έτος

11o -

Άνο

ιξη

2009

ôéìÞ:

€ 8x1

0-3

Άποψη για τον KόσμοΆποψη για τον KόσμοΆποψη για τον KόσμοΆποψη για τον KόσμοΆποψη για τον KόσμοΆποψη για τον KόσμοΆποψη για τον KόσμοΆποψη για τον KόσμοΆποψη για τον KόσμοΆποψη για τον KόσμοΆποψη για τον KόσμοΆποψη για τον KόσμοΆποψη για τον KόσμοΆποψη για τον KόσμοΆποψη για τον KόσμοΆποψη για τον KόσμοΆποψη για τον KόσμοΆποψη για τον KόσμοΆποψη για τον KόσμοΆποψη για τον Kόσμο

Καλό Καλοκαίρι..

6ο χλμ Θεσσαλονίκης - ΩραιοκάστρουΔευτέρα - Παρασκευή 8:00 - 19:00 και Σάββατο 8:00 - 16:00

info@eurokteo.com

Έλα Λόλα,να ένα μήλο!

Ναυάρχου Βότση 48, Άνω Ηλιούπολη, Τηλ.: 2310 587 440 • email: epicedro@otenet.gr, www.epikentro.edu.gr

Τμήματα Γυμνασίου & Λυκείου • Κατεύθυνση Θετική, Θεωρητική, Τεχνολογική

να ένα μήλο!

Μόνο αυτό, δεν αρκεί για να γράψεις καλά στις εξετάσεις.για να γράψεις καλά στις εξετάσεις.

ww

w.m

etal

lus.g

r

editorial>>

4

Και εκεί που μας είχαν βρει οι βρόχινες – αλλά και χρήσιμες – μέρες της άνοιξης, εκεί που πήγαν να μας αγχώσουν, έστω και για λίγο με τις (παλιο)ευρωεκλογές τους, εκεί που τα πλοκάμια της «κρίσης» εξακολουθούν να φτάνουν μέσω των ΜΜΕ στον εγκέφαλό μας, να’σου ξαφνικά το καλοκαίρι.

Η θερμοκρασία ανεβαίνει και μαζί με αυτή ανεβαίνουν και πολλά άλλα ωραία πράγματα. Καλοκαίρι σημαίνει διακοπές. Διακοπές από την καθημερινότητα, σχέδια για απόδραση, ΤΑΞΙΔΙΑ. Εδώ είμαστε αγαπητοί μου φίλοι, αυτό είναι και το θέμα μας, το ταξίδι.

Και όταν λέμε ταξίδι, εννοούμε το καινούρ-γιο, τη διαδρομή, την εμπειρία. Όσοι ταξιδέ-ψετε, να έχετε (και) αυτά στο νου σας. Με έναν τρόπο και μέσα από τις σελίδες του περιοδικού σάς ταξιδεύουμε. Όλο το περιοδικό είναι ένα ταξίδι, τη μια σας πάει σε μέρη ξωτικά, την άλλη συνομιλεί με ενδιαφέροντες ανθρώπους, την άλλη σας παρουσιάζει κάτι ωραίο, προτεί-νει βιβλία, εκδηλώσεις και τόσα άλλα. Και για να μην ξεχνιόμαστε, αυτό είναι το τεύχος 53…

Καλοκαίρι – διακοπές – ταξίδι, αυτό είναι το τρίπτυχο που πραγματευόμαστε εδώ πέρα. Ρωτάω φίλους και γνωστούς που πρόκειται να ταξιδέψουν το καλοκαίρι και μόλις ανα-φέρονται στο θέμα αυτό, χαμογελούν. Άλλοι που πρόκειται να μείνουν εντός των τειχών το καλοκαίρι, στην ίδια ερώτηση μουτρώνουν. Το ταξίδι αποτελεί πράγματι ένα πολύ καλό αντί-δοτο στην καθημερινή ανία και το στρες που μας περιβάλλουν. Όσοι σκέφτεστε να μην πάτε διακοπές το καλοκαίρι (και όταν λέμε διακοπές εννοούμε αληθινές διακοπές), σας συνιστώ να το ξανασκεφτείτε επειγόντως. Δεν μπορεί στην εποχή που χαρακτηρίζει την Ελλάδα σαν χώρα, εσείς να μείνετε σπίτι σας. Βέβαια και στο εξωτερικό υπάρχουν πολύ ωραίοι προο-ρισμοί, οι οποίοι πολλές φορές μάς δείχνουν πως σημασία δεν έχει και τόσο πολύ πού θα πας, αλλά να πας.

Όπως και η ζωή που είναι ένα μεγάλο ταξίδι και μας δείχνει τόσα πολλά, έτσι και τα μικρά επιμέρους ταξίδια αποτελούν ψηφίδες στο μεγάλο αυτό μωσαϊκό, γεμίζοντάς μας γνώση και εσωτερική ομορφιά. Δεν είναι τυχαίο που σε δικές μου δημοσκοπήσεις στο φιλικό μου κύκλο, στην ερώτηση «τι θα έκανες εάν κέρδι-ζες 10 εκατομμύρια στο τζόκερ» η συντριπτική πλειοψηφία απαντά «θα έκανα ταξίδια»! Είμα-στε έμφυτα «καλωδιωμένοι» με την πραγμα-τική μας φύση, άρα μπορούμε να πούμε πως το ταξίδι αποτελεί μια πραγματική ανάγκη του ανθρώπου για ευεξία, υγεία και πνευματική ανάταση.

Η έννοια του ταξιδιού είναι αρκετά ελα-στική, ταξίδι μπορεί να είναι και ένας άνθρω-πος ο οποίος θα μας «ταξιδέψει» με τον τρόπο του και έτσι πάλι έχουμε τα χαρακτηριστικά «καινούργιο – διαδρομή – εμπειρία», άρα «ταξιδεύουμε». Ρωτήστε δυό ερωτευμένους να σας πουν για ταξίδια χωρίς να χρειαστεί να πας πουθενά, ή ρωτήστε έναν φυλακισμένο να σας πει για τα ταξίδια του προς την ελευθε-ρία. Ταξίδι αποτελεί και η διαδρομή προς τον πραγματικό προορισμό (κάποιοι την θεωρούν ακόμη πιο σημαντική από τον προορισμό).

Ετοιμάζομαι και εγώ για το δικό μου ταξίδι ετούτο το καλοκαίρι, ένα ταξίδι πολύ διαφο-ρετικό απ ‘όσα γνωρίζετε. Δεν σας λέω περισ-σότερα, κάντε υπομονή μέχρι το τεύχος του Σεπτέμβρη, όπου θα μπορείτε να διαβάσετε για ένα μεγάλο οδοιπορικό.

Το τεύχος αυτό, ως καλοκαιρινό, είναι ελαφρύ και δροσερό: Πολύ κινηματογράφος, ταξίδια, εκδηλώσεις, ενδιαφέροντες άνθρωποι και πολλά βιβλία, δίνουν το στίγμα της εποχής. Σας εύχομαι καλή ανάγνωση, καλό καλοκαίρι και ΚΑΛΑ ΤΑΞΙΔΙΑ.

Ως το επόμενο ραντεβού μας

Να’ στε καλά.

ταξίδι...

Υπεύθυνος έκδοσης - Αρχισυντάκτης: Αλέξης Αλαματίδης Ειδικός σύμβουλος έκδοσης: Άγγελος Παμπουκίδης

Παραγωγή: adaction A.E. Πλ. Ιπποδρομίου 21, 546 21 Θεσσαλονίκη, τηλ: 2310 256.974-5 email: creative@adaction.gr

Γραφιστική: Γιώργος Παπαδόπουλος

Διαφημίσεις: 2310 606.928

Σκίτσα: Δημήτρης Νικολαΐδης

Διεύθυνση Περιοδικού: Ευζώνων 7, Άνω Ηλιούπολη, 564 31 Θεσσαλονίκη, ( 2310 606.928, Φαξ: 2310 642.055Hλεκτρονικό ταχυδρομείο: dytikos@the.forthnet.grΤιράζ: 7.000. Διανέμεται δωρεάν σε πάνω από 300 σημεία στην πόλη.

Τα άρθρα εκφράζουν τις απόψεις των συντακτών τους

Φωτογραφία Εξωφύλλου:Στράτος Καλαφάτης

(χωρίς τίτλο)

Από τη σειρά Ημερολόγιο 1998-2002

Courtesy Kalfayan Galleries / Συλλογή ΜΦΘ

ÁãáðçôÝò áíáãíþóôñéåò,áãáðçôïß áíáãíþóôåò,

ãéá óõíäñïìÝòεπικοινωνήστε στο τηλέφωνο:

2310 606.928αποστείλετε:

• για 10 τεύχη 18,00€ • για 5 τεύχη 9,00€

Συνεργάτες τεύχους:Βασίλης ΑβράμογλουΓκακίδης ΓιάννηςΔάνος ΔανιηλίδηςΔάντης ΧαράλαμποςΜπάμπης ΙμβρίδηςΠασχάλης ΜητρακούδηςΜελανία ΜιλκάκηΙωάννα ΜπάμπηΕιρήνη ΜπούραΛία ΠαπαδράγκαΚώστας ΠοτακίδηςΘεοδώρα ΡούμκουΤάνια ΡούμκουΓιώργος Στάμκος

Συνεργάτες: Άννα ΑκριτίδουΛευτέρης ΑκριτίδηςΘόδωρος ΕλευθεριάδηςΦώτης ΚουτσαμπάρηςΟδυσσέας ΣταυράκηςΚατερίνα ΤερζοπούλουΑλέξανδρος Υδάτης

>> θεσσαλονίκη

Ο 20ος αιώνας συμπεριφέρθηκε σκληρά στη Θεσσα-λονίκη. Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα η Θεσσαλο-νίκη ήταν η μεγαλύτερη και η πολυεθνικότερη πόλη των Βαλκανίων, με εξαίρεση βεβαίως την Κωνσταντινούπολη. Αντίθετα όμως με την ανατολίτικη ατμόσφαιρα της πρω-τεύουσας των σουλτάνων, η Θεσσαλονίκη είχε σαφέστατα έναν πιο «ευρωπαϊκό αέρα», έναν κοσμοπολιτισμό και μια αρχοντιά, που ζήλευαν και εποφθαλμιούσαν οι νέες πρω-τεύουσες των μικρών βαλκανικών χωρών (Αθήνα, Σόφια, Βελιγράδι και Βουκουρέστι), ο πληθυσμός των οποίων κυμαίνονταν τότε μεταξύ 50.000-100.000 κατοίκων. Με πληθυσμό 170.000 (το 1900), αποτελούμενο κυρίως από Εβραίους, Έλληνες και Τούρκους (μουσουλμάνους) και μ’ ένα μεγάλο λιμάνι, που το ορέγονταν οι πάντες, η Θεσ-σαλονίκη ήταν από κάθε άποψη η πιο σημαντική στρατη-γικά πόλη των Βαλκανίων. Αποτελούσε το γεωοικονομικό και γεωπολιτικό κλειδί της χερσονήσου μας. Η δύναμη και η ευημερία της ήταν ωστόσο συνδεδεμένη με την πολιτικο-οικονομική ενότητα των Βαλκανίων, έστω κι αν αυτή επιβαλλόταν από μια καταπιεστική κι αναχρονι-στική αυτοκρατορία, την Οθωμανική.

Η άνοδος των βαλκανικών εθνικισμών και ο κατακερ-ματισμός, που ακολούθησε τους Βαλκανικούς Πολέμους (1912-1913), στέρησε από τη Θεσσαλονίκη την ενδοχώρα της. Ακολούθησε η ανταλλαγή των πληθυσμών, ο ερχο-μός των προσφύγων από τη Μικρά Ασία (1923) και τέλος ο εκτοπισμός και η εξόντωση του πολυάριθμου εβραϊκού στοιχείου από τους Ναζί (1943), για να χάσει η πόλη μας την αρχοντιά, τον πλούτο και το κοσμοπολίτικο χρώμα της και να υποβιβαστεί σε «φτωχομάνα» πόλη. Για ένα διάστημα η Θεσσαλονίκη βρέθηκε στο επίκεντρο γεω-πολιτικών αβεβαιοτήτων, που δημιούργησε ο Εμφύλιος Πόλεμος (1944-1949). Ακολούθησε ο Ψυχρός Πόλεμος, που χώρισε τα Βαλκάνια σε δύο αντίπαλα πολιτικοοικο-νομικά στρατόπεδα, γεγονός που στέρησε οριστικά από τη Θεσσαλονίκη την ενδοχώρα της. Στο εξής η πόλη θ’ αναπτύσσονταν στα πλαίσια ενός αποδυναμωμένου ελληνικού βορρά και στη σκιά πάντα της Αθήνας...

Γιατί η φράση «Θεσσαλονίκη, Μητρόπολη των Βαλκανίων» κατάντησε ανέκδοτο;

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 υπήρχε μια αισιό-δοξη εκτίμηση πως η Βόρεια Ελλάδα, με τη Θεσσαλονίκη στο επίκεντρο της, θα μετατρέπονταν σε οικονομική «ατμομηχανή», που θα ρυμουλκούσε και την υπόλοιπη χώρα προς τον 21ο αιώνα. Ωστόσο οι πόλεμοι στη Γιου-γκοσλαβία, η αναβίωση του «Μακεδονικού Ζητήματος» μέσω από της διαμάχης γύρω από την ονομασία του νεότευκτου γειτονικού μας κράτους, το εμπάργκο κατά της Σερβίας και των Σκοπίων (το ελληνικό), η οικονομική κατάρρευση των βαλκανικών χωρών και –κυρίως– η έλλειψη σωστής στρατηγικής, πολιτικής και υποδομών εκ μέρους της Ελλάδας, κατέστησαν αυτό το όραμα «όνειρο θερινής νυκτός». Και όχι μόνον αυτό, όχι μόνον η Βόρεια Ελλάδα δεν απέκτησε τον οικονομικό δυναμισμό που υπόσχονταν, αλλά άρχισε σταδιακά να μαραζώνει οικο-νομικά και να γίνεται μια απέραντη «ζώνη ανεργίας».

Ως αποτέλεσμα η Θεσσαλονίκη δεν κατάφερε να αρπάξει τις μεγάλες γεωπολιτικές ευκαιρίες που ανοίχθη-καν μπροστά της. Αντίθετα ένα σύννεφο απαισιοδοξίας ενέσκηψε πάνω από την πόλη, προσδίδοντας στους ορίζοντες της μιαν έντονη απόχρωση του γκρι. Παρ’ ότι διαφημίζεται συχνά από τις ελληνικές κυβερνήσεις

ως η «μητρόπολη» και η γεωοικονομική και πολιτιστική «πρωτεύουσα των Βαλκανίων», η πόλη απαξιώνεται, περιθωριοποιείται, και μετατρέπεται σε μια κλειστοφο-βική μεγαλούπολη, σε μια «πρωτεύουσα της ανεργίας» και της νέας φτώχειας, που πλήττει τους πτυχιούχους, σε μια «χαμηλοτάβανη πόλη» χωρίς, υποτίθεται, προοπτικές και μέλλον. Αυτό οδηγεί πολλούς Θεσσαλονικείς σε μια μόνιμη γκρίνια και μια μίζερη αντιπαράθεση τους με την Αθήνα και το λεγόμενο «αθηνοκεντρικό κράτος», που απομυζεί βεβαίως όχι μόνον τη Θεσσαλονίκη αλλά ολό-κληρη την ελληνική περιφέρεια, γι’ αυτό δεν θα πρέπει να αντιδρούν μόνον οι Θεσσαλονικείς αλλά και τα υπό-λοιπα 5,5 εκατομμύρια των Ελλήνων της περιφέρειας.

Παραπονεμένα ΚαρντάσιαΟι Θεσσαλονικείς έχουν δίκιο όταν παραπονιούνται

για εγκατάλειψη από το κέντρο, για την καθυστέρηση στην πραγματοποίηση των μεγάλων έργων και υποδο-μών που τόσο έχει ανάγκη η πόλη (τη στιγμή μάλιστα που έχουν επενδυθεί στην Αθήνα σχεδόν 10 δισεκατομ-μύρια ευρώ με την τέλεια δικαιολογία των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004). Από την άλλη όμως, οι Αθηναίοι δημοσιογράφοι και Opinion Makers δεν έχουν τελείως άδικο όταν βλέπουν τη σημερινή Θεσσαλονίκη ως την «πρωτεύουσα» του ελληνικού εθνολαϊκισμού, εφόσον συντηρητικοί και σκοταδιστικοί κύκλοι της πόλης εκμεταλλεύτηκαν την απογοήτευση των Θεσσαλονικέων

του Γιώργου Στάμκουstamkos@post.com ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Χαμένες Ευκαιρίες, Παράπονα

και η Κυοφορούμενη…

«Πορτοκαλί Επανάσταση»!

6

και προσπάθησαν να διαχειριστούν τους φόβους τους, ποντάροντας π.χ. στις ανασφάλειες που προκαλούσε το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων κ.α.

Για ένα διάστημα λοιπόν δόθηκε η εντύπωση πως η Θεσσαλονίκη δεν ήταν η ανοικτή και κοσμοπολί-τικη πόλη του πρόσφατου παρελθόντος της, αλλά μια «συντηρητική» και «κλειστοφοβική» πόλη, εφόσον πολι-τική, τοπική αυτοδιοίκηση, οικονομία, Εκκλησία και διά-φοροι κρατικοδίαιτοι θεσμοί καταλήφθηκαν τα τελευ-ταία χρόνια από μια σκληροπυρηνική μειοψηφία εθνο-λαϊκιστών, που έχουν το μυαλό τους στραμμένο μονίμως σε στείρες εθνοκεντρικές και πατριδοκάπηλες εμμονές. Πως όμως έφτασε σ’ αυτή την κατάσταση;

Εθνολαϊκισμός, τοπικισμός και η σύγκρουση με το «αθηναϊκό κατεστημένο»

Είναι αξιοπερίεργο το πως η Θεσσαλονίκη, γνωστή σε παλιότερες εποχές για την ανεκτικότητα της, κατά-ντησε στη σύγχρονη ελληνική ιστορία να είναι η πόλη των πολιτικών δολοφονιών (π.χ. δολοφονία Λαμπράκη), του φανατισμού, της μισαλλοδοξίας και των ακροτητών. Αυτή η πόλη, αλλοτινό υπόδειγμα αρμονικής συμβίωσης διαφορετικών πολιτισμών και εθνοτήτων –ένα πραγμα-τικό «βαλκανικό melting pot» που μόνο με τη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο μπορούσε να συγκριθεί– κατέληξε στις αρχές του 21ου αιώνα χώρος όπου ενδημούν παραθρη-σκευτικές οργανώσεις, και υπερεθνικιστικές ομάδες, που επιδίδονται με την πρώτη ευκαιρία σε φασαριόζικες ακρότητες.

Για τα αθηνοκεντρικά ΜΜΕ, που φημίζονται για την τάση τους προς τα στερεότυπα και τις υπεραπλουστεύ-σεις, η Θεσσαλονίκη ήταν η «πόλη του Ψωμιάδη», ο οποίος εκλέχθηκε δύο φορές Νομάρχης ποντάροντας στα φοβικά και τοπικιστικά συναισθήματα μιας σημαντι-κής μερίδας απογοητευμένων Θεσσαλονικέων –κυρίως απώτερης προσφυγικής καταγωγής (το περίεργο πάντως είναι πως σε όλες τις χώρες του κόσμου μετά από δύο 2-3 γενιές δεν υπάρχουν πλέον «πρόσφυγες», διότι γίνονται όλοι τους πλέον ντόπιοι)– καθώς και σε μια κοντόφθαλμη και καιροσκοπική κόντρα με το «αθηνοκεντρικό κατε-στημένο».

Είναι γεγονός πάντως πως η Θεσσαλονίκη εκλύει ευκο-λότερα τα πάθη ή απλώς, επειδή δεν είναι το κέντρο απο-φάσεων της Ελλάδας, λειτουργεί ως ακίνδυνη «βαλβίδα»

εκτόνωσης υποβόσκουσων εντάσεων και συναισθημα-τικών εκρήξεων διάφορων περιθωριακών ομάδων, που υπάρχουν ασφαλώς και στην Αθήνα. Στη Θεσσαλονίκη οι υπερβολές και τα πάθη εκδηλώνονται ευκολότερα, επειδή οι κάτοικοι της είναι πιο συναισθηματικοί και ίσως πιο «άμεσοι», δηλαδή εκφράζονται άμεσα και χωρίς να θέσουν σε λειτουργία το μηχανισμό της «δεύτερης σκέψης». Οι περίτεχνοι αντίθετα μηχανισμοί επιρροών και διαμόρφωσης εξουσίας της πρωτεύουσας αναγκά-ζουν τους κατοίκους της, ιδιαίτερα μάλιστα την ελίτ της, να εκφράζεται κυρίως με έμμεσους τρόπους και με διπλωματικά μέσα.

Η σημερινή ελίτ της Θεσσαλονίκης, αν και βασίστηκε πάνω σ’ ένα κοσμοπολίτικο ιστορικό υπόβαθρο, εντού-τοις ανδρώθηκε μέσα από την αντιπαλότητα της με την ελίτ της Αθήνας. Αυτόνομη εξαρχής χρειάστηκε ωστόσο να δώσει σε δύσκολες εποχές σκληρό αγώνα για να δια-τηρήσει την αυτονομία της. Παρά τις όποιες κατά καιρούς αντιπαραθέσεις η ελίτ της Θεσσαλονίκης υπήρξε μια «δεξαμενή», πρόθυμη πάντα να τροφοδοτήσει με νέο «αίμα» και νέες ιδέες την ελίτ της Αθήνας. Έδωσε πολ-λούς μεγάλης εμβέλειας πολιτικούς (ανάμεσα τους και η «δυναστεία Καραμανλή»), καλλιτέχνες κι επιχειρηματίες, αρκετοί εκ των οποίων αφομοιώθηκαν από το αθηναϊκό κατεστημένο και κάποιοι από αυτούς έγιναν μάλιστα και φανατικοί υποστηρικτές του «αθηναϊκού κράτους»!

Ποιοι συντηρούν και εκμεταλλεύονται την τεχνητή αντίθεση Βορρά-Νότου;

Η πληθυσμιακή και οικονομική εξέλιξη της Θεσσαλο-νίκης κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα εισέπραξε, όπως ήταν αναμενόμενο, τις συνέπειες των πολιτικών λαθών του εθνικού κέντρου και του γεωπολιτικού κατακερμα-τισμού που επακολούθησε. Όπως επισήμανε και ο Γιώρ-γος Πρεβελάκης, καθηγητής της Γεωπολιτικής στη Σορ-βόννη: «Η συμπεριφορά του αθηναϊκού πολιτικού κατε-στημένου έναντι της Θεσσαλονίκης μετά το 1922, δίνει μια ιδέα του τραύματος που προκάλεσε η Μικρασιατική Καταστροφή και του αισθήματος της αβεβαιότητας που κυριάρχησε τότε στην Ελλάδα».

Ήδη από το 1912 η Θεσσαλονίκη αντιμετωπίστηκε από την Αθήνα ως «ειδική περίπτωση». Η εθνική ανο-μοιογένεια του πληθυσμού της και η αδυναμία της ελλη-νικής κοινότητας στην πόλη, συνδυασμένες με τη δράση

7

>> θεσσαλονίκητων συνδικάτων, έκαναν ευπρόσδεκτους από την κρατική εξουσία τους παρακρα-τικούς μηχανισμούς «εθνικοφρόνων» (π.χ. ΕΕΕ), που έδερναν Εβραίους και κομμου-νιστές. Τη μετεμφυλιακή περίοδο και τη δεκαετία του 1960 η Θεσσαλονίκη αποτέ-λεσε προνομιακό χώρο δράσης παρακρατι-κών, ακροδεξιών και φασιστικών στοιχείων, με αποκορύφωμα τη δολοφονία του βου-λευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη.

Την τελευταία δεκαετία, κυρίως λόγω της τεχνητής έξαρσης του «Μακεδονικού», αλλά και την παρότρυνση και τη συνδρομή πολιτικών, θρησκευτικών και άλλων «παρα-γόντων», παρατηρήθηκε μια έξαρση της δράσης των εθνικιστικών ομάδων και οργα-νώσεων. Αυτή τη νεοεθνικιστική έξαρση υποβοήθησαν και οι συγκυρίες: τα ανοικτά μέτωπα στα εθνικά θέματα και η συρροή πολυάριθμων μεταναστών και λαθρομε-ταναστών, πράγμα που εκμεταλλεύτηκαν οι ακροδεξιοί και αντιδραστικοί κύκλοι. Η δράση τους όμως έρχεται σε έντονη αντί-θεση την κοσμοπολίτικη ιστορία της Θεσ-σαλονίκης, ως τόπου συνάντησης και σύν-θεσης διαφόρων πολιτισμών και παραδό-σεων, και προσβάλει την ανεκτικότητα και δημοκρατική ευαισθησία της συντριπτικής πλειοψηφίας των Θεσσαλονικέων. Όπως είχε πει χαρακτηριστικά και ο Παρασκευάς Παρασκευόπουλος, πρώην διευθυντής του Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων και πρώην Βουλευτής: «Οι κύκλοι αυτοί χρη-σιμοποιούν ως όχημά τους πολλές φορές υπαρκτά προβλήματα, όπως είναι η ανισό-μετρη ανάπτυξη λόγω του συγκεντρωτικού κράτους, ερμηνεύοντάς τα και προβάλλο-ντάς τα σαν αντίθεση Βορρά-Νότου. Εκμε-ταλλεύονται την ευαισθησία διαφόρων ομάδων του πληθυσμού, όπως είναι οι Πόντιοι και άλλοι με ευαισθησία στο ζήτημα της Μακεδονίας. Προβάλλουν έντεχνα μια δήθεν πατριωτική στάση, διεκδικώντας για τον εαυτό τους, αλλά και για λογαριασμό της Βόρειας Ελλάδας, μια μεγαλύτερη σε σχέση με τους πολίτες της υπόλοιπης Ελλάδας ευαισθησία στα εθνικά θέματα και το ρόλο του θεματοφύλακα των εθνικών δικαίων». Είναι προφανές πως αν η Θεσσαλονίκη δεν αποτινάξει από πάνω της το φάντασμα του εθνολαϊκισμού που την στοιχειώνει δεν θα μπορέσει να αδράξει τις ευκαιρίες και να διαδραματίσει το ρόλο της πολιτισμικής και γεωοικονομικής μητρόπο-λης των Βαλκανίων.

Η «Πορτοκαλί Επανάσταση» των Θεσσαλονικέων

Τα πράγματα ωστόσο αλλάζουν. Τελευ-ταία όλο και πληθαίνουν οι ενδείξεις πως το φάντασμα του εθνολαϊκισμού αρχίζει να πνέει τα λοίσθια και να περιορίζεται στα σκοτεινά σημεία, όπου ανέκαθεν ενδη-μούσε. Στο πολιτικό σκηνικό της πόλης συντελείται ήδη μια σημαντική πολιτική ανατροπή καθώς το κυβερνών συντηρη-τικό κόμμα της ΝΔ, που θεωρούσε την πόλη προπύργιο του, σημείωσε τη δεύ-τερη μεγαλύτερη πανελλαδικώς πτώση των ποσοστών του στις Εθνικές Εκλογές του 2007. Σήμερα οι δημοσκοπήσεις (φανε-ρές και μυστικές) δίνουν ακόμη λιγότερα

ποσοστά στις συντηρητικές δυνάμεις και αντίστοιχα μια σημαντική ενίσχυση των πολιτικών δυνάμεων που τις αμφισβητούν. Την ίδια περίοδο η κοινωνία της πόλης βράζει, οι δημιουργικές και εναλλακτι-κές της δυνάμεις ενεργοποιούνται και πάλι, ετοιμάζοντας τη δική τους «πορ-τοκαλί επανάσταση» και την ανατροπή του γκρίζου εθνολαϊκιστικού σκηνικού που έχει επιβληθεί στην πόλη. Το ζητού-μενο είναι να βρεθούν τα κατάλληλα πρό-σωπα για να συσπειρώσουν όλους αυτούς τους ανήσυχους πολίτες, να τους εμπνεύ-σουν και να δώσουν και πάλι ελπίδα. Οι Θεσσαλονικείς, κάνοντας τη δική τους εσω-τερική επανάσταση και αποτινάσσοντας τα διάφορα φοβικά σύνδρομα, διεκδικούν πλέον έναν άλλο ρόλο, εκείνο που αρμόζει στην κοσμοπολίτικη ιστορία αλλά και στο λαμπρά υποσχόμενο μέλλον της πόλης.

Η γεωπολιτική και η γεωοικονομία συνωμοτούν για ένα καλύτερο μέλλον της Θεσσαλονίκης. Τα πράγματα αλλάζουν και, όπως φαίνεται, αλλάζουν προς όφελος της Θεσσαλονίκης και των κατοίκων της. Σύμ-φωνα με τον Βρετανό ιστορικό Μαρκ Μαζά-ουερ, συγγραφέα του βιβλίου Θεσσαλονίκη: Πόλη των Φαντασμάτων (2004): «Μέχρι το 1990 η Ελλάδα ήταν στο περιθώριο. Αυτή η γεωπολιτική και οικονομική θέση έχει πλέον αλλάξει. Η Ελλάδα έχει ανακτήσει λίγο-πολύ τη θέση που είχε επί Οθωμανών. Βρίσκεται εκ νέου σε σταυροδρόμια και διεκδικεί τον χώρο στον οποίο επί αιώνες διακινούσε εμπορεύματα... Η περίοδος 1917-1989 ήταν για την Ελλάδα η περίοδος της «περιφέρειας». Τώρα η σημασία των ορίων αλλάζει. Τα όρια δεν εξαφανίζονται αλλά γίνονται περισσότερο ευλύγιστα και σταδιακά αλλάζουν ρόλο, όπως θα συμβεί στα Βαλκάνια». Το μέλλον της Θεσσαλονί-κης είναι ωστόσο γεμάτο υποσχέσεις, όπως παραδέχεται ο ίδιος: «Η Θεσσαλονίκη από «πόλη των Συνόρων» γίνεται κέντρο των Βαλκανίων… Οι δυνατότητες της πόλης θα είναι πολύ μεγάλες στο εγγύς μέλλον. Η πόλη σήμερα βρίσκεται σε μεταβα-τική περίοδο, αλλά γενικά όμως είμαι αισιόδοξος για το μέλλον της».

Το ίδιο αισιόδοξοι πρέπει να είμαστε κι εμείς οι Θεσσαλονικείς, που ζούμε, δημι-ουργούμε κι ονειρευόμαστε σ’ αυτή την πόλη. Η δύσκολη «μεταβατική περίοδος» σύντομα θ’ αποτελεί παρένθεση. Θα καλε-στούμε λοιπόν σε λίγα χρόνια να επιστρα-τεύσουμε τον καλύτερο εαυτό μας, να απε-λευθερώσουμε τις πιο υγιείς, δημιουργικές, κοσμοπολίτικες και ευφυείς δυνάμεις της κοινωνίας μας, ώστε με μια «νοοτροπία τυφώνα» να καλύψουμε μέσα σε λίγο χρο-νικό διάστημα το χαμένο έδαφος των προ-ηγούμενων γκρίζων ετών και να αδράξουμε τις ευκαιρίες του μέλλοντος, ώστε η Θεσσα-λονίκη να αποκτήσει τον ιστορικά κεντρικό της ρόλο στη μεγάλη βαλκανική ενδοχώρα, που θα αποτελέσει σε λίγα χρόνια οργανικό και ταχέως αναπτυσσόμενο τμήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο Γιώργος Στάμκος είναι συγγραφέας και εκδότης-διευθυντής του περιοδικού ΖΕΝΙΘ.

8

ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΠΟΥΔΩΝΚλειστά Τμήματα 6 ατόμων. 9Διδασκαλία από τους 9υπεύθυνους διεύθυνσης.Δωρεάν συγγράματα των 9καθηγητών μας στους μαθητές.Τακτική ενημέρωση γονέων. 9Συστηματικό πρόγραμμα 9διαγωνισμάτων ανά δεκαπενθήμερο.

Έναρξη Τμημάτων

Αυγούστος 17 και 24Σεπτέμβριος 7 και 14

ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ ΜΕΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

ΘΕΩΡΗΜΑμε προορισμό την επιτυχία!

Ηρακλείτου 11 & Καπετάν Άγρα 14, 2310 60.33.64email: theorima@gmail.com

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΑ ΤΜΗΜΑΤΑΔΩΡΕΑΝ

Μαθήματα προετοιμασίας τον Ιούλιο και τον Αύγουστο

Θ

ΛΥΚΕΙΟ - ΓΥΜΝΑΣΙΟ - ΕΠΑΛΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ: ΘΕΤΙΚΗ, ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ, ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗ & ΕΠΑΛ

αφιέρωμα>>

Μπάμπης ΙμβρίδηςΓράφει ο

imxa@in.grΣαν τα θερινά

τα σινεμά…

Ο θερινός κινηματογράφος εξακολουθεί να παραμένει ένας από τους πιο δημοφιλείς τρόπους ψυχαγωγίας τους καλοκαιρινούς μήνες. Ταυτόχρονα, είναι αναπόσπαστο στοιχείο της πολιτιστικής ταυτότη-τας της χώρας μας και ένα ίχνος στη μνήμη πολλών γενεών. Οι κάτοι-κοι της πόλης τόσο παλαιότερα αλλά ακόμα και σήμερα, στα θερινά σινεμά χαλαρώνουν, νοσταλγούν, ρεμβάζουν κάτω από τα άστρα, ρίχνουν κλεφτές ματιές στο φεγγάρι, αλλά και στα ξαφνικά φωτιζό-μενα παράθυρα των πολυκατοικιών που διακόπτουν τη δράση της ταινίας.

Τα καλοκαίρια περασμένων δεκαετιών οι κάτοικοι των δυτικών συνοικιών γέμιζαν οικογενειακώς τα θερινά, την εποχή που δεν υπήρ-χαν άλλα μέσα ψυχαγωγίας και επικοινωνίας. Οι Νεαπολίτες πήγαιναν στη «Ναπολιτάνα», στη Λαγκαδά και Αγίου Γεωργίου και στο «Άλσος» που δημιουργήθηκε το 1960 πάνω από το ιδιωτικό γυμνάσιο του Θερμού. Στο σινέ «Έλενα» θερινό - χειμερινό μετά τον Κόκορα. Ενώ στις Συκιές λειτουργούσε το σινέ «Ήβη», που αργότερα ονομάστηκε «Ρόδον», βρισκότανε στη γωνία Παπαναστασίου και Βενιζέλου, σήμερα στο χώρο στεγάζεται το ταχυδρομείο. Το Σινέ «Ακροπόλ» θερινό – χειμερινό, λειτουργούσε στην περιοχή Δροσιά. Στην Πολί-χνη βρισκόταν το «Μασκότ» επί της Χρ. Σμύρνης και Αγίου Παντε-λεήμονα και η «Αέλα» επί της Μαυρομιχάλη. Στην πλατεία Επταλό-φου λειτουργούσε η ταράτσα του «Παρθενών» και ο «Φάρος» στην περιοχή της Ραμόνας. Στο Ελευθέριο – Κορδελιό υπήρξε το «Αρίων» και το «Ερμής» απέναντι από το δημοτικό γήπεδο στον Εύοσμο. Στη Σταυρούπολη λειτουργούσε το «Κυψέλη» πάνω στην οδό Σπάρτης, ενώ επί της Καραολή & Δημητρίου ήταν το «Λουξ» και πιο πέρα προς τον Εύοσμο η ταράτσα του «Κόσμος». Το δε θρυλικό «Σταυρουπόλ», ξαναλειτούργησε ως Δημοτικό θερινό το 1993για μια δεκαετία ως που το κτίριο γκρεμίστηκε για την διάνοιξη της οδού Λαγκαδά.

Τόσα ακόμα περίτεχνα ονόματα που ξεχάστηκαν χωρίς καν να προλάβουν την καταγραφή τους στην ιστορία της πόλης μας. Οι θερινοί κινηματογράφοι, σηματοδότησαν μια εποχή που πέρασε σε μια Ελλάδα που τα πρωινά ακουγόταν η φωνή του παγοπώλη και του γαλατά, που τα απογεύματα τα βυτιοφόρα του δήμου έβγαιναν να τους δροσίσουν τους σκονισμένους χωματόδρομους, που οι γειτο-νιές το βραδάκι γέμιζαν κόσμο. Ήταν σαν να βρισκόταν κανείς στην αυλή ενός σπιτιού, χωρίς ιδιαίτερο διάκοσμο, σ’ ένα χώρο λιτό αλλά περιποιημένο, γεμάτο πρασινάδα και λουλούδια. Ένα χώρο που απέ-πνεε ρομαντισμό, ενώ ταυτόχρονα εμπεριείχε το στοιχείο του πολι-τισμού της εποχής.

Το κινηματογραφικό remake των δημοτικών θερινών κινημα-τογράφων τις τελευταίες δεκαετίες, ήρθε να προστεθεί και να δια-μορφώσει ένα νέο τοπίο στο ήδη υπάρχον της ελληνικής κινηματο-γραφικής διασκέδασης. Ο θερινός κινηματογράφος που πριν μερι-κές δεκαετίες αποτέλεσε μια από τις πρωτεύουσες μορφές λαϊκής διασκέδασης της ελληνικής οικογένειας πήρε την κατιούσα πορεία, αργοσβήνοντας από την ελληνική επικράτεια. Οι πολλοί και διάφο-ροι χώροι που στεγάζανε αίθουσες προβολής οικοπεδοποιήθηκαν ή έδωσαν τη θέση τους σε σούπερ μάρκετ και διάφορα εμπορικά κέντρα. Η τοπική αυτοδιοίκηση ευαισθητοποιήθηκε προς αυτήν την κατεύθυνση προσπαθώντας να σώσει κάποιες εναπομείναντες αίθουσες ή να εγκαταστήσει σε χώρους της, κάποιες καινούργιες. Περί το 1999 το συμβούλιο επικρατείας απεφάνθη ότι «ο χώρος των θερινών κινηματογράφων μπορεί να υπαχθεί στην έννοια του ιστορικού τόπου» που δεν είναι μόνο εκείνος, στον οποίο διαδραμα-τίστηκαν εθνικής ή πολιτικής σημασίας ιστορικά γεγονότα, αλλά και ο διασώζων τη μνήμη πολιτιστικών συμβεβηκότων ή συνηθειών». Σ’ αυτήν την προσπάθεια συνέβαλε τότε και το Υπουργείο Πολιτισμού υπογράφοντας προγραμματικές συμβάσεις με φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης, ενισχύοντας οικονομικά τον θεσμό κάτω από ιδιαί-τερες προϋποθέσεις.

Βασική τέτοια προϋπόθεση, ήταν η προβολή του 50% των τίτλων ταινιών κατά την θερινή περίοδο, ευρωπαϊκών και ελληνικών παρα-γωγών.

Έτσι τα τελευταία χρόνια έχει καταγραφεί η επαναλειτουργία θερι-νών και μη κινηματογράφων στα μεγάλα αστικά κέντρα και πόλεις της επαρχίας, έπειτα από απουσία 10 ή 20 χρόνων, διευκολύνοντας τη διανομή της ευρωπαϊκής και ειδικότερα της ελληνικής ταινίας. Σε όλη τη χώρα λειτουργούν 186 θερινοί κινηματογράφοι, ως ιδιωτικές επιχειρήσεις, με την πλειονότητά τους να βρίσκεται στη νότια Ελλάδα (100 στην Αθήνα και άλλοι 60 στην περιφέρεια).

Το ΥΠ.ΠΟ. το 2001 ανανέωσε τις υπάρχουσες προγραμματικές συμβάσεις και υπέγραψε 27 νέες, αναπτύσσοντας ένα δίκτυο στο οποίο μετείχαν 67 δημοτικοί κινηματογράφοι σε όλη τη χώρα, θερι-νοί και χειμερινοί. Μέσα σε αυτό λοιπόν το κινηματογραφικό δίκτυο της Επικράτειας Πολιτισμού, αναπτύχθηκε ένας σκληρός πυρήνας, πολύ σημαντικός, το δίκτυο των Δημοτικών Κινηματογράφων. Το Δίκτυο των Δημοτικών Κινηματογράφων ήταν ένα δίκτυο εστιών πολιτισμού, ένα εναλλακτικό δίκτυο που δεν ανταγωνίζεται, αλλά συμπληρώνει τα εμπορικά δίκτυα τα οποία έχουν τη δική τους λογική.

Για να ξεφύγουμε καλοκαιριάτικα απ’ τα θέματα της ευροεκλογικής αποχής, του εθνικού μας μαρασμού, της πρωτιάς μας στο κατρακύλισμα σε όλους τους διε-θνείς δείκτες των σχετικών οργανισμών και για να μη θερμαίνουμε άλλο το ήδη θερμό κλίμα, ας μιλήσουμε για κάτι ποιο δροσερό. Για την δροσιά που αναζητούμε στις ζεστές καλοκαιρινές νύχτες στους εναπομείναντες θερινούς κινηματογρά-φους.

Πρόγραμμα Δημοτικού Θερινού Νεάπολης Σινέ «Παράδεισος»Ιούνιος 15-17 Σκλάβοι στα δεσμά τους18-21 Παράδεισος στη Δύση22-24 Slumdog Millionaire25-28 Με Λένε Στέλλα29/6-1/7 Συντρίμμια ψυχήςΙούλιος2-5 The Internasional6 -8 Bolt9-12 Οι πεφωτισμένοι – Άγγελοι

και δαίμονες13-15 Πληγές του Φθινοπώρου16-19 Παγωμένο ποτάμι20 – 22 Έρωτας αλλά Ελληνικά23 - 26 Το κύμα27 – 29 Επιχείρηση Βαλκυρία30/7-2/8 Η σιωπή της ΛόρναΑύγουστος 3-5 Η εποχή των παγετώνων 3. Η

αυγή των Δεινόσαυρων6-9 Τρεις Πίθηκοι10-12 Πορεύσου εν ειρήνη Τζαμίλ13- 16 Ανθισμένες κερασιές17- 19 Άσε το κακό να μπει20-23 Αναχωρήσεις24 - 26 Εξολοθρευτής: Η σωτηρία27- 30 Η τελευταία ευκαιρία31/8-1/9 Καλά κρυμμένα μυστικά,

ΑθανασίαΣεπτέμβριος3- 6 Μικρό Έγκλημα

10

Η λογική όμως της λειτουργίας των Δημοτικών Κινημα-τογράφων δεν πρέπει να εστιάζεται μόνο στην ψυχαγω-γία αλλά και στο πως θα εκπαιδεύει και θα σπουδάζει θεατές. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως βγάζει απ’ έξω την ψυχαγωγική ταινία, το Χόλυγουντ, το λαϊκό σινεμά, ή την παιδική ταινία.

Σήμερα μια σειρά από προβλήματα έρχονται να προστεθούν στις ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες λει-τουργίας των δημοτικών κινηματογράφων. Βασικότερο και πρωτεύον όλων, είναι αυτό της συνεργασίας με τα υφιστάμενα γραφεία διανομής ταινιών της Αθήνας. Τα υπάρχοντα γραφεία διανομής αντί με τον τρόπο τους να στηρίξουν τη λειτουργία όλων αυτών των νέων αιθου-σών - των νέων πελατών τους, με τον τρόπο τους, τις καταδικάζουν. Οι υπέρογκες τιμές ενοικίασης των ται-νιών, ο έμμεσος εκβιασμός -περισσότεροι τίτλοι, καλύ-τερες τιμές- η απαίτηση της άμεσης αποπληρωμής, οδη-γούν τις δημοτικές αίθουσες σε τεράστια οικονομικά ανοίγματα και στον προβληματισμό για τη συνέχιση της λειτουργίας των. Οι οικονομικές σταγόνες ανάσας των 8.800 ευρώ που έφταναν από το ΥΠ.ΠΟ. μετά την πάροδο μεγάλου χρονικού διαστήματος, πάγωσαν τα τελευταία τέσσερα χρόνια.

Και σα να μην έφταναν τα παραπάνω, τον τελευταίο χρόνο ήρθε να προστεθεί και η οικονομική απαίτηση της Α.Ε.Π.Ι., (Ελληνική Εταιρεία Προστασίας Πνευματι-κής Ιδιοκτησίας) στο ποσοστό των εισπραχθέντων εισι-τηρίων που αφορά τη μουσική σύνθεση που ακούγεται στην προβαλλόμενη ταινία. Θέλοντας λοιπόν να συνεχι-σθεί αυτή η προσπάθεια σε συνθήκες ιδιαίτερα δύσκο-λες σε οικονομικό επίπεδο, πολλοί προσανατολίζονται σε μικρά γραφεία διανομής, ακόμα και στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, αντί να μοιράζουν διχίλιαρα ευρώ για κάθε τίτλο που προβάλουν. Προτιμούν επίσης να εστιάσουν σε εθνικές κινηματογραφίες από το να πληρώνουν χιλιάδες ευρώ για ένα αμφιλεγόμενο αμερι-κάνικο μπλοκ μπάστερ.

Θετικά αλλά και αρνητικά σχόλια ακούγονται και γράφονται κατά καιρούς από διαφόρους, τόσο για τον τρόπο επιλογής των ταινιών, όσο και για την όλη λει-τουργία αυτών των χώρων, ιδιαίτερα των δημοτικών σινεμά. Τα δημοτικά θερινά είναι μια ιδιάζουσα περί-πτωση, κατ’ αρχήν δεν λειτουργούν ως εμπορικές επι-χειρήσεις με σκοπό το κέρδος. Πρέπει όμως να έχουν

έσοδα γιατί το λειτουργικό κόστος και η οικονομική ζημιά είναι μεγάλα. Το αντίτιμο του εισιτηρίου είναι ποιο φθηνό από το αντίστοιχο του εμπορικού κυκλώματος. Οι περισσότεροι τίτλοι που προβάλλονται κατά τη διάρ-κεια λειτουργίας είναι από αυτές που έκαναν ήδη τον κύκλο τους το χειμώνα στις αίθουσες και κυκλοφορούν σε DVD. Τα γραφεία διανομής αρνούνται να δώσουν ταινίες πρώτης προβολής σε δημοτικά θερινά. Όπως επίσης αρνούνται να δώσουν ταινίες με τo σύστημα του bordero, δηλαδή το τελικό ποσό που θα αντιστοιχεί στο γραφείο διανομής, να είναι ένα ποσοστό από τα εισπρα-χθέντα εισιτήρια. Έτσι για να κλειστούν κάποιες ταινίες γίνεται ένα σκληρό παζάρι με τα γραφεία διανομής. Πέρα από το ποσό ενοικίασης της ταινίας τα γραφεία διανομής, επιβαρύνουν το τελικό κόστος με ασφάλι-στρα, διαφημιστικά και μεταφορικά ανά ταινία.

Βέβαια πολλοί χωρίς να γνωρίζουν όλο αυτό το σύστημα αρκούνται στο να κατακεραυνώνουν τις προ-σπάθειες και τις τελικές επιλογές των προγραμμάτων. Κάποιοι που θέλουν να έχουν άποψη επί παντός επι-στητού, που νομίζουν πως μικροί έπεσαν στη χύτρα με την κουλτουρόσουπα, διατείνονται πως μόνο αυτοί θα μπορούσαν καλύτερα. Αντί όμως του «όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω», θα ήταν καλύτερο να περιοριστούν στα δελτία τύπου και την προσκλησούλα που λαμβά-νουν. Σήμερα όσα θερινά σινεμά αντιστέκονται στο χρόνο, περιβάλλονται συνήθως από μικρούς φυσικούς ή τεχνητούς κήπους, όπου κυριαρχεί το πράσινο και οι μυρωδιές από το αγιόκλημα και το γιασεμί.

Μια αρχιτεκτονική και υφολογική διαφοροποίηση συναντούμε μόνο στους θερινούς που έκαναν την εμφάνισή τους τελευταία στις Cineplex αίθουσες. Αυτές διαθέτουν πιο άνετες καρέκλες, τελευταίας τεχνολο-γίες οπτικοακουστικό εξοπλισμό και ξύλινα πατώματα αντί για χαλίκι. Γίνονται πολλά για την προσέλκυση των θεατών, παρ’ όλα αυτά χρόνο με το χρόνο οι θερινοί κινη-ματογράφοι μειώνονται συνεχώς. Τελευταία, ο ανταγω-νισμός των Cineplex, η νέα οικονομική κρίση, η ευκολία του DVD και η ελεύθερη πρόσβαση στο «Downloads» του υπολογιστή, δυσκόλεψαν ακόμα περισσότερο τη λειτουργία τους. Πραγματικά γίνεται αγώνας για να παραμείνουν και να συνεχίσουν τη λειτουργία τους οι εναπομείναντες θερινοί κινηματογράφοι τόσο οι δημο-τικοί όσο και οι ιδιωτικοί. Ας τους στηρίξουμε. Τι ποιο

ωραίο άλλωστε αυτό το καλοκαίρι αν θελήσει κάποιος να χαλαρώσει μια ωραία βραδιά, να επισκεφθεί ένα θερινό σινεμά, να νοιώσει ανάλαφρος, λεύτερος μέσα σε ένα ωραίο περιβάλλον με πράσινο και τον έναστρο ουρανό με το ολόγιομο φεγγάρι του Αυγούστου να τον συντροφεύει…

11

>> παιδεία

Γιατί… τέλος δεν έχει η Αγάπη

Το άρθρο αφιερώνεται στους μαθητές μου (Τάξη Ε2), που εδώ και δύο χρόνια είχαν τη δύναμη να κρα-τήσουν στις χούφτες τους τη χαρά και την ελπίδα ως όνειρο καθημερινό! Σας ευχαριστώ από καρδιάς, που μου κάνατε την τιμή να κρατήσετε μια θέση και για μένα! Θα σας θυμάμαι για πάντα με αγάπη.

Φεύγεις και κοιτάς πίσω... Τι πήρες μαζί σου, τι άφησες, τι θα κουβαλάς στη μνήμη, ποιες αποσκευές άραγε; Σκέφτεσαι, τι είπες, τι δεν είπες…. αν έπρεπε να πεις ή όχι. Σε τρώει η έγνοια για όλα αυτά που δεν ειπώθηκαν, από σένα από κείνους, ώστε μια φωνή έτοιμη σχεδόν να εκραγεί, πνίγεται σιωπηλά στο υγρό σου σάλιο κι έτσι μαρμαρώνουν οι λέξεις, που άλλοτε όντως ήταν χυμένη λάβα από φωτιά.

Κοιτάς γύρω σου βλέμματα παιδικά, αθώα, όπου μέσα τους η ζωή παίρνει χρώμα και νόημα από όνειρα, υποσχέ-σεις και προσδοκίες με συνέχεια ατέρμονη, που κάποτε τη ζηλεύεις, όταν σκέφτεσαι πως η δική σου διαδρομή είναι πιο σύντομη με λιγότερες ελπίδες. Θέλεις απελπι-σμένα να παγώσεις την τελευταία στιγμή, να την κρατή-σεις σφιχτά στην παλάμη σου κι όπως θ΄ ανοίγουν ένα –ένα τα δάχτυλα από το πλήρωμα του χρόνου, να μείνει σαν στάμπα πάνω τους η μυρωδιά απ αυτά τα βλέμματα, τα παιδικά, τα γεμάτα Θεέ μου, αγάπη.

Θυμάσαι στιγμές, κι είναι πάμπολλες και δεν ξέρεις πού να τις χωρέσεις! Τη χαρά, το γέλιο, τη λύπη, το θυμό, τον αγώνα, την κούραση, την ομορφιά, το όνειρο. Είναι πολλές οι αποσκευές κι η δύναμη στα χέρια λιγοστεύει. Τώρα πρέπει να την ψάξεις στην καρδιά, παρόλο που η λύπη στη σφίγγει σαν μέγγενη. Παρηγοριά, οι στιγμές εκείνες που ξέρεις από πριν πως θα μείνουν ανεξίτηλες στο χρόνο, ως επτασφράγιστο κοινό σας μυστικό, που πάντα θα σας ενώνει. Θα τις κουβαλάς όπου κι αν πας, όπου κι αν σταθείς, όπου κι αν κοιτάξεις.

Όπως το διαγώνισμα στο μάθημα της «Γλώσσας». Ενώ υπογράμμιζες τα λάθη στο γραπτό μιας μαθήτριάς σου, ξαναδίνοντας το πίσω για να τα βρει και να τα διορθώσει, εκείνη σε αγνόησε. Σου το έφερε πίσω και σου έγραψε ένα ραβασάκι που έλεγε: «ένα περιστέρι πάει στην κότα και της λέει:» «τσίου, τσίου» κι η κότα του απαντά: «κο-κο-κο ». Πάει στο σκύλο και ο σκύλος του απαντά: «γαβ-γαβ-γαβ». Τότε το περιστέρι πάει στο δάσκαλο και του λέει: «δάσκαλε, η αληθινή γλώσσα είναι η γλώσσα της καρδιάς». Και συ κοκαλώνεις προς στιγμήν, κρεμώ-ντας το κεφάλι από αμηχανία, από ντροπή, που πέρασε απαρατήρητη από εκείνους, έτσι θα ήθελες να πιστεύεις, σηκώνοντας το όμως γρήγορα για να κοιτάξεις με περη-φάνια τούτη την παιδική σοφία, που αν ο φιλόσοφος Αριστοτέλης ζούσε θα τη συμπεριλάμβανε στα: «Τα ήθη των νέων», που όσο κανένα άλλο κείμενο δεν έχει πιάσει το σφυγμό τους.

Η θέση σου όμως σου επιβάλλει να πεις κάτι λογικό αλλά οι λέξεις σε προδίδουν καθώς τρέμουν και τραυ-λίζουν, έτοιμες να καταποντιστούν στα Τάρταρα μαζί με τις Γραμματικές, τα εμβαδά και τα κλάσματα, τις δυνάμεις και την τριβή, το Βυζάντιο με τους ατέλειωτους νισάφι πια κουραστικούς αυτοκράτορες, τα καινούρια ακαταλα-βίστικα βιβλία για τα παιδιά με τις νέες τάχα μεθοδολο-γίες τους, τη βαθμοθηρία που αγνοεί τις ανάγκες και τις δεξιότητες του κάθε μαθητή.

Ή όπως εκείνη η στιγμή, όταν όλη η Ελλάδα ήταν αναστατωμένη από τον άδικο χαμό του μικρού Αλέξη από τον αστυνομικό. Ανάστατα ήταν και τα παιδιά, σοκαρισμένα, συζητώντας με αμηχανία και εύλογη απορία γι αυτήν την τραγωδία, που το παιδικό τους μυαλουδάκι δεν μπορούσε να τη χωρέσει. Ώσπου λίγες μέρες αργότερα, όταν ο συμμαθητής τους κατηγο-ρήθηκε για το «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι», που το

ξεφώνιζε με αγανάκτηση το παιδί, μαζί και οι περισσό-τεροι Έλληνες βέβαια, ύψωσαν το ανάστημά τους ενω-μένοι όλοι σαν μια γροθιά και βρήκαν το θάρρος και τη δύναμη, αγνοώντας τις συνέπειες, να υπερασπιστούν όχι μόνο το συμμαθητή τους αλλά να διεκδικήσουν το δίκαιο μιας ολόκληρης κοινωνίας, που παρουσιάζεται κατά πως φαίνεται ανήμπορη γι αυτό, που όμως μια παιδική φωνή έφτανε μέσα από τα αναφιλητά της: «Μα εγώ το΄πα για το παιδί, τον Αλέξη, που το σκότωσαν τόσο άδικα!».

Αυτές είναι οι στιγμές που τα παιδικά μάτια περνούν στο πάνθεον των αγγέλων, εκεί όπου το κατ εικόνα και καθ ομοίωσιν του Ανθρώπου με το Θεό έχει γευτεί το νόημά του. Είναι η στιγμή όπου το:«Είμαστε… στο εμείς» του Μακρυγιάννη χωρίς να το γνωρίζουν, απλά το έχουν ακούσει ή το έχουν φευγαλέα διδαχτεί, έχει ριζώσει μέσα τους σαν ιστορία άγραφη, σαν ρίζες αρχέ-γονες που έρχονται από τα βάθη των αιώνων. Οι μικροθυ-μοί, οι μικροανταγωνισμοί που άλλοτε τους βασανίζουν ως πληγές ανοιχτές στις μεταξύ τους συναναστροφές, παύουν ξαφνικά να υπάρχουν στο μικρόκοσμό τους. Το μόνο που απομένει, είναι η αγάπη για τον άλλον, η υπε-ράσπιση του δικαίου, η συμπόνια, η βοήθεια και η στή-ριξη στον αδύναμο της εκάστοτε φοράς, η αναγνώριση μέσα από ένα χειροκρότημα του καλού και του ωραίου, ο έπαινος γι αυτό που έχει αξία και ποιότητα, ο σεβασμός μπροστά στην ψυχή του Ανθρώπου.

Κι είναι τόσο συγκινητική και μεγαλειώδης αυτή η υπέρβαση, ώστε εσύ ο Μεγάλος που έχεις διαγράψει μια πιο έμπειρη και σοφή πορεία σ αυτή τη ζωή, έτσι νόμιζες, νιώθεις τόσο αδύναμος και τόσο μικρός μπροστά τους, ίσως γιατί ποτέ δεν κατάλαβες πως ο καλύτερος δάσκα-λος είναι τα ίδια τα παιδιά. Για να σου δείξουν το λάθος που κάνεις δίχως να το καταλαβαίνεις κι άλλοτε πάλι ναι, την αδικία που σου ξεφεύγει στις αναγκαιότητες της κάθε

Θεοδώρα ΡούμκουΓράφει η

12

μέρας, που όμως εκείνη υποβόσκει κάνοντας καλά τη δουλειά της αφού χαράζει ψυχές! Για να σου υποδείξουν με την παιδιάστικη ξεγνοιασιά και το αστείρευτο κέφι τους πως η ζωή δεν είναι τόσο βαριά όσο εσύ την πήρες πίσω από ένα έδρανο ή από μια οποιαδήποτε άλλη θέση, αλλά είναι όνειρο καθημερινό με καινούρια ελπίδα, με στόχους υψηλούς που πραγματοποιούνται μέσα από ψυχική ευφορία και τέτοια περιπαιχτική διάθεση, όπου η μάθηση και η εμπειρία πλέον εισχωρεί και φλερτάρει μαζί σου ανά πάσα στιγμή.

Αυτή είναι η νέα γενιά!! Αυτά είναι τα παιδιά μας! Τα παιδιά που δεν ακούμε εμείς οι μεγάλοι γιατί υποτιμούμε τη νοημοσύνη τους. Τα παιδιά που δεν έχουν τόσο ανάγκη τα παιχνίδια και τα πολυτελή ρούχα, τα DVD και το διαδίκτυο, τα μοντέρνα κινητά αλλά έχουν ανάγκη σήμερα όσο ποτέ άλλοτε το διάλογο, την επικοινωνία, το χρόνο ν΄ ασχολη-θούμε μαζί τους, το σεβασμό στις πραγματικές τους ανάγκες, τη ζεστή αγκαλιά! Έχουν ανάγκη να εκφραστούν ελεύθερα, έχουν ανάγκη να ερωτευτούν και να το δηλώ-σουν ως το ωραιότερο συναίσθημα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως το τραγούδι της Εurovision το «I am in love with a fairytale» του Νορβηγού, πρώτα το αγάπησαν τα παιδιά και μετά το ψήφισαν όλες οι χώρες της Ευρώπης. Τέτοιο αισθητήριο ποιότητας και καθα-ρότητας διαθέτουν!

Είναι μεγάλος ο αγώνας για να σ εμπιστευτούν και ν΄ ανοιχτούν απέναντι σου σαν θάλασσα αιγαιοπελαγίτικη. Όσο κι αν θέλεις να μάθεις αν είναι δυνατόν όλα τα μυστικά τους, πώς συμπεριφέρονται έξω από το σχολείο, πώς λειτουργούν παρεΐστικα σε μια πλα-τεία, πώς χορεύουν σε μια γιορτή ή σε κάποια γενέθλια, πώς κινούνται στο σπίτι σου όταν έρχονται αιφνίδιες επισκέψεις μόνο από χαρά και αγάπη, ποιοι έρωτες τους ταλανίζουν. Τη μια θα νομίζεις πως τους κατέκτησες επιτέλους και την άλλη θα σου ξεγλιστρούν μέσα από την παλάμη σου. Όμως αξίζει τον κόπο! Όσο για την καρδιά των μεγάλων, είναι πολύ εύκολο να μας την κλέψουν τα παιδιά, σχεδόν αυτόματα με κείνο το λαμπερό χαμόγελο που θυμίζει Ήλιο και σε λιγώνει!.

Ναι, αυτό ήταν για μένα οι μαθητές μου εδώ και δύο χρόνια. Οι «Κλέφτες της καρ-διάς μου». Κάθε μέρα ένας Μαραθώνιος όπου ο ένας προσπαθούσε να γοητεύσει τον άλλον μέσα από γνώσεις, συμπεριφορές, έξυπνα αστεία, σκανταλιάρικα χαμόγελα, πει-σματάρικους θυμούς αλλά και πανίσχυρες συγγνώμες. Ήταν για μένα η τσακαλοπαρέα μου, το καθημερινό μου κέφι, η πηγή της δύναμής μου και η αύρα της έμπνευσής μου. Ήταν ελεύθεροι ταξιδευτές, ατίθασοι, ζωηροί, έξυπνοι, επαναστάτες με αιτία, παιδιά με άποψη για όλα, με κριτική σκέψη και συγκινητική ευαισθησία. Όπως ακριβώς θα πρέπει να είναι τα παιδιά σήμερα, ώστε να μην γίνονται καθοδηγούμενοι αυριανοί πολίτες με σκυμμένο το κεφάλι.

Κοιτάζεις τα ψηφιδωτά που έφτιαξαν ως τελευταία τους δημιουργία. Πάνω τους ξεσπούν τη βασανιστική αγωνία των τελευταίων ημερών μαζί και συ που τα στολίζεις σε όλο το σχολείο αφήνοντας τη σφραγίδα τους. Τους κοιτάζεις και σε τρώει η έγνοια ακόμη για όσα δεν πρόλαβες να τους πεις για όσα ίσως δεν τόλμησαν εκείνοι να σου πουν. Τι θα θυμούνται από σένα; Τα ωραία, τα άσχημα; Ήταν η μυρωδιά της αγκαλιάς σου ζεστή; Τους έδωσες εφόδια και ποια θα κρατήσουν στις θύμησές τους; Σε συγχώρεσαν; Δυστυχώς δεν μπορείς να τα ξέρεις όλα κι έτσι πρέπει. Αυτά τα γνωρίζει μόνον ο χρόνος που θα ακολου-θήσει και συ δε θα σαι κει για να στο πουν. Απλά ελπίζεις να έδωσες κάτι….

Το μόνο που γνωρίζεις αυτή τη στιγμή, είναι η αγάπη που καθρεφτίζεται πάνω στα γλυκά μουτράκια τους, που θέλεις να τ αποτυπώσεις ένα- ένα και να τα χαράξεις στην καρδιά σου στις λίγες στιγμές που σας απέμειναν και που δεν ξέρετε τι να τις πρωτοκά-νετε για να τις κρατήσετε αιώνιες. Τους γνώρισες παιδιά, τους αφήνεις έφηβους. Τι δεν τους είπες αν και το γνωρίζουν; Πόσο πολύ τους αγάπησες! Μια φωνή όμως σε διακό-πτει: «Κυρία, τώρα με τις μπλούζες μας ως αναμνηστικά έχοντας πάνω τη φωτογραφία της τάξης δε θα ξεχάσουμε ποτέ ο ένας τον άλλον». Ίσως… Όλα όμως κάποτε φθείρουν στο χρόνο και τελειώνουν. Εκτός από ένα. Την Αγάπη. «Γιατί τέλος… μόνον δεν έχει η Αγάπη».

13

αφιέρωμα>>

Ταξίδι στο χώρο των τεχνολογικών θαυμάτων

«ΝΟΗΣΙΣ»

Στη Θέρμη δεσπόζει επιβλητικά το Κέντρο Διάδο-σης Επιστημών και Μουσείο Τεχνολογίας «ΝΟΗΣΙΣ». Συνδυάζοντας την εκπαίδευση με τη ψυχαγωγία, επιδιώκει την κατανόηση των επιτευγμάτων του ανθρώπινου πνεύματος. «Στόχος μας είναι να παρα-μείνει ένας ζωντανός οργανισμός που θα μεταδί-δει γνώση», τόνισε στο «Δυτικώς» o πρόεδρος του Κέντρου και πρώην πρύτανης του ΑΠΘ κ. Ιωάννης Αντωνόπουλος.

Στο Κέντρο Διάδοσης Επιστημών και Μουσείο Τεχνο-λογίας «ΝΟΗΣΙΣ» το αρμονικό πάντρεμα της γνώσης με τη δημιουργικότητα διαχέει το άρωμα μίας ευρωπαϊ-κής πόλης που έχει μπει στον τροχό της ανάπτυξης και αποτελεί απόδειξη πως τα μεγάλα και τα ωραία έχουν θέση στη Θεσσαλονίκη. Μία επίσκεψη στο χώρο γεννά αισιόδοξες σκέψεις, ενισχύοντας την πίστη ότι η πόλη μας έχει ακόμη περιθώρια για αλλαγή και πρόοδο. Το «ΝΟΗΣΙΣ» άρχισε να λειτουργεί τον Ιανουάριο του 2005 και αποτελεί συνέχεια του πρώην τεχνικού Μουσείου Θεσσαλονίκης με ιδρυματική μορφή μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα.

κ. Αντωνόπουλε, τι μπορεί να παρακολουθήσει ο επισκέπτης στο «ΝΟΗΣΙΣ»;

Όσον αφορά τα θεάματα, λειτουργεί ψηφιακό πλα-νητάριο 150 θέσεων, για προβολές ταινιών σε ημισφαι-ρική οθόνη, με 18 μέτρα διάμετρο και προσομοιωτής εικονικής πραγματικότητας 18 θέσεων, με τρισδιάστατη εικόνα και κίνηση σε έξι άξονες. Ο προσομοιωτής είναι ο πιο αγαπητός στους επισκέπτες, λόγω του συμμετο-χικού χαρακτήρα. Επίσης έχουμε την αίθουσα Κοσμο-θέατρο, 300 θέσεων, εντυπωσιακή γιατί διαθέτει τη μεγαλύτερη επίπεδη οθόνη στην Ελλάδα (17m x 23m) με δυνατότητα προβολής τρισδιάστατης εικόνας και εξαιρετικής πιστότητας ήχου. Όλες οι ταινίες που προ-βάλλονται στο Κέντρο έχουν επιστημονικό και εκπαι-δευτικό χαρακτήρα.

Αναφορικά με το μουσειακό κομμάτι υπάρχουν κάποιες μόνιμες εκθέσεις;

Ναι τέσσερις, το «Εκθετήριο Αυτοκινήτων» με εξαιρε-τικά δείγματα της ιστορίας του αυτοκινήτου, το «Τεχνο-πάρκο» με διαδραστικά και συμμετοχικά εκθέματα, η «Αρχαία Ελληνική Τεχνολογία» με ομοιώματα αρχαίων ελληνικών εφευρέσεων, μοναδική στην Ελλάδα και ίσως σε διεθνές επίπεδο και τέλος η έκθεση «Εικόνα και Ήχος», στην οποία θα παρουσιάζεται η διαδρομή της φωτογραφίας, του ραδιόφωνου και της τηλεόρασης. Τα εγκαίνια των δύο τελευταίων θα γίνουν το Σεπτέμβριο. Η πιο σημαντική πιστεύω πως είναι η έκθεση της «Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας» γιατί αποδεικνύει ότι οι αρχαίοι Έλληνες για τους οποίους είμαστε τόσο περήφανοι, δεν ήταν μόνο θεωρητικοί, αλλά είχαν αναπτύξει και την κατάλληλη υποδομή. Εκτός από τις μόνιμες εκθέσεις σε τακτά χρονικά διαστήματα θα φιλοξενούνται και περιοδικές από άλλα μουσεία και πολιτιστικούς φορείς της Ελλάδας και του εξωτερικού. Διάσπαρτες στο χώρο υπάρχουν και διάφορες ομάδες π.χ. τηλέφωνα, όργανα φυσικής, γραφομηχανές κτλ.

Πέρασαν δύο χρόνια από τότε που αναλάβατε την προεδρία, αισθάνεστε ότι το «ΝΟΗΣΙΣ» έχει κάνει πραγματικότητα τους στόχους του;

Κτιριακά και από άποψη εγκαταστάσεων είμαστε ικα-νοποιημένοι, αποκτήσαμε και μία μονάδα παραγωγής φιλμ, για να μπορούμε να δημιουργούμε τα δικά μας φιλ-μάκια και να τα προωθούμε σε άλλα πλανητάρια. Πρώτα έπρεπε να το στήσουμε, τώρα πλέον υποβάλλουμε προτάσεις και «κυνηγάμε» εκπαιδευτικά προγράμματα, γιατί το μέλλον του, η ζωή του είναι να έρχεται κόσμος και να μαθαίνει. Σε αυτό το πλαίσιο πραγματοποιούμε δύο εκδηλώσεις ανοιχτές στο κοινό «Τα Πρόσωπα της Επιστήμης» σε συνεργασία με την Ένωση Φυσικών και το «Καφέ της Επιστήμης» με το Γαλλικό και Βρετανικό Ινστιτούτο. Στους στόχους μας επίσης είναι και η ανά-πτυξη συνεργασίας με άλλους φορείς και μουσεία του εξωτερικού για ανταλλαγή σκέψεων, ίσως και διακίνηση προσωπικού.

Το κοινό που επισκέπτεται το Κέντρο είναι κυρίως σχολεία;

Αυτή την περίοδο βγάζουμε τα στατιστικά, η αναλο-γία είναι περίπου 60%-70% σχολεία, και 30%-40 % οι υπόλοιποι. Δεν είναι κακή, όμως πρέπει να φτάσει στο 50%-50%. Τα σχολεία έρχονται, επειδή το πρόγραμμα προβλέπει επισκέψεις σε πολιτιστικούς χώρους, ευτυ-χώς γιατί αλλιώς τα μουσεία θα ήταν νεκρά.

Το «ΝΟΗΣΙΣ» διαθέτει και αίθουσα διοργάνωσης συνεδρίων;

Η διοργάνωση τους αποτελεί ένα από τα έσοδα μας. Το Συνεδριακό Κέντρο σχεδιάστηκε έτσι ώστε να ικανο-ποιεί τις σημερινές ανάγκες και διαθέτει σύγχρονο εξο-πλισμό για τη φιλοξενία συνεδρίων, διαλέξεων και σεμι-

ναρίων. Υπάρχει μία αμφιθεατρική αίθουσα 200 θέσεων, με δυνατότητα δύο ταυτόχρονα μεταφραστικών και κάποιες μικρές αίθουσες για συγκεντρώσεις περίπου 20 ατόμων. Το «ΝΟΗΣΙΣ» έχει και ένα πλεονέκτημα, είναι το συνεδριακό και πολιτιστικό κέντρο της περίφημης ζώνης καινοτομίας. Βέβαια το μόνο που υπάρχει προς το παρόν.

Η Θεσσαλονίκη έχει δυνατότητες για να αναπτύξει συνεδριακό τουρισμό;

Η Θεσσαλονίκη μόνο από το συνεδριακό τουρισμό έχει κάλυψη στις ξενοδοχειακές μονάδες και τα εστι-ατόρια, για αυτό δεν έχει άλλη επιλογή, παρά να ανα-πτύξει υποδομές, όχι μόνο ξενοδοχειακές, αλλά στα μουσεία, τις συγκοινωνίες, τα πάρκα της. Υποστηρίζουν την άποψη να χαρακτηριστεί βυζαντινή πόλη, όμως και μία τέτοια κίνηση πρέπει να ενταχθεί σε ένα συνεδριακό πακέτο και να προωθηθεί. Προχθές διάβασα ότι ο Δήμος αποφάσισε να βάλει ένα μικρό αυτοκινητάκι για να γυρί-ζει τους τουρίστες στα αξιοθέατα. Πιστεύω ότι δεν είναι

η δουλειά του Δήμου, αλλά ότι οι ξενοδόχοι πρέπει να φροντίσουν, επειδή αυτοί έχουν το προϊόν.

Στα ελληνικά σχολεία δίνεται αρκετή έμφαση στις επιστήμες και την τεχνολογία;

Όχι προς το παρόν. Αν και υπάρχουν αίθουσες πειρα-μάτων, τις μετατρέπουν σε αποθήκες. Στην εποχή μου είχαμε τρία όργανα και με αυτά οι εκπαιδευτικοί κάνανε πειράματα. Κατά τη γνώμη μου η παιδεία δεν είναι σωστά σχεδιασμένη. Έχει τύχη να παρακολουθήσω την εκπομπή, αν μπορείς να κερδίσεις ένα παιδάκι του δημοτικού, και εκπλήσσομαι με τις γνώσεις που έχουν. Για ποιο λόγο ένα παιδί να γνωρίζει αυτά τα πράγματα; Η ύλη είναι τόσο μεγάλη με αποτέλεσμα να οδηγεί στο γνωστό πρόβλημα του παπαγαλισμού. Πότε θα μείνει χρόνος για τεχνική παιδεία;

Αναμφισβήτητα το «ΝΟΗΣΙΣ» αποτελεί καινοτομία για τη διάδοση της επιστήμης και της τεχνολογίας στη Θεσσαλονίκη. Από την άλλη πλευρά νέοι επι-στήμονες που αποφοιτούν από τα πανεπιστήμια της πόλης έρχονται αντιμέτωποι με το πρόβλημα της ανεργίας. Πιστεύετε θα καλυτερέψουν τα πράγματα στο μέλλον;

Ειρήνη ΜπούραΓράφει η

eirini_mp@yahoo.gr

14

Αν δεν αλλάξει η νοοτροπία δεν νομίζω να καλυτερέψει η κατάσταση. Δεν μπορεί να αφήνουν το σημερινό νέο με την πεποίθηση ότι το πτυχίο είναι ένα χρυσό βρα-χιόλι για να βρει δουλειά, όπως συνέβαινε στην εποχή μου, γιατί δεν βρίσκεις πια! Ισχυρίζονται ότι η πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι δικαίωμα του καθενός, αλλά δεν προσθέτουν εφόσον έχει τη δυνατότητα. Δεν γίνεται επαγγελ-ματικός προσανατολισμός π.χ. υπάρχουν πέντε Τμήματα Φυσικής, από τους απόφοι-τους το 10% θα μπει μόνο στο δημόσιο, ένα ποσοστό θα εργαστεί στα φροντιστή-ρια, οι υπόλοιποι τι θα κάνουν; Το κράτος είναι το πρώτο που ευθύνεται γιατί δεν έχει κάνει μία σοβαρή μελέτη με τον αριθμό των αποφοίτων και τις ειδικότητες που θα χρειάζεται κάθε χρόνο. Οι αλλοδαποί που δεν μπορούν να σπουδάσουν θα πιάσουν όλες τις τεχνικές δουλειές και εμείς θα συνεχίσουμε να παράγουμε άνεργους.

Ετοιμάζετε κάποια εκδήλωση για το επόμενο διάστημα;Κάνουμε μία προσπάθεια στο πλαίσιο της επιμόρφωσης για πρώτη φορά να

υλοποιήσουμε τρία καλοκαιρινά πενθήμερα για παιδιά ηλικίας 9 - 12 ετών με τίτλο «Θερινή Απόδραση». Θα διαρκούν από τις 8:30 μέχρι τις 16:00 και θα περιλαμβάνουν διάφορες θεματικές ενότητες που επηρεάζουν την καθημερινή ζωή, π.χ. το σώμα του ανθρώπου, η μόλυνση του περιβάλλοντος κτλ. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα θα αποτελέσει ένα καλό πείραμα να δούμε πόσο αξίζουμε, γιατί θα βασιστεί κατά 80% στο δικό μας προσωπικό. Ακόμη προγραμματίζουμε το φθινόπωρο για τον κόσμο της Θεσσαλονίκης μία εκδήλωση αναμετάδοσης ενός πειράματος που θα πραγμα-τοποιηθεί στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος είχε προκηρύξει διαγωνισμό για τη διενέργεια πειραμάτων και το πρώτο βραβείο κέρδισε ο κ. Θεόδωρος Πιερράτος, καθηγητής στο 2ο Λύκειο Εχεδώρου. Με την ευκαιρία του Παγκόσμιου Έτους Αστρονομίας 2009 το πείραμα του και άλλα δύο θα πραγματοποιηθούν στο διαστημικό σταθμό, στις 21 Σεπτεμβρίου. Στην Ευρώπη θα υπάρχουν τέσσερα σημεία αναμετάδοσης, ένα εκ των οποίων είναι το δικό μας Κέντρο. Τα υπόλοιπα βρίσκονται στο Μιλάνο, τη Βαρκελώνη και το Μέχελεν.

«ΝΟΗΣΙΣ»Τηλέφωνο: 2310.483-000

Fax: 2310.483-020Διεύθυνση: 6ο χλμ. Θεσσαλονίκης – Θέρμης

www.noesis.edu.gr info@noesis.edu.gr

ΣΥ

ΓΧ

ΡΟ

ΝΕ

Σ Σ

ΧΟ

ΛΕ

Σ Ο

ΔΗ

ΓΩ

Ν

ΦΩΤΙΝΙΑΣ Α.Ε.

η σιγουριά

Άνω Ηλιούπολη Ωραιοκάστρου 67 2310 -669505 -603413

Εύοσμος Αριστοτέλους 23 2310 -707550 -707551

Σίνδος Χρυστοστόμου Σμύρνης 3 2310 -797445 -796000

Φαξ: 2310-603413Κιν: 6944 442419

15

>> αφιέρωμα

Μελανία ΜιλκάκηΓράφει η:

mela_mg23@hotmail.com Βόλτα με ιστορικό αμάξι…

Υπάρχουν αυτοκίνητα που μπο-ρούν να μας ταξιδέψουν σε περασμέ-νες δεκαετίες, σε εποχές που σήμερα ξέρουμε από παλιές ταινίες, φωτο-γραφίες και διηγήσεις. Αυτοκίνητα με μεγάλη ιστορική αξία, ομορφιά και ποιότητα. Όπως, αυτά που έχουν στην κατοχή τους τα μέλη του Συλλό-γου Ιστορικού Αυτοκινήτου Βορείου Ελλάδας (Σ.Ι.Α.Β.Ε.).

Ο σύλλογος Ο Σ.Ι.Α.Β.Ε. ιδρύθηκε στις 29 Μαρτίου το 1997, από 25

άτομα, ως μη κερδοσκοπική οργάνωση. Σήμερα αριθμεί πάνω από 300 μέλη και καλύπτει τη Θεσσαλονίκη και όλη τη Βόρεια Ελλάδα. Υπάγεται στην Ελληνική Ομοσπονδία Οχημάτων Εποχής (Ε.Ο.Ο.Ε.), η οποία με τη σειρά της ανήκει στη διεθνή ομοσπονδία, FIVA.

Μεταξύ των λόγων που οδήγησαν στην ίδρυση του συλλόγου ήταν η δυνατότητα συνάντησης, επικοινωνίας και αλληλοβοήθειας μεταξύ των ανθρώπων που μοιρά-ζονται το κοινό ενδιαφέρον της διατήρησης ενός ιστορι-κού οχήματος. Άλλοι λόγοι ήταν η προβολή του ιστορι-κού αυτοκινήτου, η ενημέρωση του κόσμου σχετικά με τη σημασία του και η προώθηση της διαδικασίας διάσω-σης του, η οποία στην Ελλάδα δεν είναι τόσο δημοφιλής.

Ο σύλλογος διοργανώνει, καθ΄ όλη τη διάρκεια του χρόνου, εκδηλώσεις και εκδρομές, ώστε να συναντιού-νται τα μέλη του μαζί με τα οχήματά τους. Επίσης, παρέ-χει πληροφορίες σχετικά με τα μοντέλα των αυτοκινήτων και βοήθεια στη διαδικασία αποκατάστασής τους. Τα μέλη του συλλόγου εκτός από λάτρεις των παλαιών οχη-μάτων είναι και γνώστες του αυτοκινήτου, ενώ μεταξύ τους υπάρχουν και μέλη που έχουν τη διπλή ιδιότητα του συλλέκτη και του τεχνίτη με εμπειρία πάνω στο παλαιό αυτοκίνητο.

Η αγάπη για το παλαιό αυτοκίνητο και το πάθος για τη διάσωσή του είναι ο πυρήνας του Σ.Ι.Α.Β.Ε. και αυτό έχουν σαν βάση όλες οι ενέργειες του και όλοι οι στόχοι που θέτει. Για το μέλλον, ο πρόεδρος του συλλόγου κ. Μίμης Σκορίδης, επιθυμεί να καταγράψει την ιστορία του

κάθε αυτοκινήτου που ανήκει στον Σ.Ι.Α.Β.Ε., την πορεία του μέχρι να φτάσει στα χέρια του σημερινού κατόχου. Επίσης, επιθυμεί να στελεχώσει το σύλλογο με τεχνίτες ειδικευμένους πάνω στο παλαιό αυτοκίνητο, οι οποίοι θα εξυπηρετούν τις ανάγκες των μελών.

Αυτοκίνητα με ιστορίαΤι είναι, όμως, το ιστορικό αυτοκίνητο;Σύμφωνα με τους κανόνες της FIVA, ένα αυτοκίνητο

για να θεωρηθεί ιστορικό πρέπει να έχει συμπληρώσει 30 χρόνια από το έτος παραγωγής του, να είναι σε καλή κατάσταση και να έχει τα δικά του, τα εργοστασιακά, μηχανικά μέρη. Αν ανταποκρίνεται σε αυτές τις προϋ-ποθέσεις και περάσει επιτυχώς τον έλεγχο που γίνεται από το σύλλογο, λαμβάνει πιστοποιητικό παλαιότητας. Έπειτα μπορεί να πάρει από το σύλλογο και την ομοσπον-δία πινακίδες ιστορικού αυτοκινήτου. Το αυτοκίνητο που φέρει τέτοιες πινακίδες υπόκειται σε κάποιους κανόνες: δεν χρησιμοποιείται κάθε μέρα, έχει ειδική ασφάλιση, πρέπει να συμμετέχει σε εκδηλώσεις και να συντηρείται σε καλή κατάσταση.

Γιατί, όμως, να ασχοληθεί κανείς με την αναζήτηση και αποκατάσταση ενός παλαιού αυτοκινήτου; Ο πρόεδρος κ. Σκορίδης, ο οποίος ασχολείται εδώ και χρόνια με το ιστορικό αυτοκίνητο, και σαν συλλέκτης και σαν τεχνίτης, είναι ο καταλληλότερος άνθρωπος για να μας το εξηγή-σει. Πιστεύει ότι με το να συντηρεί κανείς ένα αυτοκίνητο παλαιό ή ένα που έχει ήδη, αντί να αγοράσει καινούργιο,

συμβάλει στην οικονομία γιατί με την ενέργειά του ενερ-γοποιεί αυτόματα ένα δίκτυο τεχνιτών και καταστημά-των, που θα συμμετάσχουν σε αυτήν. Επίσης, εξηγεί ότι ένα μεγάλο κίνητρο της ενασχόλησης αυτής είναι η χαρά της δημιουργίας, σχεδόν από το μηδέν, κάτι όμορφου και σπάνιου, όπως είναι το ιστορικό αυτοκίνητο. Απαραίτητη προϋπόθεση για να ασχοληθεί κανείς με αυτή τη δαπα-νηρή και δύσκολη διαδικασία είναι η αγάπη για το ιστο-ρικό αυτοκίνητο, η υπομονή και το μεράκι για την αποκα-τάστασή του, η οποία γίνεται σιγά σιγά και περιλαμβάνει όλες τις απαραίτητες τεχνικές εργασίες.

Η ανεύρεση των ιστορικών αυτοκινήτων δεν είναι μία απλή υπόθεση. Ο κ. Τάσος Π., μέλος του Σ.Ι.Α.Β.Ε., μας πληροφορεί ότι τη δεκαετία του ΄90 η κυβέρνηση απο-φάσισε με νόμο την απόσυρση των όλων των παλαιών αυτοκινήτων, χωρίς διακρίσεις, με αποτέλεσμα να χαθούν πολύ σημαντικά κομμάτια της ιστορίας της αυτοκίνησης. Στα τέλη της ίδιας δεκαετίας ξεκίνησε, στην Ελλάδα, η κίνηση της αναπαλαίωσης αυτοκινήτων, τότε ιδρύθηκαν και οι περισσότεροι σύλλογοι, αλλά ο αριθμός τους ήταν πολύ περιορισμένος, λόγω της απόσυρσης, και η κατά-σταση τους ήταν κακή, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να σωθούν. Ένα μέρος που κατάφερε να σωθεί ανήκει σε μέλη συλλόγων, ενώ έναν αριθμό, περίπου 25 αυτοκί-νητα, έχει παραχωρήσει το κράτος στο Κέντρο Διάδοσης Επιστημών και Μουσείο Τεχνολογίας - Νόεσις.

Λόγω του μικρού αριθμού παλαιών αυτοκινήτων που υπάρχει στην Ελλάδα, πολλά μέλη του Σ.Ι.Α.Β.Ε. φέρνουν

Φωτογραφία από εκδρομή του Συλλόγου Φωτογραφία από εκδρομή του Συλλόγου στη Μηχανιώνα.

Ford Mustang του 1968.

16

αυτοκίνητα από το εξωτερικό, όπου η κίνηση της συλ-λογής και αναπαλαίωσης είχε ξεκινήσει από τη δεκαε-τία του ’70. Σήμερα είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί ένα παλαιό αυτοκίνητο. Παλαιότερα, πριν την απόσυρση, υπήρχαν άφθονα παλαιά αμάξια, μπορούσε να βρει κανείς και στο δρόμο, σε συγκεκριμένα σημεία. Σήμερα, μπορεί να ψάξει στο internet ή να απευθυνθεί σε συλ-λέκτες Σε περίπτωση που βρεθεί το παλαιό αμάξι, αξίζει να προχωρήσει κανείς στην αποκατάστασή του αν αυτό έχει όλα τα μηχανικά του μέρη και αν η επισκευή του δεν έχει μεγάλο κόστος.

Τα περισσότερα αυτοκίνητα του συλλόγου είναι ευρωπαϊκά, ενώ υπάρχουν και 25 με 30 αμερικάνικα. Το παλαιότερο ευρωπαϊκό αυτοκίνητο είναι ένα Opel του 1954, ενώ τα περισσότερα είναι από τη δεκαετία του ’60 και μετά, ενώ τα δύο παλαιότερα είναι μια Buick 4 door Saloon του 1928 και ένα Ford A του 1923, στα οποία έχουν γίνει ολικές ανακατασκευές.

Αληθινές ιστορίεςΌσοι ασχολούνται με το ιστορικό αυτοκίνητο συμφω-

νούν ότι τα παλαιά οχήματα έχουν ομορφιά, ποιότητα και προσωπικότητα, που λείπουν από τα σημερινά. Οι άνθρωποι του Σ.Ι.Α.Β.Ε. έχουν αφιερώσει χρόνο, χρόνια μάλλον, στην αναζήτηση και αναπαλαίωση παλαιών αυτοκινήτων. Πολλοί ασχολούνται με το αντικείμενο

πολύ πριν ξεκινήσει, οργανωμένα, το ενδιαφέρον για αυτή τη δραστηριότητα. Οι εμπειρίες, οι γνώσεις και οι ιστορίες που έχουν να μοιραστούν είναι πολλές.

