έτος

14

o -

φθινό

πωρο

2011 ôéìÞ:

€ 8x1

0-3

Άποψη για τον Kόσμο

60ΤΕΥΧΟΣ

Υψηλάντου 58, Νέα Ελβετία, Θεσσαλονίκη, Τ. 2310 30 55 45| ww

w.p

ameo

uza

ki.

gr |

>> editorial

Αγαπητές αναγνώστριες, αγαπητοί αναγνώστες,

Υπεύθυνος έκδοσης - Αρχισυντάκτης: Αλέξης Αλαματίδης Ειδικός σύμβουλος έκδοσης: Άγγελος Παμπουκίδης

Παραγωγή: Creative @adaction.gr Γραφιστική: Γιώργος ΠαπαδόπουλοςΔιαφημίσεις: ( 2310 642.055Σκίτσα: Δημήτρης Νικολαΐδης

Τιράζ: 7.000. Διανέμεται δωρεάν σε πάνω από 300 σημεία στην πόλη.Τα άρθρα εκφράζουν τις απόψεις των συντακτών τους.

Διεύθυνση Περιοδικού: Ευζώνων 7, Άνω Ηλιούπολη 564 31 Θεσσαλονίκη ( 2310 642.055 Rdytikos@the.forthnet.gr

Dytikos Magazine dytikos@gmail.com

ãéá óõíäñïìÝòεπικοινωνήστε στο τηλέφωνο: 2310 606.928αποστείλετε: • για 10 τεύχη 18,00€ •για 5 τεύχη 9,00€

soul-less

ως μεμονωμένοι άνθρωποι, ως έθνος και ως ανθρω-πότητα στον πλανήτη, κινούμαστε σε επίπεδα χρόνου και χώρου, που στο παρελθόν δεν υπήρξαν ποτέ. Κάποτε η ιστορία επαναλαμβανόταν σε τακτά χρονικά διαστήματα και αυτό που άλλαζε ήταν ίσως η τεχνολογία. Σήμερα είμα-στε μάρτυρες μιας κατάστασης απερίγραπτης και εντελώς απρόβλεπτης.

Ο «σύγχρονος άνθρωπος» αφού πρώτα φρόντισε να μολύνει και να καταστρέψει τη φύση, έφτασε να ζει στον 21ο αιώνα μακριά από αυτήν, αποξενωμένος από την ίδια του φύση, εχθρός όλης της ύπαρξης πάνω στον πλανήτη που τον φιλοξενεί. Έχουμε φτάσει στο σημείο να δεχόμαστε το απαράδεκτο, να ζούμε με το παράλογο και να υιοθετούμε το έγκλημα. Μα γιατί παραξενευόμαστε άραγε με αυτά που γίνονται, εφόσον όλοι εμείς τα προκαλέσαμε. Όμως, για να πάμε και λίγο πιο μακριά, οπουδήποτε κοιτάξει κανείς στον κόσμο σήμερα, κυρίως σαβούρα θα βρει. Πάνε οι αξίες, η ηθική, η αγάπη, η αγνότητα και η ταπεινότητα. Σήμερα οι νέοι μαθαίνουν από την οικογένεια τους πως για να επιβιώ-σουν πρέπει να έχουν «μέσο», να λένε ψέματα, να κατα-πατάνε τον διπλανό τους. Μην βιάζεστε να κρίνετε τα λόγια μου ως αποθαρρυντικά ή αρνητικά. Προσπαθώ να είμαι μέσα στο πνεύμα της εποχής που ζούμε.

Όταν ο άνθρωπος ζει μέσα στην αφθονία και όλα φαι-νομενικά βαίνουν καλώς, τότε εύκολα ξεχνάει. Γίνεται ολοένα και πιο εγωιστής, νοιάζεται όλο και λιγότερο για τον διπλανό του, καταστρέφει το περιβάλλον με λιγότε-ρους ενδοιασμούς, αγαπά λιγότερο, εφόσον είναι προ-σκολλημένος στο χρήμα και στην ύλη.

Προσωπικά πιστεύω πως είμαστε μπροστά σε κάτι πολύ μεγάλο, πολύ μεγαλύτερο από αυτό που μπορεί να δια-νοηθεί ο μέσος άνθρωπος. Όταν αυτό το «κάτι μεγάλο» εμφανιστεί εντελώς απροκάλυπτα (και ξαφνικά) μπροστά μας, ακόμη και τότε οι περισσότεροι δεν θα μπορούν να καταλάβουν τι και γιατί συνέβη αυτό. Και τα σημάδια των καιρών το μαρτυρούν αυτό.

Ποιός μπορεί σήμερα να εξηγήσει στους ανθρώπους γιατί και τι συμβαίνει στον κόσμο αυτό; Οι πολιτικοί; Οι δημοσιογράφοι; Οι οικονομολόγοι; Μάλλον όχι. Θα πρέπει ο άνθρωπος αυτός να αναζητηθεί στους κύκλους της πνευματικότητας και μόνον εκεί. Και φυσικά όταν λέμε πνευματικότητα δεν εννοούμε την εκκλησία και τους παπάδες. Στη χώρα μας ζούμε μια καθημερινότητα βου-τηγμένη στην αβεβαιότητα, οι αυτοκτονίες και οι ψυχικές ασθένειες έχουν χτυπήσει κόκκινο, η εμπιστοσύνη προς την πολιτεία και τους εκπροσώπους της έχει χαθεί προ πολλού και βλέπουμε όλους τους τομείς να μαστίζονται από μετριότητα και χυδαιότητα. Η τηλεόραση, ο αθλητι-σμός, η διασκέδαση, η οικογένεια, η δημόσια εκπαίδευση εκπροσωπούνται πλέον από γελοίες προσωπικότητες που απευθύνονται σε γελοίους ανθρώπους. Η λέξη αγάπη είναι άγνωστη και είναι σύνηθες το φαινόμενο στις μέρες μας οι άνθρωποι να μπερδεύουν την αγάπη με τον εγωισμό ή το εμπόριο (π.χ. Αγάπη σημαίνει δούναι και λαβείν και τέτοιες χαζομάρες).

Ο τρίτος κόσμος πεινάει και πεθαίνει εδώ και δεκαετίες αλλά κανείς δεν νοιάζεται στα αλήθεια για αυτό, ενώ θα μπορούσε εύκολα η δύση να εξαλείψει αυτό το φαινόμενο χωρίς να χρειαστεί να βάλει το χέρι βαθιά στην τσέπη. Αλλά αντί να τους βοηθήσουμε να ορθοποδήσουν, τους πετάμε ψίχουλα (με δανεισμό κυρίως) ίσα – ίσα για να επιβιώσουν μόνο. Σας θυμίζει κάτι αυτό; Μήπως στη Ελλάδα δεν γινόταν το ίδιο εδώ και δεκα-ετίες; Διαμαρτυρήθηκε κανείς όσο το δανεικό χρήμα έρεε; Αντέδρασε κανείς όταν οι κυβερνήσεις δανειζόταν όλο και περισσότερο; Και τώρα ήρθε η ώρα να πληρώσουμε αγα-πητοί φίλοι. Ήρθε η ώρα της κρίσης. Και το τίμημα δεν είναι (μονάχα οικονομικό), αλλά έχει να κάνει με την αξιοπρέ-πεια, την οποία ο Έλληνας ΠΟΤΕ δεν την είχε.

Αυτό που φαινόταν ως αξιοπρέπεια ήταν απλώς άκρατος

εγωισμός και μικροπρέπεια.

Τώρα σε πιο μακροσκοπικό επίπεδο, για να βγούμε και λίγο έξω από το καβούκι μας, πλησιάζει και εκεί μια «ώρα κρίσης» γιατί όταν ένα μπαλόνι το γεμίζεις συνεχώς με αέρα, όσες αντοχές και να έχει, δεν μπορεί κάποια στιγμή θα σκάσει. Όλα αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο μας, για τα οποία πολλές φορές κανείς δεν μιλά πολύ, έχουν «ωρι-μάσει». Όσοι γνωρίζουν θα καταλάβουν τι περίπου εννοώ. Η παγκόσμια «ελίτ» είναι πριν από το μεγάλο της χτύπημα. Επειδή όμως υπάρχουν και συμπαντικοί νόμοι που δεν μπορούν να παραβιαστούν από κανέναν, θα γίνουν ταυτό-χρονα πολλά στον πλανήτη. Τόσα που οι περισσότεροι θα αδυνατούν να κατανοήσουν. Οι καταστροφολόγοι μιλάνε για το τέλος του κόσμου και κάποιοι άλλοι για την έλευση

μιας «χρυσής εποχής» για την ανθρωπότητα... Όπως και να έχει πιστεύω πως σε λίγο καιρό ίσως μέσα στα επό-μενα 2-3 χρόνια, τίποτα δεν θα είναι όπως ήταν κάποτε. Θα αλλάξουν όλα ριζικά, χωρίς ο άνθρωπος να μπορεί να επέμβει ή να παρέμβει κάπου. Προσωπικά θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό και προνομιούχο που ζω αυτή την εποχή και που ίσως ζήσω κάτι που ούτε στα πιο φανταστικά μου όνειρα δεν έχω δει. Πέρα από κάθε φαντασία και προσδοκία, πέρα από κάθε ανθρώπινη δύναμη και σκέψη. Θα βρεθούμε μπρο-στά από μια αλήθεια την οποία πολλοί, με πολλούς τρόπους ο καθένας θα ερμηνεύσουν. Μερικοί θα βρουν το δρόμο τους, άλλοι δεν θα τα καταφέρουν. Θέλει πολλά αποθέματα ψυχικών δυνάμεων για να μπορείς να είσαι καλά στις μέρες που ζούμε. Λίγοι

είναι αυτοί που πραγματικά γνωρίζουν.

Σας εύχομαι καλή ανάγνωση του περιοδικού μας, το οποίο όπως πάντα είναι γεμάτο με ενδιαφέροντα θέματα. Να θυμάστε πως η αλήθεια δεν βρίσκεται ούτε στα δελτία ειδήσεων, ούτε στα λόγια των πολιτικών ή των οικονομο-λόγων.

Ως το επόμενο ραντεβού μας

να είστε όλοι καλά.

Φωτογραφία Εξωφύλλου:Αλέξης Αλαματίδης

Ανατολή Πανσέληνου στο Οροπέδιο των Μουσών στον Όλυμπο

Συνεργάτες τεύχους:Μιχάλης ΑβραμίδηςΓιάννης ΓκακίδηςΔάνος ΔανιηλίδηςΧαράλαμπος ΔάντηςΜπάμπης ΙμβρίδηςΗλιάνα ΚυνηγοπούλουΙωάννα ΜπάμπηΕιρήνη ΜπούραΚώστας ΠοτακίδηςΓιώργος ΣτάμκοςΑλέξανδρος Υδάτης

Συνεργάτες: Άννα ΑκριτίδουΛευτέρης ΑκριτίδηςΘόδωρος ΕλευθεριάδηςΜίλιτσα ΚοσάνοβιτςΦώτης ΚουτσαμπάρηςΠασχάλης ΜητρακούδηςΛία ΠαπαδράγκαΘεοδώρα ΡούμκουΤάνια ΡούμκουΟδυσσέας Σταυράκης

4

Εύοσμος Μεγάλου Αλεξάνδρου 30 ( 2310 759.377

Νέες Gourmet γεύσειςμε αγνά τοπικά υλικά

Στο φαγητό, στις σούπες, στον πατσά, ανεβάζουμε ολοένα τον πήχη ψηλότερα.

Στην ποιότητα, στην καθαριότητα, στη νοστιμιά, δίνοντας μία άλλη διάσταση στη γαστρονομία του σπιτικού φαγητού.

αφιέρωμα>>

Το Φάντασμα του Λαϊκισμού Πάνω από την Ευρώπη

Ένα επικίνδυνο τέρας ξερνάει τον τελευταίο καιρό τα δηλητήρια του στα μπαλκόνια της Ευρώπης: το τέρας του Λαϊκισμού. Προσφέροντας απλές απα-

ντήσεις σε σύνθετα προβλήματα και εκμεταλλευόμενος την ανασφάλεια των μαζών λόγω της πρωτοφανούς οικο-νομικής κρίσης, αλλά και της λεγόμενης «κρίσης ταυτό-τητας», ο Λαϊκισμός επελαύνει παντού στην Ευρώπη κερ-δίζοντας φτηνούς πολιτικούς πόντους.

Ο λόγος των Ευρωπαίων λαϊκιστών πολιτικών είναι συχνά ύπουλος και διαπεραστικός, χωρίς να μιλά ανοι-κτά την απαξιωμένη γλώσσα του ρατσισμού, αλλά αντί-θετα καταφεύγει ακόμη και στη γλώσσα του αντιρατσι-σμού! Αλέθοντας με το στόμα τους μεγάλα λόγια, ιδέες και «εθνικές αξίες» οι λαϊκιστές πολιτικοί ενισχύονται συνεχώς με τις ψήφους ενός ταραχοποιού αμαλγάμα-τος πολιτών που δεν έχουν στέρεη βάση, αλλά είναι αποτέλεσμα συγκυριακής ανάδευσης όλων εκείνων τα μικροαστικών κατακαθιών των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Πηγή του σύγχρονου ευρωπαϊκού λαϊκισμού δεν είναι οι αμόρφωτες λαϊκές μάζες, που συγκροτούν και την εργα-τική τάξη της ηπείρου μας, αλλά οι πιο υποτίθεται μορ-φωμένοι μικροαστοί, που αισθάνονται το έδαφος κάτω από τα πόδια τους ξαφνικά να καταρρέει. Από μια άποψη οι συνθήκες θυμίζουν, ως ένα βαθμό, την ατμόσφαιρα της μεσοπολεμικής Ευρώπης, όταν η απογοήτευση από το παρόν έστρεψε τους Ευρωπαίους στις ολοκληρωτικές ιδεολογίες και κυρίως στον Ναζισμό, που εμφορούνταν

από άκρατο αντισημιτισμό, τον «σοσιαλισμό των ανό-ητων», σύμφωνα με τον Γερμανό πολιτικό Αουγκούστ Μπέμπελ. Αποδίδοντας στους Εβραίους όλες τις προλε-ταριακές αλλά και τις μικροαστικές τους ματαιώσεις οι Ναζί οικοδόμησαν ένα ιδεολογικό τερατούργημα, που αιματοκύλησε την Ευρώπη και επιτέθηκε ακόμη και στις βάσεις του ανθρώπινου πολιτισμού. Η χώρα που γέννησε τον Γκαίτε και τον Μπετόβεν ποτέ δεν έπεσε πιο χαμηλά στα μάτια της υπόλοιπης ανθρωπότητας…

Σήμερα το φάσμα του Λαϊκισμού πλανάται και πάλι πάνω από την Ευρώπη. Η οικονομική κρίση, η «κρίση ταυτότητας», καθώς και τα αθρόα κύματα των μετα-ναστών που καταφθάνουν με κάθε τρόπο στις ευρω-παϊκές χώρες, προσφέρονται προς εκμετάλλευση. Δεν είναι μόνον η Ακροδεξιά που κερδίζει έδαφος λέγοντας «αυτά που θέλει ν’ ακούσει ο λαός». Ήδη οι Ευρωπαίοι συντηρητικοί πολιτικοί, πιεζόμενοι και από την παραδο-σιακή παράνοια της Δεξιάς κι από την άνοδο της Ακροδε-

ξιάς, διολισθαίνουν προς τον ακραίο λαϊκισμό. Από την πλευρά της η ακραία Αριστερά, έχοντας ιδεολογικοποι-ήσει την εμπρηστικότητα, χρησιμοποιεί μια αντι-συστη-μική ρητορική που ανακατεύει άστοχα θεωρίες συνωμο-σίας με Λαϊκισμό. Ακόμη και οι Ευρωπαίοι φιλελεύθεροι αλληθωρίζουν προς τον Λαϊκισμό, άσχετα αν δεν το παραδέχονται ανοικτά.

Ο μέσος Ευρωπαίος, που συνήθως έχει ελλιπή μόρ-φωση, συντηρητικές πεποιθήσεις, τάσσεται κατά της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης, φοβάται την Παγκοσμιοποίηση και μισεί τους μετανάστες, αποτελεί το ιδανικό θύμα τόσο των λαϊκιστών πολιτικών, όσο και των λαϊκιστικών Media που ανθίζουν εν μέσω κρίσης πουλώντας κίτρινα άρθρα και απόψεις αρεστές στις μάζες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η «κίτρινη» γερμανική εφημερίδα Bild, που σύμφωνα με τους επικριτές της προσπαθεί να καλύψει το κενό που έχει δημιουργηθεί στην Γερμανία από την απουσία πολιτικών κομμάτων της Ακροδεξιάς της χώρας. Ως ένα «κίτρινο» έντυπο που απευθύνεται όχι στο μυαλό αλλά στην κοιλιά κι ενίοτε στα κάτω από αυτήν όργανα των αναγνωστών της, η Bild έχει καταφέ-ρει να τρομοκρατήσει με τις «αποκαλύψεις» της τους Γερμανούς πολιτικούς, κυρίως της Κεντροδεξιάς, ενώ έχει πρωτοστατήσει σε διάφορες αντιευρωπαϊκές λαϊκι-στικές καμπάνιες όπως έγινε και την άνοιξη του 2010 με την εκστρατεία της κατά της οικονομικής διάσωσης της Ελλάδας με σύνθημα «ούτε ένα γερμανικό Ευρώ στους τεμπέληδες Έλληνες»!

του Γιώργου Στάμκουstamkos@post.com

Spiral of Death?Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗ «ΔΙΝΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ»;

Λαϊκισμός, Οικονομική Κρίση και Μετανάστες

«Ο ανορθολογισμός όταν γίνει δημοφιλής αποτελεί φρικτό

θέαμα. Έχουμε την αίσθηση ότι μοιραία θα ξεπηδήσει απ’ αυτόν

μια δυστυχία»

Τόμας Μαν

6

Ο Λαϊκισμός στην Ελλάδα της Κρίσης

Η σημερινή Ελλάδα, που βρίσκεται στο βαθύτερο σημείο της οικονομικής κρίσης –υπερχρεωμένη και στο κρεβάτι «εντατική» της Τρόικας»– αποτελεί πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη του Λαϊκισμού. Οι απαρχές του σύγχρονου ελληνικού Λαϊκισμού (αλλά και του από αυτόν εκπορευόμενου νεοεθνικισμού) ανάγονται στη δεκαετία του 1980. Κατά μια έννοια η διακυβέρνηση της χώρας από το λαϊκιστικό ΠΑΣΟΚ της περιόδου (1981-1989) ήταν μια περίοδος «πολιτιστικού εκβαρβαρισμού» της Ελλά-δας. Επικράτησε ένα περίεργο μείγμα «αριστερίστικων» ιδεών και συνωμοσιολογίας σε σχέση με τις «Μεγάλες Δυνάμεις», που προκάλεσε ένα ντελίριο εθνο-λαϊκισμού, το οποίο θύμιζε τριτοκοσμικές χώρες. Αυτόν τον εθνο-λαϊκισμό της δεκαετίας του 1980 επιθυμεί να μιμηθεί σήμερα και ο Πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γ. Καρατζαφέρης, που έχει σε συνεντεύξεις δηλώσει «θαυμαστής» της ρητορικής του Ανδρέα Παπανδρέου και σε συνθήματα του τύπου «Η Ελλάδα Ανήκει στους Έλληνες». Ακόμη και σήμερα η Ελλάδα πληρώνει τις ζημίες που υπέστη η διεθνή της εικόνα από τα λάθη και τις υπερβολές εκείνης της θλιβε-ρής περιόδου, στη διάρκεια της οποίας αναπτύχθηκε ένας εμετικός λαϊκισμός, πάνω στον οποίο βασίστηκε και ο σημερινός εθνολαϊκισμός.

Αναμφίβολα η Ελλάδα περνά μία από τις σοβαρότε-ρες Κρίσεις της σύγχρονης ιστορίας της και διακυβεύο-νται ομολογουμένως πολλά και πρώτα απ’ όλα το ίδιο το μέλλον της. Η χώρα μας είναι βυθισμένη σε μια «σπείρα θανάτου» (spiral of death), που είναι αποτέλεσμα των χρό-νιων υψηλών δημόσιων ελλειμμάτων της, του δυσθεόρα-του δημοσίου χρέους της (που θα σταθεροποιηθεί γύρω στο 160%), της χαμηλής ανταγωνιστικότητας, του μονίμως αρνητικού ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, της χαμη-λής παραγωγικότητας και των επενδύσεων, του τεράστιου, γραφειοκρατικού και διεφθαρμένου δημόσιου τομέα της και της υπερκατανάλωσης μέσω υπερδανεισμού, η οποία είχε οδηγήσει ως το 2008 απλώς σε μια μεγέθυνση του ελληνικού ΑΕΠ και όχι σε πραγματική αύξησή του. Όλο αυτό το εκρηκτικό μείγμα πάνω στο οποίο καθόταν όλα αυτά τα χρόνια η ελληνική οικονομία πυροδοτήθηκε από την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008-9 με τα γνωστά αποτελέσματα: Η σημερινή υπερχρεωμένη Ελλάδα, έχοντας χάσει την αξιοπιστία της κι έχοντας μπει στο στόχαστρο των κερδοσκόπων, δεν μπορεί να επιβιώ-σει χωρίς το πολύτιμο «οξυγόνο» που της παρέχουν με τη μορφή δανείων οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης.

Ο δρόμος εξόδου της Ελλάδας από την οικονομική

κρίση θα είναι μακροχρόνιος, δύσκολος, σχεδόν δυσβά-στακτος και με θυσίες όλων των κατοίκων της χώρας. Και θα γίνει ακόμη πιο δύσκολος εφόσον στη χώρα μας συνεχίζουν να επικρατούν ο Λαϊκισμός, οι κρατικιστικές ιδεοληψίες, τα συντεχνιακά συμφέροντα και ο περίφημος «νόμος της αδράνειας», που οδηγούν είτε στην παραί-τηση είτε σε «νερωμένες μεταρρυθμίσεις», σε υπό όρους απελευθέρωση των επαγγελμάτων και εν τέλει στη διατή-ρηση των εγγενών συνθηκών που οδήγησαν τη χώρα μας στη σημερινή δεινή κατάσταση. Σε αυτές τις συνθήκες της ανατροφοδοτούμενης ύφεσης, του κλεισίματος επιχει-ρήσεων, της αύξησης της ανεργίας και της φτώχειας, όλο και περισσότεροι Έλληνες θα συνωθούνται στο κοινωνικό περιθώριο και στην απόγνωση, αποτελώντας έτσι τον ιδανικό στόχο των λαϊκιστών πολιτικών. Η αλήθεια είναι πως οι φτωχοί δεν μπορούν να λύσουν τα προβλήματα τους από μόνοι τους και είναι διασπασμένοι, ενώ η τάξη των πλουσίων είναι πάντα ενωμένη. Οι νεόπτωχοι της Ελλάδας αποτελούν πρόσφορο έδαφος για την καλλιέρ-γεια του Λαϊκισμού και την ανάδειξη πολιτικών δυνάμεων που τον υποθάλπουν. Το κρίσιμο σημείο σ’ αυτή την περί-πτωση αποτελεί το ζήτημα των αθρόων μεταναστευτικών ροών στο επίκεντρο των οποίων βρίσκεται τα τελευταία χρόνια και η Ελλάδα.

Λαθρομετανάστευση στην Ελλάδα και το «Τείχος του Έβρου»

Η Ελλάδα βρίσκεται εδώ και χρόνια στην πρώτη γραμμή μιας από τις μεγαλύτερες στην ιστορία μετακινή-σεις μεταναστευτικών πληθυσμών από το Νότο προς το

Βορρά κι από Ανατολή προς τη Δύση. Είναι φανερό πως δεν μπορεί ν’ αντέξει όλη αυτή την τρομακτική πίεση, παίζοντας το ρόλο ενός προκεχωρημένου κάστρου που προστατεύει την υπόλοιπη Ευρώπη από τα κύματα των λαθρομεταναστών…

Ο ποταμός Έβρος είναι το έσχατο χερσαίο όριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για κάποιους ο Έβρος είναι απλά ένα σύνορο. Για κάποιους άλλους όμως είναι το πέρασμα προς το όνειρο. Για δεκάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες, που τον διασχίζουν κρυφά κάθε χρόνο, ο ποταμός Έβρος είναι το αναγκαίο πέρασμα προς τη νέα «Γη της Επαγγελίας»: την Ευρωπαϊκή Ένωση. Πρόκειται όμως για ένα εξαιρε-τικά επικίνδυνο πέρασμα. Τόσο τα ύπουλα ρεύματα του ποταμού, όσο και τα διάσπαρτα ναρκοπέδια στις όχθες του, γίνονται κάθε χρόνο η αιτία για να χαθούν οι ζωές δεκάδων άτυχων λαθρομεταναστών. Παρά τις δεκάδες ανθρώπινες ζωές που θυσιάζονται στο κατώφλι του ονεί-ρου, υπάρχουν χιλιάδες άλλες που αψηφούν τους κινδύ-νους και ρίχνονται στο κυνήγι του. Τα δύσβατα σύνορα και τα ναρκοπέδια, οι στρατιωτικές περίπολοι, οι αστυνο-μικοί και οι δυνάμεις της FRONTEX (κοινές δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη φύλαξη των εξωτερικών της συνόρων) δεν μπορούν να σταματήσουν τα αλλεπάλληλα κύματα των απελπισμένων ανθρώπων που αναζητούν μια καλύτερη ζωή.

Οι Έλληνες δεν αγαπούν τους φράκτες και τα τείχη. Λένε πως δεν ταιριάζει στην αγάπη τους για την ελευ-θερία. Απεχθάνονται το τείχος που έχτισαν οι Ισραηλι-νοί στη Δυτική Όχθη και ανατριχιάζουν στη σκέψη του τείχους που χωρίζει τη Λευκωσία στην Κύπρο. Κι όμως η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε τον περασμένο Δεκέμ-

7

>> ελλάδα

βρη να κτίσει έναν φράκτη στα ελληνο-τουρκικά σύνορα απέναντι ακριβώς από την Ανδριανούπολη! Πρόκειται για έναν διπλό φράκτη μήκους 12.5 χιλιομέτρων εξοπλισμένο με θερμικές κάμερες και αισθητήρες που θα ανιχνεύουν κινήσεις ανθρώπων και θα κατασκευαστεί μέχρι τον Μάιο του 2011. Στην υπόλοιπη ελληνο-τουρκική μεθόριο δεν θα κατασκευαστεί φράκτης καθώς υπάρχει το φυσικό σύνορο του ποταμού Έβρου και εκεί περιπολούν διαρκώς τα μέλη της δύναμης ταχείας επέμβασης της Frontex στην οποία συμμετέχουν Έλληνες και Ευρωπαίοι αστυνομικοί. Όπως ήταν αναμενόμενο το σχέδιο κατασκευής του φράκτη στον Έβρο προκάλεσε έντονες αντιδράσεις τόσο στο εσωτερικό της Ελλάδας, όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Η Ακροδε-ξιά και ο υπερεθνικιστής μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος κραύγασαν «επιτέλους!» ικανοποιημένοι, ενώ τα κόμματα της Αριστεράς δυσανασχέτησαν έντονα, όπως το Κομμουνιστικό Κόμμα, που δήλωσε πως «ο φράχτης μόνο πιο απάνθρωπη και αδιέξοδη μπορεί να κάνει την αντιμε-τώπιση των μεταναστών και προσφύγων. Δεν θα σταμα-τήσει τη μαζική μετανάστευση και προσφυγιά, όπως δεν τη σταμάτησε και το τείχος στα σύνορα ΗΠΑ- Μεξικού». Από την πλευρά του ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Χρήστος Παπουτσής υπεραμύνθηκε της απόφασης της Κυβέρνησης θυμίζοντας πως «μόνο το 2010 η Ελλάδα κλή-θηκε να αντιμετωπίσει την είσοδο περίπου 128.000 παρά-νομων μεταναστών. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια ο αριθ-μός αυτός άγγιξε τους 512 χιλιάδες. Μόνο από την Τουρκία το πρώτο 11μηνο του 2010 μπήκαν περίπου 50 χιλιάδες παράνομοι μετανάστες, εξ αυτών οι 43.500 από τον Έβρο. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα και έχουμε ευθύνη απέναντι στον Έλληνα πολίτη να την αντιμετωπίσουμε».

Ευρωπαϊκές ΑντιδράσειςΕνδιαφέρον είχαν πάντως και οι αντιδράσεις των Γερ-

μανικών εφημερίδων για ένα πρόβλημα που δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό αλλά πανευρωπαϊκό. Η συντηρη-τική Frankfurter Allgemeine Zeitung σχολίασε σχετικά: «Το γεγονός ότι η Αθήνα σχεδιάζει την ανέγερση ενός φράχτη στα σύνορα προς την Τουρκία, αποτελεί μεν παραλογι-σμό, δεδομένου ότι θα ανεγερθεί ανάμεσα σε δυο κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ, προσφέρει όμως ταυτόχρονα την ευκαιρία να αναλογιστεί κανείς, τι θα συνέβαινε, αν εντασσόταν κάποτε πραγματικά η Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση… Οι πύλες της Ευρώπης θα άνοιγαν διάπλατα». Από την πλευρά της η πιο φιλελεύθερη γερμανική εφημερίδα Frankfurter Rundschau σχολίασε ειρωνικά: «Αγαπητοί Έλληνες! Η Ευρώπη σας έσωσε από την κρίση, σε αντάλ-λαγμα κρατάτε εσείς μακριά μας τους πρόσφυγες από τη Μέση Ανατολή, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, την Κίνα και την Αφρική!»

Απαντώντας στις σχετικές αντιδράσεις ο Έλληνας Υπουργός Χρ. Παπουτσής κατάγγειλε τη διγλωσσία της Ευρώπης λέγοντας πως «κάποιοι θα επιθυμούσαν να καταστεί η Ελλάδα κέντρο μακράς παραμονής και εξέτα-σης των αιτημάτων ασύλου των μεταναστών που έρχονται από όλο τον κόσμο και επιδιώκουν να φτάσουν στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όμως, η ελληνική κοινω-

νία δεν αντέχει άλλο αυτό το βάρος…» Την εποχή που η Άγκελα Μέρκελ διακηρύττει το τέλος

του «πολυπολιτισμικού μοντέλου» στη Γερμανία και ο επίσης συντηρητικός Τζέημς Κάμερον υποστηρίζει πως «η Βρετανία επέδειξε υπερβολική ανοχή απέναντι στους Βρετανούς μουσουλμάνους που απορρίπτουν τα Δυτικά πρότυπα», η Ελλάδα της οικονομικής κρίσης και της αυξα-νόμενης ανεργίας συνεχίζει να κατακλύζεται από πρό-σφυγες και μετανάστες, κυρίως μουσουλμάνους. Αναπό-φευκτα τα δημοκρατικά αντανακλαστικά και οι αντοχές της ελληνικής κοινωνίας δοκιμάζονται επικίνδυνα σε μια ούτως ή άλλως δύσκολη εποχή.

Η οικονομική κρίση δυσκολεύει ακόμη περισσότερο τη θέση των μεταναστών που ήδη βρίσκονται στη χώρα κι επειδή δεν βρίσκουν εύκολα μεροκάματο δεν μπορούν να εξασφαλίσουν νόμιμα την άδεια παραμονής στην Ελλάδα. Η κατάσταση είναι ήδη εκρηκτική και αυτό εκμεταλλεύο-νται και οι εθνολαϊκιστές πολιτικοί της χώρας.

