Rockwave Festival περί Black Keys – O Επίλογος

Αυτό το κείμενο δεν είναι ένα ακόμη review της 30.05.2015 ημέρας του Rockwave Festival για δυο τρεις λόγους. Χωρίς φωτογραφικό πάσο και με το αργά που έφτασα στη Μαλακάσα μοιάζει κάπως αδύνατο, θα ήταν ελαφρώς υποτιμητικό για τις ελληνικές μπάντες που δεν πρόλαβα να δω και δεν το αξίζουν αυτό. Είναι βέβαια και κάποια άλλα στοιχεία που οροθετούν αυτή τη μη βάση δεδομένων μου που δεν είναι της παρούσης. Θέλω απλά να θέσω έναν επίλογο με γραμμές στα review που διάβασα από όλα τα μέσα και αφορούν την εμφάνιση των Black Keys.

Και διάβασα πολλά από αυτά, σε όλα τα μουσικά και μη site καθώς η ζήτηση είναι πολύ μεγάλη Βαγγέλη μου, γράφουμε όλοι γιατί έχουμε άποψη όλοι, ναι την καταγράφουμε. Προς μεγάλη μου έκπληξη λοιπόν διαπίστωσα ότι όλα μα όλα σχεδόν τα μουσικά site περιγράφουν την εμφάνιση των Κλειδιών ως μεγάλη, φοβερή και ως κάτι το πραγματικά αξιόλογο. Κάνουν μια νύξη για τη χαμηλή συνολική ένταση του ήχου, για τον τραυματισμό του ντράμερ πριν από 6 μήνες αλλά σε γενικές γραμμές είναι πολύ ευχαριστημένοι. Από την άλλη έρχονται δυο τρεις τύποι και συγκεκριμένα κριτικές από τα site oneman, popaganda και jumpingfish που λένε τα πράγματα με το όνομά τους. Τα δύο πρώτα μάλιστα δεν είναι μουσικά περιοδικά και όμως οι άνθρωποι που γράφουν για μουσική εκεί γνωρίζουν τα αυτιά τους παντελείως όπως συνήθιζα να λέω.

Δε θα καθίσω να κάνω μουσική ανάλυση για το πως παίξανε οι Black Keys, ούτε θα τονίσω με παραδείγματα πόσο καλύτεροι ήταν οι Black Angels που παρεμπιπτόντως δεν είναι του στυλ μου. Απλά γράφω έναν επίλογο για τη μουσική γενικότερα που κυκλοφορεί στην πιάτσα και πως την πασάρουν αυτοί που μας την προμηθεύουν. Μα αυτό συμβαίνει στα περισσότερα προϊόντα και αγαθά. Πρέπει να πας στη Νάξο για να φας το καλύτερο κρέας, ίσως να πας στα Γρεβενά για να φας το καλύτερο ψάρι και στο κέντρο της Αθήνας το πιο αυθεντικό χωριάτικο ψωμί.

Ναι οι περισσότεροι δεν ξέρουμε γιατί γράφουμε. Είμαστε γνώστες και ειδήμονες, έχουμε αυτιά από κρύσταλλο Βοημίας και μεταξύ μας τώρα έχω μια δισκοθήκη τεράστια δε μπορείς να μου πεις εσύ για το πως έπαιξαν οι Black Keys, έχω ακούσει τα πάντα φίλε... Άσε δε που όλοι γνωρίζουν πως είναι να είσαι στη σκηνή και να φτύνεις αίμα για να τα φέρεις βόλτα, να αποδεικνύεις κάθε γαμημένη μέρα το ποιος και τι είσαι σε κάθε μέρος του κόσμου.

Και δε θέλω να πω ούτε χρειάζεται να προσθέσω κάτι άλλο. Το μόνο που θέλω να πω είναι ότι καθένας είναι υπόλογος για όσα γράφει και όσα λέει ενώ ο κάθε τυχαίος (μαζί με μένα) γράφει, ασύδοτα σε οποιοδήποτε blog, site κτλ, πράγματα για τα οποία είναι λίγος να τα κρίνει, αυτά που θέλει να διαβάσει ο κόσμος για τα κλικ, μη γνωρίζοντας το αντικείμενο. Καλύτερα λοιπόν να πάρει καμιά φλογέρα Hohner μήπως και βγάλει καμιά νότα της προκοπής. Κατά τα άλλα οι Black Keys καλά μας τα παίρνουν και ωραία πουλάνε το παραμύθι τους σε άτοκες δόσεις, με μια ντουζίνα κιθάρες στην άκρη της σκηνής. Για τους λάτρεις των παραμυθιών η ιστορία τελείωσε. Χάιντε, όπως βροντοφωνάζει η Ana Ivanovic που επιτέλους έφτασε στους ημιτελικούς του Rolland Garos ψες.