ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣτο μοιρολόγι της φώκιαςτο μοιρολόγι της φώκιας

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ Μια απ' τις πιο μεγάλες μορφές της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Δίκαια ονομάστηκε "ο άγιος" των γραμμάτων μας. Όχι μόνο γιατί ολόκληρη τη ζωή του την πέρασε με σεμνότητα και με ήθος, μα γιατί με το έργο του ύψωσε τα γράμματά μας στο επίπεδο της χριστιανικής λατρείας και της βυζαντινής ποίησης.Γεννήθηκε στη Σκιάθο το 1851 και πέθανε εκεί το 1911. Παπαδοπαίδι, μεγάλωσε με το φόβο του Θεού, μέσα σε θρησκευτική ατμόσφαιρα, για να διαμορφώσει ένα χριστιανοπρεπή χαρακτήρα, που τον διατήρησε μέχρι το τέλος της ζωής του. Σπούδασε στη Χαλκίδα, Πειραιά και Αθήνα. Γράφτηκε στη Φιλοσοφική σχολή Αθηνών, μα δεν τον άφησε η φτώχεια να την τελειώσει. Η σκληρή βιοπάλη τον έκανε να εργαστεί ιδιωτικός δάσκαλος της γαλλικής κι αγγλικής και μεταφραστής σ' εφημερίδες της εποχής του. Για μερικούς μήνες έζησε ως καλόγερος στο Άγιο Όρος.

Άρχισε να γράφει μυθιστορήματα, για να καταλήξει στο διήγημα, που τον ανάδειξε και του χάρισε τη δόξα του μεγάλου διηγηματογράφου. Όλα του τα έργα αναφέρονται στα ήθη και τα έθιμα της ιδιαίτερης πατρίδας του, στη ζωή των συμπατριωτών του και στις ελληνοχριστιανικές παραδόσεις. Ήρωές του οι απλοί άνθρωποι του λαού, ψαράδες, αγρότες, ιερωμένοι, μετανάστες, φτωχολογιά. Κινούνται στη Σκιάθο ή στην Αθήνα, με θρησκευτικότητα και θεοφοβία. Κι όλα αυτά δοσμένα με μια δεξιοτεχνία μοναδική, μια ψυχολογική διείσδυση, μια γλωσσική φαντασμαγορία.

Δίκαια ο Σπύρος Μελάς λέει: "Το έργο του Παπαδιαμάντη στην πεζογραφία μας είναι ό,τι το έργο του Σολωμού για τη νεοελληνική ποίηση. Βάθρο και πρότυπο αγνής, ιδεαλιστικής ελληνολατρίας και βαθύτατα χριστιανικής ανθρωπιάς. Παράλληλα όμως και υπόδειγμα πεζογραφικού ύφους, που δεν είναι στεγνό και επιτηδευμένο, αλλά πλημμυρίζει από αληθινό λυρισμό, από χιούμορ και ζωηρή φαντασία, γεμάτο χάρη, αυθορμητισμό και παραστατικότητα".

Ο Τίτλος του διηγήματοςΟ Τίτλος του διηγήματος ΤΟ ΜΟΙΡΟΛΟΓΙ ΤΗΣ ΦΩΚΙΑΣ ΤΟ ΜΟΙΡΟΛΟΓΙ ΤΗΣ ΦΩΚΙΑΣ

Χαροκαμένη, Χαροκαμένη, δυστυχισμένη, υπηρετεί τα δυστυχισμένη, υπηρετεί τα παιδιά της και εγγόνια της. παιδιά της και εγγόνια της. Συμβολίζει την άσχημη Συμβολίζει την άσχημη πλευρά της ζωής.πλευρά της ζωής.

Συμβολίζει την ευχάριστη, Συμβολίζει την ευχάριστη, ανέμελη πλευρά της ζωής.ανέμελη πλευρά της ζωής.

Συμβολίζει την αγνότητα, Συμβολίζει την αγνότητα, την παιδική αθωότητα.την παιδική αθωότητα.

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥΣΤΟΙΧΕΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ

Το κοιμητήριο:Το κοιμητήριο: Η γριά Λούκαινα:Η γριά Λούκαινα:

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΟΗΤΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΓΙΔΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΗΣ ΑΚΡΙΒΟΥΛΑΣ

Η γλώσσα:Η γλώσσα:

Το ύφος:Το ύφος:

Ο αφηγητής:Ο αφηγητής:

Η αφήγηση:Η αφήγηση:

Ο αφηγηματικός τρόπος:Ο αφηγηματικός τρόπος:

Ο χρόνος:Ο χρόνος:

Ο τόπος:Ο τόπος:

ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΚΕΙΜΕΝΟΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΚΕΙΜΕΝΟΗ ΦΟΝΙΣΣΑ - ΑΛ.ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣΗ ΦΟΝΙΣΣΑ - ΑΛ.ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ

Και οι δύο γυναίκες είναι κουρασμένες, Και οι δύο γυναίκες είναι κουρασμένες, ταλαιπωρημένες από τη ζωή, χαροκαμένες.ταλαιπωρημένες από τη ζωή, χαροκαμένες.

Τώρα στα γεράματά τους υπηρετούν τα παιδιά Τώρα στα γεράματά τους υπηρετούν τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους.τους και τα εγγόνια τους.

Η διαφορά τους είναι ότι η Λούκαινα Η διαφορά τους είναι ότι η Λούκαινα υποτάσσεται στη μοίρα της, ενώ η Χαδούλα υποτάσσεται στη μοίρα της, ενώ η Χαδούλα παραφρονεί και σκοτώνει κάθε μικρό κορίτσι παραφρονεί και σκοτώνει κάθε μικρό κορίτσι που συναντά, για να μην έχει την ίδια άθλια που συναντά, για να μην έχει την ίδια άθλια μοίρα με τη δική της.μοίρα με τη δική της.