ant i f a de l t io no7_03/2015

ΟΎΤΕ ΚΕΝΤΡΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ

ΟΎΤΕ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ

ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΟΎΣ ΑΟΡΑΤΟΎΣ

ΑΎΤΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

αυτοδ ιαχε ιρ ι ζόμενο στέκ ι νομ ικής

κλείνουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης!

τι λες!...αυτοκαταργείται η ελλάδα?

ΣΤΟΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΝΤΕΣΤΡΑΜΜΕΝΟ ΚΟΣΜΟ,ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΥ ΨΕΥΤΙΚΟΥ Εντάξει, λοιπόν! Πειστήκαμε! Μέσα σε περιβάλλον τσιμεντένιας εθνικής ενότητας και μικροαστικής πανούκλας η -πλέον και με τη βούλα- κρατικοποιημένη αριστερά μπορεί να πείθει ως η πιο αντιφασιστική κυβέρνηση όλων των εποχών: “Θα τα κλείσουμε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης! Απελευθερώνονται οι κρατούμενοι μετανάστες! Τι άλλο θέλετε πια;”

Το θέαμα των τελευταίων εβδομάδων έχει λίγο απ’όλα: επίσκεψη του υφυπουργού δημόσιας τάξης στην αμυγδαλέζα, καταγγελία του “αίσχους”, απόδοση ευθυνών στην προηγούμενη κυβέρνηση, δημοσιογραφική κάλυψη, διαφωνίες, “αναρμοδιότητες”. Κρατάμε αυτό: τα “μεγάλα” στρατόπεδα συγκέντρωσης κλείνουν και οι κρατούμενοι μετανάστες θα αποχωρούν ανά 30 την εβδομάδα, ενώ η “λύση” που προκρίνεται είναι η “εποπτευόμενη ελευθερία”: ανοιχτές δομές “φιλοξενίας”1.

1.“Κατάργηση της κράτησης παράτυπων μεταναστών για πάνω από 18 μήνες ανακοίνωσαν χθες οι αναπληρωτές υπουργοί Προστασίας του Πολίτη και Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γιάννης Πανούσης και Τασία Χριστοδουλοπούλου, αντίστοιχα. […] Οι δύο αναπληρωτές υπουργοί επαναβεβαίωσαν την απόφασή τους να προχωρήσουν σε κλείσιμο της εγκατάστασης (της Αμυγδαλέζας), με το αιτιολογικό ότι λειτουργεί σε αστυνομική εγκατάσταση και, επομένως δεν μπορεί να μετεξελιχθεί σε ανοικτή δομή, δηλαδή Κέντρο Ελεύθερης Φιλοξενίας. Ταυτόχρονα, πάντως αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο συνέχισης της λειτουργίας των λοιπών κέντρων κράτησης, καθώς σε κοινή γραπτή τους ανακοίνωση αναφέρουν ότι “υπάρχει άμεση ανάγκη ριζικών αλλαγών σε όσους χώρους κράτησης διατηρηθούν για ένα μικρό χρονικό διάστημα”. Καθημερινή, 18.02.2015“Και στην Αμυγδαλέζα τα περισσότερα κοντέινερ έχουν αδειάσει. Υπό κράτηση έμειναν όσοι δεν έχουν συμπληρώσει εξάμηνο εγκλεισμό και όσοι αναμένουν τη δικαστική απέλασή τους.” Καθημερινή,15.03.2015

i)όποιος έχει μάτια, βλέπει-έχει και μνήμη και θυμάται

Λέμε να επανάλαβουμε κάποιες βασικές αρχές που θα μας βοηθήσουν να καταλάβουμε όσα “θαυμαστά” συμβαίνουν γύρω μας:

α) Ο δομικός ρόλος της αριστεράς στην ελλάδα ήταν η γενικευμένη και συστηματική διαμεσολάβηση της εργατικής τάξης μέσα από τους διάφορους, μικρούς και μεγάλους θεσμούς της. Αυτό δεν συνετέλεσε σε τίποτε άλλο παρά στην διασφάλιση της ισορροπίας των ταξικών σχέσεων υπέρ των αφεντικών. Από την άλλη, η αριστερά δεν δίσταζε να διαδηλώνει τον πατριωτισμό της, κυριολεκτικά, σε κάθε ευκαιρία. Κανένας διεθνισμός, καμία “κοινότητα των καταπιεσμένων” δεν την εμπόδιζε να αντιμετωπίζει το πολυεθνικό προλεταριάτο εντός του ελληνικού κράτους σαν “πρόβλημα”: ρίχνουν τα μεροκάματα, είναι όντως πολλοί, δεν τους απορροφά η νομιμότητα - ακριβώς, όπως η ακροδεξιά, αλλά προτείνοντας άλλες λύσεις. Άλλοτε σαν πρόβλημα, λοιπόν, κι άλλοτε σαν “θύματα της ανθρωπιστικής κρίσης” -και όχι υποκείμενα του ταξικού πολέμου- αλλά πάντοτε σαν κάποιους και κάποιες που χρήζουν προστασίας, καθοδήγησης, φιλανθρωπίας και, βασικά, διαχείρισης. Δεν βλέπουμε τον λόγο να μην επιβεβαιώσει το ιστορικό της παρελθόν τώρα που χρίστηκε κορωνίδα (!) του ελληνικού κράτους.2

β) Οι μετανάστες εργάτες και εργάτριες (από την αλβανία, το ανατολικό μπλοκ, τις εμπόλεμες ζώνες της αφρικής και της ασίας) δεν ήταν ποτέ πρόβλημα για τον ελληνικό καπιταλισμό και το κράτος του- παρά μόνο όταν εξεγείρονταν. Πάνω στην δική τους ακραία υποτίμηση (την μέχρι μαζικών θανάτων) στηρίχτηκε η συνολική ευημερία των τελευταίων δεκαετιών, και για να ακριβολογούμε: πάνω στην δική τους εργασία, την δική τους ζωή, χρόνο, σώμα, και μυαλό.3

γ) Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ΔΕΝ ήταν πρωτότυπη και καινοτόμα έμπνευση του Δένδια και του προηγούμενου υπουργικού συμβουλίου, ούτε και αυτού πριν από εκείνο! 4

Και χωρίς να θέλουμε να αφαιρέσουμε τίποτε από την βαρβαρότητά τους, αλλά θέλοντας να την φωτίσουμε σε όλο της φάσμα, λέμε πως δεν εξαντλούνται στα πραγματικά όρια των συρματοπλεγμάτων της αμυγδαλέζας. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι πάνω από όλα σχέση και μέθοδος: είναι τα αόρατα σύνορα σε όλη την έκταση της ελληνικής επικράτειας, όπως αυτά ορίζονται από την απόλυτη εξουσία της δημόσιας τάξης, της αστυνομίας και του στρατού, είναι η ίδια εξόντωση που συντελείται στα σύνορα, στον έβρο και τον υδάτινο τάφο του αιγαίου, είναι οι “επαναπροωθήσεις” και οι νυχτερινές μαζικές απελάσεις των τελευταίων 30 ετών που δεν έγιναν ποτέ πρωτοσέλιδο, είναι η αιχμαλωσία στα μητροπολιτικά γκέτο, είναι τα εκατοντάδες αστυνομικά τμήματα και η Πέτρου Ράλλη, είναι η αιχμή της ελληνικής μεταναστευτικής νομοθεσίας που δεν ήταν ποτέ τυχαία ή συγκυριακή, παρά ρύθμιζε την λειτουργική απαγόρευση των μεταναστών εργατών: την υπαγωγή της εργασίας και της ζωής τους σε ένα ημιμόνιμο/μετακινούμενο όριο μεταξύ