Μέλος του συλλόγου, κάτοχος μιας Alpha Romeo Junior, του 1970, μας διηγήθηκε την ιστορία του αυτοκι-νήτου του. Αρχικά άνηκε σε ένα γιατρό από τον Πειραιά, το 1989 ήρθε στη Θεσσαλονίκη, στην κατοχή ενός επι-χειρηματία που το 1992, αφού είχαν περάσει 20 χρόνια από την κατασκευή του, το πούλησε στον τωρινό του ιδιοκτήτη, ο οποίος ήθελε από παλιά να αποκτήσει το συγκεκριμένο μοντέλο. Το μοντέλο αυτό της Alpha Romeo, το οποίο κατασκευάστηκε για ανταγωνιστεί το BMW 2002, του 1968, ήταν πολύ δημοφιλές στην εποχή του, σήμερα, όμως, έχουν μείνει λίγα κομμάτια, καθώς η εταιρεία δεν το υποστηρίζει με ανταλλακτικά, γεγονός που κάνει αδύνατες τις ανακατασκευές του.

Ένα σημαντικό μοντέλο, το Ford Mustang, το μονα-δικό του 1968 σε λειτουργική κατάσταση στην Ελλάδα, ανήκει σε μέλος του συλλόγου. Ο προηγούμενος ιδιο-κτήτης ζούσε στο San Diego της California. Το αμάξι αγο-ράστηκε από τον τωρινό ιδιοκτήτη, το 2005 και η μετα-φορά του, σε κοντέινερ, διήρκησε περίπου 2 μήνες. Το Mustang ήταν το πρώτο της κατηγορίας muscle – pony car, και οι ανταγωνιστές του ήταν η Chevrolet Camaro, του 1967 και η Dodge Charger, του 1968.

Άλλος μέλος του συλλόγου μας μίλησε για το πάθος της διάσωσης όσο το δυνατόν περισσότερων αυτοκι-νήτων, τα οποία λιγοστεύουν, αλλά και για τα τρία Χ που πρέπει να έχει υπόψη αυτός που θέλει να ασχολη-θεί με το ιστορικό αυτοκίνητο: χώρο, χρόνο και χρήμα. Ο ίδιος έχει στην κατοχή του 15 αυτοκίνητα, τα οποία βρίσκονται σε διάφορα στάδια ανακατασκευής, μεταξύ

των οποίων κι ένα BMW 2002, ανταγωνιστή του Alpha Romeo Junior.

Ένα τρίτο μέλος του συλλόγου, με μεγάλη εμπειρία πάνω στο αυτοκίνητο και ως τεχνίτης και ως συλλέκτης, κάνει μια αντιπαράθεση της κατασκευής των σημερινών αυτοκινήτων και των παλαιών. Υποστηρίζει τα παλαιά αυτοκίνητα είχαν τεχνολογία ανώτερη των σημερινών, ήταν πιο ποιοτικά, ασφαλέστερα και ανθεκτικότερα. Σήμερα, αυτοκίνητα με τέτοια χαρακτηριστικά δεν ενδι-αφέρουν τις βιομηχανίες, οι οποίες έχοντας σαν στόχο το κέρδος, κατασκευάζουν αμάξια με μικρή διάρκεια ζωής.

Τα αυτοκίνητα έχουν ένα κύκλο ζωής, από τη γέν-νηση – κατασκευή τους, μέχρι τη φθορά – θάνατό τους. Τα ιστορικά αυτοκίνητα, όμως, ανασταίνονται, χάρη στο μεράκι και τη φροντίδα των ανθρώπων που εκτιμούν την τεχνολογία και την ποιότητα κατασκευής τους, γίνονται φορείς του βιομηχανικού πολιτισμού, αλλά μεταφέρουν αξίες που δεν υπάρχουν στη σύγχρονη καταναλωτική συμπεριφορά.

INFOΣΙΑΒΕ

Οδός: Αναξιμάνδρου 52 Τηλ/ΦΑΞ: 2310 300 926

www.siave.grinfo@siave.gr

Η κατάσταση των αυτοκινήτων πριν από την ανακατασκευή.

Alfa Romeo Junior, 1970. Διακρίνονται οι ιστορικές πινακίδες

17

αφιέρωμα>>τεχνολογία

Ξυλοναυπηγική… Τέχνη που σβήνει στα καρνάγια

Σε διάφορες γωνιές της Ελλάδας για αιώνες οι ξυλοναυπηγοί έδιναν πνοή στα άψυχα ξύλα, μετα-τρέποντας τα σε πλεούμενα. Συναντήσαμε στη Νέα Μηχανιώνα έναν τεχνίτη που υπηρετεί την παρά-δοση εδώ και 40 χρόνια. «Κάποτε όλα τα σκάφη ήταν ξύλινα, σήμερα το επάγγελμα τελειώνει. Δεν έχει μέλλον…», ομολογεί ο καραβομαραγκός κ. Χρήστος Κούτλος.

Μόλις βγήκε από το δημοτικό πήγε κοντά σε έναν θείο του, ο οποίος διατηρεί ακόμη παραδοσιακό καρνάγιο στη Θάσο, για να μάθει την τέχνη. «Θέλει μία δεκαετία για να γίνεις σωστός τεχνίτης. Η δουλειά είναι χειρωνακτική, υπαίθρια και βρώμικη, γι’ αυτό πολλά παιδιά δεν αντέ-χανε και φεύγανε», διηγείται ο ξυλοναυπηγός κ. Χρήστος Κούτλος.

Έπειτα από δέκα χρόνια μαθητείας άφησε τον τόπο καταγωγής του, αναζητώντας μία καλύτερη τύχη. Στη Ν. Μηχανιώνα εκείνη την περίοδο δούλευαν πολλοί καραβομαραγκοί, σήμερα είναι ο μοναδικός. «Έκανα μία έρευνα και δεν νομίζω να είμαστε περισσότεροι από 15. Στη Βόρεια Ελλάδα έμειναν ελάχιστοι στην Ιερισσό, στη Θάσο και στην Καβάλα. Στη Θεσσαλονίκη έχει καρνάγιο, όμως δεν υπάρχουν πλέον μάστορες». Η είσοδος του μεταλλικού και του πλαστικού στην κατασκευή καρα-βιών αρχικά περιόρισε το ξύλο μέχρι που κυριάρχησαν, εκφράζοντας το πνεύμα της εποχής μας.

Αντιμέτωποι με τον καιρόΟ ξυλοναυπηγός έπρεπε να διαθέτει υπομονή και καλή

γνώση της τέχνης για να φτιάξει ένα σκάφος από την αρχή μέχρι το τέλος μόνος του, χωρίς να ζητά συνέχεια βοήθεια από τους πιο έμπειρους και να αποφεύγει λάθη που μπορούσαν να προκαλέσουν πρόβλημα στην πλεύση και στη σταθερότητα. Τα βασικά εργαλεία ήταν η πριονο-κορδέλα, με την οποία κόβανε το ξύλο, τα πλάνια για το ίσιωμα, σκεπάρνια, σκαρπέλα και τρυπάνια. «Είσαι πάντα με ένα εργαλείο στο χέρι και αποκτάς δύναμη, επειδή δουλεύεις από μικρός. Πολλοί απορούσαν πώς σήκωνα τόσο βάρος, άμα το κάνεις από 12 χρονών μαθαίνεις τη σωστή κίνηση, 50 κιλά μπορεί να μου φανούν 20».

Οι καραβομαραγκοί δουλεύανε πάντα με παραγγε-λίες σε δύσκολες συνθήκες, πολλές ώρες εργασίας το καλοκαίρι κάτω από τον ήλιο χωρίς ένα υπόστεγο. «Ήλιο, βροχή, αέρα… όλα τα έχεις στην πλάτη σου, δεν υπάρ-χει μέρος να φυλαχτείς. Δεν μας επιτρέπανε να κάνουμε ένα υπόστεγο γιατί είναι αιγιαλός και ανήκει στην κτη-ματική υπηρεσία», λέει με παράπονο ο κ. Χρήστος. Παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε καθημερινά δεν άλλαξε ποτέ επάγγελμα. «Είναι αγαπητή τέχνη, αν τη μάθεις, δεν την αφήνεις και να θες δεν την αφήνεις. Αυτό το δέσιμο το καταλαβαίνεις μόνο, αν το ζήσεις».

Ο κ. Χρήστος μας εξήγησε τα βήματα που ακολουθού-σαν για να φτιάξουν ένα σκάφος. «Το χειμώνα κάναμε προετοιμασία, το σχέδιο σε κλίμακα, τη λεγόμενη «σάλα» και το Μάρτιο ξεκινούσε η κατασκευή. Συνεργαζόμασταν με ξυλοκόπους από τη Θάσο, τη Μυτιλήνη και τη Σάμο για την προμήθεια των ξύλων, κυρίως πεύκα. Το αρχικό στάδιο κατασκευής είναι η καρίνα, το κάτω μέρος τους

σκάφους. Έπειτα οι σκαρμοί, δηλαδή ο σκελετός, στη συνέχεια μπαίνουν τα σανίδια, όπως τα λέμε μαδέρια. Τέλος το κατάστρωμα, η κουβέρτα στη γλώσσα μας. Ακο-λουθούν οι λεπτομέρειες, ένα σπιράγιο για να καλύπτει τη μηχανή να μην βρέχεται, το ίδιο και για την τιμονιέρα. Τελευταία πινελιά το βάψιμο και είναι έτοιμο για ρίξιμο στη θάλασσα».

Γεννημένος τεχνίτηςΤα ξύλινα καράβια έχουν καλύτερη πλεύση στη

θάλασσα σε σύγκριση με τα πλαστικά και τα μεταλλικά. Ξεκινάνε από πέντε μέτρα και μπορούν να φτάσουν τα 40 που είναι το ανώτερο. «Στο ενεργητικό μου έχω 11 μεγάλα αλιευτικά σκάφη, το μικρότερο 24 μέτρα και το μεγαλύτερο 28, όλα εν ενεργεία. Στα μικρά έχω κάνει 15 κομμάτια από 7,5 – 12 μέτρα, επισκευές αμέτρητες!», λέει με περηφάνια ο κ. Χρήστος. Χρειάζεται ένας χρόνος για την κατασκευή ενός μεγάλου και περίπου τέσσερις μήνες για ένα μικρό.

Ο κόπος, η τέχνη και το μεράκι που έβαζαν οι μάστο-ρες δεν αμείβονταν. «Πλούσιος δεν έγινε κανένας από αυτή τη δουλειά, όμως το κάνεις, επειδή σου αρέσει. Χαίρομαι τόσο πολύ, όταν βλέπω αλιευτικά σκάφη και ξέρω ότι είναι «παιδιά» μου. Σκέφτομαι ότι πήρα ένα ξύλο στρογγυλό από το βουνό και με τα χεράκια μου έκανα ένα σκάφος που ζουν οικογένειες από αυτό».

Αν και ο κ. Χρήστος δεν πρόδωσε ποτέ την τέχνη που έμαθε, απέτρεψε το γιο του από το συγκεκριμένο επάγ-γελμα. «Όταν ήταν πιτσιρικάς στο γυμνάσιο τον έπαιρνα τα καλοκαίρια να με βοηθήσει, αλλά δεν ήθελα να ακο-λουθήσει. Άντε και να γινόταν ένας τεχνίτης σήμερα, να κάνει τι αύριο; Οι νόμοι δεν επιτρέψανε το ξύλινο να ζήσει…».

Ο μαρασμόςΤα τελευταία χρόνια ο πελάτης πήγε στην εύκολη λύση,

τα πλαστικά και τα μεταλλικά σκάφη. Τα πρώτα αντέχουν 25 έτη και τα δεύτερα 33. Τα ξύλινα όμως έχουν μεγαλύ-τερη διάρκεια ζωής, αν συντηρούνται κάθε πέντε χρόνια, μπορούν να συνεχίζουν το ταξίδι τους στα πελάγη.

Το παράπονο του κ. Χρήστου είναι ότι το κράτος δεν τους βοήθησε για να αφήσουν υποδομή στους νεότε-ρους. «Πάντα ήμασταν κυνηγημένοι, όσον αφορά το χώρο, δεν μας αφήνανε να φτιάξουμε κάτι. Έτυχε να δω ντοκιμαντέρ με τις συνθήκες στο εξωτερικό και έτριβα τα μάτια μου, εδώ είμαστε 100 χρόνια πίσω. Όταν ήταν Υπουργός Πολιτισμού η Μελίνα Μερκούρη, τρέξαμε να πάρουμε κάτι βοήθειες. Βέβαια δεν είχε την τύχη να μπο-ρέσει να συνεχίσει. Μετά χάσαμε τα πάντα, μας έκλεισαν την πόρτα και τελείωσε η ιστορία».

Το κράτος δεν φρόντισε να διασωθεί η κληρονομιά μας και η ξυλοναυπηγική πέρασε από τη δόξα στο περι-θώριο. Στο μέλλον ίσως ακούγεται που και που κανένα χτύπημα στα ξεχασμένα καρνάγια, απόηχος μίας άλλης εποχής. Το μόνο παρήγορο είναι ότι τα «παιδιά» του τεχνίτη, όπως αποκάλεσε τα σκάφη που δημιούργησε, αρμενίζουν ακόμη τα πελάγη…

Ειρήνη ΜπούραΓράφει η

eirini_mp@yahoo.gr

18

Ξενοδοχείο 100 κλινών

>> εκδηλώσεις

10 Οψεις της Ελληνικης Φωτογραφιας

Σύγχρονες τάσεις δημιουργίας 03/06/09 - 11/07/09

Εκθεσιακός κύκλος: Διάλογοι: Κλασικοί και σύγχρονοι Έλληνες δημιουργοί

Το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης παρουσιάζει για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη την έκθεση «Δέκα όψεις της ελληνικής φωτογραφίας - Σύγχρονες τάσεις δημιουργίας», η οποία αποτελεί την 45η έκθεση που φιλοξενείται στον εκθεσιακό χώρο του ΜΦΘ.

Η έκθεση «10 Όψεις της ελληνικής φωτογραφίας. Σύγχρονες τάσεις δημιουργίας» είχε παρουσιαστεί το 2008 στο Théâtre de la Photographie et de l’Image στη Νίκαια της Γαλλίας. Αποτελείται από 100 έργα δέκα φωτο-γράφων - Γιώργης Γερόλυμπος, Χριστίνα Δημητρι-άδη, Γιάννης Θεοδωρόπουλος, Στράτος Καλαφάτης, Πάνος Κοκκινιάς, Γιώργος Κορδάκης, Ευαγγελία Κρα-νιώτη, Δήμητρα Λαζαρίδου, Νίκος Μάρκου, Πάρις Πετρίδης - γεννημένων ως επί το πλείστον στα τέλη της δεκαετίας του ’60, διαμορφώνοντας μία αφήγηση της πρόσφατης ελληνικής δημιουργίας – από το 1995 μέχρι σήμερα. Η επιμέλεια της έκθεσης είναι του Jean-Pierre Giusto (πρώην Διευθυντή του Théâtre de la Photographie et de l’Image) και του Βαγγέλη Ιωακειμίδη (Διευθυντή του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης).

Στο πλαίσιο της έκθεσης προβάλλεται επίσης ένα ντο-κιμαντέρ μικρού μήκους (διάρκειας 20΄), το οποίο περι-λαμβάνει συνεντεύξεις των δημιουργών, του Διευθυντή του ΜΦΘ και οπτικό υλικό από την παρουσίαση της έκθε-σης στη Νίκαια (παραγωγή: N-Orasis).

Οι προβληματικές που αναδεικνύονται μέσα από τα έργα των επιλεγμένων δημιουργών αναφέρονται στη σχέση με τον ανοιχτό χώρο και τον επαναπροσδιορισμό της ελληνικής υπαίθρου, στην αντίληψη του υποκειμένου ως μονάδας στο πλήθος, στη θέση του σε χώρους κενού ιστορίας, στην επινόηση χώρων μέσα από αντιθετικά σύμβολα, στην καταγραφή του προσωπικού χρόνου μέσα από την περιγραφή άλλων προσώπων και τέλος στην εξερεύνηση των ορίων του ιδιωτικού χώρου, των αντικειμένων και των αναμνήσεων. Πρόκειται δηλαδή για θεματικές που εντάσσονται ουσιαστικά σε τρεις γενικές κατηγορίες: στη σχέση προς τον περιβάλλοντα χώρο (φυσικό ή ανθρωπογενή), στην αφήγηση του προσωπι-κού χρόνου (μέσα από επινοημένες εικόνες, αναμνήσεις, ή αυτοτελείς ιστορίες) και στην εξερεύνηση των αυτοβι-ογραφικών ορίων.

Σε αυτή την έκθεση δεν υπογραμμίζεται το θεματικό περιεχόμενο, όσο η γραφή του κάθε δημιουργού η οποία ουσιαστικά διαμορφώνει τη θεματολογία.

Τα έργα είναι courtesy των γκαλερί και των καλλιτε-χνών – μέρος των έργων ανήκει στη συλλογή του Μου-σείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης

Ώρες λειτουργίας Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης:Δευτέρα κλειστάΤρίτη-Παρασκευή: 11.00-19.00, Σάββατο-Κυριακή: 11.00-21.00

Κορδάκης Global Summer 2005-2008Thanassis Frissiras Art Gallery Αθήνα

Δήμητρα Λαζαρίδου / Grimaldi’s Gallery Βαλτιμόρη, AD gallery Αθήνα

Κοκκινιάς Visitors/ Xippas Gallery Αθήνα-Παρίσι Γιώργης Γερόλυμπος Mare Liberum Antonopoulou Art Αθήνα

Nίκος Μάρκου 2003-2008AD gallery Αθήνα

Δημητριάδη Living leaving, private spaces Eleni Koronaiou Gallery Αθήνα

Aποθήκη A', Λιμάνι Θεσσαλονίκης, C/O Tαχυδρομείο Θεσ/νικης 23, 540 15 Θεσσαλονίκητηλ: 2310-566716, fax: 2310-566717, Γραφείο Τύπου: Βαρβάρα Μπασδέκη, press.thmp@culture.gr

www.thmphoto.gr www.thmpdigital.gr www.photobiennale.gr20

Εύοσμος Μεγάλου Αλεξάνδρου 30 ( 2310 759.377

Νέες Gourmet γεύσειςμε αγνά τοπικά υλικά

Στο φαγητό, στις σούπες, στον πατσά, ανεβάζουμε ολοένα τον πήχη ψηλότερα.

Στην ποιότητα, στην καθαριότητα, στη νοστιμιά, δίνοντας μία άλλη διάσταση στη γαστρονομία του σπιτικού φαγητού.

>> θεσσαλονίκη

Από 22 Ιουνίου

Δευτέρα 22 ΙουνίουMonika

H Μόνικα, που αποτέλεσε αναμφίβολα το πιο πολυσυζητημένο πρόσωπο για τα μου-σικά πράγματα της χρονιάς που πέρασε, δίνει την πρώτη της μεγάλη καλοκαιρινή συναυλία στη Θεσσαλονίκη, τη Δευτέρα 22 Ιουνίου στη Μονή Λαζαριστών.

Τρίτη 23 ΙουνίουΗρώ – Αντώνης Λουδάρος

Παρασκευή 26 ΙουνίουMichael Bolton

O ερμηνευτής των μεγαλύτερων ερωτικών επιτυχιών «To Love Somebody, When A man Loves a Woman, How I am Supposed to Live without You?, All for Love, Only A Woman Like You, Said I loved you but I lied», αλλά και των πρόσφατων διασκευών που έκανε σε πασίγνω-στα τραγούδια που έχει ερμηνεύσει ο Frank Sinatra (όπως το «Fly me to the moon», «I’ve Got You Under My Skin», «My Funny Valentine» κ.α.), στο άλμπουμ με τίτλο «Bolton Swings Sinatra», έρχεται στην Ελλάδα για πρώτη φορά!

Δευτέρα 29 Ιουνίου Bajofondo

O αργεντίνος συνθέτης και μουσικός παρα-γωγός Gustavo Santaolallia είναι ένας από τους καλλιτέχνες στους οποίους οφείλεται η διεθνής άνθηση της λατινοαμερικάνικης κουλ-τούρας τα τελευταία χρόνια.

Ιούλιος

Τετάρτη 1 - Παρασκευή 3/7Tiger Lillies

Δύο γυναίκες λάστιχο, τρεις νάνοι περ-φόρμερ, μαριονέτες, σιαμαίες αδελφές... Οι Tiger Lillies επανέρχονται δριμύτεροι. Mετά το Tiger Lillies Circus, υποδεχόμαστε το Tiger Lillies Freakshow, και αυτό σε σκηνοθεσία του Σεμπαστιάνο Τόμα, ο οποίος υπογράφει και τα σκηνικά της παράστασης.

Δευτέρα 6 Ιουλίου Χοροθέατρο ΡΟΕΣ – Ηλέκτρα Αυτουργός

Στον συγκλονιστικό μύθο της Ηλέκτρας, κατά την εκδοχή του Ευρυπίδη, βασίζεται η

τελευταία παραγωγή του Χοροθεάτρου ΡΟΕΣ της Σοφίας Σπυράτου. Η σύλληψη της ιδέας και η χορογραφία της Σοφίας Σπυράτου βασί-στηκε ακριβώς σ’ αυτή την τραγωδία, με απο-τέλεσμα μια παράσταση που συνδυάζει σύγ-χρονες χορευτικές τεχνικές και αφηγηματικές μεθόδους.

Τετάρτη 8 & Πέμπτη 9 ΙουλίουΚ.Θ.Β.Ε. – Ο προεστώς του χωριού

Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος συμ-μετέχει στο Φεστιβάλ της Μονής Λαζαριστών με το κωμειδύλλιο του Σπυρίδωνος Περε-σιάδη, «Ο Προεστώς του χωριού». Το έργο ανήκει στην κατηγορία του κωμειδυλλίου και διακρίνεται για τα έντονα λαϊκά στοιχεία, που αφορούν τους ανθρώπους του βουνού.

Δευτέρα 13 Ιουλίου Νίκος Πορτοκάλογλου & Βασιλική Καρακώστα

Πρόκειται για μια πολύχρωμη μουσική παράσταση, ένα live πάρτυ για όλες τις ηλι-κίες στο οποίο ο Νίκος Πορτοκάλογλου ερμη-νεύει τραγούδια που όλοι έχουμε αγαπήσει και μας έχουν συντροφεύσει σε σημαντικές στιγμές της ζωής μας. Επιπλέον, ο Νίκος Πορ-τοκάλογλου συστήνει τραγούδια από το νέο του album «Στροφή» το οποίο σηματοδοτεί μια πραγματική στροφή σε έναν σύγχρονο ροκ ήχο και με ανεβασμένη διάθεση, μια καλοκουρδισμένη μπάντα κι ένα εκπληκτικό ντουέτο πνευστών υπόσχεται δυνατές καλο-καιρινές βραδιές. Ξεχωριστή η συμμετοχή της Βασιλικής Καρακώστα,. Μαζί τους στην Μονή Λαζαριστών θα βρεθεί και ο Ζακ Στεφάνου με την μπάντα του μΠάντα-Κοάλα,

Τρίτη 14 ΙουλίουΜικρή σκηνή

΄Εργα του Πάρι Παρασχόπουλου για κου-αρτέτο σαξοφώνων από το Μακεδονικό Κου-αρτέτο Σαξοφώνων, έργα για πιάνο και σαξό-φωνο από το ντουέτο «Πασπαρτού», έργα για βιμπράφωνο από τον Κώστα Χανή και έργα για σαξόφωνο από τον Θεόφιλο Σωτηριάδη. Θα ακουστούν ποιήματα του Σταύρου Ζαφειρίου. Απαγγελία: Μάρα Τσικάρα. .

Τετάρτη 15 ΙουλίουΜικρή σκηνή – Θωμάς Κοροβίνης & Ντιλέκ Κοτς

Το παραδοσιακό συγκρότημα «ΑΝΑΤΟΛΙΤΙ-ΚΟΣ ΣΕΒΝΤΑΣ» παρουσιάζει ένα πλούσιο μου-σικοτραγουδιστικό πρόγραμμα που βασίζεται

σε μια επιλεκτική ανθολογία από τα ωραιό-τερα και γνωστότερα ελληνικά και τουρκικά τραγούδια και μελωδίες της Πόλης και της Μικρασίας του περασμένου αιώνα καθώς και ρεμπέτικα και λαϊκά τραγούδια ανατολίτικου ύφους.

Πέμπτη 16 ΙουλίουΚοζάκοι της Ρωσίας

Το σύνολο «Κοζάκοι της Ρωσίας», το οποίο απαρτίζεται από χορευτές, μουσικούς και τραγουδιστές, χαρακτηρίζεται ως ένα άριστα εκπαιδευμένο χοροθέατρο. Διευθυντής του συγκροτήματος διατελεί ο Leonid Milovais.

Τρίτη 21 ΙουλίουAlba Guerrero

Η Μεγαλύτερη Ντίβα του Flamenco η κυρία Alba Guerrero η οποία έχει λάβει ως ύψιστη τιμή το βραβείο από την Taxonera de Barcelona ως η καλύτερη γυναίκα τραγουδίστρια flamenco σε ολόκληρο τον κόσμο, έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Την συναυλία θα ανοίξουν οι Tio Curito

Πέμπτη 23 Ιουλίου Deep Purple

Οι Deep Purple με ιστορία σχεδόν 40 χρόνων, και πωλήσεις άνω των 100 εκατομ-μυρίων αντιτύπων έχουν επάξια κερδίσει μία θέση στο βιβλίο Γκίνες ως το πιο θορυβώδες γκρουπ όλων των εποχών! Ξεκίνησαν μαζί με τους Led Zeppelin & Black Sabbath και πάρα πολύ γρήγορα χαρακτηρίστηκαν ως οι θεοί της hard rock σκηνής.

Δευτέρα 27 Ιουλίου Μικρή σκηνή – Γιώργος Καζαντζής & Khalida Azzouza

H καλεσμένη του Γιώργου Καζαντζή, Khalida Azzuza, είναι αλγερινής καταγωγής και έχει δημιουργήσει δικό της γκρουπ με το οποίο περιοδεύει στον Καναδά και στην Αμε-ρική χαρίζοντας στο κοινό, τις σπάνιες ερμη-νείες της.

Τρίτη 28 ΙουλίουBarbara Luna

Κιθάρα, τραγούδι, παρουσία που έχει αρχί-σει να κατακτά το χώρο της world music. Η Barbara Luna, παίζοντας ακουστική λάτιν μου-σική, πολύπτυχη και πολυεκφραστική, ξεκί-νησε από τη Γαλλία (όπου σπούδαζε) και πολύ σύντομα η φήμη της ξεπέρασε τα πιάνο-μπαρ της Λιόν.

Τετάρτη 29 ΙουλίουΜικρή σκηνή - Jazz – ARC DUO + Μπάμπης Παπαδόπουλος

Οι περιπέτειες του πρίγκιπα Αχμέτ: Οι Arc Duo παρουσιάζουν μια ξεχωριστή εκδήλωση με την παράλληλη προβολή της πρώτης μεγά-λου μήκους ταινίας κινουμένων σχεδίων στην ιστορία του κινηματογράφου, που γυρίστηκε από το 1923 έως το 1926 στο Πότσνταμ της Γερμανίας, από την πρωτοπόρο σκηνοθέτιδα Lotte Reininger και προηγείται των αντίστοι-χων δημιουργιών του διάσημου Γουώλτ Ντί-σνεϋ, πατέρα του κινούμενου σχεδίου.

Πέμπτη 30 ΙουλίουΜικρή σκηνή - Jazz

David Lynch (τενόρο, σοπράνο σαξόφωνο)Κώστας Μαγγίνας (κιθάρα) Περικλής Τριβόλης (ακουστικό μπάσο)Νικος Καπηλιδης (τύμπανα) Οι τέσσερις μουσικοί παρουσιάζουν ένα

πρόγραμμα από jazz standards και συνθέ-σεις του Κώστα Μαγγίνα προσπαθώντας να αναδείξουν τα ρυθμικά και αρμονικά στοιχεία των κομματιών με ένα ξεχωριστό και πιο ουσι-αστικό τρόπο και παράλληλα να αναπτύξουν τις αυτοσχεδιαστικές τους ικανότητες χρησι-μοποιώντας τα κομμάτια σαν μια αφετηρία για ένα αποτέλεσμα προσωπικό μέσα από μία κοινή γλώσσα.

Αύγουστος

Πέμπτη 27 Αυγούστου Χρήστος Θηβαίος – Γιάννης Χαρούλης

Σεπτέμβριος

Τρίτη 8 ΣεπτεμβρίουMama Africa Festival

Το ΜΑΜΑ AFRICA ART FESTIVAL που αγαπή-θηκε από την πρώτη στιγμή από το κοινό που το παρακολούθησε το 2006 - 2007 επιστρέφει με την ίδια φιλοσοφία και συνεχίζει την προ-σπάθεια του φέτος στοχεύοντας να αναδείξει τον πολιτισμό της Αφρικής και να ενημερώσει το κοινό για τον υπέροχο πνευματικό – καλλιτε-χνικό πλούτο που πηγάζει από την αρχαιότερη Ήπειρο του πλανήτη μέσα από τις εορταστικές του εκδηλώσεις. Το Φεστιβάλ συμπληρώνεται από εκθέσεις βιβλίου, φωτογραφίας, αρχιτε-κτονικής, ντοκιμαντέρ, σκίτσων, ζωγραφικής.

Πρόγραμμα Φεστιβάλ Μονής Λαζαριστών 20092

22

ΜΙΚΡΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ

στην «Ούγκα Κλάρα»

Η Ομάδα Καλλιτεχνών Ούγκα Κλάρα, διοργάνωσε, για δεύτερη χρονιά το Μικρο Φεστιβάλ. Από τις 25 Απριλίου μέχρι τις 17 Μαΐου το κοινό της πόλης είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει 8 παραστάσεις και να συμμετέχει σε 6 workshops.

