Ιππότες και οπλισμός στον Μεσαίωνα

Μια εργασία από τους:Βαγγέλη Συρίγο

Ανδρέα ΣπυρόπουλοΜηνά Μίνκοφ

Περιεχόμενα:

• Οι πρώτοι Ιππότες• Ο Ιππότης• Οπλισμός

Οι πρώτοι Ιππότες

• Mε το διάβα των αιώνων, η τάξη εξελίχθηκε στους "αριστοκράτες" του δυτικού κόσμου και υιοθέτησε τον έφιππο τρόπο μάχης. Παράλληλα με τη φεουδαρχία, που αναπτύχθηκε στην Δυτική Ευρώπη την ίδια εποχή, ανήλθε και η τάξη των ιπποτών, που, ωστόσο, έλαβαν τη γνώριμη μορφή του βαριά θωρακισμένου έφιππου πολεμιστή κατά τον 11ο αιώνα, υπό την επίδραση των Νορμανδών, που ήταν οι πρώτοι που ανέπτυξαν την τέχνη.

Ο Ιππότης

• Tο να είναι κάποιος ιππότης, ήταν ταυτόχρονα κοινωνική και στρατιωτική πραγματικότητα. Πρακτικά, μόνο γόνοι της αριστοκρατίας (ανώτερης ή κατώτερης) είχαν τη δυνατότητα να γίνουν ιππότες. H συνήθης διαδικασία που ακολουθούσαν τα παιδιά ευγενών οικογενειών που ήθελαν να γίνουν ιππότες, ήταν να μπουν στην υπηρεσία ενός ιππότη, μερικές φορές ήδη από την ηλικία των 8 ή 9 ετών…

• Tο να είναι κάποιος ιππότης, ήταν ταυτόχρονα κοινωνική και στρατιωτική πραγματικότητα. Πρακτικά, μόνο γόνοι της αριστοκρατίας (ανώτερης ή κατώτερης) είχαν τη δυνατότητα να γίνουν ιππότες. H συνήθης διαδικασία που ακολουθούσαν τα παιδιά ευγενών οικογενειών που ήθελαν να γίνουν ιππότες, ήταν να μπουν στην υπηρεσία ενός ιππότη, μερικές φορές ήδη από την ηλικία των 8 ή 9 ετών.

• Συνήθως ο ιππότης μπορούσε να χριστεί από τον ηγεμόνα του ή τον ανώτερο (στην ιεραρχία της φεουδαρχίας), κατά κανόνα γύρω στο 20ό έτος της ηλικίας του. Στη θεωρία, πάντα, θα έπρεπε να είχε κάποια πολεμικά κατορθώματα στο ενεργητικό του, αλλά αυτό ίσχυε πρακτικά μόνο σε λίγες περιπτώσεις. Eφεύρημα κατοπινών αιώνων και μη ανταποκρινόμενο στη μεσαιωνική πραγματικότητα ήταν ο "κώδικας της ιπποσύνης".

• Tα περί προστασίας των αδυνάτων και ευγένειας είναι μάλλον ο τρόπος με τον οποίο οι ρομαντικοί συγγραφείς του 19ου αιώνα έβλεπαν τους ιππότες και όχι τι ακριβώς ήταν οι ίδιοι οι ιππότες, οι οποίοι ήταν άξεστοι, βίαιοι, βάναυσοι και απολίτιστοι.

Οπλισμός

• Στην Ευρώπη κάνουν την εμφάνισή τους οι πανοπλίες και οι κατάφρακτοι ιππότες. Οι πολεμιστές του είδους αυτού, αν και βραδυκίνητοι, είχαν τρομερή αποτελεσματικότητα στις συγκρούσεις εξ επαφής. Η πανοπλία που ήταν βασικά αμυντικό όπλο, βρέθηκε στο ζενίθ της χρησιμοποίησής της κατά τους χρόνους του μεσαίωνα.

• Την εποχή αυτή αναπτύσσεται έντονα η στρατηγική και η στρατιωτική τακτική παίρνει νέα δομή αξιοποιώντας σε γραμμή μετώπου τους τοξότες ενώ ο στρατιώτες είναι απλοί μισθοφόροι.

• Υπόψη ότι στη μάχη του Άντζικορτ, το 1415, (Εκατονταετής πόλεμος), οι Άγγλοι πέτυχαν περιφανή νίκη κατά των σαφώς υπέρτερων Γάλλων αξιοποιώντας τους τοξότες. Συνέχεια αυτών ήταν η ανάπτυξη της βαλλίστρας από την οποία και εκτοξεύονταν μικρότερα βέλη.