτήσει την ελληνική

ιθαγένεια.

Όπως όμως υποδηλώνει και η σχετικά πρόσφατη αλλαγή στο

γερμανικό δίκαιο ιθαγένειας, η απόλυτη υπεροχή του δικαίου του αίματος

παντού υποχωρεί. Δεν ανταποκρίνεται στις σύγχρονες παγκόσμιες συνθήκες

κινητικότητας των ανθρώπων. Ειδικά για την Ελλάδα, που τις τελευταίες

δεκαετίες έχει μετατραπεί σε χώρα υποδοχής μεταναστών, το Δίκαιο της

Ιθαγένειας είναι καθηλωμένο σε παρωχημένα δεδομένα άλλων εποχών.

Κατά κάποιον τρόπο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, βρισκόμαστε λόγω

του δικαίου του αίματος μπροστά σε μία de facto επιβολή των επιλογών του

κοινού νομοθέτη, μέσω του Κώδικα Ιθαγένειας, σε βάρος του αναθεωρητικού

νομοθέτη. Σε μία οιονεί αντιστροφή, όχι της τυπικής ιεραρχίας των κανόνων

δικαίου, αλλά της ουσιαστικής ισχύος τους.

Ελέχθησαν τα περί επιστολικής ψήφου. Πρέπει να

συνειδητοποιήσουμε ότι ουσιαστικά συμπληρώνουμε τη δεύτερη δεκαετία του

21ου αιώνα.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα συμφωνήσω με τους περισσότερους

που προηγήθηκαν. Το νομοσχέδιο που συζητάμε σήμερα αποτελεί ένα

πρώτο αποφασιστικό βήμα στη συμμετοχή των Ελλήνων του εξωτερικού,

στην πολιτική ζωή της χώρας και γι’ αυτό με μεγάλη χαρά θα το

υπερψηφίσουμε.




κύριε Καμίνη.

Τον λόγο έχει ο κ. Καράογλου.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΑΡΑΟΓΛΟΥ (Υφυπουργός Εσωτερικών): Κυρίες και

κύριοι συνάδελφοι, το να δώσει η ελληνική Βουλή το δικαίωμα στους εκτός

επικρατείας Έλληνες πολίτες να ψηφίζουν στις εθνικές μας εκλογές από τον

τόπο της μόνιμης κατοικίας τους είναι ένα θέμα ποιότητας της δημοκρατίας

μας. Το παρόν νομοσχέδιο σηματοδοτεί μία κορυφαία θεσμική τομή και

αποτελεί παράλληλα έναν δείκτη ωριμότητας του πολιτικού μας συστήματος.

Δεν είναι προϊόν συμβιβασμού, ούτε συναλλαγής, όπως υποστήριξαν

ορισμένοι, αλλά πρωτίστως είναι ένα ζήτημα αρχής. Καλούμαστε, λοιπόν, να

ψηφίσουμε απόψε για ένα εθνικό θέμα, ένα αυτονόητο θεμελιώδες δικαίωμα,

στο οποίο δεν αρμόζει να συνθλίβεται στις μυλόπετρες του μικροκομματισμού,

πόσω μάλλον να φαλκιδεύεται απ’ όσους λανθασμένα πιστεύουν ότι οι

Έλληνες του εξωτερικού θα μετατραπούν σε κομματικό στρατό.

Για εμάς, στη Νέα Δημοκρατία, η άσκηση του δικαιώματος ψήφου των

Ελλήνων που βρίσκονται στο εξωτερικό κατά την ημέρα των βουλευτικών

εκλογών αποτέλεσε εξαρχής μία άμεση προτεραιότητα. Θέσαμε το ζήτημα

εμφατικά από την προεκλογική περίοδο και από την επομένη των εκλογών,

ως Κυβέρνηση πλέον, αναλάβαμε όλες τις απαραίτητες πρωτοβουλίες, ώστε

να αξιοποιήσουμε τον δυναμισμό και την καθαρή μάτια των αποδήμων

Ελλήνων. Θέλουμε να δείξουμε στους συμπατριώτες μας του εξωτερικού ότι

Ελλάδα, η πατρίδα τους, δεν τους ξέχασε, όπως επίσης ότι η Ελλάδα σταμάτα

να τους πληγώνει διαρκώς.

Πρώτα απ’ όλα, η δυνατότητα ψήφου από τον τόπο διαμονής τους θα

δώσει την ευκαιρία σε χιλιάδες Έλληνες του εξωτερικού να επανασυνδεθούν

με την πατρίδα. Δεν αναφέρομαι μόνο στους χιλιάδες που μετανάστευσαν στα

χρόνια της κρίσης, αλλά και σε εκείνους που λείποντας πολλά χρόνια

κινδυνεύουν να αποκοπούν από τις ρίζες τους. Με τον τρόπο αυτό θα

αισθανθούν ακόμα πιο έντονα ότι πρέπει να γίνουν συμμέτοχοι στην

προσπάθεια ανάκαμψης της χώρας, να γίνουν οι καλύτεροι πρεσβευτές του

Ελληνισμού.

Κυρίες και κύριοι, η ψήφος των αποδήμων μεγαλώνει την Ελλάδα και

δεν είναι σχήμα λόγου. Διασφαλίζει την ισότητα των ευκαιριών και μετατρέπει

τη Βουλή σε εκφραστή, όχι μόνο της βούλησης του λαού μας, αλλά του

οικουμενικού Ελληνισμού. Δεν νοείται να υποστηρίζουμε σε δημόσιες

τοποθετήσεις μας ότι οι Έλληνες της διασποράς αποτελούν το πιο δυναμικό

στοιχείο του έθνους μας και να υπάρχουν πολιτικά κόμματα που τους

αρνούνται να συμμετέχουν στις εθνικές εκλογές από τον τόπο διαμονής τους.

Δεν νοείται να τους επικαλούμαστε σε κάθε δυσκολία και να τους αρνούμαστε

να συμβάλλουν ενεργά, με την ψήφο τους, στη βελτίωση της πατρίδας σε

οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο.

Θα θέσω και μία ακόμα παράμετρο. Ακούω πολύ συχνά συναδέλφους

από τα κόμματα της Αντιπολίτευσης να υποστηρίζουν ότι από τους Έλληνες

του εξωτερικού μόνο οι περίπου τετρακόσιες χιλιάδες είναι εγγεγραμμένοι

στους εκλογικούς καταλόγους και έχουν ελληνικό αριθμό φορολογικού

μητρώου. Παραβλέπουν, ωστόσο, ότι εάν η μητέρα Ελλάδα δείξει με πράξεις

σε αυτούς τους ανθρώπους πως τους θεωρεί ενεργούς πολίτες, τότε δεν

χωράει καμμία αμφιβολία ότι ο παραπάνω αριθμός θα αυξηθεί πολύ

σημαντικά. Το ορίζει και το Σύνταγμά μας στο άρθρο 108 παράγραφος 1: Το

κράτος μεριμνά για την ζωή του απόδημου Ελληνισμού και τη διατήρηση των

δεσμών του με τη μητέρα πατρίδα. Να, λοιπόν, η ευκαιρία μας.

Σε κάθε περίπτωση η χορήγηση δικαιώματος ψήφου στους Έλληνες

του εξωτερικού αποτελεί την πιο σημαντική παρέμβαση που πρέπει να γίνει

στην πατρίδα μας, μαζί βεβαίως με όλα τα υπόλοιπα, τη μείωση της

γραφειοκρατίας, τη μείωση της φορολογίας, την προσέλκυση επενδύσεων, για

να πετύχουμε αυτό που όλοι μας επιθυμούμε, την ανάπτυξη.

Επί του συγκεκριμένου ζητήματος δεν πρέπει να ασκείται

μικροπολιτική. Βρισκόμαστε ενώπιον μιας μεγάλης πρόκλησης και

καλούμαστε όλοι μας να γράψουμε πολιτική ιστορία. Οι τριακόσιες θετικοί

ψήφοι, που θα ήταν το ιδανικό και το ευκταίο, δεν αποδεικνύουν μονάχα

διάθεση συναίνεσης, αλλά επισφραγίζουν μία ιστορική συμφωνία, η οποία

κάνει το αυτονόητο πράξη, ότι οι Έλληνες του εξωτερικού πρέπει να

συμμετέχουν ισότιμα στη διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος και

επομένως στην κατανομή των τριακοσίων εδρών του Κοινοβουλίου μας.

Θα κλείσω, λέγοντας ότι επιτέλους λύεται ένα προβλήματα δεκαετιών.

Οι Έλληνες συμπατριώτες μας που ζουν στο εξωτερικό δεν αποτελούν

πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Δεν έχουμε το δικαίωμα να τους στερήσουμε τη

συμμετοχή στις εξελίξεις στην Ελλάδα. Δεν έχουμε το δικαίωμα να τους

απαγορεύσουμε με την ψήφο μας να αγαπούν και να νοιάζονται για την

πατρίδα.

Tο να έχει ένας Έλληνας δύο τόπους κατοικίας δεν τον καθιστά

αυτόματα λιγότερο Έλληνα. Και επειδή οι περισσότεροι από εμάς που

βρισκόμαστε σε αυτή την Αίθουσα αλλά και εκατομμύρια συμπατριώτες μας

που μας παρακολουθούν από την τηλεόραση έχουμε παιδιά που

μετανάστευσαν στο εξωτερικό για μια καλύτερη τύχη, ας αναλογιστούμε το

βάρος και την ευθύνη της αποψινής ψηφοφορίας.

Αγκαλιάζοντας τους Έλληνες του εσωτερικού, τους δείχνουμε ότι

υπολογίζουμε στη συμμετοχή τους στις εγχώριες εξελίξεις και ζητούμε

παράλληλα μέσω της ψήφου τους να εκφράσουν άποψη για τη διαμόρφωση

της Ελλάδας του μέλλοντος, της Ελλάδας που μας αρμόζει, της Ελλάδας που

ξέρει τι ζητά και πού πηγαίνει. Χτίζοντας μια κοινωνία ίσων ευκαιριών, θα

δώσουμε τη δυνατότητα στον κάθε Έλληνα και στην κάθε Ελληνίδα να

ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους. Παράλληλα, καθιστούμε σαφές στους

απόδημους Έλληνες ότι πραγματικά αξίζει η καρδιά τους να κτυπάει για την

Ελλάδα και το βλέμμα τους να είναι πάντα στραμμένο στην πατρίδα, όσα

χιλιόμετρα και βρίσκονται μακριά.

Στην αρχή της ομιλίας μου, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τόνισα ότι η

διευκόλυνση της ψήφου των Ελλήνων που βρίσκονται στο εξωτερικό την

ημέρα των εκλογών είναι δικαίωμα. Το διορθώνω: Είναι υποχρέωση ενός

σύγχρονου δημοκρατικού κράτους. Ας παραμερίσουμε, λοιπόν, τις κομματικές

διαχωριστικές γραμμές και ας πράξουμε σήμερα το εθνικό μας καθήκον. Η

ψήφος των Ελλήνων, όπου κι αν κατοικούν, δεν μπορεί να χωρίζεται σε

κατηγορίες. Κοινοβουλευτική ομοφωνία σε ένα τόσο κρίσιμο εθνικό θέμα δεν

ενδυναμώνει την Κυβέρνηση, αντίθετα συμβολίζει την ενότητα των απανταχού

Ελλήνων και παράλληλα αναδεικνύει τη δυναμική της χώρας σε μια περίοδο

ιδιαίτερα αυξημένων προκλήσεων και απαιτήσεων όπου αμφισβητούνται

μέχρι και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.




κύριε Υπουργέ, και για τον χρόνο.

Τον λόγο τώρα έχει ο κ. Τσαβδαρίδης από τη Νέα Δημοκρατία.

ΛΑΖΑΡΟΣ ΤΣΑΒΔΑΡΙΔΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κύριε Υπουργέ, κύριε Υφυπουργέ,

σήμερα στην Ολομέλεια της Βουλής συζητούμε ένα σχέδιο νόμου ιστορικής

σημασίας για το έθνος μας, ένα νομοσχέδιο που δεν ξεπερνά τα στενά όρια

του ελλαδικού χώρου, αλλά οφείλει να ξεπερνά πρωτίστως πολιτικές

αντιθέσεις, κομματικές αντιπαραθέσεις, ιδεολογικούς περιορισμούς και

δογματισμούς. Καλούμαστε με αίσθημα ευθύνης να ψηφίσουμε ένα

νομοθετικό πλαίσιο που θα δίνει επιτέλους τη δυνατότητα στους Έλληνες του

εξωτερικού να ψηφίζουν από τον μόνιμο τόπο διαμονής τους. Καλούμαστε να

πράξουμε το αυτονόητο, που δυστυχώς μέχρι και σήμερα υπήρξε ζητούμενο

για τη χώρα μας και πηγή ενός πρωτοφανούς παραδόξου, ένα παράδοξο που

έγκειται στο ότι οι απόδημοι Έλληνες που ήδη είναι εγγεγραμμένοι στους

εκλογικούς καταλόγους της χώρας και που ήδη έχουν τη δυνατότητα να

πάρουν ένα αεροπλάνο να γυρίσουν πίσω και να ψηφίσουν χωρίς κανένα

απολύτως εμπόδιο, χωρίς κανένας να τους ζητήσει κανένα χαρτί και καμμιά

βεβαίωση, εντούτοις δεν έχουν τη δυνατότητα να ψηφίσουν από τους τόπους

διαμονής τους.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με το σημερινό νομοσχέδιο δεν κάνουμε

καμμιά χάρη στους Έλληνες του εξωτερικού, αλλά αντιθέτως νομοθετούμε μία

επιβεβλημένη, έτσι κι αλλιώς, τόσο από τη λογική όσο και από την ηθική,

διευκόλυνσή τους, που μέχρι σήμερα, αν και αυτονόητη, προσέκρουε σε

τοίχους κομματικών ανασφαλειών, καχυποψιών, στρουθοκαμηλισμών.

Κυρίως όμως καλούμαστε με τη σημερινή ψήφο να επιβεβαιώσουμε στην

πράξη ένα ακόμη αυτονόητο, ότι οι Έλληνες του εξωτερικού δεν αποτελούν

αλά καρτ σημείο αναφοράς του Ελληνισμού στα μήκη και τα πλάτη της γης

που τους θυμόμαστε μόνο όταν από τη μητροπολιτική πατρίδα έχουμε ανάγκη

τη φωνή τους και τους μοχλούς πίεσής τους. Αντιθέτως, οι Έλληνες της

οικουμένης αποτελούν ένα ζωτικό κομμάτι του Ελληνισμού και δυναμικούς

πυρήνες των τοπικών κοινωνιών όπου δραστηριοποιούνται και μεγαλουργούν

χάρη στην αξιοσύνη και την επιστημοσύνη τους. Έλληνες που κρατούν και

μεταλαμπαδεύουν σε ξένους τόπους τις αξίες μας, τις παραδόσεις μας, τον

ιδιαίτερο πολιτισμό μας και μας κάνουν υπερήφανους με τα επιτεύγματά τους.

Η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με αίσθημα ευθύνης αυτά τα

απολύτως αυτονόητα για κάθε κοινό νου τα υλοποιεί πλέον ταχύτατα,

εφαρμόζοντας στην πράξη μια ακόμη κυρίαρχη προεκλογική της δέσμευση,

με πνεύμα συνεργασίας και διάθεση λελογισμένων βημάτων σύγκλισης και

διακομματικής συναίνεσης, προκειμένου να επιτευχθεί το εφικτό.

Καλό είναι να είμαστε ξεκάθαροι προς τους απόδημους αδερφούς μας

και να διασαφηνίσουμε για μια ακόμη φορά τα εξής: Η Νέα Δημοκρατία ήταν

και είναι υπέρ της επιστολικής ψήφου των Ελλήνων του εξωτερικού, όπως

όλοι ανεξαιρέτως οι εκπρόσωποι της ελληνικής ομογένειας υπογράμμισαν.

Δυστυχώς όμως η θέση αυτή δεν απολαμβάνει την απαραίτητη από το

Σύνταγμα της χώρας έγκριση των διακοσίων Βουλευτών και σε αυτή τη φάση

είναι προφανές ότι δεν μπορεί να καθιερωθεί. Ως εκ τούτου, η Νέα

Δημοκρατία έκανε υποχωρήσεις με στόχο τη σύνθεση. Χωρίς αυτές τις

υποχωρήσεις θα οδηγούμασταν στη λογική του «όλα ή τίποτα» και το

αποτέλεσμα θα ήταν δυστυχώς το τίποτα.

Ως υπεύθυνη παράταξη, από την αρχή της ίδρυσής της μέχρι και

σήμερα, η Νέα Δημοκρατία δεν διαπνέεται από συγκρουσιακές λογικές με

γνώμονα τη δική της δικαίωση, αλλά λειτουργεί με μοναδικό κριτήριο το κοινό

καλό. Κατ’ αυτή την έννοια, αποτελεί δικαίωση της Νέας Δημοκρατίας το

άνοιγμα του δρόμου για την ψήφο των αποδήμων Ελλήνων από τους

μόνιμους τόπους διαμονής τους που υπερήφανα απευθύνεται σε χιλιάδες

Έλληνες της διασποράς που είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς

καταλόγους. Αποτελεί δικαίωση για τη Νέα Δημοκρατία η διακομματική

συναίνεση για το ότι η ψήφος των εκλογέων που ασκούν το εκλογικό τους

δικαίωμα στα ανωτέρω εκλογικά τμήματα θα μετράει ισότιμα στο εκλογικό

αποτέλεσμα και επομένως στη συνολική κατανομή των εδρών, μια πρόταση

την οποία θέσαμε από την αρχή ως κυρίαρχο πυλώνα και κόκκινη γραμμή

απέναντι στις αντίθετες λογικές του ΣΥΡΙΖΑ.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με το παρόν νομοσχέδιο ισχυροποιείται

ακόμη περισσότερο ο Ελληνισμός, ανοίγονται προοπτικές για νέες

συνεργασίες και πρωτοβουλίες, ενεργοποιείται στο έπακρο και κινητροδοτείται

ουσιαστικά ο Έλληνας του εξωτερικού, του οποίου την ψύχραιμη και

ανιδιοτελή πολιτική κρίση, το διεθνές αισθητήριο αλλά και τη μπολιασμένη με

νέες παραστάσεις κουλτούρα του έχει απόλυτη ανάγκη η Ελλάδα μας.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κλείνοντας, σήμερα συζητούμε ένα από

τα ελάχιστα νομοσχέδια που δεν υπάρχει κανένας λόγος και κανένα πολιτικό

επιχείρημα από οποιαδήποτε πτέρυγα της Βουλής που να δικαιολογεί την

καταψήφισή του. Ένα σχέδιο νόμου εξαντλητικής διαβούλευσης, σημαντικών

διακομματικών συγκλίσεων, απόλυτα αυτονόητων προβλέψεων στα άρθρα

του και κυρίως ένα νομοσχέδιο αποτύπωμα και μήνυμα εθνικής ενότητας και

ομοψυχίας σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη και φορτισμένη περίοδο για τα εθνικά μας

θέματα.




