“ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΔΙΝΩ , ΓΙΑ Τ’ ΟΜΟΡΦΟ ΜΑΡΤΙΝΟ ... ·...

ΟΙΚΟΠΕΔΑΗ αύξηση του πληθυσμού του Μαρτίνου “κλειδί” για την ανά-καμψή του.Πρέπει να φέρουμε πίσω τον κόσμο του Μαρτίνου.Η Δημογραφική σμίκρυνση τρέχει τόσο γρήγορα που σελίγα χρόνια θα είμαστε χωριό γερόντων.

Τρίμηνη έκδοση του Συλλόγου των εν Αθήναις και Απανταχού Μαρτιναίων - Βουμελιταίων Φθιώτιδας(και τα προερχόμενα απ’ αυτό χωριά Λάρυμνα, Λούτσι, Πύργος)

Γραφεία: Σίνα & Δαφνομήλη 1Α, Αθήνα Τ.Κ. 10680

“ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΔΙΝΩ, ΓΙΑ Τ’ ΟΜΟΡΦΟ ΜΑΡΤΙΝΟ”Έτος 9ο • Αρ. φύλλου 34 • Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2013 • Τιμή 0,01€ • web: www.martino.gr • e-mail: [email protected]

Ο Σύλλογός μας με ομόφωνη απόφαση έστειλε την παρακάτω επιστολή στους εμ-πλεκόμενους φορείς όχι σαν απειλή αλλά ελπίζοντας ότι θα την λάβουν σοβαράυπόψη τους γιατί ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι και δεν ευθύνεται το Μαρτίνο γι'αυτό.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΜΑΡΤΙΝΑΙΩΝ ''ΑΙΑΣ Ο ΛΟ-ΚΡΟΣ''

Σίνα και Δαφνομήλη 1Α10680 ΑθήναΑΦΜ 99982875Web: www.martino.gre-mail: [email protected]

Μαρτίνο 6/8/2013

ΠΡΟΣΠεριφερειάρχη Στερεάς ΕλλάδοςΚο Κλέαρχο Περγαντά

ΘΕΜΑ: ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΟΔΟΣ ΜΑΡΤΙΝΟΥ

Αξιότιμε κύριε Περιφερειάρχη,

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου των εν Αθήναις και απανταχού Μαρτιναίων'' ΑΙΑΣ Ο ΛΟΚΡΟΣ'' διερμηνεύοντας τα αισθήματα αγανάκτησης όλων των Μαρτι-ναίων

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΕΤΑΙ

για το έργο της περιφερειακής οδού που για περισσότερα από τέσσερα χρόνιακαρκινοβατεί με συνέπεια την κίνηση όλων των οχημάτων και ειδικά τα βαριά φορ-τηγά με επικίνδυνα φορτία ( προπάνιο, οξυγόνο) προς την Λάρυμνα- Λάρκο να γί-νεται απ'το κέντρο του Μαρτίνου.

Κύριε περιφερειάρχη,Χωρίς ίχνος εχθρότητας ή προκατάληψης προς το πρόσωπό σας αλλά με αρκετήαπογοήτευση και με την ελπίδα ότι η περιφερειακή οδός που έχει συσσωρεύσειεδώ και αρκετά χρόνια τις βλασφημίες των Μαρτιναίων, μέχρι στις αρχές του χει-μώνα να έχει ολοκληρωθεί.

Το θανατηφόρο ατύχημα μέσα στο Μαρτίνο από νταλίκα είναι θέμα χρόνου.

Συνέχεια στη σελίδα 2

ΕΤΗΣΙΑ ΣΥΝΔΡΟΜΗ

Ευχαριστούμε τους αναγνώστες που έστειλαν τη συνδρομή τους για το 2012.Παρακαλούμε όσους δεν την έχουν στείλει να τη στείλουν μαζί με τη συνδρομήτου 2013 για να συνεχιστεί απρόσκοπτα η λειτουργία του Συλλόγου.

ΣΥΝΔΡΟΜΗ 2013: 10€ΛΟΓ/ΜΟΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ: ALPHA BANK 298002320000670IBAΝ: GR6001402980298002320000670 , BIC: CRBAGRAAή στα μέλη του Δ.Σ του Συλλόγου

ΤΟ ΒΗΜΑτου Δήμου Λοκρών, της Δημοτικής Κοινότητας Μαρτίνου,

της Τοπικής Κοινότητας Λάρυμνας

ΑΝΟΙΞΕ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ Ο ΑΝΕΜΟΜΥΛΟΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΚΥ-ΡΩΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΠΡΑΣΙΑΣ

Η Ο.Ε. αφού έλαβε υπόψη τις διατάξεις του ΑΡΘ. 192 του Π.Δ. 270/81 και του Ν.3463/2006 και το πρακτικό δημοπρασίας έκανε διαλογική συζήτηση και

ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΟΜΟΦΩΝΑ

Α) απορρίπτει την ένσταση του Κου Άγγελου Κερφύλια του Δημητρίου με την αιτιολογίαότι ο Κος Τούμπης Αθανάσιος έχει κάνει αίτηση προς το Δ.Σ. το οποίο με την12/205/2013 αποφάσισε για διαγραφή ποσού από λανθασμένη χρέωση φόρου 2% απόστοιχεία που είχε δώσει η ΔΟΥ Αταλάντης ,Β) Εγκρίνει τα πρακτικά της φανερής πλειοδοτικής δημοπρασίας και κατακυρώνει τοαποτέλεσμα αυτής για την εκμίσθωση του Δημοτικού Αναψυκτηρίου 60 τ.μ. που βρίσκε-ται στην θέση Ανεμόμυλος στη Δ.Κ. Μαρτίνου του Δήμου Λοκρών, σύμφωνα με τηνοποία μισθωτής αναδικνύεται ο Κος Τούμπης Αθανάσιος με ποσό 2.300,00€ ετησίωςγια (4) τέσσερα χρόνια,Γ) εξουσιοδοτεί τον κ. Δήμαρχο για την υπογραφή της Σύμβασης.

ΝΕΡΟ: ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΝΕΡΟΥ ΜΑΡΤΙΝΟΥ

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΟΔΟΣ ΜΑΡΤΙΝΟΥΔΙΕΛΕΥΣΗ ΒΑΡΕΩΝ ΟΧΗΜΑΤΩΝ ΑΠ' ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΝΟΥ

ΚΥΡΙΕ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗ ΕΛΕΟΣ....


ΑΙΑΣ Ο ΛΟΚΡΟΣ

2 ΑΙΑΣ Ο ΛΟΚΡΟΣ Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2013

Τρίμηνη έκδοσηΙδιοκτησία:

Σύλλογος των εν Αθήναις και Απανταχου Μαρτιναίων

“ΑΙΑΣ Ο ΛΟΚΡΟΣ”Σίνα και Δαφνομήλη 1Α

Αθήνα 10680Α.Φ.Μ. 9998-2875Δ.Ο.Υ. Ι’ Αθηνών

web site: www.martino.gre-mail: [email protected]

Εκδότης:Ο Πρόεδρος του Συλλόγου:

Αριστείδης Κ. ΚούροςΔρυάδων 40, Γαλάτσι 11146

Τηλ.: 6936028298 - 6945818191

ΔιευθυντήςΘωμάς Γ. Καραμέρης

Ι. Δροσοπούλου 237, ΑθήναΤηλ.: 6976006224

Συντάσσεται με τη βοήθειατων μελών του Δ.Σ.

Επιμέλεια έκδοσης:Τσουλουχάς Γιώργος

Μικράς Ασίας 8, Ξάνθη Τ.Κ. 67100Τηλ.: 6932146695

e-mail: [email protected]

Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τιςαπόψεις του υπογράφοντα.

Κείμενα - επιστολές υβριστικού περιεχομένου δε δημοσιεύονται.

ΔΩΡΕΕΣΔεχόμαστε ευχαρίστως δωρεές που ενισχύουν τις δραστηριότητες τουΣυλλόγου μας. Μπορείτε να καταθέσετε τη δωρεά σας στο λογαριασμόμας στην ALPHA BANK No 298002320000670IBAN GR6001402980298002320000670 BIC: CRBAGRAA

ΠΛΗΡΩΣΑΝ ΤΗ ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ:

Για τους μήνες ΙΟΥΛΙΟ-ΑΥΓΟΥΣΤΟ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ 2013 έγιναν οι πα-ρακάτω καταθέσεις:

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ 100€ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΠΑΓΚΙΚΑ 30€ΜΑΧΗ ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΚΗ στη μνήμη Αναστασίας & Κων/νου Κούρου 25€ΓΕΩΡΓΙΟΣ Κ. ΠΕΠΕΡΑΣ 25€ΖΑΦΕΙΡΑ ΣΤΕΦΑΝΟΥ 20€ΕΛΕΝΗ ΜΠΡΕΚΟΥΛΑΚΗ 20€ΕΛΕΝΗ ΚΕΡΦΥΛΙΑ 10€ΓΕΩΡΓΙΟΣ Σ. ΔΗΜΑΚΗΣ 10€ΚΑΤΙΝΑ ΓΚΡΙΤΖΑΠΗ-ΚΟΤΑΡΗ 10€

ΑΠΟΦΑΣΗ ΑΝΑΛΗΨΗΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗΣ ΑΠΟ ΕΡΓΑ ΤΟΥΔΗΜΟΥ ΟΠΟΥΝΤΙΩΝ ΕΤΟΥΣ 2010

ΓΙΑ ΑΠΟΠΛΗΡΩΜΗ ΤΟ 2013Ημ/νία 15-7-2013

Εγκρίνουμε τη δέσμευση πίστωσης ύψους είκοσι τέσσερις χιλιάδες τετρακόσια σαράνταένα ευρώ και τριάντα πέντε λεπτά ( 24.441,35) σε βάρος του ΚΑ 30.7323.0058 του προ-ϋπολογισμού οικονομικού έτους 2013 Δαπάνη για την αποκατάσταση οδού - ασφαλτό-στρωση – κρασπέδωση από Δημάκη έως Ρούση.Εγκρίνουμε τη δέσμευση πίστωσης ύψους ΕΞΗΝΤΑ ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑΟΓΔΟΝΤΑ ΕΠΤΑ ευρώ και ΟΚΤΩ ΛΕΠΤΑ (62.587,08) σε βάρος του ΚΑ 30.7322,ΟΟΟ4του προϋπολογισμού οικονομικού έτους 2013 Δαπάνη για την αξιοποίηση πλατείας Ει-ρήνης ΔΔ. ΜΑΡΤΙΝΟΥ Δήμου Οπουντίων.

ΤΟ ΒΗΜΑτου Δήμου Λοκρών, της Δημοτικής Κοινότητας Μαρτίνου,

της Τοπικής Κοινότητας Λάρυμνας

Συνέχεια από τη σελ. 1

ΠΕΝΘΗ

Το Σάββατο 24 Αυγούστου 2013 έφυγε από κοντά μας η Ζαφείρα Στεφά-νου, ένας δικός μας άνθρωπος. Ήταν η γυναίκα που χαιρόσουν να τηνβλέπεις, να την ακούς, αλλά κυρίως παραδειγματιζόσουν από το ήθοςκαι την προσωπικότητα της.Ζούσε μετά την συνταξιοδότησή της στο Μαρτίνο χωρίς να ενοχλεί κανέ-ναν,διακριτική, ευγενής,χαρισματική,φιλική αλλά και απόμακρη.Επαναστατική με το δικό της τρόπο, με τις δικές της σκέψεις. Άνθρωποςτων λίγων λόγων, των πολλών σκέψεων και προβληματισμών. Μυστικότης όπλο η δύναμη του πνεύματος.Ο σύλλογός μας είχε την αρωγή της και η εφημερίδα “Αίας ο Λοκρός” τακείμενα της.Η εφημερίδα μας χάνει μια συνεργάτιδα, και ο σύλλογός μας μία φίλη.Ας είναι ελαφρύ το Μαρτιναίικο χώμα που την σκεπάζει.Ο Σύλλογος των εν Αθήναις και Απανταχού Μαρτιναίων “Αίας ο Λοκρός”εκφράζει τα βαθειά του συλλυπητήρια στους οικείους της.

ΤΟ Δ.Σ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

Κλείνοντας ευελπιστούμε ότι μέσω αυτής της διαμαρτυρίας θα δείτε το πρόβλημα και οσύλλογός μας δεν θα χρειαστεί να αντιδράσει με κινητοποιήσεις των κατοίκων ή άλλουείδους ενέργειες.

