ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ Δ/ΝΣΗ Π/ΘΜΙΑΣ & Δ/ΘΜΙΑΣ ΕΚΠ/ΣΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥΔ/ΝΣΗ Δ/ΘΜΙΑΣ ΕΚΠ/ΣΗΣ ΠΡΕΒΕΖΑΣ

ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΛΟΥΡΟΥ

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΕΡΕΥΝΑΣΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ

Θ Ε Μ Α Τ ΑΓ ρ α π τ ώ ν ε ξ ε τ ά σ ε ω ν π ε ρ ι ό δ ο υ Μ α ΐ ο υ - Ι ο υ ν ί ο υ 2 0 1 6 στην

ΙΣΤΟΡΙΑ Α΄ ΛΥΚΕΙΟΥ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

ΟΜΑΔΑ ΑΑ.1.1. Να χαρακτηρίσετε τις προτάσεις που ακολουθούν με την ένδειξη Σωστό ή Λάθος.

1. Η ιερογλυφική γραφή επινοήθηκε από τους Μυκηναίους και αποτελούσε μια πρώιμη μορφή της Ελληνικής γλώσσας..

2. Ο «Βασιλεύς» ήταν ο ανώτατος άρχοντας του Μυκηναϊκού κράτους.3.Κατα τον πρώτο Ελληνικό αποικισμό τα Ελληνικά φύλα εξαπλώθηκαν στις δυτικές ακτές της Μ.

Ασίας .4. Κύριος εκφραστής της Πανελλήνιας ιδέας ήταν ο Δημοσθένης.5. Στο συνέδριο της Κορίνθου (337 π.χ.) έγινε πραγματικότητα η πανελλήνια ένωση.

Μονάδες 10

Α.1.2. Να δώσετε το περιεχόμενο των ακόλουθων ιστορικών όρων:Α. Πόλη-κράτος .Β. Οπλιτική φάλαγγα.Γ. Θεωρικά.

Μονάδες 12 ( Α=5,Β=4,Γ=3)Α.2.1 Τι γνωρίζετε για τους λόγους ίδρυσης αποικιών από τους Έλληνες , κατά την περίοδο του 8ου αι. έως και τα μέσα του 6ου αι. π.χ. ;

Μονάδες 12Α.2.2 Ποιοι παράγοντες οδήγησαν στον Πελοποννησιακό πόλεμο και ποιές ήταν οι επιπτώσεις του ;

Μονάδες 16(8+8) ΟΜΑΔΑ Β

B.1. Με βάση τις πηγή και τις ιστορικές σας γνώσεις να αναφερθείτε στους κοινωνικούς αγώνες των πληβείων κατά την ιστορική φάση της συγκρότησης της Ρωμαικής πολιτείας και να δείξετε τη συμβολή της ¨Δωδεκαδέλτου¨ στην προσπάθεια αυτή . Έχουμε λοιπόν δύο συνέπειες: Πρώτον, ο νόμος δεν παρουσιάζεται πλέον σαν αμετάβλητος και αδιαφιλονίκητος τύπος. Όντας ανθρώπινο έργο, αναγνωρίζεται ότι υπόκειται σε αλλαγές. Η Δωδεκάδελτος λέει: «Το αποτέλεσμα της τελευταίας ψηφοφορίας του λαού αποτελεί νόμο». Είναι το πλέον σημαντικό από τα κείμενα αυτού του κώδικα που έχουν απομείνει, και αυτό που επισημαίνει καλύτερα το χαρακτήρα της μεγάλης επανάστασης που έγινε τότε στο δίκαιο. Ο νόμος δεν είναι πλέον μια ιερή παράδοση. mos· είναι ένα απλό κείμενο lex, και εφόσον θεσπίστηκε με τη θέληση των ανθρώπων, η ίδια θέληση μπορεί να τον αλλάξει.Δεύτερη συνέπεια είναι η εξής: Ο νόμος που αποτελούσε προηγουμένως μέρος της θρησκείας, και ήταν κατά συνέπεια πατρική κληρονομιά των οικογενειών, έγινε στο εξής κοινό κτήμα όλων των πολιτών. Ο πληβείος απέκτησε το δικαίωμα να τον επικαλείται και να προσφεύγει στη δικαιοσύνη. 

Fustel de Coulanges, Η αρχαία πόλη, μετ. Λ. Σταματιάδη, εκδ. Ειρμός, σ. 466-7. Μονάδες 25

Σχολ. Ετος: 2015 - 2016

ΠΕΡ/ΚΗ Δ/ΝΣΗ Π.Ε & Δ.Ε ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ

Β.2 Με βάση τις πηγές και τις ιστορικές σας γνώσεις να διατυπώσετε τις βασικές στοχεύσεις του Μ. Κωνσταντίνου που εξυπηρετούσε η υπογραφή του διατάγματος της ανεξιθρησκίας.