κ. Τσιγκρής από τη Νέα Δημοκρατία και ακολουθεί ο κ. Βίτσας.

Ορίστε, κύριε συνάδελφε, έχετε τον λόγο.

ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΣΙΓΚΡΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κύριοι Υπουργοί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το παρών νομοσχέδιο

αποτελεί μια μοναδική ευκαιρία συναίνεσης για το ελληνικό Κοινοβούλιο, είναι

μια μοναδική ευκαιρία να ενώσουμε τις εθνικές μας δυνάμεις, να αποδείξουμε

στην πράξη την εθνική ομοψυχία, να γίνουμε όλοι οι Έλληνες μια γροθιά σ’

αυτή τη δύσκολη συγκυρία για το έθνος, την πατρίδα, τον Ελληνισμό.

Έχω πέντε επιχειρήματα για να πείσω και τους τελευταίους

εναπομείναντες αρνητές της συναίνεσης.

Επιχείρημα πρώτο. Το 1/3 του Ελληνισμού κατοικεί εκτός συνόρων.

Είμαστε το μοναδικό κράτος, ο μοναδικός λαός στον κόσμο με κατοίκους σε

όλα σχεδόν τα κράτη της υφηλίου. Πέντε εκατομμύρια Έλληνες βρίσκονται σε

εκατόν σαράντα διαφορετικά κράτη .Αποτελούν τους μεγαλύτερους

πρεσβευτές των εθνικών μας θεμάτων. Αποτελούν τους θεματοφύλακες των

εθνικών μας συνόρων και των δικαίων της πατρίδας μας. Εξήντα χιλιάδες

Έλληνες βρίσκονται στη Νότιο Αμερική, εκατό χιλιάδες στην Ασία και την

Αφρική, τριακόσιες πενήντα χιλιάδες στον Καναδά, επτακόσιες χιλιάδες στην

Αυστραλία, ένα εκατομμύριο στα κράτη της Ευρώπης τρία εκατομμύρια στις

Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Επιχείρημα δεύτερο: Στα πέτρινα χρόνια της κρίσης, μετανάστευσαν

περίπου πεντακόσιες χιλιάδες Ελληνίδες και Έλληνες. Δεν είναι υπερβολή να

πω ότι έφυγαν τα καλύτερα μυαλά μας. Η Ελλάδα μάτωσε. Το καλύτερο

κομμάτι του Ελληνισμού βρίσκεται στο εξωτερικό. Πήγαν για να βρουν

δουλειά και θα μείνουν μόνιμα. Έκαναν οικογένειες, παιδιά. Ρίζωσαν σε νέες

πατρίδες. Υπηρετούν άλλα κράτη. Εδώ μορφώθηκαν. Εδώ πήραν αξίες,

αρχές. Και υπηρετούν άλλα κράτη. Αυτό δεν μπορούμε να το επιτρέπουμε. Η

συντριπτική τους πλειοψηφία είναι στην ηλικιακή ομάδα από είκοσι οκτώ έως

σαράντα ετών.

Επιχείρημα τρίτο: Τριάντα επτά χιλιάδες τετρακόσιοι ογδόντα τέσσερις

Έλληνες φοιτητές σπουδάζουν σε πανεπιστήμια του εξωτερικού. Η Ελλάδα

πρόσφατα έκανε ένα ακόμα λάθος. Αρνήθηκε τη αναθεώρηση του άρθρου 16

του Συντάγματος. Καταδίκασε τους Έλληνες να σπουδάζουν αλλού, να

αφήνουν μάνα, πατέρα πατρίδα, φίλους, γνωστούς και να μένουν μακριά από

την πατρίδα τους. Η Ελλάδα διώχνει το καλύτερο κομμάτι των Ελλήνων. Μην

κάνουμε και σήμερα το ίδιο λάθος.

Τέταρτο επιχείρημα, για όποιον δεν έχει πειστεί ακόμη: Η διακομματική

επιτροπή της Βουλής για το δημογραφικό, στη έκθεσή της καταλήγει ότι το

2025, δηλαδή σε πέντε χρόνια, η Ελλάδα θα έχει ένα εκατομμύριο τετρακόσες

χιλιάδες λιγότερους κατοίκους και ο πληθυσμός της θα κυμαίνεται από 10,4

έως 9,5 εκατομμύρια κατοίκους και θα υποστεί πληθυσμιακή συρρίκνωση της

τάξεως του 0,45%.

Επιχείρημα πέμπτο: Η γειτονική μας Τουρκία, που όλοι ανήσυχοι

παρακολουθούμε τις ανιστόρητες και εκτός Διεθνούς Δικαίου αξιώσεις της,

έχει ογδόντα δύο εκατομμύρια πληθυσμό. Μέσα σε ένα χρόνο, από το 2018

έως το 2019, αύξησε τον πληθυσμό της κατά ένα εκατομμύριο εκατόν

ενενήντα χιλιάδες κατοίκους.

Αυτά τα πέντε επιχειρήματα είναι καταλυτικά για να πείσουν και τον

τελευταίο συνάδελφο στο ελληνικό Κοινοβούλιο ότι η Ελλάδα πρέπει να δώσει

ένα σαφές μήνυμα, ότι είμαστε ενωμένοι όσο ποτέ, αποφασισμένοι να πάμε

όλοι μαζί σαν μία γροθιά. Οι Έλληνες δεν θα ξανακάνουν τα ίδια λάθη.

Σήμερα αν ψηφίσουμε και οι τριακόσιοι αύριο θα μιλάει όλος ο κόσμος για την

Ελλάδα: «Για πρώτη φορά, ενωμένοι οι Έλληνες μετά από πολλά χρόνια».

Και αυτό αποτελεί σπουδαία εξέλιξη για το μέλλον του Ελληνισμού και της

Ελλάδας.



ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος): Κι εγώ

ευχαριστώ.

Τον λόγο έχει ο κ. Δημήτριος Βίτσας από τον ΣΥΡΙΖΑ.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΒΙΤΣΑΣ (Δ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Ευχαριστώ,


Θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει μια πανηγυρική συνεδρίαση, να

πούμε στη διαδικασία των διαπραγματεύσεων «εδώ, φτάσαμε. Δίνουμε,

λοιπόν, το δικαίωμα στους Έλληνες, οι οποίοι βρίσκονται εκτός επικράτειας,

να ψηφίσουν με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Και από εκεί και πέρα, η ζωή

προχωράει. Όλοι αγαπάμε και την Ελλάδα και τους ομογενείς». Θα

μπορούσαμε. Δεν διαλέξαμε αυτό. Διαλέξαμε άλλα πράγματα. Και αυτό, με

συγχωρείτε, με απελευθερώνει και εμένα. Εκτός και αν αυτό θέλετε.

Βεβαίως, είμαστε πολύ λίγοι για να είμαστε διχασμένοι. Είμαστε, όμως,

πάρα πολλοί για να έχουμε διαφορετικές γνώμες. Το αρνείστε αυτό; Πρέπει

να έχουμε όλοι την ίδια γνώμη;

Σε είκοσι μέρες έχουμε 2020. Και στην Ελλάδα ισχύει το δίκαιο του

αίματος. Το δίκαιο του αίματος ήταν αυτό που διαμόρφωσε τα έθνη-κράτη τον

18ο και τον 19ο αιώνα. Και αυτό πρέπει να το θυμόμαστε.

(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Β΄

Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ)

Και μάλιστα, ο Υπουργός, μιλώντας εδώ, συνδύασε αυτόν τον νόμο με

το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδας. Πώς; Τουλάχιστον η Ελληνική Λύση

βγαίνει και λέει «φοβόμαστε τον εξισλαμισμό της χώρας». Έτσι δεν λέει; Σε

άλλη κατάσταση θα έλεγε ότι τετρακόσια χρόνια κάτω από τον οθωμανικό

ζυγό κρατήσαμε την ελληνικότητά μας. Ε, τώρα, πώς γίνεται μερικές χιλιάδες

να μας εξισλαμίσουν και τετρακόσια χρόνια να μην έχουμε καταφέρει να

εξισλαμιστούμε και να κρατάμε την ελληνικότητά μας; Το ξέρουν. Ας κοιτάξουν

πώς θα το λύσουν.

Έχουμε και ακόμα χειρότερα. Το γράφει, κύριε Υπουργέ, η εισηγητική

έκθεση. Ανάθεμά μας! Το είπαν και οι δύο ειδικές εισηγήτριες. Αναφέρεται για

πρώτη φορά το 1862 στο Σύνταγμα. «Ευτυχισμένο το 1863!», σας λέω εγώ.

Ξέρετε πώς ήταν η επικράτεια της χώρας το 1862; Ήταν η Στερεά

Ελλάδα, η Πελοπόννησος και κάτι νησιά. Και όταν συζητούσαμε τότε, το

βασικό ήταν να επεκταθεί η Ελλάδα. Και έρχονται και μου λένε ότι ο

Τρικούπης ήταν Βουλευτής Λονδίνου. Δεν θυμούνται το άλλο που είπε ο

Τρικούπης: «Ανθ’ ημών Γουλιμής από το Μεσολόγγι».

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΑΡΑΟΓΛΟΥ (Υφυπουργός Εσωτερικών): Ο

Βενιζέλος το είπε.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΒΙΤΣΑΣ (Δ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Μην πάτε

στοίχημα. Αφήστε το.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΚΑΝΔΑΛΙΔΗΣ: Δεν το είπε ο Βενιζέλος.

ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν ήταν ο Βενιζέλος.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΒΙΤΣΑΣ (Δ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Αφήστε το.

Δεν πειράζει. Μη χάνω χρόνο από αυτό. Εντάξει, όλοι αγαπάμε τους πάντες.

Πείτε μου εσείς, που τους αγαπάτε πιο πολύ, το εξής: Γιατί τόσα χρόνια

δεν κάνατε τίποτα; Γιατί τόσα χρόνια δεν περάσατε έναν νόμο που να δίνει

αυτή τη δυνατότητα; Και τώρα λέτε «εμείς είμαστε πίσω, γιατί θέλουμε

επιστολική ψήφο, θέλουμε να ψηφίζουν όλοι, να μην υπάρχει περιορισμός

κ.λπ.».

Ο τελευταίος ομιλητής -θα το πω αστεία- στο τέλος θα κατέληγε στο να

έχουμε μία κυβέρνηση εσωτερικού και μία κυβέρνηση εξωτερικού, αν ήταν

δέκα εκατομμύρια οι Έλληνες που ψήφισαν στο εξωτερικό, οι οποίοι δεν

έχουν καμμία σχέση με τον τρόπο ζωής, με την εφορία μας, με την υγεία μας,

με το ένα, με το άλλο.

Χαϊδεύετε τα αυτιά των ανθρώπων που βρίσκονται στο εξωτερικό, των

Ελλήνων, των ομογενών, όχι προσδοκώντας την ψήφο αυτών που είναι

εγγεγραμμένοι σήμερα στους εκλογικούς καταλόγους, αλλά αυτών που θα

εγγραφούν στους εκλογικούς καταλόγους. Και δεν ξέρω τι σχέση μπορεί να

έχει ο κ. Διαματάρης. Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον στη σημερινή μας

συνεδρίαση να μιλούσε ο κ. Διαματάρης και ο κ. Βλάσης, ο οποίος και πτυχία

έχει και γνωστός είναι. Και βεβαίως και αυτός αγαπάει την Ελλάδα, τους

ομογενείς κ.λπ..

Και πρέπει να σας βεβαιώσω ότι έχω πολλούς συγγενείς και στην

Αμερική και στην Αυστραλία. Δεν έχω στη Γερμανία. Έτσι, όμως, θα πρέπει

να το βλέπουμε.

Εμείς, τώρα, δίνουμε το δικαίωμα όχι των ομογενών. Μη λέτε στους

ανθρώπους ψέματα. Δίνουμε το δικαίωμα στους Έλληνες που ζουν εκτός

επικράτειας. Σε αυτούς δίνουμε το δικαίωμα. Μην κοροϊδευόμαστε. Αν είναι

αυτός ο στόχος σας, γιατί περιμένατε τόσο καιρό, ώστε τα δύο κόμματα να

μην έχουν διακόσους Βουλευτές;



Περιμένατε τόσον καιρό, ώστε τα δύο κόμματα αθροιστικά να μην

έχουν; Αυτό είναι το βασικό ζήτημα.

Θα ψηφίσουμε, λοιπόν, όλοι μαζί. Έχουμε μία, κατά τη γνώμη μου,

καλή πρόταση. Μπράβο σε όλους μας που τα καταφέραμε.

Θέλετε να δώσω σε κάποιον, στον κ. Θεοδωρικάκο περισσότερα

εύσημα; Να τα δώσω. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα. Αν θέλετε να δώσω και

στο ΚΚΕ –που έτσι και αλλιώς διατηρεί τη θέση του για το δίκαιο του αίματος,

που εγώ συμφωνώ- να το κάνω.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Χαράλαμπος Αθανασίου): Κύριε συνάδελφε, έχετε

φτάσει τα έξι λεπτά και είναι αρκετοί συνάδελφοι ακόμα.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΒΙΤΣΑΣ (Δ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Εάν πήγα στα

έξι λεπτά, ενώ κάποτε άλλοτε μετανάστευαν και πήγαιναν στην Αμερική και

έπαιρναν το καράβι κ.λπ., σας ευχαριστώ πολύ.

Και ό,τι έχουμε να δούμε, θα το δούμε στο επόμενο χρονικό διάστημα

στις εγγραφές των καταλόγων.


ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Χαράλαμπος Αθανασίου): Ευχαριστώ τον κ. Βίτσα.

Τον λόγο έχει ο κ. Κεγκέρογλου από το Κίνημα Αλλαγής.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Έχασε χρόνο ο κ. Βίτσας να ρωτά γιατί

δεν ψηφίστηκε τόσα χρόνια. Και εγώ βέβαια, είμαι από παιδάκι στο ΠΑΣΟΚ

και με κατηγόρησε προηγουμένως ο κ. Λάππας σε ένα διάλλειμα της

προανακριτικής επιτροπής, ότι είμαι και πολύ ΠΑΣΟΚ! Και του λέω: «Ναι είμαι

πολύ ΠΑΣΟΚ και είναι τιμή μου και καμάρι μου, κύριε Λάππα!».

Και χάσατε χρόνο, κύριε Βίτσα, να ρωτάτε. Γιατί δεν ρωτάτε αυτόν -που

ξέρω τουλάχιστον γιατί δεν το εισήγαγε- τον τελευταίο Υπουργό Εσωτερικών

που είναι στο κόμμα σας; Γιατί δεν ρωτάτε: «Ποια ήταν τα επιχειρήματά σου

Γιάννη, όταν σου έλεγαν για ψήφο στους Έλληνες της Διασποράς;». Και

έλεγε: «Αμ δε!». Ρωτήστε τον. Ειλικρινά σας το λέω. Έλεγε ότι έτσι δεν θα βγει

ποτέ η Δημοκρατική παράταξη. Ένα μεγάλο ψέμα έλεγε ως επιχείρημα, ότι

δεν θα βγει ποτέ η Δημοκρατική παράταξη εάν δώσουμε ψήφο –λέει- στους

Έλληνες του εξωτερικού. Ένα μεγάλο ψέμα! Το διαπιστώνω καθημερινά με τα

τηλέφωνα που παίρνω απ’ όλους τους Έλληνες του εξωτερικού. Μου μιλάνε

για το ΠΑΚ, για το ΠΑΣΟΚ, για τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ψέμα ο Γιάννης, ο

δικός σας. Δεν θέλουμε να έχουμε καμμία σχέση με αυτόν. Πάρτε τον και

χάρισμά σας. Μεγάλος ψεύτης!

Ερχόμαστε, λοιπόν, σε αυτά τα οποία είπατε απ’ αυτό το Βήμα και ως

επιχειρήματα ότι προβληματίζεστε για το νομοσχέδιο, ότι έχει περιορισμούς,

γιατί δεν αφήνει όλο το περιθώριο. Ναι, έτσι είναι. Μήπως, όμως, κατά τη

διαδικασία της συζήτησης ήσασταν εσείς που εκβιάσατε και εμάς αλλά

υποθέτω και την Κυβέρνηση, η οποία αποδέχτηκε τους περιορισμούς που

έθεσε το ΚΚΕ για τους οικονομικούς λόγους;


Διότι αυτό κάνατε! Ήσαστε απ’ έξω, δεν δώσατε στήριξη και έτσι ο κ.

Θεοδωρικάκος μας είπε: «Τι να κάνω; Πρέπει να αποδεχθώ ότι οι δεσμοί των

Ελλήνων του εξωτερικού με την Ελλάδα είναι το ΑΦΜ»! Οποία ντροπή σε

αυτούς οι οποίοι λένε ότι οι Έλληνες του εξωτερικού θα κριθούν από την

ύπαρξη ΑΦΜ ή όχι!

Όχι κύριοι. Το εάν είναι Έλληνας ο Έλληνας του εξωτερικού το λέει η

καρδιά του, το λέει η ψυχή του. Έλληνες του εξωτερικού είναι αυτοί που

ανταποκρίνονται στο κάλεσμα της Ελλάδας, της πατρίδας για εθνική

ομοψυχία όποτε βρίσκεται σε δύσκολη θέση και όχι αυτοί που έχουν ακίνητα

και ΑΦΜ. Έλληνες του εξωτερικού είναι αυτοί που επιμένουν παρά τα πολλά

χρόνια που λείπουν, να μαθαίνουν ελληνικά στα παιδιά τους, να μιλούν

ελληνικά, αυτοί που χορεύουν, ζουν και μεταλαμπαδεύουν τον ελληνικό

πολιτισμό. Αυτοί είναι Έλληνες. Και όχι αυτοί που έχουν ακίνητα και ΑΦΜ,

κύριοι του ΚΚΕ! Ντροπή να βάλετε τέτοιο θέμα εσείς και να συνδέσετε το

πολιτικό δικαίωμα με την ύπαρξη οικονομικών σχέσεων και συναλλαγών.

Πολύ καθαρά, λοιπόν, οι περιορισμοί αυτοί μπήκαν -και που η

Κυβέρνηση κακώς δέχτηκε αυτούς του εκβιασμούς- γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν απ’

έξω και έλεγε: «Στενέψτε πρώτα το πλαίσιο και θα έρθω μετά εγώ απ’ αυτό το

Βήμα να λέω ότι ο νόμος είναι κακός, γιατί έχει περιορισμούς». Δυστυχώς

αυτό ήταν το παιχνίδι που παίξατε όλες τις μέρες.

