Σύμφωνα με τον Απουλήιο, ο μύθος του Έρωτα και της Ψυχής ξεκινά από τον φθόνο της Αφροδίτης, μητέρας του Έρωτα.

Η Ψυχή και οι 2 αδελφές της, κόρες βασιλιά, ήταν φημισμένες για την ομορφιά τους. Η ομορφιά της Ψυχής ήταν θεϊκή, την ερωτεύονταν όλοι και την τιμούσαν περισσότερο

από τη θεά Αφροδίτη..

Η Αφροδίτη θύμωσε και ζήτησε από τον γιο της, τον Έρωτα, να δηλητηριάσει τις ψυχές

των ανδρών και να μην επιθυμούν την Ψυχή. Δεν υπολόγισε όμως πως και ο Έρωτας θα ερωτευόταν την Ψυχή.

Τα χρόνια περνούσαν και η Ψυχή δεν μπορούσε να βρει μνηστήρα, κι έτσι οι γονείς της ζήτησαν χρησμό από το Μαντείο των Δελφών.

Ο Απόλλωνας είπε: «Η Ψυχή δεν προορίζεται για θνητό. Ο άντρας της τήν περιμένει στην κορυφή ενός βουνού και είναι ένα αποκρουστικό τέρας».

Οι γονείς ακολούθησαν τον χρησμό και ετοίμασαν τη Ψυχή για τον γάμο.

Όλος ο λαός, μαζί με τους γονείς της, τη συνόδεψε με κλάματα και μοιρολόγια ως την κορυφή του βουνού, όπου την άφησαν και έφυγαν.

Αντί όμως να εμφανιστεί το θεριό, εμφανίστηκε ο Ζέφυρος. Την ανασήκωσε απαλά και ταξιδεύοντας πάνω από θάλασσες και από στεριές, την έφερε και την ακούμπησε απαλά

μέσα σε έναν μαγεμένο κήπο.

Σαστισμένη η Ψυχή βρέθηκε μπροστά σε ένα ολόχρυσο παλάτι.

Τη νύχτα έφτασε ο άγνωστος άντρας της. Μέσα στο βαθύ σκοτάδι την έκανε δική του με μεγάλη προσοχή, στοργή και τρυφερότητα. Πριν χαράξει όμως, χάθηκε από κοντά

της.

Περνούσε ο καιρός κι η Ψυχή αισθανόταν δυστυχισμένη: ολομόναχη τη μέρα, αόρατοι υπηρέτες φρόντιζαν να μην της λείψει τίποτα, και τη νύχτα ερχόταν ο μυστηριώδης

σύντροφος της, που ούτε είχε αντικρίσει το πρόσωπο του, κάνοντάς την ευτυχισμένη.

Ήταν ωστόσο τόσο τρυφερός, που η Ψυχή κατάλαβε ότι δεν μπορεί να είναι τέρας και του ζήτησε να την επισκεφθούν οι αδελφές της. «Μην πλανηθείς από τα λόγια τους και θελήσεις να με αντικρίσεις στο φως. Θα με χάσεις για πάντα και θα γίνεις δυστυχισμένη», την προειδοποίησε.

Όταν την επισκέφθηκαν οι αδερφές της άρχισαν να σπέρνουν αμφιβολίες, και την έπεισαν πως έπρεπε να δει το πρόσωπό του, και πως αφού δεν θέλει εκείνος , είναι ένα τέρας και θα τη σκοτώσει.

Έτσι, μια νύχτα, όταν ο άντρας της πλάγιασε κοντά της, τον άφησε να αποκοιμηθεί βαθιά κι ύστερα σηκώθηκε σιγά σιγά κι άναψε το λυχνάρι.

Μέσα στο τρεμουλιαστό φως , είδε ένα απερίγραπτο θέαμα. Ο άγνωστος άντρας που είχε παντρευτεί, ήταν ο ίδιος ο Έρωτας, πιο ωραίος κι απ' ό,τι τον φανταζόταν.

Η Ψυχή τα έχασε και έσκυψε να δει το πρόσωπο του καλύτερα.

Τότε, μια σταγόνα καυτό λάδι έπεσε στον γυμνό ώμο του κοιμισμένου θεού.

Ο Έρωτας ξύπνησε από τον πόνο και πέταξε μακριά, λέγοντάς της πως η καχυποψία της σκότωσε την αγάπη τους κι εξαφανίστηκε, όπως την είχε προειδοποιήσει.

Η Ψυχή πιάστηκε από το πόδι του, αλλά δεν μπόρεσε να κρατηθεί κι έπεσε στη γη, αλλά - πράγμα παράξενο - δεν σκοτώθηκε.

Η Ψυχή τον έψαξε παντού και η θεά Δήμητρα τη συμβούλευσε να μιλήσει στη θεά Αφροδίτη. Η Αφροδίτη είχε φυλακίσει τον Έρωτα, μέχρι να ξεχάσει την Ψυχή και να

επουλωθεί η πληγή του από το καυτό λάδι.

Η Αφροδίτη της είπε πως για να δει τον αγαπημένο της, θα έπρεπε πρώτα να περάσει τρεις δοκιμασίες (τα μαρτύρια μιας ψυχής ερωτευμένης), με βοηθούς την Ανησυχία και

τη Λύπη.

Αρχικά την πρόσταξε μέσα σε λίγες ώρες να ξεδιαλέξει από έναν τεράστιο σωρό καρπούς της γης το κάθε είδος -στάρι, παπαρουνόσπορο, κεχρί, ρεβίθια, φακή, κουκιά, κριθάρι

και να βάλει το καθένα χωριστά.

.

Έπειτα την υποχρέωσε να βρει και να φέρει το χρυσό μαλλί από τα άγρια πρόβατα του βουνού…

Και το σημαντικότερο, να κατέβει στον Κάτω Κόσμο και να πάρει από την Περσεφόνη το ελιξίριο της νιότης για την Αφροδίτη, με τον όρο να μην ανοίξει το δοχείο.

Εκείνη όμως δεν αντιστάθηκε στον πειρασμό και το άνοιξε…..

Μέσα στο δοχείο όμως ήταν ο Μορφέας…

Και έτσι έπεσε σε βαθύ ύπνο.

Ο Έρωτας, όταν έμαθε τι είχε συμβεί, έτρεξε στον Όλυμπο και ζήτησε από τον Δία να σώσει την Ψυχή. Ο Δίας, συγκινημένος του επέτρεψε να ενωθεί μαζί της για πάντα.

Ο Έρωτας έτρεξε αμέσως να συνεφέρει την Ψυχή.

Την οδήγησε στον Όλυμπο…

Εκεί ετοιμάστηκε ο κανονικός γάμος του ζευγαριού…

Τα βάσανα της Ψυχής βρίσκονται πια στο τέλος τους.

Η Ψυχή γίνεται πια επίσημα γυναίκα του και της χαρίζεται η ΑΘΑΝΑΣΙΑ. Αργότερα φέρνει στον κόσμο ένα πανέμορφο κοριτσάκι που το βάφτισαν οι θεοί και του

έδωσαν το όνομα ΗΔΟΝΗ.