Φύλλο Νο 319

6 μ 10 Σεπτέμβρη 2014

Κυκλοφορεί

κάθε δεύτερη Τετάρτη

1,5 ευρώ

6045

Πού βαδίζειη ευρωζώνη;

2

Το εργατικό κίνημα μετά τη διαδήλωση στη ΔΕΘ

4, 5

Ουκρανία: Εύ-θραυστη εκε-χειρία, πολεμι-κές ιαχές από το ΝΑΤΟ

12

Πολιτική κρίση στο Πακιστάν

13

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

Παραμύθια Σαμαρά στη ΔΕΘ - Ακροδεξιά σύγκλιση

Συ μπ λη ρ ώνο-νται 13 χρόνια από την 11η Σ ε π τ έ μ β ρ η

του 2001, όταν η αμερικανική κυ-

β έ ρ ν η σ η ε κ μ ε τ α λ -λ ε ύ τ η κ ε το τρομο-κ ρ α τ ι κ ό

χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους και το Πεντάγωνο

για να εξαπολύσει τον διεθνή «πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία».

Ήταν πολύ περισσότερα από έναν συμ-βατικό πόλεμο. Ήταν ένα νέο δόγμα που συνοδευόταν από νέες πολιτικές, ήταν μια συνολική επίθεση, στρατιωτική, πολιτική, ιδεολογική, που επιχειρούσε να αναδιοργα-νώσει βίαια τόσο τη Μέση Ανατολή όσο και το εσωτερικό των δυτικών χωρών. (σελ. 8-9)

Δεκατρία χρόνια «πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία»

11Η ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ

Ο ιός Έμπολα διαδόθηκε επειδή εκατομμύρια άνθρωποι είναι φτωχοί, επειδή αυτοί οι φτωχοί στοιβάζονται σε εντελώς ανθυγιεινές παρα-γκουπόλεις και επειδή ο καπιταλισμός δεν μπο-ρεί να τους παράσχει σαπούνι και καθαρό νερό. Ο ιός είναι τόσο θανατηφόρος γιατί δεν συμφέ-ρει τις εταιρείες, που λειτουργούν με βάση το κέρδος, να ερευνήσουν ώστε να δημιουργή-σουν εμβόλιο ή να προσφέρουν άλλες εναλλα-κτικές θεραπείες γι’ αυτούς τους φτωχούς. Και τα ελάχιστα φάρμακα που έχουν παρασκευα-στεί προορίζονται μόνο για τους λευκούς Αμε-ρικανούς που έτυχε να νοσήσουν. (σελ. 11)

Οι εταιρείες κερδοσκοπούν, οι φτωχοί πεθαίνουν

ΕΜΠΟΛΑ

Συνέντευξη με την Τασία Χριστοδουλοπούλου

ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Οι κυβερνητικές διαρροές για τον νέο Ποι-νικό Κώδικα και το αντιρατσιστικό νομοσχέ-διο, σε μια περίοδο όπου η ακροδεξιά ρητο-ρεία είναι σήμα κατατεθέν της κυβέρνησης Σαμαρά και η ρατσιστική βία αποτελεί επί-σημη κρατική πολιτική, μας υπενθυμίζουν ότι η αντιρατσιστική και αντιφασιστική πάλη δεν μπορεί παρά να αποτελεί προτεραιότητα για την Αριστερά. Για όλα αυτά, και όχι μόνο, συνομιλήσαμε με την Τασία Χριστοδουλο-πούλου, μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ και συντο-νίστρια του Τμήματος Δικαιωμάτων. (σελ. 6)

Με τα αδιέξοδα στην οικονομία να εντείνονται και την πολιτική κρίση να παραμένει, η ακροδεξιά ρητορεία και ο αυταρχι-σμός αποτελούν το βασικό χαρακτηριστικό της κυβέρ-νησης Σαμαρά-Βενιζέλου.

Ο Βορίδης, ο Άδωνις, ο Φαήλος και άλλοι τέτοιοι επιφανείς εκπρόσωποι της εθνικοφροσύνης δίνουν τον τόνο της κυβερνητικής προπαγάνδας. Η νεκρα-νάσταση Καρατζαφέρη, ο

Μπαλτάκος ως μόνιμος δί-αυλος επικοινωνίας με τους χρυσαυγίτες και το μισαλ-λόδοξο ξεσάλωμα των δε-σποτάδων επιβεβαιώνουν τα σενάρια προσέγγισης και επανασυσπείρωσης όλων των αντιδραστικών πολι-τικών δυνάμεων με στόχο την αποτροπή μιας εκλογι-κής νίκης του ΣΥΡΙΖΑ και τη συνέχιση της εξοντωτικής λιτότητας.

Με τη σοσιαλδημοκρατία σε παράλυση -μετά τα

όσα τραγελαφικά συμβαί-νουν στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ και την αμφισβή-τηση Βενιζέλου από τους παπανδρεϊκούς- αλλά και την κρίση στη ΔΗΜΑΡ, όπου ο Λυκούδης και η Μεταρρυθμιστική Τάση «κούνησαν μαντίλι» στον Φ. Κουβέλη, η συνεργασία με τους ακραίους της δεξι-άς πολυκατοικίας μοιάζει όλο και πιο πιθανή για την επιβίωση του Σαμαρά.

(συνέχεια σελ. 3)

Ο Αντιφασιστικός Σεπτέμβρης, ευκαιρία για μαζική απάντηση

Γροθιά σεμνημόνια & νεοναζί

2 • πολιτική ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ10 Σεπτέμβρη 2014

Εντάξει, το λένε όλες οι δημοσκοπήσεις αλλά να το παραδέχεται κι ο πρωθυπουργός; Ο Σαμαράς είπε ότι θα υπάρξει «αστάθεια και ακυβερνησία» αν γίνουν εκλογές. Δηλ., μας λέει, αυτός και το φιλαράκι του ο Βενιζέ-λος χάνουν και δεν ξανακάνουν κυβέρνηση.

N N N

Γι’ αυτό εξίσωσε τις εκλογές με «πολιτική αυτοκτονία». Εδώ, σε αντίθεση με όλες τις άλλες εξαγγελίες, πρέπει να παραδεχθούμε ότι ο πρωθυπουργεύων είναι ειλικρινής: τη δική του πολιτική αυτοκτονία, εννοεί.

N N N

Το πολύ 10 λεπτά το λίτρο, λέει η Πα-νελλήνια Ομοσπονδία Πρατηριούχων, θα φτηνύνει το πετρέλαιο από τη μείωση που εξήγγειλε ο Σαμαράς στη ΔΕΘ. Δηλ. στα 500 λίτρα που καίει μια πολυκατοικία τον μήνα θα υπάρξει μείωση 50 ευρώ. Αν τα δι-αμερίσματα είναι 10, τότε αναλογούν 5 ευρώ ανά φαμίλια, το μήνα. Μιλάμε για σοβαρά ποσά…

N N N

Το έγραψαν κι άλλοι, να το θυμίσουμε και εμείς: Ο Χαρδούβελης, ως στέλεχος της Γιούρομπανκ επί χρόνια προπαγάνδιζε τα στεγαστικά δάνεια στη λογική της διαρκούς ανόδου των τιμών των ακινήτων. Κανείς δεν χάνει αγοράζοντας γη, έλεγε η παλιά διαφή-μιση.

N N N

Τώρα ο πρώην τραπεζίτης, υπηρετώντας άλλο αφεντικό, κατσαδιάζει τους Έλληνες για το μεγάλο ποσοστό ιδιοκατοίκησης. Και τιμωρεί με φόρους όσους τον πίστεψαν πριν από 6-7 χρόνια…

N N N

Βέβαια χρεώνει στο συντροφάκι του, τον Στουρνάρα, τον ΕΝΦΙΑ. Αλλά, αν διαφωνεί, γιατί δεν εισηγείται την κατάργησή του;

N N N

Στα χνάρια του Βενιζέλου όλοι τους: Το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, που διαχειρίζεται τα λεφτά που όλοι εμείς δανειζόμαστε από την τρόικα, αλλά που καρπώνονται μόνον οι τράπεζες, ετοιμάζε-ται να καλύψει με ασφαλιστήριο συμβόλαιο τα μέλη του ΔΣ, σε περίπτωση που επιδικα-στούν σε βάρους χρηματικά ποσά για αστι-κή ευθύνη: Μέχρι του ποσού των 50 εκατ. ευρώ θα καλύπτονται τα μέλη τα οποία κά-ποιος «κακόπιστος» μπορεί να σύρει –εντε-λώς αδίκως φανταζόμαστε- στα δικαστήρια.

N N N

Πολύ αριστερό τους φαίνεται του Λυκού-δη και του Ψαριανού το Ποτάμι, γι’ αυτό και λοξοκοιτάνε ήδη προς το βενιζελοπασόκ. Το οποίο λοξοκοιτά προς τη νέα κεντροδεξιά, που λοξοκοιτά προς την ακροδεξιά, που σχε-δόν ταυτίζεται με τη Χρυσή Αυγή. Καλό ταξί-δι στον άλλο (πολιτικό) κόσμο, σύντροφοι…

N N N

Εντάξει, πείστηκε από τον Τσίπρα μέρος της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής διανόησης ότι επόμενη κυβέρνηση στην Ελλάδα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά επειδή –ακόμη– όλοι αυ-τοί δεν ψηφίζουν στην Ελλάδα, για να γίνει πραγματικότητα η πρόγνωση αυτή πρέπει να πειστούν οι Έλληνες εργαζόμενοι, οι άνερ-γοι, οι συνταξιούχοι κ.λπ.

N N N

Οι οποίοι βέβαια έχουν τελείως διαφορε-τικά οράματα από τους παραπάνω κυρίους. Και άρα προσβλέπουν σε πολύ διαφορετικά προγράμματα…

N N N

Το πολιτικό «καπέλο» ήθελαν να αποφύ-γουν οι μουσικοί φίλοι του Παύλου Φύσσα στις εκδηλώσεις μνήμης, αποφεύγοντας τις οργανώσεις της Αριστεράς. Και τελικά υπο-τάχθηκαν ολοκληρωτικά στους επαγγελμα-τίες του καπελώματος…

Του Πάνου Κοσμά

Τ ο τεύχος του «Economist» την τε-λευταία βδομάδα του

Αυγούστου έθεσε το ερώτημα «πού βαδίζει η ευρωζώνη;» σε δραματικούς τόνους, προβαί-νοντας στη διάγνωση ότι η κρί-ση της μετατρέπεται από κρίση χρέους και τραπεζών σε κρίση ανάπτυξης.

Πρέπει να πούμε εξαρχής ότι ο «Economist» έχει απόλυ-το δίκιο στους δραματικούς τόνους και τις απαισιόδοξες προβλέψεις για την ευρωζώ-νη, έχει όμως εντελώς άδικο να ισχυρίζεται ότι η κρίση χρέους και τραπεζών ξεπεράστηκε ή έστω ελέγχθηκε και τώρα το πρόβλημα είναι «απλώς» η χα-μηλή ανάπτυξη ή η απειλή της ύφεσης.

Ο πίνακας που παραθέτουμε αποκαλύπτει σε μεγάλο βαθμό τη φύση του προβλήματος:

1. Το κρατικό χρέος όλων των χωρών αυξάνεται διαρκώς. Από το ξεκίνημα του ευρώ μέχρι και το ξέσπασμα της κρίσης το 2008, το κρατικό χρέος σε άλλες χώρες αυξήθηκε και σε άλλες μειώθηκε ελαφρά. Αντί-θετα, την ίδια περίοδο αυξά-νεται αλματωδώς στο σύνολο της ευρωζώνης. Στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου (Ελλά-δα, Ιρλανδία, Πορτογαλία) αυ-ξήθηκε τρομακτικά μέσα στην κρίση και μέσω των μνημονι-ακών πολιτικών, στην Ιταλία αυξήθηκε περισσότερο από 30 ποσοστιαίες μονάδες, στο Βέλ-γιο περισσότερο από 20 ποσο-στιαίες μονάδες.

2. Το ιδιωτικό χρέος των χω-ρών αυξήθηκε θεαματικά. Σε κάποιες χώρες του Νότου (Ελ-λάδα, Ισπανία, λιγότερο Πορ-τογαλία) η αύξηση το πρώτο διάστημα ήταν θεαματική, ενώ στις χώρες του ευρωπαϊκού Βορρά κινήθηκε σε υψηλούς αλλά σαφώς χαμηλότερους ρυθμούς. Με την εξαίρεση της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ελλάδας, της Ισπανίας, της Αυστρίας και της Φινλανδίας, το χρέος του ιδιωτικού τομέα ξεπερνά το 200% του ΑΕΠ, ενώ για κάποιες χώρες κυμαίνεται σε εφιαλτικά επίπεδα (Βέλγιο, Ιρλανδία, Λουξεμβούργο, Πορ-τογαλία, Σουηδία).

3. Το άθροισμα του κρατι-κού χρέους και του χρέους του ιδιωτικού τομέα προκαλεί πραγματικό ίλιγγο, καθώς και το ποσοστό αύξησής του όλο αυτό το διάστημα. Σε σχέση με το 2001, σηματοδοτεί μια δι-αρκώς επιδεινούμενη, συνολι-κή κρίση χρέους, διότι άσχετα αν πρόκειται για κρατικό ή ιδι-ωτικό χρέος, αυτό «βαραίνει» το σύνολο της καπιταλιστικής οικονομίας. Στην Ιρλανδία, την Ολλανδία και τη Σουηδία ξε-περνά το 400% του ΑΕΠ, στο Βέλγιο είναι 350%, ενώ στις πε-ρισσότερες χώρες ξεπερνάει το 300%.

4. Στις χώρες που υποτίθεται ότι «γιατρεύτηκαν» με τα μνη-μόνια η κατάσταση είναι τρα-γική: Στην Ελλάδα, το κρατικό χρέος αυξήθηκε από 112,9% σε 175,1% και το ιδιωτικό από 118,3% σε 129,4%. Το συνολικό χρέος ανέρχεται σε 305,1% του ΑΕΠ! Στην Πορτογαλία, το κρα-τικό χρέος αυξήθηκε από 71,7% σε 129% του ΑΕΠ και το ιδιωτικό από 239,5% σε 258,3% του ΑΕΠ. Το συνολικό χρέος ανέρχεται σε 387,3% του ΑΕΠ! Στην Ιρλανδία, το κρατικό χρέος αυξήθηκε από 44,2% σε 123,7% του ΑΕΠ και το ιδιωτικό από 157% σε 331,8% του ΑΕΠ. Το συνολικό χρέος αυξή-θηκε σε 455,5% του ΑΕΠ!

Και ενώ λοιπόν η νεοφιλε-λεύθερη μυθολογία λέει ότι οι χώρες αυτές βγαίνουν από την κρίση (αφού βγαίνουν από τα μνημόνια), η αλήθεια είναι ότι βγαίνουν από τα εθνικά μνημόνια για να υπαχθούν σε μια ευρωπαϊκή μακρόχρονη επιτροπεία (ευρωπαϊκό υπερ-μνημόνιο), με τρομακτικά επιδεινωμένα τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά της κρίσης κρατικού και ιδιωτικού χρέους!

Νέα κρίσηΤο συμπέρασμα είναι ότι τα θε-μελιώδη δεδομένα της κρίσης κρατικού χρέους επιδεινώθη-καν, στις χώρες του ευρωπαϊ-κού Νότου πήραν τρομακτικές διαστάσεις, ενώ στην Ιταλία και το Βέλγιο έχουν ξεπεράσει τη «γραμμή συναγερμού». Άρα δεν πρόκειται για «μετασχη-ματισμό» της κρίσης κρατικού χρέους σε κρίση της ανάπτυξης, αλλά για δραματική επιδείνωση της κρίσης κρατικού χρέους που πλέον συνδυάζεται και προκαλεί και κρίση ανάπτυξης. Και όχι

μόνο: Όλοι οι εκπρόσωποι του συστήματος μιλούν για τη λε-γόμενη «ιαπωνική παγίδα», δη-λαδή το συνδυασμό μηδενικής ανάπτυξης ή και ύφεσης με τον πολύ χαμηλό πληθωρισμό ή και αποπληθωρισμό.

Ποιος είναι ο διαφαινόμε-νος κίνδυνος; Η επανεμφάνιση ακραίων εκδηλώσεων της δο-μικής κρίσης, μια νέα μεγάλη υποτροπή της, που μπορεί να έχει τρομακτικές συνέπειες, καθώς τα θεμελιώδη δεδομένα είναι πολύ χειρότερα σε σχέση με του 2008.

Η έως τώρα διαχείριση της κρίσης αποσκοπούσε στο να εγκαταστήσει έναν θηριώ-δη πανευρωπαϊκό μηχανισμό ακραίας λιτότητας και συντρι-βής του κοινωνικού κράτους ταυτόχρονα με μέτρα σωτη-ρίας των τραπεζών, με κοινό στόχο να ελεγχθούν οι ανεξέ-λεγκτες εκδηλώσεις της κρί-σης κρατικού χρέους και της κρίσης ιδιωτικού χρέους και να αποφευχθούν κρατικές και τραπεζικές καταρρεύσεις. Τι κατάφεραν; Αντιμετώπισαν τα ακραία «κλινικά φαινόμενα» του βαρέως ασθενούντος κα-πιταλισμού στην ευρωζώνη, απέφυγαν την κατάρρευσή της, αλλά όλα αυτά τα προσω-ρινά και αβέβαια επιτεύγματα επιδείνωσαν ουσιαστικά την κατάσταση του ασθενούς, και ο κίνδυνος εκδήλωσης νέων, ακόμη πιο επικίνδυνων και ανε-ξέλεγκτων καταστάσεων είναι ορατός διά γυμνού οφθαλμού.

Τα «γιατροσόφια»Ο γερμανικός ιμπεριαλισμός προτείνει συνέχιση της ακραί-ας λιτότητας και του νομι-σματικού μονεταρισμού. Η

πλειοψηφία της ΕΚΤ προτείνει το τύπωμα χρήματος, όπως έκαναν οι ΗΠΑ, σε συνδυασμό με μετριασμό των ρυθμών επι-βολής της λιτότητας. Όμως, όποιος έχει αυταπάτες ότι πλη-σιάζει η ώρα για μια Ευρώπη πέρα από τη λιτότητα, ας σκε-φτεί πάνω σε δύο σημαντικές εξελίξεις του τελευταίου δια-στήματος:

α. Στροφή της γαλλικής κυβέρνησης στην ακραία λι-τότητα: Ο γαλλικός ιμπερια-λισμός συνδυάζει σε αυτήν τη στροφή δύο αποφάσεις: Πρώ-τον, να ανακτήσει το μερίδιό του στην ευρωπαϊκή «πίτα» μειώνοντας δραστικά το ερ-γατικό κόστος. Οι εκπρόσω-ποι του γαλλικού κεφαλαίου πάντα «ζήλευαν» τη Γερμανία για το γεγονός ότι από πολύ νωρίς, με την «Ατζέντα 2010» του Γκ. Σρέντερ, απέκτησε ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και στο επίπεδο του κόστους εργασίας. Δεύτερον, ο γαλλι-κός ιμπεριαλισμός δεν «υπο-τάχτηκε στη Μέρκελ», απλώς με βάση και το συσχετισμό δυνάμεων επέλεξε να είναι δεύτερος στον γαλλογερμα-νικό «άξονα» παρά ηγέτης στο «στρατόπεδο των χαμένων» του ευρωπαϊκού ανταγωνι-σμού.

β. Πρόσφατες αποφάσεις της ΕΚΤ: Παρά τις θριαμβο-λογίες, αυτό που ουσιαστικά αποφάσισε η ΕΚΤ είναι νέα μέτρα σωτηρίας των τραπε-ζών και μάλιστα όχι ιδιαίτερα δραστικά, γιατί η Γερμανία αντιδρά σε τύπωμα χρήμα-τος σε μεγάλη έκταση. Αντί να εξαγγείλει ένα πρόγραμμα ανακούφισης των κρατών από το κρατικό χρέος με αγορά κρατικών ομολόγων, εξήγγει-λε ένα πρόγραμμα ανακούφι-σης των τραπεζών με αγορά «τοξικών» τιτλοποιημένων δανείων.

Συμπέρασμα: Η κρίση της ευρωζώνης βαθαίνει, η προ-σωρινή σταθεροποίηση από το δεύτερο μισό του 2013 μέχρι σήμερα πλησιάζει στο τέλος της. Μια νέα υποτροπή της κρίσης είναι προ των πυ-λών. Οι αυταπάτες ότι μπορεί στο πλαίσιο της ευρωζώνης (και της ΕΕ) να υπάρξουν λύ-σεις –και μάλιστα συναινετι-κές– που θα υπερβαίνουν ου-σιαστικά τη λιτότητα και θα ανακουφίζουν από τα δεινά της κρίσης την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και τη νεολαία, είναι καταστροφι-κές.

Η μόνη προοπτική είναι η ανατροπή των πολιτικών λι-τότητας, η σύγκρουση με τον καπιταλισμό σε κρίση. Αυτό κάνει αναπόφευκτη τη ρήξη με την ευρωζώνη και υποχρε-ωτική διαδρομή την πάλη για τη διάλυσή της στην προοπτι-κή μιας ευρωπαϊκής σοσιαλι-στικής ομοσπονδίας.

Πού βαδίζει η ευρωζώνη;

πολιτική • 3ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ10 Σεπτέμβρη 2014

Του Πέτρου Τσάγκαρη

Δ εν θα έπρεπε να αποτε-λεί έκπληξη. Ο Σαμαράς έχει αποκτήσει εδώ και

τέσσερα χρόνια μια ειδικότητα, ιδιαίτερα όταν μιλάει στη ΔΕΘ: αραδιάζει ξεδιάντροπα ψέμα-τα. Εξαγγέλλει με τον πιο βαρύ-γδουπο τρόπο πολιτικές και δε-σμεύσεις τις οποίες σκοπεύει να αθετήσει παντελώς, γνωρίζοντας βέβαια ότι κανένα «παπαγαλάκι» της δημοσιογραφίας δεν θα του παίξει τα βίντεο των προηγούμε-νων ΔΕΘ ζητώντας του το λόγο.

Το 2010, ως αντιπολίτευση εξαπέλυε αντιμνημονιακούς μύ-δρους, κατήγγελλε τα υφεσιακά μέτρα, ζητούσε στήριξη της οι-κοδομής (!), εναντιωνόταν κάθε-τα στις περικοπές των συντάξεων και δεσμευόταν για άμεση απο-κατάσταση αυτών των συντάξε-ων όταν γινόταν κυβέρνηση! Το 2011 κατήγγελλε το ΕΕΤΗΔΕ, το «έκτο χαράτσι στα ακίνητα μέσα σε ενάμιση χρόνο που επιβάλλε-ται υπό την απειλή διακοπής του ρεύματος». Κατήγγελλε το ΠΑ-ΣΟΚ γιατί «καταδιώκει τη μικρή και τη μεσαία ιδιοκτησία», αλλά και γιατί πυροδοτεί τον κοινωνικό αυτοματισμό βάζοντας ένα μέ-ρος του λαού να αντιπαρατίθεται με ένα άλλο.

ΥποσχέσειςΤο 2013 υποσχόταν ότι το 2014 θα έρθει σίγουρα η ανάπτυξη. Δεσμευόταν μάλιστα ότι δεν θα υπάρξουν άλλα μέτρα γιατί δεν το αντέχει η κοινωνία. Εξήγγελλε δάνεια 1,5 δισ. προς τις μικρομε-σαίες επιχειρήσεις από τις «θω-ρακισμένες πλέον ελληνικές τρά-πεζες». Δήλωνε ότι οι φόροι είναι «δυσβάστακτοι» μέσα στο 2013, αλλά δεσμευόταν ότι είναι «μόνο για φέτος». «Από την επόμενη χρονιά θα πληρώνουν όλοι πολύ πιο λογικά», συμπλήρωνε και η

μύτη του έφτανε μέχρι απέναντι. Επίσης δεσμευόταν για χαμηλό-τερο ΦΠΑ σε όλα τα είδη και για «ανακούφιση των χαμηλοσυντα-ξιούχων από τις αρχές του 2014».

Αλλά δεν είναι μόνον η ΔΕΘ. Πριν από περίπου έναν χρόνο, στις αρχές Νοέμβρη του 2013, είχε υποσχεθεί το εξής καταπλη-κτικό σε τηλεοπτική του συνέ-ντευξη: «Εγώ σήμερα μπορώ να υποσχεθώ ότι θα έχουμε στην Ελλάδα δωρεάν ασύρματο Wi-Fi Internet. Σε όλη την Ελλάδα σ’ έναν χρόνο. Θα το κάνουμε. Και γι’ αυτό το είπα. Θα γίνει. Το έχω ψάξει για να το πω. Είναι κάτι το οποίο είναι πάρα πολύ σημαντι-κό. Και δείχνει στους νέους ότι κάποιος νοιάζεται. Ότι υπάρχει η Ελλάδα που νοιάζεται γι’ αυτά τα παιδιά. Διαφορετικά καήκαμε».

Ούτε αυτή τη χάντρα... για τα παιδιά δεν υλοποίησε, βέβαια.

Γι’ αυτό και οι φετινές εξαγγελί-ες δεν έπεισαν κανέναν. Είναι χα-ρακτηριστικά αυτά που δήλωσε ο Γ. Χατζηθεοδοσίου, πρόεδρος

του Επαγγελματικού Επιμελητη-ρίου Αθήνας, δηλαδή ενός κλά-δου που δεν φημίζεται για τις αριστερές του αποκλίσεις: «Την ελπίδα για λήψη κάποιων μέτρων ανακούφισης των πολιτών ακο-λούθησε η απογοήτευση. Αυτό ήταν το πρώτο συναίσθημα μετά τη λήξη της ομιλίας του πρωθυ-πουργού στη Θεσσαλονίκη. Δεν είναι υπερβολικό να αναφέρω ότι την ίδια απογοήτευση αισθάνθη-καν ακόμα και στελέχη της Νέας Δημοκρατίας που παραβρέθη-καν στον χώρο και άκουσαν τον κ. Σαμαρά. Δεν νομίζω ότι μπορεί κάποιος να είναι ικανοποιημένος από τη μείωση του ειδικού φό-ρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης, καθώς μιλάμε ουσι-αστικά για μείωση 10-12 λεπτών του ευρώ. Ούτε ανακουφίστηκε κανείς από τις υποσχέσεις που ακούστηκαν για ρυθμίσεις του εντελώς άδικου ΕΝΦΙΑ που επι-βάλλεται ανεξαρτήτως εισοδή-ματος. Επίσης δεν υπήρξε συγκε-κριμένη αναφορά για αύξηση του αριθμού των δόσεων, ώστε να

καταστεί δυνατή η καταβολή των ληξιπρόθεσμων οφειλών [...] Ο κ. Σαμαράς μίλησε για μειώσεις των φόρων των υψηλών εισοδημά-των αλλά δεν μίλησε για τη στέ-ρηση κάθε αφορολόγητου από τους μικρομεσαίους με ισχνά ει-σοδήματα».

«Κενές» οι εξαγγελίεςΠράγματι, εκτός από ψοφοδεείς, οι εξαγγελίες Σαμαρά είναι από-λυτα κενές περιεχομένου: Τον ΕΝΦΙΑ θα τον πληρώσουν ατό-φιο ακόμη και αυτοί στους οποί-ους... θα υπάρξει μείωση: η μεί-ωση θα υπολογιστεί στο επόμενο εκκαθαριστικό! Επίσης, κάποτε στο αόριστο μέλλον θα μειωθεί η έκτακτη εισφορά για κάποιους, τα ίδια αόριστα «θα» αφορούν και τη μείωση στον ΦΠΑ, τις ρυθμί-σεις για τα «κόκκινα» δάνεια, την αύξηση των δόσεων για εφορία/ταμεία. Σε κάθε περίπτωση δε οι «ελαφρύνσεις» θα υλοποιηθούν με την ταυτόχρονη υλοποίηση άλλων «ισοδύναμων» μέτρων, δηλαδή με αρπαγή χρημάτων

από την άλλη τσέπη. Η δε μικρο-σκοπική μείωση του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης είτε θα απορροφηθεί εντελώς από τους πρατηριούχους ως έξτρα κέρδος είτε, εξαιτίας των κυρώσεων στη Ρωσία, θα εξαφανιστεί τελείως από την τελική τιμή λόγω αύξη-σης των τιμών των πετρελαιοει-δών. Τελικό μαθηματικό αποτέ-λεσμα; Χειρότερα και από μηδέν.

