Οργανισμός Science Technologies Έκδοση Ιουνίου – Ιουλίου 2014 NEWSLETTER

Ιούλιος 2014

Τεύχος 67

Περιεχόμενα

Διατροφή Διατροφική χοληστερόλη και καρδιακός κίνδυνος: πόσο τροφές όπως τα αβγά και τα θαλασσινά τελικά μας επιβαρύνουν;

Χάρης Δημοσθενόπουλος MMedSci.SRD

Κλινικός Διαιτολόγος-Βιολόγος Προϊστάμενος του Διαιτολογικού Τμήματος στο ΓΝΑ «Λαϊκό»

Άσκηση Επικλινείς δρομικές επιφάνειες: Επίδραση στα κινηματικά χαρακτηριστικά και στη θέση του σώματος

Γιώργος Παραδείσης Επίκουρος Καθηγητής Κλασικού Αθλητισμού – Δρόμοι Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής & Αθλητισμού - Ε.Κ.Π.Α

Ακολουθείστε μας στο Twitter

Βρείτε μας στο facebook

Δείτε το κανάλι μας

Επισκεφθείτε τη σελίδα μας

Αγαπητές –οί φίλες-οι,

Σας παρουσιάζουμε με μεγάλη χαρά το 67ο ηλεκτρονικό μας περιοδικό.

Στις σελίδες του περιοδικού μας μπορείτε να περιηγηθείτε και να

διαβάσετε δύο άκρως ενδιαφέροντα άρθρα: «Διατροφική

χοληστερόλη και καρδιακός κίνδυνος: πόσο τροφές όπως τα αβγά

και τα θαλασσινά τελικά μας επιβαρύνουν;» του Χάρη

Δημοσθενόπουλου και «Επικλινείς δρομικές επιφάνειες: Επίδραση

στα κινηματικά χαρακτηριστικά και στη θέση του σώματος» του

Γιώργου Παραδείση.

Επίσης θα έχετε την ευκαιρία να δείτε μια σειρά από δραστηριότητες,

νέα, τόσο για τα τεκταινόμενα της εταιρείας μας όσο και για τωρινά και

μελλοντικά δρώμενα στη Ελληνική και Κυπριακή Επικράτεια στους

χώρους της Υγείας-Άσκησης-Διατροφής-Ευεξίας!

Σας ευχόμαστε καλή ανάγνωση

Με εκτίμηση,

Ο γυρολόγος

67ο NEWSLETTER

1

α προηγούμενα 50 έτη, το μεγαλύτερο μέρος της επιστημονικής βιβλιογραφίας είχε δείξει μια ισχυρή θετική συσχέτιση ανάμεσα στo

διαιτητικό λίπος και την πρόσληψη χοληστερίνης από τη διατροφή και τις καρδιακές παθήσεις. Στα τελευταία χρόνια, ωστόσο, υπήρξε μια σειρά από επιδημιολογικές μελέτες που δεν υποστηρίζουν πλέον τη σχέση μεταξύ της πρόσληψης διαιτητικής χοληστερόλης και της καρδιαγγειακής νόσου. Επιπλέον, μια σειρά από πρόσφατες κλινικές μελέτες που εξέτασαν τις επιδράσεις της μακροχρόνιας κατανάλωσης π.χ. τροφίμων όπως τα αβγά (ως όχημα για τη διαιτητική χοληστερόλη) δεν ανέφεραν αρνητικές επιπτώσεις σε διάφορους δείκτες της καρδιαγγειακής υγείας και της καρδιακής νόσου.

H Lipid Research Clinics Prevalence Follow-up, ήταν από τις πρώτες μελέτες που εξέτασε τόσο άνδρες όσο και γυναίκες (Ν = 4546) και δεν ανέφερε σημαντικές σχέσεις μεταξύ των CHD θανάτων και της διαιτητικής πρόσληψης χοληστερόλης. Αρκετές άλλες

μεταγενέστερες μελέτες, επίσης, απέτυχαν να βρουν μια σύνδεση ειδικότερα μεταξύ της πρόσληψης των αβγών και του κινδύνου στεφανιαίας νόσου ή εγκεφαλικού επεισοδίου.

Η χοληστερόλη παράγεται στο ήπαρ κατά το μεγαλύτερο μέρος της, ενώ ένα μικρότερο ποσοστό προέρχεται από τη διατροφή (διαιτητική χοληστερόλη) και από τρόφιμα όπως τα αβγά, το συκώτι, τα εντόσθια, το κρέας, το τυρί και τα θαλασσινά. Η διαιτητική χοληστερόλη είναι ένα ιδιαίτερα αμφιλεγόμενο θρεπτικό συστατικό, διότι αυξάνει τη χοληστερόλη του πλάσματος, κυρίως σε εκείνα τα άτομα που δεν είναι σε θέση να διατηρήσουν την ομοιόσταση της χοληστερόλης του πλάσματος μειώνοντας την απορρόφηση στο λεπτό έντερο ή με καταστολή της σύνθεσης. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι αυτά τα άτομα που έχουν ταξινομηθεί ως υπερευαίσθητα (hyper-responders) στη διαιτητική χοληστερόλη δεν αποτελούν το σύνολο του πληθυσμού (περίπου το

T

Διατροφή Διατροφική χοληστερόλη και καρδιακός κίνδυνος: πόσο τροφές όπως τα αβγά και τα θαλασσινά τελικά

μας επιβαρύνουν;

Χάρης Δημοσθενόπουλος MMedSci.SRD

Κλινικός Διαιτολόγος-Βιολόγος Προϊστάμενος του Διαιτολογικού Τμήματος στο ΓΝΑ «Λαϊκό»

67ο NEWSLETTER

25%) και ότι η πλειονότητα των ανθρώπων έχουν μια φυσιολογική απόκριση σε διαιτητική χοληστερόλη

Η χοληστερόλη είναι απαραίτητη για το

σχηματισμό εγκεφαλικών και νευρικών κυττάρων, καθώς και για το σχηματισμό συγκεκριμένων ορμονών. Δεν διαλύεται στο αίμα, ενώ η μεταφορά της γίνεται μέσω των λιποπρωτεϊνών «LDL» και «HDL». H «κακή LDL» μεταφέρει την χοληστερόλη από τα ήπαρ στα κύτταρα, και άρα επιβαρύνει τη λειτουργία του οργανισμού, ενώ η «καλή HDL» επιστέφει την περιττή χοληστερόλη από τους ιστούς στο ήπαρ, όπου και αποβάλλεται.

Η υπερχοληστεριναιμία, τα υψηλά δηλαδή

επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα, αποτελεί έναν από τους προδιαθεσικούς παράγοντες (τροποποιήσιμους) αύξησης του κινδύνου εμφάνισης στεφανιαίας νόσου, μαζί με άλλους όπως είναι το κάπνισμα, η μειωμένη φυσική δραστηριότητα, το αυξημένο σωματικό βάρος, η ηλικία και η κληρονομικότητα.

Έχει βρεθεί ότι η παρουσία της

υπερχοληστερολαιμίας συνδέεται με τον διπλασιασμό της πιθανότητας εκδήλωσης στεφανιαίας νόσου, σε σχέση με άτομα που έχουν φυσιολογικές τιμές χοληστερόλης, λαμβάνοντας υπόψη μόνο την ηλικία και το φύλο. Η αύξηση των επιπέδων χοληστερόλης αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου, ο οποίος οδηγεί σε αύξηση από 75%-450% του στεφανιαίου κινδύνου, ανάλογα πάντα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των ατόμων.

Συγκεκριμένες αλλαγές στον τρόπο ζωής μπορούν να επιφέρουν βελτιώσεις στα αυξημένα επίπεδα χοληστερόλης με κυριότερη αυτή της τήρησης μιας προσεγμένης και ισορροπημένης διατροφής, της

περιορισμένης πρόσληψης λίπους στο 30% των συνολικών ημερήσιων θερμιδικών αναγκών μας και χοληστερίνης από τη διατροφή μας σε επίπεδα <200-300mg/ημέρα. Οι πιο πρόσφατες διατροφικές οδηγίες από τις Ηνωμένες Πολιτείες Υπουργείο Γεωργίας (USDA), καθώς και εκείνες που προέρχονται από το American Heart Association (ΑΗΑ) συνιστούν μια πρόσληψη χοληστερόλης μικρότερη από 300 mg / ημέρα για υγιείς πληθυσμούς. Αυτές οι συστάσεις γίνονται ακόμη πιο περιοριστικές με μείωση σε λιγότερο από 200 mg / ημέρα για τα άτομα που κατατάσσονται σε μεγαλύτερες ομάδες κινδύνου, για καρδιακές παθήσεις.

Διαιτητική χοληστερόλη και καρδιαγγειακός κίνδυνος

Είναι αποδεδειγμένο επιστημονικά ότι υπάρχει άμεση σχέση των υψηλών επιπέδων χοληστερόλης στο αίμα με τον αυξημένο καρδιαγγειακό κίνδυνο και για το λόγο αυτό είναι σημαντική η ρύθμιση των επιπέδων αυτών μέσα στα φυσιολογικά επίπεδα. Αντίθετα, δεν είναι απόλυτα αποδεδειγμένο και δεν υπάρχουν επαρκή επιστημονικά δεδομένα που να αποδεικνύουν την άμεση σχέση της διαιτητικής χοληστερόλης με τον καρδιαγγειακό κίνδυνο. Συγκεκριμένα, τα πιο πρόσφατα επιστημονικά ευρήματα δείχνουν ότι η συνολική επίπτωση της διαιτητικής χοληστερόλης είναι μικρότερη (κλινικά μάλλον ασήμαντη) σε σχέση με την αποδεδειγμένη αύξηση της «κακής» LDL χοληστερόλης στο αίμα, από την αυξημένη διαιτητική πρόσληψη τροφίμων- πηγών κορεσμένων λιπαρών οξέων.

Eπίσης, μέσα από μελέτες σε γενετικό επίπεδο, φάνηκε πως μόνο σε ένα μικρό τμήμα του πληθυσμού, που φτάνει το 15-30%, η διαιτητική χοληστερόλη επηρεάζει καθοριστικά τα επίπεδα της ολικής και της «LDL» χοληστερόλης στο αίμα, ενώ στο 70-85% η γενετική προδιάθεση είναι πιο καθοριστική για τα αυξημένα λιπίδια, σε σχέση με τη διαιτητική χοληστερόλη.

Η σχέση της διαιτητικής χοληστερόλης με τα επίπεδα των λιπιδίων και τα κλάσματα της LDL και

67ο NEWSLETTER

της HDL χοληστερίνης δίνονται στον παρακάτων πίνακα που δημοσιεύτηκε σε άρθρο του 2012 στο επιστημονικό περιοδικό Nutrients.

Μία από τις πρώτες δημοσιεύσεις που έδωσε δεδομένα για τη σχέση των διαιτητικών λιπαρών και του καρδιομεταβολικού κινδύνου εμφανίζεται το 1997, μέσα από μια μεγάλη μετα-ανάλυση 224 μελετών σε περισσότερα από 8000 άτομα. Συγκεκριμένα, η ομάδα του Schaefer, από τη Βοστώνη, δημοσίευσε στο περιοδικό American Journal of Clinical Nutrition στοιχεία που έδειξαν ότι οι αυξημένες ποσότητες λίπους και ιδιαίτερα κορεσμένου, από τροφές κυρίως ζωικής προέλευσης σχετίζονται πολύ περισσότερο με την αύξηση των λιπιδίων του αίματος και τη χοληστερίνη, καθώς και για την ανάπτυξη καρδιαγγειακών νόσων σε σχέση με τη διαιτητική χοληστερόλη.

