ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ…..

Γ Ε Ρ Μ Α Ν Ο Ι Φ Ι Λ Ε Λ Λ Η Ν Ε Σ

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ Γ’ ΤΑΞΗΣ

ΤΟΥ 3ου ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΡΙΑ: ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ: ΜΑΡΚΑΝΤΩΝΑΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ

ΤΖΑΝΑΚΑΚΗ ΣΤΕΦΑΝΙΑ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΩΝ: ΜΑΡΚΑΝΤΩΝΑΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ

ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ

ΤΖΑΝΑΚΑΚΗ ΣΤΕΦΑΝΙΑ

ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ

ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΣ ΦΙΛΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ

Κοκοτός Βαγγέλης Τσιλιβίγκος Χρήστος Κατσίβελας Πάνος Τζάμος Ηλίας Κοκολιός Γιάννης

ΟΡΙΣΜΟΣ ΦΙΛΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

«Φιλελληνισμός», είναι ένας όρος που μαρτυρείται ήδη

από το 1761.

Από τα τέλη του 18ου αιώνα δήλωνε την ιδεολογική και

πολιτική κίνηση που αναπτύχθηκε κυρίως στις ευρωπαϊκές

χώρες και στην Αμερική και αποσκοπούσε τόσο στην ηθική όσο

και στην υλική ενίσχυση του ελληνισμού κατά την

Τουρκοκρατία και κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821.

ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΓΚΑΤΑΛΕΓΟΝΤΑΙ :

Ρομαντικοί ιδεαλιστές.

Λάτρεις της αρχαίας Ελλάδας.

Πολιτικοί.

Πρώην στρατιωτικοί.

Διωκόμενοι για τη δράση τους επαναστάτες.

Έμποροι, τραπεζίτες.

Μέλη εκπαιδευτικών ή θρησκευτικών ιδρυμάτων.

Περισσότεροι από 1.200 Ευρωπαίοι παίρνουν μέρος σε

μάχες εναντίον των Τούρκων.

Είναι κυρίως Ευρωπαίοι (Γερμανοί, Γάλλοι, Ιταλοί,

Πολωνοί, Ελβετοί, Άγγλοι) .

Τα πρώτα φιλελληνικά σωματεία εμφανίστηκαν τον

Αύγουστο του 1821 στη Βέρνη της Ελβετίας και τη

Στουτγάρδη της Γερμανίας.

Υπάρχει ενθουσιώδης δραστηριότητα φοιτητών και

εμπόρων.

Δημιουργούνται Φιλελληνικές Επιτροπές (Κομιτάτα) με

κύριο στόχο την περίθαλψη Ελλήνων προσφύγων.

Πρωτοστατούν πανεπιστημιακοί καθηγητές ,όπως

ο Κρουγκ, που αρθρογραφούν υπέρ της Επανάστασης,

αλλά και τραπεζίτες σαν τον οικονομολόγο Ιωάννη Εϋνάρδο.

Π Ρ Ο Β Λ Η Μ ΑΤΑ Π ΟΥ Α Ν Τ Ι Μ Ε ΤΩ Π Ι Ζ Α Ν Ο Ι Φ Ι Λ Ε Λ Λ Η Ν Ε Σ

Όταν αποφάσιζαν να ξεκινήσουν να έλθουν στην Ελλάδα, είχαν προβλήματα,

οικονομικές επιβαρύνσεις, δυσκολίες στην μετακίνηση (αποστάσεις μεγάλες),

απαγορεύσεις των αρχών των πατρίδων τους ή άλλων χωρών απ’ όπου έπρεπε να

περάσουν. Πολλές φορές υπήρχαν και μεταξύ τους διαιρετικοί παράγοντες που

υπονόμευαν την μεταξύ τους ενότητα, όπως εθνικοί ανταγωνισμοί. Όταν έφταναν, επίσης

είχαν να συναντήσουν ελλείψεις στην οργάνωση και τον συντονισμό του αγώνα,

ανταγωνισμούς μεταξύ των οπλαρχηγών, έλλειψη χρημάτων για τη συντήρησή τους,

απροθυμία αξιοποίησής τους : έτσι το τακτικό σώμα του Βαλέστ έμεινε αναξιοποίητο σε

Ναβαρίνο και Τριπολιτσά, όπως και η ομάδα του Γκόρντον. Επίσης τους απωθούσε η

πρωτόγονη πολεμική τακτική κάποιων Ελληνικών ομάδων και των οπλαρχηγών τους,

όπως μετά την άλωση του Ναυπλίου

Άλλοι ήταν απογοητευμένοι από τα αποτελέσματα των

συμμετοχών τους σε διάφορες μάχες, οι οποίες δεν στέφονταν

πάντα από επιτυχία, όπως στη μάχη του Πέτα. Καθώς πολλοί

από αυτούς ήταν βαθμοφόροι και οι προσφερόμενες θέσεις

λίγες, προσδοκούσαν εντολές ανάλογες του βαθμού τους και η

όποια ιεράρχησή τους γεννούσε παρεξηγήσεις. Κάποιοι έπεσαν

θύματα ληστειών από Έλληνες.

Π Ω Σ Α Ν Τ Ι Μ Ε ΤΩ Π Ι Σ Α Ν Ο Ι Ε Λ Λ Η Ν Ε Σ ΤΟΥ Σ Φ Ι Λ Ε Λ Λ Η Ν Ε Σ

Αξιοποιήθηκαν σε διάφορες θέσεις. Στην Τεργέστη ως μία από

τις ‘’πύλες’’ εξόδου τους προς την Επαναστατημένη Ελλάδα,

ο Δημήτριος Υψηλάντης επιθυμώντας να οργανώσει ένα τακτικό

σώμα κατά τα δυτικοευρωπαϊκά πρότυπα, διάλεξε ως

‘’ προγυμναστήν στρατιωτικόν’’, ένα φιλέλληνα αξιωματικό του

γαλλικού στρατού, τον Bαλέστ, ο οποίος χρησιμοποίησε Ιταλούς και

Γάλλους αξιωματικούς για να τον επικουρήσουν στο έργο του.

Παρ΄ όλα αυτά, συνάντησαν την απροθυμία να αξιοποιηθούν ή να

χρηματοδοτηθούν από τους τοπικούς πολιτικούς και στρατιωτικούς αρχηγούς.

Καθώς μάλιστα πλεόναζαν οι βαθμοφόροι και οι θέσεις ήταν περιορισμένες,

απογοητεύονταν όταν η ιεράρχηση τους δεν ήταν ανάλογη του βαθμού τους.

Ή πάλι, οι Έλληνες δεν ήταν σε θέση ή δεν ήθελαν να τους χρηματοδοτήσουν,

γιατί έτσι κι αλλιώς έπρεπε να μεριμνήσουν για τα δικά τους σώματα.

ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΣ ΦΙΛΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ

Ειδικότερα στη Γερμανία ο φιλελληνισμός καλλιεργήθηκε λόγω του

κλασικισμού τα προεπαναστατικά χρόνια σε συνδυασμό με τον ρομαντισμό

της εποχής. Επίσης σημαντική ήταν η παρουσία και η δράση εκεί των

Ελλήνων σπουδαστών και εμπόρων. Ενεργή ήταν η συμμετοχή Γερμανών

φιλελλήνων στα επαναστατικά γεγονότα στην Ελλάδα: στην Κρήτη ο

γιατρός Σχιεράϊπερ τον Δεκέμβριο του 1823 παρέχει ιατρική και

φαρμακευτική περίθαλψη, ενώ ο Hane ανέλαβε τη διοίκηση του φρουρίου

της Γραμβούσας στα τέλη Φεβρουαρίου 1828.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΦΙΛΕΛΛΗΝΙΣΜΟY

Ο φιλελληνισμός του Αγώνα τερματίζει για διάφορους λόγους:

α)η δημιουργία του Ελληνικού κράτους που είναι το επιστέγασμα των Ελληνικών

προσπαθειών

β)η σύγκρισή του με το ευρωπαϊκό πολιτισμικό επίπεδο προκαλεί την απογοήτευση

γ)ο κλασικισμός γνωρίζει μια κάμψη και περιορίζεται σε επιστημονικό επίπεδο

δ)οι δημοκρατικοί και φιλελεύθεροι κύκλοι της Ευρώπης αναζητούν εκτός αρχαίων

ελληνικών προτύπων τα μέσα έκφρασής τους.

ε) αναδύεται η αμφισβήτηση της αρχαιοελληνικής καταγωγής των Νεοελλήνων από

τον Φιλιπ Φαρμεραυερ.

ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ

(Φιλόλογοι, ιστορικοί, πολιτικοί, αρχαιολόγοι, φιλόσοφοι)

Πέννυ Λυμπεροπούλου

Ηλέκτρα Μανιά

Αθηνά Μαρούγκα

Μαρία Μπαλατσού

Ειρήνη Παραγυίου

Ο Ειρηναίος Θείρσιος (γερμ. Friedrich Thiersch) υπήρξε Γερμανός

φιλέλληνας και ουμανιστής φιλόλογος (επίσης αρχαιολόγος και

παιδαγωγός), ο οποίος ονομάστηκε «Praeceptor Bavariae» («Διδάσκαλος

της Βαυαρίας») και «Πατέρας της ουμανιστικής εκπαίδευσης» στην

Βαυαρία.

Στην Ελλάδα διέπρεψε κατά τα χρόνια του Όθωνα. Αν και το όνομά του

στην γλώσσα του προφέρεται «Φρίντριχ Τίερς», αυτός ο ίδιος καθιέρωσε στα

ελληνικά την εξελληνισμένη εκδοχή «Ειρηναίος Θείρσιος».

ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ ΘΕΙΡΣΙΟΣ - ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ

Ήταν ένθερμος φιλέλληνας και από το 1812 εργάστηκε για να βοηθήσει

την ανάπτυξη της παιδείας των ακόμα υπόδουλων Ελλήνων, ενώ στο σπίτι

του είχε εγκαταστήσει ιδιαίτερη σχολή για νέους Έλληνες. Έπειτα, στα

χρόνια της Ελληνικής επανάστασης του 1821 ενήργησε μέσα από τους

φιλελληνικούς συλλόγους για την συλλογή οικονομικών ενισχύσεων για την

Ελλάδα.

Ήρθε στην Ελλάδα το 1831 και επιδόθηκε σε αρχαιολογικές μελέτες. Το

1851 συνέστησε επιτροπή για την επανόρθωση και μελέτη του Ερεχθείου που

είχε καταστραφεί από τις μάχες με τις πολιορκίες της Αθήνας.

Επέστρεψε στην Βαυαρία και τιμήθηκε από την πατρίδα του. Απεβίωσε

στο Μόναχο στις 25 Φεβρουαρίου 1860.

ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΑ

Εκτός των άλλων έργων του, σημαντικά είναι :

η «Ελληνική Γραμματική» (1812)

η πιστότατη μετάφραση του Πίνδαρου στα γερμανικά (1820)

και το «περί των εποχών της πλαστικής παρ Έλλησι» (1816)

Επίσης δημοσίευσε ογκώδες και σπουδαιότατο σύγγραμμα

στα Γαλλικά περί της σύγχρονης κατάστασης στην Ελλάδα

(1833) σε δύο τόμους.

OTTO BISMARK-ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ

1815-1898

Ο Όττο Έντουαρντ Λέοπολντ, πρίγκιπας του Μπίσμαρκ, υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς Γερμανούς πολιτικούς του 19ου αιώνα. Ως Υπουργός-Πρόεδρος της Πρωσίας από το 1862 ως το 1890, πραγματοποίησε την ενοποίηση της Γερμανίας. Όταν ιδρύθηκε η Γερμανική Αυτοκρατορία το 1871, έγινε ο πρώτος της Καγκελάριος.

«Αν οι Έλληνες δεν πολεμούσαν μεταξύ τους θα κατακτούσαν τον κόσμο.» είναι μία φράση που ειπώθηκε στην εκφώνηση λόγου του στις 20 Μαρτίου το 1890.