Η ιδέα του θεατρικού αυτού Φεστιβάλ γεννήθηκε από το ενδιαφέρον της Ομάδας Καλλιτεχνών για τη δουλειά επαγγελματικών θεατρικών ομάδων μικρού ή μέσου βεληνεκούς, οι οποίες δεν είχαν την έδρα τους στη Θεσ-σαλονίκη. Ο καλύτερος τρόπος για να συναντηθούν οι θεατρικές ομάδες και να παρουσιάσουν τη δουλειά τους ήταν στα πλαίσια ενός φεστιβάλ. Έτσι ξεκίνησε το Μικρό Φεστιβάλ 1, τον Απρίλιο του 2008, στο Χώρο Τέχνης «3ος όροφος». Συμμετείχαν 4 ομάδες, μεταξύ των οποίων μία ομάδα από το Ναύπλιο, από την Αθήνα, αλλά και από την Αγγλία και η Ούγκα Κλάρα με την παράσταση Σκυλιά στο Πάρκο. Διοργανώθηκαν, επίσης, 2 workshop, ενώ των παραστάσεων είχαν προηγηθεί προφεστιβαλικές εκδη-λώσεις.

Το πείραμα πέτυχε και ο κόσμος ανταποκρίθηκε θερμά. Έτσι, το Μικρό Φεστιβάλ προστέθηκε και στο φετινό, ούτως ή άλλως πλούσιο, πρόγραμμα της Ούγκα Κλάρα. Ο «3ος όροφος» γέμισε για δεύτερη χρονιά, με περισσό-τερο κόσμο και έγινε το πεδίο στο οποίο παρουσιάστη-καν νέες ιδέες, φρέσκιες απόψεις και δυνατές εικόνες. Οι ομάδες που συμμετείχαν κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα ωραίο θεατρικό ψηφιδωτό, παρουσιάζοντας έργα διαφορετικά μεταξύ τους και ως προς το περιεχόμενο και ως προς την απόδοση. Μεταξύ των έργων που παρουσι-άστηκαν, ήταν η απολαυστικότατη κωμωδία «Μία φορά την εβδομάδα», από την ομάδα Λωτοφάγοι στην οποία 4 ηθοποιοί κατάφεραν με κέφι να αποδώσουν παραπάνω από ένα ρόλους ο καθένας. Η παιδική παράσταση «Ένα

μπαλόνι μυστικά», από το Θέατρο του Παπουτσιού Πάνω στο Δέντρο, που είχε σαν άξονα το δημοτικό τραγούδι, ήταν ντυμένη με παραδοσιακή μουσική και είχε έξυπνη ενδυματολογία και διαδραστικό χαρακτήρα. Τα περισ-σότερα έργα που παρουσιάστηκαν ήταν με σύγχρονα κείμενα εκτός από δύο, το «Μετά τίποτε» της Μαργκε-ρίτ Ντυράς, από το Θέατρο Χωρίς Σύνορα και η «Υπό-θεση Κάφκα», από την Εταιρεία Μουσικού Θεάτρου ΕΙΚ ΆΣΜΑ, η οποία βασίστηκε πάνω στον Πύργο του Κάφκα και έστησε μια εξαιρετική περφόρμανς, με έμφαση στην κίνηση του σώματος, που συμπληρωνόταν από ζωντανή μουσική και βίντεο.

Οι παραστάσεις του φετινού Φεστιβάλ παρουσίασαν μια ποικιλία σε θεατρικά ήδη, εκφραστικά μέσα και απο-δόσεις, ενώ τα Workshop ήρθαν να εμπλουτίσουν περισ-σότερο τη θεατρική εμπειρία, με θέματα τα οποία δεν είναι εύκολα προσβάσιμα σε ανθρώπους που δεν ασχο-λούνται, επαγγελματικά ή ερασιτεχνικά, με το θέατρο, όπως το θεατρικό μακιγιάζ και η κατασκευή μάσκας.

Φέτος, το Μικρό Φεστιβάλ αποκρυστάλλωσε τις ιδέες που το δημιούργησαν και διαμόρφωσε το χαρακτήρα του. Κατάφερε να συγκεντρώσει ομάδες, εκτός Θεσσαλο-νίκης, που δημιούργησαν έναν όμορφο διάλογο και με το κοινό αλλά και μεταξύ τους. Επιπλέον, έδωσε την ευκαι-ρία στο κοινό να αποκτήσει μια ολοκληρωμένη θεατρική εμπειρία και σε θέαμα αλλά και σε γνώση.

InfoΚαθολικών 4, 3ος όροφος

546 25, ΘεσσαλονίκηΤηλέφωνο: 2310 535747

Email: press@ougaklara@gr

Τετάρτη 9 ΣεπτεμβρίουΓιάννης Κότσιρας – Ραλλία Χρηστίδου – Μύρωνας Στρατής

O Γιάννης Κότσιρας ταξιδεύει φέτος το καλοκαίρι σε όλη την Ελλάδα με ανοιχτόκαρδη διάθεση στήνοντας ένα ανανεωμένο συναυλιακό πρόγραμμα το οποίο ξεχωρίζει για το ρυθμό του και την παρεΐστικη ατμόσφαιρα.

Πέμπτη 10 ΣεπτεμβρίουΜιχάλης Τζουγανάκης

Ο σπουδαίος λαουτίστας, ερμηνευτής και τραγουδοποιός, κρητικός και παγκόσμιος, είναι ο κυριότερος εκπρόσωπος στην Ελλάδα αυτού που αποκαλούμε world ethnic music.

Παρασκευή 11 & Σάββατο 12/9Φεστιβάλ των Παιδιών

΄Ενα διήμερο αφιερωμένο στα παιδιά, το οποίο θα συμπερι-λαμβάνει θεατρικές παραστάσεις, κουκλοθέατρο, καλλιτεχνικά εργαστήρια κ.λ.π. Στο Φεστιβάλ θα συμμετέχει και το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στο πλαίσιο της 2ης Biennale.

Δευτέρα 14 ΣεπτεμβρίουΘανάσης Παπακωνσταντίνου

Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, μετά τη γόνιμη συνεργασία με τον Διονύση Σαββόπουλο -που έδωσε, δισκογραφικά, τον «Σαμάνο»- και τη χειμερινή του απόσυρση για την ηχογράφηση νέων τραγουδιών, θα μπει στην περιπέτεια των καλοκαιρινών εμφανίσεων με διάθεση για αναπάντεχες, φορτισμένες και ανε-πιτήδευτες στιγμές.

Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου Παύλος Παυλίδης

Ο Παύλος Παυλίδης μετά από τις θριαμβευτικές - sold out χειμερινές εμφανίσεις του σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις της Ελλάδας, ξεκινά την καλοκαιρινή του περιοδεία. Ο «ηγέτης» του συγκροτήματος των «Ξύλινων Σπαθιών» έπειτα από 15 χρόνια δημιουργίας κι επιτυχιών με το συγκρότημα αυτό και την προσωπική του μπάντα, ξεκινά μια νέα περίοδο στην καλλιτεχνική του πορεία.

Φεστιβάλ Μονής ΛαζαριστώνΚολοκοτρώνη 21, 56430 Σταυρούπολη, ΘεσσαλονίκηΤηλ: 2310 589.200 / 589.237 Φαξ: 2310 651.099

Για τυχόν αναβολές - ματαιώσεις εκδηλώσεων το δυτικώς δεν φέρει καμία ευθύνη

23

«ΝΕΦΕΛΕΣ» 5 ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ

Ολοκληρώθηκαν και για φέτος οι εκδηλώσεις των τμημάτων του art acad-emy Νεφέλες στο δημοτικό θέατρο Νεάπολης από τις 10 έως και τις 12 Ιου-νίου, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία για ακόμη μια χρονιά. Πιο αναλυτικά: την Τετάρτη 10 Ιουνίου στις 8.30 μ.μ. τα παι-δικά θεατρικά τμήματα, παρουσίασαν τις Όρνιθες του Αριστοφάνη, με σκη-νικά κατασκευασμένα από τα τμήματα Ζωγραφικής. Την Πέμπτη 11 Ιουνίου στις 8.00 μ.μ. τα τμήματα νηπίων παρουσία-σαν την παράσταση «Πιγκουίνοι», ενώ στις 9.30 μ.μ. την ίδια μέρα, τα τμήματα Ενηλίκων την παράσταση «Déjà Vu», σε κείμενα της ίδιας της ομάδας. Τέλος, την Παρασκευή 12 Ιουνίου στις 9.00 μ.μ τα εφηβικά τμήματα παρουσίασαν την παράσταση «ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ», βασισμένη στο έργο του Ευριπίδη «Ιφιγένεια εν Αυλίδι».

Η Θεατρική Εταιρία «ΝΕΦΕΛΕΣ», ιδρύ-θηκε το Σεπτέμβρη του 2004 από τους ηθοποιούς Παντελή Καραγιάννη και Μαρία Αλβανού, στους Αμπελόκηπους της Θεσσαλονίκης. Σαν πρώτο στόχο της είχε την δημιουργία ενός εκπαιδευτικού κέντρου στον τομέα του πολιτισμού. Έτσι άρχισαν να λειτουργούν τμήματα θεάτρου και ζωγραφικής. Η αποδοχή ήταν μεγάλη με αποτέλεσμα να λειτουρ-γήσουν τμήματα για όλες τις ηλικίες από νήπια έως ενήλικες. Στο τέλος της χρο-νιάς παρουσιάστηκαν στο ευρύ κοινό οι παραγωγές των τριών τμημάτων θεάτρου της σχολής (παιδικό, εφηβικό, ενηλίκων) στο δημοτικό Θέατρο των Αμπελοκή-πων σε πλήθος κόσμου. Οι παραστάσεις

αυτές προσέλκυσαν το ενδιαφέρον από δημόσιους φορείς για να τις παρουσιά-σουν στις ετήσιες εκδηλώσεις τους.

Το 2005 η εταιρία ονομάστηκε Art Academy «ΝΕΦΕΛΕΣ» και εντάχθηκαν καινούργια τμήματα όπως κινηματο-γράφου και φωνητικής, διαμορφώνο-ντας έτσι την εταιρία σε ένα πολιτιστικό κέντρο (το μοναδικό στην Θεσσαλονίκη) που δεν στηρίζεται σε δημόσιο φορέα. Οι καινούργιες παραγωγές των τμημά-των παρουσιάστηκαν στο Δημοτικό Θέατρο της Νεάπολης με ανάλογη επι-τυχία. Επίσης την ίδια χρονιά ιδρύθηκε και το Θέατρο «ΝΕΦΕΛΕΣ», με στόχο την παραγωγή παιδικών επαγγελματικών παραστάσεων για σχολεία της πόλης. Το 2006 το Art Academy συγκεντρώνει πλέον σπουδαστές από όλη την περι-οχή της Θεσσαλονίκης, και δημιουργεί ένα μοναδικό για τα Ελληνικά δεδομένα παιδικό τμήμα το «Art Kid Academy» στο οποίο τα παιδιά διδάσκονται Θέατρο, Χορό και Τραγούδι.

Οι συντελεστές: ΚΕΙΜΕΝΟ – ΜΑΡΙΑ ΑΛΒΑΝΟΥ, ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ – ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ, ΜΟΥΣΙΚΗ – ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΟΥΧΟΣ, ΧΟΡΟΓΡΑΦΙΕΣ – ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΥΡΚΟΥ, ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ – ΣΟΦΙΑ ΣΚΟΥ-ΛΙΔΗ, ΦΩΤΙΣΜΟΙ – ΘΕΜΗΣ ΑΛΒΑΝΟΣ. Είναι η πρώτη φορά που μία παιδική παράσταση με καλλιτέχνες της πόλης ξεπέρασε τις 100 παραστάσεις, αγαπή-θηκε και δημιούργησε το δικό της κοινό.

Το 2007 το Art Academy έχει τις περισσότερες εγγραφές από κάθε άλλη χρονιά, πείθοντας για την ποιότητα και

την χρησιμότητα πολιτιστικής εκπαίδευ-σης. Ανταποδίδοντας έτσι την εμπιστο-σύνη του κόσμου, διοργανώνει δωρεάν συμβουλευτικές συναντήσεις με ειδικούς επιστήμονες όχι για τους μαθητές αλλά για τους γονείς τους. Το Θέατρο «ΝΕΦΕ-ΛΕΣ» ανεβάζει την παράσταση «ΚΟΥ-ΚΟΥ», που για πρώτη χρονιά παρουσι-άζεται σε κεντρικό θέατρο της πόλης (Θέατρο Αθήναιον), προκειμένου να ανταποκριθεί στην ζήτηση και τις απαι-τήσεις του κοινού, με τους ίδιους πάντα συντελεστές.

Το 2008 το Art Academy συνεχίζει την ανοδική του πορεία ξεπερνώντας τους 100 μαθητές πράγμα που δημιουργεί την ανάγκη για επιπλέον τμήματα αφού μερικά συμπληρώθηκαν από τον Αύγου-στο. Το Θέατρο «ΝΕΦΕΛΕΣ» ανεβάζει

την παραγωγή «Ορφέας & Ευρυδίκη», μια παράσταση που θα μείνει για πολλά χρόνια στην μνήμη των 15.000 και πλέον θεατών που την παρακολούθησαν.

Για το 2009-2010, οι Νεφέλες υπόσχο-νται ακόμη περισσότερη δουλειά, με και-νούργια τμήματα και μία νέα επαγγελμα-τική παραγωγή που τώρα ετοιμάζεται.

Οι Νεφέλες αποτελούν πλέον σημα-ντικό κεφάλαιο στον πολιτισμό της δυτι-κής Θεσσαλονίκης.

Οι εγγραφές για την νέα σχολική χρονιά ξεκινούν από τις 15 Ιουνίου και τηρείται αυστηρά ο αριθμός προτεραι-ότητας.

Νεφέλες: Αλ. Σβώλου 9 – Αμπελόκη-ποι. Τηλ. 2310 749549. www.studio-nefe-les.grEt facrionihil culicula Similinc re co

Ο κόσμος του θεάτρου είναι εδώ

και περιμένει να τον ανακαλύψετε!

Η ΑΝΩΤΕΡΗ ΣΧΟΛΗ ΔΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ παρέχει ένα προσεκτικά δομη-μένο πρόγραμμα σπουδών, το οποίο εκτός από το επίσημο πρόγραμμα μαθη-μάτων που ορίζεται από το Υπουργείο Πολιτισμού, περιλαμβάνει επιπλέον αντικείμενα-μαθήματα, καθώς και σεμινάρια από σημαντικούς ανθρώπους του θεάτρου από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Εδώ η παρουσία του Δ/ντου Σπουδών ΑΝΔΡΕΑ ΒΟΥΤΣΙΝΑ, του Δ/ντου Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων ΠΑΥΛΟΥ ΔΑΝΕΛΑΤΟΥ, καθώς και σπουδαίων θεατρικών προσώπων, όπως ο Δημήτρης Καταλειφός, η Αλεξάνδρα Λαδικού, ο Γρηγόρης Βαλτινός, ο Άκης Σακελλαρίου, ο Φάνης Μουρατίδης κ.α. αποτελούν εγγύηση για την ποιότητα σπουδών.

24

>>

ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ

Στην πόλη μας τη Θεσσαλονίκη, υπάρχει ένας συνεχώς αυξανόμενος αριθμός συμπολιτών μας που χορεύει Αργεντίνικο τάνγκο. Στις «μιλόνγκες» του, δηλαδή τις βραδιές που μαζεύο-νται όλοι και χορεύουν μέχρι τις μικρές πρωινές ώρες, εισέβαλαν οι καλλιτέ-χνες φωτογράφοι και αποτύπωσαν με το φακό τους το πάθος, τη χάρη, αλλά και την ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι χορευτές. Υπάρχουν επίσης έργα των φωτογράφων, από το Buenos Aires, εκεί όπου γεννήθηκε αυτό το ιδιαί-τερο είδος μουσικής και χορού γεμάτο πάθος και θλίψη.

Η έκθεση φωτογραφίας παρουσιά-ζεται στον φυσικό της χώρο. Δηλαδή μέσα σε μία μιλόνγκα. Στη μιλόνγκα «Toca Tango» ακούγεται αργεντίνικη μουσική και χορεύουν οι θεσσαλονι-κείς «tangueros», κάθε Τετάρτη από τις 10 το βράδυ, στο καφέ «Ραψωδία», Τσιρογιάννη 3, στο Λευκό Πύργο. Έτσι ο θεατής μπορεί να «ταξιδέψει» σε γοη-τευτικούς ήχους και εικόνες, αλλά και να αντιληφθεί τι είναι αυτό που ο καλ-λιτέχνης φωτογράφος αποτύπωσε.

Διάρκεια έκθεσης: από 3 έως 24 Ιουνίου 2009Café «Ραψωδία», Τσιρογιάννη 3, Λευκός Πύργος

Στην έκθεση συμμετέχουν οι φωτογράφοι:

Λίλα Αγραφιώτη, Νίκος Πάντης, Πανα-γιώτης Οικονομίδης, Βασίλης Καρκατσέ-λης, Αμαλία Ευαγγελοπούλου, Θανάσης Ράπτης, Απόστολος Ντόμαλης, Άννα Κούρτζα, Αργύρης Λιαπόπουλος, Γιάννης Γαλανόπουλος, Κίμων Αξαόπουλος, Βασί-λης Σπύρου, Στέφανος Παναγιωτίδης, Ευθύμης Μουρατίδης, Χριστίνα Παπα-φράγκου, Κωστής Δελάκης, Λία Παπα-δράγκα, Γιάννης Χαυλίδης, Νανά Χατζηα-θανασιάδου, Αλέξανδρος Δοβρίδης και η Βίκη Μαρία Ιωάννου.

Οι διοργανωτές:1) Η Μilonga “TOCA TANGO”2) ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣΚαραϊσκάκη 9, Συκιές Τ.Κ.: 56626Αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία του ΔικτύουΦωτογραφίας του ΥΠ.ΠO. www.fkth.grE-mail: katselis@the.forthnet.gr

Με την ευγενική χορηγία του Café «Ραψωδία»

εκδηλώσεις

Αργεντίνικο Τάνγκο Βήματα ζευγαριών σε μυστικούς της πόλης δρόμους

Ο Ευγένιος Δερμιτάσογλουστη «Μυρωδιά Καλοκαιριού»

στα Κύθηρα…Από μέσα Ιουλίου μέχρι τέλη Αυγούστου μαζί με τον Σταύρο Κυριακάκη «κι όσους

περάσουν από κει…»…«σκηνοθετούν» μουσικές βραδιές γεμάτες

κέφι, ένταση, νεύρο, λυρισμό, συγκίνηση, ειλικρίνεια και συνεχείς εκπλήξεις.

Τα διαφορετικά είδη καταλήγουν σ’ ένα: αυτό, του καλού τραγουδιού.

Έτσι συνεχίζουν να «ανησυχούν» με παλιά, αλλά και πολλά νέα

τραγούδια του Ευγένιου, μαζί με αυθόρμητες ιστορίες

του ελληνικού και ξένου τραγουδιού.

Photo: Galanopoulos Gianis

Τηλέφωνα επικοινωνίας: Δέσποινα Ποτούρη (Μilonga “Toca Tango”) 6976 884078

Βασίλης Καρκατσέλης (Φωτογραφικο Κεντρο Θεσσαλονίκης) 6942 860890Γιάννης Μίτσης (Café «Ραψωδία») 6947 038289

Μαχαιρωμένο είν’ τ’ απόγιομα στο πόρτο…Στων λιμανίσιων γερανών τους γάντζους Κρέμονται κάτι αγκαλιές…Και κάτι υποσχέσεις γυάλινες…Κρέμουνται ραγισμένες, σιωπηλές καθώς νυχτώνει…

(Juan Thadeo Nargi)

25

αφιέρωμα>>

Κείμενο - φωτογραφίες: Μητρακούδης Πασχάλης

Απλωμένα σε μια καταπράσινη έκταση στους πρόποδες του όρους Καϊμακτσαλάν, τα Λουτρά Αριδαίας ή Πόζαρ, μοιάζουν σα μια όαση φυσικής ομορφιάς και αναζωογόνησης. Τα επισκεπτόμαστε στις αρχές της άνοιξης και μαγευόμαστε από την ομορφιά τους.

«Και μην ξεχάσετε να φέρετε τα μαγιό σας για να κάνετε μπάνιο στην εξωτερική πισίνα των λουτρών» ήταν η παρότρυνση από τηλεφώνου της ευγενι-κής ρεσεψιονίστ του ξενώνα που επρόκειτο να καταλύσουμε.

«Μα καλά, μπάνιο μέσα στο χειμώνα;» σκέφτηκα εγώ διστακτικά, καθώς έψαχνα το μαγιό μου ανά-μεσα στα καλοκαιρινά ρούχα.

Μ’ αυτές τις σκόρπιες σκέψεις βρέθηκα, χωρίς πολύ καλά να το καταλάβω στην είσοδο της όμορφης λουτρόπολης. Η περιοχή φορτωμένη με δάση γεμάτα πλατάνια και νερά που τρέχουν μέσα σε μια πανδαισία χρωμάτων και πανέμορ-φων εικόνων.

Κι αν νομίζετε πως τα λουτρά αφορούν μόνο την τρίτη ηλικία, απατάσθε. Τα ιαματικά λουτρά είναι πολύ δημοφιλή σε όλες τις ηλικίες και το Λουτράκι έχει γίνει ένας πολύ αγαπημένος προ-ορισμός για τη νεολαία κυρίως, σε βαθμό που συμπεραίνεις ότι η μάστιγα της εποχής είναι οι ρευματοπάθειες και οι αρθροπάθειες. Κι όμως, όπως και τα λουτρά του Αγκίστρου Σερρών και του Σιδηροκάστρου, έτσι και η περιοχή γύρω από τα λουτρά Λουτρακίου έχει εξελιχθεί τα τελευταία χρόνια σε ένα τουριστικό θέρετρο με πλήθος καταλυμάτων, εστιατορίων και έργων υποδομής.

Ο επισκέπτης που θέλει να κάνει ένα μπάνιο, έχει πλέον πολλές επιλογές. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία προτιμούν τις κλειστές ομαδικές πισίνες, τα ζευγαράκια και οι μικρές παρέες τα χαμάμ και τα τζακούζι, οι νεότεροι την ανοιχτή πισίνα ολυμπι-ακών διαστάσεων και οι πιο τολμηροί τις γούρνες δίπλα στο ποτάμι και τους μικρούς καταρράκτες. Με σταθερή θερμοκρασία 37-38ο C, τα λουτρά είναι κατάλληλα όχι μόνο για λουτροθεραπεία, αλλά και ποσιθεραπεία. Αν δεν κάνετε μπάνιο τουλάχιστο γεμίστε πλαστικά μπουκάλια με το θαυματουργό αυτό νερό και πιείτε το, γιατί κάνει καλό στα νευρά, στο κυκλοφορικό, στο ήπαρ, στα νεύρα, στη χολή, στο πεπτικό και στο ουρο-ποιητικό σύστημα.

Οι εγκαταστάσεις του όλου συγκροτήματος είναι οργανωμένες σε μια μικρή λουτρόπολη με ξενοδοχεία, αποδυτήρια, εστιατόρια, μπαρ, προσφέροντας κάθε δυνατή εξυπηρέτηση στον λουόμενο και επισκέπτη της λουτρόπολης.

Τα αξιοθέατα της περιοχήςΤο φαράγγι των Λουτρών Πόζαρ, γνωστό και

ως «Ράμνο Μπόρ» (ίσιο πεύκο) οφείλει την ονο-μασία του στο ομώνυμο δάσος με τα πανύψηλα πεύκα, που καταλήγει στο ρέμα Νικολάου στο οποίο ρέει ο Θερμοπόταμος. H διαδρομή ξεκι-νάει λίγα μέτρα από το χώρο της εξωτερικής

πισίνας των Λουτρών, από όπου η θέα και μόνο των κατακόρυφων βράχων μας προϊδεάζει για το θέαμα που θα αντικρίσουμε. Παίρνουμε το πλακόστρωτο δρομάκι και ακολουθούμε πορεία κατά μήκος του ποταμού, ανάμεσα στο υδρό-φιλο δάσος με τους λιλιπούτειους καταρράκτες του. Έπειτα από 5 λεπτά πεζοπορίας, ξεκινάει το χωμάτινο μονοπάτι μέσα σε ένα δάσος απαρά-μιλλης ομορφιάς. Το μονοπάτι προσφέρεται για περπάτημα και μάλιστα χωρίς να απαιτεί ιδιαίτε-ρες γνώσεις πεζοπορίας, καθώς είναι καλά σημα-δεμένο. Tα θεόρατα βράχια, τα ορμητικά νερά, τα γυμνά κλαδιά των δέντρων και οι αλλόκοτοι σχηματισμοί των γέρικων κορμών συνθέτουν ένα μαγευτικό σκηνικό. Στα 15 λεπτά ακολου-θώντας το πλακόστρωτο καλντερίμι συναντάμε τον πρώτο καταρράκτη. Στη συνέχεια χρειάζε-ται λίγο σκαρφάλωμα, ενώ σε κάποια σημεία ίσως χρειαστεί να μπούμε λίγο στο νερό μέχρι να φτάσουμε στο δεύτερο και σαφώς πιο εντυ-πωσιακό καταρράκτη, που σχηματίζει το ρέμα της Κουνουπίτσας, λίγο πριν σμίξει με το ποτάμι του Αγ. Νικολάου. Από εδώ και πάνω η ανάβαση χρειάζεται κάποια προσοχή, καθώς οι κλίσεις μεγαλώνουν. Πάντως οι έμπειροι πεζοπόροι δεν θα δυσκολευτούν καθόλου να φτάσουν μέχρι τη δασική θέση Ράμνο Μπορ (στα 1600 μ.) από όπου θα αγναντεύουν όλο το μεγαλείο των ψηλότερων κορφών του Καϊμακτσαλάν.

Στην περιοχή των λουτρών βρίσκεται ένα μεγάλο σύμπλεγμα 16 σπηλαίων, ένα βάθρο 50 μ. και πολλά σπηλαιοκαταφύγια. Σχηματίστηκαν πριν χιλιάδες χρόνια, όταν η στάθμη των υδάτων ήταν στο επίπεδο των εισόδων των σπηλαίων, πριν ακόμα σχηματιστεί η πεδιάδα της Αριδαίας. Tο Σπηλαιοβάραθρο είναι ένα από τα 16 σπήλαια που έχουν ανακαλυφθεί σε απόσταση 1 χλμ. κατά μήκος του ρέματος και το μοναδικό επισκέψιμο, καθώς σε αυτό δεν υπήρξαν ευρήματα λόγω του ότι πριν από 11.000 χρόνια βρισκόταν κάτω από την επιφάνεια των νερών του ποταμού.

Όσοι είστε λάτρεις του χιονιού, σε απόσταση 38 χλμ. βρίσκεται το Χιονοδρομικό Kέντρο του Kαϊμακτσαλάν και πολύ κοντά του ο παραδοσι-ακός οικισμός του Παλιού Αγίου Αθανασίου. Aπό εδώ η θέα προς την κορυφή του Oλύμπου, τη λίμνη Bεγορίτιδα και το Θερμαϊκό κόλπο, κυριο-λεκτικά κόβει την ανάσα.

Πληροφορίες για το ταξίδιΠώς να φτάσετε: Ακολουθείτε τον δρόμο

για Έδεσσα και στη συνέχεια τις πινακίδες για Λουτρά. Η απόσταση είναι 100 χλμ. από τη Θεσ-σαλονίκη (1,5 ώρα περίπου).

Διαμονή: Για τη διαμονή σας, θα βρείτε πολλά ξενοδοχεία στο Λουτράκι και στο γειτονικό χωριό Όρμα. Προτεινόμενα: Ξενοδοχείο «ΕΥ ΖΗΝ» στο Λουτράκι (τηλ. 23840 91520, www.evzin.com) και «Athina» επίσης στο Λουτράκι (τηλ. 23840 91566,www.hotelathina.eu).

Μάθετε περισσότερα:Στην ιστοσελίδα www.loutrapozar.net.

Μικρή απόδραση στο Λουτράκι Αριδαίας

Αν θέλετε να απολαύσετε ένα φυσικό και… δωρεάν υδρομασάζ μπορείτε να κάνετε μπάνιο στις φυσικές γούρνες με τους καταρράκτες.

Στην εξωτερική πισίνα των Λουτρών οι λουόμενοι απολαμβάνουν ένα υπέροχο μπάνιο με ιαματικό νερό που ανανεώνεται συνεχώς. Το χειμώνα μπορείτε να ζήσετε μια ανεπανάληπτη εμπειρία κάνοντας μπάνιο εν μέσω χιονόπτωσης.

Πασχάλης ΜητρακούδηςΚείμενο-Φωτογραφίες:

paskalis98@yahoo.com

26

Πιέρια Όρη – Ελατοχώρι Απόδραση στη φύση

Το Ελατοχώρι Πιερίας σάς το είχαμε παρουσιάσει και στο παρελθόν, μια γρή-γορη ματιά τότε στην περιοχή, συγκε-ντρωνόταν στο χιονοδρομικό κέντρο και στο παλιό χωριό. Οι πραγματικοί θησαυροί όμως της περιοχής, βρίσκονται βαθιά μέσα στη φύση, εκεί όπου το πραγ-ματικό συναντιέται με το φανταστικό, με τα δεκάδες χιλιόμετρα δασόδρομους να σε οδηγούν από το ένα αξιοθέατο στο άλλο. Ύστερα από 8 χρόνια τακτικών επι-σκέψεων στην περιοχή, αποκτάς φίλους, η διαμονή και η περιήγηση γίνονται πιο εύκολες και παρ’ ότι ο αριθμός των επι-σκέψεων είναι μεγάλος, κάθε φορά και κάτι καινούργιο θα ανακαλύψεις.

Το Ελατοχώρι Πιερίας απέχει περίπου 100 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη, τα πρώτα 70 μέχρι την Κατερίνη έρχονται πολύ γρήγορα (είναι αυτό που λέμε «ένα τσιγάρο δρόμος», αν και προσωπικά δεν καπνίζω στο αυτοκίνητο) και τα υπόλοιπα 30 αποτελούν και την πραγματική από-λαυση της διαδρομής. Ειδικά τα τελευ-ταία 15 που ανηφορίζεις προς τα Πιέρια και περνάς μέσα από τα χωριά Βρία και Ρητήνη, είναι και το ωραιότερο κομμάτι της διαδρομής. Όμως ας μην βιαζόμα-στε, είπαμε ότι οι πραγματικοί θησαυροί της περιοχής είναι μέσα στο δάσος, στη φύση, στους χωμάτινους δασόδρομους.

Όταν σκέφτομαι το Ελατοχώρι, ο πρώτος άνθρωπος που έρχεται στο μυαλό μου είναι ο Βασίλης. Γνωριστή-καμε πριν από 8 περίπου χρόνια, όταν για πρώτη φορά είχα βρεθεί στην περιοχή, και ο Βασίλης τότε ήταν στο ξεκίνημά του ως επαγγελματίας με ενοικιαζόμενα δωμάτια στο παλιό χωριό (Παλιό Ελατο-χώρι). Στα 8 χρόνια που πέρασαν, ο φίλος

δούλεψε – και δουλεύει – σαν μέλισσα, με μεράκι και επιμονή, δημιουργόντας ένα ολόκληρο συγκρότημα από άρτιες εγκαταστάσεις, με ποιότητα και πρωτο-τυπία. Στο καινούργιο χωριό, δραστηρι-οποιείται εδώ και λίγο καιρό και η φίλη μου η Αναστασία, με τα πραγματικά εξαι-ρετικά ενοικιαζόμενα studios (Αρχοντικό Αλθαία) τα οποία έχουν και καταπληκτική θέα προς τον Όλυμπο.

Αλλά ας ξεκινήσουμε τη βόλτα μας, με το πασπαρτού 4x4 όχημα του Βασίλη (ο scout της παρέας). Στην άκρη του παλιού χωριού βρίσκεται ο Ι. Ν. του Αγ. Νικολάου, ο οποίος διαθέτει σπουδαία αρχιτεκτο-νικά στοιχεία και χτίσθηκε τον 17ο αιώνα. Στο εσωτερικό βρίσκονται πολύτιμες τοι-χογραφίες και το μοναδικό ξύλινο τέμπλο του ναού.

Παίρνοντας το δρόμο για το χιονοδρο-μικό, στρίβουμε αριστερά για το «Νικόλα Πηγάδι» στο χωματόδρομο, ακολου-θούμε μια διαδρομή για μερικά λεπτά με το αυτοκίνητο και αφού περπατήσουμε λίγο ακόμη, φτάνουμε στον καταρράκτη στο «Σωτήρη ρέμα». Ο ήχος του νερού, τα δέντρα, η φύση στη γύρω περιοχή σε καθηλώνουν. Μπορεί να περάσει αρκετή ώρα και εσύ να είσαι ακόμη εκεί, δεν βαριέσαι, κάτι σε έλκει και μπορεί να σε «βιδώσει» για αρκετό χρόνο εκεί. Η ηρεμία που αποπνέει το μέρος, σου δημιουργεί και την αίσθηση μιας τεράστιας ήρεμης δύναμης που πλανάται αόρατη τριγύρω. Ο Βασίλης μας «επαναφέρει», μπαίνουμε στο Mitsubishi και πάμε για την «Κερα-μύδα», όπου υπάρχει ένα απίστευτο ρέμα με πελώρια δέντρα και βράχους στο εσω-τερικό του, αλλά και άφθονο νερό που ρέει παντού στην περιοχή.

Οι διαδρομές που μπορεί κανείς να κάνει στην περιοχή για να γευτεί την ανόθευτη φύση αλλά και τα πολυάριθμα αξιοθέατα είναι πολλές. Έχω στο νου μου περίπου 10, αλλά θα πρότεινα σε κάποιον να επισπευτεί το Ελατοχώρι και την γύρω περιοχή αρκετές φορές για να έχει και τον απαραίτητο χρόνο. Μέσα από τη Βρία και σε απόσταση περίπου 20 λεπτών με αυτο-κίνητο, βρίσκεται στη θέση «σεντούκι» το αρχαίο λατομείο, όπου υπάρχουν κομμά-τια και κολώνες από μάρμαρο κομμένα ή σε ημιτελή κατάσταση. Ο τρόπος κοπής και μεταφοράς αυτών των τεράστιων όγκων μαρμάρου παραμένουν μέχρι σήμερα άγνωστες.

Στη Σαρακατσάνα που βρίσκεται στα 1600 μέτρα υψόμετρο βρίσκεται το κατα-φύγιο του Σ.Ε.Ο. Κατερίνης, το οποίο και λειτουργεί τα Σαββατοκύριακα ή κατόπιν συνεννόησης με τους υπεύθυνους.

Σε όλη την περιοχή υπάρχουν καλά χαραγμένα ορειβατικά μονοπάτια αι αρκετοί δασόδρομοι, οι περισσότεροι των οποίων είναι προσπελάσιμοι με απλό Ι.Χ.

Θα τις βρείτε τις διαδρομές, υπάρχουν έντυπα, οδηγοί και φυσικά ο Βασίλης που γνωρίζει πολύ καλά τον τόπο. Ο ίδιος διοργανώνει και μικρές εξορμήσεις στο βουνό με το Mitsu που δεν κολλάει που-θενά!

Τώρα για το χιονοδρομικό τι να σας πω; Εκεί μόνο το χειμώνα και με παρακά-λια να χιονίσει. Τα Πιέρια και το Ελατοχώρι φυσικά και δεν είναι μόνο το χιονοδρο-μικό, άποψη που αρκετοί, λανθασμένα συμμερίζονται. Η περιοχή είναι για όλο το χρόνο, αλλά εγώ προσωπικά θεωρώ πως το φθινόπωρο είναι η ωραιότερη εποχή,

τουλάχιστον από θέμα χρωμάτων. Την εποχή που διανύουμε τώρα (καλοκαίρι), το μέρος είναι κυριολεκτικά μέσα στο πράσινο, ειδικά στα πιο χαμηλά υψόμε-τρα. Ψηλά, μετά τα 1500 μέτρα περίπου, εισερχόμαστε στην «Αλπική ζώνη» με τη βλάστηση να μην είναι τόσο πλούσια, ωστόσο εκείνο το τοπίο έχει ένα άλλο, δικό του ενδιαφέρον.

Η κορυφή των Πιερίων βρίσκεται στη θέση «Φλάμπουρο» στα 2197μ. η οποία είναι σχετικά εύκολα προσβάσιμη. Από εκεί, αλλά και από κάποια άλλα σημεία, μπορεί κανείς να δει το νομό Κοζάνης με τον Αλιάκμονα και τα εργοστάσια της ΔΕΗ (για να μην ξεχνιόμαστε κιόλας) και το νομό Ημαθίας. Για την επιστροφή προς Θεσσαλονίκη θα πρότεινα ούτως ή άλλος το δρόμο που πάει από Βέροια, διότι και αυτή η διαδρομή (επαρχιακό εθνικό δίκτυο) προσφέρει – ακόμη και μέσα από το αυτοκίνητο – πολλές ομορφιές.

Νομίζω πως επισκέψεις των 2 δινυ-κτρεύσεων είναι ιδανικές για να μπεις στο «πνέυμα», αλλά θέλει οπωσδήποτε περπάτημα και πολλές βόλτες. Το φαγητό μάς άρεσε πολύ στο «Μεράκι» του φίλου μας του Γιάννη. Τα ενοικιαζόμενα δωμάτια και studios του Βασίλη λέγο-νται «Πιερίων Μούσσες» και βρίσκονται στο παλιό χωριό (τηλ 2351086000), ενώ της Αναστασίας λέγονται «Αρχοντικό Αλθαία» και βρίσκονται στο καινούργιο χωριό (τηλ. 6997263064).

Τα υπόλοιπα από κοντά, δεν σας απο-καλύπτω άλλα, θα τα ανακαλύψετε μόνοι σας.

Αλ. Αλαμ.

27

>> απόψεις

ΕΛΛΗΝΑ κουράγιο... το ΕΑΜ β’ είναι εδώ…

αρκεί να καταλάβεις τι γίνεταικαι όλα μπορούν ν’ αλλάξουν μέσα σε λίγες ημέρες.

Δεν μας ενδιαφέρει• τι ψήφιζε ο παπ-πούς σου ή ο πατέρας σου…Δεν μας ενδιαφέρει καν ούτε τι ψήφι-•σες εσύ ο ίδιος στις προηγούμενες εκλο-γές…Μας ενδιαφέρει• αν ζεις καλά σήμερα, αν θα είσαι καλά αύριο και αν θα είσαι και σε 1 χρόνο καλά…Θέλουμε να ξέρουμε • αν τα χρήματα που βγάζεις από τη δουλειά σου ή τα χρή-ματα που παίρνεις ως σύνταξη σε κάνουν να ΖΕΙΣ με αξιοπρέπεια η σε κάνουν να αισθάνεσαι πολίτης τρίτης κατηγορίας…Θέλουμε να ξέρουμε• αν οι τράπεζες των τοκογλύφων πίνουν και το δικό σου «αίμα» και αν υπάρχει περίπτωση να ξεχρεώσεις ποτέ…Θέλουμε να ξέρουμε αν έχεις• άνεργα μέλη στην οικογένειά σου και αν ελπί-ζεις ότι αυτά κάποτε θα μπορέσουν να ζήσουν ανθρώπινα…Θέλουμε απλά να σκεφτείς• πώς ήταν η χώρα μας πριν 10 χρόνια και πώς την καταντήσανε σήμερα… Θέλουμε απλά να σκεφτείς • πόσο πλή-ρωνες πριν 10 χρόνια τη ΔΕΗ, τον ΟΤΕ, το νερό, το σούπερ μάρκετ και πόσο τα πληρώνεις σήμερα… Θέλουμε απλά να σκεφτείς• πώς δια-σκέδαζες και τι διακοπές έκανες πριν από 10 χρόνια και τι από όλα εκείνα μπορείς να κάνεις σήμερα...Εμείς γνωρίζουμε και θέλουμε να •

μάθεις κι εσύ ποιοι ήταν αυτοί οι οποίοι έφεραν τη ζωή μας σ’ αυτά τα χάλια…Εμείς γνωρίζουμε τι δυσκολίες περνάς, •γιατί τις ίδιες ακριβώς δυσκολίες αντι-μετωπίζουμε κι εμείς. Όλοι εμείς οι μη προνομιούχοι των βολεμάτων... ο γεί-τονάς σου, ο φίλος σου και όποιος γνωρί-ζεις …και ας μην σου το λέει…Γνωρίζεις ότι τρεις οικογένειες• είναι αυτές, που έχουν κάνει την πατρίδα μας ιδιωτική τους επιχείρηση...Αυτές, ξεπουλάνε το κεφάλαιό σου. Αυτές •σε έκαναν όμηρό τους με ρουσφέτια. Αυτές παίρνουν τα «φακελάκια», προσφέ-ροντας σου αυτά τα οποία θα έπρεπε ν’ απολαμβάνεις δωρεάν...Τις γνωρίζεις αυτές τις οικογένειες, • αλλά δεν γνωρίζεις τι πρέπει να κάνεις, προ-κειμένου να τις τιμωρήσεις. Προκειμέ-νου να τιμωρήσεις όλους αυτούς, που βοηθήσανε στο να παραδοθεί η χώρα σε ξένα συμφέροντα…Η χώρα αυτήν τη στιγμή παραπαίει •στα όρια της σήψης, γιατί κάποιοι επί-ορκοι ξεπεράσανε τα όρια των νόμων, οι οποίοι ισχύουν για όλους εμάς. Ξεπέρασαν τα όρια του Συντάγματος, •της ισονομίας και της ισοπολιτείας και αποφάσισαν να τοποθετήσουν τους εαυτούς τους υπεράνω των νόμων. Έχοντας ως αποκλειστικό τους στόχο •τον υπερπλουτισμό, τόλμησαν να συνεργαστούν ακόμα και με τους ξένους ιμπεριαλιστές. Είναι προφανές ότι κάποιοι δεν σεβάστηκαν τον όρκο τους και μέσα σε λίγα χρόνια φέρανε την Ελλάδα και τους Έλληνες σ’ αυτά τα χάλια, που

όλοι βιώνουμε …Το ΕΑΜ β’ είναι αποφασισμένο να τους •πολεμήσει όλους αυτούς ...μέχρις εσχάτων. Δεν είναι κόμμα, αλλά ένα πραγματικό και αυθεντικό «Μέτωπο» συσπείρωσης ΕΛΛΗΝΩΝ με σκοπό την προστασία της χώρας από τα ντόπια και ξένα συμφέροντα …Από τα συμφέρο-ντα των νεοταξιτών ιμπεριαλιστών και των ντόπιων «διαπλεκόμενων» χαφιέδων τους.Απευθύνεται σε όλους τους Έλληνες •ανεξαρτήτως χώρου και τους καλεί στις ερχόμενες εκλογές να τιμωρήσουν με την «ψήφο» της αποχής όσους για 20 χρόνια έβγαλαν στο σφυρί την Ελλάδα και τους Έλληνες …όσους δεν σεβάστηκαν τους κόπους και τους αγώνες ενός ολόκληρου λαού.Να τιμωρήσει αυτούς, οι οποίοι, για να •εξυπηρετήσουν τα προσωπικά τους συμ-φέροντα, γίνανε οι σύγχρονοι Εφιάλτες της νεότερης Ελλάδας…Το ΕΑΜ β’ μπορεί να διαβεβαιώσει τους •Έλληνες ότι έχει τη γνώση ν’ αλλάξει το πρόσωπο της χώρας. Μπορεί να υποσχε-θεί ότι μέσα σε ελάχιστο χρόνο η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα ν’ αλλάξει εικόνα. Οι πολίτες ΠΡΕΠΕΙ να ξαναβρούν το χαμό-γελό τους, οι τράπεζες ΠΡΕΠΕΙ να τιμωρη-θούν για τις παρανομίες τους, οι επίορκοι ΠΡΕΠΕΙ να οδηγηθούν στη φυλακή ...και ν’ ανακτηθούν τα κλεμμένα.Η χώρα μπορεί και πρέπει να επανέρθει •σε ρυθμούς πραγματικής ανάπτυξης και ευημερίας. Ευημερίας ανθρώπων και όχι αριθμών...

Η σημερινή αδιέξοδος κατάσταση των 5 •κομμάτων δεν έχει καμία πιθανότητα να δώσει λύσεις στα τεράστια προβλήματα της χώρας …Είναι ΟΛΟΙ τους μπλεγμέ-νοι σε ΟΛΑ και δεν μπορούν να κάνουν ΤΙΠΟΤΕ.Γι’ αυτόν τον λόγο μας πολεμούν από •κοινού. Σ’ αυτό το επίπεδο τουλάχιστον «συμφωνούν» μεταξύ τους. Κρύβουν από τον ελληνικό λαό, με όποιον τρόπο μπο-ρούν, την ύπαρξη και τη δημιουργία του ΕΘΝΙΚΟΥ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ β’ και τις καταγεγραμμένες λύσεις, τις οποίες «καταθέτει» ο ιδρυτής και πρόε-δρος του ΕΑΜ β’ Παναγιώτης Τραϊανού σε 30 βιβλία.Τώρα, που γνωρίζεις για την ύπαρξη του •ΕΑΜ β’ «βλέπεις» το σύνολο του πολι-τικού «σκηνικού» και όχι μόνον αυτό το οποίο σου «δείχνουν» οι τηλεοπτι-κοί «κομματοπράκτορες». Μόνον με τη γνώση της πλήρους εικόνας μπορείς ως ελεύθερος πολίτης ν’ αποφασίσεις για τη μοίρα σου. Αφαίρεσε την εξουσία από τους προδότες και τα «λαμόγια» που τους περιτριγυρίζουν.Αν αποφασίσεις να γυρίσεις σελίδα στη •ζωή σου, απλά ενημέρωσε τον κόσμο για το ΕΑΜ β’, ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΛΛΟΝ ΈΛΛΗΝΑ…

Φίλοι του ΕΑΜ β’

Για περισσότερες πληροφορίες μπο-ρείτε να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα:

www.eamb.gr

Καιρός λυτήριος επέστη

«Δροσιά: πώς αλλιώςνα ξεπλύνεις την τόσησκόνη του κόσμου»

Χαϊκού του Ματσούο Μπασό από το βιβλίο «Ο κόσμος της πάχνης», εκδ. Άγρα.

Πριν ακόμα έρθει η λυτρωτική στιγμή που θα φύγουμε σ’ ένα ήσυχο μέρος για να θεραπεύσουμε το κορμί απ’ την τύρβη της πολιτείας, θα πρέπει μέσα μας να ξεκα-θαρίσουμε ένα πράμα: πως όσα προνόμια και να δοθούν στους εργαζόμενους, όσες αυξήσεις κι όσο και να μειωθούν οι ώρες δουλειάς, η δουλειά είναι κατάρα.

Στο Χριστιανισμό μαθαίνουμε πως ο Θεός έπλασε τον Κόσμο έτσι ώστε κανείς να μη χρειάζεται να δουλεύει κι όλοι να καρπώνονται τα «λιγοστά γραμμάρια της ευτυχίας». Πράγματι, και ο Χριστός

θέλοντας τους μέτοχους στο Ποίμνιο του “εν σαρκί περιπολούντες θεούς” σύναξε γύρω του αυτούς που εργάζονταν τα δοσμένα με όρους Συνδημιουργίας: τους αλιείς αναδείξας. Κι αυτό γιατί ο άνθρω-πος άρχισε να δουλεύει απ’ τη στιγμή που ζήτησε κέρδος, δηλαδή κάτι παρα-πάνω απ’ αυτό που υπηρετεί τις καύσεις της καρδιάς και τους σώματος. Κι αν όλα αυτά φαίνονται κάπως φλύαρα νομίζω πως ο Μάρκος Αντωνίου τ’ αποστάζει σε μια φράση: «η δική μου φιλοσοφία είναι όταν πεινάω να τρώω κι όταν νυστάζω να κοιμάμαι»!

Δυστυχώς όμως, η νοοτροπία μας δεν είναι τέτοια. Και οι διακοπές έχουν κατα-στεί στη συνείδηση μας ως αναγκαία και αναπόφευκτη προϋπόθεση για αποδοτι-κότερη εργασία: «για να επιστρέψω στη δουλειά ανανεωμένος» παραδέχονται οι περισσότεροι άνθρωποι! Κι ούτε σκεπτό-μαστε ως ενδεχόμενο να γίνει η κορύ-φωση του βίου μας η χαρά, η Ευχαριστία, το γλέντι και ο Έρωτας όσα δηλαδή συνι-

στούν την τρυφή των διακοπών απ’ τη δουλειά. Αλήθεια, πώς θα μπορούσε να ’ταν διαφορετικά η κόλαση από έναν τόπο στον οποίο οι άνθρωποι θεωρούν τη χαρά ως χάσιμο χρόνου απ’ τη διαρκή δουλεία; Και πόσο πιο κοντά στην ανθρώπινη ψυχή είναι η αντιμετώπιση της δουλειάς και όχι των διακοπών ως αναγκαίο κακό για να συνάξουμε τα υλικά στο τραπέζι της Ευχαριστίας; Να γίνει δηλαδή η ανάπαυση θεραπεία από την αρρωστημένη καθημε-ρινότητα ή μάλλον κορύφωση της χαράς μετά από μια επίμοχθη “ανάβαση”.

Πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε οι άνθρωποι πως η χαρά δε δίνεται ούτε σε συγκεκριμένους ανθρώπους ούτε σε συγκεκριμένες ώρες. Είναι κρυμμένη κάθε στιγμή σε κάθε τόπο. Γι’ αυτό ας μη τη θεωρούμε “ουτοπία”, πράμα άπιαστο και υπεράνθρωπο που μας κάνει να νιώ-θουμε ασήμαντοι και δυστυχείς. Το μόνο που χρειάζεται είναι να νοηματοδοτή-σουμε διαφορετικά τα ίδια υλικά του βίου που μας βασανίζει. Πώς τον χρυσό αν τον φέρεις στη φωτιά σβήνεται από πάνω του κάθε σπίλος, έτσι και με την ψυχή μας!

Τα γράφω αυτά ενώ έχω μπροστά μου ένα επιστολικό δελτάριο του Πόντου. Δέκα τσομπάνηδες με τις γυναίκες τους χορεύουν “τρομαχτόν” σ’ ένα παρχάρι. Καλοκαίρι. Γύρω τα πρόβατα και στη μέση ο λυράρης και το τραπέζι. Ίδιες εικόνες και στην Ήπειρο και στα Βλαχοχώρια. «δεν μπορεί παρά να επανέλθει» με παρηγο-ρεί ο Οδυσσέας. Καιρός λυτήριος επέστη. Καλό καλοκαίρι να ’χουμε!

28

>> Εξερευνώντας τον κόσμο με ποδήλατο

Βασίλης ΑβράμογλουΓράφει ο

Το ταξίδι αυτό ήταν αρκετά δύσκολο αλλά κάθε φορά που ζήτησαν ένα μέρος να κοιμηθούν κανείς δεν τους αρνήθηκε, κάθε φορά που ζήτησαν βοήθεια κανείς δεν είπε «όχι», όλοι απλόχερα τους φιλοξε-νούσαν στα σπίτια τους και τους έκαναν για ένα μικρό διάστημα μέρος της οικογένειας τους. Υπήρξαν και στιγμές που δέχθηκαν βασιλική συμπεριφοράς αλλά και άλλες μεγάλης ταπείνωσης επίσης.

Αρκετές φορές βρέθηκαν σε δύσκολη θέση, αλλά πάντα οι άνθρωποι που τους έβλεπαν με τα ποδήλατα και ιδιαίτερα όταν τους έλεγαν ποιοι είναι και τί κάνουν, τους πρόσφεραν με μεγάλη ευκολία και ευχαρίστηση την βοήθεια και την συμπα-ράστασή τους γι’ αυτό που κάνουν, δείχνο-ντας επίσης έναν θαυμασμό προς το πρό-σωπό τους και στον τρόπο που επέλεξαν να ζήσουν για κάποιο χρονικό διάστημα και να κάνουν τον γύρο του κόσμου.

Η περιπέτεια αυτή μέσα από τη διήγησή τους είναι ένας ύμνος στη ζωή και στην αδελφοσύνη των λαών με μέσο το ποδή-λατο. Είναι πραγματικά απίστευτα κάποια περιστατικά του ταξιδιού τους και ο τρόπος που τα περιγράφουν. Ο τρόπος που διη-γούνται τα περιστατικά που διαδραματίζο-νται στο ταξίδι τους, σε κάνει μέρος αυτών τον περιπετειών και η ροή της διήγησης σε

κρατάει συνεχώς σε εγρήγορση, ενώ ανυ-πομονείς να δεις τι θα συμβεί παρακάτω.

Πάντως προκαλεί τρομερή εντύπωση το πόσο άνετα οι άνθρωποι άνοιγαν τις ζωές τους σε αυτούς τους δύο ξένους και τους έκαναν μέρος αυτής, κάτι που θέλω να πιστεύω ότι, πραγματικά αυτή η καλοσύνη και η ευγένεια των ανθρώπων ανά τον κόσμο να μην έχει χαθεί αν και πολύ φοβά-μαι ότι μέσα από την τηλεόραση όπου προβάλετε ο φόβος για το ξένο και το δια-φορετικό, έχει κάνει τους ανθρώπους πολύ πιο επιφυλακτικούς. Αυτό διαπιστώνω και συνεχώς εδώ στην Ελλάδα, όπου όλοι πια κλείνονται στα σπίτια τους αδιαφορώντας για το τι συμβαίνει γύρω τους, κάθε τι και-νούργιο και διαφορετικό τους τρομάζει και το μόνο που θέλουν είναι να ζουν σε ένα περιβάλλον ασφάλειας μακριά από συγκι-νήσεις και περιπέτειες.

Πραγματικά αυτό ήταν πολύ διαφορε-τικό τότε, εκείνα τα χρόνια του ταξιδιού της Φρανσουάζ και του Κλόντ Ερβέ, το ότι στον κόσμο δεν υπήρχε ακόμη ο ΦΟΒΟΣ, όπως σήμερα.

Έτσι απλά λοιπόν μια μέρα, μια σκέψη, μια ιδέα, μια επιλογή, μια αλλαγή. Πραγ-ματικά πόσο όμορφα θα ήταν αν κάναμε και εμείς μία αλλαγή στα πράγματα που μας ενοχλούν και μας πειράζουν και παρα-

δειγματιζόμασταν από αυτούς τους δύο ανθρώπους που χωρίς κανέναν δισταγμό τόλμησαν κάτι τέτοιο. Ας κάνουμε και εμείς την προσωπική μας αλλαγή και δεν είναι ανάγκη να κάνουμε τον γύρο του κόσμου, ας πάρουμε το ποδήλατο μας και ας κάνουμε για αρχή τον γύρο της πόλης, αρκεί.

Εάν μπορείτε διαβάστε το βιβλίο, Ο ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΜΕ ΠΟΔΗΛΑΤΟ.

Για το τέλος θέλω να αναφέρω κάτι για να μην ξεχνιόμαστε για το που ζούμε, Ο λόγος για τον 74χρονο Βρετανό υπήκοο Ιαν Χίμπελ, που σκοτώθηκε πέρυσι στην εθνική οδό Αθηνών - Λαμίας, όταν τον παρέσυρε μαζί με το ποδήλατό του ΙΧ αυτοκίνητο, ο οδηγός του οποίου έκανε κόντρες με άλλον... Ο 34χρονος οδηγός εγκατέλειψε αβοήθητο το θύμα του στην άσφαλτο και εξαφανίστηκε. Όπως προκύ-πτει από στοιχεία του διαβατηρίου, ο Ιαν Χίμπελ είχε έρθει στην Ελλάδα πέρυσι τον Οκτώβριο μέσω Σκοπίων. Η είδηση του θανάτου του έκανε τον γύρο της Μεγάλης Βρετανίας και όχι μόνο.

Ο Ιαν Χίμπελ ήταν γνωστός για τα κατορθώματά του, δεδομένου ότι για 40 ολόκληρα χρόνια γυρνούσε τον κόσμο με το ποδήλατό του. Υπολογίζεται ότι έκανε

6.000 μίλια τον χρόνο και ότι στο διάστημα των 40 χρόνων που γυρνούσε από τη μια χώρα στην άλλη με το ποδήλατό του, θα μπορούσε να είχε καλύψει την απόσταση από τη Γη έως το φεγγάρι.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα βρετανικών μέσων ενημέρωσης, ο Ιαν Χίμπελ άφησε μια σίγουρη δουλειά στο Ντέβον το 1963 για να ικανοποιήσει το μεγάλο πάθος του. Από τον εργοδότη του φέρεται ότι είχε ζητήσει δύο χρόνια άδεια άνευ αποδοχών. Επέστρεψε όμως ύστερα... από 10 χρόνια, αφού περιπλανήθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο, διασχίζοντας με το ποδήλατό του τη Σαχάρα, φτάνοντας έως το Βόρνεο και τον Αμαζόνιο στη Λατινική Αμερική, έως και την Αλάσκα. Έφτασε με το ποδήλατό του έως τις πιο απομακρυσμένες περιοχές του κόσμου.

Στη διάρκεια των περιπλανήσεών του κινδύνεψε από τροπικά μυρμήγκια που είχαν φάει τη σκηνή του, από την επίθεση λιονταριού και ελεφάντων στη ζούγκλα, από τροπικές καταιγίδες και από διάφορες άλλες κακές συγκυρίες. Επιβίωσε όμως από όλα αυτά για να βρει έναν άδοξο θάνατο στη... ζούγκλα των ελληνικών δρόμων!

Δεν πιστεύετε λοιπόν ότι ήρθε η ώρα κάποια πράγματα να αλλάξουν; Σκεφτείτε το και πράξτε ανάλογα.

14 χρόνια, 150.000 χιλιόμετρα, 89 λάστιχα, 503 σκασίματα, μία γέννηση και 66 χώρες.

Αυτή είναι η περιπέτεια του Κλόντ Ερβέ, και της Φρανσουά κατά την διάρκεια του ταξιδιού τους, ένα μέρος του οποίου ήταν παρόν και η μικρή τους κόρη Μανόν. Ένα ταξίδι που τους γέμισε εμπειρίες και γνώση. Ένα ταξίδι που πραγματοποιήθηκε πάνω σε ποδήλατα που αποτέλεσαν το μέσο που τους μετέφερε σε 66 χώρες και τους έδωσε τη δυνατότητα να γνωρίσουν τόσους ανθρώ-πους, τόσους διαφορετικούς πολιτισμούς και συνθήκες ζωής.

29

>> κινηματογράφοςΓιάννης Ν. Γκακίδης

Γράφει ο

>>

ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ Άτιμη νοσταλγία, μ’ έχεις πνίξει! Είναι που

κάθε άνοιξη δέχομαι σε ακρόαση τις παιδικές μου μνήμες. Και τι δεν ακούω. Ατέλειωτα πράγ-ματα μελαγχολικά. Λέτε να είναι που μεγάλωσα, και όλα αυτά που αγάπησα δεν υπάρχουν πια, για να με συνοδεύουν; Ας μείνουμε στη σημε-ρινή ακρόαση της μνήμης που, έχει θέμα, τι άλλο, το σινεμά. Ποιό σινεμά, το σινέ-Θερμαϊκός με τα γιασεμιά, το σινέ –Κούλα με την ταράτσα, εκεί στο χωριό μου, ή το κύκνειο άσμα της περιοχής μας, το «Σταυρουπόλ». Θα έχετε ακούσει βέβαια για σκαρφαλώματα σε δένδρα, ή για μαζώξεις σε μπαλκόνια για λαθραίες θεά-σεις. Στην πόλη μας απέμειναν δύο θερινά, το «Ναταλί» και το «Απόλλων». Και να σκεφτείτε πως απέμειναν λόγω διαφωνίας των πολλών κληρονόμων οικοπεδούχων, αν είναι ακριβείς οι πληροφορίες μου. Αυτά απέμειναν, τα άλλα είναι φιλότιμες απομιμήσεις των αναμνήσεων. Από το «Αύρα» στην Αρεστού, το «Ελληνίς» στη ΔΕΘ, μέχρι και τα δημοτικά των δυτικών συνοι-κιών, «Παράδεισος», «Τζένη Καρέζη», «Συκεών», αλλά και το σινέ-Πανόραμα απ’ την άλλη μεριά της πόλης. Ας είναι, κάτι είναι κι αυτό.

Αρκετά χρόνια πίσω, ο Κρίστιαν ο Γερμανός καθηγητής μουσικολογίας, τρελαινόταν να πηγαίνει στα θερινά σινεμά στις διακοπές του, στην «πεθερά» του την Ελλάδα. Μερικά χρόνια πριν, αλλά και τώρα στη Φρανκφούρτη οι Γερ-μανοί σκοτώνονταν να ζωντανέψουν το μύθο του «open air cinema», με προβολές στην πισίνα του Μπρετάνο, στην όχθη του ποταμού Μάιν των πάλαι ποτέ παραθεριστών, στις ταράτσες βιομηχανικών κτιρίων της πόλης, αλλά και κάθε αλλού παράξενου και αλλόκοτου χώρου.

Εμείς τα καταργήσαμε, όπως και το τραμ, σαν πρωτοπόροι και λάτρεις του αυτοκινήτου. Έστω κι αν δεν είχαμε οι περισσότεροι αυτοκίνητα, ήταν όμως οι περισσότεροι πολιτικοί μας μέτο-χοι στα ΚΤΕΛ και τους κατά τόπους συγκοινωνι-ακούς οργανισμούς. Και αν όχι οι ίδιοι, ξέρανε τα οφέλη της διαπλοκής. Παράδοση στη χώρα μας, η κινηματογραφική σεζόν να ολοκληρώ-νεται άμα τη αφίξει του θέρους. Στα θερινά παιζόταν επαναλήψεις, του Χειμώνα και άλλες παλιές ταινίες κλασικές, από το παρελθόν. Όσοι δεν είχανε προλάβει, τις του χειμώνα και οι γεν-νηθέντες αργότερα, είχανε την ευκαιρία σε μια δεύτερη προβολή. Τα τελευταία χρόνια όμως, εφαρμόζεται η πολιτική της παγκοσμιοποίησης και έτσι έχουμε εν μέσω θέρους, όχι για τους θεριστές, αλλά για τους παραθεριστές, πρεμιέ-ρες ταινιών.

Κι αν λιγόστεψαν τα χαλικόστρωτα και ευω-διάζοντα, ελέω αγιοκλήματος και γιασεμιών, θερινά με τις πάνινες καρέκλες και τα μπυράλ, υπάρχουν τώρα τα cine-cool με τα κλιματιστικά και το επανακάμπτον κοντόλαιμο μπουκαλάκι της κόκα-κόλας. Και για ξεκάρφωμα έχουνε και τα cool ταράτσας, ως απομίμηση του κλασικού, στολίζοντας τον χώρο και με καμιά ζαρντινιέρα. Πάντως φέτος δεν έχουμε καμία μεγάλη αθλη-τική διοργάνωση ως ανταγωνίστρια και έτσι εύχομαι και ελπίζω σε καλύτερες δροσερές κινηματογραφικές θεάσεις.

ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΕΙΣ Βέβαια κάποιες εταιρίες διανομές από πέρυσι

προσπαθούν να αναβιώσουν την παράδοση των επανεκδόσεων. Στον τομέα αυτόν πρωτοστατεί η seven films. Ας περάσουμε τώρα στα περί ταινιών που θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε. Θα ξεκινήσω με τις επανεκδόσεις. «Δεσμώτης του Ιλίγγου» του Άλφρεντ Χίτσκοκ (1958), «Η Λυσσασμένη Γάτα» (1958) του Ρίτσαρντ Μπρουκς, με Ελίζαμπετθ Τέιλορ και Πωλ Νιού-μαν, «Διακοπές στη Ρώμη» (1953) του Γουί-λιαμ Γουάιλερ, με Όντρι Χέπμπορν και Γκρέ-γκορι Πεκ, «Ένας Άντρας και μια Γυναίκα» (1966) του Κλοντ Λελούς, με Ανούκ Αϊμέ και Ζαν-Λουί Τρεντινιάν, «Ο Πρωτάρης» (1968) του Μάικ Νίκολς με Ντάστιν Χόφμαν και Αν Μπάνκροφτ, «Taking of a Pelham 1 2 3» (1974) του Γιόζεφ Σταργκέντι με τον αξέχαστο Γουόλ-τερ Ματάου.

ΠΡΕΜΙΕΡΕΣΑπό τις πρεμιέρες επισημαίνω: Δύο ριμέϊκ, τη

ρομαντική κωμωδία «Easy Virtue» του Στέφαν Έλλιοτ, το έχε γυρίσει ο Χίτσκοκ και το νουάρ «Πέραν Πάσης Λογικής Αμφιβολίας» του Πίτερ Χάιαμς, γυρισμένο από τον Φριτς Λανγκ το 1956. Επίσης το «I Lone you Man» του Τζον Χάμπουργκερ, την σάτιρα για τα γουέστερν-σπαγγέτι «Ο Καλός, ο Κακός και ο Περίεργος» του Τζι-Γουν Κιμ, την ενδιαφέρουσα κωμωδία «Absurdistan» του Γερμανού Βάιτ Χέλμερ, την περιπέτεια με στοιχεία δράματος και κωμωδίας «Οι Ασελφοί Μπλουμ» του Ράιαν Τζόνσον, την δραματική κομεντί «Πάμε όπου Θες» του Σαμ Μέντες, το «γυναικείο» δράμα «Οι Κρυφές Ζωές της Κυρίας Λι» της Ρεμπέκα Μίλλερ.

ΠΙΘΑΝΕΣ ΕΠΑΝΑΠΡΟΒΟΛΕΣΕπίσης θα σας πρότεινα να δείτε ότι ενδε-

χομένως επαναπροβληθεί από τις καλές ται-νίες του χειμώνα. «Gran Torino» του Κλιντ Ίστγουντ, «Vicky Cristina Varcelona» του Γούντι Άλλεν, «Απατηλά Όνειρα» του Κρί-στιαν Πέτζχολντ, «Genova» του Μετέο Γκα-ρόνε, «IL Divo» του Πάολο Σορεντίνο, «Το Κύμα» του Ντένις Γκάνσελ, «Το Σύμπλεγμα Μπάαντερ-Μάινχοφ» του Ούλι Έντελ, «Appaloosa» του Εντ Χάρις, «Ο Παράδεισος στην Δύση» του Κώστα Γαβρά, «The Visitor» του Τόμας Μακάρθι, «Μικρό Έγκλημα» του Χρίστου Γεωργίου.

Πάντως δεν έχω καταλήξει για το τι είναι καλύ-τερο. Τα χαλικόστρωτα, με αγιόκλημα θερινά ή τα άνετα και δροσερά cool-refresh. Πάντως στα Κ.Α.Π.Η. δεν γίνονται προβολές, κυριαρχεί η TV. Έτσι κι αλλιώς, κουράγιο, κόντρα στο ενοχλη-τικό πια λιοπύρι.

Οι κρυφές ζωές της κυρίας Λη Αδελφοί ΜπλουμAbsurdistan Διακοπές στην ΡώμηTaking of a Pelham 123

ΣΙΝΕΜΑ: Χαλίκι, αγιόκλημα και Μπυράλ ή cool-refresh, ποπ-κορν και κόλα;

30

>> κινηματογράφος

Κώστας ΠοτακίδηςΓράφει ο

info@sevengroup.gr

Το καλοκαίρι έφτασε. Άντε τώρα να χώσεις βαθιά το χέρι στην τσέπη και να καταστρώσεις το πλάνο των καλο-καιρινών διακοπών. Απ’ όποια πλευρά και να το δούμε οι καλοκαιρινές διακοπές και η ανάγκη διαφυγής είναι επι-βεβλημένη για όλους είτε είμαστε έχοντες, κατέχοντες ή μη έχοντες. Οι προορισμοί πολλοί και για όλα τα γούστα. Άλλος για Ρίο τράβηξε κι άλλος για Γουαδελούπη κι άλλος στης πόλης τα στενά να κάνει μακροβούτι. Αν λοιπόν ανή-κετε σ’ αυτούς που θα παραμείνουν στην πόλη είτε γιατί οι υποχρεώσεις δεν σας το επιτρέψανε, είτε τα οικονο-

μικά σας ακόμα και τώρα που κόψατε το τσιγάρο δεν σας φτάνουν ούτε για 2ημερο στη Χαλκιδική, τότε οι λύσεις για διέξοδο εντός των τειχών μπορεί να είναι μηδαμινές αλλά όχι και ανύπαρκτες. Εγώ παντός όποτε μένω στην πόλη (όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια) βρίσκω τις δικές μου οάσεις στα θερινά τα σινεμά. Ένα ελληνικό φαινόμενο που εκεί που λες πως ηττήθηκε από τη μάχη με το χρόνο και την τεχνολογία, να’ σου και προβάλουν 1 – 2 νέοι χώροι να δώσουν μια νέα ανάσα ζωής στην μονα-δική ίσως ανά τον κόσμο καλοκαιρινή διασκέδαση.

«Ναι» στα Θερινά σινεμά, «ναι» και στις προσπάθειες που γίνονται για να μείνει ζωντανή η ιδέα.

«Ναι» και στην ευκαιρία που μας δίνεται να απολαύ-σουμε για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη ταινίες κλα-σικές, αγαπημένες, που ή στην εποχή τους δεν έφτασαν ποτέ στη χώρα μας, ή ήμασταν ακόμα αγέννητοι. Πάρτε μια γεύση για το τι θα παιχτεί κάτω απ τον ξάστερο ελλη-νικό ουρανό φέτος το καλοκαίρι .ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΚΕΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΣΑΤΕΜΠΟ ΣΤΟ ΧΕΡΙ

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Ο ΔΕΣΜΩΤΗΣ ΤΟΥ ΙΛΙΓΓΟΥ Γνωστό και ως VERTIGO Του Άλφρεντ Χιτσκοκ Με τους Τζεϊμς Στιούαρντ και Κιμ Νόβακ Μια ταινία σταθμός στο παγκόσμιο σινεμά, ένα αλληγορικό θρίλερ που θα θυμάστε για πάντα. Είναι υποχρέωση του κάθε σινεφίλ να δει αυτή την ταινία σε μεγάλη οθόνη.

ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΜΑΣ ΚΡΑΟΥΝ Του Τόμας Τζούησον Με τον Στιβ Μακουίν και την Φαίη ΝταναγουέιΠριν από μερικά χρόνια είδαμε την νέα version κατά κόσμων remake με τους Π. Μπρόσναν και την Ρ Ρουσό . Καλό, αλλά σαν το αυθεντικό Τομας Κράουν δεν υπάρχει. Ταινία του ‘68 (τότε γεννήθηκα) που σαγηνεύει και παρασύρει ακόμα και σήμερα το κοινό με έναν μοναδικό και αξεπέραστο τρόπο. Μην τη χάσετε.

ΛΥΣΣΑΣΜΕΝΗ ΓΑΤΑ μια ταινία του Τένεσι Γουίλιαμς με την Ελίζαμπεθ Τέϊλορ και τον Πολ Νιούμαν Τι να πούμε τώρα για τούτη την ταινία μεγατόνων; Δυο μεγάλοι πρωταγωνιστές σε μεγάλα κέφια, απλά ότι πιο must για το καλοκαίρι.

Ο Ντάστιν Χόφμαν είναι Ο ΠΡΩΤΑΡΗΣ Η Άνι Μάνκρτοφτ είναι η Κυρία Ρομπίνσον Η Θρυλική ταινία του Μαϊκλ Νίκολς έρχεται και πάλι στη μεγάλη οθόνη αυτό το καλοκαίρι και μας προσκαλεί να βουτήξουμε στη δροσιά της. Εμείς θα της το αρνηθούμε;

ΕΝΑΣ ΑΝΤΡΑΣ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ Η ταινία του Κλωντ Λέλους που απέσπασε το 1966 το χρυσό φοίνικα στις Κάννες αλλά και το ξενόγλωσσο Oscar στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού. Ο έρωτας καταγραμμένος σε φιλμ όπως ποτέ άλλοτε. ΑΝΤΡΑΣ είναι ο Ζαν Λουί Τριντινάντ, ΓΥΝΑΙΚΑ η Ανούκ Αιμέ.

Ο παλιός, είναι και το καλοκαίρι αλλιώς

>> πνευματική υγεία

ΘΕΪΚΗ ΔΙΑΙΣΘΗΣΗΠολύτιμη Πηγή Πληροφοριών Και Καθοδήγησης

Τάνια ΡούμκουΓράφει η

bktaniagreece@yahoo.gr

Όλοι από εμάς έχουμε διαβάσει, έχουμε ακούσει και έχουμε βιώσει αρκε-τές φορές, αυτό που αποκαλούμε «διαί-σθηση».

Τι ακριβώς όμως είναι η διαίσθηση και πώς μπορούμε να αναπτύξουμε αυτή τη δύναμη και να τη μετατρέψουμε σε ένα πολύτιμο εργαλείο Θεϊκής καθοδήγησης;

Οι περισσότεροι, διδαχτήκαμε από μικροί να καταπιέζουμε και να μην εκδη-λώνουμε τα συναισθήματά μας, με απο-τέλεσμα να μάθουμε να λειτουργούμε περισσότερο με τη λογική, ξεχνώντας τελικά αυτήν την «εσωτερική φωνή» που ονομάζουμε διαίσθηση.

Σαν παιδιά είχαμε περισσότερο πρό-σβαση στη διαίσθησή μας, γιατί ήμασταν πιο κοντά στον αγνό μας εαυτό και σε όλα εκείνα που μας έκαναν χαρούμενους.

Η διαίσθηση είναι εκείνη η βαθύτερη

γνώση που αναδύεται από τον ανώτερο εαυτό μας, μία ανώτερη σοφία μέσα μας που ξέρει καλύτερα από εμάς, τι χρεια-ζόμαστε. Η διαίσθηση είναι μία πολύτιμη πηγή πληροφοριών και καθοδήγησης, που εκφράζεται πολλές φορές μέσα από τις λεγόμενες «αναλαμπές» ή τα «προαι-σθήματα», πηγές του εσώτερου εαυτού μας. Όταν ρωτήθηκε ο Μαχάτμα Γκάντι, τι είναι αλήθεια, απάντησε το εξής: « Δύσκολη ερώτηση. Όμως την έχω απα-ντήσει όσο αφορά στον εαυτό μου, λέγο-ντας, ότι είναι αυτό που σου λέει η εσωτε-ρική σου φωνή!»

Επειδή όμως, έχουμε ξεχάσει να λει-τουργούμε με αυτή την εσωτερική μας φωνή, έχουμε λησμονήσει και τα «θαύ-ματα» που μπορούν να συμβούν στη ζωή μας, όταν εμπιστευτούμε ξανά αυτό το εσωτερικό «καμπανάκι». Βέβαια μερικές

φορές ίσως μας είναι δύσκολο να διακρί-νουμε τη φωνή της διαίσθησης από τις πολλές φωνές που ακούγονται μέσα μας, όπως αυτές των παλιών μας πεποιθήσεων ή τις φωνές των φόβων και των ανησυ-χιών μας.

Εύλογα λοιπόν προκύπτει το ερώτημα πώς να ξεχωρίσουμε την αληθινή φωνή της διαίσθησης από τις άλλες φωνές. Είναι πολύ σημαντικό να συνειδητοποι-ήσουμε ότι σε όλους μας μιλάει αυτή η «φωνούλα», απλά εμείς συνηθίζουμε πολλές φορές να την προσπερνάμε ή να την αμφισβητούμε. Για αυτό τον λόγο είναι σημαντικό να μάθουμε να παρατηρούμε περισσότερο τις σκέψεις μας, αλλά και τα συναισθήματά μας και να τους δίνουμε περισσότερη προσοχή, γιατί συχνά προ-σπαθούν να μας δώσουν κάποιο μήνυμα. Όσο περισσότερο είμαστε συντονισμέ-

νοι με τον αληθινό εαυτό μας, τόσο πιο εύκολο μας είναι να ακούμε τον διάλογο που γίνεται μέσα μας και να εμπιστευόμα-στε αυτή την εσωτερική φωνή.

Ο διαλογισμός είναι ένας τρόπος για να ακούσουμε καθαρότερα τη φωνή της Θεϊκής μας διαίσθησης. Μέσα στην ομορ-φιά της «σιωπής», ο εαυτός μας γαληνεύει και είναι αυτός ο ίδιος που μας δίνει τις πληροφορίες και απαντήσεις που χρεια-ζόμαστε.

Με αυτόν τον τρόπο μαθαίνουμε να ερχόμαστε σε επαφή με τη διαίσθησή μας, να την ακούμε και να λειτουργούμε σύμφωνα με αυτήν τη καθοδηγητική μας δύναμη. Ο διαλογισμός είναι μία μέθο-δος, που μας βοηθάει να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, καθώς και να έρθουμε σε επαφή με τη Θεϊκή διαισθητική μας φύση. Στη διάρκεια του

«Για το πνευματικό ον η διαίσθηση είναι κάτι

παραπάνω από ένα προαίσθημα.

Θεωρείται καθοδήγηση ή μήνυμα

από Το Θεό και δεν αγνοεί ούτε παίρνει

ποτέ στ’ αστεία αυτή την εσωτερική

ενόραση»Wayne Dyer

32

διαλογισμού, κάνοντας ένα εσωτερικό διάλογο με τον εαυτό μας, μπορούμε να λάβουμε απαντήσεις και μηνύ-ματα, σε θέματα που μας απασχολούν.

Κάνοντας το νου μας να ηρεμήσει, μπορούμε να έρθουμε σε ένωση με τη Θεία Δύναμη και μέσα στη βαθιά γαλήνη, να συνειδητοποιήσουμε τι ακριβώς χρει-αζόμαστε. Μόνο τότε μπορούμε πραγματικά να μιλή-σουμε για αυτό που αποκαλούμε «Θεϊκή διαίσθηση» και να είμαστε απόλυτα βέβαιοι ότι ακούσαμε τη σωστή φωνή, μέσω Της Θεϊκής Παρέμβασης. Οι αποφάσεις που παίρνουμε, ενώ βιώνουμε ξεκάθαρα την παρουσία Της Υπέρτατης Δύναμης στη διάρκεια του διαλογισμού μας, είναι πάντα σωστές και αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι εκείνη τη στιγμή που παίρνουμε μία από-φαση, νιώθουμε γαλήνη και ανακούφιση.

Ερχόμενοι, κάποιες φορές σε δίλημμα μέσα μας, για μία κατάσταση που μας προβληματίζει, μπορεί να ακού-σουμε μία επαναλαμβανόμενη φωνή για το συγκεκρι-μένο θέμα. Αυτή συνήθως είναι η «φωνή» της διαίσθησής μας. Εμείς όμως τις περισσότερες φορές δεν την ακούμε και δυστυχώς χάνουμε την ευκαιρία να τολμήσουμε και να κάνουμε τις επιλογές που αγαπάμε αληθινές και για τις οποίες είμαστε προορισμένοι σε αυτή τη ζωή.

Παρόμοια η φωνή της διαίσθησης μπορεί να μας λέει να κάνουμε κάποιες αλλαγές στον εαυτό μας, στην

εργασία ή στις σχέσεις μας και εμείς να αντιστεκόμαστε εσωτερικά σε αυτά τα μηνύματα, γιατί φοβόμαστε ή δεν είμαστε έτοιμοι για αυτή την αλλαγή. Έτσι αναβάλλουμε διαρκώς αυτό που νιώθουμε πως πρέπει να κάνουμε, για να φέρουμε ξανά την ισορροπία στη ζωή μας. Ωστόσο θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί εάν αυτή είναι η αληθινή φωνή της Θείας διαίσθησης ή δεν είναι κάποια επιθυμία μας ή κάποια άλλη παρεμβολή.

Όταν βιώνουμε γαλήνη παίρνοντας μία απόφαση, ακολουθώντας τη δυνατή «εσωτερική» μας φωνή, και η επιλογή αυτή είναι βασισμένη στο όφελος και στην προ-σφορά των άλλων, τότε η απόφασή μας υπήρξε σωστή.

Χρειάζεται όμως «σιωπή» του νου και καθαρότητα της διάνοιάς μας, για να διακρίνουμε τη σωστή φωνή.

Αν τελικά εμπιστευτούμε τη Θεϊκή μας διαίσθηση, και την ακολουθήσουμε, τότε θα νιώσουμε πλημμυρισμένοι από μία καινούρια θετική ενέργεια και θα αισθανθούμε απίστευτη δύναμη. Η απόδειξη ότι αυτή είναι η φωνή της διαίσθησης και δεν έχουμε κάνει λάθος, αποδεικνύ-εται από το γεγονός ότι νιώθουμε άνετα με αυτή την επι-λογή μας, περισσότερο χαρούμενοι και ανάλαφροι.

Στην αρχή εξωτερικά τα πράγματα μπορεί να φαί-νονται ότι πάνε χειρότερα, αλλά στην πραγματικότητα αρχίζουμε να αλλάζουμε και να διώχνουμε τις παλιές πεποιθήσεις και καταστάσεις της ζωής μας, που δε μας ταιριάζουν πια. Η Θεϊκή διαίσθηση αναπτύσσεται και

δυναμώνει μέσω του διαλογισμού, καθώς η ψυχή μας γαληνεύει εσωτερικά, και «πιάνει» καλύτερα τα εσωτε-ρικά μηνύματα του ανώτερου εαυτού μας. Η διάνοια ή η συνείδησή μας, γίνεται πιο καθαρή και διαθέτει την ικανότητα να μας δίνει ακριβώς τις πληροφορίες που χρειαζόμαστε, όταν τις αναζητάμε.

Οι πληροφορίες αυτές, μπορεί να προέρχονται από διαφορετικά ερεθίσματα, όπως οράματα, εμπνευσμέ-νες ιδέες, συμβολικές εικόνες, εσωτερικές ή επαναλαμ-βανόμενες λέξεις. Ακόμη μπορεί να δίνονται μέσα από ένα βιβλίο, μία συζήτηση που κάνουμε, ή και από την εμπειρία ενός καλού φίλου. Όταν οι «κεραίες» μας είναι ανοιχτές, τότε μπορούμε να λάβουμε διαισθητικά μηνύ-ματα με κάθε τρόπο! Καθώς μαθαίνουμε να αφηνόμα-στε σε αυτή την καθοδηγητική εσωτερική φωνή, η ζωή μας αρχίζει και αποκτά αληθινό ενδιαφέρον.

Η λογική στη ζωή μας είναι απαραίτητη, αλλά χωρίς τη διαισθητική μας φύση, η ζωή καταντάει νωθρή και ανιαρή. Χρειάζεται σοφία για να κατανοούμε, ποια φωνή πρέπει να ακολουθούμε κάθε φορά. Η δύναμη της διαίσθησης μπορεί να γίνει μία πολύτιμη δύναμη στη ζωής μας, αλλά χρειάζεται διάκριση και «σιωπή» του νου για να ακολουθούμε και να καθοδηγούμαστε μέσω της Θεϊκής εσωτερικής μας φωνής.

Ο Εκπαιδευτικός Οργανισμός «Ανδρέας Βουτσινάς», που λειτουργεί εδώ και ένα χρόνο με μεγάλη επιτυχία, έχει δημιουργήσει ένα

συναρπαστικό πρόγραμμα σπουδών υψηλής ποιότητας και φιλοδοξεί με την παρουσία του στην πόλη της Θεσσαλονίκης να καλύψει με επάρκεια όλους τους τομείς της θεατρικής εκπαίδευσης και ευρύτερα των παραστατικών τεχνών. Με κτηριακές εγκαταστάσεις που καλύπτουν 600 και πλέον μέτρα, στο ιστορικό κέντρο της πόλης και ένα δίκτυο αναγνωρισμένων και άξιων συνεργατών ελπί-ζουμε όχι μόνο να καλύψουμε κάθε ανάγκη του σύγχρονου ηθοποιού, αλλά και να δώσουμε έδαφος σε κάθε έναν που θέλει να γνωρίσει τη γοητεία του θεάτρου.

Η ΑΝΩΤΕΡΗ ΣΧΟΛΗ ΔΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ παρέχει ένα προσεκτικά δομη-μένο πρόγραμμα σπουδών, το οποίο εκτός από το επίσημο πρόγραμμα μαθημά-των που ορίζεται από το Υπουργείο Πολιτισμού, περιλαμβάνει επιπλέον αντικεί-μενα-μαθήματα, καθώς και σεμινάρια από σημαντικούς ανθρώπους του θεάτρου από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Εδώ η παρουσία του Δ/ντου Σπουδών ΑΝΔΡΕΑ ΒΟΥΤΣΙΝΑ, του Δ/ντου Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων ΠΑΥΛΟΥ ΔΑΝΕΛΑΤΟΥ, καθώς και σπουδαίων θεατρικών προσώπων, όπως ο Δημήτρης Καταλειφός, η Αλε-ξάνδρα Λαδικού, ο Γρηγόρης Βαλτινός, ο Άκης Σακελλαρίου, ο Φάνης Μουρατίδης κ.α. αποτελούν εγγύηση για την ποιότητα σπουδών.

Η ΠΡΟΤΥΠΗ ΣΧΟΛΗ ΘΕΑΤΡΟΥ περιλαμβάνει παροχές στον ευρύτερο τομέα της θεατρικής εκπαίδευσης, δημιουργώντας ένα σύνολο αυτόνομων τμημάτων και δραστηριοτήτων για όσους θέλουν να ασκηθούν σε ειδικούς τομείς των παραστα-τικών τεχνών και της επικοινωνίας γενικότερα. Ενδεικτικά αναφέρουμε το τμήμα 2ετούς φοίτησης 8 ωρών την εβδομάδα, την ΠΡΟΤΥΠΗ ΣΧΟΛΗ ΘΕΑΤΡΟΥ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΕΦΗΒΟΥΣ, που καλύπτει με τα τμήματά της ηλικίες από 4 έως 17 ετών, το πρότυπο τμήμα MUSICAL, το ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ (με υπεύθυνο τον θεατρικό συγγραφέα ΑΚΗ ΔΗΜΟΥ), το ετήσιο πρόγραμμα για το ΤΡΑΓΟΥΔΙ, το τμήμα ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, που αφορά εκπαιδευτικούς και όλους όσους θέλουν να ασχοληθούν με τη θεατρική αγωγή, το 3ωρο εβδομαδιαίο τμήμα ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ για όσους θέλουν να μάθουν για το θέατρο, αλλά δεν διαθέτουν χρόνο για κάτι παραπάνω,, τα μαθήματα ΟΡΘΟΦΩΝΙΑΣ και το IMAGE CONSULTING-ΓΛΩΣΣΑ ΣΩΜΑΤΟΣ. Επιπλέον θα λειτουργήσουν στη διάρκεια του έτους δυο ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ εκ των οποίων το ένα (Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟΝ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΤΕ) συμμετέχει στο θεσμό ΔΗΜΗΤΡΙΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ.

Ο κόσμος του θεάτρου είναι εδώ και περιμένει να τον ανακαλύψετε!

33

>>

ValparaisoH αγαπημένη του Ωκεανού

ταξίδι στη Χιλή

Το ιστορικό λιμάνι του Ειρηνικού ωκεανού, με τα χρωματιστά σπίτια του σκαρφαλωμένα στους πολυπληθείς απότομους λόφους και τα εμβλημα-τικά τελεφερίκ του, το Βαλπαραΐσο - η «αγαπημένη του ωκεανού», όπως ονόμασε την πόλη ο Πάμπλο Νερούδα- αποπνέει ακόμη και σήμερα κάτι από τη χαμένη του δόξα ως «καρδιά» του θαλάσσιου εμπο-ρίου και της μποέμικης ζωής της Λατινικής Αμερικής του 19ου αιώνα. Ταυτόχρονα όμως έχει ξεκινήσει και το μεγάλο του άλμα προς το μέλλον, ειδικά από το 2003 και μετά, οπότε οι ιστορικές συνοικίες της πόλης ανακηρύχθηκαν Παγκόσμια Κληρονομιά από την UNESCO.

Το Βαλπαραΐσο, ή Βάλπο, όπως το αποκαλούν χαϊ-δευτικά οι κάτοικοί του, βρίσκεται στην κεντρική Χιλή, βόρεια της χιλιανής πρωτεύουσας Σαντιάγκο.

Ο καλύτερος τρόπος για να δεις την πόλη, λένε, είναι να χαθείς με τα πόδια στα δρομάκια της, στις ανηφό-ρες και τις κατηφόρες των δεκάδων λόφων της (cerros) που στεφανώνουν αμφιθεατρικά το λιμάνι και το μικρό συγκριτικά επίπεδο κομμάτι της πόλης, το λεγόμενο El Plan.

Προκειμένου να διευκολυνθεί η καθημερινή ζωή και οι μετακινήσεις των κατοίκων στις περιοχές αυτές με τις απότομες και κουραστικές κλίσεις, οι αρχές του Βαλπα-ραΐσο εγκατέστησαν, ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα, ένα σύστημα τελεφερίκ και ασανσέρ που έκτοτε αποτε-λούν το πιο ισχυρό σήμα κατατεθέν της πόλης. Δίνοντας από εκατό ως πεντακόσια πέσος (περίπου 10 ως 70 λεπτά του ευρώ), παίρνεις μια ανάσα μερικών λεπτών και προ-σεγγίζεις τον προορισμό σου απολαμβάνοντας μία πολύ ωραία θέα προς την πόλη και το λιμάνι.

Οι λόφοι του ΒαλπαραΐσοΤο Βαλπαραΐσο έχει σαράντα δύο λόφους, και όλοι

τους χαρακτηρίζονται από τη δική τους ζωή και τη δική τους προσωπικότητα ανάλογα με τις κοινωνικές τάξεις και τις εθνικότητες που τους κατοίκησαν και τους κατοικούν. Για παράδειγμα, ο Cerro Polanco, θεωρείται ο λόφος της εργατικής τάξης και του συνδικαλιστικού κινήματος. Ο

Cerro Alegre (ο εύθυμος λόφος!) χαρακτηρίζεται από τις κατοικίες αγγλικού στιλ που κατασκεύασαν οι Βρετανοί μετανάστες που κατέφτασαν στο Βαλπαραΐσο στη διάρ-κεια του 19ου αιώνα. Σήμερα κατοικούν εκεί πολλοί καλ-λιτέχνες. Κάποιοι λόφοι διαθέτουν τη δική τους κοινω-νική ζωή (αγορά, χώρους διασκέδασης), ενώ σε κάποιους άλλους θα πρέπει να κατηφορίσεις μέχρι το El Plan για να προμηθευτείς τα απαραίτητα.

Από τους τσάνγκο στους Ισπανούς εξερευνητέςΠριν τους Ισπανούς, ο κόλπος του Βαλπαραΐσο κατοι-

κούνταν από τους ιθαγενείς Τσάνγκο. Το 1536 έφτασαν οι πρώτοι Ισπανοί εξερευνητές από το Περού, με ένα μικρό ιστιοφόρο ονομαζόμενο Santiaguillo, προκειμένου να φέρουν προμήθειες για την εκστρατεία του Ντιέγο Δε Αλμάγρο, ο οποίος θεωρείται ο πρώτος Ευρωπαίος που ανακάλυψε τη Χιλή. Έτσι ξεκίνησε η εγκατάσταση των πρώτων αποίκων στις περιοχές γύρω από το λιμάνι.

Στη διάρκεια της ισπανικής αποικιοκρατίας το Βαλ-παραΐσο παρέμεινε ένα μικρό χωριό, με μερικά μόνο σπίτια και μία εκκλησία, με εμπορικές σχέσεις που περι-ορίζονταν σε αυτές με την Ισπανία και τις αποικίες της. Μετά ωστόσο την απόκτηση της ανεξαρτησίας από την Ισπανία, μετατράπηκε στο βασικό λιμάνι του αναπτυσ-σόμενου ναυτικού της Χιλής και ανοίχτηκε στο διεθνές εμπόριο. Ιδιαίτερα κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, το Βαλπαραΐσο απέκτησε σημαντικό γεωπολιτικό ρόλο, αποτελώντας βασικό σταθμό για τα πλοία που ταξίδευαν από τον Ατλαντικό στον Ειρηνικό Ωκεανό μέσω του Κέιπ Χορν και των στενών του Μαγγελάνου. Το λιμάνι ισχυρο-ποιήθηκε και έπαιξε βασικό ρόλο ως σημείο ανεφοδια-σμού κατά την εποχή της χρυσοθηρίας στην Καλιφόρ-νια (1848 – 1858). Είναι τότε που το Βαλπαραΐσο γίνεται γνωστό ως το «Μικρό Σαν Φρανσίσκο», ή το «κόσμημα του Ειρηνικού».

Την εποχή αυτή της δόξας του, το Βαλπαραΐσο δέχτηκε πολλούς μετανάστες από διάφορες χώρες της Ευρώπης, και κυρίως από την Αγγλία, την Ιταλία, τη Γερμανία, τη Γαλλία αλλά και την Ελβετία, οι οποίοι έρχονταν εδώ εκπροσωπώντας μεγάλες ναυτιλιακές εταιρίες. Τα γερ-μανικά, τα ιταλικά, τα γαλλικά και τα αγγλικά ήταν γλώσ-

σες που ομιλούνταν ευρέως μεταξύ των κατοίκων του. Οι μετανάστες αυτοί μετεξέλιξαν την τοπική κουλτούρα με τις ισπανικές ρίζες. Οι Άγγλοι εισήγαγαν πολύ νωρίς το… ποδόσφαιρο. Οι Γάλλοι ίδρυσαν το πρώτο ιδιωτικό καθολικό σχολείο, ενώ μετανάστες επίσης ίδρυσαν την πρώτη εθελοντική ομάδα πυροσβεστών στη χώρα και τη Λατινική Αμερική. Την εποχή αυτή επίσης ιδρύεται εδώ το πρώτο χρηματιστήριο στη Λατινική Αμερική, η πρώτη δημόσια βιβλιοθήκη της Χιλής, καθώς και η παλαιότερη ισπανόφωνη εφημερίδα στον κόσμο με συνεχή έκδοση, μέχρι και σήμερα, η El Mercurio.

Η καρδιά της μποέμικης ζωήςΤο Βαλπαραΐσο είναι την εποχή εκείνη ένα από τα

πιο σημαντικά κέντρα της Νότιας Αμερικής, ζωντανό, κοσμοπολίτικο, μια μητρόπολη του κόσμου. Κατηφορίζο-ντας στο El Plan, στις γειτονιές του λιμανιού, γνωστές ως Barrio Chino (κινέζικη γειτονιά!), φαντάζομαι τα παρηκ-μασμένα σήμερα κτίρια να ζωντανεύουν με τις μελωδίες των δεκάδων ορχηστρών, των πληθωρικών γυναικών, των κοστουμαρισμένων αντρών αλλά και των αφηνια-σμένων ναυτών που γέμιζαν τα καμπαρέ, τα εστιατόρια, τις μπουάτ και τα πορνεία. Αυτά τα σημεία συνάντησης αποτέλεσαν και το σημείο εκκίνησης για τη δημιουργία μιας λαϊκής κουλτούρας με πλούσια λογοτεχνική –και κυρίως- μουσική παραγωγή. Rio de Janeiro, Nueva York, Embassy Night Club, Royal, τα πιο ονομαστά καμπαρέ και χορευτικά σαλόνια της εποχής.

Η αρχή του τέλους της ένδοξης αυτής εποχής έγινε το 1914, με τη διάνοιξη της διώρυγας του Παναμά, καθώς τα πλοία απέφευγαν πια το γύρο της Νότιας Αμερικής και τα στενά του Μαγγελάνου και έτσι το λιμάνι του Βαλπαρα-ΐσο απαξιώθηκε κατακόρυφα, μέχρι και το 1930, οδηγώ-ντας και την ίδια την πόλη σε παρακμή.

Βαλπαραΐσο, Παγκόσμια ΚληρονομιάΤα τελευταία χρόνια ωστόσο το Βάλπο βρίσκεται σε

πορεία ανάκαμψης, χάρη και στην ανάδειξη της πόλης σε «Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς» από την Unesco, το 2003, χάρη στα πολύχρωμα κτίρια διαφορετικών τεχνοτροπιών που κατασκεύασαν οι Ευρωπαίοι μετα-

Της Λίας Παπαδράγκα

Προσφάτως ανακαινισμένες παραδοσιακές… φτωχές κατοικίες

στο λόφο Bella Vista.

Λία ΠαπαδράγκαΓράφει η

34

νάστες των διάφορετικών εθνικοτήτων, αλλά και χάρη στην ιδιαίτερη πολιτιστική φυσιογνωμία της πόλης ως μία «εξαιρετική μαρτυρία της πρώιμης φάσης της παγκο-σμιοποίησης».

Πολλά άλλαξαν από τότε, με προγράμ-ματα ανάπλασης και με τη δημιουργία τουριστικών υποδομών και δικτύων, ενώ ο τουρισμός αυξήθηκε κατακόρυφα «αιμοδοτώντας» μία πόλη σε οικονομική παρακμή, και παράλληλα με όλο τον αρνη-τικό αντίκτυπο που μπορεί να έχει η ανά-πτυξη του τουρισμού στη φυσιογνωμία ενός αυθεντικού τόπου.

Εγώ πάντως απόλαυσα τις βόλτες σε αυτή την πόλη με την ξεχωριστή προ-σωπικότητα, στους λόφους και τα στενά ανηφορικά σοκάκια, στις αποβάθρες και στις γειτονιές της που δεν παραλείπουν να «κερνούν» τον επισκέπτη μικρές «μπου-κίτσες» τέχνης: γκράφιτι, τοιχογραφίες, γλυπτά, μπουτίκ και μπαράκια διακοσμη-μένα με ιδιαίτερο γούστο. Κάθε τόσο και μία οπτική έκπληξη, η πόλη η ίδια αποτελεί ένα ανοιχτό μουσείο, σκέφτομαι. Φαίνεται ότι η έφεση για την καλή ζωή, για το ωραίο και την τέχνη έχει εντυπωθεί στα γονίδιά της.

Μια πρόταση εάν βρεθείτε εκεί: ηλιοβα-σίλεμα στο λόφο Cerro Artilleria. Βλέπεις

τον όρμο του Βαλπαραΐσο να ανοίγεται μπροστά σου, την πόλη να απλώνεται αμφι-θεατρικά, τις αποθήκες του λιμανιού, τους γερανούς να φορτώνουν και να ξεφορτώ-νουν, τα εμπορικά και πολεμικά πλοία. Στο βάθος η γειτονική πόλη Βίνια δελ Μαρ, παραλίες και τουριστικά θέρετρα, αλλά και η οροσειρά των Άνδεων. Όταν ο ουρανός είναι καθαρός, αρκετές εκατοντάδες χιλιό-μετρα μακριά, διαγράφεται η σιλουέτα του βουνού Ακονκάγουα, της ψηλότερης κορυφής της Αμερικής.

Κλείνοντας, σας αφιερώνω ένα ποίημα του Πάμπλο Νερούδα που την πόλη αυτή διάλεξε για να αποκτήσει το σπίτι των ονεί-ρων του. Από τον τελευταίο όροφο αυτού του σπιτιού, εκεί όπου βρισκόταν ο χώρος της δημιουργίας του, θα πρέπει να ατένιζε ο ποιητής τον ωκεανό όταν έγραφε -και ας με συγχωρήσει για τυχόν αστοχίες στη μετάφραση:

Ο Ειρηνικός Ωκεανόςέβγαινε από το χάρτη!δεν υπήρχε τόπος να τον βάλουνΉταν τόσο μεγάλοςακατάστατος και γαλάζιοςπου δεν χωρούσε πουθενάΓι αυτό τον άφησαν μπροστά στο παρά-

θυρό μου.

Ηλιοβασίλεμα από το λόφο Artilleria. Όλη η πόλη στο πιάτο!

Οι Χιλιανοί είμαστε γεννημένοι μεθυσμένοι» μου είπε ένας από τους θαμώνες του Bar Ingles, κατεβάζοντας μερικές γουλιές του παραδοσιακού πίσκο σάουερ.

Κουκλίστικα χαμόγελα στο λόφο Bella Vista

35

>>

βιβλιοπαρουσίασηβιβλίο

«Το Αιβαλί η πατρίδα μου» του Φώτη Κόντογλου, εκδ. ΑΓΚΥΡΑ.

Σε τούτη τη συλλογή διηγημάτων του, ο συγγραφέας αναπολεί και

καταγράφει γεγονότα και ιστορίες της λατρεμένης πατρίδας του, τ’

Αϊβαλιού. Θρηνώντας την απώλειά της, μετά τη Μικρασιατική Κατα-

στροφή και τον ερχομό του στην Ελλάδα, μας μιλάει νοσταλγικά για

τους ανθρώπους της και μας διηγείται με αυθόρμητη ειλικρίνεια τις

προσωπικές ιστορίες τους.

«Φεύγει το φάντασμα» του Φίλιπ Ροθ, εκδ. ΠΟΛΙΣ. Μόνος επί έντεκα χρόνια στο βουνό του στη Νέα Αγγλία, ο Νέιθαν

Ζούκερμαν έχει ζήσει αφοσιωμένος αποκλειστικά στο γράψιμο. Με

την επιστροφή του στη Νέα Υόρκη, και ενώ περιπλανιέται άσκοπα

στους δρόμους της, σύντομα κάνει τρεις γνωριμίες που τινάζουν στον

αέρα τη μοναξιά του και πρωταγωνιστεί σε ένα εσωτερικό δράμα,

μέσα από το οποίο τού ανοίγονται συναρπαστικές αλλά και οδυνηρές

δυνατότητες.

«Ένοχα μυστικά» της Ντόρας Γιαννακοπούλου, εκδ. ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ.

Η Στέλλα και η Μαριάννα απολαμβάνουν τη φιλία τους όταν η ζωή

θα τις φέρει αντιμέτωπες με την πιο σκληρή δοκιμασία. Μέσα σε ένα

μόνο βράδυ τα δύο κορίτσια βίαια θα ενηλικιωθούν και ένα θανάσιμο

μυστικό θα ορίζει στο εξής τις ζωές τους. Διάφορα παράξενα κι ανε-

ξήγητα γεγονότα θα συμβούν, ενώ εκείνες θα χρειαστεί να αναμετρη-

θούν με τις τύψεις τους.

«Ανθολογία τραγουδιών του Βασίλη Τσιτσάνη» του Ντίνου Χριστιανόπουλου, εκδ. ΙΑΝΟΣ.

Όπως λέει ο συγγραφέας «η μεταθανάτια ανέλιξη του Τσιτσάνη

υπήρξε κάτι το εκπληκτικό και μόνο με τη μεταθανάτια άνοδο του

Καβάφη μπορεί να συγκριθεί. Η άνοδος αυτή προβλέπεται ότι θα

συνεχιστεί και μετά την πρώτη εικοσιπενταετία». Το βιβλίο συμπλη-

ρώνεται από ένα κριτικό υπόμνημα στα τραγούδια της ανθολογίας.

«Ιδιοφυείς ανώνυμες γυναίκες που άλλαξαν την επιστήμη» της Πατρίτσια Φάρα, εκδ. ΜΕΛΑΝΙ.

Η καταξιωμένη συγγραφέας σχετικά με τις επιστήμες διερευνά το

παρελθόν και το παρόν της επιστήμης αναζητώντας απαντήσεις. Εξε-

τάζει τον αγώνα των γυναικών ενάντια στις άνισες ευκαιρίες, και κατα-

δεικνύει πώς τα κατάφεραν. Συνδυάζοντας την ιστορία, την επιστήμη

και τη βιογραφία, παρουσιάζει τις ιστορίες θηλυκών επιστημών από

κάθε γωνιά του κόσμου.

«12/2008. Οι νέοι, η ελευθερία και το κράτος» του Γιώργου Κοντογιώργη, εκδ. ΙΑΝΟΣ.

Η στασιαστική έκφραση της οργής των νέων του περασμένου

Δεκεμβρίου, ανέδειξε με μεγάλη καθαρότητα το αδιέξοδο της εποχής

μας. Αδιέξοδο που οφείλεται στην ανατροπή της ισορροπίας μεταξύ

κοινωνίας, κράτους και αγοράς. Αδιέξοδο με ειδικότερα ελληνικά

χαρακτηριστικά, τα οποία τη φορά αυτή προέβαλαν στην παγκόσμια

σκηνή ως προάγγελος γενικότερων εξελίξεων.

ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΜΕ ΤΟ ΦΩΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑΚΗΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΑΝΟΣ

Κεντρικός θεματικός πυρήνας του παρόντος βιβλίου είναι η διαδρομή του αρχέγονου φωτός, η μεγάλη σημασία του στην εξέλιξη της επιστήμης και στη δημιουργία της ζωής. Η έκδοση, που αποτυπώ-νει την εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στον Ιανό, στην οδό Σταδίου, την Άνοιξη του 2008, περιλαμβά-νει αποσπάσματα από το βιβλίο: «Η αυτοβιογραφία του φωτός». Μερικά από τα ενδιαφέροντα κεφάλαια είναι: «Η αναζήτηση της Βερενίκης και του φωτός», «Οι

συνομιλίες με το φως και η απεικόνισή τους», «Η συνάντηση της μουσικής με την επιστήμη».

Το βιβλίο συνοδεύεται από DVD, στο οποίο ο επιστημονικός λόγος συνομι-λεί με την τέχνη. Στη συγκεκριμένη εκδήλωση πρωταγωνίστησαν η επιστημονική γνώση, η μουσική και ο θεατρικός λόγος. Τις μουσικές συνθέσεις και τους εύστο-χους αυτοσχεδιασμούς ανέλαβαν ο Γιώτης Κιουρτσόγλου, ο David Lynch και ο Οδυσσέας Γραμματικάκης. Η Εύα Ψυλλάκη επιμελήθηκε τη θεατρική απόδοση του σχετικού κειμένου. Ο καθηγητής αναφέρει χαρακτηριστικά: «η επιστήμη και η τέχνη έχουν πολλά κοινά στοιχεία και πρέπει, όσο είναι εφικτό, να αναδεικνύονται. Τόσο η επιστήμη, όσο και η τέχνη είναι οι δεσμοί του σύγχρονου ανθρώπου με το περιβάλλον του αλλά και με τον εαυτό του. Η επιστήμη δεν είναι ξεκομμένη από τον άνθρωπο, τις ανάγκες του, τα όνειρά του, γι’ αυτό συνομιλεί με την τέχνη».

Ο Γιώργος Γραμματικάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Impe-rial College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, όπου εργάσθηκε σαν ερευνητής. Επίσης εργάσθηκε στο «Δημόκριτο» και αργότερα στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Πυρηνι-κών Ερευνών (CERN) στη Γενεύη. Τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα περιστρέφο-νται γύρω από τη δομή της ύλης και την κοσμολογία. Έχει συνεργασθεί με πολλά ευρωπαϊκά πανεπιστήμια και εργαστήρια. Ασχολήθηκε επίσης με την ιστορία της επιστήμης ως επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Harvard. Συμμετείχε από την ίδρυσή του στην οργάνωση και λειτουργία του Πανεπιστημίου Κρήτης, όπου και εξελέγη καθηγητής το 1982 στο Τμήμα Φυσικής. Αργότερα εξελέγη δύο φορές (1990-1996) Πρύτανης του Ιδρύματος. Τα τελευταία χρόνια έχει συμμετάσχει σε διεθνείς επιτροπές εμπειρογνωμόνων, που ασχολούνται με τις προοπτικές της παιδείας και της έρευνας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Την τελευταία δεκαετία συμμετέχει σε ένα μεγάλο πείραμα στη θάλασσα της Πύλου, το οποίο ανιχνεύει τα σωματίδια νετρίνο που φθάνουν από το Σύμπαν.

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΜΑΛΟΥΤΑΣΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΔΟΧΩΝ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΝΑΛΙΟΣ

Το παρόν βιβλίο είναι ένα ενδιαφέρον ιστορικό μυθιστόρημα, που τοποθετείται χρονικά στην εποχή των Πτολεμαίων και περιγράφει τα γεγονότα που ακο-λούθησαν μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ο συγγραφέας του είναι ο χειρούργος οφθαλμίατρος Στέφανος Μαλούτας και αυτό αποτελεί το πρώτο του βιβλίο.

Ο πρωταγωνιστής του μυθιστορήματος είναι ο Νικάνορας, ένας νεαρός γιατρός από τη Μακεδονία.

Μέσα από τα 16 κεφάλαια του βιβλίου ο αναγνώστης παρατηρεί τις αμέτρητες δολοπλοκίες, συνομωσίες και δολοφονίες των επιγόνων του μεγάλου στρατηλάτη, με αποκλειστικό στόχο τους την απόκτηση της εξουσίας. Ο νεαρός γιατρός απο-στασιοποιείται από τις συγκεκριμένες συμπεριφορές, δεν απομακρύνεται από τα ιδανικά και τις αξίες του και προσπαθεί να επιστρέψει, μέσα από πολλές αντιξοό-τητες, στην οικογένειά του.

Ο συγγραφέας σκιαγραφεί, με ρέουσα αφήγηση, τη ψυχοσύνθεση των διαδό-χων, για να κατανοήσει το αναγνωστικό κοινό τους χαρακτήρες και τη συμπερι-φορά των ανθρώπων της εποχής εκείνης. Στις σελίδες του βιβλίου παρουσιάζο-νται σημαντικές πληροφορίες, οι οποίες διαφωτίζουν τα ιστορικά δεδομένα της εποχής. Το βιβλίο συμπληρώνεται από το ιστορικό χρονολόγιο και την καταγραφή των ιστορικών πηγών.

Ι.Μ.

36

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥJOSEPH MURPHYΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΟΠΤΡΑ

Το βιβλίο με τίτλο « Η δύναμη του Υποσυνείδητου» σε εκδόσεις Διόπτρα, είναι ένα από τα πιο γνωστά, κλασικά βιβλία αυτοβοήθειας. Θεωρείται αυθεντία στο είδος του και έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσ-σες. Το βιβλίο αυτό είναι κυριολεκτικά ένας πολύτιμος θησαυρός πρακτικών τεχνικών απελευθέρωσης από πεποιθήσεις και σκέψεις που μας κρατάνε εγκλωβι-σμένους σε έναν αρνητικό τρόπο σκέψης.

Ο συγγραφέας Dr Joseph Murphy φαίνεται να γνωρίζει απόλυτα τις ακριβείς λειτουργίες του υποσυ-νείδητου νου. Τις περιγράφει με απόλυτη σαφήνεια, βοηθώντας τον αναγνώστη να κατανοήσει την απε-ριόριστη δύναμη του νου και των σκέψεων. Το βιβλίο χωρισμένο σε ενότητες, αποτελεί πηγή έμπνευσης, με τις αληθινές ιστορίες και τα παραδείγματα ανθρώπων που κατάφεραν να μεταμορφώσουν τη ζωή τους, με τη δύναμη του υποσυνείδητου νου.

Στην πραγματικότητα ο συγγραφέας αναφέρεται στη μέθοδο του οραματισμού, μέσα από την επανά-ληψη θετικών δηλώσεων, για τον εαυτό μας και τους τομείς της ζωής μας που επιθυμούμε κάποια αλλαγή. Τα κεφάλαια του βιβλίου αναφέρονται στη βελτίωση της υγείας μας, των σχέσεων, της εργασίας, του πλού-του, της επίλυσης προβλημάτων μέσα στο γάμο. Με την προφορική επανάληψη των επικυρώσεων που κάνουμε για ένα θέμα που θέλουμε να αλλάξουμε, μία καινούρια πεποίθηση πάνω στην παλιά δημιουργείται. Το υποσυνείδητο πείθεται στις νέες σκέψεις που του τροφοδοτούμε και με τη δημιουργία μίας καινούριας αντίληψης, εύλογα πετυχαίνουμε την εκδήλωση νέων εξωτερικών συνθηκών στη ζωή μας.

Οι δηλώσεις μας, πρέπει να γίνονται με πίστη και ενθουσιασμό, για να έχουμε επιτυχή αποτελέσματα. Ο συγγραφέας δίνει έμφαση στην επανάληψη των δηλώ-σεων, λίγο πριν τον βραδινό ύπνο, ή νωρίς το πρωί, ‘όταν ξυπνάμε. Εκείνη την ώρα το υποσυνείδητο είναι πιο δεκτικό, για να απορροφήσει στις νέες σκέψεις που του δίνουμε. Σύμφωνα με τον Dr Joseph Murphy και την προσωπική του ιστορία, η τεχνική του ορα-ματισμού με τη δύναμη του υποσυνείδητου δουλεύει απόλυτα. Ο ίδιος ο συγγραφέας έπασχε από σοβαρή ασθένεια και μέσω της παραπάνω μεθόδου, των συνε-χών θετικών δηλώσεων επί τρεις ολόκληρους μήνες, τελικά θεραπεύτηκε.

Το βιβλίο αυτό πρέπει όχι απλά να το διαβάσουμε, αλλά να το μελετήσουμε βαθιά και να υιοθετήσουμε τη μέθοδο των επικυρώσεων πρακτικά στη ζωή μας.

ΡΟΥΜΚΟΥ ΤΑΝΙΑbktaniagreece@yahoo.gr

ΛΑΧΗΣ-ΛΥΣΙΣΠΛΑΤΩΝΕΚΔΟΣΕΙΣ ΖΗΤΡΟΣ

Η πολυσέλιδη έκδοση, που ανήκει στη σειρά «Αρχαίοι Συγγραφείς», περι-λαμβάνει δυο πλατωνικούς διαλόγους τον «Λάχη» και τον «Λύση». Επίσης περιλαμβάνει το κείμενο του Στέφανου Ροζάνη με θέμα: «Πλάτων και Νεωτε-ρικότητα», «τη σημασία, λειτουργία και τις προϋποθέσεις της φιλοσοφίας», τα θεμελιώδη ερωτήματα της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας, όπως «πώς προ-έρχεται ο κόσμος;», «Τι είναι το Είναι του ανθρώπου;», «Τι είναι η γνώση;», «Πώς φτάνουμε στην αληθινή ουσία των πραγμάτων;», «Η γνώση είναι δύναμη», «Η ανάπτυξη της νέας αυτοσυνείδη-σης», «Σύγχρονες αναζητήσεις του ανθρώπου» και άλλες ενδιαφέρουσες θεματικές ενότητες.

Το βιβλίο προλογίζει ο Θεόδωρος Μαυρόπουλος, φιλόλογος και επι-μελητής των εκδόσεων Ζήτρος. Την εισαγωγή, τη φιλοσοφική ανάλυση, τη μετάφραση και τα σχόλια επιμελή-θηκε ο Δημήτριος Τζωρτζόπουλος, δρ. Φιλοσοφίας και Σχολικός Σύμβουλος Φιλολόγων.

Ιωάννα Μπάμπη

ΔΑΣΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΣΟΥΜΗΕΚΔΟΣΕΙΣ UNIVERSITY STUDIO PRESS

Στο βιβλίο αυτό δάση και περιβάλ-λον στην αρχαία Ελλάδα σχολιάζονται ως εξής: Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι θεοί και θεές προστάτευαν τα δάση (δέντρα, ζώα, πουλιά), αλλά αυτό ίσχυε μόνο σε ιερά άλση. Σε άλλες περιοχές τα δάση καταστρέφονταν με υλοτομίες, βοσκή και πυρκαγιές. Το ξύλο ήταν μοναδικό υλικό για πολλές χρήσεις (και πλοία), η κτηνοτροφία παράγοντας επιβίωσης και οι πυρκα-γιές ανεξέλεγκτες. Σε πολυάνθρωπες περιοχές η καταστροφή των δασών και η συνακόλουθη υποβάθμιση του περι-βάλλοντος ήταν έντονη. Είναι χαρα-κτηριστική η διατύπωση του Πλάτωνα ότι στα βουνά της Αττικής οι βράχοι προβάλλουν «ως νοσήσαντος σώμα-τος οστά». Ο Όμηρος αναφέρει δάση, αποδάσωση (και στην Ιθάκη), βοσκή, εκτεταμένη χρήση ξύλου και πυρκα-γιές, στην Ιλιάδα). Η καταστροφή των δασών ήταν ένα τίμημα για την επιβί-ωση και την ανάπτυξη πολιτισμών στην περιοχή της Μεσογείου. Συνέπειες της διαχρονικής αποδάσωσης υπάρχουν σήμερα (γυμνά βουνά, διάβρωση, χεί-μαρροι, πλημμύρες) και αναδάσωση ουσιαστικά δεν γίνεται.

ΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΜΕΛΗΣ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΤΣΙΛΑΡΑΣΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΠΑΡΜΠΟΥΝΑΚΗΣ

Το σύγγραμμα αποτελεί ένα βασικό εγχειρίδιο για τον σύγχρονο επιχειρη-ματία, αυτόν που σχεδιάζει να γίνει ή εκείνον που ήδη βρίσκεται στο ελεύ-θερο επάγγελμα. Αναλυτικά και ευκο-λοκατανόητα παρουσιάζονται τρόποι και μέθοδοι που θα βοηθήσουν στην πιο πετυχημένη λειτουργία μιας επι-χείρησης, ασχέτως με το τι αντικείμενο έχει και πόσους υπαλλήλους απα-σχολεί. Σύγχρονο, αποτελώντας ένα βασικό εργαλείο στη βιβλιοθήκη κάθε επιχείρησης το βιβλίο διακρίνεται για την μεθοδολογία της παρουσίασης των επιμέρους κεφαλαίων που απαρτίζουν τις σελίδες του.

37

>> κόμικ

>>

38