Άρα, λοιπόν, να δούμε –αν θέλετε- έστω μέχρι τις δώδεκα τα

μεσάνυχτα τις τροποποιήσεις που να μπορούν να γίνουν και να ψηφίσουν

όλοι και με χαρά. Οι οικονομικοί δεσμοί δεν είναι οι δεσμοί που η πατρίδα

πρέπει να απαιτεί από τους Έλληνες του εξωτερικού. Είναι οι πολιτικοί, οι

εθνικοί, οι πατριωτικοί, οι πολιτιστικοί δεσμοί. Και δεν χωρούν στα εννέα ή

δέκα ψηφία του ΑΦΜ.

Το Κίνημα Αλλαγής στηρίζει αυτή την πρόταση παρ’ ότι από την αρχή

είπε ότι πρέπει όλοι όσοι είναι γραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους και

στα δημοτολόγια να έχουν δικαίωμα να ψηφίσουν. Και βεβαίως με

επικαιροποίηση των καταλόγων.

Δεύτερον, να δοθεί η δυνατότητα επιστολικής ψήφου σε όλους σε

απομακρυσμένες περιοχές. Γιατί να είναι σαράντα; Άμα είναι τριάντα εννέα,

δεν είναι Έλληνες και εάν είναι σαράντα τότε είναι Έλληνες; Είστε μία

Κυβέρνηση που αποδέχτηκε αυτά τα πράγματα. Εάν είναι τριάντα εννιά δεν

είναι Έλληνες; Και εάν είναι σαράντα, είναι Έλληνες σε ένα απομονωμένο

μακρινό μέρος του κόσμου, της γης; Παρακαλώ να μειώσετε αυτό του

νούμερο. Να μπορούν και εάν είναι είκοσι.

Το τρίτο σημείο που είπαμε είναι να εκλέγονται χωριστά. Να υπάρξει

χωριστή εκλογική περιφέρεια. Δεν έγινε κατορθωτό για πολλούς λόγους. Και

τελευταία στιγμή έκανε η Κυβέρνηση δεκτή την πρότασή μας να είναι

υποχρεωτική η τοποθέτηση στο ψηφοδέλτιο επικρατείας για όλα τα κόμματα

που κατεβαίνουν στις εθνικές εκλογές τουλάχιστον ενός στις τρεις πρώτες

θέσεις. Και βεβαίως το κάθε κόμμα να βάλει όσο μεγαλύτερο αριθμό θέλει για

να δείξει πραγματικά ότι θέλει την ψήφο και τη συμμετοχή των Ελλήνων του

εξωτερικού.

Μου άρεσε που τα είπε ο κ. Βίτσας, αλλά δεν ξέρει τι έγινε στην

επιτροπή. Δεν τα ξέρει όλα. Εάν γινόταν, λοιπόν, πραγματικά αυτός ο

ειλικρινής, δημοκρατικός, πατριωτικός διάλογος, τώρα θα ήταν πολύ καλύτερο

το νομοσχέδιο.

Σε κάθε περίπτωση εμείς στηρίζουμε και ελπίζουμε ότι σε επόμενη

φάση, θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις να μην υπάρξει κανείς φραγμός

για κανέναν που είναι και νιώθει Έλληνας, να μπορεί να ψηφίζει.

Ευχαριστώ.


ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΒΙΤΣΑΣ (Δ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Κύριε

Πρόεδρε, τον λόγο για τριάντα δευτερόλεπτα.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Χαράλαμπος Αθανασίου): Δεν είπε για εσάς κάτι.

Έκανε μια κριτική. Απευθύνθηκε γενικώς στην παράταξη.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΒΙΤΣΑΣ (Δ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Για λίγο, κύριε

Πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Χαράλαμπος Αθανασίου): Ορίστε, έχετε τον λόγο.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΒΙΤΣΑΣ (Δ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Απλά θέλω να

βεβαιώσω το ελληνικό Κοινοβούλιο ότι ο κ. Γιάννης Ραγκούσης δεν υπήρξε

πράκτορας του ΣΥΡΙΖΑ στο Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κόμμα, ποτέ! Όπως

άλλα μέλη του ελληνικού Κοινοβουλίου που σήμερα είναι στη Νέα

Δημοκρατία, δεν είναι πράκτορες του ΣΥΡΙΖΑ στη Νέα Δημοκρατία.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Χαράλαμπος Αθανασίου): Τον λόγο έχει η κ.

Παπακώστα-Παλιούρα από τη Νέα Δημοκρατία.

ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ - ΠΑΛΙΟΥΡΑ: Κύριε Πρόεδρε, κύριοι

Υπουργοί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αν και έχουμε μία δύσκολη μέρα

σήμερα, νομίζω ότι ο κ. Κεγκέρογλου παρά το ότι έχει πάει αργά, κατάφερε

και μας τόνωσε.

Εγώ θα ρίξω τους τόνους και θα ήθελα να ξεκινήσω την ομιλία μου

αφιερώνοντάς την σε δύο πολύ σημαντικούς ανθρώπους -καθώς κατάγομαι

από γονείς μετανάστες και έχω γεννηθεί στην Σουηδία- οι οποίοι έζησαν ένα

πολύ σημαντικό μέρος της ζωής τους στο εξωτερικό. Ωστόσο, δεν έπαψαν

ποτέ να ελπίζουν ότι ο απόδημος ελληνισμός, αυτό το τόσο σημαντικό

κεφάλαιο, -ανεκτίμητης αξίας θα έλεγα- θα μπορεί επιτέλους να έχει λόγο και

ενεργό ρόλο στα πολιτικά δρώμενα της χώρας μας.

Δεν θα μπορούσα, λοιπόν, σήμερα να μη νιώθω ιδιαίτερη τιμή και

περηφάνια, που έστω και με καθυστέρηση δεκαετιών έρχεται επιτέλους προς

ψήφιση στην παρούσα Βουλή από την παρούσα Κυβέρνηση το νομοσχέδιο

σχετικά με την ψήφο του απόδημου ελληνισμού.

Πρόθεση άλλωστε της Κυβέρνησης, αλλά και της Νέας Δημοκρατίας

διαχρονικά ήταν και είναι η διευκόλυνση των Ελλήνων που ζουν στο

εξωτερικό έτσι ώστε να μπορούν να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα

απροϋπόθετα και απρόσκοπτα από τον τόπο κατοικίας τους, όπως άλλωστε

προβλέπεται και από το Σύνταγμά μας.

Η πρόταση νόμου, λοιπόν, για τη διευκόλυνση της άσκησης του

εκλογικού δικαιώματος των ομογενών που κατέθεσε η Νέα Δημοκρατία δίνει

τη δυνατότητα για πρώτη φορά σε όλους όσους είναι εγγεγραμμένοι στους

εκλογικούς καταλόγους να μπορούν να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα

στις κατά τόπους διπλωματικές και προξενικές αρχές.

Η Νέα Δημοκρατία με την παρούσα πρόταση νόμου θέλει να

διευκολύνει όλους τους συμπολίτες μας που διαμένουν στο εξωτερικό ή

υπηρετούν σε ελληνική αρχή του εξωτερικού καθώς και στους Έλληνες

ναυτικούς. Ας μην ξεχνάμε την πολυάριθμη σήμερα κοινότητα των Ελλήνων

πολιτών που διαβιούν εκτός των συνόρων της χώρας και η οποία

διαμορφώθηκε τόσο από τον απόδημο ελληνισμό όσο και από τα

μεταναστευτικά κύματα κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, η οποία

κοινότητα επιβάλλεται να έχει υπό κανόνες συμμετοχή στη διαμόρφωση της

πολιτικής κατάστασης της χώρας.

Ο απόδημος ελληνισμός προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες στο έθνος

και εμείς με τη σειρά μας οφείλουμε να δείξουμε πως μπορούμε να

ανταποκριθούμε και να δώσουμε ουσιαστικό περιεχόμενο στις συνταγματικές

αρχές της λαϊκής κυριαρχίας και της καθολικότητας της ψήφου.

Με το προτεινόμενο σχέδιο νόμου ρυθμίζεται η συνταγματική

πρόβλεψη για τον τρόπο άσκησης του εκλογικού δικαιώματος των

ψηφοφόρων οι οποίοι την ημέρα των εθνικών εκλογών, των ευρωεκλογών και

της διεξαγωγής εθνικού δημοψηφίσματος βρίσκονται εκτός επικρατείας. Ως

εκτός επικράτειας εκλογέας νοείται κάθε Έλληνας πολίτης που έχει ενεργό το

δικαίωμα του εκλέγειν, είναι εγγεγραμμένος στους εκλογικούς καταλόγους και

την ημέρα της εκλογής βρίσκεται μόνιμα ή προσωρινά εκτός Ελλάδος.

Μετά την ευρεία συνταγματική Αναθεώρηση του 2001 και συγκεκριμένα

στην παράγραφο 4 του άρθρου 51 ο συνταγματικός νομοθέτης εισήγαγε την

ανάγκη ύπαρξης ευρείας πλειοψηφίας, προκειμένου η Βουλή να δύναται να

ρυθμίσει τα θέματα των εκτός επικρατείας εκλογέων.

Με την παρούσα συνταγματική Αναθεώρηση προστέθηκε ερμηνευτική

δήλωση στο άρθρο 54 με βάση την οποία μπορούν να τίθενται περιορισμοί

στην άσκηση του δικαιώματος του εκλέγειν από τους εν αλλοδαπή Έλληνες.

Ο βασικός περιορισμός που ισχύει στο Ελληνικό Δίκαιο ως προς το

δικαίωμα του εκλέγειν αφορά την άσκηση και όχι αυτή καθαυτή τη κτήση του

σχετικού δικαιώματος από τους εκτός ελληνικής επικράτειας ευρισκομένους

μόνιμα ή προσωρινά Έλληνες πολίτες.

Συγκεκριμένα βάσει της ισχύουσας εκλογικής νομοθεσίας, όπως αυτή

κωδικοποιείται στο προεδρικό διάταγμα όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει,

αλλά και στις ειδικότερες διατάξεις που ισχύουν για τις λοιπές εθνικής

εμβέλειας διαδικασίες οι Έλληνες εκλογείς ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα

προσερχόμενοι αυτοπροσώπως στα εκλογικά τμήματα τα οποία

συγκροτούνται σε κάθε δήμο της χώρας.

Επειδή δεν θα ήθελα να κουράσω με επαναλήψεις που πολλοί

συνάδελφοι αναφέρθηκαν όλη την προηγούμενη ημέρα στους περιορισμούς

που τίθενται από το υπό ψήφιση σχέδιο νόμου, θα ήθελα να δώσω την

ευκαιρία και σε άλλους συναδέλφους να μιλήσουν.

Θέλω, λοιπόν, να κλείσω την ομιλία μου λέγοντας ότι για πρώτη φορά

μετά από πολλές δεκαετίες η Ελλάδα, δυστυχώς, λόγω της οικονομικής

κρίσης, έγινε και πάλι χώρα εξαγωγής εργατικού δυναμικού. Έλληνες πολίτες

άφησαν την χώρα αναζητώντας εργασιακή διέξοδο και με την ελπίδα μια

ημέρα, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν να επαναπατριστούν. Σε αυτούς τους

Έλληνες που έχουν νωπούς τους δεσμούς με τη μητέρα πατρίδα όπως και σε

όλους τους Έλληνες της Διασποράς που διατηρούν άσβεστη τη φλόγα του

Ελληνισμού δεν έχει κανείς το δικαίωμα ή το ηθικό ανάστημα να εγείρει

εμπόδια στη γέφυρα με την Ελλάδα.

Η διεθνής εμπειρία αποδεικνύει ότι τα όποια πρακτικά εμπόδια

μπορούν εύκολα να ξεπεραστούν αν υπάρχει πολιτική βούληση. Δεν υπάρχει

καμμιά δικαιολογία να μεγαλώνει το έλλειμμα δημοκρατίας χρόνο με τον

χρόνο και Έλληνες πολίτες, οι οποίοι διατηρούν άμεσους και αντικειμενικούς

δεσμούς με την πατρίδα, να στερούνται βασικών τους δικαιωμάτων. Αυτή

είναι μία μοναδική ευκαιρία για την ενίσχυση της δημοκρατίας της χώρας μας.

Εκφράζω την εδραία πεποίθηση ότι όλα τα κόμματα της παρούσας

Βουλής θα στηρίξουν την πρόταση αυτή της Κυβέρνησης, γιατί εμείς στη Νέα

Δημοκρατία πιστεύουμε πως είναι μια πρόταση ρεαλιστική, πολιτικά βιώσιμη

και διοικητικά εφαρμόσιμη.



ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Χαράλαμπος Αθανασίου): Ευχαριστούμε.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΦΙΛΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, ζητώ τον λόγο για ένα λεπτό.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Χαράλαμπος Αθανασίου): Τον λόγο έχει ο κ.

Παφίλης Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΦΙΛΗΣ: Δεν συνηθίζουμε να παρεμβαίνουμε, αλλά

υπάρχει λόγος.

Ακούγοντας τον κ. Κεγκέρογλου αναρωτιόμαστε πόσο θράσος πρέπει

να έχει ένα κόμμα που κυβέρνησε τόσα χρόνια και που παριστάνει τον

προστάτη των Ελλήνων απόδημων με κορώνες χρυσαυγήτικες, κύριε

Πρόεδρε.

Τι μας λέει ο κ. Κεγκερόγλου και μας κατηγορεί; «Γιατί», λέει, «βάζουμε

κριτήρια»;

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Ντροπή σου.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΦΙΛΗΣ: Άσ’ το τώρα. Ντροπή σε εσάς. Τώρα θα τα

πω στο τέλος αφού με προκαλείς.

Τι λέει ο κ. Κεγκέρογλου; «Η ελληνική ψυχή». Αυτό είναι το κριτήριο.

Δηλαδή αυτός που δεν έχει κανέναν δεσμό με την Ελλάδα θα πάρει από τον

ψυχίατρο απόδειξη ότι είναι ελληνική ψυχή;

Εμείς κάναμε προσπάθεια τιτάνια θα έλεγα σαν Κομμουνιστικό Κόμμα

Ελλάδας.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Άκουσες τι είπα;

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΦΙΛΗΣ: Άκουσα πολύ καλά. «Αυτό που αποδεικνύει

είναι η ελληνική ψυχή». Και μάλιστα απευθυνθήκατε στο ΚΚΕ για τον ΑΦΜ και

τη φορολογική δήλωση.

Κατ’ αρχάς είμαστε το κόμμα που όλα τα χρόνια όταν αυτοί ήταν

κυβέρνηση και αρνούνταν οτιδήποτε λέγαμε ότι πρέπει να λυθεί το πρόβλημα

των απόδημων. Είμαστε το κόμμα που κάτσαμε στο τραπέζι παρά τις μεγάλες

διαφορές και προσπαθήσαμε -δεν ξέρω αν το καταφέραμε, ας το πουν όλοι

όσοι μας κρίνουν- να βγει ένα θετικό αποτέλεσμα σε ό,τι αφορά τους

απόδημους.

Και μας βγαίνει τώρα το ΠΑΣΟΚ, που τόσα χρόνια δεν έκανε τίποτα;

Το αντίθετο μάλιστα. Για να μην ανοίξω το στόμα μου και για άλλες πλευρές,

για τα τσάρτερ που έρχονταν και ποιος πλήρωνε, για τα λόμπι που κρύβονται

από πίσω και που κρύβονταν και που τα στηρίζει και σήμερα. Να μας λέει ότι

είναι η ψυχή του Έλληνα;

Τελειώνω, περιμένετε.

Ξέρουμε τι συμβαίνει και ποια λόμπι είναι πίσω από όλες αυτές τις

πολιτικές. Γι’ αυτό, λοιπόν, είναι απαράδεχτη και ανήθικη και χωρίς

επιχειρήματα η επίθεση που γίνεται σε εμάς.

Εμείς δεν έχουμε πρόβλημα με την πολιτική αντιπαράθεση αρκεί να

γίνεται σοβαρά με πολιτικά επιχειρήματα και όχι με κορώνες.

Να πάτε να πείτε στους Κρητικούς, κύριε Κεγκερόγλου, ότι θα

ψηφίζουν όλοι όσοι είναι, πέντε εκατομμύρια, δέκα εκατομμύρια, και θα

καθορίζουν ποια θα είναι η ελληνική κυβέρνηση. Με βάση τι; Την ψυχή. Η

πρακτική είναι διαφορετική. Λέω, λοιπόν, αυτή η αντίληψη του αίματος

παραπέμπει πολύ μακριά.

Και, τέλος, εμείς το καταλαβαίνουμε, είναι ο επιθανάτιος ρόγχος ή για

να το πω πιο ευγενικά το κύκνειο άσμα.


ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, ζητώ τον λόγο.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Χαράλαμπος Αθανασίου): Ζήτησε τον λόγο ο κ.

Ραγκούσης, επειδή έκανε αναφορά, αλλά, κύριε Ραγκούση, δεν έγινε.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ: Ορισμός του προσωπικού. Με

τσαμπουκάδες στη Βουλή;

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Χαράλαμπος Αθανασίου): Μη φωνάζετε.

Κύριε Ραγκούση, εσείς τον ζητάτε για προσωπικό;


Αφήστε να μιλήσουμε. Εφαρμόζω τον Κανονισμό.

Δύο είναι οι περιπτώσεις για να ζητήσουμε επί προσωπικού. Ή

εξυβριστική συμπεριφορά ή αλλοίωση του περιεχομένου του αμέσως

προηγηθέντος ομιλητή. Πείτε μας σε τι συνίσταται, κύριε Ραγκούση, το

προσωπικό.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Αυτά που είπε προηγουμένως, κύριε

Πρόεδρε, ο κ. Κεγκέρογλου, τα οποία θα έλεγα υπό άλλες συνθήκες ότι με

έκπληξη άκουσα, αλλά θα πω ψέματα αν πω ότι τα ψέματα που ξεστομίζει ο

κ. Κεγκερόγλου προκαλούν πια έκπληξη.

Και εννοώ με αυτά που λέω το εξής: Όπως πολύ καλά μπορεί να

γνωρίζει, το σύνολο της κυβέρνησης εκείνης της εποχής και πρώτος και

καλύτερος ο Πρωθυπουργός και σημερινός συνάδελφος Βουλευτής του κ.

