ΣΠΟΝΔH ΣΤΟΥΣ ΜAΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΔΙΣΤOΜΟΥ LIBATION...

Παναγιώτης ΚοτρόγιαννοςPanagiotis Kotrogiannos

ΣΠΟΝΔH ΣΤΟΥΣ ΜAΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΔΙΣΤOΜΟΥ

LIBATION FOR THE TORTURED PEOPLE OF DISTOMO

OPFERGABE AN DIE MÄRTYRER VON DISTOMO

U

Δίστομο 2019Distomo 2019

ISBN: 978-618-5279-05-9ISBN: 978-618-5279-05-9

ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗΡΟΕΤIC COLLECTIONPOETISCHE SAMMLUNG

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΤΡΟΓΙΑΝΝΟΣ

Γεννήθηκε στο Δίστομο Βοιωτίας.

Εργάστηκε ως συμβασιούχος στη

Νομαρχία Βοιωτίας, στον Δήμο

Διστόμου και στο Μουσείο

Θυμάτων Ναζισμού.

Ασχολήθηκε με έκδοση εφημερίδων:

- την σχολική «ΠΑΝΕΔΩΜ»,

- την «Αμβρυσσός» και «Ρυθμός Διστό-μου - Ρυθμοί και Αρρυθμίες» (2000)

με τον Πολιτισμικό Σύλλογο Διστόμου

- την «ΥΔΡΑΥΛΙΣ» (2002) με την

χορωδία «Αμβρυσσός» Διστόμου

- την «Άθληση και Πνεύμα» (2003)

με το Αθλητικό σωματείο volley,

«Αθλητική Ένωση Διστόμου».

Συνέγραψε:

- την ιστορία και τη δράση του

Πολι τισμικού Συλλόγου Διστόμου

καθώς και της χορωδίας

«Αμβρυσσός».

- το ιστορικό της τοπικής ομάδας

ποδοσφαίρου «ΑΜΒΡΥΣΣΕΑΣ» που

δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΦΩΣ

ΤΩΝ ΣΠΟΡ».

Έχουν μελοποιηθεί τρία αγαπημένα

τραγούδια του, με θέμα την σφαγή του

Διστόμου, την ιστορία του μαρτυρικού

Διστόμου και τα τερτίπια της ζωής.

- Tο 2016 εξέδωσε τηv ποιητική συλλογή

«ΚΙΡΦΥΣ ΩΔΕΣ, ΑΓΝΑΝΤΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΔΙΣΤΟΜΟ».

Σήμερα είναι ιδιωτικός υπάλληλος,

ασχολείται με την γεωργία και υπηρετεί

τον πολιτισμό του τόπου του.

ΣΠΟΝΔΗ ΣΤΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΔΙΣΤΟΜΟΥ

Επιμέλεια: Παναγιώτης Κοτρόγιαννος

Μελέτη εντύπου: Γιώργος ΠεργαντίναςΕξώφυλλο, σχεδίαση σκίτσων: Γιώργος Περγαντίνας

Δίστομο, Μάρτιος 2019

©Παναγιώτης Κοτρόγιαννος & Εκδόσεις “ΚΑΣΤΑΛΙΑ” 2019

Α΄ ‘Εκδοση - Φεβρουάριος 2019Σταδίου 33, Αθήνα, 105 59Τηλ: 210 3215280-3247945 - Fax: 210 3215281-3315176E-Mail: [email protected]: www.kastaliaeditions.gr

ISBN: 978-618-5279-05-9





Δίστομο, 2019 Distomo, 2019

ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ - ΡΟΕΤIC COLLECTION - POETISCHE SAMMLUNG

Όταν αμαυρώνεις την ψυχήΛύτρωση αναζητεί...!!!

Παναγιώτης Κοτρόγιαννος

Όταν το μυαλό του ερπετού αμαυρώνει τις αξίες της ζωής


Στίχοι: Παναγιώτης Κοτρόγιαννος

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ

Κρατάτε στα χέρια σας ένα βιβλίο που έχει μέσα του ένα μέρος των συναισθημάτων μου. Ένα μέρος αυτών των ερεθισμάτων που μου έδωσαν φωνή, που έγιναν αυτές εδώ οι λέξεις, οι φράσεις οι στίχοι...

Πηγή έμπνευσης ο τόπος μου, τα βάσανά του, η Μεγάλη Σφαγή του 1944 από τους Ναζί... Πηγή έμπνευσης τα πρόσωπα του τόπου μου - θύματα και επιβιώσαντες...

Ένα μεγάλο λοιπόν ευχαριστώ σε όλους αυτούς - θύματα και επιβιώσαντες - που με ενέπνευσαν, που μου έδωσαν την δύναμη και την φωνή να γράψω αυτά που κρατάτε στα χέρια σας - λυτρω-τικά για εμένα. Γι’ αυτό λοιπόν και το ευχαριστώ.

Από εκεί και πέρα ένα μεγάλο, ειλικρινές, από τα βάθη της ψυχής μου ευχαριστώ στον δημοσιογράφο Λουκά Δημάκα, αντι-πρόεδρο του Πολιτισμικού Συλλόγου και εθελοντή - μέλος της Διοίκησης του Μουσείου Θυμάτων Ναζισμού Διστόμου, που ήταν η αιτία, αφορμή και η σπίθα που πυροδότησε την έμπνευσή μου και έδωσε το έναυσμα να πάρει ‘‘σάρκα και οστά’’ η συγγραφή και εν συνεχεία η έκδοση - σε τρεις γλώσσες - της Ποιητικής Συλλογής “Σπονδή στους μάρτυρες του Διστόμου”.

Ένα μεγάλο, επίσης, ευχαριστώ στον πάντα δίπλα μου, πνευμα-τικό άνδρα Στάθη Σταθά, όπως και στην φιλόλογο Ελένη Μπόκου - η συμβολή τους ήταν πολύπτυχη, πολυεπίπεδη και συνεχής.

Βεβαίως πολλές ευχαριστίες οφείλω στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Διστόμου, Αράχωβας, Αντίκυρας και ειδικότερα στον Δήμαρχο Γιάννη Γεωργακό, τους Αντιδημάρχους Γ. Αγγελόπουλο και Δημ. Λαγό για την βοηθειά τους και την οικονομική υποστήριξη

στην έκδοση αυτής της Συλλογής. Έκαναν γεγονός ένα όνειρο - και το ευχαριστώ είναι λίγο.

Ακόμη θέλω να ευχαριστήσω τους μεταφραστές στα αγγλικά και στα γερμανικά των στίχων μου Φωτεινή Ιρεμία, Ελένη Αποστόλου, φιλική συμμετοχή στα γερμανικά Μαριάννα Κασσαπάκη αντίστοι-χα καθώς χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσε να πάρει το έργο την εκδοτική μορφή που είχαμε σχεδιάσει και που πιστεύω λειτουργεί πολλαπλασιαστικά, στον ‘‘αντίλαλό’’ του...

Επίσης ευχαριστώ τον Γιώργο Περγαντίνα για την επιμέλεια του βιβλίου, όπως και τον εκδότη Σεραφείμ Μηχιώτη που ανέχτηκε δημιουργικά τις “παραξενιές” μου.

Παναγιώτης Κοτρόγιαννος

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

σελίδα

Το Χρονικό της Σφαγής ............................................ 12Μαύροι θεριστές ...................................................... 15Ανόητη Θυσία ......................................................... 16Αποσπερίτης του Διστόμου ....................................... 18Απρόσμενο δειλινό ................................................... 20Ειρήνη, Αδελφοσύνη, Ελευθερία .............................. 21Έρμα Μαντάτα ........................................................ 22Δίστομο Σφαγή ........................................................ 23Ελεγεία ................................................................... 24Ευρώπη Ειρήνης ..................................................... 25Νίκη της Ειρήνης .................................................... 26Μαύρη Νυχτιά ......................................................... 27Μαύρος Ήλιος .......................................................... 28Αητός ...................................................................... 29Χάρος ..................................................................... 30Ροδογάλανος Ιούνης ................................................. 31Σπονδή στους Νεκρούς ............................................ 32Σφαγή ..................................................................... 34

12

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ

ΔΙΣΤΟΜΟ, 10 ΙΟΥΝΙΟΥ 1944 - ΗΜΕΡΑ ΣΑΒΒΑΤΟ

Μια διαφορετική ημέρα που καταγράφηκε στις σελίδες της Ιστορίας

Οι Διστομίτες ζουν ήρεμα την καθημερινότητα τους, όταν βλέπουν να μπαίνει στο χωριό μια γερμανική φάλαγγα με αυτοκίνητα και ένα τεράστιο φορτηγό γεμάτο ανθρώπους στοιβαγμένους πάνω του. Ήταν οι δώδεκα όμηροι που είχε συλλάβει το ναζιστικό απόσπασμα στο δρόμο προς το Δίστομο, άνθρωποι που δουλεύαν στα χωράφια τους και στα ζώα τους αμέριμνοι.

