04 Pn Ioul-Aug 11

1

ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΠΟΥ ΑΝΑΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΑΓΙΑΖΕΙ

Σ’ αυτό το τεύχος...

1

Οι πριγκιπικοί γάμοι στην Αγγλία με οδήγησαν σε περίεργες σκέψεις και παραλληλι-σμούς. Ο Γάμος και οι γάμοι. Το μοναδικό γεγονός για το οποίο ετοιμαζόμαστε όλοι οι άνθρωποι που έζησαν πάνω στη Γη. Ο Γάμος του Ιησού Χριστού με την αγαπημένη Νύμφη Του, την Εκκλησία των πιστών Του. Φαίνεται να μην έχουν κοινά οι δύο αυτές περιοχές. Μήπως όμως έχουν, και μάλιστα πολλά κοινά, που πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα; (Σελίδα 2)Μία ερώτηση παλιά, γνωστή, που ακούγεται ακόμα και σήμερα. Γιατί αργεί ο Κύριος να έρθει; Υπάρχει φως, υπάρχουν απαντήσεις, αλλά το πιο σημαντικό είναι το ερώτη-μα, μήπως δεν αργεί; Μήπως κάτι άλλο συμβαίνει; (Σελίδα 9)Μιλάμε για την αγάπη μας στον Ιησού Χριστό, μιλάμε για την πίστη στο Πρόσωπό Του. Κάποτε η σχέση μας με τον Κύριο δοκιμάζεται. Σκληρά μερικές φορές. Πώς μπόρεσαν κάποιοι άνθρωποι και ομολόγησαν Τι θα μας χωρίσει από τον Ιησού Χριστό; Πώς γί-νεται να είναι κάποιος τόσο σίγουρος στη σχέση του με τον Ιησού, όταν τόσα πολλά ακούγονται και γίνονται γύρω; (Σελίδα 17)Ο πλησίον σου. Δεν είναι εύκολη και απλή έννοια. Ποιος είναι, ποιος δεν είναι, ποια είναι τα γνωρίσματά του; Ο Κύριος τα αναφέρει στην Καινή Διαθήκη και μας ζητάει συ-γκεκριμένα πράγματα, Εμείς έχουμε καταλάβει τη μεγάλη αξία και το μεγάλο δώρο που κρύβεται στον άνθρωπο, στην ψυχή που έφερε ο Κύριος δίπλα μας; (Σελίδα 23)Είναι γνωστή αυτή η τακτική. Για να δείξουμε την αξία, τη βαρύτητα, τη σοβαρότητα κά-ποιας έννοιας, προσδιορίζουμε και αναλύουμε το αντίθετό της. Για τον εγωισμό έχουμε ακούσει και διαβάσει πολλά. Μπορούμε να πούμε όμως με βεβαιότητα Αυτό είναι το αντίθετο του εγωισμού; Θα είναι πολύ χρήσιμα τα συμπεράσματα που θα βγάλουμε. (Σελίδα 24)Το έχουμε πει και ακούσει από άλλους πολλές φορές. Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον. Αλλά όταν το λέει η ίδια η ζωή, με τον δικό της έντονο και αλύπητο τρόπο, τότε τα πράγ-ματα γίνονται δύσκολα. Η αμαρτία δεν παίζει μαζί μας ούτε όταν παίζουμε εμείς μαζί της. (Σελίδα 26)Λέμε ότι αγαπάμε τον Κύριο και το πιστεύουμε. Αυτή η αγάπη όταν υπάρχει, όπου υπάρχει, έχει συγκεκριμένες εκδηλώσεις και εκφράσεις. Μπορούμε να απαντήσουμε με ειλικρίνεια όταν μας ρωτήσει κάποιος Πόσο αγαπάμε τον Κύριο; Μέχρι πού μπορεί να φτάσουμε από αγάπη για Κείνον; Η αγάπη μας για τον Κύριο έχει υπακοή, έχει υπο-ταγή και πόση; (Σελίδα 29)Η επιστροφή μιας ψυχής στον Ιησού Χριστό δεν είναι εύκολη και απλή υπόθεση. Χρειά-ζεται μακροχρόνια δουλειά υπομονής, αγάπης και πίστης για να φυτρώσει η σπορά και να φέρει καρπό και αποτελέσματα. Ο θείος μου ο Γιαννάκης είναι μια τέτοια μαρτυρία, που θα βοηθήσει όλους μας να μείνουμε στην πίστη και να επιμείνουμε με θάρρος. (Σελίδα 32)Η Αγία Γραφή μας μιλάει αναλυτικά για τον σκοτεινό κόσμο των πονηρών πνευμάτων. Ενας κόσμος επικίνδυνος και κρυφός. Δεν είναι εύκολο να ασχοληθεί κανείς με αυτόν τον κόσμο, αλλά ούτε και χρειάζεται. Διαβάζοντας με προσοχή τα όσα μας λέει ο Κύριος μπορούμε να είμαστε σίγουροι για το Πώς απελευθερώνεται ο άνθρωπος από την παρουσία τους και την εξουσία τους επάνω του και γύρω του. (Σελίδα 36)Τα παιδάκια έχουν τον κόσμο τους. Αν έχουμε κάτι να ωφεληθούμε πραγματικά από αυτά, είναι να παρακολουθήσουμε από κοντά πόσο ευτυχισμένα είναι στην απλότητά τους, στα παιχνίδια τους, στα πειράγματά τους. Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα πιο σο-βαρό. Ο ρόλος των μεγάλων στη ζωή των παιδιών. Θέμα από τα σοβαρότερα. Διαβάστε την παιδική στήλη το Καλοκαίρι στην Καβάλα και θα καταλάβετε πολλά. (Σελίδα 50)

Ιούλιος - Αύγουστος 2011

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ2

ΑΡΘΡΟΝ ΠΡΩΤΟΝΑΡΘΡΟΝ ΠΡΩΤΟΝΑΡΘΡΟΝ ΠΡΩΤΟΝ

Οι γάμοι και ο ΓάμοςΟι γάμοι και ο Γάμος

Πώς θα σας φαινόταν αν σας έλεγα, την επο-χή που γινόταν ο γνωστός πλέον πριγκιπικός γά-μος στην Αγγλία, που τον παρακολούθησαν πάνω από 2 δις θεατές σε ολόκληρο τον κόσμο, να πάτε επειγόντως να αγοράσετε τηλεόραση, αν δεν έχε-τε σπίτι σας, να στηθείτε μπροστά της όλη μέρα να παρακολουθήσετε τους γάμους βήμα-βήμα σε κάθε τους λεπτομέρεια, να αγοράσετε τα DVD που κυκλοφόρησαν την επομένη των γάμων και να τους ξαναδείτε, να αγοράσετε τα δεκάδες περιοδικά που δημοσίευαν εικόνες, στιγμιότυπα και περιγρα-φές των πριγκιπικών γάμων και να διαβάσετε με μεγάλη προσοχή ξανά και ξανά…

Ιούλιος - Αύγουστος 2011 3

Οι γάμοι και ο Γάμος

Το δικό μας εν-διαφέρον και η προσοχή μας είναι στον άλλο Γάμο, τον ένα, τον μο-ναδικό, στη Βα-σιλεία του Κυρίου των Ουρανών.....Δεν πρόκειται για ένα ανθρώπινο, γήινο γεγονός, λαμπρό έστω και σημαντικό, αλλά για μία ουράνια τελετή, μέσα σε περιβάλλον αγιό-τητας, δικαιοσύ-νης της παρουσί-ας του δοξασμέ-νου Κυρίου.

Μπορώ να μαντέψω την απορία στα πρόσωπά σας. Τις απόψεις μου σχετικά με την τηλεόραση και τα περί αυτήν, τις γνωρίζετε από τις συχνές-πυκνές συγκρατη-μένες αναφορές μου σχετικά με τη χρήση της και το αρνητικό, κατά την άποψή μου, κλάσμα «κέρδη προς ζημία» από τη χρήση της. Δίκιο έχετε. Το θέμα μας δεν είναι η τηλεόραση, αλλά οι γάμοι. Ή πιο σωστά ο Γάμος. Σύντομα θα καταλάβετε τι εννοώ.Όσοι διαβάζουμε, πιστεύουμε και ζούμε τις υποσχέ-σεις της Αγίας Γραφής, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η αγαπημένη εικόνα της σχέσης του Κυρίου με την Εκκλησία των πιστών Του είναι η εικόνα του αντρό-γυνου, του νυμφίου και της νύμφης. Τώρα μεν είναι αρραβωνιασμένοι, αλλά πρόκειται να ακολουθήσει στον Ουρανό, στη Βασιλεία της δόξας του Θεού γά-μος βασιλικός γεμάτος δόξα και μεγαλείο, όταν ο Ιη-σούς Χριστός θα συμβασιλεύσει με την Εκκλησία των δικών Του πιστών στην αιώνια χαρά και δόξα.«Επειδή σας ηρραβώνισα με έναν άνδρα, διά να σας παραστήσω παρθένον αγνήν εις τον Χριστόν». (Β΄Κορινθίους ια΄2)«Και ελάλησε μετ’ εμού λέγων, Ελθέ, θέλω σοι δείξει την νύμ-φην, του Αρνίου τη γυναίκα.» (Αποκάλυψη Ιωάννου κα΄9) Μέχρι εδώ καλά τα πάμε καλά. Όλη αυτή τη γνώση λίγο - πολύ την έχουμε. Το σοβαρό και κρίσιμο σημείο βρίσκεται αλλού, σε μία παρομοίωση, με τις προεκτάσεις της φυσικά. Κοίταξα την άψογη και δουλεμένη οργάνωση των πριγκιπι-κών γάμων, διάβασα για τα ασύλληπτα μέτρα ασφαλείας, την πολυτέλεια, τη μελέτη πίσω από όλα όσα παρακολου-θούσαν οι προσκεκλημένοι και ο κόσμος. Μία τελετή μοναδι-κή σε λαμπρότητα και μεγαλείο. Μία τελετή ξεχωριστή. Και βέβαια πρόκειται για τον πιθανό διάδοχο του θρόνου της Αγγλίας, που έχει πολλές πιθανότητες, αλλά δεν είναι τίποτα σίγουρο… Πρόκειται για ένα καλό παιδί, που μάλλον θα δια-δεχθεί στο θρόνο τη γιαγιά του, επομένως ανάλογος πρέπει να είναι και ο γάμος του.Φεύγουμε από τους γάμους του πρίγκιπα και της αγαπημέ-νης του Κάθριν, αφού τους ευχηθούμε και από τις σελίδες του περιοδικού μας κάθε ευτυχία. Το δικό μας ενδιαφέρον και η προσοχή μας είναι στον άλλο Γάμο, τον ένα, τον μονα-δικό, στη Βασιλεία του Κυρίου των Ουρανών. Εάν ίσχυαν τα ίδια που είδαμε να ισχύουν στο πριγκιπικό ζευγάρι, κάπως θα το καταλαβαίναμε. Αλλά τα πράγματα εδώ αλλάζουν


Οι γάμοι...

ριζικά. Δεν πρόκειται για ένα ανθρώπινο, γήινο γεγονός, λαμπρό έστω και σημαντικό, αλλά για μία ουράνια τελετή, μέσα σε περιβάλλον αγιότητας, δικαιοσύνης της παρουσίας του δοξασμένου Κυρίου. Η Εκκλησία του Κυρίου, οι πλυμέ-νοι και καθαρισμένοι με το άγιο αίμα του Ιησού Χριστού, οι μάρτυρες της πίστης, που κράτησαν τον Χριστό μέχρι τέ-λους ανάμεσα σε μαρτύρια και κόστος μεγάλο, οι υπηρέτες της Βασιλείας της δόξας του Θεού, που δαπανήθηκαν στο θέλημά Του το άγιο, είναι η νύμφη του Γιου τού Πατέρα –

Θεού, του Ιησού Χριστού. Προσπάθησα να πάρω από τη λαμπρότητα, το μεγαλείο, το γεμάτο δόξα περιβάλ-λον των γάμων και να το μεταφέρω σε εκείνο το Γάμο, στα σαλόνια του Ουρανού. Προσπάθησα να προεκτεί-νω αυτό που είδα και άκουσα και διάβασα, που έγινε στο Λονδίνο, για να κατανοήσω λίγο τι περιμένει τα παιδιά του Κυρίου, πόση δόξα, τι ασύλληπτο μεγαλείο και ομορφιά.Δεν ξέρω αν τα κατάφερα να πλησιάσω καν την πραγ-ματικότητα που μας περιμένει, με όσα στοιχεία μας δίνει ο Κύριος στον άγιο Λόγο Του, αλλά σε ένα σημείο πιστεύω ότι ωφελήθηκα πάρα πολύ και αυτό θέλω να σας μεταφέρω. Σκέφτηκα τι θα γινόταν, αν έπαιρνα το αεροπλάνο να πάω κι εγώ στο Λονδίνο, να περάσω το πλήθος, να εμφανιστώ στο Αββαείο, να προσπαθήσω να κάτσω ανάμεσα στους καλεσμένους, να πλησιάσω τους συγγενείς, τη νύφη, τη Βασίλισσα… Χαμογελάτε με όσα σας γράφω. Η σωστή έκφραση είναι «ούτε κου-νούπι δεν μπορεί να πλησιάσει». Ποιος είμαι, πού είναι η πρόσκλησή μου, τι σχέση έχω με τους μελλονύμφους, ποιος με κάλεσε; Χωρίς αυτά ούτε από μακριά δεν έχω το δικαίωμα να ζυγώσω, ούτε να πλησιάσω. Και όλα αυτά για έναν γάμο βασιλικό βέβαια, αλλά ανθρώπι-νο, που συνοδεύεται από πολλές ευχές, αλλά και αδυ-ναμίες και επιφυλάξεις. Θα μας έκανε πολύ καλό να φέρουμε στο μυαλό μας, στη φαντασία μας την ουρά-νια Πατρίδα, τα ανάκτορα του Ουρανού, τους γάμους

του Αρνίου. Η σκέψη μας πρέπει αμέσως να πάει στη ζωή μας, στην πορεία μας εδώ κάτω στον κόσμο αυτό σαν πιστοί του Χριστού, σαν αναγεννημένοι, και να ρωτηθούμε, κάνω εγώ για νύμφη του Ιησού Χριστού, μπορώ να σταθώ δίπλα Του, να μοιραστεί μαζί μου τη δόξα Του, να συμβασιλεύσω, να με παρουσιάσει στον άγιο Πατέρα Θεό, να με αναγνω-ρίσει παιδί Του και νύμφη του Παιδιού Του; Η ζωή μου εδώ κάτω είναι σοβαρή και άξια με το αίμα, που λέω ότι δια της πίστεως έτρεξε μέσα μου και με έπλυνε, με καθάρισε, με

Η Εκκλησία του Κυρίου, οι πλυμέ-νοι και καθαρι-σμένοι με το άγιο αίμα του Ιησού Χριστού, οι μάρ-τυρες της πίστης, που κράτησαν τον Χριστό μέχρι τέλους ανάμεσα σε μαρτύρια και κόστος μεγάλο, οι υπηρέτες της Βασιλείας της δόξας του Θεού, που δαπανήθηκαν στο θέλημά Του το άγιο, είναι η νύμ-φη του Γιου τού Πατέρα – Θεού, του Ιησού Χρι-στού.


...και ο Γάμος

αναγέννησε; Είναι αξιόπιστη η πίστη και η πιστότητά μου; Τι μηνύματα στέλνει επάνω στο θρόνο Του η καθημερινή μου πορεία στο πέρασμα από αυτόν τον κόσμο της αμαρτίας και αδικίας; Τι γίνεται με το συμβιβασμό, τη συνθηκολόγη-ση με τον αμαρτωλό κόσμο «της Αιγύπτου» γύρω μας; Με αφορμή τους γάμους στην Αγγλία, το μυαλό μου πήγε στον ένα Γάμο, στην αιώνια δόξα του Ουρανού, των πιστών του Χριστού με τον αγαπημένο τους Λυτρωτή, Σωτήρα και Κύριο. Έχουμε συνειδητοποιήσει την πρόσκληση που έχου-με λάβει, τι αξία, τι βαρύτητα, πόσο πολύτιμη και μοναδική είναι; Έχουμε καταλάβει ποιοι άλλοι είναι καλεσμένοι μαζί με μας στον ίδιο Γάμο, πόσοι άγιοι, πόσοι μάρτυρες, πόσοι πιστοί υπηρέτες της αγάπης του Κυρίου; Εμείς, με τη ζωή που κάνουμε, με τις επιλογές της καρδιάς μας, μπορούμε να σταθούμε δίπλα στο ληστή, στο μετανοημένο Ζακχαίο, στον τελώνη, στους Απο-στόλους του Κυρίου, στους προφήτες, στους άγιους πιστούς Του που δέχτηκαν καρτερικά το βιασμό, την αρπαγή των υπαρχόντων τους και κράτησαν τον Χριστό μέχρι τέλους; Έχουμε καταλάβει ότι με αυτά θα πάμε στον Ουρανό, αν πάμε, όσοι πάμε, με αυτά θα αξιωθούμε να καθίσουμε δίπλα στο θρόνο του Ιησού Χρι-στού, νύμφη Του εκλε-κτή, όπως την περιγρά-φει ο Ίδιος:«ο Χριστός ηγάπησε την εκκλησίαν και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ αυτής, διά να αγιάση αυτήν, καθαρίσας με το λου-τρόν του ύδατος διά του λόγου, διά να παραστήση αυτήν εις εαυτόν ένδοξον εκκλησίαν, μη έχουσαν κηλίδα ή ρυτί-δα ή τι των τοιούτων, αλλά διά να ήναι αγία και άμωμος.» (Εφεσίους ε΄25-28)Έτσι την σκέφτεται ο Ιησούς Χριστούς τη νύμφη Του, έτσι την αγαπάει, έτσι τη θέλει. Και μας καλεί όλους εμάς να περπατήσουμε, δηλαδή να ζήσουμε εδώ στη Γη «αξίως της προσκλήσεως, καθ’ ην προσεκλήθητε, μετά πάσης ταπει-νοφροσύνης και πραότητος, μετά μακροθυμίας, υποφέρο-


ντες αλλήλους εν αγάπη, σπουδάζοντες να διατηρήτε την ενότητα του Πνεύματος διά του συνδέσμου της ειρήνης.» Η σκέψη που κάνω είναι απλή και νομίζω πέρα για πέρα σωστή και λογική. Αν στα επίγεια παλάτια, στους επίσημους

της Γης είναι τόσο δύσκολη έως αδύνατη η προσέγγι-ση, πώς φανταζόμαστε να γίνουμε δεκτοί στα σαλό-νια των γάμων του Ουρανού με ζωή συμβιβασμένη, χλιαρή, μισοκοιμισμένοι, άκαρποι, χωρίς αγάπη, χωρίς θυσία, χωρίς πίστη; Θέλουμε τον Χριστό, αυτό είναι βέβαιο, αλλά χωρίς απώλειες, χωρίς κόστος, χωρίς τον Σταυρό. Θέλουμε να κρατήσουμε από τον Χριστό μόνο τη συγχώρηση και την ξανασυγχώρηση των αμαρτιών μας, την πλούσια και άνετη είσοδό μας στον Ουρανό, στην αιώνια ζωή.

Θα πει ίσως κάποιος, ξαφνιασμένος με αυτές τις σκέ-ψεις, μα η χάρη του Κυρίου δεν μας πηγαίνει στον Ουρανό; Το αίμα του Ιησού Χριστού δεν μας πλένει για να μπούμε στην αιώνια δόξα; Η απάντηση είναι ότι πρόκειται για μέγα λάθος και είναι μεγάλη, επικίν-δυνη παγίδα αυτή η προσέγγιση της σωτηρίας μας. Το αίμα του Ιησού Χριστού μας πλένει για να ζήσουμε, να περπατήσουμε άξια της ουράνιας πρόσκλησης, η χάρη του Κυρίου φανερώθηκε και μας διδάσκει να «αρνηθώμεν την ασέβειαν και τας κοσμικάς επιθυμί-ας και να ζήσωμεν σωφρόνως και δικαίως και ευσε-βώς εν τω παρόντι αιώνι, προσμένοντες την μακαρίαν ελπίδα και επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού» (Τίτον β΄11-14). Να το συνειδητοποιήσουμε πρέπει ότι το άγιο αίμα του σταυρού του Ιησού Χριστού, η χάρη, η αγάπη, η συγχώρηση, η δικαίωση δεν είναι μέσα διευκόλυνσης για να περνάμε άνετα εδώ σ’ αυτή τη ζωή και να κερ-δίσουμε και τον Ουρανό σχεδόν χωρίς απώλειες. Είναι καθαρός ο Λόγος του Κυρίου στο σημείο αυτό:

«...πώς ημείς θέλομεν εκφύγει, εάν αμελήσωμεν τό-σον μεγάλην σωτηρίαν; ήτις αρχίσασα να λαλήται διά του Κυρίου, εβεβαιώθη εις ημάς υπό των ακουσά-ντων» (Εβραίους β΄3).Τελειώνω με μία ακόμη σκέψη. Όσοι είδαν τους πριγκι-

πικούς γάμους, έμειναν έκθαμβοι. Πόσο τέλεια οργάνωση, πόση παραμυθένια ομορφιά, πόσος κόσμος, χειροκροτήμα-τα, συγκίνηση, δώρα… Μπορούμε να φανταστούμε έστω, τι δόξα και απαράμιλλη ομορφιά περιμένει τα γνήσια παιδιά του Κυρίου εκείνη την ημέρα, που θα ακούσουν από το στό-

Θα μας έκανε πολύ καλό να φέ-ρουμε στο μυαλό μας, στη φαντα-σία μας την ου-ράνια Πατρίδα, τα ανάκτορα του Ουρανού, τους γάμους του Αρνί-ου. Η σκέψη μας πρέπει αμέσως να πάει στη ζωή μας, στην πορεία μας εδώ κάτω στον κόσμο αυτό σαν πιστοί του Χριστού, σαν ανα-γεννημένοι, και να ρωτηθούμε, κάνω εγώ για νύμφη του Ιησού Χριστού, μπορώ να σταθώ δίπλα Του, να μοι-ραστεί μαζί μου τη δόξα Του, να συμβασιλεύσω, να με παρουσιά-σει στον άγιο Πα-τέρα Θεό, να με αναγνωρίσει παιδί Του και νύμφη του Παιδιού Του;

Οι γάμοι...


μα του Ίδιου του Κυρίου: «Εύγε, δούλε αγαθέ και πιστέ· εις τα ολίγα εστάθης πιστός, επί πολλών θέλω σε καταστήσει· είσελθε εις την χαράν του κυρίου σου» (Ματθαίος κε΄21.) Όλα όσα θα απολαύσουμε και θα απολαμβάνουμε αιώνια μάτι δεν τα έχει δει ποτέ και αυτί δεν τα έχει ακούσει και σε καρδιά ανθρώπου δεν έχουν ανεβεί, (Α΄ Κορινθίους β΄9). Χαρά και δόξα, που ξεπερνάει κάθε ανθρώπινη φαντασία, για τους πιστούς του Χριστού. Και το ερώτημα, που ανεβαί-νει στην καρδιά μου, συγκρίνονται τα φτωχά και πρόσκαιρα αυτής της ζωής, αυτής της Γης, με το με-γαλείο που ετοιμάζει ο Κύριός μας για τη νύμφη Του; Δεν είναι ανόητο να αμελούμε μια τόσο μεγάλη σω-τηρία παίζοντας με την αμαρτία, συμβιβαζόμενοι με τον κόσμο της ανομίας γύρω μας; Δεν είναι προ-κλητικό να προσπαθούμε να κρα-τήσουμε τη δόξα που μας περιμένει στην άγια πόλη του Ουρανού, αλλά και τις ψεύτικες προσφορές της μα-ταιούπολης εδώ κάτω στη Γη της αμαρτίας και αποστασίας; Ας τα σκεφτούμε όλα αυτά από την αρχή, μήπως παίζουμε κυριολεκτικά με τη φωτιά και δεν το έχουμε καταλάβει. Ας λογαριάσουμε ξανά τα πράγμα-τα. Τι αξίζει να κρατήσουμε και τι να πετάξουμε. Και ας έχουμε κατά νου ότι και τα δύο μαζί αποκλείεται να τα κρατήσουμε στην ίδια καρδιά και έτσι να εμφανιστούμε μπροστά στο βήμα του Κυρίου εκείνη την ημέρα. Ας θυμηθούμε τα λόγια του Κυρίου μας, που είναι ό,τι καλύτε-ρο να κρατήσουμε στην καρδιά μας κλείνοντας:«Ας μη ταράττηται η καρδία σας· πιστεύετε εις τον Θεόν, και εις εμέ πιστεύετε. Εν τη οικία του Πατρός μου είναι πολλά οικήματα· ει δε μη, ήθελον σας ειπεί· υπάγω να σας ετοιμάσω τόπον και αφού υπάγω και σας ετοιμάσω τόπον, πάλιν έρχομαι, και θέλω σας παραλάβει προς εμαυτόν, διά να ήσθε και σεις όπου είμαι εγώ. Και όπου εγώ υπάγω εξεύ-ρετε, και την οδόν εξεύρετε.» (Ιωάννης ιδ΄1-5).