Κεγκέρογλου, ο κ. Παπανδρέου, ποτέ κατά τη διάρκεια της διετίας 2009-2011,

που ήμουν στο Υπουργείο Εσωτερικών, η κυβέρνηση του Γιώργου

Παπανδρέου δεν κίνησε ούτε καν ξεκίνησε τις συζητήσεις για να σχηματιστεί

νομοσχέδιο για τη διευκόλυνση των εκτός επικρατείας εκλογέων.

Τελευταία φορά που το ΠΑΣΟΚ επί προεδρίας Γιώργου Παπανδρέου

κλήθηκε να πάρει θέση γι’ αυτό το θέμα ήταν όταν ήταν στην αντιπολίτευση,

άρα εγώ δεν ήμουν Υπουργός Εσωτερικών και τότε το ΠΑΣΟΚ ομόφωνα

καταψήφισε το νομοσχέδιο της Νέας Δημοκρατίας.

Τα υπόλοιπα που είπε ο κ. Κεγκερόλγου για μια ακόμη φορά απλώς

πιστοποιούν το δικό του ατομικό τέτοιου επιπέδου πολιτικό ήθος που θέλω να

πιστεύω ότι δεν αφορά το σύνολο των συναδέλφων Βουλευτών του

Κινήματος Αλλαγής.


ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Χαράλαμπος Αθανασίου): Μα, ο κ. Κεγκέρογλου -

και με συγχωρείτε- δεν είπε κάτι που προσβάλλει κάποιον. Είπε την

προσωπική του άποψη, πώς βλέπει τον Ελληνισμό. Εντάξει, αυτά γίνονται

στο Κοινοβούλιο. Οι προσωπικές σκέψεις και αντιλήψεις γίνονται…


Ακούστε, πολλά ζητήματα δεν θα ανέκυπταν εάν ο νομοθέτης -και δεν

αναφέρομαι μόνο στον Έλληνα νομοθέτη αλλά και στον Ευρωπαίο- πριν από

πολλά χρόνια δεν ταύτιζε την υπηκοότητα με την ιθαγένεια. Όμως, αυτή είναι

η πραγματικότητα σήμερα. Ας μην αναλύουμε τις έννοιες. Είναι ένα δύσκολο

θέμα και θέλει πολύ ώρα να το αναπτύξουμε.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΚΑΝΔΑΛΙΔΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, μπορώ να έχω τον

λόγο;

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Χαράλαμπος Αθανασίου): Κύριε Σκανδαλίδη, έχετε

τον λόγο.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΚΑΝΔΑΛΙΔΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, δεν θέλω να

απαντήσω στον κ. Ραγκούση. Ο καθένας είναι υπεύθυνος για την πορεία του,

τη διαδρομή του, τις επιλογές του, όπως, επίσης, και το να κρίνει κάθε φορά

σε κάθε φάση της διαδρομής του τι έλεγε και τι έκανε.

Όμως, θέλω να απαντήσω στον κ. Παφίλη, γιατί αρκετά το ΠΑΣΟΚ έχει

γίνει το πτυελοδοχείο εδώ μέσα. Ό,τι προοδευτική αλλαγή έχει γίνει στην

Ελλάδα, έχει γίνει από αυτό εδώ το κίνημα. Είναι μια τιμημένη διαδρομή.

Έφερε μέρες ευημερίας στη χώρα. Είναι ένα κίνημα που το υπερασπίζομαι με

όλη μου την τιμιότητα και την ψυχή όλα αυτά τα χρόνια και ξέρω ότι πρόσφερε

στον ελληνικό λαό τα πάντα. Και σήμερα που γεμίσατε όλοι σας με στελέχη

από τον χώρο μας, που είναι αυτοί που έφυγαν για διάφορους λόγους, για

προσωπικούς, για την καρέκλα τους, για την εξέλιξή τους, για τις φιλοδοξίες

τους…

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΦΙΛΗΣ: Εμάς δεν μας αφορά.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΚΑΝΔΑΛΙΔΗΣ: Όχι, θα σας πω.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΦΙΛΗΣ: Να τα πείτε σε άλλους.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΚΑΝΔΑΛΙΔΗΣ: Σε εσάς έχω να πω ότι αυτός ο

χώρος και απέναντι στο ΚΚΕ, που πάντοτε το σεβάστηκε, και απέναντι σε

όλες τις προοδευτικές δυνάμεις που τις στήριξε…


Με συγχωρείτε, αλλά μίλησε για μια συγκεκριμένη υπόθεση που αφορά

τον ΑΦΜ και δεν ήταν τόσο μεγάλος λόγος να υπάρχει όλη αυτή η έξαρση.

Όμως, θέλω να πω ότι επειδή όλες οι παρατάξεις εδώ μας κοιτάζετε και μας

δείχνετε με έναν τρόπο, λες και εμείς εδώ έχουμε καταστρέψει τη χώρα,

πρέπει να σας πω ότι εμείς τη φτιάξαμε αυτή τη χώρα και αν ζήσαμε μέρες

ευημερίας οι Έλληνες μετά τη Μεταπολίτευση σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό,

όχι μόνο σε εμάς, το οφείλουν σε εμάς.

Θέλω, λοιπόν, έναν σεβασμό απέναντι σε μια σαραντατετράχρονη

διαδρομή. Μην ξεχνάτε, πίσω έχει η αχλάδα την ουρά. Ο χώρος αυτός δεν

πέθανε. Έχει βαθιές ρίζες. Το δείχνει κάθε μέρα που περνάει και θα

αποδειχθεί στην πράξη ότι όσοι σήμερα τον λοιδορούν θα βρεθούν υπόλογοι

απέναντι στην ιστορία της πατρίδας μας.


ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, μπορώ να έχω τον

λόγο;

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Χαράλαμπος Αθανασίου): Κύριε Κεγκέρογλου,

νομίζω ότι καλύφθηκε το θέμα. Ο κ. Σκανδαλίδης νομίζω ότι σας κάλυψε.

Ήταν μια γενική τοποθέτηση.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, μπορώ να έχω τον λόγο

για τις προσωπικές αναφορές…

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Χαράλαμπος Αθανασίου): Κύριε συνάδελφε, έχετε

τον λόγο. Όμως, ας πές+ουν λίγο οι τόνοι. Δεν αξίζει αυτή η ένταση σε ένα

τέτοιο νομοσχέδιο.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Η κριτική μου στο ΚΚΕ αφορά τον

συσχετισμό του πολιτικού δικαιώματος της ψήφου με την οικονομική

κατάσταση του πολίτη.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΦΙΛΗΣ: Όχι.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΕΛΗΣ: Δεν υπάρχει αυτό.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Αυτός ο συσχετισμός κατ’ εμένα είναι

λάθος πολιτική εκτίμηση. Είναι λάθος πολιτικά.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΦΙΛΗΣ: Βάλαμε ύψος φορολογικό;

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Χαράλαμπος Αθανασίου): Είναι μια κρίση. Είναι

διαφορετικές τοποθετήσεις, κύριε Παφίλη, δεν χάθηκε ο κόσμος.


ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Αν ενδεχομένως αυτό επεκταθεί -

φανταστείτε το- και στο εσωτερικό, να λέμε τι γίνεται. Αυτό και τίποτε άλλο.

Μόνο αυτό. Ήσασταν έξω και δεν ακούσατε τι είπα.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΦΙΛΗΣ: Τα άκουσα μια χαρά από την τηλεόραση.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Δεν άκουσες τι είπα. Τώρα αυτά που

μου είπατε εμένα, τα χρυσαυγίτικα, σας τα επιστρέφω, κύριε Παφίλη.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Χαράλαμπος Αθανασίου): Σας παρακαλώ, κύριοι

συνάδελφοι! Έληξε το θέμα!

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Όσον αφορά τον κ. Ραγκούση, αυτά

που είπα αφορούσαν εσωτερική συζήτηση του ΠΑΣΟΚ και όχι δημόσια

συζήτηση στη Βουλή, στην Κοινοβουλευτική Ομάδα με αφορμή αυτό το

νομοθετικό πλαίσιο. Αφορούσαν εσωτερική συζήτηση του ΠΑΣΟΚ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Χαράλαμπος Αθανασίου): Σας ευχαριστώ πολύ.

Έγιναν οι διευκρινίσεις.

Κύριε Κωνσταντινίδη, έχετε τον λόγο.


ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κυρία και κύριοι Υπουργοί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όπως

διαλαμβάνεται και στην αιτιολογική έκθεση η ρύθμιση της άσκησης του

δικαιώματος ψήφου των εκτός επικρατείας εκλογέων έχει κυρίαρχο σκοπό τη

σφυρηλάτηση ουσιαστικών δεσμών του απόδημου ελληνισμού με την

πατρίδα. Η ανάγκη αυτή καθίσταται ακόμα πιο επιτακτική λόγω της

μετανάστευσης μεγάλου αριθμού συμπατριωτών μας κατά την περίοδο της

κρίσης. Είναι εξάλλου προφανές ότι οι διαβιούντες μόνιμα στο εξωτερικό

Έλληνες για λόγους αντικειμενικούς ή υποκειμενικούς δεν διατηρούν όλοι τους

ίδιους δεσμούς με τη χώρα.

Όμως, το υπό συζήτηση νομοσχέδιο αποτελεί αναμφίβολα ισχυρό

μοχλό για την ενίσχυση των δεσμών των απανταχού Ελλήνων με την ελληνική

πολιτεία, δηλαδή με την οργάνωση και τη λειτουργία του κράτους. Αποτελεί

ταυτόχρονα κίνητρο για τους Έλληνες του εξωτερικού να συμμετέχουν και να

συνδιαμορφώνουν και την πολιτική ζωή του τόπου. Ακριβώς γι’ αυτό ο

οικουμενικός αυτός εκλογικός νόμος συνάπτεται θεμελιακά με το οικοδόμημα

των Ελλήνων της διασποράς, μιας δύναμης που νομίζω ότι όλοι

αισθανόμαστε ότι δεν έχει αξιοποιηθεί στο έπακρο, παρά τις διαχρονικές

προσπάθειες της πολιτείας και έχει σίγουρα πολλά ακόμη να προσφέρει.

Συνεπώς μπορεί το νομοθέτημα αυτό να αποτελέσει το έναυσμα για

πιο στοχευμένη και ουσιαστική ενεργοποίηση των ανεξάντλητων δυνάμεων

των Ελλήνων που ζουν στο εξωτερικό μέσω του σχεδιασμού και της

υλοποίησης πολιτικών που θα τους δώσουν πρόσβαση στα ζητήματα της

μητροπολιτικής εστίας σε όλο το φάσμα του οικονομικού, κοινωνικού και

πολιτικού βίου.

Πρέπει να ομολογήσουμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι οι Έλληνες

που ζουν στο εξωτερικό νιώθουν παραγκωνισμένοι, αισθάνονται ότι η

ενεργοποίησή τους γίνεται συγκυριακά και αποσπασματικά. Ακόμα και κατά

τη συζήτηση του προς ψήφιση νομοσχεδίου γίναμε αποδέκτες αυτού του

μηνύματος με αφορμή τους περιορισμούς που τίθενται στην άσκηση του

εκλογικού τους δικαιώματος. Δεν υποτιμώ τις σημαντικές πρωτοβουλίες που

έχουν αναληφθεί στο παρελθόν και τις δράσεις που έχουν κατά καιρούς

υλοποιηθεί. Όμως, υπάρχουν αναμφίβολα πολλά περιθώρια για να φέρουμε

πιο κοντά μας τους συμπατριώτες μας που ζουν στο εξωτερικό.

Από τις εργασίες της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής για τον Ελληνισμό

της Διασποράς, στην οποία έχω την τιμή να συμμετέχω, κατέγραψα τις

διαστάσεις του θέματος αλλά και σημαντικές αδυναμίες, δομικές και

λειτουργικές. Έτσι, αφού εκφράσω τη χαρά μου για την εκπλήρωση του

εθνικού αυτού χρέους, θα ήθελα να επισημάνω μια βασική έλλειψη που έχω

εντοπίσει. Πρόκειται για τη διαπίστωση ότι το αρμόδιο Υπουργείο και η οικεία

Γενική Γραμματεία δεν διαθέτουν μια ενοποιημένη και επικαιροποιημένη βάση

δεδομένων με τα στοιχεία των Ελλήνων που διαμένουν στο εξωτερικό, ενώ

όπου υπάρχουν τέτοια δεν είναι πρόσφορα για οργανωμένη και συστηματική

επεξεργασία.

Κατά συνέπεια -και επειδή το επόμενο διάστημα μετά την ψήφιση του

συζητούμενου νομοσχεδίου θα ξεκινήσει μια μεγάλη προσπάθεια, ώστε να

τύχει αυτό της μεγαλύτερης δυνατής ανταπόκρισης- έχουμε τη χρυσή ευκαιρία

να αξιοποιήσουμε την πρόσκληση προς τους συμπατριώτες του εξωτερικού,

ζητώντας τους εκτός από τους εκλογικούς καταλόγους να εγγραφούν και σε

ένα δεύτερο μητρώο, το μητρώο απόδημων Ελλήνων. Ενδεχομένως μάλιστα

και να επιλέξουν τομείς ενδιαφέροντος και προσφοράς για την επιδίωξη

κάποιων εθνικών στοχεύσεων.

Με τον τρόπο αυτό θα μπορέσουμε να καταρτίσουμε το πρώτο

οικουμενικό μητρώο Ελλήνων και να αξιοποιήσουμε τις αστείρευτες δυνάμεις

του Ελληνισμού σε διάφορες ήδη αναγνωρισμένες και εφαρμοζόμενες

δράσεις, όπως η προώθηση του φιλελληνισμού, η στήριξη των ομογενειακών

συλλόγων και της Εκκλησίας μας, η οικονομική διπλωματία, η διάδοση του

πολιτισμού και της ελληνικής γλώσσας και σε άλλες που θα υιοθετηθούν στο

μέλλον.

Σε πρακτικό επίπεδο εισηγούμαι κάθε δράση για την προώθηση του

ζητήματος της εγγραφής στους εκλογικούς καταλόγους να συνοδεύεται από

αντίστοιχη για την εγγραφή στο οικουμενικό μητρώο αποδήμων Ελλήνων.

Είναι προφανές ότι το μητρώο αυτό θα πρέπει να έχει τον δυναμικό

χαρακτήρα που έχει και ο εκλογικός κατάλογος, δηλαδή, να είναι ανοιχτό σε

εγγραφές, διορθώσεις και διαγραφές.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η ψήφιση του νομοσχεδίου για τη

διευκόλυνση των εκτός επικρατείας εκλογέων αποτελεί την εκπλήρωση μιας

ακόμα δέσμευσης της Κυβέρνησης, του Πρωθυπουργού Κυριάκου

Μητσοτάκη, απέναντι στις Ελληνίδες και τους Έλληνες, η οποία επιτυγχάνεται

χάρη στην εξάντληση κάθε συναινετικής δυνατότητας, κυρίως από την

κυβερνητική πλειοψηφία.

(Στο σημείο αυτό κτυπάει το προειδοποιητικό κουδούνι λήξεως του

χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)

Ελπίζω, μάλιστα, σύντομα να διευρυνθεί το εφαρμοστικό πεδίο του,

ώστε να συμπεριλάβει όλους τους Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό και να

συνοδευτεί από άλλες αντίστοιχες πρωτοβουλίες που μεγαλώνουν και

δυναμώνουν την πατρίδα μας.



ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Χαράλαμπος Αθανασίου): Κυρίες και κύριοι

συνάδελφοι, έχουν μείνει δώδεκα ομιλητές. Το νομοσχέδιο είναι βασικό,

θεσμικό και βεβαίως νομίζω ότι πρέπει να μιλήσουν όλοι. Γι’ αυτό να το

κάνουμε τέσσερα λεπτά με μια ανοχή μισού λεπτού, για να μπορέσετε να

μιλήσετε όλοι.

Η κ. Ελένη Ράπτη από τη Νέα Δημοκρατία έχει τον λόγο.

ΕΛΕΝΗ ΡΑΠΤΗ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σήμερα ήρθε στη Βουλή ένα νομοσχέδιο

που άργησε μερικές δεκαετίες. Η ψήφος των αποδήμων ήταν ένα μεγάλο

κομμάτι που έλειπε από το παζλ της ελληνικής δημοκρατίας. Και παρά το

γεγονός πως η λογική των αριθμών το κουτσούρεψε στην κοινοβουλευτική

του διαδρομή, γιατί εμείς, κυρίες και κύριοι, το θέλαμε χωρίς υπολογιστικούς

περιορισμούς, έστω και με αυτή τη μορφή αν ψηφιστεί, θα αποτελεί μία

τεράστια προσθήκη στην εθνική μας νομοθεσία.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα μείνω στα τέσσερα σημεία σύγκλισης

που μπορούν να κάνουν αυτό το σχέδιο νόμο του ελληνικού κράτους.

Σημείο πρώτο. Η αυτοπρόσωπη παρουσία του εκλογέα σε εκλογικά

τμήματα που θα συσταθούν σε πρεσβείες, προξενεία, χώρους οργανώσεων

αποδήμων ή άλλους κατάλληλους χώρους. Συνεπώς δεν περιορίζεται το

εκλογικό τμήμα στην πρεσβεία ή στο προξενείο της χώρας, αφού κάτι τέτοιο

θα στερούσε το δικαίωμα ψήφου σε χιλιάδες ψηφοφόρους που διαμένουν σε

πόλεις που δεν έχουν διπλωματικές αρχές. Επίσης, ο ελάχιστος αριθμός για

να συγκροτηθεί εκλογικό τμήμα είναι οι σαράντα εκλογείς, Αυτό σημαίνει πως

ακόμα και σε μικρές πόλεις που κατοικούν Έλληνες της διασποράς, αυτοί θα

μπορούν να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα.

Σημείο δεύτερο. Η ψήφος των εκλογέων που ασκούν το εκλογικό τους

δικαίωμα στα ανωτέρω εκλογικά τμήματα θα μετράει ισότιμα στο συνολικό

εκλογικό αποτέλεσμα και επομένως, στη συνολική κατανομή των εδρών.

Ψηφίζουν, λοιπόν, όπως κάθε Έλληνας.

Σημείο τρίτο. Οι Βουλευτές Επικρατείας αυξάνονται από δώδεκα σε

δεκαπέντε και οι εκλογείς θα επιλέγουν το ψηφοδέλτιο επικρατείας του

κόμματος που επιθυμούν, χωρίς να βάζουν σταυρό προτίμησης. Παρά την

αύξηση των Βουλευτών Επικρατείας κατά τρεις, αυτό δεν περιορίζει κανένα

από τα κόμματα να βάλουν σε εκλόγιμες θέσεις όσους υποψήφιους από τον

ελληνισμό της διασποράς επιθυμούν. Κάνοντας απλά μία προβολή στο

παρόν αυτής της μελλοντικής δυνατότητα, αρκεί να σκεφτούμε ισχυρές

προσωπικότητες των απανταχού Ελλήνων με κύρος, διασυνδέσεις και πλέον

με θεσμική νομιμοποίηση από τον ίδιο τον ελληνικό λαό να κοσμούν το

ελληνικό ψηφοδέλτιο επικρατείας και πόσο μπορεί κάτι τέτοιο να

ισχυροποιήσει την Ελλάδα διεθνώς.