Νωρίς το απόγευμα πήραν το δρόμο για το διπλανό χωριό Στείρι. Στην έξοδο από το Δίστομο έγινε σύγκρουση και μάχη με αντάρτικες στρατιωτικές μονάδες. Το ναζιστικό απόσπα-σμα, ηττημένο και τραυματισμένο επιστρέφει στο Δίστομο και άρχισε το χρονικό της σφαγής. Οι ναζί στήνουν μπροστά στο σχολείο τους δώδεκα ομήρους και τους εκτελούν.

Ύστερα ορμάνε σ’ όλους του αμάχους. Μπαίνουν στα σπίτια και εκτελούν οποίον βρίσκουν μπροστά τους. Γυναίκες έγκυες ξεκοιλιάζονται, βρέφη πετιούνται στον αέρα και κόβονται στα δυο, κοπέλες βιάζονται και ύστερα εκτελούνται. Ούτε τα ζώα δε γλίτωσαν, όσα βρέθηκαν μπροστά στις αυλές.

Και σαν βράδιασε έμεινε ένα χωριό έρημο, γεμάτο αίμα-τα και πτώματα. Όσοι σωθήκαν κατέφυγαν στα γύρω βουνά όπου έμειναν κρυμμένοι και τρομαγμένοι. Όταν επέστρεψαν τις επόμενες ημέρες, στο χωριό απλώνονταν η μυρωδιά του θανάτου και χρειάστηκαν πολλές μέρες για να μπορέσουν να συμμαζέψουν και να ενταφιάσουν τους 218 νεκρούς.

13

* Με το εξής ιστορικό γεγονός ήταν η αφορμή, η ψυχική ανάγκη να εκφράσω, τον πόνο, την θλίψη την ελπίδα, την ιστορική μνήμη και να΄ ρθει επιτέλους η πολυπόθητη δικαίωση και ποτέ μα ποτέ να μην ξαναγίνουν πόλεμοι..!!!

Από τότε μέχρι σήμερα η μνήμη είναι νωπή και ματωμένη, ψυχές πονεμένες, αν και το Δίστομο μπόρεσε να σταθεί και να ξανασηκωθεί όρθιο και να συνεχίσει τη ζωή πάνω από τα ερείπια.

Η Ιστορία μπορεί να ζητά δικαίωση, αλλά οι ψυχές των νε-κρών δεν ξαναγυρίζουν πίσω ποτέ. Ποτέ μα ποτέ να μην χρει-αστεί η Ιστορία να ξαναγράψει τέτοιες σελίδες φρίκης...!!!

ΕΛΕΝΗ ΜΠΟΚΟΥ * (Καθηγήτρια Φιλόλογος)

15


ΜΑΥΡΟΙ ΘΕΡΙΣΤΕΣ

Με την αντάρτικη αφορμήΔόθηκε η διαταγήΞέρασαν..., μαύρο σκοτάδι, θάνατο, στο χωριόΚ’ οι ήλιοι γίνανε ρημαδιό!!!

Πνίξανε άναδρα το φως, στην μαύρη τρύπαΟι ψυχές έφυγαν από εκεί όπου ανήκανΈτσι το θέλησαν οι ναζίΝα θερίσουν την αυγή...!!!

Τώρα το έργο τους κοιτούν… στη κάτω την πλατείαΚαι βλέπουν την απουσία, το σκοτάδιΦόβος αμέσως τους πιάνειΜήπως μπλεχτούν και αυτοί στα δίχτυα του Άδη.

Ποτέ τους δεν δέχτηκαν το μακελειόΚαι το ΄ριχναν στο χωριό.Η ιστορία ζητεί να απαντηθεί… γιατί...!!!!Και επιτέλους στις ψυχές... Λύτρωση - δικαίωση να γεννηθεί...!!!

16

ΑΝΟΗΤΗ ΘΥΣΙΑ

Tέκνο της Άριας καθαρής φυλήςτου ΚΑΝΤ, του FREUD, της Μπετοβένιας Μουσικήςτου GOETHE, της LUXEMBURG, του BRECHTτου HEINE, του HESSE και του BORCHERTΤα ξέρασες όλα σε μια στιγμήΠάνω στων ΔΙΣΤΟΜΙΤΩΝ τη σφαγή.

Γνώση, Σοφία, Τέχνη, Πνεύμα υψηλόΤου ΧΕΛΝΤΕΡΛΙΝ τον Ελληνικό ΙδεαλισμόΓλώσσα περίτεχνη ουράνια αισθητικήΤου ΜΑΡΞ και ΕΝΓΚΕΛΣ λύτρωση κοινωνικήΕδώ γνωρίσθηκες άνθρωπος αληθινόςΚαι ο πολιτισμός σου έγινε σφαγιασμός.

Aντί Όπερες ειρήνης αρμονικήςΠροπιθήκια κρεματόρια καταστροφήςΑντί κορυφές γραμμάτων και επιστήμηςΕρέβη μισάνθρωπης έντρομης λύμης.

Εσύ ο θαυμαστής των Αρχαίων ΕλλήνωνΣπορέας αμέτρητων ανθρώπινων θρήνωνΗ Ευρώπη σε ρατσιστικά κερδαλέα σκοτάδιαΕρείπια, μνήματα, έρημη η ψυχή σου άδεια!


17


Στο οστεοφυλάκιο μπρος των σφαγμένωνΔΙΣΤΟΜΙΤΩΝ των μαρτυρημένωνΣτέκεσαι σιωπάς και θέλεις να ξεχάσειςΔίχως τη ράτσα σου μέσα να ξεπεράσεις

Ζητάς συγγνώμη τον εαυτό σου να εξαπατήσειςΔίχως το χρέος σου να συνειδητοποιήσεις.Έχεις ευθύνη έφηβε της Άριας φυλήςΓια το ασταμάτητο της γήινης πληγής

Αν δε δώσεις αδελφότηταΜέσα σου πτώμα η ΑνθρωπότηταΕδώ στο ΔΙΣΤΟΜΟΤων αδικοχαμένων οι απόγονοιΣε καρτερούν να γίνεται πλανητικού ανθρώπου πρόγονοι.

U

18

ΑΠΟΣΠΕΡΙΤΗΣ ΤΟΥ ΔΙΣΤΟΜΟΥ

Παντρεύτηκε η Κόλασητον ΑΔΗ ένα δείλιστο ΔΙΣΤΟΜΟ απόβασησαν κάμαν μαύροι ήλιοι.

Τρόμαξαν οι βρικόλακεςνέους είκοσι χρονώντου Χάροντα τους αύλακεςτις Άβυσσους των φόνων.

Λούφαξαν όλα τα θεριάστα σπήλαια, στα φαράγγιαεσπερινή αποθεριάτου αιμάτου τα φαλάγγια.

Ξανθοί Άγγελοι του θανάτουχυμήξαν από το Βορράσε φωτεινό χωριό καμμάτουκι έγινε ο μόχθος συμφορά!

Θρήνοι, κραυγές και μοιρολόγιαφωτιές, καπνοί, κροταλισμοίστο νου μαρμάρωσαν τα λόγιακαρκάρια άπατα η ζωή!!


19


Κόκκινη κρίνη στον αποσπερίτητρέχει η ζωή στο θερισμόσφαγμένος Ιούνης κάθε σπίτικαι οι ζωντανοί σε έρμο βουνό.Ένα Σάββατο Ιούνηκορφάδες του πολιτισμούστο Δίστομο άνοιξαν χούνηαπελπισμένου ρατσισμού.