Από το 1997 μέχρι σήμερα υπάρχουν πολυάριθμα επιδημιολογικά στοιχεία που δείχνουν ότι η διαιτητική χοληστερόλη (σε τρέχουσες προσλήψεις) δεν αυξάνει τον κίνδυνο καρδιακής νόσου σε υγιή άτομα. Αρκετές κλινικές μελέτες έχουν δείξει ότι τα δύο τρίτα ή περισσότερο του πληθυσμού δεν έχουν σημαντική αύξηση της χοληστερόλης στο πλάσμα μετά από πρόσληψη διαιτητικής χοληστερόλης, για παρατεταμένες χρονικές περιόδους. Για το λόγο αυτό και πολλές χώρες έχουν εκδώσει διατροφικές κατευθυντήριες γραμμές που δεν έχουν συστάσεις για διαιτητική χοληστερόλη, όπως φαίνεται στον παρακάτω πίνακα για τον Καναδά, το Ηνωμένο βασίλειο και τις άλλες χώρες της ΕΕ.

Δεδομένου ότι τα αβγά είναι μια καλή πηγή πολλών θρεπτικών συστατικών, υπάρχει μια αυξανόμενη ευαισθητοποίηση σχετικά με το πώς οι καταναλωτές μπορούν να ενσωματώσουν τα αβγά σε μια υγιεινή διατροφή, που να ανταποκρίνεται στις σημερινές συστάσεις διατροφής.

Αβγό και χοληστερίνη

Επειδή τα αβγά είναι σχετικά υψηλά σε χοληστερόλη και χαμηλά σε περιεκτικότητα σε κορεσμένα λιπαρά, έχουν χρησιμοποιηθεί συχνά ως ένα τρόφιμο-πηγή χοληστερόλης, σε έναν αριθμό κλινικών δοκιμών. Στα αποτελέσματα των δοκιμών αυτών αναφέρονται, ως επί το πλείστον, η έλλειψη σύνδεσης μεταξύ της πρόσληψης των αβγών και του κινδύνου CHD, όπως υποδεικνύεται από το σχηματισμό των λιγότερο αθηρογόνων, μεγάλων υποκλασμάτων της LDL, μετά από κατανάλωση αβγών, καθώς και μια αύξηση στις συγκεντρώσεις της HDL χοληστερόλης στο πλάσμα που έχει ως αποτέλεσμα τη διατήρηση της αναλογίας LDL χοληστερόλης (LDL-C) / HDL χοληστερόλη (HDL-C).

Άλλες μελέτες αναφέρουν ότι η έλλειψη αποτελέσματος των αβγών, στον κίνδυνο στεφανιαίας νόσου, μπορεί να σχετίζεται με συγκεκριμένα αντιοξειδωτικά που υπάρχουν στα αβγά και τα οποία μπορεί να μειώσουν τον καρδιομεταβολικο κίνδυνο. Έτσι, τις τελευταίες δύο

67ο NEWSLETTER

δεκαετίες η επιστημονική έρευνα έχει «απενεχοποιήσει» τα αβγά και έχει αλλάξει το εναντίον τους κλίμα, όσον αφορά τον καρδιαγγειακό κίνδυνο, όπως φαίνεται και σε σχετικό review που δημοσιεύτηκε το 2013 από τον Rong στο BMJ.

Fig Forest plot of egg consumption and risk of coronary heart disease.

Fig Forest plot of egg consumption and risk of stroke.

Είναι πλέον γνωστό ότι το αβγό αποτελεί μια από τις πιο θρεπτικές τροφές, που εντάσσεται στη διατροφή μας από την πολύ μικρή ηλικία και το οποίο αποτελεί εξαιρετική πηγή πολλών απαραίτητων θρεπτικών συστατικών, όπως η βιταμίνη Β12, η βιταμίνη D, ο σίδηρος, το ιώδιο, τα αντιοξειδωτικά σελήνιο και λουτεΐνη, το παντοθενικό οξύ, ο ψευδάργυρος, το φυλλικό οξύ, η χολίνη.

Κυρίαρχο συστατικό επίσης αποτελεί η υψηλής βιολογικής αξίας πρωτεΐνη, με το υψηλότερο σκορ και την πλουσιότερη και καλύτερη σύσταση σε απαραίτητα αμινοξέα, από οποιαδήποτε άλλη διατροφική πηγή. Αν και περιέχει 212 mg χοληστερόλης σε 1 μέτριο αυγό των 50 γραμμαρίων, αλλά με πολύ χαμηλά επίπεδα κορεσμένου λίπους.

Έτσι, οι υπάρχουσες έρευνες, αλλά και εθνικές μελέτες, όπως είναι η NHANES III, δε δείχνουν την ύπαρξη συσχέτισης της κατανάλωσης αβγού με τον καρδιαγγειακό κίνδυνο, ενώ η παρουσία ισχυρών αντιοξειδωτικών, όπως της λουτεΐνης και της ζεαξανθίνης, μπορεί να αποτρέπει την οξείδωση των λιποπρωτεϊνών και να αποτρέπει τη δημιουργία αθηρωματικής πλάκας. Βέβαια, υπάρχουν και μεμονωμένες μελέτες που συσχετίζουν την κατανάλωση ολόκληρου αβγού με τον αυξημένο καρδιαγγειακό κίνδυνο, δημιουργώντας την ανάγκη για πρόσθετα επιστημονικά.

Οι ισχύουσες συστάσεις για τη συνολική λήψη αβγών είναι για 4-5 την εβδομάδα, ενώ για τα άτομα με ΣΔ οι συστάσεις αυτές διαμορφώνονται σε 3-4 μαζί με τα αβγά που υπάρχουν στα υπόλοιπα τρόφιμα του διαιτολογίου.Τα άτομα με διαβήτη αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο στεφανιαίας νόσου με την κατανάλωση αβγών και οι περισσότερες μελέτες δείχνουν μια σύνδεση με στεφανιαία νόσο σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη. Οι μηχανισμοί με τους οποίους η υψηλή κατανάλωση αβγών και χοληστερόλης επηρεάζουν την ομοιόσταση της γλυκόζης και των κινδύνων του διαβήτη είναι σε μεγάλο βαθμό ακόμα άγνωστοι.

Θαλασσινά-οστρακοειδή και χοληστερίνη

Με τον όρο θαλασσινά εννοούμε τα οστρακοειδή (αστακό, γαρίδα, καραβίδα, μύδια, στρείδια) και τα μαλάκια (καλαμάρι, χταπόδι, σουπιά). Τα είδη αυτά μπορεί να είναι συστατικό μιας υγιεινής διατροφής, λόγω της χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά, της υψηλής περιεκτικότητας σε πρωτεΐνες και της παρουσίας απαραίτητων ιχνοστοιχείων και μετάλλων, όπως ιωδίου, ψευδαργύρου, καλίου, σεληνίου και φωσφόρου.

Η υψηλή περιεκτικότητα ορισμένων ειδών σε

χοληστερόλη είναι συχνά ένας λόγος για να περιορίζεται η κατανάλωσή τους. Οι γαρίδες, τα καλαμάρια και τα μύδια έχουν περισσότερη

67ο NEWSLETTER

χοληστερόλη, ενώ το χταπόδι είναι το πιο χαμηλό σε χοληστερόλη από αυτή την κατηγορία. Η διαιτητική χοληστερόλη είναι παρούσα σε θαλασσινούς οργανισμούς όπως οι γαρίδες, τα καβούρια και οι αστακοί, καθώς και τα καλαμάρια, τα χταπόδια και οι σουπιές. Όμως, παρά το ότι περιέχουν κάποια ποσότητα χοληστερόλης, περιέχουν πολύ λίγο λίπος και για τους περισσότερους ανθρώπους δεν προκαλούν μια αύξηση στο επίπεδο της χοληστερόλης στο αίμα.

Τα οστρακοειδή όπως είναι τα κυδώνια, τα

μύδια, τα στρείδια, τα χτένια και τα κυδώνια έχουν πολύ χαμηλή περιεκτικότητα σε χοληστερόλη (περίπου το μισό από το κοτόπουλο), ενώ περιέχουν πολύ λιγότερο χοληστερόλη από το κόκκινο κρέας - οπότε αυτά δεν χρειάζεται να αποφευχθούν από κανέναν. Τα οστρακοειδή είναι πολύ χαμηλά σε κορεσμένα λιπαρά, χαμηλά σε θερμίδες και περιέχουν ωμέγα-3 λιπαρά οξέα, και είναι μια υγιεινή επιλογή για την καρδιά. Για το λόγο αυτό ο Food Standards Agency προτείνει κατανάλωση οστρακοειδών έως και δύο φορές την εβδομάδα.

Η παρουσία στα οστρακοειδή ενός ευρέος

φάσματος στερολών, αλλά και η παρουσία ω3 λιπαρών οξέων, σε συνδυασμό με τα χαμηλά επίπεδα κορεσμένυ λίπους, δημιουργεί τα τελευταία χρόνια νέες συστάσεις για την κατανάλωση τους από το γενικό πληθυσμό. Αν προσέξουμε λοιπόν ώστε η συνολική ημερήσια πρόσληψη χοληστερόλης να μην ξεπερνάει 300 mg, μπορούμε να τα συμπεριλάβουμε στη διατροφή μας, χωρίς να επιβαρύνουμε την υγεία μας.

Μήπως κάποιος πρέπει να αποφεύγει ορισμένα οστρακοειδή;

• Για τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που προσπαθούν να ελέγξουν τη χοληστερόλη τους, η μέτρια κατανάλωση των όποιων οστρακοειδών, ως μέρος ενός ισορροπημένου διαιτολογίου, δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα.

• Ωστόσο, για μια μικρή ομάδα ανθρώπων με οικογενή υπερχοληστερολαιμία (FH) ή οικογενή συνδυασμένη υπερλιπιδαιμία (FCH), η διατροφική πρόσληψη χοληστερόλης μπορεί να χρειαστεί να γίνει πιο προσεχτικά με τη συμβουλή του γιατρού ή το διαιτολόγο τους (προσθήκη στερολών, ωμέγα 3).

• Οι FH και FCH είναι μορφές των κληρονομικών υψηλών επιπέδων χοληστερόλης που εμφανίζονται σε περίπου 1 στα 100 άτομα.

• Οι άνθρωποι με FH ή FCH συχνά έχουν ασυνήθιστα υψηλά επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα και μπορεί να είναι πιο ευαίσθητα στις μεταβολές της διαιτητικής χοληστερόλης.

Συμπεράσματα:

• Πολλές μελέτες ενοχοποιούν τη χοληστερόλη για δυσμενή αποτελέσματα, αλλά η διατροφική πρόσληψη χοληστερόλης συσχετίζεται με χαμηλότερο καρδιακό κίνδυνο

• Αντίθετα, η υψηλή πρόσληψη κορεσμένου λίπους σχετίζεται με τη στεφανιαία νόσο.