Με εκτίμηση για το Δ.Σ.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Κ. ΚΟΥΡΟΣ ΘΩΜΑΣ Γ. ΚΑΡΑΜΕΡΗΣ

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ: Αντιπεριφερειάρχη φθιώτιδαςΚο Θωμά Στάϊκο

Δήμο Λοκρών Δήμαρχο Κο Νίκο Λιόλιο

Αντιδήμαρχο Δήμου ΛοκρώνΚο Χρήστο Μπώκο

Δημοτική κοινότητα Μαρτίνου ΠρόεδροΚα Σπυριδούλα Γιάγκου


ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΟΔΟΣ ΜΑΡΤΙΝΟΥΔΙΕΛΕΥΣΗ ΒΑΡΕΩΝ ΟΧΗΜΑΤΩΝ ΑΠ' ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΝΟΥ

ΚΥΡΙΕ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗ ΕΛΕΟΣ....

1. ΒΟΛΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΚΑΙΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ (ΚΑΛΑΜΑΤΑ) - ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΤΕΙ ΠΕΛ/ΝΗΣΟΥ

2. ΓΑΡΔΙΚΙΩΤΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΝΔΥΛΩ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ (ΠΑΤΡΑ)ΠΑΝ ΠΑΤΡΩΝ

3. ΔΗΜΑΚΗΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΗΛΕΚΤΡΟΛΟ-ΓΙΑΣ & ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ (ΜΑΡΟΥΣΙ) - ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣΑΣΠΑΙΤΕ

4. ΔΟΥΔΟΥΜΗΣ ΘΩΜΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΙΑΣ& ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ (ΜΑΡΟΥΣΙ) - ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΙΑΣ ΑΣΠΑΙΤΕ

5. ΜΑΛΕΡΔΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΩΝ ΓΕΩΠΟΝΩΝ(ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ) (ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ:1. ΦΥΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ 2. ΖΩΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩ-ΓΗΣ 3.ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ) ΤΕΙ ΘΕΣ/ΚΗΣ

6. ΜΠΑΤΣΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΒΙΡΓΙΝΙΑ ΒΙΟΛΟΓΙΑΣ (ΗΡΑΚΛΕΙΟ) ΠΑΝΚΡΗΤΗΣ

7. ΡΟΥΣΗ ΓΕΩΡΓΙΑ ΒΕΡΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ (ΡΕΘΥ-ΜΝΟ) ΠΑΝ ΚΡΗΤΗΣ

8. ΤΖΟΥΤΖΟΥΡΑΚΟΥ ΖΑΦΕΙΡΙΑ ΔΗΜΗΤΡΑ ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΑΡΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙ-ΡΗΣΕΩΝ (ΚΟΖΑΝΗ) (ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ:1. ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ 2. ΜΑΡΚΕ-ΤΙΝΓΚ ) ΤΕΙ ΔΥΤ ΜΑΚ/ΝΙΑΣ

9. ΤΣΙΓΚΡΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟ-ΡΙΑΚΩΝ & ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ (ΣΑΜΟΣ) ΠΑΝ ΑΙΓΑΙΟΥ

10. ΚΑΡΑΜΙΝΤΖΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗ-ΣΕΩΝ ΠΑΤΡΑ ΠΑΝ.ΠΑΤΡΩΝ

11. ΜΠΑΤΣΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΒΙΡΓΙΝΙΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ ΑΘΗΝΑ ΕΚΠΑ

Συγχαρητήρια και Καλή Πρόοδο σε όλους τους επιτυχόντες!

ΛΥΚΕΙΟ ΜΑΡΤΙΝΟΥ - ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΩΝΕΠΙΤΥΧΟΝΤΩΝ ΣΕ ΑΕΙ-ΤΕΙ


Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος πλήθος εκδηλώσεων πραγματοποιήθηκαν στο Μαρ-τίνο πριν και κατά την διάρκεια του πανηγυριού.Η αρχή έγινε από τον ιδιωτικό τομέα όπως παλαιά με την Φιλιώ Πυργάκη, ΓωγώΤσαμπά, Λάμπρο Σκάρλα και στο κλαρίνο ο Γιάννης Γκορίτσας, μεγάλη επιτυχία.Ακολούθησε το πολιτιστικό επταήμερο της Δημοτικής Κοινότητας Μαρτίνου με Αγώνεςποδοσφαίρου 5Χ5, ποδηλατοδρομίες, κουκλοθέατρο, Δημοτικό γλέντι με τον ΣάκηΤζίμα και Παναγιώτη Μαρκοστάμο, ρεμπέτικη βραδιά με την ορχήστρα του ΓιάννηΛεμπέση και αγώνες VOLLEY,BASKET στο κλειστό Γυμναστήριο Μαρτίνου.Εγώ τώρα επικεντρώνομαι γράφοντας δυο λόγια σε αυτά που μου έκαναν εντύπωση.Πάρα πολλοί πιστοί έδωσαν το “παρών” στην Παναγία στο Μαρτίνο για να παρακο-

λουθήσουν τη Θεία Λειτουργία. Στην πανηγυρική Θεία Λειτουργία παραβρέθηκε οσυντοπίτης μας ιερέας Μιχαήλ Γκιώνης. Καλλιφωνότατος και ο λόγος του για την Πα-ναγία πανέμορφος, μας χάρισε γαλήνη στην ψυχή μας, άξιος κληρικός μας εντυπω-σίασε όλους.Με παιδικές φωνές και γέλια γέμισε το κλειστό Γυμναστήριο Μαρτίνου. Τα κορίτσιατου VOLLEY έδειξαν σε όλους αυτά που μυήθηκαν το χειμώνα και κέρδισαν το ζεστόχειροκρότημα, Μπράβο στα κορίτσια του VOLLEY για το ωραίο θέαμα που παρου-σίασαν.ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ!

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Κ.ΚΟΥΡΟΣ

Δεκαπενταύγουστο Στο Μαρτίνο

5ο Φεστιβάλ Νεολαίας στο Μαρτίνο

Με επιτυχία ολοκληρώθηκε το 5ο Φε-στιβάλ Νεολαίας στο Μαρτίνο, στις 17Αυγούστου 2013!

Την έναρξη του φεστιβάλ έκανε το 3-μελές ροκ συγκρότημα απο την Αταλάντη"Nox Die" στις 22:30. Στη συνέχεια ανέ-βηκαν στην σκηνή για δεύτερη συνεχό-μενη χρονιά οι "Starfire" απο τον Αλίαρτο

(με ροκ ελληνικό & ξένο στίχο). Ακολού-θησαν οι "Μουσικές Στιχογριφίες" (ελλη-νικό έντεχνο απο Αρκίτσα - Αταλάντη).Στοτέλος ανέβηκαν οι "Stone Of Hope" απότο Μαρτίνο (ξένο ροκ). Ακολούθησε partyμέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες με τον DjCousin.

Και του χρόνου με υγεία!

Φωτό: Το συγκρότημα "Stone of Hope"

Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε για το νέο ιατρείο του κ.Γεώργιου Πέπερα, Καρδιολόγου, φίλου του συλλόγου μας, στηΑταλάντη. Ξεκίνησε να λειτουργεί από το Σεπτέμβριο και του ευ-χόμαστε καλή αρχή!


ΑΡΧΕΓΟΝΕΣ ΡΙΖΕΣΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΒΟΥΜΕΛΙΤΑΙΑ ΣΤΟ ΜΑΡΤΙΝΟ ΤΩΝ ΔΥΟ ΠΡΟΓΟΝΩΝ

ΛΟΚΡΟΙ ΚΑΙ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣπόστ-αναίοι και Λίμ – θιαίοιπόστ= κάτω και Λίμ= Αλώνιακάτω χωριό και Άνω χωριόΑρχίζουμε από την αρχαία Βουμελιταία που ήταν εγκα-τεστημένη στο παλιοχώρι με ακρόπολη επάνω στο λόφοκαι με επίκεντρο τον Ναό του Αγ. Γεωργίου που έχει οι-κοδομηθεί με δομικά υλικά από αρχαίο Ναό πιθανόν τουΔιονύσου. Ενώ η πόλη εκτείνετο και κάτω από τον Λόφομέχρι την Παναγία (πρώην Ναός την Θεάς Δήμητρας)και ανατολικά μέχρι το αρχαίο ποτάμι της καναπίτσας.Η Βουμελιταία δεν ήταν μια απλή αρχαία πόλη, αλλά μίαπολιτεία όπως με διαβεβαίωσε μια αρχαιολόγος της ΙΔ'

αρχ. Υπηρεσίας που επισκέφτηκεπρόσφατα το παλιοχώρι. Η κατα-γωγή της πόλης ήτανε από τουςΛοκρούς αλλά όταν την ηγεμονίαείχαν ο Ορχομενός και η Θήβαπροσχωρούσαν ειρηνικά στουςΒοιωτούς. Σήμερα δύο πανεπι-στήμια τοποθετούν την αρχαίαΒουμελιταία στο παλιοχώρι τουΜαρτίνου, το πανεπιστήμιο Αθη-νών και το πανεπιστήμιο Ιωαννί-νων με τον καθηγητήαρχαιολογίας κ. Ανδρέα Γ. Βλαχό-

πουλο και την κ. Κυπαρίση Αικατερίνη προϊσταμένη τηςυπηρεσίας Αρχαιολογίας και Σπηλαιολογίας τοποθετούνστο αρχαιολογικό χάρτη του βιβλίου τους την Βουμελι-ταία στο παλαιοχώρι δίπλα στο σημερινό Μαρτίνο καιτην Σπηλιά του Πάνα πάνω από την Βουμελιταία στοΒουνό χερόμες στήν Θέση Γκουμουράδες. Το Πανεπι-στήμιο Αθηνών αναφέρει την Βουμελιταία ως την μακρο-βιότερη πόλη της Λοκρίδας.Η ΙΔ' Αρχ. Υπηρεσία με έγγραφο προς τον Δήμο Οπουν-τίων Αρ. Πρωτ.8816 π.ε. Μας βεβαιώνει ότι συλλέχτη-καν νομίσματα χάλκινα από σωστική ανασκαφή σεαγρόκτημα στο «παλιοχώρι» με χρονολόγηση από 300π.χ. Μέχρι 570μ.χ. Έτσι προκύπτουν και ανασκαφικά870 χρόνια ζωής επάνω στο παλιοχώρι του Μαρτίνουκαι όχι μόνο.Η κατοίκηση στην περιοχή μας αρχίζει από την 4η- 3ηχιλιετία π.χ. Ίσως όμως και πιο παλιά. Η Βουμελιταίαμακριά από τα παραλιακά κέντρα, κυκλωμένη με πυκνά,δάση και προστατευμένη μέσα στα πελώρια πολυγω-νικά τείχη ( Αγνώστου εποχής) πού κομμάτια τους σώ-ζονται στο ανατολικό μέρος και κάπως απομονωμένη

