XALANDRIANTIFA αντιφασιστική συμβολή στον καθημερινό πόλεμο - τεύχος #6 - μάρτης/απρίλης 2015

ΜΗΠΩΣ ΣΤΑ ΒΟΡΕΙΑΝΑ ΤΟ ΞΑΝΑΣΚΕΦΤΕΙΤΕ;

INTRODUCTION

για επικοινωνία

antifaxalandri@yahoo.comΘα μπορούσαμε να είμαστε από αυτούςπου τη βρίσκουν με την πραγματικότητα,που ξέρουν να προσαρμόζονται μέσαστην αυτοκτονική καθημερινότητα της ελ-ληνικής κοινωνίας. Θα ‘χαμε μαζέψει όσεςπιστοποιήσεις μπορούσαμε και θα ελπί-ζαμε σε μια σίγουρη αποκατάσταση όπωςτων γονιών μας, θα γλύφαμε κώλους για ναπετύχουμε, άλλωστε εκπαιδευόμαστε απόμικροί. Αν κάτι πήγαινε στραβά, ντάξει, τομπατσιλίκι είναι της μόδας, ζούμε σε και-ρούς κρίσης, κάπως πρέπει να τη βγά-λουμε. Θα (κατ)αναλώναμε ταενδιαφέροντα και τις συζητήσεις μας απο-κλειστικά γύρω από τη μπάλα και τα γκο-μενικά μας, αυστηρά μέσα σε γυμναστήριακαι καφετέριες. Κάθε πτυχή της προσωπι-κής μας ζωής θα έπρεπε να είναι εκτεθει-μένη στο facebook. Θα ήμασταν δηλαδήενδεικτικές φιγούρες της γενιάς του ’90και του ’00, αυτή η περίφημη «νεολαίαπου μεγαλώνει μέσα στην κρίση» που λένεκαι τα περιοδικά…

Όμως τα παραπάνω δεν κατέχουν τηναπόλυτη κυριαρχία γιατί υπάρχουν μει-οψηφίες μέσα στη μητρόπολη και τις γει-τονιές της που την ψάχνουμε αλλιώς, πουδεν είμαστε διατεθειμένοι να παραδο-θούμε στην ξεφτίλα που προκαθόρισανγια όλους μας. Μέσα απ’ την κινητικότητά

μας δείχνουμε μια δυναμική που έρχεται σε σύγκρουσημε τα κυρίαρχα πρότυπα και προσπαθεί να προτείνειεναλλακτικές στο πώς να σκέφτεσαι και να οργανώνεσαιπολιτικά στους καιρούς του νέου ελληνικού φασισμού.Και είναι το μίσος μας για τους μπάτσους και τους φα-σίστες, για την εξαθλίωση της ανεργίας και τους εξαναγ-κασμούς της δουλειάς, για καθετί που μας έχειφορτωθεί στην πλάτη που μας ενώνει και μας δίνει δύ-ναμη.

Ο αντιφασιστικός πυρήνας antifa xalandri είναι κομμάτιαυτής της κινητικότητας και πιο συγκεκριμένα προϊόντης πολιτικής δουλειάς των antifa ομαδοποιήσεων πουδραστηριοποιούνται στην Αθήνα την τελευταία δεκαε-τία. Αγόρια και κορίτσια από το Χαλάνδρι και τα πέριξπου συζητάμε και αποφασίζουμε από κοινού, που τα‘χουμε βάλει με τον ρατσισμό και τον φασισμό στις γει-τονιές μας. Αυτό το έντυπο που μοιράζουμε χέρι μεχέρι σε διάφορα λύκεια είναι ένα μικρό κομμάτι αυτώνπου μας αντιστοιχούν και μια αφορμή να γνωριστούμεμε άλλους και άλλες σαν κι εμάς. Τα λέμε στο δρόμο…

Οργάνωση antifa και μίσος ταξικόστο διάολο να στείλουμε τον νέο φασισμό!

1312

OI TOIXOI EXOYN ANTIFA ΙΣΤΟΡΙΑΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣΚΑΙ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ

Η κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι τοίχοι μιας γειτονιάςέχουν συχνά την τάση να αναδεικνύουν τα ενδιαφέρονταόσων επιμένουν ακόμα και στους καιρούς της ιδιώτευσης ναβρίσκονται στη γύρα. Θα δεις αποτυπωμένο τον οπαδικότσαμπουκά, τη μαθητική καψούρα, τις ανησυχίες των γκρα-φιτάδων, όπως επίσης πράγματα γραμμένα σε άλλες γλώσσεςπου προδίδουν την πολυεθνικότητα της νεολαίας και φυσικάέναν ατέλειωτο κύκλο μουτζούρας, πατήματος και συνθημά-των ανάμεσα στα φασιστάκια και τους αντιφάδες της κάθεπεριοχής. Κομμάτι του τελευταίου είμαστε κι εμείς αφού απ’την πρώτη στιγμή που συγκροτηθήκαμε σαν πυρήνας γειτο-νιάς δεν έχουμε αφήσει τοίχο για τοίχο. Έτσι κι αλλιώς τοΧαλάνδρι έχει μια καλή παράδοση σ’ αυτό το κομμάτι και οικατά καιρούς απελπισμένες προσπάθειες διάφορων ρατσι-στών να χωθούν στους τοίχους έχουν τραγικό αποτέλεσμα.

Θεωρούμε σημαντικό οι γειτονιές μας να γίνονται αφιλόξεναπεριβάλλοντα για τους φασίστες. Θέλουμε να αναδεικνύουνμε κάθε τρόπο μια αντιφασιστική κουλτούρα και αισθητικήκαι αυτό είναι κάτι που επιβάλλεται σε βάρος των εχθρών μαςκαι σε καμία περίπτωση με τη συναίνεση τους. Έτσι, οι δή-μαρχοι, οι μπάτσοι, οι μικροαστοί και οι ιδιοκτήτες και εννο-είται οι ρατσιστές δεν έχουν κανένα λόγο να μας συμπαθούνκαι πολύ καλά κάνουν. Εμείς από την άλλη τους ανταποδί-δουμε το μίσος μας για αυτό τον σκατόκοσμο που μας έχουνφορτώσει στην πλάτη, με όλα τα μέσα που διαθέτουμε. Στομέλλον λοιπόν θα έχει κι άλλη μπογιά στους τοίχους, κι άλλαέντυπα στα σχολεία, κι άλλες αφίσες και αυτοκόλλητα, κιάλλες διαδηλώσεις και συναυλίες, κι άλλες φάπες όπου χρει-αστεί. Όλο το antifa πακέτο, φουλ κομπλέ και με φιόγκο απόπάνω, δεσμευόμαστε γι’ αυτό και θα τα ξαναπούμε!

*CRAZY METROPOLIS!

Μια φορά ακόμη:Δεν είμαστε Charlie!

Μετά την επίθεση στο Charlie Hebdo και όσα ακολού-θησαν στη Γαλλία, το ρατσιστικό παραλήρημα ενάντιαστους μουσουλμάνους μετανάστες εργάτες βάρεσε κόκ-κινο σε κάθε κράτος της Ευρώπης. Από τις διαδηλώσειςχιλιάδων ρατσιστών στη Γερμανία ενάντια στο Ισλάμ ωςτις συζητήσεις για τους πυρήνες εν υπνώσει στην Ελλάδα,ένα έγινε ξεκάθαρο (όχι ότι δεν το ξέραμε ήδη δηλαδή):οι μουσουλμάνοι και οι μουσουλμάνες βρίσκονται στονπάτο της ταξικής πυραμίδας και υπάρχουν ένα κάρο κα-θάρματα που έχουν κάθε συμφέρον να συμβάλλουν στηνπαραμονή τους εκεί. Πριν λίγο καιρό λοιπόν, διαδηλώ-σαμε μαζί με τη συνέλευση autonome antifa στα Πατή-σια, φωνάζοντας ότι όλοι αυτοί οι κανίβαλοι θα μαςβρίσκουν μπροστά τους. Φωνάζοντας για ακόμη μιαφορά ότι δεν είμαστε Charlie!

Against Modern FootballΤο ξέρουμε ότι το οπαδιλίκι έχει χίλια δυο προβλήματα. Το ξέρουμεότι η βία που έχει σχετιστεί με τα γήπεδα έχει φτάσει πολλές φορέςνα εκδηλώνεται με δολοφονικότητα δίχως προηγούμενο. Αλλά όσοκι αν δεν αρέσει σε πολλούς, ξέρουμε επίσης ότι η κερκίδα είναι στιςμέρες μας ένας από τους ελάχιστους χώρους που έχουνε μείνει γιαόποιον θέλει να βρει τη θέση του σε μια συλλογική κουλτούρα, σεμια κοινότητα. Και σε εποχές ατομισμού και ξεφτίλας αυτό δεν είναιμικρό πράγμα, μπορεί να αποκτήσει μεγάλη σημασία, μεγάλη δυνα-μική. Κι εκεί ακριβώς στοχεύουν όλες αυτές οι πρόσφατες διακηρύ-ξεις, δήθεν για την εξάλειψη της βίας στα γήπεδα. Όχι στηνεξαφάνιση αλλά στον έλεγχο της. Στην διασφάλιση ότι οι οπαδικέςκοινότητες θα κινούνται προς τη σωστή για το κράτος κατεύθυνση,δηλαδή θα αποτελούν δεξαμενές μπράβων και υπαλλήλων για το πα-ράνομο κεφάλαιο. Υπάρχουν όμως κομμάτια της κερκίδας που δενπέφτουν στη φάκα και το δείχνουν έμπρακτα και καθημερινά: με an-tifa πανιά, με αντικρατικά συνθήματα, καμιά φορά ακόμη και με μάπεςσ' αυτούς που πρέπει...

Επιτέλους! Τόσα πα-τριωτάκια έχουν φάειτρέξιμο από αντιφάδες!

Aπό Αγία Μεριά

Και μιας και είπαμε για κομμάτια της κερκίδας πουδε ψήνονται με φασίστες, μπάτσους κι αφεντικά, τέ-τοιοι ήταν οι τύποι και οι τύπισσες που συναντήθη-καν πριν μερικές βδομάδες στο antifa league στηνΑγία Παρασκευή για αντιφασιστική μπαλίτσα, γκρα-φίτι και χιπ-χοπ. Κι οι ναζί στις τρύπες τους!

Bullying και μπάτσοι

Για μια ακόμη φορά βλέπουμε το κράτος να κατα-πιάνεται με ένα επίκαιρο θέμα με συγκεκριμένησκοπιμότητα. Έτσι πήρε την απόφαση ο Πανούσηςνα δημιουργήσει μια επιτροπή από κάθε καρυδιάςκαρύδι που προφανώς θα συνεργάζεται με τηνΕΛ.ΑΣ. για να ελέγχουν τι γίνεται στα σχολεία. Ναλοιπόν πως οι αρχιτραμπούκοι αυτού του τόπουέχουν το ελεύθερο να ανακατεύονται στα σχολεία,με αφορμή το bullying και με ό,τι αυτό συνεπάγε-ται. Ας μη ξεχνάμε βέβαια πως γίνονται εδώ καικαιρό αγωνιώδεις προσπάθειες για να συγκροτηθείόλο αυτό το σύστημα ελέγχου μαθητών-φοιτητώναπό το “καλοκάγαθο” κράτος. Πέρα απ’ τους μπά-τσους βέβαια, έχουν κι άλλοι άποψη στο ζήτηαμαπου απ’ ότι φαίνεται χωράνε στην επιτροπή σας.

«Ρε παιδιά δεν ασχολούμαι», «είναι του αδερφούμου», «δεν είμαι φασίστας απλά έχω πάει ειδικές δυ-νάμεις»: πρόκειται για τους πιο δημοφιλείς τρόπουςμε τους οποίους προσπαθούν να δικαιολογηθούν οιτύποι με τις φόρμες pit bull, με τις μπλούζες ειδικώνδυνάμεων και τα άλλα πατριωτικά σύμβολα πουέχουν την ατυχία να πέσουν στα χέρια των αντιφασι-στών. Στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό πουέχουν κοινό, είναι αυτό το γνώριμο ύφος του αν-θρώπου που καταλαβαίνει ότι έχει στριμωχτείεπειδή έχει κάνει μαλακία, που αναγνωρίζει τη βαρύ-τητα των συμβολισμών ακόμα κι αν «μπορεί να μηνείναι…» και κυρίως έχει επίγνωση των κινδύνων τουνα βγαίνεις έτσι απ’ το σπίτι. Αυτή η ευχάριστη δρα-στηριότητα του ψειρίσματος πατριωτικού υλικούμαζί με φάπες σ’ αυτόν που το φοράει έχει τη δικιάτης μακρόχρονη ιστορία στους δρόμους της μητρό-πολης, ανήκει στην παράδοση του αντιφασισμούστην Ελλάδα όπως αυτός εκδηλώθηκε στα χρόνιατης μεταπολίτευσης. Και μέχρι σήμερα δεν έχειαποβάλει πολλά απ' τα χαρακτηριστικά που κουβα-λάει από τότε, δηλαδή κάποια σημαντικά υπέρ αλλάκαι πολλά κατά.

Εκείνη την εποχή, στα μακρινά '80s κάθε έννοια πο-λιτικής οργάνωσης είχε ήδη γίνει συνώνυμη της αφο-μοίωσης στη ζεστή αγκαλιά του κράτους σεαντίθεση με τις δεκαετίες πολιτικών αναταραχώνπου είχαν προηγηθεί ανάμεσα στην αριστερά και τηδεξιά. Όπως είναι λογικό, σχεδόν στο σύνολό τους,οι εκδηλώσεις της συλλογικής βίας μέσα στην μη-τρόπολη είχαν αποπολιτικοποιηθεί. Ξύλα πλέον έπε-φταν στο όνομα της ομάδας, της μουσικής, τηςγειτονιάς, όχι ανάμεσα σε δύο πολιτικά στρατόπεδα.Μέσα σ΄ ένα τόσο στείρο κινηματικά περιβάλλον οαντιφασισμός αρχίζει και εκδηλώνεται στα πεδία τηςυποκουλτούρας, περισσότερο με πολιτιστικά παράμε πολιτικά χαρακτηριστικά. Είναι πλακώματα πάνκη-δων με νεοναζί σκινάδες, είναι δηλαδή άγρια νεολαίαπου διεκδικεί θέση στο δημόσιο χώρο και τις παίζειγια την επικράτηση στα στέκια, στις πλατείες, τα μα-γαζιά. Από τότε λοιπόν η γενική προτίμηση που επι-κρατεί ανάμεσα στις μειοψηφίες της νεολαίας έχειένα γενικό αντιναζί πρόσημο.

Τα χρόνια που ακολουθούν, στη δεκαετία του '90,το αίσθημα πατριωτισμού και εθνικής ενότητας πουέχει σφυρηλατηθεί την προηγούμενη δεκαετία με τησυνθηκολόγηση αριστεράς και δεξιάς, αρχίζει καιεκδηλώνει την πιο δολοφονική του όψη. Η φιγούρατου νέου κανίβαλου μικροαστού αρχίζει και αναδύε-ται, με ακλόνητη πίστη στο κράτος και την ιδιοκτη-σία, και τις ιδεολογίες του lifestyle και τηςκατανάλωσης να επικρατούν καθολικά στα μυαλάτων Ελλήνων. Η εποχή έχει κι άλλα, έχει απεριόριστορατσισμό για τους μετανάστες εργάτες από τα βαλ-κάνια, έχει συλλαλητήρια εκατομμυρίων για τη Μακε-δονία, έχει εθνική ομοψυχία.

ΞΥΛΟ ΣΤΟΥΣ NAZI;όμως υπάρχει και ο νέος ελληνικός φασισμός

Το αντιναζί νεολαιίστικο υποκείμενο που προαναφέ-ραμε, στην πλειοψηφία του αδυνατεί να παρακολου-θήσει τις τεράστιες εξελίξεις μέσα στην ελληνικήκοινωνία και να συγκροτηθεί πολιτικά ενάντια στονεθνικό κορμό. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορε-τικά άλλωστε. Μπορεί οι παρεΐστικοι τσαμπουκάδεςνα λειτουργούν καλά απέναντι σε περιθωριακούς νε-οναζί, όταν όμως έχεις να αντιμετωπίσεις κανίβαλουςρατσιστές μικροαστούς και ανανεωμένο εθνικό αί-σθημα, το πράγμα δυσκολεύει. Παρ' όλα αυτά σε κι-νηματικό επίπεδο κατάφερε να αναπτυχθεί μιαστοιχειώδης πολιτική ανάλυση ενάντια στους μικροα-στούς και να διατηρηθεί μια δρομίσια δράση ενάντιαστις πατριωτικές εκφράσεις επηρεασμένη από τοννεολαιίστικο αντιφασισμό της αντικουλτούρας. Καθό-λου ασήμαντη παρακαταθήκη για τους νέους συντρό-φους, μέσα σε μια ελληνική κοινωνία που μπήκε στα'00s πιο πατριωτική, πιο ρατσιστική, πιο μικροαστικήαπό ποτέ.

Οι αντιφά πυρήνες που έχουν δραστηριοποιηθεί τηντελευταία δεκαετία επηρεάστηκαν πολύ από αυτή τημειοψηφική παράδοση. Για την ακρίβεια αυτή η -μικρή ακόμα και για τα δεδομένα της ελληνικής κοι-νωνίας- κινηματική αντιφασιστική παράδοση είναιπου τους δημιούργησε. Και ενέπνευσε αυτούς πουτους ξεκίνησαν και αυτούς που τους γνώρισαν λίγοαργότερα. Προσπάθησαν αυτό το αυθόρμητο και νε-ολαιίστικο αντιναζί αίσθημα να αποκτήσει πολιτικήκατεύθυνση και περιεχόμενο ώστε να μπορεί να αντι-παρατεθεί στο σύγχρονο φασισμό, που δεν αφοράπαρέες νεοναζί σκινάδων, παρά μόνο στο παρεμπι-πτόντως.

Γιατί αλλιώς, αυτός ο αντιφασισμός της παρέας (πουγεννήθηκε σαν κοινωνικό φαινόμενο και κατέληξελανθασμένα να θεωρείται πολιτική οργάνωση), υπο-βιβάζει την πολιτική δουλειά στην φυσική αντιπαρά-θεση και μόνο, στα μπράτσα και στη γνώσηπολεμικών τεχνών, αφορά κατά κύριο λόγο άντρεςκαι τελειώνει όταν η παρέα βαρεθεί, διαλυθεί ή απλάμεγαλώσει και αρχίζει να εργάζεται. Αν κάτι λείπεισήμερα αυτό είναι η σταθερή και μόνιμη αντιφασι-στική οργάνωση. Όσο η κρίση εξελίσσεται και ονέος ελληνικός φασισμός παίρνει σάρκα και οστάσαν κρατική στρατηγική ενάντια στους από κάτωαυτής της κοινωνίας, αυτή η αναγκαιότητα θα παρου-σιάζεται ξανά και ξανά. Και όσο ευχάριστο κι ανείναι το ξύλο στους φασίστες, δεν ξεκινάει απ' αυτόη πολιτική συγκρότηση, αποτελεί απλά ένα κομμάτιτης και όχι το σημαντικότερο.

ΞΥΛΟ ΣΤΟΥΣ NAZI; ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΥ!όμως υπάρχει και ο νέος ελληνικός φασισμός

ΜΕ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Ή ΧΩΡΙΣ

Δεν ξέρουμε άμα το πήρατε χαμ-πάρι, αλλά τον Φλεβάρη γίνανε

στο Σύνταγμα διάφορες “συγκεν-τρώσεις στήριξης της κυβέρνησης”ή συγκεντρώσεις υπέρ του κράτους,όπως θα το λέγαμε εμείς. Εκεί μα-ζεύτηκαν διάφοροι για να φωνάξουνστους Ευρωπαίους εταίρους πωςδεν τους έχουμε ανάγκη και να τουςπιέσουν μαζί με την κυβέρνηση ναμην είναι τόσο κακοί μαζί μας.

Για να σας προκαταβάλουμε, σιχα-θήκαμε λίγο με την φάση.

Δίνουμε όμως σημασία σε αυτέςτις διαδηλώσεις, όχι γιατί ήταν

μεγαλειώδεις (που δεν ήταν, είχανμερικές χιλιάδες άτομα σύμφωνα μεεφημερίδες) αλλά γιατί νομίζουμεπως απεικονίζουν μια άλλη πιο ση-μαντική πτυχή. Αυτή είναι το ξανα-χτίσιμο και η ενίσχυση της εθνικήςενότητας, υπό αριστερή κυβέρνηση.

Στο Σύνταγμα για να “στηρίξουντην κυβέρνηση” συνυπήρξαν

τύποι με μπέρτες ελληνικές σημαίες,αριστεροί διανοούμενοι, παπάδες,

κάτοχοι μεταπτυχιακών ή και διδα-κτορικών, μικροαστοί και άλλοι τέ-τοιοι. Ας κάνουμε εδώ μια μικρήπαρένθεση. Δεν είναι πρώτη φοράπου συμβαίνει κάτι τέτοιο. Έχουμεξανασυναντήσει αυτό το “ετερό-κλητο” φαινομενικά πλήθος, σεπολύ μεγαλύτερη βέβαια κλίμακα.Αγανακτούσε όλο μαζί στην πλατείασυντάγματος το 2011, αδιαφορών-τας, ή και συμμετέχοντας σε μικρόποσοστό, στο πογκρόμ που εξελισ-σόταν λίγο πιο κάτω, στον ΆγιοΠαντελεήμονα. “Θρηνούσε” για τηνκαμένη του πατρίδα παρέα με τουςμπλόγκερ το 2007. Πανηγύριζε γιατην νίκη της εθνικής ελλάδος καιχαιρόταν μοστράροντας σημαίες,κασκόλ, κούπες και κάθε λογής γα-λανόλευκη μαλακία, που οι ολυμπια-κοί αγώνες γίνονταν στα “πάτρια”εδάφη τους το 2004, ανοίγοντας τοδρόμο για ένα άλλο πογκρόμ τηνίδια χρονιά, εναντίον των Αλβανώνμεταναστών. Τέλος φώναζε για τοποια θα πρέπει να είναι τα σύνορατης χώρας στα μακεδονικά συλλα-λητήρια το '92, με περισσότερουςτύπους με περικεφαλαίες αυτή τηφορά (δες επόμενη σελ.). Όλοιαυτοί λοιπόν και σε όλες τις παρα-πάνω περιπτώσεις, ενώνονταν απόένα πράγμα: την πατρίδα.

ΒΡ

ΧΧΑΑΘΘΗΗΚΚΕΕ!!

Χάσαµε τον Γιαννάκη Εθνοκόπανο, το βράδυ των θριαµβευτι-

κών εκλογών.

Κράταγε ένα πλακάτ που έγραφε “γερµανοί πάρτε τα @@

µας” και φορούσε γαλανόλευκο πουκάµισο και τα καλά του

σκαρπίνια.

Ο Γιαννάκης είναι σπουδαγµένος. Μετά την ολοκλήρωση του

προπτυχιακού του στις διεθνείς σχέσεις έκανε µεταπτυχιακό

και διδακτορικό στα καλύτερα πανεπιστήµια του εξωτερικού.

Ο Γιαννάκης έχει ιστορικό: η περίπτωσή του ξεκινά το 1992

µε τα µακεδονικά συλλαλητήρια. Ήθελε σαν τρελός να κατέ-

βει και να φωνάξει για τη πατρίδα του όταν όµως είδε πόσες

περικεφαλαίες είχανε µαζευτεί σκέφτηκε µήπως δεν ταιριάζει

µε τα φιλελεύθερα φρονήµατα του. Το 2004 χάρηκε που οι

Έλληνες κατέβηκαν στο δρόµο, δεν ήταν όµως σίγουρος αν η

Εθνική Ελλάδος αποτελούσε κατάλληλη αφορµή. Το '07 πεί-

στηκε από τους φίλους του τους µπλόγκερ να διαδηλώσει για

την καµένη µας πατρίδα. Το καλοκαίρι του '11 κάναµε µαύρα

µάτια: πέρναγε µέρες και νύχτες στην κάτω µεριά της πλα-

τείας των αγανακτισµένων αγορεύοντας κι ας ήταν οι περισ-

σότεροι φίλοι του στην πάνω ή δυο γειτονιές παρακάτω,

στον Άγιο Παντελεήµονα. Από τότε κατέβαινε σε σκόρπιες

απεργίες αλλά δεν µπορούσε να καταλάβει γιατί Έλληνες να

τσακώνονται µε Έλληνες, αστυνοµία µε διαδηλωτές. Άσε που

δεν αντέχει και το δακρυγόνο.

Το βράδυ της εξαφάνισης του βγήκε µουρµουρίζοντας πως

επιτέλους η χώρα βρήκε τους ισχυρούς άνδρες που πάντα

χρειαζότανε, πως θα τους κάνουνε καλά τους ξένους και

τους δανειστές και πως τους Τούρκους στην Ανατολική Με-

σόγειο θα τους συγυρίσουνε.

Κάθε πληροφορία είναι ανεκτίµητη: ο Γιαννάκης πάσχει από

οξύ πατριδοκόλληµα. Σε περίπτωση που δεν του χορηγηθεί

µέσα στη βδοµάδα η απαραίτητη δόση εθνοστεντόν υπάρχει

σοβαρός κίνδυνος!

∆ίδεται γενναιόδωρη αµοιβή.

antifa xalandriantifaxalandri@yahoo.com

??ΒΒΡΡΕΕΘΘΗΗΚΚΕΕ!!

Ο Γιαννάκης Εθνοκόπανος, αγνοούµενος από τηµέρα των θριαµβευτικών εκλογών, βρέθηκε!Ήταν στο Σύνταγµα, στις µεγαλειώδεις διαδηλώσεις

υπέρ της νέας κυβέρνησης.Ήταν εκεί αγκαλιά µε τον παπά της ενορίας µας, δυοπαιδιά που φορούσαν στρατιωτικά παντελόνια καιµια δασκάλα του από το γυµνάσιο. Μαζί κι οι φίλοιτου: εκείνοι µε τις περικεφαλαίες από το '92, εκείνοιπου πανηγύριζαν το 2004 κι εκείνοι που βρίσκοντανστην πάνω µεριά της πλατείας Συντάγµατος το '11.

