α). ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Η λύκαινα και ο μονόφθαλμος περιπλανήθηκαν για δύο μέρες, ώσπου η λύκαινα βρήκε αυτό που ζητούσε, μια σπηλιά για να μπορέσει να ξεκουραστεί. Είχε βαρύνει και ήταν ευέξαπτη, λόγω της κατάστασής της. Ο μονόφθαλμος πεινούσε και ο ύπνος του ήταν ανήσυχος, έτσι αποφάσισε να κυνηγήσει, χωρίς όμως να καταφέρει να πιάσει κάποιο θήραμα. Όταν επέστρεψε στη σπηλιά, παράξενοι και αδύναμοι ήχοι ακουγόταν και στο πλησίασμα του η σύντροφός του γρύλιζε απειλητικά. Σε λίγο διαπίστωσε με έκπληξη πέντε μικρά προφυλαγμένα στα πόδια της λύκαινας. Αυτή ανησυχούσε μήπως ο μονόφθαλμος αποδειχθεί σας εκείνους τους πατεράδες που τρώνε τους απογόνους τους. Όμως ο μονόφθαλμος οδηγημένος από το πατρικό ένστικτο, έτρεξε να βρει τροφή για την νεογέννητη οικογένειά του. Σε λίγο ανακάλυψε έναν σκαντζόχοιρο, που όμως δεν ήταν εύκολο γεύμα, αφού η άμυνα με τα αγκάθια του μπορούσε να γίνει επικίνδυνη και επίπονη. Συνέχισε το δρόμο του και το απόγευμα κατάφερε να πιάσει ένα πουλί, πολύτιμη τροφή για την οικογένειά του. Στη συνέχεια της πορείας του βρέθηκε να παρακολουθεί το κυνήγι του σκαντζόχοιρου από ένα θηλυκό λύγκα. Ο λύγκας ακίνητος καραδοκούσε το θήραμά του να ξεδιπλωθεί από την αγκαθωτή μπάλα που είχε μετατραπεί, ώστε να του επιτεθεί. Όταν όμως έγινε αυτό, ο σκαντζόχοιρος αντιλαμβανόμενος της επίθεση του κυνηγού του, αμύνθηκε μ΄ ένα χτύπημα της ουράς του που έκανε την αγριόγατα να ουρλιάξει από έντονο πόνο. Όταν έσβησε το πανδαιμόνιο από τα ουρλιαχτά της, ξεκίνησε ο μονόφθαλμος το δικό του κυνήγι. Ο σκαντζόχοιρος είχε πληγωθεί από την μάχη του με τον λύγκα και δεν μπορούσε να αμυνθεί πια. Όταν ο λύκος κατάλαβε ότι το θήραμα του είναι νεκρό, ξεκίνησε τη μεταφορά της λείας του προς τη σπηλιά, έχοντας πάρει δυνάμεις τρώγοντας το πουλί που είχε πιάσει. Η λύκαινα βλέποντας τον να κουβαλάει τα αποτέλεσμα του ημερήσιου κυνηγιού του, τον έγλυψε απαλά. Ο φόβος της είχε μετριαστεί, αφού είδε ότι ο μονόφθαλμος συμπεριφερόταν όπως άρμοζε σ΄ έναν πατέρα λύκο.

β). Σχήματα λόγου

Επίθετα με ουσιαστικά :Το προειδοποιητικό γρύλισμα της λύκαιναςΤ΄ αδύναμα, πνιχτά κλαψουρίσματα και τα σκουξίματαΈνα τέλεια σχηματισμένο κουνούπιΤο χιόνι ήταν σκληρό και κρυσταλλιασμένοΜεταλλικό ήχο των δοντιών του

Μεταφορές :

Προσωποποιήσεις :Ο αέρας μετέφερε το μήνυμα κάποιου τουφεκιού

Το αυτί πήρε ….

