ΕΛΕΝΗ

Σελ.48 ΕργασίαΑπό Μαρία Σαββίδου

Στο έπος γενικά ο Μενέλαος είναι ένας από τους Αχαιούς ήρωες που μπορεί να μην επιδεικνύει εξαιρετικές ικανότητες , όπως όλοι π.χ ο Αχιλλέας ,ο Οδυσσέας ,ο Αίαντας ,ο Νέστορας , είναι όμως γενναίος , καλόκαρδος , φιλότιμος , φιλόδοξος , πιστός φίλος και έχει πολλές γνώσεις. Έτσι στην ραψωδία Γ τον βλέπουμε να μονομαχεί με τον Πάρη ,τον οποίο και θα νίκαγε, αν δεν παρέβαινε η Αφροδίτη για να τον σώσει. Επίσης στην ραψωδία Ρ πρωτοστατεί και μάχεται στον αγώνα για το νεκρό σώμα του Πάτροκλου. Βέβαια, ο αδερφός του ο Αγαμέμνονας τον κατηγορεί πολλές φορές, γιατί θεωρεί αδυναμία την υπερβολική του καλοσύνη.Στην ραψωδία δ στην Οδύσσεια τον βλέπουμε να προσφέρει πλουσιοπάροχη φιλοξενία στον Τηλέμαχο , ενώ κατά την αφήγηση του νόστου του είναι φανερό το ενδιαφέρον του για την τύχη των άλλων ηρώων . Επίσης φαίνεται η αδελφική του αγάπη.

Στην τραγική ποίηση όμως έχουμε διαφορετική παρουσίαση του ήρωα. Στο πρώτο επεισόδιο της Ελένης παρουσιάζεται ως αξιοθρήνητος ναυαγός, που έχει υποφέρει πολύ προσπαθώντας να επιστρέψει στην πατρίδα του. Βρίσκεται σε άθλια κατάσταση( στ.472) και αναγκάζεται να ζητιανέψει. Η εμφάνιση του γενικά προκαλεί οίκτο. Ωστόσο δείχνει κάποια αντίθεση που είναι εμφανής σε όλο το έργο. Καυχιόταν ότι ήταν ο αρχηγός της Τρωικής εκστρατείας και της άλωσης της Τροίας. Κι ενώ προβάλλει τα ηρωικά του κατορθώματα, την ίδια στιγμή σκέφτεται να το βάλει στα πόδια. Παρουσιάζεται επίσης να μην έχει κάποιες ιδιαίτερες ικανότητες.

Την ίδια αντίθεση επιδεικνύει και στην Ιφιγένεια εν Αυλίδι. Στην αρχή παρουσιάζεται εγωιστής, θρασύς και πιέζει τον Αγαμέμνονα για την θυσία της Ιφιγένειας. Αργότερα όμως αλλάζει εντελώς και δείχνει την αδελφική του αγάπη , ζητώντας από τον Αγαμέμνονα να μη θυσιάσει την κόρη του για χάρη του.

Στις Τρωάδες, παρουσιάζεται στην αρχή αδύναμος, δειλός και ενώ αρχικά δηλώνει πως θα σκοτώσει την Ελένη τελικά μετά την απολογία της μαλακώνει .

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: βλέπουμε ότι ενώ στο έπος έχουμε μια θετική παρουσίασγ της δράσης και της στάσης του ήρωα , αυτό δεν ισχύει πάντα στην τραγική ποίηση.