...και ο Γάμος


«Λοιπόν και ημείς, περικυκλωμένοι όντες υπό τοσούτου νέφους μαρτύρων, ας απορρίψω-μεν παν βάρος και την ευκόλως εμπεριπλέ-κουσαν ημάς αμαρτίαν, και ας τρέχωμεν μεθ’ υπομονής τον προκείμενον εις ημάς αγώνα, αποβλέποντες εις τον Ιησούν, τον αρχηγόν και τελειωτήν της πίστεως, όστις υπέρ της χαράς της προκειμένης εις αυτόν, υπέφερε σταυρόν, καταφρονήσας την αισχύνην, και εκάθισεν εν δεξιά του θρόνου του Θεού.» (Εβραίους ιβ΄1-3)

Οι γάμοι και ο Γάμος

Πρόκειται για μία συλλο-γή από πρωτότυπα διηγή-ματα, που φωτογραφίζουν σύγχρονα βιώματα, προβλή-ματα, αγωνίες ανθρώπινες, γνωστές, καθημερινές, με μία όμως ουσιαστική διαφο-ρά. Στο βιβλίο αυτό υπάρ-χει απάντηση, προσφέρεται λύση. Και όταν η απάντηση είναι με το φως και την αλή-θεια της αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο, τότε είναι ένα πραγματικό θαύμα!

Πιστεύετε στα Θαύματα; Πιστεύετε στα Θαύματα;

ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΓΙΑ ΔΩΡΟΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ ΨΥΧΩΝ


ΜΕΛΕΤΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΣΧΑΤΕΣ ΗΜΕΡΕΣ

Στο σημείο αυτό τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά, διότι αυτός που μιλάει, φανερώνει, αποκαλύπτει, είναι ο άγιος, ο άπειρος Θεός και αυτός που καλείται να δεχθεί και να αξιο-ποιήσει είναι ο πεσμένος, ο μικρός, ο περιορισμένος άνθρω-πος. Μιλούσε κάποιος για πρόσφατες προόδους της έρευ-νας στα Μαθηματικά και τη Φυσική, που αποδεικνύουν τη θεωρία της καμπυλότητας του χωρόχρονου στη θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν. Ο άλλος που άκουγε τον ρώτησε «τι είναι χωρόχρονο, τι θα πει καμπυλότητα;...». Και πρό-

Μία ανάγκη πέρα για πέρα κατανοητή και φυ-σιολογική στη σχέση του ανθρώπου με τον Θεό, εί-ναι η ανάγκη να καταλάβει ο άνθρωπος τι του λέει ο Θεός και να συμφωνήσει με αυτά που του λέει. Το επόμενο φυσιολογικό βήμα είναι να συμμορφω-θεί και όσα του αποκαλύπτει ο Κύριος να τα κάνει δικά του.

(Β΄ Πέτρου γ΄1-14) (Β΄ Πέτρου γ΄1-14)

Γιατί αργεί ο Κύριος να ξανάρθει;


Γιατί αργεί ο Κύριος...

κειται για έννοιες, που όταν κάποιος έχει ανάλογες γνώσεις, σπουδές, μπορεί και να τις καταλάβει και να τις αξιοποιήσει. Όμως ο άπειρος Θεός μπορεί να χωρέσει στον άνθρωπο, να τον πλησιάσει, να τον προσεγγίσει έστω; Και ο άνθρωπος μπορεί να προσεγγίσει τον ασύλληπτο Θεό; Θα συ-μπληρώσει ίσως κάποιος, πολύ εύστοχα, ότι εκεί που αδυνατεί ο άνθρωπος να κα-ταλάβει, να αντιληφθεί τον Θεό, έχει θέση η πίστη! «…Κύριε πολύ λίγα καταλαβαίνω, αλλά Εσύ είσαι ο Θεός ο Άγιος, ο Κύριος του Ουρανού και της Γης, Σε πιστεύω και τα δέχομαι όλα όσα λες κι ας μην κατα-λαβαίνω πολλά…». Αυτή η προσέγγιση δεν είναι η καλύτερη ούτε για τον Θεό, ούτε για τον άνθρωπο. Δεν οδηγεί σε συμμόρ-φωση, σε κοινωνία, σε αποδοχή, σε ανα-γνώριση. Και δεν είναι αυτό ακριβώς που θέλει ο Θεός από τον άνθρωπο και για τον άνθρωπο.

ΟΙ ΔΥΟ ΔΡΟΜΟΙ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Όταν μιλάμε για τις αποκαλύψεις του Θεού, υπάρχουν δύο δρόμοι που μπορούμε να ακολουθήσουμε. Ο πρώτος είναι να ξεκινήσουμε από κάτω, από τα δικά μας, τα ανθρώπινα, και να αναρριχηθούμε προς τα επάνω, προσπαθώντας να κατανοήσουμε τις ενέργειες και τις αποκαλύψεις του Κυρί-ου με τα δικά μας τα κριτήρια, τις δικές μας δυνατότητες. Ο άλλος τρόπος είναι να ανέβουμε δια της πίστεως επάνω, να ξεκινήσουμε από τον Θεό και να κατέβουμε προς τα κάτω, στα ανθρώπινα. Εμείς οι άνθρωποι έχουμε την τάση να κοιτάζουμε από κάτω προς τα επάνω. Προσπαθώ δηλα-δή να καταλάβω, να κατανοήσω τα λόγια του Θεού με τον εξοπλισμό που διαθέτω σαν άνθρωπος, δηλαδή με τα δικά μου, τα ανθρώπινα δεδομένα. Οι διαδικασίες της κρίσης, της κατανόησης, της επεξεργασίας των εννοιών, μας λένε οι επιστήμονες, ανήκουν στις ανώτερες ψυχικές λειτουργίες, που πολύ λίγα γνωρίζουμε ακόμα γι’ αυτές. Την ώρα που πραγματοποιούνται αυτές οι λειτουργίες χρησιμοποιούμε τον δικό μας ανθρώπινο εξοπλισμό. Κάνουμε σειρές συλλο-γισμών, επιστρατεύουμε την πείρα μας, τις εμπειρίες μας, τα συναισθήματά μας, τις γνώσεις του ο καθένας και μετά από όλη αυτήν την επεξεργασία καταλήγουμε σε κάποιες

...να ξανάρθει;


Να κοιτάξουμε με τα μάτια του Θεού, με τον τρό-πο του Θεού, με το σκεπτικό του Θεού. Έχουμε πλουσιότατη πλη-ροφόρηση μέσα στην Αγία Γραφή και με την οδηγία του Αγίου Πνεύ-ματος μπορούμε να καταλάβουμε πώς σκέφτεται, πώς βλέπει και γιατί ενεργεί με τον συγκεκριμένο τρόπο ο Θεός.

ερμηνείες και συμπεράσματα. Όλα αυτά τα μονοπά-τια προσέγγισης, κατανόησης και συμφωνίας μπορεί να τα χρησιμοποιήσει ο άνθρωπος όσο συναλλάσσε-ται με τους άλλους ανθρώπους γύρω του. Όταν όμως έχουμε να κάνουμε με τα λόγια, τις αλήθειες, τις απο-καλύψεις του άπειρου Θεού, δεν μπορούμε να λέμε «εγώ δεν θα το ’κανα αυτό, εγώ δεν συμφωνώ, δεν καταλαβαίνω, δεν το βρίσκω σωστό να το πούμε ή να το κάνουμε έτσι», έχοντας σαν βάση τα δικά μας κριτήρια, τις δικές μας εμπειρίες, τον δικό μας πεπε-ρασμένο εξοπλισμό σκέψης και προσέγγισης.

Υπάρχει και ο άλλος τρόπος να κοιτάξουμε και να κα-τανοήσουμε τον Θεό, τις πράξεις Του, τα λόγια Του, τις αλήθειες Του. Και αυτός ο άλλος τρόπος είναι να ξεκινήσουμε με πίστη από πάνω προς τα κάτω, δη-λαδή από τον Θεό προς τον άνθρωπο. Με τα μάτια του Θεού, με τον τρόπο του Θεού, με το σκεπτικό του Θεού. Έχουμε πλουσιότατη πληροφόρηση μέσα στην Αγία Γραφή και με την οδηγία του Αγίου Πνεύματος μπορούμε να καταλάβουμε πώς σκέφτεται, πώς βλέ-πει και γιατί ενεργεί με τον συγκεκριμένο τρόπο ο Θεός. Το Άγιο Πνεύμα «μας σχολιάζει» τον Θεό, μας αποκαλύπτει το σκεπτικό Του, μας φωτίζει στοιχεία του χαρακτήρα Του, της προσωπικότητάς Του, γεγονός που μας οδηγεί στην κατανόηση του Θεού, στην αποδοχή Του, όταν βέβαια υπάρχει ταπεινό και καθαρό πνεύμα από την πλευρά του ανθρώπου.

ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ

Όλα όσα είπαμε πιο πάνω βρίσκουν εφαρμογή στο τόσο επί-καιρο θέμα του Δεύτερου Ερχομού του Ιησού Χριστού στη Γη μας για να παραλάβει τους πιστούς Του στη Βασιλεία Του. Και ειδικότερα σχετικά με το χρόνο που θα πραγματο-ποιήσει ο Κύριος την υπόσχεσή Του, όπως διαβάζουμε στο κομμάτι της Αγίας Γραφής που μελετούμε:

«Πού είναι η υπόσχεσις της παρουσίας του Κυρίου; Διότι αφ’ ής ημέρας οι πατέρες εκοιμήθησαν, τα πάντα δι-αμένουσιν ούτως απ’ αρχής της κτίσεως.»

Αν κοιτάξουμε τις αλήθειες των υποσχέσεων του Κυρίου γύρω από το Δεύτερο Ερχομό Του με την ανθρωποκεντρική προσέγγιση, από κάτω προς τα επάνω, από τον άνθρωπο προς τον Θεό, ακριβώς σε αυτά τα συμπεράσματα κατα-λήγουμε. «Είδες καμία αλλαγή, είδες την πραγματοποίηση


καμιάς υπόσχεσης του Κυρίου; Η αμαρτία η ίδια, οι άνθρω-ποι οι ίδιοι, οι ανάγκες μας οι ίδιες… Πού είναι ο ερχομός του Κυρίου, να πάρει τους δικούς Του, πού είναι η Βασιλεία Του, πού είναι η αρπαγή της Εκκλησίας Του; Έχουν περάσει τόσα χρόνια από τότε που μας το υποσχέθηκε και εμείς το πιστέψαμε…». Αυτή είναι η προσέγγιση της υπόσχεσης του ερχομού του Κυρίου κοιταγμένη από κάτω προς τα επάνω με τα δικά μας κριτήρια, με τα δικά μας μάτια, με την αν-θρώπινη λογική. Το αποτέλεσμα είναι οι άνθρωποι να γίνο-νται εμπαίκται, δηλαδή να κοροϊδεύουν και βέβαια να γυρί-ζουν την πλάτη στις αλήθειες και τις υποσχέσεις του Θεού, να τα απορρίπτουν όλα και να τραβούν τους δικούς τους δρόμους περιπατούντες κατά τας ιδίας αυτών επιθυμίας.

Όπως είπαμε στην αρχή της μελέτης μας, υπάρχει και ο άλ-λος δρόμος, ο άλλος τρόπος προσέγγισης.

Όταν μιλάμε για τον Θεό, τις αλήθειες Του, τις αποκαλύψεις Του, κοιτάζουμε τον Θεό όχι περνώντας πρώτα από τη δική μας λογική, από τις δικές δυνατότητες κατανόησης ή από τον τρόπο που εμείς τα βλέπουμε τα πράγματα, ανθρώπινα και περιορισμένα, αλλά αφήνουμε τον εαυτό μας και ανε-βαίνουμε επάνω, προσεγγίζουμε με ταπείνωση και πίστη τον θεϊκό τρόπο, κοιτάζουμε με τα δικά Του μάτια, επιστρατεύ-ουμε το δικό Του θεϊκό σκεπτικό. Να για παράδειγμα ένα σημείο που μπορεί να μας έχει διαφύγει τελείως και που για τον Θεό είναι απλό και γνωστό, ενώ για τον άνθρωπο είναι ασύλληπτο. Χίλια χρόνια για τον Θεό είναι σαν μία ημέρα. Άρα δύο χιλιάδες χρόνια είναι δύο μέρες, ίσως πολύ λιγό-

τερο, γιατί και αυτό μπορεί να είναι συμβολικό. Την ώρα που ο ανθρώπινος τρόπος μετράει

δύο χιλιάδες χρόνια, ο θεϊκός τρόπος, το θεϊκό σκεπτικό λέει μόλις δύο ημέρες.

Επομένως όταν «μετράς» ή υπολογί-ζεις, είναι τελείως διαφορετικό να λες

δύο μέρες από το να λες δύο χιλιά-δες χρόνια.

Και υπάρχουν και άλλα σημεία υπεροχής και διαφορετικότητας του τρόπου που ο Θεός υπολο-

γίζει και ενεργεί σε σχέση με τον ανθρώπινο τρόπο. Ση-



Υπάρχουν ση-μεία υπεροχής και διαφορετικό-τητας του τρό-που που ο Θεός υπολογίζει και ενεργεί σε σχέση με τον ανθρώπι-νο τρόπο. Σημεία και στοιχεία, που τα αντιλαμβάνε-ται πολύ διαφο-ρετικά ο Θεός από ό,τι ο άν-θρωπος.

μεία και στοιχεία, που τα αντιλαμβάνεται πολύ δια-φορετικά ο Θεός από ό,τι ο άνθρωπος:

ΜΑΚΡΟΘΥΜΕΙ ο Κύριος, μας λυπάται, μας πονάει. Δεν θέλει να χαθούν με αιώνια απώλεια κάποιοι, αλλά θέλει «πάντες να έλθωσιν εις μετάνοιαν», (εδάφιο 9). Αναβάλλει ο Κύριος, δίνει κι άλλο περιθώριο. Όσο πλησιάζει «η ημέρα του Κυρίου… καθ’ ήν οι ουρανοί θέλουσιν παρέλθει με συριγμόν, τα στοιχεία πυρα-κτούμενα θέλουσι διαλυθή και η γη και τα εν αυτή έργα θέλουσι κατακαή», πονάει ο Κύριος και βλέπει ότι πολλές ψυχές θα χαθούν στην αιώνια απώλεια. Αυτός ο πόνος Τον οδηγεί στο να μακροθυμεί και να αναβάλλει την εκτέλεση της υπόσχεσής Του. Εμείς προσεγγίζοντας με τα δικά μας μάτια, με τα δικά μας κριτήρια τις αλήθειες του Κυρίου, ανθρωποκεντρικά, λέμε ότι δεν πρόκειται να πραγματοποιηθούν οι υπο-σχέσεις Του. Και όμως υπάρχει λόγος που καθυστερεί ο Κύριος.

Ο ΚΗΠΟΥΡΟΣ, είναι μία ακόμα πραγματικότητα που μπο-ρεί να μας διαφεύγει. Κάποιος προσεύχεται για τη σωτηρία του σπιτιού του, των παιδιών του. Παρακαλεί τον Κύριο για κάποια ή κάποιες ψυχές, «άσε Κύριε και αυτή τη χρονιά, μακροθύμησε, δώσε μία ακόμα ευκαιρία…, επίτρεψέ μου να περιποιηθώ, να ποτίσω, να σκαλίσω, να κλαδέψω…». Ένας «κηπουρός» που «κρατάει το χέρι του Θεού», (Λουκάς ιγ΄ 7-9). Εμείς όμως, κοιτάζοντας τις ενέργειες του Κυρίου με τα δικά μας κριτήρια, τη δική μας ανθρώπινη νοοτροπία, από κάτω προς τα επάνω όπως είπαμε, λέμε γιατί αργεί ο Κύριος την υπόσχεση του ερχομού Του; Μήπως κάναμε λάθος; Όταν όμως το Άγιο Πνεύμα μας ανεβάσει επάνω και δούμε από εκεί τις ενέργειες του Κυρίου, δούμε με τα μάτια του Θεού τον κόσμο μας, τότε θα τα εξηγήσουμε όλα και πολύ εύκολα και απλά. Μας διαφεύγει η πραγματικότητα του κηπουρού, που παρεμβαίνει και μας καλύπτει με χάρη και έλεος μπροστά στον άγιο Θεό μας. ΑΝΘΡΩΠΟΚΕΝΤΡΙΚΑ ΚΑΙ ΘΕΟΚΕΝΤΡΙΚΑ

Στο ξεκίνημα της Β΄ Πέτρου επιστολής αναφέρει το Άγιο Πνεύμα «ίνα δια τούτων γίνητε κοινωνοί θείας φύσεως», (εδάφιο 4). Να βλέπεις με τα μάτια του Θεού, να σκέφτε-σαι με το σκεπτικό του Θεού. Μεγάλα θέματα, ζητήματα θεολογικά, που χώρισαν και δίχασαν την Εκκλησία του Ιη-σού Χριστού στους προηγούμενους αιώνες, όπως είναι το



Χριστολογικό, το θέμα του προορισμού του ανθρώπου και άλλα, σε αυτό το σημείο πάσχουν. Είναι κοιταγμένα από κάτω προς τα επάνω, ανθρωποκεντρικά. Προσπαθούμε να τα χωρέσουμε στα ανθρώπινα μέτρα και καλούπια, μα δεν

χωράνε. Και κάνουμε ανεπίτρεπτες παρεμβάσεις και αλλοιώνουμε τις αποκαλύψεις του Κυρίου επικίνδυνα. Η μόνη σωστή προσέγγιση των αληθειών του Θεού εί-ναι να παραδοθούμε στο σκεπτικό και τη νοοτροπία του Θεού, να καλέσουμε τον Ίδιο τον Θεό να μας διδά-ξει πώς σκέπτεται. Μόνο έτσι θα καταλάβουμε και θα συμφωνήσουμε με όσα ο Κύριος μάς υπόσχεται και μας εμπιστεύεται.

Ιδιαίτερα γύρω από αυτό το τόσο σοβαρό θέμα του Δεύτερου Ερχομού του Κυρίου μας Ιησού Χριστού πρέπει να το προσεγγίσουμε σωστά και προσεκτικά, διότι υπάρχουν πολλές παγίδες και πολεμική του δια-βόλου. Κυκλοφορεί ευρύτατα στις μέρες μας η αντί-ληψη ότι ο ερχομός του Κυρίου αργεί ακόμα και δεν είναι σωστό να «φορτώνουμε ή να κουράζουμε» τους ανθρώπους με φόβους και ανησυχίες γύρω από τον ερχομό του Ιησού, όταν δεν συντρέχει ουσιαστικός λό-γος… Μας λένε ότι αυτό το κήρυγμα, ότι πλησιάζει ο ερχομός του Κυρίου, ακούγεται από παλιά, αλλά δεν ήρθε ο Χριστός, ούτε είναι η ώρα Του ακόμα… Είναι φυσικό όποιος ακούει και δέχεται αυτά τα λόγια να γυρίζει από την άλλη μεριά στο κρεβάτι του, τακτοποι-εί και το μαξιλάρι του και συνεχίζει τον ύπνο του όπως πριν και καλύτερα ακόμα. Ενώ σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου, δεν θα ’πρεπε να του κολλάει ύπνος, διότι αν δεν ήρθε ο Κύριος χθες ή προχθές, αυτό κονταίνει το χρόνο και μας φέρνει ακόμα πιο κοντά στον ερ-χομό Του. Υπάρχει ένα σημείο, άγνωστο σε μας, στο οποίο θα πραγματοποιηθεί οπωσδήποτε η υπόσχεση του Κυρίου. «Θέλει ελθεί η ημέρα του Κυρίου ως κλέ-πτης εν νυκτί». Το είπε ο Κύριος, το εξήγγειλε ο Κύ-ριος, το βεβαίωσε ο Ίδιος και είναι το μόνο σίγουρο ότι θα γίνει. Κάθε μέρα που περνάει μας φέρνει πιο κοντά σε αυτή τη συγκεκριμένη ημέρα, που τη γνωρί-ζει μόνον ο Πατέρας Θεός. Όλοι όσοι αμφισβητούν ή προσπερνούν αυτές τις αλήθειες, «εκουσίως αγνοούσι

τούτο», γιατί θέλουν να ζήσουν αυτό που τους αρέσει και να έχουν ήσυχη και τη συνείδησή τους. Είναι δηλαδή επιλογή τους αυτή η θέση της άγνοιας και της αγνόησης των λόγων του Κυρίου.


«Θέλει ελθεί η ημέρα του Κυρί-ου ως κλέπτης εν νυκτί». Το είπε ο Κύριος, το εξήγ-γειλε ο Κύριος, το βεβαίωσε ο Ίδιος και είναι το μόνο σίγουρο ότι θα γίνει. Κάθε μέρα που περνάει μας φέρνει πιο κοντά σε αυτή τη συγκε-κριμένη ημέρα, που τη γνωρίζει μόνον ο Πατέρας Θεός. Όλοι όσοι αμφισβητούν ή προσπερνούν αυ-τές τις αλήθει-ες, «εκουσίως αγνοούσι τούτο», γιατί θέλουν να ζήσουν αυτό που τους αρέσει και να έχουν ήσυχη και τη συνείδησή τους. Είναι δηλα-δή επιλογή τους αυτή η θέση της άγνοιας και της αγνόησης των λό-γων του Κυρίου.


Θέλετε να ανέβουμε επάνω; Θέλετε να δανειστούμε, να χρη-σιμοποιήσουμε τα κριτήρια και το σκεπτικό του Κυρίου; Λοι-πόν, για τον Θεό δεν έχει περάσει πολύς χρόνος. Είναι πολύ εντάξει στους χρόνους Του ο Κύριος και με όσα μας έχει εμπιστευθεί. Όταν έχουμε μπροστά μας περισσότερες από μία επιλογές ερμηνείας και προσέγγισης ενός θέματος, το ερώτημα είναι, γιατί επιλέγουμε το ένα μονοπάτι ερμηνείας και απορρίπτουμε το άλλο; Τι μας οδηγεί στην αποδοχή της μιας ερμηνείας και την απόρριψη κάποιας άλλης; Το κάνου-με αυτό στη ζωή μας πολύ συχνά, σχεδόν καθημερινά. Τι σκεπτικό, ποια κριτήρια χρησιμοποιούμε, τι επιδιώκουμε με αυτές τις επιλογές μας;

Ας πάμε στο συγκεκριμένο θέμα που μελετούμε. Η πρώτη ερμηνεία είναι: «βραδύνει ο Κύριος την υπόσχεσιν Αυτού». Μία άλλη είναι ότι μας ξέ-χασε ο Κύριος, μας άφησε και δεν ενδιαφέρεται για εμάς. Η τρίτη είναι ότι ο Κύριος μακροθυμεί, περιμένει, κάνει έλεος, δείχνει αγάπη. Γιατί επιλέγουμε την ερμηνεία ότι μας άφησε ο Κύριος, μας εγκατέλειψε, δεν υπάρχει τίποτα, λάθος κάναμε, λάθος μας τα είπαν, και δεν επιλέ-γουμε την άλλη προσέγγιση; Ο Κύ-ριος είναι αγάπη, ο Κύριος πονάει με την ιδέα της κόλασης, ο Κύριος βλέπει από τον Ουρανό Του τη ζωή των ανθρώπων, τους βλέπει που πο-ρεύονται στην αιώνια απώλεια και αναβάλλει να σφραγίσει την πόρτα της χάριτος, γιατί το ξέρει και το ξέρουμε ότι μόλις γίνει αυτό, θα έρ-θει «κατακλυσμός και θα απολέσει άπαντας», χωρίς δυνατότητα μετά-νοιας και σωτηρίας.

