Οι αράχνες με το μεγαλύτερο βαθμό επικινδυνότητας ανά

τον κόσμο

Πολλές φορές, η γνώση συμβάλλει στην πρόληψη δυσάρεστων περιστατικών, γι’ αυτό και είναι χρήσιμο να γνωρίζουμε τα πιο θανατηφόρα είδη αραχνών…

Περιπλανώμενη Βραζιλιάνα (Phoneutria nigriventer)

Συναντώνται κυρίως στη νότια Αμερική, μ’ ένα υποείδος να βρίσκεται στην Κεντρική Αμερική. Την ημέρα κρύβονται μέσα σε σωρούς από τερμίτες, κάτω από πεσμένα κούτσουρα, βράχους και μπανανόδεντρα, ενώ τη νύχτα περιπλανιούνται στα τροπικά δάση. Το 2010 μπήκε στο βιβλίο με τα ρεκόρ Γκίνες ως η πιο δηλητηριώδης αράχνη παγκοσμίως. Μια δόση δηλητηρίου της 0,00061–0,00157 mg/kg αρκεί για να επιφέρει το θάνατο. Το δηλητήριό της περιέχει μια ισχυρή νευροτοξίνη, γνωστή ως PhTx3, που προκαλεί αφόρητους πόνους, παράλυση του μυϊκού συστήματος και αναπνευστικά προβλήματα, που οδηγούν σε παράλυση και ασφυξία. Άλλη μία παρενέργεια είναι ο πριαπισμός. Παρότι το δηλητήριό της είναι απίστευτα τοξικό, κυκλοφορεί κάποιο αντίδοτο που κρατά χαμηλά τα ποσοστά θνησιμότητας.

Αμμώδης Αράχνη (Sicarious Genus)

Είναι ευρέως γνωστές και ως δολοφονικές αράχνες, κάτι που οφείλεται στην απίστευτη ταχύτητα με την οποία πιάνουν τη λεία τους. Βρίσκεται αποκλειστικά στην Νότιο Αφρική και δεν γνωρίζουμε ακόμη επακριβώς πόση δόση δηλητηρίου χρειάζεται για να θεωρηθεί θανατηφόρα. Ένα τσίμπημα της αράχνης με τα έξι μάτια επιφέρει τοπική νέκρωση, αδρανοποιώντας και καταστρέφοντας τους ιστούς, ενδέχεται να δημιουργήσει θρόμβους στο αίμα, ακόμη και αιμορραγία ενώ το θύμα μπορεί να οδηγηθεί στο θάνατο. Δεν υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία για την τοξικότητα του δηλητηρίου της, γι’ αυτό και δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμη κάποιο αντίδοτο.

Αράχνη- Ιστός του Σύδνεϋ (Atrax robustus)

Συναντάται σε ακτίνα 100 χιλιομέτρων (62 μιλίων) από το Σύδνεϋ της Αυστραλίας. Πρόκειται για μια δηλητηριώδη αράχνη της οποίας το δάγκωμα μπορεί να προκαλέσει το θάνατο ή σοβαρό τραυματισμό σε ανθρώπους, αν αφεθεί χωρίς θεραπεία. Ο αιδεσιμότατος Octavious Pickard Cambridge ήταν ο πρώτος που ανακάλυψε και περιέγραψε το είδος από ένα θηλυκό δείγμα το 1877. Η ονομασία προέρχεται από τη λατινική λέξη “robustus” που σημαίνει ισχυρός/ ανθεκτικός. Είναι μεσαίου έως μεγάλου μεγέθους με μήκος σώματος που κυμαίνεται από 1 έως 5 cm. Και τα δύο φύλα είναι γυαλιστερά με σκούρους χρωματισμούς που ποικίλλουν από το μπλε- μαύρο έως το σκούρο βυσσινί. Την ανάπτυξή τους ευνοούν τα υγρά κλίματα και περιοχές με υγρή άμμο. Καταπνίγουν τα θύματά τους με την έγχυση δηλητηρίου. Μια δόση 0,16 mg/kg προκαλεί θάνατο, αφού πλήττει το νευρικό σύστημα. Το αντίδοτο ανακαλύφθηκε από μία ομάδα με επικεφαλής τον Struan Sutherland στα εργαστήρια της Κοινοπολιτείας Serum στη Μελβούρνη. Έγινε διαθέσιμο από το 1981.

Μαύρη Χήρα (Latrodectus mactans)

Είναι ένα είδος δηλητηριώδους αράχνης, εγγενές στη Βόρειο Αμερική, γνωστό για το διακριτικό μαύρο και κόκκινο χρώμα του θηλυκού, που τρώει το σύντροφό της μετά τη διαδικασία της αναπαραγωγής. Το δηλητήριο της είναι σπάνιο μοιραίο σε υγιείς ανθρώπους, ωστόσο μια δόση 0,002 mg/kg είναι θανατηφόρα και αξίζει να σημειωθεί ότι μεταξύ των ετών 1965-1990 έχασαν τη ζωή τους από τσίμπημα 36 άτομα. Περιγράφηκε πρώτη φορά από τον Johan Christian Fabricious το 1775. Το δηλητήριο είναι νευροτοξικό και περιέχει λατροτοξίνες, έναν αριθμό μικρότερων πολυπεπτιδίων, αδενοσίνη, γουανοσίνη και ινοσίνη.

Κόκκινη Αράχνη (Latrodectus hasseltii)

Συνήθως συναντάται στην Αυστραλία, αλλά λόγω μεταναστεύσεων κατέληξε να εγκλιματιστεί και σε άλλες αποικίες όπως η Ν. Ζηλανδία, η Ιαπωνία, το Βέλγιο κτλ. 0,27-0,91 mg/kg από το δηλητήριό της είναι αρκετά για να σκοτώσουν έναν άνθρωπο. Η Κόκκινη Αράχνη είναι υπεύθυνη για τη μεγαλύτερη λήψη αντιδότου από οποιοδήποτε άλλο πλάσμα στην Αυστραλία, προκαλώντας ετησίως περίπου 2.000-10.000 τσιμπήματα. Η θηλυκή αράχνη, που είναι και μεγαλύτερη σε μέγεθος, είναι αυτή που τσιμπάει τις περισσότερες φορές, και το κάνει όταν κάποιος πειράξει έστω και άθελά του τον ιστό της. Περίπου σε 1 στα 3 θύματα προκαλείται χρόνια δηλητηρίαση. Σε σπάνιες περιπτώσεις προκαλείται κρίση, κώμα, πνευμονικό έκζεμα, αναπνευστική ανεπάρκεια ή τοπική δερματική μόλυνση. Τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι ή άτομα που έχουν κάποια σοβαρή πάθηση είναι σε πολύ υψηλότερο κίνδυνο για τις σπάνιες παρενέργειες, καθώς και τα βρέφη.

Ερημίτισσα της Χιλής (Loxosceles laeta)

Προέρχεται από τη Νότιο Αμερική, αλλά έχει εξαπλωθεί και πλέον συναντάται σε όλον τον κόσμο. Στο Βανκούβερ του Καναδά, στη Βρετανική Κολομβία, στο Κέιμπριτζ, στη Μασαχουσέτη και στη Φλόριντα έχουν αναφερθεί ακόμη και επιδρομές. Συχνά κατασκευάζουν τους ιστούς τους σε στοίβες με ξύλα, σε αποθήκες, ντουλάπες και γκαράζ. Από το δηλητήριό τους, δόση 1,45 mg/kg είναι θανατηφόρα. Αυτό το είδος των αραχνών συνήθως δεν είναι επιθετικό και οι συχνότερες περιπτώσεις τσιμπήματος προκαλούνται από τους ανθρώπους όταν τις πιέζουν κατά λάθος, όπως π.χ. Εάν καθίσουν επάνω τους ή όταν είναι μέσα στα ρούχα τους. Το τσίμπημά τους έχει σοβαρές παρενέργειες σε όλο τον οργανισμό και προκαλεί νεφρική ανεπάρκεια ή ακόμη και θάνατο.

Καφέ Ερημίτισσα (Loxosceles reclusa)

Συναντάται συχνότερα σε κάποιες περιοχές των ΗΠΑ, από την νοτιοανατολική Νεμπράσκα έως την νότια Αίοβα, το Ιλινόις, και απ’ την Ιντιάνα μέχρι το νοτιοδυτικό Οχάιο. Στις νότιες πολιτείες εμφανίζεται συνήθως από το κεντρικό Τέξας μέχρι τη δυτική Τζώρτζια και βόρεια του Κεντάκι. Η δόση δηλητηρίου της που προκαλεί θάνατο μας είναι ακόμη άγνωστη. Όπως άλλωστε συμπεραίνουμε και από το όνομά της, η καφέ ερημίτισσα είναι πολύ σπάνια επιθετική. Τα περισσότερα τσιμπήματα είναι μικρής ολκής, ωστόσο μερικά από αυτά είναι γνωστό ότι δημιουργούν μώλωπες και έχουν παρενέργειες σε όλο το σώμα. Θανατηφόρα περιστατικά εμφανίζονται τις περισσότερες φορές σε παιδιά κάτω των επτά ετών ή σε άτομα με αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα.

Αράχνη –Ποντίκι (Missulena)

Το όνομα προέρχεται από μια παλιά πεποίθηση, αποδεδειγμένα ψευδή, ότι οι αράχνες αυτού του είδους σκάβουν βαθιά λαγούμια όπως τα ποντίκια. Συναντάται ως επί το πλείστον στην Αυστραλία και παρόλο που δεν γνωρίζουμε την ποσότητα δηλητηρίου που μπορεί να αποβεί θανατηφόρα, εικάζεται ότι προσομοιάζει στην τοξικότητα με αυτό της αράχνης-ιστού, γι’ αυτό και δίνεται το ίδιο αντίδοτο. Ωστόσο, τα τσιμπήματα της που θεωρούνται επιβλαβή είναι σαφώς λιγότερα, αφού τις περισσότερες φορές είναι χωρίς έγχυση δηλητηρίου. Τρέφονται κυρίως με έντομα όπως σαρανταποδαρούσες, σκορπιοί και σφήκες. Ζει σε λαγούμια που μπορεί να φτάνουν σε βάθος τα 30 cm. Τα θηλυκά παραμένουν εκεί, αλλά τα αρσενικά περιπλανιούνται προς αναζήτηση συντρόφου.

Κίτρινη Κύστη (Cheiracanthium punctorium)

Συναντάται από την Κεντρική Ευρώπη έως την Κεντρική Ασία. Φτάνει σε μήκος τα 15mm και μπορεί να διαπεράσει το ανθρώπινο δέρμα. Το δάγκωμα είναι παρόμοιο με αυτό της σφήκας, ίσως λίγο πιο σοβαρό, αλλά πλήττονται περισσότερο άτομα με αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα. Τα θηλυκά κρύβουν τα αυγά τους στο χορτάρι μέχρι το ύψος των 4 cm. Λόγω των μεταβαλλόμενων καιρικών συνθηκών, που οδηγεί σε αυξημένη ξηρασία και λιγότερες βροχοπτώσεις σε κάποιες περιοχές, το είδος εξαπλώνεται στα βορειότερα τμήματα της Ευρώπης. Στη Γερμανία, αυτές οι αράχνες είναι πολυάριθμες. Ενώ η Κίτρινη Κύστη δεν είναι τόσο δηλητηριώδης όσο οι προαναφερθείσες αράχνες, είναι αυτή που συνδέεται αρκετά με μολύνσεις από βακτήρια που προκαλούν χρυσίζοντα σταφυλόκοκκο. Ένα δάγκωμα μπορεί να αφήσει μώλωπες από τον ιστό που καταστρέφεται σταδιακά και τελικά νεκρώνεται.

Μαύρη Χήρα της Μεσογείου (Latrodectus tredecimguttatus)

Βρίσκεται συνήθως σε όλη την περιοχή της Μεσογείου, από την Πορτογαλία έως τη νοτιοδυτική και κεντρική Ασία. Είναι συνήθως μαύρη, και διακρίνεται εύκολα από τις 13 κόκκινες κίτρινες ή πορτοκαλί κηλίδες που φέρει στη ράχη της. Ζει κυρίως σε στέπες και λιβάδια. Μόνο το δάγκωμα της θηλυκής αράχνης είναι επικίνδυνο, αφού της αρσενικής δεν μπορεί να διαπεράσει την παχιά επιδερμίδα. Το τσίμπημα είναι οδυνηρό, σε αρκετές περιπτώσεις θανατηφόρο και αυτό το καθορίζει δόση 0,59 mg/kg. Στο Καζακστάν υπάρχουν αναφορές για καμήλες που σκοτώθηκαν από το δηλητήριο της αράχνης, αλλά και από Ουκρανούς αγρότες που τσιμπήθηκαν ενώ δούλευαν στα χωράφια τους.