Βωβός

“Βωβός” και “Ομιλών”... Μπορεί ν’ ακούγεται παράξενο… όμως, η μετάβαση από το «βουβό» στον «ομιλούντα» κινηματογράφο δεν ήταν ομαλή. Ούτε και ήταν αποκλειστικά πρόβλημα τεχνικό. Ο κινηματογράφος δεν υπήρξε ποτέ βωβός. Η μουσική συνοδεία από πιανίστα ή ορχήστρα ήταν ανέκαθεν αναπόσπαστο κομμάτι κάθε δημόσιας προβολής. Οι μοναχικοί πιανίστες, σύμβολο της εποχής, πάλευαν να ανταποκριθούν στις καθημερινές ανάγκες διαφορετικών προγραμμάτων, όχι πάντα με ικανοποιητικά αποτελέσματα. Έχοντας ποικίλο επίπεδο εκπαίδευσης και ικανότητας, αποφάσιζαν για το είδος της μουσικής συνοδείας με κριτήριο αυτό που τους άρεσε ή αυτό που γνώριζαν, συνθέτοντας προγράμματα (κολάζ δημοφιλών μουσικών κομματιών) που ακούγονταν χωρίς εμφανή διαφορά από ταινία σε ταινία. Πριν η τεχνολογία κατορθώσει να βάλλει ήχο στις ταινίες, το τι έλεγε ο ηθοποιός εμφανιζόταν σε εμβόλιμες κάρτες στην οθόνη. Όμως, για να μην είναι βουβή και η αίθουσα, υπήρχε ένας πιανίστας(ακόμη και ορχήστρα, σε προχωρημένες περιπτώσεις), ειδικός για την περίσταση, ο οποίος μετά από κάποια προετοιμασία έπαιζε μουσική, ανάλογη με τα τεκταινόμενα στην ταινία. Αυτό, βέβαια, δεν είναι η πιο εύκολη λύση. Αφενός διότι πιανίστες δεν είναι δυνατό να βρίσκονται παντού και να καλύπτουν όλες τις αίθουσες προβολής. Αφετέρου, δεν υπήρχε ομοιομορφία στη μουσική, αφού ο κάθε μουσικός ενεργούσε από μόνος του. Έτσι, η ίδια ταινία είχε άλλη μουσική όταν παιζόταν στη Νέα Υόρκη και άλλη στο Σαν Φρανσίσκο. Κι όχι μόνο αυτό. Υπήρχαν περιπτώσεις, όπου η μουσική δεν ήταν «σύμφωνη» με το περιεχόμενο και το πνεύμα της σκηνής που εμφάνιζε η ταινία. Δηλ. μπορούσε (από αδιαφορία ή λάθος του πιανίστα) σε μια κηδεία ή άλλο θλιβερό γεγονός η μουσική να ήταν εύθυμη και ζωηρή, ενώ αντίθετα, μια κατάσταση χαράς και ευθυμίας να συνοδεύεται από μια θλιμμένη μουσική.

Βωβός

Documents

Transcript of Βωβός