• Μικρή επίδραση της διαιτητικής CHOL επί της LDL: HDL αναλογίας και διαφορετικοί τύποι της LDL (μεγαλύτερα, πιο δυναμικά σωματίδια λιγότερο αθηρωγόνα)

• Οι περισσότερες θεωρήσεις και απόψεις σχετικά με τα αβγά δεν επαληθεύονται από τις μελέτες. Τα αβγά δεν αυξάνουν τον κίνδυνο στεφανιαίας νόσου στο γενικό πληθυσμό ενώ τα άτομα με διαβήτη θα πρέπει να είναι προσεκτικά στην κατανάλωσης αβγών, αν και χρειάζεται περαιτέρω έρευνα.

• Σε συνδυασμό με τα δεδομένα που υποδεικνύουν ότι η επίπτωση της μείωσης της διατροφικής πρόσληψης χοληστερόλης, στα επίπεδα της LDL στον ορό, είναι μικρή σε σύγκριση με άλλους διατροφικούς παράγοντες και τον τρόπο ζωής, είναι ανάγκη να εξεταστεί με ποιο τρόπο άλλα υγιεινά τρόφιμα μπορούν να

67ο NEWSLETTER

ενσωματωθούν στη διατροφή για να καλύψουν τις τρέχουσες συστάσεις διαιτητικής χοληστερόλης.

• Ειδικότερα, επειδή τα αβγά και τα θαλασσινά (οστρακοειδή, μαλάκια) είναι είναι υγιεινά τρόφιμα, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να αναπτυχθούν λογικές στρατηγικές για να συμπεριληφθούν σε μια υγιεινή διατροφή.

Το κείμενο βασίστηκε στην παρουσίαση που έγινε στα πλαίσια του 7ου Πανελληνίου Συνεδρίου της επιστημονικής εταιρείας Καρδιομεταβολικών Παραγόντων Κινδύνου στις 26-28 Ιουνίου, στην Καλαμάτα.

Βιβλιογραφία

1. Barraj L, Tran N, Mink P.A comparison of egg consumption with other modifiable coronary heart disease lifestyle risk factors: a relative risk apportionment study. Risk Anal. 2009 Mar;29(3):401-15

2. Djoussé L, Gaziano JM. Dietary cholesterol and coronary artery disease: a systematic review. Curr Atheroscler Rep. 2009 Nov; 11(6):418-22.

3. Esrey KL, Joseph L, Grover SA. Relationship between dietary intake and coronary heart disease mortality: lipid research clinics prevalence follow-up study. J Clin Epidemiol. 1996 Feb;49(2):211-6.

4. Fernandez ML, Calle M. Revisiting dietary cholesterol recommendations: does the evidence support a limit of 300 mg/d? Curr Atheroscler Rep. 2010 Nov;12(6):377-83.

5. Fernandez ML. Effects of eggs on plasma lipoproteins in healthy populations. Food Funct. 2010 Nov;1(2):156-60.

6. Kanter MM, Kris-Etherton PM, Fernandez ML, Vickers KC, Katz DL. Exploring the factors that affect blood cholesterol and heart disease risk: is dietary cholesterol as bad for you as history leads us to believe? Adv Nutr. 2012 Sep 1; 3 (5):711-7.

7. Kratz M. Dietary cholesterol, atherosclerosis and coronary heart disease. Handb Exp Pharmacol. 2005;(170):195-213.

8. Phillips KM1, Ruggio DM, Exler J, Patterson KY. Sterol composition of shellfish species commonly consumed in the United States. Food Nutr Res. 2012;56. doi: 10.3402/fnr.v56i0.18931. Epub 2012 Oct 29.

9. Rong Y, Chen L, Zhu T, Song Y, Yu M, Shan Z, Sands A, Hu FB, Liu L. Egg consumption and risk of coronary heart disease and stroke: dose-response meta-analysis of prospective cohort studies. BMJ. 2013 Jan 7;346:e8539.

10. Shin JY1, Xun P, Nakamura Y, He K. Egg consumption in relation to risk of cardiovascular disease and diabetes: a systematic review and meta-analysis. Am J Clin Nutr. 2013 Jul;98(1):146-59.

11. Tran NL, Barraj LM, Heilman JM, Scrafford CG. Egg consumption and cardiovascular disease among diabetic individuals: a systematic review of the literature.Diabetes Metab Syndr Obes. 2014 Mar 24;7:121-137.

67ο NEWSLETTER

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Σκοπός της μελέτης αυτής ήταν να αναγνωρισθούν και να προσδιορισθούν ποσοτικά τα κινηματικά χαρακτηριστικά καθώς και η θέση του σώματος, σε σχέση με τη δρομική ταχύτητα όπως αυτή παρουσιάζεται κατά την εκτέλεση δρομικών επαναλήψεων σε επικλινείς επιφάνειες με κλίση 3° (ανωφέρεια και κατωφέρεια), καθώς επίσης και σε οριζόντια επιφάνεια. Oκτώ φοιτητές Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού βιντεοσκοπήθηκαν ενώ εκτελούσαν δρομικές αποστάσεις με μέγιστη ταχύτητα. Οι δοκιμασίες εκτελέστηκαν σε ειδικά κατασκευασμένη πλατφόρμα τρεις φορές για κάθε περίπτωση: α) 10m σε οριζόντια επιφάνεια και 20m σε ανωφέρεια με κλίση 3°, β) 10m σε οριζόντια επιφάνεια και 20m σε κατωφέρεια με κλίση 3° και γ) 30m σε οριζόντια επιφάνεια. Καταγρά-φηκαν και αναλύθηκαν οι παρακάτω παράμετροι: Μέγιστη Ταχύτητα Διασκελισμού (ΜΤΔ), Μήκος Διασκελισμού (ΜΔ), Συχνότητα Διασκελισμού (ΣΔ), Χρόνος Διασκελισμού (ΧΔ), Χρόνος Επαφής (ΧΕ) και Χρόνος Πτήσης (ΧΠ). Επίσης αναλύθηκαν επιλεγμένα χαρακτηριστικά της θέσης του σώματος κατά την εκτέλεση των τριών διαφορετικών δρομικών συνθηκών. Παρατηρήθηκε ότι η ΜΤΔ ήταν κατά 8,4% μεγαλύτερη στη διάρκεια των προσπαθειών σε κατωφέρεια και 2,9% μικρότερη στη διάρκεια των προσπαθειών σε ανωφέρεια ενώ το ΜΔ βρέθηκε κατά 6,6% μεγαλύτερο στην περίπτωση της κατωφέρειας και κατά 5,2% μικρότερο στην ανωφέρεια σε σύγκριση με τις αντίστοιχες προσπάθειες σε οριζόντια επιφάνεια (p < 0,05 και στις δυο περιπτώσεις). Οι υπόλοιπες κινηματικές παράμετροι δεν παρουσίασαν στατιστικά σημαντικές μεταβολές, ενώ τα βασικά χαρακτηριστικά της θέσης του σώματος κατά την εκτέλεση, παρέμειναν σε μεγάλο βαθμό αναλλοίωτα, σε σχέση με αυτά των προσπαθειών, σε επίπεδη οριζόντια επιφάνεια. Η ανάλυση των αποτελεσμάτων έδειξε ότι η προ-πόνηση ταχύτητας σε επιφάνειες με θετική ή αρνητική κλίση 3°, δεν επιφέρουν στατιστικά σημαντικές αλλαγές στα χαρακτηριστικά της θέσης του σώματος των δρομέων ταχύτητας, μειώνοντας έτσι την πιθανότητα μεταφοράς λανθασμένων μηχανικών ενεργειών στη δρομική ταχύτητα σε επίπεδη οριζόντια επιφάνεια.

Άσκηση Επικλινείς δρομικές επιφάνειες: Επίδραση στα κινηματικά

χαρακτηριστικά και στη θέση του σώματος

Παραδείσης Γιώργος

Επίκουρος Καθηγητής Κλασικού Αθλητισμού – Δρόμοι Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής & Αθλητισμού Ε.Κ.Π.Α

67ο NEWSLETTER

δρομική προπόνηση σε επικλινείς επιφάνειες χρησιμοποιείται ευρέως από ειδικούς δρομικών αγωνισμάτων, ιδιαίτερα δε από αυτούς που ασχολούνται με

αγωνίσματα ταχύτητας και παρατεταμένης ταχύτητας. Προγενέστερες μελέτες έδειξαν ότι η προπόνηση σε επικλινή επιφάνεια (3°) επέφερε βελτίωση στη Μέγιστη Ταχύτητα Διασκελισμού (ΜΤΔ) καθώς και σε άλλες σχετικές παραμέτρους (Paradisis et al. 1996, Paradisis & Cooke 1998). Παρόμοιες μελέτες σχετικά με τις επιδράσεις της προπόνησης σε ανωφέρεια και κατωφέρεια σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου, που διεξήχθησαν από έναν από τους συγγραφείς της παρούσας μελέτης, αναφέρουν στατιστικά σημαντικές βελτιώσεις κινηματικών χαρακτηριστικών όπως: στην ΜΔΤ (p < 0,01), τον Χρόνο Πτήσης στη φάση του διασκελισμού (ΧΠ) (p < 0,01) και την Συχνότητα Διασκελισμού (ΣΔ) (p < 0,05) (Τζιωρτζής 1990, 1996).

Οι Kunz & Kaufmann (1981) σε μελέτη που αφορούσε τις κινηματικές μεταβολές σε δρόμους με κλίση του εδάφους 1,7°, αναφέρουν αύξηση της ΜΤΔ κατά 5,3% σε προσπάθειες που πραγματοποιήθηκαν σε κατωφέρεια και αντίστοιχα 5,7% μείωση σε ανωφέρεια, σε σύγκριση με δρόμο ταχύτητας σε οριζόντια επιφάνεια (9,35m/s, 8,35m/s και 8,85m/s στις αντίστοιχες επιφάνειες). Διαπίστωσαν ακόμα ότι το Μήκος Διασκελισμού (ΜΔ) ήταν μεγαλύτερο κατά τη διάρκεια του δρόμου σε κατωφέρεια σε σύγκριση με αυτό του δρόμου σε οριζόντια επιφάνεια και αντίστοιχα μικρότερο στο δρόμο σε ανωφέρεια, ενώ στη διάρκεια του δρόμου σε οριζόντια επιφάνεια η συχνότητα διασκελισμού παρέμεινε αμετάβλητη. Οι ίδιοι ερευνητές αναφέρουν επίσης ότι η γωνία απογείωσης του ποδιού στήριξης στο δρόμο σε ανωφέρεια, κατωφέρεια και οριζόντια επιφάνεια ήταν 118° 112° και 118° αντίστοιχα, ενώ η γωνία μεταξύ κορμού και του μηρού του ποδιού που οδηγεί (ανασηκωμένος μηρός), στη διάρκεια της προσπάθειας σε ανωφέρεια, κατωφέρεια και οριζόντια επιφάνεια, ήταν 163°, 160° και 162° αντίστοιχα. Αντίθετα δεν παρατήρησαν σημαντικές διαφορές μεταξύ των συνθηκών που αφορούσαν την γωνία του κορμού (98,5°-100°) και την γωνία μεταξύ των δύο μηρών (19,5°-20,5°). Σ’ αυτή τη μελέτη όμως

δεν παρουσιάζονται ιδιαίτερα στοιχεία σχετικά με τη μέθοδο που ακολουθήθηκε (αριθμός επαναλήψεων-θέση της κάμερας σε σχέση με τη δρομική απόσταση κ.τ.λ), ενώ υποθέτουν ότι η μεγαλύτερη κλίση από 1,7° θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη αύξηση του ΜΔ με αντίστοιχη αύξηση των επιβραδυντικών δυνάμεων και απώλεια της τεχνικής εκτέλεσης.

Τα στοιχεία αυτά που σχετίζονται με την επίδραση των κινηματικών χαρακτηριστικών και της θέσης του σώματος στο δρόμο ταχύτητας σε επικλινές έδαφος, μπορούν να θεωρηθούν σημαντικά και ιδιαίτερα βοηθητικά στην κατανόηση της αναγκαιότητας χρησιμοποίησης και εφαρμογής τους στην προπονητική διαδικασία των δρομέων ταχύτητας, ενώ μπορούν επίσης να αποτελέσουν αφετηρία για παραπέρα έρευνα. Για παράδειγμα η βασική προπο-νητική αρχή που αναφέρεται στην εξειδίκευση, επισημαίνει ότι όσο περισσότερο κοντά στην αθλητική απόδοση είναι ο προπονητικός στόχος, τόσο καλύτερη θα είναι και η αφομοίωση της προπόνησης μέσα στα πλαίσια της μέγιστης απόδοσης.

Ένα σημαντικό ζήτημα αναφορικά με την προπόνηση σε επικλινές έδαφος, είναι αυτό που σχετίζεται με το μέγεθος της κλίσης, η οποία πρέπει να είναι άμεσα ανάλογη με την βοήθεια ή την αντίσταση της βαρύτητας στα δρομικά αγωνίσματα ταχύτητας. Η υπέρμετρα απότομη κλίση του εδάφους είναι πιθανόν να διαφοροποιήσει αρνητικά τα μηχανικά στοιχεία του δρόμου ταχύτητας, μειώνοντας έτσι τη δυνατότητα μεταφοράς των θετικών στοιχείων στην οριζόντια δρομική απόδοση.

Δυστυχώς αυτά αποτελούν τα μόνα δημοσιευμένα στοιχεία που κατέστη δυνατόν να συλλέξουμε από την υπάρχουσα βιβλιογραφία, σχετικά με την ΜΤΔ σε επικλινείς επιφάνειες, καθώς και τις παραμέτρους που αφορούν τη θέση του σώματος σε δρόμο ταχύτητας Όμως παρά το γεγονός ότι αυτές οι προπονητικές μέθοδοι χρησιμοποιούνται σε μεγάλο βαθμό από τους ειδικούς, τα διαθέσιμα στοιχεία, αναφορικά με τον βαθμό και την έκταση της διαφοροποίησης των κινηματικών παραμέτρων κατά την εκτέλεση δρομικών αποστάσεων ταχύτητας σε ανωφέρειες και κατωφέρειες, είναι σχετικά περιορισμένα.

Η

67ο NEWSLETTER

Σκοπός αυτής της έρευνας είναι να αναγνωρίσει και να καθορίσει τα κινηματικά χαρακτηριστικά καθώς και την θέση του σώματος σε σχέση με τον δρόμο ταχύτητας σε ανωφέρειες και κατωφέρειες έδαφος με κλίση 3° καθώς και τον δρόμο ταχύτητας σε οριζόντια επιφάνεια.

Μέθοδος

Στην έρευνα συμμετείχαν 8 φοιτητές Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού με μέση τιμή ΜΔΤ 8,16 m/sec. Ο μέσος όρος της χρονολογικής τους ηλικίας ήταν 26,3 ± 1,9 έτη, με σωματική μάζα 81,6 ± 8,28 kg και σωματικό ύψος 183 ± 0,05cm.

Χρησιμοποιήθηκε μια ειδικά κατασκευασμένη

ξύλινη πλατφόρμα, η οποία ήταν καλυμμένη με ελαστικό τάπητα. Το πλάτος της πλατφόρμας ήταν ακριβώς όσο και το πλάτος ενός διαδρόμου ολυμπιακού σταδίου δηλαδή 1,20 m και το συνολικό της μήκος έφτανε τα 80 m, όπου αποτελείτο από 20m οριζόντια επιφάνεια, 20m ανωφέρεια με κλίση 3°, 10m οριζόντια επιφάνεια, 20m κατωφέρεια με κλίση 3° και 10m οριζόντια επιφάνεια (Σχήμα 1).

Σχήμα 1. Πλατφόρμα Ανωφέρειας – Κατωφέρειας

πλάτους 1.20m και συνολικού μήκους 80 m. Όλοι οι δοκιμαζόμενοι προπονήθηκαν πριν τη

δοκιμασία επί τρεις εβδομάδες, τρεις φορές την εβδομάδα, με στόχο την εξοικείωση τους στο τρέξιμο σε επικλινείς επιφάνειες. Μετά από προθέρμανση η οποία περιελάμβανε 10 λεπτά ελεύθερο τρέξιμο, ένα σετ διατατικών ασκήσεων και τεσσάρων έως έξη δρομικών επαναλήψεων 30-40 m με προοδευτικά αυξανόμενη ένταση, οι δοκιμαζόμενοι έτρεξαν τρεις φόρες ο καθένας με μέγιστη ένταση: α) 10 m σε επίπεδη επιφάνεια και 20 m σε ανωφέρεια με κλίση 3°, β) 10 m σε επίπεδη επιφάνεια και 20 m σε κατωφέρεια με κλίση 3° και γ) 30 m σε οριζόντια επιφάνεια.

Το διάλειμμα μεταξύ των επαναλήψεων ήταν

επαρκές για κάθε δοκιμαζόμενο και οδηγούσε σε πλήρη αποκατάσταση (6 min). Για την συλλογή των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε μια βιντεοκάμερα (Kodak Ektapro 1000) υψηλών ταχυτήτων, με δυνατότητα δειγματοληψίας 250 Ηz, η οποία ήταν τοποθετημένη σε απόσταση 10,40 m και κάθετα με τη δρομική κατεύθυνση. Το ύψος του τρίποδα πάνω στο οποίο ήταν τοποθετημένη η Κάμερα ήταν 2, 2 m, 1,8 m και 1,4 m αντίστοιχα για την ανωφέρεια, κατωφέρεια και οριζόντια επιφάνεια, δημιουργώντας έτσι κάθε φορά ένα ορθογώνιο τρίγωνο με βάση το κέντρο κάθε επιμέρους απόστασης.

Οι διασκελισμοί οι οποίοι κάλυπταν τις φάσεις

επαφής και πτήσης των τριών προσπαθειών αναλύθηκαν σύμφωνα με την μέθοδο των Mero & Komi (1985), για να υπολογισθεί η ΜΤΔ, η Συχνότητα Διασκελισμού (ΣΔ), το ΜΔ, ο Χρόνος Επαφής (ΧΕ) και ο ΧΠ. Επιπλέον αναλύθηκαν οι γωνίες του γόνατου, των ισχύων, της κνήμης και του κορμού, καθώς επίσης η απόσταση μεταξύ του κέντρου βάρους του σώματος και του σημείου επαφής (ΑΕ) και απο-γείωσης (ΑΑ) (Σχήμα 2).

Σχήμα 2. Θέση των markers και οι γωνίες των μελών

του σώματος. α = γωνία του γόνατου, β = γωνία του ισχίου, γ = γωνία της κνήμης, δ = γωνία του κορμού, ε = γωνία του πίσω μηρού, ζ = γωνία ανάμεσα στους μηρούς, ΑΕ = η απόσταση μεταξύ του κέντρου βάρους του σώματος και του σημείου επαφής, ΑΑ = η απόσταση μεταξύ του κέντρου βάρους του σώματος και του σημείου απογείωσης

Οι τμηματικές σωματικές παράμετροι,

προσδιορίστηκαν σύμφωνα με το μοντέλο του Dampster (1955) και αποτελούντο από 14 άκαμπτα σημεία του σώματος, ενώ τα κέντρα των αρθρώσεων

67ο NEWSLETTER

καθορίστηκαν με μαύρους και λευκούς markers στο δέρμα των δοκιμαζομένων. Για τον έλεγχο των στατιστικών διαφορών μεταξύ των επαναλήψεων αλλά και των τριών διαφορετικών δρομικών συνθηκών, χρησιμοποιήθηκε ANOVA (Repeated Measured) Test και για τον έλεγχο των αλληλεπιδράσεων το Tukey post hoc test.

Αποτελέσματα

Σύγκριση των 3 ατομικών προσπαθειών.

Για να επιβεβαιωθεί αν η προσπάθεια σε όλες τις δοκιμασίες ήταν η μέγιστη δυνατή και αν το διάλειμμα μεταξύ των προσπαθειών ήταν επαρκές για πλήρη αποκατάσταση, έγινε σύγκριση των τριών προσπαθειών. Γενικά δεν παρατηρήθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των τριών προσπαθειών για την ανωφέρεια, κατωφέρεια και οριζόντια δρομική προσπάθεια (Πίνακας 1).

Η μόνη σημαντική διαφορά μεταξύ των

προσπαθειών παρατηρήθηκε στο ΜΔ και στον ΧΔ κατά την προσπάθεια σε οριζόντια επιφάνεια (p < 0,05). Στη διάρκεια της δεύτερης προσπάθειας το ΜΔ ήταν κατά 4,1% μεγαλύτερο από το αντίστοιχο της πρώτης προσπάθειας και ο ΧΔ της δεύτερης προσπάθειας βρέθηκε κατά 4,3% μεγαλύτερος από τον αντίστοιχο της πρώτης (Πίνακας 1).

Με δεδομένο ότι όλες οι άλλες παράμετροι δεν παρουσίασαν διαφοροποίηση μεταξύ των προσπαθειών στην οριζόντια επιφάνεια, υποθέτουμε ότι η δεύτερη προσπάθεια δεν μπορεί να εκληφθεί ως σημαντικά αποκλίνουσα από τις υπόλοιπες.

Σύγκριση μεταξύ των τριών δρομικών συνθηκών (ανωφέρεια - κατωφέρεια - οριζόντια). Η ΜΤΔ στο δρόμο σε κατωφέρεια με τιμή 8,8 m/s παρουσιάστηκε σημαντικά μεγαλύτερη (p < 0,001) σε αντίθεση με την ίδια παράμετρο σε οριζόντια επιφάνεια όπου δεν υπερέβη τα 8,0 m/s (8,4%), ενώ στο δρόμο σε ανωφέρεια με τιμή 7,8 m/s ήταν σημαντικά μικρότερη (p < 0,001) απ’ αυτή του δρόμου σε οριζόντια επιφάνεια (2,9%) (Πίνακας 2). Το μεγαλύτερο ΜΔ παρατηρήθηκε στον δρόμο ταχύτητας σε κατωφέρεια (2,3 m) και ήταν σημα-ντικά μεγαλύτερο (p <0,001) σε σχέση με αυτό του δρόμου ταχύτητας σε οριζόντια επιφάνεια (2,1 m, 6,6%), ενώ στην ανωφέρεια το ΜΔ (2,0 m) ήταν σημαντικά μικρότερο (p < 0,001) απ’ αυτό της οριζόντιας επιφάνειας (2,1 m, 5,2%). Καμία σημαντική διαφοροποίηση των ΣΔ, ΧΕ, ΧΠ, και ΧΔ δεν παρατηρήθηκε στον δρόμο ταχύτητας σε ανωφέρεια, κατωφέρεια ή οριζόντια επιφάνεια.

Φάση Προσγείωσης. Η φάση προσγείωσης παρουσίασε σημαντικές μεταβολές στο δρόμο σε κατωφέρεια σε σύγκριση με την οριζόντια επιφάνεια. Συγκεκριμένα η γωνία της κνήμης στο οριζόντιο επίπεδο με τιμή 100° (4,0° μεγαλύτερη κατά 7,6% (p < 0,001) ενώ οι γωνίες του γόνατου και των ισχύων ήταν περισσότερο εκτενείς (6,2%, p < 0,01 και 3,7%, p < 0,05 αντίστοιχα). Οι παραπάνω διαφοροποιήσεις μπορούν να εκληφθούν ως αποτέλεσμα της μεγαλύτερης απόστασης μεταξύ των σημείων επαφής-κέντρου βάρους του σώματος και σημείου προσγείωσης (15,5%, p <0,01) καθώς επίσης και της περισσότερο όρθιας θέσης του σώματος (Πίνακας 3, Σχήματα 3 και 4).

67ο NEWSLETTER

Σχήμα 3. Χαρακτηριστικά της θέσης του σώματος των

δοκιμαζόμενων στη φάση προσγείωσης (α) και απογείωσης (β) κατά τη διάρκεια δρόμου σε οριζόντια επιφάνεια (συνεχόμενη γραμμή) και σε κατωφέρεια (διακεκομμένη γραμμή).

Όλοι οι παραπάνω παράγοντες καθώς και η

αύξηση των μοιρών της γωνίας μεταξύ των μηρών (25,9%, p < 0,01), συνεισφέρουν στην αύξηση της ΜΤΔ και το ΜΔ στο δρόμο σε κατωφέρεια.

Σχήμα 4. Χαρακτηριστικά της θέσης του σώματος των

δοκιμαζόμενων στη φάση προσγείωσης (α) και απογείωσης (β) κατά τη διάρκεια δρόμου σε οριζόντια επιφάνεια (συνεχόμενη γραμμή) και σε ανωφέρεια (διακεκομμένη γραμμή).

Αντίθετα ο δρόμος ταχύτητας σε ανωφέρεια

παράγει σημαντική μείωση σε όλες τις γωνίες που μετρήθηκαν (γωνία κορμού 8,9%, p < 0,01, γωνία κνήμης 4,4%, p < 0,001, γωνία γόνατου 0,9%, p < 0,01, γωνία ισχίου 1,4%, p < 0,05 και γωνία μεταξύ των μηρών 42,2%, p < 0,01) καθώς επίσης και στην γωνία επαφής και απογείωσης (22,7%, p < 0,01) με αποτέλεσμα την μείωση του ΜΔ κατά 5,2% (Πίνακας

3, Σχήματα 3 και 4).

Φάση απογείωσης. Στη φάση απογείωσης κατά τη διάρκεια του δρόμου ταχύτητας σε κατωφέρεια παρατηρήθηκε μια τάση κλίσης του κορμού προς τα εμπρός (η γωνία του κορμού ήταν 1% μικρότερη) με συνέπεια την μείωση όλων των υπολοίπων γωνιών (γωνία κνήμης κατά 15,5%, γωνία γόνατου κατά 5,6% και γωνία ισχίων κατά 1,5%) καθώς και μια αύξηση κατά 3,8% της απόστασης μεταξύ των σημείων επαφής και πτήσης. Στο δρόμο ταχύτητας σε ανωφέρεια οι γωνίες της κνήμης, του γόνατου και των ισχίων ήταν κατά 15%, 3,8% και 23% αντίστοιχα μικρότερες από τις αντίστοιχες γωνίες κατά την προσπάθεια σε οριζόντια επιφάνεια, ενώ οι γωνίες μεταξύ των σημείων επαφής και πτήσης, μεταξύ των μηρών και της προς τα εμπρός κλίσης του σώματος, ήταν κατά 3%, 13% και 10% αντίστοιχα μεγαλύτερες (Πίνακας 4, Σχήματα 3 και 4).

Συζήτηση

Περιληπτικά μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι

σύμφωνα με τα αποτελέσματα, δεν παρατηρήθηκε καμία σημαντική διαφοροποίηση στις παραμέτρους μεταξύ των τριών προσπαθειών. Η ΜΤΔ που αποτελεί το σημαντικότερο κριτήριο σύγκρισης των προσπαθειών, διαφοροποιήθηκε μόνο κατά 0,11 m/s (1,3%). Οι μοναδικές παράμετροι που μεταβλήθηκαν σε στατιστικά σημαντικό επίπεδο ήταν ο ΧΔ και το ΜΔ κατά τη διάρκεια της προσπάθειας σε οριζόντια

67ο NEWSLETTER

επιφάνεια. Δρόμος Ταχύτητας σε Κατωφέρεια. Η ανάλυση

των δεδομένων έδειξε ότι ο δρόμος ταχύτητας σε κατωφέρεια με κλίση 3°, παράγει υψηλότερη ΜΤΔ κατά 8,4% σε σύγκριση με αυτήν που παράγεται σε οριζόντια επιφάνεια. Τα αποτελέσματα μας συμφωνούν με αυτά των Knuz & Kaufmann (1981) οι οποίοι αναφέρουν βελτίωση της ΜΤΔ κατά 5,3% με κλίση εδάφους 1,7°. Η παραγωγή των υψηλότερων τιμών μπορεί να εξηγηθεί από το γεγονός ότι κατά την εκτέλεση του δρόμου ταχύτητας σε κατωφέρεια, ορισμένες δυνάμεις της βαρύτητας συνεισφέρουν στις προωθητικές δυνάμεις. Αυτή η πιθανή συνεισφορά των δυνάμεων της βαρύτητας στις αντίστοιχες προωθητικές είναι ανάλογες με την κλίση του εδάφους (α). Η προωθητική δύναμη που ενεργεί παράλληλα με τη δρομική επιφάνεια είναι το αποτέλεσμα της συνισταμένης των δυνάμεων της βαρύτητα που ενεργούν κατά μήκος της κλίσης του εδάφους και της μυϊκής δύναμης που μπορούν να αποδώσουν οι δοκιμαζόμενοι, που με την σειρά τους, με μεγάλο ποσοστό πιθανοτήτων, συμβάλλουν στην επιτάχυνση του δρομέα.

Σ’ αυτή τη μελέτη όπου η κλίση της κατωφέρειας ήταν 3°, η συμβολή του σωματικού βάρους στην προωθητική δύναμη έφτανε το 5%, ενώ όταν η κλίση του εδάφους ήταν 1,7%, η συμβολή του σωματικού βάρους στην προωθητική δύναμη έφτανε μόνο το 3% (Knuz & Kaufmann 1981).

Θεωρητικά συμπεραίνουμε ότι όσο μεγαλύτερη είναι η κλίση της κατωφερούς επιφάνειας τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η συνεισφορά των δυνάμεων της βαρύτητας στην προώθηση του δρομέα και κατ’ επέκταση, ανάλογα μεγαλύτερη η μέγιστη δρομική του ταχύτητα. Οι Milakov & Cox (1962) διατείνονται ότι στο δρόμο ταχύτητας σε κατωφέρεια η κλίση του εδάφους δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 2.6°, μια άποψη φυσικά που διατυπώνεται χωρίς επαρκεί στοιχεία τεκμηρίωσης.

Σε παλαιότερη μελέτη οι Milakov & Cox (1962) παρατήρησαν ότι πέραν μιας ασφαλούς κλίσης της κατωφέρειας, εμφανίζονται δραματικές αλλαγές στην μηχανική του τρεξίματος, με κίνδυνο να υιοθετηθεί από τον ασκούμενο, ένα αντιρρεαλιστικό και ανορθόδοξο πρότυπο τρεξίματος. Φυσικά η

υπέρμετρα αυξημένη κλίση του εδάφους μπορεί να οδηγεί σε υψηλότερες δρομικές ταχύτητες (αναγκαστική αύξηση της ΣΔ και κατ’ επέκταση του ΜΔ) αλλά με ένα ανεξέλεγκτο μηχανικά δρομικό ρυθμό.

Με δεδομένο ότι στόχος της εφαρμογής των προπονητικών μεθόδων με ευνοϊκές συνθήκες (μέθοδος κατωφέρειας και ρυμούλκησης), είναι η εισαγωγή διεγερτικών ερεθισμάτων για μείωση των εσωτερικών και εξωτερικών αντιστάσεων, χωρίς όμως διαφοροποίηση του ορθολογικού δρομικού ρυθμού, θα πρέπει να αποφεύγονται με κάθε τρόπο οι μη μελετημένες ποσοτικά κλίσεις του εδάφους. Εφόσον η παρούσα μελέτη δεν μπορεί να προσδιορίσει με ακρίβεια τα όρια της κλίσης σε κατωφερές έδαφος για προπόνηση ταχύτητας καθώς και η έλλειψη επιστημονικών ακόμα δεδομένων στην βιβλιογραφία, η αξίωση για διερεύνηση του ορίου της ιδανικής κλίσης, φαίνεται λογική και αναγκαία.

Από την στατιστική ανάλυση των δεδομένων προέκυψε ότι η αύξηση της ΜΤΔ στην κατωφέρεια μπορεί να αποδοθεί στην αύξηση του ΜΔ κατά 6,6%, σε σύγκριση με τις τιμές της οριζόντιας επιφάνειας. Οι Kunz & Kaufmann (1981) αναφέρουν μεγαλύτερες τιμές ΜΔ σε δρόμους ταχύτητας σε κατωφέρεια, χωρίς όμως να παρουσιάζονται επαρκεί στοιχεία τεκμηρίωσης των ευρημάτων. Η μόνη διαθέσιμη μελέτη που αναφέρει ορισμένα συγκριτικά στοιχεία είναι αυτή των Mero & Komi (1985), οι οποίοι όμως χρησιμοποίησαν την ρυμούλκηση ως μέθοδο ταχύτητας με ευνοϊκές συνθήκες. Σ’ αυτή την περίπτωση αναφέρεται αύξηση κατά 6,4% στο ΜΔ (2,20 ± 0,1 m για την ρυμούλκηση και 2,06 ± 0,12 m χωρίς ρυμούλκηση). Οι τιμές αυτές γίνεται φανερό ότι παρουσιάζουν ομοιότητες με τις αντίστοιχες της παρούσας έρευνας.

Επίσης από την ανάλυση προέκυψε ότι η «επιπλέον ή πρόσθετη» προωθητική δύναμη, η οποία παράγεται εξ’ αιτίας της κλίσης του εδάφους, επιδρά θετικά στο δρομικό ρυθμό των δοκιμαζομένων με αποτέλεσμα την αύξηση του ΜΔ.

Η ΣΔ στο δρόμο ταχύτητας σε κατωφέρεια ήταν μεγαλύτερη κατά 3,9% σε σύγκριση με αυτή της οριζόντιας επιφάνειας, χωρίς όμως στατιστικά

67ο NEWSLETTER

σημαντικές διαφορές. Οι διαφοροποιήσεις αναμφισβήτητα δείχνουν μια τάση αύξησης, μιας παραμέτρου γενετικά επηρεασμένης όπως αυτή της ΣΔ (Mero et al 1985). Η μεγαλύτερη αύξηση στο ΜΔ σε σχέση με αυτή της ΣΔ μπορεί να ξαφνιάζει, αφού σύμφωνα με τους Mero et al. (1981) στις φάσεις επιτάχυνσης, η τιμή της ΣΔ είναι σχεδόν πάντα μεγαλύτερη από την τιμή του ΜΔ.

Τα στοιχεία τόσο της παρούσας έρευνας όσο και της υπάρχουσας βιβλιογραφίας υποδεικνύουν ότι η έντονη ανταπόκριση του σώματος στην «επιπλέον ή πρόσθετη» προωθητική δύναμη και υπερμέγιστη ταχύτητα που παρέχεται από την κλίση του εδάφους (κατωφέρεια) είχαν ως αποτέλεσμα την αύξηση του ΜΔ. Όμως πρέπει να αναφέρουμε ότι προκειμένου να επιτευχθούν στατιστικά σημαντικές αλλαγές στο ρυθμό διασκελισμού, απαιτείται μάλλον μεγαλύτερη περίοδος εξοικείωσης, με αυτή τη μορφή άσκησης.

Αναφορικά με το ΧΕ, που όπως προαναφέραμε σχετίζεται άμεσα με την τάση για υψηλό ρυθμό διασκελισμού στο δρόμο ταχύτητας σε κατωφέρεια, συγκριτικά με τα αντίστοιχα δεδομένα του δρόμου ταχύτητας σε οριζόντια επιφάνεια, μόνο οι Mero & Komi (1985) αναφέρουν σημαντικά μικρότερες τιμές για δρόμους ταχύτητας με ευνοϊκές συνθήκες (5,9%). Παρά το γεγονός ότι οι τιμές της παρούσας έρευνας δεν ήταν σημαντικά μικρότερες, έδειξαν την ίδια τάση. Αυτά τα ευρήματα είναι σύμφωνα με τις αναφορές πολλών ερευνητών και συγγραφέων, οι οποίοι απέδειξαν ότι για τη βελτίωση της δρομικής ταχύτητας (συνδυασμός ΜΔ & ΣΔ) απαιτείται ελάττωση του ΧΕ (Mero et al. 1981, Τζιωρτζής 1990). Στις τιμές του ΧΠ δεν παρατηρήθηκε διαφοροποίηση μεταξύ του δρόμου ταχύτητας σε κατωφέρεια σε σύγκριση με την οριζόντια επιφάνεια, ενώ οι Mero & Komi (1985) αναφέρουν αύξηση κατά 3,2% με την μέθοδο της ρυμούλκησης.

Όπως αναμενόταν, ο δρόμος ταχύτητας σε κατωφέρεια επιφέρει σημαντικές αλλαγές στη θέση του σώματος κατά τη διάρκεια του τρεξίματος. Στην παρούσα έρευνα ο κορμός βρέθηκε σε περισσότερο όρθια θέση στη φάση της προσγείωσης. Η διαφο-ροποίηση της γωνίας του κορμού κατά 2,8% σε σχέση με την αντίστοιχη του δρόμου σε οριζόντια επιφάνεια, πιθανόν να οφείλεται στην αναγκαιότητα

αντιμετώπισης των επιδράσεων της βαρύτητας. Οι Knuz & Kaufmann (1981) αναφέρουν μεγαλύτερες τιμές στις γωνίες του κορμού, ενώ δεν παρατήρησαν καμία σημαντική διαφοροποίηση στη σύγκριση μεταξύ κατωφέρειας και οριζόντιας επιφάνειας. Οι Mero & Komi (1985) αναφέρουν αποτελέσματα όμοια με την παρούσα έρευνα (76 ± 2°), που όμως παρατηρούνται ελλείψεις στις συγκρίσεις των γωνιών μεταξύ ερευνών, ιδιαίτερα όταν δεν είναι ξεκάθαρες οι ακριβείς μεθοδολογικές διαδικασίες προσέγγισης και προσδιορισμού των γωνιών (Milison & Cavanagh, 1990).

Ως αποτέλεσμα των διαφοροποιήσεων στην κλίση του κορμού προς τα εμπρός, παρατηρήθηκε ότι οι γωνίες των ισχίων και της κνήμης ήταν περισσότερο εκτενείς (3,7% και 6,2% αντίστοιχα) στο δρόμο τα-χύτητας σε κατωφέρεια σε σύγκριση πάντα με τον αντίστοιχο δρόμο σε οριζόντια επιφάνεια. Σημαντικά μεγαλύτερες (2,5%) εκτάσεις στις γωνίες του γόνατου παρατήρησαν και οι Mero & Komi (1985), χρησι-μοποιώντας τη μέθοδο της ρυμούλκησης. Η πιθανή αιτία της διαφοροποίησης των τιμών μεταξύ κατωφέρειας και οριζόντιας επιφάνειας, μπορεί να αποδοθεί στην μεταβλητότητα των γωνιών του ισχίου και γόνατου προκειμένου να αντιμετωπισθεί το αναγκαίο ανέβασμα του κορμού σε πιο όρθια θέση.

Στη διάρκεια του δρόμου ταχύτητας σε κατωφέρεια οι δοκιμαζόμενοι έτρεχαν γρηγορότερα (ΜΤΔ) και κάλυπταν μεγαλύτερη απόσταση (ΜΔ) σε μικρότερο χρόνο (ΧΕ + ΧΠ), σε σύγκριση με την ίδια προσπάθεια σε οριζόντια επιφάνεια. Αυτή η προ-σαρμογή μπορεί να ερμηνευθεί ως αποτέλεσμα της μεγαλύτερης απόστασης μεταξύ του σημείου επαφής και απογείωσης κατά 15,5% στο δρόμο ταχύτητας σε κατωφέρεια, σε σύγκριση με την αντίστοιχη προσπάθεια σε οριζόντια επιφάνεια. Όμως παρατηρήθηκε επίσης ότι η γωνία μεταξύ των δυο μηρών στη φάση του διασκελισμού ήταν 25,9% μικρότερη στο δρόμο ταχύτητας σε κατωφέρεια σε σύγκριση με την οριζόντια επιφάνεια και αυτό πιθανολογούμε ότι ήταν αναγκαίο για να αποφευχθούν οι υπερδιατάσεις στις αντίστοιχες μυϊκές ομάδες. Αυτή η μορφή συναρμογής των κάτω άκρων,

67ο NEWSLETTER

αποτρέπει την αύξηση του ΜΔ ως αποτέλεσμα της επιβράδυνσης εξ’ αιτίας των αναγκαστικών «τροχοπεδικών» δυνάμεων. Για το λόγο αυτό οι δοκιμαζόμενοι ήταν σε θέση να μεταφέρουν το «όφελος» της «επιπλέον» προωθητικής δύναμης που προσφερόταν από την κλίση του εδάφους (κατωφέρεια 3°), σ’ ένα γρηγορότερο δρομικό ρυθμό, χωρίς υπέρμετρη έκταση στο ατομικό μήκος διασκελισμού (αύξηση κατά 15 cm).

Όμως από την εξέταση του σχήματος 3 οι αλλαγές των θέσεων του σώματος δεν ήταν επαρκώς ορατές, κάτι που προέκυψε όμως από το υψηλό επίπεδο στατιστικής ανάλυσης. Επιπλέον όλες αυτές οι αλλαγές που πράγματι συνέβαλαν ως ένα βαθμό στη βελτίωση των κινηματικών χαρακτηριστικών, δεν διαφοροποίησαν δραματικά το μοντέλο της θέσης του σώματος των δοκιμαζομένων.

Τα χαρακτηριστικά της θέσης του σώματος στη διάρκεια της φάσης απογείωσης, όπως αναμενόταν, επηρεάστηκαν από την προς τα εμπρός προωθητική δύναμη. Όμως οι επιδράσεις στο δρομικό ρυθμό δεν ήταν τόσο σαφείς ή καταφανείς όπως βρέθηκαν στη φάση επαφής με το έδαφος. Αυτό γίνεται εμφανές στο Σχήμα 4, όπου ο δρομικός ρυθμός δεν έδειξε σημαντικές διαφορές μεταξύ του δρόμου ταχύτητας σε ανωφέρεια και οριζόντια επιφάνεια. Γενικά οι αλλαγές στα χαρακτηριστικά της θέσης του σώματος στη φάση απογείωσης ήταν ακόμα μικρότερες απ’ αυτές που παρατηρήθηκαν στη φάση επαφής (Σχήματα 3, 4).

Δρόμος ταχύτητας σε ανωφέρεια. Η ΜΤΔ του

δρόμου ταχύτητας σε ανωφέρεια ήταν κατά 2,9% πιο αργή απ’ αυτήν της οριζόντιας επιφάνειας. Οι. Kauz & Kaufmann (1981) αναφορικά με αυτή την παράμετρο, παρουσιάζουν μείωση κατά 5,7% (σύγκριναν τη ΜΔΤ σε ανωφέρεια με κλίση 1,7° με την αντίστοιχη σε οριζόντια επιφάνεια). Η μείωση στην ΜΤΔ, όπως την παρουσιάζουν οι παραπάνω ερευνητές, είναι μεγαλύτερη απ’ αυτήν της παρούσας μελέτης, παρά το γεγονός ότι η κλίση του εδάφους ήταν κατά 4,5% περίπου μικρότερη (1,7° - 3°). Συγκρίνοντας τα στοιχεία αυτά διαπιστώνουμε ότι η ΜΤΔ στην κατωφέρεια είναι κατά 0,5 m/s γρηγορότερη απ’ αυτή που παρατήρησαν στην

οριζόντια επιφάνεια, ενώ στην ανωφέρεια παρατηρήθηκε ακριβώς η ίδια τιμή σε μείωση της ΜΤΔ (0,5 m/s).

Τα αποτελέσματα αυτά υποδηλώνουν ότι η μείωση στην ταχύτητα του δρόμου σε ανωφέρεια ήταν ίση με την αύξηση στην κατωφέρεια με ίδια κλίση εδάφους. Αυτή η υπόθεση της άμεσης αναλογικής αυξομείωσης της ταχύτητας με παρόμοιες κλίσεις του εδάφους και στις δυο περιπτώσεις, ως ένα βαθμό ξαφνιάζουν, δίδουν όμως τη δυνατότητα τροποποίησης των δρομικών μηχανισμών να ανταποκριθούν στο ίδιο μέγεθος τόσο στην αυξημένη όσο και στην μειωμένη δρομική ταχύτητα. Δυστυχώς οι παραπάνω ερευνητές δεν παρουσιάζουν καμία πληροφορία σχετικά με την μεθοδολογία που ακολουθήθηκε, όπως για παρά-δειγμα τον αριθμό των προσπαθειών που πραγματοποίησαν οι δοκιμαζόμενοι, την εξοικείωση τους με τις επικλινείς επιφάνειες και την μέθοδο ανάλυσης των κινηματογραφικών δεδομένων. Επιπλέον, το γεγονός ότι οι επικλινείς επιφάνειες αποτελούντο από ασφαλτοστρωμένο διάδρομο και η οριζόντια επιφάνεια από τεχνητό τάπητα στίβου, πιθανολογούμε ότι επηρέασαν τα αποτελέσματα.

Ωστόσο μπορούμε να καταλήξουμε στα συμπέρασμα ότι το τρέξιμο σε ανωφέρεια παράγει χαμηλότερη ΜΤΔ σε σύγκριση με τη δυνατότητα που παρέχει η οριζόντια επιφάνεια. Και αυτό μπορεί να εξηγηθεί από το γεγονός ότι κατά την εκτέλεση δρό-μου σε ανωφέρεια, ορισμένες από τις δυνάμεις βαρύτητας μετατρέπονται σε δυνάμεις αντίστασης ανάλογες με την κλίση του εδάφους (α).

Ο δρόμος ταχύτητας σε ανωφέρεια σε σύγκριση με την οριζόντια επιφάνεια παράγει σημαντικά μικρότερο ΜΔ κατά 5,2% (p < 0,001), (2,00 ± 0,1m vs 2,11 ± 0,1 m), που μπορεί να θεωρηθεί ως η σημαντικότερη αιτία μείωσης της ΜΤΔ στο δρόμο σε ανωφέρεια. Παρόμοια αποτελέσματα αναφέρουν και οι Kunz & Kaufmann (1981), χωρίς όμως την απαραίτητη τεκμηρίωση.

Για να μπορέσουν οι δοκιμαζόμενοι να ανταποκριθούν στις αυξημένες επιβαρύνσεις που προέρχονται από την κλίση του εδάφους (ανωφέρεια 3°) παρουσίασαν μείωση στο Μ.Δ. Αυτή ήταν και η μοναδική στατιστικά σημαντική μεταβολή μεταξύ

67ο NEWSLETTER

του δρόμου ταχύτητας και οριζόντιας επιφάνειας. Προκειμένου όμως να γίνει περισσότερο κατανοητή αυτή ανταπόκριση στην αυξημένη επιβάρυνση, είναι αναγκαία η εξέταση και άλλων κινηματικών παραμέτρων.

Η τιμή της ΣΔ στην ανωφέρεια αρχικά αυξήθηκε κατά 2,8% προκειμένου να συμβάλει στην εξισορρόπηση της «απώλειας» στο ΜΔ. Αυτή η αύξηση της ΣΔ πιθανόν να οφείλεται κυρίως στην μείωση του ΧΔ, ο οποίος παρουσίασε μείωση κατά 2,8%. Οι ΧΕ και ΧΠ όπως ήταν επόμενο παρουσίασαν μείωση στην ανωφέρεια σε σύγκριση με την οριζόντια επιφάνεια κατά 0,9% και 2,1% αντίστοιχα. Η πλέον σημαντική μεταβολή των κινηματικών χαρακτηριστικών της ΜΔΤ σε ανωφέρεια ήταν η μείωση του ΜΔ και του ΧΕ με αποτέλεσμα την μείωση της ΜΤΔ.

Η θέση του σώματος των δοκιμαζομένων προσαρμόστηκε εξαιτίας των εξωτερικών «τροχοπεδικών» δυνάμεων. Για την εξισορρόπηση της αρνητικής επίδρασης της βαρύτητας, η γωνία του κορμού μειώθηκε κατά 8,9% σε σύγκριση με αυτή της οριζόντιας επιφάνειας, με αποτέλεσμα τον άμεσο επηρεασμό της τιμής της απόστασης του ΚΒΣ από το σημείο επαφής με το έδαφος, η οποία βρέθηκε μικρότερη κατά 22,7% (Σχήμα 3). Ασήμαντες αλλαγές παρατηρήθηκαν στην έκταση του γόνατου (0,9%) και κάμψη του ισχίου (1,4%), σε σύγκριση πάντα με τον δρόμο σε οριζόντια επιφάνεια. Το γεγονός ότι ο κορμός παρουσίαζε περισσότερη κλίση κατά την στιγμή της εκτέλεσης του δρόμου σε ανωφέρεια, δεν άφηνε περιθώρια μεγαλύτερης έκτασης της άρθρωσης του γόνατου.

Τέλος η γωνία μεταξύ των δυο μηρών, ήταν μικρότερη στο δρόμο σε ανωφέρεια κατά 42,2%, δείχνοντας ξεκάθαρα την τάση του σώματος να μειώσει το ΜΔ και να αντισταθμίσει τις επιδράσεις της κλίσης του εδάφους, μειώνοντας παράλληλα την ΣΔ (Σχήμα 4).

Στη φάση απογείωσης ο κορμός διατήρησε την ίδια θέση σε σχέση με το έδαφος, όπως και στη φάση επαφής, ενώ η προς τα εμπρός κλίση του, ήταν κατά 10,1% μεγαλύτερη απ’ ότι στην οριζόντια επιφάνεια. Ως αποτέλεσμα της παραπάνω θέσης ήταν η μείωση

της γωνίας του γόνατου κατά 3,8%, καθώς και η αύξηση της γωνίας του κορμού κατά 15%, σε σύγκριση με την οριζόντια επιφάνεια.

Βασική αιτία γι’ αυτές τις μεταβολές μπορεί να θεωρηθεί α) οι επιδράσεις της κλίσης του εδάφους στην θέση του σώματος και β) το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια του δρόμου ταχύτητας σε ανωφέρεια, ο ΧΕ διαδραμάτισε μεγαλύτερο και αποφασιστικότερο προωθητικό ρόλο. Οι δοκιμαζόμενοι, σύμφωνα με τα αποτελέσματα διέθεσαν περισσότερο χρόνο (ως ποσοστό συνολικού χρόνου ενός διασκελισμού) στη φάση επαφής, σε σύγκριση με την προσπάθεια σε οριζόντια επιφάνεια. Αυτό το γεγονός, συγκρινόμενο με την αυξημένη κλίση του κορμού προς τα εμπρός, οδήγησε σε αύξηση κατά 13,7% της απόστασης του ΚΒΣ από το σημείο απογείωσης (Σχήμα 4).

Συμπεράσματα. Ο δρόμος ταχύτητας σε θετικά

επικλινείς επιφάνειες παράγει, όπως αναμενόταν, σημαντικές αλλαγές στην ΜΤΔ. Η κατωφερείς κλίση του εδάφους σε επίπεδο 3° επιφέρει αύξηση της ΜΤΔ κατά 8,4% και αντίστοιχα μείωση κατά 2,9% σε ανωφέρεια με την ίδια κλίση. Όμως η παρούσα μελέτη παρέχει αυθεντικά στοιχεία σε μορφή κινηματικών χαρακτηριστικών και θέσεων του σώματος, που μπορούν να εξηγήσουν τον χαρακτήρα της αναγκαιότητας των προσαρμογών της προπόνησης ταχύτητας σε επικλινείς επιφάνειες.

Ακόμα παρέχονται στοιχεία που αποδεικνύουν ότι ενώ υπάρχουν σημαντικές ρυθμίσεις σε ορισμένες κινηματικές παραμέτρους, η θέση του κορμού κατά τη διάρκεια της προπόνησης ταχύτητας σε ανωφέρεια και κατωφέρεια με κλίση 3°, παραμένει σε μεγάλο βαθμό παρεμφερής με την αντίστοιχη ατομική σε οριζόντια επιφάνεια. Υπό την έννοια της εξειδικευμένης προπόνησης, τα παρεχόμενα στοιχεία υποδηλώνουν ότι η προπόνηση ταχύτητας σε επιφάνειες με κλίση μέχρι 3° θα παράγουν κινητικό ρυθμό, ο οποίος προσιδιάζει με το τρέξιμο σε οριζόντια επιφάνεια. Η προπόνηση σε κατωφέρεια παρέχει μια επιπλέον βοηθητική δύναμη ενώ η προπόνηση σε ανωφέρεια μια επιπλέον αντίσταση. Αυτά τα ευρήματα αποδεικνύουν επίσης ότι η προπόνηση ταχύτητας σε επικλινές έδαφος (3°) δεν είναι ιδιαίτερα επιβαρυντική ώστε να προκαλεί

67ο NEWSLETTER

σημαντικές αλλαγές στην ατομική μηχανική των κινήσεων του δρομέα με επιζήμιες επιπτώσεις στον δρόμο ταχύτητας σε οριζόντιο επίπεδο.

Βιβλιογραφία

Bland, J.M. and Altman, G. (1986). Statistical methods for assessing agreement between two methods of clinical measurement. Lancet, 1, 307-308.

Challis, J., Bartlett, R. and Yeadon, M. (1997). Image-based motion analysis. In Biomechanical analysis of movement in sport and exercise (edited by R. Bartlett), pp. 7-30. Leeds: British Association of Sport and Exercise Sciences.

Costello, F. (1976). Resisted and assisted training to improve speed. Track and Field Quarterly Review, 81(2), 27.

Dempster, W.T. (1955). Space requirements of the seated operator. WADC Technical Report. Dayton, OH: Wright-Patterson Air Force Base.

Dintiman, G. (1974). Sprinting: What research tells the coach about. Bloomington: AAHPER publications.

Hay, J.G. and Reid, J.G. (1988). Anatomy, mechanics and Human notion. Englewood Cliffs, N.J: Prentice-Hall.

Kunz, H. and Kaufmann, D. (1981) Biomechanics of hill sprinting. Track Technique, 82, 2603-2605.

Larson A. (1971). Encyclopedia of sport sciences and medicine. New York: Macmillan.

McArdle, W., Katch, F. and Katch, V. (1991). Exercise Physiology: Energy, Nutrition and Human Performance. London: Lea & Febiger.

Mero, A. and Komi, P. (1985). Effects of supramaximal velocity on biomechanical variables in sprinting. International Journal of Sport Biomechanics, 1, 240-252.

Mero, A., Luhtanen, P., Viitasalo, J.T. and Komi,

P.V. (1981). Relationships between the maximal running velocity, muscle fibre characteristics, force production and force relaxation of sprinters. Scandinavian Journal of Sports Science, 3(1), 16-22.

Milakov, M. and Cox, V. (1962). Improving speed by training on sloping surfaces. Track technique, 8, 254-255.

Milliron M. and Cavanagh, P. (1990). Sagittal plane kinematics of the lower extremity during distance running. In Biomechanics of distance running (edited by P. Cavanagh), pp. 65-106. Champaign: Human Kinetics.

Moravec P., Ruzicka, J., Susanka, P., Dostal, E., Kodejs, V. and Nosek, M. (1988). The 1987 International Athletic Foundation / IAAF Scientific Project Report: time analysis of the 100 metres events at the 2nd World Championships in Athletics. New Studies in Athletics, 3, 61-96.

Murase, Y., Hoshikawa, T., Yasuda, N., Ikegami, Y. and Matsui, H. (1976). Analysis of the changes in progressive speed during 100 meter dash. In Biomechanics V-A (edited by P.V. Komi), pp. 200-207. Baltimore: University Park Press.

Paradisis, G.P. and Cooke, C.B. (1998). Combined uphill- downhill sprint training methods and muscle force time characteristics. Journal of Sports Science, 16, 424- 425.

Paradisis, G.P., Cooke, C.B., Newton, J. and Bissas, A. (1996). The effects of combined uphill-downhill training on Sprint performance. Journal of Sports Science, 14, 96.

auletto, B. (1993). Speed-power training. Scholastic coach, 63(5), 54-55.

Plagenhoef, S. (1971). Patterns of Human Motion: a cinematographic analysis. New Jersey: Prentice Hall, Inc.

Sevene, B. (1986). Hill training. Track and Field Quarterly Review, 86(3), 26-27.

Wood, G. (1982). Data smoothing and differentiation procedures in biomechanics. Exercise and Sport Science Reviews, 10, 308-362.

67ο NEWSLETTER

Ημερομηνία: 09-12 Οκτωβρίου 2014

Ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Διατολόγων διοργανώνει το συνέδιο του European Federation of the Association of Dieticians. Περισσότερες πληροφορίες στο http://www.efadconference.com/en/

Ημερομηνία: 18-19 Οκτωβρίου 2014

Ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αντιπροσώπων Εισαγωγέων Κατασκευαστών Μηχανημάτων Αισθητικής Φυσιοθεραπείας & Παρασκευαστών Καλλυντικών (Π.Σ.Α.Μ.Κ.Α.) διοργανώνει την 38η CosmoEstetica που θα γίνει το Σάββατο 18 & την Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2014 στο ξενοδοχείο President . Δείτε περισσότερα στο : http://www.psamka.gr/38i-cosmoestetica/#sthash.cFBqZyD0.dpuf

Επόμενα Συνέδρια

Νέα

67ο NEWSLETTER

Ημερομηνία: 15.09.2014

Ημερομηνία: 30.09.2014

Επόμενα Webinars Scienceweb

67ο NEWSLETTER

Ημερομηνία: 30.07.2014

Ημερομηνία: 15.07.2014

Προηγούμενα Webinars Scienceweb

Δραστηριότητες

67ο NEWSLETTER

Ημερομηνία: 03.07.2014

Ημερομηνία: 17.06.2014

67ο NEWSLETTER

Εκθέσεις – Συνέδρια – Events - Επιμόρφωση

Αγορά Webinars στο scienceweb.gr

Εξοπλισμός ποδοσφαιρικών ομάδων με το Polar Team2 pro

ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ ΑΘΗΝΩΝ

67ο NEWSLETTER

ΠΑΟΚ FC Τμήματα νέων Κ15 – Κ16 - Κ17 ΝΙΚΗ ΒΟΛΟΥ

ΑΝΟΡΘΩΣΗ ΛΕΜΕΣΣΟΥ

Polar ambassador Εξοπλισμός πρωταθλητών στίβου

Η Παναγιώτα Βλαχάκη, αγωνιζόμενη με παλμογράφο Polar (RS100) ήταν η 3η νικήτρια στα 5000μ -με

ατομικό ρεκόρ 16.54.04- στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Στίβου στο ΟΑΚΑ. (Με Polar διακρίνεται

στην απονομή και η νικήτρια Αναστασία Καρακατσάνη). Συγχαρητήρια!

Ο Κώστας Βασιλάκης αγωνιζόμενος με παλμογράφο RC3gps κατέκτησε την 6η θέση στα 1500μ στο

Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Στίβου στο ΟΑΚΑ. Συγχαρητήρια!

67ο NEWSLETTER

Προϊόντα σε προσφορά

Sciencemarket.gr

67ο NEWSLETTER

Νέα προϊόντα

Polar V800

Για επαγγελματίες και αφοσιωμένους ερασιτέχνες αθλητές που θέλουν κορυφαίες επιδόσεις

o Μετράει καθημερινά επί 24ώρου βάσεως κάθε προπόνηση και οποιαδήποτε άλλη άσκηση

o Σας βοηθάει να καταλάβετε το φόρτο προπόνησης και τις ανάγκες αποκατάστασης των δυνάμεών σας

o Παρακολουθεί την ταχύτητα, απόσταση και διαδρομή σας, με το ενσωματωμένο GPS

o Πλήρως εξατομικευόμενα αθλητικά προφίλ για να έχετε την καλύτερη απόδοση στις προπονήσεις σας

o Υποστηρίζει προπόνηση πολλαπλών αθλημάτων με μεταβατικούς χρόνους

o Παρακολουθεί την καρδιακή συχνότητα ακόμη και μέσα στο νερό με έναν άνετο αναμεταδότη διπλής λειτουργίας

o Σας επιτρέπει να σχεδιάζετε και να αναλύετε την προπόνησή σας με την δωρεάν εφαρμογή και υπηρεσίες Polar Flow

o Συμβατό με τους αισθητήρες Polar Bluetooth® Smart για τρέξιμο και ποδηλασία

o Αδιάβροχο έως 30 m

67ο NEWSLETTER

Χαρακτηριστικά καρδιακής συχνότητας

• Καρδιακή συχνότητα σε παλμούς ανά λεπτό / %

• Ζώνες καρδιακής συχνότητας

• Καρδιακή συχνότητα στο νερό

• Όφελος προπόνησης

67ο NEWSLETTER

• Τεστ φυσικής κατάστασης

• Η ορθοστατική δοκιμή

• Έξυπνες θερμίδες

Χαρακτηριστικά του GPS

• Απόσταση

• Ταχύτητα/Βηματισμός

• Βηματισμός αγώνα

• Δείκτης τρεξίματος

• πίσω στην αρχή

• Οδηγίες για τη διαδρομή

• Τρόπος λειτουργίας εξοικονόμησης ενέργειας

Χαρακτηριστικά του βαρόμετρου

• Υψόμετρο, ανάβαση και κατάβαση

• Θερμοκρασία

• Κλισιόμετρο

Συμβατοί αισθητήρες

• Αισθητήρας H7 καρδιακής συχνότητας

• Αισθητήρας διασκελισμού Polar Bluetooth® Smart

• Αισθητήρας ρυθμού Polar Bluetooth® Smart

• Αισθητήρας ταχύτητας Polar Bluetooth® Smart

• Polar Kéo Power sensor Bluetooth® Smart (Coming 2014 - 08)

67ο NEWSLETTER

67ο NEWSLETTER

Χαρακτηριστικά προπονήσεων

•

• Αθλητικά προφίλ

• Μεταβατικοί χρόνοι σε προπόνηση πολλαπλών

αθλημάτων

• Στόχοι προπόνησης

• Training load

• Recovery status

• ημερολόγιο προπονήσεων

• Εβδομαδιαίες συνοπτικές αναφορές

• Αντίστροφη μέτρηση και χρονόμετρο

• Τεστ άλματος

67ο NEWSLETTER

Τεχνικά χαρακτηριστικά

• Βάρος 79g

• Αδιάβροχο – 30m

• Πάχος 12,7 mm

• Σκληρό γυαλί Gorilla

• Περίβλημα από αλουμίνιο και ανοξείδωτο χάλυβα

• Οθόνη υψηλής ανάλυσης (128x128)

• Χειρονομίες αφής

• Ειδοποιήσεις με ήχο και δόνηση

• Λογισμικό που δέχεται ενημερώσεις

• Κείμενα εμφανίζονται σε 13 γλώσσες

• Μεταφορά δεδομένων με ειδικό καλώδιο USB ή Bluetooth Smart μέσω της εφαρμογής κινητού Polar Flow

• Χωρητικότητα μνήμης για έως 60 ώρες προπόνησης με GPS και καρδιακή συχνότητα

• Επαναφορτιζόμενη μπαταρία παρέχει έως και 14 ώρες προπόνησης, 50 ώρες σε GPS με τρόπο λειτουργίας

χαμηλής κατανάλωσης ενέργειας, 30 ημέρες σε τρόπο λειτουργίας ρολογιού με παρακολούθηση των

καθημερινών δραστηριοτήτων

• Δικτυακή υπηρεσία Polar Flow συμβατή με Mac OS X 10.6, OS X 10.7, OS X 10.8, ή μεταγενέστερο, και PC

Windows XP, Windows 7, Windows 8, ή μεταγενέστερο

• Συμβατότητα με εφαρμογή Polar Flow για κινητά τηλέφωνα

67ο NEWSLETTER

Με τη με αρ. 2132/33/08-07-2014 Απόφαση του Δ.Σ. του ΟΑΕΔ, αποφασίσθηκε η συνέχιση της διαδικασίας υποβολής αιτήσεων στο «Πρόγραμμα προώθησης στην απασχόληση μέσω της οικονομικής ενίσχυσης επιχειρηματικών πρωτοβουλιών, 2.000 ανέργων νέων ηλικίας έως 35 ετών, με το διακριτικό τίτλο «Επιχειρηματικότητα νέων με έμφαση στην καινοτομία». Στα πλαίσια της ανωτέρω απόφασης, ο Οργανισμός Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού (Ο.Α.Ε.Δ.), ενημερώνει τους ενδιαφερομένους που επιθυμούν να συμμετάσχουν στο «Πρόγραμμα προώθησης στην απασχόληση μέσω της οικονομικής ενίσχυσης επιχειρηματικών πρωτοβουλιών, 2.000 ανέργων νέων ηλικίας έως 35 ετών, με το διακριτικό τίτλο «Επιχειρηματικότητα νέων με έμφαση στην καινοτομία» το οποίο συγχρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο (ΕΚΤ) στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Ανάπτυξη του Ανθρώπινου Δυναμικού», Θεματικός Άξονας 3 (Διευκόλυνση της πρόσβασης στην απασχόληση, Ενίσχυση της απασχόλησης των νέων μέσω ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης), Άξονες Προτεραιότητας 7 και 8: «Διευκόλυνση της πρόσβασης στην απασχόληση», ότι μπορούν να υποβάλλουν αιτήσεις εκδήλωσης ενδιαφέροντος από τις 21 Ιουλίου 2014 έως και 21 Αυγούστου 2014 στο διαδικτυακό τόπο του ΟΑΕΔ www.oaed.gr, στο πεδίο καταχώρησης ηλεκτρονικών αιτήσεων για 900 θέσεις. Τα κείμενα, τα στοιχεία και οι πληροφορίες του περιοδικού (newsletter) προσφέρονται μόνο για ενημέρωση και προσωπική χρήση των αναγνωστών του και αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία της εταιρίας και των συγγραφέων τους. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, αναδιανομή, ανατύπωση και καθ' οποιονδήποτε τρόπο εκμετάλλευση των κειμένων, των πληροφοριών και των στοιχείων του περιοδικού (newsletter). Οι πληροφορίες και τα στοιχεία του περιοδικού εκφράζουν τις προσωπικές απόψεις των συγγραφέων, δεν αποτελούν υπόδειξη ιατρικής αγωγής ή θεραπείας και δεν υποκαθιστούν την επαγγελματική ιατρική συμβουλή. Η επιλογή και χρήση των στοιχείων και των πληροφοριών του περιοδικού και τα εξ' αυτής αποτελέσματα, γίνεται με αποκλειστική ευθύνη του αναγνώστη. Η εταιρία SCIENCE TECHNOLOGIES, ο εκδότης και ο επιστημονικός υπεύθυνος του Newsletter δεν φέρουν καμία οικονομική ή ηθική ευθύνη για τα γραφόμενα ή για τις επιπτώσεις από τα γραφόμενα στο έντυπο αυτό. Οι συγγραφείς φέρουν την πλήρη ευθύνη των γραφόμενων στα κείμενά τους και η υποβολή κειμένων προς δημοσίευση στο Newsletter σημαίνει ταυτόχρονη αποδοχή των παραπάνω όρων. Η ανάγνωση των κειμένων συνεπάγεται την αποδοχή των παραπάνω όρων.

Copyright 2014 | Science Technologies - All Rights Reserved

Αιτήσεις για το πρόγραμμα Επιχειρηματικότητα νέων με έμφαση στην καινοτομία του ΟΑΕΔ

Επιδοτούμενα προγράμματα