Μα όπως χαράζει ο αποσπερίτηςπάνω στης γης τον ουρανότο Δίστομο της Λευτεριάς ΑστρίτηςΚΟΡΦΙΑΤΙΚΟ, ΘΡΙΑΜΒΙΚΟ!!

U

20

ΑΠΡΟΣΜΕΝΟ ΔΕΙΛΙΝΟ

Σάββατο θεριστή το δειλινόΤο Δίστομο σε ναζιστών εσπερινόΣ’ επέλαση των ρατσιστών αιμοσταγήΣ’ ανήλεη των αμάχων σφαγή !!

Κοκκίνισαν του κόσμου οι ακρογιαλιέςΚι ο ήλιος γέμισε ουλέςΣε ώρες δυο του ανθρώπου η ΙστορίαΗ γη γυρίζει στην ανυπαρξία!!!

Η χαρά του δουλευτή, γίνεται ΧάροςΝιότη στη νιότη της αβύσσου βάροςΤα μεστωμένα στάχυα, Έρωτα στάριΤου μίσους γίνονται σφαχτάρι...!!!


21


ΕΙΡΗΝΗ, ΑΔΕΛΦΟΣΥΝΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Σε μια στιγμή θρύψαλα, απουσίαΚι όπως η νύχτα κατέβαινε την ΚίρφηΗ λύρα του ΑΠΟΛΛΩΝΑ έσπασε άυλο, φρίκη.

Δέκα Ιούνη του Σαράντα τέσσερα στο ΔίστομοΟ άνθρωπος επέστρεψε στ΄ απίστωμοΌπως σε κάθε ολοκαύτωμαΤου κέρδους και του τρόμου ξεφάντωμα!!!

Μα μες στων ναζιστών το φονικόΝα αναθάλλει πείσμα ζωικόΤο Δίστομο από το αίμα ανθίζειΚι όλη την Ανθρωπότητα κερδίζει...!!!

22

ΕΡΜΑ ΜΑΝΤΑΤΑ

Έρμα μαντάτα μου ‘φερναντσακάλια από τους λόγγoυςτο Δίστομο πήρε φωτιάαπ’ των σφαγών τους βόγγους.

Πώς κυματίζουν τα σπαρτάστο δείλι ροδισμέναέτσι σαλεύουν τα κορμιάστο αίμα βουτηγμένα.

Χυμήξανε σε γειτονιέςσε σπίτια και σε δρόμουςπάνοπλοι νέοι Γερμανοίκαι χόρτασαν στους φόνους.

Μέσα απ’ την Άρια φυγήξεχύθηκαν θηρίακι έμεινε άπορη η ζωήμέσα στην Ιστορία.

Κατάρα νά ‘χει ο αίτιοςπου φέρνει τους πολέμουςκαι της ειρήνης τ’ αγαθάσκορπίζει στους ανέμους.


23


ΔΙΣΤΟΜΟ ΣΦΑΓΗ

Πουλί που πέταξες νυχτιάαπό του Παρνασσού το βράχοκαι φεύγεις για τη ξενητιάκατάμαυρο μονάχο.

Πέρνα από το ΑουσβιτςΧορτιάτη και Κομμένοκαι λάλα τους πως το Δίστομοείναι άγρια σφαγμένο.

Λάλα και στο Σαράγεβοστην έρμη Παλαιστίνηκαι του Διστόμου την κραυγήγια λευτεριά και Ειρήνη,

να διαπεράσει η φωνήτων ισχυρών τα σπλάχνανα γίνει η εκμετάλλευσηαδελφοσύνης άχνα!!

24

ΕΛΕΓΕΙΑ

Απομεσήμερος Ιούνης στο χωριόΑπό τη λαμπράδα στο σκοτεινό χαλασμόΑπάνθρωποι κατακτητέςΤα σφαγμένα σώματα θυμωνιές.

Μυρωδιά του θανάτουΑναδύει ανθός του χωμάτουΆνδρες, γυναίκες, παιδιάΣπαραγμένα ζωής λουδιά.

Στάρι ξανθό κόκκινοι κρίνοιΚι ο ήλιος σφαδάζει σε αιμάτου λαγήνιΗ χαρά μες τους δρόμους λάθοςΚι η ζωή απέραντος τάφος.

Θρήνοι, κλαγγές, κροταλισμοίΣε ματωμένο δείλιΚόσμος και ομορφιά εχθροίΧάος και χάρος φίλοι.

Μαύρη για το Δίστομο μέραΚι η ζωή καψάλα και ξέραΜα όσοι απόμειναν Έρωτας και ΦωςΚαι ξαναπλάθεται Πολιτισμός!!


25


ΕΥΡΩΠΗ ΕΙΡΗΝΗΣ

Μισός αιώνας πέρασεαπ’ τη σφαγή του Διστόμουκαι οι σφάχτες ξαναφαίνονταιστην άκρια του δρόμου.

Ύπουλα, δόλια, κρυφάπολέμου ανοίγουν νέφηστη γειτονιά μας εδώ κοντάσε συμφερόντων μέθη.

Μα του ΔΙΣΤΟΜΟΥ οι νεκροίοι αδικοσφαγμένοιμέσα μας χρέος και επιταγήγια Ευρώπη Ειρηνεμένη!!

26

ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ

Ποιός το περίμενεΣτις δέκα του ΙούνηΤΟ ΔΙΣΤΟΜΟ να σφάξουνΟι ναζιστές οι Ούννοι.

Θερίζουν έμβρυα, γέρους, παιδιάΚι όλα τα άμοιρα τα ζωντανάΛογχίζουν έγκυες νιές κοπελιέςΠοτάμια αίματα μες στις αυλές.

Όταν τους πρόλαβε το δειλινόΗ ζωή στο χώμα ήταν ρημαδιόΈτρεμαν μη φτάσει το σκοτάδιΑυτοί οι βρυκόλακες, βρυκόλακες τoυ Άδη.

Έτσι το πράξαν το φονικόΚι έμεινε το χωριό ορφανόΝα πελαγώνει μες το αίμααπ’ του Πολιτισμού το ψέμα.

Για την απαίσια ανομίαθέλησαν αιώνια αμνησίαΜα οι Διστομίτες, δεν ξεχνάμεΓια λευτεριά και ΕΙΡΗΝΗ θα πολεμάμεΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ θα ζητάμεΑΔΕΛΦΟΣΥΝΗ θα κερνάμε.


27


ΜΑΥΡΗ ΝΥΧΤΙΑ

Ο αποσπερίτης θρύψαλαΣτους λόφους του ΔιστόμουΠάνω απ΄ των φόνων τη συρμήΤις θημωνιές του τρόμου.

Κραυγές μανάδων στους γκρεμούςγερόντων στα πουρνάριαξελογιασμένων ουρλιαχτάσε κάτασπρα φεγγάρια.

Τέτοια νύχτα δεν εγίνηστου Διστόμου εδώ τη γηπου εσκίστηκε για πάντααπό άλογη σφαγή.

Μες τα πτώματα διαβαίνειμ’ ένα αηδόνι στα μαλλιάμια παιδούλα και βουβαίνειτου θανάτου η λαλιά!!

28

ΜΑΥΡΟΣ ΗΛΙΟΣ

Μαύρος λαμπρός εγένηκεο ήλιος μες τις στράτεςτ΄ αηδόνια μαρμαρώσανεπαγώσαν οι διαβάτες.

Δέκα Ιούνη ήτανεαπόγιομα Σαββάτουτο Δίστομο βυθίστηκεσε πέλαγο θανάτου.

Οι Γερμανοί κατακτητέςσφάζουν στα ηλιοπάτιατο έγκλημά τους μια πληγήστου Ηνίοχου τα μάτια.


29


ΑΗΤΟΣ

Αητός θρηνεί το δειλινόψηλά στο ξεροβούνιβγάζουν τα μάτια πυρκαγιέςτα νύχια στάζουν πάγο.

- Τι έχεις αητέ μου και θρηνείς κι αλλόκοτα υποφέρεις.

- Διάβηκα από το Δίστομο και με έκρουξε η φρίκη να ιδώ θηρία ανθρώπινα να σφάζουνε ανθρώπους.

Γέρους και νιους και κορασιές και έγκυες γυναίκες να λογχίζουν έμβρυα σε σπλάχνα ανοιγμένα.