από τους κεντρικούς οδικούς άξονες της αρχαιότητοςπού ήσαν: Θερμοπύλες- Οπούντας ( Αταλάντη)- Αβαίκαλαπόδι( ίχνη καταστροφής του ιερού των Αβών απόΠέρσες το 480 π.χ.)- Ορχομενός- Θήβα- Αθήνα.Έτσι ή Βουμελιταία έμεινε αλώβητη κανένας επιδρο-μέας δεν την κατέστρεψε ούτε οι Πέρσες, ούτε οι Ρω-μαίοι τού Σύλλα ( πού κατέστρεψαν την Λάρυμνα και τιςΑλές) ούτε οι Βισιγότθοι του Αλάριχου ούτε οι Γαλάτεςτού Βρένου. Οι σεισμοί ήταν η αιτία της μετακόμισης τηςπόλεως από το παλιοχώρι στο διπλανό πιο υπερυψω-μένο λόφο στο σημερινό Μαρτίνο, ενώ η γραμμή τουρήγματος της Αταλάντης διέρχεται από το κέντρο τηςαρχαίας πόλης.Η Βουμελιταία έζησε επάνω στον λόφο στο παλιοχώριαπό την αρχαιότητα, ενώ σε ακμή βρέθηκε τον 4ο με 3οαι. π.χ. Συνέχισε στην ύστερη ρωμαϊκή εποχή ( ρωμαϊ-κός τάφος Γέφυρα Αλαφρό) είχε επέλθει και ο χριστιανι-σμός, οι κάτοικοι είχαν εγκαταλείψει την παλαιάθρησκεία, καθώς το αρχαίο λυχνάρι του τάφου πούβρήκε η αρχαιολόγος της ΙΔ' είχε χαραγμένο στον πυθ-μένα τον σταυρό σύμβολο της νέας θρησκείας. Ερχόμα-στε στην Βυζαντινή εποχή η Βουμελιταία συνεχίζει τηνπορεία της, ο Συνεκδήμος τού Ιεροκλέους επίσημο κεί-μενο που αναφέρει λεπτομερώς την διοικητική οργά-νωση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας του 6ου αι. μ.χ.Αριθμεί 92 σημαντικές πόλεις της Ν. Ελλάδος, για τηνΛοκρίδα αναφέρονται οι πόλεις: Σκάρφεια, Τιθωρέα,Οπούς, Βουμελιταία, Ύηττος.Μετά την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης από τουςσταυροφόρους της 4ης Σταυροφορίας το 1204 μΧ. ηΒουμελιταία έπαυσε να ακούγεται με το όνομά της. Δενγνωρίζουμε τον ακριβή χρόνο που μετακόμισε η πόληστον απέναντι λόφο, γνωρίζουμε όμως ότι το 1311 ότανστο γειτονικό Ακραίφνιο Αφέντης ήταν ο Φράγκος Αντώ-νιο Λα Φλάμα τα ονόματα των αρχαίων πόλεων άλλαξανκαι όχι μόνο στην περιοχή μας από τους Φράγκους καιτους Καταλανούς.Το Ακραίφνιο ονομάσθηκε Καρδίτσα, η Λάρυμνα πουήταν ακατοίκητη από την καταστροφή του Σύλλα το86π.χ. τώρα ονομάζεται Καστρί από το έρημο κάστροτης αρχαίας Ακρόπολης, η αρχαία πόλη κώπαι ονομά-σθηκε Τοπόλια , η αρχαία Βουμελιταία ονομάσθηκεΜαρτίνο , η αρχαία Ασπληδόνα ονομάσθηκε Πύργος ,ο Πειραιάς Πόρτο Λεόνε από τα δύο μαρμάρινα λιοντά-ρια που είχε στην είσοδο του Λιμανιού και που τα έκλε-ψαν οι Βενετοί και τα τοποθέτησαν στην Βενετία.Επίσης, την νήσον Θήρα την ονόμασαν ΣαντορίνηΣάντα= Αγία+ Ειρήνη κ.λ.π.Η μεταφορά της Βουμελιταίας έγινε λόγω επαναληπτι-κών σεισμών πού δεν άφηναν τους κατοίκους να κοι-μηθούν στα σπίτια τους και κοιμόντουσαν στην ύπαιθρο.Έτσι λοιπόν, μέχρι το 1300 μΧ. η Βουμελιταία έχει με-ταφερθεί στον απέναντι λόφο στο σημερινό Μαρτίνογκρεμίζοντας μάλιστα οι ίδιοι τα σπίτια τους και μετέφε-ραν τις πελεκημένες πέτρες και τα αγκωνάρια με ημίο-νους και κάρρα για να κτίσουν την καινούργια πόλη τοΜαρτίνο. Για το όνομα του χωριού υπάρχουν πολλοίμύθοι , πολλοί λένε όπως αναφέρει και ο Γιώργος Μίχαςστο βιβλίο του ότι οι Μαρτιναίοι είχαν κλέψει τον γιό της

Σουλτάνας, αλλά αυτό έγινε επί τουρκοκρατίας ενώ τοόνομα Μαρτίνο εμφανίστηκε πιο μπροστά με τουςΦράγκους.Το ίδιο το όνομα μας παραπέμπει στον Δυτικό κόσμο,Σαν Μαρτίνος, Μαρτίνος Λούθηρος και χωριά της Ιτα-λίας και της Ισπανίας. Η πιο προσιτή περίπτωση είναιαυτή που λέγουν οι γέροντες Μαρτιναίοι, ότι πήρε τοόνομα από έναν ισπανό ο οποίος έκτισε την πρώτη εκ-κλησία των ταξιαρχών και διάφορα δημόσια κτήρια, ηπόλη αναπτύχθηκε γύρω από την Εκκλησία. Μέχρι τότεοι Μαρτιναίοι, δεν είχαν αναμιχτεί με κανένα άλλο φύλλομόνο με την Λάρυμνα είχαν δεσμούς συγγενικούς και φι-λικούς όπως σήμερα. Με την Λάρυμνα δεν έχει αναφερ-θεί καμία έριδα στην μακραίωνη ιστορία των δύοπόλεων , ενώ αντίθετα με τις Αλές ( Θεολόγος) είχαμεέριδες για τα σύνορα στην πευκιά ( μια έριδα 2.500 χρό-νων) υπ' όψιν ότι η Μαλεσίνα δεν υπήρχε τότε και Θη-βαίοι Δικαστές αποφάνθηκαν «ΕΡΗ Αλέων τά δέευώνυμα των Βουμελιταίων».Γύρω στο 1400 μ.χ. Στα σύνορα τού Μαρτίνου παρου-σιάσθηκε ένας απρόσμενος επισκέπτης ο ΝικόλαοςΜουζάκης ηπειρώτης από την Μουζακιά, ήταν χριστια-νός μιλούσε τα ελληνικά αλλά και μια άλλη γλώσσα ταΑρβανίτικα μαζί του είχε γύρω στους 100 με 150 αρμα-τωμένους άνδρες με άλογα και με τις οικογένειές τουςκαθώς και κοπάδι με γιδοπρόβατα. Ζήτησαν από τουςΜαρτιναίους να τους δώσουν γη να εγκατασταθούν στηνάκρη του χωριού και να υπερασπισθούν και να πολεμή-σουν για το κοινό συμφέρον του τόπου. Δεν ξέρουμε ανοι Μαρτιναίοι τους δέχθηκαν ή τους το επέβαλαν οι Κα-ταλανοί και οι Φράγκοι. Γιατί ένας άλλος Αρβανίτης πουήρθε να κατοικίσει στους πρόποδες τού βουνού Χερό-μες απέναντι από το παλιοχώρι στην Σπηλιά του Μά-λεση ( Σπέουα ή Μάλεσιτ) ήταν ο αρβανίτης ΓεώργιοςΜάλεσης και οι Μαρτιναίοι των έδιωξαν και αυτός πήγεκαι ίδρυσε την Μαλεσίνα που από αυτόν πήρε το όνομάτης καθώς υπάρχουν και άλλες εκδοχές για το όνομα (Μάλε σ’ινα= Μαλεσίνα). Επίσης, γέροντες Μαλησιναίοιλένε ότι ήταν ρωμαλέος και είχε δυο γυναίκες ( ΓιώργηΜάλεση με ντι γκρά).Πώς ήρθαν οι Αρβανίτες στα μέρη μας; Τον 14ον αι. μΧ.Ο Βασιλιάς της Αραγωνίας και Καταλωνίας Δόν ΠέτροςΔ' έδωσε άδεια στον Ramon de Villanova να μεταφέρειένα σημαντικό αριθμό Αρβανιτών μισθοφόρων από τοΔουκάτο της Υπάτης( Νέας Πάτρας) στην Λοκρίδα καιδίπλα στα χωριά: Λιβανάτες, Μαλεσίνα και Μαρτίνο γιανα φυλάνε τα περάσματα προς Θήβα και Αθήνα από λη-στρικές επιδρομές. Όλοι οι συγγραφείς λένε ότι εγκατα-στάθηκαν ειρηνικά σε όλη την Ελλάδα, έτσι και εδώ δενέχουμε πολεμικές συγκρούσεις μεταξύ Μαρτιναίων Λο-κρών και Αρβανιτών γιατί και οι Λοκροί ήσαν σκληροίόπως μας λέει και ο Θουκυδίδης.Θουκυδίδης 1,5 : «Ετράποντο πρός ληστείαν και προ-σπίπτοντες πόλεσιν... ήρπαγον ούκ έχοντος πώ αισχύ-νην τούτου τού έργου...» Μετάφραση: Ετρέποντο ειςπειρατίαν και ληστείαν καί έπεφταν σε πόλεις χωρίςτείχη και έκαναν διαρπαγές εφόσον τούτο δεν το θεω-ρούσαν εντροπήν αλλά τιμήν.Τα στέκια των πειρατών στην περιοχή μας ήταν από τα

ΝΙΚΟΣ Α. ΜΠΑΤΣΟΣιστορικός ερευνητής

ΙΣΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ

Η δημιουργικό-τητα μιας κοινω-νίας στο σύνολότης, στηρίζεταιστην εφαρμογήτων θεσμών καιτων Νόμων τουσ υ ν τ ά γ μ α τ ο ς ,ενός δημοκρατι-κού πολιτικού συ-στήματος.

Το σύνολο ιδεών και σκέψεων μιας δημι-ουργικής κοινωνίας συμβάλλουν στονπροβληματισμό της για την ανάπτυξηκαινοτόμων ιδεών και στοχασμών στηρι-ζόμενων συνολικά στο θεσμικό πλαίσιοτου συντάγματος.Η ενίσχυση των θεσμών που συμβάλ-λουν στην απελευθέρωση της ανθρώπι-νης δημιουργικότητας θεωρείταιαπαραίτητη στη προσπάθεια λύσης κάθεανθρωπίνου προβλήματος.Συνείδηση στον Έλληνα πολίτη όμως

πρέπει να γίνει η αδέκαστη εφαρμογή λει-τουργίας της Δημοκρατίας.Κατά τον ΤίτοΛίβιο η Δημοκρατία εκτίθεται σε μεγάλουςκινδύνους, όταν οι πολίτες ξεγελιούνταιαπό τις απατηλές πλευρές του καλού καιτου κακού. Που σημαίνει ότι ο ίδιος επι-θυμεί την εξαφάνισή του τη στιγμή πουη πληροφόρησή του και η μάθησή τουδεν προέρχεται από φορέα εμπιστοσύ-νης. Και η διαφάνεια σωστής λειτουργίαςμιας Δημοκρατίας στα πλαίσια αναπτυ-ξιακής δημιουργικότητας στηρίζεται σεδύο βασικούς θεσμούς του συντάγματος,την ΙΣΟΝΟΜΙΑ και την ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ.Στερουμένων αυτών των δύο θεσμών ηπελατειακή σχέση εισέβαλε δυνατά ανά-μεσα στον πολίτη και το πολίτευμα μεαποτέλεσμα την ανάπτυξη της αναξιο-κρατίας και της φαυλοκρατίας. Τι μέλει γε-νέσθαι.Δημόσια αγαθά-Κοινωνική πρόνοια, Παι-δεία, Υγεία.Προτεραιότητα των πολύτιμων αυτών

αγαθών που δικαιούται ο Έλληνας πολί-της απ'τις εθνικές παρακαταθήκες πουκληρονόμησε. Με αξιολόγηση των Δημο-σίων προσώπων και όχι κομματική επι-λογή. Επιλογή Δημοσίου και όχιπροσωπικού συμφέροντος.Κατεύθυνση δημοκρατικού πολιτικούσυμφέροντος με απαλλαγή κομματικώνσκοπιμοτήτων.Διαγραφή στο κομματικό κράτος απαλ-λαγμένο απ'τα κομματικά συμφέροντα καιπροσωπικές επιδιώξεις, με κολώνα στή-ριξης την ισονομία και αξιοκρατία του πο-λίτη.Στη συνέχεια, θα έλεγα δημιουργία συγ-κινητικού συναισθήματος του πολίτη απόειλικρινά και θετικά ερείσματα υψηλώνκυβερνητικών προσώπων σαν αρχή.Ας αποτελέσει το έναυσμα καλού παρα-δείγματος η στέρηση της βουλευτικήςσύνταξης. Διαρθρωτικές αξιοκρατικές αλ-λαγές που παραδειγματικά εξυπηρετούνάμεσα τον πολίτη και όχι τους πολιτικούς.

Υπόδειγμα, παράδειγμα πρωθυπουργούμεγάλου ηγέτη (τύπου Μαντέλα) με σεβα-σμό στους θεσμούς που εξυπηρετούν καιπροσφέρουν στη βιωσιμότητα του πο-λίτη, την απασχόληση, και την αξιοπρεπήύπαρξή του.Απόμακροι από ιδεαλισμούς, δογματι-σμούς και γνωματισμούς, πιστοί στηνΙΣΟΝΟΜΙΑ και ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ μόνο έτσιφθάνουμε στην ΙΘΑΚΗ του ΟΔΥΣΣΕΑ.Εντιμότητα στην υλοποίηση των νόμωνκαι των θεσμών με πραγματική εφαρ-μογή τους. Αποφυγή φαυλότητας και ανι-κανότητας πολιτικών προσώπων δι'άλλων παραγωγικών που προσβλέπουνστην ενίσχυση του κρατικού μηχανισμούμε στόχο την ανάπτυξη και το εθνικό συμ-φέρον. Καθήκον και υποχρέωση των Ελ-λήνων πολιτών, είναι η επιλογήεμπνευσμένων πολιτικών ηγετών μεαξιοκρατικά κριτήρια που θα βιώνουν τηναγωνία και θα συμμετέχουν στα καθημε-ρινά τους προβλήματα ΙΣΟΝΟΜΑ.

Του Νικ. Ι. Γκούτζου



Γράφει ο Παν. Γεωρ. Δημάκης Υπεύθυνος Ιστορικού Αρχείου Δήμου Αμφικλείας-ΕλατείαςΟ αδόκητος θάνατος, η δολοφονία* του Οδυσσέως Αν-δρούτσου τη νύκτα της 5ης προς 6ης Ιουνίου 1825 απόομάδα συμπατριωτών και συναγωνιστών του, που υπέ-κυψαν στα δολώματα της αδίστακτης ομάδας πολιτικών,κοτζαμπάσηδων και άλλων1 συνετάραξε την μικρή πόλητων Αθηνών, που τον είχε τιμήσει ως Διοικητή αλλά καιως δίκαιο και προοδευτικό φρούραρχο, που έφερε στηνπολύπαθη πόλη, ασφάλεια, δύο σχολεία, τυπογραφείο,Μουσείο Αρχαιοτήτων² κ.α. Αλλά ο Οδυσσέας, ο υιόςτου Ανδρέα Βερούση, εγγονός του Θανάση Βερούση,από τις Λιβανάτες, που τον είπαν Ανδρούτσο (Ανδρει-ωμένο) ο Φιλικός που μιλούσε ελληνικά, ιταλικά και αρ-βανίτικα, ο ηγέτης** και προστάτης των φτωχών, που σεμια στιγμή μοναδική ευτύχισε, να οδηγηθεί από το μυ-στηριώδες ρευστό που μεταφέρει τις αξίες χιλιετιών στοελληνικό αίμα, να γίνει ο ιστορικός χορευτής του θανά-του, στο Χάνι της Γραβιάς, δίνοντας σκληρή απάντησηστους τούρκους για την τύχη που επεφύλαξαν στονυπαρχηγό του Αθανάση Διάκο στο Ζητούνι. Ο ίδιος οΔιάκος είχε ζητήσει χάρη από τους τούρκους, επτά ημε-ρών ζωής «όσο να φτάσει ο Οδυσσεύς και ο ΘανάσηςΒάγιας» αλλά οι θηριώδεις τούρκοι του Ζητουνίου απέρ-ριψαν το αίτημά του. Ο Διάκος τους απάντησε «Σκυλιάκι αν με σουβλίσετε ένας Γραικός εχάθη. Ας είναι καλάο Οδυσσεύς και ο καπετάν Νικήτας». Το αλάθητο έμ-φυτο επιλεκτικό, κριτήριο των Ελλήνων, ουδέποτε κα-θήρεσε τον Οδυσσέα, με το ομηρικό όνομα, πουσημάδεψε την διαδρομή του, από την θέση του φυσικούηγέτη, του αρχηγέτη, παρά τις λυσσώδεις προσπάθειεςκαι τον τυχοδιωκτισμό των αντιπάλων του, που έβλεπανπίσω του να συντάσσονται, οι κολλήγοι, οι παρακεντέ-δες και το πλήθος των αναξιοπαθούντων ελλήνων πουπερίμεναν καλύτερες μέρες. Όμως ο θάνατος του Αρχηγού, κινητοποίησεν ένα πλή-θος από θησαυροθήρες, από την περιρρέουσα ατμό-σφαιρα περί αμυθήτων θησαυρών, που ήσαν θαμμένοι,σε πιθανά και απίθανα σημεία όπως αρέσκονται μυθο-λογούντες οι Έλληνες, να υποθέτουν, να υποδεικνύουνκαι να αναζητούν. Τα σπέρματα των φημολογιών δενήσαν αβάσιμα εντελώς ευρίσκονται δε στην περίφημηοδηγία του Αλή-Πασά προς τους προκρίτους (Κονσό-

λους) Λεβαδείας, όπου τους καλεί να προικοδοτήσουντον γάμο του Οδυσσέως, με την κόρη του εκ Καλαρρύ-των, Χ. Καρέλη, Ελένης, γράφοντας «Νυμφεύω τονΟδυσσέα μου και παραγγέλλω τους πάντες να βοηθή-σουν αυτόν χρηματικώς…». Το τι ακριβώς, απέφερε η οδηγία αυτή είναι άγνωστον,η επανάληψη όμως από τον γαμπρό του ΟδυσσέαΤρελλώνη, συζύγου της αδελφής του Ταρσίτζας, περίθαμμένου θησαυρού³ συντηρούσε το θέμα, για τοοποίον επίσης και ο Μακρυγιάννης γράφει «…στοδρόμο πήρε ο Δυσσέας εμένα και τον Τρακοκομνά καιπήγαμε νύχτα κι έβγαλε ένα τενεκέ γιομάτο φλουρί, δια-κόσιες τριάντα πέντε χιλιάδες γρόσια, και πλέρωσε τουςανθρώπους κι όσα έμειναν ταχωσε πίσου…» Μακρυ-γιάννης Β76. Όμως αξιοσημείωτον είναι ότι το έτος 1829η Ελένη Ανδρούτσου, διαμένουσα στην Κούλουρη υπόαθλίας συνθήκας ασκεί ένδικα μέσα κατά του Γιώργη Λι-βαναταίου για μεταξύ των «χρηματικής» διαφοράς καιδια μόνου του «ψιλού της λόγου» ο Λιβαναταίος φυλα-κίζεται επί 17 ημέρες. Κατά το βιβλίον πρακτικών της8ης Μαρτίου 1829 του Ειρηνοδικείου Σαλαμίνος «Ο Λι-βαναταίος εύρε κεχωσμένα εις την γην χρήματα» (Π.Φουρίκης Ανδρούτσαινα σελ 474). Σαφέστερη η ανα-φορά του Τ. Λάππα (Ο Ανδρούτσος) στην υπόθεση αυτή«…Ο Γιωργάκης Κακλαμάνος από τις Λιβανάτες, βρήκεσκάβοντας σε κάποια μεριά της Μπουντουνίτσας ένααγγείο με 30.000 γρόσσια…». Πολλοί πίστεψαν ότι ήτανμέρος των κρυμμένων θησαυρών του Οδυσσέα. Ο Κα-κλαμάνος για να αποφύγει τις δικαστικές περιπέτειες καιγια να μην προβάλλει η χήρα αξιώσει για όλο το εύρημα,της έστειλε 12.500 γρόσσια. Εκείνη δεν τα απεδέχθη και τον ενήγαγε στο Ειρηνοδι-κείο Σαλαμίνος (Π. Φουρίκης Ανδρούτσαινα) η συνέχειαδεν είναι γνωστή. Οι θησαυροί δεν ευρέθησαν και δεναπεδείχθησαν, η δε χήρα του Ελένη, παρέμεινε παραγ-κωνισμένη και λοιμώττουσα, επί πολλά χρόνια. Τον μο-νάκριβο υιό της, Λεωνίδα, γεννηθέντα στο Εν Βελίτσησπήλαιον, και βαπτισθέντα εκεί από τον γηραιό πολέ-μαρχο Πανουργιά, ανέλαβεν ο φιλέλληνας Βασιλιάς τηςΒαυαρίας Λουδοβίκος, στο Μόναχο, όπου απέθανε μετάδιετίαν από λοιμώδες νόσημα και ετάφη στο εκεί κοιμη-τήριο. Ο Οδυσσεύς εγκατέλειπε τρία κειμήλια, το τιμημένοόνομά του, το μονάκριβο παιδί του και την σύζυγό του.Πλέον τούτων και το όραμά του που δεν υλοποιήθηκε.Όταν το 1824 κυκλοφορεί η είδησις ότι επέμπετο το πο-λυπόθητον Δάνειον, εκ Λονδίνου, οι δε διαχειρισταί ναείναι ο Βύρων, ο Στάνχωπ, ο Γκόρντον και η πρότασηνα ενοποιηθεί η Διοίκηση Δυτικής και Ανατολικής Ελλά-δος, που είχαν συζητήσει ο Οδυσσεύς με τον Τρελλώνηκαι τον Στάνχωπ, ένα συνέδριο συνελλήνων, όπου θαεξελέγετο και η νόμιμη αρχή με έδρα τα Σάλωνα, υπότην επίβλεψιν του Βύρωνος και των Οπλαρχηγών, διατον καταλληλότερον τρόπον διεξαγωγής του αγώνος.Δυστυχώς ο επισυμβάς θάνατος του Βύρωνος, ανέ-στειλε και ματαίωσεν αυτήν την δυνατότητα. Πέραν τού-του ο ίδιος ο Οδυσσεύς καταγράφει την δεινή θέση, πουείχε περιέλθει από την απηνή καταδίωξη, των αντιπά-λων του πολιτικών και άλλων, στην επιστολή του απότο στρατηγείο του τη Βελίτσα στον συν/ρχη L.STAN-HOPE (Ε. Τρελλώνη Αναμνήσεις).

1. Εν ΒΟΛΙΤΣΗ (Βελίτση) τη 1 Σεπτεμβρίου 1824 Προς τον Συνταγματάρχην ΣΤΑΝΩΠ Εις ΛΟΝΔΙΝΟΝΚύριε! Αφ’ ότου εχωρίσθημεν εις την Άμφισσαν δεν ηξιώθηνεπιστολής σας, μολονότι συ-χνάκις σας ανέφερα τα παράπονάμου, και των άλλων καπετανέων, οι οποίοι δια παρο-μοίας αι-τίας ευρίσκονται εδώ εις Βολίτσαν. Συνήλθομεν δια να εμπο-δίσωμεν την αρπαγήν των δικαιωμάτων του λαού. Οικυβερνηταί μας αφού έγειναν κύριοι του δανείου, δεν συλ-λο-γίζονται άλλο παρά να δολοφονήσουν όλους εκείνους οι οποίοιομιλούν δια τα δικαιώμα-τα του ταλαιπώρου λαού της Ελλά-δος, δια να απαλλαχθούν εις το εξής από όλους όσους φο-βούνται, ίνα τυραννώσιν έπειτα με πλήρη ελευθερίαν. Σαςαναφέρω δε τούτο, διότι τρεις φοράς με επυροβόλησαν, τηνπρώτη φοράν εις Ναύπλιον. Καθ’ όλας αυτάς τας πε-ριστάσειςσυνέλαβον τους ενόχους και τους επαρουσίασα προσωπικώςεις την Κυβέρνησιν. Εις την πρώτην περίστασιν η Κυβέρνησις,είπεν, ότι θα δικασθούν την ερχόμενην ημέραν, αλλά την νύκταοι δολοφόνοι απελύθησαν. Το πρωί, ενώ εκαθήμην εις το πα-ράθυρόν μου και επερίμενα την δίκην εκ δευτέρου με επυρο-βόλησαν. Αμέσως έτρεξα και συνέλαβον τους κακούργους καιτους επαρουσίασα πάλιν εις την Κυβέρνησιν. Με απεκρίθη-σαν δε, ότι την επιούσαν θέλουν δικασθή. Επερίμενα, αλλάτην επομένην είδον αιφνιδίως τους αυτούς να με πυροβολή-σωσι δια τρίτην φοράν. Πάλιν τους συνέλαβον και τους παρέ-δωκα εκ νέου εις χείρας της τότε ανεχώρησα δια τον στρατόν.Μόλις δε είχον αναχωρήσει και εις τον δρόμον λαμβάνωγράμμα από τον Σκώτον λοχαγόν Φινλαύν, ο οποίος με παρε-κάλει να ταχύνω προς αυτόν, επειδή η ζωή μου και η ιδική τουευρίσκοντο εις κίνδυνον αφού δε ανταμώθημεν επληροφορή-θην, ότι η Κυβέρνησις έστειλεν ένα άνθρωπον, ο οποίος τουεπρόσφερε δέκα χιλιάδας τάλληρα δια να παραδώση την οι-κίαν μου εις αυτόν τον απε-σταλμένον. Ο λοχαγός Φίνλαυνόμως δεν συνήνεσε εις τοιαύτην αισχράν πράξιν και έδιω-ξεναπ’ εμπρός του τον απεσταλμένον, φοβερίσας αυτόν, ότι, ανετόλμα να είπη εκ δευ-τέρου τοιούτον λόγον, ήθελε τον κτυ-πήσει. Εν τούτοις ο ουτιδανός εκείνος δεν έχασε καιρόν, αλλ’ετοποθέτησε δύο ανθρώπουςεις τον δρόμον με οδηγίας ναδολοφονήσουν τον λοχαγόνΦίνλαυν, άμα ήθελον τον ιδεί.Επυροβόλησαν και τον επλή-γωσαν αλλά καθώς εί-δε το πι-στόλιον παρουσιαζόμενον,επιτηδείως το εκτύπησε με τηνχείρα και τοιουτοτρό-πως δενεπληγώθη βαρέως και έσωσετην ζωήν του. Δι εμέ δε είκοσινή τριάκοντα άν-θρωποι, πληρω-μένοι από τους αισχρούς κυ-βερνήτας μας παραφυλάττουσινα εύρουν ευ-καιρίαν να με δο-λοφονήσουν. Ο ταπεινότατος δούλος σας ΟΔΥΣΣΕΥΣ ΑΝ-ΔΡΟΥΤΣΟΣ (Α) Σημ. Στάνωπ. «…ίσως τινές ήθελον νομίσει,ότι θα ήτο συμφερότερον και εις τον Οδυσσέα και εις εμέ, ημάλλον φρονιμότερον, να παραλείψω μέρη τινά της επιστολήςταύτης την πανούργον αυτήν διαγωγήν καταφρονώ. Εάν ταεκθετόμενα πράγματα υπό του μεγά-λου τούτου Καπετάνου είναι αληθινά,τα αισθήματά του είναι φυσικά καιτοιαύτα όποια δύναται τις να προσ-δοκά παρ’ ανθρώπου έχοντος τηνανατροφήν εκείνου. Το άμεσονσφάλμα πρέπει να αποδοθεί εις τηνΕλληνικήν Κυβέρνησιν αλλά οι αρχη-γοί είναι οι διαπραγματευθέντες τοδάνειον, διότι δεν εζήτησαν να τεθώ-σιν όροι, των οποίων σκοπός έπρεπενα ήναι η διαλλαγή και η ανεξαρτη-σία. Άνευ ενώσεως, οι μέτοχοι τουδανείου πρέπει να ήναι βέβαιοι, ότιουδέποτε θέλουσι λάβει λεπτόν. Τοψεύδος και η πανουργία έχουσιν ολεθρίους συνεπείας, η από-κρυψις της αλήθειας είναι επιβλαβής και εις τους με-τόχους καιεις τους Έλληνας…». Η σημείωση αυτή του Στάνχωπ, είναιεπίκαιρος και στην σημερινή ελληνική πραγματικότητα των Δα-νείων και των Μνημονίων. 2. Ο Βρεττανός φιλέλλην Στάνχωπ (1794-1862) ήρθε στην Ελ-λάδα ως εκπρόσωπος του Φιλελληνικού Κομιτάτου. Γνώρισετον Οδυσσέα, στην Αθήνα τον Φεβρουάριο 1824 και γοητευ-μένος από την προσωπικότητα του γράφει στον Βύρωνα την6η Μαρτίου 1824. «… έχει δυνατό μυαλό, καλή καρδιά και είναιγενναίος, υποστηρίζει σχηματισμό ισχυρής κυ-βερνήσεωςόπως και τα συνταγματικά δικαιώματα… επιδιώκει να προ-ωθήσει την εκπαίδευση και έχει ήδη ιδρύσει δύο σχολεία καιμου επέτρεψε να εγκαταστήσω το τυπογραφείο μου…». L.Stanhope Greece in 1824 London 1825. Ο Οδυσσεύς ύστερααπό υπόδειξη του συντ/χη Stanhop πρόσταξε να μεταβληθείσε Μουσείο ένας αρχαίος ναός στην Αθήνα άγνωστον ποιος,με διευθυντή τον Ψύλλα και οι τούρκοι αιχμάλωτοι χρησιμο-ποιήθηκαν για να μαζέψουν τις σκόρπιες αρχαιότητες…»Πρωΐα 14/2/1932 Dejean (Βλαχογιάννης).

