Ολυμπιακοί ΑγώνεςΟι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι αθλητική διοργάνωση πολλών αγωνισμάτων που γίνεται κάθε τέσσερα χρόνια. Η καταγωγή των αγώνων είναι η Αρχαία Ελλάδα, και έχουν αναβιωθεί από τον Γάλλο βαρώνο Πιέρ ντε Κουμπερτέν στα τέλη του 19ου αιώνα. Οι Αγώνες της Ολυμπιάδας, γνωστοί και ως Θερινοί Ολυμπιακοί, τελούνται κάθε τέσσερα χρόνια από το 1896 και μετά, με εξαίρεση τις χρονιές κατά τη διάρκεια των Παγκόσμιων πολέμων. Το 1924 άρχισαν ειδικοί Ολυμπιακοί Αγώνες, οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί, για χειμερινά αθλήματα. Από το 1994 οι χειμερινοί αγώνες δεν γίνονται πια την ίδια χρονιά με τους Θερινούς Ολυμπιακούς.

Αρχαίοι Ολυμπιακοί Αγώνες Κύριο άρθρο: Ολυμπιακοί αγώνες στην αρχαιότητα

Ο πρώτος καταγεγραμμένος εορτασμός των Ολυμπιακών Αγώνων στην αρχαιότητα ήταν στην Ολυμπία, το 776 π.Χ. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι αυτή δεν ήταν και η πρώτη φορά που γίνονταν οι Αγώνες. Τότε οι Αγώνες ήταν μόνο τοπικοί και διεξαγόταν μόνο ένα αγώνισμα, η κούρσα του σταδίου.

Από το 776 π.Χ. και μετά οι Αγώνες, σιγά-σιγά, έγιναν πιο σημαντικοί σε ολόκληρη την αρχαία Ελλάδα φτάνοντας στο απόγειο τους κατά τον πέμπτο και έκτο αιώνα π.Χ. Οι Ολυμπιακοί είχαν επίσης θρησκευτική σημασία αφού γίνονταν προς τιμή του θεού Δία, του οποίου το τεράστιο άγαλμα στεκόταν στην Ολυμπία. Ο αριθμός των αγωνισμάτων έγινε είκοσι και ο εορτασμός γινόταν στην διάρκεια μερικών ημερών. Οι νικητές των αγώνων θαυμάζονταν και γίνονταν αθάνατοι μέσα από ποιήματα και αγάλματα. Το έπαθλο για τους νικητές ήταν ένα στεφάνι από κλαδιά ελιάς.

Οι Αγώνες σιγά σιγά έχασαν την σημασία τους όταν οι Ρωμαίοι κατέλαβαν την Ελλάδα και όταν ο Χριστιανισμός έγινε η επίσημη θρησκεία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, οι Ολυμπιακοί θεωρούνταν πια σαν μία παγανιστική γιορτή, και το 393 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος απαγόρευσε την διεξαγωγή τους. Με αυτό τον τρόπο τελείωσε μια περίοδος χιλίων χρόνων κατά την οποία οι Ολυμπιακοί διεξάγονταν συνέχεια κάθε τέσσερα χρόνια.

Αναβίωση των Aγώνων

Είναι γνωστό ότι κατά τον 17ο αιώνα γινόταν κάποια γιορτή η οποίο έφερε το όνομα "Ολυμπιακοί αγώνες" στην Αγγλία. Παρόμοιες εκδηλώσεις ακολούθησαν στους επόμενους αιώνες στην Γαλλία και Ελλάδα οι οποίες όμως ήταν μικρής έκτασης και σίγουρα όχι διεθνείς. Το ενδιαφέρον για τους Ολυμπιακούς μεγάλωσε όταν ανακαλύφθηκαν τα ερείπια της αρχαίας Ολυμπίας από Γερμανούς αρχαιολόγους στα μέσα του 19ου αιώνα.

Ο Εδεσσαίος λόγιος Μηνάς Μηνωίδης, που τότε δίδασκε την αρχαία ελληνική γλώσσα σε πανεπιστήμιο του Παρισίου, μετέφρασε και δημοσίευσε στη γαλλική το "Γυμναστικό" του Φιλόστρατου (1858), και τη συνόδευσε με κείμενό του, περί της ανάγκης αναβίωσης των Ολυμπιακών Αγώνων[1]

Λίγο αργότερα, ο βαρώνος Πιέρ ντε Κουμπερτέν, ο οποίος ήταν Γενικός Γραμματέας των γαλλικών αθλητικών σωματείων, προσπαθούσε να δικαιολογήσει την ήττα των Γάλλων στον Γαλλοπρωσικό πόλεμο (1870-1871). Πίστευε ότι ο λόγος της ήττας ήταν επειδή οι Γάλλοι δεν είχαν αρκετή φυσική διαπαιδαγώγηση και ήθελε να την βελτιώσει. Ο Κουμπερτέν ήθελε επίσης να ενώσει της εθνότητες και να φέρει μαζί την νεολαία με τον αθλητισμό παρά να γίνονται πόλεμοι. Πίστευε ότι η αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων θα πετύχαινε και τους δύο πιο πάνω σκοπούς του.

Σε ένα συνέδριο στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης στο Παρίσι που έγινε από τις 16 μέχρι τις 23 Ιουνίου, το 1894 παρουσίασε τις ιδεές του σε ένα διεθνές ακροατήριο. Την τελευταία μέρα του συνεδρίου αποφασίστηκε να διεξαχθούν οι πρώτοι μοντέρνοι Ολυμπιακοί αγώνες το 1896 στην Αθήνα, την πόλη και την χώρα που τους γέννησε. Έτσι γεννήθηκε η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) για να διοργανώσει τους Αγώνες με πρώτο πρόεδρο τον Έλληνα Δημήτριο Βικέλα, γενικό γραμματέα τον βαρώνο Πιέρ ντε Κουμπερντέν και μέλη προσωπικότητες από διάφορα κράτη.

Οι πρώτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες γνώρισαν μεγάλη επιτυχία. Αν και οι αθλητές που πήραν μέρος δεν ξεπερνούσαν τους 250, ήταν η μεγαλύτερη αθλητική διοργάνωση που έγινε ποτέ. Οι Έλληνες αξιωματούχοι και το κοινό ήταν ενθουσιασμένοι και ζήτησαν να έχουν το μονοπώλιο των αγώνων. Η ΔΟΕ όμως αποφάσισε διαφορετικά και οι δεύτεροι Ολυμπιακοί Αγώνες έγιναν το 1900 στο Παρίσι (Γαλλία).

Σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες

Σχετικά άρθρα: Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες και Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες

Μετά, όμως από την αρχική επιτυχία, οι Ολυμπιακοί είχαν σοβαρά προβλήματα. Στους εορτασμούς στο Παρίσι (1900) και στο Σεντ Λούις (1904) οι αγώνες επισκιάστηκαν από τις διεθνείς εκθέσεις στις οποίες είχαν περιληφθεί. Οι επόμενοι Μεσολυμπιακοί Αγώνες έγιναν το 1906 για να γιορτάσουν τα δέκατα γενέθλια των αγώνων. Αν και είχαν διοργανωθεί από την ΔΟΕ, μια μετέπειτα απόφαση της κήρυξε ότι δεν ήταν επίσημοι Ολυμπιακοί αγώνες. Οι αγώνες του 1906 όμως ξανά προσέλκυσαν ένα μεγάλο αριθμό από παγκόσμιες συμμετοχές. Το 1904 το 80% των συμμετοχών ήταν Αμερικάνοι αθλητές και σηματοδοτούν την αρχή της ανάπτυξης των αγώνων σε δημοσιότητα και μέγεθος.

-Χειμερινοί Αγώνες

Όταν εγκαθιδρύθηκε η ΔΟΕ, ένα από τα αγωνίσματα που προτάθηκαν για το πρόγραμμα αγώνων ήταν η πατινάζ ταχύτητας. Όμως το αγώνισμα αυτό δεν διεξήχθη μέχρι τους Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1908 στο Λονδίνο, στους οποίους διεξήχθησαν τέσσερα αγωνίσματα καλλιτεχνικού πατινάζ. Η ιδέα για την οργάνωση ξεχωριστών Ολυμπιακών αγώνων για χειμερινά αγωνίσματα προτάθηκε αλλά απορρίφθηκε από Σκανδιναβικές χώρες που προτιμούσαν την δική τους διοργάνωση Νορβηγικοί Αγώνες. Όμως, χειμερινά αγωνίσματα ήταν στο πρόγραμμα των αγώνων του 1916 που ακυρώθηκαν, και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1920.

Για το 1924 αποφασίσθηκε να οργανωθεί ένα μια "Διεθνής εβδομάδα χειμερινών αγώνων" (Semaine des Sports d'Hiver) στο Σαμονί της Γαλλίας υπό την προστασία της ΔΟΕ, και σε συνδυασμό με τους Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1924 στο Παρίσι. Αυτή η "Εβδομάδα" είχε μεγάλη επιτυχία και το 1925 η ΔΟΕ αποφάσισε να δημιουργήσει ξεχωριστή διοργάνωση για Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες η οποία δεν θα συνδέεται με τους Θερινούς Αγώνες. Η διοργάνωση του 1924 χαρακτηρίστηκε, αργότερα στην συνάντηση της ΔΟΕ το 1926, ως οι πρώτοι Χειμερινοί Ολυμπιακοί.

Όλα τα αθλήματα στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς διεξάγονται πάνω σε πάγο ή χιόνι όπως επιβάλλει το καταστατικό των Ολυμπιακών, το σύνταγμα της ΔΟΕ. Ο αριθμός των αθλητών σε χειμερινούς Ολυμπιακούς είναι κατά πολύ μικρότερος από αυτό των θερινών. Στο Σολτ Λέικ Σίτι 2,400 αθλητές αγωνίστηκαν στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς του 2002 σε 78 αγωνίσματα.

Μέχρι το 1992, οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί αγώνες διεξάγονταν την ίδια χρονιά με τους Θερινούς αγώνες. ΤΟ 1986 η ΔΟΕ αποφάσισε οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί να γίνονται κάθε τέσσερα χρόνια αλλά δύο χρόνια μετά τους Θερινούς. Έτσι οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του 1994 έγιναν δύο χρόνια μόνο μετά τους προηγούμενους.Οι Ολυμπιακοί Αγώνες αποτελούσαν στην Αρχαία Ελλάδα μέρος των εορτασμών προς τιμή του Δία, βασιλιά όλων των Θεών του Ολύμπου. Η πρώτη γραπτή μαρτυρία για τους Αγώνες προέρχεται από το 900 π.Χ αλλά πιστεύεται πως υπήρχαν οι Αγώνες και πιο παλιά, αφού η μαρτυρία λεει πως οι αγώνες διοργανώνονταν κάθε 4 χρόνια.

Μέχρι το 650 π.Χ τους Αγώνες αποτελούσε μόνο ένα άθλημα, το τρέξιμο στα 192 μέτρα ενώ μετά προστέθηκαν και η πάλη, το πένταθλο, η ιππασία και ο αγώνας δρόμου με άρματα.

Κατά την διάρκεια των αγώνων, 7 μέρες πριν και 7 μέρες μετά, τηρούταν ανακωχή σε όλους τους πολέμους που γίνονταν στην Ελλάδα, πράγμα που δείχνει πως βάση διεξαγωγής των αγώνων ήταν η ειρήνη.

Δικαίωμα συμμετοχής είχαν μόνο οι άντρες και απαγορευόταν αυστηρά, με κίνδυνο την ποινή θανάτου, η είσοδος στις γυναίκες και στους δούλους. Οι αθλητές αγωνίζονταν γυμνοί και βραβεύονταν με ένα στεφάνι από κλαδιά ελιάς.

Το 393 μ.Χ ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Θεοδόσιος Α', απαγόρευσε την συνέχιση των Ολυμπιακών Αγώνων αφού ήταν ειδωλολατρικοί.

Μετά την διακοπή των Ολυμπιακών Αγώνων για αρκετό καιρό, η αναβίωσή τους έγινε από το Γάλλο Βαρόνο Πιέρ ντε Κουμπερτέν και τον Έλληνα Δημήτριο Βικέλα το 1896 στην Αθήνα, με ιδιαίτερη λαμπρότητα, στο Παναθηναϊκό στάδιο.

Στην Ολυμπία όπου τελούνταν παλαιότερα οι Ολυμπιακοί αγώνες βρίσκεται τώρα η έδρα της Διεθνής Ολυμπιακής Ακαδημίας.

Με την προσπάθεια της αναβίωσης των Ολυμπιακών Αγώνων ήθελαν να επαναφέρουν το Ολυμπιακό Πνεύμα, τις αξίες που αντιπροσώπευε όπως ήταν το

ήθος, η περηφάνια, η αγάπη για τη γη, ο σεβασμός, η δύναμη, η αγάπη για την ειρήνη και η συμφιλίωση των κρατών.

Κάθε τέσσερα χρόνια αυτό το πνεύμα αναβιώνει κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες ανεξάρτητα σε ποια χώρα διοργανώνονται, γι' αυτό άλλωστε οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι εξίσου σημαντικοί στην ανθρωπότητα όσο ήταν και οι αρχαίοι.