2. Ενδεικτικά, προτείνουμε: Text, Περί της (ανομολόγητης) καταγωγής των ρατσιστικών ιδεωδών της ελληνικής κοινωνίας και περί της (ομολογημένης) χρησιμότητάς του, Λέσχη Κατασκόπων του 21ου Αιώνα, 2001,Περιοδικό Sarajevo#49, Μάρτης 2011, “γιατί οι εργάτες να αγωνίζονται επικαλούμενοι σοβαρούς κινδύνους για την υγεία τους και όχι απειλώντας σοβαρούς κινδύνους για την υγεία του συστήματος;” Κι αν οι πηγές δεν πείθουν: “Εντύπωση προκάλεσε σε αρκετούς η άποψη που διατύπωσε ο αναπληρωτής υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Γιάννης Πανούσης σχετικά με τον φράχτη του Έβρου, δηλώνοντας ότι δεν θα πρέπει να αφαιρεθεί.” Βήμα, 30/01/20153. “Είμαι ενθουσιασμένος με του Αλβανούς. Πρόκειται φυσικά για παράνομη εργασία, αλλά αυτό είναι προυπόθεση για να μπορούν να προσφέρουν την εργασία τους σε χαμηλή τιμή” Τάδε έφη Στέφανος Μάνος το 1994, στέλεχος, τότε, της ΝΔ. [Text, ό.π., σελ. 35]. Από τότε μέχρι σήμερα όλα τα αφεντικά της χώρας παραμένουν “ενθουσιασμένα” με όλες τις εθνικότητες που έγιναν συνώνυμο του “οι φτηνοί μου εργάτες”. Ακόμα και η wikipedia το λέει: “Η ύπαρξη σχετικά εκτεταμένου αγροτικού τομέα, μεγάλου αριθμού μικρομεσαίων επιχειρήσεων αλλά και παραοικονομίας, συντελούν επίσης στην ευκολότερη απορρόφηση μεταναστευτικής εργασίας, συχνά εποχικής ή περιοδικής, κυρίως στους τομείς των κατασκευών, του

παρανομίας και νομιμότητας. Κι όποιος/α αμφιβάλλει για την παραγωγικότητα της διαδικασίας αυτής, ας κοιτάξει τους τζίρους της μαφίας διακίνησης 5, των μικρομεσαίων αφεντικών κάθε τοπικής κοινωνίας που συμβάλλονται με κάποιο στρατόπεδο, ας κοιτάξει τα ύψη των ευρωπαικών χρηματοδοτήσεων.

ii) o tempora, o mores!

Έχοντας αυτά τα απλά και βασικά στο κεφάλι μας, ήρθε η ώρα να ασχοληθούμε με τα αγαπημένα μας στελέχη! Σε συνέντευξη της στον Δ. Αγγελίδη της Εφημερίδας των Συντακτών, στις 28/02, η μεγάλη αριστερή κυρία Τασία Χριστοδουλοπούλου δηλώνει:

“Θα ήθελα να ζητήσω από όσους αμφισβητούν τις προθέσεις μας να διαβάσουν τον νόμο 3907/2011, που ενσωματώνει στην ελληνική νομοθεσία τις ευρωπαϊκές οδηγίες σχετικά με τους υπηκόους τρίτων χωρών. Δυστυχώς δεν τον εφάρμοσε η προηγούμενη κυβέρνηση κι έτσι αναγκαζόμαστε να ξεκινάμε με τα εντελώς αυτονόητα, την απελευθέρωση όσων κρατούνται παράνομα.”

Μπέσα, λοιπόν. Να διαβάσουμε το νόμο. Ο ν. 3907/11 είναι ο ιδρυτικός των στρατοπέδων συγκέντρωσης - σαν “κέντρα πρώτης υποδοχής” (άρθρα 8&13) και σαν “προαναχωρησιακά”(ά.30επ)- όπως τα είδαμε την τελευταία τετραετία και είναι, επίσης, χαρακτηριστικό πως είναι αυτός που ολοκληρώνει την πληρότητα της αποκλειστικής αρμοδιότητας του υπουργείου δημόσιας τάξης επί όλων των ζητημάτων “παρανόμων εισερχομένων αλλοδαπών.” Και όχι μόνο τον εφάρμοσε η προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά ικανό μέρος του προεκλογικού της αγώνα το μακρινό 2012 βασίστηκε στην υπόσχεση εφαρμογής του! Και, πάμε στο αγαπημένο μας: άρθρο 30, παρ.5: “Το ανώτατο όριο κράτησης δεν μπορεί να υπερβαίνει το εξάμηνο”, παρ.6: “Το χρονικό όριο της παραγράφου 5 μπορεί να παραταθεί για περιορισμένο χρονικό διάστημα που δεν υπερβαίνει τους 12 μήνες στις περιπτώσεις κατά τις οποίες παρά τις εύλογες προσπάθειες των αρμοδίων υπηρεσιών η επιχείρηση απομάκρυνσης είναι πιθανόν να διαρκέσει περισσότερο επειδή: α) ο υπήκοος τρίτης χώρας αρνείται να συνεργασθεί ή β) καθυστερεί η λήψη των αναγκαίων εγγράφων από τρίτες χώρες”Μαντέψτε ποιες είναι οι “αρμόδιες υπηρεσίες”...Απέλαση, αναγκαστική επιστροφή, προυποθέσεις και διάρκεια άδειας διαμονής και εργασίας; Είναι όλα κομπλέ, δεν πειράζουμε τίποτε. Κάθε “παράτυπος αλλοδαπός”, λοιπόν, που δεν μπορεί να επιτύχει την έκδοση ασύλου και δεν φέρει τα απαραίτητα “ νομιμοποιητικά έγγραφα”, απελαύνεται. Κι αν η εκτέλεση της απέλασης καθυστερεί;

“Μπορούμε να δημιουργήσουμε επιδοτούμενες δομές φιλοξενίας σε ενοικιαζόμενα διαμερίσματα, έτσι ώστε να υπάρχει διασπορά των ανθρώπων και καλύτερη ένταξή τους στην κοινωνία, αλλά και να δώσουμε ώθηση στην ενοικίαση ακινήτων που βρίσκεται σε τέλμα.”

Λογικό. Γιατί, τί θα απογίνουν οι μικρομεσαίοι ψηφοφόροι του σύριζα; Κλέφτες θα γίνουν; Το

αγροτικού τομέα, της παροχής υπηρεσιών και της βιοτεχνίας.”4.Ο ν. 3386/2005 (ούτε κρίση τότε, ούτε μέρκελ, το φεκ υπογράφει η κυβέρνηση καραμανλή) ιδρύει τους Ειδικούς Χώρους Κράτησης Αλλοδαπών που θα τροποποιήσει ο ισχύων 3907/2011. “Άρθρο 81:Ειδικοί χώροι παραμονής αλλοδαπών: 1) Ο αλλοδαπός, στο πρόσωπο του οποίου συντρέχουν οι προϋποθέσεις της παραγράφου 3 του άρθρου 76 του νόμου αυτού, κρατείται στην οικεία αστυνομική αρχή. Μέχρις ότου ολοκληρωθούν οι διαδικασίες απέλασης του παραμένει σε ειδικούς χώρους, οι οποίοι ιδρύονται με απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, Οικονομίας και Οικονομικών, Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Δημόσιας Τάξης. Με την ίδια απόφαση καθορίζονται οι προδιαγραφές και οι όροι λειτουργίας των χώρων αυτών. 2)Την ευθύνη της φύλαξης των ειδικών χώρων παραμονής έχει η Ελληνική Αστυνομία.” (Το άρθρο 76 ρυθμίζει την απέλαση )5.“Οργανωμένο κύκλωμα που διευκόλυνε την είσοδο παράτυπων μεταναστών, κυρίως Σύριων υπηκόων, στην Ελλάδα από την Τουρκία, εξάρθρωσαν οι ελληνικές αρχές με την υποστήριξη της Europol. […] Οι έρευνες αποκάλυψαν ότι κάθε μετανάστης κατέβαλλε χρηματικό ποσό από 4.000 έως 9.000 ευρώ για το ταξίδι, ανάλογα με τον προορισμό και τα έγγραφα που απαιτούνταν. Εκτιμάται ότι η εγκληματική οργάνωση, στο

κράτος μεριμνά για τους μικρούς και μεγάλους φίλους της αστυνομίας: οι εταιρίες επισιτισμού και φύλαξης, οι “μικροεπιχειρηματίες” που συμβάλλονται με το υπουργείο δημόσιας τάξης δεν θα πεινάσουν- θα προσαρμοσθούν στο νέο καθεστώς “ελεύθερων δομών φιλοξενίας”. Και, γιατί όχι, ας κοπιάσουν και οι ντόπιοι ενοικιαστές, οι μεσίτες, οι ξενοδόχοι, “rooms to let” κλπ... Λέγαμε παραπάνω πως τα στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι κοινωνικές σχέσεις, και σ’αυτές εμπλέκονται ένα σωρό υποκείμενα εκτός από τους ίδιους τους μπάτσους. Σαν σχέσεις, λοιπόν, αντλούν την ιστορία τους από τα βάθη του ελληνικού ρατσισμού, είναι ταυτόχρονα σταθερές και δυναμικές, είναι πλεγματικές και ιδιαίτερα κερδοφόρες, υλικά και πολιτικά. Και είναι, τελικά, η κανιβαλική εξέλιξη των παραδοσιακών προσοδικών σχέσεων με το ελληνικό κράτος.

“Από το υπ. Εργασίας θα διεκδικήσουμε να δοθεί άδεια εργασίας σε ορισμένες ομάδες, όπως αυτοί που απομακρύνονται από τα κέντρα κράτησης, επειδή είναι ανέφικτη η απέλασή τους, ώστε να μη μένουν έκθετοι, χωρίς τη δυνατότητα εισοδήματος. Θα έρθουμε επίσης σε επαφή με το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, για να τακτοποιήσουμε το ζήτημα της εποχικής εργασίας των εργατών γης και των αλιεργατών.”

Ορθολογική ρύθμιση του καταμερισμού εργασίας, της ζήτησης και της προσφοράς, τι μας λείπει, που μας λείπει, να τους στείλουμε εκεί, μη κάθονται στο κέντρο της αθήνας και σκεφτούν τίποτα επικίνδυνο...Πώς τα φέρνει ο καιρός, και η αγωνίστρια των ανθρώπινων δικαιωμάτων θυμίζει την Βάσω Παπανδρέου της δεκαετίας των 00s:“Η τότε υπουργός Εσωτερικών Βάσω Παπανδρέου, σε σύντομη συνέντευξη της, σημείωσε ότι οι μετανάστες ήταν ευπρόσδεκτοι στην Ελλάδα εφόσον έβρισκαν (νόμιμη) εργασία. Διευκρίνιζε, μάλιστα, τότε η υπουργός ότι ήταν ευπρόσδεκτοι μόνο για το διάστημα κατά το οποίο είχαν εργασία και για όσο τους χρειαζόταν η ελληνική οικονομία. [...]Αυτή η θεώρηση της μετανάστευσης και των μεταναστών ως μία δεξαμενή διαθέσιμου εργατικού δυναμικού που μπορούσε να ρυθμίσει κατά βούληση, χαρακτήρισε, και εξακολουθεί να χαρακτηρίζει, την ελληνική μεταναστευτική πολιτική.” 6

Αυτή η “κατά βούληση ρύθμιση” την ταλάνιζε την αριστερά. Αποτελούσε μείζονα παράμετρο της κάθε φορά υπεράσπισης μιας “νομιμοποίησης” που με κανέναν τρόπο δεν θα προσέβαλε την θέση των μεταναστών και μεταναστριών εργατών στον πάτο της τάξικης πυραμίδας, που θα ήταν πλασματική, μερική, προσωρινή και αβέβαιη, που ποτέ, μα ποτέ δεν θα απειλούσε την ανωτερότητα του ελληνικού “λαού” ή την αγριότητα της εκμετάλλευσης των μεταναστών από τα ντόπια αφεντικά. Ένα μέρος της πρωτοκοσμικής εργατικής τάξης είδε απ’ την δεκαετία του ’80 και μετά στους μετανάστες και τις μετανάστριες όχι το μέλλον που ετοιμάζουν και στην ίδια τα αφεντικά της, αλλά ένα ξεπεσμένο παρελθόν απ’το οποίο θεώρησε ότι ξέφυγε για πάντα. Αντιλήφθηκε την κατάστασή της σαν προνομιούχα. 7 Αυτό ακριβώς το προνόμιο το έχει πάντα υπόψιν της η αριστερά.

πλαίσιο της παράνομης δράσης της, αποκόμισε κέρδη που ανέρχονται περίπου στα 7,5 εκατομμύρια ευρώ.” από κοινή ανακοίνωση των αρχών σε άρθρο στη lifo.gr 17/03/2015

6. Άννα Τριανταφυλλίδου, Είκοσι χρόνια ελληνικής μεταναστευτική πολιτικής στο Η μετανάστευση στην Ελλάδα τον 21ο αιώνα, επιμ. Α.Τριανταφυλλίδου, Θάνος Μαρούκης, εκδ.Κριτική 2010, σελ.106, το βρήκαμε στο Σχεδόν Αόρατοι, εκδ. Antifa Scripta, 2η έκδοση, σελ. 167

7. Θέσεις μάχης σε ένα γυάλινο κόσμο, Ιδρυτική Διακήρυξη της Ομοσπονδίας Αυτόνομων Ομάδων, Federaction, Σεπτέμβριος 2005, σελ. 9, θέση 17

iii) μεγάλοι άντρες

Λέγαμε, λίγο μετά την ελληνική “έφοδο στον ουρανό” της 25ης Ιανουαρίου, πως στην αυτοκρατορία των αγανακτισμένων οι “ιστορικές αναγκαιότητες” αναδεικνύουν την χυδαιότητα σε όλο της το μεγαλείο- στο σχετικό αυτοκόλλητο απεικονιζόταν ο Καμμένος και, δυστυχώς, η θέση θεωρήθηκε ως αποκλειστικά αναφερόμενη σ’αυτόν.

«Εγώ θα έσπαγα το Σένγκεν, αλλά μιλάω ως Γιάννης Πανούσης, μην παρεξηγηθώ. Εφόσον η Ευρώπη δεν θέλει να μας στηρίξει, απλώς μας δίνει λεφτά, για να υποστούμε εμείς όλες τις κοινωνικές και λοιπές συνέπειες πολέμων και εμφυλίων, που δεν φταίμε, θα πρέπει να μοιραστούμε αυτά τα ρεύματα. Εάν δεν θέλει, εγώ θα άνοιγα τα σύνορα, να πάνε 500.000 σε άλλες χώρες, να δούμε πόσο θα ευαισθητοποιηθεί η Ευρώπη για αυτό» είπε μιλώντας στον ΒΗΜΑ 99,5 FM.

-Ο κ. Κοτζιάς προειδοποίησε την Ευρωπαϊκή Ενωση ότι «θα υπάρξουν εκατομμύρια μετανάστες και χιλιάδες τζιχαντιστές που θα έρθουν στην Ευρώπη αν καταρρεύσει η Ελλάδα», λέγοντας ότι η περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων είναι αποσταθεροποιημένη.» Καθημερινή, 06/03/2015

Αν η αριστερά σαν διαμαρτυρόμενη αντιπολίτευση εντός κι εκτός βουλής διαδήλωνε την δική της αντίληψη του κράτους, σύμφωνα με την οποία το τελευταίο ταυτίζεται με την κυβέρνηση, άρα πέφτουν, αλλάζουν, κ.α μαζί και παράλληλα, σαν κυβέρνηση επιδεικνύει έναν εκπληκτικά προσαρμοσμένο, ώριμο και έτοιμο εαυτό. Οι νέοι εκπρόσωποι του συλλογικού κόμματος των αφεντικών, που και διάρκεια έχει και συνέχεια, είναι εξίσου έτοιμοι να διαχειριστούν τον ταξικό πόλεμο στο εσωτερικό και τους διακρατικούς ανταγωνισμούς. Κι έτσι, οι μετανάστες και η “νομιμοποίηση” τους γίνονται εργαλείο εξωτερικής πολιτικής, αντικείμενο εκβιασμού για το σχετικό ρευστό στην ε.ε, γίνονται αντικειμενικός όρος ανατίμησης της γεωπολιτικής ισχύος του ελληνικού κράτους.

Από την άλλη, η κληρονομιά του αντιμουσουλμανισμού είναι πλούσια: άπαντες οι μετανάστες, άπαντες οι μουσουλμάνοι είναι τζιχαντιστές, είναι επικίνδυνοι, μουρλοί κι απρόβλεπτοι και πολιορκούν την Δύση από παντού: ο κύριος Κοτζιάς μας παρουσιάζει άλλη μία -όχι τόσο νέα- πτυχή της θεωρίας πως οι μετανάστες είναι ασύμμετρη απειλή, και σαν τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζονται. Βέβαια, η ελλάδα είναι έτη φωτός μπροστά: ούτως ή άλλως σαν τρομοκράτες τους αντιμετώπιζε (προληπτικές συλλήψεις, προληπτικές δολοφονίες...)

-“Η διαμόρφωση της κατάστασης στο κέντρο της πόλης, με την απουσία των δημοτικών αστυνομικών από τη μία και τη διαχείριση των παράτυπων μεταναστών που απελευθερώνονται από την Αμυγδαλέζα από την άλλη, ήταν το βασικό θέμα της συνάντησης του δημάρχου Αθηναίων Γιώργου Καμίνη και του αναπληρωτή υπουργού Προστασίας του Πολίτη Γιάννη Πανούση που πραγματοποιήθηκε χθες. Οι δύο άντρες φάνηκαν να συμφωνούν σε βασικά θέματα που αφορούν στην αναβάθμιση της καθημερινότητας των πολιτών και στην εμπέδωση του αισθήματος ασφάλειας.” Καθημερινή, 10/03/2015

Η συνεννόηση για το “μέλλον” των μεταναστών στο μητροπολιτικό κάτεργο γίνεται με τον γενικό πολιτικό “επόπτη” των πογκρόμ του 2010, 2011, 2012, 2013- τι να εννοούν άραγε μιλώντας για “εμπέδωση της ασφάλειας”; Μένει να το καθορίσουν οι “ιστορικές αναγκαιότητες”. 8

iv) classWAR

“Σπάνια (εως ποτέ) κάποιος καπιταλιστικός σχηματισμός πετυχαίνει να απορροφά και να εκμεταλλεύεται το σύνολο των παραγωγικών δυνάμεων που διαθέτει. Κατά τον ως άνω κανόνα σπάνια επίσης κάποιος καπιταλιστικός σχηματισμός είναι σε θέση να εκμεταλλεύεται το σύνολο της εργατικής δύναμης που διαθέτει.” 9

“Ο πραγματικός στόχος της καπιταλιστικής αναπαραγωγής είναι η παραγωγής της εργατικής δύναμης· τα ανθρώπινα ζώα που ενσαρκώνουν την εργατική δύναμη δεν δημιουργούνται παρά παρεμπιντόντως.”10

Έχουμε πει πως στην εικόνα των στρατοπέδων συγκέντρωσης φωτογραφίζεται η σύνολη μεταστροφή του δικαιικού συστήματος στο δίκαιο του πολέμου. Κι έτσι, αν τα παραπάνω χωρία ισχύουν, ο πόλεμος, στην περίπτωση της εποχής μας, τυπικά ακήρυχτος αλλά διαρκής, είναι διαδικασία αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης, είναι η δημιουργική καταστροφή, που αναδύεται ως η αποτελεσματικότερη λύση για την διαχείριση της περισσευάμενης εργασίας, κι αν όχι της απόλυτης εξόντωσής των “ανθρώπινων ζώων”, τότε της υπέρμετρης δυνατής συμπίεσης του κόστους ζωής τους. Και εκεί έγκειται, τελικά, η λειτουργικότητα των στρατοπέδων συγκέντρωσης που θάβεται κάτω από την πυκνή ομίχλη των συζητήσεων “περί κατασπατάλησης του χρήματος της εε”- η ζωή των μεταναστών εργατών κοστολογήθηκε στα 2 ευρώ την ημέρα. Κι αν τέλικα, η κυβερνώσα αριστερά διατείνεται ότι θα κινηθεί στην κατεύθυνση της “πρόνοιας”, το κάνει κλείνοντας πάντοτε το μάτι στον μιλιταρισμό των στρατοπέδων.

8. “Με τίτλο «Εκπόνηση Ειδικού Επιχειρησιακού Σχεδίου Αστυνόμευσης για τον Δήμο της Αθήνας», το δελτίο τύπου της αστυνομίας αναφέρει: Το Ειδικό Επιχειρησιακό Σχέδιο περιλαμβάνει ένα πλέγμα συμπληρωματικών δράσεων – γενικού και ειδικού χαρακτήρα – που στοχεύουν στη συνεχή και εμφανή αστυνομική παρουσία και την αποτρεπτική δράση, ενώ επιπλέον συμβάλλουν στην αναβάθμιση της επιχειρησιακής ετοιμότητας και ανταπόκρισης. […] Σημειώνεται ότι το Επιχειρησιακό Σχέδιο, θα εφαρμοστεί το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, κατά βάση στην ευρύτερη περιοχή του Ιστορικού Κέντρου της Αθήνας και ειδικότερα στην περιοχή των Αστυνομικών Τμημάτων Ομονοίας, Ακροπόλεως, Εξαρχείων, Αγίου Παντελεήμονα και Κυψέλης.” «Νέο Ξένιο Δία σχεδιάζει ο Γ. Πανούσης» του Δ. Αγγελίδη στο αστυνομικό ρεπορτάζ της ΕφΣυν την 13/03/2015.

