περιεχόμεναΑντί προλόγου 3

Εκπαιδευτική &πολιτική συγκυρία 43 Όχι στις αυταπάτες και τον αφοπλισμό του κινήματος! 6

3 Τροχιά απροκάλυπτωνσυμβιβασμών 7

3Σύνοδος Κορυφής ΕΕ 9

3 Ανθρώπινο κρέας μυρίζει 11

Β. Πετράκης 3 Ξέφρενηφιλοευρωπαϊκήπορεία 12

Σ. Σταυρίδης 3 Νέαδιλήμματα 14

Γ. Μελιόπουλος3 Τα τεστ Pisa

κάνουν κακό στην εκπαίδευση

Σταματήστε τα! 17

Χ. Κάτσικας

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

3 Δεν υπάρχει «καλή» και «κακή»αξιολόγηση 19

3 Αξιολόγηση &Τράπεζα Θεμάτωνέκρυβαν ζεστό χρήμα 20

Μ. Δανιήλ , Χ. Κάτσικας

3 Η αξιολόγησηένα πουκάμισο αδειανό 23

Παρεμβάσεις Π.Ε.

3 Από την παράτασηστα πέναλτυ! 24

Παρέμβαση Α΄ ΣΕ Αθηνών

ΑΦΙΕΡΩΜΑ90 χρόνια ΟΛΜΕ

3 Η περίπτωση της ΟΛΜΕ 26

Θ. Τσιριγώτης

3 Σταθμοί τουΕκπαιδευτικού Κινήματος 26

Γ. Καββαδίας

3 Για τις Αγωνιστικές Παρεμβάσεις 26

3 Κριτική στη γνώση 34

3 Το οικονομικόζήτημα 35

3 Αξιολόγηση και Αριστερά 36

3 90 χρόνια ΟΛΜΕ 36Θ. Τσιριγώτης

3 Για τα Συνδικάτα 39

3 Για την ιστορία τουσ.κ. στην Ελλάδα 40

Χ. Σόφης, Θ. Τσιριγώτης

ΝΕΑ από ταΣΩΜΑΤΕΙΑ &τις ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

3 Αποφασιστικά στοδρόμο του αγώνα 43Παρεμβάσεις ΔΕ3 Για την αποχώρησητου ΠΑΜΕ από το ΚΕΜΕΤΕ 45Παρεμβάσεις ΔΕ3 ΕΛΜΕ Περιστερίου 46

3 ΕΛΜΕ Έβρου 47

3 Αγωνιστική Παρέμβαση Ν. Ηρακλείου 48

3 Ο Τεμπονέρας ζει 49

3 Να σταματήσουν οι διώξεις 50ΟΛΜΕ

αφιέρωμα90 χρόνια ΟΛΜΕ

Eπιμέλεια:Γ. Καββαδίας

Θ. Τσιριγώτης25-42σελ .

3 Να αποσυρθεί το ν/μγια την ειδική αγωγή 51

Παρεμβάσεις ΠΕ3 Αποχαιρετισμός στην Αλέκα 52

3 Στα αζήτητα τοΟργανωτικό Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ 53

Γ. Μακρίδης

ΑΠΟΨΕΙΣ

3 Το Ενιαίο δωδεκάχρονοσχολείο και οι αναφορέςτου ΣΥΡΙΖΑ 55

Γ. Δεμερδεσλής

3 Η μετάλλαξη τηςδημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης 57

Λ. Απέκης3 Με αφορμή το μακελειό στη Γαλλία 58

Θ. Τσιριγώτης3 Σκέψεις για τομετεκλογικό τοπίο 60

Στ. Νικολάου3 Τα μάρμαρα του Παρθενώνα 61

ΣΕΚΑ3 Από τους ΟλυμπιακούςΑγώνες στους Αγώνες της Εκπαίδευσης 63

Γ. Σπυράλατος3 Τα νέα προγράμματασπουδών 65

Χ. ΚάτσικαςΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ

3 Η ποίηση στην ΟκτωβριανήΕπανάσταση 67Θ. ΤσιριγώτηςΣΕΛΙΔΕΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥ

3 Λέξεις - αντικείμενα,εικόνες πάνω σε κινούμενη άμμο 69

Τ. Πατρώνης

3 Σχολείο Αλληλεγγύης «Οδυσσέας» 72

3 Περί Λογοτεχνίας και Τράπεζας Θεμάτων 73

Ν. Βουτυρόπουλος3 Πανεπιστημιακοί Δάσκαλοι ΕΜΠ 74

3 Το σύστημα ποινών και πειθαρχίας στην Ελλάδα του 19ου αιώνα 73

Αθ. Δερβίσογλου3 Αλληλεγγύη στο λαό της Τουρκίας 80

Χ. Σόφης3 «Πλατιά» η πολιτική του ΚΚΕ; 81

Γ. Π.3 Φτώχεια καιΕκπαίδευση 82

Μ. Χρήστου3 Η ίδρυση τωνΠανεπιστημίων της νεότερης εποχής 85Χ. Τσουκαλάς

γραφτείτεσυνδρομητές...

Εσωτερικού ετήσια 16€Εσωτερικού διετής 30€Εσωτερικού τριετής 45€

Παρακαλούμε ανανεώστε τις συνδρομές σας. Τα «αντιτετράδια» στηρίζονται αποκλει-στικά στα έσοδα από τις πωλήσεις τους. Μειώσαμε την τιμή λόγω κρίσης, γι’ αυτό ησυνέπεια όλων στις συνδρομές αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία.Τηλ.: 6974438720

γραφτείτεσυνδρομητές...

περιεχόμενα

αντίπρολόγουΝέα κατάσταση, νέα καθήκοντα! Μετά τις πρόσφατες εκλογές ορθώνονται

μπροστά μας βουνά τα ερωτήματα. Οι ευρωπαίοι γερμανοτραπεζίτες ζητούν

επιτακτικά «τα λεφτά τους» από τα νότια Βαλκάνια, ενώ λυσσομανάει η αντίθεση

των ιμπεριαλιστικών κέντρων και ενώ το «πολιτικό κέντρο» της χώρας μας

συντρίφτηκε στις μυλόπετρες του νέου δικομματισμού.

Η νέα κυβέρνηση –συγκυβέρνηση των «αριστεροευρωπαϊστών» με τους

ψεκασμολόγους των ΑΝΕΛ– προσπαθεί να αποκοιμίσει τις συνειδήσεις της

στρατιάς που πολεμούσε τρία χρόνια τους Σαμαρά – Βενιζέλο, με χάντρες και

καθρεφτάκια. Το έργο είναι παλιό και χιλιοπαιγμένο, με πρωταγωνιστή τον Α.

Παπανδρέου το 1981. Πρόκειται για το τρίτο κύμα ενσωμάτωσης. Το 1960 η

ΕΔΑ σέρνεται στα απόνερα του Γ. Παπανδρέου, στο όνομα της αντιδεξιάς

πολιτικής. Το 1980 ο ριζοσπαστισμός της μεταπολίτευσης και ο ρεφορμισμός

των Φλωράκη – Κύρκου γίνονται συμπληρωματικό στοιχείο του ΠΑΣΟΚ. Το

2015 το γ’ κύμα, σε περίοδο κρίσης, λεηλατεί το κέντρο και την αριστερά των

κινημάτων και, σαν τον Αχιλλέα στα τείχη της Τροίας,

σέρνει στο άρμα του το νεκρό Έκτορα.

Σε κάθε περίπτωση, για τους αριστερούς, πέρα από τους θρήνους και τα

μοιρολόγια, πέρα από την αγκούσα και την αγωνία, υπάρχει η πολιτική. Πρέπει,

επίσης, σοβαρά να μας προβληματίσει πως η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ

σημαίνει μηδενισμό των κινημάτων.

Πως λοιπόν να πορευθούμε;

Για μας, τον Εκπαιδευτικό Όμιλο, είναι ηλίου φαεινότερο ότι ο τελικός σταθμός

είναι πολύ μακρύτερα απ’ ότι θέλει ο σημερινός μηχανοδηγός· τα οράματά μας

είναι πολύ ευρύτερα από τον όγκο των βουνών

που περικυκλώνουν την κοιλάδα.

Να μπούμε βαθειά στον κόσμο της εργασίας και να οικοδομήσουμε μια μεγάλη

καμπάνια για την ισχυροποίηση των σωματείων. Να κάνουμε ένα μεγάλο

συνδικάτο εκπαίδευσης. Να πάρουμε όλον τον όγκο των αιτημάτων –

συνθημάτων που γέμισαν τους δρόμους και αυτά να κάνουμε οδηγούς μας

στην επόμενη φάση.

Για μας δεν πρέπει να υπάρξει ούτε χαμήλωμα του πήχη, ούτε και απογείωση.

Ο κόσμος της εργασίας και του πνεύματος, η νεολαία δεν έχει κανένα λόγο να

περιμένει, να νανουρίζεται, να αφοπλίζεται και να αναχωρεί.

Έχει χιλιάδες λόγους να οργανώνεται και να παλεύει.

Η απάτη ηττήθηκε, η αυταπάτη έρχεται,

με τα δώρα της Κίρκης και το τραγούδι των Σειρήνων.

Δύσκολοι αλλά όμορφοι καιροί. Καιροί που χρειάζονται

μάτι φώσφορο και κουμάντο γερό.

Η εκπαίδευση έχει μπαρουτοκαπνισμένο δυναμικό,

γερές ρίζες, βαθειές γραφές, πολλές ανάγκες.

Ιδού η Ρόδος…

3

Το κλίμα αισιοδοξίας…Το ίδιο το εκλογικό αποτέλεσμα που (δικαίως) μεταφράστη-

κε σε μια κραυγή απόρριψης του φόβου και της δουλοφροσύ-νης, οι αθρόες δηλώσεις των πρώτων ημερών της νέας κυ-βέρνησης με τις οποίες ξήλωναν το ένα μετά το άλλο τα μνη-μονιακά μέτρα, αλλά και μια σειρά αποφάσεων σε θεσμικό κυ-ρίως επίπεδο (απομάκρυνση ΜΑΤ, τράπεζα θεμάτων, πειθαρ-χικό δίκαιο δημοσίου, πάγωμα πλειστηριασμών κλπ) έχουνδιαμορφώσει ένα πλατύ ρεύμα αισιοδοξίας, ή ακόμη και σκέ-ψεις «νίκης», στην κοινωνία και στον ευρύτερο προοδευτικό-αριστερό χώρο. Γι’ αυτούς τους λόγους, η μετεκλογική κατά-σταση μέχρι τώρα παρουσιάζεται σίγουρα διαφορετική και αυ-τή είναι μια παραδοχή που πρέπει να γίνει πριν από οποιοδή-ποτε άλλο συμπέρασμα.

Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ειδικά σε αυτές τιςεκλογές, οι προεκλογικές δεσμεύσεις, ειδικά των ακραιφνώνμνημονιακών κομμάτων, υπόσχονταν απλά ότι «δεν θα υπάρ-ξουν άλλες περικοπές και νέα μέτρα!», χωρίς βέβαια, ακόμηκαι γι’ αυτό, κανείς να τους πιστεύει. Και αυτό ήταν σίγουραενδεικτικό της απόγνωσης και της απογοήτευσης που είχε κυ-ριαρχήσει σε μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας, αλλά και της δί-ψας που υπήρχε για να μπει κάποιο φρένο σε αυτή τη κατά-σταση. Είναι λοιπόν εύλογο η κατάργηση πχ του ΕΝΦΙΑ (πουόπως φαίνεται από τις προγραμματικές δηλώσεις, θα ισχύσειαπό το 2015) και μέχρι τουλάχιστον την ψήφιση του νόμου πουθα τον αντικαθιστά, να δημιουργεί αισθήματα ευφορίας καιικανοποίησης.

… και η άλλη όψηΌμως τα όσα αναφέρονται παρα-

πάνω και πληθω-ρικά παρουσιά-

ζονται στα «νε-οφώτιστα»

φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, αποτελούν τη μία όψη του νομίσματος.Γιατί η άλλη, είναι αυτή των υπαναχωρήσεων από όλες τις δε-σμεύσεις που προεκλογικά ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ πάνω στα κύριακαι καθοριστικά ζητήματα, όπως αυτά που αφορούν την τρόι-κα, τα μνημόνια και το χρέος, τα ζητήματα δηλαδή που σχετί-ζονται με το μεγάλο αίτιο της σημερινής κατάστασης, αυτό τηςεξάρτησης της χώρας από τον ιμπεριαλισμό.

Από αυτά δηλαδή που ορίζουν το κάδρο, από αυτά τα ζη-τήματα που θέτουν τα πραγματικά όρια της πολιτικής που θαεφαρμοστεί και που σε κάθε περίπτωση τα αποτελέσματά τηςστο επόμενο διάστημα πρόκειται να φορτωθεί ο ελληνικόςλαός.

Οι καθημερινοί όρκοι στην ευρωπαϊκή πορεία της χώραςκαι στο ευρώ, οι διαβεβαιώσεις για τη «συμφωνία» που θαεπιτευχθεί, οι ύμνοι και οι κολακείες προς τους δυνάστες,είναι πολύ πιο ισχυρά κριτήρια για να καταλάβει κανείς ποιαπολιτική θα εφαρμοστεί, από τις ανέξοδες ρητορίες για λαϊκήκυριαρχία και ανεξαρτησία.

Είναι αμέτρητες πλέον οι δηλώσεις των κυβερνητικών στε-λεχών με τις οποίες αναιρούν τις προεκλογικές υποσχέσειςκαι τις αρχικές ενθουσιώδεις διακηρύξεις τους. Και αναμέ-νεται αυτές να πληθαίνουν όσο θα ολοκληρώνεται η κυβερνη-τική προσαρμογή, κάτω από το βάρος των ασφυκτικών πιέσεωντων ιμπεριαλιστικών κέντρων, που η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑκαι των ΑΝΕΛ, παράλληλα με τις εθνικοανεξηρτησιακές κο-ρώνες, εξακολουθεί να αποκαλεί εταίρους.

Η προσαρμογή…Και επειδή η δημοκρατία δεν «είναι το πάντρεμα των αλλη-

λοσυγκρουόμενων αρχών», όπως ισχυρίζεται ο Βαρουφάκης,και πολύ περισσότερο δεν υπάρχει κάτι τέτοιο στη «δημοκρα-τία» της ΕΕ, οφείλουμε να περιγράψουμε αυτό που πραγματικάσυμβαίνει. Οι αλληλοσυγκρουόμενες αρχές δεν παντρεύονται,αλλά όπως λέει και η ίδια η λέξη συγκρούονται. Και στην προ-

Εκπαιδευτική & Πολιτικήσυγκυρία

Η κυβερνητική προσαρμογή δεν πρέπει να οδηγήσει στην αναδίπλωση

των θέσεων και των αιτημάτων του λαϊκού κινήματος και της αριστεράς

Όχι στις αυταπάτες και τον αφοπλισμό του κινήματος!

❘ αντιτετράδια της εκπαίδευσης ❘ χειμώνας 20154

χειμώνας 2015 ❘ αντιτετράδια της εκπαίδευσης ❘ 5

κειμένη περίπτωση, αν πραγματικά υπήρχαν ποτέ αυτές οι αλ-ληλοσυγκρουόμενες αρχές, η έκβαση αυτής της σύγκρουσηςέχει πλέον κριθεί. Από το «καμία θυσία για το ευρώ» με τοοποίο ο ΣΥΡΙΖΑ σάρωσε τον κόσμο των μεγάλων κινητοποι-ήσεων του 2011-12, φτάσαμε στην «αδιαπραγμάτευτη θέσητης Ελλάδας στην ΕΕ, με νόμισμά της το ευρώ». Από τη θέσητης διαγραφής του χρέους που αποτελούσε τον ένα πυλώνατου προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ και ακρογωνιαίο λίθο της πο-λιτικής του, μέσα σε τρεις μόλις μέρες «συγκρούσεων», κα-τέληξε στη δέσμευση της αποπληρωμής του και απέμεινανμόνο οι ιδέες για τις τεχνικές χειρισμού του. Από την προεκλο-γική «με ψήφιση ενός νόμου» κατάργηση του μνημονίου, πε-ράσαμε αυτόματα στην υιοθέτηση ενός μέρους του και τελικάστην τροποποίησή του. Από την «εκδίωξη της τρόικας την επο-μένη των εκλογών» καταλήξαμε στην ανάγκη μετονομασίαςτης. Και τελικά, από την ρήξη με την πολιτική του «Μερκε-λισμού», μέσα σε μόλις μια εβδομάδα, πρωταρχικός στόχοςτης κυβέρνησης έγινε η επίτευξη «αμοιβαία επωφελούςσυμφωνίας» μαζί της! Και επειδή «αμοιβαία επωφελής συμ-φωνία» ανάμεσα σε «αλληλοσυγκρουόμενες αρχές» δεν μπο-ρεί να υπάρξει, αυτό που πρέπει να κρατήσουμε είναι η «συμ-φωνία». Η συμφωνία με τους δυνάστες και την πολιτική τωνμνημονίων, που είτε αρχικά ονομαστεί γέφυρα, είτε νέα τρο-ποποιημένη συμφωνία, ή όπως αλλιώς, θα σφραγίζεται απότα δεσμά της εξάρτησης και τελικά θα έχει το ίδιο επί της ου-σίας περιεχόμενο για τον ελληνικό λαό. Και αυτό το συμπέ-ρασμα που προκύπτει από τα κύρια δεδομένα της σημερινήςκατάστασης, δεν μπορεί και δεν πρέπει να το παρακάμπτεικανείς και ειδικά η αριστερά.

… και ο ΣΥΡΙΖAΚαι ο ρόλος της αριστεράς δεν είναι απλά να ταυτίζεται με

τα συναισθήματα του κόσμου, να παρακολουθεί δηλαδή το θυ-μικό και, πολύ περισσότερο, δεν μπορεί να υποτάσσει την πο-λιτική της στο εκάστοτε κυρίαρχο ρεύμα και να κρύβεται πίσωαπό αυτό. Η πραγματική αριστερά οφείλει να ερμηνεύει σωστάτα γεγονότα, να διαμορφώνει την κριτική και τις θέσεις τηςκαι να παρεμβαίνει με γνώμονα την ανάπτυξη του κινήματοςκαι των κάθε φορά αναγκαίων λαϊκών αγώνων.

Και αυτό δεν έχει να κάνει με κανενός είδους μιζέρια, όπωςεσχάτως χαρακτηρίζει την κριτική στην κυβερνητική πολιτικήμια πτέρυγα του αριστερού χώρου που ακουμπάει στο ΣΥΡΙΖΑ.Αλλά με την ιστορική εμπειρία που βοά, ότι οι αυταπάτεςυπήρξαν πάντα ένας πολύ κακός οδηγός. Και δυστυχώς μιασειρά δυνάμεων με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ, με τις καταγγελίες για«μίζερες κριτικές» σκοπεύουν στην καλλιέργεια αυτών τωναυταπατών και επιχειρούν να κρύψουν τις επιδιώξεις τους γιαπροσαρμογή του κινήματος στις κυβερνητικές γραμμές.

Είναι οι ίδιες δυνάμεις που εδώ και δύο χρόνια, καλλιερ-γώντας την αυταπάτη της εκλογικής διεξόδου, συνέβαλαν στονπαροπλισμό του κινήματος, σκορπώντας αδράνεια στους μα-ζικούς χώρους. Αυτή την αδράνεια που οδήγησε τους εργαζό-μενους στην απογοήτευση, τους έκανε να χάσουν την πίστη

στη δύναμη των αγώνων και να αρκεστούνστο «κάτι να γίνει, έστω και λίγο». Είναιοι ίδιες δυνάμεις που την βαθμιαία προ-σαρμογή του ΣΥΡΙΖΑ στην πορεία της κυ-βερνοποίησής του και τις επιπτώσεις της στοκίνημα, επιχείρησαν να τη χρεώσουν στο λαό. Λέ-γοντας, ακόμη πιο έντονα σήμερα, ότι ο λαόςδεν είναι έτοιμος, ή δεν θέλει ρήξη με τηνΕΕ. Λες και δεν έχει ευθύνη γι’ αυτό (και ει-δικά για την μεταστροφή που έγινε από το2012 και μετά) ένα κόμμα που καθημερινά δί-νει όρκους πίστης στο διευθυντήριο των Βρυ-ξελλών. Ή ακόμα χειρότερα, λες και η αριστεράοφείλει να υποτάσσεται στην «κοινή γνώμη».Είναι το αντίστοιχο του «δεν τραβάει ο κόσμος»,που χρόνια τώρα, αποποιούμενες τις ευθύνεςτους, χρησιμοποιούν οι παρατάξεις των αστι-κών και ρεφορμιστικών κομμάτων στο συν-δικαλιστικό κίνημα, για να καταφέρουννα… μην τραβάει ο κόσμος.

Οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτέςπου προετοιμάζουν το έδαφος και για έναενδεχόμενο ναρκοθετημένο δημοψήφισμα. Αν οιδιαπραγματεύσεις οδηγηθούν σε «αδιέξοδο», ανδηλαδή η συμφωνία είναι τέτοια που δεν θαπροσφέρει τα αναγκαία άλλοθι για την υπο-γραφή της από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τότε, με την πρόφαση της αμεσοδημο-κρατίας, θα προσφύγουν στο λαό. Μια κυβέρ-νηση, δηλαδή, που θεωρεί τη θέση της Ελλά-δας στην ΕΕ αδιαπραγμάτευτη (και με τηνσυμβολή μιας ευρωπαιόδουλης αντιπολίτευσης),με το διακύβευμα της «παραμονής στην ΕΕ», θα προ-καλέσει δημοψήφισμα, υποκριτικά θα μεταθέσει την ευθύνητης υπογραφής στο λαό, αφού προηγουμένως έχει (και θα έχειακόμα περισσότερο) υποσκάψει κάθε αντιιμπεριαλιστική θέσηκαι φρόνημα, με στόχο η συντριπτική πλειοψηφία να δώσει τησυγκατάθεσή της στο νέο «μνημόνιο». Ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να απεκ-δυθεί ξανά την ευθύνη και τη συμβολή του για την υποταγήτου λαού και της χώρας στα συμφέροντα του ευρωπαϊκού ιμ-περιαλισμού.

Τέλος, οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ σίγουρα πρωτοστατούν στηδιοργάνωση συλλαλητηρίων που στόχο έχουν τον εξωραϊσμότης κυβερνητικής πολιτικής και την επιβολή της γραμμής τήςσυνθηκολόγησης στο μαζικό κίνημα.

Η αριστερά και οι συγκεντρώσειςΣτις συγκεντρώσεις που μέσω του διαδικτύου, αλλά και με

τη συμμετοχή και καλέσματα σωματείων, οργανώνονται το τε-λευταίο διάστημα, συμμετέχουν χιλιάδες εργαζόμενοι, τις προ-θέσεις των οποίων κανείς δεν μπορεί να υποτιμά. Όπως, επί-σης, δεν μπορεί κανείς να παρακάμπτει το γεγονός, ότι αν καιοι πολιτικές επιδιώξεις του κόσμου που συγκεντρώνεται στιςπλατείες δεν είναι ενιαίες, το πνεύμα και το πολιτικό περιε-

χόμενο των συλλαλητηρίων είναι προ-καθορισμένο, όπως και τα κυρίαρχα αι-τήματα και οι στοχεύσεις τους. Καιεπειδή τα ζητήματα που προκύπτουν εί-

ναι πολύ σοβαρά, κάθε αριστερός αγωνι-στής, πολύ περισσότερα όσες οργανώσεις

αναφέρονται στην αριστερά, οφείλει να έχει ξε-κάθαρες θέσεις όσον αφορά τα εξής:

Τα συλλαλητήρια που οργανώνονταιέχουν χαρακτήρα στήριξης της κυβερ-νητικής πολιτικής και των χειρισμώντης. Μιας κυβερνητικής πολιτικής που

θεωρεί τους ξένους δυνάστες «εταίρους»και που, μετά από αλλεπάλληλες αναδι-πλώσεις, οδηγείται σε μια νέα μνημονια-κού τύπου συμφωνία, που θα σημάνει νέεςαντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις. Στο περιεχό-μενο και στα συνθήματα αυτών των συλ-λαλητηρίων ενυπάρχει η παραδοχή τουαδιαπραγμάτευτου της ευρωπαϊκής θέ-σης της χώρας και αυτό που διεκδικούνείναι μια πιο ήπια - «επωφελής» συμ-

φωνία με τους διεθνείς τοκογλύφους.Δεν υπάρχει καμία κριτική, ή έστω υπαι-

νιγμός, για την υπαναχώρηση της κυβέρ-νησης από τις προεκλογικέςτης θέσεις. Με λίγα λό-για είναι πρώτα απ’όλα συγκεντρώ-

σεις «φιλοκυ-βερνητικές».Γι’ αυτό καιο στόχοςτης

«ανατροπής της πολιτικήςκυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ»που κυριαρχούσε στις κι-νητοποιήσεις των εργαζο-μένων πριν τις εκλογές,αντικαταστάθηκε από το«δεν εκβιαζόμαστε απόΕΕ-ΔΝΤ» (αναγράφεταιήδη στις αφίσες των λίγωνσωματείων που συμμετέ-χουν σε αυτές) που κυριαρ-χεί στις τωρινές συγκεντρώ-σεις. Πρόκειται στην ουσία γιαένα σύνθημα που τοποθετεί τουςεργαζόμενους στο πλευρό της κυ-βέρνησης και στο τραπέζι της δια-πραγμάτευσης. Περιεχόμενο και συνθή-ματα που εξωραΐζουν την πολιτική των υπα-ναχωρήσεων και των παραχωρήσεων στις πιέσειςκαι τα ξένα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα και που, αν κερ-

δίσουν έδαφος στους κόλπους των εργαζομένων, θα σημάνουνένα μεγάλο πισωγύρισμα για το συνδικαλιστικό κίνημα. Γιατίαυτό θα συμβεί αν οι εργαζόμενοι εγκαταλείψουν το στόχο τηςανατροπής αυτής της πολιτικής, κάτω από την πίεση «της ιδέ-ας μιας αριστερής κυβέρνησης» που την εφαρμόζει, και υιο-θετήσουν το πραγματικό ανούσιο «δεν εκβιαζόμαστε», πουμετατρέπει το κίνημα σε πιόνι των κυβερνητικών χειρισμώνκαι σε ουρά της κυβερνητικής πολιτικής.

Ειδικά τώρα, που αποκαλύπτεται ο ρόλος, η βούληση καιοι πραγματικές δυνατότητες της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ειδικά τώρα που γίνεται φανερό στον καθένα ότι δενμπορεί να υπάρξει ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής, χω-ρίς την ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Ειδικάτώρα, που τα αντιιμπεριαλιστικά και αντιευρωπαϊκά αισθήματατου λαού μας, ανατροφοδοτούνται από την αδιάλλακτη και αλα-ζονική στάση των ξένων ιμπεριαλιστών δυναστών. Ειδικά τώ-ρα, που τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι προϋπόθεση για εθνικήανεξαρτησία και φιλολαϊκή πολιτική, είναι η έξοδος της χώραςαπό ΕΕ-ΝΑΤΟ.

Ειδικά τώρα, θα πρέπει να δώσουμε τη μάχη για την ανα-σύνταξη του κινήματος και παρεμβαίνοντας με κάθε τρόπο ναπαλέψουμε ώστε, με τα πραγματικά ανατρεπτικά και αντιιμ-περιαλιστικά συνθήματά του, να ξαναβρεθεί στο δρόμο τουαποφασιστικού αγώνα.

εκπ

αιδ

ευτι

κή

& π

ολι

τικ

ή σ

υγκ

υρ

ία

❘ αντιτετράδια της εκπαίδευσης ❘ χειμώνας 20156

Η παγκόσμιααριστοκρατία

του χρήματος (85 άτομα) κατέχει όσα 3,5 δισεκατομμύρια

άνθρωποι μαζί!85 μεγιστάνες του πλούτου κατέχουν όσα 3,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι

μαζί! Ο πλούτος στον πλανήτη εξακολουθεί να αυξάνεται γρηγορότερα απ’τον πληθυσμό του. Το 1% του πληθυσμού έχει συγκεντρώσει περιουσία πε-ρίπου 110 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Το ποσό αυτό αντιστοιχεί στο 50%του παγκόσμιου πλούτου και είναι 65 φορές μεγαλύτερο απ’ τη συνολικήπεριουσία του φτωχότερου 50% του πληθυσμού του πλανήτη.

Όπως φανερώνουν τα στοιχεία για τις ΗΠΑ, το 1% καρπώθηκε το 95%του πλούτου που δημιουργήθηκε απ’ το 2009 έως το 2012 . Αντίθετα

το 90% του πληθυσμού είναι φτωχότερο απ’ όσο ήταν μια πενταετίαπριν (βλ. πρόσφατη μελέτη της Oxfam, Συνομοσπονδία φιλαν-

θρωπικών οργανώσεων και ΜΚΟ που ιδρύθηκε το 1942). Σε 24 απ’ τις 26 χώρες που μελέτησε η Oxfam, το

μερίδιο του πλουσιότερου 1% στο συνολικόπλούτο αυξάνεται, σχεδόν αδιάκοπα,

απ’ το 1980.

Στο έκτακτο και «κρίσιμο» Eurogroup της Τετάρτης 11/2,φυλλορρόησε και το τελευταίο φύλλο συκής που κάλυ-πτε τη χιλιοειπωμένη επωδό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ «η Ελλάδα πρέπει να καταγγείλει άμεσα το μνημόνιοκαι τη δανειακή σύμβαση», Μάης 2012 «άμεση αναστολή τουμνημονίου και ισχυρή και πετυχημένη διαπραγμάτευση τηςδανειακής σύμβασης», Ιούνης 2012), κρυμμένης προσεκτικάμέσα στο πλαίσιο της διαβόητης «διαπραγμάτευσης». Κάτωαπό πρωτοφανείς πιέσεις, εκβιασμούς και απειλές, κάτω απόπροσπάθειες υπαγόρευσης απαράδεκτων όρων για την ολο-κλήρωση του τρέχοντος προγράμματος, η συγκυβέρνηση υπο-χρεώθηκε σε απροκάλυπτους συμβιβασμούς, λίγες μέρες μετάτις «αμετακίνητες θέσεις» των κυβερνητικών.

Χωρίς αμφιβολία, ιδιαίτερα η γερμανική αδιαλλαξία, οδήγησετην κυβέρνηση Τσίπρα σε σοβαρές υπαναχωρήσεις. Θυμίζουμετο έγγραφο που στάλθηκε στην κυβέρνηση μία ημέρα πριν τησυνάντηση Βαρουφάκη-Σόιμπλε από τη γερμανική πλευρά, ηοποία έθετε σαν βάση «διαπραγμάτευσης» τους εξής όρους:«α) η τρόικα πρέπει να παραμείνει στη θέση της, β) η ελληνικήκυβέρνηση θα πρέπει να αποδεχθεί την ανεξαρτησία της ΤτΕ,του ελληνικού ΤΧΣ, καθώς και των φορολογικών και στατιστι-κών αρχών, γ) δεν θα υπάρξει καμία χαλάρωση στους δημο-σιονομικούς στόχους της χώρας, η Ελλάδα θα πρέπει να επι-τύχει πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 3% του ΑΕΠ το 2015 και4,5% του ΑΕΠ το 2016, καθώς και να κλείσει το υπόλοιπο κενόστον προϋπολογισμό του 2015 για να επιτύχει το συμφωνημένοστόχο, δ) πρέπει να τηρηθεί η συμφωνία για τη μείωση τηςαπασχόλησης στη γενική κυβέρνηση κατά 150.000 θέσεις, ναεφαρμοστούν οι μεταρρυθμίσεις του συνταξιοδοτικού συστή-ματος, που δημιουργεί μία στενή σχέση μεταξύ των εισφορώνκαι των παροχών, νακαταργηθεί ο μειωμέ-νος κατώτατος μισθόςκαι να γίνει ευρύτερηχρήση των αποκεντρω-μένων μισθολογικώνδιαπραγματεύσεων, ε)η κυβέρνηση θα πρέπεινα συνεχίσει τις ιδιωτι-κοποιήσεις των λιμα-νιών, των ενεργειακώνεταιρειών κοινής ωφε-λείας και των ακινήτωνκαι την προώθηση τωνάμεσων ξένων επενδύ-σεων με στόχο να λάβει2,2 δις € σε έσοδα το2015».

Να σημειωθεί ότι με τη γερμανική πλευρά, και παρά τις δι-πλωματικές δηλώσεις υποστήριξης, συντάχθηκαν και όλοι οιυπόλοιποι πολιτικοί και θεσμικοί παράγοντες. Απέναντι σε αυτότο παλιρροιακό κύμα αντιδράσεων, η κυβέρνηση –παρά τις με-

γαλοστομίες κατά την παρουσίαση τωνπρογραμματικών δηλώσεων– επιχείρησε νααντιτάξει μια συμφωνία για ένα «άλλο» «πρό-γραμμα-γέφυρα» εξάμηνης διάρκειας (μέχριτον Αύγουστο 2015 και πριν υπάρξει μία«νέα» δανειακή Σύμβαση), το οποίο σύμ-φωνα με τις δηλώσεις Βαρουφάκη θα πε-ριλαμβάνει κατά 70% μέτρα που περιέχονταιστα σημερινά μνημόνια και κατά 30% από άλλαισοδύναμα –προφανώςαντιλαϊκά– μέτρα, «διαρ-θρωτικού χαρακτήρα».

Σε αυτό το πλαίσιο, η ελληνική κυβέρνησηέχει σχεδιάσει ένα κορμό με 10 «μεγάλες μεταρ-ρυθμίσεις», οι οποίες μπαίνουν στο αντιλαϊκότραπέζι, υπό την αιγίδα του ΟΟΣΑ ως αντί-βαρο των «αλλαγών» στα προηγούμεναμνημόνια. Ήδη ο επικεφαλής του ιμπε-ριαλιστικού οργανισμού, Α. Γκουρία συ-ναντήθηκε με τον Τσίπρα προκειμένου ναπροτείνει «λύσεις» για το ξεπέρασμα της κρίσης.Οι «λύσεις» αυτές αφορούν αποκλειστικά και μό-νο στην ενίσχυση της απρόσκοπτης κερδοσκο-πίας του συστήματος, όπως λ.χ. αποτελε-σματικότητα Δημόσιας Διοίκησης, προνο-μιακή μεταχείριση, διευκόλυνση της ανταγω-νιστικότητας, άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων,εναλλακτικά προγράμματα ιδιωτικοποιήσεων,αξιολόγηση και προσαρμογή του εκπαιδευτι-κού συστήματος στην κατεύθυνση ενίσχυσης τηςανταγωνιστικότητας, κ.ά.

Τελικά, με όποιο όνο-μα και αν επιχειρεί νατο παρουσιάσει η συγ-κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου, επί της ου-σίας αποτελεί παράτα-ση του Μνημονίου με τησημερινή του μορφή, μεκάποιες αλλαγές προ-σαρμοσμένες προς τοπαρόν στις πρωθυπουρ-γικές εξαγγελίες.

Σε αυτό το «τοξικό»30% εστιάζεται η όλη«διαπραγμάτευση» μετα ιμπεριαλιστικά κέν-τρα, με τους «θεσμούς»όπως επισημαίνει η

συγκυβέρνηση, εκμεταλλευόμενη στο έπακρο τις χαμηλέςπροσδοκίες των ρημαγμένων εργατολαϊκών στρωμάτων, πουπροσπαθούν να αρπαχτούν απ’ οτιδήποτε μπορεί να σταματή-σει τη λεηλασία τους, έστω και με τα ξεροκόμματα που πετά

χειμώνας 2015 ❘ αντιτετράδια της εκπαίδευσης ❘ 7

εκπ

αιδ

ευτικ

ή &

πο

λιτική

συ

γκυ

ρία

ΤΡΟΧΙΑ ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΩΝ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΩΝ

δεξιά κι αριστερά η συγκυβέρνηση. Προφανώς η ανάκληση έστω και μερι-

κών από τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα τωνπροηγούμενων κυβερνήσεων, δεν αναι-

ρούν το γεγονός ότι αυτά δεν θα τα βρειμπροστά του ο λαός σε κάποια στροφή του

χρόνου. Πολύ περισσότερο μάλιστα που η ξένηεξάρτηση μπορεί να υπαγορεύσει όχι μόνο

αυτά, αλλά και επιπλέον νέα αντιδρα-στικά μέτρα. Ωστόσο, στο παζάρι τουEurogroup, προτάθηκαν και τα ισοδύ-ναμα μέτρα για να αντικαταστήσουν τα

αποσυρόμενα από τη συγκυβέρνηση.Σε ότι αφορά το υπόλοιπο 70%, υπάρχει

πλήρης ταύτιση τόσο με τους δανειστές-το-κογλύφους, όσο και με την προηγούμενη κυ-βέρνηση των Σαμαρά-Βενιζέλου, που οδή-γησε το λαό μας στη δραματική οικονομικήαφαίμαξη και τη χώρα στη καταστροφή. Καιη ταύτιση αυτή αφορά στην ανασυγκρότησητου αστικού κράτους, με μεταρρυθμίσειςπου αντιστοιχούν στις ανάγκες του επικυ-

ρίαρχου ευρωπαϊκού και αμερικανικού χρη-ματιστικού κεφαλαίου, σε μία κρίσιμη εποχή

αναδιαμόρφωσης των παγκόσμιων αγορών καιτων σφαιρών επιρροής, στο βαθμό πουεπιτάσσουν οι ενδοϊμπεριαλιστικές δια-μάχες.

Άλλωστε σε αυτές τις μεταρρυθμίσειςαναφέρεται η Συνθήκη της Λισαβόνας

(γνωστή και σαν Μεταρρυθμιστική Συνθή-κη, που υπογράφηκε στις 13 Δεκεμβρίου2007 στη Σύνοδο Κορυφής της Λισαβόνας.Η Συνθήκη υποκαθιστά το εξ ίσου αντι-

δραστικό «Ευρωπαϊκό Σύνταγμα»), και η «Στρατηγική Ευρώπη2020». Βεβαιότατα, αυτές οι «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις»θα έχουν σοβαρές επιπτώσεις και για τους εργαζόμενους, συν-ταξιούχους και νεολαία, αφού προβλέπουν σωρεία ιδιωτικοποι-ήσεων, αναμόρφωση του Ασφαλιστικού και νέες περικοπές στιςκοινωνικές παροχές.

Το σχέδιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στο Eurogroup,περιλαμβάνει τέσσερις άξονες, και συγκεκριμένα: Μεταρρυθ-μίσεις, Ανθρωπιστική κρίση, Επενδύσεις και Χρέος. Παράλ-ληλα, προτείνεται η μείωση του «πρωτογενούς πλεονάσματος»στο 1,5% (από 4,5% που δεσμεύτηκε η συγκυβέρνηση των Σα-μαρά-Βενιζέλου). Σε ότι αφορά το κρατικό χρέος, το οποίο τοΔεκέμβρη του 2014 εκτοξεύτηκε στο 185% του ΑΕΠ, δηλ. στα321,7 δις €. Αυτό κατανέμεται ως εξής: 141,8 δις € το EFSF,52,9 δις € τα κράτη-μέλη, 25 δις € η ΕΚΤ, 4,3 δις € η ΤτΕ,32,1 δις € το ΔΝΤ, 54,7 δις € ιδιώτες πιστωτές και 10,9 δις €ελληνικές τράπεζες. Οι προτάσεις του υπουργού Οικονομικών,Γ. Βαρουφάκη, συνίστανται στο να αντικατασταθούν οι δύο δα-νειακές Συμφωνίες που συνομολόγησαν οι προηγούμενες κυ-βερνήσεις με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ, μενέα ελληνικά ομόλογα. Συγκεκριμένα:

Α) Να αντικατασταθεί το χρέος προς τα κράτη-μέλη της Ευ-ρωζώνης, με την έκδοση νέων ομολόγων με «ρήτρα ανάπτυ-ξης», δηλ. η αποπληρωμή τους να γίνεται ανάλογα με τουςρυθμούς αύξησης του ΑΕΠ.

Β) Να αντικατασταθεί τα ομόλογα που κατέχει η ΕΚΤ, με νέαομόλογα χωρίς λήξη ή ομόλογα στο διηνεκές (perpetualbonds).

Η «διαπραγμάτευση» για το χρέος προτείνεται να ξεκινή-σει άμεσα και να ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος Αυγούστου(μέχρι τη λήξη του προγράμματος-γέφυρα). Σε ότι αφορά τιςχρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας για τους έξη αυτούς μή-νες (για όλο το 2015 μονάχα για τοκοχρεολύσια χρειάζονταιπερίπου 38 δις €) που θα διαρκέσει η «διαπραγμάτευση»,η κυβέρνηση Τσίπρα ζητά από το Eurogroup: 1) την άντλησηρευστότητας 8 δις € (πέραν των 15 δις € που ισχύει σήμερα)για την έκδοση νέων εντόκων γραμματίων, 2) την επιστροφήκερδών ύψους 1,9 δις € που αποκόμισε η ΕΚΤ από ελληνικάομόλογα, 3) ένα μέρος της δόσης των 7,2 δις €. Παράλληλα,προτείνει τη συνέχιση της στήριξης των τραπεζών από τονΈκτακτο Μηχανισμό Ρευστότητας (ELA) της ΤτΕ και επιπλέοντη συμμετοχή του ΔΝΤ στις «διαπραγματεύσεις», μετά μά-λιστα τη «στήριξη» του Αμερικανού προέδρου. Υπογραμμί-ζουμε την αποστολή του υπουργού Εξωτερικών, Ν.Κοτζιάστη Μόσχα την ίδια ημέρα της σύγκλισης του Eurogroup καιτις επαφές του με τον Σ.Λαβρώφ, όπου μεταξύ των άλλωνθεμάτων (ενεργειακή συμφωνία, ανάπτυξη στρατιωτικοτε-χνικής συνεργασίας, κ.α.) συζητήθηκε και η σύναψη ρωσικούδανείου.

Μετά το τέλος του Eurogroup, και παρά τη συμφωνία τωνΔραγασάκη και Βαρουφάκη για κοινό ανακοινωθέν, η Αθήναπαίζοντας με τις λέξεις, αρνήθηκε να το προσυπογράψει επι-καλούμενη τη φράση «…τα θεσμικά όργανα να διερευνήσουντις δυνατότητες για την επέκταση και την επιτυχή ολοκλή-ρωση του παρόντος προγράμματος», ισχυριζόμενη πως τοισχύον πρόγραμμα δεν υφίσταται για τη συγκυβέρνηση, αλλάη ελληνική πρόταση αφορά μία νέα δανειακή Σύμβαση, δηλ.ένα «άλλο» πρόγραμμα, που θα περιλαμβάνει όσα αναφέρ-θηκαν παραπάνω. Από την πλευρά του ο επικεφαλής του Eu-rogroup Γ. Ντάισελμπλουμ, δήλωσε ότι: «…οι όποιες αλλα-γές θα πρέπει να εγκριθούν από Κομισιόν, ΕΚΤ, ΔΝΤ. Ταεναλλακτικά μέτρα θα πρέπει πάντα να εξετάζονται, να ελέγ-χονται από την τρόικα, είτε θα την αποκαλούμε τρόικα είτεόχι». Από κοντά και οι Γερμανοί μέσω του εκπροσώπου τουγερμανικού υπουργείου Οικονομικών, Μ.Γιέγκερ, ξεκαθάρι-σαν πως: «…όποιες αλλαγές γίνουν στις συμφωνίες θα πρέ-πει να έχουν τη συναίνεση των κρατών-μελών και αυτό γιατη Γερμανία συνεπάγεται συγκατάθεση της Βουλής, ενώανεξάρτητα του πώς θα ονομάζεται μια μελλοντική συμφω-νία, θα πρέπει να τηρηθεί η αρχή του «παροχές έναντι αν-τιπαροχών» και αυτές οι αντιπαροχές θα πρέπει να υπό-κεινται σε έλεγχο. Οι νέες ετικέτες δεν θα καταργούν τιςυφιστάμενες αρχές της συνεργασίας», εννοώντας προφανώςτη σχέση εξάρτησης της χώρας μας με τα ιμπεριαλιστικά κέν-τρα, δηλαδή τις «διαπραγματεύσεις», που επιβάλλει το «δίκιοτου ισχυρού».

εκπ

αιδ

ευτι

κή

& π

ολι

τικ

ή σ

υγκ

υρ

ία

❘ αντιτετράδια της εκπαίδευσης ❘ χειμώνας 20158

χειμώνας 2015 ❘ αντιτετράδια της εκπαίδευσης ❘

Χωρίς να απασχολήσει και πολύ τις εργασίες της Συνόδου,το ελληνικό ζήτημα φαίνεται να παίρνει το δρόμο ενός νέ-ου αντιλαϊκού συμβιβασμού. Η πολυσυζητημένη συνάν-

τηση Τσίπρα-Μέρκελ έγινε, και οι δηλώσεις της Μέρκελ ότι:«…η επιτυχία της Ευρώπης στηρίζεται στην εξεύρεση συμ-βιβασμών που είναι εφικτοί όταν τα πλεονεκτήματα ξεπερ-νούν τα μειονεκτήματα. Η Γερμανία είναι έτοιμη να κάνει κάτιτέτοιο (…) για την αξιοπιστία της Ευρώπης, είναι απαραίτητονα τηρούνται οι κανόνες», έδωσαν το πολιτικό στίγμα για τηγεφύρωση των όποιων τεχνικών διαφορών, ανέκυψαν στο Eu-rogroup. Η Γερμανία δίνει την πολιτική έγκριση στην κυβέρ-νηση της «αριστεράς», θεωρώντας την προφανώς απολύτωςακίνδυνη για να θίξει έστω και στο ελάχιστο το ιμπεριαλιστικόμόρφωμα της ΕΕ. Απ’ ότι φαίνεται δεν επιμένει στην εφαρμογήκαι των 16 «προαπαιτούμενων» μέτρων του υπάρχοντος «προ-γράμματος διάσωσης», αφού η ελληνική πλευρά ήδη αποδέ-χεται το 70%.

Πιο συγκεκριμένα, η ελληνική πλευρά δέχεται τα εξής: τοννέο Κώδικα Δεοντολογίας για τις τράπεζες, τις αλλαγές στονΚώδικα Πολιτικής Δικονομίας, τη μελέτη του ΟΟΣΑ για το δι-οικητικό φόρτο, τη φορολόγηση των συλλογικών οχημάτωνεπένδυσης, τη διεύρυνση του ορισμού της φορολογικής απάτηςκαι της φοροδιαφυγής, τις αλλαγές στο προσωπικό και το εται-ρικό πλαίσιο αφερεγγυότητας, τη μεταρρύθμιση στο μισθολό-γιο, τις τροποποιήσεις στον οργανικό νόμο του Προϋπολογι-σμού, την αντιμετώπιση των θεμάτων που έχουν προσδιορισθείστην έκθεση του ΟΟΣΑ για τα νομοθετικά εμπόδια στον αντα-γωνισμό, τις αλλαγές στην αδειοδότηση επενδύσεων και τιςαλλαγές στο Λογιστικό Σχέδιο της Κυβερνήσεως.

Αντίθετα, φέρεται να θέτει «κόκκινες γραμμές» σε 5 προ-απαιτούμενα της πέμπτης αξιολόγησης και ειδικά: στη μεταρ-ρύθμιση του ΦΠΑ, στη μείωση των μη μισθολογικών επιδομά-των, στην αλλαγή της νομοθεσίας για τις ομαδικές απολύσεις,στην αλλαγή του πλαισίου για τη συνδικαλιστική δράση, στημεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος.

Ωστόσο, η Γερμανία θα επιμείνει στο θέμα των ιδιωτικοποι-ήσεων, που περιλαμβάνει μεγάλα συμφέροντα των γερμανικώνμονοπωλίων, αλλά και στο ζήτημα των «πρωτογενών πλεονα-σμάτων». Στο πλαίσιο της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, ο πρόεδροςτης Κομισιόν, Ζ.Κ.Γιούνκερ, τόνισε πως: «…η ελληνική πλευράαποδέχεται το 70% του προγράμματος, αλλά θα πρέπει να δού-με τι μπορεί να γίνει με το 30% που δεν συμφωνεί (…) Τα μέτρασε ό,τι αφορά τα έσοδα θα πρέπει να αντικαθίστανται από άλλαμέτρα ισόποσης αξίας για να μη δημιουργείται κενό».

Η πολιτική θέση της Μέρκελ, συνδέεται απολύτως με τησκληρή στάση που κράτησαν τα ιμπεριαλιστικά κέντρα στο Eu-rogroup της 9ης Δεκέμβρη 2014. Θυμίζουμε, ότι τότε, οι Υπουρ-

γοί Οικονομικών της Ευρωζώνης με προ-εξάρχοντα το Σόιμπλε, χωρίς να λάβουνυπόψη τις φτηνές κορώνες των Σαμαρά-Βε-νιζέλου, καθόρισαν τα στενά οικονομικά όριαμέσα στα οποία θα κινούνταν το ελληνικό πολι-τικό σύστημα το επόμενο διάστημα, με την άμε-ση και πλήρη εφαρμογή όλων των μεταρρυθμι-στικών μέτρων για την ολοκλήρωση της πέμπτηςαξιολόγησης. Με λίγα λόγια, μετά τα συνεχή τε-λεσίγραφα της τρόικας με τη κλυδωνιζόμενηυποτακτική κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, μετάτην αμετακίνητη στάση Ευρωπαίων καιΑμερικάνων, μετά τη γελοιοποίηση τωνπρωθυπουργικών ισχυρισμών περί«σκληρής διαπραγμάτευσης», αμήχανοι οι Σαμαράς-Βενιζέλος προφανώς μετά τις ειλημμένες αποφά-σεις και προτροπές των ξένων κέντρων, επέλε-ξαν να επισπεύσουν τις διαδικασίες για τηνεκλογή προέδρου της Δημοκρατίας για τις29 Δεκέμβρη, προκειμένου να αποφύγουνμία ολοκληρωτική πολιτική συντριβή που πιθα-νότατα να προέκυπτε, εάν έφερναν στην Βουλήμε ΠΝΠ τα φλέγοντα Ν/σ των εργασιακών καιτου Ασφαλιστικού. Το βέβαιο είναι ότι η γερ-μανική πολιτική, σε συνεργασία με το ΔΝΤ και τηντόπια ολιγαρχία, βρίσκονταν πίσω από την άκαμπτηστάση των ιμπεριαλιστικών κέντρων και της τρόικας που ση-ματοδότησαν τις πρόσφατες ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις. Τώ-ρα, οι Γερμανία και ΗΠΑ επιχειρούν να οδηγήσουν τα πράγματασε ένα συμβιβασμό, λαμβάνοντας υπόψη και το εκλογικό απο-τέλεσμα. Το βέβαιο είναι πως αργά-γρήγορα θα απαιτήσουννέες αντιλαϊκές ρυθμίσεις στα θέματα που αφήνουν προς τοπαρόν χαλαρά και ιδιαίτερα το Ασφαλιστικό και τα Εργασιακά.

Απ’ ότι φαίνεται, η «διαπραγμάτευση», με πλήρη πρωτοβου-λία και κάτω από τις πιέσεις και τους εκβιασμούς των ιμπε-ριαλιστών, οδηγείται σε συμβιβασμό, αφού ξεπερνώντας τοπαιγνίδι των λέξεων και τα ψευτοδιλήμματα ανάμεσα στη «συμ-φωνία-γέφυρα» που ζητά η πλευρά της συγκυβέρνησης και της«παράτασης» που προέτασσαν οι Γερμανοί, κατάφεραν ουσια-στικά να περάσουν τη συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής καιενδεχομένως να πάρουν και κάτι ακόμα από το «τοξικό» 30%των προαπαιτούμενων. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ απο-δέχθηκε «την κατηγορηματική δέσμευσή τους στις οικονομικέςυποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές» και «τη δέσμευσηστους κανόνες της ΕΕ», ενώ έμεινε προσηλωμένη στις λεκτικέςδιατυπώσεις, «καταπίνοντας την κάμηλον και διυλίζοντας τονκώνωπα»! Επί της ουσίας, το πρόγραμμα προσαρμογής συνε-

9

εκπ

αιδ

ευτικ

ή &

πο

λιτική

συ

γκυ

ρία

ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΟΡΥΦΗΣ ΕΕΠΡΟΣ ΝΕΟ ΑΝΤΙΛΑΪΚΟ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟ

χίζεται με το μεγαλύτερο μέρος των αν-τιλαϊκών, βάρβαρων μέτρων και με ό,τιστη συνέχεια προστεθεί. Σε αυτό τοπλαίσιο,έγινε η συνεργασία σε επίπε-

δο τεχνικών κλιμακίων από την πλευράτης ελληνικής κυβέρνησης και των «θε-

σμών», δηλ. της Κομισιόν, της ΕΚΤ και τουΔΝΤ, πάνω στη βάση μιας «νέας συμ-

φωνίας», που περιλαμβάνει το 70%της παλιάς και ένα μέρος από τουπόλοιπο 30%.

Την υπόθεση της «σκληρής δια-πραγμάτευσης», οι Τσίπρας και Καμ-μένος θα την παρουσιάσουν σαν μεγάληεθνική νίκη, τροφοδοτώντας το λαό μενέες αυταπάτες και δίνοντας την απα-τηλή εντύπωση μιας συγκυβέρνησηςαπολύτως ενταγμένης στην υπηρεσίατων λαϊκών προσδοκιών και παράλλη-λα αφήνοντας έκθετη τη ΝΔ και ιδιαί-τερα το Σαμαρά που δέχεται ανοιχτάπλέον τα ενορχηστρωμένα εσωκομμα-

τικά πυρά. Για όλα τα παραπάνω, αποφάνθηκε και

ο εκφραστής της ντόπιας ολιγαρχίας, πρό-εδρος του ΣΕΒ, Θ.Φέσσας, σε συνέν-τευξή του στη γερμανική «Χάνσεμ-πλαντ», όπου επισημαίνει τα παρα-κάτω: «Η κυβέρνηση προσπαθεί να

βρει μια ισορροπία μεταξύ της προ-εκλογικής της ρητορικής και της δύ-σκολης κατάστασης στην οποία βρί-σκεται η χώρα μας. Προσπαθεί ναικανοποιήσει τους ψηφοφόρους της

και ταυτόχρονα να διασφαλίσει την ευρωπαϊκή προοπτικήτης χώρας. Σχετικά με τη διαπραγμάτευση, η ελληνικήπλευρά έχει, ήδη, προβεί σε εμφανείς παραχωρήσεις. Δενμιλάει πια για κούρεμα, αλλά για αναδιάρθρωση του χρέ-ους. Έχει επίσης διαμηνύσει ότι δέχεται ένα μεγάλο μέροςτων δράσεων του προηγούμενου προγράμματος προσαρ-μογής. Αυτά είναι τα πρώτα βήματα για έναν συμβιβασμόκαι μια λύση. Αν δεν υπάρξει συμφωνία, θα χάσουν όλοι.Σε ότι αφορά την αξιολόγηση του σημερινού μνημονίου,σε ορισμένα σημεία έχει αποτύχει, σε άλλα πέτυχε. Ειδικάστον τομέα της δημοσιονομικής εξυγίανσης, όπως αποτυ-πώνεται στο πρωτογενές πλεόνασμα που πετύχαμε τα δυοπροηγούμενα χρόνια. Αλλά το πρόγραμμα εφαρμόσθηκεμε λάθος προτεραιότητες. Έπρεπε να έχουν προταχθεί οιδιαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Τέλος, σε ό,τι αφορά τιςεπενδυτικές ευκαιρίες, ανοίγονται μεγάλες δυνατότητεςστον τουρισμό, την υψηλή τεχνολογία, την ενέργεια και ταlogistics, καθώς και πολλούς άλλους κλάδους της βιομη-χανίας. Πραγματικά πιστεύω ότι η Ελλάδα θα μπορούσενα είναι η Φλόριντα και η Καλιφόρνια της Ευρώπης».

εκπ

αιδ

ευτι

κή

& π

ολι

τικ

ή σ

υγκ

υρ

ία

❘ αντιτετράδια της εκπαίδευσης ❘ χειμώνας 201510

Με ορόσημοτην επίθεση στοCharlie Hebdo,η ανάδειξη τηςδράσης των τζιχαν-τιστών ως μιας με-γάλης απειλής γιατους λαούς του κό-σμου, συνεχίζει νααποτελεί την αιχμήτης κυρίαρχης προ-παγάνδας σε Ευ-ρώπη και Αμερική,καθορίζοντας αρ-νητικά την ιδεολογική πάλη που εξελίσσεται καθημερινά στουςκόλπους των δυτικών κοινωνιών και με ορατά, προς το παρόντουλάχιστον, τα πρώτα σημάδια της «επιτυχίας» της.

Μετά το Παρίσι και τη διάσκεψη των υπουργών εξωτερικώνστο Λονδίνο ακολουθεί η «Διεθνής Σύνοδος Ασφαλείας» στις18/2 στην Ουάσιγκτον, με κάλεσμα του Ομπάμα, για να συζητή-σουν «τρόπους δράσης ενάντια στο βίαιο εξτρεμισμό σε όλο τονπλανήτη».

Ο στόχος του διεθνούς ιμπεριαλισμού ολοκάθαρος, σε αντί-θεση με τις θολές προσεγγίσεις των κάθε λογής προοδευτικώνθεωρήσεων. Να προβάλει στην παγκόσμια οθόνη τη σκιά μιαςασύμμετρης απειλής και με πρόσχημα την αντιμετώπισή της,να επιβάλει πολιτικές τρομοκρατίας και περιστολής ελευθεριώνστο εσωτερικό ΗΠΑ και ΕΕ και να δικαιολογήσει νέες άμεσεςή έμμεσες επεμβάσεις στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, αλλάκαι όπου αλλού θα εμφανίζονται (ή θα εμφανίζουν) ομάδες πα-ρανοϊκών δολοφόνων.

Ήδη, μετά την επίθεση στο Charlie Hebdo, στη Γαλλία επι-βλήθηκε ένας ιδιότυπος στρατιωτικός νόμος, ενώ στο τραπέζιτης διάσκεψης του Λονδίνου μπήκε η αναθεώρηση της Σένγκεν(για την ελεύθερη διακίνηση πολιτών στην ΕΕ), η νομιμοποίησηανταλλαγής «ευαίσθητων» προσωπικών δεδομένων ταξιδιωτώνανάμεσα σε ΗΠΑ και ΕΕ, αλλά και η ενίσχυση και ο εξοπλισμόςστρατών (Ιράκ) και στρατιωτικών οργανώσεων (Πεσμεργκά) πουεξυπηρετούν τα συμφέροντα του αμερικάνικου και ευρωπαϊκούιμπεριαλισμού στην περιοχή των πετρελαίων και πάνω από όλαενεργοποιούνται ξανά όλα τα σενάρια κανονικών επεμβάσεωνστη Μ. Ανατολή.

Η προπαγάνδα των τελευταίων ημερών, αδυσώπητη καιακραία υποκριτική, στρώνει το χαλί για τις αποφάσεις των «διε-θνών συνόδων» των ιμπεριαλιστικών κέντρων. Την υπερπρο-βολή κάθε παρανοϊκής πράξης, ακολουθεί ένα μπαράζ θεατρι-κών δηλώσεων, «έκδηλης» αγωνίας, αλλά και οργής των πάσηςφύσεως απολογητών του διεθνούς ιμπεριαλισμού. Συντετριμ-μένοι δημοσιογράφοι, θλιμμένοι ηγέτες, έντρομοι πολιτικοί ανα-λυτές, όλοι συμφωνούν ότι η ανθρωπότητα βρίσκεται αντιμέ-τωπη με ένα μεγάλο κίνδυνο. Ακόμη και η Τρέμη με τον Πρε-τεντέρη ανέσυραν από τα λεξικά το λήμμα «μακελάρηδες», λέξηπου δεν τόλμησαν να χρησιμοποιήσουν για τον Ολάντ, τον Ομ-πάμα, ή τη Μέρκελ, όταν συνέπρατταν κατά περίπτωση για ναβομβαρδίσουν τους λαούς της Λιβύης, του Μάλι, ή της Κεντρο-αφρικανικής Δημοκρατίας, ή παλιότερα τη Γιουγκοσλαβία καιτο Ιράκ, λέξη που δεν χρησιμοποίησαν ούτε καν για τον Νετα-νιάχου όταν (και όποτε) το Ισραηλ βομβαρδίζει σχολεία και νο-σοκομεία στη Γάζα. Το «μνημειώδες» που είχαν να πουν όταν

Δημιούργημα τηςκυρίαρχης

προπαγάνδαςτο «αντίπαλο δέος»,για τη δικαιολόγηση νέων ιμπεριαλιστικώνεπεμβάσεων και επιβολήςτης τρομοκρατικής τουςπολιτικής

η αδίστακτη συμμορία όλων αυτών βρέθηκε να διαδηλώνει (!)ενάντια στην τρομοκρατία στο Παρίσι, ήταν ότι «ήταν όλοι εκεί..»

Παρά την απύθμενη και ολοφάνερη υποκρισία των πραγματι-κών μακελάρηδων του πλανήτη, η κυρίαρχη προπαγάνδα φαί-νεται να κερδίζει έδαφος. Ήδη εμφανίζονται δημοσκοπήσειςστη Γαλλία με βάση τις οποίες ο γαλλικός λαός (που λίγο καιρόπριν διαδήλωνε για το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση με τοje sui charlie) συμφωνεί στην περιστολή ελευθεριών και στονέλεγχο και τις απαγορεύσεις στο διαδίκτυο, προκειμένου να κα-ταπολεμηθεί η τρομοκρατία, ενώ ακόμη και στην Ελλάδα μα-θητές του Γυμνασίου εκφράζουν την αγωνία τους για τον κίνδυνοπου γεννιέται στον πλανήτη από τους τζιχαντιστές!

Επειδή από τις κινήσεις των ιμπεριαλιστικών κέντρων γίνεταιφανερό ότι, με αφορμή τον «αγώνα» κατά των τζιχαντιστών κυο-φορούνται ιδιαίτερα αρνητικές εξελίξεις για τους λαούς όλουτου κόσμου, είναι ανάγκη η πραγματική αριστερά και το λαϊκόκίνημα να ερμηνεύσει και να τοποθετηθεί καθαρά για τα όσασυμβαίνουν.

1) Είναι αυτονόητο, ότι οι αποτρόπαιες δολοφονίες και οι πρά-ξεις μεσαιωνικών φονταμελιστικών ομάδων πρέπει να καταδι-καστούν (όπως και συνέβη) από όλο το δημοκρατικό κόσμο χω-ρίς αστερίσκους. Οι αναφορές στα δεινά που προκαλούν οι ιμ-περιαλιστικοί πόλεμοι στους λαούς της Μ. Ανατολής και τηςΑφρικής και η συσχέτιση των αποκεφαλισμών με τις «εύλογες»αντιδράσεις που γεννά η ιμπεριαλιστική καταπίεση, σκοπεύειστη σύγχυση, προσβάλει τους ίδιους τους λαούς και υπονομεύειτο δίκαιο αντιιμπεριαλιστικό τους αγώνα. Άλλωστε, δεν υπάρχεικαμία φωνή στον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο που να μηνκαταδικάζει αυτές τις πράξεις, παρά μόνο κάποιοι «ηγέτες»ομάδων που εμπλέκονται με τον ISIS. Στην πραγματικότητα οιτζιχαντιστές δεν έχουν τα ερείσματα και τις δυνατότητες πουπροσπαθεί να τους καταλογίσει η δυτική προπαγάνδα, ούτε στηνΕυρώπη, αλλά ούτε και στον μουσουλμανικό κόσμο (δεν πρέπεινα συγχέονται οι διαμαρτυρίες για την «προσβολή του Μωάμεθ»με την υπεράσπιση της δράσης των τζιχαντιστών). Και το γεγονόςότι, αν και όλο και πιο απομονωμένοι, εμφανίζονται να συνεχί-ζουν αυτές τις πρακτικές, εγείρει ακόμη περισσότερα ερωτη-ματικά για τις πραγματικές αφετηρίες της δράσης τους.

2) Είτε πρόκειται για αυθόρμητη δράση σκοταδιστικών ομά-δων, είτε για δράσεις που υπακούουν σε σχεδιασμούς κάποιωνδυτικών κέντρων (άλλωστε όλες αυτές οι ομάδες που φέρονταινα εμπλέκονται με τους τζιχαντιστές, συγκροτήθηκαν, στηρίχ-θηκαν και εξοπλίστηκαν από τις μυστικές υπηρεσίες του διε-θνούς ιμπεριαλισμού και κυρίως των ΗΠΑ, χωρίς οι τελευταίοινα το έχουν ποτέ αρνηθεί) ένα είναι βέβαιο. Οι δολοφονίες καιη δράση των τζιχαντιστών αποτελούν βούτυρο στο ψωμί τωνπραγματικών μακελάρηδων του πλανήτη. Τα ίδια τα γεγονόταμαρτυρούν, ότι ακόμη και αν δεν υπήρχαν οι τζιχαντιστές, οιΑμερικάνοι και Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές «θα έπρεπε να εφεύ-ρουν» τέτοιες προβοκάτσιες, προκειμένου να δικαιολογήσουνκαι να επενδύσουν την τρομοκρατική και πολεμοκάπηλη πολι-τική που ετοιμάζονται να ακολουθήσουν στις νέες συνθήκες.

3) Θα ήταν ολέθριο λάθος να υιοθετηθεί ηαντίληψη που προσπαθεί να εμπεδώσει ηκυρίαρχη προπαγάνδα. Ότι δηλαδή υπάρχειτο αντίπαλο δέος. Ότι πραγματικά η ανθρω-πότητα κινδυνεύει από τους τζιχαντιστές. Ηανθρωπότητα δεν κινδυνεύει από μερικές εκα-τοντάδες θρησκόληπτων σκοταδιστών μετουρμπάνια και καλάσνικοφ. Οι λαοί του κό-σμου κινδυνεύουν από τους πάνοπλους ιμπερια-λιστικούς στρατούς, τα αεροπλανοφόρα και τιςβόμβες τους. Από την εγκληματική πολιτικήτων κυρίαρχων της δύσης, που επιβάλλεταιαπό άκρη σε άκρη του πλανήτη. Ούτευπάρχει ούτε και πρόκειται να υπάρξεικαμία σύγκρουση μεταξύ του διεθνούςιμπεριαλισμού και των τρομοκρατικώνομάδων, όπως υπονοούν οι απανωτές διεθνείς σύ-νοδοι για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας.Είναι αφέλεια να πιστεύει κανείς ότι οι κατάσυρροή δολοφόνοι του πλανήτη «αναστατώ-θηκαν» από μερικές δολοφονίες και έχουνεπιδοθεί στο κυνήγι των κακών. Ίσα-ίσα πουκάθε άλλο παρά τους ενοχλεί η δράση των ομά-δων, που στο παρελθόν εξόπλισαν και που τώ-ρα από ότι φαίνεται μια χαρά εντάσσουν στουςγεωπολιτικούς σχεδιασμούς τους. Όποιοςμε το λόγο του αποδέχεται την ύπαρξη του πλα-στού διλήμματος που υφαίνουν οι κασσάνδρες τωνΜΜΕ στην ουσία εγκλωβίζεται και εγκλωβίζει το λαϊκόκίνημα σε αδιέξοδα μονοπάτια.

4) Τα ταγέρ και τα κουστούμια της Λανγκάρντ, της Μέρκελ,του Ολάντ, του Ομπάμα και του Νετανιάχου, είναι ποτισμένα μεαμέτρητα περισσότερο αίμα από τις κελεμπίες των τζιχαντιστών,για να πιστέψουν οι λαοί τον «αγώνα» τους. Το «αντίπαλο δέος»που θέλουν να πολεμήσουν δεν είναι οι τζιχαντιστές αλλά οιλαοί που παλεύουν για ανεξαρτησία και δικαιώματα. Είναι κάτιπαραπάνω από πρόδηλο, ότι στις 18 Φλεβάρη στην Ουάσιγκτονοι αιματοβαμένοι δυνάστες του πλανήτη, με το άλλοθι της κα-ταπολέμησης της τρομοκρατίας, θα καταστρώσουν νέες πολύ-μορφες επεμβάσεις στην γεωπολιτική σκακιέρα της ευρύτερηςπεριοχής της Μέσης Ανατολής με θύματα τους λαούς της. Ταυ-τόχρονα θα πλέξουν έναν τρομοκρατικό ιστό αντιλαϊκών νόμωνκαι συμφωνιών, με στόχο τη χειραγώγηση και την πειθάρχησητων λαών της Ευρώπης και της Αμερικής. Δεν είναι καχυποψίανα σκεφτεί κάποιος ότι οι αντιπολεμικές πορείες στο εγγύς μέλ-λον θα απαγορεύονται με το πρόσχημα του κινδύνου να παρει-σφρήσουν τζιχαντιστές.

Το λαϊκό κίνημα, αγνοώντας τα πλαστά διλήμματα της κυρίαρ-χης προπαγάνδας θα πρέπει να απορρίψει την τρομολαγνεία καιτην τρομοκρατία και αναγνωρίζοντας στους συνδαιτυμόνες των«διεθνών συνόδων» τον πραγματικό εχθρό, να αποτρέψει τουςνέους εγκληματικούς σχεδιασμούς του.

χειμώνας 2015 ❘ αντιτετράδια της εκπαίδευσης ❘ 11

εκπ

αιδ

ευτικ

ή &

πο

λιτική

συ

γκυ

ρία

Όταν οι μακελάρηδες του πλανήτη σχεδιάζουν τον αγώνα κατά της τρομοκρατίας…

ανθρώπινο κρέας μυρίζει

γράφει ο Βασίλης Πετράκης

Σε κινήσεις εντυπωσιασμού, μεπροδιαγεγραμμένο το αποτέλε-σμα, επιχείρησε η συγκυβέρνησητων Τσίπρα-Καμμένου, έχοντας επι-δοθεί σε ένα ξέφρενο κυνηγητό τωνΓάλλων, Ιταλών και θεσμικών συνο-

μιλητών που αντιτίθενται στην πολιτικήλιτότητας του Βερολίνου, αλλά και στιςαπ’ ευθείας συζητήσεις με το Γερμανόυπουργό Οικονομικών. Τροποποιώνταςτη μία εκδοχή μετά την άλλη, μετακι-νώντας συνεχώς ήδη διατυπωμένες θέ-σεις, παίζοντας με τις λέξεις, χρησιμο-ποιώντας επικοινωνιακά ακόμα και τηδήθεν ατημέλητη εμφάνιση, πρωθυ-πουργός και υπουργός Οικονομικών,

προσπάθησαν να εμφανίσουν μία υπερ-δραστήρια «λαϊκή» εικόνα, απευθυνόμενηκυρίως προς το εσωτερικό της χώρας και

προς το θυμικό ενός λαού, που μετάμια πενταετία ταπεινώσεις και εξευ-τελισμούς, έχει την ψευδαίσθησηπως τώρα δικαιώνεται στην πράξη η

καταρρακωμένη του αξιοπρέπεια καικατοχυρώνεται η εθνική του περηφάνια.Το ότι η νέα συγκυβέρνηση δεν αναγνω-ρίζει δήθεν την τρόικα, αλλά θα συνο-μιλεί εφεξής με τους θεσμούς δηλ.

ΕΚΤ, Κομισιόν και ΔΝΤ, προβάλλεται σαν το απαύγασματης κυβερνητικής αντίστασης απέναντι στο «μερκελισμό»,σαν ο πολιορκητικός κριός κατά της πολιτικής της αέναηςλιτότητας, σαν ο προπομπός της «Ευρώπης της αλλαγής»,καλύπτοντας τη βασική αντίθεση μεταξύ της ξένης εξάρ-τησης και της ντόπιας πλουτοκρατίας από τη μια και τουελληνικού λαού από την άλλη.

Οι διαβεβαιώσεις του Τσίπρα («Μας ζητούν βέβαια ναυλοποιήσουμε τις δεσμεύσεις μας. Τους απαντάμε: Μαςδεσμεύουν οι κανόνες της ΕΕ. Θα τους σεβαστούμε αν καιδιαφωνούμε και θα εργαστούμε για να τους αλλάξουμε.Αλλά θα τους σεβαστούμε. Θα σεβαστούμε τον κανόνα γιαπρωτογενώς ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. Ξεκά-θαρα όμως πράγματα, η λιτότητα δεν αποτελεί κανόνα τηςΕυρώπης»), καθώς επίσης και η δήλωση Βαρουφάκη ότι:«…από τις μεταρρυθμίσεις των μνημονίων ο ΣΥΡΙΖΑ θαστήριζε το 60-70%,...», αποδίδει ξεκάθαρα τις προθέσειςτης συγκυβέρνησης να κινηθεί πάνω στους αντιδραστικούςάξονες που καθορίζουν οι Συνθήκες του Μάαστριχτ, τουΆμστερνταμ, της Νίκαιας και της Λισαβόνας, καθώς και

τα απορρέοντα απ’ αυτές Σύμφωνο Σταθερότητας, Σύμ-φωνο για το Ευρώ και Κανονισμοί 472 & 473/25.05.2013.Όλ’ αυτά μαζί αποτελούν τη σιδερένια φτέρνα του ευρω-παϊκού χρηματιστικού κεφαλαίου. Αυτοί οι «κανόνες» καιοι πρόσφατες «δεσμεύσεις» των Μνημονίων, μέσα σε μίαπορεία 34 χρόνων ενταξιακού καθεστώτος, οδήγησαν τολαό μας στη μεγαλύτερη μεταπολεμική κατάρρευση τουβιοτικού του επιπέδου, με την ανεργία, τη φτώχεια και τηνεξαθλίωση, να καταγράφουν πρωτοφανή παγκόσμιου επι-πέδου, ποσοστά.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δηλώνει πως «θα σεβαστείτους κανόνες της ΕΕ», δηλ. τους ισοσκελισμένους Προϋπο-λογισμούς, την ανταγωνιστικότητα, την εποπτεία και τηνεπιτήρηση, τις «μεταρρυθμίσεις» σε εργασιακά, ασφαλι-στικά και αγορά εργασίας, τα δημοσιονομικά ελλείμματα,κλπ., και παράλληλα διατυμπανίζει για «το τέλος της λιτό-τητας και των Μνημονίων». Ο σεβασμός όμως όλων τωνπαραπάνω και ιδίως του Συμφώνου Σταθερότητας (ή καιΔημοσιονομικού Συμφώνου), που αποτελούν και την πεμ-πτουσία της εφαρμογής της μονόπλευρης λιτότητας, υπο-δηλώνουν είτε ανεπίτρεπτη άγνοια, είτε ασύγγνωστη προ-σπάθεια παραπλάνησης του λαού.

Και άραγε πως συμβιβάζεται η μη διαπραγμάτευση της«εθνικής κυριαρχίας» με το σεβασμό των κανόνων της ιμ-περιαλιστικής ΕΕ, που προδικάζουν τη συνέχιση και το βά-θεμα της εξάρτησης; Γιατί είναι απολύτως κατανοητό πωςεξάρτηση και εθνική κυριαρχία είναι δύο έννοιες αλληλο-αναιρούμενες.

Τέλος, η επανάληψη από τον υπουργό Οικονομικών τουγεγονότος ότι η κυβέρνηση συμφωνεί με το 70% του Μνη-μονίου, δεν αποτελεί ευθεία αποδοχή της συνέχισης τωναντιλαϊκών μέτρων και θυσιών του λαού μας στο βωμό νέωνκερδών για ντόπιο και ξένο μονοπωλιακό κεφάλαιο; Προςτι λοιπόν ο πρωθυπουργός ζητά τη στήριξη του λαού;

Να σημειώσουμε πως οι συνεχείς αναφορές στην «αν-θρωπιστική κρίση» και στα «άμεσα μέτρα», δίνουν την εν-τύπωση πως οι τεράστιες απώλειες των λαϊκών εισοδημά-των όλης αυτής της πενταετίας (σύμφωνα με τα στοιχείατης κυβερνητικής ΕΛΣΤΑΤ, το διαθέσιμο εισόδημα των ελ-ληνικών νοικοκυριών μέσα στην πενταετία 2009-2014 μει-ώθηκε, λόγω της περιοριστικής πολιτικής, κατά 48,4 δις€. Οι απώλειες αυτές οφείλονται τόσο στη μείωση των απο-δοχών των εργαζομένων, όσο και στη μείωση των κοινω-νικών παροχών), θα πρέπει να ξεχαστούν οριστικά. Εκείπαραπέμπει ο υπερτονισμός της «αξιοπρέπειας», από τουςδιάφορους κυβερνητικούς παράγοντες, σε συνδυασμό μετην ωμή πραγματικότητα του «λιτού βίου».    

Χωρίς καμία αμφιβολία, όποτε και σε όποιους συμβιβα-

εκπ

αιδ

ευτι

κή

& π

ολι

τικ

ή σ

υγκ

υρ

ία

❘ αντιτετράδια της εκπαίδευσης ❘ χειμώνας 201512

ΞΕΦΡΕΝΗ ΦΙΛΟΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΠΟΡΕΙΑ

γράφει ο Σήφης Σταυρίδης

σμούς κι αν καταλήξει η διαβόητη «διαπραγμάτευση», ηεξάρτηση από τους «θεσμούς», δηλ. τα ξένα ιμπεριαλιστικάκέντρα, θα είναι αυτή που θα εξακολουθεί να καθορίζειτην πολιτική, οικονομική, στρατιωτική, ακόμα και την κοι-νωνική και πολιτιστική πορεία της χώρας, πάντα σε στενήσυνεργασία με τη ντόπια μεγαλοαστική τάξη, παρεμβαί-νοντας και υποδεικνύοντας, ελέγχοντας και εποπτεύοντας,εκβιάζοντας και απειλώντ