3. Εδ. Τρελλώνη Αναμνήσεις Βιβλ. Ιστ. Μελετών 112«…Ο Οδυσσεύς είχε περίπου δέκα πέντε χιλιάδες λίρας ειςδιπλά της Αούστριας φλωρία… απήλθαμεν εις Θήβας και εκείτα θάψαμε ομού. Εσκάψαμε το έδαφος, δηλαδή εκάμαμε μίαν

ΜΥΘΟΙ ΤΟΥ ΠΑΡΝΑΣΣΟΥTIMΑΛΦΗ KAI ΚΕΙΜΗΛΙΑ ΟΔΥΣΣΕΩΣ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΥ

ΤΟ ΔΑΚΤΥΛΙΔΙ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑΕΘΝ. ΙΣΤ. ΜΟΥΣΕΙΟΝ 4360=Γ13

(ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ)Σχόλιο-Μελέτη Π.Γ.Δημάκη

Το χρυσό δακτυλίδι του Οδυσσέα Ανδρούτσου είναιδώρον, της συζύγου του Ελένης, στον Κ. Ν. Παπαμι-χαλό¬πουλοΣΗΜ, συγγραφέα, για την πραγματεία τουΟΔΥΣΣΕΥΣ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ, αναγνωσθείσα εις τον Φι-λολογικόν Σύλλογον Παρνασσός την 25η Φεβρουαρίου1873, που συ-νεκίνησε και εντυπωσίασε το ακροατήριονμε τα στοιχεία, τον παλμό, την παράθεση προσθέτωντεκμηρίων. Δεν είναι γνωστό πως περιήλθε, στην οικο-γένεια Φίνου και πότε, πάντως είναι σημαντικό για τηνΒελίτσα ότι ο εκ της οικο-γενείας δικηγόρος Φιλ. Φίνος,γνωστός επιχειρηματίας και θεμελιωτής της κινηματο-γραφίας στην Ελλάδα, επρονόησε να το διαφυλάξη, πα-ραδίδοντάς το στο Εθνικό Ιστ. Μουσείο. Πρόκειται γιαένα σφραγιστικό χρυσό δακτυλίδι, πλασμένο με μαλακάπεριγράμματα στην στεφάνη. Δεξιά και αριστερά στονκρίκο εμπίεστα επισήματα. Έγκοιλο παραλληλόγραμμοστην σφενδόνη, όπου έχει ενσφηνωθεί επίπεδη πλάκαμαύρου σαρδόνυχα, που διαχωρίζεται οριζόντια με τρειςγραμμές. Φέρει άνω σταυρό με δύο εκατέρωθεν σήματα,στο δε κέντρο επιγραφή «Δυσές Ανδρούτσος*», στοκάτω μέρος χρονολόγηση 1811. * Η ανάγνωση «Δυσές Ανδρούτσος» αναφέρεται στηνενημερωτική πινακίδα του Εθν.Ιστ. Μουσείου 4360=Γ13και είναι αποδεκτή με επιφύλαξη. Λόγω της περιπεπλεγ-μένης και παρασημαντικής γραφής είναι δυνατόν νααναγνωσθεί και ως ΟΔ ΥΙΟΥ ΑΝΤΙΡΙΤΖ (ΟΔΥΣΣΕΩΣΥΙΟΥ ΑΝΔΡΙΤΖΟΥ). Ίσως αυτό προσέθετε ασφάλειαόπως άρμοζε στους Φιλικούς. ΣΗΜ Κ. Ν. Παπαμιχαλό-πουλος “1852-1923” συγγραφεύς, πολιτικός, υπουργόςπαιδείας το 1892, συμμετείχε ως εταίρος στην Ιστ. Εθν.Ετ. Ελλάδος (Βλ. και Σημ.2).

4192=Γ13 Ιππ. Καραβίας Σφραγίς του ΟδυσσέωςΑν-δρούτσου διαφυλαχθείσα ως κειμήλιον υπό

του Χ. Καραβία αρχειοφύλακος και Δημάρχου Ιθά-κης

Η ορειχάλκινη αυτή σφραγίδα αποκειμένη ως πολύτι-μον κειμήλιον, εις το ΕΘΝ. ΙΣΤ. ΜΟΥΣΕΙΟΝ, φέρει επίτης επιφανείας της τα γράμματα Ο δεξιά και δίγραμμαΑν αριστερά, σταυρός στο κέντρο με επίστεψη, τουοποίου τις κεραίες διαπερνούν πιθανώς η Λόγχη και οΣπόγγος. Το έδαφος υποδηλούται κάτωθεν με διπλήκαμπύλη γραμμή, τέσσερες κουκκίδες συμπληρώνουντα κενά. Ίχνη μελάνης στο γράμμα Ο. Το θέμα είναι α-γαπητό στους λαϊκούς χαράκτες και συναντάται συνή-θως σε λίθινες πινακίδες, οικιών ιερέων, με αναφοράστην Σταύρωση του Κυρίου. Δεν πρέπει όμως νααπο-κλειστούν τα σύμβολα των Φιλικών. (Πρώτη Δημοσίευση, Σχόλιο-Μελέτη Π.Γ.Δημάκη)

Συντ/ρχης L. Stanhope 1794-1882 εκ-

πρόσωπος Φιλελ. Κομι-τάτου – Φιλελευθέρων

α-πόψεων

E. TRELAWNYσχ. J.Severn



οπήν εως τρείς πόδας βάθος και τα εν-ταφιάσαμεν εις τενεκέδες εξ εκείνωνπου μας έφερον εξ Ευρώπης την πυ-ρίτιδα…». «… Εαν πάγω εις Θήβαςδύναμαι να εύρω παρά τίνι τόπω ακα-θάρτου και χρησιμεύοντος ως ανα-γκαίον τότε εν άλλο υπόγειον ή μάλλοντεχνητόν σπήλαιον γέμον αγαλμάτωνκαι πολλών έργων καλλιτεχνίας, ταοποία μετά του Οδυσσέως συνηθροί-σαμεν από πολλά της Βοιωτίας και τουΠαρνασσού μέρη και εκρύψαμεν εκείίνα αποφύγουν την γενικήν καταστρο-φήν. Δεν νομίζω ότι ανεκαλύφθησανεισετι…».

Σημ. Ο ΤΡΕΛΛΩΝΗΣ. Πολλές φορές ηπαράθεση ενός ευθύμου σχολίου σεκείμενα ι-στορικής ερεύνης, τα φαιδρύ-νουν, απαλύνουν, την αφόρητη αί-σθηση μιας ιστορικής αφη-γήσεως,γεμάτης από κάθε είδος κακές πρά-ξεις, που βέβαια συμπληρώνονταικατά δια-στήματα, από έξοχα παρα-δείγματα μεγαλείου ψυχής και προ-σφοράς. Οι Βελιτσιώτες δενελησμόνησαν, τον Ε. Τρελλώνη, γαμ-πρό του Οδυσσέως Ανδρούτσου καιφύλακα του Σπη-λαίου της ΜαύρηςΤρούπας. Απένειμαν κατά το σκωπτι-κόν τους έθος, το όνομα του Τρελ-λώνη, άγνωστον γιατί, σε ένανΒελιτσιώτη βοσκό, που περισσότεροέμοιαζε με τα μυθικά πλάσματα τωνδασών του Παρνασσού, όπου η λίμ-πιντο εύρισκε διέξοδο στην ένω-σητους στα βαθειά σπήλαια, με τις νύμ-φες, τις αύρες και τις θυιάδες. Ο Τρελ-λώνης, ήταν γιδοβοσκός στιςΑγκούτσες, στο φρύδι, ενός φοβερούγκρεμού του Παρνασσού. Εκεί κατα-γράφεται ένα ποιμενικό επεισόδιο αν-τάξιο των Θεοκρίτειων ειδυλλίων πουδιέσωσε ο ακάματος ερευνητής καισυγγραφέας από την Βελίτσα ο Αγγ.Παπαδημητρίου στο ενδια-φέρον τομί-διο «Θρασύβουλε τ’ αλλάξαμε» όπουη άρτια δομημένη γραφή δέχεται μίααύρα Ροϊδειου ύφους.

* Σχετικά είναι τα γραφόμενα που χα-ρακτηρίζουν την δολοφονία από τονσυνεργάτη του Βύρωνα, Ε. ΤrelawnyΑναμνήσεις «…Είναι νυν καιρός να εκ-θέσει τις εν πάση αληθεία τον σατανι-κόν τρόπον καθ’ ου βασανισθείςπέθανε. Πέραν των ουτιδανών πρά-ξεων αυτή είναι η αισχίστη…». ΟΟδυσσεύς Ανδρούτσος εστραγγαλί-σθη, από συμπολεμιστές και συ-μπα-

τριώτες του, λαβών θάνατον ανάλογοντου πατρός του, Ανδρέα Βερούση, οοποίος παραδοθείς από τους Βενε-τούς στον Σουλτάνο, αφού εβασανί-σθη οικτρά, εστραγγαλίσθη καιερρίφθη εις τον Βόσπορον.

** Φιλέλληνες περιηγητές, όπως οΒρεττανός κληρικός George Wadding-ton (1793-1869) που διέτρεξε την επα-ναστατημένη χώρα το 1823, 1824. ΤονΟδυσσέα γνώρισε τον Φε-βρουάριοντου 1884 και τον περιγράφει «..δια τονσημερινό Διοικητή των Αθηνών θα πωμόνον πως αν και ουσιαστικά κατέχειόλη την εξουσία στρατιωτική, πολιτική,νομοθετική και εκτελεστική δε φαίνεταινα κάνει κατάχρηση της … ενώ υπάρ-χει εξαίρετη αστυνομία για την ασφά-λεια των κατοίκων (G. Waddington Avisit to Greece in 1823-1824 London1825 σελ. 77. Επίσης έχουν καταγρα-φεί κρίσεις εγκωμιαστικές για τονΟδυσσέα από τον H. W. HumphreysΑ. picture of Greece. London 1825.Και ο Γάλλος Μ. Raybaux “Memoiressir la Greece. Paris 1825. Αναφέρεταιμε θετικά και αρνητικά σχόλια, στονΑρχιστράτηγο. Ο G. Emerson, αντα-ποκριτής των Times στο Λονδίνο γνώ-ρισε τον Οδυσσέα το 1823 και εξαίρειτην δημοτικότητά του ανάμεσα στουςστρατιωτικούς, αλλά, κατά την διαχρο-νικά δίβουλη στάση, των Βρεττανών,τον κατηγορεί για διαφαινόμενο ηγεμο-νισμό. Επίσης ο David Crane, LordByron’s Jackal, the life of E.J.Trelawny London 1998. Για τον Οδυσ-σέα «…ήταν ένας άνδρας εξαιρετικόςευγενικός στις κοινωνικές του σχέσειςκαι την ιδιωτική του ζωή. Ήταν ενθου-σιώδης αλλά και υπομονετικός, ριψο-κινδύνευε επιχειρήσεις που φαίνονταναδύνατο να επιτύχουν (σημ. πχ. ΧάνιΓραβιάς) και τις ετελείωνε πριν κατα-λαγιάσει ο θαυμασμός για την ανά-ληψή των…».

ΣΗΜ. 2Η δωρεά του δακτυλιδιού στο Ιστ. Εθν.Μουσείον από τον Φιλ.Φίνο, στο διά-στημα 1945-1950 μας υποχρεώνει ναιχνηλατήσουμε την γενεολογική σειράτων δωρητών, που συ-μπλέκεται μετην επίσης ιστορική οικογένεια τωνΣκλαβούνων. Άγνωστον παραμένειπαρά ταύτα πως το δακτυλίδι που χά-ρισε η καπετάνισσα Ελένη Ανδρού-τσου, στον Κ. Παπαμι-χαλόπουλοέφτασε στην οικογένεια Φίνου.

ΜΥΘΟΙ ΤΟΥ ΠΑΡΝΑΣΣΟΥTIMΑΛΦΗ KAI ΚΕΙΜΗΛΙΑ

ΟΔΥΣΣΕΩΣ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΥΣυνέχεια από τη σελ. 5 ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΤΕΥΧΟΣ

Η ΣΟΦΙΑΣτη γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) καιτο σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνικήγλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση,καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαί-νον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα.Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικάμπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε τοσύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από τηστιγμή που το συμφωνήσουμε να ισχύει.Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Γι' αυτότο λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν«εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «ση-μειολογικές» γλώσσες.Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικόςΒένερ Χάιζενμπεργκ είχε παρατηρήσει αυτή τηνσημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πει «Η θη-τεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξεη σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στηνγλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχίαανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της πε-ριεχόμενο»΄Οπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σο-φίας, η των ονομάτων επίσκεψις». Για παρά-δειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική τουγη (άρ = γή + έχων). Και πραγματικά, ακόμα καιστις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κα-νείς δική του γη / δικό του σπίτι. (Σημείωση ΒΜαπό το αρ προέρχονται και αρουραίος καθώςάργυρος, άργιλος κτλ)Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσματρέχει. Βοή = φωνή + θέω = τρέχω. ΟΑστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέειότι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α +στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι).Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότιπολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες τηςέννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιοτρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για τησκέψη.Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται απότο ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Καιπραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά –σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθί-νει» - ελαττώνει ως ανθρώπους – και μας φθίνειμέχρι και την υγεία μας. Και, βέβαια, όταν ανα-φερόμαστε σε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε ναμην τελειώνει, πως το λέμε; Μα, φυσικά,«άφθονο»΄Εχουμε τη λέξη «ωραίος» που προέρχεται απότην «ώρα». Διότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπεινα έλθει και στην ώρα του. Ωραίο δεν είναι τοφρούτο όταν είναι άγουρο ή σαπισμένο καιωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 τηςαλλά ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύ-τερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι,επειδή, σε αυτή την περίπτωση, δεν μπορούμενα το απολαύσουμε.Ακόμα έχουμε τη λέξη «ελευθερία» για την οποίατο «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά τοελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείςόπου αγαπά. ΄Αρα βάσει της ίδιας της λέξης,ελεύθερος είσαι όταν έχεις τη δυνατότητα να πάςόπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία!!!Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευ-χαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε (σε αρχικήφάση οι Θεοί) ένα όμορφο αρχαιοελληνικόάγαλμα η ψυχή μας ευχαριστιέται, αγάλλεται.Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση.Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτήςθα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι +ίαση (= γιατρειά). ΄Αρα, για να συνοψίσουμε,όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτεόμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και γιατρευόμα-στε. Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυ-χική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με τησωματική μας υγεία.Παρένθεση: και μια και το έφερε η «κουβέντα»,η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο.Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπο-ρούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτετο λίγο.Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να στα-θούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για τοάγαλμα (που μόνο Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοιονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό«ίστημι» που ήδη αναφέραμε, και το ονόμασαν

έτσι επειδή στέκει ακίνητο. Προσέξτε την τερά-στια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δυογλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτιτόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναιαπλά ένα ακίνητο πράγμα.Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα μετη σκέψη του ανθρώπου. ΄Οπως λέει και οGeorge Orwell ένα αθάνατο έργο του «1984»,απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί τοκαθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει τηνγλώσσα για να περιορίσει τη σκέψη των ανθρώ-πων, καταργώντας συνεχώς λέξεις.«Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουντην κρίση» έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικόςποιητής των Ρουμάνων.Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενόςπροηγμένου πνευματικά πολιτισμού. Το ναμπορείς να μιλάς σωστά σημαίνει ότι ήδη είσαισε θέση να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρ-κώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φρά-σεις.Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑΗ Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζό-ταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι τυχαία αφούπροέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνειτραγουδώ. ΄Οπως γράφει και ο μεγάλος ποι-ητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος:«΄Οταν κάποτε φεύγω από τούτο το φως θαελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα ποταμάκι πουμουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσαστους γαλάζιους διαδρόμους συναντηθώ με αγ-γέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέ-ρουνε γλώσσες. Μιλάνε Μεταξύ τους με μουσική.Ο γνωστός Γάλλος συγγραφέας Ζακ Λακαρριέρεπίσης μας περιγράφει την κάτωθι εμπειρία απότο ταξίδι του στην Ελλάδα: «΄Ακουγα αυτούςτους ανθρώπους να συζητούν σε μια γλώσσαπου ήταν για μένα αρμονική αλλά και ακατάλλη-πτα μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα– μητέρα των εννοιών μας – μου απεκάλυπτεένα άγνωστο πρόγονο, που μιλούσε μιαγλώσσα τόσο μακρινή στο παρελθόν, μα οικείακαι μόνο από τους ήχους της. Αισθάνθηκα να ταέχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πει ένα βράδυότι ο αληθινός μου πατέρας ή η αληθινή μουμάνα δεν ήσαν αυτοί που με είχαν αναστήσει»Ο διάσημος ΄Ελληνας και διεθνούς φήμης μου-σικός Ιάνης Ξενάκης, είχε πολλές φορές τονίσειότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλητης συμπαντικής. Αλλά και ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη καιγονιμότατη γλώσσα, που δίνει κορμί στις φιλο-σοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενατων αισθήσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι΄Ελληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμ-βολα για νότες, χρησιμοποιούσαν ξεχωριστάσύμβολα για νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια ταγράμματα του αλφαβήτου. «Οι τόνοι της Ελληνι-κής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί μετους κανόνες προφυλάττουν από την παραφω-νία μια γλώσσα κατ΄εξοχήν μουσική, όπως κάνειη αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέ-σεις και υφέσεις που διορθώνουν τις κακόηχεςσυγχορδίες» όπως σημειώνει η φιλόλογος καισυγγραφέας Α. Τζιροπούλου – Ευσταθίου.Είναι γνωστό εξάλλου πως όταν οι Ρωμαίοιπολίτες πρωτάκουσαν στην Ρώμη ΄Ελληνεςρήτορες, συνέρρεαν να θαυμάσουν, ακόμηκαι όσοι δεν γνώριζαν ελληνικά, τους ανθρώ-πους που «ελάλουν ως αηδόνες»Δυστυχώς κάπου στην πορεία της Ελληνικήςφυλής η μουσικότητα αυτή (την οποία οι Ιταλοίκατάφεραν και κράτησαν) χάθηκε, προφανώςστα μαύρα χρόνια της Οθωμανοκρατίας.Να τονίσουμε εδώ ότι οι άνθρωποι της επαρ-χίας, τους οποίους συχνά κοροϊδεύουμε για τηνπροφορά τους, είναι πιο κοντά στην Αρχαιοελ-ληνική προφορά από ό,τι εμείς οι άνθρωποι τηςπόλεως. Η Ελληνική γλώσσα επιβλήθηκε αβία-στα (στους Λατίνους) και χάρη στην μουσικότητάτης. ΄Οπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «ΗΕλληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένη με μιαγλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα»

ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «ΕΛΛΗΝΙΚΑΘΕΜΑΤΑ»

ΤΕΥΧΟΣ 29 ΜΑΡΤΙΟΣ 2012- ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΜΙΛΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ!

ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ

Όπως έχω ξαναγράφει γεννήθηκα, στη Μάρπησσατης Πάρου. Είναι πολύ ωραίο χωριό, παραδοσιακόκαι έχει την ωραιότερη ρομαντική ιστορία. Έχωγράψει γι’ αυτήν. Ίσως την γράψω, μια και μου τηζητάνε.Λίγο πιο πέρα από το Πατρικό μου σπίτι είναι η εκ-κλησία τα Εισόδια της Θεοτόκου (της Μεσοσπορί-τησας) και μπροστά στην εκκλησία είναι μια«τεμπελοπεζούλα». Εκεί περνούσε τις ώρες του «ομπαρμπαγιάννης» με το παρωνύμιο (παρατσού-κλι) «τσάφας». Ήταν πια πάνω από 90 χρονών.Είχα ακούσει ότι γεννήθηκε το 1870. Είχε λάβειμέρος, στον άτυχο πόλεμο του 1897 και είχε κακέςαναμνήσεις. Έλεγε ακόμη. Ευτυχώς που ήλθε οΒενιζέλος και έκανε τους Βαλκανικούς πολέμους.Και σ’ αυτούς έλαβε μέρος και ήταν χαρούμενος.

Δεν σταμάταγε τις διηγήσεις του.Ο Μπαρμπαγιάννης είχε μια συνήθεια. Καθόταν στο ήλιο. Είχε όμως καιμια επιθυμία. Ήθελε να φτερνίζεται. Για να το πετύχει αυτό, στη μύτητου και στα δυο ρουθούνια του, έβαζε κομμένο καπνό, από τα δικά τουχωράφια. Καρτερικά περίμενε το φτέρνισμα, το οποίο πάντα ερχόταν.Έλεγε, ότι αυτό το φτέρνισμα του καθάριζε «τα σωθικά».Πριν το 1940 θυμάμαι όλοι οι άνδρες είχαν ένα σακούλι με κομμένοκαπνό. Άλλοι τον καπνό τον τυλίγανε σε ένα μεγάλο καπνόφυλλο καιάλλοι σε ειδικό χαρτί. Μερικοί ότι βρίσκανε. Το τσιγάρο τους το άναβανμε το «Τσακουμάκι» (τσακμακόπετρα και φιτίλι). Ο καπνός (το φυτό) καιτο κάπνισμα έχουν και αυτά την ιστορία τους. Είναι και ήταν ένα καλόέσοδο, για το Κράτος και με τις συνέπειες, στην υγεία μας. Όλα τα νέα

ΓεώργιοςΑ. Πούλιος

Επίτιμος ΔικηγόροςΔημοσιογράφος

ΕνώσεωςΚυκλαδικού Τύπου



Κάθε φωτογραφία... χίλιες αναμνήσεις

Αγγελική Κερφύλια“η μαμή του Μαρτίνου”

είχε ξεγεννήσει όλο το χωριό

1921 - Μικρά ΑσίαΧρήστος Σίδερη Μπώκος

Γεώργιος Κερφύλιαςκαι ο νεαρός αγνώστων στοιχείων

Κωνσταντίνος Ζάχαρης και Μαρία Κερφύλια - Ζάχαρη

Σκορπονέρια το Σκηταριό και τα άγρια βουνά της Γκά-τζιας, στο Σκηταριό υπήρχε χάλκινος κάβος με αλυσίδαμέχρι τις μέρες μας, αυτό ήταν στο Βόρειο τμήμα προςτην Γκάτζια ενώ στην νότια πλευρά προς τα Σκορπονέριαστην πλαγιά υπάρχει μεγάλη Σπηλιά των πειρατών πουαργότερα ονομάσθηκε Βοϊδοσπηλιά γιατί στέγαζαν βόδια,στις πλευρές μέσα στην Σπηλιά υπάρχουν χάλκινοι, κρίκοιπου κρεμούσαν τα πράγματά τους οι πειρατές. Επίσηςπροϊστορική σπηλιά που πολλοί λένε ότι κατοικούσαν πει-ρατές υπάρχει στα Άσπρα Γκρέμια που βρίσκονται στοανατολικό μέρος της Χερσονήσου της Αετόλυμας ή Πευ-κιάς, εκεί και σε έναν απότομο υπερυψωμένο λόφο κοντάστην Θάλασσα, βρίσκεται η προϊστορική Σπηλιά με πόρτακαι παράθυρο, με ξερολιθιά καί μέ θέα στο στενό δίαυλοπρος την Θάλασσα. Εδώ στους εκκρεμούς «Άσπρα Γκρέ-μια» καταλαβαίνεις πως έχει αποκολληθεί η Εύβοια απότην υπόλοιπη Στερεά κατά την τεταρτογενή περίοδο καιείναι το πιο στενό κομμάτι μετά τον Εύριπο, εύκολο για εμ-πλοκή και ρεσάλτο των πειρατών.Οι Μαρτιναίοι έδωσαν στους Αρβανίτες του Μουζάκι το Δυ-τικό μέρος του χωριού προς τα Αλώνια= Λίμ εξ ού Λιμθι-αίοι. Τα αλώνια των σιτηρών γίνονταν στην σημερινήμεγάλη πλατεία Βάσου Μαυροβουνιώτη μπροστά από τοΓυμνάσιο- Λύκειο Μαρτίνου, ενώ τους παλαιούς κατοίκουςαπό την αρχαία Βουμελιταία, που κατοικούσαν τώρα γύρωαπό την εκκλησία των ταξιαρχών τους ονόμαζαν πόστ=κάτω δηλαδή κάτω χωριό ή πόστ αναίους. Πολλά χρόνιαμετά ενώ είχαν συγχωνευτεί και δεν μπορούσες όπως καισήμερα να πεις ποιος ήταν Αρβανίτης και ποιός δεν ήτανκαι ενώ όλοι είχαν μάθει Αρβανίτικα από την εποχή τηςΤουρκοκρατίας. Και όμως και μετά τον πόλεμο του 1940είχαμε διαχωρισμό μεταξύ Λίμθαίων και πόστ- αναίων καίθα αναφερθώ σε μια σύγκρουση όπως μου την διηγήθη-καν: Ο Κωστάκης ο πολίτης ήταν σε ηλικία περίπου 18ετών έφηβος από το κάτω χωριό πόστ- αναίος είχε 5αδερφές πού τον αγαπούσαν και τον πρόσεχαν πάντα κα-λοντυμένος παρόλη τη φτώχεια της εποχής , ήταν ρωμα-λέος και δυνατός , είχε συγκροτήσει ομάδα από εφήβουςπόστ-αναίους, αλλά κανένας δεν του έμοιαζε στην τόλμηκαι στην δύναμη και περίμεναν στην Βρύση του Σχολείουπου ήταν κάτω από το Δημοτικό Σχολείο,( Μία από τις 4βρύσες του χωριού από το αρχέγονο νερό του ΡΑΠΘ).Μόλις οι Λιμ-θαίοι έμαθαν συγκέντρωση- συγκρότησαν καιαυτοί ομάδα με αρχηγούς τους Ιωάννη και Αλέκο Μά-στορα, αυτοί οι δύο δεν ήσαν πολύ δυνατοί αλλά οι άλλοιΛιμ θιαίοι ήσαν όλοι εύσωμοι. Οι δύο ομάδες συναντήθη-καν στην Βρύση του Σχολείου, κάπου εκεί ήταν και τα σύ-νορα Λίμθ και πόστ κάτω χωριό, ή σύγκρουση ήτανσκληρή και αδυσώπητη, ο Κωστάκης ο πολίτης μάχοντανσαν τον Αίαντα τον Λοκρό είχε ξαπλώσει 5 με 6 Λιμιθαίουςκάτω αλλά οι άλλοι δικοί του δεν ήσαν δυνατοί και πολλοίείχαν τραυματισθεί, γιατί οι Λιμθαίοι ήσαν όλοι εύσωμοι.Επήλθε ηρεμία μέ την επέμβαση των μεγαλυτέρων. Όλααυτά στην 10ετία 1950-1960. Αλλά και αργότερα όταν πέ-ζαμε ποδόσφαιρο στην Άρα Λέκζα, στην Τζούμα, στα αλώ-νια και σε ένα χωράφι κάτω από το χωριό δίπλα στοδρόμο προς Λάρυμνα πόστ-αναίοι- Λίμθαίοι 3-1 όταν νι-κούσαμε εμείς από το κάτω χωριό οι Λιμ-θαίοι δημιουρ-γούσαν φασαρία και τσακωνόμασταν. Πώς μεταδόθηκε ηγλώσσα η Αρβανίτικη σε όλο το χωριό;Η μετάδοση της γλώσσας έγινε κατά τους χρόνους τηςτουρκοκρατίας που ήταν πιο εύκολο να μάθεις Αρβανίτικαπαρά Ελληνικά, επίσης όταν μιλούσες Αρβανίτικα οι Τούρ-κοι ήσαν πιο επιεικείς, επειδή έμοιαζαν με τα Αλβανικά καιοι Αλβανοί ήταν σύμμαχοι με τους Τούρκους. Σχεδόν όλοιοι οπλαρχηγοί της επανάστασης του 1821 μιλούσαν Αρ-βανίτικα, αυτό δεν σημαίνει ότι ήσαν όλοι Αρβανίτες όπωςγράφει και ο Κ. Μπίρης ( Αρβανίτες: Δωριείς του νεώτερουΕλληνισμού) επίσης αναφέρει ότι ο αριθμός των Αρβανι-τών ήταν πολύ μικρότερος από τον υπόλοιπο πληθυσμό.Περισσότερα για τους Αρβανίτες μπορείτε να δείτε στο βι-βλίο «ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΔΥΟ ΛΑΟΙΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ». Εκεί θα βρείτε και ολόκληρο τον πίνακααπό τα οθωμανικά αρχεία της Κωνσταντινούπολης σε μιααπογραφή οικονομική του 1540 μΧ. η οποία αναφέρει γιατο Μαρτίνο δύο οικισμούς , το Μαρτίνο Μουζάκι που είναιοι Αρβανίτες Λιμ θιαίοι και σκέτο Μαρτίνο που είναι τοκάτω χωριό «πόστ» εξ ού και πόστ-αναίοι που είναι οι κά-τοικοι από το παλιοχώρι ή Βουμελιταία. ( τα Άσπρα τουπίνακα είναι το νόμισμα των Οθωμανών ή Μπαχτσέδες)

Από το Αρβανίτικο τμήμα του Μουζάκι οι Τούρκοι ονόμα-σαν για ένα διάστημα το Μαρτίνο Μουζάκ όπως γράφεικαι ο Γιώργος Μίχας στο Βιβλίο του.Ο Αθανάσιος Νυδριώτης συγγραφέας και καθηγητής Πα-νεπιστημίου από το Μαρτίνο στο βιβλίο του “Απελευθέ-ρωση” αναφέρει για τους Μαρτιναίους η αγαπημένη τουςασχολία ήταν ο πόλεμος που τον είχαν κληρονομήσει απότους Αρβανίτες που έφεραν οι Φράγκοι για να φυλάνε ταπεράσματα της Λοκρίδας προς Θήβα και Αθήνα. Μαζί κυ-λάει στις φλέβες τους το αψύ αίμα των Λοκρών του ανδρό-καρδου Αίαντα ένα παράξενο κράμα δύο προγόνων είναιαυτοί οι άνθρωποι.Σήμερα με τον πίνακα οικονομικής απογραφής των οθω-μανικών αρχείων του 1540 μΧ. Επαληθεύεται η καταγωγήτων δύο προγόνων των Μαρτιναίων.Ο ξένος που θα ερχόταν παλιά στο Μαρτίνο, μπορούσενα περάσει από τον κεντρικό δρόμο, μία φορά, δεύτερηφορά την τρίτη έπρεπε να δώσει εξηγήσεις και αν ο σκο-πός της επίσκεψης ήταν πονηρός, μπορεί να έτρωγε καιξύλο. Πολλοί όμως ξένοι που μπήκαν στην νοοτροπία τωνΜαρτιναίων και υπηρέτησαν ή έζησαν για ένα διάστημαστο Μαρτίνο δεν το ξεχνούν ποτέ το Μαρτίνο ακόμη καιπριν έρθουν οι Αρβανίτες ήταν το κέντρο της περιοχήςμετά την Αταλάντη και το μεγαλύτερο σε πληθυσμό απότα γειτονικά χωριά της Λοκρίδας και Βοιωτίας. Υπ' όψιν ηΛάρυμνα δεν αναφέρεται σε κανέναν πίνακα κατά τηνδιάρκεια της τουρκοκρατίας, από την καταστροφή απότον ρωμαίο Σύλλα το 86 π.χ. Θα κατοικηθεί μετά την απε-λευθέρωση το 1861 με Βασιλικό διάταγμαΒ.Δ.Φ.Ε.Κ.65/1861 από Μαρτιναίους που θα αναστήσουντο παλιό της όνομα από Καστρί σε Λάρυμνα και την πά-λαια της δόξα.Δόθηκε η ευκαιρία το Μαρτίνο σήμερα να είχε 7.000 κα-τοίκους, προτίμησαν να μείνουν οι ίδιοι και να μην ανα-μειχθούν με κανένα ξένο, γι' αυτό είπα για τους Αρβανίτες, δεν ξέρω αν τους καλοδέχθηκαν οι Μαρτιναίοι ή τους τοεπέβαλαν οι Φράγκοι.Στην τοποθεσία Αλογο πατησιά υπήρχε οικισμός απόβλάχους που ζούσαν σε καλύβες ζήτησαν να τους δοθείάδεια να κτίσουν σπίτια στο Μαρτίνο, όμως οι Μαρτιναίοιδεν τους δέχθηκαν και οι βλάχοι πήγαν στο Κάστρο (Το-πόλια).Άλλη περίπτωση ήταν το μεγάλο εργοτάξιο της Δομικήςγια να παρέμεναν οι εργαζόμενοι σε οικισμό στο Μαρτίνομέχρι να τελείωνε η Εθνική Οδός και αυτούς δεν τους δέχ-θηκαν.Επίσης, όταν η ΛΑΡΚΟ μπήκε σε κανονική λειτουργίαπρότειναν οι εργατικές πολυκατοικίες να γίνουν στο Μαρ-τίνο, οι Μαρτιναίοι δεν δέχθηκαν να αναμειχθούν και πα-ρέμειναν μόνοι τους.Οι Μαρτιναίοι διατηρούσαν την ''Μπέσα'' αν σου έδιναντον λόγο τους, δεν κατέδιδαν στις αρχές αυτόν που φιλο-νικούσαν αλλά έλυναν τις διαφορές μεταξύ τους, γι' αυτότην δεκαετία του 1950 το Μαρτίνο είχε μεγάλη εγκληματι-κότητα. Πρόσφατα μέσα στο Μαρτίνο έκλεψαν 600 κιλάλάδι από μια χήρα γυναίκα που σε παλαιότερες εποχές θαήταν κακούργημα αν σκεφτεί κανείς με πόσο κόπο βγαίνειτο λάδι. Η αστυνομία συνέλαβε κάποιους αλβανούς καιτους άφησε ελεύθερους λόγω έλλειψης στοιχείων όμωςυπάρχει περίπτωση οι Μαρτιναίοι να ξέρουν τους κλέφτεςαλλά κανένας δεν πάει να τους αναφέρει γιατί θεωρούνότι μόνο τα αρμόδια όργανα του κράτους πρέπει να κά-νουν αυτή τη δουλειά. Αν την κάνει κάποιος πολίτης και ει-δικά αν ο κλέφτης είναι ντόπιος, τότε θεωρούν τον πολίτηκαταδότη, προδότη, ρουφιάνο κ.λ.π., αυτή η νοοτροπίαυπάρχει. Μόνο το αίμα ξεσηκώνει τους Μαρτιναίους μπρο-στά από μερικά χρόνια που είχαν έρθει οι αλλοδαποί στοΜαρτίνο , ένας Αλβανός κάρφωσε με μαχαίρι έναν έφηβοΜαρτιναίο στο πόδι, τότε έγινε η νύχτα του Αγ. Βαρθολο-μαίου, το πρωί της άλλης μέρας δεν υπήρχε αλβανός στοΜαρτίνο. Έκαναν πάρα πολλούς μήνες να έρθουν ξανά.

Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν: «πάς μη Έλλην Βάρβαρος»Οι Μαρτιναίοι έλεγαν: «πάς μη Μαρτιναίος Βάρβαρος»

Αλλά μερικές φορές ήσαν πιο Βάρβαροι και από τουςΒάρβαρους, όπως λέει και ο Θουκυδίδης. Αυτοί είναι οιΜαρτιναίοι των δύο προγόνων από τους Λοκρούς και τουςΑρβανίτες.

ΑΡΧΕΓΟΝΕΣ ΡΙΖΕΣΣυνέχεια από τη σελ. 4

Οικισμοί ΧριστιανοίΣπίτια

ΧριστιανοίΆγαμοι

Χριστιανοίχήρες

ΜουσουλμάνοιΣπίτια

ΦόροςΆσπρα

Μαρτίνο 81 10 5 - 10000Μαρτίνο-Μουζάκι 63 38 - - 6516Μαλεσίνα 32 - - - -Αταλάντη 459 118 47 50 34000

Πλυθησμός και εισοδήματα οικισμών της Λοκρίδος το 1540 μ.χ.

Ο Πρόεδρος των συνταξιούχων Μαρτίνου Λεωνίδας Γ. Νυδριώτης και το Δ.Σ. του Συλλόγουστο πλαίσιο της αξιοποιήσεως του ελεύθερου χρόνου και των ενδιαφερόντων των συντα-ξιούχων αφού έκαναν άρση του καμποτάζ στα πλοία κρουαζιέρας, πραγματοποίησαν τηνΚυριακή 16 Ιουνίου 2013 μια όμορφη ημερήσια κρουαζιέρα στην Σκιάθο.Εκεί το Μαρτίνο παρών με δυο νέα παιδιά του, τον Πάνο Ηλιόπουλο, γιο της ΓεωργίαςΡούσση με το γραφείο “HELIOTROPIO TOURISM AND TRAVEL” και “AEGEAN CARRENTAL” (ΤΗΛ 24270-22430-21736) και τον Ιωάννη Μάστορη, γιο της Φιλίτσας του Λέκκα(“En plo Restaurant” 24270-24433).Αν πάτε στην Σκιάθο πάρτε τηλέφωνο τα παιδιά και πείτε την μαγική λέξη “Μαρτίνο”, όλα

τα προβλήματά σας θα λυ-θούν.Επανέρχομαι στην κρουα-ζιέρα.Βρεθήκαμε στο Αχίλλειογύρω στις εννέα το πρωί καιαναχωρήσαμε για το νησί τουΠαπαδιαμάντη με τον καπε-τάνιο να μας ενημερώνει γιατο πρόγραμμα. Μετά απόλίγη ώρα φτάσαμε στο ΠευκίΙστιαίας για παραλαβή καιάλλων επιβατών και από εκείστο Κατηγιώργη για μπάνιοκαι καφέ.Ο Κατηγιώργης ήταν έναμικρό παραθαλάσσιο χωριότου Πηλίου με ηρεμία και πεν-τακάθαρη θάλασσα. Γύρωστις δώδεκα το μεσημέρι τοκαραβάκι αναχώρησε για τηνΣκιάθο από την βόρειαπλευρά του νησιού με τοτοπίο να σε συνεπαίρνει μετην ομορφιά του.Στις δύο ντάλα μεσημέρι στο

λιμάνι της Σκιάθου και κατευθείαν για φαγητό στο Restaurant του συγχωριανού μας ΙωάννηΜάστορη.Το μαγαζί πάνω στη θάλασσα, πολύ καλό φαγητό τύπου “gourmet” και απαράμιλλο σέρβις,με τιμή 10 ευρώ περίπου το άτομο, θυσία ο Γιάννης για το Μαρτίνο. Δεν καταλάβαμε πωςπέρασαν 3 ώρες και στις πέντε το απόγευμα επιστροφή για το Αχίλλειο με στάση στο Πευκίγια καφέ.Η διασκέδαση εν πλω πολύ καλή, χορός και χαβαλές από τους υπευθύνους του καραβιού,τον καπετάνιο και τους επιβάτες.Οι συνταξιούχοι μας το χάρηκαν και διασκέδασαν, ενώ η συμπεριφορά τους ήταν άψογη.Πολλά συγχαρητήρια στο Δ.Σ. και ιδιαίτερα στο Πρόεδρο για την άρση του καμποτάζ καιγιατί φρόντισε με μεγάλη αγάπη και προσοχή την ασφάλεια και ψυχαγωγία μας.“Κρουαζιέρα θα σε πάω...Γιατί σε νοιάζομαι και σ'αγαπάω...”

Αριστείδης Κ.Κούρος


ΚΡΟΥΑΖΙΕΡΑ ΣΤΗΝ ΣΚΙΑΘΟΟΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΜΑΡΤΙΝΟΥ

ΤΟ ΜΑΡΤΙΝΟ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΡΤΙΝΑΙΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΟΥ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΛΟΥΚΑ ΚΟΥΡΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΕΚΔΟΘΟΥΝ ΠΡΟΣΕΧΩΣ ΣΕ ΒΙΒΛΙO

- Κατά την τουρκοκρατία οι Μαρτιναίοι είχαν κάποιαπρονόμια από τους Τούρκους λόγω του ότι το Μαρ-τίνο ήταν ορεινό και δύσβατο και ήταν επικίνδυνηη πρόσβαση σε αυτό.- Κάποιοι χωριανοί διηγούντο ότι Μαρτιναίοι είχανσώσει το παιδί μιας Σουλτάνας και εκείνη τουςέδωσε προνόμια.- Το Μαρτίνο δεν υποτάχθηκε ποτέ στους Τούρ-κους ήτανε πάντα πολεμικό και για την φυσική τουςκατάσταση οργάνωναν αγώνες, πετούσαν λιθάρι,πηδούσαν τέσσερα-πέντε μουλάρια στην σειρά,ήτανε τέτοιος λαός.

- Οι κάτοικοι ήταν ψηλόκορμοι, γεροφτιαγμένοι, λεβέντες αληθινοί, καμιά σύγ-κριση με τους πεδινούς της Αταλάντης, σ' αυτό έπαιξε βέβαια ρόλο η ενασχό-λησή τους με την κτηνοτροφία στην οποία οφείλετο η επάρκεια της διατροφήςτους σε πρωτεΐνη, αφού κατανάλωναν αρκετό κρέας.- Δεν έπασχε ο κόσμος εκεί ούτε από φυματίωση, ούτε από ελονοσία, ασθέ-νειες που ήταν διαδεδομένες σ' άλλες περιοχές της Ελλάδας, σε κάποιες δεεπαρχίες θέριζαν κυριολεκτικά.- Η αδελφή του πατέρα μου η Κατίνα ήταν ιδιότυπη περίπτωση, δεν παντρεύ-τηκε ποτέ, κυκλοφορούσε με ζώνη με φυσίγγια και με όπλο στο Μαρτίνο. - Η περιοχή κατοικείτο από Αρβανίτες οι οποίοι διέθεταν βαθιά ελληνική συ-νείδηση, μιλούσαν Αρβανίτικα και Ελληνικά, στο σχολείο φυσικά διδάσκοντοελληνικά.- Όταν έγινε το ρήγμα της Αταλάντης (1894) δόθηκε ευκαιρία ,επειδή γκρεμί-στηκε ολόκληρο το Μαρτίνο , να γίνει νέο σχέδιο πόλεως δεδομένου ότιυπήρχε άπλα μεγάλη στην γύρω περιοχή. Βλέπετε όμως ουδείς κάτοικος δέ-χτηκε να περάσουν δρόμοι από το δικό του κτήμα, αγύριστα καφάλια και ιδιο-τελείς οι άνθρωποι, θέλουν να γίνονται πράγματα αλλά οι ίδιοι να μηνσυνεισφέρουν το παραμικρό και τώρα μήπως δεν είναι έτσι η κατάσταση. Τηνπερίοδο των σεισμών χάθηκαν τα πολύτιμα αρχεία του Μαρτίνου.- Η Λάρυμνα ήταν λιμάνι από την αρχαιότητα. Υπάρχουν υπολείμματα λιμενι-κών έργων (λιμενοβραχίονες, κυματοθραύστης κ.ά.). Βλέπετε στην αρχαι-ότητα το εμπόριο γινόταν με πλοία, δρόμοι δεν υπήρχαν. Ακόμη και τονπερασμένο αιώνα δεν υπήρχαν δρόμοι. Ήταν ωραία η Λάρυμνα είχε πολλάνερά, νερόμυλους και πολύ πράσινο.- Ο Δήμος Λαρύμνης, περιελάμβανε το Μαρτίνο ( έδρα του Δήμου) ,Λάρυμνα,Λούτσι, Μάζι, Μαλεσίνα, Παύλο, Πύργος, Προσκυνάς, Τραγάνα, Τσούκα,Μονή Αγίου Γεωργίου Μαλεσίνας, Έρημα Καλύβια Αταλάντης, Ράδος καιΆγιος Νικόλαος. Δηλαδή τότε υπήρχε αυτό που προσπαθεί να εφαρμόσει οΑλέκος Παπαδόπουλος να ενωθούν τα μικρά χωριά, οι κοινότητες δηλαδή.Από την Επανάσταση του '21 και ύστερα αυτό είχε εφαρμοστεί.- Ο πατέρας μου υπηρέτησε στο Αβέρωφ Διοικητής του ήταν ο ΝαύαρχοςΚουντουριώτης Υδραίος Αρβανίτης που είχε τον πατέρα μου εκ δεξιών πουλένε τα ταίριαξαν πολύ καλά, μιλούσαν και Αρβανίτικα ανάμεσά τους.

Νικ. Λουκά Κούρος(1917-2010)

παιδιά και ιδιαίτερα οι απελευθερωμένες κυρίες, τρία πράγματα δεν μπορούν να αποχωρισθούν. Το κι-νητό τους. Βλέπετε το καμάρι μας. Το βυζανιάρικο τη Χριστίνα από τα Σπάτα. Αυτό την πρόδωσε. Τοφραπεδάκι τους. Το κρατούν σαν άλλοι χασοπότες. Και το τσιγαράκι τους. Οι οδηγοί καπνισταί αδύνατονα οδηγήσουν χωρίς τσιγάρο.Η ωραία αυτή συνήθεια του τσιγάρου, ασφαλώς δεν είναι καινούρια. Αρρώστια μεγάλη. Αλκοολίκι αγιά-τρευτο.Όπως φαίνεται αυτή «η ωραία συνήθεια» θα βρισκόταν σε έξαρση, επί των ημερών του Βασιλέως Όθωνακαι της Αμαλίας. Ποιός ξέρει τι «ντουμάνιασμα» γινόταν, που αναγκάστηκε ο Όθωνας να βγάλει το πιοκάτω ΔΙΑΤΑΓΜΑ, το οποίο ανταυτού το υπογράφει η Αμαλία.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ:

ΔΙΑΤΑΓΜΑΠερί απαγορεύσεως του καπνίζειν εντός των δημοσίων γραφείων

και καταστημάτων

ΟΘΩΝ ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΒΑΣΛΕΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Θέλοντες να προλάβωμεν όσον ένεστι τα εξ ενδεχομένων πυρκαγιών δυστυχήματα, επί τη προτάσει τουΗμετέρου επί των Εσωτερικών Υπουργού, απεφασίσαμεν και διατάττομεν.Α’ Απαγορεύεται η χρήσις του καπνίζειν είτε δια καπνοσυρίγκων (τσιμπουκιών), είτε δια σιγάρων εις πάν-τας εν γένει τους υπαλλήλους και υπηρέτας του Κράτους, εντός των δημοσίων γραφείων και καταστημά-των.Β’ Η απαγόρευσις αυτή επεκτείνεται και εις πάντα άλλον προσερχόμενον εις τα ειρημένα καταστήματακαι γραφεία χάριν υποθέσεως ή άλλης τίνος αιτίας.Γ’ Ο Ημέτερος επί των Εσωτερικών Υπουργός θέλει δημοσιεύσει και εκτελέσει το παρόν Διάταγμα.

Εν Αθήναις την 31 Ιουλίου 1856, Εν ονόματι του ΒασιλέωςΗ ΒασίλισσαΑΜΑΛΙΑ

Υ.Γ. Μωρέ στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα.

ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ


“ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΔΙΝΩ , ΓΙΑ Τ’ ΟΜΟΡΦΟ ΜΑΡΤΙΝΟ ... ·...

Documents

Transcript of “ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΔΙΝΩ , ΓΙΑ Τ’ ΟΜΟΡΦΟ ΜΑΡΤΙΝΟ ... ·...