Ουδείς λόγος ανησυχίας συντρέχει: έτυχε να βρί-σκεται σε φιλικούς διαδηλωτές το απαραίτητο φάρ-µακο κι έτσι η υγεία του είναι διασφαλισµένη. Ηψυχική του ισορρoπία ήταν σε ακόµη καλύτερη κα-τάσταση: µας είπε µε χαµόγελο ότι έτσι ενωµένουςτους Έλληνες δεν τους είχε ξαναδεί. Χωρούσανακόµα κι οι ένστολοι κι οι στρατιωτικοί, ονειρεµένοσκηνικό!

Η τυπική ιατρική εξέταση που του έγινε αργότεραεπιβεβαίωσε την ευηµερία του. Ο γιατρός συµφώ-νησε: το να µαζεύεσαι παρέα µε κάθε κανίβαλο, ρα-τσιστή και διανοητικά σακατεµένο µικροαστό και ναβρίζεις οποιονδήποτε άλλο εκτός από τα ντόπιααφεντικά για τη µοίρα σου κάνει ιδιαίτερο καλό σεκάθε εθνοκόπανο. Και µας έδωσε και συµβουλή: ναελαττώσουµε το εθνοστεντόν και αντ' αυτού να τονβάζουµε να βλέπει συνεντεύξεις του Κοτζιά και τουΤσίπρα για την γεωπολιτική θέση της Ελλάδας. Εναλ-λακτικά και το twitter του Βαρουφάκη, ίδια δουλειάκάνει.

Αν ενδιαφέρεστε για νέα σχετικά µε το Γιαννάκη θαυπάρχει αναλυτική ενηµέρωση στο µπλογκ του. Σαςευχαριστούµε θερµά για το ενδιαφέρον σας!

antifa xalandriantifaxalandri@yahoo.com

Ε!

3/15

Πριν μερικές βδομάδες κολλή-σαμε στο Χαλάνδρι και τις γύρωπεριοχές μια αφίσα σχετικά μ’αυτο ακριβώς το ζήτημα: πόσοδολοφονικοί κι επικίνδυνοι μπο-ρούν να γίνουν ένα μάτσο εθνο-κόπανοι όταν οργανώνονταιγύρω απ’ το αγαπημένο τουςκράτος και την λατρευτή τουςπατρίδα. Ακόμη κι αν ο καθέναςμόνος του, πώς να το κάνουμε,δε γεμίζει το μάτι...

ζήτω

ηΕλ

λάδα

μας!

Και φέτος, ένωσαν όλοι μαζί τιςφωνές τους για να πουν πως για την

τωρινή κατάσταση ευθύνονται οι “μεγά-λες δυνάμεις” και οι “λάθος” χειρισμοίτων προηγούμενων κυβερνήσεων. Φυ-σικά αυτό εκτός από το ότι “ενώνειτους Έλληνες”, βάζει κάτω από το χα-λάκι και αυτό που όντως φταίει για τηνσημερινή κατάσταση, που είναι η κρίσητων αφεντικών και οι τρόποι που τηνδιαχειρίζονται, με την περαιτέρω δη-λαδή υποτίμηση της εργατικής τάξης.

Να ένα μεγάλο επίτευγμα, λοιπόν,της αριστερής μας κυβέρνησης.

Θυμίζει στους Έλληνες να είναι ενωμέ-νοι ενάντια στον εχθρό, εκτός των συ-νόρων. Αλλά γιατί να θέλει να κάνει κάτιτέτοιο;

«Γι’ αυτό και επαναλαμβάνουμε τηνπεποίθησή μας ότι η διαπραγμά-

τευση με τους εταίρους μας δεν είναιτεχνική. Είναι βαθύτατα πολιτική και μά-λιστα με γεωπολιτικές προεκτάσεις.»

Αυτή η φράση, όσο και αν δεν το πι-στεύετε, βγήκε από στόμα αριστε-

ρού. Και μάλιστα όχι ενός τυχαίουαριστερού, αλλά του πρωθυπουργούτης χώρας. Από ότι φαίνεται, ο Τσίπραςβρίσκει πολύ σημαντική την γεωπολι-τική θέση της Ελλάδας. Και επιβεβαιώνειαυτό που ήδη γνωρίζουμε, ότι δηλαδή,

οι οικονομικές συμφωνίες και ο πόλε-μος είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομί-σματος. Και οι δυο αποτελούν για τααφεντικά τρόπους διεξόδου από τηνκρίση. Τρομακτικό αυτό για μας, ανσκεφτεί κανείς πως ειπώνεται σε μιαεποχή που η νοτιοανατολική Μεσόγειοςβράζει.

Βέβαια, η χρήση της γεωπολιτικήςθέσης και η εμπλοκή της χώρας σε

διακρατικούς ανταγωνισμούς είναι έναπάγιο μέλημα του ελληνικού κράτους,πράγμα που προφανώς δεν αλλάζειόποιος και αν είναι κυβέρνηση. Η εξαρ-γύρωση όμως της γεωπολιτικής θέσηςπροϋποθέτει και ένα σφιχτά δεμένοεθνικό κορμό, μια ανανεωμένη καιισχυρή εθνική ενότητα στο εσωτερικό,που στηρίζει το κράτος στις επιλογέςτου στο εξωτερικό. Και από ότι φαίνε-ται η αριστερή κυβέρνηση τα καταφέρ-νει καλά σε αυτό.

Ηστήριξη λοιπόν αυτή στο κράτος,είτε έχει αριστερό είτε δεξιό προ-

σωπείο, και ειδικά σε τέτοιους καιρούς,όχι απλά δεν είναι αθώα, αλλά είναι δο-λοφονική. Δολοφονική τόσο εκτός όσοκαι εντός των συνόρων. Γιατί, ας μην ξε-χνάμε, όταν το κράτος στοχεύει έξω απ'τα σύνορα, δεν μπορεί παρά να στο-χεύει και μέσα από αυτά. Και στοχεύειτην εργατική τάξη. Εμάς στοχεύει.

ΕΘΝΙΚΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ

Τον τελευταίο καιρό, από τότε που κυβερνάειη ελπίδα αυτό τον τόπο δηλαδή, έχει παίξειπολύ δημόσια διαβούλευση, υπουργικές συνεν-τεύξεις και άρθρα γύρω από τα στρατόπεδασυγκέντρωσης μεταναστών. Για την ακρίβεια οδημόσιος λόγος έχει πήξει από μαλακίες πουθέλουν να μας κάνουν να ξεχάσουμε κάποιαβασικά πράγματα. Όπως ότι οι χώροι κράτη-σης και εγκλεισμού μεταναστών έχουν ιστορίασε αυτή τη χώρα και η Αμυγδαλέζα που έχειγίνει in προορισμός για κάθε “ευαίσθητο” κυ-βερνητικό δεν είναι παρά ένας κρίκος μιας μα-κριάς αλυσίδας. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσηςείναι ένα κομμάτι της διαχείρισης που επιφυ-λάσσει το ελληνικό κράτος για τους μετανά-στες εργάτες που περνάνε τα σύνορα του, μιαςταξικής πολιτικής που περιλαμβάνει δολοφο-νίες στα σύνορα και όλη τη χώρα, εκμετάλ-λευση της εργασίας τους από μικρά και μεγάλααφεντικά, μπόλικους μπάτσους και μια ρατσι-στική κοινωνία που σχεδόν καθολικά συμβάλ-λει λόγω και πράξει στην υποτίμησή τους. Αυτότο σχέδιο δουλεύεται εδώ και δυο δεκαετίεςμε την άφιξη των πρώτων κυμάτων μεταναστώνεργατών και δουλεύει ενάντια στην πολυεθνικήεργατική τάξη αυτού του τόπου.

Η νέα μας κυβέρνηση λανσάρει τον όρο ανοι-χτά κέντρα κράτησης αντί του προηγούμενουμοντέλου διαχείρισης. Η λέξη ανοιχτά δεν το-ποθετήθηκε τυχαία εκεί, παραπέμπει σε όμορ-φες εικόνες όπου οι κρατούμενοι θα μπορούννα βγαίνουν όποτε θέλουν για βόλτα, κοινωνι-

οποίηση και άλλα ωραία και όταν κουράζονταιθα τους περιμένουν χαμογελαστοί μπάτσοιπου θα τους πηγαίνουν στα δωμάτια τους, θατους ταίζουνε κλπ. Μόνο που το κράτος μαςδεν νομίζουμε ότι θέλει κάτι τέτοιο για τουςεργάτες που φυλακίζει εκεί, άσε που χαμογε-λαστοί μπάτσοι δεν υπάρχουν. Όταν μιλούνγια ανοιχτά κέντρα, δεν εννοούν ανοιχτά ωςπρος τους μετανάστες αλλά ανοιχτά ως προςτο χρήμα και αυτό πρέπει να το θυμόμαστε.Ανοιχτά για διάφορους καλοθελητές όπωςΜΚΟ που θέλουν να βγάλουν φράγκα κάνο-ντας δουλειές μέσα στα στρατόπεδα καιανοιχτά για τους μετανάστες μόνο για ναβγαίνουν να δουλέψουν τσάμπα έξω από τοστρατόπεδο για κάθε μαλάκα που έχει τις κα-τάλληλες άκρες και μετά πάλι πίσω. Επιπλέονη ίδρυση ανοιχτών κέντρων μαζί με τη διατή-ρηση των κλειστών όπως δήλωσε ο αρμόδιοςυπουργός στοχεύει προφανώς και στηναπορρόφηση ακόμα περισσότερων κονδυ-λίων από την ΕΕ για τη χρηματοδότηση τους,δηλαδή τις τσέπες των φίλων του ελληνικούκράτους.

Ό αγώνας ενάντια στην παρανομοποίηση τωνμεταναστών, την προσπάθεια αποκλεισμούτους από το δημόσιο χώρο και την υποτί-μηση τους είναι ένας αγώνας που δεν ξεκινάεικαι δεν τελειώνει στα κέντρα κράτησης. Γιατίο αγώνας αυτός που δίνουν οι μετανάστες καιοι μετανάστριες με την όποια συνδρομή ντό-πιων που δεν ψήνονται με τον ρατσιστικόβούρκο έχει να αντιμετωπίσει μια καθολικήαπαγόρευση και έναν καθολικό αποκλεισμό.Μια κατάσταση που δεν περιορίζεται στο νο-μικό - κρατικό και αστυνομικό κομμάτι αλλάεπεκτείνεται και στο πεδίο των κοινωνικώνσχέσεων. Ένας αγώνας που διεξάγεται στουςχώρους φυλάκισης, εργασίας, τις γειτονιές, ταπροαύλια των σχολείων και που απέναντι τουδεν έχει μόνο μπάτσους και κραγμένους ναζί,αλλά μια κοινωνία που ανέχεται να έχει γείτο-νες, συμμαθήτριες και συνάδελφους σε μιαμόνιμη κατάσταση αβεβαιότητας και εξαίρε-σης, που ανέχεται την ύπαρξη στρατοπέδωνσυγκέντρωσης στο εσωτερικό της, που κα-τρακυλάει τελικά στη βαρβαρότητα.

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΧΩΡΑ

ΕΝΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ

MOMENTS

τουνέου

ελλη

νικού

φασ

ισμο

ύ

Δώστε βάση στη φωτό: άπειρεςελληνικές σημαίες κυματίζουν,ένα σωρό μαλάκες έχουνε ντυ-θεί μεγαλέξαντροι και σπαρτιά-τες κι από δίπλα τους άλλοιτόσοι πατριώτες διαδηλώνουνχαρούμενοι. Το παρατηρητικότο μάτι θα μπορούσε ίσως ναδιακρίνει και κανέναν αρχιεπί-σκοπο στο βάθος. Φαντάζειγνώριμο, γιατί αν αφαιρέσειςμπόλικο αρχαιοελληνικό καλτκαι προσθέσεις μερικά πτυχιακάκαι ψαγμένα βλέμματα θα μπο-ρούσε κάλλιστα να έχει τραβη-χτεί από τις συγκεντρώσεις τωντελευταίων μηνών υπέρ της κυ-βέρνησης. Προέρχεται όμωςαπό μια άλλη, εξίσου λαμπρή,περίοδο του ελληνικού κρά-τους. Αυτά εδώ είναι τα περί-φημα μακεδονικά συλλαλητήριατου '92!

Οι αρχές των '90s ήταν πράγ-ματι μια λαμπρή περίοδος: ένακανονικό σφαγείο εξελισσότανστα Βαλκάνια, καθώς το σερβικόκράτος είχε πέσει με τα μούτρα(και τα κανόνια) να αρπάξει καινα μοιράσει με τους συμμάχουςτου ότι μπορούσε απ' την Γιουγ-κοσλαβία που κατέρρεε, δια-πράττοντας παράλληλα μιακανονική και με τα όλα τηςεθνοκάθαρση εναντίον των Βαλ-κάνιων μουσουλμάνων. Ανά-μεσα στους συμμάχους τωνΣέρβων ήταν φυσικά και οι ομό-δοξοι γείτονες τους οι Έλληνες.Πρόκειται για μια φιλία που χτί-στηκε προσεκτικά, με ντόπιουςμαφιόζους και παρακρατικούςνα αλωνίζουν για χρόνια σταΒαλκάνια φτιάχνοντας σχέσειςμε τους κατά τόπους εκπροσώ-πους του οργανωμένου εγκλή-

ματος κι ανοίγοντας δρόμους γιαεμπόριο ναρκωτικών, όπλων, γυναι-κών. Οι “εμπορικές δραστηριότη-τες” δεν ήταν ωστόσο η μόνη τουςαπασχόληση. Λίγο αργότερα επάν-δρωσαν την Ελληνική ΕθελοντικήΦρουρά, η οποία συμμετείχε στιςσφαγές εναντίον των Βοσνίων πλάιστις συμμορίες Σέρβων παραστρα-τιωτικών. Το ελληνικό κράτος είχεάλλωστε κάθε λόγο να μπλεχτείστη σύγκρουση: ανάμεσα σταεδάφη προς μοιρασιά ήταν κι αυτάτης Μακεδονίας κι όπως είναι λο-γικό, εκεί στο Υπουργείο Εξωτερι-κών τους τρέχανε τα σάλια.

Είναι τότε που οι Έλληνες αποφά-σισαν να βγουν στους δρόμους καινα στηρίξουν για μια ακόμη φοράτους ηγέτες τους, όλοι μαζί. Ολό-κληρα σχολεία έκλεισαν, ολόκλη-ρες εταιρείες μοίρασαν ρεπό καιπατριώτες κάθε ηλικίας βγήκανενωμένοι στους δρόμους να φωνά-ξουν το παλιό σύνθημα: “Η λύσηείναι μία – σύνορα με τη Σερβία!”,που δεν σήμαινε τίποτα άλλο από“στηρίζουμε τους μαφιόζους, στη-ρίζουμε τα αφεντικά μας, στηρί-ζουμε το κράτος μας και τονστρατό του”. Και παραμένει τρο-μακτική ανάμνηση να μας θυμίζειότι όπως και τότε έτσι και πάντα, ηεθνική ενότητα είναι βαμμένη μεαίμα.

στις γειτονιές

στους τοίχους

όποιος/α θέλει αντιφασιστικά αυτοκόλλητα

μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μας

στο antifaxalandri@yahoo.com

11ο τέυχος από

antifa kallithea

και αφίσα από τους ίδιους: