Σκοπός της διατριβής ήταν η μελέτη της θεωρίας του Albert Camus για την επανάσταση και η εφαρμογή της στα γεγονότα του εικοστού πρώτου αιώνα έως σήμερα λαμβάνοντας υπόψη τις διαφορές των δύο αιώνων και τις απόψεις του συγγραφέα για τα δρώμενα της δικής του εποχής. Ξεκινώντας από τον εικοστό πρώτο αιώνα και παραθέτοντας τη σημερινή κατάσταση που χαρακτηρίζεται από βία, πολέμους, λοιμούς και συγκρούσεις συμφερόντων όπως αυτά εμφανίζονται στα δημοσιογραφικά άρθρα και προσπαθώντας να καταλάβουμε γιατί η ανθρωπότητα βρίσκεται σε αυτό το σημείο, ανατρέχουμε στον γάλλο συγγραφέα, υπαρξιστή και φιλόσοφο και στη έννοια της επανάστασης. Αναφερόμαστε στις διαφορές του με άλλους συγγραφείς του αιώνα του και ιδιαίτερα με τον συνάδελφο και φίλο του Jean Paul Sartre που πιστεύει ότι η βία είναι θεμιτό να χρησιμοποιείται από τους καταπιεσμένους αλλά όχι από τους καταπιεστές ενώ ο ίδιος δεν αποδέχεται καμία μορφή βίας. Ο Camus, εμπνευσμένος από τα γεγονότα της εποχής του, έχοντας καταγωγή από την Αλγερία, μία χώρα που υπέφερε πολύ από τις ιμπεριαλιστικές τάσεις της Γαλλίας και γνωρίζοντας επίσης την αρχαιοελληνική σκέψη συνθέτει τις γνώσεις του και βιώματα του τα τρία έργα που θα αναλύσουμε Τον Επαναστατημένο Άνθρωπο, το Μύθο του Σίσυφου και την Πανούκλα. Παρουσιάζουμε λοιπόν, την πολιτική ως έννοια από διάφορες οπτικές γωνίες και το πως αυτή γίνεται αντιληπτή από τον ίδιο, σημειώνουμε τη στράτευση του συγγραφέα και τη ανάγκη του να μη παραμείνει αποστασιοποιημένος μπροστά στα συνταρακτικά γεγονότα που εκτυλίσσονται στον εικοστό αιώνα. Εκθέτουμε τα πολιτικά γεγονότα έτσι όπως ο Camus μας τα έχει παραθέσει και στη συνέχεια παραθέτουμε τις καινοτομίες του εικοστού αιώνα σχετικά με την τεχνολογία και την επιστήμη και τα υπάρχοντα μέσα ενημέρωσης. Στο δεύτερο μέρος αυτού του συγγράμματος αναφερόμαστε στην κατάσταση του εικοστού πρώτου αιώνα διεξοδικά ξεκινώντας ακόμα μία φορά από τη πολιτική και την κρίση του καπιταλισμού σε συνδυασμό με το τεχνοκρατικό σύστημα διακυβέρνησης και διοίκησης και σημειώνοντας τις συνέπειες του διεθνούς νομισματικού ταμείου ανά τον κόσμο και τη πορεία προς το φασισμό. Εντοπίζουμε τις διαφορές στη τεχνολογία, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τη θρησκεία, την ιατρική και τη κατάσταση της υγείας σε συσχετισμό με τον εικοστό αιώνα και βασισμένοι στα δεδομένα της εποχής μας κάνουμε εφαρμογή της θεωρίας του Camus που αφορούν στο παράλογο, στην αλληλεγγύη και στην επανάσταση χρησιμοποιώντας βασικές έννοιες που έχει χρησιμοποιήσει ο ίδιος ο συγγραφέας όπως η νόμιμη βία, οι ανισότητες και η κρίση αξιών. Στο τρίτο μέρος επισημαίνουμε ότι ο κόσμος θα αλλάξει μόνο εάν αλλάξουμε κ εμείς. Η λύση έγκειται καταρχήν στην εσωτερική συνειδητοποίηση που πρέπει να καταλήξει πρέπει σε μία μαζική επανάσταση. Τέλος, σημειώνουμε την σημαντικότητα των λόγων του συγγραφέα και το πόσο επίκαιρα και διαχρονικά είναι τα έργα του. Αποτελεί ένα σημαντικό πνεύμα του εικοστού αιώνα που παραμένει ζωντανό μέσα από τις αναλύσεις των σημερινών κριτικών και λογοτεχνών. Ρισκάροντας τις σχέσεις του, προσωπικές και επαγγελματικές ή ακόμα και τη ζωή του εκφράζει τις απόψεις του και παίρνει θέση στα τεκταινόμενα της εποχής. Επιθυμούσε, εάν όχι ένα καλύτερο μέλλον για αυτόν τον κόσμο, αν μη τι άλλο τη αποφυγή της καταστροφής του. Εμείς?