313350578 319 Μια Ανέλπιστη Νύχτα Sophia James

8/16/2019 313350578 319 Μια Ανέλπιστη Νύχτα Sophia James

1/147


2/147

ophia James

ΑΣΩΤΟΣ ΔΟΥΚΑΣ

ετάφραση: Έφη Αρβανίτη

ΑΡΛΕΝΙΚ ΕΛΛΑΣ

ΚΔΟΤΙΚΗ A. Β. Ε. Ε.

ιδίου 18,106 78 Αθήνα Τηλ.: 210 3609 438,210 3629 723 www.arlekin.gr

λος πρωτοτύπου:

e Dissolute Duke

2013 Sophia James

2014 ΧΑΡΛΕΝΙΚ ΕΛΛΑΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ABEE για την ελληνική γλώσσα, κατόπιν συμφωνίας μARLEQUIN BOOKS S.A. All rights reserved.

λογότυπο ΑΡΛΕΚΙΝ και το σχέδιο του Ρόμβου είναι εμπορικά σήματα ιδιοκτησίας της Harlequterprises Limited ή των θυγατρικών εταιρειών της και χρησιμοποιούνται από άλλους κατόπιν αδ

εικόνα εξωφύλλου χρησιμοποιείται κατόπιν συμφωνίας με τη Harlequin Books S.A. All rights

erved.

ετάφραση: Έφη Αρβανίτη Επιμέλεια: Θάλεια Ευθυμίου Διόρθίοση; Ρήγας Καραλής

βιβλίο αυτό είναι έργο φαντασίας. Τα ονόματα, οι χαρακτήρες οι τοποθεσίες και τα περιστατικάαι προϊόν της φαντασίας του συγγραφέα είτε χρησιμοποιούνται κατά τρόπο μυθιστορηματικό.οιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα, εν ζωή ή όχι, γεγονότα, τοποθεσίες ιδρύματα ήχειρήσεις είναι εντελώς συμπτωματική.

αγορεύονται η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή -ολική, μερική ή περιληπτική-, η κατά παράφ

ιασκευή απόδοση του κειμένου με οποιονδήποτε τρόπο -μηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό,ογράφησης ή άλλον- χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του εκδότη, σύμφωνα με το Νόμο 2121/1ι τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας.

SN 1108-4324

ΛΑΣΙΚΑ ΑΡΛΕΚΙΝ - ΤΕΥΧΟΣ 323 Τυπώθηκε και βιβλιοδετήθηκε στην Ελλάδα.

ade and printed in Greece.

εφάλαιο 1

http://www.arlekin.gr/http://www.arlekin.gr/


3/147

γλία -1831

το μάθαιναν τα αδέρφια της, θα τη σκότωναν.

λαίδη Λουσίντα Γουέλιγχαμ δεν είχε καμιά αμφιβολία γι’ αυτό. Απ’ όλα τα ανόητα σχέδια που ελλάβει ποτέ το μυαλό της, αυτό ήταν σίγουρα το κορυφαίο. Η υπόληψή της θα καταστρεφόταν κεύθυνη γι’ αυτό θα ήταν αποκλειστικά η ίδια.

Μόνο ένα φιλί», ψιθύρισε ο άντρας πιέζοντάς τη στον τοίχο του διαδρόμου. Η ανάσα του βρομού

κοόλ, τα χέρια του εξερευνούσαν τα στήθη της πάνω από το υπερβολικά λεπτεπίλεπτο ύφασμα πζι Τόμκινς την είχε πείσει να φορέσει. Αυτή η κίνησή του δεν άφηνε καμία αμφιβολία στη Λουστις προθέσεις του.

Ρίτσαρντ Αλενμπι, τρίτος κόμης του Χάλσι, της είχε φανεί ελκυστικός στις χοροεσπερίδες τουνδίνου, αλλά εδώ, στην επαρχιακή δεξίωση του Μπέντφορσιρ είχε γίνει ανυπόφορα πιεστικός. Τ

πρωξε μακριά της και όρθωσε το σώμα της, ικανοποιημένη τουλάχιστον που το ύψος της ξεπερντά μερικά εκατοστά το δικό του.

ομίζω, κύριε, ότι παρεξηγήσατε την επιθυμία μου να...»

λόγια της κόπηκαν στη μέση όταν τα χείλη του κόλλησαν επιθετικά στα δικά της, σ’ ένα υγρό,θυσμένο φιλί, που την έκανε να γυρίσει στο πλάι και να σκουπίσει το στόμα της. Αυτός ο άνθρωτη λαχανιασμένη ανάσα της έφερνε αηδία.

ρίσκεσαι στο πιο κακόφημο πάρτι της Σεζόν και το δωμάτιό μου δεν απέχει μακριά». Τα δάχτυλυ αγκάλιασαν το μπράτσο της καθώς ο Χάλσι έκανε νόημα σε δυο άλλους εξίσου μεθυσμένουςτρες. Εκείνοι την κοιτούσαν με λαγνεία, όπως και ο Χάλσι. Μεγάλο λάθος της. Έπρεπε να έχειγει από ώρα, τότε που είχε ακόμα την ευκαιρία και τα δωμάτια δε βρίσκονταν τόσο κοντά. Μέσα

είνο το άντρο της ακολασίας απ’ ό,τι φαινόταν μπορούσε να γίνει το οτιδήποτε, αφού τα ήθη τουου του ιδιοκτήτη είχαν από καιρό ξεπέσει.

φόβος την έκανε να στηρίξει τον αγκώνα της πάνω στον τοίχο, ξεκολλώντας τα δάχτυλα του Χάό το μπράτσο της, κάτι που της επέτρεψε, επιτέλους, να το βάλει στα πόδια.

προστά της ανοίγονταν δαιδαλώδεις στενοί διάδρομοι. Μόνο σ’ εκείνο τον όροφο υπήρχαν είκοσεβατοκάμαρες. Τρέχοντας γρήγορα, η Λουσίντα έφτασε σε μια δίφυλλη πόρτα στο τέρμα τουδρόμου. Είχε στρίψει τόσες φορές, που ήταν σίγουρη ότι οι άντρες πίσω της δε θα ήξεραν από

α πόρτα είχε μπει. Έτσι, το αποτόλμησε και, χωρίς να ρίξει ούτε μια ματιά πίσω της, γύρισε τορίτεχνο φιλντισένιο πόμολο και τρύπωσε μέσα στο δωμάτιο.

αν σκοτάδι και μόνο ένα κερί έκαιγε δίπλα στο κρεβάτι, όπου ένας άντρας καθόταν και διάβαζεα ζευγάρι χοντρά γυαλιά στηριγμένα στην άκρη της μύτης του.

αν την κοίταξε, η Λουσίντα έφερε το δάχτυλο στο στόμα της ζητώντας του να κάνει ησυχία πρινρίσει πάλι στην’ πόρτα. Απέξω άκουσε τα βήματα των αντρών που την ακο-

υθούσαν και, καθώς δεν ήξεραν πού είχε πάει, μεγάλωνε ακόμα περισσότερο η αδημονία τους. Η

υσίντα ήλπιζε πως δε θα δοκίμαζαν την τύχη τους ανοίγοντας κάποιες από τις πόρτες. Μετά από


4/147

ρικά λεπτά οι ψίθυροι έγιναν λιγότερο ευδιάκριτοι ώσπου χάθηκαν εντελώς, καθώς οι διώκτεςς έφυγαν να αναζητήσουν αλλού το θύμα τους, μη θέλοντας να παραιτηθούν από το νυχτερινό τοέντι. Η ανακούφιση πλημμύρισε τη Λουσίντα,

Μπορώ να μιλήσω τώρα;» Η φωνή ήταν βαθιά, μ’ έναν αδιόρατο χρωματισμό στον τόνο της, πουυσίντα δεν μπόρεσε να προσδιορίσει.

ν κάνετε αρκετή ησυχία, νομίζω πως δεν έχετε λόγο να ανησυχείτε». Η Λουσίντα κοίταξε πίσω ορημένη.

α ανάρμοστη βρισιά ήταν η μόνη απάντησή της, καθώς, όταν τα σεντόνια τραβήχτηκαν, είδε τομνό σώμα ενός άντρα και το στόμα της άνοιξε διάπλατο. Και δεν ήταν οποιοσδήποτε άντρας, αλανδαλώδης οικοδεσπότης αυτής της τακτικής εβδομαδιαίας κραιπάλης: ο Τέιλεν Έλ-σμιρ, έκτοςύκας του Αλντεργουορθ. Ο Ασωτος Δούκας, όπως τον έλεγαν, γιατί ήταν ένας ακόλαστος πουαφορούσε για κάθε κανόνα ηθικής και κοινωνικής συμπεριφοράς, προκαλώντας τους πάντες με

φυλη ζωή του.

μνός όπως ήταν, πήγε να κλειδώσει την πόρτα πίσω της. Ο ήχος της κλειδαριάς τάραξε τη Λουσ

ποία είχε πα-ραλύσει από το σοκ.

αν όμορφος. Τα μαύρα μαλλιά έπεφταν ως τους ώμους του και τα μάτια του είχαν την απόχρωσρών φύλλων μετά από μια καταιγίδα στο Φάλντερ. Τον κοιτούσε από το λαιμό και πάνω, αν και ένστικτά της την παρότρυναν να κοιτάξει χαμηλότερα. Το χαμόγελό του φανέρωνε ότι εκείνος εβάσει τη σκέψη της.

λαίδη Λουσίντα Γουέλιγχαμ;»

ερε το όνομά της. Κούνησε καταφατικά το κεφάλι της, προσπαθώντας να ξαναβρεί τη φωνή της

γινόταν στη συνέχεια; Η Λουσίντα ένιωθε σαν κοτόπουλο παγιδευμένο στη φωλιά μιας αλεπού

έρουν τα τρία αδέρφια σας πως βρίσκεστε εδώ;» Κούνησε το κεφάλι της αρνητικά και η κομμένάσα της μαρτυρούσε πανικό. Αυτή η μέρα είχε ξεκινήσει στραβά από το χάραμα, έτσι όταν τα χές άνοιξαν λίγο το κορσάζ της ανακουφίστηκε που κατάφερε να αναπνεύσει καλύτερα. Το πλούσιούστο που δημιουργούσε ο σφιχτός κορσές εξαφανίστηκε και τα μικρά στήθη της ήρθαν στη φυυς θέση. Το ζωηρό κόκκινο φόρεμα χαλάρωσε επάνω στο στήθος της με τρόπο που ήταν σίγουροείνος το παρατήρησε.

εν ήταν η πιο συνετή επιλογή να κρυφτείτε στο δωμάτιό μου». Το βλέμμα του στράφηκε προς τγάλο κρεβάτι.

Λουσίντα αγνόησε την παρατήρηση. «Ο Ρίτσαρντ Άλεν-μπι, κόμης του Χάλσι, και οι φίλοι του υ άφησαν άλλη επιλογή. Είχα ανάγκη από ένα καταφύγιο».

σαρκαστικό γέλιο του αντήχησε δυνατά στο δωμάτιο. «Το ποτό χαλαρώνει τα δεσμά της κοινωνταπίεσης. Οι περισσότεροι άντρες δεν αντέχουν για περισσότερο από μερικές εβδομάδες τους καόπους και την ψεύτικη ευπρέπεια και αυτό το σπίτι τούς επιτρέπει να ξεδώσουν λίγο, αν μετιλαμβάνεστε».


5/147

α ξεδώσουν σε βάρος γυναικών που τους λένε όχι;»

ι περισσότερες κυρίες εδώ ενθαρρύνουν αυτή τη συμπεριφορά και ντύνονται αναλόγως».

μάτια του χαμήλωσαν στο χαμηλό ντεκολτέ της πριν ανέβουν ξανά στο πρόσωπό της.

ε βρισκόμαστε στο Λονδίνο, κυρία, ούτε υποκρινόμαστε κάτι τέτοιο. Αν ο Χάλσι σας πρόσβαλεάγματι, θα το έκανε επειδή νόμισε πως είστε... διαθέσιμη. Η ελεύθερη βούληση είναι κάτι στο οω μεγάλη σημασία εδώ στο Άλντεργουορθ».

πρόκληση στα μάτια του ήταν ολοφάνερη. Αν έπρεπε να τον περιγράφει, θα έλεγε πως είχε επάνυ μια συγκρατημένη νωχέλεια, σαν τη σαύρα που παίζει με ένα έντομο ανήμπορο να πετάξει. Ταχτυλά της έπιασαν το πόμολο της πόρτας, αλλά διαπίστωσε πως το κλειδί είχε αφαιρεθεί. Η κίνηυ θα πρέπει να ήταν πολύ γρήγορη, γιατί δεν τον είχε δει να το κάνει.

φού λοιπόν η ελεύθερη βούληση είναι τόσο σημαντική για σας, θα σας ζητούσα τώρα να μουτρέψετε να ασκήσω τη δική μου και να μου ανοίξετε την πόρτα».

είνος έσκυψε πάνω από μια στοίβα ρούχα που είχαν ριχτεί ανέμελα σε μια καρέκλα και πήρε ένλόι τσέπης.

υστυχώς είναι αυτή η περίεργη ώρα της βραδιάς. Πολύ νωρίς για να έχουν μεθύσει οι καλεσμένκετά ώστε να γίνουν ακίνδυνοι και πολύ αργά για να περιμένει κανείς άμεμπτη συμπεριφορά απυς τζέντλεμεν. Οποιαδήποτε κίνηση μέσα στο σπίτι αυτή τη χρονική στιγμή είναι πιο επικίνδυνηνα παραμείνετε εδώ μαζί μου».

α παραμείνω εδώ;» Ήταν δυνατόν να εννοεί αυτό που νόμιζε η Αουσίντα;

μάτια του φωτίστηκαν. «Έχω αρκετό χώρο».

Με γνωρίζετε εδώ και δυο λεπτά απ’ τα οποία το ένα κύλησε μέσα στη σιωπή».

ίχα όμως την ευκαιρία να παρατηρήσω τις... πολλές αρετές σας». Τα πράσινα μάτια του τηντούσαν με έναν νω-χελικό αισθησιασμό.

κούγεστε σαν το λύκο από τα παραμύθια των αδελφών

ριμ. Όμως αμφιβάλλω αν υπάρχει χαρακτήρας σε οποιοδήποτε από τα παιδικά παραμύθια που ν

χνει τη δίκη σας προτίμηση να κυκλοφορείτε γυμνός».

ομακρύνθηκε από κοντά του και χάρηκε όταν τον είδε να φοράει ένα μακρύ άσπρο πουκάμισο μκριά φαρδιά μανίκια που φούσκωναν στους ώμους. Ένα ρούχο που θα φορούσε ένας πειρατής ήστής. Σ’ εκείνον πάντως ταίριαζε απόλυτα.

αλύτερα τώρα, κυρία;»

αν η Λουσίντα έγνεψε καταφατικά, της χαμογέλασε και πήρε δυο ποτήρια από ένα ντουλάπι πίσ

υ. «Ίσως το καλό κρασί να χαλαρώσει τις αναστολές σας».


6/147

αι βέβαια όχι». Η φωνή της ακούστηκε πολύ αυστηρή ακόμα και στα δικά της αυτιά. Έστρεψε τέμμα στο βιβλίο που βρισκόταν ακουμπισμένο πάνω στο κρεβάτι. «Ο Ηγεμόνας του Μακιαβέλι ράξενη επιλογή για έναν άνθρωπο που δείχνει να αδιαφορεί για το καλό όνομα των προγόνων το

ιστεύετε, λοιπόν, πως όλοι οι αχρείοι θα έπρεπε να είναι αμόρφωτοι;»

συζήτηση ήταν τόσο παράλογη, που η Λουσίντα έβαλε τα γέλια άθελά της. «Πάντως δεν ξαπλώνό τις δέκα φορώντας μόνο ένα ζευγάρι γυαλιά και διαβάζοντας ένα βιβλίο πολιτικής φιλοσοφίαςλικά».

ιστέψτε με, η ασωτία είναι αρκετά κουραστική. Οι προσδοκίες για ακόμα περισσότερες πράξειςολασίας μπορεί να αποβούν εξαντλητική υπόθεση όσο κανείς μεγαλώνει». «Πόσων χρονών είστ

ίκοσι πέντε. Αλλά το ρίχνω έξω από μικρός».

αν μόνο ένα χρόνο μεγαλύτερος της και οι ελάχιστες δικές της κοινωνικές δραστηριότητες υπήρντα οδύνη-ρές. Και πάλι όμως αυτός ήταν άντρας, όσο κι αν η δικαιολογία του φύλου του δεν τοάλλασσε από τις αμέτρητες και σοκαριστικές ακολασίες του.

ε σας έμαθε η μητέρα σας τις βασικές αρχές της ανθρώπινης καλοσύνης προς τους άλλους;»

, πράγματι, το έκανε. Μετά από ένα σύζυγο και έξι εραστές αντιλήφθηκα ακριβώς τι εννοούσε.μουν το μοναχοπαίδι της, βλέπετε, και μάθαινα πολύ γρήγορα».

χε ακούσει τη σκανδαλώδη ιστορία της οικογένειας Έλσ-μιρ πολλές φορές, όχι όμως από τη σκοός απογοητευμένου γιου. Η Πατρίτσια Έλσμιρ είχε πεθάνει μακριά από τους δικούς της. Κάποιοαν ότι ο θάνατός της προήλθε από ραγισμένη καρδιά, οι έξι εραστές όμως μαρτυρούσαν υπερβοτατη ζωή.

ι συνέβη στον πατέρα σας;» Ήξερε ότι δεν έπρεπε να ρωτήσει, αλλά η περιέργεια νίκησε τιςαστολές της.

κανε αυτό που θα είχε κάνει κάθε δούκας που σέβεται τον εαυτό του αν ανακάλυπτε ότι η γυναίυ τον είχε απα-τήσει έξι φορές».

υτοκτόνησε;»

Έλσμιρ γέλασε. «Όχι. Έπαιξε την περιουσία του στα χαρτιά κι ύστερα έπνιξε τον πόνο του στο

νατό μπράντι. Οι γονείς μου πέθαναν με διαφορά μιας μέρας στα δυο άκρα της χώρας, έχοντας γντροφιά τους τελευταίους εραστές τους. Κίρρωση του ήπατος και αυτοπυροβολισμός στο κεφάλυλάχιστον έτσι η κηδεία ήταν λιγότερο δαπανηρή». Τα χείλη του στράβωσαν προφέροντας αυτέξεις και τα πράσινα μάτια του πέταξαν σπίθες. «Ήμουν έντεκα χρονών».

ειλικρίνειά του ήταν εκπληκτική. Κανείς άλλος δεν της είχε μιλήσει έτσι, λέγοντας τα πιο φριχτάγια χωρίς τον παραμικρό δισταγμό.

δικά της προβλήματα φαίνονταν ασήμαντα μπροστά στα δικά του και η Λουσίντα ένιωσε

γνωμοσύνη για τη στοργική και υποστηρικτική οικογένειά της.


7/147

ίχατε άλλους συγγενείς να σας βοηθήσουν;»

Με ανέλαβε η Μαίρη Σιλντς, η γιαγιά μου».

λαίδη Σιλντς;» Ποιος δεν ήξερε την αγάπη της για το κουτσομπολιό και τη μοχθηρία της; Είχεθάνει πριν από τρία χρόνια, αλλά η Λουσίντα θυμόταν ακόμα τα κατάμαυρα μάτια και τις βιτριολώσεις της. Σ’ αυτή τη γυναίκα ανατέθηκε η ανατροφή ενός ορφανού παιδιού;

πό την έκφρασή σας φαίνεται πως τη γνωρίζατε». Στράγγισε το ποτήρι του και έβαλε άλλο ένα

α γενναιόδωρη δόση.

ρούσε δαχτυλίδια σε κάθε δάχτυλο του αριστερού χεριού του, όλα φανταχτερά, εκτός από εκείνο μεσαίο δάχτυλο με τα χαραγμένα γράμματα. Η Λουσίντα δεν μπορούσε να τα διαβάσει.

ποια γυναίκα, το δίχως άλλο. Έλεγαν πως είχε πολλές ερωμένες, μεγάλες και μικρές, αδύνατες κρουμπουλές, παντρεμένες και ανύπαντρες. Δεν ξεχωρίζει διαφορές όταν έχει ορέξεις. Θυμήθηκε μη που κυκλοφορούσε στην υψηλή κοινωνία -ένα διασκεδαστικό σκάνδαλο για το οποίο οωταγωνιστής δεν ένιωθε την παραμικρή ενοχή.

τός ήταν ο δούκας του Άλντεργουορθ, λοιπόν. Η Λουσίντα ήξερε πως οι περισσότερες κυρίες τηιστοκρατίας τον είχαν στο μάτι, καθεμιά τους ευελπιστώντας πως εκείνη θα τον άλλαζε. Έχονταάσει όμως τα είκοσι πέντε, ήταν αμφίβολο αν ο δούκας είχε διάθεση να αναμορφωθεί.

ανόητες φαντασιώσεις ήταν αποκλειστικό προνόμιο των άγουρων κοριτσιών. Ως μικρότερη αδεών ζωηρών αδερφών, η Λουσίντα είχε μάθει να μένει απαθής απέ-

ντι στα θέλγητρα του αντίθετου φύλου και σπάνια έπλαθε ρομαντικές φαντασιώσεις για τους άν

α κάποιον περίεργο λόγο η παρατεταμένη σιωπή μεταξύ τους δεν ήταν αμήχανη. Και ήταν ακόμαπληκτική η σκέψη της πως αν ο δούκας τη στρίμωχνε σαν τον Ρίτσαρντ Άλενμπι, θα τηνανοποιούσε αρκετά να δει το αποτέλεσμα. Εκείνος όμως δεν έκανε την παραμικρή κίνηση προς τρος της. Απέξω ακούγονταν τώρα κραυγές χαράς, γυναικεία γέλια ανάμεικτα με τις αντρικές φων μεθυσμένων θαυμαστών τους. Μάλιστα κάπου εκεί κοντά αντήχησε ένα κέ-ρας και η Λουσίνταπήδησε τρομαγμένη.

πιτυχημένη βραδιά απ’ ό,τι ακούγεται. Κυνηγοί και θηράματα στην αναζήτηση της έκστασης.ντομα θα ακολουθήσει η σιωπή των καταραμένων». Την παρατήρησε προσεκτικά.

ομίζω πως με δοκιμάζετε. Δεν πιστεύω ότι είστε τόσο κακός όσο ισχυρίζεστε».

έκφρασή του άλλαξε εντελώς.

’ αυτό σφάλλετε, λαίδη Λουσίντα, γιατί είμαι όλα όσα λένε κι ακόμη περισσότερα». Τώρα φάνη απειλητικός από πριν και είχε μια σκληρή αδιαλλαξία στο βλέμμα, η οποία τον έκανε να δείχνε

γαλύτερος. «Η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσα να σας ρίξω στο κρεβάτι μου εν ριπή οφθαλμού. Κμε εκλιπαρούσατε να μη σταματήσω να σας κάνω όσα σκανδαλιστικά πράγματα θα είχα κατά ν

λόγια του έκαναν την καρδιά της να χτυπήσει γρηγορότερα, γιατί στο καύχημά του υπήρχε μεγάση αλήθειας. Την αναστάτωνε περισσότερο από όσο την είχε αναστατώσει οποιοσδήποτε άλλος


8/147

τρας. Έντρομη, η Λουσίντα γύρισε προς το παράθυρο και προσποιήθηκε πως κοίταζε τους κήποτισμένοι καθώς ήταν από πυρσούς σ’ όλο το μήκος

ν μονοπατιών τους. Ανάμεσα στους θάμνους σφιχταγκαλιάζονταν δύο εραστές και τα γυμνά δέρυς διακρί-νονταν λευκά στο φως. Γύρω τους υπήρχαν κι άλλα ζευγάρια και οι προθέσεις όλων ήατές από μακριά. Αυτός ο ασυγκράτητος ερωτισμός τη σόκαρε βαθιά.

ν με αγγίξετε, τα αδέρφια μου θα σας σκοτώσουν, σας βεβαιώνω». Προσπάθησε μάταια να κρύψφόβο από τη φωνή της.

είνος γέλασε. «Ναι, θα το επιχειρούσαν, υποθέτω, μα...» Δε συνέχισε, η απειλή του όμως ήτανκάθαρη. Η νωχέλεια που είχε δει σ’ αυτόν η Αουσίντα λίγο νωρίτερα τώρα είχε μετατραπεί σε παληρότητα. Ένας άντρας που ζούσε στο περιθώριο της λονδρέζικης κοινωνίας παρά τηνιστοκρατική καταγωγή του. Οι αντιφάσεις του την μπέρδευαν και είχε αρχίσει να εκνευρίζεται μες αυτές τις αλλεπάλληλες μεταβολές.

Ήρθα στο πάρτι μαζί με τη λαίδη Πόζι Τόμκινς, η οποία με διαβεβαίωσε πως ήταν μια απολύτωςοπρεπής εκδήλωση. Προφανώς εγώ κι εκείνη έχουμε εντελώς διαφορετική άποψη για το τι σημ

ξιοπρεπής” και υποθέτω πως θα έπρεπε να έχω ρωτήσει περισσότερα πριν δεχτώ να έρθω. Όμωςέμενε πως θα διασκεδάζαμε πολύ και το γεγονός πως θα μας συνόδευε και η νονά της ήταν αρκεθησυ-χαστικό ώστε...»

ν έκανε να σωπάσει ακουμπώντας το δάχτυλό του στο αεικίνητο στόμα της. «Μιλάτε πάντα τόσλύ, λαίδη Λου-σίντα;»

ο άγγιγμά του τινάχτηκε ολόκληρη. «Ναι, το παθαίνω όταν έχω νευρικότητα, αν και δεν μπορώ μηθώ να ένιωσα ποτέ τόσο νευρική όσο αυτή τη στιγμή, γι’ αυτό θα χαρώ να με αφήσετε να φύγπάω να βρω...»

στόμα του κατέβηκε εκεί όπου παρέμενε ακόμα το δάχτυλό του και η Λουσίντα ένιωσε τον κόσς να διαλύεται σε αμέτρητα καυτά και πολύχρωμα θραύσματα. Κάθε αίσθηση της πραγματικότητανε φτερά και τη θέση της λογικής κατέλαβε μια επικίνδυνη, ρευστή ηδονή.

εφάλαιο 2

Τέι ήθελε μόνο να διακόψει τη φλυαρία της, καθώς είχε χρόνια να νιώσει την ενοχή που τουοκαλούσε ο πανικός στη φωνή της. Η απαλή καμπύλη του στήθους της ταίριαζε όμορφα επάνω

ι του άρεσε η επαφή μαζί της. Συνήθως αναγκαζόταν να σκύψει για να φιλά τις γυναίκες, αυτήως είχε σχεδόν το ίδιο μπόι μ’ εκείνον, ενώ το λεπτό κι ευλύγιστο σώμα της είχε κάτι το εφηβικό

νύχια της ήταν κοντά και οι ρόζοι ανάμεσα στο δεύτερο και το τρίτο δάχτυλο μαρτυρούσαν πωςαν αριστερόχειρη και ότι συμμετείχε σε κάποιο είδος αθλήματος. Τοξοβολία, ίσως. Η σκέψη τηςυσίντα όρθιας, να σημαδεύει με το τόξο της το στόχο και τα ξανθά μαλλιά της να ανεμίζουν

ην αύρα ήταν παράξενα ερεθιστική.

έπρεπε βεβαίως να την πάρει το γρηγορότερο μακριά από το Άλντεργουορθ και να τη συνοδέψ

α και αβλαβή στο σπίτι και την οικογένειά της.


9/147

ερε όμως ότι δε θα το έκανε. Και όταν το στόμα του πήρε το δικό της, ένα άλλο αίσθημα αναδύό μέσα του, το οποίο αονήθηκε να αναλύσει.

έθετε πως δεν την είχαν φιλήσει πολύ, γιατί τα χείλη της παρέμεναν σφιγμένα και μόλις η γλώσυ μπήκε στο στόμα της είδε τα μάτια της να ανοίγουν διάπλατα.

άτια αχνογάλανα, με σκούρες μπλε πινελιές, μέσα στα οποία ένας άντρας μπορούσε να χαθείετάκλητα.

άλυνε το φιλί του και βύθισε τα χέρια του στα μαλλιά της, γέρνοντας το πρόσωπό της. Αυτή τη βιάστηκε ούτε απαίτησε περισσότερα, ενώ μια έξαψη άρχισε να τον πλημμυρίζει. Μύριζενέμορφα, σαν φρέσκα ανοιξιάτικα λουλούδια. Ήταν τόσο συνηθισμένος στα μεθυστικά,ριά αρώματα των ερωμένων του, που σχεδόν είχε ξεχάσει τη διαφορά.

α μυρωδιά αθωότητας και ελπίδας.

ε το στόμα του κολλημένο στο δικό της έφερε τα χέρια του πίσω στον αυχένα της. Πιο κοντά. Πιρμά.

δύναμη αυτής της επαφής τον συνεπήρε και η πρώτη απόπειρα της γλώσσας της να εξερευνήσειγκίνησε σε βαθμό μελαγχολίας. Είχε περάσει πολύς καιρός από τότε που φίλησε για τελευταία φα γυναίκα η οποία τον παρατηρούσε σαν να περίμενε από αυτόν να αποκαλύψει τα μυστήρια τηςάσης.

πόθος του πήρε φωτιά σαν το φιτίλι και η πυρκαγιά εξαπλώθηκε μέσα του ασυγκράτητη.

ίσαι παρθένα;»

ερε πως ήταν, το κατάλαβε από την κοφτή, σπασμωδική ανάσα της. Τα χείλη της μισάνοιξαν.αυ>.

ιατί, διάβολε, ήρθες λοιπόν σ’ αυτό το πάρτι;» Η επίφαση ευγένειας χάθηκε αμέσως από τη στάσυ, αλλά εκείνη δεν απομακρύνθηκε από κοντά του. Αντίθετα κόλλησε περισσότερο επάνω του καλεισε τα μάτια της σαν να προσπαθούσε να βρει την απάντηση μέσα στο σκοτάδι. Ένιωσε την απάσα της στο λαιμό του και αναρωτήθηκε αν ήταν πράγματι τόσο αθώα όσο φαινόταν. Γιατί, αν ταιζε κάποιο παιχνίδι, ο Τέιλεν ήταν αρκετά εξασκη μένος σε κάτι τέτοια και θα έπρεπε να φανεί οσεκτική. Τα χέρια του τυλίχτηκαν από μόνα τους γύρω από την πλάτη της, σαν να ακολουθούσ

α γνώριμο μονοπάτι.

τρωση.

λέξη ήρθε απροσδόκητα στη σκέψη του και ο σφυγμός του χτύπησε γρηγορότερα. Χρόνια είχε νώσει έτσι με κάποια γυναίκα και η έκπληξη τον έσπρωξε να συνεχίσει.

ν έστριψε μέσα στην αγκαλιά του και το στόμα του κατέβηκε χαμηλότερα, φιλώντας το λαιμό τηήνοντας κόκκινα κυκλικά σημάδια πάνω στη λευκή επιδερμίδα της. Οι ανάσες τους συντονίστηραγμένες και κοφτές, καθώς ο πόθος των κορμιών έπαιρνε τον έλεγχο και ο αντίχειράς του χάιδε

ληρή θηλή πάνω από το κόκκινο μετάξι.


10/147

ντωσε την πλάτη της και τα στήθη της ορθώθηκαν προκλητικά.

ν ήθελε όπως δε θέλησε τίποτ’ άλλο στη ζωή του, ποθούσε την απαλότητά της και τα χρυσαφένιλλιά της πάνω στα δικά του. Με μια μικρή κίνηση έλυσε το κορσάζ της και η παλάμη του αγκάλσφιχτό στήθος της. Την ήθελε γυμνή, ήθελε να τη γνωρίσει όπως ακριβώς ήταν. Αν δεν ήξερε μα είχε να κάνει, θα της έσκιζε το φόρεμα απ’ άκρη σ’ άκρη κι ύστερα θα την κουβαλούσε γυμνήκρεβάτι του. Το στόμα του λαχταρούσε να γευτεί τις καμπύλες της.

γεύση είναι μέρος της έλξης μεταξύ των εραστών», δήλωσε απλά, σηκώνοντας το κεφάλι του κ

ρατηρώντας τις αντιδράσεις της. Η αβεβαιότητα συναγωνιζόταν την επιφυ-λακτικότητα, κι όμωαβήχτηκε μακριά του. Μόνο μια μικρή ρυτίδα ζάρωσε το μέτωπό της κι έδειξε να αποδέχεται τιςοθέσεις του δίχως κανένα φόβο. Με άδολη υποταγή.

άνια είχε δει στη ζωή του κάτι παρόμοιο. Η φήμη του τον είχε προστατεύσει, προφανώς, κρατώνυς άλλους σε απόσταση. Μα η Λουσίντα Γουέλιγχαμ ήταν διαφορετική και πιο επικίνδυνη από τρήνες που τον περιτριγύριζαν όλα αυτά τα χρόνια. Αυτή η σύνδεση που ένιωθε να υπάρχει μετα

υς ήταν αναπάντεχη και απίστευτη καθώς του έφερνε στη μνήμη τον απόηχο μιας παλιάς εμπειρκυψε το κεφάλι του και πήρε τη μία απαλή κορφή στο στόμα του, με τόσο πάθος που το τεντωμ

τάξι σκίστηκε κι άνοιξαν οι ραφές του. Του άρεσε ο τρόπος που τέντωσε το κορμί της και έπλεξεχτυλά της μέσα στα μαλλιά του, παίρνοντας την προσφορά του και αμείβοντάς τον με τη δική τη

χέρια του μετακινήθηκαν τώρα από τις καμπύλες των γλουτών της κι ήρθαν μπροστά, πάνω απ’υμμένες πτυχές του γυναικείου φύλου της, από το οποίο δεν τον χώριζε παρά μόνο το λεπτό φράυ φορέματος της. Πίεσε το χέρι του για να βρει το κέντρο της.

χι». Μια μοναδική λέξη, περισσότερο βογκητό παρά φωνή, κι όμως ήταν αρκετή.

χι;» Έπρεπε να σιγουρευτεί πως αυτό εννοούσε. Περίμενε λαχανιασμένος. Εκείνη κούνησε αρνη

κεφάλι της και τα καταγάλανα μάτια ήταν κενά από κάθε συναίσθημα. Μόνο το συνοφρύωμα στωπο και η λαχανιασμένη ανάσα της έδειχναν την ταραχή της.

ι, επειδή δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει αυτό που θα σήμαινε το ναι; Όχι, επειδή η φήμη του ήκετή για να την καταστρέψει;

ισθοχώρησε με μια οργή που πυροδοτούνταν από την έντονη επίγνωση της ενοχής του. Ο δρόμος την καταστροφή δεν ήταν μακρύς και ήξερε πως μια κοπέλα σαν αυτή δεν είχε κανέναν τρόπουνθεί απέναντι στις προθέσεις

υ. Ξαφνικά το μονοπάτι που είχε επιλέξει στη ζωή τού φαινόταν ελεεινό και πρόστυχο.

α σας συνοδεύσω στο σπίτι σας».

Λουσίντα δε διόρθωσε το σκισμένο ρούχο της καθώς τον παρατηρούσε με το ένα στήθος της γυσα από το κατεστραμμένο ρούχο, μια προκλητική ροδαλή κορφή πάνω στο άλικο μετάξι. Με τα τια και το σοκαρισμένο ύφος της φαινόταν σαν μια αισθησιακή και παραδομένη Μαντόνα που εσει απ’ τον παράδεισο και προσγειώθηκε στα πόδια του διαβόλου. Η αναποφασιστικότητα τονόνιζε, όμως δεν είχε καμία άμυνα απέναντι σε τόση καλοσύνη, κανέναν τρόπο να υποστηρίξει τη

θυμία του απέναντι στη δική της διστακτικότητα.


11/147

νοντας ένα βήμα μπροστά, η Λουσίντα έστρωσε το φόρεμά της, έδεσε πάλι τα κορδόνια στοπτεπίλεπτο κορσάζ, ανακτώντας κάπως την ευπρέπειά της. Ο Τέιλεν δεν μπορούσε να κάνει τίπο

να διορθώσει το σκίσιμο και τα μάτια του κατέβηκαν αθέλητα στο γυμνό κορμί που προκαλούσγιγμά του. Βλαστημώντας, πήρε μια κουβέρτα από το κρεβάτι του και την τύλιξε γύρω της. Τολλινο ύφασμα είχε σχεδόν την ίδια απόχρωση με τα μαλλιά της. Ύστερα μάζεψε τα ρούχα του,ρεσε το παντελόνι του και έβαλε ένα σακάκι πάνω από το πουκάμισό του. Δε χασομέρησε γιαφορέσει γραβάτα. Τέλος έβαλε βιαστικά τις μπότες του και ξεκλείδωσε την πόρτα.

λα γλυκιά μου», μουρμούρισε και βρήκε το χέρι της. Του άρεσε ο τρόπος που τα δάχτυλά τηςυλουριάστηκαν μέσα στα δικά του.

λη μια κατάκτηση. Αδημονούσε για τις επόμενες.

*

ω ήταν ήσυχα και καθώς πλησίαζαν στους στάβλους ένας νεαρός ιπποκόμος ήρθε δίπλα του.

έλετε την άμαξα τέτοια ώρα, κύριε;» Η δυσπιστία ήταν φανερή στην ερώτησή του. Συνήθως

τούσαν τις άμαξες τις μεσημεριανές ώρες της ημέρας.

ράγματι. Βρες τον Στίβενς και ετοίμασέ την. Πρέπει να πάω στο Λονδίνο».

αν ο νεαρός έφυγε, η Λουσίντα Γουέλιγχαμ άρχισε να μιλά με σιγανή, αβέβαιη φωνή. «Η κάπα αι ακόμα στο σπίτι, όπως και το καπέλο και το τσαντάκι μου. Να μην τα φέρω;»

χι». Ό Τέι ήθελε μόνο να φύγουν. Δεν είχε ιδέα ποιος μπορεί να σχολίαζε την εμφάνισή της σε έό τα πιο κακόφημα πάρτι της Σεζόν, αν όμως την πήγαινε πίσω στο σπίτι της πριν το ξημέρωμα,ουρα τα αδέρφια της θα μπορούσαν να βρουν μια ιστορία που θα μπάλωνε την κατάσταση.

φίλη μου η Πόζι Τόμκινς θα αναρωτιέται τι απέγινα. Ελπίζω να είναι ασφαλής». Δεν τον κοιτούθόλου στα μάτια, μοιάζοντας με συντετριμμένη Αφροδίτη που είχε τρυπώσει απρόσκλητη στονόκοσμο και τώρα ήθελε μόνο να δραπετεύσει απ’ αυτόν.

σφαλής;» Δεν μπόρεσε να συγκροτήσει το γέλιο του, αν και ο ήχος του δεν ακούστηκε καθόλουυμοριστικός. «Κανείς δεν είναι ασφαλής στα δικά μου πάρτι. Ούτε έχουν τέτοια πρόθεση».

έτε λοιπόν πως θα περνάει όμορφα;» τον ρώτησε αυθόρμητα και τα λακκάκια στα μάγουλά της λη μία υπενθύμιση της καλοκάγαθης φύσης της.

, σχεδόν παίρνω όρκο γι’ αυτό. Η χαρά ενός καλού οργασμού βοηθάει εξαιρετικά στην καλήθεση».

ολούθησε σιωπή, όμως δεν μπορούσε να μην την προ-

οποιήσει για το ποιόν του. Η αντίδρασή της τον έκανε να συνεχίσει.

εν είστε ασφαλής μαζί μου, λαίδη Λουσίντα, ούτε να περιμένετε από εμένα μεταμέλεια. Όταν ή

ο Άλντερ-γουορθ ντυμένη μ’ ένα φόρεμα που θα ξυπνούσε τις σκοτεινότερες φαντασιώσειςοιουδήποτε θερμόαιμου άντρα, σίγουρα αυτό τουλάχιστον το είχατε υπόψη σας, δεν το είχατε;»


12/147

ν είδε να βουρκώνει και βλαστήμησε, φέρνοντας έτσι ακόμα περισσότερα δάκρυα στα μάτια τηςαμπαν κάτω από το φως τη λάμπας.

ιστέψτε με, είστε πολύ γλυκιά για έναν αμαρτωλό σαν εμένα. Αύριο το πρωί θα καταλάβετε πόσντά βρεθήκατε στη καταστροφή και θα με ευγνωμονείτε που σας πήγα πίσω στο σπίτι σας, παράώλεια κάποιων λιγοστών πραγμάτων σας».

*

Ασερ, ο Τάρις και ο Κρίστο δε θα τη χαρακτήριζαν ποτέ γλυκιά. Σε καμία περίπτωση. Ήτανοτυχημένη και μεγάλο παθητικό για το όνομα των Γουέλιγχαμ, ανέκαθεν. Αυτό ήταν το πρόβληεράπευτα προβληματική. Εκείνη η Τσιγγάνα, που είχε διαβάσει την παλάμη της έξω από την αγ

υ Λέντενχολ, έτσι ακριβώς το είχε πει.

εράπευτα προβληματική.

ι ήταν, πράγματι. Απόψε ζούσε την απόδειξη της παράλογης, ανεύθυνης και απερίσκεπτηςμπεριφοράς της. Αν ήταν λιγότερο τυχερή, τώρα θα βρισκόταν στο κρεβάτι του δούκα του

ντεργουορθ, με τα γόνατά της τυλιγμένα γύρω από τους γυμνούς, μυώδεις μηρούς του γνωρίζοντό που οι λιγότερο αξιοπρεπείς γυναίκες της αγγλικής αριστοκρατίας γνώριζαν ήδη. Μόνο η δικνεση εμπόδισε μια τέτοια εξέλιξη, γιατί η ίδια είχε ήδη ξεπεράσει κάθε όριο. Ο δούκας δε θασκολευόταν καθόλου να την πείσει να τον ακολουθήσει στο κρεβάτι του. Την τύλιξε ντροπή, ηπείνωση την αρρώσταινε.

ας μεγαλύτερος άντρας ήρθε προς το μέρος τους κρατώντας ένα φανάρι και πίσω του, όπως πάνα πληθώρα πολυάσχολων υπηρετών. Η Λουσίντα δε συνάντησε τα βλέμματά τους που τηνρατηρούσαν, προσπαθώντας να φαίνεται όσο πιο αδιάφορη μπορούσε. Ευχήθηκε ολόψυχα να μηήρχε ανάμεσα στο προσωπικό του Άλντεργουορθ κάποιος υπηρέτης που διατηρούσε επαφές με

κοκυριό τωνΓουέλιγχαμ.

πλα της ο ίδιος ο Άλντεργουορθ την έκανε να νιώθει συ-νεπαρμένη και νευρική συνάμα. Η έξαψυ την έλκυε με τρόπο ακαταμάχητο. Όταν το μπράτσο του ακούμπησε στο δικό της η Λουσίντα δαβήχτηκε, έμεινε σαστισμένη από την απαγορευμένη, ερεθιστική επαφή, ώσπου απομακρύνθηκενος του. Πήρε βαθιά ανάσα και προσπάθησε μάταια να ξαναβρεί τα λογικά της.

βλέμμα του σάρωσε το κορμί της σαν πεινασμένη τίγρη.

έσα σε λίγα λεπτά η άμαξα ήταν έτοιμη να φύγει, οι λάμπες αναμμένες και ο οδηγός στη θέση τοωρίς να την αγγίξει ο Τέιλεν Έλσμιρ της έγνεψε να ανέβει και, όταν η Λουσίντα βολεύτηκε στολυτελές κάθισμα, εκείνος κάθισε απέναντι της και την κοίταξε με σκληρό βλέμμα.

α μας πάρει τέσσερις ώρες να φτάσουμε στο Μέιφερ. Αν κρυώνετε ακόμα...»

χι, είμαι εντάξει». Τύλιξε την κουβέρτα γύρω της και κούρνιασε στη ζεστασιά.

ραία». Ο τόνος του ήταν κοφτός και τραχύς.

ιτώντας έξω απ’ το παράθυρο, η Λουσίντα είδε στη θαμπή αντανάκλαση του τζαμιού το σαστισόσωπό της.


13/147

γνώμη να είχε άραγε γι’ αυτή ο δούκας του Άλντεργου-ορθ; Ήταν το ίδιο εκνευρισμένος με τηνεβαιότητά της όπως ήταν και με την απερισκεψία της; Η Λουσίντα διαισθανόταν πως ο δούκας ήαπαλλαγεί μια ώρα αρχύτερα από την παρουσία μιας γυναίκας ανεπιθύμητης στο σπίτι του· μια

ναίκας που δεν έπαιζε τα παιχνίδια για τα οποία ο ίδιος φημιζόταν.

γιατί μπήκε κι αυτός στην άμαξα παρέμενε μυστήριο, όταν έδειχνε πως το τελευταίο πράγμα ποελε στη ζωή του ήταν να κάθεται τόσες ώρες ακινητοποιημένος απέναντι της.

άλλον έφταιγε το φιλί, το γεγονός ότι η Λουσίντα δεν ήξερε πώς να φιλάει έναν άντρα. Η άρνησγίνει κάτι περισσότερο μεταξύ τους θα πρέπει να τον είχε ενοχλήσει επίσης, έχοντας πρώτα παίφωτιά και υποχωρώντας την τελευταία στιγμή. Κι ας ήταν η πρώτη φορά που ένας άντρας άγγιξλη της με τρόπο διόλου αγνό και χλιαρό όπως οι ελάχιστοι θαυμαστές που το είχαν επιχειρήσειο παρελθόν...

ν ήθελε να τα σκέφτεται όλα αυτά. Ο Τέιλεν Έλσμιρ ήταν ένας ακόλαστος που δεν μπορούσε ναδιαφέρεται για την κόρη μιας από τις πιο αξιοσέβαστες οικογένειες του Λονδίνου. Είχε όποια γυελε και ήταν γνωστό ότι δεν επιθυμούσε να δεσμευτεί από τη μονιμότητα ενός γάμου.

ύνησε ζωηρά το κεφάλι της πέρα δώθε και άκουσε τα λόγια του.

ν με ρωτήσουν, θα αρνηθώ ότι ήσαστε απόψε στο Άλ-ντεργουορθ. Πείτε και στους αδερφούς σανουν το ίδιο».

ν είμαι τυχερή, δε θα χρειαστεί να μάθουν τίποτα».

πείρα μού έχει διδάξει ότι τα σκάνδαλα δε συμβαδίζουν με την τύχη, Λουσίντα».

α παράξενη ζεστασιά την πλημμύρισε ακούγοντάς τον να προφέρει το όνομά της. Ποτέ δεν τηςεσε ιδιαίτερα το «Λουσίντα», από τα δικά του χείλη όμως ακουγόταν... αισθησιακό. Τα λόγια τοηναν έναν απόηχο υπαινιγμού.

ιστέψτε με, με το σωστό χειρισμό η όποια ζημιά θα ελαχιστοποιηθεί».

μιά. Ακουγόταν κυνικό. Η Λουσίντα δεν ήταν παρά μόνο μία διαχειρίσιμη κατάσταση. Η νύχτα λιγε από παντού και η καμπίνα της άμαξας φωτιζόταν από μερικές αδύναμες αχτίδες φεγγαριού, ω ξέσπασε μια ξαφνική νεροποντή.

Τέιλεν Έλσμιρ ήταν ακριβώς σαν τα αδέρφια της, ένας άντρας που ήθελε να έχει τον έλεγχο και ουσία των πάντων γύρω του. Εκπλήξεις και ανεπιθύμητα διλήμματα δεν είχαν θέση στη ζωή τουτή η σκέψη την έκανε να συνοφρυωθεί.

εν αντιμετωπίζω τέτοια προβλήματα», του είπε. «Αν παίξετε σωστά το ρόλο σας, δε θα...»

α κραυγή έσκισε τον αέρα, η άμαξα τούμπαρε στο πλάι και σύρθηκε για κάμποσα μέτρα με τονατριχιαστικό θόρυβο του μετάλλου που γδέρνεται πάνω σε ξύλο, ώσπου σταμάτησε μ’ ένα απότάνταγμα.

Τέι πετάχτηκε δίπλα της και την αγκάλιασε προστατευτικά για να μην πληγωθεί από τα θραύσμα


14/147

υ γυαλιού, ενώ ένας δυνατός αέρας όρμησε στην αναποδογυρισμένη καμπίνα. Την αγκάλιαζε τόιχτά, που το σκληρό κορμί του την έσφιγγε σαν ατσάλινη μέγκενη.

τερα υπήρχε μόνο σκοτάδι.

*

Λουσίντα βρισκόταν στο δωμάτιό της στην έπαυλη Φάλ-ντερ του Μέκρερ. Οι κουρτίνες ανέμιζααλά στην ήσυχη απογευματινή αύρα, ενώ απέξω ακουγόταν η πνοή του ανέμου μέσα στα δέντρα

ρα μακριά οι φωνές των παιδιών που έπαιζαν στο πάρκο.

α φαίνονταν φυσιολογικά, εκτός από τις τρεις νύφες της με τα σκούρα φορέματα, οι οποίες είχαάσει από μία κουνιστή πολυθρόνα και την παρατηρούσαν.

ύπνησες;»

Μπίατρις-Μοντ ήρθε κοντά της, σήκωσε προσεκτικά το κεφάλι της Λουσίντα και της έδωσε να α γουλιά από την κρύα λεμονάδα που υπήρχε στο κομοδίνο. «Ο γιατρός είπε ότι θα συνερχόσουνόψε και είχε δίκιο». Χαμογέλασε σκουπίζοντας προσεκτικά τα χείλη της Λουσίντα. «Πώς νιώθερώτησε.

ώς πρέπει να νιώθω;»

τι δεν πήγαινε καλά. Κάτι της έκρυβαν, κάτι άσχημο που δε θα της άρεσε καθόλου.

ιατί είμαι στο κρεβάτι; Τι συνέβη;»

ε θυμάσαι;» Η Έμεραλντ ήρθε κοντά στην Μπίατρις-Μοντ και η έκφρασή της ήταν σοβαρή. «Δ

μάσαι το ατύχημα, Λούσι;»

ού;» Μέσα στον πανικό της προσπάθησε να ανασηκωθεί, όμως κανένας μυς δεν ανταποκρινόταπράτσα, πόδια, πλάτη ήταν ακίνητα. Ένα κορμί μουδιασμένο και άχρηστο. Η καρδιά που χτυπούνατά στο στήθος της ήταν το μόνο πράγμα που λειτουργούσε ακόμα και, ο φόβος της παράλυσηερνε λιποθυμία.

εν μπορώ να κουνηθώ».

δόκτωρ Κάμερον είπε πως είναι φυσιολογικό. Είπε

όμα ότι πολλοί άνθρωποι ανακτούν τις μυϊκές λειτουργίες τους όταν υποχωρήσει το οίδημα».

οιο οίδημα;»

τύπησες άσχημα στον αυχένα και το κεφάλι. Ευτυχώς που εκείνη την ώρα περνούσε η άμαξα γιστερ από την αντίθετη κατεύθυνση, γιατί αλλιώς...»

α μπορούσες να μείνεις εκεί όλη νύχτα και ο δόκτωρ Κάμερον είπε πως δε θα ζούσες». Η Έλινοναίκα του μικρότερου αδερφού τους, είχε έρθει κι εκείνη κοντά της, και αντίθετα από τις άλλες δνή της έτρεμε και το πρόσωπό της ήταν κατακόκκινο. Σαν να έκλαιγε. Πολύ.


15/147

τό τρόμαξε τη Λουσίντα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.

ώς έγινε;»

άμαξά σου αναποδογύρισε. Απ’ ό,τι φαίνεται υπήρχε μία γωνία στο δρόμο και ο οδηγός έτρεχελύ. Έπεσε από ένα λόφο για αρκετά μέτρα ώσπου σταμάτησε στα ριζά του».

ταραχή την έκανε να τρέμει καθώς τα λόγια στοιβάζονταν στο κενό του μυαλού της.

αι πώς έφτασα εδώ;»

ε έφερε ο Άσερ πριν τρεις μέρες».

Λουσίντα ξεροκατάπιε. Τρεις μέρες. Το μυαλό της προσπαθούσε ανώφελα να ανασύρει κάποιαάμνηση από όλο αυτό το διάστημα.

ι τώρα ήταν ξαπλωμένη σαν πέτρινο άγαλμα σε τούτο το κρεβάτι, νιώθοντας μόνο το κεφάλι καρδιά απ’ όλο το κορμί της. Ένα δάκρυ κύλησε από το αριστερό της μάτι και έπεσε ζεστό στογουλό της. Κατάπιε πάλι και ο λαιμός της έκαιγε. Είχε τη γεύση αίματος στη γλώσσα της.

ρλιαζε. Ένας ήχος ήρθε στο νου της από το πουθενά. Ούρλιαζε ξανά και ξανά. Κάποιος την ηρεμα φωνή

εμη και θλιμμένη; δυο ζεστά χέρια που κρατούσαν το λαιμό της για να μην κινείται, ο παγωμένος ανύχτας και η βροχή που έπεφτε πάνω στο αίμα.

δόκτωρ Κάμερον είπε πως ήταν θαύμα που δεν κουνή- ί θήκες ούτε εκατοστό, γιατί θα είχεςθάνει. Είπε πως ήταν ευτύχημα το ότι όταν σε βρήκαν το κεφάλι σου ήταν σταθεροποιημένο ανά

δύο σανίδες που εμπόδιζαν κάθε κίνηση».

υχερή...» μονολόγησε χωρίς να το πιστεύει.

ν της έλεγαν όλη την αλήθεια. Το έβλεπε στις ματιές που αντάλλασσαν και το ένιωθε στογκρατημένο τρόπο τους. Αναρωτήθηκε γιατί τα αδέρφια της δε βρίσκονταν στο δωμάτιο και αμέπάντηση ήρθε στο μυαλό της.

είνοι δε θα μπορούσαν να κρυφτούν τόσο εύκολα όσο οι νύφες της, αν και ο Κρίστο ήταν πάντακετά μυστικοπαθής.

τύπησε κανένας άλλος;»

ό το δισταγμό τους πήρε την απάντηση.

πήρχε ένας άντρας μαζί σου στην άμαξα, Λούσι». Η Έμεραλντ πήρε το άλλο χέρι της και άρχισχαϊδεύει, προσπαθώντας προφανώς να την παρηγορήσει, η κίνηση όμως αυτή την ενοχλούσε, γιχέρι της ήταν εντελώς μουδιασμένο.

Ήμουν μόνη μαζί του;» Δεν καταλάβαινε τίποτα. Τι δουλειά μπορεί να είχε νυχτιάτικα έξω στο δζί με έναν ξένο; Όλα ήταν πολύ παράξενα. «Ποιος ήταν;»


16/147

έκτος δούκας του Άλντεργουορθ». Η Μπίατρις ανέλαβε να συνεχίσει.

Αλντεργουορθ;» Η Λουσίντα αναγνώρισε το όνομα, παρ’ όλο που δε θυμόταν τίποτα για τούχημα.

Ακόλαστος Δούκας ήταν διαβόητος σ’ όλο το Λονδίνο ι

ι προτιμούσε σχεδόν αποκλειστικά να κάνει συντροφιά με πόρνες. Γιατί να βρεθεί εκεί μόνη μαζυ, τόσο μακριά από το σπίτι της;

έρει ο Άσερ πως ήμουν εκεί;» Κοίταξε τηνΈμεραλντ.

υστυχώς».

ο ξέρουν κι άλλοι άνθρωποι;»

αι, δυστυχώς το ξέρουν».

όσοι;»

ομίζω πως δε θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι το έμαθε όλο το Λονδίνο».

ατάλαβα. Δηλαδή ξέσπασε σκάνδαλο και είμαι κατεστραμμένη;»

χι». Η φωνή της Μπίατρις-Μοντ ήταν δυνατή. «Τα αδέρφια σου δε θα επιτρέψουν ποτέ να συμβτι τέτοιο, ούτε κι εμείς».

Λουσίντα κατάπιε νευρικά, ανήμπορη να αντιμετωπίσει έναν τέτοιο γρίφο. Η Έλινορ και η Έμερν παρατηρούσαν ανήσυχες ενώ ακόμα και η Μπίατρις, η οποία σπάνια έχανε την ψυχραιμία της,ρα φαινόταν σαστισμένη.

εράπευτα προβληματική. Οι δυο λέξεις ήρθαν στο μυαλό της από το πουθενά καθώς έκλεινε τα μς και αποκοι-μιόταν.

εφάλαιο 3

Τέι Έλσμιρ καθόταν στη βιβλιοθήκη της έπαυλης των Κά-ρισμπρουκ στο Μέιφερ και κοιτούσε τεις αδερφούς Γουέλιγχαμ απέναντι του.

κεφάλι του πονούσε, το δεξί πόδι του ήταν πρησμένο πάνω από το γόνατο και είχε το αριστερόράτσο του δεμένο μ’ έναν άσπρο επίδεσμο, όπως και τα πλευρά του που ήταν σφιχτοδεμένα, έτστε να μπορεί να αναπνέει χωρίς να πονάει τόσο πολύ. Πέρα από όλα αυτά είχε αμέτρητες αμυχέο του το σώμα από τα σπασμένα γυαλιά και ξύλα που εκσφενδονίστηκαν παντού όταναποδογύρισε η άμαξα.

τοί οι τραυματισμοί όμως ήταν η μικρότερη από τις έγνοιες του. Γιατί ένα πολύ πιο πιεστικό ζήτωρούνταν τώρα στην ατμόσφαιρα ανάμεσα σ’ εκείνον και τους οικοδεσπότες του.

ια το όνομα του Θεού, ήσαστε ντυμένος εντελώς ανάρμοστα ενώ η Λουσίντα σχεδόν δεν ήταν


17/147

υμένη καθόλου. Το σκάνδαλο συζητιέται σ’ όλη την πόλη εδώ και μια βδομάδα».

Άσερ Γουέλιγχαμ, δούκας του Κάρισμπρουκ, σπάνια μασούσε τα λόγια του και ο Τέι δεν πήγαινσω.

ε φορούσαμε ρούχα επειδή βρισκόμασταν μέσα σε μια άμαξα η οποία έπεσε κουτρουβαλώντας α λόφο. Δεν μπορείς να βγεις από ένα τέτοιο ατύχημα ατσαλάκωτος», ήταν η σαρκαστική απάντυ κι ας ήξερε πως θα τους ενοχλούσε. Μη θέλοντας όμως να μαρτυρήσει την παρουσία της αδερυς στο πάρτι του, δεν είχε άλλη επιλογή από το να ρίξει όλο το φταίξιμο στο ατύχημα.

π’ ό,τι ξέραμε η Λουσίντα είχε πάει μαζί με τη λαίδη Πόζι Τόμκινς στο εξοχικό της θείας της γιαββατοκύριακο. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς βρέθηκε νυχτιάτικα μόνη μαζί με τον πιο άσωτο δολόκληρο το Λονδίνο και μάλιστα ντυμένη σαν πόρνη».

η ρωτήσατε;»

ε θυμάται τίποτα». Ο Τάρις Γουέλιγχαμ φαινόταν το ίδιο απειλητικός με τον αδερφό του.

ίποτα;»

ίποτα πριν το ατύχημα, τίποτα για το ατύχημα και τίποτα για λίγο μετά το ατύχημα».

ελπίδα του αναπτερώθηκε. Ίσως τελικά να τη γλίτωνε. Αν η κυρία δε ζητούσε το αίμα της πίσω κο Τέι έπαιζε σωστά τα χαρτιά του, ίσως τότε τα αδέρφια της να σταματούσαν να τον κυνηγούν.

αδερφή σας με πληροφόρησε ότι προσπαθούσε να φτάσει στην έπαυλη των Γουέλιγχαμ έχονταποιο λόγο χωριστεί από τη φίλη της. Μου ζήτησε απλώς να την πάω ως το σπίτι της και δέχτηκαν εξυπηρετήσω».

τσάντα, το καπέλο και η μπέρτα της μάς επιστράφηκαν από το εξοχικό σας. Τί σύμπτωση ναεθούν εκεί όπου ισχυρίζεστε πως δεν ήταν η Λουσίντα».

φωνή του Κρίστο Γουέλιγχαμ ακούστηκε το ίδιο ψυχρή με τις φωνές των αδερφών του.

πιπλέον ο Ρίτσαρντ Αλενμπι, κόμης του Χάλσι, διέδωσε

ο μισό Λονδίνο ότι η Λούσι ήταν φιλοξενούμενη στο διή μερο σουαρέ σας. Επιβεβακόνουν και ν εκδοχή του»

έει ψέματα. Ήμουν ο οικοδεσπότης και ξέρω πως η αδερφή σας δεν ήταν εκεί».

ο πρόβλημα είναι πως η υπόληψη της αδερφής μας κινδυνεύει κι εσείς δε δείχνετε να παίρνετε σβαρά το μερίδιο ευθύνης που σας αναλογεί για την καταστροφή της».

Τέιλεν είχε ακούσει αρκετά.

λέξη καταστροφή είναι πολύ βαριά, λόρδε Τάρις».

όσο βαριά όσο και η τιμωρία».


18/147

Ασερ Γουέλιγχαμ χτύπησε το χέρι στο τραπέζι και ο Τέι σηκώθηκε όρθιος. Ακόμα και με το χέριμένο μπορούσε να τα βάλει και με τους τρεις. Στη ζωή του δεν είχε διδαχτεί την τέχνη τηςνομαχίας αλλά είχε εξασκήσει τις δεξι-ότητές του στο σκληρό σχολείο της παιδικήςκοποίησης. Έχοντας φάει αρκετό ξύλο ο ίδιος, ήξερε πολύ καλά σε ποια σημεία έπρεπε ναταποδώσει τα χτυπήματα.

α σε σκοτώσουμε γι’ αυτό, Άλντεργουορθ, σου το ορκίζομαι». Τώρα μίλησε ο Κρίστο, προφέρογά την κάθε λέξη.

αι κάνοντάς το θα σταυρώσετε την αδερφή σας. Καλύτερα, λοιπόν, να αφήσετε τα πράγματα ναταλαγιάσουν, να αδιαφορήσετε για τις φήμες και να αντιγυρίσετε τους όποιους υπαινιγμούς σε όκίζονται πως είναι αλήθεια».

πως σκοπεύεις να κάνεις εσύ;»

αγγλική κοινωνία εξακολουθεί να υιοθετεί υπερβολικά αυστηρούς νόμους κοινωνικήςμπεριφοράς, κάποιοι άνθρωποι όμως πιστεύουν στην ελευθερία του λόγου και φέρονται αναλόγ

νθρωποι όπως εσύ, για παράδειγμα;» Ο Τάρις σηκώθηκε. Έλεγαν πως ήταν τυφλός, αλλά δεν έδοτα τέτοιο

θώς προχωρούσε προς το παράθυρο, αν και ο μεγαλύτερος αδερφός του τον παρακολουθούσεοσεκτικά.

οντίδα .

λέξη αντήχησε μέσα του. Γι’ αυτό γίνονταν όλα: για τη φροντίδα των μελών της οικογένειας καιογενειακού ονόματος, για την προστασία της τιμής της μοναδικής αδερφής τους από την ατίμωσ

ειδή ήταν μαζί του.

προστασία ήταν κάτι που ο ίδιος δε γνώρισε ποτέ. Ούτε από τους γονείς του ούτε από τη γιαγιά ι ιδίως όχι από το θείο του. Πάντα πάλευε μόνος εναντίον ενός κόσμου που δεν μπήκε ποτέ στοπο να αναρωτηθεί αν αυτό το μικρό παιδί δεχόταν στοργή. Ο χαρακτήρας που διαμόρφωσεγαλώνοντας ήταν αποτέλεσμα αυτής της αμέλειας, αλλά μέσα στο σπίτι μιας οικογένειας που ο έοστήριζε τον άλλο αυτή η σκέψη ήταν αποκαρδιωτική. Έκανε το γύρο του πελώριου καναπέ. «Έποια δουλειά να τακτοποιήσω, κύριοι, επίσης χρειάζομαι λίγο καθαρό αέρα. Να με συγχωρείτε»

*

ώς σας φαίνεται;»

Άσερ έκανε την ερώτηση λίγες στιγμές αφότου ο Κρί-στο πήγε στο σερβάν και έβγαλε ένα μπουο γαλλικό μπράντι.

άτι κρύβει». Ο Τάρις δέχτηκε ένα ποτό από τον αδερφό του. «Για κάποιο λόγο προσπαθεί να μανει να πιστέψουμε ότι η αδερφή μας δεν πήγε ποτέ στο Άλντεργουορθ και πως η ανοησία της ναεθεί νυχτιάτικα μαζί του στην άμαξα ήταν κάτι αναγκαίο».

Κρίστο βλαστήμησε. «Γιατί όμως το κάνει αυτό;»


19/147

ποθέτω ότι ακόμα κι ένας φαύλος έχει τα όριά του στη διαφθορά. Η αθωότητα της Λουσίντα μπείναι το δικό

υ όριο». Ο Τάρις ήπιε μια μεγάλη γουλιά πριν συνεχίσει. «Μελετά τη φιλοσοφία της νέας γνώσητό είναι ενδιαφέρον, αφού το δόγμα της ελευθερίας του λόγου τέθηκε για πρώτη φορά στην Αμευνήθιστα αναγνώσματα για έναν άντρα που διατείνεται πως τον ενδιαφέρουν μόνο τα σεξουαλι

για και η κοινωνική αναρχία».

εν τον εμπιστεύομαυ>. Ο Ασερ άδειασε το ποτήρι του.

, πάντως δεν μπορούμε να δείρουμε έναν άνθρωπο τυλιγμένο με επιδέσμους». Ο Κρίστομογέλασε.

ότε θα περιμένουμε μέχρι να τους βγάλει». Στη φωνή του Ασερ Γουέλιγχαμ, δούκα τουρισμπρουκ, δεν υπήρχε ίχνος χιούμορ.

*

Λουσίντα τσούλησε το αναπηρικό καροτσάκι της μέχρι το τραπέζι του προγεύματος. Οι μύες τηνεσαν από την προσπάθεια και η καρδιά της χτυπούσε δυνατά. Είχαν περάσει σχεδόν δύο εβδομό το ατύχημα και οι αισθήσεις τις οποίες ο γιατρός τής είχε υποσχεθεί πως θα ανακτούσε επιτέλανέρχονταν. Ωστόσο παρέμενε μέσα της ένα αίσθημα εξάντλησης και μια αλλόκοτη μελαγχολίαστοίχειωνε. Τώρα μπορούσε να κάνει μερικά βήματα χωρίς να πέφτει και το τρέμουλό που την ελαιπωρήσει μειωνόταν σταδιακά όσο επανακτούσε τις δυνάμεις της. Εντούτοις το αναπηρικόροτσάκι ήταν ακόμα ο μοναδικός τρόπος μετακίνησής της.

Πόζι είχε περάσει το μεγαλύτερο μέρος της τελευταίας εβδομάδας στην αστική έπαυλη τωνυέλιγχαμ, αντιμετωπίζοντας με φρίκη όσα είχαν συμβεί στη Λούσι.

εν έπρεπε να σε πάω στο Άλντεργουορθ, Λους. Εγώ φταίω για όσα έγιναν και τώρα... τώρα δεν ς να επα

ρθώσω». Χοντρές σταγόνες από δάκρυα είχαν κυλήσει στα μάγουλά της πέφτοντας στο ροζταξωτό κορσάζ της.

ε με ανάγκασες να έρθω, Πόζι. Αυτό το θυμάμαι».

αι, αλλά, ενώ εγώ ήμουν κλειδωμένη με ασφάλεια μέσα στο δωμάτιό μας, εσύ...»

ς μην καταλογίζουμε πια ευθύνες. Ό,τι έγινε, έγινε, τουλάχιστον τώρα μπορώ πάλι να κινούμαι ακτώ τις δυνάμεις μου».

Λουσίντα χρειάστηκε μέρες για να πείσει τη φίλη της ότι δεν την κατηγορούσε για τίποτα ενώ ταάματα της Πόζι είχαν αρχίσει πια να την κουράζουν.

Ας καθόταν στην τραπεζαρία και διάβαζε τους Τάιμς όπως κάθε πρωί. Κάποια στιγμή δίπλωσε τηημερίδα στη μέση και κοίταξε πιο προσεκτικά, σαν κάτι να είχε τραβήξει το ενδιαφέρον του.

έει εδώ ότι ο κόμης του Χάλσι δέχτηκε επίθεση με αποτέλεσμα να έχει σπασμένη μύτη, ένα


20/147

υρισμένο μάτι και είκοσι ράμματα στο μάγουλο. Ο διαπληκτισμός συνέβη πριν τέσσερις μέρες έό τους στάβλους του Ντέιβις Μιους, εδώ στο Μέκρερ. Δεν υπήρχαν μάρτυρες».

ίταξε κατευθείαν τη Λουσίντα για να δει πώς θα αντι-δρούσε. Μετά το ατυχές περιστατικό όλη ηογένεια τηρούσε σιγή ιχθύος για όλα αυτά, σαν να φοβούνταν πως με την παραμικρή νύξη στοάνδαλο η Λουσίντα θα κατέρρεε. Η κατάσταση την είχε κουράσει. Τώρα χαμογέλασε απλώςο μεγαλύτερο αδερφό της και ανασήκωσε τους ώμους της.

ι ληστές έχουν αποθρασυνθεί τελείως». Η Έμεραλντ μπήκε στη συζήτηση βουτυρώνοντας μια φ

ψωμί. «Από την άλλη μεριά ίσως του χρειαζόταν. Αυτός δεν ήταν που διέδιδε επίμονα πως ηυσίντα εθεάθη ημίγυμνη στο

άσκο του Άλντεργουορθ; Χωρίς τα δικά του σχόλια θα ήταν πολύ ευκολότερο να αντιμετωπιστείο ζήτημα».

Λουσίντα γνώριζε φυσικά τον Ρίτσαρντ Άλενμπι. Πάντα ήταν ευγενικός και γλυκομίλητος απένας, δεν καταλάβαινε, λοιπόν, για ποιο λόγο τώρα καταφερόταν με τόση κακία εναντίον της. Όμωςιά παραμόνευε στο πίσω μέρος του μυαλού της, σαν ένα φάντασμα που προσπαθούσε να βγει απ

οτάδι και να φανερωθεί. Σκουπίζοντας το στόμα με την πετσέτα της, έγειρε πίσω, γιατί ξαφνικά γητό έγινε πολύ ξερό και δυσκολευόταν να το καταπιεί.

αίνεσαι σαν να είδες φάντασμα, Λούσι».

ι ακριβώς είπε ο κόμης του Χάλσι για μένα;»

υκλοφόρησε τη φήμη ότι ίσως γνωρίστηκες στενά με τον Άλντεργουορθ στο σπίτι του. Λέει ότιε στους διαδρόμους του πρώτου ορόφου να ψάχνεις την κρεβατοκάμαρα του δούκα».

φωνή του αδερφού της είχε εκείνη τη χροιά αγανάκτησης που άκουγε η Λούσι όταν ο Άσερ μιλοτις αταξίες της. Αυτή τη φορά μπορούσε βέβαια να τον καταλάβει.

ι σημαίνει γνωρίστηκα στενά;» Το σοκ από την τόσο τερατώδη κακοήθεια ήταν μεγάλο. «Γιατί νένα τέτοιο ψέμα; Είναι δυνατόν να τον πίστεψε κανένας;» Λύγισε λίγο το πόδι της πάνω στο

ταλλικό υποπόδιο της αναπηρικής καρέκλας, για να δει αν μπορούσε να το κουνήσει περισσότερ τελευταίες μέρες το μυρμήγκιασμα είχε μεταφερθεί από τα γόνατα στα πέλματά της καθώς

οχωρούσε όλο και περισσότερο το αρχικό μούδιασμα.

υστυχώς έχουν αρχίσει να τον πιστεύουν». Η φωνή του Άσερ δεν είχε πια καμία επιφυλακτικότη

αι τι λέει ο Άλντεργουορθ για όλα αυτά;»

ίποτα, αυτό είναι το πρόβλημα. Αν αρνιόταν κατηγορη-

τικά τα πάντα και κυκλοφορούσε με την ίδια άνεση που είχε όταν ήρθε στο σπίτι μας, τότε ο κόσέπαυε πια να πιστεύει τον Ρίτσαρντ Άλενμπι. Αλλά ο τύπος εξαφανίστηκε στην εξοχή, αφήνοντ

σω του το χάος».

Άλντεργουορθ ήρθε εδώ, στο σπίτι μας;» Η Λουσίντα συνοφρυώθηκε. Κάτι σ’ αυτό τον άνθρωινόταν οικείο, σαν να τον θυμόταν... από κάπου. «Τι ήθελε;»


21/147

ια να το πούμε ωμά, ήθελε να απαλλαγεί από κάθε κατηγορία σχετικά την υπόληψή σου. Το δήλκάθαρα». Ο Άσερ ακούμπησε την εφημερίδα και κοίταξε εξεταστικά τη Λουσίντα. «Αυτός οθρωπος είναι απατεώνας, αλλά πανέξυπνος. Η παραμικρή συμμαχία του μαζί μας θαέβαινε ιδιαίτερα καρποφόρα γι’ αυτόν».

υμμαχία;» ρώτησε η Λουσίντα ξαφνιασμένη.

Μια κατεστραμμένη υπόληψη απαιτεί αυστηρά και διόλου προσωρινά μέτρα».

ννοείς το γάμο;» ψιθύρισε έντρομη. Είχε ακούσει όλες τις ιστορίες για τον άσωτο δούκα. Όπως αν ένας άντρας που ζούσε όπως ακριβώς του άρεσε και δεν έδινε δεκάρα για τους κανόνες

πρέπειας που ακολουθούσε ο υπόλοιπος κόσμος.

καρδιά της χτυπούσε δυνατά καθώς οι μνήμες πάλευαν να αναδυθούν μέσα από το θολό τοπίο ταλού της. Το φλιτζάνι έπεσε από τα χέρια της καθώς σηκώθηκε και το καφέ υγρό χύθηκε πάνω συκό δαμασκηνό τραπεζομάντιλο. Η Λουσίντα έμεινε εκεί να κοιτάζει το λεκέ που απλωνόταν πάο περίτεχνο κέντημα.

μορφή του Τέιλεν Έλσμιρ ξεπρόβαλλε μέσα από την ομίχλη τη στιγμή που ο δούκας σηκωνόταν απτρωτο κρεβάτι, γυμνός. Τα μακριά μέλη του φωτίζονταν στη λάμψη του κεριού και το μπουκάλι με κκινο κρασί ήταν σχεδόν

ειο πάνω στο κομοδίνο. Η Λούσι γνώριζε την υφή του δέρματός του, γιατί είχαν αγκαλιαστεί σφιχτσα σε μια έκρηξη λαγνείας, καθώς τα πράσινα μάτια του την κοιτούσαν με πόθο όταν έσκυβε να τηήσει. Δεν ήταν ένα απλό, αγνό φιλί, αλλά ένα φιλί καυτό και συγκλονιστικά αμαρτωλό.

καλωμένη από το σοκ, κοίταξε τον αδερφό της.

ι συμβαίνει; Φαίνεσαι σαν άρρωστη». Ο Άσερ την παρατήρησε με αγωνία.

υμάμαι πράγματα και ν...νομίζω πως όλα όσα λέει για μ... μένα ο Ρίτσαρντ Χάλσι μπ... μπορεί ναι α... λήθεια».

πόδια της λύγισαν και ο Ασερ βρέθηκε στη στιγμή δίπλα της πιάνοντάς τη, καθώς το πλευρό τηυπούσε στο σκληρό μπράτσο της καρέκλας.

έλεις να πεις ότι πλάγιασες με τον Αλντεργουορθ. Ανύπαντρη».

Ήταν γυμνός στην κρεβατοκάμαρά του. Με άγγιζε παντού. Η πόρτα ήταν κλειδωμένη και δενορούσα να φύγω. Προσπάθησα, αλλά δεν μπορούσα. Πήρε το κλειδί. Ήταν επικίνδυνος». Έναςμαρρος από μικρές αλήθειες, καθεμιά χειρότερη από την προηγούμενη.

εέ μου!» Ποτέ δεν είχε ακούσει αυτό τον πανικό στη φωνή του αδερφού της, όσες απερισκεψίεςείχε κάνει η Λούσι στο παρελθόν. Ο κοφτός τόνος του έφερε δάκρυα στα μάτια της και η Λουσωσε το χέρι της Έμεραλντ να παίρνει το δικό της και να το σφίγγει.

*

α παντρευτείς την αδερφή μου αμέσως μόλις εκδοθεί η άδεια του γάμου κι ύστερα θα εξαφανισ


22/147

ό την Αγγλία, κάθαρμα».

Ασερ Γουέλιγχαμ είχε ήδη ρίξει αρκετές γερές γροθιές

ο πρόσωπο του Τέι και ο Κρίστο Γουέλιγχαμ τον κρατούσε ακόμα ακινητοποιημένο στο πάτωμαλικά δεν είχαν τους εξευγενισμένους τρόπους που νόμιζε αυτοί οι τζέντλεμεν, αφού η καθεμιά αποθιές που δέχτηκε είχε μια προμελέτη μένη ακρίβεια. Η μύτη του έτρεχε αίμα και δεν έβλεπε τίπ το αριστερό του μάτι. Τα δύο μπροστινά δόντια στο κάτω σαγόνι του κουνιούνταν.

ν με σκοτώσετε... δύσκολα... θα γίνει γάμος».

επόμενη γροθιά τον βρήκε στα νεφρά και, όσο κι αν δεν το ήθελε, μόρφασε απ’ τον πόν�

313350578 319 Μια Ανέλπιστη Νύχτα Sophia James

Documents

Transcript of 313350578 319 Μια Ανέλπιστη Νύχτα Sophia James