ΗΘΙΚΗ

Θα ήθελα πρώτα να ορίσουμε μία λέξη που έχει μεγάλη σημασία για να κατανοήσουμε την στάση του ανθρώπου απέναντι στα ζώα:

ΣΠΙΣΙΣΜΟΣ

προέρχεται από την αγγλική λέξη speciesism (species=είδος).

Δηλώνει τη διάκριση μεταξύ δύο ειδών, η οποία αποφέρει την εκμετάλλευση του ενός είδους από το άλλο.

Ο σπισισμός ποστηρίζει ότι η μεταχείριση ατόμων πρέπει να γίνεται ανάλογα με το είδος στο οποίο ανήκουν, αντί ανάλογα με τα κοινά χαρακτηριστικά που κατέχουν, όπως η ικανότητα να υποφέρουν.

Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΑΛΛΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ

Κάθε ζωή στην φύση έχει νόημα. Και κανένα ζώο δεν δημιουργήθηκε για τις ανάγκες κάποιου άλλου, αλλά εξελίχθηκε αυτοτελώς για τους δικούς του σκοπούς. Η φύση δημιούργησε ελεύθερα και αυτόνομα πλάσματα, τα οποία δεν χρειάζονται τον άνθρωπο για να ζήσουν, αφού είναι υπερεπαρκώς εξοπλισμένα για να εκπληρώσουν τον ρόλο για τον οποίο έχουν δημιουργηθεί. Τα ζώα είναι αισθανόμενα όντα που μπορούν να νοιώσουν πόνο και άλλα συναισθήματα, αγαπούν την ζωή τους και ο σκοπός τους δεν είναι να ζήσουν ως αντικείμενα προς όφελος των ανθρώπων.

Μόνο οι ανθρωποκεντρικές αντιλήψεις είναι αυτές που θέλουν τα άλλα όντα του πλανήτη ως μέσα για την εξυπηρέτηση των σκοπών μας. Αλλά στην πραγματικότητα δεν χρειαζόμαστε υπηρέτες στην ζωή μας, ούτε τα ζώα είναι εδώ ως αναλώσιμοι πόροι για την ευκολία, την συνήθεια ή την απόλαυση μας.

Τα ζώα που υφίστανται εκμετάλλευση από τον άνθρωπο, υπάρχουν στον πλανήτη για πολλά εκατομμύρια χρόνια, πολύ πριν εμφανιστεί στην Γη το ανθρώπινο είδος. Έζησαν επιτυχημένα και αρμονικά μέχρι την μοιραία στιγμή της υποδούλωσης τους ή εξημέρωσης όπως μας αρέσει να λέμε 10.000 χρόνια πριν, η οποία ήταν η απαρχή των δεινών τους. Έκτοτε ζουν ένα κατήφορο ολοένα εντεινόμενης κακοποίησης και εκμετάλλευσης.

Η σχέση μας με αυτά τα ζώα είναι το αποκορύφωμα της απάνθρωπης συμπεριφοράς.Οι άνθρωποι έχουν την εντύπωση ότι μπορούν και είναι αναφαίρετο δικαίωμα τους να ελέγχουν και να κυριαρχούν σε οποιοδήποτε άλλο είδος. Έτσι, λοιπόν, αυθαίρετα ο άνθρωπος όρισε τον εαυτό του ως τον κυρίαρχο του πλανήτη και του αναγνώρισε το δικαίωμα να συμπεριφέρεται αλόγιστα σε οποιαδήποτε άλλη μορφή ζωής.

1) Πιο συγκεκριμένα ο άνθρωπος όρισε σαν βασική του τροφή το κρέας. Χαρακτηριστικό είναι ότι το 98% των ζώων που κακοποιούνται και σκοτώνονται στον πλανήτη, κακοποιούνται και σκοτώνονται από τις βιομηχανίες κρέατος, γάλακτος και αυγών. Ενώ από τη γέννηση μέχρι το θάνατό του, ο κάθε κρεοφάγος καταναλώνει περίπου 3000 ζώα της ξηράς και χιλιάδες άλλα θαλάσσια ζώα. Στην εποχή μας είναι αδιανόητο να μην τρώει κάποιος κρέας και ζωικά παράγωγα. Γι αυτό το λόγο άλλωστε υπάρχουν και οι πολλές και τεράστιες “φάρμες παραγωγής κρέατος”, όπως αυτοαποκαλούνται, και φυσικά οι γαλακτοβιομηχανίες. Όλες αυτές αντιμετωπίζουν τα ζώα σαν αντικείμενα και σαν πρώτες ύλες που θα τους

επιφέρουν κέρδη. Για παράδειγμα, βάζουν 15 κότες σε κλουβιά που χωρούν 5, τις γουρούνες τις έχουν φυλακισμένες σε κλουβιά στα οποία δεν μπορούν να πάνε δεξιά-αριστερά ούτε μπρος-πίσω, το ίδιο και τα νεογέννητα μοσχαράκια προκειμένου να έχουν τρυφερό κρέας όπως λένε, με μόνο σκοπό να είναι η επιχείρηση κερδοφόρα. Με λίγα λόγια δεν δέχονται, ή δεν τους νοιάζει, ότι αυτά τα ζώα νιώθουν και πονάνε. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να βγάλουν κέρδος με λίγο κόπο, και σ αυτόν τον τρόπο σκέψης δεν χωράνε συναισθηματισμοί.

2) Άλλος ένας τομέας στον οποίο παρατηρείται εκμετάλλευση των ζώων, είναι η “διασκέδαση”. Το τσίρκο είναι ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα. Πάρα πολλά ζώα βασανίζονται και κακοποιούνται από τους ανθρώπους-αφέντες τους για να υπακούν και να ανταποκρίνονται στις διαταγές τους προκειμένου να εντυπωσιάζεται ο κόσμος. Ακόμα, πάρα πολλά ζώα θανατώνονται στις κυνομαχίες και στις ταυρομαχίες. Επίσης, οι άνθρωποι έχουν ορίσει ως σπορ τον θάνατο. Το κυνήγι, δηλαδή, και το ψάρεμα θεωρούνται ως τρόποι διασκέδασης κάτι το οποίο είναι απόλυτα φυσιολογικό για τον άνθρωπο. Πάλι, λοιπόν, εύκολα γίνεται αντιληπτό, ότι οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται για τις ζωές των άλλων έμβιων όντων, παρά μόνο για την δική τους ικανοποίηση και καλοπέραση.

3) Ακόμα, η εκμετάλλευση και η εξουσία του ανθρώπου πάνω στα ζώα είναι εμφανή στην ένδυση και στον καλλωπισμό. Ένα από τα πιο αποτρόπαια ενδύματα είναι η γούνα, αλλά ωστόσο είναι αρκετά δημοφιλές καθώς η μόδα το απαιτεί. Επίσης πάρα πολλά υποδήματα είναι φτιαγμένα από το δέρμα κάποιου ζώου. Όσον αφορά τον καλλωπισμό, οι περισσότερες εταιρίες καλλυντικών δοκιμάζουν τα προϊόντα τους σε πειραματόζωα, με αποτέλεσμα να πεθαίνουν εκατομμύρια ζώα τον χρόνο για ανούσιους λόγους.

4) Τέλος, πειράματα πραγματοποιούνται και στην επιστήμη της ιατρικής καθώς και της ψυχολογίας. Πολλά από τα πειράματα αυτά, έχουν χαρακτηριστεί άχρηστα και ανούσια ακόμα και από τους ίδιους τους πειραματιστές. Η άκαρδη σκληρότητα που υπάρχει στον τρόπο που αντιμετωπίζουν οι πειραματιστές τα ζώα είναι εμφανή στην παρακάτω δημοσίευση του περιοδικού Lab Animal, στην οποία διαφημίζονται τα ζώα σαν να ήταν άψυχα αντικείμενα.

Στις κοινωνίες μας μικρά παιδιά μπαίνουμε στην διαδικασία να αντιμετωπίζουμε όλα τα υπόλοιπα όντα ως κατώτερα, τα οποία μπορούμε να τα διαχειριζόμαστε όπως εμείς θέλουμε. Σε πολλές περιπτώσεις δημιουργείται μία σχέση μίσους-αντιπαλότητας. Ποτέ, όμως, δεν παρουσιάζεται στα παιδιά η εναλλακτική, ότι τα υπόλοιπα όντα δεν είναι αντικείμενα και ότι πρέπει να τα σεβόμαστε όπως σεβόμαστε και τον συνάνθρωπο μας γιατί κάτι τέτοιο είναι στην ίδια τη φύση μας σαν όντα.

Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ ΖΩΪΚΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝΗ προπαγάνδα της κατανάλωσης ζωικών προϊόντων ξεκινάει από την βρεφική ηλικία, όταν οι γονείς αλέθουν το κρέας και το δίνουν στο παιδί, προσπαθώντας μ αυτό τον τρόπο να κάνουν το παιδί να συνηθίσει την βρώση του κρέατος. Επίσης, από μικρή ηλικία δίνουν στο παιδί και γάλα το οποίο δεν είναι της μητέρας του. Οι γονείς πράττουν μ' αυτόν τον τρόπο καθώς αυτό τους έχουν μάθει και καθώς αυτό θεωρούν φυσιολογικό και καλύτερο για το παιδί τους. Οι γονείς, με την σειρά τους, βομβαρδίζονται καθημερινά από προπαγανδιστικές διαφημίσεις. Πιο συγκεκριμένα, καθ όλη την διάρκεια της ημέρας ο μέσος γονιός παρακολουθεί πάρα πολλές διαφημίσεις οι οποίες παρουσιάζουν το γάλα, το τυρί, το γιαούρτι και το κρέας ως ευεργετικές, υγιεινές και υπερβολικά νόστιμες τροφές. Είναι προφανές ότι ο άνθρωπος μετά από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα κατανάλωσης ζωικών προϊόντων, δεν διανοείται να σταματήσει τις διατροφικές του συνήθειες, την βρώση δηλαδή κρέατος και γαλακτοκομικών προϊόντων, καθώς κάτι τέτοιο του φαίνεται εξωπραγματικό.

Απαξιώσαμε την ύπαρξη των ζώων και εφαρμόζουμε πάνω τους συμπεριφορές βίας, καταπίεσης, εκμετάλλευσης, σφαγής και γενοκτονίας, οι οποίες πέρασαν και συνεχίζουν να περνάνε αυτούσιες και στις ανθρώπινες κοινωνίες και στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Κλείνουμε τα μάτια μας μπροστά στο μαρτύριο που τους επιβάλλουμε.

Αποτύχαμε να καταλάβουμε τα ζώα και την αξία τους και να διδαχτούμε από την σοφία τους. Το κακό που τους έχουμε κάνει είναι απέραντο, είναι τόσο μεγάλο που δεν μπορεί να το χωρέσει ο συλλογικός νους. Ούτε μπορεί να αναιρεθεί. Αλλα μπορεί και πρέπει να σταματήσει. Τώρα!

Χρωστάμε πάρα πολλά στα ζώα. Τους χρωστάμε την ελευθερία που τους στερήσαμε. Τους χρωστάμε τον σεβασμό και την σημασία που τους αξίζει ως θαυμαστά, υπέροχα και μοναδικά όντα. Τους χρωστάμε την αγάπη μας και την φροντίδα μας. Τους χρωστάμε την πραγματική φιλία μας.

ΒΙΝΤΕΟ “MEET YOUR MEAT”Ας δούμε τώρα σε ποιες συνθήκες ζουν τα ζώα. Παρακαλώ μην αποστρέψετε το βλέμμα σας, κι αν χρειαστεί να το κάνετε, αναρωτηθείτε “αν δεν είναι αρκετά καλό για τα μάτια μου, γιατί να είναι αρκετά καλό για το πιάτο μου;”

ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΘΙΚΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝΜΥΘΟΣ #1:Είμαι πολύ απασχολημένος με το να νοιάζομαι για τους ανθρώπους παρά να ανησυχώ για τα ζώα.

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ:Βοηθώντας τα ζώα και βοηθώντας τους ανθρώπους δεν είναι αλληλοαποκλειόμενες δραστηριότητες. Μπορούνε να συμβαίνουνε και οι 2 ταυτόχρονα. Οι άνθρωποι που πιστεύουν στα δικαιώματα των ζώων φυσικά πιστεύουνε και στα ανθρώπινα δικαιώματα πάρα πολύ.

Όπως υποστηρίζουμε τα κινήματα κοινωνικής δικαιοσύνης έτσι είμαστε και ενάντια στον σπισισμό. Και η χορτοφαγία δεν είναι μόνο καλό για τα ζώα, είναι καλό και για τους ανθρώπους πάρα πολύ!