Σήμερα, όμως, εντυπωσιάζουν όχι μόνο με την απόδοση των αθλητών αλλά και με την αίγλη με την οποία διοργανώνονται και εξελίσσονται.

Τον θεατή εντυπωσιάζουν, εκτός άλλων, οι εγκαταστάσεις, τα νέα αθλήματα και άλλα πολλά δευτερεύοντα, τα οποία μπορεί να μην έχουν μεγάλη σημασία ή άμεση σχέση με τον αθλητισμό, αλλά φανερώνουν πως οι συγκεκριμένοι αγώνες είναι ξεχωριστοί, πως είναι γιορτή της ανθρωπότητας και όχι μια συνηθισμένη αθλητική διοργάνωση.

Ολυμπιακός ΎμνοςΤον Ολυμπιακό ύμνο έγραψε ο μουσικός Σπύρος Σαμαράς. Το 1896 προσέθεσε τους στίχους ο Κωστής Παλαμάς. Ο Ολυμπιακός ύμνος έχει ως εξής:

Αρχαίο Πνεύμα αθάνατο, αγνέ πατέρατου ωραίου, του μεγάλου και τ' αληθινού,κατέβα, φανερώσου κι άστραψε εδώ πέραστη δόξα της δικής σου γης και τ' ουρανούστο δρόμο και στο πόλεμο και στο λιθάριστων ευγενών αγώνων λάμψε την ορμή,και με τ' αμάραντο στεφάνωσε κλωνάρικαι σιδερένιο πλάσε κι άξιο το κορμί.

Κάμποι, βουνά και πέλαγα φέγγουν μαζί σουσαν ένας λευκοπόρφυρος μέγας ναόςκαι τρέχει στο ναό εδώ προσκυνητής σουαρχαίο πνεύμα αθάνατο, κάθε λαός

Ολυμπιακή ΣημαίαΗ Ολυμπιακή σημαία προτάθηκε από τον Πιέρ ντε Κουμπερτέν στο Ολυμπιακό Κογκρέσο το 1914 και έκανε το ντεμπούτο της στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αμβέρσα του Βελγίου το 1920.

Οι 5 δακτύλιοι συμβολίζουν τις 5 ηπείρους: Ασία, Ευρώπη, Αφρική, Αμερική και Αυστραλία. Πιστεύεται πως επιλέγηκαν τα συγκεκριμένα χρώματα των δακτυλίων επειδή ένα τουλάχιστον από αυτά τα χρώματα υπάρχει στην σημαία κάθε χώρας.

Κατά την τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων ο δήμαρχος της πόλης που φιλοξένησε τους Αγώνες παραδίδει την Ολυμπιακή Σημαία στο δήμαρχο της πόλης που θα φιλοξενήσει τους επόμενους Αγώνες.

Ολυμπιακή φλόγα

Το άναμμα μιας φλόγας κατά την έναρξη των Αγώνων, η οποία να μένει αναμμένη μέχρι το τέλος τους, ήταν μια παράδοση των αρχαίων Ελλήνων η οποία όμως αναβίωσε και στους σύγχρονους Αγώνες. Αρκετά πριν από την έναρξη κάθε Ολυμπιάδας, ανάβεται ο Ολυμπιακή φλόγα από τις ακτίνες του ήλιου στην αρχαία Ολυμπία, και μεταφέρεται από αθλητές και άλλα άτομα με τρέξιμο στην πόλη που θα φιλοξενήσει την Ολυμπιάδα.

Τα αγωνίσματα των Ολυμπιακών ΑγώνωνΤΑΧΥΤΗΤΕΣ Δρόμοι ταχύτητας (100μ. - 200μ. - 400μ.) Δρόμοι με εμπόδια (110μ. - 400μ. ανδρών & 100μ. - 400μ. γυναικών) Σκυταλοδρομίες

ΔΡΟΜΟΙ Δρόμοι μεσαίων αποστάσεων (800μ. - 1500μ.) 3000 μέτρα με φυσικά εμπόδια (στίπλ) Δρόμοι μεγάλων αποστάσεων (5000μ - 10000μ. - Μαραθώνιος: 42194μ)Μαραθώνιος βάδην

ΑΛΜΑΤΑ Άλμα σε μήκος Άλμα σε ύψος Άλμα εις τριπλούν Άλμα επί κοντώ

ΡΙΨΕΙΣ Σφαίρα Σφύρα Ακοντισμός Δισκοβολία

ΣΥΝΘΕΤΑ ΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑ Δέκαθλο Έπαθλο

Σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες

Ελλάδα – Αθήνα 1896Οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες μετά την μακροχρόνια παύση τους, έγιναν το 1896 στην Ελλάδα. Ο τόπος διεξαγωγής τους ήταν η Αθήνα και ήταν ένα από τα λαμπρότερα γεγονότα μετά τα άσχημα χρόνια που είχε περάσει η Ελλάδα.Σ’ αυτούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες προστέθηκε ένα νέο άθλημα που ονομάστηκε «Μαραθώνας».

Αυτό το άθλημα είχε επινοήσει ο Γάλλος Μισέλ Μπρέλ και το εισηγήθηκε στον Πιέρ ντε Κουμπερτέν.Το εμπνεύστηκε από ένα αρχαίο περιστατικό:

«Στις 13 Αυγούστου του 490 π.Χ. οι Αθηναίοι, υπό τον στρατηγό Μιλτιάδη, κατανίκησαν τους Πέρσες στον κάμπο του Μαραθώνα. Ένας οπλίτης ανέλαβε να φέρει το μήνυμα της νίκης στην Αθήνα. Ξεκίνησε φορτωμένος τα όπλα του και έκανε την διαδρομή τρέχοντας. Όταν έφτασε στο άστυ, αναφώνησε “Νενικήκαμεν” κι έπεσε νεκρός. Η μεταγενέστερη παράδοση τον θέλει να περνά από ένα σημείο, όπου χωρικοί του φώναζαν “Σταμάτα! Σταμάτα!”, για να μάθουν το αποτέλεσμα της μάχης. Η περιοχή ονομάστηκε Σταμάτα. Σε άλλο σημείο ο πρώτος μαραθωνοδρόμος κοντοστάθηκε να ανασάνει, γιατί κόντεψε να του βγει η ψυχή. Η περιοχή ονομάστηκε Ψυχικό.»

Μεγάλος πρωταγωνιστής των αγώνων ήταν ο Σπύρος Λούης ο οποίος κέρδισε τον πρώτο Μαραθώνα των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων.Ο Σπύρος Λούης σε 2 ώρες και 58 λεπτά τερμάτισε πρώτος με τα χειροκροτήματα 70.000 θεατών.

Πρώτοι στα μετάλλια ήρθαν οι ΗΠΑ με 11 χρυσά, 6 ασημένια και 2 χάλκινα, ενώ οι Έλληνες πήραν 10 χρυσά, 19 ασημένια και 18 χάλκινα.

Γαλλία – Παρίσι 1900Η χειρότερη Ολυμπιάδα από πλευράς οργάνωσης αφού τα παράπονα ήταν πάρα πολλά.

Δεν υπήρχε στάδιο να φιλοξενήσει τους Αγώνες και γι’ αυτό οι φίλαθλοι δεν ξεπέρασαν τους 2.000 - 3.000. Οι αθλητές έτρεχαν σε χορταριασμένο έδαφος και οι δίσκοι και τα ακόντια συνήθως κατέληγαν σε δέντρα της περιοχής με αποτέλεσμα να μην μπορούν να μετρηθούν οι βολές και οι ρίψεις.

Στα 400 μ. τον ρόλο των εμποδίων έπαιζαν τηλεφωνικοί στύλοι μήκους εννιά μέτρων. Στη δισκοβολία πολλές βολές δεν μετρήθηκαν γιατί ο δίσκος μπλεκόταν στα κλαριά των δένδρων που βρίσκονταν στην περιοχή.

Παρόλα τα προβλήματα, οι Αγώνες έμειναν γνωστοί λόγω της καθιέρωσης της συμμετοχής των γυναικών.

Μετάλλια:Πρώτοι ήρθαν οι Γάλλοι με 29 χρυσά, 41 ασημένια, 32 χάλκινα Δεύτερες οι ΗΠΑ.

Αγγλία – Λονδίνο 1908Σ’ αυτούς τους Ολυμπιακούς αγώνες συμμετείχαν 23 χώρες, 1.999 αθλητές και μόνο 36 αθλήτριες. Η οργάνωση των Βρετανών ήταν πολύ καλή.

Μετάλλια:Πρώτοι στα μετάλλια ήρθαν οι Βρετανοί με 56 χρυσά, 50 ασημένια και 39 χάλκινα. Η Ελλάδα κέρδισε 3 ασημένια και 1 χάλκινο.

Σουηδία – Στοκχόλμη 1912

Η Ολυμπιάδα της Στοκχόλμης είχε τον μεγαλύτερο σε χρόνο αγώνα πάλης στην ιστορία, μεταξύ του Εσθονού Κλάιν και του Φιλανδού Ασικαίνεο. Αναμετρήθηκαν επί 11 ώρες σε έναν απίστευτο αγώνα και έκαναν διαλείμματα κάθε μισή ώρα για να δροσιστούν εξαιτίας του καυτού ήλιου. Τελικά κέρδισε ο Εσθονός Κλάιν αλλά δεν μπόρεσε να αγωνιστεί στον τελικό.

Μετάλλια:Πρώτοι ήρθαν οι Σουηδοί με 24 χρυσά, 24 ασημένια και 17 χάλκινα, ενώ η Ελλάδα πανηγύρισε για τον Κώστα Τσικλητήρα που πήρε ένα μετάλλιο στο μήκος άνευ φόρας με άλμα 3,37μ. και ένα χάλκινο στο ύψος άνευ φόρας με άλμα 1,55μ.

Βέλγιο – Βρυξέλλες 1920Άψογη ήταν η διοργάνωση των Αγώνων στις Βρυξέλλες, με 2.543 αθλητές και 64 αθλήτριες.

Δεν απονεμήθηκαν χρυσά μετάλλια αλλά επίχρυσα για λόγους οικονομίας. Για πρώτη φορά έγινε έπαρση της Ολυμπιακής σημαίας και δόθηκε ο όρκος του αθλητή.

Μετάλλια:Πρώτες οι ΗΠΑ με 41 χρυσά, 27 ασημένια και 28 χάλκινα, ενώ η Ελλάδα πήρε ένα ασημένιο με την ομάδα βολής περιστρόφου.

Γαλλία – Παρίσι 1924Στην Ολυμπιάδα αυτή ακούστηκαν για πρώτη φορά οι ύμνοι της Ελλάδας σαν της χώρας όπου γεννήθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, της Γαλλίας ως διοργανώτριας και της Ολλανδίας ως επόμενης διοργανώτριας.

Μετάλλια:Πρώτες στα μετάλλια ήρθαν οι ΗΠΑ με 45 χρυσά, 27 ασημένια και 27 χάλκινα. Μετάλλιο πήρε και ο γλύπτης Δημητρίου που αναδείχτηκε νικητής με το έργο του ο δισκοβόλος.

Η.Π.Α - Λος Άντζελες 1932Οι Αμερικάνοι κατάφεραν να διοργανώσουν την καλύτερη έως τότε Ολυμπιάδα, παρά τις οικονομικές δυσκολίες που επικρατούσαν λόγω του οικονομικού κραχ του 1929.Στην τελετή έναρξης παρευρέθηκαν περίπου 100 000 θεατές ενώ καθημερινά παρακολουθούσαν40 000-80 000 θεατές.

Η πολύ καλή ποιότητα κατασκευής του στίβου έδωσε την ευκαιρία για πολύ καλές επιδόσεις και παγκόσμια ρεκόρ. Για πρώτη φορά κατά την απονομή των μεταλλίων, υψώθηκαν οι σημαίες των τριών πρώτων αθλητών ενώ ακούστηκε ο ύμνος του χρυσού ολυμπιονίκη.

Για πρώτη φορά μάλιστα ιδρύθηκε το ολυμπιακό χωριό, ένα χωριό αποκλειστικά για τους αθλητές ώστε να μειωθούν τα έξοδα διαμονής τους.

Γερμανία – Βερολίνο 1936

Την κήρυξη των Ολυμπιακών Αγώνων αυτή την φορά έκανε ο Αδόλφος Χίτλερ ενώ ταυτόχρονα 118.000 περιστέρια γέμισαν στον ουρανό.

Η ελληνική ομάδα ήταν πρώτη στην παρέλαση με επικεφαλή τον Σπύρο Λούη. Μπήκαν για πρώτη φορά στους Αγώνες η καλαθόσφαιρα, το κανό και η πετόσφαιρα.

Μετάλλια:Στα μετάλλια αυτή τη φορά πρώτοι ήταν οι Γερμανοί με 33 χρυσά, 26 ασημένια και 30 χάλκινα.

Η Ολυμπιάδα δεν υπολογίζεται και πολύ λόγω των συνθηκών της εποχής (ναζιστική Γερμανία, Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος).

Γι' αυτό το λόγο είναι και ιδιαίτερα σημαντική η νίκη του Αμερικανού Τζέσι Όουενς ο οποίος πήρε χρυσό μετάλλιο στα 100 μέτρα τρέξιμο, στα 200, στο μήκος και στα 4Χ100.

