Η ΚΡΗΤΗ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΔΟΜΗΝΙΚΟΥ ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟΥ

Κατά το 1541, έτος γέννησης του Δομήνικου, η Κρήτη βρισκόταν υπό ενετική κυριαρχία.

Το νησί ήδη από το 1211, ύστερα από πενταετή σκληρό πόλεμο ανάμεσα στους Ενετούς και τους Γενουάτες, περνάει στα χέρια των Ενετών, οι οποίοι έκαναν συνεχείς αγώνες μέχρι να σταθεροποιήσουν την κυριαρχία τους, καθώς η υποταγή των κατοίκων δεν ήταν εύκολη υπόθεση.

Από τότε η Κρήτη χωρίστηκε σε τέσσερα διαμερίσματα:

του Χάνδακα,

του Ρεθύμνου,

των Χανίων και

της Σητείας

Στην Κρήτη χρησιμοποιήθηκε από τους Ενετούς καθεστώς φεουδαρχίας

με διοικητικά χαρακτηριστικά ανάλογα με την ενετική μητρόπολη.

Ανώτατη αρχή ήταν ο δούκας με δύο συμβούλους (consiliari). Αυτοί

συγκροτούσαν την τοπική διοίκηση (regimen). Ο δούκας είχε την έδρα του στον Χάνδακα και η θητεία του

ήταν δύο χρόνια.

Πληθυσμός:Το 1534 είχε 175.268, ενώ το 1571 160.000 κατοίκους.

Χάρτης της Κρήτης

Αρχική διαίρεση της Κρήτης κατά την

Ενετοκρατία

Η Κρήτη το 1563. Ναυτικός χάρτης από τον Giorgio Calapoda (Παλάτι των Δόγηδων)

Πρωτεύουσα του νησιού ήταν και τότε το Ηράκλειο, που ονομαζόταν Χάνδακας, από το χαντάκι που περιέβαλλε τα τείχη της πόλης.

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΤΑΞΕΙΣ

ΑΝΩΤΑΤΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΤΑΞΕΙΣ

1) ΒΕΝΕΤΟΙ ΕΥΓΕΝΕΙΣ-ΦΕΟΥΔΑΡΧΕΣ

2) ΕΥΓΕΝΕΙΣ

3) ΑΣΤΟΙ

ΚΑΤΩΤΕΡΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΤΑΞΕΙΣ

ΛΑΟΣ

Στην ανώτατη κοινωνική βαθμίδα ανήκαν οι ευγενείς οι Βενετοί ευγενείς και φεουδάρχες (nobili veneti, feudati). Ήταν καθολικοί, άποικοι ή απόγονοι αποίκων και είχαν πλήρη πολιτικά δικαιώματα. Οι τίτλοι ευγένειας ήταν κληρονομικοί. Στους πρώτους αιώνες της ενετοκρατίας οι ευγενείς κατείχαν τα μεγαλύτερα φέουδα. Από το 16ο αι. το φεουδαρχικό σύστημα είχε αρχίσει να παρακμάζει.

Οι κάτοικοι των πόλεων, όσοι δεν ήταν ευγενείς,

ονομάζονταν πολίτες ή αστοί (cittadini, burgenses). Η τάξη

αυτή απαρτιζόταν από δημόσιους υπαλλήλους και ελεύθερους επαγγελματίες.

Στην κατώτερη κοινωνική βαθμίδα ανήκει ο λαός των πόλεων και της υπαίθρου (plebe, populari ή populani, villani ή contadini).

Αριστοκράτες δεύτερης κατηγορίας ήταν οι Κρητικοί ευγενείς(nobili cretensi). Η κρητική ευγένεια απενέμετο με διάταγμα του δόγη σε αντάλλαγμα στρατιωτικών, πολιτικών ή και χρηματικών υπηρεσιών.

ΣΧΕΣΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΒΕΝΕΤΩΝ τον 16ο αι.

Η σύσφιγξη των σχέσεων έγινε εντονότερη από τα μέσα του 16ου αι., οπότε και αμβλύνονται οι θρησκευτικές διαφορές, επέρχεται οικονομική εξίσωση Κρητικών και ξένων, κυρίως στις πόλεις, και η μητροπολιτική Βενετία στρέφεται προς τον ντόπιο πληθυσμό και τον υπολογίζει πολιτικά, λόγω του ανερχόμενου τουρκικού κινδύνου.

Η Κρήτη δεν αντιμετωπίζεται τώρα πια ως εμπορικός μόνο σταθμός, άλλα ως τμήμα του ενετικού κράτους. Με την παραχώρηση θρησκευτικών κυρίως ελευθεριών η Βενετία αποσκοπούσε στον προσεταιρισμό των Κρητικών υπηκόων της, γνωρίζοντας ότι χωρίς τη συνεργασία των ντόπιων δεν θα μπορούσε να αποτρέψει την τουρκική εισβολή. Έτσι αναπτύσσεται προοδευτικά μια νέα κοινωνικά και οικονομικά εύρωστη αστική τάξη που έρχεται σε επαφή με τα αναγεννησιακά μηνύματα της Ευρώπης και σε σύνθεση με το βυζαντινό πολιτισμό δημιουργεί την Κρητική Αναγέννηση.

Τον 16ο αι. η Κρήτη παρουσιάζει σημαντική πολιτιστική άνθηση. Ιδιαίτερα αναπτύχθηκε η κρητική λογοτεχνία και δημιουργήθηκαν μείζονα, παγκόσμια έργα της νεότερης ελληνικής λογοτεχνικής παραγωγής, όπως ο Ερωτόκριτος του Βιτσέντζου Κορνάρου και η Ερωφίλη του Γεώργιου Χορτάτση.

Λογοτεχνική παραγωγή κατά τον 16ο αι.

Φραγκίσκος Λεονταρίτης:κρητικός αναγεννησιακός συνθέτης δυτικής μουσικής και βαρύτονος. Ο Δομήνικος ήταν οκτώ ετών όταν ο Φραγκίσκος εγκατέλειψε τον Χάνδακα για τη Βενετία. Την ίδια πορεία θα ακολουθούσε και ο ζωγράφος λίγα χρόνια αργότερα.

Μουσική

ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ

ΑνθήΝαταλίαΓιάννης

Κωνσταντίνος

Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%81%CE%AE%CF%84%CE%B7http://users.sch.gr/stcharist/benetokratia.htmhttp://www.explore-crete.gr/history/venetainperiodcrete.html