ΜΙΧΑΗΛ ΔΕΦΝΕΡ (1848-1934).

Γερμανός φιλόλογος και αρχαιολόγος, μελετητής της

νεοελληνικής γλώσσας. Το 1871 εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα. Την

περίοδο 1872-1878 δίδαξε ως υφηγητής της συγκριτικής

γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Από τις

επιστημονικές του μελέτες η πιο αξιόλογη είναι η σχετική με την

προέλευση της τσακωνικής διαλέκτου, για την οποία κατέληξε

στο συμπέρασμα ότι προέρχεται από την αρχαία λακωνική.

Ο Δέφνερ πέθανε στην Αθήνα.

Λ Ο Γ Ι Α Ι Σ Τ Ο Ρ Ι Κ Ω Ν , Ε Π Ι Σ Τ Η Μ Ο Ν Ω Ν , Φ Ι Λ ΟΣ Ο Φ Ω Ν

Κ Α Ι Φ Ι Λ Ο Λ Ο ΓΩ Ν Γ Ε Ρ Μ Α Ν Ω Ν Φ Ι Λ Ε Λ Λ Η Ν Ω Ν

Γουλιέλμος Κρουγκ (Krug 1770-1842), Καθηγητής

φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας.

«Η βοήθεια δεν έρχεται έξωθεν εις τους Έλληνας, αλλά αυτοί

ούτοι οίκοθεν βοηθούνται».

Ιωάννης Μάγερ (Mayer -1826), Γερμανο-Ελβετός ιατροφιλόσοφος.

«Δεν θα παύσω ποτέ να πολεμώ τους εχθρούς της ελευθερίας. Και

θα προτιμούσα να αποθάνω, αλλά όχι να παραιτηθώ από του να

ανοίξω τα μάτια ενός λαού (του ελληνικού), δια τον οποίον έχω τας

μεγαλυτέρας και υψηλοτέρας ελπίδας...»

(Από επιστολή του που έστειλε στον Άγγλο συνταγματάρχη Στάνχοπ στις αρχές του

1824 στη Ζάκυνθο. Πηγή: Δ. Κόκκινος «Η Ελληνική Επανάστασις» έκδοση

«Μέλισσα», 1974, τομ. Δ ' σελ. 145.)

ΦΛΑΙΣΕΡ ΧΑΓΚΕΝ (1944-) ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΦΙΛΕΛΛΗΝΑΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ Ο καθηγητής δρ. Χάγκεν Φλάισερ σπούδασε Ιστορία και Επικοινωνία στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Κατά τη διάρκεια της χούντας των συνταγματαρχών (1967-74) δημοσίευσε αναλύσεις για την Ελλάδα σε γερμανικές εφημερίδες χρησιμοποιώντας ψευδώνυμο. Από το 1977 ο δρ. Φλάισερ ζει μόνιμα στην Ελλάδα. Εδώ και πάνω από 30 χρόνια διδάσκει – αρχικά ως επισκέπτης καθηγητής της Γερμανικής Υπηρεσίας Ακαδημαϊκών Ανταλλαγών (DAAD) – σύγχρονη ιστορία στα Πανεπιστήμια της Κρήτης και της Αθήνας. Έχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα σε πολλά συνέδρια και ερευνητικά προγράμματα (όπως στη "Διεθνή Επιτροπή Ιστορικών" για το παρελθόν του προέδρου Κουρτ Βάλντχαιμ 1987/88, στο παγκόσμιο συνέδριο «Holocaust-Era Assets» .

Έχει συγγράψει περίπου 100 επιστημονικές μελέτες. Το τελευταίο του βιβλίο, «Οι πόλεμοι της μνήμης», με θέμα τις ιστορικές μνήμες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και τον τρόπο με τον οποίο τις κατέγραψε και τις επεξεργάστηκε το συλλογικό υποσυνείδητο των λαών κυκλοφορεί πλέον σε 4η έκδοση. ( και στην επιστημονική γνωμοδοτική επιτροπή της «Έκθεσης για τα εγκλήματα της Βέρμαχτ» 2001-2004 ). Τον Οκτώβριο του 2011 ο κ. Φλάισερ σε συνεργασία με το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου συνέβαλε στη δικτύωση του με το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει δραστηριοποιηθεί ιδιαίτερα στη μελέτη για την καλύτερη κατανόηση της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα και στη βελτίωση των ελληνογερμανικών σχέσεων. Στο πλαίσιο αυτό υπήρξε ο πρώτος ιστορικός σε ελληνικό πανεπιστήμιο, που δίδαξε την ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Επικεντρώνεται στη μελέτη της συλλογικής μνήμης σχετικά με τα γεγονότα της γερμανικής κατοχής.

Για τη συμβολή του αυτή απονεμήθηκε στον κ. Φλάισερ το 2007 ο Σταυρός της Αξίας επί Ταινία του Τάγματος της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, ενώ το 2010 του απονεμήθηκε από τους Βερολινέζους Φίλους του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού τιμητικό μετάλλιο.

Ερρίκος Σλήμαν, ο άνθρωπος που ανέσκαψε την Τροία και τις Μυκήνες. Μιλούσε 22 γλώσσες, ήταν ερασιτέχνης αρχαιολόγος και δύσκολος άνθρωπος.

Ε Ρ Ρ Ι ΚΟΣ Σ Λ Η Μ Α Ν

Δεν ήταν κάποιος διάσημος επιστήμονας που θήτευσε σε σημαντικές πανεπιστημιακές έδρες. Ήταν όμως ένας παθιασμένος ερασιτέχνης αρχαιολόγος που απέδειξε ότι η Αρχαιολογία είναι πάθος, μεράκι και τρόπος ζωής. Ήταν ο Ερρίκος Σλήμαν. Ένας παθιασμένος λάτρης του Ομήρου που συνέδεσε το όνομά του με τις ανεκτίμητης αξίας ανασκαφές στην Τροία και τις Μυκήνες. Τα παιδικά του χρόνια ήταν δύσκολα και στο σχολείο ήταν ένας από τους χειρότερους μαθητές. Διάβαζε μόνο ό,τι τον γοήτευε. Ονειρευόταν ότι ήταν κι αυτός ένας ήρωας του Ομήρου. Έτσι μπήκε στο μυαλό του ένα τολμηρό σχέδιο που γρήγορα έγινε εμμονή. Να αναστήσει τον ομηρικό κόσμο και να αποδείξει ότι η Τροία υπήρξε και η Ιλιάδα δεν ήταν παραμύθι.

Ταξιδεύει στην Ασία και φθάνει μέχρι την Ιαπωνία και την Ινδία. Επιπλέον, μαθαίνει αρχαία και νέα ελληνικά και το 1859 επισκέπτεται την Ελλάδα. Έτσι βρέθηκε και στη Σορβόνη να σπουδάζει αρχαιολογία. Το 1868 στην Ιθάκη ψάχνει το ανάκτορο του Οδυσσέα. Φέρνει στο φως σπουδαία ευρήματα, αλλά όχι το ανάκτορο. Γράφει πραγματεία στα αρχαία ελληνικά περί Αρχαιολογίας και ανακηρύσσεται διδάκτωρ Αρχαιολογίας. Ακολουθώντας τα βήματα του Ομήρου Για λόγους μυστικότητας, μόνος του με τη γυναίκα του, έναν αρχιτέκτονα και έναν αρχαιολόγο, άρχισαν να σκάβουν στο ύψωμα του Χισαρλίκ. Εκεί, με αντάλλαγμα τις πέτρες που ξέθαβε η ανασκαφή, οι Τούρκοι ιδιοκτήτες του επέτρεψαν να συνεχίσει την ανασκαφή στην ιδιοκτησία τους.

Οι παραξενιές των ιδιοκτητών και η έλλειψη επίσημης άδειας, οδήγησαν την ανασκαφή σε προσωρινή αποτυχία. Οι ανασκαφές συνεχίστηκαν με όρους πια και αφού δεσμεύτηκε ότι θα δώσει το μισό θησαυρό. Στις 30 Μαΐου 1873 έκανε τη μεγάλη του ανακάλυψη. Βρέθηκαν χιλιάδες ορειχάλκινα, αργυρά και χρυσά αντικείμενα, κοσμήματα, αγγεία και ό,τι άλλο θα μπορούσε κανείς να φανταστεί, από την αρχαιότητα. Αντικείμενα που μπορεί να έφθαναν και τις 9.000! Η επιμονή του, που έφτανε στα όρια εμμονής, όντως τον οδήγησε στα ερείπια της Τροίας αφήνοντας κατάπληκτη την παγκόσμια κοινότητα.

ΓΚΥΝΤΕΡ ΓΚΡΑΣ Ένας σύγχρονος φιλέλληνας στη Λογοτεχνία (1927-2015)

Ήταν ένας από τους σημαντικότερους μεταπολεμικούς Γερμανούς συγγραφείς ,ο οποίος βραβεύτηκε το 1999 με Νόμπελ Λογοτεχνίας. Απόσπασμα από ομιλία του στην Αθήνα του δικτατορικού καθεστώτος: «Η Ελλάδα είναι η έκφραση της Ευρώπης. Μόλις μαραζώσει η Ελευθερία στην Ελλάδα, η Ευρώπη φτωχαίνει. Επειδή ακριβώς σας αφαίρεσαν τα δημοκρατικά σας δικαιώματα, απειλούνται τα δικά μας. Η Δημοκρατία δίδαξε άλλους λαούς κι' όχι το λαό της χώρας που την γέννησε. Τώρα έρχεται εδώ ο ευγνώμων μαθητής της με άδεια χέρια, ενώ του λείπουν κι οι κατάλληλες λέξεις...»

Η ομιλία του Günter Grass στην Αθήνα, την 20 Μαρτίου 1972 στο Θέατρο Άλφα, είχε τυπωθεί σ’ ένα δίγλωσσο (ελληνικά-γερμανικά) 24σέλιδο βιβλιαράκι υπό τον τίτλο «Λόγος εναντίον της συνήθειας/ Rede gegen die Gewöhnung»

GOETHE- NIETZSCHE- SCHILLER- MILLER

ΕΡΙΦΥΛΛΗ ΒΛΑΧΑΚΗ

ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

ΤΖΩΡΤΖΙΝΑ ΛΑΛΟΥ

ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ ΜΠΑΚΟΛΗ

Johann Wolfgang

Goethe:

(Φρανκφούρτη, 28 Αυγούστου 1749 – Βαϊμάρη, 22 Μαρτίου 1832) Γερμανός συγγραφέας, καλλιτέχνης και πολιτικός από εύπορη οικογένεια (γεγονός που ευνόησε ιδιαίτερα την μόρφωσή του). Σε ηλικία 15 χρονών έγραψε τα πρώτα του ποιήματα, τα οποία στη συνέχεια κατέστρεψε. Το 1765 ξεκίνησε σπουδές Νομικής στη Λειψία. Παράλληλα με τις σπουδές του, ασχολήθηκε με τις εικαστικές τέχνες. Εκεί, ήρθε σε επαφή με το έντονο ελληνικό στοιχείο της πόλης. Ως φιλέλληνας αφιέρωσε πολλά έργα του στην

Ελληνική Αρχαιότητα.

Το «Και εγώ στην Αρκαδία» του παρερμηνεύτηκε αργότερα ως άγνοια της Ελλάδας, καθώς ποτέ δεν είχε επισκεφτεί την Αρκαδία. Την ίδια περίοδο άρχισε να ανακαλύπτει μέσα του και τον ήρωά του ’’Φάουστ’’. Είχε στενή επαφή και φιλία με τον Σίλλερ. Ο ’’’Φάουστ’’, το δημιούργημα ολόκληρης της ζωής του, ολοκληρώθηκε με τον δεύτερο τόμο ένα χρόνο πριν το θάνατο του, το 1832 στη Βαϊμάρη.

ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ ΤΟΥ:

Όταν επαινείς κάποιον, είναι σα να δηλώνεις ότι θεωρείς τον εαυτό σου ισάξιο μ’ εκείνον. Το ταλέντο του ανθρώπου αναπτύσσεται μέσα στην απομόνωση, ο χαρακτήρας του όμως διαμορφώνεται μέσα στις τρικυμίες της ζωής. Όταν δυο άνθρωποι μαλώνουν, φταίει εκείνος που είναι πιο έξυπνος. Φως, περισσότερο φως. ("Mehr Licht!". Τα τελευταία του λόγια)

FR IEDRICH WILHELM NIETZSCHE :

(Ραίκεν 1844 - Βαϊμάρη 1900) ήταν

σημαντικός Γερμανός φιλόσοφος, ποιητής, συνθέτης και φιλόλογος. Έγραψε κριτικά δοκίμια πάνω στην θρησκεία, την ηθική, τον πολιτισμό, την φιλοσοφία και τις επιστήμες, δείχνοντας ιδιαίτερη κλίση προς την χρήση μεταφορών, ειρωνείας και αφορισμών.

Ξεκίνησε την καριέρα του σαν κλασικός φιλόσοφος, κάνοντας κριτικές αναλύσεις σε αρχαιοελληνικά και Ρωμαϊκά κείμενα, προτού εντρυφήσει στην φιλοσοφία. Το 1869, σε ηλικία 24 ετών, διορίστηκε καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Βασιλείας, στην έδρα της Κλασικής Φιλολογίας, όντας ο νεότερος που έχει πετύχει κάτι ανάλογο.

ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ ΤΟΥ:

Η πιο μεγάλη τέχνη είναι να ξέρεις να αποχωρείς την κατάλληλη στιγμή.

Ελευθερία είναι η θέληση να είναι κανείς υπεύθυνος απέναντι στον εαυτό του.

Αν κοιτάξεις για πολλή ώρα την άβυσσο, στο τέλος και η άβυσσος θα κοιτάξει εσένα.

Friedrich Schiller: (1759–1805) ήταν Γερμανός θεατρικός συγγραφέας, ποιητής και ιστορικός. Είναι ο πρώτος μεγάλος εκπρόσωπος του ρομαντικού κινήματος. Μετουσιώνοντας τον ενθουσιασμό των είκοσι χρόνων του, ο Σίλερ κατόρθωσε να δώσει στον κόσμο της εποχής του τα πρώτα μηνύματα του νέου κινήματος. Ο ρομαντισμός κήρυξε την αγάπη για τη δικαιοσύνη και την ελευθερία, για την τιμωρία των ενόχων, για τη ζωή, την ελπίδα, για το αύριο του ανθρώπου. Με το έργο του, που είχε τίτλο «Οι ληστές», προβάλλει ακριβώς αυτά τα ιδανικά. Ιδανικά πάλης του ανθρώπου ενάντια στην άδικη κοινωνία.

Το 1783-1787 γράφει δύο έργα: «Η συνωμοσία του Φιέσκο» και το «Ραδιουργία και έρως», με τα οποία ο Σίλερ επιτίθεται στους αυλικούς, που με τις ραδιουργίες τους δημιουργούν την εγκληματική ζωή του κόσμου. Έγραψε κι άλλα έργα με υψηλό καλλιτεχνικό επίπεδο, όπως είναι τα «Δον Κάρλος», «Μαρία Στιούαρτ», «Γουλιέλμος Τέλλος». Η φιλία του Schillerμε τον Goethe είχε μεγάλη επίδραση πάνω του. Ο Γκαίτε στάθηκε γι' αυτόν όχι μόνο ένας άριστος φίλος μα και ανεκτίμητος σύμβουλος, ένας ένθερμος σύντροφος, που τον ενθάρρυνε στις κρίσιμες στιγμές. Ο Σίλερ πέθανε το 1805. Τα έργα του μεταφράστηκαν και παίχτηκαν στην Ελλάδα από πολλά θέατρα.

ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ ΤΟΥ: Για να τα σώσουμε όλα, πρέπει να τα ρισκάρουμε όλα.

Η αντίρρηση πάντα φλογίζει τον φανατικό, ποτέ δεν τον μεταπείθει.

Είναι σοφό να αποκαλύπτεις αυτό που δεν μπορεί να μείνει κρυφό για πολύ.

Ένας πεσμένος εχθρός μπορεί να σηκωθεί ξανά, αλλά ένας εχθρός που έχει συνθηκολογήσει είναι πραγματικά νικημένος.

WILLIAM MILLER: Γεννήθηκε το 1794 στο Ντεσσάου, μαγεύτηκε από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό κι έμαθε την ομηρική γλώσσα. Πασίγνωστος και τιμημένος στην Ελλάδα ο πρώτος (αθηναϊκή συνοικία φέρει το όνομά του και ανδριάντας του κοσμεί τη νότια πλευρά του Ζαππείου), άγνωστος ο «Μύλλερ των Ελλήνων» όπως τον λέγανε οι Γερμανοί. Από την Βιέννη ο Μύλερ επέστρεψε στη Γερμανία, χωρίς να μπορέσει να επισκεφθεί την Ελλάδα. Πρόλαβε πριν πεθάνει, να εκδώσει την ποιητική συλλογή: «Τα τραγούδια των Ελλήνων».

Το 1952, 125 χρόνια μετά, Γερμανοί και Έλληνες τον τίμησαν στήνοντας στο Ντέσσαου τον ανδριάντα του από μάρμαρα του Πεντελικού και του Ταϋγέτου, με την ελληνική επιγραφή : « Τω της ελληνικής ελευθερίας αοιδώ τον λίθον εκ των Αττικών και Λακωνικών λατομείων, η Ελλάς ευγνωμονούσα». Στις τέσσερις πλευρές του βάθρου απεικονίζονται: Μπροστά η ποίηση, πίσω η επιστήμη, δεξιά η Γερμανία και αριστερά η Ελλάδα που σπάει τις αλυσίδες της.

ΦΡΙΝΤΡΙΧ ΧΑΙΝΤΕΡΛΙΝ Π Ο Ι Η Τ Η Σ

Ο Γιόχαν Κρίστιαν Φρίντριχ

Χαίλντερλιν (Johann Christian Friedrich

Hölderlin, 1770 – 1843) ήταν Γερμανός

λυρικός ποιητής. Είχε σπουδάσει θεολογία

και αρχαία ελληνική φιλολογία στο

Τύμπιγκεν και είχε γνωρισθεί με τους

μεγάλους στοχαστές της εποχής, όπως οι

Γκαίτε, Χέρντερ, Χέγκελ, Σέλινγκ και

Σίλερ (με τον τελευταίο μάλιστα

συνδέθηκε με ιδιαίτερη φιλία).

ΦΡΙΝΤΡΙΧ ΧΑΙΝΤΕΡΛΙΝ

Το έργο του ξεχωρίζει για τον φιλελληνισμό του. Εκτός από τις μεταφράσεις των τραγωδιών του Σοφοκλή Αντιγόνη και Οιδίπους Τύραννος, μετέφρασε Πίνδαρο και έγραψε και μια τραγωδία την οποία άφησε ανολοκλήρωτη σε τρία διαφορετικά σχεδιάσματα, που φέρουν τους τίτλους Ο θάνατος του Εμπεδοκλή και Ο Εμπεδοκλής στην Αίτνα.

ΤΟ ΦΙΛΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ

Παράλληλα δημοσίευσε ένα μυθιστόρημα σε δύο τόμους με τον χαρακτηριστικό τίτλο Υπερίων ή Ο Ερημίτης στην Ελλάδα (1797-1798). Ο ήρωας του αυτού μυθιστορήματος είναι ένας Έλληνας που παίρνει μέρος στον αγώνα κατά των Τούρκων. Πρόκειται για έργο με περιγραφές του ελληνικού τοπίου (αν και ο ποιητής ουδέποτε επισκέφθηκε την Ελλάδα), που το κάνει να ξεχωρίζει από οποιοδήποτε άλλο έργο της εποχής. Με επίκεντρο αυτό το πάθος του για την Ελλάδα και για την αρχαία φιλοσοφία (από τους προσωκρατικούς ως τον νεοπλατωνικό μυστικισμό) ο Χαίλντερλιν έγραψε και τα ποιήματά του Ύμνους, Ελεγείες και Ωδές) με έντονο λυρισμό.

<<ΣΥΓΓΕΝΕΙΑ>> ΜΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΙΗΤΕΣ

Η ποίηση του Χαίλντερλιν αναμφισβήτητα συγγενεύει με τους

Ελεύθερους Πολιορκημένους του Σολωμού,

την Κίχλη του Σεφέρη και

Το ΄Αξιον Εστί του Ελύτη ή

την Τέταρτη Διάσταση του Ρίτσου.

ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ Α΄ ΒΑΥΑΡΙΑΣ Β Α Σ Ι Λ Ι Α Σ – Π ΑΤ Ε ΡΑ Σ Τ ΟΥ Ο Θ Ω Ν Α Α’

ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ Α’ ΒΑΥΑΡΙΑΣ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ Ο Κάρολος Αύγουστος Λουδοβίκος Α’, κάτοχος πολλών ευρωπαϊκών γλωσσών,

γνώστης των Αρχαίων Ελληνικών, έδειξε ιδιαίτερο ζήλο στη σπουδή της ιστορίας .

Υπήρξε φανατικός συλλέκτης ελληνιστής και φίλος των τεχνών. Υποστήριξε με πάθος

την ελληνική επανάσταση και ο γιος του Όθων ορίστηκε βασιλεύς της Ελλάδος το

1832.

Πίστευε ακράδαντα πως όσα χρωστούσε η Δύση στον Όμηρο, τον Πλάτωνα και

τους τραγικούς όφειλε να τα ανταποδώσει στον Υψηλάντη, τον Μαυροκορδάτο

και τον Κολοκοτρώνη – στην πατρίδα της ιστορίας και της τέχνης. Έγινε μέλος της

Φιλομούσου Εταιρείας και χαιρέτισε την Ελληνική Επανάσταση – μόνος ανάμεσα

στους Ευρωπαίους ηγέτες – με εθνεγερτήρια άσματα.

Η Φ ΙΛΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ

ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΥ Τ Ης ΒΑΥΑΡΙΑΣ

Στον αγώνα συνέβαλε καθοριστικά, στέλνοντας χρήματα, πολεμικούς συμβούλους και ασκώντας πολιτική επιρροή στις Μεγάλες Δυνάμεις υπέρ της Ελλάδας. Ως την εκθρόνισή του, το 1848, ενίσχυσε με υποτροφίες Έλληνες φοιτητές και με δωρεές την ελληνική παροικία του Μονάχου, δίνοντας τόσο ελληνικό χρώμα σε αυτή την πόλη, ώστε να ονομαστεί «Αθήνα του Ίζαρ». Λάτρης της αρχαιότητας, ο Λουδοβίκος, πριν ακόμη ανέβει στον βαυαρικό θρόνο, δημιούργησε με βασικό σύμβουλο τον Γ. Μ. φον Βάγκνερ μια αξιοπρόσεκτη συλλογή ελληνικών γλυπτών, που στεγάζεται στη Γλυπτοθήκη του Μονάχου. Το σημαντικότερο απόκτημα ήταν τα αετώματα του ναού της Αφαίας, που τα αγόρασε από τους Τούρκους, το 1812,, έναντι 70.000 φιορινιών (περ. ένα εκατομμύριο σημερινά ευρώ). Η καρδιά μου χτυπούσε για τον λυτρωμό της Ελλάδας, σημειώνει, αδιάφορο αν θα γινόταν μοναρχική η δημοκρατική. Σε τελική ανάλυση, οι ηρωικές πράξεις των αγωνιστών του ’21 υπήρξαν καθ’ όλα εφάμιλλες με τους άθλους της αρχαιότητας.