Όπως ο Will Tuttle λέει:“H υποδούλωση και η βρώση ζώων ρυπαίνουν αδυσώπητα την ψυχική και σωματική υγεία και το περιβάλλον μας, σκληραίνουν τις καρδιές μας και φράζουν την ευαισθητοποίηση μας σχετικά με τη βία. Άσκοπα μολύνουμε τον πολύτιμο πλανήτη μας και συντελούμε στην στον αποτρόπαιο βασανισμό και τη δολοφονία δισεκατομμύριων τρομοκρατημένων πλασμάτων.Η βρώση των ζώων μας ηχομονωνει πνευματικά, και βαθιά μας αποδυναμώνει παρεμποδίζοντας την έμφυτη νοημοσύνη μας και την ικανότητά μας να προβούμε σε ουσιαστικές συνδέσεις.”

ΜΥΘΟΣ #2:Πάω στοίχημα πως εαν ήσουν σε ένα έρημο νησί θα έτρωγες τα ζώα!

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ:Τα υποθετικά διλήμματα όπως αυτό είναι άσκοπα.

Ποιος μπορεί να ξέρει πώς θα αντιδράσει κάποιος σε μια κατάσταση επιβίωσης και ποιος

νοιάζεται έτσι κι αλλιώς; Είναι εντελώς άσχετο και δεν έχει καμία σχέση με τις επιλογές των τροφίμων κάθε μέρα κάποιον που ζει στον σύγχρονο δυτικό κόσμο. Για τα επιχειρήματα χάρη όμως, μπορούμε απλά να επισημάνω ότι θα ήταν αδύνατο να λανθάνον σε ένα νησί,όπου υπήρχαν μόνο τα ζώα να φάνε.Είναι αυτονόητο ότι σε κάθε σημείο όπου υπάρχει συγκέντρωση της ζωής των ζώων, θα υπάρξει επίσης βρώσιμα ζωή των φυτών που τους υποστηρίζουν.

ΜΥΘΟΣ #3:Αγαπώ τα ζώα, αλλά το να γίνω χορτοφάγος το θεωρώ ακραίο και υπερβολικό.

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ:Φοβάμαι πως εαν τρως τα ζώα, τότε δύσκολα μπορείς να πεις ότι τα αγαπάς. Αυτό που αντιλαμβάνεσαι ως αγάπη, είναι η αγάπη για "κάποια" ζώα, αλλά σου αρέσει να τρως άλλα ζώα!Αυτό λέγεται σπισισμός και είναι μια μορφή ρατσισμού.Όλα τα ζώα είναι αισθανόμενα πλάσματα που αισθάνονται φόβο και μοναξιά και όλα άξια σεβασμού, όχι μόνο «μερικά».Το να σου αρέσει η σάρκα ενός ζώου δεν σου δίνει το δικαίωμα να προκαλέσεις τον θάνατό του.Δεν έχει σημασία ποια είναι η «ποιότητα» της ζωής που έχει ένα ζώο αγρόκτημα(φάρμα), δηλαδή το λεγόμενο "βιολογικό κρέας", ακόμη και "καλή" ζωή να έχει (φυλακισμένο) εξακολουθεί να είναι εκμετάλευση και κακοποίηση όταν αποστέλλεται προς σφαγή σε ένα κλάσμα της φυσικής διάρκειας ζωής τους.Η χειρότερη μορφή κακοποίησης είναι ο ίδιος ο θάνατος!Δεν χρειάζεται να συμμετέχεις σε αυτό το έγκλημα, μπορείς να ζήσεις τη ζωή σου ακολουθώντας πραγματικές αξίες σου και ιδανικά σου, ακολουθώντας την ηθική σου με το να είναι vegan.

ΜΥΘΟΣ #4:Υπάρχει αυτό που ονομάζεται ανθρωπιστική σφαγή, δηλαδή σε ορισμένες φάρμες η διαβίωση των ζώων είναι καλή και ο θάνατος τους ανώδυνος.

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ:Σφαγή με όμορφο τρόπο, χωρίς πόνο και χωρίς θάνατο δεν μπορεί να υπάρξει. Όσο καλές και αν είναι οι συνθήκες διαβίωσης και όσο ανώδυνος ο θάνατος των ζώων ο στόχος είναι ο ίδιος, δηλαδή, ό θάνατος και η εκμετάλλευση ενός έμβιου όντος που νιώθει και αισθάνεται. Ο καθένας άνθρωπος που νοιάζεται για τα ζώα και για μία ζωή πιο κοντά στην φύση του απορρίπτει την σφαγή είτε γίνεται με “ανθρωπιστικό” τρόπο είτε με βίαιο γιατί πολύ απλά ο σκοπός είναι η εκμετάλλευση.