«Ψωμί στο Βούτυρο» της Ακροδεξιάς

Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γιώργος Καρατζαφέρης, που δήλωσε μιλώντας σε κομματικό του ακροατήριο στη Λάρισα ότι «όταν έρθει στα πράγματα όποιο πλοίο με παράνομους μετανάστες διέρχεται από τα ελληνικά ύδατα θα βυθίζεται»! Σ’ ένα ξενοφοβικό ξέσπασμα ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ δήλωσε αμεί-λικτα απευθυνόμενος στους μετανάστες: «βολευτείτε όσο καιρό είναι στη βουλή Παπανδρέου και Σαμαράς…», άλλα

προειδοποίησε όταν εκείνος «έρθει στα πράγματα» θα φροντίσει «να φύγουν από την Ελλάδα 1,7 εκατομμύρια αλλοδαποί». Απορρίπτοντας το μετριοπαθές προφίλ «λαϊ-κοδεξιού τύπου», που οικοδόμησε τον τελευταίο καιρό για να διεισδύσει πιο εύκολα στα μεσαία λαϊκά στρώματα, ο Γ. Καρατζαφέρης υιοθέτησε τη σκληρή γλώσσα της Ακρο-δεξιάς, που είναι δημοφιλής και σε πολλές άλλες ευρω-παϊκές χώρες. Για άλλη μια φορά η στοχοποίηση μιας ευά-λωτης ομάδας, όπως οι μετανάστες, αποτελεί «ψωμί στο βούτυρο» της Ακροδεξιάς.

Είναι αλήθεια πως η Ελλάδα δεν αντέχει πλέον όλους τους μετανάστες που βρίσκονται στο έδαφος της. «Μακάρι να μπορούσαμε να σώσουμε όλον τον κόσμο. Δεν γίνεται. Ο ελληνικός λαός αυτή τη στιγμή καταβάλλει υπεράνθρω-πες προσπάθειες για την έξοδο από την οικονομική κρίση. Στην Ελλάδα έχει επιταχυνθεί η διαδικασία ασύλου. Όσοι το δικαιούνται θα μείνουν, καθώς και εκείνοι που διαθέ-τουν άδειες εργασίας και παραμονής. Όλοι όμως οι παρά-νομοι μετανάστες θα απελαθούν ή θα επαναπατριστούν εθελοντικά διαδικασία που προβλέπει επιδότηση 300 ευρώ», δήλωσε αποφασισμένος ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Χρήστος Παπουτσής.

Στη σημερινή Ελλάδα υπολογίζεται πως διαβιούν περίπου 1,5-1,8 εκατομμύρια αλλοδαποί μετανάστες. Στη χώρα έχουν εκδοθεί συνολικά 460.000 άδειες παρα-μονής σε μετανάστες την τελευταία 5ετία. Από αυτές, οι 160.000 έχουν χαθεί λόγω της οικονομικής κρίσης και της απώλειας εργασίας, καθώς οι μετανάστες δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα ένσημα για την ανανέωσή τους. Άλλοι 600.000 μετανάστες είναι παράνομοι, ενώ στις 60.000 ανέρχονται οι αιτούντες άσυλο στην Ελλάδα. Κάθε χρόνο περνούν τα σύνορα της Ελλάδας με κατεύ-θυνση την Ευρώπη περίπου 100-200 χιλιάδες άνθρωποι. Το πρόβλημα γίνεται όλο και μεγαλύτερο χρόνο με το χρόνο και αφορά ολόκληρη την Ευρώπη, καθώς οι περισ-σότεροι μετανάστες ήρθαν για να μείνουν μόνιμα στη Γηραιά Ήπειρο. Αν η διαχείριση του προβλήματος των μεταναστευτικών ροών αφεθεί στις δυνάμεις του Λαϊκι-σμού τότε, να είστε σίγουροι, πως μας περιμένουν πολύ σκοτεινές εποχές κι ένα πισωγύρισμα από το οποίο η Ευρώπη πάλεψε πολύ για να ξεφύγει.

Η Κρίση δεν Ακυρώνει τα Όνειρα μας

Σε κάθε περίπτωση η τρέχουσα Κρίση δεν ακυρώνει τα όνειρα μας. Αντίθετα, αν ξεφύγουμε από την παγίδα του Λαϊκισμού, μπορεί και να μετατραπεί σε ευκαιρία για φυγή προς τα εμπρός. Το κλειδί είναι να μετατρέψουμε τα μειονεκτήματα σε πλεονεκτήματα και τις προκλήσεις σε ευκαιρίες για αλλαγή. Αυτό που απαιτείται είναι να αξιο-ποιήσουμε δημιουργικά όλο αυτό το ξεβόλεμα, την προ-

σκόλληση στην προηγούμενη νοσηρή κατάσταση. Η απο-σταθεροποίηση των βεβαιοτήτων οδηγεί αναπόφευκτα στην απελευθέρωση των δυνατοτήτων και προοπτικών. Όπως είπε χαρακτηριστικά ο Ιταλός αρχιμουσικός Αντόνιο Παπάνο: «Η Κρίση απαιτεί δημιουργικά μυαλά και τέτοια διαθέτουν μόνον όσοι είναι ανοικτοί σε ευρύτερα ερεθί-σματα, σε καινούργια πράγματα».

Τέλος θεωρώ πως η πρόταση του καθηγητή Γιώργου Γραμματικάκη ίσως να είναι η πιο ενδεδειγμένη για τη λύση του ελληνικού προβλήματος: Η Ελλάδα χρειάζεται ένα ολοκληρωτικό Reset, μια συνολική επανεκκίνηση, στην Οικονομία, στο Δημόσιο, στο Πολιτικό Σύστημα, στην Παιδεία, στο Περιβάλλον, στον Πολιτισμό, στις Ιδε-ολογίες –παντού!

10, 9, 8, 7, 6, 5, 4 ,3 ,2, 1… Φύγαμε!!!

O Γιώργος Στάμκος είναι συγγραφέας, δημοσιογρά-φος και δημιουργός του εναλλακτικού περιοδικού ΖΕΝΙΘ. Έχει γράψει ως τώρα πολλά βιβλία. Το τελευταίο του είναι επιστημονικής φαντασίας, έχει τίτλο Ιστορίες Από τη Μελλοντική Ελλάδα και κυκλοφορεί από τις εκδό-σεις Άγνωστο.

8

Λίγα χρόνια μετά την Επανάσταση

του ’21 ο κάποτε ξακουστός και δοξασμένος στις μάχες Νικήτας, ο

επονομαζόμενος «Τουρκοφάγος», ζήτησε απ’ την Πολιτεία που ελευθέρωσε ένα κομμάτι ψωμί να ζήσει μιας και, όπως όλοι οι αγωνιστές που δεν σύρθηκαν πίσω απ’ κόμματα του Κωλέτη και του Μαυροκορ-δάτου, είχε πέσει σε μεγάλη ένδεια.

Ο Νικήτας ήταν βλέπετε περήφανος τη φήμη του δεν την απέκτησε πληρώνοντας υποταχτικούς, αλλά στη μάχη. Τέσσερα σπαθιά έσπασε στα Δερβενάκια σφά-ζοντας Τούρκους και σε μια άλλη μάχη αγκυλώθηκε το χέρι του πάνω στη λαβή του σπαθιού απ’ την πολύωρη χρήση. Για δε τη διαχείριση των χρημάτων του αγώνα ήταν παροιμιώδης η τιμιότητα του: μολο-νότι πέρασαν απ’ τα χέρια του εκατομμύ-ρια γρόσια εκείνος τα διαχειριζόταν μέχρι τέλους με μεγάλη προσοχή και σε αντί-θεση με αρκετούς οπλαρχηγούς δεν κρά-τησε τίποτα για τον εαυτό του. Σε σημείο ώστε μετά τον αγώνα κατά την περίοδο του Όθωνα να είναι ένας πάμπτωχος κου-ρελής.

Πήγε λοιπόν ο ήρωας στο νεαρό Όθωνα να του ζητήσει μια βοήθεια οικονομική για να μπορεί τουλάχιστον να ζήσει με αξι-οπρέπεια. Ο βασιλιάς όμως δεν τον γνώ-ριζε και έτσι όπως τον είδε σα ζητιάνο τον ρώτησε ποιος είναι. Ο Νικήτας του αποκρί-θηκε:

-Ο Νικήταρας ο Τουρκοφάγος.Όλοι τότε στο παλάτι έμειναν άναυδοι!

Ο μυθικός οπλαρχηγός, το πρωτοπαλί-καρο του Κολοκοτρώνη, ο πλέον αγαπη-τός ανάμεσα στους αγωνιστές τώρα ένας καχεκτικός γεράκος, άρρωστος και ντυμέ-νος με κάτι ξεσκισμένα παλιόρουχα! Ευτυ-χώς όμως έστω και τότε ο Όθωνας κατά-λαβε την αχαριστία που έδειξε η ελληνική πολιτεία σ’ αυτό τον άνθρωπο και του εμπιστεύτηκε ένα πόστο πολύ… κρίσιμο:

Ο Βασιλεύς των Ελλήνων του έδινε την

άδεια να ζητιανεύει κάθε Παρασκευή

απόγευμα στο πεζούλι μιας εκκλησίας!

Έτσι λοιπόν ο ήρωας παρέμεινε «στο δρόμο» απλά τώρα είχε πια και την βασι-λική άδεια άσκησης επαγγέλματος. Επέ-μενε όμως παρά τους εξευτελισμούς να είναι περήφανος –ο κερατάς! Στο πεζοδρό-μιο που ήταν το πόστο του όποτε έβλεπε να περνά κάποιος γνωστός του απ’ τα παλιά μάζευε τα κέρματα και έκρυβε το πρόσωπο του. Κι αν δεν προλάβαινε να κρυφτεί έλεγε σ’ αυτούς που τον έβλεπαν ότι του αρέσει να ρεμβάζει έξω απ’ την εκκλησία και ν’ απολαμβάνει τον αττικό ήλιο. Βέβαια δεν ήταν δύσκολο να μαθευ-τεί η αλήθεια στην Αθήνα των 20.000 τότε κατοίκων. Ο Νικήτας απολάμβανε τον αττικό ήλιο και μεσ’ στο καταχείμωνο, με

χιόνια και βροχές, μολονότι απ’ τις αρρώ-στιες και τις κακουχίες έμεινε τυφλός! Το σούσουρο για το κατάντημα του θρυλικού οπλαρχηγού ολοένα και φούντωνε αλλά κανείς βέβαια απ’ τους κάποτε συναγω-νιστές του δεν έστερξε. Οι περισσότεροι κοιτούσαν τη δουλίτσα τους και οι παχυλοί μισθοί από το βασιλιά ξεδόντιασαν πολλά από τα κάποτε λιοντάρια.

Ήταν πολλά τα λεφτά όμως και οι έριδες άγριες και για όσους πρακτόρευαν τα συμ-φέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων στην πατρίδα. Έτσι, με τους σκυλοκαυγάδες και τις ιδιοτέλειες γκρεμίστηκε κάθε ιερό και όσιο. Οι αγωνιστές του ’21 βούλιαζαν στην εξαθλίωση και οι Βαυαροί του Όθωνα έχοντας στήσει με τα λεφτά ένα κράτος βίας και τρομοκρατίας έβαλαν μπροστά το μεγαλεπήβολο σχέδιο νεκρανάστασης του αρχαιοελληνικού… κλέους! Γκρέμισαν 72 βυζαντινές εκκλησιές μόνο στην Αθήνα και έκλεισαν πάνω από 500 μοναστήρια σε όλη την επικράτεια, αρπάζοντας δισκο-πότηρα, καντήλια και εικόνες. Κι όλα αυτά γιατί; Για να στήσει ο Όθωνας φαραω-νικά νεοκλασικά κτήρια σ’ όλη την Αθήνα να καμώνεται το νέο Περικλή και για να φέρνει η βασίλισσα Αμαλία Παριζιάνους διασκεδαστές και θιάσους Γερμανών, Γάλλων και Ιταλών τσαρλατάνων που τάχα ανέσταιναν το «αρχαίον δράμα»!

Στους δρόμους βέβαια της Αθήνας το δράμα ήταν καθημερνό, σύγχρονο και δίχως καμιά επιτήδευση. Ο δε Νικητα-ράς «θριάμβευε» στο ρόλο του, μολο-νότι κανείς δεν το ’βλεπε. Μέσα λοιπόν σε ’κεινη την ερημιά του ήρωα έλαχε να φτάσει στα αυτιά του Γάλλου πρέσβη πως ο Νικηταράς ζητιανεύει στους δρόμους. Και τη συμπόνια που δεν έδειξε κανένας απ’ τους Έλληνες για τον ήρωα, την έδειξε ένας ξένος που είχε ζήσει το Νικήτα στα χρόνια της Επανάστασης και θυμόταν την καλοσύνη και την ανδρεία του. Πηγαίνει λοιπόν μια Παρασκευή απόγεμα έξω απ’ την εκκλησία ο πρέσβης και όντως βλέπει το Νικήτα με το κεφάλι σκυφτό και το χέρι απλωμένο να ζητά ελεημοσύνη. Τον βλέπει κι ο Νικήτας και μαζεύει καταντρο-πιασμένος τα κέρματα κάτω απ’ τα κουρέ-λια του. Πλησιάζει κι άλλο ο πρέσβης και τον ρωτά:- Στρατηγέ μου, τι κάνετε εσείς κατάχαμα;- Κάθουμαι κι χαίρομαι την ελεύθερη

πατρίδα μου. - Κι αυτά που λένε πώς ζητιανεύετε;- Όλα ψέματα είναι. Η πατρίδα μου, μου

δίνει όλα τα χρειαζούμενα για να ζήσω. Κάνει να φύγει τότε ο πρέσβης κι αφού

κατάλαβε πώς ο Νικήτας δεν πρόκειται να καταδεχτεί ανοιχτά τη βοήθεια του, βάζει το χέρι στην τσέπη και ρίχνει τάχα τυχαία ένα πουγκί γεμάτο νομίσματα στο δρόμο ελπίζοντας πως θα πάει μετά ο Νικήτας να τα πάρει. Μα λίγα μέτρα πιο ’κει ακούει τη φωνή του Νικήτα:- Κύριε Πρέσβη περιμένετε!

Σας έπεσε απ’ την τσέπη ένα πουγκί!

Για την απόδοση Χαράλαμπος Δάντης

Ο ζητιάνος

ΝικήταςΟ Νικήταρας ο Τουρκοφάγος

9

Εδώ και χιλιάδες χρόνια ο θάνατος αποτελεί ένα μυστήριο που έχει κεντρίσει όλες τις φιλοσοφικές

«σχολές» ανά την υφήλιο. Ποιοι και τι είμα-στε, πως ήρθαμε εδώ, που ήμασταν πριν και που θα πάμε μετά, είναι μερικά από τα ερωτήματα που δεν έχουν απαντηθεί και έχουν τροφοδοτήσει σαν κεντρικό θέμα χιλιάδες συγγράμματα, βιβλία και κινη-ματογραφικές ταινίες. Για άλλους «εδώ είναι η κόλαση εδώ και ο παράδεισος», για κάποιους «είμαστε σκόνη», «περα-στικοί» και για κάποιους άλλους «αθάνα-τοι» και «μοναδικοί» και πάει λέγοντας. Σαν άνθρωποι και σαν λαός έχουμε μάθει να σεβόμαστε τη ζωή και το θάνατο. Να τιμούμε μεταθανάτια γονείς, συγγενείς, φίλους και προσφιλή μας πρόσωπα. Αυτό φυσικά σημαίνει αποδοχή του, ότι έχει αρχή έχει και τέλος και εμείς δεν μπορούμε να είμαστε εξαίρεση. Βλέπουμε λοιπόν ότι

έχουμε παράδοση και στο πνεύμα, και στο σώμα και έχουμε αποδείξει ότι μέσα από χιλιάδες χρόνια φτιάξαμε μια αλυσίδα που έσπασε τα δεσμά του χρόνου αλλά και του θανάτου σαν «τέλος». Παρ’ όλα αυτά είναι πράγματι πολύ δύσκολο να αποδε-χτεί κανείς ότι δεν θα ξαναδεί πρόσωπα που αγάπησε, αλλά το ίδιο δύσκολο είναι να αποδεχθεί ότι θα ξαναδεί αυτά τα πρό-σωπα.

Η ανάσταση του Χριστού έγινε η βάση της πίστης της εκκλησίας, έγινε η βάση του αποστολικού έργου και το περιεχόμενο του κηρύγματός του, η δύναμη που έδινε αντοχή σε καιρούς διωγμών τότε και σε κάθε εποχή. Η πίστη στην ανάσταση του Χριστού ανέδειξε τα εκατομμύρια των μαρτύρων, έγινε ο θεμέλιος λίθος της χριστιανικής εκκλησίας για το κήρυγμά της. Η ανάσταση του Χριστού είναι η επι-βεβαίωση της τελικής, οριστικής και ακα-

Μπάμπης ΙμβρίδηςΓράφει ο

imxa@in.gr

Προσδοκώ Ανάσταση νεκρών δικαίων τε και αδίκωνΗ υπέρβαση της Ανάστασης και η ελληνική οικονομία

H δοκιμασία που περνά ολόκληρη η χώρα είναι πρωτοφανής, ο λαός ζει το δικό του Γολγοθά των παθών, ενώ οδηγείται σταδιακά στο δρόμο της εξαθλίωσης και της τριτοκοσμικοποίησης. Το μνημό-νιο έχει καταρρεύσει.

Οι στόχοι δεν βγαίνουν. Η υποδούλωση στους ισχυρούς, ο ιδιό-τυπος παγγερμανισμός μας φέρνει στο νου άλλες εποχές, μαύρες και μαρτυρικές. Οι διάφοροι ειδήμονες οικονομολόγοι Έλληνες και ξένοι, προειδοποιούν πως βαδίζουμε προς την καταστροφή με επιπλέον τίμημα τη διάλυση της κοινωνικής συνοχής και την οικο-νομική εξόντωση των εργαζόμενων και του ελληνικού λαού. Μας σώζει ένα θαύμα, μια υπέρβαση.

Να ελπίζουμε άραγε σε μια Ανάσταση;

Πάντα περιμένουμε κάποιον να μας “Σώσει”, το ποιος θα είναι και τί μορφή θα έχει αυτός, ΔΕΝ μας ενδιαφέρει.

10

τάλυτης νίκης της ζωής επί του θανάτου. Οι πιστοί είναι βέβαιοι ότι η τελευταία λέξη του ανθρώπου δεν είναι ο θάνατος αλλά η ανάσταση. Ο θάνατος για την εκκλησία είναι η προτελευταία πράξη της ζωής, ένας σταθμός κι όχι το τέρμα της ύπαρξης. Είναι κοίμηση κι όχι το τέλος της ανθρώπινης ύπαρξης. Η βίβλος διαβεβαιώνει πως κάποια μέρα θα δούμε αναστημένους όλους τους προσφιλείς μας νεκρούς. Αυτούς που έζησαν με τη χάρη του Θεού, αλλά και τους κακούς αμαρτωλούς που και αυτοί θα λάβουν το δώρο της ανάστασης για να λογοδοτήσουν ενώπιον του Θεού για όλες εκείνες τις αμαρτίες που διέπραξαν εν ζωή.

Στην κλασική μορφή του, το φανταστικό στοιχείο παρουσιάζεται σαν ανορθολογικό σ’ έναν κόσμο απόλυτα ορθολογικό. Ο θεματικός άξονας και η μορφή του φαντα-στικού συνθέτουν την ιδιαιτερότητά του. Φανταστικό είναι η εισβολή του ανορθολογικού σ’ έναν ορθολογικό κόσμο και η σύγκρουσή του μ’ αυτόν, μέσα από μια μορφή που προκαλεί – καλλιεργεί μια ατμόσφαιρα αγωνίας και τρόμου. Ορθολογικό και ανορθολογικό δεν μπορούν να συνυπάρξουν ειρηνικά: η αποδοχή του ορθολογικού βασί-ζεται στην επιστήμη, στη γνώση, στο ρεαλισμό. Η αποδοχή του ανορθολογικού στηρίζεται στη θρησκεία, στην πίστη, στο μεταφυσικό. Μια αντίληψη για τον κόσμο βασιζόμενη στη λογική αντιπαρατίθεται μια άλλη αντίληψη για τον κόσμο βασιζόμενη στην ηθική. Άρα για το φανταστικό η αμιγής λογική, η επιστήμη, η γνώση χωρίς τη θρησκεία και την πίστη είναι ανήθικη. Έτσι γεννιέται η αντίφαση λογι-κής /ηθικής, που διχάζει τον ήρωα του φανταστικού (και δίνει στο φανταστικό τον ηθικολογικό του χαρακτήρα).

Ανάσταση της ελληνικής οικονομίας, φανταστικό ή λογικό;

Υπάρχει ανάσταση για την ελληνική οικονομία; Τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότερες φωνές ακούγονται για την τελική κατάρρευση. Για το ότι η μόνη λύση είναι η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Άραγε η ελλη-νική κυβέρνηση και το οικονομικό της επιτελείο πιστεύει πραγματικά πως υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ; Άραγε ζει στο δικό της φανταστικό κόσμο ή προσπαθεί να πάρει παράταση χρόνου ως την τελική λύση; Ο καιρός της αφασίας, του λήθαργου και του εφησυχασμού για τον Έλληνα μοιάζει παρελθόν, για πρώτη ίσως φορά τον δια-κρίνει κάποια εγρήγορση. Όσο και αν προσπαθούν να τον τρομοκρατήσουν, να τον εκφοβήσουν, γνωρίζει πως πλέον δεν έχει να χάσει τίποτα παραπάνω, πως βρίσκεται στον πάτο. Γ’ αυτό όλο και περισσότεροι άνθρωποι κατεβαί-νουν στους δρόμους. Οι κοινωνικές εξεγέρσεις είναι προ των πυλών. Και αυτό είναι λογικό, είναι πραγματικό, είναι καθημερινό βίωμα. Ενώ η κυβέρνηση μάς δηλώνει πως εφικτό είναι το αδύνατο, η υπέρβαση, το θαύμα. Θαρρείς και δανείζεται έμπνευση από το χώρο της θρησκευτικής πίστης αλλά και από διάφορους μεσαιωνικούς μύθους και θρύλους. Τα δημοσιεύματα του γερμανικού περιοδικού Spiegel, λένε πως το ΔΝΤ ζητά ταχεία αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, άρθρα του Economist μας προτρέπουν να αποδεχθούμε τη χρεοκοπία. Το Spiegel γράφει πως αξι-ωματούχοι του Δ.Ν.Τ. που πριν από ένα χρόνο πίεζαν προς

τη δική τους κατεύθυνση ως τη μόνη λύση, τώρα βλέπουν αναδιάρθρωση και σύντομα. Άμεση αναδιάρθρωση του χρέους συνιστούν στην ελληνική κυβέρνηση οι αναλυτές του ινστιτούτου Bruegel στις Βρυξέλλες. Αυτός ο οργανι-σμός ερευνών που συνεργάζεται με την Ευρωπαϊκή Επι-τροπή, μας λέει πως για να μειώσει η Ελλάδα το χρέος της στο 60% του ΑΕΠ, το ανώτατο επιτρεπτό όριο χρέους που προβλέπει η ΟΝΕ, πρέπει το πρωτογενές πλεόνασμα της χώρας να είναι για είκοσι περίπου χρόνια, στο 8,4% του ΑΕΠ. Μόνο που αυτός ο στόχος – το 8,4% - κατά τους ίδιους δεν μπορεί με τίποτα να είναι επιτεύξιμος. Τα τελευταία 50 χρόνια καμιά από τις αναπτυγμένες χώρες δεν μπόρεσε να φτάσει σ’ αυτήν την επίδοση. Έτσι το μόνο μέσο που μένει για τον περιορισμό του υπερβολικού χρέους είναι η αναδιάρθρωση, τελευταία κάποιοι υποστηρίζουν ότι η οικιοθελής αναδιάρθρωση με ελεγχόμενους όρους, είναι η μόνη λύση για τη χώρα μας. Είναι η λύση, που μετατί-θεται χρονικά, λόγω της οικτρής θέσης του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος, αλλά και για να περάσει σταδι-ακά και με το «μαλακό» στη συνείδηση των Ελλήνων. Ότι και νά’ναι όμως, όπως και να λέγεται, όποιες ήπιες λέξεις και να χρησιμοποιηθούν, ένα είναι σίγουρο, πως θα πρό-κειται για χρεοκοπία. Σήμερα τόσο η κυβέρνηση όσο και η Τράπεζα Ελλάδος αρνούνται κατηγορηματικά τη λύση της αναδιάρθρωσης. Ακόμα και ο Στρος Καν σε δηλώσεις του διέψευδε τέτοια σενάρια, αλλά και το ΔΝΤ βγαίνει και διαψεύδει τα δημοσιεύματα του Spiegel. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο επίτροπος για τα δημοσιονομικά Όλι Ρεν, σε συνεδρίαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δήλωσε ότι δεν επιτρέπεται να μιλάει κανείς δημοσίως για μια αναδιάρ-θρωση της Ελλάδας. Ότι και όσα και να δηλώνουν, ένα είναι σίγουρο, η αναδιάρθρωση δεν προαναγγέλλεται ποτέ. Αν θυμηθούμε κάποιες κινηματογραφικές ιστορίες που αφηγούνται το αδύνατο, την υπέρβαση, την επι-στροφή από το «μεγάλο ταξίδι», ταυτόχρονα μιλούν και για το τίμημα που καλούνται να πληρώσουν όλοι αυτοί οι ταξιδιώτες προκειμένου να κερδίσουν το εισιτήριο της επιστροφής στη ζωή. Μερικές φορές το τίμημα είναι πολύ ακριβό και τους επιβάλει να σέρνουν αδιάκοπα έναν σταυρό μαρτυρίου ή ένα βράχο Σισύφειο. Ίσως πολλοί από εμάς να προσδοκούμε στωικά στην ανάσταση της ελληνικής οικονομίας, στη διέξοδο από το σταθερά επιτα-χυνόμενο αδιέξοδο, παντού και πάντα όμως η υπέρβαση έχει και το ανάλογο τίμημά της.

Ελλάδα>>

11

αφιέρωμα>>Θεματικές μορφές τουρισμού στη Θεσσαλονίκη

Μια πόλη 1,2 εκ. κατοίκων με τη μακραίωνη ιστο-ρική διαδρομή και τα ποικίλα πολυπολιτισμικά χαρακτηριστικά που διαθέτει η Θεσσαλονίκη,

οφείλει στο πλαίσιο της τουριστικής της ανάπτυξης να αξιοποιήσει κάθε δυνατή –και αδύνατη!- μορφή θεματι-κού τουρισμού. Κι αυτό διότι υπάρχουν σήμερα διεθνώς μεμονωμένοι ταξιδιώτες ή γκρουπ που επιλέγουν να ταξι-δέψουν σε κάποιο προορισμό με βάση ένα πολύ συγκεκρι-μένο ενδιαφέρον, χόμπι ή ασχολία τους.

Αυτό δε σημαίνει ότι ως ταξιδιώτες δεν έλκονται από τα «κλασσικά» (όποια είναι αυτά) αξιοθέατα ενός προο-ρισμού. Γι’ αυτούς, όμως, η δυνατότητα ικανοποίησης των ειδικών τους ενδιαφερόντων παίζει πρωτεύοντα ρόλο στην επιλογή του προορισμού που θα επισκεφθούν.

Κοντά λοιπόν στα αρχαία, ρωμαϊκά και βυζαντινά χαρακτηριστικά της πόλης, τα οποία εδώ και δεκαετίες προβάλλουμε ως κάποιες από τις κύριες αφορμές επίσκε-ψης Ελλήνων και ξένων στη Θεσσαλονίκη, ήρθε ο καιρός να εξειδικεύσουμε και να εμπλουτίσουμε το διαθέσιμο τουριστικό μας προϊόν. Σε αυτό το πλαίσιο οφείλουμε να καθορίσουμε καινοτόμες -για τα ελληνικά δεδομένα- θεματικές μορφές τουρισμού, εντός -και σε κάποιες περι-πτώσεις- γύρω από την πόλη. Μορφές τουρισμού που λειτουργούν πολύ αποδοτικά εδώ και χρόνια σε ώριμες τουριστικές αγορές πόλεων της Ευρώπης, όπως η Βιέννη, το Λονδίνο, το Ελσίνκι, η Στοκχόλμη, το Βερολίνο, αλλά και όχι μόνο σε πρωτεύουσες χωρών.

Ας δούμε κάποιες θεματικές διαδρομές:

Η Εβραϊκή Θεσσαλονίκη: με ανοιχτή ματιά και χωρίς προκαταλήψεις οφείλουμε να ανασυνθέσουμε αποτε-λεσματικά τη μακραίωνη Εβραϊκή παρουσία στην πόλη, μέσα από μια διαδρομή που θα περνά από τις υπάρχουσες και μη Συναγωγές, τα υπάρχοντα και μη-υπάρχοντα πλέον εβραϊκά νεκροταφεία, τους τόπους συγκέντρωσης και μαρτυρίου των Εβραίων συμπολιτών μας της εποχής του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, το Εβραϊκό Μουσείο κλπ.

Η Οθωμανική Θεσσαλονίκη: και σε αυτή την περί-πτωση θεματικού τουρισμού οι ανοιχτοί ορίζοντες μόνο καλό θα κάνουν στην προσέλκυση Τούρκων επισκεπτών. Στη διαδρομή αυτή οφείλουν να ενταχθούν τα τζαμιά, τα χαμάμ/λουτρά, το προξενείο με το μουσείο του Κεμάλ

Ατατούρκ, αλλά και οι τόποι όπου κάποτε υπήρχαν μου-σουλμανικά νεκροταφεία. Για ακόμη πιο ειδικές κατηγο-ρίες Τούρκων επισκεπτών, που έλκουν την καταγωγή τους από συγκεκριμένες περιοχές της υπαίθρου του νομού, μπορεί να προστεθούν και τοποθεσίες όπου διασώζο-νται ερείπια τουρκικών χωριών, όπως είναι σε αγροτική περιοχή δυτικά της Περιστεράς στο Χορτιάτη, στο όρος Βερτίσκος του Λαγκαδά κ.ά. Η διαδρομή αυτή μπορεί και πρέπει να έχει και ένα γαστρονομικό σκέλος, λόγω των πολλών κοινών χαρακτηριστικών της ελληνικής και της τουρκικής κουζίνας. π.χ. Τι πιο όμορφο από το να κλείσει η μέρα με έναν… ελληνικό/τούρκικο καφέ και λουκούμια σε ένα όμορφο καφέ της Ά.Πόλης, με θέα στο Θερμαϊκό και το ηλιοβασίλεμα, ακολουθούμενο από ένα δείπνο σε εστιατόριο με πιάτα επηρεασμένα από την κοινή τουρ-κική-ελληνική γαστρονομική παράδοση και ζωντανή τουρκική μουσική π.χ. από την Τουρκάλα και πλέον μόνιμη κάτοικο Θεσσαλονίκης Ντιλεκ Κοτς. Τις ανάλογες διαδρο-μές μνήμης που εμείς κάνουμε στην Κωνσταντινούπολη και αλλού στην Τουρκία, είναι καιρός να κάνουν και οι Τούρκοι στη Θεσσαλονίκη.

Η Αρμενική Θεσσαλονίκη: ακόμη και αν οι αριθμοί των Αρμένιων τουριστών (πρωτίστως από την όπου γης αρμε-νική διασπορά και δευτερευόντως από τους Αρμένιους της Αρμενίας) δεν είναι μέχρι τώρα σημαντικοί, είναι χρή-σιμο να καθοριστεί μια ανάλογη με τις παραπάνω θεμα-τική διαδρομή (εκκλησίες, νεκροταφεία κλπ.).

Η Σερβική Θεσσαλονίκη: η διαδρομή αυτή λειτουργεί ήδη με Σερβική πρωτοβουλία, με κύριο σταθμό στάσης το Σερβικό νεκροταφείο Ζεϊτενλίκ. Θεωρείται κάτι σαν εθνικό καθήκον για κάθε γκρουπ σχολικής εκδρομής από τη Σερβία που ταξιδεύει στη Θεσσαλονίκη, τα μέλη του να επισκέπτονται τους τάφους των Σέρβων μαχητών του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Με βάση τις πληροφορίες για τη σερβική παρουσία στην πόλη κατά τους προηγού-μενους αιώνες, θα μπορούσαν να προστεθούν κάποιοι επιπλέον σταθμοί επισκέψεων, με τη μέρα να κλείνει ίσως στο βαλκανικό ζυθοπωλείο των Λαδάδικων, με τους ήχους του Μπρέγκοβιτς και τα σέρβικα σουτζουκάκια, για όσους τους έλειψε η Σερβία.

