ΑΝΕΞΙΘΡΗΣΚΙΑ

Εργασία για το μάθημα των θρησκευτικών

Από: Δέσποινα Κλούρα2011 – 2012

Πειραματικό γελ Νίκαιας

Τον Φεβρουάριο του 313 μ.Χ. ο Κωνσταντίνος, μονοκράτορας στη Δύση, και ο Λικίνιος αποφασίζουν να εκδώσουν διάταγμα σύμφωνα με το οποίο όλοι οι υπήκοοι της αυτοκρατορίας ήταν ελεύθεροι να πιστεύουν σε όποια θρησκεία ήθελαν.

ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΩΝ ΜΕΔΙΟΛΑΝΩΝ (313 μ.Χ)

Θρησκευτικά αίτια Στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία ο αυτοκράτορας αποκαλούνταν Κύριος και ήταν ο

απόλυτος άρχοντας. Κάθε αμφισβήτησή του θεωρούνταν προσβολή προς το πρόσωπό του. Οι χριστιανοί αποκαλούσαν μόνο τον Ιησού «Κύριο» και αρνούνταν αυτόν τον τίτλο για οποιονδήποτε άλλο. Για την αυτοκρατορία οι διωγμοί αποτελούσαν νόμιμη άμυνα εναντίον των αναρχικών, όπως θεωρούνταν οι χριστιανοί.

Ο χριστιανισμός παρά τις διώξεις κατάφερε να μιλήσει στις ψυχές των ανθρώπων. Άνθρωποι με διαφορετικές πολιτισμικές καταγωγές έγιναν χριστιανοί.

Ο Μ. Κωνσταντίνος είχε μονοθεϊστικές καταβολές. Ο πατέρας του και ο ίδιος ήταν λάτρεις του θεού Ήλιου, ενώ η μητέρα του Ελένη χριστιανή.

Πολιτικά αίτια Στις αρχές του 4ου μ.Χ. αι. η ενότητα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας είχε

διασπαστεί. Ο Μ. Κωνσταντίνος θεωρούσε τη χριστιανική Εκκλησία ως συνεκτικό δεσμό που θα ένωνε την αυτοκρατορία.

Ήταν παράλογο να συνεχίζονται οι διωγμοί όταν σε όλη την αυτοκρατορία και σε όλα τα κοινωνικά στρώματα υπήρχαν χριστιανοί. Εξάλλου ο χριστιανισμός προέβαλε ως ιδανικό την αγάπη και την ανοχή.

ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΜΕΔΙΟΛΑΝΩΝ

Οι χριστιανοί λατρεύουν ελεύθερα το Θεό τους. Η Εκκλησία αναγνωρίστηκε νομικά ως κοινωνικός θεσμός και προστατευόταν από τον αυτοκράτορα.

Καθιερώθηκε η Κυριακή ως επίσημη αργία και απελευθερώθηκαν οι δούλοι

Η δικαιοσύνη άρχισε να εξανθρωπίζεται από την χριστιανική διδασκαλία

Στα ανώτερα αξιώματα επανήλθαν όσοι είχαν διωχθεί για τα θρησκευτικά τους πιστεύω.

Κατά τον 16ο και 17ο αιώνα, οι βασιλείς των περισσότερων κρατών θεωρούσαν ότι αν δεν επέβαλαν ένα κοινό δόγμα σε όλους τους υπηκόους τους, θα υπήρχαν διαρκείς διαμάχες και εξεγέρσεις. Κατά τη διάρκεια της Θρησκευτικής Μεταρρύθμισης οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνταν σε διάφορες περιοχές για να εξαναγκάσουν τους πιστούς να ασπαστούν ένα κοινό δόγμα έγιναν ιδιαίτερα σκληρές και βίαιες.

Έτσι ο Ερρίκος Δ’, μετά από μακροχρόνιους θρησκευτικούς πολέμους, εξέδωσε το διάταγμα της Νάντης το 1598, με το οποίο αναγνώρισε στους Προτεστάντες θρησκευτική και πολιτική ισότητα με τους Καθολικούς και τερμάτιζε τους θρησκευτικούς πολέμους. Το Διάταγμα της Νάντης ωστόσο καταργήθηκε το 1685.

ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΝΑΝΤΗΣ (1598)

Η ΑΝΕΞΙΘΡΗΣΚΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Στην Ελλάδα, διάταξη για ανεξιθρησκία υπήρχε από το 1827 στο Σύνταγμα της Τροιζήνας. Το σημερινό Σύνταγμα (που ισχύει από το 1975) κατοχυρώνει τη θρησκευτική ελευθερία των πολιτών με το Άρθρο 13 :

Η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης που περιλαβαίνει το δικαίωμα να ανήκει κανείς σε οποιαδήποτε θρησκεία θέλει ή να μην ανήκει σε καμία, να εκδηλώνει, αλλά και να μην αποκαλύπτει αν θέλει, τις θρησκευτικές ή μη πεποιθήσεις του, το δικαίωμα να μην έχει καμία συνέπεια για τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις κ.α.

Η ΑΝΕΞΙΘΡΗΣΚΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Η λατρεία κάθε γνωστής θρησκείας προστατεύεται από τους νόμους, αλλά η

άσκηση της δεν επιτρέπεται να προσβάλλει τη δημόσια τάξη ή τα χρηστά ήθη. Επίσης,

η λατρεία δεν πρέπει να έχει σκοπό τον προσηλυτισμό.

Οι λειτουργοί (ιερωμένοι) όλων των γνωστών θρησκειών έχουν τις ίδιες υποχρεώσεις και βρίσκονται κάτω από την ίδια εποπτεία του

κράτους, όπως οι λειτουργοί της επικρατούσας επίσημης θρησκείας.

Η ΑΝΕΞΙΘΡΗΣΚΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