ΜΥΘΟΣ #5:Εαν οι άνθρωποι δεν αρμέγανε τις αγελάδες τότε οι μαστοί τους θα εκρύγνονταν!

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ:Πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι οι αγελάδες παράγουν ανεξέλεγκτα γάλα και ότι εμείς οι άνθρωποι με ηρωικό τρόπο τις κάνουμε καλό με το να τις αρμέγουμε για να μην εκραγούνε οι μαστοί τους ή πάθουνε μαστίτιδα.Και ναι, είναι αλήθεια ότι αν μια αγελάδα γαλακτοπαραγωγής δεν αρμεχθεί τότε οι μαστοί της θα πρηστούν απο την συσσώρευση του μητρικού γαλακτος και θα πονάνε. Αλλά, όπως όλα τα θηλυκά θηλαστικά, συμπεριλαμβανομένου του ανθρώπου,οι αγελάδες παράγουν γάλα μόνο όταν έχουν γεννήσει, και φυσικά(όπως και με τους ανθρώπους) η παραγωγή γάλακτος τους αυξάνεται καθώς μεγαλώνει το

μοσχαράκι και θηλάζει περισσότερο, και μειώνεται καθώς το μοσχάρι ενηλικιωθεί.Η γαλακτοκομική βιομηχανία, ωστόσο, γονιμοποιεί τεχνητά τις αγελάδες και όταν γεννιούνται τα μοσχάρια, τα απομακρύνουνε μακρυά απο τις μητέρες τους(τα θανατώνουν για κρέας, εάν είνε αρσενικά, ή τα ανατρέφουνε για γαλακτοπαραγωγή εάν είναι θηλυκά), έτσι ώστε το γάλα που προορίζεται για αυτά τα μωρά να μπορεί να πωληθεί σε ανθρώπους . Και σαν να μην είναι ήδη αυτό αρκετά κακό, αυξητικές ορμόνες (οιστρογόνα κ.α.) και αφύσικα προγράμματα αρμέγματος κάνουνε τους μαστούς των αγελάδων γαλακτοπαραγωγής να πονάνε τόσο πολύ που μερικές φορές σέρνονται στο έδαφος για να ανακουφιστούν, με αποτέλεσμα να παθαίνουνε συχνές λοιμώξεις και να τους δίνουνε υπερβολική ποσότητα αντιβιοτικών. ΜΥΘΟΣ #6:Τα φυτά αισθάνονται και αυτά πόνο!ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ:Ναι, τα φυτά είναι ζωντανά και νιώθουν "πόνο" αλλά δεν ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ, ούτε διαθέτουν κεντρικό νευρικό σύστημα και εγκέφαλο να δεχθεί αυτά τα σήματα, επομένως, τραβώντας ένα καρότο από το έδαφος ή κόβοντας ένα μήλο από ένα δέντρο δεν έχει τις ίδιες ηθικές επιπτώσεις, όπως το να βασανίσεις και τελικά να κόψεις το λαιμό ενός ζώου πουαισθάνεται φόβο και επιθυμία για ζωή. Ωστόσο, ακόμα και αν κάποιος ανησυχεί ότι τα φυτά γίνονται αντικείμενο εκμετάλευσης κατά τον ίδιο τρόπο όπως τα ζώα , με την κατανάλωση κρέατος θα πρέπει να ανησυχεί δύο φορές περισσότερο γιατί θυσιάζονται πολύ μεγαλύτερες ποσότητες φυτών για να τραφούν τα ζώα στις φάρμες απόσο θα χρειαζόταν για να τραφούν οι άνθρωποι μόνο από φυτά:1 Kg βοδινό αντιστοιχεί σε 15 Kg σιτάρι 1 Kg χοιρινό αντιστοιχεί σε 6 Kg σιτάρι 1 Kg κοτόπουλο αντιστοιχεί σε 3 Kg σιτάρι 1 Kg εκτρεφόμενων ψαριών αντιστοιχεί σε 9 Kg ιχθυάλευρο.Φανταστείτε λοιπόν πόσα λιγότερα φυτά θα καταναλώνονταν αν οι άνθρωποι ακολουθούσαν έναν χορτοφαγικό τρόπο ζωής.

Άλλωστε, οι καρποί της φύσης έχουν ωραία χρώματα και άρωματα για να ελκύουν τα καρποφυτοφάγα ζώα να τα φάνε και να διασπείρουν τους σπόρους τους.