9.Antifa Lab: Τα κέντρα κράτησης μεταναστών ως αυτό που πραγματικά είναι: στρατόπεδα συγκέντρωσης/εξόντωσης, 31/05/2010

10. George Caffentzis, Μεταθανάτιες Σημειώσεις περί Πυρηνικού Πολέμου, 1983, στο “Η Εργασία, η Ενέργεια, η Κρίση και το τέλος του κόσμου”, Αρχείο 71, 2012

v)καμιά ειρήνη

-“Κρυφά μεροκάματα κάνει μετά την απελευθέρωσή του και ο Ταρίκ Ελ Ζορκάνι, ο 28χρονος Αιγύπτιος τον οποίο είχε ακολουθήσει η «Κ» στις πρώτες ώρες απελευθέρωσής του από την Αμυγδαλέζα. Αφού φιλοξενήθηκε σε φίλους του στον Αγιο Παντελεήμονα, μετακόμισε στον Μαραθώνα όπου εργάστηκε σε χωράφι. «Μας πλήρωναν 20 ευρώ για 12 ώρες δουλειά και δωρεάν φαγητό. Εμεινα μία εβδομάδα. Ηταν τόσο μακριά από την Αθήνα, που μου θύμισε την Αμυγδαλέζα», λέει.”

-“Του απαντώ πως, τουλάχιστον, είναι καλύτερα εδώ εξώ, να είσαι ελεύθερος. «Μα δεν είμαι», λέει ο Μαχντί. «Είμαι απλώς σε πιο μεγάλη φυλακή με καλύτερο φαγητό».” Καθημερινή, 15/03/2015

Η θηριώδης στρατηγική του ελληνικού κράτους έχει χίλια όπλα: την σιδηρά εξουσία του συμπλέγματος της ασφάλειας, τις μαφίες, την υποτίμηση, την εξόντωση. Ε, την στρατηγική αυτή ούτε μπορεί ούτε θέλει να την αλλάξει η κυβέρνηση: ο ταξικός πόλεμος συνεχίζεται αμείωτος, και μέσα σ’αυτήν την συνθήκη τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ούτε κλείνουν 11 ούτε αλλάζουν, η μέθοδος παραμένει ίδια.

Για τους μετανάστες και τις μετανάστριες όλη η ελλάδα είναι Αμυγδαλέζα και Κόρινθος και Λέσβος. Η ορατή, υλική βία των στρατοπέδων συγκέντρωσης είναι αποτέλεσμα των κοινωνικών σχέσεων και όχι η αιτία τους. Και έτσι, αν υπάρχει ένα “αίτημα” με πολιτική αξία για την πολυεθνική εργατική τάξη, αυτό είναι η μαζική, απρουπόθετη και άνευ όρων νομιμοποίηση των μεταναστών εργατών, αναδρομικά και για το μέλλον, η πραγματική και νομική εξίσωση τους με όσους/ες κουβαλούν αυτές τις γαμημένες μπλε ταυτότητες: η εξασφάλιση της ελευθερίας τους σαν αυτό που είναι: κοινωνικοί προλετάριοι. Κι αυτό, είμαστε σίγουρες, δεν θα το πραγματοποιήσει καμία βουλή με καμία πιθανή σύνθεση.

11.“Ικανοποίηση στις τάξεις της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συνοριακών Φυλάκων (ΠΟΣΥΦΥ) προκάλεσε η δέσμευση της αναπληρώτριας υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής, Τασίας Χριστοδουλοπούλου, για συνέχιση λειτουργίας κέντρων κράτησης κλειστού τύπου. Υστερα από συνάντησή τους (την Παρασκευή) με την αναπληρώτρια υπουργό, εκπρόσωποι της ΠΟΣΥΦΥ εξέδωσαν ανακοίνωση, στην οποία ανέφεραν ότι «η κ. Χριστοδουλοπούλου διευκρίνισε ότι η συνέχιση λειτουργίας ορισμένων κέντρων κλειστού τύπου εξυπακούεται λόγω αναγκαιότητας ύπαρξής τους αλλά και λόγω ιδιαίτερων συνθηκών που τα διέπει».” Καθημερινή, 17.03.2015