Σημείο τέταρτο. Το δικαίωμα εγγραφής στους εκλογικούς καταλόγους.

Εδώ, λοιπόν, προτείνεται σωρευτικά δικαίωμα ψήφου σε όσους απόδημους

έχουν στα τελευταία τριάντα πέντε χρόνια ζήσει δύο έτη στην Ελλάδα και

έχουν υποβάλει φορολογική δήλωση, είτε το τρέχον είτε το προηγούμενο

φορολογικό έτος. Κατά τη γνώμη μου, το καθένα από μόνο του είναι εξόχως

περιοριστικό και άδικο, πόσο μάλλον ο συνδυασμός τους. Η αγάπη, η

νοσταλγία στην πατρίδα κρίνεται από το Ε2; Μπορεί αυτό να είναι κριτήριο

δικαιώματος ψήφου; Έχω γνωστούς -και είμαι σίγουρη όλοι έχουμε- που

περιμένουν το καλοκαίρι να έρθουν στην Ελλάδα, που έστειλαν τα παιδιά τους

και τα εγγόνια τους σε ελληνικά σχολεία, που μιλούν για την Ελλάδα και

συγκινούνται. Δεν έζησαν τα τελευταία τριάντα πέντε χρόνια δύο χρόνια στην

Ελλάδα, αλλά ήρθαν τριάντα πέντε φορές. Δεν κάνουν δήλωση εδώ, γιατί

ζουν σε άλλη χώρα. Αυτοί, εκτός από απόδημοι, πρέπει να γίνουν και

απόκληροι του δικαιώματος ψήφου;

Ξέρω πως πρόκειται για συμβιβασμό. Όμως αυτή τη στιγμή, κυρίες και

κύριοι συνάδελφοι, είναι ώρα να κάνουμε ένα άλμα προς την ομογένεια, αυτή

που κάθε φορά την επιζητούμε όπου υπάρχει ένα εθνικό θέμα, αυτή που της

ζητάμε τις διασυνδέσεις της, αυτή που έχει γερουσιαστές, Βουλευτές,

συμβούλους προέδρων και υποψήφιους προέδρους, που συντηρεί εκκλησίες

και ελληνικά σχολεία, που κρατά την Ελλάδα και τη σημαία ψηλά.

Αν μετρούσε περισσότερο αυτό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα

υπερψήφιζα το σχέδιο και με τα δυο μου χέρια.



ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Χαράλαμπος Αθανασίου): Ευχαριστώ για τον χρόνο

που τηρήσατε.

Καλείται στο Βήμα ο κ. Κούβελας Δημήτριος.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΟΥΒΕΛΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κύριοι Υπουργού, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι Βουλευτές, σαν χθες

πριν εξήντα έξι χρόνια ο μεγάλος Έλληνας Γιώργος Σεφέρης τιμήθηκε με την

ύψιστη διάκριση του Νόμπελ Λογοτεχνίας. Η συζήτηση που προηγήθηκε την

περίοδο αυτή για τη διευκόλυνση των συμπατριωτών μας να ψηφίζουν από

τον μόνιμο τόπο κατοικίας τους στο εξωτερικό, μία συζήτηση, σας θυμίζω,

που άνοιξε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός σε κατ’ ιδίαν συναντήσεις που είχε με

τους Αρχηγούς των άλλων πολιτικών κομμάτων, συνεχίστηκε με την ειδική

διακομματική επιτροπή που συστάθηκε για το σκοπό αυτό και βέβαια, έφτασε

στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, όπου εισήχθη το αρχικό σχέδιο νόμου,

μου έφεραν στο νου τα λόγια του Σεφέρη: «Να νοσταλγείς τον τόπο σου,

ζώντας στον τόπο σου, τίποτα δεν είναι πιο πικρό».

Αναφέρομαι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι ιδίως της Αξιωματικής

Αντιπολίτευσης, στις επιφυλάξεις που εκφράστηκαν από την πλευρά σας σε

σχέση με την πλέον καθαρή και δημοκρατική πρόταση της Κυβέρνησης,

σχετικά με τη διευκόλυνση των συμπατριωτών μας να ψηφίζουν από τον τόπο

που κατοικούν. Ποια ήταν αυτή η πρόταση; Είχε δύο χαρακτηριστικά σημεία:

Πρώτον, καθολική συμμετοχή και με επιστολική ψήφο ακόμη των αποδήμων

μας στις εθνικές εκλογές και στις ευρωεκλογές. Δεύτερον, ισότιμη ψήφος,

δηλαδή να ψηφίζουν και για πρωθυπουργό οι απόδημοι μας.

Το τελευταίο βέβαια ήταν και η κόκκινη γραμμή για τη Νέα Δημοκρατία.

Δεν θα δεχόμασταν ποτέ να συναινέσουμε σε δύο κατηγορίες Ελλήνων

ψηφοφόρων και πολιτών.

Η ειρωνεία είναι ότι τις διακρίσεις αυτές έβαζε στη συζήτηση η αριστερά

του ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας, μάλιστα, πολλούς να απορούν και να νοσταλγούν

τους αγώνες της Αριστεράς για πλατιά λαϊκή συμμετοχή στις διαδικασίες της

δημοκρατίας μας. Δεν γνωρίζω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι Βουλευτές της

Αντιπολίτευσης, τι ακριβώς, ποιοι λόγοι σας οδήγησαν να φοβάστε. Βλέπατε

συνωμοσίες στις συζητήσεις που γίνονταν ανάμεσα στα άλλα κόμματα για να

βρουν, ειλικρινά, έναν κοινό τόπο, ώστε να πετύχουν, κάνοντας υποχωρήσεις

από τις αρχικές θέσεις τους, μία σύγκλιση, να πετύχουν μία συμφωνία για το

ζήτημα αυτό.

Σας θυμίζω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι άλλο πράγμα είναι να

διευκολύνεις τους συμπατριώτες μας που διαμένουν μόνιμα στο εξωτερικό να

ψηφίσουν και άλλο πράγμα είναι τι τελικά αυτοί θα ψηφίσουν και ποιον. Το να

μπορούν να ψηφίσουν, είναι ιστορική υποχρέωση μας. Ποιον θα ψηφίσουν,

θα το κρίνουν φυσικά εκείνοι, αφού αξιολογήσουν τις προτάσεις των

κομμάτων και τους υποψηφίους που θα τις υλοποιήσουν.

Όπως σωστά παρατήρησε ο Υπουργός Εσωτερικών, δεν έχει σημασία

σε αυτή τη συζήτηση και τη διαδρομή ποιος έκανε τους περισσότερους

συμβιβασμούς. Σημασία έχει το μήνυμα που εκπέμπουμε ως Βουλή των

Ελλήνων ιδίως στους αποδήμους της πατρίδας μας, αλλά και στο εσωτερικό

της πατρίδας μας. Είναι ευτύχημα, κατά πώς φαίνεται, πως η γεύση που θα

αφήσουμε απόψε στους συμπατριώτες μας που δεν ζουν στον τόπο μας,

αλλά νοσταλγούν τον τόπο μας και νοιάζονται για την πατρίδα μας, θα είναι

γλυκιά. Το μήνυμα της συναίνεσης είναι το πρώτο βήμα που γίνεται σήμερα.

Είναι ιστορικό και προπάντων τονωτικό.

Εύχομαι σύντομα να ωριμάσουν οι συνθήκες και για την επιστολική

ψήφο των αποδήμων και βέβαια, πάνω από όλα, εύχομαι να έχουμε

συγκλίσεις και ενότητα σε όλα τα σημαντικά εθνικά μας θέματα.



ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Χαράλαμπος Αθανασίου): Κι εγώ ευχαριστώ, κύριε

συνάδελφε.

Ο κ. Αθανάσιος Λιούτας έχει τον λόγο από τη Νέα Δημοκρατία.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΛΙΟΥΤΑΣ: Ευχαριστώ, πολύ κύριε Πρόεδρε.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η σημερινή μέρα είναι μία ημέρα

ορόσημο για ολόκληρο τον Ελληνισμό. Η διευκόλυνση της άσκησης του

εκλογικού δικαιώματος των Ελλήνων που ζουν στο εξωτερικό σημαίνει,

ουσιαστικά, την αναγνώριση και την ικανοποίηση μιας πολύ σημαντικής

ανάγκης.

Είναι η ανάγκη όλων των Ελλήνων όπου και αν βρίσκονται να μπορούν

να συμμετέχουν στα κοινά της χώρας μας, να αποφασίζουν και εκείνοι όπως

όλοι μαζί αποφασίζουμε για το μέλλον της πατρίδας μας, για το μέλλον όλων

των γενεών, όλων των Ελλήνων.

Η μετανάστευση είναι όρος συνδεδεμένος με την ιστορία του

Ελληνισμού. Διαχρονικά στον τόπο μας γεννιόταν η ανάγκη για

μετανάστευση. Κυρίως λόγω ανέχειας πολλοί Έλληνες αναζητούσαν μέσα στη

μακρά ιστορία μας μια καλύτερη ζωή για τους ίδιους και τις οικογένειές τους

μακριά από την πατρίδα μας. Η παράδοση αυτή στη μετανάστευση

ενισχύθηκε κατά πολύ και κατά τη διάρκεια των τελευταίων δέκα ετών, μέσα

δηλαδή στα χρόνια της μεγάλης κρίσης. Η μετανάστευση όμως είτε παλιότερα

είτε σήμερα δεν ήταν και δεν είναι ικανή να ανακόψει τους δεσμούς των

Ελλήνων με την πατρίδα από όπου και αν βρίσκονται. Αντίθετα, η αγάπη και η

αγωνία τους για όσα συμβαίνουν πίσω χαρακτηρίζουν πάντα ολόκληρη τη

ζωή τους.

Ιστορικά η ελληνική διασπορά λειτούργησε ως πατριώτης, διπλωμάτης

και μάχιμος αγωνιστής υπέρ του εθνικού συμφέροντος. Ακόμη και σε κρίσιμες

ιστορικές στιγμές η ελληνική διασπορά ήταν εκείνη που κέρδιζε συνεχώς

μάχες στο διεθνές στερέωμα προς όφελος σύσσωμου του Ελληνισμού. Στις

ιστορικές αυτές στιγμές και σε μεγάλες εποχές μεγάλης ανέχειας και

ανησυχίας για την ανάπτυξη της χώρας ήταν οι Έλληνες μετανάστες που

συνέβαλαν τα μέγιστα, ώστε να υποστηριχθεί η ελληνική κοινωνία.

Ακέραιη και μεγαλειώδης είναι σήμερα και η συμβολή του νέου κύματος

μετανάστευσης υπέρ της πατρίδας μας. Το νέο κύμα μετανάστευσης αφορά

όλους εκείνους τους Έλληνες μέσα στους οποίους είναι και πολλοί νέοι

επιστήμονες που αναζήτησαν τα τελευταία χρόνια την τύχη τους μακριά από

τη χώρα μας. Με τη γενικότερη στάση οι νέοι μετανάστες, ιδιαιτέρως σε

στιγμές άδικης κριτικής και διεθνούς αμφισβήτησης απέδειξαν ότι είμαστε

δυνατοί, άξιοι και παραγωγικοί ως Έλληνες. Απέδειξαν ότι έχουμε τη δύναμη

και την ικανότητα να είμαστε πλέον ανταγωνιστικοί, ακόμη και στις πιο

αντίξοες συνθήκες.

Η ενδιάμεση σύνδεση των Ελλήνων στο εξωτερικό με την πατρίδα είναι

οργανική και θεμελιώνει διαρκώς οφέλη υπέρ της χώρας και των Ελλήνων. Η

σύνδεση, η ενότητα, η αμοιβαία προσφορά δεν μπορούν να συναντούν

γεωγραφικούς περιορισμούς, περιορισμούς οι οποίοι ουσιαστικά αδικούσαν

τη θεμελιώδη μας σχέση, περιορισμούς αχρείαστους ειδικότερα σήμερα που η

ενότητα είναι ο αναγκαίος λίθος, ώστε να πετύχουμε όλοι μαζί μια ουσιαστική

ανάπτυξη η οποία θα φέρει την ευημερία σε όλους τους Έλληνες.

Σήμερα, λοιπόν, η ελληνική Κυβέρνηση έρχεται και διορθώνει αυτή την

ιστορική αδικία. Η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αποδεικνύει ότι ο λόγος

και η θέση των Ελλήνων του εξωτερικού μέσα από την ψήφο τους θα

συνυπολογίζονται στη λήψη των αποφάσεων. Η Κυβέρνησή μας, ο Υπουργός

Εσωτερικών κ. Τάκης Θεοδωρικάκος και πρωτίστως ο Πρωθυπουργός μας

Κυριάκος Μητσοτάκης έδωσαν έναν μεγάλο αγώνα, έναν αγώνα ο οποίος

στόχευε στη διακομματική σύγκλιση, σε μια αναγκαία ευρύτατη συναίνεση,

ώστε σήμερα το αποτέλεσμα να είναι επιτυχώς η ευρεία αναγκαία

πλειοψηφία. Καταφέρνουμε σήμερα η ψήφος των ομογενών να γίνεται πλέον

νόμος του κράτους. Η Κυβέρνησή μας για μία ακόμα φορά αποδεικνύει την

ενωτική της στάση και αναζητά μέσα από τον διάλογο και τη συνεννόηση

λύσεις, τις λύσεις εκείνες στις οποίες προάγονται η ενότητα και η ομοψυχία

ολόκληρου του έθνους. Είναι αποφασιστική πολιτική βούληση της

Κυβέρνησης να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, να διευκολυνθεί δηλαδή η

συμμετοχή των Ελλήνων του εξωτερικού στις εκλογές και αυτό μας κάνει

όλους περήφανους.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κλείνοντας θα ήθελα να υπογραμμίσω

ότι αυτό που πετυχαίνουμε σήμερα με την ψήφιση του συγκεκριμένου

νομοσχεδίου είναι να ενδυναμώσουμε την Ελλάδα και τον Ελληνισμό, είναι το

ορόσημο της συνολικής μας πολιτικής που έχει ως στόχο την προάσπιση των

συμφερόντων ολόκληρου του έθνους, που έχει ως στόχο την ενότητα του

Ελληνισμού πάνω από γεωγραφικό όριο, που έχει τελικά ως πρώτιστο στόχο

την πρόοδο των Ελλήνων και την ευημερία της χώρας μας.



ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Χαράλαμπος Αθανασίου): Τον λόγο έχει ο κ. Μελάς

και μετά ο κ. Μπογδάνος.

Ορίστε, κύριε Μελά, έχετε τον λόγο.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΛΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Θα είμαι σύντομος καθώς η ώρα είναι περασμένη και νομίζω ότι τα

περισσότερα θέματα για το σημερινό πολύ σημαντικό νομοσχέδιο το οποίο

συζητάμε έχουν ήδη αναπτυχθεί από τους συναδέλφους. Η σημερινή

συνεδρίαση του Κοινοβουλίου μας είναι ιστορικής σημασίας. Με την

ολοκλήρωση της διαδικασίας σήμερα οι Έλληνες του εξωτερικού πρόκειται

πλέον να έχουν το δικαίωμα συμμετοχής στις εκλογές καθώς και να

εκπροσωπούνται στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Η ψήφος τους θα υπολογίζεται

ισότιμα με αυτήν την Ελλήνων του εσωτερικού.

Αυτή τη στιγμή με το παρόν νομοσχέδιο η Κυβέρνηση δεν αναφέρεται

ούτε στους λίγους ούτε στους πολλούς αλλά σε ολόκληρο το έθνος, όπου

κτυπά η ελληνική καρδιά ανά την υφήλιο. Γι’ αυτό και για μας έχει ιδιαίτερη

αξία η σημερινή συζήτηση στην Εθνική Αντιπροσωπεία. Γι’ αυτό και με εντολή

του ίδιου του Πρωθυπουργού ο Υφυπουργός και ο Υπουργός Εσωτερικών

συζήτησαν με όλα τα κόμματα, για να διαμορφωθεί η μεγαλύτερη δυνατή

πλειοψηφία από όλες τις πτέρυγες της Βουλής που θα ψηφίσει το σημερινό


Το δικαίωμα συμμετοχής των Ελλήνων του εξωτερικού στις εκλογές

είχε τεθεί για πρώτη φορά το μακρινό 1862. Είναι ένα δικαίωμα το οποίο είναι

κατοχυρωμένο και συνταγματικά με τα άρθρα 51 και 108 του Συντάγματος.

Μάλιστα, με την πρόσφατη Αναθεώρηση του Συντάγματος θωρακίστηκε

επιπλέον η συγκεκριμένη διαδικασία της ψήφου των αποδήμων και με την

αναθεώρηση του άρθρου 54 του Συντάγματος η οποία υπερψηφίστηκε κιόλας

από διακόσιους δώδεκα Βουλευτές.

Η δυνατότητα που θα έχουν από σήμερα οι Έλληνες που κατοικούν

στο εξωτερικό να συμμετέχουν ενεργά στις εκλογές δεν είναι απλά μια

προεκλογική δέσμευση της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη η

οποία γίνεται πράξη. Είναι μια πολιτική παρακαταθήκη της Κυβέρνησής μας

που έρχεται από το παρελθόν, αφορά το παρόν και απευθύνεται στο μέλλον

της χώρας. Είναι μια αυτονόητη υποχρέωση της ελληνικής πολιτείας που είχε

αργήσει να υλοποιηθεί προς τους συμπατριώτες μας που ζουν στο εξωτερικό

και ζουν έξω από τη χώρα μας. Η Ελλάδα παρέμενε μέχρι σήμερα από τις

λίγες ανεπτυγμένες χώρες του δυτικού κόσμου, η οποία δεν παρείχε αυτή τη

δυνατότητα στους ομογενείς μας. Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες το

ζήτημα αυτό έχει λυθεί εδώ και πολλά χρόνια.

Πρέπει να σημειώσουμε κιόλας πως αυτή η αλλαγή απευθύνεται και

στους νέους, σε εκείνους που αναγκάστηκαν τα τελευταία χρόνια της κρίσης

να φύγουν στο εξωτερικό αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον. Είναι οι νέοι

άνθρωποι οι οποίοι προοδεύουν στο εξωτερικό και μας κάνουν περήφανους.

Δεν πρέπει να τους ξεχάσουμε, δεν θα τους ξεχάσουμε και θα κρατήσουμε

ισχυρούς τους δεσμούς με την Ελλάδα.

Με το ιστορικό αυτό νομοσχέδιο οι δεσμοί των Ελλήνων του

εξωτερικού με τους Έλληνες του εσωτερικού ισχυροποιούνται και οι Έλληνες

που ζουν έξω γίνονται ξανά ενεργοί πολίτες της χώρας μας. Εξάλλου, στόχος

μας και της Κυβέρνησής μας είναι να διαμορφώσουμε τις κατάλληλες

συνθήκες, ώστε κάποια στιγμή όλοι αυτοί οι οποίοι έφυγαν να επιστρέψουν

στην πατρίδα μας. Και για να επιστρέψουν σε μια πατρίδα που δεν θα υστερεί

σε τίποτα από αυτό που αφήνουν πίσω, τους κάνουμε συμμέτοχους στη

διαμόρφωση της νέας Ελλάδας.

Φίλες και φίλοι συνάδελφοι, θα ήθελα να μου επιτρέψετε -είμαι

Βουλευτής της πρώτης περιφέρειας Πειραιά- να κάνω μια ειδική αναφορά στο

άρθρο 6 του νομοσχεδίου. Με το συγκεκριμένο άρθρο δίνεται η δυνατότητα

στους Έλληνες ναυτικούς να ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα στο

πλησιέστερο εκλογικό τμήμα της οικείας πρεσβείας στην περιοχή την οποία

βρίσκονται. Οι ναυτικοί μας θα μπορούν πλέον ακόμα και αν δεν έχουν

συμπεριληφθεί στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους του εξωτερικού, να

ψηφίζουν από τον τόπο στον οποίο βρίσκονται, προσκομίζοντας φυσικά το

ναυτικό τους φυλλάδιο. Οι ναυτικοί είναι οι άνθρωποι που στερούνται τις

οικογένειές τους, τα παιδιά τους, τα σπίτια τους. Εργάζονται και κρατάνε ψηλά

τη σημαία της ελληνικής ναυτιλίας και συντηρούν την παράδοση της πατρίδας

μας στη θάλασσα. Τους δίνουμε, λοιπόν, το δικαίωμα να έχουν συμμετοχή και

άποψη για το μέλλον της χώρας μας, ακόμη και αν βρίσκονται στο πιο

μακρινό λιμάνι του κόσμου.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το δικαίωμα της ψήφου για τους Έλληνες

του εξωτερικού δεν είναι σημείο που επιδέχεται κομματικής αντιπαράθεσης.

Είναι πέρα και πάνω από κόμματα. Δεν χωρούν μικροπολιτικές

αντιπαραθέσεις και η Νέα Δημοκρατία το απέδειξε αυτό από την αρχή της

διαβούλευσης του νομοσχεδίου. Αφορά το μέλλον της πατρίδας μας και

κυρίως τις επόμενες γενιές.

Εμείς ως Βουλευτές και οι κυβερνήσεις ερχόμαστε και φεύγουμε

ανάλογα με τη βούληση του ελληνικού λαού. Εξάλλου, αυτή είναι η δύναμη και

η αξία της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και γι’ αυτό έχει μεγάλη σημασία τι

αφήνουμε ως κληρονομιά στους επόμενους και στο μέλλον αυτού του τόπου.

Ενωμένοι οι εντός Ελλάδος Έλληνες με τους εκτός Ελλάδος Έλληνες με

δεσμούς ισχυρούς από σήμερα.

Η σημερινή ψηφοφορία δεν έχει κομματική απόχρωση αλλά εθνική.

Εύχομαι έστω και τώρα λίγο πριν από την ψηφοφορία, αυτό το νομοσχέδιο να

ψηφιστεί τελικά από το σύνολο του ελληνικού Κοινοβουλίου.




Μπογδάνος.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΟΓΔΑΝΟΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με το

νομοσχέδιο αυτό η πατρίδα κάνει ένα ουσιαστικό βήμα για την εκπλήρωση

μιας εκ των θεμελιωδεστέρων υποχρεώσεών της.

Θέλω εξαρχής να συγχαρώ τον αρμόδιο Υπουργό Εσωτερικών κ.

Θεοδωρικάκο, διότι έφερε με πλήρη επιτυχία εις πέρας ένα τιτάνιο έργο,

συνθέτοντας κατά τον βέλτιστο δυνατό τρόπο πολύ διαφορετικές μεταξύ τους

προσεγγίσεις σ’ ένα ενιαίο νομοθετικό κείμενο, με εσωτερική λογική και

συνέπεια, το οποίο, απ’ ό,τι όλα δείχνουν, θα ψηφιστεί και με ευρύτατη

κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Θέλω, επίσης, να συγχαρώ τις δυνάμεις εκείνες της Αντιπολιτεύσεως,

που αντελήφθησαν τη μέγιστη εθνική σημασία αυτής της νομοθετικής

πρωτοβουλίας και συνέβαλαν στη σύνθεση αυτής της συναινέσεως. Είναι

πολύ σημαντικό αυτό.

Είμαι βέβαιος ότι οι Έλληνες πολίτες στην πατρίδα και απανταχού της

οικουμένης θα κρίνουν δικαίως και τα επιχειρήματα που εκφράστηκαν από

την κάθε πλευρά κατά τη διαδικασία της προετοιμασίας και της επεξεργασίας

του νομοσχεδίου και στη μεγάλη τους πλειονότητα θα αναγνωρίσουν την

εποικοδομητική στάση και την ειλικρινή προσπάθεια συνθέσεως, διακρίνοντας

ταυτόχρονα ευκρινώς και καταδικάζοντας την ατολμία, τη μικροκομματική

υστεροβουλία και τις προφάσεις που ηγέρθησαν από εκείνους, που εξαρχής

στόχευαν στον περιορισμό του εύρους της εφαρμογής της παρούσης

νομοθετικής πρωτοβουλίας.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι τεράστιο το χρέος του έθνους

απέναντι στα τέκνα του, που ζώντας, δημιουργώντας, διαπρέποντας στο

εξωτερικό ποτέ δεν έβγαλαν από το νου και την καρδιά τους την Ελλάδα. Σε

ώρες εξαιρετικά δύσκολες οι Έλληνες της ομογένειας στήριξαν και συνεχίζουν

να στηρίζουν με αγνό πατριωτισμό αφειδώς τη μητέρα-πατρίδα.

Σήμερα οι εποχές του γεωγραφικού αποκλεισμού, που έπρεπε κανείς

να περιμένει μήνες για να έχει ή να στείλει νέα στην πατρίδα, έχουν περάσει

ανεπιστρεπτί. Οι Έλληνες πολίτες του εξωτερικού ενημερώνονται σε

πραγματικό χρόνο, μιλούν με όσους είμαστε εδώ εύκολα, απλά, πάλι σε

πραγματικό χρόνο, επισκέπτονται τακτικότερα τις ιδιαίτερες πατρίδες τους.

Αυτό που δεν αλλάζει, είναι η θέρμη της συμμετοχής, της ενισχύσεως των

συμβολικών και ουσιαστικών δεσμών με την Ελλάδα, η ανάγκη της έμπρακτης

επαναβεβαιώσεως της διαχρονικής αλήθειας ότι το ελληνικό έθνος δεν

δεσμεύεται από γεωγραφικούς περιορισμούς, ο πόθος της κατοχύρωσης των

ίσων δικαιωμάτων και υποχρεώσεων για κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδα,

όπως επιτάσσει το Σύνταγμα.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, η προς ψήφιση νομοθετική αυτή πρωτοβουλία

καλείται να λειτουργήσει όπως άλλοτε η ανάκρουση του εθνικού ύμνου κατά

την έναρξη ή τη λήξη των ραδιοφωνικών εκπομπών, που μεταδίδονταν από

τα μεσαία, ως μία ηχηρή υπόμνηση ότι παρά τις γεωγραφικές αποστάσεις, οι

δεσμοί μας είναι δυνατοί, υπαρκτοί, ζωντανοί και για όσους μετανάστευσαν τα

τελευταία χρόνια, αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον ότι υπάρχουν πολιτικές

δυνάμεις που νοιάζονται να διασφαλίσουν τις προϋποθέσεις της επιστροφής

και της προκοπής.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το ελληνικό έθνος ως γένος, ως

ρωμιοσύνη, εκτεινόταν για αιώνες και μέχρι το σχετικά πρόσφατο παρελθόν

διεσπαρμένο ανά τη Νοτιοανατολική Ευρώπη, την Ανατολική Μεσόγειο και

αυτό που λέγαμε την καθ’ ημάς Ανατολή, από την Αδριατική του Ρήγα

Φεραίου και του Καποδίστρια, από τις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες έως την

Οδησσό και τον Πόντο, από την Κωνσταντινούπολη και τη Σμύρνη έως την

Αλεξάνδρεια, τη μαρτυρική Κύπρο και τη Μέση Ανατολή, τα χώματα όπου

τώρα ο ελληνογενής Χριστιανισμός σφαγιάζεται.



Με τα χρόνια ο ελλαδισμός -και κλείνω- συγκέντρωσε το μισό σχεδόν

έθνος σε μία λωρίδα γης, στο «φαιό νταμάρι» της Αττικής. Όμως, κατά την

ιστορία του νέου κράτους οι δυσκολίες μας διέσπειραν ξανά, αυτή τη φορά σε

όλον τον πλανήτη, σε νέες παροικίες, σε νέες γαλανόλευκες κοινότητες. Διά

του παρόντος, λοιπόν, επαναπροσδιορίζουμε θεσμικά σε κρίσιμους καιρούς

ως έθνος τι είμαστε, ποιοι είμαστε, πόσοι είμαστε. Είμαστε πολύ λίγοι, για να

αφήνουμε έξω Ελληνίδες και Έλληνες που κρατούν ανεξίτηλη στην καρδιά

τους την πατρίδα, που αγωνιούν για τη μοίρα του Ελληνισμού στον 21ο αιώνα,

που αγωνίζονται για τα δίκαια και τα ιδανικά του έθνους.

«Ζήτω το έθνος» σημαίνει να ζήσει το έθνος. Αυτόν ακριβώς τον στόχο

υπηρετεί η θετική ψήφος στο παρόν νομοσχέδιο.

Ευχαριστώ για την προσοχή σας.


ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Χαράλαμπος Αθανασίου): Καλείται στο Βήμα ο κ.

Κωνσταντίνος Ζαχαριάδης από τον ΣΥΡΙΖΑ.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ: Να, λοιπόν, που όταν υπάρχει η

βούληση, βρίσκεται και ο τρόπος. Νομίζω ότι είναι απολύτως θετικό το

γεγονός ότι βρέθηκε κοινός τόπος. Και για να βρεθεί κοινός τόπος σε όλα τα

ζητήματα χρειάζονται αμοιβαίες υποχωρήσεις, συνεννοήσεις και συναινέσεις.

Για να μπορέσεις να κάνεις συνεννοήσεις και συναινέσεις, θέλει πολιτικό

θάρρος. Το γεγονός ότι σήμερα ανοίγουμε έναν δρόμο δημοκρατίας και

συμμετοχής, για να μπορούν οι απόδημοι να μετέχουν και να έχουν τη

δυνατότητα, που δεν είχαν τα προηγούμενα χρόνια για λόγους απολύτως

συγκεκριμένους, δεν είναι προς όφελος ούτε της Κυβέρνησης ούτε της

Μείζονος ούτε της Ελάσσονος Αντιπολίτευσης. Είναι προς όφελος της

Ελλάδας, της ποιότητας της δημοκρατίας μας, της συμμετοχής και της

δυνατότητας σ’ έναν σύγχρονο και δυναμικά μεταβαλλόμενο κόσμο να

αξιοποιήσουμε όλες τις δυνάμεις, οι οποίες υπάρχουν.

Οι λόγοι για τους οποίους αυτή η δυνατότητα δεν είχε δοθεί για

σαράντα χρόνια είναι απολύτως προφανείς και τους ξέρουμε όλοι. Εφόσον,

λοιπόν, τους ξέρουμε όλοι, να τους ομολογήσουμε κιόλας. Τα παλιά κόμματα

του 40% και 45%, του δικομματισμού, με το μπόνους των πενήντα εδρών, δεν

ήταν οι μόνοι που έφερναν τους ψηφοφόρους, για να ψηφίσουν πριν τις

εκλογές, αλλά υπήρχαν μέσα στα κόμματα και συγκεκριμένα πρόσωπα που

έκαναν αυτή τη δουλειά. Και υπήρχαν συγκεκριμένα πρόσωπα, τα οποία

προέρχονταν από συγκεκριμένα τζάκια.

Εμείς, λοιπόν, επειδή δεν είμαστε αυτής της παράδοσης, επειδή δεν

είμαστε αυτής της διαδρομής, επειδή όταν ήμασταν σε μικρότερα ποσοστά,

αλλά και τώρα που βρεθήκαμε σε μεγαλύτερα, πορευόμαστε με αρχές και

αξίες, ως Αντιπολίτευση θα ήταν πάρα πολύ εύκολο να κρυφτούμε πίσω από

προσχηματικές αρνήσεις και να πούμε όχι. Δεν επιλέγουμε αυτόν τον δρόμο,

επιλέγουμε τον δρόμο της ευθύνης, της συμμετοχής και της συνδιαμόρφωσης.

Νομίζω ότι η σημερινή μέρα απ’ όσα ακούστηκαν απ’ αυτό το Βήμα

έχει μία ιδιαίτερη σημασία, διότι και στον κρίσιμο τομέα των ελληνοτουρκικών

φαίνεται ότι και σ’ αυτό τον τομέα, εάν δεν έχουμε πολωτικές συγκρούσεις,

μπορούμε να έχουμε κοινό τόπο. Είναι βήμα μπροστά, διότι χθες είχαμε μία

άλλη κυβέρνηση, σήμερα έχουμε αυτήν, αύριο-μεθαύριο θα έχουμε μία

επόμενη κυβέρνηση και είναι σημαντικό στους μεγάλους κινδύνους για την

πατρίδα να μπορούμε να συνεννοούμαστε και να μην υπονομεύουμε ο ένας

τον άλλον.

Όσοι, λοιπόν, είχαν απορία στην αρχή της κυβερνητικής θητείας τι

αντιπολίτευση θα κάνουμε εμείς, να, λοιπόν, τι αντιπολίτευση κάνουμε εμείς.

Σκληρή σύγκρουση και προγραμματική αντιπολίτευση στα άδικα μέτρα, τα

οποία φέρνει η Νέα Δημοκρατία για το φορολογικό, για τη μεσαία τάξη, για

έναν προϋπολογισμό, ο οποίος είναι πολύ κατώτερος των προεκλογικών της

δεσμεύσεων, συνεννόηση και υποστήριξη, όταν η χώρα περνάει δυσκολίες

στα ελληνοτουρκικά, όταν τσαλαπατιέται το Διεθνές Δίκαιο στην περιοχή, όταν

μπαίνουν κορυφαία ζητήματα δημοκρατίας και συμμετοχής. Εγκαινιάζουμε,

λοιπόν, και για το πολιτικό σύστημα μία νέα περίοδο και προχωράμε σ’ αυτή

την κατεύθυνση.

Ευχαριστώ.


ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Χαράλαμπος Αθανασίου): Ευχαριστώ, κύριε

συνάδελφε, και κυρίως γιατί τηρήσατε τον χρόνο.

Ο κ. Παπαχριστόπουλος από τον ΣΥΡΙΖΑ έχει τον λόγο.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΠΑΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ νομίζω ότι σε λίγο

ψηφίζουμε, οπότε αξίζει τον κόπο να κάνουμε μία άλλη προσέγγιση στο θέμα

της ψήφου των αποδήμων.

Όλοι φοράμε τα καλά μας ρούχα, να μας ακούσουν οι απόδημοι ότι

εμείς είμαστε οι καλύτεροι και εμάς να ψηφίσουν. Ανθρώπινο είναι και δεν το

κατακρίνω. Νομίζω ότι ο καθένας προσπαθεί να παρουσιάσει τον καλύτερο

εαυτό του.

Θέλω, όμως, να δούμε όλο αυτό το θέμα μέσα από μια άλλη οπτική

γωνία. Εκατομμύρια Έλληνες έφευγαν να πάνε σε ξένες χώρες. Το τελευταίο

κύμα που έφυγε είναι πάνω από τετρακόσιες χιλιάδες, κυρίως νέα παιδιά που

δεν μπορούσαν να βρουν δουλειά σε αυτή τη χώρα. Αλλά και παλιότερα δεν

έφευγε ο κόσμος γιατί έτσι κάποια στιγμή ξύπνησε και άφησε το χωριό του ή

την πόλη του.

Η Ελλάδα ήταν, είναι και παραμένει το φιλέτο του πλανήτη. Κάποιοι

φρόντιζαν διαχρονικά τα χρήματα να πηγαίνουν στους λίγους και οι πολλοί να

αναζητούν την τύχη τους κάπου αλλού. Αυτή είναι μία άλλη οπτική γωνία. Δεν

είμαι ειδικός, γιατί πιστεύω ότι υπάρχουν πολύ πιο ειδικοί από μένα να

αναλύσουν με λεπτομέρεια πώς θα υπάρχει ένα αξιοκρατικό πραγματικά

σύστημα για να ψηφίζουν οι απόδημοι. Δεν διεκδικώ τέτοιες δάφνες και ούτε

νομίζω ότι το ξέρω το θέμα. Ξέρω, όμως, ότι αυτή η χώρα είναι το φιλέτο του

πλανήτη. Και αν πραγματικά οι πολιτικές ηγεσίες διαχρονικά είχαν σκύψει στο

πρόβλημα αυτής της χώρας, δεν θα υπήρχε ούτε Ελβετία, ούτε κάποια άλλη

χώρα, γιατί δεν ξέρω ποιες είναι οι καλές χώρες που είναι σημεία αναφορά.

Είναι αυτή εδώ η χώρα.

Με την ευκαιρία, λοιπόν, της ψήφου των αποδήμων θέλω να θυμίσω

ένα έργο, το «μάθε παιδί μου γράμματα» που τελείωνε με μία κουβέντα που

έλεγε ο Νίκος Καλογερόπουλος στον Διαμαντόπουλο τον συγχωρεμένο «την

αλήθεια, ρε». Κάποιοι άνθρωποι για χρόνια με σχέδια Μάρσαλ, με, με…

πλούτιζαν λίγες οικογένειες και έδιναν ψίχουλα στον κοσμάκη που έφευγε να

πάει στο εξωτερικό σε άλλες πατρίδες. Μοναδική ευκαιρία, λοιπόν, να

τιμήσουμε αυτούς τους ανθρώπους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Δεν θέλω να πω περισσότερα, γιατί πιστεύω ότι έρχεται και η ώρα της

ψηφοφορίας.

Ευχαριστώ.


ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Χαράλαμπος Αθανασίου): Παρακαλείται να έρθει

στο Βήμα ο κ. Σπανάκης.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ - ΠΕΤΡΟΣ ΣΠΑΝΑΚΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

βρισκόμαστε λίγα λεπτά πριν την ψήφιση ενός νόμου, που μέσα από πενήντα

τέσσερα άρθρα καλείται να ικανοποιήσει ένα αίτημα πάνω από σαράντα πέντε

έτη. Κλείσαμε ένα αίτημα σαράντα πέντε ετών και δεν αφορά διευκόλυνση των

Ελλήνων που ζουν στο εξωτερικό. Ήταν ανάγκη να συμβεί αυτό, αφορά

υποχρέωση της ελληνικής πολιτείας.

Κύριε Υπουργέ, είναι μία καλή αρχή και νομίζω ότι αξίζουν πολλά

συγχαρητήρια, τόσο σε όλους τους ανθρώπους που εργάστηκαν όλο αυτό το

διάστημα, για να φέρουν αυτό το αποτέλεσμα. Είναι ένας νόμος πλαίσιο.

Ξέρουμε ότι δεν έχει ικανοποιηθεί η ομογένεια στο βαθμό που θα ήθελε.

Όμως, θέλαμε σήμερα να σηκώσουμε ψηλά την ελληνική σημαία και το

Κοινοβούλιο με τριακόσιους ψήφους να ψηφίσει αυτό το νομοσχέδιο.

Δυστυχώς μία παράταξη δεν θα το ψηφίσει από ό,τι πληροφορούμαστε. Θα

πάμε, όμως, σε ένα μεγάλο αποτέλεσμα. Είναι μία προεκλογική δέσμευση της

Νέας Δημοκρατίας για την ψήφο των αποδήμων, που γίνεται σήμερα πράξη.

Νομοθετούμε για το αύριο. Κάνουμε την Ελλάδα ένα πραγματικά ευρωπαϊκό

κράτος. Είναι ένας νόμος υπέρβαση. Στέλνουμε ένα μήνυμα με αυτόν τον

νόμο σε όλους τους Έλληνες του εξωτερικού ότι η Ελλάδα επιτέλους αλλάζει.

Γιατί με ενότητα, με αλληλεγγύη μπορούμε να χτίσουμε μία διαφορετική σχέση

μεταξύ κράτους και πολίτη. Δεν είναι θέμα κομματικό, είναι θέμα δημοκρατίας,

είναι θέμα εθνικό. Μας ενώνει η αγάπη μας για την πατρίδα και νομίζω ότι

σήμερα όλοι θα βγούμε νικητές με την υπερψήφιση αυτού του νομοσχεδίου.



Δρίτσας.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, παχιά λόγια, όμορφα λόγια, λόγια που

δημιουργούν ενθουσιασμό, αλλά που σαράντα πέντε χρόνια ολόκληρα είναι

πάρα πολλά για να δικαιολογήσει κανείς τις παρατάξεις που κυβέρνησαν τη

χώρα, ότι δεν έκαναν τίποτα γι’ αυτό που σήμερα το θεωρούν κορυφαίο

εθνικό ζήτημα.

Ας χαμηλώσουμε, λοιπόν, τους τόνους. Η υποκρισία για να καλυφθεί

θέλει πολύ υψηλά νοήματα, αλλά κατασκευασμένα. Και αυτό το

καταλαβαίνουν πρώτα απ’ όλα οι Έλληνες κάτοικοι του εξωτερικού, οι

Έλληνες και οι Ελληνίδες. Γιατί δεν έχει τεθεί το ερώτημα αν έχουν δικαίωμα ή

όχι. Είπε ο Δημήτρης ο Βίτσας ότι συζητάμε στον 21ο αιώνα για το δίκαιο του

αίματος ακόμα. Εν πάση περιπτώσει, όμως, αυτό υπάρχει. Και άρα δικαίωμα

ψήφου έχουν όλοι. Το ζήτημα είναι η ίδια η διαδικασία των δημοκρατικών

κατακτήσεων, που κορυφαίο ζήτημα είναι η ψήφος, σε τι αφορά; Σε έναν

συμβολισμό; Το πώς οργανώνεται μία κοινωνία και πώς επιλέγει να

κυβερνηθεί έχει να κάνει με το πώς λύνει το ένα πρόβλημα ή το άλλο, πώς

αντιμετωπίζει την εργασία, πώς αντιμετωπίζει τον πολιτισμό, πώς

αντιμετωπίζει το περιβάλλον, πώς αντιμετωπίζει την παραγωγική διαδικασία,

πώς αντιμετωπίζει, εν πάση περιπτώσει, τα ζωτικά ζητήματα μιας ζώσας και

δρώσας κοινωνίας.

Η ψήφος, λοιπόν, έχει να κάνει με το πώς εκλέγεται μία κυβέρνηση για

να κυβερνηθεί κατ’ εντολήν αυτής της κοινωνίας αυτή η χώρα. Χρειάζεται

πάρα πολύ μεγάλη σοφία για να αντιληφθεί κανείς ότι ο δικαιούχος δεν

χρειάζεται «συμβολισμούς» για να έχει το δικαίωμα να είναι Έλληνας. Είναι

Έλληνας, δεν χρειάζεται να το επιβεβαιώσει κανείς. Είναι Ελληνίδα. Το ζήτημα

είναι αν θα εκλέγει κυβέρνηση για να υλοποιήσει αυτό ή το άλλο πρόβλημα

που καθορίζει τη ζωή του, αυτή είναι η πεμπτουσία της εκλογικής

αναμέτρησης. Και εκεί πραγματικά δεν είναι δυνατόν να τίθενται ζητήματα

διαφορετικά από αυτά που έθεσε πραγματικά η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ το

προηγούμενο διάστημα και τώρα ως Αντιπολίτευση υπερασπιζόμαστε με τον

πιο ορθολογικό τρόπο.

Θέτω το ερώτημα κοντά σε όλα αυτά: Το δικαίωμα του εκλέγεσθαι γιατί

δεν το έχετε συμπεριλάβει, παρά μόνο με αυτόν τον τελικό, μίζερο τρόπο, που

θα τον δεχθούμε, αλλά, εν πάση περιπτώσει, δεν είναι εκπροσώπηση των

Ελλήνων και των Ελληνίδων του εξωτερικού; Δεν είναι. Ενώ η δική μας

πρόταση με έναν αυθεντικό τρόπο και με μία πραγματική εκπροσώπηση

κατοχυρώνει το δικαίωμα του εκλέγεσθαι. Εάν η ομογένεια, λοιπόν, εάν οι

Έλληνες και οι Ελληνίδες του εξωτερικού έχουν κάτι να κερδίσουν, πέρα από

την αναβάθμιση, τη σύσφιξη των σχέσεων με την πατρίδα τους, με την

Ελλάδα, που πράγματι είναι σημαντικό, πέρα από την προσφορά που

μπορούν να έχουν στο να στείλουν τα δικά τους μηνύματα, από τη δική τους

εμπειρία, από τα δικά τους βιώματα, από τη δική τους ανάδευση με άλλους

πολιτισμούς στις χώρες που ζουν, αυτό πώς θα το πετύχουμε χωρίς

εκπροσώπησή τους;

Kαι ποιο είναι ακριβώς το μείζον; Τα ψηφαλάκια για να αλλοιώνεται η

βούληση των Ελλήνων του εσωτερικού ή πραγματικά το δικαίωμα να έχουν οι

Ελληνίδες και οι Έλληνες του εξωτερικού ταυτότητα ικανή να στείλουν

μηνύματα και να διαμορφώσουν από το εξωτερικό με το εσωτερικό μια σχέση

αλληλεπίδρασης;

Γι’ αυτό, λοιπόν, πρόκειται για δύο πραγματικά διαφορετικές

προσεγγίσεις που η μία σέβεται τις Ελληνίδες και τους Έλληνες του

εξωτερικού και η άλλη θέλει για μια ακόμα φορά να χειραγωγήσει συνειδήσεις

και να αξιοποιήσει και να εκμεταλλευτεί ανθρώπους.

Ευχαριστώ.


ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Χαράλαμπος Αθανασίου): Και κλείνει ο κύκλος των

ομιλητών με τον τελευταίο ομιλητή, τον κ. Κατρίνη από το Κίνημα Αλλαγής.

ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΤΡΙΝΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τελευταίος

ομιλητής σε μια ιστορική συνεδρίαση του ελληνικού Κοινοβουλίου, καθότι η

διακομματική συμφωνία για την απόδοση του δικαιώματος ψήφου στους

απόδημους αποτελούσε ένα ανεκπλήρωτο χρέος προς τους Έλληνες πολίτες

που ζουν και εργάζονται εκτός των συνόρων της χώρας, αλλά διατηρούν

ισχυρούς τους δεσμούς και το ενδιαφέρον για την πατρίδα, που πάντοτε

αποτελούσε και αποτελεί το σημείο αναφοράς τους.

Είναι, λοιπόν, ευτύχημα ότι σήμερα οδηγούμαστε, παρακάμπτοντας τις

όποιες επιμέρους διαφωνίες μας, στην ψήφιση ενός τέτοιου νόμου που

εκκρεμούσε εδώ και δεκαοκτώ χρόνια και θα έλεγα ότι καταλύτης αυτής της

εξέλιξης είναι το μεγάλο κύμα μετανάστευσης από τη χώρα μας κατά τη

δεκαετία της κρίσης. Ένα κύμα που μετέτρεψε ξανά την Ελλάδα σε χώρα

αποστολής μεταναστών μετά από μια περίοδο που ήταν -και παραμένει και

σήμερα- χώρα κυρίως υποδοχής μεταναστών.

Είναι κρίσιμο, λοιπόν, να στείλουμε ένα μήνυμα στη γενιά του brain

drain και με αυτόν τον τρόπο -αλλά όχι μόνο με αυτόν- ότι η πατρίδα τους δεν

τους έχει γυρίσει την πλάτη, αλλά διευρύνει την πολιτική της κοινότητα και

εκτός συνόρων για να χωρέσει και τις δικές τους αγωνίες και τις δικές τους

εμπειρίες και τις δικές τους προτάσεις για την υπέρβαση πολλών από τους

παράγοντες εκείνους που τους ανάγκασαν να μεταναστεύσουν εκτός της

χώρας.

Εκτός όμως από τη γενιά του πρόσφατου brain drain, υπάρχουν και

παλαιότερες γενιές αποδήμων που διατηρούν στενούς δεσμούς με την

πατρίδα, αλλά και άλλες κατηγορίες συμπατριωτών μας, όπως οι φοιτητές, οι

διπλωματικοί υπάλληλοι, οι στρατιωτικοί που υπηρετούν σε διεθνείς

οργανισμούς, αλλά και οι εργαζόμενοι στη ναυτιλία, που δυστυχώς μέχρι

σήμερα δεν είχαν τη δυνατότητα να ταξιδέψουν για να συμμετάσχουν σε

εκλογές. Ήταν, λοιπόν, μια αδικία η οποία έπρεπε να αποκατασταθεί, καθώς

μάλιστα ήμασταν από τις ελάχιστες ευρωπαϊκές χώρες που δεν είχαν δώσει

αυτό το δικαίωμα στους αποδήμους τους.

Είναι επίσης, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πολύ σημαντικό ότι μετά

από πρόταση που κατέθεσε το Κίνημα Αλλαγής, συμπεριλαμβάνεται

υποχρεωτικά ένας τουλάχιστον απόδημος στις λίστες Επικρατείας των

κομμάτων μέσα στις τρεις πρώτες θέσεις τους και έτσι θα καλωσορίσουμε,

επιτέλους, τους πρώτους απόδημους Βουλευτές στο ελληνικό Κοινοβούλιο

μετά τις επόμενες εκλογές και θα είναι πραγματικά μια μεγάλη στιγμή για τον

Ελληνισμό. Γιατί δεν αρκεί οι απόδημοι να έχουν μόνο το δικαίωμα του

εκλέγειν, αλλά πρέπει με κάποιον και αποτελεσματικό, βέβαια, τρόπο να

έχουν και το δικαίωμα του εκλέγεσθαι. Και νομίζω ότι με τη συγκεκριμένη

πρόβλεψη στο νομοσχέδιο, η οποία έγινε αποδεκτή από τα κόμματα, γίνεται

μια καλή αρχή προς αυτή την κατεύθυνση.

Τα επιχειρήματα που έλεγαν ότι οι απόδημοι δεν έχουν γνώση της

ελληνικής πραγματικότητας και επομένως κακώς θα πρέπει να έχουν τη

δυνατότητα να ψηφίσουν στερούνται κάθε λογικής. Γιατί το θέμα, κυρίες και

κύριοι συνάδελφοι, δεν ήταν ποιος έχει γνώση της ελληνικής

πραγματικότητας, αλλά ποιος έχει τα χρήματα για να ταξιδέψει και να έρθει

στην Ελλάδα για να ψηφίσει. Και, βεβαίως, στην εποχή της παγκόσμιας

ψηφιακής κοινότητας η πρόσβαση στην πληροφόρηση και την ενημέρωση

είναι -και πρέπει να είναι- ισότιμη για όλους, είτε βρίσκονται εντός συνόρων

είτε βρίσκονται στην άλλη άκρη του κόσμου.

Και με την ευκαιρία αυτή, θα ήθελα να απευθύνω και στους απόδημους

συμπατριώτες μου από την Ηλεία ένα μήνυμα ότι η δική τους συμβολή στην

ανάπτυξη και στη μεγάλη αλλαγή που χρειάζεται ο τόπος είναι καθοριστική.

Μπορούμε, πλέον. μαζί μέσα από τις παγκόσμιες ψηφιακές κοινότητες της

πολιτικής διαβούλευσης να δημιουργούμε φόρουμ διαλόγου, προκειμένου η

φωνή τους να μετράει πραγματικά και να μεταφέρεται στα κέντρα λήψης

αποφάσεων.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι κρίσιμο να επανασυνδεθεί ο τόπος

μας με τα απόδημα παιδιά του. Γιατί το Κοινοβούλιό μας πρέπει να είναι

πραγματικά και ουσιαστικά η Βουλή όλων των Ελλήνων πολιτών και όχι μόνο

των Ελλήνων πολιτών που κατοικούν στην Ελλάδα. Και χαίρομαι που με

αυτόν τον πανηγυρικό τρόπο, με συντριπτική πλειοψηφία, η Βουλή των

Ελλήνων σήμερα δίνει το διαβατήριο, ανοίγει την πόρτα στους Έλληνες

αποδήμους για να μπορούν και αυτοί να συνδιαμορφώνουν με τις απόψεις

τους τις αποφάσεις για τη χώρα μας.



ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Χαράλαμπος Αθανασίου): Τον λόγο έχει ο

Υπουργός Εσωτερικών κ. Θεοδωρικάκος.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΙΚΑΚΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών): Είναι

προχωρημένη η ώρα. Θέλω απλώς να ευχαριστήσω το Σώμα για τη

συζήτηση, η οποία νομίζω ότι διεξήχθη σε πολύ πολιτισμένους τόνους και

ύστερα από μια προσπάθεια η οποία κράτησε για τρεις-τέσσερις μήνες και

νομίζω ότι σήμερα είναι μια πολύ καλή στιγμή για το ελληνικό Κοινοβούλιο,

για το ελληνικό πολιτικό σύστημα.

Σε λίγο με την ψηφοφορία που θα γίνει θα στείλουμε ένα ισχυρό

μήνυμα εθνικής ενότητας, ενότητας όλων των Ελλήνων, ενότητας των

Ελλήνων αποδήμων, που με το νομοσχέδιο που σήμερα ψηφίζουμε θα έχουν

δυνατότητα από τις επόμενες κιόλας εκλογές να ψηφίσουν από τον τόπο στον

οποίο κατοικούν.

Ευχαριστώ πάρα πολύ το Σώμα.


ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Χαράλαμπος Αθανασίου): Ευχαριστούμε τον κύριο

Υπουργό.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κηρύσσεται περαιωμένη η συζήτηση επί

της αρχής, των άρθρων και της τροπολογίας του σχεδίου νόμου του

Υπουργείου Εσωτερικών: «Διευκόλυνση άσκησης εκλογικού δικαιώματος

εκλογέων που βρίσκονται εκτός ελληνικής επικράτειας και τροποποίηση

εκλογικής διαδικασίας».

Σύμφωνα με το άρθρο 72 παράγραφος 1 εδάφιο γ΄ του Κανονισμού

της Βουλής, θα διεξαχθεί ονομαστική ψηφοφορία επί της αρχής, επί των

άρθρων 1 έως και 24, επί του ακροτελεύτιου άρθρου και επί του συνόλου του

νομοσχεδίου, για τα οποία απαιτείται η προβλεπόμενη πλειοψηφία, σύμφωνα

με το άρθρο 51 παράγραφος 4 του Συντάγματος.

Συνεπώς διακόπτουμε τη συνεδρίαση για δέκα (10΄) λεπτά, σύμφωνα

με τον Κανονισμό.

(ΔΙΑΚΟΠΗ)

(ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΙΑΚΟΠΗ)


συνάδελφοι, συνεχίζεται η συνεδρίαση.

Θα διεξαχθεί ονομαστική ψηφοφορία επί της αρχής, επί των άρθρων 1

έως και 24, επί του ακροτελεύτιου άρθρου και επί του συνόλου του σχεδίου

νόμου του Υπουργείου Εσωτερικών.

Εδώ κάνουμε μια θεμιτή παρέκκλιση από αυτά που ορίζει ο

Κανονισμός προς διευκόλυνσή σας, για να μη γίνει πρώτα η ονομαστική

ψηφοφορία επί της αρχής και επί των άρθρων, στη συνέχεια να γίνει η

ψηφοφορία για τα άρθρα που δεν χρειάζεται ονομαστική, για να μην

μπαινοβγαίνετε, και στο τέλος να ξανάρθουμε επί του συνόλου.

Συνεπώς συμφωνεί το Σώμα να γίνει η διαδικασία όπως την είπαμε;

ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Χαράλαμπος Αθανασίου): Το Σώμα συνεφώνησε.

Σας επισημαίνουμε, λοιπόν, αφού έγινε δεκτή η πρόταση, ότι η

ψηφοφορία περιλαμβάνει την αρχή, είκοσι τέσσερα άρθρα, το ακροτελεύτιο

και το σύνολο. Κάθε φορά στην οθόνη θα εμφανίζονται ως τέσσερα άρθρα

προς ψήφιση. Για να ψηφίσετε και τα υπόλοιπα, θα πρέπει να κυλίσετε την

οθόνη σας. Στο πάνω δεξιά μέρος της οθόνης εμφανίζεται κάθε φορά ο

αριθμός των άρθρων που απομένουν για ψήφιση. Πρέπει να βεβαιωθείτε ότι

έχετε ψηφίσει και τα είκοσι επτά πεδία που περιλαμβάνει η ψηφοφορία.

Αφού καταχωρίσετε την ψήφο σας, έχετε τη δυνατότητα να την ελέγξετε

ή και να την αναθεωρήσετε έως τη λήξη της ψηφοφορίας. Για οποιαδήποτε

απορία απευθυνθείτε στο Προεδρείο, προκειμένου να σας συνδράμουν οι

αρμόδιοι υπάλληλοι.

Υπενθυμίζουμε στους εισηγητές και ειδικούς αγορητές του σχεδίου

νόμου να παραμείνουν στην Αίθουσα μετά την ολοκλήρωση της ονομαστικής

ψηφοφορίας για να ψηφίσουν τα υπόλοιπα άρθρα του νομοσχεδίου.

Παρακαλώ να ανοίξει το σύστημα για την ονομαστική ψηφοφορία.

(ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Χαράλαμπος Αθανασίου): Θα ήθελα να σας

ενημερώσω ότι έχουν έρθει στο Προεδρείο επιστολές ή τηλεομοιοτυπίες (φαξ)

συναδέλφων, σύμφωνα με το άρθρο 70Α του Κανονισμού της Βουλής, με τις

οποίες γνωστοποιούν την ψήφο τους. Οι ψήφοι αυτές θα καταχωριστούν στο

ηλεκτρονικό σύστημα και θα συνυπολογιστούν στην καταμέτρηση, η οποία θα

ακολουθήσει.

Οι επιστολές, οι οποίες απεστάλησαν στο Προεδρείο από τους

συναδέλφους, σύμφωνα με το άρθρο 70Α του Κανονισμού της Βουλής θα

καταχωριστούν στα Πρακτικά.

(Οι προαναφερθείσες επιστολές καταχωρίζονται στα Πρακτικά και έχουν ως

εξής:


(Να μπουν οι σελίδες 595-604)



συνάδελφοι, σας ενημερώνω ότι έχει έλθει στο Προεδρείο επιστολή του

συναδέλφου κ. Ιωάννη Μουζάλα, ο οποίος μας ενημερώνει ότι δεν θα

παρευρεθεί στη σημερινή ονομαστική ψηφοφορία και μας γνωρίζει την

πρόθεση ψήφου του.

Η επιστολή αυτή, η οποία εκφράζει πρόθεση ψήφου, θα καταχωριστεί

στα Πρακτικά της σημερινής συνεδρίασης, αλλά δεν συνυπολογίζεται στην

ηλεκτρονική καταμέτρηση των ψήφων.

(Η προαναφερθείσα επιστολή καταχωρίζεται στα Πρακτικά και έχει ως

εξής:


(Να μπει η σελίδα 606)


ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Χαράλαμπος Αθανασίου): Παρακαλώ να κλείσει το

σύστημα της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας.

(ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΜΕΤΡΗΣΗ)

(ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΜΕΤΡΗΣΗ)


συνάδελφοι, έχω την τιμή να σας ανακοινώσω το αποτέλεσμα της

διεξαχθείσης ονομαστικής ψηφοφορίας.

Επί της αρχής του νομοσχεδίου ψήφισαν συνολικά 296 Βουλευτές.

«ΝΑΙ» ψήφισαν 288 Βουλευτές.

«ΟΧΙ» ψήφισαν 7 Βουλευτές.

«Παρών» ψήφισε ένας Βουλευτής.

Συνεπώς, το νομοσχέδιο έγινε δεκτό επί της αρχής κατά πλειοψηφία.

Επί του άρθρου 1, ως έχει, ψήφισαν συνολικά 296 Βουλευτές.


«ΟΧΙ» δεν ψήφισε ουδείς.


Συνεπώς, το άρθρο 1 έγινε δεκτό, ως έχει, κατά πλειοψηφία.

Επί του άρθρου 2, όπως τροποποιήθηκε, ψήφισαν συνολικά 296

Βουλευτές.




Συνεπώς, το άρθρο 2 έγινε δεκτό, όπως τροποποιήθηκε, κατά

πλειοψηφία.





Συνεπώς, το άρθρο 3, έγινε δεκτό, ως έχει, κατά πλειοψηφία.




«Παρών» ψήφισαν 83 Βουλευτές.






«Παρών» ψήφισαν 8 Βουλευτές.




























Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επειδή αλλάξαμε τη σειρά, θα πούμε

τώρα και το ακροτελεύτιο άρθρο.

Επί του ακροτελεύτιου άρθρου, ως έχει, ψήφισαν συνολικά 296

Βουλευτές.




Συνεπώς, το ακροτελεύτιο άρθρο, έγινε δεκτό, ως έχει, κατά


Επί του συνόλου του νομοσχεδίου, ψήφισαν συνολικά 295 Βουλευτές.




Συνεπώς, το σχέδιο νόμου έγινε δεκτό επί του συνόλου κατά


Οι θέσεις των Βουλευτών, όπως αποτυπώθηκαν κατά την ψήφιση με

το ηλεκτρονικό σύστημα, καταχωρίζονται στα Πρακτικά της σημερινής

συνεδρίασης και έχουν ως εξής:

Ημ/νία:

11/12/2019

Διευκόλυνση άσκησης εκλογικού δικαιώματος εκλογέων που βρίσκονται εκτός ελληνικής επικράτειας και τροποποίηση εκλογικής διαδικασίας.

Άρθρο ΝΑΙ ΟΧΙ ΠΡΝ ΣΥΝ

Επί της Αρχής 288 7 1 296

Άρθρο 1 ως έχει 295 0 1 296

Άρθρο 2 όπως τροπ. 288 7 1 296


Άρθρο 4 ως έχει 206 7 83 296






Άρθρο 10 ως έχει 288 7 1 296

Άρθρο 11 ως έχει 295 0 1 296

Άρθρο 12 ως έχει 288 0 8 296

Άρθρο 13 ως έχει 295 0 1 296

Άρθρο 14 ως έχει 295 0 1 296

Άρθρο 15 ως έχει 295 0 1 296

Άρθρο 16 ως έχει 295 0 1 296

Άρθρο 17 ως έχει 295 0 1 296

Άρθρο 18 ως έχει 295 0 1 296

Άρθρο 19 ως έχει 295 0 1 296

Άρθρο 20 ως έχει 295 0 1 296

Άρθρο 21 ως έχει 295 0 1 296

Άρθρο 22 ως έχει 295 0 1 296

Άρθρο 23 ως έχει 295 0 1 296

Άρθρο 24 ως έχει 288 7 1 296

Ακροτελεύτιο άρθρο ως έχει 288 7 1 296

Επί του Συνόλου 288 6 1 295

Ο Πρόεδρος

Ονοματεπώνυμο Κ.Ο Εκλ. Περιφέρεια ΨήφοςΕπί της Αρχής (ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΨΗΦΟΙ: NAI:288, OXI:7, ΠΡΝ:1)

ΑΒΔΕΛΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗΑ΄ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΝΑΙΑΒΡΑΜΑΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΣΥΡΙΖΑ ΣΕΡΡΩΝ ΝΑΙΑΓΑΘΟΠΟΥΛΟΥ ΕΙΡΗΝΗ-ΕΛΕΝΗ ΣΥΡΙΖΑ ΚΙΛΚΙΣ ΝΑΙΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΥ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΜέΡΑ25 Α΄ ΑΘΗΝΩΝ ΠΡΝΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ(ΝΑΣΟΣ) ΣΥΡΙΖΑ Α΄ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΝΑΙΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΑΡΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗΒ2΄ ΔΥΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ

ΑΘΗΝΩΝ ΝΑΙ

ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ Νέα Δημοκρατία ΛΕΣΒΟΥ ΝΑΙ

ΑΚΤΥΠΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ Νέα Δημοκρατία ΖΑΚΥΝΘΟΥ ΝΑΙ

ΑΛΕΞΙΑΔΗΣ ΤΡΥΦΩΝ ΣΥΡΙΖΑ Β΄ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΝΑΙΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ-ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗΒ1΄ ΒΟΡΕΙΟΥ ΤΟΜΕΑ

ΑΘΗΝΩΝ ΝΑΙ

ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ Νέα Δημοκρατία ΑΧΑΪΑΣ ΝΑΙ

ΑΜΑΝΑΤΙΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ Νέα Δημοκρατία ΚΟΖΑΝΗΣ ΝΑΙ

ΑΜΑΝΑΤΙΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΡΙΖΑ Α΄ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΝΑΙΑΜΥΡΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ Νέα

Δημοκρατία ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ ΝΑΙΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΑ(ΣΙΑ) ΣΥΡΙΖΑ ΑΧΑΪΑΣ ΝΑΙΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ ΣΑΒΒΑΣ Νέα

Δημοκρατία Β΄ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΝΑΙ

ΑΝΔΡΙΑΝΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Νέα Δημοκρατία ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ ΝΑΙ

ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Νέα Δημοκρατία ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΝΑΙ

ΑΠΑΤΖΙΔΗ ΜΑΡΙΑ ΜέΡΑ25 Α΄ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΟΧΙΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΣΥΡΙΖΑ ΕΥΒΟΙΑΣ ΝΑΙΑΡΑΜΠΑΤΖΗ ΦΩΤΕΙΝΗ Νέα

Δημοκρατία ΣΕΡΡΩΝ ΝΑΙΑΡΑΧΩΒΙΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΥΡΙΖΑ ΛΑΚΩΝΙΑΣ ΝΑΙΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Κίνημα Αλλαγής Β΄ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΝΑΙΑΡΣΕΝΗΣ ΚΡΙΤΩΝ-ΗΛΙΑΣ ΜέΡΑ25 Β2΄ ΔΥΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ

ΑΘΗΝΩΝ ΟΧΙΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΣΟΦΙΑ-ΧΑΪΔΩ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗΒ΄ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΝΑΙΑΥΓΕΝΑΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ Νέα

Δημοκρατία ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΝΑΙΑΥΓΕΡΗ ΘΕΟΔΩΡΑ(ΔΩΡΑ) ΣΥΡΙΖΑ Β΄ θΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΝΑΙΑΥΓΕΡΙΝΟΠΟΥΛΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΑ-ΘΕΟΔΩΡΑ Νέα

Δημοκρατία ΗΛΕΙΑΣ ΝΑΙΑΥΛΩΝΙΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ-ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΥΡΙΖΑ ΚΕΡΚΥΡΑ ΝΑΙΑΧΜΕΤ ΙΛΧΑΝ Κίνημα Αλλαγής ΡΟΔΟΠΗΣ ΝΑΙΑΧΤΣΙΟΓΛΟΥ ΕΥΤΥΧΙΑ ΣΥΡΙΖΑ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΝΑΙΒΑΓΕΝΑ-ΚΗΛΑΗΔΟΝΗ ΑΝΝΑ ΣΥΡΙΖΑ ΛΑΡΙΔΗΣ ΝΑΙΒΑΓΕΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗΒ3΄ ΝΟΤΙΟΥ ΤΟΜΕΑ

ΑΘΗΝΩΝ ΝΑΙ

ΒΑΓΙΩΝΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ Νέα Δημοκρατία ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ ΝΑΙ

ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ Νέα Δημοκρατία

Β2΄ ΔΥΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΘΗΝΩΝ ΝΑΙ

ΒΑΡΔΑΚΗΣ ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΣΥΡΙΖΑ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΝΑΙΒΑΡΕΜΕΝΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΥΡΙΖΑ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΝΑΙΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ(ΓΙΑΝΗΣ) ΜέΡΑ25 Α΄ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΟΧΙΒΑΡΤΖΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Νέα

Δημοκρατία Β΄ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΝΑΙ

ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ(ΛΑΚΗΣ) Νέα Δημοκρατία ΠΕΛΛΗΣ ΝΑΙ

ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ(ΒΑΣΙΛΗΣ) ΣΥΡΙΖΑ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΝΑΙΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗΛΑΡΙΣΗΣ ΝΑΙΒΕΡΝΑΡΔΑΚΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΣΥΡΙΖΑ Α΄ ΑΘΗΝΩΝ ΝΑΙΒΕΣΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Νέα ΗΜΑΘΙΑΣ ΝΑΙ


ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Χαράλαμπος Αθανασίου): Μετά την ολοκλήρωση

της διεξαχθείσης ονομαστικής ηλεκτρονικής ψηφοφορίας προχωρούμε στην

ψήφιση των υπολοίπων άρθρων. Η ψηφοφορία θα γίνει και πάλι ηλεκτρονικά

από τους εισηγητές και ειδικούς αγορητές του νομοσχεδίου.

Σας επισημαίνω ότι η ψηφοφορία περιλαμβάνει τα υπόλοιπα είκοσι

εννέα άρθρα του νομοσχεδίου.

Βεβαιωθείτε ότι έχετε ψηφίσει όλα τα άρθρα.

Παρακαλώ να ανοίξει το σύστημα της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας.

Παρακαλείστε οι εισηγητές και οι ειδικοί αγορητές να ψηφίσετε.

(ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Χαράλαμπος Αθανασίου): Παρακαλώ να κλείσει το

σύστημα της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας.

(ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΜΕΤΡΗΣΗ)

(ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΜΕΤΡΗΣΗ)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Χαράλαμπος Αθανασίου): Οι θέσεις των κομμάτων,

όπως αποτυπώθηκαν κατά την ψήφιση με το ηλεκτρονικό σύστημα και

εμφανίζονται στις οθόνες της Αίθουσας, καταχωρίζονται στα Πρακτικά της

σημερινής συνεδρίασης και έχουν ως εξής:


Διευκόλυνση άσκησης εκλογικού δικαιώματος εκλογέων που βρίσκονται εκτός ελληνικής επικράτειας και τροποποίηση εκλογικής

διαδικασίας.

Άρθρο 25 ως έχει ΚΑΤΑ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΝ.Δ.: ΝΑΙ

ΣΥΡΙΖΑ: ΝΑΙΚίνημα Αλλαγής: ΝΑΙ

Κ.Κ.Ε.: ΝΑΙΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ: ΝΑΙ

ΜέΡΑ25: ΠΡΝΆρθρο 26 ως έχει ΟΜΟΦΩΝΑ

Ν.Δ.: ΝΑΙΣΥΡΙΖΑ: ΝΑΙ

Κίνημα Αλλαγής: ΝΑΙΚ.Κ.Ε.: ΝΑΙ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ: ΝΑΙΜέΡΑ25: ΝΑΙ



Κ.Κ.Ε.: ΠΡΝΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ: ΝΑΙ

ΜέΡΑ25: ΝΑΙΆρθρο 28 ως έχει ΟΜΟΦΩΝΑ




Άρθρο 29 ως έχει ΟΜΟΦΩΝΑΝ.Δ.: ΝΑΙ




Ν.Δ.: ΝΑΙ



ΜέΡΑ25: ΝΑΙΆρθρο 31 ως έχει ΚΑΤΑ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ



ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ: ΝΑΙΜέΡΑ25: OXI

Άρθρο 32 όπως τροπ. ΚΑΤΑ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΝ.Δ.: ΝΑΙ



ΜέΡΑ25: OXIΆρθρο 33 ως έχει ΟΜΟΦΩΝΑ














ΜέΡΑ25: OXIΆρθρο 37 ως έχει ΚΑΤΑ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ


Κίνημα Αλλαγής: ΝΑΙΚ.Κ.Ε.: OXI











Κ.Κ.Ε.: ΠΡΝΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ: ΝΑΙ










Κίνημα Αλλαγής: ΝΑΙΚ.Κ.Ε.: ΠΡΝ








ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ: ΝΑΙΜέΡΑ25: ΠΡΝ



























Κίνημα Αλλαγής: ΝΑΙΚ.Κ.Ε.: ΠΡΝ



ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Χαράλαμπος Αθανασίου): Συνεπώς το σχέδιο

νόμου του Υπουργείου Εσωτερικών: «Διευκόλυνση άσκησης εκλογικού

δικαιώματος εκλογέων που βρίσκονται εκτός ελληνικής επικράτειας και

τροποποίηση εκλογικής διαδικασίας» έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία, σε μόνη

συζήτηση, επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου και έχει ως εξής:

(Να καταχωριστεί το κείμενο του νομοσχεδίου, σελίδα 624α)


συνάδελφοι, παρακαλώ το Σώμα να εξουσιοδοτήσει το Προεδρείο για την υπ’

ευθύνη του επικύρωση των Πρακτικών ως προς την ψήφιση στο σύνολο του

παραπάνω νομοσχεδίου.


ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Χαράλαμπος Αθανασίου): Το Σώμα παρέσχε τη

ζητηθείσα εξουσιοδότηση.

Σήμερα είναι μια ιστορική ημέρα, κύριε Κατρούγκαλε, κύριοι Υπουργοί,

και για τον Ελληνισμό αλλά και για το Κοινοβούλιο, διότι με τέτοια πλειοψηφία

σπάνια ψηφίζονται νομοθετήματα και ελπίζουμε να υπάρχουν και στο μέλλον.

Παίρνει τέλος, λοιπόν, μια θεσμική παράλειψη της πολιτείας σήμερα.

Συγχαρητήρια σε εσάς, στους εισηγητές και σε όλα τα κόμματα.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΛΙΑΚΟΥΛΗ: Και στους υπαλλήλους της Βουλής, τους

ανθρώπους εδώ που στηρίζουν από το πρωί το έργο μας. Τους ευχαριστούμε

πολύ και τους ευχόμαστε να είναι καλά, με δύναμη και υγεία.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Χαράλαμπος Αθανασίου): Κύριοι συνάδελφοι,

δέχεστε στο σημείο αυτό να λύσουμε τη συνεδρίαση;


Με τη συναίνεση του Σώματος και ώρα 1.05΄ λύεται η συνεδρίαση για

σήμερα Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2019 και ώρα 9.00΄, με αντικείμενο εργασιών

του Σώματος: α) κοινοβουλευτικό έλεγχο, συζήτηση επικαίρων ερωτήσεων και

β) νομοθετική εργασία, μόνη συζήτηση και ψήφιση επί της αρχής, των

άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών:

«Πρόγραμμα παροχής εγγύησης σε τιτλοποιήσεις πιστωτικών ιδρυμάτων»

σύμφωνα με τη συμπληρωματική ημερήσια διάταξη.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ

· Web viewΩς ΜέΡΑ25, αναγνωρίζοντας την ανάγκη και...

Documents

Transcript of · Web viewΩς ΜέΡΑ25, αναγνωρίζοντας την ανάγκη και...