γ). Τα κυριότερα πρόσωπα του κεφαλαίου :

Η λύκαινα

Το ένστικτο της μάνας την οδηγεί να βγει ένα ασφαλές καταφύγιο για να γεννήσει τα μωρά της. Είναι υπερπροστατευτική και επιφυλακτική απέναντι στον μονόφθαλμο. Γίνεται απειλητική από τον φόβο της μήπως πάθουν κακό τα μικρά της. Δείχνει προετοιμασμένη να υποδεχθεί την μεγάλη αλλαγή στη ζωή της, και τον νέο της ρόλο, αυτόν της μητέρας.

Ο μονόφθαλμος

Είναι υπομονετικός με τη λύκαινα και τον καταβάλει έκπληξη μπροστά στην εικόνα της νεογέννητης οικογένειάς του. Το πατρικό ένστικτο επικρατεί στον λύκο και τον οδηγεί στην άμεση προσπάθεια συντήρησης της οικογένειάς του, παρέχοντάς της την απαραίτητη τροφή.

Ο σκαντζόχοιρος

Παρουσιάζεται ως κλασικό θήραμα που χρησιμοποιεί τον αμυντικό μηχανισμό που του έχει προσφέρει η φύση. Αποδεικνύεται δύσκολος αντίπαλος, που όμως τελικά υποκύπτει.

Ο λύγκας

Αποτελεί ένα παράδειγμα κυνηγού, που παρά τη δύναμή του, νικιέται από το θήραμά του.

δ). Η ατμόσφαιρα που επικρατεί

Παρά το γεγονός ότι το κεφάλαιο αυτό καλύπτεται κατά ένα μεγάλο μέρος από το κυνήγι του μονόφθαλμου, η ατμόσφαιρα είναι οικογενειακή, αφού όλα γίνονται για την προστασία της νέας οικογένειας των λύκων. Αναδεικνύονται τα έντονα ένστικτα τόσο της μητέρας, όσο και του πατέρα, που ο καθένας από την πλευρά του και με τον δικό του τρόπο, κάνουν τα πάντα για τα μικρά και απροστάτευτα νέα μέλη της οικογένειας. Και αυτό γίνεται με τρόπο φυσικό.

ε). Τα συναισθήματα που περιγράφονται

Η αγάπη της μητέρας λύκαινας την οδηγεί να γίνει απειλητική απέναντι στον σύντροφό της. Καταβάλλεται από φόβο μήπως ο μονόφθαλμος γίνει απειλή για τα μωρά της και κυριεύεται από το μητρικό ένστικτο.

Η έκπληξη του νέου πατέρα στη θέα της νέας του οικογένειας, αντικαθίσταται από το αίσθημα ευθύνης απέναντί της, που τον οδηγεί στην εξασφάλιση τροφής. Ο μονόφθαλμος κινείται στηριζόμενος απόλυτα στο πατρικό ένστικτο που έχει καταβάλει την ύπαρξή του και παρά την παρουσία του σαν κυνηγός, υπερισχύει η εικόνα του στοργικού πατέρα.

στ). Φόβος και αγωνία ανθρώπων και ζώων

«Η λύκαινα τον παρατηρούσε ανήσυχη. …… που είχε πατρογονήσει».

Παρουσιάζεται η αγωνία και ο τρόμος της λύκαινας καθώς φοβάται τις αντιδράσεις του μονόφθαλμου.

«Όλα έγιναν μονομιάς…… πόνου και τρόμου»

Περιγράφεται η αγωνία του σκαντζόχοιρου που είναι το θήραμα και ο πόνος της αγριόγατας που είναι ο κυνηγός, αφού και οι δύο είναι χτυπημένοι.

ζ). Βασικά γεγονότα του κεφαλαίου

Η γέννηση των μωρών της λύκαινας, παρά το γεγονός ότι δεν περιγράφεται με ένταση ή σε έκταση, αποτελε΄το σημαντικότερο γεγονός που περιγράφεται σ΄ αυτό το κεφάλαιο. Είναι αυτό που καθορίζει τη συμπεριφορά των δύο λύκων και ανυψώνει το μητρικό και πατρικό τους ένστικτο.

Το κυνήγι του μονόφθαλμου αποτελεί τη συνέπεια της ευθύνης που αισθάνεται για τη συντήρηση και προστασία της οικογένειάς του, και την απόδειξη προς τη λύκαινα ότι λειτουργεί ως πατέρας.

Στο κεφάλαιο αυτό δεν υπάρχει κάποιο ανατρεπτικό γεγονός που να αιφνιδιάζει τον αναγνώστη.

η). Οι σχέσεις των ανθρώπων με τη φύση, με τα ζώα και μεταξύ τους.

Τα ζώα ζουν αρμονικά μέσα στη φύση και έχουν τη θέση του κυνηγού ή του θηράματος, στο συνεχές αγώνα για την επιβίωση τους. Αποτελούν κρίκους της διατροφικής αλυσίδας, που χωρίς την παρέμβαση του ανθρώπου δεν διαταράζεται. Το κάθε ζωντανό πλάσμα, με βάση τα εφόδια που έχει το είδος του, αμύνεται ή επιτίθεται, στην προσπάθεια του να αποφύγει να γίνει τροφή ή να αποκτήσει την τροφή του.

Μεταξύ τους αναπτύσσουν ένστικτα και σχέσεις που παρομοιάζονται με αυτές μεταξύ των ανθρώπων, όπως αυτά της οικογένειας, της πατρότητας και της μητρότητας. Λειτουργούν ενστικτωδώς για την συνέχιση του είδους τους.

θ). Οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουν τα ζωντανά πλάσματα.

Οι καιρικές συνθήκες είναι ένας από τους παράγοντες που επηρεάζουν τις συνθήκες επιβίωσης των ζώων και δυσχεραίνουν της εύρεση της τροφής τους. Ακόμη, ο άνθρωπος, που επεμβαίνει έντονα στο φυσικό τους περιβάλλον, αποτελεί ίσως τον μεγαλύτερο κίνδυνο που έχουν να αντιμετωπίσουν τα ζώα, αφού δεν μπορούν να νικήσουν τη δύναμη των όπλων τους. Η προσπάθεια να ανταπεξέλθουν στους κινδύνους που αντιμετωπίζουν γίνεται μέσα από ένα συνεχές αγώνα επιβίωσης.

ι). Συναισθήματα και σκέψεις

Η δημιουργία της νέας οικογένειας της λύκαινας και του μονόφθαλμου μας δημιουργούν μια αίσθηση συμπάθειας και στοργής προς αυτούς και τα μωρά τους. Συμπαραστεκόμαστε στη μητέρα λύκαινα και αγωνιούμε μαζί της. Τρομάζουμε μήπως συμβεί το κακό που περνάει από το μυαλό της. Τον τρόπο ακολουθεί η ανακούφιση, καθώς διαπιστώνουμε ότι ο λύκος καταβάλλεται από το πατρικό ένστικτο και το κυνήγι του γίνεται μια περιπέτεια για έναν ιερό σκοπό : την επιβίωση της οικογένειας, χωρίς να μας προκαλεί φόβο.

Η εικόνα της οικογένειας των λύκων, που ο καθένας έχει το ρόλο του, μας οδηγεί στη σκέψη ότι όλα τα πλάσματα αυτού του κόσμου, κινούνται με βάση κοινά ένστικτα. Όπως ο άνθρωπος προστατεύει την οικογένεια του, έτσι και οι λύκοι, πλάσματα που ζουν στην άγρια φύση και είναι κυνηγοί, μέσα από το ρόλο του πατέρα ή της μητέρας, λειτουργούν με σκοπό την ασφάλεια της οικογένειάς τους.