Εθαύμαζα τον άνθρωπο δίχως φτερά πετρίτη μα τώρα τρέμω που τον ζω του γένους του άγριο θύτη.

30

ΧΑΡΟΣ

Αλαφιασμένος στάθηκεΣτο έμπασμα του δρόμουΟ Χάρος κόκκινη νυχτιάΣτο χώμα του Διστόμου.

Ακροπατάει στων νεκρώνΤα διάσπαρτα κομμάτιαΚαι ζαλισμένος στέκεταιΣτου αίματος παλάτια.

Και φέρνει μια γυροβολιάΜες στης σιωπής σείσμαΚαι των σφαγμένων η οργήΠαίρνει της γης το πείσμα.

Και ο Χάρος γίνεται χαράΜέσα από την απουσίαΚαι η μνήμη σάρκας λευτεριάΑπ’ τη φωτογραφία!!


31


ΡΟΔΟΓΑΛΑΝΟΣ ΙΟΥΝΗΣ

Στο Δίστομο ένα δειλινόπάλεψαν φως σκοτάδιτα νήπια μεσ’ το χαλασμόεκάψανε τον Άδη.

Χιμήξανε στο Δίστομο οι ναζίτο δειλινό θέρισαν τη ζωήτου φόβου του θανάτου οι καταιγίδεςτου μίσους και της ράτσας οι ρουφίδες.

Σώματα κόκκινα λαμποκοπούνσε πέλαγο λευκών αιμάτωνδιαβαίνουν ορθά ανθιστάσε θάλασσα ουράνιων στρεμμάτων.

Τα αγόρια στάχυα ολόξανθακαι πασχαλιές οι κόρεςπως τινάχτηκαν άνανθαστων βαρβάρων τις μπόρες.

Η δύναμή τους καταστροφήη θέλησή μας δημιουργίααυτοί του κόσμου φυλακήκι εμείς ελευθερία.

32

ΣΠΟΝΔΗ ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ

Μάνα Διστομίτισσατι κάθεσαι κλαμένηΜες τον βαρύ τον πόνο σουστα όνειρα χαμένη;

Μην ψάχνεις για τον Αδελφότη Μάνα, τον Πατέραή μήπως μες τα στήθια σουτου Γερμανού τη σφαίρα;

Σταματά ο λογισμόςΡάγισε η καρδιά σουΚαι μες τον Άδη άμοιρηψάχνεις τα παιδιά σου.

Να μην θρηνείς γερόντισσαΔεν πέθαναν μα ζούνεΣτους ουρανούς σαν τον ΧΡΙΣΤΟαιώνια θα ζούνε...!!!

Οσα κι αν χρόνια θα διαβούνόσα κι αν περάσουνακόμη κι επίγονοιποτέ δε θα ξεχάσουν.


33


Αυτούς που είναι εκεί ψηλάΜέσα από τις φωτογραφίεςπου με το αίμα γράψανεΗρώων ιστορίες...!!!

U

34

ΣΦΑΓΗ

Δέκα Ιούνη λυπημένο δειλινόΟι Ναζί σφάζουν ειρηνικό χωριόΖωντανό δεν εστάθη αμακέλευτοΜέσα στο αίμα το ατέλευτο!

Πέλαγος κόκκινων σωμάτων στους δρόμουςΤρέμουν τα θηρία τους ανθρώπινους νόμουςΒογγούν τα βουνά, οι λόφοι σπαράζουνΣφαγμένα παιδιά στις κούνιες σφαδάζουν.

Διστομίτικος εσπερινός ανθρώπινων ηφαιστείωνΒρέχει ο ουρανός καταιγίδες αιμάτων, λυγμών, δακρύωνΆνοιξαν του μίσους καταπαχτέςΤου πανικού των εικοσάρηδων οι λίμες ψυχές.

Στις αυλές και στους κήπους, στους δρόμους,στις θύρεςΚορμιά αστερώνες,λογχισμένες μοίρεςΦετιασμένες ανοιξιάτικες ζωέςΑπό των εντρομορρατσιστών τις ξεραμένες ροές.

Τα κοράκια χυμάνε και γυρνάν περιστέριαΤα πτώματα νιώθουν θερισμένα αστέριαΚαι οι θρήνοι στο σούρουπο γίνονται ύμνοιΠου ανάπεμπαν πουρνάρια, πεύκα και σχίνοι.


35


Και να το θάμα, το πείσμα, η αντοχή και η μνήμηΘανάτωσαν το θάνατο στου έρωτα τη ρύμηΤη ζωή ανάστησαν όσοι ξεμείνανΚαι οι σφάχτες την ενοχή τους στον κόσμο ξεχύναν.

Το Δίστομο ξανανθίζει ακμαίο, γενναίοΕιρηνικό, δουλευτάρικο, ξύπνιο και ωραίοΚαι ζητάει το δίκιο για όλους τους σφαγμένους της γηςΓια να πάψουν, η ράτσα, το φύλο, το κέρδοςΝα γεμίζουν τον κόσμο τα σταφύλια της οργής.

U

When you stain the soulIt is seeking redemption...!!!

Panagiotis Kotrogiannos

When the reptile’s mind tarnish the values of life.

LIBATION FOR THE FORTURED PEOPLE OF DISTOMO

Writed by: Panagiotis Kotrogiannos

THANKS

You hold in your hands a book that has in it a part of my feel-ings. A part of these stimuli that gave me a voice, which became words, phrases and lyrics...

Inspired by my place, sufferings, the Great Massacre of 1944 by the Nazis... A source of inspiration for Distomo - victims and survivors...

So, a great thank you to all of them - victims and survivors - who inspired me, who gave me the strength and the voice to write what you hold in your hands - redemptive for me. That’s why I thank them.

Beyond that, a big, honest, from the depths of my soul, thanks to the reporter Loukas Dimakas, vice president of the Cultural Association and volunteer - member of the Administration of the Disaster Nazism Museum, which was the cause and the spark that push me to have the inspiration and gave me the initiation of writing and then publishing - in three languages - the Poetry Col-lection “Sacrifice for the victims of Distomo”.

A great, also, thank you to the spiritual man Stathis Stathas, as well as the philologist Eleni Bokou - their contribution was mul-tifaceted, multilevel and continuous.

Of course, I would like to thank the Municipal Council of Distomo- Arachova-Antikyra and especially the Mayor Yiannis Georgakos, Deputy Mayors G. Aggelopoulos and Dim. Lagos for their help and economic support in the edition of this Collection. They made a dream come true - and thank you is the least I can say.

I also want to thank the translators in English and German of my lyrics Fotini Ieremia, Eleni Apostolou, friendly participation in German Marianna Kassapakis respectively, as without them we could not published my work as planned and which I believe that it works multiplier in its repetition.

I also thank George Pergantinas for the book editing, as well as the publisher Serafim Michiotis, who creatively tolerated my “strange” moments.

Panayiotis Kotrogianos

CONTENTS

page

The time of carnage of Distomo ............................... 44Black Reaper .................................................... 47Witles sacrifice ........................................................ 48Distomo’s evening star ............................................ 50Unexpected sunset .................................................. 52Peace, brotherhood, freedom ............................. 53Grievous tidings ...................................................... 54Carnage of Distomo ................................................ 55Elegy ....................................................................... 56Europe of piece ....................................................... 57Victory of piece ....................................................... 58Dark night .............................................................. 59Black sun ............................................................... 60Eagle ....................................................................... 61Grim Reaper ........................................................... 62Stained June .......................................................... 63Libation for the dead ............................................... 64Carnage .................................................................. 66

44

THE TIME OF CARNAGE

DISTOMO, 10th of JUNE 1944-SATURDAY

A different day written in history

People of Distomo quietly live their daily lives, when they see entering the village a German convoy of cars and a huge truck full of people stacked on it. It was the 12 hos-tages who had captured by the Nazi passage on the way to Distomo, people who were working in their fields and their animals without knowing anything.

Early in the afternoon they took the road to the nearby village Steiri.

At the exit of Distomo there was a conflict and a battle with rebel military units. The Nazi extract loser and injured returns to Distomo and starts the time of slaughter. The Nazis erect in front of the school 12 hostages and execute them.

Then they hunt all the civilians. They enter the houses and execute anyone they meet. Pregnant women are stabbed, babies are blown up in the air and cut into two pieces, girls are raped and then executed. Nor did the ani-mals escape, what was found in front of them.

And when it got dark a desert village left full of blood and corpses.

Those who survived resorted to the surrounding moun-tains where they were hidden and terrified. When they re-turned in the next few days, the smell of death was spread out in the village and it took several days to be able to clean up and bury the 218 dead. Since then the memory has been

45

fresh and bloody, soul-afflicted, although Distomo has been able to stand and rise upright and continue life above the ruins.

History may demand vindication, but the souls of the dead will never come back. Never ever need history to re-write such horror pages...!!!

HELEN MPOKOY (1)

(professor of literature)

(1) The following historical event was the cause, mental need to express pain, grief, hope, remembrance, and to finally bring the much desired vindication and never, never regaining wars...!!!

47


BLACK REAPERS

With guirrilla as a causeThe order is givenThey throw up on the village black darkness and deathAnd the sun divided into pieces.

They drowned the light in the black holeThe souls have gone from where they belongCause that’s the way the Nazi wantedTo reap the sunrise.

Now they look what they have done at the squareAnd they face the absence and the darkThey feel the fearOf being captured in Adis nets also.

They never accepted what they have doneAnd blamed the poor village for the consequencesThe history asks why?And the souls want redemption and vindication to reborn.

48

PANAGIOTIS KOTROGIANNOS

WITLES SACRIFICE

Child of the Aryan raceKANT’s , FREUD’s, BEETHOVEN’s musicGOETHE’s, LUXEMBURG’s, BRECHT’sHEINE’s, HESSE’s and BORCHERT’sYou got it all out in a momentOn the disaster of Distomo.

Wisdom, knowloedge, art, high spiritHOLDERLIN’s greek idealismElaborate, celestial, sential languageMARX’s and ENGELS’s social redemptionYou were recognished here as a true humanAnd your culture became a butchery.

Instead operas harmonious peacePromising crematorium of destructionInstead of letters and science topsDarkness of mischievous horror.

You are the fan of Ancient GreeksSow of countless human lamentationsEurope in racially darknessRuins, memories, empty your soul empty!

49


U

In front of the ossuary before of the slaughteredPeople of DISTOMO who had been martyredYou stand silent and you want to forgetWithout been able to overcome your raceYou apologize for deceiving yourselfWithout your debt becoming aware.

You have a responsibility you child of the Aryan raceTo stop the earth injuryIf you do not give brotherhoodIn your body humanity will be a corpseHere in DistomoThe offended descendantsYou deserve to become a planetary man ancestors.

50


DISTOMO’s EVENING STAR

Hell was marriedHades an eveningin Distomo descentblack suns they did.

Vampire were scaredYoung people of twenty years oldGrim reaper’s guardiansthe Abyss of Murders.

All the beasts were hiddenTo caves, to gorgesafternoon harvestblood’s sequence.

Blond angels of deaththey poured from the Northin a bright village of povertyand the hard work became misfortune!

Lamentations, screams and criesfires, smoke, noisethe words marbled in the mind mountains that life can not reach!!

51

U


red lily in the evening starlife is running into the harvestslaughtered June each houseand the living in a desert mountain.

One Saturday in Junepeaks of culturein Distomo they opened a gorgeof desperate racism.

But when the evening star dawnedon earth’s skyDistomo as freedom Snake in the arms with triumph.

52


UNEXPECTED SUNSET

Savor’s Saturday the sunsetDistomo in Nazi evensongHemostat run of the racists In the wicked of the civilian slaughter!!

The beaches of the world became redand the sun was full of scarsin two hours of man’s storythe earth turns to non-existence!!!

The joy of the member becomes Grim reaperyouth in the youthful weight of the abyssmellow ears, wheat lovethe hate becomes a slaughted being...!!!

53


PEACE, BROTHERHOOD, FREEDOM

Peace, brotherhood, freedomat a moment shivers, absenceand as the night descended Kirfythe lyre of Apollo broke, horror.

June 10th of ‘44 at Distomothe man returned to old timesas in every holocaustof profit and horror spree!!!

But amid the Nazi murderto revive persistence vitalDistomo from the blood bloomsand all humanity wins ...!!!

54


GRIEVOUS TIDINGS

Grievous tidings have brought mejackals from the hillsDistomo got fireby slaughter’s groans.

As the wheats wavingRed in the eveningso the bodies are shakingdipped in blood.

They were chewed in neighborhoodsin homes and on streetsarmored young Germansand they were full of killing.

Through the Aryan racebeasts have gone outand remained indigent lifein history.

Cursed be the culpritwhich brings warsand peace goodsscatters to the winds.

55


CARNAGE OF DISTOMO

Bird that you flew at nightfrom Parnassus the rockand leave for exilepitch black and alone.

Pass from AuschwitzChortiati and Kommenoand tell them that Distomois wild slaughtered.

Say it in SarajevoTo the poor Palaistiniand the cry of Distomofor freedom and peace.

Let the voice break throughthe powerful men’s bowelsto make the exploitationbrotherhood silence!!

56


ELEGIE

Noon June in the villagefrom the candle to the dark ruininhuman conquerorsthe slaughtered bodies like a heap of harvest wheats.

Smell of deathemerges like flower from the groundmen, women, childrenof life withered flowers.

Wheat blonde, red liliesand the sun is thrown into a pool of bloodthe joy in the streets is wrongand life is immense tomb.

Weeping, crying, noisea bloody afternoonthe world and the beauty are enemieschaos and grim reaper are friends.

Black Day for Distomoand life burned and drybut those who remained, with love and lightrecreate culture!!

57


EUROPE OF PEACE

Half a century passedfrom the massacre of Distomoand the butchers reappearon the edge of the street.

Insidious, deceitful, mysticalyopen war cloudsin our neighborhood heredrunk for profits.

But the dead of DistomoUnfairly slaughtered inside us is a debt for a peaceful Europe!!

58


VICTORY OF PEACE

Who was waiting for thaton June 10thto slaughter Distomothe Nazis the Huns.

Reap fetuses, elderly, childrenand all the poor animalsstabbing pregnant, young ladiesriver of blood in the yards.

When they caught the sunsetlife in the soil was ravagedthey dreadfully afraid of darknessthese vampires of the underworld.

This is how the murder happenedand remained an orphan villageswimming in bloodfrom the lie of civilization.

For the terrible lawlessnessthey wanted an eternal amnestyBut the people of Distomo do not forgetwe will fight for freedom and peace we will ask for justice we will offer brotherhood.

59


DARK NIGHT

The evening star into piecesin the hills of DistomoAbove the killingsthe harvested crops of horror.

Mothers’ screaming on the cliffsOlds men’s in the holliesScreaming of captivated peoplein white moons.

Such a night did not happen againin the area of Distomo which was torn foreverfrom slaughter without logic.

Between corpses she passesWith a nightingale on her haira small child and then silencefrom death’s words!!

60

BLACK SUN

Black but brilliant becamethe sun in the streetsthe nightingale marbledthe passers-by frozen.

It was June 10th Saturday afternoonDistomo was sinkingin the sea of death.

The German conquerorsthey slaughter where the sun is seeingtheir crime a woundin Iniohos’s eyes.


61


EAGLE

Eagle mourns the sunsetup in the dry coteyes bring out fireclaws dripping ice.

-What is wrong my eagleand you suffer so much?-I passed from Distomo and I saw something horribleI saw human beaststo slaughter people.

Elders and young boys and girlsand pregnant women,embryos been stabbedin bowels opened.

I admired the humanlike a hawk without feathersbut now I am afraid to see himthat he became a violent offender of the genus.

62


GRIM REAPER

He stood scaredon the edge of the streetand stretched out a red nightin Distomo’s ground.

It goes to the corpses of the deadscattered piecesand he is standing stunned in front of palaces of blood.

He makes a roundwith silence’s walkingand the rage of slaughteredtakes all earth’s the spite.

And death becomes joy through the absenceand memory becomes freedomthrough photography!!

63


STAINED JUNE

In Distomo a sunsetfought light with darknessinfants in turmoilthey filled Hades.

The Nazis rushed to Distomoand mowed down life fear and death the stormshate and breed as hurricanes.

Red bodies are bloomingin a white-blooded seacrossing correctly blossomin a sea of heavenly acres.

Boys like blond earsand girls like lilacsthey died before they flourishfrom the barbarian bullets.

