Εκδηλώσεις σχολικής χρονιάς 2014 – 2015

17 Νοεµβρίου 2014: Εκδήλωση για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου

Τη ∆ευτέρα 17 Νοεμβρίου, οι μαθητές της Β΄ Λυκείου, με αφορμή την επέτειο του

Πολυτεχνείου, παρουσίασαν σε μια όμορφη εκδήλωση με λιτό λόγο και πολλή μουσική τα

γεγονότα εκείνων των ημερών.

Σας παραθέτουμε κάποιες από τις σκέψεις των μαθητών. Μαριλιάνα: Κάθε φορά που μιλάμε για τη 17η Νοέμβρη, για το Πολυτεχνείο, για τους φοιτητές

είναι ανάγκη να τονίζουμε τις λέξεις αυταπάρνηση, δύναμη ψυχής, συλλογικότητα, στοιχεία

που είναι απαραίτητα και στις δικές μας μέρες, που είναι εξίσου δύσκολες.

Ευαγγελία: Οι φοιτητές του Πολυτεχνείου ήταν νέοι με φιλοδοξίες, με απαιτήσεις,

συνειδητοποιημένοι αγωνιστές, προκειμένου να καθορίσουν οι ίδιοι το μέλλον τους και κανείς

άλλος.

Ίνα: Το Πολυτεχνείο λοιπόν εξακολουθεί να αποτελεί σύμβολο αγώνα. Τα τελευταία χρόνια

τιμούμε την επέτειο ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Στα σχολεία κάνουμε γιορτές, άλλοι

κάνουν πορείες, άλλοι στέκονται μπροστά στην ξεχαρβαλωμένη πόρτα που παρέσυρε το τάνκ

και, αφού κρατήσουν ενός λεπτού σιγή, εναποθέτουν ένα στεφάνι μπροστά της.

Ελένη: Όμως, παρά τις γιορτές, τις εκδηλώσεις και τα χρονικά που διαβάζουμε κάθε 17 του

Νοέμβρη, και παρά την περηφάνια που νιώθουμε ως Έλληνες, αφού καταφέραμε να

απαλλαγούμε από τον δικτάτορα, τον υπόλοιπο χρόνο ξεχνάμε το Πολυτεχνείο και τη

σημασία του.

Τόλης: Ξεχάσαμε να αγωνιζόμαστε; Ή μήπως προτιμούμε να ζούμε συμβατικά, χωρίς να

έχουμε όνειρα και προσδοκίες;

Εμμανουέλα: Οι Έλληνες από την αρχαιότητα σε

περιόδους κρίσης ήταν μονιασμένοι και

κατάφερναν το ακατόρθωτο, γιατί πίστευαν σε

ένα ιδανικό: την ελευθερία. Γι’ αυτήν

αγωνίζονταν και ο καρπός των προσπαθειών

τους ήταν αυτή.

Σταύρος: Τότε ο εχθρός ήταν μπροστά τους.

Έξω από τα τείχη της πόλης τους, απέναντί τους

στο πεδίο της μάχης, έφερε τη σβάστικα στο

μπράτσο του.

Ζαχαρένια: Σήμερα ο εχθρός έχει διεισδύσει

εντός της χώρας. Όπως και τότε, πριν 41 χρόνια. Τότε οι νέοι ξεσηκώθηκαν, ξεβολεύτηκαν

πάλεψαν για την ελευθερία. Όχι μόνο τη δική τους αλλά και των άλλων, που δεν

ξεσηκώθηκαν. Και ενώ πάλευαν να ελευθερωθούν σωματικά, ψυχικά ήταν ήδη ελεύθεροι!

Ευγενία: Οι χουντικοί κατάφεραν να τους απαγορεύσουν πολλά, όχι όμως και να σκέφτονται.

Κατάφεραν να σωπάσουν κάποιους από αυτούς, αλλά η σιωπή και η απουσία τους ήταν πιο

ηχηρές από τις φωνές όσων έμειναν ζωντανοί. Γιατί, στην πραγματικότητα, ένας άνθρωπος

καταντά ανελεύθερος, όταν παραδώσει ο ίδιος τα όπλα ή όταν σταματήσει να σκέφτεται.

Ζαχαρένια: Αυτά πρέπει να έχει στο μυαλό της και η δική μας γενιά και όχι να μένει στα

τυπικά. Το μέλλον δεν ανήκει στους δειλούς. Όταν σου στερούν την παιδεία, την υγεία, την

ελευθερία πρέπει να αντιδράσεις. Το Πολυτεχνείο θα ζει όσο υπάρχουν νέοι που δε θα

φοβούνται να μπουν μπροστά στα ντουφέκια. Νέοι που θα θυσιάζονται ο ένας για τον άλλο

και δε θα αφήνουν κανέναν με οποιανδήποτε τρόπο να τους χειραγωγεί και να υποθηκεύει το

μέλλον τους.

Φωτογραφίες από την εκδήλωση