Η γαστρονομική Θεσσαλονίκη: είναι καιρός να περά-σουμε από τα γενικά σχόλια για την καλή κουζίνα της

Θεσσαλονίκης, σε μια προσεκτικά σχεδιασμένη θεματική διαδρομή. Αυτή θα μπορεί να επισκέπτεται, ανάλογα με τις διαθέσιμες μέρες των επισκεπτών-γευσιγνωστών, έναν αριθμό ποιοτικών εστιατορίων/ταβερνών/ουζερί και να δοκιμάζει πιάτα της Θεσσαλονικιώτικης/Μακεδονίτικης/Θρακιώτικης/Ελληνικής-Τουρκικής κουζίνας, να βλέπει τη διαδικασία παραγωγής, να μιλά με το σεφ και ίσως να ετοιμάζει μια απλή συνταγή.

Η Θεσσαλονίκη των γλυκών: μια… μυρωδική διαδρομή, με λαχταριστά τσουρέκια, τρίγωνα και άλλα γλυκά, που θα επισκέπτεται ζαχαροπλαστεία, πατισερί και εργα-στήρια, θα ενδυναμώσει ακόμα περισσότερο τη… γλυκιά πτυχή της πόλης.

Δάνος ΔανιηλίδηςΓράφει ο

danospress@gmail.comΘα κάνουν ακόμα πιο γνωστή την πόλη διεθνώς, αυξάνοντας

ταυτόχρονα τις τουριστικές ροές

12

Η οινική Θεσσαλονίκη: και αυτή η δια-δρομή θα είναι ανάλογα σχεδιασμένη με την αντίστοιχη γαστρονομική. Θα πραγματοποι-είται σε επιλεγμένα εστιατόρια και wineries, και αν οι συμμετέχοντες έχουν χρόνο, θα μπορούν να επισκέπτονται και κάποιο οινο-ποιείο κοντά στην πόλη (πλαγιές Βερτίσκου, Αγ.Παύλο Χαλκιδικής κλπ.), όπου θα περι-διαβαίνουν τον αμπελώνα, θα δοκιμάζουν κρασιά και θα συνομιλούν με τον οινοπα-ραγωγό.

Η Θεσσαλονίκη των τεχνολογικών μου-σείων: εκτός από το αρχαιολογικό και βυζα-ντινό μουσείο, η πόλη διαθέτει αρκετά άλλα μικρά ή μεγαλύτερα θεματικά μουσεία, προσανατολισμένα στον τεχνολογικό τομέα. Το μουσείο τεχνολογίας Νόησις στη Θέρμη, το μουσείο Νερού στα Σφαγεία, το Φαρμα-κευτικό μουσείο στην περιοχή της Κηφισιάς, το μουσείο Τρένου στο Κορδελιό, το μουσείο ραδιοφωνίας στη ΔΕΘ, μια σειρά εξειδικευ-μένων πανεπιστημιακών συλλογών εντός των Σχολών του ΑΠΘ, είναι πιθανό να ενδια-φέρουν ένα αριθμό επισκεπτών που σήμερα δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξή τους.

Η Θεσσαλονίκη του στρατιωτικού τουρι-σμού: έχοντας φιλοξενήσει στις αρχές του 20ου αιώνα συμμαχικά στρατεύματα από την Ευρώπη, την Αφρική και την Ασία, η πόλη φιλοξενεί στα σπλάχνα της χιλιάδες σορούς στρατιωτών, στα συμμαχικά νεκροταφεία του Ζεϊτενλίκ, της Καλαμαριάς και σε προά-στια της πόλης. Μέσω Θεσσαλονικιών φίλων του στρατιωτικού τουρισμού που διατηρούν επαφές με αντίστοιχους συλλόγους του εξω-τερικού, οφείλουμε να αξιοποιήσουμε την ιστορική αυτή πραγματικότητα, συνδυάζο-ντας την –κατά περίπτωση- και με επίσκεψη στα πεδία των Μαχών (Σκρα, Δοϊράνη, Καϊ-μακτσαλάν κλπ.).

Η μουσική Θεσσαλονίκη: η πόλη μπορεί να είναι πρωτίστως γνωστή για τα μπουζού-κια της, διαθέτει, όμως, και μια σημαντική μουσική παρακαταθήκη, με το ρεμπέτικο, τα μικρασιάτικα, τα θρακιώτικα κ.ά. ακού-σματα, να μπορούν να συνεγείρουν εξίσου αποτελεσματικά με τα μπουζούκια, Έλληνες και ξένους. Η πόλη έχει αρκετούς ατμοσφαι-ρικούς, ζεστούς χώρους, που θα μπορού-σαν να ενταχθούν σε μια τέτοια διαδρομή. Επιπλέον οι ενδιαφερόμενοι θα είχαν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν σχετι-κές συναυλίες και από το τρέχον ανά εποχή καλεντάρι εκδηλώσεων, π.χ. στο Μέγαρο Μουσικής, την αίθουσα εκδηλώσεων του ΑΠΘ και άλλες αίθουσες. Η διαδρομή αυτή μπορεί να προσαρμοστεί και στις ειδικές ανάγκες κάποιου γκρουπ επισκεπτών π.χ. μουσικών, ώστε να διοργανωθούν και σχε-τικά ολιγοήμερα μουσικά σεμινάρια με μου-σικούς της πόλης.

Η Θεσσαλονίκη των καλλιτεχνών: μια διαδρομή που μπορεί να περιλάβει επισκέ-ψεις στα εργαστήρια ή/και τους εκθεσιακούς χώρους εικαστικών, γλυπτών, ξυλογλυπτών και άλλων δημιουργών, με παρακολούθηση της δημιουργικής διαδικασίας, ανταλλαγή απόψεων με τους δημιουργούς και ίσως οργάνωση ολιγόωρου ή ολιγοήμερου εργα-στηρίου. Ανάλογο πρόγραμμα επισκέψεων σε εργαστήρια ζωγράφων έχει υλοποιηθεί

στην πόλη της Φλώρινας.Η Θεσσαλονίκη των designers και των

γραφιστών: άλλη μια δημοφιλής διαδρομή που υλοποιείται σε πόλεις του εξωτερικού και μπορεί κάλλιστα να πάρει σάρκα και οστά και στη Θεσσαλονίκη. Μια σειρά δια-δοχικών επισκέψεων σε σχεδιαστές ρούχων, αντικειμένων διακόσμησης, βιομηχανικών προϊόντων κλπ. ή μια αντίστοιχη σειρά επι-σκέψεων σε κάποια από τα πολλά βραβευ-μένα σε διαγωνισμούς γραφιστικά-δημιουρ-γικά γραφεία της πόλης.

Η αθλητική Θεσσαλονίκη: η Θεσσαλονίκη μπορεί να μη διαθέτει το Όλντ Τραφορντ ή το Σαντιάγο Μπερναμπέου, διαθέτει όμως τρεις μεγάλες ιστορικές ομάδες, τις εγκα-ταστάσεις των οποίων κάποιοι φίλαθλοι μπορεί να θελήσουν να γνωρίσουν εκ των έσω. Μια ξενάγηση με αφήγηση σημαντικών σταθμών της ομάδας, παραλειπόμενων και χιουμοριστικών στιγμών, ακολουθούμενη από την προβολή ενός βίντεο και με κατά-ληξη στο κατάστημα αναμνηστικών της ομάδας, μπορεί να αποτελέσει μια περιε-κτική εμπειρία για τους φίλους της μπάλας. Υπάρχουν, όμως, και άλλοι ιστορικοί αθλητι-κοί χώροι της πόλης, όπως το Παλέ Ντε Σπορ, το κτίριο και τα γήπεδα της ΧΑΝΘ κ.ά.

Η Θεσσαλονίκη των φυτών και των ζώων: οι φίλοι του είδους μπορούν να επι-σκεφθούν τον περιεκτικό Βοτανικό Κήπο της Σταυρούπολης, τη Συλλογή Φιδιών και το ζωολογικό κήπο στο Σέιχ Σου.

Η Θεσσαλονίκη της σύγχρονης πολιτι-κής ιστορίας: το Λονδίνο εδώ και χρόνια υλοποιεί το πρόγραμμα «Στα ίχνη του Τζακ του Αντεροβγάλτη», με περιήγηση σε όλα τα σημεία στα οποία ο ίδιος έδρασε και κατά-ληξη σε κάποια παμπ στην οποία υποτίθε-ται (;) σύχναζε. Η Θεσσαλονίκη αποτέλεσε πολλές φορές πεδίο πολιτικών αντιπαραθέ-σεων και τόπο πολιτικών δολοφονιών, ενώ σε κτίρια που διασώζονται μέχρι σήμερα πραγματοποιήθηκαν βασανισμοί και εκτε-λέσεις. Οι φίλοι της νεότερης πολιτικής ιστορίας θα βρουν διαφωτιστική μια τέτοια διαδρομή, ακόμη και χωρίς την… ύπαρξη της σχετικής βρετανικής παμπ.

Προϋποθέσεις υλοποίησης των διαδρο-μών

Για να υλοποιηθούν όλες οι παραπάνω διαδρομές απαιτείται πολύ δουλειά και πολύ καλός συντονισμός μεταξύ όλων των εμπλεκομένων, υπευθύνων μουσείων, δημόσιων και ιδιωτικών χώρων. Ο οργανι-σμός τουριστικής προβολής της πόλης οφεί-λει να έχει ρόλο συντονιστή, να απευθύνει πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος προς τους υπευθύνους εστιατορίων, καφέ, χώρων εκδηλώσεων, εικαστικών εργαστηρίων κλπ., και κατόπιν να γίνει μια επιλογή αυτών που θα συμμετάσχουν, βάσει κάποιων ποιοτι-κών κριτηρίων και σίγουρα όχι προσωπι-κών γνωριμιών. Καλό θα είναι σε ότι αφορά στους ιδιώτες που θα επιλεγούν για κάθε διαδρομή, αυτοί να εναλλάσσονται ώστε να υπάρχει ευρεία συμμετοχή.

Σε ότι αφορά στα οφέλη της πόλης αυτά είναι προφανή: αύξηση της επισκεψιμότη-τας και άρα των εσόδων της πόλης σε μια δύσκολη οικονομικά εποχή.

θεσσαλονίκη>>

13

>> οικονομία

BANKRUPT

Στον Αστερισμό

της Ελληνικής Χρεοκοπίας

YΠΕΡΧΡΕΩΜΕΝΟΙ ΑΥΤΟΧΕΙΡΕΣ

Η Αυτοκτονία Είναι Δολοφονία που Έχασε το Δρόμο της…

Μέσα σ’ αυτή τη ζοφερή ατμόσφαιρα που έζωσε τη χώρα, γεμίζοντας τους Έλληνες ανασφάλεια και έλλειψη προοπτικών, οι υπερχρεωμένοι βρέθηκαν μαζικά στην πρώτη γραμμή της απελπισίας. Μια επιδημία αυτοκτο-νιών απλώθηκε παντού γύρω μου. Οι εφημερίδες απο-κάλυπταν χαιρέκακα πως η Κρίση αύξησε τις αυτοκτονίες στην Ελλάδα τουλάχιστον κατά 17%. Ναι, εμείς οι εξω-

στρεφείς Μεσογειακοί Έλληνες αρχίσαμε επιτέλους να αυτοχειριαζόμαστε!

Η πρωτοφανής αυτή επιδημία αυτοκτονιών έπληττε ιδιαίτερα τους χρεοκοπημένους. Χρεοκοπημένοι επι-χειρηματίες στη Θεσσαλονίκη πηδούσαν από τον έκτο όροφο των διαμερισμάτων τους. Μια γυναίκα, κατε-στραμμένη οικονομικά, πήδηξε στο κενό από τον δεύ-τερο όροφο και έμεινε ανάπηρη. Ούτε ν’ αυτοκτονήσει δεν κατάφερε. Κάποιοι άλλοι «εσχοινιάζοντο», δηλαδή κρεμιόντουσαν με τον παραδοσιακό τρόπο. Καθημερινά διάβαζα για άλλη μία μαύρη ιστορία.

Οι περισσότεροι ήταν, φυσικά, άνδρες –αυτή η πολυέ-ξοδη και υψηλού ρίσκου βιολογική επένδυση της Φύσης. Για τη Φύση τα αρσενικά είναι απλώς «παράσιτα» που ζουν εις βάρος των θηλυκών. Αν υποτίθεται είναι σήμερα κυρίαρχα στις ανθρώπινες κοινωνίες είναι επειδή έμαθαν να συνεργάζονται στενά και ιεραρχικά από την εποχή ακόμη που ήταν κυνηγοί. Στην εποχή όμως του καπιταλι-σμού η συνεργασία έγινε σκληρός ανταγωνισμός, σκέτη αλληλοεξόντωση και τώρα ήρθε η Κρίση για ν’ αποτε-λειώσει την κυριαρχία των ανδρών –το ακούτε κορίτσια;

Οι αυτοκτονίες των ανδρών αυξήθηκαν ειδικά εκεί όπου οι τοπικές κοινωνίες ήταν παραδοσιακά ανδρο-κρατούμενες και επικρατούσε ο νόμος της Τιμής και της Ντροπής. Στη μπαρουτοκαπνισμένη Κρήτη, όπου ο κάθε ντόπιος που σέβεται τον εαυτό του πρέπει οπωσδήποτε να έχει κι από ένα όπλο στην κατοχή του, γινόταν το έλα να δεις. Κάθε τρεις και λίγο όλο και κάποιος χρεοκοπημέ-νος Κρητικός επιχειρηματίας τίναζε τα μυαλά του στον αέρα. Πραγματικό τρελοκομείο.

Συνήθως όσοι αυτοκτονούσαν ήταν σοβαροί άνθρω-ποι, οικογενειάρχες με σταθερή ζωή, ντροπαλοί που απέφευγαν να μιλήσουν για τα προβλήματά τους στους άλλους. Άνθρωποι που είχαν ταυτίσει τη ζωή τους με την επιχείρησή τους. Κι ακόμη χειρότερα το Έχω με το Είμαι…

Ευτυχώς, όπως βλέπετε, δεν άνηκα σ΄ αυτή την κατη-γορία.

***Για την ώρα καταφέρνω να διώχνω μακριά κάθε

σκέψη απόδρασης από τον «μάταιο τούτο κόσμο». Δεν απέφυγα όμως τα διάφορα ψυχολογικά προβλή-ματα. Μέσα στο κεφάλι μου γίνεται πραγματική μάχη, ο αντίλαλος της οποίας καθρεπτίζεται στο όλο και πιο κουρασμένο μου πρόσωπο. Άρχισα να έχω διαταραχές

ύπνου, αϋπνίες, αρτηριακή πίεση, νευρικότητα, ευερε-θιστότητα, έλλειψη συγκέντρωσης, ανεξήγητες εμβοές στ’ αυτιά, αίσθηση μόνιμης κόπωσης. Απέφυγα όμως να πάρω χάπια για να ηρεμήσω.

Παρηγορήθηκα κάπως όταν διάβασα πως δεν ήμουν ο μόνος. Σε μια έρευνα που έγινε το 2010 σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση διαπιστώθηκε πως το 38% των Ευρω-παίων υπέφεραν από κάποιο είδος ψυχικής διαταραχής. Μιλάμε για 165 εκατομμύρια ανθρώπους. Από αυτούς τα τριάντα εκατομμύρια υπέφεραν από κατάθλιψη. Η Γηραιά Ήπειρος κατέληξε μια απέραντη «μελαγχολική ήπειρος».

Όσους η οικονομική κρίση δεν έστειλε στο ντιβάνι των ψυχίατρων, τους έστειλε στη παγίδα των εξαρτήσεων. Οι εξαρτημένοι κάθε είδους άρχισαν να αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο. Τους έβλεπα σχεδόν παντού γύρω μου. Ήταν πλέον το κυρίαρχος είδος. Εξαρτημένοι από το φαγητό, τον καναπέ, την τηλεόραση, τον τζόγο, το inter-net, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, τη γυμναστική, τα χάπια, τα ναρκωτικά και το αλκοόλ. Αχ, αυτό το οινόπνευμα! Οίνος συν Πνεύμα: ένας παραδοσιακός τρόπος για να ξεχνιούνται οι άνθρωποι. Ένας εύκολος αλλά καταστρο-φικός τρόπος για να αρνηθείς την πραγματικότητα. Κατα-στρέφεις το Εγώ, συχνά ξεφτιλίζεσαι, προκειμένου να φτάσεις στον Εαυτό.

Κι εγώ άρχισα να πίνω που και που. Όχι για να μεθύσω, για να «φτιάξω κεφάλι». Περισσότερο για να χαλαρώσω, να ξεχάσω για λίγο τα προβλήματά μου, αλλά και για να γίνω πιο ευχάριστος στην παρέα μου. Κανείς, βλέπετε, δεν θέλει ν’ ακούει τα προβλήματα των άλλων, ακόμη και οι πιο στενοί σου άνθρωποι. Μάταια περίμενα οι φίλοι μου, οι συγγενείς μου, η γυναίκα μου να είναι το λιμάνι μου, το καταφύγιο μου, να με στηρίξουν στις θύελλες που έρχονταν. Είχαν, ασφαλώς, κι εκείνοι τα προβλήματά τους. Μπορεί να μην ήταν σοβαρά, αλλά ήταν «προβλή-ματα». Μικρές ζωές με μεγάλα αδιέξοδα.

Κάποιοι απ’ αυτούς ήταν τόσο ηλίθιοι που δεν μπο-ρούσαν να δουν πέρα από τη μύτη τους, το μικρόκοσμό τους. Γι’ αυτούς η Κρίση δεν υπήρχε μέχρι που τους κτύπησε την πόρτα. Την κατάλαβαν μόνον όταν άγγιξε την τσέπη τους, τα εισοδήματά τους. Στον κόσμο μας υπάρχουν, βλέπετε, αρκετοί ηλίθιοι που νομίζουν ότι το Μόμπι Ντικ είναι σεξουαλικά μεταδιδόμενο νόσημα. Για τόσο ηλίθιους μιλάω. Ήταν βέβαια ηλίθιοι αλλά όχι και

Γράφει ο Ανωνύμου του ΈλληνοςΗ Ελλάδα μπορεί τελικά να

μην χρεοκοπήσει. Όχι όμως κι εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες

που λόγω της οικονομικής κρίσης έχασαν περιουσίες, εισοδήματα,

δουλειές, ακόμη και την αξιοπρέπεια τους. Ο συγγραφέας

είναι ένας από αυτούς… Είναι ένας οργισμένος και αγανακτισμένος

Έλληνας, που βλέπει το έδαφος κάτω απ’ τα πόδια του

να καταρρέει, αλλά εκείνος επιμένει, αντλεί εσωτερικές δυνάμεις, ανακαλύπτει νέες

αξίες, προχωρά και εξελίσσεται… To παρακάτω κείμενο αποτελεί προδημοσίευση από το βιβλίο

BANKRUPT: Στον Αστερισμό της Ελληνικής Χρεοκοπίας, που θα

κυκλοφορήσει σύντομα από τις εκδόσεις Άγνωστο.

14

κακοί. Γι’ αυτό και συνέχιζα να τους συναναστρέφομαι, με τη βοήθεια βέβαια και του αλκοόλ. Είχε μήπως άδικο ο Έρνεστ Χέμινγκγουεϊ που έλεγε πως «ένας έξυπνος άνδρας αναγκάζεται ορισμένες φορές να μεθύσει προκειμένου να συναναστραφεί με ηλίθιους;». Στην κατάσταση μου δεν ήταν και τόσο άσχημη επιλογή να σκοτώσω κάποια νευ-ρικά κύτταρα για να γίνω πιο προσιτός στους άλλους. Η συναναστροφή με άλλους ανθρώπους, η επικοινωνία, ακόμη και το «χαβαλέ», ήταν χρήσιμη διέξοδος για την άσχημη ψυχολογική μου κατάσταση.

***Παλαιότερα, όταν βρισκόμουν σε δύσκολη ψυχολογική

κατάσταση και ήθελα να αποσυμπιεστώ, να χαλαρώσω ή έστω να αυτό-επιβεβαιωθώ, κατέφευγα στο σεξ. Βρισκό-μενος πλέον στον αστερισμό μας χρεοκοπίας δεν έτρεφα καμία ψευδαίσθηση. Η ερωτική μου επιθυμία είχε κατα-βαραθρωθεί. Καμιά λίμπιντο στον ορίζοντα. Ορατότης μηδέν. Κι όμως χρειαζόμουν επειγόντως μια ερωτική επι-βεβαίωση. Κάποια σωματικά απτή απόδειξη ό,τι ήμουν ζωντανός. Χρειαζόμουν απεγνωσμένα σεξ. Χωρίς όμως χρήματα, ψυχολογική διάθεση και με δυσκολίες στύσης, δεν είχα ελπίδες. Κατέφυγα έτσι στα πορνογραφικά κατα-γώγια του internet. Στη φθηνή λύση της ηδονοβλεψίας και του αυνανισμού…

Ήταν πλέον ολοφάνερο. Το άγχος, η πίεση και οι ψυχο-

λογικές διαταραχές που μου προκάλεσαν τα οικονομικά προβλήματα, με οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια σε πρόωρη ανδρόπαυση, σε ανδρική κλιμακτήριο, άσχετα που ήμουν ακόμη σαραντάρης. Αναμετρήθηκα με τον εαυτό μου αρκετές φορές γι’ αυτό το ζήτημα. Δεν ήταν καθόλου εύκολο να αποδεχθώ την ανείπωτη αλήθεια που έπεσε στο κεφάλι μου βαριά σαν τσεκούρι. Δεν ήμουν ο ΑΝΔΡΑΣ που ήξερα, τουλάχιστον στο σεξουαλικό τομέα. Το καταλαβαίνετε;

Ένιωθα να με πλημμυρίζουν κύματα ακαταμάχητης εξάντλησης, εφόσον πλέον δεν λειτουργούσε ο ανασχετι-κός φραγμός μιας σεξουαλικής ενέργειας που παλιότερα με αναζωογονούσε. Όπως και ολόκληρη η ελληνική κοι-νωνία υπέφερα κι εγώ από κόπωση λόγω μακροχρόνιας κρίσης. Χρειαζόμουν –όλοι μας χρειαζόμαστε– ψυχολο-

γική και πνευματική ανάταση, ίσως ακόμη και μια περίτε-χνη φυγή προς το Φαντασιακό. Αν και καταχρεωμένοι και νεόπτωχοι δικαιούμαστε να κάνουμε ρίμα την απόγνωση μας. Να αρπάξουμε τα συναισθήματά μας απ΄ τα δόντια και να δημιουργήσουμε από το χάος μια νέα ελπίδα.

-//-Αναζητήστε το βιβλίο BANKRUPT: Στον Αστερισμό της

Ελληνικής Χρεοκοπίας, (εκδόσεις Άγνωστο), που κυκλο-φορεί σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία και περίπτερα. Ο ανώ-νυμος συγγραφέας του (που υπογράφει ως «Ανωνύμου του Έλληνος») ζει κάπου στη Θεσσαλονίκη και εργάζεται στο χώρο των Media.

15

αφιέρωμα>>

Μετέωρα!Απόκοσμη Ομορφιά…

Αν και περίπου τρεις ώρες από την πόλη μας, πολλοί δεν έχουν ακόμη κάνει το ταξίδι για το κάτι άλλο... αυτό που δεν έχουν αντικρίσει πουθενά

αλλού! Τα Μετέωρα, μοναδικό γεωλογικό φαινόμενο και σημαντικό μνημείο της Ορθοδοξίας, ορθώνονται στην άκρη της Καλαμπάκας. Τουρίστες από όλο τον κόσμο την επισκέπτονται για να τα θαυμάσουν.

Φέτος επέλεξα να περάσω και εγώ από εκεί και από την εμπειρία μου, πιστεύω ότι είναι το ιδανικότερο μέρος στην πατρίδα μας για να βιώσει κάποιος το αναστάσιμο μήνυμα. Τα Μετέωρα είναι ένας προορισμός που υμνεί το Θεό και τη φύση. Έχουν διατυπωθεί διάφορες θεωρίες για το σχηματισμό των Μετεώρων και η επικρατέστερη είναι του Φίλιπσον, ενός Γερμανού γεωλόγου. Υποστη-ρίζει πως οι βράχοι σχηματίστηκαν από κροκάλες, άμμο και υλικά που μετέφερε κάποιο μεγάλο ποτάμι που για εκατομμύρια χρόνια χυνόταν εκεί.

Η μοναστική παράδοση έχει ιστορία περίπου έξι αιώνων στα Μετέωρα. Τα κτίσματα των Μονών φαίνο-νται σαν μία συνέχεια των βράχων. Ο τόπος έχει χαρακτη-ριστεί από την UNESCO διατηρητέο και προστατευόμενο μνημείο της ανθρωπότητας γιατί αποτελεί ένα μοναδικό αρμονικό συνταίριασμα βυζαντινής αρχιτεκτονικής και φυσικής ομορφιάς.

Μοναστηριακή πολιτείαΣύμφωνα με τους βυζαντινολόγους οι πρώτοι ασκητές

πρέπει να είχαν καταφύγει σε σπηλιές και σε βαθουλώ-ματα των βράχων προς το τέλος της πρώτης χιλιετίας. Δίπλα τους δημιούργησαν μικρούς χώρους, τα «προσευ-χάδια» για να προσεύχονται. Τον 14ο αιώνα κτίστηκαν τα πρώτα μοναστήρια, τα οποία στην πορεία του χρόνου απέκτησαν το τελικό αρχιτεκτονικό τους σχήμα. Το 1344 μ.Χ. ο Όσιος Αθανάσιος ο Μετεωρίτης συγκέντρωσε δεκατέσσερις μοναχούς από τη γύρω περιοχή και ανέ-βηκε στον «Πλατύ Λίθο», αρχίζοντας την ανοικοδόμηση του περίφημου αργότερα Μοναστηριού του Μεγάλου Μετεώρου, του πρώτου οργανωμένου μοναστικού κοι-νοβίου, ακολουθώντας τα αγιορείτικα πρότυπα.

Τα μοναστήρια πέρασαν περιόδους ακμής και παρακ-μής. Από τα 24, σήμερα λειτουργούν τα έξι, ενώ τα υπό-λοιπα 15 είναι ακατοίκητα και ερειπωμένα. Επισκέψιμα είναι οι Ι. Μονή Μεγάλου Μετεώρου (ή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος), Ι. Μονή Βαρλαάμ, Ι. Μονή Αγίου Στεφάνου, Ι. Μονή Αγίας Τριάδος, Ι. Μονή Αγίου Νικολάου Ανα-παυσά, η πρώτη που συναντάμε στο ανέβασμα και η Ι. Μονή Ρουσάνου.

Κάθε μοναστήρι είναι και ένα μουσείο με θησαυρούς

και κειμήλια του παρελθόντος: χειρόγραφους κώδικες, πολύτιμες σε αξία σειρές βυζαντινών και μεταβυζαντι-νών εγγράφων, χρυσοποίκιλτα ιερατικά άμφια, ευαγγέ-λια, σκεύη για λειτουργικούς σκοπούς, αργυρές λειψανο-θήκες, φορητές εικόνες, οι παλαιότερες από τις οποίες φυλάσσονται στα σκευοφυλάκια κ.α. Εντυπωσιάζουν επίσης και οι τοιχογραφίες των ναών των Μετεώρων, μοναχοί, ιερείς, αλλά και σπουδαίοι αγιογράφοι της εποχής, όπως ο Θεοφάνης και ο Φράγκος Κατελάνος, τις φιλοτέχνησαν.

Η ανάβαση στα μοναστήρια παλαιότερα γινόταν με σκαλωσιές στηριγμένες σε δοκάρια, σφηνωμένα μέσα στους βράχους, με δίχτυ, και λίγο αργότερα με ανε-μόσκαλες. Σήμερα χρησιμοποιούνται οι σκάλες που λαξεύτηκαν στα βράχια το 1920. Περίπου μία εικοσα-ετία αργότερα έγινε η κατασκευή ασφαλτοστρωμένου δρόμου και καταργήθηκε το άβατο για τις γυναίκες. Αν έχετε χρόνο στη διάθεση σας, αξίζει να επισκεφτείτε όλα τα μοναστήρια. Στην αντίθετη περίπτωση μία λύση είναι να επιλέξετε την Ι. Μονή Μεγάλου Μετεώρου (ή Μετα-μορφώσεως του Σωτήρος), επειδή είναι η μεγαλύτερη με πολλές μουσειακές αίθουσες. Βέβαια χρειάζεται να ανεβείτε 270 σκαλοπάτια, όμως η θέα θα σας αποζημιώ-σει. Κάτω απλώνεται η Καλαμπάκα και ακριβώς απέναντι

Ένα τοπίο με επιβλητικά βράχια

που όργωσαν τα νερά πριν από εκα-

τομμύρια χρόνια και πανέμορφα

μοναστήρια κτισμένα στις κορυφές

τους, σε απόσταση 237 χλμ. από τη

Θεσσαλονίκη περιμένει να το ανα-

καλύψουμε!

Ειρήνη ΜπούραΓράφει η

eirini_mp@yahoo.gr

Η δυσπρόσιτη Ι. Μονή Αγ. Τριάδος

16

βρίσκεται η Ι. Μονή Βαρλαάμ. Όσοι δεν έχουν φυσική αντοχή πιο εύκολα προσβά-σιμη είναι η Ι. Μονή του Αγίου Στεφάνου, όπου μπορείτε να παρκάρετε σχεδόν έξω από το μοναστήρι. Παρατηρείστε το αρι-στουργηματικό ξυλόγλυπτο τέμπλο που βρίσκεται στον καθολικό της. Σε αυτή τη Μονή φυλάσσεται και η θαυματουργός κάρα του Αγίου Χαράλαμπου. Σε έναν από τους εντυπωσιακότερους βράχους των Μετεώρων βρίσκεται η πιο δυσπρόσιτη από τις έξι, η Ι. Μονή Αγίας Τριάδας με το παρεκκλήσι του Τιμίου Ιωάννη Προδρό-μου μέσα σε λαξευμένο βράχο με σημα-ντικές τοιχογραφίες από το 1682.

Η ΚαλαμπάκαΜία γαλήνη με πλημμύρισε από τη

στιγμή της άφιξης μου. Μπορεί να ευθύ-νεται το γιγαντιαίο σύμπλεγμα των βράχων που την περιβάλλει και το ιερό στοιχείο που είναι παντού διάχυτο, λόγω των μοναστηριών. Αυτή η πόλη βρίσκεται στην αγκαλιά των Μετεώρων συμπαθη-τική και διαφορετική. Σε κάποια σημεία θυμίζει ταινία δεκαετίας του ’60, παλιά καφενεδάκια, στενά δρομάκια, μαγαζιά με παλιές ταμπέλες, ενώ δεν απουσιάζει η σύγχρονη πλευρά της. Η Καλαμπάκα στην αρχαιότητα είχε την ονομασία Αιγί-νιο και αργότερα στους Βυζαντινούς χρό-νους Σταγοί. Αν και είχε τουρισμό, λόγω

των ημερών που την επισκέφθηκα, επι-κρατούσε μία ηρεμία. Οι επισκέπτες αθό-ρυβοι, αποσβολωμένοι από την ομορφιά, δίνανε τη δική τους νότα.

Στην Καλαμπάκα ξεχωρίζει ο βυζαντι-νός ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στο βορειοανατολικό τμήμα της πόλης. Η εκκλησία χρονολογείται τον 11ο αιώνα και είναι πιο παλιά από τα μοναστήρια. Περάστε απόγευμα, πριν σουρουπώσει για να φωτογραφίσετε το εντυπωσιακό κωδωνοστάσιο κάτω από τα βράχια. Η ατμόσφαιρα εκείνη την ώρα είναι μυστη-ριακή. Ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιά-ζει ο μοναδικός στην Ελλάδα μαρμάρινος άμβωνας που επιβλητικός υψώνεται στο κέντρο του ναού, έχει ανακατασκευαστεί στο μεγαλύτερο μέρος από αρχιτεκτο-νικά μέλη του παλαιού. Από τις φορητές εικόνες η πιο σημαντική είναι η αμφιπρό-σωπη εικόνα, στη μία πλευρά απεικονίζει την Κοίμηση της Θεοτόκου και στην άλλη τη Σταύρωση του Χριστού. Οι δύο χωρι-στές πλέον εικόνες φυλάσσονται στην Ι. Μονή Βαρλαάμ. Ελπίζω μία συστηματική συντήρηση των τοιχογραφιών να αναδεί-ξει, όσα κρύβει το πέρασμα του χρόνου.

Στο δρόμο για τα Μετέωρα βρίσκε-ται το γραφικό χωριό Καστράκι, πήρε το όνομα του από ένα βυζαντινό κάστρο, από το οποίο σήμερα σώζονται λίγα ερεί-πια. Περπατήστε στα δρομάκια του, μονο-

κατοικίες με αυλές ακριβώς κάτω από τα πελώρια βράχια και παραδοσιακές ταβέρνες με λαχταριστές μυρωδιές από ντόπια κρέατα.

Για όσους δεν φοβούνται τα ύψη!

Είδα αρκετές ανθρώπινες φιγούρες σαν μυρμήγκια να σκαρφαλώνουν τους πέτρινους όγκους και να γίνονται ένα με το τοπίο. Οι αθλητές ανεβαίνουν σε όλα τα βράχια εκτός από εκείνα που έχουν κατοικημένα μοναστήρια. Οι 100 πύργοι και οι 700 περίπου διαδρομές αποτε-λούν πρόκληση για τον αναρριχητή κάθε επιπέδου. Πατέρες της αναρρίχησης στα Μετέωρα θεωρούνται οι Hasse και Stutte. Κατά τη διάρκεια των διακοπών τους από το ’75 μέχρι το ’85 άνοιξαν περισσότε-ρες από 200 διαδρομές και ανέβηκαν σε όλους τους πύργους. Το 1985 δημιούρ-γησαν στη Γερμανία και στην Αυστρία το Meteora Climbing Fun Club. Αποκορύ-φωμα της δραστηριότητάς τους μπορεί να θεωρηθεί η ανάβαση της ανατολικής πλευράς του Αλυσσού, έναν βράχο-μύθο, λόγω του σχήματός του. Το 1989 ιδρύθηκε η Ορειβατική Λέσχη Καλαμπάκας και από το 1993 στα Μετέωρα κάθε χρόνο το Σεπτέμβρη διοργανώνεται η Πανελλήνια Αναρριχητική Συνάντηση.

Οι αναβάσεις δεν είναι τωρινό φαινό-

μενο, αλλά ξεκινούν από τα χρόνια του αρχαίου Αιγινίου. Τοπικά έθιμα αποδει-κνύουν τη σύνδεση του ντόπιου πληθυ-σμού με αυτές. Σύμφωνα με την παρά-δοση κάποιος Τούρκος πήγε να κόψει ξύλα στο μικρό δάσος κάτω από το ασκη-τήριο του Αγίου Γεωργίου, ένας κορμός τον καταπλάκωσε και τραυματίστηκε. Η γυναίκα του έταξε το φερετζέ της στον Άγιο προκειμένου να γίνει καλά. Έκτοτε κάθε χρόνο του Αγίου Γεωργίου οι νέοι πραγματοποιούν μια αρκετά επικίνδυνη ανάβαση, αλλάζοντας τα παλιά μαντή-λια με νέα, προσφέροντας τα ως τάματα. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει την ημέρα του Αγίου Πνεύματος στην κορυφή του ημί-κορφου του Αγίου Πνεύματος.

Το τοπίο μου έκλεψε την καρδιά, πρά-σινο πλαισιώνει τους απόκρημνους βρά-χους και στις κορυφές στέκουν αγέρωχα τα μοναστήρια. Ένα θαύμα συντελείται, καθώς ανεβαίνεις τις σκάλες για να τα επισκεφτείς. Τα προβλήματα μένουν πίσω, σε κάθε βήμα πιο ανάλαφρος, πιο δυνατός, γεμάτος ελπίδα νιώθεις πως στο ανηφόρι της ζωής δεν είσαι μόνος…

Infowww.kalampaka.comwww.e-meteora.comwww.gometeora.gr

ταξίδι>>

Ι. Μονή Βαρλαάμ

Η Καλαμπάκα από ψηλά!

17

>> οδοιπορικό

αφήγηση – φωτογραφίες Αλέξης Αλαματίδης

Το όνομα του προκαλεί σεβασμό και δέος, το μεγε-θός του κολλοσαίο, η δε θέα του σε καθηλώνει. Το βουνό των θεών και των μύθων, αποτελεί σίγουρα

ένα από τα γνωστότερα μέρη της Ελλάδας. Σε όλο τον κόσμο γνωρίζουν τον Όλυμπο εφόσον είναι άρρηκτα συν-δεδεμένος με τους ολύμπιους θεούς και την ελληνική μυθολογία. Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πολλά για το ψηλότερο βουνό της Ελλάδας και ένα από τα γνωστότερα του κόσμου, αλλά δεν είναι εκεί η ουσία.

Η ουσία βρίσκεται στο ίδιο το βουνό και για να την εισπράξεις πρέπει να το ανέβεις. Να το σκαρφαλώσεις μέχρι εκεί ψηλά, να αποκτήσεις την εμπειρία του, να το ζήσεις και να το αισθανθείς, γιατί πραγματικά ο Όλυμπος δεν είναι απλώς η συνάθροιση από βράχους, χώματα και δέντρα αλλά κάτι πολύ περισσότερο. Μια ματιά στο ίντερνετ και κανείς βρίσκει άπειρες πληροφορίες για αυτό το βουνό. Στοιχεία για τη γεωγραφία και τη μυθολογία, εικόνες, ύψος, κλιματικές συνθήκες, χλωρίδα, πανίδα και πολλά ακόμη. Οτιδήποτε και να διαβάσει κανείς είναι κατά πολύ υποδεέστερο από την εμπειρία.

Αρχές καλοκαιριού και στην αναζήτηση κοντινών προορισμών που έχουν και το στοιχείο της περιπέτειας «έπεσα» πάνω στον Όλυμπο. Για να ανέβει κανείς υπάρ-χουν αρκετά μονοπάτια με τα πιο δημοφιλή να είναι 2. Το πρώτο ξεκινά από το Λιτόχωρο, περνά από τα Πριόνια (1100μ. Υψόμετρο), το καταφύγιο Ζωλότα (2100μ.) για να καταλήξει στο οροπέδιο των Μουσών όπου βρίσκονται τα 2 καταφύγια Γιόσος Αποστολίδης και Χρήστος Κάκα-λος (2750μ.). Από εκεί ξεκινά και το τελευταίο κομμάτι, η ανάβαση στην κοφυφή (Μύτικας 2919μ.) και στο «θρόνο του Δία» (2909μ.).Πολλοί ξεκινούν την ανάβαση από τα Πριόνια, «εξοικονομώντας» έτσι σχεδόν 4 ώρες πεζοπο-ρίας. Από τη θέση αυτή, η ανάβαση μέχρι το Ζωλότα είναι

περίπου 3 ώρες. Σε 2 περίπου ακόμη ώρες από εκεί φτάνει κανείς στο οροπέδιο των Μουσών. Εκεί υψώνεται περή-φανα μπροστά σου το Στεφάνι, ένας πελώριος απότομος βράχος που φιλοξενεί τις 2 ψηλότερες κορυφές του Ολύ-μπου, τον Μύτικα και το θρόνο του Δία.

Το 2ο μονοπάτι που θα σε οδηγήσει στην κορυφή ξεκινά περίπου 5 χιλιόμετρα πριν από τα Πριόνια, από τη θέση «Γκορτζιά» (1100μ.) και ανεβαίνει από μια εντελώς δια-φορετική διαδρομή μέχρι το οροπέδιο των Μουσών. Είναι κατά τη γνώμη μου η ωραιότερη διαδρομή που μπορεί να κάνει κανείς στον Ολύμπο, ειδικά αν αυτός θέλει να ανέβει στην κορυφή.

Προετοιμασία – ανάβαση – εντυπώσεις Τον Όλυμπο τον έχω επισκεφτεί δεκάδες φορές τα

τελευταία χρόνια. Σε κάθε εποχή του χρόνου είναι όμορφα να βρίσκεσαι εκεί, κάθε φορά εισπράττεις και κάτι το διαφορετικό. Στην κορυφή του όμως δεν επιχεί-ρησα να ανέβω ποτέ, πάντοτε αρκούμουν σε διαδρομές και μονοπάτια και λίγες ώρες πεζοπορίας. Φέτος το καλο-καίρι, χωρίς να το έχω προγραμματίσει, ανέβηκα μέχρι την κορυφή 2 φορές, σε 2 συνεχόμενα σαββατοκύριακα! Αλλά ας τα πάρουμε με τη σειρά. Αν κάποιος θέλει να ανέβει στο Μύτικα ή έστω μέχρι τα καταφύγια στο οροπέδιο των Μουσών, θα πρέπει να γνωρίζει μερικά πράγματα που έχουν να κάνουν κυρίως με την ασφάλεια. Το κυριότερο όλων, είναι τα παπούτσια. Πρέπει να είσαι εξοπλισμένος με παπούτσια ορειβατικά ή κάποια καλά trekking. Θα χρειαστείς και οπωσδήποτε ένα ξύλο για να στηρίζεσαι ή ακόμη καλύτερα 2 μπαστούνια ορειβατικά. Ένας καλός σάκος (ανατομικός και ελαφρύς) στην πλάτη ποτέ δεν έβλαψε κανέναν πεζοπόρο ή ορειβάτη, όπου εκεί μέσα θα έχεις τα απαραίτητα: 2-3 μπλουζάκια, παντόφλες για να κυκλοφορείς μέσα και γύρω απότο καταφύγιο, φρούτα και ξηρούς καρπούς για τη διαδρομή και φυσικά, νερό.

Όλα αυτά είναι λεπτομέρειες γιατί όταν αρχίσεις το περ-πάτημα, όταν αρχίσει το βουνό και «επιδρά» πάνω σου καταλαβαίνεις πολλά.

Εκεί, στο νομό Πιερίας κάπου μεταξύ ουρανού και θάλασσας βρίσκεται το ψηλότερο και ωραιότερο (κατά τη γνώμη μου) βουνό της Ελλάδας. Εκεί ήταν το ορμητή-ριο του Δία, που μαζί με τους υπόλοιπους 11 θεούς δοι-ηκούσαν τον τότε κόσμο. Σήμερα αποτελεί έναν από τους εθνικούς δρυμούς της Ελλάδας, με σπάνια χλωρίδα και πανίδα και πολλά ενδημικά είδη. Ότι και να διαβάσετε εδώ δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αποδώσει ούτε στο 20% αυτών που θα ζήσετε αν ανεβείτε στην κορυφή του Ολύμπου. Ξεκινάς την ανάβαση μέσα σε δάσος οξιάς που όμοιο του μάλλον δεν θα έχεις ξαναδεί. Όπου και να κοιτάξεις τριγύρω, χιλιάδες εικόνες σε περιμένουν, όπου και αν σταθείς μπορείς για ώρες να χαζεύεις αυτό που τόσο απλόχερα σου δίνεται, αυτό που αλλού είναι σπάνιο και εκεί αποτελεί το αυτονόητο. Το δάσος οξιάς διαδέχε-ται με αρμονία ένα άλλο με κωνοφόρα έως ότου φτάσεις στα 2400μ. περίπου. Εκεί η βλάστηση αρχίζει και γίνεται πιο σπάνια. Τα τελευταία δέντρα που συναντάς λέγονται ρόμπολα και είναι ένα είδος μικρών πέυκων.

Και μετά από όλα αυτά αρχίζει ένα άλλο πρόσωπο του Ολύμπου, αυτό που φανερώνει όλο του το μεγαλείο: ο βράχος! Από ένα σημείο και μετά δεν υπάρχει καθόλου βλάστηση, παρά μονάχα πέτρα και γκρεμός. Και είναι ακριβώς αυτό το μεγαλείο που σε συνεπαίρνει, να είσαι κρεμασμένος κάπου μεταξύ γης και ουρανού, κάπου μεταξύ ανθρώπων και θεών, κάπου μεταξύ φόβου και θάρρους, πολλές φορές πάνω από τα σύννεφα.

Μετά από 6 περίπου ώρες πεζοπορίας (ανηφόρα) φτά-νεις στο καταφύγιο. Ξεκουράζεσε και την επομένη το πρωί σε περιμένει η κορυφή...

Ολύμπου Ανάβασηο θρόνος του Δία

Πλάσμα σε υψόμετρο 2800μΤο «μονοπάτι» για το Θρόνο του Δία

18

Ολύμπου Ανάβασηο θρόνος του Δία

Ο Θρόνος του Δία σε υψόμετρο 2909μ

Ο Θρόνος του Δία και ο Μύτικας στο Οροπέδιο των Μουσών. Φαίνονται οι σκηνές και το καταφύγιο Χ. Κάκαλος.

19

Σκέψεις γύρω από τον Μύτικα (2919μ.)Την πρώτη φορά που έφτασα κάτω από τον Μύτικα και

το θρόνο του Δία, φοβήθηκα. Ήμουν με τη φίλη Μαρία, η οποία κατηγορηματικά δήλωνε πως «εγώ εκεί πάνω δεν ανεβαίνω». Καθίσαμε για αρκετή ώρα στη βάση αυτού του πελώριου βράχου χαζεύοντας και κοιτάζοντας με «ζήλια» αυτούς που το τολμούσαν. Περπατώντας περιμετρικά το «στεφάνι» από το καταφύγιο, φτάνει κανείς σε μισή ώρα περίπου στο σημείο που ξεκινάει η αναρρίχηση για τις 2 κορυφές (Μύτικας και θρόνος Δία). Εκεί έχεις 2 επιλογές για τις 2 κορυφές, με το θρόνο του Δία να θεωρείται η δυσκολότερη, παρότι ο Μύτικας είναι η ψηλότερη. Βρί-σκεσαι μπροστά από έναν σχεδόν κάθετο τοίχο, με πολύ πέτρα και βράχους, σε ένα έδαφος που σε πολλά σημεία είναι σαθρώδης. Υπάρχει βέβαια σήμανση (μπογιά πάνω σε βράχους) που σου «περιγράφει» μια υποτυπώδη πορεία – διαδρομή που πρέπει να ακολουθήσεις και η σαφή οδηγία «να την ακολουθήσεις», αυτήν και μόνο αυτήν. Αυτά ισχύουν για τους κοινούς θνητούς, οι έμπει-ροι ορειβάτες με ειδικό εξοπλισμό, μπορούν θεωρητικά να «χαράξουν» το δικό τους μονοπάτι. Λέω θεωρητικά γιατί δεν είδα κανέναν να παρεκκλίνει από αυτό που προ-τείνεται. Έτσι λοιπόν φτάσαμε με τη Μαρία μέχρι την πηγή και δεν ήπιαμε νερό...

Παρά ταύτα, ήξερα πως σε μια εβδομάδα θα ξανα-βρεθώ εκεί. Κάτι μέσα μου με έτρωγε, ήθελα τόσο πολύ να ανέβω στο ψηλότερο σημείο της Ελλάδας. Άρχισα να δια-λογίζομαι πάνω σε αυτό. Φανταζόμουν τον Όλυμπο σαν έναν γίγαντα πάνω στον οποίο έπρεπε να σκαρφαλώσω. Άρχισα να του μιλάω, να του λέω πόσο πολύ τον σέβομαι και τον αγαπώ και να τον παρακαλάω να μη με «σκοτώ-σει». Μόλις όμως έφερνα στο μυαλό μου αυτό που είδαμε με τη Μαρία και μας έκανε να μην το τολμήσουμε καν, με έπιαναν οι φόβοι μου. Πως θα τα καταφέρω; Και άντε ανέ-βηκες, πως θα κατέβεις; (η κατάβαση σε ένα τέτοιο «εγχεί-ρημα» είναι μάλλον δυσκολότερη από την ανάβαση).

Υπάρχουν και όλες αυτές οι ιστορίες για τους 80 και

πλέον νεκρούς που άφησαν την τελευταία τους πνοή προ-σπαθώντας να «νικήσουν» το βουνό. Εμένα όμως δεν με αφορούσε αυτό. Ήξερα πως ο Όλυμπος δεν θα μου κάνει κακό, αρκεί εγώ ο ίδιος να μην έκανα κάποιο λάθος. Κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ το σκεφτόμουν για πολύ ώρα.

Η εμπειρία μου με το βουνόΚαι μετά, ακριβώς μετά από 1 εβδομάδα ξαναβρέθηκα

εκεί, στο ίδιο μέρος, παρέα με 2 άλλους φίλους αυτή τη φορά. Έφτασα σιωπηλός κάτω από τον βράχο που είχα βρεθεί και με τη Μαρία. Οι φίλοι μου δεν το τόλμησαν και έφυγαν. Κατάλαβα εκείνη τη στιγμή πως δεν φοβά-μαι. Κατάλαβα πως το βουνό είναι φιλικό και μπορώ να ανέβω. Ήταν μια αίσθηση που είχα. Και τότε άκουσα μια φωνή: «έλα μην φοβάσαι, τό’χεις!» Κοίταξα προς τα πάνω και κάπου 30 μέτρα ψηλότερα είδα κάποιον να με κοιτά και να κουνά το χέρι του. Αυτό ήταν! Άρχισα την αναρ-ρίχηση ακολουθώντας φυσικά πιστά τα σημάδια πάνω στους βράχους. Αναρρίχηση στον Όλυμπο! Ανάβαση εκεί που ζούσαν οι 12 θεοί. Χέρια και πόδια μαζί, κάνουν την ίδια δουλειά, προσπαθώντας να σε κτατήσουν πάνω στο βουνό. Πραγματικά είναι πολύ απότομος ο βράχος. Δεν έχω ξανακάνει κάτι παρόμοιο, δεν έχω ξανακάνει κάτι τόσο επικίνδυνο. Ο άνθρωπος από ψηλά ανέβαινε, στα-ματούσε και μου μιλούσε κάθε φορά ενθαρρύνοντάς με. Και πράγματι αποδείχθηκε μεγάλη βοήθεια σε αυτό που προσπαθούσα να κάνω.

Δεν αισθάνθηκα ούτε μια φορά φόβο. Είχα γίνει ένα με το βουνό, είχα κολλήσει πάνω του και τίποτα δεν μπο-ρούσε πια να με σταματήσει. Μέσα μου υπήρχε γαλήνη. Ήξερα πως ο Όλυμπος συμφώνησε να ανέβω στην κορυφή του. Με «θυμόταν» από τις αμέτρητες φορές που τον έχω επισκεφτεί και τον έχω θαυμάσει, όλες τις εποχές του χρόνου.

Και μετά από 45 περίπου λεπτά ο βράχος παύει να είναι τόσο απότομος, περπατάς άλλα 30 μέτρα – όρθιος πια – και, έφτασες! Η αίσθηση πραγματικά απερίγραπτη, αλλά πάντα στο μυαλό μου στριφογυρνούσε και η κατάβαση.

Έπρεπε να μείνω συγκεντρωμένος. Κοιτάζω γύρω μου και βλέπω τη μισή Ελλάδα. Κοιτάζω πίσω μου και... βλέπω μια άλλη κορυφή που φαίνεται ψηλότερη από αυτή που ήμουν εγώ. Ο φίλος που με βοήθησε το κατάλαβε και πριν προλάβω να ρωτήσω κάτι μου απάντησε: «ξέρω κάναμε λάθος, δεν είναι ο Μύτικας εδώ, αλλά το στεφάνι, δηλαδή ο θρόνος του Δία. Είμαστε στα 2909μ. και αυτό που βλέ-πεις εκεί πέρα στα 50 μέτρα είναι ο Μύτικας».

Δεν ήξερα αν πρέπει να απογοητευτώ ή όχι. Και πάλι τα λόγια του φίλου με προσγείωσαν ομαλά: «έχεις καλύτερη θέα από εδώ και μην ξεχνάς ότι έκανες το δυσκολότερο, εφόσον η ανάβαση στο Μύτικα είναι κατά πολύ ευκολό-τερη». Στάθηκα όρθιος και κοίταξα προς το Αιγαίο... Μετά ανασήκωσα το κεφάλι μου και κοίταξα τον ήλιο. Ήταν πράγματι πολύ κοντά, ο θεός Ήλιος! Ένιωσα πληρότητα. Καθίσαμε περίπου 15 λεπτά χαζεύοντας τη θέα (ή θεά) και βγάζοντας φωτογραφίες. Μετά άρχισε η κατάβαση, που κοινώς ομολογουμένως είναι πάντοτε δυσκολότερη. Αλλά ήμουν συγκεντρωμένος και «αφοσιωμένος» στο βουνό. Κάπου κάπου «έπιανα» τον εαυτό μου να χαμογελά και άλλες φορές να γελά. Η αδρεναλίνη μέσα στο σώμα μου βρισκόταν σε υψηλά επίπεδα. Όλα εκεί πάνω βρίσκονται σε υψηλά επίπεδα. Όλα εκτός από το οξυγόνο. Κατέβηκα μέχρι τη βάση του βράχου. Κοίταξα μια τελευταία φορά προς τα πάνω, υποκλίθηκα και πήρα το δρόμο της επι-στροφής για το καταφύγιο. Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Είχα καταφέρει να ξεπεράσω όλους τους φόβους μου και ανταμείφθηκα πλουσιοπάροχα. Τώρα έχω το βουνό μέσα μου...

Βρήκα τους φίλους μου στο καταφύγιο που με περί-μεναν με αγωνία. Σε λίγη ώρα ξεκινήσαμε την κατάβαση για τον «κάτω κόσμο». Λίγο πριν αφήσουμε το οροπέδιο των Μουσών ξανακοίταξα για τελευταία φορά το Στεφάνι. Άφησα ανοιχτούς λογαριασμούς με το Μύτικα! Έτσι όμως έχω σοβαρό λόγο να ξανανέβω σύντομα. Ο Ολυμπος! ΤΟ βουνό!!

Άγρια κατσίκια στα 2800μ υψόμετρο.

20

Πληροφορίες και οδηγίες για αυτούς που θα το τολμήσουν:Τι πρέπει να έχεις: Καλά παπούτσια, νερό φρούτα και ξηρούς καρπούς για την ανάβαση,

ορειβατικά μπαστούνια, μερικά μπλουζάκια (2-3) για να αλλάξεις εφόσον σίγουρα θα ιδρώσεις, καπέλο, γυαλιά ηλίου, γερά πνευμόνια (ειδικά στην ανάβαση), κάτι ζεστό για να φορέσεις ψηλά μια και η θερμοκρασία το βράδυ ακόμη και τον Αύγουστο που ανέβηκα δεν ξεπερνά τους 5-8 βαθμούς Κελσίου, προσοχή και φυσικά σεβασμό.

Τι δεν πρέπει να έχεις: Φόβο, υπεροψία και παραπανίσιο βάρος πάνω σου (είτε ως απο-σκευή, είτε ως πάχος).

Τα καταφύγια που υπάρχουν είναι:• «Χρήστος Κάκαλος» (τηλ. 23520.84544) • «Γιόσιος Αποστολίδης» (τηλ. 23510.82840)

που βρίσκονται στα 2760μ. περίπου στο οροπέδιο των Μουσών.

• «Ζωλότας» (ή αλλιώς Σπήλιος Αγαπητός, τηλ. 23520.81800) που βρίσκεται στα 2100μ.

Εκεί μπορεί κανείς να φάει, να ξεκουραστεί και να κοιμηθεί. Οι μήνες που μπορεί κανείς να ανέβει χωρίς φόβο, ειδικό εξοπλισμό και ορειβατικές ικανότητες είναι από το Μάιο μέχρι και το Σεπτέμβριο ή και Οκτώβριο για τους πιο τολμηρούς.

21

αφιέρωμα>>

Φρούσκα ΓκόραΣτο εθνικό πάρκο στην επαρχία

Βοϊβοντίνα της Σερβίας

Γράφει ο Δάνος Δανιηλίδης danospress@yahoo.com

Επιτέλους οι Έλληνες αρχίζουν να ανακαλύπτουν σταδιακά την παρεξηγημένη Σερβία, 12 χρόνια μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου. Το Βελιγράδι έχει τον πρώτο ρόλο, αλλά σε αυτό το τεύχος θα ταξιδέψουμε λίγο βορειότερα, δίπλα στη γοητευτική πρωτεύουσα της επαρχίας Βοϊβοντίνα (Vojvodina), το Νόβι Σαντ (Novi Sad ) με τελικό προορισμό το γειτονικό εθνικό πάρκο της Φρούσκα Γκόρα (Fruska Gora).

H πρόσβαση είναι εύκολη, μέσω του αυτοκινητόδρο-μου Ε75, όπου μέσω της ΠΓΔΜ θα φτάσετε μετά από 660χλμ. από τη Θεσσαλονίκη στο Βελιγράδι

και μετά από άλλα 85χλμ. βορειότερα στο Νόβι Σαντ (Novi Sad), την πρωτεύουσα της αυτόνομης επαρχίας της Βοϊβο-ντίνα. Από εδώ σε 10-15χλμ. θα μπείτε στα όρια του εθνι-κού πάρκου.

Η χαμηλή οροσειρά, μήκους 80χλμ., της Φρούσκα Γκόρα, η οποία αναπτύσσεται σε παράλληλη διάταξη με το ρου του Δούναβη, αποτελεί τη μοναδική φυσική «παρένθεση» στην ατελείωτη πεδιάδα της επαρχίας Βοϊβοντίνα. Το βουνό, φτάνει στο ψηλότερο σημείο του μόλις τα 539 μέτρα. Μέσω του καλού επαρχιακού του δρόμου διαγράφουμε φιδίσιες διαδρομές, ανεβοκατεβαίνοντας ανάμεσα σε δασωμένους λόφους με οργιαστική βλάστηση, πολύτιμη ποικιλία χλωρίδας και πανίδας, σημασμένα μονοπάτια για πεζοπορία, οινοποιεία, ήρεμα χωριουδάκια και 17 μοναστήρια της περιόδου 15ου-18ου αιώνα. Τα μοναστήρια ιδρύθηκαν κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας και αποτέλεσαν σημαντικές εστίες διατήρησης της σερβικής ταυτότητας και της ορθόδοξης πίστης. Μια και θα χρειαστεί πολύς χρόνος για να επισκεφθεί κανείς όλα τα μοναστήρια, σημειώνουμε τα σημαντικότερα: Krusedol (αρχές 16ου αιώνα, με τις περισσότερες τοιχογραφίες να είναι από τα μέσα του 18ου αιώνα), Novo Hopovo (του 1576, διαθέτει τη

διάσημη τοιχογραφία «Η σφαγή των νηπίων της Βηθλεέμ», του Teodor Kracun), Velika Remeta (εξολοκλήρου χτισμένο από τούβλα τον 16ο αιώνα. Το καμπαναριό αγγίζει τα 40 μέτρα), Grgeteg (ιδρύθηκε μεταξύ 1465 και 1485. Διαθέτει την εικόνα Mother Trojerucica, αντίγραφο της ομώνυμης εικόνας της σερβικής Μονής Χιλανδαρίου του Αγ.Όρους), Mala Remeta (η αρχική εκκλησία καταστράφηκε από τους Τούρκους, η σημερινή είναι του 1759) και Vrdnik/Ravanica (η σημερινή εκκλησία χρονολογείται από το 1811). Σε όσα μοναστήρια βρεθήκαμε μας υποδέχτηκαν με πολύ ζεστασιά, χαρίζοντας μας εικονούλες, ενώ αρκετοί μοναχοί μιλούσαν ελληνικά.

Ολόκληρη η περιοχή της Φρούσκα Γκόρα καλύπτει 25.525 τ.χλμ. και αποτελεί εθνικό πάρκο από το 1960. Στο εθνικό πάρκο, το 90% του οποίου καλύπτεται από δάση, έχουν καταγραφεί 1500 φυτά, 110 πουλιά, μεγάλη ποικιλία βοτάνων και μανιταριών. Το ιδανικότερο σημείο εκκίνησης αποτελεί το κέντρο πληροφόρησης του πάρκου, στο Iriski Venac, δίπλα στο μνημείο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Εδώ ο επισκέπτης θα πληροφορηθεί για όλες τις πτυχές του εθνικού πάρκου, μέσω κειμένων, βίντεο, σλάιτς και του σχετικού μουσείου, ενώ λειτουργεί και κατάστημα δώρων.

Πεζοπορία και παρατήρηση πουλιώνΠέντε σημασμένες πεζοπορικές διαδρομές διαφόρων

βαθμών δυσκολίας αναπτύσσονται στη Φρούσκα Γκόρα. Χαρακτηριστικό τους είναι ότι όλες είναι κυκλικές. Μπορείτε να ξεκινήσετε είτε από την ανατολική, είτε από τη δυτική πλευρά. Σε κάθε περίπτωση δεν πρόκειται να χαθείτε! Άλλωστε όπου κι αν περπατήσαμε συναντούσαμε ανθρώπους όλων των ηλικιών σε κίνηση (αλλά και άλλους να ψήνουν μοσχομυριστά κρεατικά, σε οργανωμένους χώρους δασικής αναψυχής). Οι Σέρβοι όπως και οι περισσότεροι ανατολικοευρωπαίοι, έχουν έντονη την κουλτούρα της επαφής με τη φύση. Οι πεζοπορικές διαδρομές είναι οι εξής:

• «Η διαδρομή της απόλαυσης και της ευχαρίστησης»: αναπτύσσεται μεταξύ 300-500 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας. Μήκος 3,25χλμ.

• «Η διαδρομή του αρχαρίου»: 300-500 μέτρα. Μήκος 17χλμ.

• «Ο μίνι μαραθώνιος»: 300-500 μέτρα. Μήκος 32χλμ.• «Ο μισός μαραθώνιος»: 300-500 μέτρα. Μήκος 57χλμ.• «Ο μεγάλος μαραθώνιος»: 300-500 μέτρα. Μήκος

81χλμ. • Υπάρχει η δυνατότητα για παρατήρηση πουλιών στον

υγροβιότοπο Koviljsko-petrovaradinski rit.

Οι περισσότεροι Σέρβοι ασχολούνται με υπαίθριες δραστηριότητες

Οι κυριακάτικες λειτουργίες στα σέρβικα μοναστήρια αποτελούν δυνατή εμπειρία

Οι επιλογές είναι πολλές διαλέγετε και πέρνετε

22

ΟινοτουρισμόςΑναφέρεται ότι τα πρώτα αμπέλια

φυτεύτηκαν στην περιοχή αυτή πριν από 1700 χρόνια, από τους Ρωμαίους. Επί τουρκοκρατίας η καλλιέργεια σχεδόν έσβησε, για να ανθήσει και πάλι επί αυστροουγγρικής διοίκησης. Στην περιοχή παράγεται το Bermet, ένα λικέρ που θυμίζει το ιταλικό Βερμούτ, το οποίο σύμφωνα με κάποια έγγραφα, περιλαμβάνονταν στη λίστα κρασιών του Τιτανικού. Η ντόπια ποικιλία που καλλιεργείται είναι το Vranac. Αρκετά από τα οινοποιεία και κελάρια της περιοχής είναι οικογενειακών προδιαγραφών, και πολλά από αυτά είναι επισκέψιμα. Η δόκιμη κρασιών στα περισσότερα οινοποιεία και κελάρια είναι δωρεάν και σε κάποια με πιο … μερακλήδες ιδιοκτήτες, η δοκιμή συνοδεύεται από ντόπια γλυκιά πίτα, χοιρομέρι Βοϊβοντίνας, kulen (καπνιστό λουκάνικο με γεύση πάπρικας) και τυρί Σρεμ.

Ενδεικτική λίστα οινοποιείων και κελαριών:

Vinum (S.Karlovci, 021.619.924), Kis Cellar (S.Karlovci, 021.882.880), Kosovic Cellar (S.Karlovci, 021.882.507), Kovacevic (Irig, 022.461.192), Fruskogorski Cellar (Irig, 022.461.878).

Χρήσιμες πληροφορίεςΠΩΣ ΝΑ ΠΑΤΕΑπό την Αθήνα: αεροπορικώς με μια

από τις εταιρίες Olympic Air ή τη σερβική Jat Airways.

Από τη Βόρεια Ελλάδα: δεν υπάρχει απευθείας πτήση Θεσσαλονίκη-Βελιγράδι. Η οδική μετάβαση από τη Θεσσαλονίκη είναι 660χλμ. μέχρι το Βελιγράδι, μέσω του συνοριακού σταθμού των Ευζώνων, της ΠΓΔΜ και της Σερβικής πόλης Νις. Περίπου τα 550χλμ. είναι αυτοκινητόδρομος (ο Ε75), με δύο λωρίδες κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση και ύπαρξη προστατευτικού στηθαίου. Σε άλλα 85χλμ. από το Βελιγράδι φτάνετε στο Νόβι Σαντ και από εκεί σε 15-20 λεπτά είσαστε στην αρχή του εθνικού πάρκου. Υπολογίστε 8-9 ώρες οδήγησης. Στο δρόμο υπάρχουν πολλά βενζινάδικα και σταθμοί ξεκούρασης, ενώ το ευρώ είναι ευρέως αποδεκτό στην εθνική οδό. Για τις πόλεις θα χρειαστεί να έχετε σερβικά δηνάρια.

ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΙΝΕΤΕΣτο Νόβι Σαντ: Hotel Park, www.hotelparkns.com(00381.21.4888.888, Novosadskog

sajma 35). Το 2004 το ξενοδοχείο ιδιωτι-κοποιήθηκε και από το 2006 λειτουργεί πλήρως ανακαινισμένο ως πεντάστερο. Το μόνο μείον του είναι το ότι βρίσκεται εκτός κέντρου.

Hotel Zenit, www.hotelzenit.co.yu (00381.21.6621444, Zmaj Jovina 8).

Κεντρικότατο ξενοδοχείο, με μοντέρνα, ήσυχα δωμάτια και ιδιωτικό πάρκινγκ.

Στη Φρούσκα Γκόρα:Hotel Norcev (00381.21.4800222), ένα νέο ξενοδοχείο

μέσα σε δάσος, που διαθέτει ποικιλία αθλητικών εγκαταστάσεων (πισίνα, γυμναστήριο, σάουνα).

Restaurant Brankov Cardak (00381.21.882.521, Strazilovo, στα 4χλμ.

από το Σρέμσκι Κάρλοβτσι, στους λόφους του εθνικού πάρκου). Το εστιατόριο αυτό διαθέτει έξι δίκλινα μπανγκαλόους, με τουαλέτα, τηλεόραση, ψυγείο και θέρμανση το χειμώνα.

ΠΟΥ ΝΑ ΦΑΤΕΗ Σερβία αποτελεί το… βασίλειο

του κρέατος σε όλες του τις εκδοχές και κυρίως στη σχάρα. Οι χορτοφάγοι θα δυσκολευτούν λιγάκι. Θα τους αποζημιώσουν, όμως, τα φρεσκότατα λαχανικά. Δοκιμάστε καϊμάκ (κάτι μεταξύ κρεμώδους τυριού και γιαουρτιού) με ψωμί, τσεβάπσιτσι (σουτζουκάκια), πλεσκαβίτσα (μπιφτέκι με μείγμα χοιρινού, βοδινού και αρνίσιου κιμά), προσούτο Δαλματίας, αϊβαρ (πικάντικη σάλτσα με πιπεριές και μελιτζάνες), στη δε επαρχία της Βοϊβοντίνα προσθέστε ουγγρικά φαγητά, όπως τη σούπα γκούλας με κρέας.

Στο Νόβι Σαντ: Bela Lada (00381.21.6616.594, Kisacka

21). Δοκιμάστε ντόπια πιάτα και κρασιά (Στο απέναντι κτίσμα μια πινακίδα αναφέρει ότι εδώ έζησε ο Einstein το 1903-5).

Fontana (00381.21.6621.779, Nikole Pasica 17). Σερβική κουζίνα σε ένα προσεγμένο χώρο με επιμέρους δωμάτια με ξύλινη επένδυση και αυλή.

Στη Φρούσκα ΓκόραPerkov Salas (00381.637123776,

στα ανατολικά του Irig). Στο ζεστό

χωριάτικο χώρο με τα πολλά λαογραφικά αντικείμενα, σερβίρονται συνταγές της Βοϊβοντίνα, ποικιλία κρασιών, μέλι και χυμοί.

Restaurant Brankov Cardak (00381.21.882.521, Strazilovo, στα 4χλμ. από το Σρέμσκι Κάρλοβτσι, στους λόφους του εθνικού πάρκου). Εδώ σερβίρονται ψαρικά, κρεατικά στη σχάρα και κυνήγι.

ΧΡΗΣΙΜΑΟι ιστοσελίδες των κατά τόπους

γραφείων τουρισμού αποτελούν μια έγκυρη πηγή πληροφόρησης για όλες τις πτυχές ενός ταξιδιού. Οι παρακάτω ιστοσελίδες είναι στην αγγλική. www.serbia.travelΗ ιστοσελίδα του Εθνικού Γραφείου Τουρισμού.

www.gradnovisad.org.yuΗ ιστοσελίδα του γραφείου τουρισμού του Νόβι Σαντ. Σε αυτή υπάρχουν πληροφορίες και για το γειτονικό Σρέμσκι Κάρλοβτσι.

www.npfruskagora.rsΗ πολύ κατατοπιστική σελίδα του φορέα διαχείρισης του εθνικού πάρκου Φρούσκα Γκόρα. Οι αμπελώνες αποτελούν το

κύριο χαρακτηριστικό της Φρούσκα Γκόρα

Ένας από τους μικρούς ξενώνες και εστιατόριο της Φρούσκα Γκόρα Αν και με δυτικότροπη αρχιτεκτονική, στα μοναστήρια ζουν ορθόδοξοι μοναχοί

23

>> ατζέντα Πολιτιστικές Προτάσεις | Δράσεις & άλλα Θεάματα

Για τυχόν αλλαγές στο πρόγραμμα των εκδηλώσεων το Δυτικώς δεν φέρει ευθύνη

1 Από τις εκδόσεις «Σύγχρονοι Ορί-ζοντες» κυκλοφόρησε το ενδιαφέ-ρον βιβλίο του Τιμοτέ Ντε Φομπέλ, με τίτλο:«Τόμπι-Ο μικρός ήρωας του Δέντρου». Στον κόσμο του Δέντρου μεγαλώνει ένας πράσινος μαχητής με ύψος μόλις 1,5 χιλιοστό, ο Τόμπι. Προσπαθώντας να σώσει την οικο-γένειά του, αγωνίζεται ενάντια στους άρχοντες και τους συμμάχους τους, που εκμεταλλεύονται και καταστρέ-φουν το Δέντρο. Το βιβλίο, με το οικολογικό περιεχόμενο, αποτελείται από 376 σελίδες και απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους αναγνώστες.

2 «Θεσσαλονίκη μου» καλείται η μου-σική κινηματογραφική ανασκόπηση από το 1900 έως το 2000, σε στίχους και μουσική του κινηματογραφιστή Νίκου Μπιλιλή. Τα ασπρόμαυρα ιστο-ρικά πλάνα από τη Θεσσαλονίκη των περασμένων δεκαετιών συνοδεύο-νται από τις φωνές της Φόνης Δελφι-νοπούλου, σοπράνο και του Γιώργου Καρακάση, τενόρου. Την εκτέλεση της ενορχήστρωσης ανέλαβε ο Θανάσης Μπιλιλής.

3 Η εταιρεία Ανακύκλωσης Συσκευών Α.Ε. με την πρωτότυπη επωνυ-μία «Δεν είναι παραμύθι», www.deneinaiparamithi.gr απέσπασε για το 2010, το βραβείο Ermis Gold, στον κλάδο της διαφήμισης και της επικοι-νωνίας. Σκοπός της εταιρείας είναι να γνωρίσει στο ευρύτερο κοινό τον κόσμο της ανακύκλωσης των ηλε-κτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών. Πρόκειται για ένα διαδραστικό παρα-μύθι με χαρακτήρες κινουμένων σχε-

δίων. Πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ο κ. Ευαισθητίδης που μυεί το γείτονά του κ. Αδιαφόρογλου στην πρακτική της ανακύκλωσης. Μέσα από μια ευχάριστη εμπειρία πλοήγησης, ο επισκέπτης της ιστοσελίδας έχει την ευκαιρία να μάθει ποιες συσκευές ανακυκλώνονται και με ποιο τρόπο, καθώς και γιατί η ανακύκλωσή τους καθίσταται αναγκαία για τη βιωσιμότητα του περιβάλλοντος.

4 Στα πλαίσια των 46ων Δημητρίων εντάσσεται η συναυλία που είναι αφιε-ρωμένη στη μνήμη του Ιάννη Ξενάκη και θα πραγματοποιηθεί στις 14 Οκτωβρίου 2011 στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρο-νης Τέχνης στις 21.00 μ.μ. Τη μουσική διεύθυνση θα αναλάβει ο Ya-ou Xie και την καλλιτεχνική διεύθυνση ο Πρόδρο-μος Συμεωνίδης. Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Εγνατίας 154, Τηλ.2310 240 002.

5 Από τον εκδοτικό οίκο «Σαββάλα» κυκλοφόρησαν δυο νέες εκδόσεις. Η πρώτη φέρει τον τίτλο «Πίστη και γνώση» του Hegel και η δεύτερη καλείται «Η φυσική ιστορία της θρη-σκείας» του David Hume.

6 Ύμνοι και τραγούδια των Χρι-στιανών του Λιβάνου, της Συρίας, της Παλαιστίνης και της Αιγύπτου θα παρουσιαστούν στην αίθουσα «Αιμίλιος Ριάδης», στο Μέγαρο Μου-σικής Θεσσαλονίκης την Κυριακή 18 Δεκεμβρίου. Στην εκδήλωση θα λάβει μέρος και η χορωδία του Αγ. Ρωμανού του Μελωδού της Βηρυτού. Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, Τηλ:2310 895 938

7 Οι εγγραφές άρχισαν 70 Χρόνια κοντά στο παιδί, τον άνθρωπο, την κοινωνία, τη μου-σική. Νέα τμήματα: Πρότυπη Ακα-δημία Jazz, Παιδική Όπερα Βορείου Ελλάδος , Μουσικοκινητική Αγωγή Βρεφών & Νηπίων, Musical. Τμή-ματα MASTER CLASS με κορυφαίους Σολίστ από Ελλάδα και Ευρώπη. Τμήματα Βυζαντινής Μουσικής, για παιδιά και ενήλικες. Τμήμα ταλαντού-χων παιδιών - Υποτροφίες μετά από

ακρόαση. Ειδικές τιμές σε φοιτητές - σπουδαστές στο Κεντρικό (δίπλα στη Καμάρα). Ειδικές τιμές για άνεργους, χαμηλόμισθους, ομαδικές εγγραφές από συλλόγους - φορείς - σωματεία. Καλλιτεχνικός Διευθυντής: Παύλος ΔημητριάδηςΟι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθύνονται καθημερινά, πρωί και απόγευμα, στη γραμματεία του Ωδείου, στα 4 εκπαιδευτήρια του:ΚεντρικόΕγνατίας 115, τηλ. 2310.262.244, 2310.269.922Ανατολική Θεσσαλονίκη - Πολυχώρος Τέχνης VillarteΧαιρωνείας 16, τηλ. 2310.422.885, 2310.422.742Πανόραμα (ΝΕΑ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ) Κομνηνών 36, τηλ. 2310.346.422, Εύοσμος Κεντρική Πλατεία – Παύλου Μελά 25, τηλ. 2310.760.778Ιστοσελίδα: www.conservatoire.gr e-mail: info@conservatoire.gr…και μην ξεχνάτε η Μουσική δεν έχει ηλικία, Τμήματα ενηλίκων, ποτέ δεν είναι αργά!

24

ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ LIVE DATES:ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2011

Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011ΠΑΥΛΟΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣΠόρτες ανοίγουν: 20:30 Έναρξη 21:30Ταμείο €15 | Φοιτητικό & Προπώληση €10Προπώληση: METROPOLIS, Mύλος, Stereodisc, Ticket House, Μητροπόλεως 102 Τηλ.: 2310 264 880, ΣΑΡΩΘΡΟΣ, ΕΝΤΕΧΝΟΝ

Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΗΤΣΙΑΣ – ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΑΣΠόρτες ανοίγουν: 20:30 Έναρξη 21:30Ταμείο €20 | Φοιτητικό & Προπώληση €15

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟ CLUB ΤΟΥ ΜΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΜΕΡΕΣ ΕΧΕΙ ΩΣ ΕΞΗΣ:

Πληροφορίες: Μαρία Φυντανίδου Υπεύθυνη επικοινωνίας kazandb (Τηλ επικοινωνίας: 6949950530)(mail: info@prcommunication.gr) ΜΥΛΟΣ, Ανδρ. Γεωργίου 56, τηλ. 2310.551836, 510081, www.mylos.gr

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2011

Παρασκευή 16

The Great Gig – A Tribute Concert To Pink FloydΠόρτες ανοίγουν: 21:00 Τιμή εισιτηρίου: 12€

Σάββατο 17

ΕΥΡΙΔΙΚΗ – ΚΟΡΓΙΑΛΑΣΠόρτες ανοίγουν: 21:00Τιμή εισιτηρίου: 15€

Πέμπτη 22

Tuxedomoon live @ Mylos CLUBΠόρτες ανοίγουν: 21:30Ταμείο €18 | Προπώληση €15Προπώληση: METROPOLIS, Mύλος, Stereodisc, Ticket House (Μητροπόλεως 102)

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2011

Σάββατο 1

Mikrosupport act: LIEBEΠόρτες ανοίγουν: 22:00Τιμή εισιτηρίου: 15€

Κυριακή 2

Style Art Festival 2011Bands: 12οs Pithikos | Taftismenos Lathos | Neon | B Muzic | Sma | Anatropia | Full Face | Eksokosmikos | Fenomena | Alicia | Attackes Raps | 4012Beats | Reice | 2 On 1Drapeths | Doro Theoy | K.L.Ios deejays : Amok | Beat Frenetics | Kougios | Ciscokid | Madneskey | Coolman | DimmyΠόρτες ανοίγουν: 19:00

Παρασκευή 7

ΜΙΛΤΟΣ ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ ΝΟΤΗΣ ΜΑΥΡΟΥΔΗΣlive @ Mylos clubΠόρτες ανοίγουν: 21:00Τιμή εισιτηρίου: 15€ /

Σάββατο 8

Active MemberΠόρτες ανοίγουν: 21:00Ταμείο €15 | Προπώληση €10METROPOLIS, Mύλος, Stereodisc, Ticket House (Μητροπόλεως 102)

Παρασκευή 14 & Σάββατο 15

ΘΑΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΗΒΑΙΟΣ ΡΙΤΑ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥlive @ Mylos clubΠόρτες ανοίγουν: 21:00Τιμή εισιτηρίου: 15€

Κυριακή 16

Matt Elliott Manyfingers Chapelier Fou Bracken Third Eye Foundation Πόρτες ανοίγουν: 20:00Τιμή εισιτηρίου: 15€ Προπώληση: METROPOLIS, Mύλος, Stereodisc, Ticket House (Μητροπόλεως 102)

Τετάρτη 19

Pat Martino (Γιορτή της Τζαζ 2011)Πόρτες ανοίγουν: 21:00Τιμή εισιτηρίου: 20€ Προπώληση: METROPOLIS, Mύλος, Stereodisc, Ticket House (Μητροπόλεως 102)

Παρασκευή 21

Grimson Glory (U.S.A)support acts:OUT OF THE LAIR (gre) + T.B.AΠόρτες ανοίγουν: 20:30 έναρξη: 21:30Τιμή εισιτηρίου: 25€

Τρίτη 25

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΤΣΑΚΝΗΣ ΝΙΚΟΣ ΖΙΩΓΑΛΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΗΛΙΩΚΑΣΠόρτες ανοίγουν: 21:00 Τιμή εισιτηρίου: 15€

Παρασκευή 28 & Σάββατο 29

ΜΑΝΩΛΗΣ ΛΙΔΑΚΗΣΠόρτες ανοίγουν: 21:00 Ταμείο €18 | Προπώληση €15Προπώληση: METROPOLIS, Mύλος, Stereodisc, ΣΑΡΩΘΡΟΣΝ, ΕΝΤΕΧΝΟΝ

ΜΥΛΟΣ CLUB LIVE DATES:

25

αφιέρωμα>>

Καθώς ένα πολύ δύσκολο καλοκαίρι, κοινώς παραδεκτό απ’ όλους κάνει το πέρασμα του, το ξεκάθαρο μύνημα που στέλνει η Ελληνική κοινωνία είναι «φτάνει πια»! Οι απο-δέκτες αυτού του μηνύματος είναι συλλήβδην το πολιτικό- κομματικό σύστημα που δημιουργήθηκε μετά τη μεταπο-λίτευση και απεδείχθη πως τελικά απέτυχε να οδηγήσει αυτή τη χώρα και το λαό της σ ένα καλύτερο μέλλον !

Δυστυχώς οι επόμενες γενιές απ’ ότι διαφαίνεται θα ζήσουν χειρότερα, σχήμα «οξύμωρο» εάν λάβουμε υπ’ όψιν πως οι αντικειμενικές δυσκολίες του παρελθόντος δεν υφίστανται πια!

Μέσα σε όλο αυτό τον όλεθρο και την κρίση που δεν περιορίζεται μόνο σε οικονομική αλλά και έντονα κοινω-νική οι μετέχοντες αυτού του κομματικού συστήματος κατά ένα μεγάλο βαθμό ή μικρότερο ανασυντάσσονται σε σωστές αλλά και λανθασμένες κατευθύνσεις. Βέβαια το ζήτημα είναι αν μπορούν με τις παρούσες δυνάμεις να ανασυνταχθούν

Με βάση όλη αυτή τη κατάσταση που σε λίγες γραμ-μές αναδεικνύω παραπάνω το «άγχος» των άμεσα ενδι-αφερομένων είναι να αφουγκραστεί την κοινή γνώμη που φυσικά με φειδώ και έντονη δυσπιστία αφήνει να φανούν οι προθέσεις της! Μια παγωμένη στην αρχή ελληνική κοι-νωνία από τη βάρβαρη οικονομική επέλαση και πλέον δύσπιστη προς όλο το κομματικό σύστημα αποτελεί το δείγμα των εταιριών δημοσκοπήσεων.

Στις μέρες μας με υποψία βλέπουμε πως αυτές οι εται-ρίες ή πιο αντικειμενικά κάποιες απ’ αυτές, έχουν χάσει πλήρως κάθε έννοια επιστημονικότητας και ουσιαστικής σχέσης με τη πραγματική κοινωνία.

Στα αποτελέσματα αυτών των ερευνών, οι οποίες γίνο-νται ανά βδομάδα, με ιδιαίτερα μικρό δείγμα, πολλές φορές αποκλείοντας και συγκεκριμένες γεωγραφικές περιοχές, διακρίνουμε μια φοβικότητα μήπως και καταρ-ρεύσει το δικομματικό οικοδόμημα που σ’ αυτό εδώ και χρόνια έχουν επενδύσει ...

Ωφέλιμο είναι να αναφέρω πώς δεν τάσσομαι κατά των δημοσκοπήσεων και της επιστήμης απλά θεωρώ ότι το μεγαλύτερο μέρος από αυτές αντί να απεικονίζουν σε συγκεκριμένη στιγμή τη κοινή γνώμη, εξυπηρετούν ιδιο-τελή συμφέροντα.

Αναφορικά με βάση τις έρευνες του 2011 το κυβερνών κόμμα σταθεροποιείται μεταξύ του 25%- 32%, η αξιωμα-τική αντιπολίτευση 22%- 29%, το ΚΚΕ 8%- 12% ,το ΛΑΟΣ 5%- 8%, το ΣΥΡΙΖΑ 3,5%-6,5% , οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ 3%-

5%, η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ 2,5%-3,5%, η ΔΗΜΟΚΡΑ-ΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 2,5%- 3,5% , το ΑΡΜΑ ΠΟΛΙΤΩΝ 1%-2,5% και η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ 1%-2%.

Με βάση τα παραπάνω αυτό που προσωπικά διακρίνω είναι πως ο λαός καταψηφίζει το δικομματικό σύστημα

που από τη μια έχει να επιλέξει σε μια κυβέρνηση που άλλα εξαγγέλλει και παρά την ισχυρή(;) πλειοψηφία της δειλιάζει και έχει γίνει έρμαιο κάθε ξένης επέμβασης και από την άλλη σε μια αξιωματική αντιπολίτευση που θαρρεί πως βρίσκεται σε εποχές 1950 κάνοντας βήματα προς τα πίσω ξεχνώντας ότι έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης και είναι ανένδοτη σε κάθε συναίνεση.

Εν συνεχεία παρατηρώ ενίσχυση του ΚΚΕ διότι αν και εκτός πραγματικότητας πολλές φορές έχει μια σταθερό-τητα σ’ αυτά που υποστηρίζει ενώ ενισχύεται το ΛΑΟΣ στηριζόμενο σε μεγάλο βαθμό σε ιδιαίτερους τομείς π.χ μεταναστευτικό (ελλείψει γενικότερης πολιτικής).

Τα δύο μικρότερα κόμματα ΣΥΡΙΖΑ και ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑ-ΣΙΝΟΙ παραμένουν σταθερά με ελαφριά πτώση (δημο-σκοπικά) το μεν πρώτο διότι δεν έχει πολιτικό προσανα-

τολισμό καθιστώντας το μόνο κόμμα διαμαρτυρίας και το δε δεύτερο διότι εκτός από θέματα περιβαλλοντικά δεν τοποθετείται για όλα τα υπόλοιπα ζητήματα παρουσιάζο-ντας ελλειμματικό πολιτικό σχεδιασμό θέσεων.

Βέβαια αναπηδούν σχηματισμοί νέοι όπως η ΔΗΜΟ-

ΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ και η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ που δεν αποτελούν κόμματα καταγγελτικά αλλά πολιτικές δυνάμεις της λογικής και των πολιτικών θέσεων ενώ το ΑΡΜΑ ΠΟΛΙΤΩΝ θα είναι άδικο να κριθεί ακόμα γιατί απλά αναμένουμε. Μια παρατήρηση όμως για τους τελευ-ταίους σχηματισμούς είναι πως επειδή είναι ελπιδοφόρα επιβάλλεται να δώσουν περισσότερο βάρος στα οργανω-τικά τους και να βγουν να μιλήσουν στην κοινωνία, στις γειτονιές, στους χώρους εργασίας, στα καφενεία...

Καταληκτικά ένα μήνυμα προς όλους: κύριοι οι δημο-σκοπήσεις δεν είναι φυτά να φυτρώνουν ανά 5 ημέρες είναι επιστήμη! Σεβαστείτε το ρόλο σας λοιπό γιατί πλέον δεν μασάμε!!!!!

Υ.Γ: ΝΑ ΘΥΜΑΣΤΕ ΠΩΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΣΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΠΑΝΤΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΖΗΤΗΣΑΜΕ !!!

τι τρέχει τελικά με τις δημοσκοπήσεις;Ο Ρυπαίνων

Πληρώνει

Μέσα στη δίνη της ασφυκτικής. αλόγιστης πίεσης και υπόταξης που επιδέχονται οι λαοί και ειδικό-τερα ο ελληνικός λαός, κάποιοι επιτηδευμένα

προσπαθούν να ορίσουν και πιο κυνικά να το κάνουν και πιστευτό, πώς η ζωή είναι περιστοιχισμένη μόνο από υποχρεώσεις (κάτι ανάλογο διακρίνουμε και αυτό το διά-στημα).

Είναι γεγονός πώς όλα αυτά που θα μας επιβληθούν για το «καλό» μας παρελθόν θα τα υποστούμε, ας μην εθελοτυφλούμε, διότι οι διεθνείς και εγχώριοι «προφέ-σορες» της οικονομίας δηλώνουν ότι είναι απόρροια των υποχρεώσεων μας.

Η ζωή όμως μέσα στις οργανωμένες κοινωνίες εκτός από τις υποχρεώσεις εμπεριέχει θεσπισμένα, κεκτημένα δικαιώματα, που εν δυνάμει ο κάθε πολίτης μπορεί να ενεργοποιήσει. Ένα από όλα αυτά τα θεμελιώδη δικαι-ώματα το οποίο θα προσεγγίσω είναι η δυνατότητα να ζούμε σ’ ένα καθαρό περιβάλλον, που καλούμαστε να παραδώσουμε στους νεότερους και ιδίως τώρα με την έντονη αυτή οικονομική κρίση που μαστίζει τους λαούς και «πετσοκόβει» κάθε ελπίδα τους για ένα καλύτερο μέλλον, το περιβάλλον αποκτά ιδιαίτερα βαρύνουσα σημασία, καθώς απ’ ότι αχνοφαίνεται θα είναι η μονα-δική κληρονομιά που μπορούμε να αφήσουμε στις μελ-λοντικές γενεές (χάριν αστείου το παραπάνω αν και δεν αποκλείει και πολύ την πραγματικότητα).

Το αναφαίρετο δικαίωμα για ένα καθαρό περιβάλ-λον θα το εντοπίσουμε μέσα στο θεσμικό Ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο του οποίου είμαστε κοινωνοί ως Ευρω-παίοι πολίτες.

Γιατί αγαπητοί αναγνώστες ποιά η σημασία εν τέλει των οικονομικών αποδοχών του καθένα από εμάς (γιατί με δόλιο τρόπο μας έχουν επικεντρώσει μόνο σ’ αυτό) που καλείται να ζει, να δημιουργεί, να μοχθεί και να γερνά σ’ ένα περιβάλλον που νοσεί;

Ειδικότερα, αρκετές φορές μέσα από παραδείγματα της καθημερινότητας εντοπίζουμε την απαράδεκτη και ανεξέλεγκτη μόλυνση της ατμόσφαιρας και γενικότερα του περιβάλλοντος.

Σύμφωνα με έκθεση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος στη λίστα των δέκα ευρωπαϊκών πόλεων με τη μεγαλύτερη ατμοσφαιρική ρύπανση (PM10), οι έξι πόλεις είναι ελληνικές. Χαρακτηριστικό – και τρο-μακτικό- παράδειγμα της ατμοσφαιρικής μόλυνσης που μαστίζει τον αέρα της πρωτεύουσας αποτελεί ένα Κέντρο Υγείας στο λεκανοπέδιο Αττικής, όπου εντοπί-στηκαν τιμές αιωρούμενων σωματιδίων ΡΜ10 έως και 19 φορές υψηλότερες από το επιτρεπόμενο όριο ασφάλειας για την ανθρώπινη υγεία!

Στην Ελλάδα ο Θερμαϊκός και ο Σαρωνικός είναι χτυ-πητά παραδείγματα μόλυνσης σε εξαιρετικά επικίνδυνο βαθμό. Τέτοια βρώμικα νερά, ακατάλληλα για τη ζωή όλων των οργανισμών, άχρηστα και για τη βιομηχανία ακόμα, αποτελούν στ’ αλήθεια ιδανικούς φορείς για την μετάδοση επιδημιών, γιατί έχουν γίνει πλούσια σε οργα-νικές ουσίες.

Πρόσφατη μελέτη αναφέρει πως 16 στις 18 ελληνικές λίμνες βρίσκονται από μέτρια έως κακή οικολογική κατά-σταση.

Σ’αυτό το σημείο είναι απόλυτα λογικό και αυτονόητο να αναρωτηθεί κάποιος αν η συμμετοχή της χώρας μας σε μια ομοσπονδία κρατών όπως η Ευρώπη εγγυάται στους πολίτες της τη μέριμνα και τη προστασία (προλη-πτική ή μη) του περιβάλλοντος και εν συνεχεία αν υφί-στανται δικαιώματα και μέσα που μπορεί να ασκήσει ο κάθε Ευρωπαίος πολίτης για να αντιδράσει και να προ-στατευθεί από τις περιβαλλοντικές «καταπατήσεις» που κάθε μέρα συμβαίνουν.

Αναλυτικότερα σε πρώτη φάση ως προς τη μέριμνα και τη προστασία του περιβάλλοντος εκ μέρους της Ε.Ε αρκεί να αναφέρουμε πως από το 1975 δημιουργήθηκε η αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» στο άρθρο 174, παράγρα-φος 2 της Συνθήκης ΕΚ, που σημαίνει πως η ρυπαίνουσα επιχείρηση ή αρχή είναι υποχρεωμένη να πληρώσει τα έξοδα που προκαλούνται από την πάλη ενάντια των μολύνσεων και της ρύπανσης.

Η προληπτική ικανότητα του δικαίου έγκειται στο ότι οδηγία της ΕΕ η οποία προβλέπει εκτίμηση κάθε φορά

των επιπτώσεων δημοσίων και ιδιωτικών έργων στο περιβάλλον και στους φυσικούς πόρους.

Επίσης μια οδηγία του 1990 αποσκοπεί να εξασφαλίσει ελεύθερη πρόσβαση των λαών της ένωσης στις διατιθέμε-νες από τις δημόσιες αρχές πληροφορίες για το περιβάλλον. Βέβαια τα μέσα υφίστανται !!!

Σε εθνικό επίπεδο με καταγγελία στους φορείς τοπικής αυτοδιοίκησης έπειτα στις γραμματείες του Υπ. Περιβάλ-λοντος ή στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής ακόμα και σε όλα τα εθνικά δικαστήρια. Εν συνεχεία σε ευρωπαϊκό επίπεδο με καταγγελία προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στην επιτροπή αναφορών, στα Ευρωπαϊκά δικαστήρια και τέλος αν η καταγγελία σχετίζεται με κακοδιοίκηση από κοινοτικούς θεσμούς ή όργανα, ο πολίτης απευθύνε-ται στον Ευρωπαίο διαμεσολαβητή.

Τέλος χρησιμοποιώντας ένα λαϊκό παράδειγμα περι-γράφεται η αναγκαία σχέση εξάρτησης περιβάλλοντος και ανθρώπου: Σε μια μεγάλη πόλη κατοικεί ένας εισο-δηματίας με μεγάλες οικονομικές αποδοχές που ζει όμως σ’ ένα σπίτι χωρίς παράθυρα. με έντονη υγρασία, κατε-στραμμένα έπιπλα και με θέα τον τοίχο της μπροστινής πολυκατοικίας. Κατά πόσο είναι εφικτό να ζήσει αξιοπρε-πώς και στοιχειωδώς ευχάριστα σε μια τέτοια κατοικία;

Αν κάποιοι καθώς διαβάσουν το παραπάνω παρά-δειγμα βιαστούν να σκεφτούν πως αυτός ο άνθρωπος εφόσον κατέχει πλούτο έχει τη δυνατότητα να μεταφερ-θεί σε άλλη κατοικία, ανταπαντώ σ’ αυτή την γρήγορη σκέψη τους ότι οι κατοικίες ως δημιουργήματα των ανθρώπων βρίσκονται σε πληθώρα αλλά το περιβάλλον είναι ένα και μοναδικό και δεν μπορούμε απλώς να το «αλλάξουμε», γι’αυτό αξίζει να το προστατεύουμε και να αντιδρούμε σε κάθε τι που το ρυπαίνει.

ΝΑ ΘΥΜΑΣΤΕ ΠΩΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΙΡ-ΝΟΥΜΕ ΠΑΝΤΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΖΗΤΗΣΑΜΕ !!!!!!!!

Αγαπητοί αναγνώστες με αυτή τη στήλη θα προ-σπαθώ να αναδεικνύω τα δικαιώματα πολιτών που απορρέουν από την Ευρωπαϊκή ταυτότητα τους.

Είναι γεγονός φίλοι μου πως δεν έχουμε γνώση των περισσοτέρων από αυτά για δύο κυρίως λόγους, αφ’ ενός κάποιοι διαχρονικά επιμένουν να ακροβατούμε στην άγνοια και αφ’ ετέρου θα ήταν πολύ ασύμφορο για όλες τις κεντρικές εξουσίες διότι οι πολίτες μόνο όταν γνωρίζουν τα δικαιώματα τους μπορούν να αμύνονται και η πιθανή άμυνα τους να είναι αυτή που θέλουν να εξοβελίσουν.

Ένα βήμα λοιπόν προς τη γνώση αλλά και ταυτό-χρονα παρουσίαση αντίστοιχων παραδειγμάτων της καθημερινότητας θα αποτελεί το ραντεβού μας αυτό σε κάθε τεύχος του περιοδικού που θα κυκλοφορεί.

Μιχάλης Αβραμίδης Γράφει ο

Πτυχιούχος Πολιτικής Έπιστήμης Παν. Κρήτης

Συνήγοροςτου Πολίτη

19

Μιχάλης Αβραμίδης Γράφει ο

michalis_avram@hotmail.comΠτυχιούχος πολιτικής επιστήμης παν. Κρήτης

ΠΑΣΟΚ 25%- 32%ΝΔ 22%- 29%ΚΚΕ 8%- 12%ΛΑΟΣ 5%- 8%ΣΥΡΙΖΑ 3,5%-6,5%ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ 3%- 5%ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ 2,5%-3,5%ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 2,5%- 3,5%ΑΡΜΑ ΠΟΛΙΤΩΝ 1%-2,5%ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ 1%-2%

26

Ο Αντώνης Αντωνιάδης γεννήθηκε στην Άλτενα της Γερμανίας. Αποφοίτησε από τη σχολή φυσιοθεραπείας του Βελιγρα-δίου. Από το 2000 έως το 2004 ήταν αρχι-συντάκτης του περιοδικού «Άβατον» και από το 2004 διευθυντής του περιοδικού «Μυστική Ελλάδα». Το 2003 οργάνωσε την παραγωγή της τηλεοπτικής σειράς «Άγνωστες Πύλες» που προβλήθηκε στην ΕΤ3. Με κείμενά του έχει συμμετάσχει σε πολλά βιβλία και έχει αναλάβει την επιμέλεια βιβλίων άλλων συγγραφέων. Μερικά από τα βιβλία του είναι τα ακό-λουθα: «Δελφοί», 2006, εκδόσεις Άγνω-στο, «Παράξενες διηγήσεις αρχαίων Ελλή-νων», 2006, εκδόσεις Άγνωστο, «Ο πολε-μιστής»,2004, εκδόσεις Αρχέτυπο, (επιμέ-λεια), «Αρχαία ελληνική επιστήμη», 2003, εκδόσεις Αρχέτυπο, «Μυστικά της διατρο-φής», 2003, εκδόσεις Αρχέτυπο, «Γαία», 2002, εκδόσεις Αρχέτυπο, (επιμέλεια), «Ανεξήγητα φαινόμενα και οι άγνωστες δυνάμεις του ανθρώπου», 2001, εκδόσεις Αρχέτυπο, «Ιερή Ελλάδα», 2001, εκδό-σεις Αρχέτυπο, «Μαγεία», 2000, εκδόσεις Αρχέτυπο, «Οικονομική ανάπτυξη και υπανάπτυκτες χώρες», 1984, εκδόσεις Στο-χαστής (μετάφραση).

κ. Αντωνιάδη, ποιοι είναι οι κεντρικοί θεματικοί πυρήνες των δυο πρόσφατων βιβλίων σας;

Τα δυο μυθιστορήματα είναι εμπνευ-σμένα από αληθινές ιστορίες. «Ο Λύκος της Σπάρτης» περιγράφει την ιστορία του Αριστόδημου, του μοναδικού επιζώντα της μάχης των Θερμοπυλών. Αναφέρεται σ’ αυτόν ο Ηρόδοτος, ότι οι Σπαρτιάτες τον θεώρησαν δειλό και για να τους απο-δείξει το αντίθετο στη μάχη των Πλαταιών σκότωσε τους περισσότερους Πέρσες από κάθε άλλον Έλληνα. Το βιβλίο «Εκστρα-τεία στην Έρημο» βασίζεται στο ιστορικό γεγονός που αναφέρει ο Θουκυδίδης. Οι Έλληνες εκστράτευσαν στην Αίγυπτο για να την απελευθερώσουν από τους Πέρσες κι ενώ θα το είχαν καταφέρει, τα πολιτικά ζητήματα στην Ελλάδα τους εμπόδισαν. Το περισσότερο στράτευμα επέστρεψε στην Ελλάδα, ενώ οι λίγοι που παρέμειναν πίσω αναγκάστηκαν να διασχίσουν την έρημο για να σωθούν.

Πώς ξεκίνησε το ενδιαφέρον σας για τη συγγραφή ιστορικών μυθιστορημάτων;

Από ντροπή και αγανάκτηση. Έβλεπα και διάβαζα μυθιστορήματα ξένων συγ-γραφέων για την αρχαία Ελλάδα και ελάχι-

στων Ελλήνων. Οι Έλληνες συγγραφείς δεν έγραφαν και δεν γράφουν για την αρχαία Ελλάδα από φόβο μήπως και χαρακτηρι-σθούν εθνικιστές ή μιλιταριστές και οτι-δήποτε άλλο που δεν θα τους εμφανίζει προοδευτικούς.

Έγραψα τα δύο μυθιστορήματα χωρίς να έχω τέτοιους φόβους, και με τη σκέψη να παρουσιάσω μια άλλη εικόνα της αρχαίας Ελλάδας, των απλών ανθρώπων κι όχι των εξιδανικευμένων ηρώων. «Ο Λύκος της Σπάρτης» καταπιάνεται με έναν άνδρα τον οποίο κατηγορούν για προδοσία κι αυτός πρέπει να παλέψει με τον εαυτό του και τους νόμους της πόλης του για να απο-δείξει το αντίθετο. Το βιβλίο «Εκστρατεία στην Έρημο» παρουσιάζει την καταστροφή που προκαλούν οι πολιτικές διχόνοιες, και πως μια πορεία διαφυγής γίνεται έναυσμα φιλίας και αναζήτησης ιδανικών.

Ποια είναι η γνώμη σας για τη σύγχρονη παραγωγή ιστορικών μυθιστορημάτων στην Ελλάδα;

Πενιχρή. Ειδικά σε σύγκριση με άλλες χώρες. Και δεν αναφέρομαι μονάχα για την αρχαία περίοδο, αλλά γενικώς. Οι Έλληνες αγαπούν την ιστορία, όχι τόσο την επί-σημη, όσο αυτήν που εμπεριέχει μύθους και θρύλους, με αποτέλεσμα να ενδια-

φέρονται για μυθιστορήματα ιστορικού περιεχομένου. Ωστόσο, μόνο τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια αύξηση των τίτλων, η οποία δεν γνωρίζω εάν θα έχει και συνέ-χεια. Θα σας αναφέρω ένα παράδειγμα για το ενδιαφέρον ενός ανθρώπου απέναντι στην ιστορία και τον μύθο. Ο Τζ.Ρ.Ρ. Τόλκιν, ο συγγραφέας του «Άρχοντα των Δαχτυλι-διών» δημιούργησε έναν ολόκληρο κόσμο μόνο και μόνο επειδή οι Βρετανοί δεν είχαν μυθολογία και αρχαία ιστορία όπως οι Έλληνες και οι Σκανδιναβοί. Το αναφέ-ρει ο ίδιος και όχι κάποιος βιογράφος.

κ. Αντωνιάδη, ετοιμάζετε κάποιο βιβλίο με καινούργια θεματική;

Το νέο μου βιβλίο δεν θα είναι ιστορικό μυθιστόρημα, αν και θα αναφέρεται σε πολλά ιστορικά γεγονότα και πρόσωπα. Πρόκειται για μια μυθοπλασία την περί-οδο του Βυζαντίου, η οποία είναι εμπνευ-σμένη από τη λεγόμενη μυθολογία «Κθού-λου» και το περιβόητο βιβλίο «Νεκρονο-μικόν». Ένα φανταστικό μυθιστόρημα σε ιστορικό και φιλοσοφικό πλαίσιο.

κ.Αντωνιάδη σας ευχαριστώ.Κι εγώ σας ευχαριστώ.

Αντώνης Αντωνιάδης

«Ο Λύκος της Σπάρτης» και «Εκστρατεία στην Έρημο»

Στο συγκεκριμένο τεύχος του περιοδικού εντύ-που «Δυτικώς-Άποψη για τον Κόσμο» φιλοξενούμε τη συνέντευξη του κ. Αντώνη Αντωνιάδη, συγγρα-φέα, με την αφορμή της έκδοσης δύο βιβλίων του. Το πρώτο φέρει τον τίτλο «Ο Λύκος της Σπάρτης» και το δεύτερο καλείται «Εκστρατεία στην Έρημο».

Τα δύο βιβλία κυκλοφόρησαν από τον εκδοτικό οίκο «Ψυχής τα Λαμπυρίσματα» και βρήκαν απή-χηση στο ευρύ αναγνωστικό κοινό. Η συνεργάτιδά μας, Ιωάννα Μπάμπη, συνομίλησε με τον κ. Αντω-νιάδη για το περιεχόμενο των δύο βιβλίων. Ο Ρυπαίνων

Πληρώνει

Μέσα στη δίνη της ασφυκτικής. αλόγιστης πίεσης και υπόταξης που επιδέχονται οι λαοί και ειδικό-τερα ο ελληνικός λαός, κάποιοι επιτηδευμένα

προσπαθούν να ορίσουν και πιο κυνικά να το κάνουν και πιστευτό, πώς η ζωή είναι περιστοιχισμένη μόνο από υποχρεώσεις (κάτι ανάλογο διακρίνουμε και αυτό το διά-στημα).

Είναι γεγονός πώς όλα αυτά που θα μας επιβληθούν για το «καλό» μας παρελθόν θα τα υποστούμε, ας μην εθελοτυφλούμε, διότι οι διεθνείς και εγχώριοι «προφέ-σορες» της οικονομίας δηλώνουν ότι είναι απόρροια των υποχρεώσεων μας.

Η ζωή όμως μέσα στις οργανωμένες κοινωνίες εκτός από τις υποχρεώσεις εμπεριέχει θεσπισμένα, κεκτημένα δικαιώματα, που εν δυνάμει ο κάθε πολίτης μπορεί να ενεργοποιήσει. Ένα από όλα αυτά τα θεμελιώδη δικαι-ώματα το οποίο θα προσεγγίσω είναι η δυνατότητα να ζούμε σ’ ένα καθαρό περιβάλλον, που καλούμαστε να παραδώσουμε στους νεότερους και ιδίως τώρα με την έντονη αυτή οικονομική κρίση που μαστίζει τους λαούς και «πετσοκόβει» κάθε ελπίδα τους για ένα καλύτερο μέλλον, το περιβάλλον αποκτά ιδιαίτερα βαρύνουσα σημασία, καθώς απ’ ότι αχνοφαίνεται θα είναι η μονα-δική κληρονομιά που μπορούμε να αφήσουμε στις μελ-λοντικές γενεές (χάριν αστείου το παραπάνω αν και δεν αποκλείει και πολύ την πραγματικότητα).

Το αναφαίρετο δικαίωμα για ένα καθαρό περιβάλ-λον θα το εντοπίσουμε μέσα στο θεσμικό Ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο του οποίου είμαστε κοινωνοί ως Ευρω-παίοι πολίτες.

Γιατί αγαπητοί αναγνώστες ποιά η σημασία εν τέλει των οικονομικών αποδοχών του καθένα από εμάς (γιατί με δόλιο τρόπο μας έχουν επικεντρώσει μόνο σ’ αυτό) που καλείται να ζει, να δημιουργεί, να μοχθεί και να γερνά σ’ ένα περιβάλλον που νοσεί;

Ειδικότερα, αρκετές φορές μέσα από παραδείγματα της καθημερινότητας εντοπίζουμε την απαράδεκτη και ανεξέλεγκτη μόλυνση της ατμόσφαιρας και γενικότερα του περιβάλλοντος.

Σύμφωνα με έκθεση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος στη λίστα των δέκα ευρωπαϊκών πόλεων με τη μεγαλύτερη ατμοσφαιρική ρύπανση (PM10), οι έξι πόλεις είναι ελληνικές. Χαρακτηριστικό – και τρο-μακτικό- παράδειγμα της ατμοσφαιρικής μόλυνσης που μαστίζει τον αέρα της πρωτεύουσας αποτελεί ένα Κέντρο Υγείας στο λεκανοπέδιο Αττικής, όπου εντοπί-στηκαν τιμές αιωρούμενων σωματιδίων ΡΜ10 έως και 19 φορές υψηλότερες από το επιτρεπόμενο όριο ασφάλειας για την ανθρώπινη υγεία!

Στην Ελλάδα ο Θερμαϊκός και ο Σαρωνικός είναι χτυ-πητά παραδείγματα μόλυνσης σε εξαιρετικά επικίνδυνο βαθμό. Τέτοια βρώμικα νερά, ακατάλληλα για τη ζωή όλων των οργανισμών, άχρηστα και για τη βιομηχανία ακόμα, αποτελούν στ’ αλήθεια ιδανικούς φορείς για την μετάδοση επιδημιών, γιατί έχουν γίνει πλούσια σε οργα-νικές ουσίες.

Πρόσφατη μελέτη αναφέρει πως 16 στις 18 ελληνικές λίμνες βρίσκονται από μέτρια έως κακή οικολογική κατά-σταση.

Σ’αυτό το σημείο είναι απόλυτα λογικό και αυτονόητο να αναρωτηθεί κάποιος αν η συμμετοχή της χώρας μας σε μια ομοσπονδία κρατών όπως η Ευρώπη εγγυάται στους πολίτες της τη μέριμνα και τη προστασία (προλη-πτική ή μη) του περιβάλλοντος και εν συνεχεία αν υφί-στανται δικαιώματα και μέσα που μπορεί να ασκήσει ο κάθε Ευρωπαίος πολίτης για να αντιδράσει και να προ-στατευθεί από τις περιβαλλοντικές «καταπατήσεις» που κάθε μέρα συμβαίνουν.

Αναλυτικότερα σε πρώτη φάση ως προς τη μέριμνα και τη προστασία του περιβάλλοντος εκ μέρους της Ε.Ε αρκεί να αναφέρουμε πως από το 1975 δημιουργήθηκε η αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» στο άρθρο 174, παράγρα-φος 2 της Συνθήκης ΕΚ, που σημαίνει πως η ρυπαίνουσα επιχείρηση ή αρχή είναι υποχρεωμένη να πληρώσει τα έξοδα που προκαλούνται από την πάλη ενάντια των μολύνσεων και της ρύπανσης.

Η προληπτική ικανότητα του δικαίου έγκειται στο ότι οδηγία της ΕΕ η οποία προβλέπει εκτίμηση κάθε φορά

των επιπτώσεων δημοσίων και ιδιωτικών έργων στο περιβάλλον και στους φυσικούς πόρους.

Επίσης μια οδηγία του 1990 αποσκοπεί να εξασφαλίσει ελεύθερη πρόσβαση των λαών της ένωσης στις διατιθέμε-νες από τις δημόσιες αρχές πληροφορίες για το περιβάλλον. Βέβαια τα μέσα υφίστανται !!!

Σε εθνικό επίπεδο με καταγγελία στους φορείς τοπικής αυτοδιοίκησης έπειτα στις γραμματείες του Υπ. Περιβάλ-λοντος ή στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής ακόμα και σε όλα τα εθνικά δικαστήρια. Εν συνεχεία σε ευρωπαϊκό επίπεδο με καταγγελία προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στην επιτροπή αναφορών, στα Ευρωπαϊκά δικαστήρια και τέλος αν η καταγγελία σχετίζεται με κακοδιοίκηση από κοινοτικούς θεσμούς ή όργανα, ο πολίτης απευθύνε-ται στον Ευρωπαίο διαμεσολαβητή.

Τέλος χρησιμοποιώντας ένα λαϊκό παράδειγμα περι-γράφεται η αναγκαία σχέση εξάρτησης περιβάλλοντος και ανθρώπου: Σε μια μεγάλη πόλη κατοικεί ένας εισο-δηματίας με μεγάλες οικονομικές αποδοχές που ζει όμως σ’ ένα σπίτι χωρίς παράθυρα. με έντονη υγρασία, κατε-στραμμένα έπιπλα και με θέα τον τοίχο της μπροστινής πολυκατοικίας. Κατά πόσο είναι εφικτό να ζήσει αξιοπρε-πώς και στοιχειωδώς ευχάριστα σε μια τέτοια κατοικία;

Αν κάποιοι καθώς διαβάσουν το παραπάνω παρά-δειγμα βιαστούν να σκεφτούν πως αυτός ο άνθρωπος εφόσον κατέχει πλούτο έχει τη δυνατότητα να μεταφερ-θεί σε άλλη κατοικία, ανταπαντώ σ’ αυτή την γρήγορη σκέψη τους ότι οι κατοικίες ως δημιουργήματα των ανθρώπων βρίσκονται σε πληθώρα αλλά το περιβάλλον είναι ένα και μοναδικό και δεν μπορούμε απλώς να το «αλλάξουμε», γι’αυτό αξίζει να το προστατεύουμε και να αντιδρούμε σε κάθε τι που το ρυπαίνει.

ΝΑ ΘΥΜΑΣΤΕ ΠΩΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΙΡ-ΝΟΥΜΕ ΠΑΝΤΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΖΗΤΗΣΑΜΕ !!!!!!!!

Αγαπητοί αναγνώστες με αυτή τη στήλη θα προ-σπαθώ να αναδεικνύω τα δικαιώματα πολιτών που απορρέουν από την Ευρωπαϊκή ταυτότητα τους.

Είναι γεγονός φίλοι μου πως δεν έχουμε γνώση των περισσοτέρων από αυτά για δύο κυρίως λόγους, αφ’ ενός κάποιοι διαχρονικά επιμένουν να ακροβατούμε στην άγνοια και αφ’ ετέρου θα ήταν πολύ ασύμφορο για όλες τις κεντρικές εξουσίες διότι οι πολίτες μόνο όταν γνωρίζουν τα δικαιώματα τους μπορούν να αμύνονται και η πιθανή άμυνα τους να είναι αυτή που θέλουν να εξοβελίσουν.

Ένα βήμα λοιπόν προς τη γνώση αλλά και ταυτό-χρονα παρουσίαση αντίστοιχων παραδειγμάτων της καθημερινότητας θα αποτελεί το ραντεβού μας αυτό σε κάθε τεύχος του περιοδικού που θα κυκλοφορεί.

Μιχάλης Αβραμίδης Γράφει ο

Πτυχιούχος Πολιτικής Έπιστήμης Παν. Κρήτης

Συνήγοροςτου Πολίτη

19

πρόσωπα>>

27

αφιέρωμα>>Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα

στη γαλήνη και τη σιωπή;

Όπως ακριβώς οι άλλες μορφές μόλυνσης στον εικο-στό πρώτο αιώνα έχουν φτάσει σε ακραίο στάδιο, έτσι επίσης «η μόλυνση του θορύβου» αυτή τη

στιγμή είναι ακραία. Έτσι σήμερα, περισσότερο από ποτέ, χρειάζεται να πειραματισθούμε με τη δύναμη της σιωπής και να βιώσουμε πολλούς τρόπους με τους οποίους μπο-ρούμε να θεραπεύσουμε το σώμα, το νου και την ψυχή. Αν βρίσκεστε μέσα στον κόσμο βομβαρδίζεστε από θορύ-βους. Ακόμη κι αν πάτε σε ένα πολύ σιωπηλό μέρος -μια υπέροχη παραλία, για παράδειγμα, μακριά απ τον πολι-τισμό- θα περιτριγυρίζεστε από θόρυβο. Ακόμη κι αν δεν υπάρχει εξωτερικός θόρυβος, πιθανά θα νιώθετε μέσα σας πολύ θόρυβο!

Όταν περιβαλλόμαστε από ένα θορυβώδη κόσμο, πάντα δεν έχουμε την επίγνωση όλου του θορύβου που δημιουργείται μέσα στο νου μας. Αλλά όταν βρίσκουμε ένα σιωπηλό μέρος, μακριά απ τους εξωτερικούς ήχους, μπορούμε να έχουμε περισσότερο την επίγνωση του θορύβου -που παράλογα σταθερά φλυαρεί- πηγαίνοντας μέσα. Ίσως τη νύχτα όταν προσπαθείτε να κοιμηθείτε, αντί να αφήσετε το νου να σωπάσει και να νιώσετε την ανά-παυση που μπορεί να φέρει και αναζωογόνηση, ακούτε όλο το θόρυβο που υπάρχει μέσα σας. Εκείνη τη στιγμή που ο νους κινείται πολύ γρήγορα, επαναλαμβάνοντας όχι μόνο την εμπειρία της μέρας που πέρασε, αλλά επίσης επαναλαμβάνοντας τις σκηνές που συνέβησαν στη διάρ-κεια της εβδομάδας ή ακόμη και του τελευταίου έτους.

Πως να αντιμετωπίσουμε όλο αυτό το θόρυβο του νου; Μπορούμε να τον αντιμετωπίσουμε ή πρέπει να τον απο-δεχτούμε σαν μέρος της ζωής μας;

Η σιωπή μάς ανοίγει έναν διάλογο με τον εαυτό και έναν διάλογο με τον Θεό. Και τα δυο είναι ουσιώδη για να βρούμε την πνευματική κατεύθυνση που χρειαζόμαστε για να ζήσουμε μια ζωή πληρότητας. Η σιωπή μας βοη-θάει να συνδεθούμε με την παραμελημένη πνευματική πραγματικότητα του εαυτού - μια αόρατη αλλά δυναμική πραγματικότητα που ρέει μέσα στον καθένα μας. Η σιωπή στηρίζει ένα σιωπηλό θάρρος και αισιοδοξία. Στο φως της σιωπής, νιώθουμε τη δύναμη του αόρατου πνεύματος μέσα μας και μπορούμε να δημιουργήσουμε μια ζωή που να στηρίζεται στην αλήθεια.

Η σελίδα είναι μια προσφορά

Πνευματικό Κέντρο Μπράμα ΚουμάριςΕιρήνης 2, Πανόραμα τηλ. 2310828491

www.brahmakumaris.gr

Η γαλήνη είναι κάτι που θέλουμε μέσα.

Σιωπή είναι όταν αφήνουμε τον κόσμο έξω, για να πάμε μέσα.

Όταν πηγαίνουμε μέσα μπορούμε να βρούμε την γαλήνη που έχουμε χάσει.

Dadi Janki

Ο καιρός είναι τέτοιος που κάθε δευτερόλεπτο, κάθε στιγμή, κάθε μέρα και

κάθε εποχή είναι γεμάτη με θαυμάσιες ευκαιρίες.

Κάθε μέρα είναι ένα δοχείο γεμάτο με τους σπόρους των πιθανοτήτων κι εγώ μπορώ

να φυτέψω οποιοδήποτε στόχο, οποιαδήποτε ευχή και σκοπό επιλέξω.

Ωστόσο, το δοχείο δεν είναι γνωστό μέχρις ότου να ηρεμήσω και να διακόψω την εγκόσμια μου συνειδητότητα, ν’ ανοίξω τα μάτια μου και ν αναγνωρίσω ότι η ευκαιρία υπάρχει εκεί, και στην πραγματικότητα, πάντα ήταν εκεί- αλλά εγώ δεν την αναγνώριζα ή, δεν το έκανα, δεν αποφάσιζα να ζήσω σύμφωνα μ’ αυτήν.

Κάθε μέρα φέρνει μια επανάληψη ευκαιριών. Αυτή είναι η ευλογία του χρόνου.

Το δοχείο περιμένει να ανοιχθεί και οι σπόροι περιμένουν να φυτευτούν.

Το πιο πάνω κομμάτι αποτελεί απόσπασμα απ το τελευταίο βιβλίο του Anthony Strano «Seeking Silence». Ο Anthony Strano είναι ο υπεύθυνος του Διεθνούς Οργανισμού Brahma Kumaris στην Ελλάδα.

Είναι συγγραφέας σειράς βιβλίων, τα οποία έχουν εκδοθεί από Ευρωπαϊκούς και Αμερικάνι-κους εκδοτικούς οίκους. Μπορείτε να επικοινωνή-σετε μαζί του στο: athens@gr.bkwsu.org.

Στοχασμός

28

ΕΣΕΙΣ ΓΕΛΑΤΕ;

«Κίνημα του γέλιου; Τι είναι αυτό; Γελάμε χωρίς λόγο; Δεν έχουμε κάτι πιο σημαντικό να κάνουμε; Φτάσαμε στην εποχή της οικονομικής κρίσης όπου η σκληρή δουλειά είναι για την επιβίωση;

Πόσο βουλιάξαμε στην κατάθλιψη; Τα Πρόζακ και τα Βάλιουμ δεν μας πιάνουν; Και από τα ηρεμιστικά να πάμε στο άλλο άκρο; Στην υστερία; Ε, είπαμε εμείς οι Έλληνες είμαστε άνθρωποι των άκρων αλλά όχι και έτσι! »

Αυτές οι σκέψεις και άλλες παρόμοιες μπορεί να έρχονται σε κάθε έναν που ακούει για συνεδρίες γέλιου, γελωτοθεραπεία, Κλαμπ γέλιου, Κίνημα γέλιου, Γιόγκα του γέλιου.

Το γέλιο έφυγε από τη ζωή μας, αυτό είναι μια πραγ-ματικότητα. Μόνο σκυθρωπούς ανθρώπους βλέπουμε γύρω μας.

Μια παλιά Ινδική ιστορία παρομοιάζει τη ζωή μας σαν ένα σπίτι με 5 δωμάτια. Μπορούμε να ζούμε σε ένα σπίτι όπου καθαρίζουμε και αερίζουμε μόνο το ένα δωμά-τιο και τα υπόλοιπα μένουν βρώμικα και αποπνικτικά; Αν θέλουμε να έχουμε το σπίτι μας καθαρό και τη ζωή μας σε ισορροπία, αυτό που έχουμε να κάνουμε είναι να καθαρίζουμε όλα τα δωμάτια του σπιτιού μας και να φροντίζουμε όλες τις περιοχές της ζωής μας. Οι περισσό-τεροι άνθρωποι επικεντρώνονται στη δουλειά και στα

χρήματα και αφήνουν τις υπόλοιπες πλευρές της ζωής τους αφρόντιστες. Αυτό δημιουργεί την ανισορροπία.

Θα μου πείτε, είναι θέμα επιβίωσης. Ναι, αλλά αν δεν έχετε τις δυνάμεις και τα εφόδια να αντιμετωπίσετε την καθημερινότητα για την επιβίωση αναρωτηθήκατε τι θα συμβεί;

Αφήστε τον εαυτό σας ελεύθερο και γελάστε. Αυτή είναι η αρχή.

Τα οφέλη του γέλιου είναι καταπληκτικά για την υγεία,

σωματική και ψυχική.

Η Γιόγκα του Γέλιου είναι μια ήπια μορφή άσκησης. Γεμίζει το σώμα με οξυγόνο, καθαρίζει σε βάθος τις αναπνευστικές οδούς και γυμνάζει τους πνεύμονες. Επι-πλέον όταν γελάμε το σώμα μας απελευθερώνει ένα μίγμα ορμονών, τις γνωστές ενδορφίνες, τις λεγόμενες ορμόνες της ευτυχίας, που έχουν εντυπωσιακή επίδραση στο σύστημά μας. Το άγχος και η αρτηριακή πίεση ελατ-τώνονται, η κατάθλιψη καταπολεμάται, το ανοσοποιη-τικό σύστημα ενδυναμώνεται.

Οι ενδορφίνες έχουν αντιγηραντική δράση και βελτιώ-νουν τη μνήμη, διατηρώντας τα εγκεφαλικά κύτταρα νέα και υγιή συνεισφέροντας στη δημιουργική και με μεγα-λύτερη διάρκεια σκέψη.

Το γέλιο ανακουφίζει βρογχίτιδα και άσθμα, ελαττώ-νει το ροχαλητό, και βελτιώνει τη φυσική κατάσταση. Σε συνδυασμό με τις ελαφρές διατάσεις της Γιόγκα και τη σωστή αναπνοή, το αποτέλεσμα είναι η εκγύμναση του σώματος και της ψυχής.

Οι άνθρωποι έχουμε φτιαχτεί για να γελάμε. Το γέλιο είναι ένας φυσικός τρόπος καταπολέμησης του άγχους. Δημιουργεί ευφορία, μας κάνει να αισθανόμαστε καλά και να βελτιώνουμε τη διάθεσή μας και τη συμπεριφορά μας απέναντι στους γύρω μας.

Γελάμε με τους άλλους, γελάμε με τον εαυτό μας. Γελάμε με τους πόνους μας, με τα προβλήματά μας. με τους φουσκωμένους λογαριασμούς, με τις άδειες μας τσέπες.

Αν γελάς για κάποιον συγκεκριμένο λόγο, τότε η λογική μπαίνει σε δράση, σε περιορίζει και δεν σε αφήνει να φτάσεις σε πηγαίο και αυθόρμητο γέλιο. Ο αυθορμη-τισμός λογοκρίνεται, οι σκέψεις έρχονται σαν καταδρο-μικά στον στόχο τους.

Η Γιόγκα του Γέλιου δημιουργήθηκε από έναν Ινδό Γιατρό τον Δρ Μαντάν Κατάρια το 1995 και από τότε έχει εξαπλωθεί σαν κίνημα υγείας σε όλο τον κόσμο. Είναι συγκεκριμένες τεχνικές και οι ομάδες συντονίζονται από εκπαιδευμένο άτομο. Εφαρμόζεται σε ενήλικες, σε νοσο-κομεία, γηροκομεία, φυλακές, επιχειρήσεις, όπου υπάρ-χουν άνθρωποι. Επίσης και σε σχολεία.

Αφήστε στην άκρη τους περιορισμούς σας και ανοίξτε τον εαυτό σας σε νέα υπέροχα πράγματα. Ελάτε να γελά-σουμε χωρίς λόγο και να βρούμε για λίγο τη χαμένη παι-δικότητά μας.

Το γέλιο είναι ένα μοναδικό όπλο που μας δίνει δύναμη να δούμε τον κόσμο με άλλη ματιά.

Η σελίδα είναι μια προσφορά της

Ηλιάνα Κυνηγοπούλου mscΣύμβουλος προσωπικής ανάπτυξης και επιχειρηματικότηταςLife, business and executive coach«Be Alive» Φραγκίνη 7, 546 24 ΘσσαλονικηΤΗΛ. 2310926618, 6944418624 • info@bealive.gr • www.bealive.gr

Ηλιάνα ΚυνηγοπούλουΓράφει η

info@bealive.gr

Το γέλιο είναι υγεία για τη ψυχή και το σώμα

υγεία>>

29

ποδήλατο

Oργανωμένες Εκδρομές Αναψυχής με Ποδήλατα

Πληροφορίες: A6944 577355yFPodilatein.gr

ποδήλατο

για όλους!

Ποδήλατο& Κρίση

Δεν ξέρω... Περίεργα τα πράγματα τον τελευταίο καιρό. Μια η κρίση στη χώρα, ο τρομακτικός σεισμός στην Ιαπω-νία, ο πόλεμος στη Λιβύη, οι εξεγέρσεις στις αραβικές χώρες. Πρόσωπα γύρω σκυθρωπά, κόσμος γεμάτος νεύρα και μιζέρια...

Για κάποιο λόγο ο κόσμος στη χώρα δεν χαμογελάει πια, είναι λυπηρό. Δεν ξέρω... Δυστυχώς και εγώ δεν βλέπω τα πράγματα να αλλάζουν σε αυτόν τον τόπο, δυστυχώς. Χρόνια τώρα τα ίδια και τα ίδια. Τίποτα προς το καλύτερο, όλα προς το χειρότερο.

Θα μου πείτε τι σχέση έχουν όλα αυτά με το ποδήλατο; Έχουν! Τώρα που ο κόσμος προσπαθεί να κάνει οικονομία από παντού, που η τιμή της βενζίνης έχει φτάσει στα ύψη κάποιοι και όχι αρκετοί το γύρισαν στο ποδήλατο και στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Στα τελευταία προσπαθούν και εκεί να αυξήσουν τις τιμές αλλά ο κόσμος έχει αρχίζει να διαμαρτύρεται. Το τί θα γίνει με αυτό το θέμα; Δεν ξέρω...Το ποδήλατο πάντως έχει μπει για τα καλά στην καθημε-ρινότητα των Ελλήνων. Μόδα; Συνειδητή επιλογή; Δεν ξέρω... Ελπίζω πάντως η επιλογή κάποιων ανθρώπων να εντάξουν το ποδήλατο στην ζωή τους να παραμείνει και όχι εάν έρθουν καλύτερες μέρες να το παρατήσουν και να γυρίσουν στα ορυκτά καύσιμα και πάλι.

Το ποδήλατο είναι υγεία, είναι οικονομία, είναι οικο-λογία, είναι ησυχία, είναι ευτυχία. Τι άλλο να θελήσει κάποιος για την μετακίνηση του μέσα στην πόλη; Η δικαι-ολογία του ότι είναι κουραστικό δεν πρέπει να ισχύει γιατί δεν υπάρχει λόγος να κουράζεστε όταν κάνετε ποδήλατο αλλά να μετακινήστε με ασφάλεια και συγχρόνως να το διασκεδάζετε. Γιατί το ποδήλατο πάνω από όλα είναι δια-σκέδαση. Εάν για κάποιο λόγο πρέπει να ανεβείτε κάποια ανηφόρα μπορείτε πάντα να πάρετε ένα σπαστό έτσι ώστε να μπορείτε να το κουβαλήσετε και σε ένα μέσο μαζικής μεταφοράς ή να παρκάρετε κάπου το αυτοκίνητο

σας εκτός κέντρου και να το μεταφέρετε μετά από εκεί.Αλλά όπως έλεγα και πιο πάνω δυστυχώς στην χώρα

αυτή δεν αλλάζει τίποτα! Και ενώ κάποιοι έχουν εντάξει το ποδήλατο στην ζωή τους οι τοπικές αρχές δεν κάνουν τίποτα για να το εντάξουν στην ζωή μας. Πράγματα που στην Ευρώπη τα έκαναν πριν 40 χρόνια εδώ δεν γίνονται και δεν πρόκειται να γίνουν πότε.

Πάρτε παράδειγμα τον ποδηλατόδρομο της πόλης μας. Απλά δεν υπήρξε ποτέ και απ’ ότι φαίνεται δεν θα υπάρξει και ποτέ. Η αλήθεια είναι πως δεν χρειάζονται ποδηλα-τόδρομοι, μπορείτε να κινηθείτε σε έναν κανονικό δρόμο αρκεί να είστε λίγο προσεκτικοί. Άλλωστε το ποδήλατο είναι γρηγορότερο από τα αυτοκίνητα. Αλλά το πιο σημα-ντικό πρόβλημα της κίνησης με ποδήλατο δεν είναι ούτε οι ποδηλατόδρομοι, ούτε οι δρόμοι. Είναι η παιδεία. Η παι-δεία σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητας του Έλληνα. Από το πώς συμπεριφέρεται στο δρόμο εώς το πώς μιλάει με τον διπλανό του, τι λέει γι αυτόν και γενικά εάν σέβε-ται τον συνάνθρωπο του. Χωρίς παιδεία θα είναι πάντα επικίνδυνο να κυκλοφορείς με ποδήλατο.Για παράδειγμα, από μόνο του το αυτοκίνητο γίνεται στα χέρια ενός ανό-ητου, επιθετικού ανθρώπου, το μέσο της έκφρασης του, όπως του ανθρώπου στην Βραζιλία που παρέσυρε 18 ποδηλάτες που βρισκόντουσαν σε ειρηνική πορεία χωρίς ευτυχώς να σκοτωθεί κανείς επειδή εκνευρίστηκε να περι-μένει και είχε και τον 6χρονο γιο του μαζί. (Μπορείτε να δείτε και σχετικό βίντεο στο ίντερνετ).

Πρέπει να καταλάβει ο Έλληνας ότι δεν πάει άλλο με το αυτοκίνητο!!!

Έχουμε γεμίσει, άξεστους, αγενής, απαίδευτους,

μανιακούς, που νομίζουν ότι ο δρόμος τους ανήκει, δεν σέβονται τίποτα και κανέναν, παρκάρουν

όπου θέλουν και με το αυτοκίνητο τους κάνουν ότι θέλουν.

Δηλαδή τόσο δύσκολο είναι να γίνει κατανοητό ότι το ποδήλατο θα βοηθήσει αυτόν τον τόπο, αυτή την πόλη να αναπνεύσει, να κερδίσει χώρο, να γίνει πιο ήσυχη, πιο καθαρή, πιο χαρούμενη, πιο όμορφη!!! Πόσο δύσκολο είναι αυτό δηλαδή ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!! Θα βοηθήσει στην τσέπη σας, στην υγεία σας, ψυχική και σωματική. ΤΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΠΩ!!!

Δεν ξέρω! Κάντε ότι θέλετε! Εγώ θα σώσω τον κόσμο άλλωστε! Όπως θα έλεγε ο κλασικός ο Έλληνας! Δεν πάω καλύτερα καμιά βόλτα με το ποδήλατο μου μήπως και ηρεμίσω, να δω και την φύση να χαλαρώσω!

Υ.Γ. Τη φύση να είστε σίγουροι δεν πρόκειται να την δείτε ποτέ μέσα από το αμάξι σας, πόσο άλλωστε να την νιώσετε.

Στιγμιότυπο από πρόσφατη οργανωμένη ποδηλατική εκδρομή, για απλό καθημερινό κόσμο

Βασίλης Αβράμογλουσχολιάζει ο

30

Μελαγχολία

Μελαγχολία MelancholiaΧώρα: Γαλλία, Γερμανία, Δανία, ΣουηδίαΈτος: 2010Σενάριο – Σκηνοθεσία: Λαρς Φον Τριερ Πρωταγωνιστές: Κρiστεν Ντανστ ,Σαρλότ Γκενσμπούρ, Αλεξάντερ Σκάαρσγκαρντ, Κήφερ Σάδερλαντ, Σαρλότ Ράμπλινγκ, Τζον ΧαρτΔιάρκεια: 130’

Το καλοκαίρι του 2011 έφυγε ανεπιστρεπτί, όσο προ-λάβαμε το χαρήκαμε, και τώρα; Επιστροφή στην πραγμα-τικότητα. Στην ελληνική πραγματικότητα. Δύσκολες μέρες έρχονται και πρέπει να εφοδιαστούμε με δύναμη και υπομονή γιατί ο κόσμος μπορεί να μην καταστραφεί αλλά ίσως ο μικρόκοσμος του καθενός μας να είναι στα πρό-θυρα μιας οικονομικής και ψυχολογικής καταστροφής. Ο κόσμος μας απειλείται .

Μια απειλή που έρχεται από το υπερπέραν, απ το αχανές σύμπαν του διαστήματος. Ένας πλανήτης ονό-ματι Μελαγχολία ξεφεύγει απ την τροχιά του και χαράζει

πορεία σύγκρουσης με τη γη . Όχι δεν πρόκειται για μια ακόμα χολιγουντιανή υπερπαραγωγή καταστροφολογίας με τρομακτικά ιδικά εφέ και αχαλίνωτη δράση. Το παρα-μύθι αυτή τη φορά είναι διαφορετικό και μας το αφηγεί-ται το κακό παιδί των Καννών Λ.Φ.Τριερ. Οι ήρωες μας δεν θα σώσουν τον πλανήτη. Ούτε καν θα προσπαθήσουν να σώσουν τα τομάρια τους. Εδώ κανείς δεν επιδιώκει ν’ ανατρέψει τίποτα, κανείς δεν κάνει τον σερίφη. Δεν υπάρ-χουν κορυφώσεις κι εντάσεις. Ούτε καν σκηνές πανικού κι απελπισίας. Εδώ όλοι είναι προετοιμασμένοι για το χειρό-τερο. Όλοι προετοιμάζουν την ψυχή τους για το τελευταίο ταξίδι. Μια εντυπωσιακή γαμήλια τελετή καταστρέφεται όταν συνειδητοποιούν πως όλα είναι επί του ματαίου (όχι του Ματέου της Ελένης).

Μια παρολίγον νεόνυμφη κάνει τον ψυχικό απολογι-σμό της. Ένα ευφυέστατο λυρικό ψυχόδραμα που χτυπάει κατευθείαν στην καρδία του θεατή. Δε σε συγκινεί, δε σε στεναχωρεί, δε σε θυμώνει, παρά μόνο σε ταξιδεύει. Ένα ταξίδι σε μια διαδρομή αδιάβατη για τα κινηματογραφικά δεδομένα, ένας προορισμός προς το πουθενά υπό τους ήχους του Βάγκνερ.

Ο Τριερ ακροβατεί σε τεντωμένο σχοινί και δεν είναι η πρώτη φορά. Ξεκίνησε με τον προκλητικό Αντίχριστο πριν 2 χρόνια και συνεχίζει τώρα με τη Μελαγχολία. Η λύτρωση της ψυχής μας λέει έρχεται στο τέλος. Και το τέλος αυτή τη φορά είναι κυριολεκτικό και μη αναστρέψιμο. Είναι όμως γαλήνιο και μεταβατικό.

Αν θέλαμε να περιγράψουμε την ταινία περιληπτικά θα μπορούσαμε κάλλιστα να πούμε πως αποτελείται από δυο μέρη. Στο πρώτο ο θεατής προσπαθεί σχεδόν χωρίς επιτυχία να ταυτιστεί με τους ήρωες. Ο καθέ νας απ αυτούς να υπερασπίζεται τον εαυτό του, να πετροβολάει τους άλλους και να προσπαθεί να κρυφτεί πίσω απ’ το δάχτυλο του. Η τραγική φιγούρα της στορίας η νύφη που τελεί υπό κατάθλιψη καθώς ο γάμος αυτός δεν είναι αυτό που ονειρεύονταν από μικρή.

Στο δεύτερο μέρος όλα ανατρέπονται. Είναι η ώρα που ο καθένας θα πρέπει ν’ αναλάβει τις ευθύνες του, ν’ απο-βάλει ότι τον ενοχλεί, να συμφιλιωθεί με τον εαυτό του, να τον ανακαλύψει, να βρει το νόημα της ζωής έστω κι αυτή αν βρίσκεται ένα βήμα πριν απ’ το οριστικό τέλος.

Τα συμπεράσματα δικά σας

31

κινηματογράφοςΚώστας Ποτακίδης

Γράφει ο

info@sevengroup.gr

>>

>>

Οικογένεια:Κρίση ή Παράκρουση;• Submarino• Blue Valentine• Στην Καρδιά του Χειμώνα• Όταν Θέλω να Σφυρίξω,

Σφυρίζω

Στον «Νονό» ΙΙ Φράνσις Φορντ Κόπολα 1974, ο Μάικλ Κορλεόνε κάνει τα πάντα για να κρατήσει την οικογέ-νεια. Και φυσικά δεν εννοώ αυτήν της μαφίας, αλλά την ιδιαίτερη σχέση του με σύζυγο και παιδιά. Για τη μαφία η οικο-γένεια έχει την ύψιστη ηθική θέση και αξία. Πολλές ταινίες πραγματεύονται την οικογένεια από διάφορες οπτικές, ενώ αμέτρητες είναι αυτές που κάνουν έμμεση αναφορά.

Γιάννης Ν. Γκακίδηςγράφει ο

Οικογένεια. Άσχημα χωρίς και δύσκολα με. Η πολιτισμική εξέλιξη του ανθρώπου είχε σαν συνέπεια και την εμφάνιση της οικογένειες. Θεσμό πια, εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Αν και οι πρώτες μορφές οικογένειας ανάγονται στα πρώτα πολιτι-σμικά στάδια του ανθρώπου, η σημερινή μορφή της ξεκινά μετά τη βιομηχανική επανάσταση το 19ο αιώνα. Σήμερα μιλάμε για κρίση του θεσμού. Αυτού που, εκθειά-σαμε εδώ στην Ελλάδα ιδιαίτερα, με την προβολή του τρίπτυχου πατρίς-θρησκεία-οικογένεια. Η ανισότητα και η αδικία ξεκι-νούν από τα γεννοφάσκια μας. Το που γεννιέται κανείς, καθορίζει την μοίρα του. Περνάει κρίση ο θεσμός της οικογένειας; Αν δούμε τα διαζύγια που συζητούνται στα δικαστήρια καθημερινά, θα συναι-νέσουμε χωρίς επιχειρήματα, κουνώντας με περίσκεψη το κεφάλι. Στη Μ. Βρετανία ένα στα πέντε παιδιά δεν έχει επαφή με τον ένα γονιό του. Στην ίδια χώρα τρεισή-μισυ εκατομμύρια παιδιά βιώνουν λίγο ή πολύ τραγικές εμπειρίες εντός της οικογέ-νειας. Ας έρθουμε τώρα στις συνηθισμέ-νες οικογένειες. Στις πρόσφατες ταινίες, «Submarino» του Τόμας Βίντεμπεργκ, «Blue Valentine» του Ντέρεκ Σίαφρανς, «Στην Καρδιά του Χειμώνα» της Ντέ-μπρα Γκράνικ, «Όταν θέλω να Σφυρίξω, Σφυρίζω » του Φλόριν Σέρμπαν, έχουμε αντιπροσωπευτικές για την εποχή μας οικογένειες των προβλημάτων. Στην εν

ευμάρεια ευρισκομένη Δανία δύο παιδιά μεγαλώνουν με την παρουσία της μέθυ-σης μητέρας, μάλλον ως διακοσμητική αν όχι, ενοχλητική. Αυτά, για τη δύσβατη διαδρομή του παρελθόντος του Νικ και του μικρότερου αδελφού του, γιατί το παρόν τους, δηλαδή στην ηλικία των 30, είναι διαλυμένο και χωρίς προοπτική. Ο Νικ μόλις βγήκε από τη φυλακή και ο μικρότερος προσπαθεί να μεγαλώσει τον εξάχρονο γιο του, ανάμεσα στο χρόνο του ως βαποράκι και χρήστη, όταν υποχωρεί η επήρεια των ναρκωτικών. Μια διαλυμένη οικογένεια παράγει διαλυμένα παιδιά εν τη γεννέσει τους. Γιατί τα κομμάτια της ψυχικής διάλυσης αιωρούνται στο κενό και άντε να τα κολλήσεις.

Στην άλλη πλευρά τώρα, στην για πολλά κατηγορουμένη χώρα των ΗΠΑ, τα πράγ-ματα δείχνουν εξίσου άσχημα. Εξάλλου τα πολιτισμικά βήματα προς την εξαθλίωση έχουν ταχύτερο βήμα στην κοιτίδα του καπιταλισμού για τους περισσότερους, εκτός από το όνειρο του γρήγορου πλουτι-σμού δια της θαυματουργής ράβδου που, είναι για ελάχιστους. Ο Ντιν ερωτεύεται την Σίντι, ενώ αυτή ήδη βρίσκεται σε μια σχέση. Το παιδί που θα αποκτήσουν προ-έρχεται από την προηγούμενη σχέση της Σίντι. Αλλά ο έρωτας είναι σαν τα μπαλόνι με το ευγενές αέριο ήλιο. Κάποια στιγμή ξεφουσκώνει και στη θέση της όμορφης και σφριγηλής όψης του έρωτα, βλέπουμε

τον καταστραμμένο και κρεμασμένο στα σύρματα χαρταετό. Και κατά τα συνήθη αυτός που αναχωρεί απελευθερώνε-ται, αυτός που μένει καταρρακώνεται. Άντε τώρα κάνε μονόζυγο στο γάντζο του «γιατί», αναζητώντας, ανύπαρκτες καθη-συχαστικές ερμηνείες. Ο Ντιν θα υποχρεω-θεί να αναχωρήσει με τον μικρό να τρέχει ξοπίσω του κλαίγοντας.(«Blue Valentine»)

Η δεκαεπτάχρονη Σόνια στην ρουτίνα της καθημερινότητας φροντίζει την ψυχικά άρρωστη μητέρα της και τα δύο μικρότερα αδέλφια της, τώρα όμως πρέπει να βρει τρόπο να διασώσει και το σπίτι τους. Γιατί ο πατέρας της το έχει βάλει ως εγγύηση για την προσωρινή αποφυλάκισή του και έχει εξαφανιστεί. Πρέπει να τον βρει ή να αποδείξει ότι έχει πεθάνει. Κάποιοι το λένε μοίρα, άλλοι Θεό, άλλοι απλά ατυχία, εγώ το λέω «σκατά ζωή» και που να τρέξεις

να κρυφτείς. Ο θείος της και αδελφός του πατέρας της που, θέλει να τη βοηθήσει, ρουφά μυτιές κόκας, κάτι που πιθανότητα έκανε και ο μπαμπάς. Ένα παιδί σε ρόλο μάνας, πατέρα, αδελφής και προστάτη της οικογένειας που, άλλοι δημιούργησαν και της κληροδότησαν, ερήμην της. Αλλά αυτά συμβαίνουν μακριά από την γη Χαναάν και τον περιούσιο λαό της και άρα δεν είναι στην επικράτεια του θεού του Μωϋσή. («Στην Καρδιά του Χειμώνα»)

Ο δεκαοκτάχρονος Σίλβιου βρίσκεται τέσσερα χρόνια σε αναμορφωτικές φυλα-κές και απολύεται σε επτά μέρες. Αλλά, αν ο δημιουργός χρειάστηκε επτά μέρες για να φτιάξει τον κόσμο, για τον Σίλβιο θα είναι αρκετές για να καταστραφεί ο δικός του κόσμος. Και δεν είναι βέβαια οι προκλήσεις εντός της φυλακής, αλλά οι πράξεις αυτών που βρίσκονται έξω απ’

32

αυτήν και είχαν φροντίσει να τον στείλουν μέσα. Η μητέρα του, με σοβαρή ευθύνη για τον εγκλεισμό του, θα θελήσει να πάρει το μικρό αδελφό του στην Ιταλία. Αυτόν που, με έναν τρόπο μεγαλώνει, αγαπά και θέλει να προστατέψει απ’ αυτά που έχει βιώσει ο ίδιος με τις γνωστές συνέπειες. Ο Σίλβιου είναι Ρουμάνος, ένας βαλκάνιος, ένας κολασμένος του πρώην «ανύπαρκτου σοσιαλισμού». Χαμένος όχι μόνο από τον τόπο καταγωγής του, την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της εποχής, αλλά και της προσωπικής μοίρας ως απόρροια πράξεων των γονιών του. Η φυγή είναι ποθητή απ’ όλους, ανεξαρτήτως καταγωγής, για μερι-κούς επιβάλλεται, αλλά και γι’ αυτούς που το επιχειρούν ο Γολγοθάς έχει μεγάλη κλίση και ο σταυρός πολύ βαρύς. Ο Σίλβιου έχει ωθηθεί πέρα από τα άκρα, εκεί όπου η «πούτσα» σε παίρνει σβάρνα και η επι-στροφή καθίσταται αδύνατη. Η λύση δεν είναι το έγκλημα, η πορνεία, η φυγή, αλλά αυτό το λέμε εμείς από την απέξω. Για ρώτα τους άλλους, που δεν έχουν κανένα έρεισμα, κάτι για να υπερασπιστούν, χωρίς αντιστάσεις, με συνεργό την ανάγκη για επιβίωσή.

Στην Ελλάδα πιστεύουμε πως η οικογέ-νεια είναι σε καλύτερη μοίρα. Εμείς έχουμε και τα χριστιανικά ιδεώδη που μας στηρί-ζουν. Αλλά αυτό δείχνει μόνο πόσο βαθιά νυχτωμένοι είμαστε. Δείτε τον «Κυνόδο-ντα» του Γιώργου Λάνθιμου, για να δείτε την κατάσταση της μεσοαστικής ελληνι-

κής οικογένειας, με τις αγκυλώσεις, τους φόβους, την ανασφάλεια, την υπερβολή, την εσωστρέφεια. Η «Το Σπιρτόκουτο», «Η Ψυχή στο Στόμα» του Γιάννη Οικονομίδη, για την μικροαστική και εργατική οικογέ-νεια, την ένταση της καθημερινότητας, την αβεβαιότητα του βιοπορισμού, την εφαρ-μογή βίας ως εργαλείο εκτόνωσης. Ταινίες που ενοχλούν επειδή καθρεπτίζουν εμάς. Δυστυχώς, δεν υπάρχουν ήρωες- πρότυπα σαν τον Πρέκα πια. Βέβαια υπάρχει και ο εφησυχασμός από την ψευδαίσθηση ότι, εμείς δεν είμαστε σαν κι αυτούς. Μια από παλαιόθεν πονηρή και βολική στάση του θεατή. Όταν με βολεύει ταυτίζομαι και όταν όχι, αποποιούμαι.

Παρόλα αυτά η οικογένεια σε επίπεδο εξουσίας είναι ακμαία και κυρίαρχη, με τη θέση του πρωθυπουργού, να είναι το πιο κλειστό επάγγελμα. Το σύστημα της οικο-γενειοκρατίας λειτουργεί καλύτερα από τη μαφία και μάλιστα με την συνταγμα-τική νομιμοποίηση δια των εκλογών. Κι αν θέλετε, κατά Στέλιο Ράμφο, πολλά από τα δεινά του σύγχρονου ελληνικού κράτους έχουν τις ρίζες στην οικογενειοκρατία. Τελικά καταργήσαμε τη βασιλεία και την εφαρμόζουμε με την οικογενειοκρατία.

ΥΓ: Προσωπικά δεν χορταίνω τα αθώα μάτια και το χαμόγελο της κορούλας μου. Μου λείπει. Είναι που, τα μικρά και καθη-μερινά, κυριαρχούν στα μεγάλα και ψευ-δαισθητικά.

κινηματογράφος>>

ΣΥ

ΓΧ

ΡΟ

ΝΕ

Σ Σ

ΧΟ

ΛΕ

Σ Ο

ΔΗ

ΓΩ

Ν

ΦΩΤΙΝΙΑΣ Α.Ε.

η σιγουριά

Άνω Ηλιούπολη Ωραιοκάστρου 67 2310 -669505 -603413

Εύοσμος Αριστοτέλους 23 2310 -707550 -707551

Σίνδος Χρυστοστόμου Σμύρνης 3 2310 -797445 -796000

Φαξ: 2310-603413Κιν: 6944 442419

Μανώλης Ρασούλης: Ο ΠροορισμένοςΤον γνώρισα πριν χρόνια στην Κατερίνη, από τον φίλο του Κώστα Μπουζιώτα. Νομίζω

πως το κτήμα του Κώστα ήταν ένα καταφύγιο ηρεμίας. Εντούτοις ποτέ δεν μου έδωσε την αίσθηση του ήρεμου. Μόνιμα τον βασάνιζε κάτι. Αυτό το κάτι, ήταν αυτό για το οποίο η συντριπτική πλειοψηφία αδιαφορεί, ο πλησίον, ο άλλος, ο κόσμος, η κοινωνία.

Παράλογο να θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο και περισσότερο να πιστεύεις πως το μπορείς, τουλάχιστον στις μέρες μας. Ο Ρασούλης αισθανόταν προορισμένος. Μέγιστο βάρος για ένα θνητό. Λίγοι κατάλαβαν την αγωνία του, ελάχιστοι θέλησαν να συμπο-ρευτούν. Δεν ήταν μόνος, επειδή βρέθηκε νεκρός μέρες μετά. Υπήρξαν άνθρωποι που ανησύχησαν γι’ αυτόν. Ωστόσο η μοναξιά πήγαζε, από την κατανόηση του πάθους του για έναν καλύτερο κόσμο και κυρίως η συνδρομή στην προσπάθειά του αυτή. Εμείς οι πνιγμένοι στην βιοποριστική καθημερινότα παραιτηθήκαμε, αλλά και οι ευρισκόμενοι στο προσκήνιο πνίγονται αύτανδροι στην ματαιοδοξία τους. Μανώλη σ’ ευχαριστώ για τα τραγούδια σου που, με στέλνουν σε γλυκά μελαγχολικά ταξίδια.

33

>> απόψεις

«Πρώτα σαν τραγωδία

και μετά σαν φάρσα»

«Υπάρχει μια βάσιμη πιθανότητα το κρίσιμο θύμα τής τρέχουσας κρίσης να μην είναι ο καπι-ταλισμός αλλά η ίδια η Αριστερά, στο μέτρο που η αδυναμία της να προτεί-

νει μια εφικτή εναλλακτική οδό έγινε και πάλι εμφανής τοις πάσι. Η Αριστερά ήταν αυτή που συνελήφθη καθεύ-δουσα. Μοιάζει σαν τα πρόσφατα γεγονότα να μεθοδεύ-τηκαν, με απόλυτη επίγνωση του κινδύνου που συνεπά-γονταν, προκειμένου να καταδείξουν ότι, ακόμη και σε μια εποχή σαρωτικής κρίσης, δεν υφίσταται άλλη εναλ-λακτική οδός πλην του καπιταλισμού. Ο όρος «thamzing» είναι μια θιβετιανή λέξη από την εποχή τής Πολιτιστικής Επανάστασης, με δυσοίωνους απόηχους για τους φιλε-λεύθερους σημαίνει «συνεδρία αυτοκριτικής», μια συλ-

λογική, δημόσια συνεδρίαση και άσκηση κριτικής σε ένα άτομο, το οποίο ανακρίνεται επιθετικά, προκειμένου να επιτευχθεί η πολιτική αναμόρφωσή του μέσω τής ομο-λογίας των λαθών του και της έμμονης αυτοκριτικής του. Μήπως και η σημερινή Αριστερά χρειάζεται μια παρατε-ταμένη συνεδρία «thamzing»;

Ο Ιμάνουελ Καντ αντέκρουσε το συντηρητικό σύνθημα «Να μη σκέφτεστε, να υπακούτε!» όχι με την προτροπή «Μην υπακούτε, σκεφτείτε!», αλλά μάλλον με το «Να υπακούτε, αλλά να σκέφτεστε!». Όταν μένουμε ενεοί μπροστά σε γεγονότα όπως το σχέδιο διάσωσης, πρέπει να έχουμε στο νου μας ότι, αφ’ ης στιγμής ουσιαστικά πρόκειται για μια μορφή εκβιασμού, θα πρέπει να αντι-σταθούμε στο λαϊκιστικό πειρασμό να εκτονώσουμε άκριτα το θυμό μας, κινδυνεύοντας έτσι να πληγώσουμε εμάς τους ίδιους. Αντί για μια τέτοια εκτόνωση, η οποία αποτελεί ένδειξη αδυναμίας, πρέπει να ελέγξουμε την οργή μας και να τη μετατρέψουμε σε μια πείσμονα απο-φασιστικότητα να σκεφτούμε —να σκεφτούμε την κατά-σταση διεξοδικά και με πραγματικά ριζοσπαστικό τρόπο».

Slavoj Žižek : «First as tragedy, then as farce» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις SCRIPTA

Αξιότιμε Κύριε Πρόεδρε,Όταν την επομένη του πραξικοπιματος του ‘67, μία

χούφτα άνθρωποι ιδρύσαμε τη Δημοκρατική Άμυνα γνω-ρίζαμε πολύ καλά ότι η Δημοκρατία δεν καταλύθηκε από τις ερπύστριες των τανκς, αλλά είχε πρό πολλού αυτοκα-ταρρεύσει και αυτοαναιρεθεί εσωτερικά.

Γι’ αυτό και ο απόηχος της αντίστασης μας ήταν όχι απλά η πάλη της ανατροπής της δικτατορίας, αλλά η ουσιαστικοποίηση της μελλοντικής Δημοκρατίας με την έννοια της εδραίωσης μιάς πραγματικής λαϊκής κυριαρ-χίας.

Ο στόχος αυτός δεν επετεύχθη διότι το παλαιό φθαρ-μένο πολιτικό προσωπικό όχι μόνον επανήλθε το ‘74 «ανέπαφο», αλλά και διότι η δικτατορία χρησιμοποι-ήθηκε ως άλλοθι για να «μεταποιηθεί» η ελευθερία σε ελευθεριότητα και ασυδοσία. Η συντεχνοποίηση της κοι-νωνικής μας ζωής, η ανευθυνοποίηση, ο παρασιτισμός, η λογική του «πεζοδρομίου», η διαφθορά, τα σκάνδαλα και ο πολιτικός θεατρινισμός είναι μερικές, και οι σημαντικό-τερες, από τις συνέπειες.

Αυτά όσον αφορά το απώτερο παρελθόν, όπου οι ευθύνες βαρύνουν όλους όσους άσκησαν πολιτική σε επί-πεδο εξουσίας.

Το παρόν συνδέεται με μία οικονομική βαθύτατη δυσπραγία, που οδήγησε σε οικονομική κατάρρευση από χειρισμούς, τους οποίους χαρακτήρισαν η λογική της εξάρτησης, της υποτέλειας, της παράδοσης άνευ όρων των συμφερόντων της χώρας στους διεθνείς κερδοσκό-πους και τους μηχανισμούς των παγκόσμιων τοκογλύφων.

Κάτι που έγινε από μία «σοσιαλιστική» κυβέρνηση, η οποία με τις συμβουλές και τις συμβολές των ξένων επε-

χείρησε μια άνευ προηγουμένου εξαπάτηση του ελληνι-κού λαού και όταν σε ελάχιστο χρόνο αποκαλύφθηκε ο αντιλαϊκός και αντεθνικός χαρακτήρας της πέρασε απρο-κάλυπτα σε εφαρμογή της αρχής «αποφασίζομεν και διατάσσομεν». Έτσι αναδύθηκε μία νέα χούντα η οκτω-βριανή. Μια χούντα, που όχι μόνον δεν εκμεταλλεύτηκε τεράστιες ευκαιρίες υπέρβασης της κρίσης με προσφυγή στη Ρωσία, την Κίνα, τα εμιράτα και όπου αλλού, αλλά και δεν διαπραγματεύτηκε όπως έκανε η Ισλανδία, η Ιρλαν-δία, η Ισπανία κ.ο.κ.

Οι προσωπικές σας ευθύνες κ. Πρόεδρε είναι τερά-στιες, διότι δεν προστατεύσατε τη χώρα, εντός των ορίων της δικαιοδοσίας σας απέναντι:• Στην αντισυνταγματικότητα και τον παράνομο χαρα-

κτήρα μεγάλου μέρους των όρων του μνημονίου και την αντισυνταγματική και εξ υφαρπαγής επιψήφιση του,

• Στην εκχώρηση εθνικού πλούτου υπό την μορφή εμπραγμάτων ασφαλειών και «εγγυήσεων» αντί πινα-

κίου φακής.• Στην ιδιωτικοποίηση όλων των επικερδών δημοσίων

επιχειρήσεων.• Στο μη σεβασμό διεθνών συμφωνιών, που είχαν γίνει

από την προηγούμενη κυβέρνηση όσον αφορά τα υγρά καύσιμα και το φυσικό αέριο,

• Στον περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας και τη λατινο-αμερικανοποίση της χώρας,

• Στην κατ’ εντολή της κυβέρνησης ανοικτή σύμπραξη της αστυνομίας με τους κουκουλοφόρους. Ναι κ. Πρόεδρε. Αυτά και άλλα πολλά μεταξύ των

οποίων το μέγιστο και πολύ πρόσφατο. Η σιωπή σας στις εμετικές δηλώσεις Ερντογαν περί «Ελληνικής διοίκησης της νοτίου Κύπρου» και της αμφισβήτησης και αυτής της ύπαρξης Κυπριακού κράτους.

Στην πρώτη σας θητεία είχατε δείξει ότι είχατε υπερβεί το κομματικό σας παρελθόν προς όφελος του εθνικού. Σήμερα πλέον λειτουργείτε ως ουραγός μιας Κυβέρνη-σης μειοδοσίας και εθνικού άγους, ως υποστηρικτής της οκτωβριανής χούντας.

Αρνούμαι κατόπιν αυτού να δεχτώ την πρόσκληση στη «γιορτή της Δημοκρατίας». Αρνούμαι να συμμετάσχω σε κάτι, που κατάντησε θέατρο σκιών, αρνούμαι να δια-γράψω τον ένα χρόνο παρανομίας και τα πέντε χρόνια φυλακής στο όνομα της στήριξης της σημερινής ψευτοδη-μοκρατίας του 15%,

Αθήνα, 23 Ιουλίου 2011 Βασίλης Φίλιας

Ανοικτή επιστολή του Καθηγητού Βασίλη Φίλια

προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια .

Ο Σλάβοϊ Ζίζεκ (γεν. 21 Μαρτίου 1949) είναι σλοβένος φιλόσοφος και κριτικός θεωρητικός που δουλεύει στα πλαίσια των παραδόσεων του Χεγκελιανισμού, του Μαρ-ξισμού και της Λακανιανής ψυχαναλυτικής. Ο Ζίζεκ έχει σημαντική συμβολή σε τομείς όπως η πολιτική θεωρία, η θεωρία του κινηματογράφου και η θεωρητική ψυχανά-λυση.

34

Οι λιγοστοί που δείχνουν το δρόμο...

- Τι το καλό; Τι το κακό; - Ένα σημείο Ένα σημείο

και σ’ αυτό πάνω ισορροπείς και υπάρχεις κι απ’ αυτό πιο πέρα ταραχή και σκότος κι απ’ αυτό πιο πίσω βρυγμός των αγγέλων -Ένα σημείο Ένα σημείοκαι σ’ αυτό μπορείς απέραντα να προχωρήσεις ή αλλιώς τίποτε άλλο δεν υπάρχει πια...Κι ο Ζυγός που, ανοίγοντας τα χέρια μου, έμοιαζε να ζυγιάζει το φως και το ένστικτο ήτανε ΑΥΤΟΣο κόσμος ο μικρός, ο μέγας...

γράφει ο Οδυσσέας Ελύτης στο Άξιον Εστί. Και ήρθαν οι ζοφερές μέρες και οι σκληρές νύχτες για τον λαό και την πατρίδα μας... όπου αναίτια κι άδικα μάτωσαν τα σπλάχνα των μανάδων και των γερόντων. Τα παιδιά άνοιξαν τα μάτια τους για να καταλάβουν την καταιγίδα που σάρωσε το νου των ανθρώπων... Τόσο μεγάλη η έκπληξη!

«ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΑΥΤΟΝ ανάγκη να τον βλέπεις και να τον λαβαίνεις» είπε: «Κοίταξε!» Και τα μάτια μου έριξαν τη σπορά γρηγορότερα τρέχοντας κι από βροχή τα χιλιάδες απάτητα στρέμματαΣπίθες ρίζα μες στο σκότος πιάνοντας και νερών άξαφνων πίδακες Η σιγή που εκχέρσωνα για ν’ αποθέσω γόνους φθόγγων και χρησμών φύτρα χρυσά

Ανέτοιμος ο κόσμος ν΄ αντιληφτεί το α-νόητο και ν’ αντιδράσει στο αυτο-νόητο. Επειδή χρόνους πολλούς πριν την καταστροφή ασκήθηκε φανα-τικά στην τρυφηλότητα ενος άοκνου συβαριστιμού, οπότε α-δύναμος και ά-μυαλος παραδόθηκε αμαχητί στα νύχια του γύπα...Αυτή η ενοχή, αυτή η ποινή!

Απόμειναν επικίνδυνοι μονάχα οι λιγοστοί ερωτευμένοι.

“Που ψηλά πάνω από τα κύματα έστησαν τα χωριά των βράχων. Εκεί σκόνη έφτανε ο αφρός, άπλερη γίδα είδαν να γλύφει τις ρωγμές,με το μάτι λοξό και το λίγο κορμί σκληρό σαν χαλαζίας.Έζησαν τις ακρίδες και τη δίψακαι τα τραχιά στις αρμοσιές τους δάχτυλαχρόνους τακτούς, όσους η Γνώση ορίζειΣτα χαρτιά σκυφτοί και στα βιβλία τ’ απύθμεναμε σκοινί λιανό κατεβαίνοντας νύχτες και νύχτες,το λευκό αναζήτησαν ως την ύστατη έντασητου μαύρου,την ελπίδα ως τα δάκρυα,τη χαρά ως την άκρα απόγνωση...”

Έτσι απόμειναν ανίκητοι οι λιγοστοί ερωτευμένοι. Που κανείς δεν έχει τη δύναμη να τους κάμψει. Επειδή δεν χρειάζονται τίποτα από τον κόσμο, αυτάρκεις και εξουσιαστές του ολίγου και του ακριβού. Αυτοί παραμένουν οι νικητές, δείχνοντάς μας το δρόμο:

Σε τέτοιους καιρούς ερημιάς, προστάζει ο Ελύτης:

«ΑΛΛΑ ΠΡΩΤΑ θα δεις την ερημιά και θα της δώσεις το δικό σου νόημα» είπε «Πριν από την καρδιά σου θα ‘ναι αυτή και μετά πάλι αυτή θ’ ακολουθήσει Τούτο μόνο να ξέρεις: Ό,τι σώσεις μες στην αστραπή καθαρό στον αιώνα θα διαρκέσει»

για τη δημοσίευση, Αλέξανδρος Υδάτης

35

>> βιβλίο

βιβλιοπαρουσίαση«Ελέησόν με» του Ζαν-Κριστόφ- Γκρανζέ

εκδ. ΚΑΛΕΝΤΗΣ Η παράξενη δολοφονία ενός Χιλιανού διευθυντή χορωδίας σε μια αρμένικη

εκκλησία του Παρισιού. Εξαφανίσεις παιδιών χορωδών. Δολοφονίες που εκτε-λούνται ακολουθώντας ένα μακάβριο τελετουργικό. Και στους τοίχους, πάντα στίχοι από το Ελέησόν με γραμμένοι με αίμα... Παιδιά με αγγελικές μορφές και ουράνιες φωνές που μες στην ομορφιά τους κουβαλάνε το θάνατο. Διε-στραμμένοι βασανιστές της χιλιάνικης χούντας, εκπαιδευμένοι από πρώην ναζί που εκτελούσαν τις αποτρόπαιες πράξεις τους υπό τους ήχους κλασικών χορωδιακών έργων. Την έρευνα αναλαμβάνουν δυο περιθωριακοί μπάτσοι: ο Λιονέλ Κασντάν, συνταξιούχος βετεράνος, και ο Βολό, τοξικομανής, ωραίος σαν ροκ σταρ. Αρμένης ο πρώτος, Ρώσος ο δεύτερος. Ευφυείς, πεισματάρη-δες, στοιχειωμένοι από το παρελθόν τους...

«Η νόσος των εραστών» του Κυριάκου Γιαλένιουεκδ. ΜΕΛΑΝΙ

Ένα χειμωνιάτικο σαββατοκύριακο σε μια έρημη παραθαλάσσια λουτρό-πολη στήνεται ένα σκηνικό προδοσίας, ανατροπών και κάθαρσης. Ένας προ-δομένος εραστής, δύο βασανισμένοι καλόγεροι, ένας διανοούμενος τσιγγά-νος και μια μονόφθαλμη μετανάστρια. Πίσω από όλους αυτούς, μία γυναίκα, φορέας της Νόσου των Εραστών, -άλλοτε θύτης και άλλοτε θύμα της- που κινεί τα νήματα και κρατάει τις απαντήσεις. Μοίρες αγνώστων που συνδέο-νται αναπάντεχα, χρόνιες πληγές που κλείνουν σφραγισμένες από απρόσμε-νες φιλίες κι ένας έρωτας, ο οποίος σέρνει απ’ την αρχή ως το τέλος το στίγμα της περιώνυμης ασθένειας. Δράμα χαρακτήρων, ιστορία μυστήριου και μια άσκηση πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις όλα αυτά μαζί. Ως το τέλος.

«Ο ερωτευμένος Πολωνός» της Μάρως Βαμβουνάκηεκδ. ΨΥΧΟΓΙΟΣ

Μια διάσημη ηθοποιός του θεάτρου εξαφανίζεται λίγο πριν από την παρά-σταση Καλοκαίρι και καταχνιά που πρωταγωνιστεί. Οι έρευνες της αστυνο-μίας, των συγγενών, των τηλεοπτικών εκπομπών δεν οδηγούν πουθενά. Έχει αυτοκτονήσει; Τη δολοφόνησαν; Ή μια τυχαία συνάντηση με έναν άντρα από την Πολωνία τη μεταμόρφωσε και τον ακολούθησε πολύ μακριά από τη ζωή που μέχρι τότε ζούσε;

«Οι κατάσκοποι των Βαλκανίων» του Άλαν Φερστεκδ. ΠΑΤΑΚΗ

ΕΛΛΑΔΑ, 1940. Όχι η Ελλάδα των ηλιόλουστων διακοπών, αλλά η Ελλάδα του Βορρά, της Μακεδονίας, των Βαλκανίων – και, πιο συγκεκριμένα, η Θεσ-σαλονίκη. Σ’ αυτό το λιµάνι µε την αρχαία ιστορία, τις αποβάθρες και τους οίκους ανοχής, τα σκοτεινά σοκάκια και τα τουρκικά αρχοντικά, εκτυλίσσεται ένα αγωνιώδες πολιτικό δράµα. Στα βόρεια σύνορα, ο ελληνικός στρατός έχει αναχαιτίσει την επίθεση του Μουσσολίνι, απωθώντας τις ιταλικές µεραρχίες πίσω στην Αλβανία – κατάγοντας την πρώτη νίκη ενάντια σε µέλος του Άξονα, που έχει υποτάξει ήδη το µεγαλύτερο µέρος της Ευρώπης. Αλλά ο Αδόλφος Χίτλερ δε θα ανεχτεί τέτοια προσβολή: την άνοιξη θα εισβάλει στα Βαλκάνια, και το µόνο που µπορεί να κάνει ο λαός της Θεσσαλονίκης είναι να παρακο-λουθεί και να περιµένει.

«Χιλιάδες χρώματα στα μάτια της» του Βασίλη Μόσχηεκδ. ΘΕΡΜΑΪΚΟΣ.

Πάντα υπάρχει μια στροφή στο μονοπάτι του χρόνου που φέρνει εκπλήξεις και ανατροπές. Και, τότε, τα χρώματα της ευτυχίας ξεθωριάζουν... Η Μυρσίνη, διωγμένη από τη Σμύρνη, πνίγεται στα αδιέξοδά της. Βρίσκει την ανάσα της σε ένα μεγάλο έρωτα και νιώθει ότι η ζωή τής χαμογελά. Πόσο φιλόξενη είναι η Αθήνα του μεσοπολέμου; Ποιο μυστικό κρύβει η φυγή της στη Θεσσαλο-νίκη; Οι εσωτερικές της συγκρούσεις έρχονται αντιμέτωπες με την πραγμα-τικότητα, που δείχνει το πρόσωπό της χωρίς συναισθήματα. Οι ανατροπές που ακολουθούν βάζουν σε κίνδυνο το μεγάλο της μυστικό. Στο πέρασμα του χρόνου, στη δεκαετία του ’50, ένας καινούριος έρωτας καραδοκεί στο νησί του Πόρου. Η μοίρα αρχίζει και ξεδιπλώνει κρυμμένα μυστικά, και όλοι, αθώοι και ένοχοι, παρασύρονται στο παιχνίδι της. Πώς θα αντιμετωπίσουν τα απρόσμενα γεγονότα που θα ξυπνήσουν ένα παρελθόν που έρχεται να πάρει την εκδίκησή του;

ΠΕΡΙ ΕΘΝΟΥΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑΣΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΟΓΙΩΡΓΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΚΡΟΣ ΙΑΝΟΣΟ καθηγητής Γιώργος Κοντο-

γιώργης στο παρόν βιβλίο του προσεγγίζει την έννοια του έθνους και αναπτύσσει τις απόψεις του για την ελληνική συνέχεια. Οι θεματικές ενότη-τες της έκδοσης επικεντρώνο-νται στο «Έθνος ως ταυτότητα της ανθρωποκεντρικής κοι-νωνίας», «στο έθνος και την ελευθερία της κοινωνίας των πολιτών», «στην εθνική πολυ-σημία και την πολυ-πολιτισμι-κότητα». Στη συνέχεια ο καθη-

γητής αναλύει την πολιτική σημασία του έθνους, παρουσιάζει το ελληνικό έθνος ως έθνος κοσμοσύστημα και την «ελληνική παιδεία» ως υπόβαθρο της καταγωγικής αναγωγής του έθνους.

Η έκδοση συμπληρώνεται από τις αντίστοιχες διευκρινιστικές παραπο-μπές. Ο συγγραφέας ήταν πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου και διευ-θυντής Ερευνών του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών (CNRS) της Γαλλίας. Διετέλεσε επί πολλά χρόνια επισκέπτης καθηγητής του Ινστιτούτου Πολιτικών Επιστημών (ΙΕΡ)του Παρισιού. Έχει διδάξει σε πολλά πανεπιστή-μια του εξωτερικού. Είναι μέλος του επιστημονικού συμβουλίου, καθηγητής στο Μάστερ Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Σιένας και αντε-πιστέλλον μέλος της Διεθνούς Ακαδημίας του Πολιτισμού της Πορτογαλίας.

ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΑΚΟΡΝΤΑΝΙΚΟΣ ΠΟΡΤΟΚΑΛΟΓΛΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΑΝΟΣ Ο ΜΕΛΩΔΟΣΣτις σελίδες του βιβλίου

εμπεριέχονται περισσότερα από 150 τραγούδια του συν-θέτη και τραγουδιστή Νίκου Πορτοκάλογλου. Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα μουσική αναδρομή στη δημιουργική πορεία από το συγκρότημα των «Φατμέ» μέχρι τις πρό-σφατες συνθέσεις του ιδίου. Αναφέρει χαρακτηριστικά: «Έχω περάσει άπειρες ώρες μόνος, μ’ ένα μολύβι κι ένα τετράδιο, παλεύοντας με τις

λέξεις, για να πω την αλήθεια μου με τον πιο απλό και άμεσο τρόπο. Οδηγός μου, η συμπυκνωμένη δύναμη του παραδοσιακού, του ρεμπέτικου, του λαϊκού τραγουδιού, που μου θυμίζει πάντα πως η αληθινή ποίηση δε σηκώ-νει περιττά στολίσματα και καλλιγραφίες».

Ο Νίκος Πορτοκάλογλου, ως αυτοδίδακτος που διδάχτηκε από άλλους αυτοδίδακτους, στο προλογικό του σημείωμα σημειώνει: «το βιβλίο αυτό απευθύνεται σ’ αυτούς που ενδιαφέρονται απλώς να διαβάσουν ή να τρα-γουδήσουν τους στίχους και στους μουσικούς (κυρίως κιθαρίστες και πιανί-στες) που θέλουν να παίξουν τα τραγούδια, ασχέτως αν έχουν σπουδάσει

σε ωδείο ή μόνοι τους. Δεν υπάρχει παρτιτούρα, γι’ αυτό θα φανεί περισ-σότερο χρήσιμο σε όσους ξέρουν τη μελωδία και το ρυθμό και θέλουν να μάθουν χωρίς πολύ κόπο τις συγχορδίες».

36

ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΗΣ ΤΑ ΛΑΜΠΥΡΙΣΜΑΤΑΤο βιβλίο ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ανα-φέρεται στο ιστορικό γεγονός της προσπά-θειας των Ελλήνων να απελευθερώσουν την Αίγυπτο από τους Πέρσες και βασίζεται στην καταγραφή του Θουκυδίδη. Συγκε-κριμένα το 460 π.Χ. οι ενωμένοι Έλληνες, πλην των Σπαρτιατών, εκστρατεύουν στην Αίγυπτο κι ενώ αρχικά νικάνε τους Πέρσες, δεν καταφέρνουν τελικά να την απελευθε-ρώσουν. Εντωμεταξύ οι δημαγωγοί στην Αθήνα προκαλούν πόλεμο με την Σπάρτη, με αποτέλεσμα ο κύριος όγκος του εκστρατευ-τικού σώματος να επιστρέψει στην Ελλάδα. Πίσω παραμένουν 5000 άνδρες, οι οποίοι όταν φτάνουν οι ενισχύσεις των Περσών αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την Αίγυ-πτο. Ο μόνος τρόπος για να σωθούν είναι να διασχίσουν την έρημο και να φτάσουν στην ελληνική παράκτια πόλη της Λιβύης Κυρήνη. Την ευθύνη για την διάσωση των Ελλήνων αναλαμβάνουν δυο Αθηναίοι, ο αριστοκρα-τικός Άρατος και ο δημοκρατικός Άδραστος, καθώς και δυο Σπαρτιάτες μισθοφόροι, ο σοβαρός Φωτάλκης και ο εύθυμος Χρηστιμί-δης. Με οδηγούς τους Λίβυους της Σαΐδας, οι οποίοι έχουν πρέσβειρα την όμορφη Ναϊρέτ, η πολυήμερη πορεία στην έρημο αρχίζει. Οι δυο Αθηναίοι πολιτικοί αντίπαλοι προσπα-θούν να κρατήσουν τους Έλληνες ενωμέ-νους. Οι πολιτικές και συμμαχικές διαφορές κάνουν το στράτευμα να μοιάζει με χύτρα που κοχλάζει. Ο άμεσος κίνδυνος όμως των Περσών που τους καταδιώκουν διατηρεί την εύθραυστη ηρεμία. Ταυτόχρονα, ο έρωτας του Σπαρτιάτη Χρηστιμίδη και της πρέσβει-ρας Ναϊρέτ, δημιουργεί το πρόβλημα από το οποίο θα εξαρτηθεί η πορεία και το μέλλον των Ελλήνων. Οι προσβεβλημένοι Λίβυοι παρατάνε τους Έλληνες στην έρημο και φεύ-γουν με σκοπό να δικάσουν το ζευγάρι για ιεροσυλία στην όαση της Σίβας. Οι Έλληνες κατευθύνονται στην ακτή αλλά εκεί μια συντονισμένη επίθεση των Φοινίκων και των Περσών τους καταστρέφει ολοσχερώς. Οι ελάχιστοι εναπομείναντες φτάνουν τελικά στην Κυρήνη, ωστόσο ο Χρηστιμίδης και ο Άδραστος δεν επιστρέφουν στην Ελλάδα αλλά ταξιδεύουν στην Σικελία. Ο Χρηστιμί-δης γιατί γνωρίζει ότι οι Σπαρτιάτες δεν θα εγκρίνουν τον γάμο του με την Λίβυα και ο Άδραστος επειδή ξέρει ότι οι Αθηναίοι θα του επιρρίψουν την ευθύνη της καταστρο-φής του στρατεύματος και θα τον δικάσουν άδικα ώστε να μην φανεί η δική τους υπαιτι-ότητα. Στην Σικελία όμως βρίσκεται και ο ηλι-κιωμένος Αισχύλος, που διηγείται το προσω-πικό του δράμα στον Άδραστο. Τα τελευταία λόγια του ετοιμοθάνατου Αισχύλου πείθουν τον στρατηγό να επιστρέψει στην Αθήνα και να αντιμετωπίσει την μοίρα του.

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΑΝΟΣ

Το παρόν βιβλίο περιλαμβάνει τα αναδη-μοσιευμένα κείμενα του Χρήστου Γιαν-ναρά στην εφημερίδα «Καθημερινή». «Οι έξωθεν και οι έσωθεν κερδοσκόποι», «Αν η ύφεση οδηγήσει σε έκρηξη», «Η ακαταμά-χητη δυναμική της ποιότητας» είναι μερικά από τα ενδιαφέροντα κείμενα, τα οποία εμπεριέχονται στην έκδοση. Ο καθηγητής προτείνει την παιδεία ως καταλύτη για την ανάκαμψη και υποστηρίζει ότι η «οργή του πολίτη για τους αυτουργούς της οικονομι-κής καταστροφής και διάλυσης που βιώνει η χώρα, θα αποδειχθεί γόνιμη μόνο αν μια κρίσιμη κοινωνική μάζα αφυπνιστεί στην ανάγκη προτεραιοτήτων ποιότητας της ζωής και «νοήματος» της ζωής, πέρα από την καταναλωτική αποχαύνωση». Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης. Δίδαξε Φιλοσοφία, Πολιτιστική Διπλω-ματία και Συγκριτική Οντολογία σε πανε-πιστήμια της Γαλλίας, της Ελβετίας, της Ελλάδας. Παρεμβαίνει στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα με κείμενα, τα οποία δημοσιεύονται σε εφημερίδες.

ΠΛΑΤΩΝ-ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΥΣΤΕΡΟ ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΣΜΟΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘ. ΤΕΡΕΖΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΖΗΤΡΟΣ

Ο συγγραφέας Χρήστος Τερέζης στο συγκεκριμένο βιβλίο ασχολείται με τις βαθύτερες έννοιες του νεοπλατωνικού στοχασμού, την ιστορικότητά του και τις θεωρητικές αρχές του. Παρουσιάζει τους εκπροσώπους της ύστερης φάσης της Νεοπλατωνικής Σχολής και τις φιλοσοφι-κές απόψεις του Πλουτάρχου, Συριανού, Πρόκλου, Δαμάσκιου. Η ενδιαφέρουσα μελέτη ξεκινάει με τους δυο κορυφαί-ους φιλοσόφους της αρχαίας ελληνικής σκέψης, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη και επικεντρώνεται στις αλληλεπιδράσεις τους. Οι φιλοσοφικές αλήθειες του δασκά-λου Πλάτωνα και του μαθητή Αριστοτέλη επιβιώνουν στην ύστερη φάση της Νεο-πλατωνικής Σχολής και καταδεικνύουν τη διαχρονική τους αξία.

ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΕΓΚΩΜΙΟΑΣΗΜΗΣ ΠΑΓΚΛΑΤΣΟΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΠΑΡΜΠΟΥΝΑΚΗΣ

Το βιβλίο του Πάγκλατσου, προσφέρει κάτι εντελώς το διαφορετικό. Τολμά και ομιλεί για τις πικρές αλήθειες που αφορούν τους γιατρούς και την άσκηση και λειτουργία της ιατρικής στη σημερινή κοινωνία και οι οποίες ενοχλούν πολλούς γιατρούς του σημερινού κατεστημένου. Εκφράζο-νται σκέψεις και αισθήματα του κόσμου που δεν φανερώνονται δημόσια λόγω της ατολμίας και του επικρατούντος νοση-ρού κλίματος υποκρισίας της σημερινής κοινωνίας. Ωστόσο ομιλεί για κάποιους γιατρούς οι οποίοι ανεξαρτήτως από τη θέση που υπηρετούν, ακέραιοι και πιστοί στον όρκο τους, αναλώνουν τη ζωή τους προσφέρωντας βοήθεια στον άρρωστο άνθρωπο της εποχής μας. Το βιβλίο εκτός από τις πληροφορίες που περιέχει θέλει να ενθαρρύνει εκείνους τους νέους για-τρούς που θα ήθελαν να βιώσουν και να υπηρετήσουν μια γνήσια αλλά συγχόνως δύσκολη ιατρική.

37

comic>>

38

Ναυάρχου Βότση 48, Άνω Ηλιούπολη, Τηλ.: 2310 587 440 • email: epicedro@otenet.gr, www.epikentro.edu.gr

Τμήματα Γυμνασίου & Λυκείου • Κατεύθυνση Θετική, Θεωρητική, Τεχνολογική

ww

w.m

etal

lus.g

r

Ιατρικό (Σ.Σ.Α.Σ.)

Ιατρικό (Σ.Σ.Α.Σ.)

Ιατρικό (Σ.Σ.Α.Σ.)

Νομικής

Νομικής

Φαρμακευτικής

Φαρμακευτικής

Ηλεκτρ. Μηχαν. & Μηχαν. Υπολογιστών

Αξιωματικών Ελληνικής Αστυνομίας

Χημικών Μηχανικών

Χημικών Μηχανικών

Μηχανολόγων Μηχανικών

Βιολογίας

Βιολογίας

Μαθηματικών

Φυσικής

Επιστ. Προσχ. Αγωγής & Εκπαίδευσης

Επιστ. Εκπαίδευσης στην Προσχ. Ηλικία

Παιδαγωγικό Δημοτικής Εκπαίδευσης

Παιδαγωγικό Δημοτικής Εκπαίδευσης

Αγγλικής Γλώσσας & Φιλολογίας

Φιλολογίας

Φιλολογίας

Φιλολογίας

Φιλολογίας

Φιλοσοφίας - Παιδαγωγικής

Φιλοσοφίας - Παιδαγωγικής

Οργάνωσης & Διοίκησης Επιχ/σεων

Οργάνωσης & Διοίκησης Επιχ/σεων

Οργάνωσης & Διοίκησης Επιχ/σεων

Οργάνωσης & Διοίκησης Επιχ/σεων

Οργάνωσης & Διοίκησης Επιχ/σεων

Οικονομικών Επιστημών

Οικονομικών Επιστημών

Οικονομικών Επιστημών

Οικονομικών Επιστημών

Ιστορίας & Αρχαιολογίας

Εκπαιδευτικής & Κοινωνικής Πολιτικής

Πολιτικής Επιστήμης

Πολιτικών Επιστημών

Εφαρμοσμένης Πληροφορικής

Μον. Υπαξι. Στρατού (Σ.Μ.Υ.) - Σώματα

Μον. Υπαξ. Στρατού (Σ.Μ.Υ.) - Όπλα

Μον. Υπαξ. Στρατού (Σ.Μ.Υ.) - Όπλα

Μον. Υπαξ. Στρατού (Σ.Μ.Υ.) - Όπλα

Μον. Υπαξ. Στρατού (Σ.Μ.Υ.) - Όπλα

Αστυφυλάκων

Αστυφυλάκων

Αστυφυλάκων

Αστυφυλάκων

Αυτοματισμού

Ηλεκτρονικής

Ηλεκτρονικής

Ηλεκτρονικής

Γεωλογίας

Πληροφορικής

Πληροφορικής

Πληροφορικής

Διοίκησης Τεχνολογίας

Διοίκησης Τεχνολογίας

Εμπορίας & Διαφήμισης

Εμπορίας & Διαφήμισης

Διοίκησης Επιχειρήσεων

Διοίκησης Επιχειρήσεων

Λογιστικής

Λογιστικής

Λογιστικής

Λογιστικής

Λογοθεραπείας

Οπτικής & Οπτομετρίας

Ιατρικών Εργαστηρίων

Ιατρικών Εργαστηρίων

Εφαρμογής Πληροφοριών

Μαιευτικής

Μαιευτικής

Νοσηλευτικής

Νοσηλευτικής

Νοσηλευτικής

Αισθητικής & Κοσμητολογίας

Βρεφονηπιοκομίας

Μηχανικών Επιστήμης Υλικών

Γεωγραφίας

Πολιτικών Δομικών Έργων

Τεχνολογίας Τροφίμων

Μηχανολογίας

Οχημάτων

Βιομηχανική Πληροφορική

Βιομηχανική Πληροφορική

Φυτικής Παραγωγής

Αρχιτεκτονικής Τοπίου

Τυποποίησης & Διακίνησης Προϊόντων

Εμπ. & Ποιοτ. Ελέγχου Αγροτ. Προϊόντων

Ποιμαντικής & Κοινωνικής Θεολογίας

Πλοιάρχων Εμπορικού Ναυτικού

E ΠΙ ΤΥΧ

ΟΝ

ΤΕΣ - EΠΙΤΥΧ

ΟΝ

ΤΕ Σ -

2011

Παράσχου Βασίλης

Σπανός Κωνσταντίνος

Γεωργού Δημήτρης

Τεμελούδη Άννα Μαρία

Χατζηλιάδου Εύη

Ανδρεάδης Ιορδάνης

Βαρβατζίκη Άννα

Κερασίδου Αθηνά

Βοζίκη Δέσποινα

Βαρουκτσής Σπύρος

Σιδηρόπουλος Δημήτρης

Παυλίδου Αθανασία

Σαριανίδου Νίκη

Δαφνόπουλος Γιώργος

Γιουβάνης Γιώργος

Βασιλειάδου Εύα

Καρασαββίδου Μαριάνθη

Κοροτζίδου Θένια

Τοματζίδου Μαρία

Σιδερίδου Μαρία

Κλιαγκόνα Κωνσταντίνα

Τσενεκίδης Νίκος

Παταρίδου Ναταλία

Εμινίδου Σοφία

Αγγελίδου Νάνσυ

Πατσιατζή Παναγιώτα

Τσικρικά Μαρία

Κουλακίδου Αλεξάνδρα

Βαρβάρης Γιώργος

Βαρνάβας Αντώνης

Βαρσάμης Νίκος

Τσαλτζάκη Ελένη

Κατραντζής Βαγγέλης

Κορωναίου Κατερίνα

Κυριάκος Δημήτρης

Παππάς Δημήτρης

Ταϊρίδου Ελένη

Λαζάρου Σωτηρία

Αντωνοπούλου Δανάη

Σπυριδόπουλος Κύριλλος

Σπυρογιάννης Κώστας

Φανούλη Λία

Αζά Κωνσταντίνα

Δημόπουλος Στέλιος

Ξύδη Χριστοφόρα

Χατζοπούλου Μαρία

Γουμάγιας Κώστας

Κερασίδης Παύλος

Παράσχος Δημήτρης

Αμούτζιας Χριστόφορος

Κοπτερόπουλος Αλέξης

Παπανίκος Γιώργος

Καρακιχαγιάς Νίκος

Συμεωνίδης Περικλής

Αλεκτορίδης Κωνσταντίνος

Εμμανουηλίδου Φωτεινή

Παπαδοπούλου Μαρία

Χριστοδουλίδου Αλεξάνδρα

Αγουρζενίδης Νίκος

Χατζηαποστόλου Αναστασία

Ζουλούμης Δημήτρης

Κουμπατίδου Μπέλλα

Μητσικούδης Τάσος

Χατζηαναγνώστου Άκης

Αμπατσίδου Ηλιάννα

Αντωνιάδου Ειρήνη

Παπαδάκης Κώστας

Φανούλη Ελένη

Αλεξανδρή Φωτεινή

Τζουτζούκης Νίκος

Κουλτούκη Μαρία

Σκαρλάτου Βασιλική

Βουρτσάκης Αλέξανδρος

Σταθεροπούλου Ερμιόνη

Κοτούλα Κωνσταντίνα

Κούτλας Δημήτρης

Ποταμοπούλου Αθηνά

Αποστολίδου Χριστίνα

Σεμερτζίδου Δέσποινα

Σαγξαρίδου Ιωάννα

Σαββίδης Αντώνης

Ελευθεριάδης Θοδωρής

Βασιλούδης Βαγγέλης

Πάρτογλου Σοφία

Τσότση Ελένη

Μαρασλής Γιώργος

Εμεινίδης Θοδωρής

Τσιφωντίδης Ραφαέλο

Ελευθεριάδου Νατάσα

Κούκρα Ευαγγελία

Ελευθεριάδης Στέργιος

Χατζίδης Νίκος

Αϊναλής Αστέρης

Τσαρτσάλης Στέργιος

.............

.............