ΓΑΙΤΙ ΤΑ ΛΕΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ;Μία πολύ αποτελεσματική παγίδα στις μέρες μας είναι οι δουλειές, πολλές δουλειές, ανοίγματα, υποχρεώσεις, στόχοι, ημερομηνίες. Οι συνθήκες γίνονται όλο και πιο δύσκολες και οι απαιτήσεις της ζωής μάς πολιορκούν, μας αιχμαλωτίζουν, μας απομυζούν και το τελευταίο χιλιοστό του χρόνου μας. Δεν έχουμε καιρό για να κοιτάξουμε επάνω, δεν είναι το πρώ-



ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ Μεγάλη ποικιλία από καλογραμμένες

ΚΑΣΕΤΕΣ ΗΧΟΥδιάρκειας μίας ώρας με ομιλίες από την Αγία Γραφή

να τις ακούτε - να τις χαρίσετεΓράψτε μας πόσες θέλετε να σας τις στείλουμε ταχυδρομικώς

ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΛΟΓΙΑ ΖΩΗΣ»Ταχ. Θυρίς 50438, ΤΚ 141 10 Ν. Ηράκλειο - HELLAS

το μας θέμα η Βασιλεία, η αιώνια χαρά και δόξα του Ουρανού. Είναι πολύ φυ-σικό να επιλέγουμε ερμη-νείες και προσεγγίσεις που μας εξυπηρετούν, μας βολεύουν. Είναι η καρδιά μας που διαλέγει την ερ-μηνεία που θα δώσει, τον τρόπο που θα προσεγγίσει τις αποκαλύψεις, τις ενέρ-γειες του Κυρίου. Θέλουμε τον Κύριο κομπάρσο στην καθημερινότητά μας, βο-ηθό, σύμβουλο, αλλά όχι τον ερχόμενο Κύριό μας και Θεό μας. Ο Κύριος, που μας αγαπάει υπερ-

βολικά, μας ξεβολεύει για το καλό μας και μας στέλνει ένα τελείως διαφορετικό μήνυμα: «Επειδή λοιπόν πάντα ταύτα διαλύονται, οποίοι πρέπει να ήσθε σεις εις πολίτευμα άγιον και ευσέβειαν, προσμένοντες και σπεύδοντες εις την πα-ρουσίαν της ημέρας του Θεού».Το Άγιο Πνεύμα Του θέλει να μας μεταθέσει από το: «πού είναι η υπόσχεση του Κυρίου, γιατί αργεί, μήπως μας ξέχα-σε ο Κύριος, μήπως δεν ισχύουν πλέον όσα μας υποσχέθη-κε…;» στο να δούμε με τα μάτια του Κυρίου, με το σκεπτικό του Κυρίου, με την αγάπη Του, με την καρδιά Του, που «δεν βραδύνει, αλλά μακροθυμεί», και να ζούμε με την καθη-μερινή προσδοκία και ετοιμασία μας για τα μένοντα, για τα αιώνια, για τα άνω, εκεί που η δικαιοσύνη κατοικεί!

Γιατί αργεί ο Κύριος να ξανάρθει;


ΟΜΟΛΟΓΙΕΣ ΜΕ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΝΟΗΜΑ

Τι θα μας χωρίσει;«Τις θέλει μας χωρίσει από της αγάπης του Χριστού;»

(Ρωμαίους η΄35)

Θυμάμαι από τα γυμνασιακά μου χρόνια, που στο μάθημα της Φυσικής, προκειμένου να μας μι-λήσει για τη δύναμη της ατμοσφαιρικής πίεσης, μας ανέφερε ο καθηγητής κάποιο πείραμα που έγινε. Πήρανε δύο κούφια ημισφαίρια και με μια αεραντλία αφαίρεσαν από μέσα τον αέρα, ώστε να μείνει απόλυτο κενό. Από το ένα ημισφαίριο, που δεν ήταν πιο μεγάλο από μισό πορτοκάλι, έδεσαν ένα δυνατό ουγγαρέζικο άλογο και από το άλλο ένα άλλο άλογο σε αντίθετη κατεύθυνση. Τα μαστιγώ-σανε για να τραβήξουν με δύναμη. Και τραβήξανε όσο μπορούσαν πιο δυνατά. Μα δεν κατάφεραν να χωρίσουν τα δυο αυτά ημισφαίρια. Μια μεγάλη δύναμη τα κρατούσε ενωμένα. Ήταν η ατμοσφαι-ρική πίεση.


Τι θα μας χωρίσει;

Ο Θεός είναι αγά-πη. Δεν είναι ιδιό-τητα του χαρακτή-ρα Του η αγάπη. Είναι το πρώτο και κύριο στοιχείο της ύπαρξής Του. Η αγάπη Του είναι ποταμός ζωής. Μια τέτοια αγάπη «υπερβαίνουσαν πάσαν γνώσιν» και τώρα, ύστερα από τόσα χρόνια γνωριμίας μας μαζί Του, ακόμη δεν μπορούμε να την καταλάβουμε.

Ένα δεύτερο παράδειγμα ήταν οι πρώτοι σιαμαίοι αδελ-φοί που παρουσιάστηκαν και από αυτούς παίρνουν το όνομα όλα τα γεννώμενα νήπια που είναι κολλημένα. Αυτά τα πρώτα έζησαν πολλά χρόνια και παντρεύτη-καν ακόμα με διαφορετικές γυναίκες. Μα ήταν τόσο στενά δεμένα το ένα με το άλλο, που τίποτα δεν μπό-ρεσε να τα χωρίσει. Και στο θάνατο έμειναν ενωμένα. Όταν πέθανε το ένα, επειδή είχαν κοινή κυκλοφορία αίματος, πέθανε και το άλλο από τα αδέλφια.Και ένα τρίτο παράδειγμα από την Αγία Γραφή. Ήταν η αγάπη που ένωνε αυτούς τους δύο νέους, τον Δαβίδ και τον Ιωνάθαν. Αν και τα συμφέροντα του Ιωνάθαν, σαν νόμιμου διαδόχου του βασιλείου, συγκρούονταν με εκείνα του Δαβίδ, είχαν μια τέτοια αγάπη, που τί-ποτα δεν μπορούσε να τη σπάσει, ούτε το μίσος του δαιμονοπιασμένου Σαούλ.Πολλές φορές μιλούμε για την αγάπη μας για τον Θεό. Δεν ξέρω αν υπάρχει τέτοια αγάπη και αν υπάρχει, πόση είναι; Και ποιας ποιότητας είναι αυτή; Πολλά ερωτηματικά και αμφιβολίες περιβάλλουν την αγάπη μας για τον Θεό, που καλύτερα θα ήταν να μη μιλάμε γι’ αυτήν.

Όταν πρωτοπήγαμε στον Θεό, το κάναμε σε μια ώρα ανά-γκης και απελπισίας. Σε ώρα αδιεξόδου. Ήταν μια ώρα που όλα φαίνονταν να μας έχουν εγκαταλείψει. Ήταν μια ώρα που η ανάγκη μας πίεζε και δεν βλέπαμε βοήθεια από που-θενά και από κανένα.Όταν πρωτοπήγαμε στον Θεό και Του ζητήσαμε να μας σώσει, ήταν όλα τόσο συγκεχυμένα μέσα μας. Δεν ξέραμε απολύτως τίποτα. Τίποτα δεν ήταν ξεκαθαρισμένο. Τι είναι αμαρτία; Ποιος είναι αυτός που έκανε μια τέτοια θυσία; Τι βάθος είχε ο σταυρός και το χυμένο αίμα;Όταν πρωτοπήγαμε στον Θεό, τα μόνα πράγματα που γνωρί-ζαμε ήταν δύο. Ότι ήμασταν σε μια τρομερή κατάσταση και χανόμασταν και πως ο Χριστός κάτι μπορούσε να κάνει για μας. Εκεί άρχιζαν και τελείωναν όλα όσα είχαμε για τον Θεό. Μοιάζαμε τόσο πολύ με εκείνον τον πατέρα, που παρακα-λούσε τον Χριστό για το δαιμονιζόμενο παιδί του λέγοντας: «Αν δύνασαι να κάμης κάτι σπλαγχνισθείς εφ’ ημάς…» Δεν βλέπω να υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα σ’ αυτόν και σ’ εμάς.Από την ώρα εκείνη άρχισε να αποκαλύπτεται η αγάπη Του, μια αποκάλυψη που δεν σταμάτησε, μα συνεχίζεται αδιάκο-πα κάθε μέρα και κάθε ώρα.



Πολλοί μιλούν για την αγάπη του Θεού στατικά και περιο-ρισμένα. Σαν κάτι που έγινε στο παρελθόν. Αναφέρουν ορι-σμένα σημεία. Και σαν να έφθασαν στην πλήρη γνώση της αγάπης του Θεού. Στο τρίτο κεφάλαιο της Εφεσίους μας μιλά για μια πολυδιάστατη αγάπη του Θεού, που έχει μήκος, πλάτος, ύψος και βάθος, και που αποκαλύπτεται σε μας, στην Εκκλησία Του, μόνο σαν ζούμε «ερριζωμένοι και τεθε-μελιωμένοι εν αγάπη».Ο Θεός είναι αγάπη. Δεν είναι ιδιότητα του χαρακτήρα Του η αγάπη. Είναι το πρώτο και κύριο στοιχείο της ύπαρξής Του. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε κάτι τέτοιο, μα και τι μπο-ρούμε να καταλάβουμε; Η αγάπη Του είναι ποταμός ζωής. Μια τέτοια αγάπη «υπερβαίνουσαν πάσαν γνώσιν» και τώρα, ύστερα από τόσα χρόνια γνωριμίας μας μαζί Του, ακόμη δεν μπορούμε να την καταλάβουμε. Πώς ήταν δυνατόν κάτι τέ-τοιο να γίνει τότε, όταν ανίδεοι και απελπισμένοι καταφύγα-με σ’ Αυτόν;Η αγάπη του Θεού φαίνεται και αποκαλύπτεται στη ζωή μας μόνο με την υπακοή μας στο θέλημά Του. Ο Θεός ανοίγει τις πόρτες της αγάπης Του, τη βλέπουμε αυτή την αγάπη Του, την πειραματιζόμαστε και μετά γίνεται δικιά μας. Τη χαιρόμαστε και την απολαμβάνουμε. Και στο σημείο αυτό παρατηρούμε την παρέμβαση του προσωπικού στοιχείου. Ενώ μία είναι η αγάπη Θεού για όλους τους ανθρώπους, όλοι δεν τη γνωρίζουν στην ίδια αναλογία. Άλλοι πολύ και άλλοι λίγο. Άλλοι επιφανειακά και άλλοι σε βάθος. Ανάλογα με το άνοιγμα της καρδιάς τους στην αγάπη του Θεού, ανάλογα με το βαθμό παρα-χώρησής μας σ’ Αυτόν.Ο απ. Παύλος έβλεπε αυτή τη σχέση του με τον Χριστό άρρηκτη. Γι’ αυτό και ομο-λογεί, και έχει τόσο δίκιο σ’ αυτό που λέει, «τι θα με χω-ρίσει από την αγάπη του Χρι-στού;». Εδώ όμως είναι ανά-γκη να τονίσουμε και κάτι άλλο. Στο Ευαγγέλιο του Ιω-άννη τονίζεται ξεχωριστά η παράκληση του Κυρίου μας, «μείνατε εις την αγάπην μου». Εδώ δεν χρησιμοποιεί το ρήμα «γνωρίζω» ή «έχω»,


Ενώ μία είναι η αγάπη Θεού για όλους τους αν-θρώπους, όλοι δεν τη γνωρίζουν στην ίδια αναλογία. Άλ-λοι πολύ και άλλοι λίγο. Άλλοι επιφα-νειακά και άλλοι σε βάθος. Ανάλογα με το άνοιγμα της καρδιάς τους στην αγάπη του Θεού, ανάλογα με το βαθμό παραχώρη-σής μας σ’ Αυτόν.

αλλά «μένω» στην αγάπη του Θεού. Κάθε μέρα και κάθε ώρα. Φυσικά με την υποταγή στο θέλημά Του.Είναι μερικά πράγματα που τα καταλαβαίνεις, τα νιώ-θεις, μα δεν μπορείς να τα πεις. Πώς να τα πεις στον άλλον και αν μπορεί να σε καταλάβει; Έτσι καταλα-βαίνω εγώ εκείνη την παράκληση του Κυρίου μας στο δέκατο πέμπτο κεφάλαιο του Ιωάννη: «Μείνατε στην αγάπη μου». Έξω από την περιοχή της αγάπης μου είναι λύκοι και τσακάλια, παγίδες και νάρκες, πόνος και ουρλιαχτά. Έξω από την αγάπη μου. Κι ακόμα, το χειρότερο απ’ όλα. Έξω από την αγάπη μου είναι ο θάνατος.Σε λογοτεχνικές αφηγήσεις πάνω στον «άσωτο» κάνουν προεκτάσεις, παρουσιάζοντας τον πατέρα να λέει πως έξω και μακριά από το σπίτι θα μετανιώσεις, θα κατα-στραφείς. Έξω από την περιοχή της αγάπης του Θεού είναι η καταστροφή, ο πόνος, ο θάνατος.

Ένα πράγμα είναι βέβαιο, ότι Εκείνος, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, πρώτος μας αγάπησε, και μάλιστα σε μια εποχή που ήμασταν εχθροί Του με τα πονηρά μας έργα. Αν κατόπιν και εμείς Τον αγαπήσαμε, η δική μας αγάπη δεν είναι τίποτα άλλο από ένα φτωχό αντικατοπτρισμό της δικής Του μεγά-λης, γνήσιας και πρωτογενούς αγάπης. Η δική μας αγάπη είναι παράγωγο της δικής Του αγάπης. Η αγάπη Του είναι πραγματικότητα και ένα ξεχωριστό σύμπαν. Κάποτε, κάνα-με το αποφασιστικό βήμα και μπήκαμε μέσα στην αγάπη Του. Από τότε όλα αλλάξανε. Από τότε…1. Μένουμε στην αγάπη Του. Βήμα δεν κάνουμε έξω απ’ αυτήν. Πού να πάμε; Ούτε σαν φευγαλέα σκέψη δεν περνά από το μυαλό μας κάτι τέτοιο.2. Ταυτιστήκαμε μαζί Του. Η προσωπικότητά Του μπήκε μέσα στη δική μας, την απορ-ρόφησε και δεν ξέρουμε αν έχει απομείνει τίποτα. Εκείνος «εν ημίν» και εμείς «εν Αυτώ». Μέσα στις φλέβες της ψυχής μας δεν τρέχει αίμα, μα η ζωντανή Του παρουσία, διά του Πνεύματος. Οι σκέψεις μας, οι πόθοι μας, οι οραματισμοί μας είναι δικά Του και όχι δικά μας.3. Χαιρόμαστε και απολαμβάνουμε το Πρόσωπό Του. Μπορούμε να πούμε πως κάποτε αρχίσαμε να Τον αγαπού-με. Πέρασε καιρός και έγινε πάλι η μεγαλύτερη αγάπη μας. Και πάλι πέρασε καιρός και έγινε η μόνη μας αγάπη, αφού οι άλλες μαράθηκαν μπροστά στη θέρμη της. Νιώθουμε χαρά και αγαλλίαση στο Πρόσωπό Του, στην καθημερινή



Του παρουσία στη ζωή μας, στις τόσες αποκαλύψεις Του, στις ενέργειές Του, στα θαύματά Του στη ζωή μας.Τι είναι αυτό που θα μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού; Ζωή ή θάνατος; Δεν υπάρχει διαφορά, δεν υπάρχει διά-κριση. «Είτε ζώμεν είτε αποθνήσκομεν του Κυρίου είμεθα». Αυτή είναι η πραγματικότητα και αυτό είναι που έχει σημα-σία. Δικοί Του είμαστε έτσι και αλλιώς.Άγγελοι και δυνάμεις , εννοεί τον πονηρό αγγελικό κόσμο. Άλλοτε έρχεται σε μας με μεγάλες προσφορές και άλλοτε με απειλές. Πιο επικίνδυνος είναι με την πρώτη μορφή. Με τις προσφορές του πάνω σ’ έναν ασημένιο δίσκο παρουσιάζε-ται προσφέροντάς μας τα πάντα. Όλα τα βασίλεια της γης, όπως είπε και στον Κύριό μας, στον πειρασμό της ερήμου.Παρόντα ή μέλλοντα. Τα τωρινά είναι πιέσεις, απειλές, δυ-σκολίες, και τα μέλλοντα προσφορές να παγιδευτούμε μέσα στα αγαθά, αν μπορεί να λεχθεί αυτή η λέξη, του κόσμου τούτου, όταν διά του Χριστού έχουμε ολόκληρη μια αιωνι-ότητα.Τι μπορεί να μας χωρίσει από της αγάπης του Χριστού; Όταν και από τα δύο μέρη υπάρχει αγάπη, και πράγματι υπάρχει, τίποτα δεν μπορεί στη μέση να μπει και να μας χωρίσει. Κά-ποτε, που ρώτησαν τον αδελφό Μεταλληνό, αν είναι δυνατό να αφήσουμε την αγάπη του Θεού, απάντη-σε πως θεωρητικά, αφού υπάρχει ελευθε-ρία, μπορεί να γίνει αυτό, και αναφέρθηκε – τότε ήμασταν στο τέταρτο πάτωμα της οδού Λυκούργου – πως και από τον εξώστη του τετάρτου πατώματος κάποιος μπορού-σε να πηδήσει στο δρόμο. Μα κανένας δεν το έκανε αυτό.Και όμως, υπάρχει κάτι, που μπορεί να μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού. Και αυτό το κάτι είναι η αμαρτία. Αυτή τυφλώνει τον άνθρωπο και δεν βλέπει πια πού βαδίζει και τι κάνει. Αυτή αλλοιώνει το περιεχόμενο της καρδιάς, αλλοτριώνει την ψυχή, τις σκέψεις και κάνει τον άνθρωπο αγνώριστο. Και τότε, αλίμονο! Τότε, όλα μπορούν να γίνουν. Εμείς απομακρυνόμαστε από την αγάπη του Θεού μέσα στα σκοτάδια. Και χανόμαστε για πά-ντα, ενώ η αγάπη του Θεού υπάρχει, αλλά πια δεν φτάνει μέχρι σε μας. Γι’ αυτό χρει-άζεται πολλή και αδιάκοπη προσοχή γύρω από το θέμα της αμαρτίας. Όχι φλερταρί-



Και όμως, υπάρ-χει κάτι, που μπο-ρεί να μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού. Και αυτό το κάτι είναι η αμαρ-τία. Αυτή τυφλώ-νει τον άνθρωπο και δεν βλέπει πια πού βαδίζει και τι κάνει. Αυτή αλλοι-ώνει το περιεχό-μενο της καρδιάς, αλλοτριώνει την ψυχή, τις σκέψεις και κάνει τον άν-θρωπο αγνώριστο. Και τότε, αλίμονο! Τότε, όλα μπορούν να γίνουν. Εμείς απομακρυνόμα-στε από την αγά-πη του Θεού μέσα στα σκοτάδια. Και χανόμαστε για πά-ντα, ενώ η αγάπη του Θεού υπάρχει, αλλά πια δεν φτά-νει μέχρι σε μας.

σματα μαζί της. Όχι παιζόγελα. Όχι κρυφοκοιτάγματα. Δεν παίζει κανείς με μια κόμπρα, ούτε με μια οχιά. Και προπαντός προσοχή στα μάτια μας. Από κει μέσα μπαίνουν οι πειρασμοί της αμαρτίας στην ψυχή μας.Υπάρχουν μερικοί αφελείς, που ρωτούν, αν μας ανα-γκάζουν άλλοι να μην πηγαίνουμε σε κινηματογρά-φους και σε άλλα θεάματα και διασκεδάσεις. Κανείς δεν μας εξαναγκάζει για κάτι τέτοιο. Ευχαριστούμε και δοξάζουμε τον Θεό για το φως Του και την αποκά-λυψη της αλήθειας Του και τα χρησιμοποιούμε αυτά στη ζωή μας. Η περίοδος των πειραματισμών μας προ πολλού έχει λήξει. Ξέρουμε το συμφέρον μας και θέ-λουμε να το διαφυλάξουμε. Την τόσο πολύτιμη σχέση μας με τον Κύριο, την αγάπη Του για μας δεν τη ριψο-κινδυνεύουμε με κανένα τρόπο. Ο Κύριος είναι το παν για μας. Δεν παίζουμε την αγάπη Του στα ζάρια.Τίποτα δεν μπορεί να μας χωρίσει από την αγάπη του Χριστού, εκτός από την αμαρτία.Ο Σαούλ ήταν εκλεκτός του Θεού, βασιλιάς του Ισρα-ήλ, μέχρι την ώρα που άφησε την αμαρτία να μπει ανάμεσα σ’ αυτόν και στον Θεό. Και τότε «το πνεύμα του Κυρίου απεσύρθη και πνεύμα ακάθαρτον παρά Κυρίου επείραζεν αυτόν». Ο Σαμψών, και αυτός ήταν εκλεκτός του Θεού. Να-ζηραίος από τα γεννοφάσκια του είχε σαν αποστολή να ελευθερώσει τον Ισραήλ από τους Φιλισταίους. Μα άφησε την αμαρτία να κυριαρχήσει μέσα στη ζωή του. Όταν παρέδωσε στη Δαλιδά όλη την καρδιά του, ο Κύ-ριος αποσύρθηκε από αυτόν και ο ίδιος δεν το γνώ-ριζε. Ήταν κάτι που το αντιλήφθηκε πολύ αργά, όταν τον έδεσαν, του έβγαλαν τα μάτια και τον έζεψαν στο μύλο.

Το ίδιο και η Σαπφείρα με τον άντρα της. Φιλοξένησαν την αμαρτία μέσα στην καρδιά τους, και αν και γνώριζαν πολλά, είχαν ένα τόσο τραγικό τέλος.Τι θέλει μας χωρίσει από της αγάπης του Θεού; Δεν υπάρ-χει τίποτα, αν μένουμε στην αγάπη Του. Και είναι κάτι πολύ σπουδαίο.


Αποστέλλουμε μια Καινή Διαθήκη δωρεάν στη Νεοελληνική γλώσσα, σε όποιον

μας την ζητήσει με γράμμα του.


ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΣΥΛΛΕΚΤΕΣ

Ο πλησίον σου

ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΣΥΛΛΕΚΤΕΣ

Ο πλησίον σουΕίναι ο πλησίον σου.•

Ο κάθε άνθρωπος δεν είναι ο πλησίον σου.•

Είναι αυτός, που ο Κύριος τον έφερε κοντά σου.•

Είναι αυτός, που για κάποιο σκοπό ο Κύριος τον έφερε στην αχτί-• να των δυνατοτήτων σου και της αγάπης σου.

Είναι αυτός, που κάτι μπορείς να κάνεις, μικρό ή μεγάλο, που • έχει ανάγκη, φως και αλήθεια, και που εσύ, αν δεν κλείσεις τα σπλάχνα σου, μπορείς να του το προσφέρεις.

Δεν είναι ο κόσμος, η μάζα, οι πολλοί.•

Είναι ο ένας, που εσύ ατομικά, μα και αποκλειστικά, πρέπει • να τον αναλάβεις μέσα στην αγάπη σου και στα ενδιαφέροντά σου.

Εσύ ξέρεις, αυτός όχι.•

Εσύ πονάς γι’ αυτόν, αυτός όχι.•

Εσύ τον αγαπάς, γιατί ο Κύριος τον έφερε κοντά σου και τον • άφησε στα χέρια σου. Αυτός όχι.

Μπορείς να αρχίσεις από τώρα, μα πρέπει να αρχίσεις με την • προσευχή.

Είναι φοβερό να το σκεφτείς, όμως αυτή η ψυχή εξαρτάται από • σένα, η πορεία της από την προσευχή σου, η ποιότητα της πνευ-ματικής της ζωής από τον αγιασμό σου.

Τον πλησίον σου τον εμπιστεύεται ο Κύριος, αφού προηγουμέ-• νως σε κάμει κατάλληλο για να υπηρετήσεις τη δόξα Του.

Αν αδιαφορήσεις για τον πλησίον σου, αδιαφόρησες για το θέ-• λημα του Θεού.

Ο πλησίον σου είναι ίσως προθάλαμος για υπηρεσία μεγαλύτε-• ρη, για σχέδια δοξασμένα, για θυσία μεγάλη στην αγάπη Του.


ΩΡΙΜΕΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

Το αντίθετο του εγωισμού; Θα λέγαμε αυθόρμητα ότι είναι η ταπείνωση. Εγωισμός, ταπείνωση. Αυτή η άποψη κυκλοφο-ρεί ανάμεσά μας και φαίνεται ότι είναι σωστή και αποδεκτή. Θέλω να τολμήσω να σας πάω κάπου αλλού. Να δούμε το θέμα του εγωισμού του ανθρώπου πιο βαθιά και πιο πνευ-ματικά. Ίσως δεν θα συμφωνήσετε στην πρώτη ανάγνωση, αλλά σκεφτείτε το. Το αντίθετο του εγωισμού είναι η αγάπη! Η αγάπη που «…μακροθυμεί, αγαθοποιεί, δεν ζητεί τα εαυ-τής, δεν διαλογίζεται το κακόν, δεν χαίρει εις την αδικίαν, πάντα ανέχεται, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπο-μένει…», ( Α΄Κορινθίους ιγ΄3- 8 ).

Αυτό είναι το αντίθετο

του εγωισμού





Tο συνηθίζουμε στις ομιλίες μας, στα γραπτά μας, στα αναγνώσματά μας να παραπέμπουμε στις αντίθετες έννοιες. Είναι ένας καλός τρόπος για να βοηθήσουμε τον απέναντί μας να καταλάβει αυτά που θέλουμε να πούμε.


Αυτό είναι το αντίθετο του εγωισμού

Αυτά που έχει και κάνει η αγάπη, όπου και όταν υπάρ-χει στη ζωή του ανθρώπου, είναι τα αντίθετα ακριβώς από αυτά που κάνει ο εγωισμός, που ούτε μακροθυ-μεί, ούτε αγαθοποιεί, ούτε ανέχεται, ούτε πιστεύει, ούτε παραδέχεται άλλον κανένα. Η αγάπη συγχωρεί, κάνει χώρο για να χωρέσει κι άλλος, ενώ ο εγωισμός δεν δέχεται κανέναν άλλο δίπλα του, μαζί του. Κατα-λαμβάνει όλο το χώρο… Η αγάπη έχει κατανόηση, ενώ ο εγωισμός δεν έχει ή έχει αλλά μόνο για τον εαυτό του και τα δικά του λάθη… Η αγάπη διευρύνει την καρδιά, την μεγαλώνει, ενώ ο εγωισμός ό,τι βρίσκει μπροστά του το καταλαμβάνει και είναι έτοιμος να επεκταθεί όπου του δίνεται η ευκαιρία…

Αν το καλοσκεφτούμε, και ο εγωισμός έχει μέσα του το στοιχείο της αγάπης, μόνο που είναι ολόκληρη στραμ-μένη στον εαυτό μου και στα δικά μου, τη γνώμη μου, την εικόνα μου προς τα έξω, την άποψή μου, τις επιλο-γές μου. Αντίθετα η αγάπη που έχει ο αναγεννημένος άνθρωπος στη ζωή του έχει ακριβώς αυτή τη μεγάλη διαφορά. Έχει μέσα της όλους τους άλλους εκτός από εμένα, από τον εαυτό μου, τα δικά μου.

Η αγάπη συγ-χωρεί, κάνει χώρο για να χωρέσει κι άλ-λος, ενώ ο εγω-ισμός δεν δέ-χεται κανέναν άλλο δίπλα του, μαζί του. Κα-ταλαμβάνει όλο το χώρο… Η αγάπη έχει κα-τανόηση, ενώ ο εγωισμός δεν έχει ή έχει μόνο για τον εαυτό του και τα δικά του λάθη…

«ΕΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ»

Μία σειρά από 13 DVD με κινούμενα σχέδια γύρω από τη ζωή του Ιησού Χριστού σε 26 επεισόδια.

Μερικά από τα περιεχόμενα:

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥΙΗΣΟΥΣ ΣΟΦΟ ΠΑΙΔΙΟΙ ΠΕΙΡΑΣΜΟΙ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟΟ ΓΑΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΝΑΗ ΣΑΜΑΡΙΤΙΣΣΑΟ ΑΣΩΤΟΣ ΓΙΟΣΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΠΡΟΒΑΤΟΟ ΖΑΚΧΑΙΟΣΟ ΧΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΩΝ 5000Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥΤΑ ΠΑΘΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Κατάλληλα για δώρο σε παιδιά, αλλά και μεγάλους.Πολύ καλό βοήθημα για δασκάλους σε Κυριακά / Κατηχητικά Σχολεία.Καθαρή διήγηση στα Ελληνικά.Πολύχρωμα περιποιημένα εξώφυλλα.Με πιστότητα και σεβασμό στα κείμενα της Αγίας Γραφής.

Γράψτε μας στη διεύθυνση του περιοδικού ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ.


Νόημα

Ιστορίες

με Νόημα

Ιστορίες

με

« Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον »

Γέννησε δίδυμα, αλλά δεν το ήξερε. Εκείνη την εποχή πολύ λίγα μπορούσαν να ξέρουν. Ήταν πα-νευτυχείς με το καινούργιο τους μωράκι όταν γύρι-σαν σπίτι τους από το μαιευτήριο. Το άλλο μωράκι το πούλησε ο γιατρός σε άτεκνο ζευγάρι. Κανένας δεν κατάλαβε τίποτα και ήταν όλοι τους χαρούμε-νοι. Μεγάλωσαν τα κοριτσάκια χωριστά και μακριά ή μία από την άλλη. Αλλά όταν ήρθε η ώρα να δώ-σουν εξετάσεις στο πανεπιστήμιο, πώς έγινε και μπήκαν την ίδια χρονιά στην ίδια σχολή στο ίδιο πανεπιστήμιο. Κατά μία περίεργη, αλλά όχι ανεξή-γητη σύμπτωση, έγιναν οι καλύτερες φίλες, σχεδόν αχώριστες. Και σύντομα ανακάλυψαν ότι έμοιαζαν καταπληκτικά… Τώρα ψάχνουν το γιατρό…


Το σίγουρο είναι αυτό που λέει ο Θεός στον άγιο Λόγο Του: «ας ήσθε βέβαιοι ότι θέλει σας ευρεί η αμαρτία σας».Υπάρχει ένας άλ-λος δρόμος πολύ καλύτερος και με πραγματικά καλά αποτελέσματα, αν και φαίνεται δύ-σκολος στα μάτια των ανθρώπων. Είναι ο δρόμος της αλήθειας. «Εγώ φταίω, εγώ το χρεώνομαι, εγώ να πληρώσω, εγώ το έκανα, ζητάω συγγνώμη, πο-νάω, μετανοώ…»

«Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον»

Υπάρχει η έκφραση «σπρώχνω κάτω από το χαλί». Γνωστή πρακτική μεταξύ των ανθρώπων. Προσφέρε-ται όταν κάτι δεν θέλεις να φανερωθεί, να αποκαλυ-φθεί. Αλλά και ανάμεσα στους ανθρώπους δεν απο-δίδει πάντοτε αυτή η πρακτική. Πόσο μάλλον μπρο-στά στον Θεό τον Κύριο… Πόσο μάλλον στο θέμα της αμαρτίας, πού κόστισε τόσο ακριβά, με θάνατο, στον Ιησού Χριστό για τη σωτηρία μας.

Υπάρχει ένα πρόσωπο, που θέλει να μας καταστρέψει. Με μίσος και αποστροφή εργάζεται εναντίον μας και θέλει με κάθε τρόπο να μας διαλύσει. Ανάμεσα λοιπόν στις μεθοδεύσεις που ο Σατανάς χρησιμοποιεί, είναι και αυτό που διαβάσατε πιο πάνω. «…Δεν θα καταλά-βει κανείς τίποτα…, δε σε βλέπει κανείς…, θα περάσει ο καιρός και θα ξεχαστεί…, πόσες πιθανότητες έχουν όταν μεγαλώσουν τα αδελφάκια να συναντηθούν και να καταλάβουν τι έγινε;…» Βασικό χαρακτηριστικό γνώρισμα του διαβόλου είναι το ψέμα, η εξαπάτηση. Προσφιλής τρόπος του και πολύ αποτελεσματικός η μισή αλήθεια, η επιλεκτική παρουσίαση κάποιων πλευρών, ποτέ όμως όλης της αλήθειας. Κάποτε ούτε ο νόμος των πιθανοτήτων δεν μας καλύπτει. Συναντά-με όμως, είτε το θέλουν είτε όχι το νόμο της αμαρτίας και του θανάτου. Σκληρός, άσπλαχνος, ανελέητος. Τα χέρια πέφτουν βαριά, τα γόνατα παραλύουν, τα στόματα απορούν… δεν το είχαμε υπολογίσει, δεν το φανταζόμαστε, ποιος θα το ’λεγε… Και ακολουθεί το σκληρό μοναχικό μονοπάτι των συνεπειών, που στο θέμα της αμαρτίας είναι αιώνια καταδίκη και απώ-λεια, (Ρωμαίους ς΄23).

Ειδικά για την αμαρτία ή μέθοδος «κάτω από το χαλί» είναι ό, τι χειρότερο και πιο επισφαλές. Το σίγουρο εί-ναι αυτό που λέει ο Θεός στον άγιο Λόγο Του «ας ήσθε βέβαιοι ότι θέλει σας ευρεί η αμαρτία σας», (Αριθμοί λβ΄23). Υπάρχει ένας άλλος δρόμος πολύ καλύτερος και με πραγματικά καλά αποτελέσματα, αν και φαί-νεται δύσκολος στα μάτια των ανθρώπων. Είναι ο δρόμος που θα τον ονομάζαμε «βγαίνω μπροστά και λέω πρώτος εγώ όλη την αλήθεια.» «Προλαβαίνω να πω εγώ την αλήθεια πριν ξεσκεπαστεί από άλλους.» Ακριβώς όπως έκανε ο Άσωτος Γιος, όταν θέλησε να γυρίσει στο σπίτι του πατέρα του, (Λουκάς ιε΄ 18,19).


Όλη την αλήθεια, χωρίς στρογγυλέμα-τα και μερεμέτια. «Εγώ φταίω, εγώ το χρεώνομαι, εγώ να πληρώσω, εγώ το έκανα, ζητάω συγγνώμη, πονάω, μετανοώ…» Μεγάλο το κέρδος της πρόληψης! Πολύ μικρότερο από το κόστος των συνεπειών!

Και το σπουδαιότερο. Όπου υπάρχει μετάνοια με ειλικρίνεια, ταπείνω-ση γνήσια και πίστη, αναλαμβάνει ο Ίδιος ο Θεός τα επόμενα βήματα. Ο Θεός της χάριτος, του ελέους, της συγχώρησης, της επούλωσης, της αποκατάστασης. Τα αποτελέσμα-τα είναι πραγματικά θαυμαστά. Οι δυνάμεις της αναγέννησης, το Άγιο Πνεύμα του Θεού, ο αναστημένος Ιη-σούς Χριστός, η ζωντανή ελπίδα της

αιώνιας ζωής, η σωτηρία της αμαρτωλής ψυχής από τον αι-ώνιο θάνατο. Το πλήρες δώρο της αγάπης του Θεού στον αμαρτωλό άνθρωπο που μετανοεί και επιστρέφει, που αντί να σπρώχνει κάτω από το χαλί την αμαρτία του την ομολογεί και ζητάει συγχώρηση και σωτηρία από τον Ιησού Χριστό!

Κάτω από το χαλί υπάρχει ο διάβολος, που είναι πραγμα-τικά εκδικητικός και σκληρός. Αλίμονο σε όποιον πέσει στα χέρια του.

«Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον»

Στην υπηρεσία της Αλήθειας.Η σελίδα μας στο INTERNET:

http:// www.logiazois.grΠολλά και ενδιαφέροντα! Επισκεφθείτε την!

Συστήστε την και σε άλλους.

Tο e-mail μας Eπικοινωνήστε μαζί μας με e-mail:

[email protected]


ΝΑ ΤΟ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ

O Λόγος του Θεού είναι η Αλήθεια, όχι κάποια αλήθεια, αλλά η μόνη Αλήθεια. Όλα τα άλλα είναι ψέματα. Θα πρέπει να το προσέχουμε αυτό, γιατί είναι το αιώνιο συμφέρον μας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κάθε ανυ-πακοή στο Λόγο του Θεού έχει σοβαρές συνέπειες εδώ κάτω στην πορεία της ζωής μας για την πνευματική μας αύξηση και τη μαρτυρία γύρω μας, αλλά και για την αιωνιότητα. Πολλές φορές ο εχθρός της ψυχής μας, μάς παρουσιάζει μισές αλήθειες, που φέρνουν ευκολότερα το αποτέλεσμα για να μας σκοτώσει, παρά ένα ψέμα, που μπορούμε να το διακρίνουμε. Είναι σαν να μας προσφέ-ρει κάποιος ένα ποτήρι καθαρό νερό, αλλά μέσα να έχει ρίξει λίγη στρυ-χνίνη, που δεν μπορούμε να τη διακρίνουμε. Γι’ αυτό πρέπει να έχουμε καλή γνώση του Λόγου του Θεού ή καλύτερα επίγνωση, για να μπορούμε να καταλαβαίνουμε τις διαφορές. Γύρω μας υπάρχει το πολίτευμα του κόσμου τούτου, με αρχηγό το διάβο-λο, που εργάζεται νύχτα μέρα για να πλανέψει ακόμα και τους εκλεκτούς. Όσο κι αν δεν το καταλαβαίνουν οι άνθρωποι, είναι υποχείριά του.Εκεί ήμασταν κι εμείς και από εκεί μας έβγαλε ο Κύριος, πληρώνοντας ακριβό λύτρο για την ελευθερία μας. Βρισκόμασταν στο κράτος του σκο-ταδιού και της αμαρτίας και μας έφερε στο θαυμαστό Του φως και στη ζωή. Εργάστηκε και εργάζεται κάθε στιγμή, για να ελευθερώσει πολλές ψυχές από την εξουσία του Σατανά, επειδή δε θέλει το θάνατο του αμαρ-

ΠΟΣΟ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΠΟΣΟ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ«Δια τούτο εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αποσχωρίσθητε, λέ-

γει Κύριος, και μη εγγίσητε ακάθαρτον και εγώ θέλωσας δεχθή, και θέλω είσθαι Πατήρ σας, και σεις θέλετε είσθαι υιοί μου και θυγατέρες, λέγει Κύριος Παντοκράτωρ.» (Β’ Κορινθίους s’ 17-18)


τωλού, αλλά την επιστροφή του και την αιώνια ζωή του. Πρόσφερε γι’ αυτό το σκοπό τον Εαυτό Του και πλή-ρωσε με το αίμα Του την ποινή της αμαρτίας μας στο Σταυρό του Γολγοθά, για να δώσει ζωή σε καθέναν που θα δεχθεί αυτήν την προσφορά με μετάνοια και πίστη. Από κει ξεκινάει η ζωή και δε σταματάει σε μια απλή πα-ραδοχή αυτού του γεγονότος, αλλά εξακολουθεί να αυ-ξάνει χωρίς τελειωμό και συνεχίζεται στην αιωνιότητα.Τώρα που έχουμε το Πνεύμα Του το Άγιο, που μας ανα-γέννησε, μπορούμε και επικοινωνούμε με τον Θεό, επει-δή ο Θεός είναι Πνεύμα και λατρεύεται εν Πνεύματι και αληθεία. Πόσο μεγάλο προνόμιο είναι αυτό! Να είναι ο Θεός Πατέρας μας. Μας έκανε υιούς και θυγατέρες Του, Αυτός που έφτιαξε τα πάντα και τα πάντα συντηρούνται δι’ Αυτού. Ο Παντοκράτωρ, που όπως μας λέει στο Λόγο Του, τίποτα δεν είναι αδύνατον σ’ Αυτόν και γνωρίζει τα πάντα. «Καθώς η θεία δύναμις αυτού εχάρισεν εις ημάς πάντα τα προς ζωήν και ευσέβειαν…» (Β΄ Πέτρου α΄3). «Επειδή όστις τον ίδιον εαυτού Υιόν δεν εφείσθη, αλλά παρέδωκεν αυτόν υπέρ πάντων ημών, πώς και μετ’ αυ-τού δεν θέλει χαρίσει εις ημάς τα πάντα;» (Ρωμαίους η΄32). Οι υποσχέσεις Του αυτές είναι αληθινές.Το ότι σταθήκαμε πολύτιμοι στα μάτια Του, εμείς που ήμασταν στο άλλο στρατόπεδο, εχθροί Του, εξαιτίας της αμαρτίας και των πονηρών διαλογισμών μας, κάνοντας τα θελήματα της σαρκός και του άρχοντα του κόσμου τούτου, είναι επίσης ένα δείγμα της άπειρης αγάπης Του προς εμάς.

Τώρα όμως ο άρχοντας του κόσμου τούτου, επειδή μας έχασε από την εξουσία του, ωρύεται και προσπαθεί με ποικίλους τρόπους και μεθόδους να μας παραπλανήσει. Γι’ αυτό βάζει μπροστά μας τα ψεύτικα στολίδια αυτού του κόσμου, που δεν είναι μόνο ψεύτικα αλλά και προσωρινά, ώστε να αποσπάσει την προσοχή μας όσο μπορεί περισσότερο από την Αλήθεια και από τα αιώνια των ουρανίων θησαυρών. Είναι απορίας άξιο πώς τα καταφέρνει σε ανθρώπους «που γεύτηκαν της επουρανίου δω-ρεάς» να εμπλέκονται πάλι στη λάσπη της αμαρτίας (γιατί περί αμαρτίας πρόκειται) και να αγαπάνε τον κόσμο, ενώ λένε ότι αγαπάνε τον Κύριο. Η προτροπή του Λόγου του Θεού είναι: «Μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω.» (Α΄Ιωάννου β΄15). Αυτό το γράφει για να μας προ-φυλάξει από παγίδες που δε βλέπουμε, επειδή με τη λογική μας δεν καταλαβαίνουμε ποιο είναι το κακό. Θα έλεγα ότι αυτό αναφέρεται πε-ρισσότερο στις σαρκικές επιθυμίες, που μας τραβάνε προς τα κάτω. Να μην ξεχνάμε: «όσοι δε είναι της σαρκός, δεν δύνανται να αρέσωσιν εις τον Θεόν.» (Ρωμαίους η΄8). Ο Κύριος μας καλεί να χωριστούμε από τον κόσμο: «…εξέλθετε εκ μέσου αυτών, και αποχωρίσθητε και μη εγγίσητε ακάθαρτον και εγώ θέλω σας δεχθή» (Β΄Κορινθίους ς΄17). Μας θέλει

Ας επιμένουμε σ’ αυτά που μας λέει ο Λόγος του Θεού και μη συμ-μορφωνόμαστε με τον αιώνα τού-το, για να ακού-σουμε κάποια μέρα το «εύγε δούλε αγαθέ και πιστέ, είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου». Ας προσέξουμε μη μας πλανήσει ο πονηρός με τις φιλοσοφίες και με τα γυαλιστε-ρά πράγματα του κόσμου αυτού, ποντάροντας στο εγώ μας και στο θέλω μας το σαρ-κικό.

ΠΟΣΟ ΑΓΑΠΑΜΕ...


...ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ

να γινόμαστε διαρκώς άγιοι, καθώς Εκείνος είναι Άγιος, και να μη γυρί-ζουμε ξανά στην αμαρτία. Να σταθούμε «άγιοι ενώπιον αυτού δια της αγάπης». Εδώ πρέπει να προσέξουμε πολύ. Όταν λέμε πως αγαπάμε τον Κύριο και δεν κάνουμε αυτό που μας λέει, τι είδους αγάπη είναι αυτή; «Εάν με αγαπάτε, τας εντολάς μου φυλάξατε» (Ιωάννης ιδ΄15). «Εάν τας εντολάς μου φυλάξητε, θέλετε μείνει εν τη αγάπη μου…» (Ιωάννης ιε΄10). Είναι λοιπόν ένα δείγμα το πόσο αγαπάμε τον Κύριο, ή μάλλον ένα τεστ για τον καθένα. Ακόμα κάτι άλλο: «Όστις είναι εκ του Θεού, τους λόγους του Θεού ακούει…» (Ιωάννης η΄ 47), και όχι τους λόγους των επιθυμιών των οφθαλμών, της καρδιάς και της σάρκας. Ας μη γινόμαστε αλαζόνες, αλλά ας ταπεινωθούμε ενώπιόν Του και ας επιστρέψουμε με μετάνοια, διαφορετικά θα μας τρώει η φωτιά που μέλλει να τρώει τους μη γνωρίσαντας τον Θεό, «εν πυρί φλογός, κάμνων εκδίκησιν εις τους μη γνωρίζοντας Θεόν, και εις τους μη υπακούοντας εις το ευαγγέλιον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» (Β΄ Θεσσαλονικείς α΄8).Είναι πολλοί, που όταν ακούνε το Λόγο του Θεού, νομίζουν πως με τις προσπάθειές τους θα κάνουν όσα λέει και αγωνίζονται μόνοι τους, και απογοητεύονται, μια που αυτό δεν μπορεί να γίνει. Αυτοί ίσως δεν κα-τάλαβαν πως στη σάρκα τους δεν κατοικεί κανένα αγαθό. Χρειάζεται να ταπεινωθούν ενώπιον του Κυρίου, να αναγνωρίσουν την αναξιότητά τους και να αφήσουν Αυτόν να είναι «…ο ενεργών εν υμίν και το θέλειν και το ενεργείν…» (Φιλιππησίους β΄13)», «…διότι χωρίς εμού δεν δύνασθε νε κάμητε ουδέν» (Ιωάννης ιε΄5). Με την παραβολή των δέκα παρθένων ο Κύριος θέλει να μας προειδοποι-ήσει, πως δεν αρκεί να έχουμε το όνομα ότι ζούμε και να είμαστε νεκροί, αλλά να είμαστε φως και αλάτι. Αυτό σημαίνει ότι η ζωή του Πνεύματος είναι εκείνη που διακρίνει τα παιδιά Του. Ας επιμένουμε σ’ αυτά που μας λέει ο Λόγος του Θεού και μη συμμορφωνόμαστε με τον αιώνα τούτο, για να ακούσουμε κάποια μέρα το «εύγε δούλε αγαθέ και πιστέ, είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου». Ας προσέξουμε μη μας πλανήσει ο πονηρός με τις φιλοσοφίες και με τα γυαλιστερά πράγματα του κόσμου αυτού, ποντάροντας στο εγώ μας και στο θέλω μας το σαρκικό. «Τούτο λοιπόν λέγω και μαρτύρομαι διά του Κυρίου, να μη περιπατήτε πλέον, καθώς και τα λοιπά έθνη περιπατούσιν, εν τη ματαιότητι του νοός αυτών» (Εφε-σίους δ΄ 17), αλλά να απολαμβάνουμε κάθε μέρα τον καρπό του Αγίου Πνεύματος, που διαβάζουμε στην επιστολή προς Γαλάτας ε΄22. Να με-λετάμε το Λόγο του Θεού κάθε μέρα, για να τρεφόμαστε πνευματικά, ώστε να μην παρασυρθούμε με την πλάνη των ανόμων. Ας εξετάζουμε τα πάντα πνευματικά και όχι κατά τις επιθυμίες μας και μείνουμε απ’ έξω όταν κλείσει η πόρτα. Να μη λέμε ότι Τον αγαπάμε με τα λόγια μας: «Επειδή ο λαός ούτος… με τιμά διά των χειλέων αυτού, αλλ’ η καρδία αυτού απέχει μακράν απ’ εμού…» (Ησαΐας κθ΄13) , αλλά να Τον αγαπάμε έμπρακτα, στην καθημε-ρινή πορεία της ζωής μας εδώ στη γη της αποστασίας, για να μας δεχθεί ο Κύριος, όπως λέει στα εδάφια που είναι στην αρχή του άρθρου μας.

Απόστολος Στούπης - Περιστέρι


Μ ί α Α π λ ή Ο ι κ ο γ ε ν ε ι α κ ή Ι σ τ ο ρ ί αΜ ί α Α π λ ή Ο ι κ ο γ ε ν ε ι α κ ή Ι σ τ ο ρ ί α

Ο θείος μου ο Γιαννάκης Ο θείος μου ο Γιαννάκης

Nέος ακόμα είχε χάσει τη γυναίκα του και τώρα απόστρατος αξιωματικός, ζούσε με την κόρη του και το δικηγόρο γαμπρό του στην Κέρκυρα. Δεν είχαμε στενές οικογενειακές σχέσεις, αλλά κάποια μέρα, ενώ εγώ εργαζό-μουν στον Πειραιά, ο Θεός έβαλε στη σκέψη μου να του στείλω στην ονομαστική του γιορτή μια Καινή Διαθήκη με ένα σύντομο ευχετήριο γράμμα. Από τότε πέρασαν περίπου δέκα χρό-νια και δεν πήρα ούτε ένα ευχαριστήριο γράμ-μα, ούτε ένα τηλεφώνημα ευχαριστίας. Δεν απογοητεύτηκα, επειδή εγώ είχα κάνει τη δου-λειά του Θεού και τα υπόλοιπα με προσευχή τα άφησα στα χέρια Του.


Μία Απλή Οικογενειακή Ιστορία

Μια μέρα, πήρα ένα τηλεφώνημα στο σπίτι στην Αθήνα, που έμενα τότε. Ήταν από τον αδελφό του, το Λάμπρο, και μου έλεγε ότι ο θείος μου ο Γιαννάκης ήταν στο ΝΜΙΤΣ, στο στρατιωτικό νοσοκομείο, και ήθελε να με δει. Ίσως ήταν η ευκαιρία που περίμενα αυτά τα δέκα χρόνια. Έτσι μετά τη δουλειά μου τράβηξα κατευθείαν για το νοσοκομείο. Στο δωμάτιο ήταν τρία κρεβάτια με δυο ασθενείς απόστρατους αξιωματικούς και δίπλα τους καθόντουσαν οι γυναίκες τους. Ο θείος μου ο Γιαννάκης είχε κοντά του τον αδελφό του και την κόρη του. Έπασχε από κίρρωση του ήπατος, δηλαδή είχε καταστραφεί το συκώτι του από το πολύ ούζο, που έπινε στη μοναξιά του. Ήταν εβδομήντα χρονών, όμως φαινόταν πολύ πιο γέρος και ήταν ετοιμοθάνατος. Ήταν πολύ αδύνατος και το χρώμα του προσώπου του ήταν κίτρινο. Τους χαιρέτησα όλους και είπα στο θείο μου: «Καλησπέρα θείε. Ήθελες να με δεις και ήρθα. Έχεις κάτι που θέλεις να μου πεις; Ήρθα κατευθείαν από τη δουλειά μου.» Τα μάτια όλων που βρισκό-ντουσαν στο νοσηλευτικό δωμάτιο, ήταν στραμμένα επάνω μου και περίμεναν ν’ ακούσουν τι θα έλεγα με τον άρρωστο θείο μου.

Εκείνος όμως δε μου μιλούσε, αλλά με κοίταζε επίμονα, σαν να μου έλεγε: «Μίλησέ μου εσύ, γι’ αυτό ζήτησα να σε δω.» Δεν έχασα την ευκαιρία, επειδή δε θα με άκουγε μόνον ο θείος μου, αλλά εφτά άνθρωποι ακόμα, που ήταν μέσα στο δωμάτιο. Τότε του είπα: «αφού με φώναξες να με δεις και δε μου μιλάς, θα σου μιλήσω εγώ». Έτσι, μου δόθηκε η ευκαι-ρία να έχω έτοιμο ακροατήριο μέσα στο νοσοκομείο. Πόσο θαυμαστά είναι τα σχέδια του Θεού! Τους μίλησα για την αγάπη του Θεού, που έστειλε από τον Oυρανό τον αγαπητό Του Γιο, τον Ιησού Χριστό, να πληρώσει Εκείνος με το πολύ-τιμο Αίμα Του τις αμαρτίες όλων μας, που μας οδηγούσαν στον αιώνιο θάνατο. Τους ανέφερα τα σχετικά εδάφια από την Αγία Γραφή, τονίζοντάς τους ότι εάν αναγνωρίσουμε την αμαρτωλότητά μας και την ενοχή μας ενώπιον του Θεού και είμαστε πρόθυμοι να μετανοήσουμε, Εκείνος είναι έτοιμος να μας συγχωρήσει και να μας καθαρίσει με το πολύτιμο Αίμα του Γιου Του, που έχυσε επάνω στο Σταυρό από τις πληγές Του. Τους είπα, ότι δε χρειαζόταν καμιά προετοιμα-σία, ούτε καμιά νηστεία, ούτε καμιά εξομολόγηση σε άλλους ανθρώπους, αλλά εκεί που βρισκόταν ο καθένας μπορούσε να μιλήσει με τον Θεό και να Του ζητήσει να τον συγχωρήσει για όλες τις αμαρτίες που είχε κάνει στη ζωή του. Να τους καθαρίσει με το Αίμα του εξιλασμού του Χριστού και να Του υποσχεθούν συγχρόνως, ότι δε θα ξαναμαρτήσουν, με τη δύναμη που Εκείνος θα τους δώσει. Έτσι θα μπορούσαν μια μέρα να δουν το Πρόσωπό Του στην Παρουσία Του, και όχι μόνον, αλλά και να γίνουν παιδιά Του και αδέλφια του Ιησού Χριστού. Έκπληκτοι όλοι με άκουγαν και ένας ασθενής με


Μία Απλή Οικογενειακή Ιστορία

ρώτησε αν είμαι θεολόγος. «Όχι», του απάντησα. «Πώς όχι», μου είπε, «αυτά τα πράγματα, που πρώτη φορά ακούω στη ζωή μου και μου αρέσουν τόσο πολύ, μόνον ένας θεολόγος καλά διαβασμένος μπορεί να τα ξέρει». Του είπα, ότι μελετώ την Αγία Γραφή και ιδίως την Καινή Διαθήκη, που είχαμε στο Γυμνάσιο όταν ήμασταν μαθητές και δεν της δίναμε σημασία. Έτσι ο Θεός μου άνοιξε τα μά-τια της ψυχής μου και δέχθηκα τον Ιησού Χριστό σαν προ-σωπικό μου Σωτήρα και Του παρέδωσα τη ζωή μου, να την κατευθύνει Αυτός. «Αυτά τα πράγματα με ενδιαφέρουν και μένα», μου είπε ο άλλος ασθενής «και θέλω να τα συζητή-σουμε περισσότερο». «Ευχαρίστως», του απάντησα «και εύ-χομαι μετά το νοσοκομείο, όταν επιστρέψετε σπίτι σας, αν θέλετε, να έρθω να τα πούμε». Κανείς δε μου έφερε αντίρ-ρηση. Τους υποσχέθηκα ότι θα τους ξαναεπισκεπόμουν στο νοσοκομείο. Όταν φύγαμε από το νοσοκομείο με το θείο μου το Λάμπρο, με ρώτησε ανήσυχος, αν όλα αυτά που έλεγα είναι αλήθεια. Βεβαιότατα, του απάντησα. Τα γράφει η Αγία Γραφή και ο Θεός δεν ψεύδεται ποτέ. Όταν επέστρεψα στο σπίτι μου, αργά, μου τηλεφώνησε ο Λάμπρος, ότι ο θείος μου ο Γιαννά-κης πέθανε! Μόλις πρόλαβε και άκουσε το μήνυμα για την ελπίδα της σωτηρίας. «Δώδεκα η ώρα το βράδυ φεύγουμε για την επαρχία και αύριο γίνεται η κηδεία του. Θέλεις να μιλήσεις στην εκκλησία και να πεις στον κόσμο που θα έρθει, όλα αυτά που μας είπες στο νοσοκομείο;» «Βεβαίως και θα μιλήσω», του είπα. Έτσι κι έγινε. Μίλησα μπροστά σε εκατόν πενήντα περίπου ανθρώπους, που ήρθαν στην κηδεία. Μετά το τέλος της λειτουργίας, ήρθε ο ιερέας του ναού και μου έσφιξε το χέρι λέγοντάς μου: «Παιδί μου, συλλυπητήρια για το θείο σου, αλλά συγχαρητήρια για τα λόγια που ακούσα-με. Πρώτη φορά ακούστηκαν τόσο ωραία λόγια μέσα στην εκκλησία μου». Αυτά συνέβηκαν στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου στην Άρτα, την πατρίδα του νεκρού θείου μου, και έτσι κατέληξε η ζωή του.Είθε κάποια ψυχή να αγγίχτηκε και να πήρε το μήνυμα του Θεού, ώστε να τη δω στον Ουρανό. Έχω κρυφή ελπίδα, ότι ο αδελφός του νεκρού ο Λάμπρος και ο άλλος αδελφός του ο Θεοχάρης, άρπαξαν τη μοναδική ευκαιρία και τώρα βρίσκο-νται στη σωτηρία του Χριστού.Ο Λόγος του Θεού μας παραγγέλλει: «Ρίψον τον άρτον σου επί πρόσωπον των υδάτων, διότι εν ταις πολλαίς ημέραις (στην περίπτωση αυτή δέκα χρόνια) θέλεις ευρεί αυτόν» (Εκκλησιαστής ια΄1).

Γεώργιος Παπανικολάου - Ν.Ηράκλειο


ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΛΟΓΙΑ ΖΩΗΣ»:ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΘΥΡΙΔΑ 50438/14110 Ν. ΗΡΑΚΛΕΙΟ - HELLAS

e-mail: [email protected]

Μεγά λη ποικι λία από νέα πολύχρωμα φυλ λάδια με σωτηριακό περιεχόμενο

- Γραμμένα απλά, σε γλώσσα κατανοητή.

- Τετράχρωμη εκτύπωση σε μικρό βολικό σχήμα.

- Έχει προβλεφθεί χώρος για να μπει η διεύθυνση που θέλετε με σφραγίδα, αυτοκόλλητο ή να τυπωθεί.

- Κατάλληλα για διανομή σε δρόμους, σταθμούς, γειτονιές, νοσοκομεία.

ΖΗΤΗΣΤΕ ΜΑΣ

ΔΩΡΕΑΝ ΔΕΙΓΜΑΤΑ

ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΑΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΝΈΥΜΑΤΙΚΈΣ ΈΚΔΟΣΈΙΣ

- Τα κείμενα είναι αδογμάτιστα, Χριστοκεντρικά, σωτηριακά.


ΤΑ ΠΟΝΗΡΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ

Υπάρχει διάβολος, υπάρχει ο κόσμος του Σατανά. Υπάρχει ένα πρόσωπο συγκεκριμένο, που κινείται και ενεργεί μέσα μας και ανάμεσά μας. Δεν πρέπει να το ξεχνάμε, ούτε να το θεωρήσουμε αμελητέο και μικρό ή ότι δεν μας αφορά. Ας μην κάνουμε το επικίνδυνο λάθος να προσπεράσουμε και να μικρύνουμε αυτήν την πραγματικότητα που λέγεται διάβολος, κόσμος πονηρών πνευμάτων, αμαρτία. Το πολύ

(Μάρκος ε΄1-20 )

Έτσι ελευθερώνεται

ο άνθρωπος

Μιλάμε για τον Θεό, για την αγάπη Του, για τη σω-τηρία του Ιησού Χριστού, για το Άγιο Πνεύμα, για την αιώνια ζωή. Θέματα μεγάλα, σοβαρά, που μπορείς να αφιερώσεις τη ζωή σου ολόκληρη στη μελέτη τους, στην υπηρεσία τους. Υπάρχει όμως ο κίνδυνος να κάνουμε ένα στρατηγικό, επιτελικό λάθος, με προεκτάσεις και συνέπειες πολύ σοβαρές για εμάς τους ίδιους και για το περιβάλλον μας. Το λάθος το μεγάλο είναι να αρκεστού-με σε μερικά όμορφα, μεγάλα ίσως της πνευματικής μας ζωής και να αγνοήσουμε όλη την αλήθεια, όλη την πραγματικότητα.


Έτσι ελευθερώνεται ο άνθρωπος

γνωστό σε όλους μας συγκεκριμένο περιστατικό της Καινής Διαθήκης μιλάει για το θέμα αυτό και ρίχνει φώς, κάνει βα-θιές τομές, πολύ χρήσιμες για όλους μας.

ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Ο ΣΑΤΑΝΑΣ;

Έχουμε την εντύπωση ότι, για να συναντήσει κάποιος το διάβολο, θα πρέπει να μπει βαθιά στη ζωή της νύ-χτας, της αμαρτίας, να προσεγγίσει χώρους που λα-τρεύουν το Σατανά με τελετές και άγριες καταστάσεις, κάτι που σίγουρα δεν είναι για τον καθένα. Μεγάλο λά-θος. Δεν είναι τυχαίο, που το λέει έτσι απλά ο Κύριός μας. Κατέβηκε από το καραβάκι του και λίγα μέτρα πιο εκεί συνάντησε τον άνθρωπο με τα πονηρά πνεύ-ματα μέσα του. Που σημαίνει, μπορεί να είναι δίπλα μας, απέναντί μας, στη συγγένειά μας, στο διπλανό σπίτι, στο γραφείο ή και μέσα στο ίδιο μας το σπίτι. Να του λέμε καλημέρα το πρωί, να κουβεντιάζουμε στο δρόμο… Μην περιμένουμε να εμφανιστεί ο διάβολος στη ζωή μας με τρομερό, αποκρουστικό, τρομακτικό πρόσωπο, με θόρυβο, σε συνθήκες πρωτόγνωρες για μας. Δίπλα μας, ανάμεσά μας, κοντά μας, ίσως είναι κάποιος συνηθισμένος άνθρωπος, ευγενικός, εξυπη-ρετικός, χαμογελαστός, και ταυτόχρονα να κατέχεται από το Σατανά, να είναι όργανο του διαβόλου. Μέσα στο ίδιο μας το σπίτι, ο σύζυγος, η σύζυγος, τα παιδιά μας. Αυτά που λένε, αυτά που κάνουν, τους βάζει ο διάβολος να τα κάνουν και στην ουσία υπηρετούν τα σχέδιά του. Δεν πάει το μυαλό μας, αλλά πρέπει πολύ να προσέξουμε το θέμα του Σατανά, δεν είναι απλή ή εύκολη υπόθεση. Ας μην προσπερνούμε αψήφιστα το θέμα αυτό, ας μην παίζουμε με τα ηλεκτροφόρα καλώ-δια υψηλής τάσης, που σκοτώνουν και μάλιστα αιώνια. Έτσι πρέπει να δούμε το διάβολο και τον κόσμο του.

ΕΤΣΙ ΘΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΣΑΤΑΝΑ;

Του πέρασες χειροπέδες, τον έδεσες με σχοινιά, τον έδεσες χεροπόδαρα και νομίζεις ότι έτσι αντιμετωπίζεται, έτσι νικιέ-ται ο Σατανάς; Μα καλά, δεν κατάλαβες τι θα πει διάβολος, πνεύμα ακάθαρτο; Με εντολές, με προσπάθειες, με μαθήμα-τα, με συμβουλές, με απειλές, με νόμους ανθρώπινους, όρια και περιορισμούς ίσως πιστεύεις ότι δένεται το ακάθαρτο πνεύμα και νικιέται η αμαρτία, αλλά είναι πέρα για πέρα λάθος. Κάποιοι φτιάχνουν καταλόγους με το τι επιτρέπεται,

Έτσι ελευθερώνεται

ο άνθρωπος

Δεν πάει το μυαλό μας, αλλά πρέπει πολύ να προσέξουμε το θέμα του Σατανά, δεν είναι απλή ή εύκολη υπόθεση. Ας μην προσπερ-νούμε αψήφιστα το θέμα αυτό, ας μην παίζουμε με τα ηλεκτροφόρα καλώδια υψηλής τάσης, που σκο-τώνουν και μάλι-στα αιώνια. Έτσι πρέπει να δούμε το διάβολο και τον κόσμο του.


Έτσι ελευθερώνεται...

τι απαγορεύεται… κάποιοι διοργανώνουν σεμινάρια, επιστρατεύουν ειδικές γνώσεις, για να αντιμετωπίσουν τα πολλά και απειλητικά προβλήματα, που τα πονηρά πνεύματα δημιουργούν στη ζωή των ανθρώπων. Μα-κάρι να μπορούσαμε έτσι απλά να δώσουμε λύσεις, να έχουμε νίκες κατά του Σατανά και του κόσμου του. Ήταν γυμνός, γεμάτος ντροπή, και του έριχναν ρούχα για να σκεπάσει τη γύμνια του. Τίποτα δεν κρατούσε επάνω του. Πόσο λάθος να ασχολούμαστε με τα ρού-χα, την εμφάνιση, την εξωτερική εικόνα, τη γνώμη των άλλων, όταν το μεγάλο πρόβλημα είναι η εξουσία του Σατανά επάνω μας, τα πονηρά πνεύματα στην ψυχή μας, στη σκέψη μας. Με ποδόδεσμα και αλυσίδες, με σωστά ρούχα, με σωστή εικόνα προς τα έξω, δεν νι-κιέται ο Σατανάς.

ΜΟΝΟΝ ΕΤΣΙ ΝΙΚΙΕΤΑΙ Ο ΣΑΤΑΝΑΣ

Διαβάστε το εδάφιο Μάρκος ε΄6. Μόλις είδε τον Ιησού, έτρε-ξε και Τον προσκύνησε. Άρχισε να Τον ικετεύει. Τον αναγνώ-ρισε, ταπεινώθηκε, νικήθηκε, εκμηδενίστηκε. Έτσι νικιέται ο Σατανάς. Μπροστά στον Ιησού Χριστό! Μόνο όταν σταθεί ο άνθρωπος μπροστά στον ζωντανό Ιησού Χριστό, βγαίνει ο διάβολος από την ψυχή του και ελευθερώνεται.

Σκέφτομαι συχνά-πυκνά, και μου κάνει πολύ καλό, το βήμα του Κυρίου εκείνη την ημέρα. Εμείς μπορεί να σχεδιάζουμε πολλά να Του αναφέρουμε, να Του εξιστορήσουμε από τη ζωή μας. Μία ερώτηση θα κάνει ο Κύριος, που τα έχει όλα μέσα. «Πες μου πότε στάθηκες μπροστά στον Ιησού Χριστό με μετάνοια, ταπείνωση και πίστη για να σε ελευθερώσει από τα πονηρά πνεύματα, από την εξουσία του Σατανά;» Είτε ανήκει κάποιος στην κατηγορία που διαβάζουμε, που έκοβε το σώμα του με κοφτερές πέτρες και ήταν γεμάτος πληγές και με απαίσια εμφάνιση μες στα αίματα, να κοιμά-ται στα μνήματα νεκρός ανάμεσα στους νεκρούς, είτε εί-ναι υποδειγματικός οικογενειάρχης, στην ουσία και ο ένας και ο άλλος είναι αιχμάλωτοι του Σατανά και των πονηρών πνευμάτων, γιατί ποτέ δεν πήγαν στον Ιησού Χριστό να τους ελευθερώσει. Άκουσα κάποιον να λέει για κάποιον τρίτο «…δεν ξέρεις τι καλός, τι χρυσός άνθρωπος είναι, μόνο ο Χρι-στός του λείπει…». Σε όποια ζωή απουσιάζει ο Χριστός, η αναγέννηση, η σωτηρία Του, έχει κύριό της το διάβολο και είναι όργανο του Σατανά, αιχμάλωτος δικός του. Κι ας είναι ευγενέστατος, σεβαστικός, μορφωμένος, υπόδειγμα, διαμά-

Έτσι νικιέται ο Σατανάς. Μπρο-στά στον Ιησού Χριστό! Μόνο όταν σταθεί ο άν-θρωπος μπροστά στον ζωντανό Ιη-σού Χριστό, βγαί-νει ο διάβολος από την ψυχή του και ελευθερώνε-ται.


...ο άνθρωπος

ντι, όπως λέει ο κόσμος. Κάποιοι θα καταλήξουν στην αιώνια απώλεια μέσα από την καλοσύνη τους, την ευγένειά τους, την καλή τους εικόνα προς τα έξω. Με αυτόν τον τρόπο τους αποκοιμίζει ο διάβολος, για να τους κλέψει την ψυχή.

Ας το προσέξουμε. Δεν είναι το πρόβλημα του ανθρώπου οι 5-10 αμαρτίες ή αμαρτιούλες, όπως συνηθίζουν να λένε μερικοί. Στα μάτια του Θεού, ο αμαρτωλός άνθρωπος χωρίς τον Ιησού Χριστό κατέχεται από το διάβολο και είναι όργανό του. Έτσι πρέπει να δούμε τον εαυτό μας, τα άπιστα μέλη των οικογενειών μας, τη συγγένειά μας, και να καταφύγου-με στον Ιησού Χριστό, τον μόνο που έχει τη δύναμη και την εξουσία να ελευθερώνει την ψυχή του ανθρώπου από την εξουσία του Σατανά.

Μπορεί ακόμα ο άνθρωπος να είναι θρήσκος, να μπαινο-βγαίνει στην εκκλησία, να βάζει το χέρι βαθιά στην τσέπη για να βοηθάει, να λέει ότι πιστεύει στον Θεό και μ’ αυτόν τον τρόπο να αποκοιμιέται, να εφησυχάζει. Ο άγιος Κύριος τον βλέπει τον άνθρωπο ακόμα δέσμιο στην αμαρτία. «Τέκνα οργής» αποκαλεί τον αμαρτωλό κόσμο μας (Εφεσίους β΄3), και αυτή είναι η πραγματικότητα για τον κόσμο μας χωρίς τον Ιησού Χριστό. Και για τον εαυτό μου, πίστευα, όταν πήγα


με τον μακρύ κατάλογο των αμαρτιών μου στον Ιη-σού για να με συγχωρήσει και να με δεχτεί, ότι αυτές οι αμαρτίες ήταν το πρόβλημα. Αλλά άμα διαβάσεις αυτό το κομμάτι και τα παρόμοια της Αγίας Γραφής, θα καταλάβεις ότι δεν είναι οι αμαρτίες, αλλά είναι ο διάβολος. Γεννήθηκα και πέρασα στην εξουσία του Σατανά, που ο σκοπός του είναι να με σπρώξει στον γκρεμό, γουρούνι μέσα στα γουρούνια, για να χαθώ αιώνια. Ένας γκρεμός μας χωρίζει από το θάνατο. Εκεί, στον γκρεμό, μάς βρήκε η αγάπη του Θεού, στο Πρόσωπο του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού, όχι για να μας συγχωρήσει τις αμαρτίες, αλλά για να μας λυτρώ-σει από την εξουσία των πονηρών πνευμάτων. Άλλο εί-ναι να μετρήσεις, να κατονομάσεις μερικές αμαρτίες, πολλές ή λίγες δεν έχει σημασία, και άλλο να πας στον Κύριο και να Του πεις ταπεινωμένος «με κάνει ο διά-βολος ό, τι θέλει…, λύτρωσέ με από αυτόν το μοχθηρό κύριο, από τις δυνάμεις του σκοταδιού».

Είναι λάθος να περιμένουμε από τα ποδόδεσμα και τις αλυσίδες, από διδασκαλίες, νόμους, μακρείς καταλό-γους, εντολές, συστήματα να νικηθεί ο Σατανάς μέσα στην καρδιά του ανθρώπου. Το μυστικό βρίσκεται αλ-λού. Να καταλάβει ο άνθρωπος ότι είναι στην εξουσία του διαβόλου, με διαφορετικές εκδηλώσεις ο καθένας, σε διαφορετικό βαθμό, αλλά κάτω από τις εντολές και την εξουσία του ίδιου κυρίου.

Όμως και τούτο το σημείο χρειάζεται προσοχή. Μιλάμε για τον Χριστό στις ψυχές, στους γύρω μας, γράφουμε για τον Χριστό για να διαβάσουν, αλλά ο μεγάλος κίνδυνος είναι εμείς να είμαστε άδειοι από τον Ιησού Χριστό. Γνώσεις και συναισθήματα χωρίς τη ζωή Του μέσα μας. Να γιατί δεν έχει δύναμη και αποτελέσματα ο Ιησούς Χριστός στη ζωή μας. Είναι απών, είναι λίγος, είναι στην άκρη, είναι ανάμεσα σε δουλειές, στόχους και υποχρεώσεις της καθημερινότητας.

ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ

Από εκεί και μετά αρχίζει μία όμορφη, ζηλευτή πορεία. «Κα-θήμενον, ενδεδυμένον, σωφρονούντα», έτσι μεταμορφωμέ-νο τον είδαν οι άνθρωποι που έτρεξαν από περιέργεια και απορία να δουν με τα μάτια τους. Ήρεμος, γαληνεμένος, μυαλωμένος. Για πρώτη φορά στη ζωή του. Πρωτόγνωρες εμπειρίες στη ζωή του ανθρώπου από τον Ιησού Χριστό. Ο

Μπορεί ο άν-θρωπος να είναι θρήσκος, να μπαι-νοβγαίνει στην εκκλησία, να βά-ζει το χέρι βαθιά στην τσέπη για να βοηθάει, να λέει ότι πιστεύει στον Θεό και μ’ αυτόν τον τρόπο να απο-κοιμιέται, να εφη-συχάζει. Ο άγιος Κύριος τον βλέπει τον άνθρωπο ακό-μα δέσμιο στην αμαρτία. «Τέκνα οργής» αποκαλεί τον αμαρτωλό κό-σμο μας και αυτή είναι η πραγματι-κότητα για τον κό-σμο μας χωρίς τον Ιησού Χριστό.

Έτσι ελευθερώνεται...


διάβολος τον σκότωνε κάθε μέρα. Τον είχε να βασανίζεται, να δαπανά τη ζωή του, να σκορπίζει τις δυνάμεις του, χω-ρίς χαρά και ειρήνη. Τρικυμισμένη, φουρτουνιασμένη η ζωή του, η κάθε του μέρα. Μετά τη σωτηρία, την απελευθέρω-ση από τα πονηρά πνεύματα, του Ιησού Χριστού γράφεται ένα όμορφο, ζηλευτό, συγκινητικό νέο κεφάλαιο. Ηρεμεί ο άνθρωπος, λογικεύεται, ησυχάζει η ψυχή του. Ο Σατανάς τον είχε σε μία τροχιά να ξοδεύει τη ζωή του χωρίς νόημα, να δαπανιέται στα βουνά, στα μνήματα, στην ντροπή, στη νύχτα, να κόβεται, να ματώνει, με μια ζωή παραμορ-φωμένη.

Ο Ιησούς Χριστός ηρεμεί τον άνθρωπο, τον λογικεύει, τον φέρνει στα ίσια του, του χαρίζει την πραγματική ζωή, αυτήν που πλάστηκε να ζήσει. Τα γνωρίσματα της γνήσιας αναγέννησης. Γίνεται ο άνθρωπος ένα ζωντανό κήρυγμα.

Τον άφησε ο Κύριος στη θέση Του, στο πόστο Του. «Εγώ θα φύγω, το βλέπεις, Με διώχνουν, δε Με θέλουν…, μεί-νε εσύ στη θέση Μου, κάνε εσύ τη δουλειά τη δική Μου, φανέρωσέ τους την αγάπη Μου, τη σωτηρία Μου στους συνανθρώπους γύρω σου, μίλησέ τους με τη ζωή σου για Μένα, γίνε ένα περιφερόμενο θαύμα, κάθε μέρα ανάμεσά τους, για τη δόξα Μου…». Αυτό είναι το πλήρες θαύμα της αγάπης, της χάριτος, της αναγέννησης που χαρίζει στον άν-θρωπο ο Ιησούς Χριστός.

...ο άνθρωπος

Radio ΛΟΓΙΑ ΖΩΗΣ

Με χαρά και ευχαριστία στον Κύριό μας σας ενημερώνουμε ότι ο ραδιοφωνικός σταθμός

Radio ΛΟΓΙΑ ΖΩΗΣεκπέμπει παγκόσμια, όλο το 24ωρο, χωρίς διακοπές και μπορείτε να τον ακούσετε και να τον συστήσετε.

Για να ακούσετε το ραδιόφωνο του Λόγια Ζωής μπείτε στην ιστοσελίδα του Λόγια Ζωής, στη γνωστή σας διευθυνση:

ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΟ INTERNET

ΖΩΝΤΑΝΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ, ΜΑΘΗΜΑΤΑ, ΥΜΝΟΙ, ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ, ΣΧΟΛΙΑ, ΙΣΤΟΡΙΕΣ

w w w. l o g i a z o i s . g r

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ42 ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ42

Χ Ρ Ι Σ Τ Ι Α Ν Ι Κ Α Η Μ Ε Ρ ΟΛΟ Γ Ι Α

2012 μ.Χ.

Με καθαρά χριστιανικό περιεχόμενοΓραμμένο απλά - Διαβάζεται ευχάριστα

Χωρίς δογματικά χρώματα και αποχρώσειςΣυστήστε το πρόθυμα - Χαρίστε το με προσευχή

ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΥΟ ΟΨΕΙΣΙΣΤΟΡΙΕΣ - ΕΔΑΦΙΑ - ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ - ΠΡΟΤΡΟΠΕΣ

Είναι έτοιμα και κυκλοφορούν

ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΜΗΝ ΑΡΓΗΣΕΤΕ ΤΙΣ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ ΣΑΣ,

ΤΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΕΞΑΝΤΛΟΥΝΤΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΤΡΟΦΗ:

ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ - ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ


Θαυμάσιο Δώρο!Θαυμάσιο Μέσο Ευαγγελισμού των Ψυχών!

΄Αμεσες παραγγελίες:

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΛΟΓΙΑ ΖΩΗΣ»:ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΘΥΡΙΔΑ 50438/14110 Ν. ΗΡΑΚΛΕΙΟ - ΕΛΛΑΣ

ή στο e-mail: [email protected]

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΣΕ ΔΥΟ ΤΥΠΟΥΣ:

Τοίχου κρεμαστό Βιβλιαράκι - τσέπης

1981 - 2012

32 χρόνια στην υπηρεσία της Αλήθειας και της Αγάπης του Θεού

για τη Σωτηρία Αθάνατων Ψυχών.

1981 - 201232 Χρόνια Ημερολόγια ΛΟΓΙΑ ΖΩΗΣ


Η ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΖΩΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

Δεν έχετε επειδή δεν ζητείτεΔεν έχετε επειδή δεν ζητείτε

«Πόθεν προέρχονται πόλεμοι και μάχαι μεταξύ σας; ουχί εντεύθεν, εκ των ηδονών σας, αίτινες στρατεύονται εντός των μελών σας;Επιθυμείτε και δεν έχετε· φονεύετε και φθονείτε, και δεν δύνασθε να επιτύχητε· μάχεσθε και πολεμείτε· αλλά δεν έχετε, επειδή δεν ζητείτε·ζητείτε και δεν λαμβάνετε, διότι κακώς ζητείτε, διά να δαπανήσητε εις τας ηδονάς σας.Μοιχοί και μοιχαλίδες, δεν εξεύρετε ότι η φιλία του κόσμου είναι έχθρα του Θεού; όστις λοιπόν θελήση να ήναι φίλος του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται.Η νομίζετε ότι ματαίως η γραφή λέγει, Προς φθόνον επιποθεί το πνεύ-μα, το οποίον κατώκησεν εν ημίν;


Δεν έχετε επειδή δεν ζητείτε

Η απλότητα του Λόγου του Θεού στάθηκε πάντοτε η σφραγίδα και η κύρια απόδειξη της εξωανθρώπινης και θείας καταγωγής του, μα από την άλλη μεριά έγι-νε αφορμή τα μεγάλα κεφάλια να τον περιφρονήσουν και να τον θεωρήσουν ανάξιο σοβαρής έρευνας και μελέτης. Σημαία μας και χαρακτηριστικό της αλήθει-ας που ο Κύριος μας χάρισε, είναι η απλότητα. Στα μεγάλα προβλήματα, που μάταια τα ανθρώπινα κε-φάλια προσπάθησαν να δώσουν κάποια απάντηση, να ρίξουν λίγο φως, μη κατορθώνοντας παρά να διαγρά-ψουν πολλούς ανόητους κύκλους, ο Λόγος του Θεού δίνει με κατηγορηματικό τρόπο, που δεν αφήνει και το πιο μικρό περιθώριο για αμφιβολία, την απάντηση που δεν επιδέχεται καμιά αντίρρηση. Στο ερώτημα: «Ποια η θέση του ανθρώπου απέναντι στον Θεό;» ο Λόγος του Θεού μας απαντά... «Πάντες ήμαρτον και υστε-ρούνται της δόξης του Θεού» (Ρωμαίους γ΄23). Στο ερώτημα: «Ποιες οι διαθέσεις του Θεού για τον αμαρ-τωλό;» ο Λόγος Του ο άγιος μας πληροφορεί: «Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.» (Ιω-άννης γ΄16). Στο ερώτημα πάλι: «Τι πρέπει να κάνει ο άνθρωπος;» η απάντηση είναι τόσο απλή και λιγόλογη. «Πίστευσον εις τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, και θέλεις σωθή, συ και ο οίκος σου.» (Πράξεις Αποστόλων ις΄31). Ναι, τόσο απλά και τόσο εύκολα. Η απλότητα είναι η χαρακτηριστική γραμμή του μεγαλείου της θείας αποκάλυψης. Αυτές τις σκέψεις έκανα σαν μελετούσα και μια άλλη απλή διακήρυξη του Λόγου του Θεού, τόσο απλή και τόσο αληθινή, που προκαλεί κατάπληξη. Ο Ιάκωβος κοιτάζει γύρω του και βλέπει τους ανθρώπους στερημένους από τα τόσα αγαθά ενός τόσο πλούσιου και τόσο «ανοιχτοχέρη» Πατέρα. Σκέφτεται τα όσα έκανε ο Θεός για τον άνθρωπο. Σκέφτεται τη μεγαλειώ-

Αλλά μεγαλυτέραν χάριν δίδει ο Θεός· όθεν λέγει· Ο Θεός εις τους υπερηφάνους αντιτάσσεται, εις δε τους ταπεινούς δίδει χάριν.Υποτάχθητε λοιπόν εις τον Θεόν. Αντιστάθητε εις τον διάβολον, και θέλει φύγει από σάς·πλησιάσατε εις τον Θεόν, και θέλει πλησιάσει εις εσάς. Καθαρίσατε τας χείρας σας, αμαρτωλοί, και αγνίσατε τας καρδίας, δίγνωμοι.Κακοπαθήσατε και πενθήσατε και κλαύσατε· ο γέλως σας ας μετα-στραφή εις πένθος και η χαρά εις κατήφειαν.Ταπεινώθητε ενώπιον του Κυρίου, και θέλει σας υψώσει.»(Ιακώβου δ΄ 1-10)

Στα μεγάλα προ-βλήματα, που μά-ταια τα ανθρώπινα κεφάλια προσπά-θησαν να δώσουν κάποια απάντηση, να ρίξουν λίγο φως, ο Λόγος του Θεού δίνει με κατηγορη-ματικό τρόπο, που δεν αφήνει και το πιο μικρό περιθώ-ριο για αμφιβολία, μία απλή απάντηση που δεν επιδέχεται καμιά αντίρρηση. Η απλότητα είναι η χαρακτηριστική γραμμή του με-γαλείου της θείας αποκάλυψης.


Δεν έχετε επειδή...

δη και χωρίς ταίρι μέσα στην παγκόσμια ιστορία αποκάλυψη της αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο, την αφάνταστη εκείνη θυσία του Γολγοθά, όπου ο Υιός του Θεού πέθανε σαν τον τελευταίο κακούργο πάνω στον σταυρό για να μας γλιτώσει μια για πάντα από τη δίκαιη οργή της θείας κρίσης. Σκέφτεται τα δώρα της θείας χάρης, που σπάταλα σκορπίστηκαν και σκορπίζονται από τον Θεό σε κάθε μια ψυχή που πιστεύει σ’ Αυτόν, όπως είναι η υιοθεσία, όπως είναι η κληρονομιά, όπως είναι η προσευχή, όπως είναι η κοινωνία. Σκέφτεται την δωρεά του Πνεύματος, που γεμίζει την ψυχή του κάθε αμαρτωλού με δύναμη ουράνια, με σκέψεις θείες, με πόθους άγιους, με φως από την πηγή του φωτός. Σκέφτεται ακόμα τις επαγγελίες του Πατέρα για το μέλλον, που δεν είναι μέλλον, αλλά μέσω της πίστης μας γίνεται παρόν και γεμίζει την καρδιά μας με χαρά και καύχηση. Τα σκέφτεται όλα αυτά και από την άλλη μεριά βλέπει... Βλέπει ανθρώπους να στενάζουν κάτω από το βάρος των αμαρτιών τους και να

μην έχουν, παρ’ όλες τους τις προσπάθειες, λίγη γαλήνη στην ψυχή τους. Βλέπει ανθρώπους να περιφέρουν αριστερά και δεξιά την ταλαιπωρημέ-νη ζωή τους και να στενάζουν κάτω από την πίεση της πνευματικής πεί-νας και της δίψας. Βλέπει ακόμα ανθρώπους, από αυτούς που λέγονται χριστιανοί, να μιλούν για πολλά πράγματα, όπως για τη δύναμη του Θεού, τη χαρά της πνευματικής ζωής, για το μεγαλείο της ελπίδας. Και άλλους πάλι να συζητούν για αγιότητα, για πληρότητα Πνεύματος, για αγάπη, για σταυρωμένη ζωή. Και σε όλους αυτούς δεν βλέπει παρά τον πόθο μονά-χα, τη λαχτάρα της απόκτησης και όχι τη χαρά από την ικανοποίηση της απόκτησης. Και διαβάζει στα πρόσωπά τους τη ζωγραφισμένη απορία. «Γιατί κι εγώ δεν μπόρεσα να απολαύσω στη ζωή μου όλα αυτά που ο Θεός λέει πως χάρισε στον άνθρωπο;». Βλέπει την απορία, που κινδυνεύ-ει να φτάσει στην αμφιβολία και να κυλήσει στην ολιγοπιστία, ίσως στην

«Γιατί κι εγώ δεν μπόρεσα να απο-λαύσω στη ζωή μου όλα αυτά που ο Θεός λέει πως χάρι-σε στον άνθρωπο;». Δεν έχετε; Μας ρω-τάει με εκείνη την απλότητα του Λό-γου του Θεού... Δεν έχετε;... Πώς είναι δυνατό να έχετε;... Αφού δεν ζητάτε... Δεν έχετε γιατί δεν ζητάτε... Αν ζητού-σατε, θα είχατε...


...δεν ζητείτε

απιστία. Τους βλέπει να είναι έτοιμοι να δώσουν διάφορες εξηγήσεις, μα τους προλαβαίνει. Ή καλύτερα μας προλαβαίνει. Δεν έχετε; Μας ρωτάει με εκείνη την απλότητα του Λόγου του Θεού... Δεν έχετε;... Πώς είναι δυνατό να έχετε;... Αφού δεν ζητάτε... Δεν έχετε γιατί δεν ζητάτε... Αν ζη-τούσατε, θα είχατε... Ώστε αυτή είναι η μοναδική αιτία, που δεν μπορού-με να γνωρίσουμε όλα τα αγαθά που ο Κύριος μας χάρισε; Αυτός είναι ο λόγος που ζούμε μια στερημένη ζωή; Αλήθεια, αδελφέ μου. Για βάλε σε έλεγχο τα λόγια του Ιακώβου στη δική σου ζωή...Σε άκουσα κάποτε αδελφέ μου να λες πως έχεις αδυ-ναμίες. Πόσες φορές δεν το είπες και το ξαναείπες... Δεν μπορείς να μείνεις πέρα για πέρα πιστός στο θείο θέλημα. Παλιές καταστάσεις του αμαρτωλού σου πα-ρελθόντος προβάλλουν στην καινούργια σου ζωή. Και φυσικά σε στενοχωρούν. Αδελφέ μου, τι έκανες γι’ αυτό; Προσευχήθηκες στον Θεό; Προσευχήθηκες και Του ζήτησες να σε απαλλάξει από αυτή την κατάρα; Του το ζήτησες με πίστη; Του το ζήτησες με πόνο; Του το ζήτησες με αγωνία; Του το ζήτησες με δάκρυα στα μάτια; Το αποτέλεσμα και η κατάστασή σου δείχνουν πως δεν το ζήτησες. Καμία προσευχή δεν μένει χωρίς απάντηση. Προ πολλού θα είχε τελειώσει η κατάστασή σου αυτή, αν το είχες ζητήσει από τον Κύριο. «Δεν έχε-τε επειδή δεν ζητάτε». Έχεις πειρασμούς στη δουλειά σου, στο δρόμο, στο σπίτι, στη σκέψη σου. Στενοχωριέσαι γι’ αυτό, μα περ-νάει ο καιρός χωρίς κανένα αποτέλεσμα, χωρίς καμία βελτίωση, χωρίς καμία πρόοδο. Αντίθετα παρουσιά-ζεται επιδείνωση της κατάστασής σου. Προσευχήθη-κες στον Θεό; Του ζήτησες να σε απαλλάξει από την κατάστασή σου αυτή; Του το ζήτησες με πίστη; Του το ζήτησες με πόνο; Στην προσευχή σου σε βρήκε το ξημέρωμα; Δώσε μπροστά στον Θεό την απάντηση. Έκλαψες; Ασφαλώς όχι... Αν το είχες κάνει, θα είχαν τελειώσει όλα. Μα δυστυχώς δεν το έκανες. Καμία προσευχή δεν μένει χωρίς απάντηση. «Δεν έχετε επει-δή δεν ζητάτε». Είσαι μπλεγμένος μέσα στις μέριμνες της ζωής; Μεγάλη και κακιά αρρώ-στια αυτή. Το βλέπεις πού σε οδηγεί. Σε έχει αποξενώσει από τους αδελ-φούς σου. Σε έχει στερήσει των αγαθών της κοινωνίας της Εκκλησίας. Η πνευματική σου ζωή μοιάζει με ένα κιτρινιασμένο φυλλαράκι. Τα μεγα-λεία του Θεού τα βλέπεις από μακριά... και αν μπορέσεις να τα δεις. Πότε πότε συναισθάνεσαι την κατάστασή σου αυτή. Ζήτησες από τον Λυτρωτή του Σταυρού να σου σπάσει και αυτές τις αλυσίδες; Του το ζήτησες με δά-κρυα στα μάτια; Του το ζήτησες με πόνο; Του το ζήτησες με πίστη; Πόσο

Παλιές καταστά-σεις του αμαρτω-λού σου παρελθό-ντος προβάλλουν στην καινούργια σου ζωή. Και φυ-σικά σε στενοχω-ρούν. Αδελφέ μου, τι έκανες γι’ αυτό; Προσευχήθηκες στον Θεό; Προ-σευχήθηκες και Του ζήτησες να σε απαλλάξει από αυτή την κατάρα; Του το ζήτησες με πίστη; Του το ζήτη-σες με πόνο; Του το ζήτησες με αγωνία; Του το ζήτησες με δάκρυα στα μάτια; Το αποτέλεσμα και η κατάστασή σου δείχνουν πως δεν το ζήτησες. Καμία προσευχή δεν μένει χωρίς απάντηση.


έκλαψες γι’ αυτό; Κάθε προσευχή έχει τη δύναμή της. Μα σαν συνοδεύεται με δάκρυα, η δύναμή της αυξά-νει. Το Πνεύμα του Θεού με τον Ιάκωβο σου λέει πως δεν το έκανες. «Δεν έχετε επειδή δεν ζητάτε». Δεν βλέπεις καρποφορία στη ζωή σου; Και είσαι τόσων ετών χριστιανός. Και μόνος σου το νιώθεις πως δεν είναι σωστό. Θυμάσαι τα λόγια του Κυρίου μας, που μιλάνε για καρπό και μάλιστα για καρπό πολύ. Και εσύ δεν έχεις να παρουσιάσεις ούτε το παραμικρό. Ασφα-λώς εσύ φταις. Και πού είναι το φταίξιμό σου; Σου απαντά το Άγιο Πνεύμα του Κυρίου με την πένα του Ιάκωβου. Δεν έχεις, γιατί δεν ζήτησες. Και πάλι είμαι υποχρεωμένος να επαναλάβω τα ίδια. Έκλαψες μπρο-στά στον Κύριο για την κατάστασή σου αυτή; Ζήτησες από τον Κύριο να σε λυτρώσει από την κατάσταση αυτή της στειρότητας; Το Πνεύμα του Θεού γνωρίζει ότι το εύκολο επιχείρη-μα που ετοιμαζόμαστε να αντιτάξουμε είναι ότι κάθε μέρα προσευχόμαστε, και μας δίνει αμέσως Εκείνο την απάντηση για να μην πλανηθούμε. Ναι μεν προ-σεύχεστε, μα δεν λαμβάνετε, γιατί αυτά που ζητάτε στις προσευχές σας, είναι για τον εαυτό σας, για την καλοπέρασή σας, για την άνεσή σας. Ναι, ζητάτε για να δαπανήσετε στις ηδονές σας. Σε τέτοιες προσευ-χές πώς να απαντήσει ο Θεός; Ένας πιστός έλεγε πως η πνευματικότητα ενός χριστιανού φαίνεται από το περιεχόμενο της προσευχής του. Φοβάμαι πως είμα-στε χριστιανοί του κόσμου τούτου, χριστιανοί γήινοι και όχι ουράνιοι. Χριστιανοί που ανήκουμε ακόμα στη γη, που σκεφτόμαστε με τον τρόπο που σκέφτονται όλοι εδώ στη γη, που προσευχόμαστε για συμφέροντα και υποθέσεις εδώ στη γη. Μα αλίμονο. Αν αυτή είναι η κατάστασή μας, τότε πρέπει να αφήσουμε το όνομα του Κυρίου μας, διότι δεν μας πρέπει, μα και γιατί τί-ποτα δεν μπορεί να μας προσφέρει και ούτε μπορεί να σκεπάσει τη γύμνια μας. Ο Χριστός είναι ο Λυτρωτής μας από τον παρόντα πονηρό αιώνα και εάν ελπίζου-με μόνο για τούτη τη ζωή, είμαστε οι χειρότεροι των ανθρώπων. Δεν έχετε, διότι δεν ζητάτε. Και αν ζητάτε, ζητάτε με πνεύμα όχι Χριστού, αλλά για τη σάρκα σας και για τον εαυτούλη σας και όχι για τη δόξα του Κυρίου. Μια λύση μονάχα υπάρχει. Το πρώτο βήμα είναι να πλησι-άσεις τον Θεό. Πλησίασε τον Θεό. Ξέρεις πού κατοι-

Είσαι μπλεγμένος μέσα στις μέριμνες της ζωής; Μεγάλη και κακιά αρρώστια αυτή. Σε έχει απο-ξενώσει από τους αδελφούς σου. Σε έχει στερήσει των αγαθών της κοινω-νίας της Εκκλησί-ας. Τα μεγαλεία του Θεού τα βλέπεις από μακριά... και αν μπορέσεις να τα δεις. Ζήτησες από τον Λυτρωτή του Σταυρού να σου σπάσει και αυτές τις αλυσίδες; Του το ζήτησες με δά-κρυα στα μάτια; Κάθε προσευχή έχει τη δύναμή της. Μα σαν συνοδεύεται με δάκρυα, η δύναμή της αυξάνει.

Δεν έχετε επειδή...


κεί; Κατοικεί στον Λόγο Του τον Άγιο, στην αδελφότητα των πιστών Του, και στον Ουρανό. Δεύτερο βήμα είναι ο καθαρισμός. Ασφαλώς έχεις λερώσει το λευκό ένδυμα του Κυρίου σου. Βγάλε τη βρωμιά της καρδιάς σου με ειλικρινή εξομολόγηση. Μην Του κρύψεις τίποτα. Ζήτησέ Του και πάλι να σε καθαρίσει με το αίμα του Σταυρού. Μα και κάτι άλλο ακόμη. Κλάψε για την κατάστασή σου αυτή. Κλάψε και πένθησε. Όποιος αγαπά-ει πονάει και όποιος πονάει κλαίει. Ο Κύριος έκλαψε για τον Λάζαρο, και συ κλάψε για τον εαυτό σου.Ο Κύριος να μας αξιώσει να πάρουμε το δρόμο τούτο. Με δάκρυα στα μάτια και στα γόνατα, θα κερδίσουμε τα όσα στερηθήκαμε τόσα χρόνια. Ζητήστε μεγάλα πράγματα! Ζητήστε αδύνατα πράγματα! Για να φανεί η δύναμη του Θεού η μεγάλη. Ο Νοξ, ένας υπηρέτης του Ευαγγελίου, ζήτη-σε από τον Κύριο και αξίωσε να του χαρίσει τη Σκοτία. Και ο Θεός του την χάρισε, δίνοντάς του χάρη να εργαστεί. Ο Μούντυ γονάτισε σε μια γωνιά του Σικάγο και ζήτησε το μέρος αυτό για βιβλικό σχολείο. Και ο Κύριος του πραγματοποίησε τον πόθο του. «Δεν έχετε επειδή δεν ζητάτε»... Ο Κύριος να μας ευλογήσει.

(Από τα χειρόγραφα του Χρήστου Φραγκόπουλου)

Π Ν Ε Υ Μ Α Τ Ι Κ Ε Σ Ε Κ Δ Ο Σ Ε Ι Σ

Πρόκειται για ένα γράμμα αγάπης και συμπόνιας για τους αρρώστους σε σπίτια ή νοσοκομεία.Απλογραμμένο, δυνατό, παρηγο-ρητικό, διαβάζεται εύκολα και ξε-κούραστα. Κείμενο ευχάριστο αλλά γεμάτο με την αλήθεια του Ευαγγελίου για την αγάπη τού Θεού για τον αμαρτωλό άνθρωπο που βασανίζεται από την αρρώστια.Κατάλληλο για δωρεάν διανομή σε νοσοκομεία και ιδρύματα.Μικρού σχήματος, 16 σελίδες.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

Ο Μεγάλος Γιατρός

Ο Μεγάλος Γιατρός

ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΡΡΩΣΤΟΥΣ

...δεν ζητείτε


ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΤΗΝ ΚΑΒΑΛΑ

Έμεναν στο σπίτι κάποιων φίλων, διαφορετικών κάθε φορά, αλλά κάθε χρονιά περίμεναν με ανυπομονησία να δουν τους φίλους τους και αναρω-τιόντουσαν πόσο θα είχαν μεγαλώσει και αλλάξει – αλλά έλπιζαν να μην έχει γίνει τίποτα από τα δύο. Κάθε χρόνο, βέβαια, τις εξέπληττε το πόσο διαφορετικά ήταν όλα από το προηγούμενο καλοκαίρι, τα άλλα παιδιά, οι παραλίες, ακόμα και οι ίδιες. Γρήγορα όμως ξεπερνούσαν την πρώτη τους ντροπαλοσύνη και μέσα σε λίγα λεπτά είχαν στρώσει παιχνίδι και οι μεγάλοι τους φώναζαν να διακό-ψουν για λίγο και να έρθουν για φαγητό. Έτσι περνούσαν τα καλοκαίρια και τα χρόνια, με διαδρομές ανάμεσα στους Αμμολόφους και την Τόσκα, με κυνηγητά στο κτήμα που μαζεύο-νταν να κάνουν συνάθροιση τα βράδια, με γδαρσίματα στα πόδια και χα-μόγελα στα χείλη. Είχαν κάνει και πολλούς φίλους. Τα κορίτσια ήταν η Έφη με τα ξανθά μαλλιά, η Μαρίνα με τις κοτσίδες, η Αλίκη με τις ατίθασες,

Το κομμάτι του καλοκαιριού που το περνούσαν στην Καβάλα ήταν το αγαπημένο της Ελίζας και της Ρόδης. Δεν διαρκούσε πάνω από δύο εβδομάδες, αλλά τι εβδο-μάδες ήταν αυτές! Γεμάτες γέλιο, παιχνίδι, θάλασσα και ήλιο.


μαύρες μπούκλες που στεφάνωναν το κατεργάρικο μουτράκι της. Ακόμα η Ελένη και η Άλκηστη, που ήταν δίδυμες και είχαν ένα μεγαλύτερο αδερ-φό, τον Άλκη, και ο ξάδερφός τους ο Άρης, που έμενε στο Χρυσοχώρι. Και τέλος, εκείνοι που έβλεπαν κάθε μέρα σχεδόν –μια που οι γονείς τους ήταν συνέχεια μαζί- ο Λευτέρης και ο Βασιλάκης, δυο αδέλφια ένα-δυο χρόνια μικρότερα από την Ελίζα και τη Ρόδη.Τι παιχνίδια έκαναν οι τέσσερίς τους! Ήταν και ομοιόμορφα κατανεμη-μένες οι ομάδες, πότε οι μεγάλοι εναντίον των μικρών, πότε τα αγόρια εναντίον των κοριτσιών, πότε όλοι μαζί κι όποιος προλάβει...Έφτιαχναν κάστρα στην άμμο, όσο οι γονείς τους μαζί με τα μεγαλύτε-ρα αδέλφια των αγοριών συζητούσαν το περιεχόμενο της προς Ρωμαίους επιστολής. Πετούσαν ο ένας στον άλλο φύκια, όσο οι μεγάλοι προγραμμά-τιζαν μια βάπτιση για το επόμενο βράδυ. Στέκονταν στα ρηχά, εκεί που σηκώνονταν θεόρατα τα κύματα, κι άφηναν τη θάλασσα να τους στροβι-λίσει μέχρι να χτυπήσει το κεφάλι τους στην άμμο.- Προσέξτε τα μαγιό σας! φώναζε ο Λευτέρης γελώντας και κρατώντας το δικό του, που παραλίγο να το πάρει το κύμα.Στο σπίτι έπαιζαν επιτραπέζια και τα αγόρια κορόιδευαν τα κορίτσια –τις Αθηναίες- που δεν θεωρούσαν ότι είναι κανονική λέξη στο σκράμπλ το «με» και το «σε».-Τι να σε πω, έλεγε ο Βασιλάκης στην Ελίζα, πρωτευουσιάνα! Ενώ το «χάμω» είναι κανονική λέξη;-Καλέ τι λες, αυτό είναι πραγματική λέξη, την έχει και το λεξικό, πεταγόταν η Ρόδη.-Χαμουτζήδες είστε όλοι εκεί στην Αθήνα, μουρμούριζε περιφρονητικά ο Λευτέρης.-Όχι, δεν είμαστε, έλεγε η Ελίζα και κορδωνόταν.Σε λίγο όμως το άφηναν αυτό το θέμα, μια και κανείς δεν ήξερε τι ακρι-βώς είναι ένας «χαμουτζής» και ούτε και τους πολυένοιαζε. Συνέχιζαν το παιχνίδι, όσο οι μεγάλοι έπιναν τον καφέ τους στο μπαλκόνι –τι βαρετά πράγματα που έκαναν πάντα αυτοί οι μεγάλοι, πρέπει να ήταν απαίσιο να είσαι μεγάλος. Έμοιαζε σαν να είχαν μόλις αρχίσει το παιχνίδι, όταν ερχόταν η μαμά των αγοριών, η κυρία Βίκυ, να τους πει να έρθουν για φαγητό.-Μα μαμά, μόλις αρχίσαμε, ήταν πάντα η αντίδραση των αγοριών, και τα κορίτσια σκέφονταν το ίδιο, αν και δεν τολμούσαν να το πουν.-Ελάτε, και σας έχω φτιάξει και γρανίτα, έλεγε η κυρία Βίκυ, χαμογελώντας. Οι τέσσερις έτρεχαν στην κουζίνα, ξαφνικά πρόθυμοι να βοηθήσουν.-Τα χέρια σας να πλύνετε! τους φώναζε από πίσω.Πραγματικά, πόσο βαρετή πρέπει να είναι η ζωή όταν είσαι μεγάλος, σκέ-φτονταν η Ελίζα και η Ρόδη. Ευτυχώς, οι ίδιες είχαν ακόμα πολλά χρόνια μπροστά τους μέχρι να το ανακαλύψουν από μόνες τους –ή τουλάχιστον έτσι νόμιζαν.



Κάποια χρονιά, είχαν μεγαλώσει αρκετά ώστε να συζητάνε το αιώνιο θέμα –που αργότερα θα τους απασχολούσε στα σοβαρά, αλλά προς το παρόν έμοιαζε κι αυτό σαν παιχνίδι- της σχέσης των αγοριών με τα κορίτσια.-Ένα παιδί στην τάξη του Λευτέρη, ο Θάνος, ζήτησε από την κυρία να κάτσει στο ίδιο θρανίο με ένα κορίτσι, τη Μαρία, είπε ο Βασίλης εμπιστευ-τικά στα κορίτσια. Όλοι χαχάνισαν συνωμοτικά, γιατί τους φάνηκε αστείο, αν και δεν ήξεραν και οι ίδιοι γιατί.-Κι εμένα μια συμμαθήτριά μου... ξεκίνησε η Ρόδη, αλλά μια φωνή από την πόρτα τη διέκοψε.

-Τι είναι αυτά που λέτε, όλα τα παιδάκια είναι αγαπημένα μεταξύ τους, κι εμείς τα αγαπάμε όλα, είπε η κυρία Βίκυ, που μέχρι τότε την νόμιζαν στη βεράντα με τους άλλους.Έβαλε το κεφάλι της στην πόρτα και τους κοίταξε όλους σοβαρά, που κάθο-νταν οκλαδόν στο πάτωμα κι έπαιζαν πρόσωπο-ζώο-φυτό-πράγμα. Το καλόκαρδο πρόσωπό της χαμογέλα-σε με χιούμορ.-Κι εμείς τ’ αγαπάμε όλα τα παιδάκια, γιατί έτσι λέει ο Χριστός, είπε πιο μαλα-κά. Μην ξανακούσω λοιπόν τέτοιες κου-βέντες, έτσι Λευτέρη και Βασίλη;

Έφυγε. Τα παιδιά κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. Πρέπει να είναι πολύ περίερ-γο να είσαι μεγάλος, σκέφτηκαν. Δεν είχαν καταλάβει ποιο ακριβώς ήταν το λάθος στην κουβέντα τους, αλλά σιωπηλά συμφώνησαν ότι τα μυστικά τους δεν ήταν ασφαλή στο σπίτι, κι από εκείνη την ημέρα και μετά τα φύλαγαν για την παραλία, όπου ο ήχος της θάλασσας θα έπνιγε τα ψιθυ-ρίσματά τους.Το βράδυ, στο κτήμα, ο μπαμπάς της Ελίζας και της Ρόδης άνοιξε το ακορντεόν κι έψαλλαν ύμνους. Μια κοπέλα έπαιζε κιθάρα, και στο τέλος την έδωσε στο Βασίλη, που κι εκείνος μάθαινε, να εξασκηθεί. Κάθε τόσο χτυπούσαν με την παλάμη τους κάποιο κονούπι που είχε προ-σγειωθεί στο χέρι ή στο πρόσωπό τους με κακούς σκοπούς, αλλά εκείνα πάντα έβρισκαν τον τρόπο να κάνουν τη δουλειά τους. Καθώς έπεφτε η νύχτα, ο κύριος Τάκης, που ήταν ψηλός και αγαπούσε να κάνει αστεία στα παιδιά, σηκώθηκε και άναψε φιδάκια τριγύρω από τα καθίσματα. Το σκοτάδι γινόταν πιο πυκνό και η οικεία μυρωδιά από το εντομοκτό-νο πλημμύρισε τον αέρα. Η φωνή του μπαμπά της Ελίζας και της Ρόδης έφτανε στα αυτιά τους γλυκιά κα γνωστή, απαλή αλλά και περίεργα δυνα-τή μέσα στην ησυχία της εξοχής.

Ελίζα και Ρόδη


-Αν δεν γίνετε σαν τα παιδιά, έλεγε τώρα ο μπαμπάς, αν δεν γίνετε σαν τα παιδιά, μας λέει ο Κύριος, δεν μπορείτε να καταλάβετε την καρδιά του Θεού. Μα, λέμε εμείς, τόσο κόπο κάναμε να μεγαλώσουμε, να φτιάξουμε τη ζωή μας, να ωριμάσουμε. Και τώρα μας λέει να πάμε πίσω;Η Ρόδη τέντωσε τα αυτιά της. Της φαινόταν λογικό αυτό που άκουγε. Αν μόνο μπορούσαν οι μεγάλοι να ήταν σαν τα παιδιά, πόσο πιο ωραίος θα ήταν ο κόσμος. Και πόσο πιο ενδιαφέρουσα θα ήταν η ζωή τους. Θα χτυπιόντουσαν στα κύματα στους Αμμολόφους μαζί τους, αντί να κάθονται κάτω από την ομπρέλα μπας και τους δει λιγάκι ο ήλιος και κοκκινί-σει η μύτη τους. Θα έπαιζαν γκρινιάρη στο πάτωμα μαζί τους, αντί να πίνουν αυτό το σκούρο υγρό, που είναι και πι-κρό –είχε προσπαθήσει και η Ρόδη να πιεί καφέ σαν μεγάλη μια φορά και κα-θόλου δεν της άρεσε- και να κοιτάζουν τα δέντρα στη βεράντα. Θα έτρεχαν κι εκείνοι μαζί τους στο κρυφτό, αντί να φωνάζουν κάθε τρεις και λίγο «πρόσε-χε!» και «μην τρέχετε μέσα στο σπίτι, θα κάνετε καμιά ζημιά» και «πάλι αταξίες βλέπω κάνατε».-Δεν εννοεί βέβαια ο Κύριος αυτό, συνέχισε ο μπαμπάς, ακουμπώντας την Αγία Γραφή του στα γόνατά του, εννοεί την καρδιά μας. Την αγνό-τητα με την οποία θα Τον αγαπήσουμε, την απλότητα με την οποία θα πιστέψουμε στη δύναμή Του. Σαν τα παιδιά, που έχουν λυμένα όλα τους τα προβλήματα, γιατί υπάρχει ο μπαμπάς και η μαμά δίπλα και ξέρουν ότι θα φροντίσουν για όλα.Ο μπαμπάς έδειξε με το δάχτυλό του το μωράκι της κυρίας Κικής και του κύριου Πέτρου, που κοιμόταν στο καροτσάκι του ενώ η μαμά του το κου-νούσε απαλά με το πόδι της. -Ξέρετε ποιο είναι το όνομα αυτού του μωρού; είπε ο μπαμπάς. «Όλα πληρωμένα», έτσι το λένε. Κανένα πρόβλημα, καμία ανησυχία. Δεν θα το δείτε ποτέ να έχει τις μαύρες του γιατί ανησυχεί αν θα βρει γάλα να πιει αύριο, ούτε να ξύνει το κεφάλι του γιατί δεν ξέρει αν ο μπαμπάς του θα έχει δουλειά. Αν θα κλάψει, θα είναι μόνο γιατί άργησε η μαμά του ένα δευτερόλεπτο να το πάρει στα χέρια.Η κυρία Κική γέλασε σιγανά και το πρόσωπό της φωτίστηκε καθώς έριξε μια ματιά στο μικροσκοπικό προσωπάκι. Ο κύριος Πέτρος γύρισε προς το μέρος της και αντάλλαξαν μια ματιά. -Αν δεν πηγαίνουμε στον Χριστό σαν παιδιά που Τον έχουν ανάγκη για το



κάθε τι, τότε είμαστε δυστυχισμένοι χριστιανοί, χριστιανοί χωρίς χαρά, χωρίς πίστη, χωρίς ζωή. Τότε καλύτερα να μην πάμε στον Χριστό καθόλου. Να μείνουμε με τις ανησυχίες μας και τα προβλήματά μας, και να μην Τον προσβάλλουμε με την έλλειψη εμπιστοσύνης μας. Ο μπαμπάς σταμάτησε και ήπιε λίγο νερό. Όλοι περίμεναν καθηλωμένοι να δουν τι θα πει μετά.-Αν όμως πάμε στον Χριστό, συνέχισε και τα μάτια του έλαμψαν σαν από μία μυστική σκέψη, να πάμε σαν αυτό το μωρό, σαν... να, σαν τον Βασι-λάκη που κάθεται δίπλα μου. Ολοκληρωτικά, ολόκληρα, με όλη μας την καρδιά. «Γιατί για τέτοιους είναι η βασιλεία του Θεού».Όλα αυτά της άρεσαν της Ρόδης, αλλά γρήγορα τα ξέχασε μόλις τελείωσε το μάθημα και άρχισε το παιχνίδι. Το κρυφτό γινόταν ακόμα πιο δύσκολο και σίγουρα πιο συναρπαστικό όταν είχε πέσει η νύχτα και έπρεπε όλες οι υπόλοιπες αισθήσεις τους να είναι σε εγρήγορση, αφού δεν έβλεπαν καλά. Το χορτάρι μύριζε πιο γλυκά απ’ ό,τι το πρωί, τα κουνούπια ακού-γονταν εκκωφαντικά καθώς τους τριγύριζαν και σιγά σιγά τα μάτια τους συνήθιζαν στο σκοτάδι. Τότε άρχιζε το πραγματικό παιχνίδι.

Τα πράγματα άλλαξαν λίγο τη χρονιά που ξεκίνησε η Ελίζα το Γυμνάσιο. Ήταν η μεγαλύτερη από τους τέσσερις, και άρα ήταν η πρώτη που τελείω-σε το Δημοτικό. Όλη τη χρονιά η Ρόδη την παρακολουθούσε προσεκτικά, μπας και δει τα πρώτα συμπτώματα που σήμαιναν ότι η αδερφή της ανή-κε πια στον κόσμο των μεγάλων. Προς το τέλος της χρονιάς, είχε σχεδόν αποφασίσει ότι ήταν πολύ νωρίς να ανησυχεί για κάτι τέτοιο. Όταν ξεκίνησαν οι εξετάσεις, τα πράγματα φάνηκαν να αλλάζουν λίγο. Η Ελίζα διάβαζε, είχε αγωνία, ερχόταν κάθε μέρα μετά τις εξετάσεις στο σπί-τι ένα ράκος. Ήταν μια διαφορετική Ελίζα. Και μετά ήρθε το καλοκαίρι.Τον Αύγουστο πήγαν στην Καβάλα. Στο δρόμο, η Ελίζα έλεγε για τρίτη φορά στη Ρόδη:-Έχουμε μεγαλώσει πια, πρέπει να αλλάξουν κάποια πράγματα. Δεν μπο-ρούμε να παίζουμε πια μαζί με τους άλλους σαν να ήμασταν ακόμα παι-διά.Μα είμαστε παιδιά ακόμη, ήθελε να φωνάξει η Ρόδη. Είχε όμως αποδει-χθεί στο παρελθόν ότι η Ελίζα ήξερε περισσότερα μερικές φορές, γι’ αυτό θεώρησε σοφότερο να μην μιλήσει.-Μην ξεχνάς ότι κι εσύ ξεκινάς το Γυμνάσιο το χειμώνα, συνέχισε η Ελίζα. Δεν έχει λοιπόν τρεξίματα και κυνηγητά φέτος. Θα φερόμαστε σαν μεγά-λες. Θα προσπαθήσουμε να κάνουμε ό,τι κάνει η Δέσποινα, να αρχίσουμε κι εμείς να φερόμαστε σαν κοπέλες.



Η Δέσποινα ήταν η μεγαλύτερη αδερφή του Λευτέρη και του Βασίλη, περί-που δέκα χρόνια μεγαλύτερή τους, που τα καλοκαίρια καθόταν συχνά στη συντροφιά των μεγάλων, ενώ τα δυο αγόρια εξερευνούσαν καινούργιους κόσμους μαζί με την Ελίζα και τη Ρόδη.-Μου φαίνεται πως θα είναι βαρετή φέτος η Καβάλα, είπε η Ρόδη μέσα από τα δόντια της.-Τι είπες;-Τίποτα, τίποτα. Μεγαλώσαμε πια, το ’πιασα.-Και να κάθεσαι πιο ίσια, φαίνεσαι σαν πέντε χρονών έτσι, καμπουριασμέ-νη.-Μα θα μας ζητάνε να παίξουμε κρυφτό, είπε η Ρόδη σε μια τελευταία, ύστατη προσπάθεια. Η Ελίζα ανασήκωσε τους ώμους της.-Θα τους πούμε συγγνώμη, δεν μπορούμε, είπε, λες και ήταν το πιο απλό πράγμα του κόσμου. Θα καταλάβουν, εξάλλου, από τη γενική συμπεριφο-ρά μας. Θα το δουν ότι είμαστε αλλιώς φέτος. Και όντως, το είδαν ότι ήταν αλλιώς φέτος. Το είδαν μια χαρά.Το ίδιο βράδυ συνάντησαν για πρώτη φορά τα άλλα παιδιά στο κτήμα. Η Μαρίνα είχε κι εκείνη τελειώσει την πρώτη Γυμνασίου, και η Έφη ήταν ένα χρόνο μεγαλύτερη. Τα κορίτσια πήγαν και κάθισαν μαζί τους προσεκτικά, σαν μικρές κυρίες, και κουβέντιαζαν για το χειμώνα τους πολύ πολιτισμένα και πολύ βαρετά. Ήταν ακόμα οι πρώτες ώρες της προσαρμογής, που έπρεπε να περάσουν, για να γλιστρήσουν ξανά μέσα στο καλοκαίρι σαν σε ένα ζευγάρι αγαπημέ-να πέδιλα που ταιριάζουν ακόμα στα πόδια, παρά το χρόνο που πέρασε. Ο Βασίλης πέρασε δίπλα τους κάποια στιγμή κουβαλώντας μια μεγάλη πράσινη πλαστική καρέκλα. Η Ελίζα τον κοίταξε ψυχρά, ελπίζοντας να του δείξει πόσο μεγάλη και ση-μαντική ήταν τώρα πια, χωρίς να χρειαστεί να το πει με λόγια. Εκείνος έκανε πως δεν την είδε. Μετά το τέλος του μαθήματος, τα παιδιά σκόρπισαν τριγύρω, ακόμα και τα άλλα κορίτσια, παρασυρμένα από το καλοκαίρι, τη ζέστη, τις μυρωδιές από τα σουβλάκια. Η Ελίζα και η Ρόδη έμειναν στις θέσεις τους καθώς η μαμά γύρισε και άρχισε μια λεπτομερή περιγραφή του χειμώνα τους στην κυρία που καθόταν δίπλα της. Η Ρόδη κοιτούσε τα παιδιά που περνούσαν σαν σίφουνες από δίπλα τους με νοσταλγία. Γύρισε δίπλα της και με έκπληξη ανακάλυψε ότι και η Ελίζα δεν φαινόταν ιδιαίτερα ευχαριστημένη. Ίσως δεν πήγαιναν τα πράγματα όπως τα είχε υπολογίσει. Η Δέσποινα δεν φαινόταν πουθενά, και η Έφη με



την Μαρίνα έτρεχαν τριγύρω όπως κάθε άλλη χρονιά. Ένα δάκρυ ετοιμα-ζόταν να κυλήσει στο μάγουλο της Ρόδης, όταν προσγειώθηκε δίπλα της ο Λευτέρης. Ήταν λαχανιασμένος από το παιχνίδι, και κοιτούσε προσεκτικά γύρω, μπας και τον δει ο Άλκης, που τα φυλούσε, και τον φτύσει. -Τι θα γίνει, θα ’ρθείτε; είπε.Η Ρόδη κοίταξε την Ελίζα και η Ελίζα σούφρωσε τα χείλη της με πείσμα.-Α, κατάλαβα, είπε ξαφνικά θυμωμένος ο Λευτέρης. Είστε μεγάλες τώρα πια, δε μας καταδέχεστε εμάς τα μικρά. Τις κοίταξε με περιφρόνηση και δεν έμοιαζε να τον νοιάζει πια ποιος θα τον δει. Ο Βασίλης περνούσε από κει εκείνη τη στιγμή, και βλέποντας τη σκηνή, κοντοστάθηκε.-Έλα ντε, είπε στη Ρόδη, τονίζοντας το «λ» σαν βέρος Καβαλιώτης.-Άστες, του είπε απότομα ο Λευτέρης, πιάνοντάς τον απ’ το χέρι. Μας σνομπάρουν φέτος. Είναι μεγάλες πια. Τα μάγουλα του Βασιλάκη έγιναν κόκκινα σαν φωτιά. Η Ελίζα κι η Ρόδη τα είδαν, παρόλο το σκοτάδι. Τα αγόρια έσκυψαν το κεφάλι κι έφυγαν.Έμειναν μόνες τους. Πέρασε ο κύριος Τάκης και τις ρώτησε για το σχο-λείο. Πέρασε η κυρία Βίκυ και τις ρώτησε αν έχουν σουβλάκια. Πέρασε ο μπαμπάς και τους έκλεισε το μάτι. Πέρασε κι άλλη λίγη ώρα. Δεν άντεξαν άλλο. Πετάχτηκαν από τις θέσεις τους σαν ένας άνθρωπος κι έτρεξαν στα χόρτα να βρουν τις κρυψώνες των άλλων. -Φτου η Ρόδη! φώναξε ο Βασίλης μόλις την είδε.Και ξεκίνησε το παιχνίδι σαν να μην είχαν διακόψει καθόλου απ’ το προ-ηγούμενο καλοκαίρι.Την επόμενη μέρα πήγαν στους Αμμολόφους, την παραλία με τα πελώρια κύματα. Καθώς τους χτυπούσαν αλύπητα, η Ρόδη θυμήθηκε να πιάσει τις τιράντες του μαγιό της και γύρισε να το πει στην Ελίζα. Αντάλλαξαν ένα βλέμμα και δεν χρειαζόταν τίποτε άλλο. Μπορούσαν να μεγαλώσουν κάποιο άλλο καλοκαίρι. Για φέτος θα έμεναν παιδιά. «Αφήστε τα παιδιά να ’ρχονται σε μένα, και μην τα εμποδίζετε· επειδή, η βασιλεία τού Θεού είναι για τέτοιους.» Λουκάς 18:16



από το 1925

Δεν Αργεί ο Κύριος να Ξανάρθει


Θεάματα και ευαισθησίες

Στη Βρετανία πρόσφατα αποφάσισαν να χαλαρώσουν τον έλεγχο στα ακατάλληλα θεάματα, γιατί σε έρευνα που αφορούσε περισσότερα από 3000 άτομα άνω των 18 ετών οι περισσότεροι είπαν ότι προτιμούν να αποφασίζουν οι ί-διοι τι θέλουν να κρατήσουν από αυτά που βλέπουν και τι όχι. Πάντως αποφάσισαν να αφαιρούν τις σκηνές που πε-ριλαμβάνουν βλασφημίες. Έχει σημαντικά μειωθεί η ανο-χή των Βρετανών στις βλασφημίες, κυρίως θρησκευτικού περιεχομένου. Ενώ εδώ, στην καημένη την Ελλαδίτσα μας, τις συναντά κανείς στην καθημερινή ζωή πιο συχνά από την «Καλημέρα!»

Κάμε με να γνωρίσω την οδόν εις την οποίαν πρέπει να περιπατώ, διότι προς Σε ύψωσα την ψυχήν μου...

Το πνεύμα Σου το αγαθόν ας με οδηγήση εις οδόν ευθείαν.Ψαλμός ρμγ΄ 8

Πόσο άτοπο είναι να νομίζει ο άνθρωπος ότι μπορεί να αφαιρέσει από το ποτήρι το δηλητήριο και να πιει το νερό χωρίς να κινδυνεύει! Πόσο επιπόλαιο είναι να πιστεύει πως μπορεί να επιβληθεί στον εαυτό του και να απορρί-ψει εκ των υστέρων το υλικό που υποσυνείδητα πέρασε μέσα του καθώς παρακολουθούσε μια κινηματογραφική ταινία! Υπάρχει πονηρός νους πίσω από το σενάριο και τη σκηνοθεσία, όχι ανθρώπινος. Είναι ο εχθρός μας ο σατα-νάς, που έχει βρει σίγουρη και αφανή δίοδο να διοχετεύει τα δικά του μηνύματα, να εγκαθιστά στην ψυχή μας τις δικές του θεωρίες, για όλα τα θέματα της ζωής μας, γά-μος, δουλειά, οικογένεια, ανατροφή των παιδιών... Ακόμη κι αν αφαιρέσουμε όλες τις «ακατάλληλες» σκηνές, το υλι-κό που θα μας τροφοδοτήσει θα μας επηρεάσει ανεξέ-λεγκτα. Πόσο πιο σοφό και συνετό είναι να τρέφουμε το νου μας και την ψυχή μας με τα λόγια του Θεού, και να περνάει μέσα μας το αγνό και οικοδομητικό υλικό που το Πνεύμα Του μας προμηθεύει.

Κύριέ μου, μην εκθέσω ποτέ

την ψυχή μου σε ανώφελες

και επικίνδυνες επιδράσεις του

κόσμου. Κράτησέ με από το χέρι, στην ευθεία οδό τη δική Σου, να βαδίσουμε μαζί, πάντα μαζί, μέ-

χρι Τέλους!


Ερώτηση - καταπέλτης !

Ο μπαμπάς εξηγούσε στη μικρή του κόρη πώς είναι, πώς πρέπει να είναι ο Χριστιανός. Όταν το μάθημα τελεί-ωσε, ένα μεγάλο πλήγμα περίμενε τον πατέρα: «Μπαμπά», ρώτησε το κοριτσάκι, «εγώ έχω δει ποτέ Χριστιανό;»

Τι ωφελεί να μιλάμε για τον Χριστό, όταν η ζωή μας δεν έχει καμιά σχέση μαζί Του; Τι νόημα έχει να λεγόμαστε Χριστιανοί, αν η συμπεριφορά μας εκπέμπει φιλαυτία και εγωισμό; Πώς μπορούμε να εφησυχάζουμε τη συνείδησή μας πως είμαστε του Χριστού, όταν δεν υπάρχει στο χα-ρακτήρα μας γλυκύτητα, πραότητα, υποχωρητικότητα; Πώς ισχυριζόμαστε ότι είμαστε παιδιά του σοφού Θεού, όταν ανοίγουμε ασύνετα το στόμα μας και ξεχνάμε να το κλείσουμε, σκορπώντας γύρω θύματα με τα λόγια μας-χειροβομβίδες; Χριστιανούς δεν μας κάνει ούτε το θρήσκευμα στην ταυ-τότητα ούτε η εκκλησία στην οποία πηγαίνουμε, ίσως ανελλιπώς.Είναι τραγικό να ακούσει κανείς από το στόμα του Κυρί-ου εκείνη την ημέρα, μπροστά στο βήμα Του, «το όνομα έχεις ότι ζεις, και είσαι νεκρός». Νεκρή πίστη, νεκρή θρη-σκεία, νεκρή καρδιά. Αν ο Χριστός δεν φαίνεται στο παρουσιαστικό μας, στη συμπεριφορά μας, στις εκδηλώσεις μας, τότε δεν υπάρ-χει ούτε στην καρδιά μας. Κι όμως, ο Λόγος του Θεού δεν μας προσφέρει ανέφικτες, εξωπραγματικές εικόνες. Το παιδί του Θεού είναι μια πραγματικότητα, ζωντανή και θαυμαστή, και σήμερα, στη σύγχρονη εποχή μας, στην καινούργια χιλιετία. Και μπορείς να γίνεις κι εσύ, αν το θέλεις, αν παραχωρήσεις στον Χριστό όλα τα δικαιώματα της καρδιάς σου και της ζωής σου.

Εξεύρω τα έργα σου, ότι το όνομα έχεις ότι ζης, και είσαι νεκρός.

Αποκάλυψη Ιωάννου γ΄ 1

Κύριέ μου, οι γύρω μου, τα παιδιά μου, οι δικοί μου, θέ-λουν να δουν Εσένα ζωντανό στη ζωή μου, στον τρόπο μου, στην κάθε μου μέρα. Γίνε Εσύ η ζωή μέσα μου. Να μη ζω πια εγώ. Οι σκέψεις μου, τα συναι-σθήματά μου, οι αντιδράσεις μου να είναι Χριστός.


Το φυτό - μάρτυρας

Κανένας δεν ήξερε πως ο ξενιτεμένος στην Αυστραλία αδερφός του γύρισε στο χωριό. Χτύπησε την πόρτα του ένα βράδυ, μαύρα μεσάνυχτα. Του άρεσε να κάνει εκ-πλήξεις και σχεδίαζε να αιφνιδιάσει με την παρουσία του όλους τους παλιούς συντοπίτες. Μα δεν πρόλαβε...

Αυτός αποκαλύπτει τα βαθέα και τα κεκρυμμένα, γνωρίζει τα εν τω σκότει, και το φως κατοικεί μετ’ αυτού.

Δανιήλ β΄ 22

Σαν τέλειωσαν τα καλωσορίσματα, ο αδερφός του ζήλεψε την καλοζωία του ξενιτεμένου. Βαλίτσες γεμάτες, πορτο-φόλια γεμάτα. Τον σκότωσε την ώρα που κοιμόταν κι έθα-ψε το πτώμα στον κήπο. Κανένας δεν ήξερε! Κανένας δεν είδε! Ύστερα από ένα χρόνο, ένας βοτανολόγος πέρασε τυχαία από την περιοχή. Στην άκρη του κήπου έσκυψε να περιεργαστεί ένα αλλόκοτο για τα μέρη λουλούδι. Τέτοιο σχήμα, τέτοια πέταλα, τέτοιος βλαστός, είναι ξένα για το κλίμα και το έδαφός μας, σκέφτηκε. Σκάλισε λίγο με το χέρι κι ανατρίχιασε. Λίγες ώρες μετά, η αστυνομία γινόταν μάρτυρας του φοβερού εγκλήματος. Στην τσέπη του σα-κακιού, το θύμα είχε κουβαλήσει σπόρους από τη μακρινή Αυστραλία. Τα σποράκια σάπισαν και σύντομα ξεπρόβα-λαν φυτά με απίθανα Αυστραλέζικα άνθη.

Αν από τους ανθρώπους δεν μπορούμε να κρυφτούμε, πόσο μάλλον από τον Θεό! Εκείνος παρακολουθεί κάθε μας κίνηση, κάθε μύχια σκέψη, κάθε πόθο της καρδιάς μας. Παρακολουθεί με αγάπη για μας, αλλά αποστροφή για την αμαρτία μας. Παρακολουθεί γεμάτος προσμονή, περιμένοντας την ώρα της επιστροφής μας, σαν στοργικός Πατέρας. Μην Του κρύβεσαι. Έλα στο φως της παρουσίας Του, όπου όλα είναι φανερά, για να φωτιστεί η ψυχή σου, να καθαριστεί, να χαρείς για πάντα!

Κύριέ μου, Εσύ που βλέπεις την

καρδιά μου, γνωρίζεις τον πόθο μου να

ζήσω για Σένα, να Σε αγαπήσω με όλη μου την ψυχή, να κατα-

κτήσεις όλο μου το είναι, να γί-

νεις ο απόλυτος και μοναδικός

Κύριός μου. Χά-ρισέ το μου!


Δημιουργός και Σωτήρας

Ο διάσημος Γερμανός αστρονόμος Κέπλερ, πιστός χρι-στιανός, πέρασε ολόκληρη τη ζωή του μελετώντας τα ου-ράνια σώματα. Στα 40 χρόνια της αστρονομικής και μαθη-ματικής του δραστηριότητας έγραψε πολλά και σπουδαία έργα σε σχέση με τον κόσμο του σύμπαντος.

Σ’ ένα από αυτά έχει παραθέσει τον παρακάτω δοξαστικό επίλογο: «Ω, Δημιουργέ! Σε δοξολογώ και Σε ευλογώ, για-τί Εσύ μου επέτρεψες να θαυμάζω τα έργα Σου. Έφερα σε πέρας την αποστολή της ζωής μου με τη διάνοια που Εσύ μου δώρισες. Διηγήθηκα στους ανθρώπους τη δόξα των έργων Σου. Αν με τις εργασίες μου -που μόνο σε Σένα έπρεπε να κατευθύνονται- επιδίωξα και τη δόξα των αν-θρώπων, ας μου το συγχωρήσει αυτό η αγαθότητα και η ευσπλαχνία Σου. Ουράνιες αρμονίες, ευλογείτε τον Κύριο! Ψυχή μου, ευλόγει τον Κύριο!»

Πότε ήταν η τελευταία φορά που γύρισες τα μάτια σου στον ουρανό κι ευχαρίστησες τον Θεό για τη θαυμαστή πλάση που μας περιβάλλει; Για τον ήλιο το ζωοδότη, που αν ήταν λίγο πιο κοντά στη Γη θα καιγόμασταν, κι αν ήταν λίγο πιο μακριά θα παγώναμε! Για το νεράκι που χαιρόμα-στε άφθονο! Για τον κάθε μικρό σπόρο, που κρύβει τόση δύναμη μέσα του και γίνεται δένδρο πελώριο! Για το μω-ράκι σου, που γεννήθηκε 3 κιλά άνθρωπος, τέλειος, χωρίς ψεγάδι!

Ευχαρίστησε τον Θεό για τα θαυμαστά Του έργα. Ευχαρί-στησέ Τον για την αγάπη Του, αποδεδειγμένη με τόσους χειροπιαστούς τρόπους. Ευχαρίστησέ Τον για τον Χριστό, το ύψιστο δώρο Του σ’ εμάς, και τη λύτρωση που μπορεί να Σου προσφέρει αν Τον θελήσεις Κύριό Σου.

...ο εκτείνων τους ουρανούς ως παραπέτασμα, και εξαπλώνων αυτούς ως σκηνήν προς κατοίκησιν.

Ησαΐας μ΄ 22

Κύριέ μου, Εσύ, ο Κύριος του Ουρα-νού και της Γης, θέλω να είσαι ο Κύριος της καρ-διάς μου, της ζωής μου, της κάθε μου στιγμής. Να μου λες και να κάνω, να με οδηγείς και να περπατώ. Το θέλημά Σου το πο-λύτιμο να μου χα-ρίσεις να το ζω!


Ασφαλείς!

Στην Καππαδοκία, επαρχία της σημερινής Τουρκίας, το τοπίο που συναντά ο επισκέ-πτης, λένε πως είναι κυριολεκτικά απίστευτο. Οι ηφαιστειακές εκρήξεις, σε συνδυασμό με τα πετρώματα της περιοχής, δημιούργησαν ένα ειδικό κράμα γης, ευάλωτο στη διάβρω-ση των ποταμών μα και των ανέμων. Παντού γύρω συναντάς ανάγλυφες πλαγιές, λόφους σε εκπληκτικούς σχηματισμούς, επιβλητικούς όγκους σε απίθανες αποχρώσεις. Τον 6ο αιώ-να μ.Χ. ο πληθυσμός της περιοχής μαστιζόταν από τις επιδρομές των Αράβων. Αξιοποίησαν λοιπόν το ευκολόσκαφτο υπέδαφος για να κα-τασκευάσουν υπόγειες πολιτείες. Έσκαψαν τα βράχια της Καππαδοκίας προς τα κάτω. Δημιουργήθηκαν 29 τέτοιες πολιτείες με βά-θος από 6 ως 9 πατώματα!

Ο Κύριος είναι πέτρα μου, και φρούριόν μου, και ελευθερωτής μου, Θεός μου, βράχος μου, επ’ αυτόν θέλω ελπίζει.

Ψαλμός ιη΄ 2

Ο βράχος προστατεύει, χαρίζει ασφάλεια, σιγουριά. Όσο πιο βαθιά χτίσεις σ’ αυτόν, τόσο πιο αλώβητος θα μείνεις από τις περιστάσεις που μαίνο-νται απ’ έξω. Αγαπητέ μου, αντί να υποφέρεις, αντί να κλο-νίζεσαι και να φοβάσαι, αντί να μοχθείς μόνος σου, στήσε τα πόδια σου πάνω στο βράχο, τον Ιησού Χρι-στό. Στηρίξου στις υποσχέσεις Του, βάδισε με πίστη κάτω από την ισχυρή προστασία τού Κυρίου μας.

Αντί να υποφέ-ρεις, αντί να

κλονίζεσαι και να φοβάσαι, αντί να μοχθείς μόνος

σου, στήσε τα πόδια σου πάνω

στο βράχο, τον Ιησού Χριστό. Στηρίξου στις

υποσχέσεις Του, βάδισε με πίστη

κάτω από την ισχυρή προστα-σία τού Κυρίου

μας.


Ασφαλείς!

Είναι κρίμα να χαραμίζεις δυνάμεις και ικμάδα στη-ριζόμενος στον εαυτό σου ή σε άλλες ανθρώπινες δυνάμεις. Δίπλα σου στέκει ο βράχος των αιώνων, ο δοξασμένος Θεός μας, για να αναλάβει όχι μόνο το πρόβλημά σου, μα για να αναλάβει εσένα, την καρ-διά σου, τις επιλογές σου, τη ζωή σου.

Κύριέ μου, δεν ντρέπομαι να το ομολογήσω: Χωρίς Εσένα η ζωή μου ήταν μια αποτυχία κι εγώ τόσο αδύναμος να την αλλάξω. Μου χάρισες τη δική Σου ζωή, την καινούργια, μου έδωσες τις δι-κές Σου ατέλειωτες δυνάμεις, για να μη φοβάμαι τον εχθρό. Πόσο Σ’ ευχαριστώ! Τώρα πραγματικά ζω!

CD ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ – ΜΑΘΗΜΑΤΑ – ΥΜΝΟΙΝΕΟΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΘΕΜΑΤΩΝ

20. Η Α’ ΠΕΤΡΟΥ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΕ ΒΑΘΟΣCD 18 10 ΕΤΣΙ ΔΙΑΛΕΓΕΙ ΚΑΙ ΚΑΛΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥCD 19 10 ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΗΓΕΣ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΜΑΣCD 20 10 ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΡΩΤΑCD 21 10 Η ΛΥΠΗ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΠΕΙΡΑΣΜΩΝCD 22 10 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟΥΧΟΙ ΧΩΡΙΣ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑCD 23 10 ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΓΙΟΙ ΚΑΘΩΣ ΕΚΕΙΝΟΣ ΕΙΝΑΙCD 24 10 Ο ΚΥΡΙΟΣ ΠΟΥ ΚΟΙΤΑΕΙ ΤΑ ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟCD 25 10 ΕΤΣΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣCD 26 10 ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΠΛΑ ΖΗΤΑΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣCD 31 10 ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ Ο ΘΕΟΣCD 33 10 ΠΩΣ ΝΑ ΑΠΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΑΡΚΙΚΕΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣCD 35 10 ΕΤΣΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΚΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΟΥΣCD 36 10 ΕΤΣΙ ΘΑ ΣΤΡΑΦΕΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟCD 39 10 ΟΜΟΡΦΙΑ, ΚΟΣΜΙΚΟΤΗΤΑ, ΕΚΦΥΛΙΣΜΟΣ, ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΜΑΡΤΙΑCD 42 10 Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ, Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΜΑΣ ΕΧΘΡΟΣCD 45 10 ΠΑΣΧΟΥΜΕ, ΑΛΛΑ ΤΕΛΕΙΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ


Οι συμβουλές

Καθόταν ένας γέροντας στη ρίζα μιας ελιάς, αποκα-μωμένος από τα βάρη της ζωής. Ένα παλικάρι, περαστι-κό από τα μέρη, τον χαιρέτησε, ο γέροντας το συμπάθη-σε, και πιάσανε κουβέντα.

Όστις όμως εγκύψη εις τον τέλειον νόμον της ελευθερίας, και επιμείνη εις αυτόν, ούτος γενόμενος ουχί ακροατής επιλήσμων,

αλλ’ εκτελεστής έργου, ούτος θέλει είσθαι μακάριος εις την εκτέλεσιν αυτού. Ιακώβου α΄ 25

«Έλα να σου πω τα μυστικά της ζωής», τον συμβούλεψε ο γέροντας. «Λοιπόν, αν κάνεις τούτο και τ’ άλλο, αν πο-ρευτείς έτσι, θα πετύχεις στη δουλειά σου, στην οικογένειά σου». Ο νεαρός, άγουρος και άπειρος καθώς ήταν, δεν βρήκε κανένα λόγο ώστε να μην εφαρμόσει την πρακτική που του υπέδειξε ο έμπειρος ηλικιωμένος. Σύντομα είδε καρπούς, έγινε πραγματικά ένας επιτυχημένος άνθρωπος. Λίγο καιρό μετά, ξανασυνάντησε το γέροντα. «Πιάσανε τόπο όσα μου είπες. Μόνο... μια απορία έχω. Σε βλέπω μόνο, αποκαμωμένο και παραμελημένο. Πες μου, εσύ που ξέρεις τόσα, γιατί δεν πέτυχες στη ζωή σου;» Ο γέροντας κούνησε το κεφάλι πικρά: «Παιδί μου, δεν φτάνει μόνο να τα γνωρίζεις, πρέπει και να τα ακολουθήσεις, να τα ζήσεις, όπως ακριβώς έκανες εσύ!» Το Ευαγγέλιο γράφει μεγάλα και θαυμαστά. Μα αν μείνεις στη γνώση μόνο, δεν θα έχει κανένα αντίκρισμα στη ζωή σου. Αν μείνεις στις απόψεις, στις εκδοχές, στα ερμηνευτικά μόνο, η καρδιά σου θα μεί-νει άδεια και η καθημερινότητά σου ανεπηρέαστη. Για να φέρει αποτελέσματα ο Λόγος του Θεού και καρπό, χρειά-ζεται πίστη. Μια πίστη που θα φέρει τις αλήθειες του από τις σελίδες του μέσα στην καρδιά σου, να τις ζήσεις, να υπακούσεις, να τις κάνεις βίωμά σου. Μια πίστη που θα κάνει το έργο του Σταυρού και της Ανάστασης δικό σου. Και έτσι όλα τα θαύματα και οι ευλογίες του Θεού θα γεμί-σουν τη ζωή σου.

Κύριέ μου, από γνώσεις έχω μπόλικες, μα

πόσα από αυτά ζω; Νιώθω τόσο

φτωχός! Κι όμως, έχεις τόσο πλούτο ευλογιών να μου χαρίσεις!

Θέλω να γίνω εκτελεστής του Λόγου Σου, κι

όχι απλός ακρο-ατής.

04 Pn Ioul-Aug 11

Documents

Transcript of 04 Pn Ioul-Aug 11