εβδομαδιαιο free press για το βιβλιο

bookmarks07

νεεσ κυκλοφοριεσ

παρουσιασεισ

συνεντευξεισ

Ατζεντα

αγγελιεσ

24 ΦΕΒ. - 9 μαρ. 2010

issn 1792-1120

www.e-bookmarks.gr

Φωτογραφιε

σ, ταπετσαριε

σ, λουλουδια

... ηρθε η ανοιξ

η

«Σύμφωνα με την έκτακτη 83η συνεδρία της Ε.Ε.Ε.Ε.Ε. με επικεφαλής εμού του ιδίου και απαρτιζόμενη από τους υπ’ αρίθμ. 2,3,7 και 4 επιτρόπους, η οποία διήρκεσε 97 σελίδες και μισή, έχουμε τα εξής συμπεράσματα–αποφάσεις:η ‘δημοκρατία’ είναι στρογγυλή μπλε με κίτρινες βούλες, τρέχει με 180 χιλιόμε-τρα ανά ώρα, κατοικεί στα δέντρα και σε πόες κι έχει βάρος τετράχρονου παιδιού. Ως εκ τούτου προσβάλλει τον ιερό θεσμό της βασιλείας εφόσον προσβάλλει άμε-σα την αισθητική της βασίλισσας, η οποία ως γνωστόν απεχθάνεται το κίτρινο, ιδίως στις βούλες… Για αυτό εφεξής η λέξη κατατάσσεται στις λογοκριμένες και στους χρήστες αυτής επιβάλλεται η εσχάτη των ποινών, η ποινή του θανάτου… Διότι ‘Κρα-τίστην είναι δημοκρατίαν εν η πάντες ως τύραννον φοβούνται τον νόμον’»

Ο Ορέστης έγραψε ένα καταπληκτικό παραμύθι για μεγάλους που συνοδεύεται από την πρωτότυπη εικονογράφηση του Γιώργου Γούση, Το βιβλίο “Στη μυστικιστική ησυχία της νύχτ;ας...” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Χαραμάδα σε όλη την Ελλάδα σε τιμή 10 Ευρώ.Κεντρική Διάθεση: Εκδόσεις Χαραμάδα, 2610342886, 6978415843

>

ΜΕΤΑΦΡΑΣΜΕΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΚριστιάν ΜπομπένΑιχμάλωτος του λίκνουΣελ. 96, Τιμή Εκδότη: 9 Ευρώ

“Τρελός είναι εκείνος που άφησε τον πόνο να πάρει τη θέση του. «Η γιαγιά σου είναι στο τρελοκομείο. Την έχουν δεμένη με σεντόνια. Παλεύει όλη μέρα σε μια καρέκλα». Εκείνος που μου τα λέει αυτά γε-λώντας είναι ο παππούς μου, ο σύζυγος εκείνης που φέρνω αμέσως στο μυαλό μου λευκοντυμένη σα μούμια, να ουρλιάζει δίχως να βγαίνει άχνα από το στόμα της. Είμαι οκτώ χρονών. Τα λόγια που μόλις άκουσα έδωσαν στην κουζίνα όπου βρίσκομαι ένα φως, σαν πυρηνική ακτινοβολία, κλεισμένο σε τέσσερις τοίχους. Οι γονείς μου έχουν πάει στον κινηματογράφο κι ο παππούς μου με φυλάει γι’ απόψε. Αυτός ο άνθρωπος δεν έχει ίχνος κακίας μέσα του. Οι χειρότερες καταστροφές δεν προήλθαν από ανθρώπους κακούς, αλλά απλώς αδύναμους ή απερίσκεπτους.Γράφω αυτό το βιβλίο για όλους εκείνους τους ανθρώπους που, αν και έχουν μια ζωή απλή και πολύ όμορφη, καταλήγουν να την αμφισβητούν γιατί τους προβάλλουν πάντα μόνο ό,τι είναι θεαματικό.Όλη μου τη ζωή την πέρασα σε δύο πόλεις: στο Λε Κρεζό και στην πόλη που βρίσκεται από πάνω, μέσα στα σύννεφα.”

Πέτια ΝτουμπάροβαΚείμενα ενός κοριτσιούΣελ. 80, Τιμή Εκδότη: 7 Ευρώ

“Καμιά φορά θέλω να μεταμορφωθώ σ’ ένα μικρό κομμάτι κιμωλίας. Τόσο μικρό, σχεδόν αόρατο. Να κάθομαι λευκή σαν φτερό γλάρου μπροστά στον μαυροπίνακα. Κανείς να μη με σκέφτεται. Να νιώσω πως οι δακρυσμένες από την ταραχή παλάμες των παιδιών που εξετάζονται, με ποτίζουν και κάνουν την τρυφερή μου σκόνη ακόμη πιο πυκνή. Εγώ θα φιλάω τα ταραγμένα δάχτυλα και με χαρά θα δίνω τη ζεστή μου σάρκα σε διάφορα θεωρήματα. Θα μετράω ήσυχα τον παλμό καθενός που με κρατά στο χέρι του. Θα μαντεύω πάνω στις γραμμές και στις φλέβες της κάθε μιας παλάμης και θα αφήνω λευκή σκόνη σαν ζεστή άμμο. Θα ακούω στο διάλειμμα διάφορα κουτσομπολιά για το κορίτσι που ήμουν πριν, και σιωπηλά θα γελάω. Κι όταν η σύντομη λευκή ζωή μου λιώσει κάτω από το βρεγμένο σφουγ-γάρι, θα γίνω πάλι η ίδια. Τότε θα ξέρω για τον καθένα περισσότερα. Και μαζεύοντας τα χρώματα από τόσες ταραχές και γαλάζιους νεανικούς παλμούς, θα είμαι η πιο ευτυχισμένη.”

Χαραμάδα: Τηλ.: 2610342886. info@haramada.com Διάθεση: Πρακτορείο Απόλλων

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥΠεριοδικό BookmarksISSN: 1792-1120

Ιδιοκτήτης/Εκδότης/Διευθυντής/Υπεύθυνος σύμφωνα με τον νόμο: Νεκτάριος Λαμπρόπουλος

Αρχισυντάκτης: Γιάννης Πλιώτας

Συντάκτες (αλφαβητικά): Λευτέρης Αδαμίδης, Γιάννης Αντάμης, Νίκος Αραπάκης, Μαρία Γεωργοπούλου, Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος, Δημήτρης Γκιούλος, Ευθυμία Δεσποτάκη, Νόρα Δημοπούλου, Αλέξης Καυγάς, Εβίτα Λύκου, Κατερίνα Μαλακατέ, Μαρία Μπακοπούλου, Βαγγέλης Μπέκας, Κίκα Ολυμπίου, Δέσποινα Παναγιωτοπούλου, Μαρία Παπαδημητρίου, Στέλλα Πεκιαρίδη, Δημήτρης Σαρρής, Χρήστος Σιντόρης, Ευαγγελία Σολωμού, Μαρία Τσουκανά, Μάρκος Φράγκος Συνεργασίες τεύχους: Νίκος Παναγιωτόπουλος, Βασίλης Ρούβαλης, Άννα Γρίβα, Δημήτρης Μουζάκης, Γιάννης Σαχανίδης, Αχιλλέας Κωστούλας, Ράνια Ζουρνατζή

Υπεύθυνος τυπογραφείου: Μπινίκος Αντώνιος - “Δεκάλογος”

Σχεδιασμός/Έκδοση/Διανομή: Εκδόσεις ΧαραμάδαΡήγα Φεραίου 168, 26222, Πάτρα

Φωτογραφία Εξωφύλλου: Στέλλα Πεκιαρίδη

Επικοινωνία: Τηλ. 2610342886 και 2610320169info@haramada.comjohnpliotas@gmail.com

Ξεφυλλίστε όλα τα τεύχη μας εδώ:

www.e-bookmarks.gr

EPPUR SI MUOVE

Δεκαπέντε ακόμα μέρες αφήσαμε πίσω μας και δεκαπέντε ακόμα φάνηκαν στον ορί-ζοντα. Όσο και να προσπαθούμε δεν μπορούμε να αλλάξουμε τη ροή του χρόνου, η γη συνεχίζει να περιστρέφεται και τα πλήθος γύρω μας να βουίζει πολυάσχολο (είναι λίγο κλισέ η παρομοίωση, το ξέρω). Όπως θα διαπιστώσετε σε αυτό το τεύχος φιλοξενούμε πολλά θαυμαστά και παράξενα, και οι οδηγίες για να σας αποκαλυφθούν είναι σχετικά απλές: υψώστε τον δείκτη του δεξιού σας χεριού και κατόπιν κατεβάστε τον ανά τακτά χρονικά διαστήματα στο αριστερό μπουτόν του ποντικιού σας. Ταυτόχρονα περιστρέψτε τους βολβούς των ματιών σας ώστε να σαρώσουν όλο το μήκος και πλάτος της οθόνης του υπολογιστή. Απομένει να αφομοιώσετε τις πληροφορίες.Τι θα διαβάσετε; Πρώτα απ’ όλα για έναν Ιρλανδό συγγραφέα, του οποίου τα βιβλία δεν έχουν εκδοθεί ακόμα στη χώρα μας. Υποψιάζομαι πάντως ότι μετά την παρουσίασή μας θα κεντρίσει το ενδιαφέρον πολλών εκδοτικών οίκων. Μαζί με τον Paul Kearney λοιπόν έρχεται και ένας παλιός γνωστός μας, ο Ξενοφώντας. Ναι, σωστά θυμάστε απ’ το σχολείο, είναι εκείνος ο στρατηγός που έγραψε την «Κύρου Ανάβασις» και την «Κάθοδο των Μυ-ρίων». Από το τελευταίο άντλησε έμπνευση ο Kearney και έγραψε το μυθιστόρημα φα-ντασίας «Ten Thousand», δηλαδή δέκα χιλιάδες, δηλαδή μύριοι (για όσους δεν θυμούνται τα αγγλικά τους). Περισσότερα διαβάστε λίγες σελίδες παρακάτω στη συνέντευξη που παραχώρησε ο συγγραφέας στην Ευθυμία Δεσποτάκη και αναζητήστε τον στην προσω-πική του σελίδα: http://www.paulkearneyonline.com/.Έχουμε και ένα αφιέρωμα στον Χιλιανό Λουίς Σεπούλβεδα, με μια σύντομη παρουσίαση της ζωής του και κριτικές για τρία βιβλία του. Αν σας αρέσει ο Μάρκες (Γκαμπριέλ Γκαρσία κτλ) και η καλή λατινοαμερικάνικη λογοτεχνία, ρίξτε μια ματιά. Όπως θα διαπιστώσετε η ατζέντα μας εκτός του ότι άλλαξε μορφή, επεκτείνεται πλέον, έτσι ώστε να ενημερώνε-στε αρτιότερα για τις εκδηλώσεις που έρχονται. Σας διαβεβαιώνω ότι όσα προτείνουμε αξίζουν την προσοχή σας, ενώ για να σχηματίσετε πληρέστερη εικόνα επισκεφθείτε ηλε-κτρονικά το ΕΚΕΒΙ. Επίσης για να σας προετοιμάσουμε κατάλληλα για το Πάσχα, εξασφαλίσαμε την προδη-μοσίευση ενός διηγήματος της Στέργιας Κάββαλου, από τη συλλογή της «Αλτσχάιμερ Trance» που θα κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Τετράγωνο. Το όνομα του διηγήματος: «Χριστούγεννα». Εντάξει, ίσως να μην ακούγεται και πολύ επίκαιρο, αλλά τέχνη κάνουμε. Δεν χρειάζεται να τηρούμε τους τύπους.Ο χρόνος πάλι πέρασε. Στις δέκα του Μάρτη, Θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος θα μας κρατήσετε και στα χέρια σας. Ραντεβού τότε σε βιβλιοπωλεία, βιβλιοθήκες, art cafι, παγκάκια και μετρό. Θα κρατήσουμε απουσίες. Μην λείψει κανείς!

* Από χθες διαβάζω ξανά το «V for Vendetta». Θα ήθελα πολύ ο Άλαν Μουρ να γράψει ένα κόμικ για την κατάσταση στην Ελλάδα. Ή ο V να έκανε μερικές έκτακτες εμφανίσεις στη χώρα μας.

bookmarkspages4_5 από τον Γιάννη Πλιώτα

N¤Â˜ ΢ÎÏÔÊÔڛ˜

™ÙË ÛÂÈÚ¿ ΢ÎÏÔÊÔÚÔ‡Ó: ñH ÚÒÙË ÌÔ˘ ÂÁ΢ÎÏÔ·›‰ÂÈ· ÙˆÓ ˙ÒˆÓ

ñH ÚÒÙË ÌÔ˘ ÂÁ΢ÎÏÔ·›‰ÂÈ· ÙˆÓ ÌÂÁ¿ÏˆÓ ÂÍÂÚ¢ÓËÙÒÓ

ñH ÚÒÙË ÌÔ˘ ÂÁ΢ÎÏÔ·›‰ÂÈ· ÙÔ˘ ·ÓıÚÒÈÓÔ˘ ÛÒÌ·ÙÔ˜

ñH ÚÒÙË ÌÔ˘ ÂÁ΢ÎÏÔ·›‰ÂÈ· ÙˆÓ ÂÊ¢ڤÛˆÓ

ñH ÚÒÙË ÌÔ˘ ÂÁ΢ÎÏÔ·›‰ÂÈ· ÙÔ˘ Ï·Ó‹ÙË °Ë

AӷηχÙÔÓÙ·˜ Ù· Ì˘-ÛÙÈο ÙÔ˘ Ï·Ó‹ÙË Ì·˜

AÎÔÏÔ˘ıÒÓÙ·˜ Ù· ‚‹Ì·Ù¿ ÙÔ˘˜

To ÌÂÁ·Ï‡ÙÂÚÔ, ÙÔ ÌÈÎÚfi-ÙÂÚÔ, ÙÔ ÁÚËÁÔÚfiÙÂÚÔ

¶Ò˜; Ô‡; fiÙÂ; ÁÈ·Ù›;

NEA ÛÂÈÚ¿ ·È‰·ÁˆÁÈÎÒÓ ‚È‚Ï›ˆÓ

ñ A¢ı‡ÓÂÙ·È Î˘Ú›ˆ˜ Û ·È-‰È¿, ·ÏÏ¿ Î·È Û ·Ó·ÁÓÒÛÙ˜fiÏˆÓ ÙˆÓ ËÏÈÎÈÒÓ, Î·È Î·Ï‡ÙÂÈfiÏÔ˘˜ ÙÔ˘˜ ÁÓˆÛÙÈÎÔ‡˜ ÎÏ¿-‰Ô˘˜, Ì ȉȷ›ÙÂÚÔ ÚÔÛ·Ó·ÙÔ-ÏÈÛÌfi Û ı¤Ì·Ù· Ù˘ Û‡Á¯ÚÔ-Ó˘ ÂÈÛÙ‹Ì˘ Î·È Ù¯ÓÔÏÔÁ›·˜.

ñΔ· ‚È‚Ï›· Ù˘ ÛÂÈÚ¿˜ Û˘ÁÎÚÔ-ÙÔ‡Ó ÌÈ· Ï‹ÚË ıÂÌ·ÙÈ΋ ÂÁ΢-ÎÏÔ·›‰ÂÈ·, fï˜ οı ÙfiÌÔ˜ÏÂÈÙÔ˘ÚÁ› Î·È ·˘ÙfiÓÔÌ·, η-ıÒ˜ ·ÔÙÂÏ› ¤Ó· ·˘ÙÔÙÂϤ˜ ‚È-‚Ï›Ô.™¯‹Ì· 21x29 cm, 224 ÛÂÏ›‰Â˜ ÙÔ ‚È‚Ï›Ô,

www.malliaris.gr ¢ËÌ. °Ô‡Ó·ÚË 39, 546 22 £ÂÛÛ·ÏÔÓ›ÎË, ÙËÏ.: 2310277113, fax: 2310264856, info@malliaris.gr ¶·Ú·ÁÁÂϛ˜: ÙËÏ.: 2310640755-6, fax: 2310640757

Aӷηχ„Ù ÙȘ ÂÓÙ˘ˆ-ÛȷΤ˜ ÏÂÈÙÔ˘ÚÁ›Â˜ ÙÔ˘

ÌfiÓÔ18,80€

Δ√ μπμ§π√

βιβλίο επισκεπτών pages6_7

σελιδοδείκτες

(Απόσπασμα) - του Δημήτρη Μουζάκη*για μαγκωμένα χαμόγελακαι αναβολές του ποτέ επ’ αόριστον

η μητέρα πήρε στα χέρια της το περίστροφο το ψωμί την αγωνίαύστερα είπε πως οι μέρες που περνούν κόβουν τον ήλιο στα δυοανοίγει τα μάτια της τις δέκα αγκαλιές της από αγάπη μόνοδε χωρά κανείς στην αγκαλιά της μικρή κοριτσάκι η μητέραμικρή άνεμος και νοσταλγία που σβήνει τιμωρία που δεν ξέρεις για τι και για ποιονδε χωρά κανείς στην αγκαλιά της νεκρή η μητέρα δεν υπάρχει το φιλί τηςγυμνή μέσα στο κόκκινο φουστάνι τηςκρεμά μια μια τις μνήμες στα μανίκιακαι σέρνει το βάρος φωνές παράπονααντέχει το χρόνοόχι πιαη μελωδία πάνω στο χώματην ακούει όποτε γαντζώνεται η νύχτα στα μαλλιά τηςδεν έχουμε λόγο ν’ αντιστεκόμαστε στις μελωδίεςόσα δίνουν κι όσα παίρνουν ένας κόκκος στους ανέμουςμια μαύρη κηλίδα δεν της αρέσουν τα χρώματακηλίδακαι οι μέρες κόβουν τον ήλιο στα δυοτεμάχιο της μοίρας μου το μαχαίριμητέρα ακούω άγγελος καταστροφής το άγγιγμά τηςμητέρα όχι πιαδεν με περιμένει κι εγώ πονώ που δε μπορώ να την αγγίξωπορφυρή αποκρουστική όσο ποτέ δεν είδεταξιδεύει και φθάνει πάντα στο τελευταίο λάθος τηςείναι καταδίωξη και τη φοβάμαιφεύγει γυρνά δε γυρνά στριφογυρνάμα είναι πάντα μέσα στο βρώμικο τζάμι και με κοιτάη αντανάκλασή της με τη μορφή μωρού ή γάταςόσα χρόνια κι αν περάσουνστα χέρια μου έχω μια πληγή μεγάλη σαν τα μάτια της

της Άννας Γρίβα*

*Ο Δημήτρης Μουζάκης είναι ποιητής. Το απόσπασμα ανήκει στο διήγημα «Ο τοίχος», της συλλογής ποιημάτων «Αυτάρεσκη Σιωπή» (Εκδ. Ενδυμίων, 2009).

*Ποίημα από την υπό έκδοση ποιητική συλλογή της Άννας Γρίβα, “Η φωνή του σκοτωμένου” από τις Εκδόσεις Χαραμάδα

Ένα βράδυ –βράδυ θα πρέπει να ‘ταν, μιας και τοίχος που δε νιώθει το φεγγάρι δεν υπήρξε ποτέ- το δωμάτιο του τοίχου επισκέφθηκε για πρώτη φορά ένας άνθρωπος που δεν έμοιαζε με κανέναν από τους ανθρώπους που ως τώρα είχε ακούσει. Ο άνθρωπος αυτός φερόταν αλλόκοτα, ανακάτωνε το δωμάτιο, ψαχούλευε το καθετί που υπήρχε μέσα του, ανοιγόκλεινε συρτάρια, περιεργαζόταν θήκες και θηκούλες, ψηλαφούσε τον ίδιο τον τοίχο σπιθαμή προς σπιθαμή και τον αναστά-τωνε. «Κλέφτης», σκέφτηκε ο τοίχος και τρομοκρατήθηκε- και τότε, συνέβη κάτι το καταπληκτικό. Ο άνθρωπος που ψαχούλευε με τόση μανία το δωμάτιο είπε: «Ναι, κλέφτης». «Ακούστηκα;», αναρωτήθηκε σαστισμένος ο τοίχος. «Ναι», αποκρίθηκε πανήρεμος ο κλέφτης, συ-νεχίζοντας, ταυτόχρονα την επιδρομή του.«Αν δεν φύγεις, κλέφτη», σκέφτηκε θυμωμένα και αποφασιστικά ο τοίχος, «θα τρίξω τα τούβλα μου με όλη μου τη δύναμη. Οι άνθρωποι που ζουν μέσα μου θα νομίσουν ότι γίνεται σεισμός, θα ξυπνήσουν και τότε…». Ο κλέφτης δεν φάνηκε να ταράζεται. Με ξεκάθαρη φωνή και, δίχως να πάψει στιγμή να αναζητά, είπε στον τοίχο: «Κανείς δε ζει μέσα σου». «Χα», κάγχασε ο τοίχος με τη σκέψη του. «Και ποιοι είναι όλοι αυτοί που ακούω ολημερίς –και καμιά φορά το βράδυ- να μιλούν και να στενάζουν, να κλαίνε και να γιορτάζουν, να γεννούν, να μισούν και ν’ αγαπούνε;». «Απ’ έξω σου έρχονται καημένε όλες οι φωνές», είπε ο κλέφτης, «εδώ μέσα μήτ’ έζησε μήτε θα ζήσει κανείς ποτέ».Ο τοίχος δεν πίστεψε τον κλέφτη. Πήρε βαθιά ανάσα από τα ρουθού-νια της επιφάνειάς του κι έτριξε μ’ όση δύναμη είχε τα τούβλα του για να ξυπνήσει τους ανθρώπους, μια και δυο και τρεις φορές. Αποκαμω-μένος, περίμενε ν’ ακούσει την αφύπνιση που θα έδιωχνε τον κλέφτη. Όμως δεν σάλεψε κανείς. Κρύος ιδρώτας περιέλουσε, τότε, τον τοίχο. Ώστε ήταν αλήθεια; Όλα έρχονταν απ’ έξω; Μέσα στο δωμάτιο, το δικό του δωμάτιο, δεν έζησε ποτέ κανείς; Κι ετούτος, ο κλέφτης, τι γύρευε με τέτοια επιμονή μες στο δωμάτιο;

Z H T H ™ T E T A ™ ∂ √ § ∞ Δ ∞ μ π μ § π √ ¶ ø § ∂ π ∞

∞§∞¡ ª¶∂¡∂ΔΔÔ ‚·Û›ÏÂÈfi ÌÔ˘ ÁÈ· ¤Ó· ‚ȂϛԌӷ ·Ôχو˜ ÛÔ‚·Úfi ¯ÈÔ˘ÌÔÚÈ-ÛÙÈÎfi Ì˘ıÈÛÙfiÚËÌ· ÁÈ· ÙÔ Ò˜ Ùԉȿ‚·ÛÌ· ÌÔÚ› Ó· ·ÏÏ¿ÍÂÈ ÙË ̇ ˆ‹ÛÔ˘.

Observer

§√ƒ∂¡™ ¡Δ∞ƒ∂§∞ÏÂÍ·Ó‰ÚÈÓfi ∫Ô˘·ÚÙ¤ÙԌӷ ·fi Ù· ÛËÌ·ÓÙÈÎfiÙÂÚ· ¤ÚÁ· Ù˘ ·Á-ÁÏÈ΋˜ ÏÔÁÔÙ¯ӛ·˜. ∞ÁÁ›˙ÂÈ Ì¤Û· Ì·˜·ÈÛı‹Ì·Ù· Ô˘ Ô ̄ ÚfiÓÔ˜ ‰ÂÓ ÌÔÚ› Ó··ÏÏÔÈÒÛÂÈ.

The Times

§√ƒ∞¡ °∫√¡Δ∂∏ ‡ÏË Ù˘ ∫fiÏ·Û˘

ƒ˘ıÌÈÎfi, ˘Ô‚ÏËÙÈÎfi Î·È Û˘Ó·Ú·ÛÙÈ-Îfi. ŒÓ· ‚È‚Ï›Ô ·ÊÈÂڈ̤ÓÔ ÛÙÔ˘˜ ÓÂ-

ÎÚÔ‡˜ Ô˘ Ì·˜ ÛÙÔȯÂÈÒÓÔ˘Ó, […] ¤¯Ô-ÓÙ·˜ ¿ÚÂÈ, Ì ÙÔÓ ¯·Ìfi ÙÔ˘˜, ¤Ó· ÌÈÎÚfi

ÎÔÌÌ¿ÙÈ ·fi ÙÔÓ Â·˘Ùfi Ì·˜.

∫·ÙÂÚ›Ó· ™¯ÈÓ¿, ∂§∂À£∂ƒ√ΔÀ¶π∞ (μÈ‚ÏÈÔı‹ÎË)

∏ £ƒÀ§π∫H Δ∂Δƒ∞§√°I∞ Δ√À §Oƒ∂¡™ ¡ΔAƒ∂§ ™∂ ¡E∞ ª∂ΔAºƒ∞™∏ ∫∞π ™∂ E¡∞¡ ªO¡√ ΔOª√!

www.metaixmio.gr™˘ÁÁÚ·Ê›˜ ·’ fiÏÔ ÙÔÓ ÎfiÛÌÔ

ªÔÓ·‰Èο Ì˘ıÈÛÙÔÚ‹Ì·Ù·

·fi ¤ÏÏËÓ˜ Û˘ÁÁÚ·Ê›˜

0061_10AK 25-02-10 11:37 ™ÂÏ›‰·1

............................................Ο Paul Kearney γεννήθηκε στο Ballymena της Βόρειας Ιρλανδίας, το 1967 και σπούδασε στο Lincoln College της Οξφόρδης. Είναι μέλος της Mountaineering Society (Ορειβατική Εταιρία) και των Officer Training Corps (Σώμα Εκπαίδευσης Αξιωματικών). Έχει ζήσει στην Κοπεγχάγη, το Νιού Τζέρσεϊ και το Καιμπριτζσάιρ, αλλά προς το παρόν το σπίτι του βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τη θάλασσα στο County Down, με τη σύζυγό του, δύο σκυλιά, μια φθαρμένη βάρκα, και πάρα πολλά βιβλία. Bιβλίoγρα-φία: The Way to Babylon (1992), A Different Kingdom (1993), Riding the Unicorn (1994), η πενταλογία The Monarchies of God (Hawkwood’s Voyage-1995, The Heretic Kings-1996, The Iron Wars-1999, The Second Empire-2000, Ships From the West-2002), η διλογία The Sea Beggars (The Mark of Ran-2004, This Forsaken Earth-2002), The Ten Thousand (2008, το πρώτο βιβλίο της τριλογίας των Macht).

“By the sea, Rictus had been born, and now it was by the sea that he would die. He had thrown away his shield and sat on a tussock of yellow marram grass, with the cold grey sand between his toes and a blinding white lace of foam from the incoming tide blazing bright as snow in his eyes. If he lifted his head there was real snow to be seen also, on the shoulders of Mount Panjaeos to the west. Eternal snow, in whose drifts the god Gaenion had his forge, and had hammered out

the hearts of stars. As good a place as any to make an end. He felt the blood ooze from his side, a slow promise, a sneer. It made him smile. I know that, he thought. I know these things. The point has been made. A spearhead from Gan Burian has made it. He still had his sword, such as it was, a cheap, soft-iron bargain he ‘d picked up more out of a sense of decorum than anything else. Like all men, he knew his real weapon was the spear.“

Απόσπασμα από το βιβλίο του Paul Kearney “The Ten Thousand”:

συγγραφείςpages8_9

bookmarks

Paul Kearneyσυνέντευξη στην Ευθ. Δεσποτάκη

O Paul Kearney έχει περγαμηνές και σταθερή (αν όχι ζηλευτή) πορεία στη σύγχρονη σκηνή του φανταστικού. Οι ιστορίες του δεν είναι μόνο καλό φανταστικό, αλλά ειναι και καλή λογοτεχνία και η ανάγνωση των βιβλίων του στο πρωτότυπο μπορεί να είναι μια πολύ επικοδομιτική ασχολία. Οι λογοτεχνικές του ικανότητες είναι φανερές και στη συνέντευξη που μας παραχώρησε.

Μ’ αρέσουν τα βιβλία που μπορώ να τα καταλάβω άνετα. Κι όταν λέω καταλάβω εννοώ σε όλα τα επίπεδα της λέξης, από την συ-νειδητή εγκεφαλική κατανόηση έως το υποσυνείδητο ψυχανέ-μισμα του ενστίκτου. Με αυτόν τον τρόπο επιβεβαιώνεται το ότι τελικά, ο Λόγος είναι εκείνο που μας εκφράζει, που μας κρατάει σε συνοχή με εκείνο που εκφράζει τους άλλους.

Τι συμβαίνει λοιπόν με κάποια βιβλία, που, παρά το γεγονός ότι είναι γραμμένα σε ξένη γλώσσα -σε ξένο Λόγο-, εγώ τα καταλαβαίνω άνετα; Τι παραπάνω έχουν αυτά; Τι παραπάνω έχει από ένα ιστορικό μυθιστό-ρημα Έλληνα συγγραφέα η φάνταζυ νουβέλα «The Ten Thousand», του Ιρλανδού Paul Kearney;Μη με κοιτάτε λοξά, δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι ούσα γνωστή αρ-νητίς της στρατιωτικής λογοτεχνίας, το άτιμο το βιβλίο αυτό με κέρδισε. Κι όχι απλώς με κέρδισε, το κατάλαβα κιόλας. Μυστήριο. Τι μπορεί να κάνει μια γυναίκα να διαβάσει military fantasy (δηλαδή φανταστική λογοτεχνία που έχει για κύριο θέμα την στρατιω-τική πλευρά μιας ιστορίας) και μάλιστα κάτι που μοιάζει με την Κάθοδο των Μυρίων σε εξ ολοκλήρου φανταστικό κόσμο, σε γλώσσα ξένη από τη δική της κι όμως να της αρέσει; Το σκέφτηκα πολύ και βρήκα μερι-κούς υπόπτους για το έγκλημα. Ας πούμε, το ότι το βιβλίο είναι εξαιρε-τικά αληθοφανές και καταπληκτικό στις περιγραφές των μαχών και των συνήθειων των στρατιωτών, σε σημείο να σε παρασύρει. Ή η σύλληψη της θεάς των μισθοφόρων, που λέγεται Antimone κι είναι η θεότητα που κλαίει τους νεκρούς στα πεδία των μαχών. Ή η χρήση ελληνικών αυτού-σιων λέξεων όπως ο ωθισμός (othismos) ή η αιχμή (aichme) μέσα στο αγγλικό κείμενο.Αλλά τελικά δεν πρέπει να είναι μόνο αυτά. Πρέπει να είναι κι η ίδια η απατηλή ελληνικότητα του κειμένου, των ανθρώπων που περιγράφο-νται, των καταστάσεων τις οποίες υποσυνείδητα αναγνωρίζω ως οικίες. Πρέπει να είναι το άρωμα κι όχι μόνο ο Λόγος που με κάνει να το καταλα-βαίνω αυτό το βιβλίο, να το Καταλαβαίνω σε όλα του τα επίπεδα. Ακόμη και σε ‘κείνα στα οποία δεν αρκεί το ένστικτό μου για να τα συλλάβω.

Paul KearneyThe Ten ThousandSolaris (UK), 2008

συνέντευξη “Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, πρέπει να παραδεχτώ ότι δεν διαβάζω βιβλία φαντασίας, ποτέ.”

Κατ’ αρχήν, πείτε μας λίγα πράγματα για το «Ten Thousand» που θα θέλατε εμείς να γνωρίζουμε, πριν το διαβάσουμε. Είναι η ιστορία ενός στρατού, ενός σώματος αν-δρών που τους ενώνει ο πόλεμος. Οι στρατιώ-τες αυτοί, εξαιτίας των περιστάσεων τις οποίες αντιμετωπίζουν, πρέπει να αποφασίσουν τι άν-δρες θέλουν να είναι. Είναι αρκετά ωμή ιστορία, βασισμένη στα πραγματικά γεγονότα της Ανά-βασης, αλλά με κάποιες δικές μου ανατροπές. Και είναι τοποθετημένη σε έναν εξ ολοκλήρου φανταστικό κόσμο. Ως Ελληνίδα με κέντρισε ιδιαίτερα η ιδέα της ανάγνωσης ενός φανταστικού σκηνικού που μοιάζει αρχαιοελληνικό. Ως συγγραφέα, τι σας έκανε να δημιουργήσετε έναν τέτοιο κόσμο; Τι σας τράβηξε ώστε να γράψετε το φανταστικό είδωλο της Ανάβασης;Πιστεύω πως είναι μια από τις καλύτερες ιστορίες του κόσμου. Η στιγμή που οι Έλληνες βλέπουν από μακριά τη θάλασσα και φωνά-ζουν το «Θάλαττα! Θάλαττα!» είναι από τις πιο εντυπωσιακές τόσο της λογοτεχνίας όσο και της Ιστορίας. Πάντοτε με γοήτευε η Αρχαία Ιστορία, όχι μόνο ο κόσμος των Ελλήνων αλλά και εκεί-νος των Αχαιμενιδών Περσών. Ήταν κάτι που κάποιες φορές μοιάζει πολύ κοντινό σε μας, από τη στιγμή που ένα μεγάλο μέρος του έχει νοστιμίσει τον πολιτισμό που έχουμε σήμερα κι όμως ταυτόχρονα ένα άλλο μέρος του είναι εξωτικά ανοίκειο. Σκέφτηκα ότι αυτή η εξωτι-κότητα μπορούσε να τονιστεί και να διακριθεί, να χρησιμοποιηθεί ως η κινητήριος δύναμη της ιστορίας. Έτσι, τη στιγμή που ο λαός των Macht στον κόσμο του «Ten Thousand» είναι διακριτά ανθρώπινος, οι υπόλοιπες φυλές του βιβλίου ανήκουν στην πραγματικότητα σε άλλο είδος. Ήταν ένας τρόπος να αναπαράγω την απομόνωση των Αχαιμενιδών, όπως επίσης και να τονίσω τις διαφορές που είχαν αυτές οι δύο κουλτούρες.Κυκλοφόρησε στο Διαδίκτυο η φήμη ότι θα έχουμε δύο νέα βιβλία μετά το «Ten Thousand»: το «Corvus» και το «Kings of Morning». Θα μπο-ρούσατε να μας κάνετε να τα περιμένουμε με

συνέντευξη

ανυπομονησία, λέγοντας μας λίγα λόγια γι’ αυτά;Αυτή την εποχή γράφω το «Corvus». Δε θα ήθελα να απο-καλύψω πολλά, αλλά αρκεί να σας πω ότι τα επόμενα δύο βιβλία θα είναι επίσης εμπνευσμένα από επεισόδια της Ελ-ληνικής και Περσικής Ιστορίας. Σκοπεύω να ερευνήσω τον Πελοποννησιακό Πόλεμο και την καριέρα του Αλέξανδρου. Ο Rictus, ο πρωταγωνιστής του «Ten Thousand», θα βρί-σκεται και στα δύο επόμενα βιβλία, αν και θα εμφανίζεται μεγαλύτερος στην ηλικία και πιο ώριμος ως άνθρωπος.Οι προσωπικές σας εμπειρίες ως μέλος της Mountaineering Society (Ορειβατική Εταιρία) και των Officer Training Corps (Σώμα Εκπαίδευσης Αξιωματικών) πόσο σας βοη-θούν όταν γράφετε;Πιστεύω ότι δε θα μπορούσα να είχα γράψει τα βιβλία που έχω γράψει, χωρίς αυτές τις εμπειρίες. Φορούσα στολή για περίπου εννέα χρόνια κι αυτό μου έδωσε μια ιδέα σχετικά με το πώς δουλεύουν οι στρατιώτες και πώς λειτουργούν τα μεγάλα σώματα ανδρών. Κι επιπλέον η πεζοπορία στα βουνά με βοήθησε να οπτικοποιήσω τη σκληρή καταπό-νηση από το παρατεταμένο ταξίδι διαμέσου της υπαίθρου, μέσα σε ένα άγριο τοπίο -τον στυλοβάτη μεγάλου μέρους της λογοτεχνίας του φανταστικού, πρέπει να τονίσω.Συνήθως τα φανταστικά μοτίβα έχουν μια ψευδο-μεσαι-ωνική απόχρωση. Αυτό έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια, με όλο και περισσότερους συγγραφείς να δοκιμάζουν δι-αφορετικές εποχές για την κοσμοπλασία τους, όπως η βι-κτωριανή σειρά Gentelmen Bastards του Scott Lynch ή η ναπολεόντεια σειρά Temeraire της Naomi Novik. Φαίνεται πως σας αρέσει αυτό το νέο “κύμα”, λαμβάνοντας υπόψη το Macht (ψευδο-αρχαιοελληνικό) και το Monarchies of God (ψευδο-Αναγεννησιακό) σκηνικό. Ποια ήταν η αιτία που σας οδήγησε σε αυτήν την επιλογή;Οι Macht ήταν μια ιδέα που κυοφορείτο στο μυαλό μου για πολύ καιρό, από τότε που διάβασα τις νουβέλες της Mary Renault. Αλλά το «Monarchies of God» είναι πολύ παλιό-τερο. Το «Hawkwood’s Voyage» (σ.τ.Μ.: το πρώτο βιβλίο της σειράς) εκδόθηκε πριν από δεκατρία χρόνια, οπότε αν υπάρχει νέα «κύμα», τότε εγώ το ξεκίνησα! Σοβαρά τώρα, αγαπούσα πάντοτε την ιστορία της Αναγέννησης

το ίδιο με την Αρχαία. Έχεις ατσάλι και μπαρούτι να συ-νυπάρχουν, τις απαρχές της πραγματικής επιστήμης, μια αμφισβήτηση της θρησκείας και μαζικούς πολέμους με-ταξύ δύσης και ανατολής, δύο διαφορετικές πίστεις, δύο διαφορετικά συστήματα αξιών. Είναι πολύ πιο δυναμικό

από το στάνταρ μεσαιωνικό μοτίβο της πλειοψηφίας της φανταστικής λογοτεχνίας.Η υψηλή ποιότητα της γραφής σας εξαίρεται σε όλες τις κριτικές που έχουν γίνει στο έργο σας κι αυτό μπορώ να πω ότι αποτελεί και προσωπική μου εμπειρία. Το βρίσκετε εύκολο να ανταποκρίνεστε στην απαίτηση των αναγνω-στών σας για υψηλής ποιότητας γραφή;Στ’ αλήθεια δε μπορώ να πω πώς γράφω. Απλά προσπα-θώ να πω μια ιστορία και μου βγαίνει όπως μου βγαίνει. Πραγματικά δεν πιστεύω ότι θα μπορούσα να γράψω με άλλον τρόπο. Ο μόνος παράγοντας που επηρεάζει τη γρα-φή μου είναι ο χρόνος. Αν με πιέζει κάποια προθεσμία, πρέπει να προσέξω και να μην πιέσω την ιστορία να τε-λειώσει. Κάποιες φορές, είμαι τόσο βυθισμένος στην κα-τασκευή μιας παραγράφου, που ο ρυθμός του κεφαλαίου

μπορεί να υποφέρει. Ίσως να είναι ένα σημάδι των ετών που περνούν από πάνω μου!Λέγεται ότι οι συγγραφείς είναι σαν τους θεούς: δημιουρ-γούν και καταστρέφουν. Αλλά κάθε τόσο ξεχωρίζει ένας χαρακτήρας, όπως ο Corfe Cear-Inaf στο «Monarchies of God», που, με δικά σας λόγια, “καταλαμβάνει τα βιβλία πιάνοντάς με εξαπίνης”. Πώς αισθάνεστε όταν ένας χαρα-κτήρας είναι τόσο ζωντανός ώστε ακόμη και ο ίδιος του ο δημιουργός δεν μπορεί να τον ελέγξει;Είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να νιώσει ένας συγγραφέας -το πιστεύω πραγματικά αυτό. Γιατί όταν συμβαίνει, είναι σχεδόν σα να μη γράφεις εσύ την ιστορία - είναι σα να εί-σαι ο «αγωγός» των γεγονότων. Δε συμβαίνει συχνά, αλλά όταν συμβαίνει, μετατρέπει τη συγγραφή στην καλύτερη δουλειά του κόσμου.Υπάρχει κάτι που πραγματικά να σας αρέσει ή πραγματι-κά να μη σας αρέσει στη διεθνή φανταστική σκηνή, όπως αυτή παρουσιάζεται στις μέρες μας;Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, πρέπει να παραδεχτώ ότι δε διαβάζω βιβλία φαντασίας, ποτέ. Ρίχνω μια ματιά σε κάποιο, από καιρού εις καιρόν, και περιστασιακά κάποιος φίλος με καταπιέζει να διαβάσω ένα, αλλά το βρίσκω εξαι-ρετικά δύσκολο να διαβάσω το είδος με πραγματική ευχα-ρίστηση -συνεχώς συγκρίνω αυτό που διαβάζω με αυτά που γράφω εγώ. Έχοντας αυτό υπόψην, πιστεύω πραγμα-τικά ότι τα σκουπίδια της λογοτεχνίας του φανταστικού που εκδίδονται αντιστοιχούν σε μεγαλύτερο ποσοστό του συνόλου της απ’ όσο θα έπρεπε.Ποια βιβλία πιστεύετε ότι πρέπει οπωσδήποτε να διαβάσει ένας πρωτάρης αναγνώστης του φανταστικού;Τα κλασσικά -Τόλκιν, Στέφεν Ντόναλντσον, Τζούλιαν Μέι, Τζακ Βανς, Τζον Κρόουλυ. Αυτοί ήταν πραγματικοί αριστο-τέχνες, οι ήρωες κι οι ηρωίδες της νεότητάς μου, που με έκαναν να ξεκινήσω να διαβάζω. Είναι πραγματικοί συγ-γραφείς, που ξέρουν πώς να πουν μια ιστορία με όμορφο, γοργό ρυθμό, και που ταυτόχρονα έχουν τις αφηγηματικές ικανότητες να την κάνουν να ξεχωρίσει.Και, τέλος, ποιες είναι οι ευχές σας για το 2010; Να τελειώσω το «Corvus» στην ώρα του!

συγγραφείςpages10_11

bookmarks

Jacques Salomé

TO ¶AI¢I BOY¢A™

TO ¶AIXNI¢I TOY ¶APA¢O•OYANONYM

ŒÓ· Û˘Ó·Ú·ÛÙÈÎfi, ˘¤ÚÔ¯Ô Ì˘ıÈÛÙfiÚËÌ·!ΔÔ ‚È‚Ï›Ô ·˘Ùfi Â›Ó·È ¤Ó· ·ÊËÁËÌ·ÙÈÎfi ·ÚÈÛÙÔ‡ÚÁËÌ·,ÌÈ· Û˘ÁÎÏÔÓÈÛÙÈ΋ ‰È·‰ÚÔÌ‹ ̤۷ ÛÙÔ Ì˘ÛÙËÚÈ·ÎfiÎfiÛÌÔ ÙÔ˘ ¶·Ú¿‰ÔÍÔ˘. ªÂ ÊfiÓÙÔ ¤Ó· Ê·ÓÙ·ÛÙÈÎfiÎfiÛÌÔ fiÔ˘ Ë ·Á¿Ë Î·È Ë ÏÔÁÈ΋ ÎÔÓÙ·ÚÔ¯Ù˘ÈÔ‡ÓÙ·ÈÛ οı ‚‹Ì· ÙÔ˘ ‹Úˆ·, ÔÈ ·ÚÂÌ‚¿ÛÂȘ ÙˆÓ ıÂÒÓ Á›ÓÂ-Ù·È Ì ÙÔ Ú›ÍÈÌÔ ÙˆÓ Ê‡ÏÏˆÓ Ù˘ ÌÂÁ¿Ï˘ ·Úοӷ˜ ÙÔ˘Ù·Úfi.√ ‹Úˆ·˜ ·ÁˆÓ›˙ÂÙ·È, ·Ï‡ÂÈ, ÛÎÔÓÙ¿ÊÙÂÈ, ·ÌÊÈ‚¿ÏÏÂÈ,·ÏÏ¿ Í·Ó·ÛËÎÒÓÂÙ·È Î·È ÚÔ¯ˆÚ›, ‰È·Û¯›˙ÔÓÙ·˜ÎfiÛÌÔ˘˜ ·ÏÏÈÒÙÈÎÔ˘˜, ·Ú¿‰ÔÍÔ˘˜, fiÔ˘ ÙÔ Â͈ÙÈÎfiÌÂډ‡ÂÙ·È Ì ÙÔ ·ÏËıÈÓfi Î·È Ë Ê·ÓÙ·Û›· Ì ÙËÓ Ú·Á-Ì·ÙÈÎfiÙËÙ·, ηٷʤÚÓÔÓÙ·˜, fï˜, ¿ÓÙ· Ó· ̤ÓÂÈ ÚÔ-ÛËψ̤ÓÔ˜ ÛÙÔ ÛÙfi¯Ô ÙÔ˘. ª·˙› ÙÔ˘, ·Ú·ÎÔÏÔ˘ıÔ‡ÌÂÎÈ ÂÌ›˜ Ì ÎÔÌ̤ÓË ÙËÓ ·Ó¿Û· Ù· ·È¯Ó›‰È· Ù˘ ÌÔ›Ú·˜,ÙˆÓ ıÂÒÓ Î·È ÙÔ˘ ¶·Ú¿‰ÔÍÔ˘.

O ANTPA™ MOY EINAI °KE´CAROL GREVER

™ÙËÓ ÎÔÈÓˆÓ›· Ì·˜ Ë ÔÌÔÊ˘ÏÔÊÈÏ›· ·ÔÙÂÏ› ÌÈ·

Ú·ÁÌ·ÙÈÎfiÙËÙ·. ™ÙÔ Û›ÙÈ, ÛÙË ‰Ô˘ÏÂÈ¿, ÛÙÔ ÊÈÏÈÎfi

Ì·˜ ÂÚÈ‚¿ÏÏÔÓ, ÛÙÔÓ ÂÚ›Á˘Úfi Ì·˜, Û˘Ó·ÓÙ¿Ì·È

¿ÓÙÚ˜ Î·È Á˘Ó·›Î˜ Ô˘ ˘Ê›ÛÙ·ÓÙ·È ÙȘ Û˘Ó¤ÂȘ

Ù˘ ÔÌÔÊ˘ÏÔÊÔ‚›·˜ Î·È ÙÔ˘ ÎÔÈÓˆÓÈÎÔ‡ ·ÔÎÏÂÈ-

ÛÌÔ‡. ¶ÔÏϤ˜ ÊÔÚ¤˜, ·fi ¿ÁÓÔÈ·, ‰ÂÓ ÌÔÚԇ̠ӷ

‰È·¯ÂÈÚÈÛÙԇ̠·˘Ùfi ÙÔ ˙‹ÙËÌ·, Ì ·ÔÙ¤ÏÂÛÌ· Ó·

‰ËÌÈÔ˘ÚÁÔ‡ÓÙ·È ·ÏËıÈÓ¿ ÚÔÛˆÈο Î·È ÔÈÎÔÁÂÓÂȷο

‰Ú¿Ì·Ù·. OÈ ÔÌÔÊ˘ÏfiÊÈÏÔÈ ¯ÚÂÈ¿˙ÔÓÙ·È ÙËÓ ·Ô‰Ô-

¯‹, ÙËÓ ·Á¿Ë Î·È ÙËÓ ˘ÔÛÙ‹ÚÈÍ‹ Ì·˜, ÁÈ· Ó· ÌÔÚ¤-

ÛÔ˘Ó Ó· ‚ÚÔ˘Ó ÙÔ ‰ÚfiÌÔ ÙÔ˘˜ Î·È Ó· ˙‹ÛÔ˘Ó ÌÈ·

ÁÂÌ¿ÙË ˙ˆ‹, ¯ˆÚ›˜ ÂÓÔ¯¤˜.

EK¢O™EI™ MAKPH ñ ¶ATH™IøN 14, 7Ô˜ fiÚÔÊÔ˜, ™ÙÔ¿ º¤ÍË ñ 106 77 A£HNA, TËÏ.: 210 38 20 412, Fax. 210 38 24 338

www. ekdoseis-Makri.gr ñ email: makri@ekdoseis-makri.gr

BIB§IA ¶OY •EXøPIZOYN

Στις 24 Φλεβάρη ο Πάπας Γρηγόριος ΙΓ’ ανακοι-νώνει το περίφημο γρηγοριανό ημερολόγιο το οποίο και ακολούθησε ο “πολιτισμένος” κόσμος. Το δυστύχη-μα είναι πως και πολιτισμένοι και απολίτιστοι τα ίδια κάνουμε και απλά φορέσαμε τα ρούχα μας αλλιώς.

Στις 25 του μήνα, εν έτει 1932 ο Χίτλερ, μετανάστης τότε από την Αυστρία αποκτά τη γερ-μανική υπηκοότητα. Εμείς θα πρέπει να βρίζουμε τους Γερμανούς που του την έδωσαν και μας κάνουν κωλοδάχχτυλο ή τους Αυστριακούς που τον άφησαν ελεύθερο να στριφογυρίζει; Σαν σήμερα γεννήθηκε και ο Ιταλό συγγραφέας Κάρλο Γκολντόνι. που έβαλε τις βάσεις για τις λεγόμενες κωμωδίες χαρακτήρων. Κάτι σαν τις ελληνικές διαμαρτυρίες μετά από 70 χρόνια που θυμήθηκαν να διεκδικήσουν λεφτά από τους παλιογερμανούς που τα καναν χάλια.Το 1882 στις 26 του μήνα οι Τούρκοι λεηλά-τησαν την Χαλανδρίτσα. Η Χαλανδρίτσα είναι στην Πάτρα και από τότε που ήταν κάπως γνωστή, σή-μερα δεν την ξέρει κανείς. Είχε μυκηναϊκό οικισμό, κατοικούνταν από την παλαιολιθική εποχή, είχε κάστρο και σήμερα το μόνο που ακούγεται για την περιοχή είναι για μια τοπική ποδοσφαιρική ομάδα και για κάτι μυστήριες φυτείες. Έτσι και όλη η Ελ-λάδα. Κάποτε, κάποτε, κάτποτε, και σήμερα ούτε οι φυτείες δεν έχουν μείνει.Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Τζον Στάνμπεκ και θα παραμείνουμε στην οργή, γιατί και τα σταφύλια στην Ελλάδα πια δεν υπάρχουν, τα ξεριζώσαμε για να βάλουμε παντού μπαμπάκια και καλαμπόκια. Τώρα που θα κοπούν οι επιδοτήσεις, να δω ποιος θα τρώει το μπαμπάκι ή πόσο θα χρειαστεί να φτιάξου-με για να μαζέψουμε τα αίματα.Το 1962 στις ΗΠΑ ξεκινά το κυνήγι μαγισσών. Εδώ όπως όλοι έχετε καταλάβει, αυτό το ξεκινήσα-με εδώ και κάτι μήνες, γιατί ενώ οι αμερικανοί ήθε-λαν να τις κάψουν, εμείς ψάχνουμε να τις βρούμε να κάνουν κανά μαγικό να μας σώσουν από τους

κερδοσκόπους.200 χρόνια συμπληρώνονται από τη γέν-νηση του Σοπέν (όχι, δεν είναι Γερμανός, ακούστε άφοβα) και σε όλη την Ευρώπη διοργανώνονται συναυλίες προς τιμήν του. Εδώ μάλλον είναι πιθα-νό να χορηγηθούν από τις ελληνικές τράπεζες γιατί διαδίδεται ότι τα κέρδη όλων των ελληνικών τρα-πεζών στο σύνολό τους τα τελευταία 5 χρόνια είναι ίσα με το ελληνικό δημόσιο χρέος; Κακοήθειες. Οι τράπεζες είναι καλές και μας βοηθάνε!Το 1969 ενεφανίσθη στους αιθέρες το Κονκόρντ. Τώρα βέβαια έχει αποσυρθεί, αλλά οφείλουμε να ομολογήσουμε πως ήταν πανέμορφο. Κρίμα πάντως γιατί μιας και Aegean και Ολυμπιακή του Έλληνος Μπερλουσκόνι ετοιμάζουν σχεδόν μο-νοπωλιακούς γάμους, θα το γιόρταζαν με ένα υπε-ρηχητικό αεροπλανάκι, έτσι για να ικανοποιήσουμε και ιδιωτικώς τη Γαλλία που θέλει να πωλήσει για να μας δανείσει. Τώρα πώς είναι λογικό να σε δανεί-ζουν να αγοράζεις αεροπλάνα όταν δεν έχεις λεφτά για βενζίνη ας ρωτήσετε την γηραιά ήπειρο που έχει τη λογική ως θεά.Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης γεννήθηκε το 1851. Έκτοτε θέλησαν πολλοί να τον μιμηθούν, μέχρι και βιβλία έγραψαν στο ύφος του, και πολλοί θέλησαν επίσης να τον καπελώσουν. Οι μισοί ήθε-λαν το Παπά- και οι άλλοι μισοί το -Διαμάντι. Για τα ελληνικά του οι μόνοι που δεν μπορούν να σας πουν είναι οι μαλακοτσολιάδες της χρυσής αυγής, γιατί ως γνωστόν η αμορφωσιά θρέφει τους φασίστας.Το 1913 ο ελληνικός στρατός απελευθε-ρώνει τους Άγιους Σαράντα στη Βόρειο Ήπειρο. Σε λίγο θα στείλουμε και τον Καρατζαφέρη να ελευ-θερώσει την Άνω Μακεδονία γιατί με τη Βόρειο Ήπειρο το κανόνισε ο Γιωργάκης και αφού ελληνο-ποιήσει όλους τους Αλβανούς, θα είναι και πάλι δική μας χωρίς αίματα και πιστολιές. Και μιας και σαν σήμερα γεννήθηκε ο Φρανκ Ζέπελιν, ήδη ετοιμάζε-

ται ένα νέο αερόπλοιο που θα είναι και ζέπελιν και αεροπλάνο με 50% μικρότερη κατανάλωση - και ταχύτητα αντιστοίχως.Στις 5 του μήνα γεννήθηκε η περίφημη Ρόζα Λούξεμπουργκ. Γερμανίδα κι αυτή γαμώτο! Και εβραία και κομμουνίστρια! Τι άλλο κακό θα μπο-ρούσε να τη βρει αυτή κύριε Άδωνι και δεν την βρήκε; Γι’ αυτό φρόντισαν οι σοσιαλδημοκράτες (το αδελφό κόμμα του ΠΑΣΟΚ) και την εξαφάνισαν αν και μάλλον θα το έκανε από μόνο του του το Κόμμα και τσάμπα λερώσαν και τα χεράκια τους!Να ναι καλά ο άνθρωπος γιατί το 1899 πατέ-νταρε την ασπιρίνη. Ναι, Γερμανός κι αυτός ο άτιμος, ο Φελίξ Χόφμαν. Αλλά αυτό που δεν είναι και τόσο ευρέως γνωστό είναι πως ο ίδιος ανακάλυψε και την ηρωίνη την ίδια χρονιά. Λες τελικά να μην πουλάνε οι μπάτσοι την ηρωίνη και να την πουλάνε οι κακοί Γερμανοί;

Εδώ έχω όμως κάτι που θα σας χαροποιήσει. Σαν σήμερα το 1907 γεννήθηκε ο ένας, ο μοναδικός, ο μέγαλος Κωνσταντίνος Καραμανλής. Να πάτε λοιπόν να του κάνετε ένα τρισάγιο γιατί μας έβαλε στην ΕΟΚ και τώρα έχουμε κάποιον δερβέναγα να μας λέει τι θα κάνουμε με τα οικονομικά μας γιατί μόνοι μας δεν μπορούμε. Θέλουμε το Γερμανό μας ρε παιδί μου!

Ένας ακόμη Γερμανός που μας άνοιξε τα μάτια είναι ο Κέπλερ, ο οποίος είχε γεννηθεί κοντά στην Στουτγκάρδη και σαν σήμερα ανάκυψε τον τρίτο νόμο της κίνησης των πλανητών. Στους Έλληνες όμως δεν φάνηκε και πολλοί χρήσιμο γιατί πάντα ζούσαν στον κόσμο τους και είχαν και τους θεούς να τους οδηγούν.

Κλείνουμε το δεκαπενθήμερο με τη ση-μαντικότερη ανακάλυψη μετά το 1950 που έχει δώσει το όνομά της σε όλες τις ξανθιές που πολλοί άνδρες επιθυμούν. Η κούκλα Μπάρμπι κάνει την παρθενική της εμφάνιση στα αμερικανικά πολυκαταστήματα και μέχρι τώρα, ελάχιστες Μπάρμπι έχουν παραμείνει παρθένες μετά τα 16.

bookmarksalmanac 24.2 ως 9.3pages

12_13 από τον σελιδοδείκτη

Οι άλλοι, εμείς

«Πού θα ζω αύριο;»

Ζουν ανάμεσά μας, ζούμε μαζί τους. Αποφασίζουμε δίχως να γνωρίζουμε σε ποια θέση θα βρισκόμαστε την επόμενη μέρα. Κινούμαστε στα όρια της ασφάλειας και η ανασφάλεια καραδοκεί στη γωνία για να εμφανιστεί, δυ-νατότερη. Ακόμη και η ζωή μας, τα δεδομένα μας, αποθηκεύονται σε μη-υλικά μέσα, σε μη χειροπιαστές πραγματικότητες, σε οθόνες και ασύρματα δίκτυα. Αυτή η ρευστότητα κινεί το βίο μας και μας δημιουργεί αβεβαιότητα, η οποία έχει ως επακόλουθο τον φόβο. Ο φόβος μάς κάνει να αναζητήσουμε λύσεις. Όταν η οικονομική κατάστασή μας χειροτερεύει οι λύσεις είναι δυ-σεύρετες, γινόμαστε μετανάστες σε μιαν άλλη χώρα για να επιβιώσουμε.Οι ίδιοι εμείς πάλι, υποδεχόμαστε μετανάστες στη χώρα μας. Και στα δύ-σκολα αλλάζουμε τόπο διαμονής, άλλοι έρχονται στη θέση μας, ανακατεύο-νται πληθυσμοί που από χρόνια δεν έχουν τελικά πατρίδα γιατί μέχρι να επι-στρέψουν η πατρίδα τους άλλαξε. Κι έτσι μένουμε πάντα ξένοι σε έναν τόπο, κάποιοι από εκείνους, κάποιοι από εμάς, γίνονται απόβλητοι και αόρατοι. Αγιωνιούμε να μην γίνουμε σαν κι αυτούς., τους φοβόμαστε όσο φοβόμα-στε τι μπορεί να κάνουμε αν η πείνα και η απελπισία της ανεργίας μάς φέρει στη θέση τους.Στους Αφγανούς απόκληρους, στους Γάλλους αυτόχειρες κινητής τηλεφω-νίας, στους Αμερικανούς αστέγους, στους Αϊτιανούς νεκρούς, στους Ισπα-νούς ανέργους, σε μας, ο φόβος της αβεβαιότητας και η κυριαρχία της, μας πνίγει τη μέρα, τη νύχτα, τα απογεύματα και τα πρωινά που φαντάζουν ένα τεράστιο βουνό για να το ανέβεις.Το τελευταίο που πρέπει να κάνουμε είναι να θυμώνουμε με τους μετα-νάστες. Το τελευταίο που πρέπει να κάνουμε είναι να αδιαφορούμε για τα προβλήματα που δημιουργούμε σε άλλους λαούς χωρίς να το καταλαβαί-νουμε. Το τελευταίο που πρέπει να κάνουμε είναι να κλείνουμε τα αδιαφανή σύνορα στα γκέτο και τα αδιαπέραστα σύνορα στα βόρεια προάστεια.Το πρώτο που έχουμε να κάνουμε είναι να δούμε πως σε λίγο “εμείς” θα είμαστε “εκείνοι” και να βελτιώσουμε τις συνθήκες εκείνων. Θα μας χρει-αστεί.

Ζίγκμουντ Μπάουμαν «Ρευστοί καιροί - Η ζωή στην εποχή της αβεβαιότητας»Προλογικό σημείωμα- Μτφ.: Κωνσταντίνος ΓεώρμαςΕκδόσεις Μεταίχμιο

σούπερ-ήρωεςαπό τον Νεκτάριο Λαμπρόπουλο Bc

cpicka

book!www.captainbook.gr

CaptainBook.gr

Bc

Τετάρτη. Οι ποικίλες εμμονές και συνή-θειες της αναγνωστικής μου πρακτικής συγκροτούν όλες μαζί μια αναγνωστική θεωρία η οποία δεν υπάρχει μεν πουθενά με συνοχή και σαφήνεια διατυπωμένη, αλλά καθορίζει αποφασιστικά τον τρόπο που διαβάζω και περιγράφω τη διαδικα-σία αυτή. Κεντρική θέση στην αναγνω-στική μου αυτή θεωρία καταλαμβάνει η αντίληψη σύμφωνα με την οποία όλα τα βιβλία είναι ταξιδιωτικά (όχι μόνο τα Άρλε-κιν δηλαδή). Με την έννοια ότι κάθε βιβλίο απαιτεί από τον αναγνώστη (ή προκαλεί στον αναγνώστη) μια νοητική και ψυχική μετατόπιση στον χώρο και, ενδεχομένως, στον χρόνο που λίγο διαφέρει από την αντίστοιχη ενός πραγματικού ταξιδιού. Μετριοπαθώς, επομένως, εκφράζομαι όταν χαρακτηρίζω κάθε βιβλίο ταξιδιωτι-κό (εκτός, βέβαια, από τα εγχειρίδια αυτο-βοήθειας), ενώ αυτό που θα έπρεπε να πω είναι πως κάθε βιβλίο είναι ένα ταξίδι ή, έστω, ένα ταξιδιωτικό μέσο, όπως το πλοίο και τ’ αεροπλάνο.

Πέμπτη. Το βιβλίο του Γιάννη Κιουρτσά-κη «Ένας χωρικός στη Νέα Υόρκη» (εκδ. Ίνδικτος), που μου γέννησε χθες, καθώς το διάβαζα, τις προηγούμενες σκέψεις, είναι, πάντως, ένα πραγματικό ταξιδιω-τικό βιβλίο – ένα στοχαστικό ταξιδιωτικό αφήγημα θα το χαρακτήριζα ακριβέστε-ρα, στο οποίο ο συγγραφέας καταγράφει (και συμπληρώνει) τις εντυπώσεις και τις σκέψεις του από τη σύντομη διαμονή του στην αμερικανική μητρόπολη. Όταν άξιζε ακόμα να τον διαβάζει κανείς, το 1924, ο Λουί Αραγκόν είχε ξεκινήσει μια περιπλά-νηση στο Παρίσι με σκοπό να το ανακαλύ-ψει εκ νέου μέσα από τη μεταμορφωτική δύναμη της φαντασίας του. Η αφήγηση της περιπλάνησής του κυκλοφόρησε σε βιβλίο δυο χρόνια αργότερα με τον τίτλο «Ένας Παριζιάνος χωρικός» (στα ελληνι-κά κυκλοφορεί μεταφρασμένο από τον Στέφανο Κ. Κουμανούδη από τις εκδόσεις Ύψιλον). Ο Γιάννης Κιουρτσάκης επιλέγει να μιλήσει στο δικό του βιβλίο από τη σκο-πιά του χωρικού, από τη σκοπιά δηλαδή του ανθρώπου που εμπιστεύεται περισ-σότερο τις αισθήσεις και την πρωτογενή εμπειρία και λιγότερο τις εκ των προτέρων σχηματισμένες αντιλήψεις και μιλάει με τη δική του φωνή.

Παρασκευή. Μιλάει για την εμπειρία του ταξιδευτή που παραμένει και σήμερα μια συγκλονιστική περιπέτεια, έστω κι αν το αεροπλάνο δεν αφήνει χρόνο στον επι-βάτη του να συνειδητοποιήσει τη διανυ-θείσα απόσταση· έστω κι αν η ομοιομορ-φία των αεροδρομίων, των ξενοδοχείων, των αυτοκινητοδρόμων και των πολυκα-ταστημάτων κάνει αδιόρατες τις διαφορές από τόπο σε τόπο· έστω κι αν οι γνώσεις μας για τον κόσμο είναι πια τόσες που σχε-δόν αποκλείουν την έκπληξη. Το ταξίδι, όμως, όταν δεν είναι μια ανώφελη μετακί-νηση, μπορεί να γίνει μια εκγύμναση του βλέμματος να δει πέρα από την ομοιότητα και βαθύτερα στον άλλο τόπο. Όπως το διατυπώνει και ο Ίταλο Καλβίνο με αφορ-μή ένα ταξίδι του στην Ιαπωνία: «Βλέπω σημαίνει αντιλαμβάνομαι τις διαφορές και μόλις οι διαφορές ομοιογενοποιηθούν στην προβλεπόμενη καθημερινότητα, το βλέμμα τρέχει πάνω σε μια λεία και χωρίς προεξοχές επιφάνεια. Τα ταξίδια δεν χρη-σιμεύουν και πολύ για την κατανόηση των πραγμάτων, αλλά για να σε βοηθήσουν να επαναδραστηριοποιήσεις για μια στιγμή τη χρήση των ματιών σου, την οπτική ανά-γνωση του κόσμου».

Σάββατο. Ένα ταξίδι όμως στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως γίνεται φανερό στο βιβλίο του Γιάννη Κιουρτσάκη, δεν είναι ίδιο με οποιοδήποτε άλλο ταξίδι. Καταρχάς γιατί η χώρα αυτή δεν είναι εύκολο ή δεν είναι καν δυνατόν να γίνει αντιληπτή στην ενότητά της. «Αυτή είναι η Αμερική», διαβάζουμε στο βιβλίο, «ο κόσμος όπου συμβιώνουν οι πιο παράταιροι, οι πιο απόμακροι κόσμοι». Από τη μία, λόγου χάριν, η συντηρητική πουριτανική Αμερική της ενδοχώρας και από την άλλη ο κόσμος των πανεπιστημί-ων, της έρευνας και της αμφισβήτησης· από τη μία η Αμερική του χρήματος, της υπερκατανάλωσης και του αμερικάνικου ονείρου κι από την άλλη εκείνη του Χένρι Μίλερ και των ομοίων του, που προτιμά-νε να πεθάνουν της πείνας στην Ευρώπη παρά να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Κι όμως είναι εκεί ακριβώς, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, που ο Έλληνας έχει τη δυνατότητα να δει τα χαρακτηρι-στικά της Ευρώπης καθαρότερα, λόγω της απόστασης και της διαφοράς, και να δει, επιτέλους, κι αυτή την Ελλάδα ως μέρος της Ευρώπης.

Κυριακή. Κάθε λόγος για τις Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορεί παρά να καταλήξει να είναι ένας στοχασμός για τον σύγχρονο κόσμο ολόκληρο και για τον άνθρωπο της εποχής μας συνολικά. Έτσι συμβαίνει στον «Χωρικό στη Νέα Υόρκη» όπου διαβάζου-με: «Το έχω πει και θα το ξαναπώ: εδώ δεν μιλάω μόνο για την Αμερική· μιλάω για τη σημερινή κατάσταση του ανθρώπου, όπως μας δίνει απλώς την ευκαιρία να τη διαβάσουμε πιο καθαρά η Αμερική». Το ίδιο περίπου συμβαίνει και στο «Λος Άντζελες», στο τετράγωνο βιβλίο των εκ-δόσεων Μελάνι που περιέχει κείμενα από τα βιβλία της Σώτης Τριανταφύλλου «Το εναέριο τρένο στο Στίλγουελ» και «Άλφα-μπετ Σίτυ», που δεν κυκλοφορούν πια, και φωτογραφίες του Πέτρου Νικόλτσου από την Πόλη των Αγγέλων. Από την κατακόρυ-φη Νέα Υόρκη, λοιπόν, στο οριζόντιο Λος Άντζελες (σελ. 42 του βιβλίου): πρόκειται πάντα για την ίδια χώρα, πρόκειται πάντα για τον σύγχρονο άνθρωπο και τις πόλεις όπου ζει, αλλά μοιάζει να ‘ναι δυο διαφο-ρετικοί κόσμοι.

Δευτέρα. Το Λος Άντζελες που αποτυ-πώνει στις φωτογραφίες του ο Πέτρος Νικόλτσος απέχει πολύ από εκείνο που βλέπουμε στις ταινίες και στα σήριαλ της τηλεόρασης ή από εκείνο που έρχεται στον νου μας όταν σκεφτόμαστε το Hollywood και την Disneyland ή τις παραλίες με τις ξύλινες προβλήτες και τους γλάρους. Το Λος Άντζελες που βρίσκουμε στις σελίδες του βιβλίου είναι ασπρόμαυρο, πλημμυ-ρισμένο στον καυτό, φονικό ήλιο της Κα-λιφόρνιας και κρυμμένο στις πυκνές σκιές των κτιρίων. Τα κτίρια μοιάζουν έρημα και ακατοίκητα, άσχημα και σαν εγκατα-λειμμένα, τα αυτοκίνητα παλιά και τα αν-θρώπινα πρόσωπα ξένα στον χώρο όπου βρίσκονται, δεν κοιτάζουν τον φακό, δεν κοιτάζονται ούτε μεταξύ τους· και παντού σκουπίδια, παράταιρα αντικείμενα, έρημοι δρόμοι, έρημα πάρκινγκ, έρημα σπίτια, ένα δέντρο, μια σημαία, ένα δημόσιο τη-λέφωνο, μια διαφημιστική πινακίδα. Στην πόλη κυριαρχεί μια διαρκής αίσθηση μο-ναξιάς κι ένας φόβος για κάτι άγνωστο μα που αναπόφευκτα πρόκειται να συμβεί.

Τρίτη. Τα κείμενα της Σώτης Τριαντα-φύλλου που συνοδεύουν τις φωτογραφίες του Πέτρου Νικόλτσου, αν και δεν έχουν γραφτεί γι’ αυτόν ειδικά τον σκοπό κι είναι μάλιστα αρκετά παλαιότερα από αυτές, τις υπομνηματίζουν ωστόσο εγκυρότατα και φωτίζουν τη ζωή της πόλης από διαφορε-τικές πλευρές και με ποικίλους τρόπους – συνδυάζοντας την κοινωνιολογική ματιά: «Η πόλη δεν έχει βάθος, δεν έχει εντόσθια, της λείπει η υπόγεια ζωή· το μετρό είναι στοιχειώδες, τα πάρκινγκ ρηχά: σπάνια συναντάς κάποιον τυχαία· το βλέμμα σου διασταυρώνεται με το βλέμμα του άλλου στο κόκκινο φανάρι. Οδηγώντας», με τη βιωματική αφήγηση: «Ήταν ένα καλοκαίρι αργοπορημένο, ανεβασμένο ψηλά στους εκατό Φαρενάιτ. Έμενα στο Ξενοδοχείο των Ραγισμένων Καρδιών και κυνηγούσα μεγάλες ξανθές κατσαρίδες, κατσαρίδες του Λος Άντζελες· όλες εκείνες τις ατέλει-ωτες βδομάδες ένα παγωτό ή ένα ανοιχτό αυτοκίνητο αρκούσε για να συγκινηθώ και για να θυμηθώ πώς είναι το καλοκαίρι στο Μπιγκ Σερ, εκεί όπου το λιβάδι συναντάει τον Ειρηνικό».

Ημερολόγιο Ανάγνωσηςαπό τον Χαράλαμπο Γιαννακόπουλο

pages14_15

bookmarks

Ο σε

λιδο

δείκ

της τ

ης εβ

δομά

δας (

στείλ

τε μα

ς του

ς αγα

πημέ

νους

σας)

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ: “Πώς όλοι – Ιρλανδοί, Σκανδιναβοί, Κινέζοι, Ιταλοί, Έλληνες, Ρώσοι, Πολωνοί, Εβραίοι – έγιναν ένα έθνος πει-θαρχημένο στο ήθος της εργασίας και της ατομικής επιτυχίας, που μεταφράζεται τελικά σε χρήμα. Ένα ήθος που τους επιβλήθηκε απ’ έξω και από πάνω – από τους λευκούς αγγλοσάξονες προτεστά-ντες. Όλοι; Και οι μαύροι; Μα ετούτοι δεν ήταν μετανάστες που ήρθαν να προκόψουν, αλλά ανθρώπινο εμπόρευμα που κουβα-λιόταν αλυσοδεμένο από την Αφρική. Κι όμως, ιδού που έγιναν κι αυτοί Αμερικάνοι – ας είναι με τον δικό τους τρόπο, στον δικό τους παράλληλο κόσμο· το επιβεβαιώνει και η σημερινή φυλετική

νηνεμία. Ποιά δυσεξιχνίαστη και ακαταμάχητη δύναμη φωλιάζει στο αμερικανικό μοντέλο; Κι έπειτα, πώς μια τέτοια μεγαλούπολη – μια τέτοια χώρα – δεν θα γεννούσε τακτικά τα απόβλητά της;”

[Γιάννης Κιουρτσάκης, «Ένας χωρικός στη Νέα Υόρκη», εκδ. Ίνδικτος]

Τετάρτη. Οι ποικίλες εμμονές και συνή-θειες της αναγνωστικής μου πρακτικής συγκροτούν όλες μαζί μια αναγνωστική θεωρία η οποία δεν υπάρχει μεν πουθενά με συνοχή και σαφήνεια διατυπωμένη, αλλά καθορίζει αποφασιστικά τον τρόπο που διαβάζω και περιγράφω τη διαδικα-σία αυτή. Κεντρική θέση στην αναγνω-στική μου αυτή θεωρία καταλαμβάνει η αντίληψη σύμφωνα με την οποία όλα τα βιβλία είναι ταξιδιωτικά (όχι μόνο τα Άρλε-κιν δηλαδή). Με την έννοια ότι κάθε βιβλίο απαιτεί από τον αναγνώστη (ή προκαλεί στον αναγνώστη) μια νοητική και ψυχική μετατόπιση στον χώρο και, ενδεχομένως, στον χρόνο που λίγο διαφέρει από την αντίστοιχη ενός πραγματικού ταξιδιού. Μετριοπαθώς, επομένως, εκφράζομαι όταν χαρακτηρίζω κάθε βιβλίο ταξιδιωτι-κό (εκτός, βέβαια, από τα εγχειρίδια αυτο-βοήθειας), ενώ αυτό που θα έπρεπε να πω είναι πως κάθε βιβλίο είναι ένα ταξίδι ή, έστω, ένα ταξιδιωτικό μέσο, όπως το πλοίο και τ’ αεροπλάνο.

Πέμπτη. Το βιβλίο του Γιάννη Κιουρτσά-κη «Ένας χωρικός στη Νέα Υόρκη» (εκδ. Ίνδικτος), που μου γέννησε χθες, καθώς το διάβαζα, τις προηγούμενες σκέψεις, είναι, πάντως, ένα πραγματικό ταξιδιω-τικό βιβλίο – ένα στοχαστικό ταξιδιωτικό αφήγημα θα το χαρακτήριζα ακριβέστε-ρα, στο οποίο ο συγγραφέας καταγράφει (και συμπληρώνει) τις εντυπώσεις και τις σκέψεις του από τη σύντομη διαμονή του στην αμερικανική μητρόπολη. Όταν άξιζε ακόμα να τον διαβάζει κανείς, το 1924, ο Λουί Αραγκόν είχε ξεκινήσει μια περιπλά-νηση στο Παρίσι με σκοπό να το ανακαλύ-ψει εκ νέου μέσα από τη μεταμορφωτική δύναμη της φαντασίας του. Η αφήγηση της περιπλάνησής του κυκλοφόρησε σε βιβλίο δυο χρόνια αργότερα με τον τίτλο «Ένας Παριζιάνος χωρικός» (στα ελληνι-κά κυκλοφορεί μεταφρασμένο από τον Στέφανο Κ. Κουμανούδη από τις εκδόσεις Ύψιλον). Ο Γιάννης Κιουρτσάκης επιλέγει να μιλήσει στο δικό του βιβλίο από τη σκο-πιά του χωρικού, από τη σκοπιά δηλαδή του ανθρώπου που εμπιστεύεται περισ-σότερο τις αισθήσεις και την πρωτογενή εμπειρία και λιγότερο τις εκ των προτέρων σχηματισμένες αντιλήψεις και μιλάει με τη δική του φωνή.

Παρασκευή. Μιλάει για την εμπειρία του ταξιδευτή που παραμένει και σήμερα μια συγκλονιστική περιπέτεια, έστω κι αν το αεροπλάνο δεν αφήνει χρόνο στον επι-βάτη του να συνειδητοποιήσει τη διανυ-θείσα απόσταση· έστω κι αν η ομοιομορ-φία των αεροδρομίων, των ξενοδοχείων, των αυτοκινητοδρόμων και των πολυκα-ταστημάτων κάνει αδιόρατες τις διαφορές από τόπο σε τόπο· έστω κι αν οι γνώσεις μας για τον κόσμο είναι πια τόσες που σχε-δόν αποκλείουν την έκπληξη. Το ταξίδι, όμως, όταν δεν είναι μια ανώφελη μετακί-νηση, μπορεί να γίνει μια εκγύμναση του βλέμματος να δει πέρα από την ομοιότητα και βαθύτερα στον άλλο τόπο. Όπως το διατυπώνει και ο Ίταλο Καλβίνο με αφορ-μή ένα ταξίδι του στην Ιαπωνία: «Βλέπω σημαίνει αντιλαμβάνομαι τις διαφορές και μόλις οι διαφορές ομοιογενοποιηθούν στην προβλεπόμενη καθημερινότητα, το βλέμμα τρέχει πάνω σε μια λεία και χωρίς προεξοχές επιφάνεια. Τα ταξίδια δεν χρη-σιμεύουν και πολύ για την κατανόηση των πραγμάτων, αλλά για να σε βοηθήσουν να επαναδραστηριοποιήσεις για μια στιγμή τη χρήση των ματιών σου, την οπτική ανά-γνωση του κόσμου».

Σάββατο. Ένα ταξίδι όμως στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως γίνεται φανερό στο βιβλίο του Γιάννη Κιουρτσάκη, δεν είναι ίδιο με οποιοδήποτε άλλο ταξίδι. Καταρχάς γιατί η χώρα αυτή δεν είναι εύκολο ή δεν είναι καν δυνατόν να γίνει αντιληπτή στην ενότητά της. «Αυτή είναι η Αμερική», διαβάζουμε στο βιβλίο, «ο κόσμος όπου συμβιώνουν οι πιο παράταιροι, οι πιο απόμακροι κόσμοι». Από τη μία, λόγου χάριν, η συντηρητική πουριτανική Αμερική της ενδοχώρας και από την άλλη ο κόσμος των πανεπιστημί-ων, της έρευνας και της αμφισβήτησης· από τη μία η Αμερική του χρήματος, της υπερκατανάλωσης και του αμερικάνικου ονείρου κι από την άλλη εκείνη του Χένρι Μίλερ και των ομοίων του, που προτιμά-νε να πεθάνουν της πείνας στην Ευρώπη παρά να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Κι όμως είναι εκεί ακριβώς, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, που ο Έλληνας έχει τη δυνατότητα να δει τα χαρακτηρι-στικά της Ευρώπης καθαρότερα, λόγω της απόστασης και της διαφοράς, και να δει, επιτέλους, κι αυτή την Ελλάδα ως μέρος της Ευρώπης.

Κυριακή. Κάθε λόγος για τις Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορεί παρά να καταλήξει να είναι ένας στοχασμός για τον σύγχρονο κόσμο ολόκληρο και για τον άνθρωπο της εποχής μας συνολικά. Έτσι συμβαίνει στον «Χωρικό στη Νέα Υόρκη» όπου διαβάζου-με: «Το έχω πει και θα το ξαναπώ: εδώ δεν μιλάω μόνο για την Αμερική· μιλάω για τη σημερινή κατάσταση του ανθρώπου, όπως μας δίνει απλώς την ευκαιρία να τη διαβάσουμε πιο καθαρά η Αμερική». Το ίδιο περίπου συμβαίνει και στο «Λος Άντζελες», στο τετράγωνο βιβλίο των εκ-δόσεων Μελάνι που περιέχει κείμενα από τα βιβλία της Σώτης Τριανταφύλλου «Το εναέριο τρένο στο Στίλγουελ» και «Άλφα-μπετ Σίτυ», που δεν κυκλοφορούν πια, και φωτογραφίες του Πέτρου Νικόλτσου από την Πόλη των Αγγέλων. Από την κατακόρυ-φη Νέα Υόρκη, λοιπόν, στο οριζόντιο Λος Άντζελες (σελ. 42 του βιβλίου): πρόκειται πάντα για την ίδια χώρα, πρόκειται πάντα για τον σύγχρονο άνθρωπο και τις πόλεις όπου ζει, αλλά μοιάζει να ‘ναι δυο διαφο-ρετικοί κόσμοι.

Δευτέρα. Το Λος Άντζελες που αποτυ-πώνει στις φωτογραφίες του ο Πέτρος Νικόλτσος απέχει πολύ από εκείνο που βλέπουμε στις ταινίες και στα σήριαλ της τηλεόρασης ή από εκείνο που έρχεται στον νου μας όταν σκεφτόμαστε το Hollywood και την Disneyland ή τις παραλίες με τις ξύλινες προβλήτες και τους γλάρους. Το Λος Άντζελες που βρίσκουμε στις σελίδες του βιβλίου είναι ασπρόμαυρο, πλημμυ-ρισμένο στον καυτό, φονικό ήλιο της Κα-λιφόρνιας και κρυμμένο στις πυκνές σκιές των κτιρίων. Τα κτίρια μοιάζουν έρημα και ακατοίκητα, άσχημα και σαν εγκατα-λειμμένα, τα αυτοκίνητα παλιά και τα αν-θρώπινα πρόσωπα ξένα στον χώρο όπου βρίσκονται, δεν κοιτάζουν τον φακό, δεν κοιτάζονται ούτε μεταξύ τους· και παντού σκουπίδια, παράταιρα αντικείμενα, έρημοι δρόμοι, έρημα πάρκινγκ, έρημα σπίτια, ένα δέντρο, μια σημαία, ένα δημόσιο τη-λέφωνο, μια διαφημιστική πινακίδα. Στην πόλη κυριαρχεί μια διαρκής αίσθηση μο-ναξιάς κι ένας φόβος για κάτι άγνωστο μα που αναπόφευκτα πρόκειται να συμβεί.

Τρίτη. Τα κείμενα της Σώτης Τριαντα-φύλλου που συνοδεύουν τις φωτογραφίες του Πέτρου Νικόλτσου, αν και δεν έχουν γραφτεί γι’ αυτόν ειδικά τον σκοπό κι είναι μάλιστα αρκετά παλαιότερα από αυτές, τις υπομνηματίζουν ωστόσο εγκυρότατα και φωτίζουν τη ζωή της πόλης από διαφορε-τικές πλευρές και με ποικίλους τρόπους – συνδυάζοντας την κοινωνιολογική ματιά: «Η πόλη δεν έχει βάθος, δεν έχει εντόσθια, της λείπει η υπόγεια ζωή· το μετρό είναι στοιχειώδες, τα πάρκινγκ ρηχά: σπάνια συναντάς κάποιον τυχαία· το βλέμμα σου διασταυρώνεται με το βλέμμα του άλλου στο κόκκινο φανάρι. Οδηγώντας», με τη βιωματική αφήγηση: «Ήταν ένα καλοκαίρι αργοπορημένο, ανεβασμένο ψηλά στους εκατό Φαρενάιτ. Έμενα στο Ξενοδοχείο των Ραγισμένων Καρδιών και κυνηγούσα μεγάλες ξανθές κατσαρίδες, κατσαρίδες του Λος Άντζελες· όλες εκείνες τις ατέλει-ωτες βδομάδες ένα παγωτό ή ένα ανοιχτό αυτοκίνητο αρκούσε για να συγκινηθώ και για να θυμηθώ πώς είναι το καλοκαίρι στο Μπιγκ Σερ, εκεί όπου το λιβάδι συναντάει τον Ειρηνικό».

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ: “Η γεωγραφία του πουθενά: γυμνοί δρόμοι, αστική αποσάθρωση, περιβαλλοντική κατάρρευση· πόλεις που κλείνουν, που κοιμούνται στις δέκα το βράδυ. Προάστια-υπνω-τήρια· εμπορικές και χρηματιστηριακές συνοικίες που ερημώ-νουν στις πέντε το απόγευμα. Η αμερικανική άκρα δεξιά θεωρεί τα μέλη της Νέας Πολεοδομίας συνωμότες που έχουν στόχο να αφαιρέσουν από τους Αμερικανούς τα πολιτικά τους δικαιώματα, δηλαδή το δικαίωμά τους στην περιουσία· το δικαίωμά τους στη μονοκατοικία και στο ιδιωτικό αυτοκίνητο. Η αμερικανική αριστε-ρά (δεν υπάρχει «άκρα αριστερά») θεωρεί τη Νέα Πολεοδομία μια ακόμη εκδήλωση κεφαλαιοκρατικής σπατάλης, απληστίας

και ρατσισμού, η οποία, είτε από πρόθεση, είτε όχι, θα διώξει τις «έγχρωμες» κοινότητες και την underclass από τις ιστορικές γει-τονιές αυξάνοντας τόσο τις τιμές των ακινήτων ώστε οι πράσινες, χαριτωμένες, λειτουργικές κοινότητες να είναι προσιτές μόνον για λίγους. Οι Νέοι Πολεοδόμοι επιμένουν: «χρειαζόμαστε πυκνές πό-λεις, πόλεις που να μην εξαπλώνονται στον χώρο σαν χταπόδια· πόλεις που να περπατιούνται». Αλλά στην αρχιτεκτονική, και στην πολεοδομία, ό,τι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει στραβά.”

[Σώτη Τριανταφύλλου, «Λος Άντζελες», φωτογραφίες Πέτρος Νικόλτσος, εκδ. Μελάνι]

pages16_17

bookmarksρόδος

από την Τίτσα Πιπίνου*

Η Ρόδος, τόσο ονομαστή για τον ήλιο, τη θάλασσα, τα πετρόκτιστα κτήρια των ιπποτών, όπου μνήμες και μεσαιωνικές ιστορίες ακόμη κατοικούν στις σκι-ερές γωνιές τους, τα θεόρατα τείχη που περικλείουν μια ολόκληρη παλιά πολιτεία εντός τους, τα απομει-νάρια των αρχαιοελληνικών μνημείων της, τα πολυ-τελή ξενοδοχεία θα μπορούσε άνετα να περάσει στη συνείδηση των περισσότερων σαν ένας διάσημος τουριστικός προορισμός, κάτι σαν σταθμός και να μη φιλοδοξεί τίποτα περισσότερο από αυτό. Φυσι-κά όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Η Ρόδος είναι από τους τόπους που κάποιοι ήρθαν για έξι μήνες, έξι μήνες δηλαδή για τη δουλειά τους, και μετά να φύγουν. Δεν λογάριασαν όμως τη γοητεία της. Οι άνθρωποι αυτοί έγιναν μόνιμοι κάτοικοι της. Θα μπορούσε ένα τόπος τόσο χαρισματικός, προικι-σμένος με τόσα και τόσα που δεν τα συναντάς αλλού άνετα να αρκεστεί σε αυτή την κενή διασημότητα και να μην αναπτύξει τίποτα άλλο; Όχι δεν θα μπο-ρούσε! Στην αρχή του δρόμου όπου βρίσκεται το σπίτι μου, εκεί στην άκρη του παλιού οθωμανικού νεκροτα-φείου με τις γερμένες στο μαλακό χώμα επιτύμβι-ες πλάκες ανάμεσα σε πανύψηλους ευκαλύπτους και ανθισμένες βουκαμβίλιες βρίσκεται το μικρό σπιτάκι που έζησε ο Λόρενς Ντάρελ και έγραψε τη «Θαλάσσια Αφροδίτη» και ίσως κράτησε τις πρώτες σημειώσεις για το αριστουργηματικό «Αλεξανδρινό Κουαρτέτο» του. Στη Ρόδο υπάρχουν δύο πινακοθήκες, η μία δεύτερη σε αριθμό έργων μετά την Εθνική Πινακοθήκη της Αθήνας. Δύο μεγάλες επισκέψιμες, δανειστικές βιβλιοθήκες, η μία στην πιο γνωστή πλατεία της μεσαιωνικής πόλης και η άλλη σε μία έπαυλη που άλλοτε ανήκε σε βασιλείς, ενώ πιο παλιά υπήρξε η κατοικία του Ιταλού κυβερνήτη Ντε Βέκι, όταν ή σύζυγος του από τη νοσταλγία για τη μακρινή πατρίδα της, το Τορίνο,

Εκδόσεις Διεθνούς Κέντρου Συγγραφέων και Μετάφραστών Ρόδου:

1. Καρπαθιακά / Κέντρο Καρπαθιακών Ερευνών, τ. 3 (2009)2. Η Μαρία περιηγείται τη μητρόπολη των νερών / Νίκος Κάσδαγλης (2009), μτφρ. στα αγγλικά Irene Maradei3. Εικόνες και όψεις της Ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου / Αναστάσιος Θ. Κοντάκος, Σταύρος Ι. Παπα-δόπουλος (2009) 4. Δίφορος καρπός : Πενήντα αγγλικά ποιήματα του Δημήτρη Τσαλουμά σε δεύτερη γραφή / Δημήτρης Τσαλουμάς (2006)5. Άνθη φιλίας : Τιμητικό αφιέρωμα στον καθηγητή Κωνσταντίνο Μηνά / Μηνάς Αλεξιάδης κ.α. (2005), επιμ. Γεώργιος Παπαντωνάκης6. Ο Παναγιώτης Ρόδιος και η εποχή του / Παναγιώτης Σαβοριανάκης (2003)7. Κυψελίδες / Δώρα Παρδάλη-Σωτρίλλη (2002)8. Ποιήματα / Τζάν Γιουτζέλ (2002), μτφρ. από τουρκικά Ηρακλής Μήλλας

Δίγλωσσες Εκδόσεις

9. Ποιήματα ελληνικής υφής : Ανθολογία από δέκα ποιητές / Κατερίνα Αγγελάκη – Ρουκ κ.α. (2008)10. Στα κύματα τριών θαλασσών : Μια σύγχρονη Οδύσσεια / Bente Christensen & Klaus-Jόrgen Liedtke (2006), μτφρ. κ’ επιμ. Θέμης Λιβεριάδης 11. Σκιά / Γιώργος Βέλτσος (2004), μτφρ. στα αγγλικά David Connoly12. Κωνσταντίνος Π. Καβάφης - Ποιήματα (2003), μτφρ. στα ρουμανικά Ελένα Λαζάρ13. Η αρχαία ελληνική και βυζαντινή γραμματεία στον σύγχρονο κόσμο : Πρακτικά του διεθνούς συνε-δρίου της Ρόδου 25-26 Μαΐου 2001 (2002)14. Bίος και πολιτεία του αββά Συμεών του δια Χριστόν επονομασθέντος Σαλού / Λεόντιος Νεαπόλεως (2001), μτφρ. στα νεοελληνικά κ’ σχόλια Κωνσταντίνος Μηνάς15. Αχαλίνωτη παρόρμηση / Καμίλα Χάμαρστρομ (2000), μτφρ. από σουηδικά Βασίλης Παπαγεωργί-ου 16. Νότια θηρία / Πάνος Σταθογιάννης (2000), μτφρ. στα αγγλικά Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ 17. Με σκόνη και στάχτη / Σιγκίτας Παρούλσκις (2000), μτφρ. από λιθουανικά Ντάλια Σταπονκούτε 18. Ιστορίες από τις Γραφές / Θεοφανώ Καλογιάννη (2000), μτφρ. στα βουλγαρικά Ζντράβκα Μιχάι-λοβα 19. Νότια θηρία / Πάνος Σταθόγιαννης (2000), μτφρ. στα λιθουανικά Ντάλια Σταπονκούτε 20. Έξι μαύρα διηγήματα / Χρίστο Ζαπριάνοφ (2000), μτφρ. από βουλγαρικά Πάνος Σταθόγιαννης

Περιοδικές Εκδόσεις

Ήλιος (8 τεύχη, ελληνικά - αγγλικά)

έκτισε μια έπαυλη στην καρδιά της πόλης περιστοιχι-σμένη από απέραντους κήπους κατά τα πρότυπα της Βόρειας Ιταλίας. Τώρα στις ευρύχωρες φωτεινές αί-θουσες και στα μονοπάτια του πάρκου περιδιαβαίνουν φοιτητές και οι επισκέπτες της βιβλιοθήκης.Υπάρχει και το Δ.Κ.Σ.Μ.Ρ., δηλαδή το Διεθνές Κέντρο Συγγραφέων και Μεταφραστών Ρόδου, που στεγάζεται σε ένα κτηριακό συγκρότημα πάνω σε ένα λοφίσκο απ’ όπου ο επισκέπτης έχει την καλύτερα θέα της πόλης και της θάλασσας μέχρι πέρα τις δυτικές ακτές της Τουρκί-ας. Μια ελαφρά ομίχλη χωρίζει τα τελευταία βουνά της Ασίας από την τελευταία ξηρά της Ελλάδας. Εκεί πάνω στα βράχια του λοφίσκου η επίδραση του ουρανού και της μυστηριώδους θάλασσας σε κάνει να νιώθεις ότι βρίσκεσαι στο κέντρο του σύμπαντος και ότι μπορείς να κλείσεις τον κόσμο όλο μέσα σε ένα βλέμμα.Ένα επιβλητικό οίκημα που λόγω της θέσης του παλι-ότερα χρησιμοποιήθηκε αρχικά από τους Ιταλούς και κατόπιν από τους Βρετανούς ως ναυαρχείο. Σε αυτό λοιπόν το περιβάλλον φιλοξενούνται συγγραφείς και μεταφραστές από την Ευρώπη και την Ελλάδα, όλη τη διάρκεια του χρόνου, για να γράψουν στην ηρεμία και στην ασυνήθιστη αυτή ομορφιά τα έργα τους. Το Δ.Κ.Σ.Μ.Ρ. διοργανώνει εκδηλώσεις, εργαστήρια, λέ-σχες ανάγνωσης, λογοτεχνικούς διαγωνισμούς κ.α. Με τα χρόνια έχει εξελιχθεί σε ένα πυρήνα τέχνης που οι αναταράξεις των κύκλων του ξεπερνούν τη Ρόδο και απλώνονται πάνω από πολλές χώρες. Στη μεσαιωνική πόλη της Ρόδου, στη γραφική Λίνδο, στα απόμερα χωριά της Νότιας Ρόδου κατοικούν μό-νιμα συγγραφείς, ζωγράφοι, σκιτσογράφοι, μουσικοί, καλλιτέχνες γενικά που η απόσταση από το αθηναϊκό κέντρο δεν τους αποκόπτει από την τέχνη τους.

* Η Τίτσα Πιπίνου είναι συγγραφέας

Ειρήνη Παντούλα, αναγνώστρια:

Ένα από τα καλύτερα εξώφυλλα που έχει πέσει στα χέρια μου τον τελευταίο καιρό είναι από το βιβλίο του Αντώνη Πάσχου, “Πέρα από τη Γη των Θεών” (εκδ. Συμπαντικές Δια-δρομές). Δείχνει ένα ιστιοφόρο που παρασέρνεται μέσα σε μια καταιγίδα, την ίδια ώρα που μια μυστηριώδης φιγού-ρα φαίνεται να εξουσιάζει τα στοιχεία της φύσης. Θα μπο-ρούσε να είναι ακόμα ένας αξιόλογος πίνακας ζωγραφικής. Ίσως το χειρότερο εξώφυλλο για μένα είναι από τη “Σουίτα στον Παράδεισο” της Χρύσας Δημουλίδου (εκδ. Λιβάνη). Απεικονίζει το ίδιο το πρόσωπο της συγγραφέ-ως, τονισμένο με έντονα χρώματα και σε πράσινο φόντο. Όχι ότι δεν είναι όμορφη, αλλά θεωρώ ότι ένα τεράστιο, χαμογελαστό πρόσωπο σε εξώφυλλο βιβλίου, το καθιστά ιδιαιτέρως κιτς.

Δημήτρης Μουζάκης, ποιητής:

Καλύτερο εξώφυλλο: “Νήσος Χίος” του Σωτήρη Παστάκα (εκδόσεις Οδός Πανός) αλλά και της συλλογής “Έξη και μία τύψεις για τον ουρανό” του Οδυσσέα Ελύτη (Ίκαρος). Χειρότερο εξώφυλλο: “Διακοπές στην πραγματικότητα” του Χάρη Βλαβιανού.

Αντώνης Πάσχος :

Το εξώφυλλο από το “Σάρκινο Φρούτο” του Μιχά-λη Μανωλιού με είχε εντυπωσιάσει, είναι προκλη-τικό και μυστήριο, ενώ το βιβλίο είναι εξίσου καλό. Στο χειρότερο θ’ αναγκαστώ να πω το “Πτεράρ-γυροι της Σερανβέλ” του Κώστα Βουλαζέρη, του οποίου το περιεχόμενο ωστόσο βρήκα πολύ καλό και σίγουρα άξιζε ένα καλύτερο εξώφυλλο. Γιώργος Τσιούκης, γραφίστας/εκδότης του πε-ριοδικού Monkie: Καλύτερο εξώφυλλο « Η Λιάνη στηρίζει την Αλλαγή» του Γιώργου Καρατζαφέρη. Εξουσία και σεξ, το αγαπημένο «όπιο» του λαού, ως άλλο φιλμ νουάρ με τον αστυνόμο

Μπέκα της πολιτικής. Σάτιρα Β’ διαλογής, που θα μπο-ρούσε να είναι το αγαπημένο «cult» των «mainstream» διανοούμενων. Αποτελεί και ιστορικό «ντοκουμέντο»! Χειρότερα εξώφυλλα, όσα απεικονίζουν αναγεννη-σιακούς πίνακες. Παρωχημένος “προοδευτισμός” με δόση σοβαροφάνειας. Και σε συνδυασμό με γράμμα-τα που «λαμπυρίζουν», δίνεται η αίσθηση της πολυ-τέλειας, που πολλές φορές αγγίζει τα όρια του κιτς. Νίκος Κόλλιας, μουσικός:

Το καλύτερο κατά τη γνώμη μου είναι το εξώφυλλο των “Ερωτικών” του Γιάννη Ρίτσου από την έκδοση με το σκληρό εξώφυλλο του Κέδρου.Ένα από τα χειρότερα ίσως να είναι αυτό της ποιητικής συλλογής του Σωκράτη Σκαρτσή “Το νησί” που καθόλου μα καθόλου δεν ταιριάζει σε ποιητική συλλογή.

η ερώτηση της εβδομάδαςpages18_19

bookmarks

Ποιο το καλύτερο και ποιο το χειρότερο εξώ-φυλλο βιβλίου που έχει

πέσει στα χέρια σας;

www.metaixmio.gr

BEST NATIONAL WINE BOOK °π∞ Δ∏¡ ∂§§A¢∞ – À¶√æHºπ√

°π∞ Δ√ BEST IN THE WORLD (μƒ∞μ∂I∞ GOURMAND)

μƒ∞μ∂π√ ∞¡∞°¡ø™Δø¡ 2009∂£¡π∫√ ∫∂¡Δƒ√ μπμ§π√À (∂∫∂μπ)

μƒ∞μ∂π√ ∞∫∞¢∏ªπ∞™∞£∏¡ø¡ 2009

BÈ‚Ï›· Ì ‰È·ÎÚ›ÛÂȘ

ÌÂÛÙ Û¤ÏÂÚ

¶ÂÚȤÙÂÈ· ηÈÊ·ÓÙ·Û›· ÁÈ··È‰È¿ Î·È Ó¤Ô˘˜

Z H T H ™ T E T A ™ ∂ √ § ∞ Δ ∞ μ π μ § π √ ¶ ø § ∂ π ∞

0014_10AK 14-01-10 15:39 ™ÂÏ›‰·1

Διδότου 37, 10680 ΑΘΗΝΑ • 210-36.42.003 • info@dardanosnet.gr • www.dardanosnet.gr

ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ 2008ξένη λογοτεχνία

Ίταλο ΚαλβίνοΑν μια νύχτα του χειμώνα ένας ταξιδιώτηςΜετάφραση: Ανταίος ΧρυσοστομίδηςΚαστανιώτης, 2009

Ένα βιβλίο γραμμένο από έναν σύγ-χρονο κλασικό πριν από τριάντα σχεδόν χρόνια, επανεκδίδεται, αυτή τη φορά από τις εκδόσεις Καστανι-ώτη, σε αναθεωρημένη μετάφραση του Ανταίου Χρυσοστομίδη. Πυρή-νας του έργου είναι η απόλαυση της ανάγνωσης και βασικό του όχημα η διακειμενικότητα. Ο Αναγνώστης και η Αναγνώστρια αναδεικνύο-νται σε βασικούς πρωταγωνιστές, γεγονός που αντικατοπτρίζει τη μετατόπιση του ενδιαφέροντος της αφηγηματολογίας, κατά την περίο-δο συγγραφής του έργου, από την προθετικότητα στην πρόσληψη. Και πράγματι, το βιβλίο είναι γραμ-μένο με τρόπο που χαϊδεύει τρυφε-ρά το ναρκισσισμό του αναγνώστη και αυξάνει το βαθμό συνενοχής του στην πράξη της συγγραφής. Πρόκει-ται για αφηγηματική οδύσσεια που

συντίθεται από δέκα εναρκτήρια κεφάλαια ετερόκλητων ιστοριών που δεν τελειώνουν ποτέ και αποτε-λούν την πρώτη ύλη μιας ερωτικής περιπέτειας, αλλά και την ίδια την ουσία της αναγνωστικής ερωτικής περιπέτειας. Μια ματιά στους τίτ-λους των κεφαλαίων δίνει την εντύ-πωση μιας ακόμα αφήγησης εντός της αφήγησης: Αν μια νύχτα του χειμώνα ένας ταξιδιώτης/ Έξω από τον οικισμό του Μάλμπορκ/ Σκύ-βοντας στην άκρη της απόκρημνης πλαγιάς/ Χωρίς το φόβο του ανέμου και του ιλίγγου/ Κοιτάζει χαμηλά εκεί όπου οι σκιές πυκνώνουν/ Σ’ ένα δίκτυο γραμμών που τέμνονται/ Πάνω σ’ ένα χαλί από φύλλα που φωτίζονται από το φεγγάρι/ Γύρω από ένα άδειο χαντάκι/ Ποια ιστορία εκεί κάτω περιμένει ένα τέλος;Με τον τρόπο αυτό, ο συγγραφέας, φιλοτεχνώντας σε κάθε κεφάλαιο μια εντυπωσιακή μικρογραφία ενός διαφορετικού υφολογικά μυθι-στορήματος, κατορθώνει να δημι-ουργήσει ένα στέρεο και συμπαγές ενιαίο μυθιστόρημα με τη μέθοδο της επικόλλησης, κατασκευάζοντας ένα δαιδαλώδη λαβύρινθο, χωρίς ωστόσο να αποθαρρύνει τον ανα-γνώστη να αναζητήσει την έξοδο· αντιθέτως, η διαρκής αίσθηση εκκρεμότητας και αναμονής, αλλά κυρίως η αναγνώριση του ίδιου του του εαυτού μέσα στις σελίδες του βιβλίου λειτουργούν προτρεπτικά ούτως ώστε να συνεχίσει την ανά-γνωση μέχρι το τέλος.

pages20_21

bookmarks

Ντάνιελ Κέλμαν ΦήμηΜτφ.: Κώστας ΚοσμάςΚαστανιώτης, 2009

O γερμανός Ντάνιελ Κέλμαν αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση λογοτέχνη. Πριν δυο χρόνια κατέκτησε τον κόσμο του πνεύμα-τος με το βαθυστόχαστο ‘’Η μέτρηση του κόσμου’’, ένα από τα καλύτερα – κατά τη γνώμη μου – βιβλία της δεκαετίας, που έγινε best seller και στη χώρα μας και μεταφράστηκε σε πολλές ξένες γλώσσες. Το 2008 κυκλοφόρησε το μικρότερου βε-ληνεκούς, αλλά εξίσου ευφυές ‘’Εγώ και ο Καμίνσκι’’, ενώ τώρα έχουμε την τύχη να κρατάμε στα χέρια μας το νέο του έργο ‘’Φήμη’’, ένα βιβλίο μόλις 160 σελίδων, η ανάγνωση του οποίου αποκαλύπτει ότι είναι στην πραγματικότητα πολύ μεγαλύ-τερο από το μέγεθός του. Ο ίδιος ο συγγραφέας το ονομάζει ‘’μυθι-στόρημα σε εννέα ιστορίες’’ και πράγματι υπάρχουν πρόσωπα που μπαινοβγαίνουν από τη μια ιστορία στην άλλη, κάνοντάς το κάπως δύσκολο να μιλήσεις για την

καθεμία ξεχωριστά. Ο Λέο Ρίχτερ, ο συγ-γραφέας περίπλοκων διηγημάτων, που φοβάται τα αεροπλάνα και απεχθάνεται τους ανθρώπους, ο φανατικός μπλόγκερ που τον καταδιώκει για να τον πείσει να τον εντάξει σε μια από τις ιστορίες του και η Ελίζαμπετ, η ερωμένη του, που τρέμει στην ιδέα ότι μπορεί να καταλήξει ηρωίδα του, ο διάσημος ηθοποιός Ραλφ Τάνερ που ξαφνικά χάνει ανεξήγητα όλες του τις επα-φές και όλα του τα προνόμια και ο ‘’κοινός θνητός’’ Έμπλινγκ που τα κερδίζει, εξίσου ανεξήγητα, μαζί μ’ έναν λανθασμένο αριθ-μό τηλεφώνου, η Μαρία Ρουμπινστάιν, που πηγαίνει στην Ασία στη θέση του Ρίχτερ για μια διάλεξη και βιώνει μια δυσάρεστη περιπέτεια και ο Μπλάνκος, ο συγγραφέας βιβλίων εσωτερισμού και αυτοβοήθειας, που αδυνατεί να βοηθήσει τον ίδιο του τον εαυτό, είναι μόνο μερικά από τα πρόσωπα που συγχρωτίζονται, διαλέγονται και αλ-ληλεπιδρούν σε αυτό το πολυεπίπεδο και πλούσιο βιβλίο.Η ‘’Φήμη’’ καταφέρνει να γοητεύσει και να ψυχαγωγήσει και τον πιο απαιτητικό ανα-γνώστη, καθώς η ευρηματικότητα και το χιούμορ είναι εμφανείς σε κάθε της σελίδα – η ιστορία με τον μπλόγκερ είναι απλώς ξεκαρδιστική! -, μιλώντας ταυτόχρονα με ανάλαφρο τρόπο για μια σειρά πολύ σοβα-ρών θεμάτων (την αλήθεια και την πλάνη, την παράνοια του σύγχρονου κόσμου, τη διασημότητα και την ανάγκη απελευθέρω-σης από αυτήν, την αγάπη και το θάνατο).Ειδική μνεία αξίζει στην εξαιρετική δου-λειά του μεταφραστή Κώστα Κοσμά, που ειδικά σε κάποιες ιστορίες (‘’Μια συμβολή στη συζήτηση’’) ξεπέρασε εαυτόν.

Στέλλα ΠεκιαρίδηΜαρία Τσουκανά

Διδότου 37, 10680 ΑΘΗΝΑ • 210-36.42.003 • info@dardanosnet.gr • www.dardanosnet.gr

ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ 2008

ελληνική λογοτεχνία

Δημήτρης ΠαπαχρήστοςΓιουχανάν Εμπειρία Εκδοτική, 2009

Το Γιουχανάν είναι μία ουτοπία, μια άλλη Ιθάκη, η ατέρμονη αναζήτηση της ευτυχίας. Ο Ίκαρος και η Πανωραία γνωρίζονται στην Ικαρία και ξεκι-νάνε ένα ταξίδι ως τα βάθη της ανατολής ψάχνοντας τη ψυχή τους.Από τη πρώτη λέξη μέχρι και τη τελευταία έχεις την αίσθηση ότι αιωρεί-σαι σε ένα όνειρο τρομερό όπου κανένας δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Το Γιουχανάν είναι πλημμυρισμένο με ενοχές, θλίψη, πόνο, ανικανοποίητες ανάγκες, αίμα και θάνατο.Η αφήγηση είναι λυρική, χωρίς καμιά προσπάθεια να κρυφτεί η ποιητική διάθεση του συγγραφέα, με ξεσπάσματα ωμού ρεαλισμού που ξαφνιά-ζουν. Η ροή της είναι παραληρηματική, παραστάσεις, περιστάσεις, και καταστάσεις όλα μπλέκονται μεταξύ τους σε ένα συνονθύλευμα σκέψεων, οι εικόνες διαδέχονται η μία την άλλη χωρίς καμιά συνέχεια, συνεχώς με-ταφερόμενες από τόπο σε τόπο χωρίς να σε ταξιδεύουν και τελικά μένεις με μία πικρή αίσθηση ότι είσαι στάσιμος και παρακολουθείς τα πεπραγμέ-να από μία οθόνη σαν θεατής.Οι χαρακτήρες δεν ξεφεύγουν από το μοτίβο∙ είναι επίπεδοι, εξεζητημένα κατά περίπτωση ονόματα που βρίσκονται στο συγκεκριμένο χωροχρόνο όχι για να εκπληρώσουν κάποιο σκοπό αλλά για να συμπληρώσουν τα κενά στον καμβά.Αν ο σκοπός του συγγραφέα είναι να θυμίσει γεγονότα της σύγχρονης και όχι μόνο πραγματικότητας και να αφυπνίσει, αυτό σίγουρα το καταφέρνει. Δεν καταφέρνει όμως να μας πάρει μαζί του, να χωθούμε ανάμεσα από τις λέξεις και να μας κάνει να νιώσουμε αυτά που περιγράφει.

pages22_23

bookmarks

Δέσποινα ΠαναγιωτοπούλουΔημήτρης Γκιούλος

Χρήστος Τερζίδης...Και το τέλος πάντα κοντάΚέδρος, 2009

Τον Χρήστο Τερζίδη μόλις χτες τον γνώρισα ως συγγραφέα (μόλις χτες ξεκίνησα άλλωστε την ανάγνωση του βιβλίου), αλλά ως προ-σωπικότητα των μουσικών δρώμενων της χώρας το γνώριζα από τις αρχές των εφηβι-κών μου χρόνων, εκεί στα τέλη του 90’, που και εγώ ανάμεσα σε fanzine και ανεξάρτητα μουσικά ακούσματα προσπαθούσα να χτίσω μια προσωπικότητα, ένα προσωπικό ύφος.Είναι λοιπόν περίεργο να πρέπει να κρίνεις τους ήρωες των εφηβικών σου χρόνων και μάλιστα για κάτι που δε τους φανταζόσουν να κάνουν, ούτε τότε, που έψαχνες είδωλα και μεγαλοποιούσες το κάθε τι που ξέφευγε από το πεζό, από το καθημερινό.Παρόλα αυτά θα προσπαθήσω να μιλήσω για το βιβλίο και μόνο αυτό. “ Ένα πολιτι-κο-κοινωνικό θρίλερ για το ρατσισμό και το σύγχρονο δουλεμπόριο και τα όρια μεταξύ ατομικής δράσης και τρομοκρατίας” μας λέει το σημείωμα στο οπισθόφυλλο. Ναι, φυσικά και υπάρχουν όλα αυτά τα στοιχεία, αλλά νομίζω πως λειτουργούν ως όχημα-

πρόφαση για μια εκ βαθέων εξομολόγηση. Αυτοβιογραφικό σίγουρα, μας ταξιδεύει στη Θεσσαλονίκη του χτες και του σήμερα, στην όμορφη Θεσσαλονίκη της Ροκ μουσικής και των ξενυχτιών, αλλά και στη Θεσσαλονίκη των ουσιών, του εμπορίου λευκής σάρκας, της ξενοφοβίας, του φασισμού και των κό-μπλεξ.Μέσα σε αυτά, και επηρεασμένος ή ακόμα ακόμα χαραγμένος από τον περσινό Δεκέμ-βρη, ο ίδιος ο Τερζίδης χρησιμοποιεί το με-λάνι της πέννας του(ή του PDA που ειρωνικά βάζει τον ήρωα του να χρησιμοποιεί), για να εξομολογηθεί τα άγχη και της αγωνίες του για το σήμερα και το αύριο. Που βαδίζει ο καθένας ξεχωριστά, αλλά και όλοι μαζί; Τι αντίκτυπο έχει το πέρασμα του χρόνου, αλλά και οι τόνοι “σκουπιδιών” που τρώμε καθη-μερινά;Και στην τελική τι συμβαίνει αν ξυπνήσουμε μια μέρα από το λήθαργο και δεν αναγνωρί-σουμε αυτόν τον τύπο που μας κοιτάει μέσα από τον καθρέπτη; Τι συμβαίνει όταν η σπίθα ανάψει μέσα σε ένα εθνικιστικό παραλήρημα παραμονές μιας 17ης Νοέμβρη, στην πόλη που έζησες, αγάπησες ερωτεύτηκες και που τώρα πια αγαπάς να μισείς:Την απάντηση τη δίνει ο Τερζίδης, αλλά και ο Διονύσης Τσακνής στο δικό του Νοέμβρη του 90’ που είναι νομίζω το κατάλληλο σάου-ντρακ για αυτό το βιβλίο μιας και “τα όνειρα των εραστών δε σβήνουν” τελικά, ευτυχώς.

ΥΓ: Κοιτάζω το κείμενο και παρατηρώ πως μόνο κριτική δεν έκανα. Δεν πειράζει, να ‘στε καλά παιδικοί μου ήρωες. Δε με παίρνει να σας αγγίξω, απλά σιγουτραγουδώ κι εγώ: “Νοέμβρης ήταν τη χρονιά που εδώ γινόταν του χαμού...”.

Εκδόσεις ∆ιόπτρα, 210 380 5228

www.dioptra.gr

Αθήνα, 1930:Ένα ξύλινο σκαλιστό κουτί…

Μια µαυρόασπρη φωτογραφία…Μια νέα γυναίκα που δεν

µπορούσε να φανταστεί tην έκβαση της ιστορίας…

«...¸÷ù ìÜèåé ðùò äåí õðÜñ÷åé ðïëëÞ áãÜðç óôïí êüóìï þóôå íá ôç óðáôáëïýìå. Ïýôå óôáãüíá äåí åðéôñÝðåôáé íá ðçãáßíåé ÷áìÝíç. Áí åßìáóôå ôõ÷åñïß êáé ôç âñïýìå, èá ðñÝðåé íá ôç öõëÜîïõìå êáé íá ôçí áðïëáýóïõìå ìÝ÷ñé êáé ôï ôåëåõôáßï öéëß...»

Σε πρόσφατη συνέντευξή του επεσήμανε ότι έχει αρχίσει να γράφει παιδικά βιβλία ‘’για να έχει ο γιος του να διαβάζει μέχρι να με-γαλώσει’’. Ο ποιητής και συγγραφέας βιβλίων όπως το ‘’Μαμ’’ και το ‘’Θα γίνω ντιζέζ’’, ο Θεσσαλονικιός Σάκης Σερέφας ετοιμάζει και πρόκειται σύ-ντομα να εκδώσει από τις Εκδόσεις ‘’Μελάνι’’ τρία παιδικά βιβλία που εισάγουν τα παιδιά προσχολικής ηλι-κίας στον ‘’μαγικό’’ κόσμο του φαγη-τού : Εκδρομή στην κουζίνα-Το αβγό, Εκδρομή στην κουζίνα-Η ντομάτα, εκδρομή στην κουζίνα-Η μπανάνα, είναι οι τίτλοι των έργων του που απευθύνονται σε μικρούς αυτή τη φορά αναγνώστες.

’Η Γέφυρα-Η ζωή και η άνο-δος του Μπάρακ Ομπάμα’’ είναι ο τίτ-λος της καινούριας βιογραφίας του προέδρου των ΗΠΑ που αναμένεται να κυκλοφορήσει στα βιβλιοπωλεία των ΗΠΑ στις αρχές Απριλίου. Η βιο-γραφία, δια χειρός του βραβευμένου με Πούλιτζερ συγγραφέα Ντέιβιντ Ρέμνικ είναι βασισμένη σε συνομιλίες με τον ίδιο, μέλη της οικογένειάς του αλλά και πολιτικούς του αντιπάλους.

Τις προηγούμενες ημέρες

ανακοινώθηκαν οι πέντε υποψηφιό-τητες για το 2010 για το μεγαλύτερο βραβείο μυθιστορήματος στις ΗΠΑ, το βραβείο Πεν/Φώκνερ, μια τιμη-τική διάκριση με την οποία έχουν

τιμηθεί κατα καιρούς ονόματα όπως ο Φίλιπ Ροθ και Τζον Απνταικ. Ανάμε-σα σε 350 υποψηφιότητες βιβλίων που εκδόθηκαν μέσα στο 2009, η τριμελής επιτροπή αποφάσισε ότι στην τελική ευθεία για το βραβείο, που φέτος συμπληρώνει τα 30 του χρόνια, μπαίνουν οι συγγραφείς : Σέρμαν Αλέξι (War Dances), Μπάρ-μπαρα Κινγκσόλβερ (The Lacuna), Λορέν Λόπεζ (Homicide Survivors Picnic and Other Stories ), Λόρι Μουρ (A gate at the stairs) και Κόλσον Γου-αιτχεντ (Sag Harbor). Ο νικητής θα ανακοινωθεί στις 23 Μαρτίου.

Θα κάνει την ιστορία της

ζωής του βιβλίο. Για τον συγγραφέα των ‘’Σατανικών στίχων’’ Σαλμαν Ρουσντί ο λόγος, ο οποίος όπως τόνισε σε πρόσφατη ομιλία του στο Πανεπιστήμιο του Εμορι στην Ατλά-ντα όπου βρέθηκε με την αφορμή της παρουσίασης του λογοτεχνικού του αρχείου σε έκθεση του Πανεπι-στημιακού Ιδρύματος, βρίσκεται πια πολύ κοντά στο να γράψει όλα όσα έζησε τα χρόνια που κρυβόταν στην Αγγλία. Μετά από δέκα χρόνια κατα-δίωξης λόγω της φετβά του Αγιατο-λάχ Χομεινί, ο Ρουσντί αισθάνεται ότι αυτή είναι η ιστορία του και ότι πρέ-πει με κάποιο τρόπο να ειπωθεί. ‘’Για χρόνια ήταν αποτυπωμένη σε χαρτιά και νεκρούς υπολογιστές χωρίς κα-νένα πρόγραμμα. Τώρα όμως είναι όλα οργανωμένα και η ώρα που θα

τα καταγράψω πλησιάζει’’ πρόσθεσε. Αν μη τι άλλο θα έχει ενδιαφέρον.

Στα τέλη του Μαρτίου θα

κυκλοφορήσει στα ευρωπαϊκά βιβλι-οπωλεία το νέο βιβλίο του Βρετανού Ιάν Μακ Γιούαν με τίτλο ‘’Solar’’. Ο συγγραφέας έργων όπως η “Εξιλέ-ωση”, πραγματεύεται αυτή τη φορά την κλιματική αλλαγή αλλά μέσα από το πρίσμα των σχέσεων ανάμε-σα στους άνδρες και τις γυναίκες. Το πως θα γίνει αυτό ; Μένει να το δούμε όταν μεταφραστεί και στα ελληνικά. Πάντως ο συγγραφέας ξεκινά ήδη την περιοδεία του στην Αμερική για την προώθηση του καινούριου του πονήματος.

νέα νέα νέααπό τη Μαρία Μπακοπούλου

*

*

pages24_25

bookmarks

Εξω πάμε καλά και το αποδεικνύει το γεγονός ότι στη διάρκεια του 2009, τετρακόσια και πλέον έργα ελληνι-κής γραμματείας μεταφράστηκαν σε 31 γλώσσες. Σύμφωνα με τη μέχρι στιγμής καταγραφή του Αρχείου Με-ταφρασμένων Ελληνικών βιβλίων του ΕΚΕΒΙ, τη χρονιά που μας πέρα-σε έχουν μεταφραστεί 403 βιβλία σε 31 γλώσσες. Από αυτά τα 115 είναι λογοτεχνικά, τα 221 αποτελούν μετα-φράσεις έργων της αρχαιοελληνικής γραμματείας ενώ 67 βιβλία είναι μη λογοτεχνικά. Ο πιο μεταφρασμένος σύγχρονος συγγραφέας για το 2009 είναι ο Γιάννης Ρίτσος με 17 βιβλία με-ταφρασμένα ενώ ακολουθούν οι Άννα Χατζημανώλη με 6 μεταφράσεις παι-δικών της βιβλίων στα τούρκικα και οι Πέτρος Μάρκαρης, Βαγγέλης Ηλι-όπουλος και Κωνσταντίνος Καβάφης με 5. Ο κατάλογος περιλαμβάνει έως στιγμής: 69 στα ισπανικά-καταλανικά, 50 στα αγγλικά, 48 βιβλία στα σερβι-κά, 39 στα γερμανικά, 33 στα γαλλικά, 28 στα τουρκικά, 24 στα ιταλικά, 15 στα κινέζικα, 13 στα αλβανικά, 9 στα ρωσικά, 8 στα πολωνικά, 7 στα σλοβέ-νικα, 7 στα σουηδικά, 5 στα πορτογα-λικά, 5 στα τσέχικα, 8 στα κορεατικά, 4 στα ρουμάνικα, 4 στα ουγγρικά, 4 στα αραβικά, 3 στα ολλανδικά, 3 στα δανέζικα, 3 στα βουλγάρικα, 3 στα λιθουανικά, 3 στα νορβηγικά, 2 στα γιαπωνέζικα και από 1 στα εσθονικά, φινλανδικά, κροατικά, εβραϊκά, λετο-νικά, και σλοβάκικα.

*

*

*

*

παλιά παλιά παλιότερα

Πωλ ΌστερΗ Μουσική του ΠεπρωμένουΜτφ.: Άρης ΣφακιανάκηςΖαχαρόπουλος, 1995

Δημοσιευμένο στην Αμερική το 1990, το μυθιστόρημα του Πωλ Όστερ εμφανίζει τον ίδιο σαγηνευτικό τρόπο γραφής και δεν αποκλίνει εμφανώς από τον βασικό άξονα της μυ-θιστορηματικής πλοκής που τον καθιέρωσε μετά την «Τρι-λογία της Νέας Υόρκης». Έχοντας αναπάντεχα κληρονομήσει ένα χρηματικό ποσό, ο πυροσβέστης Τζόνι Νας, αποφασίζει να το σπαταλήσει ταξιδεύοντας. Εγκαταλείπει τη ζωή του στη Βοστώνη για να περιπλανηθεί στην αμερικανική ενδοχώρα προς άγρα νέων εμπειριών, χωρίς σαφή προορισμό και στόχο. Η τυ-χαία γνωριμία του με τον Τζακ Πόντσι, έναν νεαρό με εκρη-κτική ιδιοσυγκρασία, θα τον οδηγήσει να διακινδυνεύσει τα πάντα στο τελευταίο χαρτί ενός παιχνιδιού πόκερ και θα τον καθηλώσει σ’ ένα λιβάδι της Πενσυλβάνια, όπου κατοι-κούν δυο εκκεντρικοί πλούσιοι, προσπαθώντας να ξανα-χτίσει έναν πέτρινο τοίχο του δέκατου πέμπτου αιώνα.Αριστοτεχνικά δομημένο, ενταγμένο στο ίδιο κλίμα του ιδιότυπου ρεαλισμού που αποκαλύπτει έναν κόσμο κυ-βερνημένο από το τυχαίο και χαρακτηρίζει όλα τα βιβλία του, στη «Μουσική του Πεπρωμένου» ο Όστερ προχωρά λίγο περισσότερο από την ανατροπή των δεδομένων που οδηγεί τον ήρωα να ανατέμνει διαρκώς μέσω των συμπτώ-σεων τα βασικά χαρακτηριστικά του εαυτού του, σε τέτοιο

βαθμό μάλιστα που να χρειάζεται πολλές φορές να τον επανεφεύρει. Το παράλογο του εγχειρήματος του χτισίματος του πύργου και η αποκοπή του από τον έξω κόσμο αντιμετωπίζονται με στωικότητα από τον Νας που μάχεται με όπλο του την πίστη του για την απονομή δικαιοσύνης σ’ ένα περιβάλλον τιμωρίας και σκλαβιάς. Μια ευφυέστατη αλληγορία σχετικά με το παράλογο, το οξυδερκές σχόλιο ενός μάστορα της αφήγησης πάνω στη ματαιότητα ενός κόσμου που ακριβώς επειδή στερείται νοήματος επιτρέπει την αποθέωση του χαρακτήρα του ενός μέσα στην έρημη, απάνθρωπη μοναξιά των πολλών.

Τζον ΜπανβίλΗ θάλασσαΜτφ.: Τόνια ΚοβαλένκοΚαστανιώτης, 2005

Η τιμημένη με Booker “Θάλασσα” του Τζων Μπάνβιλ απο-τελεί ένα από τα πιο ενδιαφέροντα βιβλία που γράφτηκαν τα τελευταία χρόνια και αποδεικνύει έμπρακτα πως οι Ιρλανδοί είναι γεννημένοι να αφηγούνται ιστορίες και μάλιστα με τον πιο σαγηνευτικό τρόπο.Η ιστορία του έργου απλή: ο ήρωάς μας, ο Μαξ Μόρντεν, επιστρέφει στο χωριό που έζησε τα καλοκαίρια των παιδι-

κών του χρόνων, για να αντιμετωπίσει τα φαντάσματα του παρελθόντος και να ξεπεράσει την πρόσφατη απώλεια της συζύγου του. Η καταβύθιση στα άδυτα της μνήμης είναι οδυνηρή, καθώς βήμα-βήμα αποκαλύπτονται πληγές και ξεχασμένα τραύματα, που απαρχή τους έχουν την εποχή της πρώτης γνωριμίας του ήρωα με την οικογένεια Γκρέης και τον έρωτα του στην αρχή με την μητέρα και ύστερα με την κόρη της οικογένειας συγγραφέας κρατά καλά κρυμ-μένα μυστικά που αποκαλύπτονται μόνο στις τελευταίες σελίδες, θυμίζοντας τις τεχνικές που χρησιμοποιούνται στα αστυνομικά μυθιστορήματα.Η αφήγηση είναι πρωτοπρόσωπη, όπως θα ταίριαζε σε μια ψυχογραφία, και γίνεται σε δύο χρόνους, στο παρελθόν των παιδικών χρόνων του Μαξ Μορντεν και στο ζοφερό παρόν της μοναξιάς, της απώλειας και του θανάτου που ελλοχεύει παντού. Ουσιαστικός πρωταγωνιστής του βιβλίου δεν είναι ο γηραιός Μαξ Μόρντεν, αλλά η ίδια η μνήμη που εδώ πα-ρομοιάζεται με άγρια και τρικυμισμένη θάλασσα.Ο γεμάτος εσωτερικότητα τρόπος αφήγησης που επικε-ντρώνεται στις σκέψεις και τις αναμνήσεις του ήρωα και η σχεδόν παντελής απουσία δράσης, τουλάχιστον στο αφη-γηματικό παρόν, δείχνουν τις σαφείς επιρροές που έχουν ασκήσει στον Τζων Μπάνβιλ ο ομότεχνός του Ιρλανδός Τζέημς Τζόυς και ο Μαρσέλ Προυστ της “Αναζήτησης του χαμένου χρόνου”. Επίσης, το έργο βρίθει διακειμενικών αναφορών σε έργα τέχνης, όπως πίνακες το Βέρμεερ, που κάνουν την αφήγηση ιδιαίτερα γοητευτική. Όλα τα παραπάνω δεν καθιστούν την θάλασσα εύκολο ανά-γνωσμα. Το έργο απαιτεί από τον αναγνώστη υπομονή και αφοσίωση, καθώς μπορεί λόγω των αργών ρυθμών του να γίνει κουραστικό. Όμως η γεμάτη ακρίβεια και δεξιοτεχνία γλώσσα του Μπάνβιλ, καθώς και ο απολαυστικός τρόπος γραφής του ανταμείβουν εν τέλει τον αναγνώστη.

Αλέξης Καυγάς

Μαρία Παπαδημητρίου

*

προδημοσίευση_pages26_27

bookmarks

«ΘΑ ΚΑΤΣΕΙΣ να στολίσεις το δέντρο; Παραμονές έφτασαν». «Εγώ φέτος δε γιορτάζω. Πενθώ».Και με αυτή τη δήλωση έκλεισε πίσω του την πόρτα.Άκουσες τι είπε. Το παιδί έχει πένθος. Να ξαναβάλεις το δέντρο στην αποθήκη. Του χρόνου ίσως. Μεγαλώ-σανε τα αντράκια μας και δε θέλουν πια στολίδια. Πάνε οι εποχές που είχα τα μωρά μου ντυμένα τα-ρανδάκια, να παραμονεύουν νυσταγμένα στο τζάκι για να σιγουρέψουν το δώρο της νέας χρονιάς. Μου ερχόταν να τους πω «Παιδιά, τα δώρα είναι στο πατά-ρι! Τα έχουμε πάρει μέρες τώρα». Το πώς κρατιόμουν να μην τους χαλάσω την έκπληξη... Χαλάλι το ξενύ-χτι τους και το δικό μου κλειστό στόμα, γιατί μάθανε να ζούνε με το παραμύθι. Κι αυτό ξέρεις τελικά είναι καλό. Ο κυνισμός θα τα προσβάλει που θα τα προσβά-λει, ας τους χαρίσουμε το δικαίωμα στη φαντασία κι όσο αντέξουν. Ανησυχώ. Μήπως πάνε από την απαγορευμένη μεριά των γραμμών και δουν τη ζωή γυμνή, τα ουράνια τόξα άτσαλα ξεβρασμένα στους δρόμους, τις βασανιστικές στιγμές που για να μας ταξιδέψουν από τον έναν ύπνο στον άλλο μας χαρίζουν τάχα μου το της ζωής διάλειμ-μα. Ανησυχώ. Μήπως δουν την αλήθεια κι αρχίσουν να ψάχνουν παράθυρα για να πηδήξουν. Ποτέ μην κα-ταλάβουν πως το κυνήγι της αγάπης δεν είναι παρά η τραγική περιστροφή γύρω από το κουφάρι μας, που στιγμή το περάσαμε για ζωντανό σώμα. Να μη νιώσουν ότι μόνο το ψέμα μάς ενώνει με τον άλλον, το ψέμα, η μιζέρια και ο θάνατος. Έτσι και πάνε στην απαγορευμένη μεριά των γραμμών, θα σκοτωθώ. Εγώ δεν τα μεγάλωσα για να δούνε τη ζωή κατάματα

αλλά πέρα από αυτή. Τόσα χρόνια κρατιέμαι μην κλά-ψω, μη μου ξεφύγει λόγος απελπισίας. Για τον μεγάλο ήθελα να στολίσω, εγώ δεν έχω αιτία, ούτε γιορτές. Αφού δε θέλει, πάσο. Κρύψε τα φωτά-κια, φύλαξέ τα στην αποθήκη. Θα βάλουμε τη γιορτή στην αναμονή, θα παγώσουμε για φέτος το έλατο. Γίνεται. Ας τον αφήσουμε να πεν-θήσει. Ίσως να ξέκλεψε καμιά πίκρα από την απαγο-ρευμένη μεριά. Θα τον αφήσω να τη γευτεί, όχι όμως να τη χωνέψει.Η μάνα έχει περισσότερες δυνάμεις απ’ ό,τι φαντάζε-σαι. Κι ας ξέρω ότι το σπλάχνο μου θα καταντήσει σαν εμένα, άψυχο χώμα, χρήσιμο μόνο στην αλυσίδα της φύσης. Μα όχι, αυτό δε μου φτάνει. Θέλω κάτι καλύ-τερο. Βρείτε μου την υπέρτατη δικαιολογία βάλσαμο να τη βάλω στις πληγές που μου άφησε ο χρόνος. Δε θέλω άλλο να είμαι απλώς ένας ανθρώπινος κρίκος. Δε μου φτάνει. Το δίλημμα ταφή ή καύση για μένα δε θέλω να υπάρ-χει. Και τα σκουλήκια φοβάμαι και τη φωτιά. Δεν μπο-ρεί να με φέρατε εδώ για να ποτίσω ένα τόσο μικρό κομμάτι γης, ούτε για να χορτάσουν τα ψάρια των θαλασσών στις σκόνες μου. Λοιπόν κι εγώ πενθώ. Για μένα. Θα με θρηνήσω τώρα, αφού μετά δε θα έχω κλάματα. Πενθώ τη γέννησή μου, τη γέννηση του κόσμου που παραμονεύει το θάνατό μου για να συνεχίσει να γυ-ρίζει. Ας σπάσει κάποιος την αλυσίδα. Χριστούγεννα είναι, κάνε το θαύμα σου.

Στέργια ΚάββαλουΑλτσχάιμερ TranceΤετράγωνο, 2010

Προδημοσιεύουμε ένα διήγημα της Στέργιας Κάββαλου από το βιβλίο της που θα κυκλοφορήσει στις 15 Μαρτίου από τις Εκδόσεις Τετρά-γωνο.Η Στέργια γεννήθηκε στην Αθήνα το 1982 όπου και ζει ως σήμερα.Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθη-νών και στο Τμήμα Λογοτεχνικής Μετάφρασης και Μετάφρασης Ανθρωπιστικών Επιστημών της INALCO.Ήδη κυκλοφορεί σε δική της μετά-φραση το βιβλίο “Διπλό παιχνίδι” από τις Εκδόσεις Πόλις ενώ πρόκει-ται να κυκλοφορήσουν και άλλα δυο μυθιστορήματα μεταφρασμένα από την ίδια.

Χριστούγεννα

1Luis SepulvedaΈνας γέρος που διάβαζε ιστορίες αγάπηςΜτφ: Αχιλλέας ΚυριακίδηςOpera, 1996

Το «Ένας γέρος που διάβαζε ιστορίες αγάπης» είναι το πρώτο βιβλίο που διάβασα το 2010 και θα έλεγα ότι προοιωνίζει μια πολύ καλή αναγνωστική χρονιά. Είναι μια νουβέλα που διαβάζεται γρήγορα (125 σελί-δες) και για λίγες ώρες θα σας ταξιδέψει στα δάση του Αμαζονίου, στο μεταίχμιο δύο κόσμων. Από τη μία οι πρωτόγονοι και απλοϊκοί ιθαγενείς και από την άλλη ο πολιτισμένος άνθρωπος που καταφθάνει μέσα σε ατμό-πλοια, κραδαίνει πυροβόλα και κουβαλά σφραγίδες και βουλοκέρια εξουσίας.Σε αυτό το πολιτιστικό απώτατο όριο, τα χνώτα λευ-κών και μιγάδων ανακατεύονται, δημιουργώντας μία υγρή ατμόσφαιρα, πρόσφορη για ανάπτυξη ιστοριών με χρώμα σουρεαλιστικό, σχεδόν μεταφυσικό. Όποι-ος είχε την τύχη να διαβάσει Μάρκες καταλάβει για τι ακριβώς μιλάω, άλλωστε σε κάθε σελίδα που διάβαζα διαπίστωνα πόσο κοντά στο πνεύμα του μεγάλου δα-σκάλου κινείται ο Σεπούλβεδα. Ίδια συνταγή πολυσχι-δών περιγραφών, κλασικά ονόματα σιδηρόδρομοι και σκηνές που διαπνέονται από ίσες δόσεις ειρωνείας και παλαβομάρας. Αν ανήκετε σε όσους παράτησαν απαυ-δισμένοι το «Εκατό χρόνια μοναξιά», τότε αξίζει να δο-κιμάσετε την τύχη σας με το «Ένα γέρος που διάβαζε ιστορίες αγάπης».Κλασικό δείγμα λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας από έναν συγγραφέα που τα βιβλία του διαδίδονται όλο και περισσότερο από στόμα σε στόμα τα τελευταία χρόνια. Η υπόθεση δεν είναι τόσο σημαντική, όσο η εποχή και οι χώρες που περιγράφονται. Ένα θηλυκό αιλουροειδές διψασμένο για εκδίκηση, αρχίζει να επιτίθεται στους πιονέρους που ζούνε στις όχθες του Αμαζονίου. Για να δώσει λύση η τοπική εξουσία, αναγκάζεται να στρα-φεί στον σοφό γέρο, που διαβάζει μανιωδώς βιβλία

με ιστορίες αγάπης και έχει ζήσει τη μισή ζωή του ως ιθαγενής. Νομίζω ο γέρος πρωταγωνιστής να είναι ο άνθρωπος που ο Σεπούλβεδα θα ήθελε να είναι.

Λουίς ΣεπούλβεδαTo Λυχνάρι του ΑλαντίνΜτφ.: Αχιλλέας ΚυριακίδηςOpera 2009

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, μου αρέσουν τα βιβλία.Τα αγαπώ σαν αντικείμενα και σαν υποκείμενα και σαν δοχεία αγαπημένου περιεχομένου. Αγαπώ τη μυρωδιά τους, την υφή τους και το βάρος τους, αγαπώ την τρα-χύτητα του χαρτιού τους και τα στέρεά τους εξώφυλλα, αγαπώ τις κομψές γραμματοσειρές τους και τα κενά ανάμεσα στα κεφάλαια. Κι επίσης αγαπώ κι αυτά που κάθε συγγραφέας έχει το μαράζι να μου πει, αγαπώ το πώς ο καθένας τους προσπαθεί να με πείσει ότι αυτήν την εικόνα του κόσμου βλέπει μέσα από τα δικά του μάτια.Όπως τα παράξενα, σχεδόν υπερρεαλιστικά παραμύθια που μοιράζεται μαζί μου στην ανάγνωση του τελευταί-ου του βιβλίου ο Χιλιανός Λουίς Σεπούλβεδα. Ο τίτλος του είναι «το Λυχνάρι του Αλαντίν» και μαζί του μπο-ρείς να δεις πολλά όμορφα πράγματα από την πεζή, την καθημερινή τους σκοπιά. Κι όμως ο Σεπούλβεδα κατα-φέρνει ακόμη κι αυτήν την καθημερινή σκοπιά να την κάνει να φαντάζει μαγική, τη μικρότητα και τη μεγα-λοσύνη καθενός από τους χαρακτήρες του σε κάνει να την αποδέχεσαι ως μόνη διέξοδο σε όσα έχει ο καθένας τους να αντιμετωπίσει.Από το πρώτο ακόμη διήγημα -γιατί για συλλογή διηγη-μάτων πρόκειται- αντιμετωπίζουμε τους αγαπημένους χαρακτήρες του συγγραφέα. Γέροντες ή ανθρώπους παραπεταμένους, βασανισμένους, που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τον παραλογισμό μιας χώρας που

ακόμη αιμορραγεί από της πληγές μιας πολύχρονης δικτατορίας. Ο Σεπούλβεδα είναι έντονα πολιτικοποιη-μένος, αλλά αυτό δεν είναι μειονέκτημα στο είδος της λογοτεχνίας που υπηρετεί. Το αντίθετο, οι ιστορίες ου μας δείχνουν τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι αντι-λαμβάνονται την πολιτική και τα αποτελέσματά της. Οι ήρωες του είναι πάντα μέρος του συνόλου και ποτέ αποκομμένοι από αυτό, ακόμη κι όταν τους παρουσιά-ζει περιθωριακούς και κατατρεγμένους.Κάντε τον κόπο να ταξιδέψετε μαζί με το Λυχνάρι του Αλαντίν. Από το παμπόνηρο γέρο της «Άσβεστης Φλογί-τσας της Τύχης», ως το δυστυχισμένο που τον έστησαν στο ραντεβού της «Μικρότατης Ιστορίας» κι από το μποέμικο αλλά και τόσο απελπισμένο «Νησί» ως την «Αναστήλωση της Μητρόπολης» (όπου εμφανίζονται οι αξιαγάπητοι ήρωες του «Γέρου Που Διάβαζε Ιστορί-ες Αγάπης»), ο Σεπούλβεδα καταφέρνει τελικά να μας πείσει ότι αυτή είναι η εικόνα του κόσμου μέσα από τα δικά του μάτια. Και τελικά αυτό είναι που ζητάει κάθε συγγραφέας. Κι αυτό επίσης που αγαπώ περισσότερο στον καθένα τους.

Λουίς ΣεπούλβεδαΤο ημερολόγιο ενός ευαίσθητου killer Μτφ.: Αχιλλέας ΚυριακίδηςOpera, 1998

Μπορεί ένας επαγγελματίας δολοφόνος να αφήσει τα συναισθήματα του να τον επηρεάσουν; Οι κανόνες του επαγγέλματος είναι σκληροί… Μικρή νουάρ ιστορία, δοσμένη με νότες μελαγχολίας και κυνισμού. Το τέλος είναι προβλέψιμο, αλλά αυτό δεν εμποδίζει τον ανα-γνώστη να ελπίζει, όσο διαβάζει το βιβλίο, σε ένα δια-φορετικό, λυτρωτικό φινάλε.

λουίς σεπούλβεδαπαρουσίαση

pages28_29

bookmarks

3

2

Ευαγγελία Σολωμού

Ευθυμία Δεσποτάκη

Γιάννης Πλιώτας

τρία βιβλία

3

1

2

3

pages30_31

bookmarksbookcrossing!

Έχω πει διάφορα μέχρι τώρα για την κοινότητα του BookCrossing. Πώς όμως δημιουργήθηκε και πώς έφτασε να σημαίνει τα πάντα για το BC; Πώς δημιουρ-γούνται δεσμοί μεταξύ των μελών και πώς καταλήγουν τελικά να γνωριστούν κι από κοντά;

Κύριο σημείο επαφής των μελών του BookCrossing είναι τα forums του site (www.bookcrossing.com). Υπάρχουν πολλά διαφορετικά forum, όπου δεκάδες συζητήσεις είναι σε εξέλιξη κάθε λεπτό. Forum που αφορούν το ίδιο το site, από ανακοινώσεις για τη λειτουργία του, αιτήματα για αλλαγές και προσθήκες σε αυτό από τα μέλη, μέχρι και ερωτήσεις για τεχνικές λεπτομέρειες. Forum που κάποιος μπορεί να ενημερώσει την κοινότητα για όλες τις δραστηριότητες που η πόλη του ετοιμάζει (όπως το 5ο Ελληνικό Συνέδριο της Θεσσαλονίκης), να οργανώσει διάφορα που αφορούν τα βιβλία που θέλει να μοιραστεί με την κοινότητα, να πάρει και να δώσει ιδέες για την προώθηση του BookCrossing ή ακόμα και μεταξύ δασκάλων και γονιών για την προώθηση της ανάγνωσης γενικότερα.

Φυσικά μπορεί να βρει κανείς πολλή συζήτηση για αγαπημένα βιβλία και συγ-γραφείς, τι διαβάζει ο καθένας τώρα, να παίξει παιχνίδια και γρίφους, τα πε-ρισσότερα με θέμα το βιβλίο, να μοιραστούν ιστορίες από απελευθερώσεις που είχαν κάτι το ιδιαίτερο, να ανακαλύψουν νέους, ευφάνταστους τρόπους για να απελευθερώσουν βιβλία και ακόμα και ένα forum για όσα δεν ταιριάζουν σε όλα τα υπόλοιπα.

Σημαντικό όμως μέρος του BookCrossing είναι και τα εθνικά forums. Ολόκλη-ρο το site είναι στα αγγλικά (αν και μέσα στο 2010 αναμένεται να αλλάξει αυτό και να μπούνε περισσότερες γλώσσες), έτσι η ανάγκη για σημεία που ο καθένας θα μπορούσε να μιλήσει τη δική του γλώσσα και να πάρει πληροφορίες για το BookCrossing ήταν άμεση. Υπάρχουν λοιπόν τα εξής forums: Γερμανικό, Γαλλικό, Ιταλικό, Ισπανικό, Πορτογαλικό, Ολλανδικό, Φινλανδικό, Σκανδιναβικό (για Σου-ηδούς, Νορβηγούς και Δανούς) και φυσικά Ελληνικό.

Θα το βρείτε στο http://www.bookcrossing.com/forum/28 και εκεί, από τον Ιούνιο του 2005 που πρωτοδημιουργήθηκε, είναι το κέντρο του Ελληνικού BookCrossing. Με λίγο ψάξιμο στα θέματα του ελληνικού forum, θα βρείτε όλες τις πληροφορίες που χρειάζεστε για το BC, θα γνωρίσετε κόσμο που ασχολείται με αυτό και θα διαβάσετε για όλες τις δραστηριότητές μας. Ακόμη κι αν δυσκο-λεύεστε σε κάτι, πάντα θα βρεθεί κάποιος εκεί μέσα να απαντήσει στην όποια ερώτηση θέσετε.

από τον Γιάννη Σαχανίδη/ZlatkoGR

MATTHEW HOLLIS

*

ούτε καν τα φύλλαγίνεται να πέσουν με τόση απαλότηταή να τ’ αγγίξει κανείς τόσο ελαφρά όσο το άγγιγμά σουστο οποίο, πολύ απλά ξετυλίγομαιόπως ξετυλίγεται ένα φύλλο στις αρχές της άνοιξης, ήδιπλωμένο, ξεδιπλώνεται μες στη μισάνοιχτη παλάμη σουαν όμως δεν το θες, αντί γι’ αυτό θα τυλιχτώόπως τυλίγεται ένα φύλλο έτοιμο να πέσειπου διπλώνεται μόνο του ξανά και ξανάκι εσύ θα περάσειςκι ο χειμώνας θ’ αντηχήσειεκκωφαντικά

προτάσεις από το περιοδικό >>>>

ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΑΡΑΚΗΣΠάθη των φθόγγωνΝεφέλη, 2009

Ηταν αλλιώς Ηταν αλλιώς, παλιά, τα σπίτια. / Είχαν αυλές, παλιά, τα σπίτια / με δέντρα, με λουλούδια, έσκαβε ο κόσμος / στις αυλές του, άνοιγαν / πηγάδια, δροσερό νερό / έσκαβε / κι ο στρατηγός Μακρυγιάννης, έχωνε / στο χώμα έναν τενεκέ, καλά κρυμμένο / μέσα εκεί το στορικό του

ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΡΔΑΣΑθήνα με θολό ποτάμι” Αγκυρα, 2009

Τραγούδια

Λίπος, ψευτιές και δάκρυα / δεν θέλω στα τραγούδια / Μαχαίρια θέλω στο ρεφρέν / αίμα, σπαθιά στις ρίμες.

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ:

Ποίημα από τον τόμο «Ground Water», μτφρ.: Χρύσα Φραγκιαδάκη, πρώτη δημοσίευση στο (.poema..), τ. 10

το παιχνίδι της

Η ιδέα ήρθε μετά από αλλεπάλληλες συζητήσεις μεταξύ συντακτών και

φίλων. Πώς θα φέρουμε, πέρα από το αναγνωστικό κοινό, κόσμο που γράφει και θέλει να δοκιμάσει τις δυνάμεις του, κοντά στο

Bookmarks;Ανάμεσα στις εισηγήσεις και τις προτάσεις αποφασίσαμε να κάνουμε μια σύν-

θεση: Να γραφτεί ένα συλλογικό έργο απ’ τους αναγνώστες!Γνωρίζουμε εξ αρχής πως αυτό εμπεριέχει ένα ρίσκο αλλά κανείς δεν

μπορεί να αρνηθεί πως έχει και τη μαγεία του.

Κάθε δυο εβδομάδες, θα έχετε την ευκαιρία να συνεχίσετε εσείς τη νουβέλα την αρχή της οποίας έγραψε ο γνωστός συγγραφέας Νίκος Παναγιωτόπουλος (αν κάποιος δεν έχει διαβάσει το “Γονίδιο της Αμ-

φιβολίας” ίσως είναι το πρώτο βιβλίο που θα έπρεπε να προμηθευτεί).

Ξεκινώντας από σήμερα, μπορείτε να στείλετε τη δική σας εκδοχή για τη

συνέχεια σε ένα κείμενο που θα κυμαίνεται γύρω στις 400 λέξεις.Έτσι, για το τέταρτο μέρος της ιστορίας μας, θα περιμένουμε τα κείμενά σας

ως τις 4 Μαρτίου.

Κάθε φορά θα δημοσιεύουμε την επιλεγμένη εκδοχή από τη συντακτι-

κή ομάδα και τον Νίκο Παναγιωτόπουλο, την οποία θα βραβεύουμε με αρκετά βιβλία που μας προσφέρουν οι Εκδοτικοί Οίκοι με τους οποίους συνεργαζόμαστε - γιατί ένας καλός συγγραφέας πρέπει να είναι πρώτα ένας

καλός αναγνώστης.

Μόλις η ιστορία μας ολοκληρωθεί, θα εκδοθεί από τη Χαραμάδα.

Ακονίστε τα... πληκτρολόγιά σας!Στείλτε μας το κείμενό σας στο info@haramada.com

Τα χέρια του σε πρώτο πλάνο. Στο φόντο, το νεκρό σώμα που κείτεται στα πόδια του. Είναι εντυπωσιασμένος κι ούτε που θα κάνει τον κόπο να βρει μια πιο σωστή λέξη για να περιγράψει την κατάστασή του. Είναι εντυπωσιασμένος, λοιπόν, κι όχι τόσο από το γεγονός ότι τέτοιαν ώρα εκείνος σκέφτεται με κινηματογραφικούς όρους, αλλά από την τρομερή αποκάλυψη ότι ο θάνατος δεν του προξενεί την παραμικρή εντύπωση˙ κι όχι απλώς ο θάνατος, η αφαίρεση της ζωής, πιο σωστά, το έγκλημα, αν θέλουμε να είμαστε ακριβέστεροι, ο φόνος, εν τοιαύτη περιπτώσει –ναι, ναι, γιατί να μην το παραδεχτεί, δεν έχει κανένα λόγο, μόλις διέπραξε ένα φόνο και είναι εντυπωσιασμένος, σχεδόν εκστατικός, που δεν του φαίνεται δα και κάτι φοβερό.

Κοιτάζει τα χέρια του σε πρώτο πλάνο, αλλά του είναι αδύνατον να εστιάσει το βλέμμα στο πτώμα του άντρα που κείτεται στα πόδια του. Του αρκεί η παρηγοριά πως δεν πρόκειται να πάει πουθενά. Εμ, βέβαια, αφού τον σκότωσε!

Νιώθει τη γαλήνη να αναβλύζει μέσα του, αργά. Από πού, άραγε; Τη νιώθει να αργοσαλεύει ανάμεσα στα σωθικά του, να απλώνεται ανα-κουφιστικά, αλλά ανάθεμα κι αν μπορεί να εντοπίσει από πού πηγάζει. Οι ανατομικές του γνώσεις είναι μπερδεμένες, θολές, σίγουρα κάποιο από εκείνα τα παρεξηγημένα όργανα, αμφιταλαντεύεται για κάμποση ώρα μεταξύ σπλήνας και χοληδόχου κύστεως, ενώ δεν θέλει να αποκλείσει το πάγκρεας, χώρια που κάτι έχει διαβάσει για τις αποφασιστικής σημασίας εκκρίσεις των επινεφριδίων. Ω, μα τι σημασία έχει; Καλεί τον εαυτό του να συγκεντρωθεί στα γεγονότα. Και γεγονός είναι πως εκείνος βρίσκεται πεσμένος στα πόδια του. Σημειωτέον πως, ανέκαθεν, τον γοήτευε η αντι-στροφή των όρων. Γεγονός είναι πως εκείνος βρίσκεται πεσμένος στα πόδια του, όπως είναι γεγονός και πως, λίγο πριν, ο ίδιος άνθρωπος είχε πέσει στα πόδια του…

Εδώ χαμογελάει. Το αίσθημα της γαλήνης, απ’ όπου κι αν πη-γάζει, ανακόπτει προς στιγμήν την προέλασή του, θορυβημένο λες από το λογοπαίγνιο. Να, κάτι τέτοια δύσκολα χωράν στο σινεμά. Λίγο πριν είχε πέσει στα πόδια του ικετεύοντας, και τώρα βρίσκεται πεσμένος στα πόδια του, νεκρός. Η ικεσία του δεν έπιασε τόπο. Όχι ικεσία, όμως… Η λέξη ικεσία έχει κάτι το ευγενικό στο άκουσμά της. Όχι ικεσία –σε καμιά περίπτωση. Παρόλον ότι το νόημα της σκηνής που διαδραματίστηκε μισή ώρα νωρίτερα, σ’ ετούτο τον ίδιο ακριβώς χώρο, αποδίδεται σω-στά, μοιάζει να λείπει κάτι. Ο τόνος δεν είναι σωστός. Η ατμόσφαιρα. Δεν ήταν ικεσία αυτό. Ήταν παρακάλι. Ζητιανιά ήταν. Δεν του περίσσευ-αν ψιλά, όμως. Ο Αργυρίου θα ’πρεπε να το περιμένει. Μήπως εκείνος δεν ήταν που τον είχε αποψιλώσει;

Σε πρώτο πλάνο+γραφής

Θέλεις να δημοσιευθεί η δική σου εκδοχή;

του Νίκου Παναγιωτόπουλου

Το ’πε και το ’κανε ο πούστης! Πού σκατά είχε κρύψει τον σουγιά; Δεν τον είχα ικανό να σκοτώσει ούτε μυρμήγκι κι ο χέστης μου την κάρφωσε την ώρα που τον έφτυσα. Έπρεπε να τον είχα τε-λειώσει όταν με παρακαλούσε. Έξι μήνες τώρα τον δάνειζα για να παίζει. Έξι ολόκληρους μήνες τσίμπαγε τα φράγκα κι έπαιζε αστα-μάτητα. Εννοείται πως τα μισά κέρδη του ήταν δικά μου. Εννοείται πως αν έχανε θα έπρεπε να μου τα επιστρέψει με τόκο. Εννοείται πως αφού μπήκε στο παιχνίδι έπρεπε να παίξει με τους δικούς μου όρους. Και όλα πήγαιναν καλά, μια χαρά! Τους δυο πρώτους μήνες είχαμε βγάλει κι οι δυο από τρία χιλιάρικα. Βέβαια, τα δύο από τα τρία που έβγαλε εκείνος μου τα χρώσταγε, αλλά όπως και να το κά-νεις, πήγαινε καλά.

Μετά τα σκάτωσε. Πληροφορίες που δεν του βγήκαν, απροσεξία σε συνεργασίες, δυο-τρεις λαμογιές από τους δικούς του, και να, πριν λίγα λεπτά με παρακάλαγε για ακόμα δυο κατοστάρικα, «ψιλά» μου είπε, «μόνο λίγα ψιλά, και θα στα επιστρέψω με το πα-ραπάνω, είναι σιγουράκια, δεν τα ξέρει κανείς». Πόσες φορές είχα ξανακούσει αυτό το παραμύθι με τα σιγουράκια, μόνο εγώ ξέρω. Είχε φτάσει πια να μου χρωστάει δεκάξι χιλιάρικα καθαρά, πέρα από εκείνα που είχε κερδίσει και ξεχρεώσει και άμα βάλουμε και τον τόκο -τον ιδρώτα μου δηλαδή, γιατί είχα μπλέξει με πολλούς μαλάκες σαν και την πάρτη του για να φτάσω να δίνω στους χαμένους να παίζουν για μένα- δεν θα τον έφτανε ούτε ένα εικοσάρικο.

Κι όμως, μου την έχωσε στα πλευρά -όχι μία, πρέπει να μου ’ριξε αρκετές απανωτές και μετά καμπόσες στην κοιλιά- ένιωσα ένα μούδιασμα στα χείλη και τα δάχτυλά μου να μυρμηγκιάζουν, κι ύστερα δεν μπορούσα να κρατήσω τα μάτια μου ανοιχτά, δεν μπο-ρούσα ν’ ανασάνω και μόλις μου ’ρθε το αίμα στο στόμα, ένιωσα την αηδία που νιώθεις άμα θες να ξεράσεις. Πήγα να πάρω μια βαθειά ανάσα, γούρλωσα τα μάτια και τσακ, τέλος. Δεν μπορώ να κουνή-σω τίποτα, δεν μπορώ να βγάλω φωνή, δεν πονάω, δεν μπορώ να σηκωθώ πάνω να τον γαμήσω τον πούστη που τόλμησε να σηκώσει χέρι στον Αργυρίου, τον ευεργέτη του. Έτσι με έλεγε, ευεργέτη, το αχάριστο καθίκι. Αλλά να δω τώρα τι θα κάνει που μ’ έχει στα πόδια του ακούνητο, να δω πού θα πάει να γλιτώσει ο κερατάς. Τόση ώρα είναι ακίνητος, πού είναι οι μπάτσοι γαμώ την κοινωνία τους, μόνο όταν είναι να μας την πέσουν στη λέσχη ξέρουν να εμφανίζονται για να τσεπώσουν το βιδάνιο. Δεν θα τα βγάλεις πέρα με τον Αργυρίου ρε πούστη Παναγιωτάκη, δεν θα τα βγάλεις πέρα!

η συνεχεια (1):του Λάμπρου Χρόνη

Ο Παναγιωτάκης πήρε κάμποσες βαθιές ανάσες. Άραγε οι γείτονες να εί-χαν ακούσει τα παρακάλια και τον καυγά που προηγήθηκε; Μπορεί να άκουσαν και την κραυγή του Αργυρίου μόλις άρπαξε την πρώτη μαχαιριά. Αλλά η αλήθεια ήταν ότι μες στην αναστάτωση του, δεν κατάλαβε αν ο Αργυρίου όντως φώναξε ή αν αποδέχθηκε αγόγγυστα το μοιραίο. Σταδιακά, καθώς η αδρεναλίνη υποχωρούσε, οι σκέψεις του δολοφόνου καταλάγιαζαν, η λογική άρχιζε ξανά να υπερισχύει.

Δεν ήξερε πώς να αντιδράσει. Πρώτη φορά βρισκόταν μπλεγμένος σε τόσο επικίνδυνη κατάσταση. Η ζωή του από το κακό στο χειρότερο. Να έφευγε τώρα τρέ-χοντας; Πιθανότατα δεν θ’ αργούσαν ν’ ανακαλύψουν τον ψόφιο τοκογλύφο και οι υποψίες θα στρέφονταν πάνω του. Οι λακέδες του Αργυρίου ήξεραν ότι χρωστούσε δεκατρία-δεκατέσσερα χιλιάρικα. Τον είχαν απειλήσει πριν κάτι μέρες.

Δεν είχε επιλογές. Έπρεπε να τα παίξει όλα για όλα, όπως τότε που έβαλε τα ρέστα του με δύο εφτάρια. Ζύγισε τις πιθανότητες. Το μαγαζάκι του Αργυρίου ήταν ισόγειο- έξω μαύρη νύχτα. Με λίγη τύχη μόνοι μάρτυρες θα ήταν οι πολυκατοικίες κι η άσφαλτος.

Βούτηξε απ’ τις τσέπες του νεκρού ένα κινητό τηλέφωνο, το πορτοφόλι και τα κλειδιά του. Τον τσουβάλιασε όπως-όπως μέσα σε έναν μουσαμά, τον έδεσε και τον στοίβαξε σε μια γωνία. Στο ξύλινο, θεοσκονισμένο πάτωμα είχε μείνει ένας λεκές. Έπεσε για ακόμα μία φορά στα γόνατα και έτριψε μανιωδώς με μια πατσα-βούρα τα σανίδια. Σηκώθηκε λαχανιασμένος για να θαυμάσει το αποτέλεσμα: μόνο η σήμανση θα μπορούσε να καταλάβει ότι ήταν αίμα. Και αν κατάφερνε να κερδίσει χρόνο, η σήμανση δεν θα έχωνε τη μύτη της.

Έψαξε βιαστικά τα συρτάρια του γραφείου προσέχοντας υποτυπωδώς να μην αφήσει ίχνη. Βρήκε λίγα ψιλά κι ένα μάτσο παλιόχαρτα με τα κολλυβογράμμα-τα του Αργυρίου. Τα παράχωσε στο παντελόνι του και άνοιξε την πόρτα.

Η ατμόσφαιρα υγρή, είχε βρέξει νωρίτερα. Σε κάποιο στενό παρακάτω ένα ζευγάρι τσακωνόταν. Ακόμα πιο μακριά κάτι σκυλιά γαύγιζαν με μανία τους εαυτούς τους.

Ο Παναγιωτάκης αναρρίγησε ενώ το κρύο δάγκωσε τα χέρια και το πρόσω-πό του. Τυλίχτηκε στο μάλλινο σακάκι, πήγε στο σαράβαλο του Αργυρίου και έβαλε μπρος. Το έφερε με την όπισθεν σχεδόν πάνω στην τζαμαρία και άνοιξε το πορτ μπαγκάζ. Κοίταξε δεξιά κι αριστερά όπως κάνουν στις ταινίες, μετά έσυρε αγκομα-χώντας το πτώμα και το στρίμωξε ανάμεσα στη ρεζέρβα και μια κούτα βιβλία.

Έκλεισε την πόρτα του μαγαζιού, μπήκε στο αμάξι και απομακρύνθηκε βιαστικά. Σταμάτησε αρκετούς δρόμους παρακάτω και έβγαλε τα τεφτέρια του Αρ-γυρίου. Έριξε μια ματιά στα ονόματα και σημείωσε ένα με το δάχτυλό του. Πήρε το κινητό του Αργυρίου. Κάλεσε τον αριθμό. Στην άλλη άκρη της γραμμής μία διστα-κτική φωνή ψέλλισε «εμπρός;» και ο Παναγιωτάκης απάντησε κάνοντας βραχνή τη φωνή του: «Αργυρίου εδώ».

....Γράψτε και στείλτε μας τη δική σας εκδοχή για τη συνέχεια!

η συνεχεια (2):του Δημήτρη Κρεμελιάνη

FNAC Ελληνική

1. Όλα σου τα ʽμαθα μα ξέχασα μια λέξη - Δημήτρης Μπουραντάς (Πατάκης)2. Ιμαρέτ, στη σκιά του ρολογιού - Γιάννης Καλπούζος (Μεταίχμιο)3. Το χρονικό μιας μοιχείας - Μάρω Βαμβουνάκη (Ψυχο-γιός)4. Αχμές, ο γιος του φεγγαριού - Τεύκρος Μιχαηλίδης (Πόλις)5. Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι - Λένα Μαντά (Ψυχογιός)6. Τη μέρα που σε γνώρισα - Λένα Μαντά (Λιβάνης)7. Έρωτας σαν βροχή - Λένα Μαντά (Ψυχογιός)8. Οι κόρες της λησμονιάς - Θοδωρής Παπαθεοδώρου (Ψυχογιός)9. Σκότωσε ό,τι αγαπάς - Αλέξης Σταμάτης (Καστανιώ-της)10. Ο θείος Πέτρος και η εικασία του Γκόλντμπαχ - Από-στολος Δοξιάδης (Καστανιώτης)

ευπώλητα 8.2-20.2pages34_35

bookmarks

ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗΣ

1. Το χαμένο σύμβολο - Dan Brown (Λιβάνης)2. Logicomix - Δοξιάδης / Παπαδημητρίου (Ίκαρος)3. Γιατί το Βυζάντιο - Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ (Ελληνικά Γράμματα)4. Στην καρδιά των μουσώνων - Julia Gregson (Διό-πτρα)5. Τα παιδιά δεν θέλουν ψυχολόγο, γονείς θέλουν! - Νί-κος Σιδέρης (Μεταίχμιο)6. Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας - Γι-ώργος Μπαμπινιώτης (Κέντρο Λεξικολογίας)7. Ο μικρός Πρίγκιπας επιστρέφει - Ζαν Πιερ Ντάβιντς (Γνώση)8. Ιμαρέτ, στη σκιά του ρολογιού - Γιάννης Καλπούζος (Μεταίχμιο)9. Το κορίτσι με το τατουάζ - Stieg Larson (Ψυχογιός)10. Αυτό το παιδί έχει τα ψυχολογικά του - Κρίστιαν Τζά-ρετ (Τερζόπουλος)

PUBLIC

1. Να βλέπεις στον έρωτα - Χόρχε Μπουκάι (Opera)2. Μικρός Νικόλας: το κόκκινο μπαλόνι - Γκοσινί (Σύγ-χρονοι Ορίζοντες)3. Το χαμένο σύμβολο - Dan Brown (Λιβάνης)4. Logicomix - Δοξιάδης / Παπαδημητρίου (Ίκαρος)5. Αστερίξ: τα γενέθλια των Αστερίξ και Οβελίξ (Μα-μούθ)6. Ημερολόγιο ενός σπασίκλα 3 - Τζεφ Κίνι (Ψυχογιός)7. Στην καρδιά των μουσώνων - Julia Gregson (Διό-πτρα)8. Να σου πω μια ιστορία - Χόρχε Μπουκάι (Opera)9. Ο μικρός πρίγκιπας - Εξυπερί (Πατάκης)10. Ιμαρέτ, στη σκιά του ρολογιού - Γιάννης Καλπούζος (Μεταίχμιο)

*Τα στοιχεία αφορούν όλα τα υποκαταστήματα των αλυσίδων πανελλαδικά, εκτός από τα franchising.

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΣΤΗ ΣΤΟΑ

1. Ιμαρέτ, στη σκιά του ρολογιού - Γιάννης Καλπούζος (Μεταίχμιο)2. Logicomix - Δοξιάδης / Παπαδημητρίου (Ίκαρος)3. Τα παιδιά δεν θέλουν ψυχολόγο, γονείς θέλουν! - Νί-κος Σιδέρης (Μεταίχμιο)4. Γιατί το Βυζάντιο - Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ (Ελληνικά Γράμματα)5. Τη νύχτα που γύρισε ο χρόνος - Νόελ Μπάξερ (Ψυχο-γιός)6. Ο κόσμος της κυρίας Όλιβ - Ελίζαμπεθ Στράουτ (Άγκυ-ρα)7. Το μουσείο της αθωότητας - Orhan Pamuk (Ωκεανί-δα)8. Ο χρόνος πάλι - Σώτη Τριανταφύλλου (Πατάκης)9. Ο φύλακας στη Σίκαλη - Τζ. Ντ. Σάλιντζερ (Επίκουρος)10. Να σου πω μια ιστορία - Χόρχε Μπουκάι (Opera)

ΙΑΝOS

1. Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας - Γι-ώργος Μπαμπινιώτης (Κέντρο Λεξικολογίας)2. Γιατί το Βυζάντιο - Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ (Ελληνικά Γράμματα)3. Αναμνήσεις μιας ζωής και ενός κόσμου - Σεφιχά Λ.Ανδρέας (Ιανός)4. Να βλέπεις στον έρωτα - Χόρχε Μπουκάι (Opera)5. Ιμαρέτ, στη σκιά του ρολογιού - Γιάννης Καλπούζος (Μεταίχμιο)6. Προσωπικό ημερολόγιο ανεκδοτολόγιο 2010 - Γιάννης Σερβετάς (Ιανός)7. Να σου πω μια ιστορία- Χόρχε Μπουκάι (Opera)8. Τα παιδιά δεν θέλουν ψυχολόγο, γονείς θέλουν! - Νί-κος Σιδέρης (Μεταίχμιο)9. Το μουσείο της αθωότητας - Orhan Pamuk (Ωκεανίδα)10. Ο φύλακας στη Σίκαλη - Τζ. Ντ. Σάλιντζερ (Επίκου-ρος)

ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ

1. Ο φύλακας στη Σίκαλη - Τζ. Ντ. Σάλιντζερ (Επίκουρος)2. Η ζωή μετά - Αρκάς (Γράμματα)3. Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας - Γι-ώργος Μπαμπινιώτης (Κέντρο Λεξικολογίας)4. Οι αρχαίοι είχαν την πλάκα τους - Δημήτρης Σαραντά-κος (Γνώση)5. Γιατί το Βυζάντιο - Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ (Ελληνικά Γράμματα)6. Ο μικρός Πρίγκιπας επιστρέφει - Ζαν Πιερ Ντάβιντς (Γνώση)7. Να βλέπεις στον έρωτα - Χόρχε Μπουκάι (Opera)8. Το μουσείο της αθωότητας - Orhan Pamuk (Ωκεανί-δα)9. Το πείραμα - Σεμπαστιάν Φίτζεκ (Διήγηση)10. Το θανατάδικο - Άλισον Μπέχντελ (Γράμματα)

«Οι ουτοπίες μπορούν να μετουσιωθούν σε κοινωνική πράξη όχι ως προς την από-λυτη, αλλά ως προς την ιστορικά προσδιορισμένη τους διάσταση. Όλα τα στοιχεία ενός ουτοπικού σχεδίου μπορούν ίσως να πραγματωθούν – εκτός από τη βαθύτερη και αυθεντικότερη πρόθεσή του: το όνειρο της πλήρους και οριστικής υπέρβασης των αγώνων, των δεινών και του πόνου.» [Παναγιώτης Κονδύλης]

1. Λιούις Μάμφορντ, Η ιστορία των ουτοπιών (1922), μτφ. Βασίλης Τομανάς, εκδ. Νησίδες. Για τον αμερικανό στοχαστή η Ιστορία των ουτοπιών αποτελεί το έτερον ήμισυ της Ιστορίας της ανθρωπότητας. Στο κλασικό αυτό βιβλίο του εξε-τάζει τόσο την ουτοπική σκέψη των αιώνων όσο και την ουτοπικά εμπνευσμένη πράξη και διακρίνει ανάμεσα σε ουτοπίες φυγής και ουτοπίες ανασυγκρότησης.

2. Μάρτιν Μπούμπερ, Μονοπάτια στην Ουτοπία (1946), μτφ. Βασίλης Τομα-νάς, εκδ. Νησίδες. Ο Εβραίος φιλόσοφος εξετάζει εδώ τον ουτοπικό σοσιαλισμό, δηλαδή τον μη μαρξιστικό σοσιαλισμό, αλλά και το ουτοπικό στοιχείο που ενυ-πάρχει γενικότερα στον σοσιαλισμό, στις ιδέες στοχαστών όπως ο Φουριέ, ο Σαιν Σιμόν, ο Προυντόν, ο Κροπότκιν. «Δεν πρέπει να χαρακτηρίζουμε ουτοπικό», υποστηρίζει, «ό,τι δεν έχουμε ακόμα αντιμετωπίσει».

3. Μαρία-Λουίζα Μπερνέρι, Περιήγηση στην Ουτοπία. (1950), μτφ. Βασίλης Τομανάς, εκδ. Νησίδες. Η μελέτη αυτή της αναρχικής ιταλίδας συγγραφέως, που πέθανε στα 31 της μόλις χρόνια, ξεχωρίζει απ’ τη μία επειδή εξετάζει τις ου-τοπικές ιδέες συγγραφέων που συνήθως παραλείπονται από ανάλογες μελέτες (Πλούταρχος, Αριστοφάνης, Ραμπελαί, Ντιντερό, Ουέλς) και απ’ την άλλη επειδή αποδεικνύει τον εκφυλισμό της ουτοπικής σκέψης από τον 19ο αιώνα και κα-τόπιν.

4. Thierry Paquot, Η ουτοπία ή το παγιδευμένο ιδεώδες (1996), μτφ. Δημή-τρης Δημουλάς, εκδ. Scripta. Για τον Γάλλο καθηγητή της φιλοσοφίας Thierry Paquot η ουτοπική σκέψη δεν υπήρξε ανέκαθεν και παντού, αλλά αποτελεί μία στιγμή ιστορικά προσδιορισμένη (διάρκειας τριών αιώνων) της δυτικής πολιτι-κής σκέψης που σήμερα έχει πια ξεθωριάσει και δεν βρίσκει αναγνώστες.

5. Στέφανος Ροζάνης, Για το πνεύμα της ουτοπίας (2004), εκδ. Μεταίχμιο. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι οφείλουμε «να αναδείξουμε την ουτοπία που ενοικεί στην ανθρώπινη κατάσταση. Διότι χωρίς τις προϋποθέσεις και τους όρους της ουτοπικής σύστασης του ανθρώπινου, η ανθρώπινη κατάσταση είναι αδιανόητη, ή ένα κενό σημαίνον χωρίς ψυχικό, συναισθηματικό και διανοητικό σημαινόμενο» και εξετάζει την ουτοπία σε σχέση με την ιστορία, την τέχνη, την πόλη, τον Θεό και την ετερότητα.

ευανάγνωστα Χ5από τον Χαράλαμπο Γιαννακόπουλο

Περί ουτοπίας

*Τα στοιχεία αφορούν όλα τα υποκαταστήματα των αλυσίδων πανελλαδικά, εκτός από τα franchising.

ARTHUR CRAVANO OSCAR WILDE ZEI!

και άλλα κείμενα

Ποιος ήταν ο Arthur Cravan; Καθώς το έθετε ο ίδιος, «Είμαι όλα τα πράγματα, όλοι οι άνθρωποι κι όλα τα ζώα!»Ανιψιός του Oscar Wilde, διάσημος μποξέρ, άμεσος πρόδρομος του ντα-νταϊσμού και του σουρρεαλισμού, βα-σική αναφορά των καταστασιακών, των μπητ, του πανκ, εξαφανίστηκε κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες στο Μεξικό. Στα 31 χρόνια της γνω-στής ζωής του, πρόλαβε να προσβά-λει ολόκληρο το λογοτεχνικό και καλ-λιτεχνικό κατεστημένο της εποχής του,

με το περιοδικό Maintenant (1912-15), που έγραφε και εξέδιδε μόνος, κάτω από μια σειρά ψευδωνύμων. Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζεται για πρώτη φορά το έργο του στη χώρα μας.

åêäüóåéò «ÖáñöïõëÜò»Ζωοδόχου Πηγής 70, ΑΘΗΝΑ, Τηλ.: 210-6458814, e-mail: farfoulas@gmail.com

ΗΛΙΑΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ «Μοιχός, Υβριστής και Λάγνος»

Η γέννηση της σάτιραςστον αρχαϊκό κόσμο

«Μοιχός, υβριστής και λάγνος» είναι μερικοί μόνον από τους αρ-νητικούς χαρακτηρισμούς με τους οποίους η κρατούσα τάξη, σταθε-ρά και ανά τους αιώνες, διέβαλλε το έργο αλλά και την προσωπική ζωή του θρυλικού Αρίλοχου. Ίσως όμως αυτός να είναι και ένας ακό-μη λόγος που η ποίησή του εξακο-λουθεί να συγκινεί και να γοητεύει. Σήμερα, η ερμηνεία του έργου του αποτελεί μία πρόκληση για την ανασύνθεση της αθέατης πλευράς του αρχαίου ελληνικού κόσμου.

(ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΠΛΗΡΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ ΑΡΧΙΛΟΧΟΥ)

åêäüóåéò «ÖáñöïõëÜò»Ζωοδόχου Πηγής 70, ΑΘΗΝΑ, Τηλ.: 210-6458814, e-mail: farfoulas@gmail.com

ατζέντα 24.2-.2.3pages36_37

bookmarks

ΠΡΟΤΑΣH

Το Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών και ο μη κερδοσκο-πικός οργανισμός CAID-Κέ-ντρο Κοινωνίας, Επιστήμης & και Τέχνης, επιθυμώντας να φέρουν σε επαφή φοιτη-τές, ερευνητές και το ευρύ κοινό κοινό με τα νέα δεδο-μένα που προκύπτουν στο χώρο της Έρευνας και της Επικοινωνίας των Νευροε-πιστημών, της Ψυχολογίας και της Ψυχιατρικής, σας προσκαλούν στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στις 25, 26 και 27 Φεβρουαρίου 2010, στο Συμπόσιο «Αναζη-τώντας την Εξίσωση: Νους, Εγκέφαλος, Συμπεριφορά». Διεθνούς κύρους Έλληνες επιστήμονες και ειδικοί θα επιχειρήσουν να μας παρου-σιάσουν όχι μόνο όσα ήδη γνωρίζει η Επιστήμη σχετικά, αλλά και τα νέα ερωτήματα, τις αμφιβολίες, αλλά και τις κοινωνικές αντιστάσεις που γεννά κάθε νέα ανακάλυψη σχετικά με τον ανθρώπινο νου και ψυχισμό.

24_Τετάρτη (ΑΘΗΝΑ)

Εκδηλώσεις > Λέσχη Ανάγνωσης

«ΤΟ ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΡΑΝΤΕΤΣΚΥ» του Γιόσεφ Ροτ

Το αριστούργημα του Γιόσεφ Ροτ «Το εμβατήριο του Ραντέτσκυ» (εκδόσεις ΑΓΡΑ, σε μετάφραση Μαρίας Αγγελίδου) θα παρουσι-αστεί στα πλαίσια του προγράμ-ματος ΛΕΣΧΕΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ του ΑΕΤΟΠΟΥΛΕΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΚΕ-ΝΤΡΟΥ του Δήμου Χαλανδρίου. Στις 18:30, στο Βιβλιοπωλείο ΜΙ-ΚΡΟΣ ΚΟΡΑΗΣ (Παπάγου 7 & Αρι-στοφάνους, Χαλάνδρι).

25_Πέμπτη (ΑΘΗΝΑ)

Εκδηλώσεις > Παρουσίαση βιβλί-ου

«Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΣΙΛΑΝΑΣ» του Γιάννη Ξανθούλη

Παρουσίαση του βιβλίου «Η εκ-δίκηση της Σιλάνας» του Γιάννη Ξανθούλη. Η ερωτική σχέση του συγγραφέα με τη Σιλάνα Σαλιά-γκου. Η ζωή και το έργο της ποι-ήτριας, σύμφωνα με τον Γιάννη Ξανθούλη, o οποίος εξομολογείται πώς προέκυψε η ευτυχής συνά-ντησή τους.

Στις 19:00 στο Βιβλιοπωλείο ΕΥΡΙ-ΠΙΔΗΣ ΣΤΗ ΣΤΟΑ (Ανδρέα Παπαν-δρέου 11, Χαλάνδρι).

26_Παρασκευή (ΑΘΗΝΑ)

Εκδηλώσεις > Party

Με αφορμή την έκδοση του βιβλί-ου «Άσε το κακό να μπει» του John Ajvide Lindqvist, οι εκδόσεις Οξύ διοργανώνουν πάρτυ–κόλαση. Θα προβληθεί η ταινία «LAT DEN RATTE KOMMA IN» (LET THE RIGHT ONE IN, σε σκηνοθεσία Τόμας Άλ-φρεντσον) και θα ακολουθήσει horror rock party με zombies, βαμπιρέλες, serial killers, αίμα και σεξ. Στην ανάδευση των μουσικών καζανιών ο Idonodini.Στις 21: 00 στο Floral Books+Coffee (Θεμιστοκλέους 80, Πλατεία Εξαρ-χείων).

27_ Σάββατο (ΠΑΤΡΑ)

Εκδηλώσεις > Ξαναδιαβάζοντας... συγγραφείς και κείμενα του 20ου αιώνα

Αφιέρωμα στο έργο του Γιώργου Χειμώνα (1938-2000). Ο Γιώργος Χειμωνάς πρωτοπαρουσιάστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1960 με το αφήγημά του “Ο Πεισίστρα-τος”. Εξέδωσε πεζογραφήματα, δοκίμια και μετέφρασε κλασικούς. Παρουσιάζουν: ο Ευριπίδης Γαρα-ντούδης, αναπληρωτής καθηγη-τής στο τμήμα Φιλολογίας του Πα-νεπιστημίου Αθηνών και ο Γιάννης Στρατούλιας, ψυχίατρος.

Στη 13:00 στο βιβλιοπωλείο ΠΟ-ΛΥΕΔΡΟ (Κανακάρη 147).

28_Κυριακή (ΚΟΡΙΝΘΟΣ)

Εκδηλώσεις > Παρουσίαση βιβλί-ου

«Ε, ΠΡΟΕΔΡΕ!» του Μίμη Ανδρου-λάκη

Ο Μίμης Ανδρουλάκης παρουσι-άζει το βιβλίο του «Ε, Πρόεδρε!». Ο συγγραφέας διερευνά με βάση την ελληνική και παγκόσμια εμπει-ρία τα μυστικά της Ηγεσίας, λίγο πριν, λίγο μετά την κατάκτηση της εξουσίας.

Στις 11:00 στο Βιβλιοπωλείο ΜΠΙ-ΤΣΑΚΟΥ (Βραχάτι Κορινθίας).

1_Δευτέρα (ΑΘΗΝΑ)

Εκδηλώσεις > Έκθεση

Έκθεση με τίτλο «Η χαρά της ζωής», όπου 15 Έλληνες καλλι-τέχνες προσεγγίζουν με τα έργα τους, «ερμηνεύουν», το ομότιτλο βιβλίο της Μαρίας Χαραμή. Ζω-γραφιές, γλυπτά, video, εγκατα-στάσεις, φωτογραφίες, κοσμήμα-τα, ρούχα., εκφράζουν οπτικά τις απλές, καθημερινές προτάσεις του κειμένου, που φιλοδοξεί να επιχει-ρήσει μια τομή, μια ριζική επί τα βελτίω μεταβολής.

Από 1/3/2010 έως 7/3/2010 στο Ινστιτούτο της Δανίας στην Αθήνα (Χαιρεφώντος 14Α, Πλατεία Αγ. Αικατερίνης, Πλάκα).

2_Τρίτη (ΑΘΗΝΑ)

Εκδηλώσεις > Αφήγηση Παραμυ-θιού

Για τρίτη συνεχή φορά η παραμυ-θού Σάσα Βούλγαρη με τη συνο-δεία του μουσικού Σπύρου Παν, παρουσιάζει μία επιλογή ιστοριών από την Ινδία για ενήλικο κοινό.

Από 5/2/2010 έως 19/3/2010, στις 21.00 στο Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης (Αγίων Ασωμάτων 22 & Δι-πύλου 12, Κεραμεικός).

24_Τετάρτη (ΑΘΗΝΑ)

Εκδηλώσεις > Λέσχη Ανάγνωσης

«ΤΟ ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΡΑΝΤΕΤΣΚΥ» του Γιόσεφ Ροτ

Το αριστούργημα του Γιόσεφ Ροτ «Το εμβατήριο του Ραντέτσκυ» (εκδόσεις ΑΓΡΑ, σε μετάφραση Μαρίας Αγγελίδου) θα παρουσι-αστεί στα πλαίσια του προγράμ-ματος ΛΕΣΧΕΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ του ΑΕΤΟΠΟΥΛΕΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΚΕ-ΝΤΡΟΥ του Δήμου Χαλανδρίου. Στις 18:30, στο Βιβλιοπωλείο ΜΙ-ΚΡΟΣ ΚΟΡΑΗΣ (Παπάγου 7 & Αρι-στοφάνους, Χαλάνδρι).

25_Πέμπτη (ΑΘΗΝΑ)

Εκδηλώσεις > Παρουσίαση βιβλί-ου

«Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΣΙΛΑΝΑΣ» του Γιάννη Ξανθούλη

Παρουσίαση του βιβλίου «Η εκ-δίκηση της Σιλάνας» του Γιάννη Ξανθούλη. Η ερωτική σχέση του συγγραφέα με τη Σιλάνα Σαλιά-γκου. Η ζωή και το έργο της ποι-ήτριας, σύμφωνα με τον Γιάννη Ξανθούλη, o οποίος εξομολογείται πώς προέκυψε η ευτυχής συνά-ντησή τους.

Στις 19:00 στο Βιβλιοπωλείο ΕΥΡΙ-ΠΙΔΗΣ ΣΤΗ ΣΤΟΑ (Ανδρέα Παπαν-δρέου 11, Χαλάνδρι).

26_Παρασκευή (ΑΘΗΝΑ)

Εκδηλώσεις > Party

Με αφορμή την έκδοση του βιβλί-ου «Άσε το κακό να μπει» του John Ajvide Lindqvist, οι εκδόσεις Οξύ διοργανώνουν πάρτυ–κόλαση. Θα προβληθεί η ταινία «LAT DEN RATTE KOMMA IN» (LET THE RIGHT ONE IN, σε σκηνοθεσία Τόμας Άλ-φρεντσον) και θα ακολουθήσει horror rock party με zombies, βαμπιρέλες, serial killers, αίμα και σεξ. Στην ανάδευση των μουσικών καζανιών ο Idonodini.Στις 21: 00 στο Floral Books+Coffee (Θεμιστοκλέους 80, Πλατεία Εξαρ-χείων).

27_ Σάββατο (ΠΑΤΡΑ)

Εκδηλώσεις > Ξαναδιαβάζοντας... συγγραφείς και κείμενα του 20ου αιώνα

Αφιέρωμα στο έργο του Γιώργου Χειμώνα (1938-2000). Ο Γιώργος Χειμωνάς πρωτοπαρουσιάστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1960 με το αφήγημά του “Ο Πεισίστρα-τος”. Εξέδωσε πεζογραφήματα, δοκίμια και μετέφρασε κλασικούς. Παρουσιάζουν: ο Ευριπίδης Γαρα-ντούδης, αναπληρωτής καθηγη-τής στο τμήμα Φιλολογίας του Πα-νεπιστημίου Αθηνών και ο Γιάννης Στρατούλιας, ψυχίατρος.

Στη 13:00 στο βιβλιοπωλείο ΠΟ-ΛΥΕΔΡΟ (Κανακάρη 147).

28_Κυριακή (ΚΟΡΙΝΘΟΣ)

Εκδηλώσεις > Παρουσίαση βιβλί-ου

«Ε, ΠΡΟΕΔΡΕ!» του Μίμη Ανδρου-λάκη

Ο Μίμης Ανδρουλάκης παρουσι-άζει το βιβλίο του «Ε, Πρόεδρε!». Ο συγγραφέας διερευνά με βάση την ελληνική και παγκόσμια εμπει-ρία τα μυστικά της Ηγεσίας, λίγο πριν, λίγο μετά την κατάκτηση της εξουσίας.

Στις 11:00 στο Βιβλιοπωλείο ΜΠΙ-ΤΣΑΚΟΥ (Βραχάτι Κορινθίας).

1_Δευτέρα (ΑΘΗΝΑ)

Εκδηλώσεις > Έκθεση

Έκθεση με τίτλο «Η χαρά της ζωής», όπου 15 Έλληνες καλλι-τέχνες προσεγγίζουν με τα έργα τους, «ερμηνεύουν», το ομότιτλο βιβλίο της Μαρίας Χαραμή. Ζω-γραφιές, γλυπτά, video, εγκατα-στάσεις, φωτογραφίες, κοσμήμα-τα, ρούχα., εκφράζουν οπτικά τις απλές, καθημερινές προτάσεις του κειμένου, που φιλοδοξεί να επιχει-ρήσει μια τομή, μια ριζική επί τα βελτίω μεταβολής.

Από 1/3/2010 έως 7/3/2010 στο Ινστιτούτο της Δανίας στην Αθήνα (Χαιρεφώντος 14Α, Πλατεία Αγ. Αικατερίνης, Πλάκα).

2_Τρίτη (ΑΘΗΝΑ)

Εκδηλώσεις > Αφήγηση Παραμυ-θιού

Για τρίτη συνεχή φορά η παραμυ-θού Σάσα Βούλγαρη με τη συνο-δεία του μουσικού Σπύρου Παν, παρουσιάζει μία επιλογή ιστοριών από την Ινδία για ενήλικο κοινό.

Από 5/2/2010 έως 19/3/2010, στις 21.00 στο Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης (Αγίων Ασωμάτων 22 & Δι-πύλου 12, Κεραμεικός).

ατζέντα 3.3-9.2pages38_39

bookmarks

ΠΡΟΤΑΣH

To Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν παρουσιάζει το έργο του Αντώνη Σαμαράκη «Σήμα Κινδύνου» , σε δια-σκευή-σκηνοθεσία Αγγελου Αντωνόπουλου. Οι ζωντανοί διάλογοι, η ανθρώπινη προ-σέγγιση του θέματος και οι κινηματογραφικές εικόνες, βασικά χαρακτηριστικά της γραφής του Σαμαράκη, απο-τέλεσαν πηγή έμπνευσης για τον Αγγελο Αντωνόπουλο, ο οποίος ανέλαβε τη θεατρική διασκευή και τη σκηνοθεσία του έργου. Τον ρόλο του Για-τρού ερμηνεύει ο Νίκος Μό-σχοβος. Τα σκηνικά είναι του Πάρι Μέξη, τα κοστούμια των Πάρι Μέξη και Εύης Κα-λογηροπούλου, οι φωτισμοί του Λευτέρη Παυλόπουλο και η μουσική επιμέλεια του Φίλιππου Παναγιώτου. Παί-ζουν: Νίκος Μόσχοβος, Βα-σίλης Λέμπερος, Αναστασία Γεωργοπούλου, Αλέξανδρος Πέρρος κ.α.

Από 23/11/2009 έως 28/3/2010, στο Θέατρο Τέ-χνης ΚΑΡΟΛΟΣ ΚΟΥΝ (Φρυ-νίχου 14, Πλάκα).

3_Τετάρτη (ΑΘΗΝΑ)

Εκδηλώσεις > Ομιλία

Οι Εκδόσεις Αρμός στα πλαίσια των κύκλων μαθημάτων που διοργα-νώνει ξεκινά νέο κύκλο τεσσάρων μαθημάτων με ελεύθερη είσοδο και θέμα: «Οι παράξενες υποθήκες του Φιοντόρ Μ. Ντοστογιέφσκι». Τις συναντήσεις και την συζήτη-ση θα συντονίζει ο Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης. Ξεκινούν την Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010: Τάκης Θεοδωρόπουλος, συγγραφέας«O Ντοστογιέφσκι και η τέχνη του μυθιστορήματος».

Στις 19: 30, στο Βιβλιοπωλείο των Εκδόσεων ΑΡΜΟΣ (Μαυροκορδά-του 11).

4_Πέμπτη (ΑΘΗΝΑ)

Εκδηλώσεις > Παρουσίαση βιβλί-ου

«ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΠΟΥ ΓΥΡΙΣΕ Ο ΧΡΟ-ΝΟΣ» της Νοέλ Μπάξερ

Παρουσίαση του νέου βιβλίου της Νοέλ Μπάξερ. Για το βιβλίο και τη συγγραφέα θα μιλήσει η ομότεχνή της Ελένη Κ. Τσαμαδού, ενώ απο-σπάσματα θα διαβάσει η ηθοποιός Ζαχαρούλα Οικονόμου. Η Νοέλ Μπάξερ θα συνομιλήσει με τους αναγνώστες και θα υπογράψει αντίτυπα των βιβλίων της.

Στις 19:00, στο Βιβλιοπωλείο ΕΥ-ΡΙΠΙΔΗΣ ΣΤΗ ΣΤΟΑ (Ανδρέα Πα-πανδρέου 11, Χαλάνδρι).

5_Παρασκευή (ΠΕΙΡΑΙΑΣ)

Εκδηλώσεις > Συζήτηση

Με αφορμή τη συμπλήρωση πέ-ντε χρόνων δραστηριότητας, η μη-κερδοσκοπική, εθελοντική ομάδα ΘΑΛΗΣ+ΦΙΛΟΙ οργανώνει την πέμπτη –και τελευταία κατά σειρά– εκδήλωση με θέμα «Ο Σέρλοκ Χολμς και το πέμπτο αί-τημα του Ευκλείδη». Ύστερα από τη σύντομη ομιλία του Απόστολου Δοξιάδη, ο Τεύκρος Μιχαηλίδης θα συζητήσει με τον συγγραφέα Ανδρέα Αποστολίδη, και με τους Φίλιππο Φιλίππου και Νεοκλή Γα-λανόπουλο.

Στις 19:00, στο Μουσείο Μπενάκη (Πειραιώς 138 & Ανδρονίκου).

6_Σάββατο (ΑΘΗΝΑ)

Εκδηλώσεις > Παρουσίαση βιβλί-ου

«ΑΧΜΕΣ, Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ» του Τεύκρου Μιχαηλίδη

Στο καινούργιο του μυθιστόρημα, με τίτλο «Αχμές, ο Γιος του Φεγ-γαριού» ο συγγραφέας Τεύκρος Μιχαηλίδης μάς μεταφέρει στην Αίγυπτο. Ένας πάπυρος θαμμένος σ’ έναν τάφο στο Λούξορ. Ογδόντα τέσσερα λυμένα προβλήματα, ένα όνομα, μία ημερομηνία: το πρώτο ενυπόγραφο μαθηματικό κείμενο στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Στις 14: 00, στο FNAC (Μητροπό-λεως 80 & Αιόλου, Μοναστηράκι).

7_Κυριακή (ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ)

Εκδηλώσεις > Βραδιά Ποίησης

Το Poetry Slam είναι ένας διαγω-νισμός ποίησης. Οι συμμετέχοντες απαγγέλλουν από στήθους πρωτό-τυπη αδημοσίευτη δουλειά τους, που την υποστηρίζουν με τον κα-λύτερο δυνατό τρόπο αποκλει-στικά και μόνον με τους στίχους, τη φωνή, την έκφραση, το σώμα τους. Το THESS POETRY SLAM μπαίνει στο χορό οργάνωσης και διεξαγωγής τέτοιων παραστάσε-ων με στόχο να προκαλέσει την ανία και να οδηγήσει την ποίηση ίσως λίγο πιο πέρα.

Στις 20.00, στο Underground Εντευκτήριο (Δεσπεραί 9, περιοχή Διεθνούς Εκθέσεως).

8_Δευτέρα (ΑΘΗΝΑ)

Εκδηλώσεις > Παρουσίαση βιβλί-ου

«ΑΠΙΣΤΙΕΣ» της Βίντα Ογκνιένο-βιτς

Η Αυτού Εξοχότης ο Πρέσβης της Σερβίας κ. Dragan Zupanjevac και οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ σας προ-σκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου της Βίντα Ογκνιένοβιτς «Απιστίες». Για το βιβλίο θα μιλή-σουν ο ποιητής Τίτος Πατρίκιος και η συγγραφέας. Θα προλογίσει η μεταφράστρια του βιβλίου Μαρία Κεσίνη.

Στις 20:00, στην Πρεσβεία της Σερβίας (Βασιλίσσης Σοφίας 106).

9_Τρίτη (ΑΘΗΝΑ)

Εκδηλώσεις > Θεατρική παράστα-ση

«ΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΜΟΥ» του Γεωργίου Βιζυηνού.

Το αυτοβιογραφικό αφήγημα του Βιζυηνού, παρουσιάζει φέτος για τρίτη χρονιά το Υπόγειο του Θεά-τρου Τέχνης. Η παράσταση είναι μια ποιητική θεατρική αφήγηση, που, παράλληλα με την εξέλιξη της πλοκής, επιχειρεί να αναδείξει τη γοητεία της γλώσσας, τη λεπτό-τητα των αισθημάτων και τις απο-χρώσεις των χαρακτήρων.

Από 19/10/2009 έως 12/4/2010 στο Θέατρο Τέχνης ΚΑΡΟΛΟΣ ΚΟΥΝ (Υπόγειο - Πεσμαζόγλου 5).

3_Τετάρτη (ΑΘΗΝΑ)

Εκδηλώσεις > Ομιλία

Οι Εκδόσεις Αρμός στα πλαίσια των κύκλων μαθημάτων που διοργα-νώνει ξεκινά νέο κύκλο τεσσάρων μαθημάτων με ελεύθερη είσοδο και θέμα: «Οι παράξενες υποθήκες του Φιοντόρ Μ. Ντοστογιέφσκι». Τις συναντήσεις και την συζήτη-ση θα συντονίζει ο Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης. Ξεκινούν την Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010: Τάκης Θεοδωρόπουλος, συγγραφέας«O Ντοστογιέφσκι και η τέχνη του μυθιστορήματος».

Στις 19: 30, στο Βιβλιοπωλείο των Εκδόσεων ΑΡΜΟΣ (Μαυροκορδά-του 11).

4_Πέμπτη (ΑΘΗΝΑ)

Εκδηλώσεις > Παρουσίαση βιβλί-ου

«ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΠΟΥ ΓΥΡΙΣΕ Ο ΧΡΟ-ΝΟΣ» της Νοέλ Μπάξερ

Παρουσίαση του νέου βιβλίου της Νοέλ Μπάξερ. Για το βιβλίο και τη συγγραφέα θα μιλήσει η ομότεχνή της Ελένη Κ. Τσαμαδού, ενώ απο-σπάσματα θα διαβάσει η ηθοποιός Ζαχαρούλα Οικονόμου. Η Νοέλ Μπάξερ θα συνομιλήσει με τους αναγνώστες και θα υπογράψει αντίτυπα των βιβλίων της.

Στις 19:00, στο Βιβλιοπωλείο ΕΥ-ΡΙΠΙΔΗΣ ΣΤΗ ΣΤΟΑ (Ανδρέα Πα-πανδρέου 11, Χαλάνδρι).

5_Παρασκευή (ΠΕΙΡΑΙΑΣ)

Εκδηλώσεις > Συζήτηση

Με αφορμή τη συμπλήρωση πέ-ντε χρόνων δραστηριότητας, η μη-κερδοσκοπική, εθελοντική ομάδα ΘΑΛΗΣ+ΦΙΛΟΙ οργανώνει την πέμπτη –και τελευταία κατά σειρά– εκδήλωση με θέμα «Ο Σέρλοκ Χολμς και το πέμπτο αί-τημα του Ευκλείδη». Ύστερα από τη σύντομη ομιλία του Απόστολου Δοξιάδη, ο Τεύκρος Μιχαηλίδης θα συζητήσει με τον συγγραφέα Ανδρέα Αποστολίδη, και με τους Φίλιππο Φιλίππου και Νεοκλή Γα-λανόπουλο.

Στις 19:00, στο Μουσείο Μπενάκη (Πειραιώς 138 & Ανδρονίκου).

6_Σάββατο (ΑΘΗΝΑ)

Εκδηλώσεις > Παρουσίαση βιβλί-ου

«ΑΧΜΕΣ, Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ» του Τεύκρου Μιχαηλίδη

Στο καινούργιο του μυθιστόρημα, με τίτλο «Αχμές, ο Γιος του Φεγ-γαριού» ο συγγραφέας Τεύκρος Μιχαηλίδης μάς μεταφέρει στην Αίγυπτο. Ένας πάπυρος θαμμένος σ’ έναν τάφο στο Λούξορ. Ογδόντα τέσσερα λυμένα προβλήματα, ένα όνομα, μία ημερομηνία: το πρώτο ενυπόγραφο μαθηματικό κείμενο στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Στις 14: 00, στο FNAC (Μητροπό-λεως 80 & Αιόλου, Μοναστηράκι).

7_Κυριακή (ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ)

Εκδηλώσεις > Βραδιά Ποίησης

Το Poetry Slam είναι ένας διαγω-νισμός ποίησης. Οι συμμετέχοντες απαγγέλλουν από στήθους πρωτό-τυπη αδημοσίευτη δουλειά τους, που την υποστηρίζουν με τον κα-λύτερο δυνατό τρόπο αποκλει-στικά και μόνον με τους στίχους, τη φωνή, την έκφραση, το σώμα τους. Το THESS POETRY SLAM μπαίνει στο χορό οργάνωσης και διεξαγωγής τέτοιων παραστάσε-ων με στόχο να προκαλέσει την ανία και να οδηγήσει την ποίηση ίσως λίγο πιο πέρα.

Στις 20.00, στο Underground Εντευκτήριο (Δεσπεραί 9, περιοχή Διεθνούς Εκθέσεως).

8_Δευτέρα (ΑΘΗΝΑ)

Εκδηλώσεις > Παρουσίαση βιβλί-ου

«ΑΠΙΣΤΙΕΣ» της Βίντα Ογκνιένο-βιτς

Η Αυτού Εξοχότης ο Πρέσβης της Σερβίας κ. Dragan Zupanjevac και οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ σας προ-σκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου της Βίντα Ογκνιένοβιτς «Απιστίες». Για το βιβλίο θα μιλή-σουν ο ποιητής Τίτος Πατρίκιος και η συγγραφέας. Θα προλογίσει η μεταφράστρια του βιβλίου Μαρία Κεσίνη.

Στις 20:00, στην Πρεσβεία της Σερβίας (Βασιλίσσης Σοφίας 106).

9_Τρίτη (ΑΘΗΝΑ)

Εκδηλώσεις > Θεατρική παράστα-ση

«ΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΜΟΥ» του Γεωργίου Βιζυηνού.

Το αυτοβιογραφικό αφήγημα του Βιζυηνού, παρουσιάζει φέτος για τρίτη χρονιά το Υπόγειο του Θεά-τρου Τέχνης. Η παράσταση είναι μια ποιητική θεατρική αφήγηση, που, παράλληλα με την εξέλιξη της πλοκής, επιχειρεί να αναδείξει τη γοητεία της γλώσσας, τη λεπτό-τητα των αισθημάτων και τις απο-χρώσεις των χαρακτήρων.

Από 19/10/2009 έως 12/4/2010 στο Θέατρο Τέχνης ΚΑΡΟΛΟΣ ΚΟΥΝ (Υπόγειο - Πεσμαζόγλου 5).

Laura PalmerSweet and Bitter AgingOctopusNew Jersey, 1980

Το βιβλίο αυτό είναι ιστορικό, καθώς πρόκειται για το πρώτο εκλαϊκευμένο σύγγραμμα που αντιμετωπίζει το ζήτημα των γυναικείων γηρατειών και θέτει επί τάπητος ζητήματα όπως η συντροφικό-τητα ή η σεξουαλική ικανοποίηση στην τρίτη ηλικία των γυναικών. Η ψυχολόγος Laura Palmer, καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο του Princeton, ήδη από το 1971 ερεύνησε το ζήτημα σε μια γενιά γυναικών που αποτέλεσαν τους γονείς της γενιάς του baby boom της χρυσής δεκαετίας του ’50. Η έρευνα της περιλάμβανε συνεντεύξεις, ιατρικές εξε-τάσεις (σε συνεργασία με το γυναικολόγο δρα John Julian Terry) και παρατήρηση της καθημερινότητας ενός μεγάλου δείγ-ματος λευκών αμερικανίδων, κατοίκων τόσο μεγαλουπόλεων, όσο και προαστί-ων ή κωμοπόλεων από τις τέσσερις ζώ-νες της επικράτειας των ΗΠΑ.

Το βιβλίο χωρίζεται σε τρεις μεγάλες ενότητες. Την σχέση των γυναικών αυτής της ηλικίας με την εργασία, τον ερωτισμό και την σχέση με τον – συνήθως έναν και δια βίου – σύντροφό τους και, τέλος, το βίωμα της απώλειάς του σε συνδυασμό με την ανατροφή των εγγονιών.Στο πρώτο κεφάλαιο – το πλέον στεγνό και μονοδιάστατο – ασχολείται κυρίως με στατιστικές προσεγγίσεις του ζητή-ματος της μετατροπής της γυναίκας από εργαζόμενης σε νοικοκυρά. Το συμπέ-ρασμα που εξάγει η Palmer είναι πως η παράταση του εργασιακού βίου των γυναικών μέχρι το τέλος της ζωής τους, πρακτικά τις διατηρεί ενεργές σε όλα τα επίπεδα των κοινωνικών και οικογε-νειακών σχέσεων, σε αντίθεση με τους άντρες οι οποίοι με την αποχώρηση από την εργασία χάνουν και κάθε άλλη ορμή και δύναμη επιβολής.Το δεύτερο κεφάλαιο (που αποτέλεσε θέμα ταμπού και αφορμή αθρογραφι-κών αντιπαραθέσεων διαφόρων σχολια-στών του εθνικού τύπου των ΗΠΑ) είναι αρκετά τολμηρό και προχωράει πάνω στις πρώτες σχετικές μελέτες του Kinsey οι οποίες δεν δημοσιεύτηκαν ποτέ. Η Palmer κατορθώνει να πάρει πληροφο-ρίες ακόμα και από τις πιο συντηρητικές γυναίκες του δείγματος έρευνας και να προκαλέσει, θίγοντας ζητήματα όπως η μοναξιά της χηρείας, οι σεξουαλικές ανάγκες μετά την αναπαραγωγική ηλι-κία και η ομοιογένεια των σεξουαλικών αναγκών παρά τις διαφορετικές πολιτι-σμικές επιρροές τους. Ενδιαφέρον και ανατρεπτικό (παρότι νεώτερες έρευνες της Palmer στα μέσα της δεκαετίας του

’80 αναθεώρησαν το εύρημα) ήταν η αύ-ξηση ομοφυλοφιλικών αναζητήσεων σε γυναίκες τρίτης ηλικίας.Μετά το σοκαριστικό δεύτερο μέρος, ακολουθεί το τρίτο κεφάλαιο, ένας ύμνος στην τρυφερότητα και στη ζωή, όπου η συγγραφέας, μένοντας απόλυτα πιστή στις επιστημονικές της αναζητήσεις οδη-γείται σε μια γλώσσα και περιγραφή που πλησιάζει, αρκετές φορές, τη λογοτε-χνία. Αυτό είναι που κάνει αυτό το βιβλίο ενδιαφέρον και, τελικά, ευχάριστο στην ανάγνωση παρότι ειδικό στη θεματική του.Το βιβλίο πωλείται σε online bookstores.

Ραούλ Βάνεγκεμ Εγκώμιο της Εκλεπτυσμένης ΤεμπελιάςΜτφ.: Αλέξανδρος ΖαγκούρογλουΕλεύθερος Τύπος, 1997

Ο Ραούλ Βανεγκέμ (1934-) Βελγος φιλό-σοφος και συγγραφέας, σπούδασε φιλο-λογία και υπήρξε μέλος της Καταστασια-κής Διεθνούς (Situationist International)

από το 1961 μέχρι το 1970 αποτελώντας μαζί με τον Guy Debord τους βασικούς εκφραστές της θεωρητικής της πτέρυ-γας. Το πιο γνωστό και πολυσυζητημένο του βιβλίο είναι αναμφίβολα το «ΕΓΚΩ-ΜΙΟ ΤΗΣ ΕΚΛΕΠΤΥΣΜΕΝΗΣ ΤΕΜΠΕΛΙΑΣ» (πρώτη έκδοση 1967). Ένα βιβλίο που έδωσε επιχειρήματα περί της απενοχο-ποίησης σε όλους τους ανά τον κόσμο τεμπέληδες! Όσο για τις ιδέες που πραγ-ματεύεται και στηρίζει δίνοντάς τους θε-ωρητική στήριξη και υπόβαθρο; Πάρτε μια γεύση:•«Η τεμπελιά είναι απόλαυση του εαυτού μας ή δεν είναι τίποτα. Μην ελπίζετε να σας παραχωρηθεί από τα αφεντικά σας ή από τους θεούς τους. Την προσεγγίζου-με, όπως το παιδί, μέσο μιας φυσικής τάσης να αναζητούμε την απόλαυση και να παρακάμπτουμε ότι της εναντιώνεται. Πρόκειται για κάτι απλό που η ώριμη ηλικία διαπρέπει στο να περιπλέκει. Να τελειώνουμε λοιπόν με τη σύγχυση που ταυτίζει την τεμπελιά του σώματος με την πνευματική μαλάκυνση που ονομά-ζεται νωθρότητα του πνεύματος - λες και το πνεύμα δεν είναι η αλλοτριωμένη μορφή της συνείδησης του σώματος». • «Είναι καιρός να το αντιληφθούμε, η τε-μπελιά είναι το χειρότερο ή το καλύτερο των πραγμάτων, ανάλογα με το αν υπει-σέρχεται σε ένα κόσμο όπου ο άνθρωπος δεν είναι τίποτα ή στην προοπτική όπου θέλει να είναι τα πάντα».Για τα υπόλοιπα απευθυνθείτε στο πλη-σιέστερο βιβλιοπωλείο και αν είστε τυχε-ροί θα βρείτε το εγκώμιο αυτό.

Αχιλλέας Κωστούλας

σπάνιες και παράξενες εκδόσειςpages40

bookmarks

Ράνια Ζουρνατζή

ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ_Συντάκτρια με εμπειρία σε περιοδικά Μουσικής και Ποικίλης Ύλης αναζητά εργασία σε περιοδικό ή εφημερίδα. irenepolikreti@hotmail.com

ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΕΣ_Μεταφράσεις λογοτεχνικών, Τεχνικών και κάθε είδους κειμένων, από και προς τις γλώσσες: Γερμανικά, Ιταλικά, Αγγλικά. Πλήρης λεξικογραφία και τεχνική κατάρτιση. Λογισμικό:Trado. Τηλέφωμο:6982482262 / 6976430570, e-mail:vagsid@otenet.gr_Μεταφράσεις λογοτεχνικών, επιστημονικών και κάθε είδους κειμένων, επι-μέλεια και σελιδοποίηση, από και προς Αγγλικά και Ιταλικά. Πλήρης λεξικο-γραφία και τεχνική κατάρτιση. Τηλέφωνο: 6978849943, e-mail: sidtheod@gmail.com

ΓΡΑΦΙΣΤΕΣ_ Γραφίστας/εικονογράφος αναλαμβάνει το στήσιμο καθώς και το σχε-

διασμό εξωφύλλων και εσωτερικών εικονογραφήσεων βιβλίων. Μεγάλη πείρα και στο σχεδιασμό comics. Τάσος Παπαϊωάννου/One Man Show. Κιν: 6974.88.38.35. Email: info@onemanshowstudio.com

ΕΚΔΟΣΕΙΣ_Οι εκδόσεις “Ο Κήπος με τις Λέξεις” αναλαμβάνουν την επιμέλεια, διόρθω-ση, σελιδοποίηση και εκτύπωση του βιβλίου σας σε πολύ χαμηλές τιμές. Τηλ. 2610320169 και e-mail anadomisis@hotmail.com

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΤΕ ΣΤΟ BOOKMARKS ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΣΑΣ, ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΜΕ ΤΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΝΤΥΠΩΝ, ΑΓΓΕΛΙΕΣ. ΜΕΧΡΙ 25 ΛΕΞΕΙΣ, ΔΩΡΕΑΝ2610342886 - info@haramada.com

αγγελίεςpages41

bookmarks

Πάτρα