α. Λίγα ζητήματα προκάλεσαν τόσο ατέρμονες και ζωηρές συζητήσεις στην ιστορική έρευνα και έλαβαν τόσο αντιφατικές απαντήσεις, όσο το πρόβλημα των σχέσεων του Κωνσταντίνου με το Χριστιανισμό. Πολλοί πιστεύουν ότι ο Κωνσταντίνος ήταν θρησκευτικά αδιάφορος και ότι υποστήριζε το Χριστιανισμό από καθαρά πολιτικούς λόγους. Άλλοι πιστεύουν στην ειλικρινή μεταστροφή του και δέχονται ότι αυτή αποτέλεσε τον αποφασιστικό λόγο για την αλλαγή της θρησκευτικής πολιτικής της αυτοκρατορίας. Έχουν προβληθεί πολλά επιχειρήματα και για τις δύο αυτές ερμηνείες. Πραγματικά είναι δυνατό να θεμελιώσει κανείς την άποψη, ότι ο Κωνσταντίνος προσχώρησε στον Χριστιανισμό από πεποίθηση, ενώ άλλα επιχειρήματα επιτρέπουν την υπόθεση ότι έμεινε πιστός στις αρχαίες εθνικές παραδόσεις. Τέλος υπάρχουν ενδείξεις που οδηγούν στο συνδυασμό των δύο αντιφατικών υποθέσεων. Οπωσδήποτε η πολιτική σκοπιμότητα έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στη στάση του Κωνσταντίνου. Είχε γίνει σε όλους φανερό, ακόμη και στον πιστό συνεργάτη του Διοκλητιανού, Γαλέριο, ότι εκείνος είχε χρεοκοπήσει με την τακτική των διωγμών και ότι η μεταφορά του κέντρου βάρους της αυτοκρατορίας προς την Ανατολή δεν μπορούσε να συμβιβασθεί με την εχθρική στάση απέναντι στο Χριστιανισμό. Είναι όμως εξίσου βέβαιο ότι ο Κωνσταντίνος είχε πλούσια θρησκευτικά βιώματα στη ζωή του, που σχετίζονται τόσο με το Χριστιανισμό όσο και με τις εθνικές θρησκείες, και επομένως δεν μπορεί να σταθεί η κατηγορία ή ο έπαινος ότι ήταν θρησκευτικά αδιάφορος απέναντι στο Χριστιανισμό. G. Ostrogorsky, Ιστορία του Βυζαντινού κράτους, τ. 1, μετ. I. Παναγόπουλος εκδ. Στ. Βασιλόπουλος, σ. 105-106.

β. Οι νομισματικοί τύποι και αι λοιπαί μνημειακοί κατασκευαί της κωνσταντινείου περιόδου εν συνδυασμό με τα νομοθετικά υπέρ της Εκκλησίας μέτρα και την κοινωνικήν πολιτικήν του αυτοκράτορος αντανακλούν την εσωτερικήν ανέλιξιν των θρησκευτικών πεποιθήσεων του Κωνσταντίνου και αποκαλύπτουν τη συνεχή, σταθεράν πορείαν του προς τον Χριστιανισμόν. Δεν είναι η ψυχρά σκοπιμότης του ορθώς προβλέποντος το μέλλον ικανού πολιτικού η καθορίζουσα την θρησκευτικήν πολιτικήν του αυτοκράτορος αλλ' η ορθή εκτίμησις των πραγματικών δεδομένων υπό του αναζητούντος εν μέσω της τεταμένης εποχής του θρησκευτικού συγκρητισμού την αποκαλυπτικήν παρουσίαν του Θεού. Εξ αρχής ο Κωνσταντίνος απεδέχθη την υψηλήν ηθικήν διδασκαλίαν του Χριστιανισμού, το δε νομοθετικόν του έργον και η κοινωνική πολιτική του αποκαλύπτουν την επίδρασίν της. Εν τούτοις, η απομάκρυνσις από του θρησκευτικού εθνικού παρελθόντος δεν ήτο πλήρης. Ο Κωνσταντίνος εξηκολούθησε να φέρη τον τίτλον του pontifex maximus, ήτοι του υπάτου αρχιερέως, ως είχον πράξει οι προκάτοχοι Ρωμαίοι αυτοκράτορες και θα συνεχίσουν και οι χριστιανοί διάδοχοι των μέχρι του έτους 379.

Αικ. Χριστοφιλοπούλου, Βυζαντινή ιστορία, Α 324-610, πανεπιστημιακή έκδοση, σ. 136  Μονάδες 25

Καλή επιτυχία !

Η ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ Ο ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ

26– 05- 2016 Η Διευθύντρια Ο Εισηγητής

Στεφάνου Γρηγόρης ΠΕ02