Αγγλία – Λονδίνο 1948Οι Ολυμπιακοί διοργανώθηκαν την εποχή που ο Β` Παγκόσμιος είχε πια τελειώσει. Οι Γερμανοί και οι Ιάπωνες είχαν αποκλειστεί από τους αγώνες ενώ υπήρχε ραδιοφωνική κάλυψη των αγώνων και φωτοφίνις στα αγωνίσματα δρόμων.

Μετάλλια:Στα μετάλλια και πάλι πρώτες οι ΗΠΑ με 38 χρυσά, 27 ασημένια και 19 χάλκινα.

Φινλανδία – Ελσίνκι 1952Η πρώτη συμμετοχή των αθλητών της Σοβιετικής Ένωσης σε Ολυμπιάδα. Αποθεώθηκαν από το κοινό μιας και κέρδισαν 22 χρυσά, 30 ασημένια και 19 χάλκινα μετάλλια.

Η Μαρτ Τζάκσον από την Αυστραλία κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στα 100 μέτρα. Όλοι οι συγχωριανοί της συγκεντρώθηκαν και πανηγύρισαν στην πλατεία του χωριού τρώγοντας 50 κιλά κέικ!

Τα αξιοσημείωτα των αγώνων:Ο Τσεχοσλοβάκος Εμίλ Ζάτοπεκ κατέπληξε στους αγώνες, αλλά και η σύζυγός του Ντάνα δεν πήγαινε πίσω αφού κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στον ακοντισμό.

Τ ην πρώτη πετυχημένη εμφάνιση του έκανε ο Μπομπ Ρίτσαρντς, ο "ιπτάμενος ιερέας" όπως ονομαζόταν αφού ήταν καθηγητής της Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας. Έγινε χρυσός νικητής στο άλμα επί κοντώ.

Στα αξιοσημείωτα των αγώνων επίσης περιλαμβάνεται το γεγονός ότι η βρετανική ολυμπιακή ομάδα κατόρθωσε να κατακτήσει το πρώτο και μοναδικό της, σε αυτούς τους αγώνες, χρυσό μετάλλιο, ένα τέταρτο πριν από την τελετή λήξεως των αγώνων.

Ιταλία – Ρώμη 1960Στην Ολυμπιάδα αυτή συμμετείχαν 4.738 άντρες και 610 γυναίκες από 83 χώρες.

Ο Αιθίοπας Μπεκίλα πήρε το χρυσό μετάλλιο στο μαραθώνιο τρέχοντας ξυπόλυτος!

Πρώτος στα 400 μέτρα τρέξιμο βγήκε ο Αμερικάνος Ντέιβις, πρώην μπασκετμπολίστας, ο οποίος μέχρι τα 26 του δεν είχε ασχοληθεί με τον στίβο!

Ο 20χρονος Κωνσταντίνος, διάδοχος του ελληνικού θρόνου, βγήκε πρώτος στην ιστιοπλοΐα.

Μετάλλια:Στα μετάλλια πρώτοι ήρθαν οι Σοβιετικοί με 43 χρυσά, 29 ασημένια, 31 χάλκινα ενώ ακολούθησαν οι Αμερικανοί με 34 χρυσά, 21 ασημένια και 16 χάλκινα.

Ισπανία – Μπαρσελώνα 1992Πολλά μετάλλια κατέκτησαν οι Ισπανοί αυτοί την φορά αλλά δεν πρώτευσαν.

Η Βούλα Πατουλίδου πήρε την πρώτη θέση στα 100 μέτρα με εμπόδια και ο Πύρρος Δήμας κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στην άρση βαρών φωνάζοντας : "Για την Ελλάδα".

Προσωπικότητες Σύγχρονών Ολυμπιακών ΑγώνωνΣπύρος Λούης: Ο νερουλάς από το Μαρούσι που ήταν ο νικητής του Μαραθώνιου δρόμου της Ολυμπιάδας του 1896, έκανε όλους τους Έλληνες ευτυχισμένους και περήφανους. Αποφάσισε να πάρει μέρος στους αγώνες για να εντυπωσιάσει την αγαπημένη του και να την πείσει να τον παντρευτεί!

Τζέϊμς Μπρένταν Κόννολλυ: Στις 6 Απριλίου 1896 στέφεται ο πρώτος ολυμπιονίκης των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων με την νίκη του στο τριπλούν.

Σαρλότ Κούπερ: Βρετανίδα τενίστρια. Η πρώτη γυναίκα χρυσή ολυμπιονίκης, στη 2η Ολυμπιάδα (Παρίσι 1900).

Οικογένεια Τέρβινεν: Οικογένεια από τη Φιλανδία που κατάφερε να κατακτήσει 3 Ολυμπιακά μετάλλια. Ο πατέρας Βέρνερ το 1906 κατάκτησε στην ελληνική δισκοβολία το 1ο μετάλλιο της Φινλανδίας στο στίβο και οι 2 γιοι του το 1932 πήραν το χρυσό στον ακοντισμό και το αργυρό στο δέκαθλο.

Πιέτρι Ντονάρτο: Ο Ιταλός φούρναρης, που πήρε μέρος στο Μαραθώνιο στην Ολυμπιάδα του 1908. Μπαίνοντας στο στάδιο άρχισε να παραπατάει από την εξάντληση ώσπου έπεσε. Οι κριτές τον βοήθησαν να σηκωθεί και να τερματίσει πρώτος, αλλά φυσικά ακυρώθηκε. Πήρε ωστόσο ένα βαρύτιμο κύπελλο για την ανακήρυξη του σαν του πιο δημοφιλή αθλητή.

Κωστής Τσικλητήρας: Η πιο μεγάλη και ευγενική μορφή του ελληνικού στίβου. Γεννήθηκε στην Πύλο το 1888, όπου υπάρχει ακόμα το ερειπωμένο -δυστυχώς- πατρικό του σπίτι. Μοναχοπαίδι, γιος γιατρού που τον προόριζε για διάδοχό του στο επάγγελμα, ασχολήθηκε από πολύ μικρός με τον αθλητισμό. Το 1908 κέρδισε δυο ασημένια μετάλλια στο ύψος και στο μήκος χωρίς φόρα. Το 1912 κέρδισε χρυσό μετάλλιο στο μήκος χωρίς φόρα.

Το χρυσό αυτό μετάλλιο ήταν το τελευταίο που πήρε η Ελλάδα στο στίβο, μέχρι να επαναλάβει αυτό τον άθλο η Βούλα Πατουλίδου μετά από 80 ολόκληρα χρόνια

(1992). Το παγκόσμιο ρεκόρ του στο μήκος χωρίς φόρα με 3,14μ. που έγινε το 1912 καταρρίφθηκε μετά από 50 χρόνια, το 1962. Ο σπουδαίος αυτός αθλητής πέθανε στην Αθήνα το 1913 από μηνιγγίτιδα.

RALLY

Tο Παγκόσμιο πρωτάθλημα Ράλι οδηγών ή αλλιώς Παγκόσμιο πρωτάθλημα Ράλι (Αγγλ: World Rally Championship), είναι πρωτάθλημα για επαγγελματίες οδηγούς αυτοκινήτων ράλι. Το πρώτο πρωτάθλημα, διεξήχθη το 1973. Φέτος, το WRC (εν συντομία στην Αγγλική γλώσσα), αποτελείται από 13 αγώνες και ο κάθε αγώνας διαρκούσε τρείς μέρες. Οι αγώνες ράλι μπορεί να έχουν χιόνι, χώμα και άσφαλτο.

Επίσης, τα αυτοκίνητα των εταιρειών και των οδηγών πρέπει να είναι πλήρως εξοπλισμένα πριν από κάθε αγώνα. Ένα αμάξι WRC μπορεί να στοιχίσει μέχρι και

1.000.000 λίρες, αλλά συνήθως κοστίζει από τις 500.000 μέχρι και τις 700.000 λίρες. Στο WRC υπάρχουν τέσσερις διαφορετικές κατηγορίες: Το World Rally Championship, όπου είναι η κορυφαία κατηγορία, το Super 2000 Rally

Championship, όπου είναι η κατηγορία για αυτοκίνητα 2.000 κυβικών, το Production World Rally Championship, όπου μπορούν να πάρουν μέρος μόνο αυτοκίνητα της κατηγορίας, Group N, και το τελευταίο το Junior World Rally Championship, όπου

συμμετέχουν οδηγοί με τα αυτοκίνητα τους, να φτάνουν μέχρι τα 1.600 κυβικά.

Τα πρώτα χρόνιαΤο πρώτο παγκόσμιο πρωτάθλημα ράλι έγινε το 1973, με πρώτο αγώνα στο Μόντε Κάρλο. Το Alpine Reanult, ήταν το πρώτο αυτοκίνητο που νίκησε στην ιστορία του Παγκοσμίου πρωταθλήματος. Ύστερα όμως, το αυτοκίνητο της Lancia, το Lancia

Stratos κατάφερε να αναδείξει ως πρωταθλήτρια κατασκευαστών για τρείς συνεχόμενες σεζόν τη Lancia. Από το 1980, το WRC βράβευε και τον οδηγό που νικούσε τον αγώνα με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί το Παγκόσμιο πρωτάθλημα

ράλλυ οδηγών.

Η Εποχή της Group B

Η ΕποχΗ δεκαετία του '80, ήταν "αφιερωμένη" στην Group B. Η Group B, αποτελούνταν από αμάξια με ισχυρούς υπερτροφοδοτούμενους κινητήρες και

τετρακίνηση. Το αμάξι που ξεχώρισε όμως ήταν αυτό της Audi quattro. Είχε κάνει μεγάλη επιτυχία, σε αυτήν την κατηγορία κατακτώντας δύο πρωταθλήματα κατασκευαστών το 1982 και το 1984, επίσης και οι οδηγοί του αυτοκινήτου

στάθηκαν τυχεροί, κερδίζοντας και αυτοί δύο πρωταθλήματα: το 1983 ο Χάνου Μίκολα και το 1984 ο Στιγκ Μπλόμκβιστ. Έχει περάσει και μια γυναίκα από το

τιμόνι του Audi, η Γαλλίδα, Μισέλ Μούτον η οποία έφτασε πολύ κοντά στο να πάρει τον παγκόσμιο τίτλο του 1984. Πέρα από τις επιτυχίες όμως, υπήρχαν και θάνατοι όπως αυτός του Ατίλιο Μπετέργκα όπου τράκαρε το 1985, με ενα Lancia 037, σε

ηλικία 32 ετών.

Peugeot-205, ένα από τα αυτοκίνητα που αγωνίστηκαν στο Group B

Το 1986, έκανε την εμφάνιση του, το μοντέλο της Lancia Delta S4, το οποίο για εκείνη την εποχή, ήταν ενα πολύ γρήγορο αυτοκίνητο. Άλλη μια χρονιά που, υπήρχε

ένα μοιραίο περιστατικό. Αυτό ήταν στο Ράλι Πορτογαλίας, όπου τρεις θεατές σκοτώθηκαν και 30 τραυματίστηκαν εξαιτίας του οδηγού, Χοακίν Σάντος ο οποίος

έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου του. Επίσης, την ίδια χρονιά ένας άλλος οδηγός, ο Τοιβόνεν και ο συνοδηγός του, ο Σέρτζιο Σέστο, βρέθηκαν αντιμέτωποι με τον

θάνατο όπου ο ένας πέθανε (ο συνοδηγός), όταν το αυτοκίνητο τους βρέθηκε στον γκρεμό. Λόγω των πολλών ατυχημάτων και θανάτων, η Ζίν - Μαρί Μπαλέστρε, η

οποία ήταν η διευθύντρια της Ομοσπονδίας του Μηχανοκίνητου Αθλητισμού (FISA), κατήργησε την κατηγορία των αυτοκινήτων Group B.

Η Εποχή της Group A

Έτσι, μετά την απαγόρευση των αυτοκινήτων Group B, άρχισε μια νέα εποχή: Αυτή της Group A. Αρχικά, το WRC "σχεδίαζε" να ασχοληθεί με αυτοκίνητα της κατηγορίας "S", αλλά απορρίφθηκε αυτή η απόφαση. Η

Εποχή της Group A, διήρκησε περίπου 7-10 χρόνια. Σε εκείνη την κατηγορία, έκαναν την εμφάνιση τους τα αυτοκίνητα της Σουμπαρού,

της Μιτσουμπίσι και ξανά της Τογιότα. Η κατασκευάστρια της Τογιότα, είχε στο ρόστερ της τον Ισπανό οδηγό, τον Κάρλος Σάινζ, παίρνοντας

δύο τίτλους το 1990 και το 1992. Το 1993, ο Σάινζ έφυγε και τον αντικατέστησε ο Κανκούνεν, ο οποίος κέρδισε την ίδια χρονιά τον

τέταρτο του τίτλο, και τον πρώτο της Τογιότα (κατασκευαστών). Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, οι επιτυχίες των Σουμπαρού και

Μιτσουμπίσι ήταν μεγάλες. Η Σουμπαρού είχε στην διαθεση της, τον Κόλιν Μακ Ρέι και κέρδισε τον πρωτο του τίτλο, και για τρείς

συνεχόμενες χρονιές τον τίτλο κατασκευαστών η Σουμπαρού. (1995 -1998). Από το 1996 μέχρι και το 1999, ο Τόμμι Μάκινεν, έγινε νέος

παγκόσμιος πρωταθλητής καΗ Εποχή των WRC αμαξιών

Η Εποχή των WRC αμαξιώνΑπό το 1997, τα αυτοκίνητα WRC αντικατέστησαν τα αυτοκίνητα της κατηγορίας "Α". Τέλος εποχής και για το Group A. Επιστρέφει ακόμη μία εταιρεία, η Πεζό η

οποία τελευταία φορά είχε αγωνιστεί στην κατηγορία "B", με το Πεζό - 205. Αυτή τη φορά επέστρεψαν με νέο μοντέλο, το Πεζό 206. Επίσης, εντάχθηκαν και νέοι επαγγελματίες οδηγοί. Ανάμεσα τους και ο Μάρκους Γκρόνχολμ, ο οποίος

συνεργάστηκε άψογα με την εταιρεία της Πεζό. Επίσης, η Σιτροέν μπαίνει ως κατασκευάστρια στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα Ράλι. Το Φόρντ κάνει για πρώτη

χρονιά, την εμφάνιση του με το μοντέλο της Ford Focus RS, που έκανε και αυτό επιτυχίες, χάρη στον Κόλιν Μακ Ρέι. Τα τελευταία χρόνια, πρωταθλήτριες ομάδες

κατασκευαστών βγαίνουν οι: Φόρντ και Σιτροέν.

Δομή

Το όριο των αγώνων της κάθε σεζόν, πρέπει να είναι στους 13. Οι επιτρεπτές συνθήκες είναι: Χιόνι, Χώμα και Άσφαλτος. Σε κάθε αγώνα που γίνεται και

ολοκληρώνεται, μοιράζονται βαθμοί, στον οδηγό και την ομαδα του. Οι βαθμοι που μπορούν να πάρουν (ανάλογα με την θέση που τερματίζουν) είναι:

• 1ος : 25 βαθμοί• 2ος : 18 βαθμοί• 3ος : 15 βαθμοί• 4ος : 12 βαθμοί• 5ος : 10 βαθμοί• 6ος : 8 βαθμοί• 7ος : 6 βαθμοί• 8ος : 4 βαθμοί• 9ος : 2 βαθμοί

• 10ος : 1 βαθμός

Μια σούπερ ειδική διαδρομή, στο Ράλι Αργεντινής με οδηγούς τον Λέμπ και τον Γκρόνχολμ.

Τα τελευταία χρόνια, οι ειδικές διαδρομές σε κάθε ράλι μπορούν να είναι από 15 έως και 35 στον αριθμό, που είναι κάτω των δύο χιλιομέτρων. Οι σούπερ ειδικές

διαδρομές όμως, μπορεί να είναι και 50 χιλιομέτρων. Η κάθε μέρα, ολοκληρώνεται (με τις διαδρομές συνολικά) στα 400 χιλιόμετρα. Πριν από την επίσημη εκκίνηση του

αγώνα, γίνονται τα λεγόμενα shakedowns, γνωστά και ως δοκιμές. Η επίσημη εκκίνηση αρχίζει την επόμενη μέρα (Παρασκευή) και τελειώνει την Κυριακή. Σε περίπτωση, που ένα αμάξι πάθει κάποια βλάβη, μεταφέρεται με φορτηγά οδικής

βοήθειας, προς το συνεργείο της ομάδας, όπου κατασκεύασε το αυτοκίνητο. Το κάθε σέρβις (Service), διαρκεί περίπου 45 λεπτά. Ύστερα, μετά το τέλος της ημέρας, τα αυτοκίνητα μπαίνουν μέσα σε ένα κλειστό πάρκο, όπου εκεί είναι ασφαλισμένα.

Mudial

Το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου, γνωστό στη χώρα μας και ως Μουντιάλ, αποτελεί την κορυφαία ποδοσφαιρική διοργάνωση του πλανήτη. Διεξάγεται κάθε τέσσερα χρόνια από το 1930, με διοργανώτρια την FIFA, και συμμετέχουν οι εθνικές ομάδες των χωρών - μελών της. Αφού δώσουν μία σειρά προκριματικών αγώνων, οι 32 καλύτερες αγωνίζονται στην τελική φάση για την κατάκτηση του βαρύτιμου τροπαίου.

Η επιτυχία των ολυμπιακών ποδοσφαιρικών τουρνουά του 1924 και του 1928 ώθησε τον τότε Πρόεδρο της FIFA, Ζιλ Ριμέ, να εισηγηθεί τη διοργάνωση ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου, ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Το 1ο Παγκόσμιο Κύπελλο Ανδρών έγινε πραγματικότητα το 1930 στην Ουρουγουάη, με νικήτρια την ομάδα της φιλοξενούσας χώρας.

Με την πάροδο του χρόνου, το Παγκόσμιο Κύπελλο κέρδισε την παγκόσμια αναγνώριση και σήμερα αποτελεί τη δεύτερη δημοφιλέστερη αθλητική διοργάνωση, μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

1ο Παγκόσμιο Κύπελλο (Ουρουγουάη, 1930)2ο Παγκόσμιο Κύπελλο (Ιταλία, 1934)3ο Παγκόσμιο Κύπελλο (Γαλλία, 1938)4ο Παγκόσμιο Κύπελλο (Βραζιλία, 1950)5ο Παγκόσμιο Κύπελλο (Ελβετία, 1954)6ο Παγκόσμιο Κύπελλο (Σουηδία, 1958)7ο Παγκόσμιο Κύπελλο (Χιλή, 1962)8ο Παγκόσμιο Κύπελλο (Αγγλία, 1966)9ο Παγκόσμιο Κύπελλο (Μεξικό, 1970)10ο Παγκόσμιο Κύπελλο (Γερμανία, 1974)11ο Παγκόσμιο Κύπελλο (Αργεντινή, 1978)12ο Παγκόσμιο Κύπελλο (Ισπανία, 1982)13ο Παγκόσμιο Κύπελλο (Μεξικό, 1986)14ο Παγκόσμιο Κύπελλο (Ιταλία, 1990)15ο Παγκόσμιο Κύπελλο (ΗΠΑ, 1994)16ο Παγκόσμιο Κύπελλο (Γαλλία, 1998)17ο Παγκόσμιο Κύπελλο (Ιαπωνία - Νότιος Κορέα, 2002)18ο Παγκόσμιο Κύπελλο (Γερμανία, 2006)

CHAMPIONS LEAGUE

ΘΕΣΜΟΣ

Ο θεσμός έχει μακρά και συναρπαστική ιστορία. Πενήντα χρόνια δυνατού συναγωνισμού που

έχουν αναδείξει νικητές απ'όλα τα μήκη και πλάτη της Ευρώπης.

Κάνοντας μια αναδρομή στην ιστορία του Champions League, είναι δυνατόν να εντοπίσουμε

περιόδους που συγκεκριμένες ομάδες ή χώρες κυριάρχησαν στη διοργάνωση, και μετά

ξεπεράστηκαν από κάποια ή κάποιες άλλες ομάδες. Μετά απ'αυτό είναι εύκολο να χωρίσουμε

το Κύπελλο Ευρώπης και το Champions League σε περιόδους:

- Πρώτη Εποχή της Ρεάλ Μαδρίτης (1955 έως 1960)

Η Ρεάλ Μαδρίτης κυριάρχησε στις πέντε πρώτες διοργανώσεις, και η ομάδα των Ντι

Στέφανο, Πούσκας, Τζεντόλ, Ντελ Σολ και Σανταμαρία κέρδισε άνετα και τους πέντε πρώτους

τελικούς. Αν και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και κάποιες Ιταλικές ομάδες προέβαλλαν κάποια

αντίσταση στα τέλη της δεκαετίας του 1950, η Αεροπορική τραγωδία του Μονάχου του 1958,

αλλά και ο ανορθόδοξος και αριστοκρατικός τρόπος παιχνιδιού της Ρεάλ συνέβαλαν στο να

μην υπάρχει στη πραγματικότητα συναγωνισμός για το τρόπαιο.

Το αποκορύφωμα της χρονικής αυτής περιόδου ήταν ο περίφημος τελικός του 1960 για το

Κύπελλο Ευρώπης, στο Χάμπτεν Παρκ τηςΓλασκόβης, στη Σκωτία. Σε αυτόν τον τελικό,

η Ρεάλ Μαδρίτης συνέτριψε τη δυτικογερμανική Άιντραχτ Φρανκφούρτης με 7-3, μπροστά

στις κάμερες του τηλεοπτικού δικτύου BBC και άλλων τηλεοπτικών καμερών του δικτύου

της Eurovision. Τον τελικό παρακολούθησαν 135.000 άνθρωποι, αριθμός που αποτελεί

ακόμα ρεκόρ προσέλευσης σε τελικό Κυπέλλου Ευρώπης ή Τσάμπιονς Λιγκ.

- Μπενφίκα και Μίλαν κυρίαρχοι, παρά την ισπανική νίκη στον έκτο τελικό (1955 έως 1960)

Η κυριαρχία της Ρεάλ Μαδρίτης ανακόπηκε από τους μεγαλύτερους εγχώριους αντιπάλους

της, την ομάδα της Μπαρτσελόνα, από τον πρώτο γύρο της διοργάνωσης του 1961. Η Barça

έφτασε στον τελικό στο στάδιο Wankdorf στη Βέρνη της Ελβετίας, όπου ηττήθηκε από την

πορτογαλική Μπενφίκα, η οποία διατήρησε τα σκήπτρα και την επόμενη χρονιά, με αντίπαλο

στον τελικό του Άμστερνταμ τη Ρεάλ και με σκορ 5-3.

Η Μπενφίκα έφτασε για τρίτη φορά σε τελικό το 1963, έχασε όμως από τη Μίλαν, της οποίας

η αντίπαλος Ίντερ, κέρδισαν το τρόπαιο τα έτη1964 και 1965 με νίκες επί της Ρεάλ Μαδρίτης

και επί της Μπενφίκα στην πορεία. Η διοργάνωση του 1965 έμεινε στην ιστορία κυρίως λόγω

του διαβόητου ημιτελικού, ανάμεσα στην Ίντερ και τη Λίβερπουλ, υπό τη σκιά των κατηγοριών

για δωροδοκία από ιταλικής πλευράς στη νίκη εντός έδρας με 3-0, στο στάδιο Σαν Σίρο του

Μιλάνου.

Αυτή η εποχή τελείωσε με πρωταθλήτρια την Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία νίκησε την Ίντερ στον

ημιτελικό του 1966, πριν φτάσει στην κατάκτηση του 6ου Ευρωπαϊκού Κυπέλλου της,

αντιμετωπίζοντας την Παρτιζάν Βελιγραδίου στο Στάδιο του Βασιλιά Μπωντουέν,

στις Βρυξέλλες (τότε ονομαζόταν Στάδιο Χέυζελ). Από την μεγάλη ομάδα του '50, μόνο

ο Πάκο Τζέντο έπαιξε και στους 6 νικηφόρους τελικούς.

- Δύο βρετανικές νίκες (1967 καί 1968)

Το 1967, η Σέλτικ έγινε η πρώτη βρετανική ομάδα που κέρδισε την διοργάνωση, νικώντας

την Ίντερ στο Εστάντιο Νασιονάλ, στη Λισαβώνα τηςΠορτογαλίας. Η ομάδα, η οποία έγινε

γνωστή με το όνομα Λέοντες της Λισαβώνας, με προπονητή τον Jock Stein, απαρτιζόταν από

παίκτες που γεννήθηκαν στη Γλασκόβη.

Έπειτα από έναν χρόνο, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έγινε η πρώτη αγγλική ομάδα που κέρδισε

το Κύπελλο, με νίκη επί της πορτογαλικήςΜπενφίκα, με 4-1 στην παράταση στο Στάδιο

Γουέμπλεϊ.

Ο θρίαμβος για τη Μάντσεστερ ήρθε μία δεκαετία μετά την αεροπορική τραγωδία

στο Μόναχο και χαροποίησε τους φιλάθλους της και κυρίως τον προπονητή Ματ Μπάσμπι, ο

οποίος αργότερα χρίστηκε Ιππότης (CBE - Commander of the British Empire) από

τη Βασίλισσα της Αγγλίας.

- Ολλανδική κυριαρχία (1969 ως 1973)

Το ευρωπαϊκό κύπελλο την τελευταία δεκαετία ήταν υπόθεση τριών ομάδων κάθε μια από τις

οποίες κέρδισε 3 τελικούς και όλες βρισκόντουσαν πάντα στις τελικές φάσεις της

διοργάνωσης.

Ο πρώτος Ολλανδικός σύλλογος που πρωταγωνίστησε στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις ήταν

ο Άγιαξ, που αρχικά έχασε το 1969 στον τελικό με τη Μίλαν και μετά αναγκάστηκαν να δουν

την ανταγωνιστική ως προς αυτούς, Φέγενορντ να κατακτά τον ίδιο τίτλο τη χρονιά 1970.

Ύστερα από την παρουσία των Γιόχαν Κρόιφ, Μπάρι Χούλσοφ, Ρουντ Κρολ, Γιόχαν

Νέεσκενς, Άρι Χάαν, Gerrie Mühren και Πιετ Κάιζερ που έθεσε τις βάσεις για αυτό που

σήμερα αποκαλείται ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο (Total Football), ο Άγιαξ κυριάρχησε για τρεις

χρονιές αρχικά νικώντας τον Παναθηναϊκό (τη μόνη ελληνική ομάδα μέχρι στιγμής που έχει

αγωνιστεί στο τελικό του Κυπέλλου πρωταθλητριών), την Ίντερ και τηΓιουβέντους.

Ο κάθε παίκτης ξεχωριστά μπορούσε να προσαρμοστεί στο παιχνίδι σε διαφορετικές θέσεις

και ρόλους. Δημιουργία του Ρίνους Μίχελς, ο Άγιαξ φαινόταν αήττητος μέχρι το 1973.

- Η άνοδος της Μπάγερν (1974 ως 1976)

Η Μπάγερν Μονάχου έγινε ο επόμενος σύλλογος που κυριάρχησε στη διοργάνωση,

κερδίζοντας το τρόπαιο τρεις συνεχόμενες φορές στα μέσα της δεκαετίας του 1970.

Με αρχηγό τον Φραντς Μπεκενμπάουερ και με παίκτες όπως οι Σεπ Μάιερ, Γκερντ Μίλερ,

Ούλι Χένες και Πάουλ Μπράιντερ, η Μπάγερν συνέχισε το Ολοκληρωτικό Ποδόσφαιρο,

προσθέτοντας τη δικιά της εκδοχή στην συνέπεια και την οργάνωση, δημιουργώντας έτσι ένα

εκρηκτικό μίγμα.

Αφού νίκησε πρώτα την Ατλέτικο Μαδρίτης το 1974, η Μπάγερν νίκησε και τη Λιντς

Γιουνάιτεντ 2-0 σε έναν κακόθυμο, επηρεασμένο από το κοινό τελικό στο Parc des Princes,

στο Παρίσι το 1975, και τελικά την Σεντ Ετιέν στο Χάμπτεν Παρκ στη Γλασκώβη το 1976.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός οτι σε κανένα απο τα τρία αυτά συνεχή έτη που η Βαυαρική

ομάδα κυριάρχησε στην ευρώπη, δεν κατάφερε να στεφθεί πρωταθλήτρια Γερμανίας,

χάνοντας τον τιτλο απο μια άλλη πολύ μεγάλη ομάδα της εποχής, την Μπορούσια

Μενχενγκλάντμπαχ.

- Η επικράτηση της Αγγλίας (1977 ως 1984)

Το 1977 η Λίβερπουλ, σηματοδότησε την έναρξη της επικράτησης Αγγλικών συλλόγων στη

διοργάνωση. Αγγλικές ομάδες επικράτησαν με συνολικά επτά νίκες μέσα σε οχτώ χρόνια. Η

Λίβερπουλ το 1977, νίκησε την Μπορούσια Μένχενγκλαμπαχτ 3-1 στη Ρώμη και

το 1978διατήρησε το τρόπαιο με νίκη επί της Κλαμπ Μπριζ στο Στάδιο Γουέμπλεϊ.

Η Λίβερπουλ έχασε στον πρώτο γύρο της διοργάνωσης του 1979 από την Νότιγχαμ

Φόρεστ η οποία και κατέκτησε το τρόπαιο σε μία εντυπωσιακή άνοδο στην κορυφή του

Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Η Φόρεστ νίκησε τη Σουηδική Μάλμε ΦΦ, 1-0, στον τελικό που

έγινε στοΜόναχο. Τον επόμενο χρόνο υπερασπίστηκε το τρόπαιο έναντι

του Αμβούργου στη Μαδρίτη με το ίδιο σκορ και έγινε η μόνη ομάδα που έχει κερδίσει το

Ευρωπαϊκό κύπελλο περισσότερες φορές από ότι το εγχώριο πρωτάθλημά της. Η Λίβερπουλ

επέστρεψε στον τελικό το 1981όπου κατέκτησε το τρόπαιο για τρίτη φορά με νίκη τους

στο Παρίσι επί της Ρεάλ Μαδρίτης.

Το 1982 η Άστον Βίλα της πόλης του Μπέρμινχαμ, κέρδισαν την Μπάγερν Μονάχου 1-0 στο

Στάδιο Φέγιενορντ στο Ρότερνταμ. Το Αμβούργοήταν πρωταθλήτρια το 1983 και την επόμενη

χρονιά η Λίβερπουλ επέστρεψε στον τελικό οπότε και νίκησε τη Ρόμα στη διαδικασία των

πέναλτι. Η Λίβερπουλ τον επόμενο χρόνο ήταν και πάλι στον τελικό για να υπερασπιστεί τον

τίτλο της, αλλά ηττήθηκε από τη Γιουβέντους σε ένα παιχνίδι που επισκιάστηκε τελείως από

τον θάνατο 39 θεατών - Ιταλοί στην πλειοψηφία τους. Το γεγονός έμεινε γνωστό ως

η τραγωδία του Χέιζελ. Όλες οι αγγλικές ομάδες τιμωρήθηκαν με πενταετή αποκλεισμό από

κάθε Ευρωπαϊκή διοργάνωση ενώ η Λίβερπουλ αποκλείστηκε για έξι χρόνια.

- Στεαουά, Πόρτο και Αϊντχόφεν (1986 ως 1988)

Με τις Αγγλικές ομάδες εκτός διοργάνωσης, η επικράτηση τους έλαβε τέλος. Τα επόμενα

χρόνια μετά την τραγωδία του Χέιζελ, το Ευρωπαϊκό Κύπελλο διεκδικήθηκε από

Ευρωπαϊκούς συλλόγους που δεν είχαν καταφέρει να διαγράψουν μεγάλες πορείες στις

προηγούμενες χρονιές της διοργάνωσης. Το 1986, 1987 και 1988 η Στεάουα

Βουκουρεστίου της Ρουμανίας, η ΦΚ Πόρτο και η PSV Αϊντχόβεν αντίστοιχα, κατέκτησαν το

τρόπαιο. Ο τελικός μεταξύ Μπάγερν Μονάχου και ΦΚ Πόρτο θεωρείται από τους πιο

αγωνιστικούς της διοργάνωσης.

- Μίλαν και Ερυθρός Αστέρας Βελιγραδίου (1989 ως 1991)

Η Μίλαν, ένας από τους πιο διάσημους ποδοσφαιρικούς συλλόγους στον κόσμο, κατάκτησε

το Ευρωπαϊκό Κύπελλο το 1989 και το διατήρησε την επόμενη χρονιά. Έχασε την ευκαιρία

για μία τρίτη συνεχόμενη Ευρωπαϊκή στέψη το 1991, όταν το τρόπαιο πήγε στους

πρωταθλητές του Γιουγκοσλάβικου πρωταθλήματος, τον Ερυθρό Αστέρα Βελιγραδίου που

νίκησαν την Μαρσέϊγ στα πέναλτι μετά από μία ισοπαλία χωρίς γκολ. Ο τελικός του 1991 ήταν

επίσης ο μόνος τελικός στην περίοδο 1989-1990 στον οποίο απέτυχε να συμμετάσχει κάποια

Ιταλική ομάδα.

Ο αποκλεισμός των Αγγλικών συλλόγων από το Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο άρθηκε για την

περίοδο 1990-1991, αλλά η πρωταθλήτρια Αγγλίας Λίβερπουλ δεν μπόρεσε να αγωνιστεί στο

Ευρωπαϊκό Κύπελλο επειδή έπρεπε να εκτίσει έναν επιπλέον χρόνο ποινής.

- Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία και Ολλανδία στο προσκήνιο (1992 ως 1996)

Οι Αγγλικοί οι σύλλογοι επέστρεψαν στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στις αρχές της δεκαετίας

του 1990, αλλά καμία δεν έφτασε στην τελική οκτάδα. Η Άρσεναλ (1991-92), η Λιντς

Γιουνάιτεντ (1992-93), η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (1993-94 και 1994-95) και η Μπλάκμπερν

Ρόβερς(1995-96), δεν μπόρεσαν να επανέλθουν στην Ευρωπαϊκή διοργάνωση, χάνοντας

εύκολα από πολύ ασθενέστερες ομάδες. Αυτό οφειλόταν κατά ένα μεγάλο ποσοστό και στον

κανόνα των τριών ξένων που απέτρεπε τις ομάδες να χρησιμοποιήσουν μερικούς από τους

βασικούς παίκτες τους.

Το 1992, ο τελικός της διοργάνωσης έλαβε χώρα στο Στάδιο Γουέμπλεϊ και το τρόπαιο

κέρδισε η Μπαρτσελόνα. Η Μαρσέιγ κέρδισε τον τελικό του 1993, αλλά αργότερα

αποκλείστηκε από την υπεράσπιση του τροπαίου εξαιτίας του υποβιβασμού της στη δεύτερη

κατηγορία του Γαλλικού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου λόγω σκανδάλου που ξέσπασε για

στημένα παιχνίδια και πλασμαστικές δηλώσεις οικονομικών στοιχείων. Στο μεταξύ, ο τελικός

του 1994 βρήκε την Μπαρτσελόνα να χάνει από τη Μίλαν 4-0. Η τελευταία, έφτασε και στον

επόμενο τελικό αλλά έχασε 1-0 από τον Άγιαξ. Ο Άγιαξ έφτασε και στον τελικό του 1996, αλλά

έχασε από τη Γιουβέντους στη διαδικασία των πέναλτι.

Εκείνη την περίοδο η υπόθεση Μποσμάν ήρθε για να αλλάξει δραστικά την εικόνα του

Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Η απόφαση επί αυτής, επέτρεψε σε παίκτες των οποίων το

συμβόλαιο έχει λήξει, να μεταφέρονται ελεύθερα σε ομάδες κρατών μελών της Ευρωπαϊκής

Ένωσης. Επίσης, μια εξίσου μεγάλη συνέπεια που είχε η απόφαση, ήταν το ότι οι παίκτες

μιας ομάδας που προέρχονταν από την Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν αριθμούνταν ως ξένοι,

εφόσον ο σύλλογος ήταν κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

- Η Γερμανική και η Ισπανική επιτυχία (1997 και 1998)

Η Μπορούσια Ντόρτμουντ μπήκε στη λίστα των Πρωταθλητών Ευρώπης το 1997 όταν

νίκησαν τη Γιουβέντους στον τελικό έχοντας ήδη αποκλείσει την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στον

ημιτελικό. Αλλά η σεζόν 1996-1997 ήταν περίοδος προόδου για τους Αγγλικούς συλλόγους,

επειδή η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ήταν η πρώτη αγγλική ομάδα που προκρίθηκε στην τελική

οκτάδα στην περίοδο μετά το Χέιζελ.

Τη σεζόν 1997-1998, επιτράπηκε η συμμετοχή σε μερικούς δευτεραθλητές Ευρωπαϊκών

πρωταθλημάτων μετά από πιέσεις στην ΟΥΕΦΑ. Το1998 ο τίτλος πήγε στη Ρεάλ

Μαδρίτης για έβδομη φορά μετά από 32 χρόνια.

- Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ επιστρέφει το Κύπελλο στην Αγγλία (1999)

Η περίοδος 1998-99 θα μείνει αξέχαστη για το τρεμπλ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το οποίο

ολοκληρώθηκε με την δραματική νίκη 2-1 επι τηςΜπάγερν Μονάχου στις καθυστερήσεις, και

ενώ το γκολ του Mario Basler φαινόταν να δίνει την νίκη στους Γερμανούς. Όμως ο διαιτητής

έδειξε 3 λεπτά επιπλέον χρόνου στα οποία ο Τέντι Σέρινγκχαμ ισοφάρισε και το παιχνίδι

έμοιαζε να οδηγείται στην παράταση. Τότε ο Όλε Γκούναρ Σόλτσκιερ σκόραρε το νικητήριο

γκολ για την Γιουνάιτεντ και έγραψε ιστορία. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έγινε ο πρώτος

σύλλογος που κατάκτησε το τρεμπλ: Πρωτάθλημα Πρέμιερ Λιγκ, Κύπελλο Αγγλίας Κύπελλο

Πρωταθλητριών Ευρώπης και έγιναν πρωταθλητές Ευρώπης για πρώτη φορά από το 1968.

Ήταν η πρώτη φορά που ένας αγγλικός σύλλογος κέρδιζε το Κύπελλο Πρωταθλητριών

Ευρώπης μετά την επιτυχία της Λίβερπουλ το 1984.

-Νέα χιλιετία, παλιοί πρωταθλητές (2000 -2009)

Το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών του 21ου αιώνα το κέρδισε η Ρεάλ Μαδρίτης,

πρωταθλήτρια Ισπανίας, που επικράτησε της δευτεραθλήτριας του Ισπανικού

πρωταθλήματος, της Βαλένθια, με 3-0. Η διοργάνωση της περιόδου 1999-2000 ήταν επίσης η

πρώτη στην οποία μπορούσαν να συμμετάσχουν περισσότερες από δύο ομάδες από κάποια

εθνικά πρωταθλήματα. Από τα τρία κορυφαία πρωταθλήματα, όπως κατατάχθηκαν από την

UEFA, μπορούσαν να συμμετάσχουν τέσσερις ομάδες, ενώ από τα τρία αμέσως επόμενα

κορυφαία πρωταθλήματα μπορούσαν να συμμετάσχουν τρεις ομάδες.

Η Μπάγερν Μονάχου κατέκτησε τον τίτλο το 2001, ενώ η Ρεάλ Μαδρίτης κατέκτησε ξανά τον

τίτλο (για ένατη φορά) το 2002. Η ηττημένη ομάδα στον τελικό του 2002, η γερμανική Μπάγερ

Λεβερκούζεν, έγινε η μόνη φιναλίστ σε τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών που ποτέ δεν είχε

κατακτήσει το πρωτάθλημα στη χώρα της. Ο τελικός του 2003 διεξήχθη στην Αγγλία, αλλά

νικήτρια ήταν η ομάδα της Μίλαν από την Ιταλία. Το 2004 η ΦΚ Πόρτο επικράτησε της ΑΣ

Μονακό με 3-0 και κέρδισε το Κύπελλο Ευρώπης, ενώ το 2005 η Λίβερπουλ Φ.Κ Λίβερπουλ

έφτασε στον τελικό για πρώτη φορά από το 1985 και η Μίλαν για δεύτερη φορά μέσα σε τρία

χρόνια. Η Λίβερπουλ επικράτησε της Μίλαν σε μια από τις μεγαλύτερες ανατροπές στην

ιστορία του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Παρά το 0-3 του ημιχρόνου, η Λίβερπουλ έβαλε τρία

γκολ σε έξι λεπτά και ισοφάρισε το σκορ για να οδηγήσει το παιχνίδι στην παράταση. Έτσι,

αφού στην παράταση δεν σημειώθηκαν γκολ, η Λίβερπουλ κέρδισε στην ψυχοφθόρα

διαδικασία των πέναλτι με 3-2.

Το 2006 πρωταθλήτρια στέφθηκε η Μπαρτσελόνα επικρατώντας επί της Άρσεναλ με 2-1, ενώ

το 2007 επαναλήφθηκε ο τελικός του 2005, στοΟλυμπιακό Στάδιο της Αθήνας αλλά με

διαφορετική έκβαση. Η Μίλαν νίκησε αυτή τη φορά τη Λίβερπουλ με 2-1.

Το 2008 η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έγινε η νέα πρωταθλήτρια Ευρώπης,αφού νίκησε

την Τσέλσι(που αγωνιζόταν για πρώτη φορά σε τελικόΤσάμπιονς Λιγκ) στα πέναλτι με 6-5 και

αφού ο κανονικός αγώνας έληξε 1-1,με το σκορ να μην αλλάζει ούτε στην παράταση.

Η Μπαρτσελόνα κατέκτησε το τρόπαιο για τρίτη φορά στην ιστορία της νικώντας την

Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στον τελικό στη Ρώμη, που έγινε στις 27 Μαΐου του 2009.[1]

Το 2010, η Ιντερ Μιλάνου με προπονητή τον Μουρίνιο κατέκτησε το τρόπαιο για το 2010,

μετα απο 45 χρόνια, για τρίτη φορά στην ιστορία της, επικρατώντας με 2-0 επι της Μπάγερν

Μονάχου με δυο γκολ του Αργεντίνου επιθετικού Ντιέγκο Μιλίτο [2]

Το 2011 η Μπαρτσελόνα ξανα έγινε πρωταθλήτρια Ευρώπης για 4η φόρα επικρατώντας

της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με 3-1 .

H διοργάνωση Champions League, αρχικά γνωστή ως European Champion Clubs'

Cup (Κύπελλο Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης) ή απλά European Cup (Ευρωπαϊκό

Κύπελλο), ξεκίνησε την ποδοσφαιρική σεζόν 1955/56 έχοντας ένα σύστημα νοκ άουτ δύο

αγώνων, όπου οι ομάδες θα έπαιζαν ένα ματς εντός και ένα εκτός έδρας. Η ομάδα με το

μεγαλύτερο αθροιστικά σκορ προκρινόταν για τον επόμενο γύρο. Μέρος μπορούσαν να

πάρουν μόνο οι σύλλογοι που κέρδισαν το εθνικό τους πρωτάθλημα καθώς και ο τρέχων

κάτοχος του κυπέλλου.

Ο τρόπος διεξαγωγής και το όνομα άλλαξαν κατά την περίοδο 1992/93, και μετά από αρκετές

και ριζοσπαστικές αλλαγές στα χρόνια που μεσολάβησαν, σήμερα η διοργάνωση αποτελείται

από τρεις προκριματικούς γύρους, μια φάση ομίλων (όπου οι ομάδες αντιμετωπίζουν κάθε

άλλη ομάδα του ομίλου εντός και εκτός έδρας) και ακολουθούν τέσσερις γύροι αγώνων νοκ

άουτ. Όλοι οι προκριματικοί και οι νοκ-άουτ αγώνες είναι διπλοί, εκτός από τον τελικό, ο

οποίος είναι ένας μόνο αγώνας και διεξάγεται σε προκαθορισμένο τόπο διεξαγωγής.

Η Ρεάλ Μαδρίτης έχει κατακτήσει αυτό το κύπελλο 9 φορές. Ακολουθούν η Μίλαν (7

Τίτλοι),Λίβερπουλ (5 Τίτλοι), Μπάγερν Μονάχου, Άγιαξ (4 τίτλοι) και Μπαρτσελόνα (4 τίτλοι).

Η νικήτρια ομάδα παίρνει στην κατοχή της το τρόπαιο στην τελετή απονομής, μετά τη λήξη

του τελικού, αλλά πρέπει να το επιστρέψει στα αρχηγεία της UEFA 2 μήνες πριν από τον

τελικό της επόμενης χρονιάς. Η UEFA δίνει στους νικητές ένα ένα αντίγραφο του τροπαίου,

μικρότερων διαστάσεων από το αυθεντικό, το οποίο οι ομάδες κρατούν μόνιμα. Επιπλέον, οι

ισχύοντες κανονισμοί της οργάνωσης επίσης δηλώνουν πως το αυθεντικό τρόπαιο

απονέμεται μόνιμα σε μία ομάδα η οποία κερδίζει τον διαγωνισμό για τρεις συνεχόμενες

σεζόν ή το έχει κερδίσει πέντε φορές συνολικά.

Πέντε ομάδες έχουν απονεμηθεί με το κυρίως τρόπαιο μέχρι τώρα:

Η Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία κέρδισε τις πέντε πρώτες οργανώσεις μεταξύ 1956-1960,

Ο Άγιαξ, που κέρδισε τρεις συνεχόμενες φορές από 1971-73,

Η Μπάγερν Μονάχου, νικήτρια των επόμενων τριών οργανώσεων από 1974-76,

Η Μίλαν, που κέρδισε για 5η φορά το 1994, και πρόσφατα

Η Λίβερπουλ, που το 2005 κέρδισε για 5η συνολικά φορά.

Επειδή η Λίβερπουλ κράτησε το τρόπαιο το 2005, ένα νέο δημιουργήθηκε για τη διοργάνωση

του 2005-2006.

Τα έσοδα του Champions League!

Πολλές ανακρίβειες ακούγονται κατά καιρούς για τα έσοδα από το Τσάμπιονς Λιγκ. Πόσα παίρνεις με το που μπαίνεις στους ομίλους; Πόσα δίνει κάθε ματς των ομίλων; Πόσα δίνει η νίκη; Πόσα είναι τα έσοδα του τηλεοπτικού market pool;

Γι’ αυτό κι εμείς εδώ στο transfernews, θα ξεφύγουμε (και πάλι) από το κύριο θέμα μας και θα σας παρουσιάσουμε τα επίσημα στοιχεία της Ουέφα, για να… διαλυθούν όλες οι απορίες σας και να μην ακούτε τον κάθε ένα που φουσκώνει ή ξεφουσκώνει τα νούμερα όποτε και όπως θέλει.

1) Σε αυτούς που αποκλείστηκαν στις τρεις πρώτες προκριματικές φάσεις του Τσάμπιονς Λιγκ, μοιράζονται συνολικά 13.300.000 ευρώ.

2) Για κάθε ομάδα από τις 20 ομάδες που πήραν μέρος στην προκριματική φάση play-off του Τσάμπιονς Λιγκ, δόθηκε το ποσό των 2.100.000 ευρώ.

3) Οι 32 ομάδες που μπήκαν στους ομίλους μοιράστηκαν το ποσό των 754.1 εκατ. ευρώ.

4) Τέλος ένα ποσό την τάξης των 69.9 εκατ. ευρώ μοιράστηκε σε Ομοσπονδίες για να δοθεί στις ομάδες που δεν αγωνίστηκαν στο Τσάμπιονς Λιγκ, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί σε προγράμματα ανάπτυξης ακαδημιών.

Αυτή ήταν η σούμα από όλο το… χρήμα που έπεσε. Από τα προκριματικά μέχρι τέλους. Πάμε τώρα να αναλύσουμε ειδικότερα τα έσοδα των ομάδων από την είσοδο στους ομίλους κι έπειτα.

Από τα περσινά 754.100.000 ευρώ που μοιράστηκαν στους 32 που μπήκαν στους ομίλους, τα 341.100.000 ευρώ προήλθαν από το tv market pool και τα υπόλοιπα 413.000.000 ευρώ είναι στάνταρ ποσά από την είσοδο στους ομίλους, για κάθε νίκη – ισοπαλία και τις προκρίσεις στην επόμενη φάση. Αναλυτικά αυτά τα 413.000.000 ευρώ:

1) Κάθε ομάδα από τις 32 που μπαίνει στους ομίλους παίρνει 3.900.000 ευρώ.

2) Για κάθε αγώνα στη φάση των ομίλων, της δίνεται έξτρα 550.000 ευρώ. Δηλαδή 3.300.000 ευρώ.

3) Για κάθε νίκη 800.000 ευρώ και για κάθε ισοπαλία 400.000 ευρώ.

Συμπέρασμα; Αν μπεις στους ομίλους 7.200.000 τα παίρνεις κατευθείαν και ότι πάρεις από τις νίκες και τις ισοπαλίες που θα πετύχεις. Από κει και ύστερα.

1) Όποιος προκρίνεται στη φάση των 16 (οι δύο πρώτοι δηλαδή κάθε ομίλου) λαμβάνουν έξτρα 3.000.000 ευρώ.

2) Όποιος προκρίνεται στη φάση των 8 λαμβάνει έξτρα 3.300.000 ευρώ.

3) Όποιος προκρίνεται στη φάση των 4 λαμβάνει έξτρα 4.200.000 ευρώ.

4) Ο φιναλίστ 5.600.000 ευρώ και ο νικητής 9.000.000 ευρώ.

Το tv market pool που πέρυσι ήταν 341.100.000 ευρώ, δεν είναι ίδιο πάντα και αλλάζει ανάλογα με τις ομάδες που λαμβάνουν μέρος στο Τσάμπιονς Λιγκ κάθε χρόνο.

Πέρυσι για παράδειγμα που ο ΠΑΟΚ δεν κατάφερε να περάσει στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, ο Παναθηναϊκός ως μόνος εκπρόσωπος της Ελλάδας, πήρε από το tv market pool το ποσό των 14.370.000 ευρώ!

Κάτι αντίστοιχο θα γίνει και φέτος με τον Ολυμπιακό. Ο αποκλεισμός του Παναθηναϊκού από την Οντένσε, δίνει απλόχερα στον «αιώνιο» αντίπαλό ολόκληρο το tv market pool της χώρας μας.

Ο Παναθηναϊκός πέρυσι πήρε 22.370.000 ευρώ παρά την τραγική του πορεία στο Τσάμπιονς Λιγκ. Αν ο Ολυμπιακός φέτος είναι πιο… σοβαρός, τότε θα μπορέσει να πάρει πολύ περισσότερα, καθώς ο Παναθηναϊκός από τα 6 παιχνίδια των ομίλων κατάφερε να χάσει τα 4 και πήρε μόλις δύο ισοπαλίες.

Τι σημαίνει αυτό; Από τα 22.370.000 ευρώ, ο Παναθηναϊκός κέρδισε 800.000 ευρώ με το «σπαθί» του. Αφού και 6 ήττες να έκανε, είχε εξασφαλισμένα τα 14.370.000 από το tv market pool και άλλα 7.200.000 από την είσοδό του στους ομίλους και τα έξι παιχνίδια που θα έδινε. 21.570.000 ευρώ στο τσεπάκι δηλαδή…

Το περσινό μεγαλύτερο tv market pool έλαβε η Τσέλσι με 27.000.000 ευρώ, ενώ το μικρότερο η MSK Zilina από την Σλοβακία η οποία βρέθηκε για πρώτη φορά στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και πήρε μόλις 212.000 ευρώ.

Συνολικά τα περισσότερα κέρδη από το Τσάμπιονς Λιγκ τα είχε η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με 53.197.000 ευρώ, ακολούθησε η Μπαρτσελόνα με 51.025.000 ευρώ και τελευταία η Ζίλινα με 7.412.000 ευρώ.

ΟΥΕΦΑ Γιουρόπα ΛιγκΤο Γιουρόπα Λιγκ (UEFA Europa League) είναι μία Ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική διοργάνωση που διεξάγεται μεταξύ συλλόγων από την περίοδο 2009-10 (μέχρι το 2009 διεξαγόταν με την ονομασία ΟΥΕΦΑ Καπ. Θεωρείται η δεύτερη σε ενδιαφέρον συλλογική ποδοσφαιρική διοργάνωση στην Ευρώπη μετά το Τσάμπιονς Λιγκ.

Ιστορία - Κανονισμοί

Από το 1955 έως το 1971 διεξαγόταν το Κύπελλο Διεθνών Εκθέσεων, στο οποίο αρχικά

συμμετείχαν ομάδες από πόλεις που διοργανώνουν διεθνείς εμπορικές εκθέσεις. Η επιτυχία

του θεσμού είχε ως αποτέλεσμα να ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν όλο και περισσότερα

σωματεία. Έτσι από το 1968 ορίστηκε να μετέχουν οι ομάδες που είχαν τερματίσει πίσω από

την πρωταθλήτρια ανεξάρτητα από την πόλη που προέρχονταν και το όνομα της

διοργάνωσης απλοποιήθηκε σε Κύπελλο Εκθέσεων. Τελικά, το 1971 η ΟΥΕΦΑ αποφάσισε

να αναλάβει την ευθύνη της διοργάνωσης δημιουργώντας το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ.

Σε αυτό εξαρχής ορίστηκε να δικαιούνται συμμετοχής οι ομάδες που τερμάτιζαν μετά την

πρωταθλήτρια εφόσον δεν ήσαν κυπελλούχοι. Μετέχουν μία ως τέσσερις ομάδες από κάθε

χώρα ανάλογα με την αξία του πρωταθλήματός τους. Η αξία καθορίζεται από ειδική

βαθμολογία της ΟΥΕΦΑ, η οποία προκύπτει από τις επιτυχίες των ομάδων στις ευρωπαϊκές

διοργανώσεις.

Από την περίοδο 1999-2000 στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ μετέχουν και οι κυπελλούχοι κάθε χώρας,

αφού το Κύπελλο Κυπελλούχων καταργήθηκε. Επίσης, ορίστηκε να μετέχουν στον α΄ γύρο

του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ όσοι σύλλογοι αποκλείονται από τον τρίτο προκριματικό γύρο

του Τσάμπιονς Λιγκ και στον γύρο των 32 να μετέχουν όσοι τερματίζουν στην τρίτη θέση των

ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ. Επιπλέον, στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ μετέχουν αντιπρόσωποι τριών

χωρών από τη λίστα Fair Play της ΟΥΕΦΑ καθώς και ορισμένες ομάδες που προκρίνονται

από το Κύπελλο Ιντερτότο.

Μέχρι το 1997 η διοργάνωση διεξαγόταν με το σύστημα διπλών αγώνων νοκ άουτ και οι

τελικοί ήταν διπλοί στις έδρες των δύο φιναλίστ. Από την περίοδο 1997-98 και εντεύθεν οι

τελικοί είναι μονοί σε προκαθορισμένο γήπεδο. Επίσης, από το 2004 μετά τον πρώτο γύρο

καθιερώθηκε μια φάση με οκτώ ομίλους των πέντε ομάδων, από τους οποίους προκρίνονται

τρεις ομάδες. Οι 24 αυτές ομάδες (3x8) με τις 8 που προέρχονται από τους ομίλους του

Τσάμπιονς Λιγκ συγκροτούν τις 32 ομάδες που συνεχίζουν με διπλούς αγώνες νοκ άουτ

μέχρι τον μονό τελικό.

Με τις αλλαγές αυτές το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ έγινε πλέον η δεύτερη σε ενδιαφέρον συλλογική

ποδοσφαιρική διοργάνωση στην Ευρώπη μετά τοΤσάμπιονς Λιγκ και από το 2000 ο

κυπελλούχος σύλλογος αγωνίζεται με τον κάτοχο του Τσάμπιονς Λιγκ στον τελικό του Σούπερ

Καπ.

Σύμφωνα με τον κανονισμό ο κατ’ έτος νικητής αποκτά ένα αντίγραφο του κυπέλλου ενώ το

αυθεντικό θα το κατακτήσει όποιο σωματείο κερδίσει το κύπελλο τρεις φορές συνεχώς ή

πέντε φορές συνολικά.

Νέα μορφή

Το Σεπτέμβριο του 2008 ανακοινώθηκαν αλλαγές στη δομή της διοργάνωσης, που τη

φέρνουν στα πρότυπα του Τσάμπιονς Λιγκ. Σύμφωνα με αυτές, από τη σεζόν 2009-10 η

διοργάνωση μετονομάζεται σε UEFA Europa League (Ευρωπαϊκή Λίγκα) και διεξάγεται σε

12 ομίλους απαρτιζόμενους από 4 ομάδες. Οι ομάδες αυτές δίνουν διπλούς αγώνες -και όχι

μονούς, όπως γινόταν ως το 2008- μεταξύ τους.[1].

Καταργείται το Κύπελλο Ιντερτότο και στο ΟΥΕΦΑ θα μετέχουν τρεις ομάδες από κάθε χώρα

(δύο από το πρωτάθλημα και η κυπελλούχος), εκτός από όσες χώρες βρίσκονται στις πρώτες

θέσεις της κατάταξης της ΟΥΕΦΑ, που θα στέλνουν επιπλέον ομάδες και τις τρεις τελευταίες

(Λιχτενστάιν,Ανδόρα, Άγιος Μαρίνος) που θα στέλνουν μόνο την κυπελλούχο.

Μετά τους προκριματικούς γύρους του καλοκαιριού, θα σχηματίζονται 12 όμιλοι των 4

ομάδων, στους οποίους θα μετέχουν και οι αποκλεισμένες ομάδες του τελευταίου

προκριματικού γύρου του Τσάμπιονς Λιγκ. Τα παιχνίδια στους ομίλους θα είναι διπλά (δύο

γύροι). Οι δύο πρώτες ομάδες των ομίλων (σύνολο 24) και οι 8 τρίτες των ομίλων

του Τσάμπιονς Λιγκ θα προκρίνονται στη φάση των 32. Στη συνέχεια θα γίνονται διπλά

παιχνίδια νοκ-άουτ, όπως παλιότερα. Αυτή η μορφή είναι σαν σμίκρυνση του Champions

League.

Τίτλοι και συμμετοχές σε τελικούς

Το κύπελλο έχουν κατακτήσει σύλλογοι προερχόμενοι από 11 διαφορετικές χώρες, ενώ μέχρι

τον τελικό έχουν φτάσει σύλλογοι από συνολικά 16 χώρες. Τις περισσότερες κατακτήσεις

έχουν οι ιταλικές ομάδες, 9 σε 15 τελικούς. Ακολουθούν οι γερμανικοί, οι αγγλικοί και οι

ισπανικοί σύλλογοι με 6 κατακτήσεις. Πιο άτυχες μπορεί να θεωρηθούν οι γαλλικές ομάδες,

αφού δεν έχουν καταφέρει να κατακτήσουν το κύπελλο παρά τις τέσσερις παρουσίες σε

τελικό.

Αξίζει να αναφερθεί ότι 8 φορές και οι δυο φιναλίστ προέρχονταν από την ίδια χώρα.

Υπήρξαν τέσσερις τελικοί με ιταλικές ομάδες (1990, 1991, 1995, 1998) κι από ένας με

αγγλικές (1972), γερμανικές (1980), ισπανικές (2007) και πορτογαλικές (2011).

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ-ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ

Ο αθλητισμός marketingχωρίζεται σε τρεις τομείς. Η πρώτη είναι η διαφήμιση του αθλητισμού και των αθλητικών ενώσεων, όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες, ισπανικά Football League και το NFL. Η δεύτερη αφορά τη χρήση των αθλητικών διοργανώσεων, τις αθλητικές ομάδες και μεμονωμένους αθλητές για την προώθηση διαφόρων προϊόντων. Το τρίτο είναι η προώθηση του αθλητισμού για το κοινό, προκειμένου να αυξηθεί η συμμετοχή. Στην πρώτη περίπτωση, η προώθηση είναι άμεσα συνδεδεμένη με τον αθλητισμό. Στη δεύτερη περίπτωση, τα προϊόντα μπορούν, αλλά δεν χρειάζεται να έχουν άμεση σχέση με τον αθλητισμό. Όταν η προσφορά είναι για τον αθλητισμό γενικά, αθλητικές ομάδες ή αθλητικών εκδηλώσεων, με τη χρήση αυτού του είδους της στρατηγικής ονομάζεται "Μάρκετινγκ του Αθλητισμού". Όταν η προσφορά δεν είναι για τον αθλητισμό, αλλά τα αθλητικά γεγονότα, αθλητές, ομάδες ή ενώσεις που χρησιμοποιούνται για την προώθηση διαφόρων προϊόντων, η στρατηγική μάρκετινγκ είναι εκφρασμένο »Μάρκετινγκ μέσω του αθλητισμού". Όταν η προώθηση αυξάνεται για συμμετοχή στο ευρύ κοινό καλείται "Grassroots Sports Marketing". Για την προώθηση των προϊόντων ή των υπηρεσιών, οι επιχειρήσεις και οι ενώσεις θα χρησιμοποιήσει διάφορους διαύλους, όπως χορηγίες των ομάδων ή αθλητών, την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο διαφήμιση κατά τη διάρκεια διαφόρων εκδηλώσεων μετάδοση αθλητικών και γιορτές, και / ή διαφήμιση σε αθλητικούς χώρους. " του αθλητισμού », η οποία θεωρεί την εμπορία του αθλητισμού μέσα από διαφημιστικές πινακίδες στους δρόμους, αλλά και μέσω των αστικών στοιχεία (οδός αναπτήρες και τα πεζοδρόμια, κλπ.), προκειμένου να προωθηθούν και να αποκτήσουν δημοσιότητα κατά τη διάρκεια μεγάλων αθλητικών γεγονότων σε όλο τον κόσμο, όπως το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου, οι Ολυμπιακοί Αγώνες , το Super Bowl ή τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες.

ΟρισμόςΤο αθλητικο μάρκετινγκ είναι μια υποδιαίρεση του μαρκετινγκ η οποία επικεντρώνεται τόσο στην προώθηση των αθλητικών εκδηλώσεων και ομάδων καθώς και την προώθηση άλλων προϊόντων και υπηρεσιών μέσω του αθλητισμού και των αθλητικών ομάδων. Πρόκειται για μια υπηρεσία στην οποία προωθείται στοιχείο μπορεί να είναι ένα φυσικό προϊόν ή ένα εμπορικό σήμα. Ο στόχος είναι να παράσχει στον πελάτη τις στρατηγικές για την προώθηση του αθλήματος ή να προωθήσουν κάτι άλλο εκτός από τον αθλητισμό μέσω του αθλητισμού. Ο αθλητισμός μάρκετινγκ είναι επίσης σχεδιαστεί για να καλύψει τις ανάγκες και τις επιθυμίες των καταναλωτών μέσω διαδικασιών ανταλλαγής. [ 1 ] Οι στρατηγικές αυτές ακολουθούν την παραδοσιακή τέσσερα "P" 's γενικού μάρκετινγκ προϊόντος, τιμή, προώθηση και Place, άλλα τέσσερα "P" 's προστίθενται στο μάρκετινγκ του αθλητισμού, σχετικά με το γεγονός αθλήματα θεωρούνται ως μια υπηρεσία. Το επιπλέον 4 P είναι: Σχεδιασμός, Συσκευασία, θέσης και αντίληψη. Η προσθήκη των τεσσάρων επιπλέον στοιχεία που ονομάζεται «μίγμα μάρκετινγκ του αθλητισμού». Ένα στοιχείο ότι το μάρκετινγκ του αθλητισμού εκμεταλλεύεται είναι ότι οι αθλητές έχουν την τάση να είναι πιστοί και τους οπαδούς τείνουν να είναι πιστοί στο αγαπημένο τους αθλητές και τις ομάδες τους. Αυτό μπορεί να αναγνωριστεί μέσα από τους παίκτες των συμβάσεων και οι αθλητές υπογράφουν με τις αθλητικές εταιρείες στις οποίες πληρώνονται για να φορέσει ή να χρησιμοποιούν τα προϊόντα τους σε κάθε παιχνίδι ή αθλητική εκδήλωση. Με αυτόν τον τρόπο, οι παίκτες και αθλητές, αλλά και τους οπαδούς τους να αναπτύξουν τους δεσμούς μαζί με τα προϊόντα για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Οφέλη Marketing ΑθλητισμούΟ αθλητισμός παρορμήσεις μάρκετινγκ συνδρομές, τις πωλήσεις, και την αναγνώριση. Οι παράγοντες αυτοί αποτελούν τα μεγαλύτερα οφέλη για τις εταιρείες, τους αθλητές, τις ενώσεις, τα πρωταθλήματα, και τα διευθυντικά στελέχη αθλητικό γεγονός. Καλάπρογραμματισμένη, αποτελεσματικό μάρκετινγκ βοηθά να κατανοήσουμε τον πελάτη και

της αγοράς. Επίσης, ενημερωμένες αποφάσεις μάρκετινγκ συμβάλει στην αύξηση της εταιρείας, κλαμπ, ή την απόδοση του σωματείου. Λόγω της κατάστασης και τη σημασία στη ζωή των ανθρώπων, ο αθλητισμός θεωρείται μια κερδοφόρα και βιώσιμη πηγή μάρκετινγκ

Η εμπορία των αθλητικών ομάδων και εκδηλώσεων

Σύμφωνα με διαφορετικούς συγγραφείς και οι οργανώσεις εμπορίας των αθλητικών εκδηλώσεων και οι ομάδες ορίζεται ως «Σχεδιασμός και ανάπτυξη ενός« ζωντανά »με θέμα δραστηριότητα, την ευκαιρία, οθόνη, ή να παρουσιάζουν ένα αθλητικό γεγονός για την προώθηση ενός προϊόντος, μιας ομάδας, να προκαλέσει, ή οργάνωση. Ποια Με άλλα λόγια, μπορεί να οριστεί ως εξής: Η εμπορία των αθλητικών διοργανώσεων και ομάδων είναι η στρατηγική μάρκετινγκ που έχει σχεδιαστεί ή να αναπτύξει μια "ζωντανή" δραστηριότητα, η οποία έχει ένα συγκεκριμένο θέμα. Κυρίως αυτό το είδος της στρατηγικής χρησιμοποιείται ως τρόπος για την προώθηση, επίδειξη ή παρουσιάζουν διαφορετικά πράγματα, όπως μια αθλητική ομάδα, μια ένωση του αθλητισμού μεταξύ των άλλων. Υπάρχουν διάφορα γεγονότα που μπορούν να εξηγούν με σαφήνεια αυτή την έννοια, όπως το Super Bowl , η Ολυμπιακοί Αγώνες , το UEFA Champions League και το Παγκόσμιο Κύπελλο της FIFA . [ 4 ]Το Super Bowl είναι ένα παράδειγμα αυτής της έννοιας, διότι είναι ένα τεράστιο αθλητικό γεγονός οργανώνεται από μια αθλητική οργάνωση, το NFL, το οποίο μοιάζει να προωθήσει το ίδιο το γεγονός, το ίδιο το άθλημα, καθώς και τις διάφορες ποδοσφαιρικές ομάδες. Ο τρόπος που το γεγονός αυτό προωθείται είναι με την τηλεόραση και το ραδιόφωνο διαφημίσεις, αλλά και από τις συμβάσεις που έχουν υπογραφεί με άλλες εταιρείες, προκειμένου να μεταδώσει την εκδήλωση. Για παράδειγμα στο Μεξικό το NFL υπέγραψε μια σύμβαση με ένα μεξικάνικο κινηματογράφο, Cinemex, έτσι μερικά από τα πιο σημαντικά παιχνίδια της εκδήλωσης διαβιβάστηκαν στα διάφορα θέατρα της. Με αυτό το NFL που λαμβάνονται για την προώθηση της εκδήλωσης στη χώρα του και στην εθνική τηλεόραση, αλλά και απέκτησε τη δυνατότητα για την προώθηση της εκδήλωσης σε μεγάλη κλίμακα στις χώρες του εξωτερικού, γεγονός που σημαίνει περισσότερο κοινό, ως εκ τούτου το NFL επιτευχθεί ο στόχος της προώθησης του αθλήματος συμβάν και τις ομάδες που εμπλέκονται.

Η εμπορία των προϊόντων μέσω του αθλητισμού

« Μάρκετινγκ μέσω του αθλητισμού » είναι μια έννοια ότι έχει χρησιμοποιηθεί από τη δεκαετία του 1980, αλλά ότι έχει επίσης αυξηθεί σε σημασία τις τελευταίες δύο δεκαετίες, λόγω της ανάπτυξης και επέκτασης που τα διάφορα είδη θαλάσσιων έχουν απολαύσει από τότε. «Μάρκετινγκ μέσω του αθλητισμού» είναι μια στρατηγική μάρκετινγκ που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε αθλητικές δραστηριότητες με δύο διαφορετικούς τρόπους. Στην πρώτη σειρά, η χρήση του μάρκετινγκ και προώθησης μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσω του αθλητισμού ή μέσω του αθλητικού συλλόγου. Στην πρώτη περίπτωση, η χρήση του μάρκετινγκ είναι υπό την ευθύνη των διαφόρων αθλητικών ομοσπονδιών, ενώ στη δεύτερη περίπτωση, η ευθύνη πέφτει στους διάφορους αθλητικούς συλλόγους. Με αυτόν τον τρόπο, το μάρκετινγκ και την προώθηση μέσω του αθλητισμού και μέσω του συλλόγου περιλαμβάνουν τη χορηγία, εταιρικές εκδηλώσεις και κουτιά, άδεια εμπορεύματα, τα ονόματα και τις εικόνες, επίσης, γνωστό και ως "θεώρηση", η διαφήμιση μέσω του ραδιοτηλεοπτικού οργανισμού, τη διαφήμιση, όπως η διαφήμιση και σήμανση του εδάφους / ρούχα / εξοπλισμός διαφήμισης, της προώθησης παιχνίδια, προωθώντας τη χρήση τους παίκτες / σύλλογο / ένωση ή την ανάπτυξη «επιχειρηματικές ευκαιρίες». Η ιδιαιτερότητα του αθλητισμού είναι το θέμα ότι «ο αθλητισμός είναι η μόνη διασκέδαση που, ανεξάρτητα από το πόσες φορές θα πάει πίσω, ποτέ δεν ξέρεις το τέλος." Αυτή η μοναδική πραγματικότητα χρησιμοποιείται από τις εταιρείες εμπορίας ως ένα πλεονέκτημα, διότι με αυτόν τον τρόπο κάθε φορά που επιχειρεί

κοινό σε ένα συμβάν αρκετές φορές ότι θα αντιλαμβάνονται τις διαφημίσεις ξανά και ξανά, επομένως, την εμπορία των αθλητικών αντανακλά διαφορετικά από ό, τι σε άλλες περιοχές ή τη συνήθη κοινή βιομηχανίες, ένα ευρύ πεδίο ευκαιριών και της ποικιλομορφίας των διαφόρων εταιρειών που δραστηριοποιούνται σε αυτόν τον τομέα. [ 2 ]

Παραδείγματα της εμπορίας των προϊόντων μέσω του αθλητισμού

Χορηγία των ομάδων

Ένα πραγματικό παράδειγμα για την αναπαράσταση της έννοιας του μάρκετινγκ μέσω του αθλητισμού είναι η περίπτωση της ισπανικής τράπεζας, BBVA Bancomer, και το ισπανικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Σε αυτή την περίπτωση Bancomer που είναι ο κύριος χορηγός του ισπανικού πρωταθλήματος αυξήθηκε η χρονική περίοδος της συμμετοχής στο πρωτάθλημα μέχρι το 2013. Έτσι, όπως ο ορισμός της έννοιας αυτής, λέει, η εταιρεία που χρησιμοποιεί αυτή η στρατηγική μάρκετινγκ δεν είναι κατ 'ανάγκη σχέση με τον αθλητισμό. Σε αυτή την περίπτωση πρόκειται για μια τράπεζα και μέσω του αθλητισμού ή αθλητικές εκδηλώσεις, προωθεί το σήμα κατατεθέν του και τις υπηρεσίες που παρέχει. Ένα από τα εξέχοντα και πολύ επιτυχημένο παράδειγμα αθλητικού μάρκετινγκ είναι Τουρκικές Αερογραμμές, ο μεγαλύτερος εθνικός αερομεταφορέας της Τουρκίας. Τουρκικές Αερογραμμές δημιουργήσει μια καλά σχεδιασμένη στρατηγική μάρκετινγκ αθλητικών μέσω διάφορων κατηγορία σπορ με την οποία φημίζεται για τις ομάδες, τους παίκτες διασημότητα και αθλητικές ομοσπονδίες όπως η Manchester United, FC Barcelona, Euroleague, αστέρα του NBA παίκτη Kobe Bryant, τα τουρκικά κορυφαίες ομάδες ποδοσφαίρου, η Τουρκία Εθνική Ομάδα Ποδοσφαίρου, αριθμός έναν τενίστα Caroline Wozniacki.Ένα άλλο παράδειγμα του αθλητικού μάρκετινγκ, με χορηγίες, είναι η ανακαίνιση της σύμβασης μεταξύ της Adidas και της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας του Μεξικού (FMF). Τον Αύγουστο του τρέχοντος έτους ο διευθύνων σύμβουλος της Adidas Herbert Hainer στο σύντροφο του ο πρόεδρος της FMF, Justino Compeán ανακοίνωσε την ανανέωση της σύμβασης προκειμένου να καταστεί δυνατή η Adidas να συνεχίσει την παραγωγή και το σχεδιασμό της ομοιόμορφης του Μεξικού ομάδες μέχρι το 2018. Αυτό είναι ένα παράδειγμα του αθλητικού μάρκετινγκ, επειδή όπως είχε καθορίσει, αθλητικού μάρκετινγκ είναι μια στρατηγική εμπορίας κατά την οποία οι εταιρείες που σχετίζονται με αθλητικά προϊόντα ή τις υπηρεσίες που προωθούν τους εμπορικό σήμα μέσω του σχεδιασμού, της παραγωγής ή άλλους πόρους. Στην περίπτωση αυτή η Adidas, η οποία είναι απολύτως σχέση με τον αθλητισμό, είναι η εταιρεία που χρησιμοποιεί αθλητικού μάρκετινγκ ως στρατηγική, σχεδιάζοντας τις στολές της ποδοσφαιρικής ομάδας και κατά συνέπεια το σήμα κατατεθέν της προωθείται κάθε φορά που υπάρχει ένα παιχνίδι.

τηλεοπτική διαφήμιση κατά τη διάρκεια αθλητικών προγραμμάτων που μεταδίδεται εκδηλώσεων

Τέλος ένα άλλο παράδειγμα του μάρκετινγκ μέσω του αθλητισμού είναι η στρατηγική που χρησιμοποιείται από Gillette Match για την προώθηση των προϊόντων προσωπικής υγιεινής της μέσω του εκπροσώπου στοιχεία του κάθε αθλήματος από την τηλεόραση κατά τη διάρκεια αθλητικών προγραμμάτων που μεταδίδεται εκδηλώσεων. Gillette χρήσεις για αυτό το θέμα χαρακτήρες από το ποδόσφαιρο ποδόσφαιρο, όπως ο Thierry Henry και Rafael Marquez, από τένις Ραφαέλ Ναδάλ και από το γκολφ Tiger Woods. Στον εμπορικό αυτές τις διασημότητες εμφανίζονται χρησιμοποιώντας τα προϊόντα της εταιρείας που δείχνουν τα αποτελέσματα, προκειμένου να αποδείξει ότι αν έχει επιτυχία, οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τα προϊόντα θα πρέπει να τα χρησιμοποιήσετε για να. Είναι ένα σαφές παράδειγμα της έννοιας αυτής, επειδή η εταιρεία που χρησιμοποιούν αυτή τη στρατηγική μάρκετινγκ δεν έχει σχέση με τον αθλητισμό σε όλα, αλλά με σημαντικές προσωπικότητες από κάθε άθλημα έχει τη δυνατότητα να φτάσετε στο κοινό στο οποίο απευθύνεται.

Μάρκετινγκ αθλητικών οργανώσεων βάσηςGrassroots μάρκετινγκ αθλητισμός είναι ένα κομμάτι του τομέα της εμπορίας είναι γνωστή ως κοινωνικό μάρκετινγκ . Αυτό αναφέρεται σε κάτι το μάρκετινγκ που είναι προς όφελος του

κοινού, και γίνεται κανονικά από την κυβέρνηση ή φιλανθρωπικές οργανώσεις αντί οργανισμούς του ιδιωτικού τομέα. Είναι συνήθως γίνεται με πολύ μικρότερο προϋπολογισμό από την εμπορία των αθλητικών ομάδων και εκδηλώσεων ή την εμπορία των προϊόντων μέσω του αθλητισμού, καθώς δεν φέρει κανένα άμεσο οικονομικό όφελος. Αν και αυτή η αγορά οδηγεί συνήθως τους ανθρώπους να λέσχες όπου θα πληρώσει για να παίξει ο αθλητισμός χρειάζεται ακόμη να επιδοτηθούν για να τρέξει. Τα χρήματα προέρχονται επομένως από τα τοπικά συμβούλια με εντολή να αυξηθεί η συμμετοχή ή από το δημόσιο τομέα της υγείας η οποία θέλει να μειώσει το κόστος της νόσου που προκαλείται από την αδράνεια.

Οι ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ μας για την προσέγγιση των στόχων μας είναι:

Αξιοποίηση των υπαρχουσών εγκαταστάσεων για την εκγύμναση όσο το δυνατόν περισσοτέρων ατόμων. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει η δυνατότητα χρήσης των αξιόλογων αθλητικών εγκαταστάσεων από όλους τους πολίτες παρά μόνον από συλλόγους του αγωνιστικού αθλητισμού.

Όπου δεν επαρκούν ή δεν υπάρχουν αθλητικές εγκαταστάσεις να κατασκευαστούν τέτοιες που να είναι οικονομικές, εύχρηστες και με μικρό κόστος λειτουργίας και συντήρησης.

Ουσιαστική αξιοποίηση όλων των χώρων που προσφέρονται για αθλητισμό: τα γήπεδα στις γειτονιές, οι παιδικές χαρές, οι αθλητικοί χώροι των σχολείων καθώς και οι αίθουσες των πολλαπλών χρήσεων αυτών.

Ο προγραμματισμός – σχεδιασμός των αθλητικών έργων και προγραμμάτων να γίνεται με την συνεργασία και βοήθεια των Νομαρχιακών Γραφείων Φυσικής Αγωγής.

Αναβάθμιση των Γραφείων Φυσικής Αγωγής σε Διευθύνσεις με λειτουργία αντιστοίχων αρμοδίων Τμημάτων: