Ναπολέων Βοναπάρτης

Σοφία Α.

ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΒΟΝΑΠΑΡΤΗΣ

Ήταν Γάλλος στρατηγός και Αυτοκράτορας της Γαλλίας (ως Ναπολέων Α΄) επικληθείς Μέγας. Θεωρείται στρατηγική και κυβερνητική μεγαλοφυΐα.

Ο Ναπολέων Βοναπάρτης γεννιέται στις 15 Αυγούστου 1769 στην Κορσική της Γαλλίας ως το τέταρτο παιδί του δικηγόρου ιταλικής καταγωγής Carlo Buonaparte και της συζύγου του Letizia Ramolino, και οι δύο κατώτεροι ευγενείς. Ο πατέρας του έπαιρνε αρκετά καλό μισθό κάτι που του επέτρεψε να στείλει τους δυο του γιους, Ζοζέφ και Ναπολέων, σε καλό κολέγιο της Γαλλίας.

Ο Ναπολέων κατέληξε τελικά σε κατώτερη στρατιωτική ακαδημία της Γαλλίας, όπου θα περάσει 5 χρόνια, πριν φοιτήσει στη σχολή πολέμου των Παρισίων. Το 1785 ο πατέρας του πέθανε, κάτι που ανάγκασε τον Ναπολέωντα να πάρει τη θέση του στην κεφαλή της οικογένειας, παρά το γεγονός ότι φοιτούσε ακόμα στην ακαδημία.

Κι έτσι αποφοιτώντας πρόωρα ως υπολοχαγός του πυροβολικού, επιστρέφει γρήγορα στην Κορσική το 1786. Εκεί θα υποστηρίξει την ντόπια αντίσταση στη γαλλική Επανάσταση. Τον Απρίλιο του 1793 ο Ναπολέων παίρνει την οικογένειά του και μετακομίζει στη Γαλλία όπου του δώθηκε η ευκαιρία να αναδείξει τις μοναδικές στρατηγικές και πολιτικές ικανότητές του.

Ο Ναπολέων έγινε Ταξίαρχος τον Δεκέμβριο του 1793 λίγο μετά το κατόρθωμά του στην πολιορκία της Τουλόν και ορίσθηκε Επιθεωρητής Ακτών της Νίκαιας στην Νότια Γαλλία. Ήταν πλέον 25 ετών με μια πολλά υποσχόμενη καριέρα.

Το 1795 μια ομάδα από αντιδραστικές και αντι-επαναστατικές δυνάμεις που ζητούσαν την επιστροφή στο παλαιό φεουδαρχικό και μοναρχικό καθεστώς ξέσπασε ταραχές. Ο Γενικός Διοικητής φρουράς των Παρισίων απέτυχε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Οι πολιτικοί πανικοβλήθηκαν και ζήτησαν τη βοήθεια του Ναπολέωντα. Αυτός συμφώνησε και σταμάτησε την εξέγερση.

Την επόμενη ημέρα ο Ναπολέων προάγεται σε Υποστράτηγο και εντός τεσσάρων ημερών γίνεται δεύτερος στην ιεραρχία διοίκησης του Εσωτερικού Στρατού και ταυτόχρονα ήρωας με τεράστια λαϊκή υποστήριξη………….και όλα αυτά σε ηλικία μόλις 26 ετών! Και σαν να μην έφταναν οι τρομεροί του θρίαμβοι, το εθνικό του προφίλ τονώθηκε ακόμα περισσότερο όταν παντρεύτηκε την αριστοκράτισσα Ζοζεφίν ντε Μποαρνέ.

Μετά από πολλές νίκες σε διάφορες μάχες τον Μάιο του 1802 ανακηρύσσεται ως «Ναπολέων Α αυτοκράτορας της Γαλλίας» και συγκεντρώνει πάνω του όλες τις εξουσίες. Εγκαινιάζει έτσι ραγδαίες μεταρρυθμίσεις στην κοινωνία, που περιλαμβάνουν την οικονομία, το ποινικό σύστημα και την εκπαίδευση.

ΚΙ ΑΛΛΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ Ο Ναπολέωντας είχε κατακτήσει : την Ολλανδία, την

Ιταλία, το Βασίλειο της Νάπολης, την Σουηδία, την Ισπανία και την Βεστφαλία και στόχος του ήταν η Ρωσία. Εκεί τον σταμάτησε ο βαρύς χειμώνας . Από τους 600.000 άντρες που ξεκίνησαν από τη Γαλλία, μόλις 10.000 ήταν πια ικανοί για μάχη.

Οδήγησε για άλλη μια φορά τις δυνάμεις του σε στρατιωτικό θρίαμβο, αυτή τη φορά στο Βέλγιο όπου συνέτριψε τους Πρώσους (16 Ιουνίου 1815). Δύο μέρες αργότερα ωστόσο θα γραφόταν η ηχηρή του πτώση, με τη συντριβή των δυνάμεών του στο Βατερλό από τον ενωμένο στρατό Βρετανών και Πρώσων. Ήταν μια ταπεινωτική νίκη που σήμανε την αρχή του τέλους του…

Επιστρέφοντας στο Παρίσι ντροπιασμένος, αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τον θρόνο του (22 Ιουνίου 1815). Τον έστειλαν σε εξορία στο απομονωμένο νησάκι του Νότιου Ατλαντικού, Αγία Ελένη. Εκεί θα περάσει ήρεμα τις τελευταίες του ημέρες, με την υγεία του να έχει πάρει πια την κάτω βόλτα. Μέχρι το 1817, είχε ήδη εμφανίσει συμπτώματα έλκους στομάχου και πιθανότατα καρκίνου, ενώ στις αρχές του 1821 ήταν πια κατάκοιτος και ο οργανισμός του εξασθενούσε μέρα με τη μέρα.

Όταν επέστρεψε από την Ρωσία η Γαλλία είχε επιστρέψει στη μοναρχία των Λουδοβίκων που τον εξόρισαν στη νήσο Έλβα. Ο Βοναπάρτης δεν είχε πει όμως ακόμα τον τελευταίο του λόγο: σύντομα απέδρασε από την εξορία του κι έτσι όταν μπήκε στο Παρίσι, ο λαός τον υποδέχτηκε ως θριαμβευτή, κάτι που του επέτρεψε να αναλάβει και πάλι τον παλιό του ρόλο.

Τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς, υπαγόρευσε τη διαθήκη του: «Θέλω οι στάχτες μου να αναπαυτούν στις όχθες του Σηκουάνα, καταμεσής του γαλλικού λαού που τόσο λάτρεψα. Πεθαίνω πριν της ώρας μου, σκοτωμένος από την αγγλική ολιγαρχία και τους πληρωμένους δολοφόνους της». Ο Ναπολέων Βοναπάρτης άφησε την τελευταία του πνοή στις 5 Μαΐου 1821. Ο βρετανός διοικητής της νήσου δεν επέτρεψε στη σορό του να εγκαταλείψει το νησί κι έτσι ο μέγας στρατηλάτης ενταφιάστηκε τελικά στην Αγία Ελένη σε μνήμα χωρίς όνομα, καθώς δεν μπορούσαν να αποφασίσουν τι τίτλο έπρεπε να είχε ο τάφος! Και μόνο στα τέλη του 1840 μεταφέρθηκαν τα απομεινάριά του στη Γαλλία και σε μια σεμνή τελετή ενταφιάστηκαν στο φημισμένο παρισινό μνημείο Esplanade des Invalides…

Σας ευχαριστώ για την υπομονή σας!!!