ΒΑΛΧΑΛΑ Ενας μεγαλοπρεπής και επιβλητικός ναός βρίσκεται δίπλα στον ποταμό Δούναβη και λίγα χιλιόμετρα έξω από το Ρέγκενζμπουργκ της Βαυαρίας. Το όνομα αυτού Βαλχάλα (Walhalla). Το 1807 ο τότε πρίγκηπας της Βαυαρίας Λουδοβίκος εμπνεύστηκε ένα μνημείο, πάνω στα σχέδια του Παρθενώνα, πρός τιμήν των γερμανών ηρώων έτσι ώστε να θυμίζει σε όλους τους Γερμανούς την κοινή κληρονομιά τους. Το έργο έγινε σε σχέδια και επίβλεψη του αρχιτέκτονά του Leo von Klenze (πολεοδόμου και της Αθήνας).

ΚΑΡΛ ΚΡΑΤΣΑΪΖΕΝ ΖΩΓΡΑΦΟΣ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ-ΕΡΓΑ

Ο Karl Krazeisen, Bαυαρός αξιωματικός του πεζικού και ερασιτέχνης ζωγράφος,(1794-1878). Tο 1826, υπακούοντας στο ρομαντισμό και το φιλελληνισμό της εποχής, ήρθε στην Eλλάδα για να πολεμήσει υπέρ της ανεξαρτησίας των Eλλήνων. Kατά την παραμονή του στην Eλλάδα σχεδίασε διάσημες μορφές του Aγώνα και έχοντας συναίσθηση της αξίας των έργων του, γυρίζοντας στο Mόναχο το 1827 προχώρησε σε λιθογράφηση των σχεδιασμάτων του και έκδοσή τους σε λεύκωμα. Tα σχεδιάσματα του Krazeisen έδωσαν τη δυνατότητα να παρουσιασθούν σεβαστές μορφές του 1821 που η μορφή τους αναπαριστά και την αγωνία, την ελπίδα του Αγώνα του ελληνικού έθνους. Συνολικά σχεδίασε 91 έργα, ανάμεσά τους υδατογραφίες, τοπία, αρχαιότητες, πολεμικές συνθέσεις και βέβαια προσωπογραφίες των πρωταγωνιστών του 1821. Τα περισσότερα έργα έγιναν με μολυβί και σε χαρτί μικρού μεγέθους.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΛΕΥΚΩΜΑΤΩΝ

Το περιεχόμενο των επτά λευκωμάτων με τις λιθογραφίες είναι το παρακάτω: 1ο. Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Γιακουμάκης Τομπάζης, Thomas Gordon, μία άποψη από το Παλαμήδι και ένα τμήμα του Ναυπλίου (1828). 2ο. Νικηταράς, Γεώργιος Κουντουριώτης, Hastings, και μία άποψη από το Μπούρτζι (1828). 3ο. Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, Μακρυγιάννης, Κωνσταντίνος Νικόδημος, και μία άποψη της Αίγινας (1828). 4ο. Γεώργιος Καραϊσκάκης, Ι. Μακρής – Μιλαϊτης, Ανδρέας Ζαΐμης, και μία άποψη της Ακρόπολης των Αθηνών (1828). 5ο. Ανδρέας Μιαούλης, Γεώργιος Μαυρομιχάλης, ο γιατρός Baily και μία άποψη του Πειραιά με το μοναστήρι του Αγίου Σπυρίδωνα (1829). 6ο. Κωνσταντίνος Κανάρης, Γεώργιος Σισίνης, A. Schilcher και το «Καπετάνιος με τα παλικάρια του» (1829). 7ο. Karl von Heideck, ο συνταγματάρχης Fabvier, Κίτσος Τζαβέλλας , και το «Φρεγάτα Ελλάς και το ατμόπλοιο Καρτερία» (1831).

ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ: ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΣΑΪΖΕΝ

PETER VON HESS Το 1827 ο βασιλιάς της Βαυαρίας Λουδοβίκος του ανέθεσε την απεικόνιση των ηρώων και των σκηνών της ελληνικής Επανάστασης στη Στοά (Arcaden) του Μονάχου. Για τον σκοπό αυτό συνόδευσε τον Όθωνα στη Ελλάδα και παρέμεινε εννιά μήνες για να γνωρίσει τους τόπους όπου διαδραματίσθηκαν τα ηρωικά γεγονότα του 1821, αλλά και τους πρωταγωνιστές τους. Ξαναήρθε στην Ελλάδα και δεύτερη φορά για την

επιζωγράφιση της κεντρικής αίθουσας του νεόδμητου τότε ανακτόρου. Δυστυχώς όμως τα καλλιτεχνήματα

αυτά καταστράφηκαν μερικώς κατά την πυρκαγιά των ανακτόρων τον Δεκέμβριο 1909 και αργότερα κατά την

μεταρρύθμιση των παλαιών ανακτόρων αφαιρέθηκαν

τα εναπομείναντα. Ο πίνακας που απεικονίζει την είσοδο του Όθωνος στο Ναύπλιο που ήταν παρών και ο ίδιος βρίσκεται στη Νέα Πινακοθήκη του Μονάχου.

Το ηρωικό τέλος του Ιερού Λόχου στο Δραγατσάνι

Η άφιξη του Όθωνα στο Ναύπλιο,1835, Νέα Εθνική Πινακοθήκη Μονάχου

ΧΕΡΜΑΝ ΜΠΛΑΟΥΤ Ο σύγχρονος γερμανός ζωγράφος που αγάπησε την Ελλάδα. Ο φιλέλληνας καλλιτέχνης άφησε την τελευταία πνοή στη χώρα μας.

Ο Μπλάουτ γεννήθηκε το 1939 και σπούδασε ζωγραφική, γραφικές τέχνες και διακόσμηση στο Μόναχο και το Αμβούργο. Ως φοιτητής στο Μόναχο γνώρισε τη Σοφία, τη φοιτήτρια Ιατρικής που αγάπησε κι ακολούθησε για πάντα στην Ελλάδα. Ενοχλήθηκε σφόδρα από τα εξώφυλλα του γερμανικού «Focus» κι έστειλε σκληρή επιστολή λέγοντας ότι ο Γερμανός έχει ακόμη μέσα του το αίσθημα της «κυρίαρχης ράτσας». Ο ίδιος ισχυριζόταν ότι υπήρχε λύση για την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση: κάθε Γερμανός να πληρώνει από ένα ευρώ για κάθε ελληνική λέξη που χρησιμοποιεί και έτσι θα ξεπεραστεί η κρίση (εννοώντας ότι η ελληνική είναι η μητέρα των γλωσσών).

Εικόνες του Μπλάουτ από την ελληνική επαρχία

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ ΜΑΘΗΤΕΣ

ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΕΠΙΜΕΛΗΘΗΚΑΝ ΟΙ:

ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΝΙΑΣ

ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΙΓΓΟΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΙΦΣΑΣ

ΕΛΙΣΣΑΙΟΣ ΠΑΥΛΟΥ

ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ - ΜΟΥΣΙΚΟΙ

Εργασία από τις μαθήτριες:

Μαρίνα Επισκόπου

Ιωάννα Παράσχου

Μελίσα Ρούδα

Φρισέλα Σκεντάι

Πρόσφυγες του Αγώνα στην Αίγινα. Λιθογραφία του Karl Krazeisen.

WILHELM DÖRPFELD

Ο Βίλελμ Ντέρπφελντ) ήταν Γερμανός αρχιτέκτονας, περισσότερο γνωστός για τη συνεισφορά του

στην κλασσική αρχαιολογία.

Το 1877 έγινε βοηθός αρχαιολόγος στις ανασκαφές στην αρχαία Ολυμπία. Το 1882 ακολούθησε τον

Ερρίκο Σλήμαν που έκανε ανασκαφές στην Τροία. Συνέχισε να δουλεύει με το Σλήμαν στην Τίρυνθα

και πήρε μέρος στις ανασκαφές της Ακρόπολης , της Περγάμου και στις ανασκαφές του 1931 στην

αρχαία αγορά της Αθήνας.

Το 1886 ο Ντέρπφελντ ίδρυσε τη Γερμανική Σχολή των Αθηνών, που προς τιμή του ονομάστηκε

«Dörpfeld Gymnasium». Από το 1887 έως το 1912 ήταν διευθυντής του Γερμανικού

Αρχαιολογικού Ινστιτούτου στην Αθήνα. Στο διάστημα αυτό αλλά και για πολλά χρόνια μετά

έκανε ανασκαφές σε διάφορα σημεία της Λευκάδας και υποστήριξε με πάθος τη θεωρία ότι η

Ομηρική Ιθάκη είναι το σημερινό νησί της Λευκάδας. Πέθανε το 1940 στη Λευκάδα όπου και ετάφη

(Νυδρί).

Γ Ε Ρ Μ Α Ν Ι Κ Η Σ Χ Ο Λ Η Α Θ Η Ν Ω Ν ( 1 8 8 6 ) Β Ι Λ Ε Λ Μ Ν Τ Ε Ρ Π Φ Ε Λ Ν Τ

ΛΟΥΝΤΒΙΧ ΒΑΝ ΜΠΕΤΟΒΕΝ

Ο Λούντβιχ βαν Μπετόβεν (1770- 1827), ένας συνθέτης-σημείο

αναφοράς του γερμανικού έθνους.

Η μουσική του, με εξωμουσικά κριτήρια ενός ακροατή, είναι

νοσταλγικά τονισμένη υπό την σκιά των ερειπίων της Αρχαίας Ελλάδας.

Επηρεασμένος από την Οδύσσεια του Ομήρου γράφει την μουσική της

όπερας «Φιντέλιο». Και σε άλλα έργα του Μπετόβεν γίνεται αναφορά

στην Ελλάδα της αρχαίας ιστορίας και μυθολογίας: στο μπαλέτο «Τα

πλάσματα του Προμηθέα», στα «Ερείπια των Αθηνών», στο έργο

«Καριολάνο», στο ιερό ευχαριστήριο άσμα ενός αναρρώσαντος στη

θεότητα, στη λύδια αρμονία. Αυτή ήταν εν συντομία η ελληνική

πνευματική εμπειρία του που έγινε μουσική γερμανική, με

έμπνευση από τη γοητεία των αρχαίων ερειπίων.

LEO VON KLENZE Ο Λέο φον Κλέντσε (1784-1864) ήταν Γερμανός

νεοκλασικός αρχιτέκτονας, ζωγράφος και συγγραφέας.

Σχεδίασε και κατασκεύασε πολλά κτίρια στο Μόναχο.

Με την κατασκευή στην Konigsplatz σχεδίασε ίσως το

γνωστότερο σύγχρονο ελληνιστικό αρχιτεκτονικό

σύνολο. Έγινε αρχιτέκτονας του Λουδοβίκου της

Βαυαρίας και σχεδίασε για τον Όθωνα της Ελλάδος. Στην

Ελλάδα είναι γνωστός για τα σχέδια ανακτόρων στην

Ακρόπολη και στην σημερινή τους θέση, αν και τελικά

υλοποιήθηκαν τα σχέδια του Φρίντριχ φον Γκέρτνερ.

Α Ν Α Π Α ΡΑ Σ Τ Α Σ Η Τ Η Σ Α Κ Ρ Ο Π Ο Λ Η Σ Κ Α Ι Τ Ο Υ Α Ρ Ε Ι Ο Υ Π Α Γ Ο Υ ( 1 8 4 6 ) .

ΠΗΓΕΣ Βικιπαίδεια (http://el.wikipedia.org)

Google εικόνες

Gutenberg.gr

Ethnologic blogspot.gr

Greecegerman.gr

www.sansimera.gr

www.tovima.gr

www.kathimerini.gr

www.ethnos.gr

www.argolikivivliothiki.gr

Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης ήταν σε αναπαραγωγή το

μουσικό κομμάτι του Johan Strauss με τίτλο: «Strauss Vienna

Bonbons Waltz»

ΠΗΓΕΣ