Ο Σαμαράς ξέρει ότι κινδυνεύ-ει να βρεθεί ενώπιον ενός νέου μνημονίου: Ευρωπαίος αξιω-ματούχος δήλωσε στις 8/9 στο Bloomberg ότι «εάν ζητηθεί, θα εξετάσουμε το ενδεχόμενο παρο-χής νέας βοήθειας προς την Ελλά-δα», προσθέτοντας ότι δεν υπάρ-χει μεν ένδειξη ότι θα διατυπωθεί σχετικό αίτημα από την ελληνική κυβέρνηση, αλλά είναι «αβέβαιο» τι θα γίνει όταν ολοκληρωθεί το πρόγραμμα στήριξης.

Ο μόνος τρόπος να αποφύγει το νέο μνημόνιο η σαμαροβενι-ζελική κυβέρνηση είναι να πείσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τον Γιούνκερ ότι δεν θα υπάρξει δη-μοσιονομικό και χρηματοδοτικό κενό το 2015. Μόνον έτσι η ηγεσία της Ευρωζώνης θα μπορέσει να παρουσιάσει ένα πειστικό σχέδιο στο ΔΝΤ –στη συνάντησή τους στην Ουάσινγκτον στα μέσα Νο-έμβρη– ότι το ελληνικό χρέος εί-ναι βιώσιμο και ότι μπορεί να συ-νεχίσει ομαλά η χρηματοδότηση.

Όμως όλοι ξέρουν το πώς εξα-σφαλίζεται ότι «δεν θα υπάρξει δημοσιονομικό και χρηματοδο-τικό κενό»: περαιτέρω απολύσεις στο Δημόσιο, διατήρηση των χαρατσιών, διατήρηση και περαι-τέρω περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, περαιτέρω καταστρο-φή του κράτους πρόνοιας. Αυτό είναι το καλό σενάριο για την κυβέρνηση, ώστε κάποιοι στο εσωτερικό της να σκέφτονται και τις πρόωρες εκλογές. Κούνια που τους κούναγε...

(συνέχεια από σελ. 1)

Σε αυτό το πολιτικό σχέδιο εντάσσονται τόσο η υποχώρηση

στις πιέσεις ακροδεξιών κύκλων για τη δίωξη όσων αρνούνται τις λεγόμενες «γενοκτονίες» χριστια-νικών πληθυσμών στο αντιρατσι-στικό νομοσχέδιο, όσο και οι δι-αρροές για αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα σε ό,τι αφορά τον ορισμό της εγκληματικής οργάνωσης που «φωτογραφίζουν» την απαλλαγή

των εγκληματιών της Χρυσής Αυγής από τα κακουργήματα που τους βαρύνουν (βλ. σελ. 6).

Παράλληλα, οι φασιστικές επι-

θέσεις σε μετανάστες και ομοφυ-λόφιλους συνεχίζονται, όπως και οι αποκαλύψεις για τα ερείσματα της Χρυσής Αυγής στην αστυνομία, στο στρατό, και γενικότερα για τη διάβρωση όλων ανεξαιρέτως των μηχανισμών του κράτους από το νεοναζισμό. Τελευταίο κρούσμα ο διοικητής του Α.Τ. Ύδρας που φωτογραφίζεται όλο καμάρι να

χαιρετά ναζιστικά στη Γερμανία.

Τα επικίνδυνα αυτά μηνύματα από τις διεργασίες του αστικού κόσμου πρέπει να ληφθούν πολύ σοβαρά υπόψη, ως άμεση απειλή για το εργατικό-λαϊκό κίνημα και την Αριστερά. Ο αγώνας ενάντια στην κυβέρνηση της φτώχειας, της ανεργίας και της ισοπέδωσης του κοινωνικού κράτους είναι πιο επείγον από ποτέ να συνδεθεί με τη συστηματική πάλη ενάντια στο ρατσισμό και το φασισμό.

Η απαίτηση για τη διάλυση των ακροδεξιών κέντρων που κατοι-κοεδρεύουν στο Μαξίμου και την οριστική συντριβή των νεοναζί της ΧΑ δεν μπορεί παρά να αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της μάχης για την ανατροπή της συγκυβέρνησης και της μνημονιακής πολιτικής. Η ανυποχώρητη υπεράσπιση των αδύναμων και των φτωχών, οι κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών

για δουλειά και δικαιώματα και η επίμονη κινηματική, πολιτική και ιδεολογική αντιπαράθεση με όλους αυτούς που σπέρνουν την εξαθλίωση, το μίσος και το φόβο στην κοινωνία για να διασφαλίσουν τα συμφέροντα των καπιταλιστών είναι βασικές προϋποθέσεις μιας αποτελεσματικής παρέμβασης του κόσμου μας και της Αριστεράς.

Έναν χρόνο από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι, οι εκδηλώσεις του Αντιφασιστικού Σεπτέμβρη (βλ. σελ. 15) είναι η καλύτερη ευκαιρία να γίνει πράξη αυτή η αναγκαία απάντηση. Σω-ματεία, συλλογικότητες κατοίκων, αντιρατσιστικές κινήσεις και φυσικά η πολιτική Αριστερά καλούνται να οργανώσουν, να προβάλουν και να συμμετάσχουν σε μαζική κλίμακα στις προγραμματισμένες δράσεις. Μια δυναμική επανεμφάνιση του αντιρατσιστικού-αντιφασιστικού

κινήματος στο δρόμο μπορεί και πρέπει να κάνει τους νεοναζί να επιστρέψουν στις τρύπες τους, όπως ακριβώς πριν από έναν χρόνο, όταν η πίεση του κινήματος (σε συνδυασμό με τη μάχη ηγεμονίας στο στρατόπεδο της συντήρησης) οδήγησε στις συλλήψεις των ηγετι-κών στελεχών της Χρυσής Αυγής.

Συγχρόνως, είναι η καλύτερη ευκαιρία να αναδείξουμε και να καταπολεμήσουμε τις εκδηλώσεις του θεσμικού ρατσισμού, που δι-αιρούν τους «από κάτω» και πάνε χέρι χέρι με την καταστολή όσων αντιστέκονται στα βάρβαρα μέτρα κυβέρνησης και τρόικας και την επίθεση στις εργατικές κατακτή-σεις ετών. Αυτός ο Σεπτέμβρης μπορεί να γίνει η αφετηρία για να υλοποιήσουμε ένα ιστορικό καθήκον: να γκρεμίσουμε την κυβέρνηση, να τσακίσουμε τους νεοναζί.

Άποψή μας...

Γροθιά σε μνημόνια και νεοναζί

Άλλη μια παράσταση του Πινόκιο στη ΔΕΘΣκίτσο του Πέτρου Ζερβού

4 • εργατικά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ10 Σεπτέμβρη 2014

Του Σπύρου Αντωνίου

Π αρά τις θριαμβολογίες του υπ. Εργα-σίας που, μέσω της «Εργάνης», βλέπει μείωση της ανεργίας, τα επίσημα στατι-

στικά στοιχεία είναι αμείλικτα. Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ για την Οικονομία και την Απασχόληση, που παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη, την περίοδο 2010-2013 έχασαν τη δουλειά τους 930.000 εργαζόμενοι, ενώ το ίδιο διάστημα οι αποδοχές των εργαζομένων μειώθηκαν κατά 41 δισ. ευρώ και θα μειωθούν επιπλέον κατά 2 δισ. ευρώ το 2014. Ο αριθμός των ανέργων ανήλθε σε 1.350.000 άτομα το 2013, έναντι 378.000 ατόμων το 2008!

Το Ινστιτούτο βλέπει οριακή βελτίωση για το 2014, που θα οφείλεται όμως στη μείωση του εργατικού δυναμικού και στην προσωρινή επιδο-τούμενη ημιαπασχόληση. Σύμφωνα πάντως με τις ίδιες εκτιμήσεις, ακόμα και το 2020 η ανεργία θα κυμαίνεται γύρω στο 23% (1.150.000 άνεργοι), με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το ασφαλιστικό σύ-στημα και όχι μόνο.

Ανέφικτοι στόχοιΤο πιο ανησυχητικό στοιχείο είναι ότι η Ελλάδα έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά μακροχρό-νιας ανεργίας μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ. Σε έκθεσή του αναφέρεται ότι το ποσοστό όσων βρίσκονται εκτός εργασίας για μεγάλο χρονικό διάστημα αυξήθηκε από το 49% στο 71% με-ταξύ του τέταρτου τριμήνου του 2007 και του πρώτου τριμήνου του 2014. Ο Οργανισμός δίνει ακόμα ένα χτύπημα στα κυβερνητικά παραμύ-θια, προβλέποντας καθήλωση της ανεργίας στο 27% και το 2015.

Λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα δεδομένα, οι διακηρύξεις της ΕΕ για τη δημιουργία 20 εκατ. θέσεων εργασίας έως το 2020 και οι δηλώσεις Σαμαρά για 700.000 νέες θέσεις εργασίας μέ-χρι τότε, είναι στόχοι εντελώς ανέφικτοι. Όπως επισήμανε ο Σ. Ρομπόλης, αναλύοντας τα στοι-χεία της έκθεσης του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, «για να γίνει αυτό που είπε ο πρωθυπουργός, χρειάζεται το ΑΕΠ να αυξάνεται κατά 8% ετησίως».

Τα παραπάνω στοιχεία είναι τα αποτελέσμα-τα των προγραμμάτων άγριας λιτότητας και της εσωτερικής υποτίμησης: ένας εφεδρικός στρα-τός ανέργων διαθέσιμος για την ανάκαμψη του κεφαλαίου, που θα αντικαταστήσει τους πα-λιούς και «ακριβούς» εργαζόμενους. Απέναντι σε αυτή τη ζοφερή κατάσταση η κυβέρνηση εφαρμόζει τις λεγόμενες «ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης», που φυσικά δεν απαντούν στο πρόβλημα, αλλά μόνο στις απαιτήσεις των ερ-γοδοτών και δημιουργούν μια συνείδηση κοινω-νικής αποδοχής της υπαμειβόμενης, ελαστικής και ανασφάλιστης εργασίας, χωρίς συνδικαλιστι-κές ελευθερίες και χωρίς πολλές πιθανότητες για μια αξιοπρεπή σύνταξη.

Στις αρχές Σεπτέμβρη, οι Σαμαράς-Βρού-τσης-Βενιζέλος ανακοίνωσαν ακόμα μια φορά τα γνωστά προγράμματα δήθεν απασχόλησης και κατάρτισης ανέργων με τη συμμετοχή του ΣΕΒ και ιδιωτών, που εισπράττουν εκατομμύρια ευρώ από τα κονδύλια του ΕΣΠΑ, για να οργα-νώσουν την «ανακύκλωση ανέργων», σε συνερ-γασία με τον ΟΑΕΔ και τον Παναγόπουλο της ΓΣΕΕ. Και όλα αυτά τη στιγμή που ετοιμάζουν την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, νέα μείωση εργοδοτικών εισφορών και άλλα προκλητικά δώρα για τα αφεντικά.

Δεσμεύσεις ΣΥΡΙΖΑΗ αντιμετώπιση της ανεργίας θα αποτελέσει ένα από τα σκληρότερα πεδία αναμέτρησης μιας κυβέρνησης της Αριστεράς με τον κόσμο του κεφαλαίου. Ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσω του προέδρου του, έχει δεσμευτεί για την επαναφορά του κα-τώτατου μισθού στα 751 ευρώ, την αύξηση του επιδόματος ανεργίας στα προ μνημονίου επίπε-δα, την επαναφορά των συλλογικών συμβάσε-ων εργασίας, την κατάργηση των αντεργατικών

νόμων, την κατάργηση των απολύσεων και της διαθεσιμότητας στο Δημόσιο.

Βασική και αναγκαία προϋπόθεση επιτυχίας αποτελεί η ακύρωση των μνημονίων και η δια-γραφή του ληστρικού δημόσιου χρέους, ώστε να εξοικονομηθούν οι αναγκαίοι πόροι για άμε-σα μέτρα προστασίας των ανέργων, καθώς και η ένταξη των πολιτικών εργασίας σε ένα συνο-λικότερο μεταβατικό σχέδιο οργάνωσης της οικονομίας με βάση τις κοινωνικές ανάγκες, που θα υπηρετεί μια συνεπή αντικαπιταλιστική στρατηγική.

Με την ανεργία σε τέτοια υψηλά επίπεδα, το Δημόσιο αναγκαστικά θα κληθεί να σηκώσει το βάρος της απορρόφησής της, χωρίς να απο-κλείεται και ο υποστηρικτικός ρόλος των εγχει-ρημάτων της «κοινωνικής οικονομίας». Σε αυτό το πλαίσιο, η αντίληψη που θέλει ως κεντρική προτεραιότητα για μια κυβέρνηση της Αριστε-ράς τη δημιουργία χιλιάδων θέσεων προσωρινής εργασίας (με ετήσιες συμβάσεις-πλήρη εργασι-ακά και ασφαλιστικά δικαιώματα) είναι αντίθετη με την πάγια θέση μας για πλήρη και σταθερή εργασία. Η σύγχρονη «δουλεία» δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι η βασική πρόταση της Αριστεράς.

ΆξονεςΑκόμα και αν τέτοια έκτακτα προγράμματα απα-σχόλησης γίνουν ανεκτά μέσα σε συνθήκες μα-ζικής ανεργίας, έστω το πρώτο μικρό διάστημα μιας αριστερής κυβέρνησης, το κράτος δεν μπο-ρεί να θεωρείται ως «έσχατη λύση καταφυγής», αλλά ως το κύριο εργαλείο σχεδιασμού μιας ριζο-σπαστικής κοινωνικής πολιτικής. Κατά τη γνώμη μας, οι κύριοι άξονες μιας τέτοιας πολιτικής θα μπορούσαν να κωδικοποιηθούν στα παρακάτω:

* Κατά προτεραιότητα δημιουργία θέσεων πλήρους και σταθερής εργασίας, με προοπτική 35 ώρες εργασία εβδομαδιαία.

* Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στο Δη-μόσιο για την κάλυψη άμεσων αναγκών στους τομείς υγείας, παιδείας, πρόνοιας και κοινωνι-κής ασφάλισης.

* Μπλοκάρισμα των ιδιωτικοποιήσεων και επαναφορά υπό δημόσιο-κοινωνικό έλεγχο των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας που έχουν ιδιωτικοποιηθεί.

* Απαγόρευση αναιτιολόγητων απολύσεων, ειδικά στις κερδοφόρες επιχειρήσεις, επανα-φορά των παλιών νόμιμων ορίων για τις ομα-δικές απολύσεις και αύξηση του ύψους των αποζημιώσεων.

* Επαναφορά του κατώτατου μισθού και τόνωση των λαϊκών εισοδημάτων, των συλ-λογικών συμβάσεων εργασίας και του ΟΜΕΔ, ενίσχυση του ΣΕΠΕ και των ελεγκτικών μηχα-νισμών.

* Δραστική αύξηση των δημόσιων και κοινω-νικών επενδύσεων και ενίσχυση θεσμών δημο-κρατικής συμμετοχής και εργατικού-κοινωνι-κού ελέγχου. Επαναλειτουργία επιχειρήσεων, που εγκαταλείπουν οι εργοδότες, από τους εργαζόμενους.

* Άμεση επαναφορά του επιδόματος ανερ-γίας στα 461 ευρώ, με στόχο να φτάσει το 80% του βασικού μισθού και χρονική επιμήκυνση της χορήγησής του.

* Μέτρα ανακούφισης και κοινωνικής στήρι-ξης των ανέργων (δωρεάν μετακινήσεις, απαλ-λαγές από χαράτσια και διαγραφή χρεών προς τις τράπεζες, μειωμένα τιμολόγια ΔΕΚΟ).

* Άμεση ανασύνταξη του εργατικού και συν-δικαλιστικού κινήματος σε ταξική κατεύθυνση, ώστε να εφαρμοστούν όλα τα φιλεργατικά μέ-τρα που θα πάρει μια κυβέρνηση της Αριστεράς.

* Ένταξη των ανέργων στα συνδικάτα για την οργάνωση των διεκδικήσεων και της αλληλεγγύ-ης σε όσους δεν έχουν δουλειά, σε συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση και τις δομές αλλη-λεγγύης.

Για μια ριζοσπαστική πολιτική αντιμετώπισης της ανεργίας

Μαζική, πολύχρωμη, 

Του Θοδωρή Πατσατζή

Η  διαδήλωση στη ΔΕΘ ήταν μια θετική αρχή. Μεγάλο δυναμι-κό των εργαζομένων, των συν-

δικάτων, της νεολαίας, έδειξε τις δια-θέσεις του να αντισταθεί σκληρά στη βάρβαρη επίθεση της μνημονιακής συγκυβέρνησης. Στα σχέδια των ντό-πιων καπιταλιστών και της τρόικας.

Ένταση της επίθεσηςΤο αμέσως επόμενο διάστημα αναμέ-νεται η επίθεση της κυβέρνησης να ενταθεί, όπως φάνηκε και από τη συνά-ντηση με την τρόικα στο Παρίσι. Η τα-μπακιέρα περιλαμβάνει τέσσερα καυτά σημεία για τους εργαζομένους και τα συνδικάτα. Πρώτο σημείο είναι η απε-λευθέρωση των ομαδικών απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα και η συνέχιση των απολύσεων στο Δημόσιο, με 6.500 νέες απολύσεις μέχρι το τέλος του 2014 και τη συνέχιση αυτών το 2015 και τα επό-μενα χρόνια μέσω της «αξιολόγησης», του επανελέγχου της μετατροπής των συμβάσεων από ορισμένου σε αορί-στου χρόνου με διαφορετικά κριτήρια και με την κατάργηση και την ιδιωτικο-ποίηση κοινωνικών υπηρεσιών.

Το δεύτερο σημείο είναι η προ-σπάθεια για νέες μειώσεις στα εισο-δήματα των εργαζομένων και συ-

νταξιούχων, με την προώθηση νέου μισθολογίου στο Δημόσιο και την εφαρμογή του νέου τρόπου καθο-ρισμού του κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, τις μειώσεις στις επικουρικές και τις κύριες συντάξεις. Σημαντικό ρόλο σε αυτό θα συνεχίσει να παίζει η υπερφορολόγηση παρά τις εξαγγελίες στη ΔΕΘ. Επίσης οι γε-νικότερες αλλαγές στο ασφαλιστικό, με τα Ταμεία να είναι στα πρόθυρα της κατάρρευσης.

Τελευταίο και τέταρτο σημείο είναι η συνέχεια της προσπάθειάς τους να απαξιώσουν τα συνδικάτα και να ποινικοποιήσουν τη συνδικαλιστική δράση με τις αλλαγές στη συνδικαλι-στική νομοθεσία και την πρόθεση να απαγορεύσουν σχεδόν τις απεργίες.

Σε αυτά τα τέσσερα σημεία στά-θηκε ιδιαίτερα και η συζήτηση που έγινε στην Πανελλαδική Σύσκεψη του ΜΕΤΑ που πραγματοποιήθηκε το πρωί του Σαββάτου, πριν από τη διαδήλωση για τα εγκαίνια της ΔΕΘ στη Θεσσαλονίκη. Στο πώς δηλαδή θα οργανωθεί καλύτερα η αντίστα-ση απέναντι σε αυτήν την επίθεση. Πεποίθηση της πλειοψηφίας των παρευρισκομένων ήταν ότι πρέπει να συνεχιστεί η επιτυχημένη μέχρι σήμερα απεργία-αποχή ενάντια στην αξιολόγηση που ξεκίνησε με πρότα-

Το εργατικό κίνημα

Της Κατερίνας Γιαννούλια

Η  καθιερωμένη διαδήλωση στη Διεθνή Έκθεση Θεσ-σαλονίκης (ΔΕΘ) έδειξε ότι

και φέτος οι εργαζόμενοι με τα σω-ματεία τους (λιγότερο) και με τους πολιτικούς φορείς της Αριστεράς (περισσότερο) και ειδικότερα με τα μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ είναι παρόντες, σε επίμονη αναμονή να κληθούν με σο-βαρό σχέδιο και τρόπο για να δώσουν μεγαλύτερες και νικηφόρες μάχες.

Στις πορείες που έγιναν (δυστυ-χώς και πάλι διαφορετικές) στις 6 Σεπτέμβρη, υπήρχαν πανό μεγάλων σωματείων και ομοσπονδιών (ΕΥΔΑΠ-ΕΥΑΘ, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, ασφαλιστικά ταμεία, ΕΛΠΕ, ΟΑΕΔ, ΨΝΑ, πρώην ΟΕΕ, ΕΡΤ). Μαζί με ανα-σφάλιστους, «διαθέσιμους» και ερ-γατικά κέντρα, συγκέντρωναν όλα τα αιτήματα της τάξης μας, για εργατι-

κές κατοικίες, δημόσια δωρεάν υγεία, ρεύμα-νερό-λιμάνια-ορυκτό πλούτο, δημόσια αγαθά, ασφάλιση, ενάντια σε διαθεσιμότητες-απολύσεις, ενά-ντια στον ΕΝΦΙΑ.

Τον τόνο έδιναν οι μαχητικές, αγω-νιζόμενες καθαρίστριες του υπουρ-γείου Οικονομικών, που τις χειρο-κροτεί όλη η εργαζόμενη κοινωνία, με τις μοβ σημαίες τους. Πάνω από τις μοβ σημαίες των καθαριστριών, τα κόκκινα μπαλόνια «Ούτε γουλιά Coca-Cola» των εργαζομένων της εταιρείας, που μαζί με τον κόσμο που τους συμπαραστέκεται μποϊκοτάρο-ντας τα προϊόντα, έχουν καταφέρει πλήγμα σε άλλη μια ιδιωτική επιχεί-ρηση που απολύει παρότι έχει κέρδη.

Η συνδικαλιστική Αριστερά των εργαζομένων συναντήθηκε στη δια-δήλωση με την πολιτική Αριστερά και όλα τα ζωντανά και δυναμικά κομμά-τια που αντιστέκονται: Οι παλαιστινι-

Διαδήλωση

εργατικά • 5ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ10 Σεπτέμβρη 2014

Σχολικοί φύλακεςΤις κινητοποιήσεις τους συνέχι-σαν οι απολυμένοι σχολικοί φύ-λακες. Την Τετάρτη 3 Σεπτέμβρη πραγματοποίησαν δύο συγκε-ντρώσεις με αφορμή τη συμπλή-ρωση 40 χρόνων από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ. Το πρωί βρέθηκαν έξω από τα κεντρικά γραφεία του ΠΑΣΟΚ στη Χαριλάου Τρικούπη, όπου με πανό, ντουντούκες και συνθήματα ειρωνεύτηκαν τα 40 χρόνια από την ίδρυση του συ-γκυβερνώντος κόμματος. Παρά το κεράκι σε τούρτα που συμβο-λικά έσβησαν μπροστά στα γρα-φεία, οι συναντήσεις τους με τον εκπρόσωπο Τύπου του κόμμα-τος Δ. Καρύδη και τον υπουργό Παιδείας Α. Λοβέρδο δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα. Το απόγευ-μα πραγματοποίησαν νέα συγκέ-ντρωση στο Ζάππειο Μέγαρο, κατά τη διάρκεια της κεντρικής εκδήλωσης των 40 χρόνων του ΠΑΣΟΚ.

Στάση εργασίαςΤρίωρη στάση εργασίας πραγ-ματοποιεί την Τετάρτη 10 Σε-πτέμβρη η Ένωση Προσωπικού Πρακτορείων Εφημερίδων Αθη-νών. Οι εργαζόμενοι πραγμα-τοποιούν τη στάση εργασίας αντιδρώντας στους εκβιασμούς και τις απολύσεις στην «Άργος». Πρόσφατα η εταιρεία απέλυσε 6 εργαζομένους. Κατά τη διάρ-κεια της στάσης εργασίας θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση και γενική συνέλευση μπροστά στην πύλη 10α της εταιρείας.

Καταργούν τα δώραΤο τελευταίο διάστημα μέσα από την υπογραφή δύο επιχειρησι-ακών συμβάσεων οι ντόπιοι ερ-γοδότες δείχνουν την πρόθεσή τους να καταργήσουν τον 13ο και τον 14ο μισθό και στον ιδιωτικό τομέα, ακολουθώντας το παρά-δειγμα του Δημοσίου. Η πρώτη, σύμφωνα με αποκάλυψη της

εφημερίδας «Ημερησία», προέρ-χεται από το χώρο της εστίασης και προβλέπει την κατάργηση του 13ου και του 14ου μισθού αν υπάρξει σχετικός νόμος, και ακόμη και αν υπάρξει ΕΓΣΣΕ που θα τους διατηρεί, η επιχειρησια-κή σύμβαση θα υπερισχύει της ΕΓΣΣΕ. Δηλαδή όσο υπάρχει ο νόμος το τι θα λέει η ΕΓΣΣΕ δεν θα έχει καμία σημασία. Πρόβλε-ψη ότι θα υπάρξει τέτοιος νόμος γίνεται και από επιχειρησιακή σύμβαση στον κλάδο των μετα-φορών, όπου εκεί ορίζεται ότι τα δώρα και το επίδομα αδείας θα δοθούν κανονικά ως τις 27 Απρί-λη του 2016, ενώ μετά θα τηρη-θεί ό,τι θα ισχύει στη νομοθεσία.

LIDLΈτοιμο για αγωνιστικές κινητο-ποιήσεις δηλώνει το Σωματείο Εργαζομένων LIDL Νομού Αττι-κής. Η αιτία που προξένησε αυτή την αντίδραση του σωματείου δεν είναι άλλη από την απόφαση της επιχείρησης να πραγματο-ποιήσει απολύσεις αλλά και την πρόθεσή της να πραγματοποιή-σει κι άλλες. Όπως φαίνεται και από την ανακοίνωση του σωμα-τείου, οι απολύσεις δεν ήταν τυ-χαίες. Επιλέχθηκαν εργαζόμενοι με πάνω από 10 χρόνια δουλειάς, με συγκροτημένα μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Στόχος της επιχείρησης είναι να απολύσει αρκετούς εργαζομέ-νους αυτής της κατηγορίας για να τρομοκρατήσει τους υπόλοι-

πους και να μη διεκδικήσουν το παραμικρό, αλλά και για να αυξήσει τα κέρδη της, αφού αν μελλοντικά προχωρήσει σε προ-σλήψεις θα μπορεί να προσλάβει νέους με μισθούς πείνας και χω-ρίς δικαιώματα, όπως προβλέ-πουν οι μνημονιακοί νόμοι.

Εργατικές δολοφονίεςΜια σειρά θανατηφόρων εργα-τικών ατυχημάτων συνέβη το τελευταίο διάστημα στη ΔΕΗ, σε οικοδομές, στον κλάδο των κατασκευών. Τελευταίο θύμα, την Κυριακή 7 Σεπτέμβρη, ο ένας από τους τέσσερις τραυματίες με εγκαύματα από το ατύχημα στο οινοποιείο της Ένωσης Αγρο-τικών Συνεταιρισμών Ηρακλείου Κρήτης. Μαζί με άλλους συνα-δέλφους του είχε δεχθεί λούσι-μο από καυστική ποτάσα όταν έσπασε λάστιχο την ώρα που καθάριζαν τις δεξαμενές. Τα ερ-γατικά ατυχήματα είναι σωστές δολοφονίες. Είτε γιατί οι εργοδό-τες δεν παίρνουν τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας ώστε να μειώ-σουν το κόστος, είτε γιατί, όπως στο πρόσφατο ατύχημα στη ΔΕΗ, υπάρχουν τεράστιες ελλεί-ψεις προσωπικού και εντατικο-ποίηση της δουλειάς με αποτέ-λεσμα οι ίδιοι οι εργαζόμενοι από την κούραση να μην μπορούν να αντιδράσουν σωστά ή να πιέζο-νται να τελειώσουν στα γρήγορα εργασίες που για λόγους ασφά-λειας απαιτούν περισσότερα χέ-ρια και καθαρό μυαλό.

νέα από τους εργατικούς χώρους

Στις 23 Σεπτέμβρη εκδικά-ζεται η επαναπρόσληψη των καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών. Ήδη η ΑΔΕΔΥ έχει εντάξει την ημερομηνία αυτή στο πλαίσιο των κινητο-ποιήσεων που είχαν αποφασι-στεί από τα τέλη Αυγούστου στο Γενικό της Συμβούλιο. Στις 23 του μήνα είναι απαραίτητο να υπάρξει απεργιακή κινητο-ποίηση, ώστε να μπορέσουν όλοι οι εργαζόμενοι να εκφρά-σουν την αλληλεγγύη τους και τη στήριξή τους στον αγώνα των καθαριστριών με μια μαζι-κή κινητοποίηση.

Μια κινητοποίηση αντίστοιχη της μαχητικότητας αλλά και της αποφασιστικότητας που έχουν επιδείξει ως σήμερα οι 595 απολυμένες καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών. Οι καθαρίστριες που δεν στα-μάτησαν τις κινητοποιήσεις τους ούτε μέσα στο καλοκαίρι και που συνέχισαν και στις αρ-χές του Σεπτέμβρη. Την Τρίτη 2

του Σεπτέμβρη πραγματοποίη-σαν συγκέντρωση έξω από τη ΓΑΔΑ. Ήταν μια κινητοποίηση συμπαράστασης σε τρεις συνα-δέλφισσές τους που είχαν κλη-θεί σε απολογία για κατηγορίες που τις βαρύνουν από τις 10 Ιουλίου, όταν βρέθηκαν αντιμέ-τωπες με τα ΜΑΤ, τις δυνάμεις καταστολής της κυβέρνησης.

Για τον ίδιο λόγο καλούν ξανά την Τετάρτη 10/9 στις 17.00 στη ΓΑΔΑ, όπου ακόμα δύο αγωνιζόμενες καθαρίστριες (όπως και οι τρεις αρχικές) καλούνται να καταθέσουν για τα αδικήματα της «εξύβρισης κατά συρροή», της «διατάρα-ξης οικιακής ειρήνης σε δη-μόσιο χώρο από κοινού» και των «σωματικών βλαβών κατά αστυνομικού οργάνου».

Σύμφωνα με την Ελληνική Αστυνομία, οι καθαρίστριες τους εξύβρισαν, διατάραξαν την οικιακή ειρήνη και βέβαια, επειδή είναι... θεριά, πλάκω-σαν τους αστυνομικούς στο

ξύλο. Όχι όλους, έναν από αυτούς. Αυτά τα θεριά, που ακόμη δεν έχουν κατασπα-ράξει την κυβέρνηση αλλά το παλεύουν, βρίσκουν διεθνή στήριξη από Ευρωπαίους συν-δικαλιστές, εργαζόμενους και συμπαραστάτες. Οι οποίοι ετοιμάζονται να πραγματοποι-ήσουν το τελευταίο δεκαήμε-ρο του Σεπτέμβρη (πιθανότερη ημερομηνία το Σάββατο 20 Σεπτέμβρη) κινητοποιήσεις και συγκεντρώσεις διαμαρτυ-ρίας για τις απολύσεις και την καταστολή που δέχονται οι καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών.

Κινητοποιήσεις που αναδει-κνύουν σε δύσκολους καιρούς τη μεγάλη ανάγκη για ταξική και διεθνιστική αλληλεγγύη των εργατών όλης της Ευρώ-πης απέναντι στη νεοφιλελεύ-θερη μνημονιακή λαίλαπα. Συγκεντρώσεις αναμένεται να διεξαχθούν σε Μαδρίτη, Λον-δίνο, Παρίσι, Βαρκελώνη κ.α.

Καθαρίστριες: σύμβολο δύναμης και αγώνα

Επιμέλεια: Θοδωρής Πατσατζής

ση του ΜΕΤΑ και αγκαλιάστηκε από τη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων στο Δημόσιο.

Για να γίνουν ακόμη πιο απο-τελεσματικές οι μάχες των εργα-ζομένων και να οδηγήσουν στην ανατροπή της κυβέρνησης, χρει-άζεται η σύνδεσή τους με την κοι-νωνία. Πολλοί ομιλητές πρότειναν τη λήψη πρωτοβουλιών για κοινή δράση με επιτροπές αγώνα, λαϊκές συνελεύσεις και λαϊκές επιτροπές αντίστασης στις γειτονιές ώστε να δημιουργηθεί ένα κίνημα ανυ-πακοής ενάντια στον ΕΝΦΙΑ, κάτι που αποφασίστηκε να πραγματο-ποιηθεί.

Σχέδιο κλιμάκωσηςΣτο πώς θα δοθεί η πιο μαζική απά-ντηση στην επίθεση της κυβέρνη-σης, καθοριστικό ρόλο θα παίξουν οι απεργιακοί αγώνες που θα ορ-γανωθούν το επόμενο διάστημα. Η πρόταση του ΜΕΤΑ για γενική απεργία μέσα στον Οκτώβρη είναι σωστή, αλλά όχι αρκετή αν δεν συ-μπεριληφθεί μέσα σε ένα σχέδιο σύγκρουσης για την ανατροπή της κυβέρνησης με κλιμάκωση των απεργιακών κινητοποιήσεων, όπως επισήμαναν στις τοποθετήσεις τους αρκετοί εργαζόμενοι, μέλη

της ΔΕΑ και του Κόκκινου Δικτύου, που συμμετέχουν στο ΜΕΤΑ. Ένα σχέδιο που απαιτεί την προσπά-θεια για σύγκληση γενικών συνε-λεύσεων σε όλους τους κλάδους, σε όλα τα πρωτοβάθμια σωματεία, που θα εξηγεί την αναγκαιότητα να πέσει άμεσα η κυβέρνηση και που θα αναδεικνύει τα αιτήματα των εργαζομένων, ως πρώτο και μέγι-στο καθήκον της αμέσως επόμε-νης κυβέρνησης.

Το ΜΕΤΑ για να συμβάλει με πιο αποτελεσματικό τρόπο στην οργάνωση της αντίστασης σε κάθε κλάδο, θα πραγματοποιή-σει τους επόμενους μήνες το ορ-γανωτικό του συνέδριο έχοντας ολοκληρώσει την προσπάθειά του να συγκροτηθεί κλαδικά. Σε αυτή την προσπάθεια απαιτείται η μέγιστη συσπείρωση δυνάμε-ων, οι πρωτοβουλίες για καλέ-σματα κοινής δράσης στις υπό-λοιπες παρατάξεις της Αριστεράς αλλά και η ένταξη δυνάμεων που συνεχίζουν να απεγκλωβίζονται από τη σοσιαλδημοκρατία, με την προϋπόθεση ότι η δράση του και οι προτάσεις του δεν θα επι-τρέψουν να μετατραπεί σε πλυ-ντήριο συμβιβασμένων μεγαλο-συνδικαλιστών.

μετά τη ΔΕΘ

ακές σημαίες ανέμιζαν μαζί με τις σημαίες του ΜΕΤΑ και ανάμεσα στα πανό του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με τις σημαίες και τα πανό της Κίνησης Απελάστε το Ρατσισμό (ΚΑΡ). Από κοντά και το πανό της ΔΕΑ: με ζω-ντάνια και πολλά συνθήματα, με κόκκινες σημαίες, αντιρατσιστικές πικέτες και αλληλεπίδραση με τον κόσμο που περνούσε στο πλάι.

«Ή εμείς ή αυτοί»Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε έρθει από πολλούς νομούς. Από την Πιερία, τη Λά-ρισα, την Καβάλα, την Αθήνα, τις Σέρρες, από συνοικίες της Θεσσα-λονίκης, την Τούμπα, τον Παύλο Μελά, το κέντρο, την Καλαμαριά, τους Αμπελοκήπους-Μενεμένη. Τα συνθήματα στα πανό «Ή εμείς ή αυτοί», «Δεν θα σταματήσουν αν δεν τους σταματήσουμε», «Οι αγώνες του λαού μας αφετηρία

ανατροπής», δηλώνουν ότι ο κό-σμος του ΣΥΡΙΖΑ ξέρει τι θέλει και πώς μπορεί να το επιβάλει στους «από πάνω». Παρούσα και δυναμι-κή η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, με το πανό της «Ενάντια στο φόβο και την υποταγή - το μέλλον της γενιάς μας η ανατροπή».

Το έμψυχο δυναμικό από ερ-γαζομένους, συνδικαλιστές, ορ-γανωμένους αριστερούς, αντιρα-τσιστές, αντιιμπεριαλιστές, είναι υπαρκτό, επαρκές και εμφανίστη-κε στη διαδήλωση της φετινής ΔΕΘ. Η ενοποίησή του, σε κοινούς αγώνες αντίστασης και νίκης, με κοινωνικά, εργατικά και πολιτικά αιτήματα, είναι μια υπόθεση εφι-κτή για μια Αριστερά που παίρνει σοβαρά το ρόλο της και οργανώνει συνειδητά, με σχέδιο και χωρίς άλ-λες καθυστερήσεις, την αντεπίθε-ση στο υπάρχον σύστημα.

δυναμικήΔΕΘ 2014:

6 • πολιτική ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ10 Σεπτέμβρη 2014

Πρόσφατα είδαν το φως της δημοσιότητας οι προθέσεις του υπουργείου Δικαιοσύ-νης για μια σειρά αλλαγών στον Ποινικό Κώδικα. Ήδη υπάρχουν αντιδράσεις σε ό,τι αφορά τα άρθρα για τους καταχραστές του Δη-μοσίου και την προσβολή του πολιτεύματος. Σε ποια κατεύθυνση κινούνται αυ-τές οι αλλαγές;

Είναι δύο διαφορετικά θέματα. Το ένα, που αφορά την προσβολή του πολιτεύματος, εμπεριέχεται ήδη στον Ποινικό Κώδικα. Είναι το άρθρο 134, που αναφέρεται στην εσχάτη προδοσία. Υποτίθεται ότι για πρώτη φορά τώρα θα γίνει η αναμόρφωσή του, αν βέβαια γίνει. Δεν ξέρουμε πώς ακριβώς θα είναι η νέα διατύπωση και πώς θα εισαγάγουν κι άλλες αόριστες έννοιες, όπως η διεύρυνση του αξιόποινου μέσω του Διαδικτύ-ου, ώστε να ανησυχήσουμε πε-ραιτέρω και να δούμε πώς θα το αντιμετωπίσουμε. Για την ώρα όμως πρόκειται για διαρροή. Η κυβέρνηση συνεχώς, πάντως, σκληραίνει το νομοθετικό πλαί-σιο υιοθετώντας το κατασταλτικό μοντέλο. Εξίσου ύποπτη μοιάζει και η κατάργηση των ισοβίων για τους καταχραστές του Δημοσίου, προβλέποντας μάλιστα την επι-στροφή των χρημάτων, παρόλο που ως αριστερή από θέση αρχής είμαι ενάντια στα ισόβια. Με τον γνωστό τρόπο που νομοθετεί η Νέα Δημοκρατία, δεν μπορείς να γνωρίζεις τι «διαμάντια» θα φέ-ρουν τελικά προς ψήφιση.

Η διαφαινόμενη προσθήκη του «προσπορισμού οικονο-μικού οφέλους» στον ορι-σμό της εγκληματικής ορ-γάνωσης μπορεί να σημάνει την απαλλαγή των διωκό-μενων στελεχών και μελών της Χρυσής Αυγής;

Το άρθρο 187, που αφορά τον ορισμό της εγκληματικής οργάνω-σης, θα προβλέπει ότι για να θεω-ρηθεί κάποια ως τέτοια θα πρέπει να επιδιώκει οικονομικό όφελος. Για συμμετοχή σε εγκληματική

οργάνωση έχουν παραπεμφθεί εκατοντάδες άνθρωποι που ήταν πάνω από τρεις και τελούσαν κα-κουργήματα ή πλημμελήματα του κοινού ποινικού δικαίου, περίπου 1.500 περιπτώσεις. Ένα από τα μέλη της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής υποστήριξε ότι επειδή έχει γίνει κατάχρηση της διάταξης, θα έπρεπε να την περιορίσουμε. Μα είναι προφανές ότι αυτές οι ορ-γανώσεις επιδίωκαν περιουσιακό όφελος. Έκαναν ληστείες, εκβια-σμούς, προστασία στη νύχτα κ.ά., άρα δεν είναι αυτός ο σκοπός, να ελαφρυνθούν δηλαδή οι περιπτώ-σεις με τις οποίες παραπέμφθη-καν ως εγκληματική οργάνωση. Ο μόνος σκοπός είναι να μην παρα-πεμφθεί η Χρυσή Αυγή, γιατί μόνο αυτή δεν έχει στα εγκλήματά της τον προσπορισμό οικονομικού οφέλους, όπως προκύπτει από την εν γένει δράση της, τουλάχι-στον εμφανώς. Μέσω αυτού του ευρήματος θα προσπαθήσουν να μην την εντάξουν στην περίπτωση εγκληματικής οργάνωσης, που εί-ναι κακούργημα, αλλά στη συμμο-ρία, που είναι πλημμέλημα.

Δεν θα έπρεπε να είχε ήδη σημάνει συναγερμός για το κίνημα και τις δυνάμεις της Αριστεράς;

Όλοι οι δημοκρατικοί πολίτες και η κοινωνία των πολιτών πρέπει να είναι σε επιφυλακή σε ό,τι αφορά τις δημοκρατικές ελευθερίες. Αν συμβεί αυτή η εξέλιξη με τη Χρυσή Αυγή, θα υπακούει σε συγκεκριμέ-να πολιτικά σχέδια για διεύρυνση της ΝΔ με ακροδεξιούς που τους οργανώνει ο Μπαλτάκος, ώστε να έχουν μια νέα πλειοψηφία στις εκλογές που έρχονται. Γι' αυτό και η διαρροή της αλλαγής για το άρ-θρο 187 λίγο πριν από τη συζήτηση του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου, ώστε να γίνει ο συμψηφισμός των αντιδράσεων. Ότι μην ανησυχείτε, τιμωρούμε μόνο το λόγο και ότι εσείς δεν θα πάτε για κακούργη-μα, άρα ούτε την κοινωνική ούτε την πολιτική απαξία θα έχετε. Ας λάβουμε υπόψη μας ότι οι αποφά-σεις της Βουλής για τη στέρηση της χρηματοδότησης της ΧΑ έχουν στηριχτεί στο ότι είναι εγκληματική οργάνωση. Εφόσον δεν θα διώκο-

νται για κακούργημα, όλες αυτές οι στερήσεις που έχουν υποστεί ως κόμμα κοινοβουλευτικό αίρονται. Αν τιμωρηθούν για δράση του κοι-νού ποινικού δικαίου, ο καθένας ξε-χωριστά από τα μέλη της, δεν είναι μεγάλες οι ποινές, ενώ μπορεί και να συμμορφωθούν «βάζοντας νερό στο κρασί τους», μπροστά στον κίν-δυνο να κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Το λεγόμενο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, μετά τις απα-νωτές κυβερνητικές παλι-νωδίες, ήρθε τελικά στο Γ' Θερινό Τμήμα της Βουλής. Ο ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε «παρών» επί της αρχής χαρακτηρίζο-ντας τις διατάξεις ανεπαρ-κείς. Πού εστιάζει την κριτι-κή του και τι θα απαιτούσε μια πραγματική αντιρατσι-στική νομοθεσία;

Ένας πραγματικός αντιρατσι-στικός νόμος, σε μια χώρα όπως η Ελλάδα που ταλαιπωρείται από τη ρατσιστική βία και τα εγκλήμα-τα της Χρυσής Αυγής, το πρώτο που θα απαιτούσε κάποιος είναι να τιμωρεί τη ρατσιστική πράξη. Σε αυτό το νομοσχέδιο τιμωρείται ο ρατσιστικός λόγος και κυρίως ο ρατσιστικός λόγος που υποκινεί ρατσιστική βία. Αυτό είναι πολύ δύσκολο να αποδειχτεί όμως. Δεν είναι μόνο δειλό και άτολμο και ό,τι άλλο, αλλά κυρίως είναι ανα-ποτελεσματικό. Στην πραγματι-κότητα δεν θα έχουμε αντιρατσι-στική νομοθεσία. Το γεγονός ότι ήρθε επιτέλους και ψηφίζεται δη-μιουργεί μια ανακούφιση. Εμείς από την πλευρά μας θα πρέπει να το αξιοποιήσουμε. Να μην αφή-σουμε σε χλωρό κλαρί κανέναν που θα κάνει ρατσιστική προπα-γάνδα και ακόμα και αν αθωώ-νονται να δείξουμε το αδιέξοδο αυτού του νόμου. Και βεβαίως, αν εκλεγεί κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, έχουμε έτοιμο τον αντιρατσιστικό νόμο που έχουμε καταθέσει από τον Ιούνιο του 2013, τον οποίο θα ψηφίσουμε αμέσως.

Το νομοσχέδιο ποινικοποι-εί τον εγκωμιασμό ή την άρνηση εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας ανα-

γνωρισμένων από τα διε-θνή όργανα. Ταυτόχρονα, διάφοροι εθνικιστικοί και αντιδραστικοί κύκλοι, όπως ορισμένοι ιεράρχες, επέβα-λαν να συμπεριληφθούν και οι «γενοκτονίες» των Ποντί-ων, των Αρμενίων και των Μικρασιατών. Τι εξυπηρετεί πολιτικά αυτή η κίνηση;

Δεν μπορεί η Βουλή να υποκα-ταστήσει την ιστορική αλήθεια, την ιστορική έρευνα ή τον ιστο-ρικό διάλογο που διεξάγεται και στην Ελλάδα και αλλού και πολύ περισσότερο να τον ποινικοποιεί. Το αν η Βουλή για κάποιους συ-γκυριακούς λόγους ψήφισε ό,τι ψήφισε είναι ένα άλλο ζήτημα και είναι εντελώς άλλο να ποινι-κοποιείς όσους αρνούνται αυτά που ψήφισε η Βουλή. Δίνουν ως πρόσχημα το Ολοκαύτωμα, που είναι το έγκλημα των εγκλημάτων όπως λέμε, και στη συνέχεια, για να ευχαριστήσει ή να συμψηφί-σει, η κυβέρνηση περιλαμβάνει και άλλες ομάδες που διώχθηκαν, που δεν είναι όλα ολοκαυτώματα προφανώς. Άλλα είναι εθνοκα-θάρσεις, άλλα είναι εθνικές διώ-ξεις, και σε κάθε περίπτωση δεν αμφισβητούνται. Στη σύγχρονη πραγματικότητα δεν έχουμε δει κανέναν να καίει π.χ. σπίτι Αρμέ-νιου ή να χτυπάει Μικρασιάτη. Το μόνο που έχουμε δει είναι να καί-νε τις συναγωγές ή να γράφουν άρθρα που χτυπούν τους Εβραί-ους. Η συμπερίληψη και άλλων τέτοιων πληθυσμών που υπέ-στησαν διωγμούς δεν έχει καμία σκοπιμότητα προστασίας, παρά μόνο την τόνωση της απαίτησης αυτών των ρατσιστικών κύκλων να συμψηφίσουν το έγκλημα των εγκλημάτων με τις δικές τους εθνικιστικές ανάγκες. Η διάταξη αυτή υπάρχει κίνδυνος να χρησι-μοποιηθεί από σκοταδιστικούς κύκλους ενάντια στην ιστορική έρευνα, με δεδομένο ότι προ-βλέπεται πως αν η αμφισβήτηση προέρχεται από δημόσιο υπάλλη-λο ή δημόσιο λειτουργό, τιμωρεί-ται αυστηρότερα.

Σε κάθε περίπτωση, η εφαρ-μογή ενός νόμου είναι ζήτη-

μα πολιτικής βούλησης και κοινωνικών συσχετισμών. Ποιες πρωτοβουλίες καλεί-ται να πάρει η Αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ ειδικότερα, σε μια περίοδο κλιμάκωσης της ρατσιστικής, ομοφοβικής και φασιστικής βίας;

Ίσως φανώ λίγο απαισιόδοξη, αλλά νομίζω ότι υπάρχει μεγάλη ανοχή στο ρατσισμό και αυτό είναι το πιο δύσκολο για τη δική μας παρέμβαση, που κυρίως πρέπει να γίνεται στην κοινω-νία. Πρόσφατα σε ένα χωριό, ο σύλλογος εμπόρων υιοθέτη-σε ψήφισμα που καλούσε τους εμπόρους της περιοχής να μην προμηθεύουν προϊόντα στους Ρομά, διότι ευθύνονταν για κά-ποια δολοφονία ενός αστυνομι-κού. Θέλει δουλειά υποδομής γι' αυτά τα ζητήματα, χρήσιμα και εν όψει της κυβέρνησης της Αριστεράς, που θα κληθούμε να εφαρμόσουμε τις θέσεις μας για το μεταναστευτικό. Επειδή ο θεσμικός ρατσισμός οργανώνει τον κοινωνικό ρατσισμό και το ρατσισμό της ΧΑ, αυτή η διπλή δουλειά, και να χτυπάς το κράτος που καθημερινά δηλητηριάζει τις κοινωνικές συνειδήσεις και να μπορείς να παρέμβεις στην κοινωνία για να ανατρέψεις όλη αυτή την ιδεολογία, είναι μια εξαιρετικά δύσκολη δουλειά που πρέπει να την κάνουμε με συστη-ματικό τρόπο, αλλά δυστυχώς πολλές φορές έχουμε άλλες ιε-ραρχήσεις.

Μια σειρά δικαστικών απο-φάσεων τελευταία, περί-πτωση Μανωλάδας, καθα-ρίστριες ΥΠΟΙΚ, προκαλούν φυσιολογική οργή. Τελικά πόσο «τυφλή» είναι η ελλη-νική Δικαιοσύνη;

Η Δικαιοσύνη είναι το μακρύ χέρι του κράτους σε όλα τα πεδία. Έχει αναλάβει να ρυθμίσει τους κοινωνικούς ανταγωνισμούς που δεν μπορεί το κράτος, στο όνο-μα της νομιμότητας. Πόσο θα το καταφέρει θα το δούμε, γιατί αμφισβητείται πλέον ανοιχτά, τουλάχιστον από όσους και όσες καταφεύγουν σε αυτήν.

Ολόκληρη

η συνέντευξη

στο Rproject.gr Συνέντευξη με την Τ. Χριστοδουλοπούλου

Στρώνουν το έδαφος για την αθώωσητων εγκληματιών της Χρυσής Αυγής

Οι κυβερνητικές διαρροές για τον νέο Ποινικό Κώδικα, που αποκαλύπτουν κινδύνους απαλ-λαγής των νεοναζί από το κακούργημα της σύ-στασης και συμμετοχής σε εγκληματική οργά-νωση, όπως και το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, σε μια περίοδο που η ακροδεξιά ρητορεία είναι σήμα κατατεθέν της κυβέρνησης Σαμαρά και η ρατσιστική βία αποτελεί επίσημη κρατική πο-

λιτική, μας υπενθυμίζουν ότι η αντιρατσιστική και αντιφασιστική πάλη δεν μπορεί παρά να αποτελεί προτεραιότητα για την Αριστερά. Για όλα αυτά και όχι μόνο συζητήσαμε με την Τασία Χριστοδουλοπούλου, δικηγόρο, μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ και συντονίστρια του Τμήματος Δικαιωμάτων. Τη συνέντευξη πήρε ο Σπύρος Αντωνίου

αριστερά • 7ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ10 Σεπτέμβρη 2014

Του Σωτήρη Μάρταλη

Η πρόσφατη συμμετο-χή του Αλ. Τσίπρα στο φόρουμ του ιδρύματος

Αμπροζέτι πυροδότησε ξανά μια παλαιότερη συζήτηση που ανα-πτυσσόταν στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.

Η συζήτηση αφορά την πιθα-νότητα μιας ηγεμονικής συμμαχί-ας, στο εσωτερικό της υπαρκτής σήμερα ΕΕ, που θα ανατρέπει την τρέχουσα νεοφιλελεύθερη πολιτική και θα δημιουργεί ένα ευνοϊκό πεδίο για την άσκηση της πολιτικής από μια κυβέρνηση της Αριστεράς στην Ελλάδα, μιας πολιτικής που όπως δεσμευτικά έχει περιγραφεί από τον ΣΥΡΙΖΑ θα επιδιώκει την ανατροπή του συσχετισμού δύναμης μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας, όπως αυτός έχει διαμορφωθεί μετά τα μνημόνια, προς όφελος των εργα-ζομένων και των λαϊκών μαζών.

Τη συζήτηση αυτή άνοιξε στο παρελθόν η εισαγωγή του σχή-ματος «μερκελισμός-αντιμερ-κελισμός», ως ελάχιστη βάση ερμηνείας και περιγραφής των αντιθέσεων στη σημερινή ΕΕ. Η πρόσφατη κίνηση της ΕΚΤ, που συνάντησε μια τουλάχιστον «ψυ-χρή» αντιμετώπιση από το Βερο-λίνο, μοιάζει να επιβεβαιώνει το σχήμα αυτό. Το ίδιο μοιάζει να δείχνει η αποδοχή της παρουσί-ας του Αλ. Τσίπρα στη συζήτηση στο Αμπροζέτι από τους Μόντι, Ντράγκι και Πρόντι.

Όμως η αλήθεια είναι πιο σύν-θετη και τελικά διαφορετική. Παρά τις υπαρκτές διαφορές σχετικά με το σφίξιμο της θηλιάς της «δημοσιονομικής σταθερό-τητας», παρά τις σχετικές αντιρ-ρήσεις από κάποια στελέχη του ευρωπαϊκού Νότου, δεν υπάρχει κανένας πόλος στο εσωτερικό της ευρωπαϊκής (πολιτικής, τρα-πεζικής και οικονομικής) ηγεσί-ας που να αντιτίθεται συνολικά στο νεοφιλελευθερισμό και τη δρακόντεια λιτότητα. Η καλύτε-ρη απόδειξη είναι η πραγματική

οικονομικοκοινωνική κατάσταση στην Ιταλία, δηλαδή η σκληρή λιτότητα και οι αντιμεταρρυθμί-σεις, ως αποτέλεσμα της πολιτι-κής των Μόντι, Ντράγκι και Σία, που σήμερα εμφανίζονται να καλοδέχονται τις θέσεις του Αλ. Τσίπρα.

Χλωμός κεϊνσιανισμόςΈνα σχήμα που προβλέπει μια κάποια αύξηση της ενεργού ζή-τησης, για να υποβοηθήσει μια κάποια ανάπτυξη, θέτοντας τα θεμέλια για μια κάποια παραγω-γική ανασυγκρότηση, ασφαλώς δεν περιγράφει μια στρατηγική απάντηση του εργατικού κινήμα-τος και της Αριστεράς στα σκλη-ρά ερωτήματα που θέτει η βαθιά κρίση του καπιταλισμού διεθνώς. Είναι ένας χλωμός και άτολμος κεϊνσιανισμός, που επιχειρήθηκε παλαιότερα και από σοσιαλδη-μοκρατικές κυβερνήσεις, που ηττήθηκε γιατί δεν ταίριαζε στις ανάγκες του κεφαλαίου και εγκα-ταλείφθηκε –πριν ακόμα από τη συγκυρία της κρίσης– συναινετι-κά, τόσο από τους σοσιαλδημο-κράτες όσο και από τους «κοινω-νικούς ριζοσπάστες» της Δεξιάς. Δημιουργεί πραγματικά απορία η διάγνωση-πρόβλεψη μιας πι-

θανότητας ότι θα αποκτήσει κοι-νωνική δυναμική αυτό το ξαναζε-σταμένο μπαγιάτικο φαγητό του «εκσυγχρονιστικού» κέντρου.

Ανάλογη είναι η εικόνα και για τις πολιτικές σε ευρωπαϊκή κλί-μακα. Η άποψη ότι μπορεί να απαντηθεί η κρίση μέσα από μια ενίσχυση των δημόσιων επεν-δύσεων και μια ενίσχυση της «ρευστότητας» από την ΕΚΤ και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επεν-δύσεων, δεν είναι καινούργια ιδέα. Με πιο τολμηρό τρόπο, είχε προβληθεί ως κέντρο των «ιδε-ών Ντελόρ», που ισχυρίζονταν, τότε, ότι έτσι είναι δυνατόν να προληφθεί η κρίση. Οι ιδέες αυ-τές δοκιμάστηκαν, ηττήθηκαν σε ευρωπαϊκή κλίμακα και έδωσαν τη θέση τους στην άγρια νεοφι-λελεύθερη πολιτική, σε αυτό που σήμερα σχηματικά περιγράφεται ως «μερκελισμός», αλλά που είχε τη συναίνεση όλων των κυρίαρ-χων τάξεων και της συντριπτικής πλειοψηφίας του πολιτικού και κρατικού προσωπικού σε ευρω-παϊκή κλίμακα.

Είναι αλήθεια ότι η παράταση και το βάθος της κρίσης δημι-ουργούν σήμερα «ρωγμές» στις ευρωπαϊκές οικονομικές και πο-λιτικές ηγεσίες. Δεν είναι όμως

αλήθεια ότι η Αριστερά μπορεί να αξιοποιήσει αυτές τις «ρωγμές» προς όφελος των εργαζομένων σε κάθε χώρα και πανευρωπαϊκά, αν αυτή μετατοπιστεί προς μια παλιότερη σοσιαλδημοκρατική συνταγή, που κάποτε συγκρο-τούσε «πλατύ στρατόπεδο» –αν και όχι φιλεργατικό, φιλολαϊκό– αλλά σήμερα έχει εγκαταλειφθεί, γιατί αποδείχτηκε κατώτερη των αναγκών του βασικού «συνομιλη-τή» της: του ευρωπαϊκού κεφα-λαίου.

ΚίνδυνοιΜια στροφή προς αυτή την κα-τεύθυνση διατρέχει τον κίνδυνο να καταγράφει διπλές απώλειες: Απώλειες από τα αριστερά, μέσα από την εγκατάλειψη σαφών δε-σμεύσεων απέναντι στην εργατι-κή τάξη και τις λαϊκές δυνάμεις. Απώλειες, όμως, και από τα δε-ξιά, γιατί αυτά τα αερολογήματα –πέρα από κάποιες πρόσκαιρες εντυπώσεις– δεν είναι δυνατόν να αποσπάσουν συναίνεση ή ανο-χή από τις κυρίαρχες τάξεις και τις καθεστωτικές πολιτικές δυνά-μεις. Γιατί αυτοί γνωρίζουν το τα-ξικό συμφέρον τους, γνωρίζουν ότι για να γλιτώσουν από την κρί-ση οφείλουν να ολοκληρώσουν

τον πόλεμο ενάντια στα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα, γνω-ρίζουν ότι η δυνατότητα να ανοί-ξουν ένα νέο «φωτεινό κύκλο» στην οικονομία ταυτίζεται με τη σφαγή των εργατικών κατακτή-σεων.

Μια απόδειξη είναι οι λεγόμε-νες «διαρθρωτικές μεταρρυθμί-σεις» στην κλίμακα της ΕΕ. Όλοι γνωρίζουμε ότι πρόκειται για αντιδραστικές αντιμεταρρυθμί-σεις, με κέντρο την ιδιωτικοποί-ηση του δημόσιου τομέα και την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Αυτές οι αντιμεταρ-ρυθμίσεις στηρίζονται απ’ όλο το πολιτικό φάσμα, συμπεριλαμ-βανομένων των «κεϊνσιανών» και των σοσιαλδημοκρατών. Είναι δυνατόν η κριτική της Αριστεράς απέναντι σε αυτές τις αντιμεταρ-ρυθμίσεις να περιοριστεί μόνο στο ζήτημα της «αναποτελε-σματικότητας» σε σχέση με την κρίση; Κάτι τέτοιο θα μας έφερ-νε πίσω ακόμα και από τα παλιά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, που αντιπαρέθεταν στη Δεξιά την αντίληψη για τον ενισχυμένο δη-μόσιο τομέα και τις σταθερές και ρυθμισμένες εργασιακές σχέσεις, ως «διαχωριστική γραμμή» κοινω-νικής αναφοράς.

Η αναγνώριση, από ένα τμή-μα της ευρωπαϊκής ηγεσίας, της πιθανότητας να συγκροτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ την επόμενη κυβέρνη-ση στην Ελλάδα είναι κατ’ αρχάς ένα θετικό γεγονός. Όμως αυτή η πιθανότητα δεν στηρίζεται σε αυτούς τους κύκλους, αλλά στην κοινωνική πλειοψηφία των εργα-ζομένων στο εσωτερικό της χώ-ρας. Και αυτή η πλειοψηφία δεν είναι δυνατόν να συγκροτηθεί πολιτικά μέσα από έναν συμψη-φισμό των αναγκών της με μια κάποια πρόθεση οικονομικοπο-λιτικής στροφής από ένα τμήμα του ευρωπαϊκού καθεστωτικού δυναμικού. Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να συνεχίσει με ταξική μονομέρεια, με ριζοσπαστική αριστερή πολι-τική.

Υπάρχει για τον ΣΥΡΙΖΑ προοπτική ηγεμονικής συμμαχίας στο εσωτερικό της ΕΕ;

Οι εκδόσεις Red Marks εκδίδουν ένα μικρό βιβλίο στηριγμένο στον ογκώδη τόμο (των 1.350 σελίδων!) του συνόλου των πρακτικών και των συζητήσεων του 4ου Συνεδρί-ου της Κομουνιστικής Διεθνούς (1922) που επιμελήθηκε ο Τζον Ρι-ντέλ, ενεργός μαρξιστής, ιστορι-κός και πολιτικός ακτιβιστής του κινήματος αντίστασης στις ΗΠΑ και στον Καναδά. Η έκδοση στα ελληνικά γίνεται σε συνεννόηση με τον ίδιο τον Ριντέλ.

Το 4ο Συνέδριο της Κομιντέρν, οργανωμένο σε μια περίοδο με αρκετές ομοιότητες με την εποχή που ζούμε, καταπιάστηκε –μεταξύ άλλων– με ζητήματα που είναι κρί-σιμα και στη σημερινή συζήτηση στην Αριστερά: τη συστηματοποίη-

ση και αποσαφήνιση της πολιτικής του Ενιαίου Μετώπου αλλά και την αντίληψη των κομουνιστών για το σύνθημα της «εργατικής κυβέρνη-σης».

Ταυτόχρονα, η εποχή του 4ου Συ-νεδρίου είχε και μεγάλες διαφορές με την εποχή που ζούμε σήμερα. Γι’ αυτό και δεν θα βρει κανείς στη συζήτηση του τότε «έτοιμες λύ-σεις» για τις πρωτόγνωρες κατα-στάσεις που αντιμετωπίζουμε σή-μερα. Οι συγκεκριμένες τακτικές και επιλογές παραμένουν υπόθεση σύγχρονων επεξεργασιών και πολι-τικών πρωτοβουλιών.

Στη συζήτηση στην Κομιντέρν θα βρει κανείς την πολύτιμη «πυξίδα» για το σήμερα, ιδιαίτερα καθώς σε αυτήν ενεπλάκη ενεργά η μεγά-

λη γενιά επαναστατών που έζησε και έδρασε στα ιστορικά γεγονότα εκείνης της περιόδου. Ωστόσο, η σύγχρονη Αριστερά καλείται να χα-ράξει τη συγκεκριμένη πορεία στο σήμερα.

Γι’ αυτούς τους λόγους, οι εκδόσεις Red Marks οργανώνουν εκδηλώσεις-συζητήσεις με αφορμή την παρου-σίαση του βιβλίου, ώστε να ανοίξει ο αναγκαίος διάλογος στην Αριστε-ρά που θα επιχειρεί να συνδέσει την κληρονομιά του τότε με τις ανάγκες και τις επιλογές του σήμερα.

Μέχρι στιγμής προγραμματίζο-νται:

Στην Αθήνα: Την Τρίτη 23 Σεπτέμ-βρη, στις 6.30 μ.μ. στην ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20)

Ομιλητές: Πέτρος Παπακωνστα-ντίνου (δημοσιογράφος), Τάκης Μαστρογιαννόπουλος (εφη-μερίδα «Εποχή»), Παναγιώτης Σωτήρης (πανεπιστημιακός), Αντώνης Νταβανέλλος (Πολιτι-κή Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ), Δημή-τρης Στρατούλης (βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ)

Στη Θεσσαλονίκη: Τη Δευτέ-ρα 29 Σεπτέμβρη, στις 7 μ.μ. στην ΕΔΟΘ (Προξένου Κορο-μηλά 51)

Ομιλητές: Πάνος Κοσμάς (ΚΕ ΣΥΡΙΖΑ), Χρήστος Λάσκος (ΚΕ ΣΥΡΙΖΑ), Τάσος Κανταράς (Πολιτική Γραμματεία ΣΥΡΙ-ΖΑ), Γιώργος Γιαννόπουλος (περιοδικό «ΕΝΕΚΕΝ»)

Εκδηλώσεις με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του Τζ. Ριντέλ

Του Πάνου Πέτρου

Σ υμπληρώνονται 13 χρόνια από την 11η Σεπτέμβρη του 2001, όταν η αμερικανική

κυβέρνηση εκμεταλλεύτηκε το τρομοκρατικό χτύπημα στους Δί-δυμους Πύργους και το Πεντάγωνο για να εξαπολύσει τον διεθνή «πόλε-μο ενάντια στην τρομοκρατία».

Ήταν πολύ περισσότερα από έναν συμβατικό πόλεμο. Ήταν ένα νέο δόγμα που συνοδευόταν από νέες πολιτικές, ήταν μια συνολική επίθεση, στρατιωτική, πολιτική, ιδεολογική, που επιχειρούσε να αναδιοργανώσει βίαια τόσο τη Μέση Ανατολή όσο και το εσωτε-ρικό των δυτικών χωρών.

Τότε καλλιεργήθηκε συστηματι-κά η ισλαμοφοβία, από ωμές εκδο-χές που έβλεπαν σε κάθε μουσουλ-μάνο έναν ύποπτο για τρομοκρατία μέχρι πιο ραφιναρισμένες θεωρίες για τη «σύγκρουση πολιτισμών». Οι θεωρίες στήριξαν πολιτικές (είτε από τα κράτη είτε από ακροδεξιές ομάδες) που έκαναν τη ζωή των

μουσουλμάνων μεταναστών στη Δύση κόλαση.

ΑυταρχισμόςΣτο πλαίσιο αυτού του πολέμου καλλιεργήθηκε η τρομοϋστερία. Ένα κλίμα φόβου που επιχειρούσε να κάνει ολόκληρους πληθυσμούς να αισθάνονται διαρκώς στοχο-ποιημένοι. Πάνω σε αυτό το κλίμα στηρίχθηκαν πολιτικές που κατα-στρατήγησαν θεμελιώδη δημο-κρατικά δικαιώματα (Πατριωτικός Νόμος στις ΗΠΑ, «αντιτρομοκρα-τικές» νομοθεσίες διεθνώς), ενώ οι κατασταλτικοί μηχανισμοί και οι μηχανισμοί ελέγχου (κάμερες, μαζικές παρακολουθήσεις τηλε-πικοινωνιών από την NSA) ενισχύ-θηκαν σε πρωτοφανή κλίμακα.

Διαπράχθηκαν εγκλήματα όπως οι «μεταγωγές» της CIA, που σε συνεργασία με άλλες κυβερ-νήσεις απήγε εκτός κάθε νομικού πλαισίου «υπόπτους», τους μετέ-φερε σε κελιά ανά τον πλανήτη, τους βασάνιζε και συχνά τους πα-ρέδιδε σε δικτατορικά καθεστώ-

τα που τους αναζητούσαν (Λιβύη, Συρία). Μπήκαν στη ζωή μας ονό-ματα-όνειδος για τον «δυτικό πο-λιτισμό» όπως Γκουαντάναμο και Άμπου Γκράιμπ.

Εμφανίστηκε η κατηγορία «κράτος-τρομοκράτης» (όπως βαφτιζόταν από την αμερικανική κυβέρνηση όποιο κράτος δεν συμ-μορφωνόταν 100%) αλλά και το δόγμα «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας», που χώριζε κρά-τη, κυβερνήσεις, λαούς, σε εκεί-νους που υποστηρίζουν τις σταυρο-φορίες της Ουάσινγκτον και στους «φίλους των τρομοκρατών».

Σε αυτές τις πολιτικές, αλλά κυρίως στις ίδιες τις στρατιωτι-κές επιχειρήσεις, δαπανήθηκαν δισεκατομμύρια, πολύτιμοι πόροι που θα μπορούσαν να καλύψουν λαϊκές ανάγκες.

Τέλος, αλλά σε καμία περίπτω-ση τελευταίο, ο απολογισμός των ίδιων των πολέμων που εξαπέλυ-σαν τα δυτικά κράτη στη Μέση Ανατολή. Η εισβολή στο Ιράκ, η κατοχή του και ο επακόλουθος

εμφύλιος, ο πολυετής αιματηρός πόλεμος στο Αφγανιστάν που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, ο πό-λεμος που εξαπέλυσε το Ισραήλ το 2006 στο Λίβανο, προκάλεσαν ασύλληπτο αριθμό θυμάτων και ανείπωτες καταστροφές.

Παγκόσμιος μπάτσοςΤα τελευταία χρόνια, επί Ομπάμα, ο «πόλεμος ενάντια στην τρομο-κρατία» έφερε νέες καινοτομίες: οι βομβαρδισμοί από μη επανδρωμέ-να αεροσκάφη (drones) σε κάθε γω-νιά του πλανήτη (Πακιστάν, Υεμέ-νη, Σομαλία κ.α.) χωρίς την έγκριση των εκεί κυβερνήσεων έγιναν «κα-θημερινότητα». Η αμερικανική κυ-βέρνηση απέκτησε το δικαίωμα να δικάζει, να καταδικάζει εις θάνατον και να εκτελεί «τρομοκράτες» όπου κι αν βρίσκονται αυτοί.

Όλα αυτά τα εγκλήματα κουβα-λούσαν μαζί τους τουλάχιστον μιαν υπόσχεση: την ήττα του φονταμε-νταλιστικού Ισλάμ που θα έφερνε την εξάλειψη της τρομοκρατικής απειλής για τη Δύση και την ειρήνη και την ασφάλεια στη Μέση Ανατο-λή. Τι απέγινε αυτός ο στόχος;

ΑποτυχίαΌταν ξεκίνησε αυτή η εκστρα-τεία, η Αλ Κάιντα ήταν ένα μικρό δίκτυο τρομοκρατών. Μετά 13 χρόνια «πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία», η Αλ Κάιντα έχει ερείσματα σε Αφγανιστάν-Πακι-στάν, γεωγραφικές βάσεις στην Υεμένη και την υποσαχάρια Αφρι-κή. Απέκτησε παρουσία στο Ιράκ (όπου πριν από την αμερικανική εισβολή ήταν ανύπαρκτη), πα-ρουσία που αποτέλεσε την αρ-χική «μαγιά» για τη δημιουργία σήμερα του Ισλαμικού Κράτους, μιας τζιχαντιστικής οργάνωσης που ακόμα και η Αλ Κάιντα κατη-γορεί ως ακραία, η οποία χτίζει ένα «χαλιφάτο» που ελέγχει σε Συ-ρία-Ιράκ εδάφη ίσα με το μέγεθος της Βρετανίας και κυβερνά έναν πληθυσμό 6 εκατομμυρίων...

Πρόσφατα ο Ομπάμα δήλωσε πως «θα συντρίψουμε το Ισλαμι-κό Κράτος, όπως συντρίψαμε την Αλ Κάιντα». Του διαφεύγει πλήρως ότι η εκστρατεία ενάντια στην Αλ Κάιντα «γέννησε» το Ισλαμικό Κρά-τος. Αντίστοιχα, ακόμα κι αν το Ισλαμικό Κράτος ηττηθεί στρατι-ωτικά στο μέλλον, το πιθανότερο είναι ο πόλεμος για την ήττα του να γεννήσει νέα τέρατα...

13 χρόνια μετά την 11η Σεπτέμβρη: η «νέα Μέση Ανατολή» δεν είναι όπως τη σχεδίαζαν οι ΗΠΑ

8 • ανάλυση ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ10 Σεπτέμβρη 2014

Φταίει το Ισλάμ;

Ο ι φρικαλεότητες που διαπράττουν οι μαχητές του Ισλαμικού Κράτους αναβιώνουν τη ρητορική για την

«εγγενή βία» του Ισλάμ, πράγμα το οποίο η «πολιτισμένη Δύση» έχει καθήκον να αντι-μετωπίσει. Είναι μια θεωρία που στηρίζει τις ρατσιστικές προκαταλήψεις, δίνει άλλοθι στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και συνεπώς διαι-ωνίζει το πρόβλημα του φονταμενταλισμού στον μουσουλμανικό κόσμο.

Στα κείμενα και στις παραδόσεις του Ισλάμ μπορεί να βρει κανείς -όπως και σε οποιαδήποτε θρησκεία- τις πιο αντιφατικές αναφορές.

Το Ισλάμ την περίοδο της άνθησης του χαλιφάτου βοήθησε την ανάπτυξη των επι-στημών και του πολιτισμού και σε αυτήν την περίοδο ακμής η συνύπαρξη και ο αλληλοσε-βασμός σουνιτών, σιιτών, Εβραίων, χριστια-νών κ.ά. ήταν ο κανόνας. Ήταν την ίδια εποχή που η χριστιανική Ευρώπη βυθιζόταν στη βαρβαρότητα. Ωστόσο, η ανάπτυξη του κα-πιταλισμού στην Ευρώπη, η αποικιοκρατία, το ρήμαγμα της «περιφέρειας» από τα ιμπερι-αλιστικά «κέντρα», αντέστρεψαν τους όρους. Η Δύση αναπτύχθηκε, ενώ κρατούσε την «Ανατολή» αιχμάλωτη στην οπισθοδρόμηση.

Πάντοτε στην ιστορία, τόσο ο τρόπος που «διάβαζαν» οι λαοί τα θρησκευτικά κείμενα όσο και ο τρόπος που τα «ερμήνευαν» οι άρ-χουσες τάξεις είχαν σχέση με την υλική πραγ-ματικότητα. Το σύγχρονο πολιτικό Ισλάμ έχει ακριβώς αυτήν τη λειτουργία. Χρησιμεύει ως ιδεολογικός μανδύας στη διεκδίκηση πραγ-ματικών λύσεων, στην αντιμετώπιση πραγ-ματικών προβλημάτων. Είτε στη μετριοπαθή του εκδοχή είτε στην ακραία, τζιχαντιστική. Απέναντι στην αποικιοκρατία και έπειτα στα δικτατορικά καθεστώτα, στις ιμπεριαλιστι-κές ραδιουργίες, στις πολεμικές επεμβάσεις, η «πολιτική» («το Ισλάμ είναι η λύση») αλλά και η «πολεμική» (τζιχάντ) πλευρά του Ισλάμ έγιναν ξανά επίκαιρες απαντήσεις, ιδιαίτερα μετά την αποτυχία άλλων ρευμάτων (αραβι-κός εθνικισμός, παραδοσιακή Αριστερά).

Δεν εμφανίστηκαν έξαφνα χιλιάδες άν-θρωποι πρόθυμοι να σκοτώσουν και να σκο-τωθούν «γιατί το είπε ο Προφήτης» ή «για τα ουρί του Παραδείσου». Χρειάστηκαν πολλά χρόνια εκμετάλλευσης, καταπίεσης και τα-πείνωσης –από την Παλαιστίνη στο Αφγανι-στάν κι από το Ιράκ στην Αλγερία. Οι καλύτε-ροι «στρατολόγοι» στις γραμμές της τζιχάντ βρίσκονται στην Ουάσινγκτον, στο Λονδίνο και το Παρίσι.

Είναι αυτοί που δεν αποκεφαλίζουν ή δεν εκτελούν (συχνά) εξ επαφής. Αλλά έχουν το τεχνολογικό πλεονέκτημα να ρημάζουν «με πολιτισμένο τρόπο, χωρίς να λερώνουν τα χέρια τους», πόλεις και χωριά με τα αερο-πλάνα, τις βόμβες φωσφόρου, τις ναπάλμ. Αυτοί που αφήνουν τους (Δυτικούς, χριστια-νούς, πολιτισμένους) φαντάρους τους να αποκτηνώνονται μέσα στην αγριότητα του πολέμου και να διαπράττουν εγκλήματα σαν αυτά του Ισλαμικού Κράτους: Μια μελέτη απομνημονευμάτων φαντάρων από το Βιετ-νάμ ή το Ιράκ αρκεί για να το δει κανείς αυτό.

Τι πέτυχε τελικά ο «πόλεμος ενάντια στην τρομοκρατία»;

Ο «πόλεμος ενάντια στην τρομοκρατία» ήταν ένα προκάλυμμα για ένα συ-

νολικότερο ιμπεριαλιστικό σχέ-διο, που πήρε το μεγαλεπήβολο όνομα «Νέα Μέση Ανατολή».

Το σχέδιο προέβλεπε την εγκα-θίδρυση ισχυρής αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στην Κε-ντρική Ασία, καθεστωτικές αλλα-γές στα πιο «εχθρικά» προς τις ΗΠΑ κράτη, ολοκληρωτικό έλεγχο του πετρελαίου της περιοχής και «ανα-μόρφωση» των αραβικών κρατών (η βίαιη «αλλαγή» στις εχθρικές χώ-ρες συνοδευόταν από πιέσεις για μεταρρυθμίσεις στις φιλικές).

 «Αμερικανική εποχή»Η αλαζονεία ενός τόσο μεγαλεπή-βολου σχεδίου ήταν δικαιολογη-μένη το 2001. Διεθνώς δεν υπήρ-χε σοβαρό αντίπαλο δέος. Στην ίδια τη Μέση Ανατολή είχε περά-σει μία δεκαετία από το νικηφόρο τέλος του Πρώτου Πολέμου του Κόλπου, που σήμανε το απόγειο

της αμερικανικής ηγεμονίας. Τότε η επιχείρηση «Καταιγίδα της Ερήμου» με τη σοκαριστική δρι-μύτητα και αποτελεσματικότητά της παρέλυσε τους «εχθρούς» και κυρίως δημιούργησε πολλούς καινούργιους «φίλους». Όλα τα αραβικά καθεστώτα και κυρίως οι πετρελαϊκές μοναρχίες αποδέ-χτηκαν στον έναν ή τον άλλο βαθ-μό την «Pax Americana».

Η εκστρατεία του Μπους το 2001 υπολόγιζε με μια τελική σταυροφορία «Σοκ και Δέος» (όπως ονομάστηκε χαρακτηριστι-κά η εισβολή στο Ιράκ) να κλείσει οριστικά όλα τα μέτωπα.

Το υπερφίαλο σχέδιο αποδεί-χτηκε σκέτη καταστροφή για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Η ανα-τροπή των Ταλιμπάν στο Αφγανι-στάν και του Σαντάμ στο Ιράκ ήταν περίπατος. Αλλά η κατοχή των δύο χωρών αποδείχτηκε μια πολύ πιο δύσκολη περιπέτεια. Καθηλωμένη από την αντίσταση στο Ιράκ, η Ου-άσινγκτον ζήτησε από το Ισραήλ

να «κάνει τη δουλειά» στο Λίβανο, με την επίθεση στη Χεζμπολά το 2006. Εν μέσω ισραηλινών βομ-βαρδισμών, η τότε υπουργός Εξω-τερικών Κοντολίζα Ράις δήλωνε πως «είναι οι πόνοι της γέννας της νέας Μέσης Ανατολής». Είχε δίκιο, αλλά η νέα Μέση Ανατολή δεν ήταν αυτή που φανταζόταν.

Ο «πόλεμος των 33 ημερών» έληξε με μια ιστορική νίκη της λιβανέζικης οργάνωσης αντί-στασης. Και έκτοτε το πουλό-βερ συνέχισε να ξηλώνεται. Το Ιράκ παρέμεινε «ακυβέρνητο» μέχρι τέλους, ενώ στο Αφγα-νιστάν η σκληρή πραγματικό-τητα της κατοχής έκανε τους λαομίσητους Ταλιμπάν να ανα-κάμψουν ως μαζικό ρεύμα αντί-στασης. Ήταν η καθήλωση των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή που επέτρεψε στις λατινοαμερικανι-κές κυβερνήσεις να κάνουν βή-ματα ανεξαρτητοποίησης από την αμερικανική πολιτική. Ήταν ο ίδιος παράγοντας που επέτρε-ψε στη Ρωσία να κάνει επίδειξη δύναμης με την εισβολή στη Γε-ωργία το 2008, το πρώτο βήμα του Πούτιν σε μια μακρά πορεία προς την ανάκτηση του διε-θνούς ρόλου της Μόσχας.

Κρίση και αποτυχίαΣε αυτό το φόντο αποτυχιών αλλά και αντιπολεμικής διάθεσης τόσο στον αμερικανικό λαό όσο και σε τμήματα της άρχουσας τάξης, ήρθε και η οικονομική κρίση.

Η χρονιά-σύμβολο της αμε-ρικανικής υποχώρησης ήταν το 2011: Εκείνη τη χρονιά υποχρεώ-θηκαν να φύγουν και οι τελευταί-οι Αμερικανοί φαντάροι από το Ιράκ, αφήνοντας πίσω «νικητή» το... Ιράν, που αύξησε την επιρ-ροή του στη Βαγδάτη κατακόρυ-φα. Την ίδια χρονιά ξέσπασαν οι αραβικές εξεγέρσεις, που συντά-ραξαν συθέμελα το στάτους κβο στην περιοχή, σε μια κατεύθυνση πολύ διαφορετική από εκείνη που επιδίωκαν οι ΗΠΑ. Η έκρηξη που ήθελαν να αποτρέψουν προληπτι-κά όταν ξεκινούσαν την «αναμόρ-φωση των καθεστώτων» το 2001 ήρθε και σάρωσε δικτάτορες και ανέτρεψε παλιές «βεβαιότητες».

Στα ερείπια του σχεδίου «Νέα Μέση Ανατολή», οι ΗΠΑ βρέθηκαν να αντιμετωπίζουν ισχυροποιημέ-νους ανταγωνιστές: Η ανένδοτη στάση της Ρωσίας στο συριακό ζήτημα πέρασε αναπάντητη και ο Πούτιν «διαβάζοντας το μήνυμα» δοκιμάζει τις αμερικανικές αντο-χές σήμερα στην Ουκρανία, ενώ η Ουάσινγκτον ακόμα αναρωτιέται σε ποιο μέτωπο πρέπει να στραφεί (Ανατολική Ευρώπη ή Μέση Ανα-τολή) και με ποιον τρόπο. Εν τω μεταξύ η Κίνα έχει διεισδύσει οικο-νομικά στην Αφρική με ραγδαίους ρυθμούς. Ακόμα και στο εσωτε-ρικό του «δυτικού στρατοπέδου» οι πρωτοβουλίες π.χ. της Γαλλίας (που παραδοσιακά «τρυπώνει» όπου αφήνουν κενό οι ΗΠΑ στον αραβικό κόσμο) είναι ενδεικτικές.

Βρέθηκαν να αντιμετωπίζουν και να πρέπει να συνυπολογίσουν για πρώτη φορά τον παράγοντα «μά-ζες»: Ο φόβος αυτής της δύναμης εξηγεί τα ζιγκ ζαγκ και την εμφανή πλέον στα μεγάλα ΜΜΕ «έλλειψη σχεδίου» της αμερικανικής πολιτι-κής σε Αίγυπτο, Συρία κ.α.

ΑστάθειαΑντιμετωπίζουν επίσης την ανε-ξαρτητοποίηση των τοπικών δυ-νάμεων: Αν μετά το 1991 η αμερι-κανική ηγεμονία διασφάλιζε και μια «πειθαρχία» των τοπικών παι-κτών στην περιοχή, η σημερινή υποχώρησή της αφήνει περιθώ-ρια για να ξεδιπλωθούν οι τοπικοί ανταγωνισμοί. Στη σύγκρουση στην Αίγυπτο, στον σημερινό εμφύλιο στη Λιβύη, στον πόλε-μο στη Συρία, παράλληλα με τις «εμφύλιες» διαμάχες διεξάγεται και μια σύγκρουση μεταξύ Σαου-δικής Αραβίας, Κατάρ, Τουρκίας, Ιράν κ.ά., με τις άρχουσες τάξεις (ακόμα και ιστορικών συμμά-χων των ΗΠΑ όπως οι Σαούντ ή το Ισραήλ) να κινούνται όλο και περισσότερο παίρνοντας πρω-τοβουλίες και όχι απαραίτητα σε συνεννόηση με την Ουάσινγκτον.

Σε αυτήν την κινούμενη άμμο, οι ΗΠΑ βαδίζουν κουβαλώντας και το «ιρακινό σύνδρομο». Η απροθυμία να εμπλακούν σε έναν νέο πόλεμο είναι τέτοια, που για ορισμένους αναλυτές θεωρείται πιο τραυματικό ακόμα κι από το «σύνδρομο Βιετνάμ».

13 χρόνια μετά την 11η Σεπτέμβρη: η «νέα Μέση Ανατολή» δεν είναι όπως τη σχεδίαζαν οι ΗΠΑ

ανάλυση • 9ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ10 Σεπτέμβρη 2014

Ο «πόλεμος ενάντια στην τρομοκρατία» αξιοποιή-θηκε τόσο από τις ΗΠΑ

όσο και από τα αραβικά καθεστώ-τα. Η Ουάσινγκτον «ξέπλενε» την υποστήριξή της σε μοναρχίες και δικτατορίες, ισχυριζόμενη πως η μόνη εναλλακτική είναι το ακραίο Ισλάμ. Τα καθεστώτα αξιοποιού-σαν την ίδια θεωρία για να αποκτή-σουν κάποια νομιμοποίηση.

Φταίνε οι εξεγέρσεις;Οι σημερινές εξελίξεις αναβιώνουν αυτήν τη θεωρία με νέα ισχύ. Πολ-λοί τείνουν να κατηγορήσουν τις αραβικές εξεγέρσεις, ερμηνεύο-ντας τα σημερινά γεγονότα ως συ-νέχειά τους, είτε ηθελημένη (θεω-ρίες συνωμοσίας) είτε αθέλητη (οι Άραβες είναι ανώριμοι-απολίτιστοι, οι εξεγέρσεις τους έφεραν θρη-σκευτικά μίση, τους ισλαμιστές στο προσκήνιο, νέες δικτατορίες).

Η πραγματικότητα είναι η ακρι-βώς αντίθετη: οι αραβικές εξε-γέρσεις ήταν η μόνη δύναμη που μπορούσε πραγματικά να σπάσει το ψεύτικο δίπολο «δικτατορία ή ακραίο Ισλάμ». Το 2011, η κοινή πάλη για δημοκρατία και κοινω-νική δικαιοσύνη ένωσε τους «από κάτω» (σουνίτες, σιίτες, χριστια-νούς, αλεβίτες) στα πραγματικά, ταξικά τους συμφέροντα.

Τα όσα συμβαίνουν σήμερα δεν είναι συνέπεια-συνέχεια των αρα-βικών εξεγέρσεων, είναι η άρνησή τους. Ο αραβικός κόσμος ζει τις συνέπειες της ήττας που βιώνει η αραβική επανάσταση. Τα θρη-σκευτικά μίση και ο «μπαμπούλας» του Ισλάμ καλλιεργήθηκαν από τις αντεπαναστατικές δυνάμεις.

Στην Αίγυπτο, πρώτα οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι στράφηκαν σε μια «ισλαμική συσπείρωση» ως άμυνα απέναντι στη λαϊκή οργή για τις αντιλαϊκές και αντιδημοκρατικές πολιτικές τους, και στη συνέχεια ο στρατηγός Σίσι έπαιξε το χαρτί της «πάλης ενάντια στην ισλαμική τρομοκρατία» για να θωρακίσει την εξουσία του και να επιβάλει το βα-σίλειο του τρόμου.

Στη Λιβύη, μέσα στο χάος που προκάλεσε η συντριβή του κανταφι-κού κράτους, «παίζουν» η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και ο αποστάτης στρατηγός Χαφτάρ ως υποψήφιος δικτάτορας-σωτήρας που φιλοδοξεί «να το κάνει σαν τον Σίσι» (πιθανότα-τα με τις πλάτες της Δύσης).

Στο Μπαχρέιν, η αιματηρή στρα-τιωτική επέμβαση των μοναρχιών

του Κόλπου όξυνε τη σεχταριστική-σιιτική πλευρά της εξέγερσης και ενίσχυσε τη διάσταση «ανταγωνι-σμού Ιράν-Σαούντ» πάνω στο νησί.

Στο Ιράκ, το καθεστώς Μαλίκι στηρίχτηκε στο χτίσιμο ενός σιιτικού κράτους και τον αποκλεισμό των σουνιτών. Η καταστολή της σουνι-τικής εξέγερσης του 2013 και η αδυ-ναμία της να συνδεθεί τελικά με τη σιιτική αντιπολίτευση (σαντριστές) στον Μαλίκι όξυνε τη σεχταριστική διάθεση στις σουνιτικές περιοχές, στρώνοντας «κόκκινο χαλί» στην άνοδο του Ισλαμικού Κράτους.

Στη Συρία, απέναντι στη λαϊκή εξέ-γερση ο Άσαντ έπαιξε το χαρτί του

σεχταρισμού: την ίδια ώρα που συ-νελάμβανε κατά χιλιάδες τους ακτι-βιστές, απελευθέρωσε μαζικά τους ισλαμιστές κρατούμενους και πολλοί από αυτούς είναι σήμερα στην ηγε-σία του Ισλαμικού Κράτους. Οι τζιχα-ντιστές ήταν ο «βολικός αντίπαλος»: Τρομοκρατώντας τους αλεβίτες και τους χριστιανούς, τους έσπρωξαν στην αγκαλιά του καθεστώτος «από φόβο για τα χειρότερα», διασφαλί-ζοντάς του μια πολύτιμη κοινωνική βάση. Εκεί λογοδοτούσε η άτυπη εκεχειρία που κράτησε από την αρχή του πολέμου μέχρι πρόσφατα ανά-μεσα στον κυβερνητικό στρατό και το Ισλαμικό Κράτος. Η δεύτερη χρη-σιμότητα των τζιχαντιστών ήταν πως προτιμούσαν να πολεμούν τους άλ-λους αντικαθεστωτικούς αντάρτες. Και σήμερα πια, με τους τζιχαντιστές ισχυροποιημένους μέσα στις γραμ-μές των αντικαθεστωτικών, ο Άσαντ μπορεί να ισχυριστεί πως «πολεμά τρομοκράτες» σε ένα παράδειγμα αυτοεκπληρούμενης προφητείας.

Σήμερα, παντού αναβιώνει το δίπολο «δικτατορία (Άσαντ, Σίσι, μοναρχίες) ή τρομοκρατία και χάος (Ιράκ, Λιβύη)».

«Γόρδιος δεσμός»Ο αραβικός κόσμος βρίσκεται σε μια παρατεταμένη κρίση (που οδήγησε στην έκρηξη της επανα-στατικής διαδικασίας). Η ρήση του Γκράμσι για την «εποχή των τερά-των» όταν το παλιό πεθαίνει αλλά το νέο δεν μπορεί να γεννηθεί ται-ριάζει σε όσα συμβαίνουν. Όπως και η υπενθύμιση του Ζιλμπέρ Ασκάρ πως αν δεν αποδειχθεί σε βάθος χρόνου νικηφόρα η αραβική επανάσταση, υπάρχουν και άλλες εκβάσεις στην παρατεταμένη κρί-ση του αραβικού κόσμου, μία από τις οποίες είναι «η κατρακύλα στη βαρβαρότητα».

Αυτό το σενάριο δεν θα το απο-τρέψουν οι δυνάμεις που δημιούρ-γησαν το σημερινό χάος, δηλαδή τα αραβικά καθεστώτα ή οι ιμπεριαλι-στικές δυνάμεις. Μπορεί να αποτρα-πεί μόνο από τις ίδιες τις αραβικές μάζες, ξαναπιάνοντας το νήμα του 2011. Η νέα γενιά που ήρθε στο προ-σκήνιο τότε, ενώνοντας χριστιανούς και μουσουλμάνους στην πλατεία Ταχρίρ, φωνάζοντας «όλη η Συρία είναι ένα» στη Δαμασκό, δεν εξαφα-νίστηκε. Σήμερα είναι στριμωγμένη, αλλά δεν έχει εγκαταλείψει τις ιδέες που την κατέβασαν στο δρόμο το 2011. Αλλά για να φέρει σε πέρας «τη δουλειά» θα χρειαστεί να αποδειχτεί ικανή να χτίσει το «καινούργιο».

Φταίει το Ισλάμ;

Ο ι φρικαλεότητες που διαπράττουν οι μαχητές του Ισλαμικού Κράτους αναβιώνουν τη ρητορική για την

«εγγενή βία» του Ισλάμ, πράγμα το οποίο η «πολιτισμένη Δύση» έχει καθήκον να αντι-μετωπίσει. Είναι μια θεωρία που στηρίζει τις ρατσιστικές προκαταλήψεις, δίνει άλλοθι στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και συνεπώς διαι-ωνίζει το πρόβλημα του φονταμενταλισμού στον μουσουλμανικό κόσμο.

Στα κείμενα και στις παραδόσεις του Ισλάμ μπορεί να βρει κανείς -όπως και σε οποιαδήποτε θρησκεία- τις πιο αντιφατικές αναφορές.

Το Ισλάμ την περίοδο της άνθησης του χαλιφάτου βοήθησε την ανάπτυξη των επι-στημών και του πολιτισμού και σε αυτήν την περίοδο ακμής η συνύπαρξη και ο αλληλοσε-βασμός σουνιτών, σιιτών, Εβραίων, χριστια-νών κ.ά. ήταν ο κανόνας. Ήταν την ίδια εποχή που η χριστιανική Ευρώπη βυθιζόταν στη βαρβαρότητα. Ωστόσο, η ανάπτυξη του κα-πιταλισμού στην Ευρώπη, η αποικιοκρατία, το ρήμαγμα της «περιφέρειας» από τα ιμπερι-αλιστικά «κέντρα», αντέστρεψαν τους όρους. Η Δύση αναπτύχθηκε, ενώ κρατούσε την «Ανατολή» αιχμάλωτη στην οπισθοδρόμηση.

Πάντοτε στην ιστορία, τόσο ο τρόπος που «διάβαζαν» οι λαοί τα θρησκευτικά κείμενα όσο και ο τρόπος που τα «ερμήνευαν» οι άρ-χουσες τάξεις είχαν σχέση με την υλική πραγ-ματικότητα. Το σύγχρονο πολιτικό Ισλάμ έχει ακριβώς αυτήν τη λειτουργία. Χρησιμεύει ως ιδεολογικός μανδύας στη διεκδίκηση πραγ-ματικών λύσεων, στην αντιμετώπιση πραγ-ματικών προβλημάτων. Είτε στη μετριοπαθή του εκδοχή είτε στην ακραία, τζιχαντιστική. Απέναντι στην αποικιοκρατία και έπειτα στα δικτατορικά καθεστώτα, στις ιμπεριαλιστι-κές ραδιουργίες, στις πολεμικές επεμβάσεις, η «πολιτική» («το Ισλάμ είναι η λύση») αλλά και η «πολεμική» (τζιχάντ) πλευρά του Ισλάμ έγιναν ξανά επίκαιρες απαντήσεις, ιδιαίτερα μετά την αποτυχία άλλων ρευμάτων (αραβι-κός εθνικισμός, παραδοσιακή Αριστερά).

Δεν εμφανίστηκαν έξαφνα χιλιάδες άν-θρωποι πρόθυμοι να σκοτώσουν και να σκο-τωθούν «γιατί το είπε ο Προφήτης» ή «για τα ουρί του Παραδείσου». Χρειάστηκαν πολλά χρόνια εκμετάλλευσης, καταπίεσης και τα-πείνωσης –από την Παλαιστίνη στο Αφγανι-στάν κι από το Ιράκ στην Αλγερία. Οι καλύτε-ροι «στρατολόγοι» στις γραμμές της τζιχάντ βρίσκονται στην Ουάσινγκτον, στο Λονδίνο και το Παρίσι.

Είναι αυτοί που δεν αποκεφαλίζουν ή δεν εκτελούν (συχνά) εξ επαφής. Αλλά έχουν το τεχνολογικό πλεονέκτημα να ρημάζουν «με πολιτισμένο τρόπο, χωρίς να λερώνουν τα χέρια τους», πόλεις και χωριά με τα αερο-πλάνα, τις βόμβες φωσφόρου, τις ναπάλμ. Αυτοί που αφήνουν τους (Δυτικούς, χριστια-νούς, πολιτισμένους) φαντάρους τους να αποκτηνώνονται μέσα στην αγριότητα του πολέμου και να διαπράττουν εγκλήματα σαν αυτά του Ισλαμικού Κράτους: Μια μελέτη απομνημονευμάτων φαντάρων από το Βιετ-νάμ ή το Ιράκ αρκεί για να το δει κανείς αυτό.

Τη λύση θα δώσουν οι μάζες

Η αμερικανική υποχώρηση

10 ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ10 Σεπτέμβρη 2014

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ μέσα από την ανεξάρτητη δράση της εργατικής τάξηςΟι εργάτες δημιουργούν όλο τον πλούτο μέσα στον καπιταλισμό. Μια νέα κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση, ο σοσιαλισμός, μπορεί να δημιουργηθεί μόνο όταν οι εργάτες πάρουν συλλογικά στα χέρια τους τον έλεγχο όλου του κοινωνικού πλούτου και όταν προ-γραμματίσουν την παραγωγή και τη διανομή σύμφωνα με τις ανθρώπινες ανάγκες.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και όχι ρεφορμισμόΟ καπιταλισμός δεν παίρνει διορθώσεις. Πρέπει να ανα-τραπεί με την εργατική δράση. Δεν υπάρχει κοινοβου-λευτικός δρόμος προς μια τέτοια αλλαγή.

Το κοινοβούλιο, ο στρατός, η αστυνομία, η δικαιοσύνη, όλο το αστικό κράτος λειτουργεί για να προστατεύει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. H εργατική τάξη θα χρειαστεί το δικό της κράτος, στηριγμένο στην άμεση δημοκρατία, στα συμβούλια αντιπροσώπων απ’ τους χώρους δουλειάς, καθώς και στην εργατική πολιτοφυ-λακή.

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ και όχι «σοσιαλισμό σε μια χώρα» ή «σοσιαλισμό με εθνικά χρώματα»Η εμπειρία της Ρωσίας αποδεικνύει ότι ακόμα και μια νικηφόρα εργατική σοσιαλιστική επανάσταση, όπως ο Οχτώβρης του 1917, δεν μπορεί να επιβιώσει σε απο-μόνωση. Τα καθεστώτα της ΕΣΣΔ, μετά την επικράτηση του σταλινισμού, όπως και τα καθεστώτα της Κίνας και των άλλων ανατολικών χωρών ήταν ή είναι κρατικοί κα-πιταλισμοί, όπου η εκμετάλλευση και η καταπίεση της εργατικής τάξης δεν διαφέρει από τη Δύση. Γι’ αυτό υποστηρίζουμε τις εργατικές εξεγέρσεις ενάντια στη γραφειοκρατική άρχουσα τάξη αυτών των χωρών.

Υποστηρίζουμε, επίσης, όλα τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα που αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική καταπί-εση. H δύναμη που θα τσακίσει τελειωτικά τον ιμπερια-λισμό είναι η ενότητα της εργατικής τάξης σε διεθνή κλί-μακα, από τη Nέα Yόρκη ώς τη Σεούλ και από το Λονδίνο ώς το Σάο Πάολο.

Aντιπαλεύουμε κάθε μορφή σοβινισμού, ρατσισμού ή σεξιστικών διακρίσεων που απειλεί να διασπάσει τους εργάτες.

Aπέναντι στην αντιτουρκική πολεμοκαπηλία της «δικής μας» άρχουσας τάξης, υποστηρίζουμε το σύνθημα Έλ-ληνες και Tούρκοι εργάτες ενωμένοι.

Eίμαστε αντίθετοι στην καταπίεση των μειονοτήτων στη Θράκη και τη Mακεδονία και στα μέτρα αστυνό-μευσης των μεταναστών.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ της εργατικής πρωτοπορίαςH εργατική τάξη μπορεί να απελευθερώσει τον εαυτό της και όλους τους καταπιεσμένους μέσα από τη δική της δράση. Για να κερδηθούν όλα τα κομμάτια της τά-ξης σ΄ αυτήν την πάλη είναι απαραίτητο να οργανωθούν τα πιο ξεκάθαρα και μαχητικά τμήματα σε ένα επανα-στατικό σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα. Ένα τέτοιο κόμ-μα μπορεί να πείθει τους εργάτες για την επαναστατική προοπτική, παρεμβαίνοντας στους μαζικούς αγώνες. Eίμαστε αντίθετοι σε κάθε αντίληψη υποκατάστασης της τάξης, απ’ όπου και αν προέρχεται.

• ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: «ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ», Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία • ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: Αντώνης Νταβανέλλος • ΕΚΤΥΠΩΣΗ: ΧΕΛΙΟΣ-ΠΡΕΣ Α.Β.Ε.Ε. • ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Κλαζομενών 1-3, Τ.Κ. 10440 ΑΘΗΝΑ • EΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: τηλ: 210-3306286, e-mail: sidaxi@dea.org.gr, Fax: 210-3303566

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ: • Εξάμηνη 30 ευρώ • Ετήσια 60 ευρώ • Εξωτερικού 70 ευρώ • Μπορείτε να καταθέσετε τη συνδρομή σας στο λογαριασμό 081/757379-00 της Εθνικής Τράπεζας.

Θα μας βρείτε στις Οργανώσεις Μελών του ΣΥΡΙΖΑ

Την Πέμπτη 11/9, η ΠΟΕ-ΟΤΑ αποφάσισε πανελλαδική στάση εργασίας, από τις 11.30 το πρωί μέχρι το τέλος του ωραρίου της πρωινής βάρδιας, για να εκφρά-σει την καθολική της αντίθεση στον «επανέλεγχο» μετατροπής των Συμβάσεων από Ορισμένου Χρόνου ή Έργου σε Αορίστου Χρόνου, που θα αποτελέσει μό-νιμη δεξαμενή απολύσεων ερ-γαζομένων. Στις 12:00 θα πραγ-ματοποιηθεί συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το υπουρ-γείο Διοικητικής Μεταρρύθμι-σης (Βασ. Σοφίας 15 - Αθήνα) και θα ακολουθήσει πορεία στο Σώμα Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης (Λεωφ. Συγ-γρού 60).

Το Free Salonika Day είναι μια προσπάθεια συντονισμού των κινημάτων, των συλλογικοτήτων και των πολιτών της Θεσσαλο-νίκης που αντιστέκονται. Η ιδέα είναι απλή, την Παρασκευή 12/9 θα συγκεντρωθούν σε διάφορα σημεία της παραλίας (από τις Ομπρέλες μέχρι και το λιμάνι) σχηματίζοντας μια ανθρώπινη αλυσίδα αντίστασης, αλληλεγγύ-ης και πολιτισμού. Όλη η δράση θα συνοδεύεται και από διάφορα καλλιτεχνικά δρώμενα από ομά-δες της πόλης.

Tο Σάββατο 13/9, στις 12:00, στην πλατεία Αγ. Δημητρίου στους Αμπελοκήπους, κάτοικοι,

φορείς και συλλογικότητες της περιοχής καλούν σε συγκέντρω-ση διαμαρτυρίας ενάντια στη δο-λοφονική επίθεση στα Προσφυ-γικά της Λ. Αλεξάνδρας πριν από λίγο καιρό, όταν ομάδα νεοναζί μαχαίρωσε με 12 μαχαιριές τον Ιρανό πρόσφυγα Askhan Najafi.

Στις 13 Σεπτέμβρη ο Αντιφα-σιστικός Συντονισμός Συλλογι-κοτήτων διοργανώνει μέσα στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος μέρα αντιφασισμού. Στις 6.30 θα ξεκινήσει συζήτηση με θέμα: «Τα αίτια της έξαρσης του φασιστικού φαινομένου – Tρόποι και μορφές δράσης για να ξεριζώσουμε τους ναζί από τους εργασιακούς χώρους, τα σχολεία και τις γειτονιές μας». Θα ακολουθήσει συναυλία με συγκροτήματα rock – hip hop.

Το Σάββατο 20 και Κυριακή 21/9, προφεστιβαλική εκδήλωση της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ Ανατολικής Αθή-νας στο Βύρωνα, στην πλατεία Ταπητουργείου. Κεντρική πολιτι-κή εκδήλωση, την πρώτη μέρα, με ομιλητές τους Π. Λαφαζάνη (κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος ΣΥΡΙΖΑ), Α. Κατοπόδη (δήμαρχος Βύρωνα) και Εύη Αποστολάκη (πε-ριφερειακή σύμβουλος Αττικής). Θα ακολουθήσει ρεμπέτικο γλέ-ντι. Την επόμενη μέρα εκδήλωση με θέμα «Φασισμός και γήπεδα» και συναυλία χιπ χοπ. Το κεντρικό φεστιβάλ της Ν. ΣΥΡΙΖΑ θα πραγ-ματοποιηθεί στις 2, 3, 4, 5 Οκτώ-βρη στην Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου, με κεντρικό σύνθημα: Στους δρόμους της ανατροπής σμιλεύουμε το μέλλον!

Η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά παλεύει για:

Επικοινωνήστε μαζί μας:•Α ΑΘΗΝΑΣ: 6957500105 •ΔΥΤΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6986294964

•ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6942533310

•ΒΟΡΕΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6972036692 •ΝΟΤΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6945754555

•ΠΕΙΡΑΙΑΣ: 6948100218 •ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ: 6939014803

•ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 6972878820 •ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: 6972814199

•ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: 6973235894 •ΚΡΗΤΗ: 6976332197

•ΚΥΚΛΑΔΕΣ: 6945077461 •ΚΥΠΡΟΣ: 0035-796554166

......................................... ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

Α΄ ΑΘΗΝΑΣ: Εξάρχεια 6977275054 Πλατεία Βικτωρίας 6907856793 Σεπόλια-Κολωνός 6973009630 Πετράλωνα-Θησείο 6974018716 Παγκράτι 6973344350 Γκύζη 6973005569 Αμπελόκηποι 6943043309

ΒΟΡΕΙΑ ΑΘΗΝΑ: Ν. Φιλαδέλφεια 6976394520 Ηράκλειο 6945498732 Ν. Ιωνία 6972036692 Μελίσσια-Πεντέλη 6974972217 Βριλήσσια 6948429227Αγ. Παρασκευή 6974843109

ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ: 1ο Δημοτικό Διαμέρισμα Περιστερίου 6984516774 2ο Δημοτικό Διαμέρισμα Περιστερίου 6932045320 3ο Δημοτικό Διαμέρισμα Περιστερίου 6982164101 Άγιοι Ανάργυροι 6998466952 Αιγάλεω 6986294964 Χαϊδάρι 6945542335

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΘΗΝΑ: Βύρωνας 6972318747 Ζωγράφου 6937271330

ΝΟΤΙΑ ΑΘΗΝΑ: Γλυφάδα 6945754555 Άλιμος 6932566460Καλλιθέα 6972256055Ν. Σμύρνη 6972098143

ΠΕΙΡΑΙΑΣ: Νίκαια 6948418381Κορυδαλλός 6948100218 Κερατσίνι 6975847329 Σαλαμίνα 6973376378

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ: Λαυρεωτική 6939014803Βούλα-Βάρη-Βουλιαγμένη 6948o00171 Παιανία-Γλυκά Νερά 6974428095

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ-ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ:

Κέντρο 6976579448 5ο Δημοτικό Διαμέρισμα 6941457878 Νεάπολης-Συκεών 6942552216 Δέλτα (Σίνδος) 6946535858Χαλκηδόνα (Κουφάλια) 6984419742

ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: Πάτρα (Κέντρο) 6982605384Παραλία Πάτρας 6974977186 Αγ. Σοφία-Αγυιά 6943968839 Αγρίνιο 6974473540

ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΣΟΣ: Καλαμάτα 6936018810 Κορώνη 6932422501

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: Λοκρίδα (Αταλάντη) 6977096663 Λιβαδειά 6977684563 Φωκίδα (Άμφισσα-Ιτέα) 6973607585 Λαμία 6973344352

ΗΠΕΙΡΟΣ: Ιωάννινα 6945704488Πρέβεζα 6932567576

ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: Κοζάνη 6982831776 Εορδαία (Πτολεμαΐδα) 6972814199Φλώρινα 6944548787

ΚΡΗΤΗ: Ηράκλειο 6949895565 Αγ. Ιωάννης Ηρακλείου 6944916915 Ρέθυμνο 69799225065

ΚΥΚΛΑΔΕΣ: Σύρος 6974169215 Νάξος 6947619631

ΕΡΓΑΤΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ:

ΑΤΤΙΚΗ: Νοσοκομείο «Γεννηματάς» 6977072458 Νοσοκομείο «Αλεξάνδρα» 6946950764 Νοσ. Ασκληπιείο 6936604279 Νοσ. Νίκαιας 6972910336 Ψ.Ν.Α. 6944417885 Νοσ «Σωτηρία» 6984067690Νοσοκομείο «Έλενα Βενιζέλου» 6909173945 Ασφ/κά Ταμεία 6974701829ΥΠΑΑΤ 6945754555Εκπαιδευτικοί Νότιας Αθήνας 6973223771 Χρηματοπιστωτικός-«Ενοικιαζόμενοι» ΕΤΕ 6976855566Αερομεταφορών 6982164101

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Νοσ. ΑΧΕΠΑ 6973972804 Νοσ. «Γεννηματάς» 6977029532 Εκπαιδευτικοί 6972167133

ΚΥΠΡΟΣ: 0035-796554166

ανάλυση • 11ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ10 Σεπτέμβρη 2014

Της Κατερίνας Παρδάλη

Ο ιός Έμπολα ανακαλύφθη-κε το 1976. Τα συμπτώ-ματά του είναι πονοκέ-

φαλος, εμετός, διάρροια και –το πιο χαρακτηριστικό– ακατάσχετη αιμορραγία, εσωτερική και εξω-τερική (από μάτια, στόμα, μύτη κ.λπ.). Ο ιός χτυπάει το ανοσοποιη-τικό σύστημα των ανθρώπων. Προ-σβάλλει τα κύτταρα που θα εντό-πιζαν και θα εξολόθρευαν τους «εισβολείς» στον οργανισμό και τα στρέφει ενάντια στον ίδιο τον ορ-γανισμό. Επιτίθεται στα αιμοφόρα αγγεία καταστρέφοντάς τα, αλλά και στα όργανα.

Ο Έμπολα δεν μεταδίδεται από τον αέρα (όπως π.χ. η γρί-πη), αλλά μόνο από τα σωματικά υγρά, όπως αίμα, σάλιο, σπέρμα, ούρα. Αυτό τον καθιστά δύσκολα διαδιδόμενο από άνθρωπο σε άν-θρωπο. Έτσι τα θύματά του στο παρελθόν ήταν λίγα.

Φέτος, όμως, η έκρηξη του ιού στην Δυτική Αφρική είναι η πιο εκτεταμένη και η πιο θανα-τηφόρα στην ιστορία του. Στις 5 Σεπτέμβρη ο Παγκόσμιος Οργα-νισμός Υγείας (ΠΟΥ) ανακοίνωσε ότι 2.097 θάνατοι σε 3.944 προ-σβεβλημένους/ες δηλώθηκαν σε Λιβερία, Γουινέα και Σιέρα Λεόνε. Στη Νιγηρία δηλώθηκαν 28 κρού-σματα με 8 νεκρούς.

Δεν υπάρχει αυτήν τη στιγμή θεραπεία ή εμβόλιο για τον Έμπο-λα. Διαβάσαμε για το Zmapp, ένα φάρμακο σε πειραματικό στάδιο που επιτράπηκε εσπευσμένα η χορήγησή του, θεράπευσε ήδη δυο Αμερικανούς γιατρούς και έχει καλή επίδοση στους πιθή-κους. Όμως τα ελάχιστα αποθέ-ματα που υπήρχαν εξαντλήθη-καν ήδη. Άλλα «φάρμακα» που προσπαθούν να πλασάρουν στην Αφρική οι εταιρείες, όπως το Nano Silver (που χρησιμοποιείται για την απολύμανση τροφών), δεν έχουν αποδείξει καμιά ικανότητα να χτυπήσουν τη νόσο. Οπότε, ή θα χτυπήσουν κέρδη ή θα χτυ-πήσουν δωρεάν ανθρώπινα πει-ραματόζωα πατώντας πάνω στην απελπισία των ανθρώπων στη Δ. Αφρική. Και βέβαια, δεν θα χορη-γηθούν ποτέ σε λευκό Δυτικό.

Μπορεί να γίνει κάτι;Οι προηγούμενες εμφανίσεις του ιού είχαν λίγα θύματα και αυτά ανάμεσα στον φτωχό αγροτικό πληθυσμό. Σήμερα που χιλιάδες φτωχοί έχουν στοιβαχτεί στην κυριολεξία στις παραγκουπόλεις των μεγάλων πόλεων της Αφρι-κής, η δυνατότητα μετάδοσης –με τη βοήθεια της ανύπαρκτης δημόσιας περίθαλψης– μεγάλω-σε. Επίσης, η έρευνα για εμβόλιο ή για θεραπεία της νόσου δεν προχώρησε, αφού δεν ήταν κερ-δοφόρα για τις μεγάλες φαρμα-κευτικές εταιρείες. «Η επιδημία Έμπολα δεν είναι παρά η αντανά-κλαση της υγειονομικής κρίσης στην Αφρική λόγω των μεγάλων

ελλείψεων σε προσωπικό, εξοπλι-σμό και φάρμακα, που θα μπο-ρούσαν να προστατεύσουν τους πληθυσμούς ιδίως των περιοχών που ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας», σημειώνει ο καθηγη-τής της Ιατρικής Σχολής του Χάρ-βαρντ, Πολ Φάρμερ.

Πράγματι, όπως μας πληρο-φορούν επιστήμονες παγκόσμια, αλλά και εδώ στην Ελλάδα το ΚΕ-ΕΛΠΝΟ (Ευρωπαϊκό Κέντρο Πρό-ληψης και Ελέγχου Νόσων):

Ο ιός Έμπολα σκοτώνεται εύκο-λα με σαπούνι, χλωρίνη, το φως του ήλιου ή το στέγνωμα. Αν τα ρούχα μολυνθούν με υγρά, μπο-ρούν να απολυμανθούν πλένο-ντάς τα στο πλυντήριο.

Ο ιός Έμπολα δεν επιζεί για με-γάλο χρονικό διάστημα σε επιφά-νειες που είναι εκτεθειμένες στον ήλιο ή έχουν στεγνώσει. Ο κίνδυ-νος να εκτεθείτε στον ιό Έμπολα είναι εξαιρετικά χαμηλός. Δεν κιν-δυνεύετε να μολυνθείτε με τον ιό Έμπολα ανταλλάσσοντας χρήματα ή αγαθά ή κολυμπώντας σε πισίνα.

Ο ιός Έμπολα δεν μεταδίδεται από τα κουνούπια.

Ο κίνδυνος μόλυνσης εξουδε-τερώνεται λαμβάνοντας τα ακό-

λουθα προληπτικά μέτρα: απο-φυγή άμεσης επαφής με το αίμα ή τα σωματικά υγρά ασθενούς ή ατόμου που έχει αποβιώσει κα-θώς και με αντικείμενα που μπο-ρεί να έχουν μολυνθεί, αποφυγή απευθείας επαφής με άγρια ζώα και την κατανάλωση κρέατος θη-ραμάτων, αποφυγή της σεξουα-λικής επαφής χωρίς προφυλάξεις.

Δεν φαίνονται δύσκολα ή ακριβά όλα τα παραπάνω. Ούτε η εξασφά-λιση χώρων στα νοσοκομεία που να απομονώνουν τους ανθρώπους που νοσούν, για να σταματήσει η διάδοση της νόσου. Κι όμως, για τα φτωχά κράτη της Δ. Αφρικής και για τα καταρρέοντα συστήματα δη-μόσιας υγείας τους είναι ανέφικτα.

Στη Γουινέα αντιστοιχεί ένας γιατρός σε κάθε 10.000 κατοί-κους. Στη Σιέρα Λεόνε υπάρχουν μόνο 200 γιατροί για τα 6 εκατομ-μύρια των κατοίκων της! Βασική υγειονομική προστασία, όπως γάντια μίας χρήσης και απολυμα-σμένες βελόνες για τα εμβόλια, δεν υπάρχει στα νοσοκομεία, με αποτέλεσμα να νοσούν και πεθαί-νουν και από το (ελάχιστο) νοση-λευτικό προσωπικό.

Ο Έμπολα είναι θανατηφόρος ιός. Αλλά δεν είναι αυτός η κύ-

ρια αιτία για τους περισσότερους από τους θανάτους. Το ποσοστό των πληγέντων που πεθαίνει θα μπορούσε αντί να είναι κοντά στο 80% να είναι στο 10%.

Αν ένας αγρότης ή βοσκός μπο-ρούσε να πλύνει τα χέρια του με νερό και σαπούνι μετά την επαφή του με τα ζώα, αυτό θα ήταν αρκε-τό για τη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων να εμποδίσει τη μετάδοση του ιού. Αν υπήρχε η δυνατότητα στοιχειώδους απολύ-μανσης, επίσης. Όμως μιλάμε για χώρες όπου εκατοντάδες χιλιάδες δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό. Ούτε τους περνάει από το νου να πλένουν καθημερινά τα χέ-ρια, τα ρούχα ή τα σπίτια τους...

Επίσης, βασική βοήθεια για τους ασθενείς ώστε να αυξήσουν την πιθανότητα επιβίωσής τους υπάρχει με αντιπηκτικά αίματος και υγρά με γλυκόζη (ενέσιμα). Αλλά ούτε αυτά παρέχονται στη φτωχή πλειονότητα των Δυτικοα-φρικανών.

ΡατσισμόςΗ έξαρση του ιού σήμανε και έξαρ-ση του ρατσισμού σε πολλές περι-πτώσεις. Το Fox News στις ΗΠΑ χαρακτήριζε την έξαρση του ιού

Έμπολα στη Δ. Αφρική ως «απει-λή» για την Αμερική. Διάφορα πρωτοσέλιδα στον Τύπο μιλούσαν για θανατηφόρες «ξένες» ασθένει-ες που είναι εν δυνάμει μεγάλες απειλές για τη χώρα. Ακροδεξιές φωνές στις ΗΠΑ ζητούσαν να στα-ματήσουν οι πτήσεις από και προς τις χώρες τις Δυτικής Αφρικής που πλήττονται, αδιαφορώντας αν αυτό θα απέκλειε κάθε πιθανή βοήθεια και θα κόστιζε περισσό-τερους θανάτους. Τρομοκράτηση του πληθυσμού υπήρχε και από τα βρετανικά ΜΜΕ.

Από την άλλη, όλες/οι θυμό-μαστε την ανατριχιαστική δήλω-ση «Ο κύριος Έμπολα μπορεί να λύσει το πρόβλημα μέσα σε τρεις μήνες» που έκανε στους δημοσι-ογράφους ο Λε Πεν, πατέρας της Μαρίν Λε Πεν, σε κοκτέιλ πάρτι πριν από την εκλογική συγκέ-ντρωση του Εθνικού Μετώπου στη Μασσαλία, αναφερόμενος στην «πληθυσμιακή έκρηξη» πα-γκοσμίως.

Για πολλούς αναλυτές, ακόμα και γιατρούς ή σχετιζόμενους με τα συστήματα υγείας, η ασθένεια δεν θα μπορούσε να χτυπήσει με αυτή την ένταση λευκούς στη Δύση, και δεν θα αφηνόταν να διαδοθεί.

Θυμίζοντας δυστοπική ταινία, οι Αρχές της Λιβερίας αποκλείουν πυκνοκατοικημένη φτωχογειτονιά της πρωτεύουσας που είχε κάποια κρούσματα. Η καραντίνα ολόκληρων πληθυσμών ως μέσο αποτροπής της εξάπλωσης του ιού έχει δεχτεί πυρά από επιστήμονες ως αναποτελεσματική, που γυρίζει «μπούμερανγκ». Όπως σημειώνεται σε σχετικό άρθρο, «οι επιδημίες δεν αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά όταν ο πληθυσμός αισθάνεται πως διεξάγεται ένας πόλεμος εναντίον του και όχι ένας πόλεμος ενάντια στον ιό που τον απειλεί».

Οι εταιρείες κερδοσκοπούν, οι φτωχοί στην Αφρική πεθαίνουν

Η φτώχεια και ο ρατσισμός «μεταδίδουν» τον Έμπολα

Σε μια κοινωνία που δεν θα βασιζόταν στο κυνήγι του μέ-γιστου κέρδους, αν οι μεγάλες φαρμακευτικές αρνούνταν να παραγάγουν φάρμακα για «μη κερδοφόρες» ασθένειες όπως ο Έμπολα ενώ παράγουν δεκά-δες κερδοφόρα φάρμακα (π.χ. για την πίεση, που θα έφτανε ένα και καλό), θα αναλάμβανε το κράτος να τις εθνικοποιήσει, επιτρέποντας τα έσοδα από τις κερδοφόρες θεραπείες να εξι-σορροπήσουν τα έξοδα για την έρευνα, την ανάπτυξη και την παραγωγή των μη κερδοφόρων θεραπειών.

Επίσης, αντί τα δισεκατομμύ-ρια να δίνονται σε έρευνες για χημικά όπλα ή για την «επανα-προώθηση» μεταναστών, θα μπορούσαν να δοθούν στην

ανακάλυψη εμβολίων και θερα-πειών. Όχι μόνο για τον Έμπολα, που έχει γίνει φέτος «φίρμα» στα ΜΜΕ, αλλά και για τις άλ-λες, πολύ πιο μαζικές και θα-νατηφόρες ασθένειες που χτυ-πούν την Αφρική και γενικά τον παγκόσμιο φτωχό «Νότο». Για παράδειγμα, η ελονοσία (μα-λάρια) κοστίζει πολλές χιλιάδες νεκρούς κάθε χρόνο. Το 2010 υπήρχαν 655.000 θάνατοι από ελονοσία, με το 91% από αυτούς στην Αφρική και το 85% να είναι παιδιά κάτω των 5 χρόνων. Η ελονοσία στη Δύση έχει αντιμε-τωπιστεί. Αλλά εκεί η «αγορά» (δηλαδή ο καπιταλισμός και οι φαρμακευτικές του εταιρείες) φαίνεται ότι δεν έχουν αρκετό κέρδος ή άλλο κίνητρο για να τη θεραπεύσουν. Επίσης, ξέχασαν

και τα «παιδάκια της Αφρικής που πεινάνε και πεθαίνουν», ένα σλόγκαν με το οποίο μας βομ-βάρδιζαν στο παρελθόν για να αισθανόμαστε ευγνωμοσύνη που εμείς –στον δυτικό καπιτα-λισμό– δεν πεινάμε. Ίσως γιατί από την κρίση και μετά και οι φτωχοί στη Δύση (και στην Ελ-λάδα) πεινάνε.

Κλείνοντας, παραθέτουμε τη δήλωση που έκανε ο John Ashton, πρόεδρος της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Ηνωμέ-νου Βασιλείου, που δεν μπορεί να κατηγορηθεί για αριστερι-στής. Ο Ashton έγραψε ένα καυστικό άρθρο γνώμης στον «Independent» της Κυριακής 3 Αυγούστου. Εκεί τονίζει συμπε-ρασματικά: «Το σκάνδαλο της απροθυμίας της φαρμακευτι-

κής βιομηχανίας να επενδύσει στην έρευνα και να παραγάγει φάρμακα και εμβόλια, πράγμα που αρνούνται να κάνουν επει-δή τα νούμερα είναι κατά τη γνώμη τους πολύ μικρά και δεν δικαιολογούν την επένδυση, αποτελεί την ηθική χρεοκοπία του καπιταλισμού που λειτουρ-γεί στο κενό ενός ηθικού και και κοινωνικού πλαισίου».

Ο καπιταλισμός δεν θεραπεύει, σκοτώνει

12 • διεθνή ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ10 Σεπτέμβρη 2014

Νευρική κρίση στο Κίεβο από την υποχώρηση Ποροσένκο

Του Πέτρου Τσάγκαρη

Η  εύθραυστη εκεχειρία που συμφωνήθηκε στις 5 Σε-πτεμβρίου στο Μινσκ,

μπορεί να μη διατηρηθεί, ωστόσο «φωτογράφισε» το συσχετισμό δυνάμεων που είχε διαμορφω-θεί εκείνη τη στιγμή. Ο Ουκρα-νός πρόεδρος Ποροσένκο είχε υποσχεθεί να επιτύχει οριστική νίκη εντός εβδομάδων από τότε που ανέλαβε τη διακυβέρνηση. Σχεδίαζε να καταλάβει τόσο το Λουγκάνσκ όσο και το Ντονέτσκ μέχρι τα τέλη Αυγούστου ώστε να συμπέσει με την εθνική γιορτή της ανεξαρτητοποίησης από την ΕΣΣΔ. Αυτό μαρτυρά η ένταση των επιθέσεων τους προηγού-μενους μήνες και οι αδιάκριτοι βομβαρδισμοί που οδήγησαν σε μαζικούς θανάτους αμάχων.

Ωστόσο, την κρίσιμη στιγμή η βοήθεια που ήρθε πίσω από τα σύνορα, αντέστρεψε την κα-τάσταση: χιλιάδες Ουκρανοί στρατιώτες περικυκλώθηκαν και εξουδετερώθηκαν, ενώ άλλες μονάδες του στρατού τράπηκαν σε σχεδόν άτακτη υποχώρηση (ταυτόχρονα συνεχίστηκε και το μεγάλο κύμα λιποταξιών από τις τάξεις του επίσημου στρατού). Η κατάληψη, εκ μέρους των αυτονομιστών, των αεροδρομί-ων του Λουγκάνσκ (και πιθανώς και του Ντονέτσκ) και, κυρίως, η επέλαση προς τη Μαριούπο-λη ολοκλήρωσαν μια καταστρο-φική εικόνα για τις ουκρανικές δυνάμεις. Συνολικά, οι νεκροί, οι τραυματίες και οι λιποτάκτες του ουκρανικού στρατού μπορεί να ξεπερνούν τις 15.000.

ΣυμφωνίαΈτσι ο Ποροσένκο σύρθηκε –πι-θανόν πιεζόμενος από Ουκρα-νούς ολιγάρχες που συνεχίζουν να παλατζάρουν μεταξύ Δύσης και Ρωσίας αλλά και από τη Γερμα-

νία– σε έναν προσωρινό συμβιβα-σμό υπό τους όρους των ανταρ-τών και της Μόσχας: Κατ’ αρχάς στο Μινσκ βρέθηκαν και διαπραγ-ματεύτηκαν με την ουκρανική αντιπροσωπεία, ο πρωθυπουργός και ο αναπληρωτής πρωθυπουρ-γός της «Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ», Ολ. Ζαχαρτσένκο και Α. Πούργκιν αντίστοιχα, καθώς και άλλο ένα ηγετικό στέλεχος των αυτονομιστών, ο Ι. Πλοτνί-τσκι. Κι όμως λίγους μήνες πριν οι ηγέτες του Κιέβου διαμήνυαν με κάθε τρόπο ότι δεν συζητούν με τρομοκράτες, όπως ονόμαζαν την ηγεσία των αυτονομιστών! Ο Ποροσένκο ταπεινώθηκε πε-ραιτέρω λίγες ώρες πριν από τη συμφωνία του Μινσκ, όταν το γραφείο Τύπου του αναγκάστηκε να διορθώσει την αρχική ανακοί-νωση για επίτευξη τηλεφωνικής συμφωνίας με τον Πούτιν, ύστε-ρα από απαίτηση του Κρεμλίνου, το οποίο ήθελε τέτοια διατύπωση ώστε να είναι ξεκάθαρο ότι η Ρω-σία δεν μετέχει στη σύρραξη.

Ο ίδιος ο Ποροσένκο ανακοί-νωσε τα 12 σημεία της συμφωνίας για την εκεχειρία, τα οποία μεταξύ άλλων περιλαμβάνουν σχεδόν όλα όσα ζητούσαν οι αυτονομιστές: Αναγνώριση οικονομικής αυτο-τέλειας για το Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ με αποκέντρωση των εξουσιών, καθώς και αναγνώρι-ση της ρωσικής γλώσσας και των ρωσικών εθίμων. Δέχθηκε επίσης απομάκρυνση των βαριών όπλων και τη διάνοιξη διαδρόμων για τη διέλευση ανθρωπιστικής βοήθει-ας. Επίσης την αποστολή διεθνών παρατηρητών για την τήρηση της εκεχειρίας, ενώ τέλος συμφωνή-θηκε και η ανταλλαγή αιχμαλώτων.

Η ΡωσίαΗ αντιστροφή της κατάστασης στο στρατιωτικό πεδίο δεν ήρθε μόνο από την αποφασιστικότητα των αυτονομιστών. Κυρίως προέκυψε από τη ρωσική βοήθεια. Εκτός από τα βαριά όπλα που η Μόσχα προ-μηθεύει στους αντάρτες, στην Α.

Ουκρανία υπάρχουν χιλιάδες Ρώ-σοι στρατιώτες των επίλεκτων μο-νάδων. Η ρωσική ΜΚΟ «Επιτροπή Μητέρων των Ρώσων Στρατιωτών» εκτιμά ότι συνολικά έχουν σταλεί εκεί 15.000 Ρώσοι στρατιώτες. Ο ίδιος ο Ζαχαρτσένκο παραδέχθηκε στα τέλη Αυγούστου ότι στην περι-οχή του δρούσαν από την έναρξη των εχθροπραξιών 3.000-4.000 ένοπλοι από τη Ρωσία. Η δικαιο-λογία που έδωσε ο ίδιος (ότι πρό-κειται για Ρώσους στρατιωτικούς που προτίμησαν να μην κάνουν διακοπές και να πολεμήσουν στο πλευρό των εξεγερμένων στην Α. Ουκρανία) μόνο γέλιο μπορεί να προκαλέσει.

Εκτός από αυτούς, μεταξύ των ανταρτών περιλαμβάνονται και φασίστες από τη Ρωσία: Σύμφω-να με τον «Ριζοσπάστη», η ναζι-στική οργάνωση «Ρωσική Εθνι-κή Ενότητα» υποστηρίζει πως έχει αποστείλει 200 ενόπλους, ενώ ενόπλους έχουν αποστείλει

και η «Μαύρη Εκατονταρχία», ο «Ρωσικός Ορθόδοξος Στρατός» κ.ά. (Παρά την αναντίρρητη αυτή πραγματικότητα, προσωπικότη-τες της Αριστεράς στη Ρωσία, εξαιτίας της χρόνιας απομόνω-σής τους από τις ευρύτερες λαϊ-κές μάζες, φαντασιώνονται τώρα κοινωνική εξέγερση στην Α. Ου-κρανία, ενώ αντίθετα θα έπρεπε να βλέπουν ως μόνη ελπίδα το μικρό αλλά υπαρκτό αντιπολεμι-κό κίνημα στη Ρωσία.)

ΠροοπτικέςΣε κάθε περίπτωση η εκεχειρία είναι πολύ δύσκολο να διατηρη-θεί και ακόμη πιο δύσκολο να τηρηθούν τα συμφωνηθέντα, κυρίως γιατί ο Ποροσένκο δεν μπορεί να επιβιώσει πολιτικά αν προσπαθήσει να υλοποιήσει τις παραχωρήσεις στις οποίες προ-έβη, ειδικά αν αυτό εμφανίζεται να συμβαίνει κάτω από συνθήκες στρατιωτικής νίκης των αυτονο-μιστών. Οι ακροδεξιοί σύμμαχοί του στο Κίεβο, οι Ουκρανοί ολι-γάρχες που εκτέθηκαν αλλάζο-ντας στρατόπεδο (από το ρωσικό στο δυτικό), αλλά και τα γεράκια του ΝΑΤΟ δεν θα είναι καθόλου ευχαριστημένοι. Ήδη ο προσω-ρινός πρωθυπουργός Α. Γιάτσε-νιουκ δήλωσε ότι το ειρηνευτικό σχέδιο έπρεπε να περιλαμβάνει «απόσυρση των ρωσικών δυνάμε-ων και των Ρώσων κακοποιών και τρομοκρατών και αποκατάσταση των συνόρων της Ουκρανίας με τη Ρωσία», όροι που φυσικά δεν συμφωνήθηκαν. Ο Γιάτσενιουκ έχει μάλιστα εξαγγείλει –κατά τα πρότυπα του Ισραήλ– τη δη-μιουργία ενός τείχους μήκους 2.000 χλμ. με ηλεκτροφόρα σύρ-ματα και ναρκοπέδια κατά μήκος των συνόρων με τη Ρωσία, προϋ-πολογισμού 100 εκατ. ευρώ! Την ίδια στιγμή που το ΔΝΤ επιβάλλει τη γνωστή σε μας αιματηρή λιτό-τητα στο λαό της Ουκρανίας…

Εύθραυστη εκεχειρία, πολεμικές ιαχές από το ΝΑΤΟ

Ο Ομπάμα, ο Βρετανός Κά-μερον και ο Δανός γραμμα-τέας του ΝΑΤΟ Ράσμου-

σεν θέλουν ακραία ρήξη. Πίεσαν την ΕΕ για να επιβάλει περαιτέρω κυρώ-σεις προς τη Μόσχα, αυτήν τη φορά βάζοντας στο στόχαστρο τις τρεις μεγαλύτερες ρωσικές κρατικές εταιρείες φυσικού αερίου (Rosneft, Gazprom Neft και Transneft). Η ΕΕ τελικά υιοθέτησε τις κυρώσεις με την αίρεση της τήρησης της εκεχει-ρίας στην Ουκρανία. Αν τελικά επι-βληθούν οι κυρώσεις, τότε η Ρωσία θα πληγεί σοβαρά, καθώς θα χάσει 4,5 δισ. ευρώ από τα έσοδα για κάθε μήνα του εμπάργκο, οδηγώντας τον κρατικό προϋπολογισμό σε πραγ-ματική κατάρρευση –τουλάχιστον μέχρι το 2020 όταν θα αρχίσει να λειτουργεί ο αγωγός που θα στέλ-νει αέριο στην Κίνα. Και δεν είναι μόνον οι μελλοντικές συνέπειες. Ήδη, λόγω των κυρώσεων, στην Α. Πετρούπολη οι τιμές του κρέατος

έχουν αυξηθεί κατά 23% και σε άλλα τρόφιμα κατά 70%.

Τα γεράκια του ΝΑΤΟ πιέζουν και για περαιτέρω στρατιωτικοποίηση γύρω από τα δυτικά σύνορα της Ρω-σίας. Σχετικές πολεμοχαρείς απο-φάσεις ελήφθησαν στο Νιούπορτ. Τα κοινά γυμνάσια του πολεμικού ναυτικού των ΗΠΑ και της Ουκρα-νίας στη Μαύρη Θάλασσα απειλούν κυριολεκτικά την ειρήνη όλου του πλανήτη. Η δε οδηγία για αύξηση των πολεμικών δαπανών στο 2% του ΑΕΠ κάθε χώρας-μέλους είναι ενδεικτική των προθέσεων.

Ωστόσο οι υπόλοιπες ποσοτικές κινήσεις που αποφασίστηκαν ήταν αναιμικές: Η δημιουργία της «Δύ-ναμης Ταχείας Αντίδρασης» και το συνακόλουθο σχέδιο για ανάπτυξη 4.000 στρατιωτών στις χώρες-μέλη που συνορεύουν με τη Ρωσία, κα-θώς και το αστείο ποσό των 15 εκατ. ευρώ για οικονομική ενίσχυση του ουκρανικού στρατού, δεν αποτε-

λούν παρά επικοινωνιακά τερτίπια στην προσπάθεια ανύψωσης του ηθικού των ηγετών των χωρών-με-λών του ΝΑΤΟ στην Α. Ευρώπη.

Οι αποφάσεις είναι διστακτικές γιατί οι δυτικοί ιμπεριαλιστές έχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ τους, όσον αφορά τις προθέσεις για ρήξη των σχέσεων με τη Ρωσία. Η εξάρ-τηση χωρών, όπως η Γερμανία, από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες οδηγεί σε διαφορετικές τοποθετή-σεις. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Οι-κονομικών της Ενέργειας του Πανε-πιστημίου της Κολονίας, αν η Ρωσία διακόψει τις εξαγωγές φυσικού αερί-ου για εννιά μήνες, τότε η Φινλανδία θα γνωρίσει έλλειψη 100% της ποσό-τητας που καταναλώνει, αλλά και σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη –και κύ-ρια στη Γερμανία– τα προβλήματα θα είναι πολύ σοβαρά καθώς θα λείψουν 46 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα.

Και δεν είναι μόνον το αέριο. Στη Γερμανία, αν συνεχιστεί η επιβο-

λή των κυρώσεων προς τη Ρωσία, κινδυνεύουν να χαθούν άμεσα 350.000 θέσεις εργασίας. Σύμφω-να με δήλωση του Μεντβέντεφ, τα ρωσικά αντίποινα σε περίπτωση τε-λικής επιβολής των κυρώσεων προς τις εταιρείες υδρογονανθράκων, θα είναι το κλείσιμο του εναέριου χώ-ρου για τις ευρωπαϊκές αεροπορικές εταιρείες. Αυτό θα σημάνει ότι μόνο η Λουφτχάνσα θα χάσει ένα δισ. ευρώ τους επόμενους τρεις μήνες, οι δε εταιρείες χαμηλού κόστους μπορεί να οδηγηθούν σε κλείσιμο.

Ξέροντας λοιπόν ότι το εμπάρ-γκο μπορεί να γίνει μπούμερανγκ, η Μέρκελ διευκρίνισε ότι, αν τηρη-θεί η εκεχειρία, οι κυρώσεις προς τη Ρωσία πρέπει να ανακληθούν. Μάλιστα, σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες η Γερμανία δεν επιθυμεί καμία στρατιωτική βοή-θεια προς το Κίεβο. «Η καγκελά-ριος και ο υπουργός Εξωτερικών έχουν πει επανειλημμένα ότι δεν

θεωρούν επ’ ουδενί πιθανό να δο-θεί μια στρατιωτική βοήθεια στη σύγκρουση αυτή», είπε Γερμανός αξιωματούχος στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ. Ο Γερμανός αξιωματούχος τόνισε ακόμη πως ούτε η πιθανή μελλο-ντική εισδοχή της Ουκρανίας στο NATO συμπεριλαμβάνεται στα θέ-ματα της συνόδου.

Αντίστοιχες επιφυλάξεις για τις αντιρωσικές ενέργειες εξέφρασε και ο Τσέχος πρωθυπουργός Μπ. Σομπότκα, προειδοποιώντας πως η κλιμάκωση των κυρώσεων είναι επικίνδυνη, ενώ ο πρωθυπουργός της Σλοβακίας Ρ. Φίτσο έχει απει-λήσει να ασκήσει βέτο σε οποια-δήποτε μέτρα μπορεί να βλάπτουν τα συμφέροντα της Σλοβακίας. Η Αυστρία και η Ουγγαρία είναι επί-σης επιφυλακτικές. Ο ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός βρίσκεται ενώπιον ενός πολύ σοβαρού και πρωτοφα-νούς διλήμματος.

Οι κυρώσεις της ΕΕ προς τη Ρωσία μπορεί να γίνουν μπούμερανγκ

διεθνή • 13ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ10 Σεπτέμβρη 2014

Προς το δημοψήφισμα στην ΚαταλονίαΟ Ζόρντι Πουγιόλ, ιδρυτής και ιστορικός ηγέτης του κεντροδεξιού εθνικιστικού καταλανικού κόμματος Σύγκριση και Ένωση (Convergencia I Unio, CiU) και πρόεδρος της καταλανικής κυβέρνησης από το 1980 ως το 2003, ομολόγησε πως για 30 χρόνια η οικογέ-νειά του έκρυβε αφορολόγητη περιουσία στην Ελβε-τία. Η είδηση είναι βόμβα στα θεμέλια της αστικής, δεξιάς εκδοχής του καταλανικού εθνικισμού, που διαμαρτυρόταν πως η Καταλονία «υπερφορολογείται από τη Μαδρίτη αντί να χρησιμοποιεί τους πόρους των φόρων της για τις δικές της ανάγκες». Ο Ραχόι τρίβει τα χέρια του ενώ ο ηγέτης του CiU, Αρτούρο Μας, έχει πλέον σοβαρά προβλήματα. Ωστόσο, για τις «αγορές» (αρθρογραφία σε «Financial Times», «Economist») είναι μια «ευκαιρία»: το πλήγμα στο κύρος του αιτήματος για ανεξαρτησία μπορεί να βο-ηθήσει τον Μας να βγει από τη δύσκολη θέση (αμ-φίβολο αν επιδιώκει πραγματικά ανεξαρτησία και όχι απλώς μια διαπραγμάτευση με τη Μαδρίτη) και να αποδεχτεί έναν «έντιμο συμβιβασμό». Ωστόσο, όλοι επισημαίνουν και ένα άλλο σενάριο: την κατάρρευση του CiU μαζί με τη δική του εκδοχή «αυτονομίας» (μέσα από πρόωρες εκλογές στην Καταλονία) και τη συνέχεια της εκρηκτικής ανόδου της Ρεπουμπλικα-νικής Αριστεράς της Καταλονίας, που εκφράζει έναν πιο «λαϊκό» εθνικισμό και είναι υπέρ της πλήρους ανεξαρτησίας, ακόμα κι αν αυτή κηρυχθεί παράνομη από το ισπανικό κράτος. Και τότε ποιος ξέρει τι πολι-τική κρίση μπορεί να συνταράξει το ήδη κλονισμένο ισπανικό κράτος...

Γαλλία: Δημοσκοπικό σοκΑνατριχιαστικές οι δημοσκοπήσεις από τη Γαλλία, όπου η Λε Πεν θεωρείται σχεδόν βέβαιο πως θα περ-νούσε στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, ενώ με αντίπαλο τον Ολάντ θα κέρδιζε την προεδρία! Να νικήσεις τον Ολάντ δεν είναι άθλος βέβαια. Ο ηγέτης των Σοσιαλιστών κατάφερε να διαψεύσει σε χρόνο ρεκόρ τις ελπίδες που τον έφεραν στο Μέγαρο των Ηλυσίων. Και όταν η «Αριστερά» (έτσι καταγράφε-ται ακόμα στη Γαλλία, με ευθύνη και της πραγματικής Αριστεράς) τα κάνει μαντάρα, η μοίρα της είναι πάντα πολύ χειρότερη από της Δεξιάς (λόγω διαφορετικής εκλογικής βάσης). Ο Ολάντ έσπασε κάθε ρεκόρ, καθώς κυβερνά με δημοφιλία... 13%. Μένει να φανεί αν το Σοσιαλιστικό Κόμμα θα πάρει το δρόμο του ΠΑΣΟΚ. Πέρα όμως από την κατρακύλα των σοσιαλ-δημοκρατών, και μόνο το γεγονός ότι το σενάριο «κυ-βέρνηση Εθνικού Μετώπου» πλέον γίνεται ρεαλιστική προοπτική είναι μια πολύ σκληρή προειδοποίηση. Για το τι τερατογενέσεις επιφυλάσσει η περίοδος, αν το εργατικό κίνημα δεν δώσει τις δικές του απαντήσεις στις επιθέσεις. Αλλά και για τις συνέπειες λαθών όπως του ΚΚΓ, που επιλέγοντας την «πλατιά συμμαχία» με το ΣΚ, καταδίκασε την προσπάθεια του Μετώπου της Αριστεράς να κερδίσει αυτό από την πολιτική κρίση και να εκφράσει αυτό τη λαϊκή οργή...

Εκλογικό ντέρμπι στη ΒραζιλίαΣύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, οι προεδρικές εκλογές του Οκτώβρη στη Βραζιλία θα είναι ντέρ-μπι. Η Ντίλμα Ρούσεφ του κυβερνητικού Κόμματος των Εργατών (PT) βλέπει την πλάτη της Μαρίνα Σίλ-βα του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Η Μαρίνα Σίλβα ήταν ακτιβίστρια υπέρ της διάσωσης του Αμαζονί-ου, στέλεχος του PT και υπουργός Περιβάλλοντος που εγκατέλειψε και την κυβέρνηση και το κόμμα όταν είδε πως οι αγροβιομηχανίες και τα «μεγάλα έργα» της κυβέρνησης Λούλα έβαζαν εμπόδια στο περιβαλλοντικό έργο της. Στις τελευταίες εκλογές πήρε γύρω στο 18% με τους Πράσινους και τώρα με το ΣΚ απειλεί την Ντίλμα. Η Σίλβα είναι αμφιλεγό-μενη: έχει ρεύμα στη μεσαία τάξη, στηρίζει μια χριστιανική ατζέντα κατά των εκτρώσεων, ενώ ταυ-τόχρονα φιλοδοξεί να εκλεγεί ως «μαύρη, φτωχή, γυναίκα» και εκφραστής της διαμαρτυρίας ενάντια στη μετάλλαξη του PT.

Πολιτική κρίση στο ΠακιστάνΤου Πάνου Πέτρου

Τ ο Πακιστάν έχει βρεθεί σε μια ακό-μα πολιτική κρίση. Από τα μέσα Αυγούστου μέχρι και τη μέρα που

γράφοντα αυτές οι γραμμές, δύο καθι-στικές διαμαρτυρίες έχουν αποκλείσει έναν κεντρικό δρόμο του Ισλαμαμπάντ, που οδηγεί σε μια σειρά κεντρικά κτί-ρια (κοινοβούλιο, πρωθυπουργική έδρα κ.ά.), ενώ έχουν σημειωθεί σποραδικές συγκρούσεις (εισβολή στην κρατική τη-λεόραση από τους διαδηλωτές, αστυνο-μικά οδοφράγματα και συλλήψεις κ.ά.).

Οι δύο παράλληλες κινητοποιήσεις ονομάζονται «Πορεία για την Απελευθέ-ρωση» και «Πορεία για την Επανάσταση». Ωστόσο, σύμφωνα με αγωνιστές της πα-κιστανικής Αριστεράς, πρόκειται για προ-σβολή στο νόημα των δύο λέξεων.

Η «Πορεία για την Απελευθέρωση» οργανώνεται από το PTI (Πακιστανικό Κί-νημα για τη Δικαιοσύνη), το κόμμα του Ιμράν Καν. Είναι ένας πρώην αστέρας του κρίκετ και ανερχόμενη πολιτική προσωπι-κότητα στο Πακιστάν, που έγινε δημοφι-λής ως «δημόσιο πρόσωπο» του κινήμα-τος ενάντια στους βομβαρδισμούς από τα αμερικανικά drones (μη επανδρωμένα αεροσκάφη) σε πακιστανικό έδαφος, για την εναντίωσή του στον «πόλεμο ενά-ντια στην τρομοκρατία» και γενικότερες υποσχέσεις για «πολιτική αλλαγή», σε μια χώρα όπου τα παραδοσιακά κόμματα φημίζονται για τη διαφθορά τους και την ακραία οικογενειοκρατία. Ωστόσο, και το PTI συμμερίζεται τις ίδιες κεντροδεξιές πολιτικές με τα παραδοσιακά κόμματα, ενώ έχει τη στήριξη μεγάλου τμήματος της πακιστανικής άρχουσας τάξης.

Η «Πορεία για την Επανάσταση» οργα-νώνεται από το PAT (Πακιστανικό Λαϊκό Κίνημα) του Μουλά Ταχίρ Κουάντρι, ένα συντηρητικό θρησκευτικό κόμμα που χρησιμοποιεί συχνά ριζοσπαστική φρα-σεολογία «ενάντια στο κατεστημένο».

Οι ηγέτες των δύο κινητοποιήσεων απαιτούν την παραίτηση του πρωθυ-πουργού Ναουάζ Σαρίφ, καταγγέλλο-ντας νοθεία στις εκλογές του 2013. Το «ποιόν» των υποκινητών του κινήματος και το μεγάλο αναπάντητο ερωτηματικό γιατί χρειάστηκε να περάσουν 14 μήνες για να «ανακαλύψουν» ξαφνικά τη νοθεία οι δύο ηγέτες έχουν στερήσει από τις κι-νητοποιήσεις τη μαζικότητα, τουλάχι-στον μια μαζικότητα αντίστοιχη αυτής προηγούμενων κινημάτων, όπως εκείνο που ανέτρεψε τον δικτάτορα Μουσάραφ το 2009 ή αυτό που κατέβασε εκατοντά-δες χιλιάδες στους δρόμους λίγο μετά ενάντια στον πρόεδρο Ζαρντάρι (επικε-φαλής του Πακιστανικού Λαϊκού Κόμ-

ματος, που διαδέχτηκε τον Μουσάραφ αλλά γρήγορα καταπάτησε τις δεσμεύ-σεις του μένοντας εντός των πλαισίων που όριζε ο πανίσχυρος στο Πακιστάν στρατός).

Οι Πακιστανοί έχουν μια σειρά κα-λούς λόγους να διαδηλώνουν ενάντια στο PMLN και σίγουρα ένα τμήμα αυ-τών που παραμένουν στους δρόμους σκέφτονται αυτούς τους λόγους. Το PMLN, προκειμένου να διασφαλίσει το δανεισμό από το ΔΝΤ, καθοδηγεί μια σαρωτική νεοφιλελεύθερη επίθεση: δι-πλασίασε την τιμή του ηλεκτρικού ρεύ-ματος, αύξησε την τιμή του φυσικού αερίου, προχωρά σε ένα πρόγραμμα σα-ρωτικών ιδιωτικοποιήσεων δημόσιων οργανισμών. Γι’ αυτούς τους λόγους, η αρχική προαναγγελία των διαδηλώσεων ενέπνευσε πολλούς Πακιστανούς και γι’ αυτούς τους λόγους τα αντιπολιτευόμε-να κόμματα κερδίζουν σε δημοφιλία.

Αλλά με το πέρασμα των ημερών, φάνηκε πως αυτό που επικρατεί είναι οι κυνικοί υπολογισμοί των ηγετών του PTI και του PTA. Το PMLN διατηρεί μεγάλο μέρος της δημοφιλίας που του χάρισε την εκλογική νίκη το 2013 (συμμετείχε στο πλευρό του δημοκρατικού κινήμα-τος ενάντια στον Μουσάραφ και έπειτα ενάντια στην κυβέρνηση Ζαρντάρι, και βρίσκεται στην κυβέρνηση μόλις 14 μή-νες), ενώ οι Καν και Κουάντρι δεν έχουν πείσει πως επιδιώκουν κάτι παραπάνω από το να διεκδικήσουν την εξουσία για τον εαυτό τους, για να πυροδοτηθεί ένα πραγματικό λαϊκό-μαζικό κίνημα, ικανό να ξεπεράσει τις αρχικές τους προθέσεις.

Η επιμονή των δύο αντιπολιτευό-μενων ηγετών να απαιτούν παρά την αδυναμία των κινημάτων τους την πα-ραίτηση του πρωθυπουργού έχει προ-καλέσει σχόλια πως προσδοκούν τελι-κά μια παρέμβαση του στρατού.

Οι πραγματικοί στόχοι των δύο κομ-μάτων είναι άγνωστοι και η πιθανότη-τα πραξικοπήματος δείχνει μακρινή, ωστόσο αντικειμενικά η κρίση ωφέ-λησε τους στρατηγούς. Η στρατιω-τική ηγεσία οργάνωσε συναντήσεις και με την αντιπολίτευση και με την κυβέρνηση, ενώ με ευθύνες όλων (κυ-βέρνησης, αντιπολίτευσης, ΜΜΕ) ο στρατός επανήλθε στο προσκήνιο ως «σωτήρας» και «ρυθμιστής». Είναι ένα μεγάλο πισωγύρισμα για το Πακιστάν, μετά τη μεγαλειώδη εξέγερση ενάντια στον Μουσάραφ και τις εκλογές του 2013 –την πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας που μία εκλεγμένη κυβέρ-νηση παρέδωσε την εξουσία σε μια άλλη, καθώς το Πακιστάν πέρασε πάνω από τα μισά χρόνια της ιστορίας του ως

ανεξάρτητο κράτος με δικτατορίες και στρατιωτικό νόμο.

Η κυβέρνηση PMLN ήταν η πρώτη στην ιστορία που επιχείρησε να ανεξαρ-τητοποιηθεί από το στρατό. Επιχείρη-σε να διώξει ποινικά τον (εξόριστο στις ΗΠΑ) Μουσάραφ για προδοσία για το πραξικόπημα του 1999, και κυρίως να χαράξει δική της εξωτερική πολιτική (προσέγγιση και ειρήνη με την Ινδία, χειρισμός του Αφγανιστάν και των Ταλι-μπάν του Πακιστάν από την πολιτική κυ-βέρνηση). Βγαίνει από τη σημερινή κρί-ση εμφανώς αποδυναμωμένη. Μετά τη συνάντηση με την ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων, κυβερνητικό στέλεχος ομο-λόγησε πως πήρε την υπόσχεση πως δεν θα γίνει πραξικόπημα, αλλά αποδέχτηκε να δώσει μεγαλύτερο ρόλο στο στρατό. Είναι γνωστό πως «μεγαλύτερος ρόλος» σημαίνει πως η εξωτερική πολιτική (Ιν-δία, Αφγανιστάν, Ταλιμπάν) μένει στα χέρια του στρατού, ενώ η κυβέρνηση αφοσιώνεται στα εσωτερικά ζητήματα.

Το Πακιστάν ήταν πάντα εγκλωβισμέ-νο ανάμεσα στην ανάγκη για αμερικανι-κή βοήθεια και τους ισχυρούς δεσμούς ανάμεσα στο στρατό και τις μυστικές υπηρεσίες (η πανίσχυρη ISI) και τους Ταλιμπάν, με στόχο να έχει λόγο το πα-κιστανικό κράτος στις εξελίξεις στο Αφ-γανιστάν. Η «διπλοπρόσωπη» πολιτική του στον «πόλεμο ενάντια στην τρομο-κρατία» (πότε επιθέσεις στους Ταλιμπάν, πότε ανοχή της παρουσίας και δράσης τους) πάντοτε καθοριζόταν από αυτό το δίλημμα. Η συμμαχία της φιλοδυτικής κυβέρνησης Καρζάι με την (ιστορική εχθρό) Ινδία όξυνε αυτό το ζήτημα για τον πακιστανικό στρατό.

Όλοι οι «παίχτες» (ο Καν, που έχει δε-σμούς με το στρατό και επιδιώκει τη συ-μπάθεια των Πακιστανών Ταλιμπάν, το PMLN, που ταλαντεύεται ανάμεσα στις ειρηνευτικές συνομιλίες με τους Πακι-στανούς Ταλιμπάν και τον πόλεμο ενα-ντίον τους, ο στρατός, που έχει «διδάξει» το διπλό παιχνίδι) καθορίζουν τη στάση τους με βάση αυτό το σύνθετο θέμα. Οι ίδιοι οι Ταλιμπάν του Πακιστάν πέρασαν από διάσπαση πρόσφατα, με βάση το ερώτημα αν επιτίθενται σε πακιστανικούς στόχους ή αποδέχονται την «ασυλία» του πακιστανικού κράτους με αντάλλαγμα να επιχειρούν μόνο στο Αφγανιστάν.

Σε αυτό το «κουβάρι» μπλέκεται ο λαός του Πακιστάν, που πληρώνει το τίμημα του «πολέμου ενάντια στην τρομοκρα-τία», της ανάπτυξης τζιχαντιστικών δι-κτύων, της δύναμης του στρατού και της κυριαρχίας πολιτικών δυνάμεων που ελάχιστα ενδιαφέρονται για την ειρήνη και την ευημερία του...

14 • νεολαία ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ10 Σεπτέμβρη 2014

Του Τάσου Φίντζου

Κ ατά τη διάρκεια του κα-λοκαιριού διενεργήθη-καν οι πρυτανικές εκλο-

γές. Νέος πρύτανης εκλέχθηκε ο Θ. Φορτσάκης, ο οποίος έχει τελέσει πρόεδρος της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ, ενώ αν κοι-τάξουμε το βιογραφικό του θα δούμε ότι έχει συμμετάσχει σε πολλές νομοπαρασκευαστικές επιτροπές καθώς έχει διατελέσει και σύμβουλος πρωθυπουργού την περίοδο 1990-1991. Ως πρόε-δρος τμήματος έχει δώσει δείγ-ματα γραφής. Η Νομική ήταν η μόνη σχολή στην οποία χάθηκε το εξάμηνο μετά την απεργία των καθηγητών κατά κάποιον τρόπο εκδικητικά προς τους φοιτητές. Οι φοιτητικές παρεμβάσεις δεν λαμβάνονται ποτέ υπόψη, συ-νήθως δε αρνείται να ακούσει τι έχουν να πουν οι φοιτητές. Η αφίσα στη Νομική που τον εμ-φανίζει ως Ναπολέοντα είναι χαρακτηριστική της αλαζονείας που επιδεικνύει και με τον τρό-πο που έχει επιλέξει μέχρι τώρα να διοικεί. Δεν έχουμε καμία αμ-φιβολία ότι ο Θ. Φορτσάκης ως πρύτανης θα υποστηρίζει διαρ-κώς την περαιτέρω φιλελευθε-ροποίηση του πανεπιστημίου και την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση όπως αυτή προωθείται από την κυβέρνηση. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης απολογισμού του απερχόμενου πρύτανη, όταν πήρε το λόγο φοιτητές φώναξαν συνθήματα ενάντια στις διαγρα-

φές εμποδίζοντάς τον να μιλή-σει. Η απόκρισή του ήταν: «Αυτό το πανεπιστήμιο παραλαμβάνω». Προφανώς η φοιτητική αντίδρα-ση και οι διεκδικήσεις των φοι-τητών αποτελούν πρόβλημα για τον νέο πρύτανη.

ΣεκιούριτιΜε έκπληξη διαπιστώσαμε από τα τέλη Αυγούστου πως πλέον σε όλους τους χώρους του ΕΚΠΑ κυ-κλοφορούν υπάλληλοι ιδιωτικής εταιρείας ασφάλειας. Φοιτητικές ταυτότητες ζητούνται για την εί-σοδο των φοιτητών στην πανεπι-στημιούπολη. Η πανεπιστημιακή αστυνομία –και μάλιστα μέσω ιδιώτη εργολάβου– είναι πλέον γεγονός. Έτσι «καλύφθηκαν» τα κενά που άφησε πίσω της η από-

λυση όλων των φυλάκων από τον προηγούμενο υπουργό Παιδείας, Αρβανιτόπουλο. Φαίνεται λοιπόν πως οι απολύσεις των διοικητι-κών υπαλλήλων, πέρα από την πλήρη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και την αντικατάστασή τους από μηχανισμούς με χαρα-κτήρα μαφίας (εργολαβίες), είχαν και σοβαρό αντίκτυπο στην ίδια τη δημοκρατία και ελευθερία στο ΕΚΠΑ. Το άσυλο καταργείται και στην πράξη, αφού η αστυνομία βρίσκεται ουσιαστικά εντός των σχολών.

ΔιαγραφέςΤο καλοκαίρι αναγγέλθηκαν και οι διαγραφές των «λιμναζόντων» φοιτητών. Ο Α. Λοβέρδος, έχο-ντας στοχοποιήσει μια φορά ορο-

θετικές γυναίκες, τώρα με τον όρο «λιμνάζοντες» έρχεται να ενοχο-ποιήσει φοιτητές οι οποίοι είναι τάχα βάρος για το πανεπιστήμιο. Ενώ έχει ειπωθεί πολλές φορές ότι το κόστος ενός φοιτητή που δεν παρακολουθεί τα μαθήματα είναι μηδενικό, τα μέσα ενημέ-ρωσης προβάλλουν συνεχώς το δήθεν κόστος που έχουν για την Παιδεία. Επίσης, αν ο φοιτητής περάσει τον καθορισμένο χρόνο φοίτησης δεν μπορεί να ωφελη-θεί από τα φοιτητικά δικαιώματα, όπως τα φθηνότερα εισιτήρια στα ΜΜΜ κ.λπ. Επίσης οι διαγρα-φές γίνονται οριζόντια, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη φοιτητές οι οποίοι για οικονομικούς λόγους ή λόγους υγείας δεν μπορούν να πα-ρακολουθήσουν τη σχολή τους.

Άλλωστε σήμερα ένας φοιτητής έχει μεγάλη δυσκολία να καλύψει τα έξοδά του. Επιπλέον, οι διαγρα-φές ανοίγουν το δρόμο για νέες απολύσεις. Από τη στιγμή που αλ-λάζει ο λόγος των φοιτητών προς τους διοικητικούς υπαλλήλους, είναι πιθανό μετά τις διαγραφές να βγουν κι άλλοι υπάλληλοι του πα-νεπιστημίου υπεράριθμοι και να απολυθούν. Τέλος οι διαγραφές προωθούν την εντατικοποίηση του πανεπιστημίου. Οι φοιτητές πρέπει να πάρουν πτυχίο σύντο-μα γιατί αλλιώς θα διαγραφούν, κι έτσι δεν πρόκειται να ασχοληθούν σχεδόν με τίποτα άλλο, από πολι-τιστικές δραστηριότητες μέχρι και πολιτικές.

Υπό το βάρος ενός νέου αντι-δραστικού νομικού καθεστώτος (Οργανισμός) το πανεπιστήμιο εμπορευματοποιείται και εντατι-κοποιείται περαιτέρω. Άποψή μας είναι ότι ο καθένας πρέπει να μπο-ρεί να σπουδάζει με τους δικούς του ρυθμούς σε ένα πανεπιστήμιο χωρίς σεκιούριτι, όπου οι αποφά-σεις θα παίρνονται από αυτούς που πραγματικά λειτουργούν το πανεπιστήμιο, δηλαδή τους κα-θηγητές και τους φοιτητές. Σε αυτή την κατεύθυνση χρειάζεται να δουλέψει η Αριστερά στα πανε-πιστήμια. Να ξανακερδίσει τη χα-μένη εμπιστοσύνη των φοιτητών, να σπάσει το «δεν αλλάζει τίποτα, όλοι ίδιοι είναι», να εμπνεύσει και να οργανώσει σοβαρά και με ελ-κυστικό τρόπο τον αγώνα για την ανατροπή αυτής της κατάστασης.

Ένας χρόνος από τη δολοφονία του Π. Φύσσα

Του Νικόλα Κολυτά

Α ν είναι όλα «θέμα παιδεί-ας», όπως λένε πολλοί, τότε δυστυχώς θα πρέπει

να κάνουμε κάτι για το γεγονός ότι σε λίγο δεν θα υπάρχει παιδεία, αφού την 11η Σεπτεμβρίου γονείς και μαθητές θα βρεθούν μπροστά σε διαλυμένα σχολεία. Η κυβέρ-νηση επιμένει στις μνημονιακές συνταγές για την «ανάπτυξη» της εκπαίδευσης υποβαθμίζοντας ακόμη περισσότερο την οργάνω-ση, τη λειτουργία και το ρόλο του δημόσιου σχολείου. Ο σημερινός υπουργός Παιδείας Α. Λοβέρδος έχει εμπειρία, άλλωστε, στο τσά-κισμα των κοινωνικών αγαθών, λαμβάνοντας υπόψη ότι έχει επι-τελέσει υπουργός Υγείας. Έτσι και σήμερα, έρχεται να συνεχίσει το καταστροφικό έργο στο χώρο της εκπαίδευσης. Ένα έργο που περιλαμβάνει έως τώρα: συγχω-

νεύσεις-καταργήσεις σχολείων και τμημάτων, αύξηση αριθμού μαθητών ανά τμήμα, αύξηση ωραρίου καθηγητών, αλλαγές στη δομή των σχολείων και στο εξεταστικό σύστημα, αλλαγές στα μαθήματα, αύξηση της διδα-κτέας ύλης, καταργήσεις τομέων και ειδικοτήτων, απολύσεις καθη-γητών, κενά μαθημάτων, έλλειψη υλικοτεχνικών υποδομών των σχολικών μονάδων κ.λπ. Αυτά είναι μερικά μόνο από τα πολλά και χρόνια προβλήματα που ανα-κύπτουν διαρκώς τα τελευταία χρόνια στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και που δεν φαίνεται η κυβέρνηση να έχει την πολιτική βούληση να τα αντιμετωπίσει, καθώς αυτή η κατάσταση είναι το όραμά της για την εξέλιξη και ανάπτυξη του δη-μόσιου σχολείου.

Ενάμιση χρόνο μετά την επι-στράτευση των απεργών καθηγη-

τών υπό το πρόσχημα της ομαλής διεξαγωγής των πανελλήνιων εξε-τάσεων και έναν ακριβώς χρόνο μετά τη μεγαλειώδη απεργία της ΟΛΜΕ που ξεπέρασε το 90% σε συμμετοχή, οι καθηγητές έχουν κάθε δικαίωμα να διαμαρτύρο-νται ξανά. Τα κενά στα σχολεία είναι πάρα πολλά και δεν έχει ληφθεί κάποια σημαντική πρω-τοβουλία επίλυσης του προβλή-ματος.

Για τους μαθητές τα προβλή-ματα δεν είναι λιγότερα. Όλες οι μεταρρυθμίσεις που έγιναν τα τε-λευταία χρόνια όσον αφορά στο πρόγραμμα διδασκαλίας και το σύστημα των πανελλήνιων εξετά-σεων οδηγούν στην αύξηση της εντατικοποίησης και στα εξοντω-τικά προγράμματα διαβάσματος που πλέον πρέπει να υιοθετού-νται από την Α’ Λυκείου. Οι απαι-τήσεις από τους μαθητές είναι ανώτερες των δυνατοτήτων τους, καθώς τους ζητείται να προσαρ-μοστούν σε έναν εξουθενωτικό ρυθμό καθημερινότητας για τα τρία λυκειακά χρόνια, εντός ενός πλήρως αποδιοργανωμένου, συρ-

ρικνωμένου και υποβαθμισμένου δημόσιου σχολείου, που παρά τη θέληση των λειτουργών του, σε αρκετές περιπτώσεις δεν μπορεί να βοηθήσει τους μαθητές. Γι’ άλλη μια χρονιά λοιπόν οι μαθη-τές θα αναγκαστούν να στραφούν στη λύση του φροντιστηρίου, γι’ άλλη μια χρονιά οι γονείς θα ανα-γκαστούν να πληρώνουν για τα αυτονόητα και γι’ άλλη μια χρονιά το υπουργείο κλείνει το μάτι στην ιδιωτική πρωτοβουλία στο χώρο της εκπαίδευσης, ενώ παράλλη-λα κατορθώνει να καλλιεργεί την αντίληψη του ατομικού δρόμου προς την επιτυχία και όχι της συλ-λογικής προσπάθειας για τη διεκ-δίκηση μιας καλύτερης ζωής.

Μαθητικό κίνημα και ΑριστεράΑπέναντι σε όλη αυτή την κατα-στροφική πορεία που ακολουθεί-ται στο χώρο της εκπαίδευσης, δεν υπάρχουν περιθώρια ανα-μονής ή ακόμη χειρότερα υπο-χώρησης των διεκδικήσεων. Τα μέτρα που λαμβάνονται για το δημόσιο σχολείο δεν είναι απλώς

λανθασμένες πολιτικές επιλογές, αλλά υλοποίηση των βασικών επιδιώξεων των εκπροσώπων του συστήματος που επιτίθενται με κάθε τρόπο σε κάθε δημόσιο αγαθό προκειμένου να εξυπηρε-τήσουν τα συμφέροντά τους και να ενισχύσουν τα επιχειρηματικά εγχειρήματα στο χώρο της εκπαί-δευσης. Μπροστά σε αυτή την κατάρρευση, η Αριστερά και κυ-ρίως ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να καλέσει τους μαθητές να αντιδράσουν όχι μόνο για τη βελτίωση του χώρου στον οποίο κινούνται, μαθαίνουν και ζουν, δηλαδή του σχολείου, αλλά και για τη διεκδίκηση ενός συνολικά άλλου τρόπου ζωής, απαλλαγμένου από πληρωμές διδάκτρων, άγχος, πίεση και ανα-σφάλεια. Για να πετύχουν το στό-χο αυτόν, όμως, πρέπει να συν-δέσουν τον αγώνα τους με τους ανθρώπους που εργάζονται στον ίδιο χώρο, τους καθηγητές τους, προκειμένου συνενώνοντας τα αι-τήματά τους να θέσουν τις βάσεις για δυνατές μορφές πάλης μέσα από καταλήψεις, απεργίες, συνε-λεύσεις και διαδηλώσεις.

Η σχολική χρονιά αρχίζει με διαλυμένα σχολεία

Το πανεπιστήμιο του κεφαλαίου και της αστυνόμευσης είναι εδώ

Επείγουσα ανάγκη η δημιουργία ενός πανεκπαιδευτικού μετώπου αντίστασης και ανατροπής

μετανάστες • 15ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ10 Σεπτέμβρη 2014

8η Αντιρατσιστική Γιορτή του Κυριακάτικου Σχολείου Μεταναστών

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας πραγματοποίησαν στην

πλατεία Βαρνάβα στο Παγκράτι ΛΟΑΤ οργανώσεις, με

αφορμή και το τελευταίο κρούσμα ομοφοβικής βίας

στην συγκεκριμένη πλατεία που σημειώθηκε στις 22

Αυγούστου, ζητώντας την ενίσχυση του αντιρατσιστικού

νομοσχεδίου. Ακολούθησε πορεία στη Βουλή. Η πόλη

μάς ανήκει, όπως έλεγε το κάλεσμα, δεν θέλουμε να τη

χαρίσουμε στη βία.

N N N

Η συγκέντρωση αυτή αποτέλεσε ηχηρή απάντηση και

στο βουλευτή της ΝΔ Αναστάσιο Νεράντζη, ο οποίος

μιλώντας στη Βουλή κατά τη διάρκεια της συζήτησης

για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο και αναφερόμενος

στο θέμα του συμφώνου συμβίωσης για τα ομόφυλα

ζευγάρια εξίσωσε την παιδοφιλία και την κτηνοβασία με

την ομοφυλοφιλία.

N N N

«Θέλετε εργάτες γης; Υπάρχουν για να σας εξυπηρετή-

σουν με ανθρώπινες συνθήκες». Η απίστευτη μικρή αγγε-

λία, που παραπέμπει στην εποχή δουλεμπορίου του αμε-

ρικανικού Νότου, καταχωρίστηκε και δημοσιεύτηκε στην

τοπική εφημερίδα του Πύργου Ηλείας, την «Πρωινή»,

από τους επιχειρηματίες που εκμεταλλεύονται το πρώην

γηροκομείο της Βάρδας, μετά το λουκέτο που έβαλε σε

αυτό πριν από μερικούς μήνες με συνοπτικές διαδικασίες

ο μητροπολίτης Ηλείας Γερμανός. Ελλάδα 2014.

N N N

Στον νέο Ποινικό Κώδικα θα εισαχθεί ως απαραίτητος

όρος για τον χαρακτηρισμό μιας ένωσης προσώπων ως

«εγκληματικής οργάνωσης» ο προσπορισμός οικονομι-

κού οφέλους. Αν προχωρήσει η κυβέρνηση σε αυτήν τη

ρύθμιση, θα έχει την πλήρη ευθύνη για την αμνήστευση

όχι μόνο των χρυσαυγιτών που κατηγορούνται, αλλά και

των εγκλημάτων που έχουν διαπραχθεί και κανείς δεν

μπορεί να τα σβήσει από τη μνήμη μας. Και πρώτα απ’

όλα τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, από την οποία

συμπληρώνεται ένας χρόνος.

N N N

Το «Έθνος» δημοσίευσε φωτογραφία που εικονίζει τον

αστυνομικό διοικητή της Ύδρας να χαιρετάει ναζιστικά

μπροστά από χιτλερικά σύμβολα. Πέφτoυμε από τα

σύννεφα... υπάρχουν ναζιστές στην ΕΛ.ΑΣ.;

N N N

H Μάνια Παπαδημητρίου, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, τοπο-

θετήθηκε στη Βουλή για το ρατσισμό. Είπε πως πριν από

μερικά χρόνια άκουγε συχνά να λέγεται ότι «οι Έλληνες δεν

είναι ρατσιστές». Όταν διαφωνούσε, λάμβανε την απάντηση

«Μάνια, είσαι υπερβολική». Λίγες ώρες μετά διακινήθηκε

από κίτρινα μέσα, όπως τα parapolitika.gr, μια απαράδεκτη

φωτογραφία με ένα εμετικό σχόλιο για την ίδια. O σεξισμός

είναι απαραίτητο αξεσουάρ της φασιστικής ιδεολογίας...

N N N

Σε επιστολή του στο Γαλλικό Πρακτορείο, ο Μπρέιβικ,

που έχει καταδικαστεί σε κάθειρξη 21 ετών για το μακε-

λειό σε Όσλο και Ουτόγια, δηλώνει ότι έχει εμπνευστεί

από την εκλογική επιτυχία της Χρυσής Αυγής και θέλει να

ιδρύσει φασιστικό κόμμα, καθώς έχει «προσηλυτιστεί»

στη δημοκρατία και δεν θέλει να επαναληφθεί έγκλημα

σαν εκείνο που διέπραξε! Ο ελληνικός πολιτισμός δίνει

ακόμα και σήμερα τα φώτα του στους βαρβάρους!

Επιμέλεια: Έλενα Παπαγεωργίου

ΜΙΚΡΑ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ

Της Χριστίνας Σαρδέλη

Ε ίμαστε πια στην τελική ευθεία προ-ετοιμασίας για τη γιορτή και όλες οι ομάδες δουλεύουν πυρετωδώς.

Γίνονται τοπικές συσκέψεις τόσο σε ΟΜ του ΣΥΡΙΖΑ όσο και ευρύτερες όπου συμ-μετέχουν συλλογικότητες και φορείς της κάθε γειτονιάς, γιατί είναι σαφές σε όλους ότι αυτή η γιορτή, όπως και κάθε μεγάλο αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό γεγο-νός, είναι υπόθεση όλων. Ο ΣΥΡΙΖΑ Α’ Αθή-νας μάλιστα διοργάνωσε μεγάλη σύσκεψη όπου συμμετείχαν όλες οι ΟΜ της Αθήνας που αφορούσε τόσο τη γιορτή όσο και γενικότερα τον αντιφασιστικό Σεπτέμ-βρη. Σε κάθε περιοχή της Αθήνας γίνονται αφισοκολλήσεις και εξορμήσεις προπα-γάνδισης της γιορτής από ομάδες ΚΑΡ και εθελοντές του Κυριακάτικου Σχολείου Μεταναστών μαζί με συντρόφους του ΣΥ-ΡΙΖΑ αλλά και άλλες συλλογικότητες που δουλεύουν μαζί μας και συμμετέχουν στη γιορτή, ενώ καθημερινά αυξάνεται ο αριθ-μός των ανθρώπων που δηλώνουν συμμε-τοχή στις ομάδες προετοιμασίας αλλά και εργασίας μέσα στη γιορτή. Ακόμα υπάρχει στήριξη της διοργάνωσης από το ραδιο-σταθμό «Στο κόκκινο», την ΕΡΤ OPEN και την Εφημερίδα των Συντακτών.

Το πρόγραμμα όπως έχει διαμορφωθεί είναι πολύ πλούσιο και ενδιαφέρον, με συ-ναυλίες, συζητήσεις, θεατρικά δρώμενα, εκθέσεις φωτογραφίας και σκίτσου και πολλά άλλα. Η μαζική, όπως αναμένεται, προσέλευση του κόσμου θα είναι η κα-λύτερη απάντηση τόσο στις γενικότερες προκλήσεις των φασιστών του τελευταί-ου διαστήματος όσο και στα σχέδιά τους να μετατρέψουν τον Κολωνό σε «προπύρ-γιό» τους μετά τα καλά εκλογικά ποσοστά που είχαν στην περιοχή. Οι γειτονιές μας ανήκουν στους ανθρώπους που ζουν και αγωνίζονται σε αυτές, Έλληνες και μετα-νάστες, και όχι στους φασίστες!

Το πρόγραμμα της γιορτής μεταξύ άλ-λων περιλαμβάνει:

Συζητήσεις Σάββατο 27/9, 6 μ.μ.

ΜΜΕ και φασισμός

Ομιλητές: Κώστας Αρβανίτης, Δημή-τρης Ψαράς, Άρης Χατζηστεφάνου (δη-μοσιογράφοι), Μάριος Λώλος (Ένωση

Φωτορεπόρτερ Ελλάδας)

Παρεμβαίνουν: Παναγιώτης Καλφαγιάν-νης (ΠΟΣΠΕΡΤ), Χάρης Σαββίδης (Παρα-τηρητήριο κατά του ρατσισμού και του φασισμού στα ΜΜΕ), Νίκος Αργυρίου (Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων - Δίκτυο Σπάρτακος)

Συντονίζει η Έφη Γαρίδη από την Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό»

Κυριακή 28/9, 6 μ.μ. «Αντιρατσιστικός» νόμος, Φαρμακονή-σι, Μανωλάδα, Αμυγδαλέζα: Να στα-ματήσουμε τον θεσμικό ρατσισμό που θρέφει τους νεοναζί

Ομιλητές: Δημήτρης Χριστόπουλος (Ελ-ληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Αν-θρώπου), Χρήστος Καραγιαννίδης (βου-λευτής ΣΥΡΙΖΑ), Χρήστος Βρεττάκος (δήμαρχος Κερατσινίου), Ταχίρ Αλιζαντά (πρόεδρος Αφγανικής Κοινότητας)

Παρεμβαίνουν: Άρης Βασιλόπουλος (δή-μαρχος Νέας Φιλαδέλφειας - Νέας Χαλκη-δόνας), Δέσποινα Κουτσούμπα, Κατερίνα Θανοπούλου (περιφερειακές σύμβουλοι Αττικής), Τάκης Γιαννόπουλος (Ξεκίνημα)

Συντονίζει ο Θανάσης Κούρκουλας από την Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό»

Πρόγραμμα Σάββατο 27/9

7 μ.μ. Η θεατρική παράσταση «Οι εύθυμες χήρες του Ουίνδσορ» του Ουίλιαμ Σαίξ-

πηρ, από την ομάδα «ΜΥΘΟΣ» (μετάφρα-ση - διασκευή Νίκης Τριανταφυλλίδη)

8 μ.μ. Συναυλία με τους: Ελένη Τσαλιγο-πούλου & Κώστα Λειβαδά, Μανώλη Φά-μελο, Encardia, Συγκρότημα Αφγανικής Κοινότητας & λαϊκό γλέντι με το συγκρό-τημα «Οι φίλοι του Στέλιου»

Κυριακή 28/9

8 μ.μ. Συναυλία με τους: Σπυριδούλα unplugged, ΒΗΤΑ ΠΕΙΣ, Τοξικά Απόβλη-τα, ANFO, TE PAVARURIT (Αλβανία)

Εκθέσεις• Αντιρατσιστικού - αντιφασιστικού σκί-τσου

Συμμετέχουν οι σκιτσογράφοι: Τάσος Αναστασίου, Δημήτρης Γεωργοπάλης, Πέτρος Ζερβός, Γιάννης Καλαϊτζης, Μι-χάλης Κουντούρης, Πάνος Μαραγκός, Μαρία Τζαμπούρα, Βαγγέλης Χερου-βείμ, Soloup

• Φωτογραφίας

Συμμετέχουν οι φωτορεπόρτερ: Δημή-τρης Ασπιώτης, Μάριος Λώλος, Γιώρ-γος Μουτάφης, Ιάκωβος Χατζησταύ-ρου

• Αντιφασιστικής αφίσας

ΠερίπτεραΣτο Λόφο του Κολωνού θα στηθούν:

Χώρος Αλληλεγγύης, με τη συμμετοχή περιπτέρων δεκάδων κινήσεων αλλη-λεγγύης από τις γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά, όπου θα συλλέγονται φάρμακα, τρόφιμα μακράς διαρκείας, ρούχα, σχολικά είδη και παιχνίδια

Χώρος INDIFADA, με τη συμμετοχή παλαιστινιακών οργανώσεων από την Ελλάδα και κινήσεων υποστήριξης στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού

Δεκάδες περίπτερα μεταναστευτικών και προσφυγικών οργανώσεων, αντι-ρατσιστικών και αντιφασιστικών κι-νήσεων, οργανώσεων δικαιωμάτων, συλλογικοτήτων LGBTQ, σωματείων, εντύπων και διαδικτυακών ΜΜΕ, λα-ϊκών συνελεύσεων, πρωτοβουλιών αντίστασης, τοπικών κινήσεων και ορ-γανώσεων νεολαίας

Χώρος προβολών, βιβλιοπωλείο, παι-δότοπος, διεθνής κουζίνα, εστιατόριο και μπαρ.

Ο μήνας αυτός έχει αφιερωθεί σε αντιφα-σιστικές δράσεις σε όλες τις γειτονιές, με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Το κεντρικό γεγονός του Αντιφασιστικού Σεπτέμβρη είναι η παναττική συγκέντρωση και πορεία στις 18, στο σημείο της δολοφονίας στο Κερατσίνι. Εκείνη τη μέρα οι δρόμοι του Κερατσινίου πρέπει να πλημμυρίσουν από κόσμο από όλες τις περιοχές της Αθήνας και να δώσουμε όλοι μαζί μια ηχηρή απάντηση στις δολοφονικές τακτικές των φασιστών, αλλά και να τονίσου-με ότι οι δολοφόνοι δεν θα μείνουν ατιμώρη-τοι. Μετά τη δίκη-παρωδία των δουλεμπό-ρων της Μανωλάδας πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση και να δείξουμε δυναμικά ότι δεν ξεχνάμε και δεν θα επιτρέψουμε οι δολοφό-

νοι του Φύσσα να πέσουν στα μαλακά.

Εκτός από την πορεία θα υπάρξει μια σει-ρά άλλων τοπικών εκδηλώσεων στο πλαίσιο του Αντιφασιστικού Σεπτέμβρη. Ενδεικτικά αναφέρουμε κάποιες:

-Το Σαββατοκύριακο 13-14 Σεπτέμβρη θα πραγματοποιηθεί το 4ο Φεστιβάλ Αλληλεγ-γύης και Πολιτισμού της Ένωσης Αφρικα-νών Γυναικών στην πλατεία Κλαυθμώνος, το οποίο στηρίζεται από πλήθος συλλογικοτή-των και μεταναστευτικών/αντιρατσιστικών οργανώσεων.

- Στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη στο Πέραμα το Σάββατο 13 Σεπτέμβρη θα γίνει συζήτηση και αντιφασιστική συναυλία.

-Την Κυριακή 21 Σεπτέμβρη αντιφασιστική

συνέλευση και συναυλία στο Κερατσίνι.

Κινητοποιήσεις σε άλλες πόλεις:

ΝΑΥΠΛΙΟ: 18/9 Δημαρχείο Ναυπλίου 7 μ.μ. Πορεία για τον έναν χρόνο από τη δολο-φονία του Παύλου Φύσσα από τους ναζί της Χρυσής Αυγής.

19-20/9 Αντιφασιστικό - αντιρατσιστικό φεστιβάλ στο θεατράκι του ΟΣΕ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 18/9 Άγαλμα Βενιζέλου 6.30 μ.μ. συγκέντρωση και πορεία

ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ: 18/9 Αντιφασιστική συγκέ-ντρωση στο Αργοστόλι στη πλατεία Καμπά-νας

ΒΟΛΟΣ: Αντιφασιστική συγκέντρωση & πορεία: Πλ. Ελευθερίας 6.30 μ.μ.

Αντιφασιστικός Σεπτέμβρης

Επανόρθωση: Στο προηγούμενο φύλλο της «Ε.Α.», στο άρθρο για το Φιλοξενείο στη Θεσσαλονίκη, εκ παραδρομής γράφτηκε πως οι δημοτικοί σύμβουλοι της Δεξιάς υπερψήφισαν τη δημιουργία Φιλοξενείου στη σχετική ψηφοφορία. Προφανώς συνέβη το ακριβώς αντίθετο, οι σύμβουλοι της μείζονος αντιπολίτευσης της Δεξιάς καταψήφισαν την πρόταση.

www.dea.org.grΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

10 Σεπτέμβρη 2014

Ακραία νεοφιλελεύθερη επίθεση - Μόνη λύση η ανατροπή

Της Μαρίας Μπόλαρη, βουλευτή Α’ Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ

Ν οσοκομεία-επιχειρή-σεις. Αυτή θα έπρεπε να είναι η ονομασία του

σχεδίου νόμου για τη χρηματοδό-τηση των νοσοκομείων, που ήδη εγκρίθηκε από τους βουλευτές της συγκυβέρνησης στη Διαρκή Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων και έρχεται για ψήφιση στο Γ΄ Θε-ρινό της Βουλής.

Όμως και ο επίσημος τίτλος, «Γε-νικές διατάξεις για τη δημιουργία συστήματος αμοιβών νοσοκομεί-ων. Σύσταση και καταστατικό της Εταιρείας με την επωνυμία Εται-ρεία Συστήματος Αμοιβών Νοσο-κομείων-Ανώνυμη Εταιρεία (ΕΣΑΝ ΑΕ)», προϊδεάζει επαρκώς για την αντιδραστική στόχευση. Για το άλμα, δηλαδή, στην ιδιωτικοποί-ηση και την εμπορευματοποίηση της Υγείας. Γι’ αυτό οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ επέμειναν και κατά-φεραν να αποδείξουν ότι δεν πρό-κειται για μια ακόμη παρέμβαση, αλλά για μια καθοριστική τομή.

ΠεριεχόμενοΤα τελευταία χρόνια έχει εισαχθεί στα νοσοκομεία ένα μοντέλο κο-στολόγησης των υπηρεσιών προς τους ασθενείς, το μοντέλο των Κλειστών Ενοποιημένων Νοσηλί-ων (ΚΕΝ), τα οποία τιμολογούν το σύνολο των διαγνωστικών, ιατρι-κών και νοσηλευτικών πράξεων με βάση ομογενοποιημένες ομά-δες ασθένειας. Με το νομοσχέδιο τα ΚΕΝ θα ενσωματωθούν στο Ενιαίο Σύστημα Αμοιβών Νοσο-κομείων που καθορίζει:

• Την τιμολόγηση των υπηρε-σιών.

• Την αξιολόγηση των νοσο-κομείων και άλλων φορέων της υγείας.

• Την αξιολόγηση των γιατρών.

• Τη διαχείριση πληροφοριών (ιατρικών φακέλων ασθενών και στοιχεία δημόσιων φορέων).

• Την κατανομή αμοιβών και της χρηματοδότησης με βάση την αξι-ολόγηση της ανώνυμης εταιρείας που θα συσταθεί και χωρίς την παραμικρή ανάμειξη του κράτους και του υπουργείου Υγείας.

Η σύνθεση της ΑΕ είναι απο-καλυπτική. Μέτοχοι θα είναι τα δημόσια νοσοκομεία, τα ασφαλι-στικά ταμεία, οι ιδιωτικές κλινικές και οι ασφαλιστικές εταιρείες. Στο πρώτο, μεταβατικό στάδιο, μέτο-

χος θα είναι και το ελληνικό Δη-μόσιο δια του υπουργού Υγείας. Έτσι, οι ιδιώτες αναγορεύονται ως ισότιμοι «εταίροι» και θεσμικοί παράγοντες για τη χάραξη της πο-λιτικής στην Υγεία.

Μάλιστα, στην αρχική του μορ-φή το νομοσχέδιο προέβλεπε ότι οι μετοχές θα είναι προσωπι-κές και μεταβιβάσιμες χωρίς την οποιαδήποτε πρόνοια και περιο-ρισμό υπέρ των δημόσιων φορέ-ων. Κάτι που προκάλεσε και την αντίδραση του ΠΑΣΟΚ –εκλογές έρχονται, ψήφοι και συμφέροντα παίζονται– οπότε ο Μ. Βορίδης υποχρεώθηκε να απαλύνει τη μορφή. Έτσι, η ανώνυμη εταιρεία θα προσομοιάζει σε ΔΕΚΟ, όπου το Δημόσιο θα έχει διασφαλισμέ-νο το 51% των μετοχών.

Όμως, η ουσία δεν αλλάζει. Από την όλο και μειούμενη χρη-ματοδότηση των νοσοκομείων από τον κρατικό προϋπολογισμό, προχωράμε στο μηδενισμό της. Κάπως έτσι θα είναι ισοσκελισμέ-νοι οι προϋπολογισμοί και θα προ-κύπτουν πλεονάσματα.

Το κράτος δεν θα έχει καμία ευθύνη για τη λειτουργία και την ανάπτυξη των νοσοκομείων. Αυτό ονομάζεται αυτοτέλεια και θα τα οδηγήσει να μπαίνουν στην αγο-ρά για να βρουν πελάτες-ασθενείς προκειμένου να επιβιώσουν. Θα περιορίζουν τις δαπάνες τους, για να έχουν αρκετά έσοδα. Θα ελέγ-χονται στενά με το κριτήριο κό-στος-κέρδος. Αν δεν το πληρούν, αλίμονο στο νοσηλευτικό προσω-πικό και τους ασθενείς. Για το πρώ-το, χειρότερες συνθήκες εργασίας και μισθοί, για τους δεύτερους τα λεγόμενα «αιματηρά εξιτήρια», δηλ. περιορισμένη νοσηλεία για να προκύπτουν τα προσδοκώμενα οικονομικά οφέλη.

Σε αυτή την κούρσα μόνοι κερδισμένοι θα είναι οι ιδιώτες. Η εισηγητική έκθεση του νομο-σχεδίου λέει πως έχει στόχο «τη διαμόρφωση ενός καθολικού συ-στήματος διαχείρισης και δίκαιης κατανομής των δημοσιονομικών πόρων μεταξύ των δημόσιων νοσοκομείων και των ιδιωτικών κλινικών». Μάλλον για τους συ-ντάκτες του νόμου οι μεγαλοε-πιχειρηματίες στην υγεία είχαν αδικηθεί και πρέπει να αποκατα-σταθεί η βλάβη τους. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα. Οι κλινικάρχες είναι οι πρώτοι που αποζημιώνο-νται από τα ασφαλιστικά ταμεία, ενώ τα δημόσια νοσοκομεία τα τελευταία και αν. Τα ιδιωτικά θε-ραπευτήρια κέρδισαν από τα ΚΕΝ (γιατί αυτά είχαν τη δυνατότητα να συμπιέσουν το κόστος). Τώρα ικανοποιείται το πάγιο αίτημά τους για ομοιογενοποίηση των χρηματοοικονομικών ροών.

ΚλιμάκωσηΗ επίθεση στο δημόσιο αγαθό της υγείας δεν είναι καινούργια. Στο πλαίσιο καπιταλιστικών αναδιαρ-θρώσεων έχουν εκτυλιχθεί πολλά επεισόδια. Οι μάνατζερ στα νοσο-κομεία την εποχή Σημίτη. Αργότε-ρα το πετσόκομμα των εξετάσεων που δικαιολογούσαν τα ταμεία. Τα τελευταία χρόνια, η προσή-λωση στο μνημονιακό στόχο οι δαπάνες να πέσουν κάτω από το 6% του ΑΕΠ δημιουργεί τραγικές συνθήκες. Το 5ευρω για εξέταση στα εξωτερικά ιατρεία, η εκτίνα-ξη της συμμετοχής στη φαρμα-κευτική δαπάνη, η διάλυση της πρωτοβάθμιας περίθαλψης με την κατάργηση των ιατρείων ΙΚΑ-ΕΟ-ΠΥΥ. Η υποχρηματοδότηση και οι ελλείψεις προσωπικού στα νοσο-κομεία έχει εκτινάξει την αναμονή για εισαγωγές ή για τις απαντήσεις

εξετάσεων με τεράστια σημασία όπως η βιοψία.

Πόσο χειρότερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα, μπορεί να αναρωτηθεί κάποιος. Η απάντη-ση είναι, όποιος έχει να πληρώ-σει, μπορεί και να ζήσει. Εφόσον βέβαια η περίπτωσή του θα χωρά στις ομοιογενείς ομάδες διάγνω-σης. Αν χρειάζεται κάτι διαφο-ρετικό, γιατί είναι διαφορετικός οργανισμός, έχασε. Και πρώτοι χαμένοι θα είναι τα 3,5 εκατ. ανα-σφάλιστοι. Όσα νοσοκομεία δεν αντέξουν τον ανταγωνισμό θα κλείσουν.

Γι’ αυτό το τερατούργημα πολ-λοί θα επικαλεστούν τη σπατάλη και το πάρτι στην υγεία. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ επικαλούνται τα δώρα που έκαναν σε προμηθευτές και κυκλώματα, για να δικαιολογή-σουν το σημερινό τους έγκλημα.

Επιπλέον, όπως έχει αποδεί-ξει η εμπειρία της Γερμανίας, το μοντέλο της οποία υιοθετεί το υπουργείο Υγείας με τις εντολές της task force, τα αποτελέσματα είναι τραγελαφικά. Γιατροί και νο-σοκομεία εφευρίσκουν εξετάσεις και «πακέτα υπηρεσιών» για να αυξήσουν τα έσοδά τους.

Προοπτική, η ανατροπήΟ «τσεκουράτος» υπουργός υγεί-ας Μ. Βορίδης επιχείρησε να φέ-ρει σε δύσκολη θέση την Αριστε-ρά, λέγοντας ότι η κοστολόγηση είναι απαραίτητο εργαλείο για κάθε κοινωνικοπολιτικό σύστη-μα. Κατά αυτόν, η κοστολόγηση είναι ουδέτερο εργαλείο. Όπως και με την περίφημη αξιολόγηση, γυρνούν ανάποδα την πραγματι-κότητα. Πώς να κοστολογήσεις τις πράξεις και να αξιολογήσεις το ιατρικό και νοσηλευτικό προσω-

πικό, όταν αυτό δουλεύει σε συν-θήκες «ορεινού χειρουργείου»; Πώς και πόσο κοστολογείς και περιορίζεις την ψηφιακή μαστο-γραφία, τις μαγνητικές τομογρα-φίες ακόμα και τα test pap, όπως ανακοινώθηκε προχθές; Πώς και πόσο κοστολογείται το πιο πολύ-τιμο αγαθό, η υγεία;

Αντίθετα από αυτά που ισχυρί-στηκε ο Μ. Βορίδης, η ιδεολογική κατεύθυνση είναι πανταχού πα-ρούσα. Η εσωτερική υποτίμηση, οι νόμοι της αγοράς επιδιώκουν να κυριαρχήσουν σε κάθε τομέα. Και αυτό οφείλει να το παίρνει πάντα υπόψη του ο ΣΥΡΙΖΑ. Συμ-μετέχοντας και οργανώνοντας τους αγώνες για την προστασία της δημόσιας υγείας, προβάλ-λοντας στο πρόγραμμά του, ως πρώτη προτεραιότητα, την ικανο-ποίηση των κοινωνικών αναγκών, χρειάζεται να προετοιμάζει και να προετοιμάζεται για μια σκληρή αντιπαράθεση, που θα ανοίξει το δρόμο για την κοινωνία όπου οι άνθρωποι θα είναι πάνω από τα κέρδη, το σοσιαλισμό.

Το παραπάνω νομοσχέδιο θα συζητηθεί στο Γ΄ Θερινό Τμή-μα της Βουλής μόνο για μερικές ώρες, σε μία μόνο συνεδρίαση. Αν δεν ήταν η επιμονή των βου-λευτών του ΣΥΡΙΖΑ στη Διαρκή Επιτροπή, θα είχε επίσης ολοκλη-ρωθεί η επεξεργασία του σε με-ρικές ώρες. Προφανώς για να μη γίνει αντιληπτό τι περιέχει. Άλλη μια απόδειξη για το πώς έχουν συρρικνώσει ακόμη και τη δική τους αστική δημοκρατία.

Η δημόσια υγεία στο εκτελεστικό απόσπασμα

Τετάρτη 10/9, ψη-φίζεται στη Βουλή το

νομοσχέδιο με το οποίο η κυβέρνηση συστήνει την Ανώνυμη Εταιρεία ΕΣΑΝ, η οποία εφεξής θα διαχειρίζε-ται τα οικονομικά των νοσο-κομείων, σηματοδοτώντας την πλήρη απόσυρση του κράτους από τη χρηματο-δότηση του δημόσιου συ-στήματος υγείας.

Η ΟΕΝΓΕ καλεί αυτή τη μέρα όλες και όλους τους γιατρούς ΕΣΥ της χώρας σε στάση εργασίας από τις 12 το μεσημέρι μέχρι το πέρας του ωραρίου και από κοινού με την ΠΟΕΔΗΝ και την ΕΙΝΑΠ διοργανώνει συλλαλητήριο στις 12:30 στη Βουλή.