Their strength destructionour will creationthey are the world’s prisonand we are the freedom.

64


LIBATION FOR THE DEAD

Mother of Distomowhy are you crying?with your heavy painlost in dreams.

Are you looking for the brother,mother or father?or the German’s bulletin your chest?

Logic stopsyour heart breaksand into hellyou are looking for your children.

Do not mourn old womanthey have not died, they livein the heavens like Jesus ChristThey will live eternally ... !!!

65

U


No matter how many years passwhatever happenseven the descendantsthey will never forget.

Those who are up therethrough the photoswho wrote with their bloodheroic stories...!!!

66


CARNAGE

Sad evening June 10ththe Nazis are slaughtering a peaceful villageit did not stand alive, unmovedin the endless blood.

Sea of red bodies in the streetsthe beasts tremble human laws the mountains are hurting, the hills cryslaughtered children on the swings shout.

Distomo’s vesper human volcanoesthe sky rains storms of blood, sob, tearsThey opened the hatches of hatethe panic of twentieth-year-old souls.

In yards and gardens, streets, gatesstellar body, stabbed fatesfragmented spring livesfrom the racists the dried streams.

The crows rush and turn dovesthe corpses feel like harvest stars and the lamentation at nightfall becomes hymnwho prayed from holly, pine and shrubs.

67

U


And here the miracle, spite, endurance and memory They killed death in love’s momentumlife was restored by those who stood upand slaughters spilled their guilt in the world.

Distomo is getting brighter, bravepeaceful, hard worker, awake and niceand asks the right to all of the land slaughteredto stop the race, genus, profitto fill the world with the grapes of rage.

Wenn die Seele verdunkelt wird Dann sucht sie nach Befreiung...!!!


Wenn die Werte des Lebens durch den Geist der Reptilien vernichten werden


Versemacher: Panagiotis Kotrogiannos

DANKSAGUNG

Dieses Buch, das Sie in der Hand halten, enthält ein Stück meines Herzens. Ein Teil von allem, was mich motiviert hat di-ese Worte und Sätze und Verse zu schreiben…

Quelle meiner Inspiration ist das Leiden meiner Heimat unter dem großen Massaker 1944, das die Nazis begangen haben.

Quelle meiner Inspiration sind die Menschen meiner Heimat - die Opfer und die Überlebende…

Einen riesigen Dank an all diesen - Opfer und Überlebende - dafür, dass sie mir die Kraft gegeben haben, das was Sie jetzt in der Hand halten zu schreiben -das hat eine befreiende Wir-kung für mich gehabt. Genau deshalb bin ich dankbar.

Darüber hinaus bedanke ich mich ganz herzlich bei dem Jourlanisten Loukas Dimakas, der auch Vizepräsident der kul-turellen Vereinigung und Freiwilliger-Mitglied des Museums für die Nazi-Opfer in Distomo ist. Ich habe es ihm zu verdanken, dass der Funke meiner Inspiration sprang über und dass mei-ne Gedanken Gestalt angenommen haben und zu einem Buch geworden sind. Er hat mir den Anstoß gegeben die Gedicht-sammlung “Opfergabe an die Märtyrer von Distomo” zu verfas-sen und später –in drei Sprachen- zu veröffentlichen.

Vielen Dank an den Intellektuellen Stathis Stathas, der immer für mich da ist und an die Philololgin Eleni Bokou dafür, dass sie mir in vielfacher Hinsicht unermüdlich geholfen haben.

Natürlich möchte ich meinen ganz besonderen Dank an das Gemeinderat von Distomo, Arachova, Antikira ausdrücken und insbesondere an den Bürgermeister Ioannis Georgakos, die

stellvertretenden Bürgermeister G. Aggelopoulos und D. Lagos für ihre hilfe und finanzielle unterstützung, die die Fertigstel-lung dieser Gedichtsammlung ermöglicht hat. Sie haben einen Traum Wirklichkeit werden gelassen und dafür kann ich sie nicht genug danken.

Zunächst richtet sich mein Dank an die Übersetzerinnen mei-ner Verse in Englisch und Deutsch - Foteini Iremia und Eleni Apostolou - und an Mariana Kasapaki für ihre engagierte Teil-nahme an der deutschen Übersetzung. Ohne sie würde dieses Buch nicht, wie geplant, seine veröffentlichte Form annehmen und sie ist meiner Meinung nach sehr wichtig, denn sie als Mul-tiplikator dessen Echo fungieren wird…

Schließlich Dank an Giorgos Pergantinas für das Buchbear-beitung und den Herausgeber Serafim Michiotis, der mich und meine Besonderheiten kreativ akzeptiert hat.


75

INHALT

seite

Das Massaker von Distomo ...................................... 76Die Schwarzen Mäher ............................................. 79Dummes Opfer ....................................................... 80Αbendstern von Distomo ......................................... 82Εin Unerwarteter Sonnenuntergang ........................ 84Frieden, Bruderschaft, Freiheit ............................... 85Schlechte Nachrichten ............................................ 86Massaker von Distomo ............................................ 87Elegie ..................................................................... 88Frieden in Europa ................................................... 89Frieden der Sieger ................................................... 90Die Scwarze Nacht .................................................. 91Die Schwarze Sonne ............................................... 92Der Adler ................................................................ 93Der Tod .................................................................. 94Rosenblau Juni ..................................................... 95Gabe an die Toten ................................................... 96Das Schlachten ...................................................... 98

76

DIE CHRONIK DES MASSAKERS KURZ GESAGT

DISTOMO, 10. JUNI 1944. SAMMSTAG

Im Laufe der Geschichte ist ein verschiedener Tag angebrochen:

Die Bewohner des Dorfes Distomo führten ein ruhiges, sorgenfreies Leben. Plötzlich kam ins Dorf eine Wagenko-lonne und ein riesiges Lastwagen voller Menschen. Sie wa-ren 12 einfache Menschen, die sich mit ihren Feldern und Tieren beschäftigten, als das Nazi Kommando sie festge-nommen hat auf dem Weg nach Distomo und als Geiseln gehaltet hat.

Am frühen Nachmittag fangen sie ins nächste Dorf, Stei-ri, zu gehen. Bei ihrem Auszug aus Distomo gab es einen Konflikt zwischen Soldaten und Partisanen. Die Nazi-Sol-daten, besiegt und verletzt, kehrten in Distomo zurück und so begann die Chronik des Massakers. Die Nazis ließen die 12 Geiseln vor der Schule hinrichten. Dann griefen sie an die Zivilbevölkerung. Sie gingen in die Häuser und brachten allen um, den sie da fanden. Sie schlitzen den schwange-ren Frauen den Bauch, sie vergewaltigten und dann töteten die Mädchen. Sogar die Tiere, die im Vorgarten standen, haben sie getötet. Bei Sonnenuntergang blieb das Dorf arm, voller Blut und Leichen.

Die Überlebende fanden Zuflucht in den Bergen. Als sie zurück kammen , das Geruch des Todes hat das Dorf be-deckt. Es hat viele Tagen gebraucht, bis die 218 Toten ge-sammelt und beisetzt werden könnten.

77

(auf Betrieb der Ubersetzerin ELENI APOSTOLOU)

Aus dieser Zeit bleibt die Erinnerung wach und die See-len verletzt, obwohl Distomo neu aufgestanden ist und das Leben wieder auf den Ruinen geht.

Die Geschichte sucht nach Rechtfertigung, die Toten aber können nie zurückkehren.

In der Geschichte sollten solche Tragödien nie wieder verzeichnet werden!

ΕLΕΝΙ MPOKOU1 (Philologin, Professorin)

1 Aus Anlass dieses schrecklichen, historischen Ereignisses möchte ich nicht nur meine Betrübnis und Schmerz zum Ausdruck bringen, sondern auch meine Hοffnung auf Frieden!

79

DIE SCHWARZEN MÄHER

Wegen den RebellenHaben die schwarzen Mäher den Befehl gegebenSie haben Finsternis und Tod aufs Dorf losgelassenUnd die Sonnen wurden völlig heruntergekommen

Das Licht wurde heimtückisch ersticktIm schwarzen LochDie Seelen sind von den KorperIn denen sie gehören, weggeflogenSo haben die NAZIS gewolltDen Tagesanbruch zu mähen…!!!

Jetzt gucken sie,Was sie angestellt haben-Da in der Platzt hinunter-Und da gibt’s nichts anderes als DunkelheitJetzt fürchten sie,Dass diesmal Hades ihnen schnappen kommen wird

Das Massaker haben sie nie akzeptiertUnd die Schuld haben sie dem Dorf gegebenDie Geschichte sucht, aber, nach Antworten… “Warum?”So dass die Seelen endlich Recht bekommenUnd die Erlösung finden können…!!!


80


DUMMES OPFER

Kind der reiner arischen Rasse,von ΚΑΝΤ, von FREUD, von BEETHOVENvon GOETHE, von der LUXEMBURG, von BRECHTvon HEINE, von HESSE und von BORCHERTdu hast aufeinmal alles übergeben durch das Massaker von DISTOMO.

Wissen, Weisheit, Kunst, Geist,des hellenischen Idealismus von HELDERLINgöttliche, himmlische, ästhetische Sprachedie soziale Erlösung von MARX und HEGELHier hast du als wahrer Mensch bennantaber deine Kultur hast du massakriet.

Statt den friedlichen Gefühlen der OPERdie Krematorien des TodesStatt der höheren Intellektuellen Bildung und Kenntnissenräuberisches, räubgieriges Menschenhass gegen Menschheit.

Du der Bewunderer der Antiken Griechen Du bist die Ursache unzähliger menschlichen Wehklagendie Europa wurde durch Deine RASSISMUS verdunkeltGraben überall und Trümmer, ganz leer ist deine Seele und eiskalt!

81

Vor dem Beinhaus der Opfern,der heroischen Einwohnern von DISTOMO bleibst Du still, Du willst vergessenDu täuschest dich,Du bittesst um Entschuldigungohne deine Pflicht zu betrachten und deine Rasse zu uberwinden.

Du, Junge der arischen RasseDu trägst die Verantwortung für die ewige Wunde der ErdeDu wirst deine Menschlichkeit verlierenim Falle, dass du die Plage durch Bruderschaft nicht ersetzt.Hier in DISTOMO,die Nachfahre der unrecht verlorenen Opfernwarten geduldig darauf, dass ihr beidedie Vorfahre des ersten “planetarischen” Mensch werden.

U


82


ABENDSTERN VON DISTOMO

Im Dunkelheit wurde die Höllemit der Unterwelt verheiratetals in das DISTOMOdie schwarze Sonnen kamen.

Die Brikolakenwurden vor Angst erschrockenals sie sahen Zwanziger Junge im Totgräbenund das Massaker.

Alle Tiere versteckten sichin Höhlen und Schluchten überall am NachmittagMillitärkonvois.

Blonde Engel des Todessind von Norden angegriffenund das friedliches Bauerdorf wurde verbranntdie ganze Mühesamkeit wurde ein grosses Unglück.

Trauen, Schreien und KlagenFeuer, Rauch und Knallendie Worter bleiben Eiskalter Marmorstückedas Leben ohne Ende!!

83

Rotes Wasserbrunnen am Nachmittagkein Leben mehr in diesem Juniund die Lebendenauf dem dürren Berg.

Es war ein Samstag im JuniDas grosse Erdbeben des Rassismus ereignete sichund lässt im Distomo ein riesigen Riss hinteres waren die zivilisierte Männer.

Genauso wie das Morgensternauf der Himmelfeste aufsteigtgeht das DISTOMO auch vor, als Abendstern der Freiheit, Stolz und triumphal!!

U


84


EIN UNERWARTETER SONNENUNTERGANG

Bei der Sonnenuntergang am Samstag Wurde Distomo gemäht bei den Nazisten Bei dem tödlichen Angriff der RassistenWurde die Zivilbevölkerung geschlachtet!

Die Strände aller Welt sind rot gefärbtDie Sonne ist voller NarbenIn zwei Stunden die MenschheitsgeschichteHat die Erde auf Null zuruckgebracht!

Die Freude des Arbeiters wird zum TodDie Jugend wird des Abgrundes MondUnd die reife Ähre,Weizen der Liebe,Werden des Hasses Messer.

85

FRIEDEN, BRUDERSCHAFT, FREIHEIT

Alles auf einmal zerfetzUnd als es in Kirfi dunkel wurde,Wurde noch die Leier der APOLLO gequetscht.

Am 10. Juni 1944 in DistomoHat der Mensch im Namen der Interresen und HorrorDen gleichen Fehler begangenEr hat noch einen Holocaust geschehen lassen.

Na sieh mal! Mitten des MordesTritt die Hoffnung hervorDistomo ersteht aus seiner Asche aufUnd erhellt die Menschheit wie nie zuvor!


86


SCHLECHTE NACHRICHTEN

Schlechte Nachrichten bringten mirdie Schakale von den Bergendas Distomo wurde verbrannt von den Schreien den Vernichteten.

So, wie die Saatsfelder schwenkenbei der Sonnenuntergang so bewegen sich die Leiche im Blut gebadet.

In voller Rustunggriefen die junge Deutsche in Nachbarschaften, Häuser und Straßen anund wurden durch Morder genug satt.

Aus der arischen Rassequollen die Bestie hervor und blieb das Leben arm im Laufe der Geschichte.

Verflucht sei jedermannWer die Kriege bringt und alle Friedensguttein die Luft schleudert will.

87

MASSAKER VON DISTOMO

Vogel, Du bist in der Nachtüber den Parnass geflogenund in die Fremde gegangenbetrübt und ganz allein.

Fliege bitte durch Auschwitzüber Chortiatis und Kommenound sag ihnen, dass auch Distomowild geopfert ist.

Geh auch nach Sarajevonach dem armen Palästinaund bring den Ruf aus Distomonach Freiheit und Frieden,

so dass er das Herz der mächtigen der Weltdurchlocht und auch sie mitleiden,so dass die Ausnutzung durch Bruderschaftersetzt wird!!


88


ELEGIE

Ein Nachmittag im JuniDie Nacht verschlang den Tag Die Eroberer kamen in das Dorf und die geschlachtete Leichen sind überall.

Es riecht nach TodDie Blumen der Erde verströmmen ihren Duft Männer, Frauen, Kindersind des Lebens die abgezupfte Blumen Blätter.

Gelber Weizen und blutrote Liliedie Sonne ertrankt in einem BlutseeDie Kinder spielen und lachen nicht mehr Das Leben versank im dunklen Meer.

Weinen, Klagen, KlappernBei der SonnenuntergangWelt und Schönheit sind Feinde Chaos und Tod, im Gegenteile, Freunde geworden.

Es war ein dunkler Tag für DistomoNur Aschen waren von seinem Leben übrig gebliebenDie Uberlebende tragen aber Licht und Liebe Und lassen die Zivilisation wieder aufleben!!

89

FRIEDEN IN EUROPA

Ein halbes Jahrhundert ist schon vorbeiseit dem Massaker in DISTOMOund die Metzger erscheinen wiederam Straßenrand.

Tückisch, hinterlistig, heimlichnähern sich die Krieges Wolkeunserem NachbarschaftGewinn von Interessen.

Aber im Massaker von DISTOMOdie Opfer, die unrecht geschlacht wurden,bleiben in uns als PFLICHT und ORDERfür den Frieden der europäischen WELT.


90


FRIEDEN DER SIEGER

Wer hat es erwartet,dass am 10 Juni das Dorf DISTOMOvon Nazis Hunni geschlachtet wurde.

Säuglinge, alte Menschen,Kinder, Schwangere junge Frauen,und alle Unglückslebenden Geschöpfe waren von oben bis unten mit dem Bajonett aufgeschlitzt wordenBlutflüsse im Hoffen.

Als das Abendlicht angekommen war,wurde das Leben verwüstetalle zitterten vor der kommenden Dunkelheitvor diesen Vampiren, den Brikolaken des Hades.

So ist der Mord getanauf der Erde lagen hunderte Menschen jeden Alters das Dorf blieb Waise, vollig ratlos im Blut ertrungen wegen der Kultur der Lügen.

Sie wollten diese abscheulichste Gesetzlosigkeitewig in Vergessenheit geraten zu lassen.Aber wir, die Einwohner von DISTOMO, werden NIE vergessenWir werden für Freiheit und FRIEDEN kämpfen, JUSTIZ suchen und BRUDERSCHAFT schenken.

91

DIE SCWARZE NACHT

Das Abendstern ist zerbröckeltauf den Hügeln des Distomoüber dem weg des Mordesüber den Heuhaufen des Terrors.

Schreien von Müttern auf den KlippenSchmerzenrufe von Alten auf den SteineichenHeulen von Menschen, die den Verstand verloren habenin vollen Monde.

So eine Nacht wie diesegab es hier auf der Erde des Distomo nie zuvor,die Erde, die durch eine unsinnige Schlachtungfür immer gespaltet ist.

Μitten in den Leichen durchquert das Landein Mädchen, das auf die Haare eine Nachtigall trägtund so bleibt die Stimme des Todesstumm!!


92


DIE SCHWARZE SONNE

Die glänzende Sonne wurde Schwarzinmitten der Fußwegendie Nachtigallen verwandelten sich in Marmorund die Durchreisender standen wie Eis-Figuren.

Es war am zehnten Juniein Samstagnachmittagals das Distomo von den Todes Wellenverschlunken worden war.

Die deutsche Eroberer schlachten allenunter der Sonneihres Verbrechen ist eine Wundevor den Augen des Wagenlenkers.

93

DER ADLER

Ein Adler beim Sonnenuntergangbeweint die Toten hoch auf dem dürren Berggipfel seine Augen brennenseine Krallen tropfen Eis.

- Was ist mit Dir los meinen Adler Woran leidest Du und tut es Dir so schrecklich weh?

- Ich flieg auf DISTOMO hinaufund bin von Schrecken ergriffen worden,als ich sah, wie Menschen durch Wandalen geschlacht geworden waren.

Alte Menschen, junge Männer und MädchenSchwangere Frauen und Säuglichewurden mit dem Bajonett von den Barbaren aufgeschlitzt.

Ich bewunderte den Mensch,der ohne Flugel dem Walderfalke ähnlich ist,aber jetzt zittere ich vor ihm, als ich sah wie er seinesgleichen, auf diese grausame Weise,getötet hat.


94


DER TOD

Der Tod standam StraßenrandUnd betrachtete die Blutrote Nacht,Die über Distomo hereinbrach.

Er geht vorsichtigZwischen den zerstreuten TotenUnd bleibt schwindlichVor dem Palast des Blutreichs.

um sich selbst tänzt erIn den stillen RuinenUnd die Wut der geschlachtetenWird zur Ausdauer.

Und der Tod wird zur FreudeDurch die AbwesenheitUnd die Erinnerung durchdas Foto wird zur Freiheit!!

95

ROSENBLAU JUNI

Als die Sonne im DISTOMO ging unterder Kampf von Licht und Dunkelheit begannmitten in der zerstörten Welt die Kinderdie Unterwelt ist verbrannt.

Die Nazis griefen an DISTOMOwie ein Sturm des Todes und der Angstwie ein Fluss des Hasses und des Rassesdas Leben ist am Abend zerstört.

Auf einem weissen Blutmeer leuchten die Rote Körperblühende, stolz steigen sie auf dem Meer des tiefblauen Himmels.

Jungen mit Haaren wie blonde ÄhrenMädchen frisch wie Fliederblummendurch die Barbareivor der Blüte ausgerissen.

Ihre Macht bringt ZerstörungUnsere Wille führt zur ErschaffungSie bringen die ganzen Welt ins GefängnisUnd wir befreien sie!


96


GABE AN DIE TOTEN

Warum sitzt Du weinendMutter aus DISTOMOin Deinem Leid undTraum verloren?

Suchst Du nach dem Bruder oder nach der Mutter, entweder nach dem Vatteroder in Deinem Brust nachder Kugel des Deutschen?

Deine Gedanke aufhaltenDein Herz ist gebrochenim Unterwelt, Du arme,suchst Deine Kinder.

Weine nicht mehrliebe MutterDeine Kinder sind nicht totsondern werden sie wie CHRISTUSewig im Himmel wohnen.

Egal wie viele Jahrzehnte vergehenund wie viele zu kommen sindsogar die Nachkommen werden niemals vergessen.

97

Sie werden sich auf ewig an die Toten erinnern, die jetzt im Himmel sindwenn sie vor den Fotografien sitzen.An diesen Toten, die mit Ihrem eigenen BlutGeschichten von HELDEN geschrieben haben..!!

U


98


DAS SCHLACHTEN

Am 10. Juni bei der Sonnenuntergang wie traurig, ein friedliches Dorf wurde bei den Nazisten gemäht das ganzes Leben im Blutbad Ein Massaker ohne Ende!

Ein blutiges Meer von Leichen auf die Straßendie Bestien zittern vor den menschlichen Gesetzenauf den Hügel und auf den Bergen Schreien und Klagen,toten Kindern blieben im blutigen Wiegen geschlacht.

Menschen Hekatombe von Einwohnern aus Distomo in der Dunkelheites regnet Gewitter von Blut, Träne und Weinenes gießt in Hassen Strömenhungrige Seelen Zwanzigjährigen durch Panik ergriffen.

Im Hoffen und im Gärten, auf den Straßen und aus den Türen, Körper wie Sternenzerschlachteten Frühligsleben durch erschreckende Rassisten.

Die Raben greifen aus und verwandeln sich in Tauben die Leichen fühlen sich wie mähende Sternenund die Klage zum Einbruch der Dämmerung werden Hymnen, die weiter auf Himmel und im Wald heben.

99

Und wie ein Wunder, der Trotz, das Wiederstand und das Gedächtnis haben den Tod durch Liebe besiegtdas Leben ist durch die Nachkommen auferstandenUnd die Metzer wurden schuldig in dem ganzen Welt erklärt.

Das Distomo wird wieder geboren friedlich, selbstständig, wach und schönes sucht Recht für alle Massaker der Welt, so dass durch die Rasse, das Geschlecht, das Gewinndas Leben nie wieder zu den Früchte des Zorns wird.

U






U

Δίστομο 2019Distomo 2019

ISBN: 978-618-5279-05-9ISBN: 978-618-5279-05-9

ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗΡΟΕΤIC COLLECTIONPOETISCHE SAMMLUNG


Γεννήθηκε στο Δίστομο Βοιωτίας.

Εργάστηκε ως συμβασιούχος στη

Νομαρχία Βοιωτίας, στον Δήμο

Διστόμου και στο Μουσείο

Θυμάτων Ναζισμού.

Ασχολήθηκε με έκδοση εφημερίδων:

- την σχολική «ΠΑΝΕΔΩΜ»,

- την «Αμβρυσσός» και «Ρυθμός Διστό-μου - Ρυθμοί και Αρρυθμίες» (2000)

με τον Πολιτισμικό Σύλλογο Διστόμου

- την «ΥΔΡΑΥΛΙΣ» (2002) με την

χορωδία «Αμβρυσσός» Διστόμου

- την «Άθληση και Πνεύμα» (2003)

με το Αθλητικό σωματείο volley,

«Αθλητική Ένωση Διστόμου».

Συνέγραψε:

- την ιστορία και τη δράση του

Πολι τισμικού Συλλόγου Διστόμου

καθώς και της χορωδίας

«Αμβρυσσός».

- το ιστορικό της τοπικής ομάδας

ποδοσφαίρου «ΑΜΒΡΥΣΣΕΑΣ» που

δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΦΩΣ

ΤΩΝ ΣΠΟΡ».

Έχουν μελοποιηθεί τρία αγαπημένα

τραγούδια του, με θέμα την σφαγή του

Διστόμου, την ιστορία του μαρτυρικού

Διστόμου και τα τερτίπια της ζωής.

- Tο 2016 εξέδωσε τηv ποιητική συλλογή

«ΚΙΡΦΥΣ ΩΔΕΣ, ΑΓΝΑΝΤΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΔΙΣΤΟΜΟ».

Σήμερα είναι ιδιωτικός υπάλληλος,

ασχολείται με την γεωργία και υπηρετεί

τον πολιτισμό του τόπου του.

ΣΠΟΝΔH ΣΤΟΥΣ ΜAΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΔΙΣΤOΜΟΥ LIBATION...

Documents

Transcript of ΣΠΟΝΔH ΣΤΟΥΣ ΜAΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΔΙΣΤOΜΟΥ LIBATION...